###############################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################
###############################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################
###############################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################
###############################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################
###############################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################
###############################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################
###############################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################
###############################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################
###############################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################
###############################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################
###############################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################
###############################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################
###############################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################
###############################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################utobusem. To by\'b3oby najlepsze rozwi\'b9zanie.
\par Akurat w chwili gdy to m\'f3wi\'b3a, poci\'b9g zacz\'b9\'b3 zwalnia\'e6. George Rowland wpatrywa\'b3 si\'ea w ni\'b9 b\'b3agalnym wzrokiem.
\par - Je\'9cli m\'f3g\'b3bym co\'9c zrobi\'e6...
\par - Nie, doprawdy. Tak wiele ju\'bf uczyni\'b3e\'9c. - Zamilk\'b3a na chwil\'ea, po czym doda\'b3a: - Ja... Chcia\'b3abym wyja\'9cni\'e6}{...
\par }{\f80 - Na lito\'9c\'e6 bosk\'b9, nie r\'f3b tego! To by wszystko zepsu\'b3o. Zastan\'f3w si\'ea jednak, czy nie przyda\'b3bym si\'ea na co\'9c? Mo\'bfe m\'f3g\'b3bym zawie\'9f\'e6 tajne papiery do Wiednia... albo co\'9c w tym rodzaju? Zawsze przecie\'bf
 istniej\'b9 jakie\'9c tajne papiery. Prosz\'ea, daj mi szans\'ea.
\par Gdy poci\'b9g zatrzyma\'b3 si\'ea, Elizabeth wyskoczy\'b3a szybko na peron. Po chwili odwr\'f3ci\'b3a si\'ea do stoj\'b9cego w oknie George'a.
\par - M\'f3wisz powa\'bfnie? Rzeczywi\'9ccie zrobi\'b3by\'9c co\'9c dla nas... dla mnie?
\par - Zrobi\'b3bym dla ciebie wszystko, Elizabeth.
\par - Nawet je\'9cli nie b\'ead\'ea mog\'b3a poda\'e6 ci powodu?
\par }{- Okropne rzeczy - powody!
\par }{\f80 - Nawet je\'9cli by\'b3oby to... niebezpieczne?
\par - Im bardziej niebezpieczne, tym lepiej. Zawaha\'b3a si\'ea, nim podj\'ea\'b3a decyzj\'ea.
\par - Wychyl si\'ea z okna i rozejrzyj ukradkiem po peronie. George postara\'b3 si\'ea wykona\'e6 postawion}{e przed nim cokolwiek trudne zadanie.
\par }{\f80 - Widzisz tego m\'ea\'bfczyzn\'ea w jasnym p\'b3aszczu, z ma\'b3\'b9 ciemn\'b9 br\'f3dk\'b9, kt\'f3ry wsiada w\'b3a\'9cnie do poci\'b9gu? Obserwuj go. Zobacz, co zrobi i dok\'b9d pojedzie.
\par - To wszystko? - spyta\'b3 pan Rowland. - I co dalej?
\par }{- Dostaniesz dalsze }{\f80 instrukcje. Na razie obserwuj go i strze\'bf tego. - Wsun\'ea\'b3a mu do r\'eaki ma\'b3\'b9 zapiecz\'eatowan\'b9 paczk\'ea. - Strze\'bf tego jak oka w g\'b3owie. Tu jest klucz do wszystkiego.
\par Poci\'b9g ruszy\'b3. George nadal sta\'b3 w oknie, przygl\'b9daj\'b9c si\'ea wysokiej, wdzi\'eacznej postaci Elizabeth oddalaj\'b9cej si\'ea wzd\'b3u\'bf peronu. W r\'eaku \'9cciska\'b3 zapiecz\'eatowan\'b9 paczuszk\'ea.
\par Reszta podr\'f3\'bfy up\'b3yn\'ea\'b3a mu monotonnie i spokojnie. Poci\'b9g jecha\'b3 wolno i zatrzymywa\'b3 si\'ea na wszystkich stacjach. Na ka\'bfdej z nich George wygl\'b9da\'b3 przez okno w obawie czy m\'ea\'bfczyzna, kt\'f3rego mia\'b3 \'9cledzi\'e6
, nie wysiada. Od czasu do czasu, kiedy zapowiadano d\'b3u\'bfszy post\'f3j, przechadza\'b3 si\'ea po peronie i naocznie upewnia\'b3, \'bfe interesuj\'b9cy go pasa\'bfer nadal znajduje si\'ea w poci\'b9gu.
\par Ko\'f1cow\'b9 stacj\'b9 by\'b3o Portsmouth. Tam te\'bf podr\'f3\'bfny z czarn\'b9 br\'f3dk\'b9 wysiad\'b3 i skierowa\'b3 si\'ea do ma\'b3ego hotelu drugiej kategorii, gdzie wynaj\'b9\'b3 pok\'f3j. Pan Rowland poszed\'b3 jego \'9cladem.
\par Pokoje obu m\'ea\'bfczyzn znajdowa\'b3y si\'ea w tym samym korytarzu - rozdzielone dwiema parami drzwi. Takie rozwi\'b9zanie zadowoli\'b3o George'a. Po raz pierwszy wyst\'eapowa\'b3 w roli szpiega, ale pragn\'b9\'b3 spisa\'e6 si\'ea dzielnie i nie zawie
\'9c\'e6 zaufania, jakie pok\'b3ada\'b3a w nim Elizabeth.
\par Przy obiedzie zaj\'b9\'b3 stolik nie opodal obserwowanego cz\'b3owieka. Jadalnia nie by\'b3a pe\'b3na. Go\'9ccie, spo\'bfywaj\'b9cy z apetytem posi\'b3ek, wygl\'b9dali na podr\'f3\'bfuj\'b9cych w interesach, spokojnych, statecznych obywateli. Uwag\'ea
 George'a zwr\'f3ci\'b3 tylko jeden m\'ea\'bfczyzna - niski, o rudych w\'b3osach i w\'b9sach, przypominaj\'b9cy postaw\'b9 kawalerzyst\'ea. .
\par Nieznajomy r\'f3wnie\'bf zainteresowa\'b3 si\'ea George'em i nawet zaproponowa\'b3 mu drinka i parti\'ea bilarda po sko\'f1czeniu obiadu. George jednak zmuszony by\'b3 odm\'f3wi\'e6, gdy\'bf zauwa\'bfy\'b3, \'bfe m\'ea\'bfczyzna z czarn\'b9 br\'f3dk\'b9 w
\'b3a\'9cnie zak\'b3ada p\'b3aszcz i kapelusz. Pod\'b9\'bfy\'b3 wi\'eac szybko za nim na ulic\'ea, zg\'b3\'eabiaj\'b9c tym samym arkana trudnej sztuki \'9cledzenia. Po\'9ccig by\'b3 d\'b3ugi, wyczerpuj\'b9cy i w efekcie prowadzi\'b3 donik\'b9d. M\'ea\'bf
czyzna zrobi\'b3 kilkukilometrowy spacer, klucz\'b9c uliczkami Portsmouth, po czym wr\'f3ci\'b3 do hotelu. George ledwo trzyma\'b3 si\'ea na nogach ze zm\'eaczenia. Ogarn\'ea\'b3y go pewne w\'b9tpliwo\'9cci. Czy\'bfby \'f3w cz\'b3owiek domy\'9cli\'b3 si
\'ea, \'bfe jest szpiegowany?
\par Kiedy zastanawia\'b3 si\'ea nad tym, stoj\'b9c w holu, nagle w drzwiach wej\'9cciowych pojawi\'b3 si\'ea niski, rudy m\'ea\'bfczyzna. Bez w\'b9tpienia r\'f3wnie\'bf i on by\'b3 na spacerze.
\par George raptem zda\'b3 sobie spraw\'ea, \'bfe zwraca si\'ea do niego \'b3adna p}{anienka z recepcji.
\par }{\f80 - Pan Rowland, prawda? Dwaj panowie chc\'b9 si\'ea z panem widzie\'e6. Cudzoziemcy. Czekaj\'b9 w saloniku na ko\'f1cu korytarza.
\par George, lekko zaskoczony, odszuka\'b3 wskazany pok\'f3j. Siedz\'b9cy tam dwaj m\'ea\'bfczy\'9fni wstali i uk\'b3onili si\'ea ceremonialnie.
\par }{- Pan }{\f80 Rowland? Niew\'b9tpliwie domy\'9cla si\'ea pan, kim jeste\'9cmy?
\par George przygl\'b9da\'b3 si\'ea nieznajomym. Ten, kt\'f3ry przem\'f3wi\'b3, by\'b3 starszy. Mia\'b3 siwe w\'b3osy i wygl\'b9d na pompatycznego d\'bfentelmena. W\'b3ada\'b3 doskonale angielskim. Drugi by\'b3 wysokim, pryszczatym m\'b3odzie\'f1cem o jasn
ym teuto\'f1skim obliczu. W tej chwili miota\'b3 gro\'9fne spojrzenia, kt\'f3re nie wr\'f3\'bfy\'b3y przychylno\'9cci.
\par George poczuj ulg\'ea i zacz\'b9\'b3 zachowywa\'e6 si\'ea z ca\'b3kowit\'b9 swobod\'b9, kiedy zorientowa\'b3 si\'ea, \'bfe \'bfaden z go\'9cci nie przypomina owego jegomo\'9ccia, z kt\'f3rym zetkn\'b9\'b3 si\'ea na }{dworcu Waterloo.
\par }{\f80 - Prosz\'ea, usi\'b9d\'9fcie panowie. Mi\'b3o mi pan\'f3w pozna\'e6. Mo\'bfe drinka?
\par Starszy m\'ea\'bfczyzna podni\'f3s\'b3 r\'eak\'ea w ge\'9ccie protestu.
\par - Dzi\'eakujemy, lordzie Rowland. Mamy niewiele czasu. Chcemy us\'b3ysze\'e6 pa\'f1sk\'b9 odpowied\'9f na jedno pytanie.
\par }{- Doprawdy uprzejmie }{\f80 z pana strony, \'bfe wyni\'f3s\'b3 mnie pan do godno\'9cci para - wtr\'b9ci\'b3 George. - Przykro mi, \'bfe panowie si\'ea nie pocz\'eastuj\'b9. A c\'f3\'bf to za donios\'b3e pytanie?
\par - Lordzie Rowland, opu\'9cci\'b3 pan Londyn w towarzystwie pewnej damy. Tutaj przyby\'b3 pan sam. Chcemy wiedzie\'e6, gdzie znajduje si\'ea owa dama.
\par George powsta\'b3.
\par - Nie rozumiem pytania - powiedzia\'b3 ch\'b3odno, przybieraj\'b9c ton bohatera powie\'9cci. - \'afycz\'ea panom dobrej nocy.
\par Z pewno\'9cci\'b9 pan rozumie - wybuchn\'b9\'b3 nagle m\'b3odszy m\'ea\'bfczyzna. - Rozumie pan doskonale. Co pan zrobi\'b3 z Alex\'b9?}{
\par }{\f80 - Prosz\'ea si\'ea uspokoi\'e6 - wymamrota\'b3 drugi. - B\'b3agam, niech pan si\'ea uspokoi.
\par Zapewniam pan\'f3w - odezwa\'b3 si\'ea George - \'bfe nie znam damy o tym imieniu. Zasz\'b3a jaka\'9c pomy\'b3ka. Starszy m\'ea\'bfczyzna przypatrywa\'b3 mu si\'ea badawczo.
\par Wykluczone - rzuci\'b3 sucho. - Pozwoli\'b3em sobie przejrze\'e6 ksi\'b9\'bfk\'ea hotelow\'b9. Wpisa\'b3 si\'ea pan jako George Rowland z Rowland's Castle. George sp\'b3on\'b9\'b3 rumie\'f1cem.
\par - Ma\'b3y \'bfart z mojej strony - wyja\'9cni\'b3 niepewnie.
\par - Kiepski wykr\'eat. Nie b\'eadziemy owija\'e6 w bawe\'b3n\'ea. Gdzie jest Jej Wysoko\'9c\'e6?
\par - Je\'9cli ma pan na my\'9cli Elizabeth... 
\par M\'b3odzieniec rzuci\'b3 si\'ea do przodu z rykiem w\'9cciek\'b3o\'9cci.
\par - Bezczelna \'9cwinia! Wyra\'bfa\'e6 si\'ea o niej w ten spos\'f3b!
\par - Mam  na  my\'9cli  -  powiedzia\'b3  drugi  spokojnie o czym pan doskonale wie, Wielk\'b9 Ksi\'ea\'bfn\'ea Katonii Anastasi\'ea Sophi\'ea Alexandr\'ea Mari\'ea Helen\'ea Olg\'ea Elizabeth.
\par Och! - westchn\'b9\'b3 bezradnie pan Rowland.
\par Usi\'b3owa\'b3 przypomnie\'e6 sobie wszystko, co wiedzia\'b3 o Katonii. O ile pami\'ea\'e6 go nie zawodzi\'b3a, by\'b3o to ma\'b3e kr\'f3lestwo gdzie\'9c na Ba\'b3kanach, w kt\'f3rym toczy\'b3a si\'ea rewolucja. Z wysi\'b3kiem przywo\'b3a\'b3 si\'ea
 do porz\'b9dku.
\par - Niew\'b9tpliwie mamy na my\'9cli t\'ea sam\'b9 osob\'ea - powiedzia\'b3 weso\'b3ym tonem. - Tylko ja nazywam j\'b9 Elizabeth.
\par - \'af\'b9dam satysfakcji - warkn\'b9\'b3 jasnow\'b3osy m\'b3odzian. - B\'eadziemy walczy\'e6.
\par - Walczy\'e6?
\par }{- W pojedynku.
\par }{\f80 - Nigdy nie bior\'ea udzia\'b3u w pojedynkach - odpar\'b3 stanowczo pan Rowland.
\par - Dlaczego? - spyta\'b3 gniewnym g\'b3osem ten drugi.
\par - Boj\'ea si\'ea, \'bfe m\'f3g\'b3bym zosta\'e6 ranny.
\par - Ach tak? Wi\'eac przynajmniej dam ci w nos.
\par M\'b3ody cz\'b3owiek w\'9cciekle rzuci\'b3 si\'ea do przodu. Trudno by\'b3o zobaczy\'e6, jak to si\'ea dok\'b3adnie sta\'b3o, ale zamiast zada\'e6 cios, nagle zakre\'9cli\'b3 swym cia\'b3em w powietrzu p\'f3\'b3kole i upad\'b3 na ziemi\'ea z g\'b3uchym 
\'b3oskotem. Po chwili podni\'f3s\'b3 si\'ea, oszo\'b3omiony, z pod\'b3ogi. Pan Rowland pos\'b3a\'b3 mu u\'9cmiech.
\par - Powiedzia\'b3em - zauwa\'bfy\'b3 - \'bfe zawsze ba\'b3em si\'ea zosta\'e6 ranny. Doszed\'b3em zatem do wniosku, \'bfe dobrze zrobi\'ea ucz\'b9c si\'ea ju-jitsu.
\par Zapad\'b3o milczenie. Dw\'f3ch cudzoziemc\'f3w patrzy\'b3o z niedowierzaniem na sympatycznie wygl\'b9daj\'b9cego m\'b3odego cz\'b3owieka, kt\'f3ry pod pozorami \'b3agodno\'9cci m\'f3g\'b3 skrywa\'e6 tak\'b9 niebezpieczn\'b9 si\'b3\'ea. Poszkodowany by\'b3
 wprost blady z w\'9cciek\'b3o\'9cci.
\par - Po\'bfa\'b3ujesz tego - wycedzi\'b3 przez z\'eaby. Starszy z nich usi\'b3owa\'b3 zachowa\'e6 spok\'f3j.
\par - Czy to jest pana ostatnie s\'b3owo, lordzie Rowland? Odmawia pan informacji o miejscu pobytu Jej Wysoko\'9cci?
\par - Sam nie mam o nim poj\'eacia.
\par }{- Ni}{\f80 e spodziewa si\'ea pan chyba, \'bfe w to uwierz\'ea.
\par }{- Niepoprawny z pana niedowiarek.
\par }{\f80 - Na tym nie koniec - wymamrota\'b3 m\'b3odzian, potrz\'b9saj\'b9c g\'b3ow\'b9. - Jeszcze pan o nas us\'b3yszy.
\par Kiedy obaj m\'ea\'bfczy\'9fni wyszli, George przetar\'b3 r\'eak\'b9 czo\'b3o. Wydarzenia toczy\'b3y si\'ea w osza\'b3amiaj\'b9cym tempie. Zda\'b3 sobie spraw\'ea, \'bfe zosta\'b3 wmieszany w europejski skandal najwi\'eakszego kalibru.
\par - To mo\'bfe nawet oznacza\'e6 nast\'eapn\'b9 wojn\'ea - skwitowa\'b3 optymistycznie, szukaj\'b9c wzrokiem czarnobrodego m\'ea\'bfczyzny.
\par Kiedy dojrza\'b3 go w rogu poczekalni, odetchn\'b9\'b3 z ulg\'b9 i zaj\'b9\'b3 miejsce w przeciwleg\'b3ym k\'b9cie sali. Po kilku minutach m\'ea\'bfczyzna z czarn\'b9 br\'f3dk\'b9 wsta\'b3 i uda\'b3 si\'ea na g\'f3r\'ea. George pod\'b9\'bfy\'b3
 za nim i zobaczy\'b3, \'bfe wszed\'b3 do swego pokoju i zamkn\'b9\'b3 drzwi. Ponownie wyda\'b3 westchnienie ulgi.
\par - Musz\'ea si\'ea wyspa\'e6 - wymamrota\'b3. - Naprawd\'ea musz\'ea.
\par Nagle przysz\'b3a mu do g\'b3owy straszna my\'9cl. A je\'9cli m\'ea\'bfczyzna zorientowa\'b3 si\'ea, \'bfe jest \'9cledzony? Je\'9cli wymknie si\'ea z pokoju noc\'b9, kiedy on b\'eadzie sobie spa\'b3 w najlepsze? Po chwili zastanowienia George wpad\'b3
 na pomys\'b3 poradzenia sobie z tym problemem. Spru\'b3 skarpetk\'ea, uzyskuj\'b9c w ten spos\'f3b w\'b3\'f3czk\'ea w naturalnym kolorze. Po cichutku wyszed\'b3 z pokoju i za pomoc\'b9 papierowego przylepca przyczepi\'b3
 jeden jej koniec do dolnej framugi drzwi nieznajomego. Nast\'eapnie poci\'b9gn\'b9\'b3 nitk\'ea wzd\'b3u\'bf korytarza do swojego pokoju, gdzie na jej ko\'f1cu powiesi\'b3 srebrny dzwoneczek - pami\'b9tk\'ea po ubieg\'b3
o-nocnej zabawie. Wykonanie tego przedsi\'eawzi\'eacia dostarczy\'b3o mu niema\'b3o satysfakcji. Je\'9cli czarnobrody spr\'f3buje opu\'9cci\'e6 pok\'f3j, George zostanie natychmiast ostrze\'bfony d\'9fwi\'eakiem dzwonka.
\par Po uporaniu si\'ea z tym problemem, George, nie trac\'b9c ju\'bf wi\'eacej czasu, po\'b3o\'bfy\'b3 si\'ea do \'b3\'f3\'bfka. Paczuszk\'ea umie\'9cci\'b3 troskliwie pod poduszk\'b9 i popad\'b3 w chwilow\'b9 zadum\'ea. Jego my\'9cli przedstawia\'b3y si\'ea
 nast\'eapuj\'b9co: \'84Anastasia Sophia Marie Alexandra Olga Elizabeth. Do licha, opu\'9cci\'b3em jedno. Zastanawiam si\'ea...\'94
\par Nie m\'f3g\'b3 od razu zasn\'b9\'e6, dr\'eaczony niemo\'bfno\'9cci\'b9 zrozumienia sytuacji. O co tu chodzi? Jaki zwi\'b9zek istnieje pomi\'eadzy uciekaj\'b9c\'b9 Wielk\'b9 Ksi\'ea\'bfn\'b9, zapiecz\'eatowan\'b9 paczk\'b9 i czarnobrodym m\'ea\'bfczyzn\'b9
? Dlaczego Wielka Ksi\'ea\'bfna ucieka? Czy dwaj cudzoziemcy domy\'9claj\'b9 si\'ea, \'bfe jest w posiadaniu zapiecz\'eatowanej paczuszki? Co mo\'bfe si\'ea w niej znajdowa\'e6?
\par Rozpatruj\'b9c te sprawy, zirytowany, \'bfe ani troch\'ea nie posun\'b9\'b3 si\'ea naprz\'f3d w rozwik\'b3aniu zagadki, George Rowland w ko\'f1cu zasn\'b9\'b3.
\par Obudzi\'b3 go s\'b3aby d\'9fwi\'eak dzwonka. Poniewa\'bf nie nale\'bfa\'b3 do ludzi, kt\'f3rzy wyrwani ze snu reaguj\'b9 natychmiast, zorientowanie si\'ea w sytuacji zaj\'ea\'b3o mu oko\'b3o p\'f3\'b3torej minuty i dopiero w\'f3wczas wyskoczy\'b3 z \'b3
\'f3\'bfka. Wsun\'b9\'b3 na nogi kapcie, z najwi\'eaksz\'b9 ostro\'bfno\'9cci\'b9 otworzy\'b3 drzwi i wymkn\'b9\'b3 si\'ea na korytarz. W ko\'f1cu holu mign\'b9\'b3 jaki\'9c cie\'f1. St\'b9paj\'b9c cichutko, pan Rowland pod\'b9\'bfy\'b3 jego \'9c
ladem tak szybko, \'bfe zd\'b9\'bfy\'b3 jeszcze zauwa\'bfy\'e6 czarnobrodego m\'ea\'bfczyzn\'ea znikaj\'b9cego w \'b3azience. To by\'b3o zagadkowe, zwa\'bfywszy, \'bfe druga \'b3azienka znajdowa\'b3a si\'ea dok\'b3adnie naprzeciw jego pokoju. George zbli
\'bfy\'b3 si\'ea do uchylonych drzwi i zajrza\'b3 przez szczelin\'ea. M\'ea\'bfczyzna kl\'eacza\'b3 przy brzegu wanny i majstrowa\'b3 co\'9c przy listwie pod\'b3ogowej. Po kilku minutach wsta\'b3. George ostro\'bfnie si\'ea wycofa\'b3
. Bezpieczny w cieniu w\'b3asnych drzwi, obserwowa\'b3 dalej. Czarnobrody min\'b9\'b3 go i wr\'f3ci\'b3 do pokoju. 
\par - W porz\'b9dku - mrukn\'b9\'b3 George pod nosem. - Tajemnic\'ea \'b3azienki wyja\'9cnimy jutro.
\par Po\'b3o\'bfy\'b3 si\'ea do \'b3\'f3\'bfka i wsun\'b9\'b3 d\'b3o\'f1 pod poduszk\'ea, aby si\'ea upewni\'e6, \'bfe cenna paczuszka nadal tam le\'bfy. Po chwili w panice przewraca\'b3 po\'9cciel. Paczka znikn\'ea\'b3a.
\par Nast\'eapnego poranka George konsumowa\'b3 jajka na bekonie w stanie kompletnego za\'b3amania. Zawi\'f3d\'b3 Elizabeth. Pozwoli\'b3, aby skradziono mu cenn\'b9 paczuszk\'ea, kt\'f3r\'b9 dziewczyna powierzy\'b3a jego pieczy. Wobec tego faktu odkrycie \'84
tajemnicy \'b3azienki\'94 stanowi\'b3o \'bfa\'b3o\'9cnie b\'b3ahe osi\'b9gni\'eacie. Tak, niew\'b9tpliwie zrobi\'b3 z siebie os\'b3a.
\par Po \'9cniadaniu uda\'b3 si\'ea znowu na g\'f3r\'ea. Na pode\'9ccie schod\'f3w sta\'b3a zmartwiona pokoj\'f3wka.
\par - Czy co\'9c si\'ea sta\'b3o, moja droga? - zapyta\'b3 George uprzejmie.
\par - Chodzi o tego pana. Prosi\'b3, \'bfeby go obudzi\'e6 o \'f3smej trzydzie\'9cci, ale nie odzywa si\'ea, a drzwi zamkni\'eate s\'b9 na klucz.
\par - Nie mo\'bfe by\'e6 - skomentowa\'b3 George.
\par Ogarn\'b9\'b3 go niepok\'f3j. Szybko wszed\'b3 do swego pokoju. Tutaj czeka\'b3a go prawdziwa niespodzianka. To, co zobaczy\'b3, sprawi\'b3o, \'bfe wszystkie inne my\'9cli zesz\'b3y na dalszy plan. Na toaletce le\'bfa\'b3
a paczuszka, skradziona mu poprzedniej nocy!
\par George wzi\'b9\'b3 j\'b9 do r\'eaki i dok\'b3adnie jej si\'ea przyjrza\'b3. Bez w\'b9tpienia by\'b3a to ta sama paczuszka. Piecz\'eacie jednak zosta\'b3y z\'b3amane. Po chwili wahania otworzy\'b3 j\'b9, uznaj\'b9c, \'bf
e ma prawo, skoro inni ludzie znali jej zawarto\'9c\'e6. Poza tym niewykluczone, \'bfe ju\'bf by\'b3a pusta. Po odwini\'eaciu papieru ukaza\'b3o si\'ea kartonowe pude\'b3eczko, jakich u\'bfywaj\'b9 jubilerzy. George otworzy\'b3 je. Wewn\'b9trz, na kawa
\'b3ku waty, le\'bfa\'b3a zwyk\'b3a obr\'b9czka \'9clubna.
\par Wzi\'b9\'b3 j\'b9 do r\'eaki i dok\'b3adnie obejrza\'b3. Nic nie zosta\'b3o na niej wygrawerowane, tak wi\'eac niczym si\'ea nie wyr\'f3\'bfnia\'b3a. George j\'eakn\'b9\'b3 i chwyci\'b3 si\'ea za g\'b3ow\'ea.
\par - Ob\'b3\'ead -. wymamrota\'b3. - Kompletny ob\'b3\'ead. Wszystko pozbawione sensu.
\par Nagle przypomnia\'b3 sobie s\'b3owa pokoj\'f3wki i jednocze\'9cnie zauwa\'bfy\'b3, \'bfe na zewn\'b9trz okna znajduje si\'ea szeroki parapet. W normalnych okoliczno\'9cciach nie podj\'b9\'b3by si\'ea podobnego zadania. Teraz jednak by\'b3 tak podniecon
y gniewem i ciekawo\'9cci\'b9, \'bfe zlekcewa\'bfy\'b3 niebezpiecze\'f1stwo i wydosta\'b3 si\'ea na zewn\'b9trz. W chwil\'ea p\'f3\'9fniej zagl\'b9da\'b3 do pokoju zajmowanego przez czarnobrodego m\'ea\'bfczyzn\'ea. Okno by\'b3o otwarte, a pok\'f3
j pusty. Nie opodal znajdowa\'b3o si\'ea zej\'9ccie przeciwpo\'bfarowe. T\'eady \'9cledzony cz\'b3owiek musia\'b3 uciec.
\par George wszed\'b3 przez okno do \'9crodka. Dooko\'b3a le\'bfa\'b3y rozrzucone rzeczy zbiega. W nadziei, \'bfe znajdzie tutaj klucz do wyja\'9cnienia zagmatwanej sprawy, George rozpocz\'b9\'b3 poszukiwania. Najpierw zabra\'b3 si\'ea za star\'b9, podniszczon
\'b9 teczk\'ea.
\par Poszukiwania przerwa\'b3 nagle jaki\'9c d\'9fwi\'eak, bardzo cichy, bez w\'b9tpienia dochodz\'b9cy jednak z pokoju. Uwag\'ea George'a przyku\'b3a du\'bfa szafa. Podskoczy\'b3 ku niej i gwa\'b3townym ruchem otworzy\'b3 drzwi. Schowany tam m\'ea\'bf
czyzna wyskoczy\'b3 i, zaklinowany przez George'a, przekozio\'b3kowa\'b3 wraz z nim po pod\'b3odze. By\'b3 niew\'b9tpliwie wymagaj\'b9cym przeciwnikiem. Wszystkie znane George'owi sztuczki okaza\'b3y si\'ea niewiele warte. Dopiero kiedy oderwali si\'ea
 od siebie, kompletnie wyczerpani, George zorientowa\'b3 si\'ea, z kim ma do czynienia. Toczy\'b3 walk\'ea z niskim m\'ea\'bfczyzn\'b9 o rudych w\'b9sach.
\par - Do diab\'b3a, kim pan jest? - spyta\'b3 ostro George. W  odpowiedzi  m\'ea\'bfczyzna  wyci\'b9gn\'b9\'b3  wizyt\'f3wk\'ea. George przeczyta\'b3 g\'b3o\'9cno:
\par }{- Inspektor Jarrold, Scotland Yard.
\par }{\f80 - Tak jest, prosz\'ea pana. Lepiej b\'eadzie, je\'9cli }{opowie mi pan wszystko, co pan wie o tej sprawie.
\par }{\f80 - Nie wiem, czy powinienem - George zawaha\'b3 si\'ea. - S\'b9dz\'ea jednak, \'bfe ma pan racj\'ea. Mo\'bfe znajdziemy jakie\'9c przyjemniejsze miejsce?
\par W zacisznym k\'b9cie baru George otworzy\'b3 dusz\'ea przed inspektorem. Jarrold s\'b3ucha\'b3 ze zrozumieniem.
\par - Tak, oczywi\'9ccie - zauwa\'bfy\'b3, kiedy George sko\'f1czy\'b3 opowie\'9c\'e6. - To bardzo zagadkowa historia. Istniej\'b9 tu w\'b9tki, kt\'f3rych sam nie chwytam. Niekt\'f3re sprawy mog\'ea jednak wyja\'9cni\'e6. Przyby\'b3
em tu tropem Mardenberga, pa\'f1skiego czarnobrodego przyjaciela, a pa\'f1ski przyjazd oraz zachowanie wzbudzi\'b3y moje podejrzenia. Nie potrafi\'b3em powi\'b9za\'e6 pana ze spraw\'b9. Ubieg\'b3ej nocy, kiedy pan wyszed\'b3, w\'9clizgn\'b9\'b3em si\'ea
 do pokoju i zabra\'b3em paczuszk\'ea spod poduszki. Gdy j\'b9 otworzy\'b3em i zorientowa\'b3em si\'ea, \'bfe nie zawiera tego, czego szuka\'b3em, skorzysta\'b3em z pierwszej nadarzaj\'b9cej si\'ea okazji i zwr\'f3ci\'b3em j\'b9 panu.
\par - To istotnie co nieco wyja\'9cnia - powiedzia\'b3 George z zadum\'b9 w g\'b3osie. - Zdaje si\'ea, \'bfe zrobi\'b3em z siebie kompletnego durnia.
\par - Tego bym nie powiedzia\'b3. Poczyna\'b3 pan sobie niezwykle zr\'eacznie jak na nowicjusza. Powiedzia\'b3 pan, \'bfe zabra\'b3 rano z \'b3azienki to, co by\'b3o schowane pod listw\'b9?
\par - Owszem - stwierdzi\'b3 ponuro George - ale to tylko przekl\'eaty list mi\'b3osny. Do diab\'b3a, nie mia\'b3em zamiaru w\'easzy\'e6 w prywatnym \'bfyciu tego biedaka.
\par - Czy m\'f3g\'b3bym zobaczy\'e6 ten list? George wyj\'b9\'b3 list z kieszeni i poda\'b3 go inspektorowi. Jarrold roz\'b3o\'bfy\'b3 kartk\'ea.
\par - Rzeczywi\'9ccie - list mi\'b3osny. Odnosz\'ea jednak wra\'bfenie, \'bfe je\'9cli poprowadzi si\'ea lini\'ea od jednej kropki nad \'84i\'94 do nast\'eapnej, otrzyma si\'ea zupe\'b3nie inny efekt. Ale\'bf, co\'9c takiego? To jest plan umocnie\'f1
 portu w Portsmouth.
\par }{- Co takiego?
\par }{\f80 - Od jakiego\'9c czasu mieli\'9cmy tego faceta na oku. By\'b3 jednak zbyt sprytny. Zwerbowa\'b3 kobiet\'ea, kt\'f3ra wykonywa\'b3a za niego wi\'eakszo\'9c\'e6 brudnej roboty.
\par - Kobiet\'ea? - powiedzia\'b3  George s\'b3abym g\'b3osem.
\par - Jak ona si\'ea nazywa?
\par - U\'bfywa wielu nazwisk. Najcz\'ea\'9cciej wyst\'eapuje jako Betty Brighteyes. Wyj\'b9tkowo \'b3adna m\'b3oda kobieta.
\par - Betty... Brighteyes - powt\'f3rzy\'b3 George. - Dzi\'eakuj\'ea, inspektorze.
\par }{- Przepraszam, ale ni}{\f80 e wygl\'b9da pan najlepiej.
\par - Nie czuj\'ea si\'ea dobrze. Jestem chory. My\'9cl\'ea, \'bfe najlepiej zrobi\'ea, je\'9cli pierwszym poci\'b9giem wr\'f3c\'ea do Londynu.
\par Inspektor spojrza\'b3 na zegarek.
\par - Obawiam si\'ea, \'bfe teraz przyjedzie osobowy. Lepiej zaczeka\'e6 na ekspres.
\par }{- To bez znaczenia}{\f80  - zauwa\'bfy\'b3 George ze smutkiem.
\par - \'afaden poci\'b9g nie b\'eadzie jecha\'b3 wolniej ni\'bf ten, kt\'f3rym przyjecha\'b3em wczoraj.
\par George ponownie zaj\'b9\'b3 miejsce w przedziale pierwszej klasy i bez po\'9cpiechu przegl\'b9da\'b3 pras\'ea. Nagle zesztywnia\'b3, jakby kij po\'b3kn\'b9\'b3, i utkwi\'b3 wzrok}{ w otwartej stronie gazety.
\par }{\f80 Wczoraj w Londynie mia\'b3 miejsce romantyczny \'9club. Lord Roland Gaigh, drugi syn markiza Axminster, po\'9clubi\'b3 Wielk\'b9 Ksi\'ea\'bfn\'ea Katonii Anastasi\'ea. Uroczysto\'9c\'e6 utrzymana by\'b3a w najg\'b3\'ea
bszej tajemnicy. Od czasu przewrotu w Katonii Wielka Ksi\'ea\'bfna mieszka\'b3a ze swym wujem w Pary\'bfu. Lorda Rolanda pozna\'b3a, gdy ten pe\'b3ni\'b3 funkcj\'ea pierwszego sekretarza ambasady brytyjskiej w Katonii. Od tamtego czasu datuje si\'ea
 ich wzajemne przywi\'b9zanie.
\par }{- No tak, jestem...
\par }{\f80 George Rowland nie potrafi\'b3 wymy\'9cli\'e6 wystarczaj\'b9co dobitnego epitetu, aby odpowiednio wyrazi\'e6 swe uczucia. Ci\'b9gle patrzy\'b3 w dal. Poci\'b9g zatrzyma\'b3 si\'ea na ma\'b3ej stacji. Do przedzia\'b3u wesz\'b3a jaka\'9c dama i zaj
\'ea\'b3a miejsce naprzeciw niego.
\par - Dzie\'f1 dobry, George - odezwa\'b3a si\'ea s\'b3odkim g\'b3osem.
\par }{- Wielki}{\f80 e nieba! - zawo\'b3a\'b3 George. - Elizabeth! U\'9cmiechn\'ea\'b3a si\'ea. Wygl\'b9da\'b3a, je\'9cli to w og\'f3le by\'b3o mo\'bfliwe, jeszcze bardziej uroczo.
\par - Pos\'b3uchaj - wykrzykn\'b9\'b3 George, \'b3api\'b9c si\'ea za g\'b3ow\'ea. - Na lito\'9c\'e6 bosk\'b9, odpowiedz. Czy jeste\'9c Wielk\'b9 Ksi\'ea\'bfn\'b9 Anastasi\'b9, czy te\'bf Bet}{ty Brighteyes?
\par }{\f80 Utkwi\'b3a w nim wzrok.
\par - \'afadn\'b9 z nich. Jestem Elizabeth Gaigh. Teraz mog\'ea ci wszystko opowiedzie\'e6. Przede wszystkim musz\'ea ci\'ea przeprosi\'e6. Widzisz, m\'f3j brat Roland zawsze kocha\'b3 Alex\'ea...
\par - Masz na my\'9cli Wielk\'b9 Ksi\'ea\'bfn\'ea?
\par - Tak. Tak j\'b9 tytu\'b3uje rodzina. Ot\'f3\'bf jak ju\'bf wspomnia\'b3am, Roland zawsze by\'b3 zakochany w Alexie, a ona w nim. Potem wybuch\'b3a rewolucja i Alexa znalaz\'b3a si\'ea w Pary\'bfu. Byli ju\'bf bliscy za\'b3atwienia \'9clubnych formalno
\'9cci, kiedy pojawi\'b3 si\'ea kanclerz St{\*\bkmkstart BM}{\*\bkmkend BM}\'fcrm. Chcia\'b3 zabra\'e6 Alex\'ea i zmusi\'e6 j\'b9 do ma\'b3\'bfe\'f1stwa z ksi\'eaciem Karlem, jej obrzydliwym, pryszczatym kuzynem.
\par - Przypuszczam, \'bfe go pozna\'b3em - wtr\'b9ci\'b3 George.
\par - Alexa go po prostu nienawidzi. Jej wuj, stary ksi\'b9\'bf\'ea Osric, zabroni\'b3 jej widywa\'e6 si\'ea z Rolandem. Uciek\'b3a do Anglii, a ja przyjecha\'b3am do Londynu, aby si\'ea z ni\'b9 spotka\'e6. M\'f3j brat przebywa\'b3 w Szkocji. Wys\'b3a\'b3y
\'9cmy do niego telegram. W ostatniej chwili, kiedy jecha\'b3y\'9cmy do urz\'eadu podpisa\'e6 akt \'9clubu, w taks\'f3wce jad\'b9cej z naprzeciwka spotka\'b3y\'9cmy si\'ea oko w oko ze starym ksi\'eaciem Osricem. Oczywi\'9ccie pojecha\'b3
 za nami. Nie wiedzia\'b3y\'9cmy, co pocz\'b9\'e6. Ksi\'b9\'bfe zrobi\'b3by na pewno straszliw\'b9 awantur\'ea, a poza tym by\'b3 jej opiekunem. Wpad\'b3am w\'f3wczas na genialny pomys\'b3, \'bfeby\'9cmy zamieni\'b3y si\'ea
 rolami. W dzisiejszych czasach na dobr\'b9 spraw\'ea widzi si\'ea tylko czubek nosa dziewczyny. Za\'b3o\'bfy\'b3am czerwony kapelusz Alexy i jej br\'b9zowy p\'b3aszcz, a ona m\'f3j szary. Kaza\'b3y\'9cmy taks\'f3wkarzowi jecha\'e6
 na dworzec Waterloo. Tam wyskoczy\'b3am z taks\'f3wki i pop\'eadzi\'b3am na stacj\'ea. Stary Osric pobieg\'b3 za czerwonym kapeluszem, zapominaj\'b9c o drugiej pasa\'bferce skulonej w taks\'f3wce. Oczywi\'9ccie nie mog\'b3am pokaza\'e6 mu twarzy, wi\'ea
c po prostu wpad\'b3am do przedzia\'b3u i zda\'b3am si\'ea na twoj\'b9 \'b3ask\'ea.
\par - Dot\'b9d rozumiem - powiedzia\'b3 George. - A co z reszt\'b9?
\par - No w\'b3a\'9cnie. Za to musz\'ea ci\'ea przeprosi\'e6. Mam nadziej\'ea, \'bfe nie b\'eadziesz si\'ea bardzo gniewa\'b3. Widzisz, odnios\'b3am wra\'bfenie, \'bfe naprawd\'ea chcesz wzi\'b9\'e6 udzia\'b3 w jakiej\'9c
 tajemniczej historii - podobnej do tych, kt\'f3re opisuj\'b9 w ksi\'b9\'bfkach. Nie mog\'b3am oprze\'e6 si\'ea pokusie. Wybra\'b3am wi\'eac z t\'b3umu na peronie gro\'9fnie wygl\'b9daj\'b9cego m\'ea\'bfczyzn\'ea i poleci\'b3am ci go \'9cledzi\'e6
. Jednocze\'9cnie powierzy\'b3am ci paczuszk\'ea...
\par - ... kt\'f3ra zawiera\'b3a \'9clubn\'b9 obr\'b9czk\'ea.
\par - Owszem. Kupi\'b3y\'9cmy j\'b9 razem z Alex\'b9, poniewa\'bf Roland mia\'b3 przyby\'e6 ze Szkocji bezpo\'9crednio na ceremoni\'ea \'9clubn\'b9. Wiedzia\'b3am, \'bfe zanim wr\'f3c\'ea do Londynu, b\'eadzie ju\'bf po \'9clubie i obr\'b9czka na nic si\'ea
 nie przyda. Musieli pos\'b3u\'bfy\'e6 si\'ea k\'f3\'b3kiem od karnisza lub czym\'9c podobnym.
\par - Rozumiem - o\'9cwiadczy\'b3 George. - Kiedy si\'ea wie, o co chodzi, wszystkie sprawy okazuj\'b9 si\'ea zupe\'b3nie proste. Pozw\'f3l, Elizabeth... - Zdj\'b9\'b3 r\'eakawiczk\'ea z jej lewej r\'eaki i odetchn\'b9\'b3 z ulg\'b9, widz\'b9
c wolny serdeczny palec. - Ta obr\'b9czka na co\'9c si\'ea jednak przyda - doda\'b3.
\par - Och! - krzykn\'ea\'b3a Elizabeth. - Przecie\'bf ja nic o tobie nie wiem.
\par - Wiesz, jaki jestem mi\'b3y - zauwa\'bfy\'b3 George. - Przysz\'b3o mi w\'b3a\'9cnie do g\'b3owy, \'bfe niew\'b9tpliwie jeste\'9c Lady Elizabeth Gaigh.
\par - Och, George! Czy\'bfby\'9c by\'b3 snobem?
\par - Je\'9cli mam by\'e6 szczery - raczej tak. Moim ulubionym snem jest ten, w kt\'f3rym kr\'f3l Jerzy po\'bfycza ode mnie p\'f3\'b3 korony podczas wsp\'f3lnie sp\'eadzanego weekendu. My\'9cla\'b3em jednak o swoim wuju - tym, kt\'f3ry si\'ea na mnie obrazi
\'b3. To okropny snob. Kiedy dotrze do niego, \'bfe si\'ea z tob\'b9 \'bfeni\'ea i b\'eadziemy mie\'e6 tytu\'b3 w rodzinie, natychmiast uczyni mnie swoim wsp\'f3lnikiem.
\par }{- Och! Czy on jest bardzo bogaty?
\par }{\f80 - Czy\'bfby\'9c by\'b3a i}{nteresowna, Elizabeth?
\par }{\f80 - Bardzo. Uwielbiam wydawa\'e6 pieni\'b9dze. My\'9cla\'b3am jednak o swoim ojcu. Ma pi\'ea\'e6 pi\'eaknych c\'f3rek, w kt\'f3rych \'bfy\'b3ach p\'b3ynie wy\'b3\'b9cznie b\'b3\'eakitna krew. Wprost t\'easkni za bogatym zi\'eaciem.
\par - Hmm... - George si\'ea zamy\'9cli\'b3. - A zatem b\'eadzie to jedno z tych ma\'b3\'bfe\'f1stw, kt\'f3re zostaj\'b9 ustalone w niebie i s\'b9 pob\'b3ogos\'b3awione na ziemi. Czy nie mogliby\'9cmy zamieszka\'e6 w Rowland's Castle? Kiedy zostaniesz moj\'b9
 \'bfon\'b9, na pewno otrzymam tytu\'b3 Lorda Majora. Och! Elizabeth, kochanie, zapewne narusza to zasady towarzyskie, ale naprawd\'ea musz\'ea ci\'ea poca\'b3owa\'e6!
\par }\pard\plain \s21\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \b\fs28\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f80 \page Piosenka za sze\'9c\'e6 pens\'f3w
\par }\pard\plain \ql \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\aspalpha\aspnum\faauto\adjustright\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {
\par }\pard\plain \s22\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f80 Sir Edward Palliser, radca J.K.M., mieszka\'b3 przy Queen Anne's Close pod numerem dziewi\'b9tym. }{
\f80\lang1033\langfe1045\langnp1033 Queen Anne's Close jest \'9clep\'b9 uliczk\'b9. }{\f80 Po\'b3o\'bfona w samym sercu Westminsteru, zachowa\'b3a spokojn\'b9, staro\'9cwieck\'b9 atmosfer\'ea, dalek\'b9 od zgie\'b3
ku dwudziestowiecznego miasta. Sir Edwardowi bardzo to odpowiada\'b3o.
\par Sir Edward by\'b3 w swoim czasie jednym z najwybitniejszych adwokat\'f3w specjalizuj\'b9cych si\'ea w sprawach karnych. Teraz, kiedy ju\'bf nie praktykowa\'b3, z zami\'b3owaniem oddawa\'b3 si\'ea gromadzeniu wspania\'b3ego ksi\'ea
gozbioru kryminologicznego. Sam r\'f3wnie\'bf napisa\'b3 ksi\'b9\'bfk\'ea pt. Uwagi o s\'b3ynnych kryminalistach.
\par Tego wieczoru sir Edward siedzia\'b3 przed kominkiem w bibliotece i popijaj\'b9c drobnymi \'b3ykami doskona\'b3\'b9 czarn\'b9 kaw\'ea, kiwa\'b3 g\'b3ow\'b9 nad dzie\'b3em Lombrosa. Takie pomys\'b3owe teorie i ju\'bf nieaktualne...
\par Drzwi otworzy\'b3y si\'ea niemal bezszelestnie i dystyngowany lokaj, st\'b9paj\'b9c po puszystym dywanie, zbli\'bfy\'b3 si\'ea do fotela sir Edwarda.
\par - Pewna m\'b3oda dama chce si\'ea z panem widzie\'e6 - szepn\'b9\'b3 dyskretnie.
\par - M\'b3oda dama?
\par Sir Edward by\'b3 zaskoczony. Takie wydarzenie zak\'b3\'f3ca\'b3o zwyk\'b3y porz\'b9dek dnia. Przez chwil\'ea zastanawia\'b3 si\'ea, czy to przypadkiem nie jego siostrzenica, Ethel, ale odrzuci\'b3 t\'ea my\'9cl, pewien, \'bfe Armour nie omieszka\'b3
by o tym napomkn\'b9\'e6}{.
\par }{\f80 - Czy ta dama przedstawi\'b3a si\'ea? - zapyta\'b3 przezornie.
\par - Nie. Powiedzia\'b3a tylko, \'bfe z pewno\'9cci\'b9 j\'b9 pan przyjmie.
\par - Wprowad\'9f j\'b9 - zdecydowa\'b3 sir Edward Palliser z uczuciem przyjemnego zaciekawienia.
\par Wysoka, zbli\'bfaj\'b9ca si\'ea do trzydziestki brunetka, ubrana w dobrze skrojony czarny p\'b3aszcz i sp\'f3dnic\'ea oraz ma\'b3y czarny kapelusik, podesz\'b3a do sir Edwarda z wyci\'b9gni\'eat\'b9 r\'eak\'b9. Po jej twarzy zna\'e6 by\'b3o, \'bf
e bardzo pragn\'ea\'b3a si\'ea mu przypomnie\'e6. Armour wycofa\'b3 si\'ea, cicho zamykaj\'b9c za sob\'b9 drzwi.
\par }{-}{\f80  Sir Edwardzie... prawda, \'bfe mnie pan poznaje? Nazywam si\'ea Magdalena Vaughan.
\par - Ale\'bf tak, oczywi\'9ccie. - Serdecznie u\'9ccisn\'b9\'b3 wyci\'b9gni\'eat\'b9 d\'b3o\'f1.
\par Teraz przypomina\'b3 j\'b9 sobie doskonale. Podr\'f3\'bf do domu z Ameryki na pok\'b3adzie Silurica i to urocze dziecko - by\'b3a w\'f3wczas prawie dzieckiem! Pami\'eata\'b3, \'bfe zakocha\'b3 si\'ea w niej w staro\'9cwieckim, pe\'b3nym rezerwy stylu \'9c
wiatowego m\'ea\'bfczyzny. By\'b3a tak zachwycaj\'b9co m\'b3oda... tak porywaj\'b9ca... tak pe\'b3na dla\'f1 podziwu - nieomal kultu, jakby stworzona, \'bfeby podbi\'e6 serce m\'ea\'bfczyzny dobiegaj\'b9cego sze\'9c\'e6dziesi\'b9tki. Te wspomnienia przyda
\'b3y ciep\'b3a u\'9cciskowi jego r\'eaki.
\par - Doprawdy mi\'b3o z pani strony. Prosz\'ea usi\'b9\'9c\'e6.
\par Przysun\'b9\'b3 jej fotel, m\'f3wi\'b9c swobodnie i g\'b3adko, ale przez ca\'b3y czas zastanawia\'b3 si\'ea, dlaczego przysz\'b3a. Kiedy w ko\'f1cu przebrzmia\'b3y kurtuazyjne s\'b3owa, zapad\'b3a cisza.
\par Dziewczyna zaciska\'b3a i prostowa\'b3a palce na por\'eaczy fotela i oblizywa\'b3a wargi. Nagle odezwa\'b3a si\'ea gwa\'b3townie:
\par - Sir Edwardzie, potrzebuj\'ea pa\'f1skiej pomocy. By\'b3 zaskoczony, ale odpowiedzia\'b3 odruchowo:
\par - S\'b3ucham pani\'b9.
\par }{- Powied}{\f80 zia\'b3 pan, \'bfe je\'9clibym kiedykolwiek potrzebowa\'b3a pomocy... - ci\'b9gn\'ea\'b3a z rosn\'b9cym napi\'eaciem - \'bfe je\'9cli jest cokolwiek na \'9cwiecie, co m\'f3g\'b3by pan dla mnie zrobi\'e6... zrobi pan.
\par Rzeczywi\'9ccie tak powiedzia\'b3. By\'b3a to obietnica, kt\'f3r\'b9 si\'ea zwykle sk\'b3ada w chwili rozstania. Przypomnia\'b3 sobie dr\'bfenie swego g\'b3osu, spos\'f3b, w jaki w\'f3wczas uni\'f3s\'b3 jej r\'eak\'ea do ust.
\par Je\'9cli kiedykolwiek m\'f3g\'b3bym co\'9c dla ciebie zrobi\'e6, pami\'eataj, mo\'bfesz na mnie liczy\'e6...
\par Owszem, takie rzeczy si\'ea m\'f3wi... Niezwykle jednak rzadko przychodzi spe\'b3nia\'e6 te obietnice. I z pewno\'9cci\'b9 nie po up\'b3ywie... ilu\'bf to... dziewi\'eaciu, a mo\'bfe dziesi\'eaciu lat? Obrzuci\'b3 j\'b9 szybkim spojrzeniem. Nadal by\'b3a 
\'b3adna, ale straci\'b3a to, co go w\'f3wczas zauroczy\'b3o - wdzi\'eak \'9cwie\'bfej, niewinnej m\'b3odo\'9cci. Twarz jej mia\'b3a teraz bardziej interesuj\'b9cy wyraz - by\'e6 mo\'bfe tego zdania by\'b3by m\'b3odszy m\'ea\'bf
czyzna - ale sir Edward nie odczuwa\'b3 ju\'bf tej fali ciep\'b3a i wzruszenia, kt\'f3ra ogarnia\'b3a go podczas podr\'f3\'bfy przez Atlantyk.
\par Przybra\'b3 oficjaln\'b9 min\'ea i powiedzia\'b3 do\'9c\'e6 szorstko:
\par - Oczywi\'9ccie, droga m\'b3oda damo, b\'ead\'ea zachwycony i zrobi\'ea wszystko, co w mej mocy, chocia\'bf w\'b9tpi\'ea, czy potrafi\'ea jeszcze komu\'9c pom\'f3c.
\par Je\'9cli nawet przygotowywa\'b3 sobie drog\'ea odwrotu, dziewczyna tego nie zauwa\'bfy\'b3a. Nale\'bfa\'b3a do ludzi, kt\'f3rzy w danym momencie widz\'b9 tylko sw\'f3j problem i w tej chwili mia\'b3a na uwadze wy\'b3\'b9cznie w\'b3asn\'b9 potrzeb\'ea
. Uzna\'b3a ch\'ea\'e6 pomocy ze strony sir Edwarda za rzecz zrozumia\'b3\'b9.
\par - Mamy okropne k\'b3opoty.
\par - My? Jest pani m\'ea\'bfatk\'b9?
\par - Nie... My\'9cla\'b3am o sobie i bracie. Och! I o Williamie i Emily r\'f3wnie\'bf. Musz\'ea jednak to panu wyja\'9cni\'e6. Mam... mia\'b3am ciotk\'ea, pann\'ea Crabtree. By\'e6 mo\'bfe czyta\'b3 pan o niej w gazetach. To by\'b3o straszne. Zosta\'b3
a zabita... zamordowana.
\par - Ach! - B\'b3ysk zainteresowania pojawi\'b3 si\'ea na twarzy sir Edwarda. - Miesi\'b9c temu, prawda?
\par Dziewczyna przytakn\'ea\'b3a.
\par }{- T}{\f80 roch\'ea kr\'f3cej - trzy tygodnie.
\par - Tak, pami\'eatam. Zosta\'b3a uderzona w g\'b3ow\'ea we w\'b3asnym domu. Sprawcy nie uj\'eato.
\par Magdalena Vaughan znowu przytakn\'ea\'b3a. - Nie z\'b3apano tego cz\'b3owieka; nie s\'b9dz\'ea, \'bfeby go z\'b3apano kiedykolwiek. Widzi pan, prawdopodobnie on w og\'f3le nie}{ istnieje.
\par - Jak to?
\par }{\f80 - To straszne. Nie pisano o tym w gazetach, ale tak w\'b3a\'9cnie my\'9cli policja. S\'b9 przekonani, \'bfe nikt nie m\'f3g\'b3 wej\'9c\'e6 do domu tamtego wieczoru.
\par }{- To znaczy...
\par }{\f80 - To znaczy, \'bfe zrobi\'b3 to kto\'9c z nas czworga. Na pewno. Oni nie wiedz\'b9, kto i my te\'bf nie wiemy, kto... Nie wiemy. Siedzimy teraz codziennie, patrz\'b9c na siebie ukradkiem i zastanawiaj\'b9c si\'ea. Och! Je\'9cli to m\'f3g\'b3by by
\'e6 kto\'9c z zewn\'b9trz... ale nie bardzo wiem, jak...
\par Sir Edward wpatrywa\'b3 si\'ea w dziewczyn\'ea z rosn\'b9cym zainteresowaniem.
\par }{- Ma pan}{\f80 i na my\'9cli, \'bfe podejrzewa si\'ea cz\'b3onk\'f3w rodziny?
\par - Tak. Policja oczywi\'9ccie tego nie powiedzia\'b3a. Byli nawet uprzejmi i mili. Przeszukali dom i przes\'b3uchiwali nas wszystkich i Mart\'ea wielokrotnie... Nie wiedz\'b9 jednak, kto z nas, wi\'eac zawiesili spraw\'ea. Tak si\'ea boj\'ea, tak bardzo si
\'ea boj\'ea...
\par - Moje drogie dziecko, prosz\'ea si\'ea uspokoi\'e6. Na pewno pani przesadza.
\par - Nie. To z pewno\'9cci\'b9 zrobi\'b3 kto\'9c z nas!
\par - Kim s\'b9 te cztery osoby, o kt\'f3rych pani m\'f3wi?
\par Magdalena usiad\'b3a prosto i odezwa\'b3a si\'ea troch\'ea spokojniej:
\par }{- Ja i Mat}{\f80 thew. Ciotka Lily by\'b3a nasz\'b9 cioteczn\'b9 babk\'b9. Mieszkali\'9cmy z ni\'b9 od czternastego roku \'bfycia. Jeste\'9cmy bli\'9fniakami. Nast\'eapnie William Crabtree, jej bratanek. Mieszka z nami razem z \'bfon\'b9, Emily.
\par - Czy ciotka ich utrzymywa\'b3a?
\par - Mniej wi\'eacej. William ma troch\'ea w\'b3asnych pieni\'eadzy, ale nie radzi sobie najlepiej i jest zmuszony mieszka\'e6 w rodzinnym domu. To typ spokojnego marzyciela. Jestem pewna, \'bfe to zupe\'b3nie niemo\'bf
liwe, aby on... Och, to okropne! Nie mog\'ea nawet o tym my\'9cle\'e6.
\par }{- Nadal jestem daleki od zrozumieni}{\f80 a sytuacji. Mo\'bfe zechcia\'b3aby pani odtworzy\'e6 fakty, oczywi\'9ccie o ile nie jest to dla pani zbyt przykre.
\par - Och! Chc\'ea panu opowiedzie\'e6. Wszystko stoi mi przed oczami ca\'b3kiem wyra\'9fnie, straszliwie wyra\'9fnie. Ot\'f3\'bf, wypili\'9cmy herbat\'ea i udali\'9cmy si\'ea do swoich zaj\'ea\'e6. Ja szy\'b3am, Matthew pisa\'b3 artyku\'b3 - zajmuje si\'ea
 troch\'ea dziennikarstwem, William uk\'b3ada\'b3 swoje znaczki. Emily w og\'f3le nie zesz\'b3a na herbat\'ea. Wzi\'ea\'b3a proszek od b\'f3lu g\'b3owy i le\'bfa\'b3a w \'b3\'f3\'bfku. Tak wi\'eac wszyscy byli\'9cmy czym\'9c zaj\'eaci. Kiedy Marta wesz
\'b3a tam o wp\'f3\'b3 do \'f3smej, aby nakry\'e6 do kolacji, ciotka Lily ju\'bf nie \'bfy\'b3a. Jej g\'b3owa... och, to straszne... by\'b3a zmia\'bfd\'bfona.
\par - Przypuszczam, \'bfe znaleziono narz\'eadzie zbrodni?
\par - Tak. By\'b3 nim ci\'ea\'bfki przycisk do papieru, kt\'f3ry zawsze le\'bfa\'b3 na stoliku przy drzwiach. Policja sprawdza\'b3a odciski palc\'f3w, ale nic nie wykry\'b3a. Zosta\'b3y wytarte.
\par - Jakie by\'b3y wasze pierwsze podejrzenia?
\par - Pomy\'9cleli\'9cmy, oczywi\'9ccie, \'bfe to by\'b3 z\'b3odziej. Dwie lub trzy szuflady biurka zosta\'b3y wysuni\'eate, jak gdyby czego\'9c szukano. Oczywi\'9ccie, \'bfe pomy\'9cleli\'9cmy o z\'b3odzieju! Potem przyby\'b3a policja. Stwierdzili, \'bf
e ciotka Lily nie \'bfyje co najmniej od godziny i spytali Mart\'ea, czy kto\'9c wchodzi\'b3 do domu. Marta odpar\'b3a, \'bfe nikt. Wszystkie okna by\'b3y zamkni\'eate od wewn\'b9trz i nic nie wskazywa\'b3o na to, \'bfe kto\'9c manipulowa\'b3 
przy zamkach. Potem zacz\'eali zadawa\'e6 pytania...
\par Zamilk\'b3a na chwil\'ea. Pier\'9c jej falowa\'b3a. Przestraszony i b\'b3agalny wzrok utkwi\'b3a w Sir Edwardzie, jakby szukaj\'b9c pocieszenia.
\par }{- Kto dziedziczy po ciotce?
\par }{\f80 - To proste. Wszyscy czworo. Zostawi\'b3a pieni\'b9dze do podzia\'b3u w r\'f3wnych cz\'ea\'9cciach.
\par - Jaka jest warto\'9c\'e6 maj\'b9tku?
\par - Prawnik powiedzia\'b3 nam, \'bfe zostanie w przybli\'bfeniu osiemdziesi\'b9t tysi\'eacy funt\'f3w po op\'b3aceniu podatku spadkowego.
\par Sir Edward, lekko zdumiony, otworzy\'b3 oczy.
\par - Ca\'b3kiem niez\'b3a suma. Przypuszczam, \'bfe znali\'9ccie warto\'9c\'e6 maj\'b9tku ciotki?
\par Magdalena potrz\'b9sn\'ea\'b3a g\'b3ow\'b9.
\par - Nie. By\'b3a to dla nas zupe\'b3na niespodzianka. Ciotka Lily bardzo ostro\'bfnie dysponowa\'b3a pieni\'eadzmi. Zatrudnia\'b3a tylko jedn\'b9 s\'b3u\'bf\'b9c\'b9 i stale m\'f3wi\'b3a o oszcz\'eadzaniu.
\par Sir Edward pokiwa\'b3 g\'b3ow\'b9 w zamy\'9clen}{iu.
\par }{\f80 - Pomo\'bfe mi pan... pomo\'bfe? - spyta\'b3a Magdalena, wychylaj\'b9c si\'ea z fotela.
\par Jej s\'b3owa zabrzmia\'b3y w uszach sir Edwarda jak niemi\'b3y zgrzyt w\'b3a\'9cnie w chwili, kiedy historia zacz\'ea\'b3a go interesowa\'e6.
\par - Moja droga m\'b3oda damo, c\'f3\'bf ja mog\'ea zrobi\'e6? Je\'9cli chce pani porady dobrego prawnika, mog\'ea s\'b3u\'bfy\'e6 nazwiskiem...
\par - Och! - Przerwa\'b3a mu. - Nie o to mi chodzi! Chcia\'b3abym, aby pom\'f3g\'b3 mi pan osobi\'9ccie... jako przyjaciel.
\par - To bardzo mi\'b3e z pani strony, ale...
\par - Chc\'ea, \'bfeby pan do nas przyszed\'b3, zada\'b3 nam pytania, wszystko sam zobaczy\'b3 i oceni\'b3.
\par - Ale\'bf moja droga m\'b3oda...
\par - Prosz\'ea nie zapomina\'e6, \'bfe pan obieca\'b3. Gdziekolwiek... kiedykolwiek... powiedzia\'b3 pan... je\'9cli b\'ead\'ea potrzebowa\'b3a pomocy...
\par Wpatrywa\'b3a si\'ea w niego wzrokiem prosz\'b9cym, pe\'b3nym ufno\'9cci. Czu\'b3 si\'ea zawstydzony i dziwnie poruszony. Ta jej przera\'bfaj\'b9ca szczero\'9c\'e6, ta bezbrze\'bfna wiara w pust\'b9 obietnic\'ea sprzed dziesi\'eaciu lat niczym w u\'9cwi
\'eacon\'b9 przysi\'eag\'ea. Ilu\'bf m\'ea\'bfczyzn wypowiedzia\'b3o te same s\'b3owa - prawie frazesy - i jak\'bfe niewielu z nich musia\'b3o je spe\'b3ni\'e6.
\par - Przypuszczam - odezwa\'b3 si\'ea z wahaniem - \'bfe istniej\'b9 ludzie, kt\'f3rzy mog\'b9 doradzi\'e6 pani lepiej ni\'bf ja.
\par - Oczywi\'9ccie, mam wielu przyjaci\'f3\'b3. - By\'b3 rozbawiony naiwno\'9cci\'b9 tego stwierdzenia. - Ale \'bfaden z nich nie dor\'f3wnuje panu w m\'b9dro\'9cci. Jest pan przyzwyczajony do wypytywania ludzi. Przy ca\'b3ym pa\'f1skim do\'9c
wiadczeniu musi pan w i e d z i e \'e6.
\par - Co wiedzie\'e6?
\par - Czy oni s\'b9 winni, czy niewinni.
\par U\'9cmiechn\'b9\'b3 si\'ea pod nosem. Pochlebia\'b3 sobie, \'bfe zazwyczaj rzeczywi\'9ccie wiedzia\'b3! Chocia\'bf w wielu wypadkach mia\'b3 inne zdanie ni\'bf \'b3awa przysi\'eag\'b3ych.
\par Magdalena nerwowym gestem odsun\'ea\'b3a kapelusz z czo\'b3a, rozejrza\'b3a si\'ea po pokoju i rzek\'b3a:
\par - Jak tu cicho. Czy czasami nie t\'easkni pan za ha\'b3asem?
\par \'8clepa uliczka! Niewinne, przypadkowo wypowiedziane s\'b3owa dotkn\'ea\'b3y go do \'bfywego. Tak, \'9clepa uliczka. Zawsze jednak jest droga wyj\'9ccia - ta, kt\'f3r\'b9 si\'ea przysz\'b3o - droga powrotu do \'9cwiata... Ogarn\'b9\'b3 go m\'b3odzie\'f1
czy zapa\'b3. Szczere zaufanie dziewczyny przem\'f3wi\'b3o do najlepszej strony jego natury, problem za\'9c, z kt\'f3rym przychodzi\'b3a, do czego\'9c innego - do duszy urodzonego kryminologa. Chcia\'b3 zobaczy\'e6 ludzi, o kt\'f3rych opowiada\'b3
a, i wyrobi\'e6 sobie w\'b3asny pogl\'b9d.
\par - Je\'9cli naprawd\'ea pani uwa\'bfa - powiedzia\'b3 - \'bfe mog\'ea w czym\'9c pom\'f3c... Prosz\'ea jednak wzi\'b9\'e6 pod uwag\'ea, \'bfe niczego nie gwarantuj\'ea.
\par }{Spodziewa}{\f80 \'b3 si\'ea po niej objaw\'f3w rado\'9cci, ale przyj\'ea\'b3a to bardzo spokojnie.
\par - Wiedzia\'b3am, \'bfe pan to zrobi. Zawsze my\'9cla\'b3am o panu jak o prawdziwym przyjacielu. Pojedzie pan teraz ze mn\'b9?
\par - Nie. S\'b9dz\'ea, \'bfe b\'eadzie lepiej, je\'9cli z\'b3o\'bf\'ea pa\'f1stwu wizyt\'ea jutro. Czy mog\'b3aby pani poda\'e6 mi nazwisko i adres adwokata panny Crabtree? Chcia\'b3bym zada\'e6 mu kilka pyta\'f1.
\par Zapisa\'b3a informacje, po czym podnios\'b3a si\'ea i odezwa\'b3a troch\'ea nie\'9cmia\'b3o:
\par - Jestem... naprawd\'ea jestem ogromnie panu wdzi\'eaczna. Do widzenia.
\par }{- A pani adres?
\par }{\f80 - Ale\'bf to g\'b3upio}{ z mojej strony... }{\lang1033\langfe1045\langnp1033 Palatine Walk 18, Chelsea.
