Pierwsza zasady fotografii

Może na początek trochę trochę wyjaśnien dlaczego to robię zanim wyjdę na lamera. Od jakiegoś czasu robiłem zdjęcia i wydawało mi się że jest generalnie nie najgorzej. Zdążyłem nawet zrobić z kolegą jedną wystawę w bibliotece głównej. W czasie moich poszukiwań w Internecie znalazłem portal na którym właśnie jest zamieszczony ten artykuł. Nawet dzięki małej ilości komentarzy zamieszczonych pod moimi pracami, zorientowałem się że w mojej fotografii jest coś nie tak. Ponieważ nigdzie w języku polskim nie znalazlem żadnych samouczków a jak cytuję jednego z użytkowników Eastern Frontline “portal jest bardziej nastawiony na grafików aniżeli na fotografię” no i że niemal ze wszystkim jestem “na świeżo” postanowiłem się podzielić tą wiedzą z co bardziej niedoświadczonymi fotografom. Ale i ze strony bardziej doświadczonych użytkowników proszę o uwagi i wytknięcia moich potknięć w interpretacji literatury i żródeł znalezionych w bibliotekach i internecie. Przy czym od razu tam gdzie będzie to możliwe będę podawał źródła.

Wszędzie panują reguły. Generalnie niewelu buntowników na tym dobrze wychodzi bo albo mają trochę szczęśćia, albo są po prostu dobrzy w tym co robią. W fotografii istnieje kilka Złotych Reguł. Czasmi nie zdając sobie z tego sprawy nasz mózg analizuje w ten sam pierwotny sposób co wieki temu. Coś przyciągnie uwagę, zintryguje, zaciekawi... W gruncie rzeczy chodzi o to by w pierwszy rzut oka zaciekawić obserwatora potem będzie już za późno. Po prostu przejdzie nie zwracając na to uwagi. Zdjęcie ma też nieść w sobie coś. Fotograf ma przywilej wyjść po za to co jest na zdjęciu. Fotograf pokazuje na zdjęciu to co chce pokazać. Każdy inny element jest dytraktem, który powoduje że oko ucieka i rozprasza uwagę, na to co ma zdjęcie przesłać obserwatorowi. Dochodzimy zatem do konkluzji – na zdjęciu musi być to co chcesz by było przedstawione tak więc rób zdjęcia proste. Podejdź tak blisko żeby ująć to co naprawdę się liczy. Nigdy nie rób zdjęcia z pierwszego punktu kiedy zobaczysz obiekt który zobaczyłeś. Zrób kilka podejść, otocz, wykadruj, do momentu kiedy wszystko się ułoży w logiczną przyciągającą oko całość. Jak zrobisz zdjęcie zobacz je a potem zrób znowu. Nigdy nie możesz być pewny że jest dobrze zrobione. Chodzenie naokoło obiektu pozwoli nabrać Ci pewnego obiektywizmu i spowoduje że wyrobisz swój własny charakter.
Spójrzmy na to zdjęcie - http://www.istockphoto.com/file_closeup/settings/seasons/summer/1445365_lonely_peg.php?id=1445365
Pojednyncza klamerka na sznurze do wieszania prania. Jest bardzo proste wzrok skupia się na tym co autor chce przekazać, tło jest rozmyte co “podbija” ten efekt . Można zgadywać że dalej jest jakaś woda. Wyobraźmy sobie teraz że tło jest ostre z pełnymi struktury falami, kamieniami na plaży i chodzącym po piasku mewami. Co się stało z głównym obiektem zdjęcia? Zginął w strukturze tła. A teraz odwrócmy zdjęcie. Załóżmy że tło jest rozmyte ale w sumie co robi ta zielona plama krzaka i niezbyt zarysowane diuny? Wdodatku czemu ta klamerka jest tak duża w stosunku do nich?
Następne zdjęcie trochę ilustruje to co chcę powiedzieć
http://www.sxc.hu/photo/492730
Zdaje się nogi u krzesła u góry zdjęcia, coś po jej leweje stronie twarzy i na doatek co ona trzyma w ręku? Coś jak notes? Na czym skupiliśmy uwagę? Na jej uśmiechu czy na niezbyt uporządkowanej grzywce? Odrzućmy nogi krzeseł i notes powiększmy wszystko do jej twarzy zasłońmy jej rękę i przesuńmy lekko kadr. Chyba lepiej. W moim przypadku najlepiej znajduję błędy kiedy pracuję nad zdjęciem ileś czasu a potem odkładam je na jakiś czas. Po tym biorę je znowu na warsztat i widzę nieostrość tu, ten element jest niepotrzebny, tu kolor jest za jaskrawy...


Mam nadzieję że zainteresowałem was moimi wywodami. Jeżeli tak jest jeszcze kilka spraw z którymi chętnie się z wami podzielę. Chciałbym tylko na koniec dodać że opierałem się na materiałach znalezionych na portalach http://www.istockphoto.com i http://www.sxc.hu. Wszystkie materiały należą do ich autorów i nie przypisuję sobie do nich żadnch praw.