Magia Faerie
Arkan Sonney
Faeria
o wyglądzie świni spotykana na Isle of Man, znana także po nazwą
"Szczęśliwa Świnka".
Wedle wierzeń, przynosi
szczęście temu kto ją złapie.
Asrai
Mała,
delikatna żeńska faeria, roztapia się do postaci kałuży w
momencie złapania lub wystawienia na światło słoneczne.
Aughisky
Jest
irlandzką odmianą faerii Each-Uisge.
Awd Goggie
Odmiana
Bogies która pojawia się czasem w sadach lub lasach i porywa
dzieci.
Mądre dzieci będą się trzymać z daleka od sadów
nie są pilnowane, by nie porwał ich Awd Goggie.
Banshee
(obecnie
nazwa ta używana jest zamiennie z Bean Sidhe).
Szkoci nazywają
je "Bean-Nighe".
Banshee jest duchem zmarłej osoby.
Niosą z sobą śmierć.
Mają bardzo długie, mokre
włosy, ubrane są zazwyczaj w zielone ubranie z szarym
płaszczem.
Ich oczy jaśnieją czerwonym światłem z powodu
ich ciągłego płaczu.
Barguest (dziecko
Bogie)
Rogata faeria, posiadająca niebezpieczne kły
oraz szpony, zaś jej oczy promieniują płomiennym blaskiem.
Może
przybierać wiele form, lecz zazwyczaj przybierają postać
kudłatego psa czarnego psa.
W czasie śmierci jakieś ważnej
osobistości, gromadzą wszystkie psy z okolicy i prowadzą ich
pochód ulicami wyjąc.
Bauchan (znane także
jako Bogan)
Odmiana chochlika.
Jak większość
faerii, kochają psoty.
Czasami są niebezpieczne, a czasami
pomocne.
Bean-Nighe (nazwa
wymawiana jako "ben-neeyah")
Odmiana Banshee
spotykana w Szkocji i Irlandii.
Piorą zakrwawione ubrania
osób które wkrótce umrą.
Wedle ludowych opowiadań, są one
duchami kobiet które umarły przy porodzie, i będą kontynować
owe pranie
do dnia w którym osoby których ubrania piorą,
umrą.
Czasami ukazują się jako praczki przy brodzie.
Bean sidhe (nazwa
wymawiana jako "ban-shee")
Faeria występująca
w Irlandii.
"Kobieca Faeria"; duch będący związany
z rodziną.
Kiedy nadchodzi moment śmierci członka rodziny,
pozostali członkowie rodziny słyszą jej zawodzenie.
Bendith y Mamau
(nazwa wymawiana jako "ben-dith uh momay")
Błogosławiona
Matka.
Nazwa pewnego rodzaju faerii występujących w
Carmarthenshire w hrabstwie Walli ;
Nazwa pochodzi z tego iż
wedle wierzeń, chroni modlących się przed krzywdą.
Bodach (znany także
jako Bugbear lub Bug-A-Boo).
Prześlizgują się kominem
do domów by porywać niegrzeczne dzieci.
Boggart
Krasnoludek
który odwraca (odpędza) zło i nieczyste siły.
Bogie
Nazwa
rodzajowa na pewne nietypowe odmiany Goblinów.
Mają różny
temperament - od życzliwego po wrogi.
Bogles
Są
rodzajem Goblinów i zazwyczaj mają nieznośny charakter.
Niemniej, zazwyczaj kierują swą złośliwość przeciwko
kłamcom i mordercom.
Brązowy Człowiek z
Muirs
Obrońca dzikich zwierząt.
Bwca
Walijska
odmiana faerii z rodzaju Krasnali.
Posiada z lekka nieprzyjemny
charakter, popadają w furię jeżeli krytykuje się ich
pracę.
Gardzą także plotkarzami i ludźmi z długim nosem.
Cailleach
Bheur
Nazwa używana w Szkocji.
Niebieska Jędza,
krzyżówka pomiędzy boginką Podziemi a faerią.
Posiada kły
i czasami trzy twarze przedstawiające jej troistość lub boskość.
Caoineag (nazwa
wymawiana jako "konyack")
"Płaczka";
Nazwa
używana w Szkocji.
Faeria z rodzaju bean sidhe.
Cluricaun
Leuprekan
po zakończeniu codziennej pracy.
Cluricaun nawiedza piwnice z
winem i męczy owce i psy poprzez ujeżdżanie ich niczym koni w
świetle księżyca.
Samotna faeria która zamieszkuje piwnice
i uwielbia pić wino i inne alkohole.
Stanowi krzyżówkę
pomiędzy leuprekanem a chochlikiem.
Coblynau (inna
nazwa: Koblernigh)
Walijskie faerie występujące w
kopalniach, zbliżone do Stukaczy.
Są uważane za dobry znak
w kopalni zapowiadający zbliżanie się miejsca w którym one
prowadzą swą własną kopalnię, ich pojawienie się zapowiedzią
odkrycia rudy w odkopywanym złożu.
Mają wzrost około 18
cali, ubrane jak niczym górnicy.
Chociaż mają paskudny
charakter, to ich pojawienie się jest dobrym znakiem i zapowiada
odkrycie znacznych zasobów w złożu.
Corrigans
Złośliwy
duch natury, spotykany w Brytanii, uważany jest za rodzaj ducha
zmarłej osoby.
Cu Sith
Faeria
występująca w Szkocji.
Nadnaturalnie wielki pies o futrze
koloru zielonego.
Ogar Wzgórza, Cwn
Annwn (nazwa wymawiana jako "coon anoon"), Herla's
Hounds
Nazwa używana w stosunku do faerii na terenach
Walii i wielu innych rejonów celtyckich.
Zjawa myśliwskiego
psa Arawna, Władcy Podziemi.
Bardzo dużego wzrostu, biały z
czerwonymi oczyma.
Cyhyraeth (nazwa
wymawiana jako "kerherriighth")
Faeria
występująca w Wallii w Wielkiej Brytanii.
Faeria będąca
odmiana bean sidhe.
Zazwyczaj krzyczy lub stęka ostrzegając
tym samym przed nadejściem masowej śmierci z powodu epidemii lub
wypadku.
Czarna Annis
Jędza
(wiedźma) która pożera zabłąkane dzieci i owce.
Czerwony
Kapelusz
Jeden z najbardziej złowrogich
Goblinów.
Zamieszkuje zrujnowane wieże i baszty, szczególnie
te posiadające złą sławę lub związane w jakikolwiek sposób z
złymi wydarzeniami.
Jego czerwony kapelusz jest zamoczony w
ludzkiej krwii.
Daoine Maithe
(inna
nazwa: "Dobrzy Ludzie")
Faerie zbliżone do
Gentry.
Powiadają iż one także miały wejść do nieba
podczas Upadku ale nie zostały wpuszczone.
Daoine Sidhe (nazwa
wymawiana jako "theena shee")
Faerie
występujące w Irlandii.
Nazwa ta określa nie tyle
poszczególną faerię, ale cały naród / rasę faerii.
Nazwa
ta stosowana jest prawdopodobnie wobec Tuatha de Danann odkąd
Milesians zajęli ich podziemia.
Ich królem jest Finvarra,
który aż po dzień dzisiejszy rządzi na swym dworze w pałacu
faerii pod wzgórzami Knockma.
Są znakomitymi graczami gry w
szachy w której żaden człowiek nie jest w stanie wygrać z ich
władcą - Finvarra.
Finvarra jest kobieciarzem czasami
porywającym ludzkie kobiety.
Daoine Sidhe także bardzo lubią
grać w rzutki.
Dębownik, Człowiek
Dębu
Faeria spotykana w Brytani.
Duch drzewa
którzy żyje w drzewie dębu i gajach dębowych.
Jest wrogo
nastawiony do ludzi, ale życzliwie do dzikiej przyrody.
Dobre Ludki
Ogólna
nazwa odnosząca się do faerii.
Dobrzy
Ludzie
Irlandzkie określenie Sidhe w odniesieniu do ich
zachowań.
Dobrzy
Sąsiedzi
Sympatyczna nazwa używana w Walli na
określenie Faerii.
Patrz także: Tylwyth Teg.
Dobrzy
Sąsiedzi
Jedna z najczęściej używanych i wspólnych
nazw odnoszących się do faerii.
Nazwa ta jest używana w
Szkocji i Irlandii.
Driady
Nazwa
jednolita w wszystkich rejonach celtyckich.
Duchy które
zamieszkują w drzewach, szczególnie w dębach.
Kontaktują
się z druidami i szamanami by ich natchnąć w ich pracach.
Duergar
Złośliwa
forma Skrzatów z Północnej Anglii.
Ujawniają się w
sztuczkach czynionych umierającym ludziom.
Dziki Łowca
Nocny
łowca to faeriia z rodzaju Slaugh.
Widywany jest z
towarzyszącymi mu jego strasznymi ogarami.
Podobno porywa
ludzi których spotka podczas wędrówki lub podróży.
Each-Uisge (nazwa
wymawiana jako "Ech-ooshkya")
Są podobne do
Kelpie lecz o wiele bardziej groźne i niebezpieczne.
Zamieszkują
jeziora i morza i żywią się swymi ofiarami rozerwanymi na
kawałki,
prócz wątroby której to części unikają.
Jeżeli przemierzają ziemię, zachowują się bezpiecznie i
spokojnie podczas podróży,
lecz jeżeli tylko wyczują choć
najlżejszy zapach morza już nie...
Elfy
Skandynawska
odmiana faerii, dzieląca się na dwa rodzaje: jasne i ciemne, czyli
Seelie i Unseelie.
Duńskie elfy są urocze widziane z przodu,
lecz widziane z tyłu są odrażające niczym próchno.
Duńskie
elfy podkradają także ludziom jedzenie.
Elfy są znane w
Brytani pod nieco inną nazwą - jako Wojenne (żołnierskie)
Faerie.
W Szkocji faerie wielkości ludzi z spiczastymi
uszami, są często nazywane elfami, a Elfame - Krainą Faerii.
W
Anglii są to małe Waleczne Faerie, które nazywa się tam elfami,
i nazwa ta jest zarazem czasami używana wobec młodych męskich
faerii.
Ellyllon (nazwa
wymawiana jako "ethlerthlon")
Są to małe,
przeźroczyste faerie występujące w Walii w Wielkiej Brytanii.
Żywią się muchomorami i maślakami faerii, grzybami
wyrastającymi z korzeni starych drzew.
Ich królową jest Mab.
Są mniejsi od Tylwyth Teg.
Fachan
Faerie
występujące w górach zachodniej Szkocji.
Faerie, Faeries,
Fairies
Wcześniejszą nazwą była Fays (wym: Faje).
Termin "faerie" obecnie dotyczy Anglo-Saksońskich
Elfów,
Daoine Sidhe w górach Szkocji
Tuatha De Danann w
Irlandii,
Tylwyth Teg w Walii,
the Seelie i Unseelie
Courts,
oraz Lud Wee.
Far Darrig, Fear
Dearg, Fear Dearc
Nazwa faerii używana w Irlandii.
"Czerwoni ludzie";
Przyjazne faerie noszące
czerwone kapelusze i lubiące dokonywać straszliwych psot i
żartów.
Niemniej, niektórzy rolnicy uważają iż bliskość
przynosi im szczęście.
Farisees lub
Pharisees
Lokalna nazwa faerii używana w Suffolk w
Wielkiej Brytanii.
Dzieci w hrabstwie Suffolk czasami omyłkowo
używają biblijnej nazwy Pharises [Faryzeusze] na określenie tych
faerii.
Fary
Lokalna
nazwa faerii używana w rejonie Northumberland w Wielkiej Brytanii.
Fays,
Fay'e
Wcześniejsza, historyczna wersja słowa "fairy"
oznaczająca faerie.
Nazwa odnosi się także do Norn (Trzy
Przeznaczenia).
Fear-Gorta
Faerie
występujące Irlandii.
"Głodujący człowiek";
przyjazna faeria która wędruje podczas okresów głodu;
przynosi
szczęście temu kto obdaruje go pieniędzmi lub jedzeniem.
Feeorin
Małe
faeria które wyróżnia zielony płaszcz, często czerwony kapelusz
i olbrzymie zamiłowanie do muzyki i tańca.
Są czasami mniej
lub bardziej przyjazne ludziom, często udzielając porad lub
ostrzeżeń.
Fees, Fetes,
Fions
Nazwa używana w rejonie Górnej Brytania.
Fees
des Houles (Faerie Fal Morskich) żyją w naturalnych grotach i
jaskiniach w nadmorskich klifach, są to morskie faerie.
Fees
są także faeirami burz (sztormów), zazwyczaj widywane są w
ubiorze w tęczowych kolorach.
Pojawiają się gromadnie przed
sztormem, podążając za Królową i jej dworem którzy wsiadają
na pokład łódki
wykonanej z muszli łodzika (odmiana
skorupiaka podobnego do wymarłych ammonitów) występującego w
południowych morzach.
Następnie, łódka jest zatapiana
przez dwa kraby.
Powiązane z nimi są faerie o nazwie Fions -
rasa skrzatów o mieczach nie większych niż szyszka sosny.
Fenoderee
Odmiana
faerii typu Brownie, występująca na Isle of Man w Wielkiej
Brytanii.
Faerie te są duże, mają przy tym odrażający
wygląd i są zarośnięte kudłami.
Chętnie pomagają
rolnikom, lecz nie zawsze jest to mile widziane.
Fenoderee
czasami oszukują, próbując przynosić wodę na sicie.
Fenoderee
były kiedyś członkami społeczności faerii rodzaju Ferrishyn
(Plemię faerii z Isle of Man),
lecz zostały z niej wyrzucone
i odebrano im ich piękny wygląd po ty jak opuściły święto
Autumn udając się podrywać ludzkie dziewczęta.
Feriers,
Ferishers
Nazwa odnosząca się do faerii używana w
Suffolk w Wielkiej Brytanii.
Ferries
Powszechnie
stosowana nazwa odnosząca się do faerii na terenach Szetlandów i
Orcadian w Wielkiej Brytanii.
Ferrishyn (nazwa
wymawiana jako "ferrishin")
Faerie występujące
na Isle of Man w Wielkiej Brytanii.
Nazwa używana w stosunku
do plemienia Faerii.
Nazwa używana w rejonie Manx w stosunku
do faerii z rodzaju Sprawiedliwego Plemienia;
Inną odmianą
tej nazwy jest "ferrish".
Są odmianą Walecznych
Faerii występującą w rejonie Isle of Man, niemniej jednak, są
też zarazem bardzo podobne do faerii rodzaju Sleih Beggey.
Są
mniej arystokratyczne od faerii z rejonów Irlandii i Walii i nie
mają określonego króla i królowej.
Są niskiego wzrostu
(około trzech stóp wysokości, a czasami nawet zdarzają się
osobniki wielkości jednej stopy.
Czasami mogą podsłuchiwać
za drzwiami.
Do ich uszu dociera wszystko co jest wypowiadane
na wietrze, stąd też ludzie ostrożnie ich chwalą.
Fetes
Norny
w mitologii Górnej Brytanii.
Fin Bheara (nazwa
wymawiana jako "fin-vara")
Fionnbharr (nazwa
wymawiana jako "fyunn-varr")
Findabair (nazwa
wymawiana jako "finnavar"):
Faeria z rejonu
Irlandii.
Król Faerii z rejonu Ulster, czasami nazywany królem
umarłych.
Pomimo iż poślubił damę faerii, wciąż zaleca
się do śmiertelnych ludzkich kobiet.
Nie jest to ta sama
osoba co córka Aillil i Maeve.
Fir Darrig (nazwa
wymawiana jako "fear dearg")
Lubią wymierzać
sprawiedliwość poprzez dokonywanie psot i żartów.
Bądź
dla nich miły albo sprawią ci jeden z nich.
Foawr
Faerie-olbrzymy
z rejonu Manx lubiące rzucać głazami.
Często kradną bydło.
Mają zdecydowanie nieprzyjazny charakter...
Frairies
Lokalna
nazwa stosowana wobec faerii, używana w rejonach Norfolk i Suffolk
w Wielkiej Brytanii.
G
Ghillie
Dhu
Przyjaźnie nastawione faerie występujące w
Szkocji.
Można je spotkać w brzozowych zagajnikach.
Ubrane
są zazwyczaj w liście i mech.
Glaistig
Jest
piękną, wodną faerią, o ciele kozy ukrytym pod długim, zielonym
podłużnym ubraniem.
Kusi ludzi do tańca, po czym karmi się
tańcem - niczym wampiry krwią.
Czasami ukazuje się jako
studnia,
przyjazna dzieciom i starym zwierzętom lub stadom
bydła rolników.
Gnomy
Żywiolaki
Ziemi.
