Zawisza Czarny

ok.1375-1428

Polski rycerz bez skazy. Zwycięsca europejskich turniejów, uczestnik najważniejszych wydarzeń I połowy XV wieku. Zginął jak pradziwy rycerz chrześcijański, walcząc przeciw muzłumanom. Jego legenda żyje w powiedzeniu ,,polegać na kimś, jak na Zawiszy".

Gdy w 1410 roku król Władysław Jagiełło zdierał wojska na wyprawę przeciwko Krzyżakom, Zawisza Czarny porzucił dwór monarchy Węgier, Zygmunta Luksemburczyka, i przybył do Polski.

Po zakończeniu wojny z zakonem krzyżackim Zawisza wrócił na dwór w Budzie(część dzisiejszego Budapesztu) jako wysłannik Jagiełły.

w 1414 roku, jako jeden z dwóch świeckich delegatów, udał się do Konstancji, by reprezentować polskie interesy na soborze powszechnym. Zgromadzeniprzedstawiciele państw chrześcijańskich mieli rozstrzygnąć najważniejsze dla Europy sprawy, między innymi konflikt polsko-krzyżacki. Zawisza został wybrany jednym z dwudziestu czterech ,,stróżów porządku i wolności" - najbardziej godnych zaufania rycerzy Europy, strzegących bezpieczeństwa obrad. Stawał po stronie tolerancji relegijnej, broniąc spalonego później na stosie czeskiego myśliciela Jana Husa. Z konstancji wyjechał przy boku Zygmunta Luksemburczyka,by szukać godnych siebie przeciwników. Niewielu było wówczas rycerzy gotowych zmierzyć się z Zawiszą. Zygmunt Luksemburczyk odwiedził Hiszpanię, Francję i Anglię. Podczas tej podróży Zawisza najprawdopodobniej spotkał się z niepokonanym dotąd Janem z Aragonii i zwyciężył go w obecności kilku manarchów. Po powrocie do kraju wziął udział w kolejnej wojnie z Krzyżakami. W 1428 roku towarzyszył Zygmuntowi Luksemburczykowi w wyprawie przeciwko Turkom. Nieudane oblężenie położonej na wysokiej górze twierdzy Golubac zamieniło się w paniczny odwrót i klęskę. Przypuszcza się, że Zawisza zginął, osłaniająć ucieczkę wojsk na drugą stronę Dunaju. Według innej wersji, został wzięty do niewoli i później zamordowany.