Strażnicy – Grupa utworzona przez Atoriga Starego, Początkowo była to czwórka Atorig, Karsen, Osark i Skagan. Ich jedynym celem było obalenie tyranii Samuela I samozwańczego króla świata. Z czasem do grupy dołączali wielcy wojownicy tacy jak nosorożec Rymet czy łasica Uskad. Grupa ta nigdy nie miała mieć nazwy lecz ludzie zaczęli nazywać ich Strażnikami duchami jako iż nigdy nikt nie mógł iż złapać ani nawet zranić, lub niekiedy nazywani byli Demonami wojny. Strażnicy stali się postaciami jak z legend, wielu zaczęło ich czcić aż do przesady, powstała nawet osobna religia czcząca dawne duchy. Mimo iż z czasem ludzie przestali wierzyć w ich realne istnienie, to wciąż ich losy przekazywane są z pokolenia na pokolenie w legendach. Jedna z nich powiada że strażnicy powrócą na końcu czasu by ostatecznie rozprawić się z Samuelem. Ich znakiem jest miecz o zakrzywionym kształcie rogu nosorożca, o jelcach jednym w kształcie zadartej głowy wilka, i drugim rozciągniętego skrzydła orła. Na głowni był wizerunek łasicy, a taszka ozdobiona była głową tygrysa, miecz trzymała łapa niedźwiedzia która wbijała go w głowę czarnego wilka, taki miecz posiadał Atroig, Karsen miał ten znak wyryty w swym toporze, rymet miał go wytatuowanego na plecach a Osark na jedynej pozostałej nodze, Uskad wytatuował sobie znak strażników na klatce piersiowej.

Atorig Stary/ Atorig Pustelnik – Główna postać opowieści. Określany jako największy wojownik, oraz wielki nauczyciel. Poznajemy go gdy ratuje kompanie Atoriga, jest on niezwykle oschły i wyrachowany.

Rymet – Wielki nosorożec, dowódca południowej bramy.

Uskad – Łasica, wielki oszust(tytuł władcy podziemia)

Skagan –Wielki orzeł władca przestworzy

Karsen – Wielki niedźwiedź brunatny

Osark – Wielki biały wilk

Władcy:

Sala wielkiej rady-

W zamku najważniejszą salą była sala wielkiej rady. Poprzedzał ją długi korytarz wypełniony różnorakimi obrazami. Korytarz wyłożony był czerwonym aksamitnym dywanem. Na końcu korytarza stały potężne dębowe drzwi komnaty rady. Po wejściu do sali w oczy rzucał się pierwszy tron po lewej. Był wykonany z niedbale ociosanych bloków kamienia. Nie był to najładniejszy tron lecz górowała nad nim genialnie wyrzeźbiona gigantyczna głowa nosorożca, było to miejsce wysłannika południowej strażnicy. W czasie wielkich zebrań raz do roku czasem pojawiał się tam Rymet, lecz charakter wszystkich nosorożców był taki sam więc nie ważne kto akurat uczestniczył na posiedzeniu. Po przeciwnej stronie ze ściany wypływał strumień i tam wśród szumiącej wody zasiadał Sam Eralro którego Castillo de Aqua cumował nieopodal miasta. W wnęce po prawej stronie znajdowało się proste krzesło zbite z bambusa. Ściana za nim porośnięta była setkami pnączy oraz lian. Zasiadał tam najczęściej syn Tramytiona Jumbo, który razem z rodziną mieszkał w stolicy. Po przeciwnej stronie nie było tronu ani nawet krzesła znajdowała się tam dziura w ścianie? Tam swe miejsce miał wysłannik podziemia. Jak powszechnie wiadomo, podziemni boją się drzwi i światła słonecznego a o mydle nigdy nie słyszeli, lecz po co im takie dziwne wynalazki jak te wymienione, skoro mieli oni swoje tunele, i to mieli je wszędzie, nie można było nawet pochędożyć bez obawy że któryś z nich właśnie jest w tunelu pod tobą. Ostatni tron po lewej był szklany, a nad nim nie było dachu, ani ściany za nim. To właśnie tam zasiadał wysłannik od króla Skagana a czasem nawet sam król, który nie lubił wykutej w skali cytadeli. Na przeciwko niego znajdował się drewniany tron ozdobiony po obu stronach okazałym porożem. Rzadko kiedy ktoś zajmował to miejsce, na którym niegdyś zasiadał najmłodszy syn Jakariego, lecz to nie dziwne królestwo równin było w trakcie wojny z zachodem. Na końcu sali stał jakby jeden tron lecz podzielony na trzy. Był to tron Mikaela, po jego prawej stronie zasiadał królowa Naira. Po lewej natomiast znajdował się tron jakby zbudowany z mieczy. Nikt na nim nie zasiadał od dziesiątek a może nawet setek lat. Nad tym rozłożystym tronem z ściany wręcz wyskakiwała potężna rzeźba skamieniałego w pół skoku tygrysa, robiła ona wielkie wrażenie.

Mikael – biały lew król państwa dobra, zwierzchnik strażników

Naira – metamorf, córka Samuela i żona Mikaela, królowa państwa dobra

Samuel – metamorf król państwa złą

Jakari – jeleń ciemniejszy niż bezgwiezdna noc, Wielki łowczy. Od 5 roku życia był sierotą, jego wioska została zaatakowana przez odział czarnych wilków, atak przeżyli nieliczni. Za młodu wstąpił do wojska, w wieku 120 lat został rosomakiem, w zakonie szkolił się przez blisko 800 lat. Powrócił on jednak do ojczyzny, gdzie w bitwie pod czerwonym klifem, sam pokonał 3 chorągwie, wilków. Po tym zdarzeniu został obwołany wielkim łowczym. Z czasem ożenił się z piękną kobietą, która wydała mu na świat trojkę dzieci. Jego pierworodny syn Jenart ,to potężny bizon, generał wojsk wielkich równin.

