Ewangelia Prawdy

16,31 Ewangelia prawdy jest radością

dla tych, którzy otrzymali łaskę od

Ojca prawdy, aby poznali go

mocą Słowa, które przybyło

35 z Pełni , która będąc w Myśli

i Umyśle Ojca jest tym,

O czym mówi się, że

jest zbawcą, ponieważ to jest nazwa dzieła, które

ma dokonać dla zbawienia tych, którzy

17,1 nie znali Ojca, gdyż nazwą [...]

ewangelii jest objawienie

nadziei, gdyż jest znalezieniem

dla tych, co go szukają. Ponieważ

5 Pełnia zwróciła się ku temu,

z którego wyszła. I Pełnia

przebywa w nim, nieosiągalnym,

niepojętym, w nim,

który jest wyższy ponad wszelką myśl.

10 Nieznajomość Ojca stworzyła strach

i trwogę. Strach zaś

wzmocnił się jak mgła,

tak, że nikt nie był w stanie widzieć.

Dlatego Plane znalazła moc,

15 stworzyła materię

dla siebie w pustce

niepoznanej przez nią

prawdy. Zamieszkała w stworzeniu

które usiłowała upodobnić

20 do piękna Prawdy. 

To jednak nie było upokorzeniem

dla tego, który jest nieosiągalny

niepojęty, bowiem to było niczym

– strachem, zapomnieniem, stworzeniem

25 kłamstwa; natomiast prawda jest

ustalona, niezmienna,

niewzruszona, doskonale piękna.

Dlatego pogardzajcie

Plane. W ten to sposób

30 nie ma w niej korzenia. Zamieszkała

we mgle, co się tyczy Ojca. Tak istniejąc

tworzy dzieła zapomnienia,

przestrachu, aby

przez nie dosięgnąć tych, co są

35 w środku, aby ich zniewolić.

Zapomnienie owej Plane nie

objawiło się, nie było ono

18,1 [myślą] u Ojca. Zapomnienie

nie powstało przy Ojcu, chociaż

zaistniało oczywiście w odniesienia do niego.

To, co w nim naprawdę powstaje, to

5 Gnoza. Ona objawia się po to,

aby rozproszyło się zapomnienie,

aby poznana Ojca, ponieważ

zapomnienie istniało – nie

znano Ojca. Więc jeśli pozna się

10 Ojca, natychmiast przestanie istnieć

zapomnienie. To jest ewangelia

tego, którego poszukują, którą objawił

doskonałym ze zmiłowania

15 Ojca jako tajemnicę ukrytą

– Jezusa Chrystusa. Przez niego właśnie

oświecił pozostających w ciemności

na skutek zapomnienia. Oświecił

ich, wyznaczył drogę, a

20 drogą tą jest prawda, o której

ich pouczył. Dlatego to

Plane rozgniewała się na niego,

prześladowała go, uciskała go,

wystawiła na niebezpieczeństwo. Przybito go do drzewa

25 stał się owocem gnozy

Ojca, która nie zatraciła jednak

tych, co go spożywali. Tym zaś , co go spożywali

dał, aby mogli się

radować z tego odkrycia. On

30 zaś odnalazł ich w sobie.

I jego oni znaleźli w sobie –

– nieosiągalnego, niepojętego,

Ojca, doskonałego, w którym jest Pełnia

35 i którego Pełnia potrzebuje,

gdyż uchwycił jej doskonałość

w sobie; On, który jej nie dał

Pełni. Ojciec nie był zazdrosny –

bo czy mogła być zazdrość między

40 nim a jego członkami ? Gdyby tego rodzaju

19,1 bowiem eon przyjął

ją, nie mogliby iść do

Ojca, do tego, który uchwycił

ich doskonałość w sobie samym

5 i który im ją daje, aby wróciły do niego

z gnozą jedyną

w doskonałości. On, który uporządkował

Pełnię, ma Pełnię

w sobie, a Pełnia potrzebowała

10 go tak, jak ktoś

dla pewnych nieznany

pragnie, aby go poznali

i aby go kochali. W ten to sposób

15 bowiem – czego potrzebowała Pełnia

jeśli nie gnozy

Ojca? – stał się pośrednikiem

spokojnym i oddanym.

