CHOROBY SYSTEMOWE

20

CHOROBY SYSTEMOWE. RÓŻYCA. CHOROBA PĘCHERZYKOWA. STREPTOKOKOZA. JERSINIOZA. ANTYBIOTYKOOPORNOŚĆ.

Lek.wet. K.Syczyło



1.RÓŻYCA/RUSIOPATHIA SUUM, ERYSIPELAS SUUM/

Etiologia : włoskowiec różycy (Erysipelothrix rhusiopathie)

Źródło zakażenia – ziemia zakażona odchodami zainfekowanych zwierząt oraz nosicieli

Dość oporny na czynniki takie jak pH czy wahania temperatury

Latem może się utrzymywać w ziemi kilkadziesiąt dni, jeszcze dłużej zimą

W mięsie peklowanym przeżywa 6miesięcy, w boczku wędzonym 3misiące

Skutecznym środkiem dezynfekującym jest 2% formalina, 5% fenol, 0,1 % sublimat

Wystąpieniu choroby sprzyjają : stres, nagłe zmiany temperatury, gwałtowne zmiany paszy, pasze zawierające duże ilości węglowodanów(ziemniak)

Występowanie – sezonowość – ciepłe, parne dni

Patogeneza - ch. monoetiologiczna

Pozostają nosicielami i siewcami!









ZEWNĄTRZPOCHODNA



INFEKCJA

WEWNĄTRZPOCHODNA





















Objawy kliniczne – po wniknięciu do organizmu i aktywacji np. w przewodzie pokarmowym (błonie śluzowej) lub migdałkach → postać kliniczna :

Zmiany anatomopatologiczne:

Zwalczanie

Terapia – penicyliny domięśniowo





RÓŻYCA JEST ZOONOZĄ!!!!

























2. CHOROBA PĘCHERZYKOWA /SWINE VESICULA DISEASE – SVD/



ZAKAŹNA i ZARAŹLIWA, WIRUSOWA CHOROBA ŚWIŃ I DZIKÓW, mogą chorować ludzie



Etiologia : PICORNAVIRIDAE, rodzaj ENTEROVIRUS

Źródło zakażenia –zwierzęta chore i ich odchody, zainfekowane wirusem odpady, droga powietrzna bardzo wątpliwa ( kojec-tak, chlewnia-raczej nie)

Dość oporny na czynniki takie jak pH czy wahania temperatury

Występowanie – nigdy w Ameryce, Australii i Nowej Zelandii

Patogeneza - ch. Monoetiologiczna

Objawy kliniczne – inkubacja 2- 14 dni (ilość i zjadliwość) nawet 28 (taki długi okres kwarantanny jest wymagany)



Diagnostyka Rt-PCR, ELISA, Test izolacji

Przechowywanie prób – warunki właściwe dla wirusa pryszczycy (trzeba go wykluczyć) - Ph 7,2- 7,6, temp + 5⁰C (+/- 3C⁰), wymazy z nosa w buforze Eagle”a , wciagu 24 h dostarczamy do Lab. PIWet-PIB w Zduńskiej Woli



Zwalczanie

Terapia – brak specyficznej

U ludzi objawy mało specyficzne, grypopodobne (bóle głowy, mięśni, apatia, podwyższona temperatura)

































































3. PĘCHERZKOWE ZAPALENIE JAMY USTNEJ- VESICULAR STOMATITIS (VS)





Etiologia: RHABDOVIRIDAE, rodzaj VESICULOVIRUS

Źródło zakażenia – chore osobniki za pośrednictwem śliny lub przez kontakt bezpośredni

Oporny na zmiany ph w zakresie od 4 do 10, także na ciepło, środki chemiczne (niszczą go środki fenolowe i detergenty)

Występowanie: występuje głównie na półkuli zachodniej, zwierzęta starsze są bardziej narażone i chorują częściej,

Patogeneza:

Objawy kliniczne - choroba ma przebieg łagodny a zwierzęta z reguły zdrowieją



Diagnostyka – ważne, aby odróżnić od pryszczycy

Leczenie – brak, samoozdrowienie



























4. STREPTOKOKOZA ŚWIŃ / streptococcoses suum, streptococcal disease/

ostre lub przewlekłe, wielopostaciowe, paciorkowcowe schorzenia świń młodych i dorosłych, przebiegające jako posocznica (prosięta) procesy miejscowe lub uogólnione

Etiologia: Streptococcus spp.