Córka Artisa natomiast określana jest mianem najlepszej łowczyni zachodu.

Jego żona zmarła wydając na świat, Jakariemu drugiego syna, poznajemy go jako dygnitarza w wiosce którą miał ochraniać Atorig w pierwszym rozdziale.

Tabri – biały niedźwiedź władca północy, najlepszy kowal niebiańskiego metalu na północy.

Tramytion – goryl władca dżungli centralnej

Elarlo – humbak władca mórz południowych

Sepiux – Krokodyl władca bagien

Azefet – słoń władca wielkiej pustyni wschodu, brat bliźniak Machfeta, wysoki niezwykle silny czarny mężczyzna, twierdz że swój tron odda dopiero temu kto go pokona w siłowaniu się na rękę, lecz nikomu się to nigdy nie udało nawet Karsenowi.

Machfet – szakal Wielki Szejk (tytuł władcy wielkiej pustyni zachodu), mistrz walki na włócznie, jest on śniadym mężczyzną, arabskiej cery, wyznawca Allaha, po tym jak przypadkiem odkrył księgę koranu, tak bardzo przypadła mu do gustu że przyjął ją jako najważniejszą księgę swego królestwa, muzułmanizm natomiast uczynił jego główną religią

INNI:

Sekcja dobra:

Atorig – tygrys, Młody wygnaniec główny bohater

Esield – niedźwiedź, kuzyn Atoriga, wygnaniec, bohater o duże sile i porywczości.

Olgier – wilk, kuzyn Atoriga, wygnaniec, młodzieniec cechujący się mądrością i wiernością.

Julia – łania, jedyna ocalała z rzezi czarnych w jej rodzimej wiosce. Poznaje Osarka i Olgiera

Leuk(lojk) – wół karłowaty mistrz włóczni(dopiero się nim stanie za naprawdę długi czas)

Adorin – jeżozwierz, dowódca środkowej bramy, ojciec Atoriga

Megt – wilczyca, żona Adorina i matka Atoriga oraz Aty.

Ata – jaguar, siostra Atoriga , często towarzyszy królowej Nairze, jest typową damą dworu.

Sekcja pustynna:

Kobry – elitarny oddział wojowników wschodniej pustyni, w sposobach walki na pustyni są oni szkoleni od dziecka, wpaja im się lojalność w stosunku do władcy i brak strachu. Powiada się że są zbłąkanymi duszami na pustyni. Ponieważ każdy widzi ich tylko w momencie śmierci. Wśród piasków są nie widoczni, i zawsze atakują znienacka.

Ciosy – Są do wojownicy należący do gwardii Azefeta szkolone przez niego samego. Są oddani, i porywczy. Często doprowadza to zadym, w miejscach ich przebywania. Do ich selekcji najczęściej dochodzi na ulicach,wśród największych i najsilniejszych chłopców.

Ofet – kobra, jeden z generałów zachodnich piasków oraz drugi dowódca elitarnego oddziału Kobr, szkolił się w jednym regimencie z córką Wielkiego szejka Tus. Z którą się zaprzyjaźnił, a potem pokochał i wziął za żonę.

Tus – kobra ,córka Machfeta i jego najważniejszy generał oraz dowódca elitarnego oddziału kobr. Od małego interesowała ją wojaczka, zamiast lalek i chłopaków, to sprawiło że pochłonął ją obowiązek ochronny ojca. Razem z najlepszym przyjacielem i jak się potem okazało mężem Ofetem, zapoczątkowała ona elitarny odział Kobr. Ma jednego syna Azefta.

Azeft – kobra, wnuk i dziedzic Wielkiego szejka, imię nadano mu na cześć brata bliźniaka Machfeta, Azefeta. Syn dwójki dowódców elitarnego oddziału Kobr Tus i Ofeta. Los chciał że nie dostał on talentu wojskowego, lecz bystry umysł i czułe serce. Prawdę mówiąc jest on urodzonym władcą, którego lud kocha, szanuje i za którego pójdzie w ogień.

Kamo i Leon – kameleony, nie rozłączni od urodzenia bracia bliźniacy, mistrzowie kamuflażu i członkowie elitarnego oddziału Kobr, Może nie są najlepszymi z wojowników, lecz zawsze wygrywają grę w chowanego. Od małego przyjaźnią się z Ofetem, którego traktują trochę jak starszego brata. Powiadają że to dzięki ich umiejętnością, Kobry zyskały opinie nie możliwych do zranienia duchów pustyni.

Sekcja nosorożców:

Południowa strażnica(siedmiogórogród)- Nazwy szczytów: kalka(wieczna mgła) malka(najniższa z gór) pralka(góra z podziemną rzeką w której pierze się ubrania) siwka(góra bez śniegu) czernulka(bazaltowa góra) X(zakazana/główna siedziba ibrisów) oraz bramka.

Początkowo bohaterowie podążali, długim ciemnym tunelem, był on szerszy od nie jednej drogi, lecz wykonany nie dbale i w pośpiechu,

oświetlały go nieliczne pochodnie... Nagle przed ich oczami wyrosła ściana z kamienia, z potężna metalową kratą pośrodku. Z góry zakrzyknął strażnik...

Zatrzeszczały łańcuchy dwa potężne nosorożce pchały kierat z wszystkich sił, brama powoli pięła się ku górze. Była wykonana z stalowych belek, grubych na metr, nie było takiego tarana który by przebił bramę. Za bramą znajdowały się potężne grube na 2 metry podbijane hebanowe drzwi. Dalej tunel wyglądał inaczej, skały były porządnie wykute, i prowadził do świetnie oświetlonych wręcz błyszczących schodów... Gdy w końcu udało się je pokonać, oczom bohaterów, ukazała się kotlinka otoczona siedmioma szczytami górskimi. W kotlince znajdowało się miasteczko wykonane w całości z kamienia... Na stokach górskich znajdowały się wielkie kamieniołomy, z których dzień i noc wydobywano budulec, na domy i mury.

