syjonizm

judaizm laicki, materialistyczny, hedonistyczny, ateistyczny i gnostycki

judaizm rabiniczny i Talmudyczny

marksizm, leninizm, socjalizm, komunizm, stalinizm, nazizm, socjaldemokracja

'nowy porządek', globalizm

żydokracja

Ponad 800 lat wgryzania się żydostwa w polską ziemię i polski naród zrobiło swoje, bardzo wiele rodów, znanych i wielkich nazwisk "wielkich polaków" jest bardzo silnie skoligaconych z żydostwem, i nie ma to absolutnie nic wspólnego z Polską ani z Polskością, a wszystko z żydostwem.

Żydów w Polsce od wieków po dzień dzisiejszy cechowała nielojalność, polonofobia, dywersja, przestępczość i wręcz wroga i nienawistna postawa wobec Polaków, Polski i jej interesów. W dzisiejszej Polsce żydzi w stosunku do Polaków zachowują się w sposób demonstracyjnie pogardliwy - zamiast wdzięczności za wieki tolerancji odpłacają nam wprost fanatyczną nienawiścią.

Zgoda na piastowanie przez nich znacznej części stanowisk, na których podejmowane są decyzje określające losy państwa i narodu, jest prostą drogą do zguby.

Dlatego w tej nie mającej precedensu sytuacji zarzut "antysemityzmu" staje się coraz bardziej komplementem.

To sami żydzi sprawili, ze każdy Polak ma dzisiaj do wyboru: albo zostać "antysemitą", albo volksdeutsch'em i złotrzoną, sprzedajną łachudrą.

dr J. Yorzimmer, dyrektor Polish Bank of Import w liście do Natana Straussa, prezesa Komitetu Obrony Praw Żydów w Polsce, 1919 pisał:

"Czy Pan chciałby pominąć fakt, że Żydzi rosyjscy, niemieccy i amerykańscy prowadzą od początku wojny kampanię oszczerczą przeciw Polakom, oskarżając ich o masakrowanie Żydów w czasie, w którym żadną miarą nie było pogromów urządzanych przez Polaków, natomiast były pogromy w Rosji.

Czyż Pan zapomniał o orgii kłamstw i kalumnii, kiedy to Żydzi usłowali wykazać światu, że Polska nie zasłużyła sobie na niepodległość? Czyż pan przypuszcza, że takie "przyjacielskie" przysługi oddawane Polsce przez Żydów, w czasie gdy ta pierwsza rwała więzy długotrwałej niewoli, mogły podnieść uczucie sympatii Polaków względem Żydów?

A czy nie słyszał Pan nigdy o żydowskich lichwiarzach i spekulantach w Polsce, którzy sprzedawali środki spożywcze Austriakom i Niemcom, pozbawiając kraj resztek pożywienia?

Naród Polski przechowa dla przyszłych pokoleń i powtarzać będzie Żydom słowa Natana Straussa, że im szybciej nadejdzie dla Polski godzina nędznego końca, tym bardziej on i jego zwolennicy radować się będą."

Żydowski pisarz Artur Sandauer uważa to za normalne i tak bezczelnie uzasadnił żydowską przemoc i dominację:

"W czasie wojny zginęli prości Żydzi i wybitni Polacy.

Uratowali się wybitni Żydzi i prości Polacy.

Dzisiejsze społeczeństwo w Polsce - mówi Sandeuer - to żydowska głowa nałożona na polski tułów.

Żydzi stanowią inteligencję, a Polacy masy pracujące."

"Dlatego antysemityzm, wszelkie odruchy antyżydowskie w Polsce to choroba umysłowa, to buntowanie się ręki i nogi przeciwko własnej głowie.

Żydzi są głową Polaków, bo są lepsi - pisał Sandauer - a Polacy to ręce i nogi. Nie może polska ręka bić żydowskiej głowy" - pouczał żyd Artur Sandauer.

Ileż ten cyniczny żyd okazał wobec Polaków pogardy i kpiny, tłumacząc w ten sposób żydowską dominację nad Polakami, osiągnietą krwawymi zbrodniami jego rodaków.

Ale czyż nie miał racji ...?

Podstawowa uwaga, ...ta żydowska głowa, ten łeb, ...to nie jest własny łeb, to nie nasz łeb, ...to łeb obcej i nienawistnej hydry!

Z pełną powagą, odpowiedzialnością i z przekonaniem stwierdzamy, że w Polsce nie istnieje polska inteligencja, nie istnieją polskie elity, ponieważ prawdziwie polska inteligancja zginęła, została wymordowana podczas II wojny światowej, (podczas okupacji, w części okupowanej przez Niemcy hitlerowskie przez zbrodniarzy niemieckich, a w części okupowanej przez Związek sowiecki przez żydobolszewickie hordy zbrodniarzy sowieckich, ukraińskich, litewskich i białoruskich), oraz w kolejnych latach, po wojnie, w okresie stalinizmu, przez żydokomunistycznych zbrodniarzy spod znaku NKWD, MBP, PPR, KBW, UB i SB, ...owa "elita" zwana obecnie "inteligencją" to w ponad 90% żydzi i osoby pochodzenia żydowskiego,

w Polsce, w brew kłamliwym informacjom sygerujacym 20 tysięczną mniejszość żydowską, co jest oczywistym kłamstwem - [chyba, ...że liczone są tylko osoby w rządzie, w sejmie, na urzędach i decyzyjnych stanowiskach] - stanowczo twierdzimy, że według wieloletnich badań i obserwacji, liczba osób z pochodzeniem żydowskim wynosi obecnie w Polsce conajmniej 6 milionów osób [przypuszczamy, że żydostwa w Polsce, może być nawet połowa ludności Polski - redakcja polonica.net].

Niektórych nazwisk, które nie brzmią oryginalnie, jest wyjątkowo mała liczba, co może wskazywać dodatkowo na to, że jest to nazwisko dość "młode", wymyślone po II wojnie światowej lub dane osoby o takim nazwisku są notowane w Polsce od tego okresu. W okresie wielkiego terroru, represji, depolonizacji, wywózek, eksterminacji i powszechnego ludobójstwa, zbrodniarze wyżsi rangą zawłaszczali nazwiska, mienie i majątki wywiezionych w głąb Rosji i zamordowanych Polaków, np. zbrodniarz znany jako Feliks Dzierżyński, zawłaszczył nazwisko, mienie i majątek Polaków - rodziny Dzierżyńskich wywiezionych na Sybir. Obok tej 6-o milionowej żydowskiej V kolumny, jest jeszcze wielka zgraja żydłactwa, żydolubów, wszelkiej maści żydofili i polonofobów, masonów, oraz wielka armia agentów, konfidentów, szpicli, kolaborantów i donosicieli, lewactwa i komunistów, SBeków, ZOMOwców, i ich rodzin, dzieci i wnuków ...

w Polsce, w brew kłamliwym twierdzeniom i statystykom, jest przypuszczalnie około 40-55% katolików, a nie jak się to od wielu lat podaje [od czasów stalinowskich] 90% - to wielkie kłamstwo żydokomunistów;

"Dużo nas zginęło, to prawda, ale tych co zostali wystarczy, aby wami (Polakami) rządzić." (Problem antysemityzmu, "Kultura" nr 1-2/1957, Paryż)....

za wszystkie zbrodnie, zdrady, dywersje, kolaboracje, donosy, ludobójstwa i spiski - oby czas wasz się skończył, obyście się w swoich knowaniach pomylili, obyście nie zaznali nigdy spokoju, obyście nie mogli spać spokojnie, oby polska ziemia przesiąknięta męczeńską krwią polską nie chciała was dłużej nosić, obyście po tysiąckroć otrzymali to - czym płacicie wszystkim wokół, oby dosięgła was wszystkich sprawiedliwość i pomsta, jeżeli nie od nas ...niech spadnie na was wszystkich trwoga i straszna pomsta od Boga! Obyście ostatecznie zrozumieli, i szczerze żałowali wszelkiego zła jakieście od pierwszego do ostatniego dnia dokonali. AMEN!!

"Sprawiedliwości musi się stać zadość, choćby świat miał zginąć."

św. Augustyn (Aureliusz Augustyn z Hippony)

...no właśnie, ...dlaczego?!

"walczą o władzę rzeczywistą a nie reprezentacyjną, co dokładnie pokrywa się ze słynnym tajnym przemówieniem Jakuba Bermana na spotkaniu z elitą żydowską po wojnie: "nie pchać się na stanowiska, stać z tyłu i rządzić wszystkimi." (na dole strony załączamy historyczne przemówienie zbrodniarza Jakuba Bermana - red. polonica.net)

Siedzą przede wszystkim w ministerstwach spraw zagranicznych prawie wszystkich krajów, siedzą w bankach i finansach, siedzą w agencjach informacyjnych i w redakcjach wielkich dzienników, aby urabiać opinię publiczną, siedzą w redakcjach prawie wszystkich wielkich światowych czasopism politycznych i gospodarczych i bardzo często zajmują katedry uniwersyteckie nauk politycznych.

"Są bardzo zainteresowani w dokładnych studiach nad rzeczywistoscią społeczno-polityczną i starają się nią manipulować. Siedzą prawie we wszystkich partiach politycznych (...) zawsze będą związani z taką grupą polityczną, która dochodzi do władzy..."

ks. prof. Michał Poradowski, były profesor Katolickiego Uniwersytetu w Santiago de Chile, założyciel i główny kapelan Narodowych Sił Zbrojnych i Drugiego Korpusu, działacz narodowy i polonijny, antykomunista.

nie wysilajcie się z obelgami, to nic nie zmieni, nie mamy nic wspólnego z komuną, lewactwem tak jak i z nazizmem, szowinizmem i rasizmem, to wasza religia i wasze chore ideologie, przeklęte żydłactwo, lewactwo, komuchy, masoni, libertyni, pedofile, toleraści i pederaści; nadejdzie czas rozrachunków i ostatecznej prawdy, i nie pomoże wam mamona, wykręt ani żadne kłamstwo... - red. polonica.net

"Stosunek Żydów do narodu polskiego opierał się zawsze na wielkim oszustwie" (s. 9)

"Żydzi po większej części dochodzili do bogactw drogą nielegalną" (s. 10)

"oszukiwanie Polaków nie płynęło wyłącznie z chęci wzbogacenia się, ale odgrywały tu rolę także względy ideowe" (s. 11)

"[Żydzi] mają posiąść Polskę, a ponieważ Żydzi są i pozostaną narodem obcym, przeto zaczną nas usuwać z naszej ojczyzny." (s. 15)

"Za lat kilkadziesiąt będą stanowili połowę ludności, a jeszcze po jednym pokoleniu większość będzie po ich stronie i podówczas z nami koniec." "[Żydzi] Stworzyli Ligę Narodów i rzeczywiście uciekli się pod jej opiekę" (s. 16)

"Walka, rozgrywająca się dzisiaj o stworzenie Judeopolski nie posiada analogii w żadnym innym państwie na świecie, [...] Musi więc przeciwstawić się żydostwu zbiorowa wola narodu polskiego." (s. 22)

"Nadszedł czas, głoszą syjoniści, do walki z Polską. Musimy usunąć "gojów" z ich ziemi, jak niegdyś Josue usunął Chananejczyków z ich rodzinnego Chanaan.

Ziemia Lechów należy się nam. Tutaj założymy nowy Syjon, tutaj okażemy nową potęgę i zmusimy gojów i akumów, że złotej gwieździe Dawida kłaniać się będą. [...[ Rozpoczęła się walka tu, gdzie jesteśmy najsilniejsi i gdzie mamy najlepsze widoki wygrania. Ziemia polska to nasz nowy Syjon !" (s. 32)

Dlaczego występuję przeciwko Żydom? - Milla Wydawnictwo, Warszawa 2001, s. 35 [reprint wydania z 1923 r.]

Ks. prof. Józef Kruszyński - Rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

“Żydzi muszą pracować nad zwycięstwem i ugruntowaniem komunizmu, bo tylko wtedy i przy takim ustroju naród żydowski osiągnie największą pomyślność i zabezpieczy sobie najsilniejszą pozycję” Jakub Berman

Laureat "pokojowej nagrody Nobla", (pomimo, że był znany z haniebnych zbrodni i mordów Palestyńczyków) były premier Izraela Menachem Begin, precyzyjnie wyjaśnił stanowisko i cel żydów i istnienia dzisiejszego Izraela, mówiąc:

"Nasza rasa (mówiąc o żydach) jest Rasą Mistrzów. Jesteśmy świętymi bogami na tej planecie. Różnimy się od niższych ras ponieważ wywodzą się one od insektów. Faktycznie porównując je do naszej rasy, inne rasy to bestie i zwierzęta, owce w najlepszym przypadku. Inne rasy są uważane jako ludzkie odchody. Naszym przeznaczeniem jest rządzenie ponad niższymi rasami. Nasze ziemskie królestwo będzie rządzone poprzez naszych liderów za pomocą rózgi żelaznej. Masy będą lizać nasze stopy i służyć nam jako nasi niewolnicy." - Menachem Begin

Poniżej oryginalny tekst w języku angielskim.

"Our race is the Master Race. We are divine gods on this planet. We are as different from the inferior races as they are from insects. In fact, compared to our race, other races are beasts and animals, cattle at best. Other races are considered as human excrement. Our destiny is to rule over the inferior races. Our earthly kingdom will be ruled by our leader with a rod of iron. The masses will lick our feet and serve us as our slaves." Carter, Jimmy. Keeping Faith. Memoirs of a President. New York: Bantam, 1982. (Pamiętniki Prezydenta Cartera)

lista uzupełniana i aktualizowana: Luty 08 A. D. 2008

Polonia paradisus iudaeorum

Nazwiska autentyczne (rodowe) niżej wymienionych osób zostały ustalone w oparciu o:

1). Dane tajne kartoteki ludności Polski przy Centralnym Biurze Adresów MSW

(nr arch. 1/6526/1 - data archiwacji 9.07.1984, nr rejestracyjny 14750-99 - data rejestracji Wydz. III-2, SUSW Warszawa)

2). Relacje osób znających osobiście wielu spośród wykazanych.

3). Dane ujawnione przez historyków w ich licznych publikacjach.

4). Dane i fakty dotyczące pochodzenia wyszukane w źródłach oficjalnych, nieoficjalnych i niezależnych (polsko i angielsko-języcznych), z książek, dokumentów,

wywiadów, felietonów i artykułów prasowych i internetowych

5). Dane, narodowość, pochodzenie zdemaskowane, ustalone z postawy, powiązań, działalności, dokonań i wypowiedzi.

Wspólny mianownik to antypolonizm, antykatolicyzm i wrogość do patriotyzmu, wrogość do spraw polskich, wrogość do spraw narodowych i wrogość do prawdy.

To na wskroś wiarygodne kryterium.

zapraszamy do obejrzenia: - album fotograficzny żydokomuny w Polsce - jest doskonałym uzupełnieniem listy żydokracji w zniewalanej Polsce

UWAGA: od pewnego czasu rozpętywana jest nagonka i zaszczuwanie odnośnie naszego portalu, czynią to środowiska żydolewackie, żydokomunistyczne, nie w smak im PRAWDA, nienawidzą gdy mówi i pisze się o nich, i ich zbrodniach ...

nihil novi

Żydostwo jest wszędzie, ...są we wszystkich partiach i organizacjach na lewicy i na prawicy, są na wszystkich szczeblach administracji państwowej, są w Rządzie i Sejmie, ...jako "euro-deputowani", są w organizacjach 'pozarządowych' i fundacjach, są bardzo licznie w Kościele Katolickim i w Episkopacie Polski, są w kadrach Wojska Polskiego, są w policji i sądownictwie, są we wszystkich mediach - po lewej i po prawej stronie, ...

anty-polscy, anty-narodowi, anty-patriotyczni, anty-chrześcijańscy i anty-katoliccy, ...specjaliści od liberalizmu, tolerancji, ekumenizmu, kosmopolityzmu i internacjonalizmu, aborcji, seksualizmu, pederastii i rewolucji obyczajowej, ...politolodzy, socjolodzy, filozofi, psycholodzy, pisarze, poloniści, i aktorzy, piosenkarze ..."artyści" ...indoktrynują, dezinformują, wyszydzają, fałszują, ośmieszają, zażydzają, kreują 'polską kulturę', prawodawstwo, literaturę, film i rozrywkę, ...kreują 'polską' rzeczywistość, ...kreują światopogląd ...zniewolonego, zżydzonego i bez ojczyzny... głupca XXI wieku.

"Kultura żyje, gdy jest spędzaniem wolnego czasu; umiera, gdy jest zawodem. Kultura nigdy nie wypełnia czasu wolnego ludzi pracujących, gdyż jest ona wyłącznie pracą próżniaka.

Kultura jest rodzinnym dziedzictwem. Albo tajemnicą między przyjaciółmi. Reszta to geszeft." Nicolás Gómez Dávila

W każdym kraju, w każdym narodzie, gdzie się osiedli to żmijowe plemię, przybłędy, poprzez rozluźnienie obyczajów, liberalizm i tolerancję, wyszydzanie i ośmieszanie historii, tradycji, obyczajów i kultury gospodarzy, odcinają naród od jego korzeni, eksterminując - poprzez ludobójstwo - intelektualne, narodowe i patriotyczne elity, pozbawiają Naród autorytetu i przywództwa, a następnie poprzez postępującą indoktrynację, korupcję i agenturalizm, oraz wywołanie sztucznego kryzysu władzy, doprowają gospodarzy do biedy, nędzy i ubóstwa, rezygnacji i rozpaczy, obce przybłędy ubezwłasnowalniają obywateli w ich własnym kraju - własnej Ojczyźnie, przy jednoczesnym tłumieniu i niszczeniu wszelkich form krytyki, obrony i prób odsłaniania i dekonspiracji ich niszczycielskich działań - poprzez zaciekły i nienawistny atak i zaszufladkowanie jako "antysemityzm", "faszyzm", "nazizm", "rasizm" i "fobie";

sami, uzurpując sobie i dla siebie władzę, obnoszą się i afiszują swoją "polskością" i "szlachectwem" - uzurpując sobie i nazywając się elitami przez siebie zniewalanego, zarażonego trądem tzw. "judeochrześcijaństwa", "ekumenii", "liberalizmu" i "tolerancji", ...i nic nieświadomego i bezgłowego Narodu Polskiego.

"Nadejdzie dzień, gdy wszystkie narody, wśród których zamieszkują Żydzi, będą musiały podnieść kwestię wygnania ich!

Kwestię rozstrzygającą między życiem i śmiercią, zdrowiem i chroniczną chorobą, spokojem i nieustanną gorączką społeczną." Franciszek Liszt, kompozytor

Polska ...podzielona na mniejszą część narodu, nosicieli tysiącletniej tradycji chrześcijańskiej i polskiej cywilizacji, druga część to ogłupione hasłami pacyfistycznymi i socjalnymi, tzw. "judeochrześcijaństwem", "ekumenizmem" , "liberalizmem" , "tolerancją" , "feminizmem" , większa część ludności, składająca się ze zlewicowanych, zkomunizowanych i zżydzonych przeciwników polskiego duchownego i religijnego dziedzictwa (to m.in. wszelkiej maści antyklerykałowie, przeciwnicy i wrogowie Kościoła Katolickiego, masoni, ateiści, sceptycy, gnostycy, i tzw. racjonaliści) i agresywnych mniejszości, głównie żydostwa i mniejszości niemieckiej i zniemczonej.

Ogromną, roztrzygającą rolę pełnią intytucje, instancje i fundacje pozarządowe - religijne, społeczne, humanitarne, edukacyjne, kulturowe. Warunkiem trwałego zwycięstwa judaizmu i komunizmu (co jest jednym i tym samym) jest zapanowanie w takich obszarach, w płaszczyźnie ducha, postaw, przekonań, pogladów. Dzieje się to poprzez instytucje kreujące postawy i poglądy - poprzez zażydzony kościół - nazywający żydów "starszymi braćmi" i obchodzący "dzień judaizmu" (!), ...media: prasa, telewizja, radio, film, internet, poprzez uniwersytety i szkoły, centra władzy i kultury.

A wszystko po to, aby zniszczyć, poddać erozji tradycyjne fundamenty stabilności narodowej i chrześcijańskiej, głównie właśnie religię katolicką i w ogóle chrześcijańską, a w nich tradycyjną moralność, rodzinę i harmonię międzypokoleniową.

Na instytucje rodziny idą zacięte ataki ze wszystkich stron; m.in. poprzez usiłowanie legalizacji aborcji i feminizm mający odebrać kobiecie rolę matki, żony, westalki domowych ognisk. Skłócenie, antagonizowanie dzieci z rodzicami, rodziców z dziecmi, proklamowanie tzw. "praw dziecka", odbieranie rodzicom wpływu na wychowanie, kult szkolnego "luzu", obowiązkowe nauczanie o "seksie" i ...homoseksualizmie jako czymś "naturalnym".

Niszczycielski pochód trwa już ponad trzydzieści lat, i stanowi ideologię "elit".

Ideologia politycznej poprawności = „kulturowy marksizm"

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

A

Magdalena Abakanowicz - artystka, profesor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu, autorka monumentalnych gobelinów, tzw. abakanów. 3 maja 1998 r. została odznaczona Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Jan Abgarowicz - dywersant, członek Rady Fundatorów żydomasońskiej organizacji "Fundacja Odpowiedzialność Obywatelska"

Łukasz Maria Abgarowicz - Abgner - polonofob, dywersant, był członkiem NSZZ "Solidarność"; W latach dziewięćdziesiątych zasiadał w Radzie Gminy Warszawa-Centrum, gdzie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego. Działał w organach samorządu gospodarczego, m. in. w Izbie Przemysłowo-Handlowej Polska-RPA i Polskim Stowarzyszeniu Małych i Średnich Przedsiębiorstw. W latach 1997-2001 był wiceprezydentem Polskiej Izby Handlu, Usług i Producentów Rynkowych. Poseł na Sejm IV i V kadencji PO (od 2001). W 1990 działał w Ruchu Obywatelskim Akcji Demokratycznej, a następnie w Unii Demokratycznej i Unii Wolności. Od 2001 działacz Platformy Obywatelskiej. Jest wiceprzewodniczącym Zarządu Regionu Mazowieckiego i członkiem Rady Krajowej PO; poseł PO, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Leszek Abrahamowicz - aktor

Gerard Abramczyk - dywersant, urodzony w USA; Od 1986 r. mieszka w Polsce na stałe; Obywatel Polski od sierpnia 1999 r. Był prezesem Polskiego Stowarzyszenia Public Relations [2002-2003]. Konsultant żydomasońskiej organizacji "Global Society for Organizational Learning" (06.2005).

Stanisław Abramczyk - polonofob, komuch, dywersant, felietonista żydokomunistycznego i marksistowskiego "Dziś" - redaktor naczelny marksista-komunista Mieczysław F. Rakowski

Chaim Abramowicz - szpicel, konfident tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

Elżbieta Abramowicz - członek Rady Usług Pocztowych przy Prezesie Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty [10.2002). Dyrektor Departamentu Poczty w Ministerstwie Infrastruktury (10.2002).

Lesław Abramowicz - dywersant, był naczelnikiem Wydziału Zatrudnienia i Spraw Socjalnych Krakowiego Zjednoczenia Budownictwa. Był zastępcą dyrektora ds. ekonomicznych w Krakowskim Przedsiębiorstwie Robót Inżynieryjnych [1980-1991]. Był zastępcą dyrektora ds. ekonomicznych w Krakowskim Szpitalu im. Rydygiera [1995-2001]. Był dyrektorem w Biurze Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Był Prezesem Narodowego Funduszu Zdrowia

Marta Abramowicz - polonofob, dywersant, sodomita, lesbijka; wiceprezes Kampania Przeciw Homofobii - stowarzyszenie zainicjowane w roku 2001 przez grupę lesbijek i gejów

Mieczysław Abramowicz - pisarz, tematyka żydowska, "Midrasz"

Janina Abramowska - dywersant, prof. dr hab. literaturoznawca

Paweł Abramski - były członek Kongresu Liberalno-Demokratycznego; były Wiceprzewodniczący Senackiej Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich w Senacie IV kadencji. Były członek Senackiej Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej w Senacie IV kadencji. Były członek Senackiej Komisji Praw Człowieka i Praworządności w Senacie IV kadencji. Były członek Senackiej Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi w Senacie IV kadencji. Senator IV kadencji z listy Akcji Wyborczej Solidarność z okręgu Olsztyńskiego. Dyrektor Polsko-Niemieckiego Centrum Młodzieży [1995-2001). Był członkiem Klubu Parlamentarnego Polskiego Programu Liberalnego w Sejmie w Sejmie I kadencji. Były Przewodniczący Sejmowej Komisji ds. Przygotowania Ustawy Lustracyjnej w Sejmie I kadencji. Były członek Sejmowej Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych w Sejmie I kadencji.

Anna Achmatowicz-Schwendimann - redaktor naczelny miesięcznika 'Twój Styl' [03.2002-12.2004]

Waldemar Achramowicz - polonofob, dywersant, był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Członek Sojuszu Lewicy Demokratycznej; Marszałek Województwa Kujawsko-Pomorskiego (11.2004). Członek komunistycznego Związku Byłych Żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego

Stanisław Ackerman - przewodniczący Rady Powiatu Tczewskiego

Monika Adamczyk-Grabowska - polonofob, dywersant, prof. Zakład Kultury i Historii Żydów UMCS w Lublinie, autorka książek o żydach, członek "Otwarta Rzeczpospolita",

"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona w Nowym Jorku, fundator i założyciel żyd, mason, globalista, międzynarodowy spekulant giełdowy George Soros, nowojorski "finansista" (o węgierskim rodowodzie, stąd m.in. nazwa fundacji). W PRL została ona zarejestrowana w dniu 7 maja 1988 roku w Sądzie Rejonowym Warszawa Praga. Były to czasy reżimu gen. Wojciecha Jaruzelskiego; fundacja Batorego współpracuje i jest finansowana przez inną instytucję żydomasońską założoną przez George'a Sorosa "Open Society Institute" i ..."Fundacja Sorosa".

Wojciech Adamiecki - bł. ambasador PRL-bis III w Izraelu

Jerzy Adamkiewicz - dyplomata; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Włodzimierz Adamkiewicz - naczelnik wydziału w Ministerstwie Spraw Zagraniczynych (MSZ); lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Katarzyna Adamów - dywersant, skończyła Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego (praca magisterska: "Prasa wolnomyślicielska wobec Kościoła Rzymskokatolickiego (1922-1936)", luty 2006). Pracuje w Biurze Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów IPN w Warszawie.

Anatol Adamski - polonofob, dywersant, prezes PZU; wspołzałożyciel i wspołwłaściciel Banku Inwestycji Gospodarczych - BIG

Jerzy Adamski - komuch, krytyk literacki i teatralny, od 1984 r. był wykładowcą w Akademii Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym PZPR.

Andrzej Adler - polonofob, dywersant, współwłaściciel kontrolnego pakietu udziałów gdańskiej spółki DGT (24,2 proc.). Firma powstała w 1991 r. Produkuje cyfrowe centrale telefoniczne przeznaczone dla sieci publicznej oraz wojska i policji, systemy dyspozytorskie wraz z cyfrowymi terminalami, modemy cyfrowe, stacje zasilające i inne urządzenia telekomunikacyjne oraz teleinformatyczne, wykorzystujące najnowsze techniki i technologie cyfrowego przesyłania głosu i danych. W roku 1999 spółka DGT testowała w Kwaterze Głównej NATO w Brukseli centralę DGT 3450. Eksperci sojuszu potwierdzili kompatybilność central DGT z natowskimi systemami łączności. Obecnie centrala DGT 3450 jest dominującym systemem w sieci łączności polskiej armii. Andrzej Adler wraz z Markiem Antoszem i Andrzejem Kassem (właściciele pakietu kontrolnego), którzy początkowo stanowili zarząd firmy, przeszli do rady nadzorczej i zajmują się planowaniem strategicznym. Adler jest prezesem, a pozostali wiceprezesami. W firmie pracuje ok. 200 osób, przy czym 40 proc. z nich ma wyższe wykształcenie. W 1999 r. przychody DGT wyniosły mniej więcej 125 mln zł. W 2000 r. na 88. pozycji listy 100 najbogatszych żydaków tygodnika "Wprost; powiązania z żydokomunistyczną nomenklaturą PRLu PZPR i SB.

Mariusz Agnosiewicz - wł. - Mariusz Gawlik - polonofob, dywersant, mason, ur. w Bolesławcu; dziennikarz i redaktor internetowy oraz wydawca. Działacz masońskiego ruchu humanistyczno-wolnomyślicielskiego w Polsce. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. Założyciel i redaktor naczelny portalu wolnomyślicielskiego Racjonalista.pl - magazyn racjonalistów, gnostyków, sceptyków i ateistów; Autor kilkuset publikacji - głównie z zakresu oszczerstw i krytyki stosunków wyznaniowych, religioznawstwa, historii kościoła, wolności obywatelskich i prawa - w prasie internetowej i zwykłej (m.in. marksistowski miesięcznik Dziś, kwartalniki: Forum Klubowe i ordynarnie antykatolickie i antyreligijne czasopismo ateistów, żydów, masonów i wszelkiej maści bluźnierców - Bez Dogmatu, tygodniki: ordynarnie antykatolickie - Fakty i Mity i Przegląd, dwutygodnik Monitor Prawniczy, miesięcznik Jurysta - Magazyn Prawniczy). Od września 2006 członek redakcji dwumięsięcznika Res Humana. Współzałożyciel Stowarzyszenia Dziennikarzy i Mediów Internetowych, założyciel i prezes Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów. Współorganizator Polskiej Federacji Humanistycznej, zrzeszającej organizacje o profilu laickim w Polsce, członek zarządu żydomasońskiej Fundacji Sapere Aude. Mieszka w Warszawie.

Romuald Ajchler - polonofob, dywersant, komuch, 1991-2004 Sojusz Lewicy Demokratycznej, od 2004 w Socjaldemokracja Polska

Andrzej Ajnenkiel - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, Polaków i Polski, prof. dyrektor Wojskowego Instytutu Historycznego (09.1999-06.2001); członek tzw. "komisji Michnika", która działała na terenie MSW mając dostęp do najtajniejszych materiałów w okresie od 12 kwietnia do 27 czerwca 1990 roku;

były pracownik UOP-u, "antysemita" M. Grecki, autor pracy "Konfidenci są wśród nas..." tak pisał:" Tak zwana działała na terenie MSW mając dostęp do najtajniejszych materiałów w okresie od 12 kwietnia do 27 czerwca 1990 roku (...)

W jej skład weszli: Andrzej Ajnenkiel, Jerzy Holzer, Adam Michnik i Bogdan Kroll [wszyscy żydzi - red. polonica.net]. Jeden z nich figurował w kartotekach jako TW.

Jedynym materiałem, który po sobie pozostawiła "Komisja", jest liczące dwie strony sprawozdanie wraz z enigmatycznym spisem materiałów archiwalnych i wnioskiem o przekwalifikowanie kategorii dokumentów z tej wyrywkowej listy. Nie wiadomo do jakich dokumentów członkowie "Komisji" mieli dostęp. Nie wiadomo, czy z tych materiałów nie zostały sporządzone kopie bądź odpisy, nie wiadomo wreszcie, gdzie takowe - jeśli istnieją - są przechowywane. Wiadomo, że jej członkowie mieli dostęp do akt współpracowników UB i SB. Nie wiadomo w jaki sposób pracowała "Komisja", nie istnieją żadne dokumenty, które mogłyby wskazać, z jakich obszarów archiwum MSW korzystali jej członkowie. "Komisja" miała zapewne wgląd do wszystkich dokumentów, o jakie jej członkowie prosili - mówili pracownicy Biura Ewidencji i Archiwum UOP. Na pewno mieli też dostęp do materiałów operacyjnych, wszystkich opatrzonych klauzulą "tajne specjalnego znaczenia". Nie ma jednak żadnej podstawy prawnej działania "Komisji". Korzystanie z dokumentów odbywało się poza wszelkimi procedurami obowiązującymi w MSW". W lutym 2000 r. odznaczony przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Towia Ajzen - polonofob, komunista (od 1926); w II Rzeczpospolitej, za działalność antypaństwową dwukrotnie aresztowany (1933 i 1936 - wywieziony do Berezy Kartuskiej). XII 1936 wyjechał do Hiszpanii. Podczas podróży przez Niemcy został aresztowany przez władze hitlerowskie i zesłany do obozu koncentracyjnego. Dopiero po uwolnieniu dotarł do Hiszpanii, gdzie został komisarzem politycznym batalionu żydowsko-polskiego. Zginął 16 II 1938 na Froncie Estremadurskim. Po wojnie jego imię nadali komuniści Fabryce Pluszu i Dywanów w Łodzi oraz został odznaczony pośmiertnie w 1945 polskim Krzyżem Walecznych.

Markus Ajzenszer - Eisenscher - polonofob, komunista od 1922, agent sowiecki. W 1925 ukończył Międzynarodową Szkołę Leninowską w Moskwie. 1930-33 członek Sekretariatu Krajowego KC Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy (KPZU). 1932-33 sekretarz okręgu wołyńskiego KPZU. W II Rzeczpospolitej, w latach 1926-28 i 1933-38 był więziony za działalność skierowaną przeciwko państwu polskiemu. Po zajęciu wschodniej Polski przez Sowietów we wrześniu 1939 organizował milicję ludową w Stryju i wskazywał władzom sowieckim Polaków, których należy aresztować. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941, uciekł na wschód (podobnie postąpiło tysiące innych Żydów polskich), do Kazachstanu, gdzie pracował w kołchozie.

Mojżesz Ajzner - polonofob, agent sowiecki, konfident NKWD; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Jerzy Albin - polonofob, komuch, były pracownik Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Warszawie. Były Dyrektor Generalny Sp. z o.o. AD NOVUM w Warszawie (1990-1993). W latach 1994-1996 był Dyrektorem i Prezesem w prywatnych firmach konsultingowo-usługowych. Główny Geodeta Kraju - Prezes Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii (05.12.2001-03.2004)

Jerzy Albrecht - Finkelstein - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, komunista, stalinowiec, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski; W latach 30-tych działał w środowisku młodzieży komunistycznej, podczas okupacji w konspiracji. Od 1942 członek PPR, był sekretarzem Komitetu Warszawskiego. 1945-1948 I sekretarz Komitetu Warszawskiego i członek Komitetu Centralnego PPR, 1947-1948 członek Sekretariatu PPR. 1948 był członkiem Biura Organizacyjnego KC PPR oraz kierownikiem kolejno Wydziału Propagandy i Prasy oraz Działu Propagandy, Kultury i Oświaty KC PPR. Od 1948 działacz PZPR, pozostał kierownikiem Działu Propagandy, Kultury i Oświaty, tym razem KC PZPR, a także członkiem Biura Organizacyjnego KC (do 1954). 1948-1968 wchodził w skład KC PZPR, 1956-1961 sekretarz KC PZPR. 1950-1956 przewodniczący Prezydium Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy, 1955-1957 członek, a 1957-1961 zastępca przewodniczącego Rady Państwa. 1960-1968 był ministrem finansów. 1945-1969 poseł do KRN, na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL, 1952-1956 przewodniczący Komisji Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej. 1952-1956 był także członkiem Prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Narodowego. Jeden z czołowych stalinowców w Polsce. Jednak w 1956 stał się szybko jednym z czołowych “październikowców” - z tzw. frakcji “Puławian” - Żydów (popierających pewną reformę systemu i powrót Władysława Gomułki do władzy za cenę utrzymania się samemu u władzy), i dzięki temu utrzymał się u władzy przez następnych 12 lat. Po wypadkach marcowych 1968 popadł w niełaskę. Jako sfrustrowany Żyd (przez pozbawienie go władzy), w grudniu 1977 był sygnatariuszem “Listu 14” do II Konferencji Krajowej PZPR z krytyką polityki Edwarda Gierka...

Przemysław Alexandrowicz - przewodniczący Rady Miasta Poznania, Senator VI kadencji. Wybrany w wyborach 25 września 2005 roku.

Maurycy Allerhand - prof., członek Komisji Kodyfikacyjnej RP; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Andrzej Almert - rzecznik Prasowy Sądu Okręgowego dla Krakowa Śródmieście (02-03.2002).

Anna Alot - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Antoni Alster - Nachum - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komunista, stalinowiec, zbrodniarz MBP i UB, agent sowiecki, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, katolicyzmu, Polaków, patriotyzmu i Polski; z ortodoksyjnej rodziny żydowskiej przeciwnej asymilacji; członek KPP, PPR, KC PZPR, funkcjonariusz PRL-owskich organów bezpieczeństwa, m.in. od 10 grudnia 1954 roku pierwszy zastępca Władysława Dworawskiego, następnie Edmunda Pszczółkowskiego, sprawujących kolejno funkcję przewodniczącego Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego. Następnie od 11 grudnia 1956 roku podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, odwołany 4 maja 1962 roku;

Nie ukończył nawet szkoły podstawowej; niewykwalifikowany robotnik. Od 1924 w Komunistycznej Partii Polski. Ukończył Międzynarodową Szkołę Leninowską w Moskwie w 1931. Działał w Rzeszowie, Warszawie, Częstochowie; 1930 sekretarz okręgu KPP w Łodzi, a od 1935 członek Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy we Lwowie; wchodził w skład jej Sekretariatu Krajowego. Partia ta dążyła do oderwania od Polski całej Galicji Wschodniej wraz ze Lwowem i Wołyń. W latach 1924, 1929, 1930, 1932-35 i 1936 był aresztowany i skazywany na więzienie za działalność antypaństwową.

W czasie walk frakcyjnych w kierownictwie KPP popierał frakcję tzw. “mniejszości”, czyli supremację Żydów w centralnych organach partii; koncepcji tej pozostał wierny do końca życia. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 współtworzył władzę sowiecką w Tarnopolu (brał udział w zniszczeniu monumentalnego pomnika marsz. Józefa Piłsudskiego w tym mieście), a potem we Lwowie. Po wybuchu wojny sowiecko-niemieckiej w czerwcu 1941 uciekł ze Lwowa na Kaukaz. Wyznaczony przez Międzynarodówkę Komunistyczną w Moskwie do organizowania grupy polskich komunistów i wojska polskiego w ZSRR, został skierowany do jej Szkoły Partyjnej w Kusznarenkowie. 1943-44 szef wydziału polityczno-wychowawczego 2 Dywizji Polskiej w ZSRR. Jednocześnie działał w Komitecie Organizacyjnym Żydów w Polsce. V-VIII 1944 szef wydziału polityczno-wychowawczego w utworzonym na wniosek kontrolowanego przez Żydów Centralnego Biura Komunistów Polskich - Polskim Sztabie Partyzanckim k. Równego na Wołyniu. VIII 1944 - I 1945 kierownik Wydziału Wojskowego KC PPR. W 1945 w składzie tzw. Pomorskiej Grupy Operacyjnej PPR, organizującej władzę komunistyczną na Pomorzu. 1945-47 I sekretarz PPR w Bydgoszczy. V-XII 1948 zastępca kierownika Wydziału Organizacyjnego KC PPR. IX-XII 1948 członek Sekretariatu KC PPR. W 1948 wszedł w skład Biura Organizacyjnego Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej; członek KC PZPR do 1964. W 1952 należał do gorliwych pracowników centralnej partyjnej komisji fałszowania wyborów do Sejmu, odbytych w tymże roku (J. Swiatło). I 1950 - IV 1952 zastępca kierownika, a w okresie IV 1952 - XII 1954 kierownik Wydziału Organizacyjnego KC PZPR. Zajmując to stanowisko zatwierdził formularz ankiety personalnej dla członków partii; było w niej wszystko: począwszy od daty i miejsca urodzenia kandydata, wykształcenie w szczegółach, służba wojskowa, życie prywatne, działalność wojenna, działalność społeczna, przeszłość polityczna, służba państwowa aż do chwili wypełniania ankiety; wypełnioną ankietę sprawdzał Departament X Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. XII 1954 - XII 1956 I zastępca przewodniczącego Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego przy Radzie Ministrów. XII 1956 - V 1962 wiceminister spraw wewnętrznych.

Od chwili powstania PRL, poprzez cały okres stalinowski i do Października 1956 Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego, następnie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych - czyli aparat terroru był de facto rękach Żydów, oni w zasadzie nim kierowali, co dawało im wielką władzę w partii i rządzie, w Polsce. Nikt łatwo z władzy nie rezygnuje, szczególnie w krajach dyktatorskich. Upadek stalinizmu i powrót do władzy etnicznych Polaków z Władysławem Gomułką na czele (X 1956) ograniczył władzę Żydów w Polsce, jednak tylko w niewielkim stopniu. W KC PZPR i w rządzie był swoisty dualizm władzy, na co najlepszym przykładem było Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w latach 1956-1962. W ówczesnym MSW były dwa ośrodki kierowania. Jednym kierował wiceminister Mieczysław Moczar, a drugim wiceminister Antoni Alster. “...te dwa ośrodki nie tylko nie współdziałały ze sobą, lecz bywało, że nawet zwalczały się. Najbardziej cieszono się, gdy drugiemu ośrodkowi coś się nie udało. Były nawet przypadki przeprowadzania wzajemnych tajnych rewizji w miejscu pracy i podkradanie spraw. W czasie posiedzenia kolegium czy narad albo obaj wiceministrowie przemawiali, albo obaj milczeli. Kierownictwo partyjne znało tę sytuację, lecz... tolerowało ją” (Franciszek Szlachcic). Wraz z odejściem Antoniego Alstera skończył się podział Ministerstwa na dwa ośrodki kierowania. V 1962 - I 1968 wiceminister gospodarki komunalnej. Od XII 1945 poseł do Krajowej Rady Narodowej, a od 1947 na Sejm PRL. Odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Wojciech "Fokus" Alszer - dywersant, "whiger", przedstawiciel muzyki hip-hopowej w PRLu-bis III, współtwórca Paktofoniki i Pokahontaz; propagator prymitywizmu i pseudokultury slamsów

Paweł Althamer - rzeźbiarz, twórca instalacji, filmów video

Helena (Chaja) Altenberg - agent NKWD, agent i kolaborant sowiecki 1939-41; Ukończyła żydowską szkołę podstawową. W ruchu robotniczym (Zw. Nauczycieli Żydów) i komunistycznym od 1924 (KPP). 1939-41 wysługiwała się okupantom sowieckim w Białymstoku, a po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 uciekła do Kazachstanu. W 1943 zgłosiła się do pracy w komunistycznym Związku Patriotów Polskich (ZPP) w Moskwie. 1944-46 sekretarz, a następnie kierownik wydziału personalnego Centralnej Szkoły Partyjnej. 1946-61 pracownik (starszy instruktor propagandy) w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego, a następnie w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych; odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Felicja Alter - polonofob, komunistka, nauczycielka, dziennikarka, działaczka komunistaczna (SDKPiL i KPP). Od 1927 przebywała we Francji, w latach 1935-37 w Moskwie, współpracując nadal z KPP i aktywnie działając w międzynarodowym ruchu komunisytcznym jako agentka Kremla. Po wojnie była agentką najpierw komunistycznej PPR a potem PZPR we Francji. Do Polski wróciła w 1959; odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Złotym Krzyżem Zasługi

Leon Alter - polonofob, komunista; brat Felicji; Od 1905 członek SDKPiL, a od 1918 Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później KPP). 1919-23 referent i 1923-24 kierownik wydziału do spraw wychodźstwa żydowskiego w Państwowym Urzędzie Emigracyjnym przy Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej. 1924-39 kierownik żydowskiego Tow. Opieki nad Emigrantami “Hias”, finansowanego przez Żydów amerykańskich. Podczas II wojny światowej na Zachodzie, ostatnio w Brazylii. Do Polski przyjechał w 1945 i do 1950 kierował ponownie instytucją “Hias”; następnie (1950-55) był inspektorem w Ministerstwie Żeglugi ... ; Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Leon Alter - polonofob, komunista, zbrodniarz, ludobójca. W 1917 przebywając w Rosji wziął udział w rewolucji październikowej. Po zwycięstwie bolszewików został sędzią śledczym w Trybunale Wojskowo-Rewolucyjnym w Moskwie, a w 1918 w Ogólnorosyjskiej Nadzwyczajnej Komisji do Walki z Kontrrewolucją i Sabotażem (WCzK), skazując na śmierć setki, jeśli nie tysiące ludzi, przeciwników komunizmu. Rzekomo jako członek misji Rosyjskiego Tow. Czerwonego Krzyża, a de facto jako agent bolszewicki, 20 XII 1918 przybył do Warszawy, gdzie rozszyfrowany, został 2 I 1919 odstawiony do granicy. Został ponoć ranny podczas rzekomej próby zamordowania go przez polskich żandarmów na granicy.

Paweł Althamer - "artysta"

Henryk Altman - polonofob, komunista, stalinowiec, historyk stalinowski; adwokat (UWarsz.), dziennikarz, działacz związkowy (1925-39 sekretarz generalny Zw. Zaw. Nauczycieli Średnich Szkół Żydowskich) i komunistyczny. W 1928 wszedł w skład Centralnego Wydz. Zawodowego KC KPP; 1932-39 członek Komitetu Wykonawczego Czerwonej Międzynarodówki Związków Zawodowych. 1923 i 1926 aresztowany za działalność wywrotową. W latach 1939-41 mieszkał na okupowanym przez Sowietów Wołyniu (Kowel, Łuck), gdzie wysługiwał się okupacyjnej władzy. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941, uciekł do obwodu wołgogradzkiego, pozostawiając w Łucku na łasce losu żonę i syna, których Niemcy zamordowali. Od 1943 działacz stalinowskiego Związku Patriotów Polskich w Moskwie. Wraz z pierwszą ekipą PKWN przybył w lipcu 1944 do Chełma, a następnie do Lublina. 1945-52 kierownik Departamentu Pracy. Od 1948 członek PZPR. W latach 1945-51 delegat pol. w Radzie Administracyjnej Międzynarodowego Biura Pracy i wielokrotnie członek delegacji pol. na Zgromadzenie Ogólne ONZ. Od 1945 był wielokrotnie delegowany przez rząd w rozmaitych misjach państwowych za granicę. 1952-65 dyrektor naczelny Archiwów Państwowych w Warszawie, w których dokonał żydowskich porządków; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Jolanta Ambrosewicz-Jacobs - polonofob, dywersant, tolerasta, magister filologii polskiej - UJ; dr. Instytut Europejstyki - Uniwersytet Jagielonski; specjalistka od socjotechnik, "tolerancji"; Simon Wiesenthal Center w Nowym Jorku - 1997; The Rabbi Marc Tannenbaum Foundation, New York - 1998; The Soros Foundation 1998-2000; red. autorka książek o tematyce żydowskiej

Maria Ambroży - Gmina Wyznaniowa Żydowska we Wrocławiu

Katarzyna Amkieh - dywersant, była rzecznikiem prasowym Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad (09.2003).

Stefan Amsterdamski - Saul Henrykowski - polonofob, dywersant, filozof, prof., Rektor Szkoły Nauk Społecznych przy Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk; zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - "okrągły stół", potem w gabinecie agenta NKWD stalinowca Tadeusza Mazowieckiego

Andrzej Ananicz - polonofob, dywersant, agent Moskwy, były Sekretarz Stanu ds. Zagranicznych w Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy [1995]. Był ambasadorem RP w Turcji (10.2003). były Szef Agencji Wywiadu.

Aleksandra Ancukiewicz - UW Studenckie Koło Naukowe Sekcja Historii i Kultury Żydów

Andrzej Ancygier - UWr,

Janusz Anderman - dywersant, prozaik, scenarzysta, tłumacz

Nina Andrycz - polonofob, aktorka; była drugą żoną zbrodniarza Józefa Cyrankiewicza, jednego ze stalinowskich premierów PRL (1952, 1954-70).

Gosia Andrzejewicz - piosenkarka

Jerzy Andrzejewski - polonofob, dywersant, prozaik, publicysta, komuch, trockista, stalinowiec; w latach stalinowskich 1952-1954 redaktor naczelny żydokomunistycznego "Przeglądu Kulturalnego"; w latach stalinizmu 1952-1957 poseł na Sejm; członek-założyciel KOR - żydokomuna, trockiści (KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.)

Leon Andrzejewski - właśc. nazw.- Ajzen Lajb-Wolf - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski, wicedyrektor IV, III Departamentu - zbrodniarz ludobójca MBP i UB

mąż Krystyny Żywulskiej, działacz komunistyczny, pułkownik Urzędu Bezpieczeństwa (UB). Chodził do szkół żydowskich w Łodzi. Od 1928 członek KPP. 1929-33 i 1934-39 przebywał we więzieniu za działalność antypaństwową. 1939-41 wysługiwał się władzy sowieckiej we Lwowie; sowietyzował tamtejsze związki zawodowe. Od 1943 politruk w Wojsku Polskim w ZSRR. 1944 zastępca komendanta “polskiej” szkoły służby bezpieczeństwa w Kujbyszewie (Rosja) i z absolwentami tej szkoły (głównie Żydzi) przybył do zajętego przez Armię Czerwoną Lublina w lipcu 1944. Mianowany kierownikiem Ochrony PKWN; 1944-46 zastępca kier. Wydziału Personalnego Resortu Bezpieczeństwa Publicznego, jednocześnie dowódca Szkoły Oficerskiej Urzędu Bezpieczeństwa (UB); 1946-48 dyrektor Gabinetu Ministra BP; 1948-49 zastępca komendanta Centrum Wyszkolenia Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP) w Legionowie; 1949-53 wicedyr. Departamentu IV MBP; 1953-54 p.o. dyr. Dep. III MBP; 1954-55 wicedyr. Dep. III MBP; 1955 1956 wicedyr. Dep. IV Komitetu ds. BP; 1956-57 wicedyr. Dep. I Komitetu ds. BP. Zwolniony 30.1.1957. Pracownik MSW do 1960. Współodpowiedzialny za zbrodnie okresu stalinowskiego w Polsce.

Zenon Andrzejewski - aktywista żydowski, "Słowo Żydowskie"

Waldemar Andzel - polonofob, dywersant, lewak, poseł PiS, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Alfred Angiersztajn - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, agent sowiecki, wysokiej rangi aparatczyk, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski; działacz komunistyczny od 1930 (KPP). 1937-39 walczył w Hiszpanii; został członkiem Komunistycznej Partii Hiszpanii. Po klęsce komunistów w Hiszpanii był więziony we francuskim obozie w Gurs (1939-41), a następnie wywieziony na roboty do Niemiec. Po przyjeździe do Polski w 1945 przystąpił do budowania komunizmu w naszym kraju. 1945-48 zastępca kierownika Wydziału Komunikacyjnego Polskiej Partii Robotniczej (PPR). 1945-57 przewodniczący Centralnej Komisji Rewizyjnej Związków Zawodowych i 1950-70 przewodniczący Głównej Komisji Rewizyjnej Związku Zawodowego Kolejarzy; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Andrzej Anklewicz - polonofob, dywersant, komuch, oficer SB, absolwent Wydziału Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Był funkcjonariuszem Komendy Stołecznej MO, a od 1982 r. pracował w MSW. Zajmował się m.in. rozpracowywaniem opozycji. Po 1989 r. był wicedyrektorem gabinetu Andrzeja Milczanowskiego, szefa resortu spraw wewnętrznych. Kierował zespołem doradców premiera Józefa Oleksego, a po tym, jak Oleksego oskarżono o rzekome związki z rosyjskim wywiadem, został wiceministrem w MSW. Od stycznia do listopada 1997 r. był szefem Straży Granicznej. W 2001 r. został szefem Generalnego Inspektoratu Celnego.

Grażyna Antoniewicz -

Herc Antopolski - płk. kwatermistrz masowej stalinowskiej organizacji młodzieżowej “Służba Polsce”

Krzysztof Anuszkiewicz - dywersant, Tajny Współpracownik i agent SB, Akcja Wyborcza Solidarność, Suwałki

Agata Araszkiewicz - polonofob, dywersant, feministka , aktywistka żydowska, Centrum Kultury Żydowskiej; w zespole redakcyjnym pisma "Krytyka Polityczna" - nazwa pisma nawiązuje do tzw. 'młodopolskiej' "Krytyki" Wilhelma Feldmana

Andrzej Arendarski - dywersant, mason, w latach 1990-1992 prezes Krajowej Izby Gospodarczej. W lipcu 1992 został powołany na stanowisko ministra współpracy gospodarczej z zagranicą w gabinecie Hanny Suchockiej. W październiku 1993 powrócił do funkcji prezesa Krajowej Izby Gospodarczej. Od 2002 jest przewodniczącym Stronnictwa Demokratycznego; przez cały czas trwania PRL funkcjonowała w Polsce przybudówka PZPR, koncesjonowana partia pod nazwą Stronnictwo Demokratyczne, która miała i nadal ma korzenie masońskie; ostatnim aktem sojuszniczym SD z PZPR, były wybory do Sejmu kontraktowego w czerwcu 1989 r.

Iwona Arent - polonofob, dywersant, poseł PiS, głosowała za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Paweł Arndt - polonofob, dywersant, lewak, poseł PO, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Agnieszka Arnold - reżyser

Katarzyna Arnhold - kompozytor

Łazarz Aronsztam - przybrane nazw. - Izaak Symchowicz - polonofob, Litwak, znający język polski; działacz komunistyczny. Po wybuchu I wojny światowej wraz z rodziną ewakuował się do Czernihowa na Ukrainie.Tam w 1915 wstąpił do rosyjskiej bolszewickiej SDPRR(b) i działał wśród miejscowych robotników. W 1917, po rewolucji lutowej, został członkiem Dumy Miejskiej w Charkowie z listy bolszewików. Wziął udział w rewolucji bolszewickiej w Moskwie w listopadzie 1917 w szeregach Czerwonej Gwardii, a w lipcu 1918 uczestniczył w zdławieniu antybolszewickiego buntu eserowców w Moskwie. Do 1924 komisarzem politycznym 4 Dywizji im. “Proletariatu Niemieckiego”, a następnie Inspekcji Artylerii Armii Czerwonej. W 1924 wybrany do Centralnego Komitetu Wykonawczego Rad Sowieckiej Białorusi. Jako doświadczony działacz partyjny został w sierpniu 1924 skierowany przez Międzynarodówkę Komunistyczną w Moskwie (jako jej agent) do pracy partyjnej w Polsce. Po nielegalnym przyjeździe do Polski został dokooptowany do Komitetu Centralnego i Sekretariatu KC Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi, która dążyła do oderwania od Polski całych ziem północno-wschodnich, włącznie z Białymstokiem. W lutym 1926 aresztowany i do stycznia 1928 więziony za nielegalne przekroczenie granicy, nielegalny pobyt w Polsce i działalność antypaństwową i antypolską. Po wyjściu z więzienia wyjechał od razu do Związku Sowieckiego. Zajmował tam najpierw odpowiedzialne stanowiska w partii na Białorusi (m.in. 1930-33 członek Biura Politycznego KC KP(b)B), a następnie w wojsku: 1933-37 naczelnik Zarządu politycznego i zastępca głównodowodzącego Dalekowschodniej Armii Specjalnej (Chabarowsk), a od 1937 na tym samym stanowisku w Moskwie. Aresztowany przez NKWD w 1937 i stracony.

Stanisław Arski - Apfelbaum -

Stefan Arski - Artur Salman - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, agent sowiecki, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski, z ortodoksyjnej antypolsko nastawionej rodziny (ur. Łódź); W młodzieżowym ruchu socjalistycznym od 1931 (Zw. Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej). Od 1932 członek PPS i publicysta prasy socjalistycznej; współzałożyciel pisma "Płomienie" przewodniczący Rady Głównej wileńskiej "Wolności" 1939-1940; we wrześniu 1939 znalazł się na Zachodzie i w latach 1941-47 mieszkał w USA; prowadził działalność agenturalną na rzecz Sowietów wśród polonii w USA. Potem główny twórca "czarnej" legendy emigracji i Polonii; zastępca redaktora naczelnego "Robotnik Polski" w USA 1941-1943, redaktor naczelny "Robotnika"; - "Robotnik" po II w.sw. nawiązał kontakt z reżymem warszawskim i w 1947 przyjechał do Polski. Zaraz po przyjeździe został członkiem władz naczelnych komunizowanej coraz bardziej PPS i redaktorem naczelnym “Robotnika”. Od XII 1948 członek PZPR. W okresie stalinowskim członek Biura Organizacyjnego KC PZPR i przewodniczący Związku Zawodowego Dziennikarzy. XII 1948 - 1951 zastępca redaktora naczelnego organu KC PZPR “Trybuny Ludu”, a w latach 1951-68 redaktor naczelny tygodnika “Swiat”. Przodował w dziele zohydzania dziejów Polski i to nie tylko w okresie stalinowskim. Kiedy Arski był przewodniczącym Związku Zawodowego Dziennikarzy Polskich, w jego władzach byli wówczas sami żydzi: Aleksandrowicz, Frysz, Haber, Knauff, Marcowa, Monasterska, Sachnowski, Szydłowski-Szauzer.

Grzegorz Artman - aktor

Ascheberg Z. - polonofob, polakożerca, komuch, sędzia, Gorzów Wlkp. szczególnie aktywny w działaniach represyjnych wobec opozycji politycznej

Szymon Askenazy - historyk, dyplomata, mason; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Feliks Aspis - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, polakożerca, stalinowski zbrodniarz ludobójca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, katolicyzmu, Polaków, patriotyzmu i Polski; płk. prokurator Prokuratury Generalnej

Halina Aszkenazy-Engelhard - autorka książek o tematyce żydowskiej

Łukasz Atowski -

Symche Auerhan - polonofob, komunista, agent sowiecki; Od 1918 działał w szeregach żydowskiej organizacji młodzieżowej “Jungd” w Rzeszowie, która najpierw była pod wpływami Poalej Syjonu, a od 1921 Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (KPRP). Członek i działacz KPRP w Rzeszowie od 1924, następnie w Warszawie (1926-28) i Częstochowie (1928). Aresztowany w 1928 za działalność antypaństwową i skazany na 6 lat więzienia. Zwolniony w 1934, został sekretarzem Komitetu Okręgowego KPP w Lublinie. Aresztowany ponownie w lutym 1935 i skazany na 5 lat i 4 miesiące więzienia. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 udał się do Lwowa, gdzie wysługiwał się sowieckim władzom okupacyjnym w szeregach policji, która krwawo rozprawiała się z Polakami w tym mieście. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej uciekł aż do Uzbekistanu (Samarkanda). 1942-43 przeszkolony w Międzynarodowej Szkole Partyjnej Komitezu Wykonawczego Międzynrodówki Komunistycznej w Kusznarenkowie (Baszkiria), został przerzucony na Polesie, aby szpiegować dla władz sowieckich i podporządkowywać tamtejsze lewicowe oddziały partyzanckie sowieckim reprezentantom. Po wykonaniu tego zadania, został skierowany z podobnym zadaniem na Lubelszczyznę, tym razem szpiegować działaczy Polskiej Partii Robotniczej i jej oddziały partyzanckie. W marcu 1944 został wysłany przez dowództwo obwodu komunistycznej Armii Ludowej do Warszawy w celu nawiązania łączności z Komitetem Centralnym PPR. W drodze zginął pod Berejowem koło Lubartowa w walce z żandarmerią niemiecką. Nie jest jednak wykluczone, że KC PPR postanowiła pozbyć się niewygodnego dla siebie szpiega.

Anna Augustowska - polonofob, dywersant, felietonistka żydolewackiej "Gazety Wyborczej" − Lublin, tematyka żydowska

Edward Augustyn - "Żydzi polscy"

Andrzej Aumiller - polonofob, dywersant, lewicowiec, świnia Orwell'owska, działacz socjaldemokratyczny; mandat poselski z ramienia koalicyjnej Unii Pracy od 2001 (był również posłem w latach 1989-1991 oraz 1993-1997). Członek sejmowej komisji skarbu państwa i zastępcą przewodniczącego sejmowej komisji rolnictwa i rozwoju wsi. W latach 2001-2005 był członkiem Unii Pracy. W lipcu 2004 został wiceprzewodniczącym, a w kwietniu 2005 przewodniczącym sejmowej komisji śledczej powołanej do zbadania tzw. afery Orlenu. W lipcu 2005 roku odszedł z Unii Pracy i został członkiem [oddelegowany do] Samoobrony RP.

Erwin Axer - ur. 1917 r. we Lwowie reżyser teatralny

Tadeusz Aziewicz - polonofob, dywersant, komuch, ekonomista, działacz samorządowy i państwowy, poseł PO na Sejm; W latach 1987-1989 pracował w firmie konsultingowej "Doradca" (jej szefem był Jan Krzysztof Bielecki). Wspólnie z Donaldem Tuskiem brał udział w tworzeniu trójmiejskiego środowiska liberałów, na przełomie lat 80. i 90. zakładał gdański Kongres Liberałów. Należał kolejno do Kongresu Liberalno-Demokratycznego, Unii Wolności i Platformy Obywatelskiej. Członek władz regionalnych i krajowych PO; poseł PO, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

B

Kamilla Baar - aktorka

Zbigniew Bachman - dyrektor Polskiej Izby Przemysłowo-Handlowej Budownictwa (10.2003 - 05.2004)

Klaus Bachmann - dywersant, dziennikarz, publicysta, historyk, politolog, autor książek; ur. w Bruchsal, niemieckim miasteczku niedaleko granicy francuskiej; W 1988 r. osiadł na stałe w Polsce i zaczął regularnie pisać do kilku zagranicznych gazet, oraz Rzeczpospolita, Polityka, Tygodnik Powszechny. W 2000 r. obronił na Uniwersytecie Warszawskim pracę doktorską na temat konfliktu polsko-ukraińskiego w Galicji w latach 1907-1914. Został kierownikiem katedry politologii w Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. Willy Brandta na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2004 r. został także visiting professor na uniwersytecie w Wiedniu z zakresu historii Polski XIX i XX wieku. W latach 2000- 2001 oraz od roku 2005 jest członkiem powiązanej ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońskiej i antypolskiej Fundacji im. Stefana Batorego" - fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta gieldowego George'a Sorosa, nowojorskiego finansistę (o węgierskim rodowodzie, stąd m.in. nazwa fundacji). W PRL została ona zarejestrowana w dniu 7 maja 1988 roku w Sądzie Rejonowym Warszawa Praga. Były to czasy reżimu agenta sowieckiego Wojciecha Jaruzelskiego. W 2006 roku został profesorem nadzwyczajnym w instytucie politologii Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. Wykłada też w Instytucie Studiów Międzynarodowych na Uniwersytecie Wrocławskim. Publikuje w żydokomunistycznej Polityce, żydokomunistycznej Gazecie Wyborczej i w niektórych niemieckich mediach. Mieszka we Wrocławiu.

Bronisław Baczko - Gideon - polonofob, komunista, stalinowiec, filozof marksistowski, podpułkownik, politruk (tzw. oficer pol-wychu) - został oddelegowany na Wydział Filozofii. Na tym wydziale jako profesor ponosi lwią część odpowiedzialności za stalinizację prac nad polską filozofią i myślą społeczną doby powstań (wg A. Walickiego, Umysł zniewolony po latach); historyk idei i myśli społecznej; Do 1968 roku był jednym, obok m. in. Leszka Kołakowskiego, uczonych z kręgu tzw. warszawskiej szkoły historyków idei, profesorem historii filozofii na Uniwersytecie Warszawskim i w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN.

W okresie stalinowskim był majorem LWP i członkiem zespołu redakcyjnego organu teoretyczno-politycznego Głównego Zarządu Propagandy WP “Nasza Myśl”. Jako stalinowski filozof był uczniem jednego z najgorliwszych stalinistów w PRL, marksistowskiego “profesora” Adama Schaffa, którego czołowy ideolog partyjny w Polsce >Roman Werfel nazwał “straszliwym terrorystą”. Baczko był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. W okresie stalinowskim zajadle atakował filozofię nie-marksistowską. Usunięty z Uniwersytetu wraz z Leszkiem Kołakowskim, Włodzimierzem Brusem, Zygmuntem Baumanem, Marią Hirszowicz i Janiną Zakrzewską (wszyscy żydzi-polonofobi), już 25 marca 1968, w związku z tzw. wydarzeniami marcowymi 1968 roku (antyreżymowe demonstracje studenckie inspirowane przez post-stalinowców, głównie pochodzenia żydowskiego). W 1968 wyjechał z Polski do Francji.

Jego wychowankowie z lat 1966-1968 odgrywają do dziś istotną rolę w polskiej humanistyce.

Jerzy Baczyński - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, mason, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, katolicyzmu, Polaków i Polski, redaktor naczelny żydokomunistycznej "Polityki". Podobnie jak jego poprzednik na tym stanowisku, marksista-komunista Mieczysław F. Rakowski, odpowiedzialny za rolę odgrywaną przez "Politykę" jako jednego z czołowych centrum lobby filosemickiego w prasie, za ciągłe podważanie i ośmieszanie polskich tradycji narodowych i wartości chrześcijańskich; Członek tzw. Komisji Trójstronnej (Trilateral Commision).

Krzysztof Kamil Baczyński - lewicowiec, poeta, zginął w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego; matka Krzysztofa Kamila była neofitką - z urodzenia żydówką, tak jak jej brat, nauczyciel gimnazjalny, dr Adam Zieleńczyk; ojciec Stanisław Baczyński - Bittner pisarz, publikował też w jidysz, który znał doskonale; kuzynką Krzysztofa, wujeczną siostrą (Baczyńskiego matka i Turlejskiej ojciec Adam Zieleńczyk byli rodzeństwem) była Maria Turlejska, zagorzała stalinistka, wieloletnia agentka MBP i UB

Karol Bader - dr praw, dyplomata II Rzeczypospolitej. W czasie I wojny światowej kierował placówką Naczelnego Komitetu Narodowego w Bernie (Szwajcaria). W 1918 był urzędnikiem w Departamencie Stanu Rady Regencyjnej w Warszawie. Po powstaniu państwa polskiego w XI 1918 został naczelnikiem wydziału w Departamencie Polityczno-Ekonomicznym Ministerstwa Spraw Zagranicznych, następnie: 1921-23 radca poselstwa i 1923-24 charge d’affaires poselstwa RP w Pradze; 1924-31 pracował w centrali. Podczas II wojny światowej w Londynie (nadal związany z polskim MSZ).

Po wojnie szybko nawiązał kontakt ze stalinowsko-komunistycznym reżymem warszawskim i powrócił do Polski. Był jednym z nielicznych dyplomatów II Rzeczypospolitej przyjętych do służby dyplomatycznej PRL; pracował w centrali. Jest to jeszcze jeden więcej dowód na to, że wielu żydów wysługuje się każdemu systemowi politycznemu, który jest aktualnie u władzy w danym państwie.

Bogusław Bagsik - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, żydowski hochsztapler i oszust, aferzysta, złodziej, okradł i zubożył Polskę na wiele [ponad 400] milionów złotych; W nocy z 31 lipca na 1 sierpnia 1991 roku, dwie godziny przed zamknięciem dla nich granic kraju, obaj właściciele Art-B [Bagsik i Gąsiorowski] wyjechali do Izraela. Tam szybko uzyskali obywatelstwo, co uchroniło ich przed wysłanym za nimi międzynarodowym listem gończym, ponieważ Izrael zawsze odmawia deportacji własnych obywateli do innych krajów.

Bagsik i Gąsiorowski zakupili w Izraelu akcje koncernu naftowego PAZ za kilkadziesiąt milionów dolarów. W roku 1994 roku Bagsik podczas pobytu w Szwajcarii, gdzie nie chroniła go jurysdykcja państwa Izrael, został zatrzymany i osadzony w areszcie. Po trwającej prawie dwa lata procedurze ekstradykcyjnej (w tym czasie miała rzekomo odbyć się próba odbicia Bagsika z aresztu) w lutym 1996 wydano go Polsce. Tu zarzucono mu m.in. zagarnięcie ponad 400 mln zł metodą oscylatora (doliczono się 620 wielokrotnie oprocentowanych czeków), przekupstwo urzędników bankowych i działanie na szkodę spółki. Bagsik bronił się twierdzeniem, że oscylator wymyślony został przez niego i nie był zakazany prawem. W lutym 1998 rozpoczął się proces, a w październiku - po wpłaceniu 2 mln zł kaucji - oskarżonego wypuszczono na wolność. Po wyjściu z aresztu Bagsik został prezesem Zakładów Futrzarskich Kurów S.A. i próbował podpisać kontrakt z armią polską oraz wojskami NATO na dostawę skórzanych kurtek dla pilotów. 20 października 2000 skazano go na 9 lat więzienia.

Obrońcy wnieśli apelację, ale nieskutecznie - 22 stycznia 2002 wyrok został potwierdzony, a w sierpniu B. Bagsik zgłosił się do więzienia. Do odsiedzenia pozostało mu wówczas niespełna 4 lata. Obecnie "szlachcic jerozolimski" na czerwonych salonach żydokracji w PRL-bis

Jerzy Bahr - dyplomata, od 21 stycznia 2005 Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego przy Prezydencie RP. Cieszy się opinią znawcy zagadnień regionu Europy Wschodniej; Był konsulem generalnym RP w Kaliningradzie. Był radcą ds. politycznych w ambasadzie RP w Moskwie [1991-1992]. Był ambasadorem RP na Ukrainie [1996). Był ambasadorem RP w Turkmenistanie. Był ambasadorem RP na Litwie [04.2001-12.2004). Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego [20.01.2005). Obecnie ambasador w Moskwie.

Jerzy Bajdar - komuch, dziennikarz, felietonista, okres stalinowski, redakcja wrocławskich "Sygnałów"

Hanna Bajer - sędzia

Magdalena Bajer - publicystka, przewodnicząca Rady Etyki Mediów (08.1999-02.2006); laureatka nagród, m.in. w konkursach im. Bruna Winawera, SDP, im. Hugo Steinhausa

Zdzisław Bajzert - polonofob, komuch, polakożerca, sędzia, Gorzów Wlkp. szczególnie aktywny w działaniach represyjnych wobec opozycji politycznej

Władysław Baka - dywersant, komuch, zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego - tajne rozmowy w Magdalence i "okrągły stół" ze strony żydokomuny PZPR

Henryk (Chaim) Bal - polonofob, dywersant, komuch, stalinowiec, od 1945 w PPR / PZPR. W pierwszej połowie 1946 przewodniczący Wojewódzkiego Komitetu Żydowskiego w Warszawie, członek Rady Naczelnej ORT. W latach sześćdziesiątych pracownik personalny Państwowego Przedsiębiorstwa Kolportażu "Ruch"

Edward Balawejder - bł. dyrektor Muzeum na Majdanku (05.2000)

Artur Balazs - polonofob, dywersant, pełnił funkcję ministra ds. warunków życia na wsi w rządzie Tadeusza Mazowieckiego; W 1997 r. wraz z Aleksandrem Hallem doprowadził do powstania Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego. Od 1999 do 2001 r. był ministrem rolnictwa i rozwoju wsi. Do obecnego Sejmu wszedł z listy Platformy Obywatelskiej, ale nie został członkiem jej klubu parlamentarnego. W styczniu 2002 r. objął funkcję prezesa SKL-Ruch Nowej Polski; zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - "okrągły stół"

Jacek Balcer - był rzecznikiem prasowym Towarzystwa Ubezpieczeniowego Warta (07.2002). Rzecznik prasowy BPH PBK (07.2003-07.2005). Dyrektor Biura Marketingu Banku BPH PBK (02-10.2004).

Leszek Balcerowicz - Aaron Bucholtz - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, mason, świnia Orwell'owska, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, Polaków i Polski, członek PZPR od 1969, globalista, agent Sachsa i Sorrosa, główny "rabin" żydolichwy w Polsce; Od 1995 do 2000 roku był przewodniczącym Unii Wolności. Od grudnia 2000 roku jest prezesem NBP. Od 1 maja 2004 wszedł z urzędu w skład Rady Ogólnej Europejskiego Banku Centralnego;

członek globalnej organizacji "Grupa 30" założona w 1978 r. przez żyda, masona i globalistę Geoffreya Bella z iniciatywy Fundacji Rokefellera; obecnie prezydentem jest mason, żyd Alan Greenspan, prezydent Banku Centralnego Rezerw Federalnych USA)

więcej informacji znajdziesz tu => > http://www.polonica.net/Balcerowicz.htm

Zuzia Balcerzak - Komitet Regionalny Polskiej Unii Studentów Żydowskich

Jacek Balcewicz - fotografik, tematyka żydowska

Marek Balicki - polonofob, dywersant, komuch, libertyn, lewak, zwolennik liberalizacji prawa aborcyjnego, świnia Orwell'owska; Po 1989 był członkiem ultra lewicowego ROAD, później UD i UW; współzałożyciel Socjaldemokracji Polskiej w marcu 2004r.; W latach 1998-2001 był doradcą prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.

Zygmunt Balicki - polonofob, dywersant, komunista, mason, założyciel PPS, jesienią 1892 roku w Paryżu powstał tzw. „Związek Zagraniczny Socjalistów Polskich", stał się on zalążkiem właściwej PPS, której to aktywnym działaczem był Józef Piłsudski - przyszły 'marszałek' Polski; członek Stronnictwa Postępowo-Demokratycznego. Stronnictwo to zostało założone przez polsko-rosyjskich socjalistów-masonów

Dariusz Baliszewski - polonofob, dywersant, oszczerca, kalumniator zohydzający i hańbiący dobre imię Polski i polskich patriotów

Joanna Bałaban - aktywistka żydowska, żydowski ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN" w Lublinie

Piotr Bałtroczyk - dziennikarz, konferansjer, satyryk, prezenter telewizyjny i radiowy, kpiarz

Hanna Banaszak - piosenkarka

Aleksandra Bańkowska - UW Studenckie Koło Naukowe Sekcja Historii i Kultury Żydów

Aleksander Bardini - reżyser, aktor, dyrektor teatru, pedagog. Po ukończeniu Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej, występował w Teatrze Polskim w Wilnie (1935-36), teatrach warszawskich (1936-39), w sowieckim Państwowym Teatrze Polskim we Lwowie (1939-41), a po wojnie współpracował głównie z teatrami warszawskimi, przede wszystkim Polskim i Współczesnym; 1958-60 dyrektor Teatru Ateneum. 1950-78 profesor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Po 1956 przez pewien czas przebywał w Izraelu (m.in. reżyserował Tango S. Mrożka w teatrze w Tel Avivie), jednak wrócił do Polski. Był twórcą wielu inscenizacji klasyki światowej i polskiej (Sen nocy letniej, Miarka za miarkę, Barbarzyńcy, Borys Godunow, Otello, Dziady, Balladyna, Halka, Jutro). Nie należy jednak zapominać o jego niechlubnej działalności w okresie stalinowskim (reżyserował m.in. takie szmiry komunistycznego dramatu jak Juliusz i Ethel), która cieszyła się pełnym uznaniem stalinowskiej władzy. Za wysługiwanie się reżymowi otrzymał m.in.: Nagrodę Państwowę III stopnia w 1953 i II stopnia w 1955, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954), Srebrny i Brązowy Medal “Za zasługi dla obronności kraju” czy tytuł Zasłużony Nauczyciel PRL.

Wieloletni pedagog Teatru Żydowskiego im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie - wykształcenie młodzieży aktorskiej posługującej się językiem jidysz;

teatr ten jest instytucją finansowaną obecnie ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Samorządu Województwa Mazowieckiego (!!)

Zygmunt Baranek - malarz

Stanisław Barańczak - polonofob, komuch, dywersant, członek-założyciel KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.]; poeta i krytyk, jeden z ulubionych idolów trockistów-michnikowców; mieszka w USA

Janusz Bargieł - polonofob, dywersant, komuch, członek ZSMP, PZPR, SLD

Józef Barski - Józef Gitler - od 1922 zajmował kierownicze stanowiska w żydowskich Joincie i Centosie, od 1923 w KPP. W getcie warszawskim działacz PPR i Centosu, 1943-1945 w Bergen-Belsen, 1945-1950 sekretarz generalny Jointu w Polsce, 1950-1953 dyrektor naczelny PKO, w 1953 aresztowany pod zarzutem szpiegostwa, po uwolnieniu dyrektor zakładów przemysłowych im. 22 lipca. Wieloletni członek Rady Naukowej Żydowskiego Instytutu Historycznego

Antoni Bartkiewicz - dyrektor TV POLONIA, w radzie Fundacji Rozwoju Kultury Żydowskiej w Polsce

Kazimierz Bartkowiak - polonofob, komuch, dywersant, oszczerca i paszkwilant, "specjalista" od atakowania i oczerniania kościola katolickiego, ...czyżby wywodził się z Departamentu IV SB? (ds. Kościoła); felietonista żydokomunistycznego i marksistowskiego "Dziś" - redaktor naczelny marksista-komunista Mieczysław F. Rakowski

Tadeusz Bartkowiak - Dyrektor Generalny Poczty Polskiej

Ignacy Bartman - polonofob, komunista, stalinowiec, inżynier elektryk (Nancy), działacz komunistyczny. Od 1902 działacz Polskiej Partii Socjalistycznej “Proletariat”, a od 1905 Socjal-Demokracji Królestwa Polskiego i Litwy w Warszawie; współpracował wówczas z Feliksem Dzierżyńskim i Różą Luksemburg. Wydalony w 1907 z granic Królestwa Polskiego, wyjechał do Francji, gdzie studiował. Od 1918 należał do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (KPP) w Warszawie. Podczas okupacji hitlerowskiej ukrywał się z pomocą Polaków jako Ignacy Kulesza (żona i syn zginęli w getcie warszawskim albo Treblince). Od 1945 członek Polskiej Partii Robotniczej (następnie PZPR). Skierowany do sektora ekonomicznego; m.in. 1948-55 dyrektor elektrowni w Krakowie. W czasie wyborów do sejmu PRL w 1947 był przewodniczącym Komisji Wyborczej na terenie Krakowa; właśnie w Krakowie dokonano najbardziej jaskrawych szachrajstw z wynikami wyborów, co później wyszło na jaw. Od 1951 członek Komisji Rewizyjnej Komitetu Wojewódzkiego PZPR. 1951-54 prezes Zarządu Okręgowego komunistycznego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Krakowie. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Maksymilian Bartman - polonofob, zbrodniarz, stalinowiec, agent sowiecki NKWD; mgr prawa (UWarsz.), działacz komunistyczny (od 1925). Ukończył Szkołę Handlową Zgromadzenia Kupców m. Warszawy. Jako działacz Związku Młodzieży Komunistycznej i Komunistycznej Partii Polski był kilkakrotnie aresztowany za działalność antypaństwową. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 wysługiwał się władzom sowieckim. Był pracownikiem Obwodowego Urzędu Komisariatu Ludowego Sprawiedliwości Republiki Białoruskiej w Białymstoku. Nie ulega wątpliwości, że ma na sumieniu wielu Polaków jako urzędnik sowieckiej “sprawiedliwości”. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 uszedł/uciekł aż do Mordwińskiej Autonomicznej Republiki. Zmobilizowany do Armii Czerwonej (V-VIII 1942) załatwił sobie (jak wielu innych żydów, bo do walki z hitleryzmem spieszno im nie było!) zwolnienie z wojska. W 1943 wstąpił do 1 Dywizji im. T. Kościuszki, w której był oficerem politycznym. Po wojnie, w stopniu majora był podprokuratorem Wojskowej Prokuratury Rejonowej w Warszawie, skazując wielu działaczy polskiego podziemia na śmierć lub długoletnie więzienie. 1949-52 starszy inspektor w NIK. 1952-53 instruktor Wydz. Oświaty i Szkolnictwa Wyższego KWarsz. PZPR. 1953-64 redaktor w Polskiej Agencji Prasowej w Warszawie. Odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Paweł Michał Bartolik - polonofob, dywersant, komuch i lewak, działacz "Nowej Lewicy"

Edyta Bartosiewicz - piosenkarka

Adam Bartosz - aktywista żydowski, etnograf, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, Rada Fundacji Judaica; Dyrektor Muzeum Okręgowego w Tarnowie. Autor wielu publikacji, poświęconych tematyce żydowskiej w Tarnowie i w Małopolsce; prezes Komitetu Opieki nad Zabytkami Kultury Żydowskiej w Tarnowie.

Hanna Bartoszewicz - redaktorka, żydokomunistyczna "Gazeta Wyborcza"

Zofia Bartoszewska - wydawca

Władysław Bartoszewski - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, mason, senator, świnia Orwell'owska, znawca i piewca tematyki żydowskiej, minister spraw zagranicznych w postkomunistycznym rządzie Józefa Oleksego, związany z redakcją żydo-katolewackiego "Tygodnika Powszechnego" od bardzo długiego czasu, jak i filosemickiej elitki PEN-Clubu, od 1972 r., gdy Bartoszewski został sekretarzem generalnym tej organizacji;

członek "Klubu Krzywego Koła"; "Klub Krzywego Koła" to nazwa klubu dyskusyjnego działającego w Warszawie w latach 1955-1962; który został założony w 1955 roku z inicjatywy i pod nadzorem pułkownik UB Julii Brystigierowej w celu sterowania i infiltrowania przeciwników ówczesnej władzy; klub skupiał ówczesną elitkę intelektualną, tzw. (żydokomunistyczną) opozycje inteligencką, dyskusje w nim prowadzone dotyczyły m.in. problematyki kulturowej, politycznej, filozoficznej, artystycznej i ideologicznej; w zebraniach brali udział m.in.: Jan Józef Lipski żyd i mason, Witold Jedlicki żyd i komuch, Aleksander Małachowski żyd i mason, Stanisław Ossowski, Paweł Jasienica żyd, Antoni Słonimski żyd stalinowiec i mason, Władysław Bartoszewski żyd i mason, Jerzy Urban żyd i komuch, Jan Olszewski żyd i mason, Ludwik Hass żyd i mason, Leszek Kołakowski żyd i fanatyczny marksista stalinowiec, Aniela Steinsbergowa żydówka, Antoni Zambrowski żyd i komuch, a teraz "prawicowiec", Karol Modzelewski żyd i komuch, Jacek Kuroń żyd i komuch trockista, Adam Michnik żyd i komuch trockista, Anna Rudzińska, Jerzy Kornacki, Adam Schaf żyd stalinowiec i marksista; po więcej szczegółów zapraszamy -- KKK - "Klub Krzywego Koła"

Wsławił się" niechlubnym "donosem na Polskę" w przemówieniu w izraelskim Knesecie (mówił w nim o antysemickich "ciemniakach" na polskiej prowincji, dziwnie zapominając o antypolskich wypowiedziach "jaśnie oświeconych" premierów Bergina i Szamira. Został Honorowym Obywatelem Izraela; odznaczony Orderem Orła Białego przez rząd żydokomunistyczny; aktywny wszędzie tam gdzie jest żydostwo, ...nigdy tam gdzie jest sprawa polska; członek rady programowej "Otwarta Rzeczpospolita"

"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych; głównie jednak pochodzenia żydowskiego; finansowe wsparcie ze strony antypolskiej Fundacji im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego hochsztaplera giełdowego Sorrosa;

Ciekawostka: wczasie okupacji hitlerowskiej Władysław Bartoszewski został zwolniony przez Niemców z obozu w Oświęcimiu - Powód? Zły stan zdrowia! ... ...Ha, ha, ha ...Dobry kawał!

Jacek Bartyzel - polonofob, dywersant, był współzałożycielem i rzecznikiem Ruchu Młodej Polski, kierowanego przez Aleksandra Halla. Działał w Klubie Inteligencji Katolickiej [żydo-katolewica] w Łodzi oraz w Komitecie Obywatelskim przy Lechu Wałęsie. Jest honorowym członkiem i przewodniczącym Straży Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego. Publikuje w kwartalniku "Pro Fide Rege et Lege". Prezes Klubu Konserwatywnego w Łodzi

Małgorzata Maria Bartyzel - polonofob,dywersant, poseł PiS, głosowała za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Bożena Batycka - polonofob, projektantka torebek i biżuterii, bywalczyni na czerwonych salonach żydokracji w PRL-bis

Jarosław Bauc - polonofob, dywersant, ur. w Łodzi; Absolwent Wydziału Ekonomiczno-Socjalnego Uniwersytetu Łódzkiego - rocznik 1982. Absolwent University of Windsor w Ontario w Kanadzie. W 1990 r. Ukończył kursy z zakresu makroekonomii, mikroekonomii i finansów w London School of Economics i w 1991 r. w University of Vienna; W 1995 r. konsultant Banku Centralnego Estonii. W 1996 r. na zlecenie USAID był doradcą ministra finansów Mongolii, gdzie zaprojektował reformę systemu podatkowego. Współpracował z Centrum Badań i Promocji Biznesu 'Ecorno' w zakresie restrukturyzacji finansowej i majątkowej podmiotów gospodarczych [1993-1997]. Był doradcą ministra finansów Rumunii [02.1997); przewodniczący Rady Banku PKO BP (11.1999); sekretarz stanu w Ministerstwie Finansów (10.01.1998-12.06.2000); minister finansów w rządzie Jerzego Buzka (06.2000-28.08.2001); Stały współpracownik Centrum Analiz Społeczno-Ekonomicznych (1992-08.2001)

Arnold Baum - polonofob, komunista, agent sowiecki; buchalter, działacz komunistyczny. W latach 1914-18 był działaczem żydowskiego Bundu; w 1918 wstąpił do lewicowej Socjal-Demokracji Królestwa Polskiego i Litwy (SDKPiL) i wraz z innym działaczymi tej partii znalazł się w Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później KPP). W listopadzie 1919 wyjechał do Niemiec, gdzie działał w Komunistycznej Partii Niemiec. Wyjechał następnie do Belgii i został członkiem Komunistycznej Partii Belgii. Kiedy okazało się, że komunizm nie podbił Europy Zachodniej, w lipcu 1920, kiedy Armia Czerwona zbliżała się do Warszawy, wyjechał do Związku Sowieckiego i oddał się do dyspozycji Armii Czerwonej, która w międzyczasie została wyparta na wschód po klęsce pod Warszawą. Zamiast więc pomagać Armii Czerwonej w podboju Polski i Europy, musiał stawać w obronie Związku Sowieckiego; był skierowany do Zarządu Politycznego Frontu Zachodniego (polsko-sowieckiego). Po wyjściu z wojska, z armii, której sława została zdeptana przez Polaków, pozostał na stałe w Związku Sowieckim (w Polsce mógł liczyć wyłącznie na więzienie lub kulę z łeb za zdradę stanu). Został członkiem sowieckiej partii komunistycznej WKP(b) i pracował w Wydziale Propagandy Międzynarodówki Komunistycznej w Moskwie, później w Międzynarodowej Pomocy Robotniczej i w latach 1922-37 na odpowiedzialnych stanowiskach w zakładach chemicznych w Leningradzie (Petersburg). W okresie wielkich czystek w partii sowieckiej został w 1937 aresztowany przez NKWD i stracony

Marzena Baum - aktywistka żydowska, żydowski ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN" w Lublinie

Adam Bauman - aktor

Janina Bauman -

Krzysztof Bauman - aktor

Zygmunt Bauman - polonofob, stalinowiec, komuch, agent sowiecki, ideolog stalinizmu, specjalista od stalinizacji nauki, zbrodniarz PZPR, PRL; socjolog marksistowski, członek PZPR; mąż - Heleny Wolińskiej – prokuratora w okresie stalinowskim; w czasie wojny inspektor milicji w Moskwie, później w Polsce oficer "wojska ubeckiego", jak nazywano Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Doszedł tam do rangi majora. Zwolniony z KBW w 1953 r., przeszedł do nauki. Zrobił karierę jako profesor socjologii; Docent i kierownik Katedry Socjologii Ogólnej Uniwersytetu Warszawskiego. Po wypadkach marcowych 1968 otrzymał zgodę na wyjazd emigracyjny do Izraela, jednak zamieszkał w Anglii. Po wyjeździe z Polski nawiązał współpracę z kontrolowanym przez żydów Radiem Wolna Europa (RWE) i żydolewacką paryską “Kulturą”, którzy z niego zrobili "bohatera narodowego"; felietonista żydowskiego pisma "Midrasz"

Piotr Baumgart - polonofob, dywersant; w okresie PRL był działaczem NSZZ "Solidarność" Rolników Indywidualnych ...; zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - "okrągły stół"

Leon Baumgarten - właśc. imię - Łazarz - polonofob, komunista, agent NKWD, kolaborant sowiecki; historyk (UWarsz.), działacz komunistyczny. Nauczyciel szkół żydowskich w Warszawie i działacz Poalej Syjon-Lewicy, a od 1931 Komunistycznej Partii Polski (KPP), w której był redaktorem wydawanego przez Biuro Żydowskie pisma “Forojs” (“Naprzód”), a następnie “Literarysze Trybune”. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną w 1939 wysługiwał się okupantowi sowieckiemu w Brześciu n. Bugiem. Najpierw był redaktorem dziennika “Raboczyj”, a następnie w redakcji okręgowej gazety partyjnej “Zaria”. Od września 1940 był pełnomocnikiem Urzędu Literatury i Wydawnictw na obwód brzeski. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 uciekł przed hitlerowcami aż do Kirgizji. W marcu 1944 został skierowany do pracy w komunistycznym Związku Patriotów Polskich (ZPP). Najpierw działał w Kirgizji, a następnie w Moskwie, będąc w latach 1946-50 redaktorem moskiewskiego oddziału Polskiej Agencji Prasowej (PAP). Jednocześnie na zlecenie władz partyjnych prowadził w archiwach sowieckich poszukiwania materiałów źródłowych do dziejów polskiego komunizmu i ruchu robotniczego. W 1950 przyjechał do Polski i został kierownikiem redakcji historycznej w wydawnictwie “Książka i Wiedza” (do 1962). Za fałszowanie historii Polski został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Wydał m.in. Dzieje Wielkiego Proletariatu (1966) i Krakowski komisarz policji w służbie carskiego wywiadu (1967); odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Jerzy Baumritter - bł. zastępca redaktora naczelnego "Trybuny Ludu" - oficjalnego organu KC PZPR

Jakub Jankiel Bąk - polonofob, bolszewik, komunista, agent sowiecki, kamasznik, działacz komunistyczny. Od 1926 członek Związku Młodzieży Komunistycznej Zachodniej Białorusi, a od 1927 Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi, która walczyła o oderwanie ziem północno-wschodnich (włącznie z Białymstokiem) od Polski. Działał głównie w Wilnie, Grodnie, Pińsku, Brześciu, Hakójnówce, Białowieży i Białymstoku. 1928, 1929 i 1931 aresztowany za działalność antypaństwową i antypolską. W 1931 był na przeszkoleniu partyjnym w Związku Sowieckim (w Mińsku), a w 1933-34 na tzw. kursach leninowskich Międzynarodówki Komunistycznej w Moskwie. Po nielegalnym powrocie do Polski został aresztowany w 1935 i skazany na 8 lat więzienia. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 organizował sowiecką Gwardię Robotniczą w Wilnie, a po przekazaniu miasta Litwie pracował w milicji w Białymstoku. Wskazał NKWD wielu Polaków, którzy zostali rozstrzelani albo uwięzieni, a najczęściej zesłani do łagrów lub w głąb Rosji. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 uciekł do Czelabińska. Wcielony do Armii Czerwonej, w lutym 1942 został przeszkolony w Moskwie i przerzucony na tereny okupowanej przez Niemców Wileńszczyzny, aby podporządkować władzom sowieckim tamtejsze nie-polskie oddziały partyzanckie; pełnomocnik partii sowieckiej (WKPb) w oddziałach partyzantki białoruskiej. Zginął w grudniu 1943 osaczony przez Niemców k. Wołkowyska.

Monika Bednarczuk - autorka książek, tematyka żydowska

Renata Beger - dywersant, aferzystka, posłanka na Sejm z listy Samoobrony;

26 listopada 2003 zrzekła się immunitetu poselskiego. W styczniu 2004 posłance postawiono zarzut, że w sierpniu 2001 roku dopuściła się sfałszowania wyborczych list poparcia przez własnoręczne dopisanie wielu osób lub zlecenie tego innej osobie - jest to najpoważniejszy zarzut wobec niej, którego skutkiem może być utrata mandatu poselskiego i zakaz piastowania przez pewien okres funkcji publicznych. Za oszustwo wyborcze groziłaby kara do 3 lat, a za posługiwanie się nieprawdziwymi danymi - do 5 lat więzienia. Proces rozpoczął się w listopadzie 2004. Prokurator zażądał dwóch lat więzienia w zawieszeniu na pięć lat. Przewód sądowy został zamknięty 23 czerwca 2006. 30 czerwca została skazana na 2 lata więzienia w zawieszeniu na 5 lat.

26 września 2006 r. w programie Tomasza Sekielskiego i Andrzeja Morozowskiego "Teraz My" telewizji TVN pokazano materiał filmowy nakręcony ukrytą kamerą w porozumieniu z Januszem Maksymiukiem, wiceprzewodniczącym Samoobrony i Renatą Beger. Podczas zarejestrowanych z ukrycia spotkań posłanka przedstawia Adamowi Lipińskiemu, wiceprezesowi Prawa i Sprawiedliwości, swoje warunki za ewentualne przejście do PiS-u, w tym pierwsze miejsce na liście partyjnej, stanowisko w Ministerstwie Rolnictwa, utworzenie z państwowych środków funduszu na rzecz spłaty weksli posłów odchodzących z Samoobrony, miejsce na liście wyborczej przed wyborami samorządowymi dla zaufanych ludzi (w tym dla jednego z członków rodziny) oraz pomoc w rozwiązaniu spraw sądowych.

Taśmy zawierały również nagrania rozmów posłanki z innym posłem Wojciechem Mojzesowiczem, który wcześniej przeszedł z Samoobrony do PiS. Sytuacja ta wywołała burzę w Sejmie a dwie partie opozycji: PO i SLD ustosunkowały się do tej sprawy jeszcze w nocy na konferencjach prasowych. W oficjalnym wystąpieniu premier Jarosław Kaczyński przeprosił obywateli urażonych zachowaniem działaczy swojej parti. 25 października Renata Beger została ukarana naganą przez sejmową Komisję Etyki Poselskiej, Wojciech Mojzesowicz ukarany został upomnieniem.

Hersz Lejb Bekerkunst - polonofob, komunista, działacz komunistyczny. Początkowo należał do żydowskiego Bundu, następnie Kombundu, a w 1923 wstąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później KPP). 1928-30 członek Centralnego Biura Żydowskiego przy Komitecie Centralnym KPP. 1922-27 więziony za działalność wywrotową. Nie zgadzając się z polityczną taktyką partii (m.in. bierność wobec hitleryzmu) zerwał w 1933 z KPP. W 1939 wyemigrował do USA.

Aleksander Bekier - polonofob, komunista, zbrodniarz-ludobójca, s. Izaaka, działacz komunistyczny. W 1925 wyemigrował do Francji, gdzie został członkiem Komunistycznej Partii Francji (FPK), współredagując kilka pisemek partyjnych (m.in. “L’Aube Nouvelle” w Paryżu). Podczas wojny domowej w Hiszpanii, w latach 1936-38, był komisarzem politycznym XIV, a następnie XIII Brygady; po ofensywie na Saragossę był zastępcą komisarza V Korpusu w randze komisarza brygady. We wrześniu 1944 został kierownikiem Biura Informacyjnego FPK przy Centralnej Komisji Kontroli. Jednocześnie nawiązał kontakt z komunistycznym Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego (PKWN), zostając sekretarzem jego delegatury w Paryżu. Po uznaniu reżymu warszawskiego przez Francję w lipcu 1945 pełnił przez kilka tygodni funkcję charge d’affaires PRL we Francji, a następnie do stycznia 1948 był I sekretarzem ambasady PRL w Paryżu. W 1948 przyjechał do Polski Ludowej i został dyrektorem wydziału personalnego CRS “Samopomoc Chłopska” w Warszawie. W lipcu 1952 został skierowany na zastępcę redaktora “Chłopskiej Drogi”. 1955-57 kierownik Redakcji Literatury Masowo-Politycznej w wydawnictwie “Książka i Wiedza” w Warszawie. 1958-62 radca ambasady PRL w Meksyku i od września 1962 wicedyrektor Departamentu Ameryki Łacińskiej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.

Marek Belka - polonofob, dywersant, komuch, mason i członek tzw. "Komisji Trójstronnej"; członek rady nadzorczej BIG; dwukrotny minister finansów, wicepremier i premier "III RP"

Irena Bellert - redaktor strony Kanadyjska Fundacja Dziedzictwa Polsko-Żydowskiego

Ewa Bem - piosenkarka

Ryszard Bender - Fajwisch Berenstein - dywersant, historyk, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, działacz i prezes lubelskiego Klubu Inteligencji Katolickiej [KIK żydo-katolewica]. W latach 1973 - 1977 bezpartyjny radny Miejskiej Rady Narodowej w Lublinie. W latach 1977 - 1981 i 1985 - 1989 bezpartyjny poseł na Sejm PRL. W latach 1991 - 1993 senator RP. W latach 1993 - 1997 członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji i jej przewodniczący w latach 1993-1994. Od 1998 do 2005 radny Sejmiku województwa lubelskiego. Od 2005 roku senator z ramienia LPR (!); prof. Historii KUL, żyd z Łomży, moralizator na falach Radia Maryja zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - "okrągły stół"

Edwin Bendyk - publicysta, żydokomunistyczny tygodnik "Polityka"

Ewa Berberyusz - polonofob, lewak, dywersant, oszczerca i paszkfilant, dziennikarka, żydo-katolewacki "Tygodnik Powszechny" , żydokomunistyczna "Gazeta Wyborcza"

Grzegorz Berendt - Żydowski Instytut Historyczny

Leon Berenson - był w latach 1920-23 radcą prawnym poselstwa polskiego w Waszyngtonie

Mieczysław Berenstein - polonofob, komunista, działacz komunistyczny, publicysta. Podczas I wojny światowej przebywał na terenie Rosji. Brał udział w rewolucji bolszewickiej (XI 1917). Po przyjeździe do Polski w 1918 został członkiem Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później KPP): 1923-27 zastępca i 1927-30 członek Komitetu Centralnego KPP. Aresztowany kilka razy za działalność antypaństwową i antypolską. W 1932 wyjechał do ZSRR i był pracownikiem Czerwonej Międzynarodówki Związkowej w Moskwie. W okresie wielkich czystek w partii sowieckiej, został w 1937 aresztowany i stracony.

Leokadia Berger -

Eleonora Bergman - polonofob, dywersant, Od połowy lat 80. zajmuje się zabytkami kultury żydowskiej, ich historią i dokumentacją. Od 1991 roku pracuje w Żydowskim Instytucie Historycznym, od 2007 roku dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie.

Oskar Berkowicz - polonofob, komunista, agent NKWD, konfident sowiecki; W 1919 wstąpił do żydowskiej organizacji młodzieżowej Cukunft we Lwowie, a w 1922 do Związku Młodzieży Komunistycznej. Od 1925 działacz Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy (KPZU), w której był m.in. sekretarzem Komitetu Okręgowego we Lwowie, 1930-31 członkiem centralnego aparatu, a następnie kierownikiem Wydziału Wojskowego. Kilkakrotnie aresztowany za działalność antypaństwową. W 1932 wyjechał dobrowolnie do ZSRR, wzmacniając w tym kraju komunizm (pracował w aparacie propagandy w Odessie). W 1935 został aresztowany i skazany na 10 lat łagru w okręgu kołymskim. W 1945 został zwolniony z łagru, jednak zabroniono mu wyjazdu z miejsca zesłania. Takie pozwolenie otrzymał dopiero w 1955. W 1956 przyjechał do Polski, chociaż z własnego wyboru był obywatelem sowieckim, a jego rodzinne miasto (Lwów) było teraz w granicach ZSRR, o co walczył przecież przed wojną, jako agent Moskwy. Każde demokrytyczne państwo odmówiłoby prawo osiedlenia się na swoim terytorium takiemu osobnikowi. Jednak PRL była rządzona przez Żydów i dla Żydów. Była uważana przez nich za teren osiedlenia lub tranzytowy dla Żydów sowieckich. Przyjazd Żydów do Polski w latach 1945-48 (ok. 150.000) i w latach 1956-58 (ponad 20.000) był przez wysoko postawionych Żydów zaplanowany i przeprowadzany w najmniejszych szczegółach, jak np. świadome osiedlenie ponad 30.000 Żydów w samym Szczecinie, skąd ci Żydzi swobonie przechodzili na teren sowieckiej strefy okupacyjnej Niemiec, skąd udawali się głównie do Palestyny/Izraela. Wszystko to odbywało się na koszt podatnika polskiego (kiedy Żydzi/Izrael zwróci Polakom pieniądze na to wydane?!). We wrześniu 1956 został przyjęty do PZPR, jednak już 15 listopada tego roku zginął w wypadku samochodowym; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92.

Aleksandra Berłożecka - polonofob, dywersant, promocja i reklama żydowskiego pisma "Midrasz"

Adolf Abraham Berman - ur. w Warszawie, zm. w Tel-Awiw Jaffa, Izrael; psycholog, komunista; działacz Poalej Syjon-Lewica; sekretarz Żegoty, brat zbrodniarza Jakuba Bermana. Spokrewniony z Markiem Borowskim, komunistycznym politykiem (SDL). W czasie II wojny światowej posługiwał się pseudonimem Borowski. W styczniu 1944 roku został kierownikiem referatu żydowskiego KRN - Krajowa Rada Narodowa. W roku 1945 został wiceprzewodniczącym, a potem przewodniczącym Centralnego Komitetu Żydów Polskich. Po zakończeniu wojny założył Berihah - tajną organizację pomagającą Żydom w ucieczce do Izraela. Był posłem na Sejm Ustawodawczy (od 1947 r.) W 1950 roku wyjechał z Polski do Izraela. Zeznawał w procesie Adolfa Eichmanna. Był członkiem Knesetu. Od 1954 roku był członkiem Izraelskiej Partii Komunistycznej i wchodził w skład jej władz.

Jakub Berman - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komunista, stalinowiec, agent sowiecki od 1928, zbrodniarz MBP, UB, KPP, KC PZPR, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski; wój Marka Borowskiego; brat Adolfa Abrahama Bermana.

Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 wyjechał z Warszawy do okupacji sowieckiej i poszedł na współpracę z okupantem. Od razu przyjął obywatelstwo sowieckie, agitował przed wyborami do tzw. Zgromadzenia Narodowego Zachodniej Białorusi i za przyłączeniem zajętych przez Armię Czerwoną ziem polskich do Związku Sowieckiego; Współorganizator Centralnego Biura Komunistów Polski w ZSRR (1944), jeden z organizatorów sowietyzacji Polski, współodpowiedzialny za terror stalinowski w Polsce; w latach 1944-1956 członek Biura Politycznego PPR, następnie PZPR, 1952-1954 członek Prezydium Rady Ministrów, 1954-1956 wicepremier. W latach 1949-1954 był członkiem Komisji Biura Politycznego KC PZPR ds. Bezpieczeństwa Publicznego; współodpowiedzialny za terror, zbrodnie, depolonizacje Polski - działalność Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.

Karierę polityczną zakończył w ramach "odwilży październikowej" 1956, w 1957 usunięty z PZPR. W 1983 odznaczony medalem Krajowej Rady Narodowej. Uniknął odpowiedzialności karnej.

Marek Bernard -

Josel-Józef Bernsztejn - polonofob, komunista, agent sowiecki; Od 1924 działacz Komunistycznego Związku Młodzieży Zachodniej Białorusi. 1924-26 i 1928-29 więziony za działalność antypaństwową i antypolską. W kwietniu 1930 skierowany do Mińska na przeszkolenie partyjne. Po nielegalnym powrocie do Polski w lipcu 1931 działał jako wywrotowiec w Białymstoku (jako pełnomocnik Komitetu Centralnego KPZB) i na terenie Białostocczyzny. 1932 kierownik Biura Litewskiego przy KC KPZB. 1932-34 ponownie w Mińsku, gdzie pracował w przedstawicielstwie KC KPZB przy KC partii białoruskiej w Związku Sowieckim - KP(b)B. W lutym 1934 wrócił nielegalnie do Polski i został sekretarzem partii w Wilnie. Aresztowany w kwietniu t.r. został skazany na 7 lat więzienia oraz doliczono mu poprzedni 4-letni wyrok za nielegalne przekroczenie granicy, szpiegostwo oraz działalność wywrotową i antypolską. Wyszedł z więzienia po zajęciu Wilna przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939. Stał się jednam z najbardziej aktywnych współpracowników sowieckiej władzy okupacyjnej w Wilnie; był jednym z kierowników sztabu tzw. Gwardii Robotniczej, siejącej krwawy terror w mieście do czasu przekazania miasta Litwie przez Związek Sowiecki pod koniec października 1939. Był odpowiedzialny za śmierć w samosądach setek Polaków i aresztowanie setek innych. Pod koniec października wrócił do Pińska, gdzie był działaczem partyjnym i członkiem Miejskiej Rady Delegatów. I tu prześladował i tępił Polaków i polskość miasta. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 uciekł aż do Taszkentu (Uzbekistan); podobnie jak tysiące innych żydów, z dala od frontu. W grudniu 1944 powrócił do zajętego przez Armię Czerwoną Pińska, gdzie pozostał do końca życia

Albert Bernsztok - polonofob, komunista, od 1911 działacz i jeden z kierowników socjaldemokratycznej młodzieżowej organizacji żydowskiej Cukunft w Warszawie. W 1912 aresztowany przez władze carskie i więziony do 1915. Po wyjściu z więzienia i zajęciu Warszawy przez Niemców wrócił do pracy w Cukunfcie i studiował medycynę na Uniwersytecie warszawskim. W 1916 opowiedział się za powiązaniem Cukunftu z Bundem. Był szowinistą żydowskim i namiętnym wrogiem idei niepodległej Polski. Za niemieckiej okupacji Warszawy był jednym z organizatorów świeckiego szkolnictwa żydowskiego w Warszawie/Polsce i współzałożycielem Domu Dziecka im. B. Grossera w Warszawie. I-VIII 1918 więziony przez Niemców w twierdzy modlińskiej. W styczniu 1919 wszedł do Komitetu Wykonawczego Bundu. Nie mógł pogodzić się z faktem powstania 11 XI 1918 niepodległego państwa polskiego. Jednocześnie siostra jego znajdująca się w Związku Sowieckim pisała mu o hegemonii Zydów w tym państwie. Postanowił więc wyjechać do Związku Sowieckiego i kontynuować studia w Charkowie, co załatwiła mu siostra. Podczas przekraczania granicy polsko-sowieckiej został zatrzymany przez polską żandarmerię polową, zastrzelony w czasie desperackiej próby ucieczki na sowiecką stronę granicy.

Robert Bernatowicz - polonofob, dywersant, dziennikarz Radia Zet

Stanisław Berson - polonofob, komunista, bolszewik, stalinowiec, Od 1913 w Rosji, po wybuchu I wojny światowej został powołany do wojska rosyjskiego. Po demokratycznej rewolucji lutowej 1917, która obaliła monarchię w Rosji, popierał lewicowych mienszewików-internacjonalistów i z ich ramienia wszedł do Mińskiej Rady Delegatów Robotniczych i Zołnierskich. W okresie rewolucji bolszewickiej (XI 1917) brał czynny udział w ustanawianiu władzy bolszewików na Białorusi, zwalczając przy tym namiętnie i brutalnie polską działalność narodową i wojskową na tych terenach (L. Dubacki). Założył i redagował w Mińsku bolszewicki dziennik polskojęzyczny “Prawda” (następnie “Polska Prawda”), który był wydawany przez bolszewicki Komitet Wojskowo-Rewolucyjny Frontu Zachodniego w celu sowietyzowania Polaków mieszkających na Białorusi. Po zajęciu środkowej części Białorusi przez wojska niemieckie, budował komunizm w Smoleńsku. Po wycofaniu się Niemców z Białorusi, w grudniu 1918 powrócił do Mińska i został członkiem Mińskiego Gubernialnego Komitetu Rewolucyjnego. Po ogłoszeniu Sowieckiej Republiki Białoruskiej (1 I 1919) został komisarzem (ministrem) kontroli państwowej, a 30 stycznia t.r. został jednocześnie przewodniczącym Grodzieńskiego Komitetu Rewolucyjnego; na tym stanowisku dał się poznać jako wróg Polaków i polskości. W lutym 1919 wybrany do Wielkiego Prezydium Centralnego Komitetu Wykonawczego Republiki Białoruskiej. Po utworzeniu sowieckiej republiki białorusko-litewskiej LITBIEŁ (27 II 1919) został w jej rządzie komisarzem kontroli państwowej z siedzibą w Wilnie. Po zdobyciu Wilna przez Wojsko Polskie w kwietniu 1919 Berson dostał się do niewoli. Za swoje potworne zbrodnie popełnione na Polakach na Białorusi został 22 kwietnia t.r. rozstrzelany w Rudominie pod Wilnem.