Żyją pod ziemią i strzegą skarbów Ziemi.
Gnomy
są biegłe w kowalstwie i sztuce obróbce metalu, szczególnie w
wyrobie przedmiotów typu miecze i zbroje.
Gobliny
Gobliny
to małe, złośliwe stworzenia.
Mogą się pojawiać pod
postacią zwierząt.
Są złodziejaszkami i łotrzykami, przez
co czasami ich towarzyszy spotka śmierć.
Lubią namawiać
ludzi do jedzenia owoców faerii.
Nie można im absolutnie
udać.
Kopalniane gobliny są znane z hałasowania zbliżonego
do stuków, które można usłyszeć przy zbliżaniu się do złoża
zasobów mineralnych lub złóż w kopalniach.
By uchronić
się przed ich gniewem, górnicy zostawiają im trochę jedzenia.
Gorgony
Trzy
siostry o strasznym wyglądzie: Steno, Euriale i Meduza;
Przedstawiane są jako istoty skrzydlate, ze szponami u dłoni
i weżami we włosach.
Najgroźniejsza z nich, Meduza - pod
której spojrzeniem ludzie zamieniali się w kamień
miała
wyróżniać się tak wielką uroda, że zakochał się w niej
Posejdon i uwiódł w światyni Ateny.
Greencoaties
Nazwa
faerii zamieszkujących bagna w hrabstwie Lincolnshire w Wielkiej
Brytanii.
Guillyn Veggey
Mali
Chłopcy (inna nazwa - używana w rejonie Manx)
Nazwa Faerii
używana w odniesieniu do faerii zamieszkujących rejon Isle of Man.
Gwartheg Y Llyn
(nazwa wymawiana jako "gwarrthey er thlin")
Nazwa
używana w Walii.
Faeria związana z bydłem.
Gwragedd Annwn
(nazwa wymawiana jako "gwrageth anoon")
Nazwa
używana w Walii.
Faerie jeziora;
Zbliżone do duchów
Wody / rusałek.
Są to piękne dziewczęce faerie wodne które
czasem żenią się z ludźmi.
Gwyllion (nazwa
wymawiana jako "gwithleeon")
Diabelskie
górskie faerie z rejonów Walii.
Są to ukrywające się
żeńskie duszki które celowo zwodzą i wiodą na pobłądzenie
osoby przemierzajace nocą górskie drogi.
Są przyjaciółmi i
opiekunami kozic, których formę mogą czasami przybierać.
Hags
Faerie
te są usobieniem zimy na wyspach brytyjskich, gdzie często uważa
się je za pozostałość po pewnej pradawnej bogini.
Niektóre
z nich przemieniają się z okropnie brzydkich (jak zazwyczaj
wyglądają)
w przepiękne istoty w czasie gdy kończy się
zima i zaczyna wiosna.
Harpie
Potwory
o głowie kobiecej i ciele ptaka z drapieżnymi szponami, uosobienie
gwałtownych wichur; porywały i dręczyły ludzi.
Henkies
Nazwa
faerii z rejonu Orkney oraz Szetlandów odnosząca się do Trows.
Hobgobliny
Ogólna
nazwa na małe, groteskowe ale przyjacielskie skrzatopodobne
stworzenia. Faerie te mają złą opinię, zepsutą przez Purytan
którzy używali tej nazwy także do określania
nieprzyjaznych
duchów Goblinów.
Mimo to, są one tak naprawdę odmianą
przyjaznych faerii z rodzaju Brownie.
Czasami pomagają, lecz
lubią przy tym płatać psoty.
Wobec osób które odnoszą się
do nich wrogo, przybierają wrogie nastawienie.
Howlaa
Faerie-duszki.
Znane
są z tego, iż lamentują na wybrzeżu morskim tuż przed
nadejściem sztormu.
Hyter Sprites
Faerie
z rejonu Wschodniej Anglii.
Czasami ukazują się jako jaskółki
piaskowe.
Jack-In-Irons
Gigant
spotykany w Yorkshire (Wielka Brytania) który pojawia się na mało
uczęszczanych drogach.
Jenny
Greenteeth
Faeria z rejonu rzeki Yorkshire będąca
odpowiednikiem Peg Powler.
Jimmy
Squarefoot
Jest to faeria o straszliwym wyglądzie,
niemniej jednak jest nieszkodliwa i nie jest wrogo nastawiona do
ludzi.
Kelpie
Olbrzymi
żywiolak wody przybierający postać konia.
Ma nieprzyjazne
nastawienie.
Kelpies
Wodna
faeria występująca w Szkocji.
Czasami ukazują się jako
młode konie, lecz mogą pojawiać się także pod postacią bardzo
zarośniętych włosami ludzi.
Pojawiają się przy rzekach i
potokach, pozwalając wejść na siebie ludziom, po czym wkraczają
do wody i zrzucają ich wprost do niej.
(Zobacz także:
Each-Uisge.)
Killmoulis
Jest
to odmiana nieprzyjemnego Brownie nawiedzająca młyny.
Mają
olbrzymie nosy i nie posiadają ust.
Jedzenie jedzą poprzez
wpychanie go sobie do nozdrzy.
Pracują dla młyniarzy, lecz
często czynią im psoty, stąd też często wątpliwe jest czy
warto prosić je o pomoc.
Klippe
Nazwa
stosowana wobec faerii w rejonie Forfarshire
Kobold
Niemiecka
odmiana Stukaczy.
Są znane z czynienia kłopotów górnikom i
za brak postępu w ich pracy.
Niemniej jednak czasem pomagają
górnikom.
Kransoludek
Inne
nazwy to małe ludki, Czerwone (słow: Krasne) ludki
W tradycji
Polskiej, krasnoludki są małymi karzełkami leśnymi,
mieszkających w muchomorach.
Posiadają czerwony kapelusz i
czerwone ubranko.
Krasnoludy
Są
niskiego wzrostu, brodate i wyglądają na bardzo stare.
Ich
stary wiek może być spowodowany faktem iż podobno osiągają
dorosłość aż trzykrotnie.
Występują głównie w górach
Skandynawii i kopalniach w Niemczech.
Są uczulone na
pozostawianie po sobie śladów stóp, co może wynikac z pewnej ich
deformacji.
Jeżeli chcesz zobaczyć ślady ich stóp, to
jedynym sposobem na to jest rozsypanie mąki lub popiołu
i
sprawdzenie czy nie powstały na tym jakieś małe ślady po jakimś
czasie.
Krasnoludy nie mogą przebywać na powierzchni za dnia,
albowiem światło słoneczne zamienia je w kamień.
Niektórzy
uważają, iż za dnia krasnoludy ukrywają się pod postacią
ropuchy, powracającej do swego krasnoludzkiego kształtu nocą.
Leanhaun Shee-Sidhe
(inna nazwa to Leanan Sidhe)
Nazwa używana w Irlandii.
"Mistrzyni Faerii"
W zamian za udzielenie
natchnienia artyście, karmi się siłami życiowymi aż żywiący
ją artysta zbytnio osłabnie i umrze z wyczerpania.
Galijscy
poeci zazwyczaj umierali młodo po zawarciu paktu z tą faerią.
Leuprekan,
Leprechaun (nazwa wymawiana jako "lep-ra-kawn")
Nazwa
używana w Irlandii.
Przyjazna faeria zajmująca się
wytwarzaniem obuwia, czasami także strzegąca garnca wypełnionego
złotem.
Nazwa wywodzi z Irlandzkiego terminu "leith
brog", w Irlandii używa się w stosunku do tej faerii także
zamiennej nazwy: leith bbrogan.
Faerie tego rodzaju lubią
psocić, podobnie jak faerie z typu Cluricaun i Far Darrig.
Ta
irlandzka faeria jest samotnikiem i widuje się ją zawsze samą.
Znajduje szczęście pracując nad pojedyńczym butem w
skryciu pod liściami lub płotem.
Jest bardzo chytrą faerią,
stąd też bardzo trudno jest odnaleść jej ukrywany zazwyczaj w
studniach skarb: garniec pełen złota,
gdyż trzeba ku temu
śledzić uważnie Leprechauna tak by się nie spostrzegł iż jest
śledzony.
Leprechauny zazwyczaj noszą trój-rożne kapelusze,
i bywają widziane wirujące na ich czubku.
Li'l Fellas
Nazwa
stosowana wobec faerii w rejonie Manx
Lud Verry
Nazwa
stosowana wobec faerii w rejonie Gower (Walia)
Lud Wee
Lokalna
nazwa faerii w Szkocji i Irlandii.
Ludzie Pokoju
Faerie
spotykane w Irlandii oraz Szkocji.
Inna nazwa stosowana wobec
Daoine Sidhe (patrz: Plemię Bogini Danu).
Ludzie
Wzgórz
Angielskie faerie które żyją pod zielonymi
kopcami i wzgórzami.
Patrz także: Podziemne faerie.
Lunantishess i
Lunantishee, Lunatycy
Faerie te są plemieniem
strzegącym krzaków tarniny.
Nigdy nie godzą się na
ścinanie tarniny na kije w okresie pomiędzy 11 Listopada a 11
Maja.
Jeżeli w tym czasie zetniesz krzak tarniny, możesz
spodziewać się pecha.
M
Mab
Jak
głosi tradycja i ludowe wieści, jest to królowa Faerii.
Małe Ludki
Kornwalli
Nazwa stosowana wobec faerii w rejonie
Kornwalii
Maleńki Lud
Nazwa
stosowana wobec faerii w rejonie Szkocji i Irlandii
Merrows
Irlandzka
odmiana faerii z rodzaju Ludzi Mer.
Noszą czerwone, pierzaste
czapki.
Jeżeli czapka zostanie skradziona, nie mogą powrócić
do głębin morza gdzie żyją.
Żeńskie faerie rodzaju
Merrows są przepiękne, a ich pojawienie się jest zapowiedzią
nadchodzącego sztormu,
lecz mimo to są życzliwe ludziom,
często zakochując się w rybakach, co być może spowodowane jest
tym iż męskie faerie tego rodzaju są nieco odpychającego i
odrażającego wyglądu.
Męskie faerie tego rodzaju są
zazwyczaj przyjaźnie nastawione do ludzi.
Pojawiają się
czasem na brzegu przyjmując postać małego, rogatego bydła.
Muryans
Kornwalijska
nazwa stosowana wobec mrówek.
Wedle ludowych wierzeń, są
duszami ktróre zostały zesłane do Czyśca.
Ich dusze
zmniejszają się aż do wielkości mrówek, poczym znikają, i nikt
nie wie co się dzieje z nimi później.
Tak więc, nigdy nie
deptaj mrówek.
Może się bowiem okazać, iż deptasz swych
przodków.
Nagumwasuck,
Mekumwasuck: Mali Ludzie Indian z Passamaquoddy
Faerie
te występują w Kanadzie (Indianie plemienia Passamaquody żyją na
pograniczu Kanady).
Faerie te dzielą się na dwie odmiany:
Nagumwasuck i Mekumwasuck.
Mają od dwóch do trzech stóp
wzrostu i odznaczają się paskudnym charakterem.
Odmiana
Nagumwasuck trzyma się bliżej ludzi - smutnie nucąc w czasie gdy
w plemieniu ktoś umiera, i tańcząc w czasie zawierania ślubów.
Są
świadome swej szpetności, stąd też źle reagują na śmiech się
w ich bliskości.
Odmiana Mekumwasuck żyje w lesie i są
widywane dziwacznie ubrane.
Ich twarze zakrywają włosy.
Są
uważane za fanatyków katolicyzmu.
Jeśli Mekumwasuck spojrzy
bezpośrednio na ciebie,
spowoduje to iż zachorujesz na ciężką
(np. zakaźną) chorobę lub szybko umrzesz.
Niebiescy ludzie z
Minch
Skrzaty spotykane pomiędzy Long Island a Shiant
Islands w Wielkiej Brytanii.
Odpowiadają za nagłe burze i
wraki statków, lecz ich próby zatopienia statku mogą być
pokrzyżowane - o ile oczywiście jesteś biegły w
rymowaniu.
Niektórzy przypuszczają iż moga one być upadłymi
aniołami.
Nuckelavee
Straszliwa
szkocka morska faeria ukazująca się jako olbrzymi koń z nogami
będącymi po części płetwami i lśniącymi, diabelskimi
oczyma.
Widząc je od tyłu, odsłania się ich ukryty tors z
rękoma sięgającymi ziemi i odsłania się ich szyja zbyt słaba
by unosić ich potworną głowę.
Nie mają skóry, co
powoduje iż widać ich czarną krew w żółtych żyłach, białe
ścięgna, i silne, czerwone mięśnie.
Nienawidzi płynącej
świeżej wody, tak więc w razie ich spotkania jak najszybciej
odszukaj potok i przekrocz go a staniesz się bezpieczn(a)y.
Nuggie
Faeria
spotykana w Szkocji;
Duch wodny.
Oni sami / Ci którzy
są / Oni
Nazwa używana w Manx zamiennie z nazwą
"Faerie".
Oonagh (nazwa
wymawiana jako "oona")
Faeria spotykana w
Irlandii.
Żona Fin Bheara.
Pan
Faeria
występująca w Grecji.
Opiekun lasu i zwierząt leśnych
przedstawiany jako pół człowiek - pół kozioł, czasami z
fletem.
Pani Jeziora
Jest
to faeria której pałac ukrywa się jako złudzenia jeziora.
Była
opisywana min. w "Legendzie o Królu Arturze".
Peg Powler
Faerie
zamieszkujące rzekę Tees.
Są to zielonoskóre wodne jędze,
z długimi włosami i ostrymi zębami.
Łapią za kostki osoby
które stoją zbyt blisko wody lub brodzą w niej i wciągają go
pod wodę aby go utopić.
Phooka, Phouka
(nazwa wymawiana jako "pooka")
Irlandzki
Goblin który ukazuje się pod postacią różnych dzikich bestii.
Może przybierać różne formy, lecz zawsze jest
niebezpieczny i groźny.
Czasami ukazuje się jako pies, byk,
koń lub orzeł - prawie zawsze czarny z świecącymi
oczyma.
Uwielbia proponować przejażdżkę zmięczonym
podróżnym, ukazując im się jako życzliwy, uprzejmy kucyk
(odmiana konia).
po czym zabiera ich na dziki rajd podczas
którego o mało co nie umierają ze strachu, po czym zrzuca ich w
jakimś niepożądanym miejscu.
Pixies, Piskies,
Pisgies
Nazwa faerii używana w rejonach Devon,
Kornwalii (gdzie powstała ich nazwa) i Somerset w Wielkiej Brytani.
Są znane też pod innymi nazwami: urchins, pisgies, piskies,
i pigseys.
Są to zielone faerie często przyjmujące formę
jeży, lubiące tańcować w cieniu głazów.
Ich dzwonienie
można często usłyszeć na wrzosowiskach.
Uwielbiają kraść
konie i dręczyć je, aby szybciej biegały.
Rozkoszują się
zrzucaniem garnków i rondli kucharkom.
Zazwyczaj nie czynią
żadnej krzywdy, niemniej jednak należy zachować umiar w
grzeczności wobec nich,
albowiem mają czasem humory i mogą
spłatać złośliwego psikusa.
Plant Annwn (nazwa
wymawiana jako "plant anoon")
Nazwa używana w
Walii.
Podziemne Faerie.
Gwragen Annwn jest walijską
nazwą określającą ich kobiety.
Wejście do ich królestwa
prowadzi poprzez jeziora.
Ich król nosi imię Gwyn ap Nudd.
Ich łaciate budło nazywane jest Gwartheg Y Llyn, a ich białe
psy - Cwn Annwn
(patrz: Ogar Wzgórza).
Podziemne
Faerie
Występują w Szkocji.
Faerie zamieszkujące
pagórki i wzgórza.
Wędrują z miejsca na miejsce podczas
świąt Imbolc, Beltane, Ludhnassadh, i Samhain aby poszukać dla
siebie nowego miejsca do zamieszkania.
Pokojowe
Ludki
Irlandzkie określenie faerii z rodzaju Sidhe.
Portunes
Mała,
rolnicza faeria która pracuje na ludzkiej farmie za dnia, a nocami
opieka sobie żaby na rożnie.
Wyglądają niczym starzy ludzie
z pomarszczoną twarzą i ubraniem pełnym łat.
Niemniej są
psotnikami - albowiem lubią chwytać uzdy koniom w czasie gdy
człowiek jedzie samotnie nocą i kierować je ku stawom lub
sadzawkom,
z czego czerpią radość.
Puck
Psotnik
- zmiennokształtny chochlik, który został rozsławiony przez
Szekspira.
Jest też związany z Pwca (czasami nazywany "aka
Pooka") i Phooka.
Pwca (nazwa
wymawiana jako "pooka:)
Nazwa używana w
Walii.
