i\'ea pot\'ea\'bfny Sas. \endash Tak jak ci m\'f3wi\'b3em, Turloghu, jeste\'9c kr\'f3lem!
\par Dalkazjanin roze\'9cmia\'b3 si\'ea gorzko i wskaza\'b3 sk\'b3\'eabion\'b9 kolumn\'ea, daleko na horyzoncie wznosz\'b9c\'b9 si\'ea w niebo.
\par - Tak, kr\'f3lem kr\'f3lestwa martwych, imperium dymu i upior\'f3w. Jestem Ard \endash Righiem z widmowego miasta\'85 jestem kr\'f3lem Turloghiem z Bal \endash Sagoth, a wiatr rozwiewa moje kr\'f3
lestwo po porannym niebie. I w tym przypomina ono wszystkie inne imperia tego \'9cwiata \endash to tylko sny, duchy i dym.
\par }{\insrsid8288314\charrsid8921782
\par }}#########################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################################{\rtf1\ansi\ansicpg1250\uc1 \deff0\deflang1045\deflangfe1045{\fonttbl{\f0\froman\fcharset0\fprq2{\*\panose 02020603050405020304}Times New Roman;}{\f76\froman\fcharset238\fprq2 Times New Roman CE;}{\f77\froman\fcharset204\fprq2 Times New Roman Cyr;}
{\f79\froman\fcharset161\fprq2 Times New Roman Greek;}{\f80\froman\fcharset162\fprq2 Times New Roman Tur;}{\f81\froman\fcharset177\fprq2 Times New Roman (Hebrew);}{\f82\froman\fcharset178\fprq2 Times New Roman (Arabic);}
{\f83\froman\fcharset186\fprq2 Times New Roman Baltic;}}{\colortbl;\red0\green0\blue0;\red0\green0\blue255;\red0\green255\blue255;\red0\green255\blue0;\red255\green0\blue255;\red255\green0\blue0;\red255\green255\blue0;\red255\green255\blue255;
\red0\green0\blue128;\red0\green128\blue128;\red0\green128\blue0;\red128\green0\blue128;\red128\green0\blue0;\red128\green128\blue0;\red128\green128\blue128;\red192\green192\blue192;}{\stylesheet{\ql \li0\ri0\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0
\fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 \snext0 Normal;}{\s1\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\keepn\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 \sbasedon0 \snext0 heading 1;}{
\s2\ql \li0\ri0\keepn\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \b\fs72\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 \sbasedon0 \snext0 heading 2;}{\s3\qc \li0\ri0\sl360\slmult1\keepn\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8
\b\fs28\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 \sbasedon0 \snext0 heading 3;}{\s4\qj \li0\ri0\sl360\slmult1\keepn\nowidctlpar\faauto\outlinelevel3\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045
\sbasedon0 \snext0 heading 4;}{\s5\qj \li0\ri0\sl360\slmult1\keepn\nowidctlpar\faauto\outlinelevel4\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \i\fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 \sbasedon0 \snext0 heading 5;}{
\s8\qc \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\keepn\widctlpar\aspalpha\aspnum\faauto\adjustright\rin0\lin0\itap0 \b\fs72\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 \sbasedon0 \snext0 heading 8;}{\*\cs10 \additive Default Paragraph Font;}{
\s15\qc \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\aspalpha\aspnum\faauto\adjustright\rin0\lin0\itap0 \b\fs32\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 \sbasedon0 \snext15 Title;}{\s16\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1
\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \i\fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 \sbasedon0 \snext16 Body Text 2;}{\s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8
\fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 \sbasedon0 \snext17 Body Text Indent 2;}{\s18\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045
\sbasedon0 \snext18 Body Text Indent 3;}}{\*\listtable{\list\listtemplateid-1243939612\listhybrid{\listlevel\levelnfc0\levelnfcn0\leveljc0\leveljcn0\levelfollow0\levelstartat1\levelspace0\levelindent0{\leveltext\leveltemplateid68485135
\'02\'00.;}{\levelnumbers\'01;}\chbrdr\brdrnone\brdrcf1 \chshdng0\chcfpat1\chcbpat1\fbias0 \fi-360\li720\jclisttab\tx720 }{\listlevel\levelnfc4\levelnfcn4\leveljc0\leveljcn0\levelfollow0\levelstartat1\levelspace0\levelindent0{\leveltext
\leveltemplateid68485145\'02\'01.;}{\levelnumbers\'01;}\chbrdr\brdrnone\brdrcf1 \chshdng0\chcfpat1\chcbpat1 \fi-360\li1440\jclisttab\tx1440 }{\listlevel\levelnfc2\levelnfcn2\leveljc2\leveljcn2\levelfollow0\levelstartat1\levelspace0\levelindent0{\leveltext
\leveltemplateid68485147\'02\'02.;}{\levelnumbers\'01;}\chbrdr\brdrnone\brdrcf1 \chshdng0\chcfpat1\chcbpat1 \fi-180\li2160\jclisttab\tx2160 }{\listlevel\levelnfc0\levelnfcn0\leveljc0\leveljcn0\levelfollow0\levelstartat1\levelspace0\levelindent0{\leveltext
\leveltemplateid68485135\'02\'03.;}{\levelnumbers\'01;}\chbrdr\brdrnone\brdrcf1 \chshdng0\chcfpat1\chcbpat1 \fi-360\li2880\jclisttab\tx2880 }{\listlevel\levelnfc4\levelnfcn4\leveljc0\leveljcn0\levelfollow0\levelstartat1\levelspace0\levelindent0{\leveltext
\leveltemplateid68485145\'02\'04.;}{\levelnumbers\'01;}\chbrdr\brdrnone\brdrcf1 \chshdng0\chcfpat1\chcbpat1 \fi-360\li3600\jclisttab\tx3600 }{\listlevel\levelnfc2\levelnfcn2\leveljc2\leveljcn2\levelfollow0\levelstartat1\levelspace0\levelindent0{\leveltext
\leveltemplateid68485147\'02\'05.;}{\levelnumbers\'01;}\chbrdr\brdrnone\brdrcf1 \chshdng0\chcfpat1\chcbpat1 \fi-180\li4320\jclisttab\tx4320 }{\listlevel\levelnfc0\levelnfcn0\leveljc0\leveljcn0\levelfollow0\levelstartat1\levelspace0\levelindent0{\leveltext
\leveltemplateid68485135\'02\'06.;}{\levelnumbers\'01;}\chbrdr\brdrnone\brdrcf1 \chshdng0\chcfpat1\chcbpat1 \fi-360\li5040\jclisttab\tx5040 }{\listlevel\levelnfc4\levelnfcn4\leveljc0\leveljcn0\levelfollow0\levelstartat1\levelspace0\levelindent0{\leveltext
\leveltemplateid68485145\'02\'07.;}{\levelnumbers\'01;}\chbrdr\brdrnone\brdrcf1 \chshdng0\chcfpat1\chcbpat1 \fi-360\li5760\jclisttab\tx5760 }{\listlevel\levelnfc2\levelnfcn2\leveljc2\leveljcn2\levelfollow0\levelstartat1\levelspace0\levelindent0{\leveltext
\leveltemplateid68485147\'02\'08.;}{\levelnumbers\'01;}\chbrdr\brdrnone\brdrcf1 \chshdng0\chcfpat1\chcbpat1 \fi-180\li6480\jclisttab\tx6480 }{\listname ;}\listid1852182408}}{\*\listoverridetable{\listoverride\listid1852182408\listoverridecount0\ls1}}{\*\revtbl {Unknown;}}
{\info{\title SCAN-dal.prv.pl}{\subject SCAN-dal.prv.pl}{\author SCAN-dal.prv.pl}{\keywords SCAN-dal.prv.pl}{\doccomm SCAN-dal.prv.pl}{\operator Przemek (spir2000)}{\creatim\yr2002\mo9\dy3\hr22\min33}{\revtim\yr2002\mo9\dy11\hr17\min27}{\version22}
{\edmins90}{\nofpages194}{\nofwords-32766}{\nofchars-32766}{\*\manager SCAN-dal.prv.plSCAN-dal.prv.pl}{\*\company SCAN-dal.prv.pl}{\*\category SCAN-dal.prv.pl}{\*\hlinkbase SCAN-dal.prv.pl}{\nofcharsws0}{\vern8249}}
\paperw11909\paperh16834\margl1417\margr1417\margt1417\margb1417 \widowctrl\ftnbj\aenddoc\hyphhotz425\noxlattoyen\expshrtn\noultrlspc\dntblnsbdb\nospaceforul\hyphcaps0\horzdoc\dghspace120\dgvspace120\dghorigin1701\dgvorigin1984\dghshow0\dgvshow3
\jcompress\viewkind1\viewscale100\nolnhtadjtbl \fet0\sectd \linex0\headery708\footery708\colsx708\sectdefaultcl {\*\pnseclvl1\pnucrm\pnstart1\pnindent720\pnhang{\pntxta .}}{\*\pnseclvl2\pnucltr\pnstart1\pnindent720\pnhang{\pntxta .}}{\*\pnseclvl3
\pndec\pnstart1\pnindent720\pnhang{\pntxta .}}{\*\pnseclvl4\pnlcltr\pnstart1\pnindent720\pnhang{\pntxta )}}{\*\pnseclvl5\pndec\pnstart1\pnindent720\pnhang{\pntxtb (}{\pntxta )}}{\*\pnseclvl6\pnlcltr\pnstart1\pnindent720\pnhang{\pntxtb (}{\pntxta )}}
{\*\pnseclvl7\pnlcrm\pnstart1\pnindent720\pnhang{\pntxtb (}{\pntxta )}}{\*\pnseclvl8\pnlcltr\pnstart1\pnindent720\pnhang{\pntxtb (}{\pntxta )}}{\*\pnseclvl9\pnlcrm\pnstart1\pnindent720\pnhang{\pntxtb (}{\pntxta )}}\pard\plain
\s15\qc \li0\ri0\sl360\slmult1\widctlpar\aspalpha\aspnum\faauto\adjustright\rin0\lin0\itap0 \b\fs32\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\scaps ROBERT E. HOWARD
\par }\pard\plain \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\scaps\fs24
\par
\par
\par }\pard\plain \s8\qc \li0\ri0\sl360\slmult1\keepn\widctlpar\aspalpha\aspnum\faauto\outlinelevel7\adjustright\rin0\lin0\itap0 \b\fs72\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\scaps CONAN
\par }\pard\plain \s2\qc \li0\ri0\keepn\nowidctlpar\faauto\outlinelevel1\rin0\lin0\itap0 \b\fs72\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\scaps DROGA DO TRONU
\par }\pard\plain \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\scaps\fs24
\par }{\b\scaps\f76\fs28 (Wyb\'f3r i pos\'b3owie: Andrzej Ziembicki)}{\b\scaps\fs28
\par
\par
\par SCAN-dal}{\i\fs28
\par }\pard\plain \s3\qc \li0\ri0\sl360\slmult1\keepn\nowidctlpar\faauto\outlinelevel2\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \b\fs28\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 \page CZERWONE \'c6WIEKI
\par }\pard\plain \ql \li0\ri0\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {
\par }\pard \qc \li0\ri0\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 {\b\f76\fs28 (Prze\'b3o\'bfy\'b3: Stanis\'b3aw Czaja)}{
\par }\pard \qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\b\fs28 \page }{\i\f76\fs24\kerning24 Powr\'f3ciwszy do kr\'f3lestw hyboryjskich, j\'b9\'b3 si\'ea zn\'f3w Conan najemniczego rzemios\'b3a, ale armia, w kt\'f3rej s\'b3u
\'bfy\'b3, zosta\'b3a zdrad\'b9 rozbita w po\'b3udniowej Stygii. Przez sawanny czarnych kr\'f3lestw dotar\'b3 tedy Cymmeryjczyk do wybrze\'bfa i przyst\'b9pi\'b3 do pirat\'f3w z Wysp Baracha. Raz jeszcze imi\'ea Amra - Lew, pod kt\'f3rym znany by\'b3
Conan za czas\'f3w Belit, g\'b3o\'9cnym echem odbi\'b3o si\'ea w portach. Utraciwszy na koniec okr\'eat, zwi\'b9za\'b3 si\'ea barbarzy\'f1ca z Woln\'b9 Kompani\'b9 niejakiego Zaralla i w przygranicznym Sukhmecie, gdzie oddzia\'b3 \'f3w stacjonowa\'b3
, pocz\'b9\'b3 si\'ea straszliwie nudzi\'e6...
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\fs28\kerning24 1. CZEREP NA SKALE
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 Niewiasta zatrzyma\'b3a strudzonego wierzchowca. Sta\'b3 na rozkraczonych nogach, opu\'9c
ciwszy g\'b3ow\'ea, jakby gi\'b9\'b3 j\'b9 ku ziemi ci\'ea\'bfar zdobnych z\'b3otymi chwastami cugli z\~czerwonej sk\'f3ry. Wyj\'ea\'b3a stop\'ea ze srebrnego strzemienia i zeskoczy\'b3a z szamerowanego z\'b3otem siod\'b3a. Przymocowawszy wodze do ga\'b3
\'b9zki m\'b3odego drzewa, wspar\'b3a d\'b3onie na biodrach i j\'ea\'b3a rozgl\'b9da\'e6 si\'ea wko\'b3o.
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76\fs24\kerning24 Niego\'9ccinne by\'b3o otoczenie. Olbrzymie drzewa przegl\'b9da\'b3y si\'ea w ma\'b3
ym stawie, z\~kt\'f3rego przed chwil\'b9 pi\'b3 jej wierzchowiec, g\'eastwa krz\'f3w ogranicza\'b3a pole widzenia, od g\'f3ry zamkni\'eate wynios\'b3ym sklepieniem ze spl\'b9tanych ga\'b3\'eazi. Kobieta wzruszy\'b3a kszta\'b3tnymi ramionami i szpetna kl
\'b9twa sp\'b3yn\'ea\'b3a z jej ust.
\par By\'b3a wysoka, o piersi pe\'b3nej, cz\'b3onkach kr\'b9g\'b3ych, lecz krzepkich. Ca\'b3a jej posta\'e6 o\~niezwyk\'b3ej zdawa\'b3a si\'ea \'9cwiadczy\'e6 sile, kt\'f3ra wszelako nie odbiera\'b3a jej przemo\'bfnego powabu kobieco\'9cci. Niewiast\'b9 by\'b3
a, bez wzgl\'eadu na postaw\'ea sw\'b9 i szat\'ea. Ta bowiem, miast sukni, z kr\'f3tkich a szerokich sk\'b3ada\'b3a si\'ea spodni, kt\'f3re ko\'f1cz\'b9c si\'ea na szeroko\'9c\'e6 d\'b3oni przed kolanami, w talii podtrzymywane by\'b3y jedwabn\'b9 szarf
\'b9 noszon\'b9 w miejsce pasa. Jaskrawe buty z cienkiej sk\'f3ry si\'eaga\'b3y niemal kolan, a dope\'b3nia\'b3a stroju jedwabna bluza o szerokim ko\'b3nierzu i obfitych r\'eakawach. Jedno z kszta\'b3tnych bioder obci\'b9\'bfa\'b3
prosty, obosieczny miecz, drugie - d\'b3ugi sztylet. Jej rozwiane z\'b3ote w\'b3osy, r\'f3wno przyci\'eate na wysoko\'9cci ramion, opasywa\'b3a wst\'eaga szkar\'b3atnego at\'b3asu.
\par Na tle pos\'eapnego, pierwotnego lasu malownicze i niezwyk\'b3e sprawia\'b3a wra\'bfenie. \'a3acniej wyobrazi\'e6 by j\'b9 sobie mo\'bfna, jak wsparta o barwiony maszt patrzy na pierzaste ob\'b3oki i ko\'b3uj\'b9ce nad okr\'eatem mewy. Kolor m\'f3
rz wyziera\'b3 z jej ogromnych oczu. I tak by\'e6 powinno, albowiem zwano j\'b9 Valeri\'b9 z Czerwonego Bractwa, za\'9c czyny jej w pie\'9cni s\'b3awiono i balladzie, gdziekolwiek zbierali si\'ea \'bfeglarze.
\par Pr\'f3bowa\'b3a przenikn\'b9\'e6 wzrokiem ponury zielony dach ze spl\'b9tanych ga\'b3\'eazi i ujrze\'e6 skryte za nim niebo, lecz w ko\'f1cu da\'b3a za wygran\'b9, mamrocz\'b9c pod nosem przekle\'f1stwa.
\par Zostawi\'b3a za sob\'b9 sp\'eatanego konia i ruszy\'b3a na wsch\'f3d, spozieraj\'b9c od czasu do czasu w kierunku stawu, by zapami\'eata\'e6 drog\'ea. Przygn\'eabia\'b3a j\'b9 panuj\'b9ca w lesie cisza. W wysokich ga\'b3\'eaziach nie \'9cpiewa\'b3
y ptaki, \'bfaden szmer nie zdradza\'b3 obecno\'9cci drobnej zwierzyny. Wiele mil przeby\'b3a w owej krainie wszechobecnego milczenia, zak\'b3\'f3canego tylko stukiem kopyt jej wierzchowca.}{\fs24\kerning24
\par }{\f76\fs24\kerning24 Pragnienie zaspokoi\'b3a przy stawie, ale teraz poczu\'b3a gwa\'b3towny g\'b3\'f3d i j\'ea\'b3a szuka\'e6 tych owoc\'f3w, kt\'f3rymi \'bfywi\'b3a si\'ea, odk\'b9d wyczerpa\'b3a zapasy z toreb przytroczonych do siod\'b3a.
\par Dostrzeg\'b3a przed sob\'b9 z\'b3omy ciemnego kamienia pn\'b9ce si\'ea w g\'f3r\'ea ku czemu\'9c, co wygl\'b9da\'b3o jak postrz\'eapiona turnia wznosz\'b9ca si\'ea w\'9cr\'f3d drzew. Jej szczyt gin\'b9\'b3 w chmurze listowia. By\'e6 mo\'bfe, pomy\'9cla
\'b3a, wznosi si\'ea ponad wierzcho\'b3ki drzew i mo\'bfna z niej b\'eadzie ujrze\'e6 to, co le\'bfy dalej - je\'9cli w og\'f3le jest tam co\'9c innego od owej puszczy bez granic, przez kt\'f3r\'b9 jecha\'b3a tyle dni.
\par W\'b9ziutki up\'b3az tworzy\'b3 naturaln\'b9 \'9ccie\'bfyn\'ea prowadz\'b9c\'b9 w g\'f3r\'ea stromego zbocza. Gdy pokona\'b3a jakie\'9c pi\'ea\'e6dziesi\'b9t st\'f3p, znalaz\'b3a si\'ea na wysoko\'9cci otaczaj\'b9cego ska\'b3\'ea
pasa listowia. Drzewa wprawdzie ros\'b3y do\'9c\'e6 daleko, ale si\'eaga\'b3y turni niekt\'f3re z ich ga\'b3\'eazi, tworz\'b9c wok\'f3\'b3 kamienia \'f3w zielony welon. Brn\'ea\'b3a przez g\'b9szcz li\'9cci, nie widz\'b9c nic ni w dole, ni w g\'f3
rze, lecz nagle ujrza\'b3a w prze\'9cwicie b\'b3\'eakitne niebo i wysz\'b3a w czysty, gor\'b9cy blask s\'b3o\'f1ca, i\~zobaczy\'b3a pod swymi stopami da}{\fs24\kerning24 ch lasu.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Sta\'b3a na szerokiej p\'f3\'b3ce, prawie r\'f3wnej z wierzcho\'b3kami drzew, z kt\'f3rej strzela\'b3a skalna iglica, b\'ead\'b9ca szczytem turni. Ale na jeszcze jedn\'b9 rzecz zwr\'f3ci\'b3a uwag\'ea, jej stopa bowiem uderzy\'b3
a o co\'9c ukrytego w kobiercu martwych li\'9cci pokrywaj\'b9cych p\'f3\'b3k\'ea. Odgarn\'ea\'b3a je, by ujrze\'e6 szkielet ludzki. Do\'9cwiadczonym okiem zmierzy\'b3a wyblak\'b3e ko\'9cci, nie dostrzegaj\'b9c z\'b3ama\'f1 lub innych oznak przemocy. Cz
\'b3ek ten zemrze\'e6 musia\'b3 naturaln\'b9 \'9cmierci\'b9, po co jednak wspina\'b3 si\'ea przedtem na wynios\'b3\'b9 ska\'b3\'ea, wyobrazi\'e6 sobie nie mog\'b3a. Wdrapa\'b3a si\'ea na szczyt iglicy i omiot\'b3a wzrokiem otoczenie. Dach lasu - posadzk
\'b9 raczej b\'ead\'b9cy z jej punktu widzenia - r\'f3wnie jak z ziemi by\'b3 nieprzenikniony. Nie widzia\'b3a nawet stawu, przy kt\'f3rym zostawi\'b3a wierzchowca. Spojrza\'b3a ku p\'f3\'b3nocy, w kierunku, z kt\'f3rego przyby\'b3a. I tu falowa\'b3
zielony ocean, dalej si\'eagaj\'b9cy i dalej, a\'bf ku w\'b9t\'b3ej linii b\'b3\'eakitu, co w\~istocie pasmem by\'b3a wzg\'f3rz, kt\'f3re przeby\'b3a wiele dni temu, by pogr\'b9\'bfy\'e6 si\'ea w ten li\'9cciasty bezmiar.
\par Taki sam obraz na zachodzie ujrza\'b3a i wschodzie, cho\'e6 brakowa\'b3o wzg\'f3rz w tych kierunkach. Gdy wszelako wzrok zwr\'f3ci\'b3a na po\'b3udnie, zesztywnia\'b3a i dech zamar\'b3 jej w\~piersi. Oto bowiem w mili las poczyna\'b3 rzedn\'b9\'e6, ust
\'eapuj\'b9c miejsca usianej kaktusami r\'f3wninie. A w g\'b3\'eabi owej r\'f3wniny wznosi\'b3y si\'ea mury i wie\'bfe grodu.
\par Zakl\'ea\'b3a z wielkiego zdziwienia, rzecz bowiem do wiary nie by\'b3a podobna. Nie zdziwi\'b3yby jej innego rodzaju ludzkie sadyby - przypominaj\'b9ce ule chaty czarnych, wyryte w\~ska\'b3ach siedziby tajemniczej rasy br\'b9zowej, kt\'f3ra, jak g\'b3osi
\'b3y legendy, zamieszkiwa\'b3a w\~cz\'ea\'9cci niezbadanych region\'f3w. Ale niezwyk\'b3ym by\'b3o do\'9cwiadczeniem znale\'9f\'e6 warowny gr\'f3d o tyle tygodni marszu od najbli\'bfszych przycz\'f3\'b3k\'f3w jakiejkolwiek cywilizacji.
\par Czuj\'b9c zm\'eaczenie w d\'b3oniach dzier\'bf\'b9cych ob\'b3\'b9 iglic\'ea, opu\'9cci\'b3a si\'ea na p\'f3\'b3k\'ea skaln\'b9 niezdecydowana, co dalej czyni\'e6. Z daleka przyby\'b3a - z obozu najemnik\'f3w obok granicznego miasta Sukhmet w\'9cr\'f3
d trawiastych sawann, gdzie desperaccy awanturnicy z mnogich krain strzeg\'b9 stygijskich domini\'f3w przed najazdami, kt\'f3re na kszta\'b3t czerwonej fali nap\'b3ywaj\'b9 z\~Darfaru.
\par \'8clepa by\'b3a jej ucieczka w krainy, o kt\'f3rych nie wiedzia\'b3a nic. I teraz miota\'b3a si\'ea w\~rozterce mi\'eadzy pragnieniem, by uda\'e6 si\'ea wprost do miasta na r\'f3wninie, a instynktown\'b9 obaw\'b9 podpowiadaj\'b9c\'b9, by dalekim obej\'9c
\'e6 je \'b3ukiem i dalej pod\'b9\'bfa\'e6 samotnym szlakiem.
\par Szelest li\'9cci w dole rozwia\'b3 jej my\'9cli. Odwr\'f3ci\'b3a si\'ea jak kot, chwytaj\'b9c za miecz, lecz nagle zastyg\'b3a bez ruchu na widok stoj\'b9cego przed ni\'b9 m\'ea\'bfa.
\par Olbrzymem by\'b3 niemal, a mi\'ea\'9cnie pi\'eatrzy\'b3y si\'ea pod sk\'f3r\'b9, kt\'f3rej s\'b3o\'f1ce nada\'b3o barw\'ea br\'b9zow\'b9. Podobnie by\'b3 do niej odziany i tylko miast szarfy nosi\'b3 szeroki sk\'f3rzany pas. Miecz ogromny i pugina\'b3
wisia\'b3y u pasa.
\par - Conan, Cymmeryjczyk! - wykrzykn\'ea\'b3a kobieta. - Czego szukasz na moich \'9cladach?
\par Grymas wykrzywi\'b3 mu oblicze, a jego srogie b\'b3\'eakitne oczy zap\'b3on\'ea\'b3y \'9cwiat\'b3em, kt\'f3re poj\'ea\'b3aby ka\'bfda kobieta, i j\'ea\'b3y w\'eadrowa\'e6 po wabnych kszta\'b3tach, zatrzymuj\'b9c si\'ea na d\'b3u\'bfej przy wypuk\'b3
ych piersiach, okrytych lekk\'b9 szat\'b9.
\par - Zali nie wiesz? - za\'9cmia\'b3 si\'ea. - Albom to nie okazywa\'b3 ci uwielbienia od pierwszej c}{\fs24\kerning24 hwili?
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Ogier by tego nie uczyni\'b3 ja\'9cniej - odpar\'b3a ze wzgard\'b9. - Alem si\'ea nie spodziewa\'b3a spotka\'e6 ci\'ea tak daleko od bary\'b3ek i garnk\'f3w Sukhmetu. Czy\'9c po prawdzie szed\'b3 za mn\'b9 z\~obozu Zaralla, czy ci
\'ea za \'b3otrostwa przep\'eadzili?
\par - Dobrze wiesz, \'bfe nie ma Zarallo tylu zbir\'f3w, by mnie z obozu przegna\'e6 - skrzywi\'b3 si\'ea. - Wiadoma rzecz, \'bfem za tob\'b9 pod\'b9\'bfa\'b3. I rzek\'ea ci, \'bfe masz, dziewko, szcz\'ea\'9ccie. Kiedy\'9c zad\'9fga\'b3
a tego stygijskiego oficera, utraci\'b3a\'9c \'b3ask\'ea i opiek\'ea Zaralla, a od zemsty Stygijczyk\'f3w banicj\'b9 musia\'b3a\'9c si\'ea ratowa\'e6.
\par - Wiem ja to - odpar\'b3a ponuro - ale com mia\'b3a uczyni\'e6? Pojmujesz, dlaczego to zrobi\'b3am.
\par - Ano - zgodzi\'b3 si\'ea. - Gdybym tam by\'b3, to sam bym go wypatroszy\'b3. Atoli je\'9cli niewiasta w obozach, \'9cr\'f3d zbrojnych m\'ea\'bf\'f3w \'bfy\'e6 pragnie, rzeczy takich winna si\'ea spodziewa\'e6.
\par Valeria tupn\'ea\'b3a nog\'b9 i zakl\'ea\'b3a.
\par - Czemu\'bf nie pozwol\'b9 mi \'bfy\'e6 jak oni?
\par - To oczywiste! - Zn\'f3w omi\'f3t\'b3 j\'b9 chciwym spojrzeniem. - Ale\'9c m\'b9drze uczyni\'b3a czmyhaj\'b9c. Stygijczycy pasy by z ciebie darli. Brat owego oficera pod\'b9\'bfa\'b3 twym \'9cladem, szybciej, mniemam, ni\'bfby\'9c si\'ea spodziewa\'b3
a. Tu\'bf by\'b3 za tob\'b9, kiedym go dopad\'b3. Konia mia\'b3 lepszego. Kilka jeszcze mil, a gard\'b3o by ci poder\'bfn\'b9\'b3.
\par - No i ... - spyta\'b3a wyczekuj\'b9co.
\par - No i co? - odrzek\'b3 zaskoczony.
\par }{\fs24\kerning24 - No i co z tym Stygijczykiem?
\par - A jak przypuszczasz?}{\f76\fs24\kerning24 - burkn\'b9\'b3 niecierpliwie. - Jasna rzecz, \'bfem go ubi\'b3, \'9ccierwo zostawiaj\'b9c s\'eapom. To mnie zadzier\'bfy\'b3o i ma\'b3om \'9cladu twego nie straci\'b3, gdy\'9c przekracza\'b3
a skaliste partie wzg\'f3rz. W innym razie dawno bym ci\'ea dogoni\'b3.
\par - I pewnie my\'9clisz wlec mnie na powr\'f3t do obozu Zaralla? - warkn\'ea\'b3a.
\par - G\'b3upot nie powiadaj - zaprzeczy\'b3. - P\'f3jd\'9f, dziewczyno, nie b\'b9d\'9f tak\'b9 j\'eadz\'b9. Innym jest od owego Stygijczyka, kt\'f3rego zak\'b3u\'b3a\'9c, i ty to wiesz.
\par - Golec i w\'b3\'f3czykij - zakpi\'b3a.
\par Roze\'9cmia\'b3 si\'ea jej w twarz.
\par - A ty za kogo si\'ea masz? Nawet na nowe \'b3aty do portek ci\'ea nie sta\'e6. Nie omami mnie twa wzgarda. Dobrze wiesz, \'bfem wi\'eakszymi okr\'eatami dowodzi\'b3 i t\'ea\'bfsze watahy do boju puszcza\'b3, ni\'bf tobie si\'ea zdarza\'b3
o. A co do tego, \'bfem golec - kt\'f3ry\'bf z korsarzy nie jest nim przez wi\'eaksz\'b9 cz\'ea\'9c\'e6 \'bfywota? Galeon nie pomie\'9cci\'b3by z\'b3ota, kt\'f3rem we wszystkich portach \'9cwiata roztrwoni\'b3. I to te\'bf wiedzie\'e6 powinna\'9c.
\par - Gdzie tedy owe okr\'eaty wspania\'b3e i owi ch\'b3opcy m\'ea\'bfni, kt\'f3rymi\'9c dowodzi\'b3?
\par - Przewa\'bfnie w g\'b3\'eabinach - odpar\'b3 beztrosko. - Ostatni m\'f3j korab zatopili Zingaranie u\~wybrze\'bfy Kush - oto dlaczegom si\'ea przy\'b3\'b9czy\'b3 do Wolnej Kompanii Zaralla. Ale kiedy\'9cmy przymaszerowali do granicy z Darfarem, poj\'b9
\'b3em, \'bfem si\'ea oszuka\'b3. \'afo\'b3d lichy, wi\'f1sko kwa\'9cne i nie lubi\'ea czarnych niewiast. A tylko takie zjawia\'b3y si\'ea w obozie obok Sukhmetu - k\'f3\'b3ka w nosach, z\'eaby spi\'b3owane, ba! A ty\'9c dlaczego przy\'b3\'b9czy\'b3a si
\'ea do Zaralla? Daleko od s\'b3onych w\'f3d le\'bfy Sukhmet.
\par - Czerwony Ortho kochanic\'ea sw\'b9 chcia\'b3 ze mnie uczyni\'e6 - odrzek\'b3a ponuro - tedym pewnej nocy, gdy kotwiczyli\'9cmy u wybrze\'bfy kushyckich, skoczy\'b3a za burt\'ea i pop\'b3yn\'ea\'b3a do l\'b9du. Obok Zabheli to by\'b3
o. Tam shemicki kupiec rzek\'b3 mi, \'bfe przywi\'f3d\'b3 Zarallo sw\'b9 Woln\'b9 Kompani\'ea na po\'b3udnie, by strzec granicy z Darfarem. Nic lepszego na widoku nie mia\'b3am, wiecem si\'ea przy\'b3\'b9czy\'b3a do zmierzaj\'b9cej na wsch\'f3
d karawany i w ko\'f1cu dotar\'b3am do Sukhmetu.
\par - Czystym by\'b3o szale\'f1stwem tak gna\'e6 ku po\'b3udniowi, jake\'9c uczyni\'b3a - stwierdzi\'b3 Conan - a zarazem rzecz\'b9 nieg\'b3upi\'b9, bo patrolom Zaralla nie mog\'b3o przyj\'9c\'e6 do g\'b3owy, by w tej ci\'ea szuka\'e6 stronie. Jeno brat cz
\'b3eka, kt\'f3rego\'9c sk\'b3u\'b3a, trafi\'b3 na tw\'f3j \'9clad.
\par - A c\'f3\'bf ty czyni\'e6 zamierzasz? - spyta\'b3a w\'b3adczo.
\par - Skr\'eaci\'e6 na zach\'f3d - odrzek\'b3. - Nigdym nie by\'b3 tak daleko na wschodzie, jak na po\'b3udniu. Wiele dni drogi st\'b9d ku zachodowi le\'bf\'b9 otwarte sawanny, gdzie czarne ludy wypasaj\'b9 byd\'b3o. Mam w\'9cr\'f3d nich przyjaci\'f3\'b3
. Dotrzemy do wybrze\'bfa i statek jaki\'9c znajdziemy. Po uszy mam d\'bfungli!
\par - Tedy bywaj - odrzek\'b3a. - Ja inne mam plany.
\par - G\'b3upia! - Po raz pierwszy przem\'f3wi\'b3 z gniewem. - Daleko sama przez ten las nie ujdzie}{\fs24\kerning24 sz.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Ujd\'ea, je\'9cli zechc\'ea.
\par }{\fs24\kerning24 - Co zatem zrobisz?
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Nie twoja sprawa - parskn\'ea\'b3a.
\par - Moja, moja - odrzek\'b3 cicho. - Zali my\'9clisz, \'bfe po tom tak daleko za tob\'b9 pod\'b9\'bfa\'b3, by teraz zawr\'f3ci\'e6 i z kwitkiem odjecha\'e6? B\'b9d\'9f rozumna, dziewko, uczyni\'e6 ci krzywdy nie mam zam}{\fs24\kerning24 iaru.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Post\'b9pi\'b3 ku niej, a ona odskoczy\'b3a do ty\'b3u, dobywaj\'b9c miecza.
\par - Precz, psie barbarzy\'f1ski, bo\'e6 rozp\'b3atam jak pieczone prosi\'ea!
\par Zatrzyma\'b3 si\'ea niech\'eatnie i zapyta\'b3:
\par - Chcesz, bym ci zabawk\'ea t\'ea zabra\'b3, a potem ni\'b9 wy p\'b3azowa\'b3?
\par - S\'b3owa! Nic jeno s\'b3owa! - zakpi\'b3a, a \'9cwiat\'b3a jak b\'b3ysk s\'b3o\'f1ca na b\'b3\'eakitnej wodzie zata\'f1czy\'b3y w jej oczach.
\par Wiedzia\'b3, \'bfe to prawda. Nie narodzi\'b3 si\'ea taki, co by Valeri\'ea z Czerwonego Bractwa m\'f3g\'b3 rozbroi\'e6 go\'b3ymi r\'eakoma. Warkn\'b9\'b3, czuj\'b9c kot\'b3uj\'b9cy w duszy k\'b3\'b9b sprzecznych uczu\'e6. Z\'b3y by\'b3
, a przecie zdziwiony i pe\'b3en uznania dla jej rezolucji. P\'b3on\'b9\'b3 ch\'eaci\'b9, by to cia\'b3o cudowne w \'bfelaznym zmia\'bfd\'bfy\'e6 u\'9ccisku, a przecie wola\'b3 dziewczyny nie krzywdzi\'e6. Rozdarty by\'b3 mi\'ea
dzy pragnieniem, by krzepko ni\'b9 potrz\'b9sn\'b9\'e6, a pragnieniem, by czule pie\'9cci\'e6. Wiedzia\'b3, \'bfe je\'9cli na krok jeszcze si\'ea zbli\'bfy, miecz pogr\'b9\'bfy si\'ea w jego sercu. Po wielokro\'e6 widzia\'b3 Valeri\'ea ubijaj\'b9c\'b9 m
\'ea\'bf\'f3w w granicznych potyczkach i karczemnych burdach, i z\'b3udze\'f1 nie \'bfywi\'b3. Szybka by\'b3a i drapie\'bfna jak tygrysica. M\'f3g\'b3 doby\'e6 swego olbrzymiego miecza i or\'ea\'bf wytr\'b9ci\'e6 jej z d\'b3oni, ale wstr\'eatna mu by\'b3
a my\'9cl, aby ostrze, nawet bez zamiaru uczynienia krzywdy, kierowa\'e6 przeciw niewie\'9ccie.
\par - Niech demony porw\'b9 tw\'b9 dusz\'ea, kocico - oznajmi\'b3 rozdra\'bfniony. - Zabior\'ea\'e6 tw\'f3j...
\par Ruszy\'b3 ku niej, bo nami\'eatno\'9c\'e6 uczyni\'b3a go bezrozumnym, a ona zamierzy\'b3a si\'ea do \'9cmiertelnego pchni\'eacia. I nagle drgn\'eali oboje, a Conan, w kt\'f3rego d\'b3oni b\'b3ysn\'b9\'b3 wielki miecz, zwin\'b9\'b3 si\'ea
w miejscu jak kot. Gdzie\'9c w lesie buchn\'ea\'b3y j\'eaki i kwiki przera\'bfaj\'b9ce, przemieszane z trzaskiem p\'eakaj\'b9cych ko\'9cci.
\par - Lwy morduj\'b9 konie! - wrzasn\'ea\'b3a Valeria.
\par - Lwy? Bzdura! - parskn\'b9\'b3 Conan i zab\'b3ys\'b3y mu oczy. - Czy\'9c s\'b3ysza\'b3a ryk lwa? Anim ja nie s\'b3ysza\'b3. Uwa\'bf, jak ko\'9cci trzeszcz\'b9 - nawet lew nie narobi\'b3by tyle ha\'b3asu ubijaj\'b9c konia.
\par Pobieg\'b3 w d\'f3\'b3 po skalistym wyst\'eapie, a ona posz\'b3a w jego \'9clady, pami\'ea\'e6 bowiem o\~wa\'9cni musia\'b3a ust\'b9pi\'e6 miejsca odwiecznej zasadzie awanturnik\'f3w, by si\'ea zjednoczy\'e6 przeciw wsp\'f3lnemu niebezpiecze\'f1stwu. J
\'eaki ucich\'b3y, gdy przebijali si\'ea przez zielony welon okrywaj\'b9cych ska\'b3\'ea li\'9cci}{\fs24\kerning24 .
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Znalaz\'b3em twego konia sp\'eatanego u stawu - wymamrota\'b3 st\'b9paj\'b9c tak bezszelestnie, \'bfe przesta\'b3a si\'ea dziwi\'e6, i\'bf zaskoczy\'b3 j\'b9 na skale. - Swego przywi\'b9za\'b3em obok i \'9cladem twym poszed\'b3
em. Uwa\'bfaj teraz!
\par Wychyn\'eali z pasa li\'9cci i ujrzeli dolne partie lasu, nad kt\'f3rymi zielona pl\'b9tanina ga\'b3\'eazi rozsnuwa\'b3a sw\'f3j mroczny baldachim. Przenikaj\'b9ce przeze\'f1 smu\'bfki s\'b3onecznego blasku rozprasza\'b3y si\'ea tu w w\'b9t\'b3\'b9
jaspisow\'b9 po\'9cwiat\'ea. Gigantyczne pnie drzew, nie bardziej oddalonych ni\'bf o sto krok\'f3w, widmowe by\'b3y i ledwie widoczne.
\par - Konie za t\'b9 tam g\'eastwin\'b9 by\'e6 powinny - wyszepta\'b3 Conan. - S\'b3uchaj!
\par Lecz Valeria ju\'bf us\'b3ysza\'b3a i mr\'f3z przenikn\'b9\'b3 do jej \'bfy\'b3; odruchowo wspar\'b3a sw\'b9 bia\'b3\'b9 d\'b3o\'f1 na br\'b9zowym, muskularnym ramieniu kompana. Zza drzew dobiega\'b3 suchy trzask mia\'bfd\'bfonych ko\'9cci, d\'9fwi\'ea
k rozdzieranego mi\'easa i ca\'b3a gama zgrzyt\'f3w, mlaska\'f1 i\~pochrz\'b9kiwa\'f1 towarzysz\'b9cych potwornej uczcie.
\par - Nie lwy czyni\'b9 ten ha\'b3as - szepn\'b9\'b3 Conan. - Co\'9c \'bfre nasze konie, ale to nie lwy. Na Croma...
\par D\'9fwi\'eaki umilk\'b3y nagle i Conan cicho zakl\'b9\'b3. Zerwa\'b3 si\'ea wietrzyk, wiej\'b9cy z ich strony ku miejscu, gdzie skrywa\'b3 si\'ea niewidoczny drapie\'bfnik.
\par - Nadchodzi! - mrukn\'b9\'b3 Conan, wznosz\'b9c sw\'f3j miecz.
\par G\'eastwina gwa\'b3townie zafalowa\'b3a, a Valeria mocniej \'9ccisn\'ea\'b3a rami\'ea Conana. Cho\'e6 nie\'9cwiadoma wiedzy d\'bfungli, wiedzia\'b3a przecie, \'bfe ma\'b3o jest zwierz\'b9t zdolnych podobnie rozko\'b3ysa\'e6 wysoki las.
\par - Wielki by\'e6 musi jak s\'b3o\'f1 - wymamrota\'b3 Conan, wt\'f3ruj\'b9c jakby jej my\'9clom. - Jakie\'bf diabelstwo... - jego g\'b3os zamar\'b3 gwa\'b3townie.
\par Z g\'b9szczu \'b3eb wyjrza\'b3, rzek\'b3by\'9c, ze snu koszmarnego. Rozwarta paszcza ukazywa\'b3a rz\'b9d ociekaj\'b9cych po\'bf\'f3\'b3k\'b3ych k\'b3\'f3w; nad monstrualnymi szcz\'eakami grymasem obrzyd\'b3ym marszczy\'b3 si\'ea
jaszczurczy pysk. Olbrzymie \'9clepia, niczym tysi\'b9ckrotnie powi\'eakszone oczy pytona, patrzy\'b3y nieruchomo na sparali\'bfowanych ludzi, kt\'f3rzy przylgn\'eali do ska\'b3y. Krew plami\'b3a obwis\'b3e \'b3uskowate wargi i kapa\'b3
a z ogromnej mordy.
\par \'a3eb, znacznie wi\'eakszy ni\'bf \'b3eb najwi\'eakszego krokodyla, tkwi\'b3 na d\'b3ugiej pancernej szyi, z kt\'f3rej stercza\'b3y rz\'eady \'bf\'b3obkowanych kolc\'f3w, a dalej, mia\'bfd\'bf\'b9c krzewy i drzewka, wy\'b3oni\'b3o si\'ea cia\'b3
o tytaniczne, olbrzymi bary\'b3kowaty korpus na przedziwnie kr\'f3tkich nogach. Bia\'b3awy brzuch szorowa\'b3 niemal po ziemi, gdy kolczasty grzbiet wy\'bfej si\'ea wznosi\'b3, ni\'bfby m\'f3g\'b3 si\'eagn\'b9\'e6 Conan stan\'b9wszy na czubkach palc\'f3w.
D\'b3ugi, zako\'f1czony ogromnym kolcem ogon, ogon niewiarygodnie wielkiego skorpiona, wl\'f3k\'b3 si\'ea daleko z ty\'b3u.
\par - Z powrotem na ska\'b3\'ea, szybko! - rzuci\'b3 Conan, popychaj\'b9c dziewczyn\'ea. - Nie my\'9cl\'ea, \'bfeby m\'f3g\'b3 si\'ea wspi\'b9\'e6, ale si\'eagnie nas, je\'9cli stanie na zadnich \'b3ap}{\fs24\kerning24 ach...
\par }{\f76\fs24\kerning24 Mia\'bfd\'bf\'b9c i gn\'b9c krzaki i pomniejsze drzewa, potw\'f3r sun\'b9\'b3 przez g\'eastw\'ea, a oni mkn\'eali ku szczytowi ska\'b3y, jak li\'9ccie niesione wichrem. Nim pogr\'b9\'bfy\'b3a si\'ea Valeria w zielony g\'b9
szcz listowia, zerkn\'ea\'b3a za siebie i ujrza\'b3a, \'bfe przera\'bfaj\'b9cy olbrzym stoi na tylnych s\'b3upowatych nogach, dok\'b3adnie tak, jak przepowiada\'b3 Conan. Panika wkrad\'b3a si\'ea w jej serce. Stoj\'b9c pionowo, ogromniejsza zdawa\'b3a si
\'ea by\'e6 bestia ni\'bf przedtem, a jaszczurczy pysk si\'eaga\'b3 koron drzew.
\par I wtedy \'bfelazna d\'b3o\'f1 Conana zawar\'b3a si\'ea na jej przegubie i si\'b3a straszliwa wci\'b9gn\'ea\'b3a j\'b9 w zielon\'b9 pl\'b9tanin\'ea, a potem w gor\'b9cy blask s\'b3o\'f1ca na mgnienie przed tym, jak przednie \'b3apy potwora opad\'b3y na ska
\'b3\'ea, kt\'f3ra zadr\'bfa\'b3a i j\'eakn\'ea\'b3a, zda si\'ea, pod olbrzymim ci\'ea\'bfarem.
\par Tu\'bf za uciekinierami wychyn\'b9\'b3 z ga\'b3\'eazi ogromny \'b3eb i przez mro\'bf\'b9c\'b9 krew w \'bfy\'b3ach chwil\'ea patrzyli na obramowany zieleni\'b9 okropny pysk o rozwartych szcz\'eakach i p\'b3on\'b9cych \'9clepiach. A potem gigantyczne k\'b3
y trzasn\'ea\'b3y w powietrzu i \'b3eb znikn\'b9\'b3, jakby pogr\'b9\'bfy\'b3 si\'ea w\~jeziorze. Zerkaj\'b9c przez po\'b3amane ga\'b3\'eazie zobaczyli, \'bfe potw\'f3r siedzi na zadnich \'b3apach u st\'f3p ska\'b3y i nieruchomo spogl\'b9da w g\'f3r\'ea.
\par Valeria zadr\'bfa\'b3a.
\par - Jak d\'b3ugo pozostanie?
\par Conan kopn\'b9\'b3 czaszk\'ea spoczywaj\'b9c\'b9 w\'9cr\'f3d li\'9cci.
\par - Ten biedak wspi\'b9\'e6 si\'ea tu musia\'b3, umykaj\'b9c przed nim lubo jego krewniakiem. I\~sczez\'b3 z g\'b3odu. Ko\'9cci ca\'b3e. To bydl\'ea smokiem jest niechybnie, o kt\'f3rym czarni gadaj\'b9 w legendach. Je\'9cli tak, nie poniecha nas, p\'f3ki
\'9cmy \'bfywi.
\par Valeria spojrza\'b3a na\'f1 nieprzytomnie, zapominaj\'b9c o dawnej niech\'eaci. Pr\'f3bowa\'b3a pokona\'e6 panik\'ea. Po tysi\'b9ckro\'e6 dowiod\'b3a swej szalonej odwagi w bitwach na morzu i l\'b9dzie, na \'9cliskich od krwi pok\'b3
adach wojennych galer, na murach szturmowanych miast, na zdeptanych piaszczystych pla\'bfach, gdzie desperaci z Czerwonego Bractwa k\'b9pali no\'bfe w\~krwi towarzyszy, walcz\'b9c o przyw\'f3dzt}{\fs24\kerning24 wo.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Ale wizja tego, co j\'b9 czeka, \'9ccina\'b3a krew. Cios szabli w ogniu bitwy by\'b3 niczym; ale siedzie\'e6 bezczynnie i bezradnie na nagiej skale, czekaj\'b9c g\'b3odowej \'9cmierci, obl\'ea\'bf
ona przez potworny relikt dawniejszych epok - ta my\'9cl s\'b3a\'b3a przez jej dusz\'ea fale panicznego l\'eaku.
\par - Oddala\'e6 czasem si\'ea musi, by \'bfre\'e6 i pi\'e6 - powiedzia\'b3a bezradnie.
\par - Blisko ma do jednego i drugiego - odrzek\'b3 Conan. - Spas\'b3 si\'ea teraz ko\'f1skim mi\'easem i\~jak prawdziwy w\'b9\'bf d\'b3ugo wytrzyma bez strawy i wody. Cho\'e6 nie \'9cpi po \'bfarciu jak w\'ea\'bfe. Tak czy owak, na ska\'b3\'ea nie wlezie.
\par Conan m\'f3wi\'b3 oboj\'eatnie. By\'b3 barbarzy\'f1c\'b9 i przera\'bfaj\'b9ca cierpliwo\'9c\'e6 puszczy i jej mieszka\'f1c\'f3w sta\'b3a si\'ea cech\'b9 jego natury w r\'f3wnym stopniu jak \'bf\'b9dze i niepohamowany gniew. I w najwi\'ea
kszych tarapatach zachowywa\'b3 ch\'b3\'f3d, na jaki nie zdoby\'b3by si\'ea cz\'b3ek cywilizowany.
\par - Zali nie mogliby\'9cmy wdrapa\'e6 si\'ea na drzewa i umkn\'b9\'e6, przeskakuj\'b9c jak ma\'b3py z\~ga\'b3\'eazi na ga\'b3\'b9\'9f? - spyta\'b3a z rozpacz\'b9.
\par - My\'9cla\'b3em o tym. Zbyt cienkie s\'b9 ga\'b3\'eazie tykaj\'b9ce ska\'b3y. Z\'b3ami\'b9 si\'ea pod nami. A poza tym co\'9c mi si\'ea zdaje, \'bfe to bydl\'ea mog\'b3oby ka\'bfde w okolicy drzewo wyrwa\'e6 z korzeniami.
\par - Tedy mamy tu siedzie\'e6 na zadkach i czeka\'e6, a\'bf z g\'b3odu zdechniemy? - wrzasn\'ea\'b3a z\~furi\'b9, kopi\'b9c czaszk\'ea, kt\'f3ra ze stukiem potoczy\'b3a si\'ea po skale. - Nie chc\'ea! Zejd\'ea na d\'f3\'b3 i\~zetn\'ea mu \'b3eb pie}{
\fs24\kerning24 kielny!
\par }{\f76\fs24\kerning24 Conan siad\'b3 na kamiennym wyst\'eapie u st\'f3p iglicy. Z b\'b3yskiem zachwytu patrzy\'b3 na jej p\'b3on\'b9ce oczy i spr\'ea\'bfyst\'b9 rozdygotan\'b9 posta\'e6, ale \'9cwiadom, \'bfe jest zdolna w tej chwili na ka\'bfde si\'ea
porwa\'e6 szale\'f1stwo, nie pozwoli\'b3, by zachwyt \'f3w zad\'9fwi\'eacza\'b3 w jego g\'b3osie.
\par - Si\'b9d\'9f - mrukn\'b9\'b3, ujmuj\'b9c j\'b9 za przegub i sadzaj\'b9c sobie na kolanie. Zbyt by\'b3a zaskoczona, by stawi\'e6 op\'f3r, gdy wyj\'b9\'b3 jej miecz z d\'b3oni i na powr\'f3t wsun\'b9\'b3 do pochwy. - Sied\'9f cicho i uspok\'f3j si\'ea
. Stal jeno po\'b3amiesz na jego \'b3uskach. Na jeden k\'eas mu starczysz lubo rozbije ci\'ea swym kolczastym ogonem jak jajo. Wybrniemy z tego jako\'9c, ale nie wtedy, gdy damy si\'ea pierwej zgry\'9f\'e6 i po\'b3kn\'b9\'e6.
\par Nic nie rzek\'b3a i nie uczyni\'b3a, by rami\'ea jego zrzuci\'e6 ze swej kibici. Strach j\'b9 d\'b3awi\'b3 i\~by\'b3o to nowe uczucie dla Valerii z Czerwonego Bractwa. Siedzia\'b3a tedy na kolanie swego towarzysza z potulno\'9cci\'b9, co wielce zaskoczy
\'b3aby Zaralla, kt\'f3ry ochrzci\'b3 by\'b3 Valeri\'ea mianem diablicy z piekielnego haremu.
\par Conan igra\'b3 leniwie z jej kr\'eaconymi, z\'b3otymi w\'b3osami, zaj\'eaty, widno, tylko swym podbojem. Ani szkielet u st\'f3p, ani potw\'f3r u ska\'b3y nie rozprasza\'b3y go ani te\'bf nie przyt\'eapia\'b3y zainteresowania dziewczyn\'b9.
\par Jej za\'9c niespokojne oczy, w\'eadruj\'b9ce w\'9cr\'f3d listowia, odkry\'b3y na tle zieleni barwne plamy. By\'b3y to owoce, wielkie ciemnopurpurowe kule wisz\'b9ce na ga\'b3\'eaziach drzewa, kt\'f3rego szerokie li\'9ccie wyr\'f3\'bfnia\'b3y si\'ea
osobliwie \'bfyw\'b9 i bogat\'b9 zieleni\'b9. I u\'9cwiadomi\'b3a sobie dr\'eacz\'b9cy g\'b3\'f3d i pragnienie, cho\'e6 to drugie napastowa\'e6 j\'b9 pocz\'ea\'b3o dopiero od chwili, gdy zda\'b3a sobie spraw\'ea, \'bfe nie mo\'bfe zej\'9c\'e6 ze ska\'b3
y, by p\'f3j\'9c\'e6 do stawu.
\par - Nie musimy g\'b3odowa\'e6 - rzek\'b3a. - S\'b9 owoce w zasi\'eagu r\'eaki.
\par Conan zerkn\'b9\'b3 w kierunku, kt\'f3ry ukazywa\'b3a.
\par - Je\'9cli je zjemy - mrukn\'b9\'b3 - nie trza b\'eadzie z\'eab\'f3w smoka. Czarni ludzie z Kush zw\'b9 je Jab\'b3kami Derkety. Derketo za\'9c jest Kr\'f3low\'b9 Umar\'b3ych. Wypij odrobin\'ea ich soku albo pokrop nim sk\'f3r\'ea, a zemrzesz szybciej, ni
\'bf- by\'9c stoczy\'e6 si\'ea zdo\'b3a\'b3a do st\'f3p tej ska\'b3y.
\par - Och! - zamilk\'b3a zmieszana. Pomy\'9cla\'b3a ponuro, \'bfe nie ma ucieczki od ich przeznaczenia. Nie widzia\'b3a drogi ratunku, a Conan zdawa\'b3 si\'ea by\'e6 zaj\'eaty tylko jej tali\'b9 i kr\'eaconymi lokami. Je\'9cli nawet my\'9cla\'b3
o ucieczce, nie dawa\'b3 tego po sobie pozna\'e6.
\par - Gdyby\'9c zdj\'b9\'b3 ze mnie r\'eace na chwil\'ea do\'9c\'e6 d\'b3ug\'b9, by wspi\'b9\'e6 si\'ea na ten szczyt - rzek\'b3a kokieteryjnie - ujrzysz co\'9c, co wielce ci\'ea zasko}{\fs24\kerning24 czy.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Rzuci\'b3 jej pytaj\'b9ce spojrzenie i wzruszaj\'b9c pot\'ea\'bfnymi ramionami uczyni\'b3, o co prosi\'b3a. Przyklejony do skalnej iglicy patrzy\'b3 nad lasem. D\'b3ug\'b9 chwil\'ea sta\'b3 potem w milczeniu, jak br\'b9zowa statua.
\par - Wiera, gr\'f3d warowny - mrukn\'b9\'b3. - Tam zmierza\'b3a\'9c, gdy\'9c mnie chcia\'b3a samego pos\'b3a\'e6 ku wybrze\'bfom?
\par - Ujrza\'b3am go tu\'bf przed twoim przybyciem. Nie wiedzia\'b3am o jego istnieniu, gdym opuszcza\'b3a Sukhmet.
\par - Kt\'f3\'bf by pomy\'9cla\'b3, miasto - tutaj! Nie my\'9cl\'ea, by Stygijczycy dotarli kiedy tak daleko. Ale czy mogli miasto podobne wznie\'9c\'e6 czarni? Stad nie widz\'ea na r\'f3wninach, upraw, ludzi...
\par - Zali my\'9cla\'b3e\'9c dostrzec co\'9c z takiej odleg\'b3o\'9cci?
\par Wzruszy\'b3 ramionami.
\par - C\'f3\'bf, mieszka\'f1cy i tak pom\'f3c nam nijak nie mog\'b9. Ludy Czarnych Krain wrogie s\'b9 zwykle obcym. Naszpikowaliby nas w\'b3\'f3czniami.
\par Przerwa\'b3 i zastyg\'b3 w milczeniu, jakby zapomnia\'b3, o czym ma m\'f3wi\'e6, gapi\'b9c si\'ea na purpurowe kule \'b3yskaj\'b9ce w\'9cr\'f3d li\'9cci.
\par - W\'b3\'f3cznie! - wymamrota\'b3. - G\'b3upiec przekl\'eaty, \'bfem o tym wcze\'9cniej nie pomy\'9cla\'b3. Oto masz, co dziewka urodziwa z m\'ea\'bfa rozumem czyni!
\par }{\fs24\kerning24 - O c}{\f76\fs24\kerning24 zym gadasz? - spyta\'b3a.
\par Nie odpowiadaj\'b9c, zbieg\'b3 ku pasmu li\'9cci i spojrza\'b3 przez nie w d\'f3\'b3. Trwa\'b3 tam niezmiennie ogromny potw\'f3r, wpatruj\'b9c si\'ea w ska\'b3\'ea z przera\'bfaj\'b9cym uporem w\'b3a\'9c
ciwym rodowi gadziemu. Tak, w erach dawno minionych, mogli spoziera\'e6 jego krewniacy na jaskiniowych praprzodk\'f3w cz\'b3owieka, szukaj\'b9cych ratunku na wysokich ska\'b3ach.
\par Skl\'b9\'b3 go Conan bez gniewu i j\'b9\'b3 \'9ccina\'e6 ga\'b3\'eazie, pr\'f3buj\'b9c si\'eagn\'b9\'e6 jak najgrubszych ich cz\'ea\'9cci. Poruszenia listowia zaniepokoi\'b3y besti\'ea, kt\'f3ra powsta\'b3a na cztery \'b3apy i bi\'b3a przera\'9f
liwym ogonem na wsze strony, wyrywaj\'b9c przy tym m\'b3ode drzewka jakby to by\'b3y trzaski. Uwa\'bfnie obserwowa\'b3 go Cymmeryjczyk k\'b9tem oka i gdy zda\'b3o si\'ea Valerii, \'bfe potw\'f3r zn\'f3w zamierza rzuci\'e6 si\'ea na ska\'b3\'ea
, Conan odskoczy\'b3 i wspi\'b9\'b3 si\'ea na p\'f3\'b3k\'ea z przygar\'9cci\'b9 \'9cci\'eatych ga\'b3\'eazi. By\'b3y to trzy smuk\'b3e pr\'eaty, d\'b3ugie na st\'f3p siedem, nie grubsze za\'9c ni\'bf kciuk. Zerwa\'b3 r\'f3wnie\'bf nieco krzepkich cho\'e6
cienkich lian.
\par - Zbyt lekkie te ga\'b3\'eazie na drzewce do w\'b3\'f3czni, a pn\'b9cza nie grubsze od sznurka - rzek\'b3, ukazuj\'b9c g\'b9szcz otulaj\'b9cy ska\'b3\'ea. - Ci\'ea\'bfaru naszego nie zdzier\'bf\'b9. Atoli w jedno\'9cci si\'b3
a - oto co nam, Cymmeryjczykom, mawiali aquilo\'f1scy renegaci, gdy si\'ea na wzg\'f3rzach zjawiali, by woj\'f3w werbowa\'e6 na kraju w\'b3asnego pustoszenie. My wszelako zawsze walczyli\'9cmy klanami i plemio}{\fs24\kerning24 nami.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - A c\'f3\'bf, do stu piorun\'f3w, ma to do owych kijaszk\'f3w? - zapyta\'b3a.
\par }{\fs24\kerning24 - Czekaj, a ujrzysz.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Z\'b3o\'bfywszy pr\'eaty do kupy wrazi\'b3 mi\'eadzy nie r\'eakoje\'9c\'e6 swego pugina\'b3u, a potem omota\'b3 mocno lian\'b9, otrzymuj\'b9c tym sposobem krzepk\'b9 w\'b3\'f3czni\'ea siedmiostopowej d\'b3ugo\'9cci, zako\'f1czon\'b9
srogim ostrzem.
\par - I c\'f3\'bf po tym - rzek\'b3a - skoro\'9c sam m\'f3wi\'b3, \'bfe stal \'b3usek bestii nie przesiecze?
\par - Nie ca\'b3y on \'b3uskami okryty - odrzek\'b3 Conan. - R\'f3\'bfnymi sposoby panter\'ea mo\'bfna sk\'f3rowa\'e6.
\par Podszed\'b3 do kraw\'eadzi ska\'b3y, wystawiwszy w\'b3\'f3czni\'ea, i ostro\'bfnie grot jej pogr\'b9\'bfy\'b3 w\~jednym z Jab\'b3ek Derkety. Odchyla\'b3 si\'ea przy tym jak najdalej, by unikn\'b9\'e6 ciemno - purpurowych kropli sp\'b3ywaj\'b9cych z rozci
\'eatego owocu. Wyci\'b9gn\'b9\'b3 w ko\'f1cu ostrze i ukaza\'b3 jej b\'b3\'eakitn\'b9 stal pokryt\'b9 matowym, szkar\'b3atnym nalotem.
\par }{\fs24\kerning24 - Nie wie}{\f76\fs24\kerning24 m - powiedzia\'b3 - czy rzecz ta poskutkuje, czy nie, ale do\'9c\'e6 tu jadu, by ubi\'e6 s\'b3onia. Ale... c\'f3\'bf, zobaczymy.
\par Valeria sz\'b3a tu\'bf za nim, gdy st\'b9pa\'b3 w d\'f3\'b3 pod zas\'b3on\'b9 z li\'9cci. Z wielk\'b9 ostro\'bfno\'9cci\'b9, dzier\'bf\'b9c zatruty or\'ea\'bf z dala od siebie, wytkn\'b9\'b3 g\'b3ow\'ea spomi\'eadzy ga\'b3\'eazi i ozwa\'b3 si\'ea
do potwora:
\par - I na c\'f3\'bf tak czekasz, pokr\'eacony wyrodku z krokodylicy i skorpiona? Nu\'bfe, wystaw mord\'ea obmierz\'b3\'b9, d\'b3ugoszyi robaku - czy za\'9c wolisz, bym zszed\'b3 do ci\'ea i twe pad\'b3o b\'eakarcie kopniakami od ko\'9cci odbi\'b3?
\par Wi\'eacej tego by\'b3o, o kwiecisto\'9cci niepor\'f3wnanie bogatszej, a\'bf Valeria, edukowana przecie mi\'eadzy wybornymi w s\'b3ownym kunszcie \'bfeglarzami, oczy rozwar\'b3a szeroko z\~wielkiego zadziwienia. A i na potworze przemowa Cymmeryjczyka zda
\'b3a si\'ea wywiera\'e6 wra\'bfenie. Jak natarczywe ujadanie psa zatrwa\'bfa i rozw\'9cciecza wi\'eaksze i z natury spokojniejsze zwierz\'eata, tak i ha\'b3a\'9cliwy g\'b3os cz\'b3owieka l\'eak budzi w jednych, sza\'b3 zasi\'ea
nieopanowany w innych bestiach. Nagle, z niezwyk\'b3\'b9 szybko\'9cci\'b9, porwa\'b3o si\'ea tytaniczne bydl\'ea na swe mocarne zadnie \'b3apy, pr\'ea\'bf\'b9c zarazem cia\'b3o i szyj\'ea w desperackiej pr\'f3bie si\'eagni\'eacia owych zjadliwych kar\'b3
\'f3w, kt\'f3rych natarczywe bzyczenie zak\'b3\'f3ca\'b3o pierwotn\'b9 cisz\'ea jego pradawnej dziedziny.
\par Ale Conan dok\'b3adnie oceni\'b3 odleg\'b3o\'9c\'e6. Jakie\'9c pi\'ea\'e6 st\'f3p pod nim olbrzymi \'b3eb przebi\'b3 zas\'b3on\'ea li\'9cci w daremnym ataku. I gdy potworne szcz\'eaki rozwar\'b3y si\'ea na kszta\'b3t paszczy gigantycznego w\'ea\'bf
a, wrazi\'b3 w\'b3\'f3czni\'ea w czerwon\'b9 gardziel. Pchn\'b9\'b3 ca\'b3\'b9 moc\'b9 obu muskularnych ramion i d\'b3ugie ostrze pugina\'b3u po r\'eakoje\'9c\'e6 pogr\'b9\'bfy\'b3o si\'ea w ciele, \'9cci\'eagnach i\~ko\'9cci. Szcz\'eaki zawar\'b3y si\'ea
konwulsyjnie, \'b3ami\'b9c na drzazgi uczynione z trzech pr\'eat\'f3w drzewce, Conan za\'9c zachwia\'b3 si\'ea na swym stanowisku i by\'b3by spad\'b3, gdyby stoj\'b9ca za nim dziewczyna nie uchwyci\'b3a go za pas w desperackim ge\'9ccie. Przytrzyma\'b3
si\'ea skalnego wyst\'eapu, odzyskuj\'b9c r\'f3wnowag\'ea i mrukliwie wyrazi\'b3 sw\'b9 wdzi\'eaczno\'9c\'e6.
\par W dole tarza\'b3 si\'ea potw\'f3r, jak pies, kt\'f3remu w oczy sypni\'eato pieprzem. Trz\'b9s\'b3 \'b3bem, dar\'b3 go pazurami i najszerzej jak m\'f3g\'b3 rozdziawia\'b3 paszcz\'ea. W ko\'f1cu uda\'b3o mu si\'ea przycisn\'b9\'e6 nog\'b9 z\'b3
omek drzewca i wyrwa\'e6 ostrze. A potem uni\'f3s\'b3 \'b3eb o rozwartej paszcz\'eace, z kt\'f3rej tryska\'b3a krew, i spojrza\'b3 na ska\'b3\'ea z\~tak rozumn\'b9, rzek\'b3by\'9c, i uporn\'b9 furi\'b9, \'bfe zadr\'bfa\'b3a Valeria i\~doby\'b3a miecza.
\'a3uski na karku i bokach bestii zmieni\'b3y kolor z rdzawobr\'b9zowego na jaskrawoczerwony. I co najstraszniejsze, potw\'f3r przerwa\'b3 swe milczenie, a d\'9fwi\'eaki dobywaj\'b9ce si\'ea spomi\'eadzy jego skrwawionych szcz\'eak nie przypomina\'b3
y niczego, co wydaj\'b9 ziemskie stworzenia.
\par Z g\'b3uchym, dra\'bfni\'b9cym rykiem smok rzuci\'b3 si\'ea na ska\'b3\'ea, b\'ead\'b9c\'b9 fortec\'b9 jego wrog\'f3w. Raz za razem pot\'ea\'bfny \'b3eb przebija\'b3 ga\'b3\'eazie, a szcz\'eaki zawiera\'b3y si\'ea na pustym powietrzu. A\~potem ca\'b3y sw
\'f3j straszliwy ci\'ea\'bfar rzuci\'b3 o ska\'b3\'ea, a\'bf ta zadr\'bfa\'b3a od podstawy po szczyt, i\~stoj\'b9c na zadnich \'b3apach, uj\'b9\'b3 j\'b9 przednimi i pr\'f3bowa\'b3 wyrwa\'e6, jakby to by\'b3o drzewo.
\par \'d3w pokaz pierwotnej si\'b3y i furii zmrozi\'b3 krew w \'bfy\'b3ach Valerii, lecz Conan zbyt by\'b3 w swoich odruchach pierwotny, by czu\'e6 co\'9c wi\'eacej ni\'9fli ciekawo\'9c\'e6 pe\'b3n\'b9 zrozumienia. Dla barbarzy\'f1cy nie istnia\'b3a a\'bf
taka przepa\'9c\'e6 mi\'eadzy nim i innymi lud\'9fmi a\~zwierz\'eatami, jak to mia\'b3o miejsce w duszy Valerii. \'d3w potw\'f3r by\'b3 dla Conana po prostu inn\'b9 form\'b9 \'bfycia, r\'f3\'bfn\'b9 ode\'f1 tylko postaci\'b9 cielesn\'b9. Przypisywa\'b3
mu cechy podobne w\'b3asnym i w jego gniewie widzia\'b3 odpowiednik w\'b3asnych uniesie\'f1, a w rykach gadzie powt\'f3rzenie w\'b3asnych przekle\'f1stw, kt\'f3rymi besti\'ea obrzuca\'b3. Czuj\'b9c wi\'eazy pokrewie\'f1stwa z\~
wszelkimi dzikimi kreaturami, nawet smokami, nie m\'f3g\'b3 dozna\'e6 owego l\'eaku i odrazy, kt\'f3re ogarnia\'b3y Valeri\'ea na widok srogo\'9cci potwora.
\par Siedzia\'b3 tedy i obserwowa\'b3 spokojnie, zwracaj\'b9c uwag\'ea na rozmaite zmiany, jakie zachodzi\'b3y w jego ryku i poczynaniach.
\par - Jad zaczyna dzia\'b3a\'e6 - ozwa\'b3 si\'ea z przekonaniem.
\par - Wierzy\'e6 mi si\'ea nie chce. - Valerii zda\'b3o si\'ea \'9cmieszne, aby cokolwiek, nie wiedzie\'e6 nawet jak \'9cmierciono\'9cne, mog\'b3o mie\'e6 wp\'b3yw na ow\'b9 g\'f3r\'ea mi\'ea\'9cni i sza\'b3u.
\par - B\'f3l s\'b3ycha\'e6 w jego ryku - oznajmi\'b3 Conan. - Zrazu by\'b3 ledwie z\'b3y, bo go co\'9c w\~szcz\'eak\'ea k\'b3u\'b3o. Teraz czuje uk\'b9szenie trucizny. Patrz! Chwieje si\'ea. O\'9clepnie za par\'ea chwil. Czym nie m\'f3wi\'b3?
\par I oto zachwia\'b3 si\'ea potw\'f3r i \'b3ami\'b9c krze pop\'eadzi\'b3 przez las.
\par - Zali umyka? - spyta\'b3a Valeria niepewnie.
\par - Bie\'bfy do stawu! - Conan zerwa\'b3 si\'ea w podnieceniu na nogi. - Pali go trucizna. Chod\'9f! Za par\'ea chwil o\'9clepnie, ale po zapachu dotrze\'e6 mo\'bfe na powr\'f3t do ska\'b3y i je\'9cli wci\'b9\'bf wo\'f1 nasz\'b9 b\'eadzie czu\'e6,
pozostanie, p\'f3ki nie padnie. A i jacy kuzyni jego mog\'b9 si\'ea zjawi\'e6 zwabieni rykiem.
\par - Na d\'f3\'b3? - Valeria by\'b3a przera\'bfona.
\par - Wiadomo! Dobie\'bfymy do miasta! Mog\'b9 tam nam \'b3by po\'9ccina\'e6, ale to tylko mo\'bfemy uczyni\'e6. Tysi\'b9c innych smok\'f3w mo\'bfemy spotka\'e6 na drodze, ale tu \'9cmier\'e6 jest pewna. Za mn\'b9, spiesz si\'ea!
\par Zbieg\'b3 w d\'f3\'b3, zwinnie jak ma\'b3pa, przystaj\'b9c tylko, by pom\'f3c mniej sprawnej towarzyszce, kt\'f3ra nim ujrza\'b3a, jak wspina si\'ea Cymmeryjczyk, mia\'b3a si\'ea za r\'f3wn\'b9 ka\'bfdemu m\'ea\'bf
owi - czy to w olinowaniu statku, czy na str}{\fs24\kerning24 omym skalistym urwisku.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Wkroczyli w p\'f3\'b3mrok pod zas\'b3on\'b9 z ga\'b3\'eazi i cicho zeszli na ziemi\'ea, cho\'e6 Valeria by\'b3a pewna, \'bfe bicie jej serca w ca\'b3ej s\'b3ycha\'e6 okolicy. Dono\'9cne odg\'b3osy ch\'b3eptania i \'b3ykania dobiega
\'b3y zza g\'b9szczu \'9cwiadcz\'b9c, i\'bf smok pije u stawu.
\par }{\fs24\kerning24 - Wr}{\f76\fs24\kerning24 \'f3ci, gdy tylko ka\'b3dun nape\'b3ni - wymamrota\'b3 Conan. - Godziny min\'b9, nim go trucizna powali - je\'9cli powali...
\par Gdzie\'9c w dali s\'b3o\'f1ce gin\'ea\'b3o za horyzontem i puszcza pomrocznia\'b3a jeszcze, a\~w\~mglistym p\'f3\'b3\'9cwietle j\'ea\'b3y ta\'f1cowa\'e6 czarne cienie. Conan pochwyci\'b3 d\'b3o\'f1 Valerii i co si\'b3 w\~nogach oddala\'b3 si\'ea od podn
\'f3\'bfa ska\'b3y. Mniej czyni\'b3 ha\'b3asu ni\'bf wietrzyk b\'b3\'b9dz\'b9cy pomi\'eadzy pniami drzew, lecz Valerii zdawa\'b3o si\'ea, \'bfe jej mi\'eakkie buty zdradzaj\'b9 ich ucieczk\'ea ca\'b3ej puszczy.
\par - Nie my\'9cl\'ea, by m\'f3g\'b3 i\'9c\'e6 po \'9cladach - mrukn\'b9\'b3 Conan - ale je\'9cli wiatr poniesie ku niemu nasz\'b9 wo\'f1, wy w\'b9cha\'e6 nas potrafi.
\par - Mitro - b\'b3agalnie wyszepta\'b3a Valeria - spraw, by wiatr zacich\'b3!
\par Jej twarz rysowa\'b3a si\'ea w p\'f3\'b3mroku bladym owalem. W wolnej d\'b3oni \'9cciska\'b3a miecz, atoli dotyk wyk\'b3adanej sk\'f3r\'b9 r\'eakoje\'9cci budzi\'b3 w niej poczucie bezradno\'9cci.
\par Wci\'b9\'bf dzieli\'b3a ich od skraju lasu znaczna przestrze\'f1, gdy us\'b3yszeli za sob\'b9 \'b3omot i\~trzaski. Valeria zagryz\'b3a wargi, by nie wybuchn\'b9\'e6 p\'b3aczem.
\par - Goni nas! - szepn\'ea\'b3a z l\'eakiem.
\par Conan potrz\'b9sn\'b9\'b3 g\'b3ow\'b9.
\par - Nie wyczu\'b3 nas na skale, tedy b\'b3\'b9dzi po lesie, pr\'f3buj\'b9c chwyci\'e6 wo\'f1. Chod\'9f! Teraz miasto albo \'9cmier\'e6! Zdo\'b3a wyrwa\'e6 ka\'bfde drzewo, na kt\'f3re by\'9cmy si\'ea wspi\'eali. Oby nie zerwa\'b3 si\'ea wiatr.
\par Las przed nimi poczyna\'b3 rzedn\'b9\'e6, za nimi za\'9c by\'b3 nieprzeniknionym oceanem cieni, z\~kt\'f3rego wci\'b9\'bf dobiega\'b3y z\'b3owieszcze trzaski, gdy smok na o\'9clep poszukiwa\'b3 swych ofiar.
\par - R\'f3wnina - szepn\'ea\'b3a wreszcie Valeria. - Jeszcze troch\'ea i...
\par - Na Croma! - zakl\'b9\'b3 Conan.
\par - Mitro! - szepn\'ea\'b3a Valeria.
\par Wprost od nich wiatr powia\'b3 ku czarnej puszczy. Natychmiast ryk okropny zatrz\'b9s\'b3 g\'eastwin\'b9 i nieregularne, bez\'b3adne stuki i trzaski ust\'b9pi\'b3y miejsca nieprzerwanemu \'b3omotowi, gdy run\'b9\'b3 smok jak huragan ku miejscu, sk\'b9
d dobiega\'b3a go wo\'f1 nieprzyjaci\'f3\'b3.
\par - Uciekaj! - warkn\'b9\'b3 Conan, a oczy b\'b3ysn\'ea\'b3y mu jak chwyconemu w pa\'9c\'e6 wilkowi. - Tylko to nam zostaje!
\par \'afeglarskie buty nie szyte s\'b9 dla gonitwy, a \'bfycie pirata nie czyni ze\'f1 biegacza. Po stu krokach Valeria dysza\'b3a ci\'ea\'bfko i poczyna\'b3a si\'ea potyka\'e6, z ty\'b3u za\'9c nie \'b3omot ju\'bf dochodzi\'b3, a\~grzmot jednostajny, potw
\'f3r bowiem wychyn\'b9\'b3 z lasu na woln\'b9 przestrze\'f1.
\par \'afelazne rami\'ea Conana owin\'ea\'b3o si\'ea wok\'f3\'b3 kibici niewiasty, na p\'f3\'b3 unosz\'b9c j\'b9 z ziemi, i\~biegli z szybko\'9cci\'b9, na jak\'b9 sama \'bfadn\'b9 miar\'b9 nie potrafi\'b3aby si\'ea zdoby\'e6. Gdyby zdo\'b3ali czas jeszcze jaki
\'9c unikn\'b9\'e6 z\'eab\'f3w bestii, zdradliwy wiatr m\'f3g\'b3by odmieni\'e6 kierunek - nie zmienia\'b3 wszelako, a rzucone przez rami\'ea szybkie spojrzenie powiedzia\'b3o Conanowi, \'bfe potw\'f3r tu\'bf jest za nimi, p\'eadz\'b9
c jak niesiona huraganem wojenna galera. Odepchn\'b9\'b3 tedy Valeri\'ea od siebie tak mocno, \'bfe przelecia\'b3a kilkana\'9ccie st\'f3p, nim na kszta\'b3t zmi\'eatego \'b3achmana opad\'b3a u podn\'f3\'bfa najbli\'bfszego drzewa, sam za\'9c przegrodzi
\'b3 drog\'ea rozw\'9ccieczonemu gigantowi.
\par Przekonany, \'bfe \'9cmier\'e6 nadchodzi, dzia\'b3a\'b3 Cymmeryjczyk zgodnie ze swym instynktem, i z ca\'b3ym impetem rzuci\'b3 si\'ea na straszliw\'b9 besti\'ea. Skoczy\'b3 jak dziki kot i ci\'b9\'b3 pot\'ea\'bfnie, czuj\'b9c jak miecz g\'b3\'ea
boko tonie w opancerzonym \'b3uskami \'b3bie. A potem si\'b3a niesamowita odrzuci\'b3a go na bok, i kozio\'b3kowa\'b3 przez pi\'ea\'e6dziesi\'b9t st\'f3p, trac\'b9c dech ca\'b3y i\~\'9cwiadomo\'9cci po\'b3ow\'ea.
\par }{\fs24\kerning24 Sam nie }{\f76\fs24\kerning24 potrafi\'b3by powiedzie\'e6, jak si\'ea pozbiera\'b3 i powsta\'b3 na nogi. Jedyna my\'9cl, jaka \'9cwita\'b3a w jego oszo\'b3omionym m\'f3zgu, dotyczy\'b3a dziewczyny, kt\'f3ra nieprzytomna i bezradna le\'bf
y na samej drodze rozp\'eadzonego smoka. Nim oddech na nowo za\'9cwista\'b3 w krtani, sta\'b3 ju\'bf nad ni\'b9 z mieczem w gar\'9cci.
\par Tam le\'bfa\'b3a, gdzie j\'b9 pchn\'b9\'b3, ale ju\'bf pr\'f3by czyni\'b3a, by usi\'b9\'9c\'e6. Nie tkn\'ea\'b3y jej ani k\'b3y szabliste, ani nogi wszystko na swej drodze mia\'bfd\'bf\'b9ce. Samego za\'9c Conana bark zapewne na bok odrzuci\'b3
, gdy zapominaj\'b9c o ofiarach, pop\'eadzi\'b3 potw\'f3r do przodu w nag\'b3ej m\'eace \'9cmiertelnych skurcz\'f3w. I p\'eadzi\'b3 tak bez opami\'eatania, a\'bf nisko zwieszony \'b3eb zderzy\'b3 si\'ea z\~rosn\'b9
cym na jego drodze gigantycznym drzewem. Si\'b3a zderzenia tak by\'b3a wielka, \'bfe wyrwa\'b3a drzewo z korzeniami i wytrz\'b9s\'b3a m\'f3zg z potwornego czerepu. Drzewo run\'ea\'b3o na smoka i oszo\'b3omieni ludzie ujrzeli, jak li\'9ccie i ga\'b3\'ea
zie dr\'bf\'b9 wstrz\'b9sane konwulsjami bestii, kt\'f3r\'b9 skrywa\'b3y - potem wszystko ucich\'b3o.
\par Conan pom\'f3g\'b3 Valerii powsta\'e6 i pu\'9ccili si\'ea oboje w chwiejny bieg. Po chwili dotarli na bezdrzewn\'b9 r\'f3wnin\'ea, spowit\'b9 cichym p\'f3\'b3mrokiem.
\par Conan przystan\'b9\'b3 na moment i spojrza\'b3 do ty\'b3u na hebanowy g\'b9szcz. Ani li\'9c\'e6 tam zadr\'bfa\'b3, ani ptak zakwili\'b3. Drzewa sta\'b3y w takiej ciszy, jaka panowa\'e6 musia\'b3a przed stworzeniem cz\'b3owieka.
\par - Chod\'9f - mrukn\'b9\'b3 Conan. - \'afywoty nasze na cienkiej wisz\'b9 strunie. Je\'9cli inne smoki wylez\'b9 z lasu...
\par Nie musia\'b3 ko\'f1czy\'e6 zdania.
\par Dalekie by\'b3o miasto, gdy patrzyli skro\'9c r\'f3wnin\'ea, dalsze, ni\'bf zdawa\'b3o si\'ea by\'e6 ze ska\'b3y. Serce Valerii bole\'9cnie ko\'b3ata\'b3o w piersi, d\'b3awi\'b9c j\'b9 niemal. Za ka\'bfdym krokiem spodziewa\'b3a si\'ea us\'b3ysze\'e6
trzask krzak\'f3w i ujrze\'e6 nast\'eapny koszmar ogromny, jak wy\'b3ania si\'ea z g\'eastwy, by ruszy\'e6 ich tropem. Ale nic nie zak\'b3\'f3ca\'b3o ciszy.
\par Gdy mila oddzieli\'b3a ich od lasu, Valeria odetchn\'ea\'b3a z ulg\'b9. Pocz\'ea\'b3a taja\'e6 jej zmro\'bfona groz\'b9 pogodna pewno\'9c\'e6 siebie. S\'b3o\'f1ce ju\'bf zasz\'b3o i ciemno\'9c\'e6 g\'eastnia\'b3a nad r\'f3wnin\'b9, ledwie roz\'9c
wietlana gwiezdn\'b9 po\'9cwiat\'b9, kt\'f3ra rozsianym tu i \'f3wdzie kaktusom dawa\'b3a poz\'f3r gnom\'f3w.
\par - Nie masz tu byd\'b3a ani p\'f3l zaoranych - mrucza\'b3 Conan. - Jak\'bfe ci ludzie \'bfyj\'b9?
\par - Byd\'b3o do zagr\'f3d na noc mogli sp\'eadzi\'e6 - zasugerowa\'b3a Valeria - a pola i pastwiska s\'b9 po drugiej stronie grodu.
\par - Mo\'bfe - odpar\'b3 - chociem ze ska\'b3y nic nie widzia\'b3.
\par Ksi\'ea\'bfyc wzni\'f3s\'b3 si\'ea nad miastem, a mury i wie\'bfe czarno zarysowa\'b3y si\'ea w \'bf\'f3\'b3tej po\'9cwiacie. Valeria zadr\'bfa\'b3a. Czarny w \'9cwietle ksi\'ea\'bfyca, wygl\'b9da\'b3 \'f3w gr\'f3d osobliwy pos\'eapnie i gro\'9fnie.
\par Podobna wida\'e6 my\'9cl posta\'b3a i w g\'b3owie Conana, zatrzyma\'b3 si\'ea bowiem, rozejrza\'b3 wok\'f3\'b3 i rzek\'b3:
\par - Tu pozostaniemy. Daremnie w nocy do bram ko\'b3ata\'e6, bo i tak nas nie wpuszcz\'b9. Nie wiada, jak nas przyj- m\'b9, tedy lepiej si\'b3y odzyska\'e6. Po snu paru godzinach sposobniejsi b\'eadziemy do walki czy ucieczki.
\par Podszed\'b3 do kaktusowych zaro\'9cli kr\'b9g jakby tworz\'b9cych - pospolite do\'9c\'e6 zjawisko na po\'b3udniowych pustyniach. Mieczem swym wyr\'b9ba\'b3 przej\'9ccie i ukazuj\'b9c je Valerii, rzek\'b3:
\par - Od w\'ea\'bf\'f3w przynajmniej b\'eadziemy bezpieczni.
\par Z l\'eakiem obejrza\'b3a si\'ea ku czarnej linii odleg\'b3ego o jakie\'9c sze\'9c\'e6 mil lasu.
\par - Co za\'9c, je\'9cli smok z puszczy wylezie?
\par - Stra\'bf b\'eadziemy trzyma\'e6 - odrzek\'b3, cho\'e6 nie powiedzia\'b3, c\'f3\'bf w podobnym razie pom\'f3c by to mog\'b3o. Patrzy\'b3 na miasto. \'afaden blask nie rozja\'9cnia\'b3 wie\'bfyc i kopu\'b3. By\'b3o wielk\'b9 mroczn\'b9 zagadk\'b9
, tajemniczo zarysowan\'b9 na tle roz\'9cwietlonego ksi\'ea\'bfycem nieba.
\par - Legnij i \'9cpij. Ja pierwsz\'b9 wart\'ea obejm\'ea.
\par Zawaha\'b3a si\'ea, patrz\'b9c na\'f1 niepewnie, ale siedzia\'b3 u wej\'9ccia ze skrzy\'bfowanymi nogami i wpatrywa\'b3 si\'ea w mrok, a miecz spoczywa\'b3 na kolanach. Bez s\'b3owa po\'b3o\'bfy\'b3a si\'ea tedy na piasku w \'9crodku kolczastego kr\'eagu.
\par - Zbud\'9f mnie, gdy ksi\'ea\'bfyc stanie w zenicie - rozkaza\'b3a.
\par Nic nie rzek\'b3 i nawet na ni\'b9 nie spojrza\'b3. Ostatnim jej wra\'bfeniem, nim pogr\'b9\'bfy\'b3a si\'ea w\~sen, by\'b3 widok jego muskularnej postaci, nieruchomej jak odlana z br\'b9zu statua, czarn\'b9 bry\'b3\'b9 rysuj\'b9cej si\'ea
na tle nisko zawieszonych gwiazd.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\fs28\kerning24 2. PRZY BLASKU OGNISTYCH KLEJNOT\'d3W}{\fs24\kerning24
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {Valeria ob}{\f76 udzi\'b3a si\'ea z dr\'bfeniem i u\'9cwiadomi\'b3a sobie, \'bfe szary \'9c
wit rozci\'b9ga si\'ea nad r\'f3wnin\'b9.
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76\fs24\kerning24 Siad\'b3a, tr\'b9c oczy. Conan krz\'b9ta\'b3 si\'ea obok kaktus\'f3w, obcinaj\'b9c ich mi
\'easiste li\'9ccie i\~ostro\'bfnie wyrywaj\'b9c z nich kolce.
\par - Nie zbudzi\'b3e\'9c mnie - powiedzia\'b3a z wyrzutem. - Pozwoli\'b3e\'9c mi spa\'e6 ca\'b3\'b9 noc!
\par - Zm\'eaczona by\'b3a\'9c - odrzek\'b3. - A i zadeczek mu- sia\'b3a\'9c mie\'e6 obola\'b3y z d\'b3ugiej jazdy. Wy, piraci, nie zwyczajni\'9ccie ko\'f1skiego grzbietu.
\par - C\'f3\'bf tedy rzec o tobie? - odgryz\'b3a si\'ea.
\par - By\'b3em munganem, nimem zosta\'b3 piratem - odrzek\'b3. - A oni \'bfyj\'b9 w siodle. Chwile snu chwyta\'b3em jak pantera czaj\'b9ca si\'ea u \'9ccie\'bfki na przej\'9ccie sarny.
\par I w rzeczy samej, dziarsko wygl\'b9da\'b3 olbrzymi barbarzy\'f1ca, jakby noc ca\'b3\'b9 w z\'b3otym przespa\'b3 \'b3o\'bfu. Usun\'b9wszy kolce i tward\'b9 sk\'f3r\'ea, wr\'eaczy\'b3 dziewczynie gruby, soczysty li\'9c\'e6 kaktusa.
\par - Wra\'9f z\'eaby w ten k\'b9sek. To strawa i napitek dla lud\'f3w pustyni. By\'b3em kiedy\'9c wodzem Zuagir\'f3w, pustynnego plemienia, kt\'f3re \'bfyje z ob\'b3uskiwania karawan.
\par - Zali jest co\'9c, czym\'bfe\'9c nie by\'b3? - z mieszanin\'b9 niewiary i zachwytu spyta\'b3a dziewczyna.
\par }{\fs24\kerning24 - N}{\f76\fs24\kerning24 igdym nie by\'b3 kr\'f3lem hyboryjskiej dziedziny - skrzywi\'b3 si\'ea, odgryzaj\'b9c ogromny k\'eas kaktusa. - Ale marzy mi si\'ea i to. Kt\'f3rego\'9c dnia mog\'ea nim zosta\'e6, bo niby czemu nie?
\par Potrz\'b9sn\'ea\'b3a g\'b3ow\'b9, dziwuj\'b9c si\'ea jego spokojnej zuchwa\'b3o\'9cci, i pocz\'ea\'b3a je\'9c\'e6. Li\'9c\'e6 nie by\'b3 podniebieniu niemi\'b3y, i pe\'b3en ch\'b3odnego, syc\'b9cego pragnienie soku. Sko\'f1czywszy posi\'b3ek, wytar\'b3
Conan d\'b3onie w piasek, powsta\'b3, przeczesa\'b3 palcami sw\'b9 g\'east\'b9 czarn\'b9 grzyw\'ea, zapi\'b9\'b3 pas z mieczem i rzek\'b3:
\par - C\'f3\'bf, ruszajmy. Je\'9cli lud z miasta gard\'b3a nam zamierza poder\'bfn\'b9\'e6, uczyni\'e6 to mo\'bfe r\'f3wnie dobrze teraz, nim gor\'b9c dnia na dobre si\'ea nie zacznie.
\par Valeria pomy\'9cla\'b3a, \'bfe jego ponury \'bfart, cho\'e6 niezamierzony, wieszczym okaza\'e6 si\'ea mo\'bfe. R\'f3wnie\'bf tedy zapi\'ea\'b3a sw\'f3j pas i powsta\'b3a. Min\'ea\'b3y l\'eaki nocy, a rycz\'b9ce smoki z\~odleg\'b3ego lasu wspomnieniem by
\'b3y tylko mglistym. Bu\'f1czucznie kroczy\'b3a u boku Cymmeryjczyka. Bez wzgl\'eadu na to, jakie le\'bfa\'b3y przed nimi niebezpiecze\'f1stwa, wrogowie b\'ead\'b9 lud\'9fmi. A Valerii z Czerwonego Bractwa nie zdarzy\'b3o si\'ea spotka\'e6 cz\'b3eka, kt
\'f3ry by l\'eak w niej zbudzi\'b3.
\par Conan zerka\'b3 na ni\'b9 z uczuciem podziwu, gdy maszerowa\'b3a obok niego zamaszystym krokiem, r\'f3wnie jak jego szybkim.
\par - Jak g\'f3ral raczej chodzisz, ni\'bf jak \'bfeglarz - powiedzia\'b3. - Musisz by\'e6 Aquilonk\'b9. S\'b3o\'f1ce Darfaru nie uczyni\'b3o twej bia\'b3ej sk\'f3ry br\'b9zow\'b9. Wiele ksi\'ea\'bfniczek mog\'b3oby ci pozazdro\'9cci\'e6.
\par - Jestem z Aqilonii - odpar\'b3a. Jego komplementy ju\'bf jej nie z\'b3o\'9cci\'b3y, a widoczne uwielbienie - sprawia\'b3o przyjemno\'9c\'e6. Gdyby inny m\'b9\'bf zast\'b9pi\'b3 j\'b9 na warcie, pozwalaj\'b9c spa\'e6, wpad\'b3aby we w\'9cciek\'b3o\'9c\'e6
, zawsze bowiem gniewnie odrzuca\'b3a pr\'f3by m\'ea\'bfczyzn, by j\'b9 chroni\'e6 lub oszcz\'eadza\'e6 przez wzgl\'b9d na p\'b3e\'e6. Ale tajemn\'b9 rado\'9c\'e6 sprawi\'b3 jej fakt, \'bfe Conan to uczyni\'b3. I nie wykorzysta\'b3 jej l\'eaku, ani p\'b3
yn\'b9cej ze\'f1 s\'b3abo\'9cci. W ko\'f1cu, pomy\'9cla\'b3a, niezwyk\'b3ym by\'b3 cz\'b3ekiem.
\par S\'b3o\'f1ce powsta\'b3o za miastem, a wie\'bfe zab\'b3ys\'b3y gro\'9fn\'b9 purpur\'b9.
\par - Czarne w ksi\'ea\'bfycu - mrukn\'b9\'b3 Conan, z oczyma, w kt\'f3rych zape\'b3ga\'b3y \'9cwiate\'b3ka barbarzy\'f1skiego fatalizmu - a czerwone jak krew i krew zwiastuj\'b9ce w s\'b3o\'f1cu dnia. Nie podoba mi si\'ea ten gr\'f3d!
\par }{\fs24\kerning24 Ale szli dalej }{\f76\fs24\kerning24 i Conan zauwa\'bfy\'b3, \'bfe ani jedna droga nie wiod\'b3a ku miastu z p\'f3\'b3nocy.
\par - Nie zdepta\'b3o byd\'b3o pastwisk po tej stronie miasta - powiedzia\'b3. - I p\'b3ug ziemi nie tkn\'b9\'b3 przez \'b3ata, a mo\'bfe wieki. Ale patrz: uprawiano tu niegdy\'9c rol\'ea.
\par Valeria dostrzeg\'b3a pradawne rowy irygacyjne, kt\'f3re ukazywa\'b3, miejscami prawie zasypane, gdzie indziej zaros\'b3e kaktusami. W zak\'b3opotaniu zmarszczy\'b3a brwi, gdy oczy jej przebieg\'b3y r\'f3wnin\'ea rozci\'b9gaj\'b9c\'b9 si\'ea
ze wszech stron miasta, a\'bf ku linii puszczy, kt\'f3ra tworzy\'b3a niewyra\'9fny olbrzymi kr\'b9g. Wzrok za \'f3w kr\'b9g nie si\'eaga\'b3.
\par Niepewnie popatrzy\'b3a na miasto. Ni he\'b3my, ni ostrza w\'b3\'f3czni nie po\'b3yskiwa\'b3y na flankach, nie brzmia\'b3y tr\'b9bki, z wie\'bf nie p\'b3yn\'ea\'b3y wezwania... Cisza tak doskona\'b3a jak cisza puszczy okrywa\'b3a mury i wie\'bfyce. S\'b3o
\'f1ce wysoko ju\'bf sta\'b3o nad wschodnim horyzontem, gdy stan\'eali przed wielk\'b9 bram\'b9 w p\'f3\'b3nocnym murze, w cieniu wynios\'b3ego parapetu. Plamy rdzy pstrzy\'b3y \'bfelazne okucia pot\'ea\'bfnych wr\'f3t z br\'b9zu. Paj\'ea
czyny jak grube draperie zwiesza\'b3y si\'ea z\~zawias\'f3w, rygli i \'e6wiek\'f3w.
\par }{\fs24\kerning24 - Przez lata nikt}{\f76\fs24\kerning24 jej nie otwiera\'b3! - o\'9cwiadczy\'b3a Valeria.
\par - Martwy gr\'f3d - potwierdzi\'b3 Conan. - Oto dlaczego rowy zasypane i pola nie tkni\'eate.
\par - Wszelako kto \'f3w gr\'f3d zbudowa\'b3? Kto w nim mieszka\'b3? Gdzie si\'ea podzia\'b3, gdy miasto opu\'9cci\'b3?
\par - Nie wiada. Mo\'bfe klan wygna\'f1c\'f3w stygijskich. A mo\'bfe nie. Inaczej Stygijczycy buduj\'b9. Mo\'bfe wrogowie ich przegnali albo zaraza wytrzebi\'b3a.
\par - Tedy skarby wci\'b9\'bf gdzie\'9c tam le\'bf\'b9, py\'b3em obrastaj\'b9c i paj\'eaczyn\'b9 - rzek\'b3a Valeria, w\~kt\'f3rej j\'ea\'b3a si\'ea budzi\'e6 w\'b3a\'9cciwa jej rzemios\'b3u zach\'b3anno\'9c\'e6, krzepiona kobiec\'b9 ciekawo\'9cci\'b9. - Zdo
\'b3amy\'bf te wrota rozewrze\'e6? Rozejrzyjmy si\'ea nieco!
\par Conan z pow\'b9tpiewaniem zbada\'b3 ci\'ea\'bfk\'b9 bram\'ea, ale wspar\'b3szy o ni\'b9 swe ogromne ramiona, pchn\'b9\'b3 ca\'b3\'b9 si\'b3\'b9 muskularnych bark\'f3w i ud.
\par Z przera\'9fliwym zgrzytaniem zardzewia\'b3ych sworzni brama ci\'ea\'bfko ruszy\'b3a, a Conan wyprostowa\'b3 si\'ea, dobywaj\'b9c miecza. Valeria zerka\'b3a przez jego rami\'ea i wyda\'b3a d\'9fwi\'eak, \'9cwiadcz\'b9cy o niema\'b3ym zaskoczeniu.
\par Za bram\'b9 bowiem nie by\'b3o ulicy ani placu, zwyk\'b3ych w takim miejscu. Wrota otwiera\'b3y si\'ea na d\'b3ugi, szeroki korytarz, niewyra\'9fny w oddali i kresu na poz\'f3r nie maj\'b9cy. Tytaniczne mia\'b3 proporcje, posadzk\'ea za\'9c uczynion\'b9
z kwadratowych p\'b3yt wyci\'eatych z\~osobliwego czerwonego kamienia, kt\'f3ry tli\'e6 si\'ea zdawa\'b3 niewidocznym p\'b3omieniem. \'8cciany za\'9c wy\'b3o\'bfone by\'b3y zielonym minera\'b3}{\fs24\kerning24 em.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Jaspis, albom jest Shemit\'b9 - rzek\'b3 Conan.
\par - W takiej ilo\'9cci? - zaprotestowa\'b3a Valeria.
\par - Wystarczaj\'b9com du\'bfo zrabowa\'b3 go khitajskim karawanom, \'bfeby wiedzie\'e6, o czym gadam - upewni\'b3 j\'b9. - To jaspis!
\par \'a3ukowate sklepienie z lapislazuli zdobi\'b3y ki\'9ccie wielkich zielonych kamieni, roztaczaj\'b9cych jadowit\'b9 po\'9cwiat\'ea.
\par - Zielone klejnoty ogniste - mrukn\'b9\'b3 Conan. - Tak zw\'b9 je ludzie z Punt. Gada si\'ea o\~nich, \'bfe s\'b9 skamienia\'b3ymi oczami owych pradawnych gad\'f3w, kt\'f3re staro\'bfytni zwali Z\'b3otymi W\'ea\'bfami. \'8cwiec\'b9 w ciemno\'9cci
niby oczy kota. Noc\'b9 roz\'9cwietlaj\'b9 ten korytarz, ale diabelska to iluminacja. Rozejrzyjmy si\'ea. A nu\'bf znajdziemy skarby ukryte?
\par - Zaprzyj wrota - poradzi\'b3a Valeria. - Wola\'b3abym nie umyka\'e6 przed smokiem w tym korytarzu.
\par Conan skrzywi\'b3 si\'ea i odrzek\'b3:
\par }{\fs24\kerning24 - Nie my}{\f76\fs24\kerning24 \'9cl\'ea, \'bfeby smoki wy\'b3azi\'b3y kiedy z lasu. - Uczyni\'b3 wszelako, o co prosi\'b3a, a po chwili ukaza\'b3 z\'b3amany rygiel po wewn\'eatrznej stronie bramy.
\par - Zda\'b3o mi si\'ea, gdym na wrota z zewn\'b9trz napiera\'b3, \'bfe co\'9c trzas\'b3o. Ten rygiel \'9cwie\'bfo jest z\'b3amany. Rdza go niemal na skro\'9c przenikn\'ea\'b3a. Je\'9cli ludzie st\'b9d czmychn\'eali, czemu brama zaryglowana by\'b3a od \'9c
rodka?
\par - Uciekli innym wyj\'9cciem - podpowiedzia\'b3a Valeria.
\par Zastanawia\'b3a si\'ea, ile te\'bf stuleci min\'ea\'b3o, odk\'b9d \'9cwiat\'b3o dnia wdar\'b3o si\'ea do korytarza otwart\'b9 bram\'b9. S\'b3o\'f1ce wszelako znajdowa\'b3o jako\'9c drog\'ea do wn\'eatrza i oni rych\'b3o j\'b9 znale\'9fli. Wysoko, w \'b3
ukowatym sklepieniu, otwory by\'b3y pod\'b3u\'bfne, a w nich tkwi\'b3y \'9cwietliki - opalizuj\'b9ce p\'b3yty z materii jakiej\'9c krystalicznej. W cienistych plamach mi\'eadzy nimi zielone klejnoty miga\'b3y jak oczy rozdra\'bfnionych kot\'f3
w. Pod ich stopami jaskrawa posadzka \'bfarzy\'b3a si\'ea coraz to innymi kolorami i odcieniami p\'b3omienia. I\'9c\'e6 po niej, to jak przemierza\'e6 komnaty Piekie\'b3, gdy z\'b3owrogie gwiazdy migoc\'b9 nad g\'b3ow\'b9.
\par Jedna nad drug\'b9 trzy obramowane balustradami galerie bieg\'b3y wzd\'b3u\'bf korytarza po ka\'bfdej z jego \'9ccian.
\par - Gmach cztery ma poziomy - stwierdzi\'b3 Conan - a to pomieszczenie dachu si\'eaga. D\'b3ugie jest jak ulica, ale zda si\'ea, odrzwia na ko\'f1cu widz\'ea.
\par Valeria wzruszy\'b3a bia\'b3ymi ramionami.
\par }{\fs24\kerning24 - Tedy wzrok m}{\f76\fs24\kerning24 asz lepszy ni\'bf ja, cho\'e6 \'9cr\'f3d \'bfeglarzy za bystrook\'b9 uchodz\'ea.
\par Na chybi\'b3 - trafi\'b3 wybrali jedne z drzwi i przeszli przez amfilad\'ea komnat, kt\'f3rych posadzka taka sama by\'b3a jak w korytarzu, a \'9cciany wy\'b3o\'bfone jaspisem, marmurem, ko\'9cci\'b9 s\'b3oniow\'b9 lubo chalcedonem i zdobione fryzami z br
\'b9zu, z\'b3ota i srebra. W sklepieniu tym samym demonicznym blaskiem l\'9cni\'b3y zielone kamienie. W ich magicznej po\'9cwiacie intruzi posuwali si\'ea jak zjawy.
\par W niekt\'f3rych komnatach nie by\'b3o owej iluminacji, a wrota straszy\'b3y czerni\'b9 jak wej\'9ccie do Piekie\'b3, i te Conan z Valeri\'b9 omijali, trzymaj\'b9c si\'ea izb o\'9cwietlonych.
\par Paj\'eaczyny wisia\'b3y po k\'b9tach, ale kurz nie gromadzi\'b3 si\'ea ani na posadzkach, ani na uczynionych z marmuru, jaspisu czy karneolu zydlach i sto\'b3ach wype\'b3niaj\'b9cych komnaty. Tu i\~tam wisia\'b3y draperie z owego jedwabiu, kt\'f3
ry znany jest jako khitan i praktycznie niezniszczalny. Nigdzie nie znale\'9fli okien czy drzwi na ulice wiod\'b9cych albo place. Ka\'bfde drzwi otwiera\'b3y si\'ea zawsze na nast\'eapn\'b9 izb\'ea.
\par - Czemu\'bf nie docieramy do ulicy - dziwi\'b3a si\'ea Valeria. - Ten gmach wielki by\'e6 musi jak seraj kr\'f3la Turanu.
\par - Zaraza ich nie wytrzebi\'b3a - rzek\'b3 Conan, dumaj\'b9cy nad tajemnic\'b9 pustego miasta - albowiem znale\'9fliby\'9cmy szkielety. Mo\'bfe z\'b3e moce tu hulaj\'b9 i wszyscy uciekli. Mo\'bfe...
\par - Mo\'bfe! Mo\'bfe! - przerwa\'b3a Valeria gwa\'b3townie. - Nigdy si\'ea nie dowiemy. Sp\'f3jrz na te fryzy. Ludzie s\'b9 na nich wyobra\'bfeni. Do jakiego te\'bf nale\'bf\'b9 ludu?
\par Conan popatrzy\'b3 i pokr\'eaci\'b3 g\'b3ow\'b9.
\par - Nigdym nie widzia\'b3 podobnych. Ale co\'9c w nich jest wschodniego. Vendhya lubo Kosala.
\par - By\'b3e\'9c mo\'bfe w Kosali kr\'f3lem? - spyta\'b3a, kpin\'b9 maskuj\'b9c ciekawo\'9c\'e6.
\par - Nie, alem by\'b3 wodzem \'9cr\'f3d Afghul\'f3w, kt\'f3rzy \'bfywi\'b9 w G\'f3rach Himelia\'f1skich u\~granic Vendhyi. Ten lud wspiera Kosalan. Ale po c\'f3\'bf mieliby Kosalanie tak daleko ku zachodowi gr\'f3d wznosi\'e6?
\par }{\fs24\kerning24 Portrety przedstawia}{\f76\fs24\kerning24 \'b3y smuk\'b3ych m\'ea\'bf\'f3w i kobiety o delikatnie rze\'9fbionych, egzotycznych rysach. Odziani w prze\'9froczyste szaty, przyozdobieni mnogimi klejnotami, wyobra\'bfeni byli g\'b3\'f3
wnie w czasie uczt, ta\'f1ca i mi\'b3osnych uciech.
\par - Wschodni lud, bez ochyby - powt\'f3rzy\'b3 Conan - sk\'b9d wszelako - nie wiem. \'afywot wiedli obrzyd\'b3e, widno, pokojowy albo by\'b3yby tu obrazy walk i wojen. Wejd\'9fmy po tych schodach.
\par Z komnaty, w kt\'f3rej stali, wiod\'b3a w g\'f3r\'ea spirala z ko\'9cci s\'b3oniowej. Przebyli trzy pi\'eatra i znale\'9fli si\'ea w obszernej izbie na najwy\'bfszym poziomie gmachu. \'8cwietliki w suficie rozja\'9cnia\'b3y wn\'ea
trze, a w dziennym blasku blado miga\'b3y ogniste klejnoty. Zajrzeli we wszystkie drzwi, kt\'f3re - z wyj\'b9tkiem jednych - otwiera\'b3y si\'ea na podobnie roz\'9cwietlone komnaty. Owe za\'9c jedyne drzwi prowadzi\'b3y na galeri\'ea zawieszon\'b9 nad sal
\'b9 o wiele mniejsz\'b9 ni\'bf ta, z kt\'f3rej rozpocz\'eali w\'eadr\'f3wk\'ea.
\par - Piek\'b3o! - Valeria zniech\'eacona opad\'b3a na jaspisow\'b9 \'b3aw\'ea. - Ludzie, kt\'f3rzy tu \'bfyli, musieli uciekaj\'b9c wszystkie skarby zabra\'e6 ze sob\'b9. Do\'9c\'e6 mam \'b3a\'bfenia na \'9clepo po tych pustyc}{\fs24\kerning24 h izbach.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Wszystkie g\'f3rne komnaty zdaj\'b9 si\'ea o\'9cwietlone - rzek\'b3 Conan. Chcia\'b3bym okno znale\'9f\'e6 wychodz\'b9ce na miasto. Zajrzyjmy w te drzwi.
\par - Ty zajrzy - poradzi\'b3a Valeria. - Ja tu posiedz\'ea i stopom dam odpocznienie.
\par Conan znikn\'b9\'b3 w drzwiach przeciwleg\'b3ych do tych, kt\'f3re otwiera\'b3y si\'ea na galeri\'ea, a\~dziewczyna wyci\'b9gn\'ea\'b3a si\'ea na \'b3awie z r\'eakoma pod\'b3o\'bfonymi pod g\'b3ow\'ea. Poczyna\'b3y j\'b9 przygn\'eabia\'e6
owe ciche izby i sienie z p\'b3on\'b9cymi ki\'9c\'e6mi zielonych kamieni i ognist\'b9 posadzk\'b9. Pragn\'ea\'b3a, by znale\'9fli wreszcie drog\'ea, kt\'f3ra pozwoli im opu\'9cci\'e6 labirynt i wyj\'9c\'e6 na ulice. Zastanawia\'b3a si\'ea
daremnie, czyje stopy skrada\'b3y si\'ea po tych p\'b3omienistych posadzkach w minionych stuleciach, ile\'bf czyn\'f3w okrutnych i tajemniczych o\'9cwietli\'b3y migaj\'b9ce zielone klejnoty.
\par Cichy szmer wyrwa\'b3 j\'b9 z zadumy. Sta\'b3a na nogach z mieczem w d\'b3oni, nim zda\'b3a sobie spraw\'ea, co j\'b9 zaniepokoi\'b3o. Conan nie wr\'f3ci\'b3, ale wiedzia\'b3a, \'bfe to nie jego pos\'b3ysza\'b3a kroki.
\par D\'9fwi\'eak dochodzi\'b3 gdzie\'9c zza wychodz\'b9cych na galeri\'ea drzwi. Bezszelestna w swych butach z mi\'eakkiej sk\'f3ry podbieg\'b3a do nich, przest\'b9pi\'b3a balkon i spojrza\'b3a w d\'f3\'b3, mi\'eadzy ci\'ea\'bfkimi kolumnami balustrady.
\par Cz\'b3owiek skrada\'b3 si\'ea przez sal\'ea.
\par Widok ludzkiej istoty w mie\'9ccie, kt\'f3re mieli za opuszczone, srogim by\'b3 zaskoczeniem. Kl\'eacz\'b9c za kamienn\'b9 balustrad\'b9, z nerwami napi\'eatymi jak struny, Valeria obserwowa\'b3a tajemnicz\'b9 posta\'e6.
\par Cz\'b3ek \'f3w \'bfadn\'b9 miar\'b9 nie przypomina\'b3 figur wyimaginowanych na fryzach. Nieco powy\'bfej \'9credniego wzrostu, ciemn\'b9 bardzo mia\'b3 cer\'ea, cho\'e6 nie nale\'bfa\'b3 do lud\'f3w czarnych. By\'b3 nagi, tylko biodra okala\'b3a mu sk
\'b9pa jedwabna chusta, ledwie kryj\'b9ca muskularne uda, wok\'f3\'b3 smuk\'b3ej talii \'9cci\'b9gni\'eata sk\'f3rzanym pasem na d\'b3o\'f1 szerokim. D\'b3ugie czarne w\'b3osy opada\'b3y na ramiona w prostych kosmykach, nadaj\'b9c mu dziki wygl\'b9
d. Wychud\'b3y by\'b3, ale w\'eaz\'b3y mi\'ea\'9cni stercza\'b3y z jego ramion i n\'f3g, pozbawione owej cielesnej otoczki, kt\'f3ra nadaje kszta\'b3tom mi\'b3\'b9 dla oka harmoni\'ea. Zbudowany by\'b3 tak oszcz\'eadnie, \'bfe niemal odpychaj\'b9co.
\par Wszelako nie posta\'e6 jego, a zachowanie uderzy\'b3o obserwuj\'b9c\'b9 go niewiast\'ea. Skrada\'b3 si\'ea przygi\'eaty do ziemi, bez przerwy rozgl\'b9daj\'b9c si\'ea na boki. W prawej d\'b3oni dzier\'bfy\'b3 n\'f3\'bf o\~szerokim ostrzu, kt\'f3ry dr\'bfa
\'b3, powodowany, zda si\'ea, przemo\'bfnym jakim\'9c i samoistnym uczuciem. Cz\'b3ek \'f3w by\'b3 przera\'bfony, groza niewypowiedziana trzyma\'b3a go w swych obj\'eaciach. Gdy zwr\'f3ci\'b3 w jej stron\'ea g\'b3ow\'ea, ujrza\'b3a mi\'ea
dzy kosmykami czarnych w\'b3os\'f3w l\'9cnienie dzikich oczu.
