Przemiana bohatera literackiego- analiza prównawcza przemiany Jacka Soplicy i Andrzeja Kmicica

Czym byłoby życie, gdyby nie możliwość ewoluowania, ciągłych zmian i udoskonaleń? Czy bylibyśmy tymi samymi ludźmi, gdybyśmy nie mogli się zmieniać, gdyby ktoś nie dał nam tej szansy, jaką jest ciągła możliwość nawracania się? Czasami zastanawiamy się, czy dla danego człowieka jest jeszcze jakaś szansa na to, by "wyszedł na ludzi". Pamiętajmy, że z najgorszego zawsze można uczynić najpiękniejsze. Jest wiele dowodów i przykladów na to, że jest to możliwe. Posłóżę się literaturą, by to udowodnić. Przykładami będą dwaj bohaterowie Andrzej Kmicic z "Potopu" Henryka Sienkiwicza jako bohater pozytywistyczny oraz romantyczny Jacek Soplica z "Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza. Mają wiele wspólnych cech charakteru i ich życiorysy są podobne. Obaj przechodza metamorfozę stając się wojownikami w sprawie narodu.

Główny bohater "Potopu" to Andrzej Kmicic. W młodości hulaka i awanturnik, który nie stronił od bijatyk i pojedynków, szukał zwad. Nadszarpnął sobie nazwisko i popsuł reputację. Był on potomkiem znacznego rodu, chorążym orszańskim, a jednocześnie młodym, atrakcyjnym mężczyzną. Na początku utworu poznajemy go jako niecierpliwego gwałtownika, który często wybucha. Zakochuje się w Oleńce, która nie chce mieć u boku zdrajcy. Pod wpływem miłości zaczyna pragnąć przemiany i odkupić swoje winy. Miłość do Oleńki dała mu siłę do odrodzenia duchowego. Zmienia swe nazwisko na Babinicz, by móc się wykazać. Traktuje to jako kolejną szansę by służyć ojczyźnie oraz jako sposób by zdobyć serce Oleńki. Przechodzi przemianę stając się oddanym ojczyźnie żołnierzem i patriotycznym przywódcą. Ratuje on Jasną Górę przed Szwedami, ocala króla przed zasadzką, dzielnie dowodzi powierzonym mu oddziałem Tatarów, wreszcie, mimo tęsknoty za Oleńką, wyrusza na wojnę z Rakoczym i jego pułkami. Zdaje sobie teraz sprawę, że istnieją pewne rzeczy ważniejsze niż prywatne szczęście. Kmicic jest bohaterem pozytywnym, poświęca się dla narodu. Z zabijaki przemienia się w prawego i wiernego królowi człowieka. Jest to cecha romantyczna, która zbliża go do drugiego bohatera dynamicznego.

Jacek Soplica z "Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza- awanturniczy charakter oraz hulaszczy tryb życia, zamiłowanie do trunków i sutego jedzienia, wielka miłość i zdrada ojczyzny to cechy czniące go tak bardzo podobnym do Kmicica. Podobnie do niego nie ciszy się dobrą słąwąw okolicach, z których pochodził. Soplica również zmienił nazwisko i chciał odkupić swe winy. Opuścił Litwę, by po szeregu przygód trafić do armii napoleońskiej. Pod jej sztandarami wziął udział w szeregu bitew. Zrehabilitował się wkładając habit i poświęcając swe życie dla ojczyzny. Przechodząc przemianę również staje się wielkim patriotą zaangażowanym w organizowanie powstania. Kwestował po dworach szlacheckich i karczmach, rozmawiał z drobną szlachtą. Namawiał do opowiedzenia się po stronie Napoleona i do tworzenia na Litwie oddziałów powstańczych. Stał się autorytetem. Jego syn postanowił również poświęcić się dla ojczyzny.

Obie przemiany łączy motyw pragnienia odkupienia win, by zyskać w oczach najbliższych.

Na łamach utworu stają się oni dojrzałymi mężczyznami, świadomymi tego, co uczynili i gotowymi ponieść zasłużona pokutę. Ich konsekwentne dązenie do celu i wytrwałość w jego realizacji muszą budzić podziw, gdyż niewielu jest na świecie ludzi, którzy byliby w stanie podjąć podobne wyzwanie- zmienić siebie w imię miłości i zadość uczynienia wszystkim przez siebie skrzywdzonym.

Agnieszka Dutkowiak