Do szkoły wstąpił jawnie, wygłosił

20 mowę, postępując jak nauczyciel.

Przyszli do niego mędrcy

– w swym własnym mniemaniu –

doświadczyli go, on

jednak zawstydził ich, gdyż

25 byli próżni. Znienawidzili

go, bo nie byli ludźmi roztropnymi

naprawdę. Po nich wszystkich

przystąpiły do niego małe

dzieci, te właśnie, do których

30 należy gnoza Ojca. Gdy umocniły się,

przyjęły naukę o postaciach

oblicza Ojca, poznały,

zostały poznane, doznały chwały,

oddały chwałę. Objawiła się w ich

35 sercu żywa księga

żyjących, którą zapisano

w Myśli i Umyśle

20,1 Ojca i która przed założeniem

Pełni znajduje się

w tym, który jest niepojęty.

Nikt nie jest w stanie jej pochwycić,

5 ponieważ pozostawiono ją temu, który poniesie ją

i którego zabiją. Nikt nie może być objawiony

spośród tych, którzy uwierzyli

w zbawienie, zanim nie ukaże się

właśnie owa księga.

10 Dlatego miłosierny, wierny

Jezus stał się cierpliwym, przyjął cierpienia

aż przyjął tę księgę,

ponieważ wie, że śmierć

jego jest życiem dla wielu.

15 Tak, jak jakiś testament

gdy nie został jeszcze otwarty, ukryty jest majątek

zmarłego pana domu,

tak również Pełnia pozostała

ukryta, jak długo Ojciec Pełni

20 był niewidzialny , ten, który sam

z siebie istnieje, z którego każda

przestrzeń pochodzi. Dlatego

właśnie objawił się

Jezus. Wziął tę księgę na siebie

25 przybito go do drzewa,

ogłosił polecenie

Ojca na krzyżu czyż to nie

wielka nauka, tej doniosłości! Poniżył

siebie aż do śmierci, aby życie

30 wieczne ubrać na, siebie. Gdy zdjął

z siebie łachmany podległe zniszczeniu

przybrał niezniszczalność,

to, czego nie może mu nikt

odebrać. Skoro doszedł do

35 przestrzeni pustych, należących do

przerażenia, przeszedł wśród tych,

którzy byli nadzy z powodu

zapomnienia. Będąc gnozą

i doskonałością, głosił sprawy, które są w sercu

21,1 [Ojca] aby [jego słowo]

pouczyło tych, którzy przyjmą naukę.

Ci zaś , co przyjmują naukę, są tymi

którzy jako żyjący zapisani w księdze

5 życia przyjmują naukę

dla samych siebie. Przyjęci

są przez Ojca, gdy zwrócą się

ponownie ku niemu, ponieważ

doskonałość Pełni jest w Ojcu.

10 Trzeba , aby Pełnia

wzniosła się do niego. A więc , kto

poznaje, przyjmuje zwykle to,

co jest jego i przyciąga to

ku sobie. Kto bowiem istnieje

15 bez gnozy, jest pusty i

wielką jest ta pustka, skoro

brakuje mu tego, co ma go

udoskonalić. Skoro doskonałość

Pełni znajduje się w Ojcu, trzeba

20 więc , aby Pełnia wznosiła

się do niego, aby każdy

jeden brał to, co do niego należy.

Uprzednio wpisał ich, aby

ich przygotować - tych

25 którzy pochodzą od niego, tych,

których wprzód poznał z ich

imion, tych też w końcu wezwał;

tak, że ten, kto posiada gnozę jest tym,

którego imię wypowiedział

30 Ojciec. Ten bowiem , którego

imienia nie wypowiedziano, nie jest gnostykiem.

Zaiste, w jaki sposób ktoś

może słyszeć, jeśli nie wywołano

jego imienia? Ten bowiem kto

35 do końca nie jest gnostykiem, jest tworem

zapomnienia i będzie

wraz z nim odrzucony. Jedli tak

nie jest, to dlaczego, ci pogardzani nie mają

22,1 swych imion? Dlaczego nie ma dla nich

wezwania? Tak to – ten,

kto ma gnozę, jest kimś

z wysoka, wywołany

5 słyszy, odpowiada

i zwraca się do tego, który go

wzywa, idzie do niego. I

poznaje, w jaki sposób został

wezwany. Mając gnozę wypełnia

10 wolę tego, który go wezwał,

pragnie mu się przypodobać

i doznaje odpocznienia. Imię jedynego

przeznaczone jest dla niego. Kto zdobędzie gnozę

15 w ten sposób, wie skąd przyszedł i dokąd pójdzie.