\par Nie zauwa\'bfy\'b3 jej. Na palcach przeby\'b3 sie\'f1 i znikn\'b9\'b3 w otwartych drzwiach. Po chwili us\'b3ysza\'b3a zd\'b3awiony krzyk i zn\'f3w zapad\'b3a cisza.
\par Trawiona ciekawo\'9cci\'b9 prze\'9clizgn\'ea\'b3a si\'ea przez galeri\'ea, docieraj\'b9c do drzwi po\'b3o\'bfonych dok\'b3adnie nad tymi, kt\'f3re przekroczy\'b3 nieznajomy. Otwiera\'b3y si\'ea na inn\'b9 galeri\'ea, otaczaj\'b9c\'b9 przestronn\'b9 komnat
\'ea. Ta izba by\'b3a na drugim pi\'eatrze, a jej sufit ni\'bfej si\'ea znajdowa\'b3 ni\'bf sklepienie du\'bfej sali. O\'9cwietla\'b3y j\'b9 tylko ogniste kamienie i ich niezwyk\'b3y zielony blask nie dociera\'b3 do miejsc zacienionych przez balkon.
\par Oczy Valerii zrobi\'b3y si\'ea okr\'b9g\'b3e. Cz\'b3ek, kt\'f3rego widzia\'b3a, wci\'b9\'bf by\'b3 w komnacie. Le\'bfa\'b3 twarz\'b9 do do\'b3u na ciemnopurpurowym dywanie w samym \'9crodku komnaty. Jego cia\'b3o by\'b3o bezw\'b3adne, r\'ea
ce rozrzucone szeroko. Zakrzywiony n\'f3\'bf le\'bfa\'b3 obok.
\par Zastanawia\'b3a si\'ea, dlaczego le\'bfy tak nieruchomo, a potem oczy jej zw\'eazi\'b3y si\'ea, gdy spojrza\'b3a na dywan. Obok le\'bf\'b9cego mia\'b3 inny kolor - barwi\'b3 si\'ea ja\'9cniejsz\'b9, intensywn\'b9 purpur\'b9.
\par Dr\'bf\'b9c z lekka, ukl\'eak\'b3a tu\'bf za balustrad\'b9, staraj\'b9c si\'ea wzrokiem przebi\'e6 cie\'f1 zg\'easzczony pod galeri\'b9. Nie zdradzi\'b3 \'bfadnej tajemnicy.
\par Nagle kolejna posta\'e6 w\'b3\'b9czy\'b3a si\'ea w ponury dramat. Cz\'b3ek, podobny do pierwszego, wy\'b3oni\'b3 si\'ea z drzwi po przeciwleg\'b3ej stronie.
\par Jego oczy zal\'9cni\'b3y, gdy ujrza\'b3 cia\'b3o rozci\'b9gni\'eate na pod\'b3odze, i wyrzek\'b3 co\'9c, co brzmia\'b3o jak \'84chicmec\'94. Le\'bf\'b9cy nie drgn\'b9\'b3.
\par Przybysz podbieg\'b3 do\'f1, schyli\'b3 si\'ea, uj\'b9\'b3 za rami\'ea i przewr\'f3ci\'b3 na wznak. Zd\'b3awiony krzyk wyrwa\'b3 si\'ea z jego ust, gdy g\'b3owa bezw\'b3adnie opad\'b3a do ty\'b3u, ukazuj\'b9c szyj\'ea przeci\'eat\'b9 od ucha do ucha.
\par Przybysz pu\'9cci\'b3 cia\'b3o, pozwalaj\'b9c mu opa\'9c\'e6 na skrwawiony dywan, i porwa\'b3 si\'ea na nogi, dr\'bf\'b9c jak li\'9c\'e6 na wietrze. Jego twarz by\'b3a spopiela\'b3a mask\'b9. Got\'f3w umyka\'e6, zastyg\'b3 nagle nie
ruchomo jak statua i patrzy\'b3 rozszerzonymi oczyma.
\par W mroku pod balkonem \'9cwiat\'b3o si\'ea pojawi\'b3o i zacz\'ea\'b3o rosn\'b9\'e6; demoniczne l\'9cnienie, kt\'f3rego nie powodowa\'b3y ogniste klejnoty. W\'b3osy Valerii d\'eaba wsta\'b3y, gdy na to patrzy\'b3a, albowiem - ledwie widoczna w pulsuj\'b9
cej po\'9cwiacie - ludzka czaszka unosi\'b3a si\'ea w\~powietrzu, ludzka lubo osobliwie niekszta\'b3tna, i to z niej w\'b3a\'9cnie widmowe l\'9cnienie zdawa\'b3o si\'ea p\'b3yn\'b9\'e6. Wisia\'b3a tam, bezcielesna, dobyta z nocy i cienia, coraz wyra\'9f
niejsza; ludzka a przecie nie ludzkiej przynale\'bfna istocie.
\par Cz\'b3ek na dole sta\'b3 nieruchomo, niczym wcielenie strachu parali\'bfuj\'b9cego, nie odrywaj\'b9c wzroku od zjawy. A ta oddzieli\'b3a si\'ea od \'9cciany, towarzyszy\'b3 jej za\'9c groteskowy cie\'f1. Z wolna \'f3w cie\'f1 przybra\'b3 kszta\'b3
t ludzkiej postaci, kt\'f3rej nagi tors i cz\'b3onki l\'9cni\'b3y blaskiem, jaki ko\'9cci maj\'b9 zbiela\'b3e. Spoczywaj\'b9cy na jej barkach czerep, spowity w sw\'b9 z\'b3owrog\'b9 aureol\'ea, patrze\'e6 si\'ea zdawa\'b3 jamami oczodo\'b3\'f3w, od kt\'f3
rych oszo\'b3omiony intruz nie m\'f3g\'b3, widno, wzroku oderwa\'e6. Sta\'b3 jak mumia z or\'ea\'bfem zwisaj\'b9cym z bezw\'b3adnych palc\'f3w, maj\'b9c oblicze cz\'b3owieka, na kt\'f3rego mag z\'b3o\'bfy\'b3 brzemi\'ea pot\'ea\'bfnego zakl\'eacia.
\par I u\'9cwiadomi\'b3a sobie Valeria, \'bfe nie tylko strach go obezw\'b3adnia\'b3. By\'b3o bowiem w\~pulsuj\'b9cym l\'9cnieniu co\'9c, co odbiera\'b3o moc my\'9clenia i dzia\'b3ania. Nawet ona, bezpieczna na swym wynios\'b3ym stanowisku, czu\'b3a nik\'b3
y wp\'b3yw owej emanacji, kt\'f3ra samemu rozumowi zdawa\'b3a si\'ea zagra\'bfa\'e6.
\par Koszmar pe\'b3z\'b3 ku ofierze, a ta poruszy\'b3a si\'ea na koniec, wszelako po to tylko, by upu\'9cciwszy miecz opa\'9c\'e6 na kolana, w d\'b3oniach kryj\'b9c twarz. Bezsilnie oczekiwa\'b3 nieszcz\'ea\'9cnik ciosu szabli, kt\'f3ra zal\'9cni\'b3a w d\'b3
oni zjawy, stoj\'b9cej nad nim jak triumfuj\'b9ca \'9cmier\'e6 nad ludzko\'9cci\'b9.
\par Valeria zachowa\'b3a si\'ea zgodnie z pierwszym porywem swej nieobliczalnej natury. Jednym tygrysim skokiem przesadzi\'b3a balustrad\'ea i zeskoczy\'b3a na posadzk\'ea za plecami potwornej postaci. Ta odwr\'f3ci\'b3a si\'ea na odg\'b3os, jaki uczyni\'b3
y jej mi\'eakkie buty, w p\'f3\'b3 jednak by\'b3a jeszcze ruchu, gdy opad\'b3o \'bfar\'b3oczne ostrze Valerii, kt\'f3rej serce wezbra\'b3o rado\'9cci\'b9, kiedy poczu\'b3a, \'bfe miecz cia\'b3o siecze i ko\'9c\'e6 \'9cmierteln\'b9.
\par Zjawa wyda\'b3a g\'b3os gulgocz\'b9cy i pad\'b3a, przeci\'eata przez rami\'ea, mostek i kr\'eagos\'b3up, a\~wtedy potoczy\'b3a si\'ea po ziemi p\'b3on\'b9ca czaszka, ukazuj\'b9c czupryn\'ea czarn\'b9 i ciemne oblicze, skrzywione w grymasie \'9cmierci. Cz
\'b3owiek bowiem by\'b3 pod mask\'b9 przera\'bfaj\'b9c\'b9, cz\'b3owiek temu podobny, kt\'f3ren wci\'b9\'bf nieruchomo kl\'eacza\'b3 na pod\'b3odze.
\par Uni\'f3s\'b3 by\'b3 g\'b3ow\'ea na odg\'b3os ciosu i wrzask ubijanego, i teraz patrzy\'b3 w oszo\'b3omieniu swymi dzikimi oczyma na bia\'b3osk\'f3r\'b9 niewiast\'ea, kt\'f3ra sta\'b3a nad trupem ze skrwawionym mieczem w d\'b3oni}{\fs24\kerning24 .
\par }{\f76\fs24\kerning24 Powsta\'b3 chwiejnie, niewyra\'9fnie mamrocz\'b9c, jakby rzeczy widziane rozum mu odebra\'b3y. I zdziwi\'b3 si\'ea wielce, kiedy dostrzeg\'b3, \'bfe kobieta go pojmuje. Gada\'b3 w j\'eazyku stygijskim, cho\'e6 dialektu, kt\'f3rego u
\'bfywa\'b3, nie zna\'b3a.
\par - Kim jeste\'9c? Sk\'b9d przybywasz? Co czynisz w Xuchotl? - A potem ci\'b9gn\'b9\'b3 nie czekaj\'b9c na odpowied\'9f: - Ale\'9c wszak przyjacielem; niewa\'bfne - bogink\'b9 czy demonem! Ubi\'b3a\'9c P\'b3on\'b9cy Czerep! I cz\'b3ek pod nim si\'ea skrywa
\'b3! Za demona go mieli\'9cmy, kt\'f3rego o n i wezwali z\~katakumb! S\'b3uchaj...
\par Urwa\'b3 sw\'b9 rzecz niesk\'b3adn\'b9 i zesztywnia\'b3, nastawiaj\'b9c uszu z bolesnym wyt\'ea\'bfeniem. Dziewczyna nic nie s\'b3ysza\'b3a.
\par - Spieszy\'e6 si\'ea musimy - wyszepta\'b3. - Oni s\'b9 na zach\'f3d od Wielkiej Sali. Mog\'b9 nas okr\'b9\'bfy\'e6! Mo\'bfe si\'ea ju\'bf skradaj\'b9!
\par Uj\'b9\'b3 jej przegub w konwulsyjny u\'9ccisk, z kt\'f3rego trudno by\'b3o si\'ea wyrwa\'e6.
\par - Kim\'bfe s\'b9 ci \'84oni\'94? - pragn\'ea\'b3a wiedzie\'e6.
\par Patrzy\'b3 na ni\'b9, jakby dziwuj\'b9c si\'ea bezmiarowi jej niewiedzy.
\par - Oni? - zaj\'b9kn\'b9\'b3 si\'ea z lekka. - Jak to, lud Xotalanca! Klan cz\'b3eka, kt\'f3rego\'9c ubi\'b3a. Sadyby maj\'b9 przy bramie wschodniej.
\par }{\fs24\kerning24 - Powiadas}{\f76\fs24\kerning24 z tedy, \'bfe gr\'f3d jest zamieszkany? - wykrzykn\'ea\'b3a.
\par - A tak, a tak. - Kr\'eaci\'b3 si\'ea w miejscu niecierpliwie. - Odejd\'9fmy st\'b9d! Chod\'9fmy szybko! Musimy wraca\'e6 do Tecuhltli!
\par - Gdzie to jest? - indagowa\'b3a.
\par - W cz\'ea\'9cci przy bramie zachodniej! - Zn\'f3w u\'b3api\'b3 j\'b9 za przegub i ci\'b9gn\'b9\'b3 w kierunku drzwi, kt\'f3rymi przyby\'b3. Wielkie krople potu sp\'b3ywa\'b3y z jego ciemnego czo\'b3a, a oczy p\'b3on\'ea\'b3y przera\'bfeniem.
\par - Poczekaj\'bfe! - warkn\'ea\'b3a, zrzucaj\'b9c jego d\'b3o\'f1. - \'a3apska z dala, bo\'e6 \'b3eb roz\'b3upi\'ea. O co w tym wszystkim idzie? Kim jeste\'9c? Gdzie chcia\'b3by\'9c mnie zaci\'b9gn\'b9\'e6?
\par Wzi\'b9\'b3 si\'ea w gar\'9c\'e6 i rzucaj\'b9c wok\'f3\'b3 niespokojne spojrzenia, j\'b9\'b3 m\'f3wi\'e6 tak szybko, \'bfe s\'b3owa zlewa\'b3y si\'ea w jedn\'b9 trudn\'b9 do zrozumienia ca\'b3o\'9c\'e6.
\par - Zw\'b9 mnie Techotl. Jestem z Tecuhltli. Ja i ten cz\'b3ek, co tam le\'bfy z poder\'bfni\'eatym gard\'b3em, przyszli\'9cmy do Sal Milczenia, spodziewaj\'b9c si\'ea zaskoczy\'e6 paru Xotalank\'f3w. Ale\'9cmy si\'ea rozdzielili i kiedym tu powr\'f3ci\'b3
, zasta\'b3em go zaszlachtowanego. P\'b3on\'b9cy Czerep to uczyni\'b3, wiem, i zrobi\'b3by ze mn\'b9 to samo, gdyby\'9c go nie ubi\'b3a. Ale m\'f3g\'b3 nie by\'e6 sam. Inni mo\'bfe skradaj\'b9 si\'ea z Xotalanc! Bog\'f3w samych przechodz\'b9
dreszcze na my\'9cl o tym, co czyni\'b9 z lud\'9fmi, kt\'f3rych pojmaj\'b9 \'bfywcem!
\par Zacz\'b9\'b3 si\'ea trz\'b9\'9c\'e6 jak w febrze, a jego ciemna twarz przybra\'b3a barw\'ea popio\'b3u.
\par Valeria zerkn\'ea\'b3a na\'f1 z ukosa. Czu\'b3a w tej gadaninie g\'b3\'eabszy sens, ale nie potrafi\'b3a go uchwyci\'e6.
\par Odwr\'f3ci\'b3a si\'ea ku czaszce, kt\'f3ra wci\'b9\'bf jarzy\'b3a si\'ea i pulsowa\'b3a na posadzce, i ju\'bf zamierza\'b3a tkn\'b9\'e6 j\'b9 tytu\'b3em pr\'f3by sw\'b9 obut\'b9 stop\'b9, gdy cz\'b3owiek, zw\'b9cy si\'ea Techotlem, z\~wrzaskiem skoczy
\'b3 do przodu.
\par }{\fs24\kerning24 - Nie}{\f76\fs24\kerning24 ruszaj jej! Nie patrz nawet na ni\'b9! \'8cmier\'e6 czai si\'ea w niej i szale\'f1stwo! Czarnoksi\'ea\'bfnicy z Xotalanc znaj\'b9 jej sekret - w katakumbach j\'b9 znale\'9fli, gdzie spoczywaj\'b9 ko\'9c
ci straszliwych kr\'f3l\'f3w, co w\'b3adali Xuchotlem w czarnych stuleciach przesz\'b3o\'9cci. Patrzenie na ni\'b9 mrozi krew i wysusza m\'f3zg cz\'b3eka, kt\'f3ry nie pojmuje jej tajemnicy. Dotkni\'eacie szale\'f1stwo powoduje i zniszczenie!
\par Spojrza\'b3a na\'f1 chmurnie i niepewnie. Nie budzi\'b3a wielkiego zaufania jego \'bfylasta posta\'e6 i w\'ea\'bfowate kud\'b3y. W jego oczach, ukryte pod blaskiem przera\'bfenia, czai\'b3o si\'ea osobliwe \'9cwiat\'b3o, kt\'f3rego nigdy nie widzia\'b3
a w oczach cz\'b3owieka o zupe\'b3nie zdrowych zmys\'b3ach. A przecie jego ostrze\'bfenia zdawa\'b3y si\'ea rzetelne.
\par - Chod\'9f! - b\'b3aga\'b3, si\'eagaj\'b9c po jej d\'b3o\'f1 i zn\'f3w si\'ea cofaj\'b9c, gdy przypomnia\'b3 sobie gro\'9fne ostrze\'bfenie. - Jeste\'9c obca. Nie wiem, jake\'9c si\'ea tu dosta\'b3a, ale gdyby\'9c by\'b3a bogink\'b9
lub demonem, co w pomoc przybywa ludowi Tecuhltli, nie musia\'b3aby\'9c o wszystko pyta\'e6. Musisz by\'e6 zza wielkiego lasu, sk\'b9d i nasi przybyli przodkowie. Ale jeste\'9c przyjacielem, bo inaczej nie ubi\'b3aby\'9c mojego wroga. Chod\'9f
szybko, nim Xotalankowie znajd\'b9 nas i usiek\'b9!
\par Z jego szpetnej, pe\'b3nej emocji twarzy, przenios\'b3a wzrok na odra\'bfaj\'b9c\'b9 czaszk\'ea, \'bfarz\'b9c\'b9 si\'ea jaskrawo na posadzce, tu\'bf obok trupa. By\'b3a jak czaszki, kt\'f3re widuje si\'ea w\~
sennych koszmarach, niezaprzeczalnie ludzka, a przecie zdeformowana w og\'f3lnym swym zarysie.
\par Istota, do kt\'f3rej nale\'bfa\'b3a za \'bfycia, musia\'b3a sprawia\'e6 wra\'bfenie potworne i nieziemskie. Za \'bfycia? Wydawa\'b3o si\'ea, \'bfe sama posiada jaki\'9c rodzaj \'bfycia. Rozwar\'b3a na Valeri\'ea szcz\'eaki i\~zatrzasn\'ea\'b3
a je. Promieniowanie sta\'b3o si\'ea ja\'9cniejsze, \'bfywsze, a zarazem spot\'ea\'bfnia\'b3 poz\'f3r nierzeczywisto\'9cci, majaku; to by\'b3 sen; ca\'b3e \'bfycie by\'b3o snem... natarczywy g\'b3os Techotla wywo\'b3a\'b3 Valeri\'ea z mglistych m\'f3
rz, ku kt\'f3rym dryfowa\'b3a:
\par }{\fs24\kerning24 - Nie }{\f76\fs24\kerning24 patrzaj na czerep! Nie patrzaj na czerep! - Z daleka dobiega\'b3 \'f3w g\'b3os, z pustki niezmierzonej.
\par Wstrz\'b9sn\'ea\'b3a g\'b3ow\'b9 Valeria, jak lew, co grzyw\'b9 potrz\'b9sa. Wzrok jej wr\'f3ci\'b3.
\par Techotl gada\'b3 szybko:
\par - Za \'bfycia m\'f3zg straszliwy mie\'9cci\'b3a, m\'f3zg kr\'f3la czarnoksi\'ea\'bfnik\'f3w! I wci\'b9\'bf jest w niej \'bfycie, i ogie\'f1 magii ze \'9cwiat\'f3w nieziemskich!
\par Z przekle\'f1stwem na ustach skoczy\'b3a Valeria jak pan- tera i czerep rozprysn\'b9\'b3 si\'ea na mrowie p\'b3on\'b9cych kawa\'b3k\'f3w pod ostrzem jej miecza. Gdzie\'9c w komnacie, a mo\'bfe w pustce kosmicznej lubo w mglistych sferach jej pod\'9c
wiadomo\'9cci, nieludzki g\'b3os zawy\'b3 z b\'f3lu i\~gniewu.
\par Techotl szarpa\'b3 jej rami\'ea i be\'b3kota\'b3:
\par - Rozbi\'b3a\'9c go! Zniszczy\'b3a\'9c! \'afadne czarne sztuki Xotalank\'f3w nie zdo\'b3aj\'b9 go wskrzesi\'e6! Odejd\'9fmy st\'b9d! Odejd\'9fmy teraz szybko!
\par - Ja odej\'9c\'e6 nie mog\'ea - zaprotestowa\'b3a. - Druh m\'f3j gdzie\'9c jest w pobli\'bfu i...
\par Przerwa\'b3a widz\'b9c, \'bfe rozszerzaj\'b9 si\'ea jego oczy i straszliwie blednie twarz. Odwr\'f3ci\'b3a si\'ea w chwili, gdy czterech m\'ea\'bf\'f3w, kt\'f3rzy wpadli przez czworo drzwi, j\'ea\'b3o otacza\'e6 j\'b9 i\~Techotla.
\par }{\fs24\kerning24 Byli podobni do ty}{\f76\fs24\kerning24 ch tubylc\'f3w, kt\'f3rych dotychczas spotka\'b3a - te same postronki mi\'ea\'9cni stercz\'b9ce z chudych poza tym cz\'b3onk\'f3w, te same g\'b3adkie stalowoczarne w\'b3osy, to samo szalone l\'9c
nienie w szeroko rozwartych oczach. Byli odziani i uzbrojeni jak Techotl, ale na piersi ka\'bfdego z nich widnia\'b3 wizerunek bia\'b3ej czaszki.
\par Nie by\'b3o wezwa\'f1 ani okrzyk\'f3w bojowych. Jak \'bf\'b9dne krwi tygrysy, m\'ea\'bfowie z\~Xotalanc skoczyli do garde\'b3 swych wrog\'f3w. Techotl przyj\'b9\'b3 ich z desperack\'b9 w\'9cciek\'b3o\'9cci\'b9 - unikn\'b9\'b3
szerokiego zamachu szabli i zwar\'b3szy si\'ea z przeciwnikiem, obali\'b3 go na posadzk\'ea, gdzie j\'eali si\'ea toczy\'e6 i zmaga\'e6 w morderczym milczeniu.
\par Trzech pozosta\'b3ych opad\'b3o Valeri\'ea, a oczy ich czerwone by\'b3y jak oczy w\'9cciek\'b3ych ps\'f3w.
\par Zabi\'b3a pierwszego, kt\'f3ry znalaz\'b3 si\'ea w jej zasi\'eagu, nim ten zd\'b9\'bfy\'b3 zmierzy\'e6 si\'ea do ciosu, rozszczepiaj\'b9c mu czaszk\'ea swym d\'b3ugim, prostym ostrzem.
\par Zesz\'b3a z linii pchni\'eacia, odbijaj\'b9c zarazem cios z g\'f3ry. Jej oczy ta\'f1czy\'b3y, a usta \'9cmia\'b3y si\'ea bezlito\'9cnie. Zn\'f3w by\'b3a Valeri\'b9 z Czerwonego Bractwa i pomruk stali d\'9fwi\'eacza\'b3 w jej uszach jak \'9clubna pie\'9c
\'f1.
\par Jej miecz min\'b9\'b3 ostrze pr\'f3buj\'b9ce zastawy i na g\'b3\'eaboko\'9c\'e6 dw\'f3ch d\'b3oni zaton\'b9\'b3 w\~brzuchu okrytym sk\'f3rzanym pasem.
\par Raniony sapn\'b9\'b3 bole\'9cnie i opad\'b3 na kolana, ale jego ros\'b3y kompan run\'b9\'b3 w gro\'9fnym milczeniu, zadaj\'b9c taki huragan cios\'f3w, \'bfe nie mia\'b3a Valeria okazji do kontrataku. Cofa\'b3a si\'ea jednak z zimn\'b9 krwi\'b9, paruj\'b9
c ciosy i czekaj\'b9c na mo\'bfliwo\'9c\'e6 celnego ugodzenia przeciwnika. Nie m\'f3g\'b3 d\'b3ugo obsypywa\'e6 jej tym rozszala\'b3ym gradem uderze\'f1. Jego rami\'ea os\'b3abnie, p\'b3ucom zabraknie tchu, pocznie si\'ea chwia\'e6
- wtedy jej ostrze bez trudu odnajdzie drog\'ea do serca.
\par Zerkn\'ea\'b3a w bok i ujrza\'b3a, \'bfe Techotl kl\'eaczy na piersi przeciwnika, pr\'f3buj\'b9c uwolni\'e6 z\~jego u\'9ccisku d\'b3o\'f1 ze sztyletem i pogr\'b9\'bfy\'e6 go w gardle le\'bf\'b9cego.
\par Pot kropli\'b3 si\'ea na czole walcz\'b9cego z ni\'b9 m\'ea\'bfa, a jego oczy p\'b3on\'ea\'b3y jak w\'eagle. Najpot\'ea\'bfniejsze uderzenia nie mog\'b3y z\'b3ama\'e6 obrony Valerii. Gor\'b9czkowo \'b3apa\'b3 powietrze i j\'b9\'b3 chybia\'e6. Post\'b9pi
\'b3a krok do ty\'b3u, by go sprowokowa\'e6 - i poczu\'b3a, \'bfe uda jej znalaz\'b3y si\'ea w\~\'bfelaznym u\'9ccisku. Zapomnia\'b3a o rannym, spoczywaj\'b9cym na posadzce...
\par Podni\'f3s\'b3 si\'ea by\'b3 na kolana i obur\'b9cz u\'b3api\'b3 nogi dziewczyny, jego za\'9c kompan zaskrzecza\'b3 triumfalnie i pocz\'b9\'b3 zachodzi\'e6 Valeri\'ea od lewej strony. Gwa\'b3townymi ruchami pr\'f3bowa\'b3a si\'ea wyrwa\'e6, na pr\'f3\'bf
no jednak. Mog\'b3aby si\'ea uwolni\'e6 od przyklejonego do swych n\'f3g przeciwnika jednym kr\'f3tkim uderzeniem miecza, ale w tej samej chwili roz\'b3upa\'b3oby jej czaszk\'ea wygi\'eate ostrze ros\'b3ego wojownika. Ranny wgryza\'b3 si\'ea z\'ea
bami w jej udo jak dzika bestia.
\par Opu\'9cci\'b3a lew\'b9 r\'eak\'ea i chwyci\'b3a go za d\'b3ugie kud\'b3y, odchylaj\'b9c mu g\'b3ow\'ea do ty\'b3u, a\'bf ujrza\'b3a b\'b3ysk l\'9cni\'b9cych z\'eab\'f3w i dziko wywr\'f3cone oczy. Wrzasn\'b9\'b3 gniewnie wysoki Kotalanc i\~skoczy\'b3
, uderzaj\'b9c ca\'b3\'b9 si\'b3\'b9 ramienia. Niezgrabnie odparowa\'b3a cios tak pot\'ea\'bfny, \'bfe p\'b3aska strona jej w\'b3asnego miecza trafi\'b3a j\'b9 w czo\'b3o, a\'bf iskry ujrza\'b3a przed oczyma i zachwia\'b3a si\'ea niepewnie. Zn\'f3w wzni
\'f3s\'b3 si\'ea w g\'f3r\'ea or\'ea\'bf wroga, kt\'f3ry wyda\'b3 przy tym niski, zwierz\'eacy ryk triumfu - i nagle olbrzymia posta\'e6 wyros\'b3a za jego plecami, i piorunowo b\'b3ysn\'ea\'b3a stal. Urwa\'b3 si\'ea wrzask wojownika i pad\'b3
Kotalanc jak w\'f3\'b3 pod rze\'9fnickim toporem, a m\'f3zg prysn\'b9\'b3 z\~roz\'b3upanego do szyi czerepu.
\par }{\f76\fs24\lang1033\langfe1045\kerning24\langnp1033 - Conan! - sapn\'ea\'b3a Valeria. }{\f76\fs24\kerning24 W porywie sza\'b3u zwr\'f3ci\'b3a si\'ea ku przeciwnikowi, kt\'f3rego d\'b3ugie w\'b3osy wci\'b9\'bf dzier\'bfy\'b3a w gar\'9cci.
\par - Piekielny psie! - \'8cwisn\'ea\'b3o jej ostrze, przecinaj\'b9c powietrze w uderzeniu tak szybkim, \'bfe tylko b\'b3ysk by\'b3o wida\'e6, i bezg\'b3owe cia\'b3o osun\'ea\'b3o si\'ea na ziemi\'ea, tryskaj\'b9c fontann\'b9 krwi. Odrzuci\'b3a odr\'b9ban\'b9
g\'b3ow\'ea na \'9crodek izby.
\par - Co, u diab\'b3a, si\'ea dzieje? - Conan ze swym wielkim mieczem w d\'b3oni stan\'b9\'b3 okrakiem nad trupem ofiary, rozgl\'b9daj\'b9c si\'ea w oszo\'b3omieniu.
\par Techotl podni\'f3s\'b3 si\'ea znad drgaj\'b9cego cia\'b3a ostatniego Xotalanka, otrz\'b9saj\'b9c ze sztyletu czerwone krople. Krwawi\'b3 z g\'b3\'eabokiej rany w udzie i patrzy\'b3 na Conana szeroko rozwartymi oczyma.
\par }{\fs24\kerning24 - Co to }{\f76\fs24\kerning24 wszystko znaczy? - powt\'f3rzy\'b3 Conan, kt\'f3ry nie otrz\'b9sn\'b9\'b3 si\'ea jeszcze z\~zaskoczenia faktem, \'bfe zasta\'b3 Valeri\'ea wpl\'b9tan\'b9 w srogi b\'f3j z tymi osobliwymi lud\'9fmi, i to w\~
mie\'9ccie, jak s\'b9dzi\'b3, pustym i nie zamieszkanym.
\par Powr\'f3ciwszy z bezcelowej w\'eadr\'f3wki po g\'f3rnych komnatach i nie znalaz\'b3szy Valerii w\~izbie, w kt\'f3rej j\'b9 zostawi\'b3, pod\'b9\'bfy\'b3 za bitewnym ha\'b3asem, co dotar\'b3 do jego zaskoczonych uszu.
\par - Pi\'ea\'e6 martwych ps\'f3w! - wykrzykiwa\'b3 Techotl, kt\'f3rego p\'b3on\'b9ce oczy odbija\'b3y szata\'f1skie uniesienie. - Pi\'eaciu ubitych! Pi\'ea\'e6 purpurowych \'e6wiek\'f3w na czarn\'b9 kolumn\'ea! O,\~dzi\'eaki wam, bogowie krwi!
\par Wysoko uni\'f3s\'b3 dr\'bf\'b9ce d\'b3onie, a potem z obliczem demona oplu\'b3 cia\'b3a wrog\'f3w i\~podepta\'b3 ich twarze, ta\'f1cz\'b9c z upiornej uciechy.
\par Jego \'9cwie\'bfo pozyskani sprzymierze\'f1cy patrzyli na\'f1 w os\'b3upieniu, a Conan zapyta\'b3 w\~j\'eazyku aquilo\'f1skim:
\par - Kim\'bfe jest ten szaleniec?
\par Valeria wzruszy\'b3a ramionami.
\par - Powiada, \'bfe zw\'b9 go Techotl. Poj\'ea\'b3am z tego, co papla\'b3, \'bfe jego lud mieszka po jednej stronie tego zwariowanego grodu, a ci tam, po drugiej. Mo\'bfe lepiej z nim p\'f3jd\'9fmy. Przynajmniej jest przyjazny, a \'f3
w drugi klan, widno, nie jest.
\par Techotl przesta\'b3 ta\'f1cowa\'e6 i s\'b3ucha\'b3, g\'b3ow\'ea przechyliwszy na bok na podobie\'f1stwo psa, a triumf walczy\'b3 o lepsze ze strachem w jego szpetnym obliczu.
\par - Teraz uchod\'9fmy - szepn\'b9\'b3. - Dokonali\'9cmy do\'9c\'e6. Pi\'ea\'e6 martwych ps\'f3w! Dobrze przyjmie was m\'f3j lud! Uhonoruje! Ale odejd\'9fmy! Daleko jest do Tecuhltli. W ka\'bfdej chwili mog\'b9 Kotalankowie nadci\'b9gn\'b9\'e6
w sile zbyt wielkiej, nawet na oba wasze miecze!
\par - Prowad\'9f! - mrukn\'b9\'b3 Conan.
\par W oka mgnieniu wst\'b9pi\'b3 Techotl na schody wiod\'b9ce ku galerii, daj\'b9c im znak, by pod\'b9\'bfali jego \'9cladem, co te\'bf uczynili, krocz\'b9c szybko, aby nie straci\'e6 go z oczu. Gdy osi\'b9gn\'eali galeri\'ea, wpad\'b3
w drzwi po stronie zachodniej i prowadzi\'b3 przez amfilad\'ea komnat, o\'9cwietlanych przez okienka }{\fs24\kerning24 w suficie lub ogniste kamienie.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - C\'f3\'bf za osobliwe miejsce! - wymamrota\'b3a Valeria pod nosem. - O co w tym wszystkim idzie?
\par - Crom wie! - odrzek\'b3 Conan. - Chociem widzia\'b3 ludzi jego rasy. \'afywi\'b9 na brzegach Jeziora Zuad, u gra- nic Kush. To jaki\'9c rodzaj skundlonych Stygijczyk\'f3w, przemieszanych z\~innym narodem, co ze wschodu przyby\'b3 do Stygii par\'ea
setek lat temu i zosta\'b3 wch\'b3oni\'eaty. Zw\'b9 ich Tlazitlanami. Ale got\'f3wem si\'ea za\'b3o\'bfy\'e6, \'bfe nie oni wznie\'9cli to miasto.
\par Nie wygl\'b9da\'b3o na to, by zmniejsza\'b3 si\'ea l\'eak Techotla w miar\'ea jak oddalali si\'ea od komnaty, w kt\'f3rej pozostawili trupy. Wci\'b9\'bf odwraca\'b3 g\'b3ow\'ea nas\'b3uchuj\'b9c, czy nie odezw\'b9 si\'ea g\'b3osy pogoni, i z czujnym nat
\'ea\'bfeniem wpatrywa\'b3 si\'ea w ka\'bfde mijane drzwi.
\par Mimo woli dr\'bfa\'b3a i Valeria. Nie ba\'b3a si\'ea ludzi. Ale osobliwa posadzka pod stopami, niesamowite klejnoty nad g\'b3ow\'b9, zg\'easzczaj\'b9ce jeszcze swym \'9cwiat\'b3em przyczajone pod sklepieniem cienie, i tajemnicze l\'ea
ki ich przewodnika, budzi\'b3y w jej sercu nienazwan\'b9 obaw\'ea, poczucie skrytego, nieludzkiego niebezpiecze\'f1stwa.
\par - Mog\'b9 by\'e6 mi\'eadzy nami a Tecuhltli - wyszepta\'b3 w pewnej chwili Techotl. - Baczy\'e6 musimy, czy za\'9c nie przysposobili zasadzki!
\par - A czemu\'bf to nie wyleziemy z tego piekielnego pa\'b3acu, by dalej pod\'b9\'bfa\'e6 ulicami? - spyta\'b3a Valeria.
\par - Nie ma ulic w Xuchotl - odrzek\'b3. - Ani plac\'f3w, ani podw\'f3rc\'f3w. Ca\'b3e miasto zbudowane jest na kszta\'b3t olbrzymiego pa\'b3acu pod jednym, wielkim dachem. Ulic\'b9 nazwa\'e6 by najwy\'bfej mo\'bfna Wielk\'b9 Sal\'ea, co przecina gr\'f3
d od bramy p\'f3\'b3nocnej do po\'b3udniowej. Bramy miejskie to jedyne wrota otwarte na \'9cwiat, ale \'bfyj\'b9cy cz\'b3ek nie przekroczy\'b3 ich od lat pi\'ea\'e6dziesi\'eaciu.
\par - Jak za\'9c d\'b3ugo wy tu mieszkacie? - zapyta\'b3 Conan.
\par - Jam urodzi\'b3 si\'ea w Tecuhltli trzydzie\'9cci pi\'ea\'e6 lat temu. Nigdym nogi za miastem nie postawi\'b3. Na mi\'b3o\'9c\'e6 bog\'f3w, id\'9fmy cicho! Te sale pe\'b3ne by\'e6 mog\'b9 przyczajonych demon\'f3
w. Olmec opowie wam wszystko, gdy dotrzemy do Tecuhltli.
\par W ciszy tedy sun\'eali po komnatach, a zielone kamienie ogniste migota\'b3y nad ich g\'b3owami i pod stopami \'bfarzy\'b3a si\'ea posadzka, a\'bf zda\'b3o si\'ea Valerii, \'bfe mkn\'b9 oto przez czelu\'9ccie piekielne, wiedzeni przez ciemnosk\'f3rego, kud
\'b3atego goblina.
\par Gdy przekraczali nad miar\'ea szerok\'b9 komnat\'ea, kaza\'b3 im si\'ea Conan zatrzyma\'e6. Jego \'e6wiczony w dziczy s\'b3uch ostrzejszy by\'b3 nawet od s\'b3uchu Techotla, wykszta\'b3conego przecie przez lata walk w owych cichy}{\fs24\kerning24
ch korytarzach.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Po prawdzie my\'9clisz, \'bfe wrogowie twoi mog\'b9 by\'e6 przed nami gotuj\'b9c zasadzk\'ea?
\par - Skradaj\'b9 si\'ea po tych izbach przez ca\'b3y czas - odrzek\'b3 Techotl - tak, jak i my. Sale i\~komnaty mi\'eadzy Tecuhltli a Kotalanc spornym s\'b9 obszarem i nikt nimi nie w\'b3ada. Zwiemy je Salami Milczenia. Czemu za\'9c pytasz?
\par - Bo ludzie s\'b9 w komnacie przed nami - odrzek\'b3 Conan. - S\'b3ysza\'b3em brz\'eakni\'eacie stali o\~kamie\'f1.
\par Zn\'f3w dreszcze chwyci\'b3y Techotla, kt\'f3ry szcz\'eaki musia\'b3 zewrze\'e6, by nie stuka\'b3y mu z\'eaby.
\par - A mo\'bfe to twoi kompani - zasugerowa\'b3a Valeria.
\par - Lepiej nie sprawdza\'e6 - rzuci\'b3 i skoczy\'b3 jak d\'9fgni\'eaty no\'bfem. Skr\'eaci\'b3 w bok i da\'b3 nura w drzwi komnaty, z kt\'f3rej w d\'f3\'b3 wiod\'b3y schody z ko\'9cci s\'b3oniowej.
\par - Prowadz\'b9 do nie o\'9cwietlonego korytarza w dole! - sykn\'b9\'b3, a wielkie krople potu wyst\'b9pi\'b3y mu na czo\'b3o. - Tam te\'bf mog\'b9 si\'ea czai\'e6. Mo\'bfe to wszystko fortel, by na d\'f3\'b3 nas zwabi\'e6. Wszelako wierzmy, \'bfe na g\'f3
rze przy- gotowali pu\'b3apk\'ea. Teraz szybko!
\par Cicho jak duchy zbiegli po schodach i stan\'eali przed wej\'9cciem do korytarza czarnego jak noc. Chwil\'ea nas\'b3uchiwali, a potem wtopili si\'ea w mrok. Sk\'f3ra na plecach Valerii pokry\'b3a si\'ea g\'easi\'b9 sk\'f3rk\'b9, gdy zda\'b3o si\'ea
dziewczynie, \'bfe lada chwila zatonie w nich miecz. Tylko \'bfelazne palce Conana na jej ramieniu \'9cwiadczy\'b3y o cielesnej obecno\'9cci towarzyszy. Mniej czynili ha\'b3asu ni\'bf koty. Ciemno\'9c\'e6 by\'b3a absolutna. Jedn\'b9 wyci\'b9gni\'eat\'b9
d\'b3oni\'b9 dotyka\'b3a Valeria \'9cciany, od czasu do czasu wyczuwaj\'b9c drzwi. Korytarz zdawa\'b3 si\'ea nie mie\'e6 ko\'f1ca.
\par Nagle zelektryzowa\'b3 ich d\'9fwi\'eak dobiegaj\'b9cy z ty\'b3u. Nowy dreszcz przebieg\'b3 Valeri\'ea, gdy rozpozna\'b3a odg\'b3os, jaki wydaj\'b9 ostro\'bfnie otwierane drzwi. Jacy\'9c ludzie weszli w korytarz za ich plecami. I w tym momencie potkn\'ea
\'b3a si\'ea Valeria o ludzk\'b9 czaszk\'ea, kt\'f3ra potoczy\'b3a si\'ea po pod\'b3odze z g\'b3o\'9cnym stukiem.
\par - Biegiem! - wrzasn\'b9\'b3 Techotl z nut\'b9 histerii w g\'b3osie i ju\'bf by\'b3 daleko, p\'eadz\'b9c w d\'f3\'b3 korytarza niczym duch.
\par Zn\'f3w poczu\'b3a Valeria, jak unosi j\'b9 Conan do g\'f3ry i wlecze w \'9clad za oddalaj\'b9cym si\'ea przeciwnikiem. Nie lepiej ni\'bf ona widzia\'b3 w ciemno\'9cciach, ale wiedziony swym instynktem, nie myli\'b3 drogi. Bez jego pomocy dawno by upad
\'b3a albo zderzy\'b3a si\'ea ze \'9ccian\'b9. Biegli, a za nimi coraz bli\'bfej s\'b3ycha\'e6 by\'b3o uderzenia st\'f3p \'9ccigaj\'b9cych ich ludzi. Nagle Techotl wrzasn\'b9\'b3:
\par - Schody! Za mn\'b9! Och, szybko!
\par Z ciemno\'9cci wychyn\'ea\'b3o jego rami\'ea i chwytaj\'b9c d\'b3o\'f1 Valerii, pomog\'b3o jej utrzyma\'e6 r\'f3wnowag\'ea, gdy zachwia\'b3a si\'ea na jednym ze stopni. Na po\'b3y niesiona, na po\'b3y ci\'b9gni\'eata, pi\'ea\'b3a si\'ea w g\'f3r\'ea
spiralnych schod\'f3w. W pewnym momencie pu\'9cci\'b3 j\'b9 Conan i odwr\'f3ciwszy si\'ea, j\'b9\'b3 nas\'b3uchiwa\'e6, m\'f3wi\'b3 mu bowiem s\'b3uch i instynkt, \'bfe wrogowie siedz\'b9 ju\'bf niemal na ich karkach. A nie wszystkie d\'9fwi\'ea
ki pochodzi\'b3y od biegn\'b9cych, ludzkich st\'f3p!
\par Co\'9c pe\'b3z\'b3o po schodach, wi\'b3o si\'ea, szura\'b3o, mro\'bf\'b9c sw\'b9 obecno\'9cci\'b9 powietrze. Ci\'b9\'b3 Conan ogromnym mieczem i poczu\'b3, \'bfe przecina ostrze co\'9c, co cia\'b3em mog\'b3o by\'e6 i ko\'9cci\'b9, by zaton\'b9\'e6
wreszcie w stopniu. Poczu\'b3 dotyk na stopie, zimny jak mu\'9cni\'eacie mrozu, a potem ciemno\'9c\'e6 w dole rozdar\'b3y przera\'bfaj\'b9ce uderzenia i konwulsje, i krzykn\'b9\'b3 cz\'b3owiek w agonii.
\par Pomkn\'b9\'b3 Conan w g\'f3r\'ea i wpad\'b3 w drzwi, ku kt\'f3rym wiod\'b3y schody.
\par Techotl i Valeria byli ju\'bf po drugiej stronie, a gdy do\'b3\'b9czy\'b3 do nich Cymmeryjczyk, Techotl zatrzasn\'b9\'b3 drzwi i zasun\'b9\'b3 rygiel - pierwszy rygiel, jaki zauwa\'bfy\'b3 Conan, odk\'b9d przekroczyli bram\'ea grodu.
\par Przeci\'eali dobrze o\'9cwietlon\'b9 komnat\'ea, kiedy za\'9c j\'b9 opuszczali, odwr\'f3ci\'b3 si\'ea Conan do ty\'b3u i dostrzeg\'b3, \'bfe drzwi uginaj\'b9 si\'ea i trzeszcz\'b9, jakby napierano na nie z wielk\'b9 si\'b3\'b9. Cho\'e6 Techotl nie zwolni
\'b3 ani nie zaniecha\'b3 ostro\'bfno\'9cci, zdawa\'b3 si\'ea by\'e6 pewniejszym siebie. Sprawia\'b3 wra\'bfenie cz\'b3owieka, kt\'f3ry dotar\'b3 na znajome obszary i wie, \'bfe przyjaciele s\'b9 w\~zasi\'eagu g\'b3osu.
\par Conan wszelako na powr\'f3t obudzi\'b3 w nim przera\'bfenie, gdy zapyta\'b3:
\par - C\'f3\'bf to by\'b3o za bydl\'ea, kt\'f3rem ci\'b9\'b3 na schodach?
\par - Jaki\'9c Xotalank - odrzek\'b3 Techotl, nie ogl\'b9daj\'b9c si\'ea za siebie. - M\'f3wi\'b3em ci, \'bfe sale roj\'b9 si\'ea od nich.
\par - To nie by\'b3 cz\'b3owiek - mrukn\'b9\'b3 Conan. - To co\'9c pe\'b3za\'b3o i zimne by\'b3o jak l\'f3d. My\'9cl\'ea, \'bfem je przeci\'b9\'b3 na dzwona. Spad\'b3o na ludzi pod\'b9\'bfaj\'b9cych z ty\'b3u i chyba zgniot\'b3o jednego w\~\'9c
miertelnych konwulsjach.
\par Drgn\'ea\'b3a g\'b3owa Techotla i spopiela\'b3o jego oblicze. Gwa\'b3townie przyspieszy\'b3 kroku.
\par - Pe\'b3zacz to by\'b3! Potw\'f3r, kt\'f3rego z katakumb wezwali na pomoc! Czym jest, nie wiemy, ale\'9cmy znajdowali ludzi okrutnie przeze\'f1 zmasakrowanych. W imi\'ea Seta, pospieszajmy! Je\'9cli pu\'9ccili go naszym \'9cladem, goni\'e6 nas b\'ea
dzie do samych wr\'f3t Tecuhltli!
\par - W\'b9tpi\'ea - mrukn\'b9\'b3 Conan. - Nielicho \'bfem go na schodach drasn\'b9\'b3.
\par - Spieszmy! Spieszmy! - j\'eacza\'b3 Techotl.
\par Przemkn\'eali przez kilka roz\'9cwietlonych zielono komnat, przekroczyli obszern\'b9 sal\'ea i\~zatrzymali si\'ea przed gigantycznymi wrotami z br\'b9zu.
\par - Tecuhltli - powiedzia\'b3 Techotl.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\fs28\kerning24 3. LUD WIECZNEJ ZEMSTY
\par }\pard \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 Techotl waln\'b9\'b3 zaci\'9cni\'eatym ku\'b3akiem w br\'b9zowe wrota i zaraz potem stan
\'b9\'b3 bokiem, by m\'f3c zerka\'e6 do ty\'b3u na d\'b3ug\'b9 sie\'f1.
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76\fs24\kerning24 - Ubijano tu ludzi, kt\'f3rzy ju\'bf za bezpiecznych si\'ea mieli - wyja\'9cni\'b3.
\par - Czemu nie otwieraj\'b9? - zapyta\'b3 Conan.
\par - Patrz\'b9 na nas przez Oko - odrzek\'b3 Techotl. - Zaskoczy\'b3 ich wasz widok. - Podni\'f3s\'b3 g\'b3os i zawo\'b3a\'b3: - Rozewrzyj bram\'ea, Excelanie! To ja, Techotl, ze mn\'b9 za\'9c s\'b9 przyjaciele z\~wielkiego \'9cwiata za lasami!... Otworz\'b9
- upewnia\'b3 sprzymierze\'f1c\'f3w.
\par - Tedy niechaj si\'ea lepiej spiesz\'b9 - rzek\'b3 Conan ponuro. - Co\'9c s\'b3ysz\'ea, pe\'b3znie po korytarzach, tam, przed sieni\'b9.
\par Spopiela\'b3o zn\'f3w oblicze Techotla, kt\'f3ry j\'b9\'b3 b\'eabni\'e6 pi\'ea\'9cciami we wrota, wrzeszcz\'b9c - Otw\'f3rzcie, g\'b3upcy, otw\'f3rzcie! Pe\'b3zacz nas goni!
\par T\'b3uk\'b3 jeszcze i krzycza\'b3, gdy bezszelestnie rozwar\'b3y si\'ea odrzwia, ukazuj\'b9c wej\'9ccie przegrodzone ci\'ea\'bfkim \'b3a\'f1cuchem, sponad kt\'f3rego b\'b3yska\'b3y ostrza w\'b3\'f3czni i czujnie spogl\'b9da\'b3y srogie oczy. Potem \'b3a
\'f1cuch opad\'b3 i Techotl, gor\'b9czkowo wczepiwszy si\'ea w\~ramiona przyjaci\'f3\'b3, dos\'b3ownie przewl\'f3k\'b3 ich przez pr\'f3g. Szybkie spojrzenie, kt\'f3re rzuci\'b3 Conan przez rami\'ea, nim zatrzasn\'ea\'b3y si\'ea wrota, ukaza\'b3o mu mglist
\'b9 perspektyw\'ea sieni, a w jej kra\'f1cu niewyra\'9fnie zarysowany w\'ea\'bfowy kszta\'b3t, pe\'b3zn\'b9cy wolno i ci\'ea\'bfko. Ogromne matowe cielsko wylewa\'b3o si\'ea z drzwi, a odra\'bfaj\'b9cy, krwawy \'b3eb chwia\'b3 si\'ea niepewnie...
\par Gdy znale\'9fli si\'ea w kwadratowej komnacie, stra\'bfnicy zasun\'eali ci\'ea\'bfkie rygle i\~zabezpieczyli wrota \'b3a\'f1cuchem. A wrota owe uczynione by\'b3y tak, by wytrzyma\'e6 trudy obl\'ea\'bfenia.
\par Stra\'bfnik\'f3w za\'9c by\'b3o czterech, tej samej ciemnosk\'f3rej i prostow\'b3osej rasy co Techotl, zbrojnych we w\'b3\'f3cznie i przywieszone u bok\'f3w miecze. W \'9ccianie obok bramy tkwi\'b3 skomplikowany system zwierciade\'b3 tak ustawionych, \'bf
e przez w\'b9sk\'b9 szczelin\'ea w murze wype\'b3nion\'b9 krystaliczn\'b9 substancj\'b9 mo\'bfna by\'b3o wyziera\'e6 na zewn\'b9trz, nie b\'ead\'b9c samemu widzianym. S\'b9dzi\'b3 Conan, \'bfe to wspomniane przez Techotla Oko.
\par Stra\'bfnicy z wielkim zdziwieniem spogl\'b9dali na przybysz\'f3w, me zadaj\'b9c wszelako \'bfadnych pyta\'f1, a i Techotl nic rzec im nie raczy\'b3. Porusza\'b3 si\'ea teraz z tak\'b9 pewno\'9cci\'b9 siebie, jakby w chwili przekraczania progu spad\'b3 ze
\'f1 p\'b3aszcz l\'eaku i niezdecydowania.
\par - Chod\'9fcie! - pospiesza\'b3 swych nowych przyjaci\'f3\'b3, ale Conan obejrza\'b3 si\'ea na wrota.}{\fs24\kerning24
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Co za\'9c z tymi, kt\'f3rzy nas \'9ccigali? Nie b\'ead\'b9 bramy szturmowa\'e6?
\par Techotl pokr\'eaci\'b3 g\'b3ow\'b9.
\par - Wiedz\'b9, \'bfe nie w ich mocy rozbicie Bramy Or\'b3a. Umkn\'b9 do Kotalanc ze swym pe\'b3zaj\'b9cym diab\'b3em. Chod\'9fcie, zawiod\'ea was do w\'b3adc\'f3w Tecuhltli.
\par Jeden ze stra\'bfnik\'f3w rozwar\'b3 przed nimi drzwi na wprost wr\'f3t, kt\'f3rymi przybyli: znale\'9fli si\'ea w korytarzu, kt\'f3ry podobnie wszystkim izbom na tym poziomie rozja\'9cniony by\'b3 przez \'8cwietliki i grona migaj\'b9
cych kamieni. Tu wszelako, inaczej ni\'bf w pomieszczeniach, przez kt\'f3re w\'eadrowali, nie brak\'b3o oznak zamieszkania. Aksamitne tkaniny zwiesza\'b3y si\'ea ze l\'9cni\'b9cych jaspisowych \'9ccian, bogate kobierce spoczywa\'b3
y na purpurowej posadzce, kar\'b3a za\'9c, \'b3awy i sofy z ko\'9cci s\'b3oniowej wy\'9ccie\'b3ane by\'b3y mi\'eakkimi at\'b3asowymi poduchami.
\par Korytarz ko\'f1czy\'b3 si\'ea zdobnymi drzwiami, kt\'f3rych nie strzeg\'b3 \'bfaden wojownik. Bez ceregieli pchn\'b9\'b3 owe drzwi Techotl i wprowadzi\'b3 przyjaci\'f3\'b3 do obszernej komnaty, gdzie trzydzie\'9cci mo\'bfe os\'f3b, ciemnosk\'f3rych m\'ea
\'bf\'f3w i niewiast, spoczywaj\'b9cych na at\'b3asowych \'b3o\'bfach, zerwa\'b3o si\'ea z okrzykami }{\fs24\kerning24 zdziwienia.
\par }{\f76\fs24\kerning24 M\'ea\'bfczy\'9fni, z wyj\'b9tkiem jednego, byli podobni do Techotla, za\'9c kobietom, lubo ciemnosk\'f3rym i dzikookim, nie brak\'b3o swego rodzaju mrocznej urody. Odziane by\'b3y w\~sanda\'b3ki, z\'b3ote staniki i sk\'b9
pe jedwabne sp\'f3dnice, przewi\'b9zane haftowanymi z\'b3oci\'9ccie szarfami; czarne w\'b3osy, r\'f3wno przy- ci\'eate na wysoko\'9cci ramion, sp\'b3ywa\'b3y spod srebrnych diadem\'f3w.
\par Siedziska z ko\'9cci s\'b3oniowej ustawione na jaspisowym postumencie zajmowa\'b3a para r\'f3\'bfni\'b9ca si\'ea nieco od wszystkich obecnych w komnacie. Olbrzymi m\'b9\'bf o niebywale szerokiej piersi i byczym karku w przeciwie\'f1stwie do pozosta\'b3
ych m\'ea\'bfczyzn nosi\'b3 brod\'ea, stalowoczarn\'b9 i g\'east\'b9, kt\'f3ra opada\'b3a niemal do szerokiego pasa. Odziany by\'b3 w szat\'ea z\~purpurowego jedwabiu, co za ka\'bfdym ruchem w\'b3a\'9cciciela innym po\'b3yskiwa\'b3
a odcieniem; jeden z szerokich r\'eakaw\'f3w, podwini\'eaty do \'b3okcia, ukazywa\'b3 nabite w\'ea\'9flastymi mi\'ea\'9cniami przedrami\'ea. Skrzy\'b3y si\'ea klejnoty, kt\'f3rymi usiana by\'b3a podtrzymuj\'b9ca jego krucze w\'b3osy przepaska.
\par Siedz\'b9ca u jego boku niewiasta zerwa\'b3a si\'ea ze zd\'b3awionym okrzykiem na widok przybysz\'f3w i ledwie spojrzawszy na Conana, utkwi\'b3a p\'b3on\'b9cy wzrok w Valerii. By\'b3a wysoka, gibka - i najpi\'eakniejsza w ca\'b3
ej komnacie. Odziana jeszcze oszcz\'eadniej ni\'bf inne niewiasty, miast sp\'f3dnicy nosi\'b3a po prostu dwa skrawki z\'b3otopurpurowej materii, z przodu i z ty\'b3u podtrzymywane pasem, si\'eagaj\'b9ce za\'9c po- ni\'bfej kolan. Staniczek i diadem zdobi
\'b3y mnogie brylanty. I tylko w jej oczach, jedynej z ciemnosk\'f3rego ludu, nie czai\'b3 si\'ea b\'b3ysk szale\'f1stwa.
\par Wydawszy okrzyk nic wi\'eacej nie rzek\'b3a i tylko sta\'b3a w napi\'eaciu, z zaci\'9cni\'eatymi d\'b3o\'f1mi, wpatruj\'b9c si\'ea w Valeri\'ea.
\par M\'b9\'bf na tronie z ko\'9cci s\'b3oniowej ani drgn\'b9\'b3.
\par - Ksi\'b9\'bf\'ea Olmeku - ozwa\'b3 si\'ea Techotl, chyl\'b9c si\'ea w pok\'b3onie i szeroko rozk\'b3adaj\'b9c ramiona o zwr\'f3conych ku g\'f3rze d\'b3oniach. - Przywiod\'b3em sprzymierze\'f1c\'f3w z ziem za lasami. W Komnacie Tezcoti P\'b3on\'b9
cy Czerep ubi\'b3 Chicmeka, mego towarzysza...
\par - P\'b3on\'b9cy Czerep! - dr\'bf\'b9cy, l\'eakliwy szept przebieg\'b3 po izbie.
\par - A tak! Przyby\'b3em i ujrza\'b3em le\'bf\'b9cego z poder\'bfni\'eatym gard\'b3em Chicmeka. I nimem zd\'b9\'bfy\'b3 czmychn\'b9\'e6, dopad\'b3 mnie P\'b3on\'b9cy Czerep, a kiedym na\'f1 spojrza\'b3, krew moja zastyg\'b3a jak l\'f3d i stopnia\'b3
szpik w moich ko\'9cciach. Anim m\'f3g\'b3 walczy\'e6, ani ucieka\'e6. Tylko na cios mog\'b3em oczekiwa\'e6. I wtedy przyby\'b3a ta bia\'b3osk\'f3ra niewiasta i zar\'b9ba\'b3a go swym mieczem, i patrzcie! - pies to by\'b3 tylko z Xotalanc, ze sk\'f3r\'b9
wymalowan\'b9 na bia\'b3o, z \'bfyw\'b9 czaszk\'b9 ; staro\'bfytnego czarnoksi\'ea\'bfnika wetkni\'eat\'b9 na \'b3eb! Teraz w stu kawa\'b3kach le\'bfy czerep, a pies, co go nosi\'b3, trupem jest tylko!
\par Nieopisana okrutna uciecha brzmia\'b3a w ostatnich s\'b3owach i odbi\'b3y j\'b9 echem niskie, dzikie okrzyki cisn\'b9cych si\'ea wok\'f3\'b3 s\'b3uchaczy.
\par - To jeszcze nie koniec! - wrzasn\'b9\'b3 Techotl. - Wi\'eacej wam powiem. Kiedym rozmawia\'b3 z niewiast\'b9, czterech nas napad\'b3o Xotalank\'f3w! Jednegom zak\'b3u\'b3 - rana zieje w\~mym udzie, by za\'9cwiadczy\'e6, jak okrutny to by\'b3 b\'f3j. Dw
\'f3ch zabi\'b3a ona. Ale mocno nas ju\'bf przyciskali, gdy ten m\'b9\'bf w\'b3\'b9czy\'b3 si\'ea do walki i czwartemu \'b3eb rozszczepi\'b3! A tak! Pi\'ea\'e6 szkar\'b3atnych \'e6wiek\'f3w wbitych b\'eadzie w s\'b3up zemsty!
\par Ukaza\'b3 wznosz\'b9c\'b9 si\'ea za wywy\'bfszeniem czarn\'b9 hebanow\'b9 kolumn\'ea. Setki czerwonych punkt\'f3w pstrzy\'b3y jej i wypolerowan\'b9 powierzchni\'ea - jasnoszkar\'b3atne \'b3by wielkich miedzianych \'e6wiek\'f3w wbitych w czarne drewno.
\par - Pi\'ea\'e6 czerwonych \'e6wiek\'f3w za pi\'ea\'e6 xotala\'f1skich \'bfywot\'f3w! - radowa\'b3 si\'ea Techotl, a\~okropna uciecha maluj\'b9ca si\'ea na twarzach s\'b3uchaczy odbiera\'b3a im ludzki poz\'f3r.
\par - Kim s\'b9 ci ludzie? - spyta\'b3 Olmec g\'b3osem niskim jak dobiegaj\'b9cy z oddali ryk bawo\'b3u. Nikt z ludu Xuchotl nie m\'f3wi\'b3 g\'b3o\'9cno. By\'b3o tak, jakby wch\'b3on\'eali w swe dusze wieczn\'b9 cisz\'ea pustych komnat i bezludnych sal.
\par - Jestem Conan, Cymmeryjczyk - odrzek\'b3 barbarzy\'f1ca kr\'f3tko. - A ta niewiasta to Valeria z Czerwonego Bractwa, aquilo\'f1ska piratka. Jeste\'9cmy dezerterami z armii na granicach Darfaru, daleko na p\'f3\'b3nocy, i pragniemy dotrze\'e6 do wybrze
\'bfy.
\par Kobieta na wywy\'bfszeniu pocz\'ea\'b3a m\'f3wi\'e6 g\'b3o\'9cno i szybko:
\par - Nigdy nie dotrzecie do wybrze\'bfa! Nie masz ucieczki z Xuchotl! Reszt\'ea \'bfywota sp\'eadzicie w tym mie\'9ccie!
\par - Co masz na my\'9cli? - warkn\'b9\'b3 Cymmeryjczyk, k\'b3ad\'b9c d\'b3o\'f1 na r\'eakoje\'9cci miecza i\~staj\'b9c tak, by mie\'e6 przed oczyma ca\'b3\'b9 komnat\'ea. - Zali powiadasz, \'bfe\'9cmy wi\'ea\'9fniami?
\par - Tego na my\'9cli nie mia\'b3a - wtr\'b9ci\'b3 Olmec. - Przyjaci\'f3\'b3mi waszymi jeste\'9cmy. Nie zatrzymamy was wbrew woli. Atoli l\'eakam si\'ea, \'bfe pewne okoliczno\'9cci uniemo\'bfliwi\'b9 wam opuszczenie Xuchotl.
\par Zerkn\'b9\'b3 na Valeri\'ea i szybko opu\'9cci\'b3}{\fs24\kerning24 wzrok.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Ta niewiasta - rzek\'b3 - to Tascela, ksi\'ea\'bfniczka Tecuhltl\'f3w. Teraz niechaj strawa i jad\'b3o zostan\'b9 podane naszym go\'9cciom, bez w\'b9tpienia bowiem s\'b9 g\'b3odni i strudzeni d\'b3ug\'b9 drog\'b9.
\par Ukaza\'b3 st\'f3\'b3 z ko\'9cci s\'b3oniowej, przy kt\'f3rym, wymieniwszy ukradkowe spojrzenia, zasiedli awanturnicy. Cymmeryjczyk by\'b3 pe\'b3en podejrze\'f1: jego srogie b\'b3\'eakitne oczy nieustannie omiata\'b3y komnat\'ea, a miecz spoczywa\'b3
na podor\'eadziu. Wszelako zaproszenie do picia i jedzenia rzadko kwitowa\'b3 odmow\'b9.
\par I coraz cz\'ea\'9cciej przyci\'b9ga\'b3a jego wzrok Tascela, kt\'f3ra jednak z uporem wpatrywa\'b3a si\'ea w bia\'b3osk\'f3r\'b9 towarzyszk\'ea Conana.
\par Techotl, kt\'f3ry strz\'eapem jedwabiu owin\'b9\'b3 by\'b3 zranion\'b9 nog\'ea, zasiad\'b3 do sto\'b3u, aby s\'b3u\'bfy\'e6 swym przyjacio\'b3om, poczytuj\'b9c to sobie najwyra\'9fniej za przywilej i wyr\'f3\'bfnienie. Uwa\'bfnie ogl\'b9da\'b3 jad\'b3
o i napitek przynoszone w z\'b3otych naczyniach i p\'f3\'b3miskach, kosztuj\'b9c wszystkiego, nim poda\'b3 go\'9cciom. Gdy jedli, Olmec w milczeniu siedzia\'b3 na swym tronie z\~ko\'9cci s\'b3oniowej, obserwuj\'b9
c ich spod szerokich czarnych brwi. Obok, z \'b3okciami wspartymi na kolanach i podbr\'f3dkiem w d\'b3oniach, siedzia\'b3a Tascela. Jej ciemne, tajemnicze oczy p\'b3on\'b9ce osobliwym \'9cwiat\'b3em ani na chwil\'ea nie odrywa\'b3y si\'ea od spr\'ea\'bf
ystej postaci Valerii. Za tronem ksi\'ea\'bfniczki ciemnosk\'f3ra, pos\'eapna lecz urodziwa dziewczyna powoli porusza\'b3a wachlarzem ze strusich pi\'f3r.
\par Na straw\'ea sk\'b3ada\'b3y si\'ea egzotyczne owoce, nie znane w\'eadrowcom, lecz smakowite, do picia za\'9c podano lekkie czerwone wino o nader ostrym posmaku.
\par - Przybyli\'9ccie z daleka - ozwa\'b3 si\'ea w ko\'f1cu Olmec. - Czyta\'b3em ksi\'eagi naszych ojc\'f3w. Aquilonia dalej le\'bfy ni\'bf ziemie Stygijczyk\'f3w i\~Shemit\'f3w, za kr\'f3lestwami Argos i Zingara; Cimmeria za\'9c jeszcze jest dalej ni\'bf
Aquilonia.
\par - W\'b3\'f3cz\'eagowsk\'b9 oboje mamy natur\'ea - odrzek\'b3 Conan beztrosko.
\par - Atoli jake\'9ccie przedostali si\'ea przez puszcz\'ea, poj\'b9\'e6 \'bfadn\'b9 miar\'b9 nie mog\'ea - ci\'b9gn\'b9\'b3 Olmec. - W dniach dawno minionych tysi\'b9c woj\'f3w ledwie przebi\'b3o si\'ea przez jej niebezpiecze\'f1stwa.
\par - Napotkali\'9cmy po prawdzie kusonogie okropie\'f1stwo, s\'b3onia rozmiarem przenosz\'b9ce - rzek\'b3 oboj\'eatnie Conan, wyci\'b9gaj\'b9c przed siebie kielich, kt\'f3ry Techotl nape\'b3ni\'b3 z wyra\'9fn\'b9 przyjemno\'9cci\'b9 - ale kiedy\'9c
my je ubili, \'bfadne wi\'eacej nie spotka\'b3y nas k\'b3opoty.
\par Karafka z winem wysun\'ea\'b3a si\'ea z d\'b3oni Techotla i rozbi\'b3a si\'ea na posadzce. Spopiela\'b3a jego ciemna sk\'f3ra. Olmec zerwa\'b3 si\'ea na nogi i zna\'e6 by\'b3o, \'bfe r\'f3wnie\'bf pozosta\'b3ych przej\'ea\'b3
a groza, wydali bowiem niskie sapni\'eacie l\'eaku i zaskoczenia. Niekt\'f3rzy opadli na kolana, jakby nogi nie mog\'b3y utrzyma\'e6 ci\'ea\'bfaru cia\'b3a. Tylko Tascela zachowywa\'b3a si\'ea tak, jakby nic do niej nie dociera\'b3o. Conan rozgl\'b9da\'b3
si\'ea oszo\'b3omiony.
\par - W czym rzecz? - spyta\'b3. - Na co si\'ea tak gapicie?
\par - Ty... ty zabi\'b3e\'9c boga-smoka?
\par - Boga? Smoka ubi\'b3em. Bo niby czemu nie? Ze\'bfre\'e6 nas pr\'f3bowa\'b3.
\par - Ale smoki s\'b9 nie\'9cmiertelne! - wykrzykn\'b9\'b3 Olmec. - Jeden drugiego zdolen jest pokona\'e6, ale \'bfaden cz\'b3ek nigdy smoka nie ubi\'b3! Tysi\'b9c woj\'f3w, co pod wodza naszych przodk\'f3w przedziera\'b3o si\'ea do Xuchotl, nie mog\'b3o da
\'e6 im rady! Na ich \'b3uskach miecze p\'eaka\'b3y jak ga\'b3\'b9zki!
\par - Gdyby przodkowie wasi wpadli na my\'9cl, aby pogr\'b9\'bfy\'e6 ostrza w\'b3\'f3czni w truj\'b9cym soku Jab\'b3ek Derkety - poucza\'b3 go Conan z pe\'b3nymi ustami - a potem wrazi\'e6 je w oko albo paszcz\'ea, albo inne podobne miejsce, rych\'b3o by si
\'ea przekonali, \'bfe nie bardziej smoki s\'b9 nie\'9cmiertelne ni\'bf pierwszy lepszy kawa\'b3 chodz\'b9cego mi\'easiwa. \'8ccierwo le\'bfy \'9cr\'f3d drzew, na samym skraju puszczy. Je\'9cli wiary nie dajecie, id\'9fcie je obejrze\'e6.
\par Olmec pokr\'eaci\'b3 g\'b3ow\'b9, nie z niedowierzania, ale wielkiego zdziwienia.
\par - To za spraw\'b9 smok\'f3w skryli si\'ea nasi przodkowie w Xuchotl - rzek\'b3. - Nie powa\'bfyli si\'ea przeby\'e6 r\'f3wniny i na powr\'f3t pogr\'b9\'bfy\'e6 si\'ea w d\'bfungli. A i tak tuziny ich gin\'ea\'b3y w\~
paszczach bestii, nim dotarli do miasta.
\par - Tedy nie wasi przodkowie Xuchotl wznie\'9cli? - spyta\'b3a Valeria.
\par - Wielce ju\'bf by\'b3 staro\'bfytny, gdy po raz pierwszy przyw\'eadrowali w te regiony. Jak za\'9c d\'b3ugo sta\'b3, tego nawet jego zwyrodniali mieszka\'f1cy nie wiedzieli.
\par - Lud tw\'f3j przyby\'b3 znad Jeziora Zuad? - pyta\'b3 Conan.
\par - A tak. Wi\'eacej ni\'bf p\'f3\'b3 stulecia temu plemi\'ea Tlazitlan zbuntowa\'b3o si\'ea przeciw stygijskiemu kr\'f3lowi i pokonane w bitwie umkn\'ea\'b3o na po\'b3udnie. D\'b3ugie tygodnie w\'eadrowali przez sawanny, pustynie i wzg\'f3rza, a\'bf
dotarli do wielkiej puszczy. Tysi\'b9c ich by\'b3o woj\'f3w, z\~niewiastami i dzie\'e6mi.
\par - I w puszczy owej spad\'b3y na nich smoki, i wielu porwa\'b3y na strz\'eapy. I umyka\'b3 przed nimi lud w gor\'b9czce przera\'bfenia, a\'bf dotar\'b3 na r\'f3wnin\'ea - w jej \'9crodku ujrza\'b3 miasto Xuchotl.
\par - Rozbili ob\'f3z pod murami, nie o\'9cmielaj\'b9c si\'ea opuszcza\'e6 r\'f3wniny, noce bowiem przera\'bfa\'b3y odg\'b3osami boj\'f3w, jakie w g\'b3\'eabinach puszczy toczy\'b3y potwory. Walczy\'b3y ze sob\'b9 nieustannie. A przecie nie pojawia\'b3y si
\'ea na r\'f3wninie.}{\fs24\kerning24
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Mieszka\'f1cy grodu zamkn\'eali bramy i z mur\'f3w obsypywali nasz lud deszczem strza\'b3. I r\'f3wnina uwi\'eazi\'b3a Tlazitlan, jakby pier\'9ccie\'f1 d\'bfungli by\'b3 \'9ccian\'b9 nieprzebit\'b9, albowiem ponowna wyprawa w g\'ea
stwiny czystym by\'b3aby szale\'f1stwem.
\par - Tej nocy przyby\'b3 potajemnie do obozu niewolnik z miasta, cz\'b3ek ich krwi, co w\~m\'b3odo\'9cci przeby\'b3 lasy jako jedyny ocala\'b3y z oddzia\'b3u wojownik\'f3w, kt\'f3ry w lasy owe by\'b3 si\'ea nieopatrznie zapu\'9cci\'b3. Smoki po\'bfar\'b3
y jego towarzyszy, on za\'9c sam przyj\'eaty zosta\'b3 w mury grodu, by wie\'9c\'e6 \'bfywot raba. Zwa\'b3 si\'ea Tolkemec.
\par Ogie\'f1 zap\'b3on\'b9\'b3 w jego oczach na d\'9fwi\'eak tego imienia, a wielu obecnych splun\'ea\'b3o, mamrocz\'b9c pod nosem blu\'9fnierstwa.
\par - Obieca\'b3 rozewrze\'e6 naszym wojownikom bramy, a prosi\'b3 w zamian o to tylko, by wszystkich pojmanych \'bfywcem w jego oddano r\'eace.}{\fs24\kerning24
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Przed \'9cwitem otworzy\'b3 wrota i woje run\'eali do \'9crodka, i komnaty Xuchotl sp\'b3yn\'ea\'b3y czerwieni\'b9. Kilka ledwie setek ludzi zamieszkiwa\'b3o miasto, sm\'eatne prze\'bfytki wielkiego niegdy\'9c narodu. Tolkemec gada
\'b3, \'bfe dawno, dawno temu ze wschodu przybyli, ze Starej Kosali, kiedy to przodkowie ludu, co obecnie zasiedla Kosal\'ea, nadci\'b9gn\'eali z po\'b3udnia i\~przegnali precz dawnych mieszka\'f1c\'f3w. D\'b3ugo w\'eadrowali na zach\'f3d, a\'bf znale\'9f
li t\'ea okolon\'b9 lasem r\'f3wnin\'ea, kt\'f3r\'b9 na\'f3wczas zamieszkiwa\'b3o czarne plemi\'ea.
\par }{\fs24\kerning24 - Z czarnych uczynili niew}{\f76\fs24\kerning24 olnik\'f3w i j\'eali wznosi\'e6 gr\'f3d. Ze wzg\'f3rz na wschodzie sprowadzali jaspis i marmur, i lapislazuli, i srebro, z\'b3oto, i mied\'9f. Stada s\'b3oni dostarcza\'b3y im k\'b3\'f3
w. Gdy uko\'f1czyli budow\'ea, rab\'f3w wyci\'eali w pie\'f1. A ich czarnoksi\'ea\'bfnicy straszliwej u\'bfyli magii, by zapewni\'e6 miastu bezpiecze\'f1stwo, moc\'b9 bowiem nekromancji wskrzesili smoki, co niegdy\'9c \'bfy\'b3y w tych regionach i kt\'f3
rych olbrzymie ko\'9cci poniewiera\'b3y si\'ea w d\'bfungli. Te ko\'9cci w cia\'b3o odziali i tchn\'eali w nie \'bfycie, i bestie zn\'f3w kroczy\'b3y po ziemi, jak w owych czasach odleg\'b3ych, gdy \'9cwiat by\'b3 m\'b3ody. Ale zakl\'eacie mag\'f3w dzier
\'bfy\'b3o je w puszczy, zabraniaj\'b9c wy\'b3azi\'e6 na r\'f3wnin\'ea.
\par - Przez wiele stuleci \'bfy\'b3 lud Xuchotl w swym mie\'9ccie, uprawiaj\'b9c pola za murami, dop\'f3ki m\'eadrcy nie na- uczyli si\'ea hodowa\'e6 owoc\'f3w, kt\'f3re ziemi nie potrzebuj\'b9, lecz pokarm z\~czystego czerpi\'b9 powietrza - na\'f3
wczas pozwolili wyschn\'b9\'e6 rowom irygacyjnym i coraz gnu\'9cniejszy wiedli \'bfywot, a\'bf j\'b9\'b3 ich toczy\'e6 rozk\'b3ad. Wymieraj\'b9c\'b9 byli ras\'b9, gdy nasi przodkowie przebili si\'ea przez lasy i dotarli na r\'f3wnin\'ea. Nie \'bfyli ju
\'bf wielcy czarnoksi\'ea\'bfnicy i\~lud zapomnia\'b3 o staro\'bfytnej magii. Ni czarami nie potrafili walczy\'e6, ni mieczem.
\par - Tedy wyci\'eali ich nasi przodkowie, z wyj\'b9tkiem setki, kt\'f3r\'b9 \'bfywcem oddano w r\'eace Tolkemeka, co niegdy by\'b3 ich rabem; przez wiele dni i nocy sale d\'9fwi\'eacza\'b3y echem ich j\'eak\'f3w i skowyt\'f3w...
\par - Przez czas jaki\'9c \'bfyli Tlazitlanie w pokoju, rz\'b9dzeni przez braci Tecuhltliego i\~Kotalanka, i przez Tolkemeka. Tolkemec wzi\'b9\'b3 dziewczyn\'ea z naszego plemienia za \'bfon\'ea, poniewa\'bf za\'9c otworzy\'b3 wrota i zna\'b3 wiele kunszt\'f3
w Xuchotlan, dzieli\'b3 w\'b3adz\'ea nad ludem z\~bra\'e6mi, co i rebelii przywodzili, i ucieczce.
\par - Przez kilka tedy lat \'bfyli w pokoju, jedz\'b9c tylko, pij\'b9c, kochaj\'b9c si\'ea i wychowuj\'b9c dzieci. Nie musieli ora\'e6 p\'f3l na r\'f3wninie, Tolkemec nauczy\'b3 ich bowiem kunsztu piel\'eagnowania owych z powietrza rosn\'b9cych owoc\'f3w. Pr
\'f3cz tego zag\'b3ada Xuchotlan unicestwi\'b3a moc zakl\'eacia, kt\'f3re trzyma\'b3o smoki w puszczy, i po nocach podchodzi\'b3y bestie pod same wrota grodu, rycz\'b9c straszliwie.
\par - R\'f3wnina sp\'b3yn\'ea\'b3a krwi\'b9 ich. nieustannych boj\'f3w i wt}{\fs24\kerning24 edy...
\par }{\f76\fs24\kerning24 Ugryz\'b3 si\'ea w j\'eazyk w po\'b3owie zdania, ale zaraz podj\'b9\'b3 opowie\'9c\'e6. Mimo to Valeria i\~Conan poczuli, ze opu\'9cci\'b3 co\'9c, czego, jak uzna\'b3, przybysze wiedzie\'e6 nie powinni.
\par - Pi\'ea\'e6 lat \'bfyli w pokoju. A potem... - oczy Olmeka przez kr\'f3tk\'b9 chwil\'ea zatrzyma\'b3y si\'ea na milcz\'b9cej postaci niewie\'9cciej u jego boku - a potem Xotalanc poj\'b9\'b3 za \'bfon\'ea kobiet\'ea, kt\'f3rej po\'bf\'b9da\'b3
i Tecuhltli, i stary Tolkemec. W szale\'f1stwie swym porwa\'b3 j\'b9 Tecuhltli m\'ea\'bfowi, a ona posz\'b3a z nim ch\'eatnie. Na z\'b3o\'9c\'e6 Xotalankowi pomaga\'b3 mu w tym Tolkemec. Za\'bf\'b9da\'b3 Xotalanc, by zwr\'f3cono mu \'bfon\'ea
, atoli rada plemienna zadecydowa\'b3a, \'bfe wyb\'f3r powinien by\'e6 os\'b3awiony niewie\'9ccie. Zapragn\'ea\'b3a pozosta\'e6 z Tecuhltlim. Gniewny Xotalanc pr\'f3bowa\'b3 odbi\'e6 j\'b9 si\'b3\'b9 i\~poplecznicy obydwu braci starli si\'ea
w Wielkiej Sali.
\par - Wiele by\'b3o goryczy i krew pola\'b3a si\'ea po obu stronach. Sp\'f3r przerodzi\'b3 si\'ea w wa\'9c\'f1, wa\'9c\'f1 w otwart\'b9 wojn\'ea. Trzy stronnictwa zrodzi\'b3o owo zamieszanie - Tecuhltliego, Xotalanka i Tolkemeka. Ju\'bf wcze\'9c
niej, w czasach pokoju, podzielili byli gr\'f3d mi\'eadzy siebie. I tak Tecuhltli zamieszkiwa\'b3 zachodni\'b9 cz\'ea\'9c\'e6 miasta, Xotalanc wschodni\'b9, Tolkemec za\'9c wzi\'b9\'b3 regiony przy po\'b3udniowej bramie.
\par - Z\'b3o\'9c\'e6, nienawi\'9c\'e6 i zazdro\'9c\'e6 zaowocowa\'b3y przelewem krwi i gwa\'b3tem, i\~morderstwem. Raz dobyty miecz nie m\'f3g\'b3 ju\'bf wr\'f3ci\'e6 do pochwy; krew wo\'b3a\'b3a o krew, zemsta natychmiast nast\'eapowa\'b3a po okrucie\'f1
stwie. Tecuhltli walczy\'b3 z Xotalankiem, a\~Tolkemec to jednemu pomaga\'b3, to drugiemu, zdradzaj\'b9c stronnictwa, gdy tylko by\'b3o mu to wygodne. W ko\'f1cu Tecuhltli i jego lud cofn\'eali si\'ea do obszar\'f3w prz
y bramie zachodniej, tu, gdzie teraz siedzimy. Xuchotl ma kszta\'b3t owalny; Tecuhltli, kt\'f3re wzi\'ea\'b3o miano od swego ksi\'eacia, zajmuje ca\'b3\'b9 zachodni\'b9 cz\'ea\'9c\'e6 owego owalu. Zablokowano wszystkie wrota \'b3\'b9cz\'b9ce \'f3w kwarta
\'b3 z\~reszt\'b9 grodu, pozostawiaj\'b9c po jednych drzwiach tva ka\'bfdym poziomie, naj\'b3atwiejszych do obrony. Potem zszed\'b3 lud Tecuhltliego do loch\'f3w pod miastem i murem oddzieli\'b3 od reszty ich cz\'ea\'9c\'e6 zachodni\'b9, gdzie spoczywaj
\'b9 ko\'9cci staro\'bfytnych Xuchotlan i tych Tlazitlan, kt\'f3rzy polegli w czasie sporu. I \'bfy\'b3, jak w obl\'ea\'bfonym zamczysku, czyni\'b9c na wroga wycieczki.
\par - I ludzie Xotalanka post\'b9pili podobnie we wschodnich regionach miasta, i ludzie Tolkemeka w po\'b3udniowych. A centraln\'b9 cz\'ea\'9c\'e6 grodu nag\'b9 pozostawiono i nie zamieszkan\'b9. I\~sta\'b3y si\'ea owe puste sale i komn
aty polem bitwy i obszarem wiecznego zagro\'bfenia.
\par - Tolkemec z obydwoma klanami wi\'f3d\'b3 wojny. Demonem by\'b3 w ludzkiej sk\'f3rze, gorszym od Xotalanka. Wiele zna\'b3 tajemnic miasta, o kt\'f3rych nigdy przybyszom nie powiedzia\'b3. Z krypt i katakumb skrad\'b3 umar\'b3ym ich ok
ropne sekrety - sekrety kr\'f3l\'f3w staro\'bfytnych i mag\'f3w, o kt\'f3rych nie pami\'eatali nawet ci zdegenerowani Xuchotlanie, kt\'f3rych wysiekli nasi przodkowie. Ale ca\'b3a ta magia nie pomog\'b3a mu owej nocy pami\'eatnej, gdy\'9c
my zdobyli jego twierdz\'ea i wyr\'bfn\'eali w pie\'f1 jego ludzi. On sam torturowany by\'b3 przez wiele dni.
\par G\'b3os Olmeka sta\'b3 si\'ea pie\'9cciwym szeptem i nieobecny wyraz zago\'9cci\'b3 w jego oczach, jakby ogl\'b9daj\'b9c ow\'b9 scen\'ea z lat dawno minionych, doznawa\'b3 niewys\'b3owionej rozkoszy.
\par - Ach, podtrzymywali\'9cmy w nim \'bfycie, a\'bf \'9cmierci pragn\'b9\'b3 jak m\'b3odej \'bfony. A potem jeszcze \'bfywego zabrali\'9cmy z izby tortur i cisn\'eali\'9cmy do lochu, aby za\'9c szczury ze\'bfar\'b3y jego cia\'b3o do go\'b3ej ko\'9c
ci. Wszelako zdo\'b3a\'b3 jakim\'9c sposobem umkn\'b9\'e6 z owej ciemnicy i powl\'f3k\'b3 si\'ea do katakumb. Tam bez ochyby sczez\'b3, jedyne bowiem wyj\'9ccie z katakumb jest w Tecuhltli, a\~z wyj\'9ccia tego nigdy si\'ea nie wy\'b3oni\'b3
. Nie znaleziono po prawdzie jego ko\'9cci i co przes\'b9dniejsi z naszego ludu prawi\'b9, \'bfe jego duch nawiedza krypty po dzi\'9c dzie\'f1, skowycz\'b9c \'9cr\'f3d szkielet\'f3w. Dwana\'9ccie lat temu wyr\'bfn\'eali\'9cmy lud Tolkemeka, ale trwa i sro
\'bfy si\'ea wojna mi\'eadzy klanem Tecuhltl\'f3w i Xotalank\'f3w, i sro\'bfy\'e6 si\'ea b\'eadzie, a\'bf padnie ostatni m\'b9\'bf i ostatnia niewiasta.
\par - P\'f3\'b3 wieku temu skrad\'b3 Tecuhltli \'bfon\'ea Xotalanka. P\'f3\'b3 wieku trwa wa\'9c\'f1. W czasie jej trwania ja przyszed\'b3em na \'9cwiat i wszyscy w tej komnacie obecni, z wyj\'b9tkiem Tasceli. I\~mniemam, \'bfe umrzemy, nim wa\'9c\'f1 si\'ea
sko\'f1czy.
\par - I gin\'b9cym jeste\'9cmy narodem, jak owi Xuchotlanie wybici przez naszych przodk\'f3w. Gdy rozpoczyna\'b3a si\'ea woj- na, setki nas by\'b3y w ka\'bfdym stronnictwie. A teraz wszystkich Tecuhltl\'f3w, pr\'f3cz tych, co czterech bram strzeg\'b9
, masz przed sob\'b9 - czterdziestu ludzi, oto i\~ca\'b3y klan. Ilu jest Xotalank\'f3w, nie wiemy, atoli nie mog\'b9 by\'e6 od nas o wiele liczniejsi. Przez lat pi\'eatna\'9ccie ani jedno nie urodzi\'b3o si\'ea u nas dziecko i ani jednego nie widzieli\'9c
my w\'9cr\'f3d Xotalank\'f3w.
\par - Giniemy, ale nim scze\'9fniemy ostatecznie, wyr\'bfniemy tylu Xotalank\'f3w, ilu bogowie pozwol\'b9.
\par I z blaskiem w szalonych oczach d\'b3ugo m\'f3wi\'b3 Olmec o tej przera\'bfaj\'b9cej wojnie, toczonej w cichych komnatach 1 mrocznych sieniach - w \'9cwietle zielonych klejnot\'f3w ognistych, na posadzkach \'bfarz\'b9cych si\'ea ogniem Piekie\'b3
i barwionych czasem g\'b3\'eabszym szkar\'b3atem: z rozci\'eatych \'bfy\'b3. Ca\'b3e pokolenie zatraci\'b3o si\'ea w owych jatkach. Dawno nie \'bfy\'b3 Xotalanc, usieczony w\~ponurej bitwie na schodach z ko\'9cci s\'b3oniowej. I nie \'bfy\'b3
Tecuhltli, obdarty \'bfywcem ze sk\'f3ry przez rozw\'9ccieczonych Xotalank\'f3w, kt\'f3rzy go pojmali.
\par Bez wzruszenia opowiedzia\'b3 Olmec o bitwach okropnych w czarnych korytarzach, zasadzkach na kr\'eaconych schodach, straszliwych rzeziach. Czerwie\'f1szy, bardziej jeszcze przepastny ogie\'f1 jawi\'b3 si\'ea w jego g\'b3\'eabokich, ciemnych oczach, gdy m
\'f3wi\'b3 o m\'ea\'bfach i\~niewiastach \'bfywcem obdzieranych ze sk\'f3ry, masakrowanych i rwanych na cz\'ea\'9cci, o je\'f1cach przera\'9fliwie wyj\'b9cych w izbach tortur. Tak by\'b3o to wszystko odra\'bfaj\'b9ce, \'bfe pocz\'b9\'b3 mrucze\'e6
nawet barbarzy\'f1ski Cymmeryjczyk. Nic dziwnego, \'bfe dr\'bfa\'b3 Techotl jak li\'9c\'e6, l\'eakaj\'b9c si\'ea pojmania! A przecie wyruszy\'b3, by zabija\'e6, je\'9cli nadarzy si\'ea okazja, wiedziony nienawi\'9cci\'b9 silniejsz\'b9 nawet ni\'bf st}{
\fs24\kerning24 rach.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Za\'9c Olmec m\'f3wi\'b3 dalej, o sprawach mrocznych i tajemniczych, o czarach i magii wykradzionych z czarnej otch\'b3ani katakumb, o bestiach niezwyk\'b3ych wezwanych z ciemno\'9cci po to, by straszliwych uczyni\'e6
z nich sprzymierze\'f1c\'f3w. Tu przewag\'ea mieli Xotalankowie, we wschodnich bowiem katakumbach spoczywa\'b3y ko\'9cci najpot\'ea\'bfniejszych czarnoksi\'ea\'bfnik\'f3w staro\'bfytnego Xuchotl, a z nimi - nie\'9cmiertelne sekrety.
\par S\'b3uchaj\'b9c\'b9 Valeri\'ea ogarn\'ea\'b3a niezdrowa fascynacja. Wa\'9c\'f1 sta\'b3a si\'ea przera\'bfaj\'b9c\'b9 pierwotn\'b9 si\'b3\'b9, co niepowstrzymanie pcha\'b3a lud Xuchotl ku ostatecznej zag\'b3adzie. Wype\'b3nia\'b3a ca\'b3e ich \'bf
ycie. Trwa\'b3a, gdy si\'ea rodzili. Wierzyli, \'bfe trwa\'e6 b\'eadzie po ich \'9cmierci. Sw\'b9 ufortyfikowan\'b9 sadyb\'ea opuszczali tylko po to, by skrada\'e6 si\'ea ku Salom Milczenia, dziel\'b9cym przeciwne obozy, by zabija\'e6 i gin\'b9\'e6
. Czasem wracali z wypraw, wiod\'b9c oszala\'b3ych je\'f1c\'f3w lub przynosz\'b9c ponure trofea ze zwyci\'easkich walk. Czasem nie wracali wcale albo wraca\'b3y tylko ich odci\'eate cz\'b3onki, kt\'f3re wra\'bfa d\'b3o\'f1 ciska\'b3
a przed zaryglowane wrota z br\'b9zu.
\par }{\fs24\kerning24 Upiorny, nierzec}{\f76\fs24\kerning24 zywisty i koszmarny \'bfywot wiedli ci ludzie, odci\'eaci od reszty \'9cwiata, zamkni\'eaci we wsp\'f3lnej klatce jak w\'9cciek\'b3e szczury, co sobie wzajem skacz\'b9 do garde\'b3, skradaj\'b9cy si
\'ea od lat przez mroczne korytarze, by kaleczy\'e6, torturowa\'e6 i zabija\'e6.
\par Gdy Olmec opowiada\'b3, czu\'b3a na sobie Valeria uporczywe spojrzenie Tasceli. Zdawa\'b3o si\'ea, \'bfe nie s\'b3yszy ksi\'ea\'bfniczka, co m\'f3wi brodaty olbrzym. Wyraz jej twarzy, gdy wspomnia\'b3 zwyci\'eastwa i kl\'easki, nie odbija\'b3 szata\'f1
skiej uciechy czy dzikiej w\'9cciek\'b3o\'9cci maluj\'b9cych si\'ea na obliczach pozosta\'b3ych Tecuhltl\'f3w. Wa\'9c\'f1, kt\'f3ra by\'b3a obsesj\'b9 jej rodak\'f3w, dla niej zdawa\'b3a si\'ea nie mie\'e6 znaczenia. Dla Valerii jej pow\'9cci\'b9gliwy ch
\'b3\'f3d bardziej by\'b3 odra\'bfaj\'b9cy ni\'bf nagie okrucie\'f1stwo Olmeka.
\par - I nie mo\'bfemy opu\'9cci\'e6 miasta - m\'f3wi\'b3 Olmec. - Przez pi\'ea\'e6dziesi\'b9t lat nikt go nie opu\'9cci\'b3, z wyj\'b9tkiem tych... - zn\'f3w si\'ea zaj\'b9kn\'b9\'b3, by podj\'b9\'e6 po chwili:
\par - Nawet gdyby nie zagra\'bfa\'b3y smoki, to i tak my, urodzeni i wychowani w mie\'9ccie, nie o\'9cmieliliby\'9cmy si\'ea go porzuci\'e6. Nigdy stopa nasza nie posta\'b3a za murami. Nie zwyczajni\'9cmy otwartej przestrzeni i nagiego s\'b3o\'f1
ca. Nie - zrodzeni w Kuchotl, w Xuchotl pomrzemy.
\par - C\'f3\'bf - ozwa\'b3 si\'ea Conan - za waszym przyzwoleniem spr\'f3bujemy wszelako szcz\'ea\'9ccia ze smokami. Nic nie obchodzi nas wasza wojna. Ruszymy w drog\'ea, je\'9cli wska\'bfecie nam bram\'ea zachodni\'b9.
\par Tascela zacisn\'ea\'b3a pi\'ea\'9cci i j\'ea\'b3a co\'9c m\'f3wi\'e6, ale Olmec jej przerwa\'b3:
\par - Noc si\'ea zbli\'bfa. A je\'9cli noc\'b9 wyjdziecie na r\'f3wnin\'ea, bez ochyby padniecie \'b3upem smok\'f3w.
\par - Noc\'b9\'9cmy po niej w\'eadrowali i na otwartym spali powietrzu, \'bfadnego jako\'9c nie widz\'b9c - zareplikowa\'b3 Conan.
\par Tascela u\'9cmiechn\'ea\'b3a si\'ea ponuro.
\par - Nie o\'9cmielicie si\'ea opu\'9cci\'e6 Xuchotl!
\par Conan spojrza\'b3 na ni\'b9 z instynktown\'b9 niech\'eaci\'b9: nie patrzy\'b3a na\'f1, lecz na Valeri\'ea.
\par - My\'9cl\'ea, \'bfe si\'ea o\'9cmiel\'b9 - o\'9cwiadczy\'b3 Olmec. - Atoli, Conanie i Valerio, bogowie chyba was zes\'b3ali, aby za\'9c ostatecznie zwyci\'eastwo przypad\'b3o Tecuhltlom! Wojna waszym rzemios\'b3em - czemu tedy nie mieliby\'9c
cie po naszej walczy\'e6 stronie? Bogactw mamy pod dostatkiem - drogocenne kamienie tak pospolite s\'b9 w Xuchotl, jak brukowce w innych miastach \'9cwiata. Niekt\'f3re przywie\'9fli Kuchotlanie z Kosali. Inne, jak klejnoty ogniste, znale\'9fli \'9cr\'f3
d wzg\'f3rz na wschodzie. Pom\'f3\'bfcie nam znie\'9c\'e6 Xotalank\'f3w, a tyle dostaniecie kosztowno\'9cci, ile zdo\'b3acie unie\'9c\'e6.
\par - A czy wy pomo\'bfecie nam smoki zniszczy\'e6? - spyta\'b3a Valeria. - Maj\'b9c \'b3uki i zatrute strza\'b3y, trzydziestu m\'ea\'bf\'f3w zdo\'b3a wytrzebi\'e6 wszystkie smoki w puszczy.
\par - Tak! - odrzek\'b3 Olmec bez namys\'b3u. - Zapomnieli\'9cmy strzelania z \'b3uk\'f3w przez lata walki wr\'eacz, ale mo\'bfemy si\'ea go na powr\'f3t nauczy\'e6.
\par - Co o tym powiesz? - zwr\'f3ci\'b3a si\'ea Valeria do Conana.
\par - W\'b3\'f3czykije\'9cmy bez grosza przy duszy - skrzywi\'b3 si\'ea Cymmeryjczyk. Mog\'ea zabija\'e6 Xotalank\'f3w r\'f3wnie dobrze, jak innych.
\par - Tedy zgadzacie si\'ea? - wykrzykn\'b9\'b3 Olmec, a Techotl klepa\'b3 si\'ea po udach z rado\'9cci.
\par }{\fs24\kerning24 -}{\f76\fs24\kerning24 Ano. A teraz mo\'bfeby\'9ccie komnaty nam pokazali, gdzie godnie mogliby\'9cmy si\'ea wywczasowa\'e6, by jutro ze \'9cwie\'bfymi si\'b3ami do ubijania przyst\'b9pi\'e6.
\par Olmec przytakn\'b9\'b3 i skin\'b9\'b3 d\'b3oni\'b9, na co Techotl i jedna z niewiast powiedli awanturnik\'f3w korytarzem, co zaczyna\'b3 si\'ea za drzwiami po lewej stronie jaspisowego wyniesienia. Valeria spojrza\'b3a przez rami\'ea i zobaczy\'b3a, \'bf
e Olmec, siedz\'b9c na swym tronie, wspar\'b3 brod\'ea na pot\'ea\'bfnym ku\'b3aku i spogl\'b9da ich \'9cladem. Osobliwy ogie\'f1 p\'b3on\'b9\'b3 w jego oczach. Tascela szepta\'b3a co\'9c do swej pos\'eapnej dziewki, Yasali, kt\'f3ra przechyli\'b3a si\'ea
przez rami\'ea ksi\'ea\'bfniczki, zbli\'bfaj\'b9c ucho do samych jej warg.
\par Korytarz nie by\'b3 tak szeroki jak inne, kt\'f3rymi ju\'bf w\'eadrowali, lecz d\'b3ugi. W ko\'f1cu niewiasta zatrzyma\'b3a si\'ea, otworzy\'b3a drzwi i stan\'b9wszy na boku czeka\'b3a, a\'bf Valeria wejdzie do izby.
\par - Poczekaj\'bfe! - warkn\'b9\'b3 Conan. - A gdzie ja \'9cpi\'ea?
\par Techotl ukaza\'b3 komnat\'ea po drugiej stronie korytarza, o jedne drzwi dalej. Conan zawaha\'b3 si\'ea, rad - wida\'e6 - wyst\'b9pi\'e6 z jakim\'9c zastrze\'bfeniem, nim jednak to uczyni\'b3, Valeria u\'9cmiechn\'ea\'b3a si\'ea z\'b3o\'9cliwie i zatrzasn
\'ea\'b3a mu drzwi przed nosem. Mrukn\'b9\'b3 co\'9c niepochlebnego o\~kobietach w og\'f3le i pod\'b9\'bfy\'b3 za Techotlem.
\par W bogatej komnacie, kt\'f3r\'b9 mu wyznaczono, zerkn\'b9\'b3 w g\'f3r\'ea na otwory \'9cwietlik\'f3w. Niekt\'f3re na tyle by\'b3y szerokie, \'bfe po wybiciu szyby m\'f3g\'b3by si\'ea przez nie przecisn\'b9\'e6 cz\'b3ek smuk\'b3ej budowy.
\par - Czemu\'bf nie przele\'bf\'b9 Kotalankowie po dachach 1 nie wybij\'b9 tych okienek?
\par - Zbi\'e6 ich nie mo\'bfna - odrzek\'b3 Techotl. - A poza tym, nie\'b3atwo wspi\'b9\'e6 si\'ea na dachy. Wi\'eaksz\'b9 cz\'ea\'9cci\'b9 to kopu\'b3y, wie\'bfyce i strome p\'b3aszczyzny.
\par Nie pytany, opowiedzia\'b3 Conanowi o \'84zaniku\'94 Tecuhltl\'f3w. Jak ca\'b3e miasto, cztery mia\'b3 kondygnacje i wie\'bfe stercz\'b9ce z dachu. I ka\'bfdy poziom mia\'b3 nazw\'ea; w istocie mieszka\'f1cy Xuchotl nadali miano ka\'bf
dej komnacie, sali, schodom, jak w normalnych miastach czyni si\'ea z ulicami, placami i dzielnicami. I tak, zaczynaj\'b9c od g\'f3ry, zwano kondygnacje Poziomem Or\'b3a, Ma\'b3py, Tygrysa i W\'ea\'bfa.
\par - Kim jest Tascela? - spyta\'b3 Conan. - Niewiast\'b9 Olmeka?
\par Techotl zadr\'bfa\'b3 i l\'eakliwie rozejrza\'b3 si\'ea doko\'b3a, nim rzek\'b3:
\par }{\fs24\kerning24 - Ni}{\f76\fs24\kerning24 e. Jest... Tascela! By\'b3a \'bfon\'b9 Kotalanka - niewiast\'b9, kt\'f3r\'b9 porwa\'b3 Tecuhltli. Od niej zacz\'ea\'b3a si\'ea wojna.
\par - O czym ty gadasz? Ta niewiasta m\'b3oda jest i pi\'eakna. Zali chcesz mi wm\'f3wi\'e6, \'bfe by\'b3a czyj\'b9\'9c \'bfon\'b9 p\'f3\'b3 wieku temu?
\par - A tak! Got\'f3wem przysi\'b9c! Dojrza\'b3\'b9 by\'b3a niewiast\'b9, gdy Tlazitlanie w\'eadrowali znad Jeziora Zuad. Po\'bf\'b9da\'b3 jej kr\'f3l Stygii i konkubin\'ea z niej pragn\'b9\'b3 uczyni\'e6; to dlatego Xotalanc i\~
jego brat wzniecili bunt i zemkn\'eali w pustkowia! Jest czarownic\'b9 i posiad\'b3a tajemnic\'ea wiecznej m\'b3odo\'9cci.
\par }{\fs24\kerning24 - A co to z}{\f76\fs24\kerning24 nowu znaczy? - spyta\'b3 Conan.
\par Techotl zn\'f3w zadygota\'b3.
\par - O to mnie nie pytaj. Nie \'9cmiem m\'f3wi\'e6. Zbyt to przera\'bfaj\'b9ce, nawet na Xuchotl!
\par I k\'b3ad\'b9c palec na wargach, wymkn\'b9\'b3 si\'ea z komnaty.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\f76\fs28\kerning24 4. WO\'d1 CZARNEGO LOTOSU
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 Yaleria odpi\'ea\'b3a pas z mieczem i rzuci\'b3a go na \'b3o\'bfe. Zauwa\'bfy\'b3a, \'bf
e drzwi wyposa\'bfone s\'b9 w\~rygle i zapyta\'b3a przewodniczk\'ea, dok\'b9d prowadz\'b9.
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76\fs24\kerning24 - Te - ukaza\'b3a niewiasta drzwi po lewej i prawej stronie - wiod\'b9 do s\'b9
siednich komnat. A te - wyci\'b9gn\'ea\'b3a d\'b3o\'f1 w kierunku okutych miedzi\'b9 wr\'f3t na wprost wej\'9ccia z korytarza - do sieni, z kt\'f3rej schody prowadz\'b9 do katakumb. Nie l\'eakaj si\'ea wszelako, tu \'bfadna krzywda spotka\'e6 ci\'ea
nie mo\'bfe.
\par - Kto m\'f3wi o l\'eaku? - warkn\'ea\'b3a Valeria. - Chc\'ea jeno wiedzie\'e6, w jakim to porcie rzucam kotwic\'ea. Nie, nie \'bfycz\'ea sobie, by\'9c spa\'b3a w nogach mego \'b3o\'bfa. Nie zwyczajnam, by mi s\'b3u\'bfono - w ka\'bfdym b\'b9d\'9f
razie, by niewiasty mi s\'b3u\'bfy\'b3y. Wolna\'9c jest.
\par Gdy Valeria zosta\'b3a sama, zasun\'ea\'b3a rygle na wszystkich drzwiach, zrzuci\'b3a buty i\~wygodnie rozci\'b9gn\'ea\'b3a si\'ea na \'b3o\'bfu. Wyobrazi\'b3a sobie Conana, kt\'f3ry to samo uczyni\'b3 w\~
komnacie po drugiej stronie korytarza, ale kobieca pr\'f3\'bfno\'9c\'e6 rysowa\'b3a przed jej oczyma inny obraz - zachmurzonego, mamrocz\'b9cego plugastwa Cymmeryjczyka, co ponuro rzuca si\'ea na swe samotne \'b3o\'bfe. Grymas z\'b3o\'9c
liwej uciechy wykrzywia\'b3 jej oblicze, gdy j\'ea\'b3a zapada\'e6 w\~sen.
\par Na zewn\'b9trz zapanowa\'b3a noc. W salach Kuchotl zielone klejnoty ogniste l\'9cni\'b3y jak oczy prehistorycznych kot\'f3w. Gdzie\'9c mi\'eadzy mrocznymi wie\'bfycami wiatr zawodzi\'b3 jak dusza pot\'ea
piona. Przez mroczne zakamarki tajemnicze postaci poczyna\'b3y si\'ea skrada\'e6 na kszta\'b3t bezcielesnych cieni.
\par Nagle Valeria ockn\'ea\'b3a si\'ea ze snu. W mglistej szmaragdowej po\'9cwiacie ognistych klejnot\'f3w ujrza\'b3a pochylon\'b9 nad sob\'b9 niewyra\'9fn\'b9 posta\'e6. Przez kr\'f3tk\'b9 chwil\'ea zdziwienia s\'b9dzi\'b3a Valeria, \'bfe jest zjawa cz\'ea
\'9cci\'b9 snu, jaki \'9cni\'b3a. A zdawa\'b3o si\'ea jej, \'bfe tak jak w\~rzeczywisto\'9cci, spoczywa na \'b3o\'bfu, nad ni\'b9 za\'9c pulsuje i dr\'bfy gigantyczny czarny kwiat, kwiat tak ogromny, \'bfe przys\'b3aniaj\'b9cy ca\'b3
y sufit. Jego egzotyczny aromat przenika\'b3 jej istot\'ea, sprowadzaj\'b9c rozkoszne, zmys\'b3owe omdlenie, co zarazem czym\'9c mniej i czym\'9c wi\'eacej by\'b3o ni\'bf snem. Ton\'ea\'b3a w wonnych falach bezcielesnej szcz\'ea\'9cliwo\'9cci, gdy co\'9c
dotkn\'ea\'b3o jej twarzy. Tak nadwra\'bfliwe by\'b3y jej przenikni\'eate narkotykiem zmys\'b3y, \'bfe owo lekkie mu\'9cni\'eacie odebra\'b3a jak wstrz\'b9saj\'b9cy cios, kt\'f3ry brutalnie przywr\'f3ci\'b3 jej pe\'b3n\'b9 przytomno\'9c\'e6
. I wtedy nie olbrzymi kwiat ujrza\'b3a, a pochylon\'b9 ciemnosk\'f3r\'b9 niewiast\'ea.
\par Natychmiast gniew przyszed\'b3 i dzia\'b3anie. Kobieta odwr\'f3ci\'b3a si\'ea zwinnie, nim jednak zdo\'b3a\'b3a unikn\'b9\'e6, Valeria zerwa\'b3a si\'ea na nogi i chwyci\'b3a j\'b9 za rami\'ea. Obca walczy\'b3a przez chwil\'ea
jak dzika kocica, a potem czuj\'b9c, \'bfe mia\'bfd\'bfy j\'b9 przewa\'bfaj\'b9ca si\'b3a napastniczki, podda\'b3a si\'ea nagle. Valeria odwr\'f3ci\'b3a j\'b9 i uj\'b9wszy podbr\'f3dek woln\'b9 d\'b3oni\'b9, zmusi\'b3a pojman\'b9 niewiast\'ea
do spojrzenia sobie prosto w oczy. By\'b3a to ponura Yasala, s\'b3u\'bfka Tasceli.
\par - Co, u stu piorun\'f3w, chcia\'b3a\'9c mi uczyni\'e6? Co tam dzier\'bfysz w d\'b3oni?
\par Niewiasta nic nie rzek\'b3a, pr\'f3buj\'b9c wszelako odrzuci\'e6 \'f3w przedmiot. Valeria wykr\'eaci\'b3a jej rami\'ea i na posadzk\'ea spad\'b3 wielki egzotyczny czarny kwiat na \'b3odydze koloru jaspisu, tak du\'bfy jak g\'b3owa kobiety, ale male\'f1
ki w por\'f3wnaniu z gigantem, kt\'f3rego ujrza\'b3a Valeria we \'9cnie.
\par - Czarny lotos! - wycedzi\'b3a teraz przez z\'eaby. - Kwiat, co sprowadza g\'b3\'eaboki sen. Pr\'f3bowa\'b3a\'9c mnie oszo\'b3omi\'e6! Uda\'b3oby ci si\'ea, gdyby\'9c przypadkiem nie dotkn\'ea\'b3a mej twarzy jego p\'b3atkami. Dlaczego\'9c to uczyni\'b3
a? O co ci chodzi?
\par Niewiasta trwa\'b3a w ponurym milczeniu, z przekle\'f1stwem tedy na ustach odwr\'f3ci\'b3a j\'b9 Valeria, zmusi\'b3a do ukl\'eakni\'eacia i j\'ea\'b3a wykr\'eaca\'e6 jej r\'eak\'ea za plecami.
\par - Gadaj, albo\'e6 rami\'ea wyrw\'ea ze stawu!
\par Yasala wi\'b3a si\'ea z b\'f3lu, lecz jedyn\'b9 odpowiedzi\'b9 by\'b3o gwa\'b3towne kr\'eacenie g\'b3ow\'b9.
\par - Wszetecznica! - Pchn\'ea\'b3a j\'b9 Valeria na pod\'b3og\'ea i p\'b3on\'b9cym wzrokiem patrzy\'b3a na rozci\'b9gni\'eat\'b9 posta\'e6. L\'eak i wspomnienie rozjarzonych oczu Tasceli obudzi\'b3y w nie
j prawdziwie tygrysi instynkt samoobrony. Zepsuci byli owi ludzie, zdolni do najpotworniejszego zwyrodnienia. Ale wyczuwa\'b3a Valeria co\'9c, jaki\'9c sekret odra\'bfaj\'b9cy, gorszy nawet od zwyk\'b3ego zboczenia... Ogarn\'ea\'b3a j\'b9 fala l\'ea
ku i odrazy na my\'9cl o tym osobliwym mie\'9ccie. Jego mieszka\'f1cy ani normalini nie byli, ani przy zdrowych zmys\'b3ach; poczyna\'b3a w\'b9tpi\'e6, czy w og\'f3le s\'b9 lud\'9fmi. Szale\'f1stwo tli\'b3o si\'ea w ka\'bfdych oczach - z wyj\'b9
tkiem okrutnych, tajemniczych oczu Tasceli, kt\'f3re kry\'b3y prawd\'ea o sprawach straszliwszych ni\'bf szale\'f1stwo.
\par Unios\'b3a g\'b3ow\'ea i j\'ea\'b3a czujnie nas\'b3uchiwa\'e6. Komnaty Kuchotl spowija\'b3a cisza, jakby w\~istocie martwe to by\'b3o miasto. Zielone klejnoty k\'b9pa\'b3y izb\'ea w koszmarnej po\'9cwiacie i w\~ich blasku oczy niewiasty le\'bf\'b9
cej na pod\'b3odze b\'b3yska\'b3y z\'b3owieszczo. Przeszed\'b3 Valeri\'ea dreszcz paniki, goni\'b9c precz z jej srogiej duszy ostatni\'b9 szczypt\'ea lito\'9cci.
\par - Czemu\'9c chcia\'b3a mnie otru\'e6? - sykn\'ea\'b3a, chwytaj\'b9c w gar\'9c\'e6 d\'b3ugie czarne w\'b3osy kobiety i odchylaj\'b9c jej g\'b3ow\'ea, a\'bf mia\'b3a przed sob\'b9 jej pos\'eapne oczy okolone d\'b3ugimi rz\'easami. - Czy to Tascela ci\'ea
wys\'b3a\'b3a?
\par Nie by\'b3o odpowiedzi. Valeria zakl\'ea\'b3a jadowicie i szybko wymierzy\'b3a jej dwa policzki. D\'9fwi\'eak uderze\'f1 poni\'f3s\'b3 si\'ea po komnacie, ale Yasala nawet nie pisn\'ea\'b3a.
\par - Czemu nie wrzeszczysz? - z w\'9cciek\'b3o\'9cci\'b9 pyta\'b3a Valeria. - L\'eakasz si\'ea, \'bfe kto\'9c us\'b3yszy? Kogo si\'ea boisz? Tasceli? Olmeka? Conana?
\par Yasala nie odpowiada\'b3a. Skuli\'b3a si\'ea, patrz\'b9c na sw\'b9 prze\'9cladowczyni\'ea zab\'f3jczym wzrokiem bazyliszka. Uporne milczenie podnieca sza\'b3. Valeria odwr\'f3ci\'b3a si\'ea i zerwa\'b3a gar\'9c\'e6 sznurk\'f3w z pobliskiej d}{
\fs24\kerning24 raperii.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Ponura dziwko! - wycedzi\'b3a przez z\'eaby. - Zerw\'ea teraz z ciebie te \'b3achy, go\'b3\'b9 przywi\'b9\'bf\'ea do wyrka i siec b\'ead\'ea tak d\'b3ugo, a\'bf wyznasz, po co\'9c przysz\'b3a i kto ci\'ea wys\'b3a\'b3!