Cechy warunkujące patogenność:

Źródła : nowowprowadzone do stada świnie-nosiciele (loszki, knury, warchlaki), w każdym wieku świnie mogą być nosicielami bezobjawowymi- bytują na błonie śluzowej jamy ustnej i jam nosowych, na migdałkach, na skórze, w dalszych odcinkach p.pok. i u. oddechowego, w drogach moczowych i rodnych- żeńskich oraz męskich, prosięta od matek – drogą oddechową, per os, uszkodzoną skórę lub w trakcie porodu

Pchły jako wektor – w ich ciele do 5 dni przeżywają

Występowanie: całym świecie, głównie w średnio- i wielkotowarowych fermach świń.

Czynniki predysponujące: u świń z obniżoną odpornością, przy niedoborach wit. A, D, E i selenu, po zadziałaniu silnych stresorów (transport, zmiana grup technologicznych, zbyt duże zagęszczenie świń), przy nieprawidłowym obcinaniu kiełków, przy nieprzestrzeganiu zasady „wszystko pełne – wszystko puste”, przy wprowadzeniu do stada wirusa PRRS, przy złych warunkach mikroklimatycznych

Poza organizmem świń przeżywa: w wodzie 4C dwa tygodnie, w kale 0C do 15 tygodni, w temp. pokojowej około 2 tygodnie. Są wrażliwe na wszystkie środki dezynfekcyjne oraz detergenty

Patogeneza: jama ustna → migdałki → w. ch. Podżuchwowe → 1. mogą być zatrzymane i wtedy nie powodują objawów chorobowych → 2.dostają się do krwi → posocznica → narządy docelowe: opony mózgowe, stawy, zastawki serca i inne.

Typ 2 zarazka może namnażać się w monocytach, pełniących rolę „przenośnika” zarazka z migdałka do mózgu, stawów oraz na błony surowicze .

Objawy kliniczne: posocznica u warchlaków a uogólnione objawy u starszych

Postacie:

  1. Posocznicowa – oseski, jak i starsze kilkutygodniowe, chorują nagle, z wysoką gorączką (42,5°), nasilonymi objawami ogólnymi, zaczerwienieniem, a następnie zasinieniem skóry, biegunką, krwawym moczem oraz różnej wielkości wybroczynami w skórze; śmierć następuje zwykle po 12-18 godz., rzadziej po 24-48; zachorowalność może wynosić do 50%, a śmiertelność około 60%; padnięcia wśród starszych – do 6%

  2. Oponowo-mózgowa - prosięta 2-6 tygodniowe ( te same gatunki i serotypy paciorkowców jak przy postaci posocznicowej), objawy u pojedynczych prosiąt, czasem u większej liczby, chore zwierzęta są apatyczne, tracą apetyt, mają podwyższoną temperaturę (42°) i zaczerwienioną skórę uszu i ogona na skutek niewydolności krążenia, zataczają się przy ruchu, wykazują chwiejność zadu tzw. zarzucanie i sztywność kończyn, dołączają się objawy oponowo-mózgowe w postaci: drżenia mięśni, drgawek kloniczno-tonicznych, opisthotonusu, ruchów poniewolnych, oczopląsu, niedowładów i porażeń, aż do utraty przytomności, zaburzenia behawioralne, śmierć w ciągu 30-36 godzin, niekiedy upadek zwierzęcia bez objawów klinicznych, choroba może przejść w postać przewlekłą z zapaleniem stawów

  3. Stawowa - z reguły jest następstwem posocznicy, może jednak również być niezależnie rozwijającym się procesem chorobowym, w którym zapalenia stawów wysuwają się klinicznie i anatomopatologicznie na plan pierwszy, szczególnie w zakażeniach S. equisimilis (grupa C) oraz paciorkowcami z grupy L, które mogą również powodować ropnie podskórne, kulawizny i obrzęki stawów u prosiąt w wieku 1-3 tyg. wskazuje, że zazwyczaj zakażają się od loch, zachorowania częściej zdarzają się zimą, objawy, wśród których dominujące jest zapalenie stawów i tkanek okołostawowych, którym towarzyszy kulawizna i objawy ogólne, rozwijają się od 3 do 15 dni po zakażeniu i mogą utrzymywać się do kilku miesięcy