Odmiana Puck; nie mylić z Irlandzkimi Phouka.
Są
pomocne w przypadku rozlania się mleka, lecz zarazem też mogą coś
napsocić.
Roślinni Rhys
Dwfen
Plemię faerii które zamieszkuje małą
niewidzialną krainę.
Jest ona niewidzialna z powodu roślin
które w niej rosną.
Faerie te są piękne, bardzo małego
wzrostu.
Uczciwie wywiązują się z zawartych z nimi umowami,
i zachowują się życzliwie wobec tych którzy im okazują
życzliwość.
Roane
Nazwa
używana w górach Szkocji.
Żywiolak Wodny lub faeria z
rodzaju Mermen który przybiera formę muszelki.
W Irlandii
używa się tej nazwy w stosunku do Selkie.
Rusałka
Boginka
wodna zamieszkująca większe zbiorniki wodne lub wodospady
Bardzo
wielką sławę przyniosło im przypomnienie ich w powstałym w
okresie romantyzmu
poemacie "Jezioro Świteź".
Samotnicze
Faerie
Nigdy nie ufaj samotniczym faeriom, albowiem są
to zazwyczaj wyrzutki lub zdrajcy.
Nazwa samotne faerie odnosi
się do skrzatów, które mogły zostać wyjęte spod prawa,
faerii
z rodzaju Leprechaunów, Pookas, Banshee, Fir Darrig, Bogies,
Duergars,
Brązowych Ludzi z Muirs, Shelleycoat, oraz
Nuckelavee.
Samowiły
Rusałki
zamieszkujące pustkowia.
Seelie
(Błogosławieni) Court:
Faeria występująca w
Szkocji.
Te towarzyskie faerie są życzliwe ludziom, lecz
łatwo je obrazić wyrządzając im krzywdę lub obrażając.
Są
przyjaźnie nastawioną elitą wśród faerii.
Uwielbiają
jazdę konną szczególnie jako długie, uroczyste pochody nazywane
Rajdem faerii.
Uważają się za ostatnich z rodzaju Tuatha de
Danann.
Ich przeciwieństwem są Unseelie Court.
Selkies
Znane
także jako Muszelkowe Faerie.
Zamieszkują morza w rejonach
Orkney i Szetlandów w Wielkiej Brytanii.
Kobiece Selkie mogą
zrzucać swą skórę i przemieniać się w przepiękne kobiety.
Jeżeli człowiek znajdzie i zatrzyma sobie ich pustą skórę,
selkie są zmuszone by zostać przykładną żoną.
Lecz
znalejzisko trzeba pilnie strzec i dobrze ukryć,
albowiem
Selkie gdy tylko odnajdzie swą skórę, może powrócić z powrotem
do morza.
Śmiertelny małżonek umiera wtedy z złamanym
sercem.
Męskie Selkies wywołują sztormy i topią łodzie
jako zemsta za śmierć ich krewnych, zamordowanych ludzkimi rękoma.
Shellycoat
(Muszelkowiec)
Szkocka odmiana Bogie która nawiedza
potoki.
Ukrywa się w muszelkach które szeleszczą gdy się w
nich porusza.
Lubi czynić psoty wędrowcom i wieść ich na
bezdroża by się pogubili.
Sith, Si
Galijska
odmiana faerii z rodzaju Sidhe.
Sidhe, Sidh, Sith,
Si (nazwa wymawiana jako "shee")
Nazwa używana
w Irlandii i górach Szkocji.
Używa się jej w stosunku do
faerii i podziemnych skrzatów.
Kopce lub pagórki czasami
kryją w sobie wrota do przepięknego podziemnej krainy Tuatha de
Dannan lub faerii.
Są irlandzkimi faeriami lubiącymi piękno
i luksusowe wnętrza i brzydzące skąpstwem.
Sithein (nazwa
wymawiana jako "sheean")
Farie występujące w
Irlandii i Szkocji.
Nazywa się tak faerie żyjące na
powierzchni pagórków.
Faerie żyjące wewnątrz pagórków
(pod ziemią) nazywa się zaś "brugh".
Skarbnik
Opiekuńczy
duch zamieszkujący kopalnie.
Zazwyczaj ma wygląd brodatego
starca który pojawia się by pomóc lub ostrzec pracujących
górników.
Nie lubi lekceważenia pracy i lekkomyślności
oraz niedbalstwa.
Skrzaty
(Inne
ich nazwy to:
Bwca lub Bwbachod w Walii;
Bodach (budagh)
w górach Szkocji;
Fenodoree w Manchester;
Pixies lub
Pigsies w Zachodnim Hrabstwie w Anglii;
Bockle w Szkocji.
Brownies w Wielkiej Brytanii)
Jeżeli ktoś pragnie
pozyskać ich przyjaźń, określa je jako Bendith Y Mamau (Matka
Błogosławionych).
Są wysokości około dwóch do trzech stóp
i ubrane są zazwyczaj w brązowe ubrania.
Mają brązową,
pomarszczoną twarz oraz rozczochrane włosy.
Skrzaty uważają
się odpowiedzialne za domostwo w którym mieszkają, i nocami
wychodzą z swych kryjówek by dokończyć jakieś niedokończone
przez ludzi prace.
Każda propozycja lub próba zapłaty im
wypłoszy je z domostwa, lecz niemniej czasami oczekują
pozostawienia im miseczki mleka i kawałka ciasteczka.
Tradycja
uczy iż nie lubią osób stroniących od alkoholu i polityków.
Jeżeli się je obrazi, złośliwie coś ukradną lub
podbiorą.
Jeżeli w domu jest jakiś leniwy służący, to
będą go męczyć, prześladować i dokuczać.
Wszystkie
Skrzaty oczekują w zamian miseczki śmietany lub dobrego mleka oraz
miodowego ciasteczka.
Nigdy nie pozostawiają swych ubranek i
nigdy zostawiają za dużo jedzenia.
Próby poszukiwania ich
śladów lub wytropienia ich kryjówek uznałyby za naruszenie ich
prywatności i opuściły dom.
Trzeba uważać aby nie
krytykować pracy.
W Zachodnim Hrabstwie (Wielka Brytania),
Pixies lub Pigsies czasami pokazują się w tych samych miejscach co
Skrzaty i wyglądają bardzo podobnie, z małymi tylko różnicami.
Krasnoludek czasami może przyłączyć się do rodziny i stać
się tym samym jej członkiem.
Sluagh (nazwa
wymawiana jako "slooa")
Szkocka nazwa to Host
(Tłum).
Inne nazwy to Tłum Pamiętliwych Zmarłych, lub
Pogańscy Przodkowie.
Najbardziej straszliwe z górskich
faerii.
Wedle pewnych wierzeń są to zmarli, a wedle innych -
upadłe anioły.
Najbardziej popularnym przekonaniem jest iż
są one duszami zmarłych śmiertelników.
Spriggans
Są
to Faerie o nieprzyjaznym charakterze, czyniące niewielkie
psoty.
Są bardzo mali, lecz potrafią się przemieniać do
potwornych rozmiarów z zaburzeniem proporcji.
Uważa się je
za duchy olbrzymów.
Pilnują skarbów ukrytych w wzgórzach.
Są niszczycielskie, niebezpieczne i biegłe w sztuce
kradzieży.
Są znane z porywania dzieci i podmieniania ich na
własne [niczym kukułka], które mają bardzo odrażający wygląd.
Stare
Ludki
Kornwalijska nazwa faerii.
Still-Folk
Nazwa
stosowana wobec faerii w rejonie gór Szkocji.
Strzyga
Duch
wysysający z żywych osób siły życiowe lub krew.
Często
będący wynikiem pewnego rodzaju projekcji, i będący żywą osobą
która objawia się w postaci zjawy by szkodzić żywym.
Wg.
ludowych wierzeń, sposobem na powstrzymanie a nawet
unieszkodliwienie strzygi było pozostawienie igły na trasie
jej
domniemanej trasy którą pokonuje (np. w dziurce od klucza lub
szparze okna) by nachodzić nękaną osobę.
Stukacz, Knockers,
Knackers
Nazwa faerii używana w rejonie Kornwalli w
Wielkiej Brytanii.
Kopalniany duszek przyjazny górnikom.
Stuka w miejscach gdzie występują zasoby mineralne lub
poszukiwana ruda.
Inna stosowana nazwa tej faerii to Buccas.
Syreny, Ludzie
Mer
Wodne Faerie o wyglądzie pół ludzi - półryb: do
pasa ludzie, od pasa w dół ryby.
Są niestrudzonymi
śpiewakami, czasami wabiącymi rybaków wejścia do wody by ich
utopić.
Wabią ludzi oczarowywując ich swym przepięknym
śpiewem.
Wywołują sztormy zatapiające łodzie i statki
rybackie.
Często są widywane jak bezskutecznie próbują
uczesać swe włosy, wpatrując się z uwielbieniem w swe odbicie w
lustrze.
Irlandzkim odpowiednikiem Syren są Murrughach,
Murdhuacha (wymowa: muroo-cha), oraz Merrows.
Syreny mogą
czasami przybierać formę niskich ludzi i w tej postaci poruszać
się po lądzie.
Noszą na swych głowach tzw. "cobullen
druith" - będące rodzajem czerwonej czapki okrytej piórami.
Syreny pojawiają się w opowieściach i mitach już od
czasów Homera.
Niektórzy uważają iż są spokrewnione w
pewien sposób z delfinami.
W Polsce najsławniejszą syreną
jest syrenka Sawa (która wg. podań ludowych żeniąc się z Warsem
- rybakiem, wspólnie dając początek miastu Warszawa).
Szarzy
Sąsiedzi
Jedna z wielu przyjaznych nazw nadawanych
faeriom rodzaju Trows w rejonie Szetlandów.
Dotyczy ona
małych, szaroskórych goblinów które występują na Szetlandach,
używa się jej
by zjednać je sobie lub oswoić strach przed
nimi - co się często czyni na wyspach
w ramach ochrony przed
gniewem faerii.
Trows
Faerie
występujące w okolicach Szetlandów (Wielka Brytania).
Niektóre
z nich są podobne do skandynawskich troli, żyją pod ziemią by
unikać światła słonecznego.
Jeżeli podczas ich pobytu na
powierzchni ziemi, wzejdzie słońce, nie mogą powrócić do swego
domu aż do czasu ponownego zachodu słońca.
Król Trows jest
czystym mężczyzną i czasami opuszcza swą siedzibę i zaleca się
po czym żeni z
ludzką kobietą, mimo iż umiera ona po
urodzeniu dziecka.
Pozostałe faerie rodzaju Trows zachowują
się jak większość odmian faerii:
pomagają swym ulubieńcom,
obrażając się za każdą próbę zapłacenia im za pomoc.
Tuatha de
Danann
Plemię bogini Danu.
Wedle wierzeń
ludowych, Tuatha de Danann byli pierwszą rasą która pojawiła się
na Irlandii i zostali zmuszeni by schronić się pod wzgórza
(zamieszkać w wzgórzach) wraz z przybyciem innych ludzi.
Są
oni mistrzami magii, i wraz z czasem osłabli i poddali się
naturze, odtąd nazywani Daoine Sidh,
lecz mimo wszystko są o
wiele bardziej potężni i majestatyczni niż śmiertelni ludzie.
Tylwyth Teg
"Rodzina
Faerii" z Walii.
Mają gładkie, proste włosy i ubierają
się na biało.
Są czasami nazywane także Bendith y Mamau,
"Matka Błogosławionych".
Podobnie, jak inne narody
faerii uwielbiają tańce i śpiew, i mają słabość do
złotowłosych śmiertelnych ludzi.
Swych ulubieńców
obdarzają bogactwem, lecz odbierają go jeżeli podzielisz się nim
z innymi.
Uczciwa Rodzina lub
Uczciwy Naród
Sympatyczna nazwa używana w Wali na
określenie Faerii
Patrz także: Tylwyth Teg.
Unseelie Court
Inne
nazwy to: Slaugh, Host
Wedle wierzeń ludowych są to umarli
przeklęci którzy unoszą się nad ziemią, okradając
śmiertelników i rozkoszują się w krzywdzeniu ludzi.
W
odróżnieniu od innych faerii, nie są nigdy przyjaźnie nastawieni
do śmiertelników.
Wiele faerii samotników o złośliwej
naturze, takich jak np. Czerwony Kapelusz zalicza się do rodzaju
Unseelie Court.
Upiór
Duch
zmarłej osoby straszący i niepokojący żywych
Urisk
Żywiolak
wody który ukazuje się jako pół-człowiek, pół-kozioł.
Jest
związany z wodospadami.
Utopce
Stwory
zamieszkujące zbiorniki wodne, znane z kuszenia ludzi do kąpieli,
po czym topienia ich.
Walkirie
Boginki
które zabierały wojowników z pola bitwy wprost do Walhalli.
Will o' the
Wisp
Faeria która pojawia się nocą w odludnych
miejscach trzymając latarnię.
Używa jej światła by
ustrzec podróżnych przed zboczeniem z szlaku i zabłądzeniem.
Wodnik
Stwór
zamieszkujący stawy, jeziora lub rzeki.
Zazwyczaj ma mokry
kubrak i charakterystyczną błonę pomiędzy palcami.
Znany
jest z robienia psikusów młynarzom (np. zatrzymywanie młyńskiego
koła).
Neutralny, a czasami nawet przyjazny wobec ludzi.
Lubi
pomagać biednym i czasami wchodzi w układy z ludźmi.
Zielona Dama z
Caerphilly
Nawiedza zrujnowane zamki, po czym często
ukazuje się jako bluszcz.
Zieloni
Nazwa
stosowana wobec faerii w rejonie Lancashire
Zielonkawii
Przyjazna
nazwa używana w stosunku do faerii w hrabstwie Lancashire;
Powiązane są z Jacobean Fairies.
Zielonoskórzy,
Zielone Kubraczki
Nazwa stosowana wobec faerii w rejonie
Lincolnshire Fen.
Zmora
Duch
zmarłej osoby pojawiający się by wysysać z żywych osób siłę
życiową lub krew, a czasami szkodzić w inny sposób.
Magia w praktyce
Jesteśmy
ograniczeni w świecie fizycznym, gdyż jesteśmy uwięzieni wewnątrz
naszych ciał.
Istnieje jednak część nas która może udawać
się poza tymi fizycznymi ograniczeniami w podróż poza ciało.
Są
trzy rodzaje podróży poza ciało.
Doświadczenia poza
cielesności lub astralnych podróży gdy "duch" spoczywa w
ciele, wciąż połączony z ciałem a potem, po krótkiej chwili
powraca do ciała.
Duch jest wtedy nadal połączony z organami
ciała przez swoiste "srebrne nitki" [pępowina astralna]
łączące ciało z duchem.
Wyjaśnia to dlaczego ciało nie
umiera podczas gdy duch przebywa na zewnątrz.
Wielu ludzi
doznało wyjścia poza swe ciało w sytuacjach gdy niemal umarli
[stan śmierci klinicznej].
Najwidoczniej, powracali do ciała
które wciąż było zdolne żyć i zgłaszali swe doświadczenie.
Są
to tak zwane Doznania Bliskie Śmierci [Near Death Experiences -
NDE].
Wiele z osób po doznaniu NDE zmienia swe podejście do
życia.
Żyją w pokoju, bardziej przepełnieni zrozumieniem
życia oraz pojmują do pewnego stopnia co czeka nas po
śmierci.
Inny rodzaj doświadczenia może być tłumaczony
przez niektórych jako reinkarnacja (ponowne wcielenie/kolejne życie
po zakończeniu poprzedniego).
Ciało umiera, lecz duch istnieje
i powraca w następnym ciele [oraz życiu - inkarnacja].
Każdy
może doznać doświadczeń poza cielesności, tak jak doznało tego
wielu ludzi, lecz nie wszyscy starają się to zrozumieć i dotrzeć
do sedna zjawiska.
Najprostszym sposobem zaznajomienia się z
zjawiskiem, będzie podróż astralna.
Znajdź wygodny
pokój, rozjaśniony lub nawet ciemny.
Najlepiej jeśli będzie
to spokojne, bezpieczne miejsce gdzie nikt i nic nie będzie cię
niepokoić.
Połóż się i odpręż, rozluźnij lub zdejm
ubranie, oraz usuń wszystko co cię rozprasza.
Zamknij oczy i
odpręż swe ciało i umysł.
Oddychaj łatwo, powoli i głęboko,
rytmicznie, usta lekko otwarte.
Skup się na pojedynczym obrazie
gdy zaczynasz zapadać w sen.
Gdy osiągniesz stan graniczący z
snem i czuwaniem, pogłęb swe odprężenie skupiając się na
ciemności poza twymi powiekami.