\par Yasala nie zaprotestowa\'b3a ani s\'b3owem i nie pr\'f3bowa\'b3a si\'ea broni\'e6, gdy Valeria spe\'b3nia\'b3a pierwsz\'b9 cz\'ea\'9c\'e6 swej gro\'9fby z furi\'b9, pot\'eagowan\'b9 tylko uporem pojmanej. P\'f3\'9fniej przez jaki\'9c czas dobiega\'b3
z komnaty tylko \'9cwist i trzask g\'easto splecionych jedwabnych sznurk\'f3w, smagaj\'b9cych nag\'b9 sk\'f3r\'ea. Yasala nie mog\'b3a poruszy\'e6 ani krzepko skr\'eapowanych r\'b9k, ani n\'f3g, lecz w rytm uderze\'f1 jej cia\'b3o wi\'b3o si\'ea
i podrygiwa\'b3o, a g\'b3owa chwia\'b3a si\'ea z boku na bok. Zatopi\'b3a z\'eaby w dolnej wardze i w pewnej chwili pociek\'b3 z jej ust strumyczek krwi. Ale nie wyda\'b3a okrzyku.
\par D\'9fwi\'eak, jaki rozlega\'b3 si\'ea w komnacie, gdy gi\'eatkie sznurki uderza\'b3y w dr\'bf\'b9ce cia\'b3o, nie by\'b3 zbyt g\'b3o\'9cny, ale po ka\'bfdym zamachu nowe czerwone smugi przecina\'b3y ciemn\'b9 sk\'f3r\'ea Yasali. Valeria siek\'b3a z ca\'b3
\'b9 si\'b3\'b9 swego okrzep\'b3ego w bojach ramienia, tak bezlito\'9cnie, jak m\'f3g\'b3by to czyni\'e6 tylko cz\'b3ek przywyk\'b3y do \'bfycia, w kt\'f3rym b\'f3l i m\'eaka s\'b9 na porz\'b9dku dziennym, z tak\'b9 cyniczn\'b9 naturalno\'9cci\'b9, jak
\'b9 r kobieta okazuje kobiecie. I dlatego duchowo i\~ciele\'9cnie bardziej cierpia\'b3a Yasala, ni\'bf gdyby bicz w m\'easkiej, nawet najsilniejszej, znajdowa\'b3 si\'ea d\'b3oni.
\par I \'f3w w\'b3a\'9cnie niewie\'9cci cynizm z\'b3ama\'b3 w ko\'f1cu Yasal\'ea.
\par Cichy j\'eak wyrwa\'b3 si\'ea z jej ust i Valeria zatrzyma\'b3a uniesione rami\'ea, odrzucaj\'b9c z czo\'b3a spotnia\'b3y pukiel z\'b3otych w\'b3os\'f3w.
\par - I co, zaczniesz wreszcie gada\'e6? - spyta\'b3a. - W potrzebie mog\'ea ci ca\'b3\'b9 noc po\'9cwi\'eaci\'e6!
\par - Lito\'9cci! - wyszepta\'b3a kobieta. - Powiem!
\par Valeria rozci\'ea\'b3a kr\'eapuj\'b9ce Yasal\'ea wi\'eazy i pomog\'b3a jej stan\'b9\'e6 na nogach, ta jednak natychmiast opad\'b3a na \'b3o\'bfe i spocz\'ea\'b3a w pozycji p\'f3\'b3le\'bf\'b9cej, wspieraj\'b9c si\'ea na ramieniu. Wi\'b3a si\'ea z b\'f3
lu za ka\'bfdym razem, gdy jej pokiereszowana sk\'f3ra styka\'b3a si\'ea z\~okrywaj\'b9c\'b9 \'b3o\'bfe materi\'b9. Dr\'bfa\'b3y jej wszystkie cz\'b3onki.
\par - Wina! - j\'ea\'b3a b\'b3aga\'e6 wyschni\'eatymi usty, ukazuj\'b9c rozdygotan\'b9 d\'b3oni\'b9 stoj\'b9cy na stoliku z ko\'9cci s\'b3oniowej z\'b3oty puchar. - Daj mi si\'ea napi\'e6. S\'b3abam jest z b\'f3lu. Zaraz ci wszyst}{\fs24\kerning24 ko opowiem.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Valeria podnios\'b3a puchar, Yasala za\'9c niepewnie wsta\'b3a, by go przyj\'b9\'e6. Uj\'b9wszy naczynie w d\'b3o\'f1, podnios\'b3a je do ust - i ca\'b3\'b9 zawarto\'9c\'e6 wychlusn\'ea\'b3a w oblicze Aquilonki. Valeria utraci\'b3a r
\'f3wnowag\'ea i cofn\'ea\'b3a si\'ea, potrz\'b9saj\'b9c zarazem g\'b3ow\'b9 i przecieraj\'b9c oczy pi\'ea\'9cciami, by usun\'b9\'e6 z nich szczypi\'b9c\'b9 ciecz. Przez dokuczliw\'b9 mg\'b3\'ea ujrza\'b3a, jak mknie Yasala przez izb\'ea
, odsuwa rygiel, otwiera okute miedzi\'b9 drzwi i ginie w korytarzu. Natychmiast za ni\'b9 ruszy\'b3a, z mieczem w d\'b3oni i morderstwem w sercu.
\par }{\fs24\kerning24 Ale Ya}{\f76\fs24\kerning24 sala mia\'b3a przewag\'ea i bieg\'b3a z rozpaczliw\'b9 szybko\'9cci\'b9 kobiety, kt\'f3r\'b9 niedawna ch\'b3osta doprowadzi\'b3a do granic histerycznego szale\'f1stwa. Min\'ea\'b3a zakr\'ea
t korytarza dobrych kilkana\'9ccie krok\'f3w przed Valeri\'b9, gdy za\'9c ta dotar\'b3a do owego miejsca, ujrza\'b3a przed sob\'b9 pust\'b9 sie\'f1, w kt\'f3rej przeciwleg\'b3ym ko\'f1cu zia\'b3y czerni\'b9 otwarte drzwi. Ni\'f3s\'b3 si\'ea
od nich wilgotny zaduch ple\'9cni i Yaleria zadr\'bfa\'b3a. Musia\'b3y to by\'e6 drzwi prowadz\'b9ce do katakumb.
\par Yasala skry\'b3a si\'ea w\'9cr\'f3d umar\'b3ych.
\par Podesz\'b3a Valeria do owych wr\'f3t i ujrza\'b3a kamienne schody, rych\'b3o gin\'b9ce w zupe\'b3nej czerni. Szyb najwidoczniej wi\'f3d\'b3 wprost do podziemi miasta i nie mia\'b3 wyj\'9c\'e6 na po\'9crednie poziomy. Lekki przeszed\'b3 dziewczyn\'ea
dreszcz na my\'9cl o tysi\'b9cach martwych cia\'b3, kt\'f3re le\'bf\'b9 w owych kryptach, spowite w swe zetla\'b3e szaty. Nie mia\'b3a zamiaru w\'eadrowa\'e6 po omacku po kamiennych stopniach. Yasala te podziemne tunele zna\'b3a niew\'b9tpliwie na pami
\'ea\'e6.
\par Odwraca\'b3a si\'ea w\'b3a\'9cnie, zbita z tropu i w\'9cciek\'b3a, gdy z ciemno\'9cci dobieg\'b3 rozpaczliwy krzyk. Z wielkiej ni\'f3s\'b3 si\'ea odleg\'b3o\'9cci, ale s\'b3owa, cho\'e6 s\'b3abe, by\'b3y zrozumia\'b3e, g\'b3os za\'9c nale\'bfa\'b3
do kobiety.
\par - Och, pomocy! Pomocy, w imi\'ea Seta! Ahhh! - ucich\'b3 w oddali i zda\'b3o si\'ea Valerii, \'bfe s\'b3yszy upiorny chichot.
\par Krew w \'bfy\'b3ach Valerii zastyg\'b3a. Co sta\'b3o si\'ea Yasali tam, w nieprzeniknionych ciemno\'9cciach? Bo nie by\'b3o w\'b9tpliwo\'9cci, \'bfe to ona krzycza\'b3a. Jakie wszelako nieszcz\'ea\'9ccie j\'b9 spotka\'b3o? Czy kt\'f3ry\'9c z Xotalank\'f3
w czai\'b3 si\'ea na dole? Olmec zapewnia\'b3, \'bfe mur odgranicza katakumby pod Tecuhltli od pozosta\'b3ych, mur zbyt pot\'ea\'bfny, by si\'ea przeze\'f1 przebi\'e6. A nadto \'f3w chichot nie ludzka zapewne wyda\'b3a istota.
\par Pospieszy\'b3a Valeria korytarzem, nie zatrzymuj\'b9c si\'ea, by zamkn\'b9\'e6 drzwi wiod\'b9ce do krypt. Dotar\'b3a do swej komnaty i zasun\'ea\'b3a rygiel. Naci\'b9gn\'ea\'b3a buty, przypi\'ea\'b3a pas z mieczem, zdecydowana uda\'e6 si\'ea do komnaty
Cymmeryjczyka i sk\'b3oni\'e6 go - je\'9cli \'bfy\'b3 jeszcze - do podj\'eacia pr\'f3by ucieczki z tego diabelskiego grodu.
\par Otwiera\'b3a drzwi na korytarz, gdy zad\'9fwi\'eacza\'b3 w salach przeci\'b9g\'b3y j\'eak agonii. Potem s\'b3ycha\'e6 by\'b3o tupot biegn\'b9cych n\'f3g i szcz\'eak mieczy...
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\f76\fs28\kerning24 5. DWADZIE\'8cCIA CZERWONYCH \'c6WIEK\'d3W
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 Dw\'f3ch wojownik\'f3w siedzia\'b3o w wartowni na pi\'eatrze znanym jako Poziom Or\'b3
a. Ich niedba\'b3e pozy nie \'9cwiadczy\'b3y wszelako o zaniechaniu zwyk\'b3ej czujno\'9cci. Atak z zewn\'b9trz na wielkie br\'b9zowe wrota by\'b3 mo\'bfliwy w ka\'bfdej chwili, cho\'e6 od wielu lat \'bfadna ze stron nie podj\'ea\'b3a takiej pr\'f3by.
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76\fs24\kerning24 - Cudzoziemcy mocnymi s\'b9 sprzymierze\'f1cami - rzek\'b3 pierwszy. - My\'9cl\'ea, \'bf
e jutro ruszy Olmec na wroga.
\par M\'f3wi\'b3 tak, jak m\'f3g\'b3by m\'f3wi\'e6 \'bfo\'b3nierz na wojnie. W male\'f1kim \'9cwiecie Xuchotl ka\'bfda garstka walcz\'b9cych by\'b3a armi\'b9, a puste sale mi\'eadzy dwoma twierdzami - krain\'b9, o kt\'f3r\'b9 prowadzono kampani\'ea.
\par Drugi zastanawia\'b3 si\'ea przez chwil\'ea.
\par - We\'9fmy, \'bfe z ich pomoc\'b9 uda nam si\'ea Xotalank\'f3w zniszczy\'e6 - rzek\'b3 wreszcie. - I co potem, Katmeku?
\par - Jak to? - odpowiedzia\'b3 Xatmec. - Wbijemy gwo\'9fdzie za nich wszystkich. Je\'f1c\'f3w spalimy, obedrzemy ze sk\'f3ry i po\'e6wiartujemy.
\par - Ale potem? - nalega\'b3 pierwszy. - Jak ju\'bf ich wyr\'bfniemy? Dziwne to b\'eadzie, ot, tak, nie mie\'e6 z kim walczy\'e6. Ca\'b3e moje \'bfycie walczy\'b3em z Xotalankami i nienawidzi\'b3em ich. Co pozostanie, gdy wa\'9c\'f1 si\'ea sko\'f1czy?
\par Xatmec wzruszy\'b3 ramionami. Jego my\'9cli nigdy nie si\'eaga\'b3y dalej, ni\'bf ku zabijaniu nieprzyjaci\'f3\'b3.
\par Nagle obaj m\'ea\'bfowie zesztywnieli na d\'9fwi\'eaki dobiegaj\'b9ce spoza drzwi.
\par - Do wr\'f3t, Xatmeku! - sykn\'b9\'b3 jeden. - Ja popatrz\'ea przez Oko...
\par Xatmec z mieczem w d\'b3oni przylgn\'b9\'b3 do wr\'f3t z br\'b9zu, nat\'ea\'bfaj\'b9c s\'b3uch, jego za\'9c kompan zerkn\'b9\'b3 w zwierciad\'b3o i zerwa\'b3 si\'ea jak oparzony: ludzie k\'b3\'eabili si\'ea po drugiej stronie, pos\'ea
pni ciemnolicy ludzie z mieczami w z\'eabach - i palcami wetkni\'eatymi w uszy! Jeden z\~nich, przyodziany w pi\'f3ropusz, przytkn\'b9\'b3 do ust piszcza\'b3k\'ea i gdy Tecuhltl zacz\'b9\'b3 wykrzykiwa\'e6 ostrze\'bfenie - zagra\'b3.
\par G\'b3os zamar\'b3 w gardle stra\'bfnika, gdy cienki, niesamowity pisk przenikn\'b9\'b3 metalowe drzwi i dotar\'b3 do jego uszu. Xatmec opad\'b3 na wrota jakby tkni\'eaty parali\'bfem, a jego twarz zesztywnia\'b3a w wyrazie przera\'bfaj\'b9cego zas\'b3
uchania. Drugi woj, dalej b\'ead\'b9cy od \'9fr\'f3d\'b3a d\'9fwi\'eaku, zda\'b3 sobie przecie spraw\'ea z\~niebezpiecze\'f1stwa, z potwornego zagro\'bfenia, jakie ni\'f3s\'b3 \'f3w demoniczny po\'9cwist. Czu\'b3, \'bfe niesamowite to
ny jak niewidoczne palce szarpi\'b9 sploty jego m\'f3zgu, wype\'b3niaj\'b9c go uczuciem obcym i szale\'f1czym. Potwornym, rozdzieraj\'b9cym, zda si\'ea, dusz\'ea wysi\'b3kiem, z\'b3ama\'b3 zakl\'eacie i\~nieswoim g\'b3osem wyskrzecza\'b3 ostrze\'bfenie.
\par I wtedy zmieni\'b3a si\'ea muzyka, staj\'b9c si\'ea niezno\'9cnym, przeszywaj\'b9cym gwizdem, kt\'f3ry ci\'b9\'b3 b\'eabenki jak n\'f3\'bf. Xatmec j\'eakn\'b9\'b3 w nag\'b3ej m\'eace i znikn\'ea\'b3a z jego oblicza resztka normalno\'9cci, jak p\'b3omie
\'f1 \'9cwiecy zdmuchni\'eaty porywem wiatru. W swym szale\'f1stwie rozczepi\'b3 \'b3a\'f1cuchy, otworzy\'b3 wrota i z uniesionym mieczem run\'b9\'b3 do sali, nim jego kompan m\'f3g\'b3 go powstrzyma\'e6. Porazi\'b3
go natychmiast tuzin kling, a nad jego zmasakrowanym cia\'b3em przetoczy\'b3a si\'ea nawa\'b3nica Xotalank\'f3w, kt\'f3rzy wpadli do wartowni z krwio\'bferczym, zawodz\'b9cym rykiem, co tysi\'b9cznym echem nape\'b3ni\'b3 izby Tecu}{\fs24\kerning24 hltli.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Z dusz\'b9 rozdygotan\'b9 i oszo\'b3omion\'b9 skoczy\'b3 pozosta\'b3y przy \'bfyciu stra\'bfnik, by przyj\'b9\'e6 ich nastawion\'b9 w\'b3\'f3czni\'b9. Przera\'bfenie pot\'eag\'b9 magii, kt\'f3rej przed chwil\'b9 by\'b3 do\'9cwiadczy
\'b3, prys\'b3o, gdy poj\'b9\'b3 w\~oszo\'b3omieniu, \'bfe oto wrogowie s\'b9 w Tecuhltli. Ostrze jego w\'b3\'f3czni zaton\'ea\'b3o w\~ciemnosk\'f3rym brzuchu i nic ju\'bf wi\'eacej nie widzia\'b3, albowiem \'9cwiszcz\'b9cy miecz zatoczy\'b3 w\~powietrzu
\'b3uk i rozp\'b3ata\'b3 mu czaszk\'ea. Dzikoocy woje wci\'b9\'bf nap\'b3ywali do wartowni.
\par Wrzaski i szcz\'eak stali obudzi\'b3y Conana. Zerwa\'b3 si\'ea z \'b3o\'bfa zupe\'b3nie rozbudzony, ze swym olbrzymim mieczem w d\'b3oni i w mgnieniu oka dopad\'b3 drzwi, otwieraj\'b9c je na o\'9ccie\'bf. Wyjrza\'b3 na korytarz akurat w chwili, gdy z ob
\'b3\'eadem w oku przebiega\'b3 obok Techotl.
\par - Xotalankowie! - rycza\'b3 nieludzkim g\'b3osem. - S\'b9 w \'9crodku!
\par Conan ruszy\'b3 korytarzem i zaraz spotka\'b3 Valeri\'ea, kt\'f3ra wyskoczy\'b3a ze swej komnaty.
\par - Co si\'ea dzieje, u diab\'b3a? - zawo\'b3a\'b3a.
\par - Techotl gada, \'bfe wdarli si\'ea Xotalankowie - odrzek\'b3 pospiesznie. - I na to mi wygl\'b9da!
\par }{\fs24\kerning24 We troje wpadli do izby tronowej, gdzie widok ujrzeli, kt\'f3r}{\f76\fs24\kerning24 y trudno by\'b3oby wy\'9cni\'e6 w\~najob\'b3\'eadniejszym krwawym koszmarze. Dwudziestu ludzi, m\'ea\'bf\'f3w i niewiast, z rozwianym czarnym w\'b3
osem i po\'b3yskuj\'b9cymi na piersiach wizerunkami bia\'b3ych czaszek, zwar\'b3o si\'ea w\~boju z ludem Tecuhltli. Kobiety obydwu klan\'f3w r\'f3wnie szale\'f1czo walczy\'b3y jak m\'ea\'bfczy\'9fni, i posadzka komnaty usiana ju\'bf by\'b3a martwymi cia
\'b3ami.
\par Olmec, nagi poza przepask\'b9 na biodrach, toczy\'b3 b\'f3j przy swym tronie, a gdy wkraczali awanturnicy, nadbieg\'b3a ze swej komnaty Tascela, dzier\'bf\'b9c w d\'b3oni miecz.
\par }{\fs24\kerning24 Xatmec i jego kompan}{\f76\fs24\kerning24 nie \'bfyli, nie by\'b3o tedy nikogo, kto m\'f3g\'b3by rzec Tecuhltlom, jak\'b9 drog\'b9 wdarli si\'ea do twierdzy wrogowie. I nie by\'b3o nikogo, kto m\'f3g\'b3by powiedzie\'e6, co ich sk\'b3
oni\'b3o do tej szale\'f1czej akcji.
\par Ale straty Xotalank\'f3w by\'b3y wi\'eaksze, po\'b3o\'bfenie za\'9c bardziej desperackie, ni\'bf mogliby Tecuhltle przypuszcza\'e6. Okaleczenie pokrytego \'b3uskami sprzymierze\'f1ca, unicestwienie P\'b3on\'b9cego Czerepu i\~
nowina, wydyszana przez umieraj\'b9cego wojownika, \'bfe para tajemniczych bia\'b3osk\'f3rych zabijak\'f3w wzmocni\'b3a si\'b3y nieprzyjaci\'f3\'b3, przywiod\'b3y ich na gra\'f1 rozpaczy i obudzi\'b3y dzik\'b9 determinacj\'ea, by zgin\'b9\'e6, \'9cmier
\'e6 zadaj\'b9c swym odwiecznym wrogom.
\par Tecuhltle, otrz\'b9saj\'b9c si\'ea z pierwszego, wywo\'b3anego zaskoczeniem szoku, co zepchn\'b9\'b3 ich do komnaty tronowej i kilka kosztowa\'b3 \'bfywot\'f3w, walczyli z r\'f3wn\'b9 furi\'b9, a stra\'bfnicy z\~ni\'bfszych pi\'eater p\'ea
dzili jak szaleni, by rzuci\'e6 si\'ea w wir potyczki. B\'f3j to by\'b3 na \'9cmier\'e6 i \'bfycie, b\'f3j w\'9cciek\'b3ych wilk\'f3w, \'9clepy, bezlitosny, do ostatniego tchnienia. Jak fala przetacza\'b3 si\'ea od drzwi do tronu, w b\'b3yskach siek\'b9
cych cia\'b3a miecz\'f3w, w fontannach krwi, w tupocie n\'f3g po purpurowej posadzce, na kt\'f3rej wykwita\'b3o coraz wi\'eacej jasnoczerwonych plam. Trzaska\'b3y stoliki i kar\'b3a z ko\'9cci s\'b3oniowej, pada\'b3y na ziemi\'ea
aksamitne draperie, by tam nasi\'b9ka\'e6 szkar\'b3atem. Krwawa to by\'b3a kulminacja krwawego p\'f3\'b3wiecza i wszyscy prawd\'ea ow\'b9 pojmowali.
\par Ale koniec m\'f3g\'b3 by\'e6 tylko jeden. Tecuhltle, dwakro\'e6 niemal liczniejsi, ukrzepili si\'ea znacznie, widz\'b9c, \'bfe w\'b3\'b9czaj\'b9 si\'ea do boju ich jasnosk\'f3rzy sprzymierze\'f1cy.
\par A ci uczynili to na kszta\'b3t huraganu niwecz\'b9cego m\'b3ody las. Trzech pospo\'b3u najt\'ea\'bfszych Tlazitlan ust\'eapowa\'b3o Conanowi si\'b3\'b9 i \'bfaden nie m\'f3g\'b3 si\'ea z nim r\'f3wna\'e6 szybko\'9cci\'b9. W owej wiruj\'b9cej, rozko\'b3
ysanej g\'eastwie ludzkiej porusza\'b3 si\'ea niczym b\'b3yskawica i sia\'b3 spustoszenie jak szary wilk w\'9cr\'f3d stada wiejskich kundli, pozostawiaj\'b9c za sob\'b9 stosy z\'b3achmanionych cia\'b3.
\par Obok, z l\'9cnieniem w oku i u\'9cmiechem na wargach, walczy\'b3a Valeria. Przenosz\'b9c si\'b3\'b9 zwyk\'b3ego m\'ea\'bfa, niepor\'f3wnanie wszelako by\'b3a gro\'9fniejsza. Miecz jak \'bfywa istota zwija\'b3 si\'ea w\~jej d\'b3oni. Gdy Conan powala\'b3 p
rzeciwnik\'f3w brutalnym ci\'ea\'bfarem i moc\'b9 swych cios\'f3w, \'b3ami\'b9c w\'b3\'f3cznie, \'b3upi\'b9c czaszki i otwieraj\'b9c brzuchy, Valeria osza\'b3amia\'b3a i og\'b3upia\'b3a wrog\'f3w szermierczym kunsztem, nim pozbawi\'b3a ich \'bf
ywota. Raz za razem gotuj\'b9cy si\'ea do uderzenia wojownik pada\'b3 z przek\'b3ut\'b9 t\'eatnic\'b9, nim zdo\'b3a\'b3 opu\'9cci\'e6 swe ci\'ea\'bfkie ostrze. Conan, kt\'f3rego olbrzymia posta\'e6 zda- wa\'b3a si\'ea pi\'eatrzy\'e6
nad pobojowiskiem, szed\'b3 jak burza, wal\'b9c na lewo i\~prawo, ale Valeria porusza\'b3a si\'ea jak zwodniczy fantom. Zmienia\'b3a nieustannie pozycje, k\'b3u\'b3a i siek\'b3a. I wci\'b9\'bf chybia\'b3y wymierzone w ni\'b9 miecze, a uderzaj\'b9
cy nimi woje umierali z\~przebitym sercem lub gard\'b3em, maj\'b9c w uszach jej szyderczy \'9cmiech.
\par Ani p\'b3e\'e6, ani stan uczestnik\'f3w nie liczy\'b3y si\'ea w tym szalonym boju. Nim Conan i\~Valeria w\'b3\'b9czyli si\'ea do walki, pi\'ea\'e6 ju\'bf niewiast xotala\'f1skich le\'bfa\'b3o na pod\'b3odze z\~poder\'bfni\'eatymi gard\'b3
ami, a gdy ktokolwiek - m\'ea\'bfczyzna czy kobieta - osuwa\'b3 si\'ea w g\'eastw\'ea depcz\'b9cych n\'f3g, zawsze czai\'b3 si\'ea n\'f3\'bf, got\'f3w przesiec bezbronn\'b9 szyj\'ea, albo obuta w sanda\'b3 stopa, ch\'eatna skruszy\'e6 spoczywaj\'b9c\'b9
na posadzce g\'b3ow\'ea.
\par Od \'9cciany do \'9cciany, od drzwi do drzwi przetacza\'b3y si\'ea fale rozszala\'b3ego boju, zalewaj\'b9c tak\'bfe s\'b9siednie komnaty. I w ko\'f1cu na nogach stali ju\'bf tylko Tecuhltle i para bia\'b3osk\'f3rych awanturnik\'f3w. Martwo i t\'ea
po patrzyli na siebie ci, co prze\'bfyli, i poz\'f3r sprawiali \'bfa\'b3osnych strz\'eap\'f3w ludzko\'9cci, ocalonych z piek\'b3a ostatecznej zag\'b3ady ca\'b3ego \'9cwiata.
\par Stali na szeroko rozstawionych nogach, dzier\'bf\'b9c w d\'b3oniach poszczerbione i\~poczerwienia\'b3e miecze, i krew ciek\'b3a z ich ramion, gdy patrzyli na siebie ponad zmasakrowanymi cia\'b3ami przyjaci\'f3\'b3 i wrog\'f3w. Nie mieli w p\'b3ucach do
\'9c\'e6 powietrza, by wrzask podnie\'9c\'e6, ale z ust ich wyrwa\'b3o si\'ea szalone zwierz\'eace wycie. I nie by\'b3 to ludzki krzyk triumfu, a wycie zgrai w\'9cciek\'b3ych wilk\'f3w, przemykaj\'b9cych mi\'eadzy cia\'b3ami ofiar.
\par Conan chwyci\'b3 Valeri\'ea za rami\'ea i przyci\'b9gn\'b9\'b3 j\'b9 do siebie.
\par - Dosta\'b3a\'9c pchni\'eacie w \'b3ydk\'ea - burkn\'b9\'b3.
\par Spojrza\'b3a w d\'f3\'b3, po raz pierwszy \'9cwiadoma k\'b3uj\'b9cego b\'f3lu w nodze. Snad\'9f umieraj\'b9cy jaki\'9c wojownik, le\'bf\'b9c ju\'bf na posadzce, zatopi\'b3 w niej }{\fs24\kerning24 sztylet.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Same\'9c skrwawiony jak rze\'9fnik - roze\'9cmia\'b3a si\'ea.
\par - Nie jest mi nic. Ot, dra\'9cni\'eacia tu i tam, troszczy\'e6 si\'ea nie warto. Ale t\'ea \'b3ydk\'ea trza zawin\'b9\'e6.
\par Olmec nadszed\'b3 przez pobojowisko i ze swoimi szerokimi ramionami spryskanymi krwi\'b9 i czarn\'b9 brod\'b9 posklejan\'b9 w szkar\'b3atne pier\'9ccienie wygl\'b9da\'b3 jak upi\'f3r. Czerwieni\'b3y si\'ea jego oczy jak odbicie p\'b3
omienia w czarnej wodzie.
\par - Zwyci\'ea\'bfyli\'9cmy! - skrzekn\'b9\'b3 nieprzytomnie. - Wa\'9c\'f1 sko\'f1czona! Psy z Xotalanc martwe! Och, bogowie, zda\'b3by si\'ea jeden \'bfywy, \'bfeby go ze sk\'f3ry obedrze\'e6! A przecie rad patrz\'ea w ich trupie oblicza. Dwadzie\'9c
cia martwych ps\'f3w! Dwadzie\'9ccia czerwonych \'e6wiek\'f3w na czarn\'b9 kolumn\'ea!
\par - Zajmij\'bfe si\'ea lepiej rannymi - mrukn\'b9\'b3 Conan, odwracaj\'b9c si\'ea ode\'f1. - Hej, dziewczyno, niechaj obejrz\'ea t\'ea nog\'ea.
\par }{\fs24\kerning24 - Poczekaj!}{\f76\fs24\kerning24 - Niecierpliwie strz\'b9sn\'ea\'b3a jego d\'b3o\'f1. Ogie\'f1 walki wci\'b9\'bf gorza\'b3 w jej duszy. - Zali mo\'bfemy by\'e6 pewni, \'bfe wszyscy tu le\'bf\'b9? Co, je\'9cli inni z drugiej zaatakuj\'b9
strony?
\par - Nie podzieliliby klanu przed tak\'b9 wypraw\'b9 - rzek\'b3 Olmec, kr\'eac\'b9c g\'b3ow\'b9. Zna\'e6, \'bfe pocz\'b9\'b3 mu wraca\'e6 rozs\'b9dek. Bez swej purpurowej togi wygl\'b9da\'b3 wszelako bardziej na odra\'bfaj\'b9c\'b9 drapie\'bfn\'b9 besti\'ea
ni\'bf na ksi\'eacia. - Got\'f3wem g\'b3ow\'ea postawi\'e6 w zak\'b3ad, \'bfe\'9cmy ich wszystkich wyci\'eali. Mniej ich by\'b3o, nimem s\'b9dzi\'b3, i desperacja musia\'b3a ich ogarnia\'e6. Ale jakim sposobem dostali si\'ea do Tecuhltli?
\par Podesz\'b3a do nich Tascela, wycieraj\'b9c miecz o nagie udo. W d\'b3oni trzyma\'b3a przedmiot, kt\'f3ry podj\'ea\'b3a obok cia\'b3a strojnego w pi\'f3ropusz wodza Xotalank\'f3w.
\par - Fletnia szale\'f1stwa - rzek\'b3a. - M\'f3wi\'b3 mi jeden wojownik, \'bfe Xatmec rozwar\'b3 Kotalankom wrota i pad\'b3 pod ciosami, gdy wdarli si\'ea do wartowni. Wojownik \'f3w nadszed\'b3 z\~wewn\'eatrznych sal, w sam czas, by by\'e6 owego zaj\'9ccia
\'9cwiadkiem i us\'b3ysze\'e6 ostatnie tony muzyki, co - jak powiada - zmrozi\'b3a sam\'b9 jego dusz\'ea. Tolkemec zwyk\'b3 by\'b3 opowiada\'e6 o\~podobnej fletni, kt\'f3ra, przysi\'eagali pono Kuchotlanie, ukryta by\'b3a w katakumbach z ko\'9c\'e6
mi pewnego staro\'bfytnego maga. Jakim\'9c sposobem odnalaz\'b3y j\'b9 psy xotala\'f1skie i odkry\'b3y jej sekret.
\par - Kto\'9c winien i\'9c\'e6 do Xotalanc i przekona\'e6 si\'ea, czy cz\'b3ek jaki\'9c nie pozosta\'b3 przy \'bfyciu - rzek\'b3 Conan. - Sam p\'f3jd\'ea, jak dostan\'ea przewodnika.
\par Olmec zerkn\'b9\'b3 na resztki swego ludu. Dwudziestu tylko prze\'bfy\'b3o, a i z tych znaczna cz\'ea\'9c\'e6 le\'bfa\'b3a j\'eacz\'b9c na po- sadzce. Tascela jedyn\'b9 by\'b3a z Tecuhltl\'f3w, kt\'f3ra z boju nie wynios\'b3a najmniejszej rany, cho\'e6
walczy\'b3a r\'f3wnie dziko jak wszyscy.
\par - Kto p\'f3jdzie z Conanem do Xotalanc? - zapyta\'b3 Olmec.
\par Przykusztyka\'b3 Techotl. Rana w jego udzie otwar\'b3a si\'ea na nowo i \'9cwie\'bfe ci\'eacie krwawi\'b3o na piersi.
\par - Ja p\'f3jd\'ea!
\par - Nie p\'f3jdziesz - sprzeciwi\'b3 si\'ea Conan. - I ty te\'bf nie, Valerio. Wnet twa noga pocznie sztywnie\'e6.
\par - Tedy ja p\'f3jd\'ea - zg\'b3osi\'b3 si\'ea wojownik, banda\'bfuj\'b9cy swe zranione rami\'ea.
\par - Dobrze, Yanath. Id\'9f z Cymmeryjczykiem. I ty te\'bf, Topalu. - Ukaza\'b3 Olmec jeszcze jednego cz\'b3eka, lekko tylko poszkodowanego. - Ale pierwej pom\'f3\'bfcie d\'9fwign\'b9\'e6 ci\'ea\'bfko rannych na \'b3o\'bfa. Tam ich opatrzymy.
\par Uczyniono to szybko. Gdy pochylali si\'ea nad niewiast\'b9 og\'b3uszon\'b9 ciosem maczugi, broda Olmeka musn\'ea\'b3a ucho Topala. Conan pomy\'9cla\'b3, \'bfe ksi\'b9\'bf\'ea szepce co\'9c wojownikowi, pewno\'9cci wszelako nie mia\'b3. Par\'ea chwil p\'f3
\'9fniej wszyscy trzej opuszczali izb\'ea.
\par W drzwiach obejrza\'b3 si\'ea Conan i jatki istne zobaczy\'b3, stosy martwych cia\'b3 na p\'b3omienistej pod\'b3odze, pl\'b9tanin\'ea ciemnosk\'f3rych ko\'f1czyn zastyg\'b3ych w chwili najwi\'eakszego wysi\'b3ku, twarze zesztywnia\'b3e w maski nienawi\'9c
ci, szkliste oczy spogl\'b9daj\'b9ce na zielone klejnoty ogniste, co k\'b9pa\'b3y ca\'b3\'b9 t\'ea upiorn\'b9 scen\'ea w nierzeczywistej, szmaragdowej po\'9cwiacie. W\'9cr\'f3d martwych, jak ludzie w transie, bezcelowo w\'eadrowali \'bfywi. Conan us\'b3
ysza\'b3, \'bfe Olmec nakazuje jednej z niewiast opatrzenie Valerii; obie uda\'b3y si\'ea do s\'b9siedniej komnaty, przy czym Valeria lekko kula\'b3a.
\par Ostro\'bfnie dw\'f3ch Tecuhltl\'f3w wiod\'b3o Conana przez sal\'ea za wrotami z br\'b9zu, a potem przez szereg komnat p\'b3awi\'b9cych si\'ea w zielonkawym \'9cwietle. Nikogo nie ujrzeli i \'bfaden d\'9fwi\'eak nie dotar\'b3
do ich uszu. Gdy przybyli do Wielkiej Sali, co z p\'f3\'b3nocy na po\'b3udnie przecina\'b3a miasto, zwi\'eakszyli jeszcze ostro\'bfno\'9c\'e6, \'9cwiadomi, \'bfe wkraczaj\'b9 oto na terytorium wroga. Ale kolejne izby ukazywa\'b3y jeno pustk\'ea ich uwa
\'bfnym oczom i po przebyciu szerokiego, mrocznego korytarza stan\'eali przed wrotami z br\'b9zu, podobnymi wielce do Bramy Or\'b3a w Tecuhltli. Pchn\'eali je lekko, a one j\'ea\'b3y si\'ea cicho otwiera\'e6 pod ich palcami.
\par Z przera\'bfeniem zapatrzyli si\'ea Tecuhltle na o\'9cwietlone zielono komnaty. Od pi\'ea\'e6dziesi\'eaciu lat nikt z ich ludu nie wkracza\'b3 do tych sal inaczej ni\'bf jako wi\'eazie\'f1, przeznaczony okropnej zag\'b3adzie. Nie by\'b3
o straszliwego losu dla mieszka\'f1c\'f3w zachodniej twierdzy, ni\'bf dosta\'e6 si\'ea do Xotalanc. Koszmar pojmania nawiedza\'b3 ich sny od najwcze\'9cniejszego dzieci\'f1stwa. Owe wrota z br\'b9zu by\'b3y dla Yanatha i Topala bram\'b9 Piekie\'b3.
\par Skuleni j\'eali si\'ea cofa\'e6 z bezrozumnym l\'eakiem w oczach, odsun\'b9\'b3 ich tedy Conan i\~wkroczy\'b3 do Xotalanc.
\par Boja\'9fliwie ruszyli za nim. Przest\'eapuj\'b9c pr\'f3g, dziko rozgl\'b9dali si\'ea woko\'b3o. Ale cisz\'ea zak\'b3\'f3ca\'b3y tylko ich przyspieszone oddechy.
\par Weszli do kwadratowej wartowni, identycznej z podobnym pomieszczeniem za Bram\'b9 Or\'b3a w Tecuhltli, z kt\'f3rej r\'f3wnie\'bf sie\'f1 wiod\'b3a do izby b\'ead\'b9cej odpowiednikiem komnaty tronowej Olmeka. Zajrza\'b3 Conan do owej sieni, omi\'f3t\'b3
wzrokiem dywany, sofy i draperie, i j\'b9\'b3 uwa\'bfnie nas\'b3uchiwa\'e6. Nie us\'b3ysza\'b3 \'bfadnego ha\'b3asu, izby wydawa\'b3y si\'ea puste. Przesta\'b3 ju\'bf wierzy\'e6, \'bfe w Xuchotl s\'b9 jeszcze jacy\'9c \'bfywi Xotalankowie.
\par - Chod\'9fmy - mrukn\'b9\'b3 i wkroczy\'b3 do sieni.
\par Nie uszed\'b3 daleko, gdy u\'9cwiadomi\'b3 sobie, \'bfe pod\'b9\'bfa za nim tylko Yanath. Obejrza\'b3 si\'ea i zobaczy\'b3 Topala zastyg\'b3ego w pozie wyra\'bfaj\'b9cej najwy\'bfsze przera\'bfenie: wyci\'b9gn\'b9\'b3 rami\'ea, jakby w obronie przed nadci
\'b9gaj\'b9cym niebezpiecze\'f1stwem, i rozszerzonymi oczyma, z\~hipnotycznym wr\'eacz nat\'ea\'bfeniem, wpatrywa\'b3 si\'ea w co\'9c, co wystawa\'b3o zza sofy.
\par - Co si\'ea dzieje?
\par Wtedy tak\'bfe zobaczy\'b3 i poczu\'b3 lekkie mrowienie sk\'f3ry mi\'eadzy swymi olbrzymimi ramionami. Potworny \'b3eb wystawa\'b3 zza kanapy, gadzi \'b3eb, szeroki jak \'b3eb najwi\'eakszego krokodyla. D\'b3ugie szabliste k\'b3y zwiesza\'b3y si\'ea
nad doln\'b9 szcz\'eak\'b9, ale by\'b3 w owej paszczy jaki\'9c nienaturalny bezw\'b3ad i szkli\'b3y si\'ea odra\'bfaj\'b9ce \'9clepia.
\par Conan zajrza\'b3 za sof\'ea. Martwy w\'b9\'bf tam le\'bfa\'b3, tak ogromny, \'bfe r\'f3wnego mu nie widzia\'b3 w swych w\'eadr\'f3wkach. Wia\'b3o ode\'f1 st\'eachlizn\'b9 i ch\'b3odem ziemskich g\'b3\'eabin i trudno by\'b3
o rzec, jakiego jest koloru, zmienia\'b3 bowiem odcie\'f1 w zale\'bfno\'9cci od k\'b9ta, pod kt\'f3rym si\'ea na\'f1 patrzy\'b3o. Ogromna rana ziej\'b9ca w karku zdradza\'b3a przyczyn\'ea \'9cmierci bestii.
\par - To Pe\'b3zacz! - wyszepta\'b3 Yanath.
\par - To samo bydl\'ea, kt\'f3rem ci\'b9\'b3 na schodach - burkn\'b9\'b3 Conan. - Po tym, jak goni\'b3o nas do Bramy Or\'b3a, musia\'b3o tu si\'ea na powr\'f3t przywlec, \'bfeby zdechn\'b9\'e6. Jak te\'bf panowali nad nim Xotalankowie?
\par Tecuhltle zadr\'bfeli i pokr\'eacili g\'b3owami.
\par }{\fs24\kerning24 - Wezwali go z czarnych tuneli pod katakumbami. Posiedli tajemnice nie znane Tecuhltlom.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - C\'f3\'bf, martwy jest, a jakby mieli wi\'eacej podobnych, to bez ochyby poci\'b9gn\'ealiby je ze sob\'b9 do Tecuhltli. Idziemy!
\par Deptali mu po pi\'eatach, gdy szed\'b3 przez sie\'f1 i napiera\'b3 na obite srebrem drzwi w jej przeciwleg\'b3ym ko\'f1cu.
\par - Je\'9cli nikogo nie najdziemy na tym pi\'eatrze - powiedzia\'b3 - to zejdziemy na ni\'bfsze. Przeryjemy Xotalanc od dachu po katakumby. Je\'9cli Xotalanc przypomina Tecuhltli, wszystkie izby na tym poziomie b\'ead\'b9 o\'9cwietlone...co, u diab\'b3a!?
\par }{\fs24\kerning24 Weszli }{\f76\fs24\kerning24 do obszernej komnaty tronowej, podobnej do tej w Tecuhltli. Takie samo by\'b3o w niej jaspisowe podium i tron z ko\'9cci s\'b3oniowej, takie same sofy, dywany i draperie na \'9ccianach. Nie by\'b3
o tylko czarnej kolumny pokrytej czerwonymi punktami, ale co\'9c innego przypomina\'b3o o ponurej wa\'9cni.
\par Za podwy\'bfszeniem wisia\'b3y na \'9ccianie rz\'eady szklanych p\'f3\'b3ek, a z owych p\'f3\'b3ek setki wybornie zachowanych ludzkich g\'b3\'f3w patrzy\'b3y na os\'b3upia\'b3ych intruz\'f3w nieruchomymi, oboj\'eatnymi oczami, tak jak musia\'b3y patrze
\'e6 przez nie wiedzie\'e6 ile miesi\'eacy i lat.
\par Topal mamrota\'b3 przekle\'f1stwa, ale Yanath sta\'b3 cicho i tylko w jego szeroko rozwartych oczach pot\'ea\'bfnia\'b3y ognie szale\'f1stwa. Conan zmarszczy\'b3 brwi, \'9cwiadom, \'bfe spok\'f3j duchowy Tlazitlan na w\'b3osku zwykle wisi.
\par Nagle Yanath wyci\'b9gn\'b9\'b3 w stron\'ea upiornych trofe\'f3w dr\'bf\'b9cy palec.
\par - To g\'b3owa mego brata! - mrucza\'b3. - A to m\'b3odszy brat mego ojca! A za nimi najstarszy syn mojej siostry!
\par Niespodziewanie zacz\'b9\'b3 \'b3ka\'e6: mia\'b3 suche oczy, lecz chrapliwy, g\'b3o\'9cny szloch wstrz\'b9sa\'b3 ca\'b3\'b9 jego postaci\'b9. I nie odrywa\'b3 wzroku od g\'b3\'f3w. P\'b3acz stawa\'b3 si\'ea przera\'9fliwy, potem przerodzi\'b3 si\'ea
w okropny piskliwy \'9cmiech i wreszcie wrzask nie do zniesienia. Yanath postrada\'b3 zmys\'b3y.
\par Conan po\'b3o\'bfy\'b3 mu d\'b3o\'f1 na ramieniu i jakby dotyk \'f3w wyzwoli\'b3 ca\'b3e szale\'f1stwo duszy, Yanath zawy\'b3 i zwin\'b9\'b3 si\'ea w miejscu, ra\'bf\'b9c w Conana swym mieczem. Cymmeryjczyk odparowa\'b3 cios, a Topal pr\'f3bowa\'b3 chwyci
\'e6 rami\'ea Yanatha. Wymkn\'b9\'b3 mu si\'ea szaleniec i tocz\'b9c pian\'ea z ust wrazi\'b3 ostrze w cia\'b3o kompana. Topal osun\'b9\'b3 si\'ea z j\'eakiem, Yanath za\'9c wirowa\'b3 przez chwil\'ea w ob\'b3\'eadnym ta\'f1cu, a potem podbieg\'b3 do p
\'f3\'b3ek i skrzecz\'b9c blu\'9fnierczo r\'b9ba\'b3 je swym mieczem.
\par Skoczy\'b3 na\'f1 Conan z ty\'b3u, pragn\'b9c go zaskoczy\'e6 i rozbroi\'e6, w czas jednak odwr\'f3ci\'b3 si\'ea szaleniec i wyj\'b9c jak dusza pot\'eapiona, run\'b9\'b3 na Cymmeryjczyka. Ten za\'9c widz\'b9c, \'bfe ob\'b3\'eadu Yanatha nie da si\'ea
opanowa\'e6, zszed\'b3 mu z drogi, a gdy mija\'b3 go rozp\'eadzony Tecuhltl, zada\'b3 cios, co obojczyk przer\'b9ba\'b3 i pier\'9c. I pad\'b3 martwy nieszcz\'ea\'9cnik obok swej umieraj\'b9cej ofiary.
\par Conan pochyli\'b3 si\'ea nad Topalem i zobaczy\'b3, \'bfe ten niemal ostatnie wydaje ju\'bf tchnienie. Nie by\'b3o nawet po co pr\'f3bowa\'e6 tamowania krwi, kt\'f3ra tryska\'b3a ze straszliwej rany.
\par - Koniec z tob\'b9, Topalu - burkn\'b9\'b3 Conan. - Chcesz, bym od ciebie s\'b3owo jakie zani\'f3s\'b3 twoim?
\par - Pochyl si\'ea ni\'bfej - wykrztusi\'b3 Topal, a Conan us\'b3ucha\'b3... i mgnienie p\'f3\'9fniej chwyci\'b3 go za przegub, gdy Topal zada\'b3 mu w pier\'9c pchni\'eacie swym sztyletem.
\par - Na Croma! - zakl\'b9\'b3 Conan. - Zali\'9c i ty oszala\'b3?
\par - Olmec rozkaza\'b3 - wysapa\'b3 umieraj\'b9cy. - Nie wiem dlaczego. Kiedy\'9cmy rannych k\'b3adli na \'b3o\'bfa, szepn\'b9\'b3 mi, bym ci\'ea ubi\'b3, gdy b\'eadziemy wraca\'e6 do Tecuhltli... - I umar\'b3 z\~imieniem swego klanu na ustach.
\par Przez chwil\'ea patrzy\'b3 na\'f1 Conan w oszo\'b3omieniu. Ca\'b3a ta sprawa tr\'b9ci\'b3a ob\'b3\'eadem. Czy\'bfby uleg\'b3 mu r\'f3wnie\'bf Olmec? Czy wszyscy Tecuhltle szale\'f1si byli, ni\'bf przypuszcza\'b3? Wzruszy\'b3 ramionami i przeszed\'b3
szy sie\'f1, przest\'b9pi\'b3 wrota z br\'b9zu, pozostawiaj\'b9c trupy Tecuhltl\'f3w pod stra\'bf\'b9 martwych spojrze\'f1 setek g\'b3\'f3w rodak\'f3w.
\par Nie potrzebowa\'b3 przewodnika w drodze powrotnej. Jego prymitywny instynkt kierunku wi\'f3d\'b3 go bezb\'b3\'eadnie szlakiem, kt\'f3ry przebyli. Szed\'b3 r\'f3wnie ostro\'bfnie jak przedtem, nie popuszczaj\'b9c miecza z d\'b3oni, i gro\'9f
nymi oczyma przenika\'b3 ka\'bfdy zacieniony k\'b9t i\~zakamarek; nie duch\'f3w usieczonych Xotalank\'f3w teraz si\'ea obawia\'b3, lecz swych niedawnych sprzymierze\'f1c\'f3w.
\par Min\'b9\'b3 Wielk\'b9 Sal\'ea i wkracza\'b3 w\'b3a\'9cnie do komnat po jej drugiej stronie, gdy us\'b3ysza\'b3, \'bfe co\'9c si\'ea przed nim porusza - co\'9c, co sapa\'b3o i j\'eacza\'b3o, i posuwa\'b3o si\'ea z szuraniem i\~potykaniem. Chwil\'ea p\'f3
\'9fniej ujrza\'b3 cz\'b3eka, kt\'f3ry pe\'b3z\'b3 ku niemu po ognistej posadzce \endash a\~pe\'b3zn\'b9c, pozostawia\'b3 za sob\'b9 szeroki krwawy \'9clad. By\'b3 to Techotl, i oczy jego ju\'bf zachodzi\'b3y mg\'b3\'b9; mi\'eadzy zaci\'9cni\'ea
tymi palcami krew nieprzerwanym strumieniem wycieka\'b3a z\~g\'b3\'eabokiej rany na piersi.
\par - Conanie! - wyda\'b3 zd\'b3awiony okrzyk. - Conanie! Olmec porwa\'b3 z\'b3otow\'b3os\'b9 niewiast\'ea!
\par - To dlatego kaza\'b3 Topalowi mnie zak\'b3u\'e6! - mrukn\'b9\'b3 Conan, kl\'eakaj\'b9c obok m\'ea\'bfa, kt\'f3ry - jak m\'f3wi\'b3o do\'9cwiadczone oko Cymmeryjczyka - umiera\'b3. - Nie jest Olmec tak szalony, jakem my\'9cla\'b3.
\par B\'b3\'b9dz\'b9ce palce Techotla wczepi\'b3y si\'ea w rami\'ea Conana. W zimnym, nieczu\'b3ym i\~odra\'bfaj\'b9cym \'bfyciu Tecuhltl\'f3w jego podziw i przyja\'9f\'f1 dla przybysz\'f3w z dalekiego \'9cwiata stworzy\'b3a cieplejsz\'b9, ludzk\'b9 oaz\'ea
, budz\'b9c w nim iskr\'ea prawdziwego cz\'b3owiecze\'f1stwa, kt\'f3rej ca\'b3kowicie brak by\'b3o jego rodakom, z uczu\'e6 znaj\'b9cym jeno nienawi\'9c\'e6, \'bf\'b9dz\'ea i sadystyczne okrucie\'f1stwo.
\par - Pr\'f3bowa\'b3em si\'ea przeciwi\'e6. - G\'b3os Techotla brzmia\'b3 gulgocz\'b9co i b\'b9belki czerwonej piany p\'eaka\'b3y na jego ustach. - Ale mnie ci\'b9\'b3. My\'9cla\'b3, \'bfem ubity... a ja odpe\'b3z\'b3em. Och, Secie, jak\'bfem d\'b3ugo pe\'b3z
\'b3 w mej w\'b3asnej krwi! Strze\'bf si\'ea, Conanie! Olmec mo\'bfe zastawi\'e6 na ciebie pu\'b3apk\'ea! Zabij go! To bestia! We\'9f Valeri\'ea i umykaj! Lasu si\'ea nie l\'eakaj. Olmec i Tascela \'b3gali o\~smokach. Dawno si\'ea wzajem wytrzebi\'b3
y, osta\'b3y jeno najmocniejsze. Od tuzina lat tylko by\'b3 jeden. Je\'9cli\'9c go ubi\'b3, nic w puszczy ukrzywdzi\'e6 ci\'ea nie mo\'bfe. Olmec go czci\'b3 jak boga; z ludzi czyni\'b3 mu ofiary, najstarszych i najm\'b3odszych p\'eata\'b3 i\~z\~mur\'f3
w ciska\'b3. Pospieszaj! Olmec wzi\'b9\'b3 Valeri\'ea do Komnaty...
\par G\'b3owa Techotla j\'ea\'b3a si\'ea pochyla\'e6. Umar\'b3, nim opad\'b3a na posadzk\'ea.
\par }{\fs24\kerning24 Conan skoczy}{\f76\fs24\kerning24 \'b3 na nogi, a jego oczy rozjarzy\'b3y si\'ea jak w\'eagle. Takie tedy by\'b3y zamys\'b3y Olmeka, kt\'f3ry pierwej u\'bfy\'b3 cudzoziemc\'f3w do rozbicia nieprzyjaci\'f3\'b3! Mo\'bfna si\'ea by\'b3
o spodziewa\'e6, \'bfe co\'9c podobnego wyroi si\'ea w duszy czarnobrodego zwyrodnialca.
\par Zapominaj\'b9c o ostro\'bfno\'9cci, szybko ruszy\'b3 Cymmeryjczyk ku Tecuhitli. Pospiesznie rachowa\'b3 dawnych sprzymierze\'f1c\'f3w. Tylko dwudziestu jeden, w tej liczbie Olmec, prze\'bfy\'b3o szata\'f1ski b\'f3j w komnacie tronowej. Od tego czasu umar
\'b3o trzech, co pozostawia\'b3o siedemnastu wrog\'f3w, z kt\'f3rymi nale\'bfa\'b3o si\'ea liczy\'e6. W swojej furii czu\'b3 si\'ea Conan na si\'b3ach samotnie z ca\'b3ym sprawi\'e6 si\'ea klanem.
\par Ockn\'b9\'b3 si\'ea w nim wszelako wrodzony instynkt dziczy i uj\'b9\'b3 w karby bojowy sza\'b3. Przypomnia\'b3 sobie ostrze\'bfenie Techotla o pu\'b3apce. Bardzo by\'b3o prawdopodobne, \'bfe poczyni\'b3 do niej ksi\'b9\'bf\'ea
przygotowania na wypadek, gdyby Topal nie wywi\'b9za\'b3 si\'ea z powierzonej sobie misji. A je\'9cli tak, to musia\'b3 za\'b3o\'bfy\'e6, \'bfe powr\'f3ci Cymmeryjczyk t\'b9 sam\'b9 droga, jaka poszed\'b3 do Xotalanc.
\par Conan zerkn\'b9\'b3 w okienko, pod kt\'f3rym akurat przechodzi\'b3, i ujrza\'b3 przy\'e6mione migotanie gwiazd. Nie poczyna\'b3y jeszcze bledn\'b9c w przed\'9cwicie. Ile\'bf wydarze\'f1 widzia\'b3a ta kr\'f3tka noc?
\par Zboczy\'b3 ze swojego szlaku i kr\'eaconymi schodami zszed\'b3 na ni\'bfsze pi\'eatro. Nie wiedzia\'b3, gdzie s\'b9 drzwi wiod\'b9ce do twierdzy na tym poziomie, ale mia\'b3 pewno\'9c\'e6, \'bfe je znajdzie. Nie mia\'b3 natomiast poj\'ea
cia, jak sforsuje zamki, bo co do tego, \'bfe wrota b\'ead\'b9 zamkni\'eate i zaryglowane - cho\'e6by z si\'b3y p\'f3\'b3wiecznego przyzwyczajenia - nie \'bfywi\'b3 najmniejszych w\'b9tpliwo\'9cci. Nie pozostawa\'b3o mu wszak\'bfe nic innego, jak spr\'f3
bowa\'e6 tej drogi.
\par Z mieczem w d\'b3oni pospiesza\'b3 bezg\'b3o\'9cnie przez labirynt mrocznych lub rozja\'9cnionych zielonkaw\'b9 po\'9cwiat\'b9 izb i sal. Czu\'b3, \'bfe blisko ju\'bf jest Tecuhltli, gdy jaki\'9c d\'9fwi\'eak sprawi\'b3, \'bfe zastyg\'b3
w miejscu. Bez trudu rozpozna\'b3 \'f3w d\'9fwi\'eak - cz\'b3owiek pr\'f3bowa\'b3 krzycze\'e6 zakneblowanymi ustami. \'8fr\'f3d\'b3o ha\'b3asu by\'b3o przed nim, gdzie\'9c z lewej strony. W \'9cmiertelnie cichych izbach nawet cichy odg\'b3os ni\'f3s\'b3
si\'ea daleko.
\par Poszed\'b3 za okrzykami, kt\'f3re powt\'f3rzy\'b3y si\'ea kilkakrotnie. I w ko\'f1cu przez uchylone drzwi ujrza\'b3 osobliw\'b9 scen\'ea. Na posadzce komnaty wznosi\'b3a si\'ea niewysoka konstrukcja z\~\'bfelaza przypominaj\'b9ca ko\'b3
o katowskie, do niej za\'9c przykr\'eapowana by\'b3a posta\'e6 gigantycznego m\'ea\'bfa, kt\'f3rego g\'b3owa spoczywa\'b3a na poduszce ze stalowych szpikulc\'f3w. Ich ostrza ju\'bf czerwieni\'b3y si\'ea od krwi z przek\'b3utego w wielu miejscach skalpu. G
\'b3ow\'ea spowija\'b3 rodzaj uprz\'ea\'bfy, tak jednak za\'b3o\'bfonej, \'bfe sk\'f3rzany pas nie stanowi\'b3 ochrony przed szpikulcami. Ow\'b9 uprz\'b9\'bf cienki \'b3a\'f1cuch \'b3\'b9czy\'b3 z urz\'b9dzeniem podtrzymuj\'b9cym wielk\'b9 \'bfelazn\'b9
kul\'ea nad w\'b3ochat\'b9 piersi\'b9 je\'f1ca. Jak d\'b3ugo pozostawa\'b3 nieszcz\'ea\'9cnik nieruchomo, kula wisia\'b3a w miejscu. Wystarczy\'b3o jednak, by b\'f3l powodowany ostrymi kolcami zmusi\'b3 go do podniesienia g\'b3owy, a kula opada\'b3a gwa
\'b3townie o kilka cali. W ko\'f1cu obola\'b3e mi\'ea\'9cnie karku przestan\'b9 utrzymywa\'e6 g\'b3ow\'ea w tej nienaturalnej pozycji, a m\'eaka stalowej poduszki stanie si\'ea nie do zniesienia... Wtedy kula skruszy go na miazg\'ea
, powoli i niechybnie. Ofiara by\'b3a zakneblowana, a znad knebla wielkie czarne wole oczy dziko patrzy\'b3y na m\'ea\'bfa w drzwiach, kt\'f3ry sta\'b3 w milcz\'b9cym oszo\'b3omieniu. Albowiem cz\'b3ekiem na kole by\'b3 Olmec, ksi\'b9\'bf\'ea Tecuhltl\'f3
w.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\fs28\kerning24 6. OCZY TASCELI
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 - Czy musia\'b3a\'9c a\'bf do tej ci\'b9gn\'b9\'e6 mnie komnaty, by nog\'ea opatrzy\'e6
? - niecierpliwie spyta\'b3a Valeria. - Nie mog\'b3a\'9c\'bfe tego r\'f3wnie dobrze zrobi\'e6 w izbie tronowej?
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76\fs24\kerning24 Siedzia\'b3a na \'b3o\'bfu wyci\'b9gn\'b9wszy przed siebie zranion\'b9 nog\'ea, kt\'f3r
\'b9 tecuhltla\'f1ska kobieta przed chwil\'b9 sko\'f1czy\'b3a spowija\'e6 jedwabnym banda\'bfem. Obok Valerii le\'bfa\'b3 jej krwawy miecz.
\par Zmarszczy\'b3a brwi. Niewiasta spe\'b3ni\'b3a sw\'f3j obowi\'b9zek cicho i sprawnie, ale nie podoba\'b3o si\'ea Aquilonce ani pieszczotliwe, lepkie dotkni\'eacie smuk\'b3ych palc\'f3w, ani wyraz jej oczu.
\par - Reszt\'ea rannych tako\'bf przeniesiono do innych komnat - odrzek\'b3a niewiasta mi\'eakk\'b9 mow\'b9 kobiet tecuhltla\'f1skich, co wszelako nie \'9cwiadczy\'b3a ani o ich mi\'eakko\'9cci, ani \'b3agodno\'9cci. Par\'ea chwil wcze\'9cniej widzia\'b3
a Valeria t\'ea sam\'b9 niewiast\'ea przebijaj\'b9c\'b9 serce kobiecie xotala\'f1skiej i wyszarpuj\'b9c\'b9 oczy rannego Xotalanka.
\par - Cia\'b3a ubitych b\'ead\'b9 znosi\'e6 do katakumb - doda\'b3a - bo duchy mog\'b3yby zemkn\'b9\'e6 do komnat i tam zamieszka\'e6.
\par - Wierzysz w duchy? - spyta\'b3a Valeria.
\par - Wiem, \'bfe duch Tolkemeka w\'eadruje po katakumbach - odrzek\'b3a z dr\'bfeniem. - Widzia\'b3am go kiedy\'9c, gdym przysiad\'b3a w krypcie u ko\'9cci martwej kr\'f3lowej. Przeszed\'b3 mimo, a posta\'e6 mia\'b3 starca o rozwianej bia\'b3ej brodzie i w
\'b3osach, i oczach, co \'9cwieci\'b3y w\~ciemno\'9cciach. To by\'b3 Tolkemec; widzia\'b3am go by\'b3am jeszcze za \'bfycia, kiedym, dzieckiem b\'ead\'b9c, przypatrywa\'b3a si\'ea jego m\'eace.
\par G\'b3os jej sta\'b3 si\'ea l\'eakliwym szeptem:
\par - Wy\'9cmiewa si\'ea z tego Olmec, ale wiem, \'bfe duch Tolkemeka mieszka w katakumbach! Gadaj\'b9, \'bfe to szczury ogryzaj\'b9 z cia\'b3a ko\'9cci \'9cwie\'bfo zmar\'b3ych - nie szczury, ale duchy to czyni\'b9! Kto wie...
\par Cie\'f1 pad\'b3 na \'b3o\'bfe i urwa\'b3a, spogl\'b9daj\'b9c do g\'f3ry. Po- d\'b9\'bfy\'b3a za jej wzrokiem Valeria i\~ujrza\'b3a wpatrzonego w siebie Olmeka. Z d\'b3oni, piersi i brody zmy\'b3 ksi\'b9\'bf\'ea krew, ale nie przywdzia\'b3
swej szaty i jego olbrzymie ciemnosk\'f3re cia\'b3o i pot\'ea\'bfne cz\'b3onki zdawa\'b3y si\'ea emanowa\'e6 si\'b3\'b9 zwierz\'eac\'b9 z samej swej natury. Jego mroczne g\'b3\'eabokie oczy p\'b3on\'ea\'b3y pierwotnym blaskiem, a palce szarpi\'b9
ce stalowoczarn\'b9 brod\'ea \'9cwiadczy\'b3y o podnieceniu.
\par Znacz\'b9co spojrza\'b3 Tecuhltl na niewiast\'ea, kt\'f3ra natychmiast powsta\'b3a i wymkn\'ea\'b3a si\'ea z\~izby... Przest\'eapuj\'b9c pr\'f3g odwr\'f3ci\'b3a g\'b3ow\'ea i pos\'b3a\'b3a Valerii spojrzenie pe\'b3ne cynicznej z\'b3o\'9cliwo\'9cci i oble
\'9cnego szyderst}{\fs24\kerning24 wa.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Licho sprawi\'b3a si\'ea dziewka - rzek\'b3 ksi\'b9\'bf\'ea, podchodz\'b9c do \'b3o\'bfa i pochylaj\'b9c si\'ea nad opatrunkiem. - Niechaj no zerkn\'ea...
\par Z szybko\'9cci\'b9 zadziwiaj\'b9c\'b9 u m\'ea\'bfa jego postury porwa\'b3 miecz i odrzuci\'b3 na \'9crodek komnaty. A potem chwyci\'b3 Valeri\'ea w swe tytaniczne r}{\fs24\kerning24 amiona.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Cho\'e6 szybki i nieoczekiwany by\'b3 to ruch, niemal go uprzedzi\'b3a, sztylet bowiem znalaz\'b3 si\'ea w jej d\'b3oni i morderczo mierzy\'b3 w gard\'b3o napastnika. Dzi\'eaki raczej szcz\'ea\'9cciu ni\'bf zr\'eaczno\'9cci zdo\'b3a
\'b3 uchwyci\'e6 j\'b9 za przegub i pocz\'eali si\'ea zmaga\'e6. Walczy\'b3a pi\'ea\'9cciami, stopami, kolanami, z\'eabami i pazurami, z ca\'b3\'b9 moc\'b9 spr\'ea\'bfystego cia\'b3a, z ca\'b3ym kunsztem, jaki posiad\'b3a w czasie wielu lat w\'ea
drowania i wojowania, na l\'b9dzie i na morzu. Nic to nie pomaga\'b3o w\~obliczu jego brutalnej si\'b3y. Zaraz w pierwszej chwili utraci\'b3a sztylet i wnet potem poczu\'b3a, \'bfe w \'bfaden spos\'f3b nie mo\'bfe przynie\'9c\'e6
uszczerbku gigantycznemu napastnikowi.
\par Wci\'b9\'bf gorza\'b3y jego dzikie czarne oczy. Ich wyraz budzi\'b3 w Valerii w\'9cciek\'b3o\'9c\'e6, pot\'eagowan\'b9 jeszcze sardonicznym u\'9cmieszkiem, wyrze\'9fbionym, rzek\'b3by\'9c, na jego ow\'b3osionych wargach. Te oczy i ten u\'9cmiech m\'f3wi
\'b3y o ca\'b3ym okrutnym cynizmie, co kipia\'b3 w\~duszach ludzi owej zdegenerowanej rasy, i po raz pierwszy w \'bfyciu Valeria zl\'eak\'b3a si\'ea m\'ea\'bfczyzny. Walczy\'e6 z nim, to jak boryka\'e6 si\'ea z jak\'b9\'9c pot\'ea\'bfn\'b9 pierwotn\'b9 si
\'b3\'b9: jego \'bfelazne ramiona niweczy\'b3y wszelkie jej wysi\'b3ki z \'b3atwo\'9cci\'b9, kt\'f3ra s\'b3a\'b3a fale paniki przez serce Aquilonki. Nieczu\'b3y zdawa\'b3 si\'ea na ka\'bfdy b\'f3l, jaki udawa\'b3o si\'ea jej zada\'e6. Tylko raz zareagowa
\'b3 - gdy zatopi\'b3a bia\'b3e z\'eaby w jego nadgarstku, a\'bf krew pocz\'ea\'b3a p\'b3yn\'b9\'e6 - otwart\'b9 d\'b3oni\'b9 uderzy\'b3 j\'b9 w skro\'f1. Zobaczy\'b3a iskry przed oczyma, a g\'b3owa opad\'b3a jej na rami\'ea.
\par W czasie szamotaniny p\'eak\'b3a jej bluza, tedy z zimnym okrucie\'f1stwem przejecha\'b3 po jej nagich piersiach sw\'b9 g\'east\'b9, szorstk\'b9 brod\'b9 i g\'b3adka sk\'f3ra podesz\'b3a krwi\'b9, a krzyk b\'f3lu i furii wyrwa\'b3 si\'ea
z ust dziewczyny. Bezcelowy by\'b3 jej desperacki op\'f3r: zmia\'bfd\'bfona, rozbrojona i\~zdyszana, przyci\'9cni\'eata do \'b3o\'bfa patrzy\'b3a na\'f1 gorej\'b9cymi oczyma jak pojmana w pa\'9c\'e6 tygryska.
\par Chwil\'ea p\'f3\'9fniej pospiesznie opuszcza\'b3 komnat\'ea, nios\'b9c j\'b9 na r\'eakach. Nie stawia\'b3a oporu, ale p\'b3on\'b9cy wzrok dowodzi\'b3, \'bfe nie przestawa\'b3a o nim my\'9cle\'e6. Nie krzycza\'b3a, wiedzia\'b3a bowiem, \'bf
e nie ma Conana w zasi\'eagu g\'b3osu, a my\'9cl o tym, \'bfe kt\'f3rykolwiek z\~Tecuhltl\'f3w m\'f3g\'b3by sprzeciwi\'e6 si\'ea ksi\'eaciu, wydawa\'b3a si\'ea jej niedorzeczna. Ale dostrzeg\'b3a, \'bfe Olmec porusza\'b3 si\'ea skrycie, odwracaj\'b9c wci
\'b9\'bf g\'b3ow\'ea, jakby spodziewa\'b3 si\'ea us\'b3ysze\'e6 odg\'b3osy pogoni. I nie wraca\'b3 do komnaty tronowej. Wyszed\'b3 drzwiami przeciwnymi do tych, w kt\'f3rych si\'ea pojawi\'b3 i min\'b9wszy kolejn\'b9 komnat\'ea, pod\'b9\'bfa\'b3
korytarzem. Gdy przekona\'b3a si\'ea, \'bfe ksi\'b9\'bf\'ea obawia si\'ea jednak, i\'bf kto\'9c zaprotestuje przeciw porwaniu, odrzuci\'b3a g\'b3ow\'ea do ty\'b3u i\~wrzasn\'ea\'b3a na ca\'b3e gard\'b3o.
\par Zosta\'b3a skarcona policzkiem, kt\'f3ry na po\'b3y j\'b9 oszo\'b3omi\'b3, i Olmec przyspieszy\'b3 kroku, wpadaj\'b9c w ci\'ea\'bfki trucht.
\par Ale echo powt\'f3rzy\'b3o jej okrzyk i odwr\'f3ciwszy g\'b3ow\'ea, ujrza\'b3a Valeria przez \'b3zy i\~wiruj\'b9ce przed oczyma gwiazdy, \'bfe kusztyka za nimi Techotl.
\par Olmec odwr\'f3ci\'b3 si\'ea z warkni\'eaciem i uj\'b9wszy dziewczyn\'ea pod jedno ze swych ogromnych ramion, dzier\'bfy\'b3 j\'b9 w niewygodnej dla niej i niezbyt dostojnej pozycji, cho\'e6 wi\'b3a si\'ea i kopa\'b3a jak dziecko w daremnym prote\'9ccie.
\par - Olmeku! - krzykn\'b9\'b3 Techotl. - Nie mo\'bfesz by\'e6 a\'bf takim psem, \'bfeby si\'ea na to powa\'bfy\'e6. To kobieta Conana! Pomog\'b3a nam wysiec Xotalank\'f3w i...
\par }{\fs24\kerning24 Bez}{\f76\fs24\kerning24 s\'b3owa zacisn\'b9\'b3 Olmec woln\'b9 d\'b3o\'f1 w pot\'ea\'bfny ku\'b3ak i powali\'b3 rannego wojownika do swoich st\'f3p, pozbawiaj\'b9c go zmys\'b3\'f3w. Pochyli\'b3 si\'ea, nie zwracaj\'b9
c najmniejszej uwagi na szamotanin\'ea i pomstowanie pojmanej, i dobywszy z pochwy or\'ea\'bf Techotla, wrazi\'b3 go w pier\'9c nieszcz\'ea\'9cnika. Potem odrzuci\'b3 miecz i ruszy\'b3 korytarzem.
\par Nie widzia\'b3, \'bfe spoza draperii spoziera na\'f1 z ciekawo\'9cci\'b9 ciemne niewie\'9ccie oblicze. Znikn\'ea\'b3o po chwili, a Techotl poruszy\'b3 si\'ea i j\'eakn\'b9\'b3. Z trudem powsta\'b3 na nogi i zataczaj\'b9c si\'ea, j\'b9\'b3 wykrzykiwa\'e6
imi\'ea Conana.
\par Osi\'b9gn\'b9wszy kres korytarza, Olmec zbieg\'b3 po spiralnych schodach z ko\'9cci s\'b3oniowej. Min\'b9\'b3 kilka izb i zatrzyma\'b3 si\'ea w ko\'f1cu w przestronnej komnacie, kt\'f3rej drzwi skryte by\'b3y pod ci\'ea\'bf
kimi gobelinami - wszystkie, z wyj\'b9tkiem jednych: br\'b9zowych wr\'f3t przypominaj\'b9cych do z\'b3udzenia Bram\'ea Or\'b3a na najwy\'bfszym poziomie.
\par Wielce by\'b3 poruszony, gdy je ukazywa\'b3:
\par - To jedne z wr\'f3t prowadz\'b9cych do Tecuhltli. Nie strze\'bfone pierwszy raz od lat pi\'ea\'e6dziesi\'eaciu. I nie musimy ich ju\'bf strzec, bo przesta\'b3 istnie\'e6 Xotalan}{\fs24\kerning24 c!
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Dzi\'eaki Conanowi i mnie, ty szata\'f1ski \'b3otrze! - szyderczo warkn\'ea\'b3a Valeria, dr\'bf\'b9c z\~w\'9cciek\'b3o\'9cci i wywo\'b3anego swym po\'b3o\'bfeniem wstydu. - Zdradziecki psie! Conan gard\'b3o ci za to poder\'bfnie!
\par Olmec nie pokwapi\'b3 si\'ea nawet, by wyrazi\'e6 sw\'b9 wiar\'ea, \'bfe Conan - zgodnie z\~wyszeptanym wojownikowi rozkazem - sam gdzie\'9c spoczywa z przeci\'eat\'b9 szyj\'b9. Zbyt doskona\'b3y by\'b3 jego cynizm, by mog\'b3y go zainteresowa\'e6 jej my
\'9cli b\'b9d\'9f s\'b9dy. Po\'bfera\'b3 j\'b9 swymi gorej\'b9cymi oczyma, kt\'f3re szczeg\'f3lnie d\'b3ugo zatrzymywa\'b3y si\'ea tam, gdzie spod postrz\'eapionych szat wyziera\'b3y smugi bia\'b3ego, g\'b3adkiego cia\'b3a.
\par - Zapomnij o Conanie - powiedzia\'b3 brutalnie. - Olmec jest panem Xuchotlu. Kotalanc nie istnieje. Koniec z walk\'b9. Reszt\'ea \'bfywota na piciu wina sp\'eadzimy i na mi\'b3o\'9cci. Pierwej si\'ea napijmy!
\par Opad\'b3 na st\'f3\'b3 z ko\'9cci s\'b3oniowej i przemoc\'b9 usadzi\'b3 j\'b9 sobie na kolanie. Wygl\'b9da\'b3 jak ciemnosk\'f3ry satyr z bia\'b3\'b9 nimf\'b9 w ramionach. Nie bacz\'b9c na plugastwa, kt\'f3rymi go obsypywa\'b3a, krzepko dzier\'bfy\'b3
jej kibi\'e6 jedn\'b9 r\'eak\'b9, gdy drug\'b9 si\'eaga\'b3 po stoj\'b9cy na stole roztruchan.
\par }{\fs24\kerning24 - }{\f76\fs24\kerning24 Masz, pij! - rozkaza\'b3, przyciskaj\'b9c naczynie do jej ust, cho\'e6 jak mog\'b3a, odsuwa\'b3a g\'b3ow\'ea.
\par Trunek pryska\'b3 na wszystkie strony, szczypa\'b3 j\'b9 w j\'eazyk, sp\'b3ywa\'b3 na obna\'bfone piersi.
\par - Go\'9cciowi nie w smak twe wino, Olmeku - ozwa\'b3 si\'ea ch\'b3odny, sardoniczny g\'b3os.
\par Ksi\'b9\'bf\'ea zesztywnia\'b3 i l\'eak pojawi\'b3 si\'ea w jego p\'b3on\'b9cych oczach. Powoli odwr\'f3ci\'b3 sw\'b9 wielk\'b9 g\'b3ow\'ea, by ujrze\'e6 Tascel\'ea, co w niedba\'b3ej pozie, z d\'b3oni\'b9 na kszta\'b3tnym biodrze, sta\'b3a w\~
drzwiach. Valeria wykr\'eaci\'b3a si\'ea w \'bfelaznym u\'9ccisku Olmeka, a gdy jej wzrok napotka\'b3 gor\'b9ce spojrzenie Tasceli, poczu\'b3a na plecach ch\'b3odne mrowienie.
\par Tej niezwyk\'b3ej nocy dumna dusza Valerii ton\'ea\'b3a w nat\'b3oku nowych do\'9cwiadcze\'f1. Wcze\'9cniej nauczy\'b3a si\'ea ba\'e6 m\'ea\'bfczyzny; teraz poznawa\'b3a l\'eak przed niewiast\'b9.
\par Olmec siedzia\'b3 nieruchomo i j\'ea\'b3a szarze\'e6 jego ciemna sk\'f3ra. Tascela wyj\'ea\'b3a zza plec\'f3w drug\'b9 r\'eak\'ea i ukaza\'b3a niewielkie z\'b3ote naczynie.
\par - Obawia\'b3am si\'ea, \'bfe nie zasmakuje Valerii twe wino, Olmeku - mrukn\'ea\'b3a ksi\'ea\'bfniczka - tedym przynios\'b3a nieco swego. To samo jest, kt\'f3re przyby\'b3o tu ze mn\'b9 znad Je}{\fs24\kerning24 ziora Zuad - czy pojmujesz, Olmeku?
\par }{\f76\fs24\kerning24 Krople potu wyst\'b9pi\'b3y nagle na czo\'b3o olbrzyma. Zwiotcza\'b3y jego musku\'b3y i Valeria, wyrwawszy si\'ea z obj\'ea\'e6, odgrodzi\'b3a si\'ea ode\'f1 sto\'b3em. Lecz cho\'e6 rozs\'b9dek radzi\'b3 jej zmyka\'e6 z\~
izby, osobliwa jaka\'9c fascynacja nie pozwoli\'b3a tego uczyni\'e6 i pozosta\'b3a, w napi\'eaciu obserwuj\'b9c zaj\'9ccie.
\par Tascela sz\'b3a ku ksi\'eaciu chwiejnym, rozko\'b3ysanym krokiem, co sam z siebie by\'b3 szyderstwem. Jej g\'b3os brzmia\'b3 delikatnie i pie\'9cciwie, ale oczy nie przestawa\'b3y p\'b3on\'b9\'e6. Smuk\'b3e palce j\'ea\'b3y g\'b3adzi\'e6 jego brod\'ea.}{
\fs24\kerning24
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Samolubny\'9c jest, Olmeku - m\'f3wi\'b3a \'9cpiewnie. - Got\'f3we\'9c by\'b3 zatrzyma\'e6 naszego pi\'eaknego go\'9ccia tylko dla siebie, cho\'e6 wiedzia\'b3e\'9c, \'bfe pragn\'ea j\'b9 zabawi\'e6
. Wiele masz sobie do wyrzucenia, Olmeku.
\par Na mgnienie maska opad\'b3a: b\'b3ysn\'ea\'b3y dziko jej oczy, grymas wykrzywi\'b3 twarz, d\'b3o\'f1 za\'9c, wczepiwszy si\'ea konwulsyjnie w jego brod\'ea, z zadziwiaj\'b9c\'b9 si\'b3\'b9 wyrwa\'b3a wielk\'b9 przygar\'9c\'e6 w\'b3os\'f3w. \'d3
w pokaz nadludzkiej si\'b3y nie by\'b3 wszelako bardziej przera\'bfaj\'b9cy ni\'bf wybuch piekielnej furii, co si\'ea kry\'b3a pod g\'b3adk\'b9 pow\'b3ok\'b9.
\par Niepewnie porwa\'b3 si\'ea Olmec na nogi i rycza\'b3, chwiej\'b9c si\'ea jak nied\'9fwied\'9f, a jego ogromne d\'b3onie zwiera\'b3y si\'ea i rozwiera\'b3y.
\par - Dziwko! - jego grzmi\'b9cy g\'b3os wype\'b3ni\'b3 ca\'b3\'b9 izb\'ea. - Wied\'9fmo! Diablico! Tecuhltle winni ci\'ea byli ubi\'e6 p\'f3\'b3 wieku temu! Znikaj! Zbyt wielem od ciebie znosi\'b3! Ta bia\'b3osk\'f3ra dziewka moja jest! Zbieraj si\'ea st\'b9
d, nim ci\'ea zak\'b3uj\'ea!
\par Ksi\'ea\'bfniczka roze\'9cmia\'b3a si\'ea i cisn\'ea\'b3a w jego twarz krwawy k\'b3ak. \'8cmiech jej bardziej by\'b3 bezlitosny ni\'bf uderzenie stali o stal.
\par - Kiedy\'9c inaczej m\'f3wi\'b3e\'9c, Olmeku - kpi\'b3a. - Kiedy\'9c, w m\'b3odo\'9cci swej, prawi\'b3e\'9c mi s\'b3owa mi\'b3o\'9cci. A tak, kochankiem mym niegdy\'9c by\'b3e\'9c, wiele lat temu, a kochaj\'b9c - spa\'b3e\'9c w\~mych ramionach pod zakl
\'eatym lotosem. I tym sposobem z\'b3o\'bfy\'b3e\'9c w mych d\'b3oniach \'b3a\'f1cuch, co czyni z ciebie niewolnika. Wiesz, \'bfe nie mo\'bfesz mi si\'ea przeciwi\'e6. Wiesz, \'bfe wystarczy, bym spojrza\'b3a w twe oczy z ow\'b9 si\'b3\'b9 tajemn\'b9, kt
\'f3r\'b9 da\'b3 mi niegdy stygijski kap\'b3an, a bezwolny si\'ea stajesz. Pami\'eatasz ow\'b9 noc pod czarnym lotosem, co ko\'b3ysa\'b3 si\'ea nad naszymi g\'b3owami, cho\'e6 nie muska\'b3 go ziemski wiatr; na nowo czujesz \'f3w aromat nie z tego \'9c
wiata, co spowi\'b3 ci\'ea jak ob\'b3ok i rabem uczyni\'b3. Nie zdolny\'9c ze mn\'b9 walczy\'e6. Niewolnikiem mym jeste\'9c tak teraz, jak i owej nocy - i b\'eadziesz nim po kres \'bfywota, Olmeku z Kuchotl!
\par G\'b3os jej opad\'b3 do szeptu i by\'b3 jak szmer strumyka pod\'b9\'bfaj\'b9cego przez zalan\'b9 \'9cwiat\'b3em gwiazd ciemno\'9c\'e6. Pochyli\'b3a si\'ea tu\'bf nad ksi\'eaciem i swe rozwarte szeroko w\'b9skie palce wspar\'b3
a na jego olbrzymiej piersi. Pokry\'b3y si\'ea mg\'b3\'b9 oczy Olmeka i jego wielkie d\'b3onie zwis\'b3y bezw\'b3adnie.
\par }{\fs24\kerning24 Z okrutnym}{\f76\fs24\kerning24 , z\'b3o\'9cliwym u\'9cmiechem Tascela unios\'b3a naczynie i przytkn\'ea\'b3a je do ust ksi\'eacia.
\par }{\fs24\kerning24 - Pij!
\par }{\f76\fs24\kerning24 Bezmy\'9clnie wype\'b3ni\'b3 rozkaz. I natychmiast mg\'b3a znikn\'ea\'b3a z jego oczu, ust\'eapuj\'b9c miejsca furii, zrozumieniu i okropnemu l\'eakowi. Rozchyli\'b3 wargi, ale nie wyda\'b3 \'bfadnego d\'9fwi\'eaku. Przez chwil\'ea
chwia\'b3 si\'ea na mi\'eakn\'b9cych kolanach, a potem jak zmi\'eaty \'b3achman opad\'b3 na posadzk\'ea.
\par Jego upadek wyrwa\'b3 Valeri\'ea z odr\'eatwienia. Odwr\'f3ci\'b3a si\'ea i ruszy\'b3a do drzwi, ale z\~szybko\'9cci\'b9, co zawstydzi\'b3aby skacz\'b9c\'b9 panter\'ea, znalaz\'b3a si\'ea przed ni\'b9 Tascela. Valeria uderzy\'b3a pi\'ea\'9cci\'b9, ca\'b3
\'b9 si\'b3\'ea swego spr\'ea\'bfystego cia\'b3a wk\'b3adaj\'b9c w \'f3w cios, kt\'f3ry m\'ea\'bfa rozci\'b9gn\'b9\'b3by bez przytomno\'9cci na ziemi. Ale Tascela uchyli\'b3a si\'ea p\'b3ynnie i chwyci\'b3a nadgarstek Aquilonki. Chwil\'ea p\'f3\'9f
niej uwi\'eazi\'b3a lew\'b9 r\'eak\'ea dziewczyny i przytrzymuj\'b9c obie r\'eace jedn\'b9 d\'b3oni\'b9, spokojnie skr\'eapowa\'b3a je sznurem wyci\'b9gni\'eatym zza paska.
\par Valeria by\'b3a pewna, \'bfe tej nocy prze\'bfy\'b3a ju\'bf ostateczne upokorzenie, ale jej wstyd, i\'bf pozwoli\'b3a si\'ea pojma\'e6 Olmekowi, by\'b3 niczym wobec uczu\'e6, kt\'f3re teraz miota\'b3y jej gibkim cia\'b3em. Zawsze mia\'b3a sk\'b3onno\'9c
\'e6 do pogardy wobec przedstawicielek swej w\'b3asnej p\'b3ci; przyt\'b3oczy\'b3 j\'b9 teraz fakt, \'bfe spotka\'b3a oto inn\'b9 kobiet\'ea, kt\'f3ra da\'b3a jej rad\'ea jak dziecku. Prawie si\'ea nie broni\'b3a, gdy pchn\'ea\'b3a j\'b9 Tascela w krzes
\'b3o i przeci\'b9gn\'b9wszy zwi\'b9zane d\'b3onie mi\'eadzy kolanami, przytwierdzi\'b3a do krzy\'bfaka.
\par Oboj\'eatnie przest\'b9piwszy cia\'b3o Olmeka, Tascela podesz\'b3a do wr\'f3t z br\'b9zu i odsun\'ea\'b3a rygle. Za drzwiami otwiera\'b3 si\'ea korytarz.
\par - Jest z niego wej\'9ccie - rzek\'b3a, po raz pierwszy zwracaj\'b9c si\'ea do Valerii - do komnaty, co w dawnych czasach s\'b3u\'bfy\'b3a za izb\'ea tortur. Kiedy\'9cmy si\'ea wycofali do Tecuhltli, wi\'eaksz\'b9 cz\'ea\'9c\'e6 narz\'eadzi zabrali\'9c
my ze sob\'b9, ale by\'b3o tam jedno urz\'b9dzenie zbyt ci\'ea\'bfkie, by je poruszy\'e6. Wci\'b9\'bf w dobrym jest stanie. Teraz, my\'9cl\'ea, przydatnym si\'ea oka\'bfe.
\par Olmec poj\'b9\'b3 i ogie\'f1 przera\'bfenia zap\'b3on\'b9\'b3 w jego oczach. Podesz\'b3a do\'f1 Tascela i\~rzek\'b3a, ujmuj\'b9c ksi\'eacia za w\'b3osy:
\par - Na pewien tylko czas jest sparali\'bfowany. Mo\'bfe s\'b3ysze\'e6, my\'9cle\'e6 i czu\'e6 - taak, wybornie mo\'bfe czu\'e6.
\par I uczyniwszy to dwuznaczne spostrze\'bfenie, ruszy\'b3a ku drzwiom, ci\'b9gn\'b9c gigantyczne cielsko z \'b3atwo\'9cci\'b9, kt\'f3ra sprawi\'b3a, \'bfe oczy Valerii omal nie wyskoczy\'b3y z orbit. Wysz\'b3a na korytarz, pewnie zmierzaj\'b9
c ku jednym z drzwi. Znikn\'ea\'b3a w nich wraz ze swym je\'f1cem i po chwili dobieg\'b3 z izby szcz\'eak \'bfelaz}{\fs24\kerning24 a.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Valeria cicho zakl\'ea\'b3a i pocz\'ea\'b3a si\'ea szarpa\'e6. Daremnie; sznur najwyra\'9fniej nie by\'b3 do rozerwania.
\par Tascela powr\'f3ci\'b3a samotnie, a z izby tortur dobieg\'b3 zduszony j\'eak. Zamkn\'ea\'b3a drzwi, ale nie zasun\'ea\'b3a rygla. Obce jej by\'b3y przyzwyczajenia, r\'f3wnie obce jak inn}{\fs24\kerning24 e ludzkie instynkty i\~uczucia.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Valeria siedzia\'b3a w ot\'eapieniu, obserwuj\'b9c niewiast\'ea, w kt\'f3rej smuk\'b3ych d\'b3oniach spoczywa\'b3o - jak doskonale zdawa\'b3a sobie z tego spraw\'ea - jej przeznaczenie.
\par Tascela chwyci\'b3a w gar\'9c\'e6 jej z\'b3ote w\'b3osy i odchyliwszy g\'b3ow\'ea Aquilonki oboj\'eatnie patrzy\'b3a w jej twarz. Ale l\'9cnienie jej ciemnych oczu nie by\'b3o oboj\'eatne.
\par - Spotka ci\'ea wielki zaszczyt - rzek\'b3a. - Zosta\'b3a\'9c wybrana, by przywr\'f3ci\'e6 Tasceli m\'b3odo\'9c\'e6. Och, dziwi ci\'ea to! Wiem, \'bfe m\'b3ody jest m\'f3j wygl\'b9d, ale przez me \'bfy\'b3y pe\'b3znie ospa\'b3y ch\'b3\'f3d nadci\'b9gaj
\'b9cej staro\'9cci, kt\'f3rego do\'9cwiadcza\'b3am ju\'bf po tysi\'b9ckro\'e6. Jestem stara, tak stara, \'bfe nie pami\'eatam swego dzieci\'f1stwa. Ale by\'b3am kiedy\'9c m\'b3od\'b9 dziewczyn\'b9 i kocha\'b3 mnie kap\'b3an ze Stygii, i da\'b3
mi sekret nie\'9cmiertelno\'9cci i m\'b3odo\'9cci wiecznej. Potem umar\'b3, pono struty. Alem \'bfy\'b3a w mym pa\'b3acu nad Jeziorem Zuad i omija\'b3y mnie lata. I w ko\'f1cu j\'b9\'b3 mnie po\'bf\'b9da\'e6 kr\'f3l Stygii, a m\'f3j lud wznieci\'b3
bunt i przywi\'f3d\'b3 mnie w te strony. Olmec zwie mnie ksi\'ea\'bfniczk\'b9, alem nie jest z kr\'f3lewskiej krwi. Czym\'9c wi\'eacej jestem ni\'bf ksi\'ea\'bfniczk\'b9 - jestem Tascel\'b9, kt\'f3rej m\'b3odo\'9c\'e6 twa w\'b3asna pyszn\'b9 m\'b3odo\'9c
\'e6 przywr\'f3ci!
\par J\'eazyk Valerii przysech\'b3 do podniebienia. Wyczuwa\'b3a tu tajemnic\'ea mroczniejsz\'b9 ni\'bf najstraszniejsze zwyrodnienie, jakiego si\'ea mog\'b3a spodziewa\'e6.
\par Wied\'9fma rozwi\'b9za\'b3a d\'b3onie Aquilonki i postawi\'b3a j\'b9 na nogi. Nie l\'eak przed przemo\'bfn\'b9 si\'b3\'b9, drzemi\'b9c\'b9 w cz\'b3onkach ksi\'ea\'bfniczki, czyni\'b3 z Valerii bezwoln\'b9, dr\'bf\'b9c\'b9 ofiar\'ea.
\par Dokona\'b3y tego p\'b3on\'b9ce, hipnotyczne, przera\'bfaj\'b9ce oczy Tasceli.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\f76\fs28\kerning24 7. TEN, KT\'d3RY NADCHODZI Z CIEMNO\'8cCI
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\f76\fs24\kerning24 - \'afebym tak zosta\'b3 Kushyt\'b9!
\par Conan patrzy\'b3 na przykr\'eapowanego do \'bfelaznego ko\'b3a m\'ea\'bfa.
\par - Co, u diab\'b3a, na tym robisz?
\par Niezrozumia\'b3e d\'9fwi\'eaki dobiega\'b3y zza knebla, szarpn\'b9\'b3 go tedy Conan, co wyrwa\'b3o z\~ust wi\'ea\'9fnia ryk przera\'bfenia, czyn \'f3w bowiem sprawi\'b3, \'bfe opad\'b3a w d\'f3\'b3 \'bfelazna kula i j\'ea\'b3a niemal dotyka\'e6
szerokiej piersi.
\par - Na Seta, b\'b9d\'9f ostro\'bfny! - b\'b3aga\'b3 Olmec.
\par - A to niby dlaczego? - spyta\'b3 Conan. - Zali my\'9clisz, \'bfe troskam si\'ea, jaki los ci\'ea spotka? Chcia\'b3bym jeno do\'9c\'e6 mie\'e6 czasu, \'bfeby tu pozosta\'e6 i zobaczy\'e6, jak \'f3w kawa\'b3 \'bfelaza flaki z ciebie wyciska. Ale si\'ea
spiesz\'ea. Gdzie Valeria?
\par - Uwolnij mnie! - nalega\'b3 Olmec. - Wszystko ci powiem.
\par }{\fs24\kerning24 - Najpierw gadaj.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Nigdy! - Masywne szcz\'eaki ksi\'eacia zacisn\'ea\'b3y si\'ea w wyrazie uporu.
\par - Dobrze. - Conan rozsiad\'b3 si\'ea na pobliskiej \'b3awie. - Sam j\'b9 znajd\'ea po tym, jak z ciebie miazga ostanie. Mniemam, \'bfe m\'f3g\'b3bym rzecz ow\'b9 przyspieszy\'e6, tym oto czubkiem miecza kr\'eac\'b9c ci w uchu - doda\'b3, wyci\'b9gaj\'b9
c or\'ea\'bf w kierunku g\'b3owy Olmeka.
\par - Czekaj! - S\'b3owa j\'ea\'b3y p\'b3yn\'b9\'e6 wartkim strumieniem ze spopiela\'b3ych warg wi\'ea\'9fnia. - Tascela mi j\'b9 odebra\'b3a. Zawszem by\'b3 jeno kuk\'b3\'b9 w jej r\'eakach.
\par - Tascela? - warkn\'b9\'b3 Conan i splun\'b9\'b3. - Plugawa...
\par - Nie, nie! - wysapa\'b3 Olmec. - Gorzej jest, ni\'bf my\'9clisz. Tascela jest stara - kilkaset ma lat. Przed\'b3u\'bfa swe \'bfycie i przywraca m\'b3odo\'9c\'e6, czyni\'b9c ofiar\'ea z m\'b3odej, pi\'eaknej niewiasty. Jeden to z powod\'f3w, dla kt\'f3
rych tak niewielu w klanie pozosta\'b3o. Wyssie z Valerii esencj\'ea \'bfycia i rozkwitnie now\'b9 si\'b3\'b9 i urod\'b9.
\par - Wrota s\'b9 zaparte? - spyta\'b3 Conan, pr\'f3buj\'b9c kciukiem ostrze swego mi}{\fs24\kerning24 ecza.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Tak! Ale wiem, jak si\'ea do Tecuhltli dosta\'e6. Tylko ja i Tascela znamy t\'ea drog\'ea, a ona my\'9cli, \'bfem jest bezradny, ty za\'9c - ubity. Uwolnij mnie, a przysi\'eagam, \'bfe pomog\'ea uwolni\'e6 Valeri\'ea
! Bez mej pomocy nie dostaniesz si\'ea do Tecuhltli, bo cho\'e6by\'9c tortur\'b9 wydar\'b3 mi sekret, to i tak nie potrafisz ze\'f1 skorzysta\'e6. Wypu\'9c\'e6 mnie! Podkradniemy si\'ea do Tasceli i zg\'b3adzimy j\'b9, nim czary zdo\'b3a wezwa\'e6
na pomoc - nim utkwi w nas wzrok. Starczy n\'f3\'bf z ty\'b3u ci\'9cni\'eaty. Dawnom ju\'bf powinien by\'b3 takim j\'b9 ubi\'e6 sposobem, alem si\'ea l\'eaka\'b3, \'bfe bez jej pomocy ulegniemy Kotalankom. I ona te\'bf potrzebowa\'b3
a mej pomocy: tylko dlatego pozwoli\'b3a mi \'bfy\'e6 tak d\'b3ugo. Teraz ju\'bf nie potrzebujemy si\'ea wzajem i jedno musi zgin\'b9\'e6. Przysi\'eagam, \'bfe gdy zg\'b3adzimy wied\'9fm\'ea, odejdziesz z Valeri\'b9 w pokoju. Lud Tecuhltl\'f3w s\'b3ucha
\'e6 mnie b\'eadzie, gdy zginie Tascela.
\par Conan pochyli\'b3 si\'ea i przeci\'b9\'b3 powrozy wi\'ea\'bf\'b9ce ksi\'eacia, ten za\'9c ostro\'bfnie wy\'9clizn\'b9\'b3 si\'ea spod wielkiej kuli i powsta\'b3 na nogi, trz\'eas\'b9c g\'b3ow\'b9 jak byk i mamrocz\'b9c przekle\'f1stwa, gdy maca\'b3 sw\'f3
j sk\'b3uty skalp. Stoj\'b9c rami\'ea przy ramieniu imponuj\'b9cy obraz pierwotnej si\'b3y tworzyli obaj m\'ea\'bfowie. Olmec by\'b3 r\'f3wnie ros\'b3y jak Conan, lubo ci\'ea\'bfszy; co\'9c wszelako by\'b3o w\~nim odra\'bfaj\'b9cego, co\'9c szata\'f1
skiego i potwornego, i korzystnie odbija\'b3 ode\'f1 Cymmeryjczyk sw\'b9 ostr\'b9, zwart\'b9 twardo\'9cci\'b9. Zrzuci\'b3 by\'b3 pokrwawione strz\'eapy bluzy i sta\'b3 w pe\'b3nej chwale swych wspania\'b3ych mi\'ea\'9c
ni. Ramiona, tak szerokie jak bary Tecuhltla, wyra\'9fniej przecie mia\'b3 zarysowane, a\~pot\'ea\'bfna pier\'9c kszta\'b3tnym \'b3ukiem zwi\'b9zana by\'b3a ze smuk\'b3\'b9, gibk\'b9 tali\'b9, nic nie maj\'b9c\'b9 wsp\'f3lnego z t\'ea
gim, topornym brzuchem Olmeca. M\'f3g\'b3by by\'e6 wykutym w br\'b9zie pos\'b9giem pierwotnej si\'b3y.
\par Je\'9cli Conan by\'b3 postaci\'b9 ze \'9cwitu ludzko\'9cci, to Olmec - pokracznym, pos\'eapnym kszta\'b3tem z jej przed\'9cwitu.
\par - Prowad\'9f! - nakaza\'b3 Conan. - I trzymaj si\'ea przede mn\'b9. Nie wierz\'ea ci wi\'eacej ni\'bf bykowi ci\'b9gni\'eatemu za ogon!
\par Ruszy\'b3 tedy przed nim Olmec, lekko poszarpuj\'b9c sw\'b9 skud\'b3acon\'b9 brod\'ea. Nie wi\'f3d\'b3 Conana do wr\'f3t z br\'b9zu, pewien, \'bfe zaryglowa\'b3a je Tascela, lecz do jednej komnaty na obrze\'bfu Tecuhltli.
\par }{\fs24\kerning24 - Tajemn}{\f76\fs24\kerning24 ic\'ea t\'ea skrywano przez p\'f3\'b3 wieku - rzek\'b3. - Nie zna\'b3 jej nasz klan i nie odkryli Xotalankowie. Sam Tecuhltli zbudowa\'b3 owo sekretne przej\'9ccie, ubijaj\'b9c potem rab\'f3
w, co mu w tym pomagali. L\'eaka\'b3 si\'ea, \'bfe mo\'bfe zosta\'e6 odci\'eaty od w\'b3asnej dziedziny za spraw\'b9 z\'b3o\'9cci Tasceli, kt\'f3rej mi\'b3o\'9c\'e6 ku niemu rych\'b3o przerodzi\'b3a si\'ea w nienawi\'9c\'e6. Ale ona odkry\'b3a tajemnic
\'ea i zapar\'b3a przed nim owe drzwi pewnego dnia, gdy umyka\'b3 po nieudanej wyprawie. Pojmali go tedy Xotalankowie i \'bfywcem obdarli ze sk\'f3ry. Kiedy\'9c, gdym j\'b9 \'9cledzi\'b3, ujrza\'b3em, jak wkracza do Tecuhltli t\'b9 drog\'b9 i takem pozna
\'b3 sekret.
\par Przycisn\'b9\'b3 z\'b3oty ornament na \'9ccianie i zapad\'b3a si\'ea jedna z kaset, ukazuj\'b9c wiod\'b9ce do g\'f3ry schody z ko\'9cci s\'b3oniowej.
\par - Te schody wbudowane s\'b9 w mur - rzek\'b3 Olmec. - Prowadz\'b9 do wie\'bfy na dachu, a\~stamt\'b9d inne spirale wiod\'b9 do rozmaitych komnat. Spieszmy si\'ea!
\par - Za tob\'b9, druhu! - odparowa\'b3 Conan weso\'b3o, ko\'b3ysz\'b9c swym wielkim mieczem. Olmec wzruszy\'b3 ramionami i wst\'b9pi\'b3 na schody, Conan za\'9c p\'f3\'b3 kroku za nim. Drzwi zamkn\'ea\'b3y si\'ea bezszelestnie. Daleko w g\'f3rze ki\'9c\'e6
klejnot\'f3w ognistych czyni\'b3a ze schod\'f3w studni\'ea pe\'b3n\'b9 mrocznej po\'9cwiaty.
\par Wspinali si\'ea, a\'bf oceni\'b3 Conan, \'bfe dotarli wy\'bfej ni\'bf poziom czwartej kondygnacji, i\~znale\'9fli si\'ea w cylindrycznej wie\'bfycy, z kt\'f3rej kopulastego sufitu zwiesza\'b3y si\'ea roz\'9cwietlaj\'b9
ce schody kamienie. Przez okratowane z\'b3otem okna, w kt\'f3rych tkwi\'b3y grube, kryszta\'b3owe p\'b3ytki, pierwsze okna, jakie napotka\'b3 w Xuchotl, ujrza\'b3 Conan wysokie granie, kopu\'b3y i wie\'bfyczki, ciemno zarysowane w \'9c
wietle gwiazd. Patrzy\'b3 na dachy Xuchotl.
\par }{\fs24\kerning24 Olmec}{\f76\fs24\kerning24 nie traci\'b3 czasu na wygl\'b9danie przez okna. Ruszy\'b3 w d\'f3\'b3 jednymi ze schod\'f3w, kt\'f3re po kilku krokach przekszta\'b3ca\'b3y si\'ea w w\'b9ski korytarz, ci\'b9gn\'b9cy si\'ea na do\'9c\'e6 d
\'b3ugim odcinku. Urywa\'b3 si\'ea nad wiod\'b9cymi w d\'f3\'b3 stromymi schodami. Tu stan\'b9\'b3.
\par Sk\'b9d\'9c, z niewielkiej odleg\'b3o\'9cci, dobiega\'b3 zduszony, lecz bez w\'b9tpienia kobiecy j\'eak, zabarwiony przera\'bfeniem, w\'9cciek\'b3o\'9cci\'b9 i wstydem. Conan rozpozna\'b3 g\'b3os Valerii.
\par W nag\'b3ym gniewie obudzonym przez \'f3w okrzyk i w zadziwieniu, jakie te\'bf niebezpiecze\'f1stwo j\'eak podobny zdo\'b3a\'b3o wyrwa\'e6 z ust nieul\'eak\'b3ej Valerii, Conan zapomnia\'b3 o\~Olmeku. Min\'b9\'b3 ksi\'eacia i j\'b9\'b3 zbiega\'e6
po schodach. Zbudzony instynkt kaza\'b3 mu si\'ea odwr\'f3ci\'e6 akurat wtedy, gdy Olmec machn\'b9\'b3 swym wielkim jak bochen chleba ku\'b3akiem. Cios, gro\'9fny i\~cichy, mierzy\'b3 w podstaw\'ea czaszki Cymmeryjczyka, ale gwa\'b3towny ruch barbarzy
\'f1cy sprawi\'b3, \'bfe wyl\'b9dowa\'b3 miast tego z boku szyi. Impet uderzenia przetr\'b9ci\'b3by niechybnie stos pacierzowy ka\'bfdego cz\'b3eka w\'b9tlejszej postury, lecz Conan tylko si\'ea zachwia\'b3. Upu\'9cci\'b3 miecz, nieu\'bfyteczn
y w walce na tak blisk\'b9 odleg\'b3o\'9c\'e6, i u\'b3api\'b3 wyci\'b9gni\'eate rami\'ea Olmeka, poci\'b9gaj\'b9c go za sob\'b9. Na \'b3eb na szyj\'ea polecieli ze stopni w szale\'f1czym wirze r\'b9k, n\'f3g, g\'b3\'f3w i cia\'b3. Spadali jeszcze, gdy
\'bfelazne palce Cymmeryjczyka znalaz\'b3y bycz\'b9 szyj\'ea Olmeka i zacisn\'ea\'b3y si\'ea na niej.
\par Kark i rami\'ea barbarzy\'f1cy odr\'eatwia\'b3y od ciosu pot\'ea\'bfnej pi\'ea\'9cci Olmeka, za kt\'f3r\'b9 sz\'b3a ca\'b3a si\'b3a t\'eagiego przedramienia, masywnych triceps\'f3w i olbrzymiego barku. Ale w \'bfadnym widocznym stopniu nie ograniczy\'b3
y jego dzikiej determinacji. Trzyma\'b3 z ponur\'b9 zaci\'eato\'9cci\'b9, jak lew uczepiony grzbietu nosoro\'bfca - i poturbowany o stopnie, wytrz\'easiony i oszo\'b3omiony, nie pu\'9cci\'b3, a\'bf stoczyli si\'ea ze schod\'f3w, by uderzy\'e6
wreszcie w wyk\'b3adane ko\'9cci\'b9 s\'b3oniow\'b9 drzwi z tak\'b9 moc\'b9, \'bfe rozbili je na trzaski i przewalili si\'ea przez rumowisko. Olmec by\'b3 martwy, \'bfelazne bowiem palce Conana ju\'bf wcze\'9cniej skr\'eaci\'b3y mu kark.
\par Cymmeryjczyk powsta\'b3, strz\'b9saj\'b9c z ramion od\'b3amki i przecieraj\'b9c oczy z krwi i py\'b3u.
\par By\'b3 w wielkiej komnacie tronowej. Pi\'eatna\'9ccie, pr\'f3cz niego, znajdowa\'b3o si\'ea tam os\'f3b, ale pierwsz\'b9, kt\'f3r\'b9 ujrza\'b3, by\'b3a Valeria. Osobliwy czarny o\'b3tarz wznosi\'b3 si\'ea przed podwy\'bfszeniem, wok\'f3\'b3 za\'9c
niego siedem czarnych \'9cwiec w z\'b3otych \'9cwiecznikach s\'b3a\'b3o spirale g\'eastego, zielonego dymu o dokuczliwym zapachu. Spirale owe \'b3\'b9czy\'b3y si\'ea pod sufitem, formuj\'b9c nad o\'b3tarzem mgliste, hakowate sklepienie.
\par A na o\'b3tarzu, biel\'b9 nagiego cia\'b3a odbijaj\'b9c ostro od hebanowej czerni kamienia, spoczywa\'b3a Valeria. Nie by\'b3a skr\'eapowana. Le\'bfa\'b3a wyprostowana, unosz\'b9c nad g\'b3ow\'b9 wyci\'b9gni\'eate na pe\'b3n\'b9 d\'b3ugo\'9c\'e6
ramiona. W g\'b3owach o\'b3tarza kl\'eacza\'b3 m\'b3odzieniec, krzepko dzier\'bf\'b9c jej przeguby. Z przeciwnej strony, przytrzymuj\'b9c kostki Valerii, kl\'eacza\'b3a m\'b3oda niewiasta. Tym sposobem dziewczyna nie mog\'b3a nawet drgn\'b9\'e6.
\par Jedenastka m\'ea\'bf\'f3w i niewiast z klanu Tecuhltli kl\'eacza\'b3a p\'f3\'b3kolem, obserwuj\'b9c scen\'ea gor\'b9cymi, po\'bf\'b9dliwymi oczami.
\par Na tronie z ko\'9cci s\'b3oniowej w niedba\'b3ej pozie zasiada\'b3a Tascela. Wazy z br\'b9zu wype\'b3nione kadzid\'b3em s\'b3a\'b3y ku niej j\'eazyki dymu: muska\'b3 jej nagie cz\'b3onki jak pieszczotliwa d\'b3o\'f1. Nie mog\'b3a usiedzie\'e6 n
a miejscu, wierci\'b3a si\'ea i porusza\'b3a z bezwstydn\'b9 zmys\'b3owo\'9cci\'b9, jakby lubo\'9c\'e6 jej sprawia\'b3 kontakt g\'b3adkiej ko\'9cci s\'b3oniowej z delikatn\'b9 sk\'f3r\'b9.
\par Trzask p\'eakaj\'b9cych drzwi, gdy rozpada\'b3y si\'ea pod ci\'ea\'bfarem dw\'f3ch rozp\'eadzonych cia\'b3, w\~niczym nie zmieni\'b3 sytuacji. Kl\'eacz\'b9cy m\'ea\'bfczy\'9fni i kobiety bez ciekawo\'9cci popatrzyli na zw\'b3oki swego ksi\'eacia i na m
\'ea\'bfa, kt\'f3ry podni\'f3s\'b3 si\'ea z rumowiska, a potem odwr\'f3cili wzrok i\~z\~t\'b9 sam\'b9 zach\'b3anno\'9cci\'b9 j\'eali si\'ea wpatrywa\'e6 w czarny o\'b3tarz i dygoc\'b9c\'b9 na nim bia\'b3\'b9 posta\'e6.
\par Tascela wynio\'9cle spojrza\'b3a na Cymmeryjczyka i zn\'f3w rozpar\'b3a si\'ea na tronie, \'9cmiej\'b9c si\'ea szyderczo.
\par - Wszetecznica! - W oczach Conana pojawi\'b3a si\'ea \'bf\'b9dza mordu. Jego d\'b3onie zacisn\'ea\'b3y si\'ea w \'bfelazne m\'b3oty, gdy ku niej ruszy\'b3. Jeden tylko krok uczyni\'b3, gdy co\'9c rozg\'b3o\'9cnie szcz\'eakn\'ea\'b3o, a stal okrutnie wgryz
\'b3a si\'ea w jego nog\'ea. Zachwia\'b3 si\'ea i by\'b3by run\'b9\'b3, nagle powstrzymany w szybkim marszu. Szcz\'eaki \'bfelaznego potrzasku zawar\'b3y si\'ea na jego \'b3ydce, z\'eaby g\'b3\'eaboko zaton\'ea\'b3y w ciele i trzyma\'b3
y pewnie. Tylko twardym musku\'b3om \'b3ydki zawdzi\'eacza\'b3, \'bfe ko\'9c\'e6 nie zosta\'b3a strzaskana. Przekl\'eata pa\'9c\'e6 zaatakowa\'b3a bez ostrze\'bfenia. Teraz dopiero zauwa\'bfy\'b3 wg\'b3\'ea
bienia w posadzce, gdzie wybornie zamaskowane czai\'b3y si\'ea stalowe szcz\'eaki.
\par - G\'b3upcze! - parskn\'ea\'b3a Tascela. - Czy\'9c my\'9cla\'b3, \'bfe nie zabezpiecz\'ea si\'ea na wypadek twego powrotu? Ka\'bfde drzwi w tej komnacie strze\'bfone s\'b9 podobn\'b9 pu\'b3apk\'b9. St\'f3j teraz i patrz, jak wype\'b3nia si\'ea
przeznaczenie twej urodziwej przyjaci\'f3\'b3ki! P\'f3\'9fniej rozstrzygn\'ea o twoim.
\par Odruchowo si\'eagn\'b9\'b3 Conan do pasa, po to tylko, by znale\'9f\'e6 pust\'b9 pochw\'ea. Miecz le\'bfa\'b3 gdzie\'9c na schodach, a pugina\'b3 w puszczy - tam, gdzie smok wyrwa\'b3 go z paszczy. Stalowe z\'eaby tkwi\'b9ce w nodze by\'b3y jak roz\'bf
arzone w\'eagle, ale b\'f3l i przez p\'f3\'b3 nie dokucza\'b3 tak okrutnie, jak wrz\'b9cy w duszy gniew. Czu\'b3 si\'ea jak wilk w potrzasku. Gdyby mia\'b3 sw\'f3j miecz, odci\'b9\'b3by nog\'ea i dope\'b3z\'b3 do Tasceli, by j\'b9 zd\'b3awi\'e6
. Oczy Valerii spojrza\'b3y na\'f1 z niemym b\'b3aganiem i bezsilno\'9c\'e6, jakiej do\'9cwiadcza\'b3, pos\'b3a\'b3a przez jego dusz\'ea fale szale\'f1stwa.
