POLSCY PREZYDENCI

Gabriel Narutowicz

B ył pierwszym prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej. Wybrany został 11 grudnia 1922 roku. W tydzień po objęciu urzędu został zastrzelony przez Eligiusza Niewiadomskiego.
Po wyborze na pierwszego prezydenta Rzeczypospolitej, został zaprzysiężony 11 grudnia 1922 roku. 16 grudnia na otwarciu wystawy dzieł sztuki, w czasie rozmowy z posłem angielskim został zastrzelony przez Eligiusza Niewiadomskiego.

Stanisław Wojciechowski

P rezydent RP w latach 1922-1926.
Naczelnik Państwa mianował go 15 stycznia 1919 roku ministrem spraw wewnętrznych w gabinecie Ignacego Paderewskiego. Współpracował przy przygotowywaniu projektu konstytucji. 20 grudnia 1922 roku Zgromadzenie Narodowe wybrało go Prezydentem Rzeczypospolitej. W wyniku zamachu stanu przeprowadzonego przez Józefa Piłsudskiego, 14 maja 1926 roku złożył urząd Prezydenta. Zmarł w 1953 roku w Gołąbkach koło Warszawy.

Ignacy Mościcki

P rezydent RP w latach 1926-1939.

4 czerwca 1926 roku został zaprzysiężony na Zamku Królewskim przed Zgromadzeniem Narodowym na prezydenta Rzeczypospolitej w obecności rządu, korpusu dyplomatycznego, przedstawicieli prasy i rodziny.

9 maja 1933 roku, również na Zamku Królewskim, który uczynił swą siedzibą, został zaprzysiężony po wybraniu przez Zgromadzenie Narodowe - na drugą kadencję prezydencką. Po internowaniu w Rumunii we wrześniu 1939 roku przekazał swój urząd Władysławowi Raczkiewiczowi. Zmarł pod Genewą 2 października 1946 roku.



Bolesław Ignacy Florian Wieniawa-Długoszowski

F unkcję prezydenta sprawował tylko 1 dzień.
Był jedną z najbarwniejszych postaci II Rzeczypospolitej. Był także długoletnim adiutantem Józefa Piłsudskiego. Brał udział w walkach Legionów Polskich w czasie I wojny światowej.We wrześniu 1939 r. desygnowany dekretem prezydenta Mościckiego na stanowisko prezydenta. Zrezygnował jednak z tego najwyższego stanowiska państwowego, które formalnie pełnił tylko jeden dzień. Dlatego urząd prezydenta objął Władysław Raczkiewicz (30 września 1939 r.).

Władysław Raczkiewicz

P rezydent RP na uchodźstwie w latach 1939-1947.

Po objęciu urzędu prezydenta 30 września 1939 roku mianował premierem gen. Władysława Sikorskiego, a po jego śmierci Stanisława Mikołajczyka. Po konferencji jałtańskiej wielkie mocarstwa koalicji cofnęły uznanie rządowi Rzeczypospolitej na uchodźstwie.6 czerwca 1947 roku Władysław Raczkiewicz zmarł desygnując przedtem na stanowisko prezydenta Augusta Zaleskiego.



August Zaleski

P rezydent RP na uchodźstwie w latach 1947-1972.
Po objęciu urzędu prezydenta na emigracji (VI 1947 r.) powołał na premiera gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego. Po 7 latach jego kadencja została przedłużona na czas nieokreślony. Jego zwolennikiem był Stanisław Cat-Mackiewicz, który objął po gen. Borze-Komorowskim urząd premiera, natomiast gen. Anders wypowiedział mu posłuszeństwo. Przed śmiercią w kwietniu 1972 roku wyznaczył na swego następcę Stanisława Ostrowskiego.



Stanisław Ostrowski

P rezydent RP na uchodźstwie w latach 1972-1979.

9 kwietnia 1972 roku zaprzysiężony jako prezydent, ustąpił po siedmioletniej kadencji, przekazując funkcję Edwardowi Raczyńskiemu. Zmarł w Londynie 22 listopada 1982 roku.

Edward Raczyński

P rezydent RP na uchodźstwie w latach 1979-1986.
W marcu 1979 roku objął urząd prezydenta, zapowiadając, że ustąpi ze swego stanowiska w 1986 roku.

8 kwietnia tego roku został zaprzysiężony jego następca - Kazimierz Sabbat.

Kazimierz Sabbat

P rezydent RP na uchodźstwie w latach 1986-1989.

Usiłował jednoczyć emigrację.

Po zakończeniu swej kadencji pragnął przekazać swoją funkcję ewentualnemu następcy w kraju. Zmarł w trakcie przełomowych wydarzeń w Polsce - 19 lipca 1989 roku.