Cała populacja jest podzielona na dwie połowy, jedna z nich rozpoczyna prace o północy i kończy w południe druga zaś zaczyna w południe i kończy o północy. W tym społeczeństwie nie ma podziała na mężczyzn czy kobiety, każdy kto jest w wieku roboczym(zaczyna się on w wieku gdy mogą utrzymać kilof) traktowany jest równo. Oczywiście społeczeństwo wewnętrznie dzieli się na łupaczy kamieni (najważniejsza klasa społeczna) rolników( średnia klasa) i zbieraczy kamieni(największa i najbiedniejsza grupa społeczna). Oczywiście każdy może zmienić swoją klasę społeczną bo nikt się od razu nie rodzi rolnikiem czy zbieraczem. Wszystko zależy od tego kto jest lepszym wojownikiem. Dlatego piętnastu elitarnych gwardzistów jest ponad jakimkolwiek prawem.

Rinon – nosorożec, pierworodny syn Rymeta, kasztelan w południowej strażnicy , jeden z gwardii nosorożców .

Gared – nosorożec ,dalszy krewny Rymeta.

Gwardia nosorożców – elita najlepszych wojowników w południowej strażnicy, jest ich zaledwie 15, dowodzi nimi sam Rymet. Gwardzistą może zostań każdy kto pokona jej członka w kamiennym ringu. Gwardziści mają mnóstwo przywilejów, a najważniejszym z nich jest zwolnienie do pracy w kamieniołomach. Dlatego też dostają oni nawet po 30 wyzwań dziennie.

Adon –nosorożec ,wnuk Mikaela dowódca, ginie w pierwszej wielkiej wojnie. Został uznany jako męczennika, i coś na rodzaj opiekuna walczących.

Sekcja trawiasta:

Jumbo – Goryl, syn Tramytion, i ambasador Wielkiej Jungli w Zamku Mikaela.

Gloria – żona Jenarta.

Jenart – potężny bizon, główny generał wojsk równin, syn Jakariego. Ma żone Glorie.

Filen – bizon, świetny wojownik i jeszcze lepszy zapaśnik. Podczas 2 wielkiej wojny służył w armii Mikaela, z całego regimentu przeżył tylko on z bratem Filotem. W regimencie służyła również jego żona i 4 synów, pogrążony w smutku zaczął nadużywać alkoholu, pewnego razu wdał się w bójkę, w sumie nikt by się nie zdziwił gdyby wtedy zginął, lecz uratował go młodzieniec który w przyszłości miał stać się wielkim łowczym Jakarim, Filen długo był dla młodzieńca przybranym ojcem, i wciąż jest wiernym przyjacielem i dowódcą wojsk równin. Na prośbę brat wstąpił do zakonu, biorąc ze sobą zaledwie 30 letniego wtedy Jakariego. W zakonie obaj szkolili się około 500 lat po czym powrócili na wielkie równiny. Z czasem Jakari zdobył tytuły i wywyższenia, a swojego przyjaciele uczynił generałem wojsk Równin. Jakari przekazał Filenowi pod opiekę również swojego pierworodnego którego Filen wychował na świetnego wojownika i dobrego przywódcę.

Artisa – Córka Jakariego łania biała jak śnieg, wspaniała łowczyni, najszybszy bpo tym jak wilki zabiły jej ukochanego.

Lycus – baran, powiadają że jest najlepszym włócznikiem na równinach, niegdyś był najemnikiem walczył w niezliczonych ilościach wojen, był on pierwszym wielkim łowczyn na równinach, lecz rządzenie go nie cieszyło i szybko zrezygnował, był on stworzony do zabijania a nie dowodzenia. Po 1200 latach niekończących się wojen odszedł na zasłużoną emeryturę. Wziął ślub ze swoja podwładną Lindą. Zamieszkali na północnym wschodzie wielkich równin, ich tereny miały coś koło 5 hektarów nie kończących się traw. W tym morzu traw urodziły się im 3 synów(Lyrius, Lindes,Limtes) i 3 córki(Lirta,Libsa,Liwra), którzy dali im dziesiątki wnuków prawnuków i praprawnuków.

Lyrius – baran, pierworodny syn Lycusa w walce nie wiele odstaje umiejętnościami od ojca. Walczył on wiele lat dla wojsk równin oraz był najemnikiem, ale w końcu wrócił do rodzinnych stron gdzie poślubił swóją środkową siostrę Libsę i doczekał się 5 dzieci.

Lindes –baran, drugi syn Lycusa i Lindy, z całego rodzeństwa on okazał się najbardziej bystrooki i na tyle bezczelny że zamiast uczyć się walczyć włóczniom, nauczył się nią rzucać. Tak jak brat służył w oddziałach wojsk równin gdzie uzyskał stopień pułkownika. Poślubił swoją starszą siostrę Lirtę z którą ma 8 dzieci.

Limtes – baran, najmłodsze dziecko Lycusa i Lindy. Średnio utalentowany wojskowa za to bardzo inteligentny i zręczny. Nigdy nie opuszczał rodzinnych włości, wśród których zajmuję się całą organizacją, od upraw po tworzenia broni. Ożenił się ze swoją minimalnie starszą siostrą bliźniaczką Liwrą, owocem tego małżeństwa jest jak na razie 22 dzieci.

Libsa – owca, środkowa córka Lindy i Lycusa, świetna wojowniczka walczyła u boku swojego najstarszego brata oraz męża przez całość jego kariery wojskowej, którą zakończyła jej pierwsza ciąża.

Lirta – owca, najstarsza córka Lindy i Lycusa, żona Lyriusa, dobra wojowniczka, matka i gospodyni.