Skup się na punkcie
odległym o około pół metra od twego czoła i powoli rozszerzaj
ten punkt do odległości bliskiej bliskiej około dwóch
metrów.
Wyobraź sobie teraz linię równoległą z twym
ciałem.
Skup się na tym obrazie, zobrazuj jej drgania i
przynieś je do swego czoła.
Kontroluj wibracje prowadząc je
przez twe ciało, od głowy do palców nóg i ponownie z
powrotem.
Gdy zdołasz wytwarzać te wibracje/drgania
siłą/rozkazami umysłu, jesteś gotów podróżować.
By
opuścić ciało, skup się na tym jak przyjemnie byłoby
wypłynąć/wznieść się ku górze.
Skup się na odprężających
myślach i twoje ciało astralne zacznie się powoli unosić.
Chcąc
powrócić do swego ciała po prostu skup się na połączeniu ciała
i ducha.
Projekcje astralne (doświadczenia poza
cielesne - OOBE/out of the body experience) są bardzo popularnym
tematem w literaturze okultystycznej;
Podróże astralne mogą
być wykonywane w celu zwiedzenia innych światów i miejsc podczas
gdy ciało fizyczne śpi lub być wstępem do pasjonującej idei.
Projekcje astralne nie są niebezpieczne. Są tak samo bezpiecznie
jak sen. Większość snów jest prawdopodobnie nieświadomymi
projekcjami astralnym. Chociaż w tym artykule jest napisane o tym w
temacie, projekcje astralne sprawiają wielu ludziom nieco trudności.
Największą trudnością jest zapominanie wydarzeń i doznań z snu
po przebudzeniu.
Nabranie odpowiedniej, owocnej wprawy w
projekcjach astralnych wymaga jednak pracy.
Współczesna
psychologia odrzuca ideę OOBE (stanu gdy duch tymczasowo opuszcza
ciało fizyczne).
Niemniej, idea ta jest bardzo
stara.
Tybetańczycy posiadają cały system yogi (yoga snu)
opierającej się na projekcjach astralnych.
Istnieje
poważne przypuszczenie że wciąganie do OOBE (przynajmniej do
pewnego stopnia) następuje kiedykolwiek podczas śnienia.
Rzeczą
odróżniającą to od pełnego OOBE jest mętna świadomość
podczas doświadczenia i słabego odwoływania się do tego po
obudzeniu.
Wielu ludzi zapomina zupełnie większość swych
snów.
Nauczenie się projekcji astralnej wymaga względnej
jasności umysłowej i czujności.
Sny są drzwiami do
podświadomości która może być używana w intuicji
psychologicznej i duchowej oraz czasem dla przeczuwania zdarzeń
przyszłych (prekognicji).
Treść snów ulega wpływom
zewnętrznych oddźwięków i wydarzeń.
Na
przykład, głośny hałas zewnętrzny (taki jak pociąg)
prawdopodobnie pojawi się także i w waszym śnie (o ile was nie
obudzi).
Sny ulegają także wpływom wydarzeń poprzedzającego
dnia, waszych nastroi, oraz sugestiom.
Zazwyczaj wszyscy mają
sny 4 lub 5 razy w nocy (trwające zazwyczaj około 2
godzin).
Najdłuższe sny pojawiają się tuż nad ranem, gdy
wszyscy śpią.
Najbardziej skłonni do pamiętania szczegółów
snu jesteście tuż świeżo po obudzeniu się.
Dzięki
prowadzeniu notatnika/dziennika snów udoskonalacie odwoływanie się
do snów.
Zapisywanie jest najlepsze do tego celu. Także słabe
światło[ale nie jaskrawe].
Zasugerujcie sobie kilka razy przed
snem "Obudzę się z wiedzą o śnie."
Później,gdy
się obudzicie, spokojnie (czasem po prostu dajcie się ponieść
ideii) zapiszcie przekaz.
Pamiętajcie by najpierw opisać sen,
a później dodać tyle ile tylko się da zapamiętanych
szczegółów.
Następnego dnia sprawdźcie [porównajcie]
obiektywnie fakty i rozszerzcie je jeśli potraficie (przypominając
sobie 'co zdarzyło się przedtem'). Od momentu zapamiętywania snów
tym sposobem,będzie wam coraz łatwiej to czynić.
(Jeśli się
to wam nie udaje, i 'rzeczywiście' chcecie pamiętać wasze sny),
możecie umówić się z kimś kto będzie czuwał przy waszym łóżku
cały wieczór z włączonym przyciemnionym światłem.
Wtedy
kiedy będzie widzieć wasze oczy przesuwające się w tył i przód
- szybkie ruchy oka, oznaka że śnicie - może was budzić i pytać
o sprawozdanie/opisanie snu.)
Projekcje astralne mogą być podzielone na trzy podstawowe rodzaje:
projekcja umysłowa (myślowa),
projekcja astralna (właściwa)
projekcja eteryczna (ciała
eterycznego).
Wasze OOBE może się zawierać między
nimi.
Projekcja umysłowa jest w rzeczywistości prostym
jasnowidzeniem ('rozległym widzeniem') i 'podróżowaniem w
umyśle'.
Wyobraźnia gra tutaj kluczową rolę.
Doświadczenie
projekcji umysłowej nie jest szczególnie wyraźne, i jesteście
raczej tam bardziej świadkami/obserwatorami niż
uczestnikami.
Niemniej jednak, projekcja umysłowa jest ważnym
wprowadzeniem do projekcji astralnej.
Podczas projekcji
umysłowej i projekcji astralnej jesteście w stanie przemieszczać
się przez stałe przedmioty [obiekty] lecz nie jesteście w stanie
działać na nie bezpośrednio lub przemieszczać je (jeśli są one
w fizycznym świecie).
Nie jest tak podczas projekcji
eterycznej [istnieje wtedy możliwość wpływu na świat
fizyczny].
To, czy jest to podświadomym oczekiwaniem,
lub czy też jest to prawdą, projekcja eteryczna która w teorii
oznacza przemieszczanie się się waszego fizycznego ciała z
projekcją (eterycznej lub życiowej części) może być trudne do
ustalenia.
Projekcje eteryczne są głównie podróżowaniem w
bliskim lub fizycznym świecie.
Są nawet zgłaszane przypadki
(bardzo, bardzo rzadkie) w których całe ciało fizyczne
[organiczne] jest przenoszone do innego miejsca (teleportacja), lub
też przypadki w których fizyczne ciało istnieje i działa w dwóch
różnych miejscach jednocześnie (bilokacja/rozdwojenie) !
Lecz
naszym głównym zagadnieniem są tutaj właściwe projekcje
astralne, i w mniejszym stopniu projekcje umysłowe.
Projekcje
astralne i umysłowe nie sa ograniczone jedynie do fizycznego
świata.
Podróże do umysłowych i astralnych krain są
wykonywalne i należą do najczęściej ulubionych.
Zarówno
astralne jak i umysłowe projekcje nie są ograniczone jedynie do
krainy ziemi bowiem możecie podczas owych projekcji zawitać także
na księżyc i planety.
Aktywność elektryczna
mózgu została zaobserwowana i sklasyfikowana dzięki EEG
(elektroencefalograf).
Sygnały są pobierane z czaszki przez
elektrody, następnie filtrowane i wzmacniane, dając obraz
aktywności mózgu.
Aktywność mózgu zawierająca się w
specyficznych stanach dla różnych podstawowych stanów świadomości,
została podzielona na kilka grup wedle wskazywanych przez
częstotliwość fal mózgowych [charakterystyczną dla tych stanów]
mierzoną w jednostkach częstotliwości - Hertz [Hz] [ilość
cykli/wibracji w czasie jednej sekundy] :
delta -- od 0.2 do 3.5 Hz (głęboki sen, stan transu /ekstaza),
theta -- od 3.5 do 7.5 Hz (drzemanie/płyki sen, zapamiętywanie),
alpha -- od 7.5 do 13 Hz (spokój, zwiększone pojmowanie, medytacja),
beta -- od 13 do 28 hz (napięcie/stres,
'normalna' świadomość).
Jak widzicie, pewne rodzaje
odprężenia fizycznego zawierają się w stanach świadomości
alfa, theta i delta.
Te stany są faktycznie osiągane poprzez
głębokie oddychanie, hipnozę, oraz inne techniki
relaksacyjne.
OOBE zdarza się podczas przebywania w tych
stanach, a najbardziej w stanie delta.
Problemem jest tak
naprawdę, jak już powiedzieliśmy, zachowanie świadomości
umysłowej oraz spostrzegawczości w trakcie doświadczania owych
odmiennych stanów świadomości.
Experymentalne sprawy
podłączania do EEG nie ukazują delikatnego rozróżnienia między
stanem ospałości a snu; jest to bowiem bardzo stopniowe.
Na
progu między snem a zachowaniem świadomości jest senny stan znany
jako stan transu hipnotycznego.
OOBE wydaje się przytrafiać
podczas tego stanu lub jest jego rodzajem.
Poprzez ostrożne
kierowanie stanem hipnotycznym (nie wychodzeniem poza ten stan) jest
możliwe wchodzenie bezpośrednio w OOBE.
Większośc metod
projekcji astralnej to metody warunkowe/kondycyjne.
Pewne
rodzaje transu lub odmiennych stanów świadomości są zawsze
zajmujące.
Nikt nie potrafi w pełni sterować świadomoscią w
trakcie pełnego czuwania (choć niektórzy mogą uważać iż to
potrafią).
Chociaż jest używane wiele technik
doprowadzających do projekcji astralne, zawierają się one do
dziewięciu głównych grup.
Podział jest ułożony w sposób
wzajemnie zachodzących [zazębiających się] na siebie.
1)
Dieta - pewne praktyki żywieniowe mogą pomagać w uzyskiwaniu OOBE,
zwłaszcza na początku.
Są to głodówki, wegetarianizm, i
spożywanie lekkostrawnej żywności.
Marchewki i surowe jajka
są uważane za szczególnie przydatne, lecz wszelkie orzechy są
niewskazane.
Przejadanie się także jest niewskazane.
Przed
próbą OOBE nie może być żadnego jedzenia.
Jeśli
zamierzacie praktykować podczas snu, wskazane jest by od 2 do 4
godzin przed snem nic nie pić (prócz wody) i nic nie jeść.
Ogólnie
rzecz ujmując, widzimy tutaj podobne ograniczenia żywnościowe jak
dla kundalini-yoga.
2) Postępujące odprężenie
mięśniowe - Jest to jedna z podstawowych metod używanych w
hipnozie i samo hipnozie.
Fizyczne odprężenie ciała może
towarzyszyć w osiąganiu tego stanu transu.
Te techniki
rozpoczynają się na palcach i ich naprężeniu, a następnie
odprężeniu mięśni, postępujące na całe ciało.
3)
Joga i techniki oddechu - Joga, mantra, i sposoby oddychania w
podobny sposób prowadzą do fizycznego relaksu.
Praktyka
kundalini-yoga jest szczególnie odpowiednia, założeniem jej jest
skupienie się na zmianą stanu świadomości.
W rzeczywistości,
pobudzenie kundalini wymaga stanu świadomości zbliżonego do
OOBE.
4) Wizualizacja - Dotyczy to rodzaju rozszerzonego
jasnowidzenia, lub zobrazowanie odległego otoczenia.
Jeśli
możecie doświadczać odczuwania obecności tam, tym lepiej.
Chociaż
ta technika jest czysto umysłową projekcją, to jednak jest możliwe
pogłębianie projekcji umysłowej do projekcji astralnej przez(jak
zapewne domyśliliście się) wizualizację [zobrazowanie].
Jedna
z kilku technik:
a) zobrazuj zamknięte drzwi na pustej
ścianie,
b) wyobraź sobie symbol medytacyjny na drzwiach,
c)
zobrazuj otwierające się drzwi i wejdź w nie.
J.H.
Brennan opisuje podobne techniki, gdzie drzwi są przestrzenne
i
ubarwione jak tattva, lub też, wybrana karta tarota jest
wizualizowana i studenci wizualizują wejście w nią.
5)
Przewodnie wyobrażenie - dość podobne do wizualizacji.
Chociaż
w tym przypadku, tutaj jest prowadzenie (lub głos na taśmie) przez
znaczenie opisów.
Jak w wizualizacji, umysłowa projekcja jest
najbardziej prawdopobna niż astralna.
6) Ciało
Świetliste.
Wyobraź sobie kopię (lustrzane odbicie) samego
siebie stojące przed tobą.
Następnie przenieś swą
świadomość i odczuwanie do kopi ('ciała świetlistego').
7)
Silna wola - Rodzaj lub też twórcze doświadczenie wizualizacji
w
teraźniejszości.
Jest to szybkie dążenie do projekcji
poprzez siłę woli gdy wykonujecie wizualizację.
8)Techniki
Monroe'a - seria kroków opracowana przez Roberta Monroe:
a)
odpręż ciało,
b) wejdź w stan hipnotyczny,
c) pogłęb
stan,
d) rozwiń odczuwanie 'drgań',
e) oddziel się od
ciała.
Instytut Monroe opracował pewne kasety w tym
pomocne.
9) Kontrola Snów - Jest to jedna z
najważniejszych technik.
Występuje [i wciąga was] gdy
śpicie.
Jest kilka sposobów do osiągnięcia tego.
Oliver
Fox namawia do wyszukiwania w śnie dziwnych zdarzeń w celu
uświadamiania sobie że śnicie.
Student okultyzmu zna
wizualizację białego konia który może dotrzeć wszędzie gdzie
tylko zapragnie.
Po czasie, gdy koń powracał w jego snach,
było to jego własna replika, co faktycznie było
śnieniem/projekcją.
Don Juan powiedział Castaneda by patrzał
na jego ręce podczas gdy on śpi.
Nawet Tarot i Kabała mogą
być także używane jako sygnały senne.
Inną metodą
jest mówienie samemu sobie każdej nocy gdy się idzie spać,
"umiem
latać"; gdy to zdołacie zrobić, rozpoznacie że śnicie.
Jeśli
jesteście świadomi iż śnicie, możecie kontrolować wasz sen/OOBE
i udawać się gdziekolwiek chcecie.
Powtarzające się
czynności/zajęcia będą także podobnie wpływać na wasze sny.
Na
przykład, jeśli jesteście na wyprawie samochodowej i większość
dnia jedziecie,
to prawdopodobnie będziecie śnić o
jeździe.
Możecie także samodzielnie stwarzać warunki wiedząc
że śnicie wielokrotnie powtarzając czynność (na przykład
przechadzając się w poprzek pokoju, lub wykonując pewien rytuał
magiczny).
Gdy będziecie o tym śnić, wtedy poznacie że
śpicie.
Chociaż te wszystkie techniki wydawają się być
prostymi, niemniej jednak wymagają włożenia nieco pracy i
wysiłków.
Projekcje astralne są przede wszystkim
nauką.
Świat astralny jest "krainą duchów"
do której się przechodzi po śmierci.
Czasem jest możliwe
odwiedzanie go przez zmarłych, lub
możecie być wzywani i
towarzyszyć tym którzy przeszli na drugą stronę (umarli)
lub
też tym którzy pierwszy raz dokonują projekcji astralnej.
W
świecie astralnym istnieje wiele duchów, żywiołaków i zjaw.
Osoby zajmujące się magią mogą się tam czuć naprawdę
komfortowo.
Tybetańczycy wierzą, iż poprzez wprawę w OOBE,
reinkarnacja po śmierci staję się zbędna i już więcej nie
doznaje się kolejnych wcieleń [inkarnacji].
Świat
astralny jest bardzo zmienny i zależny od waszych myśli.
Swoją
wolą można kontrolować swe ruchy w świecie astralnym i jeśli
gdzieś podążacie bezwolnie [prąd/dryf astralny], to
najprawdopodobniej spowodowane jest to waszą wolą.
W trakcie
pobytu w świecie astralnym możecie także zwiększać swe
doświadczenie i zdolności magiczne.
Hinduscy jogini wynaleźli tratakę - ćwiczenia wzroku. Polegają one na wykształceniu umiejętności całkowitego przykucia uwagi do jednego punktu. Trataka pozwala nie tylko rozwijać umiejętności paranormalne, postrzegać aurę, ale także reguluje działanie układu nerwowego, wycisza umysł i doskonale wpływa na poprawę zdrowia całego organizmu.
Podane poniżej ćwiczenia "wyostrzają" tzw. postrzeganie pozaoptyczne (czyli widzenie trzecim okiem) i harmonizują pracę ośrodkowego układu oraz autonomicznego układu nerwowego nerwowego. Ćwiczenia od pierwszego do trzeciego mogą także wykonywać dzieci, które mają kłopoty z koncentracją (bez intonowania mantry OM).
Do pierwszych trzech ćwiczeń trzeba usiąść
wygodnie i pilnować, by plecy były wyprostowane.
