ZABAWY DLA PRZEDSZKOLAKÓW
JEDZIE POCI
G
Zabawa ruchowa. Dzieci dzielimy na trzy grupy, odliczając kolejno
do trzech. Każda grupa ma inny tekst do powtarzania.
Grupa pierwsza ( jedynki ) mówi:  Jedzie pociąg, jedzie pociąg ,
druga ( dwójki )   Coraz prędzej, coraz prędzej ,
a trzecia ( trójki )   Ciuch, ciuch, ciuch, ciuch, ciuch, ciuch .
Gdy dzieci stoją już w wężyku, tworząc pociąg (naprzemiennie: osoba z
grupy pierwszej, osoba z grupy drugiej, osoba z grupy trzeciej),
nauczyciel podaje sygnał do odjazdu i pociąg zaczyna jechać.
Dzieci w jednym rytmie wypowiadają jednocześnie swój tekst.
Rytm podaje nauczyciel.
KR
Ż
CE WORECZKI
Materiały: woreczki z grochem.
Dzieci siedzą na krzesłach w kręgu. Nauczyciel rzuca jeden woreczek do
wybranego dziecka i głośno nadaje mu numer  jeden . Dziecko chwyta
woreczek i rzuca go do kolejnego dziecka, nadając mu numer  dwa .
Czynność wykonujemy, aż wszystkie dzieci będą miały swój numer.
Ostatnie dziecko odrzuca woreczek do nauczyciela (lub kładzie
woreczek obok siebie na podłodze). W działaniu tym każde dziecko może
być tylko jeden raz wybrane  unikniemy wtedy sytuacji, gdy jedno
dziecko będzie miało dwa lub więcej numerów.
W drugiej turze powtarzamy całe działanie tak, jak miało
to miejsce na początku. Nauczyciel mówiąc  jeden , rzuca drugi
woreczek do dziecka z tym numerem. Dzieci po kolei wykonują
tę czynność tak, by woreczek dotarł do ostatniego dziecka.
Można kilka razy wykonać tę czynność, by dzieci zapamiętały dokładnie,
do kogo rzucały woreczek i od kogo go otrzymywały.
Gdy kolejność jest już ustalona i każdy wie, do kogo rzuca i od kogo
otrzymuje woreczek  nauczyciel może wprowadzić do zabawy dwa
i więcej woreczków w pewnych odstępach czasu tak, by dzieci mogły
prawidłowo i dokładnie podawać woreczki. Wtedy dzieci w grupie
przekazują między sobą równocześnie kilka woreczków.
Można także zmienić tempo, jak również kierunek przekazywania
przedmiotów. Całe działanie rozpoczyna dziecko, które miało ostatni
numer. Woreczek  wędruje od ostatniego do pierwszego dziecka
w naszym taśmociągu. Teraz ostatnie dziecko mówi głośno numer
przedostatniego dziecka, do którego rzuca woreczek, np.  dziesięć .
Osoba z numerem  dziesięć mówi  dziewięć i odrzuca woreczek do
osoby z tym numerem. W tej  poczcie zwrotnej również wszystkie
dzieci biorą udział, a następuje tylko zamiana kolejności  od numeru
największego do najmniejszego. Dziecko z numerem  jeden zbiera
woreczki.
KSI
ŻKA DLA TRZECH ZMYSA
ÓW
Materiały: koszulki foliowe do segregatora formatu A5 lub A4, różne
drobne, kolorowe przedmioty z różnorodną fakturą powierzchniową (np.
kasza, nasiona, ryż, makarony, żołędzie, małe kasztany, groch, małe
suche liście, koraliki, kapsle, guziki, kawałki grubej włóczki lub kolorowe
nitki, folia błyszcząca, kolorowe spinacze biurowe, konfetti, pocięte
rurki do napojów, gąbka, bibuła, patyczki plastikowe, kolorowe kartki
papieru itp.), taśma klejąca.
Praca konstrukcyjna przy stolikach. Każde dziecko wykonuje według
własnego pomysłu strony do książki dla trzech zmysłów  dotyku, wzroku
i słuchu. Do koszulki foliowej należy włożyć różne drobne przedmioty,
które mogą zaciekawić i przyciągnąć uwagę użytkowników książki. W
folii umieszczamy kilka małych przedmiotów tak, aby można je było
dokładnie obejrzeć, dotknąć każdy z osobna, poruszać i usłyszeć
wydawane przez nie odgłosy.
Po umieszczeniu zawartości wewnątrz foliowej koszulki
zaklejamy jej brzegi taśmą klejącą.
Gdy każde dziecko wykona kilka stron, możemy je połączyć grubą
włóczką lub kolorowym sznurkiem,
tworząc ciekawą książkę dla trzech zmysłów.