\par Opad\'b3 na kolano swej wolnej nogi i pr\'f3bowa\'b3 wrazi\'e6 palce mi\'eadzy szcz\'eaki potrzasku, by si\'b3\'b9 je rozewrze\'e6. Krew j\'ea\'b3a ciec spod paznokci, ale szcz\'eaki ciasno okala\'b3y nog\'ea, pogr\'b9\'bfone tak g\'b3\'eaboko, \'bf
e najmniejszy kawa\'b3ek wolnej przestrzeni nie dzieli\'b3 zmasakrowanego cia\'b3a od stalowych z\'eabisk. Widok obna\'bfonego cia\'b3a Valerii dodawa\'b3 \'bfaru do ognia jego gniewu.
\par Tascela ignorowa\'b3a wysi\'b3ki Cymmeryjczyka. Ospale powstawszy z tronu, badawczym spojrzeniem zmierzy\'b3a grupk\'ea swych poddanych i spyta\'b3a:
\par }{\fs24\kerning24 - Gdzie Xamec, Zlanath i Tachic?
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Nie powr\'f3cili z katakumb, ksi\'ea\'bfniczko - odrzek\'b3 jeden z m\'ea\'bfczyzn. - Jak wszyscy, nosili do krypt cia\'b3a ubitych, ale nie powr\'f3cili. Mo\'bfe duch Tolkemeka ich porwa\'b3.
\par - Zamilcz, g\'b3upcze! - rozkaza\'b3a gniewnie. - Duch jest legend\'b9.
\par Zesz\'b3a z podwy\'bfszenia, igraj\'b9c w\'b9skim sztyletem o z\'b3otej r\'eakoje\'9cci. Jej oczy p\'b3on\'ea\'b3y, jak nie mog\'b3oby p\'b3on\'b9\'e6 nic w Piekle albo poza nim. Stan\'ea\'b3a przed o\'b3tarzem i ozwa\'b3a si\'ea w\~pe\'b3nej napi\'ea
cia ciszy:
\par - Twe \'bfycie na powr\'f3t uczyni mnie m\'b3od\'b9, bia\'b3osk\'f3ra niewiasto. Legn\'ea na twym \'b3onie i me usta na twoich z\'b3o\'bf\'ea, i powoli - ach, jak\'bfe powoli! - pogr\'b9\'bf\'ea to ostrze w twym sercu, i\~\'bfycie twe, opuszczaj\'b9
c sztywniej\'b9ce cia\'b3o, w moje wkroczy jestestwo, i sprawi, \'bfe zn\'f3w m\'b3odo\'9cci\'b9 rozkwitn\'ea i \'bfywotem wiecznym!
\par Wolno, jak w\'b9\'bf pr\'ea\'bf\'b9cy si\'ea nad ofiar\'b9, j\'ea\'b3a pochyla\'e6 si\'ea w\'9cr\'f3d j\'eazyk\'f3w dymu, coraz bli\'bfej i bli\'bfej znieruchomia\'b3ej dziewczyny, kt\'f3ra patrzy\'b3a w oszo\'b3omieniu w jej p\'b3on\'b9
ce ciemne oczy - oczy coraz wi\'eaksze i g\'b3\'eabsze, gorej\'b9ce w oparach dymu jak dwa mroczne ksi\'ea\'bfyce.
\par Kl\'eacz\'b9cy ludzie uj\'eali si\'ea za r\'eace, dygoc\'b9c w radosnym oczekiwaniu krwawego spe\'b3nienia, i jedynym d\'9fwi\'eakiem by\'b3 przyspieszony oddech Conana, wci\'b9\'bf pr\'f3buj\'b9cego wyrwa\'e6 nog\'ea z potrzasku.
\par Wszystkie oczy spoczywa\'b3y na o\'b3tarzu i bia\'b3ej niewie\'9cciej postaci; grom nawet nie by\'b3by zdolen zakl\'eacia z\'b3ama\'e6, a przecie uczyni\'b3 to cichy okrzyk - cichy, atoli jeden z tych, co sprawiaj\'b9, \'bfe w\'b3osy na g\'b3owie staj\'b9
d\'eaba.
\par Wszyscy odwr\'f3cili si\'ea w gwa\'b3townym zamieszaniu. Odwr\'f3cili si\'ea i ujrzeli.
\par W drzwiach na lewo od wywy\'bfszenia sta\'b3a upiorna posta\'e6. M\'b9\'bf to by\'b3 z pl\'b9tanin\'b9 bia\'b3ych w\'b3os\'f3w i opadaj\'b9c\'b9 na piersi zmierzwion\'b9 siw\'b9 brod\'b9. \'a3achmany tylko w cz\'ea\'9cci okrywa\'b3y jego wymizerowane cia
\'b3o, ukazuj\'b9c p\'f3\'b3nagie cz\'b3onki o kszta\'b3tach osobliwie nienaturalnych. I sk\'f3ra nie przypomina\'b3a sk\'f3ry zwyk\'b3ego cz\'b3owieka. By\'b3a w niej jaka\'9c \'b3uskowato\'9c\'e6, jak gdyby w\'b3a\'9cciciel d\'b3ugo \'bfy\'b3 w waru
nkach niemal przeciwnych tym, w\~kt\'f3rych zazwyczaj przechodzi ludzki \'bfywot. A ju\'bf zupe\'b3nie nic cz\'b3owieczego nie by\'b3o w\~oczach, gorej\'b9cych \'9cr\'f3d g\'eastwy bia\'b3ych kud\'b3\'f3w. Wielkie l\'9cni\'b9ce kr\'b9\'bfki patrzy\'b3
y bez drgnienia - fosforyzuj\'b9ce, bia\'b3awe, zbyte najmniejszej drobiny ludzkich uczu\'e6, szalone.
\par Z rozwartych ust nie p\'b3yn\'ea\'b3y rozumne s\'b3owa, tylko cienki, wysoki pisk.
\par - Tolkemec! - szepn\'ea\'b3a w\'9cciekle Tascela, gdy pozostali zamarli w niemym przera\'bfeniu. - Nie legenda tedy, nie duch! Na Seta! Dwana\'9ccie lat \'bfy\'b3e\'9c w ciemno\'9cciach! Dwana\'9ccie lat \'9cr\'f3d ko\'9cci zmar\'b3ych! Jak\'b9\'9c przera
\'bfaj\'b9c\'b9 straw\'ea najdowa\'b3? Jaki\'9c \'bfywot wi\'f3d\'b3 szalony i kaleki w nieprzeniknionej czerni wiecznej nocy? Pojmuj\'ea teraz, czemu to Xamec, Zlanath i Tachic nie powr\'f3cili z katakumb - i nigdy nie wr\'f3c\'b9. Atoli czemu\'9c tak d
\'b3ugo czeka\'b3, by uderzy\'e6? Szuka\'b3e\'9c czego\'9c w podziemiach? Jakiego\'9c or\'ea\'bfa tajemnego, o\~kt\'f3rym wiedzia\'b3e\'9c, \'bfe gdzie\'9c jest ukryty? I czy\'9c znalaz\'b3 go na koniec?
\par Odra\'bfaj\'b9cy pisk by\'b3 jedyn\'b9 odpowiedzi\'b9 Tolkemeka, gdy jednym d\'b3ugim susem, co przeni\'f3s\'b3 go nad potrzaskiem, znalaz\'b3 si\'ea w izbie. Przez przypadek tak post\'b9pi\'b3 albo przez mgliste przypomnienie xuchotla\'f1skich sposob\'f3
w. Nie by\'b3 szalony w takim poj\'eaciu, w jakim szaleni bywaj\'b9 ludzie. Zbyt d\'b3ugo \'bfy\'b3 z dala od ludzko\'9cci, by cz\'b3owiekiem pozosta\'e6. Tylko jedna ni\'e6 wspomnie\'f1, ni\'e6 nienawi\'9cci i pragnienia zemsty, wi\'b9za\'b3a go z ludzko
\'9cci\'b9, od kt\'f3rej zosta\'b3 odci\'eaty, i kaza\'b3a trwa\'e6 w przyczajeniu obok tych, kt\'f3rych nienawidzi\'b3. Tylko ta cienka struna sprawi\'b3a, \'bfe oszala\'b3y nie przepad\'b3 na wieki w korytarzach i salach podziemnego \'9c
wiata, odkrytego przez si\'ea dawno temu.
\par - Szuka\'b3e\'9c czego\'9c! - szepn\'ea\'b3a Tascela, cofaj\'b9c si\'ea. - I znalaz\'b3e\'9c to! Jest w tobie pami\'ea\'e6 wa\'9cni! Po wszystkich latach ciemno\'9cci, pami\'eatasz!
\par Albowiem w wychud\'b3ej d\'b3oni Tolkemeka ko\'b3ysa\'b3a si\'ea teraz osobliwa r\'f3\'bfd\'bfka o\~jaspisowym odcieniu, zako\'f1czona rozjarzonym guzem w kszta\'b3cie owocu granatu. Odskoczy\'b3a na bok, gdy wyci\'b9gn\'b9\'b3 j\'b9 przed siebie jak w
\'b3\'f3czni\'ea i strumie\'f1 szkar\'b3atnego ognia trysn\'b9\'b3 z owego guza. Chybi\'b3, lecz na linii uderzenia znalaz\'b3a si\'ea niewiasta przytrzymuj\'b9ca nogi Valerii. Ogie\'f1 trafi\'b3 j\'b9 mi\'eadzy \'b3opatki.
\par Rozleg\'b3 si\'ea ostry trzask, gdy ognisty strumie\'f1 wystrzeli\'b3 z piersi nieszcz\'easnej i\~krzesz\'b9c b\'b3\'eakitne iskry uderzy\'b3 w czarny o\'b3tarz. Niewiasta pad\'b3a na bok, kurcz\'b9c si\'ea i marszcz\'b9c jak mum}{\fs24\kerning24 ia.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Valeria stoczy\'b3a si\'ea z o\'b3tarza na jego przeciwn\'b9 stron\'ea i na czworakach ruszy\'b3a ku \'9ccianie. Piek\'b3o bowiem rozszala\'b3o si\'ea w komnacie tronowej Olmeka.
\par M\'b3odzieniec, kt\'f3ry dzier\'bfy\'b3 d\'b3onie Valerii, umar\'b3 jako nast\'eapny. Pocz\'b9\'b3 by\'b3 ucieka\'e6, nim jednak uczyni\'b3 p\'f3\'b3 tuzina krok\'f3w, Tolkemec, ze zr\'eaczno\'9cci\'b9 zadziwiaj\'b9c\'b9 u cz\'b3
eka tak mizernej postury, zmieni\'b3 pozycj\'ea, chwytaj\'b9c uciekiniera mi\'eadzy siebie a o\'b3tarz.
\par Zn\'f3w b\'b3ysn\'b9\'b3 ognisty strumie\'f1 i Tecuhltl bez \'bfycia opad\'b3 na pod\'b3og\'ea. I zn\'f3w posz\'b3y z\~o\'b3tarza b\'b3\'eakitne is}{\fs24\kerning24 kry.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Potem rozpocz\'ea\'b3a si\'ea rze\'9f. Wrzeszcz\'b9c op\'eata\'f1czo ludzie p\'eadzili po izbie, odbijaj\'b9c si\'ea od siebie, potykaj\'b9c i padaj\'b9c. A w\'9cr\'f3d nich pl\'b9sa\'b3 i skaka\'b3 Tolkemec, i \'9cmier\'e6 rozdziela
\'b3. Nie mogli ucieka\'e6 przez drzwi, albowiem metal wr\'f3t, podobnie jak stalowe okucia o\'b3tarza, zamyka\'b3, widno, obw\'f3d owej nieznanej szata\'f1skiej si\'b3y, co jak b\'b3yskawica strzela\'b3a z r\'f3\'bfd\'bfki czarnoksi\'easkiej, kt\'f3r\'b9
wymachiwa\'b3 staruch.
\par Gdy m\'b9\'bf jaki\'9c albo niewiasta znale\'9fli si\'ea mi\'eadzy nim a drzwiami b\'b9d\'9f o\'b3tarzem, gin\'eali natychmiast. Nie wybiera\'b3 Tolkemec ofiar, zabija\'b3 jak popad\'b3o, a \'b3achmany powiewa\'b3y na jego dziko wiruj\'b9cych cz\'b3
onkach i ostry pisk przebija\'b3 si\'ea przez wype\'b3niaj\'b9ce komnat\'ea wrzaski. Ruszy\'b3 na\'f1 zdesperowany wojownik, wznosz\'b9c sztylet, i pad\'b3, nim zdo\'b3a\'b3 go opu\'9cci\'e6. Lecz pozostali, jak og\'b3upia\'b3e byd\'b3o, ani my\'9c
leli o ucieczce czy oporze.
\par Zgin\'b9\'b3 wreszcie ostatni Tecuhltl poza Tascela. Ksi\'ea\'bfniczka podbieg\'b3a do Conana i\~Valerii, kt\'f3ra ukry\'b3a si\'ea za plecami Cymmeryjczyka, i pochyliwszy si\'ea, dotkn\'ea\'b3a posadzki w\~wiadomym sobie miejscu. Natychmiast rozwar\'b3
y si\'ea stalowe szcz\'eaki, uwalniaj\'b9c skrwawion\'b9 nog\'ea, i znikn\'ea\'b3y w zag\'b3\'eabieniu.
\par - Ubij go, je\'9cli zdo\'b3asz! - wydysza\'b3a, wciskaj\'b9c w d\'b3o\'f1 barbarzy\'f1cy ci\'ea\'bfki n\'f3\'bf. - Nie sprosta mu moja magia!
\par Wyskoczy\'b3 przed niewiasty, w ogniu bojowego sza\'b3u zapominaj\'b9c o b\'f3lu w rozdartej \'b3ydce. Szed\'b3 na\'f1 Tolkemec z b\'b3yskiem w szata\'f1skich oczach, ale zawaha\'b3 si\'ea, widz\'b9c l\'9cnienie stali w d\'b3oni Conana.
\par Rozpocz\'ea\'b3a si\'ea makabryczna gra, gdy Tolkemec okr\'b9\'bfa\'b3 Cymmeryjczyka, staraj\'b9c si\'ea dosta\'e6 go mi\'eadzy siebie a drzwi czy o\'b3tarz, za\'9c barbarzy\'f1ca umyka\'b3, czekaj\'b9c okazji do zadania pchni\'eacia. W napi\'ea
ciu, wstrzymuj\'b9c oddech, przypatrywa\'b3y si\'ea temu niewiasty.
\par Cisz\'ea zak\'b3\'f3ca\'b3o tylko szuranie szybko przesuwaj\'b9cych si\'ea st\'f3p. Tolkemec nie skaka\'b3 ju\'bf i nie ta\'f1cowa\'b3, \'9cwiadom, \'bfe z gro\'9fniejszym oto przysz\'b3o mu do czynienia mie\'e6 przeciwnikiem ni\'bf
owi ludzie, co z wrzaskiem na ustach umierali w bez\'b3adnej ucieczce. W\~pierwotnym l\'9cnieniu oczu barbarzy\'f1cy determinacj\'ea odczyta\'b3 r\'f3wnie \'9cmierteln\'b9 jak jego w\'b3asna. Kr\'b9\'bfyli i kr\'b9\'bfyli; gdy jeden zmienia\'b3 pozycj
\'ea, czyni\'b3 to i drugi, jakby \'b3\'b9czy\'b3a ich niewidzialna a krzepka struna. Ale za ka\'bfdym razem Conan przybli\'bfa\'b3 si\'ea nieco do przeciwnika. Ju\'bf w\'ea\'9flaste mi\'ea\'9cnie jego ud j\'ea\'b3y si\'ea pr\'ea- \'bfy\'e6
do skoku, gdy rozleg\'b3 si\'ea krzyk Valerii. Przez chwil\'ea kr\'f3tk\'b9 jak mgnienie, drzwi z br\'b9zu na jednej znalaz\'b3y si\'ea linii z cia\'b3em Cymmeryjczyka. Wystrzeli\'b3 ognisty strumie\'f1, parz\'b9c bok Conana, kt\'f3ry gwa\'b3
townie skoczy\'b3 w bok, ciskaj\'b9c jednocze\'9cnie n\'f3\'bf. Z wibruj\'b9c\'b9 na piersi r\'eakoje\'9cci\'b9 opad\'b3 stary Tolkemec na posadzk\'ea, prawdziwie, na koniec, ubity.
\par Tascela skoczy\'b3a - nie ku barbarzy\'f1cy, lecz ku r\'f3\'bfd\'bfce, co jak \'bfywa istota pulsowa\'b3a na pod\'b3odze. I skoczy\'b3a Valeria, ze sztyletem wyrwanym z d\'b3oni trupa, i ostrze, wiedzione ca\'b3\'b9 si\'b3\'b9 spr\'ea\'bfystych mi\'ea\'9c
ni Aquilonki, zaton\'ea\'b3o w plecach ksi\'ea\'bfniczki Tecuhltl\'f3w, przeszywaj\'b9c j\'b9 na skro\'9c. Skrzekn\'ea\'b3a Tascela i pad\'b3a martwa.
\par Conan i Valeria popatrzyli na siebie nad bezw\'b3adnym cia\'b3em.
\par - I to wa\'9c\'f1 na dobre ko\'f1czy - burkn\'b9\'b3 Cymmeryjczyk. - Piekielna to by\'b3a noc. Gdzie ci ludzie spy\'bf\'ea trzymaj\'b9? G\'b3odnym jak wilk.
\par - Trza ci nog\'ea zawin\'b9\'e6 - Valeria oderwa\'b3a k\'eas jedwabiu z draperii i owin\'b9wszy go wok\'f3\'b3 kibici, naskuba\'b3a szarpi, kt\'f3rymi zr\'eacznie obanda\'bfowa\'b3a zmasakrowan\'b9 nog\'ea barbarzy\'f1cy.
\par - I\'9c\'e6 podo\'b3am - upewni\'b3 j\'b9. - Ruszajmy. \'8cwit jest za tym diabelskim grodem. Do\'9c\'e6 mam Xuchotl. Sami si\'ea ci zwyrodnialcy wytrzebili i dobre to jest. Nie chc\'ea ich przekl\'eatych klejnot\'f3w. Mog\'b9 by\'e6 nawiedzone.
\par - Do\'9c\'e6 jest na \'9cwiecie uczciwych \'b3up\'f3w dla ciebie i dla mnie - rzek\'b3a Valeria, prostuj\'b9c sw\'b9 wspania\'b3\'b9 posta\'e6.
\par Dawny b\'b3ysk zn\'f3w zal\'9cni\'b3 w jego oczach i tym razem nie broni\'b3a si\'ea, gdy dziko chwyci\'b3 j\'b9 w ramiona.
\par - Daleka jest droga na wybrze\'bfa - powiedzia\'b3a przymilnie, odrywaj\'b9c swe usta od jego ust.
\par - O co chodzi? - roze\'9cmia\'b3 si\'ea weso\'b3o. - Nie ma nic, czego by\'9cmy zdoby\'e6 nie mogli. Staniemy na pok\'b3adzie, nim jeszcze Stygijczycy porty otworz\'b9 na handlowy sezon. I wtedy poka\'bfemy \'9cwiatu, co to znaczy \'b3upi\'e6!
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\f76\fs28\kerning24 ZA CZARN\'a5 RZEK\'a5
\par }{\fs24\kerning24
\par }{\b\f76\fs28\kerning24 (Prze\'b3o\'bfy\'b3: \'a3ukasz Piother)
\par }\pard \qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\i\f76\fs24\kerning24 Valeria, jak wiele innych kobiet - wyj\'b9wszy tylko Belit i p\'f3\'9fniej Zenobi\'ea - nie mog\'b3a by\'e6 w\~\'bf
yciu Conana niczym innym jak tylko epizodem. Zn\'f3w tedy samotny w\'eadrowa\'b3 barbarzy\'f1ca czas jaki\'9c po czarnych kr\'f3lestwach, szukaj\'b9c skarb\'f3w i przyg\'f3d, by wreszcie skierowa\'e6 swe kroki na p\'f3\'b3noc - ku Cimmerii. Tam dotar\'b3
a do\'f1 wie\'9c\'e6, \'bfe Aquilo\'f1czycy, niepomni na smutn\'b9 lekcj\'ea z Venarium, przesuwaj\'b9 granic\'ea na zach\'f3d, w g\'b3\'b9b Puszcz Piktyjskich. Wr\'f3\'bfy\'b3o to rozlew krwi i wiele roboty dla m\'ea\'bf\'f3w r\'f3wnie jak Conan zr\'ea
cznie w\'b3adaj\'b9cych mieczem...
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\fs28\kerning24 1. CONAN TRACI TOP\'d3R
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\f76\fs24\kerning24 Cisza le\'9cnej \'9ccie\'bfki by\'b3a tak pierwotna, \'bfe st\'b9panie okrytych mi\'eakkim obuwiem st\'f3p zdawa\'b3o si\'ea czyni\'e6 rozg\'b3o\'9c
ny ha\'b3as. Tak przynajmniej s\'b9dzi\'b3 w\'eadrowiec, cho\'e6 stara\'b3 si\'ea kroczy\'e6 z ostro\'bfno\'9cci\'b9, jak\'b9 winien zachowywa\'e6 ka\'bfdy cz\'b3ek zapuszczaj\'b9cy si\'ea poza Rzek\'ea Piorunow\'b9.
\par By\'b3 m\'b3odzie\'f1cem \'9credniego wzrostu, o otwartym obliczu, ze szczotk\'b9 zmierzwionych br\'b9zowych w\'b3os\'f3w nie przykrytych he\'b3mem czy czapk\'b9. Szaty mia\'b3 zwyk\'b3e dla tych region\'f3w - szorstk\'b9 \'9cci\'b9gni\'eat\'b9
pasem tunik\'ea, spod kt\'f3rej wystawa\'b3y kr\'f3tkie sk\'f3rzane pludry i si\'eagaj\'b9ce niemal kolan mi\'eakkie koz\'b3owe buty. Z cholewy stercza\'b3a r\'eakoje\'9c\'e6 no\'bfa. U szerokiego pasa wisia\'b3 kr\'f3tki ci\'ea\'bfki miecz i sk\'f3
rzana sakwa. Nie by\'b3o l\'eaku w szeroko rozwartych oczach, kt\'f3rymi omiata\'b3 okalaj\'b9ce \'9ccie\'bfyn\'ea zielone \'9cciany. Cho\'e6 niewysoki, krzepkiej by\'b3 budowy i\~w\'ea\'9flaste od mi\'ea\'9cni ramiona wy\'b3ania\'b3y si\'ea z\~kr\'f3
tkich, szerokich r\'eakaw\'f3w tuniki.
\par Maszerowa\'b3 beztrosko, mimo \'bfe daleko pozostawi\'b3 za sob\'b9 ostatnie chaty osadnik\'f3w i\~ka\'bfdy krok przybli\'bfa\'b3 go do owego pos\'eapnego niebezpiecze\'f1stwa, co jak ogromny cie\'f1 wisia\'b3o nad pradawn\'b9 puszcz\'b9. Mniej czyni\'b3
ha\'b3asu, ni\'bf mu si\'ea zdawa\'b3o, ale wybornie wiedzia\'b3, \'bfe ciche st\'b9pni\'eacia jego but\'f3w niechybnie zaalarmuj\'b9 gro\'9fne uszy nas\'b3uchuj\'b9ce w\~zdradzieckiej zielonej g\'eastwinie. Nie by\'b3a szczera jego beztr
oska poza; oczy i uszy mia\'b3 otwarte, a zw\'b3aszcza uszy, bo wzrok nie m\'f3g\'b3 przenikn\'b9\'e6 pl\'b9taniny li\'9cci dalej ni\'bf na par\'ea tylko st\'f3p w ka\'bfdym kierunku.
\par Instynkt raczej ni\'bf zmys\'b3y kaza\'b3 mu si\'ea nagle zatrzyma\'e6 i d\'b3o\'f1 po\'b3o\'bfy\'e6 na r\'eakoje\'9cci miecza. Sta\'b3 jak zamurowany na \'9crodku \'9ccie\'bfki, pod\'9cwiadomie wstrzymuj\'b9c oddech, i\~zastanawia\'b3 si\'ea, jaki te\'bf
d\'9fwi\'eak us\'b3ysza\'b3 i czy w istocie go us\'b3ysza\'b3. Cisza zdawa\'b3a si\'ea zupe\'b3na, ani nie zapiszcza\'b3a wiewi\'f3rka, ani zakwili\'b3 ptak. A potem jego wzrok przywar\'b3 do g\'eastwy zaro\'9cli - tu\'bf obok \'9ccie\'bfki, kilka krok
\'f3w przed nim. Nie by\'b3o wiatru, a przecie ujrza\'b3, \'bfe zako\'b3ysa\'b3a si\'ea ga\'b3\'b9zka. J\'ea\'b3y stawa\'e6 d\'eaba w\'b3osy na jego g\'b3owie i sta\'b3 przez chwil\'ea w\~niezdecydowaniu, \'9cwiadom, \'bfe ruch w kt\'f3r\'b9kolwiek stron
\'ea przyniesie nadlatuj\'b9c\'b9 z\~g\'eastwiny \'9cmier\'e6.
\par Us\'b3ysza\'b3 w\'9cr\'f3d li\'9cci odg\'b3os ci\'ea\'bfkiego uderzenia, zaro\'9cla zako\'b3ysa\'b3y si\'ea gwa\'b3townie i\~w tej samej chwili gdzie\'9c w g\'f3r\'ea \'9cwisn\'ea\'b3a strza\'b3a, by znikn\'b9\'e6 w koronach drzew. Skacz\'b9c w\~
ukrycie widzia\'b3 w\'eadrowiec przez chwil\'ea jej stromy lot.
\par Kucn\'b9wszy za grubym pniem, z mieczem w dr\'bf\'b9cej d\'b3oni ujrza\'b3, \'bfe rozsuwaj\'b9 si\'ea krzaki i niespiesznie wychodzi na \'9ccie\'bfk\'ea ros\'b3y m\'b9\'bf. Patrzy\'b3 na\'f1 w os\'b3upieniu.
\par Obcy, r\'f3wnie\'bf odziany w wysokie buty i pludry - cho\'e6 te ostatnie by\'b3y z jedwabiu, nie za\'9c ze sk\'f3ry - miast tuniki nosi\'b3 kolczug\'ea z ciemnostalowych ogniw, a grzyw\'ea przykrywa\'b3 he\'b3mem. \'d3w he\'b3m w\'b3a\'9cnie zwr\'f3ci
\'b3 uwag\'ea w\'eadrowca, nie mia\'b3 bowiem pi\'f3ropusza, lecz zdobi\'b3y go kr\'f3tkie bycze rogi. Nie wykuto go w cywilizowanej krainie.
\par A i oblicze w\'b3a\'9cciciela nie mia\'b3o cywilizowanych pozor\'f3w: ciemne, pokryte bliznami, rozjarzone par\'b9 b\'b3\'eakitnych p\'b3on\'b9cych oczu, tak by\'b3o nieokie\'b3znane jak dookolna pierwotna puszcza.
\par M\'b9\'bf \'f3w dzier\'bfy\'b3 w prawicy ogromny miecz, kt\'f3rego ostrze zbrukane by\'b3o szkar\'b3atem.
\par - Wy\'b3a\'9f! - krzykn\'b9\'b3 z akcentem nie znanym w\'eadrowcowi. - Bezpiecznie jest. Tylko jeden by\'b3 pies. Wy\'b3a\'9f!
\par Niepewnie tedy wyszed\'b3 podr\'f3\'bfny z ukrycia i popatrzy\'b3 na obcego. Czu\'b3 si\'ea osobliwie mizerny i bezsilny, gdy spoziera\'b3 na jego olbrzymi\'b9 posta\'e6 - masywn\'b9 pier\'9c okryt\'b9 \'bfelazem, spalone s\'b3o\'f1cem i kanc
iaste od twardych w\'eaz\'b3\'f3w mi\'ea\'9cni rami\'ea trzymaj\'b9ce poczerwienia\'b3y or\'ea\'bf.
\par Porusza\'b3 si\'ea z gro\'9fnym wdzi\'eakiem pantery; zbyt wiele by\'b3o w nim drapie\'bfnej spr\'ea\'bfysto\'9cci, aby mo\'bfna przypuszcza\'e6, \'bfe jest dzieckiem cywilizacji, nawet owego przedmurza, kt\'f3rym w istocie by\'b3y te dalekie pogranicza.
\par Odwr\'f3ciwszy si\'ea, na powr\'f3t wszed\'b3 w zaro\'9cla i rozgarn\'b9\'b3 ga\'b3\'eazie. Wci\'b9\'bf niezupe\'b3nie \'9cwiadom, co si\'ea sta\'b3o, podr\'f3\'bfnik ze wschodu post\'b9pi\'b3 kilka krok\'f3w i zajrza\'b3 w krzaki. Cz\'b3ek tam le\'bfa
\'b3; kr\'eapy, ciemny, t\'eago umi\'ea\'9cniony, nagi poza przepask\'b9 na biodrach, naszyjnikiem z\~ludzkich z\'eab\'f3w i mosi\'ea\'bfnym naramiennikiem. Kr\'f3tki miecz wetkni\'eaty by\'b3 za pas, a jedna d\'b3o\'f1 wci\'b9\'bf dzier\'bfy\'b3a ci\'ea
\'bfki czarny \'b3uk. Cz\'b3ek \'f3w mia\'b3 d\'b3ugie krucze w\'b3osy i nic wi\'eacej nie m\'f3g\'b3by rzec podr\'f3\'bfnik o jego g\'b3owie, albowiem oblicze by\'b3o mask\'b9 z krwi i m\'f3zgu. Czerep roz\'b3upany zosta\'b3 po z\'eaby.
\par - Pikt, na bog\'f3w! - wykrzykn\'b9\'b3 m\'b3odzieniec.
\par - Zaskoczony\'9c?
\par - C\'f3\'bf, gadali mi w Velitrium, a potem w chatach osadnik\'f3w po drodze, \'bfe te diab\'b3y przekradaj\'b9 si\'ea czasem przez granic\'ea, alem si\'ea nie spodziewa\'b3 spotka\'e6 kt\'f3rego tak daleko, w\~g\'b3\'eabi kraju.
\par - Jeste\'9c cztery jeno mile na wsch\'f3d od Czarnej Rzeki - pouczy\'b3 go obcy. - Ubijano ich niekiedy w promieniu mili od Velitrium. \'afaden osadnik mi\'eadzy Rzek\'b9 Piorunow\'b9 a Fortem Tuscelan nie jest w pe\'b3ni bezpieczny. Trafi\'b3em dzi\'9c
rano na \'9clad tego psa trzy mile na po\'b3udnie od fortu i od tej chwili za nim szed\'b3em. Dopad\'b3em go, kiedy strza\'b3\'ea w ciebie gotowa\'b3 si\'ea wypu\'9cci\'e6. Jeszcze chwila, a\~nowy go\'9c\'e6 wkroczy\'b3by do Piekie\'b3. Alem popsowa\'b3
mu strza\'b3.
\par Szeroko rozwartymi oczyma patrzy\'b3 podr\'f3\'bfnik na olbrzyma, oszo\'b3omiony faktem, kt\'f3ry teraz do\'f1 dotar\'b3: \'bfe oto cz\'b3ek ten wytropi\'b3 jednego z le\'9cnych diab\'b3\'f3w i niespodziewanie go ubi\'b3. O kunszcie tropicielskim to \'9c
wiadczy\'b3o zgo\'b3a niewyobra\'bfalnym, nawet w\~Conajo}{\fs24\kerning24 harze.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Czy\'9c jest z za\'b3ogi fortu? - spyta\'b3.
\par - \'afo\'b3nierzem nie jestem. Mam laf\'ea i racje oficera liniowego, ale w puszczy sw\'b9 robot\'ea czyni\'ea. Valannus wie, \'bfe wi\'eacej przynosz\'ea po\'bfytku w\'b3\'f3cz\'b9c si\'ea wzd\'b3u\'bf rzeki ni\'bf gnij\'b9c w\~forcie.
\par Oboj\'eatnie wepchn\'b9\'b3 stop\'b9 g\'b3\'eabiej w krzaki cia\'b3o ubitego, zasun\'b9\'b3 ga\'b3\'eazie i ruszy\'b3 \'9ccie\'bfk\'b9. Podr\'f3\'bfnik pod\'b9\'bfy\'b3 za nim.
\par - Zw\'b9 mnie Balthus - przedstawi\'b3 si\'ea. - Ostatnio nocowa\'b3em w Velitrium. Nie zdecydowa\'b3em jeszcze, czy wezm\'ea k\'eas ziemi, czy zaci\'b9gn\'ea si\'ea do wojska.
\par }{\fs24\kerning24 - Najlepsza ziemia u }{\f76\fs24\kerning24 Piorunowej Rzeki ju\'bf rozebrana - mrukn\'b9\'b3 wielki woj. - Si\'b3a dobrych ziem mi\'eadzy Potokiem Skalpu, kt\'f3ry\'9c przeszed\'b3 par\'ea
mil wstecz, a fortem, ale to diablo blisko rzeki. Piktowie przekradaj\'b9 si\'ea przez ni\'b9, \'bfeby pali\'e6 i mordowa\'e6 - jak \'f3w to uczyni\'b3. Zawsze przybywaj\'b9 w pojedynk\'ea. Kt\'f3rego\'9c dnia spr\'f3buj\'b9 wszystkich osadnik\'f3w wy
\'bfen\'b9\'e6 z Conajohary. I mo\'bfe im si\'ea uda... najpewniej im si\'ea uda. To ca\'b3e osadnictwo szale\'f1stwem jest, tak czy owak. Si\'b3a dobrych ziem le\'bfy na wsch\'f3d od pogranicza bosso\'f1skiego. Gdyby Aquilo\'f1czycy obci\'ea
li to i owo z wielkich posiad\'b3o\'9cci baron\'f3w i zbo\'bfe zasiali tam, gdzie teraz na jelenie si\'ea poluje, nie musieliby przekracza\'e6 granicy i odbiera\'e6 Piktom ich ziemi.
\par - Dziwne gadanie jak na cz\'b3owieka w s\'b3u\'bfbie gubernatora Conajohary - zauwa\'bfy\'b3 Bal}{\fs24\kerning24 thus.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Nic to dla mnie nie znaczy. Najemnikiem jestem i miecz sw\'f3j sprzedaj\'ea temu, co najlepiej p\'b3aci. Nigdym nie sia\'b3 zbo\'bfa i sia\'e6 nie b\'ead\'ea, p\'f3ki inne s\'b9 plony, kt\'f3re or\'ea\'bfem mo\'bfna zebra\'e6
. Ale wy, Hyboryjczycy, si\'eagn\'eali\'9ccie ju\'bf tak daleko, jak by\'b3o wam to dane. Przekroczyli\'9ccie pogranicza, spalili gar\'9c\'e6 wsi, wybili par\'ea klan\'f3w i oparli\'9ccie granic\'ea o\~Czarn\'b9 Rzek\'ea; ale w\'b9tpi\'ea
, czy utrzymacie to, co\'9ccie podbili, a ju\'bf na pewno dalej ku zachodowi nie przesuniecie granicy. Wasz durny kr\'f3l nie pojmuje, jakie warunki tu panuj\'b9. Nie przy\'9cle do\'9c\'e6 posi\'b3k\'f3w - nie ma do\'9c\'e6 osadnik\'f3w, by odeprze\'e6 si
\'b3\'ea skoncentrowanego ataku zza rzeki.
\par - Ale Piktowie podzieleni s\'b9 na ma\'b3e klany - oponowa\'b3 Balthus. - Nigdy si\'ea nie jednocz\'b9. A ka\'bfdy pojedynczy klan zdolni\'9cmy pobi\'e6.
\par }{\fs24\kerning24 - Nawet }{\f76\fs24\kerning24 trzy i cztery - zgodzi\'b3 si\'ea olbrzym. - Ale kt\'f3rego\'9c dnia wyp\'b3ynie cz\'b3ek zdolen zjednoczy\'e6 trzydzie\'9cci, czterdzie\'9cci klan\'f3w, jak to si\'ea sta\'b3o \'9cr\'f3d Cymmeryjczyk\'f3
w, gdy lata temu Gunderowie pr\'f3bowali przesun\'b9\'e6 granic\'ea na p\'f3\'b3noc. Chcieli zasiedli\'e6 po\'b3udniowe pogranicza Cimmerii: wysiekli gar\'9c\'e6 mniejszych klan\'f3w i zbudowali fort graniczny, Venarium - dalej znasz histori\'ea.
\par - A znam - odrzek\'b3 Balthus z grymasem na twarzy. Pami\'ea\'e6 owej krwawej kl\'easki by\'b3a czarn\'b9 plam\'b9 w kronikach dumnego, wojowniczego narodu. - M\'f3j wuj by\'b3 w Venarium, kiedy Cymmeryjczycy przedarli si\'ea
przez mury. Jako jeden z nielicznych unikn\'b9\'b3 \'9cmierci. Wielem razy s\'b3ysza\'b3 jego opowie\'9c\'e6. Barbarzy\'f1cy sp\'b3yn\'eali ze wzg\'f3rz w\'9cciek\'b3\'b9 hord\'b9, niespodziewanie, i szturmowali Venarium z furi\'b9, kt\'f3rej nikt nie m
\'f3g\'b3 zdzier\'bfy\'e6. Wyr\'bfni\'eato m\'ea\'bf\'f3w, niewiasty i\~dzieci. Venarium sta\'b3o si\'ea kup\'b9 gruz\'f3w i tak jest do dzi\'9c. Aquilo\'f1czyk\'f3w wyparto z granic i\~ju\'bf nigdy wi\'eacej nie pr\'f3bowali kolonizowa\'e6
kraju Cymmeryjczyk\'f3w. Ale gadasz o\~Venarium ze znajomo\'9cci\'b9 rzeczy. By\'b3e\'9c tam mo\'bfe?
\par - By\'b3em - mrukn\'b9\'b3 wojownik. - By\'b3em jednym z hordy, co przedar\'b3a si\'ea przez mury. Nie widzia\'b3em jeszcze pi\'eatnastu \'9cnieg\'f3w, ale ju\'bf me imi\'ea powtarzano przy ogniskach narad.
\par Balthus odsun\'b9\'b3 si\'ea mimowolnie i patrzy\'b3 oszo\'b3omiony. Zda\'b3o si\'ea niewiarygodne, aby \'f3w cz\'b3ek, co teraz spokojnie kroczy\'b3 u jego boku, by\'b3 jednym z rozwrzeszczanych, \'bf\'b9dnych krwi diab\'b3\'f3w, co w tym odleg\'b3
ym dniu wali\'b3y z mur\'f3w Venarium, by sp\'b3uka\'e6 ulice szkar\'b3atnym potopem.
\par - Tedy\'9c jest barbarzy\'f1c\'b9! - wyrwa\'b3o si\'ea z ust Balthusa.
\par }{\fs24\kerning24 Olbrzym}{\f76\fs24\kerning24 przytakn\'b9\'b3, nie \'bfywi\'b9c snad\'9f urazy.
\par }{\fs24\kerning24 - Jestem Conan Cymmeryjczyk.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - S\'b3ysza\'b3em o tobie! - \'8cwie\'bfe zainteresowanie o\'bfywi\'b3o spojrzenie Balthusa. Nic dziwnego, \'bfe Pikt pad\'b3 ofiar\'b9 swej w\'b3asnej gry. Cymmeryjczycy byli barbarzy\'f1cami r\'f3wnie gro\'9fnymi jak Piktowie,
ale znacznie bystrzejszymi. Conan, najoczywi\'9cciej, wiele sp\'eadzi\'b3 lat w\'9cr\'f3d ludzi cywilizowanych, co wszelako ani go zmi\'eakczy\'b3o, ani te\'bf nie os\'b3abi\'b3o jego pierwotnych instynkt\'f3w. Obawy Balthusa przerodzi\'b3y si\'ea
w podziw, gdy dostrzeg\'b3 koci krok Cymmeryjczyka, \'b3atwo\'9c\'e6, z jak\'b9 ten zachowywa\'b3 cisz\'ea, posuwaj\'b9c si\'ea po szlaku. Nie brz\'eacza\'b3y naoliwione ogniwa kolczugi i Balthus poj\'b9\'b3, \'bfe przez najwi\'eaksz\'b9 g\'eastwin\'ea
, najbardziej spl\'b9tany zagajnik Conan potrafi\'b3by si\'ea prze\'9clizgn\'b9\'e6 r\'f3wnie bezg\'b3o\'9cnie jak byle Pikt.
\par }{\fs24\kerning24 - Nie }{\f76\fs24\kerning24 jeste\'9c Gunder? - By\'b3o to stwierdzenie raczej ni\'bf pytanie.
\par Balthus pokr\'eaci\'b3 g\'b3ow\'b9.
\par }{\fs24\kerning24 - Jestem z Tauranu.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Spotyka\'b3em wojownik\'f3w z Tauranu, niez\'b3ych w puszczy. Ale Bosso\'f1czycy przez zbyt wiele stuleci oddzielali was, Aquilo\'f1czyk\'f3w, od przyleg\'b3ej dziczy. Stwardnie\'e6 wam trzeba.
\par By\'b3a to prawda; pogranicze bosso\'f1skie, z jego umocnionymi sio\'b3ami zaludnionymi przez strace\'f1cze odwa\'bfnych \'b3ucznik\'f3w, d\'b3ugo s\'b3u\'bfy\'b3o Aquilonii jako przedmurze przeciw plemionom barbarzy\'f1skim. Teraz w\'9cr\'f3d osadnik\'f3
w za Rzek\'b9 Piorunow\'b9 ros\'b3o pokolenie le\'9cnego ludu, zdolne sprosta\'e6 barbarzy\'f1com na ich w\'b3asnych warunkach, ale liczb\'b9 sw\'b9 wci\'b9\'bf by\'b3o zbyt mizerne. Wi\'eakszo\'9c\'e6 mieszka\'f1c\'f3w pogranicza przypomina\'b3
a Balthusa - rolnicy to byli w przewa\'bfnej mierze, nie tropiciele.
\par S\'b3o\'f1ce jeszcze nie zasz\'b3o, ale przesta\'b3o by\'e6 widoczne, skrywszy si\'ea za zbit\'b9 \'9ccian\'b9 lasu. Wyd\'b3u\'bfa\'b3y si\'ea cienie i pog\'b3\'eabia\'b3y w g\'eastwinach, gdy towarzysze kroczyli po \'9ccie\'bfce.
\par - Zapadnie ciemno\'9c\'e6, nim dotrzemy do fortu - zauwa\'bfy\'b3 Conan oboj\'eatnie. I nagle doda\'b3: - S\'b3uchaj!
\par Stan\'b9\'b3 w miejscu, pochylony, z mieczem w d\'b3oni - drapie\'bfna posta\'e6, wcielenie podejrzliwo\'9cci i gro\'9fby - got\'f3w skoczy\'e6 i uderzy\'e6. Balthus r\'f3wnie\'bf us\'b3ysza\'b3: dziki wrzask, kt\'f3ry urwa\'b3 si\'ea na najwy\'bf
szej nucie. Krzyk cz\'b3owieka ogarni\'eatego okropnym strachem albo umieraj\'b9cego}{\fs24\kerning24 .
\par }{\f76\fs24\kerning24 Conan zerwa\'b3 si\'ea w okamgnieniu, by pop\'eadzi\'e6 \'9ccie\'bfk\'b9, a ka\'bfdy krok ods\'b9dza\'b3 go coraz dalej od biegn\'b9cego z najwy\'bfszym wysi\'b3kiem towarzysza. Balthus wysapa\'b3 przekle\'f1
stwo. W osadach Tauranu uchodzi\'b3 za szybkonogiego, ale Conan pozostawia\'b3 go za sob\'b9 z osza\'b3amiaj\'b9c\'b9 \'b3atwo\'9cci\'b9. Wnet jednak zapomnia\'b3 o rozdra\'bfnieniu, uszy bowiem prze\'9cwidrowa\'b3 mu najbardziej przera\'9f
liwy krzyk, jaki kiedykolwiek zdarzy\'b3o mu si\'ea s\'b3ysze\'e6. Nie ludzki tym razem; to by\'b3o demoniczne miaukni\'eacie odra\'bfaj\'b9cego triumfu, co rado\'9c\'e6 zdawa\'b3o si\'ea wyra\'bfa\'e6 z\~unicestwienia ludzko\'9cci i rozbrzmiewa\'b3
o echem w mrocznych g\'b3\'eabiach, gdzie\'9c poza granicami cz\'b3owieczych do\'9cwiadcze\'f1.
\par Balthus zgubi\'b3 krok i lepki pot zakropli\'b3 si\'ea na jego sk\'f3rze. Lecz Conan nie zawaha\'b3 si\'ea; w rozp\'eadzie min\'b9\'b3 zakr\'eat \'9ccie\'bfki i znikn\'b9\'b3, a Balthus, pozostawiony sam na sam z tym okropnym krzykiem, kt\'f3
ry okropnym pog\'b3osem wci\'b9\'bf wibrowa\'b3 w lesie, w panice zdoby\'b3 si\'ea na przyspieszenie biegu i run\'b9\'b3 za nim.
\par Nagle zatrzyma\'b3 si\'ea, nieomal wpadaj\'b9c na Cymmeryjczyka, kt\'f3ry sta\'b3 na dr\'f3\'bfce nad bezw\'b3adnym cia\'b3em. Ale Conan nie patrzy\'b3 na zw\'b3oki le\'bf\'b9ce przed nim w wilgotnym od szkar\'b3atu pyle. Wpatrywa\'b3 si\'ea w g\'eastwin
\'ea zaro\'9cli po obu stronach szlaku.
\par Balthus wymamrota\'b3 niepewne przekle\'f1stwo. Cia\'b3o m\'ea\'bfa le\'bfa\'b3o na \'9ccie\'bfce, niskiego, grubego cz\'b3eka, odzianego w zdobne z\'b3otem buty i - mimo gor\'b9ca - obszyt\'b9 gronostajem tunik\'ea zamo\'bfnego kupca. Jego t\'b3
usta, blada twarz zastyg\'b3a w wyrazie przera\'bfenia: t\'eaga szyja przeci\'eata by\'b3a od ucha do ucha ostrzem, rzek\'b3by\'9c, jak brzytew. Kr\'f3tki miecz wci\'b9\'bf tkwi\'b9cy w\~pochwie zdawa\'b3 si\'ea wskazywa\'e6, \'bfe cz\'b3ek \'f3w zosta
\'b3 zaatakowany znienacka i nie mia\'b3 szansy, by walczy\'e6 o swe \'bfycie.
\par - Pikt? - wyszepta\'b3 Balthus, wpatruj\'b9c si\'ea w coraz g\'eastsze cienie puszczy.
\par Conan pokr\'eaci\'b3 g\'b3ow\'b9 i wyprostowa\'b3 si\'ea, by rzuci\'e6 chmurne spojrzenie na martwego m\'ea\'bfa.
\par - Le\'9cny czort. Ten jest pi\'b9ty, na Croma!
\par - Co masz na my\'9cli?
\par - Czy\'9c kiedy s\'b3ysza\'b3 o piktyjskim czarowniku zwanym Zogar Sag?
\par Balthus niepewnie pokr\'eaci\'b3 g\'b3ow\'b9.
\par - \'afywie w Gwaweli, najbli\'bfszej wiosce za rzek\'b9. Trzy miesi\'b9ce temu skry\'b3 si\'ea wedle tej drogi i uprowadzi\'b3 stadko jucznych mu\'b3\'f3w z\~karawany zmierzaj\'b9cej do fortu - jakim\'9c sposobem zada\'b3 poganiaczom narkotyku. Mu\'b3
y nale\'bfa\'b3y do tego cz\'b3eka - Conan oboj\'eatnie tkn\'b9\'b3 stop\'b9 zw\'b3oki - Tiberiasa, kupca z Velitrium. Ob\'b3adowane by\'b3y bary\'b3kami z piwem i stary Zogar, nim przekroczy\'b3 na powr\'f3t rzek\'ea, post\'f3j uczyni\'b3, by sobie poci
\'b9gn\'b9\'e6. Tropiciel, Soractusem zwany, trafi\'b3 na jego \'9clad i przywi\'f3d\'b3 Valannusa i trzech woj\'f3w w g\'b9szcze, gdzie czarownik le\'bfa\'b3 schlany. Za naleganiem Tiberiasa Valannus wtr\'b9ci\'b3 Zogara Saga do lochu, co najwi\'eaksz
\'b9 jest zniewag\'b9, jak\'b9 Piktowi mo\'bfna wyrz\'b9dzi\'e6. Staremu uda\'b3o si\'ea ubi\'e6 stra\'bfnika, zemkn\'b9\'e6, i jeszcze przekaza\'e6 wie\'9c\'e6, \'bfe zamierza ukatrupi\'e6 Tiberiasa i pi\'eaciu ludzi, kt\'f3
rzy go pojmali, takim sposobem, co dreszczem przejmowa\'e6 b\'eadzie Aquilo\'f1czyk\'f3w przez par\'ea najbli\'bfszych stuleci.
\par - C\'f3\'bf, Soractus i woje ju\'bf nie \'bfyj\'b9. Soractusa ubito nad rzek\'b9, \'bfo\'b3nierzy pod samym fortem. A teraz zgin\'b9\'b3 i Tiberias. \'afadnego z nich nie zabi\'b3 Pikt. Ka\'bfd\'b9 ofiar\'ea - z wyj\'b9tkiem jeno, jak widzisz,
Tiberiasa - zbawiano g\'b3owy; zdobi\'b9 one teraz, bez ochyby, o\'b3tarz owego b\'f3stwa, kt\'f3remu s\'b3u\'bfy Zogar Sag.
\par - Z czego wnosisz, \'bfe nie ubili ich Piktowie? - zapyta\'b3 Balthus.
\par Conan ukaza\'b3 cia\'b3o kupca.
\par - Mniemasz, \'bfe uczyniono to no\'bfem albo mieczem? Przyjrzyj si\'ea bli\'bfej, a pojmiesz, \'bfe tylko szpon ran\'ea podobn\'b9 m\'f3g\'b3 zostawi\'e6. Cia\'b3o rozerwane jest, nie za\'9c przeci\'eate.
\par - Mo\'bfe pantera... - zacz\'b9\'b3 Balthus bez przekonania.
\par Conan niecierpliwie pokr\'eaci\'b3 g\'b3ow\'b9.
\par - Cz\'b3ek z Tauranu nie pomyli \'9cladu szpon\'f3w pantery. Nie. To le\'9cny diabe\'b3 wezwany przez Zogara Saga dla dokonania zemsty. G\'b3upcem by\'b3 Tiberias, ruszaj\'b9c samopas do Velitrium, i to tu\'bf przed zmierzchem. Ale ka\'bfd\'b9
z ofiar zdawa\'b3o si\'ea ogarnia\'e6 szale\'f1stwo, nim dopad\'b3o j\'b9 przeznaczenie. Patrz tu; \'9clady do\'9c\'e6 s\'b9 wyra\'9fne. Tiberias nadjecha\'b3 szlakiem na swym mule, mo\'bfe z wi\'b9zk\'b9 najlepszych sk\'f3r wydrzych przytroczon\'b9
do siod\'b3a, na sprzeda\'bf w\~Velitrium, i to skoczy\'b3o na\'f1 z ty\'b3u, zza tych zaro\'9cli. Patrzaj, tam po\'b3amane wida\'e6 ga\'b3\'b9zki.
\par - Tiberias zawrzas\'b3 raz tylko, bo potem rozdarto mu gard\'b3o, i ju\'bf sprzedawa\'b3 swe sk\'f3ry wydrze w Piekle. Mu\'b3 odbieg\'b3 w g\'eastwiny. S\'b3uchaj! Jeszcze teraz s\'b3ycha\'e6, jak przedziera si\'ea \'9cr\'f3d drzew. Demon nie mia\'b3
czasu, by zabra\'e6 g\'b3ow\'ea Tiberiasa; l\'eak go ogarn\'b9\'b3, gdy\'9cmy nadbie\'bfali.
\par - Gdy\'9c ty nadbie\'bfa\'b3 - sprostowa\'b3 Balthus. - Nie musi to by\'e6 osobliwie straszliwa bestia, skoro umyka przed jednym zbrojnym m\'ea\'bfem. Ale sk\'b9d wiesz, \'bfe nie by\'b3 to Pikt z\~jakim\'9c hakiem, co rwie miast ci\'b9\'e6? Czy\'9c
t o widzia\'b3?
\par - Tiberias by\'b3 zbrojnym m\'ea\'bfem - mrukn\'b9\'b3 Conan. - Je\'9cli Zogar Sag sprowadzi\'b3 demony na pomoc, to m\'f3g\'b3 im rzec, kt\'f3rych ludzi ubija\'e6, a kt\'f3rych ostawia\'e6 w spokoju. Nie, nie widzia\'b3em go. Widzia\'b3
em jeno, jak krzaki si\'ea trz\'eas\'b3y, kiedy umyka\'b3 ze szlaku. Ale je\'9cli trza ci dalszych dowod\'f3w, to patrz\'b9 j!
\par Zab\'f3jca st\'b9pn\'b9\'b3 w ka\'b3u\'bf\'ea krwi, w kt\'f3rej spoczywa\'b3 trup. Pod krzakami, na skraju drogi, by\'b3 \'9clad, uczyniony krwi\'b9 na twardej glinie.
\par - Zali cz\'b3ek go zostawi\'b3? - spyta\'b3 Conan.
\par Balthus poczu\'b3 mrowienie pod czupryn\'b9. Ani cz\'b3ek, ani zwierz\'ea, jakie kiedykolwiek widzia\'b3, nie mog\'b3o pozostawi\'e6 owego niezwyk\'b3ego, potwornego trzypalcego \'9cladu, co osobliwie \'b3\'b9czy\'b3 cechy ptasz\'ea
i gadzie, ni jednak prawdziwemu ptakowi, ni gadowi nie przynale\'bf\'b9c. Ostro\'bfnie, by go nie dotkn\'b9\'e6, rozpostar\'b3 nad nim palce i sapni\'eacie wyrwa\'b3o mu si\'ea z piersi. Nie m\'f3g\'b3 ogarn\'b9\'e6 ca\'b3ego \'9cladu.
\par - C\'f3\'bf to jest? - wyszepta\'b3. - Nigdym nie widzia\'b3 bydl\'eacia, co by zostawia\'b3o podobny trop.
\par - Ani \'bfaden cz\'b3ek przy zdrowych zmys\'b3ach nie widzia\'b3 - odrzek\'b3 Conan ponuro. - To demon moczar\'f3w - na bagnach za Czarn\'b9 Rzek\'b9 g\'easto od nich jak od nietoperzy. S\'b3ycha\'e6 jak wyj\'b9 niczym dusze pot\'eapione, kiedy w gor\'b9
ce noce krzepki wiatr nadci\'b9ga z po\'b3udnia.
\par - Co uczynimy? - spyta\'b3 Aquilo\'f1czyk, patrz\'b9c nie- pewnie w g\'b3\'eabokie, granatowe cienie. Prze\'9cladowa\'b3o go przera\'bfenie zastyg\'b3e na obliczu ubitego. Zastanawia\'b3 si\'ea, jaki to \'b3eb odra\'bfaj\'b9cy wychyn\'b9\'b3 spomi\'ea
dzy li\'9cci, by zmrozi\'e6 dreszczem strachu \'9cmiertelnego krew w\~\'bfy\'b3ach nieszcz\'ea\'9cnika.
\par - Nie warto i pr\'f3bowa\'e6 i\'9c\'e6 \'9cladem demona - burkn\'b9\'b3 Conan, wydobywaj\'b9c zza pasa kr\'f3tki le\'9cny top\'f3r. - Chcia\'b3em to uczyni\'e6, gdy ubi\'b3 Soractusa. W tuzinie krok\'f3w straci\'b3em trop. Mo\'bfe wyros\'b3y mu skrzyd\'b3
a i odlecia\'b3 albo pogr\'b9\'bfy\'b3 si\'ea w ziemi\'ea i zest\'b9pi\'b3 do Piekie\'b3. Nie wiem. I za mu\'b3em te\'bf nie pod\'b9\'bfymy. Albo wr\'f3ci do fortu, albo trafi do jakiej chaty osadnika.
\par M\'f3wi\'b9c to, krz\'b9ta\'b3 si\'ea na skraju \'9ccie\'bfki. Kilkoma uderzeniami topora zr\'b9ba\'b3 dwa drzewka, d\'b3ugie na dziewi\'ea\'e6 czy dziesi\'ea\'e6 st\'f3p, i ogo\'b3oci\'b3 je z ga\'b3\'b9zek. Potem wyci\'b9\'b3 kawa\'b3 w\'ea\'bf
owatego pn\'b9cza, co w pobli\'bfu pe\'b3za\'b3o w\'9cr\'f3d zaro\'9cli, i przymocowawszy jeden koniec do pierwszego z ko\'b3k\'f3w, owin\'b9\'b3 je wok\'f3\'b3 drugiego, a potem przepl\'f3t\'b3 kilkakro\'e6 w obie strony. Po paru chwilach mia\'b3
prymitywne, lecz mocne nosze.
\par - P\'f3ki mog\'ea co\'9c uczyni\'e6, nie dostanie demon g\'b3owy Tiberiasa - warkn\'b9\'b3. - Zaniesiemy cia\'b3o do fortu. Niewiele to dalej jak trzy mile. Nigdym nie przepada\'b3 za spa\'9cnym g\'b3upcem, ale nie mo\'bfna pozwoli\'e6
Piktom, by czynili, co im si\'ea podoba z g\'b3owami bia\'b3ych.
\par Piktowie te\'bf byli bia\'b3ym ludem, cho\'e6 smag\'b3ym, ale mieszka\'f1cy pogranicza nigdy ich za bia\'b3ych nie uwa\'bfali.
\par Balthus uj\'b9\'b3 tylny koniec noszy, na kt\'f3re Conan bezceremonialnie wrzuci\'b3 nieszcz\'easnego kupca, i ruszyli dr\'f3\'bfk\'b9 jak mogli najszybciej. Obarczony pos\'eapnym brzemieniem Conan nie czyni\'b3 wi\'eacej ha\'b3asu ni\'bf
pierwej. Z pasa kupca zrobi\'b3 p\'eatl\'ea na r\'eakoje\'9cciach noszy i d\'9fwiga\'b3 sw\'b9 cz\'ea\'9c\'e6 ci\'ea\'bfaru jedn\'b9 d\'b3oni\'b9, podczas gdy druga dzier\'bfy\'b3a obna\'bfony miecz. Jego niespokojne oczy wci\'b9\'bf omiata\'b3y gro\'9f
ne \'9cciany lasu. G\'eastnia\'b3y cienie. Mroczniej\'b9ca b\'b3\'eakitna mg\'b3a zamazywa\'b3a kontury listowia. Puszcza pogr\'b9\'bfa\'b3a si\'ea w\~zmierzchu, staj\'b9c si\'ea szarob\'b3\'eakitnym siedliskiem tajemnicy, kryj\'b9
cym rzeczy nieprzewidywalne.
\par Pokonali ju\'bf przesz\'b3o mil\'ea i mi\'ea\'9cnie krzepkich ramion Balthusa poczyna\'b3y z lekka pobolewa\'e6, gdy wrzask przenikliwy zad\'9fwi\'eacza\'b3 w zagajniku, kt\'f3rego b\'b3\'eakitne cienie j\'ea\'b3y zabarwia\'e6 si\'ea purpur\'b9.
\par Conan ruszy\'b3 gwa\'b3townie i Balthus omal nie wypu\'9cci\'b3 dr\'b9\'bfk\'f3w.
\par - Kobieta! - zakrzykn\'b9\'b3. - Wielki Mitro, tam wzywa pomocy kobieta!
\par - Niewiasta osadnika, co pob\'b3\'b9dzi\'b3a w lesie - warkn\'b9\'b3 Conan, k\'b3ad\'b9c sw\'f3j koniec noszy. - Pewnie szuka\'b3a krowy i... zosta\'f1 tu!
\par Jak wilk na \'b3owach zanurkowa\'b3 w zielon\'b9 \'9ccian\'ea. Zje\'bfy\'b3a si\'ea czupryna Balthusa.
\par - Zosta\'e6 tu sam na sam z trupem i diab\'b3em ukrytym w g\'b9szczu? - zaskowycza\'b3. - Id\'ea z\~tob\'b9!
\par I wprowadzaj\'b9c s\'b3owa w czyn, run\'b9\'b3 za Cymmeryjczykiem. Conan obejrza\'b3 si\'ea na\'f1, ale nie zaprotestowa\'b3, cho\'e6 te\'bf nie zwolni\'b3 kroku, by przystosowa\'e6 go do kr\'f3tszych znacznie n\'f3g towarzysza. Balthus marnowa\'b3
oddech na przekle\'f1stwa, gdy Conan - jak zjawa umykaj\'b9ca w\'9cr\'f3d drzew - zn\'f3w j\'b9\'b3 si\'ea ode\'f1 ods\'b9dza\'e6, by wychyn\'b9\'e6 na zamglon\'b9 polan\'ea i tam zastygn\'b9\'e6
w pochyleniu, z ustami skrzywionymi grymasem i z uniesionym mieczem.
\par - Czemu stajemy? - sapn\'b9\'b3 Balthus, \'9ccieraj\'b9c pot z oczu i ujmuj\'b9c sw\'f3j kr\'f3tki miecz.
\par - Krzyk dobieg\'b3 z tej polanki albo z pobli\'bfa - odrzek\'b3 Conan. - Nie myl\'ea \'9fr\'f3d\'b3a d\'9fwi\'eaku, nawet w g\'eastwinie. Ale gdzie...
\par Nagle zn\'f3w rozleg\'b3 si\'ea wrzask - za nimi, w stronie \'9ccie\'bfki, kt\'f3r\'b9 przed chwil\'b9 opu\'9ccili. Wznosi\'b3 si\'ea przenikliwie i \'bfa\'b3o\'9cnie; krzyk kobiety ogarni\'eatej bezrozumnym przera\'bfeniem - i zaraz, zaskakuj\'b9co, pr
zerodzi\'b3 si\'ea w wyj\'b9cy, przedrze\'9fniaj\'b9cy \'9cmiech, kt\'f3ry m\'f3g\'b3 buchn\'b9\'e6 z ust demona z najg\'b3\'eabszych otch\'b3ani Piekie\'b3.
\par - C\'f3\'bf, imieniem Mitry... - Twarz Balthusa by\'b3a w p\'f3\'b3mroku blad\'b9 plam\'b9.
\par Z jadowitym przekle\'f1stwem na wargach Conan zawr\'f3ci\'b3 i pomkn\'b9\'b3 z powrotem w\~kierunku, z kt\'f3rego nadeszli, a oszo\'b3omiony Aquilo\'f1czyk pod\'b9\'bfy\'b3 za nim. Wpad\'b3 na Cymmeryjczyka, gdy ten zamar\'b3 w miejscu. Odbi\'b3 si\'ea
od jego pot\'ea\'bfnych plec\'f3w jak od \'bfelaznego pos\'b9gu. Ci\'ea\'bfko dysz\'b9c, s\'b3ysza\'b3, \'bfe Conan syczy przez z\'eaby. Cymmeryjczyk zdawa\'b3 si\'ea zmartwia\'b3y z zaskoczenia.
\par Zerkn\'b9wszy przez jego rami\'ea, Balthus poczu\'b3, jak w\'b3osy staj\'b9 mu d\'eaba. Co\'9c przemyka\'b3o przez g\'eastw\'ea zaro\'9cli okalaj\'b9cych dr\'f3\'bfk\'ea - co\'9c, co ani sz\'b3o, ani lecia\'b3o, lecz na poz\'f3r pe\'b3za\'b3o niby w\'b9
\'bf. Ale nie by\'b3o w\'ea\'bfem. Niewyra\'9fne mia\'b3o kontury, ale wy\'bfszym zdawa\'b3o si\'ea od cz\'b3owieka i niezbyt masywnym. Po\'b3yskiwa\'b3o osobliwym \'9cwiat\'b3em jak w\'b9t\'b3y b\'b3\'eakitny p\'b3omyk. W istocie, owa nierzeczywista po
\'9cwiata by\'b3a jedyn\'b9 wyra\'9fnie dostrzegaln\'b9 jego cech\'b9. Mog\'b3o by\'e6 uciele\'9cnionym p\'b3omieniem, co z jakich\'9c powod\'f3w i dla jakiego\'9c celu w\'eadruje po mroczniej\'b9cym lesie.
\par Dzikie przekle\'f1stwo wyrwa\'b3o si\'ea z ust Conana, kt\'f3ry z okrutn\'b9 moc\'b9 cisn\'b9\'b3 toporem. Ale bestia sun\'ea\'b3a dalej, nie odmieniaj\'b9c kierunku. Przez kilka tylko chwil dostrzegali jej rozmyty obraz - ros\'b3
ej tajemnej istoty z mglistego p\'b3omienia mkn\'b9cej przez g\'eastwin\'ea. Potem znikn\'ea\'b3a i puszcza zastyg\'b3a w zupe\'b3nej ciszy.
\par Z warkni\'eaciem przedar\'b3 si\'ea Conan przez zas\'b3on\'ea z listowia na \'9ccie\'bfk\'ea. Jego blu\'9fnierstwa, kt\'f3re dociera\'b3y do uszu pod\'b9\'bfaj\'b9cego za nim Balthusa, by\'b3y kwieciste i nami\'eatne. Wreszcie stan\'b9\'b3
Cymmeryjczyk nad noszami, na kt\'f3rych spoczywa\'b3o cia\'b3o Tiberiasa. Cia\'b3o to nie mia\'b3o ju\'bf g\'b3owy.
\par - Omami\'b3 nas przekl\'eatym miauczeniem - piekli\'b3 si\'ea Conan, w gniewie tocz\'b9c swym olbrzymim mieczem m\'b3y\'f1ce nad g\'b3ow\'b9. - Mog\'b3em wiedzie\'e6! Mog\'b3em podejrzewa\'e6 sztuczk\'ea! Teraz b\'eadzie pi\'ea\'e6 \'b3b\'f3w na ozdob\'ea
Zogarowego o\'b3tarza.
\par - Atoli c\'f3\'bf to za bestia, co \'b3ka jak niewiasta, chichocze jak demon i pe\'b3zn\'b9c mi\'eadzy drzewami, \'9cwieci jak ogie\'f1 magiczny? - sapa\'b3 Balthus, ocieraj\'b9c pot }{\fs24\kerning24 z bladej twarzy.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Demon moczar\'f3w - odrzek\'b3 Conan pos\'eapnie. - Imaj si\'ea dr\'b9\'bfk\'f3w. Zabierzemy trupa, tak czy owak. Przynajmniej brzemi\'ea mamy l\'bfejsze.
\par I z t\'b9 ponur\'b9 maksym\'b9 u\'b3api\'b3 sk\'f3rzan\'b9 p\'eatl\'ea i ruszy\'b3 dalej.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\f76\fs28\kerning24 2. CZARNOKSI\'ca\'afNIK Z GWAWELI
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 Fort Tuscelan wznosi\'b3 si\'ea na zachodnim brzegu Czarnej Rzeki, kt\'f3rej fale omywa
\'b3y podn\'f3\'bfe palisady. Ta za\'9c uczyniona by\'b3a z bali, tak jak i wszystkie budowle w \'9crodku, a\~nawet nad cz\'eastoko\'b3em spogl\'b9daj\'b9ca na pos\'eapn\'b9 rzek\'ea wie\'bfyca (by nazw\'b9 t\'b9 przyda\'e6 jej splendoru), w kt\'f3rej mie
\'9cci\'b3a si\'ea kwatera gubernatora.
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76\fs24\kerning24 Za rzek\'b9 rozci\'b9ga\'b3a si\'ea olbrzymia puszcza, u gliniastych brzeg\'f3w g\'ea
sta na kszta\'b3t d\'bfungli. Dzie\'f1 i noc ludzie patrolowali chodniki wzd\'b3u\'bf parapet\'f3w z bali, czujnie obserwuj\'b9c t\'ea zbit\'b9 zielon\'b9 \'9ccian\'ea. Z rzadka pojawia\'b3a si\'ea tam jaka\'9c gro\'9fna posta\'e6, ale stra\'bf
nicy wiedzieli, \'bfe i oni s\'b9 obserwowani, wzrokiem dzikim i g\'b3odnym, bezlitosnym odwieczn\'b9 nienawi\'9cci\'b9. Nieprzywyk\'b3emu oku puszcza za rzek\'b9 mog\'b3a si\'ea zdawa\'e6 pusta i martwa, a\~przecie k\'b3\'eabi\'b3o si\'ea tam \'bfyci
e - nie tylko ptaki, zwierz\'eata i gady, ale te\'bf ludzie, najsro\'bfsze z\~drapie\'bfnych bestii.
\par Tu, na forcie, ko\'f1czy\'b3a si\'ea cywilizacja. Fort Tuscelan by\'b3 najdalej na p\'f3\'b3nocny zach\'f3d wysuni\'eat\'b9 plac\'f3wk\'b9 \'9cwiata cywilizowanego; wie\'f1czy\'b3 najg\'b3\'eabiej ku zachodowi posuni\'eat\'b9 migracj\'ea dominuj\'b9
cych lud\'f3w hyboryjskich. Za rzek\'b9 wci\'b9\'bf panoszy\'b3 si\'ea pierwotny \'9cwiat: w\~cienistych puszczach, krytych ga\'b3\'ea\'9fmi chatach, gdzie szczerz\'b9c z\'eaby wisia\'b3y ludzkie czaszki, w grodziszczach o glinianych murach, gdzie b\'b3
yska\'b3y ognie, dudni\'b3y b\'eabny i ostrzy\'b3y groty w\'b3\'f3czni d\'b3onie smag\'b3ych, milkliwych m\'ea\'bf\'f3w o skudlonych czarnych w\'b3osach i oczach \'bfmij. Te oczy cz\'easto spoziera\'b3y przez zaro\'9cla na fort za rzek\'b9. Kiedy\'9c
ciemnosk\'f3rzy ludzie wznosili swe chaty tam, gdzie sta\'b3 fort, gdzie rozci\'b9gn\'ea\'b3y si\'ea pola i wyros\'b3y drewniane domy jasnow\'b3osych osadnik\'f3w - a\'bf
za Velitrium, owo nieokrzesane, niespokojne miasto graniczne na brzegach Rzeki Piorunowej, po inn\'b9 rzek\'ea, op\'b3ywaj\'b9c\'b9 Pogranicze Bosso\'f1skie. Kupcy nadeszli i kap\'b3ani Mitry, co w\'eadrowali boso z pustymi r\'eakami i gin\'eali \'9c
mierci\'b9 okropn\'b9, a\~przynajmniej wi\'eakszo\'9c\'e6 z nich; ale za nimi pod\'b9\'bfyli \'bfo\'b3nierze i m\'ea\'bfowie z toporami w\~d\'b3oniach, i niewiasty, i dzieci na ci\'b9gnionych przez wo\'b3y wozach. Za Rzek\'ea Piorunow\'b9 i\~
jeszcze dalej, za Czarn\'b9 Rzek\'ea, odrzucono tubylc\'f3w - rzezi\'b9 i ogniem. Ale lud o smag\'b3ej sk\'f3rze nie zapomnia\'b3, \'bfe jemu niegdy\'9c przynale\'bfa\'b3a Conajohara.
\par Stra\'bfnik za bram\'b9 wschodni\'b9 krzykn\'b9\'b3 wezwanie. Przez okratowany wizjer b\'b3ysn\'ea\'b3o \'9cwiat\'b3o pochodni, odbijaj\'b9c si\'ea w stalowym he\'b3mie i podejrzliwych oczach}{\fs24\kerning24 .
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Rozwieraj wrota - parskn\'b9\'b3 Conan. - Nie widzisz, \'bfe to ja?
\par \'afo\'b3nierska dyscyplina doprowadza\'b3a go do w\'9cciek\'b3o\'9cci.
\par Brama otworzy\'b3a si\'ea do wewn\'b9trz i Conan z towarzyszem przeszli przez ni\'b9. Balthus zauwa\'bfy\'b3, \'bfe z obydwu stron strzeg\'b3y jej wie\'bfyczki, kt\'f3rych szczyty wznosi\'b3y si\'ea ponad palisad\'b9. Dostrzeg\'b3 r\'f3wnie\'bf
strzelnice dla \'b3uk\'f3w.
\par Stra\'bfnicy wydali pomruk, gdy zobaczyli, jakie to brzemi\'ea d\'9fwigaj\'b9 przybyli. Ich w\'b3\'f3cznie brz\'eakn\'ea\'b3y o siebie, gdy zamykali bram\'ea, a Conan spyta\'b3 gniewnie:
\par - Nigdy\'9ccie nie widzieli bezg\'b3owego trupa?
\par Twarze \'bfo\'b3nierzy by\'b3y bia\'b3e w \'9cwietle pochodni.
\par - To Tiberias - wybe\'b3kota\'b3 jeden. - Poznaj\'ea ow\'b9 szyt\'b9 futrem tunik\'ea. Ten tu Valerius winien mi pi\'ea\'e6 lun\'f3w. Gada\'b3em mu, \'bfe Tiberias pos\'b3ysza\'b3 g\'b3os nura, kiedym ujrza\'b3, jak ze szklistym wzrokiem przeje\'bfd\'bfa
\'b3 przez bram\'ea na swym mule. Za\'b3o\'bfy\'b3em si\'ea, \'bfe wr\'f3ci bez \'b3ba.
\par Conan mrukn\'b9\'b3 co\'9c niezrozumiale, gestem kaza\'b3 Balthusowi po\'b3o\'bfy\'e6 nosze i\~z\~pod\'b9\'bfaj\'b9cym za sob\'b9 krok w krok Aquilo\'f1czykiem ruszy\'b3 ku kwaterze gubernatora. Kasztanow\'b3osy m\'b3odzieniec z ciekawo\'9cci\'b9 rozgl
\'b9da\'b3 si\'ea doko\'b3a, dostrzegaj\'b9c rz\'eady koszarowych budynk\'f3w pod murami, stajnie, ma\'b3e kramy kupieckie, masyw blokhauzu i inne budynki; w\'9cr\'f3d nich rozci\'b9ga\'b3 si\'ea otwarty plac, na kt\'f3rym odbywano musztr\'ea
i gdzie teraz ta\'f1czy\'b3y p\'b3omienie i spoczywali wolni od s\'b3u\'bfby \'bfo\'b3nierze. Pospieszali w\'b3a\'9cnie, by si\'ea przy\'b3\'b9czy\'e6 do rozgor\'b9czkowanego t\'b3umu, kt\'f3ry zgromadzi\'b3 si\'ea ko\'b3o noszy pod bram\'b9. Wynios\'b3
e postaci aquilo\'f1skich pikinier\'f3w i tropicieli puszcza\'f1skich miesza\'b3y si\'ea z ni\'bfszymi, masywniejszymi sylwetkami \'b3ucznik\'f3w bosso\'f1skich.
\par Niezbyt zaskoczy\'b3 go fakt, \'bfe gubernator przyj\'b9\'b3 ich osobi\'9ccie. Spo\'b3ecze\'f1stwo autokratyczne ze swymi sztywnymi prawami kastowymi pozosta\'b3o na wsch\'f3d od pogranicza. Valannus by\'b3 m\'b3odym jeszcze cz\'b3
owiekiem, dobrze zbudowanym, o szlachetnie rze\'9fbionych rysach, kt\'f3rym wszelako trudy i odpowiedzialno\'9c\'e6 j\'ea\'b3y przydawa\'e6 pos\'eapnego wyrazu.
\par - M\'f3wiono mi, \'bfe\'9c opu\'9cci\'b3 fort przed \'9cwitaniem - ozwa\'b3 si\'ea do Conana. - Poczyna\'b3em si\'ea l\'eaka\'e6, \'bfe ci\'ea na koniec Piktowie dostali.
\par - Ca\'b3a rzeka si\'ea dowie, kiedy b\'ead\'b9 w\'eadzi\'e6 m\'f3j \'b3eb - burkn\'b9\'b3 Conan. J\'eak piktyjskich niewiast p\'b3acz\'b9cych nad ubitymi s\'b3ycha\'e6 b\'eadzie po Velitrium... by\'b3em sam na zwiadzie. Nie mog\'b3em spa\'e6. S\'b3ysza
\'b3em, jak b\'eabny gadaj\'b9 za rzek\'b9.
\par - Gadaj\'b9 ka\'bfdej nocy - przypomnia\'b3 gubernator, spod przymru\'bfonych powiek wpatruj\'b9c si\'ea w Conana. Wiedzia\'b3, \'bfe g\'b3upot\'b9 jest lekcewa\'bfenie przeczu\'e6 dzikich lud\'f3w.
\par - Ostatniej nocy to by\'b3o co\'9c innego - mrucza\'b3 Conan. - Tak jest od chwili, gdy Zogar Sag na powr\'f3t przekroczy\'b3 rzek\'ea.
\par - Winni\'9cmy albo go obdarowa\'e6 i pos\'b3a\'e6 do domu, albo powiesi\'e6 - westchn\'b9\'b3 gubernator. - Ty\'9c to doradza\'b3, ale...
\par - Ale nie\'b3atwo wam, Hyboryjczykom, poj\'b9\'e6 obyczaj okrain - rzek\'b3 Conan. - C\'f3\'bf, nic si\'ea na to teraz nie poradzi, ale nie b\'eadzie pokoju na granicy, dopok\'b9d Zogar Sag \'bfyje i\~pami\'eata ciemnic\'ea, w kt\'f3rej si\'ea poci\'b3.
\'8cledzi\'b3em woja, co si\'ea przekrad\'b3 przez rzek\'ea, \'bfeby doda\'e6 par\'ea karb\'f3w na swym \'b3uku. Kiedym ju\'bf rozp\'b3ata\'b3 mu \'b3eb, wpad\'b3em na tego tu m\'b3odzika, kt\'f3rego zw\'b9 Balthus i kt\'f3ry przyby\'b3 z Tauranu pomaga
\'e6 w dzier\'bfeniu granicy.
\par }{\fs24\kerning24 Valann}{\f76\fs24\kerning24 us z aprobat\'b9 patrzy\'b3 na szczere oblicze m\'b3odego cz\'b3owieka i jego krzepk\'b9 posta\'e6.
\par - Rad jestem powita\'e6 ci\'ea, m\'b3ody panie. Chcia\'b3bym, \'bfeby przyby\'b3o wi\'eacej twoich rodak\'f3w. Potrzeba nam ludzi zwyk\'b3ych le\'9cnego \'bfywota. Wielu naszych \'bfo\'b3nierzy i osadnik\'f3w wiedzie si\'ea
ze wschodnich prowincji i nic nie wie o le\'9cnym, a nawet rolniczym \'bfyciu.
\par - Takich kilku jeno po tej stronie Velitrium - rzuci\'b3 Conan. - Cho\'e6 gr\'f3d ich pe\'b3en. Ale s\'b3uchaj, Valannusie, na szlaku\'9cmy martwego Tiberiasa znale\'9fli. - I w paru s\'b3owach opowiedzia\'b3 ponur\'b9 histori\'ea.
\par Valannus poblad\'b3.
\par - Nie wiedzia\'b3em, \'bfe opu\'9cci\'b3 fort. Musia\'b3 by\'e6 szalony!
\par - By\'b3 - odrzek\'b3 Conan. - Jako i tamtych czterech; ka\'bfdy z nich, gdy jego czas nadchodzi\'b3, zmys\'b3y zdrowe traci\'b3 i rusza\'b3 w las na spotkanie \'9cmierci jak zaj\'b9c, co bie\'bfy w\~paszcz\'ea pytona. Co\'9c wzywa\'b3o ich z g\'b3\'ea
bi puszczy, co\'9c, co ludzie zw\'b9 nurem, lepszego miana nie maj\'b9c, ale jeno przeznaczeni \'9cmierci g\'b3os \'f3w mog\'b9 s\'b3ysze\'e6. Zogar Sag czary poczyni\'b3, kt\'f3rych nie pokona aquilo\'f1ska cywilizacja.
\par }{\fs24\kerning24 Valannus nic na to nie rzek}{\f76\fs24\kerning24 \'b3; otar\'b3 czo\'b3o dr\'bf\'b9c\'b9 d\'b3oni\'b9.
\par - Wiedz\'b9 o tym \'bfo\'b3nierze?
\par - Cia\'b3o ostawili\'9cmy przy wschodniej bramie.
\par - Trza wam by\'b3o rzecz utai\'e6, skrywaj\'b9c trupa gdzie\'9c w lesie. Do\'9c\'e6 ju\'bf \'bfo\'b3nierze zaniepokojeni.
\par - Dowiedzieliby si\'ea jakim\'9c sposobem. Gdybym skry\'b3 trupa w puszczy, i tak wr\'f3ci\'b3by do fortu. Jak cia\'b3o Soractusa - przywi\'b9zany na zewn\'b9trz bramy, \'bfeby ludzie znale\'9fli go rankiem.
\par Valannus zadr\'bfa\'b3. Odwr\'f3ciwszy si\'ea, podszed\'b3 do parapetu i w milczeniu patrzy\'b3 na rzek\'ea, czarn\'b9 i po\'b3yskliw\'b9 w \'9cwietle gwiazd. Za rzek\'b9 jak hebanowy mur wznosi\'b3a si\'ea d\'bfungla. Daleki skrzek pantery zak\'b3\'f3ci
\'b3 cisz\'ea. Noc naciska\'b3a, t\'b3umi\'b9c g\'b3osy \'bfo\'b3nierzy pod blokhauzem, przy\'e6miewaj\'b9c ognie. Wiatr szepta\'b3 w\'9cr\'f3d czarnych ga\'b3\'eazi, marszczy\'b3 mroczne wody. Na jego skrzyd\'b3ach nadlecia\'b3 niski, pulsuj\'b9cy d\'9f
wi\'eak, gro\'9fny jak st\'b9pni\'eacia \'b3ap lamparta.
\par - A w og\'f3le - ozwa\'b3 si\'ea Valannus, jakby w g\'b3os wypowiadaj\'b9c sw\'b9 my\'9cl - co my wiemy... co wie ktokolwiek... o sprawach, kt\'f3re kryje puszcza? Znamy niewyra\'9fne pog\'b3oski o\~ogromnych bagnach i rzekach, i o lesie, co rozci\'b9
ga si\'ea na niezmierzonych r\'f3wninach i\~wzg\'f3rzach, by urwa\'e6 si\'ea wreszcie na wybrze\'bfu Oceanu Zachodniego. Ale jakie tajemnice taj\'b9 si\'ea mi\'eadzy t\'b9 rzek\'b9 a oceanem, nie o\'9cmielamy si\'ea nawet przypu\'9cci\'e6. Ani jeden bia
\'b3y nie pogr\'b9\'bfy\'b3 si\'ea w owym g\'b9szczu i nie wychyn\'b9\'b3 na powr\'f3t \'bfywy, by opowiedzie\'e6 nam, czego si\'ea dowiedzia\'b3. Uczeni\'9cmy w naszej cywilizowanej wiedzy, ale owa wiedza si\'eaga tylko dot\'b9
d - do zachodniego brzegu tej prastarej rzeki! Kt\'f3\'bf wie, jakie postaci ziemskie i nieziemskie mog\'b9 si\'ea czai\'e6 za w\'b9t\'b3ym kr\'eagiem \'9cwiat\'b3a, kt\'f3re rzuca nasza wiedza?
\par - Kt\'f3\'bf wie, jakich czci si\'ea bog\'f3w w mrokach tego poga\'f1skiego lasu, jakie demony wype\'b3zaj\'b9 z czarnego szlamu moczar\'f3w? Kt\'f3\'bf mo\'bfe mie\'e6 pewno\'9c\'e6, \'bfe wszyscy mieszka\'f1cy owych ciemnych krain s\'b9 ze \'9c
wiata tego? Zogar Sag... m\'eadrzec ze wschodnich grod\'f3w skrzywi\'b3by si\'ea na jego prymitywn\'b9 magi\'ea jak na mamrotanie fakira; a przecie przywi\'f3d\'b3 do szale\'f1stwa i ubi\'b3 pi\'eaciu m\'ea\'bf\'f3w sposobem, kt\'f3
rego nikt nie jest zdolny wyja\'9cni\'e6. Zastanawiam si\'ea, czy sam jest w pe\'b3ni cz\'b3owiekiem.
\par }{\fs24\kerning24 - Gd}{\f76\fs24\kerning24 ybym dotar\'b3 do\'f1 na rzut toporem, bez ochyby rozstrzygn\'b9\'b3bym t\'ea spraw\'ea - warkn\'b9\'b3 Conan. Nie proszony nala\'b3 wina i pchn\'b9\'b3 szklanic\'ea w kierunku Balthusa, kt\'f3ry uj\'b9\'b3 j
\'b9 z wahaniem, niepewnie spogl\'b9daj\'b9c na Valannusa.
\par Gubernator zwr\'f3ci\'b3 si\'ea do Conana i patrzy\'b3 na\'f1 z namys\'b3em.
\par - \'afo\'b3nierze, co nie wierz\'b9 w duchy i demony - rzek\'b3 - ze strachu s\'b9 ju\'bf niemal w\~panice. Ty, kt\'f3ry wierzysz w duchy, upiory, gobliny i wszelkie niestworzone rzeczy, zdajesz si\'ea nie l\'eaka\'e6 \'bfadnej z nich.
\par - Nie masz na \'9cwiecie nic takiego, czego by zimna stal nie przesiek\'b3a - odrzek\'b3 Conan. - Cisn\'b9\'b3em by\'b3 toporem w demona i krzywdym mu nie uczyni\'b3, ale przecie chybi\'e6 mog\'b3em w\~zmierzchu albo ga\'b3\'b9\'9f lot zak\'b3\'f3ci\'b3
a. Z drogi nie zbocz\'ea, by si\'ea za demonami rozgl\'b9da\'e6, ale te\'bf ze szlaku nie ust\'b9pi\'ea, by kt\'f3rego przepu\'9cci\'e6.
\par Valannus uni\'f3s\'b3 g\'b3ow\'ea i popatrzy\'b3 Conanowi w oczy.
\par - Conanie, wi\'eacej od ciebie zale\'bfy, ni\'bf mo\'bfesz przypu\'9cci\'e6. Znasz s\'b3abo\'9cci prowincji - owego w\'b9skiego ostrza wra\'bfonego w nieokie\'b3znane puszcze. Wiesz, \'bfe \'bfywoty wszystkich ludzi z zachodniego pogranicza zale\'bf\'b9
od tego fortu. Je\'9cli on padnie, czerwone topory b\'ead\'b9 trzaska\'e6 bramy Velitrium wcze\'9cniej, ni\'bf je\'9fdziec zdo\'b3a przemkn\'b9\'e6 przez pogranicze. Jego Wysoko\'9c\'e6 albo doradcy Jego Wysoko\'9cci zignorowali moj\'b9 pro\'9cb\'ea
, by podes\'b3ano wi\'eacej wojska ku utrzymaniu granicy. Nic nie wiedz\'b9 o warunkach, jakie tu panuj\'b9, i przeciwni s\'b9 jakimkolwiek wydatkom na te regiony. Los pogranicza spoczywa w r\'eakach ludzi, kt\'f3rzy teraz je dzier\'bf\'b9.
\par - Wiesz, \'bfe odwo\'b3ano wi\'eaksz\'b9 cz\'ea\'9c\'e6 armii, co podbi\'b3a Conajohar\'ea. Wiesz, \'bfe si\'b3a, jak\'b9 mi ostawiono, jest nie- wystarczaj\'b9ca, szczeg\'f3lnie odk\'b9d ten diabe\'b3 Zogar Sag zdo\'b3a\'b3 zatru\'e6
nasze zapasy wody i czterdziestu ludzi sczez\'b3o w jeden dzie\'f1. Z pozosta\'b3ych wielu jest chorych albo pok\'b9sanych przez w\'ea\'bfe, albo poranionych od dzikich bestii, co we wci\'b9\'bf wi\'eakszej liczbie zdaj\'b9 si\'ea roi\'e6 w pobli\'bf
u fortu. \'afo\'b3nierze wierz\'b9 w przechwa\'b3k\'ea Zogara, \'bfe potrafi wezwa\'e6 le\'9cnego zwierza, by ubi\'b3 jego wrog\'f3w.
\par - Mam trzy setki pikinier\'f3w, cztery setki \'b3ucznik\'f3w bosso\'f1skich i mo\'bfe z\~pi\'ea\'e6dziesi\'b9tk\'ea m\'ea\'bf\'f3w bieg\'b3ych, jak ty, w kunszcie tropicielskim. Warci s\'b9 dziesi\'eaciokro\'e6 tyle \'bfo\'b3
nierzy, ale przecie jest ich ma\'b3o. Szczerze, Conanie, me po\'b3o\'bfenie staje si\'ea niepewne. \'afo\'b3nierze szepc\'b9 o dezercji; brak im ducha, bo wierz\'b9, \'bfe Zogar nas\'b3a\'b3 na nas demony. L\'eakaj\'b9 si\'ea czarnej zarazy, kt\'f3r\'b9
grozi\'b3 - okropnej czarnej \'9cmierci z moczar\'f3w. Kiedy widz\'ea chorego \'bfo\'b3nierza, poc\'ea si\'ea ze strachu, by nie ujrze\'e6 jak czernieje, wysycha i umiera przed mymi oczyma.
\par - Conanie, je\'9cli spadnie na nas zaraza, \'bfo\'b3nierze zdezerteruj\'b9 do ostatniego! Granica ostanie nie strze\'bfona i nic nie powstrzyma ciemnosk\'f3rych hord, co przewal\'b9 si\'ea pod same bramy Velitrium - a mo\'bfe i dalej! Je\'9cli my nie zdo
\'b3amy utrzyma\'e6 fortu, jak\'bfe tamci obroni\'b9 gr\'f3d?
\par - Conanie, Zogar Sag musi umrze\'e6, je\'9cli my mamy utrzyma\'e6 Conajohar\'ea. Przenikn\'b9\'b3e\'9c nieznane dalej ni\'bf jakikolwiek inny cz\'b3ek z fortu; wiesz, gdzie wznosi si\'ea Gwawela, znasz niekt\'f3re le\'9cne szlaki za rzek\'b9. Zali we\'9f
miesz dzisiejszej nocy gar\'9c\'e6 ludzi i\~spr\'f3bujesz ubi\'e6 go lub pojma\'e6? Och, wiem, \'bfe to szale\'f1stwo. Nie wi\'eacej jest ni\'bf jedna szansa na tysi\'b9c, \'bfe kt\'f3rykolwiek z was powr\'f3ci \'bfywym. Ale je\'9cli go nie dostaniemy,
\'9cmier\'e6 nam wszystkim. Mo\'bfesz wzi\'b9\'e6 tylu, ilu chcesz.
\par - Tuzin m\'ea\'bf\'f3w lepszy do takiej roboty ni\'bf regiment - odrzek\'b3 Conan. - Pi\'ea\'e6 setek \'bfo\'b3nierzy nie przedrze si\'ea do Gwaweli i z powrotem, ale tuzin mo\'bfe si\'ea prze\'9clizgn\'b9\'e6. Zw\'f3l mi wybra\'e6 ludzi. Nie chc\'ea \'bf
adnych \'bfo\'b3nierzy.
\par - Pozw\'f3l mi i\'9c\'e6! - z zapa\'b3em wykrzykn\'b9\'b3 Balthus. - W Tauranie przez ca\'b3e \'bfycie polowa\'b3em na jelenie.
\par - Zgoda. Valannusie, po\'bfywimy si\'ea przy \'b3awie, gdzie gromadz\'b9 si\'ea tropiciele, i\~wybior\'ea swoich. Ruszymy za godzin\'ea, \'b3odzi\'b9 pop\'b3yniemy do miejsca poni\'bfej wioski i\~przekradniemy si\'ea do niej lasem. Je\'9cli prze\'bf
yjemy, wr\'f3cimy o \'9cwitaniu.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\f76\fs28\kerning24 3. PE\'a3ZAJ\'a5CY W CIEMNO\'8cCI
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 Rzeka by\'b3a mglistym szlakiem pomi\'eadzy hebanowymi \'9ccianami. Wios\'b3a popychaj\'b9
ce d\'b3ug\'b9 \'b3\'f3d\'9f w zg\'easzczonych cieniach pod wschodnim brzegiem ostro\'bfnie pogr\'b9\'bfa\'b3y si\'ea w\~wodzie, nie czyni\'b9c wi\'eacej ha\'b3asu ni\'bf dzi\'f3b czapli. Szerokie bary siedz\'b9cego przed Balthusem m\'ea\'bfa wydawa\'b3
y si\'ea b\'b3\'eakitne w mroku. M\'b3odzieniec wiedzia\'b3, \'bfe nawet bystre oczy tropiciela kl\'eacz\'b9cego na dziobie mog\'b9 rozr\'f3\'bfnia\'e6 przedmioty ledwie na kilka st\'f3p. Conan jednako\'bf wybiera\'b3 drog\'ea instynktownie, dzi\'ea
ki wybornej znajomo\'9cci rzeki.
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76\fs24\kerning24 Nikt si\'ea nie odzywa\'b3. Balthus dobrze si\'ea przyjrza\'b3 swym towarzyszom jeszcze w
\~forcie, nim wymkn\'b9wszy si\'ea zza palisady pod\'b9\'bfyli na brzeg do oczekuj\'b9cej \'b3odzi. Byli z\~owego nowego rodzaju, wychowanego w surowym \'9cwiecie pogranicza - ludzie, kt\'f3rych ponura potrzeba wyuczy\'b3a le\'9cnych kunszt\'f3w. Aquilo
\'f1czycy z zachodnich prowincji bez wyj\'b9tku, wiele mieli cech wsp\'f3lnych. Odziewali si\'ea podobnie - w koz\'b3owe buty, sk\'f3rzane pludry i bluzy, szerokie pasy, u kt\'f3rych wisia\'b3y topory i kr\'f3tkie miecze; wszyscy byli pos\'ea
pni, poznaczeni bliznami, \'bfyla\'9c}{\fs24\kerning24 ci, milkliwi i wszyscy patrzyli twardo.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Na sw\'f3j spos\'f3b byli dzikim ludem, a przecie mi\'eadzy nimi a Cymmeryjczykiem wci\'b9\'bf zia\'b3a przepa\'9c\'e6. Pozostawali dzie\'e6mi cywilizacji, zepchni\'eatymi w rodzaj barbarzy\'f1stwa. On by\'b3 barbarzy\'f1c\'b9
z barbarzy\'f1c\'f3w od tysi\'b9ca pokole\'f1. Oni nauczyli si\'ea kry\'e6 i podchodzi\'e6, on przyszed\'b3 z tym na \'9cwiat. Przewy\'bfsza\'b3 ich nawet w spr\'ea\'bfy\'9ccie oszcz\'eadnym sposobie poruszania. Byli wilkami, on za\'9c tygrysem.
\par Balthus podziwia\'b3 ich, podziwia\'b3 ich przyw\'f3dc\'ea i czu\'b3 drgnienie dumy, \'bfe zosta\'b3 dopuszczony do tej kompanii. By\'b3 dumny, \'bfe jego wios\'b3o nie ha\'b3asowa\'b3o bardziej ni\'bf ich wios\'b3a. W tym przynajmniej by\'b3 im r\'f3
wny, cho\'e6 umiej\'eatno\'9cci tropicielskie wyniesione z\~polowa\'f1 w Tauranie nie mog\'b3y r\'f3wna\'e6 si\'ea z tymi, co wros\'b3y w dusze ludzi z tej dzikiej granic}{\fs24\kerning24 y.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Poni\'bfej fortu rzeka zatacza\'b3a szeroki \'b3uk. Szybko znik\'b3y \'9cwiat\'b3a posterunk\'f3w, ale \'b3\'f3d\'9f sun\'ea\'b3a jeszcze prawie przez mil\'ea, unikaj\'b9c mielizn i dryfuj\'b9cych pni z niemal niewyobra\'bfaln\'b9
dok\'b3adno\'9cci\'b9.
\par Potem, na niskie mrukni\'eacie przyw\'f3dcy, zmieniono jej kierunek i skierowano ku przeciwleg\'b3emu brzegowi. Gdy wychyn\'ea\'b3a z g\'eastych cieni zaro\'9cli obrastaj\'b9cych brzeg i\~wp\'b3yn\'ea\'b3a na otwart\'b9 przestrze\'f1 g\'b3\'f3
wnego nurtu, zda\'b3a si\'ea osobliwie widoczna. Ale gwiazdy s\'b3a\'b3y sk\'b9py blask i Balthus wiedzia\'b3, \'bfe je\'9cli kto\'9c nie wypatruje \'b3odzi specjalnie, prawie niemo\'bfliwo\'9cci\'b9 jest dostrze\'bfenie jej mrocznego kszta\'b3
tu, co przemyka przez rzek\'ea.
\par Skr\'eacili pod nawis\'b3e ga\'b3\'eazie zachodniego brzegu i wyci\'b9gn\'b9wszy d\'b3o\'f1 Balthus namaca\'b3 i uchwyci\'b3 wystaj\'b9cy korze\'f1. Nie powiedziano ani s\'b3owa. Wszystkie instrukcje zosta\'b3y wydane, nim jeszcze zwiadowcy opu\'9c
cili fort. Cicho jak wielka pantera Conan przesadzi\'b3 burt\'ea i znikn\'b9\'b3 w zaro\'9clach. R\'f3wnie bezg\'b3o\'9cnie pod\'b9\'bfy\'b3o za nim dziewi\'eaciu m\'ea\'bf\'f3w. Balthusowi, kt\'f3ry z wios\'b3em po\'b3o\'bfonym na kolanach dzier\'bfy\'b3
korze\'f1, zda\'b3o si\'ea niewiarygodne, aby dziesi\'eaciu ludzi r\'f3wnie bezszelestnie rozwia\'b3o si\'ea w spl\'b9tanej g\'eastwie.
\par Przysposobi\'b3 si\'ea do oczekiwania. Ani jedno s\'b3owo nie pad\'b3o mi\'eadzy nim a\~tropicielem, z kt\'f3rym go pozostawiono. Gdzie\'9c, jak\'b9 mil\'ea ku p\'f3\'b3nocnemu zachodowi, otoczone g\'east\'b9 puszcz\'b9, wznosi\'b3o si\'ea sio\'b3
o Zogara Saga. Balthus rozumia\'b3 swe rozkazy: mia\'b3 wraz z towarzyszem czeka\'e6 na powr\'f3t oddzia\'b3ku napastnik\'f3w. Je\'9cli Conan i jego ludzie nie powr\'f3c\'b9 o pierwszych promieniach \'9cwitu, mieli pop\'eadzi\'e6 w g\'f3r\'ea rzeki do for
tu i zameldowa\'e6, \'bfe puszcza zn\'f3w zebra\'b3a w\'9cr\'f3d naje\'9fd\'9fczego ludu swe odwieczne \'bfniwo. Cisza by\'b3a przygn\'eabiaj\'b9ca. Ani jeden d\'9fwi\'eak nie dobiega\'b3 z czarnego lasu, niewidocznego spoza hebanowej masy nawis\'b3
ych zaro\'9cli. Balthus nie s\'b3ysza\'b3 ju\'bf b\'eabn\'f3w. Milcza\'b3y od wielu godzin. Wci\'b9\'bf wyt\'ea\'bfa\'b3 oczy, nie\'9cwiadomie sta- raj\'b9c si\'ea ujrze\'e6 co\'9c w\~g\'b3\'eabokim mroku... Dokucza\'b3
y mu mokre nocne wyziewy rzeki i wilgotnego lasu. Gdzie\'9c w\~pobli\'bfu rozleg\'b3 si\'ea d\'9fwi\'eak, jakby rozpryskuj\'b9c wod\'ea rzuci\'b3a si\'ea wielka ryba. Balthus pomy\'9cla\'b3, \'bfe musia\'b3a wyskoczy\'e6 tu\'bf obok \'b3odzi, ocieraj\'b9
c si\'ea o jej burt\'ea, bo lekkie dr\'bfenie przebieg\'b3o od dziobu po ruf\'ea, kt\'f3ra z wolna j\'ea\'b3a si\'ea odsuwa\'e6 od brzegu. M\'b9\'bf z ty\'b3u pu\'9cci\'b3 snad\'9f wyst\'eap, kt\'f3rego si\'ea trzyma\'b3. Balthus odwr\'f3ci\'b3 g\'b3ow
\'ea, by sykn\'b9\'e6 ostrze\'bfenie i ledwie dostrzeg\'b3 posta\'e6 towarzysza, plam\'ea g\'eastszej czerni w zupe\'b3nych ciemno\'9cciach.
\par Cz\'b3ek \'f3w nie odpowiedzia\'b3. Zastanawiaj\'b9c si\'ea, czy te\'bf nie zasn\'b9\'b3, Balthus wyci\'b9gn\'b9\'b3 r\'eak\'ea i uchwyci\'b3 go za rami\'ea. Ku swemu zaskoczeniu dostrzeg\'b3, \'bfe pod dotkni\'eaciem cia\'b3o towarzysza pochyla si\'ea i
\~bezw\'b3adnie opada na dno \'b3odzi. Z sercem podchodz\'b9cym do gard\'b3a Balthus wykr\'eaci\'b3 si\'ea i pocz\'b9\'b3 maca\'e6.
\par Jego dr\'bf\'b9ce palce zsun\'ea\'b3y si\'ea na gard\'b3o tropiciela... i tylko konwulsyjne zaci\'9cni\'eacie szcz\'eak m\'b3odzie\'f1ca powstrzyma\'b3o krzyk, kt\'f3ry pocz\'b9\'b3 wyrywa\'e6 si\'ea z ust. Palce dotkn\'ea\'b3y ziej\'b9
cej, mokrej rany - szyj\'ea towarzysza przeci\'eato od ucha do ucha.
\par W owej chwili grozy i paniki Balthus zerkn\'b9\'b3 w g\'f3r\'ea - wtedy muskularne rami\'ea wystrzeli\'b3o z ciemno\'9cci i d\'b3awi\'b9c wrzask okrutnie \'9ccisn\'ea\'b3o jego szyj\'ea. \'a3\'f3d\'9f rozko\'b3ysa\'b3a si\'ea dziko. W d\'b3oni Balthusa b
\'b3ysn\'b9\'b3 n\'f3\'bf, cho\'e6 on sam nie wiedzia\'b3, kiedy wyrwa\'b3 go z cholewy. Pocz\'b9\'b3 d\'9fga\'e6, w\'9cciekle i na o\'9clep. Poczu\'b3, \'bfe ostrze tonie g\'b3\'eaboko i szata\'f1ski ryk zad\'9fwi\'eacza\'b3 mu w uszach, ryk, na kt\'f3
ry zaraz nast\'b9pi\'b3a okropna odpowied\'9f. Zda\'b3o si\'ea, \'bfe o\'bfy\'b3a ciemno\'9c\'e6 wok\'f3\'b3 niego. Ze wszech stron wznios\'b3o si\'ea zwierz\'eace wycie i u\'b3api\'b3y go inne ramiona. Pod mas\'b9 spadaj\'b9cych cia\'b3 \'b3\'f3d\'9f
rozko\'b3ysa\'b3a si\'ea na boki, ale nim pogr\'b9\'bfy\'b3a si\'ea wraz z Balthusem, co\'9c trzasn\'ea\'b3o m\'b3odzie\'f1ca w g\'b3ow\'ea i przez mgnienie noc rozjarzy\'b3a si\'ea o\'9clepiaj\'b9cym wybuchem ognia, a potem nast\'b9pi\'b3a ciemno\'9c
\'e6, kt\'f3rej nie roz\'9cwietla\'b3y nawet gwiazdy.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\fs28\kerning24 4. BESTIE ZOGARA SAGA
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 Ognie raz jeszcze o\'9clepi\'b3y Balthusa, gdy z wolna j\'ea\'b3y powraca\'e6 do\'f1 zmys
\'b3y. Mruga\'b3 i\~potrz\'b9sa\'b3 g\'b3ow\'b9. Blask rani\'b3 mu oczy. Wok\'f3\'b3 niego podnosi\'b3a si\'ea bez\'b3adna mieszanina d\'9fwi\'eak\'f3w, kt\'f3re stopniowo, w miar\'ea jak zmys\'b3y odzyskiwa\'b3y ostro\'9c\'e6, stawa\'b3y si\'ea
coraz wyra\'9fniejsze. Uni\'f3s\'b3 g\'b3ow\'ea i t\'eapo rozejrza\'b3 si\'ea doko\'b3a. Rysuj\'b9c si\'ea na tle purpurowych j\'eazor\'f3w ognia, otacza\'b3y go czarne sylwetki.
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76\fs24\kerning24 Gwa\'b3townie wr\'f3ci\'b3a pami\'ea\'e6 i rozeznanie. Tkwi\'b3 pionowo przywi\'b9
zany do pala w\~\'9crodku otwartej przestrzeni, otoczony przez dzikie i przera\'bfaj\'b9ce postaci. Za ich kr\'eagiem p\'b3on\'ea\'b3y ogniska, podtrzymywane przez nagie, ciemnosk\'f3re niewiasty. Dalej dojrza\'b3 chaty z\~gliny i plecionki, kryte ga\'b3
\'ea\'9fmi. Za chatami by\'b3a palisada z obszern\'b9 furt\'b9. Ale ujrza\'b3 te rzeczy tylko k\'b9tem oka. Nawet na tajemnicze smag\'b3e niewiasty z ich osobliwymi fryzurami popatrzy\'b3 nieobecnym wzrokiem. Jego pe\'b3n\'b9 uwag\'ea przyci\'b9gali z jak
\'b9\'9c okropn\'b9 fascynacj\'b9 m\'ea\'bfowie, kt\'f3rzy si\'ea we\'f1 wpatrywali.
\par Kr\'eapi, o szerokich barach, mocno sklepionych piersiach, smuk\'b3ych biodrach, byli nadzy, wyj\'b9wszy sk\'b9pe przepaski. Blask ognisk podkre\'9cla\'b3 wyra\'9fnie gr\'ea ich napr\'ea\'bfonych mi\'ea\'9cni. Ciemne twarze by\'b3y nieruchome, ale w\'b9
skie oczy l\'9cni\'b3y blaskiem, jakie maj\'b9 \'9clepia skradaj\'b9cego si\'ea tygrysa. Ich skudlone grzywy podtrzymywane by\'b3y przez miedziane opaski. W d\'b3oniach dzier\'bfyli miecze i topory. Prymitywne opatrunki spowija\'b3y cz\'b3onki niekt\'f3
rych i\~smugi krwi zakrzep\'b3y na smag\'b3ej sk\'f3rze. Stoczyli snad\'9f niedawno \'9cmiertelny b\'f3j.
\par Umkn\'b9\'b3 nieruchomemu spojrzeniu swych pogromc\'f3w i wyda\'b3 krzyk zgrozy. Par\'ea st\'f3p od niego wznosi\'b3a si\'ea niewysoka, odra\'bfaj\'b9ca piramida: uczyniono j\'b9 z krwawych ludzkich g\'b3\'f3w. Martwe oczy szkli\'9ccie wpatrywa\'b3y si
\'ea w czarne niebo. Odr\'eatwia\'b3y rozpozna\'b3 te z\~twarzy, kt\'f3re by\'b3y do\'f1 zwr\'f3cone. Oblicza m\'ea\'bf\'f3w, kt\'f3rzy za Conanem pod\'b9\'bfyli do puszczy. Nie mia\'b3 pewno\'9cci, czy jest tam i g\'b3owa Cymmeryjczyka. Widzia\'b3
tylko kilka twarzy. Wydawa\'b3o mu si\'ea, \'bfe musi tam by\'e6 przynajmniej dziesi\'ea\'e6 albo jedena\'9ccie g\'b3\'f3w. Ogarn\'ea\'b3a go przemo\'bfna s\'b3abo\'9c\'e6. Powstrzymywa\'b3 wymioty. Za stosem g\'b3\'f3w spoczywa\'b3y cia\'b3a p\'f3\'b3
tuzina Pikt\'f3w i widok \'f3w sprawi\'b3 mu okrutn\'b9 uciech\'ea. Przynajmniej tropiciele zebrali swe \'bfniwo.
\par }{\fs24\kerning24 Odwr\'f3ciwszy }{\f76\fs24\kerning24 g\'b3ow\'ea od upiornego widoku, u\'9cwiadomi\'b3 sobie, \'bfe w pobli\'bfu wznosi si\'ea inny s\'b3up - czarny jak ten, do kt\'f3rego sam by\'b3 przywi\'b9zany. Cz\'b3owiek wisia\'b3 przy nim w\~wi
\'eazach, nagi poza sk\'f3rzanymi pludrami; Balthus rozpozna\'b3 w nim jednego z ludzi Conana. Krew s\'b9czy\'b3a si\'ea z jego ust, leniwie ciek\'b3a z rany w boku. Uni\'f3s\'b3szy g\'b3ow\'ea, oblizuj\'b9c zsinia\'b3e usta, wymamrota\'b3, ledwie s\'b3
yszalny w szata\'f1skim jazgocie Pikt\'f3w:
\par - Te\'bf ci\'ea dostali!
\par - Podkradli si\'ea wod\'b9 i poder\'bfn\'eali gard\'b3o drugiemu - wyst\'eaka\'b3 Balthus. - Ani\'9cmy ich us\'b3yszeli, p\'f3ki na nas nie spadli. Mitro, jak mo\'bfna porusza\'e6 si\'ea tak cicho?
\par - To diab\'b3y - mrukn\'b9\'b3 tropiciel. - Musieli mie\'e6 nas na oku od chwili, gdy\'9cmy min\'eali \'9crodek rzeki. Wle\'9fli\'9cmy w pu\'b3apk\'ea. Strza\'b3y spad\'b3y na nas ze wszystkich stron, nime\'9cmy si\'ea obejrzeli. Wi\'eakszo\'9c\'e6 zgin
\'ea\'b3a od razu. Trzech czy czterech przebi\'b3o si\'ea przez zaro\'9cla i zwar\'b3o z\~wrogiem. Ale tamtych by\'b3o zbyt wielu. Conan m\'f3g\'b3 zemkn\'b9\'e6. Nie widzia\'b3em jego g\'b3owy. Lepiej by by\'b3o dla mnie i dla ciebie, \'bf
eby od razu nas ubili. Nie mam \'bfalu do Conana. Normalnie dotarliby\'9cmy do wioski nie wykryci. Nie maj\'b9 czujek na brzegu w tym miejscu, gdzie\'9cmy wyl\'b9dowali. Musieli\'9cmy wpa\'9c\'e6 na du\'bfy oddzia\'b3, co maszerowa\'b3 w g\'f3r\'ea
rzeki z\~po\'b3udnia. Jakie\'9c diabelstwo si\'ea gotuje. Za du\'bfo tu Pikt\'f3w. Nie wszyscy z Gwaweli; s\'b9 tu ludzie z zachodnich szczep\'f3w, z\~g\'f3ry i z do\'b3u rzeki.
\par Balthus patrzy\'b3 na dzikie postaci. Cho\'e6 niewiele wiedzia\'b3 o piktyjskim \'bfyciu, to przecie\'bf pojmowa\'b3, \'bfe zgromadzona wok\'f3\'b3 liczba ludzi nie jest proporcjonalna do wielko\'9cci sio\'b3a. Nie by\'b3o dostatecznej ilo\'9c
ci chat, by ich pomie\'9cci\'e6. Potem dostrzeg\'b3, \'bfe s\'b9 r\'f3\'bfnice w\~barbarzy\'f1skich wzorach szczepowych wymalowanych na twarzach i piersiach.
\par - Jakie\'9c diabelstwo - mamrota\'b3 tropiciel. - Mo\'bfe zebrali si\'ea, \'bfeby ogl\'b9da\'e6 Zogarowe czarowanie. B\'eadzie odprawowa\'e6 niezwyczajne czary z naszymi zew\'b3okami. C\'f3\'bf, cz\'b3ek z\~pogranicza nie spodziewa si\'ea \'9cmierci w
\'b3o\'bfu. Atoli wola\'b3bym, \'bfeby\'9cmy sczezli z tamtymi.
\par Wilcze zawodzenie Pikt\'f3w rozbrzmia\'b3o g\'b3o\'9cniej i z wi\'eaksz\'b9 uciech\'b9, i z ruchu w\~szeregach, \'bfywego falowania i przepychania Balthus wywnioskowa\'b3, \'bfe nadchodzi kto\'9c wa\'bfny. Odwr\'f3ciwszy g\'b3ow\'ea dostrzeg\'b3, \'bfe ko
\'b3y wbito przed d\'b3ugim budynkiem, wi\'eakszym od innych chat, ozdobionym ludzkimi czaszkami wisz\'b9cymi u okapu. W drzwiach budowli ta\'f1czy\'b3a fantastyczna posta\'e6.
\par - Zogar! - mrukn\'b9\'b3 tropiciel, kt\'f3rego zakrwawione oblicze skrzywi\'b3o si\'ea w wilczym grymasie, gdy nie\'9cwiadomie napar\'b3 na wi\'eazy.
