ASTROLOGIA DLA POCZĄTKUJĄCYCH (10) DO CZEGO SŁUŻĄ PLANETY

Wszystko, o czym mówiłem do tej pory: osie horoskopu, domy albo sektory Guinarda, punkty kardynalne i znaki zodiaku, są tylko tłem, na którym przejawiają się PLANETY. Osie, znaki i sektory służą głównie temu, żeby astrolog wiedział, na które planety w danym horoskopie patrzeć i które są najważniejsze. Gdyż dopiero planety są istotą i solą astrologii. Ile jest planet? Przez ponad dwa tysiące lat nie było wątpliwości: siedem. Przy czym do planet zaliczano dwa ciała niebieskie, które nie są planetami z punktu widzenia przyrodoznawstwa: Słońce, które jest gwiazdą, oraz Księżyc, który jest... księżycem, czyli jedną z podrzędnych brył okrążających planety. Planet w ścisłym sensie tego słowa znano zaledwie pięć; były to Merkury, Wenus, Mars, Jowisz i Saturn. W latach 1781-1930 odkryto trzy następne: Urana, Neptuna i Plutona. Odkryto też najpierw cztery, a później tysiące mniejszych brył krążących wokół Słońca głównie między Marsem a Jowiszem, ale pozbyto się problemu z ich nadmiarem uznając, że nie są to prawdziwe planety, tylko planetoidy. Dziś raczej astrologowie nie rysują planetoid w kosmogramach, a jeśli rysują, to uważają je tylko za drobny dodatek do planet właściwych. Przez większość dwudziestego wieku planet było 10 (razem ze Słońcem i Księżycem) i wszyscy przywykli do tej okrągłej liczby. W 1977 roku odkryto Chirona, ni to kometę, ni planetoidę. Był to pierwszy z tak zwanych „centaurów”, których poznano później więcej, a ile – trudno wyliczyć, bo mieszają się z kometami. Od 2000 roku zaczęto masowo obserwować obiekty zwane „kuiperoidami” – ciała krążące na peryferiach Układu Słonecznego, dalej niż Neptun. Jednym z nich jest Pluton. Teraz mamy problem, czy największe z nich zaliczyć do planet, czy przeciwnie, z planet wyłączyć (razem z Plutonem). Czy obiekty te mają znaczenie dla astrologii, nie wiadomo. Na pewno Plutona żaden astrolog nie wymaże gumką z horoskopów, bo przez kilkadziesiąt lat od jego odkrycia aż nadto przekonywano się, jak wielkie znaczenie ma ten obiekt w horoskopach. Jakie jest znaczenie i rola PLANET w horoskopach, jak ich wpływ przejawia się w życiu ludzi? Oto w wielkim skrócie: Jowisz określa naszą zdolność do ekspansji, do wychodzenia poza siebie. Ludzie z silnym Jowiszem w urodzeniowych horoskopach są ekstrawertyczni, czyli zwróceni na zewnątrz. Są śmiali wobec innych, sprawnie wchodzą w role przywódcze, chętnie opowiadają o sobie – są tacy, że ich widać i słychać! Jowisz w horoskopie określa też, w jakim stopniu dany człowiek będzie ekspansywny – co przejawia się m. i. w budowaniu swoich „imperiów”, takich jak własne firmy, organizacje, majątki, a także poprzez podróże i zyskiwanie rozgłosu i sławy. Przeciwieństwem Jowisza jest Saturn. Ludzie z silnym Saturnem są introwertyczni, czyli psychicznie skierowani do wewnątrz. Są zamknięci, skłonni do samotnictwa, lubią się obwarować w swoich czterech ścianach, zwykle małomówni i nieskorzy do zwierzeń. Saturnowe cnoty to skrupulatność, rzetelność, drobiazgowa staranność, a także odpowiedzialność i wytrwałość. Ale żeby nie było za dobrze, Saturn daje skłonność do depresji. Mars w horoskopie jest obrazem naszej agresji. Ludzie z silnym Marsem są przebojowi, stanowczy, pewni siebie i skorzy do rywalizacji, w której uwielbiają wygrywać, ale także są wybuchowi, kłótliwi i jak się rzekło na początku, agresywni. Zbyt silny i „źle położony” Mars to powód do zmartwień, ale z drugiej strony mieć słabego Marsa też niedobrze, bo wtedy człowiek jest mięczakowaty, bierny, chwiejny i nie do życia. Dopełnieniem Marsa jest Wenus, planeta, która sprawia, że ludzie są mili, zgodni i potrafią naprawiać to, co Mars napsuł, czyli godzić zwaśnionych i znajdywać wyjścia, które każdego zadowolą. Silna Wenus w horoskopie daje też urodę, wdzięk, dar ładnego wysławiania się i przekonywującego namawiania. Wenus jest źródłem talentów artystycznych, zmysłu do piękna i sztuki. Od Wenus w horoskopie zależy też to, czy związki danego człowieka będą udane: zarówno te miłosne i małżeńskie, jak i biznesowe i społeczne. Księżyc pokazuje, ile w nas jest dziecka. Ta wewnętrzna dziecięcość obejmuje różne cechy: zarówno otwartość na nowości i charakterystyczne dla młodego wieku zainteresowanie światem, jak i zdolność do intuicyjnego wczuwania się w innych, dostrajania się do grupy, ale i do zarażania się cudzymi nastrojami. Wewnętrzna dziecięcość to także psychiczna niesamodzielność, poleganie na innych – starszych i silniejszych. Wreszcie od Księżyca zależy nasz neurotyzm, czyli niepewność, wahania, panikarstwo i zamartwianie się byle czym. Słońce, przeciwnie, określa naszą dorosłość lub dojrzałość. Ludzie z silnym Słońcem mają coś z osi, coś z podpory. Wiedzą czego chcą, mają dar dokonywania jednoznacznych wyborów, służą innym jako psychiczne i fizyczne oparcie. Umieją w świecie znajdywać jasne linie przewodnie. Słońce i Księżyc, prócz powyższych, mają jeszcze te rolę w horoskopie, że podkreślają znak zodiaku, w którym przebywają. Jeśli na przykład, Twoje Słońce jest w Skorpionie, a Księżyc w Lwie, to masz wiele z cech charakteru Skorpiona i Lwa jednocześnie. Podobnie jest z innymi znakami. Cztery dalsze planety zostały nam do następnego odcinka.