Marek Beylin - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, publicysta "Gazeta Wyborcza"; członek żydomasońskiego lobby "Otwarta Rzeczpospolita",

"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Seweryn Bialer - polonofob, stalinowiec, zaciekły syjonista, były pracownik naukowy Instytutu Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR i PAN oraz lektor KC PZPR; pułkownik Milicji Obywatelskiej (MO). W okresie stalinowskim szef departamentu w Komendzie Głównej MO w Warszawie. Współodpowiedzialny za ówczesne zbrodnie reżymu. Następnie był pracownikiem naukowym Instytutu Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR i Polskiej Akademii Nauk oraz lektorem Komitetu Centralnego PZPR. Członek Komitetu Centralnego PZPR. W 1956, w okresie wydarzeń polskiego Poznańskiego października 1956 i XXII zjazdu partii sowieckiej czując osobiste zagrożenie, uciekł do USA. W Stanach Zjednoczonych nie dosięgła go kara; ...stał się ekspertem od zagadnień komunizmu, zwłaszcza w Europie Wschodniej.

Bogdan Białek - polonofob, dywersant, prezes żydowskiego "Kieleckiego Stowarzyszenia im. Jana Karskiego"

Zdzisław Bibrowski - polonofob, komunista, stalinowiec, żydowski hochsztapler, pułkownik komunistycznego Ludowego Wojska Polskiego. W okresie stalinowskim - do 1954 był zastępcą dowódcy Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW) do spraw politycznych; na tym stanowisku dał się poznać jako gorliwy stalinowiec - wierny partii (PRPR) i Związkowi Sowieckiemu, a do Polaków odnosił się z pogardą. W 1954 został członkiem Komisji Kontroli i Nadzoru w Korei wraz z żoną Anną, która z tej przyczyny została specjalnie powołana do służby czynnej. Za popełnione nadużycia finansowe i gospodarcze zostali oboje zwolnieni z wojska w 1956 r.

Henryk Bicz - właśc. nazw.- Bitner - polonofob, komunista, z rodziny niemieckich żydów; Od 1905 związany z ruchem socjalistycznym (PPS później PPS-Lewica), a po 1918 z Komunistyczną Partią Polski, której był jednym z przywódców. Podczas I wojny światowej w armii rosyjskiej. Brał udział w rewolicji bolszewickiej, a w lutym 1918 był organizatorem i następnie dowódcą Polskiej Czerwonej Baterii w Mohylowie Podolskim. Po zajęciu Ukrainy przez wojska niemieckie, we wrześniu 1918 wrócił do polski. Jako komunista działał w Łodzi, Zagłębiu Dąbrowskim (w Sosnowcu organizował Czerwoną Gwardię). Zagrożony aresztowaniem, w maju 1919 wyjechał do Lublina, gdzie 21 VII t.r. został aresztowany za współudział w organizowaniu żydowskiego wiecu protestującego przeciwko wojnie Polski z Rosją Sowiecką; oskarżony o zdradę stanu, był więziony przez 2 lata. 1922-23 i 1924 więziony ponownie za działalność antypaństwową. Był następnie jednym z głównych działaczy Stowarzyszenia Wolnomyślicieli w Łodzi. W 1928 został wybrany do sejmu RP z listy komunistycznej w Łodzi (dzięki popraciu Zydów), jednak już w 1929 pozbawiono go immunistetu poselskiego za działalność antypaństwową. Został skierowany przez partię do pracy partyjnej w Czechosłowacji (skąd został wydalony za działalność wywrotową), a potem do Berlina, skąd wyjechał wkrótce na stałe do ZSRR - swojej prawdziwej ojczyzny. Przeszedł przeszkolenie w Międzynarodowej Szkole Leninowskiej w Moskwie i od 1932 był pracownikiem w Instytucie Marksa-Engelsa-Lenina. W archiwach sowieckich zebrał i następnie opublikował zbiory dokumentów: Proletariat, pierwsza socjalno-rewolucyjna partia w Polsce (1934) i Rady Delegatów Robotniczych w Polsce 1918-1919 (1934), za które w 1935 otrzymał stopień kandydata nauk historycznych. W okresie czystek stalinowskich w partii w 1937 aresztowany przez sowiecką tajną policję (NKWD) i stracony.

Łukasz Biedko -

Robert Biedroń - polonofob, komuch, dywersant, sodomita, pederasta, polityk SLD i działacz gejowski; prezes Kampania Przeciw Homofobii - stowarzyszenie zainicjowane w roku 2001 przez grupę lesbijek i gejów

Adrianna Biedrzyńska - aktorka

Adam Bielan - polonofob, dywersant, lewak, 'eurodeputowany' PiS

Czesław Bielecki - polonofob, dywersant, komuch, prezes liberalnego Ruchu Stu, świnia Orwell'owska,

tak mówił o swoich rodzicach: "Wyrastałem w rodzinie zasymilowanej inteligencji żydowskiej; Ojciec, z wykształcenia matematyk, był dyrektorem generalnym w Ministerstwie Oświaty w latach pięćdziesiątych. Wyleciał z tego stanowiska razem z Władysławem Bieńkowskim, gdy Gomułka "zwijał" Październik. Matka była urzędniczką w Głównym Urzędzie Statystycznym, zajmowała się demografią. Rodzice komunizowali jeszcze przed wojną" (E. Boniecka, Bliżej polityków, Toruń 1996)

Jan Krzysztof Bielecki - Izaak Blumenfeld - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, mason, libertyn, świnia Orwell'owska; poseł na Sejm w latach 1989-1993. Jeden z założycieli (1990) a w latach 1991-1993 przewodniczący rady politycznej Kongresu Liberalno-Demokratycznego (KLD). Premier od stycznia do grudnia 1991 desygnowany przez Lecha Wałęsę.

Po połączeniu KLD z Unią Demokratyczną, w Unii Wolności. W gabinecie Hanny Suchockiej piastował tekę ministra ds. integracji europejskiej. Od listopada 1993 w dyrektor i przedstawiciel Polski w Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju w Londynie. Po secesji liberałów z Unii Wolności w styczniu 2001 przeszedł do Platformy Obywatelskiej. Od 1 października 2003 jest prezesem zarządu Banku Pekao SA; członek antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacji im. Stefana Batorego,

fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta gieldowego George'a Sorosa, nowojorskiego finansistę (o węgierskim rodowodzie, stąd m.in. nazwa fundacji). W PRL została ona zarejestrowana w dniu 7 maja 1988 roku w Sądzie Rejonowym Warszawa Praga. Były to czasy reżimu gen. Wojciecha Jaruzelskiego.

Hanka Bielicka - aktorka

Janina Mira Bier - polonofob, komunistka, agent i kolaborant sowiecki; podczas studiów działała w Zrzeszeniu Akademików Zydów. Wstąpiła wówczas do Komunistycznej Partii Polski. Działała na szkodę państwa polskiego i w wielkim procesie toczącym się przed SO w Lublinie od 12 XI do 10 XII 1937, została skazana na 8 lat więzienia. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 popierała okupacyjne władze sowieckie. Pracowała do czerwca 1941 w Sądzie Obwodowym we Lwowie, współpracując z sowieckią machiną ludobójczą, odpowiedzialną za śmierć wielu setek tamtejszych Polaków. Po zajęciu Lwowa przez Niemców wyjechała do ponoć antysemickiej Warszawy, aby ratować swe życie na polskiej ziemi i wśród Polaków, których nienawidziła, a nawet skazywała na śmierć we Lwowie, o czym milczy się nawet w dzisiejszej Polsce! Zydzi natomiast nie tylko że wyciągają na światło dzienne wszystkie grzechy Polaków wobec Zydów, ale także szkalują naród polski na całym świecie - a nawet i w Polsce! - w oparciu o fabrykowane przez siebie kłamstwa). W 1942 nawiązała kontakt z komunistyczną PPR. Współuczestniczyła w zakładaniu i redagowaniu wydawnictw KC PPR: “Trybuny Wolności” i “Okólnika PPR”. Organizowała jaczejki PPR we Lwowie, Drohobyczu, Borysławiu, Samborze i Łodzi. W 1944 szef Wydziału Zeńskich Jednostek Bojowych komunistycznej Armii Ludowej w Warszawie. W pierwszych dniach maja 1944 aresztowana przez Niemców i 17 VI rozstrzelana.

Bolesław Bierut - Rotenschwanz - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, komunista, agent sowiecki NKWD, 1szy - 1szy sekretarz KC PZPR, zbrodniarz PRLu; polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski, z jego osobą wiązal się kult jednostki;

Realizował program pełnego uzależnienia Polski od ZSRR.

Odpowiada za liczne zbrodnie systemu komunistycznego w Polsce - stalinizm; od 1918 w KPP [Komunistyczna Partia Polski]. W latach 30. aktywnie działał w Kominternie i był tajnym funkcjonariuszem NKWD. Więziony przez władze sanacyjne w Rawiczu (dzięki czemu udało mu się "przeczekać" stalinowskie czystki). W czasie II wojny światowej przebywał na terenie ZSRR i na polskich terenach okupowanych przez ZSRR. W roku 1943 roku został przerzucony do Polski, gdzie wszedł w skład Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej (PPR). Od stycznia 1944 roku przewodniczący Krajowej Rady Narodowej [władza utworzona przez komunistów w czasie II wojny światowej]; uczuciowo związany był m.in. z Wandą Górską. Wzorem Józefa Stalina lubił pokazywać się z dziećmi [na jednej z fotografii trzyma na rękach Agnieszkę Holland]; syn Bieruta Jan Chyliński

Maria Bigoszewska - pisarka

Anna Bikont - polonofob, dywersant, oszczerca, felietonistka żydowskiego pisma "Midrasz"

Michał Bilewicz - polonofob, dywersant, lewak, psycholog społeczny, doktorant Wydziału Psychologii UW. Były redaktor naczelny pisma młodzieży żydowskiej "Jidełe" oraz dziennikarz "Słowa żydowskiego". Członek zespołu "Krytyki Politycznej" - nazwa pisma nawiązuje do 'młodopolskiej' "Krytyki" Wilhelma Feldmana. Koordynator Centrum Badań nad Uprzedzeniami na Uniwersytecie Warszawskim oraz wykładowca na Wydziale Psychologii UW. W swoich badaniach koncentruje się na problematyce uprzedzeń, konfliktu międzygrupowego, antysemityzmu i dehumanizacji. W latach 2000-2001 redaktor naczelny żydowskiego pisma "Jidełe", później przez kilka lat redaktor "Słowa Żydowskiego". Publikował m.in. w "Krytyce Politycznej", "Kulturze i Społeczeństwie", "Lewą nogą", "Midraszu", "Polityce" i na portalu lewica.pl. Obecnie wiceprzewodniczący Forum Dialogu Między Narodami.

Wilhelm Billing - polonofob, komunista, agent sowiecki, stalinowiec, członek sowieckiej partii komunistycznej WKP(b). Podczas II wojny światowej w pionie propagandowym komunistycznych organizacji żydowsko-polskich w Związku Sowieckim. M.in. był współpracownikiem polskojęzycznej gadzinówki “Sztandar Wolności” wydawanej w Mińsku przed 1941, po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 był pracownikiem polskojęzycznej sekcji radia Kominternu. Działał również w Centralnym Komitecie Żydów w ZSRR, a po wojnie w Polsce. Do 1968 członek Komitetu Centralnego PZPR. Po wojnie, od 1944, pierwszy dyrektor Polskiego Radia. II 1949 - V 1951 prezes Centralnego Urzędu Radiofonii, V 1951 - III 1955 wiceminister poczt i telegrafów, III 1955 - VII 1956 wiceminister łączności. Odpowiedzialny za sowietyzację polskiej radiofonii. Po upadku stalinizmu odsunięty na boczny tor; do 1968 był pełnomocnik rządu do spraw wykorzystania energii atomowej. Usunięty po wydarzeniach marcowych 1968.

Jerzy Bilski - ukończył Akademię Techniczno-Rolniczą w Bydgoszczy oraz studia doktoranckie na SGGW-Akademii Rolniczej, gdzie uzyskał stopień doktora nauk w roku 1983. Od 1988 mieszka w USA; autor książek, m.in.: "Menopauza bez tajemnic"... (???!! ...co ma wykształcenie rolnicze do menopauzy??)

Elżbieta Binswanger-Stefańska - polonofob, dywersant, dziennikarka i tłumaczka. W Polsce publikowała m.in. w żydokomunistycznych: "Przekroju", "Gazecie Wyborczej", "Dzienniku Polskim", "National Geographic" i "Odrze". Przez ok. 30 lat mieszkała w Zurichu, obecnie - w Sztokholmie. Dziennikarka i tłumaczka, felietonistka "Racjonalisty" magazyn racjonalistów, sceptyków, gnostyków i ateistów

Henryk Birecki - polonofob, komunista, dyplomata. Ambasador, przedstawiciel PRL w Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ), a następnie dyrektor departamentu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Po wydarzeniach marcowych 1968 wyjechał do Izraela

Stanisław Birecki - syn Henryka, do maja 1969 redaktor w redakcji tygodnika “Forum” w Warszawie (już w tak młodym wieku przygotowywano nowe kadry żydów do przejmowania przez nich czwartej siły politycznej (mediów) w Polsce w swoje ręce!). Na fali wydarzeń marcowych 1968 wyjechał z rodzicami do Izraela.

Jerzy Birnbach - polonofob, dywersant, SB-ek, zbrodniarz, osoba kierująca i koordynująca działania dezintegracyjne specjalnej grupy "D" SB na terenie województwa katowickiego, były naczelnik Wydziału IV w latach 1977-1983

Izaak Birnbaum - polonofob, komunista, 1905-06 członek organizacji anarchistów-komunistów w Polsce. Wziął udział w rewolucji bolszewickiej w Rosji po stronie bolszewików. Od 1919 członek sowieckiej partii komunistycznej WKP(b). 1919 członek partyjnej Komisji Rewizyjnej w 7 dywizji 14 Armii. W sierpniu 1919 oddelegowany do roboty partyjno-dywersyjnej na terenie Polski. Został członkiem Komunistycznej Partii Robotniczej Polski i organizował akcje wywrotowe na terenie Łodzi podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920. Aresztowany w lutym 1921 i skazany na 8 lat więzienia. Zwolniony w czerwcu 1923. W grudniu 1924 wrócił do Związku Sowieckiego. Był kierownikiem działu w Banku Państwa w Krzywym Rogu na Ukrainie i działaczem partyjnym tamże. Zginął prawdopodobnie podczas wielkich czystek w partii przeprowadzanych przez Stalina.

Joel Mojżesz Birnbaum - zbrodniarz i zwyrodniały sadysta, konfident tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

Jan Bisztyga - polonofob, dywersant, komuch, bliski współpracownik Leszka Millera

Dariusz Bitner - powieściopisarz, autor opowiadań, szkiców literackich i książek dla dzieci

Maciej Bitner - polonofob, dywersant, libertyn, globalista, stały publicysta żydomasońskiej fundacji - Fundacja Instytut Ludwiga von Misesa

Marek (Mejlech) Bitter - komuch, zbrodniarz, pochodzenia robotniczego, członek KPP od 1928, związany z Centralną Techniką, zabezpieczał przejazdy i przerzuty graniczne (m.in. B. Bieruta i M. Fornalskiej). W czasie wojny w warszawskim getcie, potem więzień Majdanka, bandyta w lasach zamojskich. Po wojnie członek CKZP, 1951-1956 pracował w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego m.in. jako dyrektor Departamentu Inwestycji, w latach sześćdziesiątych pracował w Zakładach Elektronicznych im. F. Zubrzyckiego w Warszawie.

Marta Bizoń - ur. Wadowice, piosenkarka, aktorka, grała rolę w antypolskim paszkwilu-filmie 'Lista Schindlera' Stevena Spielberga

Leon Blacharski - polonofob, komuch, stalinowiec, oficer sztabu masowej stalinowskiej organizacji młodzieżowej “Służba Polsce”; wrogo ustosunkowany do Polaków, fanatycznie i zajadle nienawidził Polski, katolicyzmu, polskości, patriotyzmu i Polaków; w 1957 r. wyjechał do Izraela

Paweł Blajer - publicysta żydolewackiej gazety "Rzeczpospolita"

Wojciech Blajer - autor książek

Józef Blass - polonofob, komuch,

Absolwent liceum im. Klementa Gottwalda (czeskiego komunisty) przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie (dzis nosi ono imie Staszica). Utworzono je w 1951 r. Bylo to jedyne wówczas liceum w Warszawie, gdzie nie bylo religii. Chodzily do niego dzieci stalinowskich aparatczyków, prokuratorów wojskowych, oficerów politycznych, zamieszkujacych pobliskie wojskowe bloki w rejonie ulic Nowowiejska, Piekna, Filtrowa.

Najwazniejsza byla niespotykana w zwyklych polskich szkolach specyficzna jednolitosc spoleczno-materialno-swiatopogladowa srodowiska uczniowskiego: wiekszosc dzieci byla z domów komunistycznych, zwiazanych rodzinnie lub srodowiskowo ze stalinowskim i z komunistycznym establishmentem.

Blass byl konsultantem, któremu amerykanski GTech za zdobyty w 2001 r. wart blisko 300 mln dol. kontrakt z Totalizatorem Sportowym zaplacil 20 mln dol. "Puls Biznesu" ujawnil, ze "w stanie Teksas prowadzone jest sledztwo w sprawie dziwnych umów konsultingowych, podpisywanych na swiecie przez GTech, lidera na rynku systemów informatycznych dla branzy hazardowej. Najwieksza umowe podpisano z Józefem Blassem, bliskim znajomym Wiktora Markowicza, zalozycielem i bylym prezesem GTechu (obaj sa matematykami, wyjechali z Polski w latach 60.). Umowa dotyczy doradztwa przy zdobyciu przez GTech dziesiecioletniego kontraktu na obsluge online sieci lottomatów panstwowego Totalizatora Sportowego".

Amerykanie sprawdzaja, za co GTech zaplacil Blassowi 20 mln dol. Kluczowa informacja moze okazac sie dotarcie do dwóch ludzi, których Blass zatrudnil w naszym kraju do, jak to okreslil, "monitorowania polskiego rzadu".

Blass zna sie dobrze z polskimi politykami zarówno z lewicy, jak i prawicy, w tym m.in. z Aleksandrem Kwasniewskim (w 1999 r. Kwasniewski wreczyl mu Krzyz Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski).

W lutym 2006 r. Blass spotkal sie z Lechem Kaczynskim jako polski emigrant znany z udzielania pomocy opozycji demokratycznej przed 1989 r. Wedlug "PB" prezydent Kaczynski poznal Blassa w 1999 r. w USA podczas zorganizowanej przez Blassa konferencji naukowej poswieconej 10. rocznicy "okraglego stolu". Byli na niej m.in. Aleksander Kwasniewski i Adam Michnik.

W spotkaniu Lecha Kaczynskiego z Blassem w lutym 2006 r. bral tez udzial m.in. prof. Michal Kleiber, byly minister nauki i informatyzacji w rzadzie SLD, dzis jeden z doradców spolecznych prezydenta Kaczynskiego.

Blass to kolega z klasy Kleibera w XIV Liceum im. Klementa Gottwalda. Kleiber i Blass dzialaja w spólce Bunge Mathematical Institute (BMI), polskiej placówce naukowej zalozonej w marcu 2006 r. przez Bunge, najwiekszego na swiecie producenta tluszczów roslinnych - choc Kleiber zaprzecza, ze lacza ich jakies interesy.

W Polsce Bunge jest wiekszosciowym akcjonariuszem Kruszwicy, ma tez 50 proc. udzialów w Ewico (dawnej Kamie Foods). Wkrótce dzieki fuzji z kontrolowanymi przez Jerzego Staraka (tez absolwenta Gottwalda) Olvitem i Olvitem-Pro koncern utworzy najwieksza w Polsce firme produkujaca tluszcze roslinne z przychodami ponad 1,5 mld zl. Prezesem spólki jest Michal Kleiber, a szefem rady nadzorczej Józef Blass.

Małgorzata Blicharz - skarbnik Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie

Adolf Blicher - polonofob, szwagier Jakuba Bermana, do 1952 dyrektor firmy reżymowej Polasco w Nowym Jorku. Przyniosła ona straty gospodarce polskiej na kilkaset tysięcy ówczesnych dolarów amerykańskich. Pozostał w USA.

Małgorzata Blida - polonofob, dywersant, "Ciota rewolucji" obyczajowej.

Mark Blinczykow - polonofob, komunista, agent sowiecki; od 1912 należał do żydowskiego Bundu w Witebsku (Białoruś). Wiosną 1919 zaciągnął się ochotniczo do Armii Czerwonej i, wraz z innym Zydami z Witebska, został skierowany 1 V 1919 na Front Zachodni, czyli do walki z powstającym niepodległym państwem polskim. Służył jako zastępca kierownika Wydziału Politycznego 17 dywizji. Po zwycięstwie Wojsk Polskich nad Armią Czerwoną, w końcu 1920 został zastępcą komisarza (ministra) ludowego pracy sowieckiej Białorusi. W końcu 1921 został skierowany, pod nazwiskiem Abram Lew, przez Międzynarodówkę Komunistyczną do pracy partyjnej w Polsce jako sekretarz partyjny w Białymstoku. Aresztowany za działalność antypaństwową i antypolską, 19 IX 1923 został skazany na 5 lat więzienia. Po zwolnieniu w 1928 został wybrany do KC Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi (KPZB) w Wilnie, a od 1929 był członkiem Biura Politycznego KPZB; 1933-34 kierował Sekretariatem Krajowym KC KPZB. Ciężko chory, zmarł 11 XI 1935. W PRL w 1955 prochy Blinczykowa, który w latach 1919-20 walczył w szeregach Armii Czerwonej przeciwko właśnie co odrodzonej Polsce i który dążył do oderwania od Polski Wileńszczyzny, Polesia i Podlasia (a więc i Białegostoku), przeniesione zostały do grobu w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie.

Berek Blinnenkranz - szpicel, konfident tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

Augustyn Bloch - kompozytor, organista

Jan Bogumił Bloch - Jan Bogumił Gotlieb - "król kolei żelaznych", budowniczy kolei w Królestwie Polskim i w Rosji. Lichwokrata, finansista w 1865 (wraz z innymi żydami M. Epsteinem, Leopoldem Kronenbergiem, Adolfem Kurtzem, Władysławem Laskim i Lesserem Levym) wziął udział w gruntownej reorganizacji, przejęcia i judeizacji istniejącego od 1828 r Banku Polskiego.

Grzegorz Bloch - stylista, pracuje z największymi "gwiazdami" "polskiego" kina i muzyki

Ignacy Blum - polonofob, komunista, stalinowiec, genarał Ludowego Wojska Polskiego, historyk. W okresie stalinowskim przez długi czas szef Zarządu Propagandy Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego w stopniu pułkownika i członek zespołu redakcyjnego jego organu, miesięcznika “Nasza Myśl”. Na tym stanowisku udowodnił ponad wszelką wątpliwość, że jest z krwi i kości stalinowcem i wrogiem narodu polskiego. Tymczasem w okresie Października 1956 zmienił chorągiewkę - ze stalinowca stał się rzecznikiem rzekomej “demokratyzacji” WP i poparł W. Gomułkę, za co ten wynagrodził go stopniem generalskim. Jako “historyk” świadomie fałszował dzieje komunistycznego Wojska Polskiego. Wydał m.in. Utworzenie polskich sił zbrojnych w ZSRR (1965) i Z dziejów Wojska Polskiego w latach 1944-1958 (1968).

Seweryn Blumsztajn - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, Polaków i Polski, członek KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.]; dziennikarz, żydokomunistyczna "Gazeta Wyborcza", redaktor naczelny dodatku "Gazeta Stołeczna";

Absolwent liceum im. Klementa Gottwalda (czeskiego komunisty) przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie (dzis nosi ono imie Staszica). Utworzono je w 1951 r. Bylo to jedyne wówczas liceum w Warszawie, gdzie nie bylo religii. Chodzily do niego dzieci stalinowskich aparatczyków, prokuratorów wojskowych, oficerów politycznych, zamieszkujacych pobliskie wojskowe bloki w rejonie ulic Nowowiejska, Piekna, Filtrowa.

Najwazniejsza byla niespotykana w zwyklych polskich szkolach specyficzna jednolitosc spoleczno-materialno-swiatopogladowa srodowiska uczniowskiego: wiekszosc dzieci byla z domów komunistycznych, zwiazanych rodzinnie lub srodowiskowo ze stalinowskim i z komunistycznym establishmentem.

W młodości jeden z komunistycznych walterowców z "czerwonego harcerstwa". Później jeden z przedmarcowych "komandosów" z grupy Michnika. Autor polakożerczych napaści i stwierdzeń.

Wojciech Błach - aktor

Ewelina Błońska - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Jan Błoński - polonofob, dywersant, prof. historyk literatury; współzalożyciel Fundacji Judaica, przewodniczący rady fundacji

Helena Bobinska z d. Brun - polonofob, komunistka, siostra Juliana Bruna, żona Stanisława Feliksa Bobińskiego, w latach 1917-37 działacza sowieckiego (1887 Warszawa - 1968 tamże), literatka, tłumaczka prac Juliana Marchlewskiego na język rosyjski, działaczka komunistyczna. Za młodu związana ze środowiskiem SDKPiL. W latach 1918-45 mieszkała w Moskwie, zajmując się sowietyzacją Polaków mieszkających w Związku Sowieckim. Była współredaktorem lub redaktorem szeregu pism polskojęzycznych, m.in. “Trybuna Komunistyczna” (1921-24), “Kultura Mas” (1929-36), “Trybuna Radziecka” (1927-31). W 1936 była kierownikiem literackim Państwowego Teatru Polskiego w Kijowie. W 1937 aresztowana wraz z mężem (który został zgładzony) i trzymana w łagrze do 1943. W tymże roku zwolniona została oddelegowana przez władze sowieckie do pracy w komunistycznym Związku Patriotów Polskich (ZPP), pracując w redakcji pisma “Nowe Widnokręgi”, organie Związku. W 1945 znalazła się w Polsce. Była członkiem PPR, a następnie PZPR oraz Związku Literatów Polskich, w którym prowadziła robotę partyjną. Do jej twórczości literackiej należą takie propagandowe pozycje/szmiry jak: Ludzie z “Czerwonego Frontu”. Powieść z życia kolektywów polskich na Białorusi z r. 1930 (Mińsk 1932) , Wielki wychowawca mas, Feliks Dzierżyński (Mińsk 1934) Lipniacy (1948) czy Pionierzy (1951). W 1953 otrzymała nagrodę państwową III stopnia za powieść Soso (1953, kilka wydań do 1955) - książkę o dziecięcych i szkolnych latach Józefa Stalina

Chona Bobrowicki - polonofob, komunista, zbrodniarz, krawiec, działacz komunistyczny. Od 1922 w Związku Młodzieży Komunistycznej Zachodniej Białorusi w Białymstoku; następnie sekreatrz tych organizacji w Białymstoku i Wilnie. 1933-34 sekretarz Komitetu Okręgowego KPZB w Wilnie. Zagrożony aresztowaniem, wyjechał do ZSRR. Po nielegalnym powrocie w 1936 kontynuował działalność komunistyczną w Białymstoku. 1928-31 i ponownie 1936-39 we więzieniu za działalność antypaństwową i antypolską. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 służył wiernie sowieckiej władzy okupacyjnej. Do 1941 był oficerem milicji sowieckiej w Białymstoku. Zasłynął z sadyzmu wobec Polaków. Zginął zaraz po napadzie Niemiec na ZSRR w czerwcu 1941

Maria Bobrowska - biuro festiwalu Kultury Żydowskiej

Artur Bodnar - polonofob, dywersant, komuch, uczestnik tajnych rozmów w Magdalence i "okrągłego stołu" po stronie PZPR i SB

Teresa Bogucka - polonofob, dywersant, komuch, publicystka, oszczerca i paszkwilant żydokomunistycznego szmatławca "Gazety Wyborczej"; Absolwentka socjologii na Uniwersytecie Łódzkim. Była aresztowana za udział w wydarzeniach marca 1968 r. Współpracowała z żydotrocksistowskim KOR-em; członek zarządu powiązanej ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońskiej i antypolskiej Fundacji im. Stefana Batorego" - fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta gieldowego George'a Sorosa, nowojorskiego finansistę (o węgierskim rodowodzie, stąd m.in. nazwa fundacji). W PRL została ona zarejestrowana w dniu 7 maja 1988 roku w Sądzie Rejonowym Warszawa Praga. Były to czasy reżimu agenta sowieckiego Wojciecha Jaruzelskiego.

Konstanty Bogusławski - właśc. nazw. - Izenberg - polonofob, kominista, stalinowiec, działacz komunistyczny od 1916 (SDKPiL, następnie Komunistycznej Partii Robotnicza Polski). Do 1939 redaktor techniczny łódzkiego dziennika “Republika” i współpracownik “Głosu Polskiego”. W l. 30-ych wchodził do ZG Syndykatu Dziennikarzy Łódzkich. W 1936 napisał sztukę Król bawełny, wystawioną w teatrze łódzkim. Podczas okupacji niemieckiej przebywał do sierpnia w getcie warszawskim, gdzie był pracownikiem archiwum Rady Zydowskiej. Po ucieczce z getta ukrywał się u polskiego gospodarza k. Warszawy. Po zajęciu wschodnich obszarów dzisiejszej Polski przez Armię Czerwoną udał się do Lublina i zaoferował swą współpracę reżymowi lubelskiemu, którego nie życzył sobie naród polski; wstąpił do komunistycznej PPR. Od stycznia 1945 pracował w redakcji organu KC PPR “Głos Ludu”, wydawanego w Lublinie, a następnie w Łodzi. Tam został sekretarzem redakcji organu łódzkiego PPR - “Głosu Robotniczego”, a następnie redaktorem naczelnym łódzkiego “Expressu Ilustrowanego”. Od 1945 wchodził w skład zarządu Głównego Zw. Zaw. Dziennikarzy Polskich oraz był wiceprezesem oddziału łódzkiego tego Związku. Był wyjątkowo gorliwym stalinowcem.

Włodzimierz Bolecki - prof. dr hab. historyk i teoretyk literatury, autor książek i artykułów o tematyce żydowskiej

Gustaw Alef Bolkowiak - Alef Gutman - polonofob, komunista, kolaborant sowiecki, agent NKWD; W latach młodzieńczych członek żydowskiego harcerstwa Haszomer-Hacair. Od 1936 redaktor w agencji prasowej “Zagos”. 1938-39 sekretarz Komitetu Pomocy Uchodźcom (żydowskim) z Niemiec. Po zajęciu Łomży przez Sowietów we wrześniu 1939 agitował na rzecz przyłączenia etnicznie polskiej Kurpiowszczyzny w skład Sowieckiej Białorusi. W 1941 znalazł się w getcie warszawskim, gdzie w 1942 organizował żydowski oddział komunistycznej PPR. W sierpniu 1942 wyszedł z getta i został zastępcą dowódcy (J. Rogulskiego) oddziału partyzanckiego GL w Okręgu Warszawskim, a następnie Okręgu Lubelskiego. 1943-44 w partyzantce sowieckiej na Wołyniu. X 1944 - V 1945 kierownik wydziału personalnego utworzonej przez komunistów Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej. VIII 1945 - III 1946 szef Oddziału Zagranicznego Sztabu Głównego WP. III 1946 awansowany do stopnia podpułkownika i mianowany zastępcą attache wojskowego ambasady PRL w Waszyngtonie. VI 1948 - IX 1949 attache wojskowy w Belgradzie. XII 1950 - XI 1952 dyrektor dep. Prezydialnego Najwyższej Izby Kontroli (NIK). 1952-55 dyrektor gabinetu ministra w Ministerstwie Kontroli Państwowej. 1955-56 dyrektor gabinetu wicepremiera F. Jóźwiaka w Urzędzie Rady Ministrów. 1956-58 przedstawiciel PRL w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli kolejno w Kambodży i Laosie. XII 1958 - XI 1964 szef Oddziału Propagandy w Głównym Zarządzie Politycznym LWP. Członek Rady Naczelnej i Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (ZBoWiD). 1964-69 zastępca sekretarza generalnego Międzynarodowej Federacji Bojowników Ruchu Oporu w Wiedniu. Odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Jacek Bombor -

Michał Boni - Jakub Bauer - polonofob, dywersant, agent SB, Tajny współpracownik SB pseudonim "Znak"; świnia Orwell'owska, członek Unii Wolności, podsekretarz stanu w ministerstwie pracy i polityki społecznej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. W roku 1991 pełnił funkcję ministra pracy i polityki socjalnej w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego. W latach 1997-2001 był szefem gabinetu politycznego ministra pracy i polityki socjalnej Longina Komołowskiego w rządzie Jerzego Buzka. W pierwszej kadencji Sejmu był posłem z ramienia Kongresu Liberalno-Demokratycznego.

Jerzy Boniecki - polonofob, dywersant, uciekinier z getta, współpracownik antykatolickiej, żydolewackiej paryskiej "Kultury" i działacz Amnesty International, był zamieszkałym w Australii biznesmenem, poetą i koncesjonowanym "działaczem polonijnym".

Jerzy Borejsza - Beniamin Goldberg - polonofob, dywersant, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski, dyktator nad prasą i wydawnictwami w okresie stalinizmu, brat zbrodniarza UB płk. Józefa Różańskiego, był dyktatorem prasowym - był m.in. redaktorem naczelnym dziennika "Rzeczpospolita" (organu PKWN), prezesem Społdzielni Wydawniczej "Czytelnik" i pełnomocnikiem rządu ds. "Ossolineum".

Jerzy W. Borejsza - Goldberg - historyk, profesor Instytutu Historii PAN, jest synem zmarlego w roku 1952 komunistycznego dyktatora w dziedzinie stalinowskiej kultury, Jerzego Borejszy

Aleksandra Borek - mgr. Wydział Nauk Społecznych UW; Towarzystwo Polsko-Izraelskie "Nadzieja - Hatikvah"

Bernard Borg - przed wojną pracownik firm handlowych, od 1926 członek ZMK, od 1931 w KPP, kilkakrotnie aresztowany; przed 1939 r. agent sowiecki; 1946-1949 pracował w CSW "Solidarność", następnie w polskim ruchu spóldzielczym. Członek ZG TSKŻ; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Ignacy Borkowski - polonofob, komunista, agent sowiecki, Od 1933 członek Komunistycznej Partii Polski (KPP) w Mińsku Mazowieckim. Na polecenie partii w 1937 wyjechał do Hiszpanii, aby brać udział w wojnie domowej po stronie komunistów; był żołnierzem w żydowsko-polskiej Brygadzie im. J. Dąbrowskiego; był wówczas także członkiem Hiszpańskiej Partii Komunistycznej. Po przegranej komunistów przebywał w obozach jenieckich we Francji, a w styczniu 1941 wyjechał do Związku Sowieckiego. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 został skierowany do Międzynarodowej Szkoły Partyjnej Komitetu Wykonawczego Międzynarodówki Komunistycznej w Kusznarenkowie. Jesienią 1943 został zrzucony w żydowskiej grupie Leona Kasmana na tereny polskie (Polesie, później Lubelszczyzna), aby dla Sowietów kontrolować działalność polskich grup komunistycznych i ich oddziałów zbrojnych. Oficjalnie był żołnierzem i później dowódcą I Brygady AL im. Ziemi Lubelskiej (od tej pory używał nazwiska Borkowski). Po objęciu władzy przez komunistów w Polsce (opartej na bagnetach sowieckich) był kolejno, w stopniu pułkownika, komendantem wojewódzkim Milicji Obywatelskiej (MO) w Lublinie (do lutego 1945), w Łodzi (do 1946) i w Gdańsku (do 1948). Jednocześnie wchodził w skład egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego komunistycznej Polskiej Partii Robotniczej (PPR) w tych miastach. 1948-51 komendant MO m.st. Warszawy, 1951-57 inspektor główny Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej (ORMO) w Komendzie Głównej MO, 1957-61 szef oddziału kadr KG MO. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Ignacy Borkowski-Birencwajg - polonofob, komunista, stalinowiec, UBek, Od 1920 związany z ruchem komunistycznym. Za działalność antypaństwową był aresztowany w 1921, 1922 i 1924. W 1925 skierowany został przez partię do Francji i tam wstąpił do Francuskiej Partii Komunistycznej, z której został wykluczony w 1937 za różnego rodzaju przekroczenia. Wojnę przeżył w obozach jenieckich (w 1940 był żołnierzem armii francuskiej). W grudniu 1946 przyjechał do Polski. 1948-53 pracownik organów bezpieczeństwa w Warszawie, skąd przeszedł do pracy w Ministerstwie Przemysłu Chemicznego. Od 1957 do 1968 redaktor w zespole programów dla zagranicy w Komitecie do Spraw Radiofonii “Polskie Radio” w Warszawie.

Maciej Borkowski -

Marek Borowski - Szymon Berman - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, fanatyczny komunista, lewicowiec, świnia Orwell'owska, syn UBka, bratanek zbrodniarza NKWD;

Absolwent liceum im. Klementa Gottwalda (czeskiego komunisty) przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie (dzis nosi ono imie Staszica). Utworzono je w 1951 r. Bylo to jedyne wówczas liceum w Warszawie, gdzie nie bylo religii. Chodzily do niego dzieci stalinowskich aparatczyków, prokuratorów wojskowych, oficerów politycznych, zamieszkujacych pobliskie wojskowe bloki w rejonie ulic Nowowiejska, Piekna, Filtrowa.

Najwazniejsza byla niespotykana w zwyklych polskich szkolach specyficzna jednolitosc spoleczno-materialno-swiatopogladowa srodowiska uczniowskiego: wiekszosc dzieci byla z domów komunistycznych, zwiazanych rodzinnie lub srodowiskowo ze stalinowskim i z komunistycznym establishmentem.

W 1967 roku wstąpił do PZPR, jednak po roku opuścił szeregi partii, ponieważ w marcu 1968 roku zaangażował się w protesty. W 1975 roku ponownie wstępuje do PZPR i jest w niej az do konca 1990 r. , jest jednym z założycieli Socjaldemokracji Rzeczpospolitej Polski w styczniu 1990 roku. W październiku 1991 został wybrany posłem. Funkcję sprawuje do teraz. W 1992 roku po rozwiązaniu się SdRP, został członkiem Sojuszu Lewicy Demokratycznej, w którym pozostał aż do 2004 roku. Wraz z 30-osobową grupą działaczy i posłów Sojuszu Lewicy Demokratycznej (m.in. Izabella Sierakowska, Jolanta Banach, Andrzej Celiński) oraz Unii Pracy (Tomasz Nałęcz) 26 marca 2004 utworzył nową lewicową formację polityczną o nazwie Socjaldemokracja Polska. ....

po więcej informacji zapraszamy tu =>> http://www.polonica.net/czerwone-zyciorysy_Borowski.htm

Wiktor Borowski - właśc. - Aron Berman - polonofob, dywersant, komuch, agent sowiecki, związany z ruchem komunistycznym od 1920; od 1926 członek Komunistycznej Partii Polski (KPP). 1927-29 i 1931-32 członek Centralnego Wydz. Zawodowego KC KPP. Sekretarz KO KPP na Górnym Śląsku (1928-29) i Radomiu (1933). 1932-33 przebywał na przeszkoleniu w ZSRR. 1929-31 i 1933-39 przebywał w więzieniu za działalność antypaństwową i antypolską. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 współpracował z okupacyjną władzą sowiecką. Był m.in. pracownikiem politycznym Państwowych Kursów Budowlanych w Wilnie. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 uciekł do Czuwaskiej Republiki Autonomicznej. W 1944 skierowany przez władze sowieckie do I Korpusu Polskiego w Sumach na Ukrainie. Został członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR) i był oficerem politycznym 4 DP. Jesienią 1944 został przydzielony do grupy politruków skierowanych do działalności polityczno-propagandowej wśród ludności cywilnej zajętej właśnie prawobrzeżnej części Warszawy. Inicjator wydawania dziennika “Zycie Warszawy”, którego był redaktorem naczelnym do marca 1951. Po odejściu z “Zycia Warszawy” organizował redakcję dziennika “Głos Pracy”. 15 IV 1951 - 19 XII 1967 zastępca redaktora naczelnego oficjalnego organu PZPR “Trybuna Ludu”. W styczniu 1949 zorganizował w Szkole Partyjnej przy KC PZPR Wydział Dziennikarski, którym następnie kierował i w którym wśród studentów dominowali zydzi, przygotowawani do kontroli polskich mass mediów. Jeden z inicjatorów założenia Zw. Zaw. Dziennikarzy PRL i w latach 1945-47 członek jego Wydziału Wykonawczego, a w latach 1961-64 wiceprzewodniczący Prezydium ZG Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92.

Aleksander Borowicz - polonofob, dywersant, doradca bl. premiera marksisty M. Rakowskiego; współzałożyciel i współwłaściciel Banku Inwestycji Gospodarczych - BIG

Halina Bortnowska - polonofob, dywersant, redaktorka żydo-katolewackiego miesiecznika "Znak"; pisze do żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej", działa w żydowskiej grupie Wirydarz, kultura żydowska i walka z "antysemityzmem", działa przy Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka; współzałożycielka skrajnie lewicowego ROAD (= Ruch Obywatelski Akcja Demokratyczna); członek żydomasońskiego lobby "Otwarta Rzeczpospolita",

"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Bogdan Borusewicz - polonofob, dywersant, historyk, świnia Orwell'owska, koncesjonowany przez SB i PZPR 'opozycjonista', (istnieją podejrzenia o współpracę z tajną policją NRD - STASI); został skazany - na trzy lata więzienia - jako 19-letni uczeń liceum plastycznego - za druk i kolportaż ulotek dla trockistowskich "komandosów" Kuronia i Michnika w trakcie żydowskich wydarzeń w marcu 1968 roku. Tuż po ukończeniu studiów, w 1976 roku wstąpił do żydo-trockistowskiego KOR-u; członek UW, obecnie 'Demokraci'; członek powiązanej ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońskiej i antypolskiej Fundacji im. Stefana Batorego" - fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta gieldowego George'a Sorosa, nowojorskiego finansistę (o węgierskim rodowodzie, stąd m.in. nazwa fundacji). W PRL została ona zarejestrowana w dniu 7 maja 1988 roku w Sądzie Rejonowym Warszawa Praga. Były to czasy reżimu agenta sowieckiego Wojciecha Jaruzelskiego; jeden ze współoskarżycieli w procesie Ks. prałata Henryka Jankowskiego

Barbara Borys-Damięcka - reżyser, dyr. teatru "Syrena" w W-wie

Zofia Borzymińska - dr., Dział Naukowy, Żydowski Instytut Historyczny

Naftali Botwin - polonofob, komunista, zbrodniarz, agent sowiecki, terrorysta, terminator szewski. W 1922 wstąpił do żydowskiej organizacji Cukunft związanej z Bundem. W 1923 przeszedł do Komunistycznego Związku Młodzieży, a w 1925 został członkiem Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy we Lwowie. Agent sowieckiego GPU. Po aresztowaniu komunistów W. Hibnera, W. Kniewskiego i H. Rutkowskiego po krwawej walce ulicznej w Warszawie 18 VII 1925, wykonał 27 VII 1925 wyrok partii na agencie Polskiej Policji J. Cechnowskim, który rozpracował terrorystyczną agenturę sowiecką w Polsce, zasadniczo przyczyniając się do wykrycia komunistycznej grupy Bagińskiego i Wieczorkiewicza. Uznany winnym zabójsta, Botwin został skazany przez sąd doraźny na śmierć i stracony 6 VIII 1925. Propaganda sowiecka i jej agenci w zachodniej Europie protestowali przeciwko “białemu terrorowi w Polsce”, ignorując fakt, że to Botwin był terrorystą. Po wojnie komuniści nazwali jedną z ulic w Rembertowie jego imieniem (nie zmieniono tej nazwy do 1998!)

Tadeusz Boy-Żeleński - polonofob, dywersant, pisarz, rewolucyjny liberal, stalinowiec, nihilista, kpiarz; głosiciel liberalnych poglądów, bezczeszczenie i szarganie świętości narodowych; krytykowany za nadmierną służalczość względem komunistycznych władz, jest m.in. autorem kilku tekstów gloryfikujących Stalina. W październiku 1939 sowieckie kierownictwo Uniwersytetu powołało go na kierownika katedry historii literatury francuskiej na lwowskim uniwersytecie. W okresie okupacji sowieckiej Lwowa działał w "Związku Literatów 'Polskich'", publikował artykuły w Czerwonym Sztandarze, brał udział w propagandowych imprezach, za co był oskarżany przez Polaków o kolaborację z sowieckim okupantem; kuzyn Kazimierza Przerwa-Tetmajera

Jolanta Brach-Czaina - polonofob, dywersant, profesor uniwersytecki, autorka i współautorka wielu książek z estetyki, filozofii, sztuki, kultury i antropologii

Mojzesz Bradersan - polonofob, komuch, stalinowiec, członek ZPP - stalinowski Związek Patriotów Polskich z Moskwy, zatwierdzony przez Stalina

Andrzej Braiter - ambasador RP, San Jose, Costa Rica

Roman Brandstaetter - pisarz żydo-katolewackiego PAXu, poeta, dramaturg i tłumacz, znawca Pisma Świętego. Urodził się w żydowskiej rodzinie inteligenckiej jako syn Ludwika i Marii z domu Brandstaetter; kilka miesięcy po wybuchu II wojny światowej udaje się do Jerozolimy, tam przechodzi na wiarę katolicką.

Kazimierz Brandys - polonofob, dywersant, komunista, stalinowiec, ur. w Łodzi; pisarz, brat Mariana; Przed wojną należał do lewicowego Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. Podczas wojny ukrywał się w Warszawie z pomocą Polaków. 1945-50 członek zespołu redakcyjnego reżymowego tygodnika “Kuźnica”, którego naczelnym redaktorem był Stefan Żółkiewski, a celem popularyzacja marksistowskiej myśli społecznej i kulturalnej. Po połączeniu się “Kuźnicy” z podobnym reżymowym tygodnikiem “Odrodzenie” i powstaniu w ich miejsce “Nowej Kultury”, Brandys był w jej zespole redakcyjnym w latach 1950-52 i 1956-60. Laureat nagród reżymowych (II st. w 1950 i II st. w 1955). 1970-71 wykładowca literatur słowiańskich na paryskiej Sorbonie. W 1978 opuścił Polskę. Jego twórczość z okresu stalinowskiego odznaczała się arbitralnymi rozstrzygnięciami ideowo-moralnymi.

Marian Brandys - polonofob, dywersant, komunista, stalinowiec, ur. w Łodzi; pisarz, brat Kazimierza

Edward Braniewski - właśc. nazw.- Brandsteter - polonofob, komunista, stalinowiec, generał komunistycznego LWP. Był współzałożycielem i pierwszym komendantem głównym masowej stalinowskiej organizacji młodzieżowej “Służba Polsce”. Później (do 1968) komendant Wojskowej Akademii Politycznej w Warszawie.

Katarzyna Bratkowska - dywersant, aborcjonistka, feministka; absolwentka filologii polskiej UW oraz Szkoły Nauk Społecznych PAN; działaczka ruchów kobiecych i krytyk literacki; współzałożycielka Porozumienia Kobiet 8 Marca, członkini składu hiphopowego Duldung. Wykładała na Gender Studies UW, obecnie wykłada w Wyższej Szkole Dziennikarstwa, współorganizatorka Manif i wieców. W 2006 roku powołała do życia nieformalną grupę Pro Choice 2006, która to grupa została przekształcona została w Stowarzyszenie Same o Sobie. S.O.S.!. Działa na rzecz przywrócenia prawa do legalnej aborcji w Polsce. Inicjatorka akcji "Aborcyjny coming out". W roku 2006 żydokomunistyczna "Gazeta Wyborcza" nominowała ją do tytułu Kobieta Roku.

Krystyna Bratkowska - polonofob, dywersant, Rada Programowa żydowskiego pisma "Midrasz"; skarbnik i członek żydomasońskiego lobby "Otwarta Rzeczpospolita",

"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Piotr Bratkowski -

Stefan Bratkowski - Blumstejn - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, oszczerca, paszkwilant, świnia Orwell'owska, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, katolicyzmu, Polaków i Polski; Jad nienawiści do "narodowców" i prawicy, tropienie rzekomych "antysemitów" idzie w parze u Bratkowskiego z konsekwentnym rozgrzeszaniem twórców stanu wojennego i działań postkomunistów, ciągłym wybielaniem ich intencji.

Zygmunt Braude - polonofob, komunista, stalinowiec, prawnik, działacz komunistyczny (jeszcze sprzed wojny - KPP), pułkownik Milicji Obywatelskiej (MO). 1944-45 kierownik Biura Prawnego Resortu Bezpieczeństwa Publicznego; 1945-48 wicedyrektor Gabinetu Ministra BP; 1948-52 p.o. dyrektora Gabinetu Ministra BP. Następnie dziennikarz prasy komunistycznej. Przeszedł do mediów, podobnie jak większość zbirów żydowskich ze stalinowskiego aparatu terroru. Po wydarzeniach marcowych 1968 wyjechał do Izraela.

Kazimierz Braun -

Michał Breitenwald - aktor

Jerzy Breitkopf - dywersant, komuch, uczestnik tajnych rozmów po stronie PZPR i SB w Magdalence i "okrągłego stołu"

Wojciech Brochwicz - polonofob, dywersant, ukończył Uniwersytet Jagielloński na Wydziale Prawa i Administracji. Jest absolwentem wielu specjalistycznych szkoleń w USA, Wielkiej Brytanii i Francji. Od 1988 roku jest radcą prawnym. Był doradcą Ministra Spraw Wewnętrznych, Prezesa Rady Ministrów, Prezesa Narodowego Banku Polskiego. Był dyrektorem w UOP, Zastępcą Komendanta Głównego Straży Granicznej oraz wiceministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji za kadencji premiera Jerzego Buzka. Wojciech Brochwicz, wiceszef wywiadu MSWiA w gabinecie Jerzego Buzka, wcześniej funkcjonariusz UOP, skontaktował Annę Jarucką z Konstantym Miodowiczem. 'Człowiek' Ryszarda Krauze, zasiada w zarządzie głównym "Prokom", pełnił rolę obrońcy hochsztaplera, złodzieja i krętacza Jana Kaczmarka, też 'człowieka' Ryszarda Krauze.

Szymon Broda - Centrum Analiz Rynku Pracy, Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku Białej

Stanisław Brodzki - Bronstejn lub Bronsztajn - polonofob, dywersant, komuch, dziennikarz "Trybuny Ludu" - oficjalnego organu KC PZPR

Joanna Brodzik - aktorka

Stanisław Brodzki - polonofob, komunista, dziennikarz. Pochodził z bogatej, żydowskiej rodziny krakowskiej. Od ok. 1934 członek Związku Młodzieży Komunistycznej w Krakowie. Wkrótce potem wyjechał za granicę. Był w Wiedniu, Londynie i najdłużej w Palestynie, gdzie brał udział w działalności Komunistycznej Partii Palestyny (wg >Swiatły pracował ponoć dla polskiego wywiadu). W 1947 lub 1948 przyjechał do Polski i został jednym z czołowych publicystów organu KC PZPR “Trybuny Ludu”. Wydał kilka broszur-paszkwili na marsz. J. Broz-Titę, na marsz. J. Piłsudskiego i na amerykański Głos Wolnej Polski. XII 1956 - XI 1958 był prezesem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.

Adam Bromberg - polonofob, dywersant, stalinowiec, komuch, Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939, poszedł na współpracę z okupacyjną władzą sowiecką. Zasłużył się w sowietyzacji polskiej kultury we Lwowie; współpracownik komunistycznej polskojęzycznej gadzinówki “Czerwony Sztandar”. Od 1943 pracował w aparacie komunistycznej oświaty w 1 Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki. Jednocześnie od tego samego roku działacz Centralnego Komitetu Organizacyjnego Zydów najpierw w ZSRR, a potem w Polsce. Czuł się więc Zydem i jako wróg Polski i Polaków pracował na rzecz zniewalania Polski przez Związek Sowiecki i niszczenia kultury polskiej. Członek PPR, później PZPR. Zajmował wysokie stanowiska w wydawnictwach PRL-u, był m.in. dyrektorem Państwowych Wydawnictw Naukowych (PWN) oraz wicedyrektorem Państwowych Zakładów Wydawnictw Szkolnych w Warszawie, do których ściągnął wielu Zydów, nawet takich partyjniaków-stalinowców, jak zdegradowanego po Październiku 1956 Stefana Staszewskiego. Członek Komitetu Redakcyjnego Wielkiej Encyklopedii PWN (wydawanej od 1962), za redakcję której był bardzo krytykowany. Po wypadkach marcowych 1968 wykluczony z PZPR. Otrzymał zgodę na wyjazd emigracyjny do Izraela (mieszkał w Szwecji).

Jacek Bromski - reżyser, scenarzysta, producent; Kieruje studiem filmowym "Zebra", a od 1988 roku jest prezesem SFP

Zygmunt Broniarek - polonofob, dywersant, komuch, felietonista, dziennikarz; Od 1950 roku (okres stalinizmu w Polsce) pracował jako korespondent organu KC PZPR "Trybuny Ludu". Za wyslugi odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Michał Broniatowski - polonofob, dywersant, szef polskiego oddziału żydowskiej agencji Reutera, syn zbrodniarza pułkownika UB, SB, Mieczysława Broniatowskiego

Mieczysław Broniatowski - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, stalinowiec, zbrodniarz, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski, pułkownik Urzędu Bezpieczeństwa (UB). 1945-47 dyrektor Centralnej Szkoły Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP) w Łodzi; 1947-54 p.o. dyr. Centrum Wyszkolenia MBP w Legionowie; 1954-58 dyr. Departamentu Społeczno-Administracyjnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (MSW); 1958-64 zastępca dyr. Dep. Społeczno-Administracyjnego MSW.

Abraham Brumberg - polonofob, dywersant, felietonista żydowskiego pisma "Midrasz"

Eugenia Brun - z domu Hejman - polonofob, dywersant, stalinowiec, komunistka, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidziła polskości, Polaków i Polski, agent sowiecki, politruk; W ruchu komunistycznym w Warszawie od 1921; jedna z czołowych agentek sowieckich. W 1927 była zatrudniona w poselstwie sowieckim w Warszawie, a w latach 1931-32 ukończyła szkołę partyjną w Moskwie, a dodatkowe kursy w 1934. W 1936 wyjechała wraz z mężem do Brukseli (Belgia), gdzie prowadziła administrację i wysyłkę wydawanego tam organu KPP “Przegląd” (1936-37). Pracowała także w organizacjach żydowskich w Belgii, m.in. w brukselskiej Radzie Stowarzyszeń Zydowskich. Po zajęciu Belgii przez wojska niemieckie w 1940, wyjechała do Francji, a stamtąd do ZSRR (VIII 1941). Została skierowana do sowieckiej działalności propagandowej w języku polskim (“Nowe Widmokręgi”, “Wolna Polska” w Moskwie oraz polski program radia w Saratowie). Jesienią 1945 przyjechała do Polski, zostając naczelnikiem wydziału w Departamencie Prasy Ministerstwa Spraw Zagraniczych (II 1946 - IV 1947). IV 1947 - VIII 1949 w Nowym Jorku zorganizowała Polską Służbę Informacyjną i objęła stanowisko zastępcy dyrektora. VIII 1949 -III 1950 zastępca naczelnika Wydz. Organizacji Międzynarodowych w MSZ. III 1950 - 1953 kolejno dyrektor działu społecznego, biura listów i “Fali 49” w Polskim Radio w Warszawie. 1953-54 sekretarz polskiej delegacji w Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei. 1954-55 kierownik redakcji telewizji polskiej. 1955-57 redaktor w redakcji “Zycia Partii”. 1958-67 współpracowała z Zakładem Historii Partii przy KC PZPR; odznaczona przez rząd żydokomunistyczny m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Julian Brun - polonofob, komunista, szwagier Józefa Unszlichta; działacz komunistyczny, publicysta, krytyk literacki, nieprzejednany przeciwnik niepodległości Polski. 1905-08 działacz SDKPiL w Warszawie. W 1908 wyjechał z Polski, przebywając głównie we Francji i Bułgarii. Do Polski wrócił w 1919 i wstąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później KPP). Stał się jednym z teoretyków i czołowych działaczy partii. Współredaktor “Nowego Przeglądu”. 1923-25 członek KC, a w latach 1930-38 zastępca członka KC KPP. 1920-21 więziony za prosowiecką działalność. Aresztowany ponownie 8 VIII 1924 za działalność antypaństwową i skazany na 8 lat więzienia. W lutym 1926 w drodze wymiany więźniów politycznych wyjechał do ZSRR. W 1927 został korespondentem sowieckiej agencji prasowej TASS w Paryżu, jednak jeszcze tego samego roku został wydalony z Francji. 1927-29 korespondent TASS w Wiedniu. Jako sowiecki dziennikarz szkalował w prasie europejskiej kraj, w którym się urodził (J.A. Starostecki). 1936-38 kierował ośrodkiem wydawniczym KC KPP w Brukseli. W 1940 internowany przez władze belgijskie, został przewieziony do obozu St. Cyprien we Francji, z którego uciekł. W czerwcu 1941 wraz z ewakuowanymi pracownikami ambasady sowieckiej w Vichy wyjechał do ZSRR. Został skierowany do sowieckiej machiny propagandowej w języku polskim (polska redakcja przy radiostacji ukraińskiej w Saratowie 1941-42). Jego spuścizna propagandowa obejmuje ponad 200 pozycji

Stefania Brun - z domu Unszlicht - polonofob, komunistka, siostra Józefa Unszlichta, pierwsza żona Juliana Bruna; działaczka komunistyczna. Od 1903 działała w Warszawie w szeregach SDKPiL. W Krakowie w 1912 wyszła za mąż za Juliana Bruna i wraz z nim przebywała na emigracji do 1919. Po powrocie do Polski wstąpiła w szeregi KPP. W 1926 wyjechała wraz ze zwolnionym z więzienia mężem do Moskwy. W latach 1926-28 z nim w Niemczech, Paryżu i Wiedniu. W 1928 wróciła do Moskwy, a w 1930 rozwiodła się z mężem. Do 1937 pracowała jako kierownik Sekretariatu Przedstawicielstwa KPP przez Międzynarodówce Komunistycznej. We wrześniu 1938 aresztowana i zesłana do łagru. W 1945 zwolniona z łagru i skierowana do budowy komunistycznej Polski. Wstąpiła do PPR. Jednak nabyta w łagrze choroba uniemożliwiła jej aktywną pracę w szeregach partii. Tłumaczyła więc na język polski dzieła klasyków marksizmu.

Włodzimierz Brus - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, komunista, ekonomista marksistowski, działacz komunistyczny, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski, zbrodniarz okresu stalinowskiego w PRL; Zaraz po wojnie oficer LWP, w wieku dwudziestu paru lat jako oficer polityczny został majorem, pracownik propagandowy Ministerstwa Obrony Narodowej; a po oddelegowaniu na uczelnię w wieku zaledwie 28 lat (w 1949 r.) błyskawicznie został profesorem Szkoły Głównej Planowania i Statystyki;

Był członkiem zespołu redakcyjnego organu teoretyczno-politycznego Głównego Zarządu Politycznego WP “Nasza Myśl”. Skierowany następnie do pionu naukowego PZPR. Profesor Uniwersytetu Warszawskiego; kierownik Wydziału Ekonomii Politycznej. Członek PZPR. Stalinowiec, który w 1956, prawdopodobnie z pobudek czysto koniunkturalnych, zamienił się w neofitę-liberała. Gorąco popierał również frakcję “Puławian” - żydów w PZPR, dążącą do zachowania przewodniej roli żydów w partii i rządzie. Sfrustrowany kurczeniem się tych wpływów po 1956, przeszedł na pozycje antyreżymowe. Wróg Polski, Polaków i Kościoła katolickiego. W 1967 określił bezzasadnie ówczesnego prymasa Polski, kardynała Stefana Wyszyńskiego jako “przywódcę najbardziej reakcyjnego Episkopatu w Europie” (Andrzej Albert). Po wydarzeniach marcowych 1968, 25 III t.r. usunięty z zajmowanego stanowiska, po czym otrzymał zgodę na wyjazd emigracyjny do Izraela (mieszka w Anglii).

Mąż ppłk. Heleny Wolińskiej-Brus - Ochsmann, zbrodniarki - ludobójczyni, prokurator i morderca sądowy, zbrodniarz UB; na stałe obydwoje od lat 60-tych mieszkają w Angii, ...i otrzymują wysokie emerytury z Polski za zbrodnie popełnione na Polakach.

Mirosław Brych - polonofob, dywersant, prawnik, przyjaciel Ireneusza Sekuły, obrońca hochsztaplera Bagsika

Ernest Bryll - poeta, pisarz, dziennikarz i tłumacz; w latach 1991-95 Bryll był Ambasadorem RP w Republice Irlandii

Julia Brystygier - Julia Brustiger - pseudonim Luna, nazywana “krwawą Luną”, wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, zwyrodniala zbrodniarka UB, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidziła polskości, Polaków i Polski, dyrektor Departamentu Politycznego MBP; pochodziła z ortodoksyjnej rodziny, używającej na co dzień języka jidysz, działaczka komunistyczna, pułkownik Urzędu Bezpieczeństwa (UB), ludobójca. 1928-29 nauczycielka historii w żydowskim gimnazjum C. Epstejna i w żydowskim seminarium nauczycielskim “Tarbuth” w Wilnie. Od 1927 należała do Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy (a nie KPP!), która dążyła do oderwania Galicji Wschodniej i Wołynia od Polski. W 1931 była redaktorem legalnego tygodnika partyjnego “Przegląd Współczesny” we Lwowie. Do 1937 działała w jaczejkach partyjnych we Lwowie, Przemyślu, Drohobyczu, Stryju i Samborze. 3 IV 1937 aresztowana za działalność antypaństwową i antypolską i skazana na 2 lata więzienia (zwolniona 2 IV 1939). Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną, współpracowała z sowieckimi władzami okupacyjnymi. Pracowała w lwowskiej Radzie Związków Zawodowych i jako sekretarz Komitetu Obwodowego Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom oraz współpracowała z lokalną polsko-komunistyczną gadzinówką “Nowe Widnokręgi”. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 uciekła aż do Samarkandy (Uzbekistan). Stamtąd została oddelegowana przez władze sowieckie do tworzonego stalinowskiego Związku Patriotów Polskich w Moskwie, obejmując funkcję sekretarza Prezydium ZG ZPP, a kilka dni później kierownika działu personalno-organizacyjnego i zast. sekr. Prezydium ZG ZPP. Od 1944 posłanka do komunistycznej Krajowej Rady Narodowej (1944-47). Po przyjeździe do Polski, w grudniu 1944 rozpoczęła pracę w aparacie komunistycznego terroru. 1945 kierownik Wydziału III Departamentu I Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP); 1945-50 p.o. dyrektora Dep. V (polityczny: nadzór nad organizacjami społ., polit., Kościołem katolickim, środowiskami twórczymi) MBP i w latach 1950-54 dyrektor tego Departamentu, a następnie w Komitecie d/s Bezpieczeństwa Publicznego do 15 XI 1956. Znana sadystka - znęcała się seksualnie nad więźniami politycznymi, za co zapewne została odznaczona m.in. Orderem Sztandaru Pracy I kl. 1960 pod nazwiskiem Julia Prejs wydała powieść Krzywe litery.

Jan Brzechwa - Jan Wiktor Lesman - poeta, bajopisarz; Stryjeczny brat innego poety, Bolesława Leśmiana; współpracował z systemem stalinowskim i komunistycznym

Alfred Budner - poseł na Sejm z listy Samoobrony

Anna Budzyńska - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Celina Budzyńska - Brun - polonofob, komuch, wykładowca Centralnej Szkoły KC PPR, PZPR

Regina Budzyńska - z domu - Habergryc - polnofob, komunistka, ur. Łódź, działaczka komunistyczna. Od 1919 działała w szeregach Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (KPP) w Warszawie. Aresztowana na początku 1920 za działalność wywrotową, w drodze wymiany więźniów politycznych wyjechała w maju t.r. do Rosji Sowieckiej. Wstąpiła do partii sowieckiej i pracowała w “polskich” organizacjach komunistycznych w Moskwie i Piotrogrodzie (Petersburgu), w przedstawicielstwie sowieckim w Rydze (Łotwa) i Komunistycznym Uniwersytecie Mniejszości Narodowych Zachodu w Moskwie (1922-24). W 1924 skierowana do pracy partyjnej w Polsce, dokąd przyjechała nielegalnie wraz z H. Steinem-Kamieńskim i Z. Unszlicht-Osińską i weszła w skład Tymczasowego Sekretariatu Krajowego. Jednocześnie działała w jaczejkach partyjnych na terenie Warszawy, Łodzi i Zagłębia Dąbrowskiego. 1926-27 na przeszkoleniu w Instytucie Czerwonej Profesury w Moskwie. W tym czasie w Związku Sowieckim rozpoczęła się walka między żydami a nie-żydami o wpływy w partii i rządzie. Budzyńska, oczywiście, popierała frakcję żydowską, tzw. grupę opozycyjną G. Zinowjewa. W XII 1927 wykluczona z partii sowieckiej i wydalona z Moskwy; przebywała w Archangielsku, a następnie w Charkowie. Po potępieniu grupy żydowskiej Zinowjewa i trockizmu w 1930 ponownie przyjęta do partii. W 1931 powróciła do Moskwy i pracowała jako wykładowca na uczelniach, następnie jako redaktor w wydawnictwie państwowym. Autorka takich propagandowych publikacji jak: Lenin - zbiorek dla młodzieży (ok. 1924) czy O ruchu wolnomyślicielskim w Polsce (Mińsk 1932). W styczniu 1935 aresztowana i skazana na 5 lat łagru za popieranie opozycyjnych grup żydowskich w partii. Zlikwidowana w ZSRR w 1937.

Piotr Józef Buechner - polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska, Na początku lat 90. uchodził za cudowne dziecko "polskiego" kapitalizmu, dziś słychać o nim tylko przy okazji konfliktów z załogami kontrolowanych przez niego fabryk. Studiował w Polsce i Szwajcarii. W latach 70. był szefem marketingu w koncernie Rhone-Poulenc, a od 1975 r. prowadził w Bazylei własną firmę (doradztwo i handel farmaceutykami).

Po powrocie do Polski w 1979 r. został szefem oddziału szwajcarskiej firmy Solco Basel. Obecnie jest prezesem zarządu i współwłaścicielem Metalexportu, w którym za pośrednictwem firmy Mex-Invest kontroluje 90,8 proc. akcji. Metalexport stał się spółką holdingową (ma handlowe firmy w USA, Wielkiej Brytanii i we Włoszech, biuro w Moskwie), zajmującą się sprzedażą wyrobów zależnych od niej fabryk. Część z nich jest poważnie zadłużona. We wrześniu 2004 r. Metalexport sprzedał zagranicznemu inwestorowi Haco znajdującą się w upadłości Odlewnię Koluszki (za 15 mln zł), ale nabywcy wciąż nie może znaleźć zadłużona na 100 mln zł spółka Metalexportu - Fabryka Przyrządów i Uchwytów Bison-Bial w Białymstoku. Przychody firm z grupy Metalexport w 2004 r. wyniosły około 450 mln zł. Büchner i zależna od niego spółka CLiF Investment mają też 65 proc. akcji Centrum Leasingu i Finansów SA. W grudniu 2001 r. sąd ogłosił upadłość tej spółki leasingowej, ale Sąd Najwyższy w maju 2003 r. uznał, że decyzję o upadłości podjęto z naruszeniem prawa. Dziś CLiF walczy w sądach o 150 mln zł od banków, które doprowadziły do jego upadłości.

Spółka pozwała skarb państwa za bezprawne ogłoszenie jej upadłości, domagając się 98 mln zł odszkodowania. CLiF usiłuje też wznowić przerwaną na ponad rok działalność gospodarczą (w 2004 r. spółka zanotowała 5 mln zł zysku netto). Büchner najczęściej przebywa w Szwajcarii, którą podaje jako oficjalne miejsce zamieszkania. 74 na liście 100 najbogatszych zydaków tygodnika "Wprost" z majątkiem 220 mln zł.

Ryszard Bugaj - Izaak Blumfeld - polonofob, dywersant, lewak, "socjaldemokrata", libertyn, świnia Orwell'owska, koncesjonowany "opozycjonista", były przewodniczący Unii Pracy

Maciej Bugaj - dywersant, sekta "Polski Kościół Dialogu"

Zbigniew Bujak - polonofob, dywersant, komuch, koncesjonowany "opozycjonista", lewy syn rabina Małachowskiego, świnia Orwell'owska, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, Polaków i Polski; członek Rady Politycznej Unii Wolności - Partia Demokratyczna; W 1990 roku jeden z przywódców skrajnie ultralewicowego ugrupowania dawnej lewicy laickiej ROAD. Polityczny wychowanek Kuronia, wyróżniał się skrajną gorliwością w tropieniu rzekomego "polskiego antysemityzmu", nacjonalizmu, ksenofobii etc.

Typ działacza-papugi, o poglądach stanowiących lustrzane odbicie poglądów Kuronia, Geremka i Michnika; sprzedał legitymację "Solidarności" na aukcji, zorganizowanej przez żonę gen. Czesława Kiszczaka; członek zarządu antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacji im. Stefana Batorego, zalożona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta George'a Sorosa, nowojorskiego finansistę (o węgierskim rodowodzie, stąd m.in. nazwa fundacji). W PRL została ona zarejestrowana w dniu 7 maja 1988 roku w Sądzie Rejonowym Warszawa Praga. Były to czasy reżimu gen. Wojciecha Jaruzelskiego.

W dziennikach byłego premiera PRL Mieczysława F. Rakowskiego (pod datą 5 listopada 1984 r.) znalazł się taki zapisek: "Informacja od Urbana. Resort spraw wewnętrznych wie, gdzie jest Bujak, ale nie zdejmuje go, ponieważ służy za kanał do przerzucania naszych agentów. Nie wiem, jak to robią, ale tak właśnie mi powiedział"; zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - "okrągły stół"

Katarzyna Bujakiewicz - aktorka

Małgorzata Buk - polonofob, aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Michał Bukojemski - polonofob, dywersant, reżyser, tematyka żydowska, współpracuje z Żydowskim Instytutem Historycznym

Abram Bukowicz - polonofob, komunista, stalinowiec, agent sowiecki, działacz komunistyczny. Zmobilizowany do Wojska Polskiego podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920, przeszedł na stronę Armii Czerwonej. Walczył w jej szeregach do końca wojny polsko-bolszewickiej (X 1920), po czym osiadł w Witebsku, a następnie w Piotrogrodzie (Petersburgu). W 1923 rozpoczął studia w Komunistycznym Uniwersytecie Mniejszości Narodowych Zachodu w Moskwie, a w 1924 został członkiem sowieckiej partii komunistycznej WKP(b). W 1929 wysłany nielegalnie jako agent do Polski. Działał w Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi, która dążyła do oderwania od Polski ziem północno-wschodnich, włącznie z Wilnem i Białymstokiem. Aresztowany w Wilnie lipcu 1930, został skazana na 3 lata więzienia. Po wyjściu z więzienia w 1934 działał w Białymstoku (także w związkach zawodowych). W marcu 1936 wysłany do obozu w Berezie Kartuskiej (do VII 1937) i ponownie w marcu 1939. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 został działaczem partyjnym w Komitecie Obwodowym sowieckiej partii w Białymstoku; prześladował Polaków i polskość w tym mieście. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 zgłosił się do Armii Czerwonej; był oficerem zawodowym, w stopniu podpułkownika, do 1956. Wierny ideałom KPZB (oderwania od Polski Ziem Wschodnich), nie wyjechał do Polski w nowych granicach, ani podczas pierwszej repatriacji (1944-48), ani podczas drugiej (1956-58), chociaż pochodził z Zamościa.

Mirosława M. Bułat - polonofob, aktywistka żydowska, absolwentka teatrologii na UJ, obecnie adiunkt w Katedrze Teatru UJ, stypendystka Center for Advanced Judaic Studies w Filadelfii, autorka artykułów na temat historii teatru żydowskiego oraz polsko-żydowskich kontaktów kulturowych w dziedzinie teatru, członek założyciel Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich; wykładowca języka jidysz, tematyka żydowska, "Midrasz"

Juliusz Burgin - polonofob, dywersant, komunista, agent i kolaborant sowiecki, zbrodniarz UB, syn Mojżesza, malarz pokojowy, ślusarz, działacz komunistyczny, pułkownik Urzędu Bezpieczeństwa (UB). Od 1925 członek Związku Młodzieży Komunistycznej i od 1927 członek Komunistycznej Partii Polski (KPP) w Warszawie; pracował w Wydziale Propagandy i Agitacji. W 1928 działał w Krakowie, w 1929 w Dąbrowie Górniczej, 1933-35 i 1935-36 ponownie w Warszawie, w 1935 w Katowicach i w 1936 w Łodzi (sekretarz KO KPP). W grudniu 1935 kierownictwo KPP powierzyło mu rzecz niewykonalną w warunkach polskich: uczynienie z Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom (MOPR) organizacji masowej, współdziałającej z wszystkimi lewicowymi organizacjami w Polsce; był wówczas współorganizatorem pisma MOPR-u “Oblicze Dnia” oraz uczestniczył w przygotowaniu Kongresu Pracowników Kultury we Lwowie (V 1936) 1926, 1928, 1928-29, 1929-33, 1935 i 1936-39 w więzieniu za działalność antypaństwową. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 współpracował z okupantem sowieckim, m.in. był w redakcji polsko-komunistycznej gadzinówki “Sztandar Wolności” w Mińsku. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 żołnierz Armii Czerwonej. Jako agent Międzynarodówki Komunistycznej w Moskwie został w lipcu 1943 skierowany do 1 Dywizji im. T. Kościuszki. Od listopada 1944 szef Wydziału Politycznego w 1 Korpusie Pancernym II Armii WP. VI 1945 - VI 1947 naczelnik Wydziału II Samodzielnego Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP). 1947 -1948 redaktor naczelny “Głosu Ludu”. 1948-49 dyrektor Gabinetu Ministra Bezpieczeństwa Publicznego. 1949-50 szef I Inspektoratu Ministerstwa Obrony Narodowej. II 1950 - VII 1951 pierwszy ambasador PRL w Chinach i od IX 1950 w komunistycznej Korei. VII 1951 - II 1957 wiceminister transportu drogowego i lotniczego. 1959-63 prezes Spółdzielni Wydawniczej “Książka i Wiedza” w Warszawie. 1964-71 redaktor naczelny ideologicznego pisma PZPR “Nowe Czasy”. Współzałożyciel i sekretarz generalny Tow. Przyjaźni Polsko-Chińskiej i członek prezydium Stowarzyszenia Ateistów i Wolnomyślicieli; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Benjamin Bursztejn - polonofob, dywersant, syjonista, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski, działacz Poalej Syjon w Wilnie; powiedział prasie litewskiej, że "przyłączenie Wilna do Litwy to triumf idei sprawiedliwości historycznej" (Piotr Łossowski, Litwa a sprawy polskie 1939-1940, Warszawa 1985)

Tomasz Busz -

Jerzy Buzek - polonofob, dywersant, agent SB, mason, świnia Orwell'owska, volksdeutsch-"europejczyk", ojciec przedwojenny komunista i internacjonalista - ówczesny globalista, mason w latach II Rzeczpospolitej; Jerzy Buzek uważa, że "nikt nie udowodnił", iż doszło do nieprawidłowości przy prywatyzacji PZU największego polskiego ubezpieczyciela; Eurodeputowany

Marcin Byrski - aktywista żydowski, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Tadeusz Byrski - polonofob, dywersant, komunista, uczestnik spotkań „Klubu Krzywego Koła"

„Klub Krzywego Koła" - Klub ten zaczął się formować w pierwszej połowie 1955 r. za zgodą i poparciem płk Julii Brystygier, kierującej wówczas jednym z departamentów Ministerstwa d/s Bezpieczeństwa Publicznego. Syn Julii Brystygier, plastyk Michał Brystygier, był jednym z pierwszych sympatyków Klubu. W grudniu 1955 r. grupa założycieli Klubu (Garzteccy, Król, Sufin i Perlman) prezentowała swą działalność i zamierzenia w piśmie przesłanym do rąk Jakuba Bermana i Jerzego Morawskiego, a nadto prowadziła bezpośrednie rozmowy ówczesną przewodniczącą Zarządu Głównego ZMR Heleną Jaworską. W następstwie tych kroków, Klub zaczął rozwijać w pełni już oficjalną działalność, podjął bliską współpracę z tygodnikiem „Po prostu" i uzyskat stały kontakt z władzami partyjnymi, które do współdziałania z Klubem wyznaczyły Henrykę Broniatowska, b. oficera I Armii WR a wówczas redaktora wydawnictwa „Iskry". Broniatowska po pewnym czasie została członkiem Klubu i wspierała narastające w nim poglądy rewizjonistyczne.

...Najliczniejszą grupę członków Klubu (ponad 50 osób) stanowili dziennikarze, literaci i publicyści. Drugą liczną grupą byli socjologowie (około 50 osób). Pozostałe, mniej liczne grupy, to ekonomiści, prawnicy, historycy, plastycy i inni. W działalności Klubu, z reguły jako uczestnicy zebrań i dyskusji, brali także udział niektórzy studenci Uniwersytetu Warszawskiego, m.in. Karol Modzelewski, Jacek Kuroń, Jadwiga Lewicka, Janina Frenzel, Jakub Karpiński i inni. Spośród uczniów szkół średnich na zebrania Klubu przychodził Adam Michnik. Sympatykiem Klubu byt również Antoni Zambrowski.

W kierownictwie Klubu stopniowo coraz mocniejszą pozycję zajmowali rewizjoniści i reakcjoniści. Zarząd Klubu powołany w kwietniu 1961 r. tworzyli Paweł Jasienica (Lech Beynar), Aleksander Małachowski, Jan Józef Lipski, Marta Miklaszewska-Będkowska, Jerzy Duracz, Tadeusz Byrski i Witold Jedlicki. Wokół nich skupiła się grupa członków i sympatyków Klubu znanych ze szczególnie zdecydowanych rewizjonistycznych i reakcyjnych poglądów. W grupie tej byli m.in.: Anna Rudzińska, Wojciech Ziembiński, Jan Wolski, Jan Olszewski, Aniela Steinsberg, Jerzy Jedlicki, Jan Wyka, Jerzy Kornacki, Ludwik Hass, Filip Istner, Leszek Kołakowski i Bronisław Baczko.

Choć Klub uległ likwidacji w dniu 1.02.1962 r. - wielu jego członków nie przestało działać. Większość z nich przeszło do innych klubów i stowarzyszeń, głównie zaś do: Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, Towarzystwa Kultury Moralnej, Klubu Inteligencji Katolickiej, Klubu Dobrej Roboty, a także do Klubu Członków środowiska „Życie".

Andrzej Byrt - Tajny Współpracownik, agent SB, w latach 80. dyrektor Międzynarodowych Targów Poznańskich, później radca handlowy w Belgii i wiceminister współpracy gospodarczej z zagranicą; w latach 1995-2001 po raz pierwszy był ambasadorem w Niemczech, po powrocie do kraju został doradcą prezydenta Kwaśniewskiego, następnie wiceministrem spraw zagranicznych, w 2002 r. powrócił na placówkę do Berlina. W oświadczeniu lustracyjnym przyznał się do współpracy z organami bezpieczeństwa PRL.

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

C

Cabaj -

Agnieszka Cahn - Stowarzyszenie Wspólnota Myślenice, Forum Żydów Polskich

Alina Cała - polonofob, oszczerca, dywersant, aktywistka żydowska, dr., historyk, Dział Naukowy, Żydowski Instytut Historyczny

Wojciech Cejrowski - podróżnik, osobowość telewizyjna, dziennikarz radiowy, kpiarz

Andrzej Celiński - polonofob, komuch, dywersant, związany z Socjaldemokracją Polską, wcześniej z SLD i Unią Demokratyczną; jako instruktor harcerski blisko współpracował z Antonim Macierewiczem i Piotrem Naimskim; Był członkiem KOR - żydokomuna-trockiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.]; W latach 1988-1990 był członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie oraz uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu. W latach 1989-1993 był senatorem związanym z Obywatelskim Klubem Parlamentarnym, potem z Unią Demokratyczną. W latach 1993-1994 był wiceprzewodniczącym Unii Demokratycznej.

W 1999 roku związał się z SLD, później został wiceprzewodniczącym partii. Do Sejmu IV kadencji (2001-2005) został wybrany w okręgu wyborczym numer 20 (Warszawa II). Od 19 października 2001 roku do 6 lipca 2002 roku był ministrem kultury w rządzie Leszka Millera. W marcu 2004 wraz z Markiem Borowskim współtworzył partię Socjaldemokracja Polska. W latach 2004-2005 zasiadał w Sejmowej Komisji Śledczej zajmującej się sprawą Orlenu.

23 września 2006 został odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W wyborach samorządowych 2006 wybrany na radnego Sejmiku Województwa Mazowieckiego; zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - "okrągły stół"

Stanisław Celmer - dyrektor Departamentu Reklamy Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (11.2004).

Grzegorz Cenkier - zastępca Dyrektora Biura Strategii i Współpracy z Zagranicą Poczty Polskiej (08.2001).

Katarzyna Cerekwicka - piosenkarka

Anna Chaber - aktywistka żydowska, żydowski ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN" w Lublinie

Ferdynand Chaber - polonofob, dywersant, stalinowiec, zbrodniarz okresu stalinowskiego, w 1945 roku został skierowany do pracy w cenzurze PRL. Został Kierownikiem Wydziału w Centralnym Biurze Kontroli Prasy w II Departamencie Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Wkrótce został przeniesiony do pracy w Komitecie Centralnym PPR, jako zastępca kierownika Wydziału Propagandy

Jakub Chabik - polonofob, dywersant, lewak, prowokator, volksdeutsch-"europejczyk", kpiarz i pajac, pisuje "donosy" na siebie, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, katolicyzmu, Polaków i Polski; absolwent Informatyki Politechniki Wrocławskiej. W latach 1993-1994 był stypendystą na Staffordshire University, Wielka Brytania. Od 1996 pracuje w poznańskiej firmie Dantek sp. z o.o., tworzącej systemy biblioteczne na rynki skandynawskie. Od 1995 roku współpracuje z tygodnikiem "Computerworld". Od 2000 roku jest członkiem Polskiego Towarzystwa Informatycznego.

Józef Chajn - polonofob, dywersant, zastępca dyrektora Żydowski Instytut Historyczny ; syn stalinowskiego zbrodniarza Leona Chajna; sekretarz wpływowej antypolskiej Fundacji Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Leon Chajn - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, kolaborant i agent sowiecki; polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski, komunista, publicysta, mason; dziennikarz, mgr praw (UWarsz.), historyk, działacz komunistyczny. Od 1928 członek Związku Młodzieży Komunistycznej, a jednocześnie Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej, potem Organizacji Młodzieży Socjalistycznej “Zycie”. 1930-32 współzałożyciel i prezes Akademickiego Stowarzyszenia Wolnomyślicieli UW. Adwokat w Warszawie od 1933. Od 1933 członek Komunistycznej Partii Polski. Od listopada 1936 do lutego 1937 zorganizował nielegalny wyjazd z Polski kilkudziesięciu żydowskich i polskich ochotników do republikańskiej armii Hiszpanii. W kwietniu 1939 wybrany został dyrektorem Zydowskiego Tow. Krajoznawczego w Warszawie. Po zajęciu Warszawy przez Niemców we wrześniu 1939 udał się na wschodnie tereny Polski (najbliższa rodzina zginęła w czasie okupacji hitlerowskiej), które w porozumieniu z Hitlerem zajął Stalin. Poszedł na współpracę z okupacyjnymi władzami sowieckimi. Najpierw był przewodniczącym sowieckiej rady miejskiej (burmistrzem) miasteczka Hoszcza na Wołyniu, później współorganizował sowieckie władze gospodarcze w Stanisławowie i na koniec (od października 1940) był sowieckim radcą prawnym we Lwowie. Współpracował z okupacyjnymi władzami sowieckimi (co samo w sobie było zdradą stanu) kiedy one niszczyły fizycznie Polaków i polskość na Ziemiach Wschodnich RP. Na początku 1941 złożył podanie o przyjęcie go w poczet członków sowieckiej partii komunistycznej - WKP(b). Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 najpierw był w Armii Czerwonej, a następnie w Baszkirskiej Republice. W 1943 z polecenia Moskwy został przewodniczącym zarządu baszkirskiego okręgu komunistycznego Związku Patriotów Polskich, a następnie władz centralnych ZPP. W czerwcu 1944 został oficerem politycznym w 1 Armii Wojska Polskiego w ZSRR. Odkomenderowany na wniosek Centralnego Biura Komunistów Polskich w ZSRR, został zastępcą redaktora naczelnego organu prasowego Rady Wojennej “Do Broni”, którym był do końca lipca 1944.

Na polecenie komunistycznej PPR, od sierpnia 1944 brał udział w organizowaniu rzekomo niezależnego Stronnictwa Demokratycznego (SD), w którym był wtyczką komunistyczną. SD oczywiście poparło program polityczny komunistów z PKWN. 1944-61 sekretarz generalny CK SD, 1961-65 wiceprzewodniczący CK SD, a 1965-69 członek CK SD. W latach 1944-65 piastował szereg stanowisk państwowych: 1944-49 wiceminister sprawiedliwości, 1949-52 wiceprezes Najwyższej Izby Kontroli; 1953-57 wiceminister pracy i opieki społecznej; 1957-65 członek Rady Państwa; 1965-76 dyrektor Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych w Warszawie. 1944-47 poseł do Krajowej Rady Narodowej, w latach 1947-69 do Sejmu PRL. Chajn był współzałożycielem w 1944 Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej i członkiem jego władz. Wydał m.in.: Materiały do historii klubów demokratycznych i Stronnictwa Demokratycznego w latach 1937-1939 (t. 1-2 1964), Wolnomularstwo w II Rzeczypospolitej (1975) oraz tendencyjnie ujęte wspomnienia Kiedy Lublin był Warszawą (1964); odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92; ojciec Józefa

Zygmunt Chajzer - polonofob, dywersant, dziennikarz, ob. 'Na zawsze razem' TV Polsat; Przez 15 lat był dziennikarzem "Sygnałów Dnia", później przez 8 lat kierował redakcją "Czterech Pór Roku". Podczas imprez plenerowych "Lata z Radiem" tworzą z Romanem Czejarkiem zgrany duet. Prowadził również programy telewizyjne: "Idź na całość" (Polsat), "Ananasy z mojej klasy" (TVN) oraz "Chwila prawdy" (TVN).

E. Charęza - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej we Wrocławiu

Kamila Chilińska - Halpern -

Janina Chim - polonofob, dywersant, żydowski hochsztapler, złodziej, księgowa FOZZ

Oliwia Chłodecka - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Hubert Chłopicki - Forum Żydów Polskich

Tomasz Chmal - polonofob, dywersant, prawnik, od 2000 r. pracuje w kancelarii prawnej White and Case w Warszawie. Specjalizuje się w prawie energetycznym oraz postępowaniach sądowych. Zajmuje się obsługą firm sektora energetycznego (regulacja, finansowanie projektów). Absolwent prawa na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Jako stypendysta Boeing Corp. studiował prawo na Catholic University of America Columbus School of Law w Waszyngtonie. Odbył staże zawodowe w Urzędzie Regulacji Energetyki w Warszawie oraz kancelarii prawnej Hogan and Hartson LLP w Waszyngtonie. Ukończył studia podyplomowe w Szkole Głównej Handlowej (elektroenergetyka) i Akademii Ekonomicznej w Poznaniu (strategie biznesu); członek żydomasońskiej org. "Klub 01"

Beata Chmiel - redakcja "Ex Libris", krytyk literacki, wydawca

Daria Chmielewska -

Joanna Chmielewska - właśc. Irena Kühn - autorka powieści sensacyjnych i satyrycznych

Gabriel Chmura - dyrygent, dyr. artystyczny Narodowej Orkiestry Sypfonicznej Polskiego Radia w Katowicach

Anna Chodakowska - aktorka, wieloletni pedagog Teatru Żydowskiego im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie - wykształcenie młodzieży aktorskiej posługującej się językiem jidysz;

teatr ten jest instytucją finansowaną obecnie ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Samorządu Województwa Mazowieckiego (!!)

Jacek Chodorowicz - ambasador RP, Damaszek, Syria

Bożena Chołuj - polonofob, dywersant, feministka , aktywistka żydowska

Jan Samuel Chrzanowski - wojskowy, podpułkownik; 1676 roku stanął przed sejmem i został nobilitowany (przyjęty do herbu Poraj)

Wiesław Chrzanowski - Szymon Knopfstejn - polonofob, dywersant, mason, agent SB, TW pseudonim "Spółdzielca", członek żydomasońskiej organizacji "Grupa Windsor" - finansowana przez zagraniczne organizacje żydomasońskie.

W 1989 był jednym z założycieli Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, prezes Zarządu Głównego ZChN w latach 1989-1994. Celem partii nie jest działanie dla dobra narodu, wręcz przeciwnie, zgodnie z martynistycznym programem ZChN ma kanalizować wszelkie inicjatywy narodowe, i co gorsza kompromitować ten kierunek polskiej myśli politycznej.

Zakon Martynistów, szczególnie wyspecjalizowany w antykatolickiej dywersji kierunku Masonerii Okultystycznej Regularnej.

Od 12 stycznia 1991 do 23 grudnia 1991 roku pełnił funkcję ministra sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego. Marszałek Sejmu I kadencji w latach 1991-1993. W roku 1992 jego nazwisko znalazło się na tzw. "liście Macierewicza", która miała przedstawiać byłych tajnych współpracowników Służby Bezpieczeństwa PRL. W latach 1997-2001 zasiadał w Senacie IV kadencji, wybrany z listy Akcji Wyborczej Solidarność. 3 maja 2005 został odznaczony przez prez. A. Kwaśniewskiego-Stoltzmana Orderem Orła Białego.

Andrzej Chwalba - prof. (UJ) Centrum Kultury Żydowskiej

Bohdan Chwedeńczuk - polonofob, komuch, marksista, wykładowca filozofii, autor książek, artykułów i esejów filozoficznych, tłumacz. W latach 1961–1968 asystent w prowadzonej przez Adama Schaffa marksistowskiej katedrze filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. W filozofii zwolennik naturalizmu, czyli poglądu, że istnieją tylko zjawiska przyrody; empiryzmu – poglądu, że nie ma wiedzy bez doświadczenia; subiektywizmu moralnego – poglądu, że nie ma wartości moralnych bez moralnego zadowolenia.

Stefan Chwin - pisarz

Elżbieta Chybowska -

Agnieszka Chylińska - wokalistka rockowa

Bożenna Chylińska - dr hab. Instytut Anglistyki Zakład Kultury Krajów Anglosaskich / Żydowski Instytut Historyczny

Adam Cichocki - Aaron Zigenbaum -

Andrzej Cichy - polonofob, dywersant, dyr. generalny Poczty Polskiej Telegraf i Telefon; współzałożyciel i współwłaściciel Banku Inwestycji Gospodarczych - BIG

Michał Cichy - polonofob, dywersant, oszczerca, paszkfilant, kierownik działu kultury w "Gazecie Wyborczej".

Katarzyna Cieśla - polonofob, aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Nawojka Cieślińska -

Henryk (Chaim) Cieszyński - wiceprezes Wojewódzkiego Komitetu Żydowskiego w Katowicach. 1948-1953 instruktor KW PZPR w Katowicach. Od 1953 członek Prezydium ZG TSKŻ

Ciman - ur. w Łodzi, robotnica tekstylna. Pochodziła z ortodoksyjnej rodziny żydowskiej, przeciwnej asymilacji, wrogiej Polsce i Polakom. Przed wojną działaczka Komunistycznej Partii Polski (KPP). Podczas wojny znalazła się w Związku Sowieckim. Zakochał się w niej Stefan Jędrychowski, jeden z organizatorów w Moskwie w 1943 komunistycznego żydowsko-polskiego Związku Patriotów Polskich oraz 1 Dywizji im. T. Kościuszki. Był on żonaty (jego żona, z domu Jakubowska, przebywała w Wilnie). Ożenił się z nią jednak, popełniając bigamię (dlatego po wojnie postarał się o to, aby jego prawna żona nie przyjechała z Wilna do Polski). Jednocześnie umieścił swą nową żonę w polskim radiu w Moskwie. Była spikerką, “ale ponieważ popełniała częste i poważne błędy językowe (wielu żydów rządzących PRL nie znało dobrze języka polskiego!), więc też wkrótce usunięto ją z tego stanowiska” (Józef Swiatło).

Włodzimierz Cimoszewicz - Dawid Goldstein - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, komuch, agent SB, TW pseudonim "Carex", świnia Orwell'owska; Był m.in. członkiem Związku Młodzieży Socjalistycznej w latach 1968-1973 oraz Zrzeszenia Studentów Polskich, w którym w 1972 wybrany został na stanowisko przewodniczącego tej organizacji na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1971, aż do rozwiązania w styczniu 1990 roku był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Podczas swojej pracy na uczelni był sekretarzem komisji uczelnianej partii.

W 1989 roku wystartował po raz pierwszy w wyborach do Sejmu i został wybrany posłem do Sejmu X kadencji z ramienia PZPR (Polskiej Zjednoczonej Parti Robotniczej). Marszałek Sejmu RP III kadencji od 5 stycznia 2005.

Sprawował funkcje: wicepremiera i ministra sprawiedliwości- prokuratora generalnego w rządzie Waldemara Pawlaka (1993-1995), premiera rządu RP i przewodniczącego Komitetu Integracji Europejskiej (1996-1997), ministra spraw zagranicznych w rządzie Leszka Millera (2001-2004) oraz Marka Belki (2004-2005).

...po więcej informacji zapraszamy tu =>> http://www.polonica.net/czerwone-zyciorysy_Cimoszewicz.htm

Adam Cioch - polonofob, dywersant, publicysta, redaktor oraz sekretarz lewicowo-liberalnej żydogadzinówki tygodnika "Fakty i Mity"; "spec" od homoseksualizmu, felietonista "Racjonalisty" magazyn racjonalistów, sceptyków, gnostyków i ateistów

Ewa Cofalik - Dobosz -

Ludwik Cohn - polonofob, dywersant, członek-założyciel KOR - żydokomuna, trockiści (KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.)

Marta Cuber -

Marta Cugier - wokalistka Lombard

Bernard Cukier - Kolski - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, komunista, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski, zbrodniarz UB

Magdalena Cwenówna - aktorka teatralna, częsta bywalczyni na czerwonych salonach żydokracji w PRL-bis; żona aktora Adama Hanuszkiewicza.

Zbigniew Cybulski - aktor wczesnego PRLu

Dariusz Cychol - polonofob, dywersant, dziennikarz żydokomunistycznego odbytu "Nie"

Jacek Cygan - autor piosenek, poeta, scenarzysta, autor musicalowy, juror i organizator festiwali muzycznych.

Stanisław Cygnarowski - konsul generalny na Litwie; IPN BU 021811748 - z listy Wildsteina

Tadeusz Cymański - polonofob, dywersant, poseł PiS, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Cynkin - polonofob, komuch, pułkownik komunistycznego Ludowego Wojska Polskiego. Kiedy w 1950 reżym utworzył przy wszystkich wyższych uczelniach wojskowe studia, Cynkin został kierownikiem takiego studium na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Skazany wyrokiem sądu za sprzedaż dyplomów, głównie żydom. Szybko powrócił do łask reżymu dzięki swoim żydowskim wpływowym kolegom w Ministerstwie Obrony Narodowej i w Ludowym Wojsku Polskim, gdyż po 1956 był dowódcą korpusu lotniczego.

Przemysław Cypryański - aktor, przygodę z zawodem zaczął w Studium Aktorskim przy Teatrze Żydowskim w Warszawie, potem dostał rolę w „M jak miłość”

Józef Cyrankiewicz - Izaak Cymerman - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, komunista, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski, agent NKWD i KGB, zbrodniarz i oprawca PRLu; doprowadził do połączenia PPS i PPR na warunkach podyktowanych przez stronę komunistyczną. 1948-1954 członek Biura Organizacyjnego i sekretarz KC, 1948-1971 członek Biura Politycznego KC; W latach 1947-1952 i 1954-1970 premier PRL. Następca Edwarda Osóbki-Morawskiego na stanowisku premiera PRL w latach 1947-52. W 1952 roku musiał zrzec się tego stanowiska na rzecz Bolesława Bieruta. Został wicepremierem w jego rządzie. Ponownie premierem mianowano go w 1954 roku i funkcję tę sprawował już do czasu wypadków Grudnia '70.

W 1956 roku nakazał wojsku brutalnie stłumić robotnicze powstanie w Poznaniu. Zasłynął wówczas cynicznym stwierdzeniem kto podniesie rękę na władzę ludową niech wie, iż władza ludowa mu tę rękę odrąbie. 1948-71 członek KC i politbiura przy PZPR.

Po odejściu z czynnej polityki zaangażował się w ruchu [o ironio] "walki o pokój" przyjmując w 1973 roku funkcję przewodniczącego Ogólnopolskiego Komitetu Pokoju, później spotkał go awans na członka Prezydium Światowej Rady Pokoju w Sztokholmie, był nim do 1986 roku. Jego drugą żoną była przez długi czas aktorka Nina Andrycz.

Izabela Cywińska - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, Polaków i Polski, była minister kultury w rządzie T. Mazowieckiego. Po jego przegranej w kampanii prezydenckiej uznała Polskę za ten absurdalny kraj (por. "Gazeta Wyborcza" z 21 grudnia 1990).

W rzeczywistości to jej kierowanie resortem kultury było jednym ciągiem absurdów, niekompetencji i nieudolności; wielu uważało ją za "grabarkę" kultury polskiej. Później, według NIK-u, odpowiedzialna za fatalne gospodarowanie finansami w Fundacji Kultury, z której prezesostwa odeszła w niesławie. Jeszcze będąc ministrem w rządzie Mazowieckiego popisała się wychwalaniem gen. W.Jaruzelskiego jako patrioty o ogromnej szlachetności (por. J. J. Skorupski: Zrozumieć Polaków, Warszawa 1990, s. 40). W swej polityce personalnej wyraźnie popierała różne osoby z lobby filosemickiego.

Bohdan Cywiński - polnofob, dywersant, publicysta, historyk idei; Wcześnie związał się z warszawskim żydo-katolewackim Klubem Inteligencji Katolickiej, publikował w żydo-katolewackim miesięczniku "Więzi". W roku 1966 został członkiem redakcji żydo-katolewackiego "Znaku", a w roku 1973 jego redaktorem naczelnym. W sierpniu 1980 udał się do strajkującego Gdańska wraz z żydokomunistą Tadeuszem Mazowieckim i Andrzejem Wielowieyskim. Został ekspertem Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego i współredaktorem dokumentów porozumienia sierpniowego - hamując i temperując żądania strajkujących według wytycznych z KC PZPR; ojciec Piotra Cywińskiego.

Piotr M. A. Cywiński - polonofob, komuch, dywersant, judaizator, ekumenista, historyk mediewista, uczestnik dialogu polsko-żydowskiego, chrześcijańsko-żydowskiego oraz rozmów między kulturami pogranicza; prezes żydo-katolewackiego Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie, dyrektor Muzeum Auschwitz-Birkenau. W latach 1996-2000 był wiceprezesem, a od 2000 r. jest prezesem Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie; współkierował Festiwalem "Europalia 2001 Polska", następnie stworzył serwis internetowy "Diapozytyw.pl". 2001-2004 członek Rady Konsultacyjnej Organizacji Pozarządowych przy Polskiej Radzie Integracji Europejskiej. W wyborach 2004 r. kandydował do Parlamentu Europejskiego z ramienia Unii Wolności. Od roku 2005 Piotr Cywiński jest wiceprezesem żydolewackiego stowarzyszenia Wikimedia Polska.

Ewa Czaczkowska -

Barbara Czajkowska - polonofob, dywersant, prezenterka w TV2

Michał Czajkowski - polonofob, dywersant, juaizator, aktywista żydowski, anty-ksiądz, mason, wieloletni agent SB, globalista, aktywista żydowski, piewca "judeochrześcijaństwa", żydoekumenizmu i żydotolerancji, zniesławiacz Polski i Polaków, przez ponad 20 lat był niebezpiecznym agentem SB - Tajny Współpracownik ps. "Jankowski" - którego gł. przełożonym był gen. Pietruszka, ten sam, który był też szefem bandy SB Piotrowskiego, którzy z polecenia Jaruzelskiego, Kiszczaka i Pietruszki zamordowali ks. Jerzego Popiełuszko; współprzewodniczący Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów, współpracownik żydo-katolewackiego "Tygodnika Powszechnego", asystent kościelny i członek rady redakcyjnej katolewackiego miesiecznika "Więź"

Józef Czaplicki - polonofob, stalinowiec, zbrodniarz UB, działacz komunistyczny (jeszcze sprzed wojny - KPP), pułkownik Milicji Obywatelskiej (MO). 1945 p.o. kierownika Grupy Operacyjnej Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP) na m. st. Warszawę; VII 1945 - I 1946 wicedyrektor Departamentu I MBP; I 1946 - XII 1947 dyr. Dep. VII MBP; 1947 -50 wicedyr. Dep. I MBP; 1950-53 wicedyr. Dep. III MBP; 1953-55 wicedyr. Dep. VII MBP; 1955-56 wicedyr. Dep. I MSW; 1956 dyr. Dep. I Komitetu ds. BP; 1956-57 zastępca dyr. Dep. I MSW. Jeden z najgorszych zbirów w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego.

Jacek Czaputowicz - polonofob, dywersant, bł. czł. ruchu "Wolność i Pokój" , współpracował z trockistą Jackiem Kuroniem i z żydotrockistowskim KOR-em; Zastępca Szefa Służby Cywilnej; autor książek (!) politycznych, "Teorie stosunków międzynarodowych"

Dawid Jakub Czarnocha - polonofob, komunista, syn Berka, kamasznik, działacz komunistyczny. Od 1923 działacz żydowskiego Bundu w Krakowie; 1924 współorganizator tzw. czerwonej frakcji w Bundzie. W 1926 przeszedł do Komunistycznej Partii Polski (KPP); 1926-28 redaktor odpowiedzialny pisma partyjnego wydawanego w języku jidysz “Unzer Wort”. 1932-33 funkcjonariusz partyjny w Katowicach i następnie w Warszawie (do rozwiązania partii w 1938); był tu także działaczem związkowym. 1926, 1931 i 1933 więziony za działalność antypaństwową. Po wybuchu agresji niemieckiej na Polke we wrześniu 1939 i zajęciu wschodniej Polski przez Związek Sowiecki, wysługiwał się okupacyjnym władzom sowieckim we Lwowie (prawdopodobnie w aparacie terroru). Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 uciekł aż do Kokandy w Azji Srodkowej; pracował w fabrykach, aby tylko nie walczyć z hitlerazmem. Pod koniec wojny członek komunistycznego Związku Patriotów Polskich, a od 1945 komunistycznej Polskiej Partii Robotniczej (PPR) w Moskwie. Po przyjeżdzie do Polski w 1946 dostał pracę w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego (MBP). Od 1949 naczelnik wydziału, a następnie dyrektor Stołecznego Państwowego Przedsiębiorstwa Handlowego “Konsumy”, które prowadziło sklepy wyłącznie dla działaczy partyjnych (tzw. sklepy za żółtymi firankami), w których był zawsze duży wybór towaru, niskie ceny i nie trzeba było stać godzinami w kolejkach, co było rzeczą normalną w sklepach dla Polaków. Z tej pracy dla współtowarzyszy partyjnych/żydowskich tak się znakomicie wywiązywał, że został odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Krzyżem Oficerskiem Orderu Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Janusz Czarzasty - bł. zastępca prezesa Pekao SA

Włodzimierz Czarzasty - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant; świnia Orwell'owska, do 1990 był członkiem PZPR, potem związany z SLD; powiązania ze starą PRL-owską, SB-cką, PZPR-owską nomenklaturą; Współwłaściciel, prezes i dyrektor naczelny Wydawnictwa Muza SA, był także członkiem rady nadzorczej spółki producentów Euromedia. Doradca ds. mediów b. premiera Cimoszewicza; b. przewodniczący Rady Nadzorczej Polskiego Radia; jeden z liderów Stowarzyszenia Ordynacka. Jeden z żydokomunistycznych bogaczy i 'magnatów' PRLu-bis. Zeznania i wypowiedzi wielu osób czynią z niego jedną z wiodących postaci tzw. afery Rywina.

Marek Czekalski - Wachter - bł. prezydent Łodzi

Roman Czejarek - polonofob, dywersant, prezenter telewizyjny i radiowy, dziennikarz, pisze do "Gazeta Wyborcza" , "Rzeczpospolita", "Polityka" , "Przegląd Tygodniowy", "Tygodnik Kulturalny", "Spotkania", "Żołnierz Polski", studenckiego "itd", "Zielony Sztandar".

Joanna Czernek - Instytut Studiów Międzynarodowych UWr, Towarzystwo Polsko-Izraelskie "Nadzieja - Hatikvah", tematyka żydowska

Abram Czernichow - polonofob, komunista, syn Chaskiela, właściciela huty szkła; Od 1924 działacz Związku Młodzieży Komunistycznej w Białymstoku i Warszawie (1924-26). 1924 i 1926-28 więziony za działalność antypaństwową. Od 1928 działał ponownie w Białymstoku, ale już w szeregach Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi, która dążyła do oderwania Białegostoku od Polski. Był także sekretarzem Komitetu Miejskiego Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom. Aresztowany ponownie w 1929 i skazany na 6 lat więzienia. W 1932 uzyskał 4-miesięczny urlop. Po jego upływie nie zgłosił się do więzienia. Ujęty w Grodnie w 1933 został skazany na dodatkowe 4 lata więzienia. W wyniku starań rodziny został zwolniony z więzienia już w 1935, rzekomo ze względów zdrowotnych (widać, że więźniom komunistycznym nie działa się aż taka krzywda, jak to wmawiano ludzion w PRL). Tymczasem natychmiast po wyjściu z więzienia wrócił do pracy partyjnej, tym razem w okręgu wileńskim, a od lipca 1936 w Poznaniu. W 1938, zgodnie z uchwałą Międzynarodówki Komunistycznej w Moskwie, wchodził w skład grupy działaczy, której zadaniem było rozwiązanie organizacji partyjnych. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939, wysługiwał się okupacyjnej władzy sowieckiej w Białymstoku; był w aparacie partyjnym i dyrektorem Okręgowego Zarządu Kin; prezes gminy żydowskiej w Warszawie; podczas okupacji prezes judenratu w getcie warszawskim; odbył w Krakowie w marcu 1940 roku konferencje z Niemcami, z której notatki wskazują na to, że w rozmowie z Niemcami, aby się im przypodobać, za wrogów Żydów uważał on nie Niemców, lecz Polaków (Stefan Nowicki, Wielkie nieporozumienie, Sydney 1970); Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 zgłosił się jako ochotnik do Armii Czerwonej

Zofia Czernicka - dziennikarka telewizyjna, partnerka Krzysztofa Kolbergera

Marek Czerniewicz - żydowski muzyk, kompozytor, stypendysta European Association for Jewish Culture w Londynie; za skomponowanie pieśni o getcie nagrodzony przez E.A. for Jewish Culture; a oto pozostałe utwory: "Maki Matki Boskiej" na chór zeński, "Mayn Weg" na żydowski zespół klezmerski, "Ukrzyżowany równeż za nas" na orkiestrę, "Mayn yowl" na głos męski i zespół, "Miserere" - medytacja na wiolonczelę i smyczki

Zdzislaw Czeszejko-Sochacki - polonofob, dywersant, komuch; W okresie tzw. "III RP" był on członkiem pierwszej Rady Nadzorczej Banku Inwestycji Gospodarczych - słynnego BIG - "krętu flagowego" żydokomuny, służącego do przepompowywania finansów publicznych do prywatnego banku komunistycznych hien. W 1997 r. był obrońcą głównego aferzysty, złodzieja i hochsztaplera FOZZ - Grzegorza Żemka, byłego szefa FOZZ. Był też prywatnym plenipotentem Siergieja Gawrilowa, rosyjskiego żyda, który kontrolował Bank Powierniczo-Gwarancyjny i był współwłaścicielem Domu Maklerskiego "Leonard".

Rochel Joanna Czopnik - Forum Żydów Polskich

Czesław Czyński - para-mason, parapsycholog, okultysta uznawany za maga; 1 lutego 1912 ustanowił Wielką Narodową Lożę O.T.O. (Ordo Templi Orientis – Order Templariuszy Wschodu) dla krajów słowiańskich. Wprowadzony w Paryżu do Zakonu Martynistów, zdobył najwyższe godności i został mianowany Suwerennym Generalnym Delegatem na Rosję i Polskę. Przed I wojną światową przebywał w Petersburgu. W 1926 został oskarżony o postępowanie niezgodne z konstytucją Zakonu Martynistów i został zmuszony do jego opuszczenia. Praktycznie natychmiast założył Zakon Białego Wschodu, który stał się miejscem skandalu satanistów. Czyński zyskał światową sławę dzięki znajomości okultyzmu i zdolnościom hipnotyzerskim.