Jeśli
podczas ćwiczenia poczujesz zmęczenie oczu, opuść powieki i na
chwilę połóż na nich swoje dłonie wewnętrzną stroną myśląc
wtedy intensywnie: "relaksuję moje gałki oczne,
rozluźniam mięśnie powiek". Gdy zmęczenie ustąpi,
możesz znów przez chwilę kontynuować ćwiczenie.
Ćwiczenie pierwsze
Opuść do połowy powieki i patrz na czubek nosa przez okres czasu od trzech do pięciu minut. Cały czas oddychaj swobodnie i regularnie. Gdy poczujesz zmęczenie wzroku - przymknij na chwilę powieki i zanuć dźwięk OM (wym. AUM). Ćwicz rano i wieczorem.
Ćwiczenie drugie
Skieruj swe oczy do góry, ku punkcie znajdującym się między brwiami, powyżej nasady nosa. Patrz tak przez okres czasu od dwóch do pięciu minut i myśl tylko o tym miejscu, gdzie usytuowane jest trzecie oko.
Ćwiczenie trzecie
Zmruż lekko oczy i wpatruj się w jakiś niewielki przedmiot postawiony ok. 1 metra przed Tobą na wysokości oczu - np. wazonik, kulę, szkatułkę.
Ćwiczenie czwarte (Tylko dla osób dorosłych !)
Przygotuj takie lustro, w którym będziesz mógł
dojrzeć całą swą sylwetkę. Stań przed nim, lekko opuść
powieki i wpatruj się we swoje odbicie uważnie, bez mrugania
powiekami - aż do zmęczenia oczu. Wtedy zamknij je na chwilę,
zrelaksuj je podanym wyżej sposobem, weź kilka głębokich oddechów
i znów popatrz na swoje odbicie. Powtórz taki "ogląd"
cztery razy w ciągu jednego ćwiczenia.
Wcześniej czy
później dostrzeżesz dookoła swojej sylwetki mglistą otoczkę.
Najpierw zazwyczaj dostrzega się tzw. halo czyli aurę
dookoła głowy, a potem mgiełkę dookoła całego obrysu postaci.
Lepsze efekty uzyskasz, jeżeli zaczniesz powoli podnosić do góry i
opuszczać najpierw lewą, potem prawą ręką. Oczywiście - cały
czas patrząc z lekko opuszczonymi powiekami. Zauważysz wtedy, że
im dłużej patrzysz, tym większy obszar poświaty postrzegasz wokół
ręki.
Każdego następnego dnia możesz dodawać różne
elementy do takiego ćwiczenia, np. kołysać powoli ciałem i
obserwować jak otaczająca Cię aura porusza się razem z sylwetką.
Po pewnym czasie, zwłaszcza jeżeli w pomieszczeniu, gdzie znajduje
się lustro będzie zapalona świeca - zaczniesz wyraźnie dostrzegać
różnicę w natężeniu tej poświatyi powoli rozróżniać kolory.
Oczywiście wymaga to cierpliwości i systematyczności, ale ten trud
się opłaca. Gdy nauczysz się już dostrzegać aurę wokół
postaci ludzi również w codziennych warunkach, umiejętność ta
może Ci przynieść wymierne korzyści.
Barwy aury
zdradzą bowiem, jaki charakter i cechy ma człowiek, z którym
robisz interesy, przyjaźnisz się czy masz zamiar np. związać się
z nim małżeństwem.
Powiedzą ci również, czy w Twoim (lub
innych) ciele nie czai się jakaś choroba...
Nie trzeba uciekać się do specjalnych aparatów czy przyciemnionych szkiełek, by zobaczyć aurę. Nawet naukowcy przyznają, że wystarczą systematyczne ćwiczenia i spełnienie tylko czterech warunków, żeby dostrzec otaczającą dany obiekt poświatę:
Przystępując do ćwiczenia trzeba się wyciszyć;
Najlepiej, jeżeli wprowadzisz się w nastrój medytacyjny i stan alfa (skieruj spojrzenie ok. 25 cm w górę - wówczas następuje synchronizacja obu półkul mózgowych);
Pomieszczenie w którym ćwiczysz powinno być zaciemnione;
Obiekt obserwacji umieść przed ciemnym tłem - najlepiej czarnym;
Zanim zaczniesz obserwować ludzką aurę, najlepiej
przez jakiś czas eksperymentuj ze świecą.
W odległości
około jednego metra od ciemnego tła (np. ściany czy szafy
osłoniętej czarnym materiałem) ustaw zapaloną świecę tak, by
jej płomień znajdował się na wysokości Twoich oczu. Usiądź
przed nią w odległości około dwóch metrów. Uspokój się,
zrelaksuj, usuń z umysłu wszelkie niepotrzebne myśli. Oddychaj
głęboko i patrz w jakiś nieokreślony punkt znajdujący się około
25 centymetrów nad świecą i jakby poza jej płomień.
Po
chwili ujrzysz tęczowe kręgi. Po kilku dniach ćwiczeń będą one
coraz większe i większe. Kiedy już z łatwością będziesz
osiągać ten stan, zacznij w ten sposób obserwować wiszącą
lampę, zasuszony i żywy kwiat (by widzieć różnicę
promieniowania). Dopiero po tygodniach systematycznych ćwiczeń
przechodzimy do obserwowania ludzkiej aury. Najłatwiej ją dostrzec
dookoła głowy, rąk i nóg.
Po kilkuminutowym relaksie i medytacji z zamkniętymi
oczyma, oddychając równo i głęboko, umieść dłonie nad
wcześniej przygotowaną czarną powierzchnią (może to być czysty
blat biurka, kawałek czarnego papieru, tkaniny itp.). Dłonie z
palcami lekko się stykającymi, trzymaj kilka centymetrów nad
czarnym tłem.
Oddychając spokojnie, przez nos patrz
lekko zmrużonymi oczami jakby poprzez ręce i palce. Po chwili
skupienia dookoła palców zaobserwujesz zjawisko podobne do
unoszenia się pary. Jeżeli będziesz dalej patrzeć, zobaczysz, że
z palców wysuwają się coraz dłuższe promienie. Kiedy ułożysz
dłonie naprzeciw siebie i zaczniesz je raz zbliżać, raz oddalać,
wówczas dostrzeżesz, że te "promienie" także się
skracają lub wydłużają.
Po kilku, a czasam kilkunastu
dniach systematycznych ćwiczeń - bardziej wrażliwi mogą już
zacząć widzieć kolory. Ale nie należy się tym zrażać, gdy
postrzega się tylko samą "mgiełkę" lub
jakby strumień światła. Niekiedy kolory "widzi się"
tylko intuicyjnie, tzn. podświadomość podpowiada nam, jaka to
barwa.
Po miesiącu takich systematycznych ćwiczeń,
poprzedzonych koniecznie relaksemi medytacją możesz przejść do
obserwowania aury dookoła głowy. Wówczas poproś kogoś bliskiego,
by wystąpił w roli obiektu. Dobrze by było, by osoba, którą
obserwujesz, także się wyciszyła. Może posłuchacie razem taśmy
relaksacyjnej - najlepiej przy zaciągniętych zasłonach i zapalonej
świecy. Wtedy łatwiej będzie Wam stworzyć odpowiedni, medytacyjny
nastrój.
Potem posadź swój "obiekt" przed
ciemnym tłem. Ty zaś lekko przymrużywszy oczy, patrz ponad jego
głową, tak jak w ćwiczeniu ze świecą. Zazwyczaj najpierw
dostrzega się jakby mglisty obłoczek dookoła głowy, potem coraz
wyraźniejszy i większy, aż wreszcie z tej "mgły"
zaczynają się wyłaniać kolory.
Kolory i kształty aury
są odbiciem stanu zdrowia, myśli i uczuć badanego. Zaawansowani
jogini i psychotronicy mogą, jeśli zachcą, zmieniać kształt i
kolory swojej aury w każdej chwili.
Wszystcy ludzie promieniują barwną energią zwaną aurą. Każdy kolor aury oznacza inny stan psychiczny i zdrowotny człowieka, a nawet zdradza cechy jego charakteru. Jeśli nauczyłeś się z pomocą podawanych ćwiczeń dostrzegać aurę, będziesz mógł odgadnąć nawet najbardziej skrywane tajemnice osobowości innego człowieka.
Przypominieć należy, że czym innym są kolory
poszczególnych czakramów, czyli centrów energetycznych, a czym
innym kolory aury. Ezoterycy używają terminu "aura" na
określenie pola energetycznego otaczającego duszę i cztery ciała
subtelne, na którym odciskają się wszystkie emocje, wrażenia,
myśli, słowa i uczynki człowieka. Po łacinie aura oznacza
"tchnienie", "dech".
Martwy człowiek nie ma aury. Oddala się ona od zwłok w ślad za
duszą i innymi ciałami, niewidzialnymi dla zwykłych
śmiertelników.
Barwy aury nie są statyczne, lecz
zmieniają się co kilka sekund. Natężenie barw czy przewaga
takiego bądź innego koloru dookoła głowy i całej sylwetki zależy
od stanu psychicznego, diety, wypoczynku, emocji. Inna bedzie aura
człowieka po gwałtownej sprzeczce, a inna po medytacji, chwili
skupienia czy modlitwie. Zauważy to zarówno jasnowidz, jak i
współczesne kamery przystosowane do fotografowania aury w
kolorach.
Według przekazów tybetańskich mistyków tzw.
kolory podstawowe określają głębię osobowości, natomiast
odcienie dotyczą myśli, pragnień i zamierzeń.
Oto co mówią o tobie barwy twojej aury:
Czysta i jasna czerwień - chętnie spieszysz z pomocą innym i czynisz dobro. Masz wiele energii życiowej i jesteś pozytywnie nastawiony do innych;
Czerwień otoczona żółtym "szlaczkiem" - kierujesz się w życiu altruizmem;
Szkarłat - przepełnia ciępycha, duma i masz zbyt wysokie mniemanie o sobie;
Czerwień przechodząca w brąz - mówi o Twojej skłonności do plotkarstwa, o materializmie, chciwości;
Czerwień w ciemnym odcieniu - zdradza, że jesteś osobą złośliwą, nieustannie się irytującą i często wybuchającą gniewem;
Blada czerwień (jakby wyblakła lub spłowiała) - jesteś niezrównoważony, masz mały zapas sił życiowych. To kolor stały tzw. "wampirów energetycznych", ale nie można nikogo posądzać o takie skłonności bez długotrwałych obserwacji, gdyż taki kolor może dominować również w aurze osoby która ma za sobą kilka nieprzespanych nocy, np. podczas wkuwania do egzaminu lub całonocnego dyżurowania przy chorym człowieku;
Brąz - to kolor materialistów, ciułaczy ale i skutecznych, pedantycznych biznesmenów;
Róż - naturalny w aurze dzieci i nastolatków, u dorosłej osoby sygnalizuje infantylizm, brak wiary w siebie, niedojrzałość i nieprzystosowanie do rzeczywistości. Spotkać go można w aurze "wiecznych dziewczynek" i "wiecznych chłopców", pomimo siwizny na skroniach;
Pomarańcz - to dla ludzi Wschodu kolor boskości, sygnalizujący oświecenie, harmonię między ciałem a duchem. Na Zachodzie bywa postrzegany rozmaicie. Właściwie należałoby wiedzieć, jaką wiarę wyznaje człowiek otoczony pomarańczową poświatą, i jaką ścieżką duchową podąża. Europejscy ezoterycy uważają, że w aurze człowieka przeciętnego, nie zajmującego się np. medytacją i nie dążącego do oświecenia - pomarańczowy kolor aury oznaczać może napięcia emocjonalne;
Barwa pomarańczowa przechodząca w brązową - to oznaka lenistwa i beztroski;
Pomarańcz wpadający w zieleń sygnalizuje skłonność do wybuchów, irytacji, nawet agresji. Takie połączenie barw występuje w aurze ludzi podczas zażartych sporów i kłótni;
Kolor żółty w aurze to symbol wielkiego uduchowienia, a nawet świętości. Złocista aureola otacza na obrazach głowy świętych i mistrzów duchowych. Czysta jasna żółć to znak, że dana osoba jest bardzo uczciwa i nigdy nas nie oszuka. Natomiast żółć przechodząca w czerwień, mówi o wielkiej zmysłowości erotycznej, zaś wpadająca w brąz sygnalizuje nieczyste myśli, chwiejność lub słabą strukturę psychiczną. Z kolei kolor ciemnożółty w aurze mówi, że mamy do czynienia z osobą tchórzliwą lub podszytą wiecznym strachem;
Kolor żółty poprzecinany brązowymi prążkami sygnalizuje chorobę umysłową lub ogromne przeciążenie mózgu. W tym przypadku trzeba conajmniej przez tydzień uważnie obserwować aurę o różnych porach dnia. Jeżeli po sobotnio-niedzielnym wypoczynku nadal będzie w żółci przeważać brąz, to trzeba delikatnie polecić takiej osobie wizytę u lekarza i zmianę diety;
Kolor zielony
dominuje w aurze ludzi zajmujących się leczeniem, uzdrawianiem lub
nauczaniem.
Czysta zieleń charakteryzuje osobę przyjaźnie
nastawioną do bliźnich, dobrą i oddaną. Znawcy twierdzą, że
czysta zieleń harmonijnie poprzecinana zielonymi mocniejszymi
prążkami zdradza chirurga. Jeżeli zieleń przechodzi w brudnawą
żółć to znak, że masz do czynienia z niezbyt uczciwą osobą.
Kiedy zaś masz przed sobą kłamcę - poznasz to po
mętnozielonożółtych promieniach na szczycie aury...
Z kolei
zieleń wpadająca w niebieski sygnalizuje szczerość i uczciwość.
Przewaga koloru
niebieskiego w aurze to znak dojrzałości, mądrości i
wielkiego rozwoju duchowego. Błękit ze świetlistą otoczką mówi
o bystrym umyśle i znakomitej kondycji fizycznej, natomiast kolor
ciemnoniebieski wskazuje, że ta osoba wstąpiła na ścieżkę
samodoskonalenia i rozwoju duchowego.
Barwa bladoniebieska
dominuje w aurze osoby rozluźnionej, ale może też sygnalizować
gorszą kondycję fizyczną i niedobór czerwonych ciałek krwi.
Natomiast tzw. rozwodniony, niewyraźny błękit charakteryzuje
osoby niezdecydowane i lękliwe;
Kolor indygo obecny jest zawsze w aurze ludzi głęboko religijnych (kapłanów, mnichów bądź ludzi podążających ścieżką duchową). Jeżeli pojawi się na jego tle różowe zabarwienie, to znak, że dana osoba ma pewne wątpliwości, które głęboko skrywa i które mogą prowadzić do nadmiernej drażliwości, zwłaszcza na własnym punkcie;
Barwa fioletowa to symbol dychowości, podobnie jak fiolet wpadający w purpurę, złoto w żółtym odcieniu czy diamentowa biel. Kolor ten przez ezoteryków nazywany jest "Głosem Boga"...
Barwa biała - zwana Białym Światłem Uniwersalnego Duchowego Uzdrowiciela - pojawia się na szczycie aury osób zharmonizowanych i mających połączenie ze swoim Wyższym Ja (nadświadomością), a także u duchownych,uzdrowicieli, kapłanów, mistyków.
Po pewnym czasie osoby, które postrzegają kolory
aury, zaczną też wyraźnie rozróżniać stopień natężenia barw.
Trzeba pamiętać, że brudne, zmącone lub zgaszone barwy
sygnalizują zawsze negatywne uczucia i tzw. niskie wibracje, a tym
samym zdradzają zazdrośników, obłudników, kłamców itp.
Im
czystsze i jaśniejsze barwy - tym wyższe wibracje cechują takiego
człowieka oraz kieruje się on szlachetnymi uczuciami i
zamiarami.
Mistycy twierdzą, że w zależności od stanu
duszy i rozwoju ludzkiej psychiki kolory i natężenie barw aury
zmieniają się. Na odcienie aury ma wpływ stan fizyczny, praca,
kontakt z innymi ludźmi, a także barwy otoczenia, w jakim się
przez dłuższy czas przebywa.
Często zmiana natężenia
kolorów aury lub pojawienie się tzw. burych smug czy plam nad jakąś
częścią ciała, to znak, że ten organ zaczyna niedomagać.
Z
kolei rozjaśnianie się kolorów, czy przechodzenie mp. zieleni w
lśniący błękit dowodzi dużej pracy nad sobą, a tym samym nad
stanem aury.
(Wielcy mistycy i mistrzowie przestrzegają
przed pochopnym ocenianiem i wyciąganiem wniosków. Zwłaszcza
początkującym zalecają ostrożność i namysł, a także wiele,
wiele ćwiczeń...)