  4. Ropne zapalenie węzłów chłonnych głowy i szyi – względnie często spotykane (gł. Str. porcinus) źródłem zakażenia dla świń wrażliwych są osobniki chore, zdrowiejące lub ozdrowieńcy, które są nosicielami i długotrwałymi (11 miesięcy) jego siewcami (migdałki i kępki Peyera), chorują świnie w wieku od odsadzenia do uzyskania rzeźnej masy ciała, rzadziej młodsze oraz dorosłe, przeznaczone do rozrodu, Do zakażenia dochodzi per os a zarazki przez błonę śluzową gardła dostają się najczęściej do w. ch. podżuchwowych, nieco rzadziej zagardłowych i przyusznych. Rozwija się miejscowe zapalenie ropne, które powoduje martwicę rozpływną obejmującą cały węzeł chłonny, zmieniający się zwykle w ropień, otoczony torebką. Po około 5 tyg. skóra nad ropniem ulega martwicy, pęka i powstaje owrzodzenie, z którego wydostaje się ropa. Gojenie trwa dalsze 5 tyg., a niekiedy dochodzi do bakteriemii i powstania ropni przerzutowych w w. ch. innych okolic ciała, objawy kliniczne ograniczają się do widocznych lub dających się wymacać guzów (ropni) w okolicy w. ch. głowy i szyi.

  5. zakażenie dróg rodnych i wymienia - Paciorkowce β-hemlityczne, u klinicznie zdrowych macior i knurów oraz od macior po poronieniu, niepłodnych lub wykazujących objawy zapalenia wymienia czy bezmleczność, Streptococcus suis bywa przyczyna poronień oraz zmian zapalnych w pochwie, co uwidacznia się w postaci nieżytowych wypływów z dróg rodnych, może być przyczyną obniżonej, o nawet 15%, skuteczności krycia, poronień, rodzenia się martwych płodów oraz nagłych padnięć prosiąt w pierwszych 24 godz. życia.

  6. Czasami powodują:



Zmiany anatomopatologiczne:



Diagnostyka:

Zwalczanie: Przy enzootycznym występowaniu streptokokozy u prosiąt przed odsadzeniem należy wszystkim noworodkom w pierwszym dniu życia podawać debecylinę w dawce 5 000 – 20 000 j.m./kg m.c. z powtórzeniem na około 7 dni przed spodziewanym wystąpieniem objawów klinicznych

Jeśli problemem jest streptokokoza prosiąt nowonarodzonych należy podać szczepionkę lochom prośnym na 5 i 2 tyg. przed porodem. W przypadku streptokokozy prosiąt odsadzonych immunizujemy prosięta, dwukrotnie w odstępie 2 tyg., tak aby drugie szczepienie przypadało na około 10 dni przed ujawnieniem się objawów klinicznych

Ochrona prosiąt przed skaleczeniami, stosowanie antyseptyki pępowiny, zapewnianie prosiętom pobrania siary i stosowanie swoistych szczepionek dla loch prośnych.

W celu uniknięcia powikłań poszczepiennych nieszkodliwość każdej partii autoszczepionki powinna być sprawdzona na niedużej liczbie świń poprzez tygodniową obserwację. Dopiero po tym czasie preparat może znaleźć zastosowanie u całego pogłowia danej chlewni.



Terapia:



















































5. JERSINIOZA

Etiologia: Yersinia enterocolitica

Źródła zakażenia :

Występowanie:

Drobnoustrój oporny na niekorzystne warunki środowiskowe głównie na niską temperaturę.

Patogeneza: jama ustna → adhezja do komórek migdałków, jelita biodrowego i jelita grubego → stany zapalne (mikroropnie)

W kale obecny po 2-3 tyg. od zakażenia i utrzymuje się do 30 tyg. p.z.

Objawy kliniczne:

Zmiany anatomo-patologiczne:

Rozpoznanie:

Leczenie :

Zapobieganie:



























6. ANTYBIOTYKOOPORNOŚĆ






Wyszukiwarka

Podobne podstrony:

więcej podobnych podstron