Jan Czyński - polonofob, dywersant, z żydowskiej rodziny frankistów, jeden z głównych prowokatorów i podburzycieli w wypadkach dnia 15 sierpnia 1831 r. w Warszawie; Mickiewicz napisał o nim: "Pół jest żydem, pół Polakiem, pół cywilnym, pół żołdakiem, pół jakobinem, pół żakiem, lecz za to całym łajdakiem."

Krzysztof Czyżewski - felietonista żydowskiego pisma "Midrasz"

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

D

Dariusz Dagiel - bł. dyrektor Departamentu Rejestrów Centralnych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (07.2003)

Dorota Dancewicz - dywersant, komuch, ur. Łódź; nauczycielka; działacz związkowy komunistycznych OPZZ; SLD, Klub Parlamentarny

Renata Dancewicz - aktorka, aktywistka legalizacji aborcji

Paweł Dangel - dywersant, absolwent Państwowego Instytutu Szkoły Teatralnej w Moskwie. Członek Rady Nadzorczej Banku Pekao S.A. (10.2001). Prezes Towarzystwa Ubezpieczoniowego Allianz Polska S.A. (11.1999-03.2004).

Marcin Daniec - satyryk, kpiarz, aktor kabaretowy

Tadeusz Danielewicz - Izraelowicz - MSZ

Tadeusz Daniszewski - Dawid Kirschbraun - polonofob, dywersant, stalinowiec, komunista, agent i kolaborant sowiecki, specjalista od stalinizacji nauki, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski; Czynny jako komunistyczny agent sowiecki od 1921. W 1929 przebywał w Moskwie, gdzie wykładał w szkole partyjnej. W ZSRR przebywał ponownie w latach 1932-35, pracując jako referent ds. Polskich Międzynarodówki Komunistycznej. Po powrocie do Polski pracował w Sekretariacie Krajowym KC KPP. Za działalność antypaństwową i antypolską więziony od 1925 do 1928 i ponownie w latach 1937-39 (m.in. w 1937 przebywał w Berezie Kartuskiej). Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 współpracował z okupacyjną administracją sowiecką. 1940-41 był redaktorem naczelnym wydawnictw polskich Państwowego Wydawnictwa Literackiego w Językach Obcych. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 pracował w Głównym Zarządzie Politycznym Czerwonej Armii. Odkomenderowany do tworzącego się w ZSRR Wojska Polskiego, w 1943-44 był redaktorem odpowiedzialnym radiostacji im. T. Kościuszki i kierownikiem Wydz. Wydawniczego Zarządu Głównego komunistycznego Związku Patriotów Polskich. Po przyjeździe do zajętej już części Polski przez Armię Czerwoną, w listopadzie 1944 przystąpił do zorganizowania Centralnej Szkoły PPR (w Lublinie, a następnie w Łodzi), której został dyrektorem (XII 1944 - XII 1948). II 1948 - 1950 był dyrektorem Dwuletniej Szkoły Partyjnej przy KC PZPR w Warszawie. Jednocześnie od grudnia 1948 do stycznia 1957 był kierownikiem Wydziału Historii Partii KC PZPR, a od 1957 do czerwca 1968 dyrektorem Zakładu Historii Partii przy KC PZPR. 24 II 1956 nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego, chociaż ukończył tylko gimnazjum. W 1959 został zastępcą przewodniczącego Komitetu Nauk Historycznych PAN. W czasie metodologicznej konferencji historyków polskich na przełomie grudnia 1951 i stycznia 1952 Daniszewski i > Leon Grosfeld w bezwstydny sposób damaskowali jako wroga ludu historyka Henryka Wereszyckiego, autora syntezy historii Polski z lat 1864 - 1918. Autor szeregu bezwartościowych marksistowsko-komunistycznych prac historycznych; członek KC PZPR; dyrektor Szkoły Partyjnej KC PPR i PZPR. Kierownik Zakładu Historii Partii; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Maksymilian Darewski - polonofob, komunista, stalinowiec, zbrodniarz UB, pułkownik Urzędu Bezpieczeństwa (UB). Do 1961 zastępca naczelnika Wydziału IX Departamentu I Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (MSW). Następnie kierownik Redakcji Niemieckiej w Agencji Prasowej “Interpress” w Warszawie.Po wypadkach marcowych 1968 wyjechał do Izraela.

Julia Darnicka-Gamska - polonofob, komunistka, stalinowiec, agent sowiecki; ukończyła żydowskie gimnazjum Poznerowej w Warszawie. Od 1923 działała w Związku Młodzieży Komunistycznej, a od n. R. w Komunistycznej Partii Polski w Warszawie i w 1928 we Włocławku. W 1928 aresztowana i skazana na 4,5 lata więzienia za działalność antypaństwową. W 1930 uzyskała urlop zdrowotny z więzienia. Nie wróciła do niego z powrotem, a tylko uciekła w 1931 do Związku Sowieckiego. Po przeszkoleniu partyjnym odesłano ją z powrotem do Polski na wiosnę 1932. Działała w Krakowie, Piotrkowie, Częstochowie i Zagłębiu Dąbrowskim. Aresztowana w Sosnowcu w sierpniu 1932 i więziona do grudnia 1934. W 1935 wysłana jako delegat do Moskwy na VI Kongres Komunistycznej Międzynarodówki Młodzieży. Do Moskwy przedostała się nielegalnie przez tzw. zieloną granicę, będąc wtedy w ostatnich miesiącach ciąży. Trudną drogę przez bagna poleskie przypłaciła przedwczesnym urodzeniem dziecka. D. Dymitrow na tymże Kongresie wymienił ją jako przykład oddania i ofiarności polskiej młodzieży komunistycznej. Był to także przykład bezduszności komunizmu i działaczy partyjnych, którzy dla propagandy i oklasków narażali zdrowie i życie tak matki jak i dziecka. Darnicka-Gamska pozostała w Związku Sowieckim i do 1937 pracowała w Międzynrodówce Komunistycznej. Jednak w okresie wielkich czystek partyjnych w ZSRR, w 1937 została wyrzucona z pracy. Po kilku miesiącach głodowania, ktoś wreszcie zlitował się nad tą niedawną bohaterką komunizmu i nad dzieckiem i dostała pracę w bibliotece im. L. Lermontowa w Moskwie. Po zajęciu wschodniej Polski przez Związek Sowiecki we wrześniu 1939, została w 1940 nauczycielką w polskojęzycznych szkołach w Wołkowysku, a następnie w Ciechanowcu. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej uciekła wraz z mężem i dzieckiem na Ural. W 1943 pracowała w komunistycznym Polskim Domu Dziecka w Zagorsku. Od 1944 była członkiem komunistycznej Polskiej Partii Robotniczej (PPR). Do 1956 była pracownikiem przedstawicielstwa Polskiej Agencji Prasowej (PAP) w Moskwie. W 1956 wróciła do Polski i do 1959 pracowała w PAP w Warszawie, a w latach 1959-68 była starszym inspektorem w Biurze Samorządu i Organizacji CRS “Samopomoc Chłopska” i sekretarzem redakcji “Polskiego Przeglądu Spółdzielczego”. Usunieta z pracy po wydarzeniach marcowych 1968

Henryk Dasko - felietonista żydowskiego pisma "Midrasz"

Sławomir Daszuta - polonofob, dywersant, agent SB, Tajny Współpracownik SB pseudonim "Sławek", "Robert"; dzisiaj - Dyrektor generalny Forad sp. z o.o. w Gdańsku instalującej fotoradary na spółkę z "prawicowymi" samorządowcami. Kiedyś łapał wspólnie z SB. Teraz łapie wspólnie ze strażnikami miejskimi. Czasy się niby zmieniają, a łapacze ciągle ci sami.

Helena Datner - polonofob, dywersant, socjolog, przewodnicząca Warszawskiej Gminy Żydowskiej [11.1998-05.2001]; Rada Programowa żydowskiego pisma "Midrasz"; członek żydomasońskiego lobby "Otwarta Rzeczpospolita",

"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Krzysztof Daukszewicz - satyryk, kpiarz, poeta, kompozytor, gitarzysta i piosenkarz,

Ewa Dąbroska - aktywiska i piosenkarka żydowska, fundacja Shalom

Waldemar Dąbrowski - polonofob, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska, były prezes Komitetu Kinematografii w randze wiceministra. Został nim we wrześniu 1990 roku dzięki poparciu minister Cywińskiej, zgodnie z tak modną wówczas polityką "grubej kreski". W.Dąbrowski był w latach 70. i 80. "ulubieńcem komuny", przyjacielem Świrgonia. Były działacz ZSMP, został w 1979 r. rekomendowany przez PZPR na stanowisko wicedyrektora Wydziału Kultury m.st. Warszawy. Według artykułu przewodniczącego Sekretariatu Kultury i Środków Przekazu w NSZZ "Solidarność" Jacka Weissa na łamach "Tygodnika Solidarność" Dąbrowski, "ulubieniec komuny", po tym, jak został prezesem Komitetu Kinematografii przez cztery lata niszczył kinematografię. W raporcie NIK krytycznie oceniono ogromne wydatki Komitetu Kinematografii na akcję promocyjną "Listy Schindlera" Stevena Spielberga za Oceanem (2,5 mld starych złotych!!!). NIK w ogóle bardzo ostro oceniła lekceważenie prawa i nonszalancję w wydawaniu pieniędzy przez urzędników kierowanego przez Dąbrowskiego Komitetu Kinematografii. Kiedy Dąbrowski złożył na ręce premiera rezygnację ze swej funkcji (29 września 1994 r.) następnego dnia nagrodzono go z inicjatywy ministra przekształceń własnościowych Wiesława Kaczmarka nowym, bardzo dochodowym stanowiskiem prezesa zarządu Państwowej Agencji Inwestycji Zagranicznych SA.

Witold Dąbrowski - aktywista żydowski, zastępca dyrektora żydowskiego Ośrodka "Brama Grodzka - Teatr NN" w Lublinie

Janusz Degler - polonofob, dywersant, historyk literatury

Jacek Dehnel - żydowski poeta, tłumacz, prozaik, malarz. Tłumaczył m. in. wiersze Osipa Mandelsztama

Małgorzata Dehnel-Szyc - autorka książek; matka Jadwiga Krystyna Weitzkorn, ojciec Władysław Dehnel, dziadek David Joseph Weitzkorn i babka Olga Eichenkatz, mąż Andrzej Szyc

Maciej Dejczer - scenarzysta i reżyser filmowy

Kazimierz Dejmek - polonofob, dywersant, komuch ur. w Łodzi; świnia Orwell'owska, reżyser, były minister kultury. Od pierwszego okresu po wojnie entuzjastycznie poparł nową władzę komunistyczną. Jako 25-latek został dyrektorem i kierownikiem artystycznym Teatru Nowego w Łodzi. Z całym zaangażowaniem wystawiał tam stalinowskie sztuki socrealistyczne, na czele z Brygadą szlifierza Karhana. Wstąpił do PZPR w najgorszym okresie polskiego stalinizmu - w 1951 roku. W 1968 roku nagle zyskał opozycyjną sławę dzięki politycznej roli, odegranej przez reżyserowane przez niego przedstawienie Dziadów Mickiewicza. Sądząc po wcześniejszych i późniejszych działaniach i wystąpieniach Dejmka, nieprawdziwe byłoby przedstawienie go jako twórcy przeciwnego komunistycznej władzy, był on raczej związany z jednym z odłamów PZPR-owskiej władzy - "puławianami".

Do dziś w pełni nie pokazano kulisów decyzji PZPR-owskich decydentów, którzy ochoczo zaakceptowali pomysł wystawienia sztuki o takiej, jak Dziady wymowie w stosunku do Rosji akurat na 50-lecie obchodów bolszewickiej rewolucji październikowej w 1967 roku, i nawet przyznali na nią specjalną dotację (5 mln złotych) (według "Res Publica", nr 3 z 1988 r., s. 29). Sztukę oceniał, puszczając ją bez trudu - według Dejmka trzeciorzędny cenzor, w dodatku syjonista (tamże, s. 30), który wkrótce potem wystąpił o papiery emigracyjne do Izraela.

Dariusz Dekiert - mgr. Uniwersytet Łódzki - Pracownia Języków i Literatury Żydowskiej

Ewa Demarczyk - piosenkarka

Tadeusz Demel - bł. wiceprezes Rady Nadzorczej Katowickiego Holdingu Węglowego

Adam Dereziński -

Izaak Deutschner - polonofob, komunista, literat, tłumacz, działacz komunistyczny. Za młodu pisawał liryki przepojone motywami mitologii żydowskiej; tłumaczył na język polski poezje z hebrajskiego, żydowskiego (jidysz), niemieckiegi i łaciny. Współpracował z pismem żydowskim wydawanym w języku polskim “Nasz Przegląd”. Należał do Zw. Literatów Zydowskich. Od 1927 członek Komunistycznej Partii Polski i współpracownik Biura Zydowskiego KC KPP.W 1932 wykluczony z partii za głoszenie konieczności współpracy komunistów z socjaldemokratami wobec zagrożenia ze strony hitleryzmu. 1932-35 stał się rzecznikiem trockizmu, a w 1935 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), by ponownie, w 1938 głosić hasła trockistowskie. W kwietniu 1939 wyjechał do Londynu jako korespondent “Naszego Przeglądu”. W 1940 zaciągnął się ochotniczo do Wojska Polskiego w Szkocji, jednak walczyć z hitleryzmem na frontach nie miał zamiaru. Wystąpił “z hałasem” z Wojska Polskiego pod zarzutem panującego w nim antysemityzmu. Jednak najprawdopodobniej była to antypolska prowokacja sowiecko-żydowska, mająca na celu oczernienie Wojska Polskiego w oczach Zachodu; później nazywano to wojsko faszystowskim, a w okresie stalinowskim na rozkaz Zydów w partii i rządzie żołnierze, którzy po wojnie wrócili do Polski byli więzili i mordowani. Od 1942 był członkiem redakcji londyńskiego tygodnika “The Economist”, a od 1944 także redakcji “The Observer”, w której pozostał aż do śmierci. Wydał książki o Stalinie, Trockim i Leninie oraz studium The Unfinished Revolution - Russia 1917-1967

Tadeusz de Virion - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska, adwokat, pod egidą Geremka był ambasadorem Polski w W.Brytanii 1990 r.; zupełnie nieprzygotowany (choćby pod względem znajomości języka) do pracy na takim stanowisku. Jak de Virion rozumie polskie interesy narodowe najlepiej świadczy pierwsza praca, jakiej się podjął natychmiast po zakończeniu ambasadorowania w Wielkiej Brytanii. Były reprezentant III Rzeczypospolitej został adwokatem Bagsika, usilnie zabiegającym o to, aby władze Szwajcarii nie wydały Polsce oszusta, który naraził na wielomilionowy uszczerbek polski majątek narodowy.

Herman Diamand - czołowy działacz polityczny w Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS); lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Jerzy Diatłowicki - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska, socjolog, dziennikarz telewizyjny. Twórca cyklicznego programu "Rzeczpospolita druga i pół", wyspecjalizowanego w konsekwentnym wybielaniu postaci z komunistycznego PRL-u od Rakowskiego aż po Szyra. Piewca złodziejskich zdolności oszustów, żydowskich hochsztaplerów Bogusława Bagsika i Andrzeja Gąsiorowskiego; członek żydomasońskiego lobby "Otwarta Rzeczpospolita",

"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Wilhelm Dichter - urodził się w Borysławiu (dziś Ukraina), po II wojnie utrwalał terror stalinowski, opuścił Polskę w roku 1968, mieszka w Tewkesbury w okolicach Bostonu; pisze dla żydowskiego pisma "Midrasz"

Tadeusz Ditrich - polonofob, komunista, stalinowiec, długoletni członek PZPR; minister finansów PRL od 21 listopada 1952 do 28 lipca 1960

Ostap Dłuski - Adolf Langer - polonofob, komunista, stalinowiec, agent sowiecki, w latach stalinizmu 1945-1954 kierownik Wydziału Zagranicznego KC PPR/PZPR; mąż Anny Jamiołkowskiej; W 1911 został członkiem Polskiej Partii Socjaldemokratycznej Galicji i Sląska Cieszyńskiego (PPSD) i brał czynny udział w ruchu robotniczym. Od 1916 w Wiedniu, gdzie w 1918 był jednym z założycieli Komunistycznej Partii Austrii. Po powrocie do Polski związał się z Komunistyczną Partią Zachodniej Ukrainy (KPZU), która dążyła do oderwania Galicji Wschodniej od Polski. Był sądzony w tzw. procesie świętojurskim (1922-23) za działalność antypaństwową i antypolską. Był członkiem KC KPZU i do 1926 jednym z jej przywódców oraz redaktorem “Trybuny Robotniczej”. 1926-27 wchodził w skład Sekretariatu Krajowego KC KPP. 1929-33 przebywał w ZSRR, a 1933-34 w Niemczech. W 1934 wrócił do Polski i objął kierownictwo Centralnej Redakcji KPP oraz został członkiem Sekretariatu Krajowego partii. W 1936 wyjechał do Francji, współpracując z agendami KPP na Zachodzie. Po rozwiązaniu KPP w 1938 został odsunięty przez Francuską Partię Komunistyczną (FPK) od czynnej działalności politycznej. Na swoje utrzymanie musiał pracować wówczas jako tragarz. Od 1943 z ramienia FPK organizował ukraińskich robotników we Francji, redagując dla nich pismo “Bat’kiwszczina”. Po zainstalowaniu się komunistów w Warszawie został współorganizatorem PKWN we Francji. W lipcu 1945 przyjechał do Polski i w latch 1945-48 był redaktorem partyjnego dziennika “Głos Ludu”. Jednocześnie był członkiem KC PPR, a następnie KC PZPR (do 1954) i kierownikiem Wydziału Zagranicznego Komitetów Centralych obu partii. Poseł na Sejm. Od 1958 przewodniczący polskiej grupy Unii Międzyparlamentarnej, a od 1960 dyrektor Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych w Warszawie. W 1960 otrzymał międzynarodową Leninowską nagrodę pokoju.

Grzegorz Dobiecki -

Henryka Dobosz -

Jan Dobraczyński - Gutmacher - pisarz katolewicy, PAX, agent KGB

Lucjan Dobroszycki - historyk łódzkiego getta

Anna Dodziuk - członek Zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie

Jan Doktór - polonofob, dywersant, aktywista żydowski, dr hab., "Żydowski Instytut Historyczny"; felietonista żydowskiego pisma "Midrasz"

Władysław Dolecki - Jakub Fenigstein - polonofob, komunista; w latach 1904-16 był działaczem SDKPiL w Warszawie. Kilkakrotnie aresztowany przez policję carską, został w 1914 wraz z innymi więźniami ewakuowany z Warszawy w głąb Rosji. Po uwolnieniu z więzienia działał wśród rosyjskich bolszewików najpierw w Saratowie, a następnie w Piotrogrodzie (Petersburg). W 1918 został członkiem CKW SDKPiL w Rosji. VI 1918 został bolszewickim komisarzem ds. reewakuacji jeńców i wygnańców przy Komisariacie Polskim w Piotrogrodzie. Po zajęciu Wilna przez Armię Czerwoną, został 21 II 1919 zastępcą przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych i zastępcą komisarza (ministra) spraw wewnętrznych Republiki Litewsko-Białoruskiej. Był jednocześnie członkiem kolegium redakcyjnego “Młota”, polskiego organu KC KPLiB oraz wykładowcą na Kursach Czerwonych Dowódców w Mińsku. Od IX 1919 do VII 1920 członek Biura Polskiego KC RKP(b) i jego przedstawiciel przy Wydziale Politycznym Frontu Zachodniego (polsko-sowieckiego). 11 VIII 1920 został kierownikiem Wydziału Administracyjnego (ministrem administracji) „polskiego” rządu komunistycznego (TKRP) w Białymstoku. Po przegranej wojnie z Polską, pozostał z Związku Sowieckim zajmując w latach 1921-37 stanowisko kierownika Rosyjskiej Agencji Telegraficznej “Rosta”, przekształconej w 1925 w oficjalną sowiecką agencję prasową “TASS”. W 1931 był przewodniczącym kolegium redakcyjnego polskich wydawnictw Instytutu Marksa-Engelsa-Lenina w Moskwie. W okresie czystek stalinowskich aresztowany przez NKWD, popełnił samobójstwo.

Zbigniew Domino - polonofob, stalinowski prokurator, zbrodniarz UB, morderca sądowy, ...później pisarz który w 2004 r. zdobył nagrodę im. Reymonta ...

Ludwik Dorn - Dornbaum - polonofob, dywersant, komuch, mason; świnia Orwell'owska, oddany kościołowi Mamony; członek KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.]; członek żydomasońskiej organizacji "Grupa Windsor" - finansowana przez zagraniczne organizacje żydomasońskie. Grupa Windsor utrzymuje kontakty z tzw. Międzynarodowym Funduszem Republikanskim i Heritage Foundation;

Ojciec Ludwika - Henryk Dornbaum, przed wojną członek partii komunistycznej. Po wojnie lektor marksizmu i leninizmu na Politechnice Warszawskiej.

Jan Dowgiałło - spowinowacony z Komorowskimi, bł. ambasador w Izraelu.

Jan Drabina -

Andrzej Drawicz - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, fanatyczny stalinowiec, Tajny Współpracownik, agent UB/SB; rusycysta, dziennikarz, świnia Orwell'owska, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski, były szef Radiokomitetu za rządów T. Mazowieckiego, pierwszy prezes TVP po 1989 r.; syn wyższego urzędnika przedwojennego MSW, rozstrzelanego przez Rosjan w 1941 roku w Łucku na Wołyniu. Uprawianie serwilistycznej antypolskiej publicystyki łączył ze żmudną pracą komunistycznego agitatora, który objeżdżał różne regiony Mazowsza, by zaagitować chłopów do tworzenia spółdzielni produkcyjnych.

Luba Drobnerowa, z. domu Hirszowicz - polonofob, dywersant, odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Dobrochna Drogowska - dywersant, Kanadyjska Fundacja Dziedzictwa Polsko-Żydowskiego

Tadeusz Drozda - dywersant, satyryk, kpiarz

Karolina Dryzner - aktorka, ukończyła m.in. The Lee Strasberg Theatre Institute, Los Angeles; Warsztaty Teatralne im. Czechowa w Moskwie

Jan Drzewiecki - właśc. nazw.- Holzer - polonofob, komunista, stalinowiec, w Polsce stalinowskiej i w pierwszych latach za W. Gomułki generał brygady Ludowego Wojska Polskiego. Znany był jako awanturnik i pijak. Podczas Października 1956 został mianowany komendantem wojewódzkim warszawskim i opracował rzekomy plan obrony Warszawy, który w rzeczywistości wchodził w ogólny plan walki o utrzymanie dotychczasowej supremacji żydów w partii i rządzie.

Michał Drzewiecki - polonofob, komunista, zbrodniarz UB, pułkownik Milicji Obywatelskiej (MO). 1948-51 naczelnik Wydziału VI Departamentu V Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego; 1951-55 dyrektor Gabinetu Ministra BP; 1956-64 dyr. Biura “B” Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Stefan Drzewiecki - Bernard Mandelbaum - polonofob, komunista, mason; od młodości lewicowiec i komunista, był członkiem SDKPiL i Komunistycznej Partii Robotniczej Polski, od których rzekomo odszedł w 1920. W latach 1917-18 był w Piotrogrodzie (Petersburg) i współpracował z bolszewickim Wydziałem Kultury i Oświaty Komisariatu Spraw Polskich.1930-38 we władzach naczelnych Związku Nauczycielstwa Polskiego i członek komitetu redakcyjnego organu związku “Ogniwa” (1928-35, 1930-35 redaktor) oraz redaktorem “Gimnazjum” (1934-38). W latach 30-tych bardzo popierał rząd i BBWR oraz rządową politykę oświatową. Stąd w 1932 został publicznie zaatakowany na łamach “Robotnika” (organu PPS) przez S. Karpińskiego, który stwierdził, że “jego (Drzewieckiego) działalność w Rosji Sowieckiej w 1918 nie daje mu żadnych moralnych praw do pouczania nauczycieli, jakie powinno być poczucie państwowe”. ZG ZNP poparł moralnie Drzewieckiego. Po kampanii wrześniowej przedostał się do Francji i 1939-40 był kierownikiem departamentu szkolnictwa Ministerstwa Opieki Społecznej polskiego rządu emigracyjnego w Angers. W 1941 wstąpił do PPS w Londynie. Po objęciu władzy w Polsce przez komunistów w 1945 zrozumiał, że jeśli chce być człowiekiem władzy/”na tapecie” i żyć dostatnio musi odrzucić wszelkie zasady moralne i postawić na “komunistycznego konia”. Zaoferował więc swoje usługi reżymowi warszawskiemu i w latach 1945-47 był II sekretarzem ambasady PRL w Paryżu, a 1947-49, z rekomendacji rządu PRL, dyrektorem Departamentu Odbudowy UNESCO w Paryżu. Po tym stanowisku, które piastował w UNESCO dzięki rządowi warszawskiemu, mógł sobie urządzić dobre życie na Zachodzie, a na dokładkę jako wolny człowiek. W 1950 wstąpił do polskiej loży wolnomularskiej “Kopernik” w Paryżu, z zamiarem rozpowszechniania masonerii wśród inteligencji polskiej na obczyźnie.

Andrzej Drzycimski - Abraham Engel -

Gerszon Dua-Bogen - polonofob, komunista, agent sowiecki; uczył się w ortodoksyjnej szkole żydowskiej, a w 1909 wstąpił do Zydowskiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Poalej-Syjon. W 1911 wyemigrował do USA, jednak już w 1913 wrócił do Polski. Dalej działał w Poalej-Syjonie i był sekretarzem jej oddziału warszawskiego. W 1920 wyemigrował do Palestyny i był tam współzałożycielem Komunistycznej Partii Palestyny i jej pierwszym sekretarzem. Represjonowany przez władze brytyjskie już w 1921 powrócił do Polski. Pełnił wówczas funkcję sekretarza KC Poalej-Syjonu Lewicy. W 1922 był na przeszkoleniu w Moskwie. Pod koniec 1922 wrócił nielegalnie do Polski i został (do 1927) sekretarzem Centralnego Biura Zydowskiego. W 1924 dwukrotnie aresztowany za działalność antypaństwową, wyjechał ponownie do ZSRR, gdzie był kierownikiem Centralnej Szkoły Partyjnej przy KC Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi. Na początku 1928 został skierowany przez partię do USA w celu prowadzenia propagandy wśród robotników amerykańskich. Zagrożony, wrócił najpierw do Moskwy, a następnie do Polski. W marcu 1929 został aresztowany za działalność antypaństwową. Zwolniony za kaucją w 1930 udał się ponownie do ZSRR, gdzie przebywał do 1935 pracując w Międzynarodówce Komunistycznej. W maju 1935 wrócił do Polski. Kierował Wydz. Zydowskim przy Sekretariacie Krajowym KC KPP, sprawując jednocześnie nadzór polityczny nad centralami Komunistycznych Partii Zachodniej Ukrainy i Zachodniej Białorusi. W 1937 delegowany przez KC KPP do Hiszpanii, gdzie kierował pracą partyjno-polityczną w Bazie Brygad Międzynarodowych w Albacete. Był jednym z organizatorów Zydowskiej Kompanii im. N. Botwina w Brygadzie im. J. Dąbrowskiego. Po rozwiązaniu KPP w 1938 wyjechał do Paryża i nawiązał współpracę z KP USA. Dzięki jej pomocy udało mu się w 1942 dostać na Kubę, gdzie przebywał do 1947. We wrześniu 1948 przyjechał do Polski, aby wzmacniać władzę komunistyczną w Polsce. Pracował w KC PPR i w Centralnym Komitecie Zydów w Polsce. Zginął 12 II 1948 w wypadku samochodowym k. Oświęcimia. Ten działacz żydowski i międzynarodowego komunizmu oraz agent Moskwy, został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Virtuti Militari.

Maciej Dubowski - Owsiej Epsztejn - polonofob, komunista, agent sowiecki, niewykwalifikowany robotnik, działacz komunistyczny. W okresie istnienia (I-IV 1919) tzw. Litewsko-Białoruskiej Republiki Sowieckiej był funkcjonariuszem Komisariatu Spraw Wewnętrznych w Wilnie; z pewnością miał na sumieniu niejednego człowieka zgładzonego podczas szalejącego wówczas czerwonego terroru. Od 1920 działacz tzw. Komunistycznej Partii Litwy (dominowali w niej Zydzi); członek Wileńskiego Komitetu partii. W 1922 opowiadał się za przyłączeniem KP Litwy do polskiej organizcji komunistycznej. 1922-26 w więzieniu za działalność antypaństwową i antypolską. Po wyjściu z więzienia działacz Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi (KPZB) dążącej do oderwania od Polski ziem północno-wschodnich z Wilnem i Białymstokiem. Działał w Grodnie, gdzie mieszkało dużo Zydów. Od VIII 1928 członek Komitetu Centralnego KPZB. W grudniu 1928 ponownie aresztowany za działalność wywrotową. Uciekł z więzienia i wyjechał do Związku Sowieckiego. 1929-31 na przeszkoleniu partyjnym w Międzynarodowej Szkole Leninowskiej w Moskwie. Po nielegalnym powrocie do Polski ponownie został członkiem KC KPZB. W 1932 po raz drugi przebywał na przeszkoleniu w Moskwie, po którym został skierowany do Komunistycznej Partii Polski (KPP). 1932-34 działał na Górnym Sląsku, głównie jako sowiecki szpieg i agent wśród niemieckiej ludności Sląska. W 1934 ponownie aresztowany, po zwolnieniu został tym razem agentem na terenie także mieszanej narodowościowo (Polacy i Ukraińcy) Galicji Wschodniej; oficjalnie był kierownikiem Centralnej Techniki Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy we Lwowie. Latem 1935 wyjechał do Moskwy. Wyniki jego pracy musiały być ujemnie ocenione, gdyż został aresztowany i skazany na 5 lat łagu. Zwolniony z łagru w listopadzie 1940, pracował jako kowal, a następnie (1941-45) służył w Armii Czerwonej w batalionach pracy. Po wojnie pozostał w Związku Sowieckim. Od 1952 był szefem zaopatrzenia technicznego “Urałenergomontażu” w Jużnouralsku

Eugeniusz Duda - dr., dyr. muzeum judaistycznego na Kazimierzu w Krakowie, współzałożyciel żydowskiej Fundacji Judaica

Józef Dukiel - Towarzystwo Rozwoju Ziem Zachodnich

Bożena Dunat - polonofob, dywersant, dziennikarka żydokomunistycznego "Nie"

Kinga Dunin - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, volksdeutsch-'europejka', świnia Orwell'owska, dziennikarka, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, Polaków i Polski, pracownik redakcji "Ex Libris", dodatku do "Życia Warszawy". publicystka, "Krytyka Polityczna", Zieloni 2004; Fanatyczna feministka, tropicielka "polskiego antysemityzmu bez Żydów", była autorką skrajnego ataku na Dzienniki powojenne Marii Dąbrowskiej za ich rzekomą antysemicką "ksenofobię". W 48 numerze "Ex Libris" z 1994 r. wystąpiła za odrzuceniem całej literatury polskiej jako niepotrzebnego, bezużytecznego balastu, pisząc expressis verbis: (...) "przestańmy uważać, że literatura polska musi istnieć. Nie musi. Nawet jeżeli zniknie - i tak będzie w Polsce istniała jakaś literatura. Każdy będzie mógł sobie coś wybrać z ogromnej światowej oferty".)

Teodor Duracz - polonofob, komunista, bolszewik, adwokat; Od roku 1905 należał do PPS, potem do PPS-Lewicy i Komunistycznej Partii Polski. W roku 1905 był jednym z organizatorów strajku chłopskiego. W roku 1917 brał udział w rewolucji październikowej, potem w Charkowie. W roku 1918 wrócił do Polski. W latach 1918-1939 obrońca w procesach politycznych polskich komunistów i działaczy robotniczych.

Był członkiem... Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W roku 1941 w grupie "Proletariusz", współredagował pismo "Przełom". W roku 1942 w szeregach PPR, był jednym z czołowych działaczy i członkiem KC (kierownik Wydziału Informacji).

Krzysztof Dydo -

Agnieszka Dygant - aktorka

Adam Dylewski - autor książek o tematyce żydowskiej

Jacek Dymel - polonofob, dywersant, autor zakłamanych podręczników szkolnych (!)

Irena Dziedzic - konferansjer; w czasach PRLu prowadziła festiwal piosenki w Sopocie; w TV prowadziła program publicystyczno-rozrywkowy, Tele-Echo; Tajny Współpracownik, agent UB/SB

Zofia Dzierżyńska - z. d. Muszkat - polonofob, komunistka, agent sowiecki, nauczycielka, działaczka komunistyczna. Od 1904 związana z Socjal-Demokracją Królestwa Polskiego i Litwy. Aresztowana za działalność partyjną w 1906 i ponownie w 1909, została wydalona administracyjnie z granic Imperium Rosyjskiego. W styczniu 1910 udała się do Krakowa, gdzie we wrześniu t.r. poślubiła Feliksa Dzierżyńskiego, komunistę, zbrodniarza bolszewickiego, późniejszego dygnitarza sowieckiego. W listopadzie t.r. wróciła nielegalnie do Warszawy. Aresztowana w grudniu t.r., w więzieniu w Warszawie 23 VI 1911 urodziła syna Jana, późniejszego działacza Komunistycznej Partii Związku Sowieckiego. W listopadzie 1912 skazana na wieczne zesłanie do guberni irkuckiej, zbiegła stamtąd do Krakowa. Podczas I wojny światowej w Szwajcarii. Uznała Związek Sowiecki za swoją ojczyznę i od września 1918 do lutego 1919 była sekretarzem radcy misji sowieckiej w Bernie, następnie wyjechała do Moskwy, gdzie pozostawała aż do śmierci. 1919-20 pracownik różnych biur sowieckich ds. polskich, które zajmowały się ewentualnym przejęciem władzy w Polsce przez komunistów. Po klęsce wojsk sowieckiech w Polsce w 1920 została kierowniczką polskojęzycznej szkoły im. R. Luksemburg w Moskwie (do 1922), a w 1923-24 wykładała w Komunistycznym Uniwersytecie Mniejszości Narodowych Zachodu w Moskwie. 1924-28 sekreatrz Biura Polskiego Komitetu Centralnego Rosyjskiej Komunistycznej Partii (bolszewików). Jednocześnie była członkiem redakcji pisma “Ku nowej szkole”, a następnie “Trybuny Radzieckiej” (1927-37) i “Kultury Mas” (1929). 1928-34 pracownik naukowy Instytutu Lenina (później Marksa i Lenina), a od 1937 redaktorem odpowiedzialnym polskich sekcjach Tow. Wydawniczego Robotników Zagranicznych w ZSRR, później w Państwowym Wydawnictwie Literatury w Językach Obcych; pod jej redakcją wydano 7 tomów Dzieł wybranych W. Lenina (1935-41). 1939-43 pracowała w Komitecie Wykonawczym Międzynarodówki Komunistycznej, zajmując się sprawami polskimi, a po jej rozwiązaniu w KC WKP(b). W 1941 władze sowieckie mianowały ją kierownikiem polskojęzycznej rozgłośni propagandowej im. T. Kościuszki i swoim agentem w Centralnym Biurze Komunistów Polskich w ZSRR, złożonego głównie z polskich Zydów, którzy postawili sobie za cel objęcie władzy w zajętej przez Armię Czerwoną Polsce. Trzykrotnie odznaczona Orderem Lenina. Do Polski komunistycznej nie wróciła, ale odwiedziła ją trzykrotnie, jako oficjalny gość reżymu komunistycznego: w 1948 (z okazji powstania PZPR), w 1950 (sprowadzenie prochów J. Marchlewskiego z Moskwy do Warszawy) i 1951 (obchody 25-lecia śmierci jej męży Feliksa Dzierżyńskiego). W 1955 odznaczona “polskim” Orderem Sztandaru Pracy I kl.

Artur Dziurman - aktor

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

E

Maciej Eckardt - polonofob, dywersant, był członkiem Ligi Polskich Rodzin, założyciel i prezes tzw. "Towarzystwa Kamrackiego", a także wiceprzewodniczący Rady Naczelnej Stowarzyszenia “Stronnictwo Narodowe”. W kwietniu 2006 roku zaangażował się w tworzenie Ruchu Samorządowego, który przekształcił się w Polską Unię Samorządową, której jest wiceprezesem.

Dorota Edelman - program tv "kawa czy herbata"

Marek Edelman - polonofob, komuch, dywersant, komuch, ur. w Łodzi; W czasie II wojny światowej członek Powszechnego Żydowskiego Związku Robotniczego (Bundu), w 1942 współzałożyciel Żydowskiej Organizacji Bojowej. Uczestnik powstania w getcie warszawskim, a po śmierci Mordechaja Anielewicza ostatni jego przywódca. Żołnierz Armii Krajowej i uczestnik powstania warszawskiego. Po wojnie, od 1946 na stałe zamieszkał w Łodzi.

Współzałożyciel KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.]; działał w Unii Demokratycznej, Unii Wolności, a obecnie jest członkiem Partii Demokratycznej; odznaczony Orderem Orła Białego przez rząd żydokomunistyczny

Paweł Edelman - operator

Agniesza Egeman - red. "Aktualności Filmowe" Magazyn dla kinomanów

Jakub Egit - 1945-1949 prezes dolnośląskiego Wojewodzkiego Komitetu Żydowskiego. Od 1950 redaktor "Jidysz Buch" w Warszawie

Ludwik Ehrlich - prawnik, profesor Uniwersytetu Lwowskiego i Jagiellońskiego, sędzia ad hoc Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej w Hadze. Był synem Arnolda (adwokata) i Flory z Bernsteinów, bratem ciotecznym Jakuba Parnasa (profesora biochemii Uniwersytetu Lwowskiego), kuzynem Szymona Rundsteina.

Eugeniusz Eibisch - polonofob, komunista, malarz. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie i w 1922 wyjachał jako stypendysta rządu francuskiego do Paryża, gdzie pozostał na stałe. Z Francji zrobił swą nową “ojczyznę”. Jednak kiedy w Polsce w 1945 władzę objęli komuniści i Zydzi, i kiedy mu obiecano zrobienie wielkiej kariery, wrócił do Polski. Od razu został profesorem i rektorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1945-50). 1950-69 profesor malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1955, a więc jeszcze w okresie stalinowskim, otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia. Wzamian za te wyróżnienia wysługiwał się reżymowi; popierał socrealizm w sztuce polskiej i w latach 1949-68 był działaczem komunistycznej Swiatowej Rady Pokoju. Odznaczony Krzyżem Komandorskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Wojciech Eichelberger - polonofob, dywersant, psycholog, psychoterapeuta, pisarz, specjalista od socjotechnik, propagator "new age", jeden z najsłynniejszych polskojęzycznych psychologów, specjalizujących się w psychologii relacji międzyludzkich; członek Polskiego Towarzystwa Psychologicznego ["Polskiego" tylko z nazwy, bo całkowicie opanowanego przez żydów]; Jest współzałożycielem Laboratorium Psychoedukacji w Warszawie. Publikuje w prasie (m.in. "Zwierciadło", "Twój Styl"), współtworzy programy telewizyjne popularyzujące wiedzę psychologiczną i refleksję egzystencjalną. Od 1976 r. praktykuje i zaleca buddyzm zen.

Grzegorz Eider - był członkiem zarządu wydawnictwa 'Lupus'. Był członkiem zarządu wydawnictwa 'Migut Media'. Był dyrektorem oddziału PAP Net. Wiceprezes Zarządu Polskiej Agencji Prasowej S.A. [19.01.2005).

Marian Eile - redaktor naczelny żydokomunistycznego "Przekroju" 1945 - 1969 ["Przekrój" żydokomunistyczne piśmidło dla intelektualistów w PRLu]

Helena Eilstein - polonofob, dywersant, W latach 1958-1968 była Kierownikiem Pracowni Zagadnień Filozoficznych Nauk Przyrodniczych w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN oraz od 1959 r., po marksiscie i stalinowcu, Leszku Kołakowskim, redaktor naczelna "Studiów Filozoficznych". Od 1969 r., w związku z wydarzeniami Marca 1968, poza Polską. Wykładała głównie na Uniwersytecie Stanowym Nowego Meksyku (UNM) w Albuquerque, NM, USA. W 1993 powróciła do Polski. Po odejściu od marksizmu, jej światopogląd filozoficzny mieści się w nurcie "materializmu" i tzw. realizmu naukowego; felietonistka "Racjonalisty" magazyn racjonalistów, sceptyków, gnostyków i ateistów.

I. Einhorn - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej we Wrocławiu

Jerzy Einhorn - urodził się w Częstochowie, od 1946 r. w Szwecji; był w kapitule decydującej, komu przyznać Nagrodę Nobla.

Artur Eisenbach - polonofob, komunista, agent sowiecki, historyk (UWarsz.), badacz dziejów żydów w Polsce w XVIII-XX w. 1936-39 pracownik Żydowskiego Tow. Ekonomicznego w Warszawie. W 1940 przeszedł na tereny polskie okupowane od września 1939 przez Związek Sowiecki. W ZSRR przebywał do 1946 (odznaczony sowieckim medalem “Za doblestnyj trud w Wielikoj Otieczestwiennoj Wojnie 1941-45). Po przyjeździe do Polski wstąpił do PPR (następnie PZPR) i został (1946) pracownikiem naukowym Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej w Łodzi, a od 1947 Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie: kierownik naukowy Instytutu 1954-64, zastępca dyrektora 1964-66, dyrektor 1966-68. Jednocześnie od 1957 pracownik naukowy Instytutu Historii PAN w Warszawie; w latach 1966-76 profesor. Współredaktor kwartalnika “Bleter far Geszychte” od 1948 i “Biuletynu Żydowskiego Instytutu Historycznego” od 1950. Współpracował z Uniwersytetem Hebrajskim i Instytutem Yad Vashem w Jerozolimie. Występował jako ekspert w procesach hitlerowskich zbrodniarzy wojennych w Polsce w latach 1946-52 i w Berlinie w 1963. Był także działaczem i członkiem zarządu Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w PRL. Jego zainteresowania naukowe koncentrowały się głównie nad zagładą żydów polskich i europejskich podczas II wojny światowej. Pomimo tego, że urodził się i żył 79 lat w Polsce, czuł się żydem, a nie Polakiem i w 1991 wyemigrował do Izraela; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski;

Jerzy Eisler - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, historyk, świnia Orwell'owska, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, katolicyzmu, patriotyzmu, Polaków i Polski, fałszerz uprawiający przekłamania faktograficzne, w ostatnich latach został skrajnie rozreklamowany przez "europejczyków", stał się bowiem najbardziej panegirycznym piewcą żydowskiej frakcji "puławian" i Marca 1968 r.; maksymalnie przesadzający znaczenie i zasługi michnikowców; Dyrektor Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie [30.10.2002-03.2004]

Ignacy Ekerling - taksówkarz pochodzenia żydowskiego w Warszawie, zamieszany w tajemnicze i okrutne morderstwo 16-letniego Bogdana Piaseckiego, syna Bolesława Piaseckiego, przewodniczącego Stowarzyszenia PAX w Warszawie, a przed wojną jednego z przywódców nacjonalistycznych organizacji polskich, nawołujących do bojkotu handlu żydowskiego. Bogdan został uprowadzony 22 stycznia 1957 w Warszawie. Dopiero 8 grudnia 1958 przypadkowo natrafiono na jego zwłoki. Był w bestialski sposób zamordowany; dokonano na nim rytualnego morderstwa, o które przez wieki posądzano Zydów. Dla wielu ludzi, nawet tych z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, co prowadzili sprawę (F. Szlachcic Gorzki smak władzy 1990), nie ulegało wątpliwości, że był to odwet i zemsta Zydów. Zydów, którzy chcieli pokazać i przestraszyć Polaków, że nawet po Październiku 1956 mogą robić w Polsce i z Polakami co im się rzewnie podoba - i to bezkarnie. Ekerling był głównym tropem i zarazem koronnym świadkiem. “On właśnie widział morderców. Odwoził Bogdana Piaseckiego z miejsca uprowadzenia przy ulicy Wejnerta do miejsca morderstwa przy ulicy Swierczewskiego. Plątanie zeznań, próba wyjazdu do Izraela oraz powiązania ze światem przestępczym obciążały kierowcę i umacniały podejrzenie o jego udziale” (F. Szlachcic).

Jakub Ekier - poeta, tłumacz, eseista, redaktor

Andrzej Ekiert - był asystentem szefa sztabu do spraw operacyjnych w Kwaterze Głównej KFOR-2 w Prisztinie w Kosowie. Generał dywizji od 15 sierpnia 2003 r. 16 lutego 2005 r. awansowany do stopnia generała broni. Dowódca wielonarodowej dywizji Centrum-Południe w Iraku [18.07.2004). W lutym 2005 r. odznaczony przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Mirosława Ekiert - Dyrektor Zespołu Kontroli Finansowania Partii Politycznych i Kampanii Wyborczych Państwowej Komisji Wyborczej (05.2004).

Wojciech Ekiert - Członek Rady Łódzkiej Regionalnej Kasy Chorych (03.2003).

Rafał Ekwiński -

Andrzej Eliasz - dywersant, prof. Prezydent European Association of Personality Psychology (11.2002). Rektor Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie (12.2002-05.2005); częsty uczestnik Festiwali Kultury Żydowskiej

Henryk Eljowicz - kolaborant sowiecki, agent NKWD; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Pola Elster - właśc. imię - Perla - polonofob, komunistka; już od gimnazjalnych lat związana z żydowską organizacją lewicową Poalej-Syjon Lewica w Warszawie. Dwa razy aresztowana (1929 i 1933) za działalność antypaństwową. Podczas okupacji hitlerowskiej należała do kierownictwa Poalej-Syjon Lewicy w getcie warszawskim. Za jego zgodą działała także w Bloku Antyfaszystowskim utworzonym przez komórkę PPR w getcie. Wysyłana przez obie organizacje do innych gett na terenie Generalnego Gubernatorstwa i na terenach polskich włączonych do Rzeszy, była jedną z najlepiej poinformowanych osób o sytuacji Zydów w gettach. W grudniu 1942 była współorganizatorką Zydowskiej Organizacji Bojowej na terenie getta warszawskiego. W czasie likwidowania samoobrony w getcie została wywieziona do obozu w Poniatowie, skąd udało jej się zbiec i wrócić do Warszawy, gdzie ukrywała się u Polaków. Kontynuowała działalność polityczną i pod koniec 1943 została członkiem CK Poalej-Syjonu Lewicy. Komunizm w getcie warszawskim miał poparcie wielu Zydów. Nawiązała współpracę z polskimi komunistami w Warszawie i współdziałała z nimi w tworzeniu Krajowej Rady Narodowej w stolicy. Zastępując > Adolfa Bermana wzięła udział w pierwszym konspiracyjnym posiedzeniu KRN w nocy z 31 XII 1943 na 1 I 1944, któremu przewodniczył Bolesław Bierut. Na posiedzeniu tym zgłosiła akces Zw. Robotników Zydowskich w Polsce do KRN. Została zastępcą kierownika referatu spraw żydowskich przy Prezydium KRN. Została także członkiem konspiracyjnej komunistycznej Warszawskiej Rady Narodowej (Urzędu Miejskiego). Zginęła podczas Powstania Warszawskiego 27 IX 1944.

Zbigniew Elszt - członek Zarządu Netii [09.2000).

Magdalena Emilianowicz - aktorka, bierze także udział w programach telewizyjnych, jako prezenterka

Władysław Jerzy Engel - trener i działacz piłkarski

Samuel Engel - polonofob, komunista, terrorysta. Wielka Encyklopedia PWN (t. 3 1963), fałszywie czyni z niego patriotę polskiego podając, że w 1921 był uczestnikiem III postania śląskiego, co jest nieprawdą. Od 1923 członek Związku Młodzieży Komunistycznej w Łodzi. W kwietniu 1924 Engel zgłosił się jako wykonawca wydanego przez partię wyroku śmierci na informatorze policji Łuczaku. Zastrzelił go 28 IV 1924 w łódzkim parku Źródliska. Ujęty przez policję, został 16 V 1924 skazany na karę śmierci przez rozstrzelanie.

Jan Engelgard - polonofob, dywersant, publicysta, były działacz żydo-katolewackiego PAX-u, komentator żydo-katolewackiego "Słowa Powszechnego" - organu PAX, "Katolika" i "Kierunków", a w latach 90. XX w. - następcy "Słowa Powszechnego" - "Słowa - Dziennika Katolickiego". Redaktor naczelny tygodnika "Myśl Polska" i jego kontynuacji: "Nowa Myśl Polska" (...ale ładnie), członek Zarządu Województwa Mazowieckiego.

Michał Engelhardt - polonofob, komuch, dywersant, dziennikarz, obecnie jest redaktorem w żydokomunistycznym portalu gazeta.pl - internetowy organ żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej". Do końca 2006 roku był redaktorem w Axel Springer Polska. Wcześniej był m.in. reporterem Radia ZET i Radia Eska. Współpracował m.in. z żydolewackim Życiem Warszawy, żydokomunistyczną Gazetą Wyborczą, żydokomunistycznym Wprost.

Anna Engelking - etnograf

Barbara Engelking -

Leszek Engelking -

Barbara Engelking-Boni - psycholog

Anna Engelman - członek Zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie

Aleksander Erenrajch - właśc. imię Izaak - polonofob, radykalny i fanatyczny komunista, historyk (UWarsz.). Nauczyciel w żydowskiej szkole realnej w Płocku. Od 1916 członek Socjal-Demokracji Królestwa Polskiego i Litwy (SDKPiL), a od 1918 Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później KPP). Od 1919 mieszkał w Warszawie. Był nauczycielem historii w “komunistycznym” gimnazjum żydowskim F. Buki (pedagodzy komuniści lub o sympatiach komunistycznych przyciągali młodzież z rodzin żydowskich o podobnych poglądach). Był jednym z założycieli Związku Młodzieży Komunistycznej w Polsce. Jego wyjątkowy radykalizm komunistyczny spowodował, że w 1927 musiał odejść z gimnazjum (zażądała tego jego właścicielka). 1928-39 dyrektor rocznych Kursów Nauczycielskich przy Gminie Zydowskiej w Warszawie. Po wybuchu wojny polsko-niemieckiej we wrześniu 1939 i zajęciu ziem wschodniej Polski przez Armię Czerwoną, udał się do Krzemieńca na Wołyniu. Tam wysługiwał się okupacyjnym władzom sowieckim i brał udział w sowietyzacji sławnego Liceum Krzemienieckiego. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 zginał z rak hitlerowców.

Irena Eris - współwłaścicielka Laboratorium Kosmetycznego Dr Irena Eris, serii kosmetyków pod tą samą nazwą, 20 gabinetów kosmetycznych, działających pod ekskluzywnie brzmiącą nazwą Instytutów Kosmetycznych, oraz sieć hoteli piękności SPA Dr Irena Eris; żona Henryka Ofingera

Stanisław Estreich - członek Trybunału Stanu desygnowany przez Samoobronę RP [23.10.2001). Dziekan Okręgowej rady Adwokackiej w Lublinie (11.2001).

Henryk Etłinger - członek Komisji Kodyfikacyjnej II RP; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Mieczysław Ettinger - sekretarz Naczelnej Rady Adwokackiej; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Jerzy Eysymontt - był wieloletnim pracownikiem Komisji Planowania przy Radzie Ministrów w PRL; od 1990 należał do Porozumienia Centrum, potem m.in. do Republikan. Od stycznia 1991 do lipca 1992 był ministrem-kierownikiem Centralnegu Urzędu Planowania w dwóch kolejnych rządach Bieleckiego i Olszewskiego. Pełnił mandat poselski w Sejmie I i II kadencji (1991-1997).

Maria Eysymontt - członek "Polskiego Towarzystwa Psychologicznego" ["Polskiego" - tylko z nazwy, bo całkowicie opanowanego przez żydów]

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

F

Monika Fabjańska - polonofob, dywersant, aktywistka żydowska, dyrektor tzw. "Instytutu Kultury Polskiej" w Nowym Jorku, którego dzialałność to przede wszystkim popularyzacja i propagowanie kultury żydowskiej.

Markus Fajer - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Szczecinie

Jolanta Fajkowska - polonofob, dywersant, dziennikarka i prezenterka telewizyjna, z wykształcenia slawistka i historyk sztuki. Była stypendystką BBC /Londyn, Wielka Brytania/, National Forum Foundation /Waszyngton, USA/ i Fundacji Kościuszkowskiej /Nowy Jork, USA. Zrealizowała liczne reportaże z wydarzeń kulturalnych w Polsce m.in. Festiwal Dialogu Czterech Kultur w Łodzi, Festiwal Kultury Żydowskiej na krakowskim Kazimierzu. Otrzymała m. in. medal Powstania w Getcie Warszawskim im. Mordechaja Anielewicza (!); Jej córka, Maria Niklińska jest aktorką.

Piotr Fajks - dyrektor Biura Współpracy Międzynarodowej i Handlu Telewizji Polskiej S.A. [03.11.2004-05.2005). Był dyrektorem programowym telewizji Polsat [09.2002-22.09.2004]. W telewizji Polsat pracował od 1993 r.

Lech Falandysz - Aaron Fleischman -

Bolesław Falkowski - właśc. nazw.- Fajngold - polonofob, komunista, stalinowiec, agent sowiecki; ukończył 3 klasy szkoły początkowej w 1916. Od 1921 członek Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (poprzedniczka KPP) w Warszawie. W 1926 zawieszony na rok w prawach członka partii za malwersacje, kiedy był buchalterem pisma partyjnego “Wolnomyśliciel Polski”. 1927-29 pracownik w sowieckim przedstawicielstwie handlowym w Warszawie, będąc agentem sowieckim. 1929-32 pracownik kina “Grand” w Łodzi, a od 1932 Biura Kinematograficznego “Sfinks” w Warszawie. Z polecenia parti w latach 1933-39 działacz Zw. Zaw. Pracowników Branży Kinematograficznej w Polsce i jednocześnie w latach 1936-38 sekretarz komórki “filmowców” KPP. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 przedostał się do Białegostoku i wysługiwał się okupacyjnej władzy sowieckiej (m.in. kierownik giełdy pracy i sekretarz Zw. Zaw. Spożywców). Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 uciekł aż do Samarkandy (Uzbekistan), gdzie pracował jako buchalter w szkole rzemieślniczej. W 1943 dostał polecenie wstąpienia do komunistycznego Związku Patriotów Polskich; był przewodniczącym lokalnego oddziału. W listopadzie 1944 przyjęty do PPR i 1 VI 1945 przeniesiony do Wilna jako przedstawiciel ZG ZPP w Republice Litewskiej. Jesienią porzucił placówkę wileńską i przyjechał do Polski, za co został usunięty z PPR. Wkrótce potem, z braku kwalifikowanych ludzi chcących współpracować z narzuconym Polsce komunistycznym reżymem, dostał nakaz przeniesienia się do Łodzi na stanowisko dyrektora Centralnej Dyrekcji Kin Objazdowych Przedsiębiorstwa Państwowego “Film Polski”.

Michał Falzmann - inspektor Najwyższej Izby Kontroli, który wykrył aferę FOZZ; Falzmann próbował przekazać najwyższym władzom, partiom politycznym i opinii publicznej informacje o grabieży zasobów finansowych Polski.

We wtorek, 16 lipca 1991 skierował do Dyrektora Oddziału Okręgowego NBP w Warszawie następujące pismo:

Działając na podstawie upoważnienia nr 01321 z dnia 27 maja 1991 Najwyższej Izby Kontroli do przeprowadzenia kontroli w Narodowym Banku Polskim proszę o udostępnienie informacji, objętych tajemnicą bankową, o obrotach i stanach środków pieniężnych (gotówkowych i bezgotówkowych) Funduszu Obsługi Zadłużenia Zagranicznego, Warszawa, ul. Miła 2.

W kilka godzin po tym, tego samego dnia, Anatol Lawina, dyrektor Zespołu Analiz Systemowych NIK, przekazał mu polecenie Prezesa NIK, prof. Waleriana Pańki, o odsunięciu go od wszelkich czynności kontrolnych prowadzonych przez Zespół. Następnego dnia Michał Falzmann nie żył - zmarł w wieku 38 lat na zawał serca.

W opinii części osób ten zbieg okoliczności jak i fakt, że w aferę FOZZ były zamieszane służby specjalne świadczą o możliwości zabójstwa.

Wojciech Fangor - malarz, grafik, plakacista, rzeźbiarz; Tuż po wojnie, w nowo tworzonym stalinowskim PRLu Wojciech Fangor był twórcą kanonicznych dzieł malarskich socrealizmu

Alekssandra Farkas - polonofob, dywersant, tygodnik żydowski Angora

Zbigniew Farmus - asystent Szeremietiewa w rządzie Jerzego Buzka, podejrzany i oskarżony o korupcję

Zofia (Syma) Feder - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komunistka, agent sowiecki, fanatycznie i zajadle nienawidziła polskości, Polaków i Polski; Od 1928 członek Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy, dążącej do oderwania od Polski Lwowa i Galicji Wchodniej. Działała we Lwowie. Za działalność antypaństwową i antypolską 19 XII 1934 została skazana na 7 lat więzienia i utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na lat 10. Wyszła z więzienia w wyniku amnestii w 1938. W 1939-46 przebywała na terenie Związku Sowieckiego i była kandydatem na członka sowieckiej partii - WKP (b). Chociaż Lwów był już miastem sowieckim, o co walczyła przed wojną, w 1946 wyjechała do Polski. Od razu wstąpiła do PPR (następnie PZPR) i zajmowała wysokie stanowiska w centralnych instytucjach państwowych. Za swą antypolską działalność została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Maria Federowa -

Anna Fedorowicz - artysta malarz

Jacek Fedorowicz - satyryk, kpiarz, publicysta

Jerzy Feliks Fedorowicz - polonofob, dywersant, lewak, poseł PO, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Sabina Feinstein - polonofob, komunistka; spółpracowała z SDKPiL i “Czerwonym Sztandarem” oraz niosła pomoc więźniom politycznym. Brała aktywny udział w rewolucji 1905-07. Korespondowała z Różą Luksemburg, i w latach 1905-10 łączyła ją więź uczuciowa z Feliksem Dzierżyńskim. W okresie międzywojennym nie brała udziału w życiu politycznym. Podczas wojny ukrywała się w Warszawie pod nazwiskiem Marczak i z pomocą znajomych Polaków. W Polsce Ludowej, dzięki swoim byłym znajomościom z Różą Luksemburg i Dzierżyńskim, wysoko awansowała. Po wstąpieniu do partii pracowała przez wiele lat na odpowiedzialnych stanowiskach w MSZ, m.in. na placówce dyplomatycznej w Szwecji.

Anatol Fejgin - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, polakożerca, stalinowiec, komunista, zbrodniarz stalinowski, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, katolicyzmu, Polaków i Polski, zbrodniarz MBP, MSW, UB; urodzony w Warszawie w inteligenckiej rodzinie żydowskiej, syn Mojżesza i Marii z domu Kacenelenbogen, pracownik aparatu bezpieczeństwa; Od 1928 roku był członkiem Komunistycznej Partii Polski. W 1929 został skazany na karę 2 lat więzienia za działalność komunistyczną, a w 1932 ponownie na karę 4 lat więzienia. Prymitywny nieuk i pozbawiony ludzkich uczuć pachołek sowiecki w latach 1939-41, a po wojnie funkcjonariusz “bezpieki”. Wg relacji Romana Werfla (Oni 1985) wydawał Polaków okupacyjnym władzom sowieckim we Lwowie.

W późniejszym okresie był etatowym funkcjonariuszem KPP, do jej rozwiązania w 1938. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 ewakuował się do Lwowa, a następnie pozostał w ZSRR, gdzie pracował jako ekonomista, m.in. w zakładach zbrojeniowych. W maju 1943 wstąpił do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki nowo tworzonego Wojska Polskiego, gdzie został oficerem politycznym. Od lutego 1944 zajmował stanowisko szefa Wydziału Polityczno-Wychowawczego 3 Dywizji Piechoty im. Romualda Traugutta, a od stycznia 1945 - szefa Oddziału Personalnego w Głównym Zarządzie Polityczno-Wychowawczym WP. Od maja 1945 był członkiem komunistycznej Polskiej Partii Robotniczej.

Po wojnie, podjął pracę w polskim aparacie bezpieczeństwa, rozpoczynającym w tym okresie realizację polityki represji wobec społeczeństwa. Współodpowiedzialny za zbrodnie okresu stalinowskiego w Polsce. Znany z sadyzmu. Osobiście bił i katował więźniów politycznych. We wrześniu 1945 na własną prośbę przyjęto go do Zarządu Informacji Wojska Polskiego, której szefa został zastępcą. Od października 1949 został przeniesiony do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, karierę zakończył na stanowisku dyrektora X Departamentu MBP. Na rozkaz sowieckiego marszałka, pełniącego funkcję polskiego ministra obrony narodowej Konstanta Rokossowskiego (rozkaz nr 26 z 1 V 1950), prowadził czystkę w wojsku, mającą na celu usunięcie generałów i oficerów polskich niekomunistycznej proweniencji. Czystce towarzyszyły aresztowania, procesy na podstawie sfingowanych przez MBP dowodów i częste wyroki kary śmierci.

Został zawieszony w funkcji 5 grudnia 1953 po ucieczce na Zachód pułkownika Światły, następnie zwolniony z MBP 10 lutego 1954, po czym przeniesiony do rezerwy i usunięty z partii. W 1955 został aresztowany i następnie w dniu 11 listopada 1957 skazany na karę 12 lat więzienia za stosowanie niedozwolonych metod przesłuchań i łamanie prawa w procedurze zatrzymań. Zarzuty obejmowały bezprawne pozbawienienie wolności i spowodowanie szczególnego udręczenia co najmniej 28 osób, w okresie od 1950 do 1953 roku, w tym polecanie podległym funkcjonariuszom stosowania wobec niektórych z tych osób przymusu fizycznego i psychicznego. Został zwolniony z więzienia w 1964 na skutek ułaskawienia.

"Trzeba zabić polską dumę, rozstrzelać patriotyzm" - zwykł mawiać zbrodniarz Anatol Fejgin w bliskim gronie partyjnych kolegów (wg tekstu M. Wyrwicha, Mord w kościele, "Tygodnik Solidarność" z 27 września 2002 r.)

W 1985 został przyjęty do ZBoWiD i uzyskał uprawnienia kombatanckie z tytułu służby wojskowej, lecz w 1990 roku, po postępowaniu weryfikacyjnym, decyzje te uchylono i odebrano Fejginowi uprawnienia kombatanckie z powodu stosowania niedopuszczalnych metod śledztwa podczas pracy w MBP.

Według opinii historyków, Anatol Fejgin jest jedną z głównych osób odpowiedzialnych za stosowanie represji w okresie stalinowskim w Polsce, wobec działaczy organizacji niepodległościowych oraz innych osób.

Anna Fejgin - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komunistka, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidziła polskości, Polaków i Polski, członek stalinowskiego Związku Patriotów Polskich z Moskwy; żona zbrodniarza Antola Fejgina. Podczas II wojny światowej członek Centralnego Komitetu Organizacyjnego Żydów w ZSRR. Po wojnie wpływowa osoba w kręgach władców stalinowskiej Polski i stalinowskich sfer towarzyskich ówczesnej Warszawy

Elżbieta Felcman - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Legnicy

Krystyna Feldman - aktorka

Przemysław Fenrych - żydo-katolewacka Fundacja Kultury Chrześcijańskiej "Znak"

Genowefa Maria Ferenc, z domu Grzegorska - polonofob, dywersant, komuch, senator, Działaczka Sojuszu Lewicy Demokratycznej, wchodziła w skład władz lokalnych i krajowych partii, m.in. przewodniczyła Radzie Miejskiej SLD w Kaliszu. W latach 1997-2005 zasiadała w Senacie RP dwóch kadencji, 2001-2005 była zastępcą przewodniczącego senackiej Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych.

Piotr Ferster - dyrektor - "Piwnica pod Baranami" w Krakowie

Leon Ferszt - polonofob, komunista; od 1906 działacz SDKPiL w Warszawie i na terenie Niemiec (Frankfurt n. Menem, Lipsk, Berlin); kilkakrotnie aresztowany przez policję carską. 1911-14 członek Komitetu Warszawskiego SDKPiL. W 1916 nawiązał kontakt z bolszewikami rosyjskimi. W XII 1918 brał udział w I Zjeździe Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (poprzedniczka KPP), której został sekretarzem, a w 1919 członkiem KC. Organizator demonstracji 1-majowej w Warszawie w 1919. 1923-39 dyrektor w sp. Akc. Przemysłu drzewnego “Swierk” w Warszawie. W jego mieszkaniu ukrywał się > Julian Leszczyński-Leński po ucieczce z gmach Sejmu w 1925. 1929-33 był depozytariuszem kasy KPP. Podczas wojny ukrywał się w Warszawie. Po wojnie wrócił do działalności partyjnej; został członkiem PPR. W marcu 1945 powierzono mu organizowanie Centralnego Zarządu Przemysłu Drzewnego, w którym następnie pracował do listopada 1946 na stanowisku dyrektora administracyjno-handlowego; odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I kl. Jego życiorys w Wielkiej Encyklopedii PWN (T. 3 1963) jest w wielu miejscach niezgodny z prawdą i niepełny.

Wojciech Fibak - były tenisista, 'przedsiębiorca', stały uczestnik libacji w światku "elit" wraz z Romanem Polańskim; członek żydomasońskiej Fundacji im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Jerzy Ficowski - polonofob, dywersant, Rada Programowa żydowskiego pisma "Midrasz"; członek żydomasońskiego lobby "Otwarta Rzeczpospolita",

"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Arkady Fidler - polonofob, dywersant, publicysta, redaktor naczelny "Nowych Dróg"; poseł PO, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Jerzy Fidler - właśc. imię - Mojżesz - polonofob, komunista, ur. Łódź, malarz pokojowy, działacz komunistyczny. Ukończył tylko 6 klas szkoły podstawowej. Od 1926 w KPP; działał na terenie Łódzi. W 1932 aresztowany za działalność antypaństwową i antypolską i skazany na 5 lat więzienia z pozbawieniem praw obywatelskich na lat 10. W 1937 wyjechał do Francji. Został członkiem Francuskiej Partii Komunistycznej i brał udział w ruchu oporu. Po wyzwoleniu Francji został członkiem lokalnej PPR i w latach 1945-46 pełnił funkcję administratora komunistycznej Rady Narodowej Polaków we Francji. Jako sekretarz Komisji Mieszanej ds. Repatriacji (1946-48) zachęcał Polaków we Francji do powrotu do Polski. Następnie był wicekonsulem PRL w Lille, od 1949 kierownikiem Wydziału Emigracyjnego w ambasadzie PRL w Paryżu i jednocześnie sekretarzem Podstawowej Organizacji Partyjnej PZPR reżymowych placówek dyplomatycznych we Francji. 1951-53 sekretarz Komitetu Zakładowego PZPR w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (MSZ) w Warszawie. Od 1954 konsul PRL w Morawskiej Ostrawie w Czechosłowacji; od 1957 naczelnik wydziału w MSZ, a od III 1963 do IX 1967 radca ambasady PRL w Budapeszcie (Węgry).

Franciszek Fiedler - właśc. - Efroim Truskier - polonofob, komunista, agent sowiecki, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, członek PAN, poseł na Sejm PRL, członek Komitetu Centralnego PPR i PZPR; jeden z głównych ideologów komunistycznych PZPR, współtwórca stalinowskiej konstytucji PRL. Od 1905 członek SDKPiL. Z jej ramienia organizował klasowe związki w Warszawie. 1910-12 założył i redagował pismo socjaldemokratyczne “Trybuna”. W 1915 został członkiem Zarządu Krajowego SDKPiL oraz redaktorem “Naszej Trybuny”, a następnie “Gromady”. Na Zjeździe Zjednoczeniowym SDKPiL i PPS-Lewicy (16 XII 1918 w Warszawie), został wybrany do KC powstałej w ich miejsce Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (następnie KPP) i wszedł w skład redakcji “Czerwonego Sztandaru”. Współodpowiedzialny za rozbój uprawiany z polecenia KC przez komunistów w całym kraju. 1920-21 więziony za działalność antypaństwową i antypolską. W 1924 opuścił Polskę na 21 lat, udając się do Moskwy. Został członkiem sowieckiej partii Komunistycznej (WKP-b). W końcu 1924, oskarżony wraz z Warskim, Koszutską i M. Horwitzem-Waleckim o rzekomą realizację prawicowej polityki partyjnej, został usunięty z KC KPP. W 1926 wyjechał do Gdańska, w 1928 do Berlina, w 1933 do Brukseli, a następnie do Paryża. W okupowanej Francji ukrywał się pod nazwiskiem Emil Francois Lambert. Po wyzwoleniu Francji stał się na jej terenie agentem PKWN i PPR. W lipcu 1945 przyjechał do Polski i został mianowany redaktorem naczelnym organu KC PPR “Trybuna Wolności”, a na I Zjeździe PPR (XII 1945) wybrany do KC. W 1947-52 redaktor organu teoretycznego partii “Nowe Drogi”. W grudniu 1948 został wybrany do KC PZPR. 1949-53 przewodniczący komisji Biura Politycznego KC PZPR ds. nauki. Od 1952 poseł na Sejm. W grudniu 1951 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1952 został członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. Brał udział w opracowywaniu Konstytucji PRL w 1952. W lipcu 1949 odznaczono go jako jednego z pierwszych Orderem Budowniczych Polski Ludowej. Autor propagandowych prac komunistycznych. W książce W sprawie granic wschodnich (1945) poparł oderwanie od Polski przez Związek Sowiecki Ziem Wschodnich, włącznie z Wilnem i Lwowem, zgodnie z ogólnożydowskim antypolskim stanowiskiem w tej sprawie. Rola żydów w oderwaniu od Polski w 1945 roku Lwowa i Wilna ciągle czeka na swego historyka.

Czesław Fiedorowicz - polonofob, dywersant, poseł PO, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Krzysztof Figielski - redakcja żydowskiego pisma Midrasz

Katarzyna Figura - aktorka, wraz z mężem Kaiem Schoenhalsem założyła fundację "Artistic Vitamin". Katarzyna Figura promuje "polską sztukę" ...Wernisaż wystawy Danuty Rothschild ...(to wcale nie jest śmieszne)

Lili Fijałkowska -

Paweł Fijałkowski - polonofob, doktor historii, archeolog i historyk, Dział Naukowy, Żydowski Instytut Historyczny, zajmuje się dziejami Żydów w dawnej Polsce (X-XVIII w.), historią protestantyzmu na ziemiach polskich do 1945 r. oraz... homoerotyzmem w starożytnej Grecji i Rzymie; felietonista "Racjonalisty" magazyn racjonalistów, sceptyków, gnostyków i ateistów

Jan Maria Fijor - polonofob, dywersant, ekonomista; członek redakcji "Racjonalista" - magazyn racjonalistów, sceptyków i ateistów, publicysta żydokomunistycznego "Wprost", "Najwyższego Czasu", "Życia Warszawy", "Finansisty" i prasy polonijnej; wydawca (Fijorr Publishing). Były doradca finansowy Metropolitan Life Insurance Co.

Witold Filipowicz - polonofob, dywersant, ekonomista; członek redakcji "Racjonalista" - magazyn racjonalistów, gnostyków, sceptyków i ateistów, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, magister administracji, studium podyplomowe integracji europejskiej. Wieloletni pracownik administracji rządowej szczebla centralnego, w tym na stanowiskach kierowniczych, specjalista z zakresu zamówień publicznych i funkcjonowania administracji. Autor szeregu publikacji, m.in. w marksistowskim "Dziś" M. Rakowskiego, Komentarze", "Forum Akademickie", "Obywatel" oraz na wielu serwisach internetowych publicystyki niezależnej, autor raportu "Służba cywilna III RP: zapomniany obszar", prezentowanego i opublikowanego na stronach powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacji im. Stefana Batorego w Programie Przeciw Korupcji.

Witold Filler - polonofob, dywersant, pisarz, dziennikarz; komunista; długoletni członek i działacz PZPR. Aktor Teatru Dramatycznego 1952-1956 i Teatru Narodowego 1956-1962. Redaktor naczelny Redakcji Rozrywki Telewizji Polskiej (1963-1971); redaktor naczelny dwutygodnika "Teatr" (1972-1975), tygodnika "Szpilki" (1975-1984), długoletni dyrektor Teatru "Syrena" (1978-1990); uhonorowany wysokimi odznaczeniami państwowymi m.in. Krzyż Oficerski i Kawalerski Polonia Restituta przez rząd żydokomunistyczny

Władysław Findeisen - agent SB, TW pseudonim "Vikers"; bł. senator woj. warszawskiego - UD; wyjechał do USA

Paweł Finder - Pinkus - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komunista, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski; W 1920 wyemigrował do Palestyny, skąd wrócił do Polski po półtora roku budowania podwalin pod państwo żydowskie. Zetknął się tam z syjonizmem lecz uznał, że nie jest on ruchem interesującym się sprawami całej ludzkości, a tylko i wyłącznie żydowskimi. Ukończył gimnazjum w Bielsku i na studia wyjechał do Austrii. W Wiedniu wstępił do Komunistycznej Partii Austrii. W 1924 wyjechał na dalsze studia do Paryża. Tam zapisał się do Francuskiej Partii Komunistycznej, której był aktywnym członkiem. Współpracował z “L’Humanite” i pismem teoretycznym KC FPK “Cahiers du Bolchevisme”. W 1927 przeszedł do pracy w Wydziale Organizacyjnym KC FPK. W marcu 1928 został aresztowany przez policję francuską za działalność antypaństwową i wydalony z Francji. Wrócił do Polski i wstąpił do Komunistycznej Partii Polski (KPP). Działał w Zagłębiu Dąbrowskim i Łodzi, gdzie w kwietniu 1931 został aresztowany za działalność antypaństwową. Zwolniony po 6 miesiącach przebywania w więzieniu, udał się do Warszawy. Aresztowany ponownie w grudniu 1931, został w sierpniu 1932 zwolniony za kaucją. Nie stawił się na rozprawę i od 1933 był poszukiwany listem gończym przez Urząd Sledczy w Warszawie. W 1933 został członkiem Sekretariatu Krajowego KC KPP, a także kierownikiem Komitetu Warszawskiego KPP. Aresztowany 6 IV 1934 w Warszawie został skazany na 6 lat i 8 miesięcy więzienia. Podczas wojny, we wrześniu 1939 wydostał się z więzienia i udał się na tereny polskie zajęte przez Związek Sowiecki w porozumieniu z Hitlerem. Współpracował z okupantem sowieckim, m.in. jako wykładowca Konstytucji ZSRR w Białymstoku. W maju 1941 został przyjęty do sowieckiej partii komunistycznej - WKP(b). Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 został wezwany do Moskwy, gdzie wraz z Marcelim Nowotką stanął na czele grupy komunistów polskich, której zadaniem miało być odbudowanie partii komunistycznej w Polsce, będącej w służbie imperializmu sowieckiego. Wysłany do Polski, 5 stycznia 1942 założył w Warszawie komunistyczną partię pod nazwą (wymyśloną przez Dymitrowa, czyli nawet jej nazwę wybrał Kreml!) - Polska Partia Robotnicza. Wraz z M. Nowotką i B. Mołojcem wszedł do 3-osobowego kierownictwa centralnego PPR. Pod koniec 1942, po zabójstwie Nowotki, został sekretarzem KC PPR, tworząc wraz z W. Gomułką i F. Jóźwiakiem nowe 3-osobowe kierownictwo partii. Był współautorem deklaracji programowych PPR z marca i listopada 1943 (O co walczymy?). Aresztowany przez gestapo 14 XI 1943, został rozstrzelany 26 VII 1944 na Pawiaku.

Julian (Eliasz) Finkelsztein - polonofob, komunista, stalinowiec, agent sowiecki; syn Zydów-Litwaków, którzy po rewolucji bolszewickiej uciekli do Lublina. Od 1926 członek Związku Młodzieży Komunistycznej, a od 1928 Komunistycznej Partii Polski (KPP). Aresztowany XI 1928 za działalność antypaństwową i antypolską, został skazany na 7 lat więzienia. Po zwolnieniu w lutym 1935 działał w komórkach KPP w Warszawie, Krakowie, Przemyślu, Stryju i Drohobyczu. 1936-39 członek Centralnej Redakcji KPP w Warszawie. W 1937 ponownie więziony przez kilka miesięcy za działalność antypaństwową. Po zajęciu wschodniej Polski przez armię Czerwoną we wrześniu 1939 udał się do Białegostoku, gdzie współpracował z okupacyjną władzą sowiecką. Był m.in. przewodniczącym Zw. Nauczycielskiego oraz kierownikiem oddziału redakcji polskojęzycznej gadzinówki komunistycznej “Sztandar Wolności”. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 zgłosił się jako ochotnik do Armii Czerwonej i został politrukiem w Zarządzie Politycznym Frontu Zachodniego. W listopadzie 1943 przeniesiony do 1 Korpusu Wojska Polskiego; był zastępcą komendanta Szkoły Oficerów Polityczno-Wychowawczych (politruków) w stopniu podpułkownika. W czerwcu 1944 odwołany z wojska przez kierownictwo PPR, został funkcjonariuszem Centralnego Biura Komunistów Polskich w Moskwie, blisko współpracując z Jakubem Bermanem nad planem zdominowania Polski przez Zydów po wojnie. IX 1944 - III 1946 oficjalny przedstawiciel KC PPR w Moskwie. Od marca 1946 i aż do końca życia był jednym z czołowych politruków PRL. III 1946 - IX 1947 zastępca kierownika Wydziału Propagandy KC PPR. 1947- VI 1949 przedstawiciel KC PPR w Biurze Informacyjnym Partii Komunistycznych i Robotniczych (z siedziba w Belgradzie, a potem w Bukareszcie) i członek redakcji jego organu “O trwały pokój, o demokrację ludową”. Od czerwca 1949 pracownik Wydziału Propagandy KC PZPR, następnie zastępca kierownika Wydziału Personalnego KC PZPR (który dbał o obsadzanie kluczowych stanowisk przez Zydów). Od 1951 kierownik Ośrodka Kursów Krótkoterminowych dla sekretarzy KP PZPR w Warszawie. 1949-53 i 1954-62 redaktor naczelny “Zycia Partii” i w latach 1962-77 kierownik redakcji “Zeszytów Teoretyczno-Politycznych” wydawanych przez “Książkę i Wiedzę”. 1948-59 zastępca członka KC PZPR.

Otto Fiński - Finkenstein - szef sztabu masowej stalinowskiej organizacji młodzieżowej “Służba Polsce”

Robert Firmhofer - zastępca Dyrektora Polskiego Radia BIS (06.2002-06.2003).

Stanisław Firstenberg - polonofob, komunista, bandyta i zbrodniarz, syn Dawida, terrorysta. Klęska wojsk bolszewickich pod Warszawą uniemożliwiła mu walczyć pod czerwonym sztandarem. Wrócił do gimnazjum, gdzie był hersztem grupki rewolucjonistów, złożonej z jego żydowskich kolegów. W 1922 wstąpił do Związku Młodzieży Komunistycznej i Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później KPP) w Będzinie, następnie w Warszawie. 1923, 1926-28 i 1930-31 więziony za działalność wywrotową. W 1931 zwolniony z więzienia za kaucją, uciekł do Moskwy, gdzie przeszedł przeszkolenie terrorystyczne w szkole parytjnej. Po nielegalnym powrocie do Polski był od stycznia 1932 zastępcą kierownika Centralnego Wydziału Wojskowego (terrorystycznego) KPP. Aresztowany w Katowicach (gdzie był II sekretarzem KO KPP) w kwietniu 1933, przebywał we więzieniu do 1935 roku. Po wyjściu na wolność działał w Gdańsku, Zagłębiu Dąbrowskim i Warszawie. Był groźnym agitatorem i terrorystą. Dlatego 18 VI 1937 decyzją Komisariatu Rządu m. st. Warszawy został zesłany do obozu w Berezie Kartuskiej. Knąbrność i jego wyzywające zachowanie się, pełne wrogości do Polski i Polaków, z którymi miał kontakt sprawiły, że prawie cały rok trzymany był w kacerze, a następnie (IX 1938) przewieziono go do więzienia w Warszawie. 13 I 1939 Sąd Okręgowy w Warszawie skazał go na 8 lat więzienia, z pozbawieniem praw obywatelskich na 10 lat. Przebywał w więzieniu w Grudziądzu. Po wybuchu wojny polsko-niemieckiej we wrześniu 1939 i zajęciu Grudziądza przez Niemców, został wraz z innymi więźniami rozstrzelany.

Jacek Fisiak - polonofob, dywersant, komuch, prof. anglista z Poznania i minister edukacji w rządzie Rakowskiego; odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Tadeusz Fiszbach - polonofob, dywersant, komunista, pierwszy sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku. Przewodniczący Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku. Poseł na Sejm VII, VIII i X kadencji. Brał udział w negocjacjach i podpisaniu porozumień sierpniowych w Gdańsku ze strony komisji rządowej KC PZPR i SB. Założyciel Polskiej Unii Socjaldemokratycznej.

Henryk Fiszel - polonofob, dywersant, komuch, aparatczyk PZPR; ekonomista. W 1954 ukończył partyjny Instytut Nauk Społecznych i od razu otrzymał pracę w Komisji Planowania przy Radzie Ministrów (1954-58), zdominowanej przez żydów i szkodzącej w rozwoju gospodarczym Polski; 1959-60 członek Rady Ekonomicznej przy Radzie Ministrów. Od 1956 docent i od 1962 profesor Uniwersytetu Warszawskiego; 1966-69 kierownik Katedry Ekonomii Politycznej Wydziału Nauk Ekonomicznych. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pinkus Fiszer - polonofob, komunista, malarz pokojowy, działacz związkowy i komunistyczny. 1917-19 sekretarz Związku Zawodowego Robotników Przemysłu Budowlanego w Warszawie. Od 1915 działacz żydowskiego Bundu, a od 1918 Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później KPP).; 1919-21 członek Wydziału Zydowskiego Komitetu Warszawskiego, następnie 1921-23 Centralnego Wydziału Zydowskiego Komitetu Centralnego KPP. Ubolewał nad tym, że Polska nie została republiką sowiecką w 1920 roku. W 1923 postanowił wyemigrować do Związku Sowieckiego. Został tam członkiem sowieckiej partii komunistycznej WKP(b) i ukończył studia (inżynier budowy mostów). W czasie wielkich czystek w sowieckiej partii został w 1937 aresztowany i stracony.

Jacek Fitt - żydo-katolewacka Fundacja Kultury Chrześcijańskiej "Znak"

Aleksander Fiut - dywersant, historyk literatury

Ignacy S. Fiut - dywersant, kierownik Zakładu Filozofii na Wydziale Nauk Społecznych Stosowanych

Stanisław (Samuel) Flato - polonofob, komunista, stalinowiec, urodził się w rodzinie szowinistów żydowskich. Ukończył żydowskie gimnazjum Tow. “Ascola” w Warszawie. Rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, jednak po roku wyjechał na studia medyczne do Paryża. Działał w organizacji studentów żydowskich Kampf, od 1932 jako jej sekretarz. Od 1932 członek Francuskiej Partii Komunistycznej. W grudniu wyjechał do Hiszpanii, aby brać udział w wojnie domowej po stronie komunistów (został członkiem KP Hiszpanii). Najpierw był lekarzem w batalionie francusko-belgijskim im. Andre Marty, a następnie szefem służby zdrowia w żydowsko-polskiej Brygadzie im. J. Dąbrowskiego i w 35 dywizji. Pod koniec wojny został ostatnim szefem sztabu Brygady im. J. Dąbrowskiego (w stopniu majora). Po przegranej wojnie przeszedł w lutym 1939 do Francji, gdzie był internowany. Z pomocą Zydów i komunistów z Międzynarodowego Czerwonego Krzyża udał się w sierpniu 1939 do Chin. Działał tam jako doradca Chińskiego Czerwonego Krzyża i kierownik międzynarodowej grupy lekarzy przy Czerwonej Armii. Wstąpił do KP Chin. We wrześniu 1945 przyjechał do Polski i został lekarzem w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. Od lutego 1946 na różnych wyższych stanowiskach w Sztabie Generalnym WP w stopniu pułkownika. Był członkiem PPR, a następnie PZPR. Aresztowany w 1952, jak inni uczestnicy wojny domowej w Hiszpanii, przebywał w więzieniu do stycznia 1955, kiedy to zostali zrehabilitowani. 1957-64 radca ambasady PRL w Pekinie (ChRL) z uprawnieniami ministra pełnomocnego. 1964-68 wicedyrektor Dep. II (Kraje Azji) w Ministerstwie Spraw Zagranicznych; po Marcu 1968 wyjechał z Polski; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Gabriel Fleszar - piosenkarz, kompozytor, autor tekstów

Ferdynand Fliederbaum - polonofob, komunista; ukończył żydowskie gimnazjum Zgromadzenia Kupców w Warszawie. Od 1921 członek Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później KPP). Już w tymże roku był aresztowany dwukrotnie za działalność wywrotową. Jednocześnie działał w Robotniczej Młodzieży Socjalistycznej “Siła”, namawiając wielu członków na przejście do KPP. Jeden ze współorganizatorów Związku Młodzieży Komunistycznej; wchodził w skład Komitetu Wykonawczego. 3 IX 1922 aresztowany ponownie i skazany w procesie 31 (26 III - 5 IV 1924 w Warszawie) na 5 lat więzienia. Kiedy jego rodzina zwróciła do prezydenta Stanisława Wojciechowskiego z prośbą o ułaskawienie, Fliederbaum wysłał oświadczenie do prezydenta, że jako komunista nie może przyjąć wolności z rąk prezydenta rządu burżuazyjnego i Polaka. Po wyjściu z więzienia, wyemirgował w maju 1928 do Związku Sowieckiego i zamieszkał w Moskwie, używając nazwiska Włodzimierz Korecki. Ukończył Wyższą Szkołę Inżynieryjno-Budowlaną i zajmował kierownicze stanowiska w pionie gospodarczym, ostatnio w Zjednoczeniu Przemysłu Materiałów Budowlanych. W okresie czystek stalinowskich w 1936 aresztowany przez NKWD i stracony.

Henryk Floyar-Rajchman (Reichman) - w latach 1933-34 wiceminister i w latach 1934-35 minister przemysłu i handlu, II Rzeczpospolita

Waldemar Fluegel - polonofob, dywersant, mason, członek założyciel Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego; Wiceprezes oddziału Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego w Gorzowie Wielkopolskim.

ZChN - celem partii nie jest działanie dla dobra narodu, wręcz przeciwnie, zgodnie z martynistycznym programem ZChN ma kanalizować wszelkie inicjatywy narodowe, i co gorsza kompromitować ten kierunek polskiej myśli politycznej.

Zakon Martynistów, szczególnie wyspecjalizowany w antykatolickiej dywersji kierunku Masonerii Okultystycznej Regularnej.

Był prezesem Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych [07.1999-25.10.2001]. Był likwidatorem państwowym przedsiębiorstwa Komes w Słubicach.

Ilona Flutsztejn-Gruda -

Lejb Fogelman - polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska, znany prawnik z "Warszawki"; ma powiązania z kilkoma zagranicznymi biurami i spółkami adwokackimi, zna i obraca się w obecnych "elitach",... politycy, artyści, biznesmeni; jest stałym elementem pejzażu najdroższych warszawskich restauracji, bali i przyjęć. Wszyscy go znają i on zna wszystkich. Od kilku lat Fogelman jest senior partnerem na Europę Środkową innej znanej międzynarodowej firmy prawniczej - Dewey Ballantine.

Jej warszawskie biuro, zatrudniające 60 prawników, doradzało przy największych i najgłośniejszych transakcjach w naszym kraju, m.in. przy zakupie przez polski rząd samolotów wielozadaniowych od koncernu Lockheed Martin czy międzynarodowej ofercie akcji Banku Austria Creditanstalt. Wśród stałych klientów firmy Fogelmana znajduje się również PKN Orlen, któremu prawnicy z Dewey Ballantine pomagali np. w nabyciu od British Petroleum 494 stacji benzynowych w Niemczech. Firma Fogelmana doradzała równocześnie Orlenowi i Kulczyk Holding oraz opiniowała sławny kontrakt na dostawy ropy z Rosji.

Aleksander Fogiel - aktor

Janusz Fogler - polonofob, dywersant, był stypendystą United State Information Agency; był stypendystą Departamentu Stanu USA; Był sekretarzem generalnym Ruchu STU; Był prezesem Wydawnictw Artystycznych i Filmowych; Prezes Ars Polona S.A. [2001-05.2003). Prezes Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (03.2004).

Marta Fogler - polonofob, dywersant, komuch, wydawca; Była członkiem Unii Demokratycznej od 1991 r. Członek Unii Wolności do 2001 r. Członek Platformy Obywatelskiej.

Piotr Fogler - dywersant, dziennikarz; Absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Absolwent Wydziału Filozofii Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie; przez wiele lat radny lub czlonek kolejnej komisji w Warszawie; Przewodniczący Sejmiku Województwa Mazowieckiego (11.2002).

Michał Folgier - dywersant, autor działań dezinformacyjnych i dezintegracyjnych, "Zwierzchnik Generalny" sekty "Zgromadzenia Braci i Siostr "Politeistow" "

Andrzej Folwarczny - polonofob, dywersant, prezes i założyciel Fundacji Forum Dialogu Między Narodami, były poseł na Sejm RP i przewodniczący Polsko-Izraelskiej Grupy Parlamentarnej

Jerzy Fonkowicz - polonofob, stalinowiec, komunista, zbrodniarz; Podczas II wojny sw. pełnił funkcję szefa specjalnej grupy bojowej przy sztabie głównym Armii Ludowej, a jednocześnie był oficerem Oddziału III (Informacji) AL. Fonkowicz zasłużył się dla NKWD i GRU w sposób szczególny, akcją na lokal i archiwum Armii Krajowej w Warszawie. Sowieci zdobyli wtedy przebogate dokumenty zgromadzone przez AK o przedwojennych "polskich" komunistach, a także materiały dotyczące Armii Krajowej.

W 1945 roku został szefem Oddziału III Zarządu Informacji LWP - zbrodniczej Informacji Wojskowej, która po wojnie wymordowała setki najlepszych patriotów z Poziemnego Państwa Polskiego, przedwojennych oficerów, którzy w swej naiwności postanowili wracać do stalinowskiej Polski z emigracji.

Adolf Forbert - polonofob, komunista, agent sowiecki, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, katolicyzmu, Polaków i Polski, sowietyzował film polski; operator filmowy. W latach 1938-39 był samodzielnym operatorem filmowym; jego pierwszą pracą było wykonanie zdjęć do żydowskiego (w języku jidysz, co ukrywa publikacja Kto jest kim w Polsce 1989) Frejliche kabconim (Weseli biedacy 1938). Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939, znalazł się na Kresach, gdzie wysługiwał się Sowietom. W 1941 był operatorem frontowym Armii Czerwonej. W 1943 został skierowany na to samo stanowisko do utworzonego przez Stalina wojska polskiego, zarządzanego przez komunistów. 1943-45 był operatorem filmowym w 1 Dywizji WP im. T. Kościuszki. W Polsce Ludowej, w której kinematografia polska przeszła prawie pod całkowitą kontrolę Zydów, stał się jednym z czołowych operatorów filmowych. W 1946 został członkiem komunistycznej Polskiej Partii Robotniczej (PPP), a od 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W okresie stalinowskim zrobił zdjęcia do takich socrealistycznych filmów jak: Dwie brygady (1950), Załoga (1951), Pościg (1954), Podhale w ogniu (1955), Sprawa do załatwienia (1955). Chociaż miał tylko wykształcenie średnie, w nagrodę został mianowany przez reżym w 1956 profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (był nim do 1982). Odznaczony Medalem 40-lecia Polski Ludowej i Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Władysław Forbert - polonofob, operator filmowy, brat Adolfa, w 1969 wyemigrował do Izraela

Aleksander Ford - Liwczyc - polonofob, dywersant, komunista, stalinowiec, agent sowiecki, ur. w Łodzi; fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, katolicyzmu, Polaków i Polski, po wojnie polsko-niemieckiej we wrześniu 1939 przeszedł na tereny polskie okupowane przez Związek Sowiecki, wysługując się okupantowi sowieckiemu. Pracując w studiach filmowych Nowosybirska, Mińska i Taszkentu zrealizował szereg propagandowych filmów “dokumentalno”-instruktażowych; w czasie II wojny światowej był kierownikiem Czołówki Filmowej przy I Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki.Całkowicie zsowietyzował polską produkcję filmową. To on dbał o to, aby polska kinematografia produkowała tendencyjne i antypolskie filmy o tematyce komunistycznej i żydowskiej. Po wydarzeniach marcowych 1968 wyjechał do Izraela.

Maciej Formanowicz - polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska, "kapitalista" z nadania nomenklatury żydokomunistycznej; właściciel Holdingu MF Forte, posiadającego akcje i udziały w spółkach działających w kraju i za granicą. Największą z nich są Fabryki Mebli Forte SA w Ostrowii Mazowieckiej, których ubiegłoroczne przychody wyniosły 370,5 mln zł, a zysk 72,6 tys. zł. Przychody wszystkich firm holdingu oszacowano na 750 mln zł. Pracuje w nich 4 000 osób. Formanowicz jest prezesem Ogólnopolskiej Izby Gospodarczej Producentów Mebli, członkiem rady głównej BCC i konsulem honorowym Republiki Austrii na Dolny Śląsk. Jest jednym z najbogatszych "Polaków" (w 2001 r. na 9 miejscu w Ranking 100 najbogatszych żydaków tygodnika "Wprost").

Małgorzata Fornalska - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komunistka, agent sowiecki, fanatycznie i zajadle nienawidziła polskości, katolicyzmu, Polaków i Polski; Od roku 1916 roku członek SDKPiL, a od 1921 członek Komunistycznej Partii Polski. Kilkakrotnie aresztowana i więziona w okresie międzywojennym za działalność komunistyczną. Od 1936 w KC Czerwonej Pomocy. Po opuszczeniu więzienia we wrześniu 1939 roku przeniosła się do ZSRR. Pod koniec 1941 roku weszła w skład grupy polskich komunistów w ZSRR. Wiosną 1942 roku wróciła do Polski. Weszła do KC Polskiej Partii Robotniczej. Współredagowała organ PPR Trybuna Wolności.

Józef Frank - Jakub Lejbowicz - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, był inicjatorem tak zwanego ruchu frankistów na terytorium państwa polskiego, który masowo udawał współpracę z wyznawcami wiary katolickiej. Tymczasem twórca ruchu pracował nad politycznym upadkiem Polski.

Stefan Frankenstein-Sieczkowski - w Ministerstwie Sprawiedliwości; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Roman Frankl - piosenkarz, aktor, syn Marii Koterbskiej - pomieszkuje w Austrii

Władysław Frasyniuk - Rotenschwanz - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, koncesjonowany przez SB i PZPR "opozycjonista", świnia Orwell'owska, libertyn; zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - tajne rozmowy w Magdalence, "okrągły stół" od 2001 przewodniczący Unii Wolności , od 2005 założyciel, jeden z liderów (razem z Jerzym Hausnerem i Tadeuszem Mazowieckim) i przewodniczący Partii Demokratycznej. Współwłaściciel FF "Fracht" sp. z o. o.;

Halina Frąckowiak - piosenkarka

Marek Frąckowiak - aktor

Dariusz Frejman - dyrektor Ośrodka Telewizji Polskiej w Zielonej Górze (03.2003). Przewodniczący zielonogórskiego oddziału Stowarzyszenia Ordynacka (03.2003).

Leszek Frelich - opolska żydokomunistyczna "Gazeta Wyborcza"

Marian Tadeusz Frenkiel - polonofob, komunista, stalinowiec, agent sowiecki, 1941-43 żołnierz Armii Czerwonej. Dzielnie bronił swojej ojczyzny radzieckiej, gdyż otrzymał sowieckie medale wojskowe. W 1943 skierowany do formowanego z inicjatywy Stalina i pod kontrolą komunistyczno-żydowską wojska polskiego, w którym, jako oficer, służył zawodowo do 1956, a więc w okresie stalinowskim, w którym było ono najmniej polskie. W 1953 Frenkiel ukończył Wieczorowy Uniwersytet Marksizmu-Leninizmu przy Ministerstwie Obrony Narodowej i został przyjęty do PZPR. Po wyjściu z wojska został skierowany do pionu propagandowego. W 1957 został dziennikarzem Polskiego Radia w zespole Programu dla Zagranicy; 1962-81 sekretarz programowy w Naczelnej Redakcji dla Polonii. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Stanisław Frenkiel - artysta, ur. w 1918 w Krakowie, mieszkający od 1947 w Londynie. W 1982 prezentował w Poznaniu swoją retrospektywę.

Janina Frenzel - członek "Klubu Krzywego Koła"

"Klub Krzywego Koła" został utworzony za zgodą i poparciem Julii Brystyger (dyrektor Departamentu Politycznego MBP i UB [Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Urzędu Bezpieczeństwa]); to nazwa klubu dyskusyjnego działającego w Warszawie w latach 1955-1962; Klub miał być kuźnią przyszłych kadr, którego cele zostały przedstawione na piśmie Jakubowi Bermanowi i Morawskiemu. Klub podjął bliską współpracę z tygodnikiem "Po Prostu", w którego redakcji pracowali sami żydzi. Klub skupiał ówczesną (żydokomunistyczną) elitkę intelektualną, tzw. opozycję inteligencką, lewicę laicką, dyskusje w nim prowadzone dotyczyły m.in. problematyki kulturowej, politycznej, filozoficznej, artystycznej i ideologicznej; w zebraniach brali udział m.in.: Jan Józef Lipski żyd i mason, Witold Jedlicki żyd, Aleksander Małachowski żyd i mason, Stanisław Ossowski, Paweł Jasienica żyd, Antoni Słonimski żyd stalinowiec i mason, Władysław Bartoszewski żyd i mason, Jerzy Urban żyd i komuch, Jan Olszewski żyd i mason, Ludwik Hass żyd i mason, Leszek Kołakowski żyd i marksista stalinowiec, Aniela Steinsbergowa żydówka, Karol Modzelewski żyd i komuch, Jacek Kuroń żyd i komuch trockista, Adam Michnik żyd i komuch trockista, Anna Rudzińska żydówka, Jerzy Kornacki żyd, Adam Schaf żyd stalinowiec i marksista; po więcej szczegółów zapraszamy -- KKK - "Klub Krzywego Koła"

Jan Frey-Bielecki - polonofob, dywersant, komunista, zbrodniarz UB, agent sowiecki i agent NKWD; Po wybuchu II wojny światowej w ZSRR, od 1941 służył w Armii Czerwonej, w 1944 r. po przeszkoleniu przez NKWD został zrzucony na tyły wojsk niemieckich. W 1945 r. szef Wojewódzkiego Urządu Bezpieczeństwa w Warszawie, w latach 1945-1946 szef WUBP w Krakowie. Przeniesiony do wojska odbył kurs lotniczy i od tego czasu służył w lotnictwie. Od 1954 r. generał brygady i zastępca dowódcy Wojsk Lotniczych.

Związany z „Klubem Krzywego Koła" i rewizjonistycznym Klubem Członków Środowiska "Życie".

„Klub Krzywego Koła" - Klub ten zaczął się formować w pierwszej połowie 1955 r. za zgodą i poparciem płk. UB Julii Brystygier, kierującej wówczas jednym z departamentów Ministerstwa d/s Bezpieczeństwa Publicznego. Syn Julii Brystygier, plastyk Michał Brystygier, był jednym z pierwszych sympatyków Klubu. W grudniu 1955 r. grupa założycieli Klubu (Garzteccy, Król, Sufin i Perlman) prezentowała swą działalność i zamierzenia w piśmie przesłanym do rąk Jakuba Bermana i Jerzego Morawskiego, a nadto prowadziła bezpośrednie rozmowy ówczesną przewodniczącą Zarządu Głównego ZMR Heleną Jaworską. W następstwie tych kroków, Klub zaczął rozwijać w pełni już oficjalną działalność, podjął bliską współpracę z tygodnikiem „Po prostu" i uzyskat stały kontakt z władzami partyjnymi, które do współdziałania z Klubem wyznaczyły Henrykę Broniatowska, b. oficera I Armii LWP a wówczas redaktora wydawnictwa „Iskry". Broniatowska po pewnym czasie została członkiem Klubu i wspierała narastające w nim poglądy rewizjonistyczne.

...Najliczniejszą grupę członków Klubu (ponad 50 osób) stanowili dziennikarze, literaci i publicyści. Drugą liczną grupą byli socjologowie (około 50 osób). Pozostałe, mniej liczne grupy, to ekonomiści, prawnicy, historycy, plastycy i inni. W działalności Klubu, z reguły jako uczestnicy zebrań i dyskusji, brali także udział niektórzy studenci Uniwersytetu Warszawskiego, m.in. Karol Modzelewski, Jacek Kuroń, Jadwiga Lewicka, Janina Frenzel, Jakub Karpiński i inni. Spośród uczniów szkół średnich na zebrania Klubu przychodził Adam Michnik. Sympatykiem Klubu byt również Antoni Zambrowski.

W kierownictwie Klubu stopniowo coraz mocniejszą pozycję zajmowali rewizjoniści i reakcjoniści. Zarząd Klubu powołany w kwietniu 1961 r. tworzyli Paweł Jasienica (Lech Beynar), Aleksander Małachowski, Jan Józef Lipski, Marta Miklaszewska-Będkowska, Jerzy Duracz, Tadeusz Byrski i Witold Jedlicki. Wokół nich skupiła się grupa członków i sympatyków Klubu znanych ze szczególnie zdecydowanych rewizjonistycznych i reakcyjnych poglądów. W grupie tej byli m.in.: Anna Rudzińska, Wojciech Ziembiński, Jan Wolski, Jan Olszewski, Aniela Steinsberg, Jerzy Jedlicki, Jan Wyka, Jerzy Kornacki, Ludwik Hass, Filip Istner, Leszek Kołakowski i Bronisław Baczko.

Choć Klub uległ likwidacji w dniu 1.02.1962 r. - wielu jego członków nie przestało działać. Większość z nich przeszło do innych klubów i stowarzyszeń, głównie zaś do: Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, Towarzystwa Kultury Moralnej, Klubu Inteligencji Katolickiej, Klubu Dobrej Roboty, a także do Klubu Członków środowiska „Życie".

Ewa Freyberg - polonofob, dywersant, komuch, volksdeutsch-"europejczyk", świnia Orwell'owska; Była członkiem Zarządu Krajowego Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Członek Socjaldemokracji Polskiej. Przewodnicząca Zarządu Wojewódzkiego Socjaldemokracji Polskiej w Gorzowie [20.03.2005).

3 maja 205 r. odznaczona przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Była podsekretarzem Stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu [10.02.2003-21.04.2004]. Była Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej [09-29.01.2003]. Były Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki - odpowiadała za razwój regionalny i promocję Polski wśród inwestorów zagranicznych [23.10.2001-08.01.2003]. Wiceprezes Stowarzyszenia Instytut Gospodarki i Społeczeństwa (12.2002).

Wiceprezes Stowarzyszenia Pro Europa. Była członkiem delegacji polskiego Sejmu do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. Była członkiem Komisji Integracji Europejskiej w Sejmie III kadencji. Była członkiem Komisji Skarbu Państwa, Uwłaszczenia i Prywatyzacji w Sejmie III kadencji. Poseł na Sejm III kadencji z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej, okręg nr 12 (Gorzów Wielkopolski). Członek Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego (1997). Członek Grupy Doradczej s. prywatyzacji przy OECD (1997). Była Podsekretarzem Stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa [1996-1997]. Była Podsekretarzem Stanu w Ministerstwie Przekształceń Własnościowych [1994-1996]. Była prodziekanem Kolegium Gospodarki Światowej Szkoły Głównej Handlowej [1992-1994]. W latach 1980-1981 była pracownikiem Departamentu Informacji Publicznej Sekretariatu Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku.

Jan Friedberg - dywersant, podsekretarz Stanu w Ministerstwie Transportu i Gospodarki Morskiej - odpowiedzialny za strategię i politykę inwestycyjną [04-09.2000). Były wiceprezydent Krakowa.

Jerzy Friediger - prezes Okręgowej Rady Lekarskiej w Krakowie (05.2002)

Andrzej Friedman - Rada Programowa żydowskiego pisma "Midrasz"

Michał Friedman - polonofob, dywersant, Prezes Zarządu Stowarzyszenia "Żydowski Instytut Historyczny" przy Uniwersytecie Warszawskim; Rada Programowa i felietonista żydowskiego pisma "Midrasz"

Wiera Rebeka Friedman - polonofob, komunistka, 1927-29 członek młodzieżowej organizacji syjonistycznej Haszomer Hacair. Od 1934 należała do Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej, a następnie do KPP. Aresztowana w styczniu 1934 za działalność antypaństwową, przebywała w więzieniu do listopada t.r. Zwolniona za kaucją wyemigrowała do Czechosłowacji, a w 1939 udała się do Anglii. Jako emigrantka z Czechosłowacji została w 1940 członkiem emigracyjnej Komunistycznej Partii Czechosłowacji. W 1942 została delegowana do organizowania polsko-żydowskich jaczejek komunistycznych w Anglii, jak np. Jedność i Czyn w Leeds (spore skupisko Zydów polskich w Anglii), która w 1945 została uznana za organizację PPR w Anglii. W 1943 redagowała pisemko propagandowe “Poland Fights”, wokół którego 1944 powstała w Leeds jeszcze jedna mała organizacja żydowsko-polska pod nazwą Tow. Przyjaciół Polski Demokratycznej. Wezwana w 1945 do Londynu, została członkiem Komitetu Organizacyjnego PPR, a następnie jej sekretarzem w Londynie. I tym razem ta jaczejka była głównie żydowska w swym składzie osobowym. 1946-48 była redaktorem “Tygodnika Polskiego” i miesięcznika “New Poland”. W lipcu 1948 przyjechała do Polski i została kierowniczką Wydziału Krajowego w Dziale Łączności Międzynarodowej Komitetu Centralnego Związków Zawodowych (później CRZZ). W kwietniu 1951 wyjechała wraz z mężem, skierowanym do pracy w Polskiej Misji Wojskowej, do Berlina. Była sekretarzem organizacji partyjnej (PZPR) w misji.

Filip Friedmann - członek tzw. "Rady Młodych Przedsiębiorców"; prezes Zarządu i współwłaściciel DougFaberFamily, największej agencji reklamowej w Polsce, jest jednocześnie udziałowcem w innych spółkach m.in. EM-Lab i Goodwill PR. Friedmann jest równiez członkiem zarządu Stowarzyszenia Agencji Reklamowych w Polsce.

Stefan Friedmann - aktor, satyryk, kpiarz

Robert "Litza" Friedrich - muzyk zespołu Acid Drinkers, śpiew, gitara

Elżbieta Frister - radca ambasady RP, Tel Aviv, Izrael

Andrzej Friszke - polonofob, dywersant, historyk, pracownik Instytutu Studiów Politycznych PAN i przez wiele lat związany z redakcją żydo-katolewackiej "Więzi" pod redakcją T. Mazowieckiego. Szczególnie wiele miejsca poświęca Friszke na reklamowanie "opozycyjnej" działalności marksizujących młodych "komandosów" typu Michnika, Deutschgewandta, Szlajfera; członek Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej [07.1999-06.2005).