Liwra – owca, najmłodsza córka Lindy i Lycusa, romantyczka, żona Limtesa mimo iż jest matką 22 dzieci „to wciąż jej mało” w trakcie spotkania Osarka, Olgierda i Julii z jej ojcem Lycusem jest w trakcie kolejnej ciąży.

Linda – owca, żona Lycusa. Przez wiele lat walczyła dla wojsk równin, gdzie poznała swojego męża Lycusa, który był jej dowódcą.

Sekcja bagienna:

Satix – krokodyl, pierworodny syn Sepiuxa i jego następca. Świetny wojownik, doskonały pływak, i nie zwykle wesoły jak na krokodyla człowiek. Pod jego dowództwem znajduje się odział rozpruwaczy(elitarna jednostka wojskowa bagien). Prywatnie najlepszy przyjaciel bobra Ato.

Rozpruwacze – elitarna jednostka państwa bagien, złożona z największych i najsilniejszych krokodyli, czystej krwi. Ich zadaniem jest pilnowanie porządku na bagnach. Mają oni wyłączne prawo do zabijania na terenie państwa.

Wielki mur południa – rozciągający się na 2000 km wysoki na 500m mur z drewna i kamienia oddzielający większą część państwa bagiennego od sąsiednich państw. Nie jest on zbyt dobrze chroniony oraz jest pełen dziur i zniszczeń. Jest on największą budowlą na świecie.

Otten – bóbr, wielki budowniczy i architekt państwa bagiennego, prawa ręka Sepiuxa i zarazem jego zięć. Zbudował on wielki mur południowy. Co śmieszne żadne z jego dzieci nie jest bobrem, dlatego jak syna traktuje on swojego najlepszego inżyniera Ato.

Ato – bóbr, jeden z głównych inżynierów na bagnach, przybrany syn Ottena, człowiek o wielu talentach, kobieciarz. Znany z uwodzenia młodych dziewczyn, nie jest zbyt lubiany wśród mieszkańców bagien, pewnie gdyby nie protekcja Satixa i Ottena dawno skończyłby w brzuchu któregoś z krokodyli.

Sekcja górska:

Amoden – borsuk, dowodzący wielką odkrywką. Był asystentem Tulona Wędrownika, i to podobno on odkrył ogromne złoża węgla w górach. To on zebrał pierwszych górników(jego synów i wnuków), i rozpoczął prace w miejscu które potem nazwana wielką odkrywką. Z czasem stał się jednym z najbogatszych i najbardziej wpływowych ludzi wschodu. Prywatnie jest dobrym przyjacielem Wielkiego oszusta Uskada. Posiada on również większość karczm i kasyn w podziemiu.

Góry tulońskie – zbiór wysokich wzniesień 300 km na zachód od zamku Mikaela. Opisanie przez niejakiego Tulona wędrownika, odkrył on że w tych górach znajdują się ogromne pokłady metali, węgla oraz soli.

Wielka odkrywka – ogromna kopalnie w górach tulońskich, górnicy tam pracujący obrabiają góry od szczytu do korzeni, i po 700 latach z gór zostały wzgórki odrzuconego kamienia. Wielka odkrywka zaopatruje w kruszec cały wschód.

Natalia – orzeł, córka Mikaela i Nairy, żona Skagana i matka jego dwunastki dzieci. Jest powodem szaleństwa Mikaela na punkcie czystości rasy białych tygrysów. Była jego oczkiem w głowie, ojciec zawsze jej pilnował oraz trzymał blisko siebie, sprawiło to że byłs ona lepszym materiałem na dowódcę niż królową. Jej jedyną ucieczką od ojca były długie loty w świetle księżyca. Pewnego razu Skagan jeden z członków rady republiki Mikaela, który również jest orłem zauważył że ktoś lata w blasku księżyca. Postanowił się dołączyć. Latali tak codziennie oboje nie wiedząc kim jest drugi orzeł, przy okazji zakochali się w sobie. Natalia postanowiła w końcu poznać tożsamość swojego wybranka. Osiedli wiec na dachu jednej z wierz i przyjęli ludzkie formy. Gdy już oczęsneli się ze zdziwienia wyznali sobie miłość po czym skonsumowali ją(powiadają że nie raz). Jak się potem okazało Natalia zaszła w ciąże, gdy jej nad opiekuńczy ojciec się o tym dowiedział postanowił zabić tego kto zapłodnił jego ukochaną córkę. Gdy dowiedział się że to Skagan z oczywistych przyczyn nie spełnił swojego postanowienia. Miedzy nim a Skaganem doszło o kłótni, co doprowadziło do prawie rocznego rozerwania sojuszu(należeli do niego starzy przyjaciele Skagana wiec wiadomo za kim byli w tym sporze). A para i tak wzięła ślub.

Tytanowe orły – elitarna gwardia Skagana złożona tylko z czystych rasowo orłów. Oddanych bezwarunkowo władcy, władczyni oraz szklanej fortecy.

Steng – pierworodny syn Skagan i Natalii, główny Generał wojsk szklanej fortecy. Jest dowódcą Tytanowych Orłów. Nie ma on żony bo jego jedyną miłością jest służba, na szczęście jego rodzeństwo to nadrabia gdyż ma on łącznie 130 bratanków siostrzenic itd.

Szklana Forteca – stolica powietrznego imperium Skagana. Zbudowana na wysokości 12km w całości ze szkła forteca, posiadająca nie zliczoną ilość małych domków dla ptaków. Ptasia góra na której jest zbudowana jest nie możliwa do zdobycia.

Wieża Oteriona – największa ptasia strażnica na wschodzie, ma ona głównie funkcje transportowe, jest to wielka platforma na sekwoi przypominająca pas startowy. 20 metrów ponad pasem znajduje się mały domek, w którym mieszka Oterion. Jest to swego rodzaju pokój kontrolny, a całość struktury przypomina lotnisko.