Ryszard Kaczorowski

P rezydent na uchodźstwie w latach 1989-1990. W 1990 roku insygnia władzy prezydenckiej II Rzeczypospolitej przekazał prezydentowi Lechowi Wałęsie.
Ostatni prezydent Rzeczypospolitej na uchodźstwie Był ministrem do spraw krajowych, co stało się podstawą do mianowania go następcą prezydenta Sarofie samolotubbata. Insygnia władzy prezydenckiej Drugiej Rzeczypospolitej przekazał prezydentowi Wałęsie.
Zginął tragicznie w katastrofie samolotu pod Smoleńskiem 10.04.2010 r.

Rzeczpospolita Polska tzw. Polska Ludowa(1944-1952)

Bolesław Bierut

W latach 1944-1947 pełnił funkcję prezydenta Krajowej Rady Narodowej. Po reaktywowaniu stanowiska prezydenta w 1947 roku, pełnił tę funkcję do sierpnia 1952 roku.

31 grudnia 1943 roku powołano go na przewodniczącego Krajowej Rady Narodowej. Od 31 grudnia 1944 roku Prezydent Krajowej Rady Narodowej. 04lutego 1947 roku Sejm wybrał go na prezydenta Rzeczypospolitej po uchwaleniu ustawy o trybie wyborów głowy państwa. Po uchwaleniu konstytucji PRL 22 lipca 1952 roku, funkcję prezydenta zastąpiono funkcją przewodniczącego Rady Państwa. W latach 1952-54 był premierem. W 1948 roku wybrano go sekretarzem generalnym KC PPR. Następnie od 1948 do 1954 roku był przewodniczącym tej partii. W 1954 roku został I sekretarzem KC PZPR. Zmarł 12 marca 1956 roku

Polska Rzeczpospolita Ludowa(1952-1989)

III Rzeczpospolita ( od 1989roku)

31 grudnia 1989 roku weszła w życie ustawa konstytucyjna o zmianie nazwy państwa na Rzeczpospolita Polska

Wojciech Jaruzelski

F unkcję prezydenta sprawował w latach 19.07.1989-30.12.1989 oraz od 31.12.1989 do 22.12.1990r

Od kwietnia 1968 roku - minister Obrony Narodowej. Równolegle awansował w hierarchii partyjnej. W grudniu 1975 roku został członkiem Biura Politycznego PZPR. 11 lutego 1981 roku objął urząd prezesa Rady Ministrów, a 18 października tego roku - pierwszego sekretarza KC PZPR.

13 grudnia 1981 roku wprowadził stan wojenny, stając na czele Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. 6 listopada został przewodniczącym Rady Państwa, rezygnując z funkcji premiera.

19 lipca 1989 roku Zromadzenie Narodowe wybrało go na urząd prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Urząd ten pełnił do grudnia 1990 roku - kiedy to prezydentem RP wybrany został Lech Wałęsa, po raz pierwszy w Polsce w powszechnych wyborach.



Lech Wałęsa

U rząd prezydenta sprawował w latach 1990-1995.
Urodził się 29 września 1943 roku w Popowie, 30 maja 1967 roku rozpoczął pracę jako elektryk okrętowy w Stoczni Gdańskiej. Po grudniu 1970 roku został inspektorem bhp z ramienia związków zawodowych na swoim wydziale. W kwietniu 1976 roku, za źle widziane przez ówczesne władze wystąpienie zwolniono go z pracy. Rozpoczął aktywną działalność opozycyjną. Często zmienił pracę, zyskując rosnącą popularność jako działacz społeczny. W 1980 roku został przywódcą strajku w Stoczni Gdańskiej. 31 sierpnia podpisał porozumienie MKS z Komisją Rządową. W latach 1980-1981, przez 16 miesięcy, stał na czele Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność". Starał się podtrzymywać stałe rozmowy z rządem dla rozładowania narastającego społecznego napięcia.

13 grudnia 1981 roku izolowano go w willach rządowych po ogłoszeniu stanu wojennego. 26 stycznia 1982 roku wręczono mu decyzję o internowaniu z datą 13 grudnia 1981 roku. Przebywał w odosobnieniu w ośrodku rządowym w Arłamowie. 15 listopada wrócił do Gdańska. W mieście tym odwiedzają go przedstawiciele zachodnich państw. W 1983 roku otrzymał pokojową Nagrodę Nobla.

Jest współtwórcą koncepcji Okrągłego Stołu. 9 grudnia 1990 roku został wybrany w powszechnych wyborach prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej. Urząd objął 23 grudnia. Po zakończeniu pięcioletniej kadencji przegrał w drugich powszechnych wyborach na prezydenta z Aleksandrem Kwaśniewskim.