Marek Fritzhand - polonofob, komuch, dywersant, stalinowski "uczony"; politruk, filozof marksistowski; przed wojną skromny nauczyciel w szkole podstawowej w ukraińskiej wiosce. Opuścił wojsko w 1948 r. w stopniu podpułkownika i uzyskał pracę w katedrze głównego tropiciela "błędów ideologicznych" w nauce, Adama Schaffa. W 1954 r., a więc zaledwie sześć lat po odejściu z wojska i przejściu do pracy naukowej, Fritzhand został mianowany profesorem nadzwyczajnym; Ukończył filozofię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. 1941-43 żołnierz Armii Czerwonej; walczył tak dzielnie za sowiecką ojczyznę, że był odznaczony sowieckim Orderem Wojny Ojczyźnianej. W 1943 skierowany do organizowanego przez Kreml kontrolowanego przez komunistów i Zydów wojska polskiego (np. wśród 1095 oficerów Dywizji Kościuszkowskiej na palcach można było policzyć Polaków - reszta to Rosjanie, zwani “Popami” i Zydzi), w którym służył do 1948, tj. do czasu prawie zupełnej likwidacji polskiego podziemia antykomunistycznego. Już w 1944 został członkiem komunistycznej Polskiej Partii Robotniczej (PPR), a w 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Po wyjściu z wojska włączył się do sowietyzacji polskiej duszy. W latach 1948-50 był dziennikarzem Polskiej Agencji Prasowej (PAP). Jednak już w 1950 został skierowany do pionu naukowo-dydaktycznego; zaczął wykładać filozofię marksistowską na Uniwersytecie Warszawskim. Tak celował w tej pracy, że w 1954 został mianowany profesorem (jeszcze jeden więcej żydowski “profesor” darmozjad - utrzymywany na koszt podatnika polskiego, a w służbie utopijnej i antypolskiej ideologii, sprawowanej w imieniu Kremla); od 1956 kierownik Katedry Etyki. Otrzymał tytuł Zasłużonego Nauczyciela PRL i był - ten wróg Polski i narodu polskiego - odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Krystyna Froelich - aktorka

Piotr Fronczewski - Pinkus - ur. w Łodzi; aktor

Jerzy Frydberg - Izrael Frydberg - polonofob, dywersant, komuch, ślusarz, działacz komunistyczny. Od 1921 członek Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później KPP); działał w Łodzi. W 1923 skazany na 2 lata więzienia za działalność antypaństwową. W październiku 1925 aresztowany ponownie, siedział w więzieniu do lipca 1928. Aresztowany po raz trzeci w kwietniu 1929 więziony był do września 1932. W styczniu 1933 wyjechał do ZSRR i przebywał w Moskwie na kursach partyjnych do października 1936. 16 X 1936 aresztowany za nielegalne przekroczenie granicy, przebywał w więzieniu do wybuchu wojny polsko-niemieckiej we wrześniu 1939. W październiku przedostał się na tereny polskie zajęte przez Armię Czerwoną w porozumieniu z hitlerowskimi Niemcami we wrześniu 1939. W czerwcu 1940 został aresztowany przez NKWD za to, że dał złapać się polskiej straży granicznej w 1936. Zesłany do łagru na Uralu, został zwolniony po umowie polsko-sowieckiej (Sikorski-Majskij) w sierpniu 1941. Osiadł w Leninbadzie (Tadżykistan). Od 1943 czynny w stalinowskim Związku Patriotów Polskich. Po przyjeździe do Polski w lipcu 1945 został kierownikiem Wydziału Propagandy Komitetu Warszawskiego PPR. 1949-51 kierownik Referatu Filmowego, a od kwietnia 1951 naczelnik Wydziału Kadr Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk [cenzura], żydowskiej instytucji. Po upadku stalinizmu przeniesiony na kierownicze stanowiska w przemyśle.

Mieczysław Fryde - właśc. - Majer Friede - bardzo rzadka postać pozytywna, s. Hananela, ekonomista, działacz komunistyczny. Od ok. 1914 działacz lewicowej Socjal-Demokracji Królestwa Polskiego i Litwy (SDKPiL) w Częstochowie i od grudnia 1918 do grudnia 1919 Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później KPP) w Łodzi. Wystąpił z partii nie mogąc zaakceptować jej antypolskiego stanowiska i współpracować z ludźmi, którzy pałali wprost zoologiczną nienawiścią do Polski i Polaków. Zgłosił się jako ochotnik do Wojska Polskiego w chwili zbliżania się do Warszawy Armii Czerwonej, która miała utopić w morzu krwi niepodległą Polskę. Od 1921 poświęcił się pracy naukowej. Był także od 1928 doradcą prawnym ministra finansów i od 1934 doradcą Rady Miejskiej m. st. Warszawy. Jako wybitny specjalista odegrał znaczną rolę w opracowaniu dekretów o prawie syndykalnym, obligacjach, kartelach i przedsiębiorstwach państwowych. Był członkiem i działaczem polskich i zagranicznych towarzystw naukowych, m.in. polskiego Instytutu Badania Koniunktur Gospodarczych i Cen, Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawników w Londynie i Międzynarodowego Stow. Finansów Publicznych i Prawa Publicznego w Hadze. Wybuch wojny zastał go w Hadze. Był doradcą ministra spraw zagranicznych rządu polskiego w Londynie, później wicedyrektorem Departamentu do Spraw Międzynarodowych. Po wojnie wyjechał do USA i był profesorem Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku. Współpracował z ukazującym się w USA pismem polskich uczonych “The Polish Review” (“Przeglądem Polskim”). Fryde jest bodajże jedynym Żydem, który zerwał z „polskim” komunizmem tylko dlatego, że był on skrajnie antypolski (przez to, że dominowali w nim żydzi).

Tadeusz Frydrych - generał brygady; zastępca Komendanta Głównego Straży Graniczej ds. logistyki [15.09-12.2003). Odznaczony przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Agnieszka Frykowska - polonofob, dywersant, znana w Polsce z udziału w popularnym żydo-amerykańskim reality show 'Big Brother'; wnuczka Wojciecha Frykowskiego, bliskiego przyjaciela Romana Polańskiego, zamordowanego w posiadłości Romana Polańskiego w USA, przez członków sekty Charlesa Mansona.

Bartłomiej Frykowski - syn Wojciecha Frykowskiego, operator filmowy, zginął od ran zadanych nożem w 1999 r. w posiadłości Karoliny Wajdy (aktorka, córka Andrzeja Wajdy i Beaty Tyszkiewicz) w Głuchach (w dworze rodzinnym Cypriana Kamila Norwida, ha, ...żydostwo mieszka w dzisiejszej Polsce w polskich pałacach i dworach). Pojawiały się wówczas informacje o naciskach wywieranych przez Andrzeja Wajdę na umorzenie śledztwa. Prasa doniosła o pobiciu w jej obecności, przez ochronę będącego jej własnością Klubu "Babilon", aktora Tomasza Bednarka; można by powiedzieć: ... "dla żydostwa kamiennice, dwory i pałace, a dla Polaków ulice, i niskopłatne prace"

Wojciech Frykowski - polonofob, pisarz i aktor, zamordowany w posiadłości Romana Polańskiego przez członków sekty Charlesa Mansona. Dwukrotnie żonaty (drugie małżeństwo Agnieszka Osiecka). Był bliskim przyjacielem reżysera filmowego Romana Polańskiego; syn Bartłomiej Frykowski, wnuczka Agnieszka Frykowska

Mariusz Frystenberg - tenisista

Marian Fuks - polonofob, dywersant, prof. dr hab., Dział Naukowy, Żydowski Instytut Historyczny

Tadeusz Fuks - polonofob, komunista, stalinowiec, zbrodniarz UB, pułkownik Milicji Obywatelskiej (MO). 1947-50 kierownik Referatu Organizacyjnego Gabinetu Ministra Bezpieczeństwa Publicznego; 1950-53 naczelnik Wydziału Organizacyjnego Gabinetu Ministra BP; 1953-54 naczelnik Wydz. Normatywnego Gabinetu Ministra BP; 1954-55 naczelnik Wydz. I Gabinetu Ministra BP; 1955-56 sekretarz w Gabinecie Przewodniczącego Komitetu ds. BP; 1956 -57 zastępca naczelnika Wydz. Ogólnego Gabinetu Ministra Spraw Wewnętrznych; 1957-58 kierownik Inspektoratu w Gabinecie Ministra SW; 1957-67 na wyższych stanowiskach w Głównego Inspektoratu MSW.

Max Fuzowski - polonofob, dywersant, żydłaczący propagandzista tzw. "polskich stereotypów" - "antysemityzm" , "homofobia" itd.

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

G

Zofia Gaber - polonofob, dywersant, była prezesem zarządu Agros Holding (12.1998-08.2000]. Wiceprezes Związku Polskiego Przemysłu, Handlu i Usług 'Lewiatan' (05.2002).

Edward Gabera - polonofob, komunista, stalinowiec, zbrodniarz UB, podpułkownik Urzędu Bezpieczeństwa (UB). II sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Do 1967 starszy inspektor Głównego Inspektoratu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Po wypadkach marcowych 1968 wyjechał do Izraela.

Piotr Gabryel - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, red. naczelny żydokomunistycznego tygodnika "Wprost"; Ukończył nauki polityczne na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (specjalność - dziennikarstwo, mgr 1984 r.), w 1994 r. był stypendystą Agencji Informacyjnej USA (USIA). Członek PZPR od kwietnia 1980 r. do stycznia 1990 r.

Jeszcze jako student w 1982 r. podjął współpracę, a w 1984 r. pracę w żydokomunistycznym tygodniku "Wprost"; jako reporter pracował we "Wprost" do 1987 r., publikując w połowie lat 80. m. in. cykl dziesięciu reportaży o najbogatszych wtedy "Polakach", które dały początek liście 100 najbogatszych "Polaków" "Wprost". W latach 1987-1990 był reporterem w miesięczniku "Reporter", dla którego przygotował cykl reportaży o historii PRL, pierwszy po 1981 r. zamieszczony w cenzurowanej prasie wywiad z Lechem Wałęsą (z Karolem Jackowskim) i pionierskie w wydawanej pod cenzurą prasie reporterskie opracowanie "Opozycja w PRL", które ukazało się jako numer specjalny "Reportera" wiosną 1989 r. W 1990 r. wrócił do tygodnika "Wprost" (z którym nieprzerwane współpracował), na stanowisko zastępcy redaktora naczelnego; w 2001 r. awansował na stanowisko I zastępcy redaktora naczelnego. Ponadto od 2000 r. pełnił funkcję wiceprezesa zarządu Agencji Wydawniczo-Reklamowej "Wprost", a w latach 1999-2002 był członkiem Rady Programowej Polskiej Agencji Prasowej.

Renata Gabryjelska - aktorka i modelka, jej mężem jest Stanisław Tyczyński. W roku 1999 i 2002 wzięła udział w sesji dla magazynu Playboy.

Marek Gadomski - polonofob, dywersant, komuch, pracownik instytutu RWPG w Moskwie; potem dyrektor Departamentu Polityki Dewizowej Ministerstwa Finansów. Po powołaniu FOZZ - zastępca Dyrektora Generalnego FOZZ. Następnie członek Rady Nadzorczej Kredyt Banku S.A.

Witold Gadomski - polonofob, komuch, dywersant, paszkwilant, mason, przykładny neoliberał, red. - żydokomunistyczna Gazeta Wyborcza; członek żydomasońskiej organizacji "Grupa Windsor" - finansowana przez zagraniczne organizacje żydomasońskie. Grupa Windsor utrzymuje kontakty z tzw. Miedzynarodowym Funduszem Republikanskim i Heritage Foundation.

Piotr Gadzinowski - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, paszkwilant, prowokator, świnia Orwell'owska, należy do najgorliwszych niszczycieli polskiego patriotyzmu i najfanatyczniejszych wrogów Kościoła katolickiego. Publicysta żydokomunistycznego tygodnika "NIE" (Prowadzi tam swój dział "Po święconej ziemi") Jerzego Urbana, "Trybuny" i "Przeglądu". Od 1997 poseł na Sejm, wybrany ponownie w 2001 i 2005. Był także delegatem Sejmu do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy.

W latach 1991-2001 prezes Niezależnej Inicjatywy Europejskiej NIE, od marca 1999 przewodniczący Ruchu Społecznego NIE. W swoim czasie wychowanek Aleksandra Kwaśniewskiego, pod którego batutą terminował w "itd" w latach 80. W 1990 był redaktorem naczelnym tygodnika "ITD".

Od 1981 członek PZPR, od 1999 członek SLD, 1999-2001 członek Rady Krajowej SLD. W IV kadencji Sejmu był członkiem sejmowej komisji kultury i środków przekazu oraz sejmowej komisji ds. Unii Europejskiej. Dziennikarz, "GW", zastępca redaktora naczelnego "Nie" J. Urbana, starający się maksymalnie go naśladować jako swego idola.

Już w czasie pracy w "itd" jako felietonista "wyróżniał się" zamiłowaniem do malowania w jak najczarniejszych barwach Polaków jako narodu. W 1990 roku na krótko został redaktorem naczelnym "itd". W grudniu 1994 "wsławił się" wynurzeniami na łamach SdRP-owskiej "Trybuny", przeciwstawiającymi "dobrego" gen. Jaruzelskiego maksymalnie oczernionej "Solidarności", posuwając się do stwierdzenia: (...) "na tle tego, co etosiacy zrobili ze swoimi ideałami, co zrobili z obietnicami składanymi ludziom za nich strajkującym, nawet pracownicy stalinowskiego UB stają się sympatyczni."

Katarzyna Gaertner - Gärtner - polonofob, dywersant, kompozytorka, tworzy utwory muzyki rozrywkowej, teatralnej i filmowej, m.in. do tekstów Ernesta Brylla, oraz dla Maryli Rodowicz, Haliny Frąckowiak

Magdalena Gaisek - żydokomunistyczna "Gazeta Wyborcza"

Izrael Gajst (Geist) - polonofob, komunista, stalinowiec; w 1905 wstąpił do partii Syjonistów-Socjalistów w Łomży. W 1917 współorganizator Rady Delegatów Robotniczych w Białymstoku i jeden z kierowników powstałej wówczas Żydowskiej Socjalistycznej Robotniczej Partii “Ferajnigte”; od 1918 członek jej Komitetu Centralnego w Warszawie. W 1919 wraz ze skrajną lewicą partyjną wstąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później KPP). Jako czołowy komunista i wróg Polski, został podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920 internowany. Kierował Centralną Techniką (propagandą) partii. 1923-24 więziony za działalność antypaństwową. 1926-27 pracownik Sekretariatu Biura Politycznego KC KPP w Gdańsku. 1928-29 pełnomocnik KC, a w 1929 i XII 1929 - VIII 1930 członek sekretariatu Krajowego KC. W okresie walk frakcyjnych w KPP należał do zwolenników “mniejszości”, czyli supremacji Zydów w kierownictwie KPP. Aresztowany w grudniu 1930, przebywał w areszcie do grudnia 1931. Zwolniony za kaucją uciekł w styczniu 1932 do Związku Sowieckiego. Był przedstawicielem KC KPP w Komitecie wykonawczym Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom (MOPR) w Moskwie. W 1933 usunięty z KC i MOPR, pracował następnie w pionie partyjnym kolei sowieckich. W 1937 aresztowany przez NKWD i stracony.

Jan Galewicz - powstaniec w getcie, sowiecki agent w USA, komunistyczny konsul w Nowym Jorku

Rudolf Gali - czołowy działacz w Narodowej Demokracji (endecji); w latach 1919-22 poseł na Sejm Ustawodawczy RP

Albert Galina - polonofob, komuch, stalinowiec, ppłk. oficer sztabu masowej stalinowskiej organizacji młodzieżowej “Służba Polsce”; wrogo ustosunkowany do Polaków, syn bogatego kuśnierza warszawskiego o bardzo niskim poziomie umysłowym, w 1957 r. wyjechał do Francji

Konstanty Ildefons Gałczyński - polonofob, dywersant, poeta, piewca stalinizmu, kolaborant komunistyczny; urodzony w Warszawie, przez kilka lat mieszkał w Moskwie. Związany był z grupą poetycką Kwadryga. Po 1946 r. współpracował m.in. z żydokomunistycznymi czasopismami "Przekrój", "Tygodnik Powszechny", "Szpilki"

Michał Gamski - właśc. nazw. - Samuel Gamm - polonofob, komunista, stalinowiec, agent sowiecki, zrusyfikowany Litwak pochodzący ze wschodniej Białorusi. Od 1920 służył w sowieckich organach bezpieczeństwa (terroru) w Borysowie na Białorusi sowieckiej. Członek partii sowieckiej od 1922. W 1922 wysłany jako wywrotowiec i agent do Polski. Działał w Grodnie, Wołkowysku i Białymstoku; był także kierownikiem działu łączności KC Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi (mając tym samym bezpośredni kontakt z Moskwą). Poszukiwany przez policję polską, zbiegł w lutym 1925 do Związku Sowieckiego. Przeszedł dodatkowe przeszkolenie w szkole partyjnej w Odessie i w 1928 przez Gdańsk powrócił nielgalnie do Polski. Używał wówczas nazwiska Ajzyk Bober. Od sierpnia 1928 kierował jaczejką KPZB w Brześciu i jednocześnie działał jako szpieg w tym pełym wojskowych instylacji mieście. Już w październiku t.r. został aresztowany i skazany na 6 lat więzienia. Zwolniony w listopadzie 1934, powrócił do swej pracy partyjno-szpiegowskiej. Aresztowany ponownie w listopadzie 1935, został skazany tym razem na 10 lat więzienia. Po wybuchu wojny niemiecko-polskiej we wrześniu 1939 wyszedł na wolność i po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną budował komunizm na polskiej Białostocczyźnie. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej uciekł w głąb Rosji (do Czelabińska). Związek Sowiecki uważał za swoją ojczyznę i po 1944 pozostał tam, zajmując wysokie stanowsika w rządzie i przemyśle Białorusi: był także w latach 1950-56 kierownikiem wydziału ekonomicznego Związku Pisarzy ZSRR. W lipcu 1956 ten zrusyfikowany Litwak, urodzony poza Polską, obywatel sowiecki od 1917 i wróg Polski i Polaków przyjechał mieszkać do Polski (jakim prawem?!) oraz, jako Zyd, dostał dobrą pracę; był m.in. 1961-65 starszym inspektorem w Ministerstwie Budownictwa. Został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy i w 1965 otrzymał rentę dla zasłużonych.

Abraham Gancwajch - polonofob, dywersant, szef żydowskiego gestapo „Żagwi”, czynnie współpracował z hitlerowskim gestapo i wydawał żołnierzy Armii Krajowej, WiN i NSZ, a także swoich żydowskich współbraci.

Leon Gangel - polonofob, komunista, stalinowiec, lekarz, pułkownik Milicji Obywatelskiej (MO). 1947-53 szef Służby Zdrowia Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP); 1953-54 dyrektor Departamentu Służby Zdrowia MBP. Zwolniony w okresie odwilży za karygodny stan zdrowotny więźniów w okresie stalinowskim.

Roman Garbowski - polonofob, komunista, stalinowiec, zbrodniarz UB, pułkownik Milicji Obywatelskiej (MO). 1951-55 dyrektor Biura Wojskowego Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP); 1955-58 dyr. Zarządu Organizacyjno-Wojskowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych; 1960-64 radca Ministra ds. Organizacyjno-Wojskowych.

Stanisław Garder - polonofob, komunista, żydowski hochsztapler, płk. LWP zamieszany w nadużycia gospodarcze

Salomon Garfinkiel - polonofob, komunista, agent sowiecki; od 1916 członek PPS-Lewicy, od 1917 SDKPiL i od 1918 Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później KPP) w Gostyninie, Sierpcu i Płocku oraz w Warszawie. W 1921 i 1922 aresztowany za działalność wywrotową. Od 1924 pracował w przedstawicielstwie handlowym ZSRR w Warszawie, a w latach 1926-29 jako attache prasowy w Poselstwie ZSRR w Warszawie. Najprawdopodoniej przyjął wówczas obywatelsto sowieckie. Jako dyplomata sowiecki we wrześniu 1926 udzielił pomocy i schronienia terrorystom komunistycznym, którzy zamordowali współpracującego z policją Kołbielskiego. W 1929 przeniesiony służbowo do Moskwy; do X 1936 kierownik referatu ds. Polski w Komisariacie (Ministerstwie) Ludowym Spraw Zagranicznych. Używał wtedy nazwiska Eugeniusz Konic. Pod pseudonimem M. Wiśliński wydał kilka bruszur antypolskich, m.in. Partie polityczne w Polsce. Aresztowany w czerwcu 1936 przez NKWD i stracony.

Andrzej Garlicki - dywersant, komuch, oszczerca i fałszerz historii Polski, agent SB; od 1982 pracował w Polityce; Garlicki 26 listopada 1953 podpisał zobowiązanie do współpracy z UB (IPN 00225/13, karta nr 7), a w latach 70. podjął współpracę z I Departamentem MSW (wywiad). W wywiadzie udzielonym Gazecie Wyborczej historyk przyznał się do współpracy z SB.

Regina Garwacka (Gromacka) - polonofob, dywersant, pracownik Centrum im. Anielewicza; mgr wykładowca języka hebrajskiego w Centrum im. Anielewicza, współczesny język hebrajski i literatura izraelska.

Waldemar Gaspar - polonofob, dywersant, mason, członek kryptomasońskiej loży "Opus Dei"; szef krypto-katolickiej Telewizji Familijnej

Mariusz Gasztoł - polonofob, konsul na Litwie

Grzegorz Gauden - polonofob, dywersant, redaktor naczelny żydolewackiego dziennika "Rzeczpospolita"; Był przewodniczącym Komisji Kultury Zarządu Wojewódzkiego Socjalistycznego Związku Studentów Polskich w Poznaniu [1975-1977]. Współpracował z tygodnikami 'ITD' i 'Student'. Był wspólpracownikiem tygodnika 'Wprost', 'Gazety Poznańskiej' i 'Głosu Wielkopolskiego'. Założyciel i przewodniczący Warszawskiego Klubu Wielkopolan 'Eka' (01.1999). Prezes Zarządu Presspublica sp. z o.o. - spółki wydającej dziennik 'Rzeczpospolita' [12.1998-07.2004). Prezes Zarządu Związku Kontroli Dystrybucji Prasy (12.2003). Wiceprezes Zarządu Izby Wydawców Prasy (01.2004).

Aleksander Gawronik - polonofob, dywersant, żydowski hochsztapler, pracował w SB, a potem był wychowawcą w więzieniu, aferzysta i złodziej, okradł i zubożył Polskę na wiele milionów złotych; w 1978, po złożeniu legitymacji partyjnej PZPR został zwolniony z funkcji dyrektora przedsiębiorstwa państwowego. Wcześniej był etatowym pracownikiem SB. Potem prowadził kurnik, pieczarkarnie, warsztat samochodowy, biuro pisania podań; Gawronik w światku waluciarzy, których był częstym klientem, nazywany "Walizeczką", ma pomysł na kantorową reformę. Swą koncepcję opanowania dzikiego handlu dolarami przedstawia Ireneuszowi Sekule, ktory wtedy jest wicepremierem w rządzie Rakowskiego. W gabinecie rządu Mieczysława Rakowskiego w 1989 r. zapadła decyzja o uruchomieniu kantorów.

"Rzeczpospolita" w marcu 2000 r. napisała m.in.: "15 marca 1989 r. władza nieoczekiwanie dopuściła wolny obrót dolarami. Tego samego dnia Gawronik otworzył pierwszy w powojennej Polsce kantor, na przejściu granicznym w Świecku. Nie jest jasne, skąd Gawronik miał informacje o nowych możliwościach gospodarczych."

Wiadomo, że na przełomie 1993/1994 r. Sekuła, na wizytację przejścia granicznego w Świecku, jeździł limuzyną Gawronika, a czasami w jego towarzystwie. Świadczy to o bliskich stosunkach, jakie panowały pomiędzy mężczyznami. Dlatego uważa się, że to właśnie Ireneusz Sekuła, poinformował Gawronika o możliwości łatwego zysku, związanego z kantorami. Zysk musiał być ogromny. Rozległa sieć kantorów wymiany walut, w 1990 r. zaniosła Gawronika na 1 miejsce na liście najbogatszych Polaków.

więcej na temat hochsztaplera Gawronika można przeczytać tu: gawronik_senator.htm

Cezary Gawryś - polonofob, dywersant, redaktor naczelny katolewackich "Więzi"; członek żydomasońskiego lobby "Otwarta Rzeczpospolita",

"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Malgorzata Gawryś - polonofob, dywersant, aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich, Festiwal Kultury Żydowskiej

Robert Gądek - polonofob, dywersant, aktywista żydowski, współorganizator festiwali żydowskich, Festiwal Kultury Żydowskiej

Andrzej Gąsiorowski - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, żydowski hochsztapler i oszust, aferzysta, złodziej, okradł i zubożył Polskę na wiele milionów zlotych; W nocy z 31 lipca na 1 sierpnia 1991 roku, dwie godziny przed zamknięciem dla nich granic kraju, obaj właściciele Art-B [Bagsik i Gąsiorowski] wyjechali do Izraela. Tam szybko uzyskali obywatelstwo, co uchroniło ich przed wysłanym za nimi międzynarodowym listem gończym, ponieważ Izrael zawsze odmawia deportacji własnych obywateli do innych krajów.

Bagsik i Gąsiorowski zakupili w Izraelu akcje koncernu naftowego PAZ za kilkadziesiąt milionów dolarów. Zagarnięcie ponad 400 mln zł metodą oscylatora (doliczono się 620 wielokrotnie oprocentowanych czeków), przekupstwo urzędników bankowych i działanie na szkodę spółki. Andrzej Gąsiorowski, ścigany międzynarodowym listem gończym, pozostaje w Tel Awiwie. Izrael nie odstąpił od swych zasad i odmówił Polsce ekstradycji swego obywatela.

Piotr Gąsowski - art.kabaretowy, piosenkarz,

Bolesław Gebert - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, agent sowiecki i agent Kominternu, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, katolicyzmu, Polaków i Polski, symboliczny typ zdrajcy z żydokomuny, zajadle spiskujący na rzecz zguby Polski i oddania jej w ręce Kremla, świnia Orwell'owska, zajmował się rozbijaniem Polonii amerykańskiej, założyciel Kongresu Słowiańskiego - "komunistycztnej piątej kolumny (w USA) kierowanej przez Kreml", jeden ze współzałożycieli agenturalnej ekspozytury Kremla na kontynencie północnoamerykańskim - Komunistycznej Partii Stanów Zjednoczonych; fanatyczny komunista pracujący dla NKWD w środowisku polskim - pseudonim 'ATAMAN';

Już w początkach swych agenturalnych działań w USA zhańbił się nader aktywnym udziałem w akcji przeciw Polsce, śmiertelnie zagrożonej w 1920 roku sowieckim najazdem na Warszawę, który miał bolszewizm zaprowadzić "po trupie Polski" do Europy.

Ojciec polonofoba Dawida Warszawskiego - Konstantego Geberta, redaktora żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej"

Konstanty Gebert - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, komunista, aget SB, antychrześcijański fanatyk, świnia Orwell'owska, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, katolicyzmu, patriotyzmu, Polaków i Polski, redaktor żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej" jest nader typowym przykładem dużo bardziej wyrafinowanego nurtu przeciwników polskości i Kościoła, felietonista żydowskiego pisma "Midrasz"; publicysta "Gazety Wyborczej", jest synem Bolesława Geberta, polonofoba, kominternowca, komunisty pracującego dla NKWD w środowisku polskim - pseudonim 'ATAMAN', starego działacza komunistycznego. Jego ojciec był jednym z czołowych działaczy Komunistycznej Partii Stanów Zjednoczonych, a później między innymi redaktorem naczelnym służalczego organu związków zawodowych "Głosu Pracy" w czasach stalinizmu, jego zastępcą w tym organie był przez kilka lat ojciec Adama Michnika Ozjasz Szechter; członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa;

po więcej informacji zapraszamy pod wskazany odsyłacz -- http://www.polonica.net/czerwone-zyciorysy_gebertowie_Dawid_Warszawski.htm

Szymon Gebert - polonofob, dywersant, lewak, dziennikarz TVN24.Pl

Stanisław Gebethner - dywersant, prawnik, politolog, absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (1956). Doktor nauk prawnych (1963). Doktor habilitowany (1991). Pracownik UW od 1956 roku, Instytutu Nauk Politycznych od 1972 roku, obecnie na stanowisku profesora. Prodziekan Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych w latach 1975-1978 i w latach 1984-1987. Sędzia Trybunału Stanu 1993-1997. Członek Rady Legislacyjnej 1994-1998.

Leon Gecow - syn Samuela, dr medycyny, działacz komunistyczny, trockista. W 1931 wstąpił w Wilnie do Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi. Wkrótce aresztowany za działalność antypaństwową, przebywał dwa miesiące w więzieniu. Ojciec starał się o jego zwolnienie. Policja postawiła warunek, aby odwołał swoje komunistyczne przekonania. Z początku nie chciał, ale ostatecznie podpisał deklarację i został zwolniony za kaucją. Wyjechał do Pragi, a następnie do Szwajcarii, gdzie skończył studia. Według Leona Chajna w Szwajcarii Gecow uległ szantażowi Hermana Fielda i zaczął szpiegować komunistów. Bądąc w 1930 w Czechosłowacji zapisał się do KPCz, a w Szwajcarii do KPSz. W 1937 wrócił do Polski i w latach 1938-39 współpracował z lwowskim lewicowym pismem “Sygnały” (pod ps. Paweł Konrad). Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 przedostał się na teren okupacji sowieckiej. Od czerwca 1941 oficer-lekarz Armii Czerwonej. W lutym 1944 został służbowo przeniesiony do komunistycznego Wojska Polskiego na stanowisko lekarza II rzutu sztabu 1 Korpusu. Jednak już od kwietnia był zastępcą komendanta Polowego Punktu Ewakuacyjnego Nr 1 I Armii ds. polityczno-wychowawczych (czyli politrukiem), a od września 1944 komendantem Polowego Punktu Ewakuacyjnego Nr 3 II Armii. W marcu 1945 mianowany szefem Wydz. I Szefostwa Służby Zdrowia II Armii, a od listopada 1945 szef Wydz. IV (wyszkolenia i wydawnictw) Departamentu Służby Zdrowia Ministerstwa Obrony Narodowej. W maju 1946 awansowany do stopnia pułkownika. IX 1948 - VII 1949 dyrektor Biura Wojskowego Ministerstwa Zdrowia. Członek PZPR. Aresztowany 25 VII 1949 w związku ze sfabrykowaną w skali międzynarodowej, tzw. sprawą Noela i Hermana Fieldów i 16 IV 1952 skazany na 15 lat więzienia. Zmarł w wyniku tortur 30 IV 1952 w więzieniu UB w Warszawie.

Andrzej Gelberg - w 1982 r. był współzałożycielem żydolewackiego czasopisma "Karta", w latach 1992-2001 Redaktor Naczelny 'Tygodnika Solidarność'. Prezes Rady Nadzorczej Państwowej Agencji Informacyjnej (11.1999-03.2000); prezes spółki Tysol - wydawcy tygodnika Solidarność [05.2000). Od 2003 r. jest prezesem Miejskiego Przedsiębiorstwa Taksówkowego w Warszawie, radnym województwa mazowieckiego.

Ludwik Gelberg - polonofob, komunista, agent sowiecki, prawnik (UJK Lwów). Urodził się i wychował w Austrii, w 1930 przyjechał do Polski i ukończył prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie; w latach 1939-41 wysługiwał się wówczas okupacyjnym i antypolskim z założenia władzom sowieckim; był radcą prawnym bezprawnych z założenia swego i z praktyki instytucji sowieckich. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941, uciekł do Uzbekistanu, gdzie w stolicy republiki Taszkencie był znowu sowieckim radcą prawnym i wykładowcą w tamtejszym Instytucie Prawa. Mógł być wykładowcą tylko dlatego, że był żydem; natomiast Polacy byli trzymani w łagrach (w obsłudze których było wielu żydów) lub na przymusowym osiedleniu w Kazachstanie i na Sybirze. 1945-47 był pracownikiem naukowym w Instytucie Nauk Prawnych w Moskwie, a dodatkowo był wykładowcą w Instytucie Prawa w Mińsku. Po przyjeździe do Warszawy w 1947 został pracownikiem naukowym Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, a w 1950 został profesorem Szkoły Głównej Służby Zagranicznej (do 1961, 1952-54 jej prorektor), w której czuł się jak u siebie w domu lub jak by był w Izraelu; większość jej słuchaczy była żydami. To oni mieli dzierżyć w swych rękach na długie lata ster “polskiej” polityki zagranicznej i być ambasadorami i konsulami PRL. W latach 1961-78 był profesorem Instytutu Państwa i Prawa Polskiej Akademii Nauk (PAN).

Ewa Geller - dr. hab. UW, język jidysz, tematyka żydowska

Maciej Geller - polonofob, dywersant, wiceprezes żydomasońskiego lobby "Otwarta Rzeczpospolita",

"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Illa Genachow - polonofob, komunistka, żydówka rosyjska; Po rewolucji bolszewickiej wraz z rodzicami wyjechała z Moskwy do Wiednia, gdzie mieszkała do 1932. W 1932 przyjechała do Warszawy; utrzymywała się z udzielania lekcji języków obcych, 1936-38 była sekretarką konsula Brazylii oraz brała udział w działalności Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), popierając akcje jednolitofrontowe inicjowane przez komunistów. Podczas hitlerowskiej okupacji przybrała nazwisko Ewa Zielińska i wspólnie z innymi żydami: M. Fersztem, A. Tuwimem, J. Walterem działała w lewicowej grupie “Barykada Wolności” (także tytuł ich pisemka). Aresztowana pod koniec 1941, w styczniu n.r. uciekła z transportu do obozu koncentracyjnego w Majdanku. Ukrywała się u Polaków w majątku Pytowice w Piotrkowskiem pracując jako pomoc domowa. Od 1945 była “koniem trojańskim” komunistów w PPS (zajmowała wysokie stanowiska, m.in. kierownik Wydziału Propagandy i kierownik szkoły partyjnej), co starano się kamuflować rzekomym jej usunięciem z partii przed połączeniem się jej z komunistyczną Polską Partią Robotniczą (PPR) w grudniu 1948. Wkrótce po zjednoczeniu przyjęta do powstałej wówczas PZPR, otrzymała pracę w Polskim Radiu; była kierownikiem zespołu audycji historycznych w Redakcji Oświatowej (stalinowska interspretacja historii), od 1949 była kierownikiem Biura Szkolenia, a od 1953 redaktorem w Telewizji Polskiej. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Maria Gensler - autorka podręczników szkolnych (!)

Edyta Geppert - piosenkarka

Rafał Gerber - polonofob, komunista, agent sowiecki, historyk i socjolog (UWarsz.), działacz komunistyczny. 1933-35 kierował biurem opracowującym ankietę Badanie warunków życia studentów w Polsce. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939, udał się na wschód i poszedł na współpracę z okupantem sowieckim. Natomiast po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 uciekł aż do Taszkentu w Uzbekistanie. Za wierne wysługiwanie się Związkowi Sowieckiemu został pracownikiem naukowym Akademii Nauk Uzbeckiej SRR (1944-47). Z nakazu władz sowieckich był przedstawicielem komunistycznego Zarządu Głównego Związku Patriotów Polskich w Taszkiencie. Jednak do wyjazdu do Polski wcale się nie spieszył; uczynił to dopiero w 1947. Po przyjeździe do Warszawy został sekretarzem generalnym Zydowskiego Instytutu Historycznego. 1949-52 był naczelnym dyrektorem Archiwów Państwowych. Od 1954 profesor zakłamanej historii na Uniwersytecie Warszawskim. Opublikował m.in. Pamiętnik W. Łukasińskiego (1960), Listy J. Dąbrowskiego (1960), Raporty szpiega J. Bałaszewicza (t. 1-2 1973), Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (1977). Członek i działacz PZPR.

Bronisław Geremek - Berele Lewartow - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, komunista, świnia Orwell'owska, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, Polaków i Polski, mason, członek najbardziej lewicowej masonerii - Loża Wielkiego Wschodu, ateista, profan, minister MSZ w PRLu, faworyt okresu stalinowskiego i stalinowiec, w PRL należał do betonu partyjnego, do PZPR Geremek wstąpił w 1950 roku, a więc w okresie najskrajniejszego stalinizmu; chwalca sowieckiego ustroju i Stalina;

Pochodzi z rodziny łódzkich chasydów Lewartowskich, jest synem rabina [por. P. Bączek: Profesor Geremek gracz, "Gazeta Polska" z 20 kwietnia 1995 r.]. W czasie wojny znalazł schronienie u państwa Geremków we Wschowie.

24 sierpnia 1980 r., w dziesiątym dniu strajku stoczniowców Gdańska, przybył do nich do stoczni wraz z Tadeuszem Mazowieckim i innymi "ekspertami". Gdy odlatywali z Warszawy do Gdańska, odprowadził ich do samolotu pułkownik MSW i powiedział na pożegnanie: "by lot państwa był w interesie tego kraju. Ten konflikt trzeba rozładować, koniecznie rozładować" (cyt. za tekstem Wiesławy Kwiatkowskiej w ksiazce "Solidarność" i opozycja antykomunistyczna w Gdansku (1980-1989), Gdansk 1995, s. 54).

Wraz z Mazowieckim próbował nakłonić stoczniowców do rezygnacji z postulatu niezależnych związków zawodowych i poprzestania na demokratyzacji CRZZ. Na szczeście stoczniowcy nie posłuchali tych rad "eksperckich".

Odegrał ogromną rolę w zablokowaniu autentycznego rozliczenia z komunizmem i utrzymaniu polityki "grubej kreski".

Współautor porozumienia-zdrady w Magdalence i przy "okrągłym stole"; powiązany z Międzynarodówką Socjalistyczną.

Ponosi szczególną odpowiedzialność za narzucenie OKP antynarodowego planu gospodarczego Sorosa i Sachsa.

W swych wystąpieniach za granicą niejednokrotnie występował ze swego rodzaju "donosami na Polskę", skrajnie eksponując rzekome niebezpieczeństwa "antysemityzmu", "nacjonalizmu" i "populizmu"; skrajny manipulator - znany jest z niezwykle rozwiniętych umiejętności rozmijania się z prawdą.

Jest wynalazcą nowego typu dezinformacji, zwanego faktem prasowym, [chodzi o zdarzenie, które nigdy nie zaistniało w rzeczywistości, ale stało się wiarygodne, bo napisano o nim w prasie!!]; członek antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacji im. Stefana Batorego; odznaczony Orderem Orła Białego przez rząd żydokomunistyczny; zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - tajne rozmowy w Magdalence , "okrągły stół"

po więcej informacji odsyłamy -- http://www.polonica.net/Zdrada_zydowska-geremek.htm

Lidia Geringer d'Oedenberg - przez wiele lat pracowała jako dziennikarka w 'Telewizji Polskiej', była m.in. dyrektorem programowym wrocławskiego oddziału telewizji. Pełni fukcję dyrektora generalnego międzynarodowego festiwalu Wratislavia Cantans. W czerwcu 2004 została wybrana z listy SLD do Parlamentu Europejskiego.

Magda Germak - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich, Festiwal Kultury Żydowskiej

Stanisław Gerstmann - członek "Polskiego Towarzystwa Psychologicznego" ["Polskiego" tylko z nazwy, bo całkowicie opanowanego przez żydów]

Leiba Gerszkowicz Fauchet - szpicel, konfident tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

Wojciech Geyer - polonofob, komuch, dywersant, Członek Trybunału Stanu desygnowany przez koalicję SLD-UP [23.10.2001).

Magda Gessler - właścicielka sieci restauracji w Warszawie

Katarzyna Gibała - aktywistka Amnesty International [organizacja pro Izraelska, całkowicie kontrolowana przez żydostwo]

Wojciech Giełżyński - polonofob, komuch, dywersant, paszkfilant, świnia Orwell'owska, dziennikarz, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski. Typowy przykład filosemickiego koniunkturalizmu, tym gorliwszego, że musi odrabiać stare grzechy z 1968 roku. Giełżyński należał bowiem do "rycerzy" pomarcowej kampanii moczarowskiej.

Jerzy Giedroyć - polonofob, dywersant, lewak; Urodził się w Mińsku na Białorusi; Dzieciństwo spędził w Rosji; do Polski jego rodzina przeprowadziła się niedługo przed Rewolucją Październikową; słowa Jerzego Giedroycia: "Polacy - to okropny naród"; przyjaciel i wspomożyciel wielu polonofobów, komuchów i lewaków pochodzenia żydowskiego [Zdzisław Najder, Czesław Miłosz, Witold Gombrowicz, ...] Do końca życia mieszkał we Francji. Nie chciał wracać do Polski. Zabronił też sprowadzenia swoich zwłok do Polski.

Józef A. Gierowski - polonofob, dywersant, emerytowany prof. historii UJ, współzałożyciel żydowskiej Fundacji Judaica

Aleksander Gieysztor - polonofob, dywersant, ur. w Moskwie; prof. historyk mediewista, członek Rady Konsultacyjnej, bl. dyrektor Zamku Królewskiego w Warszawie; Odznaczony Orderem Orła Białego (1994) przez prezydenta żyda Wałęsę agenta SB "Bolka".

Barbara Giller - właśc. imiona - Basza Lea - polonofob, komunistka, stalinowiec, prywatna nauczycielka żydowska, działaczka komunistyczna. 1915-18 członek młodzieżowej organizacji syjonistycznej Cyraj Cyjon. W latach 1925-38 czynny członek Komunistycznej Partii Polski (KPP). Działała na terenie Otwocka, Warszawy i Lublina. Aresztowana za działalność antypaństwową w sierpniu 1927 do sierpnia 1931 przebywała w więzieniu. Ponownie więziona od V 1933 do IX 1938. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939, do czerwca 1941 brała czynny udział w sowieckich organizacjach komunistycznych w Pińsku. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 uciekła na wschód, do Issy w obwodzie penzeńskim. Od września 1944 do maja 1945 członek Zarządu obwodowego komunistycznego Związku Patriotów Polskich w Penzie. Do Polski przyjechała w lipcu 1945 i została skierowana do pracy w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. Została najpierw starszym wykładowcą, a następnie kierownikiem katedry w Centralnej Szkole MBP w Łodzi, a od 1947 w Centrum Wyszkolenia w Legionowie. I 1949 - III 1951 instruktor w Wydziale Szkolenia w KC PZPR, a następnie (1951-61) starszy instruktor Wydziału Szkolenia KC, kierownik sektora pracy ze szkołami partyjnymi w całym kraju. Znana była z tzw. “czujności ideologicznej”, “wymagała od swych współpracowników często zbyt wiele, wysuwała wnioski nie bardzo odpowiadające realnym możliwościom”. Zaszkodziła wielu osobom w okresie stalinowskim; odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Zyta Gilowska - Zyta Morgenstein - dywersant, prof. ekonomistka; Tajny współpracownik aget SB; Uczestniczka tzw. wydarzeń marcowych, usunięta z uczelni w marcu 1968 i ponownie przyjęta na studia pod koniec czerwca 1968 r.; działaczka związana z Platformą Obywatelską; Przed wstąpieniem do PO działała w Unii Wolności, zasiadając w latach 1994-1996 w Radzie Krajowej UW; wykłada na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim; Wystąpiła z Platformy Obywatelskiej 21 maja 2005 w związku z oskarżeniami o nepotyzm. Zarzucono jej, że zatrudniła w swoim biurze poselskim swoją synową oraz opłacała pracę swojego syna, Pawła Gilowskiego, jako eksperta prawnego z pieniędzy przeznaczonych na obsługę biura.

Adam Ginsbert-Gebert - polonofob, agent i kolaborant sowiecki, aparatczyk PZPR; ekonomista. Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim w 1939. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerowną we wrześniu 1939, przedostał się do Białegostoku, gdzie wysługiwał się okupacyjnym władzom sowieckim; pracował w pionie oświaty sowieckiej. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941, zamiast zaciągnąć się w szeregi walczącej z antysemickim hitleryzmem, uciekł w głąb Związku Sowieckiego; w latach 1941-44 był nauczycielem w Ak-Bałuk. W 1944 udał się na zachód, budować komunizm w zniewolonej przez Armię Czerwoną Polsce. W latach 1945-50 był dyrektorem Zarządu Miejskiego m. Łodzi, 1951-54 dyrektor Centralnego Zarządu w Ministerstwie Gospodarki Komunalnej, 1954-65 doradca wiceprezesa warszawskiej Rady Narodowej. W 1965 został mianowany profesorem Szkoły Głównej Planowania i Statystki (będącą jeszcze jedną domeną Zydów w PRL-owskim szkolnictwie wyższym); prorektor 1965-68. Jednocześnie profesor od 1972 Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Icchak Giterman - polonofob, dywersant, pochodzący z Ukrainy, a w latach 1926-39 dyrektor naczelny żydowskiego "Jonitu" na Polskę; uznał nowy rozbiór Polski i przyłączenie Wilna do Litwy, przyjmując obywatelstwo litewskie; podobnie postąpiło kilka tysięcy Żydów z Wileńszczyzny m.in. Czesław Miłosz [Władysław Wielhorski, Polska a Litwa, Londyn 1947]

Julia Glazer - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich, Festiwal Kultury Żydowskiej

Józef Glazer - polonofob, komunista, inżynier, działacz komunistyczny. Pochodził z dość zasymilowanej rodziny; jego dziadek ze strony matki, Zaks, zginął w 1863 jako uczestnik Powstania Styczniowego 1863. Sam był wyrodkiem - wrogiem Polski i Polaków. Podczas wojny polsko-bolszewickiej był zmobilizowany do WP; w Modlinie, a następnie na froncie pod Lidą agitował żołnierzy, aby nie przelewali krwi za Polskę i był współredaktorem nielegalnego i antypolskiego pisemka Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później KPP) “Zołnierz-Robotnik”. Zagrożony aresztowaniem i sądem polowym, zbiegł na stronę sowiecką i w szeregach Armii Czerwonej walczył z Wojskiem Polskim aż do końca wojny. Jego nienawiść do Polski i Polaków była wystarczająca do tego, aby po wojnie został instruktorem tzw. Biura Polskiego Komitetu Centralnego sowieckiej partii komunistycznej - WKP(b). Następnie pracował w swoim zawodzie. W 1937 wyjechał jako sowiecki, a rzekomo jako polski - pod nazwiskiem Zdzisław Kolbiński, ochotnik do Hiszpanii, aby brać udział w tamtejszej wojnie domowej po stronie komunistów. Był sowieckim agentem w Ministerstwie Obrony Republiki Hiszpańskiej. Zginął jesienią 1938 w Barcelonie podczas nalotu bombowego.

Wolf Glazer - polonofob, komunista, drukarz, działacz komunistyczny. Od ok. 1929 działacz Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy, która dążyła do oderwania od Polski Galicji Wschodniej ze Lwowem i Przemyślem. Od 1930 w Warszawie, a następnie w Łodzi kierował drukarenką partyjną. We wrześniu 1932 aresztowany i skazany na 5 lat więzienia za działalność wywrotową. Zwolniony w 1936 wznowił działalność wywrotową w Warszawie i był ponownie (w 1939) aresztowany. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939, wyjechał do rodzinnych Podhajec, gdzie wysługiwał się okupacyjnym władzom sowieckim. Był zastępcą przewodniczącego Wojennego Komisariatu Sowieckiego. Współorganizował milicję ludową. Dał się we znaki tamtejszym Polakom; nie jeden Polak przez niego zgniął i nie jeden został zesłany na Sybir. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 wcielony do Armii Czerwonej i jako jej żołnierz zginął na froncie.

Bolesław Gleichgewicht -

Marianna Glesman - agentka sowiecka, działaczka komunistyczna, krawcowa. Od 1906 działała w SDKPiL w Warszawie, a od 1918 w Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później KPP). Od 1922 nie pracowała, poświęcając się wyłącznie działalności partyjnej, głównie jako kurierka; m.in. między białoruskimi posłami komunistycznymi w Sejmie R.P. a przedstawicielstwem Komitetu Centralnego KPP w Gadńsku. 1927-30 więziona za działalność wywrotową. W 1931 aresztowa ponownie pod zarzutem pośredniczenia z kierownictwem KPP w Gdańsku oraz udzielania pomocy w przerzucie komunistów do Związku Sowieckiego i ich ukrywania (była to prawda, jednak z braku konkretnych dowodów, zwolniona po 5 miesiącach pod dozór policji). Nadal pracowała jako kurierka, za co była ponownie więziona w latach 1934-35. Podczas wojny ukrywała się z pomocą Polaków. Aresztowana pod koniec 1943 przez Gestapo, była więziona na Pawiaku, a następnie wywieziona do obozu koncentracyjnego w Stutthofie (Sztutowo); odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski

Piotr Glicner - dziennikarz TVP

Hipolit Gliwic (Gliwitz) - mason, w roku 1926 minister przemysłu i handlu, w latach 1928-30 wicemarszałek Senatu

Natan Glucksberg -

Zbigniew Gluza - dywersant, redakcja, żydolewacki "Ośrodek KARTA", sponsorami są m.in. żydokomunistyczna "Agora" michnikowców, żydomasońskie fundacje: fundacja Bankowa im. Leopolda Kronenberga, Akademia Rozwoju Filantropii, Rockefeller Brothers Fund, Fundacja im. Stefana Batorego - powiązana ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońska i antypolska fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta giełdowego George'a Sorosa.

Janusz Głowacki - polonofob, dywersant, paszkwilant, prozaik, autor sztuk i scenariuszy filmowych. Od kilkunastu lat przebywa w Nowym Jorku. Swą więź z krajem podtrzymał przez paszkwilancki obraz Polaka w sztuce Antygona w Nowym Jorku. Jak sam mówił w naszej TVP (20 marca 1993 r.) w sztuce swej pokazuje nie Polaka, a raczej Polaczka. Troszcząc się o odpowiednią jaskrawość negatywnego stereotypu takiego "Polaczka", nie zapomniał oczywiście o wyposażeniu go w antyżydowskość.

Michał Głowiński - profesor historii literatury polskiej związany z Instytutem Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Alicja Głuszek - polonofob, dywersant, aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich, Festiwal Kultury Żydowskiej

Jan Gocel - dziennikarz, reporter, Polskie Radio PR1 - "Jedynka"

Tomasz Goehs - muzyk, perkusja, zespół Kult

Monika Golanowska - aktywistka żydowska, Towarzystwo i Koło Naukowe „Nadzieja - Hatikvah”

Kazimierz Golczewski - Bauman - zbrodniarz, stalinowski prokurator w Kielcach

Abraham Goldberg - polonofob, syjonista, ojciec komunisty i stalinowca Jerzego Borejszy; redaktor naczelny żydowskiej gazety “Hajnt” w Warszawie

Olga Goldberg-Mulkiewicz - polonofob, dywersant, z "Hebrew University of Jerusalem" w Izraelu, pisze artykuły do polskojęzycznych gazet, uczestniczy w wykładach organizowanych w Polsce, pisze książki o tematyce żydowskiej, wydawane w Polsce

Krystyna Goldbergowa - bł. pracownik wydawnictwa Książka i Wiedza, a od 1957 r. wieloletni pracownik wydawnictwa Iskry - oba wydawnictwa od chwili powstania pod całkowitą kontrolą żydokomuny. W latach 1967-1979 także sekretarz generalny Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek

Kazimierz Golde - dział zagraniczny "Trybuny Ludu" - oficjalnego organu KC PZPR

Artur Goldman - wydał w ręce ochrany carskiej na śmierć Romualda Traugutta

Leon Goldstand - dyplomata; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Feliks Goldsztajn - polonofob, stalinowiec, zbrodniarz UB

Wiesław Gołas - aktor

Witold Gombrowicz - polonofob, dywersant, pisarz, oszczerca i paszkwilan

Władysław Gomułka - 1szy sekretarz KC PZPR, następca Bieruta

Zofia Gomułkowa - Liwa Szoken - szefowa kadr KC PPR i PZPR; żona Władysława Gomułki

Bogusław Gomzar - polonofob, dywersant, dziennikarz żydokomunistycznego "Nie"

Miriam Gonczarska - dywersant, jewish.org.pl

Antonina Gordon- Górecka - polonofob, dywersant, wieloletni pedagog Teatru Żydowskiego im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie - wykształcenie młodzieży aktorskiej posługującej się językiem jidysz;

teatr ten jest instytucją finansowaną ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Samorządu Województwa Mazowieckiego (!!)

Ewa Gordon -

Janina Gorycka -

Henryk Goryszewski - Jakub Glikman -

Krzysztof Gottesman - polonofob, dywersant, dziennikarz. Z wykształcenia jest socjologiem. Karierę dziennikarską zaczynał w "Tygodniku Solidarność", którego był reporterem. Od 1991 roku pracuje w żydolewackiej "Rzeczpospolitej", najpierw jako kierownik działu opinii. Aktualnie jest komentatorem politycznym tej gazety. Prowadzi również blog w serwisie salon24.pl.

Jarosław Gowin - polonofob, komuch, dywersant, senator PO, redaktor naczelny żydolewackiego miesięcznika "Znak"

Krzysztof Gójski - dywersant, redaktor techniczny żydowskiego pisma "Midrasz"

Wiktor Górecki - Muhlrad - "komandos" z 1968 roku, towarzysz Kuronia i Michnika

Wiesław Górnicki - polonofob, dywersant, komunista, dziennikarz, pułkownik. Przeważająca część czytelników pamięta go jako jednego z najskrajniejszych janczarów stanu wojennego. Dawny politruk kłamie jak kłamał, pełen hucpy.

Tadeusz Górny -

Halina Górska - Sara Kugelschwanz -

Michał Górski - polonofob, komuch, stalinowiec, policjant w getcie, mjr. szef Zarządu Polityczno-Wychowawczego masowej stalinowskiej organizacji młodzieżowej “Służba Polsce”

Marek Grabarek - dywersant, Prezes Zarządu i Dyrektor Generalny PLL LOT [LOT jest jednym z największych sponsorów żydostwa w Polsce]

Alina Grabowska - Sara Rotenfisch - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, komuch, autorka partyjnego [PZPR] "Głosu Robotniczego" w 1967 roku, czołowa tropicielka "polskiego antysemityzmu".

Jan Grabowski -

August Grabski - polonofob, dywersant, dr., Dział Naukowy, Żydowski Instytut Historyczny

Roman Graczyk - polonofob, dywersant, były sekretarz redakcji żydolewackiego "Tygodnika Powszechnego" i srogi cenzor Kisiela, któremu uprzykrzył ostatnie lata w "TP" dziś publicysta "GW" z werwą dokładający Kościołowi, by za to tym mocniej idealizować PRL-owską przeszłość. Szczególnie widomy przykład symbiozy duchowej redakcji "Tygodnika Powszechnego" i "Gazety Wyborczej". Mało się dziś pamięta, że Graczyk, dziś najbardziej zagorzały zagończyk antykościelny w "GW", rozpoczął karierę publicystyczną na łamach katolickiego "Tygodnika Powszechnego" i szybko zdobył w nim bardzo wpływowe stanowisko sekretarza redakcji, ku zaskoczeniu starych redaktorów tygodnika. Graczyk uzyskał bardzo silną pozycję w kształtowaniu linii politycznej "TP" (a robił to wyraźnie w duchu bardzo lewicowym). Cieszył się przy tym wyraźnym poparciem naczelnego redaktora "TP" Jerzego Turowicza (!)

Agnieszka Graff - polonofob, dywersant, feministka, amerykanistka, Uniwersytet Warszawski; publicystka żydokomunistycznego tygodnika "Polityka", "Gazeta Wyborcza", "Zadra"; aktywistka legalizacji aborcji; związana z ruchem feministycznym. Studiowała na Uniwersytecie Oksfordzkim, w Amherst College i warszawskiej Szkole Nauk Społecznych PAN. Współzałożycielka Porozumienia Kobiet 8 Marca, wraz z którym organizuje coroczne Manify. Członkini Rady Programowej Programu Spraw Precedensowych w Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. Żona fotografa Bernarda Ossera.

Alicja Graff - polonofob, zbrodniarz, prokurator okresu stalinowskiego, wówczas wicedyrektorka Departamentu III Generalnej Prokuratury.

Kazimierz Graff - polonofob, zbrodniarz okresu stalinowskiego, kat, zwyrodniały morderca, płk. należał do najbardziej bezwzględnych prokuratorów żydowskiego pochodzenia, syn kupca Maurycego Graffa i nauczycielki Gustawy Simoberg, były przewodniczący Warszawskiego Akademickiego Komitetu Antygettowego w latach 1937-1938. 26 lutego 1946 r. jako wiceprokurator Wydziału do Spraw Doraźnych Sądu Okręgowego w Siedlcach podczas sesji wyjazdowej w Sokołowie Podlaskim doprowadził do skazania na karę śmierci 10 żołnierzy AK. Już następnego dnia Graff wydał rozkaz rozstrzelania skazanych AK-owców, "aby nie zdążyli złożyć przysługującej im z mocy prawa prośby o ułaskawienie" (wg: T.M. Płużański, Przypadek prokuratora Graffa, "Najwyższy Czas", 6 lipca 2002 r.)

Marzanna Graff-Szczepalińska -

Tadeusz Grajnert - dywersant, twórca sekty "Związek Hatha Jogi Brama Jogi"

Romana Granas - polonofob, komuch, komitet warszawski PZPR

Łukasz Grass - dywersant, od 2 stycznia 2005 prezenter TVN24. Prowadzi serwisy informacyjne, Magazyn 24 Godziny i Cały ten świat.

Piotr Greiner -

Ewa Gren - dywersant, wydawca

Manuela Gretkowska -

Daniel Grinberg - polonofob, dywersant, prof .dr hab., Żydowski Instytut Historyczny; Uniwersytet w Białymstoku; felietonista żydowskiego pisma "Midrasz"; znawca ruchów anarchistycznych

Lech Grobelny - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, żydowski hochsztapler i oszust, aferzysta i złodziej, okradł i zubożył Polskę na wiele milionów zlotych

Katarzyna Grochola - pisarka i dziennikarka

Tadeusz Grodyński - w latach 1927-31 i 1935-39 wiceminister skarbu

Jerzy Grohman - potomek Ludwika Grohmana wielkiego fabrykanta łódzkiego. Przez szereg lat piastował wiele funkcji: główny księgowy Związku Kompozytorów w Warszawie, prezes zarządu Niezależnego Instytutu Wydawniczego, minister ds. reprywatyzacji w kancelarii Lecha Wałęsy.

Stefan Groitern - w latach 1932-35 wiceprezes Związku Dziennikarzy RP

Regina Gromacka - mgr. Centrum Badania i Nauczania Dziejów i Kultury Żydów w Polsce im. Mordechaja Anielewicza.

Daniel Gromann - I Sekretarz Ambasady RP na Kubie (03.2002). Obecnie radca ambasady RP, Hawana, Kuba (2007)

Bernadetta Gronek - polonofob, dywersant, dotychczasowa dyrektor Archiwum IPN, związana z Kieresem

Katarzyna Groniec - piosenkarka

Hanna Gronkiewicz-Waltz - Hajka Grundbaum - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, dyletantka, obecnie prezydent Warszawy; poseł PO, głosowała za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Ryszard Marek Groński - Goldberger - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska, kabareciarz i felietonista żydokomunistycznej "Polityki". -`Typowy prokomunistyczny kabareciarz (dość banalne połączenie najgorszego gatunku żydowskiego szmoncesu z politycznym koniunkturalizmem, staraniem, by być zawsze "na fali") Dowiódł tego już wyraźnie w najgorszych czasach jaruzelszczyzny, gdy w felietonach na łamach "Polityki" zajadle janczarsko gromił przeciwników reżimu. wyspecjalizował się w atakach na polityków z obozu niepodległościowego i patriotycznych pisarzy, historyków i publicystów; często uczestniczy w spotkaniach, festiwalach żydowskich

Jan Grosfeld - polonofob, dywersant, prof. dr hab.; Profesor Katedry Współczesnej Myśli Społecznej Kościoła Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Członek Zarządu Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów (02.2004). Członek Komitetu Episkopatu Polski do Dialogu z Judaizmem (02.2004).

Leon Grosfeld - polonofob, komuch, dywersant, kłamca, autor fałszów i zakłamań historycznych w podręcznikach historii

Ludwik Otto Grosfeld - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, zdrajca niepodległej Polski; były minister finansów w Rządzie Londyńskim, który po powrocie do Polski w czasach stalinowskich został członkiem stalinowskiej Rady Państwa. Kierownik Ministerstwa Żeglugi i Handlu Zagranicznego; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Piotr Grosman - polonofob, zbrodniarz SB, oficer SB grupa "D", zajmował się wydawaniem pisma "Nowa Droga". Nadzorował z ramienia Departamentu IV działalność dezintegracyjną na terenie województw: katowickiego, częstochowskiego oraz bielskiego.

Daniel Gross - czołowy działacz polityczny w Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS); lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Jan Tomasz Gross - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, oszczerca, kłamca i paszkwilant, świnia Orwell'owska, jeden z głównych autorów plugawiących i zniesławiających wszystko co Polskie i Święte, zniesławiacz Polski i Polaków; czł. żydokomunistycznego trockistowskiego KOR-u;

Absolwent liceum im. Klementa Gottwalda (czeskiego komunisty) przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie (dzis nosi ono imie Staszica). Utworzono je w 1951 r. Bylo to jedyne wówczas liceum w Warszawie, gdzie nie bylo religii. Chodzily do niego dzieci stalinowskich aparatczyków, prokuratorów wojskowych, oficerów politycznych, zamieszkujacych pobliskie wojskowe bloki w rejonie ulic Nowowiejska, Piekna, Filtrowa.

Najwazniejsza byla niespotykana w zwyklych polskich szkolach specyficzna jednolitosc spoleczno-materialno-swiatopogladowa srodowiska uczniowskiego: wiekszosc dzieci byla z domów komunistycznych, zwiazanych rodzinnie lub srodowiskowo ze stalinowskim i z komunistycznym establishmentem.

Stanisław Gross - polonofob, komuch, dywersant, aparatczyk PZPR; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Tomasz Grosse - dywersant, mason

Wiktor Grosz - Izaak Medres - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, zbrodniarz stalinowski, publicysta, główny propagandysta stalinowski, m.in. w sprawie Powstania Warszawskiego. Podsekretarz stanu w ministerstwie spraw zagranicznych.

Jacek Groszkowski - Hersz Herszkowicz -

Henryk Gruber - do 1939 roku prezes Pocztowej Kasy Oszczędności (PKO) i Banku PKO

Krzysztof Gruber - reżyser

Irena Grudzińska-Gross - polonofob, dywersant, komunistka, historyk literatury, historyk idei, publicystka; Jej studia z zakresu filologii romańskiej, przerwane w związku z wydarzeniami 1968 r., kontynuowała we Włoszech i USA. W latach 60' silne powiązana i aktywna w dzialalności w dywersyjnej grupy trockistów-komunistów „Komandosi";

„Komandosi" wywodzili się w komplecie ze środowiska (synowie i córki) wysokich urzędników partyjnych i państwowych (okresu stalinowskiego) ...pochodzenia żydowskiego. Trzon grupy komandosów stanowili: Jacek Kuroń, Karol Modzelewski, Adam Michnik, Seweryn Blumsztajn, W. Nagórski, Jan Lityński, Barbara Toruńczyk, Irena Grudzińska, Aleksander Perski, Henryk Szlajfer, Antoni Zambrowski. "Komandosi" powiązani byli świadomie, z rozmysłem i planowo z ośrodkami antypolskiej dywersji, ośrodkami syjonistycznymi za granicą, - ścisłe powiązania z trockistowską IV Międzynarodówką Komunistyczną.

Antoni Zambrowski kreśląc wizję przyszłych wydarzeń politycznych powiedział zacierając z uciechą ręce: „Najpierw studenci, później robotnicy, potem żołnierze, a w końcu będzie krwawy Budapeszt". Taki był ich plan. Do tego chcieli doprowadzić. Do tego zmierzali „Komandosi". Przecież to nie ich krew miała się polać. Za ich plany i ambicje mieli zapłacić polscy studenci 68';

W latach 1998-2003 była odpowiedzialna za program dla Europy Środkowo-Wschodniej przy Fundacji Forda. Jest żoną polonofoba, komunisty, oszczercy Jana Tomasza Grossa. Mieszka w USA. Jest autorką tekstów publicystycznych na łamach pism: „Aneks”, „Res Publica”, „The New Yorker”, „Slavic Reviev”, „La Fiera Letteraria”, „Polish Reviev”, „Gazeta Wyborcza”.

Ludwik Grunberg - szpicel, konfident tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

Anna Grupińska - autorka książek o tematyce żydowskiej

Dorota Gruszka - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich, Festiwal Kultury Żydowskiej

Jerzy Gruza - reżyser i scenarzysta, kpiarz

Marek Grygiel - dywersant, twórca i redaktor - "Fototapeta", prowadzi także Małą Galerię ZPAF-CSW, Plac Zamkowy, Warszawa

Elżbieta Grygiel - historyk sztuki

Urszula Grygier - pisarka tematyka żydowska

Henryk Grynberg - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, pisarz, oszczerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski, wyemigrował z Polski pod koniec 1967 r. W licznych książkach wydanych w Polsce w ostatnich latach (m.in. Dziedzictwo), artykułach i wywiadach, dawał wyraz fanatycznej, zapiekłej nienawiści do Polski i Polaków; felietonista żydowskiego pisma "Midrasz"

Michał (Majer) Grynberg - polonofob, komunista; Od 1932 członek KPP, trzy lata spędził w więzieniach sanacyjnych. 1942-1945 w Armii Czerwonej. Po wojnie przewodniczący komitetu żydowskiego w Legnicy, członek PPR/PZPR, od 1950 pracował w Centralnym Urzędzie Drobnej Wytwórczości, po 1968 pracownik Żydowskiego Instytutu Historycznego

Janusz Grzelak - polonofob, dywersant, prof. Wydziału Psychologii UW; członek żydomasońskiego lobby "Otwarta Rzeczpospolita",

"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Aleksander Gudzowaty - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska, Prezes Zarządu - Dyrektor Naczelny Przedsiębiorstwa Handlu Zagranicznego 'Bartimpex' S.A. (1998-07.2002). Współwłaściciel Przedsiębiorstwa Handlu Zagranicznego Bartimpex (11.1998-12.1999). Spółkę PHZ 'Bartimpex założył w 1990 r. Bartimpex jest dziś spółką rodzinną: 69 proc. akcji ma syn Aleksandra Tomasz, 5 proc. żona Grażyna, ale 26 proc. Aleksandra to akcje uprzywilejowane) zarobiły w 2005 r. około 120 mln zł.; interesy z rosyjską firmą Gazprom oraz władzami Rosji; Członek Rady Nadzorczej EuRoPol Gazu (04-09.2001).

Członek Rady Programowej Fundacji Semper Polonia [05.1999). Pracował w państwowych centralach handlu zagranicznego, kierował m.in. firmą 'Kolmex' handlującą m.in. wagonami kolejowymi. W szfindlach wspólnik Adama Michnika. Jeden z żydokomunistycznych bogaczy i 'magnatów' PRLu-bis; powiązania z nomenklaturą PRLu, PZPR i SB

Tomasz Gudzowaty - syn Aleksandra Gudzowatego, fotografik, Członek Polskiej Agencji Prasowej i European Press Agency. Od roku 1999 reprezentowany przez niemiecką agencję BILDERBERG

Zenon Guldon -

Anna Gulińska - Uniwersytet Jagielloński - Katedra Judaistyki

Marek Gumkowski - polonofob, dywersant, członek żydomasońskiego lobby "Otwarta Rzeczpospolita",

"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Dawid Gurfinkiel - polonofob, dywersant, Komitet Regionalny Polskiej Unii Studentów Żydowskich

Maria Gurowska - Sand / Berger - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, córka Moryca i Frajdy z domu Einsenman; zbrodniarka MBP i UB, sądowa morderczyni, skazała na śmierć bohatera Państwa Podziemnego AK gen. Emila Fieldorfa "Nila"

Jakub Gutenbaum - honorowy przewodniczący Stowarzyszenia Dzieci Holocaustu. Przeżył getto warszawskie oraz obozy koncentracyjne w Majdanku, Skarżysku Kamiennej, Buchenwaldzie i Terezinie. Profesor nauk technicznych, jest autorem artykułów i monografii z zakresu automatyki, teorii sterowania i modelowania matematycznego. W latach 1991-2000 był przewodniczącym Stowarzyszenia Dzieci Holocaustu.

Tadeusz Gwiazdowski - Grostern - w latach 1934-39 wicedyrektor departamentu politycznego w MSZ

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

H

Krzysztof Hagemajer -

Barbara Haintze - dywersant, dyrektor Zespołu Public Relations w Polskim Radiu S.A. (10.2002).

Michał Hajdenrajch - dywersant, dziennikarz TVP

Andrzej Hajkowski - polonofob, dywersant, komuch, człowiek Jerzego Jaskierni

Dariusz Hajn - wokalista zespołu punkrockowego Dezerter

Artur Hajnicz - polonofob, dywersant, komunista, stalinowiec, agent sowiecki, członek tzw. "Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej" we Lwowie ps. "Grysza", po wkroczeniu sowietów aktywny propagator przyłączenia Lwowa do ZSRR i korespondent "Pionierskiej Prawdy"; Po 1941 r. był żołnierzem w armii Zygmunta Berlinga w ZSRR, po wojnie oficer polityczny LWP, był redaktorem naczelnym "Żołnierza Wolności"; z-ca redaktora naczelnego żydolewackiego "Życia Warszawy", z-ca Tadeusza Mazowieckiego w "Tygodniku Solidarność"; członek "Klubu Krzywego Koła"

„Klub Krzywego Koła" - Klub ten zaczął się formować w pierwszej połowie 1955 r. za zgodą i poparciem płk. UB Julii Brystygier, kierującej wówczas jednym z departamentów Ministerstwa d/s Bezpieczeństwa Publicznego. Syn Julii Brystygier, plastyk Michał Brystygier, był jednym z pierwszych sympatyków Klubu. W grudniu 1955 r. grupa założycieli Klubu (Garzteccy, Król, Sufin i Perlman) prezentowała swą działalność i zamierzenia w piśmie przesłanym do rąk Jakuba Bermana i Jerzego Morawskiego, a nadto prowadziła bezpośrednie rozmowy ówczesną przewodniczącą Zarządu Głównego ZMR Heleną Jaworską. W następstwie tych kroków, Klub zaczął rozwijać w pełni już oficjalną działalność, podjął bliską współpracę z tygodnikiem „Po prostu" i uzyskat stały kontakt z władzami partyjnymi, które do współdziałania z Klubem wyznaczyły Henrykę Broniatowska, b. oficera I Armii WR a wówczas redaktora wydawnictwa „Iskry". Broniatowska po pewnym czasie została członkiem Klubu i wspierała narastające w nim poglądy rewizjonistyczne.

...Najliczniejszą grupę członków Klubu (ponad 50 osób) stanowili dziennikarze, literaci i publicyści. Drugą liczną grupą byli socjologowie (około 50 osób). Pozostałe, mniej liczne grupy, to ekonomiści, prawnicy, historycy, plastycy i inni. W działalności Klubu, z reguły jako uczestnicy zebrań i dyskusji, brali także udział niektórzy studenci Uniwersytetu Warszawskiego, m.in. Karol Modzelewski, Jacek Kuroń, Jadwiga Lewicka, Janina Frenzel, Jakub Karpiński i inni. Spośród uczniów szkół średnich na zebrania Klubu przychodził Adam Michnik. Sympatykiem Klubu byt również Antoni Zambrowski.

W kierownictwie Klubu stopniowo coraz mocniejszą pozycję zajmowali rewizjoniści i reakcjoniści. Zarząd Klubu powołany w kwietniu 1961 r. tworzyli Paweł Jasienica (Lech Beynar), Aleksander Małachowski, Jan Józef Lipski, Marta Miklaszewska-Będkowska, Jerzy Duracz, Tadeusz Byrski i Witold Jedlicki. Wokół nich skupiła się grupa członków i sympatyków Klubu znanych ze szczególnie zdecydowanych rewizjonistycznych i reakcyjnych poglądów. W grupie tej byli m.in.: Anna Rudzińska, Wojciech Ziembiński, Jan Wolski, Jan Olszewski, Aniela Steinsberg, Jerzy Jedlicki, Jan Wyka, Jerzy Kornacki, Ludwik Hass, Filip Istner, Leszek Kołakowski i Bronisław Baczko.

Choć Klub uległ likwidacji w dniu 1.02.1962 r. - wielu jego członków nie przestało działać. Większość z nich przeszło do innych klubów i stowarzyszeń, głównie zaś do: Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, Towarzystwa Kultury Moralnej, Klubu Inteligencji Katolickiej, Klubu Dobrej Roboty, a także do Klubu Członków środowiska „Życie".

W październiku 1989 r. był organizatorem (na wniosek Prezydium Senatu) i dyrektorem Ośrodka Studiów Międzynarodowych (organ doradczy do spraw polityki zagranicznej przy Senacie RP), przeniesionego następnie do 'Polskiej' Fundacji im. Roberta Schumana. Publikował m.in. w periodykach: "Więź", "Unia&Polska", "Polska w Europie", "Polski Kalendarz Europejski", "Gazeta Wyborcza", "Rzeczpospolita".

Artur Hajzer - alpinista i himalaista; Prezes i współwłaściciel firmy Alpinus

Zygmunt Hajzer - polonofob, dywersant, dziennikarz, prezenter tv i radia; studiował na AWF oraz wydziale dziennikarstwa i nauk politycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Od kilkunastu lat prowadzi w I Programie Polskiego Radia "Cztery pory roku", "Sygnały dnia" i "Lato z radiem". Jako dziennikarz telewizyjny był prezenterem w II Programie TVP, w Jedynce m.in. czytał Wiadomości. Był również gospodarzem teleturniejów "Idź na całość" i "Telegra". Od 2000 r. związany z TVN, gdzie prowadzi programy: "Ananasy z mojej klasy" i "Chwila prawdy".

Marcin Hakiel - tancerz

Adam Halamski - ambasador PRL-bis III, Kopenhaga, Dania

Leon Halban - Blumenstok - dywersant, prof. KUL-u

Adam Halber - polonofob, dywersant, polityk SLD, dziennikarz, były poseł na Sejm. Pełnił funkcję posła na Sejm I kadencji wybranego z listy Polskiej Partii Przyjaciół Piwa. Z ramienia SLD sprawował mandat posła II kadencji, wybranego w okręgu Warszawa. W latach 1998-2006 pełnił funkcję radnego powiatu świdnickiego. Od 1997 do 2003 był członkiem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. W 2004 podjął pracę w Polskim Radiu Katowice. Przyjaciel Roberta Kwiatkowskiego

Maria Halfter - prof., Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna w Warszawie

Henryk Halkowski - dywersant, tłumacz, sekretarz Żydowskiego Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego w Krakowie, aktywny członek Społeczności Żydowskiej; felietonista żydowskiego pisma "Midrasz"

Aleksander Hall - Miron Hurman - polonofob, dywersant, mason, libertyn

Janusz Hamerszmit - aktor

Marcin Hamkała - poeta

Marceli Handelsman - bardzo rzadka postać pozytywna, członek Polskiej Akademii Umiejętności oraz francuskiej Akademii Nauk Moralnych i Politycznych. W latach 1918-1939 był redaktorem Przeglądu Historycznego, 1920-1935 przewodniczącym Komisji Atlasu Historii Ziem Polskich, był współzałożycielem Międzynarodowego Komitetu Historycznego, organizatorem Międzynarodowego Kongresu Nauk Historycznych w Warszawie w 1933. Mimo ukrywania się w czasie II wojny światowej (pochodzenia żydowskiego), uczestniczył w tajnym nauczaniu. Od 1942 współpracował z Biurem Informacji i Propagandy KG AK. W 1944 został wydany w ręce gestapo i trafił do obozu koncentracyjnego w Gross-Rosen. Następnie został przeniesiony do Dora-Nardhausen, gdzie zmarł w wieku 65 lat. Był zwolennikiem Józefa Piłsudskiego i gorącym orędownikiem współpracy polsko-francuskiej. Jeden z wybitniejszych historyków polskich I poł. XX wieku

Adam Hanuszkiewicz - aktor i reżyser, ur. we Lwowie. Dzieciństwo i młodość spędził w rodzinnym Lwowie, gdzie jego rodzice prowadzili sklep. Okupacje: sowiecką i niemiecką spędził we Lwowie. Po ponownym wkroczeniu wojsk sowieckich do Lwowa w lipcu 1944 wstąpił do zespołu teatralnego sowieckiego "Ludowego Wojska Polskiego".

Wiesław Hap -

Gabriela Haratyk - z-ca przewodniczącego Gmina Wyznaniowa Żydowska w Bielsku-Białej

Edward Hartwig - ur. w Moskwie; fotografik, jeden z najbardziej znanych na świecie fotografów; W 1918 wraz z rodziną znalazł się w Polsce, zamieszkał w Lublinie.

Julia Hartwig - poetka, eseistka, tłumaczka, autorka książek dla dzieci

Ludwik Hass - polonofob, komuch, dywersant, marksista-trockista, mason, historyk, badacz wolnomularstwa, współpracownik pisma socjalistycznego "Dalej!" i Nurtu Lewicy Rewolucyjnej; działacz i uczestnik "Klubu Krzywego Koła"

"Klub Krzywego Koła" to nazwa klubu dyskusyjnego działającego w Warszawie w latach 1955-1962; który został założony w 1955 roku z inicjatywy i pod nadzorem pułkownik UB Julii Brystigierowej w celu sterowania i infiltrowania przeciwników ówczesnej władzy; klub skupiał ówczesną elitkę intelektualną, tzw. (żydokomunistyczną) opozycje inteligencką, dyskusje w nim prowadzone dotyczyły m.in. problematyki kulturowej, politycznej, filozoficznej, artystycznej i ideologicznej; w zebraniach brali udział m.in.: Jan Józef Lipski żyd i mason, Witold Jedlicki żyd i agent SB, Aleksander Małachowski żyd i mason, Stanisław Ossowski, Paweł Jasienica żyd, Antoni Słonimski żyd stalinowiec i mason, Władysław Bartoszewski żyd i mason, Jerzy Urban żyd i komuch, Jan Olszewski żyd i mason, Ludwik Hass żyd i mason, Leszek Kołakowski żyd i marksista stalinowiec, Aniela Steinsbergowa żydówka, Antoni Zambrowski żyd i komuch, a teraz "prawicowiec", Karol Modzelewski żyd i komuch, Jacek Kuroń żyd i komuch trockista, Adam Michnik żyd i komuch trockista, Anna Rudzińska, Jerzy Kornacki, Adam Schaf żyd stalinowiec i marksista; po więcej szczegółów zapraszamy -- KKK - "Klub Krzywego Koła"

Katarzyna Hau - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Ewa Hauser - dywersant, antropolog społeczny

Marzena Hausmann -

Jerzy Hausner - polonofob, dywersant, komuch, SLD, Partia Demokratyczna; jest jednym z założycieli Partii Demokratycznej, wraz z przewodniczącym Unii Wolności Władysławem Frasyniukiem i Tadeuszem Mazowieckim

Wojciech Hausner - dywersant, mason, wiceprzewodniczący Rady Naczelnej Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego. Członek Rady Naczelnej Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego od 1998 r. Wiceprezes Regionu Krakowskiego Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego [1997). Członek Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego.

ZChN - Celem partii nie jest działanie dla dobra narodu, wręcz przeciwnie, zgodnie z martynistycznym programem ZChN ma kanalizować wszelkie inicjatywy narodowe, i co gorsza kompromitować ten kierunek polskiej myśli politycznej.

Zakon Martynistów, szczególnie wyspecjalizowany w antykatolickiej dywersji kierunku Masonerii Okultystycznej Regularnej.

Były zastępca przewodniczącego Sejmowej Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych w Sejmie III kadencji. Były członek Zespołu Poselskiego 'Edukacja Jutra' w Sejmie III kadencji. Poseł na Sejm III kadencji z listy Akcji Wyborczej Solidarność, okręg nr 21 (Kraków). Były wiceprzewodniczący Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej [1995-1997]. Były Przewodniczący Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej [1992-1995]. Były Przewodniczący Związku Harcerstwa Polskiego [1990-1992]. W latach 1989-1990 był naczelnikiem harcerzy. Były redaktor naczelny miesięcznika 'Czuwajmy'. Był współpracownikiem Krajowego Duszpasterstwa Harcerek i Harcerzy. W latach 80. był działaczem niejawnego Ruchu Harcerskiego Rzeczpospolitej. Były kierownik działu w Młodzieżowym Domu Kultury w Krakowie. Był nauczycielem w Szkole Podstawowej nr 50 w Krakowie.

Marek Hauszyld - Prezes Fundacji Semper Polonia (09.2003). (!)

Ryszard Hayn - poseł na sejm, SLD

Roman Hechmann - Był prezesem Naczelnej Izby Aptekarskiej (12.1998-23.01.2004].

Katarzyna Hejke - dywersant, z-ca red. nacz. niepolskiego tygodnika "Gazeta Polska"

Paulina (Perla) Helfgot - komunistka, agentka sowiecka; odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Celia S. Heller - polonofob, dywersant, faszkwilant, oszczerca, oczerniający Polskę i Polaków

Grażyna Helszer -

Marian Hemar - Jan Marian Herscheles - twórca kabaretu emigracyjnego i satyry politycznej na emigracji

Józef Hen - dywersant, komuch, pisarz, publicysta, dramaturg, scenarzysta; był członkiem komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich w Polsce 2005

Maciej Hen - operator filmowy, Syn Józefa Hena

Andrzej Hendrzak - polonofob, dywersant, zbrodniarz SB, świnia Orwell'owska, obecnie czołowy dziennikarz sportowy z Podkarpacia, był wieloletnim oficerem SB w Wydziale IV, zajmującym się inwigilacją Kościoła... i mordowaniem działaczy niepodległościowych i "Solidarności"

Magdalena Hendzel - INFO-PR Wortal Public Relations

Andrzej Hennel -

Józefa Hennelowa - Zyta Goldmond - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska, redakcja - "Tygodnik Powszechny" - żydo-katolewica

Hening - kierował w siedzibie Gestapo w Warszawie 70-osobową żydowską grupą wyspecjalizowaną w akcjach przeciw polskim organizacjom konspiracyjnym; źródło: Centralne Archiwum KC PZPR - Akta Delegatury Rządu, sygn. 202/II-44, tom 2

Konrad Hennig - z-ca redaktora naczelnego żydolewackiego "Rubikkonu" odpowiedzialny za sprawy marketingowe.

Zdzisław Hensel - był członkiem Zarządu Głównego Związku Nauczycielstwa Polskiego. Zastępca członka Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego. Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu [23.02.2005).

Marek Henzler - polonofob, komuch, dywersant, komuch, zastępca Kierownika Działu Politycznego żydokomunistycznego tygodnika "Polityka".

Dominik Herberholz - polonofob, dywersant, lewak, Przewodniczący Stowarzyszenia Młodej Lewicy w Poznaniu (08.2002).

Edyta Herbuś -

Wiktor Herer - polonofob, stalinowiec, zbrodniarz MBP i UB, przez kilka lat naczelnik w Departamencie V Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, "pod skrzydłami" zbrodniarki, osławionej "krwawej Luny" Julii Brystygierowej, zrobił później karierę profesorską w ekonomii, dochodząc do stopnia wicedyrektora Instytutu Planowania przy Radzie Ministrów

Gustaw Herling-Grudziński - dywersant, lewak, od 1947 r. współredaktor żydolewackiej paryskiej "Kultury" - "Instytut Literacki"

Andrzej Herman - komunista, sekretarz PZPR

Jakub Herman -

Mirosław Hermaszewski - polonofob, komuch, pilot, gen.; pierwszy i jedyny kosmonauta z Polski, brał udział w locie kosmicznym "Sojuz 30" CCCP; Za udział w tym locie odznaczony medalem "Złotej Gwiazdy", Orderem Lenina i tytułem honorowym Bohatera Związku Radzieckiego.

Od 1981 do 1983 członek WRON (Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego), rządzącej PRL w czasie stanu wojennego.

Dorota Herok -

Czyżyk Herszke Jednorączka - szpicel, konfident tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

Feuchel Herszkowicz - szpicel, konfident tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

Jerzy Hertel - polonofob, komuch, dywersant; był członkiem Unii Wolności; Członek Platformy Obywatelskiej od 2001 r.; Członek Sejmowej Komisji Finansów Publicznych w Sejmie IV kadencji.

Aleksander Hertz -

Zygmunt Hertz - polonofob, współzałożyciel żydolewackiego Instytutu Literackiego - "Kultura" w Paryżu; Pisał wówczas 26 marca w liście do Czesława Miłosza: "Antysemityzm wypuścił nie tylko nowe liście, ale zakwitł różą. I też ja się nie dziwię. Żydzi grali od początku głupio - po cóż był ten run na ube i posady. Jakaś niegodność w tym narodzie. Przykro mi to stwierdzić, ale dali antysemitom znakomitą broń do ręki" (cyt. za Z. Hertz, Listy do Czesława Miłosza 1952-1979, s. 268).

Aleksander Herzog - polonofob, dywersant, komuch, bł. prokurator generalny

Wojciech Heydel - polonofob, mason, W latach 1990-191 był założycielem żydomasońskiej sieci stacji benzynowych BP (British Petroleum) w Polsce. Był menadżerem w BP Polska [1992-1995]. Pracował w Centrum Korporacyjnym BP w Londynie [2000-2001]. Był prezesem Zarządu BP Polska [2003-18.10.2004]. Wiceprezes zarządu PKN Orlen ds. sprzedaży [18.10.2004-10.2005).

Jolanta Hibner - polonofob, dywersant, poseł PO, głosowała za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Władysław Hibner - polonofob, komunista, zbrodniarz, stracony za zabójstwa; Od 1912 roku był członkiem PPS-Lewicy, a od 1918 Komunistycznej Partii Polski. Był jednym z organizatorów łódzkiej Rady Delegatów Robotniczych. W 1919 roku został w Polsce skazany na 5 lat więzienia za działalność komunistyczną. Po odbyciu części kary został deportowany do ZSRR w ramach wymiany więźniów politycznych, gdzie został uwolniony.

W Moskwie był jednym z organizatorów Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom (razem z Julianem Marchlewskim), reprezentował następnie Polskę w Komitecie Wykonawczym MOPR. W październiku 1924 został nielegalnie przerzucony z powrotem do Polski. Pod przybranym nazwiskiem Olimpiusz Turowicz wszedł w skład Komitetu Warszawskiego KPP.

Jan Himilsbach - aktor, pisarz i scenarzysta; alkoholik

Anna Hintz - dywersant, członek Stowarzyszenia Legislatorów Polskich. Była członkiem Komisji ds. Reformy Prawa Pracy. Główny Inspektor Pracy [21.11.2002-09.2003).)

Maja Hirsch - aktorka

Aleksandra Hirszfeld - reżyser, scenarzysta

Szymon Hirszowski - Szymon Hirsz - polonofob, komuch, dywersant, aparatczyk PZPR; poseł na Sejm RP, PO; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Marek Hłasko - pisarz, alkoholik; idol michnikowszczyzny; Jego biografia jest dalece zmitologizowana; W latach 1955-1957 redagował dział prozy w Po Prostu, które było pismem ZG Związku Akademickiego Młodzieży Polskiej, a następnie ZG ZMP; mieszkał w PRL, w Izraelu, a od 1960 mieszkał w Niemczech, z żoną, żydo-niemiecką aktorką Sonją Ziemann.

Julian Hochfeld - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, marksista, stalinowiec, wysoki rangą aparatczyk PZPR; jeden z najbardziej fanatycznych socjologów marksistowskich XX wieku, teoretyk socjalizmu polskiego, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, nauczyciel i wychowawca dużej grupy 'polskich' socjologów. Wieloletni członek PZPR, w latach 1948-1954 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR; 1962-1966 - to działalność na stanowisku zastępcy dyrektora departamentu nauk społecznych UNESCO, w Paryżu; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Barbara Hoff - projektantka mody związana z tygodnikiem "Przekrój" ["Przekroj" żydokomunistyczne piśmidło dla żydointelektualistów w PRLu]

Adam Hofman - polonofob,dywersant, poseł PiS, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Jacek Hofman - agent SB, uznany za kłamcę lustracyjnego; "Gazeta Polska"

Michał Hofman - szef PAPu w latach (gomułkowskich) 60-tych PRLu

Eva Hoffman - dywersant, felietonistka żydowskiego pisma "Midrasz"

Jerzy Hoffman - komuch, reżyser, członek komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich w Polsce 2005

Maciej Hoffman - dyrektor generalny Izby Wydawców Prasy (01.2004).

Maurycy Hoffman - polonofob, dywersant, komuch, aparatczyk PZPR; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Paweł Maksymilian Hoffman - polonofob, komuch, dywersant, kolaborant sowiecki, aparatczyk PZPR; kierownik wydziału kultury KC PZPR, redaktor naczelny "Nowej Kultury"; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

L. Hoffman - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej we Wrocławiu

Tomasz Holc - agent SB Tajny współpracownik

Henryk Holder - prokurator, morderca sądowy, zbrodniarz okresu stalinowskiego

Agnieszka Holland - polonofob, dywersant, komuch, reżyser, starsza siostra Magdaleny Łazarkiewicz, jest córką znanego komunistycznego dziennikarza Henryka Hollanda, którego aresztowano w 1961 roku za ujawnienie partyjnych tajemnic francuskiemu korespondentowi (w czasie rewizji w jego mieszkaniu Holland wyskoczył z okna). Udział wpływowych przedstawicieli ("puławian" - frakcji żydowskiej KC PZPR) w pogrzebie Hollanda, Gomułka potraktował jako antypartyjną manifestację. Po śmierci Hollanda esbecja prześladowała jego córkę, która związała się z ruchem dysydenckim.

Reżyserka filmowa A. Holland ma niestety zbyt wiele uprzedzeń wobec Polski i Polaków, tak jak świadczy cytowana na wstępie wypowiedź. W wywiadzie dla "Super Expressu" z 23-24 września 1995 wyznała: "Nie mam specjalnych sympatii ani dla katolicyzmu, ani dla Kościoła, ani tym bardziej dla kleru." Mimo to zdecydowała się na zrobienie filmu na "modny" w swoim czasie temat o zamordowaniu księdza Popiełuszki. Nie czując polskiego katolicyzmu poszła zupełnie na komercję, w której nieważne były prawdziwe fakty o męczeństwie księdza. Centralną postacią jej filmu "Zabić księdza" była nie ofiara - ksiądz Popiełuszko, lecz jego zabójca, kat, kapitan SB Piotrowski [por. recenzja M.Pawlickiego Zabić znaczy przegrać, "Tygodnik Kulturalny" z 26 lutego 1992]; [Agnieszka Holland na jednej z fotografii trzymana na rękach przez Bolesława Bieruta]

Henryk Holland - filozof marksistowski; szpieg sowiecki, ojciec Agnieszki Holland; przedwojenny komunista, w czasie wojny ochotnik w Armii Czerwonej, wraz z komunistyczną I Dywizją Wojska Polskiego przebył cały szlak bojowy aż do Berlina. Później redaktor naczelny "Walki Mlodych" i jeden z redaktorów "Trybuny Ludu" - oficjalnego organu KC PZPR. Na Kongresie Filozofów za żelazną kurtyną przekazanie informacji o okolicznościach śmierci Berii na XX Zjeździe KPZR, ściągnęły na niego represje ze strony UB. Zginał tragicznie - wyskoczył przez okno - w czasie przeprowadzanej u niego w mieszkaniu rewizji.

Gustaw Holoubek - aktor

Paulina Holtz - aktorka

Jerzy Holzer - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, prof. partyjny historyk [PZPR]; członek tzw. "komisji Michnika" - [skład - wszyscy żydzi: Andrzej Ajnenkiel, Jerzy Holzer, Adam Michnik, Bogdan Kroll], która działała na terenie MSW mając dostęp do najtajniejszych materiałów w okresie od 12 kwietnia do 27 czerwca 1990 roku;

były pracownik UOP-u, 'antysemita' M. Grecki, autor pracy "Konfidenci są wśród nas..." tak pisał:

"Tak zwana "Komisja Michnika" działała na terenie MSW mając dostęp do najtajniejszych materiałów w okresie od 12 kwietnia do 27 czerwca 1990 roku (...) W jej skład weszli: Andrzej Ajnenkiel, Jerzy Holzer, Adam Michnik i Bogdan Kroll. Jeden z nich figurował w kartotekach jako TW. Jedynym materiałem, który po sobie pozostawiła , jest liczące dwie strony sprawozdanie wraz z enigmatycznym spisem materiałów archiwalnych i wnioskiem o przekwalifikowanie kategorii dokumentów z tej wyrywkowej listy. Nie wiadomo do jakich dokumentów członkowie mieli dostęp. Nie wiadomo, czy z tych materiałów nie zostały sporządzone kopie bądź odpisy, nie wiadomo wreszcie, gdzie takowe - jeśli istnieją - są przechowywane. Wiadomo, że jej członkowie mieli dostęp do akt współpracowników UB i SB.

Nie wiadomo w jaki sposób pracowała "Komisja", nie istnieją żadne dokumenty, które mogłyby wskazać, z jakich obszarów archiwum MSW korzystali jej członkowie. "Komisja" miała zapewne wgląd do wszystkich dokumentów, o jakie jej członkowie prosili - mówili pracownicy Biura Ewidencji i Archiwum UOP. Na pewno mieli też dostęp do materiałów operacyjnych, wszystkich opatrzonych klauzulą . Nie ma jednak żadnej podstawy prawnej działania . Korzystanie z dokumentów odbywało się poza wszelkimi procedurami obowiązującymi w MSW".

Maria Holzer - dyrektor "Polskiej Fundacji Dzieci i Młodziezy" (09.1999-09.2002)

Teresa Holzer - polonofob, dywersant, członek żydomasońskiego lobby "Otwarta Rzeczpospolita",

"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Marek Holzman - fotografik

E. Hołda -

Joanna Hołda -

Katarzyna Hołda -

Zbigniew Hołda - prawnik, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Marii Curii-Skłodowskiej w Lublinie, kierownik Katedry Prawa i Polityki Penitencjarnej UJ oraz prezes Towarzystwa Prawniczego w Lublinie. Jest też członkiem Komisji Prawniczej PAU oraz Zarządu Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. W latach 1989–1997 pracował w Komisji ds. Reformy Prawa Karnego, a w latach 1999–2000 w Zespole ds. Nowelizacji Kodyfikacji Karnej przy Ministrze Sprawiedliwości; publikuje na łamach żydokomunistycznego "Przekroju".

Zbigniew Hołdys - Jojne Jakow - muzyk; rozpoczął działalność w wieku 16 lat hippisowskiej grupie Kwiaty Warszawy.

Marek Hołdakowski - komuch, ekonomista, I sekretarz KW PZPR w Gdańsku, zastępca członka Biura Politycznego KC PZPR

Jan Hołyński - wiceprezes Komisji Kontroli Długów Państwa; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Maryla Hopfinger - polonofob, dywersant, prof., Instytut Badań Literackich PAN; aktywistka legalizacji aborcji

Ewa Hornich - aktorka

Ryszard Horowitz - ur. w Krakowie; amerykański fotograf; Jest jednym z najmłodszych ocalałych więźniów obozu Auschwitz-Birkenau. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 1959 przebywa w Nowym Jorku w USA; współpracuje z żydokomunistycznym "Wprost"

Witold Horwath - scenariopisarz, 1990-1994 felietonista konserwatywnego tygodnika "Najwyższy Czas!"

Danuta Hübner - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska, komunistka, wieloletnia członkini PZPR, liberał, mason, 'europejka' reprezentująca interesy obce, sprzeczne z polską racją stanu; stypendystka Fulbrighta; w latach 1997-1998 pełniła funkcję szefowej Kancelarii Prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego; szefowa UKIE, wysoki urzędnik ONZ i Komisji Europejskiej; obecnie deputowana Parlamentu Europejskiego; komisarz RP w Unii Europejskiej;

dziadek Józef Młynarski do komunistów przystał 1 października 1944 r., wstępując do bezpieki, a konkretnie do Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Nisku. Szybko awansował. Już półtora miesiąca później był kierownikiem tamtejszej Sekcji Śledczej. [...] Błyskotliwą karierę Józefa Młynarskiego w niżańskim UB przerwała śmierć 5 marca 1946 r. Jego bestialstwo nigdy - rzecz jasna - nie zostało rozliczone. Jednak przykład dyspozycyjnego i okrutnego ubeka nie poszedł na marne - rodzinną tradycję kontynuował syn. a ojciec Danuty.

Ojciec Danuty Ryszard Młynarski we wrześniu 1944 r. wstąpił do Milicji Obywatelskiej. Z jej ramienia organizował posterunek MO w Pysznicy koło Niska. Następnie przez prawie rok, od listopada r. służył w LWP. W lipcu 1945 r. Ryszard Młynarski trafił pod skrzydła ojca, zatrudniając się jako "oficer" śledczy PUBP w Nisku. W lipcu 1946 r., czyli już po śmierci Józefa Młynarskiego, przejął obowiązki szefa niżańskiego UB, zastępując przeniesionego do PUBP w Krośnie Stanisława Supruniuka.

Po latach jego córka - Danuta Młynarska-Hübner została honorową obywatelką miasta Nisko. Kiedy była szefową kancelarii Aleksandra Kwaśniewskiego, prezydenccy urzędnicy przygotowywali wniosek o przyznanie Supruniukowi Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski. Niewiele brakowało, aby dawnego przełożonego swojego dziadka i ojca spotkała podczas uroczystości odznaczenia w Pałacu Prezydenckim w czerwcu r. Wtedy pracowała już jednak w biurze ONZ w Genewie. Odnośnie Supruniuka: w 1999 r. po protestach kombatantów order został mu ostatecznie odebrany.

Po rocznym kierowaniu PUBP w Nisku w październiku 1947 r. Ryszard Młynarski został przeniesiony do PUBP w niedalekim Jarosławiu, też na stanowisko "oficera" śledczego. Z niewiadomych powodów nie dostał jednak awansu i - w maju 1948 r. - zrezygnował ze "służby". Dwa miesiące wcześniej urodziła się córka Danuta. Być może ten właśnie fakt - a nie względy ambicjonalne, jak utrzymują niektórzy - był powodem jego odejścia z bezpieki? Tak czy inaczej, rodzina przeniosła się do Warszawy - Ryszard Młynarski do dziś mieszka na Służewcu. IPN nie miałby zatem problemu z ustaleniem adresu byłego ubeka, przesłuchaniem go i postawieniem zarzutów. [...]

Zygmunt Hübner - reżyser i aktor

Józef Hubner - Dawid Szwarc -

Paweł Huelle - polonofob, dywersant, oszczerca i paszkwilant; w latach 1994-1999 dyrektor Ośrodka Gdańskiego Telewizji Polskiej; autor paszkwilu pt. "Zrozumieć diabła" dot. osoby oraz działalności ks. Henryka Jankowskiego; skazany w Sądzie Okręgowym w Gdańsku w procesie o naruszenie dóbr osobistych, jaki pisarzowi-paszkwilantowi wytoczył ks. prałat Henryk Jankowski; tolerasta,

Adam Humer - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, zbrodniarz UB, znęcał się nad Polakami, odsiadywał wyrok 7 lat za popełnione zbrodnie

Anna Husarska - dywersant, felietonistka żydowskiego pisma "Midrasz"

Wiesław Huszcza - polonofob, dywersant, komunista, skarbnik PZPR i SdRP

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

I

Krzysztof Ibisz - dywersant, aktor, prezenter telewizyjny i dziennikarz. Obecnie pracuje w telewizji Polsat; Prowadził tu m.in. Bar, Dwa światy, Awanturę o kasę, Życiową szansę, Amazonki, Łysi i blondynki, Gladiatorów. Wcześniej pracował w TVN, Telewizji Wisła oraz TVP; Właściciel firmy Ibisz Media Productions [04.2000). Był redaktorem i prezenterem Telewizji Publicznej SA [1993-1997]. Był redaktorem i producentem telewizji TVN [1997-2000].

Anna Ibisz - redaktor Naczelny miesięcznika 'Voyage' w Polsce [03.2003).

Piotr Ikonowicz - Dawid Goldsmith - polonofob, dywersant, lewak, dziennikarz, tłumacz; Członek i założyciel Polskiej Partii Socjalistycznej - PPS, przewodniczący Rady Naczelnej do 1993 roku. Były poseł na Sejm. Członek założyciel Nowej Lewicy

Kinga Ilgner - aktorka

Sebastian Imbierowicz - dywersant, "whiger", ps. DJ 600V, działacz muzyki hip-hopowej w PRLu-bis III; propagator prymitywizmu i pseudokultury slamsów

Grzegorz Indulski - felietonista "Newsweek"

I. Iserles - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, zaciekły syjonista, zbrodniarz stalinowski, były sędzia Sądu Najwyższego PRL, uciekł z Polski do Izraela w 1968 r.

Jarosław Iwaszkiewicz - polonofob, stalinowiec, komunista, dywersant, pseudonim Eleuter; poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista; Urodzony we wsi Kalnik na Kijowszczyźnie; współtwórca grupy poetyckiej Skamander - grupa poetycka założona w roku 1918 przez żyda Juliana Tuwima, żyda Antoniego Słonimskiego, żyda Jarosława Iwaszkiewicza, żyda Kazimierza Wierzyńskiego oraz żyda Jana Lechonia. Wzorem dla skamandrytów była przede wszystkim twórczość żyda Leopolda Staffa.

Najbardziej aktywny w latach stalinowskich: 1945-1946 był redaktorem naczelnym poznańskiego dwutygodnika "Życie Literackie", 1947-1948 - redaktorem tygodnika "Nowiny literackie". Poezję, prozę i recenzje publikował w "Odrodzeniu" (1945-1949), "Przekroju" (1945-1954) i "Kuźnicy" (1946-1949). Między 1945 i 1949 był kierownikiem literackim Teatru Polskiego w Warszawie. Od 1945 aktywnie działał w ZZLP (od 1949 ZLP) - był jego prezesem (1945-1946, 1947-1949, 1959-1980) i wiceprezesem (1949-1956). Wchodził w skład Zarządu Polskiego PEN Clubu (1950-1965 był jego wiceprezesem).

W 1948 uczestniczył (wraz z Jerzym Borejszą) w organizacji Światowego Kongresu Intelektualistów w ...Obronie Pokoju we Wrocławiu, w 1950 był delegatem na II Światowy Kongres Pokoju. W 1952 został prezesem Rady Nadzorczej Spółdzielni Wydawniczej "Czytelnik".

Od 1952 przez wiele kadencji (do końca życia w 1980 r.) poseł na sejm PRL

Tadeusz Iwiński - polonofob, dywersant, "parlamentarzysta"

Krzysztof Izdebski - koordynator, zarząd Polskiej Unii Studentów Żydowskich

Bolesław Izydorczyk - polonofob, dywersant, generał dywizji w stanie spoczynku, attaché wojskowy w USA i Kanadzie; W latach 1992-1994 szef Wojskowych Służb Informacyjnych. Od 2000 roku szef GZRW (P-2) SG WP. Po aferze z niewydaniem mu certyfikatu bezpieczeństwa (maj 2000) przeniesiony do SHAPE NATO (Belgia) zajmował się programem Partnerstwo dla Pokoju. Od jesieni 2003 r. w stanie spoczynku.

Wydał zgodę na operację sprzedaży broni do Sudanu i na Łotwę.

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

J

Juliusz Jabłecki - polonofob, dywersant, libertyn, członek zarządu żydomasońskiej fundacji - Fundacja Instytut Ludwiga von Misesa

Henryk Jabłoński - Apfelbaum - polonofob, komunista, Od 1931 roku członek PPS. W 1945 r. został członkiem KRN, w latach 1946-48 piastował znaczące funkcje w PPS (sekretarz CKW oraz jego wiceprzewodniczący). Zwolennik połączenia PPS i PPR. Od 1947 (aż do 1989) poseł na sejm. W 1948 roku mianowano go profesorem UW (od 1952 roku członkiem PAN). W okresie 1948-81 zasiadał w KC PZPR. 1965-66 minister szkolnictwa wyższego oraz w latach 1966-72 szef resortu oświaty i szkolnictwa wyższego (podpisywał decyzje o relegowaniu "nieprawomyślnych" studentów po marcu 1968 roku). 1971-81 członek Biura Politycznego KC PZPR. W 1972 z inicjatywy Edwarda Gierka wybrany na przewodniczącego Rady Państwa (zajął miejsce Józefa Cyrankiewicza). 1976-1983 przewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu FJN. 1983 mianowany prezesem Rady Naczelnej ZBOWiD (pełnił tę funkcję do 1990). 1985 musiał ustąpić z funkcji przewodniczącego Rady Państwa, jego miejsce zajął gen. Wojciech Jaruzelski. W 1988 roku awansowany do stopnia generała brygady WP.

Stefania Jabłońska - włśc. - Szela Ginsburg - polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska, nazwiska Jabłońska zaczęła używać od 1947 r.; agent UB, asystentka światowej sławy dermatologa prof. Mariana Grzybowskiego, na którego donosiła na UB, na podstawie jej donosów, prof. Grzybowski został resztowany 26 listopada 1949 r., był więziony w areszcie przy ul. Koszykowej w Warszawie. Według oficjalnej wersji, popełnił samobójstwo po 16 dniach przebywania w areszcie. Według innych, dużo bardziej prawdopodobnych relacji, zginął w więzieniu. Zatrudniony w owym czasie jako fotograf Moczulski twierdzi, powołując się na swoich znajomych z UB, że prof. Grzybowskiego zbyt mocno uderzono w "zapale" śledczym. Niedługo potem dr S. Jabłońska mianowana została na katedrę, którą tak długo i chlubnie zajmował prof. Grzybowski" (por. tekst. J. Grzybowskiego w paryskiej "Kulturze" nr 4/234 z 1967 r.) a po śmierci prof. Grzybowskiego wedle prawa talmudu przejęła jego podręcznik dermatologii i opublikowała go pod własnym nazwiskiem.

Michał Jach - polonofob, dywersant, poseł PiS, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Alicja Jachiewicz-Szmidt - aktorka

Jerzy Jachowicz - polonofob, dywersant, lewak, od 1989 dziennikarz żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej"

Dawid Jackiewicz - polonofob, dywersant, poseł PiS, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Jan Maria Jackowski - Herz - pisarz, historyk; W latach 1997-2001 był posłem na Sejm RP. Od 2002 r. radny m. st. Warszawy. Działacz AWS i LPR. W latach 2002-2005 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego, a następnie przewodniczącego Rady m. st. Warszawy. Od 2005 r. członek Trybunału Stanu

Olga 'Kora' Jackowska - piosenkarka

Andrzej Jaeschke - polonofob, komuch, dywersant, W latach 1996-1998 był członkiem Rady Nadzorczej Banku Przemysłowo-Handlowego SA. Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego, działa również w Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W latach 1994-2001 był radnym Rady Miasta Krakowa, w której przewodniczył Komisji Praworządności (1994-1996). W SLD pełnił funkcję Małopolskiego Rzecznika Dyscypliny Partyjnej. W latach 2001-2005 zasiadał w Senacie RP, był zastępcą przewodniczącego Komisji Ustawodawstwa i Praworządności.

Anna Jagielska -

Jan Jagielski - aktywista żydowski, jest pracownikiem Żydowskiego Instytutu Historycznego, gdzie stał się twórcą i kierownikiem działu dokumentacji materialnych śladów obecności historycznej Żydów na ziemiach polskich;

Mieczysław Jagielski - polonofob, komunista, w 1944 wstąpił do PPR, następnie członek PZPR, m.in. 1959-1981 członek Komitetu Centralnego, 1971-1981 członek Biura Politycznego KC. Minister rolnictwa w latach 1959-1970, później wicepremier (1970-1981) i przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów (1971-1975). Przewodniczący komisji rządowej prowadzącej negocjacje z Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym w Gdańsku w sierpniu 1980.

Wojciech Jagielski - polonofob, dywersant, dziennikarz, korespondent, publicysta "Gazety Wyborczej". Absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego (1984). W latach 1986-1991 pracował w Polskiej Agencji Prasowej. Obecnie jest redaktorem "Gazety Wyborczej", współpracuje też z BBC i "Le Monde".

Wojciech Jagielski - polonofob, dywersant, dziennikarz radiowo-telewizyjny, specjalizujący się w prowadzeniu interaktywnych programów muzycznych i talk-show. Od 1990 roku związany z Radiem ZET. Początkowo jako didżej (prezenter), a obecnie (2006 r.) jest dyrektorem muzycznym Radia ZET.

Ludwik Jaglik-Jakobsfeld - polonofob, dywersant, agent sowiecki, aparatczyk PZPR; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Gienrich Grigorijewicz Jagoda - Herszel Jehuda - zwyrodniały bandyta i zbrodniarz NKWD; urodzony w Łodzi, był synem zamożnego żydowskiego zegarmistrza; wysoki funkcjonariusz policji politycznej i bezpieczeństwa. Od 1934 roku szef OGPU. Po reorganizacji organów bezpieczeństwa szef NKWD w latach 1934 - 1936 ;

Alfred Jahn -

Krzysztof Jakowicz - skrzypek i pedagog

Dominika Jakubiak - aktywistka żydowska, żydowski ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN" w Lublinie

Arkadiusz Jakubik - aktor, reżyser i scenarzysta teatralny. Zadebiutował na scenie Operetki Warszawskiej 13 listopada 1993 roku w roli Pierre`a w musicalu Piaf Pam Gems w reż. Jana Szurmieja.

Martyna Jakubowicz - piosenkarka

Tadeusz Jakubowicz - przewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Krakowie

Aleksandra Jakubowska - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska, żydowski hochsztapler i oszust, aferzysta, złodziej; rzecznik rządu premiera W. Cimoszewicza, w latach 80. prezenterka "Dziennika Telewizyjnego". W przeszłości jednoznacznie dawała wyraz swemu krytycznemu stosunkowi do polskości w połączeniu z troską o obronę racji żydów.