Oterion – stary puchacz. Ponoć opuszcza swój mały domek, opuszcza dwa razy do roku. Raz wybiera sie na noworoczny turniej w stolicy sojuszu, a drugi raz wybiera się na obchody ptasiego dnia niepodległości.

Zakon Assasynów – tajemna jednostka służąca tylko Uskadowi, w pewnych kwestiach są podobni do Rosomaków, lecz nie stawiają oni na honorową walkę w wielkich bitwach, a na potajemne zabójstwa na zlecenie. W zakonie jest 500 członków, a dostać się można na dwa sposoby albo zostać wybranym przez samego Wielkiego Oszusta albo zabić członka zakonu(zdarzyło się tylko raz).

Droku – golec, pochodzi on z rasy odrzuconej przez społeczeństwo, gatunek golców jest traktowany jak trędowaci. Mając dość poniżeń postanowił wstąpić do armii, lecz nie trwało długo gdy zaczęto z niego drwić. Powiadają że zabił drwiącego z niego kolegę, rozrywając mu gardło zębami(ludzkimi). Miał zostać pozbawiony głowy lecz jakimś cudem udało mi się uwolnić. Długo się włóczył grzebiąc w śmietnikach i żyjąc z dnia na dzień. Trafił on w końcu do siedziby zakonu. Tam go nakarmiono ubrano i wykąpano. To były jednak tylko pozory, powiedziano mu że skoro już odpoczął to musi zawalczyć o takie życie. Naprzeciwko niego stanął mistrz zakonu, nikt nie wie jakim cudem Droku go pokonał. Wiadomo jedno że jest jedynym który dostał się do zakonu w ten sposób.

Mourn – miodożer, ponoć zna on każdą truciznę świata, jest też na każdą odporny. Dzięki przynależności do gatunku miodożerów posiada on niezwykła odporność na trucizny, a sam dodatkowo się umacnia pijąc różne mieszanki z przysłowiową herbatą.

Sekcja Wodna:

Castillo de Aqua – gigantyczny statek, a raczej zbitek statków, pełniący rolę cytadeli na wodzie oraz stolicy cesarstwa południowych wód. Statek ten praktycznie był miastem z polami uprawnymi targami i manufakturami. Cumuje on na w okolicach rafy koralowej będącej swoistego rodzaju podwodnym miastem.

Luppo – delfin, jedyne dziecko cesarza Elarlo

Sekcja północna:

Thron – biały niedźwiedź, właściciel wielu ogromnych kuźni w krainie niedźwiedzi, bardzo zamożny i szanowany, znajduje się on w radzie niedźwiedzi. Lecz jego bogactwo i wpływy, czasem sprawiają że ktoś próbuje wyrządzić mu krzywdę, zwykle nic mu się nie dzieje gdyż jego syn Bjork jest Pancernym niedźwiedziem i Tabri zezwolił mu by został stałym „ochroniarzem” swego ojca. Lecz pewnego razu gdy przechadzał się po lodowych ogrodach sam, został zaatakowany i pewnie by zginął gdyby pewien młodzieniec nie uwodził by w tamtych okolicach panienki, młodzieniec ten postanowił mu pomóc a że był świetnym wojownikiem bez zmęczenia zabił on zbójów. Za ten bohaterski czyn Thron oddał mu swoją jedyną córkę Cydie, przypieczętowało to jego kontrakt z Zakonem Rosomaków na dostawy broni z północnych kuźni.

Sekcja zła:

Agnarion – czarny kruk posłaniec samuela, pierwszy metamorf przedstawiony w książce.

Grimmen – szczur, jeden z pary ważnych tropicieli Samuela, poznajemy go gdy powraca z misji na północy, z trofeum w postaci minotaura.

Ester – sokół, drugi z pary tropicieli.

Zakon Rosomaków – Najbardziej elitarna z jednostek na planecie. Wybierana w dokładnej selekcji. Rosomaki(bo tak określa członków zakonu w świecie), nie robią w życiu nic prócz walki i przygotowywanie się do tak owej. Ich dzień zaczyna się ze wschodem słońca i trwa aż do momentu gdy księżyc osiągnie zenit na nocnym niebie. Ich dzień dzieli się na dwie części oddzielone od siebie przerwą obiadową w południe. Do południa ćwiczenia są bardziej osobiste. Po obiedzie ćwiczenia są najczęściej wspólne. Zakon nie stracił na wojnach członka przez ponad 600 lat. Każdy członek dostaje własną zbroje o którą musi dbać. Zbroje te zwykle wykonane z niebiańskiego metalu wykuwane są przez najlepszych niedźwiedzich kowali dalekiej północy. Niektórych urodzonych w północnej strażnicy, szkoli się od dziecka, wpajając im brak współczucia dla wroga i brak strachu przed śmiercią.

Starszyzna zakonu – Mała grupka dowódców w zakonie, należą do niej wielki mistrz zakonu Volw, jego żona Konla, ich pierworodny syn Gnurf, główny posłaniec Gratiia, oraz lekarz Filot.

Volw – rosomak mistrz zakonu rosomaków, przewodził on wielkiemu powstaniu północno-zachodnie, był prostym górnikiem, lecz w momencie gdy jego wioska przymierała z głodu i nie dostatku postanowił zbuntować się przeciw Samuelowi. Początkowo u jego boku walczył tylko jego brat i żona lecz z czasem połączył on wszystkie plemiona, samojedów, rosomaków i pieśców. Wypowiedział Samuelowi wojnę znaną jako powstanie północno-zachodnie. Ledwo uszedł z życiem gdy zdradził go jego najbardziej zaufany doradca i szwagier w jednym. Który zdradził pozycje obozu powstańców. Tego dnia z 3 wielkich ras północy przeżył tylko on jego żona ,brat i jeden nieznany mu nawet samojedzki gwardzista. Wtedy z obozu wyprowadził go starzec w kapturze. Ze wzgórza oddalonego o 300 metrów od obozu podziwiał on rzeź jaką czarni dokonywali na jego rasie. Ocalałymi zaopiekowali się strażnicy, Skagan oddał im jedną z jaskiń góry krętaczy. Tam strażnicy nauczyli ich wszystkiego co umieją, i przekazali by uczyli oni następnych. Tak powstał zakon rosomaków gdzie szkoli się najdoskonalszych wojowników a Volw został jego przywódcą. Ze swoją żona Konlą spłodził 3 synów i córkę. A najstarszy syn i córka dali mu 2 wnuków. Jest on jednym za strażników, oraz prawą ręką Skagana.

