Święty Benedykt urodził się około 480 r. w Nursji we Włoszech. Był świętym kościoła katolickiego,starokatolickiego anglikańskiego, luterańskiego oraz ormiańskiego i prawosławnego, zakonnik (mnich), jeden z ojców Kościoła, główny patron Europy, uważany za duchowego ojca wszystkich mnichów Zachodu. Św. Benedykt był założycielem najstarszych zgromadzeń zakonnych „Benedyktynów”. Dawali oni schronienia w swych klasztorach prześladowanym, szerzyli i utwierdzali wiarę chrześcijańską, a także zakładali biblioteki (co jest tu bardzo istotne) przepisując mnóstwo książek, dzięki czemu ocalili przed zagładą i zapomnieniem liczne arcydzieła literatury starożytnej, a przez spisywanie ważnych wydarzeń w formie roczników i kronik, stworzyli dla dalszego pokolenia świetne źródła historyczne. Dlatego też można powiedzieć, że każdy klasztor był jakimś ogniskiem kultury i oświaty. Przez długie wieki klasztory były poważnymi ośrodkami nauki. Kultywowano wiedzę przede wszystkim teologiczną, ale także studiowano pisarzy i starożytnych filozofów. Benedyktyni wraz ze swoim założycielem Św. Benedyktem w ułożonej przez siebie regule, jako podstawowe czynniki wychowawcze przewidywały MODLITWĘ, PRACĘ I NAUKĘ!! Hasłem Benedyktynów było „Ora et labora” (módl się i pracuj). Ścisłym obowiązkiem każdego mnicha była codzienna indywidualna lektura.