Katecheza 16

NIEDZIELA JEST DNIEM ŚWIĘTYM

Ogólne cele katechetyczne

Odkrywanie sensu przeżywania niedzieli we właściwy sposób.

Kształtowanie poprawnych postaw podczas Mszy św.

Cele szczegółowe

Wiedza

Dziecko:

– wyjaśni, czym różni się niedziela od innych dni

– określi, jak należy się ubrać na niedzielną Mszę św.

Umiejętności

Dziecko:

– potrafi opisać właściwe zachowanie się na Mszy św.

– potrafi opisać liturgiczny strój księdza sprawującego Mszę św.

Postawy

Dziecko:

– przypomina swoim domownikom o niedzielnej Mszy św.

• poprawnie zachowuje się na Mszy św.

Metody i techniki: rozmowa kierowana, opowiadanie, recytacja, praca z ilustracjami.

Środki dydaktyczne: kalendarz, pacynka Kasi, rysunki przedstawiające świętowanie niedzieli (np.: rodzina, odwiedziny, spacer, kościół) oraz pracę w dni powszednie (np.: warsztat samochodowy, fabryka, praca na roli, szkoła, przedszkole), magnesy, ilustracja z elementami stroju celebransa.

I. WPROWADZENIE

K. wita się z dziećmi, zachęcając je do wspólnego chwalenia dobrego Boga:

Chwalmy Boga. Bo jest dobry.

K. przynosi na spotkanie duży kalendarz. Pokazuje go dzieciom i pyta:

Co to jest?

K. prowadzi z dziećmi rozmowę o kalendarzu.

Kalendarz podzielony jest na miesiące i dni tygodnia.

– Kto potrafi wymienić dni tygodnia?

W kalendarzu są one zazwyczaj zaznaczone kolorem czarnym, a niedziela kolorem czerwonym.

Inny kolor ma nam przypominać, że niedziela jest najważniejszym dniem w tygodniu, że jest to

dzień święty.

II. AKTYWIZACJA

1. Nowe pojęcie

Niedziela to dzień, w którym więcej czasu spędzamy z dobrym Bogiem i całą rodziną. W tym dniu

modlimy się podczas Mszy świętej w kościele, pozwalamy odpocząć zapracowanym w inne dni rodzicom i staramy się, aby wszyscy byli radośni.

2. Ćwiczenie z ilustracjami

K. przygotowuje dużo ilustracji związanych ze świętowaniem niedzieli (np.: rodzina, odwiedziny, spacer, kościół) i z pracą w dni powszednie. Dzieli grupę na mniejsze grupy. Każda z nich dostaje po kilka różnych ilustracji.

Dzieci mają z nich wybrać wiążące się z niedzielą. Potem przedstawiciele poszczególnych grup przynoszą obrazki katechecie i przypinają je do tablicy. K. omawia je z dziećmi, zwracając uwagę, że niedziela różni się od innych dni tygodnia, a świadczą o tym niewykorzystane ilustracje.

3. Opowiadanie

Na naszej tablicy mamy już dużo scen mówiących o świętowaniu niedzieli. Posłuchajmy teraz, jak

przeżywała ten dzień rodzina Kasi i Piotrka.

K., posługując się pacynką Kasi, opowiada:

Jak dobrze, że jest niedziela!

Piotrek zakończył odrabianie lekcji, spakował książki i powiedział: „Dobrze, że jutro niedziela, to trochę odpocznę od nauki i dłużej pośpię”. Następnego dnia rano obudziło nas radosne bicie dzwonów na kościelnej wieży, a z kuchni mama wołała:

– Dzieci, wstawajcie, bo już późno! Chyba nie zamierzacie spędzić całej niedzieli w łóżkach?

Tata dodał:

– Zaraz po śniadaniu idziemy do kościoła, a później udamy się do dziadka i babci. Chyba

nie zapomnieliście, że mamy od nich zaproszenie na obiad?

– Hura!– cieszyłam się. – Uwielbiam jeździć do dziadków.

Szybko się umyliśmy i ubraliśmy się odświętnie. Ja włożyłam nową sukienkę, a Piotrek

długie spodnie, nie krótkie spodenki, które tak lubił. Po chwili cała rodzina była już w kościele. Uważnie słuchaliśmy Mszy św., ale od czasu do czasu przeszkadzał nam chłopiec, który siedział obok. Bardzo się wiercił i wciąż pytał swoją mamę:

– Kiedy pójdziemy do domu?