\par }{\f80 By\'b3a trzecia po po\'b3udniu, kiedy sir Edward statecznym, miarowym krokiem zbli\'bfa\'b3 si\'ea do domu pod numerem osiemnastym na Palatine Walk. Zd\'b9\'bfy\'b3 ju\'bf zasi\'eagn\'b9\'e6 informacji. Rankiem odwiedzi\'b3
 Scotland Yard, gdzie zast\'eapca komisarza by\'b3 jego starym przyjacielem, jak r\'f3wnie\'bf przeprowadzi\'b3 rozmow\'ea z adwokatem zmar\'b3ej panny Crabtree. Teraz mia\'b3 ja\'9cniejszy obraz sytuacji. Rozporz\'b9dzenia finansowe panny Crabtree by\'b3
y cokolwiek dziwaczne. Nigdy nie pos\'b3ugiwa\'b3a si\'ea ksi\'b9\'bfeczk\'b9 czekow\'b9. Mia\'b3a zwyczaj pisania do swego adwokata z pro\'9cb\'b9 o przygotowanie okre\'9clonej sumy pieni\'eadzy w banknotach pi\'eaciofuntowych. Prawie zawsze by\'b3
a to taka sama kwota - trzysta funt\'f3w cztery razy do roku. Po pieni\'b9dze przyje\'bfd\'bfa\'b3a osobi\'9ccie doro\'bfk\'b9, kt\'f3r\'b9 uwa\'bfa\'b3a za jedyny bezpieczny \'9crodek komunikacji. Poza tym nigdy nie opuszcza\'b3a domu.
\par W Scotland Yardzie sir Edward dowiedzia\'b3 si\'ea, \'bfe spraw\'ea pieni\'eadzy zbadano bardzo dok\'b3adnie. Zbli\'bfa\'b3 si\'ea w\'b3a\'9cnie czas podj\'eacia przez pann\'ea Crabtree nast\'eapnych. Prawdopodobnie wyda\'b3a poprzednie trzysta funt\'f3
w, lub prawie wyda\'b3a. Nie by\'b3a to jednak rzecz \'b3atwa do sprawdzenia. Okaza\'b3o si\'ea wkr\'f3tce, \'bfe kwartalne wydatki panny Crabtree wynosi\'b3y znacznie mniej ni\'bf trzysta funt\'f3w. Wiadomo jednak, \'bfe mia\'b3a zwyczaj wysy\'b3ania pi
\'eaciofuntowych banknot\'f3w znajduj\'b9cym si\'ea w potrzebie przyjacio\'b3om lub krewnym. Pozostaje kwesti\'b9 sporn\'b9, czy w chwili jej \'9cmierci znajdowa\'b3o si\'ea w domu du\'bfo czy ma\'b3o pieni\'eadzy. Nie znaleziono \'bfadnych.
\par W\'b3a\'9cnie o tym zagadnieniu my\'9cla\'b3 sir Edward, zbli\'bfaj\'b9c si\'ea do }{Palatine Walk.
\par }{\f80 Drzwi domu, kt\'f3ry nie mia\'b3 sutereny, otworzy\'b3a mu niska starsza kobieta o czujnym spojrzeniu. Wprowadzi\'b3a go do przestronnego, dwucz\'ea\'9cciowego salonu, kt\'f3ry znajdowa\'b3 si\'ea po lewej stronie ma\'b3
ego holu. Kiedy Magdalena wesz\'b3a do pokoju, sir Edward zauwa\'bfy\'b3, \'bfe twarz jej nosi\'b3a \'9clady nerwowego napi\'eacia.
\par - Prosi\'b3a mnie pani o zadanie pyta\'f1, wi\'eac przyszed\'b3em, aby to zrobi\'e6 - powiedzia\'b3 u\'9cmiechaj\'b9c si\'ea, gdy wymieniali u\'9ccisk d\'b3oni. - Najpierw chcia\'b3bym wiedzie\'e6, kto ostatni widzia\'b3 pani ciotk\'ea \'bfyw\'b9 i kt\'f3
ra dok\'b3adnie to by\'b3a godzina?
\par - To by\'b3o po herbacie, o pi\'b9tej. Marta widzia\'b3a j\'b9 ostatnia. Tamtego popo\'b3udnia regulowa\'b3a rachunki i przynios\'b3a ciotce Lily reszt\'ea i ksi\'eagi rachunkowe.
\par }{- Czy ma pani zaufanie do Marty?
\par }{\f80 - Och, oczywi\'9ccie. By\'b3a z ciotk\'b9 Lily przez... och, chyba trzydzie\'9cci lat. Jest czysta jak kryszta\'b3. Sir Edward skin\'b9\'b3 g\'b3ow\'b9.
\par - Nast\'eapne pytanie: dlaczego pani kuzynka, Emily Crabtree, za\'bfy\'b3a proszek od b\'f3lu g\'b3owy?
\par - Poniewa\'bf bola\'b3a j\'b9 g\'b3owa.
\par - Oczywi\'9ccie, ale czy b\'f3l g\'b3owy spowodowany by\'b3 jak\'b9\'9c szczeg\'f3ln\'b9 przyczyn\'b9?
\par - O tak, w pewnym sensie. Podczas lunchu dosz\'b3o do ma\'b3ej sceny. Emily jest pobudliwa i bardzo znerwicowana. Czasami pomi\'eadzy ni\'b9 i ciotk\'b9 Lily wybucha\'b3y k\'b3\'f3tnie.
\par - I tak si\'ea sta\'b3o podczas lunchu?
\par - Tak. Ciotka Lily potrafi\'b3a by\'e6 dokuczliwa w drobnych sprawach. Zacz\'ea\'b3o si\'ea od b\'b3ahostki, no a potem posz\'b3o ju\'bf na no\'bfe. Emily m\'f3wi\'b3a r\'f3\'bfne rzeczy, kt\'f3rych na pewno nie mia\'b3a na my\'9cli - \'bfe opu\'9c
ci ten dom i nigdy nie wr\'f3ci, \'bfe \'bfa\'b3uje si\'ea jej ka\'bfdego k\'easa, kt\'f3ry zje... Och, r\'f3\'bfne takie g\'b3upstwa. A ciotka Lily powiedzia\'b3a, \'bfe im pr\'eadzej razem z m\'ea\'bfem spakuj\'b9 swoje manatki i odejd\'b9
, tym lepiej. Ale tak naprawd\'ea to wszystko nie mia\'b3o najmniejszego znaczenia.
\par - Poniewa\'bf pa\'f1stwo Crabtree nie mogli sobie pozwoli\'e6 na spakowanie walizek i wyprowadzk\'ea?
\par - Och, nie tylko to. William lubi\'b3 ciotk\'ea Emily. Naprawd\'ea lubi\'b3.
\par - A nie by\'b3 to przypadkiem dzie\'f1 pe\'b3en sprzeczek? 
\par Magdalena sp\'b3on\'ea\'b3a rumie\'f1cem.
\par - Ma pan na my\'9cli mnie? K\'b3\'f3tni\'ea o to, \'bfe chcia\'b3am zosta\'e6 modelk\'b9?
\par - Pani ciotka nie chcia\'b3a si\'ea zgodzi\'e6?}{
\par - Tak.
\par }{\f80 - Dlaczego chcia\'b3a pani zosta\'e6 modelk\'b9, panno Magdaleno? Czy \'bfycie modelki wydaje si\'ea pani bardzo atrakcyjne?
\par - Nie. Wszystko wydawa\'b3o si\'ea jednak lepsze ni\'bf dalsze przebywanie tutaj.
\par - Wtedy tak, ale teraz b\'eadzie pani mia\'b3a dochody zapewniaj\'b9ce wygodn\'b9 egzystencj\'ea, czy\'bf nie?
\par - Och, tak. Teraz jest zupe\'b3nie inaczej. Przyzna\'b3a to z najszczersz\'b9 prostot\'b9. U\'9cmiechn\'b9\'b3 si\'ea, ale nie kontynuowa\'b3 tematu. Zamiast tego powiedzia\'b3:
\par - A pani brat? Czy te\'bf si\'ea pok\'b3\'f3ci\'b3?
\par - Matthew? Ale\'bf nie.
\par - Nie mo\'bfna zatem stwierdzi\'e6, \'bfe mia\'b3 motyw do usuni\'eacia ciotki. - Na twarzy dziewczyny odmalowa\'b3o si\'ea chwilowe przera\'bfenie, kt\'f3re sir Edward zd\'b9\'bfy\'b3 jednak zauwa\'bfy\'e6. - Zapomnia\'b3em o czym\'9c - dorzuci\'b3
 zdawkowo. - By\'b3 solidnie zad\'b3u\'bfony, nieprawda\'bf?
\par }{- Tak. Biedny Matthew!
\par - Teraz }{\f80 jednak posp\'b3aca rachunki.
\par - Tak... - westchn\'ea\'b3a. - To rzeczywi\'9ccie wielka ulga. Nadal niczego nie zauwa\'bfy\'b3a! Szybko zmieni\'b3 temat.
\par - Czy pani kuzynostwo i brat s\'b9 teraz w domu?
\par - Tak. M\'f3wi\'b3am im, \'bfe pan przyjdzie. Wszyscy bardzo pragn\'b9 by\'e6 pomocni. Och, sir Edwardzie, mam przeczucie, \'bfe pan wszystko wyja\'9cni i oka\'bfe si\'ea, \'bfe \'bfadne z nas nie mia\'b3o z tym nic wsp\'f3lnego; \'bfe jednak by\'b3
 to kto\'9c z zewn\'b9trz.
\par - Nie potrafi\'ea dokonywa\'e6 cud\'f3w. Mo\'bfe dowiem si\'ea prawdy, ale nie mog\'ea sprawi\'e6, \'bfeby by\'b3a ona zgodna z pani \'bfycz}{eniem.
\par }{\f80 - Nie mo\'bfe pan? Czuj\'ea, \'bfe mo\'bfe pan zrobi\'e6 wszystko... wszystko.
\par Wysz\'b3a z pokoju. Sir Edward zamy\'9cli\'b3 si\'ea zaniepokojony. \'84Co to znaczy? Czy chce, abym podsun\'b9\'b3 lini\'ea obrony? Dla kogo?\'94
\par Rozwa\'bfania przerwa\'b3o mu wej\'9ccie m\'ea\'bfczyzny oko\'b3o pi\'ea\'e6dziesi\'b9tki. By\'b3 lekko przygarbiony, cho\'e6 odznacza\'b3 si\'ea mocn\'b9 budow\'b9 cia\'b3a. Niedba\'b3y str\'f3j i rozwichrzone w\'b3osy sprawia\'b3y, \'bfe wygl\'b9da\'b3
 na dobrodusznego i niezbyt pewnego siebie cz\'b3owieka.
\par }{\lang1033\langfe1045\langnp1033 - Sir Edward Palliser? }{\f80 Och, witam pana. Magdalena mnie przys\'b3a\'b3a. Bardzo mi\'b3o z pana strony, \'bfe chce nam pan pom\'f3c... Nie s\'b9dz\'ea jednak, \'bfeby mo\'bfna by\'b3o tu cokolwiek odkry\'e6. My\'9cl
\'ea, \'bfe nie z\'b3api\'b9 tego faceta.
\par - Uwa\'bfa pan, \'bfe zbrodni dokona\'b3 w\'b3amywacz, kto\'9c z zewn\'b9trz?
\par - Oczywi\'9ccie. W dzisiejszych czasach tacy ludzie s\'b9 bardzo sprytni, wspinaj\'b9 si\'ea jak koty i potrafi\'b9 wej\'9c\'e6 i wyj\'9c\'e6, kiedy chc\'b9.
\par - Gdzie pan by\'b3, panie Crabtree, kiedy wydarzy\'b3a si\'ea tragedia?
\par - Zajmowa\'b3em si\'ea znaczkami w moim saloniku na g\'f3rze.
\par - Niczego pan nie s\'b3ysza\'b3?
\par - To niezbyt m\'b9drze z mojej strony, ale zazwyczaj niczego nie s\'b3ysz\'ea, kiedy jestem zaj\'eaty.
\par - Czy ten salonik, o kt\'f3rym pan wspomina\'b3, znajduje si\'ea nad tym pokojem?
\par - Nie, z ty\'b3u domu.
\par Drzwi otworzy\'b3y si\'ea i wesz\'b3a do salonu niewysoka, jasnow\'b3osa kobieta. Zaciska\'b3a nerwowo r\'eace; wygl\'b9da\'b3a na wzburzon\'b9 i podniecon\'b9.
\par - Williamie, dlaczego na mnie nie zaczeka\'b3e\'9c? Prosi\'b3am ci\'ea, \'bfeby\'9c zaczeka\'b3.
\par - Przepraszam, moja droga. Zapomnia\'b3em. Sir Edward Palliser - moja \'bfona.
\par - Witam pani\'b9, pani Crabtree. Mam nadziej\'ea, \'bfe nie ma mi pani za z\'b3e, i\'bf przyszed\'b3em tu zada\'e6 kilka pyta\'f1. Wiem, jak bardzo wszyscy pragniecie wyja\'9cni\'e6 t\'ea spraw\'ea.
\par - Oczywi\'9ccie. Ale ja nic nie mog\'ea panu powiedzie\'e6... nieprawda\'bf, Williamie? Spa\'b3am... w swoim \'b3\'f3\'bfku... i obudzi\'b3 mnie dopiero krzyk Marty.
\par Ci\'b9gle nerwowo zaciska\'b3a r\'eace.
\par }{- Gdzie}{\f80  znajduje si\'ea pani pok\'f3j, pani Crabtree?
\par - Nad tym. Niczego jednak nie s\'b3ysza\'b3am, jak\'bfe bym mog\'b3a? Spa\'b3am.
\par Wi\'eacej z niej nie wydoby\'b3. Nic nie widzia\'b3a, nic nie s\'b3ysza\'b3a, spa\'b3a. Powtarza\'b3a to wielokrotnie z uporem przestraszonej kobiety. Jednak sir Edward bardzo dobrze wiedzia\'b3, \'bfe mog\'b3a to by\'e6 po prostu - i prawdopodobnie by
\'b3a - prawda.
\par W ko\'f1cu przeprosi\'b3 pa\'f1stwa Crabtree, o\'9cwiadczaj\'b9c, \'bfe chcia\'b3by teraz zada\'e6 kilka pyta\'f1 Marcie. William Crabtree zaoferowa\'b3 si\'ea zaprowadzi\'e6 go\'9ccia do kuchni. Wychodz\'b9c z salonu, sir Edward nieomal zderzy\'b3 si\'ea
 z wysokim, ciemnow\'b3osym m\'b3odym cz\'b3owiekiem pod\'b9\'bfaj\'b9cym w kierunku drzwi.
\par }{\lang1033\langfe1045\langnp1033 - Pan Matthew Vaughan?
\par }{\f80 - Tak, ale... Prosz\'ea pos\'b3ucha\'e6, teraz nie mam czasu. \'8cpiesz\'ea si\'ea na spotkanie.
\par - Matthew! - By\'b3 to g\'b3os jego siostry, dochodz\'b9cy ze schod\'f3w. - Och, Matthew! Obieca\'b3e\'9c...
\par - Wiem, siostrzyczko. Ale nie mog\'ea. Musz\'ea spotka\'e6 si\'ea z kumplem. A poza tym, po co ci\'b9gle m\'f3wi\'e6 o tej cholernej sprawie? Policja ju\'bf o wszystko pyta\'b3a. Mam powy\'bfej uszu tego ca\'b3ego przedstawienia.
\par }{Frontowe drzwi}{\f80  trzasn\'ea\'b3y. Pan Matthew Vaughan wyszed\'b3.
\par Sir Edward zosta\'b3 wprowadzony do kuchni. Marta w\'b3a\'9cnie prasowa\'b3a. Kiedy go ujrza\'b3a, przerwa\'b3a prac\'ea i zastyg\'b3a z \'bfelazkiem w r\'eaku. Sir Edward zamkn\'b9\'b3 za sob\'b9 drzwi.
\par - Panna Vaughan poprosi\'b3a, abym jej pom\'f3g\'b3 - powiedzia\'b3. - Mam nadziej\'ea, \'bfe nie b\'eadzie pani mia\'b3a nic przeciwko temu, je\'9cli zadam kilka pyta\'f1.
\par Popatrzy\'b3a na niego, a potem potrz\'b9sn\'ea\'b3a g\'b3ow\'b9.
\par - \'afadne z nich tego nie zrobi\'b3o. Wiem, co pan my\'9cli, ale to nieprawda. To tacy mili ludzie, \'bfe a\'bf trudno sobie wyobrazi\'e6.
\par - Bez w\'b9tpienia. Jednak fakt, \'bfe s\'b9 mili, nie stanowi, jak my to nazywamy, dowodu.
\par - By\'e6 mo\'bfe, prosz\'ea pana. Prawo to \'9cmieszna rzecz. Ale istnieje dow\'f3d, jak pan to nazywa. \'afadne z nich nie mog\'b3oby tego zrobi\'e6 bez mojej wiedzy.
\par - Ale z pewno\'9cci\'b9...
\par - Wiem, co m\'f3wi\'ea. O, niech pan tylko pos\'b3ucha... Nad ich g\'b3owami rozleg\'b3 si\'ea skrzypi\'b9cy d\'9fwi\'eak.
\par - Schody, prosz\'ea pana. Za ka\'bfdym razem, kiedy kto\'9c wchodzi lub schodzi, okropnie skrzypi\'b9 - \'bfeby nie wiem jak cicho si\'ea sz\'b3o. Pani Crabtree le\'bfa\'b3a w \'b3\'f3\'bfku, pan Crabtree zabawia\'b3 si\'ea
 tymi swoimi okropnymi znaczkami, a panna Magdalena r\'f3wnie\'bf by\'b3a na g\'f3rze i szy\'b3a na maszynie. Je\'9cli kto\'9c z tej tr\'f3jki zszed\'b3by na d\'f3\'b3, wiedzia\'b3abym o tym. Ale tego nie zrobili.
\par Absolutne prze\'9cwiadczenie, z jakim m\'f3wi\'b3a, zrobi\'b3o pozytywne wra\'bfenie na prawniku. Dobry \'9cwiadek, pomy\'9cla\'b3. Budz\'b9cy zaufanie.
\par - Mog\'b3a pani nie zauwa\'bfy\'e6.
\par - O, nie. Zauwa\'bfy\'b3abym bezwiednie - mo\'bfna tak powiedzie\'e6. Podobnie jak pan zauwa\'bfa, kiedy drzwi si\'ea zamykaj\'b9 i kto\'9c wychodzi.
\par Sir Edward zmieni\'b3 front.
\par - A wi\'eac troje z nich ma alibi. Ale jest jeszcze czwarta osoba. Czy pan Matthew Vaughan znajdowa\'b3 si\'ea r\'f3wnie\'bf na g\'f3rze?
\par - Nie, przebywa\'b3 w tym ma\'b3ym pokoju obok i pisa\'b3 na maszynie. Nie przesta\'b3 nawet na chwil\'ea. Ani na chwil\'ea, prosz\'ea pana. Mog\'ea przysi\'b9c. To bardzo nieprzyjemny, irytuj\'b9cy odg\'b3os.
\par Sir Edward zrobi\'b3 kr\'f3tk\'b9 przerw\'ea.
\par - To pani j\'b9 znalaz\'b3a, nieprawda\'bf?
\par - Tak, ja. Le\'bfa\'b3a tam biedna z zakrwawionymi w\'b3osami... Nikt nie us\'b3ysza\'b3 \'bfadnego d\'9fwi\'eaku z powodu stukotu maszyny pana Matthew.
\par }{- Jak rozumiem, jest pani}{\f80  pewna, \'bfe nikt nie wszed\'b3 do domu?
\par - Jak\'bfe by m\'f3g\'b3 bez mojej wiedzy? Tutaj jest dzwonek. I tylko jedne drzwi. Popatrzy\'b3 jej prosto w oczy.
\par - By\'b3a pani przywi\'b9zana do panny Crabtree? Lekki rumieniec, szczery i wyrazisty, pojawi\'b3 si\'ea na twarzy Marty.
\par }{- Tak,}{\f80  rzeczywi\'9ccie. Panna Crabtree... Tak, starzeje si\'ea i teraz ju\'bf mog\'ea o tym m\'f3wi\'e6. Kiedy by\'b3am ma\'b3\'b9 dziewczyn\'b9, wpad\'b3am w k\'b3opoty, prosz\'ea pana, i panna Crabtree nie odwr\'f3ci\'b3a si\'ea ode mnie. Przyj
\'ea\'b3a mnie z powrotem na s\'b3u\'bfb\'ea, kiedy by\'b3o ju\'bf po wszystkim. Odda\'b3abym za ni\'b9 \'bfycie... naprawd\'ea.
\par Sir Edward potrafi\'b3 wyczu\'e6 w s\'b3owach szczero\'9c\'e6. Marta by\'b3a szczera.
\par - A zatem, o ile pani wie, nikt nie przyszed\'b3 do domu?
\par - Nikt nie m\'f3g\'b3 przyj\'9c\'e6.
\par - Powiedzia\'b3em, o ile pani wie. Ale je\'9cli panna Crabtree oczekiwa\'b3a kogo\'9c, je\'9cli sama komu\'9c otworzy\'b3a drzwi...
\par - Och! - Marta wygl\'b9da\'b3a na zaskoczon\'b9.
\par - Przypuszczam, \'bfe to mo\'bfliwe? - naciska\'b3 sir Edward.
\par - Mo\'bfliwe... tak... ale ma\'b3o prawdopodobne. To znaczy...
\par By\'b3a naprawd\'ea zaskoczona. Nie mog\'b3a zaprzeczy\'e6, a jednocze\'9cnie chcia\'b3a to uczyni\'e6. Dlaczego? Poniewa\'bf wiedzia\'b3a, \'bfe prawda le\'bfy gdzie indziej. O co chodzi\'b3o? Cztery osoby w domu i jedna z nich winna? Czy Marta chcia\'b3
a os\'b3oni\'e6 te osob\'ea? Czy schody skrzypn\'ea\'b3y? Czy kto\'9c zszed\'b3 potajemnie i czy Marta wiedzia\'b3a, kto to by\'b3?
\par }{Ona s}{\f80 ama by\'b3a uczciwa - sir Edward w to nie w\'b9tpi\'b3. Obserwuj\'b9c j\'b9, utwierdza\'b3 si\'ea w swojej pewno\'9cci.
\par - Niewykluczone, \'bfe panna Crabtree tak post\'b9pi\'b3a. Okno tego pokoju wychodzi na ulic\'ea. Mog\'b3a zobaczy\'e6 osob\'ea, na kt\'f3r\'b9 czeka\'b3a, i wyj\'9c\'e6 do holu, aby wpu\'9cci\'e6 jego lub j\'b9 do \'9crodka. Mog\'b3a nawet nie \'bfyczy
\'e6 sobie, aby kto\'9c widzia\'b3 t\'ea osob\'ea.
\par Marta sta\'b3a za\'bfenowana. Wreszcie odezwa\'b3a si\'ea z lekkim oci\'b9ganiem:
\par - Tak, mo\'bfe ma pan racj\'ea. Nigdy nie pomy\'9cla\'b3am, \'bfe mog\'b3a oczekiwa\'e6 jakiego\'9c m\'ea\'bfczyzny - tak, mog\'b3o tak by\'e6. - Zacz\'ea\'b3a, dostrzega\'e6 korzy\'9cci p\'b3yn\'b9ce z takiej teorii.
\par - By\'b3a pani ostatni\'b9 osob\'b9, kt\'f3ra widzia\'b3a j\'b9 przy \'bfyciu?
\par - Tak. Kiedy posprz\'b9ta\'b3am po podwieczorku, zanios\'b3am jej ksi\'eagi rachunkowe i reszt\'ea z pieni\'eadzy, kt\'f3re mi da\'b3a.
\par - Czy da\'b3a pieni\'b9dze w banknotach pi\'eaciofuntowych?
\par - Jeden banknot pi\'eaciofuntowy, prosz\'ea pana - powiedzia\'b3a Marta zaskoczona. - Rachunki nigdy nie przekracza\'b3y pi\'eaciu funt\'f3w. Jestem bardzo oszcz\'eadna.
\par - Gdzie trzyma\'b3a pieni\'b9dze?
\par - Dok\'b3adnie nie wiem, prosz\'ea pana. Chyba nosi\'b3a je ze sob\'b9, w czarnej aksamitnej torebce. Ale oczywi\'9ccie mog\'b3a je trzyma\'e6 w jednej z tych zamkni\'eatych szuflad w sypialni. Bardzo lubi\'b3a zamyka\'e6 r\'f3\'bfne rzeczy, chocia\'bf
 mia\'b3a sk\'b3onno\'9c\'e6 do gubienia kluczy.
\par Sir Edward przytakn\'b9\'b3.
\par - Nie wie pani, ile mia\'b3a pieni\'eadzy, w pi\'eaciofuntowych banknotach oczywi\'9ccie?
\par - Nie, prosz\'ea pana. Nie potrafi\'ea powiedzie\'e6, ile dok\'b3adnie ich by\'b3o.
\par - Nie powiedzia\'b3a nic, co mog\'b3oby wskazywa\'e6, \'bfe na kogo\'9c czeka\'b3a?
\par }{- Nie.
\par }{\f80 - Jest pani tego ca\'b3kiem pewna? Co dok\'b3adnie powiedzia\'b3a?
\par - A wi\'eac... - ci\'b9gn\'ea\'b3a Marta z namys\'b3em - powiedzia\'b3a, \'bfe rze\'9fnik jest ni mniej, ni wi\'eacej tylko \'b3obuzem i oszustem; \'bfe kupi\'b3am o \'e6wier\'e6 funta herbaty za du\'bfo, ni\'bf powinnam, oraz \'bfe pani Crabtree robi g
\'b3upio, nie jadaj\'b9c margaryny... Nie spodoba\'b3a jej si\'ea jedna z sze\'9cciopens\'f3wek, kt\'f3re przynios\'b3am, jedna z tych nowych, z grawerowanymi li\'9c\'e6mi d\'eabu. Powiedzia\'b3a, \'bfe jest fa\'b3szywa i mia\'b3am mn\'f3stwo k\'b3opotu, 
\'bfeby j\'b9 wyprowadzi\'e6 z b\'b3\'eadu. I powiedzia\'b3a te\'bf... och, \'bfe w\'b3a\'9cciciel sklepu rybnego przys\'b3a\'b3 \'b3upacze zamiast witlink\'f3w, i czy zwr\'f3ci\'b3am mu na to uwag\'ea. Odpowiedzia\'b3am, \'bfe tak... No i naprawd\'ea my
\'9cl\'ea, \'bfe to wszystko.
\par Wypowied\'9f Marty odmalowa\'b3a sylwetk\'ea zmar\'b3ej damy lepiej ni\'bf jakikolwiek szczeg\'f3\'b3owy opis.
\par - Do\'9c\'e6 trudno jej by\'b3o dogodzi\'e6, co? - rzuci\'b3 zdawkowo sir Edward.
\par - Troch\'ea grymasi\'b3a, ale biedaczka nie wychodzi\'b3a cz\'easto i, siedz\'b9c w zamkni\'eaciu, musia\'b3a si\'ea czym\'9c rozerwa\'e6. Wiele wymaga\'b3a, ale mia\'b3a czu\'b3e serce; \'bfaden \'bfebrak nie zosta\'b3 odes\'b3any z pustymi r\'ea
kami. Kapry\'9cna mo\'bfe i by\'b3a, ale te\'bf niezwykle mi\'b3osierna.
\par - Ciesz\'ea si\'ea, Marto, \'bfe pozostawi\'b3a cho\'e6 jedn\'b9 osob\'ea, kt\'f3ra jej \'bfa\'b3uje.
\par Stara s\'b3u\'bf\'b9ca wstrzyma\'b3a oddech.
\par - My\'9cli pan... och, ale\'bf wszyscy j\'b9 lubili... naprawd\'ea... w g\'b3\'eabi duszy. Sprzeczali si\'ea z ni\'b9 od czasu do czasu, ale to o niczym nie \'9cwiadczy\'b3o.
\par Sir Edward uni\'f3s\'b3 g\'b3ow\'ea. Zaskrzypia\'b3y schody.
\par }{- Schodzi panna Magdalena.
\par }{\f80 - Sk\'b9d pani wie? - spyta\'b3 ostro.
\par - Poznaj\'ea jej kroki - wymamrota\'b3a stara kobieta, rumieni\'b9c si\'ea na twarzy.
\par Sir Edward szybko wyszed\'b3 z kuchni. Marta nie pope\'b3ni\'b3a b\'b3\'eadu. Magdalena zd\'b9\'bfy\'b3a akurat zej\'9c\'e6 i spogl\'b9da\'b3a teraz na sir Edwarda z nadziej\'b9.
\par - Jak dot\'b9d nie posun\'b9\'b3em si\'ea zbyt daleko - stwierdzi\'b3, odpowiadaj\'b9c na jej spojrzenie, i doda\'b3: - Przypadkiem nie orientuje si\'ea pani, jakie listy otrzyma\'b3a ciotka w dniu \'9cmierci?
\par }{- Trzymamy je wszystkie razem. Policja}{\f80  oczywi\'9ccie je przegl\'b9da\'b3a.
\par Poprowadzi\'b3a go\'9ccia z powrotem do du\'bfego salonu i otworzywszy jedn\'b9 z szuflad, wyj\'ea\'b3a z niej du\'bf\'b9 czarn\'b9 aksamitn\'b9 torebk\'ea, zamykan\'b9 na staro\'9cwiecki srebrny zatrzask.
\par - Oto torebka ciotki. Znajduje si\'ea w niej wszystko tak, jak w dniu jej \'9cmierci.
\par Sir Edward podzi\'eakowa\'b3 Magdalenie, po czym zacz\'b9\'b3 wyjmowa\'e6 zawarto\'9c\'e6 torebki na st\'f3\'b3. By\'b3a to, zgodnie z jego wyobra\'bfeniami, typowa torebka starszej ekscentrycznej damy.
\par Znajdowa\'b3o si\'ea w niej kilka dziwnych srebrnych monet, dwa imbirowe ciasteczka, trzy wycinki z gazet dotycz\'b9ce sprawy Joanny Southcott, wymi\'eaty drukowany wiersz o bezrobotnych, kalendarzyk z poradami na ka\'bfdy dzie\'f1
 roku, spora kostka kamfory, okulary i trzy listy. Jeden, d\'b3ugi i zawi\'b3y, od osoby podpisanej \'84kuzynka Lucy\'94, drugi zawieraj\'b9cy rachunek za napraw\'ea zegarka, trzeci - pro\'9cb\'ea o wsparcie od dobroczynnej instytucji.
\par Sir Edward przejrza\'b3 wszystko bardzo dok\'b3adnie, nast\'eapnie spakowa\'b3 torebk\'ea i odda\'b3 j\'b9 z westchnieniem Magdalenie.
\par - Dzi\'eakuje, panno. Magdaleno. Obawiam si\'ea, \'bfe wiele tu nie ma.
\par Wsta\'b3, zauwa\'bfy\'b3, \'bfe z okna dobrze wida\'e6 frontowe schody, nast\'eapnie uj\'b9\'b3 d\'b3o\'f1 Magdaleny.
\par }{- Wychodzi pan?
\par - Tak.
\par }{\f80 - Ale... ale wszystko b\'eadzie w porz\'b9dku?
\par - Kto\'9c, kto ma do czynienia z prawem, nigdy nie formu\'b3uje tak pochopnych stwierdze\'f1 - powiedzia\'b3 powa\'bfnie sir Edward i skierowa\'b3 si\'ea do wyj\'9ccia.
\par Szed\'b3 ulic\'b9 pogr\'b9\'bfony w my\'9clach. Zagadka le\'bfa\'b3a w jego r\'eakach, a on jej nie rozwi\'b9za\'b3. Potrzebowa\'b3 czego\'9c, cho\'e6by drobiazgu, jakiej\'9c ma\'b3ej wskaz\'f3wki...
\par Drgn\'b9\'b3, czuj\'b9c czyj\'b9\'9c d\'b3o\'f1 na ramieniu. Nale\'bfa\'b3a do zdyszanego Matthew Vaughana.
\par - Goni\'b3em pana, sir Edwardzie. Chc\'ea przeprosi\'e6 za swoje okropne zachowanie p\'f3\'b3 godziny temu. Niestety nie grzesz\'ea najlepszym charakterem. To bardzo uprzejme, \'bfe zaj\'b9\'b3 si\'ea pan t\'b9 spraw\'b9. Prosz\'ea mnie pyta\'e6
 o wszystko. Je\'9cli m\'f3g\'b3bym cokolwiek zrobi\'e6...
\par Sir Edward nagle znieruchomia\'b3. Wpatrywa\'b3 si\'ea w co\'9c po drugiej stronie ulicy.
\par Matthew, troch\'ea zaskoczony, powt\'f3rzy\'b3:
\par - Je\'9cli m\'f3g\'b3bym cokolwiek zrobi\'e6, aby pom\'f3c...
\par - Ju\'bf pan zrobi\'b3, m\'b3ody cz\'b3owieku - powiedzia\'b3 sir Edward. - Zatrzyma\'b3 mnie pan w tym miejscu i skierowa\'b3 uwag\'ea na co\'9c, co niechybnie bym przeoczy\'b3.
\par Wskaza\'b3 na szyld ma\'b3ej restauracji po drugiej stronie ulicy.
\par - \'84Dwadzie\'9ccia cztery kosy\'94? - spyta\'b3 Matthew zdziwiony.
\par - W\'b3a\'9cnie.
\par - To niezwyk\'b3a nazwa, ale- przypuszczam, \'bfe mo\'bfna tam nie\'9fle zje\'9c\'e6.
\par - Nie zaryzykuj\'ea i nie b\'ead\'ea pr\'f3bowa\'b3 - odpar\'b3 sir Edward. - Mimo \'bfe jestem nieco starszy od pana, m\'b3ody przyjacielu, wida\'e6 lepiej pami\'eatam dziecinne wierszyki. Jest taki jeden, kt\'f3
ry, o ile dobrze sobie przypominam, zaczyna si\'ea tak: \'84Piosenka za sze\'9c\'e6 pens\'f3w, kiesze\'f1 pe\'b3n\'b9 \'bfyta k\'b3os\'f3w, zapieczone w cie\'9ccie dwa tuziny kos\'f3w...\'94 i tak dalej. Reszta nas nie dotyczy. - Obr\'f3ci\'b3 si\'ea
 na pi\'eacie.
\par - Dok\'b9d pan idzie? - zapyta\'b3 Matthew Vaughan.
\par }{- Wracam do waszego domu, przyjacielu.
\par Szl}{\f80 i w milczeniu. Matthew Vaughan od czasu do czasu obrzuca\'b3 swego towarzysza zdziwionym spojrzeniem. Kiedy weszli do domu, sir Edward skierowa\'b3 si\'ea prosto w stron\'ea szuflady. Wyj\'b9\'b3 z niej aksamitn\'b9 torebk\'ea i otworzy\'b3 j
\'b9. Spojrza\'b3 wymownie na Matthew i m\'b3ody cz\'b3owiek, z lekkim oci\'b9ganiem, opu\'9cci\'b3 pok\'f3j.
\par Sir Edward wysypa\'b3 srebrne monety na st\'f3\'b3. Pokiwa\'b3 g\'b3ow\'b9 w zamy\'9cleniu. Pami\'ea\'e6 go nie zawiod\'b3a.
\par Schowa\'b3 co\'9c w r\'eaku, po czym wsta\'b3 i zadzwoni\'b3. Kiedy zjawi\'b3a si\'ea Marta, powiedzia\'b3:
\par - Wspomina\'b3a pani, Marto, o ile dobrze pami\'eatam, \'bfe posprzecza\'b3a si\'ea ze swoj\'b9 pani\'b9 na temat nowej sze\'9cciopens\'f3wki.
\par - Tak, prosz\'ea pana.
\par - Ach! Dziwna rzecz, Marto, ale w\'9cr\'f3d tych monet nie ma nowej sze\'9cciopens\'f3wki. S\'b9 dwie, ale obie stare.
\par Przygl\'b9da\'b3a mu si\'ea z wyrazem zdziwienia na twarz}{y.
\par }{\f80 - Rozumie pani, co to oznacza? Tamtego wieczoru przyszed\'b3 do domu kto\'9c, komu panna Crabtree da\'b3a sze\'9cciopens\'f3wk\'ea. S\'b9dz\'ea, \'bfe da\'b3a mu j\'b9 w zamian za to...
\par Szybkim gestem wyci\'b9gn\'b9\'b3 r\'eak\'ea i pokaza\'b3 kiepski wiersz o bezrobociu. Spojrza\'b3 na twarz kobiety i to mu wystarczy\'b3o.
\par - Gra sko\'f1czona, Marto. Ju\'bf wiem. Mo\'bfe mi pani wszystko powiedzie\'e6.
\par Pl\'b9cz\'b9c opad\'b3a na fotel.
\par - To prawda... to prawda... Dzwonek zadzwoni\'b3 jako\'9c tak dziwnie... Nie by\'b3am pewna, ale postanowi\'b3am sprawdzi\'e6. Dosz\'b3am do drzwi akurat w chwili, kiedy j\'b9 uderzy\'b3. Na stole le\'bfa\'b3 zwitek pi\'eaciofuntowych banknot\'f3
w - ten widok sprawi\'b3, \'bfe j\'b9 uderzy\'b3, i przekonanie, \'bfe by\'b3a sama w domu, poniewa\'bf wpu\'9cci\'b3a go osobi\'9ccie. Nie mog\'b3am krzycze\'e6. Sta\'b3am jak sparali\'bfowana. I wtedy on si\'ea odwr\'f3ci\'b3. Zobaczy\'b3am, \'bfe to m
\'f3j ch\'b3opiec... Och, zawsze by\'b3 niedobry. Da\'b3am mu wszystkie pieni\'b9dze, jakie tylko mog\'b3am. Dwukrotnie przebywa\'b3 w wiezieniu. Pewnie przyszed\'b3, \'bfeby si\'ea ze mn\'b9 zobaczy\'e6 i kiedy panna Crabtree, widz\'b9c, \'bf
e nie otwieram, sama podesz\'b3a do drzwi,  by\'b3 zaskoczony i  wyci\'b9gn\'b9\'b3 jedn\'b9 z tych ulotek o bezrobociu. Pani zlitowa\'b3a si\'ea, wpu\'9cci\'b3a go i da\'b3a mu sze\'9cciopens\'f3wk\'ea. A przez ca\'b3y czas le\'bfa\'b3
 na stole zwitek banknot\'f3w, tak jak wtedy, kiedy przynios\'b3am jej rachunki. W mego Bena wst\'b9pi\'b3 diabe\'b3; zaszed\'b3 j\'b9 od ty\'b3u i powali\'b3 na ziemi\'ea.
\par - A potem? - zapyta\'b3 sir Edward.
\par - Och, c\'f3\'bf mog\'b3am uczyni\'e6? To przecie\'bf moje cia\'b3o i krew. Jego ojciec by\'b3 nikczemny i Ben ma to po nim, ale jednak to m\'f3j rodzony syn. Wyrzuci\'b3am go na dw\'f3r i wr\'f3ci\'b3am do kuchni. Potem o zwyk\'b3ej porze posz\'b3
am nakry\'e6 do kolacji. Czy uwa\'bfa pan, \'bfe post\'b9pi\'b3am niegodziwie? Stara\'b3am si\'ea nie k\'b3ama\'e6, kiedy zadawa\'b3 pan pytania.
\par Sir Edward wsta\'b3.
\par - Moja biedna kobieto - powiedzia\'b3 ciep\'b3ym tonem - bardzo pani wsp\'f3\'b3czuj\'ea, jednak sprawiedliwo\'9cci b\'eadzie musia\'b3o sta\'e6 si\'ea zado\'9c\'e6.
\par - On uciek\'b3 z kraju. Nie wiem, gdzie jest.
\par - Zatem istnieje szansa, \'bfe uniknie stryczka, ale prosz\'ea zbytnio na to nie liczy\'e6. A teraz chcia\'b3bym jeszcze porozmawia\'e6 z pann\'b9 Magdalen\'b9.
\par }{- Och, sir Edwardzie, jest pan wspania}{\f80 \'b3y - powiedzia\'b3a Magdalena, gdy sko\'f1czy\'b3 swe kr\'f3tkie opowiadanie. - Ocali\'b3 pan nas wszystkich. Czy kiedykolwiek zdo\'b3am si\'ea za to odwdzi\'eaczy\'e6?
\par Sir Edward u\'9cmiechn\'b9\'b3 si\'ea i poklepa\'b3 j\'b9 po r\'eaku. Doprawdy by\'b3 wspania\'b3omy\'9clnym cz\'b3owiekiem. Ma\'b3a Magdalena oczarowa\'b3a go na pok\'b3adzie Silurica. Ach, ten cudowny wdzi\'eak siedemnastolatki! Oczywi\'9c
cie teraz nie by\'b3o ju\'bf po nim ani \'9cladu.
\par - Nast\'eapnym razem, kiedy b\'eadzie pani potrzebowa\'b3a przyjaciela... - powiedzia\'b3.
\par - Przyjd\'ea prosto do pana.
\par - Och, nie - zawo\'b3a\'b3 sir Edward zatrwo\'bfony. - W\'b3a\'9cnie chc\'ea doradzi\'e6, aby zwr\'f3ci\'b3a si\'ea pani do m\'b3odszego m\'ea\'bfczyzny.
\par Wypl\'b9ta\'b3 si\'ea zr\'eacznie z obj\'ea\'e6 wdzi\'eacznej rodziny i zatrzymawszy taks\'f3wk\'ea, zaszy\'b3 si\'ea w niej z westchnieniem ulgi.
\par Nawet czar \'9cwie\'bfo\'9cci siedemnastu lat wydawa\'b3 si\'ea teraz w\'b9tpliwy. W gruncie rzeczy nie m\'f3g\'b3 si\'ea r\'f3wna\'e6 z dobrze zaopatrzon\'b9 bibliotek\'b9 kryminologiczn\'b9.
\par Taks\'f3wka skr\'eaci\'b3a w Quenn Anne's Close. To by\'b3a jego \'9clepa uliczka.
\par }\pard\plain \s21\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \b\fs28\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\page Metamorfoza Edwarda Robinsona
\par }\pard\plain \ql \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\aspalpha\aspnum\faauto\adjustright\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {
\par }\pard\plain \s22\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i\f80 Bill z rozmachem uni\'f3s\'b3 j\'b9 w silnych ramionach i przycisn\'b9\'b3 do piersi. Westchn\'b9wszy g\'b3
\'eaboko, podda\'b3a mu swe wargi w poca\'b3unku, o jakim nigdy nie marzy\'b3...
\par }{\f80 Edward Robinson z westchnieniem od\'b3o\'bfy\'b3 }{\i\f80 W okowach mi\'b3o\'9cci}{\f80  i wyjrza\'b3 przez okno kolejki podziemnej. Przeje\'bfd\'bfali przez Stamford Brook. Edward Robinson my\'9cla\'b3 o Billu. Bill by\'b3 stuprocentowym m\'ea\'bf
czyzn\'b9, ulubionym bohaterem powie\'9cci dla pa\'f1. Edward zazdro\'9cci\'b3 mu mi\'ea\'9cni, wyrazistej, pi\'eaknej twarzy i niezwyk\'b3ych mi\'b3osnych uniesie\'f1. Wzi\'b9\'b3 zn\'f3w do r\'b9k ksi\'b9\'bfk\'ea i przeczyta\'b3
 opis dumnej markizy Bianki (tej, kt\'f3ra podda\'b3a swe usta). Mia\'b3a tak zachwycaj\'b9c\'b9 urod\'ea i by\'b3a tak upajaj\'b9ca, \'bfe silni m\'ea\'bfczy\'9fni padali przed ni\'b9 jak kr\'eagle, s\'b3abi i bezradni z mi\'b3o\'9cci.
\par - Oczywi\'9ccie - powiedzia\'b3 Edward do siebie - tego rodzaju powie\'9ccid\'b3a to same brednie. Oczywiste brednie. A jednak zastanawiam si\'ea...
\par W jego oczach pojawi\'b3a si\'ea t\'easknota. Czy istnieje gdzie\'9c taki \'9cwiat romansu i przygody? Czy s\'b9 kobiety, kt\'f3rych uroda odurza? Czy zdarza si\'ea mi\'b3o\'9c\'e6 niszcz\'b9ca jak ogie\'f1?
\par - Musz\'ea st\'b9pa\'e6 po ziemi - powiedzia\'b3 Edward. - Musz\'ea \'bfy\'e6 tak samo jak wszysc}{y inni faceci.
\par }{\f80 Og\'f3lnie rzecz bior\'b9c, jak s\'b9dzi\'b3, powinien uwa\'bfa\'e6 si\'ea za szcz\'ea\'9cliwego m\'b3odego cz\'b3owieka. Mia\'b3 \'9cwietn\'b9 posad\'ea - by\'b3 urz\'eadnikiem w rozwijaj\'b9cym si\'ea koncernie; cieszy\'b3 si\'ea
 dobrym zdrowiem, nie mia\'b3 nikogo na swoim utrzymaniu i by\'b3 zar\'eaczony z M}{aud.
\par }{\f80 Jednak na sam\'b9 my\'9cl o Maud pomarkotnia\'b3. Chocia\'bf nigdy by si\'ea do tego nie przyzna\'b3, obawia\'b3 si\'ea Maud. Kocha\'b3 j\'b9 - oczywi\'9ccie - ci\'b9gle pami\'eata\'b3 wzruszenie, z jakim podziwia\'b3 jej bia\'b3\'b9 szyj\'ea, wy
\'b3aniaj\'b9c\'b9 si\'ea z taniej (takiej za cztery szylingi jedena\'9ccie pens\'f3w) bluzeczki podczas ich pierwszego spotkania. Siedzia\'b3 za dziewczyn\'b9 w kinie wraz z przyjacielem, kt\'f3ry j\'b9 zna\'b3 i przedstawi\'b3 ich sobie. Niew\'b9
tpliwie Maud by\'b3a niepospolit\'b9 kobiet\'b9 - \'b3adn\'b9, zdoln\'b9, wytworn\'b9 i zawsze maj\'b9c\'b9 racj\'ea. Wszyscy uwa\'bfali, \'bfe nale\'bfy do dziewcz\'b9t, kt\'f3re stanowi\'b9 znakomity materia\'b3 na \'bfon\'ea.
\par Edward zastanawia\'b3 si\'ea, czy markiza Bianka by\'b3aby dobr\'b9 \'bfon\'b9, i mia\'b3 co do tego pewne w\'b9tpliwo\'9cci. Nie potrafi\'b3 sobie wyobrazi\'e6 zmys\'b3owej Bianki z jej czerwonymi wargami i kapry\'9c
nym usposobieniem, jak mozolnie przyszywa guziki, powiedzmy, dla Billa. Nie, Bianka to heroina romansu, on za\'9c \'bfy\'b3 w innej rzeczywisto\'9cci. Razem z Maud b\'ead\'b9 bardzo szcz\'ea\'9cliwi. Mia\'b3a tyle zdrowego rozs\'b9dku...
\par C\'f3\'bf, wola\'b3by jednak, \'bfeby nie by\'b3a a\'bf tak bardzo zasadnicza, tak sk\'b3onna \'84wej\'9c\'e6 mu na g\'b3ow\'ea\'94...
\par Oczywi\'9ccie jej post\'eapowanie wynika\'b3o z rozwagi. Maud by\'b3a bardzo praktyczna. Edward zwykle r\'f3wnie\'bf post\'eapowa\'b3 rozs\'b9dnie, ale czasami... Na przyk\'b3ad chcia\'b3 wzi\'b9\'e6 \'9club w czasie \'9cwi\'b9t Bo\'bf
ego Narodzenia. Maud jednak zwr\'f3ci\'b3a uwag\'ea, \'bfe rozs\'b9dniej b\'eadzie troch\'ea poczeka\'e6 - mo\'bfe rok lub dwa. Edward nie zarabia\'b3 zbyt du\'bfo. Kiedy ofiarowa\'b3 jej drogi pier\'9ccionek, przerazi\'b3a si\'ea i zmusi\'b3
a Edwarda do odniesienia go z powrotem i zamian\'ea na ta\'f1szy. Tak, Maud by\'b3a uosobieniem zalet, ale Edward czasami chcia\'b3, \'bfeby posiada\'b3a wi\'eacej wad. Jej cnoty prowadzi\'b3y go do desperackich posuni\'ea\'e6.
\par Na przyk\'b3ad...
\par Rumieniec winy obla\'b3 mu twarz. Przecie\'bf musi jej powiedzie\'e6. I to wkr\'f3tce. Sekretne przewinienie sprawi\'b3o, \'bfe ju\'bf zachowywa\'b3 si\'ea dziwnie. Jutro Wigilia - pierwszy z trzech wolnych dni \'9cwi\'b9t Bo\'bf
ego Narodzenia. Maud zaproponowa\'b3a, \'bfeby sp\'eadzi\'b3 jeden \'9cwi\'b9teczny dzie\'f1 z jej rodzin\'b9. Wykr\'eaci\'b3 si\'ea z tego w niezr\'eaczny, g\'b3upi spos\'f3b, kt\'f3ry wcale nie u\'9cmierzy\'b3 jej podejrze\'f1. Opowiedzia\'b3 d\'b3ug
\'b9 zmy\'9clon\'b9 bajeczk\'ea o koledze na wsi, kt\'f3remu obieca\'b3, \'bfe z nim sp\'eadzi ten dzie\'f1.
\par \'afaden kolega na wsi nie istnia\'b3. Istnia\'b3a tylko jego s\'b3odka tajemnica.
\par Trzy miesi\'b9ce temu Edward Robinson, podobnie jak kilka tysi\'eacy innych m\'b3odych m\'ea\'bfczyzn, wzi\'b9\'b3 udzia\'b3 w konkursie zorganizowanym przez jeden z tygodnik\'f3w. Zaprezentowano dwana\'9ccie dziewcz\'b9t, kt\'f3re nale\'bfa\'b3
o uszeregowa\'e6 w kolejno\'9cci od najbardziej do najmniej poci\'b9gaj\'b9cej. Edward wpad\'b3 na wspania\'b3y pomys\'b3. Osobiste upodobania z pewno\'9cci\'b9 okaza\'b3yby si\'ea b\'b3\'eadne; zauwa\'bfy\'b3 to przy okazji kilku podobnych konkurs\'f3
w. Napisa\'b3 wi\'eac dwana\'9ccie nazwisk w porz\'b9dku zgodnym z w\'b3asnymi gustami, po czym przepisa\'b3 je raz jeszcze, bior\'b9c na przemian jedno z g\'f3ry, a drugie z do\'b3u listy.
\par Kiedy og\'b3oszono wyniki, okaza\'b3o si\'ea, \'bfe Edward prawid\'b3owo umie\'9cci\'b3 osiem z dwunastu nazwisk i zdoby\'b3 pierwsz\'b9 nagrod\'ea w wysoko\'9cci pi\'eaciuset funt\'f3w. Mo\'bfna by \'f3w wynik po prostu przypisa\'e6 szcz\'ea\'9c
ciu, Edward jednak by\'b3 \'9cwi\'eacie przekonany, \'bfe stanowi on bezpo\'9credni rezultat opracowanego przez niego systemu. Napawa\'b3o go to niezwyk\'b3\'b9 dum\'b9.
\par Pozostawa\'b3o pytanie: co zrobi\'e6 z sum\'b9 pi\'eaciuset funt\'f3w? Doskonale zdawa\'b3 sobie spraw\'ea, co powiedzia\'b3aby Maud. Zainwestuj pieni\'b9dze jako zacz\'b9tek maj\'b9tku na przysz\'b3o\'9c\'e6. I oczywi\'9ccie mia\'b3aby \'9cwi\'eat\'b9
 racj\'ea - tego by\'b3 pewien.  Wygrana  w konkursie  wywo\'b3uje jednak uczucie niepor\'f3wnywalne z czymkolwiek.
\par Gdyby otrzyma\'b3 pieni\'b9dze w spadku, niew\'b9tpliwie ulokowa\'b3by je w jakich\'9c korzystnie notowanych papierach warto\'9cciowych. Jednak pieni\'b9dze uzyskane niewiarygodnym fartem - jednym poci\'b9gni\'eaciem pi\'f3ra - s\'b9 niczym sze\'9cciopens
\'f3wka ofiarowana dziecku: \'84Masz, wydaj j\'b9, jak chcesz\'94.
\par W pewnym luksusowym sklepie, kt\'f3ry Edward mija\'b3 codziennie w drodze do biura, sta\'b3 nieprawdopodobny wprost obiekt marze\'f1 - ma\'b3y, dwuosobowy samoch\'f3d o d\'b3ugiej l\'9cni\'b9cej masce i jednoznacznie brzmi\'b9cej cenie: czterysta sze\'9c
\'e6dziesi\'b9t pi\'ea\'e6 funt\'f3w.
\par - Gdybym by\'b3 bogaty - powtarza\'b3 sobie Edward dzie\'f1 po dniu. - Gdybym by\'b3 bogaty, kupi\'b3bym ci\'ea.
\par Teraz za\'9c by\'b3 mo\'bfe nie ca\'b3kiem bogaty, ale wystarczaj\'b9co, by zrealizowa\'e6 marzenie. Ten samoch\'f3d, to b\'b3yszcz\'b9ce, pon\'eatne cacko, mo\'bfe by\'e6 jego w\'b3asno\'9cci\'b9, je\'9cli tylko zechce zap\'b3aci\'e6.
\par Pocz\'b9tkowo zamierza\'b3 powiedzie\'e6 Maud o pieni\'b9dzach. To by go uchroni\'b3o przed pokus\'b9. Widok przera\'bfenia i dezaprobaty na twarzy Maud odebra\'b3by mu odwag\'ea, i nie upiera\'b3by si\'ea przy swoim szale\'f1
stwie. Ale, jak to czasem bywa, sama Maud rozstrzygn\'ea\'b3a spraw\'ea. Edward zabra\'b3 j\'b9 do kina. Kupi\'b3 bilety na najdro\'bfsze miejsca. Grzecznie, lecz stanowczo wytkn\'ea\'b3a mu karygodne marnotrawienie pieni\'eadzy; trzy szylingi i sze\'9c
\'e6 pens\'f3w zamiast dw\'f3ch szyling\'f3w i czterech pens\'f3w, podczas gdy r\'f3wnie dobrze widzi si\'ea z ostatnich miejsc.
\par Edward przyj\'b9\'b3 te wyrzuty w pos\'eapnym milczeniu. Maud by\'b3a usatysfakcjonowana, \'bfe jej argumenty zrobi\'b3y na nim wra\'bfenie. Edwardowi w \'bfadnym razie nie mo\'bfna pozwoli\'e6 na dalsze ekstrawagancje. Kocha Edwarda, ale jednocze\'9c
nie zdaje sobie spraw\'ea, \'bfe ma s\'b3aby charakter.
\par Na niej spoczywa odpowiedzialno\'9c\'e6 pokierowania nim tak, jak nale\'bfy. I z satysfakcj\'b9 obserwowa\'b3a jego metamorfoz\'ea.
\par }{Edward istotnie przypom}{\f80 ina\'b3 robaka. Tak jak robak ulega\'b3 przeobra\'bfeniu. Jednak s\'b3owa Maud dobi\'b3y go, i w tej samej chwili postanowi\'b3 kupi\'e6 samoch\'f3d.
\par \'84Do licha!\'94, zakl\'b9\'b3 w duszy. \'84Raz w \'bfyciu zrobi\'ea to, na co mam ochot\'ea. Do diab\'b3a z Maud!\'94
\par Nast\'eapnego poranka przekroczy\'b3 pr\'f3g przybytku ze szlifowanego szk\'b3a, gdzie w ca\'b3ym swym blasku i majestacie sta\'b3y l\'9cni\'b9ce lakierem metalowe cacka, i z nonszalancj\'b9, kt\'f3ra go sama zaskoczy\'b3a, kupi\'b3 samoch\'f3d. Kupi\'e6
 samoch\'f3d! To by\'b3a najprostsza rzecz na \'9cwiecie.
\par Ju\'bf czwarty dzie\'f1 czu\'b3 si\'ea jego szcz\'ea\'9cliwym posiadaczem. Zachowywa\'b3 si\'ea z pozoru spokojnie, ale dusz\'ea rozpiera\'b3 mu zachwyt. Do tej pory nie pisn\'b9\'b3 Maud ani s\'b3\'f3wka. Przez cztery dni w czasie przerwy obiadowej uczy
\'b3 si\'ea prowadzi\'e6 wspania\'b3\'b9 maszyn\'ea. By\'b3 poj\'eatnym uczniem.
\par Jutro, w Wigili\'ea, wybiera\'b3 si\'ea na przeja\'bfd\'bfk\'ea poza miasto. Ok\'b3ama\'b3 Maud i zrobi to zn\'f3w, je\'9cli zajdzie potrzeba. Nowy nabytek zaw\'b3adn\'b9\'b3 jego cia\'b3em i dusz\'b9. Samoch\'f3d by\'b3 dla\'f1 Romansem i Przygod\'b9
 - wszystkim za czym t\'easkni\'b3 i czego nigdy nie do\'9cwiadczy\'b3. Jutro wyruszy na swoim rumaku na eskapad\'ea. Pop\'eadz\'ea przez przenikliwe, zimne powietrze, ku bezkresnym, dalekim przestrzeniom, pozostawiaj\'b9c zgie\'b3k i niepok\'f3
j Londynu za sob\'b9.
\par W tej chwili Edward, cho\'e6 o tym nie wiedzia\'b3, by\'b3 bliski zostania poet\'b9.
\par }{Jutro...
\par }{\f80 Spojrza\'b3 na trzyman\'b9 w r\'eaku ksi\'b9\'bfk\'ea }{\i\f80 W okowach mi\'b3o\'9cci}{\f80 . Roze\'9cmia\'b3 si\'ea i wsun\'b9\'b3 j\'b9 do kieszeni. Samoch\'f3d, czerwone wargi markizy Bianki, zdumiewaj\'b9ca dzielno\'9c\'e6
 Billa - wszystko zdawa\'b3o si\'ea razem powi\'b9zane. Jutro...
\par Pogoda, zazwyczaj niepewny sprzymierzeniec, nie zawiod\'b3a Edwarda. Dzie\'f1 by\'b3 jak wymarzony - l\'9cni\'b9cy szron, b\'b3\'eakitne niebo i s\'b3o\'f1ce w kolorze \'bf\'f3\'b3tego pierwiosnka.
\par Tak wi\'eac w awanturniczym nastroju, niczym swawolny \'9cmia\'b3ek, Edward wyruszy\'b3 z Londynu. Mia\'b3 troch\'ea k\'b3opot\'f3w przy Hyde Park Corner i przykre do\'9cwiadczenia na Putney Bridge. Zgrzyta\'b3y biegi i piszcza\'b3
y hamulce, a kierowcy innych pojazd\'f3w nie sk\'b9pili Edwardowi z\'b3orzecze\'f1. Nowicjusz wyszed\'b3 jednak z opa\'b3\'f3w ca\'b3kiem nie\'9fle i po chwili znalaz\'b3 si\'ea na jednej z tych szerokich dr\'f3g, kt\'f3re stanowi\'b9
 przedmiot zachwytu zmotoryzowanych. Na drodze panowa\'b3 niewielki ruch. Edward jecha\'b3 i jecha\'b3; pijany w\'b3adz\'b9 nad l\'9cni\'b9cym cackiem p\'eadzi\'b3 przez zimny, bia\'b3y \'9cwiat w boskim uniesieniu.
\par To by\'b3 upajaj\'b9cy dzie\'f1. Najpierw zatrzyma\'b3 si\'ea na lunch w staro\'9cwieckiej gospodzie, troch\'ea p\'f3\'9fniej na herbat\'ea. Potem zawr\'f3ci\'b3 do domu - do Londynu, do Maud, do nieuniknionych wyja\'9cnie\'f1, wyrzut\'f3w...
\par Z westchnieniem odrzuci\'b3 te my\'9cli. Co ma by\'e6, to b\'eadzie. Ci\'b9gle jeszcze jest dzisiaj. Czy\'bf mo\'bfna sobie wyobrazi\'e6 co\'9c bardziej fascynuj\'b9cego? P\'ead przez ciemno\'9c\'e6, roz\'9cwietlan\'b9 tylko szukaj\'b9
cymi drogi reflektorami. To by\'b3a najwspanialsza rzecz na \'9cwiecie!
\par Zorientowa\'b3 si\'ea, \'bfe nie ma czasu, \'bfeby zatrzyma\'e6 si\'ea na kolacj\'ea. Jazda w ciemno\'9cci wymaga uwagi. Droga do Londynu zabierze mu wi\'eacej czasu, ni\'bf przypuszcza\'b3. By\'b3a akurat \'f3sma, gdy min\'b9\'b3 Hindhead i wjecha\'b3
 na obrze\'bfa Devil's Punch Bowl. \'8cwieci\'b3 ksi\'ea\'bfyc, a \'9cnieg, kt\'f3ry spad\'b3 dwa dni temu, jeszcze nie stopnia\'b3.
\par Edward zatrzyma\'b3 w\'f3z i podziwia\'b3 widok. Czy\'bf mia\'b3o to znaczenie, \'bfe nie wr\'f3ci do Londynu przed p\'f3\'b3noc\'b9?
\par }{Czy}{\f80 \'bf mia\'b3o znaczenie, \'bfe w og\'f3le nie wr\'f3ci? Nie m\'f3g\'b3 tak od razu oderwa\'e6 si\'ea od tego wszystkiego.
\par Wysiad\'b3 z samochodu i podszed\'b3 do kraw\'eadzi wzg\'f3rza. Tu\'bf obok kusz\'b9co wi\'b3a si\'ea w d\'f3\'b3 \'9ccie\'bfka. Edward podda\'b3 si\'ea urokowi chwili. Przez nast\'eapne p\'f3\'b3 godziny w\'eadrowa\'b3 jak szalony po pokrytym \'9c
niegiem \'9cwiecie. Nigdy nie wyobra\'bfa\'b3 sobie czego\'9c podobnego. Teraz to nale\'bfa\'b3o do niego, wy\'b3\'b9cznie do niego, i zosta\'b3o mu dane przez b\'b3yszcz\'b9cego rumaka, kt\'f3ry czeka\'b3 na\'f1 w g\'f3rze, na drodze.
\par Wreszcie wspi\'b9\'b3 si\'ea z powrotem na zbocze, wsiad\'b3 do samochodu i odjecha\'b3, ci\'b9gle nieco oszo\'b3omiony pi\'eaknem, kt\'f3re zaganiany cz\'b3owiek odkrywa raz na jaki\'9c czas.
\par Z westchnieniem odzyska\'b3 r\'f3wnowag\'ea i wsun\'b9\'b3 r\'eak\'ea do bocznej kieszeni w drzwiach, gdzie wcze\'9cniej schowa\'b3 dodatkowy szalik.
\par }{Szalika tam}{\f80  jednak nie znalaz\'b3. Kiesze\'f1 by\'b3a pusta. Nie, nie ca\'b3kiem pusta; znajdowa\'b3o si\'ea w niej co\'9c twardego, co chrz\'ea\'9cci\'b3o w r\'eace jak kamyki.
\par Edward wsun\'b9\'b3 d\'b3o\'f1 g\'b3\'eabiej. Po chwili gapi\'b3 si\'ea jak cz\'b3owiek pozbawiony zmys\'b3\'f3w. Diamentowy naszyjnik, migocz\'b9cy w \'9cwietle ksi\'ea\'bfyca tysi\'b9cami iskierek, zwisa\'b3 mu mi\'eadzy palcami.
\par Edward gapi\'b3 si\'ea i gapi\'b3. Nie mia\'b3 w\'b9tpliwo\'9cci. Diamentowa kolia, warta prawdopodobnie tysi\'b9c funt\'f3w (kamienie by\'b3y du\'bfe), zosta\'b3a niedbale wrzucona do bocznej kieszeni drzwi samochodu.
\par Kto j\'b9 w\'b3o\'bfy\'b3? Z pewno\'9cci\'b9 nie by\'b3o tam naszyjnika, kiedy wyrusza\'b3 z miasta. Kto\'9c musia\'b3 to zrobi\'e6, kiedy Edward spacerowa\'b3. Ale dlaczego? Dlaczego wybrano w\'b3a\'9cnie jego samoch\'f3d? Czy w\'b3a\'9c
ciciel naszyjnika pomyli\'b3 si\'ea? A mo\'bfe... a mo\'bfe to skradziony naszyjnik?
\par }{I nagle, g}{\f80 dy wszystkie te my\'9cli wirowa\'b3y mu w g\'b3owie, Edward poczu\'b3, jak po ciele przebiegaj\'b9 mu ciarki. To nie by\'b3 jego samoch\'f3d.
\par Owszem, by\'b3 bardzo podobny. Mia\'b3 ten sam b\'b3yszcz\'b9cy odcie\'f1 purpury - czerwony jak wargi markizy Bianki - t\'ea sam\'b9 d\'b3ug\'b9 i l\'9cni\'b9c\'b9 mask\'ea, ale po wielu szczeg\'f3\'b3ach Edward zorientowa\'b3 si\'ea, \'bf
e to nie jego samoch\'f3d. Nosi\'b3 nieznaczne, ale daj\'b9ce si\'ea zauwa\'bfy\'e6 \'9clady zniszczenia i zu\'bfycia. B\'b3yszcz\'b9cy lakier tu i tam by\'b3 zadrapany. W takim wi\'eac razie...
\par Edward, nie wdaj\'b9c si\'ea w dalsze rozmy\'9clania, w po\'9cpiechu usi\'b3owa\'b3 zawr\'f3ci\'e6. Zawracanie nie by\'b3o jego mocn\'b9 stron\'b9. Wrzuciwszy wsteczny bieg, straci\'b3 g\'b3ow\'ea i skr\'eaci\'b3 kierownic\'b9 w niew\'b3a\'9cciw\'b9 stron
\'ea. Co wi\'eacej, jak to si\'ea cz\'easto zdarza\'b3o, pomyli\'b3y mu si\'ea, z katastrofalnym rezultatem, peda\'b3y gazu i hamulca. W ko\'f1cu jednak odni\'f3s\'b3 sukces i samoch\'f3d z cichym warkotem pomkn\'b9\'b3 po wzg\'f3rzu.
\par Edward przypomnia\'b3 sobie, \'bfe widzia\'b3 wcze\'9cniej stoj\'b9cy gdzie\'9c nie opodal inny samoch\'f3d. W\'f3wczas nie zwr\'f3ci\'b3 uwagi na szczeg\'f3\'b3y. Wracaj\'b9c ze spaceru, wybra\'b3 inn\'b9 \'9ccie\'bfk\'ea ni\'bf ta, kt\'f3r\'b9 zszed\'b3
 do doliny. Ta druga \'9ccie\'bfka doprowadzi\'b3a go wprost do samochodu, jak w\'f3wczas s\'b9dzi\'b3 - w\'b3asnego. Tymczasem musia\'b3 to by\'e6 ten drugi.
\par Dziesi\'ea\'e6 minut p\'f3\'9fniej Edward raz jeszcze znalaz\'b3, si\'ea w miejscu, gdzie zatrzyma\'b3 sw\'f3j w\'f3z. Teraz wozu tam nie by\'b3o. W\'b3a\'9cciciel podobnego samochodu, prawdopodobnie r\'f3wnie\'bf pomyli\'b3 si\'ea i odjecha\'b3.
\par Edward wyj\'b9\'b3 z kieszeni diamentowy naszyjnik i z zak\'b3opotaniem przek\'b3ada\'b3 go mi\'eadzy palcami.
\par Co teraz robi\'e6? Jecha\'e6 na najbli\'bfszy posterunek policji? Wyja\'9cni\'e6 okoliczno\'9cci, przekaza\'e6 naszyjnik i poda\'e6 numery w\'b3asnego wozu?