Przykładowa strona książki dla trzech zmysłów widoczna na zdjęciu
poniżej.
OWOCE
Materiały: zwinięta w ciasny rulon gazeta.
Zabawa integracyjna dla grupy do 15 dzieci.
Wszyscy siedzą w kręgu. Każde dziecko wybiera sobie nazwę dowolnego
owocu, tak jednak, by nazwy się nie powtarzały.
Jedna osoba wchodzi do środka kręgu. Jej zadaniem jest lekko dotknąć
papierowym rulonem w kolana wywołany  owoc .
Wywołana osoba, aby uniknąć dotknięcia, musi szybko wywołać kolejny
 owoc . Jeżeli ktoś nie zdąży przed dotknięciem wywołać kolejnej osoby,
wywoła siebie samego, wywoła osobę stojącą w kręgu lub owoc, którego
nie ma pośród uczestników  wchodzi do środka koła i teraz on próbuje
 strącać wywoływane owoce . Dziecko, które siadło na wolnym miejscu,
rozpoczyna zabawę na nowo.
UWAGA! Należy często przypominać, aby nie uderzać zbyt mocno
papierowym rulonem.
PAPIEROWY KWIATEK
Materiały: gazety czarno-białe, kolorowe koła z papieru o średnicy 3-5
cm, taśma klejąca, klej.
Należy zwinąć bardzo ciasno arkusz gazety po przekątnej,
by otrzymać papierowy patyczek. Końcowy fragment gazety sklejamy
taśmą. Każde dziecko z kolorowych papierowych kół tworzy płaską
kompozycję przedstawiającą kwiat. Poszczególne elementy kompozycji
należy przykleić klejem. Tak wykonany kielich kwiatu dzieci przyklejają
na wierzchołku patyczka (łodygi), a po bokach przyklejają liście, tworząc
je z papierowych kół. Wykonane kwiaty umieszczamy w wazonie i
ustawiamy jako element dekoracyjny i efekt pracy grupy na widocznym
miejscu w sali.
Przykładowe prace można zobaczyć na zdjęciu poniżej.
T
CZA
Materiały: kolorowe koła z papieru o średnicy 3-5 cm, taśma klejąca.
Nauczyciel prosi dzieci, aby wybrały sobie jedno papierowe koło spośród
kół w czterech kolorach  czerwone, zielone,
żółte lub niebieskie. Papierowe koła są przyklejane taśmą klejącą
do ubrań jako emblematy.
Wszystkie dzieci siedzą na krzesłach w kręgu. Nauczyciel stoi obok
siedzących i wymienia kolory, np.:  zielony i czerwony . Wtedy dzieci,
które mają emblematy w tych kolorach, szybko zamieniają się z sobą
miejscami. Nauczyciel może podać kolejne  z innymi konfiguracjami
kolorów  polecenia do wykonania. Natomiast na hasło:  tęcza wszyscy
mają zmienić miejsce i także nauczyciel szuka miejsca
w kręgu dla siebie. Ten z uczestników, który nie zdążył usiąść na
krześle, przyjmuje rolę prowadzącego i kontynuuje zabawę, wydając
nowe polecenia do zamiany miejsc przez bawiących się.
Dopiero po podaniu hasła  tęcza osoba prowadząca
może wraz ze wszystkimi uczestnikami
szukać dla siebie miejsca na krześle.
Zabawę powtarzamy kilkakrotnie.
ZABAWY Z WYKORZYSTANIEM METODY DRAMY:
 Minki Przebieg: 1. Dzieci podzielone na trzy, cztery grupy. Każda
grupa
siada w odrębnym kole. Nauczycielka podchodzi do każdego koła i
informuje,
jaki rodzaj emocji, uczucia będą pokazywać za pomocą gestów, mimiki,
np. jesteście weseli, smutni, zamyśleni, przestraszeni, zdziwieni itp.
2. Pozostałe dz. odgadują rodzaj emocji przedstawioną przez daną
grupę.
 Spotkanie zwierząt egzotycznych
1. Nauczycielka proponuje zabawę z pluszowymi zwierzątkami
egzotycznymi.
2. Dzieci wcielają się w rolę zwierzątek egzotycznych na wolności i tych,
co są
w ZOO.
3. Prezentacja w parach, np.:Cześć, jestem słoń i lubię sobie chodzić
gdzie chcę.
A ty, jak się nazywasz i co lubisz robić? Cześć, jestem małpka. Lubię
skakać,
ale mieszkam w klatce i nie mogę robić i chodzić gdzie chcę? itd.
4. Dyskusja na temat, które zwierzątka były smutne i dlaczego?
Czy wy chcielibyście mieszkać w ZOO? Dlaczego nie?
