Księgi Pierwsze Machabejskie

14:1 - Roku setnego siedmdziesiątego wtórego, król Deme­trius zebrał wojsko swe, i jachał do Medjej nabywać sobie ratunku, aby zwojował Tryphona.

14:2 - I usłyszał Arsaces król Perski i Medzki, że Demetrius wjechał w granice jego, i posłał jednego z książąt swych, aby go żywo pojmał, i przywiódł do siebie.

14:3 - I jachał, i poraził wojsko Demetriusowe, i pojmał go, i przywiódł do Arsaka, i dał go do więzienia.

14:4 - I była w pokoju wszystka ziemia Juda za wszystkich dni Simonowych: i starał się o dobro narodu swego, i podo­bało się im panowanie jego i sława jego przez wszystkie dni.

14:5 - I ku wszystkiej chwale swej wziął Joppen na port, i otworzył wjazdy do wysep morskich.

14:6 - I rozprzestrzenił granice narodu swego, i otrzymał ziemię.

14:7 - I zebrał więźniów wiele, i opanował Gazarę, i Bethsurę, i zamek: i zniósł z niego plugastwa, a nie był kto by się mu sprzeciwił.

14:8 - I każdy sprawował swą ziemię w pokoju, a ziemia Judzka dawała urodzaje swoje, i drzewa polne owoce swo­je.

14:9 - Starcy na ulicach siadali wszyscy, i radzili o dobrem ziemie: a młodzieńcy obtoczyli się w chwałę, i w szaty wojenne.

14:10 - I miastom dodawał żywności, i postanowił je, aby byli naczyniem obrony, póki wsławione było imię chwa­ły jego aż do kończyn ziemie.

14:11 - Uczynił pokój w ziemi, i radował się Izrael, rado­ścią wielką.

14:12 - I każdy siedział pod winnem drzewem swem, i pod swą figą: a nie było, ktoby je straszył.

14:13 - Ustał walczący na nie na ziemi: królowie za onych dni zstarci są.

14:14 - I zmocnił wszystkie poniżone ludu swego, i szukał zakonu, i zniósł wszelkiego niezbożnika i złego:

14:15 - Miejsca święte ozdobił, i naczynia świątynie roz­mnożył.

14:16 - I usłyszano w Rzymie, iż Jonathas umarł, i aż u Sparcyatów, i zasmucili się barzo.

14:17 - Lecz gdy usłyszeli, iż Simon brat jego postanowion jest nawyższym kapłanem na miejscu jego, a iż otrzymał wszystkę ziemie, i miasta w niej:

14:18 - Pisali do niego na tablicach miedzianych, aby pono­wili przyjacielstwo i towarzystwo, które byli uczynili z Juda i z Jonathą bracią jego.

14:19 - I czytano je w oczach zgromadzenia w Jeruzalem. A ta kopia listów, który Sparcyatowie posłali.

14:20 - SPARCYANÓW książęta, i miasta, Simonowi ka­płanowi wielkiemu, i starszym, i kapłanom, i innemu lu­dowi Żydowskiemu, braciej zdrowia.

14:21 - Posłowie, którzy są do ludu naszego posłani, dali nam sprawę o waszej chwale, i czci, i weselu, i uradowali­śmy się z przyjazdu ich.

14:22 - I napisaliśmy co oni powiadali w księgi pospolite, tym sposobem: Numenius Antiochów, i Antipater Jasonów syn, posłowie Judzcy przyjachali do nas, odnawiając z nami stare przyjacielstwo.

14:23 - I podobało się ludowi przyjąć męże zacnie, i wpisać kopią mów ich w osobne księgi ludu, aby było na pamiątkę ludowi Spartiatów. A tych rzeczy kopią napisaliśmy Symonowi wielkiemu kapłanowi.

14:24 - A potem posłał Simon Numeniusa do Rzymu mającego wielką tarczę złotą, która ważyła tysiąc grzywien, dla potwierdzenia towarzystwa z nimi.

14:25 - A gdy usłyszał lud Rzymski te mowy, powiedział: Co za dzięki oddamy Simonowi i synom jego?

14:26 - On bowiem wyzwolił bracia swoje, a wybił nie­przyjaciele Izraelskie od nich: i dali mu wolność, i zapi­sali na tablicach miedzianych, i postanowili na słupiech na górze Sion.

