Adam Mickiewicz życiorys

1.Jakim sposobem Adam Mickiewicz, patron naszej szkoły, stał się tak wielkim poetą, że było mu dane spocząć w krypcie wawelskiej obok królów i bohaterów? Ile zawdzięcza własnemu talentowi, który szlifował latami? Na ile o jego wielkości zdecydował los, a ile zależało od perypetii epoki, na które nie miał wpływu? Postaramy się przybliżyć Wam jego historię, choć w małym stopniu, by ukazać jak powoli dążył do celu, by stać się cenionym artystą o imponującym dorobku.

2.Adam Bernard Mickiewicz - ur. 24 grudnia 1798 w Zaosiu koło Nowogródka. Był on synem Mikołaja i Barbary z Majewskich. Polski poeta, działacz i publicysta polityczny, nazywany poetą przeobrażeń. oraz bardem słowiańskim. Obok Juliusza Słowackiego oraz Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę polskiego romantyzmu. Współcześnie znany przede wszystkim jako autor ballad, powieści poetyckich, dramatu „Dziady” oraz epopei narodowej Pan Tadeusz uznawanej za ostatni wielki epos. Ciekawostką jest to, że najwybitniejszy polski poeta nigdy nie był w Warszawie ani w Krakowie.

3.W latach 1807-1815 uczęszczał do dominikańskiej szkoły powiatowej. Później studiował nauki humanistyczne na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie z zamiarem zdobycia zawodu nauczyciela. W czasach studenckich był jednym ze współzałożycieli Towarzystwa Filomatów, tajnej organizacji, która z czasem przekształciła się w spiskową organizację narodową. Podczas pobytu w Kownie (na Litwie) napisał rozprawę, za którą otrzymał tytuł magistra filozofii.

4.Adam Mickiewicz debiutował Zimą miejską na łamach Tygodnika Wileńskiego w 1818 roku. Ten najwcześniejszy okres twórczości zwykło się określać mianem okresu wileńsko-kowieńskiego. Pozostawał wówczas pod znacznym wpływem Woltera, którego tłumaczył na język polski; młody poeta głosił sceptycyzm poznawczy, zakłamanie historii i wolę racjonalnego poznania. Wynika z tego, że osobowość i światopogląd młodego Mickiewicza, dorastały w uwielbieniu literatury klasycznej.

5.W trakcie swojego życia, Mickiewicz jak przystało na romantyka, przeżył wielką niespełnioną miłość do Maryli Wereszczakówny. Utrwalone w IV części „Dziadów” uczucie, stało się źródłem literackiej legendy. Poeta poznał ukochaną w Tuhanowiczach w 1819 roku, już jako narzeczoną hrabiego Wawrzyńca Puttkamera.

6.W wieku 26lat na zawsze opuścił Litwę – kraj, który po latach utrwalił w poemacie „Pan Tadeusz”. W 1823 r. został aresztowany i uwięziony w klasztorze bazylianów w Wilnie (od jesieni 1823 roku do marca 1824), a następnie skazany za udział w tajnych młodzieżowych organizacjach (Towarzystwo Filomatów) na zesłanie w głąb Rosji. Tam zaś przebywał wśród tamtejszych elit, wbrew intencjom władz carskich korzystał z uroków życia.

Odbył m.in. wycieczkę na egzotyczny Krym. Polskich i rosyjskich arystokratów podbijał improwizowaniem wierszy w języku francuski, a piękne kobiety – niezwykłym urokiem osobistym. Dzięki interwencji wpływowych przyjaciół uzyskał pozwolenie na opuszczenie Rosji i ze 150 rublami w kieszeni popłynął parowcem do Hamburga.

Już wtedy był on autorem tomiku „Ballady i romanse”, którego ukazanie się w 1822 roku otworzyło nową epokę w historii literatury polskiej – romantyzm.

7.Odbył wielką podróż po Europie odwiedzając kolejno: Berlin, Pragę, Strasburg, Zurych, Mediolan, Wenecję i Rzym. W Wiecznym Mieście starał się o rękę młodej arystokratki Ewy Ankwiczówny, ale jej rodzice nie wyrazili zgody na ślub z ubogim poetą.
Imię ukochanej nadał później idealnym, subtelnym bohaterkom swych dwóch największych dzieł – „Dziadów” i „Pana Tadeusza”.
8.W czasie pobytu Mickiewicza we Włoszech wybuchło powstanie listopadowe i powszechnie spodziewano się szybkiego powrotu poety do kraju. On dotarł jedynie na tereny Wielkopolski. Gdy powstanie upadło, wyruszył z wielką falą uchodźców do Drezna. Tam w porywie genialnego natchnienia w niezwykle krótkim czasie stworzył III część „Dziadów” – metafizyczny dramat osadzony w realiach tragicznego procesu filomatów.

9.Po przybyciu do Paryża, jak większość emigrantów, pozbawiony był środków do życia i narażony na szykany policji. W tych warunkach w 1834 roku powstał nostalgiczny, a jednocześnie pełen humoru poemat „Pan Tadeusz”. Wkrótce po wydaniu tego dzieła Mickiewicz ożenił się z młodszą od siebie o 14lat Celiną Szymanowską. Poznał ją jeszcze podczas pobytu w Rosji, ale wówczas interesował się raczej jej matką – słynną pianistką. Po ślubie przestał publikować wiersze – starał się utrzymać coraz liczniejszą rodzinę, gdyż miał sześcioro dzieci – 2 córki i 4 synów.


10.W 1841 roku poznał podającego się za proroka Andrzeja Towiańskiego i wraz z nim założył Koło Sprawy Bożej – grupę skupiającą zwolenników mesjanizmu. W myśli ich przekonań Polska była „Mesjaszem narodów” i jej cierpienia miały przynieść całemu światu wyzwolenie spod jarzma zła oraz powszechną wolność. Po 2latach Mickiewicz zerwał znajomość z Towiańskim, walka o niepodległość kraju pozostała jednak dla niego sprawą najważniejszą.

11.W czasie Wiosny Ludów (1848) utworzył we Włoszech legion polski. Po powrocie do Paryża był współzałożycielem i redaktorem pisma „Trybun Ludów” .

Zmarł 26 listopada 1855 w Konstantynopolu podczas epidemii cholery, gdzie próbował zorganizować polską armię, mającą rozpocząć walkę z Rosją. Jego ciało zostało przewiezione do Paryża, a w roku 1890 przeniesione na Wawel.

12.Dzieła



Związek Mickiewicza z polskim romantyzmem i klasycyzmem

Powszechnie zwykło się uznawać Adama Mickiewicza za prawodawcę polskiego romantyzmu, szczegółowa analiza jego dzieł i postawy artystycznej (podobne jak u Goethego, czy Byrona) wykazuje jednak pośrednictwo wieszcza między oświeceniowym klasycyzmem a romantyzmem.
Alina Witkowska zauważa, że pomimo powszechnego przekonania podsyconego kontrowersyjną Romantycznością, Mickiewicz nie tylko nie negował dziedzictwa oświecenia, ale nawet wybierał z niego najcenniejsze zdobycze, jak np. kunsztowność formy czy wolteriański racjonalizm.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:

więcej podobnych podstron