Konla – rosomak, żona Volwa, znana jest z swoich umiejętności walki z tarczą. By być skutecznym zabójcą nie potrzebuje żadnej broni, czego uczy swój własny regiment. Aby zdobyć jej rękę Volw musiał pokonać 20 innych zalotników, naraz. Przez lata uważała swojego brata za ideał. Lecz ten ideał zdradził ją, jej męża i cały gatunek Rosomaków, zakazując ich na śmierć, której razem z mężem cudem uniknęła.

Tarczownicy Konlii – jeden z regimentów zakonu, szkolony przez sławną żonę Volwa Konle. Należą do niego niezwykle silni i odważni członkowie zakonu. Tarczownicy zawsze tworzą pierwszą linie Rosomaków w sławnej formacji odwróconego półksiężyca rosomaków.

Gnurf – rosomak, pierworodny syn Volwa i Konlii, dowódca wartowników w zakonie, wszechstronnie wyszkolony, potrafi walczyć każdą bronią, lubuję się, w broniach drzewcowych. Jest dziwny i rozumie go chyba tylko jego żona(siostra) Agtea. Swego czasu odszedł on z zakonu by walczyć na równinach. Zasłynął on jako żelaznoszczęki, gdyż często zabijał on wrogów poprzez odgryzanie im krtani, z czasem zaczął on kolekcjonować krtanie pokonanych wrogów, oraz nosić ostrą żelazną osłonę na zęby.

Agtea – rosomak, trzecie dziecko i jedyna córka Volwa i Konli. Opiekuje się ona najmłodszą młodzieżą w zakonie. Sama zaś odchowała dwóch synów. Jest żoną swojego najstarszego brata Gnurfa.

Tork – rosomak, środkowe dziecko Volwa i Konli, wielki wojownik(ponad 2 m wzrostu) znany z tego że nigdy nie nosi hełmu gdyż jest tak wysoki że mało który przeciwnik jst w stanie sięgnąć jego głowy, w świecie znany również jako piękniś, jego życie długo nie było związane z zakonem, był wtedy najemnikiem i walczył dla wielu dowódców w wielu miejscach na świecie. Podobno każdą wojskową misje przypieczętowywał kolejnymi podbojami miłosnymi i wieloma bękartami. W końcu z przymusu została mu wydana pewna bogata szlachcianka z krainy niedźwiedzi, córka znanego kowala Trohna Cydia, jak się potem okazało była ona ostatnim miłosnym podbojem pięknisia. Po ślubie Tork wrócił do Zakonu tym razem już z żoną i prawowitym synem Jowaliem.

Cydia – biały niedźwiedź, żona Torka, matka Jowalia(i paru innych), i córka Trohna. Gdy pewnego dnia jej ojca uratował najemnik, została mu ona wydana za żonę, mimo iż początkowo go nienawidziła to z czasem oboje zakochali się w sobie szaleńczo. Razem z mężem wstąpiła do Zakonu, co przypieczętowało kontrakt rosomaków z wielkimi kuźniami Trohna w krainie niedźwiedzi.

Jowalio – jaskółka, jeden z najszybszych biegaczy i posłaniec Volwa, znany z tego że zawsze jest punktualny. Jego życie nie było usłane różami, często musiał on zmagać się z prześmiewaniem, gdyż jego rodzice i dziadkowie to potężne zwierzęta a on jest małym kruchym ptaszkiem, wszystko zmieniło się gdy jego dziadek mianował go na zaszczytną pozycje posłańca. Teraz ci co się z niego śmiali mu zazdroszczą gdyż często widzi on świat poza strażnicą.

Urlich – Wielki nietoperz, medytuje on po 23 godziny dziennie, opanował swoje ciało tak dobrze że może zmienić dowolną część swojego ciała w jej nietoperzy odpowiednik. Raz na dobę w okresie przerwy obiadowej schodzi ze swojego małego występu skalnego by jeść razem z innymi. Ma doskonały słuch, jest on jednym z nielicznych wartowników w północnej strażnicy.

Rodzina Gerletti – są to trzy pokolenia jastrzębi i sokolic, Anna Gerletti była córką wpływowego Sokoła , jednego z doradców Skagana aż do Powietrznej zdrady. Zakochała się z wzajemnością w Deru biednym jastrzębiu ledwo łączącym koniec z końcem. Jej ojciec nie pozwalał na tą miłość więc razem ze swoim ukochanym uciekła do zakonu Rosomaków, oboje okazali się mieć talent i wprawne oczy. Świetnie opanowując sztukę rzucania nożami. Z czasem doczekali się 2 synów Kalena i Eomunda oraz córki Aryssy. A pierworodni dali im siódemkę wnucząt. Co ciekawe Aryssa i jej córki są sokolicami natomiast Kalen jego synowie oraz brat Eomund są jastrzębiami. Chów wsobny natomiast sprawił że niezwykle umiejętności pozostały w rodzinie.