Aleksander Kwaśniewski

W ybrany na prezydenta RP w 1995 roku. Urząd ten sprawuje do roku 2005. Ponownie zaprzysiężony przed Zgromadzeniem Narodowym na drugą kadencję 23 grudnia 2000.
Urodził się 15 listopada 1954 r. w Białogardzie (woj. zachodniopomorskie). W latach 1973-77 studiował na Wydziale Ekonomiki Transportu Uniwersytetu Gdańskiego. Działacz ruchu studenckiego do 1982 r., m.in. przewodniczący Rady Uczelnianej SZSP (1976-1977), wiceprzewodniczący Zarządu Wojewódzkiego w Gdańsku (1977-1979), członek władz naczelnych SZSP (1977-1982).

W latach 1981-84 był redaktorem naczelnym tygodnika studenckiego "ITD", a w latach 1984-85 redaktorem naczelnym dziennika "Sztandar Młodych". Był także współtwórcą pierwszego czasopisma poświęconego komputeryzacji "Bajtek" (1985).

W latach 1985-87 w rządzie Zbigniewa Messnera sprawował funkcję Ministra ds. Młodzieży, następnie był Przewodniczącym Komitetu Młodzieży i Kultury Fizycznej (do czerwca 1990). W rządzie Mieczysława F. Rakowskiego był członkiem Prezydium Rządu i przewodniczącym Komitetu Społeczno-Politycznego Rady Ministrów.

Uczestnik obrad "Okrągłego Stołu" po stronie rządowej. Współprzewodniczący, wraz z Tadeuszem Mazowieckim i Romualdem Sosnowskim, Zespołu ds. pluralizmu związkowego. W latach 1977-1990 był członkiem PZPR.

Współtwórca Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej i pierwszy jej przewodniczący (do grudnia 1995). Był także współorganizatorem Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Sojuszu Lewicy Demokratycznej w Sejmie I i II kadencji (lata 1991-1995). Członek Komisji Spraw Zagranicznych oraz przewodniczący Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego (listopad 1993 - listopad 1995).

W 1995 r. zwyciężył w drugiej turze w wyborach prezydenckich, zdobywając - 51,7 % głosów wobec 48,3 % Lecha Wałęsy. Zaprzysiężony na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej 23 grudnia 1995 r.

Lech Aleksander Kaczyński

Wybrany na prezydenta RP w 1995 roku

Lech Aleksander Kaczyński ur. 18 czerwca 1949 w Warszawie, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2005–2010, prezes Najwyższej Izby Kontroli w latach 1992–1995, minister sprawiedliwości i prokurator generalny w rządzie Jerzego Buzka w latach 2000–2001, prezydent Warszawy w latach 2002–2005. Współzałożyciel partii Prawo i Sprawiedliwość i jej pierwszy prezes, senator I kadencji oraz poseł na Sejm I i IV kadencji. Był doktorem habilitowanym nauk prawnych, profesorem nadzwyczajnym UKSW i UG, specjalistą w zakresie prawa pracy. Zginął w katastrofie 10.04.2010r polskiego samolotu Tu-154 pod Smoleńskiem

Kadencja Prezydenta RP rozpoczęła się 23 grudnia 2005 i zakończyła się z chwilą śmierci w katastrofie lotniczej 10 kwietnia 2010. Obowiązki konstytucyjne Prezydenta RP przejął marszałek Sejmu Bronisław Komorowski.

Bronisław Komorowski

od 10.04.2010 tymczasowo wykonywał obowiązki Prezydenta RP po opróżnieniu urzędu jako marszałek Sejmu do 08.07.2010r

Bogdan Borusewicz

tymczasowo wykonywał obowiązki Prezydenta RP po opróżnieniu urzędu jako marszałek Senatu 08.07.2010 r

Grzegorz Schetyna

tymczasowo wykonywał obowiązki Prezydenta RP po opróżnieniu urzędu jako marszałek Sejmu

Bronisław Komorowski

Bronisław Maria Komorowski Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej od 6 sierpnia 2010.

Poseł na Sejm I, II, III, IV, V i VI kadencji. Minister obrony narodowej w rządzie Jerzego Buzka, na początku lat 90. wiceminister w tym resorcie. Wicemarszałek Sejmu V kadencji, od 2007 do 2010 Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej VI kadencji. Od 10 kwietnia 2010 do 8 lipca 2010 wykonywał tymczasowo obowiązki Prezydenta RP.6 lipca 2010 w Sali Wielkiej Zamku Królewskiego w Warszawie Bronisław Komorowski odebrał Uchwałę Państwowej Komisji Wyborczej w sprawie stwierdzenia wyników wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, stając się prezydentem elektem. 5-letnia kadencja prezydencka B. Komorowskiego rozpoczęła się 6 sierpnia 2010 z chwilą złożenia przysięgi przed Zgromadzeniem Narodowym. Przed złożeniem przysięgi zrezygnował z członkostwa w Platformie Obywatelskiej. Symboliczne przejęcie zwierzchnictwa nad Siłami Zbrojnymi odbyło się w dniu Święta Wojska Polskiego przed Grobem Nieznanego Żołnierza 15 sierpnia 2010.