Pozna je, jak ktoś

kto się upił, a potem wytrzeźwiał

ze swego upojenia: gdy wrócił do siebie

samego, znalazł to, co

20 do niego należy. Odwrócił wielu

od błędu zaszedł

nawet do tych ich przestrzeni,

które opuścili

sami, przyjmując błąd

25 odnośnie głębi tego, który

otacza każdą przestrzeń sam nie będąc

otoczony. To był wielki cud,

że byli u Ojca

a nie poznali go i że

30 byli w stanie sami odejść,

ponieważ nie byli w stanie pojąć

tego, i nie poznali tego, u

którego przebywali. W ten sposób bowiem

nie wyszła poza niego samego

35 jego wola, objawił się bowiem

w gnozie, z którą zjednoczone są

wszystkie jej emanacje.

Taka to jest więc gnoza

księgi żywej, którą objawił

23,1 eonom ] przy końcu swego [...

To on, który objawia ich [...

Bo nie są to litery miejsca

głosek ani pisma, które

5 są pozbawione swego dźwięku,

żeby ktoś czytając

myślał o tym, co próżne,

lecz są to litery

prawdy. Ci tylko je wypowiadają,

10 którzy je poznają.

Prawdą doskonałą jest

każda litera, jak

doskonała księga, gdyż litery

zostały zapisane przez

15 jedność. Ojciec

napisał je, aby eony

przez jej litery

poznały Ojca. Gdy mądrość

jego rozważa

20 Słowo, naukę jego

rozgłasza, to gnoza

jego została objawiona,

szacunek jego jest

koroną na jego głowę.

25 Jego radość złączona

z nim, jego chwała

go wywyższyła. Obraz

jego się objawił,

odpocznienie jego

30 w nim się zamknęło, miłość

jego stała się przez niego ciałem

Otoczyło go jego zaufanie.

W ten sposób Słowo

Ojca wychodzi z Pełni, gdyż jest owocem

24,1 jego serca i

wyrazem jego

woli. Ono zaś umacniając Pełnię,

dokonuje ich wyboru, więcej, przybierając

5 wyraz Pełni

oczyszcza je. On nawraca je

Ku Ojcu, ku Matce

– Jezus bezgranicznej

słodyczy. Ojciec odsłania

10 swoje łono, zaś łonem jego

jest Duch święty, który

objawia jego skrytość.

Skrytością jego zaś jest

jego Syn – aby przez

15 miłosierdzie Ojca

eony poznały i przestały

cierpieć w poszukiwaniu

Ojca, aby spoczęły już

w nim samym, aby poznały,

20 że on jest odpocznieniem. On, gdy

uzupełnił brak, opuścił

postać Postacią jego

jest świat tej to [postaci]

on służył.

25 Miejsce bowiem gdzie istnieje nienawiść

i niezgoda jest niedostatkiem, miejsce

zaś , gdzie istnieje jedność

jest doskonałością. Skoro

zaistniał niedostatek, ponieważ nie znano

30 Ojca, to , jeśli

pozna się Ojca, nie będzie

od tej chwili niedostatku. To jakby

niewiedza kogoś, kto gdy

35 poznaje, rozprasza się sama przez się.

To jakby ciemność

co rozprasza się, gdy ukazuje się

25,1 światłość. Tak właśnie

niedostatek znika

przez doskonałość. Zresztą, postać

nie objawia się już od tej chwili,

5 lecz rozproszy się

w połączeniu z jednością.

