Instytucja totalna ZK - deprywacja sensoryczna - brak dostatecznej informacji - ścisły porządek dnia - umundurowanie - podporządkowanie - ingerencja instytucji w prywatne sfery życia - dyscyplina - rygor - zakazy i nakazy - izolacja - bariery architektoniczne Organizacja - specjalny typ systemu społecznego, zorganizowany dla osiągnięcia konkretnego celu. Grupa społeczna - minimum 3 osoby posiadające wspólne cele, system norm i wartości. Grupy społeczne dzielimy na formalne i nieformalne. Grupy formalne - istnieje podstawa prawna funkcjonowania tej grupy. Przyjęcie do gruy odbywa się na podstawie prawa po spełnieniu pewnych warunków. Wykluczenie odbywa się na tej samej podstawie. Lidera wybiera się na podstawie wyboru. Grupa nieformalna - jest grupą samorodną, sama ustala prawo, zasady, normy, wartości, sama wybiera lidera, szefa, powstanie tej grupy nie ma uwarunkowania prawnego. Grupa półformalna - powstanie grupy ma umocownie prawne, nadzorujący nie ignoruje grupy, np. AA. Zakład karny jako instytucja totalna Cechy instytucji totalnej - ingerencja instytucji we wszystkie sfery człowieka (klasztor, ZK) - styl zarządzania totalny (dysycplina) - zwiększona kontrola społeczna - bariery architektoniczne - okreslony typ relacji międzyludzkich (podporządkowanie, zależonść) - biurokratyzacja oparta o przepisy - przymus wykonywania pewnych czynności Więzienie jako instytucja spełniająca warunki totalne - izolacja materialna i społeczna (np. dostęp do informacji) - typ zachodzących interakcji (podwładny, przełożony) - stopień zorganizowania i styl zarządznia (autokratyczny, jednoosobowy) - dehumanizacja stosunków międzyludzkich Dehumanizacja stosunków międzyludzkich - zjawisko, które pojawia się w więzieniu, charakteryzuje się procesami takimi jak: - stygmatyzacja (naznaczenie) - standaryzacja (ujednolicenie - ubiór, wyposażenie celi, środki chigieniczne, jedzenie) - identyfikacja z grupą przestępczą (przyjmowanie wartości i norm danej grupy) - degradacja fizyczna i psychiczna ( zanik zainteresowań, brak swobody wyrażania myśli, brak ruchu, choroby) - depersonalizacja (poczucie utraty własnej osobowości - ja sobie z tym nie poradzę) - prizonizacja (funkcjonariusze i więźniowie) Przystosowanie więźniów może przybrać następujące formy: - wycofanie - taktyka buntu - zadomowienie - zimna kalkulacja i konwersja - wybiera to co najlepsze Zasady rządzące społecznością więźniów: - zasada przemocy (silniejszy wygrywa, dominacja) - zasada eksploatacji (pozwala na wejście w posiadanie pewnych kozłów ofiarnych) Zasady regulujące relacje pomiędzy osadzonym a administracją: - zasada solidarności (utrzymanie grupy odrębności skazanych) - zasada status-quo (stan obecny) Sytuacje trudne - to takie sytuacje, z którymi w danym momencienie potrafimy sobie poradzić. Elementy sytuacji trudnej: - frustracja (wewnętrzna, zewnętrzna) - deprywacja (sensoryczna, informacyjna) - przeciążenia (nadmiar stymulacji) - konflikty - zagrożenia (fizyczne, psychiczne) Izolacja więzienna - czasowe zerwanie więzi ze środowiskiem zewnętrznym. Rodzaje izolacji: - zadaniowa - związana z pełnieniem ról zawodowych np. marynarze - chorobowa - związana z długotrwałym pobytem w szpitalu - więzienna - krańcowa forma izolacji, przymusowa - eksperymentalna - dobrowolnie wykonywana w celu przeprowadzenia określonych eksperymentów Cechy izolacji więziennej: - deprywacja sensoryczna - brak zróżnicowania dopływających bodźców (zmysł, smak, węch, powonienie, dotyk) - deprywacja informacyjna - w zakresie informacji ważych dla osadzonego (prędkość, aktualność, wiarygodność) - deprywacja potrzeb fizjologicznych i społecznych - frustracje zewnętrzne i wewnętrzne - deprecjacja godności - zmiana statutu społecznego jednostki - stany zagrożenia Charakterystyki osadzonych Młodociani: - konieczne neauczanie - odizolowanie młodocianych od zdemoralizowanych - odrębne formy oddziaływań Kryteria kierowania do M: - obligatoryjnie do 21 r. życia - skazani P wyróżniający się postawą, za ich zgodą Oddziaływanie na młodocianych: - sport, - zajęcia KO, - nauka Recydywa: - penitencjarna (po raz kolejny w ZK) - sądowa Charakterystyka: - dobrze funkcjonują w warunkach izolacji - silna pozycja w ZK - znajomość przysługujących im praw Oddziaływania na R: - terapeutyczne (np. AA) likwidowanie najczęstszych przyczyn popełniania przestępstw (np. pod wpływem alkoholu)

Instytucja totalna ZK - deprywacja sensoryczna - brak dostatecznej informacji - ścisły porządek dnia - umundurowanie - podporządkowanie - ingerencja instytucji w prywatne sfery życia - dyscyplina - rygor - zakazy i nakazy - izolacja - bariery architektoniczne Organizacja - specjalny typ systemu społecznego, zorganizowany dla osiągnięcia konkretnego celu. Grupa społeczna - minimum 3 osoby posiadające wspólne cele, system norm i wartości. Grupy społeczne dzielimy na formalne i nieformalne. Grupy formalne - istnieje podstawa prawna funkcjonowania tej grupy. Przyjęcie do gruy odbywa się na podstawie prawa po spełnieniu pewnych warunków. Wykluczenie odbywa się na tej samej podstawie. Lidera wybiera się na podstawie wyboru. Grupa nieformalna - jest grupą samorodną, sama ustala prawo, zasady, normy, wartości, sama wybiera lidera, szefa, powstanie tej grupy nie ma uwarunkowania prawnego. Grupa półformalna - powstanie grupy ma umocownie prawne, nadzorujący nie ignoruje grupy, np. AA. Zakład karny jako instytucja totalna Cechy instytucji totalnej - ingerencja instytucji we wszystkie sfery człowieka (klasztor, ZK) - styl zarządzania totalny (dysycplina) - zwiększona kontrola społeczna - bariery architektoniczne - okreslony typ relacji międzyludzkich (podporządkowanie, zależonść) - biurokratyzacja oparta o przepisy - przymus wykonywania pewnych czynności Więzienie jako instytucja spełniająca warunki totalne - izolacja materialna i społeczna (np. dostęp do informacji) - typ zachodzących interakcji (podwładny, przełożony) - stopień zorganizowania i styl zarządznia (autokratyczny, jednoosobowy) - dehumanizacja stosunków międzyludzkich Dehumanizacja stosunków międzyludzkich - zjawisko, które pojawia się w więzieniu, charakteryzuje się procesami takimi jak: - stygmatyzacja (naznaczenie) - standaryzacja (ujednolicenie - ubiór, wyposażenie celi, środki chigieniczne, jedzenie) - identyfikacja z grupą przestępczą (przyjmowanie wartości i norm danej grupy) - degradacja fizyczna i psychiczna ( zanik zainteresowań, brak swobody wyrażania myśli, brak ruchu, choroby) - depersonalizacja (poczucie utraty własnej osobowości - ja sobie z tym nie poradzę) - prizonizacja (funkcjonariusze i więźniowie) Przystosowanie więźniów może przybrać następujące formy: - wycofanie - taktyka buntu - zadomowienie - zimna kalkulacja i konwersja - wybiera to co najlepsze Zasady rządzące społecznością więźniów: - zasada przemocy (silniejszy wygrywa, dominacja) - zasada eksploatacji (pozwala na wejście w posiadanie pewnych kozłów ofiarnych) Zasady regulujące relacje pomiędzy osadzonym a administracją: - zasada solidarności (utrzymanie grupy odrębności skazanych) - zasada status-quo (stan obecny) Sytuacje trudne - to takie sytuacje, z którymi w danym momencienie potrafimy sobie poradzić. Elementy sytuacji trudnej: - frustracja (wewnętrzna, zewnętrzna) - deprywacja (sensoryczna, informacyjna) - przeciążenia (nadmiar stymulacji) - konflikty - zagrożenia (fizyczne, psychiczne) Izolacja więzienna - czasowe zerwanie więzi ze środowiskiem zewnętrznym. Rodzaje izolacji: - zadaniowa - związana z pełnieniem ról zawodowych np. marynarze - chorobowa - związana z długotrwałym pobytem w szpitalu - więzienna - krańcowa forma izolacji, przymusowa - eksperymentalna - dobrowolnie wykonywana w celu przeprowadzenia określonych eksperymentów Cechy izolacji więziennej: - deprywacja sensoryczna - brak zróżnicowania dopływających bodźców (zmysł, smak, węch, powonienie, dotyk) - deprywacja informacyjna - w zakresie informacji ważych dla osadzonego (prędkość, aktualność, wiarygodność) - deprywacja potrzeb fizjologicznych i społecznych - frustracje zewnętrzne i wewnętrzne - deprecjacja godności - zmiana statutu społecznego jednostki - stany zagrożenia Charakterystyki osadzonych Młodociani: - konieczne neauczanie - odizolowanie młodocianych od zdemoralizowanych - odrębne formy oddziaływań Kryteria kierowania do M: - obligatoryjnie do 21 r. życia - skazani P wyróżniający się postawą, za ich zgodą Oddziaływanie na młodocianych: - sport, - zajęcia KO, - nauka Recydywa: - penitencjarna (po raz kolejny w ZK) - sądowa Charakterystyka: - dobrze funkcjonują w warunkach izolacji - silna pozycja w ZK - znajomość przysługujących im praw Oddziaływania na R: - terapeutyczne (np. AA) likwidowanie najczęstszych przyczyn popełniania przestępstw (np. pod wpływem alkoholu)

Instytucja totalna ZK - deprywacja sensoryczna - brak dostatecznej informacji - ścisły porządek dnia - umundurowanie - podporządkowanie - ingerencja instytucji w prywatne sfery życia - dyscyplina - rygor - zakazy i nakazy - izolacja - bariery architektoniczne Organizacja - specjalny typ systemu społecznego, zorganizowany dla osiągnięcia konkretnego celu. Grupa społeczna - minimum 3 osoby posiadające wspólne cele, system norm i wartości. Grupy społeczne dzielimy na formalne i nieformalne. Grupy formalne - istnieje podstawa prawna funkcjonowania tej grupy. Przyjęcie do gruy odbywa się na podstawie prawa po spełnieniu pewnych warunków. Wykluczenie odbywa się na tej samej podstawie. Lidera wybiera się na podstawie wyboru. Grupa nieformalna - jest grupą samorodną, sama ustala prawo, zasady, normy, wartości, sama wybiera lidera, szefa, powstanie tej grupy nie ma uwarunkowania prawnego. Grupa półformalna - powstanie grupy ma umocownie prawne, nadzorujący nie ignoruje grupy, np. AA. Zakład karny jako instytucja totalna Cechy instytucji totalnej - ingerencja instytucji we wszystkie sfery człowieka (klasztor, ZK) - styl zarządzania totalny (dysycplina) - zwiększona kontrola społeczna - bariery architektoniczne - okreslony typ relacji międzyludzkich (podporządkowanie, zależonść) - biurokratyzacja oparta o przepisy - przymus wykonywania pewnych czynności Więzienie jako instytucja spełniająca warunki totalne - izolacja materialna i społeczna (np. dostęp do informacji) - typ zachodzących interakcji (podwładny, przełożony) - stopień zorganizowania i styl zarządznia (autokratyczny, jednoosobowy) - dehumanizacja stosunków międzyludzkich Dehumanizacja stosunków międzyludzkich - zjawisko, które pojawia się w więzieniu, charakteryzuje