\par Balthus ujrza\'b3 szczup\'b3\'b9 figur\'ea \'9credniego wzrostu, prawie ca\'b3kowicie skryt\'b9 w strusich pi\'f3rach osadzonych na sk\'f3rzano-miedzianych pasach. Spoza pi\'f3r wyziera\'b3o wstr\'eatne, z\'b3o\'9cliwe oblicze. Pi\'f3ra zaskoczy\'b3
y Balthusa. Wiedzia\'b3, \'bfe ich \'9fr\'f3d\'b3o le\'bfy p\'f3\'b3 \'9cwiata na po\'b3udnie. Powiewa\'b3y i szumia\'b3y z\'b3owrogo, gdy szaman podskakiwa\'b3 i b\'b3aznowa\'b3.
\par Wci\'b9\'bf fantastycznie ta\'f1cuj\'b9c, wst\'b9pi\'b3 w kr\'b9g i wirowa\'b3 przed swymi sp\'eatanymi i\~milcz\'b9cymi je\'f1cami. Inny cz\'b3ek w jego miejscu wygl\'b9da\'b3by \'9cmiesznie - g\'b3upi dzikus harcuj\'b9cy bezmy\'9clnie w\'9cr\'f3
d furkotu pi\'f3r. Ale gro\'9fna twarz wyzieraj\'b9ca spod rozfalowanej masy ozd\'f3b przydawa\'b3a ca\'b3ej scenie pos\'eapnego znaczenia. Nie m\'f3g\'b3 by\'e6 \'9cmieszny cz\'b3ek z\~takim obliczem i niczego innego ni\'bf szatana, kt\'f3rym by\'b3
w istocie, nie m\'f3g\'b3 przypomina\'e6.
\par Nagle zastyg\'b3 na kszta\'b3t pos\'b9gu; raz jeszcze zachwia\'b3y si\'ea pi\'f3ra, a potem opad\'b3y. Zogar Sag sta\'b3 wyprostowany i nieruchomy, i zda\'b3o si\'ea, \'bfe wy\'bfszy jest ni\'bf pierwej - \'bfe ro\'9cnie i ogromnieje. Balthus mia\'b3 z
\'b3udzenie, \'bfe Pikt wznosi si\'ea nad nim i patrzy pogardliwie z\~wielkiej wysoko\'9cci, cho\'e6 przecie wiedzia\'b3, \'bfe szaman nie przewy\'bfsza go wzrostem. Z\~trudem opiera\'b3 si\'ea temu z\'b3udzeniu.
\par }{\fs24\kerning24 Cza}{\f76\fs24\kerning24 rownik j\'b9\'b3 m\'f3wi\'e6, g\'b3osem szorstkim i gard\'b3owym, co zarazem brzmia\'b3 jak syk kobry. Wyci\'b9gn\'b9\'b3 g\'b3ow\'ea na d\'b3ugiej szyi w kierunku rannego m\'ea\'bf
a przy palu; w blasku ognisk jego oczy l\'9cni\'b3y czerwieni\'b9 jak krew. Tropiciel plun\'b9\'b3 mu w twarz.
\par Z szata\'f1skim wyciem Zogar da\'b3 konwulsyjnego susa, a z gardzieli wojownik\'f3w wyrwa\'b3 si\'ea ryk, od kt\'f3rego zadr\'bfa\'b3y gwiazdy. Rzucili si\'ea w stron\'ea cz\'b3owieka przy palu, ale szaman powstrzyma\'b3 ich. Warcz\'b9cy rozkaz pos\'b3a
\'b3 kilku ludzi biegiem w kierunku bramy. Rozwarli j\'b9, zawr\'f3cili i na powr\'f3t pognali ku zgromadzeniu. Otworzy\'b3 si\'ea ludzki kr\'b9g, podzieli\'b3 w rozpaczliwym po\'9cpiechu na dwie cz\'ea\'9cci. Balthus ujrza\'b3, \'bfe niewiasty i go\'b3
e dzieciaki kryj\'b9 si\'ea w chatach, by wygl\'b9da\'e6 z okien i drzwi. Szeroka aleja wiod\'b3a ku otwartej bramie, za kt\'f3r\'b9 trwa\'b3 czarny las, co pos\'eapnie j\'b9\'b3 napiera\'e6 na nie o\'9cwietlon\'b9 blaskiem ognisk woln\'b9 przestrze\'f1.
\par Zapanowa\'b3a pe\'b3na napi\'eacia cisza, gdy Zogar Sag zwr\'f3ci\'b3 si\'ea ku puszczy, wspi\'b9\'b3 na palce i pos\'b3a\'b3 w noc rozedrgane, osobliwe, nieludzkie wo\'b3anie. Gdzie\'9c, daleko w\~puszcza\'f1skich ost\'eapach, odpowiedzia\'b3 mu inny, g
\'b3\'eabszy ryk. Balthus zadygota\'b3. Ton owego ryku podpowiedzia\'b3 mu, \'bfe nie z cz\'b3owieczej wyszed\'b3 gardzieli. Przypomnia\'b3 sobie, co m\'f3wi\'b3 Valannus - \'bfe Zogar che\'b3pi\'b3 si\'ea, jakoby m\'f3g\'b3 przyzwa\'e6
dzikie bestie wedle woli. Pod mask\'b9 krwi twarz tropiciela by\'b3a trupioblada. Spazmatycznie oblizywa\'b3 wargi.
\par Wioska wstrzyma\'b3a oddech. Zogar Sag sta\'b3 jak pos\'b9g i tylko jego pi\'f3ra ko\'b3ysa\'b3y si\'ea z\~lekka. I oto nagle brama przesta\'b3a zia\'e6 pustk\'b9.
\par Dr\'bf\'b9ce westchnienie przebieg\'b3o po wsi i ludzie w gor\'b9czce j\'eali si\'ea cofa\'e6, przepycha\'e6 wzajem mi\'eadzy chaty. Balthus poczu\'b3, \'bfe w\'b3osy na czaszce staj\'b9 mu d\'eaba. Bestia, kt\'f3ra stan\'ea\'b3a we wrotach, by\'b3
a jak uciele\'9cnienie koszmarnej legendy. Posiada\'b3a ma\'9c\'e6 osobliwie bladego odcienia, co sprawia\'b3o, \'bfe upiornie i nierzeczywi\'9ccie wygl\'b9da\'b3a w przy\'e6mionym \'9cwietle. Ale nie by\'b3
o nic nierzeczywistego w nisko zwieszonym okrutnym \'b3bie i olbrzymich zakrzywionych k\'b3ach, po\'b3yskuj\'b9cych w blasku ognia. Na kocio bezszelestnych \'b3apach zbli\'bfa\'b3a si\'ea owa bestia jak duch przesz\'b3o\'9cci. By\'b3a prze\'bf
ytkiem dawniejszych, pos\'eapniejszych czas\'f3w, potwornym ludo\'bferc\'b9 z wielu prastarych opowie\'9cci - szablastozebym tygrysem. \'afaden z hyboryjskich \'b3owc\'f3w od stuleci nie widzia\'b3 tego pierwotnego potwora. Odwieczne mity przypisywa\'b3
y mu nadnaturalne przymioty, wywodzone z upiornej ma\'9cci i szata\'f1skiej dziko\'9cci.
\par Bestia, co sun\'ea\'b3a ku ludziom przy palach, by\'b3a d\'b3u\'bfsza i ci\'ea\'bfsza od zwyk\'b3ego, pr\'eagowatego tygrysa, r\'f3wnie prawie pot\'ea\'bfna jak nied\'9fwied\'9f. Jej barki i przednie \'b3apy zdawa\'b3y si\'ea tak rozros\'b3e i tak t\'ea
go umi\'ea\'9cnione, \'bfe a\'bf toporne, zadnie mocniejsze by\'b3y ni\'bf lwie. Masywne szcz\'eaki tkwi\'b3y w prymitywnie ukszta\'b3conym \'b3bie. Niewiele zawiera\'b3 m\'f3zgu, a\~w tym z kolei nie by\'b3o miejsca na jakiekolwiek instynkty - pr\'f3
cz instynktu niweczenia. By\'b3 to drapie\'bfny wybryk natury zrodzony przez ewolucj\'ea op\'eata\'f1czo szafuj\'b9c\'b9 k\'b3ami i pazurami.
\par Tak\'b9 to potworno\'9c\'e6 przyzwa\'b3 Zogar Sag z puszczy. Balthus nie w\'b9tpi\'b3 ju\'bf w\~prawdziwo\'9c\'e6 jego magii. Tylko czarne kunszty mog\'b3y zapewni\'e6 w\'b3adanie nad owym ma\'b3om\'f3zgim, pot\'ea\'bfnym potworem. Jak cichy szept zrodzi
\'b3o si\'ea w g\'b3\'eabi jego \'9cwiadomo\'9cci nik\'b3e przypomnienie imienia staro\'bfytnego b\'f3stwa mrok\'f3w i\~odwiecznego l\'eaku, przed kt\'f3rym k\'b3onili si\'ea niegdy\'9c po r\'f3wni ludzie i bestie, i kt\'f3rego dzieci - szeptano - wci\'b9
\'bf czaj\'b9 si\'ea w\~najciemniejszych zak\'b9tkach \'9cwiata. Nowa groza zabarwi\'b3a spojrzenie, kt\'f3re wlepi\'b3 w\~Zogara Soga.
\par Potw\'f3r min\'b9\'b3 stos cia\'b3 i kopiec krwawych g\'b3\'f3w, zdaj\'b9c si\'ea ich nie dostrzega\'e6. Nie by\'b3 \'9ccierwojadem. W swym \'bfyciu po\'9cwi\'eaconym mordowaniu, polowa\'b3 tylko na \'bfywe istoty. Straszliwy g\'b3\'f3d p\'b3on\'b9\'b3
w jego szerokich nieruchomych \'9clepiach; nie tylko \'f3w g\'b3\'f3d, co p\'b3ynie z pustego \'bfo\'b3\'b9dka, ale te\'bf \'bf\'b9dza u\'9cmiercania. Z rozwartych szcz\'eak kapa\'b3a \'9clina. Szaman cofn\'b9\'b3 si\'ea, a jego d\'b3o\'f1 ukaza\'b3
a tropiciela.
\par Wielki kot przywar\'b3 do ziemi, a odr\'eatwia\'b3y Balthus j\'b9\'b3 sobie przypomina\'e6 opowiadania o jego srogo\'9cci: o tym, jak potrafi\'b3 wskoczy\'e6 na s\'b3onia i pogr\'b9\'bfy\'e6 swe szabliste k\'b3y w czaszce tytana tak g\'b3\'eaboko, \'bf
e nie m\'f3g\'b3 ich wyci\'b9gn\'b9\'e6, i przygwo\'bfd\'bfony nimi do ofiary kona\'b3 z g\'b3odu. Szaman zawrzas\'b3 przenikliwie i z rykiem gromopodobnym potw\'f3r skoczy\'b3.
\par Balthus nie m\'f3g\'b3by sobie wyobrazi\'e6 podobnego skoku, podobnej szar\'bfy o\'bfywionego zniszczenia, co si\'ea wcieli\'b3o w gigantyczny w\'eaze\'b3 \'bfelaznych musku\'b3\'f3w i rw\'b9cych szpon\'f3w. Zwierz uderzy\'b3 wprost w pier\'9c
tropiciela, a s\'b3up trz\'b9s\'b3 i z\'b3ama\'b3 si\'ea u podstawy, i run\'b9\'b3 na ziemi\'ea pod impetem ataku. A potem szablastoz\'eaby umkn\'b9\'b3 ku bramie, na po\'b3y ci\'b9gn\'b9c, na po\'b3y nios\'b9c odra\'bfaj\'b9cy szkar\'b3atny strz\'ea
p, kt\'f3ry tylko odleg\'b3e przypomina\'b3 cz\'b3owieka. Balthus patrzy\'b3 niemal sparali\'bfowany, za\'9c jego umys\'b3 nie chcia\'b3 uwierzy\'e6 w to, o czym za\'9cwiadcza\'b3y oczy.
\par W owym skoku olbrzymia bestia nie tylko prze\'b3ama\'b3a pal, ale r\'f3wnie\'bf oderwa\'b3a ode\'f1 zmasakrowane cia\'b3o ofiary. W chwili dotkni\'eacia pot\'ea\'bfne pazury rozp\'b3ata\'b3y i niemal rozerwa\'b3y nieszcz\'ea\'9cnika na strz\'ea
py, a gigantyczne k\'b3y wyszarpa\'b3y czubek g\'b3owy, przenikaj\'b9c przez ko\'9c\'e6 czaszki r\'f3wnie \'b3atwo jak przez cia\'b3o. Krzepkie rzemienne wi\'eazy p\'eak\'b3y jak papier, a je\'9cli w\~jakim\'9c miejscu trzyma\'b3y - podda\'b3o si\'ea cia
\'b3o i ko\'9cci. Balthus nagle zwymiotowa\'b3. \'8cciga\'b3 nied\'9fwiedzie i\~pantery, ale nawet mu si\'ea nie \'9cni\'b3o, \'bfe \'bfyj\'b9 gdzie\'9c bestie zdolne z ludzkiego cia\'b3a uczyni\'e6 w\~okamgnieniu tak przera\'bfaj\'b9cy krwawy strz\'eap.
\par Szablastoz\'eaby znikn\'b9\'b3 za bram\'b9 i par\'ea chwil p\'f3\'9fniej g\'b3\'eaboki ryk zatrz\'b9s\'b3 puszcz\'b9, s\'b3abn\'b9c w oddaleniu. Ale Piktowie wci\'b9\'bf kryli si\'ea mi\'eadzy chatami, a szaman wci\'b9\'bf patrzy\'b3 w\~
kierunku bramy, co by\'b3a jak czarne wej\'9ccie rozwarte, by wpu\'9cci\'e6 noc.
\par Zimny pot zrosi\'b3 sk\'f3r\'ea Balthusa. Jakie\'bf nowe okropie\'f1stwo przyb\'eadzie przed wrota, by \'9ccierwo uczyni\'e6 z jego cia\'b3a? Ogarn\'ea\'b3a go przemo\'bfna panika i daremnie napar\'b3 na wi\'eazy. Bardzo czarna i straszna noc naciska\'b3
a zza kr\'eagu \'9cwiat\'b3a. A i same ognie l\'9cni\'b3y jaskrawo jak ognie Piekie\'b3. Poczu\'b3 na sobie spojrzenia Pikt\'f3w - setki g\'b3odnych, okrutnych oczu, co odbija\'b3y \'bf\'b9dze tkwi\'b9ce w duszach ca\'b3kowicie zbytych owego cz\'b3owiecze
\'f1stwa, kt\'f3re on zna\'b3. Nie wygl\'b9dali ju\'bf na ludzi; byli demonami tej czarnej d\'bfungli, r\'f3wnie nieludzkimi jak bestie, ku kt\'f3rym szatan w pi\'f3ropuszach wrzeszcza\'b3 przez mroki.
\par Zogar pos\'b3a\'b3 w noc nast\'eapne przera\'9fliwe wo\'b3anie i w niczym nie przypomina\'b3o ono pierwszego. By\'b3 w nim odra\'bfaj\'b9cy syk - i ch\'b3\'f3d ogarn\'b9\'b3 Balthusa, gdy o tym pomy\'9cla\'b3. Je\'9cliby w\'b9\'bf m\'f3g\'b3 sycze\'e6 r
\'f3wnie g\'b3o\'9cno, wyda\'b3by taki w\'b3a\'9cnie d\'9fwi\'eak.
\par Tym razem nie by\'b3o odpowiedzi - tylko chwila ca\'b3kowitej ciszy, w kt\'f3rej \'b3omotanie Balthusowego serca dusi\'b3o go; a potem za bram\'b9 rozleg\'b3 si\'ea szmer, suchy szelest i dreszcz przebieg\'b3 po plecach m\'b3odzie\'f1ca. Zn\'f3w w roz\'9c
wietlonej bramie pojawi\'b3 si\'ea wstr\'eatny kszta\'b3t.
\par I zn\'f3w rozpozna\'b3 Balthus potwora ze staro\'bfytnych legend. Ujrza\'b3 i pozna\'b3 pradawnego i z\'b3owrogiego w\'ea\'bfa, jak sunie unosz\'b9c na wysoko\'9cci g\'b3owy m\'ea\'bfa sw\'f3j tr\'f3jk\'b9tny \'b3eb, r\'f3wnie wielki jak \'b3
eb konia, a za nim faluje blado po\'b3yskuj\'b9ce cielsko. Rozdwojony j\'eazyk wysuwa\'b3 si\'ea i kry\'b3, i blask ognia l\'9cni\'b3 na obna\'bfonych k\'b3a}{\fs24\kerning24 ch.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Balthus przesta\'b3 cokolwiek czu\'e6. Sparali\'bfowa\'b3a go okropno\'9c\'e6 przeznaczenia. Owego gada staro\'bfytni zwali Widmowym W\'ea\'bfem; by\'b3 blad\'b9, odra\'bfaj\'b9c\'b9 groz\'b9, co w dawnych czasach w\'9clizgiwa\'b3
a si\'ea noc\'b9 do chat, by po\'bfera\'e6 ca\'b3e rodziny. Dusi\'b3 ofiary niczym pyton, ale inaczej ni\'bf u wszystkich dusicieli jego k\'b3y zawiera\'b3y jad, co \'9cmier\'e6 ni\'f3s\'b3 i szale\'f1stwo. O nim tak\'bfe s\'b9dzono, \'bfe sczez\'b3
. Ale Valannus m\'f3wi\'b3 s\'b3usznie. \'afaden bia\'b3y nie wie, jakie to postaci nawiedzaj\'b9 wielkie puszcze za Czarn\'b9 Rzek\'b9.
\par Przybywa\'b3 bezszelestnie, falowa\'b3 po ziemi z odra\'bfaj\'b9cym \'b3bem wci\'b9\'bf na tej samej wysoko\'9cci i szyj\'b9 lekko odgi\'eat\'b9 do ty\'b3u - got\'f3w do ciosu. Szklistym, zahipnotyzowanym wzrokiem wpatrywa\'b3 si\'ea Balthus we wstr\'eatn
\'b9 gardziel, co wnet go mia\'b3a poch\'b3on\'b9\'e6, i poza lekkimi md\'b3o\'9cciami nic nie czu\'b3.
\par A potem co\'9c, co b\'b3ysn\'ea\'b3o w \'9cwietle ognisk, wystrzeli\'b3o z cienia mi\'eadzy chatami i\~wielki gad zwin\'b9\'b3 si\'ea w konwulsjach. Jak we \'9cnie ujrza\'b3 Balthus, \'bfe kr\'f3tki oszczep przebi\'b3 pot\'ea\'bfn\'b9 szyj\'ea tu\'bf
za rozwartymi szcz\'eakami; grot z jednej wyziera\'b3 strony, drzewce za\'9c z\~drugiej.
\par Wij\'b9c si\'ea obmierzle, wpad\'b3 rozszala\'b3y gad w kr\'b9g ludzi, a ci podali si\'ea do ty\'b3u. Oszczep nie strzaska\'b3 kr\'eagos\'b3upa, przebijaj\'b9c zaledwie pot\'ea\'bfne mi\'ea\'9cnie. W\'9cciekle t\'b3uk\'b9cy ogon bestii powali\'b3
tuzin wojownik\'f3w, jej szcz\'eaki zacisn\'ea\'b3y si\'ea, spryskuj\'b9c pozosta\'b3ych jadem, co pali\'b3 jak p\'b3ynny ogie\'f1. W\'9cr\'f3d skowytu, kl\'b9tw, wrzask\'f3w rozsypali si\'ea w gor\'b9czce, przewracaj\'b9c wzajem, depcz\'b9
c po sobie, wpadaj\'b9c mi\'eadzy chaty. Gigantyczny w\'b9\'bf wtoczy\'b3 si\'ea w ogie\'f1, rozsiewaj\'b9c skry i g\'b3ownie, a b\'f3l podnieci\'b3 go do gwa\'b3towniejszych jeszcze wysi\'b3k\'f3w. \'8cciana chaty pochyli\'b3a si\'ea
pod taranowym ciosem jego ogona i wyprysn\'eali spod niej wyj\'b9cy ludzie.
\par Inni p\'eadzili przez ogniska, kopi\'b9c g\'b3ownie na lewo i prawo. P\'b3omienie strzeli\'b3y i zaraz opad\'b3y. Tylko md\'b3y czerwony poblask o\'9cwietla\'b3 koszmarn\'b9 scen\'ea, na kt\'f3rej wi\'b3 si\'ea i toczy\'b3
olbrzymi gad, a ludzie szarpali si\'ea i skowyczeli w gor\'b9czkowej ucieczce.
\par Balthus poczu\'b3 szarpni\'eacie u swych przegub\'f3w i oto cudem jakim\'9c by\'b3 wolny, a\~krzepka d\'b3o\'f1 odci\'b9ga\'b3a go do ty\'b3u. Oszo\'b3omiony ujrza\'b3 Conana i poczu\'b3 jego \'bfelazny u\'9ccisk na swym ramieniu.
\par Krew by\'b3a na zbroi Cymmeryjczyka, zasch\'b3a krew na mieczu, kt\'f3ry dzier\'bfy\'b3 w\~prawicy; niewyra\'9fny i gigantyczny zdawa\'b3 si\'ea Conan w s\'b3abej po\'9cwiacie.
\par - Bie\'bfaj! Nim opanuj\'b9 panik\'ea!
\par Balthus poczu\'b3, \'bfe w d\'b3o\'f1 wepchni\'eato mu stylisko topora. Zogar Sag znikn\'b9\'b3. Conan ci\'b9gn\'b9\'b3 Balthusa za sob\'b9, dop\'f3ki umys\'b3 m\'b3odzie\'f1ca nie ockn\'b9\'b3 si\'ea z dr\'eatwoty, a jego nogi pocz\'ea\'b3y porusza\'e6
si\'ea o w\'b3asnych si\'b3ach. Wtedy pu\'9cci\'b3 go Cymmeryjczyk i wbieg\'b3 do budynku, w kt\'f3rym wisia\'b3y czaszki. Balthus pod\'b9\'bfy\'b3 za nim. Dojrza\'b3 ponury o\'b3tarz kamienny, nikle o\'9cwietlony blaskiem z zewn\'b9trz; pi\'ea\'e6
ludzkich g\'b3\'f3w szczerzy\'b3o z\'eaby z owego o\'b3tarza i\~przera\'bfaj\'b9co znajoma zdawa\'b3a si\'ea naj\'9cwie\'bfsza z nich - by\'b3a to g\'b3owa kupca Tiberiasa. Za o\'b3tarzem sta\'b3 ba\'b3wan - niewyra\'9fny, zamglony, zwierz\'ea
cy, a zarazem cz\'b3ekopodobny nieco w\~kszta\'b3tach. Potem nowa groza j\'ea\'b3a d\'b3awi\'e6 Balthusa, gdy posta\'e6 ta powsta\'b3a niespodziewanie z grzechotem \'b3a\'f1cuch\'f3w, unosz\'b9c w g\'f3r\'ea d\'b3ugie, niekszta\'b3tne ramiona.
\par Spad\'b3 miecz Conana, przebijaj\'b9c cia\'b3o i ko\'9c\'e6, i ju\'bf ci\'b9gn\'b9\'b3 Cymmeryjczyk Balthusa wok\'f3\'b3 o\'b3tarza, obok zwini\'eatego na pod\'b3odze kud\'b3atego cielska, ku drzwiom z ty\'b3u d\'b3ugiej chaty. Wpadli w nie i zn\'f3
w znale\'9fli si\'ea w zamkni\'eatej przestrzeni. Ale kilka krok\'f3w przed nimi wznosi\'b3a si\'ea palisada.
\par Za budynkiem \'9cwi\'b9tyni panowa\'b3 mrok. Szale\'f1cza ucieczka Pikt\'f3w nie przywiod\'b3a ich w t\'ea stron\'ea. Przy \'9ccianie Conan stan\'b9\'b3, chwyci\'b3 Balthusa i uni\'f3s\'b3 go w g\'f3r\'ea na wysoko\'9c\'e6 wyci\'b9gni\'ea
tego ramienia, jakby ten by\'b3 dzieckiem, Balthus uczepi\'b3 si\'ea czubk\'f3w prostopad\'b3ych bali osadzonych w zaschni\'eatej glinie i wdrapa\'b3 si\'ea na nie, ani zwa\'bfaj\'b9c na skaleczenia sk\'f3ry. Opu\'9cci\'b3 d\'b3o\'f1
ku Cymmeryjczykowi, gdy zza rogu chaty, kt\'f3r\'b9 opu\'9ccili, wyprysn\'b9\'b3 uciekaj\'b9cy Pikt. Stan\'b9\'b3 jak wmurowany, w md\'b3ej po\'9cwiacie dostrzegaj\'b9c cz\'b3eka na palisadzie. Conan cisn\'b9\'b3 toporem ze \'9cmierciono\'9cn\'b9 precyzj
\'b9, ale usta wojownika wcze\'9cniej rozwar\'b3y si\'ea do krzyku ostrze\'bfenia. Zabrzmia\'b3 rozg\'b3o\'9cnie w\'9cr\'f3d wrzawy i urwa\'b3 si\'ea nagle, gdy Pikt pad\'b3 z\~roztrzaskan\'b9 czaszk\'b9.
\par O\'9clepiaj\'b9ca groza nie t\'b3umi zakorzenionych instynkt\'f3w. Gdy dziki \'f3w krzyk wzni\'f3s\'b3 si\'ea ponad harmider, na moment wszystko przycich\'b3o, a\~potem setka garde\'b3 zawrzas\'b3a w\'9cciek\'b3\'b9 odpowied\'9f
i wojownicy nadbiegli wielkimi susami, by odeprze\'e6 atak, o kt\'f3rym uprzedza\'b3o ostrze\'bfenie.
\par }{\fs24\kerning24 Cona}{\f76\fs24\kerning24 n podskoczy\'b3 wysoko, chwyci\'b3 nie d\'b3o\'f1 Balthusa, lecz jego rami\'ea powy\'bfej \'b3okcia i sam si\'ea podci\'b9gn\'b9\'b3. Wysi\'b3ek sprawi\'b3, \'bfe Balthus zacisn\'b9\'b3 z\'eaby, ale oto ju\'bf
by\'b3 Cymmeryjczyk na ogrodzeniu i obaj uciekinierzy zeskoczyli na drug\'b9 stron\'ea.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\fs28\kerning24 5. DZIECI JHEBBALA SAGA
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 - W kt\'f3rej stronie rzeka? - Balthus straci\'b3 orientacj\'ea.
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76\fs24\kerning24 - Nie pr\'f3bowa\'e6 nam teraz d\'b9\'bfy\'e6 ku rzece - mrukn\'b9\'b3
Conan. - Puszcza mi\'eadzy wiosk\'b9 a rzek\'b9 roi si\'ea od woj\'f3w. Ruszajmy! Skierujemy si\'ea tam, gdzie najmniej b\'ead\'b9 si\'ea nas spodziewa\'e6 - na zach\'f3d!
\par }{\fs24\kerning24 Gdy po}{\f76\fs24\kerning24 gr\'b9\'bfali si\'ea w g\'eastwin\'ea, Balthus zerkn\'b9\'b3 przez rami\'ea i dostrzeg\'b3 palisad\'ea upstrzon\'b9 z g\'f3ry czarnymi g\'b3owami wygl\'b9daj\'b9cych dzikus\'f3
w. Piktowie byli zdezorientowani. Nie wspi\'eali si\'ea na cz\'eastok\'f3\'b3 do\'9c\'e6 szybko, by dostrzec kryj\'b9cych si\'ea uciekinier\'f3w. Pospieszyli pod ogrodzenie z my\'9cl\'b9, \'bfe przyjdzie im odpiera\'e6 atak. Zobaczyli cia\'b3
o ubitego wojownika. Ale nigdzie nie by\'b3o wida\'e6 wroga.
\par Balthus poj\'b9\'b3, \'bfe jeszcze nie wiedz\'b9, i\'bf wi\'eazie\'f1 zemkn\'b9\'b3. Z dochodz\'b9cych go d\'9fwi\'eak\'f3w wnioskowa\'b3, \'bfe wojownicy, kierowani przenikliwym g\'b3osem Zogara Saga, dobijaj\'b9 strza\'b3ami rannego w\'ea\'bfa. Potw\'f3
r wymkn\'b9\'b3 si\'ea spod kontroli szamana. Po chwili zmieni\'b3 si\'ea ton wrzask\'f3w. Noc rozdar\'b3y skrzeki w\'9cciek\'b3o\'9cci.
\par Conan roze\'9cmia\'b3 si\'ea ponuro. Prowadzi\'b3 Balthusa w\'b9skim szlakiem, co wi\'f3d\'b3 pod czarnymi konarami na zach\'f3d, krocz\'b9c tak szybko i pewnie, jakby przemierza\'b3 dobrze o\'9cwietlony go\'9cciniec. Balthus kusztyka\'b3
za nim i utrzymywa\'b3 kierunek, wyczuwaj\'b9c g\'easte zielone \'9cciany po obu stronach.
\par - Teraz rusz\'b9 za nami. Zogar odkry\'b3, \'bfe\'9c uciek\'b3, a wie, \'bfe nie ma mego \'b3ba na stosie przed chramem. Pies! Je\'9clibym mia\'b3 drug\'b9 w\'b3\'f3czni\'ea, jego bym sk\'b3u\'b3, nimem cisn\'b9\'b3 w w\'ea\'bfa. Trzymaj si\'ea
szlaku. Po blasku pochodni nas nie wytropi\'b9, a z wioski idzie tuzin \'9ccie\'bfek. Najpierw p\'f3jd\'b9 tymi, co wiod\'b9 do rzeki - kordon wojownik\'f3w na par\'ea mil wzd\'b3u\'bf brzegu rozci\'b9gn\'b9, spodziewaj\'b9c si\'ea, \'bfe b\'eadziemy pr
\'f3bowali si\'ea przebi\'e6. Nie zboczymy w g\'eastw\'ea, p\'f3ki nie b\'eadziemy musieli. Szybciej b\'eadzie szlakiem. A teraz trzymaj si\'ea go i p\'ead\'9f, jake\'9c nigdy dot\'b9d nie p\'eadzi\'b3.
\par - Diablo szybko t\'ea groz\'ea opanowali - sapn\'b9\'b3 Balthus, odpowiadaj\'b9c na rozkaz Conana przyspieszeniem biegu.
\par - Niczego zbyt d\'b3ugo si\'ea nie boj\'b9 - burkn\'b9\'b3 Conan.
\par Przez jaki\'9c czas nic wi\'eacej nie m\'f3wili, ca\'b3\'b9 uwag\'ea po\'9cwi\'eacaj\'b9c pokonywanej drodze. Wci\'b9\'bf g\'b3\'eabiej i g\'b3\'eabiej pogr\'b9\'bfali si\'ea w ost\'eapach i z ka\'bfdym krokiem coraz dalej i dalej ods\'b9dzali si\'ea
od cywilizowanego \'9cwiata, ale Balthus nie w\'b9tpi\'b3 w s\'b3uszno\'9c\'e6 post\'eapowania Conana. W ko\'f1cu Cymmeryjczyk mrukn\'b9\'b3:
\par - Gdy do\'9c\'e6 daleko b\'eadziemy od wioski, wielkim \'b3ukiem zawr\'f3cimy do rzeki. \'afadnego innego sio\'b3a na wiele mil od Gwaweli. A w jej s\'b9siedztwie wszyscy zebrali si\'ea Piktowie. Obejdziemy ich z dala. Nie wytropi\'b9
nas przede dniem. Wtedy trafi\'b9 na \'9clad, ale przed \'9cwitem poniechamy szlaku i zboczymy w las.
\par Sun\'eali dalej. Z ty\'b3u zamar\'b3y wrzaski. \'8cwiszcz\'b9cy oddech wydobywa\'b3 si\'ea przez zaci\'9cni\'eate z\'eaby Balthusa. M\'b3odzieniec czu\'b3 b\'f3l w boku i bieg sta\'b3 si\'ea m\'eaczarni\'b9. Wpada\'b3 w\~krzaki po obu stronach \'9ccie\'bf
ki. Nagle Conan zatrzyma\'b3 si\'ea, odwr\'f3ci\'b3 i wbi\'b3 wzrok w\~mroczny szlak.
\par Gdzie\'9c wschodzi\'b3 ksi\'ea\'bfyc, md\'b3e blade \'9cwiat\'b3o w\'9cr\'f3d spl\'b9tanych ga\'b3\'eazi.
\par - Zboczymy w puszcz\'ea? - wysapa\'b3 Balthus.
\par - Daj mi sw\'f3j top\'f3r - wymamrota\'b3 Conan cicho. - Co\'9c jest tu\'bf za nami.
\par - Tedy mo\'bfe lepiej poniecha\'e6 szlaku! - wykrzykn\'b9\'b3 Balthus.
\par Conan pokr\'eaci\'b3 g\'b3ow\'b9 i wci\'b9gn\'b9\'b3 towarzysza w g\'b3\'eabsz\'b9 g\'eastwin\'ea. Ksi\'ea\'bfyc wzni\'f3s\'b3 si\'ea wy\'bfej i rzuci\'b3 na \'9ccie\'bfk\'ea s\'b3aby blask.
\par - Nie mo\'bfemy walczy\'e6 z ca\'b3ym plemieniem! - szepn\'b9\'b3 Balthus.
\par - Cz\'b3ek nie m\'f3g\'b3by tak szybko trafi\'e6 na nasz \'9clad ani tak szparko nim pod\'b9\'bfa\'e6 - wymamrota\'b3 Conan. - \'8ccichnij!
\par Nast\'b9pi\'b3a pe\'b3na napi\'eacia cisza, w kt\'f3rej zdawa\'b3o si\'ea Balthusowi, \'bfe \'b3omot jego serca s\'b3ycha\'e6 na mile wok\'f3\'b3. Potem nagle, bez jednego d\'9fwi\'eaku, dziki \'b3eb pojawi\'b3 si\'ea na mrocznej \'9ccie\'bf
ce. Serce podskoczy\'b3o Balthusowi do gard\'b3a; l\'eaka\'b3 si\'ea w pierwszej chwili, \'bfe ujrzy straszliwy pysk szablastoz\'eabego. Ale ten \'b3eb by\'b3 mniejszy, w\'ea\'bfszy: nale\'bfa\'b3 do lamparta, co stan\'b9\'b3, w\~milczeniu obna\'bfaj\'b9
c k\'b3y, i wpatrywa\'b3 si\'ea w \'9ccie\'bfk\'ea. Je\'9cli nawet by\'b3 jaki\'9c wiatr, to wia\'b3 w\~kierunku ukrytych ludzi, nie zdradzaj\'b9c ich woni. Bestia pochyli\'b3a \'b3eb i obw\'b9cha\'b3a szlak, a\~potem niepewnie ruszy\'b3
a przed siebie. Dreszcz b\'b3\'b9dzi\'b3 po plecach Balthusa. Drapie\'bfnik niew\'b9tpliwie ich tropi\'b3.
\par I by\'b3 podejrzliwy. Uni\'f3s\'b3 \'b3eb, a jego \'9clepia p\'b3on\'ea\'b3y jak dwie ogniste kule, i warkn\'b9\'b3 g\'b3ucho. W tej samej chwili Conan rzuci\'b3 t}{\fs24\kerning24 oporem.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Ca\'b3a si\'b3a barku i ramienia by\'b3a w owym rzucie i smug\'b9 srebra zda\'b3 si\'ea w blasku ksi\'ea\'bfyca lec\'b9cy top\'f3r. W pe\'b3ni jeszcze nie\'9cwiadom, co si\'ea dzieje, ujrza\'b3 Balthus, \'bfe toczy si\'ea lampart w
\'9cmiertelnych konwulsjach, a stylisko topora sterczy z jego \'b3ba. Ostrze rozszczepi\'b3o w\'b9sk\'b9 czaszk\'ea.
\par Conan wyskoczy\'b3 z zaro\'9cli, wyrwa\'b3 or\'ea\'bf i zaci\'b9gn\'b9\'b3 bezw\'b3adne cielsko mi\'eadzy drzewa, by je ukry\'e6 przed przypadkowym spojrzeniem.
\par - Teraz ruszajmy, i to szybko! - rzuci\'b3, kieruj\'b9c si\'ea na po\'b3udnie, w bok od szlaku. - Woje nadejd\'b9 za tym kotem. Zogar pos\'b3a\'b3 go za nami, jak tylko odzyska\'b3 rozum. Piktowie poszli za nim, ale zostawi\'b3 ich daleko. Okr\'b9\'bfa
\'b3 wiosk\'ea, p\'f3ki nie podj\'b9\'b3 \'9cladu, a potem ruszy\'b3 jak b\'b3yskawica. Nie mogli wydzier\'bfy\'e6 szybko\'9cci, ale maj\'b9 poj\'eacie, w\~kt\'f3r\'b9\'9cmy pod\'b9\'bfyli stron\'ea. B\'ead\'b9 i\'9c\'e6 i nas\'b3uchiwa\'e6
jego ryku. Ha, nie us\'b3ysz\'b9 go, ale krew znajd\'b9 na szlaku i\~rozejrz\'b9 si\'ea, i znajd\'b9 \'9ccierwo w krzakach. I tam mo\'bfe \'9clady nasze zobacz\'b9. Id\'9f ostro\'bfnie.
\par Bez wysi\'b3ku wymija\'b3 czepliwe kolczaste krzaki, nisko nawisie ga\'b3\'eazie, i sun\'b9\'b3 mi\'eadzy drzewami, nie dotykaj\'b9c pni i stawiaj\'b9c stopy w miejscach tak wybranych, by jak najmniej \'9cwiadczy\'b3y o jego przej\'9cciu; dla Balthusa by
\'b3a to wolniejsza, bardziej wyczerpuj\'b9ca robota.
\par \'afaden d\'9fwi\'eak nie rozlega\'b3 si\'ea za ich plecami. Pokonali ju\'bf przesz\'b3o mil\'ea, gdy Balthus zapyta\'b3:
\par - Zali Zogar Sag chwyta lamparci\'eata i czyni z nich psy go\'f1cze?
\par Conan pokr\'eaci\'b3 g\'b3ow\'b9.
\par - Tego lamparta przyzwa\'b3 z puszczy.
\par - Ale - nalega\'b3 Balthus - je\'9cli mo\'bfe rozkaza\'e6 bestiom, by post\'eapowa\'b3y wedle jego woli, to czemu wszystkich nie wezwie dla po\'9ccigu za nami?
\par Conan przez chwil\'ea nie odpowiada\'b3, a potem ozwa\'b3 si\'ea z osobliw\'b9 pow\'9cci\'b9gliwo\'9cci\'b9.
\par - Nie mo\'bfe rozkazywa\'e6 wszelkiemu zwierzowi. Tylko temu, co pami\'eata Jhebbala Saga.
\par - Jhebbal Sag? - Balthus z wahaniem powt\'f3rzy\'b3 prastare imi\'ea. Tylko trzy lub cztery razy w ci\'b9gu ca\'b3ego \'bfywota s\'b3ysza\'b3, jak je wymawiano.
\par - Kiedy\'9c wyznawa\'b3y go wszystkie \'bfywe istoty. Dawno temu to by\'b3o, kiedy ludzie i\~bestie jedn\'b9 gadali mow\'b9. Ludzie zapomnieli; nawet bestie zapomnia\'b3y. Tylko kilka pami\'eata. Ludzie, kt\'f3rzy pami\'eataj\'b9 Jhebbala Saga, i zwierz
\'eata, co go pami\'eataj\'b9, s\'b9 bra\'e6mi i maj\'b9 wsp\'f3lny j\'eazyk.
\par Balthus nic nie odrzek\'b3; m\'eaczy\'b3 si\'ea przy piktyjskim palu i widzia\'b3, jak dookolna puszcza \'9cle na wezwanie szamana swe z\'eabate okropie\'f1stwa.
\par - \'8cmiej\'b9 si\'ea ludzie cywilizowani - m\'f3wi\'b3 Conan - ale \'bfaden rzec mi nie potrafi, jakim te\'bf sposobem wzywa Zogar Sag z ost\'eap\'f3w pytony, tygrysy i lamparty i zmusza je, by mu by\'b3y powolne. Gdyby si\'ea o\'9c
mielili, powiedzieliby, \'bfe to k\'b3amstwo. Taki jest obyczaj ludzi cywilizowanych. Nie chc\'b9 uwierzy\'e6 w to, czego nie potrafi obja\'9cni\'e6 ich niedopieczona nauka.
\par Lud z Tauranu bli\'bfszy by\'b3 ni\'bf wi\'eakszo\'9c\'e6 Aquilo\'f1czyk\'f3w wszystkiemu co pierwotne, trwa\'b3y przes\'b9dy, kt\'f3rych \'9fr\'f3d\'b3a tkwi\'b3y w czasach staro\'bfytnych. A Balthus widzia\'b3 rzeczy, od kt\'f3rych wci\'b9\'bf mrowi\'b3
a mu sk\'f3ra. I nie m\'f3g\'b3 zaprzeczy\'e6 owej przera\'bfaj\'b9cej prawdzie, co wynika\'b3a ze s\'b3\'f3w Conana...
\par - S\'b3ysza\'b3em, \'bfe gaj prastary, po\'9cwi\'eacony Jhebbalowi Sagowi, gdzie\'9c jest w tej puszczy - rzek\'b3 Conan. - Nie wiem. Nie znalaz\'b3em go. Ale gaj \'f3w wi\'eacej bestii w tych stronach pami\'eata, nimem kiedykolwiek widzia\'b3.
\par - Tedy inne rusz\'b9 naszym \'9cladem?
\par - Ju\'bf ruszy\'b3y - brzmia\'b3a niepokoj\'b9ca odpowied\'9f Conana. - Zogar nie ostawi\'b3by wytropienia nas jednemu jeno bydl\'eaciu.
\par - Co wi\'eac nam czyni\'e6? - pyta\'b3 zak\'b3opotany Balthus, \'9cciskaj\'b9c top\'f3r i spozieraj\'b9c na ponure sklepienie nad sw\'b9 g\'b3ow\'b9. Dreszcz go przeszy\'b3, gdy zda\'b3o mu si\'ea, \'bfe lada chwila rw\'b9ce pazury i k\'b3y spadn\'b9
z cienia.
\par }{\fs24\kerning24 - Czekaj!
\par }{\f76\fs24\kerning24 Conan odwr\'f3ci\'b3 si\'ea, kucn\'b9\'b3 i pocz\'b9\'b3 swym no\'bfem kre\'9cli\'e6 na ziemi osobliwy symbol. Pochyliwszy si\'ea, by zerkn\'b9\'e6 nad jego ramieniem, Balthus zn\'f3w poczu\'b3 na plecach mrowienie - nie wiedzia\'b3
dlaczego. Wiatr nie muska\'b3 jego twarzy, a przecie li\'9ccie szele\'9cci\'b3y nad nimi i\~niesamowity j\'eak przebieg\'b3 ga\'b3\'eazie. Conan podni\'f3s\'b3 nieodgadniony wzrok, potem powsta\'b3 i\~pos\'eapnie patrzy\'b3 na symbol, kt\'f3
ry przed chwil\'b9 nakre\'9cli\'b3.
\par - C\'f3\'bf to jest? - wyszepta\'b3 Balthus. Archaiczny i niezrozumia\'b3y zdawa\'b3 mu si\'ea rysunek. Mniema\'b3, \'bfe to nieznajomo\'9c\'e6 sztuki nie pozwala\'b3a mu rozpozna\'e6 w nim jednego z\~konwencjonalnych znak\'f3w kt\'f3rej\'9c z dominuj\'b9
cych kultur. Gdyby wszelako by\'b3 najlepiej nawet kszta\'b3conym artyst\'b9 \'9cwiata, ani o krok nie przybli\'bfy\'b3by si\'ea do zrozumienia.
\par - Widzia\'b3em znak ten wyryty w kamieniu w jaskini, gdzie od miliona lat nie posta\'b3a ludzka stopa - mrukn\'b9\'b3 Conan - \'9cr\'f3d niezamieszkanych g\'f3r za Morzem Vilayet, poi \'9cwiata od tego tu zak\'b9tka. P\'f3\'9fniej widzia\'b3
em, jak czarny gu\'9clarz z Kush skrobie go w piasku bezimiennej rzeki. Wyja\'9cni\'b3 mi po cz\'ea\'9cci, co oznacza - po\'9cwiecony jest \'f3w znak Jhebbalowi Sagowi i stworzeniom, co go wyznaj\'b9. Patrzaj!
\par Cofn\'eali si\'ea w g\'eastsze listowie par\'ea krok\'f3w dalej i czekali w milczeniu. B\'eabny mrucza\'b3y na wschodzie i gdzie\'9c ku p\'f3\'b3nocy i zachodowi odpowiada\'b3y im inne b\'eabny. Balthus zadygota\'b3, cho\'e6 wiedzia\'b3, \'bfe wiele mi
l czarnej puszczy dzieli go od pos\'eapnych m\'ea\'bf\'f3w, co bij\'b9 w owe b\'eabny, b\'eabny, kt\'f3rych g\'b3uche dudnienie jest niesamowit\'b9 uwertur\'b9 gotuj\'b9c\'b9 mroczn\'b9 scen\'ea dla krwawego dramatu.
\par Zauwa\'bfy\'b3, \'bfe nie\'9cwiadomie wstrzymuje oddech. Potem z lekkim dr\'bfeniem li\'9cci rozst\'b9pi\'b3y si\'ea zaro\'9cla i wysz\'b3a wspania\'b3a pantera... Smugi przenikaj\'b9cego przez li\'9ccie ksi\'ea\'bfycowego \'9cwiat\'b3a l\'9cni\'b3
y na jej po\'b3yskliwym futrze i falowa\'b3y w rytm drgnie\'f1 okrytych nim ogromnych mi\'ea\'9cni.
\par Sun\'ea\'b3a w ich stron\'ea z nisko zwieszonym \'b3bem. W\'easzy\'b3a \'9clad. Potem stan\'ea\'b3a jak zamurowana z nozdrzami prawie dotykaj\'b9cymi wyskrobanego na ziemi symbolu... Przez d\'b3ug\'b9 chwil\'ea trwa\'b3a nieruchomo; potem rozp\'b3aszczy
\'b3a d\'b3ugie cielsko, k\'b3ad\'b9c \'b3eb przed znakiem. I Balthus poczu\'b3, \'bfe je\'bf\'b9 mu si\'ea w\'b3osy. Albowiem l\'eak by\'b3 w postawie ogromnego drapie\'bfnika i uwielbienie.
\par Potem pantera podnios\'b3a si\'ea i z brzuchem dotykaj\'b9cym niemal ziemi wycofa\'b3a si\'ea ostro\'bfnie. Gdy zad jej dotkn\'b9\'b3 zaro\'9cli, odwr\'f3ci\'b3a si\'ea jakby ogarni\'eata panik\'b9 i umkn\'ea\'b3a jak b\'b3ysk c\'eatkowanego \'9cwiat\'b3
a.
\par Dr\'bf\'b9c\'b9 d\'b3oni\'b9 otar\'b3 Balthus czo\'b3o i popatrzy\'b3 na Conana. Oczy barbarzy\'f1cy \'bfarzy\'b3y si\'ea ogniem, co nigdy nie roz\'9cwietla\'b3 oczu ludzi karmionych ideami cywilizacji. W owej chwili by\'b3 ca\'b3kowicie dziki i zapomnia
\'b3 o cz\'b3eku przy swoim boku. W jego p\'b3on\'b9cym spojrzeniu dostrzeg\'b3 Balthus i mgli\'9ccie rozpozna\'b3 pierwotne wizje i na p\'f3\'b3 cielesne wspomnienia; cienie z przed\'9cwitu \'bfycia, zapomniane i odrzucone przez rozwini\'ea
te rasy - pradawne, odwieczne zjawy, nie nazwane i bezimienne.
\par A potem skry\'b3y si\'ea owe najg\'b3\'eabsze ognie i w milczeniu ruszy\'b3 Conan w puszcza\'f1skie ost\'eapy.
\par - Zwierza ba\'e6 si\'ea ju\'bf nie musimy - rzek\'b3 po chwili. - Ale znak ostawili\'9cmy, kt\'f3ry ludzie mog\'b9 odczyta\'e6. Nie\'b3atwo i\'9c\'e6 im przyjdzie naszym tropem i dop\'f3ki znaku nie najd\'b9, nie b\'ead\'b9 pewni, \'bfe\'9cmy skr\'ea
cili na po\'b3udnie. A\~i\~wtedy bez pomocy bestii nieprosto b\'eadzie nas wyniucha\'e6. Ale lasy na po\'b3udnie od szlaku pe\'b3ne b\'ead\'b9 woj\'f3w, co nas szukaj\'b9. Je\'9cli i za dnia b\'eadziemy maszerowa\'e6, bez ochyby na jakich\'9c
wpadniemy. Gdy tylko trafimy na sposobne miejsce, skryjemy si\'ea i przeczekamy do nocy, by skr\'eaci\'e6 i przebija\'e6 si\'ea ku rzece. Trza nam ostrzec Valannusa, ale nic mu nie pomo\'bfemy, je\'9cli damy si\'ea pierwej ubi\'e6.
\par }{\fs24\kerning24 - Ostrzec Valannusa?
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Piek\'b3o! Puszcza wedle rzeki roi si\'ea od Pikt\'f3w! Oto czemu nas dostali. Zogar warzy wojenne czary; teraz to nie zwyczajna napa\'9c\'e6. Uczyni\'b3 co\'9c, czego za mej pami\'eaci \'bfaden nie dokona\'b3 Pikt - zjednoczy\'b3
przynajmniej pi\'eatna\'9ccie albo szesna\'9ccie klan\'f3w. Magi\'b9 to osi\'b9gn\'b9\'b3; za czarownikiem dalej p\'f3jd\'b9 ni\'bf za wodzem. Widzia\'b3e\'9c \'f3w t\'b3um we wiosce; a setki, kt\'f3rych \'bfe\'9c nie widzia\'b3, skry\'b3y si\'ea
na brzegu rzeki. I wi\'eacej ich przybywa, z dalszych osiedli. B\'eadzie mie\'e6 najmniej trzy tysi\'b9ce wojennego luda. Le\'bfa\'b3em w krzach i s\'b3ysza\'b3em ich gadanin\'ea, gdy przechodzili mimo. Chc\'b9 uderzy\'e6
na fort; kiedy, nie wiem, ale Zogar d\'b3ugo zwleka\'e6 nie b\'eadzie. Zebra\'b3 ich i do gor\'b9czki podnieci\'b3. Je\'9cli szybko nie powiedzie ich do bitwy, poczn\'b9 si\'ea \'bfre\'e6 mi\'eadzy sob\'b9. S\'b9 jak oszala\'b3e z krwi tygrysy.
\par - Nie wiem, czy wezm\'b9 fort, czy nie. Tak czy owak, musimy przebra\'e6 si\'ea przez rzek\'ea i\~przekaza\'e6 ostrze\'bfenie. Osadnicy podle velitryjskiej drogi musz\'b9 albo do fortu pod\'b9\'bfy\'e6, albo zemkn\'b9\'e6
do Velitrium. Kiedy Piktowie fort b\'ead\'b9 oblega\'e6, pojedyncze oddzia\'b3y przeczesz\'b9 drog\'ea daleko na wsch\'f3d - mog\'b9 nawet przekroczy\'e6 Rzek\'ea Piorunow\'b9 i najecha\'e6 g\'easto zasiedlon\'b9 krain\'ea poza}{\fs24\kerning24
Velitrium.
\par }{\f76\fs24\kerning24 M\'f3wi\'b9c to, coraz g\'eabiej i g\'b3\'eabiej prowadzi\'b3 w dziewicze ost\'eapy. Wreszcie mrukn\'b9\'b3 z\~zadowoleniem. Dotarli do miejsca, gdzie poszycie by\'b3o rzadsze i pojawi\'b3 si\'ea wiod\'b9cy ku po\'b3
udniowi skalisty j\'eazyk. Balthus poczu\'b3 si\'ea bezpieczniej, gdy na\'f1 wst\'b9pili. Nawet Pikt nie m\'f3g\'b3 ich wytropi\'e6 na go\'b3ym kamieniu.
\par - Jak\'bfe\'9c si\'ea wymkn\'b9\'b3? - spyta\'b3 w ko\'f1cu.
\par Conan poklepa\'b3 si\'ea po kolczudze i he\'b3mie.
\par - Je\'9cliby pogranicznicy nosili takie \'bfelastwo, mniej by czaszek wisia\'b3o po chramach. Ale wi\'eakszo\'9c\'e6 m\'ea\'bf\'f3w ha\'b3as czyni, gdy przywdziewa zbroj\'ea. Czekali po obu stronach \'9ccie\'bf
ki, bez ruchu. A kiedy Pikt stoi nieruchomo, nie dostrzega go nawet przechodz\'b9cy mimo puszcza\'f1ski zwierz. Widzieli, jake\'9cmy przekraczali rzek\'ea i zaj\'eali sposobne miejsca. Gdyby uczynili pu\'b3apk\'ea po tym, jake\'9cmy wyl\'b9dowali, jako
\'9c bym to wyw\'easzy\'b3. Ale ju\'bf czekali i\~nawet li\'9c\'e6 nie zadr\'bfa\'b3. Sam diabe\'b3 niczego by si\'ea nie domy\'9cli\'b3. J\'b9\'b3em co\'9c podejrzewa\'e6, kiedym us\'b3ysza\'b3, jak strza\'b3a zaszura\'b3a przy naci\'b9ganiu \'b3uku. Pad
\'b3em i krzykn\'b9\'b3em do ludzi, \'bfeby padli, ale byli za wolni, ot, po prostu dali si\'ea zaskoczy\'e6.
\par - Wi\'eakszo\'9c\'e6 zgin\'ea\'b3a od pierwszej salwy puszczonej z obu stron. Niekt\'f3re strza\'b3y przelecia\'b3y nad \'9ccie\'bfk\'b9 i ugodzi\'b3y w Pikt\'f3w po przeciwleg\'b3ej stronie. S\'b3ysza\'b3em ich skowyt.
\par Skrzy wi\'b3 si\'ea ze zjadliw\'b9 uciech\'b9.
\par }{\fs24\kerning24 - C}{\f76\fs24\kerning24 i z nas, co przetrwali, run\'eali w las i zwarli si\'ea z wrogiem. Kiedym zobaczy\'b3, \'bfe pozostali padli lubo zostali po j mani, przebi\'b3em si\'ea i w ciemno\'9cciach zemkn\'b9\'b3em malowanym diab\'b3
om. Byli wsz\'eadzie wok\'f3\'b3. Bieg\'b3em i skrada\'b3em si\'ea, i pe\'b3za\'b3em, i czasem le\'bfa\'b3em na brzuchu \'9cr\'f3d zaro\'9cli, a oni przechodzili z wszystkich stron.
\par - Pr\'f3bowa\'b3em dotrze\'e6 na brzeg, ale zobaczy\'b3em, \'bfe go obstawili i tylko czekaj\'b9 na taki ruch. Ale przer\'b9ba\'b3bym si\'ea jako\'9c i spr\'f3bowa\'b3 szcz\'ea\'9ccia wp\'b3aw, gdybym nie us\'b3ysza\'b3 b\'eabn\'f3w, co dudni\'b3y we w
iosce. Wtedym poj\'b9\'b3, \'bfe dostali kogo\'9c \'bfywym.
\par - Tak ich poch\'b3on\'ea\'b3o Zegarowe czarowanie, \'bfem m\'f3g\'b3 przele\'9f\'e6 przez cz\'eastok\'f3\'b3 za chramem. Miejsca owego mia\'b3 strzec jeden wojownik, ale siedzia\'b3 w kucki za cha\'b3upa i\~wyziera\'b3 zza rogu na ceremoni\'ea. Podszed
\'b3em do\'f1 z ty\'b3u i kark mu skr\'eaci\'b3em, nim poj\'b9\'b3, co te\'bf si\'ea dzieje. Jego to w\'b3\'f3czni\'b9 cisn\'b9\'b3em w w\'ea\'bfa i jego top\'f3r teraz dzier\'bfysz.
\par - Ale co to by\'b3o... ta bestia, co\'9c j\'b9 ubi\'b3 w chramie? - spyta\'b3 Balthus, ogarni\'eaty dreszczem na samo wspomnienie mgli\'9ccie widzianego okropie\'f1stwa.
\par - Jeden z Zegarowych bog\'f3w. Jedno z Jhebbalowych dzieci, co nie pami\'eata\'b3o i kt\'f3re trza by\'b3o trzyma\'e6 przykute do o\'b3tarza. Ma\'b3pa - byk. Piktowie maj\'b9 je za po\'9cwi\'eacone W\'b3ochatemu B\'f3stwu, kt\'f3re \'bfywi\'ea na ksi\'ea
\'bfycu - bogowi-gorylowi Gullah.
\par }{\fs24\kerning24 - Dnieje. T}{\f76\fs24\kerning24 u jest zacne miejsce, by si\'ea skry\'e6, p\'f3ki si\'ea nie dowiemy, jak te\'bf blisko s\'b9 na naszym tropie. Pewnie trza b\'eadzie nocy czeka\'e6, \'bfeby przebi\'e6 si\'ea ku rzece.
\par Niewysokie wzg\'f3rze wznosi\'b3o si\'ea przed nimi, opasane i pokryte g\'eastw\'b9 drzew i\~zaro\'9cli. Tu\'bf pod wierzcho\'b3kiem Conan w\'9clizn\'b9\'b3 si\'ea w labirynt stercz\'b9cych ska\'b3ek, zwie\'f1czonych g\'eastymi krzakami. Le\'bf\'b9c mi
\'eadzy nimi, mogli obserwowa\'e6 puszcz\'ea w dole, sami nie b\'ead\'b9c widzianymi. Dobre to by\'b3o miejsce na kryj\'f3wk\'ea i do obrony. Balthus nie wierzy\'b3, \'bfe nawet Pikt m\'f3g\'b3by ich wytropi\'e6 na owym skalistym pod\'b3o\'bfu, po kt\'f3
rym kroczyli przez cztery czy pi\'ea\'e6 ostatnich mil, ale wci\'b9\'bf si\'ea l\'eaka\'b3 pos\'b3usznych Zogarowi bestii. Zachwia\'b3a si\'ea nieco jego wiara w osobliwy symbol. Ale Conan odrzuca\'b3 mo\'bfliwo\'9c\'e6, by mog\'b3y wy\'9cledzi\'e6
ich zwierz\'eata.}{\fs24\kerning24
\par }{\f76\fs24\kerning24 Upiorna bia\'b3o\'9c\'e6 rozsnu\'b3a si\'ea w\'9cr\'f3d g\'eastych ga\'b3\'eazi; widoczne skrawki nieba zmieni\'b3y odcie\'f1, z fiolet\'f3w na b\'b3\'eakitny. Balthus czu\'b3 szarpi\'b9ce szpony g\'b3odu, cho\'e6 pragnienie zaspokoi
\'b3 by\'b3 przy strumyku, kt\'f3ry mijali. Panowa\'b3a zupe\'b3na cisza i tylko czasem zakwili\'b3 ptak. Nie by\'b3o ju\'bf s\'b3ycha\'e6 b\'eabn\'f3w. My\'9cli Balthusa wr\'f3ci\'b3y do ponurej sceny przed chramem.
\par - To strusie pi\'f3ra mia\'b3 na sobie Zogar Sag - powiedzia\'b3. - Widzia\'b3em je na he\'b3mach rycerzy, co d\'b9\'bfyli ze wschodu, by odwiedzi\'e6 baron\'f3w pogranicza. Nie masz strusi w tej puszczy, czy\'bf nie tak?
\par - S\'b9 z Kush - odrzek\'b3 Conan. - K\'eas drogi st\'b9d, na zach\'f3d, le\'bfy brzeg morski. Korabie z\~Zingary przybywaj\'b9 od czasu do czasu i szczepom z wybrze\'bfa sprzedaj\'b9 or\'ea\'bf, ozdoby i\~wino za sk\'f3ry, rud\'ea miedzi i z\'b3oty py
\'b3. Czasem handluj\'b9 strusimi pi\'f3rami, kt\'f3re maj\'b9 od Stygijczyk\'f3w i kt\'f3re ci z kolei dostaj\'b9 od czarnych plemion z Kush, co le\'bfy na po\'b3udnie od Stygli. Piktyjscy szamani dobrze za nie p\'b3ac\'b9
. Ale wielce hazardowny to handel. Le\'bfy w\~charakterze Pikt\'f3w pr\'f3bowa\'e6 zaw\'b3adn\'b9\'e6 okr\'eatem. I wybrze\'bfe niebezpieczne jest dla statk\'f3w. \'afeglowa\'b3em wzd\'b3u\'bf niego, gdym by\'b3 z piratami Wysp Baracha, co le\'bf\'b9
na po\'b3udniowy zach\'f3d od Zingary.
\par Balthus z podziwem popatrzy\'b3 na towarzysza.
\par - Wiedzia\'b3em, \'bfe\'9c nie strawi\'b3 ca\'b3ego \'bfywota na tym pograniczu. Wspomnia\'b3e\'9c o paru dalekich miejscach. Du\'bfo\'9c podr\'f3\'bfowa\'b3?
\par - Dalekom bywa\'b3; dalej ni\'9fli jakikolwiek inny cz\'b3ek z mego ludu. Widzia\'b3em wszystkie wielkie miasta Hyboryjczyk\'f3w, Shemit\'f3w, Stygijczyk\'f3w i Hyrka\'f1czyk\'f3w. W\'eadrowa\'b3em po nieznanych krainach na po\'b3udnie od czarnych kr\'f3
lestw Kush, i na zach\'f3d od Morza Vilayet. By\'b3em kapitanem najemnik\'f3w, korsarzem, munganem, w\'b3\'f3cz\'eag\'b9 bez grosza, genera\'b3em - piek\'b3o! By\'b3em wszystkim, tylko nie kr\'f3lem cywilizowanej krainy, a i kr\'f3lem mo\'bfe zostan\'ea
, nim zemr\'ea.
\par My\'9cl ta sprawi\'b3a mu przyjemno\'9c\'e6 i wykrzywi\'b3 oblicze w u\'9cmiechu. Potem wzruszy\'b3 ramionami i pot\'ea\'bfn\'b9 sw\'b9 posta\'e6 rozci\'b9gn\'b9\'b3 na skale.
\par - Ale i ten \'bfywot r\'f3wnie dobry, jak ka\'bfdy inny. Nie wiem, jak d\'b3ugo ostan\'ea na granicy: tydzie\'f1, miesi\'b9c, rok. W\'b3\'f3cz\'eagowsk\'b9 mam natur\'ea. Tak dobrze na pograniczu, jak gdziekolwiek indziej.
\par Balthus pocz\'b9\'b3 obserwowa\'e6 rozci\'b9gaj\'b9c\'b9 si\'ea w dole puszcz\'ea. W ka\'bfdej chwili spodziewa\'b3 si\'ea, \'bfe z listowia wy\'b3oni si\'ea malowane srogie oblicze. Ale mija\'b3y godziny i \'bfadne skradaj\'b9ce si\'ea stopy nie zak\'b3
\'f3ca\'b3y panuj\'b9cej ciszy. Balthus uwierzy\'b3, \'bfe Piktowie zgubili \'9clad i\~poniechali pogoni. Conan stawa\'b3 si\'ea niespokojny.
\par - Powinni\'9cmy wypatrzy\'e6 oddzia\'b3y, co za nami prze- czesuj\'b9 puszcz\'ea. Je\'9cli zaniechali po\'9ccigu, to tylko dlatego, \'bfe maj\'b9 na oku lepsz\'b9 zwierzyn\'ea. Mog\'b9 si\'ea zbiera\'e6, by przekroczy\'e6 rzek\'ea i uderzy\'e6 na fort.
\par - Czy zabrn\'ealiby tak daleko na po\'b3udnie, je\'9cli zgubili \'9clad?
\par - Stracili trop, bez ochyby; inaczej ju\'bf dawno siedzieliby nam na karkach. W\~zwyk\'b3ych warunkach przetrz\'b9saliby las na wiele mil w ka\'bfdym kierunku. I paru przesz\'b3oby w takiej odleg\'b3o\'9cci, \'bfe by\'b3oby ich wida\'e6 ze wzg\'f3
rza. Musz\'b9 si\'ea gotowa\'e6 do przekroczenia rzeki. Trza nam spr\'f3bowa\'e6 szcz\'ea\'9ccia i ruszy\'e6 ku rzece.
\par Zsuwaj\'b9c si\'ea w d\'f3\'b3 po ska\'b3ach, Balthus czu\'b3 mrowienie mi\'eadzy \'b3opatkami, bo zdawa\'b3o mu si\'ea, \'bfe lada chwila niszcz\'b9ca nawa\'b3a strza\'b3 runie z zielonej g\'eastwy. L\'eaka\'b3 si\'ea, \'bfe Piktowie wy\'9c
ledzili ich jednak i czekaj\'b9 w zasadzce. Ale Conan by\'b3 przekonany, \'bfe nie ma wrog\'f3w w\~pobli\'bfu - i mia\'b3 racj\'ea.
\par - Wiele\'9cmy mil na po\'b3udnie od wioski - mrukn\'b9\'b3. - Ruszamy prosto ku rzece. Nie wiem, jak daleko w d\'f3\'b3 rzeki poci\'b9gn\'eali... Miejmy nadziej\'ea, \'bfe jeste\'9cmy dalej.
\par Z po\'9cpiechem, kt\'f3ry Balthusowi zda\'b3 si\'ea nierozwag\'b9, pod\'b9\'bfyli na wsch\'f3d. Las by\'b3 jak wymar\'b3y. Conan s\'b9dzi\'b3, \'bfe wszyscy Piktowie zgromadzili si\'ea w pobli\'bfu Gwaweli, je\'9cli w\~
istocie nie przekroczyli jeszcze rzeki. Nie wierzy\'b3 jednak, by mieli to uczyni\'e6 za dnia.
\par Kt\'f3ry\'9c z tropicieli niechybnie by ich dostrzeg\'b3 i alarm podni\'f3s\'b3. Przeprawi\'b9 si\'ea poni\'bfej i powy\'bfej fortu, gdzie nie wypatrz\'b9 ich stra\'bfe. Potem inni wsi\'b9d\'b9 w cz\'f3\'b3na i skieruj\'b9 si\'ea wprost na cz\'eastok\'f3
\'b3 przy rzece. Gdy tylko zaatakuj\'b9, ci, co skryli si\'ea w g\'eastwie na wschodnim brzegu, napadn\'b9 na fort z innych stron. Pr\'f3bowali tego raniej, ale sko\'f1czyli z\~podziurawionymi ka\'b3dunami i posiekanymi flakami. Ale teraz do\'9c\'e6 maj
\'b9 ludzi, by rzetelny szturm przypu\'9cci\'e6.
\par Sun\'eali bez zatrzymania, cho\'e6 Balthus t\'easknie spogl\'b9da\'b3 na przemykaj\'b9ce mi\'eadzy konarami wiewi\'f3rki, kt\'f3re m\'f3g\'b3by str\'b9ci\'e6 rzutem topora. Z westchnieniem podci\'b9gn\'b9\'b3 sw\'f3j szeroki pas. Wi
eczna cisza i mrok panuj\'b9ce w pierwotnej puszczy poczyna\'b3y go przygn\'eabia\'e6. U\'9cwiadomi\'b3 sobie, \'bfe wraca my\'9cl\'b9 do zagajnik\'f3w i sk\'b9panych w s\'b3o\'f1cu \'b3\'b9k Tauranu, \'bfe wspomina krzepi\'b9
cy obraz ojcowego domu o spadzistym dachu i diamentowo skrz\'b9cych si\'ea oknach, t\'b3ustych kr\'f3w skubi\'b9cych g\'east\'b9, soczyst\'b9 traw\'ea, \'bfe t\'easkni za szczer\'b9 kompani\'b9 \'bfylastych oraczy i pasterzy o nagich, ogorza\'b3
ych ramionach.
\par Czu\'b3 si\'ea samotnie, mimo \'bfe mia\'b3 towarzysza. Conan w takim stopniu stanowi\'b3 cz\'b9stk\'ea puszczy, w jakim Balthus by\'b3 jej obcy. M\'f3g\'b3 Cymmeryjczyk sp\'eadzi\'e6 \'b3ata w wielkich grodach \'9cwiata; m\'f3g\'b3 kroczy\'e6 rami\'ea
w rami\'ea z ich w\'b3adcami; m\'f3g\'b3 nawet pewnego dnia uciele\'9cni\'e6 sw\'b9 szale\'f1cz\'b9 mrzonk\'ea i zosta\'e6 kr\'f3lem cywilizowanego ludu - zdarza\'b3y si\'ea rzeczy dziwniejsze. Ale nie przesta\'b3 by\'e6 barbarzy\'f1c\'b9. Obchodzi\'b3
y go tylko najprostsze prawa \'bfycia. Nie mia\'b3y dla\'f1 znaczenia owe ciep\'b3e serdeczno\'9cci ma\'b3ych, mi\'b3ych spraw, owe sentymenty i\~rozkoszne bana\'b3y, kt\'f3re sk\'b3adaj\'b9 si\'ea na znaczn\'b9 cz\'ea\'9c\'e6 \'bf
ywota ludzi cywilizowanych. Wilk nie przestaje by\'e6 wilkiem tylko dlatego, \'bfe kaprys losu rzuca go w zgraj\'ea ps\'f3w \'b3a\'f1cuchowych. Rozlew krwi, przemoc i okrucie\'f1stwo by\'b3y naturalnymi ogniwami \'bfywota, kt\'f3ry Conan zna\'b3
; nie rozumia\'b3 i nie m\'f3g\'b3 zrozumie\'e6 tych tak drogich sercom cywilizowanych niewiast i m\'ea\'bf\'f3w drobnostek.
\par }{\fs24\kerning24 W}{\f76\fs24\kerning24 yd\'b3u\'bfa\'b3y si\'ea cienie, gdy dotarli do rzeki i wyjrzeli przez obrastaj\'b9ce brzegi zaro\'9cla. Wzrok si\'eaga\'b3 jak\'b9\'9c mil\'ea w ka\'bfdym kierunku. Powierzchnia pos\'eapnego nurtu by\'b3
a pusta. Conan zerkn\'b9\'b3 na drugi brzeg.
\par - Tu zn\'f3w musimy zaryzykowa\'e6. Musimy przep\'b3yn\'b9\'e6 rzek\'ea. Nie wiemy, czy si\'ea przeprawili, czy nie. Ten tam las mo\'bfe si\'ea od nich roi\'e6. Ale trza nam zaryzykowa\'e6. Jeste\'9cmy jakich sze\'9c\'e6 mil na po\'b3udnie od Gwaweli...
\par Zwin\'b9\'b3 si\'ea i pochyli\'b3, gdy zabrz\'eak\'b3a ci\'eaciwa. Co\'9c na kszta\'b3t bia\'b3ej smugi \'9cwiat\'b3a przemkn\'ea\'b3o przez zaro\'9cla. Balthus wiedzia\'b3, \'bfe to strza\'b3a.
\par A potem i\'9ccie tygrysim skokiem Conan przesadzi\'b3 krzaki. Balthus dojrza\'b3 b\'b3ysk stali, gdy zawirowa\'b3 miecz, i us\'b3ysza\'b3 \'9cmiertelny j\'eak. Chwil\'ea p\'f3\'9fniej w \'9clad za Cymmeryjczykiem run\'b9\'b3 przez zaro\'9cla.
\par }{\fs24\kerning24 Pikt z roztrzaskanym c}{\f76\fs24\kerning24 zerepem le\'bfa\'b3 na ziemi, a jego palce spazmatycznie szarpa\'b3y muraw\'ea. P\'f3\'b3 tuzina innych z wzniesionymi mieczami i toporami k\'b3\'eabi\'b3o si\'ea wok\'f3\'b3 Conana. Odrzucili
\'b3uki, nieprzydatne w tak \'9cmiertelnym \'9ccisku. Ich szcz\'eaki pomalowane by\'b3y na bia\'b3o i kontrastowa\'b3y ostro z ciemnymi obliczami; wzory, kt\'f3re zdobi\'b3y ich muskularne piersi, r\'f3\'bfni\'b3y si\'ea
od wszystkich, jakie dotychczas Balthus widzia\'b3.
\par Jeden z nich cisn\'b9\'b3 toporem w m\'b3odzie\'f1ca nadbiegaj\'b9cego z uniesionym no\'bfem. Balthus uchyli\'b3 si\'ea i chwyci\'b3 d\'b3o\'f1 kieruj\'b9c\'b9 sztylet w jego gard\'b3o. Wraz z przeciwnikiem pad\'b3 na ziemi\'ea i j\'eali si\'ea toczy\'e6
. Pikt by\'b3 niczym dzika bestia o musku\'b3ach twardych jak stalowe powrozy.
\par Balthus wyt\'ea\'bfy\'b3 wszystkie si\'b3y, by nie pu\'9cci\'e6 przegubu dzikusa i u\'bfy\'e6 w\'b3asnego topora, tak wszelako w\'9cciek\'b3a i szybka by\'b3a walka, \'bfe ka\'bfda pr\'f3ba zadania ciosu ko\'f1czy\'b3a si\'ea niepowodzeniem. Pikt szarpa
\'b3 si\'ea op\'eata\'f1czo, chc\'b9c wyrwa\'e6 d\'b3o\'f1 z no\'bfem, a jednocze\'9cnie kurczowo \'9cciska\'b3 top\'f3r Balthusa i kolanem uderza\'b3 m\'b3odzie\'f1ca w krocze. Nagle spr\'f3bowa\'b3 przerzuci\'e6 sw\'f3j sztylet do wolnej d\'b3
oni i w tym momencie, z trudem podni\'f3s\'b3szy si\'ea na kolano, desperackim zamachem topora Balthus rozp\'b3ata\'b3 jego malowany \'b3eb.
\par Porwa\'b3 si\'ea Taura\'f1czyk na nogi i dzikim wzrokiem j\'b9\'b3 szuka\'e6 towarzysza, spodziewaj\'b9c si\'ea ujrze\'e6 go pokonanego przez liczniejszych nieprzyjaci\'f3\'b3. I wtedy u\'9cwiadomi\'b3 sobie, jak por ornym i gro\'9fnym cz\'b3
ekiem jest Cymmeryjczyk. Conan powali\'b3 dwu napastnik\'f3w, rozszczepiaj\'b9c ich niemal na po\'b3owy uderzeniami swego straszliwego miecza. Gdy Balthus spojrza\'b3, Cymmeryjczyk - odbiwszy pchni\'eacie kr\'f3tkiego miecza - unikn\'b9\'b3
ciosu topora kocim wr\'eacz susem i znalaz\'b3 si\'ea na odleg\'b3o\'9c\'e6 ramienia od przykucni\'eatego dzikusa, kt\'f3ry pochyli\'b3 si\'ea, by podnie\'9c\'e6 \'b3uk. Nim zdo\'b3a\'b3 si\'ea Pikt wyprostowa\'e6, run\'b9\'b3 w d\'f3\'b3 krwawy or\'ea
\'bf i rozp\'b3ata\'b3 go od barku po mostek, grz\'eazn\'b9c w ko\'9cci. Z obu stron zaatakowali ostatni dwaj wojownicy, ale Balthus celnie miotn\'b9\'b3 toporem i jeden tylko pozosta\'b3, ku kt\'f3remu, poniechawszy pr\'f3b wyswobodzenia miecza, zwr\'f3
ci\'b3 si\'ea Conan z go\'b3ymi d\'b3o\'f1mi. Kr\'eapy Pikt, o g\'b3ow\'ea ni\'bfszy od swego ros\'b3ego przeciwnika, skoczy\'b3 opuszczaj\'b9c top\'f3r, a zarazem d\'9fgaj\'b9c morderczo swym no\'bfem. P\'eak\'b3 \'f3w n\'f3\'bf
na zbroi Cymmeryjczyka, za\'9c top\'f3r zamar\'b3 w\~powietrzu, gdy \'bfelazne palce Conana zwar\'b3y si\'ea na opadaj\'b9cym ramieniu. G\'b3o\'9cno trzasn\'ea\'b3a ko\'9c\'e6 i ujrza\'b3 Balthus, \'bfe krzywi si\'ea Pikt i chwieje. W nast\'ea
pnej chwili uniesiony zosta\'b3 do g\'f3ry, wysoko nad g\'b3ow\'ea Cymmeryjczyka, wij\'b9c si\'ea, szamocz\'b9c i\~kopi\'b9c, a potem cisn\'b9\'b3 nim Conan o ziem z tak\'b9 moc\'b9, \'bfe przekozio\'b3kowa\'b3, zanim leg\'b3 nieruchomo. Jego bezw\'b3
adna posta\'e6 \'9cwiadczy\'b3a o potrzaskanych cz\'b3onkach i z\'b3amanym kr\'eagos\'b3upie.
\par - Chod\'9fmy! - Conan wyswobodzi\'b3 sw\'f3j miecz i porwa\'b3 top\'f3r. - Bierz \'b3uk, przygar\'9c\'e6 strza\'b3 i spieszmy! Zn\'f3w nogom naszym musimy zawierzy\'e6. Wrzask us\'b3yszeli. B\'ead\'b9 tu w\~okamgnieniu. Je\'9cli teraz ruszymy wp\'b3
aw, naszpikuj\'b9 nas strza\'b3ami, nim dotrzemy do g\'b3\'f3wnego nurtu!
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\fs28\kerning24 6. KRAWE TOPORY POGRANICZA
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 Conan nie pogr\'b9\'bfy\'b3 si\'ea w las zbyt g\'b3\'eaboko. Kilkaset krok\'f3
w od rzeki zmieni\'b3 kierunek i j\'b9\'b3 biec r\'f3wnolegle do brzegu. Balthus dostrzeg\'b3 w tym zaci\'eate postanowienie, by nie da\'e6 si\'ea odp\'eadzi\'e6 od rzeki, kt\'f3r\'b9 winni przekroczy\'e6 je\'9c
li mieli ostrzec ludzi w forcie. Za nimi rozlega\'b3y si\'ea coraz g\'b3o\'9cniejsze wrzaski puszcza\'f1skiego ludu: Ba\'b3thus mniema\'b3, \'bfe Piktowie dotarli do polanki, na kt\'f3rej le\'bfeli ubici. Dalsze okrzyki zdawa\'b3y si\'ea dowodzi\'e6, \'bf
e dzicy podj\'eali po\'9ccig w lesie. Pozostawili wszak uciekinierzy \'9clad, kt\'f3rym m\'f3g\'b3 pod\'b9\'bfy\'e6 ka\'bfdy Pikt.
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76\fs24\kerning24 Conan zwi\'eakszy\'b3 szybko\'9c\'e6, a Balthus, zacisn\'b9wszy ponuro z\'eaby, trzyma
\'b3 si\'ea tu\'bf za nim, cho\'e6 czu\'b3, \'bfe w ka\'bfdej chwili mo\'bfe omdle\'e6. Min\'ea\'b3y, zda si\'ea, stulecia, odk\'b9d jad\'b3 ostatni raz. Jeno wysi\'b3ek woli sprawia\'b3, \'bfe wci\'b9\'bf bieg\'b3. Krew tak op\'eata\'f1czo t\'eatni\'b3
a w jego uszach, \'bfe nie zorientowa\'b3 si\'ea, kiedy zamilk\'b3y wrzaski za ich plecami.
\par Conan zatrzyma\'b3 si\'ea raptownie. Balthus przylgn\'b9\'b3 do drzewa i ci\'ea\'bfko dysza\'b3.
\par - Dali spok\'f3j! - mrukn\'b9\'b3 Conan, patrz\'b9c spode \'b3ba.
\par - Podkradaj\'b9... si\'ea... do... nas! - wysapa\'b3 Balthus.
\par Conan pokr\'eaci\'b3 g\'b3ow\'b9.
\par - Gdy pogo\'f1 kr\'f3tka, jak teraz, wrzeszcz\'b9 przy ka\'bfdym kroku. Nie. Zawr\'f3cili. Tusz\'ea, \'bfem s\'b3ysza\'b3, jak kto\'9c za nimi krzycza\'b3 par\'ea chwil przed tym, jak harmider j\'b9\'b3 s\'b3abn\'b9\'e6. Odwo\'b3
ano ich. Dobrze to dla nas, ale diablo \'9fle dla za\'b3ogi fortu. Znaczy to, \'bfe woj\'f3w przyzywaj\'b9 z puszczy dla ataku. Ci ludzie, na kt\'f3rych\'9cmy wpadli, to woje jakiego\'9c szczepu z\~do\'b3u rzeki. Niechybnie zmierzali ku Gwaweli, by przy
\'b3\'b9czy\'e6 si\'ea do napa\'9cci na fort. Przekle\'f1stwo, dalej jeste\'9cmy ni\'bf pierwej. Musimy przedosta\'e6 si\'ea przez rzek\'ea.
\par Skr\'eaciwszy na zach\'f3d, pospieszy\'b3 przez g\'eastwin\'ea, nie czyni\'b9c najmniejszej pr\'f3by, by si\'ea skry\'e6. Balthus pod\'b9\'bfy\'b3 za nim, po raz pierwszy czuj\'b9c uk\'b3ucia b\'f3lu w barku i piersi, gdzie porani\'b3y go dzikie z\'ea
by Pikta. Przedziera\'b3 si\'ea przez g\'easte zaro\'9cla obrastaj\'b9ce brzeg, gdy Conan odci\'b9gn\'b9\'b3 go do ty\'b3u. Potem us\'b3ysza\'b3 rytmiczny plusk i wyjrzawszy przez listowie, dostrzeg\'b3 pr\'b9c\'b9 w g\'f3r\'ea rzeki d\'b3ubank\'ea
. Jedyny p\'b3yn\'b9cy ni\'b9 m\'b9\'bf krzepko napiera\'b3 na wios\'b3o, walcz\'b9c z nurtem. By\'b3 to t\'eago zbudowany Pikt z czaplim pi\'f3rem wetkni\'eatym za miedzian\'b9 opask\'ea, podtrzymuj\'b9c\'b9 prosto przystrzy\'bfon\'b9 grzyw\'ea.
\par - Cz\'b3ek z Gwaweli - wymamrota\'b3 Conan. - Wys\'b3annik Zogara. Bia\'b3e pi\'f3ro o tym \'9cwiadczy. Zani\'f3s\'b3 s\'b3owo pokoju plemionom z do\'b3u rzeki, a teraz pr\'f3buje dotrze\'e6 z powrotem, by \'b3ap\'ea do rzezi przy\'b3o\'bfy\'e6.
\par Samotny emisariusz by\'b3 ju\'bf niemal na wysoko\'9cci ich kryj\'f3wki, gdy nagle Balthus nieomal wyskoczy\'b3 ze sk\'f3ry. Oto bowiem tu\'bf ko\'b3o ucha us\'b3ysza\'b3 szorstkie, gard\'b3owe gadanie Pikta. A potem zrozumia\'b3, \'bfe to Conan wzywa wio
\'9clarza w jego w\'b3asnym j\'eazyku. Cz\'b3ek \'f3w drgn\'b9\'b3, omi\'f3t\'b3 wzrokiem zaro\'9cla, krzykn\'b9\'b3 co\'9c w odpowiedzi, niepewne spojrzenie pos\'b3a\'b3 przez rzek\'ea i\~pochyliwszy si\'ea nisko, skierowa\'b3 cz\'f3\'b3
no ku zachodniemu brzegowi. Nie pojmuj\'b9c, co si\'ea dzieje, ujrza\'b3 Balthus, \'bfe Conan wyjmuje mu z r\'eaki \'b3uk, podj\'eaty na polanie, i\~zak\'b3ada na\'f1 strza\'b3\'ea.
\par Pikt podprowadzi\'b3 cz\'f3\'b3no blisko brzegu i wpatruj\'b9c si\'ea w zaro\'9cla, co\'9c wykrzykn\'b9\'b3. Odpowied\'9f nadesz\'b3a w j\'eaku ci\'eaciwy i b\'b3yskawicowym locie strza\'b3y, co po pi\'f3ra ugrz\'eaz\'b3a w\~jego szerokiej piersi. Ze zd
\'b3awionym sapni\'eaciem pochyli\'b3 si\'ea na bok i run\'b9\'b3 do p\'b3ytkiej wody. W okamgnieniu zsun\'b9\'b3 si\'ea Conan z brzegu i wkroczy\'b3 do wody, by pochwyci\'e6 dryfuj\'b9ce cz\'f3\'b3no. Balthus pokusztyka\'b3 za nim i w niejakim oszo\'b3
omieniu wdrapa\'b3 si\'ea do \'b3odzi. Conan te\'bf si\'ea wgramoli\'b3 i chwyciwszy wios\'b3o, skierowa\'b3 cz\'f3\'b3no ku wschodniemu brzegowi. Z pe\'b3nym zazdro\'9cci podziwem \'9cledzi\'b3 Balthus gr\'ea pot\'ea\'bfnych mi\'ea\'9cni pod spalon\'b9
od s\'b3o\'f1ca sk\'f3r\'b9. Zdawa\'b3 si\'ea by\'e6 Cymmeryjczyk \'bfelaznym m\'ea\'bfem, kt\'f3remu obce by\'b3o znu\'bfenie.
\par - Co\'9c rzek\'b3 do Pikta? - spyta\'b3 Balthus.
\par - \'afeby przybi\'b3 do brzegu, bo po drugiej stronie czyha bia\'b3y tropiciel, co szykuje si\'ea go ustrzeli\'e6.
\par - Nie by\'b3o to uczciwe - zg\'b3osi\'b3 zastrze\'bfenie Balthus. - Mniema\'b3, \'bfe to przyjaciel do\'f1 gada. Na\'9cladowa\'b3e\'9c Pikta wybornie...
\par - Trza nam by\'b3o jego \'b3odzi - mrukn\'b9\'b3 Conan, nie przestaj\'b9c wios\'b3owa\'e6. - Jedyny spos\'f3b, by go zwabi\'e6 do brzegu. Co gorsze - o\'b3ga\'e6 Pikta, kt\'f3ry rad by nas obu \'bfywcem ze sk\'f3ry obedrze\'e6, czy zawie\'9c\'e6
ludzi za rzek\'b9, kt\'f3rych \'bfywoty zale\'bf\'b9 od tego, czy si\'ea przez ni\'b9 przepchamy?
\par Przez par\'ea chwil duma\'b3 Balthus nad tym delikatnym problemem etycznym, by wreszcie wzruszy\'e6 ramionami i spyta\'e6:
\par - Jake\'9cmy daleko od fortu?
\par Conan ukaza\'b3 strumyk wpadaj\'b9cy ze wschodu do Czarnej Rzeki, o strzelenie z \'b3uku w\~d\'f3\'b3.
\par - Oto Strumie\'f1 Po\'b3udniowy; dziesi\'ea\'e6 jest mil od jego uj\'9ccia do fortu. To po\'b3udniowa granica Conajohary. Za ni\'b9 moczary na wiele mil szerokie. Napa\'9c\'e6 z owej strony nie grozi. Dziewi\'ea\'e6 mil powy\'bfej fortu Strumie\'f1 P\'f3
\'b3nocny drug\'b9 tworzy granic\'ea. I za nim te\'bf bagniska. Oto czemu atak z zachodu i\'9c\'e6 musi zza Czarnej Rzeki. Conajohara jest jak w\'b3\'f3cznia o grocie na dziewi\'eatna\'9ccie mil szerokim wra\'bfonym w piktyjsk\'b9 puszcz\'ea.
\par - Czemu\'9c za\'9c nie ostaniemy w \'b3odzi i nie uczynimy reszty drogi wod\'b9?
\par - A dlatego, \'bfe z nurtem musieliby\'9cmy walczy\'e6 i zakr\'eaty pokonywa\'e6. Szybciej b\'eadzie pieszo. Poza tym pami\'eataj, \'bfe Gwawela na po\'b3udnie jest od fortu; je\'9cli Piktowie przeprawiaj\'b9 si\'ea przez rzek\'ea, wpadliby\'9cmy wprost}{
\fs24\kerning24 na nich.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Zmierzcha\'e6 poczyna\'b3o, gdy stan\'eali na wschodnim brzegu. Bez zatrzymania Conan ruszy\'b3 na p\'f3\'b3noc krokiem, kt\'f3ry o b\'f3l przyprawia\'b3 krzepkie Balthusowe nogi.
\par - Valannus pragn\'b9\'b3 forty wznie\'9c\'e6 przy uj\'9cciu P\'f3\'b3nocnego i Po\'b3udniowego Strumienia. Tym sposobem mo\'bfna by strzec rzeki nieustannie. Ale Rz\'b9d zgody nie da\'b3. Spa\'9cni g\'b3upcy usadowieni na aksamitnych poduchach, kt\'f3
rym nagie dziewki na kl\'eaczkach wino podaj\'b9 s\'b3odzone... znam ten rodzaj. Nie patrz\'b9 dalej ni\'bf do \'9ccian swych pa\'b3ac\'f3w. Dyplomacja... piek\'b3o! Chc\'b9 pokona\'e6 Pikt\'f3
w teoriami o ekspansji terytorialnej. Valannus i ludzie mu podobni musz\'b9 s\'b3ucha\'e6 rozkaz\'f3w bandy przekl\'eatych g\'b3upc\'f3w! Tak im si\'ea uda zagrabi\'e6 wi\'eacej piktyjskich ziem, jak odbudowa\'e6 kiedykolwiek Venarium! I czas mo\'bf
e nadejdzie, kiedy ujrz\'b9 barbarzy\'f1c\'f3w roj\'b9cych si\'ea na murach wschodnich grod\'f3w!
\par Tydzie\'f1 wcze\'9cniej roze\'9cmia\'b3by si\'ea Balthus mo\'bfe na podobnie niedorzeczne przepowiednie. Ale teraz nic nie odrzek\'b3. Widzia\'b3 nieopanowan\'b9 dziko\'9c\'e6 ludu zamieszkuj\'b9cego u gran}{\fs24\kerning24 ic.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Zadr\'bfa\'b3, rzucaj\'b9c spojrzenie na pos\'eapn\'b9 rzek\'ea, ledwie widoczn\'b9 w\'9cr\'f3d zaro\'9cli, na kolumnad\'ea drzew skupionych u brzeg\'f3w. Wci\'b9\'bf pami\'eata\'b3, \'bfe Piktowie mogli si\'ea ju\'bf przeprawi\'e6
przez rzek\'ea i uczyni\'e6 zasadzk\'ea mi\'eadzy nimi a fortem. Szybko zapada\'b3y ciemno\'9cci.
\par Ledwie s\'b3yszalny odg\'b3os gdzie\'9c z przodu sprawi\'b3, \'bfe jego serce podskoczy\'b3o do gard\'b3a, a miecz Conana zal\'9cni\'b3 w powietrzu. Opad\'b3 powoli, gdy pies, wielka, wychud\'b3a i\~pokryta bliznami bestia, wychyn\'b9\'b3 z krzak\'f3
w i sta\'b3, wpatruj\'b9c si\'ea w nich.
\par - Ten pies nale\'bfa\'b3 do osadnika, co pr\'f3bowa\'b3 zbudowa\'e6 chat\'ea na brzegu rzeki par\'ea mil na po\'b3udnie od fortu - mrukn\'b9\'b3 Conan. - Piktowie, rzecz jasna, przekradli si\'ea, ubili go i chat\'ea pu\'9ccili z dymem. Znale\'9fli\'9c
my jego trupa \'9cr\'f3d zgliszcz; pies le\'bfa\'b3 bez zmys\'b3\'f3w mi\'eadzy trzema Piktami, kt\'f3rych zagryz\'b3. By\'b3 niemal por\'b9bany na dzwona. Zabrali\'9cmy go do fortu i rany mu opatrzyli, ale gdy tylko si\'b3y odzyska\'b3, zemkn\'b9\'b3
na puszcz\'ea i zdzicza\'b3... No i co, R\'eabacz, \'9ccigasz ludzi, co ubili twego pana?
\par Pot\'ea\'bfny \'b3eb przekrzywi\'b3 si\'ea z boku na bok, a \'9clepia rozjarzy\'b3y si\'ea zielono. Nie warkn\'b9\'b3 nawet, nie szczekn\'b9\'b3. Cicho jak zjawa stan\'b9\'b3 obok nich.
\par - Niech idzie - wymamrota\'b3 Conan. - Zw\'easzy diab\'b3\'f3w pierwej, ni\'bf ich ujrzymy.
\par Balthus u\'9cmiechn\'b9\'b3 si\'ea i pieszczotliwie po\'b3o\'bfy\'b3 d\'b3o\'f1 na karku psa, kt\'f3ry nie\'9cwiadomie obna\'bfy\'b3 po\'b3yskuj\'b9ce k\'b3y; potem wielka bestia pochyli\'b3a \'b3eb z zak\'b3opotaniem, a jej ogon j\'b9\'b3 drga\'e6
z nerwow\'b9 niepewno\'9cci\'b9, jakby jego w\'b3a\'9cciciel zapomnia\'b3 ju\'bf, co to przyjazne uczucia.
\par R\'eabacz pomkn\'b9\'b3 do przodu, a Conan nie broni\'b3 mu prowadzi\'e6. Ostatnie cienie zmierzchu ust\'b9pi\'b3y zupe\'b3nym ciemno\'9cciom. Mile topnia\'b3y pod ich niestrudzonymi stopami... R\'eabacz wydawa\'b3 si\'ea niemy. Nagle stan\'b9\'b3 w napi
\'eaciu z nastawionymi uszami. Chwil\'ea p\'f3\'9fniej us\'b3yszeli i ludzie - demoniczny skowyt gdzie\'9c w g\'f3rze rzeki, s\'b3aby }{\fs24\kerning24 jak szept.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Conan zakl\'b9\'b3 w\'9cciekle.
\par - Zaatakowali fort! Sp\'f3\'9fnili\'9cmy si\'ea! Chod\'9f!
\par Przyspieszyli kroku ufaj\'b9c, \'bfe pies wyw\'easzy mo\'bfliwe zasadzki. W pe\'b3nym napi\'eacia podnieceniu Balthus zapomnia\'b3 o g\'b3odzie i zm\'eaczeniu. W miar\'ea jak posuwali si\'ea do przodu, wrzaski przybiera\'b3
y na sile, a nad diabelskim skowytem przewa\'bfa\'b3y g\'b3\'eabokie okrzyki \'bfo\'b3nierzy. Gdy Balthus poczyna\'b3 si\'ea l\'eaka\'e6, \'bfe lada chwila wpadn\'b9 na dzikus\'f3w, kt\'f3rzy, zda si\'ea, wyli tu\'bf przed nimi, Conan j\'b9\'b3 si\'ea
oddala\'e6 od rzeki szerokim \'b3ukiem, co przywi\'f3d\'b3 ich do niewysokiego wzniesienia. Mogli st\'b9d patrze\'e6 nad lasem. Ujrzeli fort, o\'9cwietlony pochodniami umocowanymi na d\'b3ugich dr\'b9gach nad parapetami. Rzuca\'b3y na r\'f3wnin\'ea
pod murami niepewny, migotliwy blask. W owym blasku wida\'e6 by\'b3o t\'b3um nagich, malowanych postaci ustawionych na skraju polany. Rzeka roi\'b3a si\'ea od cz\'f3\'b3en. Piktowie ca\'b3kowicie otoczyli fort.
\par Nieprzerwany grad strza\'b3 s\'b3anych z lasu i rzeki pada\'b3 na cz\'eastok\'f3\'b3. G\'b3\'eabokie j\'eaki ci\'eaciw wybija\'b3y si\'ea z t\'b3a wrzask\'f3w. Wyj\'b9c na podobie\'f1stwo wilk\'f3w, par\'ea setek nagich wojownik\'f3w z toporami w d\'b3
oniach wyprysne\'b3o spod drzew i pomkn\'ea\'b3o ku bramie wschodniej. Byli sto pi\'ea\'e6dziesi\'b9t krok\'f3w od celu, gdy niszcz\'b9ca salwa strza\'b3 z fortu zas\'b3a\'b3a ziemi\'ea trupami, a ocala\'b3ych zmusi\'b3a do ucieczki pod os\'b3on\'ea
drzew. Ludzie w cz\'f3\'b3nach skierowali swe \'b3odzie ku umocnieniom nabrze\'bfnym i tam zostali przyj\'eaci ulew\'b9 na \'b3okie\'e6 d\'b3ugich pocisk\'f3w i salw\'b9 z niewielkich balist umieszczonych na wie\'bf
ach z tej strony palisady. Kamienie i belki zawirowa\'b3y w powietrzu, rozbijaj\'b9c i topi\'b9c p\'f3\'b3 tuzina cz\'f3\'b3en, mia\'bfd\'bf\'b9c ich za\'b3ogi, pozosta\'b3e przeto \'b3odzie wycofa\'b3y si\'ea poza obszar ra\'bfenia. G\'b3\'ea
boki ryk tryumfu rozleg\'b3 si\'ea z mur\'f3w fortu, na co w odpowiedzi ze wszystkich stron podnios\'b3o si\'ea zwierz\'eace wycie.
\par - Spr\'f3bujemy si\'ea przebi\'e6? - pyta\'b3 Balthus, dygoc\'b9c z zapa\'b3u.
\par Conan pokr\'eaci\'b3 g\'b3ow\'b9. Sta\'b3 z za\'b3o\'bfonymi ramionami, lekko pochylon\'b9 g\'b3ow\'b9, pos\'eapny i zadumany.
\par - Fort przepad\'b3. Piktowie wpadli w sza\'b3 bojowy i nie ustan\'b9, p\'f3ki wszyscy nie zgin\'b9. A zbyt ich wielu, \'bfeby ludzie z fortu wszystkich mogli ubi\'e6. Nie zdo\'b3amy si\'ea przebi\'e6, a nawet je\'9cliby\'9cmy zdo\'b3
ali, to nic innego by nam nie pozosta\'b3o, jak zgin\'b9\'e6 z Valannusem.
\par - Tedy nic nie mo\'bfemy zrobi\'e6, krom uratowania w\'b3asnych zadk\'f3w?
\par - Musimy ostrzec osadnik\'f3w. Pojmujesz, czemu Piktowie nie pr\'f3buj\'b9 za\'bfec fortu ognistymi strza\'b3ami? Bo nie chc\'b9, \'bfeby p\'b3omie\'f1 ostrzeg\'b3 ludzi na wschodzie. Chc\'b9 rozgnie\'9c\'e6 fort i ruszy\'e6
ku wschodowi, nim ktokolwiek si\'ea dowie, \'bfe pad\'b3. Mog\'b9 nawet przekroczy\'e6 Rzek\'ea Piorunow\'b9 i wzi\'b9\'e6 Velitrium z zaskoczenia. A przynajmniej usiek\'b9 ka\'bfd\'b9 \'bfyw\'b9 istot\'ea mi\'eadzy fortem a Rzek\'b9 Piorunow\'b9.
\par - Nie uda\'b3o si\'ea nam uprzedzi\'e6 fortu, ale widz\'ea teraz, \'bfe nic by nie pomog\'b3o, gdyby\'9cmy to uczynili. Zbyt s\'b3abo obsadzony jest fort. Kilka jeszcze atak\'f3w, a Piktowie wedr\'b9 si\'ea na mury i rozbij\'b9 bramy. Atoli mo\'bf
emy powiadomi\'e6 osadnik\'f3w w stronie Velitrium. Ruszajmy! Jeste\'9cmy poza pier\'9ccieniem Pikt\'f3w rzuconym wok\'f3\'b3 fortu. B\'eadziemy si\'ea od nich trzyma\'e6 z\~daleka.
\par Ruszyli szerokim \'b3ukiem s\'b3ysz\'b9c, jak wznosz\'b9 si\'ea ryki i opadaj\'b9 w miar\'ea kolejnych atak\'f3w i odpor\'f3w. Ludzie z fortu trzymali si\'ea, ale skrzeki Pikt\'f3w nie traci\'b3y na dziko\'9cci. Wibrowa\'b3 w nich ton pewno\'9c
ci ostatecznego zwyci\'eastwa.
\par Nim Balthus poj\'b9\'b3, \'bfe si\'ea do niej zbli\'bfaj\'b9, wyszli na drog\'ea wiod\'b9c\'b9 ku wschodowi.
\par - Teraz biegiem! - rzuci\'b3 Conan. Balthus zacisn\'b9\'b3 z\'eaby. Do Velitrium by\'b3o dziewi\'eatna\'9ccie mil, a dobrych pi\'ea\'e6 do Potoku Skalpu, za kt\'f3rym zaczyna\'b3y si\'ea pierwsze osady. Zda\'b3o si\'ea Aquilo\'f1czykowi, \'bfe walcz\'b9
ju\'bf i biegn\'b9 od stuleci. Ale podniecenie, co burzy\'b3o mu krew, pcha\'b3o go do nadludzkich wysi\'b3k\'f3w.
\par R\'eabacz bieg\'b3 przed nimi, z nozdrzami tu\'bf nad ziemi\'b9. Warcza\'b3 g\'b3ucho i by\'b3 to pierwszy odg\'b3os, jaki dotychczas wyda\'b3.
\par - Piktowie z przodu? - warkn\'b9\'b3 Conan, opadaj\'b9c na kolano i w \'9cwietle gwiazd badaj\'b9c drog\'ea. Zmieszany pokr\'eaci\'b3 g\'b3ow\'b9.
\par - Nie wiem ilu. Najpewniej tylko oddzia\'b3. Ci, co nie mogli si\'ea doczeka\'e6 wzi\'eacia fortu. Ruszyli naprz\'f3d, \'bfeby wyr\'bfn\'b9\'e6 osadnik\'f3w w \'b3\'f3\'bfkach. Bie\'bfajmy!
\par Dostrzegli w ko\'f1cu przed sob\'b9 przebijaj\'b9c\'b9 mi\'eadzy drzewami po\'9cwiat\'ea i us\'b3yszeli dzikie, okrutne zawodzenie. Szlak tu skr\'eaca\'b3, poniechawszy go tedy, ruszyli na skr\'f3ty przez g\'eastwin\'ea. Par\'ea chwil p\'f3\'9fniej odra
\'bfaj\'b9cy widok uderzy\'b3 ich oczy. W\'f3z sta\'b3 na drodze, pe\'b3en ubogich sprz\'eat\'f3w gospodarskich. P\'b3on\'b9\'b3; wo\'b3y le\'bfa\'b3y mimo z poder\'bfni\'eatymi gard\'b3ami. M\'b9\'bf i\~niewiasta spoczywali w pobli\'bf
u, nadzy i zmasakrowani. Pi\'eaciu Pikt\'f3w ta\'f1cowa\'b3o doko\'b3a w\~fantastycznych podskokach i piruetach, wymachuj\'b9c krwawymi toporami; jeden z\~wojownik\'f3w potrz\'b9sa\'b3 okrwawionym giez\'b3em niewiasty.
\par Na \'f3w widok czerwona mg\'b3a zasnu\'b3a wzrok Balthusa. Uni\'f3s\'b3szy \'b3uk wycelowa\'b3 w\~rozta\'f1czon\'b9 posta\'e6, czarn\'b9 na tle p\'b3omieni, i zwolni\'b3 ci\'eaciw\'ea. Rabu\'9c poderwa\'b3 si\'ea konwulsyjnie i pad\'b3
martwy, z sercem przebitym strza\'b3\'b9. A\~potem dw\'f3ch bia\'b3ych m\'ea\'bf\'f3w i\~pies spad\'b3o na zaskoczonych Pikt\'f3w. Conana o\'bfywia\'b3 tylko duch walki i stara, bardzo stara nienawi\'9c\'e6 rasowa, ale Balthus p\'b3on\'b9\'b3 z gniewu.
\par Pierwszego Pikta, kt\'f3ry stan\'b9\'b3 mu na drodze, przyj\'b9\'b3 okropnym ciosem, co roz\'b3upa\'b3 barwiony \'b3eb, i przesadziwszy padaj\'b9ce cia\'b3o ruszy\'b3, by sczepi\'e6 si\'ea z pozosta\'b3ymi. Ale Conan ubi\'b3 ju\'bf jednego z dw\'f3ch, kt
\'f3rych sobie upatrzy\'b3, i skok Aquilo\'f1czyka by\'b3 o chwil\'ea sp\'f3\'9fniony. Drugi bowiem wojownik run\'b9\'b3 przek\'b3uty d\'b3ugim mieczem, nim jeszcze zdo\'b3a\'b3 Balthus unie\'9c\'e6 top\'f3r. Zwr\'f3ciwszy si\'ea
ku ostatniemu Piktowi, ujrza\'b3 m\'b3odzieniec, \'bfe R\'eabacz powstaje znad cia\'b3a, a wielkie szcz\'eaki ociekaj\'b9 krwi\'b9.
\par Balthus nic nie rzek\'b3, gdy patrzy\'b3 na \'bfa\'b3osne szcz\'b9tki spoczywaj\'b9ce przy p\'b3on\'b9cym wozie. Obydwoje byli m\'b3odzi, ona - prawie dziecko. Zrz\'b9dzeniem losu Piktowie nie pokaleczyli jej twarzy i nawet w m\'eace okropnej \'9c
mierci twarz owa by\'b3a pi\'eakna. Ale jej delikatne m\'b3ode cia\'b3o zosta\'b3o okropnie poci\'eate uderzeniami wielu no\'bfy... Balthus z trudem prze\'b3kn\'b9\'b3 \'9clin\'ea i mg\'b3a pop\'b3yn\'ea\'b3a przed jego oczyma. Zmog\'b3a go na chwil\'ea
widziana tragedia. Mia\'b3 ochot\'ea pa\'9c\'e6 na ziemi\'ea i \'b3ka\'e6, i gry\'9f\'e6 muraw\'ea.
\par - Jaka\'9c m\'b3oda para, co dopiero ruszy\'b3a na w\'b3asne - m\'f3wi\'b3 Conan, beznami\'eatnie ocieraj\'b9c sw\'f3j miecz. - W drodze byli do fortu, kiedy spotkali ich Piktowie. Mo\'bfe ch\'b3opak wojem chcia\'b3 zosta\'e6, a mo\'bfe ziemi\'ea wzi\'b9
\'e6 w g\'f3rze rzeki. C\'f3\'bf, oto co stanie si\'ea z ka\'bfdym m\'ea\'bfem, niewiast\'b9 i dzieciakiem po tej stronie Rzeki Piorunowej, je\'9cli co rychlej nie zap\'eadzimy ich do Velitrium.
\par Kolana Balthusa dr\'bfa\'b3y, gdy pod\'b9\'bfa\'b3 za Conanem. Ale nie by\'b3o \'9cladu s\'b3abo\'9cci w\~d\'b3ugim, lekkim kroku Cymmeryjczyka. Istnia\'b3o jakie\'9c podobie\'f1stwo mi\'eadzy nim a wielkim wychud\'b3ym zwierzem, co sun\'b9\'b3
u jego boku. R\'eabacz ju\'bf nie warcza\'b3 z \'b3bem przyklejonym do szlaku. Droga przed nimi by\'b3a wolna. Ledwie dociera\'b3y do nich wrzaski znad rzeki, ale Balthus wierzy\'b3, \'bfe fort wci\'b9\'bf si\'ea broni. Z przekle\'f1
stwem na wargach Conan zatrzyma\'b3 si\'ea raptownie.
\par Wskaza\'b3 Balthusowi kolein\'ea wiod\'b9c\'b9 na p\'f3\'b3noc od drogi. Star\'b9 kolein\'ea, po cz\'ea\'9cci zaros\'b3a m\'b3odymi krzakami, ale krzaki owe niedawno zosta\'b3y przygniecione. Pozna\'b3 to Balthus dotykiem raczej ni\'bf wzrokiem, cho\'e6
zdawa\'b3o si\'ea, \'bfe Conan widzi w ciemno\'9cciach jak kot. Pokaza\'b3 m\'b3odzie\'f1cowi miejsce, gdzie szeroki \'9clad wozu skr\'eaca\'b3 z g\'b3\'f3wnego szlaku, g\'b3\'eaboko odciskaj\'b9c si\'ea w le\'9cnym gruncie.
\par - Osadnicy pojechali do lizawki za sol\'b9 - mrukn\'b9\'b3. - Na skraj moczar\'f3w, jakich dziewi\'ea\'e6 mil st\'b9d. Przekle\'f1stwo! Zostan\'b9 odci\'eaci i\~wysieczeni do ostatniego! S\'b3uchaj! Jeden cz\'b3
ek starczy, by ostrzec ludzi podle drogi. Ruszaj przed siebie i pobud\'9f ich, i zago\'f1 do Velitrium. Ja p\'f3jd\'ea po tych, co s\'f3l gromadz\'b9. Obozowa\'e6 b\'ead\'b9 przy lizawkach. Nie wr\'f3cimy ju\'bf na szlak, jeno ruszy}{\fs24\kerning24
my wprost przez las.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Nic wi\'eacej nie rzek\'b3szy, skr\'eaci\'b3 Conan w bok i po\'9cpieszy\'b3 niewyra\'9fn\'b9 \'9ccie\'bfyn\'b9, a\~Balthus patrzy\'b3 za nim przez par\'ea chwil, za czym pod\'b9\'bfy\'b3 sw\'b9 dorg\'b9. Pies z nim pozosta\'b3 i\~sun
\'b9\'b3 cicho przy nodze. Nie uszed\'b3 Balthus jeszcze stu krok\'f3w, gdy pos\'b3ysza\'b3 zwierz\'eace warkni\'eacie. Odwr\'f3ciwszy si\'ea spojrza\'b3 w stron\'ea, z kt\'f3rej nadszed\'b3 - i drgn\'b9\'b3, gdy zobaczy\'b3 niewyra\'9fne, upiorne l\'9c
nienie, pogr\'b9\'bfaj\'b9ce si\'ea w puszczy tam, gdzie znikn\'b9\'b3 Conan. G\'b3uchy warkot doby\'b3 si\'ea z gardzieli R\'eabacza, kt\'f3ry zje\'bfy\'b3 sier\'9c\'e6 na karku. Oczy psa by\'b3y jak kule zielonego ognia. Przypomnia\'b3 sobie Balthus pos
\'eapn\'b9 zjaw\'ea, co niezbyt daleko od tego miejsca porwa\'b3a g\'b3ow\'ea kupca Tiberiasa, i zawaha\'b3 si\'ea. Bestia niechybnie goni\'b3a Conana. Ale po wielekro\'e6 ju\'bf dowi\'f3d\'b3 gigantyczny Cymmeryjczyk, \'bfe zdolen jest sam strzec swej sk
\'f3ry i\~Balthus uzna\'b3, i\'bf powinno\'9c\'e6 jego raczej w pomocy bezradnym osadnikom, kt\'f3rzy znale\'9fli si\'ea na drodze czerwonego huraganu. Groz\'ea gorej\'b9cej zjawy przy\'e6mi\'b3a groza owych bezw\'b3adnych, pokaleczonych zw\'b3
ok, spoczywaj\'b9cych przy p\'b3on\'b9cym wozie.
\par Pospiesznie kroczy\'b3 drog\'b9, przeszed\'b3 Potok Skalpu i dotar\'b3 do pierwszej z osadniczych chat - d\'b3ugiej, niskiej budowli z ociosanych toporem kloc\'f3w.
\par Zaspany g\'b3os spyta\'b3, czego mu potrzeba.
\par - Wstawajcie! Piktowie rzek\'ea przekroczyli!
\par }{\fs24\kerning24 O}{\f76\fs24\kerning24 dpowied\'9f by\'b3a natychmiastowa. Niski j\'eak zawt\'f3rowa\'b3 jego s\'b3owom, a potem niewiasta w sk\'b9pym gie\'9fle rozwar\'b3a drzwi. Jej w\'b3osy w nie\'b3adzie sp\'b3ywa\'b3y na obna\'bf
one ramiona, w jednej d\'b3oni dzier\'bfy\'b3a \'9cwiec\'ea, w drugiej za\'9c top\'f3r. Krew odbieg\'b3a z jej twarzy, a\~oczy okr\'b9g\'b3e by\'b3y z prze- ra\'bfenia.
\par - Wejd\'9f! - krzykn\'ea\'b3a b\'b3agalnie. - Obronimy si\'ea w chacie.
\par - Nie. Trzeba nam do Velitrium. Fort ich nie powstrzyma. Ju\'bf mo\'bfe pad\'b3. Nie my\'9cl o\~szatach. Bierz dzieci i chod\'9f!
\par - Ale m\'f3j ch\'b3op z innymi poszed\'b3 za sol\'b9! - \'b3ka\'b3a, za\'b3amuj\'b9c d\'b3onie. Zza jej plec\'f3w wygl\'b9da\'b3y zmierzwione g\'b3\'f3wki trzech oszo\'b3omionych i mrugaj\'b9cych oczami malc\'f3w.
