Pieśń Narodowa - Petőfi Sándor

Pora, Węgrzy! Czas, Narodzie!

Dziś lub nigdy! Powstawajcie!

Żyć w niewoli czy w swobodzie?

Albo - albo! Wybierajcie!

- Przysięgamy! Ty nad nami,

Boże sam!

Nigdy już niewolnikami

Nie być nam!

Dotąd żyliśmy w kajdanach,

Nas pradziady przeklinali,

Że w niewolnych śpią kurhanach,

Choć za wolność umierali.

- Przysięgamy! Ty nad nami,

Boże sam!

Nigdy już niewolnikami

Nie być nam!

Ten nikczemny, kto w potrzebie

Śmierci wzywać nie ma siły.

Zamiast marnie żyć dla siebie,

Życie daj Ojczyźnie miłej!

- Przysięgamy! Ty nad nami,

Boże sam!

Nigdy już niewolnikami

Nie być nam!

Szabla piękniej niż łańcuchy

Dźwięczy - godniej zdobi ramię:

Precz, kajdanów dźwięku głuchy!

Szablo, pójdź, rycerskie znamię!

- Przysięgamy! Ty nad nami,

Boże sam!

Nigdy już niewolnikami

Nie być nam!

Imię Węgrów znow odżyje,

Chwały swojej godne wiecznej;

Hańbę wieków dzisiaj zmyje

Strumień naszej krwi serdecznej.

- Przysięgamy! Ty nad nami,

Boże sam!

Nigdy już niewolnikami

Nie być nam!

Szukać naszych mogił cienia

Przyjdą synów naszych syny -

Klękną młode pokolenia,

Błogosławiąc ojców czyny.

- Przysięgamy! Ty nad nami,

Boże sam!

Nigdy już niewolnikami

Nie być nam!

/tł. Julian Wołoszyński/