Zabawy umuzykalniające
"Gaduły" - muzyka w wysokim rejestrze-wielkoludy (marsz na palcach,
ręce
w górze).W średnicy-marsz przedszkolaków. W niskim rejestrze-
krasnoludki
(nogi ugięte, ręce oparte na kolanach, marsz na całych stopach). Przerwa
w muzyce-wolno rozmawiać.
"Kwiaty na łące" - siad klęczny w kole. Głowa schowana na kolanach.
Muzyka pełni rolę słońca. Nagrzane" kwiaty" rozchylają się, unosząc
główki
i ręce coraz wyżej (głośno) kiedy słońce chowa się za chmury (cicho)-
kwiaty się zamykają.
"Chusteczki" - dzieci, każde z innym kolorem szarfy (4 kolory) stoją w
rozsypce.
W środku jedno dziecko trzyma cztery chusteczki- kolory te same co
szarf.
Uniesiona chusteczka (np.: czerwona) zaprasza do biegania dzieci z
czerwonymi
szarfami. Podniesienie innej powoduje, że biega nowa grupa, a
poprzednia
natychmiast się zatrzymuje.
"Karuzela" - cwał boczny w kole. "Pasażerowie" trzymają się z tyłu za
ramiona
kolegi, który cwałuje w kole. Na umówiony sygnał-pasażerowie
"przesiadają się"
o jedno miejsce wstecz. Potem zmiana ról.
Zabawa tropiąca:
"Szukamy skarbu" - dzieci szukają ukrytego skarbu, który ukryła jedna
grupa
dzieci. Szukają go przy pomocy znaków, listów, rebusów jakie zostawiły
dzieci,
które ukryły skarb. Skarb musi być dla dzieci ważny, cenny ponieważ to
motywuje
dzieci do poszukiwaniago.
Zabawy terapeutyczne
 Cicho  głośno"Gdy nauczycielka przykucnie i dłonie położy na podłodze ,
to dzieci chórem wymawiają słowo  koza szeptem . Gdy nauczycielka
uniesie
ręce wyżej  to dzieci mówią głośniej , a gdy całkiem wysoko to
najgłośniej .
Póz
niej zabawę może przeprowadzić chętne dziecko  dyrygując rękami
.
Odmiana zabawy. Dzieci ustawione w kole kolejno wymawiają słowo  kot
coraz głośniej, a następnie rundka w przeciwną stronę koła, podczas
której
dzieci kolejno wypowiadają słowo  koza coraz ciszej.
 Ja kolor  ty wyraz Nauczycielka rzuca piłkę do dzieci i wymawia kolor
,
a dziecko ,które otrzyma piłkę ma wymienić słowo związane z tym
kolorem ,
np.: zielona  kanapa, biała  gęś ... itd.
Zabawy symulacyjne (symulacja-udawanie)
"Robienie kanapek" - małe pomieszczenie urządzone jak mała kuchnia:
szafki,
naczynia, sztućce, urządzenia mechaniczne potrzebne w kuchni,
maszynka
gazowa, zlewozmywak, woda, gaz, artykuły spożywcze potrzebne do
przyrządzenia wiosennych kanapek. Nauczycielka mówi:" Może
spróbujemy
sami sobie przygotowac śniadanie. Każdy będzie mógł zrobić taką
kanapkę,
jaką lubi najbardziej". Nauczycielka może zrobić sobie drugie śniadanie.
"Kolory" - na placu zabaw w czasie słonecznej jesiennej pogody, dzieci
mają
do dyspozycji kredki ołówkowe, świecowe, pisaki, farby, pędzle, sztalugi,
kartki, sztywne podkładki, pojemniki z wodą. Nauczycielka zachęca do
malowania: "Jesień jest piękną porą roku. Zorganizujemy sobie plener,
czyli malowanie na dworze. Możecie dowolnie skorzystać z tych
przedmiotów,
jak prawdziwi artyści. Spróbujemy?"
ZABAWY PERCEPCYJNE
"Zapach przyrody" P: rośliny przyniesione przez dzieci ze spaceru
Podczas
spaceru nauczycielka prosi dzieci aby wąchały dokładnie wszystko co je
otacza.
Prosi także, aby wzięły do przedszkola dowolną roślinkę. W przedszkolu
dzieci
siadają w kole, zamykają oczy i intensywnie wąchają przyniesione przez
siebie
z lasu rośliny. Następnie podają swoją roślinę sąsiadowi z prawej strony,
a same biorą roślinę od sąsiada z lewej strony i powąchało jego roślinkę.
Kiedy minie cała runda i do każdego dziecka dotrze jego roślina,
wówczas
wszyscy otwierają oczy i podziwiają przyniesione przez siebie
znaleziska.
