Koniec XIX wieku
wykorzystanie terenów poprzemysłowych
powstają parki naturalistyczne w formie parków leśnych
powstawały na wyrobiskach gliny piasku
tworzenie parków leśnych
dotyczyła to również w osiedlach mieszkaniowych
centralnie dwie olbrzymie łąki, staw, utrzymane w konwencji naturalnej roślinności rodzimej
Relacja park- cmentarz
II połowa XIX w. początek XX cmentarz wtopiony w park otoczony parkiem spacerowym
stwarzał otoczkę dla funkcji cmentarnej
nie jest to negowane
W ogrodach XX wieku często centralnym punktem były baseny wodne (geometryczne). Kompozycja typowo zamknięta. Powracano do średniowiecza, nie dzielono ogrodu na część użytkową i ozdobną. Oddziaływanie na wszystkie możliwe zmysły. Kolejna rzecz jaka rozwinęła się w XX wieku to OGRODY DACHOWE (okres międzywojenny). Geneza to sięganie do Babilonu. Ogrody dachowe mogły się pojawić wtedy, kiedy architektura przybierała stylizowane formy (dachy płaskie). Sprzyjała tu architektura modernistyczna – wszystko było proste. Ogrody te zawierały roślinność kubłową, w donicach. Pomysł ten wziął się z końca XIX wieku z USA. Duże zagęszczenie budynków spowodowało pojawienie się ogrodów na dachach. W OKRESIE MIEDZYWOJENNYM te ogrody się przyjęły. Kształtowano na dachach niewielkie pergole, trejaże. Zainteresowanie to było spowodowane coraz większą modą na kąpiele słoneczne, na dachach pozostawiano miejsce na leżaki. Okres międzywojenny to zainteresowanie normalnym człowiekiem. Sztuka ogrodowa zaczyna wchodzić do zwykłych mieszkań. Fascynacja kaktusami, sukulentami, kulturami prekolumbijskimi – sztuka Indian. Ta moda trwała do lat 70-80tych. W latach 90-tych nastąpiła wymiana na roślinność kwitnącą. Zainteresowano się również w tym okresie roślinnością tropikalną. Tworzono okna kwietne – przestrzeń między szybami i tam ustawiano kwiaty i stwarzano im odpowiednie warunki.
Rezydencja w SAN SIMEON (Kalifornia). Stworzona ponad normalna miarę. Stworzono rezydencję ponad wszystko, wyżej niż wszystko. Było to spowodowane chęcią pokazania swoich pieniędzy i możliwości. Właścicielem był HERST magnat. Był on kolekcjonerem sztuki ze wszystkich epok i rejonów. Julia Morgan (architektka) postanowiła stworzyć dzieło gdzie będzie zawarta różnorodność. Musiała sięgnąć do wzorców prawie wszystkich epok. Ogród według niej miał siać się galerią, muzeum. Różnorodność architektoniczna przekładała się na różnorodność w ogrodzie. Hersta fascynowało przemijanie. Sadził dużo drzew owocowych i nie kazał zbierać owoców bo fascynowało go w jaki sposób następuje przemiana, jak drzewo się zmienia.
Kolejny nurt w sztuce pierwszej połowy XX wieku
Nurt ten związany był z organicznym traktowaniem ogrodu.
Dom po wodospadem – FRANKA LLOYDA WRIGHTA. Willa znajduje się w wodospadzie. Jest oglądana razem z wodospadem z ogrodu. Nurt organiczny – wkomponowanie architektury do krajobrazu, zniwelowanie różnic. Ściany willi obłożono kamieniami. Pomieszczenia są otwarte dużymi przeszklonymi płaszczyznami, które dawały bezpośredni kontakt z naturą.