Aresztowana za oszustwa i łapówkarstwo.

W rocznicę 3 Maja w tekście na łamach żydopostkomunistycznego "Wprost" (3 maja 1992) stwierdziła z zadowoleniem: "Zużyte, skompromitowane słowa "patriotyzm", "polskość", "ojczyzna" nie odrodziły się w III Rzeczypospolitej.; pracowała w "Sztandarze Młodych" (1977-1981) i "Przyjaciółce" (1981-1987). Członkini PZPR w latach 1980-1990.

W latach 1987-1991 była dziennikarką Telewizji Polskiej. Od czerwca 1989 roku współtworzyła telewizyjne Wiadomości.

Wspólnie z Wojciechem Mannem i Krzysztofem Materną stworzyła warszawskie radio "Kolor", w którym była szefem działu publicystyki i informacji. Później współwydawała i kierowała tytułami młodzieżowymi i kobiecymi: "Missland" (1993), "Femina" (1994)- dodatek ówczesnego "Życia Warszawy"

Teresa Jakubowska - polonofob, dywersant, Działaczka lewicowa; Rzecznik partii RACJA "polskiej" lewicy. Absolwentka SGPiS (Szkoła Główna Handlowa), Wydział Handlu Zagranicznego. Pochodzi z Częstochowy, gdzie skończyła szkołę... zakonną katolicką. Po studiach pracowała w handlu zagranicznym, w tym 6 lat w Paryżu. Żona nieżyjącego już komunisty Jerzego Jakubowskiego, profesora Wydziału Prawa UW; felietonistka "Racjonalisty" magazyn racjonalistów, sceptyków, gnostyków i ateistów

Jerzy Jakubowski - właśc. - Muszkatenblit - polonofob, dywersant, agent i kolaborant sowiecki, komunista; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Julian Jakubowski -

Wacław Janas - polonofob, komuch, dywersant, PRL-owski dyplomata, a w latach 1993-1997 wiceminister kultury z ramienia SLD; odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Krystyna Janda - polonofob, dywersant, volks-"europejka", aktorka

Stanisław Janecki -

Elżbieta Janicka - polonofob, dywersant, członek żydomasońskiego lobby "Otwarta Rzeczpospolita",

"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Jerzy Janicki - pisarz, dziennikarz; w okresie stalinowskim zawodowy dziennikarz pracował w różnych redakcjach...

Stanisław Janicki - pisarz, dziennikarz i scenarzysta, historyk kina. Autor cyklicznego programu TVP "W starym kinie" (od 1967 do 1999).

Stanisław Janicki - polonofob, dywersant, prof., minister rolnictwa i wicepremier w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, przestępca gospodarczy, złodziej i szantażysta, pracownik Agencji restrukturyzacji rolnictwa, szubrawca, który doprowadził do sprzedaży jednego z największych zakładów cukierniczych w Polsce szwajcarskim żydom.

Maria Janion - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, katolicyzmu, Polaków i Polski, oszczerca, kalumniator zohydzający i hańbiący dobre imię Polski i polskich patriotów; pracownik Centrum Badania i Nauczania Dziejów i Kultury Żydów w Polsce im. Mordechaja Anielewicza; historyk literatury, krytyk literacki, profesor IBL PAN. Pracuje w Instytucie Badań Literackich PAN.

Grzegorz Jankilewicz - polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska; Jeden z żydokomunistycznych bogaczy i 'magnatów' PRLu-bis. Ukraiński emigrant, z wykształcenia muzyk. W latach 80. po raz pierwszy przyjechał do Polski. Otrzymał obywatelstwo w 1992 r., cztery miesiące po złożeniu wniosku.

W 1993 r. założył wraz ze wspólnikiem Sławomirem Smołokowskim firmę handlującą ropą naftową J&S. W ciągu zaledwie kilku lat zmonopolizowali dostawy do polskich rafinerii, a także tranzyt przez Port Gdański. Według UOP, było to możliwe, gdyż otrzymali od polskich rafinerii specjalne pełnomocnictwa. Jankilewicz do niedawna nie udzielał wywiadów i nie pozwalał się fotografować. Ostatnio zaczął się wypowiadać publicznie i promować firmę przez turniej tenisa ziemnego J&S Cup. Na początku 2006 r. przedstawiciele J&S zapowiedzieli, że rozpoczynają inwestycje w sektor biopaliw. Obecnie do grupy J&S należy kilkanaście spółek zarejestrowanych m.in. w Polsce, na Cyprze, w Luksemburgu i Szwajcarii. W 2005 r. grupa miała ponad 10 mld USD przychodu. Zamieszany w afere paliwowa. Żona Jankilewicza jest od 2001 r. wydawcą "Zwierciadła". w 2006 r. 11. na liście najbogatszych w Polsce tygodnika "Wprost" i 68. wśród 100 najbogatszych Europy Środkowej i Wschodniej w 2005 r. Jego majątek wycenia się na 1,65 mld zł.

Ludwika Jankowska - Luba Kowieńska -

Anna Jantar /pseudonim/ - właśc. Anna Maria Szmeterling - piosenkarka, matka Natalii Kukulskiej

Anna Jarmusiewicz -

Andrzej Jaroszewicz - Aaron Samet - test

Piotr Jaroszewicz - komunista i wieloletni członek KC PZPR, premier żydokomuny PRLu; zamordowany wraz z żoną, w swojej willi przez "nieznanych sprawców" - [czytaj: elity władzy, SB]; willę tą otrzymał od stalinowskiego rządu żydokomunistycznego piewca stalinizmu Julian Tuwim, a po śmierci Tuwima, otrzymał ją Jaroszewicz

Izabela Jaruga-Nowacka - polonofob, komuch, dywersant, poseł V kadencji sejmu z ramienia SLD, była działaczka i przewodnicząca Unii Pracy, obecnie polityk Unii Lewicy; popiera ideę legalizacji małżeństw homoseksualnych. "Ciota rewolucji" obyczajowej. Często uczestniczy w demonstracjach i manifestacjach gejów, transwestytów. Jako minister do spraw społecznych podjęła inicjatywę dofinansowania z przez państwo manifestacji mniejszości seksualnych...

Robert Jaruga - polonofob, dywersant, dziennikarz, redakcja antypolskiego, szowinistyczno antykatolickiego, oszczerczego i polakożerczego żydokomunistycznego szmatławca "Nie"

Izabela Jaruzelska - prof. dr hab. Instytut Orientalistyczny Zakład Hebraistyki

Grzegorz Jarzyna - reżyser teatralny

Paweł Jasienica to pseudonim - Leon Lech Beynar - Urodził się w 1909 r. w Symbirsku nad Wołgą i pozostał z rodziną w Rosji do roku 1920; W czasie II wojny światowej oficer Armii Krajowej, od jesieni 1944 po dezercji z LWP w 5 Wileńskiej Brygady AK, gdzie był przez pewien czas adiutantem Zygmunta Szendzielarza "Łupaszki" - dowódcy tej brygady. Ranny w lipcu 1945, opuścił brygadę i uniknął losu większości jej oficerów skazanych na karę śmierci.

W lipcu 1948 roku został aresztowany przez komunistyczny Urząd Bezpieczeństwa. Został wypuszczony na wolność dzięki interwencji Bolesława Piaseckiego. Wstąpił do Stowarzyszenia "Pax", z ramienia którego w 1950 roku zarządzał stowarzyszeniem Caritas. Od grudnia 1959 jeden z wiceprezesów Związku Literatów Polskich;

pisarz historyczny, publicysta m.in. żydo-katolewackiego "Tygodnika Powszechnego", którego był również współredaktorem; był działaczem i ostatnim prezesem (1962) "Klubu Krzywego Koła"

"Klub Krzywego Koła" to nazwa klubu dyskusyjnego działającego w Warszawie w latach 1955-1962; który został założony w 1955 roku z inicjatywy i pod nadzorem pułkownik UB Julii Brystigierowej w celu sterowania i infiltrowania przeciwników ówczesnej władzy; klub skupiał ówczesną elitkę intelektualną, tzw. (żydokomunistyczną) opozycje inteligencką, dyskusje w nim prowadzone dotyczyły m.in. problematyki kulturowej, politycznej, filozoficznej, artystycznej i ideologicznej; w zebraniach brali udział m.in.: Jan Józef Lipski żyd i mason, Witold Jedlicki żyd i agent SB, Aleksander Małachowski żyd i mason, Stanisław Ossowski, Paweł Jasienica żyd, Antoni Słonimski żyd stalinowiec i mason, Władysław Bartoszewski żyd i mason, Jerzy Urban żyd i komuch, Jan Olszewski żyd i mason, Ludwik Hass żyd i mason, Leszek Kołakowski żyd i marksista stalinowiec, Aniela Steinsbergowa żydówka, Antoni Zambrowski żyd i komuch, a teraz "prawicowiec", Karol Modzelewski żyd i komuch, Jacek Kuroń żyd i komuch trockista, Adam Michnik żyd i komuch trockista, Anna Rudzińska, Jerzy Kornacki, Adam Schaf żyd stalinowiec i marksista; po więcej szczegółów zapraszamy -- KKK - "Klub Krzywego Koła"

Anna Jasiewicz - dywersant, komuch, redakcja żydokomunistycznego i marksistowskiego "Dziś" - redaktor naczelny marksista-komunista Mieczysław F. Rakowski

Joanna Jasińska - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Katarzyna Jasińska - Fundacja Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego

Elżbieta Jasińska-Brunnberg - polonofob, dywersant, "spec" od homoseksualizmu, felietonistka "Racjonalisty" magazyn racjonalistów, sceptyków, gnostyków i ateistów

Krzysztof Jasiński - aktor, reżyser teatralny i telelewizyjny, założyciel i dyrektor krakowskiego Teatru STU, mąż Beaty Rybotyckiej; Jest twórcą m.in. znanych z TVP benefisów w krakowskim Teatrze STU (gdzie uczestniczy cała żydoelitka)

Bruno Jasieński - właściwie - Wiktor Zysman - komunista zamordowany przez komunistów w ZSSR. Czołowy 'polski' futurysta i skandalista został oficjalnie wyrzucony z Francji za komunizm i nagle zrobił oszałamiającą karierę w Związku Radzieckim - był nawet honorowym wicepremierem Tadżykistanu. Zaplątany w procesy moskiewskie został aresztowany w 1937 i zginął jako polski szpieg, zamordowany w Moskwie [a nie zmarł jak stoi w encyklopediach czasu PRL] 17 września 1938 w Moskwie) - poeta, współtwórca futuryzmu.

Jerzy Jaskiernia - Aaron Aksman - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, komunista, świnia Orwell'owska, wieloletni członek PZPR, agent SB, TW pseudonim "Prym" vel "Prymus"

Mieczysław Jastrun - Agatstein - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, stalinowiec, dywersant, świnia Orwell'owska, jeden z poetów najbardziej obciążonych "hańbą domową" w czasach stalinizmu. M. Jastrun był jednym z najbardziej wojowniczych członków redakcji "Kuźnicy", pisma marksistowskich fanatyków, walczących z tradycjami narodowymi i wartościami humanistycznymi. Pomimo zaangażowania szeregu Polaków w ratowaniu Jastruna w czasie wojny, gdy ukrywał się "na aryjskich papierach", po 1944 roku należał on do czołowych tropicieli "polskiego antysemityzmu". Był również autorem licznych wierszy, pisanych zgodnie z wymogami stalinowskiej poetyki (np. Ballady o puszczy Świętokrzyskiej), dyskredytującej polskich powstańców, którzy zmienili się jakoby we wrogów własnego narodu, czy wyrafinowanego ataku na papiestwo

Tomasz Jastrun - Agatstein - polonofob, komuch, dywersant, wyraźnie chory z nienawiści na Polskę i Polaków, poeta i felietonista. Syn Mieczysława Jastruna, wyróżnia się głównie pełnymi agresywnej hucpy felietonami, atakującymi narodowych i prawicowych "oszołomów".

Eugenia Jastrzębska - polonofob, dywersant, komunistka, agent sowiecki; odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Grzegorz Jaszuński - polonofob, komuch; w czasie II wojny był policjantem żydowskim w getcie wileńskim, maz Zofii Kuratowskiej; jeden z dziennikarskich skrybów najbardziej skompromitowanych swą reżimową służalczością w PRL-u, był również autorem haniebnego wręcz pod względem ilości przekłamań paszkwilanckiego obrazu II Rzeczypospolitej ("Z polityki niedostatecznie", Warszawa 1964); dziennikarz w okresie stalinizmu, pracował w "Życiu Warszawy"

Aldona Jawłowska - polonofob, dywersant, prof. Instytutu Filozofii i Socjologii PAN; członek żydomasońskiego lobby "Otwarta Rzeczpospolita",

"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Helena Jaworska -

Jerzy Jedlicki - polonofob, dywersant, prof. Instytut Historii PAN; przewodniczący rady programowej żydomasońskiego lobby "Otwarta Rzeczpospolita",

"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Witold Jedlicki - polonofob, dywersant, lewak, komuch, pochodził z rodziny żydowskiej burżuazji; członek i uczestnik - "Klub Krzywego Koła";

"Klub Krzywego Koła" to nazwa klubu dyskusyjnego działającego w Warszawie w latach 1955-1962; klub skupiał ówczesną elitkę intelektualną, tzw. (żydokomunistyczną) opozycje inteligencką, dyskusje w nim prowadzone dotyczyły m.in. problematyki kulturowej, politycznej, filozoficznej, artystycznej i ideologicznej (w zebraniach brali udział m.in.: Jan Józef Lipski żyd i mason, Witold Jedlicki żyd lewak i komuch, Aleksander Małachowski żyd i mason, Stanisław Ossowski, Paweł Jasienica żyd, Antoni Słonimski żyd stalinowiec i mason, Władysław Bartoszewski żyd i mason, Jerzy Urban żyd i komuch, Jan Olszewski żyd i mason, Ludwik Hass żyd i mason, Leszek Kołakowski żyd i marksista stalinowiec, Aniela Steinsbergowa żydówka, Karol Modzelewski żyd i komuch, Jacek Kuroń żyd i komuch trockista, Adam Michnik żyd i komuch trockista, Anna Rudzińska, Jerzy Kornacki, Adam Schaf żyd stalinowiec i marksista)

Fajwel Jekowicz - szpicel, konfident tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

Józek Jekowicz - szpicel, konfident tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

Leyba Jekowicz Kusek - szpicel, konfident tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

Rafał Jesswein - rzecznik Prasowy Ministra Gospodarki Jacka Piechoty (01-05.2002).

Marek Jeżowski - polonofob, dywersant, sekretarz, żydowska organizacja "Beit", Warszawa

Przemysław Jenke - konsul generalny RP, Ho Chi Minh, Wietnam

Kalina Jędrusik - Makusfeld - aktorka, alkoholiczka

Stefan Jędrychowski - polonofob, dywersant, komunista, centr. kierownictwo w PZPR i w rządzie; 1944 kierownik resortu informacji i propagandy PKWN, 1951-1956 wicepremier, 1945-1974 minister żeglugi i handlu zagranicznego

Milada Jędrysik - polonofob, dywersant, publicystka żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej"

Michał Joachimowicz - agent SB Tajny współpracownik, bł. wicewojewoda kujawsko-pomorski

Benedykt Jodelis - polonofob, zbrodniarz okresu stalinowskiego, morderca sądowy, prokurator Prokuratury Generalnej

Andrzej Jonas -

Maksymilian (Maks) Jonas - polonofob, dywersant, komunista, odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Anna Maria Jopek - piosenkarka, synowa Haliny Kunickiej

Irena Jun -

Adolf Jung - polonofob, komunista, agent sowiecki; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Roman Juryś - Chaim Szacht - polonofob, komuch, stalinowiec, redaktor "Trybuny Ludu" - oficjalnego organu KC PZPR, komentator procesów politycznych

Katarzyna Jutkiewicz-Kubiak - sekretarz redakcji żydowskiego pisma "Midrasz"

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

K

Piotr Kabaj - Dyrektor Generalny Pomaton EMI (01.2002-12.2004

Krzysztof Kabala - polonofob, dywersant, mason, libertyn, globalista, rada żydomasońskiej fundacji - Fundacja Instytut Ludwiga von Misesa, współpracuje z masońską organizacją Mont-Pelerin Society powiązaną ze światową finansjerą żydowską

Daniel Kac - pisarz

Włodzimierz Kac - przewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Katowicach

Grażyna Kacprowicz - polonofob, dywersant, volks"europejka", dyrektor generalny - Urząd Komitetu Integracji Europejskiej; pracownik Instytutu Nauk Politycznych Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych, Uniwersytetu Warszawskiego, Zakład Instytucji Europejskich.

Magda Kacprzak - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Wiesław Kaczmarek - dywersant, komuch, dywersant, nieprzerwalnie od 1989 roku jest posłem na Sejm RP, najpierw jako poseł PZPR, następnie SLD, poźniej SDPL, a obecnie niezależny. Pełnił funkcję ministra przekształceń własnościowych w dniach od 26 października 1993 do 30 września 1996, następnie po Reformie Centrum został ministrem gospodarki w rządzie Włodzmierza Cimoszewicza (4 lutego - 17 października 1997).

Jacek Kaczmarski - Icek Berelbaum - polonofob, dywersant, niegdyś "bard", kpiarz i szyderca patriotyzmu, katolicyzmu i polskości; publikował w żydokomunistycznej "Gazecie Wyborczej", tak mówił o swojej rodzinie: "Mój dziadek był przed wojną zaangażowanym komunistą, po wojnie zaś komunistycznym dygnitarzem. (...) Wierzył w dziejową misję partii itd. Po wojnie znalazł się więc w kręgach władzy, był ambasadorem w Kambodży, pełnił jakieś dyplomatyczne funkcje w Szwajcarii, potem pracował w ministerstwie oświaty. Z partii wystąpił w 1981 roku. Jego żona, czyli moja babcia (...) pochodziła z rodziny żydowskiej, co jak przypuszczam, nie pozostało bez wpływu na zesłanie mojego dziadka do ministerstwa oświaty po 1968 roku." (wywiad pt. Chce konfrontacji, "Tygodnik Solidarność" z 4 maja 1990 r.)

Blanka Kaczorowska - ur. w Brześciu Litewskim, agentka i denuncjatorka Gestapo w Armii Krajowej, nawiązała współpracę z Gestapo jako agentka "V-98"; żona Ludwika Kalksteina, wraz z mężem, też agentem gestapo, wydała w czerwcu 1943 dowódcę AK generała Stefana Grota-Roweckiego w ręce gestapo

Jarosław Kaczyński - Kalkstein - dywersant, W latach 70. współpracował z żydo-trocksistowskim KOR-em; W grudniu 2005 roku Jarosław Kaczyński został uznany Człowiekiem Roku 2005 żydokomunistycznego tygodnika "Wprost"; obecnie premier PRL-bis; zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - "okrągły stół"

Lech Kaczyński - Kalkstein - polonofob, dywersant, mason, aktywista żydowski; w latach 80-tych bliski współpracownik Lecha "Bolka" Wałesy; zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - tajne rozmowy w Magdalence, "okrągły stół", pomiędzy żydowskim przywództwem drugiej [po stanie wojennym] 'Solidarności', której był vice-przewodniczącym - zastępcą "Bolka", a elitami SB i PZPR; Od grudnia 1988 r. w Komitecie Obywatelskim przy Lechu Wałęsie; w 1990 roku został I zastępcą przewodniczącego, powstałego po stanie wojennym, z inicjatywy żydokomuny drugiego związku NSZZ "Solidarność"-bis, nie mającego nic wspólnego, oprócz nazwy z pierwszym związkiem i ruchem społecznym;

były szef NIK; jako minister sprawiedliwości w rządzie Jerzego Buzka, nie dopuścił do ekshumacji zwłok w Jedwabnem, co uniemożliwiło ustalenie prawdy o ilości ofiar i prawdziwych sprawców zbrodni na żydach; bł. prezydent Warszawy [2002 r.], - jako prezydent Warszawy rozpoczał projekt budowy tzw. "Muzeum kultury żydowskiej" przyznając ziemię pod budowę tegoż muzeum; obecnie jako prezydent PRL-bis wspiera i asekuruje budowę tego muzeum; zacieśnia stosunki z Izraelem, prowadzi politykę pro-Izraelską i pro-żydowską w pełnym syjonistycznym tego słowa znaczeniu. Reprezentuje sprawy i interesy żydowskie, ale żadną miarą nie interesy polskie;

członek żydomasońskiej organizacji "Grupa Windsor" - finansowana przez zagraniczne organizacje żydomasońskie. Grupa Windsor utrzymuje kontakty z tzw. Międzynarodowym Funduszem Republikanskim i Heritage Foundation; prezydent PRL-bis III Kaczyński-Kalkstein w Polsce odznaczył wszystkich żydokomunistycznych trockistów z KOR-u krzyżami i orderami; tak jak poprzedni anty-polscy prezydenci, odznacza największych wrogów Polski najwyższymi odznaczeniami państwowymi m.in. odznaczył "Orderem Orła Białego" żydowskiego syjonistę Alexa Storożynskiego, dziennikarza ze zdominowanej przez żydów gazety "New York Sun" - organ "neo-konserwatystów" - syjonistów; prezydent PRL-bis III wszystkich żydów "polskich"

Piotr Kadlcik - polonofob, dywersant, przewodniczący Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w Polsce

Jan Edward Kalecki - właśc.- Szymon Eliasz Tenenbaum - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, przed 1939 kolaborant i agent sowiecki, po II wojnie sw. zbrodniarz - wicedyrektor departamentu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Wojciech Kalicki - polonofob, dywersant, oszczerca i paszkwilant, dziennikarz żydokomunistycznej “Gazety Wyborczej”; odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Ewa Kalinowska-Zandberg - pracuje w Senacie PRL-bis

Ryszard Kalisz - polonofob, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska, należy do grona członków-założycieli SLD; W 2000 kierował kampanią wyborczą w walce o reelekcję Aleksandra Kwaśniewskiego. Od 2000 r. członek Rady Bezpieczeństwa Narodowego... [!]

Ludwik Kalkstein - por. "Hanka", dowódca grupy operacyjnej "H", agent i denuncjator Gestapo w Armii Krajowej, wydał w czerwcu 1943 dowódcę AK generała Stefana Grota-Roweckiego w ręce gestapo

Andrzej Kalwas - komuch, dywersant, mianowany przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego na stanowisko ministra sprawiedliwości, prokuratora generalnego w rządzie Marka Belki

Zygmunt Kałużyński - polonofob, komuch, dywersant, skrajny stalinowski publicysta, oszczerca i paszkwilant, krytyk filmowy, wieloletni publicysta żydokomunistycznego tygodnika "Polityka", gdzie na łamach, bezpardonowo atakował kino polskie, akcję bojkotu, a także opozycję solidarnościową. Był dwukrotnie żonaty, po raz pierwszy z Julią Hartwig, po raz drugi z Eleonorą Griswold.

Tomasz Kammel - konferansjer

Aldona Kamela-Sowińska - polonofob, dywersant, hochsztapler; bez zgody Rady Ministrów i Komisji Skarbu Państwa podpisała aneks do umowy z Eureko, co dało oszustom podstawę do późniejszych roszczeń odszkodowawczych za "złamanie" umowy przez Skarb Państwa! Uzgodniono, że Eureko może zakupić jeszcze 21 proc. akcji, a reszta majątku PZU trafi na giełdę. Państwo tymczasem straci raz na zawsze wpływ większościowy na swojego strategicznego ubezpieczyciela, do którego zaufanie budowano przez trzy pokolenia tyraków Polski Ludowej płacących składki.

Chaskiel Hirsz Kameraz - członek CKŻP - Centralny Komitet Żydów w Polsce, i kierownik wydziału produktywizacji CKŻP (do kwietnia 1948), następnie pracował w CSW "Solidarność" i Związku Spółdzielni Pracy jako starszy instruktor ds. kultury i oświaty

Dorota Kamińska - aktorka,

Ida Kamińska - Rachel - dyr. Teatru Żydowskiego w Warszawie

Jelena Kamińska - Lea Kantorowicz -

Krystyna Kamińska - żydowskie pismo "Midrasz"

Maria Kamińska - Eiger - polonofob, dywersant, zbrodniarz MBP i UB, była redaktorem chłopskiego tygodnika "Gromada" od 2 lutego 1949 r. do 30 marca 1952 r. poprzednio organizatorka i dyrektor Departamentu Szkolenia Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (od 1 lipca 1947 r. do 1 marca 1949 r.)

Janusz Kamiński - polonofob, dywersant, operator, robi karierę w "Hollywood", przyjaciel Stevena Spielberga, były mąż Holly Hunter (1995-2001)

Łukasz Kaminski -

Jan Kancewicz -

Nina Kancewicz-Hoffman - filolog

Maciej Kandefer - dywersant, komuch, redakcja żydokomunistycznego i marksistowskiego "Dziś" - redaktor naczelny marksista-komunista Mieczysław F. Rakowski

Julian Kaniewski - Izrael Ajzenman - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, zwyrodniały morderca i zbrodniarz, posługujący się kryptonimem 'Lwy', dowodzony przez niego żydowski oddział Gwardii Ludowej w dniu 22 stycznia 1943 roku dokonał masakry w miasteczku Drzewica, mordując 7 mieszkańców w ramach czyszczenia terenu, za co uczestnicy mordu otrzymali... pochwały" źródło: Leszek Żebrowski, Wyssane z palca winy Polaków, „Gazeta Polska", 27.6.1996

Marian Kanton - bł. prezes Pekao SA; powiązania z nomenklaturą PRLu i PZPR

Leo Kantor - twórca organizacji Polish Jews Reunion ’68, która skupia polskich Żydów z całego świata

Tadeusz Kantor - reżyser, malarz, scenograf

Józef Kapliński - Izrael Kapłan - polonofob, komunista, pierwszy sekretarz KW PPR w Rzeszowie, jako delegat na l Zjazd PPR w grudniu 1945 roku domagał się usunięcia z wszystkich stanowisk administracji terenowej niekomunistów

Feliks Kapłan - zdyskredytowany działacz komunistycznych związków zawodowych; w okresie międzywojennym agent sowiecki; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Ryszard Kapuściński - polonofob, komuch, dywersant, reportażysta, dziennikarz i publicysta, lewak, komunistyczny kolaborant; Karierę dziennikarską rozpoczął w komunistycznej gazecie - Sztandar Młodych. W latach 1953-1981 był członkiem PZPR. Był zaprzyjaźniony z komunistycznym zbrodniarzem argentyńskim Che Guevarą i marksistowsko-komunistycznym prezydentem Chile Salvadorem Allende, obydwaj byli bliskimi przyjaciółmi komunistycznego dyktatora Kuby Fidela Castro.

Maria Karasinska-Fendler - dywersant, bł. podsekretarz stanu Komitet Integracji Europejskiej

Anna Kargol -

Oskar Szyja Karliner - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, sadysta i zwyrodniały zbrodniarz-ludobójca!, był synem kupca Chaima z Drohobycza; W 1932 roku został skazany na 6 lat wiezienia za szpiegostwo na rzecz Związku Sowieckiego podczas służby wojskowej. Wysługiwał się władzom sowieckim podczas okupacji Drohobycza w latach 1939-41. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 roku uciekł do Związku Sowieckiego. Był oficerem śledczym w prokuraturze II Armii, potem 1. Okr. Wojskowego; rozkazem Naczelnego Dowództwa z 31 XII 1945 roku awansowany do stopnia majora. Od marca 1946 roku kierował Rejonową Prokuraturą Wojskową w Poznaniu, następnie w Krakowie.

I zastępca prezesa Najwyższego Sądu Wojskowego, m.in. ferował niemal wszystkie wyroki śmierci na oficerów - patriotów polskich oraz był autorem uzasadnienia wyroku w procesie gen. S. Tatara; Dopiero w 1968 roku gdy stracił to stanowisko i został wydalony z PZPR, wyjechal z Polski do Izraela; za dokonane zbrodnie odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92]

Jakub Karpiński - polonofob, dywersant, komuch, doktor socjologi, historyk i politolog; współorganizator demonstracji i zebrań, oraz o autor tekstów uchwalanych na wiecach studenckich Marca 1968.; w 1975 r. w mieszkaniu Anieli Steinsbergowej podczas jednego ze spotkań zredagowano tekst "List59" autorami byli Jan Olszewski oraz Jacek Kuroń i Jakub Karpiński;

członek i uczestnik "Klubu Krzywego Koła" - "Klub Krzywego Koła" to nazwa klubu dyskusyjnego działającego w Warszawie w latach 1955-1962; który został założony w 1955 roku z inicjatywy i pod nadzorem pułkownik UB Julii Brystigierowej w celu sterowania i infiltrowania przeciwników ówczesnej władzy; klub skupiał ówczesną elitkę intelektualną, tzw. (żydokomunistyczną) opozycje inteligencką, dyskusje w nim prowadzone dotyczyły m.in. problematyki kulturowej, politycznej, filozoficznej, artystycznej i ideologicznej; w zebraniach brali udział m.in.: Jan Józef Lipski żyd i mason, Witold Jedlicki żyd i agent SB, Aleksander Małachowski żyd i mason, Stanisław Ossowski, Paweł Jasienica żyd, Antoni Słonimski żyd stalinowiec i mason, Władysław Bartoszewski żyd i mason, Jerzy Urban żyd i komuch, Jan Olszewski żyd i mason, Ludwik Hass żyd i mason, Leszek Kołakowski żyd i marksista stalinowiec, Aniela Steinsbergowa żydówka, Antoni Zambrowski żyd i komuch, a teraz "prawicowiec", Karol Modzelewski żyd i komuch, Jacek Kuroń żyd i komuch trockista, Adam Michnik żyd i komuch trockista, Anna Rudzińska, Jerzy Kornacki, Adam Schaf żyd stalinowiec i marksista; po więcej szczegółów zapraszamy -- KKK - "Klub Krzywego Koła"

Józef Karpiński - Rapaport - (czestochowski)

Jan Karski - Jan Kozielewski-Kohn - polonofob, dywersant, ur. w Łodzi; kurier AK; oszczerca, kalumniator zohydzający i hańbiący dobre imię Polski; W 1982 roku otrzymał tytuł "Sprawiedliwego Wśród Narodów Świata"; w 1994 roku otrzymał honorowe obywatelstwo Państwa Izraela. W 1995 roku odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Karol Karski - poseł, PiS

Leon Kasman - polonofob, komunista, redaktor naczelny "Trybuny Ludu" - oficjalnego organu KC PZPR, od 1948 do 1968

Lidia (Chawa Lea) Kasman - komunistka, odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Wojciech Kass - Pracuje w Muzeum K.I. Gałczyńskiego w Praniu na Mazurach. Jest autorem książek reportersko-literackich

Tadeusz Kassern - attache kulturalny PRL w USA

Wojciech Jan Katner - ur. w Łodzi; Od 1991 pracownik Najwyższej Izby Kontroli, w latach 1992-1997 wiceprezes NIK, 1997-2001 wiceminister, podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki. Wieloletni instruktor harcerski;

Janina Katz - pisarka

Juliusz Katz-Suchy - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, agent sowiecki, działający w kierunku oderwania od Polski Lwowa, po wojnie jeden z kierowników warszawsko-sowieckiej dyplomacji; wysłannik Polski do Organizacji Narodów Zjednoczonych, dyrektor Instytutu Spraw Międzynarodowych; w 1969 r. opuścił Polskę; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Kayah - Katarzyna Rooijens, z domu Szczot - piosenkarka

Hanna Kedaj-Smoktunowicz - dzienikarka

Józef Kelera - pisarz

Symcha Keller - podrabin, przewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Łodzi

Maria Keller-Hamela - psycholog, "Fundacja Dzieci Niczyje"

Kazimierz Kelles-Krauz - marksista, komunista, socjolog; działacz i teoretyk Związku Zagranicznego Socjalistów Polskich, i PPS

Jan Krzysztof Kelus - dywersant, socjolog, koncesjonowany "opozycjonista", kompozytor, autor i wykonawca piosenek tzw. drugiego obiegu; od wydarzeń marca 1968 r. zaangażował się w działalność opozycyjną. Był jednym z założycieli żydotrockistowskiego KORu; [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.];

Andrzej Kern - Dawid Ginsberg -

Ludwik Jerzy Kern - Rappaport - polonofob, dywersant, ur. w Łodzi; poeta, satyryk, a także dziennikarz i autor piosenek. W latach 1948-2002 członek zespołu redakcyjnego tygodnika Przekrój. ["Przekroj" żydokomunistyczne piśmidło dla intelektualistów PRLu]

Paulina Kern - polonofob, zbrodniarz okresu stalinowskiego, prokurator Prokuratury Generalnej

Krystyna Kersten - polonofob, dywersant, oszczerca i paszkwilant, historyk, tendencyjność i fałszowanie historii, fanatyczna tropicielka "polskiego antysemityzmu" żydokomunistycznego szmatławca "Gazeta Wyborcza"; felietonistka żydowskiego pisma "Midrasz"

Roman Kessler -

Jerzy Kichler - polonofob, działacz społeczności żydowskiej w Polsce; Od początku lat osiemdziesiątych działał na rzecz odrodzenia w Polsce żydowskiego życia kulturalnego i religijnego, a następnie zaangażował się w dialog międzyreligijny, zwłaszcza dialog między polskimi Żydami a katolikami. Uczestniczył w odbudowie struktur organizacji żydowskich gmin wyznaniowych. Przez kilka lat przewodniczył gminie wyznaniowej we Wrocławiu. Tam też przyczynił się do renowacji i przywrócenia funkcji religijnych Synagogi Pod Białym Bocianem. Wspólnie z duchownymi chrześcijańskimi (katolickimi, prawosławnymi i protestanckimi) współtworzył Dzielnicę Czterech Świątyń (w skład której, oprócz Synagogi Pod Białym Bocianem, wchodzą ewangelicko-augsburska Katedra pw. Opatrzności Bożej, katolicki Kościół Św. Antoniego z Padwy oraz prawosławna Cerkiew Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy). Kichler stał na czele Fundacji "Dzielnica Wzajemnego Szacunku Czterech Wyznań". W 1997 Kichler objął przewodnictwo w Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w RP, które sprawował do 2002.

Adrianna Kicińska - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Krzysztof Kiciński - socjolog

J. Kichler - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej we Wrocławiu

Nesanel Kichler - polonofob, dywersant, agent sowiecki, po wojnie UB-owiec; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Marzanna Kielar - poetka, popularna artystka i bywalczyni na czerwonych salonach żydokracji w PRL-bis

Melania Kierczyńska - Cukier "krwawa Melania" - polonofob, morderca i zwyrodniała zbrodniarka MBP i UB, stalinowiec, specjalistka od stalinizacji nauki

Jan Kiepura - głośny tenor, śpiewak, z matki Najman; Jego dziadek ze strony matki był w rodzinnym Pajęcznie krawcem-łaciarzem. Brat matki, Herszlik Najman, był kantorem w synagodze w Będzinie. To z tej rodziny odziedziczył Kiepura zdolności wokalne.

Leon Kieres - polonofob, dywersant, w 1994 roku został powołany do Rady ds. Samorządu Terytorialnego przy Prezydencie RP, a rok później został wiceprezydentem Izby Regionów w Kongresie Władz Lokalnych i Regionalnych Europy w Strasburgu. Był senatorem, członkiem Klubu Parlamentarnego Akcji Wyborczej Solidarność oraz radnym Unii Wolności; sprawował funkcję prezesa Instytutu Pamięci Narodowej.

Edward Kierski - dywersant, mason, prezydent żydomasońskiej organizacji "Lions Club" Warszawa-Centrum w 1993 r.

Bertold Kittel - polonofob, dywersant, były dziennikarz śledczy "Rzeczpospolitej" (Presspublica), współpracuje z żydo-liberalnym tygodnikiem "Newsweek Polska" (Axel Springer Polska) i stacją TVN.

Wojciech Kilar - pianista, kompozytor

Adam Kilian -

Zygmunt Kimaczyński -

Tomasz Kin -

Adam Kinaszewski -

Hanna Kirchner - historyk literatury

Stefan Kisielewski - lewak, libertyn, ..."konserwatysta" wśród żydokomuny, publicysta, był jednym z założycieli - (m.in. Janusz Korwin-Mikke, Robert Maciej Smoktunowicz) - Ruchu Polityki Realnej w 1987 r. oraz Unii Polityki Realnej w 1989 r.; Syn Zygmunta i Salomei z domu Szapiro, ciotki komunistki Hanki Sawickiej, bratanek Jana Augusta Kisielewskiego, satyryka i współzałożyciela kabaretu Zielony Balonik; Od 1945 r. związany ze środowiskiem żydo-katolewackiego "Tygodnika Powszechnego", do którego aż do 1989 roku pisywał felietony; latach 1957-1965 był posłem na Sejm PRL, razem z m.in. Tadeuszem Mazowieckim, w ramach żydo-katolewackiej grupy Znak. W 1964 r. był jednym z sygnatariuszy Listu 34. Systematyczną współpracę rozpoczął z żydolewacką paryską "Kulturą" w 1975 roku. W Instytucie Literackim wydawał swoje książki jako... Tomasz Staliński. Reprezentował poglądy konserwatywno-liberalne; publikował felietony w żydokomunistycznym tygodniku "Wprost"; ulubieniec liberałów, tolerastów i michnikowców

Jerzy Kisielewski - dziennikarz; syn Stefana

Julian Klaczko - Lejb Jehuda -

Grzegorz Klaman - polonofob, prowokator, obrazoburca, prof. ASP Gdańsk; Fundacja Wyspa Progress; kurator obrazoburczej wystawy Doroty Nieznalskiej "pasja", 'artysta' rzeźbiarz

Adrian Klarenbach - dziennikarz, prezenter telewizyjny, lektor. Od 1995 roku (z przerwami) związany z TVP.

Gerard Klawe - perkusista zespołu Closterkeller

Tomasz Michał Klecor - komuch, jest członkiem zarządu pomorskiego Stowarszyszenia Młodzi Demokraci - młodzieżówka dawnego SLD i PZPR. Urodził się i mieszka w Gdyni; pisze sam o sobie: "Jestem przemądrzałym cynicznym snobem"

Michał Kleiber - polonofob, komuch, prof. dr hab. inż. specjalista z zakresu mechaniki i informatyki, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk; Od 19 października 2001 roku minister nauki i informatyzacji oraz przewodniczący Komitetu Badań Naukowych w rządzie Leszka Millera, oraz w rządzie Marka Belki.

Dziś jeden z doradców społecznych prezydenta Kaczyńskiego !!

Mąż znanej lekkoatletki, płotkarki Teresy Sukniewicz-Kleiber.

Absolwent liceum im. Klementa Gottwalda (czeskiego komunisty) przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie (dzis nosi ono imie Staszica). Utworzono je w 1951 r. Bylo to jedyne wówczas liceum w Warszawie, gdzie nie bylo religii. Chodzily do niego dzieci stalinowskich aparatczyków, prokuratorów wojskowych, oficerów politycznych, zamieszkujacych pobliskie wojskowe bloki w rejonie ulic Nowowiejska, Piekna, Filtrowa.

Najwazniejsza byla niespotykana w zwyklych polskich szkolach specyficzna jednolitosc spoleczno-materialno-swiatopogladowa srodowiska uczniowskiego: wiekszosc dzieci byla z domów komunistycznych, zwiazanych rodzinnie lub srodowiskowo ze stalinowskim i z komunistycznym establishmentem.

Kleiber to kolega z klasy Blassa w XIV Liceum im. Klementa Gottwalda. Kleiber i Blass dzialaja w spólce Bunge Mathematical Institute (BMI), polskiej placówce naukowej zalozonej w marcu 2006 r. przez Bunge, najwiekszego na swiecie producenta tluszczów roslinnych - choc Kleiber zaprzecza, ze lacza ich jakies interesy.

W Polsce Bunge jest wiekszosciowym akcjonariuszem Kruszwicy, ma tez 50 proc. udzialów w Ewico (dawnej Kamie Foods). Wkrótce dzieki fuzji z kontrolowanymi przez Jerzego Staraka (tez absolwenta Gottwalda) Olvitem i Olvitem-Pro koncern utworzy najwieksza w Polsce firme produkujaca tluszcze roslinne z przychodami ponad 1,5 mld zl. Prezesem spólki jest Michal Kleiber, a szefem rady nadzorczej Józef Blass.

Juliusz Kleiner - postać pozytywna, prof. znakomity znawca romantyzmu, historyk literatury. Został on pozbawiony prawa nauczania za otwarte oponowanie przeciwko narzucaniu "postępowej" metodologii stalinizmu i komunizmu

Izaak Kleinerman - polonofob, komuch, przewodniczący biura prezydium Rady Państwa PRL

Wojciech Klemm - reż. teatralny

Jacek Kleyff - kabaret "Salon Niezależnych" założony przez... Jacka Kleyffa, Michała Tarkowskiego i Janusza Weissa

Marcin Klimkiewicz - redakcja żydowskiego pisma "Midrasz"

Joanna Klimowicz -

Michał Klinger - polonofob, dywersant, syjonista, z Kalisza, członek syjonistycznej organizacji młodzieżowej Betar, próbował nielegalnie opuścić Polskę z zamiarem przedostania się do Palestyny. Unikał poboru i walki w obronie Polski

Zenon Kliszko - polonofob, komuch, bandyta, dywersant, ur. w Łodzi; Od 1931 członek KPP, od 1942 w PPR, a następnie PZPR; w latach 1957–1970 sekretarz KC, 1959–1970 członek Biura Politycznego KC. W latach 1956-1957 pełnił funkcję podsekretarza stanu (wiceministra) w Ministerstwie Sprawiedliwości, 1957-1970 był wicemarszałkiem Sejmu i przewodniczącym klubu parlamentarnego PZPR.

W grudniu 1970 kierował krwawą akcją pacyfikacyjną w Gdańsku i Gdyni.

Zyndel Kloc - polonofob, agent sowiecki-terrorysta; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Jerzy Kluger - polonofob, dywersant, najdawniejszy przyjaciel papieża Jana Pawła II (jeszcze z lat dziecięcych); agent izraelski w Watykanie; Od dwudziestu pięciu lat z zaangażowaniem i skutecznie działał na rzecz dialogu chrześcijańsko-żydowskiego, polsko-żydowskiego oraz między Stolicą Apostolską a Izraelem. Walnie przyczynił się do pierwszej w dziejach wizyty papieża w synagodze w Rzymie w 1986 roku, do nawiązania stosunków dyplomatycznych między państwem watykańskim i państwem Izrael w 1994 roku, oraz do jubileuszowej pielgrzymki Jana Pawła II do Ziemi Świętej w 2000 roku.

Aleksander Klugman - dywersant, korespondent w Izraelu żydowskiego pisma "Midrasz"

Ryszard Knauff - były Prezes Zarządu wydawnictwa PWN (03.2002-19.03.2003]. Prezes hurtowni książek 'Azymut' (03.2003).

Andrzej Kneifel - polonofob, dywersant, agent KGB; Absolwent Moskiewskiego Instytutu Stosunków Międzynarodowych - rocznik 1979 - Uczelnia ta [ MGIMO] byla i jest wylęgarnią światowej sowieckiej agentury. Członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji [06.05.2005).

Krzysztof Knittel - kompozytor muzyki współczesnej, twórca muzyki elektronicznej; Dyrektor festiwalu 'Warszawska Jesień' ; Członek Rady Nadzorczej Telewizji Polskiej S.A. [05.06.2003]; Wiceprzewodniczący Rady Nadzorczej Telewizji Polskiej S.A. [06.07.2004]

Anna Knobloch-Gala - polonofob, dywersant, członek Prezydium Polskiego Towarzystwa Psychologicznego ["Polskiego" tylko z nazwy, bo całkowicie opanowanego przez żydów

Roman Knoll - mason, wiceminister spraw zagranicznych, po zamachu majowym socjalisty Józefa Piłsudskiego

Tomasz Knothe - ambasador PRL-bis III w Armenii

Anemona Knut - aktorka

Robert Knuth -

Agnieszka Knyt - dywersant, redakcja, żydolewacki "Ośrodek KARTA", sponsorami są m.in. żydokomunistyczna "Agora" michnikowców, żydomasońskie fundacje: fundacja Bankowa im. Leopolda Kronenberga, Akademia Rozwoju Filantropii, Rockefeller Brothers Fund, Fundacja im. Stefana Batorego - powiązana ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońska i antypolska fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta giełdowego George'a Sorosa.

Alicja Kobus - przewodnicząca zarządu filii Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w Poznaniu

Jan Kobuszewski - Weisleder - aktor

Szymon Kobyliński - rysownik, karykaturzysta,

Paulina Kocenko - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Władysław Kochan - polonofob, bandyta, zwyrodniały zbrodniarz stalinowski, w latach 40. i 50. ubiegłego wieku zastępca szefa Głownego Zarządu Informacjii (GZI) (wsławionego, jako jedna z najokrutniejszych instytucji stalinowskiej Polski), oraz pracownik kontrwywiadu wojskowego PRL. Według osób przez niego w tym okresie przesłuchiwanych, Kochan był jednym z najokrutniejszych funkcjonariuszy swojego resortu, z nieukrywaną przyjemnością stosującym tortury fizyczne i psychiczne.

Do "Informacji" wstąpił w grudniu 1944 roku (w tym samym roku został członkiem partii). Do maja 1947 zastępca szefa Informacji Marynaki Wojennej, następnie do lipca 1948 r. szef Informacji w poznaniu. W latach 1948-1954 szef Oddziału Śledczego GZI, następnie zastępca szefa GZI (pułkownika Dymitra Wozniesieńskiego, następnie Antoniego Skulbaszewskiego); W 1959 roku skazany na... pięć lat więzienia (z czego odsiedział niespełna rok) oraz degradację.

Stanisław Kociołek - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, zbrodniarz, komunista, od 1964 we władzach centralnych PZPR, w latach 1964-1967 był I sekretarzem Komitetu Warszawskiego, a od 1967 pełnił analogiczną funkcję w Gdańsku. W drugiej połowie 1970 był wicepremierem.

Jest współodpowiedzialny za wydarzenia grudniowe 1970 na Wybrzeżu, wydał rozkaz użycia broni palnej przeciw robotnikom.

Od 1971 był w służbie dyplomatycznej (ambasador w Belgii, Luksemburgu i Tunezji), a w latach 1980-1982 znów pełnił stanowisko I sekretarza Komitetu Warszawskiego PZPR.

Jan Kofman - profesor politologii na filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku, a zarazem redaktor naczelny Wydawnictwa Naukowego PWN, syn Józefa

Józef Kofman - polonofob, dywersant, komunista, sekretarz i członek Prezydium CRZZ do roku 1968; ojciec Jana

Krzysztof Kolberger - aktor

Julian Kole -

Jan Jakub Kolski - reżyser, scenograf

Anna Kołakowska - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Dorota Kołakowska - polonofob, dywersant, felietonistka żydolewackiej gazety "Rzeczpospolita"

Violetta Kołakowska - przed zmianą nazwiska: Wioletta Kołek - aktorka i modelka, bywalczyni żydokomunistycznego czerwonego salonu PRL-bis

Leszek Kołakowski - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, komunista, marksista, stalinowiec, świnia Orwell'owska, jeden z najbardziej znanych ideologów marksizmu, członek PZPR od 1947 do 1966. W 1968, brał udział w Wydarzeniach Marcowych; prof. i ideolog filozofii marksistowskiej, w okresie stalinowskim zajadle atakujący filozofię katolicką;

członek KOR - żydokomuna - trockiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.]. Jest członkiem antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego hochsztaplera giełdowego Sorrosa; odznaczony Orderem Orła Białego przez rząd żydokomunistyczny; członek "Klubu Krzywego Koła"

"Klub Krzywego Koła" został utworzony za zgodą i poparciem Julii Brystyger (dyrektor Departamentu Politycznego MBP i UB [Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Urzędu Bezpieczeństwa]); to nazwa klubu dyskusyjnego działającego w Warszawie w latach 1955-1962; Klub miał być kuźnią przyszłych kadr, którego cele zostały przedstawione na piśmie Jakubowi Bermanowi i Morawskiemu. Klub podjął bliską współpracę z tygodnikiem "Po Prostu", w którego redakcji pracowali sami żydzi. Klub skupiał ówczesną (żydokomunistyczną) elitkę intelektualną, tzw. opozycję inteligencką, lewicę laicką, dyskusje w nim prowadzone dotyczyły m.in. problematyki kulturowej, politycznej, filozoficznej, artystycznej i ideologicznej; w zebraniach brali udział m.in.: Jan Józef Lipski żyd i mason, Witold Jedlicki żyd, Aleksander Małachowski żyd i mason, Stanisław Ossowski, Paweł Jasienica żyd, Antoni Słonimski żyd stalinowiec i mason, Władysław Bartoszewski żyd i mason, Jerzy Urban żyd i komuch, Jan Olszewski żyd i mason, Ludwik Hass żyd i mason, Leszek Kołakowski żyd i marksista stalinowiec, Aniela Steinsbergowa żydówka, Karol Modzelewski żyd i komuch, Jacek Kuroń żyd i komuch trockista, Adam Michnik żyd i komuch trockista, Anna Rudzińska żydówka, Jerzy Kornacki żyd, Adam Schaf żyd stalinowiec i marksista; po więcej szczegółów zapraszamy -- KKK - "Klub Krzywego Koła"

Piotr Kołodziejczyk - Robert Cajmer - dywersant, komuch, admiral

Grzegorz Kołodko - Samuel Hanerman - komuch, mason, profesor ekonomii, ekonomista; absolwent SGPiS, dziś SGH, stypendysta Fundacji Fulbrighta na uniwersytecie w Illinois (USA); zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - "okrągły stół"; wicepremier i minister finansów w rządach Waldemara Pawlaka (1994-1995), Józefa Oleksego (1995-1996), Włodzimierza Cimoszewicza (1996-1997) i Leszka Millera (2002-2003). Konsultant Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Banku Światowego, ONZ i OECD. Twórca i Dyrektor Centrum Badawczego Transformacji, Integracji i Globalizacji.

Maria Komar - Riwa Zukerman - generałowa, komunistka, żona zbrodniarza MBP i UB gen. Wacława Komara - właśc. Mendel Kossoj

Michał Komar - był redaktorem naczelnym zlikwidowanego "Sztandaru", jest prezesem Unii Wydawców Prasy; syn zbrodniarza MBP i UB gen. Wacława Komara

Wacław Komar - właśc.- Mendel Kossoj - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, gen. - zbrodniarz MBP i UB; dowódca tzw. bolszewickich "dąbrowszczaków", międzynorodówki komunistycznej, mordujących w 'czerwonej' Hiszpanii katolików, duchowieństwo, zakonnice, bezczeszczących i palących kościoły; a następnie stalinowski i PRL-owski generał

Komorowscy - cały klan żydowskiego rodu Komorowskich

Bronisław Komorowski - polonofob, dywersant, komuch, poseł PO, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Maja Maria Komorowska - aktorka, z żydowskiego klanu Komorowskich

Komenski - polonofob, dywersant, mason, ówczesny internacjonalista, sprowadził Potop szwedzki na zgubę Polski

Feliks Kon - komunista, członek I Proletariatu, uczestniczył w rewolucji 1905. Od 1906 przewodniczący PPS-Lewica, bierze udział w wydarzeniach z 1917 roku. Członek Tymczasowego Rewolucyjnego Komitetu Polski w Białymstoku.

W latach 1919-22 działacz Komunistycznej Partii Ukrainy oraz Międzynarodówki Komunistycznej. Od 1922 w WKP(b). 1924-35 członek Międzynarodowej Kontroli Kominternu. Współzałożcyiel Międzynarodowej Organizacji pomocy Rewolucjonistom (MOPR). W latach 1931-33 przewodniczący Ogólnozwiązkowego Komitetu Radiofonii ZSRR. W 1941 kierownik polskiej sekcji Radia Moskwa.

Jakub Konc-Hadyński - muzyk, skrzypce

Elżbieta Koncewicz -

Marek Kondrat – Pinkus Bregner - komuch, lewak, aktor; s. Józefa [Joska] Bregnera [Kondrat]; "Prawica jest mi kompletnie obca", "Michnik będzie dla mnie zawsze postacią naczelną"

Tadeusz Konwicki - polonofob, dywersant, oszczerca, kalumniator zohydzający i hańbiący dobre imię Polski; pisarz stalinowski; autor dwudziestu powieści, reżyser i scenarzysta; urodzony w Nowej Wilejce na Wileńszczyźnie

Adam Kopciowski - autor artykułów i książek o tematyce żydowskiej, zajmuje się dziejami społeczności żydowskiej na Lubelszczyźnie w XX wieku

Leonia (Lea) Koppel - polonofob, dywersant, agentka sowiecka; odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Andrzej Koraszewski - polonofob, dywersant, członek redakcji "Racjonalista" - magazyn racjonalistów, sceptyków i ateistów, były dziennikarz BBC (także wiceszef polskiej sekcji) i publicysta żydolewackiej paryskiej "Kultury", żydokomunistycznych "Polityki", żydolewackiej "Rzeczpospolitej", żydolewackiego "Tygodnika Powszechnego" W latach 1971-1986 mieszkał i pracował w Szwecji, następnie w latach 1986-1998 - okres londyński i praca w BBC. Od połowy lat 90. do końca czasopisma regularna współpraca z paryską "Kulturą". Obecnie powrócił do Polski i mieszka w Dobrzyniu nad Wisłą.

Paweł Korc - polonofob, dywersant, paszkwilant, oszczerca, oczerniający Polskę i Polaków

Janusz Korczak - właściwie - Henryk Goldszmit - pedagog, lekarz, mason;

Kazimierz Kord - dyrygent

Małgorzata Kordowicz - aktywistka żydowska, Synagoga im. Nożyków

Zanna Kormanowa - polonofob, kolaborant sowiecki, stalinowski historyk; odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Rachela Korn - polonofob, komunistka, ZPP - stalinowski Związek Patriotów Polskich z Moskwy, zatwierdzony przez Stalina

Ryszard Kornhauser -

Adam Kornecki - właśc.- Dawid Kornhendler [Kornhaendler] - polonofob, zwyrodniały zbrodniarz UB, bandyta, wysokiej rangi UBowiec, w 1968 r. opuścił Polskę; przedwojenny działacz komunistyczny; a podczas wojny w szeregach Armii Czerwonej bronił Kraju Rad; po wojnie szef Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Kielcach. Prawdopodobnie przygotowywał i współodpowiadał za tzw. kielecki pogrom Żydów z 4 lipca 1946 roku. W latach 1946-48 szef Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu, a od 1948 do 1949 roku we Wrocławiu. W latach 1950-52 był attache wojskowym w Sztokholmie; w 1953 roku za brak dyscypliny został zwolniony z wojska; wicedyrektor Zarządu Okręgu Poczt i Telegrafów w Szczecinie, w latach 1953-57 zastępca dyrektora fabryki traktorów w Ursusie. Od II 1957 do VII 1958 roku ponownie w WP w randze podpułkownika. 10 VII 1958 roku został zwolniony z wojska. Pracował w Polskich Liniach Oceanicznych w Gdyni, a w latach 1960-62 był starszym inspektorem w Ministerstwie żeglugi, zgodnie z zasadą że dla Żydów i partyjniaków wszystkie stanowiska były do wzięcia. Po wydarzeniach marcowych 1968 roku został wydalony z PZPR i otrzymał zgodę na wyjazd emigracyjny do Izraela.

Po wyjeździe z Polski, ten wróg Polaków oskarżał nie tylko prawdziwego zbrodniarza gen. Moczara w audycjach Radia Wolna Europa, ale także Polskę i Polaków, przedstawiając się jako niewinna ofiara polskiego antysemityzmu. Nawiązał także współpracę z zydolewacka paryską „Kulturą"; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92;

Julian Kornhauser - poeta, prozaik, krytyk literacki, znawca i tłumacz literatury serbo-chorwackiej, współtwórca grupy literackiej. Teraz, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Janusz Korwin-Mikke - Ozjasz Goldberg - dywersant, mason, członek Stronnictwa Demokratycznego w latach 1962-82; przez cały czas trwania PRL funkcjonowała w Polsce koncesjonowana partia pod nazwą "Stronnictwo Demokratyczne", partia sojusznicza PPR a potem PZPR; partia pod nazwą "Stronnictwo Demokratyczne" miała korzenie masońskie i szerokie powiązania z masonerią, źródło: Leon Chajn „Materiały do Historii KlubówDemokratycznych i Stronnictwa Demokratycznego w latach 1937-39”, Wyd. Epoka., W-wa 1964; brał udział w protestach studenckich '68 roku; Założył w 1984 r. wraz ze Stefanem Kisielewskim Partię Liberałów "Prawica". W 1987 roku został prezesem nowopowstałego Ruchu Polityki Realnej [w 1989 r. przekształcony w Unię Polityki Realnej]

Stefan Kosiewski - polonofob, dywersant, "euroentuzjasta", folksdojcz-"europejczyk"

Jerzy Kosiński - Josek Lewinkopf - polonofob, dywersant, ur. w Łodzi; 'pisarz' paszkwilant, oszczerca

Włodzimierz Kossowski - Nachum Mendel Lewinson - polonofob, dywersant, żydowski działacz lewicowy w międzywojennej Polsce, wiosną 1939 roku na zebraniu Rady Partyjnej Bundu w sprawie niebezpieczeństwa hitleryzmu dla Żydów i Niemiec dla Polski, głosował przeciwko prowadzeniu przez Bund wśród Żydów polskich akcji popierania pożyczki na rozbudowę polskiej armii, dając tym jawny i wymowny dowód na to, że nie interesował go los Polski i Polaków [Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, t. 3, Warszawa 1992]

Stanisław Kostka - Neumann -

Zygmunt Kostkiewicz - polonofob, dywersant, członek Rady Fundatorów żydomasońskiej organizacji "Fundacja Odpowiedzialność Obywatelska"; Ukończył studia w Ecole Nationale d’Assurances w Paryżu, w Centre de Gestin i na Uniwersytecie Warszawskim. Od początku kariery zawodowej jest związany z rynkiem ubezpieczeń. M.in. pełnił funkcję zastępcy dyrektora Zespołu Organizacyjnego TUW przy Fundacji Akcji Demokratycznej. Następnie, do 1995 r., był wiceprezesem Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych (TUW), po czym został wiceprezesem Polisy Życie SA. W 1998 r. został prezesem Commercial Union PTE. W latach 2001-2002 był prezesem Zarządu PZU SA. W latach 2002-2003 był dyrektorem ds. projektów strategicznych Grupy Eureko w Polsce. Ostatnio pełnił funkcję członka zarządu kilku spółek grupy ubezpieczeniowej Generali. Obecnie jest wiceprezesem Commercial Union Polska Towarzystwa Ubezpieczeń na Życie S.A.

Kościelscy - cały ród, po kądzieli - żydowscy hrabiowie

Wiesław Kot - polonofob, dywersant, paszkwilant żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej" i "Wprost"

Tadeusz Marian Kotarbiński - prof. filozof, logik, etyk, twórca reizmu – materialistycznej koncepcji filozoficznej

Roman Kotliński - polonofob, dywersant, były ksiądz katolicki; redaktor naczelny i właściciel antyklerykalnego tygodnika Fakty i Mity; 9 marca 2000 promował wspólnie z przebywającym na przepustce zbrodniarzem SB Grzegorzem Piotrowskim oficerem PRL-owskiej Służby Bezpieczeństwa, który odbywał wówczas karę więzienia za udział w zwyrodniałym morderstwie księdza Jerzego Popiełuszki. Był jednym z inicjatorów utworzenia Antyklerykalnej Partii Postępu "Racja" (2002). Przez kilka lat należał do SLD.

Bogusław Kott - polonofob, komuch, dywersant, złodziej, żydowski hochsztapler; bł. prezes BIG Banku; powiązania z 'preziem" A. Stoltz-Kwaśniewskim i nomenklaturą PRLu, PZPR i SB

Jan Kott - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, komunista, politruk stalinowski, krytyk literacki. W czasach stalinizmu jeden z najskrajniejszych politruków kultury żydowskiego pochodzenia, “inkwizytorsko” zwalczający przeważającą część tradycyjnej polskiej literatury narodowej jako “reakcyjną”; przez lata atakował przywódców Kościoła i zbrojnego podziemia [m.in.: żołnierzy AK, gen. "Grota" Roweckiego, gen. Andersa], dyskredytował dorobek polskich pisarzy [m.in.: Zygmunta Krasińskiego, Stanisława Wyspiańskiego, Stefana Żeromskiego, Henryka Sienkiewicza i Josepha Conrada]

Janina Kotarbińska - Dina Sztejnberg-Kamińska - druga żona prof. Kotarbińskiego (pierwsza żona Wanda Magdalena Baum)

Iza Kowalczyk - dywersant, tolerasta, feministka, pacyfistka, filopederasta

Józef Kowalczyk - Schneider vel Rotenberg - polonofob, stalinowiec, dywersant, był redaktorem naczelnym "Trybuny Wolności" w latach stalinowskich 1947-1948 i ponownie od 1954

Krzysztof Kowalewski - aktor, był mężem Ewy Wiśniewskiej, obecnie mąż Agnieszki Suchory.

Anna Kowalska - wieloletnia współpracowniczka komunisty-trockisty Jacka Kuronia; członek KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.];

Kasia Kowalska - piosenkarka

Izolda Kowalska-Kiryluk z domu Lerner - polonofob, stalinowiec, komunistka, dywersant, aparatczyk partyjny PPR, PZPR; odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Jacek Kowalski - polonofob, komuch, dywersant, felietonista żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej"

Sergiusz Kowalski - polonofob, dywersant, oszczerca, znany z tropienia polskiego antysemityzmu, felietonista żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej"; Rada Programowa żydowskiego pisma "Midrasz"; członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Mikołaj Kozakiewicz - Jakub Kleinman - seksuolog, komuch, wieloletni czl.PZPR, SLD

Helena Kozłowska - Bela Frisch -

Jolanta Róża Kozłowska - polonofob, dywersant, była Konsul w Monachium

Krzysztof Kozłowski - polonofob, dywersant, brat Macieja; absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; były szef MSW i SB w rządzie T. Mazowieckiego [07-12.1990]. Były Szef Urzędu Ochrony Państwa [11.05-31.07.1990]. To on wpuścił tzw. "komisję Michnika" do archiwum MSW; gwałtownie przeciwstawiajacy się wszelkim pomysłom dekomunizacji czy lustracji.

W 1956 ukończył studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie następnie wykładał nauki polityczne. Związany ze środowiskiem Tygodnika Powszechnego - od 1965 roku zastępca redaktora naczelnego. Był doradcą Komisji Robotniczej Hutników w Nowej Hucie i ekspertem NSZZ Solidarność. Uczestniczył w negocjacjach Okrągłego Stołu w zespole ds. reform politycznych i podzespole ds. środków masowego przekazu.

W rządzie Tadeusza Mazowieckiego został w 1990 podsekretarzem stanu, a nastepnie ministrem spraw wewnętrznych. Był pierwszym szefem UOP (od 11 maja do 31 lipca 1990 roku). To on udostepnił tajne akta MSW grupie Michnika. W latach 1989-2001 senator RP (OKP, UD, UW); były zastępca redaktora naczelnego, żydolewackiego „Tygodnika Powszechnego"

Maciej Kozłowski - polonofob, dywersant, brat Krzysztofa, „kłamca lustracyjny", działacz stowarzyszenia Forum Dialogu; od 1994 r. związany z MSZ, bł. wiceminister spraw zagranicznych, w latach 1999–2003 ambasador PRL-u-bis III w Izraelu.

Leopold Kozłowski - muzyk, pianista, dyrygent, klazmer-żydowski muzyk; Założył i przez 23 lata kierował Zespołem Pieśni i Tańca Krakowskiego i Warszawskiego Okręgu Wojskowego. Był kierownikiem muzycznym Teatru Żydowskiego w Warszawie i cygańskiego zespołu Roma oraz konsultantem muzycznym zespołu Rzeszowiacy; jako aktor zagrał w antypolskim filmie-paszkwilu "Lista Schindlera" Stevena Spielberga.

Andrzej Kozyra - komuch, dywersant, dziennikarz TVP, przez wiele lat wysługiwał się żydokomunie w PRLu

Ewa Koźmińska-Frejlak - Rada Programowa i felietonistka żydowskiego pisma "Midrasz"

Maciej Koźmiński - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, protegowany Michnika, mało pracowity, ale za to bardzo “internacjonalistyczny” historyk, przez lata “wyróżniający się” demaskowaniem rzekomego polskiego i węgierskiego “nacjonalizmu” i “faszyzmu”. W swojej głównej książce Polska i Węgry przed drugą wojną światową, październik 1938 - wrzesień 1939 Koźmiński oskarżał politykę polską przed 1939, że sprawiła, iż wpływy hitlerowskie mogły rosnąć w siłę, a rząd polski częstokroć zawinił okolicznościami, za które Polska zapłaciła utratą niepodległości (por. szerzej J.R.Nowak: Odstraszanie od Polski, “Słowo-Dziennik Katolicki”, 8-10 września 1995 r.)

“odbrązowiacz historii Polski”, zostawszy ambasadorem Polski w Budapeszcie “wyróżnił się” głównie skrajną czystką ludzi o poglądach patriotycznych, usuwając ich z ambasady i z różnych ośrodków polskich. W pierwszym rzędzie usunął ze stanowiska dyrektora Ośrodka Kultury Polskiej w Budapeszcie, najpopularniejszego polskiego mieszkańca Węgier, poetę i inżyniera Konrada Sutarskiego, odznaczonego medalem Gabora Betlena za zasługi dla węgierskiej kultury, medalem przyznanym dotąd niewielu cudzoziemcom.

Barbara Krafftówna - aktorka; Pierwszy mąż, Michał Gazda, był aktorem; drugi - Arnold Seider - dyrektorem Instytutu Międzynarodowego w USA (ds. emigrantów). Syn Piotr jest archeologiem i mieszka w Kanadzie, wnuk Michał studiuje prawo.

Monika Krajewska -

Stanisław Krajewski - Abel Kaimer lub Kainer - polonofob, dywersant, judaista, członek KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.]; członek Centrum Dialogu i Zarządu Związku Gmin Żydowskich; Rada Programowa i felietonista żydowskiego pisma "Midrasz"

Emilia Krakowska - aktorka

Tomasz Krakowski - Komisja Kontrolująca Polskiej Unii Studentów Żydowskich

Józef Krakowski - Szaja - polonofob, agent sowiecki NKWD, zbrodniarz UB; absolwent ośrodka NKWD w Kujbyszewie od stycznia 1945 r. był zastępcą szefa Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (WUBP) w Łodzi, potem zastępcą szefa WUBP w Gdańsku, wreszcie od listopada 1945 r. do listopada 1948 r. zastępcą szefa WUBP w Warszawie; od 1957 roku szef produkcji zespołu „Kamera" w Państwowym Przedsiębiorstwie „Film Polski", żydowski hochsztapler i oszust, aferzysta kryminalny z lat 60tych PRLu; wysokiej rangi UBowiec - bandyta, decyzją Zespołu Orzekającego CK KP PZPR z 9 II 1959 został ukarany naganą partyjną z ostrzeżeniem m.in. za wykorzystywanie stanowiska służbowego w celu osiągnięcia osobistych korzyści i kumoterską politykę kadrową, później, opuścił Polskę; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Andrzej Krakowski - polonofob, dywersant, syn płk. zbrodniarza UB Józefa Krakowskiego-Szai, jako student "filmówki" w Łodzi, wyemigrował z ojcem zbrodniarzem w 1968 r. do USA, gdzie został reżyserem i scenarzystą filmowym. Był m.in. reżyserem antypolskiego filmu "Prominent" z Donaldem Sutherlandem w roli głównej.

Hanna Krall - Hajka Rejchgold - polonofob, dywersant, komuch, dziennikarka, pisarka tematyki żydowskiej; od 1955 pracowała w redakcji "Życia Warszawy", od 1966 w "Polityce", której korespondentem w ZSRR była w latach 1966-1969; Rada Programowa żydowskiego pisma "Midrasz"

Nachman Kramasz - polonofob, agent i kolaborant sowiecki; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Stefan Kramszytyk - w Ministerstwie Zdrowia; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Tomasz Kranz - dyrektor Państwowego Muzeum na Majdanku w Lublinie

Ewelina Kraska - polonofob, dywersant, asystent d/s rozwiązań multimedialnych, żydowskie Centrum im. M. Schorra

Bogusław Krasnowolski - polonofob, dywersant, dr., historyk sztuki, autor wielu publikacji poświęconych historii żydowskiego Kazimierza w Krakowie, rada Fundacji Judaica

Małgorzata Krasucka -

Ludwik Krasucki - Prezes Stowarzyszenia Żydów Kombatantów i Poszkodowanych w Drugiej Wojnie Światowej

Nina Kraśko - polonofob, dywersant, socjolog, paszkwilant - żydokomunistyczna "Gazeta Wyborcza".

Wincenty Kraśko - komuch, wieloletni czl. KC PZPR

Urszula Kraśnicka-Zajdler - dywersant, redakcja, żydolewacki "Ośrodek KARTA", sponsorami są m.in. żydokomunistyczna "Agora" michnikowców, żydomasońskie fundacje: fundacja Bankowa im. Leopolda Kronenberga, Akademia Rozwoju Filantropii, Rockefeller Brothers Fund, Fundacja im. Stefana Batorego - powiązana ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońska i antypolska fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta giełdowego George'a Sorosa.

Tema Kratko - polonofob, agent sowiecki, dywersant, działała na rzecz oderwania Ziem Wschodnich od Polski; odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Zalman-Zygmunt Kratko - polonofob, zbrodniarz, wysokiej rangi UBowiec - bandyta, ciemiężyciel chłopów polskich w Białostockiem, kierował akcją rekwizycji zboża od chłopów na terenie województwa białostockiego w sposób tak bandycki, że doprowadził do buntu. Zmusiło to Sekretariat Biura Politycznego KC PZPR w 1951 do udzielenia mu nagany za "tolerowanie niewłaściwych metod" podczas skupu; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Ryszard Krauze - polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska, założyciel, właściciel i posiadacz mafijnego holdingu - kilkanaście firm, kryjących się pod nazwą "Prokom", jeden z najbogatszych czerwonych 'magnatów' w zniewalanej Polsce; Jeden z żydokomunistycznych bogaczy PRLu-bis; szerokie powiązania ze światem przestępczym, i z żydokomunistyczną nomenklaturą PRLu PZPR i SB

Barbara Krawcowicz - za-ca naczelnej i webmistress Forum Żydów Polskich

Aleksander Krawczuk -

Natalia Krawczynki - Nechama Feigenbaum -

Osip Krawczynki - Jozef Feigenbaum -

Michał Krawiecki - Rappaport - polonofob, agent sowiecki; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Bogdan Kroll - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, członek tzw. "komisji Michnika" - [skład: Andrzej Ajnenkiel, Jerzy Holzer, Adam Michnik, Bogdan Kroll], która działała na terenie MSW mając dostęp do najtajniejszych materiałów w okresie od 12 kwietnia do 27 czerwca 1990 roku;

były pracownik UOP-u, 'antysemita' M. Grecki, autor pracy „Konfidenci są wśród nas..." tak pisał:

„Tak zwana «Komisja Michnika» działała na terenie MSW mając dostęp do najtajniejszych materiałów w okresie od 12 kwietnia do 27 czerwca 1990 roku (...) W jej skład weszli: Andrzej Ajnenkiel, Jerzy Holzer, Adam Michnik i Bogdan Kroll. Jeden z nich figurował w kartotekach jako TW. Jedynym materiałem, który po sobie pozostawiła «Komisja», jest liczące dwie strony sprawozdanie wraz z enigmatycznym spisem materiałów archiwalnych i wnioskiem o przekwalifikowanie kategorii dokumentów z tej wyrywkowej listy. Nie wiadomo do jakich dokumentów członkowie «Komisji» mieli dostęp. Nie wiadomo, czy z tych materiałów nie zostały sporządzone kopie bądź odpisy, nie wiadomo wreszcie, gdzie takowe — jeśli istnieją — są przechowywane. Wiadomo, że jej członkowie mieli dostęp do akt współpracowników UB i SB. Nie wiadomo w jaki sposób pracowała «Komisja», nie istnieją żadne dokumenty, które mogłyby wskazać, z jakich obszarów archiwum MSW korzystali jej członkowie. «Komisja» miała zapewne wgląd do wszystkich dokumentów, o jakie jej członkowie prosili — mówili pracownicy Biura Ewidencji i Archiwum UOP. Na pewno mieli też dostęp do materiałów operacyjnych, wszystkich opatrzonych klauzulą «tajne specjalnego znaczenia». Nie ma jednak żadnej podstawy prawnej działania «Komisji». Korzystanie z dokumentów odbywało się poza wszelkimi procedurami obowiązującymi w MSW".

Henryk Kroll - polonofob, dywersant, poseł, mniejszość niemiecka (!! ...?)

Leopold Kronenberg - lichwiarz, finansista, bankier

Rafał Kronenberger - aktor

Wanda Kronman-Czajka - mgr., Oddział Opracowania Zbiorów, Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie

Celestyna Król - dywersant, felietonistka żydokoministycznego tygodnika "Wprost", TVP Kultura

Krzysztof Król - Aaron Rosenbaum - polonofob, dywersant, od 1984 roku był wiceprzewodniczącym KPN i najbliższym współpracownikiem i zięciem przewodniczącego KPN Leszka Moczulskiego agenta SB; 1997-2004 roku dziennikarz żydokomunistycznego tygodnika „Wprost”; Wykonawca projektu US-AID „Wspólnota onLine” – portalu samorządowego. Od 2004 roku – wicedyrektor Departamentu Komunikacji Korporacyjnej Grupy Prokom Software S.A. Od 2005 roku – wiceprezes Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji.

Marcin Król - polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska, redaktor naczelny żydokomunistycznego miesięcznika "Res Publica", a obecnie "Res Publica nova" dofinansowywanego przez Ministerstwo Kultury. Zarówno on, jak i redagowany przez niego miesięcznik hołdują poglądom skrajnie filosemickim; członek antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założoną i finansowaną przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Marek Król - polonofob, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska, redaktor naczelny żydokomunistycznego "Wprost", jednej z głównych trybun prożydowskich racji i ciągłego oskarżania Polaków o antysemityzm. Skrajny filosemityzm "Wprost" współgra z ciągłymi atakami na Kościół katolicki w Polsce, podważaniem i ośmieszaniem polskości i patriotyzmu;

Członek ZSMP w okresie PRL, od 1979 należał do PZPR; przez pewien czas pracował w aparacie partyjnym w Poznaniu, od 1984 związany z żydokomunistycznym tygodnikiem "Wprost". W lutym 1989 został redaktorem naczelnym tego pisma. Od lipca 1989 do stycznia 1990 był członkiem i sekretarzem Komitetu Centralnego PZPR. Pełnił mandat poselski w latach 1989-1991, był rzecznikiem Klubu Poselskiego PZPR. Po rozwiązaniu partii został członkiem Polskiej Unii Socjaldemokratycznej.

Róża Król - "Gazeta żydowska"

Grażyna Krukówna - aktorka, żona aktora Jerzego Schejbala

Maciej Krych - polonofob, komuch, dywersant, dyplomata RP, zięć Mieczysława Moczara bandyty i zbrodniarza okresu stalinowskiego i gomułkowskiego

Krysińscy -

Marian Krzaklewski - Dawid Zimmerman - polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska, rozbił, skłócił i splugawił to co pozostało po stanie wojennym z NSZZ Solidarność; współodpowiedzialny za aferę prywatyzacji PZU.

Lucyna Krzemieniecka - Wiera Zeidenberg -

Edward Krzemień - Wolf - polonofob, dywersant, publicysta i redaktor żydokomunistycznej "GW", - syn Maksymiliana Wolfa, zbrodniarza okresu stalinowskiego, gen. brygady, stalinowiec, szef gabinetu Bieruta, pełnomocnik do spraw pobytu wojsk sowieckich w Polsce; karanego w Polsce Niepodległej przed wrześniem 1939 roku 10-letnim więzieniem za zdradę Polski.

Adam Krzemiński - polonofob, dywersant, zażarty germanofil, paszkwilant i oszczerca, bardzo wpływowy komentator żydokomunistycznego tygodnika "Polityka"

Ireneusz Krzemiński -

Ludmiła Krzewska - wiceprezes, żydowska org. Beit, Warszawa

Barbara Krzywicka - z domu Gieysztor - polonofob, dywersant, tematyka żydowska

Wiktor Kubar - właśc.- Jakub Rapaport - polonofob, agent sowiecki, politruk; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Jacek Kubiak -

Marta Kubiszyn - "Słowo Żydowskie"

Małgorzata Kuciewicz - architekt, "artystka", aktywistka żydowska

Edward Kuczera -

Waldemar Kuczyński - polonofob, komuch, czołowy udecki ekonomista; zięć Stefana Staszewskiego - komuch, I sekretarz Komitetu Warszawskiego PZPR

Jarosław Kukulski - kompozytor, mąż piosenkarek Anny Jantar-Szmeterling i Moniki Borys, ojciec Natalii Kukulskiej z matki Szmeterling

Natalia Kukulska - piosenkarka, ojciec Jarosław Kukulski, matka Anna-Jantar Szmeterling, babka Halina Szmeterling, dziadek Józef Szmeterling

Witold Kula - ojciec,

Marcin Kula - syn,

Jankiel Kulawiec - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Legnicy

Marek Kulczycki - polonofob, dywersant, komuch, żydokomunistyczny krezus

Jan Kulczyk - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska, zaufany człowiek "żydoelit" i postkomuny, żydowski hochsztapler i oszust, aferzysta, złodziej, okradł i zubożył Polskę na wiele milionów; oficjalny dealer Volkswagena w Polsce. W 1992 r. doprowadził do sprzedaży policji bez przetargu kilku tyś. samochodów. W 1993 r. firma Kulczyka (Euro Agro Centrum) wzięła udział w prywatyzacji polskich browarów, m.in. zakup większości akcji Browarów Wielkopolskich [producent piwa Lech].

Głównym przedsiębiorstwem kierowanym przez Jana Kulczyka jest Kulczyk Holding S.A., które powstało w 1991 r. Firma ta specjalizuje się w dużych kapitałowych operacjach, na styku państwa i biznesu. Zarządza ono większościowym pakietem co najmniej 39 spółek, których łączna wartość była szacowana w 2003 r. na ok. 10-12 mld. zł, co dawało jej pierwsze miejsce spośród wszystkich prywatnych spółek kapitałowych zarejestrowanych w Polsce. Formalnie Jan Kulczyk, nie posiada osobiście w niej udziałów, lecz jest tylko prezesem jej zarządu. 78% udziałów należy do jego żony, Grażyny Kulczyk, a reszta do Kulczyk Privatsiftung, fundacji zarejestrowanej w Austrii, której założycielami jest on i jego żona.

Zamieszany w Aferę Orlenu, miał ogromny, niewspółmierny do liczby posiadanych akcji, wpływ na działanie i obsadzanie kluczowych stanowisk w PKN Orlen, TP SA i Warta SA, uczestniczył w spotkaniu z byłym rezydentem KGB w Polsce Władimirem Ałganowem; Jeden z żydokomunistycznych bogaczy i 'magnatów' PRLu-bis; powiązania z żydokomunistyczną nomenklaturą PRLu PZPR, służby specjalne i SB; zięć Jan Lubomirski-Lanckoroński ...

Witold Kulesza - polonofob, komuch, dywersant, bł. główny hamulcowy w IPN - bł. szef pionu śledczego IPN

Anna Kulig - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Robert Kulka - członek zarządu Gmina Wyznaniowa Żydowska w Bielsku-Białej

Jan Kułakowski - polonofob, komuch, dywersant; w latach 1990 - 1996 ambasador nadzwyczajny i pełnomocny - szef misji RP przy Wspólnocie Europejskiej w Brukseli. Pierwszy negocjator Polski z Unią Europejską, zasiada w Komitecie Integracji Europejskiej i Narodowej Radzie Integracji Europejskiej; w roku 1995 odznaczony przez żyda, agenta KGB i SB, prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. W roku 1996 otrzymał Polską Nagrodę Europejską przyznana przez Polską Fundację im. Roberta Schumana. W 2002 odznaczony przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana Orderem Orła Białego. W 2005 wstąpił do Partii Demokratycznej - demokraci.pl - [dawniej SLD, PZPR] gdzie jest członkiem Rady Politycznej.

Andrzej Kuna - bohater afery paliwowej Orlenu

Andrzej Krzysztof Kunert -

Halina Kunicka - piosenkarka, lata 60-70-te PRLu; wdowa po Kydryńskim, teściowa Anny Marii Jopek

Kunicki - Goldfinger -

Tomasz Kupiec - muzyk, kontrabas, gra w żydowskich zespołach klazmerskich

Kazimierz Kuratowski - Kuratow - matematyk, ojciec Marek Kuratow - wpływowy adwokat w przedwojennej Warszawie, matka Róza Karzewska; W okresie rozbiorów na studia matematyczne wyjechał do Glasgow (1913-14). W początkach stalinizmu w 1945 roku powołano go na członka zwyczajnego Polskiej Akademii Umiejętności, od 1952 PAN, której był wiceprezesem w latach 1957-1968.

Zaraz po zakończeniu II wojny światowej, w okresie stalinizmu i zamordzia, kiedy w okupowanej przez żydobolszewię sowiecką Polsce prześladowano i mordowano w NKWD-owskich i UB-ckich katowniach Polaków, Patriotów, Polskich oficerów, profesorów i naukowców, on ... jak to ładnie napisano "aktywnie uczestniczył w odbudowie życia naukowego w Polsce" ...

Zofia Kuratowska-Jaszuńska - Goldman - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska, lekarz, polityk - wicemarszałek Senatu, radykalna działaczka lewicy Unii Wolności, jedna z założycielek skrajnie lewicowego ROAD. Jak się zdaje wiele nauczyła się od swego męża - Grzegorza Jaszuńskiego, niegdyś jednego z najbardziej kłamliwych dziennikarzy-politruków żydowskiego pochodzenia. Po 1989 roku agresywnie antyklerykalna. Powieszenie krzyża w Senacie przez jednego z senatorów porównała z czasami wojen krzyżowych i uznała za próbę uczynienia kolejnego kroku w kierunku państwa wyznaniowego (por. O jeden krzyż bliżej, “Rzeczpospolita” z 12 grudnia 1992 r.).

Jedna z czołowych współpracownic Bronisława Geremka-Lewartowa w Obywatelskim Klubie Parlamentarnym, ostro krytykowała wprowadzenie nauczania religii do szkół i stała się bardzo aktywną uczestniczką ruchu na rzecz legalizacji aborcji.

Kuratowska niejednokrotnie występowała za zapewnieniem maksimum praw dla mniejszości seksualnych, nie wyjaśniając konkretnie, jak ma wyglądać w praktyce egzekwowanie praw tych mniejszości. Bojowniczka o prawa do legalizacji małżeństw homoseksualistów, opowiadała się między innymi za prawem par seksualnych do adopcji dzieci, które powinny ustabilizować ich życie uczuciowe i odwieść ich od niewierności. Nie zastanawiała się tylko, jak wpływ takich “rodziców” odbije się na psychice adoptowanych dzieci (por. komentarz paryskiego “Głosu Katolickiego” z 27 marca 1994 r.).

Jerzy Kurnal - dywersant, prof. , członek żydomasońskiej organizacji Lions Club

Roman Kurnik - polonofob, dywersant, komuch, wysoki aparatczyk SB, szara eminencja Bezpieki i policji, przedtem SB i milicji, który "pod stołem" nominował na stanowiska kolejnych komendantów głównych policji M. Papałę i A. Kowalczyka.

Jacek Kuroń - Icek Kordblum - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, fanatyczny komuch, dywersant, marksista, trockista, stalinowiec, agnostyk, alkoholik, świnia Orwell'owska, lider “czerwonego harcerstwa”, tzw. walterowców, zniszczył polskie harcerstwo, bez reszty angażował się w rozgrywkę frakcji partyjnych “Chamów” i “Żydów” po stronie frakcji żydowskiej ["puławian"]; członek "Klubu Krzywego Koła"

"Klub Krzywego Koła" został utworzony za zgodą i poparciem Julii Brystyger (dyrektor Departamentu Politycznego MBP i UB [Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Urzędu Bezpieczeństwa]); to nazwa klubu dyskusyjnego działającego w Warszawie w latach 1955-1962; Klub miał być kuźnią przyszłych kadr, którego cele zostały przedstawione na piśmie Jakubowi Bermanowi i Morawskiemu. Klub podjął bliską współpracę z tygodnikiem "Po Prostu", w którego redakcji pracowali sami żydzi. Klub skupiał ówczesną (żydokomunistyczną) elitkę intelektualną, tzw. opozycję inteligencką, lewicę laicką, dyskusje w nim prowadzone dotyczyły m.in. problematyki kulturowej, politycznej, filozoficznej, artystycznej i ideologicznej; w zebraniach brali udział m.in.: Jan Józef Lipski żyd i mason, Witold Jedlicki żyd, Aleksander Małachowski żyd i mason, Stanisław Ossowski, Paweł Jasienica żyd, Antoni Słonimski żyd stalinowiec i mason, Władysław Bartoszewski żyd i mason, Jerzy Urban żyd i komuch, Jan Olszewski żyd i mason, Ludwik Hass żyd i mason, Leszek Kołakowski żyd i marksista stalinowiec, Aniela Steinsbergowa żydówka, Karol Modzelewski żyd i komuch, Jacek Kuroń żyd i komuch trockista, Adam Michnik żyd i komuch trockista, Anna Rudzińska żydówka, Jerzy Kornacki żyd, Adam Schaf żyd stalinowiec i marksista; po więcej szczegółów zapraszamy = KKK - "Klub Krzywego Koła"

członek-założyciel KOR - żydokomuna-trockisci [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.]; w lipcu 1976 r. Jacek Kuroń napisał list otwarty do Sekretarza Generalnego Włoskiej Partii Komunistycznej Enrico Berlinguera; odznaczony Orderem Orła Białego przez rząd żydokomunistyczny; zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - tajne rozmowy w Magdalence, "okrągły stół"

Stefan Zygmunt Kurowski - właśc.- Stefan Leon Warszawski - polonofob, zwyrodniały zbrodniarz UB, sadysta-bandyta - kierownik Wydziału Śledczego w Komendzie Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Łodzi, następnie prokurator stalinowskiego Sądu Najwyższego; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Anna Maria Kurska, z domu Modzelewska - działaczka polityczna, senator V i VI kadencji, PiS; Jest matką dziennikarza Gazety Wyborczej, Jarosława Kurskiego, i posła PiS, Jacka Kurskiego.

Jacek Kurski - polonofob, dywersant, brat Jarosława; Członek Prawa i Sprawiedliwości [12.2004). Był członkiem Ligi Polskich Rodzin (12.2004]. Był członkiem Prawa i Sprawiedliwości (2002]. Był wiceprezesem Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego (01.1999-04.10.2001] - wykluczony z partii za dopisanie na liście wyborczej bez zgody władz krajowych koalicji AWSP swojego kandydata - Jacka Janiszewskiego.

ZChN - Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe oficjalnie: "partia polityczna o profilu narodowo-chrześcijańskim, powstała na fali przemian roku 1989."

Celem partii nie jest działanie dla dobra narodu, wręcz przeciwnie, zgodnie z martynistycznym programem ZChN ma kanalizować wszelkie inicjatywy narodowe, i co gorsza kompromitować ten kierunek polskiej myśli politycznej.

Zakon Martynistów, szczególnie wyspecjalizowany w antykatolickiej dywersji kierunku Masonerii Okultystycznej Regularnej;

poseł PiS, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Jarosław Kurski - polonofob, dywersant, dziennikarz żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej"

Alicja Kusiak-Brownstein - polonofob, prowokator, tolerasta, feministka, aktywistka legalizacji aborcji

Zofia (Dwojra) Kuśnierzycka - polonbofob, komuch, politruk PZPR; odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92

Józef Kutin - polonofob, minister handlu zagranicznego za Bieruta i Minca, żydowski hochsztapler i oszust, aferzysta naraził skarb państwa na wielomiliardowe straty

Henryk Kutten - członek Zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie

Łukasz Kutyło - Komitet Regionalny, Reprezentant Regionalny Polskiej Unii Studentów Żydowskich

Iwona Kutyna - dziennikarka, prezenterka "Panoramy" TVP 2

Kazimierz Julian Kutz - dywersant, komuch, reżyser filmowy, Od października 2001 roku wicemarszałek Senatu. W wyborach parlamentarnych w 2005 ponownie wybrany senatorem. Był członkiem komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich w Polsce 2005.

Aleksander Kwaśniewski - Izaak Stoltzman - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, agent SB - TW pseudonim „Alek”, agent sowiecki KGB pseudonim "Kat", mason, świnia Orwell'owska; przewodniczący Rady Uczelnianej Socjalistycznego Związku Studentów Polskich (SZSP) w latach 1976 - 1977, później wiceprzewodniczący Zarządu Wojewódzkiego w Gdańsku (1977 - 1979) i członek władz naczelnych SZSP (1977 - 1982). Zajmował się dziennikarstwem. Był redaktorem naczelnym tygodnika studenckiego "Itd" od listopada 1981 do lutego 1984 roku, następnie redaktorem naczelnym dziennika "Sztandar Młodych".

Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) od 1977 roku aż do jej rozwiązania w 1990. Pełnił funkcję ministra ds. młodzieży, członka Rady Ministrów w rządzie Zbigniewa Messnera w latach 1985 - 1987, następnie Przewodniczącego Komitetu Młodzieży i Kultury Fizycznej (do czerwca 1990). W rządzie Mieczysława F. Rakowskiego był członkiem Prezydium Rządu i przewodniczącym Komitetu Społeczno - Politycznego Rady Ministrów od października 1988 do września 1989. Był również uczestnikiem obrad "Okrągłego Stołu" od lutego do kwietnia 1989 roku, gdzie był, wraz z Tadeuszem Mazowieckim i Romualdem Sosnowskim, współprzewodniczącym zespołu do spraw pluralizmu związkowego. W latach 1988 - 1991 pełnił funkcję prezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego.

W latach 80-90 wraz z Oleksym, Szmajdzińskim, Millerem kupował w elitarnych miejscach w Warszawie nowe mieszkania po nieprawdopodobnie niskiej cenie - 2 000 zł. za mieszkanie.

Po rozwiązaniu PZPR w 1990 roku, wraz z Leszkiem Millerem został współtwórcą Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej (styczeń - luty 1990), której był przewodniczącym do grudnia 1995 r. Następnie był współorganizatorem Sojuszu Lewicy Demokratycznej (SLD) w 1991 roku. Od 23 grudnia 1995 roku jako Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej; zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - tajne rozmowy w Magdalence, "okrągły stół"

syn zwyrodniałego zbrodniarza i kata NKWD i UB Zdzisława Stoltzmana - po wojnie zmienił nazwisko na 'polskie' - Kwaśniewski

po więcej informacji na temat prezydenta 'polskiej' żydokomuny odsyłamy tu = http://www.polonica.net/kwasniewski_stoltzman.htm

Jolanta Kwaśniewska - Konty-Kohn - polonofob, mason, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska, córka płk. Konty - oficera Informacji Wojskowej, podejrzanego o zbrodniczą działalność w wojsku w okresie stalinowskim; założycielka i prezes instytucji charytatywnej "Porozumienie bez barier", darczyńcami tej fundacji są m.in. PKN Orlen, Kulczyk Holding, Fundacja Warta, PTK Centertel, Grupa Żywiec, Winthertur, Fundacja Banku Zachodniego WBK, Bartimpex i L'Oreal Poland, oraz zachodnie organizacje żydomasońskie m.in. Niezależny Zakon Odd Fellows i Stowarzyszenie Bratniej Pomocy Odd Fellows (polskie przedstawicielstwo IOOF) - o charakterze tzw. "filantropijno-towarzyskim"...

Robert Kwiatkowski - polonofob, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska, odegral Wielką rolę w doprowadzeniu telewizji publicznej do patologicznego stanu, zmuszony do wcześniejszej rezygnacji z prezesury TVP;

Ojciec płk. Stanisław Kwiatkowski, jeden z najbliższych doradców, prominent czasów Jaruzelskiego, w latach 1982-1990 kierował utworzonym przez siebie Centrum Badania Opinii Publicznej. Centrum podlegało rządowi Jaruzelskiego i jego postkomunistycznym następcom, co wyraźnie „owocowało" w wynikach dostarczanych przez niego badań. Były one wyraźnie manipulatorskie, dokonywane pod kątem maksymalnego uwypuklania rzekomych sukcesów władzy gen. Jaruzelskiego, przy równoczesnym groteskowym wręcz stopniu pomniejszania znaczenia opozycji.

Lucjan Kydryński - konferansjer; w czasach PRLu wielokrotnie prowadził festiwale piosenki w Opolu i w Sopocie

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

L

Barbara Labuda - polonofob, komuch, dywersant, szyderca, bluźnierca, siedzi na stworzonej wcześniej specjalnie dla niej przez SLD ambasadzie-synekurze w Luksemburgu, niegdyś "wslawiona" wydrukowanymi w "Szpilkach" świętokradczymi szyderstwami z Matki Bozej!

Manfred H. Lachs - dygnitarz w MSZ, m.in. kierownik Biura Prac Kongresowych. Od 1952 roku był profesorem prawa międzynarodowego na Uniwersytecie Warszawskim. Był przewodniczącym komitetu prawnego Zgromadzenia Narodów Zjednoczonych - [przekształcone w ONZ]; oraz sędzią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w latach 1967-93 (najdłużej w historii). W okresie od 1973 do 76 roku pełnił funkcję przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.

Alfred Lampe - polonofob, komunista, ZPP - stalinowski Związek Patriotów Polskich z Moskwy, zatwierdzony przez Stalina, sekr. KC PPR

Lanckoroński - cały ród, po kądzieli; Bardzo zażydzeni byli przez żydowskie małżeństwa przedstawiciele rodu hrabiów Lanckorońskich. Pierwszą dawkę krwi żydowskiej wprowadził dyplomata, żyd z Polski Szafir, który przyjął prawosławie. Skoligacił się on z wieloma rodami arystokratycznymi. Wprowadził krew żydowską do około... dwudziestu rodów książęcych w Europie (niem. Holstein, nawet włoscy - ród Chiggich). Jedna z wnuczek Szafira wyszła za... hrabiego Potockiego, ambasadora Rosji w Neapolu, pochodzącego z hetmańskiej gałęzi rodu Potockich herbu Piława, którego matka wywodziła się z książąt Sapiehów. Zaś córka Potockiego zrodzona z jego małżeństwa z żydówką Szafirówną... została żoną... Kazimierza hrabiego Lanckorońskiego z linii wodzisławskiej. W ten sposób ród Lanckorońskich pochodził po kądzieli od... żyda Szafira.

Eugeniusz Landsberg - polonofob, zbrodniarz stalinowski, morderca sądowy, płk. prokurator Prokuratury Generalnej

Czesław Lang - bł. kolarz, obecnie działacz Polskiego Związku Kolarskiego; odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Krzysztof Lang - reżyser

Antoni Lange - polonofob, poeta, rasowy żyd-semita implantowany do polskiej poezji

Oskar Lange - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, komunista, agent sowiecki, udowodniono, że podczas wojny działał na szkodę polskiego rządu emigracyjnego i Polski; ekonomista, który ukończył studia i doktoryzował się na Uniwersytecie Jagiellońskim i był działaczem Polskiej Partii Socjalistycznej, w 1937 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Podczas II wojny światowej został agentem wywiadu amerykańskiego, przekazując kłamliwe informacje na temat amerykańskich działaczy polonijnych (np. 4.000 delegatów organizacji polonijnych, którzy w Buffalo w maju 1944 powołali do życia Kongres Polonii Amerykańskiej nazwał faszystami, a zjazd „farsą polskich faszystów"), polski rząd emigracyjny w Londynie i ambasadę polską w Waszyngtonie. Jego działalność utrudniała prace dyplomacji polskiej i organizacji polonijnych w USA, a dla administracji prezydenta Roosevelta „stanowiła najlepsze potwierdzenie 'reakcyjnosci' oficjalnych władz polskich oraz ich nierealistycznego stanowiska wobec ZSRR". W dużym stopniu przyczynił się do sprzedania przez Roosevelta Polski Stalinowi ! [Zofia Galińska, Donosy Oskara Langego, „Mówią Wieki", nr 11/1995]; przewodniczący Klubu Poselskiego PZPR (1948-1952), przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych (1949-1952), przewodniczący Komisji Planu Gospodarczego i Budżetu (1951-1952), przewodniczący Komisji Budżetowej (1952-1955), przewodniczący Komisji Finansowo-Budżetowej (1955-1956); odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Jerzy Langer - polonofob, dywersant, lewak, wiceprzewodniczący komisji krajowej żydokomunistycznego, z agenturalizowanego i z inwigilowanego związku NSZZ "Solidarność"-bis, stworzonego po stanie wojennym i nie majacego NIC (poza nazwa) wspolnego z prawdziwym zwiazkiem "Solidarnosc"

Adolf Langrod - w Ministerstwie Komunikacji; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Witold Langrod - w latach 1932-35 naczelnik w MSZ; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Eligiusz Lasota - komuch, wieloletni członek PPR, PZPR; poseł na Sejm (1957-1961). Tzw. „opozycja demokratyczna” wywodzi swój rodowód od pisywania w Po Prostu, które to pismo było swego rodzaju wentylem bezpieczeństwa tolerowanym przez władzę, by dać złudzenie demokracji. Pisywali tam młodzi komuniści dążący o demokratyzacji systemu komunistycznego.

Dagmara Lata - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Alfred Lauterbach - w latach 1928-37 dyrektor Państwowych Zbiorów Sztuki

Anatol Lawina - Urodził się w 1940 roku w Moskwie. Po sześciu latach przyjechał z matką do Polski; działacz opozycji i podziemnej Solidarności. Autor artykułów m.in. do Głosu i "Krytyki" oraz "Rzeczypospolitej" i "Tygodnika Mazowsze".

W latach 1977-1980 należał do kierownictwa podziemnej oficyny wydawniczej NOWa oraz był współpracownikiem "KOR" - żydokomuna-trockiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.]; W latach 1989-1991 członek Państwowej Komisji Wyborczej z ramienia "Solidarności". Od 1989 do 1994 dyrektor Zespołu Analiz Systemowych w Najwyższej Izbie Kontroli.

Małgorzata Lavergne - polonofob, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska, bł. dyrektor Departamentu Promocji i Informacji MSZ, córka jednego z najbardziej polakożerczych stalinowców żydowskiego pochodzenia - zbrodniarza gen. Wiktora Grosza, dyrektora departamentu prasowego MSZ w dobie stalinowskiej, ktory przed wojna nosił nazwisko Izaak Medres.

Wiktor Grosz (Izaak Medres) po okupowaniu Lwowa przez Sowietów w 1939 roku stał się sekretarzem redakcji lwowskiej sowieckiej gadzinówki „Czerwonego Sztandaru". Szczególnie wpływową i wyjątkowo brudną rolę Grosz odegrał w pierwszych latach sowietyzacji Polski, począwszy od 1944 roku. Przypomnijmy, że to właśnie Wiktor Grosz jako szef Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego w latach 1944-1945 inspirował najohydniejsze anty-AK-owskie plakaty w stylu: AK— zapluty karzeł reakcji i szkalował Powstanie Warszawskie.

Córka tego zbrodniarza - Małgorzata Lavergne, „osobista znajoma Bronisława Geremka-Lewartowa" wróciła do Polski w 1991 roku po wieku latach pobytu w Berlinie Zachodnim. Już w rok później została dyrektorem departamentu polityki kulturalnej i naukowej MSZ. Zasłynęła nie tyle kompetencjami fachowymi, co zręcznością w organizowaniu dla siebie jak największej ilości wyjazdów zagranicznych. Świetny znawca kulisów MSZ-u Tadeusz Kosobudzki pisał w swej książce „MSZ od A do Z" (Warszawa 1997, s. 137): W MSZ praktykowane byty wycieczki pod pozorem służbowych delegacji. Korzystała z tego również Małgorzata Lauergne. Zlecała takie przygotowanie biletów lotniczych, żeby po drodze odwiedzać miasta, gdzie ma swoich najbliższych - siostrę czy przyjaciółkę.

M. Lavergne nie lubiła latać przez Frankfurt. Więc pracownicy musieli szukać innych połączeń. To podnosiło koszty, ale było tolerowane. Przebywając w Japonii z okazji dni kultury polskiej, oprócz delegacji Ministerstwa Kultury i Sztuki, przedłużyła sobie pobyt o dwa tygodnie w ramach urlopu wypoczynkowego. We wrześniu 1994 r. przebywała w Dubaju prowadząc negocjacje na temat wymiany kulturalnej z tymi emiratem. Dubaj słynie co prawda bardziej ze świetnie zaopatrzonych sklepów niż ze zdobyczy w dziedzinie kultury (podkr. - J.R.N.). Doprawdy, trudno nie „podziwiać" takiej inwencji p. Lavergne w szukaniu kontaktów kulturalnych dla Polski! Rzecz znamienna, że pani ta „gorączkowo trudziła się" nawiązaniem wymiany kulturalnej w Dubaju w sytuacji, gdy brakowało pieniędzy na promocję polskiej kultury, choćby wśród setek tysięcy Polaków zamieszkałych na Litwie, Ukrainie, Białorusi czy w Rosji.

Jan Lebenstein - malarz

Stanisław Jerzy Lec - Letz de Tusch - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, stalinowiec, świnia Orwell'owska, pachołek bolszewicki, wsławił się już w latach 1939-1940 jako jeden z najgorszych prosowieckich kolaborantów ze stalinizmem, występując z wierszydłami, wychwalającymi między innym podbój Polski przez bolszewików; ...po hebrajsku Lec, to tyle co trefniś.

Jan Lechoń - Leszek Serafinowicz - poeta, współtwórca grupy poetyckiej Skamander - grupa poetycka założona w roku 1918 przez żyda Juliana Tuwima, żyda i masona Antoniego Słonimskiego, żyda Jarosława Iwaszkiewicza, żyda Kazimierza Wierzyńskiego oraz żyda Jana Lechonia. Wzorem dla skamandrytów była przede wszystkim twórczość żyda Leopolda Staffa.

Martin Lechowicz - polonofob, dywersant, fanatycznie i zajadle nienawidzi Polski, polskości, patriotyzmu i Polaków; cytat z jego strony: "Masa Krytyczna, czyli masa krytyki pod adresem świata XXI wieku, ze szczególnym uwzględnieniem fenomenu Polski, polskości i polactwa w kontekście innych, normalniejszych narodów."

Stefan Leder - polonofob, komunista, marksista, stalinowiec, agent sowiecki; rodzice - komuniści, działacze SDKPiL; stykał się bezpośrednio z komunistycznymi działaczami ruchu rewolucyjnego takimi jak Róża Luksemburg, Leon Jogiches, Feliks Dzierżyński czy Julian Marchlewski; Studiował medycynę w Moskwie. Po ukończeniu studiów został lekarzem Armii Czerwonej, od 1943 r. w komunistycznym "Ludowym Wojsku Polskim". W późniejszym okresie, po 1952 r. zmienił specjalizację na psychiatrię.

Witold Leder - polonofob, komunista, marksista, stalinowiec, agent sowiecki; rodzice - komuniści, działacze SDKPiL; stykał się bezpośrednio z komunistycznymi działaczami ruchu rewolucyjnego takimi jak Róża Luksemburg, Leon Jogiches, Feliks Dzierżyński czy Julian Marchlewski; Ochotnik 1. Korpusu komunistycznej Armii Polskiej w ZSRR oraz 1. i 2. Pułku Lotniczego. Od 1958 r. był kierownikiem działu międzynarodowego w redakcji miesięcznika „Nowe Drogi”, aż do przejścia na emeryturę.

Aleksander Lednicki - polonofob, dywersant, komunista, mason, wolnomularz z loży „Prawda"; fundator i założyciel "Uniwersytetu Londyńskiego"; założyciel PPS, jesienią 1892 roku w Paryżu powstał tzw. „Związek Zagraniczny Socjalistów Polskich", stał się on zalążkiem właściwej PPS, której to aktywnym działaczem był Józef Piłsudski - przyszły 'marszałek' Polski; Lednicki odmówił uznania Komitetu Narodowego Polskiego w Paryżu pod przewodnictwem Romana Dmowskiego.

Maria Lehman - dywersant, psycholog, członek Polskiego Towarzystwa Psychologicznego [tylko z nazwy "Polskiego", bo całkowicie opanowanego przez żydów]

Krzysztof Leidler - dywersant, mason, członek żydomasońskiej organizacji Lions Club

Dominik Lejman - malarz. Jest absolwentem Royal College of Art w Londynie oraz Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Mieszka w Trójmieście.

Stanisław Lem - polonofob, komuch, dywersant, pisarz, fanatyczny ateusz, tropiciel polonocentryzmu, wielbiciel Urbanowego "Nie"; miał stałe felietony w katolickim “Tygodniku Powszechnym”; odznaczony Orderem Orła Białego przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Włodzimierz Lengauer - dywersant, mason, prof. dr hab. historyk, członek zarządu Wielkiej Loży Narodowej Polski, Loża Kopernik, Warszawa.; redakcja 'Ars Regia' - kwartalnik Fundacji "Sztuka Królewska w Polsce"

Zbigniew Lengren - komuch, dywersant, grafik, rysownik, karykaturzysta, ilustrator, plakacista; Od 1946 aż do śmierci współpracował z żydokomunistycznym czasopismem "Przekrój"; współpracował również z innymi żydokomunistycznymi czasopismami, ze "Szpilkami", "Światem", "Trybuną Robotniczą", "Playboyem".

Tomasz Lenz - polonofob, dywersant, poseł PO, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Jacek Leociak - polonista, adiunkt w Instytucie Badań Literackich, zajmuje się dokumentem osobistym, w tym świadectwami Holokaustu, tematyka żydowska

Aleksander Leonowicz - Icchak Gordon -

Andrzej Lepper - dywersant, prowokator, lewak i komuch, był członkiem PZPR; prawa noga SLD, Demokraci i PO; zajmował kierownicze stanowiska w PGR w Rzechocinie i Państwowym Ośrodku Hodowli Zarodowej w Kusicach. W 1992 r. założył Związek Zawodowy Rolnictwa Samoobrona; przywódca partii Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej i poseł na Sejm IV i V kadencji. Jako poseł odwiedził m.in. Chiny i Białoruś; Od 5 maja 2006 do 22 września 2006 roku Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi i wicepremier w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza, a następnie w Rządzie Jarosława Kaczyńskiego.

Dawid Lerner - polonofob, komuch, stalinowiec, ppłk. oficer sztabu masowej stalinowskiej organizacji młodzieżowej “Służba Polsce”; wrogo ustosunkowany do Polaków, fanatycznie i zajadle nienawidził Polski, katolicyzmu, polskości, patriotyzmu i Polaków; w 1957 r. wyjechał do Izraela

Bolesław Leśmian - Lesman - poeta; pochodził z rodziny spolszczonej inteligencji żydowskiej.

Leon Lew - komuch, w 1922 wyemigrował do Palestyny, gdzie działał w Komunistycznej Partii Palestyny, w 1936 usunięty z partii za krytykę polityki "arabizacji". 1936-1938 walczył w Hiszpanii w szeregach XI i XIII żydokomunistycznej Brygady Międzynarodowej, następnie internowany we Francji i Algierii. Od 1943 w armii Berlinga. Członek PPR, przewodniczący wydziału produktywizacji WKŻ w Warszawie. Następnie zatrudniony w Centrali Spółdzielni Wytwórczych "Solidarność", członek Sądu Społecznego przy CKŻP. W 1949 objął funkcję przewodniczącego WKŻ w Warszawie. W 1957 wyemigrował do Izraela.

Janusz Lewandowski - Aaron Langman - polonofob, dywersant, komuch, złodziej i zbrodniarz, żydowski hochsztapler, 'specjalista' od bandyckiej "prywatyzacji" - "transformacja" majątku narodowego kilku pokoleń Polaków w masę upadłościową do wzięcia od zaraz, za bezcen, za darmo, lub jeszcze z grubą dopłatą ... m.in. "Wedel", "KrakChemia", "Techma", "Polkolor"; czl. UW, OP; obecnie europoseł volks-"europejczyk" z rozdania PO

Jego słowa: "Polacy nie muszą posiadać zakładów pracy. Będą żyć z pracy własnych rąk."

