Ametyst to zabarwiony na fioletowo kwarc, czyli dwutlenek krzemu.
Ten popularny minerał znaleźć można także w Polsce.

Wedle dawnych wskazówek magów światło, które pada na ametyst, nabiera niezwykłych właściwości . Uspokaja nerwy, spowalnia ruchy
i przydaje patrzącemu cierpliwości. Najważniejszą jednak cechą ametystu jest chronienie przed wszelkimi truciznami, a szczególnie przed zgubnym wpływem alkoholu. Grecka nazwa "amethystos" jest antonimem słowa "pijany". Wedle legend w stworzeniu ametystu wzięli udział bogowie Bachus i Diana. Bachus postanowił ukarać śmiertelników i zesłał na ziemię groźnego lwa. Jego pierwszą i niewinną ofiarą stała się skromna dziewczyna Amethys, która szła do świątyni Diany. Bogini usłyszała jej krzyki i oburzona zamieniła ją w piękny kryształ górski. Bachus, aby przeprosić boginię za znieważenie i niepotrzebną śmierć jej służki, wylał na kryształ kielich swojego najlepszego wina.

Bogaci Grecy i Rzymianie ucztowali z ametystowymi pucharami
w dłoniach. Wierzyli, że w ten sposób nie upiją się zbyt szybko i nie będą rankiem cierpieć z powodu kaca. Niektórzy zdobili nimi paski, bo kamienie najlepiej działały przyłożone do ciała w okolicach pępka. Ametyst neutralizować miał alkohol i ewentualne inne trucizny, często też po prostu wrzucano go do pucharów. Kogo nie stać było na porządny kielich, ten dosypywał do wina ametystowego proszku.

W średniowieczu ametysty przechowywano w kasetce z jaskółczym pierzem. Strzegły nie tylko przed pijaństwem, ale i przed urokiem, gradem oraz szarańczą. Żołnierzy strzegły przed ranami i zdradą, a żeglarzy szczęśliwie doprowadzały do portu.
Nie jest to jedyne działania ametystu. Strzegł nie tylko przed alkoholem, ale i przed nagłymi porywami namiętności. Jeszcze niedawno kultywowano zwyczaj, wedle którego panna młoda obdarowywała ametystem swego wybranka. Zapewne nie po to, aby przydać mu urody, ale żeby zapewnić sobie jego wierność.

Kamień, który pomaga zachować czystość i wstrzemięźliwość, jest dobrym nabytkiem dla duchownych. Od stuleci ametyst służył celom religijnym. Egipcjanie umieszczali go w sarkofagach zmarłych. Faraonowie udający się w zaświaty wyposażani byli w ametysty
w kształcie serca, a serce wedle egipskich wierzeń było siedzibą życia.

Chrześcijaństwo przypisuje ametystowi wiele pozytywnych cech.
Jego działanie potrafi zamienić wściekłość i podejrzliwość w uczucia spokojne i sprzyjające innym.
Ametyst zdobił świątynię w Jerozolimie, a według Apokalipsy Św. Jana
z tego kamienia zbudowana będzie dwunasta warstwa fundamentów Nowego Jeruzalem.

Dziś ametyst to klejnot biskupów. W skarbcu watykańskim przechowywany jest wspaniały papieski pierścień z ametystem, chętnie też umieszczano je w perłach królewskich.

Wedle specjalistów od medycyny naturalnej ametyst pomaga pozbyć
się bólu głowy i zalecany jest epileptykom. Sprzyja pozbywaniu się urazów psychicznych, a włożony pod poduszkę zapewnia zdrowy i bardzo spokojny sen.