Dzieje Apostolskie

13:1 - A byli w kościele, który był w Antiochjej prorocy i Doktorowie, między któremi Barnabasz i Symon, którego zwano Niger, i Lucyus Cyrenejczyk, i Manahen, który był społu wychowan z Herodem Tetrarchą i Szaweł.

13:2 - A gdy oni ofiarę czynili Panu, i pościli, rzekł Duch święty: Odłączcie mi Szawła i Barnabasza ku sprawie, do którejem ich wziął.

13:3 - Tedy poszcząc i modląc się, i włożywszy na nie ręce, odprawili je.

13:4 - A tak oni wysłani od Ducha ś. odeszli do Seleucjej: a ztamtąd wodą się puścili do Cypru.

13:5 - A gdy przyszli do Salaminy, opowiadali słowo Boże w bożnicach Żydowskich. A mieli i Jana na posłudze.

13:6 - A przeszedszy wszystkę wyspę aż do Paphu, naleźli niektórego męża czarnoksiężnika fałesznego proroka, Żyda, któremu było imię Barjesu:

13:7 - Który był przy staroście Sergiuszu Pawle, człowieku mądrym. Ten przyzwawszy Barnabasza i Szawła, żądał słuchać słowa Bożego.

13:8 - Ale się im sprzeciwiał Elymas Czarnoksiężnik (abowiem się tak wykładą imię jego), starając się jakoby odwrócił starostę od wiary.

13:9 - Tedy Szaweł, który i Paweł, napełniony Ducha świętego, wejrzawszy nań,

13:10 - I rzekł: O pełny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności, synu djabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości, nie przestawasz wywracać prostych dróg Pańskich.

13:11 - A oto teraz ręka Pańska nad tobą: będziesz ślepym, nie widząc słońca aż do czasu. A natychmiast padł nań mrok i ciemność: a chodząc w około szukał, ktoby mu rękę podał.

13:12 - Tedy starosta, widząc co się stało, uwierzył: zdumiewając się nad nauką Pańską.

13:13 - A puściwszy się wodą z Paphu Paweł, i ci co z nim byli: przyszli do Pergi Pamphiljej. A Jan odszedszy od nich, wrócił się do Jeruzalem.

13:14 - Ale oni przeszedszy Pergę, przyszli do Antiochjej Pizidejskiej: a wszedszy do bóżnice w dzień Sobotni, usiedli.

13:15 - A po przeczytaniu zakonu i proroków, posłali Arcybóżnicy do nich, mówiąc: Mężowie bracia, jeśli macie u siebie mowę napominania do ludu, mówcie.

13:16 - A powstawszy Paweł, i ręką milczenie uczyniwszy, rzekł: Mężowie Izraelscy, i którzy się boicie Boga, słuchajcie:

13:17 - Bóg ludu Izraelskiego obrał ojce nasze, i wywyższył lud, gdy mieszkali w ziemi Egiptskiej, i wywiódł je z niej wyniosłem ramieniem:

13:18 - I przez czas czterdzieści lat znosił obyczaje ich na puszczy.

13:19 - A wygładziwszy siedm narodów w ziemi Chananejskiej, losem im podzielił ziemię ich

13:20 - Jakoby po czterech set i piącidziesiąt lat: a potem dał Sędzie aż do Samuela proroka.

13:21 - A od onego czasu prosili o króla: i dał im Saula syna Cys, męża z pokolenia Benjamin, lat czterdzieści,

13:22 - I odjąwszy go, wzbudził im Dawida króla: któremu świadectwo wydawając, powiedział: Nalazłem Dawida, syna Jesse, męża wedle serca mego, który czynić będzie wszystkie woli moje.

13:23 - Z tegoż nasienia Bóg według obietnice wywiódł Izraelowi zbawiciela Jezusa:

13:24 - Gdy przed oblicznością przyścia jego Jan opowiadał chrzest pokuty wszystkiemu ludowi Izraelskiemu.