W aurze otaczające każdą żywą istotę - ludzi, zwierzęta, rośliny - zapisana jest całkowita wiedza o niej. To dlatego jasnowidz może przepowiedzieć przyszłość człowieka, zaglądać w jego przeszłość, a uzdrowiciel odgadnąć gdzie tkwi choroba. Aura istnieje naprawdę - można ją nawet sfotografować !
W aurze otaczające każdą żywą istotę - ludzi, zwierzęta, rośliny - zapisana jest całkowita wiedza o niej. To dlatego jasnowidz może przepowiedzieć przyszłość człowieka, zaglądać w jego przeszłość, a uzdrowiciel odgadnąć gdzie tkwi choroba. Aura istnieje naprawdę - można ją nawet sfotografować !
Większość osób, które systematycznie
oczyszczały czakramy i pracowały z oddechami, wcześniej czy
później - i to bez specjalnych ćwiczeń - zacznie postrzegać
dookoła kwiatów, roślin, zwierząt, ludzi, a nawet martwych
przedmiotów (np. sprzętów) gęsty obłoczek czy otoczkę
przypominającą mgłę lub parę wodną. Ci bardziej rozwinięci
mogą to zjawisko obserwować w kolorach, inni zaś będą widzieć
mleczno-białą lub mleczno-złocistą mgiełkę. Wokół zdrowego
człowieka ta otoczka, zwana aurą, będzie się układać
równomiernie i promieniować jasnym światłem. Natomiast chorzy
ludzie, chore zwierzęta czy rośliny promieniują aurą nierówną,
postrzępioną, w tzw. brudnych czy ciemnych barwach.
Aurę
postrzegają nie tylko ludzie, ale i zwierzęta. Jak wykazały
badania, psy i koty właśnie po kształcie aury "oceniają"
z kim mają do czynienia i bezbłędnie potrafią rozpoznać osobę
ciepłą, przyjazną czy też agresywną, mroczną lub
chorą.
Podobnie jest z małymi dziećmi, które nie
wiadomo dlaczego na widok jednego człowieka reagują "podkówką"lub
płaczem, a do innego, dopiero co poznanego, kleją się i
uśmiechają. Już starożytni Hindusi twierdzili, że każde dziecko
do piątego roku życia widzi aurę, a u wielu to naturalne zjawisko
trwa do siódmego roku życia, zaś u niektórych ludzi w ogóle nie
zanika i cieszą się tym darem do końca życia. Potwiedzili to
również amerykańscy naukowcy badający zjawiska
paranormalne.
Dlatego nie należy zbywać maluchów wzruszeniem
ramion albo karcić i mówić, że plotą bzdury lub zmyślają,
kiedy opowiadają, że ten pan czy ta pani ma dookoła głowy wielkie
kółeczko, balonik itp.
Wiele osób zajmujących się
bioenergoterapią czy parapsychologią wspomina, że od
najwcześniejszego dzieciństwa widzieli aurę dookoła ludzi,
zwierząt i roślin oraz byli przekonani, że inni też ją widzą.
Ci zaś, którzy tę zdolność wraz z dorastaniem utracili - mogą
ją odzyskać poprzez oczyszczanie i rozwijanie czakramów, pracę z
trzecim okiem czy inne ćwiczenia.
Nawet najwięksi sceptycy mogą się przekonać, że
aura nie jest wymysłem nadwrażliwców, że naprawdę istnieje.
Rosyjski inżynier Siemion Kirlian, wykorzystując doświadczenia
Polaków Jodko-Narkiewicza i Juliana Ochrowicza, opracował specjalną
technikę fotografowania, która pozwala zarejestrować wydzielane
przez ludzi, rośliny, zwierzęta i przedmioty
promieniowanie.
Skonstruował kamerę, dzięki której "czarno
na białym" widać kształt aury. Niemieccy uczeni poszli dalej
i opracowali metodę wychwytywania barw układających się dookoła
głowy człowieka.
W Polsce badania nad metodą tzw.
fotografii kirlianowskiej prowadzi od lat inż.Janusz Wilczewski z
Kielc. Do tej pory wykonał ponad 100 tysięcy fotografii. Dzięki
nim bada nie tylko predyspozycje wielu uzdrowicieli, radiestetów,
ale twierdzi, że na podstawie fotografii obu dłoni potrafi ocenić
obecny i przyszły stan zdrowia człowieka. Dzieje się tak dlatego,
że że na długo przed wystąpieniem objawów choroby, otoczka
wokoło palców sygnalizuje przyszłe zaburzenia. Wszak ludzkie
dłonie zawierają mapę całego organizmu.
Dzięki
fotografii kirlianowskiej i analizie aury można się dowiedzieć czy
ktoś ma predyspozycje uzdrowicielskie, wróżebne, można badać czy
rzeczywiście uzdrowiciel, masażysta bądź podany lek oddziaływuje
na chorego. Można także zapobiegać rozwinięciu się wielu
chorób.
Kielecki psychotronik bada równiez w ten sposób aurę
minerałów oraz rozmaitych talizmanów, amuletów i wszelkiego typu
wzmacniaczy energetycznych.
Okazuje się, że wiele w dobrej
wierze kupionych i noszonych wisiorków - zamiast pomagać szkodzi,
gdyż mają postrzępioną aurę i negatywnie oddziaływują na ciało
fizyczne oraz tzw. ciała subtelne człowieka.
Fotografia
kirlianowska, dzięki zastosowaniu światłoczułej błony,
wychwytuje i rejestruje każdy załamany promień biopola. Ten efekt
jest już wykorzystywany przez naukę i na Węgrzech fotografię
kirlianowską stosuje się w diagnostyce medycznej.
Uświadom sobie odczuwanie światełka jarzącego się
na czubku twojej głowy.
Teraz uświadom sobie odczuwanie
końcówek palców nóg z których wypływa prawie płynne
światło.
Teraz uświadom sobie kolumnową przestrzeń łączącą
dwie końcówki twego ciała - czubek głowy i palce nóg.
Przestrzeń
w której energia pobierana z ziemi wznosi się poprzez twe ciało i
uchodzi ponad szczytem głowy ku górze.
Teraz, wyobraź
sobie napełniającą je jak przeźroczystą butelkę z białym
mlekiem, i pozwól tej przestrzeni wypełnić się i rozświetlić
jasną barwą elektryzującej życiowej energii.
Następnie
rozszerz jedną końcówkę tej kolumny w dół, poprzez nogi, aż
poza końcówki stóp - drogą biegnącą przez środek twego
ciała.
Teraz rozszerz inną końcówkę kolumny drogą
wznoszącą ku kurze poza głowę, włosy i jeszcze wyżej.
Następnie
usuń szum zakłócający oddech tej rozszerzonej kolumny,
zwiększając tę kolumnę mocy na pięć minut lub dłuższy okres
czasu.
Wyobraź sobie wszelkie złe rzeczy, słabości i
choroby jako zachnięte płatki błota na twej lśniącej powłoce
mocy duchowej.
Weź mocny oddech wyobrażając sobie że
nabierasz czystej, źródlanej wody, i zdmudnij lub "zmyj"
kalający cię brud, wyobrażając sobie osuwanie go z twego ciała
jako wypalające się w ogniu lub zmywane wodą z twej powłoki
duchowej.
Wyobraź sobie wszelkie złodziejskie przyłącza
do twej mocy, i odetnij je sierpem wykutym z siły woli twego
umysłu.
Wyobraź sobie wszelkie nieporządane myśli i
rozproszenia uwagi jako pył i wydychając powietrze, wyobraź sobie
je jako chmury wydmuchiwanego pyłu.
Gdy tego dokonasz,
odetchnij głęboko, odpręż się i rozluźnij.
Pozwól
wyobrażeniu słupa mocy zacząć się kurczyć aż zniknie z twej
wyobraźni.
|
|
Jak zrobić własne lustro do przepowiadania i wróżb ?
|
Prawie każdy, kto
praktykuje magię słyszał o używaniu kryształów w przepowiadaniu
lub dalekowidzeniu.
Na czym to polega ?
Kawałek kryształu
(zwykle okrągła kula, zazwyczaj dostępna w większości punktów
zaopatrzenia ezoterycznego, o średnicy około 7 cm jest kładziony
przed obserwatorem, który wpatruje się weń w poszukiwaniu
określonej wizji i uważnie przygląda się lśniącej powierzchni
kryształu.
Oczy powinny być skierowane na poziomie kryształu
i około 30 cm od powierzchni kryształu; oświetlenie umieszczone z
boku, aby nie oślepiało, a za kryształem umieszczona powinna być
czarna tkanina.
W przeciągu około 2 minut wpatrywania się,
zaczyna się wnikanie w wizję, która będzie widziana na lustrzanej
powierzchni a w niej dokładnie to, co oczekuje się zobaczyć; na
przykład co określona osoba robi w określonym miejscu.
Ukazywana
będzie nawet przeszłość i przyszłość (kwestia ćwiczeń i
wprawy).
Krótkie praktykowanie dwa lub trzy razy dziennie
pozwoli każdemu opanować ten stopień znajomości Kunsztu,
uzyskiwać coraz wyraźniejsze i dokładniejsze obrazy, co w
połączeniu z coraz bardziej poprawnymi informacjami, będzie pełną
niespodzianek i nowości przygodą dla nowicjuszy.
Oczywiście,
to co widać w krysztale jest odwzorowaniem rzeczywistości
przenoszonej przez Światło Astralne.
Wielu osiąga poziom
rozwoju pozwalający na widzenie przeszłości, lecz jest zmuszonych
do używania pewnych zewnętrznych (fizycznych) przedmiotów, które
wraz z czasem stają się pomocami medialnymi !
Różdżka reprezentuje żywioł ognia, kierunek
południowy, i moc Boga współgrającą z mocą Bogini.
Różdżka
jest używana przede wszystkim w przywoływaniu sfer, w czyszczeniu i
oczyszczaniu, oraz jako część konkretnych rytuałów.
W
niektórych innych tradycjach Wicca i Wiedźmiarstwa, różdżka
reprezentuje żywioł powietrza, i kierunek północny lub wschodni.
Przy używaniu jej w tym celu, różdżka powinna być
skierowana na Południe, i przedstawiać żywioł Ognia.
Niemniej
jedak, aby praktykować wiedźmiarstwo, nie są potrzebne żadne
narzędzia rytualne (spełniają one tylko rolę pomocniczą).
Podczas dokonywania rytuałów, są one pomocami używanymi
jako przedstawienie żywiołów.
Są one także pomocne tak
samo jak i inne symbole używane w sztuce magii i obrzędach
religijnych.
Symbolizm jest bardzo ważną częścią
wiedźmiarstwa i prac wiedźmiarskich.
Zanim będziesz mogła użyć magicznej różdżki,
musisz się pierw w nią zaopatrzyć.
Tradycyjnie, różdzka ma
długość ręki użytkownika, mierząc od końcówki palców do
łokcia.
Niemniej jednak, nie ma tutaj sztywno określonych
zasad i wymagań odnośnie jej rozmiaru,
tak więc jeżeli
wygodniej pracuje ci się z mniejszą lub większą różdżką, to
nic nie stoi na przeszkodzie by takiej właśnie - dogodnej dla
ciebie - różdżki używać.
Stworzenie swej własnej różdżki
jest jedną z najważniejszych i pochłaniających wiele mocy, rzeczy
jakie można samodzielnie zrobić.
Tworząc własne narzędzie
rytualne, napełniasz je swą własną energia przez co będą
służyły tobie jak tylko najlepiej potrafią !
Z tego też
powodu dostrajają się do twych wibracji, twej energii i twych
oczekiwań.
Są one twym odbiciem i częścią ciebie.
Różdżkę
można zrobić z różnych materiałów.
Niektóre osoby wolą
metalowe różdżki, a niektóre szklane.
Niektóre różdżki
są tworzone z sztucznych materiałów a inne z drzewa dostępnego w
danym rejonie.
Nie muszą to być jakieś wyszukane drogie
materiały, i mogą być pochodzenia naturalnego.
Wybierz się w
przechadzkę po lesie lub zagajniku w pobliżu miejsca
zamieszkania.
Może to być dobry czas na zabranie ze sobą
książki dzięki której nauczysz się rozpoznawać poszczególne
gatunki i odmiany drzew oraz krzewów.
Pozyskiwanie drewna z
natury daje w efekcie bardziej naturalny wygląd różdżki - całe z
sękami, otworami po kornikach, i skrawkami kory.
Gałąź
powinna być grubości około 1,5 - 3 centrymetrów.
Grubość
różdżki wpływa na to jak bardzo wygodnie będzie ona leżeć w
twej dłoni.
Niektóre osoby bardziej wolą cięższe i grubsze
różdżki, a inne chętniej wybierają lekkie i
drobniejsze.
Tradycyjnie drzewo jest ulubionym materiałem
używanym do tworzenia różdżek.
Drzewo używane do stworzenia
różdżki powinno być twarde i praktyczne jako materiał do
stworzenia różdżki.
Twarde drewno jest bardziej przydatne do
tego celu niż miękkie drewno typu drewno sosnowe.
Świeżo
ścięte drewno wymaga podsuszenia i oczyszczenia z kory, i dopiero
wtedy będziesz mogła zacząć z niego robić różdżkę.
Możesz
się także rozejrzeć za gałęziami które odpadły z
drzewa.
Jeżeli musisz ściąć lub odłamać zdrową gałąź,
przeproś za to drzewo z którego chcesz ją pozyskać.
Zapytaj
drzewo o zgodę na odcięcie / odłamanie gałęzi.
Pamiętaj by
podziękować drzewu za użycie jego gałęzi.
Różdżkę
można także stworzyć z wielu różnych innych rzeczy i jedynym
ograniczeniem w tej kwestii jest tylko twoja wyobraźnia i zdolności
manualne !
Możesz spróbować użyć do tego celu miedzi,
szklanego pręta lub rurki, kawałka kryształu, lub nawet
modelinę.
Możesz dodać specjalnie wybrany do tego celu
kamień, kawałki skóry, piór, zioła, talizman lub
pentagram.
Możesz wydrapać lub wygrawerować symbole na jej
powierzchni, lub pomalować ją w wybrane wzory - cokolwiek tylko
zechcesz.
Każda różdżka która stworzysz, jest unikatowa !!
Jeżeli chcesz, możesz zamówić sobie wykonanie różdżki,
lub wymienić się czymś w zamian za różdżkę.
Twoja
różdżka może być przechowywana zawinięta w ochronną chustę,
lub sakwie na różdżkę, ewentualnie możesz ją pozostawić
położoną na swym ołtarzu.
Magiczny krąg, zakreślany przy użyciu różdżki,
jest tworzony w celach ochronnych przez osoby dokonujące rytuałów
i celebrujące magiczne święta.
Jest to ograniczenie nakładane
na naszą własną rzeczywistość.
Czasami możesz usłyszeć
lub spotkać się z określeniem "zakreślić krąg".
Zakreślany krąg jest linią pomiędzy tobą a resztą
świata.
Trzymaj różdżkę w dłoni i skupiaj w niej swą
energię.
Wyobraź sobie energię promieniującą z szczytu
różdżki (np. na sposób podobny do lasera).
Różdżka jest
uważana za narzędzie bardziej służące do przekonywania
(nakłaniania do spowodowania określonych efektów lub działań)
niż jako przedmiot władzy nad czymś.
Skupia się w niej moc
umysłu z której bierze swój początek magia.
Poprzez nią
objawia się ona w rzeczywistości.
Pamiętaj: TY kontrolujesz
zamiar i cel w jakim ona działa i się objawia.
Nasilenie
skupionej mocy, w połączeniu z energią zamiaru, powoduje
zjednoczenie owych energii w trwałą jedność i ich
urzeczywistnienie.
Podczas rytuału, różdżka jest zazwyczaj
uniesiona wysoko podczas wypowiadania słów mocy skierowanych ku
określonym bytom / energiom / mocom / bóstwom uczestniczącym (np.
wezwanym przed rytuałem poprzez inwokację) w ceremoni lub
rytuale.
Różdżka trzymana jedną lub obiema rękoma, może
być także używana do ukierunkowania mocy wydobywającej się z
rytualnego kręgu i nakreślania magicznych symboli.
Gdy
zakreślasz krąg, kierujesz różdżkę ku ziemi, po czym zataczasz
koło (najczęściej lekko zarysowywując powierzchnię ziemi tworząc
tym samym okrąg - podobnie jak w przypadku używania kredy do
zakreślania magicznego kręgu).
Wyobrażaj sobie przy tym białe
światło wydobywające się z czubka różdżki, czyniące krąg
magicznym i bezpiecznym miejscem na odbycie danego rytuału lub
ceremoni tudzież czaru.
