- Cholera.
Rozdział 26
Usłyszała szczęk metalu opadającego na beton i domyśliła się, \
e facet
cisnął kłódkę na ziemię.
Potem rozległ się stukot biegnących stóp, cichnący szybko w oddali. llis rozparł się na jednym z krzeseł przy kuchennym blacie i obserwo-
Nie mogła czekać ani chwili dłu\
ej. Wło\
yła ręce pod krawędz
drzwi wał scenę rozgrywającą się w salonie. Leila, Farrell i Tamsyn otoczyli
E
i z całej siły pociągnęła w górę. ciasno Isabel, która siedziała na sofie ze Sfinksem na kolanach.
Drzwi uniosły się. Kłęby dymu wydostały się na zewnątrz. Nigdzie nie - Nic mi nie jest - zapewniła ich po raz setny. - Naprawdę. Nawet brwi
widziała śladu po napastniku. mi się nie osmaliły. Ten pracownik przechowalni, prawdziwy Tom, rów
Zaczerpnęła głęboko powietrza i podbiegła do nieprzytomnego mę\
czy- nie\
nie ucierpiał w po\
arze.
zny. Chwyciła go za nadgarstki i pociągnęła. Siostra Isabel, jej szwagier i przyjaciółka przybiegli, gdy tylko dowie-
Przez jedną straszną chwilę bała się, \
e nie zdoła wyciągnąć go ze schow- dzieli się o zajściu w przechowalni Roxanna Beach. Jasno dali do zrozu-
ka. Ale betonowa podłoga była względnie śliska, więc kiedy ju\
wprawiła mienia, \
e są tu, \
eby dodać otuchy Isabel, a Ellis nie zalicza się do ich
faceta w ruch, było to jak ciągnięcie cię\
kich sanek. intymnego kręgu. Został wykluczony z tego obrazka w pierwszych sekun-
Szarpał się i mamrotał coś półprzytomnie. dach po ich przybyciu.
- Po\
ar! - krzyknęła. Prawie dociągnęła go do drzwi. - Musimy się Nie wiedzieli i pewnie nie obeszłoby ich to, \
e w środku był zimniejszy
stąd wydostać. od powierzchni Księ\
yca, a jego umysł wypełniały przera\
ające obrazy
Jęknął i dz
wignął się na kolana. Przerzuciła sobie jego rękę przez ramię tego, co mogło się stać w przechowalni.
i pomogła mu wstać. Udało im się dotrzeć na \
wirową dró\
kę, gdzie było Patrzył, jak Isabel głaszcze Sfinksa i opowiada o tym, co się stało. Przy-
ju\
bezpiecznie. Nie ma to jak szczypta adrenaliny, pomyślała Isabel. zwyczaił się do pozostawania poza nawiasem. Do diabła, tak urządził sobie
Ellis pojawił się znikąd bez \
adnego ostrze\
enia. \
ycie, \
eby móc zachować bezpieczny dystans w sytuacjach nasyconych
- Dorwałem drania - rzucił, przejmując od niej rannego mę\
czyznę. - emocjami. Lepiej zostać na zewnątrz. Zachować status osoby postronnej.
Wezwałem gliny. Ju\
jadą. Ale chocia\
powtarzał sobie, \
e chce, by tak było, wiedział, \
e kłamie.
W oddali rozległo się wycie syren. Było ju\
za póz
no, \
eby zniknął wraz z zachodem słońca.
Isabel odetchnęła głęboko świe\
ym powietrzem. - Dzięki Bogu, \
e ten pracownik nie był du\
y - powiedziała Leila, wzdry-
- Nigdy nie cieszyłam się bardziej na czyjś widok. gając się na samą myśl. - Nie dałabyś rady wyciągnąć go ze schowka.
- Wygląda na to, \
e miałaś wszystko pod kontrolą. - Opuścił pracowni- Tamsyn potrząsnęła głową.
ka przechowalni do pozycji siedzącej. - Tak jak mówiłem Lawsonowi. - Słyszałam, \
e człowiek jest zdolny do niesamowitych rzeczy, kiedy
Nerwy ze stali. dostanie kopa adrenaliny.
