Księgi Mądrości

13:1 - A ludzie wszyscy są nikczemni, w których niemasz znajomości Bożej: i z tych

13:2 - Ale abo ogień, abo wiatr, abo prędkie powietrze, abo obrót gwiazd, abo gwałtowną wodę, abo słońce i księżyc, za sprawce okręgu ziemie Bogi mieli,

13:3 - Z których piękności kochając się, jeśli je Bogami być mniemali: niechże wiedzą, jako nad nie piękniejszy panujący nad nimi. Gdyż sprawca piękności to wszystko stworzył.

13:4 - Abo jeśli się mocy i sprawam ich dziwowali, niech rozumieją z nich, iż mocniejszy jest ten, który je uczynił:

13:5 - Z wielkości bowiem ozdoby i stworzenia, jaśnie stworzyciel tych rzeczy poznany być może,

13:6 - Wszakże ci mniejszą przyganę mają: bo i ci podobno błądzą, Boga szukając i chcąc znaleźć.

13:7 - Bo gdy się obierają w sprawach jego, badają się: i za pewne mają, że dobre są rzeczy, które widzą.

13:8 - Wszakże zasię i tym niema być odpuszczono.

13:9 - Bo jeśli tak wiele umieć mogli, iż świat mogli rozumem ogarnąć: jakoż Pana jego nie łacniej naleźli?

13:10 - Ale nieszczęśni są, i między umarłymi jest nadzieja ich, którzy Bogami nazwali rąk ludzkich, złoto i srebro, wymysł rzemiesła, i podobieństwa zwierząt, abo kamień niepożyteczny, robotę ręki starodawnej.

13:11 - Abo jeśli który rzemieślnik cieślą z łasa wyciął drzewo proste, a wszystkę skórę z niego misternie oberżnął, i używając rzemiesła swego z pilnością urobiłby naczynie pożyteczne, na posługę żywota:

13:12 - A ostatków onej roboty używałby do gotowania potraw,

13:13 - A co zostało z nich, co się ninacz niegodzi, drzewo krzywe i sęków pełne wyrzezałby z pilnością, gdyby mu łacno było, i według nauki rzemiesła swego uformowałby ji, i podobny uczynił wyobrażeniu człowieczemu,

13:14 - Abo któremu z zwierzątby je przysposobił postrychnąwszy miniją, i uczyniwszy rumianą barwiczką farbę jego i wszelką makułę, która w nim jest zamazawszy:

13:15 - I uczyniłby mu godne mieszkanie i na ścienie je postawiwszy, i żelazem utwierdziwszy,

13:16 - By snać nie spadło, opatrzyłby je: gdyż wie, że się ratować nie może: bo jest obrazem, a trzeba mu pomocy.

13:17 - I o majętność, i za syny swe, i o gody modląc me pyta: Nie wstydzi się mówić z tym, który jest bez dusze;

13:18 - I o zdrowie prosi niemocnego, a o żywot prosi umartego, i wzywa na pomoc niepożytecznego:

13:19 - I o drogę prosi tego, który chodzić nie może: i o na bywanie, i o sprawy, i o wszystkich rzeczy powodzenie prosi tego, który na wszystkiem jest nie pożyteczny.