Teraz bowiem ich dzieła

istnieją równe jedne drugim,

aż jedność udoskonali

10 przestrzeń. Przez

jedność każdy jeden

odnajdzie siebie. Przez

gnozę oczyści się

z wielości ku

15 jedności wchłaniając

materię w siebie samego

na wzór ognia, i – jak ciemność [znika]

przez światło, śmierć

przez życie. Jeśli to stało się

20 dla każdego z nas,

wypada nam więc

zastanowić się nad wszystkim, aby

ten dom stał się

świętym i cichym dla

25 jedności. Podobnie jak niektórzy,

co opuścili siedziby,

gdzie mieli zepsute naczynia na

jakichś tam miejscach

30 – rozbili je. A

pan domu nie opłakiwał szkody,

lecz cieszył się, gdyż

zamiast tych naczyń

zepsutych, dano pełne; takie, co

35 będą udoskonalone. Gdyż to jest tym

wyrokiem , który nadszedł

26,1 z wysoka, który osądził

każdego stając się mieczem dobytym

do podwójnego cięcia; co tnie

na tę i tamą stronę. Gdy ukazało się

5 Słowo, które znajduje się

w sercu tych, co je głoszą –

[a] nie był to tylko dźwięk,

bo ono stało się ciałem – wielkie

drżenie powstało wśród

10 naczyń . Niektóre z nich

stały się puste, inne wypełnione,

ponieważ jedne zadbały o siebie

a inne się wywróciły;

niektóre uświęcono

15 inne porozbijano. Wszystkie przestrzenie

poruszyły się i zadrżały,

ponieważ nie miały ani trwałości

ani ustanowienia

Plane [błąd] przestraszyła się nie wiedząc

20 co począć,

zasmucona narzeka,

męczy się, bo nie zna

niczego. Ponieważ

zbliżyła się do niej gnoza, która

25 jest jej zniszczeniem, razem z

jej wszystkimi emanacjami. Plane [πλάνη] okazuje się pusta

bo nie posiada niczego w sobie. Ukazała się

prawda, poznały ją

wszystkie jej emanacje.

30 Pozdrawiały Ojca, istniejącego

w prawdzie i doskonałej sile

łączącej ją z Ojcem,

gdyż każdy kocha prawdę.

Prawda to usta

35 Ojca. Językiem jego to

Duch święty. Kto łączy

27,1 się z prawdą, ten łączy się

z ustami Ojca,

językiem swoim

przyjmie Ducha świętego.

5 Takie jest objawienie

Ojca i jego ukazanie eonom Objawił

to, co w nim ukryte, tym samym wyjaśnił siebie.

Czym bowiem jest to, co istnieje,

10 jeśli nie samym Ojcem!

Wszelkie przestrzenie są jego emanacjami, one

poznały go, ponieważ wyszły

z niego, jak dzieci

z jakiegoś doskonałego

15 człowieka. Poznały

że, nie przyjęły jeszcze

kształtu ani nie wzięły

imienia, które stwarza

każde z osobna Ojciec.

20 Wtedy też otrzymują zwykle kształt

z jego gnozy.

W istocie, chociaż są jego sercem,

nie znają go. Ojciec

zaś, jako doskonały – gdyż poznaje

25 każdą przestrzeń, która się w nim znajduje,

jeśli tylko zechce –

objawia to, co chce,

nadając temu kształt i dając

temu imię. A dając imię

30 takiemu, powołuje go

do istnienia. Ci, którzy

jeszcze nie stali się, nie

znają tego, który ich stworzył.

Nie mówię o nich tego, że

35 są niczym, ci, którzy jeszcze

nie stali się, lecz , że istnieją

28,1 w tym, który zapragnie

powołać ich do bytu,

pragnąc by nadeszła odpowiednia chwila

5 Zanim cokolwiek ukazało się

on wie, co z tego

wyjdzie, gdy owoc jego,

co jeszcze się nie ukazał

nie wie niczego, ani

10 niczego nie czyni. Podobnie

też każda przestrzeń, sama będąc

w Ojcu, pochodna

jest od Istniejącego, który

ustanowił

15 ją z niebytu.

Gdyż to, co nie ma

korzenia, nie posiada

i owocu, lecz

myśląc sobie

20 „Zaistniałem [...]”

uwolni się od siebie

Dlatego, co nie powstało,

to też wcale nie będzie

istnieć. Czego więc

25 pragnie dopuszczając na niego myśli:

„Zaistniałem podobnie jak

cienie i złudzenia

nocy”? Gdy tylko światłość

rozbłyśnie, ten, co go strach

30 opanował

sądzi zwykle, że to nic nie było.