\par - Conan poszed\'b3 ich szuka\'e6. Przywiedzie ich bezpiecznie. My drog\'b9 musimy pospieszy\'e6, \'bfeby ostrzec inne chaty.
\par Ulga rozja\'9cni\'b3a jej oblicze.
\par - Dzi\'eaki niech b\'ead\'b9 Mitrze! - krzykn\'ea\'b3a. - Je\'9cli Cymmeryjczyk za nimi ruszy\'b3, to bezpieczni s\'b9... na ile cz\'b3ek \'9cmiertelny mo\'bfe ich zratowa\'e6!
\par W gor\'b9czkowym po\'9cpiechu porwa\'b3a na r\'eace najmniejsze z dzieci i pop\'eadzaj\'b9c przed sob\'b9 dw\'f3jk\'ea pozosta\'b3ych, wysz\'b3a z chaty. Balthus wzi\'b9\'b3 \'9cwiec\'ea i zgasi\'b3 j\'b9 obcasem. Nas\'b3uchiwa\'b3 przez chwil\'ea. \'af
aden d\'9fwi\'eak nie dochodzi\'b3 z mrocznej drogi.
\par }{\fs24\kerning24 - Macie konia?
\par }{\f76\fs24\kerning24 - W stajni - j\'eakn\'ea\'b3a. - Ach, spiesz si\'ea!
\par Odsun\'b9\'b3 j\'b9 na bok, gdy dr\'bf\'b9cymi d\'b3o\'f1mi j\'ea\'b3a majstrowa\'e6 przy ryglu. Wyprowadzi\'b3 konia i usadzi\'b3 dzieciaki na jego grzbiecie, nakazuj\'b9c, by trzyma\'b3y si\'ea grzywy i siebie nawzajem. Patrzy\'b3y na\'f1 powa\'bf
nie i nie odzywa\'b3y si\'ea wcale. Niewiasta uj\'ea\'b3a lejce i ruszy\'b3a drog\'b9. Wci\'b9\'bf dzier\'bfy\'b3a top\'f3r i Balthus wiedzia\'b3, \'bfe w\~ostateczno\'9cci walczy\'e6 b\'eadzie z\~desperack\'b9 odwag\'b9 pantery.
\par Trzyma\'b3 si\'ea z ty\'b3u i nas\'b3uchiwa\'b3. Prze\'9cladowa\'b3a go my\'9cl, \'bfe fort zosta\'b3 wzi\'eaty, \'bfe ciemnosk\'f3re hordy sun\'b9 ju\'bf drog\'b9 w stron\'ea Velitrium, pijane rzezi\'b9 i oszala\'b3e z \'bf\'b9dzy krwi. Mog\'b3y nadej
\'9c\'e6 z szybko\'9cci\'b9 stada zg\'b3odnia\'b3ych wilk\'f3w.
\par }{\fs24\kerning24 Ujrza}{\f76\fs24\kerning24 \'b3 w ko\'f1cu wy\'b3aniaj\'b9cy si\'ea z ciemno\'9cci kszta\'b3t nast\'eapnej chaty. Niewiasta rozwar\'b3a ju\'bf usta do krzyku ostrze\'bfenia, ale Balthus j\'b9 powstrzyma\'b3. Podbieg\'b3 do drzwi i\~zako
\'b3ata\'b3. Odpowiedzia\'b3 mu kobiecy g\'b3os. Powt\'f3rzy\'b3 ostrze\'bfenie i rych\'b3o z chaty wyszli jej mieszka\'f1cy - staruszka, dwie m\'b3ode niewiasty i czw\'f3rka dzieci. I ich m\'ea\'bfowie, nie\'9cwiadomi niebezpiecze\'f1
stwa, ruszyli poprzedniego dnia ku lizawkom. Jedna z kobiet zdawa\'b3a si\'ea oszo\'b3omiona, druga bliska histerii. Ale staruszka, surowa i do\'9cwiadczona mieszkanka pogranicza, uciszy\'b3a je szorstko, pomog\'b3a Balthusowi wyprowadzi\'e6
dwa konie z szopy za chat\'b9 i usadzi\'e6 na nich dzieciaki. Balthus i j\'b9 chcia\'b3 sk\'b3oni\'e6, by dosiad\'b3a wierzchowca, ale w\~odpowiedzi pokr\'eaci\'b3a g\'b3ow\'b9 i nakaza\'b3a jecha\'e6 jednej z m\'b3odych niewiast.
\par }{\fs24\kerning24 - C}{\f76\fs24\kerning24 zeka dziecka - obja\'9cni\'b3a. - Ja i\'9c\'e6 mog\'ea... i walczy\'e6, je\'9cli do tego przyjdzie.
\par Gdy ruszyli, rzek\'b3a jedna z niewiast:
\par - O zmierzchu m\'b3oda para jecha\'b3a drog\'b9, radzi\'b3y\'9cmy, \'bfeby noc sp\'eadzili w naszej chacie, ale chcieli do fortu dotrze\'e6. Czy... czy...
\par }{\fs24\kerning24 - Spotka}{\f76\fs24\kerning24 li Pikt\'f3w - odrzek\'b3 Balthus kr\'f3tko, a niewiasta za\'b3ka\'b3a przera\'bfona.
\par Ledwie stracili chat\'ea z oczu, gdy w jakiej\'9c odleg\'b3o\'9cci za nimi rozbrzmia\'b3o przeci\'b9g\'b3e, wysokie wycie.
\par - Wilk! - o\'9cwiadczy\'b3a jedna z kobiet.
\par - Malowany wilk z toporem w gar\'9cci - mrukn\'b9\'b3 Balthus. - Id\'9fcie! Ruszcie innych osadnik\'f3w wzd\'b3u\'bf drogi i we\'9fcie ich ze sob\'b9. Ja zbadam, co tam z ty\'b3u.
\par Bez s\'b3owa pop\'eadzi\'b3a staruszka przed sob\'b9 swych podopiecznych. Gdy nikn\'eali w\~mroku, ujrza\'b3 Balthus blade owale dzieci\'eacych twarzyczek zwr\'f3conych w swoj\'b9 stron\'ea. Przypomnia\'b3 sobie bliskich z Tauranu i zakr\'eaci\'b3o mu si
\'ea w g\'b3owie. Chwilowa s\'b3abo\'9c\'e6 sprawi\'b3a, \'bfe j\'eakn\'b9\'b3 i osun\'b9\'b3 si\'ea na drog\'ea, jego muskularne rami\'ea opad\'b3o na pot\'ea\'bfny kark R\'eabacza i poczu\'b3, \'bfe wilgotny j\'eazyk li\'bfe mu twarz.
\par Uni\'f3s\'b3 g\'b3ow\'ea i u\'9cmiechn\'b9\'b3 si\'ea z bolesnym wysi\'b3kiem.
\par - Chod\'9f, ch\'b3opie - wymamrota\'b3 powstaj\'b9c. - Robota na nas czeka.
\par Czerwona po\'9cwiata rozjarzy\'b3a si\'ea nagle wyra\'9fnie mi\'eadzy drzewami. Piktowie podpalili najbli\'bfsz\'b9 chat\'ea. Skrzywi\'b3 si\'ea. Jak\'bfe pieni\'b3by si\'ea Zogar Sag, gdyby wiedzia\'b3, \'bfe niszczycielska natura wzi\'ea\'b3a g\'f3r\'ea
w jego wojownikach. Ogie\'f1 wszak\'bfe ostrze\'bfe ludzi dalej mieszkaj\'b9cych przy drodze. Rozbudzeni b\'ead\'b9 i przygotowani, gdy dotr\'b9 do nich uciekinierzy. Ale stopniowo oblicze m\'b3odzie\'f1ca spos\'eapnia\'b3o. Niewiasty w\'eadrowa\'b3
y powoli, pieszo i\~z\~prze\'b3adowanymi ko\'f1mi. Szybkonodzy Piktowie dopadn\'b9 je w mili, chyba \'bfe... Zaj\'b9\'b3 stanowisko za zwa\'b3em powalonych pni tu\'bf obok szlaku. Droga na zach\'f3d od niego o\'9cwietlona by\'b3a przez p\'b3on\'b9c\'b9
chat\'ea i gdy nadeszli Piktowie, ujrza\'b3 ich pierwszy - czarne, przyczajone sylwetki, obrysowane odleg\'b3\'b9 \'b3un\'b9.
\par Naci\'b9gn\'b9wszy \'b3uk do ucha, zwolni\'b3 ci\'eaciw\'ea i jedna z postaci osun\'ea\'b3a si\'ea na ziemi\'ea. Pozosta\'b3e roztopi\'b3y si\'ea w g\'eastwie po obu stronach drogi. R\'eabacz skowycza\'b3 przy jego boku z\~\'bf\'b9
dzy mordowania. Nagle posta\'e6 pojawi\'b3a si\'ea na skraju szlaku i j\'ea\'b3a sun\'b9\'e6 ku powalonym pniom. J\'eakn\'ea\'b3a ci\'eaciwa Balthusowego \'b3uku i Pikt zawy\'b3, zachwia\'b3 si\'ea i pad\'b3 w cienie z udem przebitym strza\'b3\'b9
. Jednym susem wyskoczy\'b3 R\'eabacz ze zwaliska i pomkn\'b9\'b3 w zaro\'9cla. Zako\'b3ysa\'b3y si\'ea gwa\'b3townie, a potem pies zn\'f3w by\'b3 przy boku Balthusa, paszcz\'ea za\'9c jego barwi\'b3a purpura.
\par Nikt wi\'eacej nie pojawi\'b3 si\'ea na drodze; Balthus poczyna\'b3 si\'ea l\'eaka\'e6, \'bfe skradaj\'b9 si\'ea do\'f1 od ty\'b3u przez g\'b9szcze, i gdy us\'b3ysza\'b3 nik\'b3y d\'9fwi\'eak ze swej lewej strony, wystrzeli\'b3 na o\'9clep. Zakl\'b9\'b3
, bo us\'b3ysza\'b3, \'bfe strza\'b3a uderza o drzewo, ale R\'eabacz ruszy\'b3 cicho jak zjawa i po chwili trzask si\'ea rozleg\'b3 i charczenie, i zn\'f3w jak duch wychyn\'b9\'b3 R\'eabacz z zaro\'9cli, by otrze\'e6 sw\'f3
j pokryty czerwonymi plamami pysk o rami\'ea Balthusa. Krew s\'b9czy\'b3a si\'ea z rany na jego karku, ale d\'9fwi\'eaki w g\'eastwie ucich\'b3y na dobre.
\par Ludzie przyczajeni po obu stronach drogi poj\'eali snad\'9f, jaki los spotka\'b3 ich towarzysza, i doszli do wniosku, \'bfe otwarty atak lepszy jest ni\'bf zd\'b3awienie w ciemno\'9cciach przez demoniczn\'b9 besti\'ea, kt\'f3rej ani ujrze\'e6, ani us\'b3
ysze\'e6 nie spos\'f3b. Mo\'bfe zrozumieli, \'bfe jeden tylko cz\'b3ek kryje si\'ea za pniami. Gwa\'b3townie uderzyli, wyskakuj\'b9c z kryj\'f3wek po obu stronach szlaku. Trzech pad\'b3o przek\'b3utych strza\'b3ami - dwaj ostatni zawahali si\'ea
. Jeden zawr\'f3ci\'b3 i j\'b9\'b3 umyka\'e6 drog\'b9, ale drugi run\'b9\'b3 przez Balthusowy szaniec ze wzniesionym toporem, l\'9cni\'b9cymi oczyma i z\'eabami. Gdy podrywa\'b3 si\'ea Balthus, obsun\'ea\'b3a mu si\'ea stopa, ale owo potkni\'eacie w\'b3a
\'9cnie ocali\'b3o mu \'bfycie. Spadaj\'b9cy top\'f3r obci\'b9\'b3 pukiel w\'b3os\'f3w z jego g\'b3owy, a Pikt zsun\'b9\'b3 si\'ea z pni, poci\'b9gni\'eaty moc\'b9 chybionego uderzenia. Nim odzyska\'b3 r\'f3wnowag\'ea, R\'eabacz rozerwa\'b3 mu gard\'b3o.
\par Nast\'b9pi\'b3o pe\'b3ne napi\'eacia oczekiwanie, kiedy to zastanawia\'b3 si\'ea Balthus, czy cz\'b3ek, kt\'f3ry umkn\'b9\'b3, jest jedynym ocala\'b3ym z oddzia\'b3ku. Najoczywi\'9cciej by\'b3a to niewielka banda, co albo poniecha\'b3
a walki o fort, albo rozpoznanie czyni\'b3a przed g\'b3\'f3wn\'b9 si\'b3\'b9. Ka\'bfda mijaj\'b9ca chwila zwi\'eaksza\'b3a szans\'ea ratunku dla niewiast i dzieci pospieszaj\'b9cych w stron\'ea Velitrium.
\par A potem, bez ostrze\'bfenia, r\'f3j strza\'b3 za\'9cwista\'b3 nad jego kryj\'f3wk\'b9. Dzikie wycie unios\'b3o si\'ea z g\'eastwy wzd\'b3u\'bf drogi. Albo ocala\'b3y woj przywi\'f3d\'b3 posi\'b3ki, albo kolejny oddzia\'b3 przy\'b3\'b9czy\'b3 si\'ea
do pierwszego. Podpalona chata wci\'b9\'bf si\'ea \'bfarzy\'b3a, daj\'b9c s\'b3aby blask. Potem ruszyli na\'f1, sun\'b9c mi\'eadzy drzewami. Pos\'b3a\'b3 trzy strza\'b3y i odrzuci\'b3 \'b3uk. Jakby to wyczuwaj\'b9c, podchodzili coraz bli\'bf
ej - bez wycia, w morderczej ciszy, kt\'f3r\'b9 zak\'b3\'f3ca\'b3 tylko tupot wielu st\'f3p.
\par Mocno przytuli\'b3 \'b3eb wielkiego psa, co warcza\'b3 u jego boku, i mrukn\'b9\'b3:
\par - W porz\'b9dku, ch\'b3opie damy im popali\'e6!
\par }{\fs24\kerning24 I zer}{\f76\fs24\kerning24 wa\'b3 si\'ea na nogi, wznosz\'b9c top\'f3r. Ciemne postacie sp\'b3yn\'ea\'b3y ze stosu pni i dopad\'b3y go w burzy nacieraj\'b9cych ostrzy, k\'b3uj\'b9cych sztylet\'f3w i rw\'b9cych k\'b3\'f3w.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\fs28\kerning24 7. DEMON W OGNIU
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 Gdy skr\'eaci\'b3 Conan z velitryjskiej drogi, oczekiwa\'b3, \'bf
e biec mu przyjdzie jakie dziewi\'ea\'e6 mil i na taki w\'b3a\'9cnie nastawi\'b3 si\'ea trud. Nie pokona\'b3 wszelako nawet czterech, gdy us\'b3ysza\'b3 w przedzie ha\'b3as, jaki czyni grupa ludzi. W\'b3a\'9cnie z ha\'b3asu owego wywnioskowa\'b3, \'bf
e to nie Piktowie. Pozdrowi\'b3 ich.
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76\fs24\kerning24 - Kto idzie? - spyta\'b3 szorstki g\'b3os. - Sta\'f1, gdzie jeste\'9c, p\'f3ki ci\'ea
nie rozpoznamy, albo strza\'b3\'ea zarobisz.
\par - Nawet s\'b3onia by\'9c nie trafi\'b3 w tych mrokach - odrzek\'b3 Conan niecierpliwie. - Daj pok\'f3j, durniu, to ja, Conan. Piktowie rzek\'ea przeszli.
\par - Take\'9cmy podejrzewali - odrzek\'b3 przyw\'f3dca tamtych, gdy post\'b9pili do przodu - ro\'9cli, smukli m\'ea\'bfowie O surowych twarzach, z \'b3ukami w d\'b3oniach. - Jeden z naszych rani\'b3 antylop\'ea i tropi\'b3 j\'b9 niemal do Czarnej Rzeki. Us
\'b3ysza\'b3, jak wyj\'b9 gdzie\'9c w dole i szybko przybieg\'b3 do obozowiska. Ostawili\'9cmy s\'f3l i\~wozy, wo\'b3y pu\'9ccili\'9cmy luzem i ruszyli\'9cmy z powrotem ile si\'b3 w nogach. Je\'9cli Piktowie fort oblegaj\'b9, bandy rabusi\'f3w rusz\'b9
drog\'b9 w stron\'ea naszych chat.
\par - Rodziny wasze bezpieczne - mrukn\'b9\'b3 Conan. - M\'f3j druh ruszy\'b3 przodem, \'bfeby powie\'9c\'e6 je do Velitrium. Je\'9cli wr\'f3cimy na g\'b3\'f3wny szlak, mo\'bfemy wpa\'9c\'e6 na ca\'b3\'b9 hord\'ea. Tedy przebijemy si\'ea na po\'b3udniowy wsch
\'f3d prosto przez las. Ruszajcie. Ja ty\'b3\'f3w b\'ead\'ea strzeg\'b3.
\par Par\'ea chwil p\'f3\'9fniej ca\'b3a kompania by\'b3a ju\'bf w drodze. Conan maszerowa\'b3 nieco wolniej, utrzymuj\'b9c si\'ea w zasi\'eagu s\'b3uchu od towarzyszy. Kl\'b9\'b3 ha\'b3as, jaki czynili; wielu Pikt\'f3w i Cymmeryjczyk\'f3w mog\'b3oby sun\'b9
\'e6 przez puszcz\'ea nie g\'b3o\'9cniej ni\'bf wiatr przemykaj\'b9cy mi\'eadzy czarnymi ga\'b3\'ea\'9fmi.
\par Przekroczywszy niewielk\'b9 polank\'ea, odwr\'f3ci\'b3 si\'ea nagle, czyni\'b9c zado\'9c\'e6 \'bf\'b9daniu swego pierwotnego instynktu, co m\'f3wi\'b3 mu, \'bfe jest \'9cledzony. Stoj\'b9c nieruchomo po\'9cr\'f3d zaro\'9cli, s\'b3ysza\'b3 zamieraj\'b9ce g
\'b3osy oddalaj\'b9cych si\'ea osadnik\'f3w. Potem g\'b3os jaki\'9c s\'b3aby j\'b9\'b3 nawo\'b3ywa\'e6 ze strony, z kt\'f3rej przyszed\'b3:
\par }{\fs24\kerning24 - Conanie! Conanie! Poczekaj, Conanie!
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Balthus! - zakl\'b9\'b3 oszo\'b3omiony i odkrzykn\'b9\'b3 nieg\'b3o\'9cno: - Tu jestem!
\par - Zaczekaj na mnie, Conanie! - Glos by\'b3 ju\'bf wy- ra\'9fniejszy.
\par Z nachmurzonym obliczem wychyn\'b9\'b3 Conan z cienia.
\par }{\fs24\kerning24 - Co u diabla tu robisz?... Na Croma!
\par }{\f76\fs24\kerning24 Niemal przykucn\'b9\'b3, a dreszcz mu przebieg\'b3 mi\'eadzy \'b3opatkami. To nie Balthus wy\'b3ania\'b3 si\'ea z g\'eastwy po drugiej stronie polanki. Osobliwa po\'9cwiata przebija\'b3a spomi\'eadzy drzew. Sun\'ea\'b3
a ku niemu, migoc\'b9c niesamowicie - magiczny, zielony ogie\'f1, poruszaj\'b9cy si\'ea celowo i\~\'9cwiadomie.
\par Zatrzyma\'b3 si\'ea par\'ea st\'f3p przed Conanem, kt\'f3ry wpatrzy\'b3 si\'ea we\'f1, pr\'f3buj\'b9c rozpozna\'e6 przymglone blaskiem kontury. Rozchwiany p\'b3omie\'f1 mia\'b3 materialny szkielet; ogie\'f1 by\'b3 jeno zielon\'b9 szat\'b9, co maskowa\'b3
a o\'bfywion\'b9 jak\'b9\'9c i wra\'bf\'b9 istot\'ea, ni kszta\'b3tu jednak, ni oblicza nie m\'f3g\'b3 Cymmeryjczyk rozpozna\'e6. A potem, ku olbrzymiemu zaskoczeniu woja, g\'b3os ozwa\'b3 si\'ea do\'f1 z g\'b3\'eabi ognistej kolumny.
\par - Czemu za\'9c stoisz jak baran czekaj\'b9cy rze\'9fnika, Conanie?
\par G\'b3os by\'b3 ludzki, ale dr\'bfa\'b3 od nieludzkich zgo\'b3a wibracji.
\par - Baran? - Gniew kaza\'b3 Conanowi zapomnie\'e6 o chwilowym zadziwieniu. - Zali my\'9clisz, \'bfe si\'ea l\'eakam przekl\'eatego piktyjskiego demona moczar\'f3w? Druh mnie wzywa\'b3.
\par - Jam wo\'b3a\'b3 jego g\'b3osem - odrzek\'b3 demon. - M\'ea\'bfowie, za kt\'f3rymi pod\'b9\'bfasz, nale\'bf\'b9 do mego brata; nie okradn\'ea jego no\'bfa z ich krwi. Ale ty m\'f3j jeste\'9c. O g\'b3upcze, przyby\'b3e\'9c z\~dalekich szarych wzg\'f3
rz Cimmerii, \'bfeby skon znale\'9f\'e6 w puszczach Conajohary.
\par - Ju\'bf wcze\'9cniej mia\'b3e\'9c okazj\'ea, by si\'ea do mnie dobra\'e6 - parskn\'b9\'b3 Conan. - Czemu\'9c mnie tedy nie ubi\'b3, skoro\'9c m\'f3g\'b3?
\par - Brat m\'f3j nie poczerni\'b3 jeszcze na\'f3wczas czerepu za ciebie i nie cisn\'b9\'b3 go w ogie\'f1, co wiecznie p\'b3onie na czarnym o\'b3tarzu Gullaha. Nie szepn\'b9\'b3 jeszcze twego imienia czarnym duchom, co nawiedzaj\'b9 wy\'bf
yny Mrocznej Ziemi. Atoli nietoperz przelecia\'b3 nad G\'f3rami Martwymi i wizerunek tw\'f3j nakre\'9cli\'b3 na sk\'f3rze bia\'b3ego tygrysa, co wisi przed d\'b3ug\'b9 chat\'b9, w\~kt\'f3rej \'9cpi Czterech Braci Nocy. Wielkie w\'ea\'bfe wij\'b9 si\'ea
u ich st\'f3p, a gwiazdy jak \'9cwietliki p\'b3on\'b9 w ich w\'b3osach.
\par - Czemu za\'9c bogowie mrok\'f3w przeznaczyli mnie \'9cmierci? - warkn\'b9\'b3 Conan.
\par Co\'9c - d\'b3o\'f1, stopa albo pazur, nie m\'f3g\'b3by powiedzie\'e6 co - wystrzeli\'b3o z ognia i szybko nakre\'9cli\'b3o na ziemi symbol. Zab\'b3ys\'b3, obrysowany ogniem, i wnet znikn\'b9\'b3, ale nie wcze\'9cniej, a\'bf go Conan rozpozna\'b3.
\par - O\'9cmieli\'b3e\'9c si\'ea znak uczyni\'e6, kt\'f3ry tylko kap\'b3ani Jhebbala Saga mog\'b9 kre\'9cli\'e6. Grom przetoczy\'b3 si\'ea przez czarne G\'f3ry Martwe i chram Gullaha obalony zosta\'b3 przez wicher z\~Zatoki Duch\'f3w. Nur, kt\'f3ry jest pos
\'b3a\'f1cem Czterech Braci Nocy, przelecia\'b3 szybko i szepn\'b9\'b3 mi twe imi\'ea do ucha. Ludowi twemu kres. Martwy ju\'bf jeste\'9c. \'a3eb tw\'f3j zawi\'9cnie w chramie mego brata. Zew\'b3ok tw\'f3j po\'bfr\'b9 czarnoskrzyd\'b3
e, ostrodziobe Dzieci Jhil.
\par - Kim, do stu piorun\'f3w, jest tw\'f3j brat? - spyta\'b3 Conan. Dzier\'bfy\'b3 w d\'b3oni obna\'bfony miecz i ostro\'bfnie wy- suwa\'b3 top\'f3r zza pasa.
\par - Zogar Sag, dzieci\'ea Jhebbala Saga, kt\'f3re wci\'b9\'bf nawiedza jego \'9cwi\'eaty zagajnik. Niewiasta z Gwaweli spa\'b3a ongi w zagajniku po\'9cwi\'eaconym Jhebbalowi Sagowi i powi\'b3a Zogara Saga. Ja tako\'bf dzieckiem jestem Jhebbala Saga, pocz
\'eatym z ognist\'b9 istot\'b9 z dalekiej dziedziny. Wezwa\'b3 mnie Zogar z Krainy Mgie\'b3. Inkantacj\'b9 i magi\'b9 i w\'b3asn\'b9 krwi\'b9 odzia\'b3 mnie w materi\'ea swego w\'b3asnego \'9cwiata. Jedno\'9cci\'b9 jeste\'9cmy, z\'b3\'b9czon\'b9
niewidzialnymi wi\'eazami. Jego my\'9cli s\'b9 moimi my\'9clami; rani mnie cios we\'f1 wymierzony, on za\'9c krwawi, gdy ja zostan\'ea zraniony. Ale do\'9c\'e6 ju\'bf rzek\'b3em. Wnet tw\'f3j duch gada\'e6 b\'eadzie z duchami Mrocznej Ziemi i\~
one ci powiedz\'b9 o dawnych bogach, kt\'f3re nie sczez\'b3y, a jeno \'9cpi\'b9 w otch\'b3aniach i budz\'b9 si\'ea czasem.
\par - Rad bym zobaczy\'e6, jak te\'bf wygl\'b9dasz - mrukn\'b9\'b3 Conan, dobywaj\'b9c topora - ty, co ostawiasz \'9clad ptaka, p\'b3oniesz ogniem i gadasz ludzkim g\'b3}{\fs24\kerning24 osem.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Ujrzysz - odrzek\'b3 g\'b3os z p\'b3omienia - dowiesz si\'ea i wiedz\'ea ow\'b9 zabierzesz ze sob\'b9 do Mrocznej Ziemi.
\par P\'b3omienie buchn\'ea\'b3y i opad\'b3y, j\'ea\'b3y gasn\'b9\'e6, nikn\'b9\'e6. Pocz\'ea\'b3o si\'ea rysowa\'e6 mgliste oblicze. Zrazu pomy\'9cla\'b3 Conan, \'bfe to sam Zogar Sag stoi przed nim, spowity w zielony ogie\'f1, ale oblicze owo wy\'bfej si\'ea
znajdowa\'b3o ni\'bf jego w\'b3asne i mia\'b3o w sobie co\'9c demonicznego... Conan dostrzeg\'b3 rozmaite osobliwo\'9cci Zogarowej twarzy - sko\'9cne oczy, ostro zako\'f1czone uszy, wilczo w\'b9skie wargi; te cechy pot\'eagowa\'b3y si\'ea w oblicz
u zjawy, co si\'ea teraz przed nim chwia\'b3a. Oczy jej czerwone by\'b3y jak w\'eagle w \'bfywym ogniu.
\par Dostrzega\'b3 coraz wi\'eacej: w\'b9ski tors, pokryty w\'ea\'bfowymi \'b3uskami, a przecie maj\'b9cy zarys ludzki, z kt\'f3rego wyrasta\'b3y powy\'bfej pasa cz\'b3owiecze ramiona, poni\'bfej za\'9c szczud\'b3owate nogi ko\'f1czy\'b3y si\'ea p\'b3
askimi, trzypalcymi \'b3apami, jakie m\'f3g\'b3by mie\'e6 wielki ptak. Wzd\'b3u\'bf owych monstrualnych cz\'b3onk\'f3w przebiega\'b3y dr\'bf\'b9ce, b\'b3\'eakitne ogniki.
\par I oto nagle zawis\'b3a nad nim bestia, cho\'e6 nie dostrzeg\'b3 ruchu w swoj\'b9 stron\'ea. D\'b3ugie rami\'ea, uzbrojone - zauwa\'bfy\'b3 to dopiero teraz - w zakrzywione, sierpowate szpony, unios\'b3o si\'ea do g\'f3ry i j\'ea\'b3o spada\'e6
na jego kark. Z dzikim okrzykiem z\'b3ama\'b3 zakl\'eacie i skoczy\'b3 w bok, ciskaj\'b9c jednocze\'9cnie toporem. Demon unikn\'b9\'b3 ciosu niewiarygodnie szybkim ruchem w\'b9skiej g\'b3owy i zn\'f3w we\'f1 uderzy\'b3 w\'9cr\'f3d syku buchaj\'b9cych p
\'b3omieni.
\par Ale gdy ubija\'b3 inne ofiary, strach walczy\'b3 po jego stronie, za\'9c Conan si\'ea nie l\'eaka\'b3. Wiedzia\'b3, \'bfe ka\'bfda istota, odziana w rzetelne cia\'b3o, usieczona by\'e6 mo\'bfe materialnym or\'ea\'bfem, jakkolwiek odra\'bfaj\'b9ca by\'b3
aby jej posta\'e6.
\par Zamach jednego ze szponiastych ramion str\'b9ci\'b3 mu he\'b3m z g\'b3owy. Odrobin\'ea ni\'bfej, a\~str\'b9ci\'b3by g\'b3ow\'ea z karku. Zala\'b3a go okrutna uciecha, gdy pot\'ea\'bfnie pchni\'eaty miecz pogr\'b9\'bfy\'b3 si\'ea
w pachwinie potwora. Uskoczy\'b3 przed uderzeniem, wyrywaj\'b9c jednocze\'9cnie or\'ea\'bf. Szpony przeora\'b3y mu pier\'9c, rozrywaj\'b9c ogniwa kolczugi niby szmat\'ea. Ale kolejny atak Cymmeryjczyka by\'b3 jak skok wyg\'b3odnia\'b3ego wilka. Znalaz
\'b3 si\'ea mi\'eadzy t\'b3uk\'b9cymi ramionami i pot\'ea\'bfnie wrazi\'b3 miecz w brzuch potwora; poczu\'b3, jak ob\'b3apiaj\'b9 go d\'b3ugie cz\'b3onki i dr\'b9 na plecach kolczug\'ea, szukaj\'b9c drogi do \'bfywotnych organ\'f3w, spowi\'b3 go i oszo
\'b3omi\'b3 zimny jak l\'f3d b\'b3\'eakitny p\'b3omie\'f1... A\~potem wyrwa\'b3 si\'ea Conan w\'9cciekle ze s\'b3abn\'b9cych ramion, za\'9c jego miecz przeci\'b9\'b3 powietrze w straszliwym zamachu.
\par Zachwia\'b3 si\'ea demon i pad\'b3 na bok; jego g\'b3owa trzyma\'b3a si\'ea tylko na w\'b9skim pa\'9cmie sk\'f3ry. Ognie, co spowija\'b3y besti\'ea, buchn\'ea\'b3y gwa\'b3townie w g\'f3r\'ea, czerwone teraz jak tryskaj\'b9ca krew. Skry\'b3y ca\'b3
kowicie posta\'e6 demona. Zapach p\'b3on\'b9cego cia\'b3a wype\'b3ni\'b3 nozdrza Conana, kt\'f3ry strz\'b9sn\'b9wszy z oczu krew i pot odwr\'f3ci\'b3 si\'ea na pi\'eacie i chwiejnym biegiem pod\'b9\'bfy\'b3 przez puszcz\'ea. Krew ciek\'b3a po jego cz\'b3
onkach. Gdzie\'9c, wiele mil na po\'b3udnie, ujrza\'b3 s\'b3ab\'b9 \'b3un\'ea, co mog\'b3a znaczy\'e6 p\'b3on\'b9c\'b9 chat\'ea. Za nim, w stronie drogi, narasta\'b3o dalekie wycie. Przyspieszy\'b3 biegu.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\fs28\kerning24 8. KONIEC CONAJOHARY
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 Walki wrza\'b3y nad Rzek\'b9 Piorunow\'b9; srogie boje pod murami Velitrium; top\'f3r i
\'bfagiew trudzi\'b3y si\'ea na brzegu i niejedna osadnicza chata leg\'b3a w popio\'b3ach, nim wycofa\'b3a si\'ea malowana horda.
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76\fs24\kerning24 Osobliwa cisza nast\'b9pi\'b3a po tej burzy; ludzie gromadzili si\'ea i m\'f3wili \'9c
ciszonymi g\'b3osami, a m\'ea\'bfowie w zakrwawionych banda\'bfach milcz\'b9c pili swe piwo w tawernach na brzegu rzeki.
\par W jednej z nich do Conana Cymmeryjczyka, ponuro popijaj\'b9cego z wielkiej szklenicy, podszed\'b3 wychud\'b3y tropiciel z banda\'bfem wok\'f3\'b3 g\'b3owy i r\'eak\'b9 na temblaku. Z za\'b3ogi Fortu Tuscelan on jeden prze\'bfy\'b3.
\par - By\'b3e\'9c z \'bfo\'b3nierzami w ruinach fortu?
\par Conan przytakn\'b9\'b3.
\par - A ja nie mog\'b3em - mrukn\'b9\'b3 tropiciel. - Nie by\'b3o walki?
\par - Piktowie przewalili si\'ea na powr\'f3t przez Czarn\'b9 Rzek\'ea. Co\'9c im ducha z\'b3ama\'b3o, lecz tylko diabe\'b3, kt\'f3ry ich stworzy\'b3, m\'f3g\'b3by rzec co.
\par - Gadaj\'b9, \'bfe nie by\'b3o cia\'b3 wartych grzebania?
\par Conan kiwn\'b9\'b3 g\'b3ow\'b9.
\par - Popio\'b3y. Piktowie zwalili trupy w forcie i podpalili, nim wycofali si\'ea za rzek\'ea. Swoich po r\'f3wni z lud\'9f}{\fs24\kerning24 mi Valannusa.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Valannus poleg\'b3 \'9cr\'f3d ostatnich, w walce wr\'eacz, kiedy przedarli si\'ea przez sza\'f1ce. Chcieli go \'bfywym pojma\'e6, ale ich zmusi\'b3, by go ubili. Wzi\'eali nas dziesi\'eaciu do niewoli, kiedy\'9cmy zbyt ju\'bf s\'b3
abi byli, \'bfeby dalej walczy\'e6. Dziewi\'eaciu zar\'bfn\'eali z miejsca. I wtedy zdech\'b3 Zogar Sag, a mnie si\'ea okazja trafi\'b3a, by si\'ea wyrwa\'e6 i zemkn\'b9\'e6.
\par - Zogar Sag nie \'bfyje? - wykrzykn\'b9\'b3 Conan.
\par - A tak. Samem widzia\'b3, jak zdycha. Oto czemu o Velitrium nie bili si\'ea Piktowie r\'f3wnie w\'9cciekle jak o fort. Dziwne to by\'b3o. W walce szwanku nie poni\'f3s\'b3. Ta\'f1cowa\'b3 \'9cr\'f3d ubitych, machaj\'b9c toporem, co nim przed chwil\'b9
\'b3eb ostatniemu z mych towarzyszy rozszczepi\'b3. Ruszy\'b3 na mnie, wyj\'b9c niczym wilk... a potem zachwia\'b3 si\'ea, pu\'9cci\'b3 top\'f3r i zacz\'b9\'b3 kr\'eaci\'e6 si\'ea w k\'f3\'b3ko, i\~skowycza\'b3 tak, jakem nigdy skowycz\'b9cego cz\'b3
eka ni zwierza nie s\'b3ysza\'b3. Pad\'b3 mi\'eadzy mn\'b9 a\~ogniskiem, co je rozniecili, \'bfeby mnie upiec, i pian\'ea toczy\'b3 z pyska, a\~potem zaraz zesztywnia\'b3 i zawrza\'9cli Piktowie, \'bfe nie \'bfyje. Jam w zamieszaniu wysun\'b9\'b3 si\'ea z
\~wi\'eaz\'f3w i\~pop\'eadzi\'b3 do la}{\fs24\kerning24 su.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Widzia\'b3em go w blasku ognia. \'afaden or\'ea\'bf go nie tkn\'b9\'b3, a przecie by\'b3y \'9clady niczym rany po mieczu w pach- winie, na brzuchu i szyi... \'f3w ostatni, jakby \'b3eb niemal odci\'eato od cia\'b3a. Pojmujesz co
\'9c z tego?
\par Conan nic nie odrzek\'b3, za\'9c tropiciel, \'9cwiadom pow\'9cci\'b9gliwo\'9cci barbarzy\'f1cy w\~pewnych sprawach, ci\'b9gn\'b9\'b3 dalej:
\par - \'afy\'b3 magi\'b9 i jakim\'9c sposobem od magii zgin\'b9\'b3. To tajemnica jego \'9cmierci serce Piktom odj\'ea\'b3a. Ani jeden cz\'b3owiek, co to widzia\'b3, nie stan\'b9\'b3 do boju o Velitrium. Wszyscy wr\'f3cili za Czarn\'b9 Rzek\'ea. Nad Rzek\'b9
Piorunow\'b9 wojowali owi, co wyruszyli, zanim Zogar sczez\'b3. Zbyt ich ma\'b3o by\'b3o, \'bfeby wzi\'b9\'e6 miasto.
\par - Szed\'b3em drog\'b9 za g\'b3\'f3wn\'b9 si\'b3\'b9 i wiem, \'bfe z fortu nikt ju\'bf za mn\'b9 nie przyci\'b9gn\'b9\'b3. Przekrad\'b3em si\'ea przez Pikt\'f3w i dosta\'b3em do grodu. Ty\'9c swych osadnik\'f3w te\'bf przeprowadzi\'b3
, ale niewiasty ich i dzieci dotar\'b3y do Velitrium tu\'bf przed malowanymi diab\'b3ami. Gdyby m\'b3odzik Balthus i stary R\'eabacz nie powstrzymali ich przez jaki\'9c czas, zar\'bfn\'ealiby ka\'bfd\'b9 niewiast\'ea i dziecko w Conajoharze. Przechodzi
\'b3em przez miejsce, gdzie Balthus i pies stoczyli b\'f3j. Le\'bfeli \'9cr\'f3d stosu martwych Pikt\'f3w - siedmium naliczy\'b3, por\'b9banych jego toporem lubo poszarpanych k\'b3ami, a\~na drodze byli inni, naszpikowani strza\'b3ami. Bogowie, jaka\'bf
to musia\'b3a by\'e6 walka!
\par - By\'b3 prawym m\'ea\'bfem - rzek\'b3 Conan. - Pij\'ea do jego cienia i cienia psa, co nie zna\'b3 l\'eaku.
\par Wychyli\'b3 cz\'ea\'9c\'e6 wina, a potem osobliwym tajemnym gestem wyla\'b3 reszt\'ea na pod\'b3og\'ea i\~roztrzaska\'b3 kielich.
\par - Dziesi\'ea\'e6 piktyjskich \'b3b\'f3w jego \'bfywot op\'b3aci, a siedem - psa, kt\'f3ry by\'b3 lepszym wojem od niejednego m\'ea\'bfa.
\par I tropiciel, patrz\'b9c w pos\'eapne, roz\'bfarzone b\'b3\'eakitne oczy, wiedzia\'b3, \'bfe barbarzy\'f1ska przysi\'eaga zostanie dotrzymana.
\par - Nie odbuduj\'b9 fortu?
\par - Nie. Conajohara stracona dla Aquilonii. Cofni\'eato granic\'ea. Piorunowa Rzeka teraz ni\'b9 b\'eadzie.
\par Tropiciel westchn\'b9\'b3 i popatrzy\'b3 na sw\'b9 d\'b3o\'f1, stwardnia\'b3\'b9 od dzier\'bfenia styliska topora i r\'eakoje\'9cci miecza. Conan si\'eagn\'b9\'b3 d\'b3ugim ramieniem po dzbanek z winem. Tropiciel por\'f3wnywa\'b3 go z lud\'9fmi siedz\'b9
cymi wok\'f3\'b3, z lud\'9fmi, co padli nad utracon\'b9 rzek\'b9, i\~z\~dzikimi, co za ni\'b9 \'bfyj\'b9. Conan nie by\'b3 \'9cwiadom zwr\'f3conego na\'f1 badawczego spojrzenia.
\par - Barbarzy\'f1stwo jest naturalnym stanem ludzko\'9cci - rzek\'b3 w ko\'f1cu tropiciel, patrz\'b9c pos\'eapnie na Cymmeryjczyka. - To cywilizacja jest nienaturalna. Jest zbiegiem okoliczno\'9cci. I\~barbarzy\'f1stwo musi ostatecznie zatryumfowa\'e6.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\b\f76\fs28\kerning24 SZKAR\'a3ATNA CYTADELA
\par }{\fs24\kerning24
\par }{\b\f76\fs28\kerning24 (Prze\'b3o\'bfy\'b3: Stanis\'b3aw Pleba\'f1ski)
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i\f76 Utrata Conajohary nie by\'b3a jedynym dowodem, \'bfe \'9fle si\'ea dzia\'e6
poczyna w Aquilonii, najpot\'ea\'bfniejszym kr\'f3lestwie hyboryjskim. Nieudolno\'9c\'e6 i okrucie\'f1stwo kr\'f3la Numedidesa sta\'b3y si\'ea \'9fr\'f3d\'b3em niezadowolenia, spisk\'f3w, a wreszcie rebelii, na czele kt\'f3rej stan\'b9\'b3
Conan. Pierwej jednak doszed\'b3 Cymmeryjczyk do stopnia genera\'b3a w s\'b3u\'bfbie aquilo\'f1skiej, w puch rozbi\'b3 Pikt\'f3w w wielkiej bitwie pod Velitrium i na w\'b3asnej sk\'f3rze przekona\'b3 si\'ea o charakterze zwyrodnia\'b3ego w\'b3
adcy, gdy ten, wezwawszy go do stolicy na tryumf, zdradziecko pojma\'b3. Skarb znaleziony przez Conana w piktyjskich puszczach stworzy\'b3 poczynaniom rebeliant\'f3w baz\'ea materialn\'b9, dow\'f3dczy geniusz Cymmeryjczyka nada\'b3 akcjom wojskowym niezb
\'eadny rozmach: wnet podeszli pod Taranti\'ea, stolic\'ea Aquilonii, i rych\'b3o j\'b9 zdobyli. Numedidesa zd\'b3awi\'b3 Conan w\'b3asnor\'eacznie, co za\'9c uczyniwszy zasiad\'b3 na tronie, popierany przez dalej widz\'b9cych polityk\'f3w aquilo\'f1
skich. Nie min\'b9\'b3 jednak rok, nim przysz\'b3o kr\'f3lowi broni\'e6 korony i\~g\'b3owy przed sztyletami spiskowc\'f3w. A nie by\'b3o to ostatnie ani najwi\'eaksze zagro\'bfenie...
\par }\pard\plain \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\fs24\kerning24 \page }{\b\fs28\kerning24 1.
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s4\qj \li0\ri0\sl360\slmult1\keepn\nowidctlpar\faauto\outlinelevel3\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i Podle Lwa usidlili na r\'f3wninie Shamu
\par }\pard\plain \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i\f76\fs24\kerning24 Cz\'b3onki mu \'bfelaznymi sp\'eatali \'b3a\'f1cuchy
\par I \'9cr\'f3d ryku fanfar zakrzykn\'eali gromko:
\par Wreszcie pr\'eaty klatki zatrzas\'b3y si\'ea za nim!
\par }{\i\fs24\kerning24 O, biada wam, r\'f3wninne i nadrzeczne grody
\par }{\i\f76\fs24\kerning24 Je\'9cli Lew kiedy jeszcze pu\'9cci si\'ea na \'b3owy.}{\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s16\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \i\fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {(ze starej ballady)
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\fs24\kerning24
\par }{\f76\fs24\kerning24 Zamar\'b3 gwar bitewny; tryumfalne okrzyki zwyci\'eazc\'f3w nios\'b3y si\'ea nad pobojowiskiem, zag\'b3uszaj\'b9c j\'eaki konaj\'b9cych. Powaleni za\'9ccielali r\'f3wnin\'ea niczym jaskrawo ubarwione li\'9c
cie po jesiennej burzy. Zachodz\'b9ce s\'b3o\'f1ce krzesa\'b3o iskry z polerowanych szyszak\'f3w, srebrnych napier\'9cnik\'f3w, z\'b3oconych kolczug i po\'b3amanych mieczy. Ci\'ea\'bfkie zwoje jedwabnych kr\'f3lewskich sztandar\'f3w poniewiera\'b3y si\'ea
w b\'b3ocie, zbrukane krwi\'b9. Tu i \'f3wdzie pi\'eatrzy\'b3y si\'ea zamar\'b3e w bezruchu zwaliska ci\'ea\'bfkich, bojowych rumak\'f3w i zakutych w stal rycerzy; rozwiane grzywy i paradne pi\'f3ropusze jednako splamione by\'b3y szkar\'b3atn\'b9 posok
\'b9. Pomi\'eadzy nimi i dooko\'b3a, niczym zaspy naniesione wiatrem, spoczywa\'b3y splecione, poci\'eate i stratowane cia\'b3a w stalowych czepcach i sk\'f3rzanych kubrakach - \'b3ucznicy i pikinierzy.
\par D\'9fwi\'eak tryumfalnych fanfar ni\'f3s\'b3 si\'ea nad r\'f3wnin\'b9, a podkowy mia\'bfd\'bfy\'b3y cia\'b3a powalonych, gdy po\'b3yskuj\'b9ce stal\'b9 szeregi zwyci\'eazc\'f3w ci\'b9gn\'ea\'b3y ze wszystkich stron niczym l\'9cni\'b9
ce szprychy wielkiego ko\'b3a, do miejsca, gdzie ostatni ocala\'b3y wojownik ci\'b9gle jeszcze toczy\'b3 nier\'f3wny b\'f3j, daj\'b9c odp\'f3r przewa\'bfaj\'b9cym si\'b3om wroga.
\par Dnia tego Conan, kr\'f3l Aquilonii, ujrza\'b3, jak rozniesiono w puch, rozszarpano i w pie\'f1 wyci\'eato kwiat jego rycerstwa. W sile pi\'eaciu tysi\'eacy doborowej jazdy opu\'9ccili granice Aquilonii zmierzaj\'b9c na po\'b3
udnie i wkroczyli na trawiaste pastwiska Ophiru, by znale\'9f\'e6 si\'ea w\~potrzasku - ich dawny sojusznik, kr\'f3l Ophiru, Amalrus, po\'b3\'b9czy\'b3 przeciw nim swe si\'b3y ze Strabonusem, kr\'f3lem Koth.
\par Zbyt p\'f3\'9fno dostrzeg\'b3 Conan pu\'b3apk\'ea. Dokona\'b3 jednak wszystkiego, czego m\'f3g\'b3 dokona\'e6 w\'f3dz maj\'b9cy pi\'ea\'e6 tysi\'eacy konnicy przeciw sun\'b9cym na niego si\'b3om trzydziestu tysi\'eacy rycerstwa, \'b3}{\fs24\kerning24
ucznik\'f3w i pikinier\'f3w.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Nie maj\'b9c ni piechoty, ni \'b3ucznik\'f3w, rzuci\'b3 sw\'b9 pancern\'b9 jazd\'ea na nadci\'b9gaj\'b9cego wroga; ujrza\'b3, jak zakuci w b\'b3yszcz\'b9c\'b9 stal rycerze Amalrusa \'9cciel\'b9 si\'ea pod kopiami aquilo\'f1
skiej jazdy, prze\'b3ama\'b3 \'9crodek wra\'bfych szyk\'f3w i gromi\'b3 uciekaj\'b9cych na \'b3eb, na szyj\'ea, gdy wtem znalaz\'b3 si\'ea w kleszczach nienaruszonych skrzyde\'b3 sprzymierzonych przeciw niemu armii.
\par Shemiccy \'b3ucznicy Strabonusa wzniecili zam\'eat w\'9cr\'f3d rycerstwa Conana; szyli celnie, trafiaj\'b9c w ka\'bfd\'b9 szczelin\'ea pomi\'eadzy p\'b3ytami pancerzy, powalali konie, a kothyjscy w\'b3\'f3cznicy doskakiwali, sk\'b3uwaj\'b9c le\'bf\'b9
cych je\'9fd\'9fc\'f3w.
\par Rozbita w pierwszym starciu pancerna konnica wroga ponownie sformowa\'b3a zwarty szyk i wspomagana l\'bfejsz\'b9 jazd\'b9 ze skrzyde\'b3 przypu\'9cci\'b3a atak, mia\'bfd\'bf\'b9c ju\'bf sam\'b9 liczebn\'b9 przewag\'b9 aquilo\'f1skich rycerzy. Aquilo\'f1
czycy nie pierzchn\'eali - gin\'eali, walcz\'b9c, i z pi\'eaciu tysi\'eacy rycerstwa, jakie ruszy\'b3y z Conanem na po\'b3udnie, nikt \'bfywym nie opu\'9cci\'b3 r\'f3wniny Shamu. I tylko kr\'f3l sta\'b3 jeszcze po\'9cr\'f3d okrutnie poci\'eatych cia\'b3
gwardzist\'f3w, wsparty plecami o stos martwych ludzi i koni. Ophirscy rycerze w z\'b3otych kolczugach doje\'bfd\'bfali konno, godz\'b9c we\'f1 koncerzami; kr\'eapi Shemici o stalowoczarnych brodach i ciemnolicy Kothyjczycy \'9ccierali si\'ea
z nim pieszo; og\'b3uszaj\'b9cy \'b3oskot stali ni\'f3s\'b3 si\'ea z placu boju. Odziany w czarn\'b9 kolczug\'ea kr\'f3l dwoi\'b3 si\'ea i troi\'b3 po\'9cr\'f3d nacieraj\'b9cych na\'f1 nieprzyjaci\'f3\'b3, obdzielaj\'b9
c ich strasznymi ciosami miecza niczym rze\'9fnik w\'b3adaj\'b9cy wielkim toporem; wok\'f3\'b3 jego obutych w \'bfelazo st\'f3p utworzy\'b3 si\'ea pier\'9ccie\'f1 por\'b9banych cia\'b3; napastnicy przera\'bfeni desperacj\'b9 olbrzymiego rycerza odst\'ea
powali, zziajani i pobladli, miotaj\'b9c z oddali przekle\'f1stwa na g\'b3ow\'ea niez\'b3omnego mocarza.
\par Rozpychaj\'b9c na boki t\'b3ocz\'b9c\'b9 si\'ea wko\'b3o miejsca potyczki ci\'bfb\'ea, nadje\'bfd\'bfali zwyci\'eazcy - Strabonus o rozbieganych oczkach wyzieraj\'b9cych z ciemnej, szerokiej twarzy; szczup\'b3y, wymuskany Amalrus, zdradliwy i gro\'9f
ny jak kobra, wreszcie odziany jeno w\~jedwabn\'b9 tunik\'ea, podobny wychudzonemu s\'eapowi Tsotha-lanti, kap\'b3an o wielkich, czarnych, b\'b3yszcz\'b9cych oczach wyzieraj\'b9cych z twarzy przywodz\'b9cej na my\'9cl \'b3eb s\'eapa \'9c
cierwojada. O owym kothyjskim czarnoksi\'ea\'bfniku opowiadano mro\'bf\'b9ce krew w \'bfy\'b3ach legendy; w wioskach na zachodzie i p\'f3\'b3nocy kraju wie\'9cniaczki o pomarszczonych twarzach straszy\'b3y dzieci jego imieniem; krn\'b9brnych niewolnik\'f3
w \'b3atwiej ni\'bf batem mo\'bfna by\'b3o zmusi\'e6 do pos\'b3usze\'f1stwa gro\'9fb\'b9 sprzedania w r\'eace okrytego z\'b3\'b9 s\'b3aw\'b9 maga. Wie\'9c\'e6 gminna nios\'b3a, i\'bf mia\'b3 on wielk\'b9 bibliotek\'ea wype\'b3nion\'b9 czarnoksi\'ea
skimi traktatami oprawnymi w\~sk\'f3r\'ea odart\'b9 z \'bfywych ludzi, powiadano te\'bf, i\'bf w przepastnych lochach wydr\'b9\'bfonych pod wzg\'f3rzem, na kt\'f3rym posadowiony by\'b3 jego pa\'b3ac, utrzymywa\'b3 kontakty z mocami piekielnymi, wymieniaj
\'b9c m\'b3ode niewolnice za bezbo\'bfne sekrety i magiczne formu\'b3y daj\'b9ce mu w\'b3adz\'ea nad \'9cwiatem demon\'f3w.
\par Tsotha-lanti by\'b3 rzeczywistym w\'b3adc\'b9 Koth.
\par Teraz u\'9cmiechn\'b9\'b3 si\'ea zgry\'9fliwie, widz\'b9c kr\'f3l\'f3w \'9cci\'b9gaj\'b9cych wodze w bezpiecznej odleg\'b3o\'9cci od gro\'9fnej postaci w czarnej kolczudze.
\par A nawet najodwa\'bfniejsi tracili rezon i jakby kurczyli si\'ea pod morderczym spojrzeniem niebieskich oczu pa\'b3aj\'b9cych pod okapem pogi\'eatego szyszaka. Ciemna, naznaczona bliznami twarz Conana pociemnia\'b3a jeszcze bardziej od rozpieraj\'b9
cej go furii; jego czarna zbroja by\'b3a powgniatana i ocieka\'b3a krwi\'b9, a wielki miecz a\'bf po jelec unurzany w szkar\'b3acie.
\par }{\fs24\kerning24 W bitewnej potrzebie }{\f76\fs24\kerning24 opad\'b3y ze\'f1 pozory og\'b3ady - by\'b3 teraz barbarzy\'f1c\'b9 stoj\'b9cym wobec swych pogromc\'f3w.
\par Cymmeryjczyk z urodzenia, pochodzi\'b3 z owych krewkich a pos\'eapnych g\'f3rali, zamieszkuj\'b9cych pochmurne p\'f3\'b3nocne krainy. Saga o drodze, jak\'b9 pokona\'b3, nim zasiad\'b3 na tronie Aquilonii, da\'b3a kanw\'ea bezlikowi legend, s\'b3awi\'b9
cych jego przewagi.
\par Obaj kr\'f3lowie utrzymywali tedy bezpieczn\'b9 odleg\'b3o\'9c\'e6 od Conana; Strabonus pieni\'b3 si\'ea a\'bf z furii na widok swych setnik\'f3w \'9cciel\'b9cych si\'ea niczym z\'bf\'eaty \'b3an u st\'f3p Cymmeryjczyka; sk\'b9py, gdy sz\'b3o o zaci\'ea
\'bfnych, jak o swoje z\'b3oto, zakrzykn\'b9\'b3 na shemickich \'b3ucznik\'f3w, by szyli w Conana z daleka.
\par Ale Tsotha-lanti pokr\'eaci\'b3 g\'b3ow\'b9.
\par - We\'9f go \'bfywym.
\par - \'a3atwo ci tak gada\'e6! - warkn\'b9\'b3 Strabonus, zdj\'eaty obaw\'b9, \'bfe odziany w czarn\'b9 kolczug\'ea olbrzym m\'f3g\'b3by jakim\'9c cudem wyr\'b9ba\'e6 sobie drog\'ea poprzez w\'b3\'f3cznie pikinier\'f3w a\'bf do miejsca, gdzie stali w\'b3
adcy. - Kt\'f3\'bf m\'f3g\'b3by pojma\'e6 \'bfywcem ludo\'bferczego tygrysa! Na Isztar! On depcze karki moich najlepszych fechtownik\'f3w! Siedem lat i g\'f3ry z\'b3ota poch\'b3on\'ea\'b3o wy\'e6wiczenie ka\'bfdego z nich, a oto le\'bf\'b9 tam, rozp\'b3
atani niczym wieprze w jatce! Strza\'b3y, powiadam, tylko strza\'b3y!
\par - Jeszcze raz: nie! - uci\'b9\'b3 Tsotha zsiadaj\'b9c z konia. Za\'9cmia\'b3 si\'ea ch\'b3odno i rzek\'b3:
\par - Zali jeszcze nie wiesz, i\'bf m\'f3j rozum pot\'ea\'bfniejszy jest od jakiegokolwiek miecza?
\par Min\'b9\'b3 szeregi w\'b3\'f3cznik\'f3w, a pot\'ea\'bfne ch\'b3opy w czepcach stalowych i kolczugach umyka\'b3y na boki, dr\'bf\'b9c nawet na my\'9cl o mu\'9cni\'eaciu skrajem jego szaty.
\par Mag przest\'b9pi\'b3 poprzez szaniec usypany z martwych cia\'b3 i stan\'b9\'b3 twarz\'b9 w twarz z\~gro\'9fnym kr\'f3lem. \'afo\'b3dactwo \'9clepi\'b3o na\'f1 z zapartym tchem; zapad\'b3a istnie grobowa cisza.
\par Olbrzymia posta\'e6 w czarnej kolczudze, zda si\'ea, zawis\'b3a ponad bia\'b3o odzian\'b9, szczup\'b3\'b9 sylwetk\'b9, a wyszczerbiony, obur\'eaczny miecz wzni\'f3s\'b3 si\'ea do ciosu.
\par - Ofiaruj\'ea ci \'bfycie, Conanie - ozwa\'b3 si\'ea Tsotha, a w g\'b3osie jego brzmia\'b3a nuta okrutnej uciechy.
\par - A j\'b9\'e6 \'9cmierci\'b9 obdarz\'ea, czarowniku! - rykn\'b9\'b3 kr\'f3l i miecz powodowany stalowymi mi\'ea\'9cniami i ognist\'b9 nienawi\'9cci\'b9 \'9cmign\'b9\'b3 z si\'b3\'b9 wystarczaj\'b9c\'b9, by tors kap\'b3ana na p\'f3\'b3 rozp\'b3ata\'e6.
\par R\'f3wno z okrzykiem \'bfo\'b3dak\'f3w, szybciej ni\'bf g\'b3os pod\'b9\'bfy, post\'b9pi\'b3 Tsotha w prz\'f3d i\~tkn\'b9\'b3 jeno go\'b3\'b9 d\'b3oni\'b9 lewego ramienia kr\'f3la w miejscu, gdzie odarto ze\'f1 kolczug\'ea.
\par Tn\'b9ca powietrze g\'b3ownia zboczy\'b3a z drogi, a odziany w stal olbrzym obali\'b3 si\'ea z\~hukiem na ziemi\'ea i znieruchomia\'b3.
\par Tsotha za\'9cmia\'b3 si\'ea bezg\'b3o\'9cnie.
\par - We\'9fcie go, a nie trw\'f3\'bfcie si\'ea: oto wyrwano lwu k\'b3y!
\par Obaj kr\'f3lowie zaci\'eali konie i zbli\'bfyli si\'ea, mierz\'b9c zdumionym wzrokiem powalonego olbrzyma. Conan le\'bfa\'b3 sztywno, jak cz\'b3owiek martwy, ale jego otwarte szeroko i pa\'b3aj\'b9ce bezradn\'b9 furi\'b9 oczy patrzy\'b3y ku g\'f3rze, pod
\'b9\'bfaj\'b9c za twarzami stoj\'b9cych nad nim ludzi.
\par - C\'f3\'bfe\'9c mu uczyni\'b3? - niepewnym g\'b3osem zapyta\'b3 Amalrus.
\par Tsotha uni\'f3s\'b3 d\'b3o\'f1 i pokaza\'b3 szeroki pier\'9ccie\'f1 o dziwnym kszta\'b3cie; zwar\'b3 mocno palce i na wewn\'eatrznej powierzchni pier\'9ccienia wyskoczy\'b3, niczym w\'ea\'bfowy j\'eazyk, male\'f1ki stalowy kie\'b3.
\par - Ostrze to jest pokryte sokiem purpurowego lotosu, porastaj\'b9cego nawiedzane przez duchy stepy po\'b3udniowej Stygii - powiedzia\'b3 mag. - Dotkni\'eacie nim powoduje na czas pewien parali\'bf. Zakujcie go w \'b3a\'f1cuchy i z\'b3\'f3\'bf
cie na rydwanie; s\'b3o\'f1ce ju\'bf zachodzi i czas, by rusza\'e6 do Khorshemish.
\par Strabonus zwr\'f3ci\'b3 si\'ea do swego namiestnika, Arbanusa:
\par - Wracamy z rannymi do Khorshemish i tylko oddzia\'b3 gwardii pojedzie z nami. Ty o\~\'9cwicie maszeruj ku aquilo\'f1skiej granicy i miasta Shamar dobywaj. Fura\'bfu Ophirczycy ci w\~drodze dostarcz\'b9, a my do\'b3\'b9czymy do ciebie z posi\'b3
kami tak szybko, jak to b\'eadzie mo\'bfliwe.
\par I sta\'b3o si\'ea, jak powiedzia\'b3: zakuci w stal rycerze, \'b3ucznicy i pikinierzy wraz z\~obozowymi ciurami roz\'b3o\'bfyli si\'ea opodal pobojowiska, oczekuj\'b9c \'9cwitu, za\'9c obaj kr\'f3lowie, wraz z magiem pot\'ea\'bfniejszym ni\'bf
jakikolwiek w\'b3adca, ruszyli poprzez noc pod ugwie\'bfd\'bfonym niebem ku Strabonowej stolicy, otoczeni po\'b3yskuj\'b9c\'b9 z\'b3otem gwardi\'b9 pa\'b3acow\'b9, a ci\'b9gn\'b9\'b3 za nimi d\'b3ugi sznur rydwan\'f3w, wioz\'b9cych
rannych. Na jednym z nich spoczywa\'b3 Conan, kr\'f3l Aquilonii, omotany \'b3a\'f1cuchami, z dusz\'b9 miotan\'b9 furi\'b9 pojmanego tygrysa prze\'bfywaj\'b9cego gorycz pora\'bfki.
\par Jad, kt\'f3ry sparali\'bfowa\'b3 pot\'ea\'bfne cz\'b3onki, nie za\'e6mi\'b3 umys\'b3u. Rydwan toczy\'b3 si\'ea, podskakuj\'b9c na wybojach, a Conan duma\'b3, rozpami\'eatuj\'b9c kl\'eask\'ea. Dni temu kilka Amalrus pchn\'b9\'b3 do\'f1 go\'f1ca z pro\'9cb
\'b9 o przys\'b3anie pomocy przeciw Strabonusowi, kt\'f3ry, jak m\'f3wi\'b3o pos\'b3anie, niepokoi\'b3 wschodnie prowincje Ophiru, le\'bf\'b9ce pomi\'eadzy granic\'b9 Aquilonii i\~rozleg\'b3ym po\'b3udniowym kr\'f3lestwem Koth. Amalrus prosi\'b3 o tysi
\'b9c jazdy jeno i obecno\'9c\'e6 Conana dla dodania ducha wyl\'eaknionym zast\'eapom ophirskim.
\par Conan blu\'9fni\'b3 w my\'9cli: w swej wielkoduszno\'9cci poci\'b9gn\'b9\'b3 w pi\'ea\'e6 tysi\'eacy pancernych, pi\'eaciokro\'e6 wi\'eacej wiod\'b9c, ni\'bf domaga\'b3 si\'ea zdradliwy Amalrus. W dobrej wierze wkroczy\'b3 w\~granice Ophiru i stan\'b9\'b3
wobec rzekomych wrog\'f3w, sprzymierzonych przeciw niemu.
\par A szacowano jego bitno\'9c\'e6 tak wysoce, i\'bf przeciw jego pi\'eaciu tysi\'b9com wyprowadzono dwie ca\'b3e armie.
\par Czerwony ob\'b3ok przes\'b3oni\'b3 mu wzrok, \'bfy\'b3y nabrzmia\'b3y z w\'9cciek\'b3o\'9cci, a puls szale\'f1czo \'b3omota\'b3 w skroniach. W ca\'b3ym \'bfyciu nie zazna\'b3 pot\'ea\'bfniejszej i r\'f3wnie bezsilnej z\'b3o\'9cci. Oczyma wyobra\'9f
ni czyta\'b3 ksi\'eag\'ea swego \'bfywota - stronice umyka\'b3y szybko zmieniaj\'b9cymi si\'ea scenami; widzia\'b3 siebie pod r\'f3\'bfnymi postaciami, w wielu przebraniach. Oto by\'b3 odzianym w\~sk\'f3ry barbarzy\'f1c\'b9, najemnym \'bfo\'b3
dakiem w rogatym he\'b3mie i\~karacenowej zbroi, korsarzem na gaterze o dziobie w kszta\'b3cie smoka, ostawiaj\'b9cej za sob\'b9 wzd\'b3u\'bf po\'b3udniowych wybrze\'bfy krew, zgliszcza i rumowiska; tu zn\'f3w by\'b3 kapitanem gwardii odzianym w b\'b3
yszcz\'b9c\'b9 zbroj\'ea, dosiadaj\'b9cym wielkiego, czarnego rumaka, tu za\'9c kr\'f3lem zasiadaj\'b9cym na z\'b3otym tronie, nad kt\'f3rym powiewa\'b3 proporzec ze z\'b3otym lwem, a u st\'f3p jego kl\'eacza\'b3y t\'b3umy dworak\'f3w i\~
wysoko urodzonych dam. Ale podskoki rydwanu na wyboistej drodze wprawia\'b3y jego umys\'b3 w konwulsje w\'9cciek\'b3o\'9cci, przypominaj\'b9c o zdradzie Amalrusa i magii Tsotha-lanti.
\par \'afy\'b3y na skroniach nieomal\'bfe p\'eaka\'b3y mu z w\'9cciek\'b3o\'9cci, a jedynym ukojeniem by\'b3y j\'eaki rannych wiezionych na rydwanach, napawaj\'b9ce go z\'b3o\'9cliw\'b9 satysfakcj\'b9.
\par Przed p\'f3\'b3noc\'b9 przekroczyli granic\'ea Ophiru, a o \'9cwicie ujrzeli wyzieraj\'b9ce zza horyzontu strzeliste dachy Khorshemish, l\'9cni\'b9ce i przybarwione r\'f3\'bfowo promieniami s\'b3o\'f1ca wynios\'b3e wie\'bfyce, ponad kt\'f3rymi wisia\'b3
a pos\'eapna, szkar\'b3at- na cytadela, z tej odleg\'b3o\'9cci wygl\'b9daj\'b9ca jak plama krwi na b\'b3\'eakitnym niebie. By\'b3a to siedziba Tsotha-lanti, wzniesiona na wzg\'f3rzu o zboczach zbyt stromych, by si\'ea na nie wspi\'b9\'e6; wiod\'b3
a do niej tylko jedna w\'b9ska droga wy\'b3o\'bfona marmurem i przegrodzona pot\'ea\'bfnymi, \'bfelaznymi bramami.
\par Z mur\'f3w cytadeli da\'b3o si\'ea ogarn\'b9\'e6 wzrokiem szerokie, jasne ulice miasta, minarety, \'9cwi\'b9tynie, bogate rezydencje wielmo\'bf\'f3w i rz\'eady kram\'f3w na placach targowych. Mo\'bfna te\'bf by\'b3o spojrze\'e6 na kr\'f3lewskie pa\'b3
ace, posadowione po\'9cr\'f3d rozleg\'b3ych ogrod\'f3w otoczonych wysokimi murami, przecinane przepysznymi szpalerami owocowych drzew i krzew\'f3w; szemra\'b3y po\'9cr\'f3d nich sztucznie utworzone strumyki, a nieprzerwanie bij\'b9ce fontanny rozsnuwa\'b3
y srebrzyst\'b9 mgie\'b3k\'ea.
\par Ponad wszystkim wisia\'b3a cytadela, niczym kondor pochylony nad sw\'b9 ofiar\'b9, pogr\'b9\'bfony w pos\'eapnej medytacji.
\par Pot\'ea\'bfne bramy pomi\'eadzy wynios\'b3ymi wie\'bfami zewn\'eatrznego muru rozwar\'b3y si\'ea z\~\'b3oskotem i kr\'f3l wjecha\'b3 do stolicy po\'9cr\'f3d szpaleru po\'b3yskuj\'b9cych rynsztunkiem pikinier\'f3w, a pi\'ea\'e6dziesi\'b9t fanfar zabrzmia
\'b3o powitalnym salutem.
\par Ale t\'b3umy nie wyleg\'b3y na wy\'b3o\'bfone bia\'b3ym marmurem ulice, by rzuca\'e6 p\'eaki r\'f3\'bf pod kopyta kr\'f3lewskiego konia. Strabonus przybywa\'b3 szybciej ni\'bf nowina o wygranej bitwie, a\~ludzie podejmuj\'b9cy w\'b3a\'9c
nie swe codzienne zaj\'eacia spogl\'b9dali na powracaj\'b9cego z\~niewielkim orszakiem kr\'f3la niepewni, czy pora\'bfk\'ea to oznacza\'b3o, czy zwyci\'eastwo.
\par \'afycie z wolna powraca\'b3o w cia\'b3o Conana; uni\'f3s\'b3 g\'b3ow\'ea z pod\'b3ogi rydwanu, by przypatrze\'e6 si\'ea cudom miasta zwanego przez ludzi Kr\'f3low\'b9 Po\'b3udnia. Kiedy\'9c zamierza\'b3 wjecha\'e6 przez owe zdobione z\'b3
otem bramy na czele swych zakutych w stal zast\'eap\'f3w, z\~wielkim sztandarem Aquilonii powiewaj\'b9cym nad g\'b3ow\'b9. Miast tego wje\'bfd\'bfa\'b3 oto ci\'9cni\'eaty niczym pojmany niewolnik na pod\'b3og\'ea rydwanu wroga, odarty ze zbroi i omotany
\'b3a\'f1cucha}{\fs24\kerning24 mi.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Przemo\'bfna fala szyderczej uciechy wzi\'ea\'b3a g\'f3r\'ea nad w\'9cciek\'b3o\'9cci\'b9, ale dla \'bfo\'b3nierzy powo\'bf\'b9cych rydwanem \'9cmiech Conana zabrzmia\'b3 niczym pomruk rozdra\'bfnionego lwa.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\fs28\kerning24 2.
\par }\pard \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\i\f76\fs24\kerning24 Pi\'eaknie l\'9cni otoczka k\'b3amstwa przejrzystego;
\par }\pard \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\i\f76\fs24\kerning24 o Prawie Bog\'f3w baj\'eada...
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\i\f76\fs24\kerning24 Wy\'9ccie drog\'b9 spadku korony dostali, za moj\'b9
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i\f76 krew by\'b3a cen\'b9.
\par }\pard\plain \s4\qj \li0\ri0\sl360\slmult1\keepn\nowidctlpar\faauto\outlinelevel3\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i\f76 Tronu, com go zdoby\'b3 krwi\'b9 w\'b3asn\'b9 i potem
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i\fs24\kerning24 nigdy, na Croma! nie przedam
\par }\pard\plain \s5\qj \li0\ri0\sl360\slmult1\keepn\nowidctlpar\faauto\outlinelevel4\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \i\fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 Nawet za doliny wype\'b3nione z\'b3otem czy pod
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i\f76 gro\'9fb\'b9 do Piekie\'b3 wtr\'b9cenia!
\par }\pard\plain \qj \fi2410\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i\fs24\kerning24 - DROGA KR\'d3L\'d3W
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\f76\fs24\kerning24 W cytadeli, w komnacie o wysoko sklepionym suficie z rze\'9fbionego granitu i\~a\'bfurowych portalach l\'9cni\'b9cych od rzadkich, czarnych klejnot\'f3
w, dziwne trwa\'b3o spotkanie.
\par Conan Aquilo\'f1ski sta\'b3 oto przed swymi pogromcami, a krew s\'b9czy\'b3a si\'ea z jego nie opatrzonych ran. \'af ka\'bfdego boku czuwa\'b3 przy nim tuzin czarnosk\'f3rych olbrzym\'f3w dzier\'bf\'b9cych topory na d\'b3ugich styliskach.
\par Przed nim sta\'b3 Tsotha, a za nim, na pokrytych aksamitem \'b3o\'bfach, spoczywali Strabonus i Amalrus, odziani w jedwabie, obsypani z\'b3otem i skrz\'b9cymi si\'ea klejnotami. Przy ka\'bfdym z nich czuwa\'b3 m\'b3ody, nagi niewolnik dolewaj\'b9cy w miar
\'ea potrzeb wina do wyci\'eatych z szafiru puchar\'f3w.
\par Dziwnie, zaiste, w tym otoczeniu wygl\'b9da\'b3 Conan - pos\'eapny, okrwawiony, w\~przepask\'ea jeno na biodrach przy- odziany, w okowach kr\'eapuj\'b9cych pot\'ea\'bfne cz\'b3onki; jego niebieskie oczy gorza\'b3y pod zwichrzon\'b9 grzyw\'b9 spadaj\'b9c
\'b9 na niskie, szerokie czo\'b3o.
\par G\'f3rowa\'b3 nad obecnymi, ju\'bf samym wigorem prostego ducha przy\'e6miewaj\'b9c przepych obu w\'b3adc\'f3w, za\'9c ka\'bfdy z nich w skryto\'9cci serca, mimo wypisanej na obliczu dumy i aury splendoru, pojmowa\'b3 to, nie czuj\'b9c si\'ea
pewnie wobec dzikiej si\'b3y drzemi\'b9cej w ciele barbarzy\'f1cy. Tylko Tsotha zdawa\'b3 si\'ea nie ulega\'e6 podobnym uczuciom.
\par - Nasze \'bfyczenia szybko obracaj\'b9 si\'ea w czyny - ozwa\'b3 si\'ea wreszcie. - Jest nasz\'b9 wol\'b9 poszerzy\'e6 granice kr\'f3lestwa Koth.
\par - I dlatego, wieprze, mego po\'bf\'b9dacie kr\'f3lestwa - warkn\'b9\'b3 Conan.
\par - Czyme\'9c wi\'eacej jest, ni\'9fli tylko \'9cmia\'b3kiem zaw\'b3aszczaj\'b9cym koron\'ea, do kt\'f3rej praw nie wi\'eacej masz, ni\'bf jakikolwiek inny barbarzy\'f1ski rozb\'f3jnik - odparowa\'b3 Amalrus. - Jeste\'9c
my przygotowani na danie ci stosownej kompensacji.
\par - Kompensacja? - Z pot\'ea\'bfnej piersi Conana doby\'b3 si\'ea grzmot basowego \'9cmiechu. - Czyli cena za infami\'ea i zdrad\'ea! Barbarzy\'f1c\'b9 jestem, mam tedy sprzeda\'e6 me kr\'f3lestwo i lud jego, za cen\'ea \'bfycia i waszego plugawego z\'b3
ota! Ha! Jake\'9c sam posiad\'b3 koron\'ea, ty i ta siedz\'b9ca obok ciebie \'9cwinia o czarnym pysku? Wasi ojcowie walczyli i cierpieli, by poda\'e6 wam korony na z\'b3otych p\'f3\'b3miskach; to, co\'9ccie odziedziczyli bez kiwni\'eacia palcem - opr\'f3
cz strucia kilku braci - ja wywalczy\'b3em sobie sam!
\par Siedzicie na pluszach, spijacie wino wyrabiane w pocie czo\'b3a przez waszych poddanych i gadacie o \'9cwi\'eatych prawach dziedzictwa - ha! Wspi\'b9\'b3em si\'ea na tron z otch\'b3ani nagiego barbarzy\'f1stwa, a w tej wspinaczce r\'f3wnie \'b3atwo przel
ewa\'b3em krew innych, jak i\~swoj\'b9. Je\'9cli kt\'f3ry\'9c z nas ma prawo w\'b3ada\'e6 lud\'9fmi to, na Croma, jestem nim ja!
\par Jake\'9ccie mi wykazali wasz\'b9 wy\'bfszo\'9c\'e6? Zasta\'b3em Aquiloni\'ea w u\'9ccisku \'9cwini wam podobnej - pysza\'b3ka, co sw\'f3j r\'f3d na tysi\'b9ce lat wstecz wywodzi\'b3. Kraj szarpa\'b3y wojny pomi\'eadzy baronami, a lud cierpia\'b3
od ucisku, podatk\'f3w i bezlito\'9cnie \'9cci\'b9ganych danin. Dzi\'9c \'bfaden aquilo\'f1ski wielmo\'bfa nie powa\'bfy si\'ea poniewiera\'e6 najpodlejszego z mych poddanych, a\~powinno\'9cci na nar\'f3d na\'b3o\'bfone najl\'bfejsze s\'b9 w ca\'b3ym
\'9cwiecie. A wy? Tw\'f3j brat, Amalrusie, trzyma wschodni\'b9 po\'b3a\'e6 twego kr\'f3lestwa i zwalcza ci\'ea ze wszystkich si\'b3. A twoi najmici, Strabonusie, w tej chwili oblegaj\'b9 zamki tuzina zbuntowanych baron\'f3w. Ludzie w waszych kr\'f3
lestwach j\'eacz\'b9 pod brzemieniem tenut i podatk\'f3w, ale wy chcecie ograbi\'e6 i moich poddanych! Gdybym mia\'b3 wolne r\'eace, wasze potrzaskane czerepy zbruka\'b3yby t\'ea posadzk\'ea!
\par Tsotha u\'9cmiechn\'b9\'b3 si\'ea z\'b3o\'9cliwie, widz\'b9c wzbieraj\'b9c\'b9 w obu w\'b3adcach furi\'ea.
\par - Cho\'e6by to wszystko prawd\'b9 by\'b3o, nie o tym tu chcemy m\'f3wi\'e6. Nie twoj\'b9 rzecz\'b9 s\'b9 nasze plany. Twoja odpowiedzialno\'9c\'e6 sko\'f1czy\'b3a si\'ea; gdy podpiszesz ten oto pergamin, b\'ead\'b9cy aktem abdykacji na rzecz ksi\'ea
cia Arpello z Pellii, dostaniesz konia, rynsztunek i pi\'ea\'e6 tysi\'eacy z\'b3otych lun\'f3w, po czym pod eskort\'b9 do wschodniej granicy odstawiony b\'eadziesz.
\par - Chcecie pozostawi\'e6 mnie w miejscu, gdziem by\'b3, nimem wkroczy\'b3 w granice Aquilonii, by zaci\'b9gn\'b9\'e6 si\'ea pod sztandary jej \'f3wczesnej armii - z tym tylko, \'bfe z pi\'eatnem zdrajcy odci\'9cni\'eatym na czole! - \'8c
miech Conana zabrzmia\'b3 jak kr\'f3tkie, g\'b3\'eabokie warkni\'eacie pustynnego wilka. - Arpello, czy tak? Mia\'b3em w podejrzeniu tego pellijskiego rze\'9fnika. Czy nie mo\'bfecie nawet kra\'9c\'e6 i rabowa\'e6 otwarcie, \'bfe a\'bf takiej si\'ea
imacie wym\'f3wki, na mil\'ea \'9cmierdz\'b9cej oszustwem? Arpello przyznaje si\'ea do \'9clad\'f3w krwi kr\'f3lewskiej w swych \'bfy\'b3ach i\~dlatego pos\'b3ugujesz si\'ea nim, dla usprawiedliwienia z\'b3odziejstwa chc\'b9c jego r\'eakoma rz\'b9dzi\'e6
Aquiloni\'b9? Pierwej spotkamy si\'ea w Piekle!
\par - Ty g\'b3upcze! - uni\'f3s\'b3 si\'ea Amalrus. - Wszak w naszej jeste\'9c mocy i tak korony, jak \'bfycia, mo\'bfemy ci\'ea zbawi\'e6, je\'9cli nam si\'ea zechce!
\par Odpowied\'9f Conana nie by\'b3a ani kr\'f3lewska, ani wytworna, a w\'b3a\'9cciwa cz\'b3owiekowi, kt\'f3rego barbarzy\'f1ska natura nigdy nie nagi\'ea\'b3a si\'ea do sztywnych ram dworskiego ceremonia\'b3u.
\par Splun\'b9\'b3 prosto w twarz Amalrusa. Kr\'f3l Ophiru, chwytaj\'b9c za miecz, poderwa\'b3 si\'ea z\~wrzaskiem w\'9cciek\'b3o\'9cci i ruszy\'b3 na Conana, dobywaj\'b9c w\'b9sk\'b9 kling\'ea z pochwy. Tsotha stan\'b9\'b3 mu na drodze.
\par - Wolnego, Wasza Wysoko\'9c\'e6; ten cz\'b3ek moim jest je\'f1cem.
\par - Na bok, czarowniku! - wycharcza\'b3 Amalrus, doprowadzony do szale\'f1stwa }{\fs24\kerning24 szyderczym spojrzeniem niebieskich oczu Cymmeryjczyka.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Powiedzia\'b3em: st\'f3j! - rykn\'b9\'b3 Tsotha, a z\'b3o\'9c\'e6 wykrzywi\'b3a jego oblicze paskudnym grymasem.
\par Szczup\'b3a r\'eaka kap\'b3ana wystrzeli\'b3a z r\'eakawa, a ob\'b3ok py\'b3u spowi\'b3 twarz Amalrusa. Ten zakrzykn\'b9\'b3, cofaj\'b9c si\'ea chwiejnie, upu\'9cci\'b3 miecz, a d\'b3o\'f1mi schwyci\'b3 si\'ea za twarz; bezw\'b3adnie opad\'b3 na \'b3o\'bf
e; kothyjscy stra\'bfnicy patrzyli przed siebie niewidz\'b9cym wzrokiem, a Strabonus, obejmuj\'b9c naczynie dr\'bf\'b9cymi d\'b3o\'f1mi, po\'9cpiesznie wychyli\'b3 puchar wina.
\par Amalrus odj\'b9\'b3 r\'eace od twarzy i potrz\'b9sn\'b9\'b3 g\'b3ow\'b9; z wolna jego oczy odzyskiwa\'b3y normalny wyraz.
\par - Zaniewidzia\'b3em - st\'eakn\'b9\'b3. - C\'f3\'bfe\'9c mi uczyni\'b3, czarowniku?
\par - Drobna to by\'b3a sztuczka, po to, by\'e6 przypomnie\'e6, kto jest tu rzeczywistym panem - rzuci\'b3 Tsotha, zbywszy si\'ea pretensjonalnej maski dostojnika, obna\'bfaj\'b9c zarazem sw\'b9 prawdziw\'b9, z\'b3\'b9 natur\'ea.
\par - Strabonus otrzyma\'b3 lekcj\'ea - miej i ty swoj\'b9: to, com ci cisn\'b9\'b3 w oczy, by\'b3o jeno py\'b3em, kt\'f3ry znalaz\'b3em w stygijskim grobowcu; je\'9cli raz jeszcze ci\'ea o\'9clepi\'ea, b\'eadziesz b\'b3\'b9dzi\'e6 w ciemno\'9cciach a\'bf
po kres \'bfywota.
\par Dreszcz przebieg\'b3 ramiona Amalrusa; zdj\'eaty groz\'b9 u\'9cmiechn\'b9\'b3 si\'ea pojednawczo i\~si\'eagn\'b9\'b3 po puchar, maskuj\'b9c przera\'bfenie i w\'9cciek\'b3o\'9c\'e6. B\'ead\'b9c szczwanym dyplomat\'b9 potrafi\'b3 szybko odzyska\'e6
pozory spokoju.
\par Tsotha zwr\'f3ci\'b3 si\'ea do Conana, kt\'f3ry przez ca\'b3y czas sta\'b3, oboj\'eatnie \'9cledz\'b9c wydarzenia. Na skinienie czarownika stra\'bfnicy schwycili je\'f1ca i wyprowadzili go, pod\'b9\'bfaj\'b9c za Tsotha; wyszed\'b3szy z komnaty przez ostro
\'b3ukowy portal, znale\'9fli si\'ea w kr\'eatym korytarzu o\~mozaikowej pod\'b3odze i z\'b3oconych \'9ccianach, ornamentowanych srebrem; z wysklepionego sufitu zwisa\'b3y z\'b3ote kadzielnice rozsnuwaj\'b9ce w korytarzu g\'easte, wonne dymy. Skr\'ea
cili w\~w\'ea\'bfszy korytarz oblicowany jaspisem i czarnym marmurem, mroczny i pos\'eapny, zako\'f1czony br\'b9zowymi drzwiami, nad kt\'f3rymi szczerzy\'b3a w przera\'9fliwym u\'9cmiechu z\'eaby ludzka czaszka. Przy drzwiach sta\'b3 t\'b3usty jegomo\'9c
\'e6 o odpychaj\'b9cej powierzchowno\'9cci, podzwaniaj\'b9c p\'eakiem kluczy - niewolnik Tsothy, najwy\'bfszy rang\'b9 eunuch imieniem Shukeli; kr\'b9\'bfy\'b3y o nim mro\'bf\'b9ce krew w \'bfy\'b3ach legendy, bowiem miast normalnych ludzkich uczu\'e6 w
\'b3ada\'b3o nim jedno - zwierz\'eace okrucie\'f1stwo, znajduj\'b9ce uj\'9ccie w zami\'b3owaniu do tortur.
\par Za drzwiami z br\'b9zu w\'b9skie schody opada\'b3y w d\'f3\'b3, jakby wiod\'b9c do samych trzewi wzg\'f3rza, na kt\'f3rym posadowiono cytadel\'ea.
\par Schody ko\'f1czy\'b3y si\'ea na dole podestem opatrzonym \'bfelaznymi drzwiami o konstrukcji a\'bf nadto pot\'ea\'bfnej; najwyra\'9fniej nie \'b3\'b9czy\'b3y si\'ea one ze \'9cwiatem zewn\'eatrznym, a jednak sprawia\'b3y wra\'bf
enie zbudowanych tak, by wytrzymywa\'e6 uderzenia obl\'ea\'bfniczych taran\'f3w.
\par Shukeli otworzy\'b3 drzwi i odst\'b9pi\'b3 na bok. Conan zauwa\'bfy\'b3, \'bfe wyra\'9fny niepok\'f3j zapanowa\'b3 w\'9cr\'f3d wiod\'b9cych go ciemnosk\'f3rych Kushyt\'f3w. Shukeli r\'f3wnie niepewnie wejrza\'b3 w ciemno\'9c\'e6 panuj\'b9c\'b9
za drzwiami; tkwi\'b3a tam jeszcze jedna przeszkoda - krata z pot\'ea\'bfnych, stalowych pr\'eat\'f3w, opatrzona wymy\'9clnym, dzia\'b3aj\'b9cym bez klucza zamkiem, kt\'f3ry mo\'bfna by\'b3o otworzy\'e6 jedynie z zewn\'b9trz.
\par Shukeli nacisn\'b9\'b3 d\'9fwigni\'ea i krata wsun\'ea\'b3a si\'ea w \'9ccian\'ea. Przeszed\'b3szy przez drzwi, znale\'9fli si\'ea w szerokim korytarzu wyci\'eatym wprost w\~masywie skalnym; Conan zrozumia\'b3, \'bfe s\'b9 g\'b3\'eaboko pod ziemi\'b9
- poni\'bfej podstawy wzg\'f3rza, na kt\'f3rym pi\'eatrzy\'b3a si\'ea cytadela. Ciemno\'9c\'e6 ust\'eapowa\'b3a, odpychana p\'b3omieniem pochodni niesionej przez eunucha. Kushyci przykuli kr\'f3la do stalowego k\'f3\'b3ka obsadzonego w \'9c
cianie; w niszy ponad jego g\'b3ow\'b9 umie\'9ccili pochodni\'ea tak, \'bfe sta\'b3 w p\'f3\'b3kolu s\'b3abego \'9cwiat\'b3a.
\par Stra\'bfnicy spieszyli si\'ea, jakby chc\'b9c czym pr\'eadzej odej\'9c\'e6; pomrukiwali mi\'eadzy sob\'b9 i\~rzucali niespokojne spojrzenia w otaczaj\'b9cy ich mrok.
\par Tsotha gestem wskaza\'b3 im wyj\'9ccie; st\'b3oczyli si\'ea w drzwiach, przepychaj\'b9c si\'ea w\~po\'9cpiechu, jakby w obawie, i\'bf otaczaj\'b9ca ich ciemno\'9c\'e6 przybierze drapie\'bfny kszta\'b3t i\~skoczy im na plecy.
\par Tsotha zwr\'f3ci\'b3 si\'ea ku Conanowi, a kr\'f3l zauwa\'bfy\'b3, \'bfe oczy czarownika \'9cwiec\'b9 w\~p\'f3\'b3mroku, jego z\'eaby za\'9c podobne s\'b9 z\'eabom wilka, bia\'b3o po\'b3yskuj\'b9cym w ciemno\'9cciach.
\par - \'afycz\'ea ci tedy szcz\'ea\'9ccia, barbarzy\'f1co - szydzi\'b3 mag. - Trza mi jecha\'e6 do Shamar, do obl\'ea\'bfenia. W dni dziesi\'ea\'e6 stan\'ea z mymi wojownikami w twym pa\'b3acu w Tarantii. C\'f3\'bf mam przekaza\'e6
od ciebie twoim kobietom, zanim zedr\'ea z nich at\'b3asowe sk\'f3ry na zwoje do spisania kroniki zwyci\'eastw Tsotha-lanti?
\par Conan odpowiedzia\'b3 ci\'ea\'bfkim cymmeryjskim przekle\'f1stwem, a jego ryk targn\'b9\'b3 powietrzem z si\'b3\'b9, zdoln\'b9 rozedrze\'e6 b\'eabenki uszu zwyk\'b3ego cz\'b3owieka.
\par Tsotha za\'9cmia\'b3 si\'ea jeno szyderczo i wyszed\'b3.
\par Krata wsun\'ea\'b3a si\'ea na swoje miejsce, a kr\'f3l uchwyci\'b3 jeszcze zarys podobnej s\'eapowi sylwetki za grubymi pr\'eatami. Ci\'ea\'bfkie drzwi zewn\'eatrzne zatrzasn\'ea\'b3y si\'ea z hukiem i\~zapanowa\'b3a cisza.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\fs28\kerning24 3.
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s4\qj \li0\ri0\sl360\slmult1\keepn\nowidctlpar\faauto\outlinelevel3\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i\f76 Bie\'bfy\'b3 Lew przez czelu\'9cci piekielne
\par }\pard\plain \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i\f76\fs24\kerning24 Cienie k\'b3ad\'b3y si\'ea przed nim pos\'eapne
\par }{\i\fs24\kerning24 Wielu zjaw nienazwanych, w mroku przyczajonych
\par Bestyj o plugawych paszczach rozdziawionych
\par }{\i\f76\fs24\kerning24 Od skowytu i wrzasku zadr\'bfa\'b3y ciemno\'9cci
\par Kiedy skrada\'b3 si\'ea Lew przez piekielne czelu\'9cci.
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i (ze starej ballady)}{
\par }\pard\plain \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 Conan szarpn\'b9\'b3 \'b3a\'f1cuchem, pr\'f3buj\'b9c jego wytrzyma\'b3o\'9cci; zbada\'b3
te\'bf osadzone w\~\'9ccianie k\'f3\'b3ko, do kt\'f3rego \'b3a\'f1cuch przykuto. Cz\'b3onki mia\'b3 wolne, ale zrozumia\'b3, \'bfe nawet jego stalowe mi\'ea\'9cnie nie mog\'b3yby zerwa\'e6 owych p\'eat. Ogniwa mia\'b3y grubo\'9c\'e6 jego kciuka, a\~
przytwierdzone by\'b3y do opasuj\'b9cej go \'bfelaznej sztaby na d\'b3o\'f1 szerokiej i grubej na p\'f3\'b3 cala; sama waga okow\'f3w mog\'b3aby zabi\'e6 s\'b3abszego ni\'bf on cz\'b3owieka. Spojenie \'b3a\'f1cucha ze stalowym pasem by\'b3
o nader solidne i nawet kowalski m\'b3ot nie zdo\'b3a\'b3by go rozgi\'b9\'e6; pier\'9ccie\'f1 w murze najwyra\'9fniej stanowi\'b3 zako\'f1czenie pr\'eata przeci\'b9gni\'eatego przez \'9ccian\'ea i\~przytwierdzonego kowalsk\'b9 sztuk\'b9
po drugiej stronie.
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76\fs24\kerning24 Conan zakl\'b9\'b3, a gdy spojrza\'b3 w ciemno\'9c\'e6 napieraj\'b9c\'b9 na p\'f3\'b3
kole migotliwego \'9cwiat\'b3a pochodni, ogarn\'b9\'b3 go niepok\'f3j. Zrodzone z przes\'b9d\'f3w obawy drzema\'b3y w barbarzy\'f1skiej duszy, nie tkni\'eate trze\'9fwym os\'b9dem, jaki w\'b3a\'9cciwy jest ludziom wychowanym w\~
cywilizowanych krajach. Prymitywna wyobra\'9fnia olbrzyma zaludnia\'b3a podziemne ciemno\'9cci gro\'9fnymi kszta\'b3tami, za\'9c rozum podpowiada\'b3 mu, i\'bf nie zosta\'b3 wtr\'b9cony do owego lochu gwoli odosobnienia jeno; Tsotha nie mia\'b3
powodu, by go przy \'bfyciu zachowa\'e6, tedy w\~lochu tym ka\'9fni okrutnej winien si\'ea spodziewa\'e6.
\par Przeklina\'b3 sw\'b9 g\'b3upot\'ea - wszak m\'f3g\'b3 si\'ea zgodzi\'e6 na haniebny uk\'b3ad, jaki mu podsuni\'eato, cho\'e6 na sam\'b9 my\'9cl o tym burzy\'b3a si\'ea w nim dusza; wiedzia\'b3 wszelako, \'bfe gdyby go z lochu wyprowadzono i zapytano powt
\'f3rnie, czy got\'f3w jest abdykowa\'e6, odpowiedzia\'b3by tak, jak to ju\'bf raz uczyni\'b3 - nie m\'f3g\'b3 przecie zaprzeda\'e6 swych poddanych krwawemu okrutnikowi. A przecie\'bf, gdy zdobywa\'b3 kr\'f3lestwo, czyni\'b3 to dla swego i niczyjego wi
\'eacej zysku - oto jak niepostrze\'bfenie mo\'bfe si\'ea czasem w\'9clizn\'b9\'e6 w dusz\'ea awanturnika o r\'eakach krwi\'b9 splamionych \'9cwiadomo\'9c\'e6 odpowiedzialno\'9cci w\'b3adcy za podleg\'b3y mu nar\'f3d.
\par Conan pomy\'9cla\'b3 o ohydnej gro\'9fbie Tsotha-lanti i a\'bf j\'eakn\'b9\'b3 z nieopisanej w\'9cciek\'b3o\'9cci, wiedz\'b9c, i\'bf nie by\'b3y to czcze pogr\'f3\'bfki. Ludzkie istoty, tak m\'ea\'bfowie jak i niewiasty, nie s\'b9
dla okrutnego maga niczym wi\'eacej, jak wij\'b9cym si\'ea robactwem dla badaj\'b9cego je m\'eadrca. Mi\'eakkie, bia\'b3e d\'b3onie, kt\'f3re go pie\'9cci\'b3y, p\'b9sowe usta, kt\'f3re przywiera\'b3y do jego ust, alabastrowe piersi dr\'bf\'b9
ce od jego ognistych poca\'b3unk\'f3w - mia\'b3y by\'e6 odarte z delikatnej sk\'f3ry, bia\'b3ej niczym ko\'9c\'e6 s\'b3oniowa, r\'f3\'bfowej jak p\'b9ki r\'f3\'bf... Krzyk okropny wydar\'b3 si\'ea z warg Conana, nieludzki wr\'eacz od szale\'f1czej furii.
\par Dudni\'b9ce echo zatrwo\'bfy\'b3o go i sprowadzi\'b3o na jaw\'ea, j\'b9\'b3 tedy ponownie rozwa\'bfa\'e6 sw\'b9 sytuacj\'ea. Spojrza\'b3 niepewnie w ciemno\'9c\'e6, otaczaj\'b9c\'b9 \'9cwietliste p\'f3\'b3kole, a wspomniawszy na wszystkie ponure opowie
\'9cci, jakie zdarzy\'b3o mu si\'ea zas\'b3ysze\'e6 o wyrafinowanym okrucie\'f1stwie Tsotha-lanti, poczu\'b3, jak niemi\'b3y ch\'b3\'f3d w\'eadruje mu wzd\'b3u\'bf krzy\'bfa. Zda\'b3 sobie spraw\'ea, \'bfe nie gdzie indziej si\'ea znajduje, jeno w os\'b3
awionych Komnatach Trwogi, wspominanych w\~mro\'bf\'b9cych krew w \'bfy\'b3ach legendach; w tych w\'b3a\'9cnie tunelach i lochach dokonywa\'b3\line Tsotha-lanti straszliwych do\'9cwiadcze\'f1 na istotach ludzkich, zwierz\'ea
cych i, jak powiadano, demonicznych, igraj\'b9c ba\'b3wochwalczo z samym sednem natury \'bfycia. Wie\'9c\'e6 gminna nios\'b3a, \'bfe szalony bard Rinaldo odwiedzi\'b3 te lochy, a czarownik pokaza\'b3 mu r\'f3\'bfne okropie\'f1stwa i\~niewyobra\'bf
alne potworno\'9cci, o kt\'f3rych p\'f3\'9fniej wspomnia\'b3 Rinaldo w poemacie \'84Pie\'9c\'f1 lochu\'94; opisane tam rzeczy nie by\'b3y tedy czczym jeno wymys\'b3em trawionej gor\'b9czk\'b9 ja\'9fni.
\par A ja\'9f\'f1 owa w py\'b3 si\'ea rozpad\'b3a pod toporem Conana, gdy nocy pewnej musia\'b3 walczy\'e6 o \'bfycie ze skrytob\'f3jcami, kt\'f3rych szalony Rinaldo do pa\'b3acu wprowadzi\'b3; szczez\'b3 tedy autor rym\'f3w, ale wstrz\'b9saj\'b9ce s\'b3
owa owej pos\'eapnej pie\'9cni wci\'b9\'bf brzmia\'b3y w uszach kr\'f3la, gdy tak sta\'b3, przykuty \'b3a\'f1cuchem do \'9cciany.
\par Wtem Cymmeryjczyk zamar\'b3, us\'b3yszawszy cichy szelest, krew w \'bfy\'b3ach mro\'bf\'b9cy podejrzeniem, jakie na my\'9cl przywodzi\'b3. Kr\'f3l zastyg\'b3 w napi\'eaciu, s\'b3uch a\'bf do granic b\'f3lu wyt\'ea\'bfaj\'b9c - nieomylnie rozpozna\'b3 odg
\'b3os wydawany przez gi\'eatkie \'b3uski prze\'9clizguj\'b9ce si\'ea po kamieniu. Krople zimnego potu zrosi\'b3y mu sk\'f3r\'ea, gdy poza kr\'eagiem s\'b3abego \'9cwiat\'b3a wypatrzy\'b3 niewyra\'9fny, kolosalny kszta\'b3t, cho\'e6
ledwo dostrzegalny, i tak do\'9c\'e6 okropny, by go przerazi\'e6. Kszta\'b3t \'f3w uni\'f3s\'b3 si\'ea w g\'f3r\'ea, ko\'b3ysz\'b9c si\'ea cokolwiek, a wzrok \'bf\'f3\'b3tych, p\'b3on\'b9cych \'9clepi wyzieraj\'b9cych z ciemno\'9cci zawis\'b3
na Cymmeryjczyku. Stopniowo przed oczyma Conana j\'ea\'b3a si\'ea zarysowywa\'e6 wielka, szkaradna, tr\'f3jk\'b9tna g\'b3owa, a z ciemno\'9cci wype\'b3z\'b3o powoli wij\'b9ce si\'ea cielsko gada. W\'b9\'bf to by\'b3, a wobec jego rozmiar\'f3w kar\'b3
ami si\'ea zda\'b3y gady, jakie kr\'f3l m\'f3g\'b3 sobie wyobrazi\'e6: od wi\'eakszej ni\'9fli ko\'f1ski \'b3eb g\'b3owy po czubek szpiczastego ogona mierzy\'b3 sobie najmniej st\'f3p osiemdziesi\'b9t. W przy\'e6mionym \'9cwietle jego \'b3uski l\'9cni\'b3
y zimno, bia\'b3e niczym szron; z pewno\'9cci\'b9 gad ten wyklu\'b3 si\'ea i wyr\'f3s\'b3 w ciemno\'9cci, a jednak \'9clepia jego zion\'ea\'b3y z\'b3ym i bystrym spojrzeniem. Gad zap\'eatli\'b3 swe tytaniczne zwoje naprzeciw przykutego do \'9cciany cz\'b3
owieka i uni\'f3s\'b3 wielki \'b3eb, ko\'b3ysz\'b9c nim o kilka cali od twarzy Conana; rozwidlony, wysuwaj\'b9cy si\'ea rytmicznie j\'eazyk nieomal ociera\'b3 si\'ea 0 usta kr\'f3la, a dojmuj\'b9cy od\'f3r przyprawi\'b3 go o md\'b3o\'9cci; olbrzymie, \'bf
\'f3\'b3te \'9clepia patrzy\'b3y mu prosto w oczy. Walczy\'b3 z\~sob\'b9, by nie ulec podpowiadanej przez instynkt ch\'eaci schwycenia w pot\'ea\'bfne d\'b3onie ko\'b3ysz\'b9cej si\'ea przed nim grubej szyi gada. B\'ead\'b9c silniejszym, ni\'9fli mo\'bf
e to sobie wyobrazi\'e6 cz\'b3ek cywilizowany, Conan skr\'eaci\'b3 niegdy\'9c kark olbrzymiego pytona po upiornej walce stoczonej w latach, gdy trudni\'b3 si\'ea korsarstwem. Ale gad zwini\'eaty teraz przed nim, jakby nie do\'9c\'e6, \'bf
e monstrualnie wielki, by\'b3 i jadowity: Conan widzia\'b3 bia\'b3e, wygi\'eate niczym szable, d\'b3ugie na stop\'ea k\'b3y - kapa\'b3a z nich bezbarwna ciecz, w kt\'f3rej Cymmeryjczyk, wiedziony barbarzy\'f1skim instynktem, wyczuwa\'b3 \'9cmier\'e6.
\par Zapewne m\'f3g\'b3by zgruchota\'e6 ow\'b9 tr\'f3jk\'b9tn\'b9 czaszk\'ea desperackim ciosem zaci\'9cni\'eatej pi\'ea\'9cci, lecz wiedzia\'b3, \'bfe na pierwsze drgnienie mi\'ea\'9cnia, ba, nawet powieki, potw\'f3r uderzy - niczym b\'b3yskawica. Conan trwa
\'b3 bez ruchu cho\'e6 rozum mu podpowiada\'b3, by rozjuszy\'e6 w\'ea\'bfa, przybli\'bfaj\'b9c i tak przes\'b9dzon\'b9 zgub\'ea. \'8clepy instynkt nakazuj\'b9cy \'bfycia ratowanie usztywni\'b3 cz\'b3onki Cymmeryjczyka tak, i\'bf przypomina\'b3
raczej odlany z br\'b9zu pos\'b9g ni\'bf \'bfywego cz\'b3owieka.
\par Gruba szyja unios\'b3a si\'ea wy\'bfej, a g\'b3owa gada zawis\'b3a nad wi\'ea\'9fniem: w\'b9\'bf bada\'b3 z bliska pochodni\'ea osadzon\'b9 w niszy ponad g\'b3ow\'b9 kr\'f3la. Kropla jadu spad\'b3a na nagie udo cz\'b3owieka, a jej tkni\'eacie by\'b3
o niczym pogr\'b9\'bfenie w ciele roz\'bfarzonego do bia\'b3o\'9cci sztyletu; cho\'e6 szkar\'b3atne plamy zawirowa\'b3y przed oczyma Conana, nie drgn\'b9\'b3 nawet; nie drgn\'b9\'b3 ani jeden mi\'easie\'f1 jego cia\'b3a, nie drgn\'ea\'b3
a nawet powieka; nic nie zdradzi\'b3o b\'f3lu sprawionego op}{\fs24\kerning24 arzeniem.
\par }{\f76\fs24\kerning24 W\'b9\'bf ko\'b3ysa\'b3 si\'ea nad nim, jakby chc\'b9c si\'ea przekona\'e6, czy w owej zastyg\'b3ej postaci tli si\'ea cho\'e6 iskra \'bfycia.
\par Wtem da\'b3o si\'ea s\'b3ysze\'e6 szcz\'eakni\'eacie otwieranych drzwi. W\'b9\'bf, jak wszystkie gady ostro\'bfny i p\'b3ochliwy, zwin\'b9\'b3 si\'ea z zaskakuj\'b9c\'b9 jak na jego wielko\'9c\'e6 szybko\'9cci\'b9 i odpe\'b3z\'b3, nikn\'b9c w mroku.
\par Pot\'ea\'bfne drzwi rozwar\'b3y si\'ea i tak ju\'bf pozosta\'b3y; krata wsun\'ea\'b3a si\'ea w \'9ccian\'ea, a pot\'ea\'bfna czarnosk\'f3ra posta\'e6 stan\'ea\'b3a w wej\'9cciu, o\'9cwietlona p\'b3omieniami kwaczy p\'b3on\'b9cych w\~zewn\'ea
trznym korytarzu. Cz\'b3ek \'f3w wsun\'b9\'b3 si\'ea do lochu, a krat\'ea za sob\'b9 przymkn\'b9\'b3, bacz\'b9c jednak, by nie zatrzasn\'ea\'b3a si\'ea przemy\'9clna zasuwa. Kiedy przybysz wkroczy\'b3 w p\'f3\'b3kole \'9cwiat\'b3a rzucanego przez pochodni
\'ea osadzon\'b9 nad g\'b3ow\'b9 kr\'f3la, Conan ujrza\'b3, i\'bf by\'b3 to m\'b9\'bf olbrzymi, czarnosk\'f3ry i prawie nagi; p\'eak kluczy dzier\'bfy\'b3 w jednej r\'eace, w drugiej za\'9c wielki miecz.
\par I ozwa\'b3 si\'ea czarny, a gada\'b3 w dialekcie lud\'f3w zamieszkuj\'b9cych morskie pobrze\'bfa; Conan pozna\'b3 niegdy\'9c ow\'b9 mow\'ea, a to gdy by\'b3 piratem, grasuj\'b9cym u wybrze\'bfy kraju Kush.
\par - D\'b3ugom czeka\'b3, by ci\'ea spotka\'e6, Amra! - Czarny zwa\'b3 Conana imieniem, pod kt\'f3rym Cymmeryjczyk znany by\'b3 Kushytom w swych pirackich latach - \'84Amra\'94, czyli \'84Lew\'94.
\par Na twarz niewolnika wype\'b3z\'b3 zwierz\'eacy grymas, na kszta\'b3t u\'9cmiechu ods\'b3aniaj\'b9c \'9cnie\'bfnobia\'b3e z\'eaby, a oczy jego l\'9cni\'b3y czerwonawo w \'9cwietle pochodni.
\par - Wielem ryzykowa\'b3 dla tego spotkania! Sp\'f3jrz - oto klucze do twych \'b3a\'f1cuch\'f3w: skrad\'b3em je eunuchowi. C\'f3\'bf by\'9c mi za nie da\'b3?
\par - Dziesi\'ea\'e6 tysi\'eacy z\'b3otych lun\'f3w! - szybko wypali\'b3 Conan, czuj\'b9c, jak nadzieja o\'bfywia bicie jego serca.
\par - Ma\'b3o! - wrzasn\'b9\'b3 czarny, a uniesienie jakby rozja\'9cni\'b3o jego hebanowe oblicze. - Za ma\'b3o, jak na takie ryzyko! Ulubie\'f1cy Tsotha-lanti mog\'b9 wychyn\'b9\'e6 z ciemno\'9cci i po\'bfre\'e6 mnie, a je\'9cli Shukeli odkryje, \'bf
em mu skrad\'b3 klucze, obwiesi mnie za nogi. Wi\'eac c\'f3\'bf mi dasz}{\fs24\kerning24 za klucze?
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Pi\'eatna\'9ccie tysi\'eacy i pa\'b3ac w Poitain - rzuci\'b3 kr\'f3l.
\par Czarny zakrzykn\'b9\'b3 rado\'9cnie i podskoczy\'b3 wysoko, daj\'b9c tym wyraz swej rado\'9cci na spos\'f3b barbarzy\'f1ski.
\par - Wi\'eacej! - wrzasn\'b9\'b3. - Chc\'ea wi\'eacej! Co mi dasz?
\par - Ty czarny psie! - Purpurowa mg\'b3a w\'9cciek\'b3o\'9cci zasnu\'b3a oczy Conana. - Gdybym by\'b3 wolny, da\'b3bym ci kark z\'b3amany! Czy to Shukeli nas\'b3a\'b3 ci\'ea, by\'9c ze mnie szydzi\'b3?
\par - Shukeli nic nie wie o tym, \'bfem tu przyszed\'b3, bia\'b3y cz\'b3owieku - odpar\'b3 niewolnik, wyci\'b9gaj\'b9c szyj\'ea tak, by zajrze\'e6 wprost w oczy Conana. - Znam ci\'ea od dawna, z czas\'f3w, gdym by\'b3
wodzem wolnego plemienia, zanim Stygijczycy pojmali mnie i sprzedali na p\'f3\'b3nocy. Czy nie pami\'eatasz zdobycia Abombi, kiedy twe morskie wilki wtargn\'ea\'b3y do miasta? Przed pa\'b3acem kr\'f3la Ajagi zabi\'b3e\'9c wodza; inny w\'f3dz uszed\'b3 z
\'bfyciem; zabitym by\'b3 m\'f3j brat, a\~tym, co uciek\'b3, by\'b3em ja! \'af\'b9dam od ciebie ceny krwi, Amra!
\par - Uwolnij mnie, a zap\'b3ac\'ea ci tyle w sztukach z\'b3ota, ile sam wa\'bfysz! - warkn\'b9\'b3 Conan.
\par Przekrwione oczy czarnego roz\'9cwietli\'b3 drapie\'bfny b\'b3ysk, a jego z\'eaby zal\'9cni\'b3y niczym z\'eaby wilka.
\par - Taki\'9c, bia\'b3y psie, jak i ca\'b3a twoja rasa, ale czarnemu cz\'b3owiekowi z\'b3oto nigdy nie wynagrodzi krwi przelanej! Cena, jak\'b9 zap\'b3acisz, to twoja g\'b3owa!
\par Ostatnie s\'b3owa zosta\'b3y wykrzyczane w op\'eata\'f1czym uniesieniu i ponios\'b3y si\'ea echem wzd\'b3u\'bf przepastnych korytarzy.
\par Conan st\'ea\'bfa\'b3, pod\'9cwiadomie napinaj\'b9c okowy, zdj\'eaty obrzydzeniem na my\'9cl o\~umieraniu \'9cmierci\'b9 bezbronnego jagni\'eacia. Nagle zamar\'b3 z przera\'bfenia - oto ponad ramieniem czarnego olbrzyma dojrza\'b3 w ciemno\'9cci niewyra
\'9fny zarys ko\'b3ysz\'b9cego si\'ea rytmicznie strasznego cielska.
\par - Tsotha nigdy si\'ea nie dowie! - Pok\'b3ada\'b3 si\'ea ze \'9cmiechu czarny, zbyt upojony swym tryumfem, by zwa\'bfa\'e6 na cokolwiek za swymi plecami. - Nie wejdzie do lochu, nim demony nie odr\'b9 cia\'b3a z twych ko\'9cci, a ko\'9cci nie wywlek\'b9
z \'b3a\'f1cuch\'f3w! B\'ead\'ea mia\'b3 twoj\'b9 g\'b3ow\'ea, Amra!
\par Niewolnik rozstawi\'b3 szeroko masywne niczym kolumny nogi i zamachn\'b9\'b3 si\'ea obur\'b9cz ci\'ea\'bfkim mieczem, a jego l\'9cni\'b9ce w \'9cwietle pochodni, \'bfylaste musku\'b3y zagra\'b3y.
\par W tym momencie tytaniczny cie\'f1 poza nim strzeli\'b3 w d\'f3\'b3 i w prz\'f3d, i g\'b3owa w\~kszta\'b3cie klina uderzy\'b3a z takim impetem, \'bfe a\'bf echo powt\'f3rzy\'b3o odg\'b3os ciosu w tunelach i\~korytarzach wydr\'b9\'bfonych w litej skale.