Cezary Lewanowicz - dywersant, publicysta żydo-katolewacki "Tygodnik Powszechny"

Marcin Lewenstein - polonofob, dywersant, komuch, volks-"europejczyk", 2-ga generacja żydokomuny, b. pracownik ambasady w Kanadzie (2004 r.), absolwent I edycji Podyplomowego Studium Lobbingu Collegium Civitas, eurokarierowicz; jego ojczymem jest niejaki Woźniak, który w mundurze w stanie wojennym czytał wiadomości w TV. Z matką był na placówce w USA, gdzie poznał Cytryckiego, jest jego podopiecznym, aktywnie przez niego wspieranym.

Awansowany przez środowisko żydowskie związane z Markiem Ungerem w PGNiG (z-ca dyrektora, bez żadnego doświadczenia!), gdzie działał na szkodę polskiego gazownictwa probując m.in naciągnąć/wyłudzić EUR 2 miliony na bezsensowne analizy. Straszący otoczenie "globalnym układem". Obecnie pracuje gdzieś w Brukseli - UE.

Jadwiga Lewicka - członek "Klubu Krzywego Koła"

"Klub Krzywego Koła" został utworzony za zgodą i poparciem Julii Brystyger (dyrektor Departamentu Politycznego MBP i UB [Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Urzędu Bezpieczeństwa]); to nazwa klubu dyskusyjnego działającego w Warszawie w latach 1955-1962; Klub miał być kuźnią przyszłych kadr, którego cele zostały przedstawione na piśmie Jakubowi Bermanowi i Morawskiemu. Klub podjął bliską współpracę z tygodnikiem "Po Prostu", w którego redakcji pracowali sami żydzi. Klub skupiał ówczesną (żydokomunistyczną) elitkę intelektualną, tzw. opozycję inteligencką, lewicę laicką, dyskusje w nim prowadzone dotyczyły m.in. problematyki kulturowej, politycznej, filozoficznej, artystycznej i ideologicznej; w zebraniach brali udział m.in.: Jan Józef Lipski żyd i mason, Witold Jedlicki żyd, Aleksander Małachowski żyd i mason, Stanisław Ossowski, Paweł Jasienica żyd, Antoni Słonimski żyd stalinowiec i mason, Władysław Bartoszewski żyd i mason, Jerzy Urban żyd i komuch, Jan Olszewski żyd i mason, Ludwik Hass żyd i mason, Leszek Kołakowski żyd i marksista stalinowiec, Aniela Steinsbergowa żydówka, Karol Modzelewski żyd i komuch, Jacek Kuroń żyd i komuch trockista, Adam Michnik żyd i komuch trockista, Anna Rudzińska żydówka, Jerzy Kornacki żyd, Adam Schaf żyd stalinowiec i marksista; po więcej szczegółów zapraszamy -- KKK - "Klub Krzywego Koła"

Aleksander Lewin - polonofob, komuch, dywersant, agent sowiecki, pionier sowieckiej pedagogiki w PRL; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Samuel Lewin - polonofob, komuch, stalinowiec, kpt. oficer sztabu masowej stalinowskiej organizacji młodzieżowej “Służba Polsce”; wrogo ustosunkowany do Polaków, fanatycznie i zajadle nienawidził Polski, katolicyzmu, polskości, patriotyzmu i Polaków; zastrzelił oficera, za co nie poniósł żadnych konsekwencji

Maria Lewińska - żydowska pisarka mieszkająca w Izraelu

Jan Lewiński - polonofob, dywersant, libertyn, członek zarządu żydomasońskiej fundacji - Fundacja Instytut Ludwiga von Misesa

Ejzyk Lewkowicz Szwarc - szpicel, konfident tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

Koim Lewkowicz - szpicel, konfident tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

K. Lewkowicz - przewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej we Wrocławiu

Cezary Leżeński - mason, Przez kilkanaście lat (1969-1981) był redaktorem naczelnym "Kuriera Polskiego" w Warszawie, gdzie mieszkał i pracował. Wchodził w skład władz Stronnictwa Demokratycznego (członek Prezydium Centralnego Komitetu w latach 1990-1992). Odznaczony także m.in. Krzyżem Kawalerskim (1972), Komandorskim (1980) i Komadorskim z Gwiazdą (1997) Orderu Odrodzenia Polski; w latach 1998-2006 był prezydentem Polskiej Federacji Międzynarodowego Mieszanego Zakonu Wolnomularskiego "Le Droit Humain"; Honorowy Obywatel państwa Izrael.

Józef Lichten - mason, członek skrajnie szowonistycznej żydowskiej loży B'nai B'rith

Herman Lieberman - lewak, czołowy działacz polityczny w Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS); lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Dorota Liliental - aktorka

Bogusław Linde - aktor

Grzegorz Lindenberg - konsultant ds. mediów

Olga Lipińska - Fajga Lippman - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska, hutzpiara; Kierowany przez nią Kabaret Olgi Lipińskiej od lat przewodzi w atakach na domniemany polski antysemityzm i nacjonalizm, polski Ciemnogród, agresywność i panoszenie się Kościoła. W czasach jaruzelszczyzny Lipińska przodowała w próbach przełamywania bojkotu telewizji przez aktorów.

W podziemnym czasopiśmie “Kraj” (nr 2 z lutego 1984 r.) powołano się na informacje z Teatru Narodowego stwierdzające, że Lipińska poinformowała kogo trzeba o nazwiskach inicjatorów akcji wyklaskiwania aktorów-kolaborantów. I dodano: Ta sama aktorka złożyła ostatnio donos na aktorów, którzy odmówili udziału w przygotowanym przez nią programie TVP. Lipińskiej zarzucano w owym czasie również, że sugerowała Rakowskiemu, aby zabrać kartki bojkotującym aktorom.

Eryk Lipiński - polonofob, komuch, dywersant, lewak, karykaturzysta, satyryk, dziennikarz, grafik; wraz ze Zbigniewem Mitznerem założyciel tygodnika satyrycznego "Szpilki" - Szpilki - ilustrowany tygodnik satyryczny założony w 1935 roku przez Zbigniewa Mitznera i Eryka Lipińskiego, programowo czasopismo było związane ze środowiskiem lewicy. Przed II wojną światową ośmieszało obóz sanacyjny, a po wojnie przeciwników ustroju komunistycznego.

Współpracował także z innymi żydopolskimi wydawnictwami periodycznymi: "Przekrojem", "Przeglądem Kulturalnym", "Trybuną Ludu", "Panoramą", "Zwierciadłem" i "Expressem Wieczornym".

syn – Tomasz Lipiński – jest znanym polskim muzykiem rockowym, ktory udzielał się w Izraelu.

Tomasz Lipiński - polonofob, muzyk rockowy, wokalista i gitarzysta; Lider i współzałożyciel zespołów Brygada Kryzys, Tilt i Fotoness. Udzielał się w Izraelu. Jest synem Eryka Lipińskiego – rysownika, komucha i karykaturzysty.

Małgorzata Lipmann - aktorka

Jan Józef Lipski - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, lewak, dywersant, mason, antyklerykal, libertyn, oszczerca, germanofil; krytyk i historyk literatury, publicysta, socjalistyczny działacz polityczny, przez długi czas wielki mistrz pozostającej w podziemiu loży "Kopernik". W latach 1956-1957 członek redakcji koncesjonowanego przez komune PRL tygodnika "Po Prostu"; założyciel i uczestnik - "Klub Krzywego Koła", 1957-1959 prezes;

"Klub Krzywego Koła" to nazwa klubu dyskusyjnego działającego w Warszawie w latach 1955-1962; który został założony w 1955 roku z inicjatywy i pod nadzorem pułkownik UB Julii Brystigierowej w celu sterowania i infiltrowania przeciwników ówczesnej władzy; klub skupiał ówczesną elitkę intelektualną, tzw. (żydokomunistyczną) opozycje inteligencką, dyskusje w nim prowadzone dotyczyły m.in. problematyki kulturowej, politycznej, filozoficznej, artystycznej i ideologicznej; w zebraniach brali udział m.in.: Jan Józef Lipski żyd i mason, Witold Jedlicki żyd i komuch, Aleksander Małachowski żyd i mason, Stanisław Ossowski, Paweł Jasienica żyd, Antoni Słonimski żyd stalinowiec i mason, Władysław Bartoszewski żyd i mason, Jerzy Urban żyd i komuch, Jan Olszewski żyd i mason, Ludwik Hass żyd i mason, Leszek Kołakowski żyd i marksista stalinowiec, Aniela Steinsbergowa żydówka, Antoni Zambrowski żyd i komuch, a teraz "prawicowiec", Karol Modzelewski żyd i komuch, Jacek Kuroń żyd i komuch trockista, Adam Michnik żyd i komuch trockista, Anna Rudzińska, Jerzy Kornacki, Adam Schaf żyd stalinowiec i marksista; po więcej szczegółów zapraszamy -- KKK - "Klub Krzywego Koła"

W 1964 organizator tzw. Listu 34. W 1976 współzałożyciel KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.]; Od 1989 senator RP, zmarł w trakcie I kadencji Senatu.

Leo Lipski - właść. - Lipschütz - pisarz żydowski, rodził się w Zurychu. W dzieciństwie przeniósł się z rodzicami do Krakowa. Jego matka, Tonia z domu Osterer, pochodziła z Wiednia. Leo wraz z ojcem, Samuelem Lipschützem, kupcem, krakowianinem po studiach w Niemczech, i młodszym o kilka lat bratem, Stanisławem, mieszkał na krakowskim Kazimierzu do wybuchu II wojny światowej. Po II wojnie sw. mieszkał w Izraelu. Został m.in. wyróżniony nagrodą "Kultury" paryskiej w 1955.

Henryk Lipszyc - polonofob, dywersant, członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Katarzyna Lipszyc - tłumaczka

Bogdan Lis - polonofob, dywersant, lewak i komuch, 1975-1981 członek PZPR, wcześniej działał również w Związku Młodzieży Socjalistycznej i w związkach zawodowych CRZZ na terenie zakładu pracy; koncesjonowany przez SB i PZPR "opozycjonista", jeden z liderów "Solidarności", brał udział w rozmowach hucpy 'Okrągłego Stołu', członek Zarządu Unii Wolności - obecnie zmieniona na 'Partia Demokratyczna' - Demokraci; jeden ze współoskarżycieli w procesie Ks. prałata Henryka Jankowskiego; zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - "okrągły stół"

Joanna Lisek - Uniwersytet Wrocławski - Studium kultury i języków żydowskich

Zofia Liss - polonofob, komuch, stalinowiec, dywersant, agent sowiecki, sowietyzowała muzykologię polską; odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Teresa Liszcz - Sara Lankamer -

Jan Jakub Litauer - sędzia Sądu Najwyższego; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Stefan Liteur - dziennikarz

Roman Litman - przewodniczący filii warszawskiej gminy żydowskiej w Lublinie

Anna Lityńska - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Jan Lityński - Jakub Leman - polonofob, komuch, dywersant, mason, wiceprzewodniczący UW, członek KOR - żydokomuna-trockiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.]; rodzice byli komunistami jeszcze przed wojną; (...) Lityński najwcześniej wkroczył do historii. Jako sześciolatek na manifestacji 22 lipca 1952 roku podbiegł do trybuny i wręczył Bierutowi kwiaty (źródło: A. Bikont, Siedmiu spośród wybranych, "Magazyn Gazety Wyborczej" z 5 listopada 1993 r.).

Absolwent liceum im. Klementa Gottwalda (czeskiego komunisty) przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie (dzis nosi ono imie Staszica). Utworzono je w 1951 r. Bylo to jedyne wówczas liceum w Warszawie, gdzie nie bylo religii. Chodzily do niego dzieci stalinowskich aparatczyków, prokuratorów wojskowych, oficerów politycznych, zamieszkujacych pobliskie wojskowe bloki w rejonie ulic Nowowiejska, Piekna, Filtrowa.

Najwazniejsza byla niespotykana w zwyklych polskich szkolach specyficzna jednolitosc spoleczno-materialno-swiatopogladowa srodowiska uczniowskiego: wiekszosc dzieci byla z domów komunistycznych, zwiazanych rodzinnie lub srodowiskowo ze stalinowskim i z komunistycznym establishmentem.

Andrzej Liwocki - polonofob, komunista, żydowski hochsztapler, płk. fałszował dokumenty, za co został usunięty ze stanowiska Szefa Oddziału Kadr Śląskiego Okręgu Wojskowego

Mikołaj Lizut - polonofob, dywersant, dziennikarz, publicysta żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej"

Roman Loth - dywersant, prof. Polskiej Akademii Nauk, autor książek o tematyce żydowskiej

Tomasz Lubert - gitarzysta, założyciel zespołu Virgin i twórca większości utworów

Lubiejski - Zygielman -

Katarzyna Lubnauer - polonofob, komuch, dywersant, Unia Wolności - Partia Demokratyczna - Demokraci

Stanisław Lubodziecki-Libkind - w latach 1931-39 prokurator Sądu Najwyższego

Lubomirski - cały książęcy ród Lubomirskich; Marcin książę Lubomirski, kiedy przeputał majątek, ożenił się z żydówką-frankistką, Teklą Łabęcką

Jan Lubomirski-Lanckoronski - przedstawiciel młodego pokolenia współczesnej 'polskiej' arystokracji, zięć hochsztaplera Jana Kulczyka, rzecznik Zjednoczenia Rodowego Książąt Lubomirskich

Krzysztof Luft - rzecznik rządu Jerzego Buzka

Róża Luksemburg - polonofob, marksistka, komunistka, dywersant, feministka, najmłodsza córka kupca Eliasza i Line z domu Loewenstein, działaczka i ideolog; była przedstawicielką lewego, rewolucyjnego skrzydła II Międzynarodówki;

Kwestionowała polskie dążenia niepodległościowe uzasadniając ich irracjonalność racjami ekonomicznymi. Razem z Julianem Marchlewskim walczyła z tzw. "socjalpatriotyzmem" PPS i uważała, że poszczególne części Polski stopniowo ulegają "ograniczonemu wcieleniu" do mocarstw zaborczych. W roku 1918 była współzałożycielką Komunistycznej Partii Niemiec (KPD); 15 stycznia 1919 roku została pojmana w Wilmersdorfie po udziale w powstaniu robotniczym. Policja przekazała więźniów żołnierzom Freikorpsu, którzy po przesłuchaniu pobili, a następnie strzałem z pistoletu w skroń zabili Różę Luksemburg. Jej zwłoki wrzucono do Kanału Piechoty, gdzie je odnaleziono dopiero 1 lipca 1919.

Krystyna Luto - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Tadeusz Lutogniewski - Nabzdyk - polonofob, komuch, stalinowski dziennikarz; lato 1956 r. "Sygnały", 1958 pierwszy redaktor naczelny wrocławskiej "Odry"

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

Ł

Krzysztof Łada - polonofob, komuch, dywersant, płk. WSI; w latach 80. łącznik Grzegorza Żemka, który jako szef FOZZ wykonywał "specjalne" zadania dla Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego; w 2004 wiceszef wywiadu WSI

Kazimierz Łaski - włśc. - Cygier - polonofob, dywersant, zbrodniarz UB, w latach 1945-1950 major w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego, od 1950 r. w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR, a później w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, zrobił błyskawiczną karierę profesorską, dochodząc nawet do stanowiska prodziekana

Magdalena Łazarkiewicz - z domu Holland - polonofob, komuch, reżyserka i scenarzystka, córka komunistycznego dziennikarza Henryka Hollanda i siostra Agnieszki Holland.

Piotr Łazarkiewicz - reżyser, scenarzysta; mąż Magdaleny

Anna Łazarowicz - polonofob, dziennikarka, aktywistka legalizacji aborcji

Julian (Joel) Łazebnik - polonofob, komuch, aktywny w stalinowskim ZPP, m.in. przewodniczący ZPP w Taszkencie, organizator repatriacji z Uzbekistanu. We wrześniu 1946 wrócił do Polski, gdzie został Sekretarzem Generalnym CKŻP. W latach pięćdziesiątych, będąc członkiem ZG TSKŻ, pracował jako cenzor

Bohdan Łazuka - aktor, piosenkarz, kpiarz, wieloletni pedagog Teatru Żydowskiego im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie - wykształcenie młodzieży aktorskiej posługującej się językiem jidysz;

teatr ten jest instytucją finansowaną obecnie ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Samorządu Województwa Mazowieckiego (!!)

Jerzy Łęcki - polonofob, komunista, stalinowiec, szef Wydziału Prawnego masowej stalinowskiej organizacji młodzieżowej “Służba Polsce”

Ewa Łętowska - prof.; bł. rzecznik praw obywatelskich, 'bezpartyjny' parawan dla łamania prawa

Adam Łopatka - polonofob, komuch, zbrodniarz SB, dywersant, prof.; Urząd do spraw Wyznań - inwigilacja, prześladowanie katolików i księży Kościoła Katolickiego, bardzo ścisłe kontakty urzędu z generałami Władysławem Ciastoniem i Zenonem Płatkiem. Znaleziony dokument – tak zwane pro memoria – opracowany przez Urząd do spraw Wyznań. Widniał tam zapis: „prof. Adam Łopatka, proszę wzmóc działania wobec ks. Popiełuszki”. Autorem tej adnotacji był gen. Wojciech Jaruzelski)... ...i wzmogli działania, ...bestialsko zamordowali księdza Jerzego Popiełuszko

Ludwik Łozowski - Salomon Abramowicz - polonofob, stalinowiec, komunista, urodzony w Wilnie w rodzinie inteligenckiej. W czasie wojny w ZSRR, członek Bundu, potem PPR / PZPR. Po upaństwowieniu szkół żydowskich w 1949 ich wizytator z ramienia Ministerstwa Oświaty, następnie wizytator szkół mniejszości narodowych

Aleksander Łuczak - Dawid Lachman - polonofob, komuch, dywersant, w latach 1966-1990 był członkiem Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego [partia sojusznicza PPR a potem PZPR], w latach 1990-2001 Polskiego Stronnictwa Ludowego. W latach 1988-1990 był wiceministrem edukacji w rzadzie. W 1989 roku był uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu po stronie rządowej - PZPR i SB.

Od 4 marca 1995 do 17 października 1997 był ministrem nauki oraz przewodniczącym Komitetu Badań Naukowych w rządach Józefa Oleksego oraz Włodzimierza Cimoszewicza. Od listopada 2001 roku był członkiem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, a od 5 czerwca 2003 był jej wiceprzewodniczącym.

H. Ferdynand Łuczywo - Chaber - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, fanatyczny komunista, był przez 10 lat funkiem KPP. Karany w niepodległej Polsce więzieniem za zdradę Polski. Po wojnie, w czasach komunistycznego zniewolenia awansował do funkcji zastępcy kierownika wydziału KC PPR, a następnie PZPR. (L. Żebrowski „Ludzie UD - trzy pokolenia", „Gazeta Polska" z 30 września 1993 r.

Helena Łuczywo - Chaber - ojciec zbrodniarz stalinowski H. Ferdynand Chaber, matka Gutner; wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, córka jednego z bardziej wpływowych funków (funkcjonariuszy) Komunistycznej Partii Polski, faktycznej partii zdrady narodowej w czasach II Rzeczypospolitej, a po wojnie kierownika wydziału w KC PZPR, Ferdynanda Chabera vel Łuczywo;

absolwentka liceum im. Klementa Gottwalda (czeskiego komunisty) przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie (dzis nosi ono imie Staszica). Utworzono je w 1951 r. Bylo to jedyne wówczas liceum w Warszawie, gdzie nie bylo religii. Chodzily do niego dzieci stalinowskich aparatczyków, prokuratorów wojskowych, oficerów politycznych, zamieszkujacych pobliskie wojskowe bloki w rejonie ulic Nowowiejska, Piekna, Filtrowa.

Najwazniejsza byla niespotykana w zwyklych polskich szkolach specyficzna jednolitosc spoleczno-materialno-swiatopogladowa srodowiska uczniowskiego: wiekszosc dzieci byla z domów komunistycznych, zwiazanych rodzinnie lub srodowiskowo ze stalinowskim i z komunistycznym establishmentem.

Uczestniczyła w obradach Okrągłego Stołu, szef wydawnictwa Agora; Należała do ZSMP, była aktywną uczestniczką strajków studenckich 1968; w latach 1982-1989 redagowała "Tygodnik Mazowsze"...;

W 1989 z Michnikiem zakładała żydokomunistyczną "Gazetę Wyborczą", w której objęła stanowisko zastępcy redaktora naczelnego Adama Michnika. Do 2004 była wiceprezesem zarządu Agory.

Za żydopropagandę wyróżniona i doceniona przez żydomasonów: w 1989 otrzymała nagrodę Harvard University Niemann Foundation Lyons Award for Conscience and Integrity in Journalism, a w 1986 - Radcliffe's Bunting Institute Peace Fellowship. W 1999 została wyróżniona Knight International Press Fellowship Award.

Dariusz Łukasiewicz - polonofob, dywersant, oszczerca, kalumniator zohydzający i hańbiący dobre imię Polski i polskich patriotów; felietonista żydokomunistycznego "Wprost"

Melania Łychowska - Bornstein - w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

M

Jerzy Sławomir Mac - były dziennikarz żydokomunistycznego „Wprost”; porno-gwiazda, alfons

Mateusz Machaj - polonofob, dywersant, libertyn, globalista, fundator, rada żydomasońskiej fundacji - Fundacja Instytut Ludwiga von Misesa, współpracuje z masońską organizacją Mont-Pelerin Society powiązaną ze światową finansjerą żydowską

Władysław Machejek - polonofob, stalinowiec, peerelowski pseudoliterat; w czasie okupacji współpracował z hitlerowską prasą gadzinową, po wojnie był bandytą oficerem UB

Antoni Macierewicz - Izaak Singer - polonofob, dywersant, współzałożyciel KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.]; współzałożyciel ZChN - Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe.

Celem partii ZChN nie jest działanie dla dobra narodu, wręcz przeciwnie, zgodnie z martynistycznym programem ZChN ma kanalizować wszelkie inicjatywy narodowe, i co gorsza kompromitować ten kierunek polskiej myśli politycznej.

Zakon Martynistów, szczególnie wyspecjalizowany w antykatolickiej dywersji kierunku Masonerii Okultystycznej Regularnej;

Ochrzczony w obozie dla internowanych w Łupkowie koło Komańczy w Bieszczadach, chrzcił ks. Miska.

Stefan Macner - dywersant, agent SB Tajny współpracownik

Anna Macuba - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Katarzyna Madoń-Mitzner - dywersant, redakcja żydolewackiego "Ośrodka KARTA", sponsorami której są m.in. żydokomunistyczna "Agora" michnikowców, żydomasońskie fundacje: fundacja Bankowa im. Leopolda Kronenberga, Akademia Rozwoju Filantropii, Rockefeller Brothers Fund, Fundacja im. Stefana Batorego - powiązana ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońska i antypolska fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta gieldowego George'a Sorosa.

Małgorzata Maier - jedna z uczestniczek telewizyjnego programu typu reality show Big Brother emitowanego w 2001 roku. Przed udziałem w programie mieszkała w Sosnowcu, w młodości pracowała jako nauczycielka plastyki w jednej ze szkół w Dąbrowie Górniczej. Po Big Brotherze Maier poprowadziła dwa programy realizowane przez telewizję TVN. Były to "Dom pełen pomysłów" oraz "Kto Was tak urządził?", w których robiła ludziom niespodzianki urządzając im na nowo mieszkania. Obecnie zajmuje się projektowaniem i aranżacją ogrodów oraz elewacji, prowadzi własną firmę Gosia Maier Studio.

Janusz Andrzej Majcherek - polonofob, dywersant, oszczerca, paszkwilant, kłamca, fałszerz historii, filozof i socjolog kultury, publicysta; W latach 1993-1995 publikował w żydolewackim "Życiu Warszawy" i żydolewackiej "Rzeczpospolitej" (od 1995 r. stały komentator tej gazety), od 1989 r. współracuje również z żydo-katolewackim "Tygodnikiem Powszechnym".

Grażyna Majer - wiceprzewodnicząca Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie

Szymon Majewski - polonofob, dywersant, prowokator, kpiarz i pajac, prezenter radiowy i telewizyjny; W latach 1990-2005 pracował w Radiu ZET, współpracownik kilku stacji telewizyjnych (TVP, Canal+; prowadził programy "Słów cięcie gięcie", "Sympatyczny program dla miłych ludzi" oraz "Szymon mówi Show"). Występował w talk show Wieczór z Alicją, był prezenterem programu Mamy Cię! w TVN, od września 2005 r. w tej samej stacji prowadzi nowy program satyryczny "Szymon Majewski Show". Pisze również felietony w czasopiśmie dla mężczyzn Playboy.

Juliusz Majski - Izaak Zimmerman - polonofob, komuch, stalinowiec, dziennikarz i redaktor "Głosu Ludu". 1950-1953 zastępca redaktora naczelnego Spółdzielni Wydawniczej "Książka i Wiedza", 1953-1956 redaktor naczelny

Janusz Makuch - dyrektor Festiwalu Kultury Żydowskiej na krakowskim Kazimierzu

Wojciech Malajkat - aktor

Darek "Maleo" Malejonek - wokalista Houk

Magdalena Malinowska - koordynator finansowo - ekonomiczny, żydomasońskie Centrum im. M. Schorra

Aleksander Małachowski - Jakub Goldsmith - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, komuch, mason; świnia Orwell'owska, faryzeusz w skórze moralisty; Solidarność, SP, UP, SLD; Regularnie publikował swe felietony w latach 1994-1997 w żydokomunistycznych "Wiadomościach Kulturalnych" Toeplitza, później w żydokomunistycznym "Przeglądzie Tygodniowym", a po 2001 w "Przeglądzie" z Toeplitzem i Gadzinowskim.

członek i uczestnik - "Klubu Krzywego Koła";

"Klub Krzywego Koła" to nazwa klubu dyskusyjnego działającego w Warszawie w latach 1955-1962; który został założony w 1955 roku z inicjatywy i pod nadzorem pułkownik UB Julii Brystigierowej w celu sterowania i infiltrowania przeciwników ówczesnej władzy; klub skupiał ówczesną elitkę intelektualną, tzw. (żydokomunistyczną) opozycje inteligencką, dyskusje w nim prowadzone dotyczyły m.in. problematyki kulturowej, politycznej, filozoficznej, artystycznej i ideologicznej; w zebraniach brali udział m.in.: Jan Józef Lipski żyd i mason, Witold Jedlicki żyd i komuch, Aleksander Małachowski żyd i mason, Stanisław Ossowski, Paweł Jasienica żyd, Antoni Słonimski żyd stalinowiec i mason, Władysław Bartoszewski żyd i mason, Jerzy Urban żyd i komuch, Jan Olszewski żyd i mason, Ludwik Hass żyd i mason, Leszek Kołakowski żyd i marksista stalinowiec, Aniela Steinsbergowa żydówka, Antoni Zambrowski żyd i komuch, a teraz "prawicowiec", Karol Modzelewski żyd i komuch, Jacek Kuroń żyd i komuch trockista, Adam Michnik żyd i komuch trockista, Anna Rudzińska, Jerzy Kornacki, Adam Schaf żyd stalinowiec i marksista; po więcej szczegółów zapraszamy = KKK - "Klub Krzywego Koła"

Od roku 1998 aż do śmierci w 2004, sprawował funkcję Prezesa Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża; odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana.

Józef Małagnowski - polonofob, żydowski hochsztapler, płk. zdegradowany za nadużycia i skazany na 6 lat więzienia

Henryk Mandelbaum - członek zarządu, Gmina Wyznaniowa Żydowska w Katowicach

Wojciech Mann - prezenter telewizyjny, radio "Kolor", radio "Zet", kpiarz

Feliks Mantel - postać pozytywna, pisał wprost o żydowskich elementach rewanżystowskich, skoncentrowanych w bezpiece. Mantel, jeden z najbardziej obiektywnych autorów żydowskich prac o stosunkach polsko-żydowskich, sam z bliska obserwował narodziny komunistycznej władzy w Polsce i dlatego jest tym cenniejszym świadkiem. Był podsekretarzem stanu w PKWN, w Rządzie Tymczasowym i w Rządzie Jedności Narodowej, a potem oficjalnym przedstawicielem tzw. Polski Ludowej jako minister pełnomocny w Wiedniu. Poznał się jednak szybko na zbrodniczości komunizmu i nie mając chęci robienia dalszej kariery w takim systemie, już w 1948 roku "wybrał wolność", zostając na Zachodzie. W swej książeczce o stosunkach polsko-żydowskich Mantel pisał jak najnegatywniej właśnie o tej wpływowej grupie Żydów, którzy "myślą kategoriami żydowskimi, mimo że przyznają się do polskiego komunizmu. Nie znaleźli równowagi pomiędzy doktryną, polskością i żydowskim pochodzeniem. Są to elementy rewanżystowskie, skoncentrowane przeważnie w bezpieczeństwie, które chciały zrobić z doktryny komunistycznej użytek dla wykorzenienia i unicestwienia wojującego antysemityzmu" (F. Mantel, Stosunki polsko-żydowskie, Paryż 1986, s. 13)

Dagmara Mańka - dywersant, Forum Żydów Polskich; redakcja, żydolewacki "Ośrodek KARTA", sponsorami są m.in. żydokomunistyczna "Agora" michnikowców, żydomasońskie fundacje: fundacja Bankowa im. Leopolda Kronenberga, Akademia Rozwoju Filantropii, Rockefeller Brothers Fund, Fundacja im. Stefana Batorego - powiązana ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońska i antypolska fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta giełdowego George'a Sorosa.

Kazimierz Marcinkiewicz - dywersant, bł. doradca premiera Jerzego Buzka; bł. premier, przez pół roku, do końca swojej kandencji "zapomniał" wywalić Cezarego Stypułowskiego - przyjaciela "prezia" Stoltzman-Kwasniewskiego z funkcji prezesa PZU.

Halina Marcinkowska - naczelna Forum Żydów Polskich

Antoni Marianowicz - poeta, prozaik, dramaturg, tłumacz, prezes Stowarzyszenia Autorów ZAiKS; satyryk z czasów stalinowskich; odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez żyda, agenta KGB "Kat" i SB ps. "Alek" - prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Bernard (Ber) Mark - polonofob, komuch, od 1944 członek Zarządu Głównego stalinowskiego ZPP (Związek Patriotów Polskich) i wiceprzewodniczący Komitetu Organizacyjnego Żydów Polskich przy ZPP. W lutym 1946 wrócił do kraju, członek prezydium CKŻP. W latach 1949-1966 dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego, od 1954 profesor nadzwyczajny

Beata Markiewicz - aktywistka żydowska, żydowski Ośrodek brama grodzka w Lublinie

Małgorzata Markiewicz - wokalistka i flecistka; Absolwentka Państwowej Szkoły Muzycznej im. Józefa Elsnera w Warszawie.

Marek Markiewicz - ur. w Łodzi, polityk, dziennikarz, adwokat. Był członkiem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji od początku jej istnienia (19 kwietnia 1993-23 września 1994), a także jej pierwszym przewodniczącym (do marca 1994). Zasiadał w Radzie z nominacji prezydenta Lecha Wałęsy. Po podpisaniu koncesji dla Telewizji Polsat, został przez Wałęsę odwołany z funkcji przewodniczącego KRRiT. Ponownie poseł na Sejm III kadencji (1997-2001), z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność. Obecnie członek Partii Centrum i przewodniczący jej Rady Politycznej. Prowadzi program Bumerang w telewizji Polsat.

Tomasz Markiewicz - przewodniczący Zespołu Opiekunów Kulturowego Dziedzictwa Warszawy - generalnie tematyka żydowska, żydowskie kamiennice, cmentarze itd.

Artur Markowski - polonofob, dywersant, pracownik Centrum im. Anielewicza; 1998-2003 studia na Uniwersytecie w Białymstoku pod kierunkiem Prof .dr hab. Daniela Grinberga; Od 2003 doktorant w IH UW Stypendium językowe w Izraelu 2002; uczestnik sesji Międzynarodowej Szkoły Humanistycznej 2002 i 2003, Letniej Szkoły Judaistycznej w Moskwie 2003.

Grzegorz Markowski – Gerszon Mach - piosenkarz; ojciec Patrycji Markowskiej ... piosenkarki

Patrycja Markowska – Mach - piosenkarka; córka Grzegorza Markowskiego

Mirosława Marody - polonofob, dywersant, prof. Instytutu Socjologii UW; członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Jadwiga Marso - aktorka, reżyser, Shalom

Marian Marzyński - polonofob, oszczerca, dywersant, paszkfilant, piewca bolszewickiej propagandy, piewca "przedsiebiorstwa holokaust"; reżyser telewizyjny i autor filmów dokumentalnych; Jednym z jego najgłośniejszych filmów był antypolski paszkwil "Sztetl"'; Sennik polsko-żydowski to jego debiut prozatorski.

Tomasz Maślanka - dywersant, żydomasoński "Ludwig von Mises Institute"

Matejewski - Kugelschwanz - polonofob, komunista, żydowski hochsztapler, gen. który za przemyt złota i dukatówek został skazany na 5 lat więzienia - jednak w więzieniu nie siedział

Krzysztof Materna - konferansjer, prezenter telewizyjny, kpiarz

Katarzyna Materska - redakcja, prenumerata żydowskiego pisma "Midrasz"

Ignacy Matuszewski - w latach 1929-31 minister skarbu; w latach 1932-36 redaktor rządowej „Gazety Polskiej"; dyplomata, dyrektor departamentu MSZ; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Władysław Matwin - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, stalinowiec, dywersant, jeden z członków-założycieli stalinowskiego Związku Patriotów Polskich, który zajmował kilka ważnych stanowisk, był między innymi wydawcą naczelnego organu prasowego komunistów "Trybuny Ludu" w latach 1953-1957. Przewodniczący Zarządu Głównego ZMP i sekretarz KC PZPR

Joanna Matysiak - redakcja, zarządzanie żydowskiego pisma "Midrasz"

Piotr Matywiecki - felietonista żydowskiego pisma "Midrasz"

Jadwiga Maurer - polonofob, dywersant, kłamca i oszczerca;

Maria Renata Mayenowa - teoretyk literatury

Tadeusz Mazowiecki - Icek Dikman - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, stalinowiec, agent NKWD, razem z Piaseckim kolaborował z NKWD okupacyjną żydobolszewicką władzą w latach stalinowskich, współpracował z szefem NKWD na Polskę, generałem Sierowem przy organizowaniu PAX; współzałożyciel żydo-katolewackich organizacji PAX, Więź i KIK [Klub Inteligencji Katolickiej - "zydokatolewica"]; 24 sierpnia 1989 sejm, na wniosek prezydenta gen. Wojciecha Jaruzelskiego powołał Tadeusza Mazowieckiego na stanowisko premiera; współzałożyciel i przewodniczący rady redakcyjnej katolewackiego miesiecznika "Więź"; odznaczony Orderem Orła Białego przez rząd żydokomunistyczny; po więcej informacji zapraszamy pod podany obok odsyłacz -- http://www.polonica.net/zydkomunistaMazowiecki.htm

Franciszek Mazur - polonofob, stalinowiec, komunista, kierownik Wydziału Organizacyjnego KC PPR 1946-1948, kierownik Wydziału Organizacyjnego KC (do 1950), członek Biura Organizacyjnego KC (do 1954), a także członek KC (do 1959). 1950-1954 członek Sekretariatu Biura Organizacyjnego KC, 1950-1956 sekretarz KC. 1952-1956 był wicemarszałkiem Sejmu I kadencji. Był kierownikiem polityki wyznaniowej partii

Farrell Meisel - polonofob, dywersant, prezes telewizji Puls

Sebastian Meitz - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, mason, globalista; Silnie zaangażowany w organizacje pozarządowe. Od lat członek ZHP, współpracuje również z Forum Dialogu Między Narodami. Przewodniczący Polskiej Rady Młodzieży. Absolwent XII Szkoły Liderów Społeczeństwa Obywatelskiego. Pracuje jako lektor niemieckiego w BRE Banku S.A.; członek żydomasońskiej organizacji - "Klub 01"

Jacek Mejer "Mezo" - dywersant, "whiger", przedstawiciel muzyki hip-hopowej w PRLu-bis III; propagator prymitywizmu i pseudokultury slamsów

Małgorzata Melchior - polonofob, dywersant; członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Adam Meller - polonofob, komuch, pracował w Informacji Wojskowej, a następnie, do roku 1968, w dyplomacji; ojciec Stefana Mellera

Marcin Meller - redaktor naczelny miesięcznika "Playboy"

Stefan Meller - polonofob, komuch, dywersant, oddany kościołowi Mamony; bl. minister spraw zagranicznych

Mosze Melman - polonofob, stalinowiec, komunista, członek antypolskiego ZPP - stalinowski "Związek Patriotów Polskich" z Moskwy, zatwierdzony przez Stalina

Katarzyna Meloch - aktywistka żydowska, ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Dziennikarka i krytyk literacki, publikowała m.in. w żydo-katolewackich „Więzi". Członek Stowarzyszenia Dzieci Holocaustu

Joachim Mencel - muzyk, fortepian,

Stanisław Mendelson - polonofob, dywersant, założyciel PPS, jesienią 1892 roku w Paryżu powstał tzw. „Związek Zagraniczny Socjalistów Polskich", stał się on zalążkiem właściwej PPS, której to aktywnym działaczem był Józef Piłsudski - przyszły 'marszałek' Polski

Marcin "Freddie" Mentel - gitarzysta zespołu Closterkeller

Aleksander Merker - polonofob, dywersant, komunista, zbrodniarz SB, były dyrektor generalny Urzędu ds. Wyznań, [który był wydziałem SB w PRL] w Warszawie; członek redakcji "Racjonalista" - magazyn racjonalistów, sceptyków i ateistów

Jacek Merkel - Samuel Nelken - polonofob, dywersant, żydokomunistyczny "biznesmen", świnia Orwell'owska, oddany kościołowi Mamony; działacz Kongresu Liberalno-Demokratycznego, Unii Wolności oraz Platformy Obywatelskiej. W 1989 r. czł. Komisji Społeczno-Politycznej powołanej przez gen. SB Czesława Kiszczaka. Uczestnik obrad Okrągłego Stołu -

zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - tajne rozmowy w Magdalence i "okrągły stół"

Szef sztabu wyborczego Lecha Wałęsy w 1990 r. Po jego zwycięstwie wyborczym, do 12 marca 1991 minister stanu do spraw bezpieczeństwa narodowego w Kancelarii Prezydenta RP. Poseł na Sejm kontraktowy w latach 1989-91 z ramienia OKP i Sejm I kadencji w latach 1991-93 jako członek Kongresu Liberalno-Demokratycznego. Wraz z Maciejem Płażyńskim, Donaldem Tuskiem, Andrzejem Olechowskim, Janem Krzysztofem Bieleckim oraz Pawłem Piskorskim założyciel Platformy Obywatelskiej.

W 1990 r. został szefem rady nadzorczej Funduszu Gospodarczego [drugiego związku, po stanie wojennym] NSZZ Solidarność, w latach 1991-93 pełnił funkcję prezesa Chase Bank SA w Gdańsku. ["Chase" sieć żydomasońskich banków, właściciele fuzja dwóch żydowskich klanów Morgan-Rockefeller]

Zofia Merle - aktorka

Mojżesz Meryn - hitlerowscy Niemcy mianowali go przewodniczącym Judenratów w Zagłębiu Dąbrowskim i na Śląsku z siedzibą w Sosnowcu, był nie tylko „królem" tamtejszych Żydów, ale także starał się w 1940 roku (m.in. u Reinharda Heydricha - szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy i Adolfa Eichmanna) o to, aby władze niemieckie przyznały mu kierownictwo nad wszystkimi gettami w okupowanej Polsce. Potępiony za kolaborację z Niemcami przez polskie władze podziemne, był z początku widziany przez wielu Żydów jako nowy król żydowski. Kiedy w kwietniu 1941 roku odwiedził getto warszawskie przyjmowano go właśnie jak króla. [Emanuel Ringelblum "Kronika getta warszawskiego" Warszawa 1983]

Emil Merz - morderca sądowy, zbrodniarz stalinowski, sędzia

Zbigniew Messner - premier za rządów Jaruzelskiego

Piotr Metz - polonofob, dywersant, dziennikarz radiowy, jeden z twórców radia RMF FM ; obecnie kierownicze stanowisko spółki Eurozet - właściciela Radia Zet

Krzysztof Meyer - kompozytor, pianista, pedagog

Maria Meyer - aktorka

Jan Meysztowicz -

Jerzy Meysztowicz - polonofob, dywersant, mason, studiował na KUL, Działał w Unii Wolności, był m.in. członkiem Zarządu partii. Członek masońskich organizacji charytatywnej Lions Club oraz Związku Polskich Kawalerów Maltańskich, wchodzi w skład Rady Towarzystwa Sportowego Wisła Kraków

Bronisław Michałek - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, oszczerca i fałszerz, “odbrązowiacz historii Polski”, krytyk filmowy, protegowany Geremka, zrobił niespodziewaną karierę dyplomatyczną, szwagier Tadeusza Mazowieckiego, był ambasadorem polskim we Włoszech, nie mający pojęcia o polityce i nie znający się na gospodarce, miał za to inną zaletę - przez lata jako krytyk filmowy popierał jak najskrajniejsze rozrachunki z polskimi powstaniami narodowymi i polską historią, polską “bohaterszczyzną” i atakował obrońców naszych dziejów. Można sobie wyobrazić jak taki demaskator “mitów” o polskiej historii troszczył się o obraz Polski i Polaków będąc ambasadorem.

Anna Michałowska - dr. pracownik Centrum Badania i Nauczania Dziejów i Kultury Żydów w Polsce im. Mordechaja Anielewicza; 1994 - dyplom studiów judaistycznych, Oxford Centre for Hebrew and Jewish Studies 1995 – magisterium z hebraistyki, dyplom z wyróżnieniem

Adam Michnik - Aaron Szechter - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, komuch, prowokator, oszczerca i paszkwilant; w szkole podstawowej członek "czerwonego harcerstwa" tzw. "walterowców" Jacka Kuronia; agent UB i SB od 1968 roku, bliski współpracownik gen. SB Kiszczaka; członek i uczestnik - "Klub Krzywego Koła";

"Klub Krzywego Koła" został utworzony za zgodą i poparciem Julii Brystyger (dyrektor Departamentu Politycznego MBP i UB [Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Urzędu Bezpieczeństwa]); to nazwa klubu dyskusyjnego działającego w Warszawie w latach 1955-1962; Klub miał być kuźnią przyszłych kadr, którego cele zostały przedstawione na piśmie Jakubowi Bermanowi i Morawskiemu. Klub podjął bliską współpracę z tygodnikiem "Po Prostu", w którego redakcji pracowali sami żydzi. Klub skupiał ówczesną (żydokomunistyczną) elitkę intelektualną, tzw. opozycję inteligencką, lewicę laicką, dyskusje w nim prowadzone dotyczyły m.in. problematyki kulturowej, politycznej, filozoficznej, artystycznej i ideologicznej; w zebraniach brali udział m.in.: Jan Józef Lipski żyd i mason, Witold Jedlicki żyd, Aleksander Małachowski żyd i mason, Stanisław Ossowski, Paweł Jasienica żyd, Antoni Słonimski żyd stalinowiec i mason, Władysław Bartoszewski żyd i mason, Jerzy Urban żyd i komuch, Jan Olszewski żyd i mason, Ludwik Hass żyd i mason, Leszek Kołakowski żyd i marksista stalinowiec, Aniela Steinsbergowa żydówka, Karol Modzelewski żyd i komuch, Jacek Kuroń żyd i komuch trockista, Adam Michnik żyd i komuch trockista, Anna Rudzińska żydówka, Jerzy Kornacki żyd, Adam Schaf żyd stalinowiec i marksista; po więcej szczegółów zapraszamy -- KKK - "Klub Krzywego Koła"

Absolwent liceum im. Klementa Gottwalda (czeskiego komunisty) przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie (dzis nosi ono imie Staszica). Utworzono je w 1951 r. Bylo to jedyne wówczas liceum w Warszawie, gdzie nie bylo religii. Chodzily do niego przewaznie dzieci stalinowskich aparatczyków, prokuratorów wojskowych, oficerów politycznych, zamieszkujacych pobliskie wojskowe bloki w rejonie ulic Nowowiejska, Piekna, Filtrowa.

Najwazniejsza byla niespotykana w zwyklych polskich szkolach specyficzna jednolitosc spoleczno-materialno-swiatopogladowa srodowiska uczniowskiego: wiekszosc dzieci byla z domów komunistycznych, zwiazanych rodzinnie lub srodowiskowo ze stalinowskim i z komunistycznym establishmentem.

złonek KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.];

członek zarządu antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego hochsztaplera giełdowego Sorrosa;

członek tzw. "komisji Michnika" - skład: Andrzej Ajnenkiel, Jerzy Holzer, Adam Michnik, Bogdan Kroll, (jeden z nich figurował w kartotekach jako TW); która działała na terenie MSW mając dostęp do najtajniejszych materiałów w okresie od 12 kwietnia do 27 czerwca 1990 roku;

były pracownik UOP-u, M. Grecki, autor pracy „Konfidenci są wśród nas..." tak pisał:„ Tak zwana "Komisja Michnika" działała na terenie MSW mając dostęp do najtajniejszych materiałów w okresie od 12 kwietnia do 27 czerwca 1990 roku (...) Jedynym materiałem, który po sobie pozostawiła "Komisja", jest liczące dwie strony sprawozdanie wraz z enigmatycznym spisem materiałów archiwalnych i wnioskiem o przekwalifikowanie kategorii dokumentów z tej wyrywkowej listy. Nie wiadomo do jakich dokumentów członkowie "Komisji" mieli dostęp. Nie wiadomo, czy z tych materiałów nie zostały sporządzone kopie bądź odpisy, nie wiadomo wreszcie, gdzie takowe — jeśli istnieją — są przechowywane. Wiadomo, że jej członkowie mieli dostęp do akt współpracowników UB i SB. Nie wiadomo w jaki sposób pracowała "Komisja", nie istnieją żadne dokumenty, które mogłyby wskazać, z jakich obszarów archiwum MSW korzystali jej członkowie. "Komisja" miała zapewne wgląd do wszystkich dokumentów, o jakie jej członkowie prosili — mówili pracownicy Biura Ewidencji i Archiwum UOP. Na pewno mieli też dostęp do materiałów operacyjnych, wszystkich opatrzonych klauzulą "tajne specjalnego znaczenia". Nie ma jednak żadnej podstawy prawnej działania "Komisji". Korzystanie z dokumentów odbywało się poza wszelkimi procedurami obowiązującymi w MSW".

brat: Stefan Szwedowicz - zbrodniarz UB, sądowy morderca, wielokrotnie wydawał wyroki śmierci na polskich narodowych bohaterów, żołnierzy AK, WiN, NSZ;

ojciec: Szechter agent NKWD i UB, stalinowiec, fanatyczny komunista, jeden z przywódców Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy. Komunistyczna Partia Zachodniej Ukrainy konsekwentnie dążyła do rozbicia Polski, oderwania wielkiej części jej ziem i przyłączenia do już rusyfikowanej skrajnym sowieckim terrorem wschodniej Ukrainy. Aresztowany i skazany w tzw. procesie łuckim za szpiegostwo na rzecz Związku Sowieckiego;

...po więcej informacji zapraszamy = http://www.polonica.net/czerwone-zyciorysy_Michnik.htm

Helena Michnik - polonofob, komunistka, dywersant, matka Adama Michnika i Stefana Michnika-Szwedowicza zbrodniarza UB, po II wojnie pisała głównie dogmatyczne fałszowane podręczniki szkolne.

Wiaczesław Mienżyński - Rudolfowicz - zbrodniarz bolszewicki, komunista, wysoki funkcjonariusz policji politycznej i bezpieczeństwa, zastępca szefa Czeka Feliksa Dzierżyńskiego, szef Zjednoczonego Państwowego Zarządu Politycznego OGPU w latach 1926 - 1934.

Mieczysław Mietkowski - Mojzesz Bobrowicki - polonofob, dywersant, zbrodniarz MBP i UB, były policjant żydowski w gettcie

Samson Mikiciński - szpieg, dywersant, był do 1939 roku internacjonalistą i kombinatorem, a do historii przeszedł jako podwójny agent współpracował z Abwehrą już od 1938 roku. Po upadku Polski w 1939 roku znalazł się w Paryżu, gdzie został zatrudniony przez polskie czynniki emigracyjne jako emisariusz do Polski. Odbył kilka podróży, przewożąc dla polskiego podziemia miliony złotych polskich. Troska o bezpieczeństwo przesyłki pieniędzy do Polski opłacała się Abwehrze, bo wprowadzała Mikicińskiego głęboko w polskie stosunki polityczne. Aresztowany przez polski i brytyjski wywiad w styczniu 1941 roku. Był trzymany w więzieniu w Hajfie, podczas próby ucieczki z aresztu został zastrzelony; ...w dzisiejszych czasach pewnie zostałby wyróżniony wysokim odznaczeniem państwowym, ...order, a może krzyż (orła bialego, ...odrodzenia Polski) i wybrany w 'demokratycznych' wyborach na prezydenta Polski...

Paweł Mikłasz - polonofob, dywersant, agent SB, Tajny Współpracownik SB ps. "Jan Lewandowski"; dzisiaj - biznesmen, przedstawiciel nowojorskiego Nowego Dziennika i organizator pojednania Polaków i Żydów. Co prawda aresztowany został w związku z przekrętami funduszy PFRON ale szybko wyszedł dzięki protekcji posłów Zbigniewa Bujaka, Jana Lityńskiego i Janusza Onyszkiewicza. Modelowy beneficjent grubej kreski.

Andrzej Milczanowski - Aaron Edelman - polonofob, komuch, szczeciński prokurator z lat 60., potem członek Unii Demokratycznej; za rządów żydokomunistycznego premiera Tadeusza Mazowieckiego robi efektowną karierę powołany na szefa Biura Ochrony Państwa. W okresie kampanii wyborczej do Sejmu Milczanowski bezprawnie i tajnie zarządził "sprawdzanie" 7 000 kandydatów na posłów i senatorów.

Jerzy Milewski - Dawid Machonbaum - polonofob, dywersant, od 1964 roku Tajny Współpracownik i agent SB, bł. kierownik Biura Solidarności w Brukseli koordynujacego pomoc zachodu dla Solidarności, nigdy nie rozliczył się z ośmiu milionów dolarów, które Biuro otrzymało na pomoc dla Solidarności, głównie od zachodnich potężnych organizacji związkowych i Watykanu. Większość transportów pomocy dla Solidarności wtedy jeszcze podziemnej, przygotowywanych przez tegoż kierownika Biura - Jerzego Milewskiego, wpadała w łapy SB i milicji tuż po przekroczeniu granicy.

Pomimo tego, został powołany do kancelarii ówczesnego prezydenta PRL-bis "Bolka" Wałęsy i powierzono mu kierowanie Biurem Bezpieczeństwa Narodowego.

- Dlaczego Jerzy Milewski, szef brukselskiego Biura Solidarności kupował dla konspiracyjnych drukarni w kraju najnowocześniejsze, najszybsze komputery objęte embargiem COCOMU-u, które natychmiast po przekroczeniu granicy dostawały się w ręce czekających tam esbeków i milicjantów, a Milewski, alarmowany o tych wpadkach, wysyłał następne?

Komandor Wawrzyniak był w stanie wojennym odpowiedzialnym z ramienia wywiadu PRL za inwigilację, także Biura Solidarności w Brukseli. Potem komandor Wawrzyniak, jakby w uznaniu dla jego skuteczności w inwigilacji Solidarności, został podwładnym Jerzego Milewskiego w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego. Tak oto nowa Polska Ludowa nagradzała funkcjonariuszy i agentów za niszczenie opozycji i Solidarności.

Mirosław Milewski - polonofob, dywersant, komuch, zbrodniarz, konfident, informator NKWD, sowiecki NKWD-zista, brał czynny udział w aresztowaniach setek żołnierzy AK i ich rodzin, i inteligencji polskiej; wieloletni agent KGB, który regularnie raportował do KGB o sytuacji politycznej w Polsce, a raportował bezpośrednio Andropowowi, wtedy szefowi KGB.

Artur Miller - prokurator Sądu Najwyższego; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Leszek Miller - polonofob, lewicowiec, komunista, dywersant, ur. w Łodzi; agent sowiecki KGB pseudonim "Minim", świnia Orwell'owska; politolog, sekretarz KC PZPR, w latach 1986-1988 I sekretarz KW PZPR w Skierniewicach; w latach 80-90 wraz z Kwaśniewskim, Oleksym, Szmajdzińskim kupował w elitarnych miejscach w Warszawie nowe mieszkania po nieprawdopodobnie niskiej cenie - 2 000 zł. za mieszkanie

Marek Miller - ur. w Łodzi; dziennikarz, pisarz; Członek Polskiej Akademii Filmowej; współpracuje z Żydowskim Instytutem Historycznym

Eugeniusz Milnikiel - ambasador PRL w Londynie

Czesław Miłosz - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, lewicowiec, litwak, zniesławiacz, oszczerca i paszkwilant zniesławiający Polskę i Polaków, kolaborant; całe życie fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, patriotyzmu, katolicyzmu, Polaków i Polski; w 1939 r. uznał nowy rozbiór Polski i przyłączenie Wilna do Litwy, przyjmując obywatelstwo litewskie; podobnie postąpiło kilka tysięcy żydów z Wileńszczyzny [Władysław Wielhorski, Polska a Litwa, Londyn 1947]; odznaczony Orderem Orła Białego przez rząd żydokomunistyczny

Hilary Minc - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, zbrodniarz stalinowski, stalinowiec, wicepremier, członek Politbiura, odpowiadał za sprawy gospodarcze; jeden z architektów [wraz z Maksymilianem Pohorille] gospodarczego bankructwa PRL, w "bitwie o handel" - 13 kwietnia 1947 r. – Polska Partia Robotnicza rozpoczęła akcję nazywaną "bitwą o handel". Zakładała ona silny rozwój handlu państwowego, reorganizację tzn. zniszczenie prywatnej i indywidualnej inicjatywy i spółdzielczości, znaczne ograniczenie handlu prywatnego oraz kontrolę cen. Doprowadziło to do znacznych trudności w zaopatrzeniu ludności w towary; wg. hierarchii partyjnej był trzecią co do ważności osobą w PRL (po Bierucie i Bermanie); odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski.

Jan Minkiewicz - dziennikarz

Janusz Minkiewicz - sowietyzujący pisarz, satyryk; zbiór wierszy Lenin w Poroninie; Współpracował z żydokomunistycznym "Przekrojem", "Szpilkami", "Cyrulikiem Warszawskim". Zajmował się przekładami, głównie literatury rosyjskiej.

Aleksander Minkowski - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, Polaków i Polski, pisarz, czołowy publicysta "Słowa Żydowskiego", najbardziej jadowicie zacietrzewiony na szkodę Polaków w różnych sprawach polsko-żydowskich, przez kilka dziesięcioleci członek PZPR, a przez ponad 20 lat, od 1976 do 1990 r., członek Komisji Kultury Komitetu Warszawskiego PZPR. Minkowski należał do grupy pisarzy partyjnych, najbardziej forytowanych w dobie rządów Jaruzelskiego. Piewca i obrońca stanu wojennego i Jaruzelskiego

Anatol Minkowski - w latach 1937-39 dyrektor Polskiego Instytutu Rozrachunkowego

Piotr Minkowski - zastępca dyrektora Banku Gospodarstwa Krajowego; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Alfred Miodowicz - polonofob, dywersant, komunista, komunistyczny działacz związkowy, 1959-1990 członek PZPR; 1986-1990 członek KC PZPR, 1986-1989 członek Biura Politycznego KC PZPR; 1985-1986 przewodniczący Komisji Wniosków, Skarg i Sygnałów od Ludności KC PZPR. 1948-1952 działał w komunistycznych organizacjach młodzieżowych; 1985-1986 członek Rady Państwa, 1985-1989 poseł na Sejm PRL IX kadencji; brał udział w obradach Okrągłego Stołu. W 1991 został zastąpiony na stanowisku przewodniczącego OPZZ przez Ewę Spychalską; od 1992 był przewodniczącym Ruchu Ludzi Pracy. Należał do władz Światowej Federacji Związków Zawodowych (członek Rady Generalnej). Syn Konstanty jest politykiem 'prawicy', działaczem i posłem Platformy Obywatelskiej.

Konstanty Miodowicz - polonofob, dywersant, wspólnie z Janem M. Rokitą założył pacyfistyczny Ruch "Wolność i Pokój". W latach 1990-1996 był zatrudniony w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Urzędzie Ochrony Państwa, gdzie, jako szef kontrwywiadu, uczestniczył w budowie polskich służb specjalnych. W Sejmie III kadencji był posłem Akcji Wyborczej Solidarność (był członkiem klubu parlamentarnego SKL). Do Sejmu IV i V kadencji dostał się z listy Platformy Obywatelskiej w Kielcach. Jest członkiem komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz komisji do spraw Służb Specjalnych. Członek Rady Programowej Fundacji Instytut Lecha Wałęsy.

Michał Mirski - Mojsze Hersz Tabacznik - komunista, syjonista, od 1927 w KPP, członek redakcji pism "Cum Kampf", "Literarisze Tribune", "Zyben Tog", tłumacz na język żydowski "Anty-Duhringa" Fryderyka Engelsa. 1936-1937 więzień Berezy Kartuskiej, w czasie wojny w ZSRR. 1945-1949 przewodniczący Wojewódzkiego Komitetu Żydowskiego w Łodzi, w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych członek redakcji "Nowych Dróg". W 1968 wyjechał do Danii, na emigracji działał w Bundzie

Wojciech Misiąg - polonofob, dywersant, komuch, żydokomunistyczny krezus

Gryzelda Missalowa - polonofob, komuch, dywersant, prof. była współautorką dogmatycznych podręczników szkolnych fałszujących prawdziwą historię Polski; podręczniki były wydawane na zlecenia KC PZPR oraz lokalnych komitetów

Jacek Miszewski - redaktor

Jankiel Mitelman - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Łodzi

Icek Mittelman - szpicel, konfident tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

Katarzyna Mitzner - żydolewacki Ośrodek Karta

Piotr Mitzner - Ośrodek Kultury Podkowa

Zbigniew Mitzner - polonofob, dywersant, współzałożyciel [wraz z Erykiem Lipińskim] i wydawca lewicowego i żydokomunistycznego ilustrowanego tygodnika satyrycznego "Szpilki"

Andrzej Młynarski - członek zarządu Gmina Wyznaniowa Żydowska w Katowicach

Leszek Moczulski - Robert Berman - polonofob, dywersant, niegdyś koncesjonowany przez SB i PZPR przywódca KPN - "Konfederacja Polski Niepodległej"; agent SB, TW pseudonim "Lech"; W jego własnoręcznie napisanym “curriculum vitae” możemy przeczytać: “Jestem synem nauczyciela gimnazjalnego - Stanisława i Janiny z Reymerów (...). Do czerwca 1945 r. kurs kl. III w Gimnazjum Samorządowym w Mariowce Opoczyńskiej. W lipcu 1945 r. przeniosłem się wraz z rodzicami do Sopotu. (...) W pazdzierniku 1946 r. wstąpiłem do ZWM i stałem się od razu aktywnym jego członkiem, działając zwłaszcza jako prelegent. W połowie roku 1947 zostałem kierownikiem kółka prelegentów i we wrześniu 1947 r. wszedłem do Zarządu Koła Szkolnego ZWM w Sopocie, jako referent wychowania ideologicznego. (...) W dniu 12.I. 1948 r. wstąpiłem do Polskiej Partii Robotniczej w Gdyni, gdzie powołany zostałem do egzekutywy (...). W maju 1948 r. zostałem wybrany na Dzielnicową, a następnie na Miejską Konferencję Ideologicznych PPR i PPS. W lipcu wszedłem do aktywu Wojewódzkiego PPR w Gdańsku”.

Przez wiele lat Moczulski dosyć skutecznie zatajał i zamazywał swoją nie tylko PPR-owską, ale również PZPR-owską przeszłość, choć nawet na podstawie faktów konkludentnych, związanych z funkcjami, które piastował i gorliwie realizował (pracował w Wydawnictwie MON, był redaktorem tygodnika “Stolica” i pisał przemówienia dla sekretarzy KW PZPR w Warszawie), wynikało jednoznacznie, że należał do centralnego kręgu peerelowskiej nomenklatury, po stokroć sprawdzanej przez SB.

Karierę “niepodległościowego opozycjonisty” rozpoczął Moczulski po zawarciu swojego drugiego małżenstwa z Marią vel “Majka” (żona Krzysztofa Króla - Elżbieta jest jej córką). Rozwijała się ta działalność w serdecznej przyjaźni z rodziną znanego politruka płk. Zbigniewa Załuskiego (1926 - 1978). Jego żona była córką wysokiej rangi funkcjonariusza KGB. Być może to wyjaśnia najwięcej.

Karol Modzelewski - Samuel Mendel - polonofob, dywersant, komunista, historyk; pochodzi z rodziny przedwojennych komunistów, a jego ojczymem byl czołowy stalinowiec, minister spraw zagranicznych w latach 1947-1951, Zygmunt Modzelewski; członek "Klubu Krzywego Koła"

"Klub Krzywego Koła" został utworzony za zgodą i poparciem Julii Brystyger (dyrektor Departamentu Politycznego MBP i UB [Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Urzędu Bezpieczeństwa]); to nazwa klubu dyskusyjnego działającego w Warszawie w latach 1955-1962; Klub miał być kuźnią przyszłych kadr, którego cele zostały przedstawione na piśmie Jakubowi Bermanowi i Morawskiemu. Klub podjął bliską współpracę z tygodnikiem "Po Prostu", w którego redakcji pracowali sami żydzi. Klub skupiał ówczesną (żydokomunistyczną) elitkę intelektualną, tzw. opozycję inteligencką, lewicę laicką, dyskusje w nim prowadzone dotyczyły m.in. problematyki kulturowej, politycznej, filozoficznej, artystycznej i ideologicznej; w zebraniach brali udział m.in.: Jan Józef Lipski żyd i mason, Witold Jedlicki żyd, Aleksander Małachowski żyd i mason, Stanisław Ossowski, Paweł Jasienica żyd, Antoni Słonimski żyd stalinowiec i mason, Władysław Bartoszewski żyd i mason, Jerzy Urban żyd i komuch, Jan Olszewski żyd i mason, Ludwik Hass żyd i mason, Leszek Kołakowski żyd i marksista stalinowiec, Aniela Steinsbergowa żydówka, Karol Modzelewski żyd i komuch, Jacek Kuroń żyd i komuch trockista, Adam Michnik żyd i komuch trockista, Anna Rudzińska żydówka, Jerzy Kornacki żyd, Adam Schaf żyd stalinowiec i marksista; po więcej szczegółów zapraszamy = KKK - "Klub Krzywego Koła"

Absolwent liceum im. Klementa Gottwalda (czeskiego komunisty) przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie (dzis nosi ono imie Staszica). Utworzono je w 1951 r. Bylo to jedyne wówczas liceum w Warszawie, gdzie nie bylo religii. Chodzily do niego przewaznie dzieci stalinowskich aparatczyków, prokuratorów wojskowych, oficerów politycznych, zamieszkujacych pobliskie wojskowe bloki w rejonie ulic Nowowiejska, Piekna, Filtrowa.

Najwazniejsza byla niespotykana w zwyklych polskich szkolach specyficzna jednolitosc spoleczno-materialno-swiatopogladowa srodowiska uczniowskiego: wiekszosc dzieci byla z domów komunistycznych, zwiazanych rodzinnie lub srodowiskowo ze stalinowskim i z komunistycznym establishmentem.

Współautor razem z Jackiem Kuroniem "Listu Otwartego" do członków PZPR; Po powstaniu "Solidarności" był rzecznikiem prasowym KKS, a w latach 1980-1981 - Krajowej Komisji Porozumiewawczej. W roku 1981 był członkiem Zarządu Regionu Dolny Śląsk.

W latach 1989 - 1991 senator. Działał początkowo w lewicowej Solidarności Pracy, potem (1992 wraz z Ryszardem Bugajem i Aleksandrem Małachowskim współtworzył Unię Pracy, której był "honorowym przewodniczącym". Odznaczony Orderem Orła Białego przez rząd żydokomunistyczny, otrzymał go wspólnie z Jackiem Kuroniem w czerwcu 1998 roku. Był członkiem komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich w Polsce 2005.

Zygmunt Modzelewski - Fischer - polonofob, stalinowiec, komunista, w okresie stalinowskim 1947-1951 minister spraw zagranicznych. Od 1951 rektor Instytutu Nauk Społecznych przy KC PZPR, współorganizator i od 1952 członek PAN

Jerzy Moes - aktor

Wojciech Mojzesowicz - polonofob, dywersant, Samoobrona, PiS; poseł PiS, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Anna Moldauer - Komisja Kontrolująca Polskiej Unii Studentów Żydowskich

Alina Molisak - dr. Instytut Literatury Polskiej Zakład Literatury XX wieku, Literatura jidysz, Tematy żydowskie w literaturze polskiej XIX i XX wieku

Jerzy Morawski - Izaak Szloma - polonofob, komunista, członek Politbiura KC PZPR, sekretarz KC, przywódca "puławian", wysoki funkcjonariusz Komisji Prasowej KC PZPR, redaktor naczelny "Trybuny Ludu" w połowie lat 50-tych, wiceprezes NIK w latach 1959-1963

Jeremi Mordasewicz - polonofob, dywersant, żydolichwa, ekspert gospodarczy Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan; [Lewiatan - legendarny potwór morski, symbolizujący zło]

Chaim Mordko - szpicel, konfident tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

Salomon Morel - polonofob, bandyta i kat, zwyrodniały zbrodniarz, b. komendant obozu koncentracyjnego w Jaworznie na Śląsku, w 1968 roku uciekł z Polski, ...a Izrael nie chce go wydać

Janusz Morgenstern - reżyser filmowy

Jan Mosdorf - był założycielem i przez dłuższy czas przywódcą Obozu Narodowo-Radykalnego, ukrywał się przed Berezą, lata miedzywojenne, II Rzeczpospolita

Magdalena Mosiewicz - współprzewodnicząca partii Zieloni 2004, aktywistka pederastów-sodomitów na tzw. "paradach wolności"

Piotr Moss - kompozytor; Od 1981 mieszka w Paryżu. W 1984 roku przyjął obywatelstwo francuskie

Arnold Mostowicz - polonofob, dywersant, komuch, przez blisko 20 lat PRL redaktor naczelny “Gazety Krakowskiej” i “Szpilek”, obecnie przewodniczący Stowarzyszenia Żydów Kombatantów

Abraham Moszkowicz - szpicel, konfident tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

Marian Moszoro - polonofob, dywersant, wiceminister finansów w rządzie Marcinkiewicza; członek kryptomasońskiej loży "Opus Dei"

Anna Motyczka - aktywistka żydowska, żydowskiej Fundacji SHOAH

Lucjan Motyka - polonofob, komunista, wieloletni członek PZPR; minister Kultury 12.XII.1964 - 26.X.1971 r.

Bogdan Motyl - polonofob, dywersant, członek redakcji "Racjonalista" - magazyn racjonalistów, sceptyków i ateistów; publicysta, Bez Dogmatu, Fakty i Mity, politolog

Robert Mroziewicz - polonofob, komuch, dywersant, dawny czerwony walterowiec "Kuroń był naszym guru, lepił z nas nowych, lepszych ludzi", wiceminister spraw zagranicznych III RP

Sławomir Mrożek - polonofob, dywersant, stalinowiec, dramatopisarz i prozaik; W latach 1963–1996 mieszkał poza krajem, mieszkał w Paryżu, USA, Niemczech, Meksyku, w roku 1996 wrócił do Polski, mieszka w Krakowie. Od 1994 roku publikuje stale rysunki, a od 1997 także felietony w Gazecie Wyborczej;

w 1951 roku komuniści aresztowali pod zarzutem szpiegostwa biskupa kieleckiego Czesława Kaczmarka, a zaraz potem kilkunastu księży w diecezji krakowskiej. Ich proces odbył się w styczniu 1953 roku. Oskarżonym przedstawiono sfabrykowane dowody, posądzono ich o "szpiegostwo za amerykańskie pieniądze". W wyniku tego pokazowego procesu trzech księży skazano na śmierć, a pozostałych na wieloletnie więzienie.

Wielu znanych literatów wystąpiło przeciwko oskarżonym w procesie kurii krakowskiej. Wśród nich był m.in. Sławomir Mrożek, znany dziś niemal na całym świecie - przez wielu uważany za wybitnego - ponad pół wieku temu na łamach "Dziennika Polskiego" w artykule zatytułowanym "Zbrodnia główna i inne" pisał m.in.:

"Wszyscy 'bohaterowie' procesu korzystali z praw obywatelskich, byli osobami i instytucjami w Polsce, wewnątrz narodu. I wszystkie swoje wysiłki skierowali przeciw Polsce, przeciw narodowi. [...] Występowali zawsze - i musieli to stwierdzać - w imieniu amerykańskiego wywiadu, w imieniu interesów politycznych Watykanu, w imieniu interesów rządu Adenauera. Występowali - jeżeli mówić o motywach osobistych - w imieniu osobistego zarobku na zdradzie, a jeśli można mówić o jakiejś sprawie ogólnej, to ich sprawa, sprawa, za którą odpowiadali przed sądem, była sprawą rewizjonistów hitlerowskich, sprawą kardynałów robiących interesy na obrotach bankowych, sprawą militarystów amerykańskich, sprawą imperialistów, sprawą byłych obszarników polskich..." [...]

I tak można by cytować kompromitujący artykuł. Przytoczmy jeszcze tylko jego zakończenie: "Dlatego potrzebna jest nasza czujność. Nie ma zbrodni, której byśmy się po nich nie mogli spodziewać. Zaciekłość niedobitków będzie tym większa, im bardziej będą się upodobniać do SS-manów, do 'rycerzy płonącego krzyża' - Ku-Klux-Klanu, do brunatnych i czarnych koszul - występując w tym samym, co SS-mani, krzyżowcy, koszule i inni falangiści interesie. Ale jednocześnie tym bliżsi będą przegranej - oddalając się coraz bardziej od tego, co jest treścią życia i przyszłością narodu. Występując przeciw wszystkim, żywym jego siłom. Walcząc z przyszłością, która - jak wiadomo od początku świata - zawsze staje się teraźniejszością".

Swój podpis obok 52 innych osób Mrożek złożył także pod rezolucją, jaką członkowie krakowskiego Oddziału Związku Literatów Polskich wystosowali 8 lutego 1953 roku.

Czytamy w niej m.in.: "Wyrażamy bezwzględne potępienie dla zdrajców Ojczyzny, którzy wykorzystując swe duchowe stanowiska i wpływ na część młodzieży skupionej w KSM działali wrogo wobec narodu i państwa ludowego, uprawiali - za amerykańskie pieniądze - szpiegostwo i dywersję. Potępiamy tych dostojników z wyższej hierarchii kościelnej, którzy sprzyjali knowaniom antypolskim i okazywali zdrajcom pomoc oraz niszczyli cenne zabytki kulturalne. Wobec tych faktów zobowiązujemy się w twórczości swojej jeszcze bardziej bojowo i wnikliwiej niż dotychczas podejmować aktualne problemy walki o socjalizm i ostrzej piętnować wrogów narodu - dla dobra Polski silnej i sprawiedliwej"; odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana.

Katarzyna Mróz-Blader - polonofob, dywersant, koordynator korespondencyjnego kursu języka hebrajskiego, nauczyciel języka hebrajskiego, żydowskie Centrum im. M. Schorra

Anna Maria Mucha - polonofob, dywersant, lewak, aktorka, na dużym ekranie zadebiutowała w wieku 9 lat, w filmie Korczak Andrzeja Wajdy, gdzie zagrała Sabinkę - małą żydówkę, wychowankę Korczaka. Punktem zwrotnym w jej karierze była rola, już większej żydówki - Danki Dresner w antypolskim filmowym paszkwilu 'Lista Schindlera' Stevena Spielberga. W roku 2000 wystartowała z ramienia Platformy Obywatelskiej w wyborach samorządowych i została radną gminy Warszawa-Centrum. Uczestniczyła w pracach Rady Dzielnicy Mokotów. Została wybrana na wiceprzewodniczącą Komisji Kultury; nieformalnie związana z Kubą Wojewódzkim; aktywistka wspierająca inicjatywy pederastów i sodomitów, uczestniczka "parad równości"

Szymon Mucha - autor piosenek, wierszy i tekstów reklamowych; debiutował w żydolewackiej paryskiej „Kulturze”.

Anatol Muhlstein - dyplomata; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Jan Mujżel - polonofob, stalinowiec, komuch, po wkroczeniu do Wilna w 1944 r. armii zydobolszewickiej pracował w Urzędzie Pełnomocnika "polskiego" Komitetu Wyzwolenia Narodowego i Rządu Tymczasowego RP do spraw repatriacji ludności polskiej z terenu Wileńszczyzny; W 1954 r. - okres stalinizmu, powierzono Janowi Mujżelowi kierownictwo Katedry Ekonomii Politycznej, chciaż był wtedy magistrem; zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - "okrągły stół"

Jan Mulder - poseł parlamentu europejskiego

Małgorzata Musierowicz - dywersant, żydolewacki "Tygodnik Powszechny" - nieoficjalny organ katolewicy

M. Muszkat - polonofob, zaciekły syjonista, były profesor prawa UW, uciekinier z Polski w 1968 r.

Stanisław Muszkat - do 1939 roku wicedyrektor Głównego Urzędu Miar

Witold Mysyrowicz - polonofob, dywersant, grafik, redakcja żydokomunistycznego odbytu "Nie"

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

N

Henryk Nachsatz - polonofob, komuch, stalinowiec, ppłk. oficer sztabu masowej stalinowskiej organizacji młodzieżowej “Służba Polsce”; wrogo ustosunkowany do Polaków, fanatycznie i zajadle nienawidził Polski, katolicyzmu, polskości, patriotyzmu i Polaków; w 1957 r. wyjechał do Izraela

Michał Nadel - mec., w-przew. Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Łodzi

Stanisław Nadzin - Gutman -

Leon Nagler - nadinspektor, prawa ręka komendanta głównego Policji Państwowej do 1939 roku

Piotr Naimski - polonofob, dywersant, mason; obecnie minister gospodarki - w rządzie Kaczyńskiego-Kalksteina,

członek-współzałożyciel KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.];

Działał w ugrupowaniach politycznych związanych z Antonim Macierewiczem: w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym, Ruchu Odbudowy Polski i Ruchu Katolicko-Narodowym.

ZChN - Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe oficjalnie: "partia polityczna o profilu narodowo-chrześcijańskim, powstała na fali przemian roku 1989."

Celem partii nie jest działanie dla dobra narodu, wręcz przeciwnie, zgodnie z martynistycznym programem ZChN ma kanalizować wszelkie inicjatywy narodowe, i co gorsza kompromitować ten kierunek polskiej myśli politycznej.

Zakon Martynistów, szczególnie wyspecjalizowany w antykatolickiej dywersji kierunku Masonerii Okultystycznej Regularnej;

członek żydomasońskiej organizacji "Grupa Windsor" - finansowana przez zagraniczne organizacje żydomasońskie. Grupa Windsor utrzymuje kontakty z tzw. Miedzynarodowym Funduszem Republikanskim i Heritage Foundation.

Fiolka Najdenowicz - piosenkarka

Walentyna Najdus - Smolar - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, agentka sowiecka, komunistka, żona Grzegorza Hersza Smolara, matka Aleksandra i Eugeniusza Smolara; przed wojną była wiele razy karana więzieniem za uczestniczenie w zdradzieckiej akcji Komunistycznej Partii Polski przeciw Polce. Wyrzucona z Uniwersytetu Warszawskiego w 1931 r., karierę naukową jako komunistyczny wykładowca zaczęła robić w ZSRR. W 1947 r. została nawet kierownikiem katedry w Mińsku. Po powrocie do Polski została wykładowcą komunistycznej Szkoły Partyjnej przy KC PZPR, zostając tam kierownikiem katedry. Później pracowała jako docent w Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR, wreszcie przeszła do Instytutu Historii PAN.

Zdzisław Najder - polonofob, dywersant, lewak, agent SB, koncesjonowany polityk, krytyk lit. i historyk literatury, publicysta; W latach 1959-1961 studiował w Oxford University; dyrektor Rozgłośni Polskiej RWE 1982-1987; Członek Rady Programowej Platformy Obywatelskiej; Członek Narodowej Rady Integracji Europejskiej;

Związku Literatów Polskich ( 1957-83) oraz w "polskim" Pen Clubie - żydolewactwo (od 1958). Jesienią 1957 r. SB przechwyciła jego list do Jerzego Giedroycia, redaktora paryskiej żydolewackiej "Kultury". Wówczas nękany przesłuchaniami Najder podpisał na początku 1958 roku zgodę na kontakty z SB; W 1976 r. podpisał List 101 przeciwko projektowanym zmianom w Konstytucji PRL. W tym samym roku założył "tajne" "Polskie Porozumienie Niepodległościowe" (??), którego program ukazał się w londyńskim "Tygodniu Polskim" i w paryskiej "Kulturze". Do współpracowników PPN należeli m.in. polonofob, żyd, komunista, ateusz Stanisław Lem, polonofob, żyd, ateusz, mason Jan Józef Lipski, Andrzej Micewski żyd, Witold Trzeciakowski. [... "Polskie Porozumienie Niepodległościowe" - polonofobów, żydów, komunistów, masonów i ateuszy]

Od kwietnia 1982 r. przez pięć lat był dyrektorem Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa, (rozgłośnia od dawna jest pod całkowitą kontrolą żydostwa), z którą potem współpracował nadal już jako komentator. W maju 1983 r. oskarżony o szpiegostwo, został zaocznie skazany przez sąd wojskowy w Warszawie na karę śmierci, a następnie pozbawiony polskiego obywatelstwa. Wyrok został uchylony w 1989 roku. W lutym 1990 Najder powrócił na stałe do kraju. W latach 1990-91 był przewodniczącym Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie, od 1991 do 1992 r. - Krajowego Komitetu Obywatelskiego. W latach 1991-93 przewodniczący Klubu Atlantyckiego. W 1992 r. szef doradców premiera Jana Olszewskiego.

Piotr Najsztub - polonofob, dywersant, żydolewacki dziennikarz i publicysta; Od 1991 roku pracował jako dziennikarz w żydokomunistycznej "Gazecie Wyborczej"; od 2002 roku redaktor naczelny żydolewackiego tygodnika Przekrój; aktywista wspierający inicjatywy pederastów i sodomitów, uczestnik "parad równości"

Daria Nałęcz - historyk (doc. dr hab.), Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych w Polsce od 1 września 1996 do 26 września 2006.

Tomasz Nałęcz - polonofob, komuch, dywersant, profesor nauk historycznych, komunista, socjaldemokrata; W latach 1970-1990 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W końcu lat 80. był jednym z działaczy reformistycznego Ruchu 8ego Lipca. Od 1990 został jednym z wiceprzewodniczących Socjaldemokracji Rzeczpospolitej Polski. W latach 1993-1997 był posłem z listy Unii Pracy. Do końca marca 2004 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Unii Pracy. 1 kwietnia 2004 został członkiem nowej formacji lewicowej założonej wspólnie z Markiem Borowskim - Socjaldemokracji Polskiej. W czerwcu 2005 roku został szefem sztabu wyborczego kandydata na prezydenta RP Marka Borowskiego, jednak w sierpniu otwarcie opowiedział się za kandydaturą Włodzimierza Cimoszewicza i 17 sierpnia 2005 został rzecznikiem Cimoszewicza, za co dzień później (18 sierpnia 2005) został wykluczony z SDPL przez sąd partyjny; od 1998 pisuje felietony do żydokomunistycznego tygodnika "Wprost"

Janusz Nasfeter - reżyser filmowy

Klara Naszkowska - polonofob, komunistka, ZPP - stalinowski Związek Patriotów Polskich z Moskwy, zatwierdzony przez Stalina

Marian Naszkowski - Wasser - polonofob, komuch, dygnitarz z MSZ, ambasador w Moskwie, wiceminister spraw zagranicznych w latach 60-tych.

Marek Nawratowicz - polonofob, dywersant, "Front Wyzwolenia Zwierząt", Lublin

Michał Nawrocki - polonofob, dywersant, prorektor Uniwersytetu Warszawskiego; członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Ryszard Nazarewicz (Raps) - polonofob, komuch, zbrodniarz GL, AL i później UB, urodził się we Lwowie. W czasie wojny działał w Gwardii, a potem Armii Ludowej, jako szef informacji i wywiadu Okręgu Częstochowa, ps. Stefan.

Paweł Nejfeld - biolog

Andrzej Nejman - aktor

Jaromir Netzel - polonofob, dywersant, 'człowiek' Ryszarda Krauze, powiązania ze światem przestępczym i nomenklaturą PRLu, PZPR i SB.

Abraham Neuman -

Aleksander Nauman - polonofob, dywersant, hochsztapler żydowski, w połowie lat 90. był zamieszany w tzw. aferę sprzętową, polegającej na wyłudzaniu od jednostek służby zdrowia pieniędzy za rzekomo podarowany sprzęt medyczny. W dobrej wierze dyrektorzy szpitali przyjmowali drogi sprzęt medyczny. Zobowiązania z tego tytułu sięgnęły 100 mln zł i ostatecznie zostały spłacone przez Skarb Państwa; na jesieni 2001 r., gdy dostał nominację na zastępcę ministra zdrowia Mariusza Łapińskiego. Odpowiadał za politykę lekową, programy polityki zdrowotnej i ratownictwo medyczne. Nadzorował warty ok. 12 mld zł rynek leków, Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych oraz zamówienia publiczne. Nic dziwnego, że na liście najbardziej wpływowych osób w polskiej służbie zdrowia opublikowanej przez „Puls Medycyny” w styczniu 2003 Nauman zajął na niej 6 miejsce. 1 kwietnia 2003 roku Nauman został prezesem Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ), w maju 2003 roku zamieszany w korupcję w Ministerstwie Zdrowia.

Władysław Neuman - dyplomata; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Marta Neuman - aktorka

Maciej Neumann -

Małgorzata Neumann - aktorka

Czesław Niemen-Wydrzycki – Haim Rosenberg - piosenkarz

Andrzej Nierychło - polonofob, dywersant, agent SB - Tajny Współpracownik; obecnie wydawca - "Puls Biznesu"

Stefan Niesiołowski - Aaron Nusselbaum - polonofob, komuch, dywersant, aget SB - Tajny Współpracownik - pseudonim "Leopold", mason, Członek Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego;

ZChN - Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe - kłamstwo oficjalne: "partia polityczna o profilu narodowo-chrześcijańskim, powstała na fali przemian roku 1989."

Celem partii nie jest działanie dla dobra narodu, wręcz przeciwnie, zgodnie z martynistycznym programem ZChN ma kanalizować wszelkie inicjatywy narodowe, i co gorsza kompromitować ten kierunek polskiej myśli politycznej.

Zakon Martynistów, szczególnie wyspecjalizowany w antykatolickiej dywersji kierunku Masonerii Okultystycznej Regularnej;

członek żydomasońskiej organizacji "Grupa Windsor" - finansowana przez zagraniczne organizacje żydomasońskie. Grupa Windsor utrzymuje kontakty z tzw. Miedzynarodowym Funduszem Republikanskim i Heritage Foundation.

Małgorzata Niezabitowska - polonofob, komuch, dywersant, agent SB - Tajny Współpracownik pseudonim "Nowak"; Od 1989 r. do 1991 r. była rzecznikiem w randze ministra, rządu Tadeusza Mazowieckiego. Po oficjalnej wizycie w Katyniu, z miejsca kaźni tysięcy Polaków “odprężała się” tańcami na balu wraz z premierem T. Mazowieckim; stala bywalczyni na spotkaniach "The Shalom Club"; Jest żoną fotografika Tomasza Tomaszewskiego, pracującego dla magazynu "National Geographic". wydala "Remnants - the last Jews of Poland" (wydanej w Stanach Zjednoczonych w 1986 r., w Niemczech, Austrii i Szwajcarii w 1987 r., oraz w Polsce w 1992 r. pod tytułem "OSTATNI - Współcześni Żydzi Polscy") z fotografiami Tomasza Tomaszewskiego.

Dorota Nieznalska - polonofob, dywersant, bluźnierca, prowokatorka, obrazoburca, autorka pseudo-artystycznych bluźnierstw

Maria Niklińska - aktorka, córka Jolanty Fajkowskiej

Zofia Nimen-Skalska - polonofob, komuch, była sekretarz technicznej KC Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom (MOPR) - przybudówki partii komunistycznej [por. L.Żebrowski: Ludzie UD. Trzy pokolenia, “Gazeta Wyborcza” 30 września 1993 r.]. ; matka Ernesta, żona Jerzego

Pola Nireńska -

Danuta Nita - aktywistka żydowska, żydowski Ośrodek "Brama grodzka" w Lublinie

Józef Nitecki - polonofob, komuch, dywersant, kalumniator, paszkwilant i oszczerca, z żydokomunistycznego i marksistowskiego "Dziś" - redaktor naczelny marksista-komunista Mieczysław F. Rakowski

Jakub Noniewicz - programista komputerowy, stat4u

Alfred Nossig - dywersant, literat i rzeźbiarz, działacz syjonistyczny; W 1940 roku wysłał Niemcom kilka memoriałów w sprawie ułożenia stosunków żydowsko-niemieckich w okupowanej Polsce; od tej pory był mężem zaufania Gestapo w getcie warszawskim [Polski Słownik Biograficzny]

Zbigniew Nosowski - dywersant, przewodniczący żydoekumenicznej Rady Chrześcijan i Żydów, publicysta, redaktor naczelny żydo-katolewackiego miesięcznika "Więź"

Jan Nowak-Jeziorański - Zdzisław Antoni Jeziorański – Jojne Kalwas - polonofob, lewak, dywersant, ur. w 1914 r. w Berlinie; w gimnazjum, kolega klasowy Jana Kotta (po wojnie blisko związany z władzą komunistyczną, polonofob, stalinowiec, komunista, politruk stalinowski); podczas okupacji Polski przez hitlerowskie Niemcy w imieniu hitlerowców zarządzał mieniem pożydowskim; w latach 1948-1976 pracował w redakcji polskiej brytyjskiej rozgłośni BBC; w latach 1952-76 kierował Polską Sekcją Radia Wolna Europa; W wyborach prezydenckich w 1995 r. Nowak-Jeziorański poparł Lecha Wałęsę, w 2000 roku za namową Adama Michnika, poparł kandydaturę Andrzeja Olechowskiego; odznaczony Orderem Orła Białego przez rząd żydokomunistyczny; więcej informacji -- http://www.polonica.net/kurier_JNowak_Jezioranski.htm

Jerzy Marek Nowakowski - Lewin - dywersant, dziennikarz

Karol Nowakowski - redaktor żydowskiego pisma "Midrasz"

Andrzej Rusław Nowicki - polonofob, dywersant, mason, filozof kultury, historyk filozofii i ateizmu, italianista, religioznawca, członek redakcji "Racjonalista" - magazyn racjonalistów, sceptyków i ateistów. Współzałożyciel i prezes Stowarzyszenia Ateistów i Wolnomyślicieli oraz Polskiego Towarzystwa Religioznawczego. Założyciel i redaktor naczelny pisma "Euhemer". Następnie związany z wolnomularstwem (przez cztery kadencje był Wielkim Mistrzem Wielkiego Wschodu Polski, obecnie Honorowy Wielki Mistrz

Marek Nowicki - polonofob, dywersant, prezes Fundacji Helsińskiej Praw Człowieka; członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Piotr Nowina-Konopka - Haim Kromer - polonofob, dywersant, mason, libertyn, folksdojcz-"europejczyk", bł. prezes zarządu żydomasońskiej i antypolskiej fundacji im. Roberta Schumana; obecnie dyrektor w Parlamencie Europejskim;

członek żydomasońskiej organizacji "Grupa Windsor" - finansowana przez zagraniczne organizacje żydomasońskie. Grupa Windsor utrzymuje kontakty z tzw. Miedzynarodowym Funduszem Republikanskim i Heritage Foundation;

Marceli Nowotko - polonofob, agent sowiecki, komunista; Od 1916 r. członek SDKPiL, potem (od 1918 r.) KPP. W 1918 r. współorganizował Radę Robotniczo-Chłopską w Ciechanowie, w 1920 r. był członkiem Komitetu Rewolucyjnego w Łapach. Działał również na Śląsku, Kieleckiem, Wielkopolsce i w Zachodniej Ukrainie. Podczas wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. wspierał Armię Czerwoną. Od 1923 r. członek KC KPZU.

Po wybuchu wojny, od 1939 r. do 1941 r. działał w radzieckich strukturach władzy w okręgu białostockim, od listopada 1940 r. do wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej był przewodniczącym Rejonowego Komitetu Wykonawczego (Rejonispołkomu) w Łapach. Od 1941 r. (inwazja Niemiec na ZSRR) - w Moskwie. Współtworzył tzw. grupę inicjatywną odbudowy partii komunistycznej w Polsce, współzałożyciel PPR i jej pierwszy I sekretarz (styczeń-listopad 1942). Od 27 grudnia 1941 roku z powrotem w Polsce; za wrogie działania przeciwko polskim organizacjom podziemnym i niepodległościowym, zastrzelony 28 listopada 1942 r. w Alei Wojska Polskiego przez żołnierzy Kolegium AK Kedywu Warszawskiego.

Piotr Nurowski - polonofob, dywersant, komuch, agent Wojskowych Służb Informacyjnych jako kadrowy oficer pod przykryciem (OPP) pseud. "TUR";

W czasie studiów rozpoczął działalność w Związku Młodzieży Socjalistycznej, na początku jako szef koła ZMS na Wydziale Prawa UW, szef organizacji dzielnicowej na warszawskim Żoliborzu, a następnie kierownik wydziału propagandy i prasy Zarządu Głównego. Członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W drugiej połowie lat 70. pełnił funkcję kierownika wydziału propagandy i kultury Komitetu Wojewódzkiego PZPR, nadzorował m.in. stołeczną prasę i telewizję.

Od 1981 pracownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych: I sekretarz ambasady w Moskwie (1981-1984), pracownik Departamentu Azji, Afryki i Australii w MSZ (1984-1986), radca ambasady w Rabacie (Maroko, 1986-1991).

Po 1991 związał się z Zygmuntem Solorzem i zajął się działalnością biznesową w jego spółkach. W latach 1991-1992 dyrektor biura handlowego spółki Solpol. W 1992 zaangażował się w tworzenie stacji telewizyjnej Polsat, członek Zarządu Polskiej Telewizji Satelitarnej Polsat S. A. (1992-1998), członek Rady Nadzorczej Telewizji Polsat S. A. (od 1998). Pełnił również funkcję prezesa Zarządu Elektrimu.

Był zaangażowany" w sprawę lustracyjną Józefa Oleksego. Według akt WSI, Nurowski miał sugerować, że pomagał Oleksemu w "minimalizowaniu skutków" jego procesu lustracyjnego; miał też zadbać, by Polsat "naświetlał właściwie" ten proces. W lutym 2005 wybrany na stanowisko prezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego.

Małgorzata Nykiel - polonofob, komuch, żydomarksistowski "Dziś" - redaktor naczelny komunista, marksista Mieczysław F. Rakowski

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

O

Eugeniusz Obarski - polonofob, dywersant, oszust intelektualny, teolog, filozof religii, religioznawca, publikuje także pod pseudonimem "Eugo". Mieszka we Wrocławiu; redaktor programowy byłej "Wiedzy Tajemnej"; piewca i propagator żydomasońskich fałszywych idei "new age", czary, magia, kulty i rytuały; ... po więcej szczegółów kliknij: --->> eugeniusz_obarski.htm

Maya Ober - Komisja Kontrolująca Polskiej Unii Studentów Żydowskich

Sarna Obozowicz - polonofob, komuch, stalinowiec, pracownica PAP podległa Mincowej, siostra zbrodniarza UB płk. Józefa Światło - Izaak Fleischfarb - [wicedyrektor Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego]

Edward Ochab - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, komunista, Sekr. KC PZPR, zbrodniarz PRLu; 1945-1946 członek Sekretariatu KC PPR. 1950-1956 i 1959-1964 sekretarz KC PZPR, 1954-1968 członek Biura Politycznego KC, od marca do października 1956 pierwszy sekretarz KC PZPR

Róża Ochabowa - Grunbaum - polonofob, stalinowiec, komunistka, ZPP - stalinowski Związek Patriotów Polskich z Moskwy, zatwierdzony przez Stalina

Mateusz Ochs - polonofob, stalinowiec, zbrodniarz okresu stalinowskiego, KC PZPR

Maria Ofierska - polonofob, dywersant, członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Jerzy Ofierski - komuch, dywersant, aktor, twórca postaci Sołtysa Kierdziołka - mądruś-miernota PRLu

Mieczysław Ogrodziński - polonofob, dywersant, ambasodor w Kanadzie, członek powiązanej ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońskiej i antypolskiej Fundacji im. Stefana Batorego" - fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta gieldowego George'a Sorosa, nowojorskiego finansistę (o węgierskim rodowodzie, stąd m.in. nazwa fundacji). W PRL została ona zarejestrowana w dniu 7 maja 1988 roku w Sądzie Rejonowym Warszawa Praga. Były to czasy reżimu gen. Wojciecha Jaruzelskiego.

Zygmunt Okrent - polonofob, stalinowiec, komunista, ZPP - stalinowski Związek Patriotów Polskich z Moskwy, zatwierdzony przez Stalina

Tatiana Okupnik - piosenkarka, ex-wokalistka Blue Cafe

Mateusz Oks - Mordka Oks - polonofob, kominista, stalinowiec, 1944-1945 instruktor KC PPR, od marca 1945 do grudnia 1948 zastępca kierownika Wydziału Organizacyjnego KC PPR

Bożena Olechnowicz - polonofob, dywersant, dziennikarka i prezenterka TVP

Andrzej Olechowski - Mosze Brandwein - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, mason, wieloletni członek PZPR, pracownik i agent WSI wywiadu "gospodarczego" PRL, libertyn, globalista;

bł. dyr. NBP; minister spraw zagranicznych; współzałożyciel i współwłaściciel Banku Inwestycji Gospodarczych - BIG;

członek zarządu tajnej żydomasońskiej organizacji globalistycznej "Komisja Trójstronna" oraz członek i wieloletni uczestnik tajnej żydomasońskiej organizacji globalistycznej "Grupa Bilderberg"; członek powiązanej ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońskiej i antypolskiej Fundacji im. Stefana Batorego" - fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta gieldowego George'a Sorosa, nowojorskiego finansistę (o węgierskim rodowodzie, stąd m.in. nazwa fundacji). W PRL została ona zarejestrowana w dniu 7 maja 1988 roku w Sądzie Rejonowym Warszawa Praga. Były to czasy reżimu gen. Wojciecha Jaruzelskiego.

Joanna Oledner - członek żydowskiej organizacji "Beit", Warszawa

Józef Oleksy - Szymon Buchwio - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, agent sowiecki - KGB pseudonim "Olin", Łemko, wieloletni członek PZPR, świnia Orwell'owska; w latach 80-90 wraz z Kwaśniewskim, Szmajdzińskim, Millerem kupował w elitarnych miejscach w Warszawie nowe mieszkania po nieprawdopodobnie niskiej cenie - 2 000 zł. za mieszkanie

Monika Olejnik - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, rozpoczęła karierę w stanie wojennym - po 13 grudnia 1981; ojciec pułkownik SB, szef MSW

Jan Olszewski - Izaak Oksner - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, mason; w latach sześćdziesiątych był obrońcą w procesach politycznych żydokomunistów-marksistów, m.in. Jacka Kuronia, Adama Michnika, J. Nepomucena Millera i Karola Modzelewskiego; członek "Klubu Krzywego Koła"

"Klub Krzywego Koła" został utworzony za zgodą i poparciem Julii Brystyger (dyrektor Departamentu Politycznego MBP i UB [Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Urzędu Bezpieczeństwa]); to nazwa klubu dyskusyjnego działającego w Warszawie w latach 1955-1962; Klub miał być kuźnią przyszłych kadr, którego cele zostały przedstawione na piśmie Jakubowi Bermanowi i Morawskiemu. Klub podjął bliską współpracę z tygodnikiem "Po Prostu", w którego redakcji pracowali sami żydzi. Klub skupiał ówczesną (żydokomunistyczną) elitkę intelektualną, tzw. opozycję inteligencką, lewicę laicką, dyskusje w nim prowadzone dotyczyły m.in. problematyki kulturowej, politycznej, filozoficznej, artystycznej i ideologicznej; w zebraniach brali udział m.in.: Jan Józef Lipski żyd i mason, Witold Jedlicki żyd, Aleksander Małachowski żyd i mason, Stanisław Ossowski, Paweł Jasienica żyd, Antoni Słonimski żyd stalinowiec i mason, Władysław Bartoszewski żyd i mason, Jerzy Urban żyd i komuch, Jan Olszewski żyd i mason, Ludwik Hass żyd i mason, Leszek Kołakowski żyd i marksista stalinowiec, Aniela Steinsbergowa żydówka, Karol Modzelewski żyd i komuch, Jacek Kuroń żyd i komuch trockista, Adam Michnik żyd i komuch trockista, Anna Rudzińska żydówka, Jerzy Kornacki żyd, Adam Schaf żyd stalinowiec i marksista; po więcej szczegółów zapraszamy -- KKK - "Klub Krzywego Koła"

współzałożyciel-członek KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.];

zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - tajne rozmowy w Magdalence i "okrągły stół"

Jan Olszewski aktywnie działał w masonerii. 1 maja 1962 r. został przyjęty do warszawskiej loży "Kopernik". 24 października 1964 r. nadano mu stopień Mistrza. W latach 1971-1973 piastował godność II Dozorcy, zaś w 1975-1981 i 1986-1991 - Mówcy. W roku 1991 został wybrany Wielkim Przysposobicielem Wielkiej Loży Narodowej Polski. Później wycofał się (co w terminologii wolnomularskiej jest nazywane "uśpieniem").

Józef Olszewski - Specht - polonofob, komunista, kierownik Wydziału Ekonomicznego KC PZPR, 1949-1950 pierwszy sekretarz KW PZPR w Poznaniu

Aleksander Omiljanowicz - polonofob, komuch, agent i zbrodniarz sowiecki, UB-ek i pracownik NKWD i sowieckiego wywiadu wojskowego skrajnie szowinistycznego "Smiersz", ubecki i NKWDowski "kat Suwalszczyzny"; gdy stalinizm się skończył, Omiljanowicz został dziennikarzem (m.in. "Głos Koszaliński", "Gazeta Białostocka" i "Niwa") i wziętym literatem, opiewającym ...bohaterstwo komunistycznej partyzantki

Janusz Onyszkiewicz - Jojne Grynberg - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, folksdojcz-"europejczyk", pseudo-opozycjonista, libertyn, były członek Rady Politycznej Unii Wolności, obecnie członek Partii Demokratycznej, 13 czerwca 2004 został wybrany posłem UW do Parlamentu Europejskiego, Od 20 lipca wiceprzewodniczący Parlamentu Europejskiego z ramienia Sojuszu Liberałów i Demokratów dla Europy; mąż wnuczki socjalisty, marszałka Józefa Piłsudskiego

Bartosz Opania - aktor

Marian Opania - aktor, bywalec fundacji Shalom

Włodzimierz Orski - w latach 1924-34 prezes Najwyższego Trybunału Administracyjnego

Anja Orthodox - Anna Najman - polonofob, komuch, dywersant, wokalistka zespołu Closterkeller, przedstawicielka muzyki gotyckiej w Polsce. 2 lata była radną Warszawy z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej.

Maria Orwid - lekarz psychiatra, profesor UJ; członek "Stowarzyszenie Dzieci Holocaustu w Polsce" (od 1991)

Jerzy Osiatyński - Szymon Weinbach - polonofob, komuch, dywersant, brat Jana Lityńskiego, członek Rady Politycznej Unii Wolności - Partia Demokratyczna

Agnieszka Osiecka - poetka, autorka tekstów piosenek; żona polonofoba, komunisty Daniela Passenta; córka Agata Passent

Agnieszka Ostapowicz Rybarczyk - prezes wrocławskiej Fundacji Pro Arte, Biuro Spotkań z Kulturą Żydowską SIMCHA

Małgorzata Otrębska - redakcja, korekta żydowskiego pisma Midrasz

Jerzy Owsiak - wróg #1 Polski, Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska, oszust, renegat, degenerat i deprawant polskiej młodzieży, spec od anarchii i ..."róbta co chceta"

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

P

Marek Pacholec - reżyser

Piotr Pacewicz - polonofob, komuch, dywersant, zastępca Adama Michnika-Szechtera w żydokomunistycznej Gazecie Wyborczej", zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - "Okrągłego Stołu"; sekretarzował stolikowi politycznemu Bronisława Geremka

Renata Pajchel - fotograf

Józef Pajestka - polonofob, dywersant, globalista, członek wraz Adamem Schaffem "Komitetu Prognoz"

Franciszek Palowski - absolwent polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studiował także dziennikarstwo na Columbia University w Nowym Jorku; współzałożyciel Fundacji Judaica

Tomasz Pamkowski - dywersant, lewak

Rafał Pankowski - polonofob, dywersant, lewak, tolerasta, fanatycznie i zajadle nienawidzi Polski, polskości, patriotyzmu i Polaków; aktywista żydolewackiego Stowarzyszenia "Nigdy Więcej"

Jerzy Pański - polonofob, komuch, stalinowiec, dywersant, w latach 1946-1948 był dyrektorem Polskiego Radia, w latach 1948-1950 - prezesem Spółdzielni Wydawniczej "Czytelnik", w latach 1951-1953 - dyrektorem Centralnego Zarządu Teatrów, a od 1956 do 1962 - dyrektorem programowym TV

Janina Paradowska - Rachela Busch - polonofob, komuch, dywersant, dziennikarka żydokomunistycznego tygodnika "Polityka"

Kaja Paschalska - aktorka, piosenkarka

Daniel Passent - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, wieloletni członek PZPR, dziennikarz, felietonista “Polityki”.

Bratanek fanatycznego komunisty i zbrodniarza okresu stalinowskiego Romana Zambrowskiego. Wychowanek bardzo wpływowego w początkach stalinizmu w Polsce komunistycznego generała stalinowca Jakuba Prawina. Wyrafinowany chwalca stanu wojennego.

Przez wiele lat zastępca redaktora naczelnego “Polityki”. Po odejściu z niej M. F. Rakowskiego, faktyczny “mózg” tej redakcji w latach 80. i na początku lat 90., odpowiedzialny za kontynuowanie antypolskiej i antynarodowej linii w “Polityce”, rozliczne publikacje tropicieli polskiego “nacjonalizmu” i “antysemityzmu” typu Kałużyńskiego, Grońskiego, czy Koźniewskiego. To Passent, od lat zaprzyjaźniony z autorem antypolskiego paszkwilu Malowanego ptaka - żydowskim pisarzem-hochsztaplerem Jerzym Kosińskim, zrobił najwięcej dla jego skrajnego rozreklamowania w Polsce; mąż Agnieszki Osieckiej; córka Agata Passent

Leon Pasternak - polonofob, stalinowiec, dywersant, komunista, agent sowiecki, stalinowski poeta, członek Komunistycznej Partii Polski. Od 1939 roku w ZSRR, od 1943 oficer 1 Dywizji Wojska Polskiego. Członek PKWN (1944); piewca stalinizmu, Autor bolszewickich i stalinowskich wierszy i pieśni propagandowych; w 1940 r. uznał Ukrainę radziecką za swoją ojczyznę; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Feliks Pastusiak - syn Longina,... pracuje on od kilkunastu lat w firmie Lwa Rywina "Heritage Films" na stanowisku specjalisty...

Longin Pastusiak - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, agent SB - Tajny Współpracownik; ur. w Łodzi; z zawodu historyk i amerykanista; socjaldemokrata, libertyn; w 1959 ukończył studia magisterskie w Woodrow Wilson School of Foreign Affairs oraz University of Virginia w Charlottesville; członek masońskich organizacji Stowarzyszenia Euroatlantyckiego i Klubu Rzymskiego; W 1961 roku przystąpił do PZPR i pozostał w niej, aż do samorozwiązania się partii (1990). Po przemianach w SdRP, od 2000 jest członkiem SLD i zasiada w Radzie Naczelnej tej partii. Od 1991 do 2001 poseł na sejm RP I, II i III kadencji. W Senacie V kadencji (2001 - 2005) pełnił funkcję Marszałka Senatu;

zięć bandyty, zbrodniarza, stalinowca Edwarda Ochaba, komunisty z okresu stalinowskiego i gomułkowskiego, żonaty jest z Anną Ochab.

Henryk Paszt - komuch, przedstawiciel emigracji związanej z wydarzeniami Marca 1968 r. Związał się z „Międzynarodowym Komitetem IV-tej Międzynarodówki” (lambertyści), a po jego rozpadzie przyłączył się do "vargistów"

Grażyna Pawlak - polonofob, dywersant, dyrektor żydowskiego Centrum im. M. Schorra

Władysław Pawlak - Polskie Radio, b. policjant w Gettcie

Piotr Paziński - redaktor naczelny żydowskiego pisma "Midrasz", żydomasońskie Centrum im. Schorra

Mirosława Pażyńska (Parzynska-Wójcicka) - Srula Kundelman - vel Goldbergowa, vel Kundelman - polonofob, dywersant, red. żydolewackiego "Życia Warszawy"

Tadeusz Peiper - poeta, krytyk literacki, eseista, członek "Awangardy Krakowskiej"

Krzysztof Penderecki - Wiengold - komuch, kompozytor

Lucjan Penner - polonofob, dywersant, żydowski hochsztapler i oszust, aferzysta kryminalny z lat 60tych PRLu

Marcin Perfuński - dziennikarz Katolickiej Agencji Informacyjnej

Feliks Perl - socjalista, czołowy działacz polityczny w Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), tej samej partii co Józef Piłsudski; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Jan Peszek - aktor

Jakub Petelewicz - mgr., pracownik Centrum Badania i Nauczania Dziejów i Kultury Żydów w Polsce im. Mordechaja Anielewicza

Barbara Petrozolin-Skowrońska - polonofob, dywersant, członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Marcin Piasecki - polonofob, komuch, dywersant, fanatycznie i zajadle nienawidzi Polski, katolicyzmu, polskości, patriotyzmu i Polaków; dziennikarz; Jeden z najskrajniejszych zagończyków lobby filosemickiego. Ze szczególną zajadłością pisze na łamach żydokomunistycznych "Gazety Wyborczej" i "Polityki", piewca zajadłego polonofoba i polakożercy Henryka Grynberga

Stanisław Piasecki - działacz narodowy i dziennikarz; Był synem Eugeniusza Piaseckiego, z matki Gizeli Zylberfeld; Spokrewniony z Jadwigą Wajsówną. Brał udział w walkach obronnych Lwowa w 1918 i 1919. W 1920 jako ochotnik brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Studiował prawo w uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W tym czasie był członkiem Młodzieży Wszechpolskiej. W 1935 roku założył własny tygodnik literacko-artystyczny: Prosto z Mostu. Pismo uchodziło za główny organ nacjonalistów w Polsce, pojawiały się w nim teksty antysemickie, choć sam Piasecki miał wśród przodków Żydów, za co publicznie "przepraszał". Miał ambicje stworzenia z pisma prawicowej alternatywy dla lewicowo-liberalnego pisma "Wiadomości literackie".

Kiedy wybuchła wojna zgłosił się na ochotnika do wojska, zdołał uniknąć sowieckiej niewoli i powrócił do Warszawy. Podjął działalność w strukturach konspiracyjnych Stronnictwa Narodowego. W grudniu ukazał się pierwszy numer podziemnego pisma pt. "Walka". Redakcja mieściła się w mieszkaniu Piaseckiego. Fundusze na druk pisma czerpał z restauracji "Arkadia", którą założył w suterenie Filharmonii Narodowej. W grudniu 1940 Piaseckiego aresztowało Gestapo. Po kilkumiesięcznych torturach na Szucha trafił na Pawiak. Po sąsiedzku, na oddziale kobiecym, znalazła się jego żona. 12 czerwca został rozstrzelany w lesie obok wsi Palmiry.