W ten sposób trwali

w niewiedzy wobec Ojca, wobec tego

29,1 którego nie widzieli, ponieważ

ona to spowodowała ich strach, drżenie

słabość

rozbicie wewnętrzne

5 i rozdarcia. Było wiele

złudzenia, w którym

działali i głupoty

pustej, gdy

pogrążyli się jakby w uśpieniu

10 i znajdywali siebie w snach

wstrząsających, albo

gdzieś uciekając, albo

bezsilni wydani na prześladowanie

innych, albo wpadając

15 w jakąś bójkę, albo wymierzając

innym ciosy, albo spadając

z wysokiego miejsca

albo wznosząc się

bez skrzydeł w powietrze

20 Innym razem jakby ktoś

ich zabijał, choć nie ma nikogo

kto by ich prześladował, albo sami jakby

uśmiercali bliskich

gdyż zostali zbrukani

25 ich krwią. Aż do

chwili, w której budzą się,

przechodząc przez to

wszystko; nie widzi już niczego

ci, którzy tkwili

30 w tych wszystkich niepokojach,

gdyż były one niczym.

Podobnie ci, którzy odrzucili

od siebie niewiedzę

35 jak sen – którzy

za nic mają

ani nie uważają jej

30,1 spraw za rzeczy

trwałe, lecz

porzucają je jak

sen w ciągu nocy. Gnozę

5 o Ojcu szacują na

miarę światłości. W ten to sposób

działał każdy w uśpieniu

jak długo

postępował bez gnozy;

10 i w ten to sposób

dzieje się z nim, aby powstawszy

obudził się. I dobrodziejstwem

jest dla człowieka, który przychodzi

do siebie i budzi się. Błogosławiony

15 ten, który otworzył

oczy ślepym. I

zstąpił na niego Duch

przynaglając do

rozbudzenia, podał rękę

20 rozciągniętemu na

ziemi, aby mocno stanął

na nogach, gdyż

jeszcze nie powstał. Gnoza

Ojca oraz objawienie

25 jego Syna dało

im możliwość poznawania. Gdy

go bowiem zobaczyli

i usłyszeli, pozwolił im

zakosztować z siebie i

30 odczuć siebie i

obejmować umiłowanego Syna –

gdy objawił się,

gdy ich pouczał o Ojcu

niepojętym, który tchnął w nich

35 tego, który jest w Myśli

i wykonuje jego wolę. Wielu przyjęło

światłość, zwróciło się

31,1 ku niemu. Obcymi, zaś byli

i nie dostrzegli jego postaci

ani nie rozpoznali go

materialni , gdyż przyszedł

5 w ciele podobieństwa.

Nic nie przeszkadzało mu

w jego wędrówce, gdyż było ono

niezniszczalnością, nieuchwytnością.

Gdy ogłaszał

10 nowiny, mówiąc

o tym, co jest w sercu Ojca,

wygłosił naukę bez

skazy. Światłość nauczała przez jego usta,

15 i głos jego

zrodził życie.

Dał im rozsądek i mądrość

i miłosierdzie i zbawienie i ducha

mocy z niezmierzoności

20 i słodyczy Ojca.

Spowodował ustanie karania

i chłosty , gdy one to

odpychały wielu od jego oblicza,

tych, którzy potrzebowali miłosierdzia,

25 tych w Plane i więzach;

on je z mocą usunął

i zawstydził gnozą.

On stał się wyznaczającym

drogę dla zbłąkanych

30 i gnozą dla niewiedzących

odkryciem dla

poszukujących, umocnieniem

dla chwiejnych,

nieskalanością dla

35 zbrukanych. To on jest pasterzem,

który zostawił dziewięćdziesiąt

32,1 dziewięć owiec, które nie zbłądziły.