\'afaden d\'9fwi\'eak nie doby\'b3 si\'ea z sinoczerwonych, grubych, rozchylonych szeroko w agonalnym grymasie warg; Conan ujrza\'b3 tylko, jak wraz z\~g\'b3uchym t\'b9pni\'eaciem uderzenia uchodzi \'bf
ycie z szeroko rozwartych oczu czarnego - tak szybko, jak ga\'9cnie p\'b3omyk zdmuchni\'eatej \'9cwiecy. Odrzucone ciosem cia\'b3o leg\'b3o w poprzek korytarza, a potworne sploty zwin\'ea\'b3y si\'ea wok\'f3\'b3 niego, zas\'b3aniaj\'b9c po\'b3yskuj\'b9
cymi zwojami hebanow\'b9 sk\'f3r\'ea; do uszu Conana doszed\'b3 wyra\'9fny d\'9fwi\'eak mia\'bfd\'bfonych i gruchotanych ko\'9cci. Nagle serce zabi\'b3o mu szybciej - miecz i klucze wypad\'b3y z d\'b3oni czarnosk\'f3rego olbrzyma i odbi\'b3y si\'ea, d\'9f
wi\'eacz\'b9c, od kamiennej pod\'b3ogi; klucze zatrzyma\'b3y si\'ea tu\'bf przy jego stopach. Schyli\'b3 si\'ea, pr\'f3buj\'b9c czy ich dosi\'eagnie, ale \'b3a\'f1cuch by\'b3 zbyt kr\'f3tki; czuj\'b9c, jak dusi go op\'eata\'f1czo wal\'b9ce serce, zsun\'b9
\'b3 sanda\'b3 z prawej stopy i schwyci\'b3 klucze palcami; zginaj\'b9c kolano podni\'f3s\'b3 je i z\'b3apa\'b3 kurczowo, ledwie powstrzymuj\'b9c si\'ea od wydania okrzyku rado\'9cci. Po chwili zmagania si\'ea z pot\'ea\'bfn\'b9 k\'b3od\'b9 by\'b3
wolny. Porwa\'b3 le\'bf\'b9cy na pod\'b3odze miecz i\~rozejrza\'b3 si\'ea wko\'b3o; otacza\'b3a go tylko ciemno\'9c\'e6, w kt\'f3rej znikn\'b9\'b3 w\'b9\'bf unosz\'b9cy zmia\'bfd\'bfony, poszarpany och\'b3ap, ledwo przypominaj\'b9cy ludzkie cia\'b3
o. Conan zwr\'f3ci\'b3 si\'ea ku otwartym drzwiom; kilka skok\'f3w i by\'b3 na progu, gdy wtem rozleg\'b3 si\'ea w ciemno\'9cciach wybuch \'9cmiechu, a krata zatrzasn\'ea\'b3a si\'ea tu\'bf przed jego wyci\'b9gni\'eat\'b9 r\'eak\'b9. Zza pr\'eat\'f3
w wyziera\'b3a twarz przypominaj\'b9ca maszkarona uchwyconego przez rze\'9fbiarza w koszmarnym grymasie - by\'b3 to eunuch Shukeli, kt\'f3ry pod\'b9\'bfy\'b3 za skradzionymi kluczami. Najwyra\'9fniej upojony szyderstwem, nie dojrza\'b3 miecza w d\'b3
oni Cymmeryjczyka; z okropnym przekle\'f1stwem na ustach Conan uderzy\'b3 niczym kobra; miecz \'9cwisn\'b9\'b3 pomi\'eadzy pr\'eatami, a \'9cmiech kastrata zmieni\'b3 si\'ea nagle w przed\'9cmiertny krzyk. Shukeli zgi\'b9\'b3 si\'ea w p\'f3\'b3
, jakby oddawa\'b3 pok\'b3on swemu zab\'f3jcy, i pad\'b3 niczym bela sad\'b3a, na pr\'f3\'bfno staraj\'b9c si\'ea pulchnymi d\'b3o\'f1mi powstrzyma\'e6 wyp\'b3ywaj\'b9ce trzewia.
\par }{\fs24\kerning24 Conan }{\f76\fs24\kerning24 obna\'bfy\'b3 z\'eaby w grymasie dzikiej uciechy; wci\'b9\'bf jednak pozostawa\'b3 wi\'ea\'9fniem - mia\'b3 klucze, ale nie da\'b3o si\'ea nimi otworzy\'e6 kraty: zasuw\'ea otwiera\'b3o si\'ea tylko z zewn\'b9
trz. Nawyk\'b3y do badania stali dotyk m\'f3wi\'b3 mu, \'bfe pr\'eaty kraty dor\'f3wnywa\'b3y twardo\'9cci\'b9 klindze miecza; pr\'f3ba wyr\'b9bania sobie drogi musia\'b3aby zako\'f1czy\'e6 si\'ea strzaskaniem or\'ea\'bfa. Ku swemu zdumieniu wymaca\'b3
palcami wg\'b3\'eabienia na grubych sztabach - jakby \'9clady po uk\'b9szeniach olbrzymich k\'b3\'f3w; mimowolny dreszcz wstrz\'b9sn\'b9\'b3 jego ramionami, gdy pomy\'9cla\'b3, jakie to nie znane \'9cwiatu potwory poharata\'b3y tak okrutnie krat\'ea.
\par M\'f3g\'b3 tedy zrobi\'e6 tylko jedno - poszuka\'e6 innego wyj\'9ccia. Zabrawszy pochodni\'ea z\~niszy, ruszy\'b3 wi\'eac korytarzem, miecz dzier\'bf\'b9c w d\'b3oni. Po w\'ea\'bfu i jego ofierze pozosta\'b3 tylko \'9clad w postaci wielkiej ka\'b3u\'bf
y krwi na kamiennej pod\'b3odze.
\par Ciemno\'9c\'e6 skrada\'b3a si\'ea wko\'b3o niego na bezszelestnych stopach, rozpraszana cokolwiek przez migotliwy p\'b3omie\'f1 pochodni. Po obu stronach korytarza zia\'b3y czarne otwory, ale Conan trzyma\'b3 si\'ea \'9crodka, bacznie obserwuj\'b9c pod
\'b3og\'ea przed sob\'b9, by nie wpa\'9c\'e6 do jakowej studni. Wtem osadzi\'b3 go niespodziewany d\'9fwi\'eak - g\'b3os zawodz\'b9cej \'bfa\'b3o\'9cnie kobiety. Kolejna ofiara Tsotha-lanti, pomy\'9cla\'b3, przeklinaj\'b9c czarownika, skr\'eaci\'b3
w wilgotny i niski boczny korytarz, posuwaj\'b9c si\'ea w stron\'ea, z kt\'f3rej dochodzi\'b3o biadolenie; w miar\'ea jak si\'ea przybli\'bfa\'b3, g\'b3os przybiera\'b3 na sile; unosz\'b9c wy\'bfej pochodni\'ea, dojrza\'b3 jeno niewyra\'9fny kszta\'b3
t w p\'f3\'b3mroku i\~krok\'f3w jeszcze kilka post\'b9piwszy, zatrzyma\'b3 si\'ea nagle, by nie wpa\'9c\'e6 na cielsko o znacznej tuszy rozci\'b9gni\'eate na ziemi. Zmienne zarysy owego stwora przywodzi\'b3y na my\'9cl o\'9cmiornic\'ea, ale ko\'9c
lawe macki by\'b3y zbyt kr\'f3tkie jak na tak du\'bfy korpus, a ca\'b3e cielsko dr\'bfa\'b3o niczym galareta, samym widokiem przyprawiaj\'b9c Conana o md\'b3o\'9cci. Z odra\'bfaj\'b9cej, galaretowatej masy wystawa\'b3a g\'b3owa podobna \'bf
abiej i Cymmeryjczyk z przera\'bfeniem zauwa\'bfy\'b3, \'bfe zawodzenie dobywa\'b3o si\'ea spomi\'eadzy plugawych, sinoczarnych warg. Spojrzenie wielkich, ruchliwych oczu stwora spocz\'ea\'b3o na Conanie, a p\'b3yn\'b9cy z ohydnej paszcz\'eaki d\'9fwi\'ea
k zmieni\'b3 si\'ea we wstr\'eatny, wysoki chichot, za\'9c trz\'eas\'b9ce si\'ea cielsko j\'ea\'b3o sun\'b9\'e6 niezgrabnie w stron\'ea kr\'f3la.
\par Conan zawr\'f3ci\'b3 na pi\'eacie i umkn\'b9\'b3, nie ufaj\'b9c sile swego miecza. Cho\'e6 kreatura mog\'b3a by\'e6 uczyniona z ziemskiej materii, ju\'bf samo spojrzenie na ni\'b9 dog\'b3\'eabnie wstrz\'b9sn\'ea\'b3o Cymmeryjczykiem, kt\'f3ry zw\'b9tpi
\'b3 w mo\'bfliwo\'9c\'e6 zadania jej rany broni\'b9 wykut\'b9 przez cz\'b3owieka. Jeszcze przez czas jaki\'9c s\'b3ysza\'b3 za sob\'b9 odg\'b3osy cz\'b3apania i pe\'b3zania, kt\'f3rym towarzyszy\'b3 straszny chichot; nieomylne ucho barbarzy\'f1
cy rozpoznawa\'b3o w owym g\'b3osie ludzk\'b9 nut\'ea i prawie zm\'b9ci\'b3o mu to rozum: s\'b3ysza\'b3 niegdy\'9c, jak dok\'b3adnie taki sam \'9cmiech dobywa\'b3 si\'ea z grubych, lubie\'bf
nych warg niewiast z Shadizar - Miasta Rozpusty - gdy na targowiskach odzierano do naga wystawione na sprzeda\'bf niewolnice. Jak\'b9 to szata\'f1sk\'b9 sztuk\'b9 powo\'b3a\'b3 Tsotha do \'bfycia ow\'b9 monstrualn\'b9 istot\'ea?
\par Conan dozna\'b3 wra\'bfenia, i\'bf widzia\'b3 przed chwil\'b9 co\'9c, co samym swym istnieniem stanowi\'b3o blu\'9fnierstwo przeciw odwiecznym prawom natury.
\par Rzuci\'b3 si\'ea p\'eadem ku g\'b3\'f3wnemu korytarzowi, ale nim do\'f1 dobieg\'b3, wpad\'b3 do ma\'b3ej, kwadratowej komnaty, w kt\'f3rej spotyka\'b3y si\'ea dwa korytarze; wbiegaj\'b9c do niej, zauwa\'bfy\'b3 jaki\'9c niewielki, p\'b3aski kszta\'b3
t na ziemi, ale nim zd\'b9\'bfy\'b3 zwolni\'e6 czy zmieni\'e6 kierunek, zawadzi\'b3 stop\'b9 o co\'9c mi\'eakkiego, co przera\'9fliwie piskn\'ea\'b3o... i run\'b9\'b3 jak d\'b3ugi, a pochodnia wypad\'b3a mu z d\'b3oni i uderzaj\'b9c o pod\'b3og\'ea, zgas
\'b3a. Na po\'b3y og\'b3uszony upadkiem, podni\'f3s\'b3 si\'ea jednak i j\'b9\'b3 bada\'e6 wyci\'b9gni\'eatymi d\'b3o\'f1mi ciemno\'9c\'e6 dooko\'b3a; padaj\'b9c, straci\'b3 orientacj\'ea w\~przestrzeni i nie m\'f3g\'b3 si\'ea teraz zdecydowa\'e6, w kt
\'f3r\'b9 stron\'ea ma ruszy\'e6, by g\'b3\'f3wny korytarz odnale\'9f\'e6. Pochodni nie szuka\'b3, jako \'bfe krzesiwa nie maj\'b9c, ognia roznieci\'e6 nie m\'f3g\'b3. Trafi\'b3 na \'9ccian\'ea; macaj\'b9c j\'b9 d\'b3o\'f1mi, odnalaz\'b3
wyloty korytarzy i na chybi\'b3-trafi\'b3 wybra\'b3 jeden z nich, w\~ten si\'ea decyduj\'b9c zapu\'9cci\'e6. Jak d\'b3ugo pod\'b9\'bfa\'b3 w kompletnej ciemno\'9cci - nie wiedzia\'b3. Wtem instynkt ostrzeg\'b3 go przed niebezpiecze\'f1stwem.
\par Stan\'b9\'b3 jak wryty. Mia\'b3 wra\'bfenie, \'bfe tu\'bf przed nim znajduje si\'ea spowity ciemno\'9cci\'b9 brzeg bezdennej przepa\'9cci. Opad\'b3 na kolana i posuwaj\'b9c si\'ea na czworakach, wymaca\'b3 d\'b3oni\'b9 kraw\'ead\'9f jakowej studni; pod
\'b3oga korytarza urywa\'b3a si\'ea raptownie, przechodz\'b9c w strom\'b9 \'9ccian\'ea. Tak g\'b3\'eaboko, jak m\'f3g\'b3 si\'eagn\'b9\'e6, o\'9cliz\'b3a i wilgotna \'9cciana opada\'b3a pionowo. Wysun\'b9\'b3 rami\'ea w ciemno\'9c\'e6 przed sob\'b9
i stwierdzi\'b3, \'bfe ledwo mo\'bfe dotkn\'b9\'e6 przeciwleg\'b3ego brzegu studni sztychem miecza; m\'f3g\'b3 tedy przeskoczy\'e6 na drug\'b9 stron\'ea, ale pr\'f3\'bfny by to by\'b3 wysi\'b3ek - zmyli\'b3 korytarze i nie tym, co powinien, pod\'b9\'bfa
\'b3; g\'b3\'f3wny tunel le\'bfa\'b3 gdzie\'9c w stronie, z\~kt\'f3rej przyszed\'b3. Gdy tak my\'9cla\'b3, poczu\'b3 lekki powiew - s\'b3aby ci\'b9g wznosz\'b9cy si\'ea ze studni porusza\'b3 jego czarn\'b9 grzyw\'b9. W\'b3os mu si\'ea zje\'bfy\'b3 na g
\'b3owie - a nie od owego wilgotnego tchnienia: sam si\'ea omami\'e6 pr\'f3bowa\'b3, chc\'b9c uwierzy\'e6, \'bfe sztolnia ze \'9cwiatem zewn\'eatrznym si\'ea \'b3\'b9czy, ale wiedzia\'b3, \'bfe by\'e6 to nie mo\'bfe - wszak nie we wn\'eatrzu wzg\'f3rza si
\'ea znajdowa\'b3, a\~g\'b3\'eaboko pod nim, g\'b3\'eaboko poni\'bfej poziomu ulic miasta; jak tedy m\'f3g\'b3by wiatr do loch\'f3w wnika\'e6 i z do\'b3u si\'ea wznosi\'e6? Odleg\'b3y, s\'b3abo s\'b3yszalny \'b3omot pulsowa\'b3
, owym wiatrem niesiony, niczym \'b3oskot b\'eabn\'f3w grzmi\'b9cych g\'b3\'eaboko, g\'b3\'eaboko ni\'bfej...
\par Gwa\'b3towny dreszcz wstrz\'b9sn\'b9\'b3 cia\'b3em kr\'f3la Aquilonii; powsta\'b3 i pocz\'b9\'b3 si\'ea cofa\'e6; gdy to czyni\'b3, co\'9c wychyn\'ea\'b3o ze sztolni; co to by\'b3o - nie wiedzia\'b3. Nadaremnie pr\'f3buj\'b9c przebi\'e6 wzrokiem ciemno
\'9cci, czu\'b3 ledwie uchwytn\'b9 obecno\'9c\'e6 niewidocznej istoty, polatuj\'b9cej jakby z\~rozdra\'bfnieniem wko\'b3o niego.
\par Zawr\'f3ci\'b3 gwa\'b3townie i pop\'eadzi\'b3 w stron\'ea, z kt\'f3rej nadszed\'b3; dojrza\'b3 w oddali male\'f1k\'b9, czerwon\'b9 skr\'ea - rzuci\'b3 si\'ea ku niej, i na d\'b3ugo wcze\'9cniej, nim spodziewa\'b3 si\'ea do niej dotrze\'e6, wyr\'bfn\'b9
\'b3 \'b3bem w tward\'b9 \'9ccian\'ea - i ujrza\'b3 iskr\'ea u swych st\'f3p.
\par By\'b3a to jego pochodnia; p\'b3omie\'f1 zgas\'b3, lecz zw\'eaglony koniec smolnej szczapy \'bfarzy\'b3 si\'ea jeszcze.
\par Ostro\'bfnie podni\'f3s\'b3 \'b3uczywo i delikatnie dmuchaj\'b9c na \'bfar, roznieci\'b3 ogie\'f1; westchnienie ulgi wyrwa\'b3o si\'ea z jego piersi, gdy pe\'b3gaj\'b9cy p\'b3omyk rozproszy\'b3 mrok.
\par By\'b3 z powrotem w kwadratowej komnacie; bez trudu rozpozna\'b3 tunel, kt\'f3rym nadszed\'b3 od g\'b3\'f3wnego korytarza, i ruszy\'b3 nim bez namys\'b3u; wtem p\'b3omie\'f1 pochodni zafalowa\'b3 nagle, jakby dmuchn\'ea\'b3y na\'f1 niewidzialne usta; zn
\'f3w czu\'b3 czyj\'b9\'9c obecno\'9c\'e6 - uni\'f3s\'b3 pochodni\'ea i rozejrza\'b3 si\'ea wko\'b3o.
\par Nie dostrzeg\'b3 niczego.
\par Wci\'b9\'bf jednak mia\'b3 wra\'bfenie, \'bfe jaka\'9c niewidzialna, bezcielesna istota polatuje wok\'f3\'b3 niego, miotaj\'b9c przekle\'f1stwa, kt\'f3rych nie m\'f3g\'b3 s\'b3ysze\'e6, ale jakim\'9c pod\'9cwiadomym zmys\'b3em wyczuwa\'b3 nawet ich plugaw
\'b9 natur\'ea.
\par Zamachn\'b9\'b3 si\'ea gwa\'b3townie mieczem i zda\'b3o mu si\'ea, i\'bf klinga brnie w g\'b9szczu paj\'eaczyn. Ogarn\'ea\'b3a go trwoga; ruszy\'b3 p\'eadem, umykaj\'b9c co si\'b3 w nogach, a w biegu czu\'b3 na plecach co\'9c na kszta\'b3t dotkliwie pal
\'b9cego}{\fs24\kerning24 tchnienia.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Gdy stan\'b9\'b3 w g\'b3\'f3wnym korytarzu, opu\'9cci\'b3o go wra\'bfenie obecno\'9cci czego\'9c - widzialnego czy niewidzialnego.
\par Ruszy\'b3 szparko naprz\'f3d, zezuj\'b9c niepewnie na boki i spodziewaj\'b9c si\'ea, \'bfe w ka\'bfdej chwili mog\'b9 na\'f1 wychyn\'b9\'e6 z ciemno\'9cci demony o wilczych k\'b3a}{\fs24\kerning24 ch i szablistych pazurach.
\par }{\f76\fs24\kerning24 A w korytarzu nie panowa\'b3a ju\'bf cisza - z trzewi ziemi dobiega\'b3y d\'9fwi\'eaki nie nale\'bf\'b9ce do normalnego \'9cwiata. By\'b3y to chichoty, skrzeki, rechotliwe wybuchy szata\'f1skiej uciechy, nios\'b9ce si\'ea d\'b3
ugo skowyty, a raz \'9cmiech, bez w\'b9tpienia z paszczy hieny si\'ea dobywaj\'b9cy, nagle przeszed\'b3 w\~ludzk\'b9 mow\'ea, potokiem blu\'9fnierstw p\'b3yn\'b9c\'b9; kilkakro\'e6 dos\'b3ysza\'b3 Conan ukradkowe cz\'b3apanie st\'f3
p, a w wylotach bocznych tuneli dostrzega\'b3 czasem k\'b9tem oka monstrualne zarysy ciemniejszych ni\'bf mrok kszta\'b3t\'f3w.
\par }{\fs24\kerning24 C}{\f76\fs24\kerning24 ymmeryjczyk mia\'b3 wra\'bfenie, i\'bf b\'b3\'b9dzi po Piekle - Piekle stworzonym przez\line Tsotha-lanti. Ale cieniste kszta\'b3ty nie wypuszcza\'b3y si\'ea z bocznych korytarzy, cho\'e6 wyra\'9fnie s\'b3ysza\'b3
\'b3apczywe cmokanie o\'9cliz\'b3ych warg i czu\'b3 na sobie parz\'b9ce spojrzenia g\'b3odnych \'9clepi.}{\fs24\kerning24
\par }{\f76\fs24\kerning24 Nagle poj\'b9\'b3 przyczyn\'ea takiego zachowania istot czaj\'b9cych si\'ea w mroku - na szelest, kt\'f3ry dobieg\'b3 go z ty\'b3u, uskoczy\'b3 w ciemno\'9c\'e6 najbli\'bfszego bocznego tunelu i machni\'eaciem zdusi\'b3 p\'b3omie\'f1
pochodni; us\'b3ysza\'b3, jak wzd\'b3u\'bf korytarza pe\'b3znie olbrzymi w\'b9\'bf, ospa\'b3y jeszcze po niedawnej uczcie; co\'9c uskoczy\'b3o tu\'bf przed jego paszcz\'b9 i wtopi\'b3o si\'ea w g\'east\'b9 ciemno\'9c\'e6 bocznego tunelu.
\par Najwyra\'9fniej g\'b3\'f3wny korytarz stanowi\'b3 teren \'b3ow\'f3w wielkiego w\'ea\'bfa, a wszelkie stworzenie ust\'eapowa\'b3o mu pola.
\par }{\fs24\kerning24 Conana \'f3w gad najmniej jeszcze pr}{\f76\fs24\kerning24 zera\'bfa\'b3 ze wszystkich tu zgromadzonych potwor\'f3w; kr\'f3l nieomal\'bfe odczuwa\'b3 sympati\'ea dla niego, zw\'b3aszcza gdy wspomina\'b3 chichocz\'b9c\'b9 i zawodz\'b9c\'b9
galaret\'ea i bezcielesn\'b9, miotaj\'b9c\'b9 kl\'b9twy besti\'ea, kt\'f3ra wychyn\'ea\'b3a z\~przepastnej sztolni. W\'b9\'bf by\'b3 przynajmniej stworzony z ziemskiej materii; przedstawia\'b3 sob\'b9 pe\'b3zaj\'b9c\'b9 \'9cmier\'e6, ale zagra\'bfa\'b3
cielesn\'b9 jeno zag\'b3ad\'b9, podczas gdy inne potworno\'9cci godzi\'b3y tak\'bfe w umys\'b3 i dusz\'ea.
\par Kiedy gad oddali\'b3 si\'ea, Conan roznieci\'b3 pochodni\'ea i ruszy\'b3 za nim w bezpiecznej odleg\'b3o\'9cci. Nie uszed\'b3 daleko, gdy pos\'b3ysza\'b3 j\'eak dobywaj\'b9cy si\'ea z ciemnego wylotu pobliskiego tunelu. Ostro\'bfno\'9c\'e6 powstrzymywa
\'b3a go, lecz ciekawo\'9c\'e6 by\'b3a silniejsza i\~podnosz\'b9c wysoko pochodni\'ea, z kt\'f3rej pozosta\'b3 ju\'bf jeno dopalaj\'b9cy si\'ea ogarek, wkroczy\'b3 w\~ciemny otw\'f3r. By\'b3 przygotowany na ka\'bfdy widok, ale to, co ujrza\'b3, zaskoczy
\'b3o go.
\par Zagl\'b9da\'b3 do obszernej komory odgrodzonej od korytarza g\'easto rozmieszczonymi pr\'eatami o ko\'f1cach pogr\'b9\'bfonych w sklepieniu i pod\'b3odze. W obr\'eabie tak stworzonej klatki spoczywa\'b3a posta\'e6, kt\'f3ra - co stwierdzi\'b3 zbli\'bf
ywszy si\'ea - albo cz\'b3owiekiem by\'b3a, albo dok\'b3adnym cz\'b3owieka wyobra\'bfeniem. Posta\'e6 owa tkwi\'b3a w oplocie grubych macek pn\'b9cza podobnego winoro\'9cli, zdaj\'b9cych si\'ea przerasta\'e6 poprzez lity kamie\'f1 pod\'b3ogi. Pn\'b9
cze pokryte by\'b3o listowiem o dziwacznym kroju i obsypane szkar\'b3atnymi p\'b9kami, szkar\'b3atnymi nie naturalnym, satynowym szkar\'b3atem zwyk\'b3ych p\'b9k\'f3w, a przedziwn\'b9, ognist\'b9 czerwieni\'b9. Zawik\'b3ane, mocne \'b3odygi spowija\'b3
y nagie, wychud\'b3e cia\'b3o, zdaj\'b9c si\'ea pie\'9cci\'e6 je lubie\'bfnymi poca\'b3unkami; jeden wielki kwiat zawis\'b3 wprost nad ustami cz\'b3owieka; niskie, zwierz\'eace rz\'ea\'bfenie doby\'b3o si\'ea z rozwartych warg; g\'b3owa skr\'eaca\'b3a si
\'ea niczym w nieopisanych cierpieniach; szeroko rozwarte oczy patrzy\'b3y wprost na Conana, ale brak\'b3o w nich b\'b3ysku w\'b3a\'9cciwego oczom istoty rozumnej - by\'b3y szklane i puste jak oczy szale\'f1ca.
\par Wielki szkar\'b3atny kwiat pochyli\'b3 si\'ea i przycisn\'b9\'b3 swe p\'b3atki do rozwartych ust; cz\'b3onki ofiary zadr\'bfa\'b3y z b\'f3lu, a macki ro\'9cliny zafalowa\'b3y, jakby w ekstazie wibruj\'b9c na ca\'b3ej d\'b3ugo\'9cci. Fale zmieniaj\'b9
cych si\'ea odcieni przebiega\'b3y wzd\'b3u\'bf w\'ea\'bfowych splot\'f3w; ich barwa stawa\'b3a si\'ea coraz bardziej soczysta, coraz jadowitsza.
\par Conan nie pojmowa\'b3, co to wszystko mog\'b3o oznacza\'e6, domy\'9cla\'b3 si\'ea jednak, i\'bf jest \'9cwiadkiem jakiej\'9c okropnej tortury. Cierpienia ofiary, czymkolwiek by\'b3a, demonem czy cz\'b3owiekiem, poruszy\'b3y wra\'bf
liwym sercem Cymmeryjczyka. Poszuka\'b3 wej\'9ccia do klatki i\~znalaz\'b3 je - ma\'b3\'b9 furtk\'ea z kraty, zamkni\'eat\'b9 na pot\'ea\'bfn\'b9 k\'b3\'f3dk\'ea; jeden z p\'eaku kluczy pasowa\'b3 do niej.
\par Gdy tylko wszed\'b3 do \'9crodka, p\'b9ki rozwar\'b3y si\'ea podobnie jak kaptur kobry, macki zafalowa\'b3y gro\'9fnie, a ca\'b3a ro\'9clina, dr\'bf\'b9c silnie, zwr\'f3ci\'b3a si\'ea w jego stron\'ea. By\'b3 ju\'bf pewien, i\'bf ma przed sob\'b9
rodzaj istoty obdarzonej \'9cwiadomo\'9cci\'b9; ro\'9clina widzia\'b3a go i odczu\'b3, jak emanuje z\'b3o\'9cci\'b9 tak siln\'b9, \'bfe niemal namacaln\'b9. Ostro\'bfnie zbli\'bfy\'b3 si\'ea i wypatrzy\'b3 miejsce, gdzie z litej ska\'b3y wychodzi\'b3 g
\'b3\'f3wny pie\'f1 pn\'b9cza, nadspodziewanie solidny, grubszy ni\'bf jego udo pal. Nie zwa\'bfaj\'b9c na ciskaj\'b9ce si\'ea ku niemu z sykiem i trzepotem li\'9cci macki, zamachn\'b9\'b3 si\'ea mieczem i jednym pewnym ci\'eaciem przer\'b9ba\'b3 pie\'f1.
\par Ofiara pn\'b9cza w okamgnieniu zosta\'b3a odrzucona na bok gwa\'b3townym skurczem macek; te zwija\'b3y si\'ea i p\'eatli\'b3y, niczym pozbawiony g\'b3owy w\'b9\'bf, tworz\'b9c wielki, nieregularny k\'b3\'b9b; pn\'b9cze dr\'bfa\'b3o i wi\'b3o si\'ea z g
\'b3o\'9cnym trzepotem li\'9cci, a kwiaty konwulsyjnie otwiera\'b3y si\'ea i\~zamyka\'b3y; w ko\'f1cu ro\'9clina leg\'b3a, rozci\'b9gni\'eata i bezw\'b3adna, \'bfywe kolory wyblak\'b3y i\~sp\'b3owia\'b3y, a cuchn\'b9cy bia\'b3y p\'b3yn j\'b9\'b3 si\'ea s
\'b9czy\'e6 z przer\'b9banego pnia.
\par Conan patrzy\'b3 jak zauroczony; wtem, na szmer za plecami, odwr\'f3ci\'b3 si\'ea, miecz unosz\'b9c do ciosu - i zastyg\'b3, otwieraj\'b9c usta ze zdumienia: cz\'b3owiek uwolniony od splot\'f3w ro\'9cliny sta\'b3, obserwuj\'b9c go; oczy wyzieraj\'b9
ce z wymizerowanej twarzy nie by\'b3y ju\'bf t\'eape i\~pozbawione wyrazu - ciemne i my\'9cl\'b9ce, emanowa\'b3y inteligencj\'b9, a maska g\'b3upca znikn\'ea\'b3a z\~oblicza ofiary drapie\'bfnego winogradu.
\par G\'b3owa owego cz\'b3eka by\'b3a w\'b9ska i szlachetnie uformowana, o wspania\'b3ym, wysokim czole i rysach znamionuj\'b9cych g\'b3\'eabok\'b9 m\'b9dro\'9c\'e6; w samej sylwetce te\'bf by\'b3o co\'9c arystokratycznego, zar\'f3wno w wysokiej, smuk\'b3
ej posturze, jak i drobnych, kszta\'b3tnych d\'b3oniach i stopach.
\par M\'b9\'bf \'f3w ozwa\'b3 si\'ea, a pierwsze jego s\'b3owa zdumia\'b3y Conana:
\par }{\fs24\kerning24 - Jaki mamy teraz rok?
\par }{\f76\fs24\kerning24 - Dzi\'9c jest dziesi\'b9ty dzie\'f1 miesi\'b9ca Yuluk, roku Gazeli - odpar\'b3 zaskoczony Cymmeryjczyk.
\par }{\fs24\kerning24 - }{\i\fs24\kerning24 Yagkoolan Ishtar!}{\f76\fs24\kerning24 - zakrzykn\'b9\'b3 nieznajomy. - Dziesi\'ea\'e6 lat!
\par Przeci\'b9gn\'b9\'b3 d\'b3oni\'b9 po czole i wstrz\'b9sn\'b9\'b3 g\'b3ow\'b9, jakby chc\'b9c pozby\'e6 si\'ea oplataj\'b9cej j\'b9 paj\'eaczyny.
\par - Wszystko jest jeszcze nieostre, za\'e6mione... Ale c\'f3\'bf - po dziesi\'eaciu latach ja\'b3owej pustki nie mo\'bfna oczekiwa\'e6, i\'bf umys\'b3 od razu pocznie sprawnie pracowa\'e6. Kim jeste\'9c, cz\'b3ecze?
\par }{\fs24\kerning24 - Jam Conan, rodem z Cimmerii, a teraz kr\'f3l Aquilonii.
\par }{\f76\fs24\kerning24 W oczach tamtego pojawi\'b3o si\'ea zdumienie.
\par - Doprawdy? A c\'f3\'bf si\'ea sta\'b3o z Numedidesem?
\par - Zadusi\'b3em go na jego w\'b3asnym tronie, tej nocy, com wzi\'b9\'b3 stolic\'ea.
\par Naiwna nuta w odpowiedzi kr\'f3la wywo\'b3a\'b3a u\'9cmiech na twarzy nieznajomego.
\par - Wybacz mi, Wasza Wysoko\'9c\'e6. Winienem ci wdzi\'eaczno\'9c\'e6 za oddan\'b9 mi przys\'b3ug\'ea. Jestem jak cz\'b3ek nagle zbudzony ze snu g\'b3\'eabszego ni\'bf \'9cmier\'e6, a wype\'b3nionego marami straszniejszymi ni\'bf piekielne, lecz rozumiem, i
\'bf uwolni\'b3e\'9c mnie. Powiedz mi - czemu\'9c przeci\'b9\'b3 pie\'f1 ro\'9cliny Yothga, miast wyrwa\'e6 j\'b9 z korzeniami?
\par - Bo ju\'bf dawno nauczy\'b3em si\'ea nie tyka\'e6 r\'eakoma rzeczy, kt\'f3rych nie rozumiem - odpar\'b3 Cymmeryjczyk.
\par - Dobrze to \'9cwiadczy o twym rozs\'b9dku, cz\'b3ecze - rzek\'b3 nieznajomy. - Gdyby\'9c zdo\'b3a\'b3 wyrwa\'e6 owo pn\'b9cze, m\'f3g\'b3by\'9c znale\'9f\'e6 uczepione jego korzeni rzeczy, przeciw kt\'f3rym nawet tw\'f3j miecz okaza\'b3by si\'ea
bezradny, albowiem korzenie ro\'9cliny Yothga pogr\'b9\'bfone s\'b9 w Piekle.
\par - Ale, ale - kim ty jeste\'9c? - zaciekawi\'b3 si\'ea Conan.
\par - Zw\'b9 mnie Peliasem.
\par - Co?! - zakrzykn\'b9\'b3 kr\'f3l. - Ten Pelias-czarnoksi\'ea\'bfnik, rywal Tsotha-lanti, co znikn\'b9\'b3 ze \'9cwiata dziesi\'ea\'e6 lat temu?
\par - Niezupe\'b3nie ze \'9cwiata - odpar\'b3 Pelias, u\'9cmiechaj\'b9c si\'ea kwa\'9cno. - Tsotha wola\'b3 pozostawi\'e6 mnie \'bfywym, w okowach straszniejszych ni\'9fli pordzewia\'b3e \'bfelaza. Cisn\'b9\'b3 mnie tu, wraz z tym szata\'f1skim kwiatem, kt
\'f3rego nasiona przyp\'b3yn\'ea\'b3y poprzez czarny Kosmos z\~Przekl\'eatego Yaga i znalaz\'b3y stosownie dla siebie \'bfyzn\'b9 gleb\'ea dopiero w otch\'b3aniach piekielnych. Gdy \'f3w diabelski winograd wysysa\'b3 m\'b9 dusz\'ea w plugawi\'ea
pieszczotliwym u\'9ccisku, nie mog\'b3em pami\'eata\'e6 mej magii i stosowanych zakl\'ea\'e6, stanowi\'b9cych o mej pot\'eadze. Dzie\'f1 i noc wysysa\'b3o pn\'b9cze zasoby mego umys\'b3u, czyni\'b9c m\'f3zg m\'f3j r\'f3wnie pr\'f3\'bfnym, co p\'eakni\'ea
ty puchar. Dziesi\'ea\'e6 lat! O Isztar, zachowaj nas!
\par Conan nie znalaz\'b3szy stosownych s\'b3\'f3w, sta\'b3 milcz\'b9co, trzymaj\'b9c w jednej d\'b3oni dogasaj\'b9c\'b9 pochodni\'ea, drug\'b9 za\'9c wspar\'b3 na r\'eakoje\'9cci miecza; pewien by\'b3, \'bfe stoi przed nim cz\'b3ek szalony, ale przecie\'bf
z dziwnych, ciemnych oczu, kt\'f3re spoczywa\'b3y na nim, nie wyziera\'b3o szale\'f1stwo.
\par - Powiedz mi - ozwa\'b3 si\'ea mag - zali Tsotha-lanti jest w Khorshemish? Ale nie - nie musisz odpowiada\'e6: moje moce poczynaj\'b9 si\'ea budzi\'e6 i czytani w twym umy\'9cle o wielkiej bitwie, o kr\'f3lu przez zdrad\'ea zwabionym w pu\'b3apk\'ea; widz
\'ea te\'bf Tsotha-lanti p\'eadz\'b9cego co ko\'f1 wyskoczy ku rzece Tybor, a przy jego boku jad\'b9 Strabonus i kr\'f3l Ophiru. Tym lepiej - moja sztuka jest zbyt s\'b3aba jeszcze po tak d\'b3ugim \'9cnie, bym m\'f3g\'b3 ju\'bf sprosta\'e6
Tsotha-lanti; potrzebuj\'ea czasu, by zgromadzi\'e6 si\'b3y, by odzyska\'e6 ca\'b3\'b9 moc mej magii. Wyjd\'9fmy tedy z tych loch\'f3w i ucieszmy nasze serca pucharem szlachetnego trunku...
\par Conan machn\'b9\'b3 przecz\'b9co p\'eakiem kluczy.
\par - Krata, co broni przyst\'eapu do drzwi wyj\'9cciowych, zawarta jest ryglem, kt\'f3ry tylko z\~zewn\'b9trz mo\'bfna otworzy\'e6. Czy jest drugie wyj\'9ccie z tych przekl\'eatych tuneli?
\par - Tylko jedno jeszcze, ale \'bfaden z nas wola\'b3by z niego nie korzysta\'e6, jako \'bfe prowadzi ono w d\'f3\'b3, a nie do g\'f3ry - za\'9cmia\'b3 si\'ea Pelias. - Ale nie smu\'e6my si\'ea zawczasu; p\'f3jd\'9fmy spojrze\'e6 na ow\'b9 krat\'ea.
\par To rzek\'b3szy, ruszy\'b3 mag korytarzem, a kroki stawia\'b3 pocz\'b9tkowo niepewnie, zasta\'b3ym cz\'b3onkom niezbyt ufaj\'b9c. Id\'b9cy za nim Conan odezwa\'b3 si\'ea, a nuta niepokoju brzmia\'b3a w jego g\'b3osie:
\par - Po tym tunelu pomyka czasem diablo wielki w\'b9\'bf. Baczmy, by\'9cmy nie wle\'9fli mu prosto w paszcz\'ea!
\par - Znam go od dawna - odpar\'b3 pos\'eapnie Pelias. - A tym lepiej go pami\'eatam, \'bfe zmuszono mnie, bym patrzy\'b3, jak po\'bfera kolejno dziesi\'b9ciu moich uczni\'f3w. Zwie si\'ea Stary Satha i jest ulubie\'f1cem Tsotha-lanti.
\par - Czy Tsotha wydr\'b9\'bfy\'b3 te tunele tylko po to, by trzyma\'e6 w nich owe szkaradne monstra?
\par - To nie on je wykopa\'b3. Kiedy trzy tysi\'b9ce lat temu za\'b3o\'bfono tu miasto, na wzg\'f3rzu i\~w\~jego okolicy ju\'bf by\'b3y ruiny grodu jeszcze dawniejszego. Za\'b3o\'bfyciel Khorshemish, kr\'f3l Khossus }{
\fs24\lang1033\langfe1045\kerning24\langnp1033 V, }{\f76\fs24\kerning24 wzni\'f3s\'b3 sw\'f3j pa\'b3ac na wzg\'f3rzu, a kopi\'b9c pod nim piwnice natkn\'b9\'b3 si\'ea na przegrodzony \'9ccian\'b9 korytarz i w\'b3ama\'b3 si\'ea do\'f1, odkrywaj\'b9
c lochy takie, jakimi je teraz widzimy. Ale jego wielkiego wezyra spotka\'b3 tu los tak okrutny, \'bfe kr\'f3l kaza\'b3 ponownie zamurowa\'e6 wej\'9ccie. Og\'b3oszono, \'bfe wezyr wpad\'b3 do studni - ale piwnice zasypano, a z czasem kr\'f3l opu\'9cci\'b3
i\~pa\'b3ac, wznosz\'b9c sobie now\'b9 siedzib\'ea pod miastem; stamt\'b9d dnia pewnego umkn\'b9\'b3 w panice, znalaz\'b3szy jaki\'9c czarny py\'b3 rozsypany na marmurowej posadzce swej komnaty. Przeni\'f3s\'b3 naonczas ca\'b3y dw\'f3r pod wschodni\'b9
granic\'ea kr\'f3lestwa i wzni\'f3s\'b3 now\'b9 stolic\'ea. Pa\'b3ac na wzg\'f3rzu nie by\'b3 u\'bfywany i popad\'b3 w ruin\'ea. Kiedy Akkutho I przywr\'f3ci\'b3 dawn\'b9 \'9cwietno\'9c\'e6 Khorshemish, na miejscu pa\'b3acu zbudowa\'b3 fortec\'ea
. Przetrwa\'b3a ona a\'bf do czas\'f3w Tsotha-lanti, kt\'f3ry przekszta\'b3ci\'b3 j\'b9 w Szkar\'b3atn\'b9 Cytadel\'ea i ponownie otworzy\'b3 wej\'9ccie do loch\'f3w.
\par - Cokolwiek spotka\'b3o wielkiego wezyra Khossusa, Tsotha unikn\'b9\'b3 podobnego losu. Nie wpad\'b3 do \'bfadnej studni - w ka\'bfdym razie nie przypadkiem: owszem, opu\'9cci\'b3 si\'ea do sztolni, jak\'b9 odnalaz\'b3, a kiedy powr\'f3ci\'b3, by\'b3
odmieniony na twarzy, a dziwny wyraz ju\'bf nigdy nie opu\'9cci\'b3 jego oczu.
\par - Widzia\'b3em ow\'b9 sztolni\'ea, ale nie mam zamiaru w niej w\'b3a\'9cnie szuka\'e6 m\'b9dro\'9cci; jestem czarownikiem, i to starszym, ni\'bf ludzie przypuszczaj\'b9, ale jestem cz\'b3owiekiem.
\par - Co do Tsotha-lanti, to ludzie powiadaj\'b9, i\'bf nocy pewnej tancerka z Shadizar zasn\'ea\'b3a zbyt blisko przedludzkich ruin na Wzg\'f3rzu Dagoth i zbudzi\'b3a si\'ea w obj\'eaciach czarnego demona; z owego grzesznego zwi\'b9zku zrodzi\'e6 si\'ea mia
\'b3a przekl\'eata hybry}{\fs24\kerning24 da zwana przez ludzi Tsotha-lanti...
\par }{\f76\fs24\kerning24 Wtem Conan zakrzykn\'b9\'b3 ostrzegawczo i odskoczy\'b3 w ty\'b3, poci\'b9gaj\'b9c za sob\'b9 Peliasa; przed nimi wychyn\'ea\'b3o nagle z mroku l\'9cni\'b9ce biel\'b9 cielsko Sathy, a odwieczna nienawi\'9c\'e6 do wszystkiego co \'bf
ywe pa\'b3a\'b3a z jego \'9clepi.
\par }{\fs24\kerning24 Conan n}{\f76\fs24\kerning24 api\'b9\'b3 mi\'ea\'9cnie, gotuj\'b9c si\'ea do jednego, szale\'f1czego wypadu - zamierza\'b3 cisn\'b9\'e6 p\'b3on\'b9ce jeszcze \'b3uczywo w szata\'f1sk\'b9 paszcz\'eak\'ea i zawierzy\'e6 \'bf
ycie jednemu, morderczemu ciosowi miecza.
\par Ale w\'b9\'bf nie zwa\'bfa\'b3 na\'f1: \'9clepi\'b3 ponad jego ramieniem na Peliasa, stoj\'b9cego spokojnie ze skrzy\'bfowanymi na piersi ramionami i z u\'9cmiechem na twarzy.
\par I z wolna nienawi\'9c\'e6 wyzieraj\'b9c\'b9 z olbrzymich \'bf\'f3\'b3tych \'9clepi pocz\'ea\'b3a znika\'e6, a na jej miejsce pojawi\'b3a si\'ea dzika trwoga - ten jedyny raz w \'bfyciu widzia\'b3 Conan taki wyraz oczu w\'ea\'bfa.
\par }{\fs24\kerning24 Wielki ga}{\f76\fs24\kerning24 d zakot\'b3owa\'b3 si\'ea w miejscu i tylko podmuch podobny nag\'b3emu uderzeniu wiatru musn\'b9\'b3 oblicze Conana, a w\'b9\'bf przepad\'b3 w mrokach korytarza.
\par - Co ten bydlak zobaczy\'b3, \'bfe a\'bf tak si\'ea wyp\'b3oszy\'b3? - zdziwi\'b3 si\'ea Cymmeryjczyk.
\par - Istoty pokryte \'b3usk\'b9 widz\'b9 rzeczy, kt\'f3re umykaj\'b9 spojrzeniom ludzi \'9cmiertelnych - odpar\'b3 tajemniczo Pelias. - Ty widzisz moj\'b9 cielesn\'b9 pow\'b3ok\'ea, on zobaczy\'b3 m\'b9 nag\'b9 dusz\'ea.
\par Conan poczu\'b3, jak ch\'b3\'f3d w\'eadruje mu wzd\'b3u\'bf krzy\'bfa i nie by\'b3 ju\'bf wcale pewien, czy Pelias rzeczywi\'9ccie jest cz\'b3owiekiem, czy te\'bf jakowym\'9c demonem rodem z wn\'eatrza ziemi, kt\'f3ry tylko przybra\'b3 ludzk\'b9 posta\'e6
, by ludzi mami\'e6 i do zguby przywodzi\'e6.
\par Rozwa\'bfa\'b3 mo\'bfliwo\'9c\'e6 natychmiastowego pogr\'b9\'bfenia miecza w plecach id\'b9cego przed nim maga, ale nim podj\'b9\'b3 decyzj\'ea, doszli do kraty odcinaj\'b9cej si\'ea czarnymi liniami na tle \'9cwiat\'b3a p\'b3on\'b9cych na zewn\'b9
trz pochodni; martwy Shukeli zastyg\'b3 wsparty o kraty, a wko\'b3o niego rozla\'b3a si\'ea szkar\'b3atna ka\'b3u\'bfa krwi.
\par - Na alabastrowe biodra Isztar, kt\'f3\'bf to jest naszym od\'9fwiernym? - zakrzykn\'b9\'b3 zdumiony Pelias. - To\'bf to nikt inny, jak sam szlachetny Shukeli, kt\'f3ry wiesza\'b3 za nogi moich wychowank\'f3w i ze \'9cmiechem obdziera\'b3 ich ze sk\'f3
ry! Czy\'bfby\'9c zasn\'b9\'b3, Shukeli? Czemu\'bf le\'bfysz tak sztywno, z zapadni\'eatym niczym u\~sprawionej \'9cwini ka\'b3dunem?
\par - Nie \'bfyje - mrukn\'b9\'b3 Conan.
\par }{\fs24\kerning24 - }{\f76\fs24\kerning24 \'afywy czy martwy, i tak furt\'ea nam otworzy - za\'9cmia\'b3 si\'ea Pelias. Klasn\'b9\'b3 g\'b3o\'9cno w\~r\'eace i zakrzykn\'b9\'b3:
\par - Powsta\'f1, Shukeli! Powr\'f3\'e6 z Piekie\'b3, powsta\'f1 z zakrwawionej ziemi i otw\'f3rz krat\'ea twym panom! Powsta\'f1, rzek\'b3em!
\par Okropny j\'eak poni\'f3s\'b3 si\'ea korytarzem. W\'b3osy stan\'ea\'b3y Conanowi d\'eaba i poczu\'b3, jak zimny pot kropli mu si\'ea na grzbiecie.
\par Eunuch zadr\'bfa\'b3 i poruszy\'b3 si\'ea niezgrabnie, ci\'b9gn\'b9c za sob\'b9 pulchne d\'b3onie. Bezlitosny \'9cmiech Peliasa, ostry niczym obsydianowy sztylet, wt\'f3rowa\'b3 ruchom powstaj\'b9cego cia\'b3a eunucha, podci\'b9gaj\'b9cego si\'ea na pr
\'eatach kraty.
\par Conan widz\'b9c to, struchla\'b3, a kolana si\'ea pod nim ugi\'ea\'b3y; oczy trupa by\'b3y szeroko rozwarte, ale puste i niewidz\'b9ce, a z rozprutego brzucha wylewa\'b3y si\'ea trzewia, si\'eagaj\'b9c a\'bf do pod\'b3ogi; jelita pl\'b9ta\'b3y si\'ea pomi
\'eadzy stopami Shukelego, kt\'f3ry poruszaj\'b9c si\'ea niczym wielka kuk\'b3a, podszed\'b3 do furty i j\'b9\'b3 si\'ea zasuwy.
\par Kiedy eunuch drgn\'b9\'b3 po raz pierwszy, Conan pomy\'9cla\'b3, \'bfe Shukeli jakim\'9c cudem \'bfyje jeszcze, ale teraz nie m\'f3g\'b3 ju\'bf w\'b9tpi\'e6: eunuch by\'b3 martwy - martwy od wielu godzin.
\par }{\fs24\kerning24 Pelia}{\f76\fs24\kerning24 s wyszed\'b3 przez otwart\'b9 krat\'ea, a ociekaj\'b9cy zimnym potem Conan pod\'b9\'bfy\'b3 za nim, uwa\'bfaj\'b9c, by nie dotkn\'b9\'e6 odpychaj\'b9cej postaci, s\'b3aniaj\'b9cej si\'ea
na nogach, uczepionej furty, kt\'f3r\'b9 otworzy\'b3a.
\par Mag nie obejrza\'b3 si\'ea nawet za siebie, a Cymmeryjczyk sztywno kroczy\'b3 jego \'9cladem, wstrz\'b9sany nudno\'9cciami; nim uczyni\'b3 p\'f3\'b3 tuzina krok\'f3w, odwr\'f3ci\'b3 si\'ea odruchowo, us\'b3yszawszy g\'b3uche t\'b9pni\'ea
cie za plecami - zew\'b3ok eunucha le\'bfa\'b3 bezw\'b3adnie u st\'f3p kraty.
\par - Wykona\'b3 swe zadanie i Piek\'b3o dopomina si\'ea o niego - rzuci\'b3 zdawkowo ukontentowany Pelias, przez grzeczno\'9c\'e6 udaj\'b9c, \'bfe nie dostrzega silnego dr\'bfenia pot\'ea\'bfnych ramion Cymmeryjczyka.
\par Mag poprowadzi\'b3 na g\'f3r\'ea, po d\'b3ugich schodach i przez drzwi z br\'b9zu, wie\'f1czone ludzk\'b9 czaszk\'b9. Conan poprawi\'b3 miecz w gar\'9cci, oczekuj\'b9c, i\'bf lada chwila opadnie ich mrowie niewolnik\'f3w, ale nie musia\'b3 u\'bfywa\'e6 or
\'ea\'bfa.
\par W cytadeli panowa\'b3a cisza.
\par Min\'eali czarny korytarz i weszli do drugiego, zasnutego wonnym dymem nieprzerwanie dobywaj\'b9cym si\'ea ze z\'b3otych kadzielnic; ci\'b9gle jeszcze nie natkn\'eali si\'ea na nikogo.
\par }{\fs24\kerning24 - }{\f76\fs24\kerning24 Niewolnicy i stra\'bfe kwateruj\'b9 w innym skrzydle cytadeli - rzuci\'b3 Pelias oboj\'eatnie. - Dzisiejszego wieczoru, gdy ich pan jest daleko, niechybnie le\'bf\'b9 spojeni winem albo sokiem lotosu.
\par Conan wyjrza\'b3 przez wielkie ostro\'b3ukowe okno o szybach oprawnych w srebro i a\'bf zakl\'b9\'b3 \'bfe zdumienia: widzia\'b3 ciemnogranatowe, ugwie\'bfd\'bfone niebo. Wtr\'b9cono go do lochu wkr\'f3tce po wschodzie s\'b3o\'f1ca - teraz by\'b3
o dobrze po p\'f3\'b3nocy; nie mog\'b3o mu si\'ea pomie\'9cci\'e6 w\~g\'b3owie, i\'bf by\'b3 pod ziemi\'b9 a\'bf tak d\'b3ugo; teraz dopiero poczu\'b3 pragnienie i g\'b3\'f3d szarpi\'b9cy trzewia.
\par Pelias poprowadzi\'b3 go do komnaty o z\'b3otym sklepieniu i pod\'b3odze wy\'b3o\'bfonej srebrem; \'9cciany z lapis-lazuli kontrastowa\'b3y z czarnym granitem misternie rze\'9fbionych portali.
\par Z westchnieniem ulgi Pelias rozci\'b9gn\'b9\'b3 si\'ea na krytym kosztown\'b9 tkanin\'b9 \'b3o\'bfu.
\par - Nareszcie - znowu z\'b3oto i jedwabie! - powiedzia\'b3. - Tsotha udaje, i\'bf jest ponad ziemskie rozkosze, ale jest on p\'f3\'b3szatanem; ja jestem cz\'b3owiekiem, pomimo mej czarnoksi\'easkiej sztuki; kocham wygod\'ea i dobr\'b9 zabaw\'ea
- i przez to w\'b3a\'9cnie pojma\'b3 mnie Tsotha: wzi\'b9\'b3 mnie, gdym le\'bfa\'b3 bezradny - za spraw\'b9 wina. Wino to przekle\'f1stwo - na alabastrowe piersi Isztar, nawet gdy teraz o nim m\'f3wi\'ea, \'f3w zdradliwy trunek tu jest! Prosz\'ea ci\'ea
, przyjacielu, nape\'b3nij mi puchar... ach, nie! Zapomnia\'b3em, \'bfe jeste\'9c monarch\'b9 - ja ci us\'b3u\'bf\'ea.
\par - Do diab\'b3a z tym - mrukn\'b9\'b3 Conan, nape\'b3ni\'b3 kryszta\'b3owy puchar i poda\'b3 go Peliasowi; sam przechyli\'b3 g\'b9sior i poci\'b9gn\'b9\'b3 d\'b3ugi \'b3yk wprost z szyjki p\'eakatego naczynia i, podobnie jak Pelias, westchn\'b9\'b3 z lubo
\'9cci\'b9.
\par - Ten pies zna si\'ea na winie - powiedzia\'b3, wierzchem d\'b3oni ocieraj\'b9c usta. - Ale, na Croma, Peliasie, czy mamy tu siedzie\'e6 i czeka\'e6, a\'bf zbudz\'b9 si\'ea jego knechci i poder\'bfn\'b9 nam gard\'b3a?
\par - Nie l\'eakaj si\'ea, przyjacielu - odpar\'b3 spokojnie Pelias. - Czy chcia\'b3by\'9c zobaczy\'e6, jak fortuna dopisu}{\fs24\kerning24 je Strabonusowi?
\par }{\f76\fs24\kerning24 B\'b3\'eakitne skry trysn\'ea\'b3y z oczu Conana i \'9ccisn\'b9\'b3 r\'eakoje\'9c\'e6 miecza tak mocno, \'bfe a\'bf zbiela\'b3y mu k\'b3ykcie.
\par - Och, gdybym go mia\'b3 na d\'b3ugo\'9c\'e6 miecza! - warkn\'b9\'b3 dziko.
\par Pelias podni\'f3s\'b3 z hebanowego sto\'b3u du\'bf\'b9, l\'9cni\'b9c\'b9 kryszta\'b3ow\'b9 kul\'ea i rzek\'b3:
\par - To kryszta\'b3 Tsotha-lanti; dziecinna zabawka, ale po\'bfyteczna, gdy nie do\'9c\'e6 jest czasu na powa\'bfniejsze czary. Spojrzyj, Wasza Wysoko\'9c\'e6. - Tu mag po\'b3o\'bfy\'b3 kul\'ea na stole, przed oczyma Conana.
\par Kr\'f3l wejrza\'b3 w zamglone wn\'eatrze kryszta\'b3u, a ono zdawa\'b3o si\'ea rozszerza\'e6 i pog\'b3\'eabia\'e6; mg\'b3y stopniowo rzed\'b3y, a spo\'9cr\'f3d nich j\'ea\'b3y si\'ea wy\'b3ania\'e6 ostro skre\'9clone obrazy; Conan poznawa\'b3 ju\'bf
teraz znajomy krajobraz: rozleg\'b3a r\'f3wnina opadaj\'b9ca ku szerokiej, kr\'eatej rzece, poza kt\'f3r\'b9 p\'b3aski teren przechodzi\'b3 nagle w labirynt niskich wzg\'f3rz; na p\'f3\'b3nocnym brzegu rzeki wznosi\'b3o si\'ea
otoczone murami miasto, okolone fos\'b9, ta za\'9c oboma ko\'f1cami \'b3\'b9czy\'b3a si\'ea z\~rzek\'b9.
\par - Na Croma! To\'bf to Shamar! Te psy oblegaj\'b9 je!
\par Naje\'9fd\'9fcy przekroczyli rzek\'ea; ich namioty sta\'b3y na w\'b9skim skrawku p\'b3askiego terenu pomi\'eadzy wzg\'f3rzami a miastem; wojownicy t\'b3oczyli si\'ea pod murami, a ich zbroje po\'b3yskiwa\'b3y blado w \'9cwietle ksi\'ea\'bfyca; z mur\'f3
w i wie\'bf pada\'b3 na nich deszcz strza\'b3 i kamieni; zachwiali si\'ea i cofn\'eali, lecz po chwili przypu\'9ccili nast\'eapny atak.
\par Conan ju\'bf otwiera\'b3 usta, by ponownie zakl\'b9\'e6, gdy wtem obraz w kryszta\'b3owej kuli zmieni\'b3 si\'ea.
\par Z mgie\'b3 wychyn\'ea\'b3y strzeliste dachy pa\'b3ac\'f3w i l\'9cni\'b9ce kopu\'b3y \'9cwi\'b9ty\'f1 - kr\'f3l patrzy\'b3 teraz na sw\'b9 stolic\'ea - Taranti\'ea - a panowa\'b3o w niej ogromne zamieszanie.
\par Widzia\'b3 zakutych w stal rycerzy z Poitain - swych najwierniejszych wojownik\'f3w, kt\'f3rym powierzy\'b3 piecz\'ea nad miastem - wyje\'bfd\'bfaj\'b9cych przez bram\'ea w\'9cr\'f3d gwizd\'f3w i\~wyzwisk t\'b3um\'f3w wyleg\'b3ych na ulice.
\par Widzia\'b3 zbiegowiska i rabunki, widzia\'b3 zbrojnych, na kt\'f3rych puklerzach rozpozna\'b3 pellijskie insygnia, obsadzaj\'b9cych wie\'bfe i panosz\'b9cych si\'ea na ulicach i placach.
\par A ponad tym wszystkim ujrza\'b3 ciemn\'b9, wykrzywion\'b9 triumfalnym grymasem twarz ksi\'eacia Arpella Pellijskiego...
\par ... i obraz w kuli pociemnia\'b3, zafalowa\'b3 i znik\'b3.
\par - Wi\'eac to tak! - zakl\'b9\'b3 Conan. - M\'f3j lud zwr\'f3ci\'b3 si\'ea przeciwko mnie, gdym jeno na chwil\'ea plecami si\'ea odwr\'f3ci\'b3!
\par - Niezupe\'b3nie - przerwa\'b3 mu Pelias. - Twym poddanym powiedziano, \'bfe nie \'bfyjesz; my\'9cl\'b9, i\'bf nie ma nikogo, kto m\'f3g\'b3by obroni\'e6 ich przed wrogiem zewn\'eatrznym lub wojn\'b9 domow\'b9. Jest to wi\'eac naturalne, \'bfe poddali si
\'ea w\'b3adzy najsilniejszego wielmo\'bfy, by unikn\'b9\'e6 okropie\'f1stw walki o w\'b3adz\'ea; pami\'eataj\'b9c dawne wojny, nie ufaj\'b9 Poita\'f1czykom, a pod r\'eak\'b9 znalaz\'b3 si\'ea Arpello - najpot\'ea\'bfniejszy ksi\'b9\'bf\'ea
centralnych prowincji.
\par }{\fs24\kerning24 - Gdy powr}{\f76\fs24\kerning24 \'f3c\'ea do Aquilonii, pozostanie z niego bezg\'b3owy zew\'b3ok, gnij\'b9cy na pa\'b3acowym \'9cmietnisku wedle Baszty Zdrajc\'f3w - rzuci\'b3 z w\'9cciek\'b3o\'9cci\'b9 Conan, zgrzytaj\'b9c z\'eabami.
\par - Lecz nim zd\'b9\'bfysz dotrze\'e6 do stolicy, Strabonus b\'eadzie tam przed tob\'b9 - przypomnia\'b3 mu Pelias - a}{\fs24\kerning24 co najmniej jego jazda spustoszy twoje kr\'f3lestwo.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - To prawda! - Conan przemierza\'b3 komnat\'ea d\'b3ugimi krokami, w t\'ea i z powrotem, jak tygrys zamkni\'eaty w klatce.
\par - Nawet na najlepszym koniu nie zdo\'b3am dojecha\'e6 do Shamar przed po\'b3udniem, a\~i\~wtedy najlepsze, co zdo\'b3am zrobi\'e6, to polec wraz z ludem, gdy miasto padnie - a padnie najdalej za kilka dni. Od Shamar jest do Tarantii pi\'ea\'e6
dni rozstawnymi ko\'f1mi, nawet je\'9cli zaje\'9fdzi\'e6 rumaki na \'9cmier\'e6; nim dotr\'ea do stolicy i wystawi\'ea armi\'ea, Strabonus ju\'bf zako\'b3acze do bram - a zebra\'e6 armi\'ea b\'eadzie piekielnie trudno: g\'b3ow\'ea daj\'ea, \'bfe na wie
\'9c\'e6 o mej \'9cmierci wszyscy przekl\'eaci nobile czmychn\'b9 do swych d\'f3br; gdy lud wygna\'b3 Trocero Poita\'f1czyka, nie masz w stolicy nikogo, kto by wzbroni\'b3 Arpellowi zaw\'b3adn\'b9\'e6 koron\'b9 - i koronnym skarb}{\fs24\kerning24 em.
\par }{\f76\fs24\kerning24 - W zamian za marionetkowy tron Arpello stanie si\'ea lennikiem Strabonusa, ale gdy ten si\'ea odwr\'f3ci plecami, Pellijczyk wznieci rewolt\'ea; baronowie go nie popr\'b9, i da to tylko pretekst Strabonusowi, by jawnie zagarn\'b9
\'e6 moje kr\'f3lestwo.
\par }{\fs24\kerning24 - Na Croma, Ymira i Se}{\f76\fs24\kerning24 ta! Gdybym mia\'b3 skrzyd\'b3a, by polecie\'e6 do Tarantii!
\par Siedz\'b9cy przy stole Pelias wystukiwa\'b3 paznokciami marsza na jaspisowym blacie i\~zdawa\'b3 si\'ea nie s\'b3ysze\'e6 wywod\'f3w Conana, pogr\'b9\'bfywszy si\'ea we w\'b3asnych my\'9clach. Ale wtem jaspisowy werbel zamilk\'b3, a czarownik poderwa\'b3
si\'ea, jakby wiedziony jaki\'9c nag\'b3ym impulsem; gestem nakaza\'b3 Conanowi i\'9c\'e6 za sob\'b9 i wyszli z komnaty; Pelias poprowadzi\'b3 na marmurowe schody i j\'eali si\'ea wspina\'e6, by znale\'9f\'e6 si\'ea po chwili na blankach najwy\'bfszej w
\~ca\'b3ej cytadeli wie\'bfy.
\par By\'b3a noc; wia\'b3 silny wiatr, targaj\'b9cy czarn\'b9 grzyw\'ea Conana. W dole, w oddali, migota\'b3y \'9cwiat\'b3a Khorshemish, na poz\'f3r dalsze ni\'bf skrz\'b9ce si\'ea ponad ich g\'b3owami gwiazdy.
\par Pelias, jakby nieobecny duchem, sprawia\'b3 wra\'bfenie nawiedzonego; ozwa\'b3 si\'ea w\~ko\'f1cu, a g\'b3os dziwny mia\'b3 i zmi}{\fs24\kerning24 eniony:
\par }{\f76\fs24\kerning24 - S\'b9 istoty \'bfyj\'b9ce nie tylko na ziemi czy w wodzie, ale te\'bf w powietrzu, a nawet w\~niebiesiech, rzadkie i rozproszone na niezmierzonych przestrzeniach, ludziom nie znane...
\par - Ale dla kogo\'9c, kto zna Znaki, S\'b3owa i Wiedz\'ea, le\'bf\'b9ce u podstaw wszystkiego, nie s\'b9 one ani gro\'9fne, ani niedost\'eapne...
\par - Patrzaj, a nie l\'eakaj si\'ea!
\par Mag wyci\'b9gn\'b9\'b3 ramiona ku niebu i wyda\'b3 przedziwny, d\'b3ugi okrzyk, zdaj\'b9cy si\'ea rozchodzi\'e6 niesko\'f1czenie w przestrzeni, wibruj\'b9c i s\'b3abn\'b9c, ale nie zanikaj\'b9c; g\'b3os \'f3w odp\'b3ywa\'b3 coraz to dalej i dalej, si\'ea
gaj\'b9c a\'bf po wymiary nie znane \'9cmiertelnym.
\par W ciszy, kt\'f3ra zapad\'b3a, dos\'b3ysza\'b3 Conan nag\'b3e bicie skrzyde\'b3 od strony gwiazd jakby dochodz\'b9ce i a\'bf si\'ea cofn\'b9\'b3, gdy z mroku wychyn\'b9\'b3 czarny, nietoperzowi podobny stw\'f3r i\~przysiad\'b3 na blankach tu\'bf }{
\fs24\kerning24 przy jego ramieniu.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Och\'b3on\'b9wszy, pocz\'b9\'b3 si\'ea Cymmeryjczyk istocie owej bacznie przygl\'b9da\'e6. I widzia\'b3 wielkie, \'b3agodne oczy, przypatruj\'b9ce mu si\'ea w \'9cwietle gwiazd, widzia\'b3 skrzyd\'b3a pot\'ea\'bfne, najmniej st\'f3
p czterdzie\'9cci rozpi\'eato\'9cci mierz\'b9ce; a spostrzeg\'b3 jeszcze, \'bfe nie by\'b3 to ani ptak, ani nietoperz.
\par Cisz\'ea przerwa\'b3 Pelias:
\par - Dosi\'b9d\'9f go i le\'e6 - przed \'9cwitem b\'eadziesz w Tarantii!
\par - Na Croma! Czy\'bf wszystko to by\'b3o jeno mar\'b9 nocn\'b9? Zali przebudz\'ea si\'ea po koszmarnym \'9cnie w mym pa\'b3acu w Tarantii? A c\'f3\'bf z tob\'b9 - wszak nie pozostawi\'ea ci\'ea po\'9cr\'f3d nieprzyjaci\'f3\'b3.
\par - Nie troskaj si\'ea o mnie - odpar\'b3 Pelias. - O \'9cwicie lud Khorshemish dowie si\'ea, i\'bf ma nowego pana. Przyjmij z pokor\'b9 to, co ci ze\'9cl\'b9 bogowie; spotkam ci\'ea niezad\'b3ugo na r\'f3wninie pod Shamar. Le\'e6!
\par Ostro\'bfnie dosiad\'b3 Conan zrogowacia\'b3ego grzbietu i uchwyci\'b3 si\'ea wygi\'eatego karku lataj\'b9cej istoty, wci\'b9\'bf przekonany, i\'bf \'9cni po prostu, tak niewiarygodnym wszystko to mu si\'ea zdawa\'b3o.
\par Z gwa\'b3townym \'b3opotem tytanicznych skrzyde\'b3 czarna bestia wzbi\'b3a si\'ea w powietrze; kr\'f3l spojrza\'b3 w d\'f3\'b3 i poczu\'b3, \'bfe w g\'b3owie mu si\'ea ko\'b3uje - hen, ni\'bfej, migota\'b3y male\'f1kie iskierki - \'9cwiat\'b3a kr\'f3
lewskiego miasta Khorshemish; oddala\'b3y si\'ea coraz bardziej, a\'bf znik\'b3y zupe\'b3nie, i tylko ugwie\'bfd\'bfone niebo nad g\'b3ow\'b9 przypomina\'b3o Conanowi, i\'bf szybciej ni\'bf naj\'9cmiglejszy rumak mknie na po\'b3udnie - ku Tarantii.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\fs28\kerning24 4.
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }{\i\f76\fs24\kerning24 Miecz, kt\'f3ry zabija kr\'f3la, przecina wi\'eazi
\par dzier\'bf\'b9ce imperium
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i\f76 (przys\'b3owie aquilo\'f1skie)}{
\par }\pard\plain \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 Ulice Tarantii wype\'b3nia\'b3y faluj\'b9ce t\'b3umy. Ludzie o wykrzywionych w\'9cciek\'b3
o\'9cci\'b9 twarzach potrz\'b9sali bu\'f1czucznie pordzewia\'b3ymi pikami i berdyszami, las zaci\'9cni\'eatych pi\'ea\'9cci wznosi\'b3 si\'ea ponad g\'b3owami szalej\'b9cego mot\'b3ochu.
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76\fs24\kerning24 Brak\'b3o jeszcze godziny do \'9cwitu, na drugi dzie\'f1
po bitwie pod Shamar, a wydarzenia rozgrywa\'b3y si\'ea tak szybko, \'bfe niejednego mog\'b3o to przyprawi\'e6 o zawr\'f3t g\'b3owy.
\par Sposobem znanym jeno Tsotha-lanti wie\'9c\'e6 o pora\'bfce i \'9cmierci Conana dotar\'b3a do Tarantii ju\'bf w kilka godzin po bitwie i zaowocowa\'b3a chaosem. Baronowie w pop\'b3ochu opu\'9ccili stolic\'ea, p\'eadz\'b9c co ko\'f1 wyskoczy do swych w\'b3o
\'9cci, by strzec d\'f3br przed zakusami chciwych s\'b9siad\'f3w. Dobrze zorganizowane przez Conana kr\'f3lestwo zdawa\'b3o si\'ea balansowa\'e6 na kraw\'eadzi rozpadu, a bankierzy i kupcy dr\'bfeli na sam\'b9 my\'9cl o powrocie feudalnych porz\'b9dk\'f3
w. Lud domaga\'b3 si\'ea obrania kr\'f3la, kt\'f3ry m\'f3g\'b3by zar\'f3wno broni\'e6 pa\'f1stwa przed wrogami zewn\'eatrznymi, jak i okie\'b3zna\'e6 rodzim\'b9 arystokracj\'ea. Hrabia Trocero, pozostawiony przez kr\'f3la namiestnikiem na stolicy, pr\'f3
bowa\'b3 ci\'bfb\'ea uspokoi\'e6, ale opanowani bezrozumn\'b9 panik\'b9 mieszczanie pami\'eatali, jak przed pi\'eatnastu laty podczas wojny domowej ten sam Trocero zdoby\'b3 Taranti\'ea i krwawo rozprawi\'b3 si\'ea z jej obro\'f1cami. Na ulicach s\'b3ycha
\'e6 by\'b3o okrzyki g\'b3osz\'b9ce, \'bfe hrabia zdradzi\'b3 kr\'f3la i \'bfe miasto spl\'b9drowa\'e6 zamiarowa\'b3. Korzystaj\'b9c z\~zamieszania, oddzia\'b3y wojsk zaci\'ea\'bfnych pocz\'ea\'b3y rabowa\'e6 i gwa\'b3ci\'e6, wyci\'b9gaj\'b9c z dom\'f3
w zawodz\'b9ce mieszczki i przera\'bfonych kupc\'f3w.
\par Trocero uderzy\'b3 na rozpasanych \'bfo\'b3dak\'f3w, zas\'b3a\'b3 ulice ich cia\'b3ami, zmusi\'b3 pozosta\'b3ych przy \'bfyciu do powrotu do koszar i aresztowa\'b3 dow\'f3dc\'f3w. Ale niczego to nie zmieni\'b3o - nadal s\'b3ycha\'e6 by\'b3o niezadowolo
ne g\'b3osy; ludzie p\'eadzili nie wiadomo dok\'b9d i po co, szerzy\'b3y si\'ea plotki; powiadano, \'bfe to dla w\'b3asnych cel\'f3w Trocero wznieci\'b3 rabunki, by je potem st\'b3umi\'e6.
\par Ksi\'b9\'bf\'ea Arpello pojawi\'b3 si\'ea na zebraniu rady kr\'f3lewskiej i o\'9cwiadczy\'b3, \'bfe skoro Conan nie mia\'b3 syna - dziedzica tronu - got\'f3w jest wzi\'b9\'e6 na swe barki ci\'ea\'bfar sprawowania w\'b3adzy, dop\'f3
ki nie zapadnie decyzja co do osoby nowego kr\'f3la.
\par Podczas gdy rada debatowa\'b3a, przep\'b3aceni przez Arpella szubrawcy snuli si\'ea w t\'b3umie, przypominaj\'b9c mieszka\'f1com, i\'bf w \'bfy\'b3ach Arpella p\'b3ynie domieszka kr\'f3lewskiej krwi. Nawet przez grube szyby w oknach sali obrad dotar\'b3
y do uszu cz\'b3onk\'f3w Rady okrzyki t\'b3umu zgromadzonego pod pa\'b3acem, wiwatuj\'b9cego na cze\'9c\'e6 Arpella, zawczasu ju\'bf zwanego Ocalicielem.
\par Rada skapitulowa\'b3a.
\par }{\fs24\kerning24 Trocero zrazu o}{\f76\fs24\kerning24 dm\'f3wi\'b3 zrzeczenia si\'ea w\'b3adzy nad miastem, ale t\'b3um falowa\'b3, gwi\'bfd\'bf\'b9c, wyj\'b9c, ciskaj\'b9c kamienie i \'b3ajna na jego rycerzy. Widz\'b9c bezcelowo\'9c\'e6 wdawania si\'ea
w uliczne walki z zast\'eapami przywiedzionymi przez Arpella z jego d\'f3br, cisn\'b9\'b3 Trocero bu\'b3aw\'b9 w pysk samozwa\'f1czgo w\'b3adcy i j\'b9\'b3 si\'ea gotowa\'e6 do opuszczenia stolicy, swym ostatnim urz\'eadowym aktem czyni\'b9
c obwieszenie dow\'f3dc\'f3w wojsk zaci\'ea\'bfnych, po czym wyjecha\'b3 przez po\'b3udniow\'b9 bram\'ea na czele pi\'eatnastu setek swego zakutego w stal rycerstwa.
\par }{\fs24\kerning24 Gdy tylko wrota zatrzas}{\f76\fs24\kerning24 n\'ea\'b3y si\'ea za nim, fa\'b3szywa dobrotliwo\'9c\'e6 znik\'b3a z twarzy Arpella, ods\'b3aniaj\'b9c oblicze wyg\'b3odzonego wilka. Jako \'bfe rozbici i pozbawieni dow\'f3dc\'f3
w najemnicy skrywali si\'ea w koszarach, oddzia\'b3y Arpella stanowi\'b3y jedyn\'b9 zbrojn\'b9 si\'b3\'ea w\~mie\'9ccie.
\par Dosiadaj\'b9c wielkiego, bia\'b3ego ogiera stan\'b9\'b3 Arpello po\'9crodku placu przed pa\'b3acem i\~proklamowa\'b3 si\'ea prawowitym w\'b3adc\'b9 Aquilonii po\'9cr\'f3d wiwat\'f3w otumanionego posp\'f3lstwa. Kanclerz Publius sprzeciwi\'b3 si\'ea
takiemu bezprawiu - i zosta\'b3 wtr\'b9cony do lochu. Kupcy, kt\'f3rzy zrazu z ulg\'b9 powitali pojawienie si\'ea nowego w\'b3adcy, teraz struchleli, dowiaduj\'b9c si\'ea, i\'bf pierwszym posuni\'eaciem samozwa\'f1czego kr\'f3la by\'b3o na\'b3o\'bf
enie morderczego podatku na nich w\'b3a\'9cnie. Sze\'9cciu bogatych kupc\'f3w wys\'b3ano, by b\'b3agali o lito\'9c\'e6 - ich g\'b3owy spad\'b3y bez s\'b9du i\~d\'b3u\'bfszych ceregieli. Po owej ka\'9fni przera\'bfenie zapanowa\'b3o w domach zamo\'bf
nych mieszczan.
\par Kupcy, jak to jest w ich zwyczaju, nie mog\'b9c nic wsk\'f3ra\'e6 z\'b3otem, padli na t\'b3uste brzuchy, li\'bf\'b9c buty swego ciemi\'ea\'bfyciela. Pro\'9cci ludzie nie troskali si\'ea zbytnio ich losem, ale poczynali szemra\'e6, po\'b3apawszy si\'ea, i
\'bf rozpasane pellijskie \'bfo\'b3dactwo nie lepsze jest od tura\'f1skich zb\'f3jc\'f3w, i pod pozorem zaprowadzania porz\'b9dku rabuje i gwa\'b3ci, przechodz\'b9c w\~okrucie\'f1stwie nawet najemnik\'f3w. Skargi o zab\'f3jstwa i grabie\'bfe j\'ea\'b3
y nap\'b3ywa\'e6 do Arpella, kt\'f3ry uczyni\'b3 sw\'b9 siedzib\'b9 pa\'b3ac kanclerza, jako \'bfe w kr\'f3lewskim zamku zamkn\'eali si\'ea wraz ze swymi pocztami zdesperowani cz\'b3onkowie Rady Kr\'f3lewskiej, skazani zaocznie na \'9cmier\'e6
, i trzymali si\'ea dzielnie przeciw wojskom Arpella. Nie zdobywszy g\'b3\'f3wnego pa\'b3acu, zaw\'b3adn\'b9\'b3 jednak Pellijczyk letni\'b9 rezydencj\'b9 Conana, zamieszkiwan\'b9 przez \'bfony i na\'b3o\'bfnice Cymmeryjczyka.
\par Mieszczanie szemrali na widok wij\'b9cych si\'ea w u\'9cciskach zakutych w stal \'bfo\'b3dak\'f3w Arpella kr\'f3lewskich pi\'eakno\'9cci. A by\'b3y to ciemnookie panny z Poitain, szczup\'b3e, czarnow\'b3ose dziewki z Zamory, Zingary i Hyrkanii, brythu\'f1
skie dziewcz\'eata o lnianych w\'b3osach - wszystkie jednako szlochaj\'b9ce ze wstydu i poni\'bfenia, nienawyk\'b3e do brutalnego traktowania.
\par Noc skry\'b3a owo miasto pe\'b3ne zam\'eatu i trwogi, a przed p\'f3\'b3noc\'b9 jakim\'9c cudem rozprzestrzeni\'b3a si\'ea po ulicach plotka, \'bfe Kothyjczycy nie poprzestali na rozgromieniu armii i ko\'b3acz\'b9 ju\'bf
do bram warownego Shamar. W ludzi jakby grom strzeli\'b3; nie zastanawiaj\'b9c si\'ea nawet, jakim cudem wie\'9cci tak szybko dotar\'b3y do miasta, t\'b3um napar\'b3 na drzwi pa\'b3acu domagaj\'b9c si\'ea, i\'bfby kr\'f3l na koniu siada\'b3
i na czele swych wojsk na po\'b3udnie rusza\'b3, by napa\'9c\'e6 odeprze\'e6 i wroga za Tybor odrzuci\'e6. Kr\'f3l za\'9c, w\'b3adz\'b9 pijany, miast ludowi wy\'b3o\'bfy\'e6, i\'bf si\'b3 ma nie do\'9c\'e6, by armi\'ea wystawi\'e6, t\'b3umowi w twarz si
\'ea roze\'9cmia\'b3.
\par Na placu targowym m\'b3ody student Athemides wspi\'b9\'b3 si\'ea na kolumn\'ea i p\'b3omiennymi s\'b3owy oskar\'bfy\'b3 Arpella o zmow\'ea ze Strabonusem; przemawiaj\'b9c dalej, m\'b3odzieniec \'bfywo odmalowa\'b3 bytowanie pod zadami Kothyjczyk\'f3w z
Arpellem w roli satrapy; zanim sko\'f1czy\'b3, gawied\'9f ju\'bf wy\'b3a z przera\'bfenia i kipia\'b3a w\'9cciek\'b3o\'9cci\'b9. Samozwa\'f1czy w\'b3adca pchn\'b9\'b3 oddzia\'b3 zbrojnych, by studenta uj\'eali, ale t\'b3um porwa\'b3 i uni\'f3s\'b3 m\'b3
odzie\'f1ca, cz\'eastuj\'b9c \'9ccigaj\'b9cych go \'bfo\'b3dak\'f3w deszczem kamieni i zgni\'b3y}{\fs24\kerning24 mi jajami.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Kompania kusznik\'f3w otoczy\'b3a plac, a szar\'bfa jazdy zdziesi\'b9tkowa\'b3a mot\'b3och, ale Athemides umkn\'b9\'b3; cichcem wymkn\'b9\'b3 si\'ea z miasta i uda\'b3 si\'ea do hrabiego Trocero, a zamierza\'b3 go b\'b3aga\'e6
, by Taranti\'ea odbi\'b3 i maszerowa\'b3 z odsiecz\'b9 na Shamar.
\par }{\fs24\kerning24 Student zast}{\f76\fs24\kerning24 a\'b3 hrabiego przy zwijaniu obozu rozbitego pod murami miasta i\~dowiedzia\'b3 si\'ea, \'bfe Trocero zamiaruje ci\'b9gn\'b9\'e6 do Poitain, w dalekim, zachodnim kra\'f1cu kr\'f3lestwa. Na ogniste b\'b3
agania m\'b3odzie\'f1ca hrabia odpar\'b3, \'bfe nie do\'9c\'e6 ma si\'b3, by Strabonusowi czo\'b3a stawi\'e6, a i Tarantii odbi\'e6 nie zdo\'b3a - nawet gdyby m\'f3g\'b3 liczy\'e6 na pomoc ci\'bfby wewn\'b9trz miasta. Poza tym, prawi\'b3
Trocero, jego chciwi s\'b9siedzi gotuj\'b9 si\'ea, by pod jego nieobecno\'9c\'e6 Poitain spl\'b9drowa\'e6; gdy kr\'f3l nie \'bfyje, ka\'bfdy musi zadba\'e6 o w\'b3asne sprawy - rusza tedy do swych w\'b3o\'9cci, by tam da\'e6 odp\'f3
r Arpellowi i jego sprzymierze\'f1com najlepiej jak potrafi.
\par Gdy Athemides pr\'f3bowa\'b3 przeb\'b3aga\'e6 hrabiego, t\'b3um ci\'b9gle szala\'b3 po mie\'9ccie z\~bezradn\'b9 furi\'b9. U st\'f3p wysokiej wie\'bfy, wznosz\'b9cej si\'ea pod bokiem kr\'f3lewskiego pa\'b3acu, mot\'b3och wrza\'b3 i falowa\'b3 ciskaj\'b9
c przekle\'f1stwa na g\'b3ow\'ea Arpella; ten za\'9c, stoj\'b9c na wie\'bfy, natrz\'b9sa\'b3 si\'ea z bezradno\'9cci k\'b3\'eabi\'b9cej si\'ea w dole ci\'bfby, podczas gdy jego \'b3ucznicy obsadzili okna i jakby od niechcenia mierzyli w kot\'b3uj\'b9cy si
\'ea t\'b3um, a palce kusznik\'f3w igra\'b3y niecierpliwie na spustach napi\'eatych kusz.
\par Ksi\'b9\'bf\'ea Pellii by\'b3 masywnie zbudowanym cz\'b3ekiem, wzrostu \'9credniego, o twarzy ciemnej i srogiej. Bieg\'b3y jako intrygant, nie stroni\'b3 i od miecza; spod jedwabnego kaftana o\~bufiastych r\'eakawach, szamerowanego z\'b3otem, po\'b3yskiwa
\'b3a wypolerowana stal pancerza. Zlane wonno\'9cciami d\'b3ugie, czarne, trefione loki mia\'b3 upi\'eate z ty\'b3u g\'b3owy w misternie tkanej srebrnej siateczce, ale u jego boku zwisa\'b3 szeroki miecz o zdobnej w klejnoty r\'eakoje\'9c
ci steranej w licznych bitewnych potrz}{\fs24\kerning24 ebach.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Stoj\'b9c tak na szeroko rozstawionych nogach, uj\'b9wszy si\'ea butnie pod boki, nachyli\'b3 twarz ku k\'b3\'eabi\'b9cej si\'ea u st\'f3p wie\'bfy czerni i zakrzykn\'b9\'b3:
\par - G\'b3upcy! Wyjcie sobie, skoro taka wasza wola! Conan jest martwy, a kr\'f3lem jest teraz Arpello!
\par Bo i c\'f3\'bf, je\'9cli nawet ca\'b3a Aquilonia sprzymierzy si\'ea przeciw niemu? Do\'9c\'e6 ma \'bfo\'b3dak\'f3w, by utrzyma\'e6 pot\'ea\'bfnie obwarowane miasto, p\'f3ki nie nadci\'b9gnie Strabonus z\~odsiecz\'b9. Poza tym, wewn\'eatrzne sprzeczno\'9c
ci podzieli\'b3y Aquiloni\'ea - baronowie czyhali na siebie wzajemnie, a ka\'bfdy tylko czeka\'b3 sposobno\'9cci, by zaw\'b3adn\'b9\'e6 skarbami s\'b9siada. Tylko z\~bezbronn\'b9 czerni\'b9 musia\'b3 si\'ea rozprawi\'e6 samozwa\'f1czy w\'b3adca - i czeka
\'e6, a\'bf Strabonus przebije si\'ea przez lu\'9fne szyki zwa\'9cnionych baron\'f3w niczym \'bfelazny taran wojennej galery, rozcinaj\'b9cy pian\'ea na fali. Musia\'b3 tedy tylko utrzyma\'e6 stolic\'ea.
\par - G\'b3upcy! Kr\'f3lem jest Arpello!
\par S\'b3o\'f1ce wstawa\'b3o spoza wschodnich wie\'bf miasta. Na tle zar\'f3\'bfowionego brzaskiem nieba pojawi\'b3 si\'ea czarny punkcik, szybko zwi\'eakszaj\'b9cy rozmiary - ju\'bf mia\'b3 wielko\'9c\'e6 nietoperza, ju\'bf or\'b3a}{\fs24\kerning24 ...
\par }{\f76\fs24\kerning24 I wszyscy zawrza\'9cli ze zdumienia, gdy\'bf nad murami Tarantii \'9cmign\'b9\'b3 stw\'f3r znany ludziom jedynie z na po\'b3y zapomnianych legend, a kiedy zawis\'b3 nad wielk\'b9 wie\'bf\'b9, z jego grzbietu opu\'9cci\'b3a si\'ea
ludzka posta\'e6, za\'9c lataj\'b9ca istota wznios\'b3a si\'ea z piorunowym \'b3opotem skrzyde\'b3 i po chwili znik\'b3a w zenicie, a zadziwieni ludzie mrugali tylko powiekami, my\'9cl\'b9c, i\'bf \'9cni\'b9 na jawie.
\par Ale nie by\'b3 to sen - oto na blankach wie\'bfy sta\'b3a pot\'ea\'bfna, p\'f3\'b3naga, okrwawiona posta\'e6, wa\'bf\'b9c w d\'b3oni olbrzymi, szeroki miecz.
\par }{\fs24\kerning24 I z gardzieli zg}{\f76\fs24\kerning24 romadzonych przed pa\'b3acem t\'b3um\'f3w wzbi\'b3 si\'ea ku niebu ryk o mocy gromu, wstrz\'b9saj\'b9cy posadami mur\'f3w miejskich:
\par }{\fs24\kerning24 - To kr\'f3l! To kr\'f3l!!!
\par }{\f76\fs24\kerning24 Arpello skamienia\'b3. Ale po chwili zawrzasn\'b9\'b3 okropnie i dobywaj\'b9c miecza rzuci\'b3 si\'ea na Conana. Ten odparowa\'b3 podst\'eapny sztych w\'b9skiej klingi i cisn\'b9wszy precz sw\'f3j or\'ea\'bf, pochwyci\'b3
Arpella za kark i krocze, i podni\'f3s\'b3 nad g\'b3ow\'b9 wij\'b9ce si\'ea cia\'b3o.
\par - Zabierz swe spiski ze sob\'b9 - do Piek\'b3a! - rykn\'b9\'b3 i cisn\'b9\'b3 ksi\'eaciem Pellii niczym worem soli w otch\'b3a\'f1, rozwieraj\'b9c\'b9 si\'ea na sto pi\'ea\'e6dziesi\'b9t st\'f3p pod blankami wie\'bfy.
\par T\'b3um cofn\'b9\'b3 si\'ea, widz\'b9c opadaj\'b9ce cia\'b3o, owo za\'9c strzaska\'b3o si\'ea u st\'f3p baszty, \'9cl\'b9c wko\'b3o bryzgi krwi i m\'f3zgu, i spocz\'ea\'b3o w roz\'b3upanym pancerzu niczym rozdeptany \'bfuk.
\par \'a3ucznicy na wie\'bfy cofn\'eali si\'ea od okien i ogarni\'eaci panik\'b9 j\'eali ucieka\'e6, licz\'b9c na to, i\'bf zgubiwszy si\'ea w pa\'b3acowych ogrodach, ujd\'b9 pomsty t\'b3umu. Zapomnieli jednak o cz\'b3onkach Rady Kr\'f3lewskiej, kt\'f3
rzy wraz ze swymi pocztami zamkn\'eali si\'ea w pa\'b3acu i teraz wypadli, tn\'b9c z pasj\'b9 i siek\'b9c pierzchaj\'b9cych \'bfo\'b3dak\'f3w.
\par }{\fs24\kerning24 Pelli}{\f76\fs24\kerning24 jscy rycerze poszli w rozsypk\'ea, szukaj\'b9c ratunku na ulicach miasta, ale t\'b3um ogarn\'b9\'b3 ich i rozdar\'b3 na strz\'eapy. W mie\'9ccie wrza\'b3o; tu i \'f3wdzie wida\'e6 by\'b3
o jeszcze spiczasty szyszak wystaj\'b9cy ponad zmierzwionymi czuprynami, miecz wiruj\'b9cy szale\'f1czo po\'9cr\'f3d g\'eastniej\'b9cego lasu w\'b3\'f3czni i\~rohatyn, a ponad wszystkim unosi\'b3 si\'ea ryk t\'b3umu, b\'b3agania o\~lito\'9c\'e6 i \'bf\'b9
dne krwi wycie setek i\~tysi\'eacy gardzieli, zag\'b3uszaj\'b9ce przed\'9cmiertne j\'eaki powalonych.
\par A wysoko ponad ow\'b9 kipiel\'b9 sta\'b3a na blankach wie\'bfy p\'f3\'b3naga posta\'e6 z za\'b3o\'bfonymi ramionami, wstrz\'b9sana wybuchami tubalnego \'9cmiechu - \'9cmiechu, kt\'f3rego szydercze ostrze godzi\'b3o na r\'f3wni w czer\'f1, ksi\'b9\'bf\'b9
t i w\'b3adc\'f3w.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\fs28\kerning24 5.
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }{\i\f76\fs24\kerning24 We\'9f d\'b3ugi, l\'eagi, dobry \'b3uk i niechaj niebo
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i\f76 \'9cciemnieje!
\par }\pard\plain \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i\f76\fs24\kerning24 Ci\'eaciw\'ea pr\'ea\'bf, do ucha be\'b3t - kr\'f3l Koth
\par }\pard\plain \s17\qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i\f76 b\'ea}{\i dzie teraz twym celem!
\par }\pard\plain \qj \fi1276\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\i\f76\fs24\kerning24 (z pie\'9cni bosso\'f1skich \'b3ucznik\'f3w)}{\fs24\kerning24
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24
\par }\pard\plain \s18\qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs24\lang1045\langfe1045\kerning24\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76 Zmierzaj\'b9ce ku zachodowi s\'b3o\'f1ce \'9ccieli\'b3o b\'b3
yski na wodach Tyboru, obmywaj\'b9cego po\'b3udniowe bastiony Shamar. Wymizerowani obro\'f1cy miasta wiedzieli, i\'bf tylko niewielu z\~nich ujrzy \'9cwit dnia nast\'eapnego - sycili tedy swe oczy widokiem s\'b3o\'f1ca po raz ostatni w\~\'bfyciu.
\par }\pard\plain \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 \fs20\lang1045\langfe1045\cgrid\langnp1045\langfenp1045 {\f76\fs24\kerning24 Namioty oblegaj\'b9cych niczym \'9cnieg rozbieli\'b3y r\'f3wnin\'ea za rzek\'b9. B\'ead
\'b9c w\~mniejszo\'9cci, obro\'f1cy Shamar nie mogli wzbroni\'e6 naje\'9fd\'9fcom przeprawy przez wody Tyboru. Z\'b3\'b9czone ze sob\'b9 barki utworzy\'b3y most, po kt\'f3rym hordy napastnik\'f3w wlewa\'b3y si\'ea na brzeg po stronie miasta.
\par Strabonus nie odwa\'bfy\'b3by si\'ea wej\'9c\'e6 g\'b3\'eabiej w granice Aquilonii, maj\'b9c za plecami niezdobyte, warowne Shamar, pu\'9cci\'b3 tedy dalej jeno zagony lekkiej jazdy, by kraj pustoszy\'b3y, wzniecaj\'b9c panik\'ea, sam za\'9c pocz\'b9\'b3
wznosi\'e6 na r\'f3wninie machiny obl\'ea\'bfnicze.
\par Flotylla \'b3odzi dostarczonych przez Amalrusa kotwiczy\'b3a w nurcie rzeki, naprzeciw mur\'f3w miejskich; niekt\'f3re z nich posz\'b3y na dno, trafione i obr\'f3cone w drzazgi g\'b3azami, miotanymi przez balisty miejskie, wi\'eakszo\'9c\'e6 jednak trwa
\'b3a na kotwicach, a z dziob\'f3w i\~kosz\'f3w na masztach, spod os\'b3ony s\'b3omianych mat, \'b3ucznicy szachowali wysuni\'eate ku rzece baszty. A byli owymi \'b3ucznikami Shemici, przychodz\'b9cy na \'9cwiat z \'b3ukami w r\'eakach; w\~wymianie strza
\'b3 \'bfadna nacja mierzy\'e6 si\'ea z nimi nie mog\'b3a - tako\'bf i aquilo\'f1ska.
\par Podci\'b9gni\'eate ku miastu od strony l\'b9du balisty miota\'b3y ponad murami g\'b3azy i nabite \'e6wiekami bale, lekko przez dachy przechodz\'b9ce, a szerz\'b9ce pop\'b3och w\'9cr\'f3d mieszczan, jako \'bfe mia\'bfd\'bfy\'b3y ludzi niczym bezbro}{
\fs24\kerning24 nne robactwo.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Tarany nieprzerwanie wali\'b3y w kamienne mury, kopacze wgryzieni w ziemi\'ea niczym krety ryli miny pod bastionami. Fosa przegrodzona tam\'b9 z jednego ko\'f1ca, wype\'b3ni\'b3a si\'ea g\'b3azami, ziemi\'b9 i martwymi cia\'b3
ami ludzi i koni. U st\'f3p mur\'f3w k\'b3\'eabi\'b3y si\'ea szturmuj\'b9ce t\'b3umy odzianych w zbroje i kolczugi wojownik\'f3w; nie bacz\'b9c na ciskane przez obro\'f1c\'f3w g\'b3azy i\~potoki smo\'b3y lanej z olbrzymich kadzi, pod os\'b3on\'b9
puklerzy r\'b9bali bramy, ci\'b9gn\'eali drabiny, pchali ku basztom wie\'bfe uginaj\'b9ce si\'ea pod ci\'ea\'bfarem w\'b3\'f3cznik\'f3w.
\par W mie\'9ccie tracono ju\'bf nadziej\'ea, cho\'e6 pi\'eatna\'9ccie setek obro\'f1c\'f3w dawa\'b3o wci\'b9\'bf odp\'f3r czterdziestu tysi\'b9com oblegaj\'b9cych. Z g\'b3\'eabi pa\'f1stwa do wysuni\'eatej twierdzy, jak\'b9 by\'b3o Shamar, nie dociera\'b3y
\'bfadne wie\'9cci. O jednym wszelako wiedziano - o \'9cmierci Conana, a to st\'b9d, \'bfe oblegaj\'b9cy niestrudzenie wykrzykiwali ow\'b9 nowin\'ea, ku pogn\'eabieniu obro\'f1c\'f3w grodu.
\par Mocne mury jeno i desperacka odwaga mieszczan sprawia\'b3y, i\'bf miasto jeszcze nie pad\'b3o. Ale ni mury, ni odwaga nie mog\'b3y na d\'b3ugo wystarczy\'e6 - losy twierdzy by\'b3y przes\'b9dzone.
\par Mur zachodni leg\'b3 w kup\'ea gruzu obr\'f3cony i na owych zwaliskach wrza\'b3a mordercza walka wr\'eacz; w innych miejscach pojawi\'b3y si\'ea g\'b3\'eabokie rysy od podkop\'f3w, a gro\'bf\'b9ce zawaleniem baszty pochyla\'b3y si\'ea jak pijane.
\par Napastnicy gotowali si\'ea do szturmu.
\par }{\fs24\kerning24 Zabrzmi}{\f76\fs24\kerning24 a\'b3y rogi, wyr\'f3wna\'b3y si\'ea zakute w stal szeregi; obl\'ea\'bfnicze wie\'bfe, obite \'9cwie\'bfo odartymi byczymi sk\'f3rami, j\'ea\'b3y si\'ea toczy\'e6 ze z\'b3owr\'f3\'bfbnym hurgotem ku murom.
\par Po\'9crodku nacieraj\'b9cych si\'b3 obro\'f1cy Shamar ujrzeli powiewaj\'b9ce obok siebie dwie kr\'f3lewskie chor\'b9gwie - Ophiru i Koth; przy nich, w otoczeniu l\'9cni\'b9cych stal\'b9 rycerzy, da\'b3o si\'ea wyr\'f3\'bfni\'e6 osoby obu kr\'f3l\'f3
w - szczup\'b3ego, odzianego w z\'b3ot\'b9 zbroj\'ea Amalrusa i kr\'eapego Strabonusa w czarnym pancerzu; pomi\'eadzy nimi wida\'e6 by\'b3o posta\'e6 wprawiai\'b9c\'b9 w dr\'bfenie serca najm\'ea\'bfniejszych - podobn\'b9 s\'eapowi chud\'b9 sylwetk\'ea
w zwiewnej, bia\'b3ej szacie.
\par W\'b3\'f3cznicy ruszyli, p\'b3yn\'b9c ponad ziemi\'b9 niczym l\'9cni\'b9ca rzeka roztopionej stali; za nimi ci\'b9gn\'eali st\'eapa rycerze, pochylaj\'b9c ni\'bfej opatrzone proporcami kopie.
\par }{\fs24\kerning24 Wojownicy zgromadzeni na murach na}{\f76\fs24\kerning24 brali g\'b3\'eabiej tchu w piersi i polecaj\'b9c swe dusze Mitrze, \'9ccisn\'eali mocniej r\'eakoje\'9cci okrwawionych i wyszczerbionych mieczy.
\par Wtem niespodziany d\'9fwi\'eak rogu wzbi\'b3 si\'ea ponad narastaj\'b9cy gwar, a hurgot podk\'f3w zag\'b3uszy\'b3 pobrz\'eak or\'ea\'bfa rozwijaj\'b9cych si\'ea do szturmu zast\'eap\'f3w.
\par R\'f3wnin\'ea, po kt\'f3rej posuwa\'b3a si\'ea obl\'ea\'bfnicza armia, ogranicza\'b3o od p\'f3\'b3nocy pasmo niskich wzg\'f3rz, wznosz\'b9cych si\'ea ku zachodowi niczym stopnie gigantycznych schod\'f3w; teraz oto z ich stok\'f3w spada\'b3 na \'b3
eb na szyj\'ea, jak piana p\'eadzona sztormow\'b9 fal\'b9, oddzia\'b3 lekkiej jazdy, wys\'b3anej w g\'b3\'b9b kraju przez Strabonusa dla pustoszenia prowincji i niecenia zam\'eatu; nisko pochyleni je\'9fd\'9fcy mieczami p\'b3azowali ko\'f1skie zady i nie
\'bfa\'b3owali ostr\'f3g, a za ich plecami s\'b3o\'f1ce zal\'9cni\'b3o na pr\'b9cym naprz\'f3d stalowym szeregu; gdy ju\'bf i ko\'f1skie sylwetki wychyn\'ea\'b3y zza wzg\'f3rza, jasne si\'ea sta\'b3o, i\'bf to pancerna jazda nadci\'b9ga. Nad g\'b3owami ci
\'ea\'bfkozbrojnych rycerzy \'b3opota\'b3 wielki koronny sztandar Aquilonii.
\par Uniesienie opanowa\'b3o zgromadzonych na murach i wie\'bfach obro\'f1c\'f3w miasta i krzyk wielki wzlecia\'b3 ku niebiosom. Zdj\'eaci rado\'9cci\'b9 wojownicy j\'eali bi\'e6 poszczerbionymi mieczami o sadzone \'e6wiekami paw\'ea\'bfe, a mieszczanie, zar
\'f3wno odziani w \'b3achmany n\'eadzarze, jak i\~bogaci kupcy, ladacznice w kusych czerwonych sp\'f3dniczkach ze szlachetnymi damami odzianymi w jedwabie pospo\'b3u - s\'b3owem wszyscy jak jeden padli na kolana, wyci\'b9gaj\'b9
c ku niebiosom ramiona i szepc\'b9c s\'b3owa podzi\'eaki przeznaczonej Mitrze, a \'b3zy szcz\'ea\'9ccia p\'b3yn\'ea\'b3y po ich twarzach.
\par }{\fs24\kerning24 Strabonus i jego namiestnik Arbanus ciskali ch}{\f76\fs24\kerning24 aotyczne rozkazy, czyni\'b9c wysi\'b3ki, by zatrzyma\'e6 rozp\'eadzone ku murom zast\'eapy i zawr\'f3ci\'e6 je dla odparcia niespodziewanej napa\'9c
ci. Ciemnolicy monarcha, chc\'b9c doda\'e6 ducha tak sobie, jak i swym oficerom, zakrzykn\'b9\'b3:
\par - G\'f3rujemy nad nimi liczb\'b9, chyba \'bfe maj\'b9 ukryte po\'9cr\'f3d wzg\'f3rz odwody; knecht\'f3w na wie\'bfach do\'9c\'e6 jest, by da\'e6 odp\'f3r mieszczanom, je\'9cli si\'ea na wycieczk\'ea powa\'bf\'b9! Ju\'bf ich poznaj\'ea - to Poitai\'f1
czycy! Winni\'9cmy si\'ea spodziewa\'e6, \'bfe Trocero zechce w\~swym szale\'f1stwie wda\'e6 si\'ea w podobnie beznadziejny b\'f3j, cho\'e6by }{\fs24\kerning24 gwoli nasycenia swej rycerskiej pychy!
\par }{\f76\fs24\kerning24 Amalrus wyda\'b3 okrzyk zdumienia:
\par - Widz\'ea Trocero, a i jego kapitana, Prospero - ale kto galopuje pomi\'eadzy nimi?!!!
\par - Isztar, zachowaj nas! - zapia\'b3 Strabonus, bledn\'b9c. - To kr\'f3l Conan!
\par - Oszala\'b3e\'9c chyba! - sykn\'b9\'b3 Tsotha, i a\'bf go w siodle podnios\'b3o. - Od wielu dni Conan siedzi w brzuchu Sathy!
\par Nagle zamilk\'b3 jednak, dziko wytrzeszczaj\'b9c oczy na zast\'eapy Aquilo\'f1czyk\'f3w sp\'b3ywaj\'b9ce ze wzg\'f3rz fala za fal\'b9. Wzrok go nie myli\'b3 - nie m\'f3g\'b3 nie rozpozna\'e6 pot\'ea\'bfnej postaci odzianej w czarn\'b9, zdobion\'b9 z\'b3
otem zbroj\'ea, galopuj\'b9cej na olbrzymim, karym rumaku pod \'b3opoc\'b9cym na wietrze wielkim sztandarem Aquilonii.
\par Wrzask jadowitej w\'9cciek\'b3o\'9cci buchn\'b9\'b3 z ust Tsotha-lanti, a strz\'eapy piany j\'ea\'b3y pada\'e6 mu na brod\'ea; Strabonus, po raz pierwszy w \'bfyciu widz\'b9c czarownika tak rozjuszonego, sam zal\'eakniony, oddali\'b3 si\'ea chy\'b3kiem.
\par - To musz\'b9 by\'e6 czary! - zakrzykn\'b9\'b3 Tsotha, szarpi\'b9c z w\'9cciek\'b3o\'9cci sw\'b9 w\'b3asn\'b9 brod\'ea. - Nie jest to mo\'bfliwe, by zbieg\'b3szy z loch\'f3w, dotar\'b3 do swego kr\'f3lestwa tak szybko, by jeszcze nad\'b9\'bfy\'e6
tu z armi\'b9! Czuj\'ea w tym r\'eak\'ea Peliasa, oby by\'b3 przekl\'eaty! To jego sprawka! Niechaj i\~moja g\'b3upota przekl\'eat\'b9 b\'eadzie za to, \'bfem go, maj\'b9c w swej mocy, nie zg\'b3adzi\'b3!
\par Obaj s\'b3ysz\'b9cy te s\'b3owa w\'b3adcy struchleli, gdy mag wypowiedzia\'b3 imi\'ea czarownika, kt\'f3ry od lat dziesi\'eaciu uchodzi\'b3 za martwego; pop\'b3och w\'b3adc\'f3w udzieli\'b3 si\'ea ich zast\'eapom - wszyscy ju\'bf rozpoznali je\'9fd\'9f
ca na czarnym rumaku. W\'9cciek\'b3o\'9c\'e6 wykrzywi\'b3a oblicze \line Tsotha-lanti na kszta\'b3t szata\'f1skiej maski, gdy ujrza\'b3, jak wojska sprzymierzonych kr\'f3l\'f3w zachwia\'b3y si\'ea \'b3ami\'b9c szyki; odgaduj\'b9c, i\'bf zabobonny l\'ea
k opanowuje \'bfo\'b3dak\'f3w, zakrzykn\'b9\'b3 z\~furi\'b9:
\par - Do szeregu! Ci\'b9gle\'9cmy od nich silniejsi! Dzi\'9c wiecz\'f3r b\'eadziemy fetowa\'e6 zwyci\'eastwo na ruinach Shamar!
\par Kap\'b3an wyci\'b9gn\'b9\'b3 ramiona ku niebiosom i g\'b3osem mro\'bf\'b9cym krew w \'bfy\'b3ach zawo\'b3a\'b3:
\par - O Secie! Ze\'9clij nam zwyci\'eastwo, a przysi\'eagam, i\'bf rzuc\'ea na twe o\'b3tarze pi\'eaciokro\'e6 po sto shamaryjskich dziewic, sp\'b3awionych we krwi!
\par Nadci\'b9gaj\'b9ce zast\'eapy sp\'b3yn\'ea\'b3y ju\'bf ze wzg\'f3rz na r\'f3wnin\'ea. Za rycerstwem pod\'b9\'bfa\'b3a jakby druga armia - mrowie je\'9fd\'9fc\'f3w na kr\'eapych, szybkich konikach - ci spieszyli si\'ea na r\'f3
wninie i sformowali szyki: oddzielnie przysadzi\'9cci bosso\'f1scy \'b3ucznicy, przy ich boku zapalczywi gunderscy pikinierzy o jasnych lokach, sp\'b3ywaj\'b9cych na ramiona spod \'bfelaznych czepc\'f3w.
\par }{\fs24\kerning24 Armia, }{\f76\fs24\kerning24 kt\'f3r\'b9 Conan sformowa\'b3 w ci\'b9gu kilku szalonych godzin po powrocie do Tarantii, istn\'b9 by\'b3a zbieranin\'b9. Rozpocz\'b9\'b3 kr\'f3l od tego, \'bfe odgoni\'b3 spieniony i \'bf\'b9dny krwi mot\'b3
och od pellijskich oddzia\'b3\'f3w, co strzeg\'b3y mur\'f3w miasta, i wcieli\'b3 wdzi\'eacznych mu za ocalenie \'bfycia \'bfo\'b3dak\'f3w do swej powstaj\'b9cej dopiero piechoty. Za Trocero pchn\'b9\'b3 go\'f1ca na \'9cmig\'b3
ym rumaku z rozkazem, by z drogi do swych w\'b3o\'9cci zawr\'f3ci\'b3 i co ko\'f1 wyskoczy do stolicy \'9cpieszy\'b3.
\par Maj\'b9c tyle za trzon swej armii, ruszy\'b3 Conan na po\'b3udnie, przeczesuj\'b9c wsi i miasta w\~poszukiwaniu rekruta i koni; nobile z Tarantii i okolic oddali swe poczty pod jego rozkazy, on za\'9c ogo\'b3oci\'b3 z m\'ea\'bf\'f3w zdolnych do d\'9fwigni
\'eacia or\'ea\'bfa ka\'bfd\'b9 wie\'9c i gr\'f3d ka\'bfdy, jakie po drodze napotka\'b3.
\par Zbieranina to by\'b3a, nie prawdziwa armia, za to o sile stali hartowanej i duchem pr\'ea\'bfnym nawiedzona. Dziewi\'eatna\'9ccie setek ci\'ea\'bfkozbrojnej konnicy mia\'b3 Conan pod swymi rozkazami, a wi\'eakszo\'9c\'e6 z niej stanowili poitai\'f1
scy rycerze: za piechot\'ea mia\'b3 poczty wielmo\'bf\'f3w i resztki zaci\'ea\'bfnych, w stolicy zagarni\'eate, co razem pi\'ea\'e6 tysi\'eacy \'b3ucznik\'f3w i\~cztery pikinier\'f3w dawa\'b3o.
\par I oto teraz owe zast\'eapy uszykowa\'b3y si\'ea nale\'bfycie na r\'f3wninie - pierwej \'b3ucznicy, pikinierzy za nimi, za\'9c na ko\'f1cu st\'eapa id\'b9ca ci\'ea\'bfkozbrojna jazda.
\par Przeciw nim zwr\'f3ci\'b3 Arbanus si\'b3y sprzymierzonych, sun\'b9ce naprz\'f3d niczym ocean po\'b3yskuj\'b9cej stali. Mieszczanie, obserwuj\'b9cy przygotowania do bitwy z wysoko\'9cci mur\'f3w, zadr\'bfeli widz\'b9c, jak wielce si\'b3y owe przewa\'bfaj
\'b9 liczb\'b9 nad odsiecz\'b9 pod wodz\'b9 Conana.
\par Pierwsi maszerowali shemiccy \'b3ucznicy, za nimi pikinierzy z Koth, a na ko\'f1cu zakuci w stal rycerze Amalrusa i Strabonusa.
\par Zamiar Arbanusa by\'b3 przejrzysty - chcia\'b3 sw\'b9 piechot\'b9 odrzuci\'e6 na boki piechot\'ea Conana, otwieraj\'b9c drog\'ea dla mia\'bfd\'bf\'b9cej szar\'bfy pancernej konnicy.
\par Shemici pocz\'eali szy\'e6 z pi\'eaciuset krok\'f3w i chmura strza\'b3 mkn\'b9cych mi\'eadzy wojskami przes\'b3oni\'b3a s\'b3o\'f1ce.
\par \'a3ucznicy z Zachodu, wy\'e6wiczeni w tysi\'b9cletnich zmaganiach z dzikimi Piktami, kroczyli niewzruszenie, \'9ccie\'9cniaj\'b9c szeregi, gdy ten czy \'f3w pada\'b3, przeszyty wra\'bfym grotem. Mniej ich by\'b3o, a i \'b3uk shemicki dalej niesie; celno
\'9cci\'b9 Bosso\'f1czycy nie ust\'eapowali jednak Shemitom, za\'9c liczebn\'b9 przewag\'ea znosi\'b3a wy\'bfsza karno\'9c\'e6 i duch bojowy \'b3ucznik\'f3w zachodnich, a i lepsze pancerze, na strza\'b3y miotane z daleka odporne.
\par Odleg\'b3o\'9c\'e6 skr\'f3ciwszy tak, by strza\'b3 by\'b3 pewny, napi\'eali Bosso\'f1czycy ci\'eaciwy i\~pomkn\'b9\'b3 k\'b9\'9cliwy r\'f3j, a Shemici j\'eali pada\'e6 - rz\'b9d za rz\'eadem. Czarnobrodzi wojownicy, w\~
lekkie jeno odziani kolczugi, nie zdzier\'bfyli morderczej nawa\'b3y strza\'b3 i p\'eak\'b3y ich szeregi - pierzchli, ciskaj\'b9c \'b3uki, i wprowadzili zam\'eat w\'9cr\'f3d id\'b9cych za nimi kothyjskich pikinier\'f3w, ci za\'9c, bez oparcia w \'b3
ucznikach, j\'eali si\'ea \'9ccieli\'e6 setkami, bie\'bf\'b9c jednak p\'eadem, by skr\'f3ci\'e6 dystans - po to tylko, by odbi\'e6 si\'ea od naje\'bfonych pikami szereg\'f3w, kt\'f3re ods\'b3onili \'b3ucznicy.