się procesami takimi jak: - stygmatyzacja (naznaczenie) - standaryzacja (ujednolicenie - ubiór, wyposażenie celi, środki chigieniczne, jedzenie) - identyfikacja z grupą przestępczą (przyjmowanie wartości i norm danej grupy) - degradacja fizyczna i psychiczna ( zanik zainteresowań, brak swobody wyrażania myśli, brak ruchu, choroby) - depersonalizacja (poczucie utraty własnej osobowości - ja sobie z tym nie poradzę) - prizonizacja (funkcjonariusze i więźniowie) Przystosowanie więźniów może przybrać następujące formy: - wycofanie - taktyka buntu - zadomowienie - zimna kalkulacja i konwersja - wybiera to co najlepsze Zasady rządzące społecznością więźniów: - zasada przemocy (silniejszy wygrywa, dominacja) - zasada eksploatacji (pozwala na wejście w posiadanie pewnych kozłów ofiarnych) Zasady regulujące relacje pomiędzy osadzonym a administracją: - zasada solidarności (utrzymanie grupy odrębności skazanych) - zasada status-quo (stan obecny) Sytuacje trudne - to takie sytuacje, z którymi w danym momencienie potrafimy sobie poradzić. Elementy sytuacji trudnej: - frustracja (wewnętrzna, zewnętrzna) - deprywacja (sensoryczna, informacyjna) - przeciążenia (nadmiar stymulacji) - konflikty - zagrożenia (fizyczne, psychiczne) Izolacja więzienna - czasowe zerwanie więzi ze środowiskiem zewnętrznym. Rodzaje izolacji: - zadaniowa - związana z pełnieniem ról zawodowych np. marynarze - chorobowa - związana z długotrwałym pobytem w szpitalu - więzienna - krańcowa forma izolacji, przymusowa - eksperymentalna - dobrowolnie wykonywana w celu przeprowadzenia określonych eksperymentów Cechy izolacji więziennej: - deprywacja sensoryczna - brak zróżnicowania dopływających bodźców (zmysł, smak, węch, powonienie, dotyk) - deprywacja informacyjna - w zakresie informacji ważych dla osadzonego (prędkość, aktualność, wiarygodność) - deprywacja potrzeb fizjologicznych i społecznych - frustracje zewnętrzne i wewnętrzne - deprecjacja godności - zmiana statutu społecznego jednostki - stany zagrożenia Charakterystyki osadzonych Młodociani: - konieczne neauczanie - odizolowanie młodocianych od zdemoralizowanych - odrębne formy oddziaływań Kryteria kierowania do M: - obligatoryjnie do 21 r. życia - skazani P wyróżniający się postawą, za ich zgodą Oddziaływanie na młodocianych: - sport, - zajęcia KO, - nauka Recydywa: - penitencjarna (po raz kolejny w ZK) - sądowa Charakterystyka: - dobrze funkcjonują w warunkach izolacji - silna pozycja w ZK - znajomość przysługujących im praw Oddziaływania na R: - terapeutyczne (np. AA) likwidowanie najczęstszych przyczyn popełniania przestępstw (np. pod wpływem alkoholu)

Instytucja totalna ZK - deprywacja sensoryczna - brak dostatecznej informacji - ścisły porządek dnia - umundurowanie - podporządkowanie - ingerencja instytucji w prywatne sfery życia - dyscyplina - rygor - zakazy i nakazy - izolacja - bariery architektoniczne Organizacja - specjalny typ systemu społecznego, zorganizowany dla osiągnięcia konkretnego celu. Grupa społeczna - minimum 3 osoby posiadające wspólne cele, system norm i wartości. Grupy społeczne dzielimy na formalne i nieformalne. Grupy formalne - istnieje podstawa prawna funkcjonowania tej grupy. Przyjęcie do gruy odbywa się na podstawie prawa po spełnieniu pewnych warunków. Wykluczenie odbywa się na tej samej podstawie. Lidera wybiera się na podstawie wyboru. Grupa nieformalna - jest grupą samorodną, sama ustala prawo, zasady, normy, wartości, sama wybiera lidera, szefa, powstanie tej grupy nie ma