\par A w\'b3a\'9cnie, jakie by\'b3y numery jego samochodu? Edward d\'b3ugo my\'9cla\'b3, ale za nic nie m\'f3g\'b3 sobie przypomnie\'e6. Czu\'b3, \'bfe oblewa go zimny pot. Na posterunku policji zrobi z siebie kompletnego durnia. Numer rejestracyjny zawiera
\'b3 \'f3semk\'ea - to jedyne, co zdo\'b3a\'b3 sobie przypomnie\'e6. Oczywi\'9ccie to nie mia\'b3o znaczenia - przynajmniej... Z zak\'b3opotaniem popatrzy\'b3 na diamenty. Przypu\'9c\'e6my, \'bfe pomy\'9cl\'b9... Nie, nie zrobi\'b9 tego. A je\'9c
li jednak pomy\'9cl\'b9... \'bfe ukrad\'b3 samoch\'f3d i diamenty? A pomijaj\'b9c wszystko, je\'9cli si\'ea nad tym dobrze zastanowi\'e6, czy kto\'9c o zdrowych zmys\'b3ach w\'b3o\'bfy\'b3by niedbale diamentowy naszyjnik do kieszeni w drzwiach samochodu?

\par Edward wysiad\'b3 i obszed\'b3 w\'f3z dooko\'b3a. Na tylnej tablicy rejestracyjnej widnia\'b3 numer XR10061. Ten numer nic Edwardowi nie m\'f3wi\'b3, poza tym oczywi\'9ccie, \'bfe nie by\'b3 to numer jego wozu. Nast\'eapnie przyst\'b9pi\'b3
 do systematycznego przeszukiwania wszystkich schowk\'f3w. W kieszeni, w kt\'f3rej znalaz\'b3 diamenty, dokona\'b3 kolejnego odkrycia. By\'b3a to ma\'b3a karteczka zapisana kilkoma s\'b3owami. Edward z \'b3atwo\'9cci\'b9 je odczyta\'b3 w \'9c
wietle reflektor\'f3w.
\par Spotkamy si\'ea w Greane, na rogu Salter's Lane, o dziesi\'b9tej.
\par Przypomnia\'b3 sobie nazw\'ea Greane. Widzia\'b3 j\'b9 ju\'bf wcze\'9cniej na tablicy drogowej. Szybko podj\'b9\'b3 decyzje. Pojedzie do tej miejscowo\'9cci, znajdzie Salter's Lane, spotka si\'ea z autorem karteczki i wszystko wyja\'9cni. To b\'ea
dzie lepsze ni\'bf robienie z siebie durnia na posterunku policji.
\par Rozpocz\'b9\'b3 jazd\'ea niemal\'bfe w radosnym nastroju. Mimo wszystko by\'b3a to przygoda. Takie rzeczy nie zdarzaj\'b9 si\'ea ka\'bfdego dnia. Dzi\'eaki diamentowemu naszyjnikowi przygoda zapowiada\'b3a si\'ea pasjonuj\'b9co i tajemniczo.
\par Mia\'b3 troch\'ea trudno\'9cci ze znalezieniem Greane, a jeszcze wi\'eacej z odszukaniem Salter's Lane, ale po dwukrotnym zapytaniu o drog\'ea dopi\'b9\'b3 celu.
\par }{B}{\f80 y\'b3o ju\'bf kilka minut po wyznaczonej porze, kiedy jecha\'b3 wolno w\'b9sk\'b9 drog\'b9, bacznie przypatruj\'b9c si\'ea lewej stronie, do kt\'f3rej - jak go poinformowano - dochodzi\'b3a Salter's Lane.
\par Odnalaz\'b3 j\'b9 nagle za zakr\'eatem i w chwili, gdy zatrzyma\'b3 samoch\'f3d, wybieg\'b3a ku niemu z ciemno\'9cci jaka\'9c posta\'e6.
\par - Nareszcie! - Us\'b3ysza\'b3 dziewcz\'eacy g\'b3os. - Gdzie, na Boga, by\'b3e\'9c, Geraldzie!
\par Kiedy dziewczyna podesz\'b3a bli\'bfej i znalaz\'b3a si\'ea w \'9cwietle reflektor\'f3w, Edward wstrzyma\'b3 oddech. Sta\'b3a oto przed nim najwspanialsza istota, jak\'b9 kiedykolwiek widzia\'b3.
\par By\'b3a m\'b3oda, mia\'b3a w\'b3osy czarne jak noc i cudowne, purpurowe usta. Futrzana peleryna zwisaj\'b9ca z jej ramion by\'b3a szeroko rozpi\'eata. Edward zauwa\'bfy\'b3, \'bfe pod spodem mia\'b3a wieczorow\'b9 sukni\'ea
 w kolorze ognistej czerwieni, kt\'f3ra swym obcis\'b3ym fasonem podkre\'9cla\'b3a jej doskona\'b3\'b9 figur\'ea, szyj\'ea za\'9c zdobi\'b3 sznur pi\'eaknych pere\'b3.
\par Nagle dziewczyna wzdrygn\'ea\'b3a si\'ea.
\par - O Bo\'bfe! - zawo\'b3a\'b3a. - Przecie\'bf ty nie jeste\'9c Geraldem!
\par - Musz\'ea co\'9c wyja\'9cni\'e6 - powiedzia\'b3 Edward pospiesznie. Wyj\'b9\'b3 z kieszeni diamentowy naszyjnik i poda\'b3 go jej. - Nazywam si\'ea Edward...
\par Nie zd\'b9\'bfy\'b3 doko\'f1czy\'e6, dziewczyna bowiem klasn\'ea\'b3a w r\'eace i przerwa\'b3a mu z o\'bfywieniem:
\par - Edward, oczywi\'9ccie! Tak si\'ea ciesz\'ea. Ten idiota Jimmy powiedzia\'b3 mi przez telefon, \'bfe wysy\'b3a samochodem Geralda. To bardzo uprzejmie z twojej strony, \'bfe przyjecha\'b3e\'9c. Ogromnie chcia\'b3am ci\'ea spotka\'e6. Pami\'eatasz, \'bf
e ostatni raz widzieli\'9cmy si\'ea, kiedy mia\'b3am sze\'9c\'e6 lat? Och, masz naszyjnik... Schowaj go, prosz\'ea, z powrotem do kieszeni. Mo\'bfe nadej\'9c\'e6 policjant i go zobaczy\'e6. Brr, zmarz\'b3am na ko\'9c\'e6! Pozw\'f3l, \'bfe wejd\'ea do \'9c
rodka.
\par Jak we \'9cnie, Edward otworzy\'b3 drzwi, a ona wsun\'ea\'b3a si\'ea delikatnie i usiad\'b3a obok niego. Futro musn\'ea\'b3o mu policzek, a ledwie uchwytny zapach zroszonych deszczem fio\'b3k\'f3w uderzy\'b3 go w nozdrza.}{
\par }{\f80 Nie mia\'b3 \'bfadnego planu, \'bfadnych jasno sprecyzowanych zamiar\'f3w. W jednej chwili, jakby nie ca\'b3kiem \'9cwiadomie, odda\'b3 si\'ea przygodzie. Nazwa\'b3a go Edwardem - czy\'bf mia\'b3o znaczenie, \'bfe by\'b3 nie tym Edwardem? Wkr\'f3
tce odkryje sw\'f3j b\'b3\'b9d, tymczasem za\'9c niech gra toczy si\'ea dalej! Nacisn\'b9\'b3 sprz\'eag\'b3o i odjechali.
\par Po chwili dziewczyna wybuchn\'ea\'b3a \'9cmiechem. \'8cmiech jej by\'b3 r\'f3wnie\'bf cudowny, jak ona sama.
\par - Od razu wida\'e6, \'bfe nie znasz si\'ea na samochodach. Przypuszczam, \'bfe du\'bfo ich tam nie ma?
\par \'84Zastanawiam si\'ea, gdzie to \'bbtam\'ab si\'ea znajduje\'94, pomy\'9cla\'b3 Edward, g\'b3o\'9cno natomiast powiedzia\'b3:
\par }{- Niewiele.
\par }{\f80 - Lepiej, je\'9cli sama poprowadz\'ea - zauwa\'bfy\'b3a dziewczyna. - To trudna sztuka wyjecha\'e6 na g\'b3\'f3wn\'b9 szos\'ea, nie gubi\'b9c si\'ea w\'9cr\'f3d tych wiejskich dr\'f3g.
\par Z przyjemno\'9cci\'b9 odda\'b3 jej kierownic\'ea. Po chwili mkn\'eali w ciemno\'9cciach z pr\'eadko\'9cci\'b9 i brawur\'b9, kt\'f3re w g\'b3\'eabi duszy przerazi\'b3y Edwarda. Dziewczyna odwr\'f3ci\'b3a do niego g\'b3ow\'ea.
\par - Lubi\'ea szybk\'b9 jazd\'ea. A ty? Wiesz... jeste\'9c zupe\'b3nie niepodobny do Geralda. Nikt by was nie wzi\'b9\'b3 za braci. Ca\'b3kiem inaczej sobie ciebie wyobra\'bfa\'b3am.
\par - My\'9cl\'ea - odpar\'b3 Edward - \'bfe jestem zupe\'b3nie przeci\'eatny.
\par - Wcale nie przeci\'eatny, tylko inny. Nie mog\'ea ci\'ea rozpozna\'e6. Jak si\'ea miewa biedny Jimmy? Ma wszystkiego dosy\'e6, jak s\'b9dz\'ea?
\par - Och, Jimmy czuje si\'ea dobrze - odpar\'b3 Edward.
\par - \'a3atwo powiedzie\'e6. To prawdziwy pech skr\'eaci\'e6 nog\'ea w kostce. Czy opowiedzia\'b3 ci ca\'b3\'b9 histori\'ea?
\par - Ani s\'b3owa. Nie mam zielonego poj\'eacia. Mo\'bfe mi wi\'eac wyja\'9cnisz...
\par - Och, wszystko dzia\'b3o si\'ea jak we \'9cnie. Jimmy wszed\'b3 frontowymi drzwiami, przebrany za kobiet\'ea. Odczeka\'b3am chwil\'ea i wdrapa\'b3am si\'ea na okno. W pokoju s\'b3u\'bf\'b9ca Agnes Larelli przygotowywa\'b3a jej garderob\'ea
 i klejnoty. Potem na dole rozleg\'b3 si\'ea wrzask; wystrzeli\'b3a petarda i wszyscy krzyczeli, \'bfe si\'ea pali. Pokoj\'f3wka wybieg\'b3a, ja za\'9c wskoczy\'b3am do \'9crodka, chwyci\'b3am naszyjnik i czmychn\'ea\'b3am w okamgnieniu tyln\'b9 drog\'b9
 przez Punch Bowl. W biegu w\'b3o\'bfy\'b3am naszyjnik i karteczk\'ea z wiadomo\'9cci\'b9 do bocznej kieszeni samochodu. Potem do\'b3\'b9czy\'b3am w hotelu do Louise, oczywi\'9ccie wcze\'9cniej zmieniaj\'b9c buty. Mam doskona\'b3e alibi. Louise nie ma poj
\'eacia, \'bfe w og\'f3le wychodzi\'b3am.
\par }{- A co z Jimmym?
\par }{\f80 - Przecie\'bf o tym wiesz wi\'eacej ni\'bf ja.
\par - Nic mi nie powiedzia\'b3 - odpar\'b3 Edward spokojnie.
\par - Kr\'f3tko m\'f3wi\'b9c, noga zapl\'b9ta\'b3a mu si\'ea w sp\'f3dnicy i skr\'eaci\'b3 j\'b9 w kostce. Musieli zanie\'9c\'e6 go do samochodu. Szofer Larellich odwi\'f3z\'b3 go do domu. Wyobra\'9f sobie, co by by\'b3o, gdyby szofer przypadkiem w\'b3o\'bfy
\'b3 r\'eak\'ea do bocznej kieszeni drzwi!
\par Edward \'9cmia\'b3 si\'ea wraz z dziewczyn\'b9, ale m\'f3zg mu pracowa\'b3. Mniej wi\'eacej zrozumia\'b3 sytuacj\'ea. Nazwisko Larella nie by\'b3o mu obce - oznacza\'b3o bogactwo. Ta dziewczyna i m\'ea\'bfczyzna o imieniu Jimmy uknuli spisek, aby skra\'9c
\'e6 naszyjnik, i uda\'b3o im si\'ea. Poniewa\'bf Jimmy mia\'b3 skr\'eacon\'b9 kostk\'ea i by\'b3 w obecno\'9cci szofera, nie m\'f3g\'b3 zajrze\'e6 do skrytki w samochodzie, zanim zatelefonowa\'b3 do dziewczyny; prawdopodobnie zreszt\'b9 nie chcia\'b3
 tego robi\'e6. Ale by\'b3o oczywiste, \'bfe nieznany Gerald zrobi to przy najbli\'bfszej okazji. I w\'f3wczas znajdzie szalik Edwarda!
\par - Dobrze posz\'b3o - powiedzia\'b3 do dziewczyny.
\par Poci\'b9g metra przemkn\'b9\'b3 obok nich; znajdowali si\'ea na przedmie\'9cciach Londynu. Samoch\'f3d pru\'b3 jak b\'b3yskawica, a Edwardowi \'bfo\'b3\'b9dek podchodzi\'b3 do gard\'b3a. Ta dziewczyna prowadzi\'b3
a doskonale, ale stanowczo zbyt ryzykownie!
\par W kwadrans p\'f3\'9fniej zatrzymali si\'ea przed okaza\'b3ym budynkiem na oblodzonym placyku.
\par - Tutaj mo\'bfemy si\'ea przebra\'e6 - powiedzia\'b3a dziewczyna. - Potem udamy si\'ea do Ritsona.
\par - Do Ritsona? - zapyta\'b3 Edward. Nazw\'ea s\'b3ynnego nocnego klubu wym\'f3wi\'b3 prawie z czci\'b9.
\par - Tak. Czy Gerald ci nic nie powiedzia\'b3?
\par - Nie - odpar\'b3 Edward ponuro. - A co z moim ubraniem?
\par Zmarszczy\'b3a brwi.}{
\par }{\f80 - Czy oni ci absolutnie nic nie powiedzieli? Jako\'9c ci\'ea wystroimy. Trzeba to b\'eadzie za\'b3atwi\'e6.
\par Dystyngowany lokaj otworzy\'b3 drzwi, stan\'b9\'b3 z boku i wpu\'9cci\'b3 ich do \'9crodka.
\par - Pan Gerald Champneys dzwoni\'b3 do ja\'9cnie pani. Bardzo pragn\'b9\'b3 z pani\'b9 rozmawia\'e6, ale nie zostawi\'b3 \'bfadnej wiadomo\'9cci.
\par \'84Za\'b3o\'bf\'ea si\'ea, \'bfe bardzo pragn\'b9\'b3 z ni\'b9 rozmawia\'e6\'94 - pomy\'9cla\'b3 Edward. \'84Przynajmniej znam teraz swoje nazwisko. Ale kim\'bfe ona jest? Lokaj zwraca\'b3 si\'ea do niej \'bbja\'9cnie pani\'ab... Po co chcia\'b3a ukra
\'9c\'e6 naszyjnik? Czy\'bfby karciane d\'b3ugi?\'94
\par W odcinkowych powie\'9cciach, kt\'f3re czasami czytywa\'b3, pi\'eakne i utytu\'b3owane bohaterki by\'b3y zawsze doprowadzone do rozpaczy z powodu karcianych d\'b3ug\'f3w.
\par Lokaj odprowadzi\'b3 Edwarda i przekaza\'b3 go w r\'eace sprawnego, s\'b3u\'bf\'b9cego. Wystarczy\'b3 kwadrans i Edward do\'b3\'b9czy\'b3 do swej gospodyni, w wytwornym, pochodz\'b9cym z Savile Row, stroju wieczorowym, kt\'f3ry le\'bfa\'b3 na nim jak ula
\'b3.
\par }{Wielkie nieba! Co za noc!
\par }{\f80 Pojechali samochodem do s\'b3awnego Ritsona. Podobnie jak inni, Edward czytywa\'b3 skandalizuj\'b9ce notatki na temat Ritsona. Ka\'bfdy, kto liczy\'b3 si\'ea w towarzystwie, wcze\'9cniej czy p\'f3\'9fniej pokazywa\'b3 si\'ea
 u Ritsona. Edward obawia\'b3 si\'ea jedynie, \'bfe mo\'bfe spotka\'e6 kogo\'9c, kto zna\'b3 prawdziwego Edwarda Champneysa. Pociesza\'b3 si\'ea jednak my\'9cl\'b9, \'bfe prawdziwy Edward z pewno\'9cci\'b9 od kilku lat przebywa\'b3 poza Angli\'b9.
\par Siedzieli przy stoliku pod \'9ccian\'b9 i popijali koktajle. Koktajle! Dla naiwnego Edwarda koktajle stanowi\'b3y kwintesencj\'ea hulaszczego \'bfycia. Dziewczyna, otulona wspania\'b3ym haftowanym szalem, nonszalancko s\'b9czy\'b3
a swojego drinka. Nagle zrzuci\'b3a szal i wsta\'b3a.
\par - Zata\'f1czmy.
\par Jedyn\'b9 czynno\'9cci\'b9, kt\'f3r\'b9 Edward doprowadzi\'b3 do perfekcji, by\'b3 taniec. Gdy razem z Maud ta\'f1czyli w Palais de Danse, inni, mniej znakomici tancerze, stali i obserwowali ich z podziwem.
\par - O ma\'b3o nie zapomnia\'b3am - powiedzia\'b3a nagle dziewc}{zyna. - Masz naszyjnik?
\par }{\f80 Wyci\'b9gn\'ea\'b3a r\'eak\'ea. Edward, ca\'b3kowicie oszo\'b3omiony, wyj\'b9\'b3 naszyjnik z kieszeni i poda\'b3 jej. Ku jego absolutnemu zdumieniu, dziewczyna spokojnie zapi\'ea\'b3a go sobie na szyi, po czym u\'9cmiechn\'ea\'b3a si\'ea
 promiennie.
\par - Teraz - powiedzia\'b3a cicho - zata\'f1czymy.
\par Ta\'f1czyli. I nic doskonalszego nigdy nie widziano u Ritsona.
\par Kiedy wreszcie wr\'f3cili do stolika, starszy d\'bfentelmen o szarmanckim wygl\'b9dzie zagadn\'b9\'b3 towarzyszk\'ea Edwarda:
\par - Ach! Lady Noreen, jak zwykle ta\'f1cz\'b9ca! Tak, tak. Czy kapitan Folliot jest tu dzi\'9c wieczorem?
\par - Jimmy mia\'b3 wypadek. Skr\'eaci\'b3 nog\'ea w kostce.
\par - Co te\'bf pani m\'f3wi! Jak to si\'ea sta\'b3o?
\par - Na razie brak szczeg\'f3\'b3\'f3w.
\par Roze\'9cmia\'b3a si\'ea i odesz\'b3a.
\par Edward szed\'b3 za ni\'b9. Kr\'eaci\'b3o mu si\'ea w g\'b3owie. Teraz ju\'bf wiedzia\'b3. Lady Noreen Eliot, s\'b3ynna lady Noreen Eliot we w\'b3asnej osobie, dziewczyna, o kt\'f3rej m\'f3wi\'b3a ca\'b3a Anglia. Podziwiana za sw\'b9 urod\'ea i odwag\'ea
 przyw\'f3dczyni grupy znanej jako Klub Z\'b3otej M\'b3odzie\'bfy. Ostatnio zosta\'b3y og\'b3oszone jej zar\'eaczyny z Jamesem Folliotem, kapitanem Kawalerii Kr\'f3lewskiej odznaczonym Krzy\'bfem Wiktorii.
\par Ale o co chodzi\'b3o z tym naszyjnikiem? Ci\'b9gle nie m\'f3g\'b3 tego zrozumie\'e6. Zdawa\'b3 sobie spraw\'ea, \'bfe mo\'bfe si\'ea zdemaskowa\'e6, ale musia\'b3 wiedzie\'e6.
\par Kiedy usiedli, rozpocz\'b9\'b3 rozmow\'ea na ten temat.
\par - Dlaczego, Noreen? - zapyta\'b3. - Powiedz mi, d}{laczego?
\par }{\f80 U\'9cmiechn\'ea\'b3a si\'ea sennie, jej oczy b\'b3\'b9dzi\'b3y gdzie\'9c daleko; nadal zauroczona by\'b3a ta\'f1cem.
\par - Przypuszczam, \'bfe trudno ci to zrozumie\'e6. Cz\'b3owiek czuje si\'ea znudzony jednostajno\'9cci\'b9. Wiecznie to samo. Poszukiwanie skarb\'f3w by\'b3o dobre na jaki\'9c czas, ale w ko\'f1cu wszystko si\'ea nudzi. \'84Kradzie\'bfe\'94 - to by\'b3 m
\'f3j pomys\'b3. Wpisowe pi\'ea\'e6dziesi\'b9t funt\'f3w i udzia\'b3 w zyskach. Ta jest trzecia. Razem z Jimmym wylosowali\'9cmy Agnes Lorell\'ea. Znasz zasady?. Kradzie\'bfy trzeba dokona\'e6 w ci\'b9gu trzech dni, \'b3up za\'9c nale\'bfy nosi\'e6
 na sobie przynajmniej przez godzin\'ea w miejscu publicznym, w przeciwnym razie traci si\'ea wpisowe i p\'b3aci kar\'ea w wysoko\'9cci stu funt\'f3w. To pech, \'bfe Jimmy skr\'eaci\'b3 nog\'ea, ale i tak zgarn\'eali\'9cmy pul\'ea.
\par - Ach tak - powiedzia\'b3 Edward. - Rozumiem. Noreen nagle wsta\'b3a, otulaj\'b9c si\'ea szalem.
\par - Zabierz mnie gdzie\'9c. Na przyk\'b3ad do dok\'f3w. Gdzie\'9c, gdzie jest strasznie i podniecaj\'b9co. Poczekaj chwil\'ea. - Zdj\'ea\'b3a z szyi diamenty. - Lepiej zn\'f3w je schowaj, nie chc\'ea zosta\'e6 zamordowana z ich powodu.
\par Opu\'9ccili Ritsona. Samoch\'f3d sta\'b3 przy bocznej, w\'b9skiej i ciemnej ulicy. Kiedy skr\'eacili za r\'f3g, przy kraw\'ea\'bfniku zatrzyma\'b3 si\'ea jaki\'9c w\'f3z, z kt\'f3rego wyskoczy\'b3 m\'b3ody cz\'b3owiek.
\par - Dzi\'eaki Bogu, Noreen! Nareszcie ci\'ea znalaz\'b3em. Diabli wszystko wzi\'eali. Jimmy odjecha\'b3 niew\'b3a\'9cciwym samochodem. B\'f3g jeden wie, gdzie s\'b9 teraz diamenty. Jeste\'9cmy w piekielnych k\'b3opotach.
\par Lady Noreen wpatrywa\'b3a si\'ea w niego z niedowierzaniem.
\par - Co to ma znaczy\'e6? Przecie\'bf mamy diamenty. Edward je ma.
\par }{- Edward?
\par }{\f80 - Tak. - Nieznacznym gestem wskaza\'b3a na posta\'e6 u swego boku.
\par }{\'84To ja mam pi}{\f80 ekielne k\'b3opoty\'94, pomy\'9cla\'b3 Edward. Dziesi\'ea\'e6 do jednego, \'bfe to jest Gerald, brat Edwarda.
\par M\'b3ody cz\'b3owiek przypatrywa\'b3 mu si\'ea uporczywie.
\par - Co masz na my\'9cli? - powiedzia\'b3 wolno. - Przecie\'bf Edward jest w Szkocji.
\par - Och! - wykrzykn\'ea\'b3a dziewczyna, patrz\'b9c na Edwarda. - Och! - Zaczerwieni\'b3a si\'ea i poblad\'b3a. - A wi\'eac kim ty jeste\'9c? - spyta\'b3a cicho.
\par Min\'ea\'b3a chwila, zanim Edward zapanowa\'b3 nad sytuacj\'b9. W oczach dziewczyny malowa\'b3o si\'ea przera\'bfenie, ale r\'f3wnie\'bf - czy\'bf to mo\'bfliwe - podziw? Czy powinien wszystko wyja\'9cni\'e6? O nie, to by\'b3oby zbyt banalne! Odegra sw
\'b9 role do ko\'f1ca.
\par Sk\'b3oni\'b3 si\'ea ceremonialnie.
\par - Musze pani podzi\'eakowa\'e6, lady Noreen za doprawdy uroczy wiecz\'f3r - powiedzia\'b3 tonem d\'bfentelmena-w\'b3amywacza.
\par Bystrym spojrzeniem obrzuci\'b3 samoch\'f3d, z kt\'f3rego w\'b3a\'9cnie wysiad\'b3 m\'b3ody cz\'b3owiek. Purpurowy samoch\'f3d z l\'9cni\'b9c\'b9 mask\'b9! Jego samoch\'f3d!
\par - I \'bfycz\'ea pa\'f1stwu mi\'b3ego wieczoru - doda\'b3.
\par Jednym szybkim skokiem znalaz\'b3 si\'ea w \'9crodku i wcisn\'b9\'b3 sprz\'eag\'b3o. Samoch\'f3d ruszy\'b3. Gerald sta\'b3 jak sparali\'bfowany, ale dziewczyna zareagowa\'b3a natychmiast. Gdy samoch\'f3d przeje\'bfd\'bfa\'b3 obok, skoczy\'b3
a ku niemu i zdo\'b3a\'b3a wyl\'b9dowa\'e6 w \'9crodku.
\par Samoch\'f3d wszed\'b3 na o\'9clep w zakr\'eat, po czym stan\'b9\'b3. Noreen, ci\'b9gle dysz\'b9c z wysi\'b3ku, po\'b3o\'bfy\'b3a r\'eak\'ea na ramieniu Edwarda.
\par - Musisz mi go odda\'e6. Och, musisz mi go odda\'e6. Chc\'ea zwr\'f3ci\'e6 go Agnes Larelli. Nie r\'f3b mi zawodu. Sp\'eadzili\'9cmy razem mi\'b3y wiecz\'f3r... ta\'f1czyli\'9cmy... byli\'9cmy... kumplami. Nie oddasz go mnie? Mnie?
\par Kobieta, kt\'f3ra odurza\'b3a sw\'b9 urod\'b9. A wi\'eac istnia\'b3y takie kobiety...
\par Edward r\'f3wnie\'bf niczego bardziej nie pragn\'b9\'b3, jak pozby\'e6 si\'ea naszyjnika. Niebiosa zes\'b3a\'b3y mu mo\'bfliwo\'9c\'e6 zrobienia wspania\'b3omy\'9clnego gestu.
\par Wyj\'b9\'b3 naszyjnik z kieszeni i wsun\'b9\'b3 w jej rozwart\'b9 d\'b3o\'f1.
\par - Byli\'9cmy... kumplami - powiedzia\'b3.
\par - Ach! - Tl\'b9ce si\'ea w jej oczach iskierki rozb\'b3ys\'b3y.
\par }{Niespodziewanie sch}{\f80 yli\'b3a ku niemu g\'b3ow\'ea. Przez chwil\'ea obejmowa\'b3 j\'b9, jej usta dotyka\'b3y jego ust...
\par Po chwili ju\'bf jej nie by\'b3o. Purpurowy samoch\'f3d ruszy\'b3 do przodu.
\par }{Romans!
\par Przygoda!
\par }{\f80 W Bo\'bfe Narodzenie o dwunastej w po\'b3udnie Edward Robinson wszed\'b3 do male\'f1kiego saloniku domu w Clapham z tradycyjnym pozdrowieniem \'84Weso\'b3ych \'8cwi\'b9t\'94.
\par Maud, kt\'f3ra w\'b3a\'9cnie poprawia\'b3a dekoracj\'ea z ga\'b3\'b9zek ostrokrzewu, powita\'b3a go zimno.
\par - Czy mi\'b3o sp\'eadzi\'b3e\'9c dzie\'f1 na wsi z tym swoim przyjacielem? - zapyta\'b3a.
\par - Pos\'b3uchaj - rzek\'b3 Edward. - Ok\'b3ama\'b3em ci\'ea. Wygra\'b3em w konkursie pi\'ea\'e6set funt\'f3w i za te pieni\'b9dze kupi\'b3em samoch\'f3d. Nie powiedzia\'b3em ci, wiedz\'b9c, \'bfe zrobisz z tego powodu awantur\'ea. To po pierwsze. Kupi\'b3
em samoch\'f3d i temat ten uwa\'bfam za zako\'f1czony. A po drugie... Nie mam zamiaru czeka\'e6 nie wiadomo jak d\'b3ugo. Moje widoki na przysz\'b3o\'9c\'e6 rysuj\'b9 si\'ea ca\'b3kiem nie\'9fle i zamierzam po\'9clubi\'e6 ci\'ea w przysz\'b3ym miesi\'b9
cu. Zrozumiano?
\par - Och! - szepn\'ea\'b3a Maud s\'b3abym g\'b3osem. Czy\'bfby to by\'b3... Czy\'bf to rzeczywi\'9ccie Edward przemawia\'b3 w tak w\'b3adczy spos\'f3b?
\par - Zgadzasz si\'ea? - zapyta\'b3 Edward. - Tak czy nie?
\par Patrzy\'b3a na niego jak urzeczona. W jej spojrzeniu malowa\'b3 si\'ea strach i podziw. Widok ten by\'b3 dla Edwarda upajaj\'b9cy. Pierzch\'b3a gdzie\'9c jej macierzy\'f1ska pob\'b3a\'bfliwo\'9c\'e6, kt\'f3ra wyprowadza\'b3a go z r\'f3wnowagi.
\par }{Wczoraj }{\f80 wieczorem w taki sam spos\'f3b patrzy\'b3a na niego lady Noreen. Lady Noreen odp\'b3yn\'ea\'b3a jednak w dal, w krain\'ea romansu, razem z markiz\'b9 Biank\'b9. Tutaj by\'b3a rzeczywisto\'9c\'e6. To by\'b3a jego kobieta.
\par - Tak czy nie? - powt\'f3rzy\'b3, zbli\'bfaj\'b9c si\'ea ku niej o krok.
\par }{- Ta-ak - zaj}{\f80 \'b9kn\'ea\'b3a si\'ea Maud. - Ale, och, Edwardzie, co ci si\'ea sta\'b3o? Jeste\'9c zupe\'b3nie odmieniony.
\par - Owszem - zgodzi\'b3 si\'ea Edward. - Przez dwadzie\'9ccia cztery godziny by\'b3em prawdziwym m\'ea\'bfczyzn\'b9, a nie marnym robakiem i, na Boga, to si\'ea op\'b3aca!
\par Wzi\'b9\'b3 j\'b9 w ramiona prawie tak samo, jak uczyni\'b3by to supermen Bill.
\par }{- Kochasz mnie, Maud? Powiedz mi, czy mnie kochasz?
\par }{\f80 -  Och, Edwardzie! - szepn\'ea\'b3a Maud. - Uwielbiam ci\'ea.
\par }\pard\plain \s21\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \b\fs28\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\page Wypadek
\par }\pard\plain \ql \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\aspalpha\aspnum\faauto\adjustright\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {
\par }\pard\plain \s22\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f80 - Powiadam ci, to ta sama kobieta. Nie ulega w\'b9tpliwo\'9cci!
\par Kapitan Haydock popatrzy\'b3 na o\'bfywion\'b9 twarz przyjaciela i westchn\'b9\'b3. Wola\'b3by, \'bfeby Evans nie by\'b3 tak przekonany i tak pe\'b3en triumfu. W ci\'b9gu \'bfycia sp\'eadzonego na morzu stary wilk morski nauczy\'b3 si\'ea nie wtr\'b9ca
\'e6 do spraw, kt\'f3re go nie dotyczy\'b3y. Jego przyjaciel za\'9c, Evans, emerytowany inspektor Wydzia\'b3u \'8cledczego, kierowa\'b3 si\'ea w \'bfyciu odmienn\'b9 filozofi\'b9. \'84Dzia\'b3aj\'b9c na podstawie otrzymanej informacji...\'94 - to by\'b3
a jego dewiza za m\'b3odych lat, kt\'f3r\'b9 z czasem rozwin\'b9\'b3, wykorzystuj\'b9c r\'f3wnie\'bf informacje zdobyte przez siebie samego. Inspektor Evans by\'b3 bystrym i inteligentnym oficerem, kt\'f3ry zas\'b3u\'bfy\'b3
 na awans. Nawet teraz, gdy odszed\'b3 ju\'bf z policji i zaszy\'b3 si\'ea w wymarzonym domku na wsi, nie straci\'b3 zawodowego instynktu.
\par - Nie zapominam twarzy - powtarza\'b3 zadowolony z siebie. - Pani Anthony, tak, to na pewno pani Anthony. Kiedy przedstawi\'b3e\'9c j\'b9 jako pani\'b9 Merrowdene, rozpozna\'b3em j\'b9 natychmiast.
\par Kapitan Haydock poruszy\'b3 si\'ea niespokojnie. Pa\'f1stwo Merrowdene byli jego najbli\'bfszymi s\'b9siadami, nie licz\'b9c oczywi\'9ccie Evansa, i uto\'bfsamianie pani Merrowdene z bohaterk\'b9 g\'b3o\'9cnej swego czasu sprawy zaniepokoi\'b3o go.
\par - To by\'b3o dawno... - wtr\'b9ci\'b3 niepewnie.
\par - Dziewi\'ea\'e6 lat temu - zauwa\'bfy\'b3, jak zawsze skrupulatny, Evans. - Dziewi\'ea\'e6 lat i trzy miesi\'b9ce. Pami\'eatasz t\'ea spraw\'ea?
\par - Niezbyt dok\'b3adnie.
\par - Okaza\'b3o si\'ea, \'bfe Anthony za\'bfywa\'b3 arszenik - wyja\'9cni\'b3 Evans. - Zosta\'b3a wi\'eac uniewinniona.
\par - A c\'f3\'bf mogli innego zrobi\'e6?
\par - Absolutnie nic. Jedyny werdykt, jaki mo\'bfna by\'b3o wyda\'e6 na podstawie dowod\'f3w. Ca\'b3kowicie s\'b3uszny.
\par - A zatem wszystko w porz\'b9dku - skwitowa\'b3 Haydock. - Nie rozumiem, czym sobie zawracamy g\'b3ow\'ea.
\par - Kto sobie zawraca g\'b3ow\'ea?
\par - S\'b9dzi\'b3em, \'bfe ty.
\par - Ani troch\'ea.
\par - Sprawa min\'ea\'b3a i jest zako\'f1czona - podsumowa\'b3 kapitan. - Je\'bfeli pani Merrowdene mia\'b3a nieszcz\'ea\'9ccie by\'e6 oskar\'bfona o morderstwo i uniewinniona...
\par }{- Zazwycza}{\f80 j uniewinnienia nie uwa\'bfa si\'ea za nieszcz\'ea\'9ccie - wtr\'b9ci\'b3 Evans.
\par - Wiesz, co mam na my\'9cli - powiedzia\'b3 kapitan Haydock zirytowany. - Je\'bfeli biedna kobieta prze\'bfy\'b3a tak okropne do\'9cwiadczenie, nie nasza sprawa je odgrzebywa\'e6, prawda?
\par Evans nie odpowiedzia\'b3.
\par }{- }{\f80 Daj spok\'f3j, Evans. Ta kobieta by\'b3a niewinna. Sam to przed chwil\'b9 powiedzia\'b3e\'9c.
\par - Nie powiedzia\'b3em, \'bfe by\'b3a niewinna. Stwierdzi\'b3em, \'bfe zosta\'b3a uniewinniona.
\par }{- To na jedno wychodzi.
\par - Nie zawsze.
\par }{\f80 Kapitan Haydock, kt\'f3ry w\'b3a\'9cnie rozpocz\'b9\'b3 czyszczenie fajki, przerwa\'b3 czynno\'9c\'e6 i uni\'f3s\'b3 g\'b3ow\'ea. Jego twarz przybra\'b3a czujny wyraz.
\par - Hola, hola, przyjacielu - powiedzia\'b3. - A wi\'eac st\'b9d wieje wiatr... Uwa\'bfasz zatem, \'bfe ona nie by\'b3a niewinna?
\par - Tego nie twierdz\'ea. Poprostu nie wiem. Anthony za\'bfywa\'b3 arszenik. Podawa\'b3a mu go \'bfona. Pewnego dnia przez pomy\'b3k\'ea wzi\'b9\'b3 o wiele za du\'bfo. Czy pomyli\'b3 si\'ea sam, czy te\'bf by\'b3a to pomy\'b3ka \'bfony? Nikt nie potrafi
\'b3 tego stwierdzi\'e6. W tej sytuacji \'b3awa przysi\'eag\'b3ych post\'b9pi\'b3a s\'b3usznie, wydaj\'b9c werdykt na korzy\'9c\'e6 oskar\'bfonej. Wszystko jest w zupe\'b3nym porz\'b9dku i nie doszukuj\'ea si\'ea tu b\'b3\'eadu. A jednak chcia\'b3bym mie
\'e6 pewno\'9c\'e6.
\par Kapitan Haydock ponownie skoncentrowa\'b3 uwag\'ea na fajce.
\par - No c\'f3\'bf - powiedzia\'b3 wolno - to nie nasza sprawa.
\par }{- Nie jestem taki pewien...
\par }{\f80 - Ale\'bf z pewno\'9cci\'b9...
\par - Pos\'b3uchaj mnie przez chwil\'ea. Ten cz\'b3owiek, Merrowdene, robi\'b3 pewnego wieczoru w swym laboratorium analizy, pami\'eatasz...?
\par - Tak. Wspomnia\'b3 o pr\'f3bie Marsha wykrywaj\'b9cej zwi\'b9zki arsenu. Powiedzia\'b3, \'bfe b\'eadziesz wszystko o tym wiedzia\'b3, \'bfe to co\'9c w sam raz dla ciebie. Po czym zachichota\'b3. Nie wspomnia\'b3by o tym, je\'9cli cho\'e6 przez chwil\'ea
 by pomy\'9cla\'b3...
\par Evans przerwa\'b3 mu:
\par - Masz na my\'9cli, \'bfe nie powiedzia\'b3by tego, gdyby co\'9c wiedzia\'b3. Jak d\'b3ugo oni s\'b9 ma\'b3\'bfe\'f1stwem? M\'f3wi\'b3e\'9c, \'bfe sze\'9c\'e6 lat? Zak\'b3adam si\'ea o wszystko, on nie ma poj\'eacia, \'bfe jego \'bfona to g\'b3o\'9c
na kiedy\'9c pani Anthony.
\par - I na pewno nie dowie si\'ea tego ode mnie - stwierdzi\'b3 kapitan Haydock stanowczo.
\par Evans nie zwr\'f3ci\'b3 na to uwagi i m\'f3wi\'b3 dalej:
\par - Przerwa\'b3e\'9c mi w\'b9tek. Po wykonaniu testu Marsha, Merrowdene podgrza\'b3 substancj\'ea w prob\'f3wce i metaliczny osad rozpu\'9cci\'b3 w wodzie. Nast\'eapnie wytr\'b9ci\'b3 go, dodaj\'b9c azotanu srebra. By\'b3 to test na obecno\'9c\'e6 chloran
\'f3w. Zwyk\'b3y, prosty test. Przypadkiem jednak w ksi\'b9\'bfce, kt\'f3ra le\'bfa\'b3a na stole, przeczyta\'b3em te s\'b3owa: H}{\sub 2}{SO}{\sub 4}{\f80  rozk\'b3ada chlorany, wydzielaj\'b9c prz}{y tym Cl}{\sub 4}{O}{\sub 2}{\f80 . Po podgrzaniu nast
\'eapuje reakcja wybuchowa, dlatego te\'bf mieszanka powinna by\'e6 przechowywana w ch\'b3odnej temperaturze i mo\'bfna jej u\'bfywa\'e6 tylko w niewielkiej ilo\'9cci. Haydock wpatrywa\'b3 si\'ea w przyjaciela.
\par }{- No i co z tego?
\par - Tylko to. W moim zawodzi}{\f80 e r\'f3wnie\'bf przeprowadzamy testy. Testy na morderc\'ea. \'a3\'b9czymy fakty, oceniamy je, a reszt\'ea poddajemy drobiazgowej analizie, uwzgl\'eadniaj\'b9c uprzedzenia i cz\'easte pomy\'b3ki \'9cwiadk\'f3
w. Ale istnieje r\'f3wnie\'bf inny test na wykrycie mordercy, absolutnie pewny, tylko \'bfe do\'9c\'e6 niebezpieczny! Ot\'f3\'bf morderca rzadko zadowala si\'ea jedn\'b9 zbrodni\'b9. Daj mu czas, o nic go nie podejrzewaj, a pope\'b3ni nast\'eapn\'b9
. Zatrzymujesz na przyk\'b3ad m\'ea\'bfczyzn\'ea. Zamordowa\'b3 on \'bfon\'ea czy nie? Przypu\'9c\'e6my, \'bfe okoliczno\'9cci nie przemawiaj\'b9 w pe\'b3ni przeciw niemu. Rzu\'e6 okiem na jego przesz\'b3o\'9c\'e6. Je\'9cli odkryjesz, \'bfe mia\'b3 kilka 
\'bfon i \'bfe wszystkie zmar\'b3y, powiedzmy, w dziwny spos\'f3b, wtedy ju\'bf wiesz! Oczywi\'9ccie, nie m\'f3wi\'ea jak prawnik. M\'f3wi\'ea o wewn\'eatrznym przekonaniu. Kiedy wi\'eac ju\'bf wiesz, mo\'bfesz szuka\'e6 dowod\'f3w.
\par - A wi\'ea}{c?
\par }{\f80 - Przechodz\'ea do sedna. Wszystko gra, je\'bfeli istnieje jaka\'9c przesz\'b3o\'9c\'e6, kt\'f3r\'b9 mo\'bfna prze\'9cledzi\'e6. Przypu\'9c\'e6my jednak, \'bfe z\'b3apiesz morderc\'ea na jego, lub jej, pierwszej zbrodni? W\'f3
wczas ten test na nic si\'ea nie przyda. Za\'b3\'f3\'bfmy, \'bfe uniewinniony rozpoczyna \'bfycie pod nowym nazwiskiem. Czy morderca powt\'f3rzy zbrodni\'ea, czy nie?
\par - To straszny pomys\'b3!
\par - Nadal uwa\'bfasz, \'bfe to nie nasza sprawa?
\par - Tak. Nie masz \'bfadnych powod\'f3w, aby nie uwa\'bfa\'e6 pani Merrowdene za ca\'b3kowicie niewinn\'b9 kobiet\'ea.
\par By\'b3y inspektor zamilk\'b3 na chwil\'ea. Nast\'eapnie powiedzia\'b3 wolno:
\par - M\'f3wi\'b3em ci, \'bfe zbadali\'9cmy jej przesz\'b3o\'9c\'e6 i nic nie znale\'9fli\'9cmy. Ot\'f3\'bf nie jest to ca\'b3kiem prawdziwe. Kiedy\'9c mia\'b3a ojczyma. W wieku osiemnastu lat zakocha\'b3a si\'ea, w pewnym m\'b3odym cz\'b3
owieku, a ojczym wykorzysta\'b3 sw\'f3j autorytet, aby ich rozdzieli\'e6. Pewnego dnia wraz z ojczymem posz\'b3a na spacer wzd\'b3u\'bf skalnego urwiska. Zdarzy\'b3 si\'ea wypadek; ojczym podszed\'b3 zbyt blisko stromej kraw\'eadzi, kt\'f3ra si\'ea obsun
\'ea\'b3a, a on spad\'b3 i zabi\'b3 si\'ea.
\par - Nie my\'9clisz chyba...
\par - To by\'b3 wypadek. Wypadek! Anthony przedawkowa\'b3 r\'f3wnie\'bf wskutek wypadku. Nigdy nie stan\'ea\'b3aby przed s\'b9dem, gdyby nie wysz\'b3o na jaw, \'bfe by\'b3 inny m\'ea\'bfczyzna. Nawiasem m\'f3wi\'b9c, on si\'ea zmy\'b3. Wygl\'b9da\'b3o na to, 
\'bfe nie przekona\'b3 go nawet werdykt \'b3awy przysi\'eag\'b3ych. M\'f3wi\'ea ci, Haydock, gdy w gr\'ea wchodzi ta kobieta, obawiam si\'ea kolejnego wypadku!
\par Stary kapitan wzruszy\'b3 ramionami.
\par - Od tamtej sprawy min\'ea\'b3o dziewi\'ea\'e6 lat. Dlaczego teraz mia\'b3by mie\'e6 miejsce nast\'eapny - jak to nazywasz - wypadek?
\par - Nie powiedzia\'b3em, \'bfe teraz. Powiedzia\'b3em, \'bfe pewnego dnia, je\'9cli pojawi si\'ea niezb\'eadny motyw.
\par Kapitan Haydock ponownie wzruszy\'b3 ramionami.
\par - Nie wiem, w jaki spos\'f3b zamierzasz do tego nie dopu\'9cci\'e6.
\par - Ja r\'f3wnie\'bf nie wiem - przyzna\'b3 Evans ponuro.
\par - Zostawi\'b3bym to w spokoju - poradzi\'b3 kapitan Haydock. - Nigdy nic dobrego nie wynik\'b3o z wtr\'b9cania si\'ea w cudze sprawy.
\par Rada ta nie by\'b3a w smak emerytowanemu inspektorowi policji. By\'b3 cz\'b3owiekiem cierpliwym, ale stanowczym. Opu\'9cciwszy przyjaciela, szed\'b3 wolno przez wie\'9c, rozmy\'9claj\'b9c, jakie by tu przedsi\'eawzi\'b9\'e6 skuteczne dzia\'b3ani}{e.

\par }{\f80 Kiedy skr\'eaca\'b3 na poczt\'ea po znaczki, zderzy\'b3 si\'ea wr\'eacz z obiektem swej troski, George'em Merrowdene'em. Eks-profesor chemii by\'b3 niedu\'bfym m\'ea\'bfczyzn\'b9 o marzycielskim wygl\'b9dzie, delikatnym i grzecznym w obej\'9c
ciu i zazwyczaj kompletnie roztargnionym. Rozpozna\'b3 Evansa i powita\'b3 go przyja\'9fnie, schylaj\'b9c si\'ea, aby pozbiera\'e6 listy, kt\'f3re wypad\'b3y mu z rak wskutek zderzenia. Evans schyli\'b3 si\'ea r\'f3wnie\'bf, a b\'ead\'b9
c sprawniejszym od Merrowdene'a, podni\'f3s\'b3 je pierwszy i, przepraszaj\'b9c, zwr\'f3ci\'b3 w\'b3a\'9ccicielowi.
\par Nie omieszka\'b3 zerkn\'b9\'e6 na listy. Adres na pierwszym z brzegu wzbudzi\'b3 w nim na nowo podejrzenia. By\'b3 to adres popularnej firmy ubezpieczeniowej.
\par Od razu powzi\'b9\'b3 decyzj\'ea. Naiwny George Merrowdene nie zd\'b9\'bfy\'b3 si\'ea nawet zorientowa\'e6, jak to si\'ea sta\'b3o, \'bfe po chwili szed\'b3 sobie wraz z inspektorem przez wie\'9c, rozmawiaj\'b9c o ubezpieczeniach na \'bfycie.
\par Evans bez trudu osi\'b9gn\'b9\'b3 cel. Merrowdene nie omieszka\'b3 podzieli\'e6 si\'ea wiadomo\'9cci\'b9, \'bfe w\'b3a\'9cnie ubezpieczy\'b3 si\'ea na \'bfycie na korzy\'9c\'e6 \'bfony i zapyta\'b3 Evansa o jego opini\'ea na temat wspomnianego}{
 towarzystwa.
\par }{\f80 - Dokona\'b3em kilku niefortunnych inwestycji - wyja\'9cni\'b3 - w kt\'f3rych rezultacie m\'f3j doch\'f3d si\'ea skurczy\'b3. Gdyby mi si\'ea co\'9c przytrafi\'b3o, moja \'bfona znalaz\'b3aby si\'ea w trudnym po\'b3o\'bfeniu. Ubezpieczenie za\'9c
 wszystko naprawi.
\par - Czy pa\'f1ska \'bfona nie mia\'b3a nic przeciwko temu? - rzuci\'b3 Evans zdawkowo. - Niekt\'f3re kobiety s\'b9 zdania, \'bfe to przynosi nieszcz\'ea\'9ccie.
\par - Och, Margaret to bardzo praktyczna osoba - odpar\'b3 Merrowdene z u\'9cmiechem. - W og\'f3le nie jest przes\'b9dna. Mam wra\'bfenie, \'bfe ten pomys\'b3 w istocie wyszed\'b3 od niej. Nie lubi, kiedy si\'ea martwi\'ea.
\par Evans uzyska\'b3 potrzebn\'b9 mu informacj\'ea. Kiedy po chwili rozsta\'b3 si\'ea z George'em Merrowdene'em, jego usta przybra\'b3y ponury wyraz. Zmar\'b3y pan Anthony ubezpieczy\'b3 si\'ea na \'bfycie na korzy\'9c\'e6 \'bfony kilka tygodni przed \'9c
mierci\'b9..}{.
\par }{\f80 Przyzwyczajony ufa\'e6 instynktowi, w g\'b3\'eabi duszy nabra\'b3 ca\'b3kowitego przekonania. Ale jak dzia\'b3a\'e6? - oto by\'b3o pytanie. Nie chcia\'b3 z\'b3apa\'e6 zbrodniarki na gor\'b9cym uczynku, lecz zapobiec pope\'b3nieniu przest\'ea
pstwa, to za\'9c by\'b3a ca\'b3kiem inna i o wiele trudniejsza s}{prawa.
\par }{\f80 Ca\'b3y dzie\'f1 rozmy\'9cla\'b3. Po po\'b3udniu wzi\'b9\'b3 udzia\'b3 w festynie Ligi Konserwatywnej, zorganizowanym w maj\'b9tku miejscowego dziedzica. Gra\'b3 na loterii fantowej, zgadywa\'b3 wag\'ea \'9cwini, rzuca\'b3
 orzechami kokosowymi, wszystko to robi\'b9c z wyrazem roztargnienia na twarzy. Po\'9cwi\'eaci\'b3 nawet p\'f3\'b3 korony na wr\'f3\'bfk\'ea Zar\'ea czytaj\'b9c\'b9 przysz\'b3o\'9c\'e6 z kryszta\'b3owej kuli, przy okazji wspominaj\'b9c z u\'9cmiechem w
\'b3asn\'b9 dzia\'b3alno\'9c\'e6 skierowan\'b9 przeciwko wr\'f3\'bfbitom, kiedy pe\'b3ni\'b3 s\'b3u\'bfb\'ea w policji.
\par Nie ws\'b3uchiwa\'b3 si\'ea zbytnio w jednostajny, \'9cpiewny monolog, a\'bf nagle zako\'f1czenie wywodu przyku\'b3o jego uwag\'ea.
\par -... i w kr\'f3tkim czasie, naprawd\'ea w bardzo kr\'f3tkim czasie, zostaniesz wpl\'b9tany w spraw\'ea \'bfycia i \'9cmierci...
\par - O co chodzi? - spyta\'b3 raptownie.
\par - Decyzja... Musisz podj\'b9\'e6 decyzj\'ea. Musisz zachowa\'e6 ostro\'bfno\'9c\'e6, niezwyk\'b3\'b9 ostro\'bfno\'9c\'e6... Je\'9cli pope\'b3nisz b\'b3\'b9d, najmniejszy b\'b3\'b9d...
\par }{- Tak?
\par }{\f80 Wr\'f3\'bfka zadr\'bfa\'b3a. Inspektor Evans, cho\'e6 zdawa\'b3 sobie spraw\'ea, \'bfe to wszystko bzdury, pozostawa\'b3 pod wra\'bfeniem.
\par - Ostrzegam ci\'ea, nie mo\'bfesz pope\'b3ni\'e6 b\'b3\'eadu. Je\'9cli to zrobisz, wynik widz\'ea jasno: \'9cmier\'e6...
\par Dziwne, cholernie dziwne. \'8cmier\'e6. \'afe te\'bf ona wpad\'b3a na co\'9c takiego!
\par - Je\'9cli pope\'b3ni\'ea b\'b3\'b9d, w rezultacie nast\'b9pi \'9cmier\'e6? Tak mam rozumie\'e6?
\par }{- Tak.
\par }{\f80 - W takim razie - powiedzia\'b3 Evans, wstaj\'b9c i wr\'eaczaj\'b9c jej p\'f3\'b3 korony - nie mog\'ea pope\'b3ni\'e6 b\'b3\'eadu, prawda?
\par M\'f3wi\'b3 troch\'ea lekcewa\'bf\'b9cym tonem, ale gdy wyszed\'b3 z namiotu, wyraz jego twarzy zdradza\'b3 zdeterminowanie. \'a3atwo powiedzie\'e6, nie\'b3atwo wykona\'e6. Nie mo\'bfe pope\'b3ni\'e6 omy\'b3ki. \'afycie, cenne ludzkie \'bf
ycie od tego zale\'bfa\'b3o. I nie by\'b3o nikogo, kto by mu pom\'f3g\'b3. Spojrza\'b3 na stoj\'b9cego w oddali przyjaciela, Haydocka. Stamt\'b9d nie m\'f3g\'b3 spodziewa\'e6 si\'ea pomocy. \'84Pozostaw sprawy ich w\'b3asnemu biegowi\'94 - to by\'b3
o jego motto. Ale ono tutaj nie pasowa\'b3o.
\par Haydock bawi\'b3 rozmow\'b9 jak\'b9\'9c kobiet\'ea. Kiedy odesz\'b3a od niego i skierowa\'b3a si\'ea w stron\'ea Evansa, ten natychmiast j\'b9 rozpozna\'b3. By\'b3a to pani Merrowdene. Pod wp\'b3ywem nag\'b3ego impulsu naumy\'9clnie przeci\'b9\'b3
 jej drog\'ea.
\par Pani Merrowdene by\'b3a kobiet\'b9 urodziw\'b9. Mia\'b3a wysokie, pogodne czo\'b3o, przepi\'eakne br\'b9zowe oczy i \'b3agodny wyraz twarzy. Przypomina\'b3a w\'b3osk\'b9 Madonn\'ea, czesz\'b9c si\'ea z przedzia\'b3kiem i splataj\'b9c w\'b3osy wok\'f3\'b3
 uszu. M\'f3wi\'b3a g\'b3\'eabokim troch\'ea sennym g\'b3osem.
\par U\'9cmiechn\'ea\'b3a si\'ea do Evansa mi\'b3o i \'bfyczliwie.
\par - Zdawa\'b3o mi si\'ea, \'bfe to pani, pani Anthony... to znaczy pani Merrowdene - powiedzia\'b3 bez zaj\'b9knienia.
\par Celowo si\'ea przej\'eazyczy\'b3, obserwuj\'b9c j\'b9 ukradkiem. Zauwa\'bfy\'b3, \'bfe jej \'9frenice si\'ea rozszerzy\'b3y, us\'b3ysza\'b3 szybszy oddech. Ale nawet nie mrugn\'ea\'b3a. Patrzy\'b3a na niego spokojnie i dumnie.
\par - W\'b3a\'9cnie szukam swego m\'ea\'bfa - odezwa\'b3a si\'ea swobodnie. - Nie widzia\'b3 go pan gdzie\'9c w pobli\'bfu?
\par - Ostatni raz widzia\'b3em go z tamtej strony.
\par Udali si\'ea razem we wskazanym kierunku, wiod\'b9c cich\'b9, uprzejm\'b9 pogaw\'eadk\'ea. Inspektor czu\'b3 rosn\'b9cy podziw. Co za kobieta! Co za opanowanie i r\'f3wnowaga. Niebywa\'b3a kobieta, i bardzo niebezpieczna. Tego by\'b3
 pewien - bardzo niebezpieczna.
\par Ci\'b9gle doznawa\'b3 uczucia niepokoju, cho\'e6 ze swego pierwszego posuni\'eacia by\'b3 zadowolony. Da\'b3 jej wyra\'9fnie do zrozumienia, \'bfe j\'b9 rozpozna\'b3. Teraz b\'eadzie si\'ea mia\'b3a na baczno\'9cci. Nie odwa\'bfy si\'ea na \'bf
aden nie przemy\'9clany krok. Pozostawa\'b3 George Merrowdene. Je\'9cli m\'f3g\'b3by go ostrzec..
\par Dostrzegli niewysokiego m\'ea\'bfczyzn\'ea, jak sta\'b3 i z roztargnieniem przygl\'b9da\'b3 si\'ea porcelanowej lalce, kt\'f3r\'b9 przypadkiem wygra\'b3 na loterii fantowej. Ch\'eatnie przysta\'b3 na powr\'f3t do domu, kt\'f3ry zaproponowa\'b3a mu \'bf
ona. Pani Merrowdene zwr\'f3ci\'b3a si\'ea do inspektora:
\par - Mo\'bfe wst\'b9pi pan do nas na herbat\'ea, panie Evans? Czy\'bfby w jej g\'b3osie zabrzmia\'b3a delikatna nuta wyzwania? Uzna\'b3, \'bfe tak.
\par - Dzi\'eakuj\'ea pani. Z przyjemno\'9cci\'b9.
\par }{Udali }{\f80 si\'ea w drog\'ea, zaj\'eaci niefrasobliw\'b9 pogaw\'eadk\'b9. \'8cwieci\'b3o s\'b3o\'f1ce, wia\'b3 wietrzyk, wszystko dooko\'b3a wygl\'b9da\'b3o przyjemnie i zwyczajnie.
\par Kiedy przybyli do uroczego staro\'9cwieckiego domku, pani Merrowdene wyja\'9cni\'b3a, \'bfe pokoj\'f3wka wysz\'b3a na festyn. Nast\'eapnie uda\'b3a si\'ea do swego pokoju, aby zdj\'b9\'e6 kapelusz. Po powrocie nakry\'b3a do podwieczorku i zagotowa\'b3
a wod\'ea na ma\'b3ej, srebrnej maszynce naftowej. Z p\'f3\'b3ki w pobli\'bfu kominka zdj\'ea\'b3a trzy niedu\'bfe miseczki ze spodeczkami.
\par - Mamy specjaln\'b9 chi\'f1sk\'b9 herbat\'ea - wyja\'9cni\'b3a - i zawsze pijemy j\'b9 na spos\'f3b chi\'f1ski, z miseczek, a nie z fili\'bfanek.
\par Przerwa\'b3a, przypatruj\'b9c si\'ea uwa\'bfnie jednej z nich i zamieni\'b3a j\'b9 na inn\'b9 z okrzykiem irytacji.
\par - George, to bardzo nieostro\'bfnie z twojej strony. Znowu u\'bfywa\'b3e\'9c tych miseczek.
\par }{- Przepraszam, kocha}{\f80 nie - powiedzia\'b3 profesor z pokor\'b9 w g\'b3osie. - Maj\'b9 tak\'b9 dogodn\'b9 wielko\'9c\'e6. Te, kt\'f3re zam\'f3wi\'b3em jeszcze nie nadesz\'b3y.
\par - Pewnego dnia otrujesz nas wszystkich - stwierdzi\'b3a jego \'bfona z lekkim u\'9cmieszkiem. - Mary przynosi je z powrotem z laboratorium i nigdy nie zadaje sobie trudu, \'bfeby je porz\'b9dnie wymy\'e6, chyba \'bfe jest w nich co\'9c rzucaj\'b9cego si
\'ea w oczy. Kt\'f3rego\'9c razu u\'bfy\'b3e\'9c jednej z nich do cyjanku potasu! Doprawdy, George, to bardzo niebezpieczne.
\par Merrowdene sprawia\'b3 wra\'bfenie lekko poirytowanego.
\par }{- Wynoszenie}{\f80  rzeczy z laboratorium nie nale\'bfy do Mary. Nie wolno jej tam niczego dotyka\'e6.
\par - Przecie\'bf cz\'easto zostawiamy tam fili\'bfanki po herbacie. Sk\'b9d ona ma wiedzie\'e6? B\'b9d\'9f\'bfe rozs\'b9dny, kochanie.
\par Profesor poszed\'b3 do laboratorium, mamrocz\'b9c co\'9c pod nosem, a pani Merrowdene z u\'9cmiechem na ustach zala\'b3a wrz\'b9tkiem herbat\'ea i zdmuchn\'ea\'b3a p\'b3omie\'f1 na ma\'b3ej srebrnej maszynce.
\par Evans by\'b3 zaintrygowany. Co\'9c go tkn\'ea\'b3o. Z jakich\'9c wzgl\'ead\'f3w pani Merrowdene odkrywa\'b3a karty. Czy\'bfby mia\'b3 nast\'b9pi\'e6 \'84wypadek\'94? Czy m\'f3wi\'b3a to wszystko celowo, \'bfeby z g\'f3ry przygotowa\'e6
 sobie alibi? W takim razie pewnego dnia, kiedy zdarzy si\'ea \'84wypadek\'94, b\'eadzie musia\'b3 z\'b3o\'bfy\'e6 zeznanie na jej korzy\'9c\'e6. Naiwnie z jej strony, je\'9cli tak s\'b9dzi, poniewa\'bf przedtem...
\par Nagle g\'b3\'eaboko wci\'b9gn\'b9\'b3 powietrze. Nala\'b3a herbat\'ea do trzech miseczek. Jedn\'b9 postawi\'b3a przed nim, drug\'b9 przed sob\'b9, trzeci\'b9 na stoliczku obok fotela przy kominku, gdzie zazwyczaj siadywa\'b3 m\'b9\'bf. Kiedy stawia\'b3a t
\'ea ostatni\'b9, nik\'b3y, dziwny u\'9cmieszek wykrzywi\'b3 jej usta. I po tym u\'9cmiechu si\'ea zorientowa\'b3. Wiedzia\'b3!
\par Niebywa\'b3a kobieta. Niebezpieczna kobieta. Bez czekania, bez przygotowa\'f1. Tego popo\'b3udnia, w\'b3a\'9cnie tego popo\'b3udnia... z nim w roli \'9cwiadka! Jej zuchwa\'b3o\'9c\'e6 a\'bf odebra\'b3a mu dech.
\par To by\'b3o sprytne, diabelnie sprytne. Niczego nie b\'eadzie m\'f3g\'b3 udowodni\'e6. Liczy\'b3a na brak podejrze\'f1 z jego strony, po prostu dlatego, \'bfe wszystko mia\'b3o sta\'e6 si\'ea \'84na gor\'b9co\'94. Kobieta my\'9cl\'b9ca i dzia\'b3aj\'b9
ca jak b\'b3yskawica...
\par Odetchn\'b9\'b3 g\'b3\'eaboko i pochyli\'b3 si\'ea do przodu.
\par - Pani Merrowdene, jestem cz\'b3owiekiem o dziwnych zachciankach. Czy b\'eadzie pani tak uprzejma i spe\'b3ni jedn\'b9 z nich?
\par Spojrza\'b3a na niego uwa\'bfnie, ale bez cienia podejrzliwo\'9cci.
\par Wsta\'b3, zabra\'b3 stoj\'b9c\'b9 przed ni\'b9 miseczk\'ea, podszed\'b3 do stolika przy kominku i zamieni\'b3 je. T\'ea drug\'b9 przyni\'f3s\'b3 z powrotem i postawi\'b3 przed pani\'b9 Merrowdene.
\par - Chc\'ea zobaczy\'e6, jak pani pije z tej.
\par Spojrza\'b3a mu prosto w oczy wzrokiem spokojnym i nieodgadnionym, cho\'e6 twarz jej nieco poblad\'b3a.
\par Wyci\'b9gn\'ea\'b3a r\'eak\'ea i podnios\'b3a miseczk\'ea. Evans wstrzyma\'b3 oddech. A je\'9cli od samego pocz\'b9tku si\'ea myli\'b3?
\par }{Unios}{\f80 \'b3a miseczk\'ea do ust, i nagle z dr\'bfeniem pochyli\'b3a si\'ea do przodu i wyla\'b3a zawarto\'9c\'e6 do doniczki z paprotk\'b9. Nast\'eapnie usiad\'b3a prosto i spojrza\'b3a wyzywaj\'b9co na inspektora.
\par Odetchn\'b9\'b3 z ulg\'b9 i tak\'bfe opad\'b3 na krzes\'b3o.
\par - No i co? - powiedzia\'b3a. G\'b3os jej si\'ea zmieni\'b3. By\'b3 troch\'ea kpi\'b9cy, prowokacyjny.
\par - Jest pani bardzo sprytn\'b9 kobiet\'b9, pani Merrowdene - odpowiedzia\'b3 powa\'bfnie i cicho. - My\'9cl\'ea, \'bfe mnie pani rozumie. To si\'ea nie mo\'bfe powt\'f3rzy\'e6. Wie pani, co mam na my\'9cli?
\par - Wiem, co pan ma na my\'9cli. - G\'b3os jej by\'b3 jednos}{tajny, pozbawiony wyrazu.
\par }{\f80 Skin\'b9\'b3 g\'b3ow\'b9 z zadowoleniem. By\'b3a wi\'eac m\'b9dr\'b9 kobiet\'b9 i nie chcia\'b3a zosta\'e6 powieszona.
\par - Za d\'b3ugie \'bfycie pani i pani m\'ea\'bfa - powiedzia\'b3 znacz\'b9co i podni\'f3s\'b3 miseczk\'ea do ust.
\par I nagle twarz mu si\'ea zmieni\'b3a. Wykrzywi\'b3 straszliwie usta... Pr\'f3bowa\'b3 wsta\'e6, krzykn\'b9\'e6... Cia\'b3o mu zesztywnia\'b3o, twarz zrobi\'b3a si\'ea purpurowa. Upad\'b3 do ty\'b3u na krzes\'b3o; jego ko\'f1czynami wstrz\'b9sa\'b3
y konwulsje.
\par Pani Merrowdene pochyli\'b3a si\'ea do przodu, obserwuj\'b9c go uwa\'bfnie. S\'b3aby u\'9cmiech zawita\'b3 na jej ustach. M\'f3wi\'b3a do niego, bardzo cicho i mi\'eakko:
\par - Pope\'b3ni\'b3 pan b\'b3\'b9d, panie Evans. My\'9cla\'b3 pan, \'bfe chc\'ea zabi\'e6 George'a... To niem\'b9drze z pa\'f1skiej strony... bardzo niem\'b9drze.
\par Siedzia\'b3a tak jeszcze przez chwil\'ea, patrz\'b9c na nie\'bfywego m\'ea\'bfczyzn\'ea - trzeciego cz\'b3owieka, kt\'f3ry grozi\'b3, \'bfe pokrzy\'bfuje jej plany i rozdzieli z m\'ea\'bfczyzn\'b9, kt\'f3rego kocha\'b3a.
\par U\'9cmiechn\'ea\'b3a si\'ea szerzej. Teraz bardziej ni\'bf kiedykolwiek przypomina\'b3a Madonn\'ea. Po chwili zawo\'b3a\'b3a podniesionym g\'b3osem:
\par }{\f80\lang1033\langfe1045\langnp1033 - George, George!... Och, chod\'9f tutaj! }{\f80 Obawiam si\'ea, \'bfe zdarzy\'b3 si\'ea p}{otworny wypadek... Biedny pan Evans...