- Niemniej jednak istnieją pewne ograniczenia - mruknął Farell z po-
Ju\
chciała go zapytać, dlaczego powiedział tak Lawsonowi, ale zoba-
nurą miną. - Facet powinien dziękować swojej szczęśliwej gwiez
dzie, \
e
czyła kulejącego faceta, który próbował zamknąć ją i pracownika prze-
Isabel jest w dobrej formie,
chowalni w płonącym schowku.
Ellis uświadomił sobie, \
e \
adne z nich nie robiło Isabel wymówek, \
e
- To on - wychrypiała. - To on chciał nas usma\
yć. Skąd wiedziałeś?
- Wybiegał stąd, kiedy się pojawiłem. Wydało mi się to podejrzane. wróciła do płonącego schowka, by ratować pracownika przechowalni.
Zapytałem go o ciebie. Nawet się nie zatrzymał. - Ellis wzruszył ramiona- Przyjrzał się ich twarzom i zrozumiał dlaczego. Rozumieli zachowanie
mi. - No to go przyskrzyniłem. Uznałem, \
e zawsze mo\
na póz
niej prze- Isabel, bo w podobnych okolicznościach postąpiliby tak samo.
prosić.
Pomyślał, \
e to dobrzy ludzie. Mogli nie mieć o nim zbyt dobrej opinii,
- Nie martw się - powiedziała. - Nie będziesz musiał tego robić. ale i tak pogratulował im w duchu.
Wycie syren było coraz bli\
ej. Ale Isabel wiedziała, \
e stra\
acy nie zdą-
Tamsyn zmarszczyła z niepokojem swoją piękną twarz.
\
ą uratować z płomieni jej bardzo pięknych, bardzo drogich i nieubezpie-
- A co z tym draniem, który podpalił schowek i próbował zamknąć cię
czonych mebli.
w środku?
152 153
- Dzięki Ellisowi jest w więzieniu - odparła Isabel. - Detektyw, który - Pomaga mi.
prowadzi dochodzenie, powiedział nam, \
e na razie milczy, ale są pewni, - Nonsens. Isabel nie ma pojęcia o prowadzeniu śledztwa.
\
e w końcu zacznie mówić. - I tu się zdziwisz. W ciągu minionego roku Isabel udzielała konsultacji
Farrell spojrzał na Ellisa, a potem dyskretnie odłączył się od grupy i pod- mnie i innym agentom Mapstone Investigations. Ale rzeczywiście to jej
szedł do blatu. pierwsza praca w terenie.
- Słodki Jezu, Maryjo i Józefie. - Farrell potarł skronie. - Chyba nie
- Chciałbym z tobą porozmawiać na osobności - powiedział cicho. -
mówisz o analizowaniu snów?
Mo\
e wyjdziemy?
- Obawiam się, \
e tak.
Ellis skinął głową i wstał. Czuł, na co się zanosi. Wyszli na frontową
- Chcesz mi powiedzieć, \
e powa\
ni agenci śledczy wykorzystują za-
werandę i przez chwilę stali przy barierce. Ellis zało\
ył ciemne okulary.
awansowane śnienie piątego poziomu do rozwiązywania spraw kryminal-
- Chcę wiedzieć, co tu się, do diabła, dzieje - zaczął Farrell. - Moja
nych?
\
ona sprawdziła cię dziś rano. Wszystko wskazuje na to, \
e jesteś zwy
- Wiem, \
e trudno w to uwierzyć...
kłym biznesmenem. Ale ja tego nie kupuję.
- Mogę uwierzyć - przerwał mu gwałtownie Farrell - ale nie we wszyst-
- Tak, odniosłem takie wra\
enie.
ko. Nie jestem kompletnym idiotą, Cutler. Mam doświadczenie w świecie
Farrell spojrzał na niego.
biznesu. Wiem dość, \
eby wyczuć pieniądze, i zdaję sobie sprawę, \
e ten
- Isabel nigdy nie prowadziła \
ycia, które większość ludzi nazwałaby
interes wią\
e się z du\
ymi nakładami. Nieraz zastanawiałem się, jak Mar-
normalnym, ale nigdy nie miała takich problemów jak ostatnio. Szukam
tin Belvedere utrzymuje swoje centrum na powierzchni. Nigdy nie rozu-
sensownego wyjaśnienia. A nie mam \
adnego punktu zaczepienia oprócz
miałem, dlaczego zatrudnił Isabel i płacił jej tak dobrze, chocia\
nie miała
ciebie.