Gdy zakończysz zakreślanie magicznego
kręgu, obejdź go po jego obwodzie.
Wyobraź sobie białe
światło które zaczyna się unosić z ziemi ku różdżce i
otwierające krąg by pozwolić z niego wyjść.
Różdżka jest
także używana do tworzenia wrót w przypadku gdy któraś z osób
przebywających wewnątrz kręgu chce go opuścić.
Zazwyczaj
jest to spowodowane jakimś ważnym powodem i krąg opuszcza się
tylko z naprawdę ważnych powodów.
Dlatego też ważne jest
aby przed rozpoczęciem zakreślania kręgu, dokończyć wszystkie
osobiste sprawy.
Za pomocą różdżki wskaż i nakreśl wrota
wyjściowe z kręgu dla osób która chcą go opuścić i z niego
wyjść.
Gdy tylko wyjdą, zamknij wrota zakreślając ponownie
i domykając wrota.
Gdy tylko powrócą, ponownie otwórz i
zamknij wrota.
Różdżka jest twym narzędziem.
Tutaj
przyczyną zjawisk nie jest tylko sama magia - albowiem wszystko co
się dzieje jest twoim dziełem tworzonym przez ciebie.
Magiczne różdżki były używane w magii od czasów
starożytności.
Grecki bóg Hermes był przedstawiany jako
różdżka z oplecionym wokół nim wężem i skrzydlatym
zakończeniem, co miało symbolizować moc, wiedzę i leczenie.
Było
to swoistym znakiem charakterystycznym Hermesa - posłańca bogów i
przewodnika umarłych.
Różdżka z dwoma wężami, obecnie
nazywana Caduceus, była nazywana orginalnie przez Greków
"keryleion".
Merkury posiadał różdżkę
która sprowadzała sen.
Arion, sławny muzykant który
zamieszkiwał na dworze Periandera - króla Koryntu, posiadał rogową
różdżkę.
Językoznawcy odkryli także iż słowa "cel"
w słowie Celci i "ger" w słowie Germanie, posiadają
wspólne znaczenie, wywodzące się z słowa które obecnie można
przetłumaczyć jako "różdżka".
Obie te kultury
używały różdżki jako symbolu osi przesilenia dnia z nocą
(równonocy).
Cep, zrobiony z drzewa jabłoni, używany do młócenia
ziarna był jednym z symboli faraonów w Egipcie.
W Irlandii,
trzecim z "Pięciu Magicznych Drzew" był Jesion.
W
mitologii skandynawskiej, "czarodziejski" jesion, drzewo
zwane Ygdrasil, było uważane za kosmiczne drzewo światów.
Jego
korzenie i gałęzie przenikały cały wszechświat.
W krajach
północno-europejskich, Bogini Wiosny była ukazywana jako Brzozowa
Bogini.
Gatunki
drzew i ich zastosowanie w magii
Jabłoń - Te drzewo cechuje przydatność w magii w sprawach związanych z ideałami i honorem.
Jesion - Drzewo jesionu znajduje zastosowanie w wytwarzaniu narzędzi ręcznych, zaś jego cechami magicznymi było łączenie przeciwieństw skutkujące powstawaniem nowych rzeczy, niezwyciężoność i ciągłość życia.
Buk - Magicznymi cechami buku jest pomoc udzielana użytkownikowi w osiąganiu celów oraz spełnieniu życzeń poprzez obdarzenie danej osoby darem uporządkowania i umiejętności organizowania oraz planowania własnych działań i osiągania zaplanowych celi.
Leszczyna - Magiczne cechy leszczyny to duchowe przewodnictwo i wnikliwość.
Hikora (Orzech biały) - Magiczne cechy hikory to wytrwałość, tych którzy wytrwali w swych przekonaniach i wierze, i swymi wyczynami ukazali iż dobrze z nich korzystają.
Klon - Magicznymi cechami klonu jest przyjaźń, braterstwo, obarzanie energią, uzdrawianie i entuzjazm w związkach partnerskich.
Dąb - To drzewo cechuje się magicznymi cechami pomagąjącymi osiągać wyższe płaszczyzny zrozumienia i świadomości, oraz pomaga w ukształtowaniu świadomości w formy odpowiednie do prac magicznych.
Sosna - Rytualne narzędzia stworzone z drewna sosnowego są idealne dla spraw związanych z nowym początkiem i ponownym narodzeniem (np. nowe poczatki).
Topola - Magiczne cechy drewna topoli to ochrona oraz pomoc w rozwiązywaniu trudnych spraw i sytuacji.
Jarzębina - To drzewo jest uważane za magiczne, albowiem posiada liść złożony z 13 listków, co jest nawiązaniem do 13 miesięcy księżycowych w jednym roku słonecznym.
Wierzba - Magicznymi cechami wierzby było leczenie, wierzba symbolizuje istotne znaczenie wrażliwości i wychowania.
Dziki bez - Magicznymi cechami dzikiego bzu była ochrona przed czarami, często było używane jako surowiec do wytwarzania magicznych różdżek.
Cis - Trujące drzewo, którego magicznymi aspektami była siła, sprężystość, życie i śmierć, czasami nazywany drzewem nieśmiertelności.
Lipa - Magiczną cechą drewna lipowego była przyjaźń.
Orzech włoski - Magicznymi cechami orzecha włoskiego była płodność, urodzaj oraz pomoc w odkrywaniu ukrytej mądrości.
Gruszka - Magicznymi cechami drewna gruszkowego była miłość macierzyńska, a czasami także też i długowieczność.
Wiśnia - Magicznymi cechami wiśniowego drewna było dziewictwo i czystość.
Zamglone lub matowe lustrzane powierzchnie - podobnie
jak łazienkowe lustra tuż po kąpieli - mogą przekazywać
wiadomości w postaci obrazów i wizji z świata duchowego po drugiej
ich stronie.
Wiele luster staje się czasami "oknami"
do innych światów i rzeczywistości.
Wiadomość przekazywana
poprzez lustro ukazuje się zazwyczaj jednorazowo i nagle - a nie
powoli jakby była rysowana przez malarza lub grafika.
Dla
przykładu - jeżeli się ukazuje w nim twarz - to materializuje się
i pojawia ona naraz i jednocześnie.
Wszystcy posiadamy w swych
domach portale do innych światów które można otwierać i
zamykać.
Wbrew pozorom - nie musi to mieć cokolwiek wspólnego
z projekcjami lub nawiedzeniami.
Wiadomości ukazują się
zazwyczaj szybko i w czytelnej postaci - i zazwyczaj w formie obrazu
zbliżonego do liczb lub pisanych symboli.
Wejdź do łazienki i zamknij drzwi i okno - tak aby
gorące powietrze i para były uwięzione i zamknięte w
pomieszczeniu.
Oczyść swe lustro papierem lub czystym
ręcznikiem.
Możesz także użyć do tego celu strumienia wody
z prysznica.
Odkręć kran i pozwól gorącej wodzie
lecieć.
Czekaj aż do chwili, gdy lustro zaparuje, zanim
zamkniesz okno.
Gdy już lustro całkiem zaparuje, zakręć wodę
i pozwól aby lustro ukazało w sobie obrazy.
Mogą nadejść
szybko lub powoli.
Jedno lustro może ukazywać zazwyczaj jeden
obraz.
Obserwuj lustro pod różnymi kątami.
Zdziwisz się
ile możesz w nim zobaczyć !
Może to wymagać nieco uwagi i
ćwiczeń aby móc poprawnie dostrzegać obrazy - bez zbytniego ich
zniekształcenia.
Lustra były używane kiedyś w celu zobaczenia
patrzenia poprzez nie w czas - by zobaczyć przeszłość,
teraźniejszość i przyszłość.
Są one różnych rozmiaru i
zazwyczaj bardzo stare.
Uważa się że wywodzą się one z
Persji (obecnie Irak), gdzie Magowie używali ich w pewnej odmianie
przepowiadania przyszłości - nazywanej Katoptromancją (wróżeniem
za pomocą lustra).
W Rzymie, osoba która czytała i
przepowiadała z luster, nazywana była Specularii.
Na Dalekim
Wschodzie, owe przyrządy były nazywane Gwiezdnymi
Lustrami.
Najczęściej są one używane jako ulepszona forma
jasnowidzenia lub mediumiczności w sposób który może prowadzić
do stanów hipnotycznych.
Ogólnie lustra magiczne dzielimy na kilka odmian:
Lustro Czarodziejek - czyli wszelkiego rodzaju lustra lub otwarte pojemniki z wodą. Czarodziejka staje przy lustrze lub pojemniku z wodą, wypowiada zaklęcie i w odbiciach i odblaskach na powierzchni wody widzi oczekiwany obraz.
Lustro Cagliostro - słój z czystą wody ustawia się na meblu, usadza przed nim dziecko, na którego głowie wróżąca osoba kładzie jedną rękę, zadaje pytaia na które chce uzyskać odpowiedź, a odpowiedź jest ukazywana za pomocą alegorycznych obrazków.
Lustro du Polet -
kawałek tektury z przylepionym do jednej strony arkuszem foli
cynowej, a z drugiej stronie obity czarną tkaniną.
Osoba
operująca tym lustrem silnie je magnetyzuje, po czym umieszcza je z
dala od oczu osoby wróżącej, która skupiwszy na nim swój wzrok,
po krótkim czasie widzi w nim oczekiwany przedmiot.
Lustro
Swedenborgian - mazista pasta złożona z grafitu wymieszanego z
oliwą która została nałożona na normalne lustro i pozostawiona
do wyschnięcia na kilka dni.
Osoba pomocnicza, której obraz
nie może się odbijać w lustrze (dlatego też nieco oddalona od
lustra) spogląda w nie, skupiając się na nim, podczas gdy osoba
wróżąca wpatruje się magnetycznie w tył jej głowy, i w tej
sytuacji powstają widziane w nim wizje.
Magnetyczne Lustro - Okrągła krystaliczna kula wypełniona namagnetyzowaną wodą w którą to ostrożnie spogląda osoba wróżąca oczekując ukazania się w niej wizji.
Lustro Galwaniczne - zbudowane z dwóch dysków: jeden - wklęsły - wykonany z miedzi, drugi zaś - wypukły - z cynku, oba magnetyzowane dziewięć razy w przeciągu dziewięciu dni. W lustrze tym, wpatruje się w środek wklęsłej powierzchni.
Kryształy, jak
zapewne wiecie, są bardzo przydatne w praktykowaniu magii.
Można
ich używać do przekazywania i przesyłania mocy, do gromadzenia i
magazynowania mocy, oraz wielu, naprawdę wielu innych czynności.
W
tym artykule, z uwagi na ograniczenia, skupimy się na sprawach
związanych z ładowaniem mocą magiczną kryształów.
Pierwszą
i najważniejszą rzeczą jest samodzielny wybór kryształu. W
większości przypadków, wystarczy kryształ górski lub inna
odmiana kwarcu, choć czasami - w specyficznych sytuacjach używa się
także innych kryształów i minerałów.
Jeśli masz
zamiar za pomocą kryształu wykonać jakąś konkretną czynność,
to dobierz odpowiedni do danej czynności minerał posługując się
zestawieniem zastosowań kryształów w magii.
Kolejny krok jest
także bardzo ważny, szczególnie gdy wykonujesz go świeżo co się
go nauczywszy, a polega zaś on na przygotowaniu się do przesłania
energii lub mocy magicznej do kryształu.
W moim przypadku,
pomaga mi w tym muzyka, a także pranayama i inne metody
kontrolowania oddechu.
Pierwszy raz jest zazwyczaj
łatwy.
Pranayama, w samej swej istocie, jest sztuką
kontrolowania oddechu.
Polega głównie na sztuce
hiperwentylacji i bezdechu.
Dokonując jej po raz pierwszy, a
także nawet obecnie, można ją opisać w poniższy sposób: weź
cztery szybkie wdechy, wypełniając swe płuca powietrzem.
Powinno
się tego dokonać w przeciągu około półtorej sekundy.
Następnie
dokonaj wydechu poprzez cztery krótkie wydechy, także w czasie
około półtorej sekundy.
Koniecznie powtórz oddech.
Wykonując
po raz pierwszy to ćwiczenie, najlepiej wykonywać je kilkukrotnie
przez około minutę.
Po upływie tego czasu, może być
ponowione i przedłużone, oczywiście aż do momentu uzyskania
efektu które z sobą niesie, niemniej zaleca się wykonywanie go
przez krótszy czas.
Teraz, gdy masz już odpowiedni
nastrój, weź kryształ do swej prawej dłoni (lub do lewej - jeśli
jesteś osobą leworęczną).
Wyobraź że sobie w samym środku
kryształu widzisz drzwi.
Czekaj aż do chwili gdy wyobrażenie
drzwi będzie trwałe i stabilne.
Następnie otwórz drzwi.
Za
nimi powinno się ujrzeć zasoby rozproszonej energii, której rodzaj
zależy od rodzaju kryształu (minerału).
Niektóre kryształy,
zazwyczaj te niskiej jakości lub szlifowane, mają mało energii,
lub też nie mają jej wcale.
Nie są zbyt przydatne do praktyk
magicznych.
Zamknij drzwi, lecz pamiętaj o nich w swych
myślach.
Ta czynność ma na celu tylko sprawdzenie energii
jaką w sobie skrywają.
Wybierz jakiego rodzaju energią
chcecz wypełnij dany kryształ.
Zazwyczaj wymagane jest by była
ona jednorodna, tak jak w talizmanach i przedmiotach skupiających
moc do późniejszego użycia, niemniej jednak też czasami [np. w
przedmiotach do wróżenia] jest wymagana różnorodność tej
energii.
NIE PRÓBUJ DOKONYWAĆ ŁADOWANIA ZA PIERWSZYM
RAZEM !
RACZEJ CI SIĘ NIE UDA!
Energia którą musisz
ujarzmić jest potężna,i próby panowania jednocześnie więcej niż
nad jednym skupiskiem mocy jednocześnie są bardzo wyczerpujące i
wymagają znacznej wprawy.
Próba opanowania i ujarzmienia
wszystkich trzech energii, oraz dodatkowo osobistej i innych energii,
grozi przeciążeniem i wyczerpaniem.
Podobnie jak też i
w wszystkich systemach cielesności, zdolność używania siły
wykraczającej poza swe możliwości grozi przeciążeniem,
spowodowaniem przerwy lub uszkodzeń przemian energetycznych,
podobnie jak u człowieka któryby próbował podnieść 150 kg za
pierwszym razem.
W ogólnych przypadkach, najlepszym zasobnikiem
jest energia naturalna.
Źródło z którego się ją czerpie,
zazwyczaj zależy od ścieżki jaką się praktykuje, tak więc też
używaj źródła z którego wygodniej ci będzie pobrać energię
(unikając żywych istot, np. ludzi).
Teraz właściwa
część pracy.
Dla trzech głównych energi, opracowałem
wypróbowane i skuteczne metody pobierania energii którymi mogą się
posłużyć osoby początkujące dokonywanie tego rodzaju praktyki
magicznej.
Aby zaczerpnąć Dobrej
Energi, spróbuj poniższej rzeczy: Utwórz stożek o
podstawie połączonej z twą głową w miejscu pomiędzy i powyżej
brwiami.
Zaczerpnij energię (wyobrażając sobie wedle twych
upodobań; ja wyobrażam sobie ją jako złocisto-pomarańczowe
skupisko mocy) w stożek, a następnie zaczerpnij ją poprzez wąż
(lub rurkę) do swego umysłu.
Wyobrażenie sobie tego jest
nieco trudne i zawiłe, lecz jest możliwe do wykonania.
W
celu pozyskania Energii
Natury, wyobraź sobie "wąż" (rurkę) schodzący
do ziemi, wywodzący się zaś z środka twego kręgosłupa.
Najlepiej
by było gdyby ten wąż połączył się z środkiem Ziemi, lecz
pewne osoby nie mogą zrozumieć na czym polega zassysanie energii na
odległość, i może dlatego nie potrafią sobie tego skutecznie
wyobrazić.
Wniknij tak głęboko jak tylko zdołasz, i wraz z
czasem zdołasz wnikać coraz głębiej.
Ja "widzę"
tą energię jako rudawą, jaskrawą czerwień, podobną do lawy /
magmy.
Używaj najskuteczniej przemawiającego do ciebie
wyobrażenia.
Zaczerpnij tej energii do węża / tuby, następnie
zassij ją przy użyciu swego wirującego słupa mocy do
umysłu.
Teraz, Zła
Energia. Co prawda, metoda ta jest dla mnie nieco zawiła i
skomplikowana, niemniej opiszę ją poniżej.
Umieść stopy
razem (jeśli już są jedna obok drugiej, to bardzo dobrze !
