Psalmy

2:1 - Czemu się wzburzyli poganie, a ludzie rozmyślali próżne rzeczy?

2:2 - Stanęli wespół królowie ziemscy, a książęta zeszli się w gromadę przeciw Panu, i przeciw Chrystusowi jego.

2:3 - Potargajmy, związki ich: i zrzućmy z siebie jarzmo ich.

2:4 - Który mieszka w niebiesiech, naśmieje się z nich: a Pan szydzić z nich będzie.

2:5 - Tedy będzie mówił do nich w gniewie swoim, i w zapalczywości swej potrwoży je.

2:6 - A jam jest postanowion królem od niego nad Sionem górą świętą jego, opowiadając przykazanie jego.

2:7 - Pan rzekł do mnie: Tyś jest synem moim, jam ciebie dziś zrodził.

2:8 - Żądaj odemnie, i dam ci pogany dziedzictwo twoje, a osiadłość twą kraje ziemie.

2:9 - Będziesz je rządził, laską żelazną, a jako naczynie garnczarskie pokruszysz je.

2:10 - A teraz królowie rozumiejcie: ćwiczcie się którzy sądzicie ziemię.

2:11 - Służcie Panu w bojaźni: a radujcie się mu ze drżeniem.

2:12 - Chwyćcie się nauki, by się kiedy nie rozgniewał Pan: i nie poginęliście z drogi sprawiedliwej.

2:13 - Gdyby się wkrótce zapalił gniew jego, Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.