13:25 - A gdy Jan wypełnił bieg swój, mówił: Kim mię być mniemacie? nie jestem ja: ale oto idzie za mną, którego obuwia nóg nie jestem godzien rozwięzać.

13:26 - Mężowie bracia, synowie narodu Abrahamowego i którzy między wami boją się Boga, wam jest posłane słowo zbawienia tego.

13:27 - Abowiem którzy mieszkali w Jeruzalem i książęta jego nie znając tego, i głosów prorockich, które przez każdy szabbat czytane bywają, osędziwszy wypełnili:

13:28 - A nie znalazszy w nim przyczyny żadnej śmierci, prosili Piłata, aby go zabili.

13:29 - A gdy wykonali wszystko co o nim napisano było, zjąwszy go z drzewa, włożyli go do grobu.

13:30 - Lecz Bóg wzbudził go od umarłych dnia trzeciego.

13:31 - Który widziany był przez wiele dni od tych, którzy z nim społu przyszli byli z Galilejej do Jeruzalem, którzy aż dotąd są świadkami jego do ludu.

13:32 - I my opowiadamy wam tę obietnicę, która się ojcom stała:

13:33 - Że ją Bóg wypełnił dziatkom naszym wzbudziwszy Jezusa. Jako też jest napisano w Psalmie wtórym: Syn mój jesteś ty, jam cię dziś porodził.

13:34 - A iż go wzbudził od umarłych, że się już nie ma wrócić do skażenia, tak powiedział: Żeć wam dam święte Dawidowe wierne.

13:35 - Przeto i indziej powiada: Nie dasz świętemu twemu oglądać skażenia.

13:36 - Abowiem Dawid wieku swojego usłużywszy Bożej woli zasnął: i przyłączon jest do ojców swoich, i uznał skażenie.

13:37 - Lecz którego Bóg wzbudził, nie widział skażenia.

13:38 - Niech wam tedy będzie wiadomo, mężowie bracia, iż przez tego opowiada się wam odpuszczenie grzechów, od wszystkiego w czymeście nie mogli być przez zakon Mojżeszów usprawiedliwieni.

13:39 - Przez tego wszelki, który wierzy usprawiedliwion bywa.

13:40 - A przetoż patrzcie, aby na was nie przyszło co powiedziano w prorocech:

13:41 - Obaczcie wzgardziciele, i dziwujcie się, a zgińcie, Bo ja sprawuję sprawę za dni waszych, sprawę, której nie uwierzycie, gdyby wam kto opowiadał.

13:42 - A gdy oni wyszli, prosili aby w drugi szabbat mówili do nich też słowa.

13:43 - A gdy się rozeszło zgromadzenie, poszło wiele z Żydów i z nabożnych nowonawróconych za Pawłem i Barnabaszem: którzy mówiąc radzili im, aby trwali w łasce Bożej.

13:44 - A w przyszły szabbat mało nie wszystko miasto zebrało się ku słuchaniu słowa Bożego.

13:45 - Lecz Żydowie widząc one rzesze, napełnieni są zazdrości, i sprzeciwiali się temu co Paweł powiedał, bluźniąc.

13:46 - Tedy Paweł i Barnabasz bezpiecznie rzekli: Wam było naprzód trzeba opowiedać słowo Boże: ale ponieważ je odrzucacie, a osądzacie się niegodnemi być wiecznego żywota: oto obracamy się do. poganów.

13:47 - Abowiem nam tak rozkazał Pan: Postanowiłem cię za światło poganom, abyś był na zbawienie aż do kraju ziemie.

13:48 - A poganie słysząc uradowali się, i wielbili słowo Pańskie: i uwierzyli, ile ich jedno było zrządzonych ku żywotowi wiecznemu.

13:49 - I rozsiewało się słowo Pańskie po wszystkiej krainie.

13:50 - Lecz Żydowie poduszczyli niewiasty nabożne i uczciwe, i przedniejsze miasta: i wzbudzili prześladowamie na Pawła i Bamabasza, i wyrzucili je z granic swych.

13:51 - A oni otrząsnąwszy proch nóg na nie, przyszli do Ikonium.