(W zabawie można wykorzystać także inne przedmioty i wówczas dzieci
mogą z zamkniętymi oczami odgadywać czy ich przedmiot pochodzi z
lasu czy nie.
"Od zapachu do smaku" Dzieci siedzą w kole, na środku stoi przykryty
serwetką
koszyk z owocami. Owoce muszą być tak rozłożone aby po zdjęciu
serwetki każdy
był dobrze widoczny. Nauczycielka powoli zdejmuje serwetkę, dzieci po
kolei
podchodzą do koszyka i biorą po jednym owocu. Następnie dzieci
wąchają owoce,
po czym nauczycielka kroi każdy owoc na dwie części by dzieci
powąchały go
z zamkniętymi oczami. Teraz z kolei dzieci podają rozkrojony owoc
sąsiadowi
z prawej strony i przyjmują owoc od sąsiada z lewej strony. Zabawa
toczy się
do czasu, kiedy każdy owoc wróci do dziecka, który go wyjął z koszyka.
Teraz można obrać owoce i pozwolić dzieciom spróbować smaków
wszystkich
owoców.
ZABAWY  PEDAGOGIKA ZABAWY:
 Falujące łóżko  4-5 dzieci tworzy łóżko, opierając się na rękach i
nogach.
Na jego środku kładzie się z rękami założonymi pod głowę jedno
dziecko.
A
óżko zaczyna się poruszać z góry na dół, do przodu i do tyłu. Po około
1-2 minutach łóżko zatrzymuje się, a poszczególne jego części chwytają
osobę leżącą i zsuwają ją delikatnie po pośladkach i stopach na ziemię.
Zabawie może towarzyszyć muzyka.
 Siedzimy na kolanach  dzieci ustawiają się w kole jeden za drugim,
trzymając ręce na ramionach partnera stojącego z przodu. Dzieci stoją
w kole i próbują usiąść na kolanach partnera stojącego z tyłu.
ZABAWY INTEGRUJ
CE:
 Mało nas, mało nas  Tradycyjna zabawa ruchowo  taneczna, w której
kolejno wywołujemy do środka koła imieniem poszczególne dzieci.
 Zgadnij  czyje słyszysz imię  Jedno dziecko opuszcza krąg z
poleceniem,
aby po powrocie odgadło jakie imię słyszy. Pod jego nieobecność
wybieramy
imię dziecka z sali np. Bartek. Dzielimy je na sylaby BAR  TEK. Na dany
znak,
dzieci w dwóch grupach skandują jednocześnie sylaby wybranego
imienia.
Jeżeli zgadujący trzykrotnie poniesie porażkę w odgadywaniu daje fant.
Zabawy i ćwiczenia oddechowe i ortofoniczne , ćwiczenia mowy.
 Naśladowanie głosów Ręce ułożone na talii po bokach tak, by kciuk
dotykał dolnej partii żeber, a pozostałe palce spoczywały na przedniej
partii żeber, uciskając przeponę. Wykonanie kilkunastu wdechów i
wydechów,
raz przez usta, raz przez nos. Wdech: wciąganie powoli powietrza
(ramiona nie poruszają się) i wypuszczanie go powoli, nie wprowadzając
w ruch mięśni pasa barkowego ani mięśni brzucha. Na wydechu
naśladowanie
dz
więków wydawanych przez zwierzęta (kot, żaba, pies, krowa, wąż,
ptaki),
maszyny, instrumenty.
 Wypowiadanie głosek Na wydechu wolne wypuszczanie powietrza
i wypowiadanie głoski: a, następnie głosek: a, e, i, o, u, y. Na wydechu
wypowiadanie całego ciągu samogłosek: a, e, i, o, u, y (początkowo
prowadzący pokazuje kolejne głoski wypisane na kartonie, jednocześnie
ustalając długość artykulacji).
FONOWANIE SAMOGA
OSEK
Na wydechu fonowanie zestawu samogłosek
(wzór wypisany na kartonie) prowadzący początkowo ukazuje kolejność
i czas trwania artykulacji każdej z grup, następnie ćwiczenie
wykonywane
jest samodzielnie: ae, ao, ai, au, ay, oa, oe, oi, ou, oy, itd.
ZABAWY DYDAKTYCZNE (NAUCZAJ
CE)
"Powiedz, co schowałam?" Dzieci siedzą w kole. Nauczycielka rozkłada
kilka przedmiotów i prosi dzieci, aby głośno nazwały leżące przed nią
przedmioty. Następnie prosi jedno dziecko o opuszczenie sali by zmienić
położenie przedmiotów i schować jeden z nich. Zadanie dziecka:
odgadnięcieczego brakuje.