Ś. Jezusa Chrystusa Ewangielia według św. Jana
12:1 - Jezus tedy sześć dni przed Paschą przyszedł do Bethanjej, kędy był Łazarz umarł, którego Jezus wskrzesił.
12:2 - I sprawili mu tam wieczerzą, a Martha służyła: a Łazarz był jednym z siedzących z niemi u stołu.
12:3 - Marya tedy wzięła funt olejku Szpikanardowego drogiego, i namazała nogi Jezusowe, i utarła nogi jego włosami swojemi: i napełnił się dom wonności olejku.
12:4 - Rzekł tedy jeden z uczniów jego Judasz Iszkaryot, który go miał wydać:
12:5 - Przecz tego olejku nie przedano za trzysta groszy, a nie dano ubogim?
12:6 - A to mówił nie iżby miał pieczą o ubogich: ale iż był złodziejem, i mieszek mając, co wkładano nosił.
12:7 - Rzekł tedy Jezus: Zaniechajcie jej, aby na dzień pogrzebu mego zachowała to.
12:8 - Abowiem ubogie zawżdy z sobą macie: a mnie nie zawżdy macie.
12:9 - Dowiedziała się tedy wielka rzesza z Żydów, iż tam jest: i przyszli, nie tylko dla Jezusa, ale żeby byli ujrzeli Łazarza, którego wzbudził od umarłych.
12:10 - I umyślili przedniejszy kapłani, żeby i Łazarza zabili.
12:11 - Bo wiele Żydów dla niego odstępowało, i wierzyło w Jezusa.
12:12 - A nazajutrz wielka rzesza, która była przyszła na święto usłyszawszy, że Jezus idzie do Jezruzalem:
12:13 - Nabrali gałęzi palmowych, i wyszli naprzeciwko jemu, a wołali: Hosanna, błogosławiony, który idzie w imię Pańskie, król Izraelski.
12:14 - I nalazł Jezus osiełka i wsiadł nań, jako napisano:
12:15 - Nie bój się córko Syońska: oto król twój jedzie, siedząc na źrebięciu oślice.
12:16 - Tego z przodka nie rozumieli uczniowie jego: ale gdy był uwielbion Jezus, tedy wspomnieli, iż to było o nim napisano, i to mu uczynili.
12:17 - Świadczyła tedy rzesza, która z nim była kiedy Łazarza wyzwał z grobu, i wskrzesił go od umarłych.
12:18 - Dla tego też wyszła przeciwko jemu rzesza: że słyszeli, iż on ten cud uczynił.
12:19 - Mówili tedy Faryzeuszowie między sobą: Widzicie iż nic pomagamy. Oto wszystek świat za nim poszedł.
12:20 - A byli niektórzy Pogani z tych, którzy przyszli byli żeby pokłon uczynili w dzień święty.
12:21 - Ci tedy przyszli do Filipa, który był z Bethsaidy Galilejskiej, i prosili go, mówiąc: Panie, chcemy Jezusa widzieć.
12:22 - Szedł Filip i powiedział Andrzejowi. A Andrzej zasię i Filip powiedzieli Jezusowi.
12:23 - A Jezus odpowiedział im, mówiąc: Przyszła godzina, aby był uwielbion Syn człowieczy.
12:24 - Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: jeśli ziarno pszeniczne wpadszy w ziemię nie obumrze, samo zostawa. Lecz jeśli obumrze, wielki owoc przynosi.
12:25 - Kto miłuje duszę swą, traci ją: a kto nienawidzi dusze swojej na tym świecie, ku wiecznemu żywotowi strzeże jej.
12:26 - Jeśli mnie kto służy, niech za mną idzie, a gdziem ja jest, tam i sługa mój będzie. Jeśli mi kto będzie służył, uczci go Ociec mój.
12:27 - Teraz dusza moja zatrwożona jest. I cóż rzekę? Ojcze, wybaw mię tej godziny. Leczem dla tego przyszedł na tę godzinę.
12:28 - Ojcze, uwielbi imię twoje. Przyszedł tedy głos z nieba: I uwielbiłem, i jeszcze uwielbię.
12:29 - Rzesza tedy, która stała i słyszała, mówiła, iż zagrzmiało. A drudzy mówili: Anioł mówił do niego.
12:30 - Odpowiedział Jezus, i rzekł: Nie dla mnie ten głos przyszedł, ale dla was.
12:31 - Teraz jest sąd świata: teraz książę tego świata precz wyrzucone będzie.
12:32 - A ja jeśli będę podwyższon od ziemie, pociągnę wszystko do siebie.
12:33 - (A mówił to, oznajmując jakową śmiercią miał umrzeć).
12:34 - Odpowiedziała mu rzesza: Myśmy słyszeli z zakonu, że Chrystus trwa na wieki: a jakoż ty powiadasz, Potrzeba, aby był podwyższon Syn człowieczy? któryż to jest Syn człowieczy?
12:35 - Rzekł im tedy Jezus: Jeszcze przez mały czas jest między wami światłość. Chodźcie, póki światłość macie, żeby was ciemności nie ogarnęły: A kto w ciemności chodzi, nie wie kędy idzie.
12:36 - Póki światłość macie, wierzcie w światłość: abyście byli synami światłości. To powiedział Jezus: i szedł i schronił się od nich.
12:37 - A gdy tak wiele cudów czynił przed niemi, nie uwierzyli weń:
12:38 - Aby się wypełniła mowa Izajasza proroka, którą powiedział: Panie, któż uwierzył słuchowi naszemu? a ramię Pańskie komu jest objawione?
12:39 - Dla tego wierzyć nie mogli, iż jeszcze powiedział Izajasz:
12:40 - Zaślepił oczy ich, i zatwardził serce ich: aby oczyma nie widzieli, i sercem nie zrozumieli: i nawrócili się, i uzdrowił je.
12:41 - To powiedział Izajasz, gdy widział chwałę jego, a mówił o nim.
12:42 - Wszakże jednak i z Książąt wiele ich weń uwierzyło: ale dla Faryzeuszów nie wyznawali, aby nie byli z Bóżnice wyrzuceni.
12:43 - Bo umiłowali chwałę ludzką, więcej niż chwałę Bożą.
12:44 - A Jezus wołał i mówił: Kto w mię wierzy, nie w mię wierzy, ale w tego, który mię posłał.
12:45 - I kto mię widzi: widzi onego, który mię posłał.
12:46 - Ja światłość przyszedłem na świat: aby każdy, który wierzy w mię, w ciemności nie mieszkał.
12:47 - A jeśliby kto słuchał słów moich, a nie strzegł, ja go nie sądzę. Bom nie przyszedł, żebym sądził świat, ale żebym świat zbawił.
12:48 - Kto mną gardzi, a nie przyjmuje słów moich, ma który go sądzi. Słowa, którem mówił, tego będą sądzić w dzień ostateczny.
12:49 - Gdyżem ja z siebie samego nie mówił, ale Ociec, który mię posłał, ten mi dał rozkazanie cobych mówić i powiadać miał.
12:50 - I wiem, że rozkazanie jego jest żywot wieczny. A przeto co ja powiadam, jako mi mówił Ociec tak powiadam.