Genesis. Księgi Rodzaju. I. Księgi Mojżeszowe

44:1 - A Józef rozkazał Szafarzowi domu swego, mówiąc: Napełni wory ich zbożem, ile wziąć mogą: a włóż każdego pieniądze na wierzchu woru jego.

44:2 - A kubek mój srebrny i pieniądze, które dał za pszenicę, włóż na wierzch woru młodszego. I stało się tak.

44:3 - A gdy było rano, puszczono je z osły ich.

44:4 - I już byli z miasta wyjachali, i niedaleko odjachali: kiedy Józef zawoławszy szafarza domu, rzekł: Wstań, a goń męże: a pojmawszy ich, mów: Przeczeście oddali złe za dobre?

44:5 - Kubek, któryście ukradli jest ten, z którego Pan mój pija, i w którym zwykł wróżyć: barzoście złą rzecz uczynili.

44:6 - Uczynił on jako był kazał. I pojmawszy ich, mówił do nich od słowa do słowa.

44:7 - Którzy odpowiedzieli: Czemu tak mówi Pan nasz, żeby słudzy twoi takiej złości dopuścić się mieli

44:8 - Pieniądze, któreśmy naleźli na wierzchu worów, odnieśliśmy do ciebie z ziemie Chananejskiej; a jakoż zatem iśdź może, abyśmy ukraść mieli z domu pana twego złoto abo srebro?

44:9 - U któregokolwiek z twoich najdzie się to czego szukasz, niech umrze, a my będziemy niewolnikami Pana naszego,

44:10 - Który rzekł im: Niechaj będzie według wyroku waszego: u któregokolwiek się najdzie, ten niech będzie niewolnikiem moim, a wy będziecie niewinnemi.

44:11 - I tak złożywszy prędko wory na ziemię, otworzył każdy swój.

44:12 - Które przeszukawszy, począwszy od starszego aż do młodszego, nalazł kubek w worze Benjaminowym.

44:13 - A oni rozdarszy szaty, i włożywszy zaś ciężar na osły, wrócili się do miasta.

44:14 - I pierwszy Judas z bracią wszedł do Józefa, (bo jeszcze był nie odszedł z miejsca) i wszyscy przed nim upadli pospołu na ziemię,

44:15 - Którym on rzekł: Czemuście tak chcieli czynić? Izali niewiecie, że mi niemasz podobnego w nauce wieszczbiarskiej?

44:16 - Któremu Judas: Cóż, pry, odpowiemy Panu memu? abo co rzeczemy? abo czem się sprawiedliwie zakładać? Bóg nalazł nieprawość sług twoich: otośmy wszyscy są niewolnikami Pana mego, i my, i ten, u którego naleziono kubek.

44:17 - Odpowiedział Józef: Boże mię uchowaj, abych tak miał czynić, który ukradł kubek, ten niech będzie niewolnikiem moim, a wy odidźcie wolni do ojca waszego.

44:18 - I przystąpiwszy bliżej Judas śmiele rzekł: Proszę, Panie mój, niechaj przemówi niewolnik twój słowo w uszy twoje, a nie gniewaj się na sługę twego: tyś bowiem jest po Pharaonie,

44:19 - Pan mój. Spytałeś pierwej sług twoich: Macie ojca abo brata?

44:20 - A myśmy odpowiedzieli tobie, Panu memu: Mamy ojca starego, i chłopię małe, które się urodziło w starości jego: którego rodzony brat umarł, a tego samego matka ma, a ociec go serdecznie miłuje.

44:21 - I rzekłeś sługom twoim: Przywiedźcie go do mnie, a położę oczy moje nań.

44:22 - Namieniliśmy Panu memu: Niemoże chłopię opuścić ojca swego: bo jeśli go opuści, umrze.

44:23 - I rzekłeś sługom twoim: Jeśli nie przyjdzie brat wasz namłodszy z wami, nie ujrzycie więcej oblicza mojego.

44:24 - A tak, gdyśmy przyjachali do sługi twego ojca naszego, powiedzieliśmy mu wszystko co do nas Pan mój mówił.

44:25 - I rzekł ociec nasz: Wróćcie się a kupcie nam trochę pszenice.

44:26 - Któremuśmy rzekli: Iść niemożemy: jeśli brat nasz namłodszy pojedzie z nami, pojedziem pospołu: inaczej, bez niego nieśmiemy widzieć oblicze męża,

44:27 - Na co on odpowiedział: Wy wiecie, iż mi dwu porodziła żona moja.

44:28 - Wyszedł jeden, i powiedzieliście: Zwierz go pożarł: i do tychmiast go niewidać.

44:29 - Jeśli weźmiecie i tego, a stanie mu się co na drodze, doprowadzicie szedziwość moję z żałością do piekła.

44:30 - Przetoż, jeśli wnidę do sługi twego ojca naszego, a dziecięcia nie będzie (ponieważ dusza jego zawisła na duszy tego),

44:31 - A ujrzy, że go niemasz z nami, umrze: i doprowadzą słudzy twoi szedziwość jego z żałością do piekła.

44:32 - Ja właśnie niech będę niewolnikiem twoim, którym go wziął na wiarę moję, i szlubiłem, mówiąc: Jeślić go zasię nieprzywiodę, będę winien grzechu przeciw ojcu memu po wszystek czas.

44:33 - Zostanę tedy sługą twoim za to dziecię na posłudze Pana mego, a dziecię niech jedzie z bracią swą.

44:34 - Niemogę się bowiem wrócić do ojca mego bez dziecięcia: abych świadkiem żałości, która uciśnie ojca mego, nie był.