Księgi Mądrości

10:1 - Tać onego, który pierwszy uczynion jest od Boga, ociec okręgu ziemie, gdy sam był stworzony, zachowała:

10:2 - I od jego upadku wyzwoliła, i dała mu moc panowania nad wszystkimi rzeczami.

10:3 - Od tej odstąpiwszy niesprawiedliwy w gniewie swoim przez gniew braterskiego mężobójstwa zginął.

10:4 - Dla którego, gdy woda wygładzała ziemię, mądrość powtóre naprawiła, przez wzgardzone drzewo sprawiedliwego rządząc.

10:5 - Ta też i w przysiężeniu złości, gdy się narody spiknęły, znała sprawiedliwego, i zachowała Bogu nienaganionego, i w miłosierdziu ku synowi mocnego zachowała.

10:6 - Ta sprawiedliwego od ginących niezbożnych uciekającego wybawiła, gdy ogień zstąpił na pięć miast:

10:7 - Którym na świadectwo złości, stoi spustoszała kurząca się ziemia, i niepewnego czasu mające owoce drzewa, i słup solny stojący na pamiątkę dusze niewiernej.

10:8 - Mądrość bowiem mijający, nie tylko wtem upadli, że nie poznali dobra, ale i głupstwa swego zostawili ludziom pamiątkę, iż w tem w czem zgrzeszyli ani zataić się nie mogli.

10:9 - Ale mądrość te, którzy ją w uczciwości mają z boleści wybawiła.

10:10 - Ta uciekającego przed gniewem braterskim sprawiedliwego drogami prostemi prowadziła, i ukazała mu królestwo Boże, i dała mu poznanie świętych: uczciła go w pracach, i napełniła prace jego.

10:11 - W zdradzie oszukiwających go, była przy nim, i uczciła go.

10:12 - Zachowała go od nieprzyjaciół, i obroniła go od zwodzicielów: i mężne bojowanie wy stawiła mu, aby zwyciężył, i poznał, że nadewszystko mocniejsza jest mądrość.

10:13 - Ta sprawiedliwego zaprzedanego nie opuściła, ale go od grzesznych wybawiła, i zstąpiła z nim do dołu,

10:14 - I w więzieniu go nie opuściła, aż mu przyniosła sceptrum królestwa, i moc przeciwko tym, którzy go tłumili: pokazała kłamcę, którzy go lżyli, i dała mu sławę wieczną.

10:15 - Ta lud sprawiedliwy i nienaganione potomstwo wybawiła od narodów, którzy go ciemiężyli.

10:16 - Weszła w duszę sługi Bożego, i stanął przeciw srogim królom przez cuda i znaki.

10:17 - I oddała sprawiedliwym prace ich, i prowadziła je dziwną drogą, i była im we dnie miasto zasłony, a w nocy miasto światłości gwiazd:

10:18 - Przeprawiła je przez morze Czerwone, i przeprowadził je przez wielką wodę.

10:19 - Lecz nieprzyjacioły ich potopiła w morzu, i rzuciła je z głębokości piekielnej. A przetoż sprawiedliwi odnieśli łupy niezbożnych,

10:20 - A twoje święte imię Panie śpiewał i zwycięzką rękę twą jednostajnie wychwalali.

10:21 - Bo mądrość otworzyła usta niemych, a języki niemowiątek wymowne uczyniła.