uwarunkowania prawnego. Grupa półformalna - powstanie grupy ma umocownie prawne, nadzorujący nie ignoruje grupy, np. AA. Zakład karny jako instytucja totalna Cechy instytucji totalnej - ingerencja instytucji we wszystkie sfery człowieka (klasztor, ZK) - styl zarządzania totalny (dysycplina) - zwiększona kontrola społeczna - bariery architektoniczne - okreslony typ relacji międzyludzkich (podporządkowanie, zależonść) - biurokratyzacja oparta o przepisy - przymus wykonywania pewnych czynności Więzienie jako instytucja spełniająca warunki totalne - izolacja materialna i społeczna (np. dostęp do informacji) - typ zachodzących interakcji (podwładny, przełożony) - stopień zorganizowania i styl zarządznia (autokratyczny, jednoosobowy) - dehumanizacja stosunków międzyludzkich Dehumanizacja stosunków międzyludzkich - zjawisko, które pojawia się w więzieniu, charakteryzuje się procesami takimi jak: - stygmatyzacja (naznaczenie) - standaryzacja (ujednolicenie - ubiór, wyposażenie celi, środki chigieniczne, jedzenie) - identyfikacja z grupą przestępczą (przyjmowanie wartości i norm danej grupy) - degradacja fizyczna i psychiczna ( zanik zainteresowań, brak swobody wyrażania myśli, brak ruchu, choroby) - depersonalizacja (poczucie utraty własnej osobowości - ja sobie z tym nie poradzę) - prizonizacja (funkcjonariusze i więźniowie) Przystosowanie więźniów może przybrać następujące formy: - wycofanie - taktyka buntu - zadomowienie - zimna kalkulacja i konwersja - wybiera to co najlepsze Zasady rządzące społecznością więźniów: - zasada przemocy (silniejszy wygrywa, dominacja) - zasada eksploatacji (pozwala na wejście w posiadanie pewnych kozłów ofiarnych) Zasady regulujące relacje pomiędzy osadzonym a administracją: - zasada solidarności (utrzymanie grupy odrębności skazanych) - zasada status-quo (stan obecny) Sytuacje trudne - to takie sytuacje, z którymi w danym momencienie potrafimy sobie poradzić. Elementy sytuacji trudnej: - frustracja (wewnętrzna, zewnętrzna) - deprywacja (sensoryczna, informacyjna) - przeciążenia (nadmiar stymulacji) - konflikty - zagrożenia (fizyczne, psychiczne) Izolacja więzienna - czasowe zerwanie więzi ze środowiskiem zewnętrznym. Rodzaje izolacji: - zadaniowa - związana z pełnieniem ról zawodowych np. marynarze - chorobowa - związana z długotrwałym pobytem w szpitalu - więzienna - krańcowa forma izolacji, przymusowa - eksperymentalna - dobrowolnie wykonywana w celu przeprowadzenia określonych eksperymentów Cechy izolacji więziennej: - deprywacja sensoryczna - brak zróżnicowania dopływających bodźców (zmysł, smak, węch, powonienie, dotyk) - deprywacja informacyjna - w zakresie informacji ważych dla osadzonego (prędkość, aktualność, wiarygodność) - deprywacja potrzeb fizjologicznych i społecznych - frustracje zewnętrzne i wewnętrzne - deprecjacja godności - zmiana statutu społecznego jednostki - stany zagrożenia Charakterystyki osadzonych Młodociani: - konieczne neauczanie - odizolowanie młodocianych od zdemoralizowanych - odrębne formy oddziaływań Kryteria kierowania do M: - obligatoryjnie do 21 r. życia - skazani P wyróżniający się postawą, za ich zgodą Oddziaływanie na młodocianych: - sport, - zajęcia KO, - nauka Recydywa: - penitencjarna (po raz kolejny w ZK) - sądowa Charakterystyka: - dobrze funkcjonują w warunkach izolacji - silna pozycja w ZK - znajomość przysługujących im praw Oddziaływania na R: - terapeutyczne (np. AA) likwidowanie najczęstszych przyczyn popełniania przestępstw (np. pod wpływem alkoholu)