\par }\pard\plain \s21\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \b\fs28\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\page Jane szuka pracy
\par }\pard\plain \ql \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\aspalpha\aspnum\faauto\adjustright\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {
\par }\pard\plain \s22\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f80 Jane Cleveland przewertowa\'b3a strony \'84Daily Leader\'94 i westchn\'ea\'b3a. Westchnienie doby\'b3o si\'ea
 z najg\'b3\'eabszych zakamark\'f3w jej duszy. Z niesmakiem spojrza\'b3a na marmurowy stolik, na kt\'f3rym postawiono jajko sadzone na grzance i czajniczek herbaty. To wcale nie oznacza\'b3o, \'bfe nie by\'b3a g\'b3odna. Wprost przeciwnie. Jane by\'b3
a okropnie g\'b3odna. W tej chwili czu\'b3a, \'bfe mog\'b3aby spa\'b3aszowa\'e6 ogromny dobrze wysma\'bfony befsztyk z frytkami oraz fasolk\'b9 i popi\'e6 go winem - bardziej podniecaj\'b9cym napojem ni\'bf herbata.
\par M\'b3ode kobiety jednak, kt\'f3rych zasoby pieni\'ea\'bfne znajduj\'b9 si\'ea w stanie godnym po\'bfa\'b3owania, nie powinny by\'e6 wybredne. Szcz\'ea\'9cliwie si\'ea sk\'b3ada\'b3o, \'bfe Jane mog\'b3a zafundowa\'e6 sobie jajko i herbat\'ea. Zdawa\'b3o
 si\'ea ma\'b3o prawdopodobne, aby mog\'b3a uczyni\'e6 to samo jutro. Chyba \'bfe...
\par Wr\'f3ci\'b3a do og\'b3osze\'f1 w \'84Daily Leader\'94. Kr\'f3tko m\'f3wi\'b9c, Jane by\'b3a bez pracy i jej sytuacja stawa\'b3a si\'ea dramatyczna. Nawet pretensjonalna kobieta prowadz\'b9ca obskurny pensjonat spogl\'b9da\'b3a ju\'bf na ni\'b9 krzywo.

\par \'84A przecie\'bf - pomy\'9cla\'b3a Jane, wysuwaj\'b9c w charakterystyczny dla siebie, wojowniczy spos\'f3b podbr\'f3dek - jestem inteligentna, \'b3adna i wykszta\'b3cona. Czego wi\'eacej mo\'bfna chcie\'e6?\'94
\par W \'84Daily Leader\'94 poszukiwano maszynistek z ogromnym do\'9cwiadczeniem, menad\'bfer\'f3w posiadaj\'b9cych ma\'b3y kapita\'b3 do zainwestowania, kobiet do udzia\'b3u w zyskach z hodowli drobiu (tutaj r\'f3wnie\'bf konieczny by\'b3 niewielki kapita\'b3
) oraz niesko\'f1czonej ilo\'9cci kucharek, s\'b3u\'bf\'b9cych i pokoj\'f3wek - szczeg\'f3lnie pokoj\'f3wek.
\par  \'84Nie mia\'b3abym nic przeciwko zostaniu pokoj\'f3wka - pomy\'9cla\'b3a Jane - ale oczywi\'9ccie nikt nie zatrudni pokoj\'f3wki bez do\'9cwiadczenia. Przypuszczam, \'bfe mog\'b3abym p\'f3j\'9c\'e6 gdziekolwiek w charakterze \'bbm\'b3odej i ch\'eatnej
{\*\bkmkstart BM2}{\*\bkmkend BM2}\'ab, ale takim dziewczynom p\'b3ac\'b9 tak marnie, \'bfe szkoda gada\'e6.\'94
\par }{Znowu }{\f80 westchn\'ea\'b3a, roz\'b3o\'bfy\'b3a gazet\'ea przed sob\'b9 i rzuci\'b3a si\'ea na sadzone jajko z energi\'b9 zdrowej m\'b3odo\'9cci. Kiedy uwin\'ea\'b3a si\'ea z ostatnim k\'easem, przewr\'f3ci\'b3a stron\'ea i, popijaj\'b9c herbat\'ea
, zabra\'b3a si\'ea do studiowania \'84Og\'b3osze\'f1 drobnych\'94. Ta rubryka stanowi\'b3a zawsze ostatni\'b9 nadziej\'ea.
\par Gdyby posiada\'b3a dwa tysi\'b9ce funt\'f3w, sprawa przedstawia\'b3aby si\'ea o wiele pro\'9cciej. Proponowano przynajmniej siedem doskona\'b3ych mo\'bfliwo\'9cci zainwestowania pieni\'eadzy - wszystkie przynosz\'b9ce doch\'f3d nie mniejszy ni\'bf
 trzy tysi\'b9ce funt\'f3w rocznie. Jane nieco skrzywi\'b3a usta.
\par - Je\'9cli mia\'b3abym dwa tysi\'b9ce funt\'f3w - mrukn\'ea\'b3a - trudno by mi si\'ea by\'b3o z nimi rozsta\'e6.
\par Przerzuci\'b3a wzrokiem kolumn\'ea z g\'f3ry na d\'f3\'b3 z wpraw\'b9 nabyt\'b9 podczas d\'b3ugiej praktyki.
\par Jaka\'9c kobieta proponowa\'b3a  \'9cwietne  ceny za stare ubrania. Garderoba pa\'f1 przegl\'b9dana jest w ich w\'b3asnych domach.  Byli m\'ea\'bfczy\'9fni, kt\'f3rzy kupowali  absolutnie wszystko,  ale,   oczywi\'9ccie, przede  wszystkim  z \'ea
 b y! Utytu\'b3owane damy wyje\'bfd\'bfaj\'b9ce za granic\'ea chcia\'b3y pozby\'e6 si\'ea swoich futer za \'9cmiesznie nisk\'b9 cen\'ea. Byli tam r\'f3wnie\'bf dotkni\'eaty nieszcz\'ea\'9cciem duchowny, ci\'ea\'bfko pracuj\'b9ca wdowa i sparali\'bf
owany oficer - wszyscy potrzebowali rozmaitych kwot od pi\'ea\'e6dziesi\'eaciu funt\'f3w do dw\'f3ch tysi\'eacy. I nagle Jane zatrzyma\'b3a wzrok. Odstawi\'b3a fili\'bfank\'ea i raz jeszcze przeczyta\'b3a og\'b3oszenie.
\par - W tym, rzecz jasna, kryje si\'ea jaka\'9c pu\'b3apka - wyszepta\'b3a. - Zawsze w czym\'9c takim jest pu\'b3apka. Musz\'ea by\'e6 ostro\'bfna. Ale jednak...
\par Og\'b3oszenie, kt\'f3re tak bardzo zaintrygowa\'b3o Jane Cleveland, brzmia\'b3o nast\'eapuj\'b9co:
\par }{\i\f80 Je\'bfeli m\'b3oda dama w wieku od dwudziestu pi\'eaciu do trzydziestu lat, o ciemnoniebieskich oczach, bardzo jasnych w\'b3osach, czarnych rz\'easach i brwiach, prostym nosie, szczup\'b3a, wzrostu sto siedemdziesi\'b9t centymetr\'f3
w, obdarzona zdolno\'9cciami na\'9cladowczymi i znaj\'b9ca francuski, zg\'b3osi si\'ea na 7 Endersleigh Street pomi\'eadzy pi\'b9t\'b9 i sz\'f3st\'b9 po po\'b3udniu, dowie si\'ea czego\'9c, co przyniesie jej korzy\'9c\'e6.
\par }{\f80 - Naiwna Gwendolina, czyli jak dziewcz\'eata schodz\'b9 na z\'b3\'b9 drog\'ea - szepn\'ea\'b3a Jane. - Niew\'b9tpliwie musz\'ea zachowa\'e6 ostro\'bfno\'9c\'e6. Ale jak na takie rzeczy opis zawiera zbyt wiele szczeg\'f3\'b3\'f3w. Zastanawiam si\'ea
... Przyjrzyjmy si\'ea dok\'b3adnie wymaganiom.
\par Przyst\'b9pi\'b3a do rzeczy.
\par - Dwadzie\'9ccia pi\'ea\'e6 do trzydziestu - mam dwadzie\'9ccia sze\'9c\'e6. Ciemnoniebieskie oczy - zgadza si\'ea. W\'b3osy bardzo jasne, czarne rz\'easy i brwi - wszystko w porz\'b9dku. Prosty nos? Tak, w ka\'bfdym razie wystarczaj\'b9
co prosty, nie zakrzywiony i nie zadarty. Jestem szczup\'b3a - szczup\'b3a nawet jak na dzisiejsze czasy. Mam tylko metr sze\'9c\'e6dziesi\'b9t osiem, ale mog\'ea za\'b3o\'bfy\'e6 wysokie obcasy. Potrafi\'ea na\'9cladowa\'e6 - nic specjalnego, ale imituj
\'ea ludzkie g\'b3osy, a francuski znam \'9cpiewaj\'b9co, jak rodowita Francuzka. W rzeczy samej mam same plusy. Powinni pa\'9c\'e6 z zachwytu, kiedy si\'ea pojawi\'ea. Jane Cleveland, id\'9f i wygraj!
\par Jane rezolutnie wyrwa\'b3a og\'b3oszenie i schowa\'b3a je do torebki, po czym poprosi\'b3a o rachunek z wyra\'9fnym o\'bfywieniem w g\'b3osie.
\par Za dziesi\'ea\'e6 pi\'b9ta Jane przeprowadza\'b3a rozpoznanie w okolicy Endersleigh Street. Sama Endersleigh Street jest ma\'b3\'b9 uliczk\'b9, troch\'ea zaniedban\'b9, lecz przyzwoit\'b9, wci\'9cni\'eat\'b9 mi\'eadzy dwie wi\'eaksze, w s\'b9siedztwie O}{
xford Circus.
\par }{\f80 Numer siedem zdawa\'b3 si\'ea niczym nie r\'f3\'bfni\'e6 od s\'b9siednich dom\'f3w. Podobnie jak inne, zajmowa\'b3y go biura. Kiedy jednak Jane przyjrza\'b3a mu si\'ea baczniej, po raz pierwszy za\'9cwita\'b3o jej w g\'b3owie, \'bfe nie by\'b3
a jedyn\'b9 szczup\'b3\'b9 niebieskook\'b9 blondynk\'b9 o prostym nosie w wieku od dwudziestu pi\'eaciu do trzydziestu lat. W Londynie mieszka\'b3o oczywi\'9ccie mn\'f3stwo takich dziewcz\'b9t, a co najmniej czterdzie\'9cci lub pi\'ea\'e6dziesi\'b9
t z nich zgromadzi\'b3o si\'ea w\'b3a\'9cnie pod numerem si\'f3dmym na Endersleigh Street.
\par }{\'84Konkurencja - pom}{\f80 y\'9cla\'b3a Jane.  - Lepiej zrobi\'ea ustawiaj\'b9c si\'ea w kolejce.\'94
\par Kiedy to uczyni\'b3a, zza rogu wy\'b3oni\'b3y si\'ea nast\'eapne trzy kandydatki, a za nimi ci\'b9gn\'ea\'b3y inne. Jane zaj\'ea\'b3a si\'ea, nie bez uciechy, ocenianiem swych najbli\'bfszych s\'b9siadek. Za ka\'bfdym razem uda\'b3o jej si\'ea znale\'9f
\'e6 co\'9c niew\'b3a\'9cciwego - jasne rz\'easy zamiast ciemnych, oczy bardziej szare ni\'bf niebieskie, jasne w\'b3osy, kt\'f3re kolor zawdzi\'eacza\'b3y sztuce fryzjerskiej, a nie naturze, ca\'b3\'b9 kolekcj\'ea interesuj\'b9cych nos\'f3w albo te\'bf
 figur\'ea, kt\'f3r\'b9 jedynie przez wyj\'b9tkow\'b9 \'bfyczliwo\'9c\'e6 mo\'bfna by\'b3o nazwa\'e6 szczup\'b3\'b9.
\par Jane poprawi\'b3 si\'ea nastr\'f3j.
\par - Uwa\'bfam, \'bfe mam takie same szans\'ea jak ka\'bfda - mrukn\'ea\'b3a do siebie. - Ciekawa jestem, o co tu chodzi? Czy\'bfby o zesp\'f3\'b3 rewiowy?
\par Kolejka posuwa\'b3a si\'ea wolno, ale r\'f3wnomiernie do przodu. Po chwili z budynku zacz\'b9\'b3 wyp\'b3ywa\'e6 drugi strumie\'f1 dziewcz\'b9t. Niekt\'f3re sz\'b3y z wysoko podniesion\'b9 g\'b3ow\'b9, inne z g\'b3upkowatym u\'9cmiechem.
\par \'84Odrzucone - pomy\'9cla\'b3a Jane z rado\'9cci\'b9. - Na lito\'9c\'e6 bosk\'b9, mam nadziej\'ea, \'bfe b\'ead\'b9 tam jeszcze wolne miejsca, zanim ja nie wejd\'ea.\'94
\par }{Kolejka ci}{\f80 \'b9gle posuwa\'b3a si\'ea do przodu. Pe\'b3no by\'b3o gor\'b9czkowych spojrze\'f1 w malutkie lusterka, szale\'f1czego pudrowania nos\'f3w i demonstrowania szminek.
\par - Chcia\'b3abym mie\'e6 \'b3adniejszy kapelusz - westchn\'ea\'b3a ze smutkiem Jane.
\par Wreszcie nadesz\'b3a jej kolej. W \'9crodku po jednej stronie holu znajdowa\'b3y si\'ea szklane drzwi opatrzone tabliczk\'b9 \'84Pa\'f1stwo Cuthbertson\'94. Przez te w\'b3a\'9cnie drzwi przewija\'b3y si\'ea kandydatki. Kolej na Jane. Odetchn\'ea\'b3a g
\'b3\'eaboko i wesz\'b3a.
\par Za drzwiami znajdowa\'b3 si\'ea sekretariat przeznaczony dla urz\'eadnik\'f3w. Za nim wida\'e6 by\'b3o kolejne szklane drzwi. Polecono Jane, aby tam wesz\'b3a, co te\'bf uczyni\'b3a. Znalaz\'b3a si\'ea w ma\'b3ym gabinecie, gdzie za du\'bf
ym biurkiem siedzia\'b3 m\'ea\'bfczyzna w \'9crednim wieku, o bystrym spojrzeniu i sumiastych, z cudzoziemska wygl\'b9daj\'b9cych w\'b9sach. Przesun\'b9\'b3 wzrokiem po Jane i wskaza\'b3 jej drzwi po lewej stronie.
\par - Prosz\'ea tam zaczeka\'e6 - rzuci\'b3 szorstko.
\par Jane us\'b3ucha\'b3a. Pok\'f3j, do kt\'f3rego wesz\'b3a, nie by\'b3 pusty. Siedzia\'b3o tam ju\'bf pi\'ea\'e6 dziewcz\'b9t, wszystkie bardzo spi\'eate i lustruj\'b9ce si\'ea nawzajem. Dla Jane by\'b3o jasne, \'bfe zosta\'b3
a zaliczona do wybranek i humor jej si\'ea poprawi\'b3. Musia\'b3a jednak przyzna\'e6, \'bfe te pi\'ea\'e6 dziewcz\'b9t w r\'f3wnym stopniu, co ona sama, odpowiada\'b3o warunkom podanym w og\'b3oszeniu.
\par Czas p\'b3yn\'b9\'b3. Korow\'f3d dziewcz\'b9t przewija\'b3 si\'ea przez biuro. Wi\'eakszo\'9c\'e6 z nich odprawiano i wychodzi\'b3y drzwiami wiod\'b9cymi na korytarz, ale od czasu do czasu pojawia\'b3a si\'ea nast\'ea
pna kandydatka zaliczona do wybranego grona. O osiemnastej trzydzie\'9cci w pokoiku zebra\'b3o si\'ea ju\'bf czterna\'9ccie dziewcz\'b9t.
\par Jane us\'b3ysza\'b3a szmer g\'b3os\'f3w za \'9ccian\'b9. Po chwili wygl\'b9daj\'b9cy na cudzoziemca d\'bfentelmen, kt\'f3rego w my\'9clach przezwa\'b3a \'84pu\'b3kownikiem\'94 z powodu wojskowego charakteru jego w\'b9s\'f3w, pojawi\'b3 si\'ea w drzwiach.

\par - Teraz przyjm\'ea panie po kolei - oznajmi\'b3. - W takiej kolejno\'9cci, w jakiej przyby\'b3y\'9ccie, prosz\'ea.
\par Jane by\'b3a sz\'f3sta na li\'9ccie. Min\'ea\'b3o dwadzie\'9ccia minut, nim zosta\'b3a poproszona do \'9crodka. \'84Pu\'b3kownik\'94 sta\'b3 z za\'b3o\'bfonymi do ty\'b3u r\'eakami. Podda\'b3 j\'b9 szybkiemu egzaminowi, sprawdzi\'b3 znajomo\'9c\'e6
 francuskiego i zmierzy\'b3 wzrost.
\par }{- Niewykluczone, panienk}{\f80 o - powiedzia\'b3 po francusku - \'bfe b\'eadzie si\'ea pani nadawa\'b3a. Jeszcze nie wiem, ale to mo\'bfliwe.
\par - Czy mog\'ea spyta\'e6, na czym ma polega\'e6 ta praca? - zapyta\'b3a Jane bez ogr\'f3dek. Wzruszy\'b3 ramionami.
\par - Jeszcze nie mog\'ea tego zdradzi\'e6. Dowie si\'ea pani w\'f3wczas, kiedy zo}{stanie pani wybrana.
\par }{\f80 - To wydaje si\'ea bardzo tajemnicze - sprzeciwi\'b3a si\'ea Jane. - Nie mog\'b3abym podj\'b9\'e6 si\'ea czegokolwiek, zanim nie dowiem si\'ea, o co chodzi. Czy ma to co\'9c wsp\'f3lnego ze scen\'b9, je\'9cli wolno spyta\'e6?
\par - Ze scen\'b9? O, nie!
\par - Och! - westchn\'ea\'b3a Jane z lekka zaskoczona. Przygl\'b9da\'b3 si\'ea jej przenikliwie.
\par }{- Jest pani inteligentna, prawda? I dyskretna?
\par }{\f80 - Posiadam ogrom inteligencji i dyskrecji - odpar\'b3a spokojnie Jane. - A co z wynagrodzeniem?
\par - Wynagrodzenie wyniesie dwa tysi\'b9ce funt\'f3w za dwa tygodnie pracy.}{
\par }{\f80 - Och! - wyrwa\'b3o si\'ea Jane.
\par By\'b3a zbyt zaskoczona t\'b9 szczodrobliwo\'9cci\'b9, aby pokry\'e6 chwilowe zmieszanie.
\par \'84Pu\'b3kownik\'94 podj\'b9\'b3 na nowo rozmow\'ea.
\par - Wybra\'b3em jeszcze jedn\'b9 m\'b3od\'b9 kobiet\'ea. Obie nadajecie si\'ea w r\'f3wnym stopniu. Mo\'bfe b\'ead\'b9 inne w\'9cr\'f3d tych, kt\'f3rych jeszcze nie widzia\'b3em. Udziel\'ea pani instrukcji dotycz\'b9cych dalszego post\'ea
powania. Czy zna pani hotel Harridge?
\par Jane wstrzyma\'b3a oddech. Kt\'f3\'bf w Anglii nie zna hotelu Harridge? W tym s\'b3ynnym przybytku, usytuowanym skromnie przy bocznej ulicy w dzielnicy Mayfair, zatrzymywa\'b3y si\'ea, ma si\'ea rozumie\'e6, same znakomito\'9cci i cz\'b3onkowie rod\'f3
w kr\'f3lewskich. W\'b3a\'9cnie dzi\'9c rano Jane przeczyta\'b3a o przyje\'9fdzie ksi\'ea\'bfnej Pauliny z Ostrovii. Przyby\'b3a do Londynu, aby otworzy\'e6 wielk\'b9 went\'ea dobroczynn\'b9 na rzecz pomocy rosyjskim uchod\'9fcom i oczywi\'9ccie zatrzyma
\'b3a si\'ea w Harridge'u.
\par - Tak - stwierdzi\'b3a Jane w odpowiedzi na pytanie \'84pu\'b3kownika\'94.
\par - To \'9cwietnie. Prosz\'ea si\'ea tam uda\'e6 i zapyta\'e6 o hrabiego Strepticza. Niech mu pani prze\'9cle swoj\'b9 wizyt\'f3wk\'ea. Ma pani wizyt\'f3wk\'ea?
\par Jane poda\'b3a mu blankiecik, na kt\'f3rym dopisa\'b3 w rogu parafk\'ea \'84P\'94.
\par - To gwarancja, \'bfe hrabia pani\'b9 przyjmie. B\'eadzie wiedzia\'b3, \'bfe przychodzi pani ode mnie. Ostateczna decyzja nale\'bfy do niego. Je\'9cli pani\'b9 zaakceptuje, w\'f3wczas wszystko wyja\'9cni, pani za\'9c b\'eadzie mog\'b3a przyj\'b9\'e6
 lub odrzuci\'e6 jego propozycj\'ea. Czy to pani\'b9 zadowala?
\par - Ca\'b3kowicie - zgodzi\'b3a si\'ea Jane.
\par - Jak dot\'b9d - szepn\'ea\'b3a do siebie wychodz\'b9c na ulic\'ea - nie dostrzegam \'bfadnej pu\'b3apki. Jednak musi gdzie\'9c by\'e6. Nie daje si\'ea pieni\'eadzy za nic. W gr\'ea musi wchodzi\'e6 przest\'eapstwo. Nic i}{nnego nie pozostaje.
\par }{\f80 Humor jej si\'ea poprawi\'b3. Jane nie mia\'b3a nic przeciwko przest\'eapstwu, oczywi\'9ccie w rozs\'b9dnych granicach: Ostatnio gazety pe\'b3ne by\'b3y opis\'f3w bandyckich wyczyn\'f3w rozmaitych dziewczyn. Jane powa\'bfnie my\'9cla\'b3
a o staniu si\'ea jedn\'b9 z nich, je\'9cli wszystko inne by zawiod\'b3o.
\par Z lekkim dr\'bfeniem w sercu przekroczy\'b3a ekskluzywne, dostojne wej\'9ccie hotelu Harridge. Bardziej ni\'bf kiedykolwiek przyda\'b3by jej si\'ea nowy kapelusz.
\par Dzielnie pomaszerowa\'b3a do recepcji, bez cienia wahania okaza\'b3a wizyt\'f3wk\'ea i zapyta\'b3a o hrabiego Strepticza. Odnios\'b3a wra\'bfenie, \'bfe recepcjonista spojrza\'b3 na ni\'b9 z pewnym zaciekawieniem. Mimo to wzi\'b9\'b3 od niej wizyt\'f3wk
\'ea i przekaza\'b3 ch\'b3opcu hotelowemu, cichym g\'b3osem wydaj\'b9c polecenie, kt\'f3rego Jane nie dos\'b3ysza\'b3a. Po chwili goniec wr\'f3ci\'b3 i poprosi\'b3 Jane, aby posz\'b3a za nim. Wjechali wind\'b9 i podeszli korytarzem do masywnych, podw\'f3
jnych drzwi. Goniec zapuka\'b3. W chwil\'ea p\'f3\'9fniej Jane sta\'b3a w przestronnym pokoju na wprost wysokiego, chudego m\'ea\'bfczyzny z jasn\'b9 brod\'b9, kt\'f3ry w delikatnej, bia\'b3ej d\'b3oni trzyma\'b3 jej wizyt\'f3wk\'ea.
\par - Panna Jane Cleveland - odczyta\'b3 wolno. - Jestem hrabia Strepticz.
\par Jego usta rozci\'b9gn\'ea\'b3y si\'ea w czym\'9c, co mia\'b3o przypomina\'e6 u\'9cmiech, ukazuj\'b9c dwa rz\'eady r\'f3wnych bia\'b3ych z\'eab\'f3w. Grymas ten jednak nie sprawia\'b3 wra\'bfenia rado\'9cci.
\par }{- Jak rozum}{\f80 iem, odpowiedzia\'b3a pani na nasze og\'b3oszenie - kontynuowa\'b3 hrabia - a poczciwy pu\'b3kownik Kranin przys\'b3a\'b3 pani\'b9 tutaj.
\par \'84A wi\'eac to rzeczywi\'9ccie pu\'b3kownik\'94, pomy\'9cla\'b3a Jane zadowolona ze swej przenikliwo\'9cci, ale w odpowiedzi skin\'ea\'b3a jedynie g\'b3ow\'b9.
\par }{- Pozwoli pan}{\f80 i, \'bfe zadam kilka pyta\'f1?
\par Nie czekaj\'b9c na odpowied\'9f, zarzuci\'b3 j\'b9 pytaniami podobnymi do tych, kt\'f3re zadawa\'b3 pu\'b3kownik Kranin. Jej wypowiedzi zdawa\'b3y si\'ea go zadowala\'e6. Raz czy dwa skin\'b9\'b3 g\'b3ow\'b9.
\par - Poprosz\'ea teraz pani\'b9, mademoiselle, aby przesz\'b3a si\'ea pani woln}{o do drzwi i z powrotem.
\par }{\f80 Mo\'bfe chc\'b9, \'bfebym zosta\'b3a modelk\'b9, pomy\'9cla\'b3a Jane, stosuj\'b9c si\'ea do polecenia. Ale nie p\'b3aci si\'ea modelce dw\'f3ch tysi\'eacy funt\'f3w. Przypuszczam, \'bfe lepiej b\'eadzie nie zadawa\'e6 na razie \'bfadnych pyta\'f1.

\par Hrabia Strepticz zmarszczy\'b3 brwi. Zastuka\'b3 bia\'b3ymi palcami po stole. Nagle wsta\'b3 i otworzywszy drzwi do s\'b9siedniego pokoju, odezwa\'b3 si\'ea do kogo\'9c, kto tam przebywa\'b3.
\par Wr\'f3ci\'b3 na swoje miejsce, a w \'9clad za nim pojawi\'b3a si\'ea niska kobieta w \'9crednim wieku. By\'b3a pulchna i wyj\'b9tkowo brzydka, ale mimo to sprawia\'b3a wra\'bfenie wa\'bfnej persony.
\par - No i co, Anno Michaj\'b3owna - powiedzia\'b3 hrabia. - Co pani o niej s\'b9dzi?
\par Dama zlustrowa\'b3a Jane, jak gdyby dziewczyna by\'b3a woskow\'b9 lalk\'b9 na wystawie. Nawet nie zada\'b3a sobie trudu, aby j\'b9 powita\'e6.
\par - Mo\'bfe b\'eadzie dobra - rzek\'b3a w ko\'f1cu. - Widz\'ea bardzo niewiele prawdziwego podobie\'f1stwa, ale figura i karnacja odpowiadaj\'b9 bardziej ni\'bf u innych. Co pan o tym my\'9cli, Fiodorze Aleksandrowiczu?
\par - Zgadzam si\'ea z pani\'b9, Anno Michaj\'b3owna.
\par }{- Czy ona m\'f3wi po francusku?
\par }{\f80 - Wy\'9cmienicie.
\par }{Jane }{\f80 czu\'b3a si\'ea coraz bardziej jak marionetka. \'afadnemu z tych dziwnych ludzi nie przychodzi\'b3o wida\'e6 do g\'b3owy, \'bfe by\'b3a jednak istot\'b9 ludzk\'b9.
\par - Czy zachowa dyskrecj\'ea? - spyta\'b3a dama, przygl\'b9daj\'b9c si\'ea dziewczynie i marszcz\'b9c brwi.
\par - To jest ksi\'ea\'bfna Popore\'f1ska - odezwa\'b3 si\'ea hrabia Strepticz do Jane po francusku. - Pyta, czy pani potrafi zachowa\'e6 dyskrecj\'ea?
\par Jane zwr\'f3ci\'b3a si\'ea do ksi\'ea\'bfnej:
\par - Dop\'f3ki nie dowiem si\'ea, na czym ma polega\'e6 moje zadanie, trudno mi sk\'b3ada\'e6 obietnice.
\par - Ta ma\'b3a ma \'9cwi\'eat\'b9 racj\'ea - zauwa\'bfy\'b3a dama. - My\'9cl\'ea, \'bfe jest inteligentna, Fiodorze Aleksandrowiczu. Bardziej inteligentna ni\'bf inne. Powiedz mi, drogie dziecko, czy r\'f3wnie\'bf jeste\'9c odwa\'bfna?
\par - Nie wiem - odpar\'b3a Jane zaintrygowana. - Nie marz\'ea o tym, \'bfeby zosta\'e6 ranna, ale potrafi\'ea to znie\'9c\'e6.
\par }{- Och, ni}{\f80 e to mia\'b3am na my\'9cli! Nie obawiasz si\'ea niebezpiecze\'f1stwa, prawda?
\par - Och! - zawo\'b3a\'b3a Jane. - Niebezpiecze\'f1stwo! Nie ma sprawy. Lubi\'ea niebezpiecze\'f1stwo.
\par - I jeste\'9c biedna? Chcia\'b3aby\'9c zarobi\'e6 du\'bfo pieni\'eadzy?
\par - Wypr\'f3bujcie mnie - powiedzia\'b3a Jane z uczuciem bl}{iskim entuzjazmu.
\par }{\f80 Hrabia Strepticz i ksi\'ea\'bfna Popore\'f1ska wymienili spojrzenia, a nast\'eapnie jednocze\'9cnie skin\'eali g\'b3owami.
\par - Czy mam wyja\'9cni\'e6 spraw\'ea, Anno Michaj\'b3owna? - zapyta\'b3 hrabia.
\par Ksi\'ea\'bfna potrz\'b9sn\'ea\'b3a g\'b3ow\'b9.
\par - Jej Wysoko\'9c\'e6 pragnie to uczyni\'e6 osobi\'9ccie.
\par - To niepotrzebne i nierozs\'b9dne.
\par - Jednak takie wyda\'b3a polecenia. Mam przyprowadzi\'e6 do niej dziewczyn\'ea, jak tylko pan z ni\'b9 sko\'f1czy.
\par Strepticz wzruszy\'b3 ramionami. Wida\'e6 nie by\'b3 zadowolony, ale r\'f3wnie\'bf nie mia\'b3 zamiaru si\'ea przeciwstawia\'e6. Zwr\'f3ci\'b3 si\'ea do Jan}{e:
\par }{\f80 - Ksi\'ea\'bfna Popore\'f1ska przedstawi teraz pani\'b9 Jej Wysoko\'9cci Wielkiej Ksi\'ea\'bfnej Paulinie. Prosz\'ea si\'ea niczego nie ba\'e6.
\par Jane nie ba\'b3a si\'ea ani troch\'ea. Zachwyca\'b3a j\'b9 perspektywa poznania prawdziwej Wielkiej Ksi\'ea\'bfnej. Jane w najmniejszym stopniu nie podziela\'b3a socjalistycznych pogl\'b9d\'f3w. Na chwil\'ea zapomnia\'b3a nawet o swoim kapeluszu.
\par Ksi\'ea\'bfna Popore\'f1ska, poruszaj\'b9c si\'ea charakterystycznym kaczkowatym krokiem, kt\'f3remu potrafi\'b3a mimo wszystko nada\'e6 pewn\'b9 godno\'9c\'e6, poprowadzi\'b3a Jane przez s\'b9siedni pok\'f3j - pe\'b3ni\'b9cy funkcj\'ea
 przedpokoju - i zapuka\'b3a do znajduj\'b9cych si\'ea w g\'b3\'eabi drzwi. Us\'b3yszawszy przyzwolenie, otworzy\'b3a drzwi i wesz\'b3a do \'9crodka. Jane po\'9cpieszy\'b3a za ni\'b9.
\par - Pozwoli pani, madame, \'bfe jej przedstawi\'ea - o\'9cwiadczy\'b3a ksi\'ea\'bfna Popore\'f1ska uroczystym tonem - pann\'ea Jane C}{leveland.
\par }{\f80 M\'b3oda kobieta, kt\'f3ra siedzia\'b3a w du\'bfym fotelu w drugim ko\'f1cu pokoju, poderwa\'b3a si\'ea i podbieg\'b3a ku nim. Przez chwil\'ea przygl\'b9da\'b3a si\'ea uwa\'bfnie Jane, po czym za\'9cmia\'b3a si\'ea rado\'9cnie.
\par - Ale\'bf to wspaniale, Anno! - zawo\'b3a\'b3a. - Nigdy nie przypuszcza\'b3am, \'bfe si\'ea nam tak powiedzie. Prosz\'ea podej\'9c\'e6 bli\'bfej i przyjrze\'e6 si\'ea nam obu.
\par Wzi\'ea\'b3a Jane za r\'eak\'ea i powiod\'b3a do d\'b3ugiego lustra, kt\'f3re wisia\'b3o na \'9ccianie.
\par - Widzi pani? - zawo\'b3a\'b3a rado\'9cnie. - \'a3udz\'b9ce podobie\'f1stwo!
\par Ju\'bf od pierwszego spojrzenia na Wielk\'b9 Ksi\'ea\'bfn\'ea Paulin\'ea, Jane zacz\'ea\'b3a rozumie\'e6. Wielka Ksi\'ea\'bfna by\'b3a m\'b3od\'b9 kobiet\'b9, mo\'bfe o rok czy dwa starsz\'b9 od Jane. Mia\'b3a taki sam odcie\'f1 jasnych w\'b3os\'f3w i tak
\'b9 sam\'b9 szczup\'b3\'b9 figur\'ea. Mo\'bfe by\'b3a troch\'ea wy\'bfsza. Teraz, kiedy tak sta\'b3y obok siebie, podobie\'f1stwo wprost rzuca\'b3o si\'ea w oczy. Zgadza\'b3y si\'ea niemal wszystkie szczeg\'f3\'b3y.
\par Wielka Ksi\'ea\'bfna klasn\'ea\'b3a w d\'b3onie. Sprawia\'b3a wra\'bfenie bardzo weso\'b3ej.
\par - Nie mog\'b3o by\'e6 lepiej - o\'9cwiadczy\'b3a. - Pogratuluj Fiodorowi Aleksandrowiczowi, Anno. Doprawdy spisa\'b3 si\'ea \'9cwietnie.
\par - Jak dot\'b9d, madame - zauwa\'bfy\'b3a ksi\'ea\'bfna Popore\'f1ska niskim g\'b3osem - ta m\'b3oda kobieta nie wie, czego si\'ea od niej oczekuje.
\par - Prawda - zreflektowa\'b3a si\'ea Wielka Ksi\'ea\'bfna, pow\'9cci\'b9gaj\'b9c nieco sw\'f3j zapa\'b3. - Zapomnia\'b3am. Zaraz j\'b9 o\'9cwiec\'ea. Pozostaw nas same, Anno Michaj\'b3owna.
\par - Ale\'bf,}{ madame...
\par - Powtarzam, zostaw nas same.
\par }{\f80 Tupn\'ea\'b3a nog\'b9 ze z\'b3o\'9cci\'b9. Kiedy Anna Michaj\'b3owna, nie kryj\'b9c swej dezaprobaty, opu\'9cci\'b3a pok\'f3j, Wielka Ksi\'ea\'bfna usiad\'b3a i da\'b3a znak Jane, aby uczyni\'b3a to samo.
\par - Te stare kobiety bywaj\'b9 niezno\'9cne - skomentowa\'b3a Paulina. - Ale nie mo\'bfna si\'ea bez nich obej\'9c\'e6. Anna Michaj\'b3owna jest lepsza od innych. A wi\'eac, panna... ach, panna Jane Cleveland. Podoba mi si\'ea pani imi\'ea. W og\'f3
le pani mi si\'ea podoba. Jest pani sympatyczna. Od razu rozpoznaj\'ea sympatycznych ludzi.
\par }{- To bardzo intel}{\f80 igentnie z pani  strony, madame - odezwa\'b3a si\'ea Jane po raz pierwszy.
\par - Jestem inteligentna - przyzna\'b3a spokojnie Paulina.
\par - A teraz wszystko pani wyja\'9cni\'ea. Zreszt\'b9 nie ma tego wiele. Zna pani histori\'ea Ostrovii... W\'b3a\'9cciwie ca\'b3a moja rodzina nie \'bfyje; zosta\'b3a wymordowana przez komunist\'f3w. Prawdopodobnie jestem ostatni\'b9 z rodu. Nie mog\'ea obj
\'b9\'e6 tronu, poniewa\'bf jestem kobiet\'b9. My\'9cla\'b3by kto, \'bfe zostawi\'b9 mnie w spokoju. Sk\'b9d\'bfe! Gdziekolwiek si\'ea nie udam, usi\'b3uj\'b9 mnie zabi\'e6. Prawda, \'bfe absurd? Ci cuchn\'b9cy w\'f3dk\'b9 barbarzy\'f1cy nie znaj\'b9
 miary.
\par - Rozumiem - powiedzia\'b3a Jane, wyczuwaj\'b9c z grubsza, jakie przypadnie jej zadanie.
\par - Wi\'eakszo\'9c\'e6 czasu sp\'eadzam w odosobnieniu, gdzie mam zapewnione \'9crodki ostro\'bfno\'9cci, ale niekiedy musz\'ea wzi\'b9\'e6 udzia\'b3 w oficjalnych uroczysto\'9cciach. Na przyk\'b3ad, w czasie mego pobytu tutaj musz\'ea by\'e6
 obecna na kilku p\'f3\'b3oficjalnych ceremoniach. R\'f3wnie\'bf w drodze powrotnej, w Pary\'bfu. Widzi pani, mam maj\'b9tek na W\'eagrzech. Tam mo\'bfna si\'ea wspaniale rozerwa\'e6.
\par - Naprawd\'ea? - wtr\'b9ci\'b3a Jane.
\par - Znakomicie. Uwielbiam zabawy. R\'f3wnie\'bf... Nie powinnam tego m\'f3wi\'e6, ale to zrobi\'ea, poniewa\'bf tak pani sympatycznie wygl\'b9da. Chcemy tu zorganizowa\'e6 pewn\'b9 ceremoni\'ea, bardzo kameraln\'b9, rozumie pani. Kr\'f3tko m\'f3wi\'b9
c, spraw\'b9 najwy\'bfszej wagi jest to, abym nie zosta\'b3a zamordowana w ci\'b9gu najbli\'bfszych dw\'f3ch tygodni.
\par - Ale przecie\'bf policja... - zacz\'ea\'b3a Jane.
\par - Policja? Ach, oczywi\'9ccie wierz\'ea w ich sprawno\'9c\'e6. My tak\'bfe mamy swoich szpieg\'f3w. Mo\'bfliwe, \'bfe zostan\'ea ostrze\'bfona. Ale mo\'bfe sta\'e6 si\'ea r\'f3wnie\'bf inaczej.
\par Wzruszy\'b3a rami}{onami.
\par }{\f80 - Zaczynam pojmowa\'e6 - powiedzia\'b3a wolno Jane. - Chce pani, \'bfebym j\'b9 zast\'b9pi\'b3a.
\par - Tylko przy pewnych okazjach - wyja\'9cni\'b3a Wielka Ksi\'ea\'bfna z o\'bfywieniem. - Musi pani by\'e6 pod r\'eak\'b9, rozumie pani? Mog\'ea pani potrzebowa\'e6 dwa, trzy, cztery razy w ci\'b9gu najbli\'bfszych dw\'f3ch tygodni. Wy\'b3\'b9
cznie podczas publicznych wyst\'b9pie\'f1. Oczywi\'9ccie, prywatnie nie b\'eadzie mnie pani zast\'eapowa\'b3a.
\par - Oczywi\'9ccie - zgodzi\'b3a si\'ea Jane.
\par - Poradzi sobie pani doskonale. Fiodor Aleksandrowicz bardzo inteligentnie wpad\'b3 na pomys\'b3 z og\'b3oszeniem, nieprawda\'bf?
\par - A je\'9cli - zainteresowa\'b3a si\'ea Jane - zostan\'ea zamordowana?
\par Wielka Ksi\'ea\'bfna wzruszy\'b3a ramionami.
\par - Oczywi\'9ccie, istnieje takie ryzyko. Ale zgodnie z naszymi poufnymi informacjami wszystko wskazuje na to, \'bfe nie chc\'b9 mnie zabi\'e6, tylko porwa\'e6. Uczciwie jednak m\'f3wi\'b9c, nie jest wykluczone, \'bfe mog\'b9 rzuci\'e6 bomb\'ea.
\par - Rozumiem - powiedzia\'b3a Jane. Stara\'b3a  si\'ea na\'9cladowa\'e6  niefrasobliwy ton Pauliny. Bardzo pragn\'ea\'b3a nawi\'b9za\'e6 do sprawy wynagrodzenia, ale nie wiedzia\'b3a, jak o tym napomkn\'b9\'e6. Paulina wybawi\'b3a j\'b9 z k\'b3opotu.
\par - Oczywi\'9ccie, sowicie pani\'b9 wynagrodzimy - oznajmi\'b3a nonszalancko. - Nie bardzo sobie przypominam, jak\'b9 sum\'ea proponowa\'b3 Fiodor Aleksandrowicz. Mowa by\'b3a o frankach i koronach.
\par - Pu\'b3kownik Kranin - podsun\'ea\'b3a Jane - wspomina\'b3 o dw\'f3ch tysi\'b9cach f}{unt\'f3w.
\par }{\f80 - Rzeczywi\'9ccie - potwierdzi\'b3a Paulina z o\'bfywieniem. - Teraz sobie przypominam. To wystarczy, mam nadziej\'ea? A mo\'bfe wola\'b3aby pani trzy tysi\'b9ce?
\par - Je\'9cli nie robi to pani r\'f3\'bfnicy - podj\'ea\'b3a skwapliwie Jane - wola\'b3abym trzy tysi\'b9ce.
\par - Widz\'ea, \'bfe praktyczna z pani kobieta - zauwa\'bfy\'b3a uprzejmie Wielka Ksi\'ea\'bfna. - Sama bym chcia\'b3a by\'e6 taka. W og\'f3le nie mam poj\'eacia o pieni\'b9dzach. Musz\'ea mie\'e6 to, co chc\'ea - ot i wszystko.
\par Jane uzna\'b3a to za proste, ale godne podziwu nastawienie.
\par - Oczywi\'9ccie, jak pani widzi, istnieje niebezpiecze\'f1stwo - ci\'b9gn\'ea\'b3a Paulina z trosk\'b9 w g\'b3osie. - Chocia\'bf, moim zdaniem, nie wygl\'b9da pani na osob\'ea, kt\'f3ra obawia si\'ea niebezpiecze\'f1stwa. Podobnie zreszt\'b9
 jak ja. Mam nadziej\'ea, \'bfe nie uwa\'bfa mnie pani za tch\'f3rza, dlatego \'bfe prosz\'ea pani\'b9 o zast\'eapstwo? Widzi pani, dla Ostrovii to sprawa niezwyk\'b3ej wagi, abym wysz\'b3a za m\'b9\'bf i jak najpr\'eadzej urodzi\'b3a dw\'f3ch syn\'f3w. P
\'f3\'9fniej wszystko mi jedno, co si\'ea ze mn\'b9 stanie.
\par - Rozumiem - przytakn\'ea\'b3a Jane.
\par - A wi\'eac, zgadza si\'ea pani?
\par - Tak - rzuci\'b3a Jane \'9cmia\'b3o. - Zgadzam si\'ea. Paulina kilka razy mocno klasn\'ea\'b3a w d\'b3onie. Ksi\'ea\'bfna Popore\'f1ska pojawi\'b3a si\'ea natychmiast.
\par - Powiedzia\'b3am jej wszystko, Anno - oznajmi\'b3a Wielka Ksi\'ea\'bfna. - Zrobi, czego od niej oczekujemy i ma obiecane trzy tysi\'b9ce funt\'f3w. Powiedz Fiodorowi, aby to zanotowa\'b3. Jest do mnie bardzo podobna, nieprawda\'bf? My\'9cl\'ea nawet, 
\'bfe jest ode mnie \'b3adniejsza.
\par Ksi\'ea\'bfna wysz\'b3a swym ko\'b3ysz\'b9cym krokiem z pokoju i po chwili wr\'f3ci\'b3a z hrabi\'b9 Strepticzem.
\par - Wszystko ustali\'b3y\'9cmy, Fiodorze Aleksandrowiczu - poinformowa\'b3a Wielka Ksi\'ea\'bfna. Hrabia sk\'b3oni\'b3 si\'ea.
\par - Zastanawiam si\'ea, czy ona potrafi zagra\'e6 t\'ea rol\'ea? - zapyta\'b3, z pow\'b9tpiewaniem przygl\'b9daj\'b9c si\'ea Jane.
\par - Poka\'bf\'ea panu - zapali\'b3a si\'ea dziewczyna. - Pozwoli pani, madame? - zwr\'f3ci\'b3a si\'ea do Wielkiej Ksi\'ea\'bfnej. Ta ostatnia skin\'ea\'b3a g\'b3ow\'b9 }{z zadowoleniem.
\par }{\f80 Jane wsta\'b3a.
\par - Ale\'bf to wspaniale, Anno - powiedzia\'b3a. - Nigdy nie przypuszcza\'b3am, \'bfe si\'ea nam tak powiedzie. Prosz\'ea podej\'9c\'e6 bli\'bfej i przyjrze\'e6 si\'ea nam obu.
\par I, tak samo jak wcze\'9cniej uczyni\'b3a to Paulina, poci\'b9gn\'ea\'b3a drug\'b9 dziewczyn\'ea do lustra.}{
\par }{\f80 - Widzi pani? \'a3udz\'b9ce podobie\'f1stwo! S\'b3owa i gesty by\'b3y wy\'9cmienit\'b9 replik\'b9 Pauliny. Ksi\'ea\'bfna skin\'ea\'b3a g\'b3ow\'b9 i mrukn\'ea\'b3a z aprobat\'b9.
\par -  Dobrze  gra  -  przyzna\'b3a.  -  Zmyli  wi\'eakszo\'9c\'e6 ludzi.
\par - Jest pani bardzo zdolna - pochwali\'b3a Paulina. - Nie potrafi\'b3abym nikogo na\'9cladowa\'e6, nawet gdyby od tego zale\'bfa\'b3o moje \'bfycie.
\par Jane uwierzy\'b3a jej bez zastrze\'bfe\'f1. Zd\'b9\'bfy\'b3a si\'ea ju\'bf zorientowa\'e6, \'bfe Paulina nie umia\'b3a udawa\'e6.
\par - Anna ustali z pani\'b9 szczeg\'f3\'b3y - rzek\'b3a Wielka Ksi\'ea\'bfna. - Zaprowad\'9f pani\'b9 do mojej sypialni, Anno, i daj jej przymierzy\'e6 niekt\'f3re moje rzeczy.
\par Wdzi\'eacznie skin\'ea\'b3a g\'b3ow\'b9 na po\'bfegnanie i Jane w towarzystwie ksi\'ea\'bfnej Popore\'f1skiej opu\'9cci\'b3a pok\'f3j.
\par - W tym stroju Wielka Ksi\'ea\'bfna otworzy went\'ea dobroczynn\'b9 - wyja\'9cni\'b3a starsza dama, demonstruj\'b9c bia\'b3o-czarn\'b9 kreacj\'ea o \'9cmia\'b3ej linii. - Uroczysto\'9c\'e6 odb\'eadzie sie za trzy dni. Mo\'bfe okaza\'e6 si\'ea
 konieczne, aby j\'b9 pani tam zast\'b9pi\'b3a. Jeszcze nie wiemy. Jak dot\'b9d, nie otrzymali\'9cmy informacji.
\par Na polecenie Anny Jane zdj\'ea\'b3a w\'b3asne podniszczone{\*\bkmkstart BM3}{\*\bkmkend BM3} ubranie i przymierzy\'b3a sukni\'ea. Pasowa\'b3a na ni\'b9 doskonale. Ksi\'ea\'bfna kiwn\'ea\'b3a g\'b3ow\'b9 z uznaniem.
\par - Le\'bfy jak ula\'b3, tylko jest na pani\'b9 ciut za d\'b3uga. Jest pani troch\'ea ni\'bfsza od Jej Wysoko\'9cci.
\par - Mo\'bfna temu \'b3atwo zaradzi\'e6 \endash  wtr\'b9ci\'b3a po\'9cpiesznie Jane. \endash  Zauwa\'bfy\'b3am, \'bfe Wielka Ksi\'ea\'bfna nosi pantofle na niskich obcasach. Je\'9cli za\'b3o\'bf\'ea podobne, ale na wysokich obcasach, wszystko b\'ea
dzie pasowa\'b3o.
\par - Anna Michaj\'b3owna pokaza\'b3a buty, kt\'f3re Wielka Ksi\'ea\'bfna zazwyczaj zak\'b3ada\'b3a do tej sukni. Zrobione by\'b3y z jaszczurczej sk\'f3rki i zapina\'b3y si\'ea na pasek. Jane zapami\'eata\'b3a fason, aby kupi\'e6
 takie same, tylko na innych obcasach.
\par - By\'b3oby dobrze - poradzi\'b3a Anna Michaj\'b3owna \endash  aby za\'b3o\'bfy\'b3a pani sukni\'ea w jaskrawym kolorze i z odmiennego materia\'b3u ni\'bf suknia Jej Wysoko\'9cci. W ten spos\'f3b, je\'9cli szybkie odwr\'f3cenie r\'f3l oka\'bfe si\'ea
 konieczne, zamiana b\'eadzie trudniejsza do zauwa\'bfenia.
\par Jane zastanawia\'b3a si\'ea przez moment.
\par - Mo\'bfe p\'b3omiennie czerwona z wypuk\'b3ym wzorem? Do tego mog\'ea za\'b3o\'bfy\'e6 binokle. One bardziej zmieniaj\'b9 wygl\'b9d.
\par Obydwie propozycje zosta\'b3y przyj\'eate i przyst\'b9piono do omawiania dalszych szczeg\'f3\'b3\'f3w.
\par Jane wysz\'b3a z hotelu ze stoma funtami w portmonetce na zakup niezb\'eadnych stroj\'f3w oraz poleceniem wynaj\'eacia sobie apartamentu w hotelu Blitz na nazwisko panny Montresor z Nowego Jorku.
\par Po dw\'f3ch dniach zawita\'b3 do niej hrabia Strep}{ticz.
\par }{\f80 - Co za odmiana! \endash  powiedzia\'b3 k\'b3aniaj\'b9c si\'ea nisko.
\par Jane odwzajemni\'b3a mu si\'ea efektownym uk\'b3onem. Cieszy\'b3y j\'b9 nowe stroje i pe\'b3ne Przepychu \'bfycie.
\par - Doskonale mi si\'ea wiedzie \endash  westchn\'ea\'b3a. \endash  Ale, jak przypuszczam, pa\'f1ska wizyta oznacza, \'bfe musz\'ea zabra\'e6 si\'ea do pracy, aby zarobi\'e6 swoje pieni\'b9dze.
\par - W rzeczy samej. Otrzymali\'9cmy informacje, zdaje si\'ea prawdopodobne, i\'bf mo\'bfe doj\'9c\'e6 do pr\'f3by porwania Jej Wysoko\'9cci w drodze powrotnej z wenty dobroczynnej. Jak pani wiadomo, wenta odb\'eadzie si\'ea w Orion House, pi\'eatna\'9c
cie kilometr\'f3w od Londynu. Jej Wysoko\'9c\'e6 musi pojawi\'e6 si\'ea osobi\'9ccie na uroczysto\'9cci, poniewa\'bf hrabina Anchester, oganizatorka wenty, zna j\'b9 osobi\'9ccie. Ale wymy\'9cli\'b3em pewien plan.
\par Z grubsza naszkicowa\'b3 jej plan dzia\'b3ania. Jane wys\'b3ucha\'b3a go uwa\'bfnie, zada\'b3a kilka pyta\'f1 i w ko\'f1cu o\'9cwiadczy\'b3a, \'bfe doskonale zrozumia\'b3a rol\'b9, kt\'f3r\'b9 przyjdzie jej odegra\'e6.
\par Nazajutrz by\'b3o s\'b3onecznie i pogodnie \endash  wymarzony dzie\'f1 na jedno z najwi\'eakszych wydarze\'f1 londy\'f1skiego sezonu, jakim by\'b3a wenta w Orion House zorganizowana przez hrabin\'ea Anchester na rzecz pomocy przebywaj\'b9
cym w Anglii uchod\'9fcom z Ostrovii.
\par Bior\'b9c pod uwag\'ea zmienno\'9c\'e6 angielskiej aury, wenta odbywa\'b3a si\'ea w przestronnych komnatach Orion House, kt\'f3ry od pi\'eaciuset lat nale\'bfa\'b3 do rodu Anchester. Na wystaw\'ea wypo\'bfyczono rozmaite dzie\'b3
a sztuki, a uroczym gestem by\'b3 dar ofiarowany przez sto pa\'f1 z towarzystwa. Ka\'bfda z nich podarowa\'b3a jedn\'b9 per\'b3\'ea wyj\'eat\'b9 z w\'b3asnego naszyjnika. Nast\'eapnego dnia per\'b3y te mia\'b3y zosta\'e6
 sprzedane na aukcji. Ponadto przewidziano liczne wyst\'eapy i inne atrakcje na \'9cwie\'bfym powietrzu.
\par Jane przyby\'b3a do Anchester wcze\'9cniej jako panna Montresor. Ubrana by\'b3a w suknie koloru p\'b3omiennej czerwieni, na g\'b3owie mia\'b3a czerwony kapelusik w kszta\'b3cie he\'b3mu, na nogach za\'9c pantofle na wysokich obcasach ze sk\'f3
ry jaszczurcze}{j.
\par }{\f80 Przyjazd Wielkiej Ksi\'ea\'bfnej Pauliny sta\'b3 si\'ea wielkim wydarzeniem. Pod eskort\'b9 uda\'b3a si\'ea na podium, gdzie ma\'b3e dziecko obdarowa\'b3o j\'b9 bukietem r\'f3\'bf. Zainaugurowa\'b3a went\'ea, wyg\'b3aszaj\'b9c kr\'f3tkie, pe\'b3
ne wdzi\'eaku przem\'f3wienie. Towarzyszy\'b3 jej hrabia Strepticz i ksi\'ea\'bfna Popore\'f1ska.
\par Mia\'b3a na sobie sukni\'ea, kt\'f3r\'b9 Jane ju\'bf widzia\'b3a - bia\'b3\'b9 w wyrazisty czarny dese\'f1. Jej czarny kapelusz w kszta\'b3cie he\'b3mu zdobi\'b3 p\'eak czarnych pi\'f3r, zwieszaj\'b9cych si\'ea z rondka, oraz koronkowa woalka zakrywaj\'b9
ca p\'f3\'b3 twarzy. Jane u\'9cmiechn\'ea\'b3a si\'ea do siebie.
\par Wielka Ksi\'ea\'bfna obesz\'b3a kiermasz, zatrzymuj\'b9c si\'ea przy ka\'bfdym stoisku, i naby\'b3a kilka rzeczy z wyrazem niezm\'b9conej \'b3askawo\'9cci na twarzy. Nast\'eapnie poczyni\'b3a przygotowania do odjazdu.
\par Jane bezzw\'b3ocznie podj\'ea\'b3a si\'ea swej roli. Poprosi\'b3a ksi\'ea\'bfn\'b9 Popore\'f1ska o przedstawienie jej Wielkiej Ksi\'ea\'bfnej.
\par - Ach, oczywi\'9ccie! - powiedzia\'b3a Paulina d\'9fwi\'eacznym g\'b3osem. - Panna Montresor, przypominam sobie to nazwisko. Jak s\'b9dz\'ea, ameryka\'f1ska dziennikarka. Wiele zrobi\'b3a dla naszej sprawy. Ch\'eatnie udziel\'ea jej kr\'f3t
kiego wywiadu. Czy jest tu jakie\'9c miejsce, gdzie nikt nie b\'eadzie nam przeszkadza\'b3?
\par Natychmiast oddano do dyspozycji Wielkiej Ksi\'ea\'bfnej salonik, a hrabia Strepticz zosta\'b3 pos\'b3any po pann\'ea Montresor. Gdy tylko wyszed\'b3, w obecno\'9cci ksi\'ea\'bfnej Popore\'f1skiej dokona}{no szybkiej zmiany stroj\'f3w.
\par }{\f80 Trzy minuty p\'f3\'9fniej otworzy\'b3y si\'ea drzwi i pojawi\'b3a si\'ea w nich Wielka Ksi\'ea\'bfna, trzymaj\'b9c przy twarzy bukiecik r\'f3\'bf.
\par Przes\'b3a\'b3a zebranym \'b3askawe uk\'b3ony, zamieni\'b3a po francusku kilka s\'b3\'f3w po\'bfegnania z hrabin\'b9 Anchester, po czym wysz\'b3a i wsiad\'b3a do czekaj\'b9cego na ni\'b9 samochodu. Ksi\'ea\'bfna Popore\'f1ska zaj\'ea\'b3
a miejsce obok niej i samoch\'f3d ruszy\'b3.
\par - Za\'b3atwione - odezwa\'b3a si\'ea Jane. - Zastanawiam si\'ea, jak sobie radzi panna Montresor.
\par - Nikt jej nie zauwa\'bfy. Wyjdzie po cichu.
\par - Zapewne - zgodzi\'b3a si\'ea Jane. - Spisa\'b3am si\'ea nie\'9fle, prawda?
\par - Zagra\'b3a pani sw\'b9 rol\'ea bardzo przekonywaj\'b9co.
\par }{- Dlaczego hrabia z nami nie jedzie?
\par }{\f80 - Musia\'b3 pozosta\'e6. Kto\'9c powinien czuwa\'e6 nad bezpiecze\'f1stwem Jej Wysoko\'9cci.
\par - Mam nadziej\'ea, \'bfe nikt nie rzuci bomby - rzek\'b3a Jane z obaw\'b9 w g\'b3osie. - Ej, dlaczego skr\'eacamy z g\'b3\'f3wnej drogi?
\par Samoch\'f3d  zwi\'eakszy\'b3  pr\'eadko\'9c\'e6  i  pop\'eadzi\'b3  boczn\'b9 drog\'b9.
\par Jane podskoczy\'b3a i wystawiaj\'b9c g\'b3ow\'ea przez okno, zacz\'ea\'b3a upomina\'e6 kierowc\'ea. Ten jednak roze\'9cmia\'b3 si\'ea tylko i jeszcze przy\'9cpieszy\'b3. Dziewczyna opad\'b3a na siedzenie.
\par - Wasi szpiedzy mieli racj\'ea - roze\'9cmia\'b3a si\'ea. - Sta\'b3o si\'ea. S\'b9dz\'ea, \'bfe im d\'b3u\'bfej wytrwam, tym bezpieczniej dla Wielkiej Ksi\'ea\'bfnej. W ka\'bfdym razie musimy da\'e6 jej czas, aby spokojnie wr\'f3ci\'b3a do Londynu.
\par W obliczu niebezpiecze\'f1stwa poczu\'b3a przyp\'b3yw odwagi. Nie u\'9cmiecha\'b3a jej si\'ea perspektywa pod\'b3o\'bfenia bomby, ale ten rodzaj przygody przemawia\'b3 do jej sportowego ducha.
\par Nagle, z piskiem opon, samoch\'f3d stan\'b9\'b3 w miejscu. Wyskoczy\'b3 z niego jaki\'9c m\'ea\'bfczyzna. W r\'eaku trzyma\'b3 rewolwer.
\par - R\'eace do g\'f3ry! - warkn\'b9\'b3.
\par Ksi\'ea\'bfna Popore\'f1ska szybko wykona\'b3a rozkaz, ale Jane spojrza\'b3a tylko na napastnika z pogard\'b9 i zatrzyma\'b3a r\'eace na kolanach.
\par - Prosz\'ea go spyta\'e6 o cel tego zamachu - odezwa\'b3a si\'ea po francusku do swej towarzyszki.
\par Zanim jednak ksi\'ea\'bfna zdo\'b3a\'b3a otworzy\'e6 usta, m\'ea\'bfczyzna wyrzuci\'b3 z siebie potok s\'b3\'f3w w jakim\'9c obcym j\'eazyku.
\par Nic nie rozumiej\'b9c, Jane wzruszy\'b3a ramionami i nie powiedzia\'b3a ani s\'b3owa. Tymczasem z samochodu wysiad\'b3 szofer i przy\'b3\'b9czy\'b3 si\'ea do nieznajomego napastnika.
\par }{- Czy znakomita dama raczy w}{\f80 ysi\'b9\'9c\'e6? - zapyta\'b3 u\'9cmiechaj\'b9c si\'ea szeroko.
\par Zas\'b3aniaj\'b9c kwiatami twarz, Jane opu\'9cci\'b3a samoch\'f3d. Ksi\'ea\'bfna Popore\'f1ska posz\'b3a w jej \'9clady.
\par - Znakomita dama zechce p\'f3j\'9c\'e6 t\'eady?
\par Nie zwracaj\'b9c uwagi na bezczelno\'9c\'e6 i kpin\'ea w g\'b3osie nieznajomego m\'ea\'bfczyzny, Jane bez sprzeciwu uda\'b3a si\'ea w kierunku niskiego, pospolicie wygl\'b9daj\'b9cego domku, kt\'f3ry znajdowa\'b3 si\'ea jakie\'9c sto metr\'f3
w od miejsca, w kt\'f3rym zatrzymano samoch\'f3d. Droga ko\'f1czy\'b3a si\'ea na bramie i podje\'9fdzie prowadz\'b9cym do tego niew\'b9tpliwie opustosza\'b3ego domostwa.
\par M\'ea\'bfczyzna, ci\'b9gle wymachuj\'b9c broni\'b9, szed\'b3 z ty\'b3u za dwiema kobietami. Kiedy weszli po schodach na g\'f3r\'ea, szybko wysun\'b9\'b3 si\'ea do przodu i zamaszy\'9ccie otworzy\'b3 drzwi po lewej stronie. By\'b3 tam pusty pok\'f3j, do kt
\'f3rego, zapewne specjalnie, wniesiono st\'f3\'b3 i dwa krzes\'b3}{a.
\par }{\f80 Jane wesz\'b3a do \'9crodka i usiad\'b3a. Anna Michaj\'b3owna pod\'b9\'bfy\'b3a za ni\'b9. M\'ea\'bfczyzna z hukiem zatrzasn\'b9\'b3 drzwi i przekr\'eaci\'b3 klucz.
\par Jane zbli\'bfy\'b3a si\'ea do okna i wyjrza\'b3a.
\par - Oczywi\'9ccie mog\'b3abym wyskoczy\'e6 - stwierdzi\'b3a.
\par - Ale daleko nie uciekn\'ea. Musimy chwilowo tu pozosta\'e6 i zrobi\'e6 z tego jak najlepszy u\'bfytek. Zastanawiam si\'ea, czy dadz\'b9 nam co\'9c do jedzenia?
\par Oko\'b3o p\'f3\'b3 godziny p\'f3\'9fniej otrzyma\'b3a odpowied\'9f na swoje pytanie.
\par Wniesiono i postawiono na stole du\'bf\'b9 misk\'ea paruj\'b9cej zupy. Do tego dwa kawa\'b3}{ki czerstwego chleba.
\par }{\f80 - Niezbyt to wykwintne jedzenie dla arystokracji - za\'bfartowa\'b3a Jane, kiedy zn\'f3w zamkni\'eato drzwi. - Czy pani skosztuje pierwsza, czy ja?
\par Ksi\'ea\'bfna Popore\'f1ska ze wstr\'eatem odrzuci\'b3a pomys\'b3 jedzenia.
\par - Jak\'bfe mog\'b3abym je\'9c\'e6? Kto wie, w jakim niebezpiecze\'f1stwie mo\'bfe by\'e6 moja pani?
\par - Nic jej nie grozi - odpar\'b3a Jane. - Martwi\'ea si\'ea raczej o siebie. Ci ludzie nie b\'ead\'b9 zachwyceni, kiedy zorientuj\'b9 si\'ea, \'bfe schwytali niew\'b3a\'9cciw\'b9 osob\'ea. Doprawdy mog\'b9 by\'e6 bardzo nieprzyjemni. Postaram si\'ea udawa
\'e6 wynios\'b3\'b9 Wielk\'b9 Ksi\'ea\'bfn\'b9, ale dam drapaka, jak tylko pojawi si\'ea mo\'bfliwo\'9c\'e6.
\par Ksi\'ea\'bfna Popore\'f1ska nie raczy\'b3a odpowiedzie\'e6.
\par Jane by\'b3a g\'b3odna, wi\'eac zjad\'b3a ca\'b3\'b9 zup\'ea. Mia\'b3a dziwny smak, ale by\'b3a gor\'b9ca i aromatyczna.
\par Po chwili zachcia\'b3o jej si\'ea spa\'e6. Mia\'b3a wra\'bfenie, \'bfe ksi\'ea\'bfna Popore\'f1ska cicho pochlipuje. Jane usadowi\'b3a si\'ea na swym niewygodnym krze\'9cle w mo\'bfliwie najdogodniejszej pozycji, po czym g\'b3owa jej opad\'b3a.
\par Zasn\'ea\'b3a.
\par Jane drgn\'ea\'b3a i przebudzi\'b3a si\'ea. Odnios\'b3a wra\'bfenie, \'bfe spa\'b3a niesko\'f1czenie d\'b3ugo. Czu\'b3a si\'ea niedobrze i oci\'ea\'bfale.
\par Raptem dostrzeg\'b3a co\'9c, co przywr\'f3ci\'b3o jej natychmiast pe\'b3n\'b9 przytomno\'9c\'e6.
\par Mia\'b3a na sobie ogni\'9ccie czerwon\'b9 sukienk\'ea w wypuk\'b3y wzorek.
\par Wyprostowa\'b3a si\'ea i rozejrza\'b3a wok\'f3\'b3. Tak, nadal przebywa\'b3a w tym samym opustosza\'b3ym domu. Wszystko wygl\'b9da\'b3o dok\'b3adnie tak samo, jak w momencie, gdy zasypia\'b3a - z wyj\'b9tkiem dw\'f3ch szczeg\'f3\'b3\'f3
w. Po pierwsze, na s\'b9siednim krze\'9cle nie siedzia\'b3a ju\'bf ksi\'ea\'bfna Popore\'f1ska. Drugim szczeg\'f3\'b3em by\'b3a zagadkowa zmiana jej stroju.
\par - To mi si\'ea nie mog\'b3o przy\'9cni\'e6 - powiedzia\'b3a Jane. - Je\'9cli wszystko by\'b3oby snem, nie znajdowa\'b3abym si\'ea tutaj.
\par Wyjrza\'b3a przez okno i poczyni\'b3a kolejne spostrze\'bfenie. Gdy zasypia\'b3a, do pokoju wpada\'b3y promienie s\'b3o\'f1ca. Teraz za\'9c dom rzuca\'b3 g\'b3\'eaboki cie\'f1 na o\'9cwietlony s\'b3o\'f1cem podjazd.
\par Okna wychodz\'b9 na zach\'f3d, pomy\'9cla\'b3a. Zasn\'ea\'b3am po po\'b3udniu. Wi\'eac teraz musi by\'e6 poranek nast\'eapnego dnia. Do zupy wsypano narkotyk. A wi\'eac... och, sama nie wiem. To czyste szale\'f1stwo.