\
adnego doświadczenia w dziedzinie badań nad snem. Teraz ty mi mó-
- Wiem.
wisz, \
e pracujesz dla agencji ochroniarskiej, która zatrudnia agentów
- Kim jesteś, Ellisie Cutler, i dlaczego kręcisz się przy Isabel?
wykorzystujących sny parapsychiczne jako technikę dochodzeniową.
Ellis wahał się, ale tylko przez kilka sekund. Ju\
zdecydował, jak zała-
Ellis skinął głową.
twić sprawę z Farrellem.
- Obawiam się, \
e tak - powtórzył.
- Masz długopis? - spytał łagodnie.
Farrell spojrzał na maserati, a potem zlustrował wzrokiem Ellisa od stóp
Dłoń Farrella automatycznie powędrowała do złotego długopisu w kie-
do głów, przyglądając się drogiej ciemnozielonej koszuli, czarnym
szeni.
spodniom i skórzanym butom.
- A co?
- Widzę, \
e firma płaci swoim specjalistom na tyle dobrze, \
e mogą
- Dam ci numer prywatnej linii niejakiej Beth Mapstone, która prowa-
jez
dzić szpanerskimi samochodami i nosić ubrania szyte na miarę. To nie
dzi agencję ochroniarską mającą oddziały w kilku stanach, między innymi
jest zwykły strój detektywa, Cutler.
w Kalifornii. Mo\
esz sprawdzić jej to\
samość i referencje. Odpowie na
Ellis uśmiechnął się. Zaczynał lubić Farrella.
twoje pytania dotyczące mojej osoby.
I cała ta firma, Mapstone Investigations, korzysta z analiz Isabel?
Farrell zmarszczył brwi.
Zgadza się.
- Czy jesteś kimś w rodzaju prywatnego detektywa?
Tylko jedno znane mi z
ródło dysponuje odpowiednimi środkami, \
eby
- Tak. - Ellis oparł się o barierkę i skrzy\
ował ramiona. - Kiedyś zaj-
finansować fikcyjne badania i płacić ludziom cię\
kie pieniądze za rozwią-
mowałam się tym na pełny etat, ale teraz jestem wolnym strzelcem. Dzia-
zywanie spraw kryminalnych w ich snach - podsumował Farrell.
łam głównie jako inwestor wysokiego ryzyka.
- Co mogę powiedzieć? - Ellis rozło\
ył ręce. - Pieniądze z twoich po
Farrell wyjął długopis.
datków są w ruchu.
- Pracujesz w Roxanna Beach nad jakąś sprawą?
Zanim Farrell zdą\
ył odpowiedzieć, z domu dobiegł podniesiony głos Leili.
- Tak.
Nie ubezpieczyłaś ich?! Nie miałaś \
adnego ubezpieczenia? Te meble
- Ale co to wszystko ma wspólnego z Isabel?
musiały być warte tysiące dolarów.
154
155
_____
- Musiałam ograniczyć wydatki, gdy straciłam pracę w centrum - wy-
- Tylko dlatego, \
e jest wiele innych rzeczy, które mnie niepokoją. Mo\
e
mamrotała Isabel. - Zrezygnowałam z członkostwa w klubie fitness, poli-
zrobię to póz
niej, kiedy ta sprawa zostanie zamknięta.
sy ubezpieczeniowej...
Obróciła kieliszek w palcach, przyglądając się grze światła w jego rubi-
- Jak mogłaś zrobić coś tak idiotycznego?
nowoczerwonej zawartości.
Ellis otworzył z szarpnięciem drzwi i wrócił do salonu. Isabel tuliła
- Zdaje się, \
e miałam lekką obsesję na punkcie tych mebli.
Sfinksa, stawiając czoło Tamsyn i Leili. Kot poło\
ył uszy po sobie,
- Mówisz do faceta, któremu ciągle powtarzają, \
e ma tendencję do
zirytowany nową falą zamieszania.
wpadania w obsesje. Osobiście nie widzę nic złego w obsesji wtedy, kiedy
- Nie wierzę - oznajmiła Tamsyn. - Jak mogłaś być tak głupia, \
eby
chodzi o coś naprawdę wa\
nego.
meble warte fortunę ulokować w przechowalni i zrezygnować z ubezpie
Isabel napotkała jego wzrok.
czenia?
