Po wykonaniu swojego aktualnego zadania, postanowiliśmy w tym miejscu spędzić noc, i odzyskać energię, żebyśmy rano byli w pełni wypoczęci. W końcu jeszcze wiele przed nami, i nie ma co ryzykować swoim życiem, przez brak rozsądnego myślenia. 

Świat jest wielki, a my znamy tylko kilka procent z procentu z stu procentów całej wiedzy o tym świecie, na ów kontynencie na którym się znajdujemy, jest mnóstwo potężnych ekspertów bitewnych, z którymi nie mamy nawet co się mierzyć. Wiadomo zerowe szanse na wygraną.

Shinzuke często rozmyślał, jak wykorzystać swoją zdolność w taki sposób, by wykorzystywać jej maksymalne możliwości. Perfekcja prowadzi do lepszego rozumienia swoich umiejętności pozwala jej szybciej przejść na wyższy poziom. Dzięki czemu mógłby rozwijać się skutecznie, szybko a zarazem stabilnie.

W trakcie swoich rozmyślań, Shinzuke w końcu usnął, a gdy się obudził był już ranek, gdzie Kyo, Eun i Reksio już byli w ruchu, i robili jakieś tam drobne rzeczy.

W momencie przybycia konwoju, wykonaliśmy nasz plan – w pełni perfekcyjnie.
Ludzie nie byli przygotowani na atak od środka, wykonany na taką skalę – ich reakcja była dość oczywista, jednak równie dość żałosna.

Jedna z informacji była nieprawdziwa – nie było żadnego potężniejszego wojownika ani też Generała – same pionki, z poziomami maksymalnie 20.

Mimo iż obeszło się bez ran, byliśmy strasznie wkurwieni.

Co do przedmiotów transportowanych przez nich, były to w większości długie miecze oraz zestawy stalowych uzbrojeń.

Po krótkiej organizacji sprzętu, oraz pożywienia, wyruszyli w dalszą podróż, do najbliższego miasta, podobno w niedalekiej okolicy, znajduje się średniej wielkości miasto które ma blisko 500.000 Tysięcy mieszkańców, poza tym, znajdowało się tam kilka klanów, które były głównymi filarami bojowymi miasta.

Po kilku godzinnej podróży, a dokładniej w popołudniowych godzinach, w końcu na horyzoncie ukazało się miasto, miasto które to nazywało się Fottor Gold Town. Dosyć dziwna nazwa, ale trudno, to tylko nazwa.

Shin nakazał Reksiowi zamieszkać na jakiś czas w pobliskim lesie, Reksio wiedział o co chodzi, mógł sobie tam polować, zabijać ile chciał i kogo chciał. Miał wolną rękę. A w razie problemów zawsze w odległości kilku kilometrów może porozumieć się z Shinem telepatycznie. To był rezultat rozwoju wilczka.

Po czym ruszyli w kierunku bramy miasta, przy bramie miasta stało kilkunastu żołnierzy pilnujących i sprawdzających osób które chciały wejść do miasta, dość pospolite, praktycznie każde miasto ma taki system, a gdy jest jakiś kryzys potrajają strażników.

Gdy nadeszła nasza kolej, Shin wyszedł na prowadzenie, podszedł do strażnika i zaczął mówić.

Shin - Witam, jesteśmy poszukiwaczami cennych przedmiotów, przybyliśmy do miasta w celu nabycia kilku drogocennych przedmiotów.

Strażnik spojrzał się na Eun i Kyo, potem znów na Shina i odpowiedział.

Strażnik – Dobra, możecie wejść, ale gdy tylko dowiemy się że coś kombinujecie, lub coś przeskrobiecie, to liczcie się z konsekwencjami jakie was czekają.

Shin – Dobrze, dziękujemy, obiecuje że nie będziemy stwarzać problemów, jesteśmy dosyć spokojnymi osóbkami..

Po czym ruszyli wprost za bramy, do miasta, wchodząc można było zauważyć że tuż koło bramy miasta znajdowała się ogromna tawerna w której było od groma ludzi, a raczej ekspertów, z którymi pojedynki 1vs1 mogłyby być dosyć ciekawe, więc to są prawdziwi wojownicy tego królestwa?

Shinzuke używając swojej umiejętności, sprawdził i ocenił że średni poziom wojowników w tawernie wynosi 50. Dosyć duża liczba, nie spodziewał się tego po średnim mieście, no ale cóż, mówili że to królestwo jest dosyć silne.

Póki co nie wstąpiliśmy do tawerny, bo nie było powodu by tam wchodzić, dodatkowo źle by było gdybyśmy z kimś zaczęli się tam kłócić, nie wiadomo jak silni eksperci mogą znajdować się w tym mieście, oraz jakie zdolności mogą posiadać.

Idąc w głąb miasta napotkaliśmy dosyć wielu, samotnych, lecz bardzo silnych osobników, trafiły się nawet kobiety które miały poziom 60… Straszne, współczuję zwykłemu chłopku mieć taką żonkę powiedział Kyo – wolał nie myśleć co ona z takim chłopkiem musi robić – ba, nawet ja nie chcę tego wiedzieć..

Wielu mężczyzn zerkało na naszą malutką Eun, która była dość ładnym okazem kobitki huhu. W ich oczach widać było pychę zboczonych myśli. Wstrętni, no ale cóż, bez siły czy pieniędzy nie znajdą w tym świecie nigdy tak pięknej i słodkiej osóbki.

Cóż, każdego zbywaliśmy kto próbował choć trochę się do niej zbliżać, Eun była zirytowana faktem, że tyle kaszalotów próbowało swoich sił w staraniach, stała za nami. Nie ma co się temu dziwić – nikt nie lubi upierdliwych zgredów.

Po jakimś czasie sytuacja się trochę uspokoiła i ruszyliśmy dalej.