\par Wsta\'b3a i podesz\'b3a do drzwi. By\'b3y otwarte. Przeszuka\'b3a dom. Wsz\'eadzie by\'b3o cicho i pusto.
\par Przy\'b3o\'bfy\'b3a r\'eak\'ea do bol\'b9cego czo\'b3a i usi\'b3owa\'b3a skupi\'e6 my\'9cli.
\par Po chwili ko\'b3o wej\'9cciowych drzwi zauwa\'bfy\'b3a podart\'b9 gazet\'ea. Rzuci\'b3y jej si\'ea w oczy wielkie nag\'b3\'f3wki.
\par Ameryka\'f1ska z\'b3odziejka w Anglii, przeczyta\'b3a. Dziewczyna w czerwonej sukience. Sensacyjna grabie\'bf na wencie }{w Orion House.
\par }{\f80 Jane chwiejnym krokiem wysz\'b3a na s\'b3o\'f1ce. Usiad\'b3a na schodkach i w miar\'ea czytania oczy jej robi\'b3y si\'ea coraz szersze.
\par W chwil\'ea po odje\'9fdzie Wielkiej Ksi\'ea\'bfnej Pauliny, trzej m\'ea\'bfczy\'9fni i dziewczyna w czerwonej sukience wyj\'eali bro\'f1 i bez przeszk\'f3d sterroryzowali go\'9cci. Zabrali sto pere\'b3
 i uciekli szybkim sportowym samochodem. Do tej pory nie natrafiono na ich \'9clad.
\par W wiadomo\'9cciach z ostatniej chwili (by\'b3o to wieczorne wydanie gazety) wyja\'9cniono w kilku s\'b3owach, \'bfe \'84z\'b3odziejka w czerwonej sukni\'94 zatrzyma\'b3a si\'ea w hotelu Blitz jako panna Montresor z Nowego Jorku.
\par - Oszukano mnie - skonstatowa\'b3a Jane. - Wystrychni\'eato na dudka. Ca\'b3y czas wiedzia\'b3am, \'bfe gdzie\'9c musi si\'ea kry\'e6 pu\'b3apka.
\par Nagle wzdrygn\'ea\'b3a si\'ea. W powietrzu rozleg\'b3 si\'ea dziwny d\'9fwi\'eak. By\'b3 to g\'b3os m\'ea\'bfczyzny, kt\'f3ry powtarza\'b3 w k\'f3\'b3ko jedno s\'b3owo.
\par - Cholera - m\'f3wi\'b3. - Cholera. - I zn\'f3w: - Cholera.
\par G\'b3os ten wywar\'b3 na Jane wstrz\'b9saj\'b9ce wra\'bfenie. Zbieg\'b3a po schodach. W k\'b9cie pod schodami le\'bfa\'b3 m\'b3ody m\'ea\'bfczyzna. Usi\'b3owa\'b3 unie\'9c\'e6 g\'b3ow\'ea z ziemi. Jane odnios\'b3a wra\'bfenie, \'bfe jego twarz by\'b3
a jedn\'b9 z najmilszych twarzy, jakie kiedykolwiek widzia\'b3a. By\'b3a piegowata i mia\'b3a nieco figlarny wyraz.
\par - Cholerna g\'b3owa - powt\'f3rzy\'b3 m\'b3ody cz\'b3owiek. - Niech to diabli. Ja...
\par Urwa\'b3 i wpatrywa\'b3 si\'ea w Jane.
\par - Chyba \'9cni\'ea - powiedzia\'b3 cicho.
\par - Te\'bf tak my\'9cla\'b3am - odpar\'b3a Jane. - Ale to nie sen. Co si\'ea sta\'b3o z pana g\'b3ow\'b9?
\par - Kto\'9c mnie uderzy\'b3. Na szcz\'ea\'9ccie jest twarda. - Z wysi\'b3kiem przybra\'b3 siedz\'b9c\'b9 pozycj\'ea i skrzywi\'b3 twarz. - Mam nadziej\'ea, \'bfe wkr\'f3tce m\'f3j m\'f3zg zacznie pracowa\'e6. Jak widz\'ea
, nadal przebywam w tym samym miejscu.
\par - Sk\'b9d si\'ea pan tu wzi\'b9\'b3? - zapyta\'b3a Jane z zaciekawieniem.
\par - To d\'b3uga historia. Ale, ale... nie jest pani Wielk\'b9 Ksi\'ea\'bfn\'b9 jak-jej-tam, nieprawda\'bf?
\par - Nie. Jestem zwyczajn\'b9 Jane Cleveland.
\par - W \'bfadnym wypadku nie jest pani zwyczajna - powiedzia\'b3 m\'b3ody cz\'b3owiek, patrz\'b9c na ni\'b9 ze szczerym podziwem.
\par Jane zarumieni\'b3a si\'ea.
\par - Powinnam panu chyba przynie\'9c\'e6 troch\'ea wody lub czego\'9c podobnego? - zapyta\'b3a niepewnie.
\par - Tak si\'ea na og\'f3\'b3 robi - przyzna\'b3 m\'b3ody cz\'b3owiek.
\par - Jednak wola\'b3bym whisky, je\'9cli gdzie\'9c tu jest.
\par Jane nie mog\'b3a znale\'9f\'e6 whisky. M\'b3ody cz\'b3owiek wypi\'b3 g\'b3\'eaboki haust wody i o\'9cwiadczy\'b3, \'bfe czuje si\'ea lepiej.
\par - Mam opowiedzie\'e6 swoje przygody, czy najpierw pani? - zapyta\'b3.
\par }{- Pan pierwszy.
\par }{\f80 - Nie ma tu nic nadzwyczajnego. Zauwa\'bfy\'b3em, \'bfe Wielka Ksi\'ea\'bfna przysz\'b3a na przyj\'eacie w pantoflach na niskich obcasach, a wysz\'b3a na wysokich. Wyda\'b3o to mi si\'ea troch\'ea dziwne. Nie lubi\'ea dziwnych spraw. Pojecha\'b3
em za samochodem na swoim motorze - ci\'b9gn\'b9\'b3 - i widzia\'b3em, jak wprowadzono pani\'b9 do domu. Jakie\'9c dziesi\'ea\'e6 minut p\'f3\'9fniej p\'eadem nadjecha\'b3 sportowy w\'f3z. Wysiad\'b3a z niego dziewczyna w czerwonej sukience i trzej m\'ea
\'bfczy\'9fni. Mia\'b3a na nogach pantofle na niskich obcasach. Weszli do domu. Wkr\'f3tce potem dama na p\'b3askich obcasach wysz\'b3a, ubrana w bia\'b3o-czarn\'b9 kreacj\'ea, i odjecha\'b3
a tym pierwszym samochodem w towarzystwie leciwej damulki i wysokiego m\'ea\'bfczyzny z jasn\'b9 brod\'b9. Pozostali odjechali sportowym samochodem. Pomy\'9cla\'b3em, \'bfe wszyscy uciekli i usi\'b3owa\'b3em dosta\'e6 si\'ea przez okno, \'bfeby pani\'b9
 oswobodzi\'e6, kiedy kto\'9c z ty\'b3u uderzy\'b3 mnie w g\'b3ow\'ea. To wszystko. Kolej na pani\'b9.
\par Jane zrelacjonowa\'b3a swoje przygody.
\par - Szcz\'ea\'9cliwie si\'ea dla mnie z\'b3o\'bfy\'b3o, \'bfe pan nas \'9cledzi\'b3 - zako\'f1czy\'b3a. - W przeciwnym razie, zdaje pan sobie spraw\'ea, w jakich okropnych bym by\'b3a tarapatach? Wielka Ksi\'ea\'bfna mia\'b3a doskona\'b3e alibi. Opu\'9cci
\'b3a went\'ea, zanim dokonano napadu, i przyjecha\'b3a swoim samochodem do Londynu. Czy ktokolwiek uwierzy\'b3by w moj\'b9 fantastyczn\'b9 i nieprawdopodobn\'b9 histori\'ea?
\par - Nigdy w \'bfyciu - przyzna\'b3 m\'b3ody cz\'b3owiek z przekonaniem.
\par }{Byl}{\f80 i tak zaj\'eaci swoimi opowie\'9cciami, \'bfe nie zwa\'bfali na otoczenie. Tote\'bf teraz z lekkim przera\'bfeniem wpatrywali si\'ea w m\'ea\'bfczyzn\'ea o smutnej twarzy, kt\'f3ry sta\'b3, opieraj\'b9c si\'ea o \'9ccian\'ea domu. Skin\'b9\'b3
 im na powitanie.
\par - Bardzo interesuj\'b9ce - skomentowa\'b3.
\par }{- Kim pan je}{\f80 st? - zapyta\'b3a Jane. W oczach powa\'bfnego cz\'b3owieka pojawi\'b3 si\'ea lekki b\'b3ysk.
\par - Detektyw inspektor Farrell - odpowiedzia\'b3 uprzejmie. - Z wielk\'b9 uwag\'b9 wys\'b3ucha\'b3em pa\'f1skiego opowiadania i tej oto m\'b3odej damy. By\'e6 mo\'bfe mieliby\'9cmy pewne problemy, aby uwierzy\'e6 w jej histori\'ea
, gdyby nie jedna lub dwie okoliczno\'9cci.
\par }{- Mianowicie?
\par }{\f80 - Ot\'f3\'bf, dowiedzieli\'9cmy si\'ea dzi\'9c rano, \'bfe prawdziwa Wielka Ksi\'ea\'bfna uciek\'b3a z Pary\'bfa ze swoim szoferem. Jane zapar\'b3o dech w piersiach.
\par - A poza tym - ci\'b9gn\'b9\'b3 inspektor - wiedzieli\'9cmy, \'bfe ta ameryka\'f1ska z\'b3odziejka przyby\'b3a do Anglii i spodziewali\'9cmy si\'ea jakiego\'9c wyczynu. Zgarniemy ich niebawem, obiecuj\'ea wam. Przepraszam na moment.
\par Wbieg\'b3 po schodkach do domu.
\par - Dzi\'eaki Bogu! - westchn\'ea\'b3a Jane z ulg\'b9. - To bardzo roztropne z pana strony, \'bfe zwr\'f3ci\'b3 pan uwag\'ea na buty - doda\'b3a znienacka.
\par - Nic wielkiego. - M\'b3ody cz\'b3owiek zbagatelizowa\'b3 spraw\'ea. - Mia\'b3em do czynienia z t\'b9 bran\'bf\'b9 od dziecka. M\'f3j ojciec jest swego rodzaju kr\'f3lem but\'f3w. Chcia\'b3, \'bfebym poszed\'b3 w jego \'9clady; o\'bfeni\'b3 si\'ea
 i ustatkowa\'b3. Co\'9c w tym gu\'9ccie. Nie mia\'b3 na wzgl\'eadzie nikogo konkretnego, chodzi\'b3o po prostu o zasad\'ea. Ale ja - westchn\'b9\'b3 - chcia\'b3em zosta\'e6 artyst\'b9.
\par - Tak mi przykro - odezwa\'b3a si\'ea uprzejmie Jane.
\par - Pr\'f3bowa\'b3em przez sze\'9c\'e6 lat. Nie ma co si\'ea oszukiwa\'e6. Jestem kiepskim malarzem. Mam wielk\'b9 ochot\'ea to rzuci\'e6 i wr\'f3ci\'e6 do domu jak syn marnotrawny. Czeka na mnie dobra posada.
\par - Praca to wa\'bfna rzecz - zgodzi\'b3a si\'ea Jane z zadum\'b9 w g\'b3osie. - Czy nie m\'f3g\'b3by pan za\'b3atwi\'e6 mi jakiej\'9c w bran\'bfy obuwniczej?
\par - M\'f3g\'b3bym ofiarowa\'e6 pani co\'9c znacznie lepszego, je\'9cli si\'ea pani zgodzi.
\par }{- Och, co takiego?
\par }{\f80 - Mniejsza z tym. Powiem pani p\'f3\'9fniej. Widzi pani, a\'bf do wczoraj nie spotka\'b3em dziewczyny, kt\'f3r\'b9 chcia\'b3bym po\'9clubi\'e6.
\par - A\'bf do wczoraj?
\par - Na wencie. Tam j\'b9 zobaczy\'b3em, t\'ea jedn\'b9 jedyn\'b9. Spojrza\'b3 znacz\'b9co na }{Jane.
\par }{\f80 - Jak\'bfe \'9clicznie wygl\'b9daj\'b9 te ostr\'f3\'bfki - wtr\'b9ci\'b3a po\'9cpiesznie Jane, mocno si\'ea rumieni\'b9c.
\par - To s\'b9 \'b3ubiny - sprostowa\'b3 m\'b3ody cz\'b3owiek.
\par - To nie ma znaczenia - powiedzia\'b3a Jane.
\par - \'afadnego - zgodzi\'b3 si\'ea i przysun\'b9\'b3 do niej odrobin\'ea bli\'bfej.
\par }\pard\plain \s21\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \b\fs28\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\page Owocna niedziela
\par }\pard\plain \ql \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\aspalpha\aspnum\faauto\adjustright\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {
\par }\pard\plain \s22\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f80 - Ojej, naprawd\'ea uwa\'bfam, \'bfe jest cudownie - powt\'f3rzy\'b3
a panna Dorothy Pratt po raz czwarty. - Wiele bym da\'b3a, \'bfeby ta stara j\'eadza mog\'b3a mnie teraz zobaczy\'e6. Ona i ten jej ca\'b3y James!
\par \'84Stara j\'eadza\'94, czyli pani Mackenzie Jones, o kt\'f3rej w\'b3a\'9cnie zjadliwie wspomnia\'b3a Dorothy, by\'b3a jej wielce szanown\'b9 chlebodawczyni\'b9. Mia\'b3a wyrobione pogl\'b9dy na temat imion odpowiednich dla pokoj\'f3wek, w zwi\'b9
zku z czym z miejsca odrzuci\'b3a imi\'ea Dorothy na korzy\'9c\'e6 pogardzanego przez pann\'ea Pratt jej drugiego imienia - Jane.
\par }{Towar}{\f80 zysz panny Pratt nie odpowiedzia\'b3 od razu z przyczyn jak najbardziej uzasadnionych. Je\'9cli kupi\'b3o si\'ea ma\'b3ego austina z czwartej r\'eaki za sum\'ea dwudziestu funt\'f3w i dopiero drugi raz wyjecha\'b3o nim na przeja\'bfd\'bfk
\'ea, ca\'b3\'b9 uwag\'ea z konieczno\'9cci koncentruje si\'ea na nie\'b3atwym zadaniu u\'bfywania dw\'f3ch r\'b9k i n\'f3g naraz, stosownie do rodz\'b9cych si\'ea potrzeb chwili.
\par - Uff! - westchn\'b9\'b3 pan Edward Palgrove, przezwyci\'ea\'bfaj\'b9c trudno\'9cci przy akompaniamencie okropnego, zgrzytliwego d\'9fwi\'eaku, kt\'f3ry rasowego kierowc\'ea przyprawi\'b3by o b\'f3l z\'eab}{\'f3w.
\par }{\f80 - No c\'f3\'bf, nie jeste\'9c zbyt rozmowny - poskar\'bfy\'b3a si\'ea Dorothy.
\par Pan Palgrove nie musia\'b3 odpowiada\'e6, poniewa\'bf w tej samej chwili kierowca autobusu posy\'b3a\'b3 mu g\'b3o\'9cn\'b9 i soczyst\'b9 wi\'b9zank\'ea.
\par - Do licha, co za tupet! - obruszy\'b3a si\'ea panna Pratt,
\par }{- Niechby sam po}{\f80 m\'eaczy\'b3 si\'ea z takimi hamulcami! - rzuci\'b3 cierpko jej uroczy adorator.
\par - Nie dzia\'b3aj\'b9?
\par - Mo\'bfna wciska\'e6 do upad\'b3ego w\'b3a\'9cciwie bez skutku - odpar\'b3 pan Palgrove.
\par - Ojej, Ted, nie mo\'bfna oczekiwa\'e6 cud\'f3w za dwadzie\'9ccia funt\'f3w. Ostatecznie mamy prawdziwy samoch\'f3d, jest niedzielne popo\'b3udnie i tak jak wszyscy wyje\'bfd\'bfamy z miasta.
\par Rozleg\'b3 si\'ea kolejny skrzyp i zgrzyt.
\par - Ach! - odezwa\'b3 si\'ea Ted zarumieniony z rado\'9cci.
\par - Posz\'b3o znacznie lepiej.
\par - Prowadzisz wspaniale - powiedzia\'b3a Dorothy z podziwem.
\par O\'9cmielony kobiec\'b9 pochwa\'b3\'b9, pan Palgrove usi\'b3owa\'b3 z rozp\'eadem przemkn\'b9\'e6 Hammersmith Broadway, za co zosta\'b3 srogo upomniany przez policjanta.
\par - Doprawdy nigdy nie rozumiem - powiedzia\'b3a Dorothy, kiedy ju\'bf nieco spokojniej jechali w kierunku Hammersmith Bridge - o co chodzi policji. Powinni by\'e6 troch\'ea grzeczniejsi po tym wszystkim, co si\'ea o nich ostatnio m\'f3wi\'b3o.
\par - Tak czy owak, nie chcia\'b3em jecha\'e6 t\'b9 drog\'b9 - wtr\'b9ci\'b3 Edward ze smutkiem. - Wola\'b3em zrobi\'e6 rajd Great West Road.
\par - I na pewno wpad\'b3by\'9c w pu\'b3apk\'ea - zauwa\'bfy\'b3a Dorothy. - Pewnego dnia to si\'ea przytrafi\'b3o memu panu. Pi\'ea\'e6 funt\'f3w i strata czasu.
\par - Mimo wszystko policjanci nie s\'b9 tacy \'9fli - powiedzia\'b3 Edward wspania\'b3omy\'9clnie. - Tak samo wal\'b9 w bogatych. Nie ma przywilej\'f3w. W\'9cciekam si\'ea na my\'9cl o tych bogaczach, kt\'f3rzy wchodz\'b9 sobie do sklepu i bez kiwni\'ea
cia palcem kupuj\'b9 dwa rolls-royce'y. To nie w porz\'b9dku. Jestem tak samo dobry jak oni.
\par - A bi\'bfuteria... - rozmarzy\'b3a si\'ea Dorothy. - Te sklepy przy Bond Street pe\'b3ne brylant\'f3w, pere\'b3 i B\'f3g wie czego jeszcze! A ja ze sznurkiem pere\'b3 od Woolwortha!
\par Pogr\'b9\'bfy\'b3a si\'ea w smutnych rozmy\'9claniach nad swoj\'b9 kondycj\'b9, co pozwoli\'b3o Edwardowi ca\'b3\'b9 uwag\'ea po\'9cwi\'eaci\'e6 prowadzeniu pojazdu. Wstrz\'b9\'9cni\'eaty k\'b3\'f3tni\'b9 z policjantem, jecha\'b3
 teraz po linii najmniejszego oporu; je\'9cli tylko nadarza\'b3a si\'ea sposobno\'9c\'e6, wl\'f3k\'b3 si\'ea w ogonie jakiego\'9c innego wozu.
\par Tym sposobem wkr\'f3tce zjecha\'b3 w boczn\'b9, poln\'b9 drog\'ea, za kt\'f3rej odkrycie wielu do\'9cwiadczonych kierowc\'f3w odda\'b3oby dusz\'ea.
\par - Do\'9c\'e6 sprytnie uda\'b3o mi si\'ea skr\'eaci\'e6 z g\'b3\'f3wnej drogi - pochwali\'b3 si\'ea Edward, przypisuj\'b9c sobie ca\'b3\'b9 zas\'b3ug\'ea.
\par - Jak po ma\'9cle - powiedzia\'b3a panna Pratt. - I mog\'ea przysi\'b9c, \'bfe stoi tam cz\'b3owiek sprzedaj\'b9cy owoce.
\par Istotnie, na zakr\'eacie sta\'b3 wiklinowy stoliczek z koszykami owoc\'f3w oraz has\'b3em na reklamowanej tablicy: \'84Jedzcie wi\'eacej owoc\'f3w\'94.
\par }{- Po ile? - s}{\f80 pyta\'b3 Edward nie bez obawy w g\'b3osie, kiedy wreszcie zamaszyste zaci\'b9gni\'eacie r\'eacznego hamulca przynios\'b3o po\'bf\'b9dany efekt.
\par - Wspania\'b3e truskawki - zachwala\'b3 sprzedawca. By\'b3 osobnikiem o ma\'b3o poci\'b9gaj\'b9cej powierzchowno\'9cci i z\'b3ym spojrzeniu. 
\par }{- W sam raz dla pa}{\f80 ni. Dojrza\'b3e owoce, dopiero co zerwane. Mam r\'f3wnie\'bf wi\'9cnie. Oryginalne angielskie. \'afyczy sobie pani \'b3ubiank\'ea wi\'9cni?
\par - Wygl\'b9daj\'b9 dorodnie - pochwali\'b3a Dorothy.
\par - S\'b9 wy\'9cmienite - powiedzia\'b3 m\'ea\'bfczyzna ochryple. - Ten koszyk przyniesie pani szcz\'ea\'9ccie. Dwa szylingi, prosz\'ea pana - raczy\'b3 w ko\'f1cu odpowiedzie\'e6 Edwardowi. - Za bezcen. Sam pan stwierdzi, gdy zobaczy pan, co jest w \'9c
rodku.
\par - Wygl\'b9daj\'b9 naprawd\'ea wspaniale - przyzna\'b3a Dorothy.
\par Edward westchn\'b9\'b3 i zap\'b3aci\'b3 dwa szylingi. W umy\'9cle czyni\'b3 kalkulacje: p\'f3\'9fniej herbata, benzyna... no c\'f3\'bf, te niedzielne przeja\'bfd\'bfki nie wypada\'b3y tanio. To by\'b3o najgorsze z dziewczynami! Zawsze musia\'b3y mie\'e6
 wszystko, co zobaczy\'b3y.
\par - Dzi\'eakuje panu - powiedzia\'b3 nieprzyjemnie wygl\'b9daj\'b9cy m\'ea\'bfczyzna. - Ten koszyk wi\'9cni jest o wiele wi\'eacej}{ wart.
\par }{\f80 Edward w\'9cciekle nacisn\'b9\'b3 peda\'b3 i ma\'b3y austin rzuci\'b3 si\'ea w kierunku sprzedawcy wi\'9cni niczym rozw\'9ccieczony owczarek alzacki.
\par - Przepraszam - b\'b9kn\'b9\'b3 Edward. - Zapomnia\'b3em, \'bfe by\'b3 na biegu.
\par - Powiniene\'9c bardziej uwa\'bfa\'e6, kochanie - powiedzia\'b3a Dorothy. - Mog\'b3e\'9c go zrani\'e6.
\par Edward nie skomentowa\'b3. Po przejechaniu kilkuset metr\'f3w dotarli do idealnego miejsca nad brzegiem rzeki. Zostawili samoch\'f3d przy drodze. Usiedli czule przytuleni nad brzegiem i zacz\'eali delektowa\'e6 si\'ea wi\'9cniami. U ich st\'f3p le\'bfa
\'b3a porzucona}{ niedzielna gazeta.
\par }{\f80 - O czym tam pisz\'b9? - spyta\'b3 w ko\'f1cu Edward, k\'b3ad\'b9c si\'ea na plecach i nasuwaj\'b9c kapelusz na twarz, aby ochroni\'e6 oczy przed s\'b3o\'f1cem.
\par Dorothy przerzuci\'b3a wzrokiem nag\'b3\'f3wki.
\par - Pogr\'b9\'bfona w smutku \'bfona. Niezwyk\'b3a historia. Dwadzie\'9ccia osiem os\'f3b uton\'ea\'b3o w zesz\'b3ym tygodniu. \'8cmier\'e6 lotnika. Wstrz\'b9saj\'b9ca kradzie\'bf klejnot\'f3w. Zagin\'b9\'b3 rubinowy naszyjnik o warto\'9cci pi\'ea\'e6dziesi
\'eaciu tysi\'eacy funt\'f3w. Och, Ted, pi\'ea\'e6dziesi\'b9t tysi\'eacy funt\'f3w! Wyobra\'bfasz sobie? - Czyta\'b3a dalej: - Naszyjnik sk\'b3adaj\'b9cy si\'ea z dwudziestu jeden rubin\'f3w, oprawionych w platyn\'ea, zosta\'b3 wys\'b3any z Pary\'bf
a przesy\'b3k\'b9 polecon\'b9. Przy odbiorze okaza\'b3o si\'ea, \'bfe paczka zawiera kilkana\'9ccie kamyk\'f3w, a prawdziwe klejnoty zagin\'ea\'b3y.
\par - Zw\'eadzone na poczcie - orzek\'b3 Edward. - Przypuszczam, \'bfe Francuzi maj\'b9 okropn\'b9 poczt\'ea.
\par - Chcia\'b3abym zobaczy\'e6 taki naszyjnik - westchn\'ea\'b3a Dorothy. - L\'9cni\'b9cy jak krew, go\'b3\'eabia krew, tak okre\'9claj\'b9 len kolor. Zastanawiam si\'ea, jak cz\'b3owiek si\'ea czuje, maj\'b9c na szyi takie cudo.
\par - No c\'f3\'bf, chyba si\'ea tego nigdy nie dowiesz, moja droga - skwitowa\'b3 Edward \'bfartobliwie.
\par - Dlaczego nie? - \'bfachn\'ea\'b3a si\'ea Dorothy. - Nie masz poj\'eacia, do czego potrafi doj\'9c\'e6 dziewczyna. Mo\'bfe p\'f3jd\'ea na scen\'ea.
\par - Dziewczyny, kt\'f3re prowadz\'b9 si\'ea przyzwoicie, nie dochodz\'b9 do niczego - o\'9cwiadczy\'b3 Edward.
\par }{Dor}{\f80 othy ju\'bf otworzy\'b3a usta, aby mu odpowiedzie\'e6, ale opanowa\'b3a si\'ea i tylko powiedzia\'b3a spokojnie:
\par - Podaj mi wi\'9cnie. Zjad\'b3am wi\'eacej ni\'bf ty. Podziel\'ea te, kt\'f3re zosta\'b3y i... O Bo\'bfe, a c\'f3\'bf tu jest na dnie koszyka? - Wyci\'b9gn\'ea\'b3a d\'b3ugi, l\'9cni\'b9cy \'b3a\'f1cuch krwistoczerw}{onych kamieni.
\par }{\f80 Obydwoje wpatrywali si\'ea w niego w os\'b3upieniu.
\par - W koszyku, powiedzia\'b3a\'9c? - odezwa\'b3 si\'ea w ko\'f1cu Edward.
\par Dorothy przytakn\'ea\'b3a.
\par - Dok\'b3adnie na dnie, pod owocami.
\par Zn\'f3w wpatrywali si\'ea w siebie z niedowierzaniem.
\par - Jak my\'9clisz, sk\'b9d on si\'ea tu wzi\'b9\'b3}{?
\par }{\f80 - Nie mam poj\'eacia. To dziwne, Ted,  akurat gdy przeczyta\'b3am w gazecie ten kawa\'b3ek... o rubinach. Edward roze\'9cmia\'b3 si\'ea.
\par - Chyba sobie nie wyobra\'bfasz, \'bfe trzymasz w r\'eaku pi\'ea\'e6dziesi\'b9t tysi\'eacy funt\'f3w?
\par - Powiedzia\'b3am w\'b3a\'9cnie, \'bfe to dziwne. Rubiny oprawione w platyn\'ea. Platyna ma kolor zmatowia\'b3ego srebra, taki jak to. Iskrz\'b9 si\'ea i maj\'b9 zachwycaj\'b9cy kolor, prawda? Zastanawiam si\'ea, ile ich jest? - Policzy\'b3a. - S\'b3
uchaj, dok\'b3adnie dwadzie\'9ccia jeden.
\par - Nie mo\'bfe by\'e6!
\par }{- Tak. Taka sama liczba, o kt\'f3rej pisali w gazecie}{\f80 . Och, Ted, nie my\'9clisz chyba...
\par - To niemo\'bfliwe. - Nie m\'f3wi\'b3 jednak z przekonaniem. - Jest pewien spos\'f3b... Mo\'bfna je zarysowa\'e6 szk\'b3em.
\par - Tak si\'ea sprawdza brylanty. Ale wiesz, Ted, to by\'b3 bardzo dziwny cz\'b3owiek - ten facet z owocami. Paskudnie wygl\'b9da\'b3. I jako\'9c tak dziwnie si\'ea wyrazi\'b3. Powiedzia\'b3, \'bfe w koszyku znajduje si\'ea co\'9c, co jest warte wi\'ea
cej ni\'bf nasze pieni\'b9dze.
\par - Owszem. Ale zastan\'f3w si\'ea, Dorothy, po c\'f3\'bf chcia\'b3by nam dawa\'e6 pi\'ea\'e6dziesi\'b9t tysi\'eacy funt\'f3w?
\par Panna Pratt pokiwa\'b3a g\'b3ow\'b9 ze zniech\'eaceniem.
\par }{- T}{\f80 o wydaje si\'ea bez sensu - zauwa\'bfy\'b3a. - Chyba \'bfe \'9cciga\'b3a go policja.
\par - Policja? - Edward lekko zblad\'b3.
\par - Tak. Tam dalej pisz\'b9, \'bfe \'84policja jest na tropie\'94. Edwardowi przesz\'b3y ciarki po plecach.
\par - Nie podoba mi si\'ea to, Dorothy. Przypu\'9c\'e6my, \'bfe policja p\'f3jdzie naszym \'9cladem.
\par Dorothy patrzy\'b3a na niego oszo\'b3omiona.
\par - Ale przecie\'bf my\'9cmy nic nie zrobili, Ted. Znale\'9fli\'9cmy naszyjnik w koszyku.
\par - To zabrzmi jak g\'b3upia historyjka! Ma\'b3o wiarygodna.
\par - Masz racj\'ea - przyzna\'b3a Dorothy. - Och, Ted, czy naprawd\'ea my\'9clisz, \'bfe to jest w\'b3a\'9cnie t e n naszyjnik? Zupe\'b3nie jak w bajce!
\par - Wcale to nie brzmi bajkowo - powiedzia\'b3 Edward. - Mnie bardziej przypomina histori\'ea, kt\'f3rej bohater, nies\'b3usznie oskar\'bfony, l\'b9duje w Dartmoor na czterna\'9ccie lat.
\par Lecz Dorothy ju\'bf nie s\'b3ucha\'b3a. Zapi\'ea\'b3a naszyjnik na szyi i ocenia\'b3a efekt w ma\'b3ym podr\'eacznym lusterku, kt\'f3re wyj\'ea\'b3a z torebki.
\par - Taki sam mog\'b3aby nosi\'e6 ksi\'ea\'bfna - wyszepta\'b3a przepe\'b3niona zachwytem.
\par - Nie wierz\'ea - rzuci\'b3 Edward gwa\'b3townie. - To imitacja. To musi by\'e6 imitacja!
\par }{- Owszem, kochan}{\f80 ie - powiedzia\'b3a Dorothy, ci\'b9gle poch\'b3oni\'eata swym odbiciem w lustrze. - Bardzo prawdopodobne.
\par - Inaczej by\'b3by to zbyt du\'bfy... zbieg okoliczno\'9cci.
\par - Go\'b3\'eabia krew - wyszepta\'b3a Dorothy.
\par - Bzdura. M\'f3wi\'ea ci, \'bfe bzdura. S\'b3uchaj no, Dorothy... S\'b3yszysz, co ja m\'f3wi\'ea, czy nie?
\par Dorothy od\'b3o\'bfy\'b3a lusterko. Odwr\'f3ci\'b3a si\'ea do Edwarda, jedn\'b9 r\'eak\'b9 przytrzymuj\'b9c rubiny wok\'f3\'b3 szyi.
\par - Jak wygl\'b9dam? - spyta\'b3a.
\par Edward wpatrywa\'b3 si\'ea w dziewczyn\'ea, zapominaj\'b9c o irytacji. Nigdy nie widzia\'b3 takiej Dorothy. Roztacza\'b3a wok\'f3\'b3 siebie aur\'ea sukcesu i kr\'f3lewskiego pi\'eakna. Ten widok by\'b3 dla niego czym\'9c zupe\'b3nie nowym. \'8cwiadomo
\'9c\'e6, \'bfe mia\'b3a na szyi klejnoty warto\'9cci pi\'ea\'e6dziesi\'eaciu tysi\'eacy funt\'f3w sprawi\'b3a, \'bfe sta\'b3a si\'ea inn\'b9 kobiet\'b9. Wygl\'b9da\'b3a wynio\'9cle i godnie niczym Kleopatra, Semiramida i Zen}{obia w jednej osobie.
\par }{\f80 - Wygl\'b9dasz... wygl\'b9dasz... osza\'b3amiaj\'b9co - przyzna\'b3 Edward pokornie.
\par Dorothy roze\'9cmia\'b3a si\'ea. Ten \'9cmiech r\'f3wnie\'bf by\'b3 ca\'b3kowicie inny.
\par - Pos\'b3uchaj - powiedzia\'b3 Edward. - Trzeba co\'9c zrobi\'e6. Musimy odnie\'9c\'e6 naszyjnik na posterunek.
\par }{- Nons}{\f80 ens - zaprotestowa\'b3a Dorothy. - Sam powiedzia\'b3e\'9c przed chwil\'b9, \'bfe ci nie uwierz\'b9 i wsadz\'b9 do wi\'eazienia za kradzie\'bf.
\par - Ale... co innego mo\'bfemy zrobi\'e6?
\par - Zatrzyma\'e6 naszyjnik - o\'9cwiadczy\'b3a nowa Dorothy
\par Edward wpatrywa\'b3 si\'ea w ni\'b9 z niedowierzaniem.
\par - Zatrzyma\'e6? Oszala\'b3a\'9c!
\par - Znale\'9fli\'9cmy go, prawda? Sk\'b9d mogli\'9cmy wiedzie\'e6, ze klejnoty s\'b9 warto\'9cciowe? Zatrzymamy je i b\'ead\'ea je nosi\'b3a.
\par - I z\'b3apie ci\'ea policja. 
\par Dorothy zamy\'9cli\'b3a si\'ea na chwil\'ea.
\par - A wi\'eac sprzedamy je. I b\'eadziesz m\'f3g\'b3 kupi\'e6 rolls-royce'a a nawet dwa rolls-royce'y, ja za\'9c kupi\'ea sobie brylantow\'b9 spink\'ea do w\'b3os\'f3w i par\'ea pier\'9ccionk\'f3w.
\par Edward nie przestawa\'b3 si\'ea gapi\'e6, co w ko\'f1cu dziewczyn\'ea zniecierpliwi\'b3o.
\par - Masz teraz szans\'ea i od ciebie zale\'bfy, czy j\'b9 wykorzystasz. Nie ukradli\'9cmy naszyjnika, tego bym zreszt\'b9 nie pochwali\'b3a. Nawin\'b9\'b3 si\'ea nam sam i prawdopodobnie jest to nasza jedyna szansa zdobycia wszystkiego, czego dusza mo\'bf
e zapragn\'b9\'e6. Czy nie grzeszysz cho\'e6 odrobin\'b9 odwagi, Edwardzie Palgrove?
\par Edward odzyska\'b3 mow\'ea.
\par - Sprzeda\'e6 go, powiadasz? To nie takie proste. Ka\'bfdy jubiler b\'eadzie si\'ea dopytywa\'b3, sk\'b9d wzi\'b9\'b3em ten cholerny naszyjnik.
\par - Tote\'bf nie zaniesiesz go do jubilera. Czy ty nigdy nie czytasz krymina\'b3\'f3w, Ted? P\'f3jdziesz do pasera, oczywi\'9ccie.
\par - A sk\'b9d ja mam zna\'e6 paser\'f3w? Wy}{chowano mnie uczciwie.
\par }{\f80 - M\'ea\'bfczy\'9fni powinni wiedzie\'e6 wszystko - stwierdzi\'b3a Dorothy. - Po to w\'b3a\'9cnie s\'b9.
\par Popatrzy\'b3 na ni\'b9. By\'b3a twarda i nieugi\'eata.
\par - Nigdy bym si\'ea tego po tobie nie spodziewa\'b3 - powiedzia\'b3 cicho.
\par - My\'9cla\'b3am, \'bfe masz wi\'eacej odwagi.
\par Zapad\'b3o milczenie. Po chwili Dorothy wsta\'b3a.
\par - No c\'f3\'bf - rzek\'b3a lekko. - Najlepiej zrobimy wracaj\'b9c do domu.
\par - Chcesz to mie\'e6 na szyi?
\par Dorothy zdj\'ea\'b3a naszyjnik, popatrzy\'b3a na niego z czci\'b9 i wrzuci\'b3a do torebki.
\par - Daj go mnie - powiedzia\'b3 Edward.
\par }{- Nie.
\par - Daj. Zosta}{\f80 \'b3em wychowany uczciwie, moja droga.
\par - A wi\'eac mo\'bfesz dalej post\'eapowa\'e6 uczciwie. Nie musisz mie\'e6 z tym nic wsp\'f3lnego.
\par - Och, oddaj mi go -. zawo\'b3a\'b3 Edward w przyp\'b3ywie odwagi. - Zrobi\'ea, jak zechcesz. Znajd\'ea pasera. M\'f3wisz, \'bfe to jedyna szansa, jak\'b9 kiedykolwiek b\'eadziemy mieli... Uzyskali\'9cmy go uczciwie, kupili\'9c
my za dwa szylingi. To samo robi\'b9 przez ca\'b3e \'bfycie w\'b3a\'9cciciele antykwariat\'f3w, i s\'b9 z tego dumni.
\par - W\'b3a\'9cnie! - pochwali\'b3a Dorothy. - Och, Edwardzie, jeste\'9c wspania\'b3y!
\par Odda\'b3a mu naszyjnik, a on schowa\'b3 go do kieszeni. Czu\'b3 si\'ea podniesiony na duchu, {\*\bkmkstart BM4}{\*\bkmkend BM4}zbudowany w\'b3asn\'b9 postaw\'b9 - prawdziwy facet z krwi i ko\'9cci! W takim nastroju uruchomi\'b3
 austina. Obydwoje byli zbyt podnieceni, aby pami\'eata\'e6 o podwieczorku. W milczeniu jechali do Londynu. Raz, na skrzy\'bfowaniu, kiedy policjant szed\'b3 w ich kierunku, Edwardowi zamar\'b3o serce. Dotarli do domu, cudem unikaj\'b9c nieszcz\'ea\'9c
liwego wypadku.
\par Ostatnie s\'b3owa, kt\'f3re Edward skierowa\'b3 do Dorothy, przepojone by\'b3y awanturniczym duchem.
\par - Damy sobie rad\'ea. Pi\'ea\'e6dziesi\'b9t tysi\'eacy fun}{t\'f3w! To jest tego warte!
\par }{\f80 Ca\'b3\'b9 noc \'9cni\'b3y mu si\'ea {\*\bkmkstart BM5}{\*\bkmkend BM5}lakowe piecz\'eacie oraz wi\'eazienie Dartmoor. Rano wsta\'b3 nieprzytomny i zm\'eaczony. Musia\'b3 znale\'9f\'e6 pasera, a nie mia\'b3 zielonego poj\'eacia, jak si\'ea
 do tego zabra\'e6!
\par W biurze pracowa\'b3 niedbale i dwukrotnie przed lunchem otrzyma\'b3 ostre upomnienie.
\par Jak znale\'9f\'e6 pasera? Wyobra\'bfa\'b3 sobie, \'bfe odpowiednim miejscem b\'eadzie Whitechapel. A mo\'bfe Stepney?
\par Po powrocie z lunchu odebra\'b3 telefon. Us\'b3ysza\'b3 g\'b3os Dorothy - tragiczny i pe\'b3en \'b3ez.
\par - Czy to ty, Ted? Dzwoni\'ea, ale b\'ead\'ea musia\'b3a przerwa\'e6, bo ona mo\'bfe nadej\'9c\'e6 w ka\'bfdej chwili. Ted, niczego nie zrobi\'b3e\'9c, prawda?
\par Edward potwierdzi\'b3.
\par - Pos\'b3uchaj, Ted, nie mo\'bfesz tego zrobi\'e6. Nie spa\'b3am ca\'b3\'b9 noc. To by\'b3o okropne. My\'9cla\'b3am o tym, co napisano w Biblii, \'bfe nie mo\'bfna kra\'9c\'e6. Wczoraj musia\'b3am by\'e6 szalona... naprawd\'ea
 szalona. Ted, kochanie, nie zrobisz niczego, prawda?
\par Czy\'bfby uczucie ulgi ow\'b3adn\'ea\'b3o panem Palgrove? Niewykluczone, w ka\'bfdym razie nie mia\'b3 zamiaru si\'ea do tego przyzna\'e6.
\par - Kiedy o\'9cwiadczam, \'bfe co\'9c zrobi\'ea, to zrobi\'ea - powiedzia\'b3 g\'b3osem, kt\'f3ry m\'f3g\'b3by nale\'bfe\'e6 do supermena o oczach jak ze stali.
\par - Och, Ted, kochanie, nie mo\'bfesz. O Bo\'bfe, ona nadchodzi... Pos\'b3uchaj, Ted, ona wychodzi dzi\'9c wieczorem na kolacj\'ea. Mog\'ea si\'ea z tob\'b9 spotka\'e6. Nie r\'f3b niczego, dop\'f3ki si\'ea ze mn\'b9 nie zobaczysz. 
Czekaj na mnie za rogiem. - G\'b3os jej przerodzi\'b3 si\'ea w anielski szept. - Tak, prosz\'ea pani. To pomy\'b3ka. Proszono o po\'b3\'b9czenie z Boomsburry 0243.
\par Kiedy o sz\'f3stej po po\'b3udniu Edward wyszed\'b3 z biura, jego wzrok przyku\'b3 ogromny nag\'b3\'f3wek:
\par Kradzie\'bf klejnot\'f3w. Osta}{tnie doniesienia.
\par }{\f80 W po\'9cpiechu si\'eagn\'b9\'b3 po pensa. Zr\'eacznie znalaz\'b3 miejsce siedz\'b9ce w wagonie metra i, bezpiecznie schowany w t\'b3umie, zacz\'b9\'b3 gor\'b9czkowo czyta\'e6 zadrukowan\'b9 stron\'ea. Od razu znalaz\'b3 to, czego szuka\'b3. Wyda
\'b3 z siebie st\'b3umiony gwizd.
\par - Ale\'bf ze mni}{e...
\par }{\f80 Po chwili s\'b9siedni akapit zwr\'f3ci\'b3 jego uwag\'ea. Przeczyta\'b3 go dok\'b3adnie, po czym bezwiednie wypu\'9cci\'b3 gazet\'ea z r\'b9k.
\par Punkt \'f3sma czeka\'b3 w um\'f3wionym miejscu na Dorothy. Pojawi\'b3a si\'ea zdyszana i blada, ale niezmiernie urocza.
\par - Niczego nie zrobi\'b3e\'9c, Ted?
\par }{- Ni}{\f80 e zrobi\'b3em. - Wyj\'b9\'b3 rubinowy \'b3a\'f1cuch z kieszeni.
\par - Mo\'bfesz go za\'b3o\'bfy\'e6.
\par - Ale\'bf, Ted...
\par - Policja odzyska\'b3a rubiny i schwyta\'b3a z\'b3odzieja. A teraz przeczytaj to!
\par Podsun\'b9\'b3 jej gazet\'ea pod nos. Dorothy przeczyta\'b3a:
\par }{\i {\*\bkmkstart BM6}{\*\bkmkend BM6}Nowy reklamowy trik
\par Sprytny reklamowy trik}{\i\f80  zastosowa\'b3 dom towarowy Fivepenny Fair, kt\'f3ry zamierza rywalizowa\'e6 ze s\'b3ynnym Woolworthem. Wczoraj sprzedawano koszyki owoc\'f3w i podobne b\'ead\'b9 sprzedawane w ka\'bfd\'b9 niedziel\'ea. W co pi\'ea\'e6dziesi
\'b9tym koszyku znajdzie si\'ea imitacja naszyjnika z drogich kamieni. Te naszyjniki stanowi\'b9 naprawd\'ea wspania\'b3\'b9 okazj\'ea. Wczoraj wywo\'b3a\'b3y wielkie podniecenie i rado\'9c\'e6. Has\'b3o \'84Jedz wi\'eacej owoc\'f3w!\'94 w najbli\'bfsz
\'b9 niedziel\'ea zapewne zrobi furor\'ea. Gratulujemy Fivepenny Fair pomys\'b3owo\'9cci i \'bfyczymy im wiele szcz\'ea\'9ccia w kampanii: \'84Kupuj b}{\i rytyjskie towary!\'94
\par }{\f80 - No c\'f3\'bf... - powiedzia\'b3a Dorothy i po chwili doda\'b3a: - Trudno!
\par - Czu\'b3em to samo - stwierdzi\'b3 Edward. Przechodz\'b9cy m\'ea\'bfczyzna wetkn\'b9\'b3 mu do r\'eaki ulotk\'ea.
\par - We\'9f jedn\'b9, bracie - zach\'eaci\'b3.
\par }{{\*\bkmkstart BM7}{\*\bkmkend BM7}- }{\i\f80 Cnotliwa niewiasta jest wi\'eacej warta ni\'bf rubi}{\i ny}{\f80  - przeczyta\'b3. - Ot\'f3\'bf to! Mam nadziej\'ea, \'bfe to ci\'ea pocieszy.
\par - Nie wiem - odpar\'b3a Dorothy z pow\'b9tpiewaniem.
\par - Wcale nie chc\'ea wygl\'b9da\'e6 jak cnotliwa niewiasta.
\par -  Ale\'bf nie  wygl\'b9dasz  - zaprotestowa\'b3 Edward.
\par - W\'b3a\'9cnie dlatego ten cz\'b3owiek wr\'eaczy\'b3 mi t\'ea ulotk\'ea. Maj\'b9c te rubiny na szyi w og\'f3le nie przypominasz cnotliwej niewiasty.
\par Dorothy roze\'9cmia\'b3a si\'ea szczerze.
\par - Jeste\'9c kochany, Ted - powiedzia\'b3a. - Chod\'9fmy do kina.
\par }\pard\plain \s21\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \b\fs28\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\page Przygoda pana Eastwooda
\par }\pard\plain \ql \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\aspalpha\aspnum\faauto\adjustright\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {
\par }\pard\plain \s22\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f80 Pan Eastwood popatrzy\'b3 w sufit. Potem spojrza\'b3 w d\'f3\'b3 na pod\'b3og\'ea. Stamt\'b9d przesun\'b9\'b3
 wolno wzrok na \'9ccian\'ea po prawej stronie. Nast\'eapnie, z du\'bfym wysi\'b3kiem, jeszcze raz skierowa\'b3 spojrzenie na stoj\'b9c\'b9 przed nim maszyn\'ea do pisania.
\par Dziewiczo bia\'b3a kartka skalana by\'b3a tytu\'b3em wypisanym drukowanymi literami.
\par }{\i {\*\bkmkstart BM8}{\*\bkmkend BM8}Tajemnica drugiego og\'f3rka}{\f80  - oto co tam zosta\'b3o napisane. Chwytliwy tytu\'b3. Anthony Eastwood czu\'b3, \'bfe ka\'bfdy, kto si\'ea z nim zapozna, z miejsca b\'eadzie zaintrygowany. {\*\bkmkstart BM9}
{\*\bkmkend BM9}Tajemnica drugiego og\'f3rka, powiedz\'b9. O czym to mo\'bfe by\'e6? I czytelnicy b\'ead\'b9 oczywi\'9ccie oczarowani lekko\'9cci\'b9 i artyzmem, z jakim \'f3w mistrz krymina\'b3u uknu\'b3 podniecaj\'b9c\'b9 intryg\'ea wok\'f3\'b3
 pospolitego warzywa.
\par No tak, o to w\'b3a\'9cnie chodzi. Anthony Eastwood dobrze wiedzia\'b3, jak powinna wygl\'b9da\'e6 ta opowie\'9c\'e6. K\'b3opot w tym, \'bfe z jakiej\'9c niewyt\'b3umaczalnej przyczyny nie potrafi\'b3 si\'ea do niej zabra\'e6. Zasadnicze elementy krymina
\'b3u to tytu\'b3 i intryga, ca\'b3a reszta to zwyk\'b3e rzemios\'b3o. Zdarza\'b3o si\'ea, \'bfe tytu\'b3 w pewnej mierze sam stanowi\'b3 zacz\'b9tek akcji i potem wszystko sz\'b3o ju\'bf jak po ma\'9cle. Jednak w tym wypadku tytu\'b3 nadal zdobi\'b3 pocz
\'b9tek strony, a dalej nie wy\'b3ania\'b3 si\'ea nawet \'9clad intrygi.
\par Anthony Eastwood zn\'f3w szuka\'b3 wzrokiem inspiracji na suficie, na pod\'b3odze i na tapecie, ale nadal w jego umy\'9cle nic si\'ea nie wyklu\'b3o.
\par - Bohaterk\'ea nazw\'ea Sonia - powiedzia\'b3 Anthony, ponaglaj\'b9c sw\'b9 wyobra\'9fni\'ea. - Sonia, albo mo\'bfe Dolores, b\'eadzie mia\'b3a cer\'ea koloru ko\'9cci s\'b3oniowej, ale nie chorowicie blad\'b9, i oczy jak przepastne jeziora. Bohater za
\'9c b\'eadzie si\'ea nazywa\'b3 George, a mo\'bfe John, co\'9c kr\'f3tkiego i brytyjskiego. Wreszcie ogrodnik... Przypuszczam, \'bfe musi by\'e6 ogrodnik, skoro trzeba w jaki\'9c spos\'f3b wprowadzi\'e6 ten cholerny og\'f3rek. A wi\'eac ogrodnik mo\'bf
e by\'e6, powiedzmy, Szkotem, pe\'b3nym zabawnego pesymizmu w kwestii wczesnych przymrozk\'f3w.
\par Ta metoda czasami skutkowa\'b3a, ale tego poranka by\'b3o zgo\'b3a inaczej. Chocia\'bf Anthony ca\'b3kiem plastycznie potrafi\'b3 wyobrazi\'e6 sobie Soni\'ea, George'a oraz komicznego ogrodnika, jednak jego bohaterowie nie wykazywali najmniejszej ch\'ea
ci do \'bfycia i dzia\'b3ania.
\par Mog\'ea oczywi\'9ccie zamieni\'e6 og\'f3rek na banana, pomy\'9cla\'b3 rozpaczliwie Anthony. Albo na sa\'b3at\'ea lub brukselk\'ea... Brukselka? Mo\'bfe brukselka? By\'b3by to szyfr na Bruksel\'ea. Na przyk\'b3ad: skradzione papiery warto\'9cciowe, gro\'9f
ny }{{\*\bkmkstart BM10}{\*\bkmkend BM10}belgijski baron...
\par }{\f80 Na moment zaja\'9cnia\'b3a mu w g\'b3owie iskierka nadziei, ale szybko zgas\'b3a. Belgijski baron w \'bfaden spos\'f3b nie chcia\'b3 si\'ea zmaterializowa\'e6, a w dodatku Anthony uprzytomni\'b3 sobie, \'bfe wczesne przymrozki niewiele maj\'b9 wsp
\'f3lnego z og\'f3rkami, co definitywnie przekre\'9cla\'b3o spraw\'ea zabawnych uwag szkockiego ogrodnika.
\par - Och! Do licha! - zakl\'b9\'b3 pan Eastwo}{od.
\par }{\f80 Wsta\'b3 i wzi\'b9\'b3 \'84Daily Mail\'94. Niewykluczone, \'bfe w\'b3a\'9cnie wyko\'f1czono kogo\'9c w spos\'f3b na tyle ciekawy, \'bfe m\'f3g\'b3by stanowi\'e6 inspiracj\'ea dla spoconego pisarza. Jednak  poranne  wiadomo\'9cci  dotyczy\'b3y  g
\'b3\'f3wnie  polityki i spraw zagranicznych. Pan Eastwood odrzuci\'b3 gazet\'ea ze wstr\'eatem.
\par Nast\'eapnie, chwyciwszy ze sto\'b3u pierwsz\'b9 z brzegu ksi\'b9\'bfk\'ea, zamkn\'b9\'b3 oczy i po\'b3o\'bfy\'b3 na chybi\'b3 trafi\'b3 palec na jednej ze stron. S\'b3owem wskazanym przez los by\'b3a \'84owca\'94. B\'b3yskawicznie, z o\'9clepiaj\'b9c\'b9
 jasno\'9cci\'b9, Edward Eastwood zobaczy\'b3 oczyma duszy ca\'b3\'b9 histori\'ea. \'8cliczna dziewczyna, kt\'f3rej kochanek zgin\'b9\'b3 na wojnie, wytr\'b9cona z r\'f3wnowagi psychicznej, pasie owce w g\'f3rach Szkocji; nast\'ea
puje mistyczne spotkanie ze zmar\'b3ym kochankiem, a w ostatniej sekwencji owce pas\'b9 si\'ea przy \'9cwietle ksi\'ea\'bfyca - jak w filmie nagrodzonym Oskarem - na \'9cniegu le\'bfy cia\'b3o martwej dziewczyny i wida\'e6 tylko podw\'f3jne \'9clady st
\'f3p...
\par To by\'b3a pi\'eakna historia. Wzdychaj\'b9c, odrzuci\'b3 ten pomys\'b3 i ze smutkiem pokiwa\'b3 g\'b3ow\'b9. Nazbyt dobrze wiedzia\'b3, \'bfe jego wydawca nie \'bfyczy\'b3 sobie takich opowie\'9cci, jakkolwiek pi\'eakne by one by\'b3y. Pragn\'b9\'b3
 otrzyma\'e6 powie\'9c\'e6 (za co zreszt\'b9 zap\'b3aci\'b3 s\'b3on\'b9 zaliczk\'ea) o tajemniczych brunetkach ze sztyletem w sercu oraz nies\'b3usznie podejrzanym m\'b3odzie\'f1cu, kt\'f3ra powinna si\'ea ko\'f1czy\'e6 zaskakuj\'b9cym rozwi\'b9zaniem zag
adki, polegaj\'b9cym na znalezieniu winnego w\'9cr\'f3d najmniej podejrzanych os\'f3b, pomimo istnienia ca\'b3kowicie mylnych przes\'b3anek. A wi\'eac, w rzeczy samej, chodzi\'b3o o }{\i\f80 {\*\bkmkstart BM11}{\*\bkmkend BM11}Tajemnic\'ea drugiego og\'f3
rka}{.
\par }{\f80 \'84A jednak stawiam dziesi\'ea\'e6 do jednego - pomy\'9cla\'b3 Anthony - \'bfe zmieni tytu\'b3 na }{\i\f80 {\*\bkmkstart BM12}{\*\bkmkend BM12}Niebywale odra\'bfaj\'b9ce morderstwo}{\f80 , lub co\'9c w r\'f3wnie okropnym stylu, nie pytaj\'b9
c mnie nawet o zdanie! Och, do diab\'b3a z tym telefonem!\'94 
\par Ze z\'b3o\'9cci\'b9 podszed\'b3 do aparatu i podni\'f3s\'b3 s\'b3uchawk\'ea. W ci\'b9gu ostatniej godziny telefon dzwoni\'b3 dwukrotnie; raz by\'b3a pomy\'b3ka, za drugim razem otrzyma\'b3 zaproszenie na obiad od pewnej damy z towarzystwa, kt\'f3
rej szczerze nie cierpia\'b3, a kt\'f3ra wykazywa\'b3a niezmordowany up\'f3r.
\par - Halo! - warkn\'b9\'b3 do s\'b3uchawki.
\par W odpowiedzi us\'b3ysza\'b3 kobiecy g\'b3os, mi\'eakki i pieszczotliwy g\'b3os z odcieniem cudzoziemskiego akcentu.
\par }{- Czy to ty, kochanie?
\par }{\f80 - Eee... nie wiem - powiedzia\'b3 pan Eastwood ostro\'bfnie. - Kto m\'f3wi?
\par - To ja, Carmen. S\'b3uchaj, kochany, \'9ccigaj\'b9 mnie. Jestem  w  niebezpiecze\'f1stwie.  Musisz  natychmiast przyj\'9c\'e6. To sprawa \'bfycia i \'9cmierci.
\par - Przepraszam - powiedzia\'b3 grzecznie pan Eastwood - ale obawiam si\'ea, \'bfe po\'b3\'b9czono pani\'b9 z niew\'b3a\'9cciwym numerem...
\par Przerwa\'b3a, nim zd\'b9\'bfy\'b3 doko\'f1czy\'e6 zdanie.
\par }{\lang1031\langfe1045\langnp1031 - Madre de Dios! }{\f80 Nadchodz\'b9! Je\'9cli dowiedz\'b9 si\'ea, co robi\'ea, zabij\'b9 mnie. Nie zr\'f3b mi zawodu. Przyjd\'9f natychmiast. Zgin\'ea, je\'9cli nie przyjdziesz. 320 Kirk Street. Has\'b3o brzmi: \'84Og
\'f3rek\'94... Szsz...
\par Us\'b3ysza\'b3 lekki trzask, gdy odwiesza\'b3a s\'b3uchawk\'ea na wide\'b3ki.
\par - Patrzcie, patrzcie - powiedzia\'b3 Anthony Eastwood wielce zaskoczony. - Nie do wiary!
\par }{Wzi}{\f80 \'b9\'b3 s\'b3oiczek z tytoniem i zacz\'b9\'b3 bardzo starannie nabija\'e6 fajk\'ea.
\par Przypuszczam, zamy\'9cli\'b3 si\'ea, \'bfe by\'b3 to jaki\'9c bardzo dziwny refleks mej pod\'9cwiadomo\'9cci. Nie mog\'b3a przecie\'bf powiedzie\'e6 \'84og\'f3rek\'94. Ca\'b3a sprawa wygl\'b9da niezwykle. Czy ona naprawd\'ea powiedzia\'b3a \'84og\'f3re}{k
\'94?
\par }{\f80 Niezdecydowany, przechadza\'b3 si\'ea tam i z powrotem po pokoju.
\par 320 Kirk Street. O co tu chodzi? Dziewczyna spodziewa si\'ea, \'bfe przyjdzie kto\'9c inny. Szkoda, \'bfe jej tego nie wyja\'9cni\'b3em. 320 Kirk Street. Has\'b3o \'84og\'f3rek\'94... och, niemo\'bfliwe, absurdalne, przywidzenie zm\'eaczonego umys\'b3u.

\par Wrogim spojrzeniem obrzuci\'b3 maszyn\'ea do pisania. - No i jaki z ciebie po\'bfytek, co? Gapi\'b3em si\'ea na ciebie przez ca\'b3y poranek i co mi z tego przysz\'b3o?
\par Pisarz powinien czerpa\'e6 intrygi z \'bfycia. Z \'bfycia, rozumiesz? W\'b3a\'9cnie dlatego wychodz\'ea!
\par Bez namys\'b3u za\'b3o\'bfy\'b3 kapelusz, obj\'b9\'b3 czu\'b3ym spojrzeniem sw\'b9 bezcenn\'b9 kolekcj\'ea starych emalii i wyszed\'b3 z mieszkania.
\par Kirk Street, jak wi\'eakszo\'9c\'e6 londy\'f1czyk\'f3w wie, jest d\'b3ug\'b9, chaotycznie zabudowan\'b9 ulic\'b9, przy kt\'f3rej mieszcz\'b9 si\'ea g\'b3\'f3wnie sklepy antykwaryczne, gdzie sprzedaje si\'ea
 podrabiane przedmioty rozmaitego autoramentu po zupe\'b3nie fantastycznych cenach. S\'b9 tu sklepy ze starym mosi\'b9dzem i szk\'b3em, jak r\'f3wnie\'bf podupadaj\'b9ce sklepiki, kt\'f3re oferuj\'b9 towar z drugiej r\'eaki.
\par }{Pod numerem}{\f80  trzysta dwudziestym znajdowa\'b3 si\'ea sklep ze starym szk\'b3em. Pe\'b3no tu by\'b3o r\'f3\'bfnych szklanych naczy\'f1. Anthony, id\'b9c \'9crodkowym pasa\'bfem, musia\'b3 porusza\'e6 si\'ea z niezwyk\'b3\'b9 ostro\'bfno\'9cci\'b9
, maj\'b9c po obu stronach kieliszki do wina i kandelabry, nad g\'b3ow\'b9 za\'9c ko\'b3ysz\'b9ce si\'ea po\'b3yskliwie \'bfyrandole. W g\'b3\'eabi sklepu siedzia\'b3a stara kobieta. Mia\'b3a w\'b9sik, kt\'f3rego mog\'b3oby jej pozazdro\'9cci\'e6
 wielu nastolatk\'f3w, i wojowniczy wygl\'b9d.
\par Spojrza\'b3a na Anthony'ego i odezwa\'b3a si\'ea zaczepnym tonem:
\par - S\'b3ucham?
\par Anthony nale\'bfa\'b3 do m\'b3odych ludzi, kt\'f3rych \'b3atwo by\'b3o wprawi\'e6 w zak\'b3opotanie. Od razu wi\'eac zapyta\'b3 o cen\'ea kieliszk\'f3w do bia\'b3ego wina.
\par - Czterdzie\'9cci pi\'ea\'e6 szyling\'f3w za p\'f3\'b3 tuzina.
\par - Ach, tak - odpar\'b3 Anthony. - Do\'9c\'e6 \'b3adne, prawda? A ile kosztuj\'b9 te?
\par - Bardzo pi\'eakne, stary Waterford. Oddam panu par\'ea za osiemna\'9ccie gwinei.
\par Pan Eastwood czu\'b3, \'bfe wpad\'b3 w k\'b3opoty. Za chwil\'ea b\'eadzie zmuszony co\'9c kupi\'e6, zahipnotyzowany gro\'9fnym spojrzeniem starej kobiety.  A jednak nie potrafi\'b3 si\'ea przem\'f3c i po prostu wyj\'9c\'e6 ze sklepu.
\par - Jaka jest cena tego \'bfyrandola? - zapyta\'b3.
\par - Trzydzie\'9cci pi\'ea\'e6 gwinei.
\par - Och! - westchn\'b9\'b3 z \'bfalem pan Eastwood. - To przerasta moje mo\'bfliwo\'9cci.
\par - Czego w\'b3a\'9cciwie pan szuka? - spyta\'b3a stara kobieta. {\*\bkmkstart BM13}{\*\bkmkend BM13}- Prezentu \'9clubnego?
\par - Tak - skwapliwie podchwyci\'b3 Anthony. - Ale im bardzo trudno dogodzi\'e6.
\par - Aha - mrukn\'ea\'b3a kobieta, po czym wsta\'b3a, przybieraj\'b9c zdecydowan\'b9 min\'ea. - \'a3adne stare szk\'b3o przyda si\'ea ka\'bfdemu. Mam tu kilka starych karafek, a tu ma\'b3y komplet do likieru, w sam raz odpowiedni dla panny m\'b3odej.
\par Przez nast\'eapne dziesi\'ea\'e6 minut Anthony przechodzi\'b3 katusze. Sprzedawczyni trzyma\'b3a go mocno w gar\'9cci. Wszystkie szklane dzie\'b3a sztuki, jakie tylko mo\'bfna sobie wyobrazi\'e6, zosta\'b3y ukazane jego oczom. By\'b3 w rozpaczy.
\par - Pi\'eakny, pi\'eakny - pochwali\'b3 zdawkowo, odstawiaj\'b9c ozdobny puchar, kolejn\'b9 rzecz, na kt\'f3rej zmuszony by\'b3 zatrzyma\'e6 wzrok, po czym zagadn\'b9\'b3 pospiesznie: - Czy jest tutaj telefon?
\par - Nie ma. Mo\'bfna zadzwoni\'e6 z poczty, z naprzeciwka. A wi\'eac, na co pan si\'ea decyduje? Puchar czy te pi\'eakne stare szklanice?
\par Subtelna kobieca umiej\'eatno\'9c\'e6 opuszczenia sklepu bez dokonania jakiegokolwiek zakupu by\'b3a Anthony'emu zupe\'b3nie obca.
\par - Wol\'ea ten komplet do likieru - powiedzia\'b3 z rezygnacj\'b9.
\par Zestaw do likieru wygl\'b9da\'b3 najmniej okazale. Przera\'bfa\'b3a go my\'9cl, \'bfe wyl\'b9duje z \'bfyrandolem.
\par Z sercem pe\'b3nym goryczy zap\'b3aci\'b3. Kiedy stara kobieta zajmowa\'b3a si\'ea pakowaniem, zebra\'b3 si\'ea wreszcie na odwag\'ea. Co najwy\'bfej sprzedawczyni uzna go za dziwaka. A w\'b3a\'9cciwie, jakie to ma znaczenie, co ona sobie pomy\'9cli?

\par - Og\'f3rek - powiedzia\'b3 wyra\'9fnie i dobitnie. Starucha raptownie przerwa\'b3a pakowanie.
\par - Co\'9c pan powiedzia\'b3?
\par - Nic - rzuci\'b3 pospiesznie.
\par - Och, my\'9cla\'b3am, \'bfe pan powiedzia\'b3 \'84og\'f3rek\'94.
\par - To prawda. - Podj\'b9\'b3 wyzwanie.
\par - No tak - westchn\'ea\'b3a stara kobieta. - Dlaczego nie powiedzia\'b3 pan tego od razu? Trac\'ea tylko czas. Tymi drzwiami na g\'f3r\'ea. Czeka na pana.
\par Jak we \'9cnie Anthony przeszed\'b3 wskazane drzwi i wspi\'b9\'b3 si\'ea po wyj\'b9tkowo obskurnych schodkach. Na g\'f3rze zasta\'b3 uchylone drzwi. Przez szpar\'ea wida\'e6 by\'b3o wn\'eatrze niewielkiego salonu.
\par Na krze\'9cle, ze wzrokiem utkwionym w drzwiach i z wyrazem gor\'b9czkowego wyczekiwania na twarzy, siedzia\'b3a dziewczyna.
\par Co za dziewczyna! Jej cera mia\'b3a odcie\'f1 bladej ko\'9cci s\'b3oniowej, kolor, kt\'f3ry Anthony tak cz\'easto opisywa\'b3. A jej oczy! Co za oczy! Nie wygl\'b9da\'b3a na Angielk\'ea. By\'b3o w niej co\'9c
 oryginalnego i egzotycznego, widocznego nawet w wyszukanej prostocie jej sukni.
\par Przystan\'b9\'b3 w drzwiach, troch\'ea speszony. Nadesz\'b3a chyba pora na wyja\'9cnienia. Dziewczyna jednak poderwa\'b3a si\'ea z miejsca i z okrzykiem rado\'9cci na ustach rzuci\'b3a mu si\'ea w ram}{iona.
\par }{\f80 - Przyszed\'b3e\'9c - zawo\'b3a\'b3a. - Przyszed\'b3e\'9c! Niech b\'eadzie pochwalona Madonna i wszyscy \'9cwi\'eaci.
\par Anthony, kt\'f3ry nie nale\'bfa\'b3 do ludzi marnuj\'b9cych dobre okazje, gor\'b9co odpowiedzia\'b3 na jej u\'9ccisk. Dziewczyna po chwili odsun\'ea\'b3a si\'ea i spojrza\'b3a mu w twarz z pe\'b3n\'b9 wdzi\'eaku nie\'9cmia\'b3o\'9cci\'b9.