Norbert Z. Pick - polonofob, zbrodniarz stalinowski, pułkownik bezpieki (UB), który rozpracowywał m.in. Kościół; a później autor książek z serii "Żółtego tygrysa"

Jacek Piechota - polonofob, komuch, dywersant, agent SB, Tajny współpracownik SB pseudonim "Robert"; poseł SLD

Tomasz Pietrasiewicz - aktywista żydowski, od 1998 r. dyrektor żydowskiego ośrodka "Brama Grodzka - Teatr NN" w Lublinie

Jerzy Pilch - polonofob, dywersant, do 1999 roku był członkiem zespołu redakcyjnego katolewackiego "Tygodnika Powszechnego". Obecnie jest stałym felietonistą żydokomunistycznej "Polityki"

Piotr Piluk - fotografik, "Słowo Żydowskie", "Shalom", uczestnik festiwali żydowskich w Polsce

Grzegorz Piotrowski - polonofob, zbrodniarz, kt. SB, kat i zwyrodnialy morderca, główny przywódca i 'mózg' bandy, która na zlecenie Jaruzelskiego i Kiszczaka, zamordowała sp. ks. Jerzego Popiełuszko

Aneta Piotrowska - "tancerka", ojciec podobno dorobił się wielkich pieniędzy na drobiu, studiowała w Londynie, pracowała w Hongkongu

Paweł Piskorski - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, hochsztapler, złodziej i oszust, aferzysta; działał w Unii Wolności. W latach 1993-1997 przewodniczył Fundacji im. Gabriela Narutowicza. bl. prezydent Warszawy w latach 1999-2001, Był oskarżany o liczne nadużycia w trakcie pełnienia tej funkcji, choć żadnego z oskarżeń ostatecznie nie dowiedziono. Zarzuty te związane były głównie z decyzjami o udostępnieniu gruntów budowlanych spółdzielni mieszkaniowej Dembud, którą kierowali jego dawni koledzy z KLD i NZS oraz przetargami na budowę Mostu Świętokrzyskiego i Trasy Siekierkowskiej (tzw. "afera mostowa"), które wygrała firma, której właścicielem był mąż ówczesnej radnej UW, będącej członkiem komisji przetargowej. Przeciwnicy polityczni, zwłaszcza pełniący od 2002 funkcję prezydenta Warszawy Lech Kaczyński (PiS), zarzucali Piskorskiemu stworzenie tzw. "układu warszawskiego" skupiającego lokalnych działaczy UW (a później PO) oraz SLD. Poseł na Sejm RP I (1991-1993), III i IV (1997-2004) kadencji, poseł Parlamentu Europejskiego od 2004. W 2001 odszedł razem z całą grupą dawnych działaczy KLD z Unii Wolności do nowoutworzonej Platformy Obywatelskiej.

Aleksandra Piwowar - aktywista żydowski, żydowska Fundacji SHOAH, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Kazimierz Plocke - polonofob, dywersant, poseł PO, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Stanisław Podemski - polonofob, komuch, dywersant, publicysta żydokomunistycznej “Polityki” od spraw sądowych. Wyspecjalizował się w skrajnej nagonce na ks. Prałata Henryka Jankowskiego, domagając się jak najszybszego przykładnego skazania go za rzekome obrażenie Żydów. Nic nie wiadomo o tym, by Podemski wykazał równą gorliwość w żądaniu ukarania osób winnych rzeczywistego obrażenia Polaków jako narodu, choć część z nich ma pod bokiem we własnej redakcji. Dodajmy, że Podemski jest przy tym od dawna gorącym rzecznikiem abolicji dla autorów stanu wojennego (por. np. jego artykuł: Szansa na przebaczenie, “Polityka” z 22 maja 1993 r.

Lesław Podkański - Izaak Freinkel -

Marian Podkowiński - polonofob, komuch, dywersant, czołowa postać komunistycznego dziennikarstwa, m.in. na łamach “Trybuny Ludu” i “Rzeczpospolitej”; odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Ezdra Podlaski - Rotenschwanz -

Henryk Podlaski - zastępca prokuratora generalnego PRL

Maksymilian Pohorille - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, stalinowiec, dywersant, agent sowiecki, jeden z architektów [wraz z Hilarym Mincem] gospodarczego bankructwa PRL, w "bitwie o handel" - 13 kwietnia 1947 r. – Polska Partia Robotnicza rozpoczęła akcję nazywaną "bitwą o handel". Zakładała ona silny rozwój handlu państwowego, reorganizację spółdzielczości, znaczne ograniczenie handlu prywatnego oraz kontrolę cen. Doprowadziło to do znacznych trudności w zaopatrzeniu ludności w towary; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Marek Pol - polonofob, komuch, dywersant

Jerzy Polaczek - polonofob, dywersant, poseł PiS, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"; członek kryptomasońskiej loży "Opus Dei"

Tadeusz Polak - komuch, konserwator zabytków, członek PZPR i Narodowej Rady Kultury; odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Roman Polański - właśc.- Rajmund Liebling - aktor, reżyser, ojciec: Ryszard Polański - Ryszard Liebling, matka: Bula Polański z domu Katz, rosyjska żydówka; pedofil, uciekł z USA, ścigany za molestowanie [13letniej] małoletniej dziewczynki

Monika Polit - Żydowski Instytut Historyczny w Warszawie, pracownik Centrum Badania i Nauczania Dziejów i Kultury Żydów w Polsce im. Mordechaja Anielewicza; Uczestniczka krajowych i zagranicznych sesji Międzynarodowej Szkoły Humanistycznej. Stypendystka seminariów języka i literatury jidysz w Wilnie, Oxfordzie i Nowym Jorku. Tłumaczy teksty archiwalne pisane w języku jidysz. Pisuje do żydowskiej sekcji "Dos Jidysze Wort". W Centrum Badania i Nauczania Dziejów i Kultury Żydów w Polsce im. Mordechaja Anielewicza prowadzi zajęcia lektoratowe z jęyku jidysz

Kazimierz Pomian - Furman lub Rotenschwanz -

Jerzy Pomianowski - Birnbaum - polonofob, komuch, dywersant, stalinowiec, agent sowiecki, przedwojenny komunista z Polski, przyjęty do "Związku Literatów Radzieckich", drukował swe utwory w "Nowych Widnokręgach" (gadzinówce wydawanej w Związku Sowieckim w języku polskim) oraz w sowieckiej prasie. Studiował przez całą wojnę, nawet powołania do Armii Czerwonej nie dostał, a to był przywilej szczególny... Ale stopień "starszy lejtnant rez. Armii Czerwonej" otrzymał; po 1968 r. wyjechał z Polski; publicysta żydolewackiej paryskiej “Kultury” - Giedroyća; nagrodzony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Poniatowscy - cały królewski ród Poniatowskich, wziął swój początek od przechrzty - neofity pochodzącego z Litwy; Jak mówią źródła francuskie, ojciec króla Stanisława Augusta był synem naturalnym księcia Sapiehy, hetmana wielkiego litewskiego i żydówki, którego to ojca zaadoptował szlachcic Poniatowski. Babka króla po mieczu była z domu Niewiarowska, które to nazwisko przybierali przechrztowie - neofici.

Krystyna Poznańska-Gebert - polonofob, komuch, stalinowiec, zbrodniarz UB, organizowała Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Rzeszowie; matka Konstantego Geberta

Hanna Poznańska-Linde - urodziła się w Łodzi, gdzie ukończyła Uniwersytet Łódzki (wydział humanistyczny) i Akademię Medyczną. Przez dziesięć lat była kierownikiem Katedry Diagnostyki Laboratoryjnej w Bydgoszczy. Bierze czynny udział w pracach Stowarzyszenia Dzieci Holocaustu

Karol Poznański - dyplomata; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Stanisław Pozner - w latach 1919-20 naczelnik wydziału w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej

Adam Pragier - czołowy działacz polityczny w Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), ...tej samej co Józef Piłsudski; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Eugenia Pragier - czołowy działacz polityczny w Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), ...tej samej co Józef Piłsudski; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Jakub Prawin - polonofob, dywersant, komunista, stalinowiec, wuj Daniela Passenta, Prawin w ciągu zaledwie 5 lat, od 1941 r. do 1946 r., awansował z szeregowca do stopnia generała brygady! W 1941 r. był jeszcze szeregowym żołnierzem-ochotnikiem, w 1943 r. - majorem, w lipcu 1944 r. - podpułkownikiem, a w 1946 r. - generałem brygady i szefem Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie. Wiceprezes NBP

Kinga Preis - aktorka

Preisner -

Małgorzata Prejzner - polonofob, dywersant, członek powiązanej ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońskiej i antypolskiej Fundacji im. Stefana Batorego" - fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta gieldowego George'a Sorosa, nowojorskiego finansistę (o węgierskim rodowodzie, stąd m.in. nazwa fundacji). W PRL została ona zarejestrowana w dniu 7 maja 1988 roku w Sądzie Rejonowym Warszawa Praga. Były to czasy reżimu agenta sowieckiego Wojciecha Jaruzelskiego.

Teresa Prekerowa - polonofob, dywersant, historyk, autorka licznych prac o stosunkach polsko-żydowskich, i innych książek o tematyce żydowskiej

Jan Prochyra -

Marcin Prokop - dziennikarz muzyczny, specjalista ds. bankowości i finansów, redaktor działu muzycznego w żydokomunistycznym tygodniku "Przekrój", juror trzeciej edycji Idola. Skończył studia na wydziale finansów. Obecnie jest dziennikarzem Telewizji Polskiej, gdzie prowadzi program „Pytanie na śniadanie” oraz cykl „Młode wilki”. Od kwietnia 2005 roku jest redaktorem naczelnym miesięcznika Film.

Eugenia Prokop-Janiec - dr hab. UJ, literatura i kultura jidysz, tematyka żydowska

Leon Przemski - właśc.- Chaim Feiwel Loew - polonofob, komuch, stalinowiec, agent sowiecki, dywersant, sowietyzował ideologicznie Wojsko Polskie; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Kazimierz Przerwa-Tetmajer - poeta, nowelista, powieściopisarz i dramaturg; syn żydówki-frankistki - Julii z Grabowskich; był przyrodnim, młodszym bratem Włodzimierza Tetmajera, i bratem ciotecznym Tadeusza Boya-Żeleńskiego

Joanna Przetakiewicz - ..."bizneswoman" i miłość hochsztaplera Jana Kulczyka

Dariusz Przewieczerski - polonofob, dywersant, dyr. Universalu - oskarżony później o zagarnięcie około 1,5 miliona dolarów na szkodę FOZZ; współzałożyciel i współwłaściciel Banku Inwestycji Gospodarczych - BIG

Sława Przybylska - piosenkarka, PRL lata 60-70-te

Ludwik Salomon Przysuski - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, stalinowiec, zbrodniarz stalinowski, dyrektor departamentu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, pomysłodawca tzw. "teczek obiektowych" i "teczek gminnych", które miały zapewnić MBP wszelkie możliwe dane o każdym Polaku; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Krzysztof Pszenicki - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, agent sowiecki, szef Polskiej Sekcji BBC [tej samej, w której pracował Nowak-Jezioranski...] dziennikarz o „odpowiednim" stalinowskim rodowodzie (matka jego była współautorką sławetnego stalinowskiego „Manifestu Lipcowego PKWN", zaprzyjaźniony z Michnikiem, Łuczywo i Dajczgewandem

Wojciech Pszoniak – Józef Kenitzer - aktor, sodomita, pederasta

Lidia Pustelnik - członek zarządu Gmina Wyznaniowa Żydowska w Bielsku-Białej

Jerzy Putrament - polonofob, dywersant, komunista, stalinowiec, agent sowiecki, pisarz, poeta, publicysta. W czasie II wojny światowej przebywał w ZSRR. Współtwórca stalinowskiego Związku Patriotów Polskich i I Armii Wojska Polskiego, oficer oświatowo-polityczny I Dywizji im. T. Kościuszki. Po wojnie w Zarządzie Głównym Związku Literatów Polskich (sekretarz generalny i następnie wiceprzewodniczący). W latach 1966 - 1971 współredaktor Miesięcznika Literackiego

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

R

Dorota Rabczewska "Doda" - piosenkarka

Paweł Rabiej - dziennikarz i publicysta, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Columbia University w Nowym Jorku, publikował w żydokomunistycznym tygodniku "Wprost"

Radkiewicz -

Radkiewiczowa - Ruta Teitsch - żona zbrodniarza ministra St. Radkiewicza

Helena Radlińska - Rajchman - prof. Akad. Organ. Sł. Społ.)

Anna Radwan - Röhrenschef - polonofob, dywersant, volksdeutsch-"europejczyk", prezes Zarządu Fundacji im. Roberta Schumana, promuje Unię Europejską

Radziwiłłowie - cały książęcy ród Radziwiłłów; Jeden z nich, Konstanty, książę Radziwiłł ożenił się w 1676 roku z Luizą Antoniną Weiss (Blanc), zżydziwszy mitrę swą książęcą. Inny Radziwiłł, książę Michał, ordynat antonińskoprzygodziecki z Wielkopolski, pułkownik cesarstwa niemieckiego z okresu pierwszej wojny światowej, z Miriam... córką Lejbusia i Augusty Lejbroków, stuprocentowych Żydów, spłodziwszy z nią dwoje żydziąt: syna (ur. 1899) i córkę (ur. 1904).

Adam Rajski - polonofob, komunista, urodzony w Białymstoku. W 1932 rozpoczął studia dziennikarskie na Sorbonie, członek FPK. Pisał na łamach komunistycznych pism "Naje Prese" i "L'Humanite". W czasie wojny organizator żydowskiego ruchu oporu we Francji, po powrocie do Polski prezes RSW "Prasa". W 1957 wrócił do Francji i zerwał z ruchem komunistycznym. Przewodniczący "L'Union des Resistants et Deportes Juifs de France" (URDF)

Jakub Rajchman -

Ludwik Rajchman - przewodniczący polskiej [PRL] misji ekonomicznej w Stanach Zjednoczonych

Mieczysław Rakowski - Mojżesz Rak - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, komunista, marksista, ostatni 1-szy sekretarz KC PZPR, wicepremier i premier PRL, współtwórca zniszczenia prawdziwej "Solidarności", główny protektor publicystycznego lobby filosemickiego od Urbana po KTT i Kałużyńskiego. "Wsławiony" rozlicznymi "donosami na Polskę", skrajnymi uogólnieniami negatywnymi o polskich cechach narodowych, m.in. w niemieckiej prasie; przez wiele lat redaktor naczelny "Polityki"; obecnie redaktor naczelny skrajnie nudnego marksistowskiego periodyku "Dziś"

Łukasz Ramlau - polonofob, komuch, dywersant, dziennikarz żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej"

Wanda Rapaczynski - Gruber - polonofob, komuch, prezes Agory;

Absolwentka liceum im. Klementa Gottwalda (czeskiego komunisty) przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie (dzis nosi ono imie Staszica). Utworzono je w 1951 r. Bylo to jedyne wówczas liceum w Warszawie, gdzie nie bylo religii. Chodzily do niego przewaznie dzieci stalinowskich aparatczyków, prokuratorów wojskowych, oficerów politycznych, zamieszkujacych pobliskie wojskowe bloki w rejonie ulic Nowowiejska, Piekna, Filtrowa.

Najwazniejsza byla niespotykana w zwyklych polskich szkolach specyficzna jednolitosc spoleczno-materialno-swiatopogladowa srodowiska uczniowskiego: wiekszosc dzieci byla z domów komunistycznych, zwiazanych rodzinnie lub srodowiskowo ze stalinowskim i z komunistycznym establishmentem.

Emil Rappaport - w latach 1924-32 sekretarz generalny Komisji Kodyfikacyjnej RP

Rudolf Rathaus - dyplomata; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Zygmunt Ratman - komuch, dywersant, poseł SLD

Jerzy Rawicz - właśc.- Rabinowicz - polonofob, komunista, agent sowiecki, dywersant, specjalizował się w szkalowaniu niepodległego państwa polskiego 1918-39; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Jan Alfred Reguła - Josek Mützenmacher - polonofob, przedwojenny komunista, agent sowiecki

Marcel Reich-Ranicki - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, agent sowiecki, dywersant, oficer bezpieki NKWD, UB, i NRD-owskiej STASI, człowiek-instytucja żydokomunizmu na Austrię i Niemcy

Władysław Reichelt - agent SB Tajny Współpracownik

Ryszard Reiff - polonofob, dywersant, zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - "okrągły stół"

Janusz Reiter - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, germanofil, agent niemiecki, dywarsant, agent żydomasonerii germańskiej; skompromitowany geremkowiec; prezes Centrum Stosunków Międzynarodowych, które było finansowane z niemieckich pieniędzy. Były ambasador Polski w Niemczech, jako ambasador w Niemczech Reiter działał faktycznie na szkodę polskich interesów. To przede wszystkim przez niego zawalona została sprawa obrony interesów 2 milionów Polaków mieszkajacych w Niemczech; zawzięcie wybielał antypolską politykę niemiecką wobec Polski; Potrafił, co zakrawało na prawdziwy skandal, zadeklarowac po mianowaniu go ambasadorem w Niemczech, że "będzie też ambasadorem mniejszości niemieckiej w Polsce" (cyt. za T. Kosobudzki, "MSZ od A do Z", Warszawa 1997, s. 230).

Paulina Reiter -

Zbigniew Religa - polonofob, dywersant, komuch, mason; kardiolog; od 1993 roku nieprzerwanie pełni funkcję senatora RP (z województwa katowickiego, później ze Śląska). Politycznie zaangażował się w tworzenie Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform, później był senatorem Akcji Wyborczej Solidarność. W kwietniu 2004 Religa wraz z senatorem Krzysztofem Piesiewiczem został założycielem nowej partii politycznej - Centrum. Rezygnując z przynależności do partii politycznych w 27 listopada 2004 został wybrany jej Honorowym Przewodniczącym; czł. Klubów Lions (Wprost 25.IV.93) i Rotary (Wprost 8.I.95)

Marzena 'Maja' Remstedt - aktorka

Alicja Resich-Modlińska - prezenterka TVP

Retinger - polonofob, dywersant, szpieg, podwójny agent - angielski i sowiecki, współsprawca mordu politycznego na gen. Sikorskim

Alicja Rettinger -

Janusz Rewiński - komuch, dywersant, aktor, komediant, kpiarz

Anna Rezner - autorka książek o tematyce żydowskiej

Jakub Riedel - polonofob, dywersant, libertyn, publicysta związany ze środowiskami konserwatywnymi i konserwatywno-liberalnymi; założyciel, felietonista i redaktor naczelny żydolewackiego czasopisma polityczno-historycznego "Rubikkon" - złota strona żydokomunistycznego "Wprost"

Ryszard Henryk Riedel - b. wokalista zespołu Dżem; hippis, narkoman

Sebastian Riedel - gitarzysta i wokalista zespołu Cree, syna Ryszarda Riedla

Krystiana Robb Narbutt -

Maryla Rodowicz - komuch, hutzpiara, piosenkarka z czasów PRLu; zaangażowana w kampanię wyborczą Kwaśniewskiego; odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Krzysztof Rogala - polonofob, dywersant, mason, członek Rady Fundatorów żydomasońskiej organizacji Fundacja Odpowiedzialność Obywatelska; Ekspert żydomasońskiego Centrum im. Adama Smitha, prawnik. Obecnie pracuje w sektorze finansowym

Hubert Rogoziński - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Łodzi

Stanisław Rohan - mason

Michał Rolinger - zespół Closterkeller

Jan Maria Rokita - Izaak Goldwicht - polonofob, komuch, dywersant, mason, libertyn, pseudo"opozycjonista", dawne powiązania z OKP - Jan Józef Lipski, Jacek Kuroń, Michnik, Wende, Stelmachowski; poseł PO, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Konstanty Rokossowski - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, agent sowiecki, zbrodniarz w mundurze tzwn. "ludowego wojska polskiego", później wrócił do Rosji sowieckiej i do końca życia tam mieszkał

Janusz Rolicki - absolwent Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 60. pracował jako reporter w żydokomunistycznej „Polityce” oraz żydolewackiej „Kulturze”. W 1974 r. został redaktorem naczelnym Naczelnej Redakcji Publicystyki Kulturalnej Telewizji Polskiej, w 1977 r. – dyrektorem programowym ds. artystycznych, a rok później – dyrektorem generalny ds. artystycznych. W 1984 r. rozpoczął pracę w PAI, a dwa lata później kierował Naczelną Redakcją Filmowo-Telewizyjną. Założyciel i prezes firmy telewizyjnej Pol Net Service. W latach 1997–2000 był redaktorem naczelnym „Trybuny”.

Rena Rolska - piosenkarka, PRL lata 60-70-te

Andrzej Romanowski - polonofob, komuch, dywersant, były zastępca redaktora naczelnego żydokatolewackiego "Tygodnika Powszechnego", wielki zwolennik Kuronia

Marcin Romanowski - polonofob, dywersant, mason, członek Rady Fundatorów żydomasońskiej organizacji - Fundacja Odpowiedzialność Obywatelska; Absolwent Wydziału Prawa UMK w Toruniu (2000) i Uniwestytetu w Ratyzbonie (2002), doktorant w Katedrze Teorii i Filozofii Prawa UKSW w Warszawie, stypendysta Fundacji Konrada Adenauera, ekspert sejmowej komisji śledczej w sprawie Rywina.

Zbigniew Romaszewski - Rychbaum - polonofob, dywersant, lewak, członek KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.];

Zofia Romaszewska – Zoja Mittglieb -

Roman Romkowski - Natan Grunspan-Kikiel - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, zbrodniarz stalinowski, wiceminister MBP , general brygady; Bez wykształcenia (ukończył tylko dwie klasy szkoły powszechnej). Członek organizacji komunistycznych od 1922 roku. Od 1941 r. w ZSRR. Od 1944 r. oficer w Resorcie Bezpieczeństwa w stopniu podpułkownika, następnie, w sierpniu 1944 roku, objął stanowisko dyrektora Departamentu Kontrwywiadu w (jeszcze wtedy) Resorcie Bezpieczeństwa Publicznego. Sprawował to stanowisko do 6 września 1945 roku. Po reorganizacji struktur Ministerstwa z 6 września 1945 roku stanął na czele Departamentu I MBP odpowiedzialnego za kontrwywiad, gdzie pozostał do stycznia 1946 roku. Od 1949 roku wiceminister MBP. W 1957 roku aresztowany i skazany na 15 lat więzienia za znęcanie się nad zatrzymanymi. Zwolniony w 1964 roku.

Dawid Ropuszyński - polonofob, dywersant, mason, członek redakcji "Racjonalista" - magazyn racjonalistów, sceptyków i ateistów, publikował m.in. w: Dziś, Fakty i Mity, Forum Klubowe. Brał udział w Światowym Kongresie Humanistycznym w Noordwijkerhout i w Światowej Konferencji Int'l Humanist and Ethical Youth Organisation w Utrechcie. Działacz społeczny, członek Polskiego Stowarzyszenia Wolnomyślicieli.

Dariusz Rosati - polonofob, komuch, dywersant, agent SB, Tajny współpracownik SB - kontakt operacyjny; mason, komunista, minister spraw zagranicznych. Wychowanek i zaangażowany pracownik partyjny Szkoły Głównej Planowania i Statystyki, nazywanej w swoim czasie “Czerwoną Oberżą” ze względu na rolę kuźni marksistowskiego myślenia w gospodarce. W PZPR od 1966 roku (miał wtedy 20 lat) do rozwiązania w 1990 r., I sekretarz PZPR na SGPiS w stanie wojennym. Członek Rady Nadzorczej osławionego FOZZ.

Weronika Rosati - aktorka

Rosenthal - agent rosyjskiej policji carskiej, właściciel winiarni, wydał carskiej policji emisariusza Szymona Konarskiego

Andrzej Rosiewicz - Aaron Jarosiewicz - piosenkarz, kpiarz

Erna Rosenstein - malarka, poetka; żona komucha Artura Sandauera

Anna Rosner - polonofob, dywersant, pisze zakłamane podreczniki historii

Jan Rosner - polonofob, komuch, dywersant, zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - "okrągły stół"

Katarzyna Rosner - prof. dr hab. kierownik Zespołu Badań Filozofii Kultury

Marek Ross - polonofob, komuch, żydomarksistowski "Dziś" - redaktor naczelny komunista, marksista Mieczysław F. Rakowski

Tadeusz Ross - aktor, satyryk, kpiarz

Grzegorz Rossa -

Witold Rosset - polonofob, komuch, dywersant, Unia Wolności - Partia Demokratyczna - Demokraci, przewodniczący Regionu Łódzkiego

Henryk Rossman - przywódca ONR-ABC, lata miedzywojenne, II Rzeczpospolita

Anda Rottenberg - polonofob, dywersant, prowokator, bl. dyr. warszawskiej Zachęty, to jej decyzją została wystawiona "rzeźba"-prowokacja [Papieża Jana Pawła II przygniecionego głazem]

Adam Daniel Rotfeld - polonofob, komuch, dywersant, w 2000 r. mianowany przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego na członka Rady Bezpieczeństwa Narodowego. W czerwcu 2002 został mianowany na stanowisko podsekretarza stanu w ministerstwie spraw zagranicznych w rządzie Leszka Millera. Od czerwca 2003 objął stanowisko sekretarza stanu w tymże ministerstwie. 5 stycznia 2005 roku, po objęciu funkcji marszałka Sejmu przez Włodzimierza Cimoszewicza, objął on funkcję ministra spraw zagranicznych

Barbara Rozemann - polonofob, dywersant, członek "Polskiego Towarzystwa Psychologicznego" [tylko z nazwy "Polskiego", bo całkowicie opanowanego przez żydów]

Mikołaj Rozen - przewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Szczecinie

Liliana Rozenberg - Kurzawa - dyrektor Biura Zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej we Wrocławiu

Aleksander Rozenfeld - polonofob, komuch, dywersant, poeta, dziennikarz, publicysta niepolskiej "Gazety Polskiej"; w latach 1980-1981 pracownik NSZZ Solidarność, w latach 1982-1987 mieszkał w Izraelu, w latach 1996-2001 pracował jako doradca w Kancelarii Prezydenta RP; znany m.in. z publikacji na łamach prasy prawicowej !!; w tekscie pt. "Być Żydem w Polsce" pisał: "Moi rodzice po to, by nie być obcymi wymyślili, że będą budować komunizm, to była właśnie ideologia, która kazała wierzyć, że ludzie są sobie równi, bez względu na kolor skóry, religie i status społeczny. Uwierzyli jeszcze przed wojną, ocalili życie w sowieckiej Rosji i wrócili do Polski, nie rozumiejąc, że słowo komunista będzie się właśnie w Polsce kojarzyć z Żydami." ("Najwyższy Czas!" z 12 marca 1994 r.)... co za tłumaczenie zbrodni żydokomunistycznych, zbrodni stalinowców, ..."by nie być obcymi" brali czynny udział w mordowaniu Polaków...

Krystyna Rozenstrauch - Komitet Regionalny Polskiej Unii Studentów Żydowskich

Stefan Rozmaryn - polonofob, komunista, stalinowiec, prawnik i wykładowca m.in. we Lwowie i Kazaniu. Profesor Uniwersytetu Warszawskiego; obrzydliwy kolaborant sowiecki we Lwowie 1939-41, ideolog sowieckiego "prawa" w Polsce - autor tezy, że prawo, podobnie jak władza państwowa, jest jedynie wyrazem woli "klasy panującej"; stalinowski profesor - bez habilitacji; Główny współpracownik - razem z Jakubem Sawickim - Leona Chajna, dyktatora stalinowskiego Ministerstwa Sprawiedliwości; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Robert Rozmus -

Piotr Rubik - kompozytor muzyki instrumentalnej, filmowej i teatralnej

Adolf Rudnicki - Schneider - pisarz

Szymon Rudnicki - Rada Programowa żydowskiego pisma "Midrasz"

Zofia Rudnicka - właśc.- Paulina Hausman - polonofob, komuch, dywersant, obrzydliwy karierowicz bez żadnego kręgosłupa moralnego, sędzia w sądownictwie stalinowskim; odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Ewa Rudnik - red. nacz. Hatikvah Czasopisma Towarzystwa i Koła Naukowego „Nadzieja - Hatikvah”

Alfred Rundo - w latach 1937-39 kierownik Instytutu Hydrograficznego Ministerstwa Komunikacji

Martyna Rusiniak - mgr. Uniwersytet Warszawski - Centrum Badania i Nauczania Dziejów i Kultury Żydów w Polsce im. Mordechaja Anielewicza

Jan Rutkiewicz - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, pasierb Starewicza - stalinowca, sekretarza KC PZPR; Przez kilka lat burmistrz warszawskiego Śródmieścia w okresie posocjalistycznych transformacji gospodarczo-społecznych. Jako burmistrz najbogatszej dzielnicy Warszawy miał ogromne możliwości rozstrzygania w sprawach budynków o wielkiej wartości materialnej. Jego ojciec był komunistą, który zginął w czasie wojny.

Matka Maria, agentka sowiecka, żarliwa komunistka, w 1943 roku została zrzucona z samolotu w grupie inicjatywnej Marcelego Nowotki. Jako radiotelegrafistka była odpowiedzialna za kontakt z Moskwą. Zaprzyjaźniona z jednym z czołowych dygnitarzy żydowskiego pochodzenia, Romanem Zambrowskim. Po wojnie matka Rutkiewicza wyszła za mąż za Artura Starewicza, znanego później jako jednego z czołowych przedstawicieli frakcji żydowskiej, tzw. puławian w opisanym przez W. Jedlickiego długotrwałym konflikcie „chamów" i „Żydów" w KC PZPR.

Jako burmistrz Śródmieścia Rutkiewicz ponosi odpowiedzialność za decyzję, przyznającą żydowskiej Fundacji im. Nissenbauma za śmiesznie niską cenę (1 miliard 590 tys. zł) gmach “PASTY” - słynny symbol bohaterskich walk Powstania Warszawskiego. Mówiono, że dzięki decyzji władz śródmiejskich Fundacja Nissenbaumów zrobiła interes stulecia.

Rutkowski - Botwin -

Piotr (Pejsach) Rybak - komunista, w latach 1922-1928 członek KZM, a 1928-1938 KPP, w 1929 sekretarz MOPR Warszawa Podmiejska, w 1930 sekretarz okręgu partyjnego w Lublinie. W latach 1930-1937 więziony. 1946-1949 prezes WKŻ w Warszawie, następnie pracownik Polskiego Radia

Stanisław Rybarczyk - aktywista żydowski, dyrektor artystyczny Spotkań Synagogi pod Białym Bocianem, Wrocław

Beata Rybotycka - piosenkarka kabaretowa, żona Jasińskiego

Lew Rywin – Lejba Riewin - komuch, agent sowiecki, ur. w miejscowości Niżnyj Alkiejew na Syberii; producent filmowy, aktor; W latach 1984-1991 Rywin pracował w TVP, do 1989 roku jako szef biura handlu zagranicznego, a potem jako zastępca prezesa ds. finansowych i administracyjnych. W roku 1991 założył Heritage Films, jedną z największych polskich firm zajmujących się produkcją filmów. Później został na kilka lat prezesem Canal+ Polska, a do 2003 roku szefem rady nadzorczej tej firmy. W lipcu 2002 powołując się najpierw na ówczesnego premiera Leszka Millera, potem na „grupę trzymającą władzę", zaproponował prezesowi spółki Agora Wandzie Rapaczyńskiej, a także redaktorowi naczelnemu "Gazety Wyborczej" Adamowi Michnikowi umieszczenie w ustawie o radiofonii i telewizji zapisu, umożliwiającego "Agorze" kupno kanału telewizyjnego "Polsat" w zamian za 17,5 mln dolarów dla SLD i prezesurę kanału dla siebie. Michnik potajemnie nagrał Rywina, co spowodowało wszczęcie śledztwa oraz powołanie sejmowej komisji śledczej.

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

S

Agnieszka Sabor - autorka książek o tematyce żydowskiej

Wacław Sadkowski - polonofob, komuch, dywersant, oszczerca, jeden z byłych luminarzy stanu wojennego; z nadania władz PRL były komisaryczny zarządca Pen Clubu w dobie jaruzelszczyzny

Marek Safjan - polonofob, komuch, dywersant, oszczerca, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, patriotyzmu, katolicyzmu, Polaków i Polski; prof. W latach 1973 - 1997 sędzia sądów powszechnych, od 1997 sędzia Trybunału Konstytucyjnego, w styczniu 1998 prezydent RP Aleksander Kwaśniewski powołał go na stanowisko Prezesa Trybunału. 5 listopada 2006 zakończył kadencję sędziego i prezesa Trybunału Konstytucyjnego; był w Trybunale Konstytucyjnym najbardziej zajadłym przeciwnikiem zmian obalajacych wpływy sił postkomunistycznych; syn polonofoba i komucha Zbigniewa Safjana

Zbigniew Safjan - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komunista, stalinowiec, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, patriotyzmu, katolicyzmu, Polaków i Polski, były oficer z sowietyzowanego Ludowego Wojska Polskiego, pod koniec 1944 r. jako oficer LWP podle doniósł na kolegę - oficera Jana Nesslera, że ten był akowcem, powodujac wydanie na niego wyroku śmierci i rozstrzelanie (cała sprawę dokładnie opisano w oparciu o dokumenty w znakomitym krakowskim miesięczniku "Arka" nr 6 z 1993 r.); współtwórca "Stawki większej niż życie";

W najgorszym okresie stalinizmu - w 1951 r., został kierownikiem działu propagandy i reklamy w Centralnym Zarządzie Księgarstwa i pracował na tym stanowisku do 1955 roku. Przez kilkadziesiąt lat, od 1967 do 1990 r., był członkiem PZPR (podał tę informację w pierwszych informatorach biograficznych i beszczelnie zataił ją w informatorze biograficznym z 2001 r.). W latach 1971-1973 był nawet członkiem Komitetu Warszawskiego PZPR.

W czasie stanu wojennego w 1982 r. organ KC PZPR uhonorował go laurem "Trybuny Ludu" "za całokształt dorobku pisarskiego". W latach 1982-1984 wchodził w skład Prezydium Tymczasowej Rady Krajowej PRON, potem Rady Krajowej PRON. W latach 1983-1989 był członkiem Narodowej Rady Kultury. W 1986 r. należał do tych członków dotychczasowego kierownictwa ZLP, którzy przepadli w kolejnych wyborach do tych władz (wg "Dzienników politycznych 1984-86" M.F. Rakowskiego, Warszawa 2005, s. 363), wówczas faktycznie "wycięto tych, którzy szli na pasku wydziału kultury KC". W 1987 r. Safjan był przewodniczącym ogólnopolskiego Zespołu Pisarzy Partyjnych przy KC PZPR. Jest naczelnym redaktorem szowinistycznego i oszczerczego "Żydowskiego Słowa"

Ruta Sakowska - dr., Dział Naukowy, Żydowski Instytut Historyczny

Dorota Salamon - aktorka Teatru Żydowskiego w Warszawie

Sebastian Salbert (Rahim) - "whiger", raper z Mikołowa, Pokahontaz

Artur Sandauer - polonofob, dywersant, pisarz, libertyn; kolaborant sowiecki, po wojnie wysługiwał się stalinowskiemu i żydokomunistycznemu reżymowi; Mimo iż nigdy nie należał do PZPR, po wprowadzeniu stanu wojennego, Sandauer przyjął członkostwo w Narodowej Radzie Kultury - organizacji, która poparła gen. Jaruzelskiego; publikowal w żydolewackiej Kulturze Paryskiej; Sandauer bronił twórczości polonofoba Gombrowicza w Polsce, utrzymywali regularną korespondencję, walczył o pamięć i uznanie dzieła Schulza; był żonaty z malarką Erną Rosenstein; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski.

Adam Sandauer - doktor fizyki, społecznik, syn pisarza Artura Sandauera i plastyczki Erny Rosenstein

Samuel Sandler - polonofob, stalinowiec, dywersant, stalinowski historyk literatury polskiej

Jacek Santorski - polonofob, dywersant, psycholog społeczny i terapeuta; członek Polskiego Towarzystwa Psychologicznego ["Polskiego" tylko z nazwy, bo całkowicie opanowanego przez żydów] ; wydawca i propagator "new age"

Jacek Saryusz-Wolski - polonofob, dywersant, ur. w Łodzi, eurodeputowany. Doktor nauk ekonomicznych. Pochodzi ze szlacheckiego rodu herbu Jelita.(!) W 1991 JS-W został pierwszym pełnomocnikiem ds. integracji europejskiej i pomocy zagranicznej, gdy ten urząd został stworzony przez premiera Jana Krzysztofa Bieleckiego. Tę funkcję pełnił aż do 1996 roku, mimo częstych zmian rządów i większości parlamentarnych. Do pracy rządowej powrócił w 2000, kiedy premier Jerzy Buzek mianował go sekretarzem Komitetu Integracji Europejskiej. Na tym stanowisku odegrał ważną rolę w polskich negocjacjach podczas szczytu w Nicei, w grudniu 2000.

13 czerwca 2004 został wybrany eurodeputowanym (członkiem Parlamentu Europejskiego, MEP) z listy Platformy Obywatelskiej w okręgu nr 6 (Województwo łódzkie), i od tej chwili związał się z ta partią. Od 20 lipca 2004 do 16 stycznia 2007 (połowa kadencji) pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Parlamentu Europejskiego z ramienia EPL-ED. W 2006 roku został wybrany wiceprzewodniczącym Zarządu Krajowego Platformy Obywatelskiej i wiceprzewodniczącym Europejskiej Partii Ludowej (największej europejskiej partii).

Dyrektor Instytutu Unii Europejskiej w Collegium Civitas, przewodniczący Centrum Europejskiego Natolin i Fundacji Kolegium Europejskie, członek Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego.

Józef Sasin - polonofob, stalinowiec, zbrodniarz MBP i UB, nemrod Bezpieki, gen. UB/SB; rozpoczął karierę w okresie stalinizmu, w sierpniu 1953 roku w ówczesnym Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego, w grudniu tegoż roku 'przechrzczonego' w Ministerstwo Spraw Wewnętrznych - MSW.

Barbara Sass - Barbara Zdort - reżyser, ur. Łódź

Jerzy Satanowski - autor muzyki filmowej i teatralnej, twórca popularnych piosenek, reżyser, ur. Łódź

Hanka Sawicka - Szapiro - komunistka, organizatorka i przewodnicząca komunistycznego Związku Walki Młodych

Paula Sawicka - polonofob, dywersant, prezes żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Ewa Sawicka-Niemiec - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Szczecinie

Janusz Sawicki - polonofob, dywersant, komuch, żydokomunistyczny krezus

Jerzy Sawicki - właśc.- Izydor Reisler - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, stalinowiec, dywersant, kolaborant i agent sowiecki, sowietyzator polskiego prawa; prawnik, wysługiwał się Sowietom w walce z Polakami na stanowisku członka III Kolegium Adwokatów we Lwowie; w okupowanym przez Niemców Lwowie był agentem Gestapo na terenie lwowskiego getta [Zbigniew Błażyński, Mówi Józef Światło, Londyn 1986]; po wojnie jako prokurator Najwyższego trybunału Narodowego i Sądu Najwyższego był na usługach aparatu bezpieki w stalinowskiej Polsce; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Henryk Sawka - polonofob, komuch, rysownik, satyryk i ilustrator; z wykształcenia polonista; Debiutował rysunkiem satyrycznym w 1985 roku na łamach czasopisma "itd" [red. nacz. Aleksander Kwaśniewski]. Od 1991 roku stale współpracuje z żydokomunistycznym "Wprost". Jego rysunki są również obecne w programie telewizji TVN24, oraz żydokomunistycznych "Polityka" "Szpilki"

Bogusław Schaeffer - muzykolog, kompozytor, dramaturg, grafik i pedagog; ur. we Lwowie

Adam Schaff - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komunista, fanatyczny marksista i stalinowiec, agent sowiecki, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, patriotyzmu, katolicyzmu, Polaków i Polski, ideolog komunizmu i eurokomunizmu, komunistyczny filozof, specjalista od stalinizacji nauki, jeden z najbardziej skompromitowanych niszczycieli polskiej nauki w dobie stalinizmu, przez wiele lat członek KC PZPR. Był członkiem Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej. Od 1941 r. przebywał w Moskwie. W 1945 r. ukończył tam studia filozoficzne na Uniwersytecie Moskiewskim, gdzie również uzyskał doktorat i habilitację oraz asystował prof. Marii Spiridonowej. W latach 1944-1946 kierował "polskim" zespołem Radia Moskwa.

W 1948 r. powrócił do Warszawy. Rok później pod patronatem KC PZPR założył ideologiczny Instytut Kształcenia Kadr Naukowych, którym kierował do 1968 r. W latach 1952-1953 był kierownikiem Instytutu Filozoficznego Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 50. znany był także z publikacji prasowych bezkrytycznie opiewających Stalina. Wykładał również na Wieczorowym Uniwersytecie Marksizmu i Leninizmu, który w tamtych latach kończył m.in. Wojciech Jaruzelski. Uważany za głównego i oficjalnego ideologa PZPR. Był dyrektorem Instytutu Nauk Społecznych przy KC PZPR w latach 1950-1957. Był członkiem Polskiej Akademii Nauk (krajowy członek rzeczywisty) kierując w latach 1956-1968 Instytutem Filozofii i Socjologii PAN. W 1969 r. został członkiem zydomasonskiego Klubu Rzymskiego.

Był protektorem zakładanego przez Adama Michnika "Klubu Poszukiwaczy Sprzeczności" - kuźnia przyszłych "komandosów" marksistów-trockistów-komunistów, na kilka lat przed KOR-em. W czasie trwania stanu wojennego był ostrym krytykiem Solidarności; znana była jego propozycja zgłoszenia kandydatury Wojciecha Jaruzelskiego ...do Pokojowej Nagrody Nobla (???). Po przemianach w 1989 r. pozostał konsekwentny i nadal wierny swoim marksistowsko-komunistycznym ideom, prezentując m.in. pogląd marksizmu demokratycznego jako recepty na kapitalizm, który według niego nie poradzi sobie z głodem i bezrobociem strukturalnym, że przyszłością ludzkości jest nadal socjalizm, choć ten przyszły ustrój nie musi się tak nazywać. [...wtf, jak go zwał, tak go zwał]

Jerzy Schejbal - aktor

Magdalena Schejbal - aktorka, córka aktorów Jerzego Schejbala i Grażyny Krukówny-Schejbal

Mateusz Scheley - szpicel, konfident tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

Anna Schiller - felietonistka żydokomunistycznego tygodnika "Wprost"

Bronisław Schlabs - fotograf, malarz; fotografował od początku lat 50. w konwencji realizmu socjalistycznego

Maksymilian Schnepf - polonofob, stalinowiec, płk. zbrodniarz stalinowskiej krwawej Informacji Wojskowej

Ryszard Schnepf - polonofob, dywersant, komuch, prowokator, bł. sekretarz stanu w kancelarii Kazimierza Marcinkiewicza; bł. ambasador antypolonizmu "III RP" w Urugwaju i Paragwaju; dyrektor fundacji "Shalom", kierowanej przez Goldę Tencer i Szymona Szurmieja; W 1998 r. dyr. Departamentu Spraw Zagranicznych w Kancelarii Jerzego Buzka; Od stycznia 2005 roku był pełnomocnikiem ministra spraw zagranicznych Daniela Rotfelda, ...do spraw obchodów 25-lecia Solidarności; mąż Doroty Wysockiej-Schnepf, dziennikarki "Wiadomości"; syn zbrodniarza stalinowskiego Maksymiliana

Zuzanna Schnepf - pracuje w fundacji Shalom pod świetlanym kierunkiem Goldy Tencer i Szymona Szurmieja; UW Studenckie Koło Naukowe, Sekcja Historii i Kultury Żydów; córka Ryszarda Schnepfa i Doroty Wysockiej-Schnepf

J. Schoenbrenner - polonofob, komuch, dywersant, była współautorem, wraz z inną żydowką G. Missalową dogmatycznych podręczników szkolnych fałszujących prawdziwą historię Polski; podręczniki były wydawane na zlecenia KC PZPR oraz lokalnych komitetów

Grzegorz Schreiber - polonofob, dywersant, w latach 1991-1993 był posłem Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego w Sejmie I Kadencji, a w latach 1990-2001 był członkiem Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego;

ZChN - Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe oficjalnie: "partia polityczna o profilu narodowo-chrześcijańskim, powstała na fali przemian roku 1989."

Celem partii nie jest działanie dla dobra narodu, wręcz przeciwnie, zgodnie z martynistycznym programem ZChN ma kanalizować wszelkie inicjatywy narodowe, i co gorsza kompromitować ten kierunek polskiej myśli politycznej.

Zakon Martynistów, szczególnie wyspecjalizowany w antykatolickiej dywersji kierunku Masonerii Okultystycznej Regularnej.

W czerwcu 2001 przeszedł do Przymierza Prawicy, a następnie do Prawa i Sprawiedliwości, pełnił funkcję sekretarza klubu parlamentarnego tej partii w Sejmie III kadencji.

Bruno Schulz - prozaik, grafik i rysownik; urodził się w Drohobyczu

Grzegorz Schwarz - wydawnictwo "Helion"

Kazimierz Secomski - polonofob, stalinowiec, komuch, 1945-1949 dyrektor departamentu w Centralnym Urzędzie Planowania, 1946-1950 zastępca profesora na UW; 1948-1981 pracownik naukowy Szkoły Głównej Planowania i Statystyki. 1949-1954 dyrektor departamentu w Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (PKPG), 1954-1955 dyrektor generalny w PKPG, 1955-1956 zastępca przewodniczącego PKPG; 1957-1968 zastępca przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów; 1968-1971 zastępca sekretarza naukowego PAN; 1971-1976 pierwszy zastępca przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów; 1976-1980 wicepremier; 1978-1980 przewodniczący Komitetu Rady Ministrów ds. Zagospodarowania Wisły; 1980-1985 zastępca przewodniczącego, a 1985-1989 członek Rady Państwa. 1980-1989 poseł na Sejm, 1985-1989 przewodniczący Koła Posłów Bezpartyjnych w Sejmie IX kadencji. 1986-1989 członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa.

Hanna Segal - nazwisko panieńskie - Poznańska - psychoanalityk; urodziła się w Łodzi w żydowskiej rodzinie mieszczańskiej

Kalman Segal - polonofob, komunista; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Grzegorz Leopold Seidler - polonofob, komuch, stalinowiec, dywersant, prawnik, profesor i rektor Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie; W latach 1949-1989 był członkiem PZPR, z ramienia partii został wybrany do Sejmu w 1985. W latach 90. był sędzią Trybunału Stanu.

Ireneusz Sekuła - polonofob, komuch, dywersant, wieloletni członek PZPR, wiceprezes Rady Ministrów w rządzie Mieczysława Rakowskiego; szerokie powiązania z żydokomunistyczną nomenklaturą PRLu PZPR i SB; zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego - pomiędzy koncesjonowanymi przywódcami drugiej "Solidarności" a zbrodniarzami PZPR i SB - tajne rozmowy w Magdalence i "okrągły stół"; zamieszany w wiele afer w latach 80 i 90tych, m.in.: Gawronik i afera kantorowa ... więcej na temat hochsztaplera Ireneusza Sekuły i Gawronika można przeczytać tu: http://www.polonica.net/gawronik_senator.htm

Janusz Sent - pianista-akompaniator

Joanna Senyszyn - polonofob, dywersant, komuch, prowokator, obrazoburca; bł. czł. PZPR, SLD; Prowadzi stałą rubrykę w antyklerykalnym tygodniku Fakty i Mity; „ciota rewolucji" obyczajowej.

Ryszard Setnik - Szymon Bauman - polonofob, komuch, lewak, jeden z liderów Unii Wolności na Lubelszczyźnie, były poseł tej partii, później SLD,

Andrzej Sękowski - wiceprzewodniczący "Polskiego Towarzystwa Psychologicznego" ["Polskiego" tylko z nazwy, bo całkowicie opanowanego przez żydów], "psychoterapeuta" - pedofil i pijak

Dawid Sfard - członek CKŻP, wiceprzewodniczący Związku Literatów i Dziennikarzy Żydowskich. Sekretarz generalny Żydowskiego Towarzystwa Kultury, następnie członek władz TSKŻ, redaktor pisma literackiego "Jidysze Szryftn"

Andrzej Siciński - polonofob, dywersant, prof. Instytutu Filozofii i Socjologii PAN; członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Mateusz Sidor - dywersant, redakcja, żydolewacki "Ośrodek KARTA", sponsorami są m.in. żydokomunistyczna "Agora" michnikowców, żydomasońskie fundacje: fundacja Bankowa im. Leopolda Kronenberga, Akademia Rozwoju Filantropii, Rockefeller Brothers Fund, Fundacja im. Stefana Batorego - powiązana ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońska i antypolska fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta giełdowego George'a Sorosa.

Zbigniew Siemiątkowski - polonofob, komuch, dywersant, agent SB Tajny Współpracownik; 1981-1991 pracował na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW jako asystent i adiunkt. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu jako ekspert strony rządowej ds. reform politycznych. Od 1978 do 1990 r. członek PZPR, następnie SdRP i SLD. Członek Rady Naczelnej SdRP oraz Rady Krajowej i Zarządu Krajowego SLD. Od 1991 poseł na Sejm, w II kadencji (1993-1995) był rzecznikiem prasowym klubu parlamentarnego SLD. 1994-1996 członek Krajowej Rady Sądownictwa. W 1995 rzecznik kampanii prezydenckiej Aleksandra Kwaśniewskiego, a następnie podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP i zastępca szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego. W lutym 1996 mianowany ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza, od października 1996 z uprawnieniami zastępowania premiera w nadzorze nad działalnością Urzędu Ochrony Państwa. Od stycznia do października 1997 był ministrem - członkiem Rady Ministrów, koordynatorem służb specjalnych. Jednocześnie sprawował funcję sekretarza Kolegium ds. Służb Specjalnych. W kolejnej kadencji Sejmu (1997-2001) był członkiem Komisji ds. Służb Specjalnych i sprawował rotacyjne przewodnictwo tej komisji 1998-1999 i 2000-2001. Wybrany do tej komisji także w kadencji IV, przeszedł w październiku 2001 do pracy w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów na stanowisko sekretarza stanu (do czerwca 2002). 2001-2002 był ostatnim szefem Urzędu Ochrony Państwa (jako p.o. szefa); 29 czerwca 2002 mianowany szefem Agencji Wywiadu. Oskarżony w raporcie sejmowej Komisji ds. Służb Specjalnych o udzielanie fałszywych informacji w trakcie wyjaśniania okoliczności zatrzymania byłego szefa "Orlenu" w 2002.

Wojciech Siemion - polonofob, komuch, dywersant, aktor, niegdyś poseł na Sejm z ramienia PZPR, dzisiaj związany z lewacką PPS Piotra Ikonowicza; odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Izabela Sierakowska - Rebeka Sommer - polonofob, komuch, dywersant; Pełni funkcję posłanki od 1989 roku, początkowo jako posłanka Sojuszu Lewicy Demokratycznej, a od 2004 roku Socjaldemokracji Polskiej. Pełniła funkcję zastępcy przewodniczącego sejmowej komisji obrony narodowej oraz była członkiem sejmowej komisji zdrowia

Sławomir Sierakowski - polonofob, dywersant, publicysta lewicowy, socjolog, krytyk literacki; założyciel i redaktor naczelny pisma "Krytyka Polityczna" - nazwa pisma nawiązuje do 'młodopolskiej' "Krytyki" Wilhelma Feldmana. Był stypendystą Collegium Invisibile, Ministra Edukacji Narodowej oraz niemieckich fundacji GFPS i DAAD. Obecnie jest doktorantem w Instytucie Socjologii UW; pisze do żydolewackich "Rzeczpospolitej", "Gazety Wyborczej", "Polityki"

Radosław Sikorski - polonofob, dywersant, agent żydo-amerykański - CIA - MOSAD, 'neokonserwatysta', bł. minister obrony; według polskiego wywiadu w czasie zimnej wojny Sikorski został współpracownikiem CIA. Ożenił się z dziennikarką Anne Appelbaum (żydówka) z redakcji The Washington Post

Jerzy Siódmak - polonofob, komunista, stalinowiec, należał do syjonistycznej organizacji “El-Al”; płk. szef sztabu masowej stalinowskiej organizacji młodzieżowej “Służba Polsce”

Magdalena Sitarz - dr. UJ, język jidysz, tematyka żydowska

Janusz Sityński - Jakub Leman -

Marek Siwiec - polonofob, komuch, dywersant, były poseł i szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego, od 1977 był członkiem PZPR. W latach 1987-1990 pracował, jako redaktor naczelny w tygodniku "ITD". Był członkiem-założycielem Socjaldemokracji RP (wszedł do władz krajowych partii) i pierwszym redaktorem naczelnym "Trybuny". Od 1993 jest członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. W wyborach europejskich 2004 uzyskał mandat z woj. wielkopolskiego, gdzie kandydował z list SLD-UP. 15 stycznia 2005 wybrany nowym przewodniczącym Stowarzyszenia Ordynacka; członek komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich w Polsce 2005; deputowany do Parlamentu Europejskiego; ojciec był wicedyrektorem tarnobrzeskiego kombinatu siarkowego "Siarkopol", matka - prokuratorem w PRLu (R. Szubstarski, 'Misjonarz prezydenta', "Życie" z 26-27 października 1996 r.); obecnie, ...oczywiście w Parlamencie Jewropejskim

Ernest Skalski - Wilker - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, dziennikarz “Gazety Wyborczej”, z-ca Michnika. Ojciec - Jerzy Wilker (po wojnie już Skalski), Matka- Zofia Nimen (Skalska)

Był jednym z najbardziej zajadłych obrońców monopolu warszawskiej “elitki” na rządzenie. Wyszydzający tworzące się partie prawicowe i postulujący utrzymanie pełnego monopolu na rządzenie w ręku geremkowskich mędrców z OKP. Skalski od początku należał do skrajnych panegirystów Balcerowicza. Wykpiwał rzemieślników, uskarżających się na upadanie polskiego rzemiosła, z furią wyszydzał ludzi zatroskanych o los interesów narodowych w polskiej gospodarce, jej konkurencyjność - zagrożenia dla polskiego przemysłu.

Jerzy Wilker-Skalski - polonofob, komunista, był funkiem w partii zdrady narodowej - KPP, po 1945 roku szef personalny Komendy Wojewódzkiej MO w Krakowie.; ojciec Ernesta, maz Zofii

Witold Skaruch - komuch, aktor

Wiktor Skiwski - do 1939 roku naczelnik wydziału w MSZ

Janusz Skolimowski - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polnofob, komuch, dywersant, osobisty sekretarz Gierka, syn zbrodniarza Hilarego Minca - jednego z czołowych stalinowców, członka Triumwiratu rządzącego Polską po 1948 roku; ... obecnie ambasador PRL-bis III na Litwie

Skotarek - zięć marksisty, marksisty-komunisty, Mieczysława F. Rakowskiego

Bronisław Skrzeszewski - Meldenbaum - polonofob, komunista, stalinowiec, ZPP - stalinowski Związek Patriotów Polskich z Moskwy, zatwierdzony przez Stalina

Stanisław Skrzeszewski - Fokenman - 1945-1947 ambasador w Paryżu, Minister Oświaty w latach 1947-1950, 1950-1951 podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, następnie minister Spraw Zagranicznych 1951-1956

Bronisława (Bruche) Skrzeszewska - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komunistka, zbrodniarka stalinowska, współorganizatorka Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i UB; odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Piotr Skrzynecki - był współzałożycielem i przez wiele lat prowadzącym kabaret - "Piwnica pod baranami", Kraków

Katarzyna Skrzynecka - aktorka

Jakub Skrzypczak -

Jacek Skubikowski - piosenkarz

Jan Krzysztof Skubiszewski - Szymon Schimel - polonofob, komuch, dywersant, agent SB TW pseudonim "Kosk"; były minister spraw zagranicznych, założyciel Rady Polityki Zagranicznej. Jako szef MSZ-u w rządzie T. Mazowieckiego był od początku całkowicie uzależniony od kierownictwa lewicy OKP, które wiedziało o niechlubnych kartach z jego przeszłości. Chodziło nie tylko o dziwnie mało wspominane członkostwo Skubiszewskiego w Radzie Konsultacyjnej przy Jaruzelskim, ale o długotrwałą karierę w roli 'Tajnego Wspolpracownika' pod pseudonimem "Kosk". Tylko absolutne poparcie udecji uratowało Skubiszewskiego przed skutkami publicznego ujawnienia faktów jego tajnej współpracy z reżimem - najpierw przez doradcę premiera Olszewskiego Krzysztofa Wyszkowskiego, a później w związku z ogłoszeniem tzw. Listy Macierewicza. Przeszłość Skubiszewskiego nie pozostała bez wpływu na jego fatalne z punktu widzenia polskich narodowych interesów zachowanie w decydującym momencie finalizowania traktatu z Rosją w maju 1992 - katastrofalnym ustępstwom Skubiszewskiego wobec Rosjan zapobiegła w ostatniej chwili bezpośrednia interwencja Olszewskiego. Niezwykle pyszałkowaty, wręcz despotyczny wobec podwładnych, Skubiszewski dosłownie jadł z ręki Geremkowi; odznaczony Orderem Orła Białego przez rząd żydokomunistyczny.

Aleksander Sław - polonofob, komunista, stalinowiec, płk. komendant masowej stalinowskiej organizacji młodzieżowej “Służba Polsce”

Władysław Sławny - Rosenberg -

Antoni Słonimski - Stomma - polonofob, komuch, żydowski libertyn stalinowski, mason; współtwórca grupy poetyckiej Skamander - grupa poetycka założona w roku 1918 przez żyda Juliana Tuwima, żyda Antoniego Słonimskiego, żyda Jarosława Iwaszkiewicza, żyda Kazimierza Wierzyńskiego oraz żyda Jana Lechonia. Wzorem dla skamandrytów była przede wszystkim twórczość żyda Leopolda Staffa; 1970-76 publikował w żydolewackim Tygodniku Powszechnym; swego czasu był autorem otwartej krytyki seperatyzmu i szowinizmu żydowskiego; W 1955 był jednym z założycieli "Klubu Krzywego Koła";

"Klub Krzywego Koła" został utworzony za zgodą i poparciem Julii Brystyger (dyrektor Departamentu Politycznego MBP i UB [Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Urzędu Bezpieczeństwa]); to nazwa klubu dyskusyjnego działającego w Warszawie w latach 1955-1962; Klub miał być kuźnią przyszłych kadr, którego cele zostały przedstawione na piśmie Jakubowi Bermanowi i Morawskiemu. Klub podjął bliską współpracę z tygodnikiem "Po Prostu", w którego redakcji pracowali sami żydzi. Klub skupiał ówczesną (żydokomunistyczną) elitkę intelektualną, tzw. opozycję inteligencką, lewicę laicką, dyskusje w nim prowadzone dotyczyły m.in. problematyki kulturowej, politycznej, filozoficznej, artystycznej i ideologicznej; w zebraniach brali udział m.in.: Jan Józef Lipski żyd i mason, Witold Jedlicki żyd, Aleksander Małachowski żyd i mason, Stanisław Ossowski, Paweł Jasienica żyd, Antoni Słonimski żyd stalinowiec i mason, Władysław Bartoszewski żyd i mason, Jerzy Urban żyd i komuch, Jan Olszewski żyd i mason, Ludwik Hass żyd i mason, Leszek Kołakowski żyd i marksista stalinowiec, Aniela Steinsbergowa żydówka, Karol Modzelewski żyd i komuch, Jacek Kuroń żyd i komuch trockista, Adam Michnik żyd i komuch trockista, Anna Rudzińska żydówka, Jerzy Kornacki żyd, Adam Schaf żyd stalinowiec i marksista; po więcej szczegółów zapraszamy -- KKK - "Klub Krzywego Koła"

Arnold Słucki - polonofob, komuch, stalinowiec, socrealistyczny literat stalinowski

Robert Maciej Smoktunowicz - polonofob, komuch, mason, prawnik z wykształcenia. Senator RP V i VI kadencji, członek klubu parlamentarnego Platformy Obywatelskiej. Założyciel Unii Polityki Realnej. Były mąż Hanny Kedaj-Smoktunowicz. Od 1991 r. kierował firmą prawniczą "Smoktunowicz & Partnerzy", a od 1999 r. "Smoktunowicz & Falandysz". Jest doradcą prawnym ambasady Republiki Włoskiej od 1995 r., ekspert Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (1997-1998). Ekspert prawny Platformy Obywatelskiej. Pełnomocnik Komitetu Wyborczego Platformy Obywatelskiej. W latach 1984-1987 uczestniczył w Ruchu Młodej Polski, w 1987 roku współtworzył Ruch Polityki Realnej oraz Klub Inicjatyw Gospodarczych w Warszawie, a także Klub im. Adama Smitha.

Grzegorz Smolar - Hersz - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komunista, bolszewik, agent sowiecki, w 1946 zaczął pracę w Centralnym Komitecie Żydów w Polsce jako członek jego Prezydium oraz kierownik Wydziału Kultury i Propagandy. W latach 1949-1950 pełnił funkcję przewodniczącego CKŻP; już w 1920 r. uczestniczył w bolszewickiej akcji przeciw Polsce jako członek tzw. Komitetu Rewolucyjnego. Z powodu swej zdradzieckiej roli w owym czasie poszukiwany był przez polską żandarmerię wojskową po rozbiciu sowieckiej agresji. Wszedł do partii zdrady narodowej KPP, która przerzuciła go na tereny Związku Sowieckiego. Studiował tam na partyjnej uczelni kształcącej działaczy komunistycznych. Skierowany przez sekcję Komitetu do akcji wywrotowej w Polsce został w końcu aresztowany i skazany za działania antypolskie na trzy lata więzienia. Przerzucony później do ZSRR został członkiem Centralnego Żydowskiego Biura Komitetu Centralnego Komsomołu. Po powrocie do działalności wywrotowej w Polsce wkrótce został kolejny raz skazany za nią (na 6 lat więzienia). Po agresji sowieckiej na Polskę, 17 września 1939 r., należał do grupy osób kolaborujących z Sowietami, został redaktorem komunistycznego pisma „Białostyker Sztern". W latach 1943-1944 należał do sowiecko-żydowskiej partyzantki (według tekstu P. Siergiejczyka w „Naszej Polsce" z 9 stycznia 2001 r. był związany znanym z okrutnej pacyfikacji polskiej wsi Naliboki Simchą Zorinem).

Po powrocie do Polski w 1946 r. został członkiem Prezydium Centralnego Komitetu Żydów w Polsce i kierownikiem jego Wydziału Kultury i Propagandy. W 1949 r. zastąpił A. Bermana na stanowisku przewodniczącego Centralnego Komitetu Żydów w Polsce, a później aż do 1962 r. był przewodniczącym Zarządu Głównego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce. Przez wiele lat, aż do 1968 r., był redaktorem naczelnym organu PZPR w języku jidysz „Fołks-Sztyme", organu popieranego przez władze PRL Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce. Wyróżniał się tam m.in. nienawistną zajadłością wobec polskiego duchowieństwa katolickiego. „Nasza Polska" z 9 stycznia 2001 r. przedrukowała tekst jego listu z 10 października 1953 r. do kierownika Wydziału Prasy KC PZPR Stefana Staszewskiego, proszącego o zgodę na zamieszczenie artykułu atakującego „reakcyjne" polskie duchowieństwo i osobiście Prymasa Wyszyńskiego za ich stosunek do ludności żydowskiej, zarówno w „Polsce sanacyjnej jak i w Polsce Ludowej". List Smolara do KC PZPR był wystosowany w znamiennym czasie - w związku z procesem ks. biskupa C. Kaczmarka i aresztowaniem Prymasa Tysiąclecia. W 1968 r. H. Smolar uciekł z Polski do Izraela.

Aleksander Smolar - Hersz - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, kłamca i oszczerca, szczególnie mocno zaangażowany w kampanię przeciwko lustracji i dekomunizacji; syn Grzegorza, komunisty, dywersanta i polonofoba, i komunistycznej historyczki Walentyny Najdus; globalista, komunista, politolog, członek Rady Politycznej Unii Wolności - Partia Demokratyczna; syn funkcjonariusza PZPR i działacza mniejszości żydowskiej w PRL; prezes antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacji im. Stefana Batorego; członek władz Unii Wolności, syn Grzegorza, który do roku 1968 był redaktorem naczelnym "Folks-Sztyme", organu popieranego przez władze PRL Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce. Matka Smolara pracowała w KC PZPR.

Eugeniusz Smolar - Hersz - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, kłamca i oszczerca o stalinowskich korzeniach; syn Grzegorza, komunisty, stalinowca i polonofoba, i komunistycznej historyczki Walentyny Najdus; wychowanek „walterowców" Jacka Kuronia, został wyrzucony z UW po wydarzeniach marcowych 1968 r. i wyjechał na emigrację. Na początku lat 70. uzyskał pracę w BBC, dzięki poparciu szefa Polskiej Sekcji BBC Krzysztofa Pszenickiego, dziennikarza o „odpowiednim" stalinowskim rodowodzie (matka jego była współautorką sławetnego „Manifestu Lipcowego PKWN"), Smolar został I zastępcą Pszenickiego. Warto przypomnieć, co pisała o pracy E. Smolara w BBC 7 marca 1996 r. Anita Gargas, dziennikarka dziś tak mocno filosemickiej „Gazety Polskiej": Smolar starał się o zwolnione po Pszenickim miejsce I zastępcy szefa sekcji. Został przyjęty, mimo że bardzo słabo władał angielskim (dobry angielski to jeden z podstawowych warunków przyjęcia do pracy w BBC). (...) Pszenicki (...) ze Smolarem obsadzili sekcję swoimi ludźmi (...). Polonia brytyjska odnotowywała sygnały tępienia u starszych pracowników sekcji wszelkich objawów religijności. Przyznanie się do katolicyzmu było równoznaczne z wygryzieniem z pracy. Smolar dbał o staranny dobór pracowników i korespondentów. Wbrew zasadom BBC w czasie rozmów kwalifikacyjnych z kandydatami do pracy pytano o stosunek do Kościoła. Największą szansę na zatrudnienie miały osoby żydowskiego pochodzenia - mówi jeden z Polaków krótko współpracujący z BBC.

Smolar selekcjonował również autorów cytowanych na antenie: Światowy serwis BBC uznawany był za wzór obiektywizmu i rzetelności. Smolar wykorzystał reputację rozgłośni do lansowania jednej opcji politycznej - dodają Polacy z Londynu. (...) W czasie stanu wojennego Smolar, będąc już szefem Sekcji Polskiej, starał się zmonopolizować rynek informacji z Polski oraz system pomocy finansowej dla podziemnej opozycji (...). Działalność szefa Sekcji Polskiej była przedmiotem ogromnej ilości skarg do kierownictwa BBC. Skargi i protesty nasiliły się w 1990 r., kiedy to w Polsce ROAD toczyło z Wałęsą walkę o władzę. Lansowal grupę polityczną ROAD - ugrupowanie skrajnie komunistyczne.

Zenon Smolarek - Izaak Zimmerman - Komendant Główny Policji marzec 1992 - marzec 1995

Paweł Smoleński - polonofob, komuch, dywersant, dziennikarz żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej"; Niechęć do różnych polskich środowisk narodowych i obsesyjne tropienie "polskiego antysemityzmu" idą u Smoleńskiego w parze ze skrajną niechęcią do wszelkich idei głębszej dekomunizacji. Tekst Smoleńskiego Dzieci rewolucji ("GW" z 15-16 lipca 1995) "Mówiono o nich: czerwone, komunistyczne, żydowskie pionierstwo. Lecz to ich nie mogła strawić władza, a nie harcerzy w szarych mundurach. To ich zlikwidowano; byli zbyt groźni dla systemu" (...). Kłamstwo Smoleńskiego polega na przemilczeniu faktu niezwykle wielkiej roli, jaką odegrali właśnie czerwoni walterowcy w rozbiciu tradycyjnego harcerstwa, kierowanego przez słynnego twórcę Kamieni na szaniec Aleksandra Kamińskiego.

Michał Sobelman - urodzony w Sosnowcu, w 1969 wraz z ojcem wyemigrował do Izraela, skończył studia historyczne na Uniwersytecie Hebrajskim, gdzie później pracował do 1992 roku. W 1987 roku przyjechał do Polski na Uniwersytet Śląski jako stypendysta UNESCO. Od 1992 roku mieszka wraz z żoną w Polsce, pracując najpierw w Agencji Żydowskiej, a następnie w Ambasadzie Izraela w Warszawie. W roku 2003 został wyróżniony nagrodą żydowskiej Fundacji Popierania Niezależnej Kultury Polskiej POLCUL; rada Fundacji Judaica

Anna Sobolewska - felietonistka żydowskiego pisma "Midrasz"

Franciszek Sokal - w latach 1924-25 minister pracy i opieki społecznej

Włodzimierz Sokorski - polonofob, dywersant, komunista, od roku 1926 był członkiem PPS-Lewicy (w latach 1929 - 1931 Sekretarz Generalny tej partii), od 1931 roku działał w Komunistycznej Partii Polski. Podczas II wojny światowej przebywał w ZSRR, w latach 1943 - 1944 był współorganizatorem stalinowskiego "Związku Patriotów Polskich". Po sformowaniu polskich jednostek w ZSRR, był zastępcą dowódcy do spraw polityczno-wychowawczych 1 Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki, następnie 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Od 1945 do 1947 był posłem do Krajowej Rady Narodowej, a w latach 1947 - 1956 i 1956 - 1976 posłem na Sejm. Od roku 1948 do 1975 był zastępcą członka KC PZPR. W latach 1945 - 1948 był sekretarzem Komisji Centralnej Związków Zawodowych. Od 21 listopada 1952 do 19 kwietnia 1956 był ministrem kultury i sztuki, jednym z głównych promotorów tzw. realizmu socjalistycznego (socrealizmu). W latach 1956 - 1972 był przewodniczącym Komitetu do spraw Radia, od 1960 Radia i Telewizji (radiokomitetu). Od 1966 aż do 1990 był redaktorem naczelnym "Miesięcznika Literackiego". W latach 1980-1983 był ponadto prezesem Zarządu Głównego ZBoWiD. Był też członkiem Narodowej Rady Kultury. Został mianowany generałem brygady, w okresie władzy Jaruzelskiego.

Zygmunt Solorz - Krok (Żak-Krok-Podgórski) - Solorz to nazwisko jego żony; polonofob, dywersant, agent SB Tajny Współpracownik SB i wywiadu wojskowego ps. "Zegarek";

Rok 1988: Krok-Solorz-Podgórski otrzymuje "pożyczkę" z FOZZ w wysokości 100 milionów starych złotych. w 1989 roku Solorz dostał zgodę Ministerstwa Współpracy Gospodarczej z Zagranicą na obrót tzw. rublami transferowymi. Relacja złoty - rubel transferowy (wirtualny przelicznik) w tym okresie daje wręcz gigantyczny zysk.

W 1993 roku uzyskuje zgodę na założenie telewizji Polsat. W następnym roku KRRiT wydaje mu licencję na ogólnopolski zasięg z nadajników nadziemnych, choć o to ubiegały się takie grube ryby światowej telewizji jak np. CNN, Reuters, Time Warner. Popierają go bossowie PZPR i SLD, jak Józef Oleksy, Aleksander Kwaśniewski-Stoltzman, Piotr Nurowski.

Zajmował 3. miejsce na liście najbogatszych "Polaków" żydokomunistycznego tygodnika "Wprost"; 382 pozycja na światowej liście najbogatszych [żydów] według "Forbes"

Elżbieta Sommer - telewizyjna "Chmurka", przez wiele lat w PRLu była prezenterką pogody, po długiej przerwie, wróciła do pracy w TV

Piotr Sommer - Rada Programowa żydowskiego pisma "Midrasz"

Emil Sommerstein - komunista, stalinowiec, agent sowiecki, członek stalinowskiego ZPP - "Związku Patriotów Polskich", wszedł w skład PKWN. Współzałożyciel (1944) i do 1946 prezes Centralnego Komitetu Żydów Polskich

Jerzy Sosnowski - polonofob, komuch, dywersant, prowokator, oszczerca, kłamca i paszkwilant, fanatycznie i zajadle nienawidzi Polski, katolicyzmu, polskości, patriotyzmu i Polaków; publicysta "Gazety Wyborczej", tropiciel "polskiego antysemityzmu" i "nacjonalizmu". Pisząc o polskim myśleniu o ojczyźnie w "GW" z 5 sierpnia 1991, Sosnowski stwierdził, że: (...) "Nad Polskością otwartą na różnorodność, wzięło górę Polactwo: patriotyzm znerwicowany, ksenofobiczny, autorytarny"

Remek Sosnowski - zarząd Polskiej Unii Studentów Żydowskich

Jacek Spendel - dywersant, prezes żydolewacko-libertyńskiego "Kolibra", Współpracuje z Instytutem Globalizacji

Ewa Teresa Spychalska - Salome Stein - agent SB, TW pseudonim "Czuma"

Marian Spychalski - polonofob, komunista, stalinowiec, ur. w Łodzi; Od 1931 należał do Komunistycznej Partii Polski, od 1942 do PPR, od 1948 do PZPR. w okresie 1944-1948 członkiem Komitetu Centralnego i 1945-1948 członkiem Biura Politycznego KC. W 1945 dwukrotnie otrzymał stopień generalski - generała brygady w lutym, generała dywizji w czerwcu. 1948 wszedł w skład władz PZPR, został członkiem KC i Biura Politycznego KC. W lipcu 1957 został awansowany na generała broni, a w 1963 otrzymał stopień marszałka Polski (był ostatnią osobą, której nadano ten stopień). 1968-1970 był przewodniczącym Rady Państwa; 1968-1971 przewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.

Leopold Staff - poeta, pisarz

Jan Tadeusz Stanisławski - ur. we Włodzimierzu Wołyńskim; satyryk, kpiarz; Wywodził się z STS-u, występował w kabaretach "Pod Egidą" i u Olgi Lipińskiej.

Janusz Staniszewski - polonofob, dywersant, prezes "Warty"; współzałożyciel i współwłaściciel Banku Inwestycji Gospodarczych - BIG

Stefan Starczewski - polonofob, dywersant, prezes Fundacji Kultury; członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Artur Starewicz - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komunista, stalinowiec, w latach 1948-1953 kierownik Wydziału Propagandy i Agitacji KC PZPR, w okresie najgorszego stalinowskiego zakłamania (od grudnia 1948 do maja 1953 r.). Od maja 1953 r. do stycznia 1954 r. kierował Wydziałem Propagandy i Agitacji, a od grudnia 1956 do lipca 1963 r. był kierownikiem Biura Prasy KC PZPR. Od 1963 do 1970 r. był sekretarzem KC PZPR.

Lew Starowicz - komuch, seksuolog,

Stefan Starzewski - Gustaw Szusterman -

Anna Stasierska - Forum Żydów Polskich

Kazik Staszewski - polonofob, dywersant, prowokator, wokalista zespołu “Kult”. Autor ohydnego nawiązania do polskiego hymnu narodowego w nazwie swego utworu Jeszcze Polska, stanowiącego skrajny atak na Polskę, polski patriotyzm i tradycje

Kondrad Staszewski - polonofob, stalinowiec, zbrodniarz, od 1951 roku w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. Od 1971 r. podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. W Jaruzelsko-Kiszczakowskim stanie wojennym - Szef Służby Zaopatrzenia Operacyjnego MSW. Potem znów podsekretarz Stanu MSW; gen. dywizii; Od 1996 roku doradca prezesa ZUS (co ten ultra-ubek doradzał, trudno sobie wyobrazić). Dwa lata później doradca niemieckiej spółki Kodak-Baum. Jednocześnie wiceprezes spółki Gromada-Turist.

Stefan Staszewski - Szuster - polonofob, komuch, szef wydziału prasowego KC PZPR, usunięty w 1954 r.; I sekretarz Komitetu Warszawskiego PZPR w roku 1956

Hipolit Starszak - polonofob, stalinowiec, zbrodniarz, płk. UB/SB; do MSW trafił, gdy tym "resortem" kierował Mieczysław Moczar. Od połowy lat 60. Starszak brał udział w głośnych procesach politycznych nadzorowanych przez SB. W połowie lat 70. Starszak odbył roczny kurs w Wyższej Szkole Komitetu Bezpieczeństwa Panstwowego (KGB) przy Radzie Ministrów ZSRR, ze specjalnością działań kontrwywiadowczych przeciwko wywiadom państw imperialistycznych. Następnie szef biura śledczego MSW; zastępca prokuratora generalnego PRL. Obecnie jest dyrektorem spółki URMA - wydawcy Urbanowego "Nie"

Andrzej Stawikowski - dywersant, judaizator, "pastor" i Przewodniczący Rady sekty "Chrześcijański Kościół "Miecz Ducha" "; ...totalna bzdura i wielkie bluźnierstwo, co ma Chrześcijaństwo z nazistowskim Izraelem i rabinistycznym, od twóch tysięcy lat anty-chrześcijańskim judaizmem ???

Justyna Steczkowska - piosenkarka żydłacząca

Janusz Steinhoff - polonofob, dywersant, zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - "okrągły stół"; W latach 90. współzałożycielem Partii Chrześcijańskich Demokratów, której współprzewodniczył od sierpnia 2000 do listopada 2001. Od 1997 był członkiem Akcji Wyborczej Solidarność. Od 27 listopada 2004 jest przewodniczącym Partii Centrum; bł. premier

Andrzej Stelmachowski - polonofob, dywersant, komuch, współorganizator "okrągłego stołu"

Jonasz Stern - polonofob, komunista, malarz; był współorganizatorem i członkiem Grupy Krakowskiej, działaczem Komunistycznej Partii Polski

Mirosława Stojak - Włocławek

Stanisław Stolz -

Danuta Stołecka - polonofob, dywersant, sekretarz żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Ludwik Stomma - Sommer - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, paszkwilant, oszczerca i kłamca, powszechnie uprawia nihilizm historyczny, felietonista “Polityki”, etnograf. Syn znanego działacza katolewicy Stanisława Stommy, od dziesięcioleci związanego z żydolewackim “Tygodnikiem Powszechnym”. Ultraczerwony w poglądach, poszedł na maksymalną identyfikację z postkomunistami, posuwając się aż do publikacji w Urbanowym “Nie” [por. “Nie” nr. 51-52 z 1993 roku]. Z zapałem wychwala różne postacie postkomunistyczne, i gromi antykomunistycznych 'oszołomów'; syn Stanisława

Stanisław Stomma - Szaja Sommer - polonofob, dywersant, żydo-katolewacki miesięcznik "Znak". Od 1946 roku członek redakcji żydo-katolewackiego "Tygodnika Powszechnego". W 1956 roku współzałożyciel, a następnie wieloletni działacz, członek zwyczajny i honorowy warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej - żydo-katolewactwo; zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - "okrągły stół"; odznaczony Orderem Orła Białego przez rząd żydokomunistyczny; ojciec Ludwika

Henryk Strasburger - ambasador PRL w Londynie

Michał Strąk - Baruch Steinberg -

Daniel Strehlau - aktywista żydowski, prezes Fundacji Rozwoju Kultury Żydowskiej w Polsce

Stanisław Stroński - matka z domu Lewi; czołowy działacz w Narodowej Demokracji (endecji); czołowy publicysta pism narodowych i w latach 1930-35 poseł na Sejm

Julian Stryjkowski - Pesah Stark - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, pisarz, kolaborant i agent sowiecki, sługus aparatu propagandowego PZPR; typowy przedstawiciel żydowskiej inteligencji, przez dziesięciolecia przeżywającej “przygodę z komunizmem (był łącznie 34 lata w partii komunistycznej, począwszy od skrajnie antypolskiej Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy w 1934 roku). Dziennikarz kolaboranckiego i polakożerczego “Czerwonego Sztandaru” 1939-1941, członek redakcji targowickiego organu ZPP “Wolna Polska” w latach 1943-1946. stwierdził w wywiadzie dla “Rzeczypospolitej” z 2-3 października 1993: (...) ja się teraz czuję proizraelski, izraelocentryczny (...) po wszystkich historiach antysemickich Polska nie jest moją ojczyzną; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Jerzy Stuhr - Josek Feingold - aktor, kpiarz; ojciec Macieja

Maciej Stuhr - Feingold - aktor, kpiarz; syn Jerzego

Edward Stułbach - komunista, urodzony w Borynii, mgr praw. W getcie krakowskim w żydowskiej grupie bojowej PPR. Przewodniczący WKŻ w Krakowie, w latach pięćdziesiątych działacz TSKŻ

Hanna Suchocka - Hajka Silberstein - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, mason; radca prawny, nauczyciel akademicki; Od 1968 roku członek Stronnictwa Demokratycznego, [Stronnictwo Demokratyczne - od początku załozenia, koncesjonowana partia sojusznicza PPR a potem PZPR, o korzeniach masońskich]; posłanka tej partii w latach 1980-1985.

Wróciła do Sejmu w 1989 roku, tym razem jako posłanka OKP. Funkcję posła sprawowała aż do 2001 roku. Od 1991 roku w Unii Demokratycznej, była jednym ze współzałożycieli Unii Wolności; Od lipca 1992 roku premier centroprawicowego rządu tworzonego przez siedem partii (mimo to mniejszościowego). Rząd ten został obalony w wyniku wotum nieufności zgłoszonego przez górnika z "Solidarności" - Alojzego Pietrzyka (maj 1993). Funkcję premiera sprawowała do października 1993 roku. Po powrocie prawicy do rządów rekomendowana przez Unię Wolności do objęcia teki Ministra Sprawiedliwości (1997-2000).

Cieniem na jej kandydaturze była sprawa tzw. "inwigilacji prawicy" z 1993. Chodziło o ujawnioną instrukcję z 13 lutego 1993 roku dla UOP, nakazującą prowadzenie śledzenia i działań dezintegracyjnych wobec działaczy partii prawicowych pozostających w opozycji do rządu Suchockiej. Funkcję ministra sprawowała do 2000 roku. Krytykowana za zbyt liberalną politykę wobec przestępców. W 1999 roku była kandydatką rządu polskiego na funkcję sekretarza generalnego Rady Europy (nie została poparta przez frakcję polskich socjaldemokratów); członek powiązanej ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońskiej i antypolskiej Fundacji im. Stefana Batorego" - fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta gieldowego George'a Sorosa, nowojorskiego finansistę (o węgierskim rodowodzie, stąd m.in. nazwa fundacji). W PRL została ona zarejestrowana w dniu 7 maja 1988 roku w Sądzie Rejonowym Warszawa Praga. Były to czasy reżimu agenta sowieckiego Wojciecha Jaruzelskiego. Od 2001 roku ambasador PRL-bis III przy Watykanie;

Chaim Sucholicki - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Szczecinie

Janusz Sujecki - z wykształcenia politolog, z zamiłowania obrońca żydowskich zabytków w Warszawie, Zespół Opiekunów Kulturowego Dziedzictwa Warszawy

Jan Suliga - dywersant, satanista, propagator żydowskich idei, Satanizm, Tarot, Kabała, Taraka, Gnostycyzm, Ezoteryka; największy polskojęzyczny "mistyk", ezoteryk i mag, autor "Biblii szatana"

Bolesław Sulik - Jakub Steinberg lub Szteinberg - polonofob, dywersant, oszczerca zniesławiający Polskę i Polaków; przewodniczący [z nadania Unii Wolności] Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, jest jednym z najbardziej spektakularnych symboli siły lobby filosemickiego w Polsce. Syn generała w armii Andersa, Nikodema, w 1946 roku opuścił Polskę jako żyd Jakub Szteinberg

Kalman Sultanik - Chaim Studniberg -

Antoni Sułek - polonofob, dywersant, prof. Instytutu Socjologii UW; członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Stanisław Supruniuk - polonofob, agent sowiecki NKWD, zbrodniarz UB, zaraz po wojnie był szefem powiatowych Urzędów Bezpieczeństwa w Nisku i Krośnie, gdzie torturował i prześladował żołnierzy AK; odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Krzysztof Sykta - polonofob, dywersant, członek redakcji "Racjonalista" - magazyn racjonalistów, sceptyków i ateistów; zajmuje się głównie biblistyką i religioznawstwem. Skończył ekonomię, jest dyrektorem w izbie gospodarczej i redaktorem w Magazynie Przedsiębiorczości i Integracji Lokalnej IMPULS

Piotr Symołon - prawnik, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz podyplomowych studiów Administracji Europejskiej. Jest pracownikiem Urzędu Miasta Krakowa; rada fundacji Judaica

Tadeusz Syryjczyk - polonofob, komuch, dywersant, mason, świnia Orwell'owska, oddany kościołowi Mamony, członek Rady Politycznej Unii Wolności, 1991-2001 poseł na Sejm z ramienia Unii Demokratycznej, następnie Unii Wolności; 1995 - 2001: wiceprzewodniczący Unii Wolności;

b. członek zarządu powiązanej ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońskiej i antypolskiej Fundacji im. Stefana Batorego" - fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta gieldowego George'a Sorosa, nowojorskiego finansistę (o węgierskim rodowodzie, stąd m.in. nazwa fundacji). W PRL została ona zarejestrowana w dniu 7 maja 1988 roku w Sądzie Rejonowym Warszawa Praga. Były to czasy reżimu agenta sowieckiego Wojciecha Jaruzelskiego;

członek żydomasońskiej organizacji "Grupa Windsor" - finansowana przez zagraniczne organizacje żydomasońskie. Grupa Windsor utrzymuje kontakty z tzw. Miedzynarodowym Funduszem Republikanskim i Heritage Foundation;

Monika Szabłowska-Zaremba - autorka artykułów o tematyce żydowskiej

Jerzy Szacki - prof. socjolog

Jakub Szadaj - przewodniczący zarządu sekty, "Niezależna Gmina Wyznania Mojżeszowego"

Józef Szajna - scenograf, reżyser teatralny, malarz

Klemens Szaniawski - polonofob, dywersant, mason, filozof, na przełomie lat 1957/1958 przebywał na stypendium w Cambridge, gdzie miał okazję współpracować z Braithwhitem i Neymanem; członek Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie, zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - "okrągły stół";

członek zarządu powiązanej ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońskiej i antypolskiej Fundacji im. Stefana Batorego" - fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta gieldowego George'a Sorosa, nowojorskiego finansistę (o węgierskim rodowodzie, stąd m.in. nazwa fundacji). W PRL została ona zarejestrowana w dniu 7 maja 1988 roku w Sądzie Rejonowym Warszawa Praga. Były to czasy reżimu agenta sowieckiego Wojciecha Jaruzelskiego.

Bernard Szapiro - socjalista, komunista, Od 1899 działał w Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), a po rozłamie (w 1906) w PPS-Lewicy; ojciec, komunistki Hanny Szapiro - ps. Hanki Sawickiej

Paweł Szapiro - historyk Holokaustu, specjalność: stosunki polsko-żydowskie

Andrzej Szarawarski - polonofob, dywersant, komuch, hochsztapler, zbrodniarz, były lider SLD na Śląsku w rządzie Leszka Millera, wiceminister gospodarki oraz wiceminister Skarbu Państwa; firmował niemal darmową bandycką "prywatyzację" Polskich Hut Stali; rażąco zaniżane wartości hut, których akcje masowo kupował indyjski gigant hutniczy Mittal Steel - właściciel Lakshimi N. Mittal, jeden z największych bogaczy na świecie, jest piąty na światowej liście bogaczy; mix żyda-hindusa

Marcin Szarski - prezes rady Banku Polskiego; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Filip Szczepański - sekretarz Polskiej Unii Studentów Żydowskich

Kazimiera Szczuka - polonofob, komuch, dywersant, arogant, prowokator, feministka, członkini partii Zieloni; historyk literatury, działaczka ruchów kobiecych - walczy o prawo do aborcji, antykoncepcji i edukacji seksualnej; córka Stanisława Szczuki, adwokata i matki z rodziny Winawerów pochodzenia żydowskiego. Uczennica polonofoba Marii Janion.

Andrzej Szczypiorski - polonofob, dywersant, oszczerca, pisarz-paszkwilant, żydokomunistyczny politruk. "Intelektualista" - konfident od lat pięćdziesiątych, agent UB i SB kryptonim "Mirek" ("Gazeta Polska", czerwiec 1993 r.). Skrajny koniunkturalista i kameleon. W 1968 roku stanowczo występował na łamach opanowanego przez moczarowców organu ZBOWiD-u "Wolność i Lud". zgodnie z przybierającym na sile w Polsce filosemickim koniunkturalizmem, Szczypiorski należy do czołowych głosicieli tez o skrajnie niebezpiecznym polskim antysemityzmie. Co więcej, upowszechnia w świecie najskrajniejsze donosy na Polskę i Polaków (por. osławioną wypowiedź Szczypiorskiego w Niemczech wiosną 1993 r. o tym, że Polacy również współdziałali w wyniszczeniu Żydów, przytoczoną w niemieckim periodyku "Das Parlament" z 7 maja 1993 r.

Oziasz Szechter - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, fanatyczny komunista, stalinowiec, polakożerca, agent sowiecki, zbrodniarz NKWD i UB, ojciec Adama Michnika i Stefana Szwedowicza, jeden z przywódców Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy.

Komunistyczna Partia Zachodniej Ukrainy konsekwentnie dążyła do rozbicia Polski, oderwania wielkiej części jej ziem i przyłączenia do już rusyfikowanej skrajnym sowieckim terrorem wschodniej Ukrainy.

Oziasz Szechter był starym, wypróbowanym agentem Moskwy w Polsce. I wchodził wraz z Brystygierową, Bermanem, Chajnem, Groszem, Kasmanem i innymi w skład wydzielonej komórki, bezpośrednio podporządkowanej Moskwie. Aresztowany i skazany w tzw. procesie łuckim za szpiegostwo na rzecz Związku Sowieckiego;

Po 1944 r. pełnił funkcję kierownika wydzialu KC PPR ds. żydowskich, a także był zastępcą komendanta UB w Szczecinie; Od 1 kwietnia 1946 do 31 grudnia 1950 zatrudniony jako kierownik Wydziału Prasowego Centralnej Rady Związków Zawodowych, od 1 stycznia 1951 do 11 marca 1953 zastępca redaktora naczelnego stalinowskiego organu związkowego "Głosu Pracy"

Andrzej Jan Szejna - polonofob, dywersant, komuch, SLD, b. podsekretarz stanu ds. europejskich w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej. W 2000 w wyborach prezydenckich był w sztabie wyborczym prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego, odpowiedzialnym za obsługę prawną. Członek Rady Krajowej SLD (od 2003). Bliski współpracownik Józefa Oleksego i Wojciecha Olejniczaka. We wrześniu 2004 został wybrany na posła do Parlamentu Europejskiego i pełni tam obecnie funkcje wiceprzewodniczącego Komisji Prawnej oraz członka Delegacji do spraw stosunków z Białorusią; członek Grupy Socjalistycznej w Parlamencie Europejskim.

Małgorzata Szejnert - polonofob, komuch, dywersant, Dział Reportażu, żydokomunistyczna Gazeta Wyborcza

Adam Stanisław Szejnfeld - polonofob, dywersant, poseł PO, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Dariusz Szendel - aktywista żydowski, syjonista, wiceprezes, żydowska org. Beit, Warszawa

Bolesław Szenicer - dywersant, przewodniczący zarządu sekty "Gmina wyznaniowa Starozakonnych"

Lucjan Szenwald - komunista, Od 1930 w KZMP, od 1932 w KPP. Od 1941 w ZSRR, od 1943 prowadził kroniki I Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki; uczestnik bitwy pod Lenino; według niepotwierdzonych danych zginął zastrzelony przez żołnierzy sowieckich w okolicach Majdanka, gdy nie chciał na ich żądanie wysiąść z samochodu

Irena Szewińska - z domu Kirszenstein - komunistka, urodziła się w Leningradzie, bł. lekkoatletka-sprinterka; Obecnie jest prezesem Polskiego Związku Lekkiej Atletyki (od 1997) i członkiem (od 1998) Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.

Henryk Szlajfer - polonofob, dywersant, pracownik naukowy; w okresie przedmarcowym główny kompan Michnika. Po uwięzieniu załamał się i złożył bardzo wyczerpujące zeznania, później odpowiednio wykorzystane przez władze komunistyczne do propagandowego ataku przeciw uczestnikom ruchu marcowego 1968 r. Jako posłuszne narzędzie ministra Skubiszewskiego umożliwił przekształcenie Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych z odrębnego instytutu naukowego w kolejny departament Ministerstwa Spraw Zagranicznych; syn Ignacego, oficera UB i cenzora PRL

Ignacy Szlajfer - polonofob, stalinowiec, zbrodniarz, oficer UB we Wrocławiu w latach 1947-1952, a następnie cenzor w Głównym Urzędzie Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk

Ozjasz Szlejen - sekretarz Związku Pisarzy i Artystów w okresie stalinowskim

Krzysztof Szmagier - reżyser

Jerzy Szmajdziński - polonofob, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska; Wieloletni zawodowy pracownik aparatu organizacji młodzieżowych i aparatu PZPR, członek PZPR w latach 1973-1990 (od 1986 w składzie Komitetu Centralnego), następnie SdRP (członek Centralnego Komitetu Wykonawczego i Rady Naczelnej) i SLD. 1984-1989 był przewodniczącym Zarządu Głównego Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej, 1989-1990 kierownikiem Wydziału Organizacyjnego KC PZPR; w latach 80-90 wraz z Kwaśniewskim, Oleksym, Millerem kupował w elitarnych miejscach w Warszawie nowe mieszkania po nieprawdopodobnie niskiej cenie - 2 000 zł. za mieszkanie

Anna Maria Szmeterling - pseudo Jantar - piosenkarka, matka Natalii Kukulskiej

Grzegorz Szmeterling - muzyk, bliski kuzyn Natalii Kuklińskiej

Halina Szmeterling - matka Anny "Jantar" Szmeterling

Józef Szmeterling - ojciec Anny "Jantar" Szmeterling

Andrzej Szmidt - polonofob, dywersant, członek rady redakcyjnej żydo-katolewackiego miesięcznika "Więź"

Piotr Szumlewicz - polonofob, dywersant, komuch, redaktor żydomasonskiego "Bez dogmatu" i lewica.pl; aktywista legalizacji aborcji

Łukasz Szostak - polonofob, dywersant, libertyn, członek zarządu żydomasońskiej fundacji - Fundacja Instytut Ludwiga von Misesa

Edmund Szot - polonofob, komuch, dywersant, oszczerca i paszkwilant, publicysta żydolewackiej "Rzeczypospolitej", autor stałego cotygodniowego przeglądu prasy "Na zdrowy rozum". Znany ze skrajnego filosemityzmu i ataków na polski patriotyzm, tradycje narodowe i Kościół katolicki. Szczególnym hobby Szota stało się wyszydzanie różnych cech narodowych Polaków.

Władysław Szpilman - pianista, kompozytor popularnych piosenek-'szlagierów' okresu stalinowskiego PRL

Bartłomiej Szrajber - polonofob, dywersant, poseł PiS, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Leszek Szreder - Od 29 października 2003 pełni funkcję Komendanta Głównego Policji.

Artur C. Szrejter - pisarz fantasy, z zawodu archeolog. Należał do grupy pisarskiej "Klub Tfurcuf". Członek Asocjacji Polskich Pisarzy Fantastyki.

Jerzy Sztachelski - polonofob, komunista, stalinowiec, sekretarz stalinowskiego Związku Patriotów Polskich. 1945-1947 minister aprowizacji i handlu. 1951-1956 - minister zdrowia

Piotr Sztajdel - aktywista żydowski, żydowski ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN" w Lublinie

Olga Sztejnert - polonofob, dywersant, adwokat młodego pokolenia, wspólniczka w jednej z największych polskich spółek adwokackich, autorka publikacji z zakresu prawa gospodarczego, członek Synodu Kościoła Ewangelicko–Augsburskiego w RP (sekretarz Komisji Prawniczej)

Przemysław Szubartowicz - polonofob, komuch, dywersant, red. jeden z czołowych publicystów "Trybuny"

Robert Szuchta - polonofob, dywersant, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, Polaków i Polski; redakcja "Nie"; członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Ewa Szumańska - polonofob, dywersant, redakcja, żydo-katolewacki "Tygodnik Powszechny"

Dariusz Szumiło - polonofob, dywersant, libertyn, członek zarządu żydomasońskiej fundacji - Fundacja Instytut Ludwiga von Misesa

Jan Szul - dywersant, lewak, dziennikarz, ob. wydawca Teleexpressu i Kuriera TVP 3

Artur Szulc -

Tadeusz Szulc - polonofob, dywersant, prof. prorektor Fundacji na Rzecz Edukacji i Doradztwa Rolniczego oraz Gospodarki Przestrzennej FUNDAR, do spraw propagandy integracji z Unią Europejską

Leszek Szuman - dywersant, "new age", najsłynniejszy polskojezyczny astrolog

Dariusz Szumiło - zarząd żydomasońskiej Fundacji Instytut Ludwiga von Misesa

Szymon Szurmiej - Shoah

Bronisława Szwajca - członek zarządu, Gmina Wyznaniowa Żydowska w Katowicach

Krzysztof Szwajca - autor książek o tematyce żydowskiej

Jacek Szwajcowski - polonofob, dywersant, mason, globalista, współfundator i dyrektor "Polska Grupa Farmaceutyczna", członek i uczestnik spotkań tajnej żydomasońskiej organizacji globalistycznej "Grupa Bilderberg"

Andrzej Szwarc - historyk

Krzysztof Szwarc - bł. prezes Banku Rozwoju Eksportu; powiązania z nomenklaturą PRLu i PZPR

Mieczysław Szwarc - polonofob, komuch, oficer SB Depertamentu I (wywiad)

Dorota Szwarcan - felietonistka żydowskiego pisma "Midrasz"; współorganizator i uczestnik spotkań i festiwali żydowskich

Bronisław Szwarce - polonofob, dywersant, mason, komunista, zbrodniarz, urodzony we Francji; do „Polski", czyli do zaboru austriackiego i rosyjskiego przybył w 1858 roku i z miejsca zabrał się do montowania powstania zwanego później styczniowym - żydo-masońskiej prowokacji utopionej we krwi dziesiątków tysięcy najszlachetniejszej polskiej młodzieży obydwu zaborów. Szwarce utworzył organizację „czerwonych", tzw. Centralny Komitet Narodowy - skupisko prowokatorów rewolucyjnych, przezwane obozem „czerwonych" dla odróżnienia od obozu „białych". „Czerwoni" ogłosili się w 1863 roku „Rządem Narodowym" i sprowokowali wybuch "powstania styczniowego", którego ostatni przywódca - Romuald Traugutt został ujęty w wyniku zdrady żyda i powieszony; wieloletni przyjaciel Józefa Piłsudskiego - przyszłego 'marszałka' Polski, z takim to kombatantem „niepodległościowym" Piłsudski dokształcał się na zesłaniu;

Bella Szwarcman-Czarnota - polonofob, dywersant, pracowniczka Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego, sekretarz redakcji „Biuletynu Żydowskiego Instytutu Historycznego”, obecnie redaktorka i felietonistka żydowskiego miesięcznika „Midrasz”; aktywistka legalizacji aborcji

Edward Szwarcsztajn - polonofob, stalinowiec, komuch, stalinowski docent; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Stefan Szwedowicz - Szechter - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, zbrodniarz stalinowski, sądowy morderca, wielokrotnie wydawał wyroki śmierci na polskich bohaterów narodowych, oficerów i żołnierzy AK, WiN, NSZ; pomocnik zbrodniarza MBP i UB Józefa Światło, syn Ozjasza Szechtera, uraińskiego komunisty, agenta i zbrodniarza NKWD i UB, brat Adama Michnika, od lat mieszka w Szwecji

Jakub Szulc - polonofob, dywersant, poseł PO, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Joanna Szurmiej - aktorka, wnuczka Szymona Szurmieja

Szymon Szurmiej - dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Żydowskiego im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie - wykształcenie młodzieży aktorskiej posługującej się językiem jidysz;

teatr ten jest instytucją finansowaną ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Samorządu Województwa Mazowieckiego (!!) WTF...

Roman Szydłowski - Szancer lub Szanzer - polonofob, komuch, dziennikarz, bl. redaktor żydokomunistycznej "Trybuny Ludu" - oficjalny organ KC PZPR, krytyk teatralny, prezes Klubu Krytyki Teatralnej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich

Marcin Szydzisz - polonofob, dywersant, pisarz-żydłaczący

Oskar Szyja Karliner - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski; zastępca szefa Najwyższego Sądu Wojskowego i szefa Zarządu Wojskowego, doprowadził on do takiego opanowania stanowisk w tym zarządzie przez oficerów żydowskiego pochodzenia, że instytucję tę nazywano "Naczelnym Rabinatem Wojska Polskiego"

Karolina Szykierska - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej we Wrocławiu

Karolina Szykier-Koszucka - dyr. Festiwal Kultury Żydowskiej SIMCHA

Mikołaj Szymański - Rada Programowa żydowskiego pisma "Midrasz"

Wisława Szymborska - Rottermund - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, marksistka, stalinistka, piewczyni stalinizmu, libertyn; Szymborska z garstką podobnych jej krakowskich intelektualistów w 1953 roku domagała się przyśpieszenia wykonania wyroków śmierci na krakowskich księżach, m.in. biskupa Czesława Kaczmarka, których komuniści kłamliwie oskarżyli o pracę dla obcego wywiadu. Sygnatariuszka rezolucji stalinowskich intelektualistów z 8 lutego 1953 r.; krytykowana za nadmierną służalczość względem komunistycznych władz, jest m.in. autorką kilku tekstów gloryfikujących Stalina

Krzysztof Szymborski - polonofob, dywersant, członek redakcji "Racjonalista" - magazyn racjonalistów, sceptyków i ateistów, historyk; Urodzony we Lwowie, ukończył fizykę na Uniwersytecie Warszawskim. Do Stanów wyemigrował w 1981 r. Obecnie jest wykładowcą w Skidmore College w Saratoga Springs, w stanie Nowy Jork. Współpracuje z "Wiedzą i Życie", miesięcznikiem "Charaktery", żydokomunistycznymi "Gazetą Wyborczą", "Polityką" i in

Tomasz Szymborski - dywersant, publicysta żydolewackiego piśmidła „Rzeczpospolita"

D. Szymborska-Dyrda - polonofob, dywersant, autorka książek o tematyce żydowskiej

Eugeniusz Szyr - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, komunista, wicepremier, stalinowski ekonomista, w okresie stalinizmu wiceprezes Rady Ministrów w kolejnych rządach Józefa Cyrankiewicza; minister gospodarki materiałowej w rządzie Edwarda Babiucha; jednen z największych prominentów PRL, bardzo poważnie odpowiedzialnego za dewastację polskiej gospodarki (Szyr był ministrem budownictwa w 1956 roku, wiceprezesem Rady Ministrów (1959-1972), przewodniczącym Państwowej Rady Gospodarki Materialnej (1959-1972), ministrem gospodarki materiałowej (1976-1981), członkiem KC PZPR (1948-1981) i członkiem Biura Politycznego KC PZPR (1964-1968)). Szyr był jednym z członków frakcji żydowskiej, tzw. pulawian w KC PZPR.

Maria Szyszkowska - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, marksistka, komunistka, antyklerykał, mason; prof. filozofii lewicowej; Kierowniczka Zakładu Filozofii Polityki ISP PAN, sędzia Trybunału Stanu z rekomendacji SLD. “Europejczykom” odpowiadają jej “nowoczesne” poglądy filozoficzne, podważające rolę wartości etycznych czy rodziny.

"Ciota rewolucji" obyczajowej. Według Szyszkowskiej: W polskim społeczeństwie za bardzo gloryfikuje się rodzinę (...). Nic bardziej nie zniewala niż rodzina (...). Niesłusznie traktuje się rodzinę jako składnik życia społecznego czy nawet państwowego (...). W 1993 roku Szyszkowska była jedną z sygnatariuszek podpisanego przez grupę skrajnych “europejczyków” tzw. Listu otwartego do polskiej inteligencji; związana z masońskim pismem “Wolnomularz Polski”, członek redakcji "Racjonalista" - magazyn racjonalistów, sceptyków i ateistów; członek SLD. 3 maja 1999 r. została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Marcel Szytenchelm - aktor, artysta kabaretowy

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

Ś

Józef Śliwiński - Flaumanbaum - polonofob, komuch, stalinowiec, mjr. szef Wydziału wydawnictw masowej stalinowskiej organizacji młodzieżowej “Służba Polsce”

Krzysztof Śliwiński - polonofob, dywersant, dziennikarz. Były działacz warszawskiego żydo-katolewackiego Klubu Inteligencji Katolickiej. Współpracował z żydokatolewackimi “Znakiem”, “Więzią” i “Tygodnikiem Powszechnym”. W 1989 roku zastępca redaktora naczelnego żydokomunistycznej “Gazety Wyborczej”, członek Prezydium Zarządu Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Izraelskiej, rzecznik MSZ, a później pełnomocnikiem MSZ ds. kontaktów z diasporą żydowską. Odpowiedni człowiek na odpowiednim miejscu (!!!).

Paweł Śpiewak - Stinger - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, libertyn, historyk idei, socjolog, publicysta, znawca i autor tradycji i literatury rabinicznej; członek rady redakcyjnej żydo-katolewackiego miesięcznika "Więź"; Lubi publikować w "Res Publice Nowej" i "Przeglądzie Politycznym"; Rada Programowa żydowskiego pisma "Midrasz"; członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Poseł PO, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Magdalena Środa - polonofob, komuch, dywersant, etyk, filozof, feministka ; publikowała m.in. w żydokomunistycznych Gazecie Wyborczej i Polityce, żydo-katolewackim Tygodniku Powszechnym; bł. Pełnomocnik Rządu ds. Równego statusu Kobiet i Mężczyzn

Józef Światło - właściwie - Izaak Fleischfarb - polonofob, stalinowiec, zbrodniarz stalinowski; W młodości działał w organizacji syjonistycznej "Gordonia", a następnie od 1933 roku w Komunistycznym Związku Młodzieży w Krakowie, za co został aresztowany w 1934 i 1936 roku; wysoki funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, wicedyrektor X departamentu MBP; Obawiając się czystek po aresztowaniu Ławrientija Berii w 1953 roku, uciekł na Zachód podczas podróży służbowej do Berlina Wschodniego. Występował w audycjach Radia Wolna Europa pt. Za kulisami partii i bezpieki; sprawa emisji audycji Światły wzbudziła nie tylko w zespole Polskiej Sekcji RWE silne kontrowersje i sprzeciwy etyczne wobec osoby ocenianej jak kat. Audycje wprowadzono na antenę w wyniku osobistej decyzji Jana Nowaka-Jeziorańskiego.

Maciej Święcicki - polonofob, komuch, bł. prezydent Warszawy, działacz UW - sekretarz KC PZPR - zięć stalinowca Eugeniusza Szyra, członka biura politycznego KC PZPR

Hanna Świda-Ziemba - polonofob, komuch, dywersant, prof.; żydokomunistyczny organ "Gazeta Wyborcza"

Henryk Świerszcz - aktywista żydowski, żydowski ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN" w Lublinie

Aleksander Świętochowski - polonofob, założyciel PPS, jesienią 1892 roku w Paryżu powstał tzw. „Związek Zagraniczny Socjalistów Polskich", stał się on zalążkiem właściwej PPS, której to aktywnym działaczem był Józef Piłsudski - przyszły 'marszałek' Polski; w życiu wyznawał liberalizm, walczył o równe prawa dla żydów, zwalczał konserwatyzm, wstecznictwo i klerykalizm

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

T

Adam Taran - polonofob, komuch, stalinowiec, autor socrealistycznych kiczów stalinowskich

Leon Tarasiejski - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Szczecinie

Tatarkiewicz - Tatarkiewicze, cały ród, żydzi po kądzieli

Michalina Tatarkówna-Majkowska - polonofob, komunistka, sekretarz komitetu wojewódzkiego PZPR z Łodzi

Janusz Tatera - sekretarz generalny PKOl, były działacz PZPR i PRL-owski dyplomata; otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski od żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Janusz Tazbir -

Józef Tejchma - Tejchman - polonofob, komunista, wieloletni członek KC PZPR, wiceprezes Rady Ministrów w rządzie Piotra Jaroszewicza

Eufemia Tejchman - polonofob, komuch, dywersant, oszczerca, ambasador w Wilnie, z poprzednim ambasadorem Janem Widackim, zniszczyła polski uniwersytet w Wilnie

Marek Tejchman - radio "Tok FM"

Bernard vel Bolesław Tejkowski - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, koncesjonowany przez PZPR i SB quasi-opozycjonista i antysemita, członek PZPR, "Sztandarowy" antysemita i "wódz" nie tylko tzw. "polskiego ruchu narodowego", ale również ogólnosłowianskiego - czytaj ogólnopogańskiego; w ZMP pełnił funkcję przewodniczącego zarządu uczelnianego na Politechnice Krakowskiej. W jego najbliższym otoczeniu działali: Stefan i Andrzej Bratkowscy, Kryg, Ullman i Wollen. W przełomowych miesiącach 1956 r. Bernard Tejkowski został etatowym pracownikiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krakowie, jako główny pomocnik towarzysza Marka Waldenberga. "Benio" zasłużył się wówczas broniąc Józefa Cyrankiewicza, nie tylko przed atakami antysemitów. Dzięki wdzięczności Cyrankowicza, za pośrednictwem Mateusza Ochsa, otrzymał Tejkowski mieszkanie w Warszawie, co było w owych czasach znacznym wyróżnieniem. Tejkowski, ciągle jeszcze jako Bernard i towarzysz partyjny, współdziałał z Kuroniem, Modzelewskim i Baumanem.