14:27 - A ta jest kopia pisma: OŚMNASTEGO dnia miesiąca Elul, roku setnego siedmdziesiątego wtórego, roku trzeciego pod Symonem kapłanem wielkim w Asaramel.

14:28 - Na wielkiem zgromadzeniu kapłanów i ludu, i ksią­żąt narodu, i starszych ziemie, oznajmione są te rzeczy: Iż częste były walki w ziemi naszej:

14:29 - A Simon syn Mathathiaszów z synów Jaryb, i bra­cia jego dali się w niebezpieczeństwa, i oparli się nieprzy­jaciołom narodu swego, aby ich miejsce święte, i zakon został w cale: i wielką sławą naród swój ozdobili.

14:30 - I zgromadził Jonathas naród swój, i stał się im ka­płanem wielkim, i przyłożon jest do ludu swego.

14:31 - I chcieli nieprzyjaciele ich podeptać, i zetrzeć ich krainę, i targnąć się ręką na ich święte miejsca.

14:32 - Tedy Simon zastawił się, i walczył za naród swój. A nałożył wiele pieniędzy, a uzbroił męże mocne narodu swe­go, i dał im pieniądze.

14:33 - I mocno opatrzył miasta Żydowskiej ziemie, i Bethsurę, która była na granicach. Żydowskiej ziemie, gdzie przed tem bywały zbroje nieprzyjacielskie, i osadził tam straż męże Żydy.

14:34 - I Joppen, która była nad morzem, opatrzył, i Gazarę, która jest na granicach Azothu, w której przed tem nieprzyjaciele mieszkali, i osadził tam Żydy, i cokolwiek służyło ku poprawie ich postawił w nich.

14:35 - I widział lud sprawy Simonowe, i sławę, którą myślił uczynić narodowi swemu, i postanowili go za hetmana swego, i za książę kapłańskie: dla tego, że to on był wszy­stko uczynił, i sprawiedliwość, i wiarę, którą zachował na­rodowi swemu, i starał się wszelkim sposobem lud swój wy­wyższyć.

14:36 - I za jego czasów powiodło się w ręku jego, iż pogani wyrzuceni są z ziemie ich, i którzy byli w mieście Dawidowem w Jeruzalem na zamku, z którego wychodzili, i wszystko co około świątynie jest splugawili, a zadawali wielką ranę czystości:

14:37 - I osadził na nim męże Żydy ku obronie ziemie i mia­sta, i mury Jerozolimskie wywyższył.

14:38 - I król Demetrius potwierdził mu nawyższe kapłań­stwo.

14:39 - Dla tego uczynił go przyjacielem swoim, i wsławił go chwałą wielką.

14:40 - Bo słyszał, iż Rzymianie nazywali Żydy przyjaciół, mi, i towarzyszmi, i braty, a iż Simonowe posły uczciwie przyjęli.

14:41 - A iż Żydowie i kapłani ich zezwolili, żeby on był ich książęciem, i nawyższym kapłanem na wieki, ażby nastał wierny prorok:

14:42 - Ażeby był książęciem nad nimi, i żeby miał na pie­czy rzeczy święte, a żeby stanowił przełożone nad spra­wami ich, i nad ziemią, i nad zbrojami, i nad zamkami:

14:43 - I staranie miał o rzeczach świętych, i żeby go wszy­scy słuchali. Ażeby imieniem jego były pisane wszystkie zapisy w ziemi: i aby się obłóczył w szarłat i we złoto:

14:44 - I aby żadnemu z ludu i z kapłanów nie godziło się żadnej z tej rzeczy gwałcić, ani się sprzeciwić temu co on mówi, ani czynić sejmu w ziemi bez niego: ani się obłóczyć w szarłat, ani nosić knafel złoty.

14:45 - A ktoby wykroczył z tego, abo którą z tych rzeczy zgwałcił, winien będzie.

14:46 - I podobało się wszemu ludowi przełożyć Simona, i uczynić według tych słów.

14:47 - I podjął się Simon, i podobało mu się, aby nawyższe kapłaństwo odprawował, i był hetmanem a książęciem narodu Żydowskiego, i kapłanów, i miał przełożeństwo nad wszystkimi.

14:48 - I rzekli, aby pismo to, było napisano na tablicach miedzianych, i położono na ganku okrągłym miejsca świętego, na miejscu okazałem.

14:49 - A kopia tych rzeczy, aby była włożona do skarbu, żeby miał Simon i synowie jego.