\par }{\fs24\kerning24 A nie masz pikiniera nad}{\f76\fs24\kerning24 dzikiego Gunderczyka rodem z owej najdalej ku p\'f3\'b3nocy po\'b3o\'bfonej aquilo\'f1skiej prowincji. Le\'bfy ziemia owa o kilka staja\'f1 ledwie od Cimmerii, Bossoni\'b9
jeno od niej oddzielona, za\'9c lud z niej si\'ea wy- wodz\'b9cy najczystsz\'b9 krwi\'b9 hyboryjsk\'b9 si\'ea chlubi i wprost zr}{\fs24\kerning24 odzony jest do walki.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Kothyjczycy bosso\'f1skimi strza\'b3ami przerzedzeni, chwil\'ea tylko nap\'f3r Gunderczyk\'f3w wytrzymali i w puch rozniesieni, rozbiegli si\'ea w pop\'b3ochu.
\par Strabonus rykn\'b9\'b3 z furii, widz\'b9c sw\'b9 piechot\'ea rozbit\'b9 i unicestwion\'b9, i wielkim g\'b3osem zakrzykn\'b9\'b3, by pancerni przypuszczali g\'b3\'f3wn\'b9 szar\'bf\'ea; Arbanus mitygowa\'b3 go, ukazuj\'b9c na Bosso\'f1czyk\'f3w, formuj\'b9
cych si\'ea karnie na wprost stoj\'b9cych bez ruchu podczas starcia piechoty zast\'eap\'f3w konnicy; doradza\'b3 po\'9cpiesznie, by odst\'b9pi\'e6 chwilowo, wyprowadzaj\'b9c rycerstwo poza zasi\'eag \'b3uk\'f3w.
\par Na nic si\'ea jednak zda\'b3y jego dobre rady - Strabonus, oszala\'b3y z w\'9cciek\'b3o\'9cci, potoczy\'b3 wzrokiem po d\'b3ugich, l\'9cni\'b9cych szeregach swej konnicy, cisn\'b9\'b3 w\'9cciek\'b3e spojrzenie w stron\'ea pancernych przeciwnika, wygl\'b9
daj\'b9cych jak garstka strace\'f1c\'f3w naprzeciw si\'b3 sprzymierzonych - i rozkaza\'b3 Arbanusowi, by da\'b3 sygna\'b3 do szar\'bfy.
\par Genera\'b3 poleci\'b3 sw\'b9 dusz\'ea Isztar i zad\'b9\'b3 w z\'b3oty r\'f3g.
\par Opad\'b3 las kopii i z piorunowym rykiem potoczy\'b3 si\'ea po r\'f3wninie pancerny mur, coraz to wi\'eakszego nabieraj\'b9c rozp\'eadu. Ziemia j\'eacza\'b3a pod lawin\'b9 ko\'f1skich kopyt, a odb\'b3yski od z\'b3ota i stali ol\'9cni\'b3y obro\'f1c\'f3
w Shamar, patrz\'b9cych na b\'f3j z wysoko\'9cci bastion\'f3w. Zakute w stal pu\'b3ki przetoczy\'b3y si\'ea przez lu\'9fne szeregi pikinier\'f3w, nie bacz\'b9c, i\'bf tratuj\'b9 na r\'f3wni swoich, jak i wroga, i tu po raz pierwszy dopad\'b3
a ich zjadliwa chmura strza\'b3 Bosso\'f1czyk\'f3w. Ale toczyli si\'ea dalej niczym burza, pozostawiaj\'b9c po swym przej\'9cciu ziemi\'ea zas\'b3an\'b9 na podobie\'f1stwo jesiennych li\'9cci b\'b3yszcz\'b9cymi rycerzami. Sto krok\'f3w jeszcze, i wci\'ea
liby si\'ea w\~Bosso\'f1czyk\'f3w, k\'b3ad\'b9c ich jak zbo\'bfe, ale krew i cia\'b3o nie mog\'b3y zdzier\'bfy\'e6 deszczu \'9cmierci, zbieraj\'b9cej okrutne \'bfniwo.
\par Nogi rozstawione, rami\'ea przy ramieniu stali \'b3ucznicy, w rytm kr\'f3tkich okrzyk\'f3w przyci\'b9gaj\'b9cy be\'b3t do ucha i jak jeden m\'b9\'bf puszczaj\'b9cy ci\'eaciwy.
\par Zwin\'b9\'b3 si\'ea i powali\'b3 ca\'b3y pierwszy szereg pancernych, a na naje\'bfone strza\'b3ami cia\'b3a ludzi i koni wali\'b3y si\'ea nast\'eapne, padaj\'b9c na z\'b3amanie karku i wci\'b9\'bf powi\'eakszaj\'b9c piekielne k\'b3\'eabowisko.
\par Strabonus jedne wykrzykiwa\'b3 rozkazy, Amalrus za\'9c inne, a wszystkimi zaw\'b3adn\'b9\'b3 zabobonny l\'eak, wzbudzony niespodziewanym ukazaniem si\'ea Conana, dawno uznanego za martwego.
\par A kiedy l\'9cni\'b9ce szeregi k\'b3\'eabi\'b3y si\'ea w zamieszaniu, skin\'b9\'b3 kr\'f3l Conan na tr\'eabacza, a ten podni\'f3s\'b3 do ust r\'f3g kr\'eacony i zad\'b9\'b3, i rozwar\'b3y si\'ea szeregi bosso\'f1skich \'b3ucznik\'f3
w, a przez uwolnione pole run\'ea\'b3a straszliwa szar\'bfa pancernej aquilo\'f1skiej konnicy.
\par Zadr\'bfa\'b3a ziemia, gdy zwar\'b3y si\'ea wrogie zast\'eapy, a taki by\'b3 impet owego starcia, \'bfe a\'bf zako\'b3ysa\'b3y si\'ea w posadach wie\'bfe Shamar. Zmieszane szyki naje\'9fd\'9fc\'f3w nie mog\'b3y wytrzyma\'e6
ciosu masywnego, stalowego klina, naje\'bfonego kopiami. P\'eak\'b3y szeregi sprzymierzonych niczym rozdarte piorunem, a w sam \'9crodek ich formacji wpadli rycerze z Poitain, wywijaj\'b9cy swymi straszliwymi obur\'eacznymi mieczami. Podni\'f3s\'b3 si
\'ea grzmot i j\'eak stali, jakby nieprzeliczone m\'b3oty wali\'b3y w r\'f3wnie niezmierzon\'b9 liczb\'ea kowade\'b3; wojownicy na wie\'bfach mocniej uchwycili si\'ea blank\'f3w, gdy\'bf nawet ich og\'b3uszy\'b3 \'b3oskot nios\'b9cy si\'ea
z miejsca okrutnej ko\'9cby; ich wzrok przyku\'b3 wir szalej\'b9cy tam, gdzie pomi\'eadzy ciskaj\'b9cymi b\'b3yskawice g\'b3owniami wznosi\'b3y si\'ea wysoko przepyszne pi\'f3ropusze, tam, gdzie wida\'e6 by\'b3o chwiej\'b9ce si\'ea drzewca sztandar\'f3w.
\par Pad\'b3 Amalrus, rozp\'b3atany obur\'eacznym mieczem Prospera, i skona\'b3 pod ko\'f1skimi kopytami.
\par Mrowie nieprzyjaci\'f3\'b3 otoczy\'b3o niespe\'b3na dwa tysi\'b9ce rycerzy Conana, ale mogli jedynie kr\'b9\'bfy\'e6 wko\'b3o owego masywnego klina, wcinaj\'b9cego si\'ea coraz g\'b3\'eabiej w ich szeregi - rozerwa\'e6 formacji aquilo\'f1skiej nie zdo\'b3
ali.
\par \'a3ucznicy i pikinierzy, rozprawiwszy si\'ea z niedobitkami wrogiej piechoty, kt\'f3rej resztki umyka\'b3y w\'b3a\'9cnie w nie\'b3adzie z placu boju, zacie\'9cnili swe szyki wok\'f3\'b3 pobrze\'bfy tocz\'b9cej si\'ea bitwy, wypuszczaj\'b9c z bliska strza
\'b3y, doskakuj\'b9c, by ci\'b9\'e6 brzuchy i p\'eaciny koni, godz\'b9c d\'b3ugimi pikami w szczeliny pancerzy.
\par Pr\'b9cy na czele stalowego klina Conan wyda\'b3 sw\'f3j okrzyk bojowy i j\'b9\'b3 zatacza\'e6 mieczem mordercze kr\'eagi, na kt\'f3rych drodze nie osta\'b3 si\'ea ni he\'b3m \'bfelazny, ni misiurka zacna; kr\'f3l wprost w najwi\'eaksz\'b9 ci\'bfb\'ea
nieprzyjaci\'f3\'b3 si\'ea wr\'b9ba\'b3, znacz\'b9c \'9cmierci\'b9 nag\'b3\'b9 i krwi\'b9 swoj\'b9 drog\'ea, a g\'eastwa kothyjskich i ophirskich rycerzy zawar\'b3a si\'ea za jego plecami, od towarzyszy go odcinaj\'b9c.
\par Ale Conan par\'b3 dalej niczym piorun, sam\'b9 ju\'bf si\'b3\'b9 impetu toruj\'b9c sobie drog\'ea, a\'bf dotar\'b3 do poblad\'b3ego Strabonusa, otoczonego sw\'b9 gwardi\'b9. A wa\'bfy\'b3y si\'ea w\'b3a\'9cnie losy bitwy, jako \'bfe Strabonus, wci\'b9\'bf
jeszcze liczebn\'b9 przewag\'ea maj\'b9cy, m\'f3g\'b3 wykra\'9c\'e6 bogom zwyci\'eastwo nie jemu nale\'bfne.
\par Ujrzawszy swego odwiecznego wroga o d\'b3ugo\'9c\'e6 ramienia, zawrzasn\'b9\'b3 i machn\'b9\'b3 straszliwie toporem; or\'ea\'bf skrzesa\'b3 iskr\'ea z Conanowego szyszaka, a kr\'f3l wzni\'f3s\'b3 si\'ea w\~strzemionach i cios miecza okropny na \'b3
eb Strabonusa spu\'9cci\'b3; d\'b3uga na st\'f3p pi\'ea\'e6 g\'b3ownia he\'b3m zgruchota\'b3a, p\'eak\'b3 i czerep pod nim, a rumak pobitego zar\'bfa\'b3, d\'eaba stan\'b9\'b3, i zawr\'f3ciwszy pomkn\'b9\'b3 precz, martwe cia\'b3o po ziemi za sob\'b9 wlok
\'b9c.
\par Krzyk wielki wydar\'b3 si\'ea z piersi kothyjskiego rycerstwa i zachwia\'b3 si\'ea jego szyk, i\~cofn\'ea\'b3o si\'ea, pole Conanowym wojom oddaj\'b9c.
\par Trocero ze swym pocztem, tn\'b9c i siek\'b9c desperacko, wyr\'b9ba\'b3 sobie drog\'ea do kr\'f3la, a\~po chwili wielki sztandar kr\'f3lewski Koth zachwia\'b3 si\'ea i pad\'b3.
\par }{\fs24\kerning24 Nagle do uszu}{\f76\fs24\kerning24 \'9ccieraj\'b9cych si\'ea rycerzy dobieg\'b3 od strony miasta harmider pot\'ea\'bfny, a\~w\~niebo uderzy\'b3a \'b3una - to obro\'f1cy Shamar przypu\'9ccili desperack\'b9 wycieczk\'ea, a wyci\'b9
wszy zast\'eapy bram pilnuj\'b9ce, wpadli do obozu i mi\'eadzy tabory, ciury obozowe gromi\'b9c, ogie\'f1 niec\'b9c i machiny obl\'ea\'bfnicze obalaj\'b9c.
\par I ta kropla przepe\'b3ni\'b3a czar\'ea - \'9cwietna tak niedawno armia sprzymierzonych rozpierzch\'b3a si\'ea, a ka\'bfdy j\'b9\'b3 dla swej g\'b3owy ratunku w ucieczce szuka\'e6; zwyci\'eazcy jechali na karkach umykaj\'b9cych, bez pardonu ich wycinaj\'b9
c; wielu uchodz\'b9cych rzuci\'b3o si\'ea ku rzece, ale za\'b3ogi szkut i barek, n\'eakane srodze przez mieszka\'f1c\'f3w miasta, kt\'f3rzy z nowym zapa\'b3em j\'eali ciska\'e6 g\'b3azy i smolne kwacze, kotwice wyci\'b9gn\'b9wszy, ku drugiemu brzegowi odp
\'b3yn\'ea\'b3y, pozostawiaj\'b9c swych pobratymc\'f3w ich w\'b3asnemu losowi. Cz\'ea\'9c\'e6 uciekaj\'b9cych drugi brzeg osi\'b9gn\'ea\'b3a, przeprawiaj\'b9c si\'ea po barkach sczepionych tak, by most tworzy\'b3
y, ale szybko wojownicy z miasta liny przeci\'eali, a nurt barki porwa\'b3, i wtedy bitwa w rze\'9f si\'ea przemieni\'b3a - spychani do wody, gdzie ton\'eali w ci\'ea\'bfkich pancerzach, lub wycinani na brzegu, gin\'eali naje\'9fd\'9fcy tysi\'b9
cami. Sami, gdy g\'f3r\'b9 byli, pardonu nie daj\'b9c, teraz spodziewa\'e6 si\'ea go nie mogli.
\par Od podn\'f3\'bfy wzg\'f3rz a\'bf po brzegi Tyboru martwe cia\'b3a za\'9ccie\'b3a\'b3y r\'f3wnin\'ea, a rzeka, kt\'f3rej wody zdawa\'b3y si\'ea toczy\'e6 czyst\'b9 krew, pokry\'b3a si\'ea warstw\'b9 trup\'f3w.
\par Blisko dwa tysi\'b9ce rycerzy ruszy\'b3o z Conanem na po\'b3udnie; ledwie pi\'eaciuset bitw\'ea prze\'bfy\'b3o, by wygoi\'e6 swe rany i bliznami si\'ea szczyci\'e6, a w\'9cr\'f3d \'b3ucznik\'f3w i pikinier\'f3w \'9cmier\'e6 jeszcze obfitsze zebra\'b3a
\'bfniwo. Ale nieprzebrane i l\'9cni\'b9ce od stali zast\'eapy Strabonusa i\~Amalrusa przesta\'b3y istnie\'e6, a tych, co z placu boju zbiegli, \'bfycie unosz\'b9c, mniej by\'b3o ni\'bf tych, co na polu legli.
\par Trwa\'b3y jeszcze jatki nad rzek\'b9, gdy po jej drugiej stronie, daleko na \'b3\'b9kach, rozgrywa\'b3 si\'ea rzeczywisty fina\'b3 walnej potyczki.
\par Po\'9cr\'f3d tych, co zdo\'b3ali przekroczy\'e6 most z barek, zanim go zniszczono, by\'b3 \line Tsotha-lanti, mkn\'b9cy niczym wiatr na wielkim, dziwnie wygl\'b9daj\'b9cym rumaku, kt\'f3rego szybko\'9cci \'bfaden normalny ko\'f1 nie m\'f3g\'b3 dor\'f3wna
\'e6. Tratuj\'b9c okrutnie kogo popad\'b3o, osi\'b9gn\'b9\'b3 Tsotha drugi brzeg Tyboru, a rzuciwszy okiem za siebie, ujrza\'b3 pos\'eapn\'b9 posta\'e6 na ognistym, czarnym ogierze, gnaj\'b9c\'b9 na \'b3eb, na szyj\'ea w szale\'f1czym po\'9ccigu.
\par Cumy ju\'bf odci\'eato i barki pocz\'ea\'b3y dryfowa\'e6, ale Conan nie zra\'bfony tym, spi\'b9\'b3 konia i\~zmusi\'b3 go do skok\'f3w z barki na bark\'ea, tak jak to czyni\'b9 ludzie, skacz\'b9c z jednej kry na drug\'b9.
\par Tsotha cisn\'b9\'b3 we\'f1 strasznym zakl\'eaciem, ale rumak, spi\'eaty ostrog\'b9, wyci\'b9gn\'b9\'b3 si\'ea w\~ostatnim, d\'b3ugim skoku i a\'bf j\'eakn\'b9\'b3 z wysi\'b3ku - ale drugi brzeg osi\'b9gn\'b9\'b3.
\par }{\fs24\kerning24 Nie }{\f76\fs24\kerning24 czekaj\'b9c d\'b3u\'bfej, mag zawr\'f3ci\'b3 konia i pomkn\'b9\'b3 nad p\'b3askimi, pustymi \'b3\'b9kami, a\~jego \'9cladem rwa\'b3 galopuj\'b9cy szale\'f1czo Conan, wywijaj\'b9c wielkim mieczem, kt\'f3ry znaczy
\'b3 przebyt\'b9 drog\'ea szkar\'b3atnymi kroplami.
\par I p\'eadzili tak - my\'9cliwy i zwierzyna - i ani na stop\'ea nie zdo\'b3a\'b3 si\'ea czarny ogier przybli\'bfy\'e6 do umykaj\'b9cego przed nim konia, cho\'e6 napina\'b3 do granic wytrzyma\'b3o\'9cci ka\'bfde \'9cci\'eagno i ka\'bfdy nerw.
\par Gnali poprzez kraj cienisty ju\'bf, bo przy zachodz\'b9cym s\'b3o\'f1cu, a\'bf odg\'b3osy tocz\'b9cej si\'ea za nimi bitwy ucich\'b3y. A wtedy na niebie pojawi\'b3a si\'ea plamka, kt\'f3ra szybko przybra\'b3a kszta\'b3t zbli\'bfaj\'b9cego si\'ea
wielkiego or\'b3a; spad\'b3 on z nieba wprost na \'b3eb rumaka Tsotha-lanti, a ko\'f1 sp\'b3oszony zar\'bfa\'b3 i\~stan\'b9\'b3 d\'eaba, zrzucaj\'b9c je\'9fd\'9fca na ziemi\'ea.
\par Stary Tsotha poderwa\'b3 si\'ea i zwr\'f3ci\'b3 twarz\'b9 w stron\'ea nadci\'b9gaj\'b9cego jak burza Conana, a jego oczy przypomina\'b3y \'9clepia oszala\'b3ego w\'ea\'bfa, za\'9c na twarz wype\'b3z\'b3a mu odpychaj\'b9ca maska nieludzkiej furii. W ka\'bf
dej d\'b3oni \'9cciska\'b3 co\'9c b\'b3yszcz\'b9cego, a kr\'f3l wiedzia\'b3, i\'bf to, co trzyma Tsotha - to \'9cmier\'e6.
\par Cymmeryjczyk zeskoczy\'b3 z konia i pobrz\'eakuj\'b9c zbroj\'b9, ruszy\'b3 na wroga, z mieczem wysoko uniesionym nad g\'b3ow\'b9.
\par - I zn\'f3w si\'ea spotkali\'9cmy, czarowniku! - za\'9cmia\'b3 si\'ea dziko.
\par - Trzymaj si\'ea z dala! - wrzasn\'b9\'b3 Tsotha g\'b3osem op\'eatanego \'bf\'b9dz\'b9 krwi szakala. - Mog\'ea odrze\'e6 cia\'b3o z twych ko\'9cci! Nie zdo\'b3asz mnie pokona\'e6 - nawet je\'9cli por\'b9biesz mnie na kawa\'b3ki, cia\'b3o i ko\'9cci zrosn
\'b9 si\'ea, i \'9cmier\'e6 ci zadam! Czuj\'ea w tym r\'eak\'ea Peliasa, ale pokonam was obu! Jam jest Tsotha, syn...
\par Conan skoczy\'b3, czujnie przymru\'bfywszy oczy, a miecz b\'b3ysn\'b9\'b3, odbijaj\'b9c promienie nisko stoj\'b9cego s\'b3o\'f1ca. Tsotha zamachn\'b9\'b3 si\'ea praw\'b9 r\'eak\'b9 i cisn\'b9\'b3 czym\'9c, a kr\'f3l uchyli\'b3 si\'ea i\~pocisk \'9cmign
\'b9\'b3 tu\'bf ko\'b3o jego szyszaka i upad\'b3 daleko, buchaj\'b9c szata\'f1skim p\'b3omieniem, osmalaj\'b9c i topi\'b9c szmat piachu.
\par }{\fs24\kerning24 Nim Tsotha}{\f76\fs24\kerning24 zd\'b9\'bfy\'b3 cisn\'b9\'e6 trzyman\'b9 w lewej d\'b3oni l\'9cni\'b9c\'b9 kul\'b9, \'9cwisn\'b9\'b3 miecz Conana i g\'b3owa czarownika spad\'b3a z karku, a z przer\'b9banej szyi trysn\'ea\'b3
a fontanna krwi, za\'9c cia\'b3o odziane w bia\'b3\'b9 szat\'ea zachwia\'b3o si\'ea i opad\'b3o na ziemi\'ea.
\par Ale czarne, szalone oczy \'9clepi\'b3y na Conana dalej, wcale nie pozbawione z\'b3owr\'f3\'bfbnego blasku, usta drga\'b3y paskudnie, a r\'eace maca\'b3y wko\'b3o, jakby szukaj\'b9c po omacku \'9cci\'eatej g\'b3owy.
\par Wtem z poszumem skrzyde\'b3 spad\'b3 z nieba olbrzymi ptak - orze\'b3, kt\'f3ry zaatakowa\'b3 przedtem konia czarownika; drapie\'bfnik uchwyci\'b3 w pot\'ea\'bfne szpony ociekaj\'b9c\'b9 krwi\'b9 g\'b3ow\'ea i\~wzbi\'b3 si\'ea ku niebu, a Conan stan\'b9
\'b3 jak wryty, gdy\'bf z gardzieli ptaka doby\'b3 si\'ea ludzki \'9cmiech - \'9cmiech Peliasa czarnoksi\'ea\'bfnika.
\par Ale nie by\'b3 to koniec grozy, bo oto bezg\'b3owy korpus poderwa\'b3 si\'ea z ziemi i\~wyci\'b9gn\'b9wszy na \'9clepo r\'eace, ruszy\'b3 p\'eadem, bie\'bf\'b9c na sztywnych nogach w stron\'ea punktu na ciemniej\'b9cym, wieczornym niebie, oddalaj\'b9
cego si\'ea z coraz wi\'eaksz\'b9 pr\'eadko\'9cci\'b9.
\par Conan skamienia\'b3 i sta\'b3 tak, patrz\'b9c, dop\'f3ki szybko biegn\'b9ca posta\'e6 nie wtopi\'b3a si\'ea w\~zmierzch, okrywaj\'b9cy purpur\'b9 \'b3\'b9ki.
\par - Na Croma! - st\'eakn\'b9\'b3 zdumiony olbrzym, a dreszcz przebieg\'b3 jego pot\'ea\'bfne ramiona. - Oby zaraza poch\'b3on\'ea\'b3a owe czarnoksi\'easkie wa\'9cni i fortele! Pelias post\'b9pi\'b3 ze mn\'b9 \'b3
adnie, ale nie dbam o to, by go jeszcze kiedy\'9c spotka\'e6. Dajcie mi raczej zacny miecz i uczciwego wroga, w kt\'f3rym go m\'f3g\'b3bym pogr\'b9\'bfy\'e6. Przekle\'f1stwo! Czeg\'f3\'bf bym teraz nie da\'b3 za dzban starego wina!
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\fs28\kerning24 ERA HYBORYJSKA
\par }{\b\f76\fs28\kerning24 CZ\'ca\'8c\'c6 }{\b\fs28\lang1033\langfe1045\kerning24\langnp1033 II
\par }{\b\f76\fs28\lang1033\langfe1045\kerning24\langnp1033 (Prze\'b3o\'bfy\'b3: Stanis\'b3aw Pleba\'f1ski)
\par }\pard \qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\lang1033\langfe1045\kerning24\langnp1033 \page }{\f76\fs24\kerning24 Po up\'b3ywie pi\'eaciuset lat od panowania Conana Wielkiego cywilizacja hyboryjska zosta\'b3
a zmieciona z powierzchni ziemi; jej upadek by\'b3 wydarzeniem szczeg\'f3lnym - nie spowodowa\'b3 go wewn\'eatrzny rozk\'b3ad imperium, a wzrost pot\'eagi si\'b3 zewn\'eatrznych: Hyrka\'f1czyk\'f3w i pewnego barbarzy\'f1skiego narodu. W\'b3adaj\'b9
cych niepodzielnie niemal ca\'b3ym \'9cwiatem Hyperborejczyk\'f3w obalono w chwili, gdy ich ekspansywna kultura osi\'b9gn\'ea\'b3a szczyt rozwoju; po\'9credni\'b9 przyczyn\'b9 owego przewrotu by\'b3a zaborczo\'9c\'e6 w\'b3adc\'f3w Aquilonii: pragn\'b9
c rozszerzy\'e6 granice swego mocarstwa wzniecili zaborcz\'b9 wojn\'ea przeciw pa\'f1stwom o\'9cciennym. Zingara, Argos i Ophir zosta\'b3y po prostu anektowane; ich los podzieli\'b3y zachodnie miasta shemickie, kt\'f3
re niedawno - tak jak i miasta wschodnie - zrzuci\'b3y kothyjskie jarzmo. Samo kr\'f3lestwo Koth, Korinthi\'ea i wschodnie plemiona shemickie zmuszono do p\'b3acenia danin i udzielania Aquilonii pomocy w wojnach.
\par }\pard \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\f76\fs24\kerning24 Pomi\'eadzy Aquiloni\'b9 i Hyperbore\'b9 istnia\'b3a odwieczna wa\'9c\'f1; teraz wojska Hyperborejczyk\'f3w ruszy\'b3y na spotkanie nadci\'b9gaj\'b9
cej z zachodu wrogiej armii. R\'f3wniny Kr\'f3lestwa Pogranicznego sta\'b3y si\'ea polem wielkiej i zajad\'b3ej bitwy; rozgromione zast\'eapy Hyperborejczyk\'f3w wycofa\'b3y si\'ea do o\'9cnie\'bfonych fortec na swym terytorium, a zwyci\'eazcy Aquilo\'f1
czycy nawet ich nie \'9ccigali.
\par Nemedia, kt\'f3ra z powodzeniem dawa\'b3a od stuleci odp\'f3r zachodniemu s\'b9siadowi, wci\'b9gn\'ea\'b3a Brythuni\'ea, Zamor\'ea i - potajemnie - Koth w przymierze, z zamiarem zmia\'bfd\'bfenia rosn\'b9cego w si\'b3\'ea aquilo\'f1
skiego imperium. Ale nim sojusznicze armie przypu\'9cci\'b3y zaplanowan\'b9 napa\'9c\'e6, nowy wr\'f3g nadci\'b9gn\'b9\'b3 ze wschodu: Hyrka\'f1czycy po raz pierwszy w\~znacznej sile uderzyli na \'9cwiat zachodni. Wspomagana przez awanturnicze szczepy z\~
obszar\'f3w le\'bf\'b9cych na wsch\'f3d od Vilayet tura\'f1ska konnica przetoczy\'b3a si\'ea przez Zamor\'ea i\~po spl\'b9drowaniu wschodniej Korinthii zwar\'b3a si\'ea na r\'f3wninach Brythunii z Aquilo\'f1czykami, ponosz\'b9c sromotn\'b9 kl\'eask\'ea
; niedobitki hordy naciskane przez zwyci\'eazc\'f3w ratowa\'b3y si\'ea ucieczk\'b9 na wsch\'f3d.
\par Tak oto zosta\'b3a z\'b3amana si\'b3a przymierza wymierzonego przeciw Aquilonii, a Nemedia w nast\'eapnych wojnach przyjmowa\'b3a postaw\'ea obronn\'b9; czasami wspomaga\'b3y j\'b9 Brythunia i\~Hype}{\fs24\kerning24
rborea oraz, sekretnie jak zwykle, Koth.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Pora\'bfka Hyrka\'f1czyk\'f3w ukaza\'b3a \'9cwiatu prawdziw\'b9 si\'b3\'ea Aquilonii. Jej \'9cwietne armie zasilali najemnicy, zaci\'b9gani po\'9cr\'f3d Zingaryjczyk\'f3w i barbarzy\'f1c\'f3w - Pikt\'f3w i Shemit\'f3w.
\par Zamor\'ea odbito od Hyrka\'f1czyk\'f3w, ale jej nar\'f3d szybko poj\'b9\'b3, i\'bf nast\'b9pi\'b3a jedynie zmiana wschodniego ciemi\'eazcy na zachodniego; aquilo\'f1skie garnizony kwaterowa\'b3y na terenie Zamory nie tylko dla obrony wyniszczonego kr\'f3
lestwa, ale i po to, by utrzyma\'e6 jego lud w podda\'f1stwie.
\par Hyrka\'f1czyk\'f3w nie zrazi\'b3a pora\'bfka: po trzykro\'e6 jeszcze uderzali na granice Zamory i\~tyle\'bf razy zostali odrzuceni przez Aquilo\'f1czyk\'f3w, cho\'e6 tura\'f1skie armie powi\'eaksza\'b3y si\'ea w\~miar\'ea nap\'b3
ywu zakutych w stal wojownik\'f3w, pr\'b9cych na zach\'f3d dooko\'b3a po\'b3udniowego kra\'f1ca \'9cr\'f3dl\'b9dowego morza.
\par Ale si\'b3a, kt\'f3rej przeznaczone by\'b3o zrzuci\'e6 z tronu w\'b3adc\'f3w Aquilonii, ros\'b3a na zachodzie...
\par Na p\'f3\'b3nocy nie ustawa\'b3o wrzenie: wzd\'b3u\'bf cymmeryjskiej granicy czarnow\'b3osi barbarzy\'f1cy \'9ccierali si\'ea z wojownikami z Nordheimu, za\'9c armia Aesiru - w przerwie pomi\'eadzy wojnami z Vanirem - napad\'b3a na Hyperbore\'ea i przesun
\'b9wszy granic\'ea niszczy\'b3a miasto za miastem. Cymmeryjczycy nie opowiadali si\'ea po niczyjej stronie - walczyli tak\'bfe z\~Piktami i Bosso\'f1czykami, kilkakro\'e6 przypuszczaj\'b9c napa\'9cci na sam\'b9 Aquiloni\'ea, lecz wywo\'b3
ywane przez nich wojny mia\'b3y wi\'eacej cech \'b3upie\'bfczych wypad\'f3w ni\'bf zaborczych inwazji.
\par Tymczasem Piktowie zdumiewaj\'b9co szybko przybierali na liczbie, a co za tym idzie, i\~sile. Przez dziwne zrz\'b9dzenie losu, za spraw\'b9 wysi\'b3k\'f3w jednego cz\'b3owieka - i to cudzoziemca - wkroczyli na drog\'ea wiod\'b9c\'b9 do utworzenia w\'b3
asnego imperium. Owym cz\'b3ekiem by\'b3 Arus - nemedyjski kap\'b3an, urodzony reformator. Nie jest jasne, dlaczego w\'b3a\'9cnie Piktowie zaprz\'b9tn\'eali jego uwag\'ea, jest jednak faktem historycznym, i\'bf postanowi\'b3 uda\'e6 si\'ea w\~g\'b3\'b9
b zachodniej puszczy, by zmieni\'e6 prymitywne obyczaje pogan poprzez zaprowadzenie w\'9cr\'f3d nich \'b3agodnego kultu Mitry. Nie odstraszy\'b3y go pos\'eapne opowie\'9cci o losie kupc\'f3w i\~podr\'f3\'bfnik\'f3w, kt\'f3rzy przed nim zag\'b3\'eabiali si
\'ea w puszcz\'ea; szcz\'ea\'9cliwy dla\'f1 kaprys fortuny sprawi\'b3, i\'bf gdy natkn\'b9\'b3 si\'ea na tych, kt\'f3rych szuka\'b3 - samotnie i bez broni - nie zosta\'b3 natychmiast zak\'b3uty jak bezradne prosi\'ea.
\par Piktowie zyskiwali wiele przez kontakty z cywilizacj\'b9, ale bronili si\'ea przed nimi ze wszech si\'b3. Nauczyli si\'ea prymitywnej obr\'f3bki miedzi i cyny, kt\'f3re w niewielkich ilo\'9cciach znajdowali w swym kraju; po drugi z tych metali urz\'b9
dzali wypady w g\'b3\'b9b Zingary lub uzyskiwali go w drodze wymiany, oferuj\'b9c w zamian sk\'f3ry, fiszbin, k\'b3y mors\'f3w i podobne nieliczne dobra, jakie mo\'bfe posiada\'e6 dzikie plemi\'ea. Nie mieszkali ju\'bf w jaskiniach i\~
dziuplach, lecz wznosili namioty ze sk\'f3r i niezgrabne sza\'b3asy, kt\'f3re podpatrzyli u Bosso\'f1czyk\'f3w. \'afywot wiedli nadal koczowniczy, jako \'bfe puszcza roi\'b3a si\'ea od wszelakiego zwierza, a rzeki pe\'b3ne by\'b3y ryb; nauczyli si\'ea
wprawdzie uprawia\'e6 zbo\'bfe, ale czynili to rzadko, wol\'b9c raczej kra\'9c\'e6 je od s\'b9siad\'f3w - Bosso\'f1czyk\'f3w i Zingaryjczyk\'f3w. Grupowali si\'ea w klany, przewa\'bfnie zwa\'9cnione mi\'eadzy sob\'b9
; obyczaje mieli prymitywne, krwawe i ca\'b3kowicie niezrozumia\'b3e dla cywilizowanego cz\'b3owieka, jakim by\'b3 Arus z Nemedii. Z Hyperborejczykami nie mieli bezpo\'9credniego kontaktu, jako \'bfe Bosso\'f1czycy stanowili barier\'ea oddzielaj\'b9c\'b9
ow\'b9 nacj\'ea od Pikt\'f3w. Arus spodziewa\'b3 si\'ea, \'bfe Piktowie s\'b9 w stanie rozwija\'e6 si\'ea, a dalsze wypadki potwierdzi\'b3y s\'b3uszno\'9c\'e6 tego przypuszczenia, cho\'e6 nie w taki spos\'f3b, jak tego oczekiwa\'b3.
\par Nemedyjski kap\'b3an mia\'b3 szcz\'ea\'9ccie zetkn\'b9\'e6 si\'ea z wodzem o nieprzeci\'eatnej jak na Pikta inteligencji. Nosi\'b3 on imi\'ea Gorm. Jego osobowo\'9cci nie da si\'ea zrozumie\'e6 do ko\'f1ca, tak jak nie mo\'bfna zrozumie\'e6 duszy D\'bf
yngis-chana, Otomana, Attyli czy kt\'f3regokolwiek z podobnych im m\'ea\'bf\'f3w, zrodzonych w nagim stepie po\'9cr\'f3d niewykszta\'b3conych barbarzy\'f1c\'f3w, a jednak obdarzonych instynktem podboj\'f3w i tworzenia imperium.
\par W \'b3amanym narzeczu bosso\'f1skim kap\'b3an wy\'b3o\'bfy\'b3 Piktowi swe zamiary, a Gorm, cho\'e6 niepomiernie zdumiony, nie kaza\'b3 go zg\'b3adzi\'e6 i pozwoli\'b3 mu zosta\'e6 przy swoim szczepie \endash a\~by\'b3
to wypadek bez precedensu w dziejach plemienia.
\par Nauczywszy si\'ea j\'eazyka, Arus j\'b9\'b3 pracowa\'e6 nad wykorzenieniem z \'bfycia Pikt\'f3w co bardziej niemi\'b3ych obyczaj\'f3w, takich jak sk\'b3adanie ofiar z ludzi, krwawe wa\'9cnie czy palenie \'bfywcem je\'f1c\'f3w. Do Gorma cz\'easto i d\'b3
ugo przemawia\'b3, znajduj\'b9c w nim zaciekawionego, cho\'e6 milcz\'b9cego s\'b3uchacza.
\par W wyobra\'9fni mo\'bfna odtworzy\'e6 sobie tak\'b9 scen\'ea - oto w\'f3dz o kruczoczarnych w\'b3osach, odziany w tygrysi\'b9 sk\'f3r\'ea i naszyjnik z ludzkich z\'eab\'f3w, siedzi w kucki na plugawym klepisku niezdarnie skleconej lepianki, s\'b3uchaj\'b9
c z uwag\'b9 elokwentnych wywod\'f3w m\'eadrca, odzianego w bia\'b3\'b9 szat\'ea nemedyjskiego kap\'b3ana, posadowionego zapewne na rze\'9fbionym, okrytym sk\'f3rami mahoniowym stolcu; gestykuluj\'b9c szczup\'b3ymi, delikatnymi d\'b3o\'f1mi, Arus wyk\'b3
ada odwieczne prawa i s\'b9dy, b\'ead\'b9ce prawdami objawionymi przez Mitr\'ea. Bez w\'b9tpienia kap\'b3an wskazywa\'b3 z przygan\'b9 na rz\'eady czaszek zdobi\'b9cych \'9cciany lepianki, nak\'b3aniaj\'b9c Gorma, by raczej przebacza\'b3 swym wrogom, ni
\'9fli czyni\'b3 podobny u\'bfytek z ich zbiela\'b3ych od s\'b3o\'f1ca szcz\'b9tk\'f3w.
\par Arus przedstawia\'b3 sw\'b9 osob\'b9 szczytowe osi\'b9gni\'eacie rasy o wrodzonych talentach artystycznych, rasy wydoskonalonej przez stulecia cywilizacji; Gorm reprezentowa\'b3 dziedzictwo trwaj\'b9cego sto tysi\'eacy lat dzikiego barbarzy\'f1
stwa - jego krok przypomina\'b3 skradanie si\'ea tygrysa, u\'9ccisk jego d\'b3oni o czarnych paznokciach - u\'9ccisk \'b3apy goryla; ogie\'f1 gorzej\'b9cy w \'9clepiach lamparta gorza\'b3 w jego oczach.
\par B\'ead\'b9c cz\'b3owiekiem praktycznym, Arus gra\'b3 na zrozumia\'b3ym dla dzikus\'f3w poj\'eaciu materialnego zysku; pot\'eag\'ea i splendor hyboryjskich mocarstw stawia\'b3 za przyk\'b3ad wszechmocy Mitry, kt\'f3rego nauki wynios\'b3y owe pa\'f1
stwa na tak wa\'bfne miejsce w \'9cwiecie. I\~prawi\'b3 o miastach i \'bfyznych r\'f3wninach, marmurowych \'9ccianach i rydwanach z \'bfelaza, o\~wysadzanych drogimi kamieniami kopu\'b3ach \'9cwi\'b9ty\'f1 i o rycerzach w po\'b3yskuj\'b9c\'b9
stal zakutych, gotuj\'b9cych si\'ea do boju...
\par }{\fs24\kerning24 A Gorm, wiedziony nieomylnym instynktem barba}{\f76\fs24\kerning24 rzy\'f1cy, puszcza\'b3 mimo uszu s\'b3owa dotycz\'b9ce bog\'f3w i ich nauk, skupiaj\'b9c uwag\'ea na sprawach ziemskich, tak \'bfywo odmalowywanych przez zdolnego retora.
\par W\'b3a\'9cnie w owej lepiance o glinianym klepisku, gdzie spowity w tygrysi\'b9 sk\'f3r\'ea w\'f3dz wys\'b3uchiwa\'b3 nauk odzianego w jedwabn\'b9 szat\'ea kap\'b3ana, posadowionego na mahoniowym stolcu, w\'b3a\'9cnie tam po\'b3o\'bfono podwaliny pot\'ea
\'bfnego imperium.
\par Jak ju\'bf powiedzieli\'9cmy, Arus by\'b3 cz\'b3owiekiem praktycznym; \'bfyj\'b9c pomi\'eadzy Piktami odkry\'b3, \'bfe cz\'b3owiek inteligentny mo\'bfe zdzia\'b3a\'e6 wiele dla dopomo\'bfenia ludzko\'9cci, nawet je\'9cli owa \'84ludzko\'9c\'e6\'94
jest odziana w tygrysie sk\'f3ry i nosi naszyjniki z ludzkich z\'eab\'f3w. Jak wszystkich kap\'b3an\'f3w Mitry, i jego nauczono wielu rzeczy. Szybko odkry\'b3, i\'bf Piktyjskie Wzg\'f3rza kryj\'b9 bogate pok\'b3ady rud \'bfelaza; nauczy\'b3 przeto tubylc
\'f3w wydobywa\'e6 rud\'ea, wytapia\'e6 metal i przekuwa\'e6 go w narz\'eadzia - w rolnicze narz\'eadzia, jak w swej ufno\'9cci przypuszcza\'b3. Zaprowadzi\'b3 i inne reformy, ale spo\'9cr\'f3d rzeczy, jakich dokona\'b3, te oto mia\'b3y najdonio\'9c
lejsze znaczenie: rozpali\'b3 w duszy Gorma \'bf\'b9dz\'ea ujrzenia cywilizowanych krain, nauczy\'b3 Pikt\'f3w obrabia\'e6 \'bfelazo, ustanowi\'b3 kontakty pomi\'eadzy nimi a \'9cwiatem zewn\'eatrznym. Na \'bf\'b9danie wodza Arus przeprowadzi\'b3
jego i pewn\'b9 liczb\'ea wojownik\'f3w przez Pogranicze Bosso\'f1skie do op\'b3ywaj\'b9cego w dostatek \'9cwiata cywilizowanego; po drodze wita\'b3y ich zdumione spojrzenia wie\'9cniak\'f3w.
\par Arus bez w\'b9tpienia s\'b9dzi\'b3, i\'bf na prawo i lewo dokonuje nawr\'f3ce\'f1, poniewa\'bf Piktowie s\'b3uchali go i powstrzymywali si\'ea od zar\'b9bania go miedzianymi toporkami. Ale barbarzy\'f1cy nie traktowali powa\'bfnie nauk przykazuj\'b9
cych im przebacza\'e6 wrogom i opu\'9cci\'e6 \'9ccie\'bfk\'ea wojenn\'b9 dla pokojowego trybu \'bfycia. Powiadano, i\'bf puszcza\'f1skim dzikusom brakowa\'b3o zdolno\'9cci artystycznych; ca\'b3a natura Pikta nastawiona by\'b3
a na prowadzenie wojny i zabijanie.
\par Kiedy kap\'b3an rozprawia\'b3 o wspania\'b3o\'9cciach narod\'f3w cywilizowanych, jego ciemnosk\'f3rzy s\'b3uchacze pilnie nadstawiali uszu, ale nie na idea\'b3y jego religii, a na opisy \'b3up\'f3w, kt\'f3re nie\'9cwiadomie odmalowywa\'b3 w opowie\'9c
ciach o bogatych miastach i dostatnich krainach. Kiedy prawi\'b3, jak to Mitra dopom\'f3g\'b3 pewnym kr\'f3lom pokona\'e6 wrog\'f3w, Piktowie nie zwracali uwagi na cuda dokonywane przez Mitr\'ea, ale ch\'b3on\'eali obrazy szyk\'f3
w bojowych, konnych rycerzy, musztry pikinier\'f3w i \'e6wicze\'f1 \'b3ucznik\'f3w. W pochlebiaj\'b9cym Arusowi skupieniu wys\'b3uchiwali instrukcji o obr\'f3bce \'bfelaza i podobnych sztukach, oczy ich by\'b3y bystre, a twarze nieprzeniknione; czekali ko
\'f1ca opowie\'9cci, po czym rozchodzili si\'ea bez s\'b3owa.
\par Przed jego przybyciem podkradali stalowy or\'ea\'bf i zbroje od Bosso\'f1czyk\'f3w i\~Zingaryjczyk\'f3w albo wyklepywali sw\'b9 w\'b3asn\'b9, prymitywn\'b9 bro\'f1 z miedzi lub br\'b9zu; teraz otworzy\'b3 si\'ea przed nimi nowy \'9cwiat, a d\'9fwi\'ea
k kowalskich m\'b3ot\'f3w ni\'f3s\'b3 si\'ea po ca\'b3ym kraju, za\'9c Gorm dzi\'eaki znajomo\'9cci tej nowej sztuki pocz\'b9\'b3 zdobywa\'e6 dominacj\'ea nad innymi klanami - cz\'ea\'9cciowo poprzez or\'ea\'bfne przewagi, cz\'ea\'9c
ciowo sprytem i dyplomacj\'b9; w tej ostatniej dziedzinie prze\'9ccign\'b9\'b3 p\'f3\'9fniej wszystkich barbarzy\'f1skich wodz\'f3w.
\par Zaopatrzeni w stosowne glejty Piktowie przybywali teraz do Aquilonii swobodnie, po czym powracali, bogatsi w now\'b9 wiedz\'ea o kuciu pancerzy i hartowaniu mieczy; co wi\'eacej, pocz\'eali si\'ea zaci\'b9ga\'e6 do aquilo\'f1skich pu\'b3k\'f3
w najemnych, budz\'b9c tym nieopisany niesmak zaci\'eatych Bosso\'f1czyk\'f3w.
\par Aquilo\'f1scy w\'b3adcy radowali si\'ea w duchu pomys\'b3em rzucenia Pikt\'f3w przeciw Cymmeryjczykom, co mog\'b3oby za jednym poci\'b9gni\'eaciem zlikwidowa\'e6 oba \'9fr\'f3d\'b3a zagro\'bfenia z zachodu, byli jednak zbyt zaj\'eaci sw\'b9 polityk\'b9
agresji na po\'b3udniu i wschodzie, by zwraca\'e6 uwag\'ea na ma\'b3o znane krainy zachodnie, sk\'b9d coraz to wi\'eacej nap\'b3ywa\'b3o dzielnych wojownik\'f3w, zasilaj\'b9cych szeregi najmit\'f3w. Wojownicy owi po zako\'f1czeniu s\'b3u\'bf
by powracali do puszczy dobrze zaznajomieni ze sztuk\'b9 wojenn\'b9 narod\'f3w cywilizowanych i\~z\~pogardliwym stosunkiem do cywilizacji, kt\'f3ry rodzi si\'ea po bli\'bfszym poznaniu tej\'bfe.
\par B\'eabny j\'ea\'b3y dudni\'e6 na wzg\'f3rzach; na wzniesieniach zap\'b3on\'ea\'b3y ogniska zwo\'b3uj\'b9ce wojownik\'f3w, a dzicy p\'b3atnerze kuli zbroje i miecze na tysi\'b9cach kowade\'b3. Poprzez najazdy, intrygi i fortele zbyt liczne i zawi\'b3
e, by je tu wymienia\'e6, Gorm zosta\'b3 wodzem wodz\'f3w, jednocz\'b9c w\'b3adz\'ea, co praktycznie czyni\'b3o go kr\'f3lem wszystkich plemion - kr\'f3lem, jakiego Piktowie nie mieli od tysi\'eacy lat. D\'b3ugo czeka\'b3 na t\'ea chwil\'ea - by\'b3 ju
\'bf w wieku bardziej ni\'bf \'9crednim - ale m\'f3g\'b3 wreszcie ruszy\'e6 ku granicom - nie dla handlu, a na wojn\'ea.
\par Arus zbyt p\'f3\'9fno dostrzeg\'b3 sw\'b9 pomy\'b3k\'ea: nie uda\'b3o mu si\'ea dotrze\'e6 do duszy poganina, w kt\'f3rej czai\'b3a si\'ea odwieczna \'bf\'b9dza krwi; jego perswazyjna elokwencja nie zdo\'b3a\'b3a nawet zadrasn\'b9\'e6 skostnia\'b3ej \'9c
wiadomo\'9cci dzikus\'f3w; na niczym spe\'b3z\'b3y pr\'f3by rozbudzenia sumienia w barbarzy\'f1skich sercach.
\par }{\fs24\kerning24 Miast tygrysi}{\f76\fs24\kerning24 ej sk\'f3ry karacenowa zbroja okrywa\'b3a teraz cia\'b3o Gorma, ale by\'b3a to jeno zewn\'eatrzna odmiana: w duchu Pikt pozosta\'b3 sob\'b9 - wiecznym barbarzy\'f1c\'b9, oboj\'eatnym na filozofi\'ea
czy teologi\'ea, o instynktach nastawionych niezmiennie na grabie\'bf i rozb\'f3j.
\par Piktowie run\'eali na bosso\'f1sk\'b9 granic\'ea, toruj\'b9c sobie drog\'ea ogniem i mieczem - a nie byli ju\'bf odziani w tygrysie sk\'f3ry i nie wywijali jak dawniej miedzianymi toporkami: cia\'b3a ich okrywa\'b3y karaceny i kolczugi, a bro\'f1
mieli z doskona\'b3ej stali.
\par Arusowi jaki\'9c pijany Pikt zgruchota\'b3 czaszk\'ea w\'b3a\'9cnie wtedy, gdy m\'eadrzec udawa\'b3 si\'ea do Gorma, chc\'b9c uczyni\'e6 ostatni\'b9 pr\'f3b\'ea powstrzymania lawiny, kt\'f3r\'b9 mimowolnie wywo\'b3a\'b3.
\par Gorm nie okaza\'b3 si\'ea niewdzi\'eacznikiem - kaza\'b3 g\'b3ow\'ea zab\'f3jcy zatkn\'b9\'e6 na szczycie kurhanu usypanego nad cia\'b3em kap\'b3ana. I czy nie zakrawa to na pos\'eapn\'b9 ironi\'ea si\'b3 w\'b3adaj\'b9cych wszech\'9cwiatem, \'bfe g\'b3
azy, co przykry\'b3y doczesne szcz\'b9tki Arusa, mia\'b3y by\'e6 przyozdobione tak barbarzy\'f1skim w swej wymowie akcentem? Wszak w duszy pochowanego pod nimi cz\'b3owieka zemsta i rozlew krwi budzi\'b3y niewymown\'b9 odraz\'ea.
\par Nowsza bro\'f1 i pancerze nie wystarczy\'b3y dla prze\'b3amania bosso\'f1skich szyk\'f3w obronnych; granica p\'b3on\'ea\'b3a przez ca\'b3e lata, ale doskonalszy or\'ea\'bf, zaci\'eacie i odwaga Bosso\'f1czyk\'f3w osadza\'b3y zap\'eady naje\'9fd\'9fc\'f3
w; gdy by\'b3o to niezb\'eadne, obro\'f1cy Pogranicza otrzymywali wsparcie koronnych pu\'b3k\'f3w Aquilonii. Dopiero zdrada z niespodziewanej strony prze\'b3ama\'b3a zwarte bosso\'f1skie szeregi; zanim jednak powiemy o niej co\'9c wi\'ea
cej, przyjrzyjmy si\'ea najpierw aquilo\'f1skiemu imperium.
\par Z dawien dawna by\'b3o to kr\'f3lestwo bogate, ale teraz, za spraw\'b9 coraz to nowych podboj\'f3w, pocz\'ea\'b3y nap\'b3ywa\'e6 w jego granice bogactwa wprost niewyobra\'bfalne. Rozpasany przepych zaj\'b9\'b3 miejsce prostego, zgrzebnego stylu \'bf
ycia, ale degeneracja jeszcze nie dotkn\'ea\'b3a ludu i w\'b3adc\'f3w; cho\'e6 Aquilo\'f1czycy chadzali przyodziani w z\'b3otog\'b3owie i jedwabie, ci\'b9gle byli \'bfywotn\'b9 i m\'ea\'bfn\'b9 ras\'b9.
\par Ale arogancja pocz\'ea\'b3a wypiera\'e6 ich dawn\'b9 prostolinijno\'9c\'e6; s\'b3absze narody traktowali z\~rosn\'b9c\'b9 pogard\'b9, nak\'b3adaj\'b9c na swych lennik\'f3w coraz to ci\'ea\'bfsze powinno\'9cci. Argos, Zingar\'ea, Ophir, Zamor\'ea
i kraje shemickie uznawali za podporz\'b9dkowane bez reszty prowincje, co by\'b3o szczeg\'f3lnie niezno\'9cne dla dumnych Zingaryjczyk\'f3w, kt\'f3rzy cz\'easto wzniecali rewolty, nie bacz\'b9c na srogie represje.
\par Wasalem Aquilonii sta\'b3o si\'ea tak\'bfe kr\'f3lestwo Koth, pozostaj\'b9ce pod aquilo\'f1sk\'b9 \'84protekcj\'b9\'94 na wypadek hyrka\'f1skiej napa\'9cci.
\par Ale zachodnie imperium nigdy nie zdo\'b3a\'b3o ukorzy\'e6 Nemedii, aczkolwiek sukcesy Nemedian polega\'b3y g\'b3\'f3wnie na skutecznej obronie i by\'b3y mo\'bfliwe dzi\'eaki pomocy armii hyperborejskiej.
\par W tym okresie Aquilonia dozna\'b3a jeno dw\'f3ch pora\'bfek: pierwsz\'b9 stanowi\'b3o rzeczone niepowodzenie w pr\'f3bach zaanektowania Nemedii, drug\'b9 za\'9c kl\'easka poniesiona przez armi\'ea koronn\'b9 w wojnie z Aesirami. O ile Hyrka\'f1
czycy przekonali si\'ea, i\'bf nie s\'b9 w stanie zdzier\'bfy\'e6 szar\'bf ci\'ea\'bfkiej jazdy aquilo\'f1skiej, o tyle zast\'eapy imperium, gdy tylko wkroczy\'b3y w \'9cnie\'bfne krainy, zosta\'b3y powstrzymane przez mordercze starcia wr\'ea
cz z Nordykami.
\par Na po\'b3udniu podboje aquilo\'f1skie dotar\'b3y a\'bf po rzek\'ea Styx; armi\'ea stygijsk\'b9 rozgromiono i w pie\'f1 wyci\'eato, a kr\'f3l Stygii ostatecznie z\'b3o\'bfy\'b3 ho\'b3d i przys\'b3a\'b3 danin\'ea, by zapobiec inwazji na swe kr\'f3lestwo.
\par Kiedy po serii szybkich wojen pad\'b3a Brythunia, imperium j\'ea\'b3o czyni\'e6 przygotowania do decyduj\'b9cej rozprawy z odwiecznym rywalem - Nemedi\'b9. Wzmocniwszy znacznie wojskami zaci\'ea\'bfnymi swe l\'9cni\'b9ce od stali zast\'eapy, Aquilo\'f1
czycy ruszyli w ko\'f1cu na wsch\'f3d i\~zanosi\'b3o si\'ea na to, \'bfe pod pot\'ea\'bfnym ciosem padnie ostatnie niepodleg\'b3e pa\'f1stwo Zachodu. Ale oto pomi\'eadzy Aquilo\'f1czykami i ich bosso\'f1skimi pomocnikami wynik\'b3y niesnaski. P\'b3yn\'b9
cy na fali imperialnej ekspansji Aquilo\'f1czycy stali si\'ea grubia\'f1scy i nietolerancyjni; z\~lubo\'9cci\'b9 szydzili z prostych i nieokrzesanych Bosso\'f1czyk\'f3w, przez co pocz\'ea\'b3y narasta\'e6 pomi\'ea
dzy owymi nacjami nieprzychylne uczucia; Aquilo\'f1czycy jak tylko mogli poni\'bfali Bosso\'f1czyk\'f3w, ci za\'9c nie byli d\'b3u\'bfni swym panom - tak bowiem bez ogr\'f3dek m\'f3wili o sobie Aquilo\'f1czycy, traktuj\'b9c bosso\'f1skich najemnik\'f3
w jak zobowi\'b9zanych do uleg\'b3o\'9cci poddanych. Na mieszka\'f1c\'f3w Pogranicza nak\'b3adali coraz to okrutniejsze podatki i si\'b3\'b9 wcielali ich do armii prowadz\'b9cej wojny ku chwale Imperium - ku chwale, z kt\'f3rej \'bfaden po\'bf
ytek dla Bosso\'f1czyk\'f3w nie p\'b3yn\'b9\'b3. W ojczy\'9fnie najemnik\'f3w pozostawiono woj\'f3w ledwie do\'9c\'e6 do obrony granicy, tote\'bf gdy pocz\'ea\'b3y dociera\'e6 wie\'9cci o Piktach pustosz\'b9cych wsie i miasta w ich w\'b3
asnym kraju, wszystkie bosso\'f1skie pu\'b3ki wycofa\'b3y si\'ea z kampanii nemedyjskiej i\~powr\'f3ciwszy forsownym marszem na Pogranicze zd\'b9\'bfy\'b3y na czas, by wyda\'e6 Piktom waln\'b9 bitw\'ea i odeprze\'e6 \'9cniadolicych naje\'9fd\'9fc\'f3w.
\par }{\fs24\kerning24 Atoli owa dezerc}{\f76\fs24\kerning24 ja sta\'b3a si\'ea bezpo\'9credni\'b9 przyczyn\'b9 rozgromienia armii aquilo\'f1skiej przez zdesperowanych Nemedian, co \'9cci\'b9gn\'ea\'b3o na Bossoni\'ea okrutn\'b9 pomst\'ea
ze strony rozjuszonych niepowodzeniem Aquilo\'f1czyk\'f3w, kr\'f3tkowzrocznych i nietolerancyjnych przez swe imperialne zap\'eady}{\fs24\kerning24 .
\par }{\f76\fs24\kerning24 Sekretnie podci\'b9gni\'eato ku granicy pu\'b3ki aquilo\'f1skie, za\'9c bosso\'f1skich wodz\'f3w zaproszono na uroczyste zgromadzenie, gdy tymczasem, pod pozorem wyprawy karnej przeciw Piktom, hordy dzikich Shemit\'f3w roz\'b3o\'bfy
\'b3y si\'ea na kwatery u nic nie podejrzewaj\'b9cych bosso\'f1skich wie\'9cniak\'f3w.
\par Wci\'b9gni\'eatych w zasadzk\'ea wodz\'f3w wyci\'eato, a Shemici uderzyli na swych os\'b3upia\'b3ych gospodarzy, gromi\'b9c ogniem i mieczem bezbronny lud; r\'f3wnocze\'9cnie na zaskoczonych Bosso\'f1czyk\'f3w ruszy\'b3y pancerne zast\'eapy aquilo\'f1
skie. Kraj, jak d\'b3ugi i szeroki, obr\'f3cono w\~perzyn\'ea, a gdy imperialna armia powraca\'b3a w granice swego pa\'f1stwa, zostawia\'b3a za sob\'b9 tylko zgliszcza i bielej\'b9ce ko\'9cci.
\par I w\'b3a\'9cnie wtedy Piktowie ponownie przypu\'9ccili atak - wszystkimi si\'b3ami, wzd\'b3u\'bf ca\'b3ej granicy. A nie by\'b3 to zwyk\'b3y wypad, lecz dobrze zorganizowane uderzenie pot\'eag\'b9 ca\'b3ego narodu, prowadzonego przez wodz\'f3
w wyszkolonych podczas s\'b3u\'bfby w aquilo\'f1skiej armii; ca\'b3\'b9 kampani\'b9 dowodzi\'b3 Gorm - on to j\'b9 zaplanowa\'b3, i cho\'e6 by\'b3 ju\'bf starcem, jego wybuja\'b3e ambicje nic nie straci\'b3y ze swej si\'b3}{\fs24\kerning24 y i rozmachu.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Tym razem Piktowie nie napotkali na swej drodze dobrze umocnionych wiosek, kt\'f3rych broniliby dzielni \'b3ucznicy do czasu, a\'bf aquilo\'f1ska konnica przyjdzie im w sukurs. Niedobitki Bosso\'f1czyk\'f3
w w mig starto z powierzchni ziemi i \'bf\'b9dni krwi barbarzy\'f1cy, pal\'b9c i\~pl\'b9druj\'b9c, wtargn\'eali w granice Aquilonii, zanim legiony wojuj\'b9ce znowu z Nemedi\'b9 zd\'b9\'bfy\'b3y si\'ea przemie\'9cci\'e6 na zach\'f3d.
\par Zingara skorzysta\'b3a ze sposobno\'9cci, by zrzuci\'e6 jarzmo lennika, a za jej przyk\'b3adem posz\'b3y Korinthia i plemiona shemickie. Ca\'b3ymi pu\'b3kami najemnicy - do wczoraj wasale - buntowali si\'ea i wracali do swych kraj\'f3
w rodzinnych, po drodze \'b3upi\'b9c i pustosz\'b9c kraj.
\par Piktowie parli nieustannie na wsch\'f3d, dos\'b3ownie tratuj\'b9c coraz to nowe zast\'eapy broni\'b9ce im drogi. Bez oparcia w bosso\'f1skich \'b3ucznikach Aquilo\'f1czycy okazali si\'ea bezradni wobec morderczej nawa\'b3y strza\'b3
miotanych przez barbarzy\'f1c\'f3w; ze wszystkich prowincji imperium \'9cci\'b9gano legiony, by powstrzyma\'e6 impet natarcia dzikiej hordy, gdy tymczasem z\~puszcz wyp\'b3ywa\'b3y nowe watahy - jedna po drugiej, jakby z niewyczerpalnego \'9fr\'f3d\'b3a.
\par Nagle w sam \'9crodek owego chaosu sp\'b3yn\'eali ze swych wzg\'f3rz Cymmeryjczycy, by doko\'f1czy\'e6 dzie\'b3a zniszczenia. Z\'b3upili miasta, zrujnowali ca\'b3e po\'b3acie kraju i unosz\'b9c zdobycz wycofali si\'ea do swych siedzib, za\'9c Piktowie zaj
\'eali opuszczone przez nich tereny.
\par Tak oto we krwi i ogniu pad\'b3o imperium Aquilonii.
\par A wtedy zn\'f3w z b\'b3\'eakitnego wschodu nadci\'b9gn\'eali Hyrka\'f1czycy; zach\'eat\'b9 dla nich by\'b3o wycofanie legion\'f3w imperium z Zamory, kt\'f3ra te\'bf nie opar\'b3a si\'ea pot\'ea\'bfnemu uderzeniu i ju\'bf wkr\'f3tce hyrka\'f1ski kr\'f3
l uczyni\'b3 najwi\'eaksze miasto kraju sw\'b9 stolic\'b9.
\par Wspomniana powy\'bfej inwazja wysz\'b3a z prastarego hyrka\'f1skiego kr\'f3lestwa Turan, le\'bf\'b9cego nad brzegami \'9cr\'f3dl\'b9dowego morza. Ale wnet z p\'f3\'b3nocy ruszy\'b3o nast\'eapne, znacznie pot\'ea\'bfniejsze hyrka\'f1skie uderzenie; zast
\'eapy zakutych w stal je\'9fd\'9fc\'f3w okr\'b9\'bfy\'b3y p\'f3\'b3nocny kraniec Vilayet, przeci\'ea\'b3y mro\'9fne pustynie, wdar\'b3y si\'ea na stepy i spychaj\'b9c przed sob\'b9 uchodz\'b9c\'b9 ludno\'9c\'e6 miejscow\'b9 natar\'b3y na zachodnie kr\'f3
lestwa. Zrazu nie sprzymierzyli si\'ea z\~Tura\'f1czykami i gromili ich tak samo jak Hyboryjczyk\'f3w; fale wschodnich naje\'9fd\'9fc\'f3w zwar\'b3y si\'ea i przemiesza\'b3y, ale ich wrogo\'9c\'e6 trwa\'b3a tylko dop\'f3ty, dop\'f3ki nie zosta\'b3
y zjednoczone pod panowaniem wielkiego wodza, kt\'f3ry przyby\'b3 a\'bf znad wybrze\'bfy Oceanu Wschodniego.
\par Gdy nie sta\'b3o armii aquilo\'f1skiej, Hyrka\'f1czycy okazali si\'ea si\'b3\'b9 nie do pokonania; stratowali i podporz\'b9dkowali sobie Brythuni\'ea, wyniszczyli po\'b3udnie Hyperborei i Korinthi\'ea. Jad\'b9c na karkach czarnow\'b3osach barbarzy\'f1c
\'f3w wdarli si\'ea mi\'eadzy cymmeryjskie wzg\'f3rza, ale zap\'eadziwszy si\'ea daleko od r\'f3wnin nie mogli wykorzysta\'e6 w pe\'b3ni swej konnicy - i tu Cymmeryjczycy stawili im czo\'b3a; tylko po\'9cpieszny i bez\'b3adny odwr\'f3t po ca\'b3
odziennej krwawej bitwie ocali\'b3 hyrka\'f1skie zast\'eapy od kompletnej zag\'b3ady.
\par W czasie gdy dzia\'b3y si\'ea powy\'bfsze wydarzenia, ludy shemickie zdoby\'b3y kr\'f3lestwo swych dawnych pan\'f3w - Koth, ale dozna\'b3y pora\'bfki przy zamiarze podbicia Stygii. Ledwie Shemici zd\'b9\'bfyli doprowadzi\'e6 do upadku Koth, zostali ogarni
\'eaci przez Hyrka\'f1czyk\'f3w; ku swemu zaskoczeniu poczuli na karkach but pana sro\'bfszego ni\'9fli Hyboryjczyk.
\par Tymczasem Piktowie utwierdzili si\'ea na pozycji jedynych w\'b3adc\'f3w Aquilonii, praktycznie wycinaj\'b9c w pie\'f1 dawnych mieszka\'f1c\'f3w kr\'f3lestwa, po czym wdarli si\'ea w\~granice Zingary, a tysi\'b9ce Zingaryjczyk\'f3w, uciekaj\'b9c przed \'9c
mierci\'b9 do Argos, zda\'b3y si\'ea na \'b3ask\'ea sun\'b9cych na zach\'f3d Hyrka\'f1czyk\'f3w, ci za\'9c osiedlili ich w Zamorze, czyni\'b9c uchod\'9fc\'f3w swymi poddanymi.
\par Po ucieczce Zingaryjczyk\'f3w p\'b3omienie spowi\'b3y Argos i rozpocz\'ea\'b3a si\'ea rze\'9f, nieod\'b3\'b9cznie towarzysz\'b9ca piktyjskim podbojom; dzika horda wtargn\'ea\'b3a i do Ophiru i tam zwar\'b3a si\'ea z pr\'b9cymi na zach\'f3d Hyrka\'f1
czykami. Ci ostatni po zdobyciu Shem rozbili nad Nilem armi\'ea stygijsk\'b9 i opanowali kontynent a\'bf po kr\'f3lestwo Amazon, sk\'b9d pocz\'eali tysi\'b9cami \'9cci\'b9ga\'e6 czarnych niewolnik\'f3w, kt\'f3rych osiedlali pomi\'eadzy Shemitami.
\par Hyrka\'f1czycy zapewne zako\'f1czyliby swe podboje na Stygii, wcielaj\'b9c j\'b9 do swego imperium, gdyby nie gwa\'b3towne uderzenia Pikt\'f3w na ich zachodnie zdobycze. Nemedia, jak dot\'b9d nie do pobicia dla Hyrka\'f1czyk\'f3w, j\'eacza\'b3
a pod naporem wschodniej jazdy i dzikich z\~zachodu, kiedy to w\'eadruj\'b9ce ze swej \'9cnie\'bfnej krainy aesirskie plemi\'ea wkroczy\'b3o w jej granice i przysta\'b3o na zaci\'b9g do wojsk najemnych; ludzie ci okazali si\'ea by\'e6
tak dzielnymi wojownikami, \'bfe nie tylko odrzucili Hyrka\'f1czyk\'f3w od granic Nemedii, ale zdo\'b3ali nawet powstrzyma\'e6 piktyjsk\'b9 nawa\'b3nic\'ea napieraj\'b9ca z zachodu.
\par \'8cwiat w owym czasie tak si\'ea oto przedstawia\'b3: bezkresne imperium Pikt\'f3w - dzikie, prymitywne i barbarzy\'f1skie - rozci\'b9ga\'b3o si\'ea od wybrze\'bfy Vanaheimu na p\'f3\'b3nocy a\'bf po najdalej na po\'b3udnie wysuni\'ea
te prowincje Zingary; ku wschodowi obj\'ea\'b3o ca\'b3\'b9 Aquiloni\'ea opr\'f3cz Gunderlandii - najbardziej p\'f3\'b3nocnej prowincji, kt\'f3ra jako peryferyjne dominium le\'bf\'b9ce po\'9cr\'f3d g\'f3r, przetrwa\'b3a upadek metropolii i zachowa\'b3
a niezale\'bfno\'9c\'e6. Imperium piktyjskie ogarn\'ea\'b3o tak\'bfe Argos, Ophir, zachodni\'b9 cz\'ea\'9c\'e6 Koth i wysuni\'eate na zach\'f3d prowincje Shem.
\par P\'f3\'b3nocn\'b9 rubie\'bf wrogiego Piktom imperium Hyrka\'f1czyk\'f3w stanowi\'b9 g\'f3rskie pasma Hyperborei, a po\'b3udniow\'b9 le\'bf\'b9ce na po\'b3udnie od Shem pustynie. Mocarstwo hyrka\'f1skie obj\'ea\'b3o tak\'bfe Zamor\'ea, Brythuni\'ea, Kr\'f3
lestwo Pograniczne, Korinthi\'ea, wi\'eakszo\'9c\'e6 Koth oraz wszystkie wschodnie ziemie Shem.
\par Granice Cimmerii pozosta\'b3y nienaruszone - ani Piktowie, ani Hyrka\'f1czycy nie byli w\~stanie podporz\'b9dkowa\'e6 sobie bitnych barbarzy\'f1c\'f3w; podobnie i Nemedia, zdominowana przez aesirskich najemnik\'f3w, odpiera wszystkie napa\'9cci.
\par Na p\'f3\'b3nocy Nordheim, Cimmeria i Nemedia rozdzielaj\'b9 walcz\'b9ce rasy, ale na po\'b3udniu Koth przeobrazi\'b3o si\'ea w pole nieustaj\'b9cej bitwy pomi\'eadzy Hyrka\'f1czykami a\~Piktami; czasami udawa\'b3o si\'ea wyprze\'e6 zachodnich barbarzy
\'f1c\'f3w z owego kr\'f3lestwa, ale nigdy na d\'b3ugo - wracali w wi\'eakszej sile, by odbija\'e6 miasta i ruiny.
\par Na g\'b3\'eabokim po\'b3udniu Stygia, wstrz\'b9\'9cni\'eata hyrka\'f1sk\'b9 inwazj\'b9, staje si\'ea obiektem napa\'9cci pot\'ea\'bfnych mocarstw lud\'f3w czarnosk\'f3rych.}{\fs24\kerning24
\par }{\f76\fs24\kerning24 Na dalekiej p\'f3\'b3nocy nordyckie plemiona bezustannie wojuj\'b9 z Cymmeryjczykami i\~szarpi\'b9 hyperborejsk\'b9 granic\'ea.
\par Tymczasem Gorm dokona\'b3 \'bfywota - zg\'b3adzi\'b3 go Hailmar, w\'f3dz nemedyjskich Aesir\'f3w. Pikt by\'b3 naonczas starcem prawie stuletnim. W ci\'b9gu siedemdziesi\'eaciu pi\'eaciu lat, kt\'f3re up\'b3yn\'ea\'b3y od dnia, kiedy po raz pierwszy us\'b3
ysza\'b3 opowie\'9c\'e6 o pot\'ea\'bfnych mocarstwach z\~ust Arusa - a czas to d\'b3ugi, jak na \'bfycie cz\'b3owieka, cho\'e6 moment jeno w historii narod\'f3w - zbudowa\'b3 imperium, opieraj\'b9c si\'ea na zab\'b3\'b9kanych w puszczy klanach dzikus\'f3
w - i zniszczy\'b3 cywilizacj\'ea. On, kt\'f3ry narodzi\'b3 si\'ea w lepiance, na staro\'9c\'e6 siadywa\'b3 na z\'b3otych tronach i\~ogryza\'b3 wo\'b3owe ud\'9fce, podawane mu na z\'b3otych p\'f3\'b3miskach przez nagie niewolnice, b\'ead\'b9ce c\'f3
rkami kr\'f3l\'f3w.
\par Podboje i nagromadzone bogactwa nie odmieni\'b3y Pikt\'f3w; \'bfadna nowa kultura nie wzros\'b3a niczym Feniks z ruin startej na proch cywilizacji. \'8cniade d\'b3onie, kt\'f3re strzaska\'b3y wspania\'b3e dzie\'b3a sztuki podbitych narod\'f3
w, nigdy nie pr\'f3bowa\'b3y ich skopiowa\'e6. Cho\'e6 osiedli po\'9cr\'f3d l\'9cni\'b9cych resztkami dawnego przepychu zdemolowanych pa\'b3ac\'f3w i odziewali swe \'bfylaste cia\'b3a w jedwabne szaty obalonych kr\'f3l\'f3
w, pozostali Piktowie wiecznymi barbarzy\'f1cami - dzikimi i prymitywnymi; zajmowa\'b3y ich jeno najbardziej podstawowe potrzeby \'bfyciowe; pos\'b3uszni nieomylnym instynktom ukierunkowanym na wojn\'ea i rabunek, nie ulegali \'bf
adnym przemianom - na sztuk\'ea czy rozw\'f3j kultury nie by\'b3o w ich \'9cwiadomo\'9cci miejsca.
\par Inaczej by\'b3o z osiad\'b3ymi w Nemedii Aesirami - szybko przyswoili sobie wiele zwyczaj\'f3w od cywilizowanych sprzymierze\'f1c\'f3w, przekszta\'b3caj\'b9c je przy tym na mod\'b3\'ea swej dziwnej, a zarazem \'bfywotnej kultury.
\par Przez kr\'f3tki okres Piktowie i Hyrka\'f1czycy szczerzyli na siebie k\'b3y ponad ruinami podbitego przez nich \'9cwiata. I wtedy w\'b3a\'9cnie rozpocz\'ea\'b3a si\'ea epoka lodowcowa - era w\'eadr\'f3wek lud\'f3w nordyckich. Pod naciskiem sun\'b9
cych na po\'b3udnie lodowc\'f3w opuszcza\'b3y swe siedziby plemiona p\'f3\'b3nocne, spychaj\'b9c przed sob\'b9 pokrewne szczepy. Aesirowie starli z\~powierzchni ziemi prastare kr\'f3lestwo Hyperborei i nadci\'b9gn\'eali, poprzez jego ruiny i\~
zgliszcza, by zewrze\'e6 si\'ea z\~Hyrka\'f1czykami. Nemedia od dawna ju\'bf by\'b3a kr\'f3lestwem nordyckim, a rz\'b9dzili ni\'b9 potomkowie aesirskich najemnik\'f3w.
\par Spychani nadci\'b9gaj\'b9cymi falami nordyckiej inwazji ruszyli w drog\'ea i Cymmeryjczycy, a \'bfadne miasto czy armia nie opar\'b3y si\'ea im na ich drodze. Przetoczyli si\'ea przez Gunderlandi\'ea, niszcz\'b9c j\'b9
przy tym kompletnie, po czym przemaszerowali przez staro\'bfytn\'b9 Aquiloni\'ea, wyr\'b9bawszy sobie drog\'ea po\'9cr\'f3d piktyjskich zast\'eap\'f3w. Pokonali nordyckich Nemedian i\~zdobyli wiele ich miast, ale nie zatrzymali si\'ea; pr\'b9
c wytrwale na wsch\'f3d, osi\'b9gn\'eali rubie\'bfe Brythunii i tam rozbili armi\'ea hyrka\'f1sk\'b9. Za nimi wtargn\'ea\'b3y w owe krainy hordy Vanir\'f3w i\~Aesir\'f3w, a imperium piktyjskie kurczy\'b3o si\'ea pod ich ciosami; zdobyli Nemedi\'ea, za\'9c
miejscowi, na po\'b3y ju\'bf ucywilizowani Nordycy, uciekli przed dzikimi krewniakami, pozostawiaj\'b9c za sob\'b9 zrujnowane i opustosza\'b3e miasta. Uchodz\'b9cy na po\'b3udnie Nordycy przyj\'eali miano od starego kr\'f3lestwa - st\'b9d te\'bf
dalej zwa\'e6 ich b\'eadziemy Nemedianami; dotar\'b3szy do staro\'bfytnego Koth wyparli tak Pikt\'f3w, jak i Hyrka\'f1czyk\'f3w, i dopomogli plemionom shemickim w zrzuceniu hyrka\'f1skiego jarzma.
\par W ca\'b3ym zachodnim \'9cwiecie Piktowie i Hyrka\'f1czycy s\'b3aniali si\'ea pod pot\'ea\'bfnymi ciosami m\'b3odszych, bitniejszych lud\'f3w.
\par Od\'b3am Aesir\'f3w wygna\'b3 hyrka\'f1sk\'b9 hord\'ea z Brythunii i osiad\'b3 tam, przyjmuj\'b9c miano od zdobytego kr\'f3lestwa. Nordycy, kt\'f3rzy podbili Hyperbore\'ea, gromili wrog\'f3w ze wschodu tak skutecznie, \'bfe ciemnosk\'f3
rzy potomkowie Lemurian wycofali si\'ea na stepy, nieustannie spychani ku }{\fs24\kerning24 Vilayet.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Tymczasem pr\'b9cy na po\'b3udniowy wsch\'f3d Cymmeryjczycy zniszczyli staro\'bfytne hyrka\'f1skie kr\'f3lestwo Turan i osiedlili si\'ea na po\'b3udniowo-zachodnim pobrze\'bfu \'9cr\'f3dl\'b9dowego morza.
\par Pot\'eaga zdobywc\'f3w ze wschodu zosta\'b3a z\'b3amana. Atakowani nieustannie przez ludy z\~Nordheimu i Cymmeryjczyk\'f3w, zniszczyli miasta, wyci\'eali je\'f1c\'f3w niezdolnych do d\'b3ugiej w\'eadr\'f3wki i p\'eadz\'b9c przed sob\'b9 tysi\'b9
ce niewolnik\'f3w ruszyli z powrotem ku tajemniczemu Wschodowi, obchodz\'b9c p\'f3\'b3nocny kraniec Vilayet; tak to znikn\'eali z historii Zachodu do czasu, gdy - tysi\'b9ce lat p\'f3\'9fniej - zn\'f3w nadci\'b9gn\'eali ze wschodu, tym razem ju\'bf
jako Hunowie, Tatarzy, Mongo\'b3owie i Turcy. Teraz towarzyszy\'b3y im w odwrocie nieprzeliczone rzesze Zingaryjczyk\'f3w i Zamoryjczyk\'f3w, kt\'f3rzy, osiedliwszy si\'ea razem daleko na wschodzie, utworzyli mieszan\'b9 ras\'ea i stali si\'ea
znani w nast\'eapnych epokach jako Cyganie.
\par W tym samym czasie szczep vanirskich awanturnik\'f3w przemierzy\'b3 piktyjskie wybrze\'bfe z p\'f3\'b3nocy na po\'b3udnie i spustoszywszy staro\'bfytn\'b9 Zingar\'ea wszed\'b3 w granice Stygii; kraj ten chwia\'b3 si\'ea pod uderzeniami czarnosk\'f3
rych lud\'f3w po\'b3udniowych, a jego nar\'f3d uciskany by\'b3 przez arystokratyczn\'b9 klas\'ea panuj\'b9c\'b9. Rudow\'b3osi Vanirowie poprowadzili niewolnik\'f3w do powszechnego powstania i obaliwszy kast\'ea rz\'b9dz\'b9c\'b9, jako zdobywcy kr\'f3
lestwa zagarn\'eali w\'b3adz\'ea; z czasem podporz\'b9dkowali sobie wysuni\'eate na p\'f3\'b3noc czarne kr\'f3lestwa i zbudowali wielkie, po\'b3udniowe imperium, kt\'f3re nazwali Egiptem. Od owych rudow\'b3osych zdobywc\'f3w wywiedli sw\'f3j r\'f3
d pierwsi faraonowie.
\par Zach\'f3d zdominowali pod\'f3wczas nordyccy barbarzy\'f1cy. Piktowie nadal trzymali Aquilonie, cz\'ea\'9c\'e6 Zingary i zachodnie wybrze\'bfe kontynentu, ale na wsch\'f3d od Vilayet i od Kr\'eagu Polarnego a\'bf po Shem jedynymi mieszka\'f1
cami byli Nordycy; wyj\'b9tek stanowili Cymmeryjczycy, kt\'f3rzy osiedli w dawnych granicach kr\'f3lestwa}{\fs24\kerning24 Turan.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Poza Stygi\'b9 i Krain\'b9 Shem nigdzie nie by\'b3o miast - nap\'b3ywaj\'b9ce po sobie fale Pikt\'f3w, Hyrka\'f1czyk\'f3w, Cymmeryjczyk\'f3w i Nordyk\'f3w obr\'f3ci\'b3y je w perzyn\'ea; dominuj\'b9cy niegdy\'9c
Hyboryjczycy znikli z powierzchni ziemi, pozostawiaj\'b9c jeno \'9clady swej krwi w \'bfy\'b3}{\fs24\kerning24 ach swych pogromc\'f3w.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Zaledwie kilka nazw krain, plemion czy miast zachowa\'b3o si\'ea w narzeczach barbarzy\'f1c\'f3w, by trwa\'e6 poprzez wieki w coraz bardziej zniekszta\'b3canych podaniach i\~legendach, a\'bf ca\'b3a historia Ery Hyboryjskiej zagin
\'ea\'b3a po\'9cr\'f3d mglistych mit\'f3w i bajek. Tak w\'b3a\'9cnie w j\'eazyku Cygan\'f3w przetrwa\'b3y nazwy Zingara i Zamora; Aesirowie, kt\'f3rzy zdominowali Nemedi\'ea i przezwali si\'ea Nemedianami, pojawili si\'ea p\'f3\'9f
niej w historii Irlandii, za\'9c Nordycy osiedli w Brythunii byli znani jako Brythu\'f1czycy, Brytonowie lub }{\fs24\kerning24 Brytyjczycy.
\par }{\f76\fs24\kerning24 W owym czasie nie istnia\'b3o nic na kszta\'b3t okrzep\'b3ego imperium nordyckiego; jak dawniej, ka\'bfde z plemion mia\'b3o swego wodza czy kr\'f3la; walczy\'b3y one pomi\'eadzy sob\'b9 zajadle.
\par Co mog\'b3o by\'e6 ich przeznaczeniem, nigdy si\'ea nie dowiemy, gdy\'bf nast\'eapny okropny spazm skorupy ziemskiej, kszta\'b3tuj\'b9c l\'b9dy takimi, jakimi je znamy obecnie, raz jeszcze pogr\'b9\'bfy\'b3 wszystko w chaosie. Olbrzymie po\'b3
acie zachodniego wybrze\'bfa zaton\'ea\'b3y; Vanaheim i\~zachodnia cz\'ea\'9c\'e6 Asgardu - bezludne i pozostaj\'b9ce od stuleci lodowymi pustyniami - tak\'bfe skry\'b3y si\'ea pod falami. Ocean rozla\'b3 si\'ea wok\'f3\'b3 g\'f3
r zachodniej Cimmerii, tworz\'b9c Morze P\'f3\'b3nocne; g\'f3ry owe sta\'b3y si\'ea wyspami, znanymi p\'f3\'9fniej jako Anglia, Szkocja i Irlandia; piktyjsk\'b9 puszcz\'ea i Pogranicze Bosso\'f1skie na zawsze poch\'b3on\'ea\'b3y morskie f}{
\fs24\kerning24 ale.
\par }{\f76\fs24\kerning24 Na p\'f3\'b3nocy powsta\'b3o Morze Ba\'b3tyckie, rozcinaj\'b9c Asgard na p\'f3\'b3wyspy, znane p\'f3\'9fniej jako Norwegia, Szwecja i Dania za\'9c na dalekim po\'b3udniu kontynent stygijski oderwa\'b3 si\'ea od reszty \'9cwiata wzd
\'b3u\'bf linii utworzonej w jego zachodniej cz\'ea\'9cci przez rzek\'ea Styx, zwan\'b9 tak\'bfe Nilem. Nad Argos, zachodnim Koth i zachodnimi ziemiami Shem rozla\'b3 si\'ea b\'b3\'eakitny ocean, zwany p\'f3\'9fniej Morzem \'8cr\'f3
dziemnym. Ale gdy w jednych miejscach ca\'b3e krainy zaton\'ea\'b3y, rozleg\'b3y l\'b9d wynurzy\'b3 si\'ea spo\'9cr\'f3d fal w zachodniej cz\'ea\'9cci Stygii, tworz\'b9c zachodni\'b9 cz\'ea\'9c\'e6 kontynentu zwanegoAfryk\'b9.
\par Zderzenia l\'b9d\'f3w spowodowa\'b3y wypi\'eatrzenie si\'ea wielkich pasm g\'f3rskich w \'9crodkowej cz\'ea\'9cci kontynentu p\'f3\'b3nocnego. Ca\'b3e plemiona Nordyk\'f3w zosta\'b3y zmiecione z\~powierzchni ziemi, te za\'9c, kt\'f3re ocala\'b3y, wycofa
\'b3y si\'ea na wsch\'f3d. Terytoria wok\'f3\'b3 wysychaj\'b9cego powoli \'9cr\'f3dl\'b9dowego Morza Vilayet nie ucierpia\'b3y zbytnio, i tam w\'b3a\'9cnie, na zachodnich wybrze\'bfach, osiad\'b3y nordyckie plemiona, by wie\'9c\'e6 rolniczy \'bf
ywot we wzgl\'eadnym pokoju z Cymmeryjczykami, z kt\'f3rymi z czasem si\'ea przemiesza\'b3y.
\par Na zachodzie niedobitki Pikt\'f3w, raz jeszcze cofni\'eatych przez kataklizm do poziomu dzikus\'f3w z epoki kamiennej, ze zwyk\'b3\'b9 dla swej rasy zaciek\'b3o\'9cci\'b9 rozpocz\'ea\'b3y zdobywa\'e6 okoliczne ziemie, dop\'f3ki nie odrzuci\'b3y ich pr\'b9
ce na zach\'f3d plemiona Cymmeryjczyk\'f3w i\~Nordyk\'f3w. Dzia\'b3o si\'ea to na d\'b3ugo po prze\'b3amaniu si\'ea kontynentu i naonczas istnia\'b3y ju\'bf tylko mgliste legendy o wcze\'9cniejszych imperiach. Wspomniane powy\'bfej w\'eadr\'f3wki lud\'f3
w rozpocz\'ea\'b3y si\'ea w czasach obejmowanych zasi\'eagiem przez wsp\'f3\'b3czesn\'b9 histori\'ea i nie ma potrzeby opisywa\'e6 ich tu dok\'b3adnie; spowodowa\'b3 je wzrost populacji lud\'f3w stepowych, koczuj\'b9cych na zach\'f3d od \'9cr\'f3dl\'b9
dowego morza - morza znanego znacznie p\'f3\'9fniej, gdy ju\'bf si\'ea zmniejszy\'b3o, jako Kaspijskie. Przyrost ludno\'9cci stepowej osi\'b9gn\'b9\'b3 takie rozmiary, \'bfe migracja sta\'b3a si\'ea konieczno\'9cci\'b9 ekonomiczn\'b9
; koczownicze plemiona ruszy\'b3y tedy na p\'f3\'b3noc, po\'b3udnie i\~zach\'f3d, ku krainom znanym obecnie jako Azja Mniejsza, Indie, \'9crodkowa i\~zachodnia Europa. W\'eadruj\'b9ce ludy przyby\'b3y do owych krain jako Aryjczycy, ale pomi\'ea
dzy prymitywnymi plemionami aryjskimi istnia\'b3y r\'f3\'bfnice, z kt\'f3rych cz\'ea\'9c\'e6 zachowa\'b3a si\'ea po dzi\'9c dzie\'f1, inne za\'9c odesz\'b3y w zapomnienie. Na przyk\'b3ad jasnow\'b3osi Achajowie, Galowie i\~Brytonowie wywodzili si\'ea
z Aesir\'f3w czystej krwi; Nemedianie z irlandzkich legend byli Aesirami nemedyjskimi, Danowie wzi\'eali pocz\'b9tek od rodowitych Vanir\'f3w, za\'9c Goci - przodkowie innych skandynawskich i germa\'f1skich plemion, w tym i Anglosas\'f3
w - pochodzili od mieszanej rasy, w kt\'f3rej \'bfy\'b3ach p\'b3yn\'ea\'b3a krew Vanir\'f3w, Aesir\'f3w i Cymmeryjczyk\'f3w. Celtowie - przodkowie Irlandczyk\'f3w i szkockich g\'f3rali - wzi\'eali pocz\'b9tek od rdzennie cymmeryjskich klan\'f3w, za\'9c
walijskie plemiona Wysp Brytyjskich by\'b3y mieszan\'b9 ras\'b9 cymmeryjsko-nordyck\'b9, kt\'f3ra poprzedzi\'b3a na Wyspach rdzennych Nordyk\'f3w, daj\'b9c tym samym asumpt do legend o staro\'bfytniejszym rodowodzie Gaelit\'f3
w; z tej samej krwi wywodzili si\'ea Cymbrowie walcz\'b9cy z Rzymem, podobnie jak i Gimmerowie w\'9cr\'f3d Asyryjczyk\'f3w i Grek\'f3w oraz Gomerowie u Hebrajczyk\'f3w. Inne cymmeryjskie klany pow\'eadrowa\'b3y na wsch\'f3d od wysychaj\'b9cego \'9cr\'f3dl
\'b9dowego morza, a w kilka stuleci p\'f3\'9fniej, po zmieszaniu si\'ea z Hyrka\'f1czykami, powr\'f3ci\'b3y na zach\'f3d jako Scytowie.
\par Autentyczni przodkowie Gaelit\'f3w - Celtowie, zwani te\'bf Cymrami - dali imi\'ea nowo\'bfytnemu Krymowi.
\par Staro\'bfytni Sumeryjczycy nie byli spokrewnieni z plemionami Zachodu - w ich \'bfy\'b3ach p\'b3yn\'ea\'b3a hyrka\'f1ska i shemicka krew, stanowi\'b9ca dziedzictwo po naje\'9fd\'9fcach, kt\'f3rzy, ust\'eapuj\'b9c, nie zabrali ze sob\'b9 wszystkich ogarni
\'eatych plemion; wiele shemickich szczep\'f3w unikn\'ea\'b3o niewoli i z ich krwi - czystej lub zmieszanej z hyboryjsk\'b9 czy nordyck\'b9 - wywodz\'b9 si\'ea Arabowie, Izraelici i inni typowi Semici. Kannanejczycy i zamieszkuj\'b9cy g\'f3
rskie rejony Semici pochodzili od shemickich przodk\'f3w, spokrewnionych z Kushytami, osadzonymi po\'9cr\'f3d nich przez ich hyrka\'f1skich pan\'f3w; typow\'b9 ras\'b9 tego rodzaju byli Elamici.
\par Przodkowie Rzymian, Etruskowie - kr\'eapi, o masywnych cz\'b3onkach - wywodzili si\'ea od ludu o mieszanej krwi stygijskiej, hyrka\'f1skiej i piktyjskiej, i pierwotnie zamieszkiwali staro\'bfytne kr\'f3lestwo Koth.
\par }{\fs24\kerning24 Hyrk}{\f76\fs24\kerning24 a\'f1czycy, wycofuj\'b9c si\'ea ku wschodnim wybrze\'bfom kontynentu, przekszta\'b3cili si\'ea w plemiona znane p\'f3\'9fniej jako Tatarzy, Hunowie, Mongo\'b3owie i Turcy.
\par Podobnym sposobem mo\'bfna by wywie\'9c\'e6 pochodzenie innych ras nowo\'bfytnego \'9cwiata; prawie w ka\'bfdym wypadku ich historia jest daleko starsza, ni\'9fli to podejrzewaj\'b9, jako \'bfe rozci\'b9ga si\'ea wstecz a\'bf po zapomnian\'b9 i okryt\'b9
mg\'b3\'b9 tajemnicy Er\'ea Hyboryjsk\'b9.
\par }\pard \qc \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page }{\b\f76\fs28\kerning24 POS\'a3OWIE: REH
\par }\pard \qj \li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\fs24\kerning24 \page
\par }\pard \qj \fi709\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\f76\fs24\kerning24 \'8cwiadom ju\'bf fizycznych przymiot\'f3w Conana, m\'f3g\'b3by si\'ea czytelnik spodziewa\'e6, \'bfe jego tw\'f3rca i - nie da si\'ea ukry\'e6
- admirator by\'b3 niedu\'bfym, chudym i \'b3ysiej\'b9cym cz\'b3owieczkiem, przelewaj\'b9cym na papier swe sny o cielesnej pot\'eadze. Nic z tych rzeczy. Je\'9cli nawet nie by\'b3 Robert Ervin Howard g\'f3r\'b9 mi\'ea\'9cni nadnaturalnych rozmiar\'f3
w, jak sk\'b3onni jeste\'9cmy wyobrazi\'e6 sobie pot\'ea\'bfnego Cymmeryjczyka, to przecie\'bf nie musia\'b3 si\'ea wstydzi\'e6 swej metr dziewi\'ea\'e6dziesi\'b9t mierz\'b9cej i przesz\'b3o dziewi\'ea\'e6dziesi\'b9t kilogram\'f3w wa\'bf\'b9
cej postaci. Uprawia\'b3 boks, jazd\'ea konn\'b9 i rugby, by\'b3 gwa\'b3townego charakteru i \'b3atwo si\'ea poddawa\'b3 napadom melancholii, bliskiej - czy nawet to\'bfsamej - nier\'f3wnowadze psychicznej.
\par }\pard \qj \fi720\li0\ri0\sl360\slmult1\nowidctlpar\faauto\rin0\lin0\itap0 \cbpat8 {\f76\fs24\kerning24 Dwa czynniki z\'b3o\'bfy\'b3y si\'ea na fakt, \'bfe tak\'b9 w\'b3a\'9cnie, o nieul\'eak\'b3ych osi\'b3kach przybranych w rozmaite kostiumy, a nie inn
\'b9 uprawia\'b3 literatur\'ea. \'a3akn\'b9\'b3 podobnych opowiastek rozkwitaj\'b9cy rynek popularnych magazyn\'f3w - to po pierwsze. A po drugie, \'bfy\'b3 w duszy Roberta Ervina Howarda mit burzliwego teksaskiego pogranicza i o\'bfywia\'b3 fascynacj\'ea
wszelkimi czasami zam\'eatu, kt\'f3rym najpewniej sprostaj\'b9 m\'ea\'bfczy\'9fni o sokolim wzroku, stalowych nerwach i musku\'b3ach. Nie starczy\'b3o Howardowi kr\'f3tkiego \'bfywota, by z tej ch\'b3opi\'eaco\'9cci wyrosn\'b9\'e6.
\par \'84Moi przodkowie - pisa\'b3 z dum\'b9 w li\'9ccie do Wilfreda B. Talmana - byli w\'9cr\'f3d pierwszych ameryka\'f1skich osadnik\'f3w i po jakich\'9c stu latach sp\'eadzonych w Georgii i obu Karolinach pocz\'eali dryfowa\'e6 na Zach\'f3
d. Wojna domowa zaskoczy\'b3a Howard\'f3w w Arkansas, a Ervin\'f3w w Mississipi i obie rodziny zrujnowa\'b3a finansowo. Ervinowie wyl\'b9dowali w\~Teksasie w 1866, Howardowie w 1885. Obie linie by\'b3y niespokojnego usposobienia i jacy\'9c
moi przodkowie brali udzia\'b3 w ka\'bfdym podboju i kolonizacji od czas\'f3w rewolucji - wojnie 1812, gor\'b9czce z\'b3ota w 1849, wojnie domowej, zasiedlaniu Teksasu, powstaniu Apacz\'f3w w\~Nowym Meksyku, osadnictwie na Terytorium Indian i tak dalej.
\'94
\par Howard urodzi\'b3 si\'ea w\~niewielkim miasteczku Peaster, ongi\'9c centrum handlu byd\'b3em, w 1906 i zawsze w\~podobnych miejscowo\'9cciach mieszka\'b3. Nie odebra\'b3 osobliwie starannego wykszta\'b3cenia i\~prace, kt\'f3rych ima\'b3 si\'ea
, nim ostatecznie po\'9cwi\'eaci\'b3 ca\'b3y sw\'f3j czas pisaniu, by\'b3y z owej najmniej efektownej, biurokratyczno-handlowej odmiany. A zacz\'b9\'b3 pisa\'e6 w wieku pi\'eatnastu lat i wnet potem dokona\'b3 swych pierwszych \'84sprzeda\'bfy\'94
, jak okre\'9cla si\'ea w Stanach Zjednoczonych fakt znalezienia wydawcy, ch\'eatnego wyasygnowa\'e6 za tekst pewn\'b9 sum\'ea pieni\'eadzy. Owym wydawc\'b9 by\'b3 w wypadku }{\fs24\kerning24 Howarda. Farnsworth Wright, magazynem - }{\i\fs24\kerning24
Weird Tales}{\f76\fs24\kerning24 , pierwszym za\'9c wydrukowanym tam opowiadaniem - }{\i\fs24\kerning24 \'84Spear and Fang\'94}{\f76\fs24\kerning24 . Niebywale p\'b3odny Howard spr\'f3bowa\'b3 swego pi\'f3ra w niemal ka\'bf
dej formule literatury przygodowej - od opowiada\'f1 historycznych, przez westerny (te bodaj udawa\'b3y mu si\'ea najlepiej), rozmaite odmiany krymina\'b3\'f3w, rzeczy pirackie i podr\'f3\'bfnicze (w\'b3\'b9cznie z ow\'b9 osobliw\'b9 mutacj\'b9 zwan\'b9 }
{\i\fs24\kerning24 spicy adventure}{\f76\fs24\kerning24 - \'84pieprzna przygoda\'94), historyjki bokserskie i\~sportowe po wszechmo\'bfliwe fantazje. Sprzedawa\'b3 do wielu ma}{\fs24\kerning24 gazyn\'f3w - }{\i\fs24\kerning24
Argosy, Action Stories, Fight Stories, Sport Stories, Ghost Stories}{\f76\fs24\kerning24 , ale najpowa\'bfniejszym odbiorc\'b9 pozostawa\'b3y }{\i\fs24\kerning24 Weird Tales}{\f76\fs24\kerning24 i one te\'bf, a zarazem proponowany im rodzaj tekst\'f3
w, przynios\'b3y Howardowi s\'b3aw\'ea.
\par Opowie\'9cci fantastyczne, inspirowane rozmaicie - przez Burroughsa, C.A. Smitha, Lovecrafta, pisywa\'b3 REH niemal od pocz\'b9tku kariery i wcze\'9cniej czy p\'f3\'9fniej ingrediencje grozy, magii, niezwyk\'b3o\'9cci musia\'b3y przenikn\'b9\'e6 do umi
\'b3owanego przez tw\'f3rc\'ea Conana \'9cwiata m\'easkiej przygody i stworzy\'e6 jako\'9c\'e6 tylko jemu w\'b3a\'9cciw\'b9. Sta\'b3o si\'ea to po cz\'ea\'9cci z chwil\'b9 \'84wynalezienia\'94 przez Howarda Solomona Kane\rquote
a, surowego, twardego jak kamie\'f1 podr\'f3\'bfnika, co w\'eadruj\'b9c po Afryce, spotyka tajemnice, z kt\'f3rymi rozprawia\'e6 si\'ea musi czasem praktyczny jego umys\'b3, czasem - niechybna klinga rapiera. By\'b3y to opowie\'9c
ci bardzo Haggardowskie w aurze i jeszcze stawia\'b3y ograniczenia, jakich wyobra\'9fnia Howarda nie chcia\'b3a tolerowa\'e6. Przeto rok p\'f3\'9fniej (1929) empiryczny, w wi\'eakszym czy mniejszym stopniu, \'9cwiat Kane\rquote a przerodzi\'b3 si\'ea
w zupe\'b3nie imaginacyjny, umeblowany wedle do\'9cwiadcze\'f1 Clarka Ashtona Smitha (z kt\'f3rym REH korespondencyjnie si\'ea zaprzyja\'9fni\'b3) \'9cwiat Ery Hyboryjskiej, czy raczej tego, co p\'f3\'9fniej nazwa\'b3 tw\'f3rca Er\'b9 Hyboryjsk\'b9
. Umiejscowiony w fikcyjnej prehistorii Ziemi, pe\'b3en pot\'ea\'bfnych w\'b3adztw i krain niezbadanych, rycerzy i dzikich wojownik\'f3w, m\'eadrc\'f3w i mag\'f3w, koszmar\'f3w z jeszcze zamierzchlejszej przesz\'b3o\'9cci, co trwaj\'b9 tu i \'f3
wdzie, i wci\'b9\'bf gro\'bf\'b9, uprawnia\'b3 ju\'bf prze\'bfycie przez bohater\'f3w ka\'bfdej przygody. A bohaterem pierwszoplanowym uczyni\'b3 Howard Kulla, mocarnego barbarzy\'f1c\'ea, kt\'f3ry krzep\'b9, odwag\'b9 i nieust\'eapliwo\'9cci\'b9
wywindowa\'b3 si\'ea na tron najpot\'ea\'bfniejszego z \'84\'f3wczesnych\'94 kr\'f3lestw, Valusii, i dzier\'bfy go wbrew ludzkim i nieludzkim z\'b3ym mocom. Opowiadania o Kullu, cho\'e6 zr\'eaczne w konstrukcji i pe\'b3ne rozmaitych atrakcji, nie zyska
\'b3y aprobaty Wrighta, przeto Howard, dokonawszy pewnych zabieg\'f3w korekcyjnych - przede wszystkim w czym\'9c, co mo\'bfna by nazwa\'e6 psychologicznym rysopisem bohatera - zaproponowa\'b3 \'9cwiatu Conana.
\par W 1932 roku opublikowa\'b3 opowiadanie \'84Feniks na mieczu\'94, b\'ead\'b9ce nie czym innym, jak przer\'f3bk\'b9 \'84By This Axe I Rule\'94 z cyklu przyg\'f3d Kulla. Sam Howard w narodzinach Conana dostrzega\'b3 tchnienie metafizyczne: \'84Cho\'e6
nie posuwam si\'ea tak daleko - pisa\'b3 w li\'9ccie do Clarka Ashtona Smitha - by zak\'b3ada\'e6, \'bfe opowiadania inspirowane bywaj\'b9 przez rzeczywi\'9ccie istniej\'b9
ce duchy albo moce (gdy z drugiej strony przeciwny jestem automatycznemu odrzucaniu podobnych fakt\'f3w), to przecie\'bf zastanawiam si\'ea czasem, czy nie zachodzi mo\'bfliwo\'9c\'e6, aby niepoj\'eate si\'b3y z przesz\'b3o\'9cci albo tera\'9fniejszo\'9c
ci - lub nawet przysz\'b3o\'9cci - manifestowa\'b3y si\'ea w my\'9clach i dzia\'b3aniach ludzi \'bfyj\'b9cych. Dotar\'b3o to do mnie szczeg\'f3lnie wtedy, gdy pisa\'b3em pierwsze opowiadania z cyklu Conana. Wiem, \'bfe przez wiele miesi\'eacy by\'b3
em absolutnie wyprany z pomys\'b3\'f3w, kompletnie niezdolny, by stworzy\'e6 co\'9c nadaj\'b9cego si\'ea do sprzeda\'bfy. A potem ten cz\'b3owiek, Conan, pocz\'b9\'b3 jakby rosn\'b9\'e6 w mojej duszy bez najmniejszego wysi\'b3ku z mej strony i strumie\'f1
opowiada\'f1 j\'b9\'b3 sp\'b3ywa\'e6 z pi\'f3ra - czy raczej maszyny do pisania - r\'f3wnie\'bf bez trudu. Wydawa\'b3o si\'ea, \'bfe nie tworz\'ea, a raczej relacjonuj\'ea wydarzenia, kt\'f3re mia\'b3y miejsce.\'94
\par Nawiasem m\'f3wi\'b9c, metempsychiczne przeczucia Howarda przechodzi\'b3y czasem i do konstrukcji jego opowie\'9cci - tak ma si\'ea rzecz z nowel\'b9 }{\i\fs24\kerning24 Dolina grozy}{\fs24\kerning24 (wyda}{\f76\fs24\kerning24 nie polskie w\~
osobnym zeszycie, Olsztyn 1987), umieszczon\'b9 potem w tomie }{\i\fs24\kerning24 Wolfshead}{\fs24\kerning24 (1968).
\par }{\f76\fs24\kerning24 Na \'f3w \'84strumie\'f1\'94 z\'b3o\'bfy\'b3o si\'ea ostatecznie osiemna\'9ccie sko\'f1czonych i kilka szkicowych lub niepe\'b3nych tekst\'f3w, w tym jedna pe\'b3nowymiarowa powie\'9c\'e6, zamykaj\'b9ca cykl, w or}{\fs24\kerning24
yginalnej wersji magazynowej pt. }{\i\fs24\kerning24 The Hour of the Dragon}{\fs24\kerning24 (}{\i\fs24\kerning24 Weird Tales}{\f76\fs24\kerning24 1935; pierwsze wydanie ksi\'b9\'bfkowe 1977), znana jako }{\i\fs24\kerning24 Conan the Congueror}{
\fs24\kerning24 , 1950, w opracowaniu L.\~Sprague de Campa).
\par }{\f76\fs24\kerning24 Conan, w przeciwie\'f1stwie do Kulla, chwyci\'b3, i popularno\'9c\'e6 Cymmeryjczyka w ci\'b9gu ca\'b3ego jego p\'f3\'b3wiecznego bytowania wskazuje tendencje rosn\'b9ce: najpierw }{\i\fs24\kerning24 Weird Tales}{\f76\fs24\kerning24
opublikowa\'b3y prawie wszystkie (siedemna\'9ccie) utwory oryginalnego cyklu. Potem L. Sprague de Camp i Lin Carter \'84zredagowali\'94 (trudno, nie dysponuj\'b9c autentycznymi zapiskami Howarda, oceni\'e6 zakres tego zabiegu) i uzupe\'b3
nili rzeczy szkicowe, a wreszcie - gdy rynek wci\'b9\'bf domaga\'b3 si\'ea opowie\'9cci nowych - pocz\'eali tworzy\'e6 pastisze rozbudowuj\'b9ce biografi\'ea barbarzy\'f1cy we wszystkich, nikle cho\'e6by przez jego tw\'f3rc\'ea zasugerowanych
kierunkach. Od poczyna\'f1 skromnych - kt\'f3re mi\'eadzy opowiadaniami mogliby\'9cmy nazwa\'e6 - przeszli do zupe\'b3nie oryginalnej tw\'f3rczo\'9cci \'84na motywach\'94, nie unikaj\'b9c r\'f3wnie\'bf pe\'b3nych powie\'9cci. W\~dziele tym nied\'b3
ugo pozostawali osamotnieni: dzi\'9c \'bfywot Conana opisany jest w ponad trzydziestu tomach, a w\'9cr\'f3d autor\'f3w - pr\'f3cz wspomnianej pary - s\'b9 Poul Andersen, Leonard Carpenter, Bj\'f6
rn Nyberg, Robert Jordan, Andrew Offut i Karl Edward Wagner. Ma barbarzy\'f1ca z Cimmerii po\'9cwi\'eacony sobie i nader powa\'bfny fanzin }{\i\fs24\kerning24 Amra}{\fs24\kerning24 , ma biogra}{\f76\fs24\kerning24 ficznych szperaczy i rozpoczyna karier
\'ea filmow\'b9, w kt\'f3rej u\'bfycza mu kszta\'b3tu Arnold Schwarzenegger, eks-mistrz \'9cwiata w kulturystyce.
\par \'8fr\'f3d\'b3a popularno\'9cci Conana s\'b9 chyba dwa - poza tym, kt\'f3re z\'b3o\'9cliwie i trafnie wytkn\'ea\'b3a Jessica Amanda Salmonson (m\'f3wi\'b9c o heroic fantasy jako fantazji eskapistycznej dla mniej dojrza\'b3ych aspekt\'f3w m\'easkiego \'84
ja\'94): pierwsze zdradzi\'b3 Howard, uzasadniaj\'b9c sw\'b9 preferencj\'ea dla muskularnych, nieskomplikowanych osi\'b3k\'f3w. \'84S\'b9 prostsi. Pakujesz ich w\~tarapaty i nikt si\'ea nie spodziewa, \'bfe b\'eadziesz sobie d\'b3ugo \'b3ama\'e6 g\'b3ow
\'ea nad wymy\'9cleniem sprytnego sposobu, kt\'f3rym b\'ead\'b9 mogli si\'ea wywik\'b3a\'e6. S\'b9 za g\'b3upi, \'bfeby robi\'e6 co\'9c innego ni\'bf ci\'b9\'e6, strzela\'e6 i wali\'e6 i tym sposobem wyrwa\'e6 si\'ea z opa\'b3\'f3w.\'94
Ta drastyczna symplifikacja dotyczy ogromnej cz\'ea\'9cci ca\'b3ej literatury przygodowej, kt\'f3ra przecie\'bf \'bferuje na powszechnych t\'easknotach do \'9cwiata klarownie jasnych warto\'9cci i niebywale prostych rozstrzygni\'ea\'e6: w ko\'f1cu ka\'bf
dej fabu\'b3y awanturniczej, jakkolwiek powik\'b3anej i wielow\'b9tkowej, nast\'eapuje \'f3w decyduj\'b9cy cios miecza, strza\'b3 z pistoletu czy uderzenie pi\'ea\'9cci - i zn\'f3w harmonia zostaje przywr\'f3cona. Howard nie chcia\'b3, czy mo\'bf
e nie potrafi\'b3 zak\'b3ama\'e6 tego mechanizmu, kt\'f3ry jego historie o Conanie transmituj\'b9 w postaci wr\'eacz dziewiczej i, okazuje si\'ea, s\'b3usznie uczyni\'b3.
\par \'8fr\'f3d\'b3o drugie to kreacja samego bohatera: w prostocie swej nad wszelki podziw konsekwentnego, w prymitywizmie nieg\'b3upiego i - jednak! - nie wyci\'eatego z papieru w ca\'b3ej panoramie reprezentowanych przez si\'ea cech. \'84Jest - pisa\'b3
o Conanie jego tw\'f3rca - kombinacj\'b9 kilku ludzi, kt\'f3rych zna\'b3em, i my\'9cl\'ea, \'bfe to dlatego wkroczy\'b3 w m\'b9 \'9cwiadomo\'9c\'e6 w pe\'b3ni ukszta\'b3cony, kiedy zacz\'b9\'b3em pisa\'e6 pierwsze kawa\'b3ki cyklu. Jakie\'9c
mechanizmy mojej po\'9cwiadomo\'9cci uchwyci\'b3y dominuj\'b9ce cechy rozmaitych bokser\'f3w, rewolwerowc\'f3w, przemytnik\'f3w, bandzior\'f3w z p\'f3l ropono\'9cnych, graczy, przyzwoitych robotnik\'f3w, na kt\'f3rych si\'ea w \'bfyciu natkn\'b9\'b3
em, i przemieszawszy je, stworzy\'b3y \'f3w amalgamat zwany przeze mnie Conanem z Cimmerii.\'94
\par Niebywa\'b3a popularno\'9c\'e6 Conana dobrze pos\'b3u\'bfy\'b3a i innym Howardowym bohaterom - Kane\rquote owi, Bran Mak Mornowi, kr\'f3lowi piktyjskiemu, i\~awanturnikowi z czas\'f3w upadku cesarstwa rzymskiego, Cormacowi MacArtowi, kt\'f3rzy r\'f3wnie
\'bf, oderwani od tw\'f3rcy, wiod\'b9 samodzielny \'bfywot pod pi\'f3rami na\'9cladowc\'f3w. Znaczny jest popyt na wszystkie pozosta\'b3e}{\fs24\kerning24 fantazje Howarda, te pisane w duchu Lovecrafta, C.A.\~
Smitha, Merritta, wydawane obecnie tak w samodzielnych (}{\i\fs24\kerning24 Skullface}{\fs24\kerning24 1946, 1978) jak i\~cyklicznych (}{\i\fs24\kerning24 The Howard Collector}{\f76\fs24\kerning24 ) edycjach. Ba, oszukuje si\'ea czytelnik\'f3w \'b3
asych na \'84nowo odkryte utwory\'94 autora Conana rozmaitymi sposobami - wystarczy umieszczenie w\~tomie jednego z Howardowych wierszy (pisa\'b3 ich sporo), by jego nazwisko najwi\'eakszymi literami zdobi\'b3o ok\'b3adk\'ea.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Howard Robert E Conan Droga do tronuC Howard Robert Conan i Droga do tronuHoward Robert Conan Droga Do TronuHoward Robert E Conan Droga do TronuCykl Conan Droga do tronu Robert E HowardHoward Robert E Conan Conan Droga do tronu (rtf)!Robert Ervin Howard Conan Droga do tronuConan Droga do tronuDroga do tronu-dwillkerson, wykłady-kazania, Kazania Dawida WilkersonaHoward Robert E Conan NajemnikHoward Robert E Conan NajemnikHoward Robert ConanHoward Robert E Conan Szmaragdowa tońHoward Robert E Conan Cienie w blasku księżycaHoward Robert E Conan z CimmeriiHoward Robert E Conan barbarzyńcaHoward Robert E Conan Cień BestiiHoward Robert E Conan Cienie w Blasku KsiężycaHoward Robert E Conan Stalowy Demonwięcej podobnych podstron