Proroctwo Izajaszowe

58:1 - Wołaj, nie przestawaj, jako trąba wynoś głos swój: a opowiadaj ludowi memu złości, a domowi Jakóbowemu grzechy ich.

58:2 - Bo mię odednia do dnia szukają, i chcą znać drogi moje: jakoby naród, który sprawiedliwość czynił, a sądu Boga swego nie opuścił: pytają mię o sądziech sprawiedliwości: chcą się do Boga przybliżyć.

58:3 - Przecześmy pościli, a nie wejrzałeś: poniżyliśmy dusze nasze, a nie wiedziałeś? Oto w dzień postu waszego najduje się wola wasza, a wszystkie dłużniki wasze pociągacie.

58:4 - Oto się na swary i na zwady pościcie, a bijecie pięścią niezbożnie. Nie pośćcie jako aż do tego dnia, aby słyszano głos wasz na wysokości.

58:5 - Izali taki jest post, którym obrał, przez dzień trapić człowiekowi dusze swoje, izali zakrzywić jako obręcz głowę swoję, a wór i popiół pościelać? izali to nazowiesz postem, i dniem przyjemnym Panu?

58:6 - Izali nie to jest raczej post, którym obrał? rozwiąż zwiąski niezbożności, rozwiąż brzemiona ciężące, wypuść niewolą uciśnione wolno, a wszelakie brzemię rozerwi.

58:7 - Ułam łaknącemu chleba twego, a ubogie i tułające się wprowadź do domu twego: gdy ujrzysz nagiego, przyodzij go, a nie gardź ciałem twojem.

58:8 - Tedy wyniknie jako zaranie światłość twoja, a zdrowie twoje rychlej wznidzie: i pójdzie przed obliczem twojem sprawiedliwość twoja, a chwalą Pańska zbierze Cię.

58:9 - Tedy wzywać będziesz, a Pan wysłucha, zawołasz, a rzecze: Owom ja. Jeźli odejmiesz z pośrodku siebie łańcuch a przestaniesz wyciągać palca, i mówić co nie jest pożyteczne.

58:10 - Gdy wylejesz łaknącemu duszę twoje, a duszę utrapioną nasycisz: wznidzie w ciemności światłość twoja, a ciemności twoje będą jako południe.

58:11 - I dać Pan odpoczynienie zawżdy, i napełni jasnością duszę twoję, a kości twoje wyzwoli: i będziesz jako ogród wilgotny, i jako zdrój wodny, którego wody nie ustaną.

58:12 - I będą budowane przez cię pustki wieków: fundamenty rodu i rodu wywiedziesz: i będziesz nazwan budownikiem płotów odwracający ścieżki na odpoczynienie,

58:13 - Jeśli odwrócisz od Szabbatu nogę twoję, od czynienia wolą twoję w dzień święty mój, a nazowiesz Szabbat rozkosznym i świętym Pańskim chwalebnym, a uczcisz ji nie czyniąc dróg twoich ani się najdzie wola twoja, żebyś miał mówić mowę:

58:14 - Tedy się będziesz rozkoszował w Panu, i wyniosę cię na wysokości ziemie, i nakarmię cię dziedzictwem Jakóba ojca twego. Bo usta Pańskie mówiły.