Job

14:1 - Człowiek urodzony z niewiasty, żywiąc przez czas krótki napełnion bywa wielą nędz.

14:2 - Który wychodzi jako kwiat, i skruszony bywa, a ucieka jako dzień, i nigdy nie trwa w tymże stanie.

14:3 - I masz za godną rzecz na takowego otwarzać oczy twoje, i przywodzić go z sobą do sądu?

14:4 - Któż może czystym uczynić, który się począł z nasienia nieczystego? izali nie ty który sam jesteś?

14:5 - Krótkie są dni człowiecze, liczba miesiąców jego u ciebie jest: zamierzyłeś granice jego, które nie będą mogły być przestąpione.

14:6 - Odstąp malutko od niego, aby odpoczynął, aż przyjdzie pożądany, jako najemnika dzień jego:

14:7 - Drzewo ma nadzieję: jeśli ucięte będzie, zaś bywa zielone, a gałązki jego puszczają się,

14:8 - Jeśli się starzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego.

14:9 - Na zapach wody puści się, i rozpuści gałęzie jako gdy napierwej było wsadzone,

14:10 - A człowiek gdy umrze, i obnażony i strawiony, proszę kędy jest?

14:11 - Jako gdyby wody wyszły z morza, a rzeka ustawszy wyschła:

14:12 - Tak człowiek gdy umrze, nie powstanie, aż się zetrze niebo, nie ocuci się ani powstanie ze snu swego.

14:13 - Ktobymi to dał, abyś mię zakrył w piekle, i zataił mię, ażby przeminęła zapalczywość twoja, i naznaczył mi czas, w którymbyś na mię wspomniał?

14:14 - Co mniemasz umarły człowiek znowu żyć będzie, po wszystkie dni których teraz żołduje czekam aż przyjdzie odmienienie moje.

14:15 - Zawołasz mię, a ja odpowiem tobie, dziełowi rąk twoich podasz prawicę.

14:16 - Tyś w prawdzie kroki moje policzył, ale przepuść grzechom moim.

14:17 - Zapieczętowałeś jako w worku przestępstwa moje, aleś uleczył nieprawość moję.

14:18 - Góra upadszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

14:19 - Wody wydrążają kamienie, a powodzią z nienagła ziemia się psuje: więc też takież człowieka zatracisz.

14:20 - Umocniłeś go maluczko, aby wiecznie przeminął: odmienisz twarz jego, i wypuścisz go.

14:21 - Bądź zacni będą synowie jego, bądź też niezacni, nie zrozumie.

14:22 - A wszakoż ciało jego póki żyw boleć będzie, a dusza jego nad samym sobą płakać będzie.