Przedstawiamy elementy tworzące skalę szkoleniową.

TAKT
Słowo takt pochodzi z łacińskiego słowa „tactus" - uderzenie. W żargonie jeździeckim oznacza naturalną kolejność stawiania o podnoszenia kończyn we wszystkich podstawowych chodach.
Aby osiągnąć takt w pracy należy prawidłowo rozluźnić konia, działać pomocami aktywizującymi spokojnie, lecz aktywnie. Dalej koniem należy powodować od dosiadu poprzez współdziałanie z nim elastycznie i zgodnie z jego ruchem, używając przy tym pełną wyczucia i miękko działającą rękę.
Do najczęstszych błędów dochodzi poprzez powłóczenie kończynami, nieregularność stawiania kończyn, zaburzenia długości kroku. Nieregularność spotykana jest często u koni, które były jeżdżone z przewagą ręki nad łydką. Źle działająca łydka jeźdźca tj. zakleszczona lub notorycznie klepiąca również zaburza takt powodując dodatkowo, że koń staje się nieczuły i „tępy" na jej działanie. Również odstawiona, nie pozostająca w spokojnym kontakcie z ciałem konia wpływa na niepewność, a także nadwrażliwość na jej działanie.

ROZLUŹNIENIE
Rozluźnienie możemy pojmować jako odprężenie konia, dzięki któremu energia przechodząca od zadu przechodzi przez nieusztywniony grzbiet.
Mamy dwa rodzaje rozluźnienia występujące w pracy z koniem:
- wewnętrzne (psychiczne) - związane z zadowoleniem konia z pracy i brakiem apatycznego podejścia do niej;
- zewnętrzne ( fizyczne) - polegające na rozgrzaniu całego aparatu ruchu, układu krążenia, oddechowego, które ma na celu zwiększenie wydolności organizmu, przygotowanie go do pracy i uniknięcie kontuzji.
To czy nasz koń osiągnął rozluźnienie możemy poznać dzięki jego bacznej obserwacji. Do najprostszych cech do zaobserwowania należą zadowolony wyraz pyska, parskanie, sprężynujący grzbiet, a także swobodnie kołyszący się ogon.
Błędy wynikające ze stosowania nieprawidłowych pomocy przez jeźdźca skutkują brakiem rozluźnienia, co objawia się usztywnieniem grzbietu, nieregularnością chodu, zdenerwowaniem, nie przeżuwającym pyskiem, brakiem aktywności zadu.
Dlatego też należy dążyć do pełnego rozluźnienia zarówno psychicznego jak i fizycznego, które jest podstawą dalszej pracy.

KONTAKT
Kontaktem nazywamy miękka, elastyczna łączność między ręką jeźdźca, a pyskiem konia, która wynika z zastosowania trzypunktowego oddziaływania - dosiadu, łydki i wodzy. Prawidłowy kontakt poza akceptacją wędziła przez konia oznacza także jego dobre samopoczucie.
Do najczęstszych błędów w kontakcie należą:
- rzucanie głową,
- kładzenie się na wędzidło,
- jednostronne usztywnienie,
- zaciskanie szczęk,
- chowanie się za wędzidłem.
O ocenie poprawności świadczy cały obraz konia, jego postawa i motoryka, zaś do zewnętrznych objawów jego osiągnięcia należą m. in. zamknięcie konia w ramach, utrzymanie linii czoło - nos przed pionem, a także samouniesienie.

IMPULS
Impuls rozumiany jest jako przeniesienie akcji zadu na ruch całego konia. Jest on wynikiem pracy szkoleniowej podczas, której jeździec wykorzystuje naturalny ruch konia i dodatkowo współdziała on z uzyskaniem rozluźnienia, zaangażowania zadu i przepuszczalności.
Impuls cechuje jedynie kłus i galop, gdyż występuje tam faza lotu podczas, której koń dynamicznie przesuwa swój ciężar ciała do przodu.

PROSTOWANIE
Tak jak ludzie rodzą się prawo lub leworęczni tak i konie są bardziej elastyczne i „krzywe" na jedną ze stron. „Koń jest wtedy wyprostowany, gdy potrafi zgiąć się równomiernie w obie strony, a kończyny tylne zarówno na prostych liniach jak i na łukach stale podążają śladem przednich" - pisze Elmar Pollmann-Schweckhorst w swojej książce "Trening konia skokowego".

ZEBRANIE
Zebranie należy teoretycznie do ostatniego z sześciu elementów skali szkoleniowej, cechuje się ono ugięciem przez konia wszystkich stawów kończyn tylnych, odciążenie przednich oraz przeniesienie tego ciężaru na zad uzyskany dodatkowo poprzez rozwinięcie siły nośnej. Istotne jest również by nie został utracony impuls, dynamika i delikatność ruchu.
Prawidłowe zebranie jest harmonią między jeźdźcem a koniem, uwidaczniającą się dla odbiorcy poprzez elegancje ruchu jego sprężystość. Dodatkowo w zależności od stopnia zebrania widoczna jest kadencja, a także samoniesienie we wszystkich chodach.