- Te meble były dla mnie bardzo wa\
ne. Kupiłam je kilka miesięcy
- Ju\
mówiłam, nie było mnie na to stać.
temu. Pewnego popołudnia weszłam do sklepu, zobaczyłam je i po prostu
Leila skoczyła na równe nogi.
poczułam, \
e muszę je mieć. Wyczyściłam swoje konto, \
eby wpłacić za
- Czemu, u licha, w ogóle je kupiłaś?
liczkę, i zadłu\
yłam się po uszy na kartach kredytowych.
- Właśnie - zgodziła się Tamsyn. - Przecie\
nawet nie miałaś gdzie ich
wstawić? Poło\
ył cheddar na skwierczące kromki.
Isabel milczała. - To wyjaśnia twoje problemy finansowe.
Zmarszczyła brwi.
Ellis miał tego dość. Usiadł koło Isabel i objął ją.
- Te meble były do jej wymarzonego domu - powiedział. - Zgadza się, - Wiedziałeś o nich?
Isabel?
- To moja dziedzina, pamiętasz?
- Tak - wyszeptała.
- Chcesz mi powiedzieć, \
e sprawdzałeś, jak stoję z finansami?
A potem, pierwszy raz od wypadków w przechowalni, zaczęła pła-
- To była część rutynowego sprawdzenia cię - zapewnił ją trochę zbyt
kać.
gładko.
Ellis przycisnął jej twarz do swojej piersi.
- Nie wierzę. Podejrzewam, \
e ty i Lawson baliście się, \
e po utracie
Patrzył na Leilę, Tamsyn i Farrella. śadne się nie poruszyło.
pracy mogę sprzedać to, co wiem o waszej działalności, osobie, która za-
oferuje najwy\
szą cenę.
Godzinę póz
niej Isabel le\
ała na sofie ze Sfinksem przytulonym do nóg.
- Nie wspominałem o tym Lawsonowi - przyznał. - Wiedziałem, \
e to
Ellis podał jej kieliszek wina.
go mo\
e zdenerwować.
- Dziękuję, \
e się ich pozbyłeś - powiedziała ze znu\
eniem.
- A ciebie?
- Nie ma za co. - Ellis był w kuchni, gdzie przygotowywał kolację. - Ja
te\
chciałem zaznać trochę prywatności. - Mnie? Ja się tym nie przejmowałem. - Zerknął na nią i uśmiechnął się
- Mieli dobre intencje, ale przesadzili z tymi uwagami na temat moich lekko. - Ale przecie\
ja znam cię o wiele lepiej od niego.
beznadziejnych posunięć finansowych.
Spojrzała na niego badawczo.
Ellis rzucił cztery kromki chleba na rozgrzaną patelnię.
- Chcesz mi powiedzieć, \
e nigdy nie przyszło ci do głowy, \
e mogła
- Bądz
sprawiedliwa. Napędziłaś im dzisiaj potę\
nego stracha. Musieli
bym zahandlować twoimi sekretami, \
eby spłacić długi?
jakoś odreagować. Meble i brak ubezpieczenia były łatwym celem.
Potrząsnął głową, koncentrując się na grzankach z serem.
- Co za wnikliwość.
- Nazwij mnie naiwniakiem, ale nawet przez chwilę nie pomyślałem,
- Nie całkiem. - Posmarował kromki musztardą. - To tylko moja pro- \
e kobieta, która doradzała mi czytanie romansów i zrezygnowanie z czer-
jekcja. Mnie te\
cholernie wystraszyłaś. Miałem ochotę rozwalić jakąś
wonego mięsa, mo\
e mnie sprzedać.
ścianę i wrzeszczeć.
- Dobry tok myślenia. - Upiła łyk wina i powoli opuściła kieliszek. -
- Ale nie zrobiłeś tego.
Skąd wiedziałeś?
- O twoim wymarzonym domu? - Sięgnął po łopatkę. - Nie tak trudno
powiązać ze sobą pewne fakty.
156
157