\par - Nigdy bym ci\'ea nie pozna\'b3a - zauwa\'bfy\'b3a. - Doprawdy, nigdy w \'bfyciu.
\par - Doprawdy? - zapyta\'b3 Anthony niepewnie.
\par - Nawet twoje oczy wydaj\'b9 si\'ea inne. I jeste\'9c dziesi\'ea\'e6 razy przystojniejszy, ni\'bf my\'9cla\'b3am.
\par - Tak uwa\'bfasz?
\par }{\'84Zachowaj spok\'f3j}{\f80 , ch\'b3opie - powtarza\'b3 sobie w my\'9clach. - Sytuacja rozwija si\'ea ca\'b3kiem przyjemnie, ale nie tra\'e6 g\'b3owy.\'94
\par - Czy mog\'ea ci\'ea jeszcze raz poca\'b3owa\'e6?
\par - Oczywi\'9ccie - zgodzi\'b3 si\'ea Anthony ze szczer\'b9 ch\'eaci\'b9. - Tyle razy, ile tylko zechcesz.
\par Nast\'b9pi\'b3o s\'b3odkie interludiu}{m.
\par }{\f80 \'84Zastanawiam si\'ea, kim u diab\'b3a jestem? - pomy\'9cla\'b3 Anthony. - Mam nadziej\'ea, \'bfe ten prawdziwy facet si\'ea nie zjawi. Jakie\'bf z niej s\'b3odkie stworzenie!\'94
\par Nagle dziewczyna odsun\'ea\'b3a si\'ea od niego, a w jej oczach pojawi\'b3 si\'ea przeb\'b3ysk strachu.
\par - Nikt ci\'ea nie \'9cledzi\'b3?
\par }{- Na Boga, nie!
\par }{\f80 - Ach, oni s\'b9 bardzo sprytni. Nie znasz ich tak dobrze jak ja. Boris udaje przyjaciela.
\par - Za\'b3atwi\'ea si\'ea z Borisem.
\par - Jeste\'9c lwem... tak, prawdziwym lwem. A oni to sfora ps\'f3w, wszyscy. Pos\'b3uchaj, ja to mam! Gdyby wiedzieli, zabiliby mnie. Ba\'b3am si\'ea... Nie wiedzia\'b3am, co robi\'e6, i wtedy pomy\'9cla\'b3am o tobie... Pst, co to by\'b3o?
\par Ze sklepu na dole dobieg\'b3 jaki\'9c ha\'b3as. Da\'b3a znak r\'eak\'b9 Anthony'emu, aby pozosta\'b3 na miejscu, i wysz\'b3a na schody. Wr\'f3ci\'b3a z poblad\'b3\'b9 twarz\'b9 i przera\'bfeniem w oczach. 
\par }{\lang1031\langfe1045\langnp1031 - Madre de Dios! }{\f80 To policja. Id\'b9 tu. Masz n\'f3\'bf? Rewolwer?
\par - Moja droga, czy naprawd\'ea oczekujesz, \'bfe zabij\'ea policjanta?
\par - Och, jeste\'9c szalony... szalony! Zabior\'b9 ci\'ea i powiesz\'b9 na stryczku.
\par - Co takiego zrobi\'b9? - zainteresowa\'b3 si\'ea pan Eastwood, czuj\'b9c na plecach nieprzyjemne ciarki. Na schodach zabrzmia\'b3y kroki.
\par - Nadchodz\'b9 - szepn\'ea\'b3a dziewczyna. - Zaprzecz wszystkiemu. To jedyna nadzieja.
\par - To nie b\'eadzie trudne - powiedzia\'b3 p\'f3\'b3g\'b3osem.
\par Po chwili do pokoju weszli dwaj m\'ea\'bfczy\'9fni. Mieli na sobie cywilne ubrania, ale ich urz\'eadowa postawa \'9cwiadczy\'b3a o d\'b3ugoletnim sta\'bfu. Odezwa\'b3 si\'ea ni\'bfszy z nich, ciemnow\'b3osy m\'ea\'bfczyzna o spokojnych, szarych oczach.

\par - Aresztuj\'ea pana, Konradzie Fleckman - powiedzia\'b3 - za zamordowanie Anny Rosenburg. Wszystko, co pan teraz powie, mo\'bfe zosta\'e6 u\'bfyte jako dow\'f3d przeciwko panu. Oto nakaz s\'b9dowy. Dobrze pan zrobi, je\'bfeli spokojnie uda si\'ea z nami.

\par Z ust dziewczyny wyrwa\'b3 si\'ea t\'b3umiony krzyk. Anthony wyst\'b9pi\'b3 krok do przodu, przybieraj\'b9c uk\'b3adny u\'9cmiech.
\par }{- Myl}{\f80 i si\'ea pan panie oficerze - odezwa\'b3 si\'ea sympatycznym tonem. - Nazywam si\'ea Anthony Eastwood.
\par Nie wygl\'b9da\'b3o na to, aby detektyw\'f3w poruszy\'b3o jego o\'9cwiadczenie.
\par - Przekonamy si\'ea o tym p\'f3\'9fniej - powiedzia\'b3 ten, kt\'f3ry do tej pory milcza\'b3. - A tymczasem p\'f3jdzie pa}{n z nami.
\par }{\f80 - Konradzie - j\'eakn\'ea\'b3a dziewczyna. - Konradzie, nie pozw\'f3l, aby ci\'ea zabrali!
\par Anthony popatrzy\'b3 na detektyw\'f3w.
\par - Jestem przekonany, \'bfe panowie pozwol\'b9 mi po\'bfegna\'e6 te m\'b3od\'b9 dam\'ea?
\par M\'ea\'bfczy\'9fni wykazali wi\'eaksz\'b9, ni\'bf oczekiwa\'b3, kultur\'ea i odwr\'f3cili si\'ea w stron\'ea drzwi. Anthony zaci\'b9gn\'b9\'b3 dziewczyn\'ea do k\'b9ta przy oknie i zacz\'b9\'b3 szybko m\'f3wi\'e6 \'9cciszonym g\'b3osem:
\par - S\'b3uchaj, to, co przed chwil\'b9 powiedzia\'b3em, jest prawd\'b9. Nie nazywam si\'ea Konrad Fleckman. Dzi\'9c rano, kiedy do mnie zadzwoni\'b3a\'9c, musieli ci\'ea \'9fle po\'b3\'b9czy\'e6. Nazywam si\'ea Anthony Eastwood. Przyby\'b3
em na twoje wezwanie, poniewa\'bf... Och, po prostu przyby\'b3em.
\par Wpatrywa\'b3a si\'ea w niego z niedowierzaniem.
\par - Nie jeste\'9c Konradem Fleckmanem?
\par }{- Nie.
\par }{\f80 - Och! - zawo\'b3a\'b3a z rozpacz\'b9. - A ja ci\'ea poca\'b3owa\'b3am!
\par - Nic si\'ea nie sta\'b3o - zapewni\'b3 j\'b9 pan Eastwood. - Ju\'bf pierwsi chrze\'9ccijanie praktykowali te rzeczy, co im si\'ea zreszt\'b9 chwali. A teraz pos\'b3uchaj, p\'f3jd\'ea z tymi lud\'9fmi. Niebawem udowodni\'ea swoj\'b9 to\'bfsamo\'9c\'e6
. Tymczasem nie b\'ead\'b9 ci\'ea niepokoi\'e6 i mo\'bfesz ostrzec tego swojego drogocennego }{Konrada. A potem...
\par - Tak?
\par }{\f80 - Och, tylko to. 1743 Northwestern to m\'f3j numer telefonu. I uwa\'bfaj, \'bfeby\'9c si\'ea nie pomyli\'b3a.
\par Obdarzy\'b3a go czaruj\'b9cym spojrzeniem, u\'9cmiechaj\'b9c si\'ea przez \'b3zy.
\par - Nie zapomn\'ea... Naprawd\'ea nie zapomn\'ea.
\par - A wi\'eac wszystko w porz\'b9dku. Do widzenia. Pos\'b3uchaj...
\par }{- Tak?
\par }{\f80 - Wracaj\'b9c do pierwszych chrze\'9ccijan... Jeszcze jeden raz nie zrobi r\'f3\'bfnicy, nieprawda\'bf?
\par Obj\'ea\'b3a go za szyj\'ea. Jej wargi lekko dotkn\'ea\'b3y jego ust.
\par - Lubi\'ea ci\'ea. Zapami\'eataj, \'bfe ci\'ea lubi\'ea, cokolwiek by si\'ea wydarzy\'b3o.
\par Anthony z oci\'b9ganiem uwolni\'b3 si\'ea z obj\'ea\'e6 dziewczyny i podszed\'b3 do swej eskorty.
\par - Jestem got\'f3w, panowie. Przypuszczam, \'bfe nie macie zamiaru zatrzymywa\'e6 tej m\'b3odej damy.
\par - Nie - odpar\'b3 niski m\'ea\'bfczyzna uprzejmym tonem. - Pan w zupe\'b3no\'9cci wystarczy.
\par Przyzwoici faceci pracuj\'b9 w tym Scotland Yardzie, pomy\'9cla\'b3 Anthony, schodz\'b9c za nimi po w\'b9skich schodach.
\par Na dole nie by\'b3o nikogo. Stara kobieta znikn\'ea\'b3a bez \'9cladu. Anthony dos\'b3ysza\'b3 ci\'ea\'bfki oddech dobiegaj\'b9cy zza drzwi w g\'b3\'eabi sklepu i odgad\'b3, \'bfe musia\'b3a tam sta\'e6 i uwa\'bfnie \'9cledzi\'e6}{ wypadki.
\par }{\f80 Kiedy znale\'9fli si\'ea na obskurnej Kirk Street, Anthony wci\'b9gn\'b9\'b3 g\'b3\'eaboko powietrze i zwr\'f3ci\'b3 si\'ea do ni\'bfszego m\'ea\'bfczyzny:
\par - A teraz, inspektorze... Przypuszczam, \'bfe pan jest inspektorem?
\par - Owszem. Detektyw inspektor Verrall. A to jest detektyw sier\'bfan}{t Carter.
\par }{\f80 - W porz\'b9dku, inspektorze Verrall. Nadesz\'b3a pora, aby rozs\'b9dnie porozmawia\'e6. Jak r\'f3wnie\'bf pos\'b3ucha\'e6. Nie jestem jakim\'9c tam Konradem. Nazywam si\'ea Anthony Eastwood i jestem z zawodu pisarzem. Je\'9c
li zechce mi pan towarzyszy\'e6 do mojego mieszkania, my\'9cl\'ea, \'bfe wkr\'f3tce przekonam pana o swej to\'bfsamo\'9cci.
\par Rozs\'b9dny spos\'f3b, w jaki Anthony przem\'f3wi\'b3, wywar\'b3 pewne wra\'bfenie na detektywach. Na twarzy Verralla po raz pierwszy pojawi\'b3 si\'ea cie\'f1 w\'b9tpliwo\'9cci.
\par Cartera najwyra\'9fniej trudniej by\'b3o przekona\'e6.
\par - Mo\'bfliwe - zadrwi\'b3. - Ale prosz\'ea pami\'eata\'e6, \'bfe owa m\'b3oda dama nazywa\'b3a pana Konradem.
\par - Och, to ca\'b3kiem inna historia. Mog\'ea panom wyzna\'e6, \'bfe z przyczyn... hmm... osobistych przedstawi\'b3em si\'ea tej m\'b3odej damie jako cz\'b3owiek o imieniu Konrad. Sprawa osobista, rozumiecie, pa}{nowie.
\par }{\f80 - Interesuj\'b9ca historia, nieprawda\'bf? - zauwa\'bfy\'b3 Carter. - P\'f3jdzie pan z nami. Zatrzymaj taks\'f3wk\'ea, Joe.
\par Zatrzymali przeje\'bfd\'bfaj\'b9c\'b9 taks\'f3wk\'ea i wsiedli. Anthony raz jeszcze zwr\'f3ci\'b3 si\'ea do Verralla, kt\'f3rego, jak s\'b9dzi\'b3, \'b3atwiej by\'b3o przekona\'e6:
\par - Prosz\'ea pos\'b3ucha\'e6, drogi inspektorze, c\'f3\'bf z\'b3ego si\'ea stanie, je\'9cli udacie si\'ea do mojego mieszkania, aby przekona\'e6 si\'ea, czy m\'f3wi\'ea prawd\'ea? Je\'9cli chcecie, mo\'bfemy zatrzyma\'e6 taks\'f3wk\'ea - to d\'bfentelme
\'f1ska propozycja. Wszystko razem nie potrwa d\'b3u\'bfej ni\'bf pi\'ea\'e6 minut.
\par }{Verrall }{\f80 popatrzy\'b3 na niego badawczo.
\par - Zgoda - powiedzia\'b3 nagle. - Mo\'bfe to zabrzmi dziwnie, ale wierz\'ea, \'bfe m\'f3wi pan prawd\'ea. Nie chcemy zrobi\'e6 z siebie g\'b3upc\'f3w na posterunku, przyprowadzaj\'b9c niew\'b3a\'9cciwego cz\'b3owieka. Jaki jest pa\'f1ski adres?
\par }{- Brandenburg Mansons czt}{\f80 erdzie\'9cci osiem.
\par Verrall wychyli\'b3 si\'ea i poda\'b3 adres kierowcy. W milczeniu dojechali do miejsca przeznaczenia. Tam Carter wyskoczy\'b3 pierwszy, a Verrall ruchem r\'eaki pokaza\'b3 Anthony'emu, aby szed\'b3 za nim.
\par - Nie chcemy \'bfadnych k\'b3opot\'f3w - wyja\'9cni\'b3 wysiadaj\'b9c. - P\'f3jdziemy jak przyjaciele, jakby pan Eastwood przyprowadza\'b3 znajomych do domu.
\par Anthony by\'b3 niezwykle wdzi\'eaczny za t\'ea propozycj\'ea. Jego pozytywna opinia o Wydziale Kryminalno-\'8cledczym ros\'b3a z ka\'bfd\'b9 chwil\'b9.
\par Na klatce schodowej mieli szcz\'ea\'9ccie spotka\'e6 Rogersa, portiera. Anthony przystan\'b9\'b3.
\par - Ach, dobry wiecz\'f3r, Rogers - rzuci\'b3 zdawkowo.
\par - Dobry wiecz\'f3r, panie Eastwood - odpowiedzia\'b3 portier z szacunkiem. .
\par Rogers przywi\'b9za\'b3 si\'ea do Anthony'ego, kt\'f3ry by\'b3 uosobieniem hojno\'9cci, czego nie mo\'bfna by\'b3o powiedzie\'e6 o wszystkich jego s\'b9siadach.
\par Anthony zatrzyma\'b3 si\'ea na dolnym stopniu schod\'f3w.
\par - Aha, Rogers - powiedzia\'b3 oboj\'eatnie - jak d\'b3ugo ja tu mieszkam? W\'b3a\'9cnie przekomarzam si\'ea na ten temat z przyjaci\'f3\'b3mi.
\par - Niech no si\'ea zastanowi\'ea, prosz\'ea pana. To b\'eadzie ju\'bf prawie c}{ztery lata.
\par }{\f80 - Te\'bf tak my\'9cla\'b3em.
\par Anthony spojrza\'b3 triumfalnie na detektyw\'f3w. Carter chrz\'b9kn\'b9\'b3, a Verrall u\'9cmiechn\'b9\'b3 si\'ea szeroko.
\par - Dobre, ale nie ca\'b3kiem - zauwa\'bfy\'b3. - Idziemy na g\'f3r\'ea?
\par Anthony otworzy\'b3 drzwi mieszkania. Z ulg\'b9 przypomnia\'b3 sobie, \'bfe jego s\'b3u\'bf\'b9cy, Seamark, wyszed\'b3. Im mniej \'9cwiadk\'f3w katastrofy, tym lepiej.
\par Maszyna do pisania sta\'b3a niezmiennie na swoim miejscu. Carter zbli\'bfy\'b3 si\'ea do sto\'b3u i przeczyta\'b3 tytu\'b3 widniej\'b9cy na kartce. 
\par - Tajemnica drugiego og\'f3rka - oznajmi\'b3 z ponur\'b9 min\'b9.
\par }{- Moja powi}{\f80 e\'9c\'e6 - wyja\'9cni\'b3 Anthony nonszalanckim \'b3onem.
\par - Nast\'eapny punkt dla pana - powiedzia\'b3 Verrall, kiwaj\'b9c g\'b3ow\'b9. - Nawiasem m\'f3wi\'b9c, o czym to jest? Jaka\'bf by\'b3a tajemnica owego drugiego og\'f3rka?
\par - Ach, tu mnie pan za\'bfy\'b3 - odpar\'b3 Anthony. - W\'b3a\'9cnie ten drugi og\'f3rek le\'bfy u podstaw wszystkich k\'b3opot\'f3w.
\par Carter przygl\'b9da\'b3 mu si\'ea uwa\'bfnie, po czym nagle potrz\'b9sn\'b9\'b3 g\'b3ow\'b9 i znacz\'b9co stukn\'b9\'b3 si\'ea w czo\'b3o.
\par - Biedny zbzikowany facet - oznajmi\'b3 scenicznym szeptem.
\par -  A  wi\'eac  - ponagli\'b3  energicznie  pan  Eastwood - przyst\'b9pmy do rzeczy. Oto listy adresowane do mnie, moja ksi\'b9\'bfeczka bankowa i korespondencja z wydawcami. Czego jeszcze chcecie?
\par Verrall dok\'b3adnie przejrza\'b3 przed\'b3o\'bfone mu papiery.
\par - Je\'9cli o mnie chodzi - powiedzia\'b3 z szacunkiem - nie potrzebuj\'ea niczego wi\'eacej. Przekona\'b3 mnie pan. Nie mog\'ea jednak wzi\'b9\'e6 na siebie odpowiedzialno\'9cci i pana zwolni\'e6. Widzi pan, chocia\'bf
 zapewne mieszka pan tu od kilku lat jako pan Eastwood, nie jest wykluczone, \'bfe Konrad Fleckman i Anthony Eastwood to ta sama osoba. Musz\'ea dok\'b3adnie przeszuka\'e6 mieszkanie, zdj\'b9\'e6 pa\'f1skie odciski palc\'f3w i zadzwoni\'e6 do centrali.

\par - To wygl\'b9da na wszechstronnie opracowany plan - zauwa\'bfy\'b3 Anthony. - Daj\'ea panu absolutnie woln\'b9 r\'eak\'ea w dotarciu do wszystkich moich grzesznych tajemnic.
\par Inspektor u\'9cmiechn\'b9\'b3 si\'ea szeroko. Jak na policjanta by\'b3 wyj\'b9tkowo ludzkim cz\'b3owiekiem.
\par - Zechce pan zatem uda\'e6 si\'ea z Carterem do tego ma\'b3ego pokoju w g\'b3\'eabi mieszkania, a ja tymczasem przyst\'b9pi\'ea do pracy.
\par - Dobrze - zgodzi\'b3 si\'ea niech\'eatnie Anthony. - Przypuszczam, \'bfe nie mo\'bfe by\'e6 na odwr\'f3t?
\par }{- To znaczy?
\par }{\f80 - To znaczy, \'bfe pan i ja wraz z dwiema szklaneczkami whisky zasi\'b9dziemy w ma\'b3ym pokoju, a nasz przyjaciel sier\'bfant dokona tutaj gruntownej rewizji.
\par - Je\'9cli pan tak woli...
\par - Wol\'ea.
\par Zostawili wi\'eac Cartera, kt\'f3ry z metodyczn\'b9 dok\'b3adno\'9cci\'b9 zacz\'b9\'b3 przeszukiwa\'e6 biurko. Kiedy wyszli z pokoju, us\'b3yszeli, \'bfe sier\'bfant podni\'f3s\'b3 s\'b3uchawk\'ea i \'b3\'b9czy\'b3 si\'ea ze Scotland Yardem.
\par - Nie najgorsza - pochwali\'b3 Anthony whisky, sadowi\'b9c si\'ea wygodnie i go\'9ccinnie zapraszaj\'b9c inspektora Verralla do pocz\'eastunku. - Czy mam wypi\'e6 pierwszy, aby udowodni\'e6 panu, \'bfe nie jest zatruta?
\par Inspektor u\'9cmiechn\'b9\'b3 si\'ea.
\par - To wbrew przepisom - zauwa\'bfy\'b3. - W naszym zawodzie ma si\'ea jednak pewne do\'9cwiadczenie. Od pocz\'b9tku zdawa\'b3em sobie spraw\'ea, \'bfe pope\'b3nili\'9cmy b\'b3\'b9d. Ale oczywi\'9ccie nale\'bfy przestrzega\'e6 obowi\'b9zuj\'b9
cego regulaminu. Nie mo\'bfna uchroni\'e6 si\'ea przed biurokracj\'b9, nieprawda\'bf?
\par - S\'b9dz\'ea, \'bfe nie - przyzna\'b3 Anthony z \'bfalem. - Mimo wszystko sier\'bfant nie wydaje si\'ea zbyt przyja\'9fnie usposobiony, czy\'bf nie? 
\par - Och, detektyw sier\'bfant Carter to twarda sztuka. Nie\'b3atwo daje si\'ea przekona\'e6.
\par - Zauwa\'bfy\'b3em - rzek\'b3 Anthony. - A przy okazji, inspektorze - doda\'b3 - czy nie m\'f3g\'b3bym dowiedzie\'e6 si\'ea czego\'9c o sobie?
\par }{- Mianowicie?
\par }{\f80 - Przecie\'bf doskonale pan wie, \'bfe z\'bfera mnie ciekawo\'9c\'e6. Kim by\'b3a Anna Rosenburg i dlaczego j\'b9 zamordowa\'b3em?
\par }{- Przeczyta pan o tym jutro w gazetach.
\par }{\f80 - Jutro mog\'ea by\'e6 sob\'b9 z dziesi\'b9tkiem tysi\'eacy wczorajszych lat - zacytowa\'b3 Anthony. - Naprawd\'ea my\'9cl\'ea, \'bfe m\'f3g\'b3by pan zaspokoi\'e6 moj\'b9 ca\'b3kowicie zreszt\'b9 uzasadnion\'b9 ciekawo\'9c\'e6. Prosz\'ea odrzuci
\'e6 urz\'eadow\'b9 pow\'9cci\'b9gliwo\'9c\'e6 i opowiedzie\'e6 mi wszystko.
\par - To ca\'b3kiem wbrew przepisom.
\par - Drogi inspektorze, kiedy stajemy si\'ea tak serdecznymi przyjaci\'f3\'b3mi?
\par - A wi\'eac, dobrze. Anna Rosenburg by\'b3a niemieck\'b9 \'afyd\'f3wk\'b9 zamieszka\'b3\'b9 w Hampstead. Nie posiadaj\'b9c widocznych \'9fr\'f3de\'b3 dochodu, z roku na rok stawa\'b3a si\'ea coraz bogatsza.
\par - To zupe\'b3nie odwrotnie ni\'bf ja - skomentowa\'b3 Anthony. - Mam widoczne \'9fr\'f3d\'b3a dochodu, a co roku staj\'ea si\'ea ubo\'bfszy. Mo\'bfe lepiej bym prosperowa\'b3 mieszkaj\'b9c w Hampstead. S\'b3ysza\'b3em, \'bfe Hampstead to bardzo inspiruj
\'b9ce }{miejsce.
\par }{\f80 - W swoim czasie - ci\'b9gn\'b9\'b3 Verrall - zajmowa\'b3a si\'ea sprzeda\'bf\'b9 u\'bfywanych rzeczy...
\par - Wszystko jasne - przerwa\'b3 Anthony. - Pami\'eatam, jak po wojnie sprzedawa\'b3em sw\'f3j galowy mundur. Ekspozycja czerwonych spodni i marynarki ze z\'b3otymi galonami przes\'b3ania\'b3a ca\'b3
e mieszkanie... Gruby facet w kraciastym garniturze przyjecha\'b3 rolls-royce'em w towarzystwie swego totumfackiego, zaopatrzonego w torb\'ea. Zaproponowa\'b3 mi funta i dziesi\'ea\'e6 pens\'f3w za wszystko. W ko\'f1cu, gdy dorzuci\'b3em my\'9cliwsk\'b9
 kurtk\'ea i lornetk\'ea Zeissa, aby podnie\'9c\'e6 cen\'ea do dw\'f3ch funt\'f3w, na dany znak pomagier otworzy\'b3 torb\'ea i wepchn\'b9\'b3 rzeczy do \'9crodka, a grubas da\'b3 mi dziesi\'ea\'e6 funt\'f3w i za\'bf\'b9da\'b3 reszty.
\par - Jakie\'9c dziesi\'ea\'e6 lat temu - podj\'b9\'b3 inspektor - w Londynie przebywa\'b3o wielu uchod\'9fc\'f3w politycznych z Hiszpanii, a w\'9cr\'f3d nich niejaki don Fernando Ferrarez z m\'b3od\'b9 \'bfon\'b9 i dzieckiem. Byli bardzo biedni, a \'bf
ona chorowa\'b3a. Anna Rosenburg odwiedzi\'b3a ich w miejscu, gdzie zamieszkali, i zapyta\'b3a, czy nie maj\'b9 czego\'9c do sprzedania. Kiedy don Fernando wyszed\'b3, jego \'bfona zdecydowa\'b3a si\'ea sprzeda\'e6 wspania\'b3y, haftowany hiszpa\'f1
ski szal, kt\'f3ry dosta\'b3a w prezencie od m\'ea\'bfa, zanim jeszcze uciekli z Hiszpanii. Gdy don Femando wr\'f3ci\'b3 i dowiedzia\'b3 si\'ea, \'bfe \'bfona sprzeda\'b3a szal, wpad\'b3 w straszliw\'b9 furi\'ea. Pr\'f3bowa\'b3 szal odzyska\'e6, ale 
bez skutku. W ko\'f1cu uda\'b3o mu si\'ea odnale\'9f\'e6 wspomnian\'b9 handlark\'ea. O\'9cwiadczy\'b3a, \'bfe odsprzeda\'b3a szal kobiecie, kt\'f3rej nazwiska nie zna. Don Fernando by\'b3 zrozpaczony. Dwa miesi\'b9ce p\'f3\'9fniej ugodzono go no\'bf
em na ulicy i zmar\'b3 w wyniku zadanych ran. Od tego czasu Anna Rosenburg sprawia\'b3a wra\'bfenie podejrzanie bogatej. W ci\'b9gu nast\'eapnych dziesi\'eaciu lat co najmniej osiem razy usi\'b3owano w\'b3ama\'e6 si\'ea
 do jej domu w Hampstead. Czterokrotnie pr\'f3by te udaremniono i nic nie zosta\'b3o skradzione. \'a3upem jednego z pozosta\'b3ych w\'b3ama\'f1 by\'b3 mi\'eadzy innymi jaki\'9c haftowany szal.
\par Inspektor przerwa\'b3 na chwil\'ea i znowu podj\'b9\'b3 opowie\'9c\'e6 ponaglany gestem Anthony'ego.
\par - Tydzie\'f1 temu przyby\'b3a do Anglii z klasztoru we Francji c\'f3rka don Fernanda, Carmen Ferrarez. Jej pierwszym posuni\'eaciem by\'b3o odszukanie Anny Rosenburg w Hampstead. Tam, zgodnie z relacj\'b9 \'9cwiadk\'f3w, dosz\'b3o do gwa\'b3townej k\'b3
\'f3tni mi\'eadzy obiema kobietami. S\'b3owa wypowiedziane przez Carmen, gdy opuszcza\'b3a dom, us\'b3ysza\'b3a jedna ze s\'b3u\'bf\'b9cych. \'84Ci\'b9gle go pani ma{\*\bkmkstart BM14}{\*\bkmkend BM14} - krzycza\'b3a.
\par }{- Przez wszyst}{\f80 kie te lata wzbogaci\'b3a si\'ea pani na nim - ale o\'9cwiadczam uroczy\'9ccie, \'bfe w ko\'f1cu przyniesie on pani nieszcz\'ea\'9ccie. Nie ma pani do niego moralnego prawa i nadejdzie dzie\'f1, w kt\'f3rym pani po\'bfa\'b3uje, \'bf
e kiedykolwiek widzia\'b3a \'84Szal Tysi\'b9ca Kwiat\'f3w\'94.
\par - Trzy dni p\'f3\'9fniej - ci\'b9gn\'b9\'b3 inspektor - Carmen Ferrarez tajemniczo znikn\'ea\'b3a z hotelu, w kt\'f3rym si\'ea zatrzyma\'b3a. W jej pokoju znaleziono wizyt\'f3wk\'ea Konrada Fleckmana oraz kartk\'ea od m\'ea\'bfczyzny podaj\'b9cego si\'ea
 za handlarza starzyzn\'b9 z zapytaniem, czy jest sk\'b3onna rozsta\'e6 si\'ea z haftowanym szalem, kt\'f3ry prawdopodobnie znajduje si\'ea w jej posiadaniu. Adres zamieszczony na kartce okaza\'b3 si\'ea fa\'b3szywy. Oczywiste, \'bf
e szal stanowi klucz do ca\'b3ej tajemnicy. Wczoraj rano Konrad Fleckman odwiedzi\'b3 Ann\'ea Rosenburg. Rozmawia\'b3a z nim ponad godzin\'ea, a gdy wyszed\'b3, by\'b3a tak wyczerpana i wstrz\'b9\'9cni\'eata, \'bfe po\'b3o\'bfy\'b3a si\'ea do \'b3\'f3\'bf
ka. Wyda\'b3a jednak polecenie, {\*\bkmkstart BM15}{\*\bkmkend BM15}\'bfeby wpuszczono pana Fleckmana, kiedykolwiek przyjdzie. Wieczorem wsta\'b3a i oko\'b3o dziewi\'b9tej wysz\'b3a. Na noc nie wr\'f3ci\'b3a. Dzi\'9c rano znaleziono j\'b9
 w domu Konrada Fleckmana z ran\'b9 k\'b3ut\'b9 w sercu. Na pod\'b3odze obok niej le\'bfa\'b3... Jak pan my\'9cli?
\par - Szal? - wyszepta\'b3 Anthony. - Szal Tysi\'b9ca Kwiat\'f3w!
\par - Co\'9c o wiele bardziej niesamowitego. Rzecz, kt\'f3ra t\'b3umaczy ca\'b3\'b9 tajemnicz\'b9 spraw\'ea szala i wyja\'9cnia jego ukryt\'b9 warto\'9c\'e6... Przepraszam, zastanawiam si\'ea czy to nie szef nadchodzi...
\par Rzeczywi\'9ccie zabrzmia\'b3 dzwonek do drzwi. Anthony z wysi\'b3kiem pohamowa\'b3 sw\'b9 niecierpliwo\'9c\'e6 i czeka\'b3 na powr\'f3t inspektora. Teraz by\'b3 ju\'bf ca\'b3kiem spokojny o sw\'b9 sytuacj\'ea. Gdy tylko wezm\'b9 jego odciski palc\'f3
w, zrozumiej\'b9 sw\'f3j b\'b3\'b9d.
\par A potem, by\'e6 mo\'bfe, zadzwoni Carmen...
\par Szal Tysi\'b9ca Kwiat\'f3w! Jaka dziwna historia - w sam raz{\*\bkmkstart BM16}{\*\bkmkend BM16} znakomite t\'b3o dla niezwykle pi\'eaknej, ciemnow\'b3osej dziewczyny.
\par }{Carmen Ferrarez...
\par }{\f80 Obudzi\'b3 si\'ea ze snu na jawie. Jak d\'b3ugo nie by\'b3o inspektora? Wsta\'b3 i otworzy\'b3 drzwi. W mieszkaniu by\'b3o przedziwnie cicho. Czy mo\'bfliwe, \'bfeby wyszli? Bez s\'b3owa po\'bfegnania?
\par Przeszed\'b3 do nast\'eapnego pokoju. By\'b3 pusty. Salon r\'f3wnie\'bf... Dziwnie pusty! Jaki\'9c ogo\'b3ocony! Wielkie nieba! Jego ema}{lie... srebra!
\par }{\f80 Oblecia\'b3 mieszkanie jak oszala\'b3y. Wsz\'eadzie to samo. Ca\'b3e ogo\'b3ocone. Wszystkie warto\'9cciowe przedmioty{\*\bkmkstart BM17}{\*\bkmkend BM17} - a Anthony z du\'bfym gustem kolekcjonowa\'b3 drobiazgi - zosta\'b3y zabrane.
\par J\'eacz\'b9c i s\'b3aniaj\'b9c si\'ea na nogach, chwyci\'b3 si\'ea za g\'b3ow\'ea i opad\'b3 na krzes\'b3o. Poderwa\'b3 go dzwonek do drzwi. Otworzy\'b3 i stan\'b9\'b3 twarz\'b9 w twarz z Rogersem.
\par - Prosz\'ea mi wybaczy\'e6 - odezwa\'b3 si\'ea Rogers - ale ci d\'bfentelmeni przypuszczali, \'bfe mo\'bfe pan czego\'9c potrzebowa\'e6.
\par - D\'bfentelmeni?
\par - Tych dw\'f3ch pa\'f1skich przyjaci\'f3\'b3. Pomog\'b3em im przy pakowaniu, najlepiej jak umia\'b3em. Na szcz\'ea\'9ccie w piwnicy mia\'b3em dwie du\'bfe skrzynki. - Zerkn\'b9\'b3 na pod\'b3og\'ea. - Stara\'b3em si\'ea dok\'b3adnie pozamiata\'e6 s\'b3om
\'ea...
\par - Pakowa\'b3e\'9c tutaj rzeczy? - j\'eakn\'b9\'b3 Anthony.
\par - Tak, prosz\'ea pana. Czy to nie by\'b3o pa\'f1skie polecenie? Poprosi\'b3 mnie o to ten wysoki d\'bfentelmen, a widz\'b9c, \'bfe rozmawia pan z tym drugim panem w ma\'b3ym pokoju, nie chcia\'b3em przeszkadza\'e6.
\par - Nie rozmawia\'b3em z nim - powiedzia\'b3 Anthony. - To on m\'f3wi\'b3 do mnie. Niech go diabli! Rogers chrz\'b9kn\'b9\'b3.
\par - Naprawd\'ea ogromnie  mi  przykro  z  powodu  tej konieczno\'9cci.
\par - Konieczno\'9cci?
\par - Rozstania si\'ea ze swoimi ma\'b3ymi skarbami.
\par - Co? Och, tak. Ha, ha, ha - roze\'9cmia\'b3 si\'ea nieweso\'b3o. - Przypuszczam, \'bfe ju\'bf odjechali. Ci... ci moi przyjaciele?
\par - O tak, jaki\'9c czas temu. Zapakowa\'b3em skrzynki do taks\'f3wki i wysoki d\'bfentelmen wszed\'b3 jeszcze raz na g\'f3r\'ea, a potem obydwaj szybko zbiegli i natychmiast odjechali... Przepraszam pana, ale czy co\'9c nie w porz\'b9dku?
\par {\*\bkmkstart BM18}{\*\bkmkend BM18}Rogers zapyta\'b3 nie bez przyczyny. G\'b3\'eaboki j\'eak, kt\'f3ry wyda\'b3 Anthony, w ka\'bfdym wzbudzi\'b3by podejrzenia.
\par - Wszystko nie w porz\'b9dku. Dzi\'eakuj\'ea ci, Rogers. Dobrze wiem, \'bfe nie mog\'ea ci\'ea wini\'e6. Zostaw mnie teraz samego. Porozmawiam chwil\'ea przez telefon.
\par Pi\'ea\'e6 minut p\'f3\'9fniej Anthony wylewa\'b3 swe \'bfale przed inspektorem Drivierem, kt\'f3ry siedzia\'b3 naprzeciw niego z notesem w r\'eaku. Niewzruszony cz\'b3owiek, ten inspektor Driver, i wcale nie wygl\'b9da\'b3 - zastanawia\'b3 si\'ea
 Anthony - jak prawdziwy inspektor! W istocie by\'b3 bardzo teatralny. Oto kolejny uderzaj\'b9cy przyk\'b3ad wy\'bfszo\'9cci Sztuki nad Natur\'b9.
\par Anthony doszed\'b3 do ko\'f1ca swej opowie\'9cci. Inspektor zamkn\'b9\'b3 notes.
\par - No i co? - zapyta\'b3 Anthony z niepokojem.
\par - Jasne jak s\'b3o\'f1ce - rzek\'b3 inspektor. - To sprawka gangu Pattersona. Ostatnio wykonali du\'bfo sprytnej roboty. Wysoki blondyn, niski szatyn i dziewcz}{yna.
\par - Dziewczyna? 
\par }{\f80 - Tak. Bardzo \'b3adna brunetka. Zwykle s\'b3u\'bfy za przyn\'eat\'ea.
\par }{- Hiszpanka?
\par }{\f80 - Mo\'bfe tak o sobie m\'f3wi\'e6, ale urodzi\'b3a si\'ea w Hampstead.
\par - Ju\'bf raz powiedzia\'b3em, \'bfe to niezwykle inspiruj\'b9ce miejsce - wymamrota\'b3 Anthony.
\par }{- Tak, wszystko jasne - powie}{\f80 dzia\'b3 inspektor zbieraj\'b9c si\'ea do wyj\'9ccia. - Zadzwoni\'b3a do pana i opowiedzia\'b3a bajeczk\'ea, domy\'9claj\'b9c si\'ea, \'bfe pan przyjdzie. Potem uda\'b3a si\'ea do starej mateczki Gibson, kt\'f3ra ch
\'eatnie przyjmie zap\'b3at\'ea za skorzystanie z jej pokoju, rozumiej\'b9c, \'bfe publiczna randka mo\'bfe by\'e6 kr\'eapuj\'b9ca. Chodzi o kochank\'f3w, wie pan - \'bfadne przest\'eapstwo. Pan przyjmuje wszystko za dobr\'b9 monet\'ea, a potem przyje\'bf
d\'bfaj\'b9 z panem tutaj i podczas gdy jeden plecie panu trzy po trzy, drugi wydostaje si\'ea z \'b3upem. Na pewno Pattersonowie - to ich r\'ea}{ka.
\par }{\f80 - A co z moimi rzeczami? - zaniepokoi\'b3 si\'ea Anthony.
\par - Zrobimy co w naszej mocy. Ale Pattersonowie to cwani oszu\'9cci.
\par - Na to wygl\'b9da - przyzna\'b3 Anthony z gorycz\'b9.
\par Zaledwie inspektor wyszed\'b3, rozleg\'b3 si\'ea dzwonek do drzwi. Anthony otworzy\'b3. Sta\'b3 tam ma\'b3y ch\'b3opiec z paczk\'b9 w r\'eaku.
\par - Przesy\'b3ka dla pana.
\par Anthony przyj\'b9\'b3 paczk\'ea z pewnym zdziwieniem. Nie spodziewa\'b3 si\'ea \'bfadnej przesy\'b3ki. Wr\'f3ci\'b3 do salonu i przeci\'b9\'b3 sznurek.
\par W \'9crodku znajdowa\'b3 si\'ea komplet kieliszk\'f3w do likieru!
\par - Do diab\'b3a! - zakl\'b9\'b3 Anthony.
\par }{Zauw}{\f80 a\'bfy\'b3, \'bfe w jeden z kieliszk\'f3w zosta\'b3a w\'b3o\'bfona male\'f1ka sztuczna r\'f3\'bfa. My\'9clami powr\'f3ci\'b3 do pokoiku na g\'f3rze przy Kirk Street.
\par - Lubi\'ea ci\'ea. Zapami\'eataj, \'bfe ci\'ea lubi\'ea, cokolwiek by si\'ea wydarzy\'b3o.
\par Tak powiedzia\'b3a. Cokolwiek by si\'ea wydarzy\'b3o... Czy\'bfby mia\'b3a na my\'9cli...
\par Anthony wzi\'b9\'b3 si\'ea mocno w karby.
\par - To bez sensu - skarci\'b3 si\'ea pod nosem.
\par Jego oczy spocz\'ea\'b3y na maszynie do pisania; zasiad\'b3 do niej ze stanowczym wyrazem twarzy.
\par }{\i {\*\bkmkstart BM19}{\*\bkmkend BM19}Tajemnica drugiego og\'f3rka
\par }{\f80 Zn\'f3w si\'ea rozmarzy\'b3. {\*\bkmkstart BM20}{\*\bkmkend BM20}Szal Tysi\'b9ca Kwiat\'f3w. Co znaleziono na pod\'b3odze przy ciele ofiary? Wstrz\'b9saj\'b9ca rzecz, kt\'f3ra wyja\'9cni\'b3a ca\'b3\'b9 tajemnic\'ea?
\par Oczywi\'9ccie nie znaleziono nic, ca\'b3a bowiem historia by\'b3a wyssana z palca. Chodzi\'b3o o skupienie jego uwagi, {\*\bkmkstart BM21}{\*\bkmkend BM21}a narrator niczym Szeherezada przerwa\'b3 w najbardziej podniecaj\'b9cym momencie. Ale czy\'bf
 nie mog\'b3a istnie\'e6 jaka\'9c wstrz\'b9saj\'b9ca rzecz, kt\'f3ra wyja\'9cnia\'b3aby ca\'b3\'b9 tajemnic\'ea? Je\'9cli si\'ea cz\'b3owiek nad tym g\'b3\'eaboko zastanowi... Wyci\'b9gn\'b9\'b3 z maszyny kartk\'ea papieru i za\'b3o\'bfy\'b3 now\'b9
. Wystuka\'b3 tytu\'b3:
\par }{\i {\*\bkmkstart BM22}{\*\bkmkend BM22}Tajemnica hiszp}{\i\f80 a\'f1skiego szala
\par }{\f80 Przygl\'b9da\'b3 mu si\'ea przez chwil\'ea w skupieniu.
\par Potem zacz\'b9\'b3 szybko pisa\'e6...
\par }\pard\plain \s21\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \b\fs28\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f80 \page Z\'b3oty r\'f3g
\par }\pard\plain \ql \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\aspalpha\aspnum\faauto\adjustright\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {
\par }\pard\plain \s22\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f80 George Dundas sta\'b3 zamy\'9clony w centrum londy\'f1skiego City. Otacza\'b3 go ruchomy, faluj\'b9cy t\'b3
um ludzi ci\'ea\'bfko pracuj\'b9cych na swoje pieni\'b9dze oraz takich, kt\'f3rym uda\'b3o si\'ea zbi\'e6 kapita\'b3. George - pi\'eaknie ubrany, w nienagannie zaprasowanych spodniach - nie zwraca\'b3 na nich uwagi. Zaj\'eaty by\'b3 my\'9clami, co ze sob
\'b9 pocz\'b9\'e6.
\par Co\'9c si\'ea sta\'b3o! Mi\'eadzy Georgem a jego bogatym wujem (Efraimem Leadbetterem z firmy Leadbetter i Gilling) dosz\'b3o do tego, co w j\'eazyku gminu nazywa si\'ea \'84pysk\'f3wk\'b9\'94. Gwoli ca\'b3kowitej dok\'b3adno\'9cci s\'b3owa pad\'b3y wy
\'b3\'b9cznie ze strony pana Leadbettera. Sp\'b3yn\'ea\'b3y z jego ust potoczystym strumieniem cierpkich wym\'f3wek, fakt za\'9c, \'bfe niemal w ca\'b3o\'9cci sk\'b3ada\'b3y si\'ea z powt\'f3rze\'f1, nie przejmowa\'b3
 go zbytnio. Dosadne stwierdzenie i pozostawienie rzeczy w spokoju nie by\'b3o dewiz\'b9 pana Leadbettera.
\par Temat by\'b3 jeden - wyst\'eapne szale\'f1stwo i niegodziwo\'9c\'e6 m\'b3odego cz\'b3owieka, kt\'f3ry dopu\'9cci\'b3 si\'ea samowoli i wzi\'b9\'b3 wolny dzie\'f1 w \'9crodku tygodnia, nie pytaj\'b9c nawet o zgod\'ea. Pan Leadbetter, kiedy ju\'bf
 wypowiedzia\'b3 wszystko, co tylko przychodzi\'b3o mu do g\'b3owy i niekt\'f3re uwagi powt\'f3rzy\'b3 dwukrotnie, przerwa\'b3, aby zaczerpn\'b9\'e6 powietrza i spyta\'b3 George'a, co to mia\'b3o oznacza\'e6.
\par George odpar\'b3 szczerze, \'bfe odczuwa\'b3 pragnienie wzi\'eacia wolnego dnia. Chodzi\'b3o po prostu o kr\'f3tki urlop.
\par Pan Leadbetter usilnie pragn\'b9\'b3 wiedzie\'e6, czym wobec tego by\'b3y sobotnie popo\'b3udnia i niedziele, nie wspominaj\'b9c ju\'bf o niedawno minionych Zielonych \'8cwi\'b9tkach i nadchodz\'b9cym d\'b3ugim weeke}{ndzie sierpniowym.
\par }{\f80 George stwierdzi\'b3, \'bfe nie przepada za sobotnimi popo\'b3udniami i niedzielami ani za Zielonymi \'8cwiatkami. Chcia\'b3 mie\'e6 wolny zwyk\'b3y dzie\'f1, w kt\'f3rym mo\'bfna znale\'9f\'e6 jakie\'9c miejsce, gdzie jeszcze nie zgromadzi\'b3o si
\'ea p\'f3\'b3 Londynu.
\par }{Pan Leadbetter w}{\f80 \'f3wczas oznajmi\'b3, \'bfe zrobi\'b3 wszystko co w jego mocy dla syna swej zmar\'b3ej siostry i nikt nie powie, \'bfe nie da\'b3 mu szansy. Okaza\'b3o si\'ea to jednak bezu\'bfyteczne. A w przysz\'b3o\'9cci George mo\'bfe mie
\'e6 pi\'ea\'e6 powszednich dni z sobot\'b9 i niedziel\'b9 na dok\'b3adk\'ea do swojej wy\'b3\'b9cznej dyspozycji.
\par - Mia\'b3e\'9c, ch\'b3opcze, z\'b3oty r\'f3g - powiedzia\'b3 pan Leadbetter w przyp\'b3ywie poetyckiej fantazji - ale nie potrafi\'b3e\'9c go zatrzyma\'e6.
\par George odrzek\'b3, i\'bf w swoim mniemaniu w\'b3a\'9cnie to uczyni\'b3, a w\'f3wczas pan Leadbetter porzuci\'b3 poezj\'ea i rozgniewany kaza\'b3 mu si\'ea wynosi\'e6.
\par Z tej w\'b3a\'9cnie przyczyny George snu\'b3 teraz rozwa\'bfania. Czy wuj da si\'ea ub\'b3aga\'e6, czy nie? Czy w g\'b3\'eabi ducha \'bfywi do niego jakie\'9c cieplejsze uczucia, czy tylko ch\'b3odn\'b9 niech\'ea\'e6?
\par Dok\'b3adnie w tym momencie jaki\'9c g\'b3os - najmniej oczekiwany g\'b3os - odezwa\'b3 si\'ea:
\par - Cze\'9c\'e6!
\par Purpurowy sportowy samoch\'f3d o niezmiernie d\'b3ugiej masce zatrzyma\'b3 si\'ea przy kraw\'ea\'bfniku obok George'a. Za kierownic\'b9 siedzia\'b3a owa pi\'eakna i popularna dziewczyna z towarzystwa, Mary Montresor (ta, kt\'f3rej zdj\'ea
cia magazyny ilustrowane zamieszcza\'b3y przynajmniej cztery razy w miesi\'b9cu), i u\'9cmiecha\'b3a si\'ea do George'a w czaruj\'b9cy spos\'f3b.
\par - Nigdy nie spotka\'b3am cz\'b3owieka, kt\'f3ry do tego stopnia upodobni\'b3by si\'ea do drogowej wysepki - powiedzia\'b3a Mary Montresor. - Chcia\'b3by\'9c wsi\'b9\'9c\'e6?
\par }{- Ponad wszys}{\f80 tko na \'9cwiecie - odpar\'b3 George{\*\bkmkstart BM23}{\*\bkmkend BM23} bez wahania i usiad\'b3 obok niej.
\par Posuwali si\'ea naprz\'f3d wolno, poniewa\'bf na jezdni panowa\'b3 spory t\'b3ok.
\par - Jestem zm\'eaczona miastem - wyzna\'b3a Mary Montresor. - Przyjecha\'b3am tylko zobaczy\'e6, jak wygl\'b9da i wracam do Londynu.
\par George nie o\'9cmieli\'b3 si\'ea sprostowa\'e6 jej wiadomo\'9cci z geografii, przyzna\'b3 wi\'eac tylko, \'bfe to znakomity pomys\'b3. Jechali na przemian wolno, to zn\'f3w, gdy Mary Montresor dojrza\'b3a mo\'bfliwo\'9c\'e6 wyprzedzenia - szale\'f1
czymi susami. George odnosi\'b3 wra\'bfenie, \'bfe cokolwiek optymistycznie mierzy\'b3a swe si\'b3y, ale doszed\'b3 do wniosku, \'bfe umiera si\'ea tylko raz. Wola\'b3 jednak nie nawi\'b9zywa\'e6 rozmowy, aby pozwoli\'e6 pi\'eaknemu kierowcy skoncentrowa
\'e6 si\'ea na swym zadaniu.
\par To ona ponownie rozpocz\'ea\'b3a konwersacj\'ea, akurat w momencie gdy w wariackim tempie okr\'b9\'bfa\'b3a Hyde Park Corner.
\par - Co by\'9c powiedzia\'b3 o po\'9clubieniu mnie? - spyta\'b3a lekkim tonem.
\par George'owi zapar\'b3o dech, r\'f3wnie dobrze jednak reakcj\'ea t\'ea m\'f3g\'b3 spowodowa\'e6 widok du\'bfego autobusu, kt\'f3ry, jak si\'ea zdawa\'b3o, nieuchronnie zwiastowa\'b3 katastrof\'ea. Tote\'bf George wielce by\'b3 z siebie dumny za udzielenie b
\'b3yskawicznej riposty.
\par - By\'b3bym zachwycony - powiedzia\'b3 swobodnie.
\par - Dobrze - udzieli\'b3a wymijaj\'b9cej odpowiedzi Mary Montresor. - By\'e6 mo\'bfe zrobisz to pewnego dnia.
\par Skr\'eacili na prost\'b9 bez wypadku, i w tym momencie George spostrzeg\'b3 wielkie, nowe afisze przy stacji metra Hyde Park Corner. Wt\'b3oczone mi\'eadzy \'84Niepokoj\'b9ca sytuacja polityczna\'94 i \'84Pu\'b3kownik na \'b3awie oskar\'bfonych\'94
 na jednym z afisz\'f3w widnia\'b3o: \'84Dziewczyna z towarzystwa po\'9clubia ksi\'eacia\'94, na drugim za\'9c: \'84Ksi\'b9\'bf\'ea Edgehill i panna Montresor\'94.
\par - O co chodzi \'bf tym ksi\'eaciem Edgehill? - spyta\'b3 George ostro.
\par - Ja i Bingo? Och, jeste\'9cmy zar\'eaczeni.
\par - Ale przecie\'bf... powiedzia\'b3a\'9c przed chwil\'b9...
\par - Ach, to - rzuci\'b3a od niechcenia. - Widzisz, jeszcze si\'ea nie zdecydowa\'b3am, kogo naprawd\'ea po\'9clubi\'ea.
\par - Dlaczego si\'ea z nim zar\'eaczy\'b3a\'9c?
\par - Tylko po to, aby sprawdzi\'e6, czy mog\'ea. Wszystkim si\'ea zdawa\'b3o, \'bfe to b\'eadzie niezmiernie trudne, a w rzeczywisto\'9cci nie by\'b3o ani troch\'ea!
\par - Pechowo si\'ea z\'b3o\'bfy\'b3o dla... Binga - powiedzia\'b3 George, z pewnym zak\'b3opotaniem nazywaj\'b9c prawdziwego ksi\'eacia tym \'bfartobliwym przezwiskiem.
\par - Wcale nie - zaprzeczy\'b3a Mary Montresor. - To mu dobrze zrobi, je\'9cli cokolwiek jest w stanie, w co zreszt\'b9 w\'b9tpi\'ea.
\par George dokona\'b3 kolejnego odkrycia - znowu dzi\'eaki mijan}{ym plakatom.
\par }{\f80 - Ale\'bf, oczywi\'9ccie, dzisiaj odbywa si\'ea pucharowa gonitwa w Ascot. Czy przypadkiem nie powinna\'9c tam by\'e6? 
\par Mary Montresor westchn\'ea\'b3a.
\par - Potrzebowa\'b3am dnia odpoczynku - wyzna\'b3a ze skruch\'b9.
\par - Zupe\'b3nie tak samo jak ja - ucieszy\'b3 si\'ea George. - Z tego w\'b3a\'9cnie powodu wuj wyrzuci\'b3 mnie na bruk.
\par - Rozumiem, \'bfe je\'9cli si\'ea pobierzemy - zauwa\'bfy\'b3a Mary - moje dwadzie\'9ccia tysi\'eacy rocznie si\'ea przyda?
\par - Zapewni nam odrobin\'ea domowego luksusu - stwierdzi\'b3 George.
\par - A'propos dom\'f3w - powiedzia\'b3a Mary - pojedziemy teraz na wie\'9c i poszukamy domu, w kt\'f3rym chcieliby\'9cmy zamieszka\'e6.
\par Plan zdawa\'b3 si\'ea prosty i uroczy. Skr\'eacili na Putney Bridge, dotarli do objazdu w Kingston, i z westchnieniem satysfakcji Mary nacisn\'ea\'b3a peda\'b3 gazu. Wydostali si\'ea na wie\'9c bardzo szybko. P\'f3\'b3 godziny p\'f3\'9f
niej Mary dramatycznym gestem r\'eaki wskaza\'b3a dom, wydaj\'b9c przy tym okrzyk zachwytu.
\par Do szczytu wzniesienia przytulony by\'b3 domek z gatunku tych, kt\'f3re agenci nieruchomo\'9cci zachwalaj\'b9 (rzadko jednak zgodnie z prawd\'b9) jako \'84pe\'b3ne staro\'9cwieckiego uroku\'94. Tym razem jednak opis, odnosz\'b9cy si\'ea do wi\'eakszo\'9c
ci dom\'f3w na wsi, odpowiada\'b3 rzeczywisto\'9cci.
\par Mary zatrzyma\'b3a si\'ea przed bia\'b3\'b9 bram\'b9.
\par }{- Zostawimy samoch\'f3d, wejdziemy i obejrzymy go. To nasz dom!
\par }{\f80 - Bez w\'b9tpienia to nasz dom - zgodzi\'b3 si\'ea George. - Tylko wydaje mi si\'ea, \'bfe w tej chwili zamieszkuj\'b9 go inni ludzie.
\par Mary skwitowa\'b3a wzmiank\'ea o innych ludziach machni\'eaciem r\'eaki. Podeszli kr\'eatym podjazdem. Z bliska dom sprawia\'b3 jeszcze korzystniejsze wra\'bfenie.
\par - Zajrzymy do \'9crodka przez okna - zdecydowa\'b3a Mary.
\par George zawaha\'b3 si\'ea.
\par - My\'9clisz, \'bfe ci ludzie...
\par - Nie mam zamiaru zawraca\'e6 sobie nimi g\'b3owy. To jest nasz dom, a oni mieszkaj\'b9 tu tylko przez przypadek. Poza tym jest pi\'eakna pogoda i na pewno wyszli. A je\'9cli ktokolwiek nas z\'b3apie, powiem... powiem mu, \'bfe my\'9cla\'b3am, \'bf
e to dom pani... pani Pardonstenger i \'bfe bardzo mi przykro z powodu pomy\'b3ki.
\par - To powinno wystarczy\'e6 - skwitowa\'b3 George.
\par Zagl\'b9dali do \'9crodka przez okna. Dom by\'b3 wspaniale umeblowany. Akurat doszli do gabinetu, kiedy us\'b3yszeli z ty\'b3u chrz\'east krok\'f3w na \'bfwirowanej alejce. Odwr\'f3cili si\'ea i stan\'eali oko w oko z nienagannie prezentuj\'b9cym si\'ea
 lokajem.
\par - Och! - westchn\'ea\'b3a Mary, a po chwili, przybieraj\'b9c sw\'f3j najbardziej uroczy u\'9cmiech, powiedzia\'b3a: - Czy pani Pardonstenger jest w domu? W\'b3a\'9cnie sprawdza\'b3am, c}{zy nie ma jej w gabinecie.
\par }{\f80 - Pani Pardonstenger jest w domu - odpar\'b3 lokaj.
\par - Prosz\'ea p\'f3j\'9c\'e6 ze mn\'b9.
\par Mogli zrobi\'e6 tylko jedno - p\'f3j\'9c\'e6 za lokajem. George oblicza\'b3 w my\'9clach, jakie istnia\'b3y szans\'ea takiego obrotu sprawy i doszed\'b3 do wniosku, \'bfe przy nazwisku Pardonstenger jedna do dwudziestu tysi\'eacy.
\par - Zostaw  to  mnie -  szepn\'ea\'b3a jego  towarzyszka. - Wszystko b\'eadzie dobrze.
\par George'owi to o\'9cwiadczenie by\'b3o niezwykle na r\'eak\'ea. Uzna\'b3, \'bfe sytuacja wymaga kobiecej przebieg\'b3o\'9cci.
\par }{Zostali wprowadzeni do salonu. Gdy tyl}{\f80 ko lokaj wyszed\'b3, drzwi natychmiast otworzy\'b3y si\'ea ponownie i do pokoju wkroczy\'b3a postawna, rumiana kobieta o tlenionych w\'b3osach.
\par Mary Montresor uczyni\'b3a krok w jej kierunku, po czym zatrzyma\'b3a si\'ea z wyrazem dobrze udawanego zaskoczenia na twarzy.
\par - Ale\'bf - krzykn\'ea\'b3a - pani nie jest Amy! Co za niezwyk\'b3a historia!
\par - Rzeczywi\'9ccie to niezwyk\'b3a historia - odezwa\'b3 si\'ea jaki\'9c gburowaty g\'b3os.
\par Pot\'ea\'bfny m\'ea\'bfczyzna, kt\'f3ry wszed\'b3 za pani\'b9 Pardonstenger, mia\'b3 twarz buldoga i wielce z\'b3owieszcz\'b9 min\'ea. George pomy\'9cla\'b3, \'bfe nigdy nie widzia\'b3 r\'f3wnie odpychaj\'b9cego brutala. M\'ea\'bfczyzna zamkn\'b9\'b3
 za sob\'b9 drzwi i opar\'b3 si\'ea o nie plecami.
\par - Rzeczywi\'9ccie niezwyk\'b3a historia - powt\'f3rzy\'b3 szyderczo. - Ale chyba przejrzeli\'9cmy wasz\'b9 gr\'ea! - Nagle wyci\'b9gn\'b9\'b3 co\'9c, co przypomina\'b3o rewolwer niebywa\'b3ego kalibru. - R\'eace do g\'f3ry! R\'eace do g\'f3ry, m\'f3wi\'ea
. Bella, przeszukaj ich!
\par George czytaj\'b9c powie\'9cci kryminalne, zastanawia\'b3 si\'ea cz\'easto, na czym polega\'b3o takie przeszukanie. Teraz ju\'bf wiedzia\'b3. Bella (alias pani Pardonstenger) upewni\'b3a si\'ea szybko, \'bfe ani on, ani Mary nie ukrywali przy sobie \'9c
mierciono\'9cnej broni.
\par - Wydawa\'b3o si\'ea wam, \'bfe jeste\'9ccie bardzo sprytni, co? - szydzi\'b3 m\'ea\'bfczyzna. - Przychodzicie tu i udajecie niewini\'b9tka. Tym razem pope\'b3nili\'9ccie b\'b3\'b9d - powa\'bfny b\'b3\'b9d. W\'b9tpi\'ea, czy wasi przyjaciele i krewni kied
ykolwiek was jeszcze zobacz\'b9. A co? Chcia\'b3by\'9c, chcia\'b3by\'9c, nie? - zwr\'f3ci\'b3 si\'ea do George'a, gdy ten si\'ea poruszy\'b3. - \'afadnych sztuczek! Zastrzel\'ea was w okamgnieniu!
\par - Uwa\'bfaj, George - powiedzia\'b3a Mary dr\'bf\'b9cym g\'b3osem.
\par - Dobrze - odezwa\'b3 si\'ea spokojnie George - b\'ead\'ea ostro\'bfny.
\par - A teraz, marsz! - nakaza\'b3 m\'ea\'bfczyzna. - Bello, otw\'f3rz drzwi. Trzymajcie r\'eace nad g\'b3ow\'b9, wy dwoje. Pani pierwsza - o tak. B\'ead\'ea szed\'b3 za wami. T\'eady, przez hol i na g\'f3r\'ea...
\par Us\'b3uchali. C\'f3\'bf innego mogli zrobi\'e6? Mary sz\'b3a po schodach z wysoko uniesionymi r\'eakami. George za ni\'b9. Z ty\'b3u zamyka\'b3 szereg pot\'ea\'bfny \'b3otr z rewolwerem w r\'eaku.
\par Mary wesz\'b3a na g\'f3rny podest schod\'f3w i skr\'eaci\'b3a za r\'f3g. W tej samej chwili George gwa\'b3townym kopni\'eaciem znienacka wymierzy\'b3 cios. M\'ea\'bfczyzna trafiony prosto w brzuch zlecia\'b3 ty\'b3em ze schod\'f3w. George odwr\'f3ci\'b3
 si\'ea, skoczy\'b3 za nim na d\'f3\'b3 i kl\'eakn\'b9\'b3 mu na klatce piersiowej. Praw\'b9 r\'eak\'b9 podni\'f3s\'b3 rewolwer, kt\'f3ry tamten upu\'9cci\'b3 podczas upadku.
\par Bella krzykn\'ea\'b3a i uciek\'b3a przez obite rypsem drzwi. Mary zbieg\'b3a ze schod\'f3w z twarz\'b9 bia\'b3\'b9}{ jak papier.
\par }{\f80 - George, chyba go nie zabi\'b3e\'9c? M\'ea\'bfczyzna le\'bfa\'b3 nieruchomo. George pochyla\'b3 si\'ea nad nim.
\par - Nie s\'b9dz\'ea, \'bfebym go zabi\'b3 - powiedzia\'b3 skruszony. - Ale dosta\'b3 za swoje.
\par - Dzi\'eaki Bogu. - Oddycha\'b3a ci\'ea\'bfko.
\par - Doskona\'b3a robota - pochwali\'b3 si\'ea George. - Sporo mo\'bfna si\'ea nauczy\'e6 od poczciwego staruszka mu\'b3a. Mary poci\'b9gn\'ea\'b3a go za r\'eak\'ea.
\par - Uciekajmy! - zawo\'b3a\'b3a gor\'b9czkowo. - Uciekajmy st\'b9d szybko.
\par - Przyda\'b3oby si\'ea co\'9c, \'bfeby tego faceta zwi\'b9za\'e6... - zastanawia\'b3 si\'ea George, poch\'b3oni\'eaty swoimi planami}{.
\par }{\f80 - Nie mog\'b3aby\'9c znale\'9f\'e6 tu kawa\'b3ka liny albo sznurka?
\par - Nie, nie mog\'b3abym - odpar\'b3a Mary stanowczo.
\par - Uciekajmy, prosz\'ea... Prosz\'ea! Jestem taka przera\'bfona.
\par - Nie musisz si\'ea ba\'e6 - powiedzia\'b3 George, pe\'b3en m\'easkiej dumy. - Przecie\'bf ja tu jestem.
\par }{- George, koc}{\f80 hany, prosz\'ea... dla mojego dobra. Nie chc\'ea by\'e6 w to zamieszana. Prosz\'ea ci\'ea, chod\'9fmy!
\par S\'b3owa \'84dla mojego dobra\'94 wypowiedzia\'b3a tak przej\'eatym g\'b3osem, \'bfe George zaniecha\'b3 swych zamiar\'f3w i pozwoli\'b3 wyprowadzi\'e6 si\'ea z domu. W po\'9cpiechu przeszli podjazdem do stoj\'b9c}{ego samochodu.
\par }{\f80 - Prowad\'9f ty. Czuj\'ea, \'bfe nie zdo\'b3am - odezwa\'b3a si\'ea Mary s\'b3abym g\'b3osem.
\par George przej\'b9\'b3 w\'b3adanie nad kierownic\'b9.
\par - Musimy doprowadzi\'e6 spraw\'ea do ko\'f1ca - powiedzia\'b3. - B\'f3g jeden wie, do jakiego \'b3otrostwa zmierza ten ciemny typ. Je\'9cli nie chcesz, nie p\'f3jd\'ea z tym na policj\'ea, tylko zajm\'ea si\'ea spraw\'b9 na w\'b3asn\'b9 r\'eak\'ea. \'a3
atwo znajd\'ea ich \'9clad.
\par - Nie, George. Nie chc\'ea, aby\'9c to zrobi\'b3.
\par - Trafi\'b3a nam si\'ea przygoda pierwsza klasa, a ty chcesz, \'bfebym si\'ea wycofa\'b3? Nigdy w \'bfyciu.
\par - Nie przypuszcza\'b3am, \'bfe jeste\'9c taki krwio\'bferczy - powiedzia\'b3a Mary p\'b3aczliwym tonem. .
\par - Nie jestem krwio\'bferczy. To nie ja zacz\'b9\'b3em. Co za tupet mia\'b3 ten go\'9c\'e6, \'bfeby grozi\'e6 nam rewolwerem! A w\'b3a\'9cciwie, u licha, dlaczego rewolwer nie wypali\'b3, kiedy zepchn\'b9\'b3em faceta ze schod\'f3w?
\par Zatrzyma\'b3 samoch\'f3d i wyci\'b9gn\'b9\'b3 rewolwer z bocznej kieszeni w drzwiach, gdzie wcze\'9cniej go schowa\'b3. Sprawdziwszy go, gwizdn\'b9\'b3 przeci\'b9gle.
\par - Nie do wiary! Nie jest nabity. Gdybym to wiedzia\'b3... Urwa\'b3 w zamy\'9cleniu. - Mary, to bardzo podejrzana sprawa.
\par - Wiem. Dlatego b\'b3agam ci\'ea, zostaw j\'b9 w spokoju!
\par - Nigdy - powiedzia\'b3 George stanowczo.
\par Mary wyda\'b3a westchnienie, kt\'f3re rozdziera\'b3o serce.
\par - Widz\'ea, \'bfe b\'ead\'ea musia\'b3a ci powiedzie\'e6. Najgorsze, \'bfe nie mam poj\'eacia, jak na to zareagujesz...
\par - O czym chcesz mi powiedzie\'e6?
\par }{- Widzisz,}{\f80  to jest tak... - Urwa\'b3a. - Uwa\'bfam, \'bfe w dzisiejszych czasach trzeba by\'e6 przezorn\'b9; dziewczyna powinna wi\'eac uczyni\'e6 wszystko, \'bfeby dowiedzie\'e6 si\'ea czego\'9c wi\'eacej o m\'ea\'bfczy\'9fnie, kt\'f3
rego spotyka.
