Ś. Jezusa Chrystusa Ewangielia według św. Marka

7:1 - I zeszli się do niego Faryzeuszowie i niektórzy z Do­ktorów, co byli przyszli z Jeruzalem.

7:2 - A ujrzawszy niektóre z uczniów jego jedzące chleb rękoma pospolitemi, to jest, nie umytemi, przyganili.

7:3 - Abowiem Faryzeuszowie i wszyscy Żydowie, jeśliby często rąk nie umywali, nie jedzą, trzymając ustawę star­szych:

7:4 - I z rynku, jeśliby się nie umyli, nie jedzą: i wiele są innych rzeczy, które im do chowania są podane, umywa­nia kubków, i krużyków, i naczynia miedzianego, i łó­żek.

7:5 - I pytali go Faryzeuszowie i Doktorowie: Przecz uczniowie twoi nie chodzą według podania starszych, ale jedzą chleb pospolitemi rękoma?

7:6 - A on odpowiedziawszy, rzekł im: Dobrze Izajasz o was obłudnikach prorokował, jako jest napisano: Lud ten wargami mię czci, ale serce ich daleko jest odemnie.

7:7 - Lecz próżno mię chwalą, ucząc nauk i przykaza­nia ludzkiego.

7:8 - Abowiem opuściwszy przykazanie Boże, trzymacie ustawy ludzkie, umywanie krużyków i kubków: i wiele innych rzeczy tym podobnych czynicie.

7:9 - I mówił im: Czyście niszczycie przykazanie Boże, abyście ustawę waszę zachowali.

7:10 - Bo Mojżesz rzekł: Czcij ojca twego i matkę twoję: ktoby złorzeczył ojcu abo matce, niechaj śmiercią umrze.

7:11 - A wy mówicie: Jeśliby człowiek rzekł ojcu abo mat­ce, Korban (co jest dar) którykolwiek będzie odemnie, to­bie pomocny będzie.

7:12 - I nie dopuszczacie mu więcej nic czynić ojcu swe­mu abo matce:

7:13 - Niszcząc słowo Boże przez ustawę waszę, którąście uchwalili: i wiele rzeczy tym podobnych czynicie.

7:14 - A przyzwawszy zasię rzeszy, mówił im: Słuchajcie mnie wszyscy, a zrozumiejcie.

7:15 - Nie jest rzecz żadna zewnątrz człowieka i wchodzą­ca w weń, któraby go splugawić mogła: lecz rzeczy, które pochodzą z człowieka, one są, które pokalają człowieka.

7:16 - Jeśli kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.

7:17 - A gdy wszedł w dom od rzesze, pytali go uczniowie jego o przypowieści.

7:18 - I rzekł im: Także i wy nie rozumni jesteście? nie rozumiecie, iż wszystko co zewnątrz wchodzi w człowie­ka, nie może go splugawić?

7:19 - Abowiem nie wchodzi w serce jego, ale w brzuch idzie, i do wychodu wychodzi, czyściąc wszystkie potra­wy?

7:20 - I powiadał, że co pochodzi z człowieka, to pokala człowieka.

7:21 - Bo z wnętrzności serca człowieczego wychodzą rnyśli złe, cudzołoztwa, porubstwa, mężobójstwa,

7:22 - Kradzieztwa, łakomstwa, złości, zdrada, niewstydy, oko złe bluźnierstwo, pycha, głupstwo.

7:23 - Wszystko to złe z wnętrzności pochodzi, i pokala człowieka.

7:24 - A wstawszy z tamtąd odszedł na granice Tyru i Sydonu: a wszedszy w dom, nie chciał, aby kto wiedział: a zataić się nie mógł.

7:25 - Abowiem wnet jako usłyszała o nim niewiasta, któ­rej córka miała ducha nieczystego, weszła i upadła u nóg jego.

7:26 - Bo była niewiasta pogańska, rodem Syrofeniczka: i prosiła go, aby czarta wyrzucił z córki jej.

7:27 - Który jej rzekł: Daj się pierwej najeść synom: Bo nie dobra jest brać chleb synom a miotać psom.

7:28 - A ona odpowiedziała, i rzekła mu: Takci Panie: bo i szczenięta jadają pod stołem odrobiny synowskie.

7:29 - I rzekł jej: Dla tej mowy idź, wyszedł czart z córki twej.

7:30 - A gdy odeszła do domu swego: nalazła córkę leżącą na łożu, a iż czart wyszedł.

7:31 - A zaś wyszedszy z granic Tyru, przyszedł przez Sydon do morza Galilejskiego przez pośrodek granic Dekapolskich.

7:32 - I przywiedli mu głuchego i niemego: a prosili go, aby nań rękę włożył.

7:33 - A wziąwszy go na stronę od rzesze, wpuścił palce swe w uszy jego: a splunąwszy, dotknął języka jego:

7:34 - A wejrzawszy w niebo, westchnął, i rzekł mu: Effethah, to jest, otwórz się.

7:35 - I wnet się otworzyły uszy jego, i rozwiązała się zwią­zka języka jego, i mówił dobrze.

7:36 - I przykazał im, aby nikomu nie powiadali. Ale, im on więcej zakazował, tem daleko więcej rozsławiali:

7:37 - I tem bardziej się dziwowali mówiąc: Dobrze wszy­stko uczynił: i głuche uczynił, że słyszą, i nieme, że mówią.