Poszedł i szukał tej,

która zbłądziła. Ucieszył się, gdy

ją odnalazł. Dziewięćdziesiąt dziewięć

5 to liczba, którą [liczy się na] lewej ręce,

gdyż ją obejmuje. Potem,

gdy odnalazła się ta jedna,

cała liczba

przechodzi do prawej ręki. W ten sposób

10 ten, któremu brakuje jedynki,

to jest całej prawej ręki, gdy

dochodzi do tego, co mu brakuje

bierze tę część

z lewej, przenosi na

15 prawą i w ten sposób otrzymuje

setkę. To znak tego,

który jest w ich głoskach, to jest Ojca.

Nawet w szabat dla owcy

którą znalazł pogrążoną

20 w studni, trudził się. Uratował życie

tej owcy wydobywając ją

ze studni – abyście

zrozumieli w sercu, czym jest

szabat : czasem, w którym

25 nie należy niweczyć zbawienia,

abyście głosili

o tym dniu, który jest z wysokości, że

nie ma nocy,

a światło [jego]

30 nie zachodzi, gdyż jest doskonały.

Wypowiedzcie więc w sercu:

Wy jesteście tym dniem doskonałym

i w was mieści się

światłość, która nie zachodzi.

35 Głoście prawdę

poszukującym i gnozę

grzesznikom Plane

wy, synowie wiedzy

w sercu

33,1 Umocnijcie nogi, tych,

którzy upadli, wyciągnijcie

swą rękę do chorych, nakarmcie

głodnych, a zmęczonym

5 dajcie odpoczynek

Podnieście tych, którzy chcą

powstać, obudźcie tych, którzy

zasnęli. Wy bowiem jesteście

mądrością na jaw wydobytą. Jeśli

10 siła tak się okazuje, staje się

silniejszą. Zajmujcie się samym sobą,

nie zajmujcie się

tym, co,

odrzuciliście od siebie. Nie powracajcie

15 do rzeczy, które zwymiotowaliście,

aby je spożywać. Nie bądźcie molami,

ani nie bądźcie robakami,

gdyż już je odrzuciliście. Nie bądźcie siedliskiem

20 dla diabła , gdyż

już go odrzuciliście.

Nie mnóżcie waszych przeszkód,

co się walą, gdyż to [byłby dla was] zarzut.

Niczym bowiem jest wolny od prawa

25 który szkodzi sobie bardziej niż prawu.

Taki bowiem

spełnia swe uczynki, ponieważ

jest bez prawa. Tamten zaś ponieważ

jest sprawiedliwy spełnia swe

30 uczynki wśród wielu innych. Wypełnijcie

więc i wy wolę Ojca,

bo pochodzicie od niego.

Ojciec bowiem jest łagodny, a

co pochodzi z jego woli jest

35 dobrem. On przyjął wiedzę o tym,

co wasze, abyście odpoczynek

w nich mieli. Bowiem w

owocach znajduje się wiedza o tym,

co jest wasze, ponieważ synowie Ojca

34,1 są właśnie jego wonnością, gdyż

pochodzą z łaski jego

oblicza. Dlatego Ojciec miłuje

swą wonność i objawia ją

5 wszędzie. Ona mieszając się

z materią udziela swej wonności

światłości, a w swym odpoczynku

sprawia, że unosi się nad każdą postacią

i nad każdym dźwiękiem. To nie uszy bowiem

10 przyjmują wonność, lecz tę wonność
Duch

przyciąga i wdycha

ku sobie i zanurza się

w wonności Ojca. Doprowadza

15 ją więc do portu i umieszcza ją w miejscu,

z którego wyszła;

do pierwszej wonności, która

się oziębiła, to jest, w stworzeniu

psychicznym , co

20 podobne jest do oziębionej wody,

która rozpływa się w ziemi

spulchnionej tak, że ci

co ją widzą, myślą o niej:

„To ziemia, co wnet

25 zniknie znowu”. Jeśli tchnienie

ją dosięgnie, staje się ciepła. Wonności

więc, które się oziębiły pochodzą z podziału.

Dlatego, gdy przyszła wiara,

zniosła podział

30 i sprowadziła ciepłą Pełnię

miłości , aby

zimno nie powstało na nowo,

lecz trwała jedność

35 doskonałej myśli. Taka

jest nauka Dobrej nowiny

o znalezieniu Pełni dla wyczekujących

zbawienia, które nadejdzie z wysoka.