\par - S\'b3ucham? - powiedzia\'b3 George ca\'b3kiem zbity z tropu.
\par }{- Przede ws}{\f80 zystkim dziewczyna powinna wiedzie\'e6, jak m\'ea\'bfczyzna zachowa si\'ea w sytuacji krytycznej - czy posiada przytomno\'9c\'e6 umys\'b3u, odwag\'ea i refleks? Brak tych cech na og\'f3\'b3 rzuca si\'ea w oczy, gdy jest ju\'bf za p\'f3
\'9fno. Sytuacja krytyczna mo\'bfe przecie\'bf nast\'b9pi\'e6 wiele lat po \'9clubie... A my, c\'f3\'bf, cz\'easto wiemy o m\'ea\'bfczy\'9fnie jedynie to, jak ta\'f1czy i czy potrafi sprawnie z\'b3apa\'e6 taks\'f3wk\'ea, gdy pada deszcz.
\par - Bardzo po\'bfyteczne talenty - zauwa\'bfy\'b3 George.
\par - Tak, ale kobieta pragnie mie\'e6 \'9cwiadomo\'9c\'e6, \'bfe m\'ea\'bfczyzna jest prawdziwym m\'ea\'bfczyzn\'b9}{.
\par }{\f80 - Szerokie, bezkresne przestrzenie, gdzie m\'ea\'bfczy\'9fni s\'b9 m\'ea\'bfczyznami - zacytowa\'b3 George w roztargnieniu.
\par - W\'b3a\'9cnie. Ale w Anglii nie ma bezkresnych przestrzeni. Musia\'b3am wi\'eac stworzy\'e6 sztuczn\'b9 sytuacj\'ea...
\par - Czy to znaczy, \'bfe...?
\par - Tak. Tak si\'ea sk\'b3ada, \'bfe ten dom faktycznie do mnie nale\'bfy. Nie znale\'9fli\'9cmy si\'ea tam przypadkowo. A m\'ea\'bfczyzna - ten m\'ea\'bfczyzna, kt\'f3rego omal nie zabi\'b3e\'9c...
\par }{- Tak?
\par }{\f80 - To Rube Wallace, aktor filmowy. Cz\'easto gra zawodowych bokser\'f3w... W rzeczywisto\'9cci wyj\'b9tkowo mi\'b3y i delikatny cz\'b3owiek. Zatrudni\'b3am go. Bella jest jego \'bfon\'b9. Dlatego tak bardzo si\'ea przerazi\'b3am, \'bfe mog\'b3e\'9c
 go zabi\'e6... Oczywi\'9ccie rewolwer nie by\'b3 nabity. To rekwizyt. Och, George, bardzo jeste\'9c z\'b3y?
\par - Czy jestem pierwszym m\'ea\'bfczyzn\'b9, kt\'f3rego... poddawa\'b3a\'9c tej pr\'f3bie?
\par }{- Och, }{\f80 nie. By\'b3o ich... daj mi si\'ea zastanowi\'e6... dziewi\'eaciu i p\'f3\'b3.
\par - Kto by\'b3 t\'b9 po\'b3\'f3wk\'b9? - zainteresowa\'b3 si\'ea George.
\par - Bingo - powiedzia\'b3a Mary oboj\'eatnie.
\par - I nie przysz\'b3o nikomu do g\'b3owy wierzgn\'b9\'e6 jak mu\'b3?
\par - Nie. Niekt\'f3rzy pr\'f3bowali si\'ea stawia\'e6, inni poddali si\'ea bez oporu. Ale wszyscy pozwolili zaprowadzi\'e6 si\'ea na g\'f3r\'ea, zwi\'b9za\'e6 i zakneblowa\'e6. Potem, oczywi\'9ccie, uda\'b3o mi si\'ea wyzwoli\'e6 z wi\'eaz\'f3
w, jak to bywa w ksi\'b9\'bfkach, uwolni\'b3am ich r\'f3wnie\'bf, a stwierdziwszy, \'bfe dom jest pusty, uciekli\'9cmy.
\par - I naprawd\'ea nikt nie pomy\'9cla\'b3 o sztuczce mu\'b3a ani niczym podobnym?
\par }{- Nie.
\par }{\f80 - W takim razie - powiedzia\'b3 George \'b3askawym tonem - wybaczam ci.
\par - Dzi\'eakuj\'ea ci, George - powiedzia\'b3a Mary \'b3agodnie.
\par - W istocie rzeczy - zauwa\'bfy\'b3 George - jedyne pytanie, kt\'f3re si\'ea rodzi, brzmi: dok\'b9d jedzie}{my teraz? Nie jestem pewien czy do Lambeth Palace, czy do Doctor's Commons{\*\bkmkstart BM24}{\*\bkmkend BM24} - O czym ty m\'f3wisz?
\par }{\f80 - O pozwoleniu. My\'9cl\'ea, \'bfe na \'9club potrzebne jest specjalne pozwolenie. Zbytnio lubisz zar\'eacza\'e6 si\'ea z jednym, a zaraz potem prosi\'e6 innego m\'ea\'bfczyzn\'ea, aby ci\'ea po\'9clubi\'b3.
\par - Nie prosi\'b3am ci\'ea, \'bfeby\'9c mnie po\'9clubi\'b3!
\par - Prosi\'b3a\'9c. Przy Hyde Park Corner. Nie jest to miejsce, kt\'f3re ja bym wybra\'b3 na o\'9cwiadczyny, ale, c\'f3\'bf, ka\'bfdy ma swoje upodobania.
\par - Nie zrobi\'b3am niczego podobnego. Spyta\'b3am po prostu \'bfartem, czy mia\'b3by\'9c ochot\'ea mnie po\'9clubi\'e6. To nie by\'b3o powiedziane na powa\'bfnie.
\par - Jestem przekonany, \'bfe ka\'bfdy prawnik uzna\'b3by to za prawdziwe o\'9cwiadczyny. Poza tym, doskonale wiesz, \'bfe chcesz mnie po\'9clubi\'e6.
\par - Nie chc\'ea.
\par - Po doznaniu dziewi\'eaciu i p\'f3\'b3 pora\'bfek? Pomy\'9cl tylko o poczuciu bezpiecze\'f1stwa, jakie ci\'ea czeka u boku m\'ea\'bfczyzny, kt\'f3ry potrafi wyci\'b9gn\'b9\'e6 ci\'ea z ka\'bfdej opresji.
\par Wida\'e6 by\'b3o, \'bfe Mary troch\'ea zmi\'eak\'b3a pod wp\'b3ywem tego argumentu. Powiedzia\'b3a jednak stanowczym tonem:
\par - Nie po\'9clubi\'ea nikogo, zanim przede mn\'b9 nie ukl\'eaknie.
\par George spojrza\'b3 na ni\'b9. By\'b3a cudowna. Ale George, poza umiej\'eatno\'9cci\'b9 wierzgania, posiada\'b3 tak\'bfe inn\'b9 cech\'ea mu\'b3a. Odezwa\'b3 si\'ea z r\'f3wn\'b9 stanowczo\'9cci\'b9:
\par - Upa\'9c\'e6 na kolana przed kobiet\'b9? To poni\'bfaj\'b9ce. Nie zrobi\'ea tego.
\par - Wielka szkoda - stwierdzi\'b3a Mary z figlarnym u\'9cmiechem.
\par Wracali do Londynu. George by\'b3 pos\'eapny i milcz\'b9cy. Twarz Mary przes\'b3ania\'b3o rondko kapelusza. Kiedy min\'eali Hyde Park Corner, poprosi\'b3a cichutko:
\par - Czy m\'f3g\'b3by\'9c przede mn\'b9 ukl\'eakn\'b9\'e6?
\par - Nie - powiedzia\'b3 George zdecydowanym tonem.
\par Czu\'b3 si\'ea supermenem. W\'b3asne zachowanie wprawia\'b3o go w podziw. Niestety, r\'f3wnie\'bf Mary przejawia\'b3a up\'f3r godny mu\'b3a. Nagle zatrzyma\'b3 samoch\'f3d.
\par - Przepraszam ci\'ea na chwil\'ea - powiedzia\'b3.
\par Wysiad\'b3 z samochodu i pomaszerowa\'b3 do straganu z owocami, kt\'f3ry w\'b3a\'9cnie min\'eali. Wr\'f3ci\'b3 szybciej ni\'bf policjant, kt\'f3ry z bojow\'b9 min\'b9 zmierza\'b3 w ich stron\'ea, aby za\'bf\'b9da\'e6 wyja\'9cnie\'f1.
\par George ruszy\'b3, rzucaj\'b9c jab\'b3ko na kolana Mary.
\par - Jedz wi\'eacej owoc\'f3w - rzek\'b3. - R\'f3wnie\'bf symbolicznie.
\par }{- Symbolicznie?
\par }{\f80 - Owszem. Najpierw Ewa da\'b3a Adamowi jab\'b3ko. Dzisiaj Adam daje jab\'b3ko Ewie. Rozumiesz?
\par - Tak - odpar\'b3a Mary z pow\'b9tpiewaniem.
\par - Dok\'b9d mam ci\'ea zawie\'9f\'e6? - rzuci\'b3 George kr\'f3tko.
\par }{- Do domu.
\par }{\f80 Pojecha\'b3 w kierunku Grosvenor Square. Twarz mia\'b3 kompletnie nieporuszon\'b9. Wysiad\'b3 i obszed\'b3 samoch\'f3d, aby pom\'f3c dziewczynie. Po raz ostatni zwr\'f3ci\'b3a si\'ea do niego z b\'b3agaln\'b9 pro\'9cb\'b9:
\par - Kochany George... nie m\'f3g\'b3by\'9c? Po prostu... aby zrobi\'e6 mi przyjemno\'9c\'e6?
\par - Nigdy - powiedzia\'b3 George.
\par I w tym momencie sta\'b3o si\'ea. Po\'9clizgn\'b9\'b3 si\'ea i, nie mog\'b9c z\'b3apa\'e6 r\'f3wnowagi, upad\'b3. Kl\'eacza\'b3 przed ni\'b9 w b\'b3ocie. Mary pisn\'ea\'b3a rado\'9cnie i klasn\'ea\'b3a w d\'b3onie.
\par - Kochany George! Teraz ci\'ea po\'9clubi\'ea. Mo\'bfesz jecha\'e6 prosto do Lambeth Palace i za\'b3atwi\'e6 wszystko z arcybiskupem Canterbury.
\par - Nie mia\'b3em zamiaru tego zrobi\'e6 - zaprzeczy\'b3 George \'bfywo. - To by\'b3a}{ choler... sk\'f3rka od banana.
\par }{\f80 - Wzrokiem pe\'b3nym wyrzutu przygl\'b9da\'b3 si\'ea przyczynie swego upadku.
\par - Mniejsza z tym - powiedzia\'b3a Mary. - Sta\'b3o si\'ea. Kiedy k\'b3\'f3cili\'9cmy si\'ea i wmawia\'b3e\'9c mi, \'bfe ci si\'ea o\'9cwiadczy\'b3am, odpar\'b3am, \'bfe musisz ukl\'eakn\'b9\'e6 przede mn\'b9, zanim ci\'ea po\'9clubi\'ea. A wszystko dzi
\'eaki tej b\'b3ogos\'b3awionej sk\'f3rce banana! Chcia\'b3e\'9c powiedzie\'e6... b\'b3ogos\'b3awiona sk\'f3rka banana, prawda?
\par - Co\'9c w tym rodzaju - odpar\'b3 George.
\par O pi\'b9tej trzydzie\'9cci po po\'b3udniu poinformowano pana Leadbettera, \'bfe przyszed\'b3 jego siostrzeniec i pragnie si\'ea z nim zobaczy\'e6.
\par \'84Wr\'f3ci\'b3, \'bfeby mnie przeprosi\'e6\'94, pomy\'9cla\'b3 pan Leadbetter. \'84Chyba potraktowa\'b3em go zbyt surowo, ale to wy\'b3\'b9cznie dla jego dobra.\'94
\par Wyda\'b3 polecenie, aby wpuszczono George'a.
\par George wszed\'b3 zawadiackim krokiem.
\par - Musz\'ea zamieni\'e6 z tob\'b9 kilka s\'b3\'f3w, wuju - zacz\'b9\'b3. - Dzi\'9c rano zachowa\'b3e\'9c si\'ea wobec mnie bardzo niesprawiedliwie. Chcia\'b3bym wiedzie\'e6, czy w moim wieku, gdy krewni by si\'ea ciebie wyrzekli, potrafi\'b3by\'9c wyj\'9c
\'e6 na ulic\'ea i mi\'eadzy godzin\'b9 jedenast\'b9 pi\'eatna\'9ccie a wp\'f3\'b3 do sz\'f3stej zrobi\'e6 interes przynosz\'b9cy dwadzie\'9ccia tysi\'eacy funt\'f3w rocznie. Bo ja w\'b3a\'9cnie to zrobi\'b3em!
\par - Jeste\'9c szalony, ch\'b3opcze.
\par - Nie szalony, tylko zaradny! Zamierzam po\'9clubi\'e6 m\'b3od\'b9, bogat\'b9 i pi\'eakn\'b9 dziewczyn\'ea z towarzystwa. Tak\'b9, kt\'f3ra ponadto rzuci\'b3a dla mnie ksi\'eacia.
\par }{-}{\f80  Po\'9clubi\'e6 dziewczyn\'ea dla pieni\'eadzy? Nie spodziewa\'b3bym si\'ea tego po tobie.
\par - I mia\'b3by\'9c racj\'ea. Nigdy nie o\'9cmieli\'b3bym si\'ea jej o to poprosi\'e6, gdyby ona - szcz\'ea\'9cliwym trafem - nie poprosi\'b3a mnie sama. P\'f3\'9fniej wycofa\'b3a si\'ea, ale sprawi\'b3em, \'bfe zmieni\'b3
a zdanie. A wiesz wuju, jak to wszystko si\'ea sta\'b3o? Dzi\'eaki rozs\'b9dnemu ulokowaniu dw\'f3ch pens\'f3w odzyska\'b3em z\'b3oty r\'f3g!
\par - Dlaczego dw\'f3ch pens\'f3w? - spyta\'b3 pan Leadbetter zainteresowany finansow\'b9 stron\'b9 zagadnienia.
\par - Banan ze straganu, ot co! Nie ka\'bfdy wpad\'b3by na pomys\'b3 z bananem. Gdzie za\'b3atwia si\'ea pozwolenie na \'9club? }{\lang1033\langfe1045\langnp1033 W Doctor's Commons, czy w Lambeth Palace?
\par }\pard\plain \s21\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \b\fs28\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f80 \page Szmaragd rad\'bfy
\par }\pard\plain \ql \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\aspalpha\aspnum\faauto\adjustright\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {
\par }\pard\plain \s22\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f80 Z wielkim trudem James Bond ponownie skoncentrowa\'b3 uwag\'ea na ma\'b3ej \'bf\'f3\'b3tej ksi\'b9\'bfce, kt
\'f3r\'b9 trzyma\'b3 w r\'eaku. Na jej ok\'b3adce widnia\'b3 prosty, ale zach\'eacaj\'b9cy tytu\'b3: Czy chcesz, aby twoja pensja wzros\'b3a o 300 funt\'f3w rocznie? Cena ksi\'b9\'bfki wynosi\'b3a jeden szyling. James w\'b3a\'9cnie przeczyta\'b3
 dwie strony zwi\'eaz\'b3ych poucze\'f1, jak patrze\'e6 szefowi w twarz, jak kszta\'b3towa\'e6 dynamiczn\'b9 osobowo\'9c\'e6 i jak roztacza\'e6 wok\'f3\'b3 siebie atmosfer\'ea kompetencji. Teraz doszed\'b3 do bardziej subtelnego zagadnienia: \'84
Jest pora na szczero\'9c\'e6 i pora na dyskrecj\'ea - poucza\'b3a go \'bf\'f3\'b3ta ksi\'b9\'bfeczka. - Silny m\'ea\'bfczyzna nie zawsze ujawnia wszystko, co wie\'94. James zamkn\'b9\'b3 ksi\'b9\'bfk\'ea, uni\'f3s\'b3 g\'b3ow\'ea i zapatrzy\'b3 si\'ea w b
\'b3\'eakitn\'b9 dal oceanu. Zrodzi\'b3o si\'ea w nim okropne podejrzenie, \'bfe nie jest silnym m\'ea\'bfczyzn\'b9. Silny m\'ea\'bfczyzna zapanowa\'b3by nad obecn\'b9 sytuacj\'b9, a nie sta\'b3by si\'ea jej ofiar\'b9. Po raz sze\'9c\'e6dziesi\'b9
ty tego poranka James dokona\'b3 przegl\'b9du swych krzywd.
\par Oto by\'b3 jego urlop. Jego urlop! Ha, ha, ha! Sardoniczny \'9cmiech. Kto nam\'f3wi\'b3 go na przyjazd do tej modnej nadmorskiej miejscowo\'9cci, Kimpton-on-Sea? Grace. Kto sk\'b3oni\'b3 go do wydatku wi\'eakszego, ni\'bf m\'f3g\'b3 sobie pozwoli\'e6
? Grace. A on ochoczo popar\'b3 ten plan. \'8cci\'b9gn\'ea\'b3a go tu - i czym si\'ea sko\'f1czy\'b3o? Mieszka\'b3 w ponurym pensjonacie po\'b3o\'bfonym jakie\'9c dwa kilometry od morza, Grace za\'9c zamiast wynaj\'b9\'e6
 podobne lokum (nie to samo, rzecz jasna - w \'9crodowisku Jamesa regu\'b3y przyzwoito\'9cci by\'b3y bardzo surowe), zdradzi\'b3a go nikczemnie i zatrzyma\'b3a si\'ea ni mniej, ni wi\'eacej tylko w hotelu Esplandade nad samym brzegiem morza.
\par Pono\'e6 mia\'b3a tam przyjaci\'f3\'b3. Przyjaci\'f3\'b3! James zn\'f3w roze\'9cmia\'b3 si\'ea sardonicznie. My\'9clami powr\'f3ci\'b3 do tych ostatnich trzech lat swoich niespiesznych zalot\'f3w do Grace. By\'b3
a niebotycznie zadowolona, gdy po raz pierwszy zaszczyci\'b3 j\'b9 sw\'b9 uwag\'b9. Dzia\'b3o si\'ea to, jeszcze zanim osi\'b9gn\'ea\'b3a wy\'bfyny s\'b3awy w salonach modniarskich pa\'f1stwa Bartles przy High Street. Z pocz\'b9tku to James zadziera\'b3
 nosa, teraz, niestety, sytuacja si\'ea odwr\'f3ci\'b3a. Grace by\'b3a osob\'b9 - jak to si\'ea m\'f3wi - dobrze zarabiaj\'b9c\'b9. Z tej przyczyny sta\'b3a si\'ea zarozumia\'b3a. Tak, w\'b3a\'9cnie, okropnie zarozumia\'b3a. Przyszed\'b3 mu na my\'9c
l fragment jakiego\'9c wiersza, co\'9c o \'84dzi\'eakowaniu postem Bogu za mi\'b3o\'9c\'e6 porz\'b9dnego m\'ea\'bfczyzny\'94. Niczego w tym rodzaju nie widzia\'b3o si\'ea w zachowaniu Grace. Dobrze karmiona w hotelu Esplandade, kompletnie ignorowa\'b3a mi
\'b3o\'9c\'e6 porz\'b9dnego m\'ea\'bfczyzny. Przyjmowa\'b3a natomiast umizgi sko\'f1czonego idioty o nazwisku Claud Sopworth, cz\'b3owieka, kt\'f3ry,}{{\*\bkmkstart BM25}{\*\bkmkend BM25} zdaniem Ja}{\f80 mesa, by\'b3 ca\'b3
kowicie pozbawiony zasad moralnych.
\par James wbi\'b3 obcas w ziemi\'ea i z pos\'eapn\'b9 min\'b9 wpatrywa\'b3 si\'ea w horyzont. }{\lang1033\langfe1045\langnp1033 {\*\bkmkstart BM26}{\*\bkmkend BM26}Kimpton-on-Sea. }{\f80 Co go op\'eata\'b3o, \'bfe przyjecha\'b3 do takiej miejscowo\'9c
ci? To by\'b3 kurort dla bogatych i eleganckich ludzi; posiada\'b3 dwa du\'bfe hotele i ci\'b9gn\'b9ce si\'ea na przestrzeni wielu kilometr\'f3w malownicze bungalowy, kt\'f3re nale\'bfa\'b3y do popularnych aktorek, zamo\'bfnych \'afyd\'f3w i tych cz\'b3
onk\'f3w angielskiej arystokracji, kt\'f3rym uda\'b3o si\'ea bogato o\'bfeni\'e6. Czynsz za najmniejszy umeblowany bungalow wynosi\'b3 dwadzie\'9ccia pi\'ea\'e6 gwinei na tydzie\'f1. Przerasta\'b3o wyobra\'9fni\'ea{\*\bkmkstart BM27}{\*\bkmkend BM27}
, ile m\'f3g\'b3 wynosi\'e6 za du\'bfy dom. Jeden z takich pa\'b3ac\'f3w znajdowa\'b3 si\'ea bezpo\'9crednio za plecami Jamesa. Nale\'bfa\'b3 do zapalonego w\'eadkarza, lorda Edwarda Campiona, i obecnie pe\'b3en by\'b3 znakomitych go\'9cci, w\'b3\'b9
cznie z rad\'bf\'b9 Maraputny, kt\'f3rego bogactwo owiane by\'b3o legend\'b9. James przeczyta\'b3 o nim wszystko dzi\'9c rano w lokalnym tygodniku; o jego posiad\'b3o\'9cciach w Indiach, pa\'b3acach i wspania\'b3ej kolekcji klejnot\'f3w, w kt\'f3rej wyr
\'f3\'bfnia\'b3 si\'ea zw\'b3aszcza s\'b3awny szmaragd, jak entuzjastycznie donosi\'b3a prasa, wielko\'9cci go\'b3\'eabiego jaja. James, wychowany w mie\'9ccie, mia\'b3 do\'9c\'e6 mgliste poj\'eacie o rozmiarach go\'b3\'ea
biego jaja, mimo to informacja wywar\'b3a na nim odpowiednie wra\'bfenie.
\par - Je\'9cli mia\'b3bym taki szmaragd - powiedzia\'b3 James, wpatruj\'b9c si\'ea smutnym wzrokiem w horyzont - dopiero bym pokaza\'b3 Grace!
\par S\'b3owa te nie brzmia\'b3y zbyt przekonywaj\'b9co, ale ju\'bf samo wypowiedzenie ich poprawi\'b3o Jamesowi nastr\'f3j. Us\'b3ysza\'b3 z ty\'b3u roze\'9cmiane i przywo\'b3uj\'b9ce go g\'b3osy, odwr\'f3ci\'b3 g\'b3ow\'ea i znalaz\'b3 si\'ea
 oko w oko z Grace. By\'b3a z Klar\'b9 Sopworth, Alice Sopworth, Dorothy Sopworth i, niestety, r\'f3wnie\'bf z Claudem Sopworthem. Dziewcz\'eata trzyma\'b3y si\'ea za r\'eace i chichota\'b3y.
\par - Rzadko si\'ea pokazujesz - zawo\'b3a\'b3a figlarnie Grace.
\par - Tak - przyzna\'b3 James.
\par Czu\'b3, \'bfe m\'f3g\'b3 zdoby\'e6 si\'ea na lepsz\'b9 ripost\'ea. Nie sprawia si\'ea wra\'bfenia dynamicznej osobowo\'9cci, pos\'b3uguj\'b9c si\'ea tylko jednym s\'b3owem \'84tak\'94. Z g\'b3\'eabok\'b9 niech\'eaci\'b9 patrzy\'b3
 na Clauda Sopwortha. Claud Sopworth wystrojony by\'b3 niczym bohater wodewilu. James z t\'easknot\'b9 wyczekiwa\'b3 chwili, gdy biegaj\'b9cy po pla\'bfy pies po\'b3o\'bfy swe mokre, pobrudzone piaskiem \'b3apy na nieskazitelnie bia\'b3
ych flanelowych spodniach Clauda. Sam ubrany by\'b3 w praktyczne ciemnoszare spodnie, kt\'f3rych najlepsze dni nale\'bfa\'b3y do przesz\'b3o\'9cci.
\par - Czy\'bf powietrze nie jest wspania\'b3e? - powiedzia\'b3a Klara, wci\'b9gaj\'b9c je z lubo\'9cci\'b9. - Prawda, \'bfe niezwykle orze\'9fwia? - Zachichota\'b3a.
\par - To ozon. Jest rze\'9cki jak tonik - zauwa\'bfy\'b3a Alice i r\'f3wnie\'bf zachichota\'b3a.
\par \'84Mam ochot\'ea uderzy\'e6 o siebie tymi ich pustymi g\'b3owami\'94, pomy\'9cla\'b3 James. \'84Jaki sens ma ten bezustanny \'9cmiech? Nie m\'f3wi\'b9 przecie\'bf niczego \'9cmiesznego.\'94
\par Nieskazitelny Claud odezwa\'b3 si\'ea rozwlek\'b3ym g\'b3osem:
\par - Wyk\'b9piemy si\'ea, czy mo\'bfe jeste\'9ccie zbyt zm\'eaczone?
\par Pomys\'b3 k\'b9pieli przyj\'eaty zosta\'b3 radosnym piskiem. James poszed\'b3 wraz z nimi. Dzi\'eaki odrobinie sprytu uda\'b3o mu si\'ea przytrzyma\'e6 Grace troch\'ea z ty\'b3u.
\par - Pos\'b3uchaj - poskar\'bfy\'b3 si\'ea - prawie ci\'ea nie widuj\'ea.
\par - Ale teraz jeste\'9cmy przecie\'bf razem - odpar\'b3a Grace.
\par - I mo\'bfesz zje\'9c\'e6 z nami lunch w hotelu, je\'9cli...
\par - O co chodzi? - rzuci\'b3 James szorstko. - Zapewne nie prezentuj\'ea si\'ea wystarczaj\'b9co elegancko?
\par - My\'9cl\'ea, kochanie, \'bfe m\'f3g\'b3by\'9c do\'b3o\'bfy\'e6 troch\'ea stara\'f1 - rzek\'b3a Grace. - Wszyscy s\'b9 tu niezwykle eleganccy. Sp\'f3jrz tylko na Clauda Sapwortha!
\par - Przyjrza\'b3em mu si\'ea - stwierdzi\'b3 James ponuro. - Nigdy dot\'b9d nie spotka\'b3em m\'ea\'bfczyzny, kt\'f3ry w wi\'eakszym stopniu przypomina\'b3by os\'b3a.
\par - Niepotrzebnie krytykujesz moich przyjaci\'f3\'b3, James'ie - obruszy\'b3a si\'ea Grace. - To nie \'9cwiadczy o dobrym wychowaniu. Claud chodzi ubrany tak jak inni d\'bfentelmeni w hotelu.
\par - Ach! - zawo\'b3a\'b3 James. - Wiesz, co przeczyta\'b3em kt\'f3rego\'9c dnia w }{\i\f80 {\*\bkmkstart BM28}{\*\bkmkend BM28}Wiadomo\'9cciach Towarzyskich}{\f80 ? Ot\'f3\'bf, \'bfe ksi\'b9\'bf\'ea... ksi\'b9\'bf\'ea - nie pami\'eatam kt\'f3ry - w ka\'bf
dym razie jeden z ksi\'b9\'bf\'b9t uznany zosta\'b3 za najgorzej ubranego m\'ea\'bfczyzn\'ea w Anglii!
\par - Mo\'bfliwe - powiedzia\'b3a Grace. - Ale to by\'b3 ksi\'b9\'bf\'ea.
\par - I co z tego? - rzuci\'b3 James. - Mo\'bfe i ja zostan\'ea pewnego dnia ksi\'eaciem? No, mo\'bfe nie ksi\'eaciem, ale przynajmniej lordem.
\par Poklepa\'b3 wci\'9cni\'eat\'b9 do kieszeni \'bf\'f3\'b3t\'b9 ksi\'b9\'bfeczk\'ea i wyliczy\'b3 d\'b3ug\'b9 list\'ea lord\'f3w, kt\'f3rzy rozpoczynali karier\'ea o wiele skromniej ni\'bf on. Grace zby\'b3a t\'ea uwag\'ea chichotem.
\par - Nie b\'b9d\'9f g\'b3upi, Jamesie - powiedzia\'b3a. - Ju\'bf ci\'ea widz\'ea w roli ksi\'eacia Kimpton-on-Sea!
\par James spojrza\'b3 na ni\'b9 z mieszanin\'b9 gniewu i rozpaczy. Kimpton-on-Sea niew\'b9tpliwie uderzy\'b3o Grace do g\'b3ow}{y.
\par }{\f80 Pla\'bfa w Kimpton to d\'b3ugi, prosty pas piachu. Wzd\'b3u\'bf niej, na przestrzeni oko\'b3o dw\'f3ch kilometr\'f3w, ci\'b9gnie si\'ea rz\'b9d domk\'f3w k\'b9pielowych i kabin. Ca\'b3e towarzystwo zatrzyma\'b3o si\'ea w\'b3a\'9c
nie przed szeregiem sze\'9cciu takich domk\'f3w-przebieralni, na kt\'f3rych widnia\'b3 okaza\'b3y napis: \'84Tylko dla go\'9cci hotelu Esplanade\'94.
\par - Jeste\'9cmy na miejscu - powiedzia\'b3a Grace z o\'bfywieniem. - Obawiam si\'ea jednak, Jamesie, \'bfe nie mo\'bfesz nam towarzyszy\'e6. Musisz skorzysta\'e6 z tych og\'f3lnych namiot\'f3w. Spotkamy si\'ea w morzu. Do zobaczenia!
\par }{- Do z}{\f80 obaczenia - powiedzia\'b3 James i odszed\'b3 we wskazanym kierunku.
\par Dwana\'9ccie podniszczonych namiot\'f3w sta\'b3o sobie jak na paradzie przodem do oceanu. Stary marynarz, kt\'f3ry je nadzorowa\'b3, dzier\'bfy\'b3 w r\'eaku rolk\'ea b\'b3\'eakitnego papieru. Przyj\'b9\'b3 od Jamesa monet\'ea, wydar\'b3 n
iebieski bilet z rolki, rzuci\'b3 mu r\'eacznik i znacz\'b9co stukn\'b9\'b3 go palcem w rami\'ea.
\par - Ustaw si\'ea pan w kolejce - poleci\'b3 ochryp\'b3ym g\'b3osem.
\par I wtedy James zda\'b3 sobie spraw\'ea z istnienia konkurencji. Inni ludzie te\'bf wpadli na pomys\'b3 morskiej k\'b9pieli. Wszystkie namioty by\'b3y zaj\'eate, a na zewn\'b9trz k\'b3\'eabi\'b3 si\'ea zdeterminowany t\'b3um czekaj\'b9cych na swoj\'b9
 kolej. James ustawi\'b3 si\'ea w najkr\'f3tszej kolejce i czeka\'b3. Po\'b3y namiotu rozchyli\'b3y si\'ea i pi\'eakna m\'b3oda kobieta, sk\'b9po przyodziana, wysz\'b3a jak na scen\'ea. Na\'b3o\'bfy\'b3a czepek k\'b9pielowy z min\'b9 osoby, kt\'f3
ra ma przed sob\'b9 ca\'b3y d\'b3ugi poranek, podesz\'b3a do wody i sennie spocz\'ea\'b3a na piasku.
\par \'8fle si\'ea ustawi\'b3em, pomy\'9cla\'b3 James i bezzw\'b3ocznie przy\'b3\'b9czy\'b3 si\'ea do nast\'eapnej grupy.
\par Po up\'b3ywie pi\'eaciu minut w namiocie da\'b3y si\'ea zauwa\'bfy\'e6 oznaki poruszenia. Kilkakrotnie mocno poci\'b9gni\'eato za sznurki, po czym po\'b3y namiotu rozchyli\'b3y si\'ea i wysz\'b3a z niego rodzinka: ojciec, matka i czworo dzieci. Zwa\'bf
ywszy niewielkie rozmiary namiotu, wygl\'b9da\'b3o to na magiczn\'b9 sztuczk\'ea. W tej samej chwili do przodu rzuci\'b3y si\'ea dwie kobiety. Ka\'bfda z nich uchwyci\'b3a si\'ea po\'b3y namiotu.
\par - Przepraszam pani\'b9 - powiedzia\'b3a pierwsza m\'b3oda kobieta, lekko dysz\'b9c.
\par - To ja przepraszam - odezwa\'b3a si\'ea druga m\'b3oda kobieta, patrz\'b9c na tamt\'b9 znacz\'b9co.
\par - Powinna pani wiedzie\'e6, \'bfe by\'b3am tu ca\'b3e dziesi\'ea\'e6 minut przed pani\'b9 - doda\'b3a szybko pierwsza z nich.
\par - Wszyscy mog\'b9 potwierdzi\'e6, \'bfe stoj\'ea tu ju\'bf dobry kwadrans - sprostowa\'b3a druga m\'b3oda kobieta wojowniczym tonem.
\par - O co chodzi? - wtr\'b9ci\'b3 si\'ea stary marynarz.
\par Obydwie kobiety zacz\'ea\'b3y m\'f3wi\'e6 jedna przez drug\'b9. Gdy sko\'f1czy\'b3y, marynarz wskaza\'b3 kciukiem na jedn\'b9 z nich i powiedzia\'b3 kr\'f3tko:
\par }{- Teraz pani.
\par }{\f80 Nast\'eapnie odszed\'b3, g\'b3uchy na protesty. Nie wiedzia\'b3 i wcale go nie obchodzi\'b3o, kt\'f3ra z nich by\'b3a pierwsza, ale jego decyzja - jak to m\'f3wi\'b9 sportowi dziennikarze - by\'b3
a ostateczna. James, doprowadzony do rozpaczy, chwyci\'b3 marynarza za rami\'ea.
\par - Niech\'bfe pan pos\'b3ucha!
\par }{- O co chodzi?
\par }{\f80 - Ile czasu up\'b3ynie, nim dostan\'ea si\'ea do \'9crodka? Stary marynarz obrzuci\'b3 oczekuj\'b9cy t\'b3um beznami\'eatnym spojrzeniem.
\par - Mo\'bfe godzin\'ea, mo\'bfe p\'f3\'b3torej. Trudno powiedzie\'e6.
\par W tej chwili James spostrzeg\'b3, \'bfe Grace i pozosta\'b3e dziewcz\'eata beztrosko biegn\'b9 po piasku do morza.
\par Do diab\'b3a, zakl\'b9\'b3 w duchu. Do wszystkich diab\'b3\'f3w!
\par Jeszcze raz zaczepi\'b3 starego marynarza:
\par - Nie m\'f3g\'b3bym dosta\'e6 si\'ea do innego namiotu? A co z tamtymi domkami? Wszystkie wydaj\'b9 si\'ea puste.
\par - Tamte przebieralnie - odpar\'b3 marynarz z godno\'9cci\'b9 - s\'b9 prywatne. - Udzieliwszy tej reprymendy, oddali\'b3 si\'ea.
\par Z gorzkim uczuciem zawodu James porzuci\'b3 kolejk\'ea i, w\'9cciek\'b3y, pomaszerowa\'b3 wzd\'b3u\'bf pla\'bfy. To by\'b3 koniec! Ca\'b3kowity i nieodwo\'b3alny koniec! Z\'b3ym okiem spoziera\'b3 na porz\'b9dne kabiny k\'b9pielowe, kt\'f3re mija\'b3
. W tym momencie niezale\'bfny libera\'b3 ust\'eapowa\'b3 w nim miejsca wojuj\'b9cemu socjali\'9ccie. Dlaczego bogaci mog\'b9 mie\'e6 w\'b3asne przebieralnie i za\'bfywa\'e6 k\'b9pieli, kiedy zechc\'b9, bez czekania w kolejkach? Ca\'b3y nasz system, pomy
\'9cla\'b3 James z pewnym wahaniem, jest do niczego.
\par Od strony morza dobiega\'b3y go kokieteryjne okrzyki chlapi\'b9cych si\'ea dziewczyn. To by\'b3 g\'b3os Grace! A nad jej piskiem g\'f3rowa\'b3o bezmy\'9clne \'84ha, ha, ha\'94 Clauda Sopwortha.
\par - Do licha - powiedzia\'b3 James, zgrzytaj\'b9c z\'eabami, czego nigdy dot\'b9d nie pr\'f3bowa\'b3 robi\'e6, a jedynie czytywa\'b3 o tym w powie\'9cciach.
\par Stan\'b9\'b3, w\'9cciekle kr\'eac\'b9c patykiem, i ostentacyjnie odwr\'f3ci\'b3 si\'ea plecami do morza. Zamiast na morze, ze skupion\'b9 nienawi\'9cci\'b9 patrzy\'b3 na Eagle's Nest*, Buena Vista** i Mon Desir***. Mieszka\'f1
cy Kimpton-on-Sea mieli zwyczaj nadawa\'e6 swym k\'b9pielowym domkom wymy\'9clne nazwy. Nazw\'ea Eagle's Nest uzna\'b3 za g\'b3upkowat\'b9, Buena Vista za\'9c przerasta\'b3a jego lingwistyczne talenty. Ale wystarczaj\'b9co zna\'b3 francuski, aby zdawa\'e6
 sobie spraw\'ea z trafno\'9cci trzeciej nazwy.
\par - Mon Desir - powiedzia\'b3. - Cholernie trafne okre\'9clenie!
\par W tym momencie spostrzeg\'b3, \'bfe w przeciwie\'f1stwie do pozosta\'b3ych domk\'f3w k\'b9pielowych, kt\'f3rych drzwi by\'b3y dok\'b3adnie zamkni\'eate, drzwi do Mon Desir pozostawiono uchylone. James rozejrza\'b3 si\'ea bacznie po pla\'bf
y. W tym miejscu zajmowa\'b3y j\'b9 g\'b3\'f3wnie matki poch\'b3oni\'eate pilnowaniem swych pociech. By\'b3a dopiero dziesi\'b9ta rano - pora zbyt wczesna, aby arystokracja z Kimpton-on-Sea pojawi\'b3a si\'ea na pla\'bfy.
\par Niechybnie jedz\'b9 teraz w \'b3\'f3\'bfkach przepi\'f3rki z grzybami, przyniesione na tacy przez upudrowanych lokaj\'f3w! Nikt z tego towarzystwa nie poka\'bfe si\'ea tu przed dwunast\'b9, pomy\'9cla\'b3 James.
\par Znowu spojrza\'b3 w kierunku morza. Jak przysta\'b3o na dobrze prze\'e6wiczony lejtmotyw, w powietrzu roznosi\'b3y si\'ea piskliwe okrzyki Grace. Wt\'f3rowa\'b3o im niezmienne \'84ha, ha, ha\'94 Clauda Sapwortha.
\par - Tak zrobi\'ea - zdecydowa\'b3 James, zaciskaj\'b9c z\'eaby.
\par Pchn\'b9\'b3 drzwi do Mon Desir i wszed\'b3 do \'9crodka. Na pocz\'b9tku poczu\'b3 strach, widz\'b9c wisz\'b9ce na ko\'b3kach r\'f3\'bfne cz\'ea\'9cci garderoby, ale szybko si\'ea opanowa\'b3. Wn\'eatrze podzielone by\'b3o na dwie cz\'ea\'9c
ci. W damskiej, po prawej stronie, na jednym ko\'b3ku wisia\'b3 \'bf\'f3\'b3ty sweter, podniszczony kapelusz panama i para pla\'bfowych sanda\'b3\'f3w; po lewej stronie za\'9c, w cz\'ea\'9cci m\'ea
skiej, stare szare flanelowe spodnie, pulower i nieprzemakalny rybacki kaptur. James, aby si\'ea rozebra\'e6, przemie\'9cci\'b3 si\'ea pospiesznie do m\'easkiej cz\'ea\'9cci. Trzy minuty p\'f3\'9fniej by\'b3 ju\'bf w morzu. Dysz\'b9c i g\'b3o\'9c
no parskaj\'b9c, wykonywa\'b3 kr\'f3tkie i spr\'ea\'bfyste ruchy niczym zawodowy p\'b3ywak; g\'b3owa pod wod\'b9, ramiona tn\'b9ce fale - ten styl.
\par - Och, jeste\'9c wreszcie! - zawo\'b3a\'b3a Grace. - Ba\'b3am si\'ea, \'bfe oczekiwanie w tym t\'b3umie zajmie ci ca\'b3\'b9 wieczno\'9c\'e6!
\par - Doprawdy? - spyta\'b3 James.
\par Czule pomy\'9cla\'b3 o swojej \'bf\'f3\'b3tej ksi\'b9\'bfeczce. \'84Silny m\'ea\'bfczyzna potrafi w pewnych sytuacjach zachowa\'e6 dyskrecj\'ea\'94. Na chwil\'ea powr\'f3ci\'b3 mu dobry humor. M\'f3g\'b3 nawet odezwa\'e6 si\'ea
 spokojnie, lecz stanowczo do Clauda Sopwortha, kt\'f3ry uczy\'b3 Grace p\'b3ywa\'e6 kraulem:
\par - Nie, nie, przyjacielu, to ca\'b3kiem nie tak. Sam jej to poka\'bf\'ea.
\par W g\'b3osie Jamesa zabrzmia\'b3o tyle pewno\'9cci siebie, \'bfe Claud wycofa\'b3 si\'ea niepyszny. Szkoda tylko, \'bfe jego triumf by\'b3 kr\'f3tkotrwa\'b3y. Temperatura angielskich w\'f3d nie zach\'eaca amator\'f3w k\'b9pieli do przebywania w niej d\'b3u
\'bfej. Grace i pozosta\'b3e dziewcz\'eata mia\'b3y ju\'bf sine brody i szcz\'eaka\'b3y z\'eabami. Ca\'b3e towarzystwo wybieg\'b3o wi\'eac z powrotem na brzeg, a James samotnie pod\'b9\'bfy\'b3 do Mon Desir. Kiedy dziarsko wyciera\'b3 si\'ea r\'ea
cznikiem i wci\'b9ga\'b3 przez g\'b3ow\'ea koszul\'ea, by\'b3 z siebie wielce zadowolony. Czu\'b3, \'bfe zaprezentowa\'b3 dynamiczn\'b9 osobowo\'9c\'e6.
\par I nagle zamar\'b3 w bezruchu z przera\'bfenia. Z zewn\'b9trz dobieg\'b3y go dziewcz\'eace g\'b3osy, ca\'b3kiem inne ni\'bf g\'b3osy Grace i jej przyjaci\'f3\'b3ek. W chwil\'ea p\'f3\'9fniej zrozumia\'b3 - nadchodzili prawowici w\'b3a\'9c
ciciele Mon Desir! Gdyby James by\'b3 kompletnie ubrany, mo\'bfliwe, \'bfe przyj\'b9\'b3by ich spokojnie i pr\'f3bowa\'b3 wyja\'9cni\'e6 ca\'b3\'b9 spraw\'ea. W sytuacji, w jakiej si\'ea znalaz\'b3, wpad\'b3 w panik\'ea. Okna Mon Desir by\'b3
y gwoli skromno\'9cci przys\'b3oni\'eate zielonymi firankami. James rzuci\'b3 si\'ea wi\'eac desperacko do drzwi i kurczowo przytrzyma\'b3 ga\'b3k\'ea. Daremnie kto\'9c z zewn\'b9trz pr\'f3bowa\'b3 j\'b9 przekr\'eaci\'e6.
\par - No i okazuje si\'ea, \'bfe zamkni\'eate - powiedzia\'b3 dziewcz\'eacy g\'b3os. - A Peg powiedzia\'b3a, \'bfe s\'b9 otwarte.
\par - Nie, to Woggle tak m\'f3wi\'b3a.
\par - Woggle jest niezno\'9cna - odezwa\'b3a si\'ea druga dziewczyna. - Teraz, jak sko\'f1czone idiotki, musimy wraca\'e6 po klucz.
\par James us\'b3ysza\'b3 oddalaj\'b9ce si\'ea kroki. Odetchn\'b9\'b3 g\'b3\'eaboko. W gor\'b9czkowym po\'9cpiechu wci\'b9gn\'b9\'b3 na siebie reszt\'ea garderoby. Dwie minuty p\'f3\'9fniej spacerowa\'b3 nonszalancko po pla\'bfy z wyzywaj\'b9c\'b9 min\'b9 nie
wini\'b9tka. Po kwadransie przy\'b3\'b9czy\'b3a si\'ea do niego Grace z dziewcz\'eatami. Reszta poranka sympatycznie up\'b3yn\'ea\'b3a na rzucaniu kamykami, pisaniu na piasku i \'bfartobliwym przekomarzaniu si\'ea. W ko\'f1cu Claud zerkn\'b9\'b3
 na zegarek.
\par - Pora na lunch - zauwa\'bfy\'b3. - Wracajmy.
\par - Jestem okropnie g\'b3odna - stwierdzi\'b3a Alice Sopworth.
\par Pozosta\'b3e dziewcz\'eata przyzna\'b3y, \'bfe r\'f3wnie\'bf umieraj\'b9 z g\'b3odu.
\par - Jamesie, idziesz z nami? - zapyta\'b3a Grace.}{{\*\bkmkstart BM29}{\*\bkmkend BM29}
\par }{\f80 Niew\'b9tpliwie James by\'b3 przewra\'bfliwiony, poczu\'b3 si\'ea bowiem dotkni\'eaty jej tonem.
\par }{- Moje u}{\f80 branie nie jest dla was wystarczaj\'b9co szykowne - powiedzia\'b3 z gorycz\'b9. - Lepiej b\'eadzie, skoro jeste\'9ccie tak wymagaj\'b9ce, je\'9cli nie p\'f3jd\'ea.
\par Teraz Grace powinna zaprotestowa\'e6, ale wida\'e6 powietrze morskie nastroi\'b3o j\'b9 nieprzychylnie. Powiedzia\'b3a tylko:
\par - Bardzo dobrze. Jak sobie \'bfyczysz. Zobaczymy si\'ea wi\'eac po po\'b3udniu. James os\'b3upia\'b3.
\par - No c\'f3\'bf - westchn\'b9\'b3, patrz\'b9c za oddalaj\'b9cym si\'ea towarzystwem. - Trudno...
\par W ponurym nastroju pomaszerowa\'b3 do miasta. W Kimpton-on-Sea by\'b3y dwie jad\'b3odajnie - obie duszne, ha\'b3a\'9cliwe i zat\'b3oczone. Powt\'f3rzy\'b3 si\'ea przedpo\'b3udniowy scenariusz z przebieralniami na pla\'bfy. James musia\'b3 czeka\'e6
 w kolejce; musia\'b3 czeka\'e6 d\'b3u\'bfej ni\'bf powinien, bowiem pewna pozbawiona skrupu\'b3\'f3w matrona, ledwie wesz\'b3a, ubieg\'b3a go w wy\'9ccigu o wolne miejsce. W ko\'f1cu zasiad\'b3 przy stoliku. Tu\'bf ko\'b3
o jego lewego ucha trzy niezbornie podryguj\'b9ce panienki wy\'9cpiewywa\'b3y bez \'b3adu i sk\'b3adu melodie z w\'b3oskich oper. Na szcz\'ea\'9ccie James nie by\'b3 muzykalny. Oboj\'eatnie, z r\'eakami wsuni\'eatymi g\'b3\'eaboko do kieszeni, studiowa
\'b3 menu.
\par }{\'84C}{\f80 okolwiek bym nie zam\'f3wi\'b3, na pewno to ju\'bf \'bbsko\'f1czy\'b3o si\'ea\'ab, rozmy\'9cla\'b3. - Taki m\'f3j los.\'94
\par Jego prawa r\'eaka, myszkuj\'b9ca bezwiednie po kieszeni, natrafi\'b3a nagle na jaki\'9c przedmiot. W dotyku przypomina\'b3 kamyk - du\'bfy, okr\'b9g\'b3y kamyk.
\par Po c\'f3\'bf, u diab\'b3a, mia\'b3bym wk\'b3ada\'e6 kamyk do kieszeni, zastanawia\'b3 si\'ea James.
\par Zacisn\'b9\'b3 na nim palce, kiedy do stolika podesz\'b3a kelnerka.
\par - Sma\'bfon\'b9 p\'b3astug\'ea z frytkami, poprosz\'ea - zdecydowa\'b3 si\'ea James.
\par - Sko\'f1czy\'b3a si\'ea - mrukn\'ea\'b3a kelnerka, wbijaj\'b9c znudzony wzrok w sufit.
\par }{- W takim razie wo}{\f80 \'b3owin\'ea w sosie curry - powiedzia\'b3 James.
\par - Wo\'b3owina te\'bf si\'ea sko\'f1czy\'b3a.
\par - Czy jest co\'9c w tym przekl\'eatym jad\'b3ospisie, co si\'ea jeszcze nie sko\'f1czy\'b3o? - spyta\'b3 James.
\par Kelnerka ze zbola\'b3\'b9 min\'b9 umie\'9cci\'b3a bladoszary palec wskazuj\'b9cy na ragout baranim. James pogodzi\'b3 si\'ea z nieuchronnym i zam\'f3wi\'b3 ragout baranie. Kipi\'b9c jeszcze w\'9cciek\'b3o\'9cci\'b9 na restauracyjne porz\'b9dki, wyj\'b9
\'b3 r\'eak\'ea z kieszeni. Otworzy\'b3 d\'b3o\'f1 i z roztargnieniem spojrza\'b3 na znajduj\'b9cy si\'ea w niej przedmiot. Dozna\'b3 takiego wstrz\'b9su, \'bfe wszystkie mniej wa\'bfne sprawy ulecia\'b3y mu z g\'b3owy. Szeroko otwartymi oczami gapi\'b3
 si\'ea na znalezisko. To, co trzyma\'b3 w r\'eaku, nie wygl\'b9da\'b3o na kamyk. By\'b3 to - prawie nie mia\'b3 co do tego w\'b9tpliwo\'9cci - szmaragd, ogromny, zielony szmaragd! James zesztywnia\'b3 z przera\'bfenia. Nie, to nie m\'f3g\'b3 by\'e6
 szmaragd, to z pewno\'9cci\'b9 by\'b3o kolorowe szkie\'b3ko... Szmaragdy nie osi\'b9gaj\'b9 takich rozmiar\'f3w, chyba \'bfe... Wydrukowane s\'b3owa zata\'f1czy\'b3y mu przed oczami: \'84S\'b3awny szmaragd wielko\'9cci go\'b3\'eabiego jaja nale\'bf\'b9
cy do rad\'bfy Maraputny\'94. Czy\'bf by\'b3... czy\'bf m\'f3g\'b3 by\'e6 to szmaragd, kt\'f3ry mia\'b3 w\'b3a\'9cnie przed oczami?
\par Kelnerka wr\'f3ci\'b3a z baranin\'b9. James kurczowo zacisn\'b9\'b3 palce. Gor\'b9ce i zimne dreszcze przechodzi\'b3y mu po plecach. Czu\'b3, \'bfe stan\'b9\'b3 przed koszmarnym dylematem. Je\'9cli by\'b3 to szmaragd... Ale czy rzeczywi\'9ccie by\'b3? Czy
 m\'f3g\'b3 by\'e6? Otworzy\'b3 d\'b3o\'f1 i nerwowo zerkn\'b9\'b3. James nie zna\'b3 si\'ea na drogich kamieniach, ale g\'b3\'eabia koloru i blask klejnotu utwierdzi\'b3by go w przekonaniu, \'bfe mia\'b3 do czynienia z prawdziwym szmaragdem. Opar\'b3szy 
\'b3okcie o st\'f3\'b3, pochyli\'b3 g\'b3ow\'ea i b\'b3\'eadnym wzrokiem patrzy\'b3 na ragout wolno stygn\'b9ce na p\'f3\'b3misku. Musia\'b3 przemy\'9cle\'e6 spraw\'ea. Jak mia\'b3 post\'b9pi\'e6, je\'9cli by\'b3 to szmaragd rad\'bfy? S\'b3owo \'84policja
\'94 przemkn\'ea\'b3o mu przez my\'9cl. Je\'9cli znajdzie si\'ea warto\'9cciowy przedmiot, nale\'bfy odnie\'9c\'e6 go na posterunek policji. James zosta\'b3 wychowany zgodnie z tak\'b9 w\'b3a\'9cnie zasad\'b9.
\par Tak, ale jak, na Boga, szmaragd znalaz\'b3 si\'ea w kieszeni jego spodni? Niew\'b9tpliwie zapytaj\'b9 go o to na policji. Pytanie by\'b3o kr\'eapuj\'b9ce i, co wi\'eacej, chwilowo nie mia\'b3 na nie odpowiedzi. W jaki spos\'f3b szmaragd dosta\'b3 si\'ea
 do jego kieszeni? Spu\'9cci\'b3 rozpaczliwie wzrok na swoje nogi i w tym momencie wstrz\'b9sn\'ea\'b3o nim z\'b3e przeczucie. Przyjrza\'b3 si\'ea dok\'b3adniej. Para starych szarych flanelowych spodni do z\'b3udzenia przypomina inn\'b9 par\'ea
 starych szarych flanelowych spodni, mimo to James wyczu\'b3 instynktownie, \'bfe to nie s\'b9 jego spodnie. Opar\'b3 si\'ea o krzes\'b3o, oszo\'b3omiony tym odkryciem. Teraz ju\'bf wiedzia\'b3, co si\'ea sta\'b3o. Kiedy w po\'9cpiechu stara\'b3 si\'ea
 opu\'9cci\'e6 domek k\'b9pielowy, za\'b3o\'bfy\'b3 cudze spodnie. Pami\'eata\'b3, \'bfe powiesi\'b3 swoje na ko\'b3ku obok innych starych spodni. Tak, dot\'b9d sprawa by\'b3a jasna - za\'b3o\'bfy\'b3 cudze spodnie. Mimo wszystko jednak, co, u licha, robi
\'b3 tam szmaragd wart setki tysi\'eacy funt\'f3w? Im wi\'eacej o tym my\'9cla\'b3, tym bardziej sprawa wydawa\'b3a si\'ea podejrzana. Oczywi\'9ccie, m\'f3g\'b3 wyja\'9cni\'e6 po}{licji...
\par }{\f80 To by\'b3o \'bfenuj\'b9ce, bez w\'b9tpienia zdecydowanie \'bfenuj\'b9ce. Musia\'b3by wspomnie\'e6, \'bfe umy\'9clnie wszed\'b3 do cudzego domku k\'b9pielowego. Nie by\'b3o to oczywi\'9ccie powa\'bfne przest\'eapstwo, ale ukaza\'b3oby go w z\'b3ym 
\'9cwietle.
\par - Czy mam poda\'e6 panu co\'9c jeszcze?
\par To by\'b3a kelnerka. Patrzy\'b3a znacz\'b9co na nie tkni\'eate ragout baranie. James pospiesznie w\'b3o\'bfy\'b3 troch\'ea potrawy na talerz i poprosi\'b3 o rachunek. Zap\'b3aci\'b3 i wyszed\'b3. Gdy sta\'b3 niezdecydowany na ulicy, nagle jego uwag\'ea
 przyku\'b3 afisz umieszczony naprzeciwko. Widnia\'b3y na nim nag\'b3\'f3wki z wydawanej w s\'b9siednim miasteczku Harchester popo\'b3udniowej gazety. Zwi\'ea\'9fle powiadamiano o sensacyjnym wydarzeniu. Kradzie\'bf szmaragdu nale\'bf\'b9cego do rad\'bfy.

\par - O Bo\'bfe! - szepn\'b9\'b3 James i opar\'b3 si\'ea o s\'b3up.
\par Kiedy oprzytomnia\'b3, wyci\'b9gn\'b9\'b3 pensa i kupi\'b3 gazet\'ea. Szybko znalaz\'b3 to, czego szuka\'b3. Nie by\'b3o du\'bfo sensacyjnych wiadomo\'9cci z okolicy. Wielkie nag\'b3\'f3wki zdobi\'b3y pierwsz\'b9 stron\'ea. Sensacyjna kradzie\'bf
 w domu lorda Edwarda Campiona. Kradzie\'bf s\'b3ynnego, historycznego szmaragdu. Ogromna strata dla rad\'bfy Maraputny. Okoliczno\'9cci zdarzenia by\'b3y proste. Poprzedniego wieczoru lord Edward Campion przyjmowa\'b3 przyjaci\'f3\'b3. Rad\'bfa, chc\'b9
c pokaza\'e6 klejnot jednej z obecnych dam, poszed\'b3 po niego i w\'f3wczas okaza\'b3o si\'ea, \'bfe kamie\'f1 znikn\'b9\'b3. Wezwano policj\'ea. Do tej pory nie natrafiono na \'bfaden \'9clad.
\par James bezwiednie wypu\'9cci\'b3 gazet\'ea z r\'b9k. Ci\'b9gle nie mia\'b3 poj\'eacia, w jaki spos\'f3b szmaragd znalaz\'b3 si\'ea w kieszeni starych szarych flanelowych spodni, kt\'f3re wisia\'b3y sobie spokojnie w domku k\'b9pielowym, ale narasta\'b3
o w nim prze\'9cwiadczenie, \'bfe policja podejrzliwie odniesie si\'ea do jego opowie\'9cci. Co, na Boga, mia\'b3 pocz\'b9\'e6? Sta\'b3 sobie oto na g\'b3\'f3wnej ulicy Kimpton-on-Sea, a w jego kieszeni spoczywa\'b3 spokojnie poszukiwany przez si\'b3
y policyjne ca\'b3ego okr\'eagu skradziony klejnot wart bajo\'f1skiej sumy. Mia\'b3 przed sob\'b9 alternatyw\'ea: albo p\'f3j\'9c\'e6 prosto na policj\'ea i opowiedzie\'e6 ca\'b3\'b9 histori\'ea (nale\'bfy jednak zaznaczy\'e6, \'bfe James bardzo si\'ea
 tego obawia\'b3), albo pozby\'e6 si\'ea w jaki\'9c spos\'f3b szmaragdu. Przyszed\'b3 mu do g\'b3owy pomys\'b3 zrobienia zgrabnej paczuszki i przes\'b3ania jej rad\'bfy. Potrz\'b9sn\'b9\'b3 jednak g\'b3ow\'b9 z dezaprobat\'b9. Za du\'bfo naczyta\'b3 si
\'ea powie\'9cci kryminalnych, aby uczyni\'e6 podobne g\'b3upstwo. Doskonale wiedzia\'b3, \'bfe wytrawny detektyw potrafi zrobi\'e6 u\'bfytek z lupy i innych pomys\'b3owych urz\'b9dze\'f1. Ka\'bfdy szanuj\'b9cy si\'ea detektyw, kt\'f3ry zajmie si\'ea
 paczk\'b9 Jamesa, w niespe\'b3na p\'f3\'b3 godziny ustali zaw\'f3d, wiek, zwyczaje i wygl\'b9d nadawcy. A p\'f3\'9fniej wystarczy zaledwie kilka godzin, \'bfeby go z\'b3apa\'e6.
\par I w\'b3a\'9cnie wtedy wpad\'b3 mu do g\'b3owy zadziwiaj\'b9co prosty pomys\'b3. By\'b3a pora lunchu. Na pla\'bfy musia\'b3o by\'e6 wzgl\'eadnie pusto. Wr\'f3ci wi\'eac do Mon Desir, odwiesi spodnie i odzyska w\'b3asne. Szybkim krokiem ruszy\'b3
 w kierunku pla\'bfy.
\par Mimo wszystko dr\'eaczy\'b3o go sumienie. Przecie\'bf szmaragd powinien zosta\'e6 zwr\'f3cony rad\'bfy. Doszed\'b3 do wniosku, \'bfe zanim dokona zamiany spodni, mo\'bfe sam podj\'b9\'e6 pr\'f3b\'ea ma\'b3ego \'9cledztwa. Realizuj\'b9c ten pomys\'b3
 pomaszerowa\'b3 w kierunku starego marynarza, kt\'f3rego s\'b3usznie uzna\'b3 za niewyczerpane \'9fr\'f3d\'b3o wiadomo\'9cci o Kimpton.
\par - Przepraszam pana - rzek\'b3 James grzecznie - s\'b9dz\'ea, \'bfe m\'f3j przyjaciel, pan Charles Lampton, posiada sw\'f3j domek k\'b9pielowy. Chyba nazwa si\'ea Mon Desir...
\par Marynarz z fajk\'b9 w z\'eabach siedzia\'b3 wyprostowany na krze\'9cle i patrzy\'b3 na morze. Przemie\'9cci\'b3 nieznacznie fajk\'ea i odpowiedzia\'b3, nie odrywaj\'b9c wzroku od horyzontu:
\par - Mon Desir nale\'bfy do jego lordowskiej mo\'9cci Edwarda Campiona. Ka\'bfdy o tym wie. Nigdy nie s\'b3ysza\'b3em o panu Charlesie Lamptonie. Musia\'b3 chyba przyby\'e6 niedawno.
\par - Dzi\'eakuj\'ea - powiedzia\'b3 James i wycofa\'b3 si\'ea.
\par Ta informacja nim wstrz\'b9sn\'ea\'b3a. Z pewno\'9cci\'b9 rad\'bfa nie m\'f3g\'b3 sam w\'b3o\'bfy\'e6 kamienia do kieszeni i o tym fakcie zapomnie\'e6. James potrz\'b9sn\'b9\'b3 g\'b3ow\'b9 z niedowierzaniem. Nasuwaj\'b9cy si\'ea wniosek nie zadowala\'b3
 go, ale stawa\'b3o si\'ea oczywiste, \'bfe z\'b3odziejem musia\'b3 by\'e6 kto\'9c z go\'9cci zaproszonych na przyj\'eacie. To przypomina\'b3o Jamesowi w\'b9tki niekt\'f3rych jego ulubionych powie\'9cci.
\par Trwa\'b3 jednak w swym zamierzeniu. Wszystko uk\'b3ada\'b3o si\'ea nie najgorzej. Tak jak przypuszcza\'b3, pla\'bfa by\'b3a prawie pusta. Co wi\'eacej, drzwi do Mon Desir pozostawa\'b3y szcz\'ea\'9cliwie otwarte. Na w\'9clizgni\'eacie si\'ea do \'9c
rodka wystarczy\'b3a chwila. James w\'b3a\'9cnie zdejmowa\'b3 swe spodnie z ko\'b3ka, gdy dobieg\'b3 go z ty\'b3u czyj\'9c g\'b3os. Odwr\'f3ci\'b3 si\'ea raptownie.
\par - Mam ci\'ea, ptaszku! - odezwa\'b3 si\'ea nieznajomy.
\par James gapi\'b3 si\'ea z otwartymi ustami. W drzwiach Mon Desir sta\'b3 porz\'b9dnie ubrany m\'ea\'bfczyzna oko\'b3o czterdziestki, o ostrej, podobnej do jastrz\'eabia twarzy.
\par - A wi\'eac z\'b3apa\'b3em ci\'ea! - powt\'f3rzy\'b3 nieznajomy.
\par - Kim... kim pan jest? - wyj\'b9ka\'b3 James.
\par - Detektyw inspektor Merrilees z Yardu - przedstawi\'b3 si\'ea m\'ea\'bfczyzna szorstkim tonem. - Zechce mi pan \'b3askawie zwr\'f3ci\'e6 szmaragd.
\par }{- Szma... szmaragd?
\par }{\f80 James usi\'b3owa\'b3 zyska\'e6 na czasie.
\par - Tak w\'b3a\'9cnie powiedzia\'b3em, nieprawda\'bf? - zauwa\'bfy\'b3 inspektor Merrilees.
\par Ton jego g\'b3osu by\'b3 osch\'b3y i urz\'eadowy. James pr\'f3bowa\'b3 wzi\'b9\'e6 si\'ea w karby.
\par - Nie wiem, o czym pan m\'f3wi - o\'9cwiadczy\'b3, przybieraj\'b9c min\'ea pe\'b3n\'b9 godno\'9cci.
\par - Och, m\'f3j ch\'b3opcze, my\'9cl\'ea, \'bfe dobrze wiesz.
\par - Zasz\'b3a pomy\'b3ka - powiedzia\'b3 James. - Mog\'ea j\'b9 z \'b3atwo\'9cci\'b9 wyja\'9cni\'e6... - Urwa\'b3, widz\'b9c, na twarzy swego rozm\'f3wcy wyraz znudzenia.
\par - To stara \'9cpiewka - skwitowa\'b3 kr\'f3tko pracownik Scotland Yardu. - Zapewne znalaz\'b3e\'9c go podczas spaceru na pla\'bfy, co? Tak si\'ea zwykle m\'f3wi.
\par James musia\'b3 przyzna\'e6 w duszy, \'bfe to w\'b3a\'9cnie mia\'b3 na ko\'f1cu j\'eazyka, nadal jednak stara\'b3 si\'ea zyska\'e6 na czasie.
\par - Sk\'b9d mam wiedzie\'e6, \'bfe jest pan tym, za kogo si\'ea podaje? - spyta\'b3 niepewnie.
\par Merrilees uchyli\'b3 nieco klap\'ea marynarki, aby zaprezentowa\'e6 odznak\'ea. James wpatrywa\'b3 si\'ea w niego wytrzeszczonymi oczami.
\par - No i widzisz, w co si\'ea wpl\'b9ta\'b3e\'9c - powiedzia\'b3 Merrilees niemal dobrodusznie. - Jeste\'9c nowicjuszem, to wida\'e6. Pier}{wsza robota, co?
\par }{\f80 James skin\'b9\'b3 g\'b3ow\'b9.
\par - Tak my\'9cla\'b3em.  A teraz, bratku,  oddasz mi ten szmaragd, czy mam ci\'ea zrewidowa\'e6?
\par James odzyska\'b3 mow\'ea.
\par - Nie mam go przy sobie - o\'9cwiadczy\'b3, rozpaczliwie szukaj\'b9c jakiej\'9c wym\'f3wki.
\par - Zostawi\'b3e\'9c w hotelu?
\par James przytakn\'b9\'b3.
\par - A wi\'eac udamy si\'ea tam razem - o\'9cwiadczy\'b3 detektyw. Wzi\'b9\'b3 Jamesa pod rami\'ea i doda\'b3 \'b3agodnie: - Nie mog\'ea dopu\'9cci\'e6, \'bfeby\'9c uciek\'b3. P\'f3jdziemy do hotelu i zwr\'f3cisz mi kamie\'f1.
\par James odezwa\'b3 si\'ea niepewnym g\'b3osem:
\par - Czy je\'9cli tak uczyni\'ea, pu\'9cci mnie pan?
\par }{Merril}{\f80 ees sprawia\'b3 wra\'bfenie zak\'b3opotanego.
\par - Wiemy, w jaki spos\'f3b ten kamie\'f1 skradziono - wyja\'9cni\'b3. - Zamieszana jest w to pewna dama. Oczywi\'9ccie, je\'9cli idzie o... C\'f3\'bf, rad\'bfa pragnie spraw\'ea zatuszowa\'e6. Ju\'bf tacy s\'b9 ci egzotyczni w\'b3adcy.
\par }{James, kt\'f3ry niewiele wied}{\f80 zia\'b3 o egzotycznych w\'b3adcach, skin\'b9\'b3 g\'b3ow\'b9 z wyrazem zrozumienia na twarzy.
\par - Oczywi\'9ccie to b\'eadzie wbrew przepisom - wtr\'b9ci\'b3 detektyw - ale mo\'bfe ci to uj\'9c\'e6 na sucho.