Ani mnie, ani Piotrkowi nie podobało się zachowanie tego chłopca, bo wiedzieliśmy, że

w kościele trzeba być grzecznym.

Po Mszy św. całą rodziną pojechaliśmy na świąteczny obiad do dziadków. Tam bardzo

przyjemnie upłynął nam czas. Potem poszliśmy na wspólny spacer, a następnie wróciliśmy

do domu.„Szkoda, że ten dzień był taki krótki” – pomyślałam kładąc się spać.

4. Rozmowa na temat opowiadania

– Dokąd udała się rodzina Kasi i Piotrka po śniadaniu?

– Jak do kościoła ubrane były dzieci?

– Dlaczego Kasi nie podobało się zachowanie chłopca?

• Dokąd wszyscy pojechali po Mszy św.

Niedziela to najwspanialszy dzień tygodnia. W tym dniu dobry Bóg zaprasza całe rodziny do kościoła. Chce nas zgromadzić w domu Bożym, żeby przypomnieć, jak bardzo nas kocha. Wszyscy, odświętnie ubrani, idą na Mszę św., a potem radośnie spożywają rodzinny posiłek. Rodziny i znajomi odwiedzają się, aby wspólnie spędzić ten świąteczny dzień.

W niedzielę dziękujemy Bogu za cały tydzień pracy. Modlimy się do Niego, a najpiękniejszą modlitwą jest Msza św.

• Dlaczego w niedzielę powinniśmy być na Mszy św.?(żeby spotkać się z kochającym nas Bogiem)

5. Praca z ilustracjami

Podczas Mszy św. ksiądz ubrany jest w specjalny rodzaj stroju, na który składa się:

– alba (biała, długa szata)

– stuła (długi pas materiału, który ksiądz zakłada na szyję)

– ornat (uroczysta, wierzchnia szata)

Ornat i stuła są zawsze w tym samym kolorze (np. zielony, fioletowy, czerwony, biały, złoty).

K. prezentuje na ilustracjach elementy stroju celebransa.

6. Rozmowa z dziećmi

K. rozmawia z dziećmi:

– Co należy zrobić, aby niedziela naprawdę była dniem świętym?

K. jeszcze raz zwraca dzieciom uwagę na obrazki zawieszone na tablicy

.

III. ZAKOŃCZENIE

1. Rymowanka

K. uczy dzieci rymowanki:

Z dobrym Bogiem co niedzielę spotykamy się w kościele.

2. Praca z podręcznikiem

Dzieci wykonują ćwiczenie z podręcznika.

3. Modlitwa

K. zachęca dzieci, aby podziękowały Bogu za niedzielę.

Kochany Boże, dziękujemy Ci za świąteczny obiad.

Dobry Boże, dziękujemy Ci za księdza.

KĄCIK KATECHETY

1. Rozważanie

„Będziesz zważał na szabat, aby go święcić, jak ci nakazał Pan, Bóg twój. Sześć dni będziesz pracował

i wykonywał wszelką twą pracę, lecz w siódmym dniu jest szabat Pana, Boga twego. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka (...). Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: ci nakazał Pan, Bóg twój, strzec dnia szabatu”.

2. Okruch mądrości

„Nikt nie może ocenić mądrości Bożej zamkniętej w tym niedzielnym wypoczynku, który ucisza

niepokój i zmusza do powierzenia się Bogu”.

(kard. Gabriel-Marie Garrone)

3. Wiersz

Panie! My, którzy znamy tysiąc Twoich twarzy

Skrwawionych, konających, omdlałych, ścierpniętych,

Błagamy Ciebie, płynąc do Twoich ołtarzy,

Pokaż nam tę nieznaną. Zjaw się uśmiechnięty.

(Stanisław Baliński)

4. Warto przeczytać

M. Hilkert, My jesteśmy małą wspólnotą. Propozycje na przeprowadzenie Mszy św. z dziećmi w wieku od 3 do 6 lat, Kielce 2003.

Jan Paweł II, List apostolski „Dies Domini” z 31 maja 1998

.

R. Mittermeier, Radośnie wielbimy Stwórcę. 2x12 pomysłów, Kielce 2005.

Ch. Willers-Vellguth, Świętujemy przez cały rok. 25 nabożeństw dla dzieci w wieku od 3 do 6 lat

Kielce 2004.

K. Wójtowicz, „O niedzieli u zwierząt”, w: Przypiski, Wrocław 1993, s. 97.