Księgi Ekklesiastika

14:1 - Błogosławiony mąż, który się nie potknął w słowie ust swoich, i nie jest trapion frasunkiem grzechu.

14:2 - Szczęśliwy, który nie miał smutku na umyśle swoim, i nie stracił nadzieje swojej.

14:3 - Człowiek chciwy i skąpy próżno ma bogactwa, a człowiekowi zażdrościwemu na co złoto?

14:4 - Kto zbiera niesłusznie, od dusze swej innym zbiera: a w dobrach jego inszy zbytku używać będzie,

14:5 - Kto sobie jest złym, komuż innemu dobrym będzie? i dobra swego z pociechą nie zażywie

14:6 - Kto sam sobie zajrzy, nic nadeń nie jest gorszego, i ta jest zapłata złości jego:

14:7 - I jeśli co dobrze uczyni, niewiadomie, a niechcąc czyni: a na ostatek pokazuje złość swoję.

14:8 - Złośliwe jest oko zazdrościwego, i odwracające twarz, i gardzące duszą swoją.

14:9 - Nie nasycone oko chciwego częścią niesprawiedliwości: nie nasyci się aż wyniszczy susząc duszę swoję,

14:10 - Oko złe do złego: a nie naje się chleba, ale niedostateczne i smutne będzie u stołu swego.

14:11 - Synu jeśli masz, czyń sam sobie dobrze, a ofiaruj Bogu godne ofiary.

14:12 - Pamiętaj, żeć śmierć nie omieszka, a iżci jest okazań testament piekielny: testament bowiem tego świata, śmiercią umrze.

14:13 - Przede śmiercią czyń dobrze przyjacielowi twemu, a według przemożenia twego ściągając dawaj ubogiemu.

14:14 - Nie utrącaj dnia dobrego, a cząstka dobrego dana niechaj cię nie mija.

14:15 - Izali inszytn nie zostawisz boleści i prace twojej na rozdział losu?

14:16 - Dawaj i bierz, a usprawiedliwiaj duszę swoję.

14:17 - Przed śmiercią twą czyń dobrze: bo w piekle nie najdziesz pokarmu.

14:18 - Wszelkie ciało zwiotszeje jako siano: i jako liście kwitnące na drzewie zielonem,

14:19 - Jedno roście, a drugie opada: tak rodzaj ciała i krwie, jeden zchodzi, a drugi nastawa:

14:20 - Każde dzieło skazitelne nakoniec ustanie: a który je czyni pójdzie z niem.

14:21 - I wszelkie dzieło osobliwe będzie usprawiedliwione, a kto je czyni będzie uczczon przez nie.

14:22 - Błogosławiony mąż, który trwać będzie w mądrości i który w sprawiedliwości swej rozmyślać będzie, a w umyśle uważać będzie opatrzność Bożą.

14:23 - Który rozmyśla drogę jej w sercu swojem, a tajemnice jej zrozumiewając, idąc za nią jakoby ślakujący, a na drogach jej stojący.

14:24 - Który wgląda przez okna jej, i u drzwi jej słucha:

14:25 - Który odpoczywa u domu jej, a wbiwszy gwóźdź w ściany jej, postawi domek swój pod ręką jej: i w domku jego będą odpoczywać dobra na wieki:

14:26 - Postawi syny swe pod przykryciem jej, i będzie mieszkał pod jej gałązkami.

14:27 - Będzie obronion od upalenia pod dachem jej, a w chwale jej będzie odpoczywał.