Znaczy
to że nie jest to dla ciebie niewygodne, tak jak dla mnie).
i
wyobraź sobie syfon, z wężem przyłączonym do stożka łączącego
się z twymi stopami, około 5 centymetrów średnicy grubości, po
jakieś 2,5 centymetry wokoło każdej stopy.
Następnie, na
drugim końcu, wąż wchodzi w ciemny, atramentowo czarną pustkę
(lub innego - dowolnego koloru poprzez który wyobrażasz sobie jako
właściwy dla złej energię).
Ostatnie połączenie:
Inny
wąż wybiega poza to miejsce z twych stóp do poprzednio
wyobrażonego sobie miejsca w twym umyśle.
Jest to zbliżone
bardzo do teorii czakr, do której nawiązuję, w owym czakralnym
słupie rdzeniowym łączą się wszystkie ważniejsze ośrodki
energetyczne w jednym ciele.
Jeśli znasz ten system, to będzie
ci naprawdę łatwo !
Zaczerpnij energię poprzez syfon (czasami
wyobrażenie sobie ściskanie bulw syfonu (lub wirowanie wężem)
pomaga) do stóp, następnie do czaszki, a później do
umysłu.
Odnośnie innych obiekty z których chcesz
pobierać energię, używaj wyobrażenia podobnego do drzwi
unoszących się ponad nimi, ( przydatne w przypadku pobierania mocy
z potężnych źródeł energii takich jak np. źródła mocy lub
Tarot, wyobrażając je sobie jako wrota większe od drzwi. Tak samo
w każdym przypadku), i zaczerpnij ją używając rąk.
Jeśli
zamierzasz ponownie użyć tego przedmiotu, pobierz tylko troszkę
energii I NIE ZAPOMINAJ ZAMKNĄĆ DRZWI!
Osobista
moc:
Tutaj wiele bardzo rzeczy zależy od danej osoby która
dokonuje tej praktyki magicznej!
Niektóre osoby czerpią ją z
swej aury, inne z czakr, a jeszcze inne z ciała
astralnego.
Decydując się na wybór metody, wybierz tę którą
ci jest wygodniej stosować.
Osobom które nie mają jakiejś
szczególnie ulubionej metody, lub nie wiedzą jak się do tego
zabrać, zalecane byłoby zbliżenie astralne. Przyciągam troszkę
substancji ciała astralnego - zazwyczaj z okolic stóp, do okolic
głowy.
Gdy skończę wszystko inne, "rozpraszam" swe
ciało astralne aby uzupełnić tym jego ubytek.
Ciało astralne
POTRAFI leczyć i uzdrawiać.
Dobrze - na tym to ogólnie
polega.
Skupiam i przyciągam energię którą potrzebuję, a
następnie skupiam ją w krysztale.
Zaczerpnij ją ponownie swą
dłonią, otwórz drzwi w krysztale, zabierz trochę energii i
przenieś ją do swego umysłu.
Zazwyczaj, używam do tego
celu węża po raz kolejny, umiejscowionego na głowie, lecz w
głównej mierze biegnącego WEWNĄTRZ ciała, niczym według kości
rąk, a następnie kręgów szyjnych i szyi.
Wymieszaj ze sobą
energie.
Jeżeli to pomoże, wyobraź sobie kosmiczny kocioł w
którym mieszają sie energie, lub cokolwiek innego. Jeśli nie chcą
się wymieszać, i mieszanina wygląda tak jak oliwa z wodą
(rozdzielanie się lub niejednorodna mieszanka), to oznacza że coś
źle poszło.
Ten kryształ nie zatrzyma w sobie tej energi.
Daj
wtedy sobie w tym momencie spokój, odłóż z powrotem energię
kryształu, dokonaj uziemiania (później...), i spróbuj jakiś czas
później z inną energią.
Dopiero gdy uda ci się zmieszać ze
sobą te energie, wypełnij nimi kryształ.
Czasami energia nie
będzie chciała przeniknąć do kryształu.
Może to oznaczać
iż starasz się umieścić w nim zbyt wiele energii własnej w
stosunku do energii drzemiącej w krysztale.
Ściągnij ją z
powrotem do swej głowy, i wymieszaj.
Jak ponownie
naładować kryształ mocą?
Połóż ręce nad kryształem,
następnie wyobraź sobie wąż (rurkę) ponownie wychodzący z twych
rąk, tym razem w odwrotnym kierunku - poprzez drzwi. Nastąpi
chwila, szczególnie widoczna gdy dopiero zaczynasz praktykować, w
którym kryształ się napełni a mimo to pozostanie ci jeszcze nieco
energi.
Zatrzaśnij owe drzwi i dokonaj samo-uziemienia
(później...), nie przeciążaj go [kryształu] !
Drzwi mają
swoją wytrzymałość, i przekroczenie jej jest prostą drogą do
zniszczenia lub uszkodzenia dobrego kryształu.
Dobrze, o tym
później.
Skończyłeś pracę rękoma (Brawa, dokonałeś
tego!) lecz pomimo to pozostała jeszcze zbędna energia!
Jest
wiele metod uziemiania energi, wybierz tą która będzie ci
najwygodniejsza w użyciu (wiem że mówiąc to, znów się
powtarzam. Nie rób niczego wbrew sobie i na siłę).
Metoda
uziemiania której używam jest prosta.
Weź stosowany do tej
pory wąż (rurkę) i użyj go ponownie, przyłączając go do
podstawy stożka, a następnie do Ziemi.
Odwróć kierunek
przepływu energii, i wypchnij na zewnątrz całą zbędną ci
energię !
Zachowaj ostrożność aby się przy okazji nie
osłabić zbytnim rozładowaniem! To jest to.
Mam nadzieję że
znalazłeś tutaj trochę pomocnych ci
rzeczy.
Bibliografia:
"Charging
Crystals" autor: Ian Kesser, tłumaczenie: Dział Techniczny
Portalu Mrooczlandia
Niektórzy wierzą że Wiedźmy wypowiadają
kilka magicznych słów, wykonują magiczny rytuał a wtedy zostaje
rzucony czar który w pełni spełnia swe zadanie.
Tak
naprawdę to odbywa się to na płaszczyźnie metafizycznej,
płaszczyźnie gdzie istnieje cała energia psychiczna należąca
zarówno do żywych jak i zmarłych. Zaczerpujemy tej energi w chwili
gdy coś tworzymy. Możemy także wyczerpać się psychicznie aby
wzmocnić swe pragnienie i wyobrażenia w celu rzucenia
czarów.
Metafizyczna płaszczyzna działa niczym bateria.
Energia psychiczna jest żywa i może mieć dobre lub złe działanie.
Dobra energia psychiczna może leczyć i przyczyniać się do
powstania dobroczynnych wydarzeń. Zła energia tworzy negatywne pole
otaczające osobę na którą został rzucony zły czar. Czasami złe
czary mogą spowodować u niektórych osób utratę zdrowia itp.
skutki. Może to powodować różne wydarzenia i skutkować
realizowaniem się złych lub negatywnych zdarzeń, sprawiając że
szczęście i inne czynniki zostaną zredukowane i będą zależne od
natury czaru i umiejętności psychicznych wiedźmy. Czary mogą
latami trwać w ukryciu zanim zaczną tracić swą energię a ich
efekty zaczną słabnąć.
Istnieje kilka sposobów na
stworzenie bateri energi psychicznej, Zgromadzenia (Coven'y) należą
do dobrych rozwiązań. Czar rzucony przez Zgromadzenie jest o wiele
potężniejszy niż czar rzucony przez poszczególną wiedźmę.
Istnieją także miejsca na świecie gdzie występują zaburzenia
pola energii psychicznej na płaszczyźnie metafizycznej. Owe miejsca
są idealne dla wiedźm ponieważ energia psychiczna wypływająca z
płaszczyzny metafizycznej jest tam bardzo potężna a zarazem też
bardzo łatwa do wykorzystania. Można także drenować inną osobę
i używać jej energii do rzucania czarów, lecz nauczenie się
łączenia i czerpania energii psychicznej z płaszczyzny
metafizycznej jest pierwszą i podstawową rzeczą jaką powinna się
nauczyć wiedźma.
Autor: Black Cat
Najważniejszą rzeczą jest sprawdzenie czy żywione przez nas uczucie ataku jest rzeczywiście skutkiem ataku, czy też tylko odczuciem płynącym z nas samych (czyli urojony atak). Pewne zjawiska mogą sie wydawać do objawów ataku, niemniej jednak nie są one skutkiem działania sił zewnętrznych, a ich chwilowe i impulsowe odczuwanie jako pozorny skutek działania "obcych" sił mogą powodować fałszywe alarmy.
Sprawdź czy nie wysyłałaś/eś gdzieś na zewnątrz energii [np. w postaci zaklęcia], która mogła ulec odbiciu i powraca właśnie do ciebie. Nic takiego nie zachodzi w przypadku wrogiego ataku. Wiele osób boryka się często z zjawiskiem odbicia czaru które jest zbliżone do efektu "echa".
Wytwórz tarczę uziemiającą. Energia ataku będzie kierowana ku Matce Ziemi, która przyjmie i wchłonie ową energię. Uziemianie jest podstawową umiejętnością jaką trzeba opanować aby móc skutecznie i bezpiecznie używać magii. Jeżeli czujesz iż są jakieś zaburzenia z przepuszczeniem energii poprzez ciało ku ziemi, po prostu użyj prostszej metody: odbij energię po skierowaniu jej w dół - ku Ziemi - co jest prostsze i szybsze do wykonania. Dokonując uziemienia, dokonujesz najprostszego i najmniej zajmującego z licznych możliwych sposobów obrony.
Szukanie źródła ataku i próba kontrataku. Jeżeli się pomylisz lub jesteś nie dość silna (silny), możesz tym samym wzniecić nienawiść w osobie na której dokonujesz kontrataku. Możesz mieć rację w sensie konieczności podjęcia tak silnych metod obrony, ale też druga strona może nie być świadoma swego przypadkowego i czasami niezamierzonego, przypadkowego ataku - co doprowadzi do sytuacji rodzących konflikty . Nawet gdy masz słuszność, atakując jedynie zwiększasz nienawiść i skalę konfliktu. Kontratak to jedna z najczęściej potępianych form reakcji na atak psychiczny.
Wytwarzać lustrzanej tarczy, odbijającej
energię do nadawcy. Mimo iż jest to najczęściej dokonywana
rzecz, nie jest to zalecane, a nawet wręcz uważane jest to za
głupotę. Nie jest to niezbędne z prostego powodu: jeżeli możesz
wytworzyć lustrzaną tarczę, to tym samym możesz także
ukierunkować ją tak, aby odbitą energię kierowała ku Ziemi
(gdzie zostanie wchłonięta i się rozproszy). Nie ma żadnego
powodu, dla którego miałba (miałbyś) uziemić większą ilość
energii niż możesz odbijać od nadawcy (o ile poprawnie wykonujesz
odbijanie uziemiające). Z pewnych powodów, skuteczność odbijania
nigdy nie będzie w pełni idealna. Możesz uderzyć odbiciem blisko
nadawcy, zarazem nie trafiając; jeżeli nie zdołasz wtedy
ukierować uderzenie ku ziemi, możesz narobić sobie kłopotów
przypadkowo uderzając rykoszetem w inną osobę.
Czasami
uważa się iż odbicie energi do nadawcy (atakującego), nakłoni
go do zatrzymania się i zaprzestania ataku z powodu uświadomienia
mu jego czynu a także ponieważ powracająca (odbita energia) może
sie okazać zbyt duża do poradzenia sobie z nią przez pierwotnego
nadawcę. Ta ważna rzecz jest rzadko poruszana z uwagi na to, iż
jeżeli nadawca (atakujący) był świadomy dokonywania ataku, to
może być przygotowany na ewnetualną konieczność ponownego
odbicia do celu (np. za pomocą luster lub innych technik
przekierunkowania energii).
Stąd też, jeżeli
skorzystamy z prawie idealnego lustra odbijającego, i zaczniemy
zwiększać ilość odbijanej mocy, to możemy uzyskać efekt lasera
psychicznego; któż bowiem po drugiej stronie lustra będzie w
stanie przechwycić aż tak bardzo skupioną wiązkę energii
?
Jeśli druga osoba nie będzie świadoma tego że
wysłała swą energię, to prawdopodobnie uzna że została
zaatakowana i spróbuje dokonać kontrataku. Jeśli postąpi zgodnie
z trzema krokami opisanymi powyżej to nikomu tym nie zaszkodzi.
Jednakże wiele osób natychmiast pomyśli o natychmiastowym
postawieniu lustra obronnego, lub nawet gorzej (zobacz poniżej;
mogą zdecydować o tym żeby dać nauczkę osobie ich atakującej).
Kilka osób naturalnie odpowie na odczucie ataku pozytywnie
(szczególnie jeśli są w tak złym nastroju że wysyłają swą
energię nawet nie mając o tym świadomości).
Inną
ważną sprawą jest przyciąganie do siebie nieuświadamianej sobie
nienawiści wobec nas samych i waśni z powodu naszych własnych
słabości. Zazwyczaj zdarza się że ktoś odbija dokładnie to co
otrzymał jednak bez dodawania swej własnej energii w trakcie
odbicia. Lecz te same osoby które się bronią, mogą dokonać
"odbicia z radosnym dodatkiem". Wydaje się wtedy że
można się łatwo wyczerpać z powodu swego sprawiedliwego
postępowania w przypadku większości osób które dokonują ataków
i jest bardzo trudno nie móc sobie wyobrazić w konkretny sposób,
satysfakcjonujących efektów powrotu odbitej energii do nadawcy;
takie coś można podciągnąć pod "kontratak" nawet
jeśli się tego nie realizuje. Uziemianie tak nie
skutkuje.
Przyjrzyj się sobie kiedy ludzie dyskutują o
"powrocie do nadawcy"; zobacz jak bardzo często występuje
wtedy u ciebie skryte pragnienie zemsty lub ukarania, skrywane za
drapieżnym pragnieniem "panowania nad sytuacją" - i
odbijaniem ich normalnych prób podczas pozostawaniu w skupieniu
dzięki pragnieniu nie dokonywania niczego więcej niż
"usprawiedliwionego zachowania się".
Usprawiedliwione
zachowanie się nie jest zagadkowym zachowaniem; jest to własna
wiedza i zrównoważenie. Jest też inna, podobna sprawa która
pojawia się często w dyskusjach; chęć "dania nauczki osobie
wysyłającej energię". W niektórych przypadkach, słyszałem
o usprawiedliwianiu się poprzez "chronienie społeczności".
To bardzo kłamliwy sposób tłumaczeniu się wielu osób... Czy to
że bogini dała ci status strażnika "zasady trójpowrotu"
i symbol strażnika zasad, zwalnia cię od wszelakich konsekwencji i
odpowiedzialności "ponieważ jesteś tylko pośrednikiem"
? Owa pycha wymaga doznania twardej nauczki, lecz samodzielne
wyznaczenie się na strażnika zasad może być główną przyczyną
działania jako główny odbiorca wysyłanych energii. O wiele
zdrowiej było by odrzucić swą własną obłudę i ogłosić że
nasze własne ego prowadzi do waśni. "Uczenie innych poprzez
dawanie im ciężkich nauczek" prowadzi do wpadania w pułapki
swej własnej obłudy, prowadzi ku drodze która osłabia nas za
pośrednictwem naszych własnych pokus.
Rozważcie też,
to czy pomimo waszego początkowego wrażenia, negatywna energia nie
pochodzi z wnętrza, z was samych? Czy dobrze czynicie "odbijając
ją od siebie" (możliwe że wraz z dodatkowymi uświadomionymi
lub nieuświadomionymi sobie żądzami) lub też uziemiając ją?
"Ojej, odesłałem to w dobry sposób, lecz to powróciło;
nadawca naprawdę potrzebuje aby dać mu nauczkę !". To może
być bardziej prawdziwe niż to podejrzewacie.
Zauważ
nie nigdzie nie powiedziano że nie ma się "prawa" do
wytworzenia tarczy odblaskowej, owszem - każdy ma takie prawo i
jest to w pełni sprawiedliwe. Czasami, mimo że jest to możliwe, i
uzasadnione to zarazem jest to nieroztropne postępowanie. Istnieje
też pewna różnica pomiędzy prawem do samoobrony, a tym co się
pod tym pojęciem rozumie.
Odbijanie tego nie jest
konieczne, ani też nie zaskutkuje pozytywnymi skutkami, ale jeśli
ma to stanowić naukę którą trzeba zrozumieć to czemu o tym
wspominam ? Każdy wybiera swą własną ścieżkę i dlatego też
powinno tak być. W końcu jeśli ktoś o tym rozmyśla to powinien
dobrze wiedzieć co czyni.
Autor: Zhahai Stewart