Rotto – nosorożec, 9 wnuk Rymeta i 4 syn Ronnarta. Zmęczony południową strażnicą. Postanowił wstąpić do zakonu. Zwą go górnikiem, ponieważ dzień w dzień tłucze on w ściany w strażnicy z gołej piąchy. Skóra na zewnętrznej części dłoni przestała mu odrastać. Lecz w jej miejsce wyrobił sobie kości twardsze od stali, oraz uderzenie tak mocne że przebija grubą metalową płytę czy nawet kamienną ścianę. Własnoręcznie wyżłobił wielką salę kuchenną, zaczynając od obijania cieniutkiego korytarza. Powiadają ze jest jedynem który może wygrać z Rymetem walkę na pięści.

Hovnarii – biały niedźwiedź, zwany również śmieszkiem, ze względu na brak górnej wargi wygląda jakby zawsze się uśmiechał, no i często wybucha on potęrznym śmiechem od którego drżą ściany. Niegdyś był utalentowanym kowalem, lecz uwielbiał dobrą zabawę, piękne kobiety i alkohol, a te rzeczy często powodują kłopoty, popadł w długi za co pewnego wieczoru wierzyciele dopadli go pobili i odcięli górną wargę, biedak musiał uciekać z rodzimego kraju. Protekcje znalazł dopiero w zakonie. Głównie zajmuję się kowalstwem i naprawami. Lecz młota kowalskiego wprawnie używa podczas walki.

Kenf – rak ,genialny pływak i świetnie wyszkolony człowiek. Walczył on za młodu w wielu wojnach, swego czasu był nawet jednym z dowódców wojsk króla Elara. Został on jednak wydalony karnie po odkryciu jego romansu z podwładnym. Podczas podróży po wielkich równiach on i jego ukochany zostali zaatakowani przez rozbójników, cudem przeżył, jego ukochany nie miał tylu szczęścia. Ledwo żywego Kenfa znalazła Konala żona Volfa, został uratowany przez Filota lekarza rosomaków, i od tego czasu należy do zakonu szkoląc młodzież.

Rindo – lis, najszybszy łucznik zachodu, niegdyś sługa Samuela i płatny zabójca, jednak z miłości do łani Gratii (którą poślubił), przeszedł na stronę wielkich równin, jednak Samuel nie wybacza. Kilkukrotnie ledwo uszedł z życiem podczas próby zamachu na niego i jego żone. Obydwoje znaleźli schronienie wśród Rosomaków. Gdzie doczekali się 3 synów i córki, oraz 20 wnuków i prawnuków.

Gratiia – łania, swego czasu była najszybszym posłańcem na równinach, nikt nie mógł jej dogonić, nie licząc strzał pewnego lisa znanego jako Rindo, który dostał zlecenie zabicia jej, który jak się potem okazało zakochał się w niej z wzajemnością. Lecz spokój nie był im pisany, dlatego razem z mężem schroniła się w Zakonie. Jest ona głównym posłańcem Volw oraz członkinią starszyzny Zakonu.

Filot – koń, uczony lekarz wojskowy wśród wojsk Mikaela, w ataku czarnych na obóz stracił prawie całą rodzinę i przyjaciół, podobno uratował się tylko on i jego brat Filen. Nie bojąc się uznania za dezertera, wstąpił do zakonu, gdzie uratował wiele żyć, pomógł pojawić się wielu nowym. Często opatrując ranny Rotto zaprzyjaźnił się z nosorożcem.

___________Wątki_____________

Rymet rządny krwi mściciel – po zniszczeniu wioski przygarnęła wielkiego Nosorożca, przez czarnych, Rymet wpada w szał mordu, atakuje wszystkie odziały na swojej drodze robiąc wszystko by zginąć, sam mierzy się z setkami a nawet tysiącami przeciwników lecz okrutny los wciąż trzyma go przy życiu. Sam wielki władca Samuel wyznacza ogromną nagrodę za jego głowę. Podczas rozbijania dużego obozu czarnych, wpada na godnego przeciwnika, człowieka wielkiego jak niedźwiedź, silnego jak Tur a zarazem roześmianego jak hiena. Po wielu latach ciągłej walki, Rymet w końcu zostaje pokonany przez potężnego przeciwnika. Ku jego zdziwieniu przeciwnik wcale nie miał zamiaru go zabić, lecz miał ten sam plan co nosorożec, chciał zrównać ten obóz z ziemią. Jeszcze większym zdziwieniem dla Rymeta było to że tym przeciwnikiem był jego przyjaciel z dawnych czasów Karsen. Stary przyjaciel opowiedział mu o grupie wojowników którzy postanowili walczyć przeciwko Samuelowi, należeli do niej wielcy wojownicy jak wilk Osark czy Orzeł Skagan grupę tą historia określiła Strażnikami duchami lub Demonami Wojny.

Bunt w południowej strażnicy – niezadowolny z pozycji niższej od młodego Rinonna wiedzą że nie da rady go pokonać, Gared podburza najniższą klasę społeczną zbieraczy kamieni do buntu chcą w ten sposób zdobyć władzę siłą, w południowej strażnicy dochodzi do zamieszek oraz walk całość rozstrzyga walka Gareda z Rymetem, którą przywódca straży przegrywa, po czym zostaje na zawsze wygnany pod karą śmierci. Po wszystkim w strażnicy odbywa się turniej gdzie każdy kto chce zmienić swoją pozycje społeczną ma do tego prawo jeżeli pokona członka wyższej klasy itd… Esield wywalcza sobie tytuł strażnika lecz ze względu na swoją banicje tytuł ten jest tylko honorowy

Tajna misja Osarka i Olgiera – mimo oczywistej niechęci do Olgiera Jakari zgadza powierzyć jemu i Oskarowi (z oczywistych powodów towarzyszy im również Julia) misje zebrania najlepszych wojowników równin w najważniejszej trójki doradców, jego syna Jennarta, pierwszego wielkiego łowczego Lycusa oraz jego przybranego ojca Filena.