\par James znowu skin\'b9\'b3 g\'b3ow\'b9. Przeszli obok hotelu Esplanade i skr\'eacili w stron\'ea miasta. James prowadzi\'b3, ale detektyw ani na chwile nie zwolni\'b3 mocnego uchwytu wok\'f3\'b3 jego ramienia.
\par Nagle James zawaha\'b3 si\'ea i drgn\'b9\'b3. Merrilees spojrza\'b3 na\'f1 ostro, potem za\'9c u\'9cmiechn\'b9\'b3 si\'ea. Mijali w\'b3a\'9cnie posterunek policji. James obrzuci\'b3 to miejsce wzrokiem pe\'b3nym bole\'9cci.
\par {\*\bkmkstart BM30}{\*\bkmkend BM30}- Najpierw da\'b3em ci szans\'ea - zauwa\'bfy\'b3 dobrotliwie.
\par I w tej samej chwili zacz\'ea\'b3o si\'ea. James wyda\'b3 z siebie g\'b3o\'9cny ryk, kurczowo schwyci\'b3 tamtego za r\'eak\'ea i zacz\'b9\'b3 wrzeszcze\'e6 najg\'b3o\'9cniej, jak potrafi\'b3:
\par - Na pomoc! Z\'b3odziej! Na pomoc! Z\'b3odziej!
\par W niespe\'b3na minut\'ea otoczy\'b3 ich t\'b3um. Merrilees usi\'b3owa\'b3 gwa\'b3townie wyszarpn\'b9\'e6 r\'eak\'ea z u\'9ccisku Jamesa.
\par -  Oskar\'bfam  tego  cz\'b3owieka  -  krzycza\'b3  James. - Oskar\'bfam tego cz\'b3owieka o kradzie\'bf mojego portfela!
\par - O czym ty m\'f3wisz, g\'b3upcze? - krzycza\'b3 drugi.
\par Wreszcie posterunkowy przej\'b9\'b3 spraw\'ea w swoje r\'eace. Merrilees i James zostali odprowadzeni na posterunek. James ca\'b3y czas ponawia\'b3 swoj\'b9 skarg\'ea.
\par - Przed chwil\'b9 ukrad\'b3 mi portfel - m\'f3wi\'b3 podniecony. - Ma m\'f3j portfel w prawej kieszeni, o tu!
\par }{- Ten }{\f80 cz\'b3owiek jest szalony - oponowa\'b3 drugi. 
\par - Mo\'bfe pan sam, inspektorze, sprawdzi\'e6, \'bfe m\'f3wi\'ea prawd\'ea.
\par Na znak dany przez inspektora, policjant pos\'b3usznie wsun\'b9\'b3 r\'eak\'ea do kieszeni Merrileesa. Wyci\'b9gn\'b9\'b3 rzecz, kt\'f3rej widok zapar\'b3 mu dech w piersiach ze zdziwienia}{.
\par }{\f80 - M\'f3j Bo\'bfe! - j\'eakn\'b9\'b3 inspektor wyprowadzony z zawodowej rutyny. - Ale\'bf to z pewno\'9cci\'b9 szmaragd rad\'bfy.
\par Merrilees sprawia\'b3 wra\'bfenie jeszcze bardziej zaskoczonego ni\'bf pozostali.
\par - To potworne - be\'b3kota\'b3 - potworne... Ten cz\'b3owiek musia\'b3 wsun\'b9\'e6 to do mojej kieszeni, kiedy razem szli\'9cmy. To zaplanowana intryga.
\par Niewzruszona pewno\'9c\'e6 siebie Merrileesa sprawi\'b3a, \'bfe inspektor zawaha\'b3 si\'ea na moment. Teraz skierowa\'b3 swe podejrzenia na Jamesa. Szepn\'b9\'b3 co\'9c do policjanta i tamten wyszed\'b3.
\par - A teraz - powiedzia\'b3 inspektor - poprosz\'ea pan\'f3w kolejno o zeznania.
\par - S\'b3u\'bf\'ea panu - odpar\'b3 James. - Spacerowa\'b3em sobie po pla\'bfy, gdy nagle ten d\'bfentelmen podszed\'b3 do mnie. Twierdzi\'b3, \'bfe si\'ea znamy. Nie mog\'b3em go sobie przypomnie\'e6, ale nie chcia\'b3em by\'e6 nieuprzejmy. Szli\'9cmy wi
\'eac razem. Wzbudzi\'b3 jednak moje podejrzenia. Gdy przechodzili\'9cmy obok posterunku, nagle poczu\'b3em jego r\'eak\'ea w swojej kieszeni. Przytrzyma\'b3em go i zawo\'b3a\'b3em o pomoc.
\par Inspektor przeni\'f3s\'b3 teraz wzrok na Merrileesa.
\par }{- Pana kolej.
\par }{\f80 Merrilees wygl\'b9da\'b3 na troch\'ea zmieszanego.
\par }{-}{\f80  Ta opowie\'9c\'e6 jest prawdziwa - powiedzia\'b3 wolno - ale nie ca\'b3kiem. Nie ja podszed\'b3em bezceremonialnie do tego cz\'b3owieka, by\'b3o dok\'b3adnie na odwr\'f3t. Niew\'b9tpliwie chcia\'b3 pozby\'e6 si\'ea szmaragdu i wsun\'b9\'b3
 mi go do kieszeni, kiedy byli\'9cmy zaj\'eaci rozmow\'b9.
\par }{Inspektor p}{\f80 rzesta\'b3 pisa\'e6.
\par - Aha - powiedzia\'b3 bezstronnie. - Za chwil\'ea zjawi si\'ea tu pewien d\'bfentelmen, kt\'f3ry pomo\'bfe nam rozwik\'b3a\'e6 spraw\'ea.
\par Merrilees zmarszczy\'b3 brwi.
\par - Doprawdy nie mog\'ea czeka\'e6 - wymamrota\'b3, spogl\'b9daj\'b9c na zegarek. - Mam um\'f3wione spotkanie. Nie s\'b9dzi pan chyba, inspektorze, \'bfe ukrad\'b3em szmaragd i spacerowa\'b3em maj\'b9c go w kieszeni?
\par - Zgadzam si\'ea, \'bfe to ma\'b3o prawdopodobne - powiedzia\'b3 inspektor. - Musi pan jednak zaczeka\'e6 pi\'ea\'e6 albo dziesi\'ea\'e6 minut, a\'bf wyja\'9cnimy spraw\'ea do ko\'f1ca. Ach! Jest jego lordowska mo\'9c\'e6.}{
\par }{\f80 Wysoki m\'ea\'bfczyzna oko\'b3o czterdziestki wszed\'b3 dziarskim krokiem do pokoju. Mia\'b3 na sobie zniszczone spodnie i sfatygowany sweter.
\par - A zatem, inspektorze, jak to si\'ea sta\'b3o? - spyta\'b3.
\par - Twierdzicie, \'bfe odzyskali\'9ccie szmaragd? Wspaniale! Doskona\'b3a robota. Kim s\'b9 ci panowie?
\par Jego oczy zmierzy\'b3y Jamesa i spocz\'ea\'b3y na Merrileesie. Niezachwiana pewno\'9c\'e6 siebie tego ostatniego nagle wyparowa\'b3a.
\par - Ale\'bf to Jones! - zawo\'b3a\'b3 lord Edward Campion.
\par - Rozpoznaje pan tego cz\'b3owieka, lordzie Campion? - spyta\'b3 insp}{ektor.
\par }{\f80 - Oczywi\'9ccie, \'bfe poznaj\'ea - przyzna\'b3 lord Campion z powa\'bfn\'b9 min\'b9. - To m\'f3j s\'b3u\'bf\'b9cy. Zatrudni\'b3em go miesi\'b9c temu. Ten funkcjonariusz przys\'b3any z Londynu od razu go podejrzewa\'b3, ale w\'9cr\'f3
d jego rzeczy nie by\'b3o szmaragdu.
\par - Nosi\'b3 go w kieszeni marynarki - wyja\'9cni\'b3 inspektor.
\par - To ten pan sprowadzi\'b3 go do nas. - Wskaza\'b3 na Jamesa.
\par - Drogi  przyjacielu - powiedzia\'b3  lord Campion.
\par - A wi\'eac ca\'b3y czas go pan podejrzewa\'b3?
\par - Tak - potwierdzi\'b3 James. - Musia\'b3em wymy\'9cli\'e6 t\'ea histori\'ea o kradzie\'bfy portfela, aby doprowadzi\'e6 go na posterunek.
\par - Wspaniale, doprawdy wspaniale - pochwali\'b3 lord Campion. - Musi pan koniecznie zje\'9c\'e6 z nami lunch, oczywi\'9ccie je\'9cli jeszcze pan nie jad\'b3. Jest ju\'bf p\'f3\'9fno, wiem, dochodzi druga.
\par - Jeszcze nie jad\'b3em - odpar\'b3 James - ale...
\par - Ani s\'b3owa, ani s\'b3owa - przerwa\'b3 mu lord Campion.
\par - Rad\'bfa z pewno\'9cci\'b9 zechce podzi\'eakowa\'e6 panu za odnalezienie klejnotu. A poza tym nie orientuj\'ea si\'ea jeszcze dobrze w ca\'b3ej tej historii.
\par Stali ju\'bf na zewn\'b9trz, na schodach.
\par - Istotnie - przyzna\'b3 James. - S\'b9dz\'ea, \'bfe powinienem powiedzie\'e6 panu ca\'b3\'b9 prawd\'ea.
\par Kiedy to uczyni\'b3, lord by\'b3 niezwykle ubawiony.
\par - Najlepsza rzecz, jak\'b9 kiedykolwiek s\'b3ysza\'b3em - o\'9cwiadczy\'b3. - Teraz ju\'bf wszystko rozumiem. Jones, jak tylko ukrad\'b3 szmaragd, musia\'b3 pop\'eadzi\'e6 na pla\'bf\'ea, prze\'9cwiadczony, \'bfe policja dok\'b3
adnie przeszuka dom. Czasami zak\'b3adam te stare spodnie, gdy id\'ea \'b3owi\'e6 ryby. Ma\'b3o prawdopodobne, \'bfeby kto\'9c je rusza\'b3. M\'f3g\'b3 wi\'eac odzyska\'e6 klejnot w dowolnym czasie. Wyobra\'bfam sobie, jakiego musia\'b3 dozna\'e6
 szoku, gdy poszed\'b3 tam dzisiaj po niego i okaza\'b3o si\'ea, \'bfe szmaragd znikn\'b9\'b3. Gdy pan si\'ea tam pojawi\'b3, zrozumia\'b3, \'bfe to pan zabra\'b3 kamie\'f1. W dalszym ci\'b9gu nie pojmuj\'ea jednak, w jaki spos\'f3b uda\'b3o si\'ea
 panu w fa\'b3szywym detektywie rozpozna\'e6 z\'b3odzieja!
\par \'84Silny m\'ea\'bfczyzna - pomy\'9cla\'b3 James - wie, kiedy by\'e6 szczerym, a kiedy zachowa\'e6 dyskrecj\'ea.\'94
\par U\'9cmiechn\'b9\'b3 si\'ea do siebie z zadowoleniem, a jego palce, przesuwaj\'b9c si\'ea dyskretnie po wewn\'eatrznej stronie klapy marynarki, dotkn\'ea\'b3y ma\'b3ej srebrnej odznaki ma\'b3o znanego Klubu Cyklist\'f3w w Merton Park. Zadziwiaj\'b9
cy zbieg okoliczno\'9cci, ale ten cz\'b3owiek, Jones, r\'f3wnie\'bf nale\'bfa\'b3 do tego klubu.
\par - Cze\'9c\'e6, Jamesie!
\par Odwr\'f3ci\'b3 si\'ea. Po drugiej stronie ulicy sta\'b3a Grace i panny Sopworth.
\par - Przepraszam pana na chwil\'ea - zwr\'f3ci\'b3 si\'ea do lorda Campiona i podszed\'b3 do dziewcz\'b9t.
\par }{- Idziemy do }{\f80 kina - powiedzia\'b3a Grace. - Mo\'bfe chcesz p\'f3j\'9c\'e6 z nami?
\par - Przykro mi - odpar\'b3 James - ale w\'b3a\'9cnie id\'ea na lunch z lordem Edwardem Campionem. Tak, to ten cz\'b3owiek w wys\'b3u\'bfonym, starym ubraniu. Chce mnie przedstawi\'e6 rad\'bfy Maraputny.
\par Grzecznie  uchyli\'b3  kapelusza  i  do\'b3\'b9czy\'b3  do  lorda Campiona.
\par }\pard\plain \s21\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \b\fs28\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f80 \page \'a3ab\'eadzi \'9cpiew
\par }\pard\plain \ql \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\aspalpha\aspnum\faauto\adjustright\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {
\par }\pard\plain \s21\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \b\fs28\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {I
\par }\pard\plain \ql \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\aspalpha\aspnum\faauto\adjustright\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {
\par }\pard\plain \s22\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f80 By\'b3a jedenasta rano pewnego majowego poranka w Londynie. Pan Cowan wygl\'b9da\'b3 przez okno, maj\'b9
c za plecami nader wystawny salonik apartamentu w hotelu Ritz. Apartament \'f3w zarezerwowany zosta\'b3 dla Pauli Nazorkoff, s\'b3ynnej gwiazdy operowej, kt\'f3ra przyby\'b3a w\'b3a\'9cnie do Londynu. Pan Cowan, jej g\'b3\'f3wny impresario, oczekiwa\'b3
 na spotkanie. D\'9fwi\'eak otwieranych drzwi sprawi\'b3, \'bfe odwr\'f3ci\'b3 nagle g\'b3ow\'ea. By\'b3a to jednak tylko panna Read, sekretarka madame Nazorkoff, blada dziewczyna o kompetentnym wygl\'b9dzie.
\par - Och, to ty, moja droga - powiedzia\'b3 pan Cowan. - Madame jeszcze nie wsta\'b3a?
\par Panna Read potrz\'b9sn\'ea\'b3a przecz\'b9co g\'b3ow\'b9.
\par - Kaza\'b3a mi przyj\'9c\'e6 ko\'b3o dziesi\'b9tej - wyja\'9cni\'b3 pan Cowan. - Czekam ju\'bf od godziny.
\par }{Nie ok}{\f80 aza\'b3 z\'b3o\'9cci ani zdziwienia. Pan Cowan nawyk\'b3 do kaprys\'f3w w\'b3a\'9cciwych ludziom o artystycznych duszach. By\'b3 wysokim, g\'b3adko ogolonym m\'ea\'bfczyzn\'b9 nader okaza\'b3ej postury, ubranym z nieco przesadn\'b9 dba\'b3o
\'9cci\'b9. Mia\'b3 kruczoczarne l\'9cni\'b9ce w\'b3osy i wyzywaj\'b9co bia\'b3e z\'eaby. Gdy m\'f3wi\'b3, niewyra\'9fnie wymawia\'b3 \'84s\'94, czego nie mo\'bfna by\'b3o jeszcze nazwa\'e6 seplenieniem, ale czym\'9c
 niebezpiecznie tego bliskim. Bez nadmiaru domy\'9clno\'9cci rodzi\'b3o si\'ea przypuszczenie, \'bfe nazwisko jego ojca musia\'b3o prawdopodobnie brzmie\'e6 Cohen. W tej\'bfe chwili drzwi po drugiej stronie pokoju otworzy\'b3y si\'ea i wbieg\'b3
a przez nie wymuskana francuska dziewczyna.
\par - Czy madame wstaje? - spyta\'b3 Cowan tonem nadziei. - Przeka\'bf nam nowiny, Elise. Elise wznios\'b3a r\'eace do nieba.
\par - Dzi\'9c rano w madame jakby sam diabe\'b3 wst\'b9pi\'b3. W niczym nie mo\'bfna jej dogodzi\'e6. Te pi\'eakne \'bf\'f3\'b3te r\'f3\'bfe, kt\'f3re przys\'b3a\'b3 jej pan wczoraj wiecz\'f3r... Och, twierdzi, \'bfe s\'b9 w sam raz na Nowy Jork, ale \'bf
e to imbecile przysy\'b3anie jej \'bf\'f3\'b3tych r\'f3\'bf w Londynie. W Londynie, m\'f3wi, pasuj\'b9 wy\'b3\'b9cznie czerwone r\'f3\'bfe i z miejsca otwiera drzwi i wyrzuca \'bf\'f3\'b3te r\'f3\'bf
e na korytarz prosto na pewnego pana, tres comme il faut, wojskowego jak my\'9cl\'ea, kt\'f3ry nie bez racji poczu\'b3 si\'ea ura\'bfony!
\par Cowan uni\'f3s\'b3 brwi, ale nie zareagowa\'b3. Wyj\'b9\'b3 z kieszeni ma\'b3y notes i o\'b3\'f3wkiem zapisa\'b3 w nim s\'b3owa \'84czerwone r\'f3\'bfe\'94.
\par Elise pospiesznie wysz\'b3a, a Cowan raz jeszcze odwr\'f3ci\'b3 si\'ea do okna. Vera Read usiad\'b3a przy biurku i zacz\'ea\'b3a przegl\'b9da\'e6 korespondencj\'ea. Dziesi\'ea\'e6 minut min\'ea\'b3o w milczeniu, a\'bf wreszcie drzwi do sypialni otworzy
\'b3y si\'ea na o\'9ccie\'bf i do salonu jak burza wpad\'b3a Paula Nazorkoff. Z jej pojawieniem si\'ea jakby wszystko zmniejszy\'b3o sw\'f3j wymiar. Vera Read wydawa\'b3a si\'ea jeszcze bardziej bezbarwna, Cowan za\'9c usun\'b9\'b3 si\'ea niepostrze\'bf
enie na drugi plan.
\par - Ach, moje dzieci - powiedzia\'b3a primadonna - czy\'bfbym by\'b3a sp\'f3\'9fniona?
\par By\'b3a wysok\'b9 kobiet\'b9 i jak na \'9cpiewaczk\'ea niezbyt t\'eag\'b9. R\'eace i nogi mia\'b3a ci\'b9gle szczup\'b3e, a jej szyja przypomina\'b3a pi\'eakn\'b9 kolumn\'ea. W\'b3osy, zwini\'eate w gruby wa\'b3ek w po\'b3owie karku, by\'b3
y ciemnorude i l\'9cni\'b3y jak p\'b3omie\'f1. Je\'9cli nawet zawdzi\'eacza\'b3y ten kolor hennie, rezultat by\'b3 efektowny. Nie by\'b3a zbyt m\'b3oda, mia\'b3a co najmniej czterdziestk\'ea, ale rysy jej twarzy zachowa\'b3y urok, cho\'e6 wok\'f3\'b3
 czarnych, b\'b3yszcz\'b9cych oczu rysowa\'b3y si\'ea ju\'bf zmarszczki. Mia\'b3a \'9cmiech dziecka, \'bfo\'b3\'b9dek strusia, usposobienie diab\'b3a i by\'b3a uznana za najwi\'eakszy sopran swych czas\'f3w. Zwr\'f3ci\'b3a si\'ea bezpo\'9c
rednio do Cowana:
\par - Czy zrobi\'b3e\'9c to, o co ci\'ea prosi\'b3am? Czy zabra\'b3e\'9c to obrzydliwe angielskie pianino i wrzuci\'b3e\'9c je do Tamizy?
\par - Sprowadzi\'b3em ci inne - powiedzia\'b3 Cowan, wykonuj\'b9c ruch r\'eak\'b9 w stron\'ea k\'b9ta, gdzie sta\'b3 instrument.
\par Nazorkoff pop\'eadzi\'b3a ku niemu i unios\'b3a wieko.
\par - Erard - powiedzia\'b3a - to ju\'bf lepiej. Zaraz sprawdzimy.
\par Pi\'eakny sopranowy g\'b3os zabrzmia\'b3 w arpeggio, potem dwukrotnie przebieg\'b3 przez g\'f3rne i dolne tony oktawy, nast\'eapnie podni\'f3s\'b3 si\'ea do wysokiego g\'f3rnego c, przytrzyma\'b3 je - si\'b3a g\'b3osu stopniowo wzrasta\'b3
a - wreszcie znowu opad\'b3 i zamar\'b3.
\par - Ach, jaki\'bf mam wspania\'b3y g\'b3os - powiedzia\'b3a z naiwn\'b9 satysfakcj\'b9 Paula Nazorkoff. - Nawet w Londynie brzmi pi\'eaknie.
\par }{- To prawda - przyzna}{\f80 \'b3 Cowan ze szczerym podziwem. - Id\'ea o zak\'b3ad, \'bfe Londyn przyjmie ci\'ea tak samo entuzjastycznie jak Nowy Jork.
\par - Tak uwa\'bfasz? - dopytywa\'b3a si\'ea \'9cpiewaczka. Na jej ustach igra\'b3 nieuchwytny u\'9cmieszek \'9cwiadcz\'b9cy, \'bfe uznawa\'b3a to pytanie za retoryczne.
\par - Z pewno\'9cci\'b9 - powiedzia\'b3 Cowan.
\par Paula Nazorkoff opu\'9cci\'b3a klap\'ea pianina i podesz\'b3a do sto\'b3u wolnym, ko\'b3ysz\'b9cym krokiem, kt\'f3ry tak efektownie prezentowa\'b3 si\'ea na scenie.
\par - Przejd\'9fmy zatem do interes\'f3w - rzek\'b3a. - Masz wszystkie kontrakty, m\'f3j drogi?
\par Cowan wyj\'b9\'b3 papiery z teczki le\'bf\'b9cej na krze\'9cle.
\par - Niewiele si\'ea zmieni\'b3o - zauwa\'bfy\'b3. - Za\'9cpiewasz pi\'ea\'e6 razy w Covent Garden. Trzy razy Tosk\'ea, dwa razy Aid\'ea.
\par - Aida - westchn\'ea\'b3a primadonna - zanudzi mnie \'9cmiertelnie. Tosca to zupe\'b3nie co innego.
\par - Wiem - przyzna\'b3 Cowan. - Tosca to twoja rola. Nazorkoff wyprostowa\'b3a si\'ea dumnie.
\par - Jestem najwspanialsz\'b9 Tosk\'b9 na \'9cwiecie - wyzna\'b3a szczerze.
\par - To prawda - zgodzi\'b3 si\'ea Cowan. - Nikt ci nie dor\'f3wnuje.
\par - Przypuszczam, \'bfe partie Scarpii za\'9cpiewa Roscari?
\par Cowan przytakn\'b9\'b3.
\par }{- I Emile Lippi.
\par }{\f80 - Co?! - krzykn\'ea\'b3a Nazorkoff. - Lippi? Ta szkaradna ma\'b3a \'bfaba - rech-rech-rech... Nie b\'ead\'ea z nim \'9cpiewa\'e6. Pogryz\'ea go, podrapi\'ea mu twarz!
\par - No, no, ju\'bf dobrze - uspokaja\'b3 Cowan.
\par - On nie potrafi \'9cpiewa\'e6! Powtarzam ci - to szczekaj\'b9cy kundel!}{
\par }{\f80 - Dobrze, zobaczymy - powiedzia\'b3 Cowan. By\'b3 zbyt m\'b9dry, aby przeciwstawia\'e6 si\'ea kapry\'9cnym \'9cpiewaczkom.
\par - A partia Cavaradossiego? - dopytywa\'b3a si\'ea Nazorkoff.
\par - Ameryka\'f1ski tenor, Hensdale. Paula Nazorkoff skin\'ea\'b3a g\'b3ow\'b9.
\par - Mi\'b3y ch\'b3opiec, \'9cpiewa uroczo.
\par - S\'b9dz\'ea, \'bfe raz wyst\'b9pi}{{\*\bkmkstart BM31}{\*\bkmkend BM31} w tej roli Barr\'e9re.
\par }{\f80 - O, to prawdziwy artysta - przyzna\'b3a primadonna wielkodusznie. - Ale \'bfeby ta rechocz\'b9ca \'bfaba Lippi \'9cpiewa\'b3 Scarpi\'ea! O nie, nie wyst\'b9pi\'ea z nim!
\par - Zostaw to mnie - powiedzia\'b3 Cowan uspokajaj\'b9co. Chrz\'b9kn\'b9\'b3 i wzi\'b9\'b3 do r\'eaki kolejny plik papier\'f3w. - Staram si\'ea o specjalny koncert w Albert Hall.
\par Nazorkoff skrzywi\'b3a si\'ea nieznacznie.
\par - Wiem, wiem - powiedzia\'b3 Cowan - ale wszyscy tak robi\'b9.
\par - B\'ead\'ea doskona\'b3a - o\'9cwiadczy\'b3a Nazorkoff. - Sala b\'eadzie wype\'b3niona po brzegi i zarobi\'ea mn\'f3stwo pieni\'eadzy. Ecco!
\par Cowan zn\'f3w zaszele\'9cci\'b3 papierami.
\par - A oto ca\'b3kiem odmienna propozycja od lady Rustonbury - powiedzia\'b3. - Pragnie, \'bfeby\'9c przyjecha\'b3a do niej i za\'9cpiewa\'b3a.
\par }{- Rustonbury?
\par }{\f80 Primadonna \'9cci\'b9gn\'ea\'b3a brwi, jakby z wysi\'b3kiem stara\'b3a si\'ea sobie co\'9c przypomnie\'e6.
\par - Niedawno... ca\'b3kiem niedawno natkn\'ea\'b3am si\'ea gdzie\'9c na t\'ea nazw\'ea. To jakie\'9c miasteczko lub wie\'9c, czy\'bf nie?
\par - Owszem. \'a3adna ma\'b3a miejscowo\'9c\'e6 w Hertfordshire. W\'9cr\'f3d posiad\'b3o\'9cci lorda Rustonbury, Rustonbury Castle to prawdziwie feudalna rezydencja, z duchami i portretami przodk\'f3w, tajemnymi przej\'9cciami i wspania\'b3
ym prywatnym teatrem. Oni op\'b3ywaj\'b9 w pieni\'b9dze i cz\'easto organizuj\'b9 kameralne przedstawienia. Lady Rustonbury sugeruje, \'bfeby wystawi\'e6 ca\'b3\'b9 oper\'ea, najch\'eatniej }{\i Butterfly}{.
\par - }{\i Butterfly}{.{\*\bkmkstart BM32}{\*\bkmkend BM32}
\par }{\f80 Cowan przytakn\'b9\'b3.
\par - S\'b9 gotowi s\'b3ono zap\'b3aci\'e6. Oczywi\'9ccie, b\'eadziemy musieli pogodzi\'e6 to jako\'9c z Covent Garden, ale mimo wszystko to ci si\'ea op\'b3aci finansowo. Prawdopodobnie przedstawienie zaszczyc\'b9 cz\'b3onkowie rodziny kr\'f3lewskiej. To b
\'eadzie znakom}{ita reklama.
\par }{\f80 Madame unios\'b3a sw\'f3j nadal pi\'eakny podbr\'f3dek.
\par - Czy\'bfbym potrzebowa\'b3a reklamy? - spyta\'b3a dumnie.
\par - Dobrego nigdy za wiele - odpar\'b3 Cowan, nie trac\'b9c kontenansu.
\par - Rustonbury - szepn\'ea\'b3a \'9cpiewaczka - gdzie ja widzia\'b3am...
\par Podnios\'b3a si\'ea raptownie i podbieg\'b3szy do sto\'b3u zacz\'ea\'b3a wertowa\'e6 le\'bf\'b9cy tam magazyn. Nagle zastyg\'b3a z r\'eak\'b9 uniesion\'b9 nad jedn\'b9 ze stron. Czasopismo niepostrze\'bfenie zsun\'ea\'b3o si\'ea na pod\'b3og\'ea
, Paula Nazorkoff za\'9c wolno wr\'f3ci\'b3a na swoje poprzednie miejsce. \'a3atwo zmienia\'b3a nastroje i teraz sprawia\'b3a wra\'bfenie ca\'b3kiem innej osoby. Zachowywa\'b3a si\'ea pow\'9cci\'b9gliwie, niemal surowo.
\par - Przygotuj wszystko do wyst\'eapu w Rustonbury. Chcia\'b3abym tam za\'9cpiewa\'e6, ale pod jednym warunkiem. To musi by\'e6 Tosca.
\par Cowan zrobi\'b3 niezdecydowan\'b9 min\'ea.
\par }{- Na }{\f80 prywatnym przedstawieniu to b\'eadzie raczej trudne, rozumiesz, dekoracje i ca\'b3a reszta.
\par }{- Albo Tosca, albo nic.
\par }{\f80 Cowan przyjrza\'b3 si\'ea jej z uwag\'b9. To, co zobaczy\'b3, wida\'e6 przekona\'b3o go, bowiem wsta\'b3.
\par - Zobaczymy, co si\'ea da zrobi\'e6 - powiedzia\'b3 rzeczowym tonem.
\par }{N}{\f80 azorkoff podnios\'b3a si\'ea r\'f3wnie\'bf. Zdawa\'b3o si\'ea, \'bfe bardziej ni\'bf zazwyczaj pragnie wyja\'9cni\'e6 motywy swej decyzji.
\par - To moja najwi\'eaksza rola, Cowan. Potrafi\'ea za\'9cpiewa\'e6 t\'ea parti\'ea tak, jak nie uczyni\'b3a tego \'bfadna kobieta.
\par - Rzeczywi\'9ccie, wspania\'b3a rola - przyzna\'b3 Cowan. - Jeritza odnios\'b3a w niej niebywa\'b3y sukces w zesz\'b3ym roku.
\par - Jeritza! - prychn\'ea\'b3a \'9cpiewaczka ze wzmagaj\'b9cym si\'ea rumie\'f1cem na twarzy i przyst\'b9pi\'b3a do d\'b3ugiego wywodu, co te\'bf s\'b9dzi o swej konkurentce.
\par Cowan, kt\'f3ry przywyk\'b3 do wys\'b3uchiwania opinii \'9cpiewak\'f3w o innych artystach, wy\'b3\'b9czy\'b3 sw\'b9 uwag\'ea, p\'f3ki nie zako\'f1czy\'b3a tyrady, potem za\'9c doda\'b3 z uporem:
\par -  Tak czy owak, ona \'9cpiewa }{\i Vissi d'arte}{\f80  le\'bf\'b9c na brzuchu.
\par - Czemu by nie? - rzuci\'b3a Nazorkoff. - Co temu stoi na przeszkodzie? Za\'9cpiewam t\'ea ari\'ea le\'bf\'b9c na plecach i wymachuj\'b9c nogami w powietrzu!
\par -  Nie s\'b9dz\'ea, \'bfeby zyska\'b3o to szczeg\'f3lny poklask - stwierdzi\'b3 z niezm\'b9con\'b9 powag\'b9. - Niemniej jednak takie rzeczy si\'ea podobaj\'b9.
\par - Nikt nie potrafi za\'9cpiewa\'e6 }{\i Vissi d'arte}{\f80  tak jak ja - o\'9cwiadczy\'b3a Nazorkoff z niezachwian\'b9 pewno\'9cci\'b9 siebie. {\*\bkmkstart BM33}{\*\bkmkend BM33}- \'8cpiewam t\'ea ari\'ea tak, jak niegdy\'9c \'9cpiewa\'b3
am w klasztornym ch\'f3rze, nauczona przez dobre siostry {\*\bkmkstart BM34}{\*\bkmkend BM34}- anielskim ch\'b3opi\'eacym sopranem pozbawionym wzruszenia i nami\'eatno\'9cci.
\par - Wiem - wyzna\'b3 Cowan. - S\'b3ysza\'b3em ci\'ea, jeste\'9c cudow}{na.
\par }{\f80 - To jest sztuka - powiedzia\'b3a primadonna - zap\'b3aci\'e6 cen\'ea, cierpie\'e6, przetrwa\'e6 i w ko\'f1cu osi\'b9gn\'b9\'e6 nie tylko pe\'b3ni\'ea umiej\'eatno\'9cci, ale r\'f3wnie\'bf si\'b3\'ea, aby powr\'f3ci\'e6 - powr\'f3ci\'e6
 do samego pocz\'b9tku i odzyska\'e6 utracon\'b9 niewinno\'9c\'e6 dzieci\'eacego serca.
\par }{Cowan przygl}{\f80 \'b9da\'b3 si\'ea jej z zaciekawieniem. Patrzy\'b3a gdzie\'9c poza niego, dziwnym, nieobecnym wzrokiem, i co\'9c szczeg\'f3lnego w tym jej spojrzeniu sprawi\'b3o, \'bfe przesz\'b3y go dreszcze. Rozchyli\'b3a lekko usta i wyszepta\'b3
a kilka s\'b3\'f3w do siebie, tak cicho, \'bfe ledwie je us\'b3ysza\'b3.
\par }{-}{\f80  Nareszcie - wymamrota\'b3a - nareszcie... po tylu latach.
\par }\pard\plain \s21\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \b\fs28\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\page II
\par }\pard\plain \ql \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\aspalpha\aspnum\faauto\adjustright\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {
\par }\pard\plain \s22\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f80 Lady Rustonbury by\'b3a kobiet\'b9 ambitn\'b9 i rozmi\'b3owan\'b9 w sztuce. Obie te cechy potrafi\'b3
a z powodzeniem wykorzysta\'e6. Ku swemu wielkiemu szcz\'ea\'9cciu posiada\'b3a m\'ea\'bfa, kt\'f3ry nie troszczy\'b3 si\'ea ani o sztuk\'ea, ani o ambicj\'ea, dlatego te\'bf w \'bfaden spos\'f3b jej nie kr\'eapowa\'b3. Hrabia  Rustonbury  by\'b3
  wielkim,  kwadratowym  m\'ea\'bfczyzn\'b9 interesuj\'b9cym  si\'ea wy\'b3\'b9cznie ko\'f1mi  i  niczym wi\'eacej.  Uwielbia\'b3  \'bfon\'ea,  by\'b3 z niej  dumny i cieszy\'b3 si\'ea, \'bfe jego wielkie bogactwo umo\'bfliwia\'b3o jej realizacj\'ea
 wszelkich pomys\'b3\'f3w. Prywatny teatr na zamku wybudowa\'b3 prawie  sto  lat  temu jego  dziadek.  Teatr  \'f3w sta\'b3 si\'ea ulubion\'b9 zabawk\'b9 lady Rustonbury. Wystawi\'b3a ju\'bf dramat Ibsena, sztuk\'ea jakiego\'9c
 ultranowoczesnego nurtu traktuj\'b9c\'b9 o rozwodach i narkotykach oraz poetyck\'b9 fantazj\'ea osadzon\'b9 w kubistycznej scenerii. Zapowiedziane przedstawienie Toski spotka\'b3o si\'ea z du\'bfym zainteresowaniem.  Lady  Rustonbury  przygotowywa\'b3
a z tej  okazji niezwykle wytworne przyj\'eacie, na kt\'f3re wybiera\'b3 si\'ea ka\'bfdy, kto liczy\'b3 si\'ea w Londynie.
\par Madame Nazorkoff ze sw\'b9 \'9cwit\'b9 przyby\'b3a tu\'bf przed lunchem. Niedawno odkryty, m\'b3ody ameryka\'f1ski tenor, Hensdale, mia\'b3 \'9cpiewa\'e6 parti\'ea Cavaradossiego, s\'b3ynny za\'9c w\'b3oski baryton, Roscari, parti\'ea
 Scarpia. Koszt przedstawienia by\'b3 ogromny, ale nikt si\'ea tym zbytnio nie przejmowa\'b3. Paula Nazorkoff by\'b3a w doskona\'b3ym nastroju, urocza, \'bfyczliwie usposobiona - \'9cwiatowa dama w najbardziej czaruj\'b9
cym wydaniu. Cowan, mile zaskoczony, modli\'b3 si\'ea, aby ten stan rzeczy trwa\'b3 wiecznie.
\par }{Po lunchu}{\f80  ca\'b3e towarzystwo uda\'b3o si\'ea do sali teatralnej, aby obejrze\'e6 dekoracje i reszt\'ea wyposa\'bfenia. Orkiestr\'b9 dyrygowa\'b3 Samuel Ridge, jeden z najznamienitszych dyrygent\'f3w w Anglii. Wszystko toczy\'b3o si\'ea bez \'bf
adnych komplikacji, a fakt ten - o dziwo - denerwowa\'b3 Cowana. By\'b3 przyzwyczajony do nieustannych k\'b3opot\'f3w, wi\'eac ten niecodzienny spok\'f3j niepokoi\'b3 go.
\par - Wszystko idzie o wiele za g\'b3adko - mrukn\'b9\'b3 do siebie. - Madame zachowuje si\'ea jak kot, kt\'f3ry napi\'b3 si\'ea \'9cmietanki. To zbyt dobre, aby trwa\'b3o d\'b3ugo. Co\'9c si\'ea musi sta\'e6.
\par Prawdopodobnie w wyniku d\'b3ugoletniego obcowania ze \'9cwiatem operowym pan Cowan rozwin\'b9\'b3 sz\'f3sty zmys\'b3, jego przewidywania bowiem rych\'b3o si\'ea zi\'9cci\'b3y. Dochodzi\'b3a si\'f3dma, gdy Elise, francuska pokoj\'f3wka, wparowa\'b3
a do jego pokoju niezmiernie podekscytowana.
\par - Ach, panie Cowan, prosz\'ea szybko przyj\'9c\'e6. B\'b3agam, niech pan szybko idzie!
\par - Ale co si\'ea sta\'b3o? - spyta\'b3 Cowan z niepokojem. - Madame si\'ea o co\'9c z\'b3o\'9cci? Ma\'b3a awanturka, czy tak?
\par - Ale\'bf nie, to nie madame, to signor Roscari. On jest chory, umiera!
\par }{- Umiera? O}{\f80 ch, ju\'bf id\'ea.
\par Cowan pospieszy\'b3 za dziewczyn\'b9 do sypialni z\'b3o\'bfonego chorob\'b9 W\'b3ocha. Ma\'b3y m\'ea\'bfczyzna le\'bfa\'b3 na \'b3\'f3\'bfku, lub raczej skr\'eaca\'b3 si\'ea spazmatycznie, co mog\'b3oby nawet wzbudzi\'e6 rozbawienie, gdyby nie \'9cwiadczy
\'b3o o prawdziwym cierpieniu. Paula Nazorkoff pochyla\'b3a si\'ea nad nim.
\par - Ach, jeste\'9c nareszcie - powita\'b3a Cowana w\'b3adczym tonem. - Nasz biedny Roscari okropnie cierpi. Na pewno mu co\'9c zaszkodzi\'b3o.
\par - Umieram - j\'eacza\'b3 ma\'b3y m\'ea\'bfczyzna. - Strasznie boli! Ooch!
\par Zwin\'b9\'b3 si\'ea zn\'f3w w k\'b3\'eabek, przyciskaj\'b9c r\'eace do brzucha i miota\'b3 si\'ea po \'b3\'f3\'bfku.
\par - Trzeba zawo\'b3a\'e6 lekarza - powiedzia\'b3 Cowan. Paula zatrzyma\'b3a go, gdy zmierza\'b3 w stron\'ea drzwi.
\par - Doktor jest ju\'bf w drodze. Zrobi wszystko co w jego mocy dla tego cierpi\'b9cego biedaka... Ale w \'bfadnym razie Roscari nie b\'eadzie w stanie za\'9cpiewa\'e6 dzi\'9c wieczorem.
\par -  Nigdy ju\'bf nie za\'9cpiewam,  umieram... - j\'eacza\'b3 W\'b3och.
\par - Nie, nie umierasz - uspokoi\'b3a go Paula. - To tylko niestrawno\'9c\'e6. Wykluczone jednak, \'bfeby\'9c dzisiaj za\'9cpiewa\'b3.
\par - Zosta\'b3em otruty.
\par - Tak, to z pewno\'9cci\'b9 ptomaina - powiedzia\'b3a Paula.
\par - Zosta\'f1 z nim, Elise, nim nadejdzie doktor.
\par \'8cpiewaczka wyci\'b9gn\'ea\'b3a Cowana ze sob\'b9 z pokoju.
\par - I co teraz zrobimy? - spyta\'b3a.
\par Cowan bezsilnie wzruszy\'b3 ramionami. By\'b3o Zbyt p\'f3\'9fno na sprowadzenie kogo\'9c z Londynu na miejsce Roscariego. Lady Rustonbury, kt\'f3r\'b9 dopiero przed chwil\'b9 powiadomiono o chorobie go\'9ccia, pojawi\'b3a si\'ea w\'b3a\'9c
nie na korytarzu i pr\'eadko do nich podesz\'b3a. Na sercu le\'bfa\'b3 jej przede wszystkim, podobnie jak Pauli, sukces przed-stawienia.
\par - \'afeby tak mie\'e6 kogo\'9c pod r\'eak\'b9... - westchn\'ea\'b3a prima}{donna.
\par }{\f80 - Ach! - Lady Rustonbury wyda\'b3a gwa\'b3towny okrzyk. - Oczywi\'9ccie! Breon.
\par }{- Breon?
\par }{\f80 - Tak, Edouard Breon, s\'b3awny francuski baryton. Mieszka nie opodal. W ostatnim \'84Country Homes\'94 zamieszczono zdj\'eacie jego domu. To odpowiedni cz\'b3owiek.
\par - Rozwi\'b9zanie spad\'b3o nam z nieba! - wykrzykn\'ea\'b3a Nazorkoff. - Breon jako Scarpia... Pami\'eatam go doskonale. By\'b3a to jedna z jego najlepszych r\'f3l. Ale on chyba zako\'f1czy\'b3 karier\'ea?
\par -  Sprowadz\'ea go -  o\'9cwiadczy\'b3a  lady Rustonbury.
\par }{- Zostawcie to mnie.
\par }{\f80 Jak przysta\'b3o na kobiet\'ea zdecydowan\'b9, natychmiast poleci\'b3a wyprowadzi\'e6 z gara\'bfu hispano suiz\'ea. Dziesi\'ea\'e6 minut p\'f3\'9fniej wparowa\'b3a do wiejskiej samotni Edouarda Breona. Nale\'bfa\'b3a do tego gatunku kobiet, kt\'f3
re, je\'9cli sobie raz co\'9c postanowi\'b9, dzia\'b3aj\'b9 z determinacj\'b9. Breon z miejsca poj\'b9\'b3, \'bfe jedynym rozs\'b9dnym wyj\'9cciem b\'eadzie kapitulacja. B\'ead\'b9c cz\'b3owiekiem bardzo skromnego pochodzenia, tylko dzi\'eaki zdobyciu s
\'b3awy na scenie m\'f3g\'b3 przestawa\'e6 na r\'f3wnej stopie z hrabiami i ksi\'b9\'bf\'eatami. Fakt ten nadal niezmiernie go cieszy\'b3. Od czasu jednak gdy osiad\'b3 w staro\'9cwieckiej angielskiej posiad\'b3o\'9cci, poznawa\'b3 smak goryczy. T\'easkni
\'b3 za \'bfyciem pe\'b3nym pochlebstw i aplauzu, lecz angielska prowincja, ku jego g\'b3\'eabokiemu rozczarowaniu, nie przyj\'ea\'b3a go tak, jak tego oczekiwa\'b3. Tote\'bf propozycja lady Rustonbury wreszcie schlebi\'b3a jego pr\'f3\'bfno\'9c
ci i wprawi\'b3a go niemal w zachwyt.
\par - Zrobi\'ea, co tylko potrafi\'ea - powiedzia\'b3 z u\'9cmiechem. - Od d\'b3u\'bfszego czasu, jak pani wiadomo, nie \'9cpiewam publicznie. Nawet nie bior\'ea uczni\'f3w - tylko jednego lub dw\'f3ch w drodze wyj\'b9tku.  Ale skoro... poniewa\'bf
 signor Roscari jest cierpi\'b9cy...
\par - To by\'b3 straszny cios - powiedzia\'b3a lady Rustonbury.
\par - Niew\'b9tpliwie, aczkolwiek nie uwa\'bfam go za artyst\'ea z prawdziwego zdarzenia - skomentowa\'b3 Breon.
\par Nast\'eapnie wy\'b3o\'bfy\'b3 sw\'f3j pogl\'b9d w ca\'b3ej rozci\'b9g\'b3o\'9cci, z czego, jak si\'ea zdawa\'b3o, wynika\'b3 jednej wniosek: od czasu Edouarda Breona nie pojawi\'b3 si\'ea \'bfaden wybitny baryton.
\par - Tosk\'ea za\'9cpiewa madame Nazorkoff - wtr\'b9ci\'b3a lady Rustonbury. - S\'b9dz\'ea, \'bfe pan j\'b9 zna?
\par - Nigdy jej nie pozna\'b3em - powiedzia\'b3 Breon. - Raz w Nowym Jorku s\'b3ysza\'b3em jej \'9cpiew. Wielka artystka, rozumie sztuk\'ea.
\par Lady Rustonbury poczu\'b3a ulg\'ea. Nigdy nie wiadomo z tymi \'9cpiewakami... Tyle w nich by\'b3o dziwacznych zazdro\'9cci i antypatii.
\par Dziesi\'ea\'e6 minut p\'f3\'9fniej wkroczy\'b3a do zamkowego holu, wymachuj\'b9c triumfalnie r\'eak\'b9.
\par - Mam go! - zawo\'b3a\'b3a ze \'9cmiechem. - Drogi pan Breon okaza\'b3 doprawdy wielk\'b9 uprzejmo\'9c\'e6. Nigdy mu tego nie zapomn\'ea.
\par Towarzystwo otoczy\'b3o wianuszkiem Francuza. S\'b3owa wdzi\'eaczno\'9cci i uznania sp\'b3ywa\'b3y na niego jak balsam. Edouard Breon, mimo i\'bf dobiega\'b3 sze\'9c\'e6dziesi\'b9tki, by\'b3 nadal bardzo przystojnym m\'ea\'bfczyzn\'b9, wysokim, ciemnow
\'b3osym, o poci\'b9gaj\'b9cej osobowo\'9cci.
\par - A teraz... - powiedzia\'b3a lady Rustonbury. - Gdzie jest madame...? Och! Oto i ona.
\par Paula Nazorkoff nie bra\'b3a udzia\'b3u w gremialnym powitaniu Francuza. Siedzia\'b3a spokojnie w wysokim, d\'eabowym fotelu, ukryta w cieniu kominka. Oczywi\'9ccie ogie\'f1 si\'ea nie pali\'b3, poniewa\'bf wiecz\'f3r by\'b3 ciep\'b3y. \'8c
piewaczka leniwie wachlowa\'b3a si\'ea ogromnym wachlarzem z palmowego li\'9ccia. By\'b3a tak nieobecna duchem i oderwana od reszty, \'bfe lady Rustonbury wystraszy\'b3a si\'ea, czy przypadkiem Paula Nazorkoff nie poczu\'b3a si\'ea ura\'bfona.
\par - Pan Breon. - Hrabina dokona\'b3a prezentacji. - Podobno nigdy dot\'b9d nie pozna\'b3 pan madame.
\par Paula Nazorkoff ostatni raz zamaszy\'9ccie poruszy\'b3a wachlarzem, po czym od\'b3o\'bfy\'b3a go i wyci\'b9gn\'ea\'b3a r\'eak\'ea do Francuza. Kiedy uj\'b9\'b3 j\'b9 i sk\'b3oni\'b3 si\'ea nisko, z ust artystyki wyrwa\'b3o si\'ea lekkie westchnienie.

\par - Madame - odezwa\'b3 si\'ea Breon - nigdy nie mia\'b3em szcz\'ea\'9ccia z pani\'b9 \'9cpiewa\'e6. To wina mego wieku! Ale los by\'b3 dla mnie \'b3askawy i przyby\'b3 mi na odsiecz.
\par Paula roze\'9cmia\'b3a si\'ea z cicha.
\par - Jest pan bardzo uprzejmy, panie Breon. Kiedy by\'b3am biedn\'b9, nikomu nie znan\'b9 \'9cpiewaczk\'b9, wpatrywa\'b3am si\'ea w pana jak w obraz. Pa\'f1ski Rigoletto - jaki\'bf kunszt, co za perfekcja! Nikt nie m\'f3g\'b3 si\'ea z panem r\'f3wna\'e6}{.

\par }{\f80 - Niestety! - powiedzia\'b3 Breon z udawanym westchnieniem. - M\'f3j czas przemin\'b9\'b3. Scarpia, Rigoletto, Radames, Sharpless - ile\'bf to razy \'9cpiewa\'b3em te partie? A teraz? Nigdy wi\'eacej!
\par - Ale\'bf tak, dzi\'9c wiecz\'f3r.
\par - S\'b3usznie, madame, zapomnia\'b3em. Dzi\'9c wiecz\'f3r.
\par - \'8cpiewa\'b3 pan w Tosce z wieloma artystkami - powiedzia\'b3a Nazorkoff wynio\'9cle - ale nigdy ze mn\'b9! Francuz sk\'b3oni\'b3 si\'ea nisko.
\par - Prawdziwy dla mnie honor - rzek\'b3 cicho. - To wielka rola, madame.
\par - Trzeba by\'e6 nie tylko \'9cpiewaczk\'b9, ale i aktork\'b9 - wtr\'b9ci\'b3a lady Rust}{onbury.
\par }{\f80 - W\'b3a\'9cnie - podchwyci\'b3 Breon. - Pami\'eatam, jak w czasach swej m\'b3odo\'9cci, b\'ead\'b9c we W\'b3oszech, uda\'b3em si\'ea pewnego razu do ma\'b3o znanego mediola\'f1skiego teatru. Bilet kosztowa\'b3 mnie tylko dwa liry, ale us\'b3ysza
\'b3em \'9cpiew, jakiego nigdy nie s\'b3ysza\'b3em w Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Bardzo m\'b3oda dziewczyna \'9cpiewa\'b3a Tosk\'ea - \'9cpiewa\'b3a jak anio\'b3. Nigdy nie zapomn\'ea jej g\'b3osu w }{\i Vissi d'arte}{\f80 , jego czysto\'9c
ci i niewinno\'9cci. Brakowa\'b3o mu tylko dramatycznej si\'b3y. Nazorkoff przytakn\'ea\'b3a.
\par - To przychodzi p\'f3\'9fniej - doda\'b3a}{ cicho.
\par }{\f80 - To prawda. Ta dziewczyna nazywa\'b3a si\'ea Bianca Capelli. Zainteresowa\'b3em si\'ea jej karier\'b9. Dzi\'eaki mnie mia\'b3a szans\'ea na wspania\'b3e kontrakty, ale by\'b3a g\'b3upia, rozpaczliwie g\'b3upia. - Wzruszy\'b3 ramionami.
\par - Dlaczego by\'b3a g\'b3upia?
\par Pytanie zada\'b3a Blanche Amery, dwudziestoczteroletnia c\'f3rka lady Rustonbury - smuk\'b3a dziewczyna o du\'bfych b\'b3\'eakitnych oczach.
\par Francuz natychmiast zwr\'f3ci\'b3 si\'ea do niej uprzejmie.
\par - Niestety, mademoiselle, zwi\'b9za\'b3a si\'ea z pewnym ciemnym typem, przest\'eapc\'b9, cz\'b3onkiem camorry. Zosta\'b3 aresztowany i skazany na \'9cmier\'e6; przysz\'b3a do mnie z b\'b3aganiem, abym pr\'f3bowa\'b3 ocali\'e6 jej kochanka.
\par Blanche Amery wpatrywa\'b3a si\'ea w niego szeroko Otwartymi oczami.
\par - I zrobi\'b3 pan to? - spyta\'b3a z zapartym tchem.
\par - Ale\'bf, mademoiselle, c\'f3\'bf ja mog\'b3em zrobi\'e6? By\'b3}{em obcy w tym kraju.
\par }{\f80 - Mo\'bfe mia\'b3 pan jednak jakie\'9c wp\'b3ywy? - zasugerowa\'b3a Nazorkoff cichym, dr\'bf\'b9cym g\'b3osem.
\par - Nawet gdybym mia\'b3, w\'b9tpi\'ea, czy powinienem je wykorzysta\'e6. Ten cz\'b3owiek na to nie zas\'b3ugiwa\'b3. Zrobi\'b3em, co mog\'b3em, dla dziewczyny.
\par U\'9cmiechn\'b9\'b3 si\'ea lekko, ale m\'b3od\'b9 Angielk\'ea nagle uderzy\'b3o co\'9c dziwnie nieprzyjemnego w tym u\'9cmiechu. Odnios\'b3a wra\'bfenie, \'bfe s\'b3owa te rozmijaj\'b9 si\'ea z jego my\'9clami.
\par - Zrobi\'b3 pan, co pan m\'f3g\'b3 - powiedzia\'b3a Nazorkoff. - Zachowa\'b3 si\'ea pan \'bfyczliwie, a ona zapewne by\'b3a wdzi\'eaczna?
\par }{F}{\f80 rancuz wzruszy\'b3 ramionami.
\par - M\'ea\'bfczyzna zosta\'b3 stracony - wyja\'9cni\'b3 - a dziewczyna wst\'b9pi\'b3a do klasztoru. Eh, voila! \'8cwiat straci\'b3 \'9cpiewaczk\'ea.
\par Nazorkoff cicho si\'ea roze\'9cmia\'b3a.
\par - My, Rosjanki, nie jeste\'9cmy tak sta\'b3e w uczuciach - rzuci\'b3a lekkim tonem.
\par Gdy \'9cpiewaczka m\'f3wi\'b3a. Blanche Amery przypadkowo zerkn\'ea\'b3a na Cowena i zauwa\'bfy\'b3a jego szybkie zdziwione spojrzenie i na wp\'f3\'b3 otwarte usta, kt\'f3re zaraz pos\'b3usznie zamkn\'b9\'b3 na widok ostrzegawczego wzroku Pauli.
\par W drzwiach pojawi\'b3 si\'ea lokaj.
\par - Obiad - zawiadomi\'b3a lady Rustonbury, wstaj\'b9c. - Biedacy, wsp\'f3\'b3czuj\'ea wam - to musi by\'e6 okropne tak g\'b3odzi\'e6 si\'ea przed wyst\'eapem. Ale p\'f3\'9fniej czeka nas dobra kolacja.
\par - B\'eadziemy jej oczekiwa\'e6 - powiedzia\'b3a Paula Nazorkoff. U\'9cmiechn\'ea\'b3a si\'ea lekko i doda\'b3a: - P\'f3\'9fniej!
\par }\pard\plain \s21\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \b\fs28\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\page III
\par }\pard\plain \ql \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\aspalpha\aspnum\faauto\adjustright\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {
\par }\pard\plain \s22\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \fs24\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {W teatrze pie}{\f80 rwszy akt Toski dobieg\'b3 w\'b3a\'9cnie ko\'f1ca. Widzowie poruszyli si\'ea i zacz\'ea
li cicho wymienia\'e6 komentarze. Cz\'b3onkowie rodziny kr\'f3lewskiej, pe\'b3ni wdzi\'eaku i \'b3askawo\'9cci, zajmowali trzy obite welwetem fotele w pierwszym rz\'eadzie. Ka\'bfdy szepta\'b3 co\'9c do drugiego; panowa\'b3o og\'f3lne odczucie, \'bf
e w pierwszym akcie Nazorkoff nie potwierdzi\'b3a swej wielkiej klasy. Wi\'eakszo\'9c\'e6 widz\'f3w nie zdawa\'b3a sobie sprawy, \'bfe w\'b3a\'9cnie w ten spos\'f3b \'9cpiewaczka pokaza\'b3a sw\'f3j kunszt - w pierwszym akcie oszcz\'eadza\'b3a g\'b3
os i si\'b3y. Uczyni\'b3a z Toski niefrasobliw\'b9 i figlarn\'b9 dziewczyn\'ea, traktuj\'b9c\'b9 mi\'b3o\'9c\'e6 jak zabawk\'ea, w kokieteryjny spos\'f3b zazdrosn\'b9 i podniecaj\'b9c\'b9. Breon, cho\'e6 swe najlepsze lata mia\'b3 ju\'bf za sob\'b9, spisa
\'b3 si\'ea wspaniale jako cyniczny Scarpia. Zgodnie z w\'b3asn\'b9 koncepcj\'b9 roli, nie uczyni\'b3 z bohatera lubie\'bfnego starca, lecz przystojnego, niemal dobrotliwego m\'ea\'bfczyzn\'ea, kt\'f3rego perfidia, zawoalowana zewn\'ea
trznymi pozorami, ledwie dawa\'b3a si\'ea zauwa\'bfy\'e6. W ostatniej scenie, z organami i procesj\'b9, gdy Scarpia stoi zatopiony w my\'9clach, rozkoszuj\'b9c si\'ea swym planem zdobycia Toski, Breon popisa\'b3 si\'ea
 nadzwyczajnym kunsztem. Teraz kurtyna podnios\'b3a si\'ea przed aktem drugim, rozpoczynaj\'b9cym si\'ea scen\'b9 w apartamentach Scarpii.
\par Tym razem, kiedy Tosca pojawi\'b3a si\'ea na scenie, talent Nazorkoff od razu da\'b3 si\'ea zauwa\'bfy\'e6. By\'b3a tutaj kobiet\'b9 ogarni\'eat\'b9 panicznym strachem, kt\'f3ra gra sw\'b9 rol\'ea z pewno\'9cci\'b9
 wyrafinowanej aktorki. Jej swobodne powitanie Scarpii, jej nonszalancja, jej uk\'b3adne u\'9cmiechy! W tej scenie Nazorkoff zagra\'b3a oczami; zachowywa\'b3a si\'ea ze \'9cmiertelnym spokojem, pokaza\'b3a kamienn\'b9, u\'9cmiechni\'eat\'b9
 twarz. Tylko oczy, kt\'f3rymi przeszywa\'b3a Scarpi\'b9, zdradza\'b3y jej prawdziwe uczucia. Historia potoczy\'b3a si\'ea dalej; nast\'b9pi\'b3a scena tortur, za\'b3amanie si\'ea Toski, jej nieokie\'b3znana rozpacz, gdy rzuca si\'ea do n\'f3
g Scarpii, na pr\'f3\'bfno b\'b3agaj\'b9c go o lito\'9c\'e6. Stary lord Leconmere, koneser muzyki, by\'b3 poruszony, a siedz\'b9cy obok niego zagraniczny ambasador wyszepta\'b3:
\par - Dzi\'9c Nazorkoff przechodzi sam\'b9 siebie. Operowa scena nie zna drugiej takiej artystyki.
\par Leconmere przytakn\'b9\'b3.
\par }{Teraz Scarpia postawi}{\f80 \'b3 ju\'bf swoje warunki. Przera\'bfona Tosca ucieka od niego do okna. Z oddali s\'b3ycha\'e6 werble plutonu egzekucyjnego. Tosca rzuca si\'ea wyczerpana na sof\'ea. Scarpia stoi nad ni\'b9
 i opowiada o przygotowaniach do egzekucji. Zapada cisza - z daleka dochodzi tylko odg\'b3os werbli. Nazorkoff le\'bfy wyci\'b9gni\'eata na sofie, z g\'b3ow\'b9 zwieszon\'b9 niemal do pod\'b3ogi, twarz jej przys\'b3aniaj\'b9 w\'b3osy. I nagle, w \'bf
ywym kontra\'9ccie z nami\'eatno\'9cci\'b9 i napi\'eaciem ostatnich dwudziestu minut, rozbrzmiewa jej g\'b3os, wysoki i czysty, g\'b3os - jak to powiedzia\'b3a Cowanowi - przypominaj\'b9cy ch\'b3opi\'eacy anielski sopran.
\par }{\i\lang1033\langfe1045\langnp1033 {\*\bkmkstart BM35}{\*\bkmkend BM35}Vissi d'arte, vissi d'arte, no feci mai male and anima viva. Con man furtiva quante miserie conobbi, aiutai}{\lang1033\langfe1045\langnp1033 .
\par }{\f80 By\'b3 to g\'b3os zdziwionego, zagubionego dziecka. Nast\'eapnie raz jeszcze kl\'eaka i b\'b3aga, do chwili gdy pojawia si\'ea Spoletta. Tosca, wyczerpana, poddaje si\'ea i Scarpia wyg\'b3asza nieuchronne, dwuznaczne s\'b3
owa. Spoletta wychodzi. Nast\'eapuje dramatyczny moment: Tosca chwyta dr\'bf\'b9c\'b9 r\'eak\'b9 kielich wina, a widz\'b9c le\'bf\'b9cy na stole n\'f3\'bf, ukrywa go za sob\'b9.
\par }{B}{\f80 reon zbli\'bfa si\'ea ku niej - przystojny, skupiony, p\'b3on\'b9cy nami\'eatno\'9cci\'b9. Tosca, finalmente mia! Przeszywaj\'b9ce pchni\'eacie no\'bfem i m\'9cciwy syk Toski:
\par }{\lang1033\langfe1045\langnp1033 - Questo e il bacio di Tosca! }{\f80 Tak ca\'b3uje Tosca.
\par Nigdy przedtem Nazorkoff nie wyrazi\'b3a z takim przekonaniem m\'9cciwo\'9cci Toski. Ostatni, pe\'b3en zawzi\'eato\'9cci szept: Muori dannato, a potem dziwnie spokojny g\'b3os wype\'b3ni\'b3 teatr:
\par }{\lang1033\langfe1045\langnp1033 - Or gli perdono! }{Teraz mu wybaczam!
\par }{\f80 Przy d\'9fwi\'eakach wyciszonej, pozgonnej melodii, Tosca dope\'b3nia ceremonii - ustawia \'9cwiece u wezg\'b3owia zmar\'b3ego, k\'b3adzie mu krucyfiks na piersi. Jeszcze tylko ostatnie spojrzenie na drzwi, rytmiczny d\'9fwi\'ea
k werbli z oddali i kurtyna opada.
\par Tym razem widowni\'ea ogarn\'b9\'b3 prawdziwy entuzjazm; by\'b3 on jednak\'bfe kr\'f3tkotrwa\'b3y. Kto\'9c wybieg\'b3 szybko zza kulis i zwr\'f3ci\'b3 si\'ea do lorda Rustonbury, ten za\'9c powsta\'b3 i po chwili konsultacji przywo\'b3a\'b3
 sir Donalda Calthorpa, s\'b3awnego lekarza. Niemal natychmiast wie\'9c\'e6 rozesz\'b3a si\'ea po widowni. Co\'9c si\'ea sta\'b3o, wypadek, kto\'9c zosta\'b3 ranny. Przed kurtyn\'ea wyszed\'b3 jeden ze \'9cpiewak\'f3w i wyja\'9cni\'b3, \'bfe panu B
reonowi przytrafi\'b3 si\'ea nieszcz\'ea\'9cliwy wypadek i przedstawienie trzeba przerwa\'e6. Zn\'f3w rozleg\'b3y si\'ea g\'b3o\'9cne szepty. Breon zosta\'b3 zasztyletowany... Nazorkoff straci\'b3a g\'b3ow\'ea, tak dalece uto\'bfsami\'b3a si\'ea z rol\'b9
, \'bfe naprawd\'ea zabi\'b3a swego partnera ze sceny... Lord Leconmere, zaj\'eaty rozmow\'b9 z ambasadorem, poczu\'b3 nagle czyj\'b9\'9c r\'eak\'ea na swoim ramieniu; odwr\'f3ci\'b3 si\'ea i napotka\'b3 wzrok Blanche Amery.
\par - To nie by\'b3 wypadek - powiedzia\'b3a dziewczyna. - Jestem przekonana, \'bfe to nie by\'b3 wypadek. Czy s\'b3ysza\'b3 pan t\'ea histori\'ea o w\'b3oskiej dziewczynie, kt\'f3r\'b9 Breon opowiada\'b3 tu\'bf przed obiadem? T\'b9 dziewczyn\'b9 by\'b3
a Paula Nazorkoff. Zaraz potem nadmieni\'b3a, \'bfe jest Rosjank\'b9. Zobaczy\'b3am zdziwiony wzrok pana Cowana. Przybra\'b3a rosyjskie nazwisko, ale on przecie\'bf wiedzia\'b3 doskonale, \'bfe jest W\'b3oszk\'b9.}{
\par }{\f80 - Droga Blanche... - wtr\'b9ci\'b3 lord Leconmere.
\par - Jestem tego pewna, prosz\'ea pana. Mia\'b3a ilustrowany magazyn w swej sypialni, otwarty dok\'b3adnie na stronie, gdzie pokazywano wiejsk\'b9 posiad\'b3o\'9c\'e6 pana Breona. Wiedzia\'b3a o tym, zanim tu przyjecha\'b3a. Przypuszczam, \'bf
e temu biednemu W\'b3ochowi poda\'b3a co\'9c specjalnie, aby si\'ea rozchorowa\'b3.
\par - Ale dlaczego? - zawo\'b3a\'b3 lord Leconmere. - Dlaczego?
\par - Nie rozumie pan? To przecie\'bf powt\'f3rzenie historii Toski. Zapragn\'b9\'b3 jej we W\'b3oszech, ale ona by\'b3a wierna swemu kochankowi. Chc\'b9c ratowa\'e6 kochanka, zwr\'f3ci\'b3a si\'ea do Breona z pro\'9cb\'b9, aby go ocali\'b3. Breon udawa\'b3, 
\'bfe jest w stanie to uczyni\'e6, ale tego nie zrobi\'b3. Pozwoli\'b3 mu umrze\'e6. I teraz wreszcie wybi\'b3a godzina jej zemsty. Czy zauwa\'bfy\'b3 pan spos\'f3b, w jaki wycedzi\'b3a: \'84Ja jestem Tosk\'b9\'94? Widzia\'b3am twarz Breona, kiedy pad\'b3
y te s\'b3owa. Wtedy ju\'bf wiedzia\'b3 - rozpozna\'b3 j\'b9!
\par W garderobie Paula Nazorkoff siedzia\'b3a nieruchomo, otulona etol\'b9 z gronostaj\'f3w. Rozleg\'b3o si\'ea pukanie do drzwi.
\par - Prosz\'ea wej\'9c\'e6 - powiedzia\'b3a primadonna. Wesz\'b3a Elise. Pochlipywa\'b3a}{.
\par }{\f80 - Prosz\'ea pani, prosz\'ea pani, on nie \'bfyje! I...
\par }{- Tak?
\par }{\f80 - Jak mam to pani powiedzie\'e6? Jest tu dw\'f3ch pan\'f3w z policji, chc\'b9 z pani\'b9 rozmawia\'e6.
\par Paula Nazorkoff podnios\'b3a si\'ea z godno\'9cci\'b9.
\par - Schodz\'ea do nich - powiedzia\'b3a spokojnym g\'b3osem. Zdj\'ea\'b3a z szyi naszyjnik z pere\'b3 i wr\'eaczy\'b3a m\'b3odej Francuzce.
\par - To dla ciebie, Elise. Jeste\'9c dobr\'b9 dziewczyn\'b9. Nie b\'ead\'ea go ju\'bf potrzebowa\'b3a. Rozumiesz, Elise? Nigdy ju\'bf nie za\'9cpiewam Toski.
\par Sta\'b3a przez chwil\'ea w drzwiach, omiataj\'b9c spojrzeniem garderob\'ea, jak gdyby podsumowywa\'b3a minione trzydzie\'9cci lat swojej kariery.
\par Potem cichutko, przez z\'eaby, wyszepta\'b3a ostatnie zdanie z innej opery:
\par }{- }{\i La commedia e finila}{!  
\par }}