Kilka lat później Tejkowski zmienił imię na Bolesław - na pamiątkę króla Bolesława Śmiałego - i założył grupę "Światowid" o bardzo jednoznacznym nastawieniu antykatolickim. Powiązania polityczne tej grupy z sowieckim w Polsce namiestnictwem nie były w tym czasie nazbyt starannie kamuflowane. Przez całą dekadę lat siedemdziesiątych, Tejkowski prowadził swoją neopogańską działalność, pracując na dobrze platnym etacie Zarządu Głównego Towarzystwa Krzewienia Kultury Świeckiej. W roku 1981 zorganizował w Warszawie "zjazd", który powołał "Polski Związek Wspólnoty Narodowej", występując generalnie przeciwko NSZZ "Solidarność". Również po wprowadzeniu stanu wojennego czynił najprzeróżniejsze umizgi i starania, aby uzyskać jakieś koncesje w ramach "realnego socjalizmu".

23 września 1988 r. nagłośniono list Tejkowskiego do ministra Kiszczaka, w którym napisał: "Ograniczony system wielopartyjny powienien gwarantować 51% udziału w Sejmie dla PZPR".

We wszystkich wystąpieniach Tejkowskiego i jego hałaśliwych wygłupach antyżydowskich, chodzi o to i tylko o to, aby kompromitować te formacje polityczne, które odwołują się do tradycji narodowych.

Robert Tekieli - polonofob, dywersant, redaktor niepolskiego tygodnika "Gazeta Polska"

Barbara Temkin-Bermanowa -

Gołda Tencer - aktorka i reżyser Państwowego Teatru Żydowskiego im. E. R. Kamińskiej w Warszawie; dyr. generalny fundacji amerykańsko-polsko-izraelskiej "Shalom"

Janusz Tencer -

Henryk Tennenbaum - w latach 1920-25 dyrektor departamentu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu

Joseph Tenenbaum - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, komunista, stalinowiec, oszczerca, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polski i Polaków, patriotyzmu i katolicyzmu; bł. prezes Amerykańskiej Federacji Żydów Polskich

Jerzy Tepli - polonofob, komuch, w latach 60. szef Dziennika TV, a później korespondent telewizji w RFN; odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Nina Terentiew - komuch, prezenterka, komentatorka TVP

Maria Theiss - Instytut Polityki Społecznej, UW

Róża Thun - właściwie - Róża Woźniakowska Gräfin von Thun und Hohenstein - polonofob, komuch, dywersant, volksdeutsch-"europejka", bliski współpracownik KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.]; Członkini żydo-katolewackiego Klubu Inteligencji Katolickiej, Warszawa, od 2003 r. członek zarządu; W latach 1992 do 2005 była Dyrektorem Generalnym, a potem prezesem zarządu żydomasońskiej Fundacji im. Roberta Schumana; Od 2005 roku Szefowa Reprezentacji Komisji Europejskiej w Polsce. Od 1981 jest żoną Franza Grafa von Thun und Hohenstein.

Michał Tober - były rzecznik rządu

Wojciech Tochman - polonofob, komuch, tolerasta, dywersant, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, Polaków i Polski, publicysta "Gazety Wyborczej", który "wsławił się" skrajnymi napaściami na Związek Polaków na Litwie. Tochman jest zawziętym "tropicielem" dyskryminacji wobec murzynów, żydów, pederastów i chorych na AIDS.

Krzysztof T. Toeplitz - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, polakożerca, agent SB Tajny Współpracownik, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, Polski, Polaków, katolicyzmu i patriotyzmu, redaktor naczelny skrajnie deficytowych postkomunistycznych "Wiadomości Kulturalnych", wydawanych od lat z łaski byłego ministra Dejmka kosztem ogromnych dotacji z pieniędzy polskiego społeczeństwa. Jeden z głównych publicystycznych janczarów jaruzelszczyzny w dobie stanu wojennego przez całe dziesięciolecia należał do autorów najmocniej zaangażowanych w gromieniu Polaków za ich romantyzmy i "bohaterszczyznę", wyszydzających całą historię Polski jako ciąg bezmyślnych "rzucań się" nacjonalistycznych i anarchicznych tłumów.

Małgorzata Toeplitz-Winiewska - polonofob, dywersant, psycholog, aktywistka legalizacji aborcji; z żydowskiego klanu Toeplitzów - żydokomuna, członek Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Psychologicznego ["polskiego" tylko z nazwy, bo całkowicie opanowanego przez żydów]; siostra Zuzanny

Zuzanna Toeplitz - polonofob, dywersant, aktywistka legalizacji aborcji; z żydowskiego klanu Toeplitzów - żydokomuna, członek Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Psychologicznego ["polskiego" tylko z nazwy, bo całkowicie opanowanego przez żydów]; siostra Małgorzaty

Stanisław Tołwiński - polonofob, dywersant, prezes spółki "Interster"; współzałożyciel i współwłaściciel Banku Inwestycji Gospodarczych - BIG

Maciej Tomal - wykładowca Zakładu Hebraistyki Uniwersytetu Warszawskiego

Jerzy Tomaszewski - polonofob, dywersant, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidzi polskości, Polaków i Polski, fałszerz historii Polski; prof. Instytutu Historycznego UW, Członek Rady Naukowej Żydowskiego Instytutu Historycznego od 1970, członek Zarządu Żydowskiego Instytutu Historycznego od 1985, członek komitetu redakcyjnego Biuletynu ŻIH i rocznika POLIN Studies in Polish Jewry; członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa. Rada Programowa i felietonista żydowskiego pisma "Midrasz"

Tomasz Tomaszewski - fotografik, twórca fotografii prasowych; Współpracownik magazynu National Geographic; autor książki "Współcześni Żydzi polscy" (1993); Mąż Małgorzaty Niezabitowskiej, byłej rzecznik rządu Tadeusza Mazowieckiego.

Teresa Torańska - dziennikarka, specjalizująca się w wywiadach dla prasy i telewizji, związana z żydokkomunistyczną "Gazetą Wyborczą"

Fred Torończyk - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, żydowski hochsztapler i złodziej, główny koordynator wywozu pieniędzy z polskich banków za granicę

Barbara Toruńczyk - polonofob, komuch, dywersant, kieruje bardzo modnym wśród udeckiej inteligencji żydolewackim kwartalnikiem "Zeszyty Literackie", córka Henryka, komunisty, i Romany

Henryk Toruńczyk - polonofob, komunista jeszcze sprzed wojny; ojciec Barbary

Romana Toruńczyk - polonofob, komunistka, do 1968 roku pracowała w Zakładzie Historii Partii przy KC PZPR; matka Barbary

Jerzy Trela - komuch, aktor, w latach 80. zasiadał w prezydium Narodowej Rady Kultury, stworzonej przez reżim Jaruzelskiego, poseł z ramienia PZPR; odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Tadeusz Trziszka - polonofob, dywersant, prof. prorektor Fundacji na Rzecz Edukacji i Doradztwa Rolniczego oraz Gospodarki Przestrzennej FUNDAR, do spraw propagandy integracji z Unią Europejską

Magdalena Tulli - dywersant, paszkwilant i oszczerca, pisarka i tłumaczka

Maria Turlejska - polonofob, komuch, dywersant, stalinistka, aget UB, sławetna konfidentka do bezpieki pseudonim "Ksenia", specjalistka od stalinizacji nauki, socjolog, historyk i publicystka. Była profesorem i wykładowcą w Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Wrocławskim. Współpracowała z "Polityką". Tuż przed wojną wyszła za mąż za działacza Komunistycznej Partii Polski Jana Turlejskiego. Poznała go bywając na spotkaniach "Spartakusa" i Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej podczas swoich studiów u Stanisława Ossowskiego. Lata 1939-1941 spędziła wraz z mężem w Łomży pod okupacją sowiecką. Po rozpoczęciu wojny niemiecko-radzieckiej mąż Turlejskiej jako deputowany do Zgromadzenia Ludowego Zachodniej Białorusi ewakuował się z Armią Czerwoną do Moskwy i potem zginął w czasie próby przerzutu do Polski, gdzie jako członek "Grupy Inicjatywnej" miał odbudowywać partię komunistyczną. Sama Turlejska przedostała się do Warszawy i tam po powstaniu Polskiej Partii Robotniczej aktywnie włączyła się w jej działalność. Była zecerem w tajnej drukarni PPR, należała do Gwardii Ludowej i Armii Ludowej.

Po zakończeniu wojny funkcjonowała w aparacie władzy komunistycznej. Uczestniczyła m.in. osobiście w fałszowaniu wyników referendum ludowego pod hasłem "3 × TAK" w czerwcu 1946. W latach 1947-1948 była szefową Wydziału Historii Partii KC PPR; jej zadaniem było m.in. wprowadzenie takich zmian do programów nauczania historii, które wygodne były dla władz komunistycznych i które zacierały fakty dowodzące istnienie konfliktów w historii stosunków polsko-rosyjskich. Ściśle w tym czasie współpracowała z Władysławem Gomułką.

Według zachowanych w IPN danych Turlejska została w tym czasie (1950) zwerbowana przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego; TW "Ksenia", prowadzona przez płk. Józefa Światło. Zachowało się około stu meldunków pisanych przez Turlejską, głównie o pracownikach Uniwersytetu Warszawskiego, Instytutu Nauk Społecznych przy KC PZPR i Wojskowej Akademii Politycznej. W późniejszych latach Turlejska zerwała podobno kontakty z tajnymi służbami. W 1955 została usunięta z PZPR, później jednak, po dojściu Gomułki do władzy, ponownie wróciła do łask aparatu partyjnego. Po roku 1970 ekipa Gierka raz jeszcze usunęła ją z kręgów zbliżonych do władzy; jej książkę "Zapis pierwszej dekady" z roku 1972 wycofano z księgarń i cały nakład przeznaczono na przemiał. Po roku 1976 publikowała w tzw. drugim obiegu m.in. pod pseudonimem Łukasz Socha. Często odwiedzała również odsuniętego od władzy Władysława Gomułkę, z którym prowadziła dyskusje, zbierając przy tym informacje do swoich opracowań historycznych; krewna Krzysztofa Kamila Baczynskiego

Grzegorz Turnau - muzyk, piosenkarz

Stanisław Turnau - polonofob, komuch, dywersant, dziennikarz żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej"

Jerzy Turowicz - Jakow Turnau - polonofob, lewak, dywersant, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski, redaktor naczelny żydokatolewackiego “Tygodnika Powszechnego”. Turowicz wyróżniał się swymi krytykami polskiego nacjonalizmu i "antysemityzmu" już przed 1939 rokiem; zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - tajne rozmowy w Magdalence i "okrągły stół"; odznaczony Orderem Orła Białego przez rząd żydokomunistyczny

Krzysztof Turowski - polonofob, dywersant, volksdeutsch-"europejczyk", dziennikarz, realizator wyjątkowo partacko robionego programu telewizyjnego pt. Godzina szczerości, popularnie zwanej "Godziną wazeliny".

Marian Turski - polonofob, komuch, dywersant, od dziesięcioleci kierownik działu historycznego w “Polityce”. Ze skrajnym “nosem węszącym” w poszukiwaniu potencjalnych “antysemitów” u Turskiego idzie w parze maksymalna pobłażliwość dla czołowych zagończyków antypolonizmu; Rada Programowa żydowskiego pisma "Midrasz"; Przewodniczący Stowarzyszenia „Żydowski Instytut Historyczny”, były więzień Litzmannstadt Getto w Łodzi

Hanna Turska - Chana Milsztajn -

Donald Tusk - polonofob, komuch, dywersant, libertyn, germanofil; obecny przewodniczący Platformy Obywatelskiej, poseł PO, głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Stanisław Tuszewski - Salomon Hardnik -

Felix Tuszyński -

Julian Tuwim - komuch, stalinowiec, ur. w Łodzi; poeta, krytykowany za nadmierną służalczość względem komunistycznych władz, jest m.in. autorem kilku tekstów gloryfikujących Stalina; w latach międzywojennych II Rzeczpospolitej był autorem kilku wierszy wyśmiewających chytrość i zachłanność żydowską; współtwórca grupy poetyckiej Skamander - grupa poetycka założona w roku 1918 przez żyda Juliana Tuwima, żyda Antoniego Słonimskiego, żyda Jarosława Iwaszkiewicza, żyda Kazimierza Wierzyńskiego oraz żyda Jana Lechonia. Wzorem dla skamandrytów była przede wszystkim twórczość żyda Leopolda Staffa.

Feliks Tych - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, dywersant, dogmatyczny historyk marksistowski, zięć stalinowskiego zbrodniarza Jakuba Bermana, namiestnika Stalina w powojennej-stalinowskiej Polsce; dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego; członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Janusz Tylman - pianista, akompaniator

Stanisław Tym - aktor, satyryk, kpiarz; W drugiej połowie lat 90. pisywał felietony do żydokomunistycznego tygodnika "Wprost", obecnie stały felietonista żydolewackiego dziennika Rzeczpospolita

Piotr Tymochowicz - polonofob, dywersant, specjalista od socjotechnik, kształtowania i urabiania wizerunku, kreator wystąpień publicznych znanych obecnych polityków; kreator wizerunku Andrzeja Leppera, to tłumaczy silną pozycję lewaka Leppera; członek "Polskiego Towarzystwa Psychologicznego" ["Polskiego" tylko z nazwy, bo całkowicie opanowanego przez żydów]

Tomasz Tyndyk - aktor

Leopold Tyrmand - postać pozytywna, pisarz, konsekwentnie odrzucał wszelkie próby wciągnięcia go na proreżimowe ścieżki stalinowskich "inżynierów dusz"

Kinga Tyszka - UW Studenckie Koło Naukowe Sekcja Historii i Kultury Żydów

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

U

Magda Umer - Humer - polonofob, komuch, dywersant, piosenkarka, córka zbrodniarza UB, hucpiara, autorka skrajnie bluźnierczego programu Big Zbig Show, w czasie Świąt Wielkanocnych.

Bożena Umińska - feministka , aktywistka żydowska, dr., Dział Naukowy Żydowski Instytut Historyczny

Henryk Umiński - Keff - polonofob, komuch, stalinowiec, mjr. szef Oddziału Organizacyjnego sztabu masowej stalinowskiej organizacji młodzieżowej “Służba Polsce”

Leopold Unger - polonofob, dywersant, dziennikarz, sekretarz redakcji w żydolewackim "Życiu Warszawy"

Marek Ungier - polonofob, komuch, dywersant, agent SB, szef gabinetu i sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Polski Aleksandra Kwaśniewskiego od 23 grudnia 1995 do grudnia 2004. Od 1977 działacz ZSMP, sekretarz generalny ZSMP). W latach 1987-1991 dyrektor departamentu w Komitecie Młodzieży i Kultury Fizycznej, 1991-1992 dyrektor Biura Fundacji Postępu "Progressus" Członek PZPR 1974-1990, od 1990 członek SdRP, wchodził w skład kierownictwa SdRP. W latach 1992 - 1993 prezes Zarządu Biura Turystyki Młodzieży Juventur S.A., a takze członek kilku rad nadzorczych spółek holdingu Juventur oraz członek Rady Nadzorczej Towarzystwa Ubezpieczeń Turystycznych ATU.

Józef Unszlicht - komunista, bolszewik, pełnił szereg kierowniczych funkcji w bolszewickiej Rosji; Od 1900 w SDKPiL, w latach 1911 - 1913 członek Zarządu Krajowego. Od 1917 w SDPRR; od 1918 współorganizator Armii Czerwonej, w latach 1917 - 1918 pełnił funkcję członka Centralnego Komitetu Wykonawczego grup SDKPiL w Rosji. W roku 1919 został członkiem Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Litwy i Białorusi, komisarz ludowy ds. wojskowych Litewsko-Białoruskiej Republiki Rad, a od 1920 w Biurze Polskim KC RKP, został także członkiem Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego w Białymstoku. Od roku 1921 przebywał w ZSRR, był w latach 1921 - 1923 zastępcą przewodniczącego WCzK (od 1922 - OGPU), 1925 - 1930 zastępca komisarzu ludowego spraw wojskowych; w okresie tzw. Wielkiej czystki aresztowany, w 1937 skazany i stracony; brat księdza katolickiego Juliana Unszlichta

Julian Unszlicht - postać pozytywna, polski patriotyczny intelektualista pochodzenia żydowskiego i ksiądz katolicki; początkowo Julian Unszlicht sam działał przez kilka lat w SDKPiL. Stopniowo jednak całkowicie zniechęcił się do tej partii z rosnącym oburzeniem obserwując fakty dowodzące skrajnej niechęci Róży Luksemburg i jej otoczenia do spraw niepodległości Polski, brat bolszewika Józefa

Jerzy Urban - Josek Urbach - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, komuch, fanatycznie i zajadle nienawidzi Polski, katolicyzmu, polskości, patriotyzmu i Polaków; ur. w Łodzi; świnia Orwell'owska, arcy-bydle uporczywie znieważające Polskę, katolicyzm i Polaków, profan, infamisa, odbyt polonofobów, żydokomuny i wszelakiej lewicy, Gebels Jaruzelskiego i stanu wojennego;

Ojciec, zaczynał karierę polityczną i dziennikarską w przedwojennej PPS, a zaraz po wojnie włączył się w działalność PKWN, był również członkiem, kierowanej przez Bieruta, Krajowej Rady Narodowej. Ojciec Urbana, redaktor i współwłaściciel pepeesowskiego „ Głosu Porannego", przed wojną byl sowieckim agentem. Po wybuchu wojny uciekli z Łodzi do Lwowa. Urbach (ojciec J. Urbana - przyp. J.R.N.) dostał tam początkowo bardzo odpowiedzialną w każdym systemie totalitarnym posadę administratora domu. Kto zna realia sowieckiej okupacji Lwowa - wrzesień 1939 - czerwiec 1941 - wie, że zwłaszcza ta posada wiązała się z częstymi roboczymi kontaktami z NKWD, a obejmujący ją musiał cieszyć się pełnym zaufaniem tej kryminalnej organizacji. Świadczy o tym zaufaniu także rychły awans Urbacha na stanowisko urbanisty miasta Lwowa (podkr. - J.R.N.) (cyt. za: K. Andrzejewska „Urban... byłam jego żoną", Gdańsk 1993, s. 93

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

V

Zygmunt Vogel - mason; malarz akwarelista, rysownik i architekt; W 1780 roku został przyjęty do malarni królewskiej na Zamku Królewskim w Warszawie. Od 1818 roku został profesorem na Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego.

Mieczysław Voit - aktor

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

W

Mieczysław Wachowski - Jakub Windman - major SB, we wrześniu 1980 został osobistym kierowcą i asystentem przewodniczącego NSZZ "Solidarność" Lecha "Bolka" Wałęsy; w 1989, jako "Bolka" osobisty sekretarz; w 1990 został zatrudniony w Kancelarii Prezydenta "Bolka" Wałęsy jako podsekretarz stanu i szef gabinetu prezydenta.

We wrześniu 2005 został on zatrzymany przez funkcjonariuszy ABW. Prokuratura postawiła mu zarzuty płatnej protekcji i pomocnictwa przy płatnej protekcji oraz zarzut ukrywania dokumentów. 18 stycznia 2007 funkcjonariusze ABW ponownie dokonali zatrzymania Wachowskiego pod zarzutem obietnicy płatnej protekcji w wysokości 2 mln zł, za którą to sumę Wachowski obiecał wypuszczenie z aresztu śledczego jednego z podejrzanych. Za czyn ten grozi do 10 lat pozbawienia wolności. 21 lutego 2007 został zwolniony za kaucją.

Andrzej Wajda - Krohmann - polonofob, komuch, dywersant, reżyser filmowy; oszust, kłamie, że jego ojciec Jakub Wajda zginął w Katyniu, co jest bezczelnym oszystwem --- tu szczegóły http://www.polonica.net/Wajda_klamie.htm ; w końcu lat 80-tych pełnił funkcję zaufanego łącznika pomiędzy żydotrockistowskim KORem, żydokomunistycznym przywództwem "Solidarności"-bis a ówczesnymi elitami PRL-u, PZPR i SB - tajne rozmowy w "Magdalence" i przygotowania do "okrągłego stołu"; W 2000 został doceniony przez przez żydostwo i żydo-"Hollywood" - otrzymał Oscara za "całokształt twórczości", nagrodę wręczała aktorka, komunistka amerykańska Jane Fonda

Karolina Wajda - aktorka, córka komucha i oszusta Andrzeja Wajdy i Beaty Tyszkiewicz; w 1999 r. w posiadłości Karoliny w Głuchach zginął od ran zadanych nożem jej narzeczony Bartłomiej Frykowski - syn Wojciecha Frykowskiego, bliski przyjaciel Romana Polańskiego, zamordowany w posiadłości Romana Polańskiego przez członków sekty Charlesa Mansona. Pojawiały się wówczas informacje o naciskach wywieranych przez Andrzeja Wajdę na umorzenie śledztwa. Prasa doniosła o pobiciu w jej obecności, przez ochronę będącego jej własnością Klubu "Babilon", aktora Tomasza Bednarka.

Ewa Wajnert -

Benjamin Wajsblech - polonofob, polakożerca, morderca sądowy, zbrodniarz stalinowski, fanatycznie i zajadle nienawidził Polski, katolicyzmu, polskości, patriotyzmu i Polaków

Henryk Walczak - Zukerman -

Małgorzata Walczak - aktywistka żydowska, jest absolwentką Wydziału Matematyki UJ, pracuje jako tłumacz języka angielskiego. W latach 1990 - 1994 była Radną Miasta Krakowa. Brała udział w pracach zespołu opracowującego "Plan działań na rzecz rewitalizacji Kazimierza" w ramach programu Unii Europejskiej ECOS, a w latach 1994 - 2000 była Koordynatorem Programowym Biura Lokalnego Kazimierz. Obecnie jest Wiceprezesem Towarzystwa Miłośników Królewskiego Miasta Kazimierz, członkiem Stowarzyszenia Festiwal Kultury Żydowskiej. Mieszka na Kazimierzu od 1961 roku.

Maria Walczyńska-Rechmal -

Marek Waldenberg - polonofob, komunista, ideolog komunistyczny, bl. I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krakowie; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Jerzy Waldorff - właściwie - Jerzy Waldorff-Preyss - komuch, pisarz, publicysta, krytyk muzyczny; Po roku 1945 (stalinizm) związany z żydokomunistycznym tygodnikiem "Przekrój". Komentator muzyczny Polskiego Radia i felietonista żydokomunistycznych tygodników "Świat" i "Polityka"

Bożena Walter - dziennikarka i prezenterka telewizyjna; współprowadząca i współautorka programow w latach PRL-u; Żona Mariusza Waltera, matka Piotra Waltera oraz Sandry Walter.

Mariusz Walter – Moryc Szpigelbaum - polonofob, komuch, dywersant, twórca telewizyjny, dziennikarz, filmowiec, reżyser, przedsiębiorca. W latach 1967-1982 był członkiem komunistycznej partii PZPR. Jest współwłaścicielem wraz z Janem Wejchertem klubu piłkarskiego Legia Warszawa.

Po odejściu z TVP zakłada z Janem Wejchertem (1984) holding ITI (International Trading and Investment - powiązania z Izraelem). Firma otrzymuje koncesję od władz PRL na sprowadzanie sprzętu elektronicznego z zagranicy i na rozprowadzanie kaset wideo w Polsce.

Współzałożyciel i twórca sukcesu (1997) komercyjnej stacji telewizyjnej TVN. Mąż znanej dziennikarki i długoletniej spikerki TVP w okresie PRL, Bożeny Walter. Ojciec dziennikarki TVN, Sandry oraz obecnego prezesa tej stacji, Piotra.

Piotr Walter - prezes komercyjnej stacji telewizyjnej TVN. Jest synem Mariusza Waltera, Wiceprezydenta Grupy ITI i Bożeny Walter. Jego siostrą jest dzienikarka TVN Sandra Walter.

Sandra Walter - dziennikarka, współautorka programów stacji TVN; od paru lat zajmuje się produkcją programów telewizyjnych. Jest córką Mariusza Waltera, Wiceprezydenta Grupy ITI i Bożeny Walter.

Lech "Bolek" Wałęsa - Lejba Kohne - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, agent SB - od lat 70tych, Tajny Współpracownik SB pseudonim "Bolek", hucpiarz, świnia Orwell'owska, zbrodniarz - uczestnik porozumienia ponad głowami narodu polskiego ze zbrodniarzami PZPR i SB - tajne rozmowy w Magdalence i "okrągły stół"; Odegrał ogromną rolę w zablokowaniu autentycznego rozliczenia z komunizmem i utrzymaniu polityki “grubej kreski”, przywrócił świadczenia zbrodniarzom z UB i SB; przyczynił się do zniszczenia autentycznej "Solidarności" i antykomunistycznej i niepogległościowej prawicy w Polsce; kawaler Orderu Orła Białego - był prezydentem żydokomuny i wszystkich UBeków.

Oto słowa pułkownika Wojska Polskiego: "Widziałem akta Wałęsy, zebrane przez nasz wywiad wojskowy. Ojcem Wałęsy był niemiecki Zyd Kochne, służący w wojsku niemieckim. Bronił w 1945 roku Gdyni przed nacierającą armią sowiecką. Wraz ze swym oddziałem zdążył się wycofać drogą morską na zachód Niemiec i tam poddał się Amerykanom. Udowodnił swoje ukrywane przed Niemcami żydostwo i został zabrany do USA. Tam umarł w dostatku. Wałęsę wychowywał brat ojca, który pozostał w Polsce"; więcej o "Bolku" Wałęsie tu -- http://www.polonica.net/Lech_...czy_Bolek.htm

Jarosław Wałęsa - dywersant, lewak, poseł Platformy Obywatelskiej na Sejm, syn Lecha "Bolka" Wałęsy i Danuty z domu Gołoś. Uzyskał bakalaureat z politologii na Uniwersytecie św. Krzyża w Massachusetts, po czym pracował w Stanach Zjednoczonych. Po powrocie do Polski w grudniu 2002 stał się doradcą i kierownikiem biura swego ojca. Zadebiutował w polityce jako kandydat do Parlamentu Europejskiego w wyborach w 2004; głosował za przekazaniem żydom w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"

Adam Wan - polonofob, komuch, stalinowiec, dyrektor generalny w Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego - PKPG, 1950-1956 zastępca przewodniczącego PKPG

Józef Wancer - Wajncier - polonofob, komuch, obecny prezes zarzadu BPH PBK;

Absolwent liceum im. Klementa Gottwalda (czeskiego komunisty) przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie (dzis nosi ono imie Staszica). Utworzono je w 1951 r. Bylo to jedyne wówczas liceum w Warszawie, gdzie nie bylo religii. Chodzily do niego dzieci stalinowskich aparatczyków, prokuratorów wojskowych, oficerów politycznych, zamieszkujacych pobliskie wojskowe bloki w rejonie ulic Nowowiejska, Piekna, Filtrowa.

Najwazniejsza byla niespotykana w zwyklych polskich szkolach specyficzna jednolitosc spoleczno-materialno-swiatopogladowa srodowiska uczniowskiego: wiekszosc dzieci byla z domów komunistycznych, zwiazanych rodzinnie lub srodowiskowo ze stalinowskim i z komunistycznym establishmentem.

Alicja Wancerz-Gluza - dywersant, redakcja, żydolewacki "Ośrodek KARTA", sponsorami są m.in. żydokomunistyczna "Agora" michnikowców, żydomasońskie fundacje: fundacja Bankowa im. Leopolda Kronenberga, Akademia Rozwoju Filantropii, Rockefeller Brothers Fund, Fundacja im. Stefana Batorego - powiązana ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońska i antypolska fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta giełdowego George'a Sorosa.

Danuta Waniek - polonofob, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska, w latach 1967-1990 należała do PZPR; związana z SLD; robiła podyplomowe studia politologiczne w Institut für Höhere Studien und Wissenschaftliche Forschungen w Wiedniu, otrzymywała stypendium Fundacji im. Friedricha Eberta w Bonn. W 1995 była szefem Sztabu Wyborczego Aleksandra Kwaśniewskiego w kampanii prezydenckiej. W latach 1995-1997 kierowała Kancelarią prezydenta. Prezydent powołał ją 15 maja 2001 na członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji; od 26 marca 2003 pełni funkcję przewodniczącej KRRiT.; wychowała się w lewicowym domu we Włocławku. Ojciec kierował zakładem produkcyjnym, matka związana była z handlem. Oboje byli w PZPR (L. Zalewska, "piewaczka" prezydenta, "Zycie" z 2-3 listopada 1996 r.).

Jadwiga Waniakowa - polonofob, dywersant, członek żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Aleksander Warecki - Weishaupt - stalinowiec, morderca sądowy, zbrodniarz stalinowski, sędzia

Henryk Wars - właśc. - H. Warszawski - kompozytor; muzyka rozrywkowa, filmowa, piosenki przeboje PRLu

Adolf Warski-Warszawski - polonofob, komunista, w 1886 roku członek tzw. I Proletariatu, 1889 założyciel Związku Robotników Polskich, 1893 założyciel SDKPiL (członek Zarządu Głównego). Na przełomie XIX i XX wieku działał w Niemczech, współpracując z Różą Luksemburg. Uczestnik rewolucji 1905-07, redaktor Robotnika, Czerwonego Sztandaru i Sprawy Robotniczej. 1918 współzałożyciel KPP, członek KC i Biura Polityczneggo w latach 1926-29. Przywódca "większości" w KPP.

Dawid Warszawski - to pseudonim - patrz: Konstanty Gebert

Piotr Warszawski - aktor

Ludwik Waryński - Kofler - polonofob, komunista, założyciel "I Proletariatu", swoją zbrodniczą działalność terrorystyczną rozpoczął od kółek socjalistycznych; nauczyciel-uświadamiacz Józefa Piłsudskiego - przyszłego 'marszałka' Polski - na zesłaniu

Michał Warzager - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Legnicy

Szmul Wasersztajn - polonofob, dywersant, agent sowiecki i konfident NKWD, kłamca i oszczerca Polaków z miejscowości Jedwabne, w okresie okupacji denuncjował do NKWD polskie rodziny oraz asystował przy ich aresztowaniu i wywózce na Sybir

Halina Wasilewska-Trenkner - dywersant, ekonomistka; W latach 1975-1990 sekretarz naukowy Komitetu Nauk Demograficznych Polskiej Akademii Nauk. Od 20 listopada 1995 do 29 sierpnia 2001 roku była podsekretarzem stanu w ministerstwie finansów (odpowiedzialna za budżet). Od 28 sierpnia 2001 do 19 października 2001 sprawowała urząd ministra finansów w rządzie Jerzego Buzka. Od 22 października 2001 do 12 sierpnia 2002 ponownie pełniła funkcję podsekretarza stanu w ministerstwie finansów, a od 12 sierpnia 2002 do 22 stycznia 2004 była sekretarzem stanu w ministerstwie. Od lutego 2004 jest członkiem Rady Polityki Pieniężnej. W lipcu 2004 została odznaczona przez prezydenta PRL-bis agenta SB i KGB Aleksandra Kwaśniewskiego-Stoltzmana Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Wojciech Wasiutyński - czołowy działacz w Narodowej Demokracji (endecji); od 1928 do 1933 roku działacz Obozu Wielkiej Polski, w roku 1934 działacz Obozu Narodowo-Radykalnego, a w latach 1935-38 jeden z przywódców Ruchu Narodowo-Radykalnego „Falanga" i kierownik propagandy. Po zerwaniu z „Falangą" zrewidował wiele swoich dotychczasowych zapatrywań i był działaczem Stronnictwa Narodowego; jeden z czołowych dziennikarzy i publicystów skrajnie prawicowych w międzywojennej Polsce: w latach 1930-37 redaktor „Akademika Polskiego", od 1933 do 1934 roku kierownik działu krajowego dziennika „ABC", w latach 1935-37 sekretarz redakcji tygodnika „Prosto z mostu", redaktor „Ruchu Młodych" (1935), dziennika „Jutro" (1936-37), „Wielkiej Polski", „Szczerbca" (1939), współpracownik „Gazety Warszawskiej" i „Wieczoru Warszawskiego".

Zbigniew Wassermann - dywersant, oddany kościołowi Mamony, polityk PiS, minister-członek Rady Ministrów w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza, koordynator służb specjalnych od 31 października 2005; alkoholik

Jakub Wasserstrum - polonofob, komunista, działacz KPP, w czasie wojny pracował w Magnitogorsku jako blacharz, działacz ZPP. W 1946 powrócił do Polski, kierownik wydziału propagandy dolnośląskiego WKŻ, instruktor KW PPR/PZPR we Wrocławiu. 1950-1953 stał na czele WKŻ, a następnie TSKŻ we Wrocławiu, od 1953 członek Zarządu Głównego TSKŻ. W 1969 wyemigrował do Izraela, a w 1976 do Szwecji, gdzie zmarł

Aleksander Wat - właściwie - Aleksander Chwat - lewak, poeta, prozaik; współtwórca polskojęzycznego futuryzmu; od końca lat 20. sympatyk komunizmu; w 1946 powrócił do Polski, od 1959 na Zachodzie, od 1961 we Francji

Adam Ważyk - Wagman - polonofob, komuch, stalinowiec, pachołek bolszewicki, poeta stalinowski, piewca żydobolszewizmu i stalinizmu

Emil Wąsacz - polonofob, dywersant, hochsztapler, 'specjalista' od bandyckiej "prywatyzacji", m.in. Domów Towarowych Centrum, Telekomunikacji Polskiej oraz PZU - Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń.

Jego słowa: "Polacy albo będą grzebać po śmietnikach, albo pracować u obcych."

Barbara Weigl - dywersant, psycholog; prof. Szkoły Wyższej Psychologi Społecznej; przedstawicielka żydolewackiej Fundacji Polcul

Jerzy Weinberger - czł. Trybunału Stanu 1997-2001

Przemysław "Perła" Wejmann - gitarzysta rytmiczny oraz wokalista zespołu Guess Why. Przez pewien czas był równocześnie muzykiem zespołu Acid Drinkers

Jacek Weiss - muzyk, pianista, wykładowca Akademii Muzycznej; przewodniczący Sekretariatu Kultury i Środków Przekazu NSZZ 'Solidarność'; podsekretarz Stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki, był odpowiedzialny za szkolnictwo artystyczne, sprawy prawa autorskiego kontakty z samorządem [11.1997-10.1999]; podsekretarz Stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego [10.1999-04.2000]

Janusz Weiss - dywersant, kabaret Salon Niezależnych założony przez Jacka Kleyffa, Michała Tarkowskiego i Janusza Weissa; współtwórca z Andrzejem Woyciechowskim i dziennikarz Radia Zet

Szewach Weiss - polonofob, fanatycznie i zajadle nienawidzi Polski, katolicyzmu, polskości, patriotyzmu i Polaków; urodził się w Borysławiu w Polsce (obecnie Ukraina), ukrywany, przeżył w Polsce Holokaust. Od 1947 zamieszkał w Izraelu, izraelski polityk, profesor nauk politycznych, ambasador Izraela w Polsce w latach 2000-2003. W styczniu 2004 r. został odznaczony przez prezydenta PRL-bis Kwasniewskiego-Stoltzmana Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej

Waldemar Weiss - scenarzysta

Wiesław Weiss - dziennikarz radiowy i prasowy, "Teraz Rock"

Jan Weinsberg - prezes, żydowska organizacja "Beit", Warszawa

Agnieszka Weissgerber - dziennikarka

Jakub Weitzner - pracownik Centrum Badania i Nauczania Dziejów i Kultury Żydów w Polsce im. Mordechaja Anielewicza; dr., wykładowca języka jidysz

Jan Bohdan Wejchert - polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska, businessman, prezes ITI Group [powiązania z Izraelem, m. in. Multikino - sieć kin izraelskich]; W roku 1984 założył wspólnie z Mariuszem Walterem Grupę ITI, i jako główny akcjonariusz objął w niej funkcję prezesa; Do holdingu należy 61 proc. akcji telewizji TVN oraz ponad 80 proc. akcji grupy Onet, a także sieć kin wieloekranowych Multikino i klub piłkarski Legia Warszawa; W roku 1991 Jan Wejchert został powołany na członka US-Poland Action Commission kierowanej przez masona wysokiego stopnia Zbigniewa Brzezińskiego. W latach 2002-2003 był związany z Onet.pl; powiązania z żydokomunistyczną nomenklaturą PRLu PZPR i SB, jeden z żydokomunistycznych bogaczy i 'magnatów' PRLu-bis; ojciec Jana Łukasza

Jan Łukasz Wejchert - polonofob, dywersant, wiceprezes i dyrektor ds. strategii lidera "polskiego" internetu Onet.pl - który jest częścią ITI Holdings: TVN, TVN 24, TVN siedem, największą w Polsce sieć kin wieloekranowych Multikino - sieć kin izraelskich, oficynę wydawniczą Pascal, wortal rozrywkowy Tenbit.pl; syn Jana Bohdana

Wioletta Wejman - aktywistka żydowska, żydowski ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN" w Lublinie

Barbara Weksej - polonofob, dywersant, zastępca sekretarza generalnego Polskiego Towarzystwa Psychologicznego [tylko z nazwy "Polskiego", bo całkowicie opanowanego przez żydostwo]

Wiktor Wekselberg -

Piotr Welc - dyrektor, Dział Komunikacji Marketingowej Onet.pl

Stanisław Wellisz - ekonomista

Dorota Wellman - dywersant, absolwentka Filologii Polskiej i Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Dziennikarka, scenarzystka, producentka programów radiowych i telewizyjnych.

Ewa Wencel - aktorka

Wojciech Wencel - dywersant, poeta, eseista, jest redaktorem działu literackiego lewackiego czasopisma "Fronda" i felietonistą tygodnika "Ozon".

Jan Karol Wende - mason, lider Stronnictwa Demokratycznego; SD - Stronnictwo Demokratyczne partia sojusznicza PPR a potem PZPR

Edmund Joachim Wende - komuch, dywersant, mason, adwokat; UD, UW; W latach 1993-1997 i od 2001 był sędzią Trybunału Stanu

Jerzy Wenderlich - komuch, SLD, "Demokraci"

Andrzej Werblan - Aaron Werblicht - polonofob, komuch

Edda Werfel - polonofob, komuch, dywersant, stalinowska dziennikarka, publicystka żydokomunistycznej "Trybuny Ludu" - oficjalnego organu KC PZPR

Roman Chaim Werfel - polonofob, dywersant, komunista, KC PZPR, był czołowym ideologiem komunistycznym, syn rabina; dyrektor wydawnictwa "Książka i Wiedza", które miało monopol na wydawnictwa książkowe i redaktorem naczelnym organu KC PZPR "Nowe Drogi"; był dwukrotnie redaktorem naczelnym organu KC PPR "Głos Ludu" (od grudnia 1944 r. do września 1945 r. i od września 1946 r. do października 1947 r.). Po październiku 1947 r. był dyrektorem partyjnego wydawnictwa "Wiedza", po zjeździe zjednoczeniowym w grudniu 1948 r. został dyrektorem wydawnictwa "Książka i Wiedza" (do 31 grudnia 1951 r.), od 1 stycznia 1952 r. był redaktorem naczelnym teoretycznego organu KC PZPR "Nowe Drogi" (do 1 marca 1954 r.), od kwietnia 1954 r. do maja 1956 r. był redaktorem naczelnym organu KC PZPR "Trybuna Ludu", od lipca 1956 r. do 30 listopada 1958 r. był znowu redaktorem naczelnym "Nowych Dróg". Dodajmy, że jego żona Edda Werfel była w latach 1944-1948 zastępcą redaktora naczelnego "Trybuny Ludu".

Katarzyna Werner - dziennikarka TV1

Roman Werpachowski - polonofob, komuch, dywersant, szpicel i donosiciel, tropiciel prawicowego "faszyzmu" i "antysemityzmu"

Anatol Wertheim - polonofob, dywersant, adwokat; 1942-1943 w żydosowieckiej partyzanckiej grupie bandyckiej Szaloma Zorina na Białorusi. Po wojnie sekretarz WKŻ w Łodzi, członek CKZP, działacz PPR/PZPR. Od 1960 w Izraelu, od 1979 mieszkał w Kanadzie

Hanna Węgrzynek - dr., Dział Naukowy, Żydowski Instytut Historyczny

Jerzy Wiatr - polonofob, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska, politolog, prof. ideolog komunistyczny; Pracę magisterską, na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego, pt. Bankrutowanie autorytetów moralnych kapitalizmu w Polsce międzywojennej w świetle "Wspomnień robotników", obronił w 1954 r., a jej promotorem był Julian Hochfeld. Minister edukacji narodowej w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza (w latach 1996-1997) ...po więcej informacji zapraszamy tu = http://www.polonica.net/czerwone-zyciorysy_JWiatr.htm

Jan Widacki - polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska, komunista, ambasador z poręki Geremka, znany jest głównie z nieubłaganej walki z przywódcami polskich organizacji na Litwie, a w szczególności Związku Polaków. “Wsławił się” uogólnieniami, że: Język polski na Litwie jest ubogi, rezerwowaty i tym nie zachwyca. To język archaiczny, nie nadający się do opisu rzeczywistości, do komunikowania się (por. A.Chajewski: Jeszcze o Widackim. Ignorancja?... Nie!!! Intryganctwo, “Myśl polska o kresach”, nr 10, grudzień 1995 r.). Widacki znany jest z rozlicznych wystąpień “demaskujących” rzekomy nacjonalizm wśród polskiej mniejszości narodowej na Wileńszczyźnie i równoczesnego maksymalnego popierania grupek faktycznie prolitewskich.

Ludwik Widerszal - oficer Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK [?]

Helena Widerszpil -

Stanisław Widerszpil - polonofob, komunista, stalinowiec, ideolog komunistyczny; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Barbara Wieczorek - przewodnicząca Polskiej Unii Studentów Żydowskich

Andrzej Wieczorkiewicz - Hirsz Gelpern -

Adam Wiedemann - poeta, prozaik; jest stałym felietonistą w Res Publice nowej.

Franciszek Wiedeń - w latach 1936-39 dyrektor departamentu w Ministerstwie Komunikacji

Adam Wielomski - polonofob, dywersant, libertyn, oszczerca, kłamca i paszkwilant

Andrzej Wielowieyski - polonofob, komuch, dywersant, członek Rady Politycznej Unii Wolności - Partia Demokratyczna; członek rady redakcyjnej żydo-katolewackiego miesięcznika "Więź"

Ignacy Wienfeld - w latach 1920-22 wiceminister skarbu; w latach 1922-24 wicedyrektor Głównego Urzędu Statystycznego

Henryk Wieniawski - skrzypek i kompozytor; profesor konserwatorium w Petersburgu i Brukseli; jeden z najwybitniejszych skrzypków w 2. połowie XIX w; Pochodził z żydowskiej rodziny z podlubelskiej Wieniawy. Jego ojciec, Tadeusz, był znanym chirurgiem, matka, Regina z domu Wolff, córka znanego żydowskiego lekarza warszawskiego Józefa Wolffa, jej matka, Eleonora Wolff z domu Estreicher

Stefan Wierbłowski - polonofob, stalinowiec, komunista, 1945 wiceminister informacji i propagandy, 1945-1948 ambasador RP w Czechosłowacji, następnie sekretarz generalny MSZ

Bolesław Wierzbiański - polonofob, komuch, dywersant, redaktor naczelny żydokomuistycznego nowojorskiego “Nowego Dziennika”; od lat usiłuje urobić amerykańską Polonię w duchu Michnika i Geremka; nagrodzony Orderem Orła Białego przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

Piotr Wierzbicki - polonofob, dywersant, były redaktor naczelny antypolskiej "Gazety Polskiej"

Kazimierz Wierzyński - Wirstlein - nazwisko zmienione w 1913 r.; poeta, prozaik, współtwórca grupy poetyckiej „Skamander” - grupa poetycka założona w roku 1918 przez żyda Juliana Tuwima, żyda Antoniego Słonimskiego, żyda Jarosława Iwaszkiewicza, żyda Kazimierza Wierzyńskiego oraz żyda Jana Lechonia. Wzorem dla skamandrytów była przede wszystkim twórczość żyda Leopolda Staffa

Herman Wiesenberg - generalny inspektor Ministerstwa Skarbu; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

Dorota Wiewióra - przewodnicząca Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Bielsku-Białej

Wiesław Więckowski - Wildsztajn - nauczyciel języka hebrajskiego, żydowskie Centrum im. M. Schorra

Aleksandra Wiktorow - dywersant, ukończyła Szkołę Główną Planowania i Statystyki (obecnie SGH). Jest doktorem ekonomii, specjalizuje się w ubezpieczeniach społecznych. Była wiceministrem pracy ds. ubezpieczeń społecznych w rządach jana Krzysztofa Bieleckiego, Jana Olszewskiego i Hanny Suchockiej. W 1997 r. była kandydatką Unii Wolności na prezesa ZUS. Od maja 2001 r. Wiktorow jest prezesem ZUS. W latach 1973-1990 pracowała w Instytucie Pracy i Spraw Socjalnych, od 1991 do 1993 r. była wiceministrem pracy i polityki socjalnej; od 1994 r. pracowała w Instytucie Badań nad Gospodarką Rynkową. Od maja 2001 r. jest prezesem ZUS. Pracownik Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową i wykładowca w prywatnej Wyższej Szkole Ubezpieczeń Społecznych i Bankowości. Współautorka reformy emerytalnej. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Aleksandra Wiktorow do swojej gigantycznej pensji dorabia w godzinach pracy na prywatnej uczelni - oburza się "Super Express". Do tego Wiktorow używa służbowej limuzyny jako taksówki. Służbowy kierowca wozi ją z centrali ZUS na uczelnię.

Bronisław Wildstein - dywersant, mason, "dobrodziej" od listy IPN; 6 lutego 1986 r. przyjęto go do wolnomularstwa w Paryżu; od 11 maja 2006 do 26 lutego 2007 były prezes zarządu Telewizji Polskiej, dziennikarz i publicysta; współpracował z KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.]; Stan wojenny zastał go we Francji gdzie Wildstein był między innymi redaktorem miesięcznika "Kontakt" i korespondentem Radia Wolna Europa. Po powrocie do Polski w 1989 roku został szefem publicznego Polskiego Radia Kraków. Na początku lat 90-tych był dziennikarzem żydokomunistycznej Gazety Wyborczej. W latach 1994-1996 był sekretarzem redakcji w "Życiu Warszawy", a następnie wraz z Tomaszem Wołkiem przeniósł się do dziennika "Życie", gdzie do roku 1997 był jego zastępcą. Współpracował z żydokomunistycznym tygodnikiem "Wprost", był felietonistą miesięcznika "Nowe Państwo" i publicystą żydolewackiej "Rzeczpospolitej", z której został zwolniony 31 stycznia 2005 roku, po aferze związanej z tak zwaną listą Wildsteina. Chodziło o wyniesienie z Instytutu Pamięci Narodowej indeksu osobowego katalogu dotyczącego inwigilacji obywateli przez służby PRL-u i rozprowadzenie takiej listy. Sam Wildstein argumentował, że chciał w ten sposób przyczynić się do przyspieszenia lustracji w Polsce. Mimo iż lista znana była wcześniej wśród dziennikarzy, to jednak dopiero publikacja w "Gazecie Wyborczej" doprowadziła do rozgłosu wokół sprawy. Po usunięciu z "Rzeczpospolitej" pracował we "Wprost" i prowadził program "Bez autocenzury" w TV Puls. Od kwietnia 2005 r. Członek Honorowy Stowarzyszenia KoLiber.

Bronisław Wildstein był aktywnym wolnomularzem, związanym początkowo z paryską lożą "Kopernik", skupiającą osoby o polskich korzeniach w ramach Wielkiej Loży Narodowej Francji, a następnie z Warszawską lożą-matką "Kopernik" Wielkiej Loży Narodowej Polski oraz z Krakowską lożą "Przesąd Wyzwolony", której był Wielkim Mistrzem. Oprócz tego pełnił funkcję Wielkiego Dozorcy Wielkiej Loży Narodowej Polski.

Helena Winawer - do 1932 roku w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej

Przemysław Wipler - polonofob, dywersant, żydomasoński działacz społeczno-polityczny, prawnik; związany z żydomasońską organizacją Fundacja Odpowiedzialność Obywatelska; w latach 1999-2000 rzecznik prasowy Unii Polityki Realnej i dziennikarz tygodnika "Najwyższy Czas!" (1999-2001). W 1999 był jednym z założycieli Stowarzyszenia KoLiber. W latach 1999-2001 prezes oddziału warszawskiego organizacji, a w roku 2001 prezes zarządu ogólnopolskiego. W latach 2000-2002 asystent zarządu żydomasońskiego Centrum im. Adama Smitha. Współzałożyciel (2002) i prezes zarządu Fundacji Odpowiedzialność Obywatelska, pikieta w obronie Bronisława Wildsteina; współorganizator i lider Komitetu Wyborczego Wyborców Julii Pitery w Warszawie w 2002. W wyborach 2005 startował do Sejmu z listy PiS w Warszawie.

Joanna Wiszniewicz - mgr., Dział Naukowy, Żydowski Instytut Historyczny

Agnieszka Wiśniewska - mgr. język jidysz, żydowski ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN" w Lublinie

Maciej Wiśniowski - polonofob, komuch, publicysta żydokomunistycznego "Nie" Urbana

Jerzy Wittlin - polonofob, dywersant, pisarz, satyryk, kpiarz; Autor prześmiewczych i popularnych za PRL-u "vademeców"

Józef Wittlin - poeta, pisarz i tłumacz; Urodził się w Dmytrowie na Podolu; należał do grona "satelitów" wokół kręgu Skamandrytów - zydzi: Julian Tuwim, Antoni Słonimski, Jarosław Iwaszkiewicz, Kazimierz Wierzyński, Jan Lechon

Bartosz Witwicki - polonofob, dywersant, libertyn, prezes żydomasońskiej fundacji Instytut Ludwiga von Misesa

Roman Włodek - dziennikarz, publicysta, autor artykułów dotyczących historii filmu, redaktor książki Natana Grossa „Film żydowski w Polsce". Współpracuje z pismem „Kino".

Andrzej Wohl - polonofob, konfident i agent sowiecki, po wojnie tuba propagandowa PZPR; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Jakub Wojewódzki - polonofob, dywersant, arogant, prowokator, tolerasta, świnia Orwell'owska, aktywista wspierający inicjatywy pederastów i sodomitów, uczestnik "parad równości", dziennikarz muzyczny i radiowy; W latach 1993-1994 był dyrektorem festiwalu w Jarocinie. Popularność zdobył dzięki polsatowskiemu programowi Idol. Był także jurorem w konkursie World Idol, pojedynku zwycięzców krajowych edycji Idola z całego świata. Obecnie nadal na antenie Polsatu, gdzie prowadzi swój talk-show zatytułowany Kuba Wojewódzki

Mikołaj Wojnarowicz - Motke Hajman -

Ilona Wojtarowicz - absolwentka religioznawstwa na Uniwesytecie Jagiellońskim; felietonistka "Racjonalisty" magazyn racjonalistów, sceptyków, gnostyków i ateistów

Edyta Wojtczak - komuch, spikerka "Telewizji Polskiej" w latach 1957 - grudzień 1996, w okresie Gomułki, Gierka i Kwaśniewskiego; informacja niesprawdzona i niepotwierdzona: podobno jest córką stalinowca i agenta KGB pierwszego sekretarza KC PZPR Boleslawa Bieruta

Regina (Rywa) Wojskowska z domu Szyndler - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komunistka, fanatycznie i zajadle nienawidziła Polski, katolicyzmu, polskości, patriotyzmu i Polaków, urodzona w Krynkach, woj. Białostockie, zawód wyuczony nauczycielka, członek Komunistycznej Partii Polski. Od 1941 w organizacji "antyfaszystowskiej" w Białymstoku, następnie w oddziale bandyckim "Forojs" (żydowskie "Naprzód!"). Po wojnie mieszkała w Łodzi, etatowa działaczka PPR/PZPR

Stanisław Wojtera - dywersant, lewak, libertyn, były prezes Unii Polityki Realnej. Jest absolwentem wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Był stypendystą Universidad Complutense de Madrid w Hiszpanii; założyciel i były prezes Stowarzyszenia Konserwatywno-Liberalnego KoLiber. Jest radnym Rady miasta stołecznego Warszawy

Krzysztof Wolicki - polonofob, stalinowiec, zbrodniarz UB

Jan Woleński - felietonista żydowskiego pisma "Midrasz"

Jakub Wolski - polonofob, dywersant, Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych

Marcin Wolski - polonofob, dywersant, dziennikarz i satyryk; debiutował w roku 1966 w satyrycznym piśmie żydolewackim "Szpilki"; jest stałym felietonistą w "Gazecie Polskiej", "Wprost"; W latach 1975-1981 w PZPR, od 1980 sekretarz organizacji partyjnej Programu III PR. W latach 1993-1995 był członkiem Rady ds. Mediów przy prezydencie Lechu "Bolku" Wałęsie. Od 21 lipca 2006 do 18 kwietnia 2007 dyrektor Programu I Polskiego Radia.

Bogusław Wołoszański - dywersant, komuch, dziennikarz, autor programu "Sensacje XX wieku", agent SB - Tajny Współpracownik ps. "Ben", agent obcych służb

Wiktor Woroszylski - polonofob, komuch, dywersant, stalinowiec, piewca żydobolszewizmu i stalinizmu

Lech Woszczerowicz - polonofob, dywersant, 'człowiek' Ryszarda Krauze, powiązania ze światem przestępczym i nomenklaturą PRLu, PZPR i SB; ... poseł, Samoobrona

Herman Wouk - polonofob, dywersant, oszczerca i paszkwilant; urodzony w Polsce żyd, pisarz amerykański

Marianna Woźniak - aktywistka żydowska, żydowski Ośrodek "Brama grodzka" w Lublinie

Róża Woźniakowska -

Jacek Woźniakowski - emerytowany profesor historii sztuki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (!). Wiceprzewodniczący Polskiego Komitetu UNESCO. Przewodniczący Rady Międzynarodowego Centrum Kultury w Krakowie. Członek Akademii Europejskiej w Krakowie. Jeden z założycieli Fundacji Judaica.

Jerzy Woźnicki - polonofob, komuch, byly rektor Politechniki Warszawskiej;

Absolwent liceum im. Klementa Gottwalda (czeskiego komunisty) przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie (dzis nosi ono imie Staszica). Utworzono je w 1951 r. Bylo to jedyne wówczas liceum w Warszawie, gdzie nie bylo religii. Chodzily do niego dzieci stalinowskich aparatczyków, prokuratorów wojskowych, oficerów politycznych, zamieszkujacych pobliskie wojskowe bloki w rejonie ulic Nowowiejska, Piekna, Filtrowa.

Najwazniejsza byla niespotykana w zwyklych polskich szkolach specyficzna jednolitosc spoleczno-materialno-swiatopogladowa srodowiska uczniowskiego: wiekszosc dzieci byla z domów komunistycznych, zwiazanych rodzinnie lub srodowiskowo ze stalinowskim i z komunistycznym establishmentem.

Teresa Wrońska - warsztaty piosenek w języku jidysz

Paweł Wroński - polonofob, komuch, dywersant, oszczerca i paszwilant; Od 1991 r. dziennikarz żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej"

Jacek Wójcicki - aktor, śpiewak, krakowski artysta, jeden z członków nieformalnej grupy (kabaretu) występującej w Piwnicy pod Baranami; grał w antypolskim filmie-paszkwilu "Lista Schindlera"

Dariusz Wójcik - Dawid Wisental -

Andrzej Wójtowicz - dywersant, dyrektor "'Polskiej' Rady Ekumenicznej"

Artur Marek Wójtowicz - polonofob, dywersant, teolog, publicysta, pisarz, członek redakcji "Racjonalista" - magazyn racjonalistów, gnostyków, sceptyków i ateistów, Ukończył Uniwersytet Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Warszawie (dawne ATK) oraz Studia Pastoralne w St. Gallen. Autor wstępu do Biblii protestanckiej ręcznie przepisanej przez 650 osob z Horgen ZH w 2003 r. Mieszka w Szwajcarii

Grzegorz Wójtowicz - polonofob, dywersant, prezes NB, dawał osłonę spółce "ART-B", tajny współpracownik i agent Departamentu I MSW.

Irena Wóycicka - polonofob, dywersant, członek antypolskiego i żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Agnieszka Wróblewska - polonofob, komuch, dywersant, fanatyczna wykrywaczka rzekomych „oszołomów", tj. tych wszystkich, którzy próbowali bronić polskich narodowych interesów gospodarczych, przeciwstawiając się prywatyzacji „za bezcen". „Wsławiła się" m.in. gwałtowną, pełną nieukrywanej furii napaścią prasową na łamach „Życia Warszawy" na program Elżbiety Jaworowicz „Sprawa dla reportera". A. Wróblewska konsekwentnie występowała jako rzeczniczka niczym nieokiełznanego kapitalizmu, po stronie oligarchów łamiących wszystkie zasady w imię swego personalnego wzbogacenia. Jej drukowany w tym duchu artykuł w „Gazecie Wyborczej" (nr 284 z 1996 r.); żona polonofoba i komucha Andrzeja Krzysztofa Wróblewskiego i matka Tomasza

Andrzej Wróblewski - dywersant, przewodniczący Rady Nadzorczej Banku Śląskiego, Od 1971 członek PZPR. Od 1974 związany z różnymi resortami. Od listopada 1987 podsekretarz stanu w ministerstwie przemysłu. Od 1988r. minister finansów w rządzie Mieczysława Rakowskiego; Oskarżony po latach przed Trybunałem Stanu w związku z aferą alkoholową; powiązania z nomenklaturą PRLu i PZPR

Andrzej Krzysztof Wróblewski - Fejgin - polonofob, komuch, dywersant, przez wiele lat był dziennikarzem żydokomunistycznej „Polityki", dochodząc w niej do bardzo znaczącej funkcji kierownika działu krajowego. Od początków swej kariery wykazał dużą „zapobiegliwość" o dobra materialne; kolega redakcyjny Jerzy Urban

Tomasz Wróblewski - Fejgin - polonofob, komuch, dywersant, oszczerca i manipulator, dziennikarz żydolewackiego “Życia Warszawy”; wpływowy redaktor naczelny żydo-lewicowo liberalnego „Newsweeka"; Syn Andrzeja Krzysztofa Wróblewskiego z żydokomunistycznej “Polityki” i Agnieszki Wróblewskiej, zaciekłej przeciwniczki “oszołomów” broniących polskiego interesu narodowego. Po zostaniu korespondentem w Waszyngtonie T. Wróblewski szybko „wyróżnił się" rozlicznymi prasowymi manipulacjami, m.in. nagłośnionymi na łamach „Wprost" oszczerczymi rewelacjami żydowskiego dziennikarza z USA na temat rzekomego spisku Papieża Jana Pawła II z Reaganem przeciwko Związkowi Sowieckiemu. Jako korespondent z Waszyngtonu T. Wróblewski stosował odpowiednią manipulacyjną metodę wspierania lewicowych i antykościelnych argumentów poprzez posiłkowanie się cytatami z amerykańskich publikacji.

Henryk Wujec - polonofob, komuch, dywersant, koncesjonowany przez PZPR i SB "opozycjonista"; członek-założyciel KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.]; mąż Ludmiły Wujec- Okret, członek Rady Politycznej Unii Wolności - zmienionej na 'Partia Demokratyczna'; przeforsował w Sejmie uprawnienia kombatanckie dla byłych członków żydokomunistycznych Brygad Międzynarodowych w czasie wojny domowej w Hiszpanii, a więc dla walczących tam z naboru zbrodniczej i antypolskiej Komunistycznej Partii Polski i żydokomunistycznej Miedzynarodówki, zbrodniarzy współodpowiedzialnych m.in. za masowe mordowane katolików, księży i zakonnic na terenie „czerwonej Hiszpanii" - opanowanmej przez komunistów.

Ludmiła Wujec - Okrent - polonofob, komuch, dywersant, redaktor żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej"; córka działaczki partii zdrady narodowej KPP - Reginy Okrent, 1946-49 pracownik UB w Łódzi, szef Biura Kadr Radiokomitetu; żona Henryka Wujca, UW

Paweł Wujec - komuch, dywersant, syn Ludmiły i Henryka Wujca; z-ca szefa pionu internet w żydokomunistycznej "Gazecie Wyborczej" od 1991 roku, szef redakcji portalu Gazeta.pl - internetowego organu żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej"

Katarzyna Wydra - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce

Szymon Wydra - piosenkarz

Jakub Wygodski - polonofob, dywersant, polityk żydowski, syjonista, prezes Gminy żydowskiej w Wilnie i w latach 1922-30 poseł na Sejm RP; w październiku 1939 roku oficjalnie poparł dokonany właśnie nowy rozbiór Polski przez Niemcy hitlerowskie i Związek Sowiecki [Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994]. Wygodzki oświadczył także, iż „większość społeczeństwa żydowskiego wyraża zadowolenie, że do Wilna wkroczyli Litwini" (Piotr Łossowski, Litwa a sprawy polskie 1939-1940, Warszawa 1985)

Jan Wyka - Leopold Wessman -

Kazimierz Wyka -

Dorota Wysocka-Schnepf - polonofob, dywersant, pracowała w radiowej Trójce; dziennikarka i prezenterka "Wiadomości"; żona komucha i polonofoba Ryszarda Schnepfa, matka żydłaczącej Zyzanny

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

Z

Tadeusz Zabłudowski - polonofob, stalinowiec, komunista, redaktor żydokomunistycznego "Głosu Ludu" i główny cenzor, dyrektor Biura Prasowego, Wydawnictw i Rozrywki

Szymon Zachariasz - polonofob, komunista, czołowa postać Frakcji Żydowskiej PPR

Krystyna Zachwatowicz-Wajda - polonofob, komuch, dywersant, prof. Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie; członek antypolskiego i żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa; żona Andrzeja Wajdy

Aleksander Zagl - polonofob, żydowski hochsztapler, bohater afery Orlenu

Zinaida Zagner - aktorka "Jama Michalika"

Ryszard M. Zając - polonofob, komuch, dywersant, prowokator; Po wprowadzeniu stanu wojennego nader aktywny działacz śląskiego ZSMP, między innymi wiceprzewodniczący Zarządu Miejskiego ZSMP w Sosnowcu. W czerwcu 1985 roku nagle wstępuje do zgromadzenia franciszkanów reformatorów. Po ponad rocznym pobycie nie zostaje jednak dopuszczony przez prowincjała do odnowienia ślubów. Później nawiązuje kontakt z solidarnościową opozycją. Zaczął wydawać podziemne pismo “Bajtek”. Wzbudził jednak nieufność M.Krzaklewskiego, który w pewnym momencie odmówił zgody na dalszą sprzedaż pisma. Zając szybko zyskał jednak protekcję Jana Lityńskiego i został przez niego w 1989 roku ściągnięty nawet do Warszawy do pracy w Stołecznym KO “S” w “Niespodziance”. Zaprzyjaźnił się z Lityńskim, Wujcem i Kuroniem. W 1992 r. Zając przesiedział 74 dni w więzieniu za nawymyślanie wojewodzie katowickiemu i związkowcom od “palantów” z “Solidarności”. Został natychmiast za to gorąco rozreklamowany na łamach Urbanowego “Nie”. Stał się jednym z liderów urbanowej “Niezależnej Inicjatywy Europejskiej” Urbana. Kilkakrotnie próbował ukończyć eksternistycznie maturę, lecz bez powodzenia. Dużo lepiej powiodło mu się w SLD, w 1993 roku został posłem z jego listy. W tekstach na łamach “Nie” i w przeróżnych wystąpieniach z furią atakuje “Solidarność” i Kościół katolicki. W początkach 1995 r. głośne stało się wyrażenie przez Zająca w odrębnym liście za Ocean ogromnego uwielbienia dla rabina Abrahama Weissa wraz z pełnym poparciem dla żądań usunięcia Krzyża ze wszystkich możliwych miejsc w obozie w Oświęcimiu. W liście do Weissa, nagłośnionym przez Zająca z trybuny sejmowej (!!!), wyraził on również szczery żal, że on, poseł Zając, nie ma niestety wpływu na wybór Prymasa Polski [por. S.Biskupski: Oświadczyny Zająca, “Myśl Polska” z 25 marca 1995 r.]; członek redakcji "Racjonalista" - magazyn racjonalistów, gnostyków, masonów, sceptyków i ateistów.

Małgorzata Zajączkowska - aktorka, wieloletni pedagog Teatru Żydowskiego im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie - wykształcenie młodzieży aktorskiej posługującej się językiem jidysz;

teatr ten jest instytucją finansowaną obecnie ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Samorządu Województwa Mazowieckiego (!!)

Janusz Andrzej Zajdel - pisarz, autor fantastyki naukowej, prekursor nurtu fantastyki socjologicznej w Polsce; autor powieści socjologiczno-politycznych przedstawiał w nich i badał społeczeństwa totalitarne, ograniczone, kontrolowane

Katarzyna Zajdel - główna ekonomistka, żydomasońskiej sieci banków "Citibank" w PRL-bis III

Mieczysław Zajfryd - polonofob, komunista, wieloletni członek KC PZPR; minister komunikacji w rządzie Piotra Jaroszewicza i w rządzie sowieckiego agenta Wojciecha Jaruzelskiego

Antoni Zambrowski - Nusbaum - polonofob, dywersant, komunista, syjonista; jeszcze w szkole podstawowej wstąpił do komunistycznego Związku Walki Młodych (1947). Maturę uzyskał w roku 1951 w warszawskim Liceum im. Tadeusza Reytana . Był aktywistą ZMP. Wysłany na studia wyższe do Moskwy, w latach 1951–1956 studiował ekonomię na Uniwersytecie Moskiewskim im. Łomonosowa, który ukończył z wyróżnieniem. Tam na wiosnę 1956 roku przyjęty do PZPR jako kandydat. W roku 1958 przyjęty przez fabryczną POP na członka PZPR, wybrany do Komitetu Zakładowego PZPR jako kandydat wysunięty przez salę. W roku 1959 przeniesiony służbowo do Zakładów Wytwórczych Lamp Elektrycznych "Róża Luksemburg", zaś w 1960 roku - do Centralnego Ośrodka Doskonalenia Kadr Kierowniczych przy KC PZPR. W roku 1963 po dymisji ojca - Romana Zambrowskiego ze stanowiska członka Biura Politycznego KC PZPR oraz sekretarza KC, zawieszony przez ministra Aleksandra Burskiego w prawach wykładania w CODKK;

aktywny działacz i współorganizator „Komandosów" Jacka Kuronia i Karola Modzelewskiego; Antoni Zambrowski, aby zyskać wpływy w środowisku katolickim, ochrzcił się wraz z żoną i dziećmi i wziął ślub kościelny. Gorąco agitował na rzecz wykorzystania kościoła do antypaństwowej walki. Był gorącym zwolennikiem wykorzystania kościoła do działań politycznych sprzecznych z interesami narodu. Liczył na krótką pamięć i duchowieństwa, i wiernych. Liczył na to, że nikt nie pamięta haniebnej roli, jaką jego ojciec odgrywał w okresie stalinowskim m.in. w walce z religią, prześladowaniu księży, montowaniu sądów kaputorowych nad duchowieństwem, w zesłaniu i uwięzieniu prymasa Polski Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

„Komandosi" wywodzili się w komplecie ze środowiska (synowie i córki) wysokich urzędników partyjnych i państwowych (okresu stalinowskiego) ...pochodzenia żydowskiego. Trzon grupy komandosów stanowili: Jacek Kuroń, Karol Modzelewski, Adam Michnik, Seweryn Blumsztajn, W. Nagórski, Jan Lityński, Barbara Toruńczyk, Irena Grudzińska, Aleksander Perski, H Szlajfer, Antoni Zambrowski. "Komandosi" powiązani byli świadomie, z rozmysłem i planowo z ośrodkami antypolskiej dywersji, ośrodkami syjonistycznymi za granicą, - ścisłe powiązania z trockistowską IV Międzynarodówką Komunistyczną.

Antoni Zambrowski kreśląc wizję przyszłych wydarzeń politycznych powiedział zacierając z uciechą ręce: „Najpierw studenci, później robotnicy, potem żołnierze, a w końcu będzie krwawy Budapeszt". Taki był ich plan. Do tego chcieli doprowadzić. Do tego zmierzali „Komandosi". Przecież to nie ich krew miała się polać. Za ich plany i ambicje mieli zapłacić polscy studenci 68'.

Uczestnik spotkań „Klubu Krzywego Koła"

„Klub Krzywego Koła" - Klub ten zaczął się formować w pierwszej połowie 1955 r. za zgodą i poparciem płk Julii Brystygier, kierującej wówczas jednym z departamentów Komitetu d/s Bezpieczeństwa Publicznego. Syn Julii Brystygier, plastyk Michał Brystygier, był jednym z pierwszych sympatyków Klubu. W grudniu 1955 r. grupa założycieli Klubu (Garzteccy, Król, Sufin i Perlman) prezentowała swą działalność i zamierzenia w piśmie przesłanym do rąk Jakuba Bermana i Jerzego Morawskiego, a nadto prowadziła bezpośrednie rozmowy ówczesną przewodniczącą Zarządu Głównego ZMR Heleną Jaworską. W następstwie tych kroków, Klub zaczął rozwijać w pełni już oficjalną działalność, podjął bliską współpracę z tygodnikiem „Po prostu" i uzyskat stały kontakt z władzami partyjnymi, które do współdziałania z Klubem wyznaczyły Henrykę Broniatowska, b. oficera I Armii WR a wówczas redaktora wydawnictwa „Iskry". Broniatowska po pewnym czasie została członkiem Klubu i wspierała narastające w nim poglądy rewizjonistyczne.

...Najliczniejszą grupę członków Klubu (ponad 50 osób) stanowili dziennikarze, literaci i publicyści. Drugą liczną grupą byli socjologowie (około 50 osób). Pozostałe, mniej liczne grupy, to ekonomiści, prawnicy, historycy, plastycy i inni. W działalności Klubu, z reguły jako uczestnicy zebrań i dyskusji, brali także udział niektórzy studenci Uniwersytetu Warszawskiego, m.in. Karol Modzelewski, Jacek Kuroń, Jadwiga Lewicka, Janina Frenzel, Jakub Karpiński i inni. Spośród uczniów szkół średnich na zebrania Klubu przychodził Adam Michnik. Sympatykiem Klubu byt również Antoni Zambrowski.

W kierownictwie Klubu stopniowo coraz mocniejszą pozycję zajmowali rewizjoniści i reakcjoniści. Zarząd Klubu powołany w kwietniu 1961 r. tworzyli Paweł Jasienica (Lech Beynar), Aleksander Małachowski, Jan Józef Lipski, Marta Miklaszewska-Będkowska, Jerzy Duracz, Tadeusz Byrski i Witold Jedlicki. Wokół nich skupiła się grupa członków i sympatyków Klubu znanych ze szczególnie zdecydowanych rewizjonistycznych i reakcyjnych poglądów. W grupie tej byli m.in.: Anna Rudzińska, Wojciech Ziembiński, Jan Wolski, Jan Olszewski, Aniela Steinsberg, Jerzy Jedlicki, Jan Wyka, Jerzy Kornacki, Ludwik Hass, Filip Istner, Leszek Kołakowski i Bronisław Baczko.

Choć Klub ulegt likwidacji w dniu 1.02.1962 r. - wielu jego członków nie przestało działać. Większość z nich przeszło do innych klubów i stowarzyszeń, głównie zaś do: Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, Towarzystwa Kultury Moralnej, Klubu Inteligencji Katolickiej, Klubu Dobrej Roboty, a także do Klubu Członków środowiska „Życie".

Dziennikarz "Tygodnika Solidarność" kierowanego przez Tadeusza Mazowieckiego; w 1989 roku był asystentem wyborczym Jarosława Kaczyńskiego (!); publicysta pism prawicowych (!) : "Ład", "Nowy Świat" "Gazeta Polska", "Głos", "Najwyższy Czas" oraz "Nasza Polska"; syn polonofoba, zbrodniarza-ludobójcy, mordercy Polaków - Romana Zambrowskiego, jednego z czołowych bandytów-stalinowców, członka Biura Politycznego KC PPR i PZPR w latach 1944-1963

Roman Zambrowski - Rubin Nusbaum - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, zwyrodniały zbrodniarz, stalinowski kat, ludobójca, morderca Polaków, stalinowiec, członek Politbiura miał nadzór m.in. nad sądownictwem; jako zastępca Bieruta w Krajowej Radzie Narodowej miał prawo orzekać prawo łaski dla skazanych w procesach politycznych. Był wiec jednym z tych, którzy dosłownie decydowali o życiu lub śmierci antykomunistów, lub osób za takich uznanych. Działał w ruchu komunistycznym od okresu przedwojennego, od 1928 członek KPP; Okres II wojny światowej spędził w ZSRR; Członek KC PPR (1944-1948); Od 1948 członek PZPR; Był posłem do KRN, na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL w latach 1944-1965. W 1968 został wydalony z partii i przeniesiony na emeryturę. Wój Daniela Passenta - polonofoba, dywersanta, komunisty, który od wielu lat jest felietonistą żydokomunistycznej “Polityki”

Ludwik Łazarz Zamenhof - Ludwik Lejzer Zamenhof - lekarz, twórca sztucznego, międzynarodowego języka esperanto. W domu mówiono w jidysz, a drugim językiem był rosyjski.

Zamojski - zżydzony ród magnacki, skoligaceni z Kronenbergami

Andrzej Zamrzycki - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Legnicy

Andrzej Zaorski - Bauman - aktor, brat Janusza Zaorskiego

Janusz Zaorski - Jakub Bauma - polonofob, komuch, dywersant, syn w-ce ministra kultury z czasów Gomułki; przewodniczący Radiokomitetu, a później przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji konsekwentnie promował programy skrajnie filosemickie, nierzadko fałszujące prawdę o stosunkach polsko-żydowskich i historii Polski; rada Fundacji Rozwoju Kultury Żydowskiej w Polsce; brat Andrzeja Zaorskiego, aktora

Andrzej Zaranek - polonofob,dywersant, Wiadomosci24.pl

Roman Zaroff - polonofob, dywersant, doktor historii, mediewista; członek redakcji "Racjonalista" - magazyn racjonalistów, gnostyków, masonów, sceptyków i ateistów, W latach 1999-2001 wykładał historię w University of Queensland (Australia), obecnie związany jest z School of Historical and Religious Studies w Monash University. Redagował pierwszy internetowy magazyn racjonalistów, gnostyków, masonów, sceptyków i ateistów - HORYZONT, istniejący w latach 1997-2001. Od wielu lat mieszka w Australii

Janusz Zarzycki -

Janina Zawadzka -

Magdalena Zawadzka - aktorka, żona aktora Holoubka

Helena Zaworska - polonofob, dywersant, oszczerca, volksdeutsch-"europejczyk"

Samuel Zborowski - polonofob, dywersant, warchoł i zdrajca, podwójny szpieg Habsburgow i Moskwy, żyd-polski szlachcic, osądzony i stracony za spisek i zdradę przez sąd królewski, m.in. namawiał Obrychta Laskiego do zamachu na życie króla Stefana Batorego

Wiktor Zborowski - aktor

Emil Zegadłowicz - poeta, prozaik

Paweł Zelicki - polonofob, syjonista, komunista, członek Cukunftu i Bundu, a następnie w latach 1926-1928 członek Komunistycznej Partii Polski w Radomiu, potem w MOPR. W czasie wojny w ZSRR, sekretarz generalny CKZP do października 1946, potem przewodniczący CSW "Solidarność". Po 1956 wyjechał do Izraela, gdzie wstąpił do Mapaju

Żanna Zelikman-Kormanowa -

Jerzy Zelnik - aktor

Janusz Zemke - polonofob, dywersant, komunista, w latach 1969-1990 należał do PZPR, był m.in. I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego w Bydgoszczy. W 1990 przeszedł do SdRP (członek Rady Naczelnej), następnie do SLD; ojciec był od roku 1945 szefem UB w Wabrzeźnie [bl. województwo toruńskie]

Jan Ziderer - członek zarządu, Gmina Wyznaniowa Żydowska w Katowicach

Adam Zieliński - komuch, bł. "rzecznik praw obywatelskich" w czasach PRLu, kiedy nie bylo praw obywatelskich, 'bezpartyjny' rzecznik ze stalinowskimi korzeniami; były członek PZPR i poseł na Sejm kontraktowy z jej ramienia, wcześniej wieloletni sędzia (od 1953 r., a więc jeszcze z czasów stalinizmu)

Marek Zieliński -

Marcin Zieliński - polonofob, dywersant, mason, libertyn, globalista, współpracuje żydomasońską Fundacją Instytut Ludwiga von Misesa; autor i wydawca książek o tematyce żydowskiej

Tadeusz Zieliński - komuch, bł. "rzecznik praw obywatelskich", 'bezpartyjny' rzecznik walczący z państwem wyznaniowym; był senatorem z ramienia Unii Demokratycznej

Rafał Aleksander Ziemkiewicz - polonofob, dywersant, dziennikarz, publicysta, komentator polityczny i ekonomiczny; publikuje m.in w żydomasońskim „Newsweeku”, żydolewackiej „Rzeczpospolitej”, nie-polskiej „Gazecie Polskiej” i ...„Najwyższym Czasie!”.

Aleksander Ziemny - felietonista żydowskiego pisma "Midrasz"

Józef Zilberman - przewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Legnicy

Roman Zimand -

Krystian Zimerman - pianista

Katarzyna Zimmerer - autorka książek o tematyce żydowskiej

Wiktor Zin - ur. w Hrubieszowie; prof. architekt, W latach 1977-1981 piastował funkcję wiceministra kultury i sztuki oraz generalnego konserwatora zabytków; znany jest przede wszystkim jako gospodarz cyklu telewizyjnego "Piórkiem i węglem"; Od 2004 r. zajmuje stanowisko prorektora Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie, kierownika Ogólnopolskiego Studium Konserwacji Zabytków Urbanistyki i Architektury przy Politechnice Krakowskiej, kierownika Katedry Historii Sztuki i Kultury Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie, wykładowcy AGH w Krakowie oraz kanclerza kapituły odznaczenia "Polonia Mater Nostra est".

Eugeniusz Ziółkowski - dyrektor gabinetu szefa Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego

Janusz Ziółkowski - Izaak Zemler -

Andrzej Zoll - polonofob, dywersant, mason, prawnik, bł. "rzecznik praw obywatelskich", 'bezpartyjny' rzecznik z okolic loży; 1993-1997 piastował stanowisko prezesa Trybunału Konstytucyjnego. Wchodzi w skład Akademii Nauki i Sztuki w Salzburgu. Członek polskiego PEN-Clubu

Alicja Zommer - aktorka

Włodzimierz Zon -

Andrzej Zozula - Członek Zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie

Agata Zubel - kompozytorka, śpiewaczka

Ferdynand Zweig - ekonomista i socjolog stosunków pracy, po wybuchu II wojny światowej wyjechał do Wielkiej Brytanii, w latach 1953-56 wykładał na Hebrew University w Jerozolimie, a w latach 1964-66 na uniwersytecie w Tel Awiwie.

Filip Zylber - reżyser

Jan Zylber - agent SB, Tajny współpracownik

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

Ż

Włodzimierz Żabotyński - polonofob, syjonista, jeden z głównych współtwórców syjonizmu i szowinistycznego państwa Izrael

Jacek Żakowski - polonofob, komuch, dziennikarz i publicysta; obecnie związany z żydokomunistycznym tygodnikiem "Polityka". Kierownik Katedry Dziennikarstwa Collegium Civitas. Pracę dziennikarza zaczynał w tygodniku "Na Przełaj" (1980-1981), pisał do "Tygodnika Polskiego" (1983) i miesięcznika "Powściągliwość i Praca". Od 4 października 2006 występuje z Piotrem Najsztubem w programie Tok2Szok, TV4. Był rzecznikiem prasowym Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, jednym z założycieli żydokomunistycznej "Gazety Wyborczej" oraz pierwszym prezesem "Polskiej Agencji Informacyjnej".

Joanna Żak-Bucholc - polonofob, dywersant, członek redakcji "Racjonalista" - magazyn racjonalistów, gnostyków, masonów, sceptyków i ateistów, zajmuje się etnologią i religioznawstem

Andrzej Żbikowski - aktywista żydowski, dr., Dział Naukowy, Żydowski Instytut Historyczny

Rafał Żebrowski - aktywista żydowski, dr., Dział Naukowy, Żydowski Instytut Historyczny

Grzegorz Żemek - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, żydowski hochsztapler i oszust, aferzysta, złodziej, okradł i zubożył Polskę na wiele milionów; Na przełomie lat 80. i 90. był dyrektorem generalnym Funduszu Obsługi Zadłużenia Zagranicznego (FOZZ). Za defraudację publicznych pieniędzy przeznaczonych na spłatę długu zagranicznego został w marcu 2005 po wieloletnim procesie skazany przez skład orzekający na czele z SSO Andrzejem Kryże tylko na 9 lat więzienia. Był także m.in. szefem Rady Nadzorczej Zakładów Mięsnych w Nisku (1999-2000).

Tomasz Żukowski - polonofob, dywersant, wiceprezes antypolskiego i żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

Andrzej Żuławski - polonofob, dywersant, oszczerca, reżyser paszkwilant i skandalista

Stefan Żółkiewski - właśc.- Goldberg - polonofob, dywersant, kolaborant i agent sowiecki, zapoczątkował sowietyzację badań naukowych nad literaturą polską; odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski

Maciej Żybula - polonofob, dywersant, libertyn, globalista, żydomasońska Fundacja "Odpowiedzialność Obywatelska"

Jerzy Żydkiewicz - aktor

Jolanta Żyndul - kierownik Centrum Badania i Nauczania Dziejów i Kultury Żydów w Polsce im. Mordechaja Anielewicza; pisarka żydowska

-

-

A + B + C + D + E + F + G + H + I + J + K + L + Ł + M + N + O + P + Q + R + S + Ś + T + U + V + W + X + Y + Z + Ż

- album fotograficzny żydokomuny w Polsce -

ŻYDZI

Julian Tuwim

Czarni, chytrzy, brodaci,

Z obłąkanymi oczyma,

W których jest wieczny lęk,

W których jest wieków spuścizna,

Ludzie,

Którzy nie wiedzą, co znaczy ojczyzna,

Bo żyją wszędy,

Tragiczni, nerwowi ludzie,

Przybłędy.

Szwargocą, wiecznie szwargocą

Wymachując długimi rękoma,

Opowiadają sobie jakieś trwożne rzeczy

I uśmiechają się chytrze,

Tajnie posiedli najskrytsze

Z miliarda czarnych, pokracznych literek

Ci chorzy obłąkańcy,

Wybrany Ród człowieczy!

Pomazańcy!

Pogładzą mokre brody

I znowu radzą, radzą...

- Tego na bok odprowadzą,

Tego wołają na stronę,

Trzęsą się... oczy strwożone

Rzucą szybko przed siebie,

Czy ktoś nie słyszy...

Wieki wyryły im na twarzach

Bolesny grymas cierpienia,

Bo noszą w duszy wspomnienia

O murach Jerozolimy,

O jakimś czarnym pogrzebie,

O rykach na cmentarzach...

...Jakaś szatańska Msza,

Jakieś ukryte zbrodnie

(...pod oknami... w piątki... przechodnie...

Goje... zajrzą do okien... Sza! Sza-a-a!)

Wojskowi

ta lista pokazuje, w jakim stopniu "Ludowe Wojsko Polskie", "Wojsko Polskie", "Armia Polska" (mowa tu o utworzonych w ZSRR dywizjach, tzw. "Wojsku Polskim", i przez cały okres trwania PRLu do 1989r. armii całkowicie kontrolowanej przez stalinowców i żydokomunę, i podległej sowietom) od chwili powstania, była i jest zażydzona - uwaga: nazwiska mogą się powtarzać, ponieważ część nazwisk jest umieszczona na głównej liście

wszyscy bez wyjątku, wyżsi oficerowie byli od początku 1944 - do 1989 roku szkoleni w Rosji sowieckiej

gen. Mieczysław Birnbaum - szef wydziału politycznego II Oddziału Ministerstwa Spraw Wojskowych; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita

gen. Edward Braniewski - Brandsteter -

gen. Jan Drzewiecki - Holzer - szef Zarzadu Operacyjnego w latach 1954-1960

gen. Jan Frey-Bielecki -

gen. Marian Graniewski - Gutaker -

gen. Wiktor Grosz - Izaak Medres -

gen. Artur Jastrzębski - Artur Ritter - Niemiec

gen. Wacław Komar - właśc. Mendel Kossoj -

gen. Grzegorz Korczyński - Stefan Kilanowicz -

gen. Leszek Krzemień - Maksymilian Wolf -

gen. Jakub Krzemieński -

gen. Matejewski - Kugelschwanz -

gen. Bernard Mond -

gen. Marian Naszkowski - Wasser -

gen. Stanisław Popławski - Siergiej Grochow - polonofob, bolszewik, komunista, agent sowiecki, zbrodniarz, morderca, generał Armii Czerwonej i stalinowskiego LWP; lutym 1920 wstapił do Armii Czerwonej. Członek WKP(b) od 1930 - Wszechzwiązkowa Partia Komunistyczna (bolszewików) - WKP(b). We wrześniu 1944 został skierowany do Wojska Polskiego w stopniu generała majora. Od 26 września do 19 grudnia 1944 dowodził 2 Armią WP, a następnie 1 Armią WP (do 10 września 1945). Po zakończeniu działań wojennych pełnił funkcję dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego (do 22 listopada 1947), dowódcy wojsk lądowych (do 21 marca 1950), głównego inspektora wyszkolenia bojowego (do 20 listopada 1956). 2 kwietnia 1949 powierzono mu dodatkowo stanowisko II wiceministra obrony narodowej (do 24 grudnia 1949), a po reorganizacji ministerstwa – wiceministra obrony narodowej.

W czerwcu 1956 dowodził oddziałami wojska tłumiącymi wystąpienia robotnicze w Poznaniu. Akcją tłumienia protestu kierowali ówczesny premier Józef Cyrankiewicz, jeden z sekretarzy KC Edward Gierek i generał Siergiej Popławski – Grochow.

W latach 1947–1956 był posłem na Sejm, a w latach 1949–1956 – członkiem Komitetu Centralnego PZPR. 20 listopada 1956 powrócił do ZSRR. W grudniu 1956 powierzono mu funkcję I zastępcy Głównego Inspektora Szkolenia Armii Radzieckiej. Od kwietnia 1958 był doradcą grupy generałów inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR. W 1963 został przeniesiony w stan spoczynku. Zmarł 10 sierpnia 1973 w Moskwie, gdzie został pochowany na cmentarzu Nowodziewiczym. Żonaty z Mają z Terpiłowskich, miał córkę Izabelę.

gen. Wilhelm Ruckeman -

gen. Karol Świerczewski - Walter Goltz (Tenenbaum) -

gen. Leon Turski - Tennenbaum -

gen. Mieczysław Wągrowski - Izaak Pustelmangen -

gen. Tadeusz Wilecki - Wałłach -

gen. Zarako-Zarakowski - Zarako -

gen. Janusz Zarzycki - Neugebauer -

gen. Juliusz Zulauf -

płk. Czeslaw Berman -

płk. Adam Brandel -

płk. Michał Bron - Bronstein -

płk. dr Charbicz - Marek Heberman -

płk. Marcin Danzig -

płk. Joachim Erlich -

płk. Józef Feldman -

płk. Otto Fiński - Finkenstein -

płk. Stanislaw Flato -

płk. Marian Frenkl -

-

Rzymsko-Katolicki Kościół - judaizowany i zażydzany, ...odwieczny, zawzięty i śmiertelny wróg Jezusa Chrystusa i Jego Kościoła, zbrodniarz i śmiertelny wróg katolicyzmu i chrześcijaństwa z fanatyczną zawziętością atakuje od zewnątrz i od wewnątrz, szerząc fałszywy ekumenizm, modernizm, judaizm i wszelkie odstępstwa, ...

"Ci fałszywi Apostołowie, to podstępni działacze, udający Apostołów Chrystusa, nic dziwnego. Sam bowiem szatan podaje się za anioła Światłości" - [2Kor 11,13-14]

"Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po ich owocach." - [Mt 7, 15-16]

"(...) niektórzy zeszli z drogi właściwej ku czczej gadaninie. Chcieli uchodzić za nauczycieli Prawa nie rozumiejąc ani tego, co mówią, ani tego, Co stanowczo twierdzą" - [I Tm 1,3-7]

"Lecz byli fałszywi prorocy , jak i między wami będą kłamliwi nauczyciele, którzy wprowadzą zgubne odszczepieństwa i zaprą się tego Pana który ich odkupił , przywodząc na siebie rychłą zgubę" - [2P:1,2]

"Niestety w Polsce, w ostatnim 50-cio leciu duchowieństwo katolickie zostało bardzo zażydzone, gdyż żydzi niemal masowo wstępowali do seminariów, głównie do warszawskiego.

Stąd też mamy obecnie w Polsce wielu księży i biskupów pochodzenia żydowskiego ...

i to oni właśnie tak często używają zwrotu "nasi starsi bracia w wierze" "

"Obecność Żydów w Kościele katolickim, zwłaszcza tych niecałkowicie nawróconych, przyczyniła się do pojawienia się wielu herezyj. To nie tylko arianizm był herezją żydowską, ale także niezliczone herezje późniejsze, a przede wszystkim protestantyzm i kalwinizm."

Ks. prof. Michał Poradowski - były profesor Katolickiego Uniwersytetu w Santiago de Chile, założyciel i główny kapelan Narodowych Sił Zbrojnych i Drugiego Korpusu, działacz narodowy i polonijny, antykomunista.

A oto pochodzenie ...i narodowość arcybiskupów metropolitów i biskupów ordynariuszy, stanowiących 1/3 część episkopatu jako jego kierownictwa.

Poznajmy zatem pochodzenie członków kierowniczej części Episkopatu, a co za tym idzie, dowiedzmy się, interesy jakiego narodu w rzeczywistości reprezentują:

Biskupi

Józef Glemp - Prymas Polski - pochodzenie żydowskie - jego brat nazywa sie Glemb, komunista, PZPR-owski pułkownik LWP, w 1989 r. kandydował z listy PZPR

Bronisław Dąbrowski - Arcybiskup - pochodzenie żydowskie -

Tadeusz Gocławski - Arcybiskup - pochodzenie żydowskie -

Józef Kowalczyk - Arcybiskup - pochodzenie żydowskie -

Franciszek Macharski - Finkelstein - Kardynał - pochodzenie żydowskie - doceniony przez żydomasonerię, odznaczony "Orderem Oficera Legii Honorowej"

Józef Michalik - Arcybiskup - pochodzenie żydowskie -

Henryk Muszyński - Jaks - Arcybiskup - pochodzenie żydowskie -

Kazimierz Nycz - Arcybiskup - pochodzenie żydowskie -

Edmund Piszcz - Arcybiskup - pochodzenie żydowskie -

Marian Przykucki - Arcybiskup - pochodzenie żydowskie -

Bolesław Pylak - Arcybiskup - pochodzenie żydowskie -

Jerzy Stroba - Arcybiskup - pochodzenie żydowskie -

Ignacy Tokarczuk - Arcybiskup - pochodzenie żydowskie -

Stanisław Wielgus - Arcybiskup - narodowość polska - nienawistnie atakowany przez żydo-media

Wojciech Zięba - Arcybiskup - pochodzenie żydowskie -

Damian Zimon - Arcybiskup - pochodzenie żydowskie -

Władysław Ziółek - Arcybiskup - pochodzenie żydowskie -

Roman Andrzejewski - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Bohdan Bejze - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Jan Chrapek - Kohn - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Bronisław Dembowski - Winkiel - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Czesław Domin - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Edward Frankowski - Biskup - narodowość polska

Stanisław Gądecki - Hartmann - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Sławoj Leszek Głódź - Izaak Nowin - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Kazimierz Górny - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Władysław Jedruszów - Biskup - pochodzenie ukraińskie -

Zygmunt Kamiński - Biskup - narodowość polska

Piotr Libera - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Edward Materski - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Jan Mazur - Biskup - narodowość polska

Wiesław Mering - Biskup - pochodzenie żydowskie - agent SB, Tajny Współpracownik SB "Lucjan"

Stanisław Napierała - Biskup - narodowość polska

Alfons Nossol - Biskup - pochodzenie niemieckie -

Stanisław Nowak - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Alojzy Orszulik - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Juliusz Paetz - Biskup - pochodzenie żydowskie - pederasta, oskarzony o molestowanie klerykow,

Tadeusz Pieronek - Mosze Michlis - Biskup - pochodzenie żydowskie - modernista, judaizator Kościoła Rzymsko-Katolickiego, członek powiązanej ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońskiej i antypolskiej Fundacji im. Stefana Batorego" - fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta gieldowego George'a Sorosa, nowojorskiego finansistę (o węgierskim rodowodzie, stąd m.in. nazwa fundacji). W PRL została ona zarejestrowana w dniu 7 maja 1988 roku w Sądzie Rejonowym Warszawa Praga. Były to czasy reżimu agenta sowieckiego Wojciecha Jaruzelskiego.

Tadeusz Rakoczy - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Kazimierz Romaniuk - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Tadeusz Rybak - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Edward Samsel - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Andrzej Suski - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Jan Szlaga - Biskup - pochodzenie niemieckie -

Stanisław Szymecki - Biskup - narodowość polska

Andrzej Śliwinski - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Adam Śmigielski - Biskup - narodowość polska

Jan Śrutwa - Biskup - pochodzenie ukraińskie -

Wacław Świerzawski - Biskup - narodowość polska

Szczepan Wesoły - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Jan Wieczorek - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Wojciech Zięba - Biskup - pochodzenie żydowskie -

Józef Życiński - Reiffstein - Biskup - pochodzenie żydowskie - modernista, judaizator Kościoła Rzymsko-Katolickiego

Księża

ks. Adam Bijak - Klotzer - pochodzenie żydowskie

ks. Adam Boniecki - Aaron Ajngold - pochodzenie żydowskie, mocno liberalne poglądy, redaktor naczelny żydolewackiego "Tygodnika Powszechnego".

ks. Franciszek Cybula - pochodzenie żydowskie - kapelan i spowiednik w Kancelarii byłego Prezydenta - agenta SB "Bolka" Wałęsy, agent SB, TW pseudonim "Franko"

ks. Michał Czajkowski - pochodzenie żydowskie - polonofob, dywersant, mason, agent SB, globalista, aktywista żydowski, piewca "judeochrześcijanstwa", żydoekumenizmu i żydotolerancji, zniesławiacz Polski i Polaków, przez ponad 20 lat był niebezpiecznym agentem SB - Tajny Współpracownik ps. "Jankowski" - którego gł. przełożonym był gen. Pietruszka, ten sam, który był też szefem bandy SB Piotrowskiego, którzy z polecenia Jaruzelskiego, Kiszczaka i Pietruszki zamordowali ks. Jerzego Popiełuszko; współprzewodniczący Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów, współpracownik żydo-katolewackiego "Tygodnika Powszechnego", asystent kościelny i członek rady redakcyjnej katolewackiego miesiecznika "Więź"

o. Jan Góra (ten od Lednicy) - Griemschpann - pochodzenie żydowskie

ks. rektor dr Wojciech Hanc - pochodzenie żydowskie

ks. Roman Indrzejczyk - pochodzenie żydowskie

ks. Zbigniew Kamiński - pochodzenie żydowskie - członek KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.];

ks. Leon Kantorski - pochodzenie żydowskie - proboszcz z Podkowy Leśnej, który jeszcze w latach 70. związał się z KOR-em - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.]; odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

ks. Józef Kloch - pochodzenie żydowskie - twórca internetowego serwisu informacyjnego "Opoka", obecnie rzecznik Konferencji Episkopatu Polski. Zastąpił na tym stanowisku jezuitę, ojca Adama Schulza.

ks. Jarosław Kłys - pochodzenie żydowskie - polonofob, dywersant, judaizator katolicyzmu, przewodniczący wydziału duszpasterstwa młodzieży w Kurii Archidiecezji Łódzkiej

ks. Wiesław Lauer - pochodzenie żydowskie - agent SB - Tajny Współpracownik SB ps. "Szwejk"; wikariusz generalny kurii gdańskiej

ks. Stanisław Musiał - pochodzenie żydowskie - aktywista żydowski, członek rady Fundacji Judaica; członek redakcji żydo-katolewackiego "Tygodnika Powszechnego"; członek antypolskiego i żydomasońskiego lobby „Otwarta Rzeczpospolita”,

„Otwarta Rzeczpospolita” oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia żydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacją im. Stefana Batorego - założona i finansowana przez żydowskiego globalistę i hochsztaplera giełdowego Sorrosa.

ks. prał. Grzegorz Pawłowski - pochodzenie żydowskie - polonofob

o. Adam Schulz - pochodzenie żydowskie - jezuita, bl. rzecznik Konferencji Episkopatu Polski.

ks. Józef Tischner - Blumstein - pochodzenie żydowskie - polonofob, dywersant, czołowy ideolog “katolewicy” i nieformalny kapelan udecji; Ulubiony ksiądz żydokomunistycznych: "Gazety Wyborczej" i "Wprost", doczekał się pochwał nawet na łamach "Playboya" za swe skrajne drwiny z polskiego katolickiego zaścianka [por. J.Miliszkiewicz: Kapłan na luzie, "Playboy" z grudnia 1995, s. 132-134]; bł. członek zarządu powiązanej ze światową żydomasonerią i żydofinansjerą, żydomasońskiej i antypolskiej Fundacji im. Stefana Batorego" - fundacja założona w Nowym Jorku przez żyda, masona, spekulanta gieldowego George'a Sorosa, nowojorskiego finansistę (o węgierskim rodowodzie, stąd m.in. nazwa fundacji). W PRL została ona zarejestrowana w dniu 7 maja 1988 roku w Sądzie Rejonowym Warszawa Praga. Były to czasy reżimu agenta sowieckiego Wojciecha Jaruzelskiego; odznaczony Orderem Orła Białego (1999) przez żyda, agenta KGB i SB prezydenta żydokomuny Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana

ks. Romuald Weksler-Waszkinel - Jakub Weksler - pochodzenie żydowskie -

ks. Jan Zieja - pochodzenie żydowskie - członek-założyciel KOR - "komandosi", żydokomuna-trockiści, marksiści [KOR powstał z najbardziej antypolskich struktur partyjnych: WKP(b), KPZU, KPU(b), KPB(b), KPF, KPD(Niemiec), MOPRu.];

-

żydokomuchy UE - na plakacie napisane jest "nasza Europa" ...i to jest niestety prawda

...a teraz większość z nich ma dobrze płatne posady w "parlamencie jewuropejskim"

pismo Radkiewicza

Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego Warszawa

8 VIII/1233/172

4.XII.1945 r.

Ścisle tajne!

Do Wojewódzkich Urzędów Bezpieczeństwa i placówek UB

W ostatnich tygodniach na terenie całego kraju wzmaga się działalnośc band reakcyjnych i konspiracyjna działalność antypaństwowa. Jesteśmy w posiadaniu dokumentów stwierdzających, że akcja ta jest popierana przez legalne stronnictwa opozycyjne, które z tą akcją sympatyzują. Szereg poufnych wystąpień tych stronnictw miało charakter wybitnie wrogi dla rządu i demokratycznego ustroju. Stronnictwa te usiłują rozbić jednolity blok stronnict demokratycznych.

W związku z tym, polecam Kierownikom placówek UB, aby w największej tajemnicy przygotowali akcję mającą na celu likwidowanie działaczy tych stronnictw, przy czym musi byc ona upozorowana, jakoby robiły to bandy reakcyjne.

Do akcji wskazane jest uzyc specjalnych bojówek stworzonych latem ub. roku. Akcji tej ma towarzyszyc kampania prasowa skierowana przeciwko bandom terrorystycznym, na które spadnie odpowiedzialnośc za te czyny.

Szczegóły wykonania powierza się kierownikom placówek UB pod surową karną odpowiedzialnością osobistą.

(-) Radkiewicz

TAJNE PRZEMÓWIENIE JAKUBA BERMANA DO ŻYDÓW W POLSCE

STENOGRAM Z TAJNEGO REFERATU TOW. JAKUBA BERMANA WYGŁOSZONEGO NA POSIEDZENIU EGZEKUTYWY KOMITETU ŻYDOWSKIEGO W KWIETNIU 1945 ROKU

Żydzi mają okazję do ujęcia w swoje ręce całości życia państwowego w Polsce i rozszerzenia nad nim swojej kontroli. Nie pchać się na stanowiska reprezentacyjne. W ministerstwach i urzędach tworzyć tzw. Drugi garnitur. Przyjmować polskie nazwiska. Zatajać swoje żydowskie pochodzenie. Wytwarzać i szerzyć wśród społeczeństwa opinie i utwierdzić go w przekonaniu, że rządzą wysunięci na czoło Polacy, a Żydzi nie odgrywają w państwie żadnej roli.

Celem urabiania opinii i światopoglądu narodu polskiego w pożądanym dla nas kierunku, w rękach naszych musi się znaleźć w pierwszym rzędzie propaganda z jej najważniejszymi działami - prasą, filmem, radiem.

W wojsku obsadzać stanowiska polityczne, społeczne, gospodarcze, wywiad. Mocno utwierdzać się w gospodarce narodowej.

W ministerstwach na plan pierwszy przy obsadzaniu Żydami wysuwać należy: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Skarbu, Przemysłu, Handlu Zagranicznego, Sprawiedliwości. Z instytucji centralnych - centrale handlowe, społdzielczość.

W ramach inicjatywy prywatnej, utrzymać w okresie przejściowym silną pozycję w dziedzinie handlu. W partii zastosować podobną metodę - siedzieć za plecami Polaków, lecz wszystkim kierować.

Osiedlanie się Żydów powinno być przeprowadzone z pewnym planem i korzyścią dla społeczeństwa żydowskiego. Moim zdaniem, należy osiadać w większych skupiskach, jak: Warszawa, Kraków; w centrum życia gospodarczego i handlowego: Katowice, Wrocław, Szczecin, Gdańsk, Gdynia, Łódź, Bielsko.

Należy również tworzyć typowe ośrodki przemysłowe i rolnicze, głównie na ziemiach odzyskanych, nie poprzestając na Wałbrzychu i Rychbachu - obecnie Dzierżoniów. W tych ośrodkach możemy przystosować przyszłe kadry nasze w tych zawodach, z którymi bylibyśmy słabo obeznani.

Uznać antysemityzm za zdradę główną i tępić go na każdym kroku.

Jeżeli stwierdza się, że jakiś Polak jest antysemitą, natychmiast go zlikwidować przy pomocy władz bezpieczeństwa lub bojówek PPR jako faszystę, nie wyjaśniając organom wykonawczym sedna sprawy.

Żydzi muszą pracować dla swego zwycięstwa, pracując jednocześnie nad zwycięstwem i gruntowaniem komunizmu w świecie, bo tylko wtedy i przy takim ustroju naród żydowski osiągnie najwyższą pomyślność i zabezpieczy sobie najsilniejszą pozycje.

Sa niewielkie widoki na to, by doszło do wojny. Jeśli Ameryka zacznie się szybko socjalizować, to tą drogą mniejszych lub większych wstrząsów wewnętrznych i tam musi zapanować komunizm.

Wtedy reakcja żydowska, która dziś trzyma z reakcją międzynarodową, zdradzi ją i uzna, że rację mieli Żydzi stojący po drugiej stronie barykady. Podobny przypadek współdziałania Żydów całego świata, wyznających dwie rożne koncepcje ustrojowe - komunizm i kapitalizm - zaistniał w ostatniej wojnie. Dwa największe mocarstwa światowe, całkowicie kontrolowane przez Żydów i będące pod ich wielkim wpływem, podały sobie ręce.

Trud Żydów pracujących wokół Roosevelta doprowadził do tego, ze USA wspólnie z ZSRR wystąpiły zbrojnie do walki przeciwko Europie środkowej, gdzie była kolebka nowej idei, opartej na nienawiści do Żydów. Zrobili to Żydzi, gdyż wiedzieli, że w przypadku zwycięstwa Osi, a głównie hitlerowskich Niemiec, które doskonale przejrzały plany polityki żydowskiej, niebezpieczeństwo rasizmu stanie się w USA faktem dokonanym i Żydzi znikną z powierzchni świata.

Dlatego też Żydzi sowieccy poświęcili dla tego celu krew narodu rosyjskiego, a Żydzi amerykańscy zaangażowali swoje kapitały.

Należy się liczyć z dalszym napływem Żydów do Polski, ponieważ na terenie Rosji jest jeszcze dużo Żydów. Przed wkroczeniem Niemców, w poszczególnych miastach ZSRR było kilka skupisk Żydów polskich: Charków - 36.200, Kijów - 17.800, Moskwa - 53.000, Leningrad - 61.000, w zachodnich republikach 184.730.

Żydzi skupieni w tych ośrodkach to przeważnie inteligencja żydowska i dawne kupiectwo żydowskie. Element ten jest obecnie szkolony w ZSRR. Są to kadry budowniczych Polski - tzn. Zgodnie z projektem Politbiura - fachowcy ci obsadzać będą najważniejsze dziedziny życia w Polsce, a ogół Żydów będzie rozlokowany głównie w centrach kraju.

Stara polityka żydowska zawiodła. Obecnie przyjeliśmy nową, zespalającą cele narodu żydowskiego z polityką ZSRR. Podstawową zasadą tej polityki jest stworzenie aparatu rządzącego, złożonego z przedstawicieli ludności żydowskiej w Polsce.

Każdy Żyd musi mieć świadomość, że ZSRR jest wielkim przyjacielem i protektorem narodu żydowskiego, że jakkolwiek liczba Żydów w stosunku do stanu przedwojennego uległa olbrzymiemu spadkowi, to jednak dzisiejsi Żydzi wykazują wiekszą solidarność. Każdy Żyd musi mieć wpojone to przekonanie, że obok niego działają wszyscy inni, owiani tym samym duchem prowadzącym do wspólnego celu.

Kwestia żydowska jeszcze jakiś czas będzie zajmowała umysły Polaków, lecz ulegnie to zmianie na naszą korzyść, gdy zdołamy wychować choć dwa pokolenia polskie.*

Według danych wojewódzkiego Komitetu Żydowskiego na terenie Śląska Górnego i Dolnego jest obecnie ponad 40.000 Żydów. Około 15.000 Żydów ma być zatrudnionych w osadnictwie. Powiat Rychbach (Dzierżoniów) i Nysa są przewidziane do tych celów. Akcja osadnicza jest finansowana z żydowskich funduszów zagranicznych i państwowych. Żydzi celowo tworzą nową, choć chwilowo nieznaczną koncentrację elementu żydowskiego, kładąc podwalinę pod zawód rolnika i robotników przemysłowych.

Jest to budowanie podłoża szerszych celów politycznych.**

* [wychowali kilka pokoleń zindoktrynowanych i zkomuniałych żydłaków, konfidentów i żydolubów - red. polonica.net]

** ['chłopo-robotnik' - czyli ...'ni pies ...ni wydra', brak miłości i przywiązania do ziemi, element zależny od systemu, niespójny, sprzedajny, miernoctwo;] ... zażydłaczenie całej Polski, wszystkich warstw, ...są elitami i inteligencją, są literatami, są znawcami języka polskiego, są pisarzami i aktorami, są wśród katolickiego kleru, są biskupami, są wśród robotników i chłopów, są we wszystkich partiach politycznych... - red. polonica.net]

Powyższy tekst jest przedrukiem z książki "O Narodowych Siłach Zbrojnych - NSZ" płk. dypl. Stanisława Żochowskiego, byłego Szefa Sztabu Dowództwa NSZ, Wyd. Retro, Lublin, 1994.

W kwietniu 1945 roku żyd-syjonista Jakub Berman był Sekretarzem Stanu Rady Ministrów, członkiem Biura Politycznego PPR, członkiem Tymczasowego Rządu Jedności Narodu i Sekretarzem Poalej Syjonu.

Polak, który wykradł stenogram referatu Bermana, został skazany na karę śmierci zmienioną w drodze łaski na karę dożywotniego więzienia. [Zob. opis w książce "Judeopolonia".]

Autentyczność "Referatu Jakuba Bermana" jest w stanie potwierdzić Pan Bogusław Rybicki, Prezes Stronnictwa Narodowego "Ojczyzna". W jednym z wydań tygodnika "Ojczyzna" wydawanego przez Pana Rybickiego ukazał się ten słynny "Referat Bermana".

Dana I. Alvi PAPUREC

wersje internetową przygotowała, opracowała i fotografiami opatrzyła Polonica.net

Polski Związek Patriotyczny Polonica.net

Katolicko-Narodowy Ruch Oporu kontrjudaizacji i kontrdepolonizacji

O.R.K.A.N.