Podstęp Samuela - Jenort i jego żona Gloria wpadają w zasadzkę, Jenort jest śmiertelnie ranny jego brzemienna żona jest porwana, Jenrot prosi ojca by ten uratował jego żonę, Jakari czynni to przy czym zostaje pojmany(daje się pojmać), Wojska równin bez dwóch najważniejszych dowódców zostają rozbite, Zachód wygrywa wojnę. Jakari się wydostaje lecz gloria zostaje śmiertelnie rana podczas ucieczki, umiera na rękach Jakariego, przez co ten stacza się w ciemność.

Rozmowa Esielda z Rymetem – Wszyscy siedzieli przy wielkim kamiennym stole, u jego szczytu siedział Rymet zajadający się kiszoną kapustą prosto z beczki, ogórkami, pomidorami i innymi typami zieleniny. Jedzenie tego typu obrzydzało Esielda, sam nawet nie wiedział czemu.

-Widzę że nietknełeś niczego co leży na stole, i mnie to nie dziwi- powiedział Rymet wpychając potężnego pomidora na gęby i przepijając go wodą z kapusty, a zrobił to tak że cały sok z pomidora, jak i woda zlała mu się po potężnej czarnej brodzie- może cię to zdziwić, ale mnie to nie dziwi. Wiem, wiem głupio to brzmi. Powiem ci mam takiego jajogłowego kumpla, a dokładniej łysą czaple, która dużo czasu spędza wśród żółwi…

-Żółwi?- spytał zdziwiony Esield

-Tak żółwi- odpowiedział zdziwiony pytaniem Rymet- takie małe okrągłe stworzonka o skorupach grubych jak tarcze. Są one duchowymi przewodnikami dziesiątek naukowców żyjących na wyspach Galapagos, znaczy nie żyją tam tylko żółwie…

-Czyli prawdą jest, to co mówią legendy, że daleko na środku oceanu na wyspach mieszkają żółwie, które żyją tak jak ludzie przed Samuelem- oczy Esielda rozżarzyły się jak twa gorące węgliki, dopiero co wyciągnięte z paleniska.

-Oczywiście że to jest prawda- powiedział Rymet wpychając tym razem garść winogron do gęby i znów popijając wodą z kapusty- znaczy się sam nigdy tego nie widziałem, ale mój kolega Adrian będący czaplą, żył jeszcze przed pierwszymi wojnami z Samuelem, i udało mu się aż do teraz. Biedaczek nigdy nie mógł sobie wybaczyć tego co się stało setki już lat temu. Więc razem z paroma swoimi przyjaciółmi stworzyli bezpieczną przystań na wyspach Galapagos, wyspach żółwia, stąd określenie dla tych co tam żyli „żółwie”. Sam Adrian jest ich łącznikiem ze światem. Samym żółwiom przewodzi kolega Adriana z czasów szkolnych Ryan?, Ray?, Ron?. Nie pamiętam już jak się nazywa, musisz wybaczyć przez to jak często dostaje w głowę, czasami tracę pamięć- na te słowa zaczął śmiać się śmiechem tak doniosłym, że ściany jego jadalni zadrżały. Tak po prawdzie to słyszałem wiele ciekawych plotek na temat tego miejsca.

-Jakich!, jakich?- dopytywał się ze zniecierpliwieniem Esield, całkiem jak małe dziecko podczas gdy ktoś opowiada mu ciekawą historie.

-Widzę że ten temat cię zaciekawił- huknął śmiechem Rymet po raz drugi- Na przykład słyszałem że tamtego miejsca chronią wilki Mirandy Selby, a niektórzy mówią że chroni je sam wielki Ash…

-Ciekawe ciekawe...- wciął się w półzdania Rymatowy Karsen, po czym powiedział mu szeptem na ucho- O tych plotkach musimy pogadać na osobności, nie zatruwaj chłopcu umysłu takimi sprawami jak Melinda czy Ash

-Oczywiście są to głupie pomówienia jak na przykład to że żółwie latają jak ptaki i tym podobne. Za to są rzeczy których jestem pewny, bo wierzcie lub nie ,ale przy lampce wina Czapla Adrian, zaczyna mieć coraz to dłuższy jęzor, i nieraz zasypuje mnie mnóstwem nic nie znaczących faktów. Na przykład wytłumaczył mi dlaczego, wszyscy moi potomkowie to nosorożce, bo może nie wiesz Esieldzie, ale każdy Nosorożec w tej kotlinie to mój potomek.

-Słyszałem o tym- odparł Esield

-O tuż żółwie policzyły pewne zależności i wyszło im, że jeżeli dziecko zostanie poczęte przez dwójkę rodziców o tym samym duchowym przewodniku, w formie zwierzęcia, to 9 na 10 takich dzieci przejmuję duchowego przewodnika po rodzicach, lub dziadkach. Jeżeli Dziecko zostanie poczęte przez rodziców o tym samym przewodnikach duchowych, ale w formie ludzkiej, to wtedy 3 na 4 takie dzieci przejmują formę po rodzicach lub dziadkach. Jeżeli rodzice nie mają takiego samego przewodnika, to wtedy 5 na 10 dzieci ma szansę przejąć przewodnika po jedynym z rodziców, z czego z tych pięciu 3 przejma po matce a dwa po ojcu. Reszta dzieci przybiera formę losową, często zależną od jego charakteru. Jako iż ja i moją żoną mamy tego samego duchowego przewodnika, czyli nosorożca to wszystkie nasze dzieci są nosorożcami, z paroma wyjątkami, o których teraz nie będę wspominał. Tak że widzisz ci jajogłowi jednak maja tam coś racji.

-Jest to bardzo ciekawe, opowiesz o czymś jeszcze- zapytał zaciekawiony Esield

-Oczywiście, zatem…- ledwo zaczął mówić, ale nagle przestał, i ucichł skamieniały- 3 dzwony, to oznacza że ktoś wyzywa mnie na pojedynek, żal mi tego desperata, próbującego zająć moje miejsce.