1:1 Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa, do tych, co tworzą lud Boży w (Efezie) i żyją wiarą w zjednoczeniu z Jezusem Chrystusem.
1:2 Bóg, Ojciec nasz, i Pan Jezus Chrystus niech was obdarzą łaską i pokojem.
1:3 Niech będzie uwielbiony Bóg, Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa. On to napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym w sprawach dotyczących nieba w naszym zjednoczeniu z Chrystusem.
1:4 W Nim to jeszcze przed stworzeniem świata wybrał nas, abyśmy należeli do Niego abyśmy byli święci i bez skazy w Jego oczach.W swej miłości
1:5 przeznaczył nas już przedtem na swoich synów przez Jezusa Chrystusa, zgodnie z postanowieniem, które było wyrazem Jego upodobania.
1:6 A wszystko to w celu ukazania blasku tej chwały, którą nas już obdarzył w swoim umiłowanym Synu.
1:7 W Nim właśnie za cenę Jego krwi zostaliśmy wykupieni, a nasze grzechy zostały nam darowane dzięki bezmiarom Jego łaski.
1:8 Zesłał ją na nas obficie przez to, że obdarzył nas pełnią mądrości i zrozumienia
1:9 i że pozwolił nam poznać tajemnicę swej woli, zgodnej z postanowieniem uprzednio w Nim uczynionym,
1:10 aby gdy nadejdzie pełnia cza-su, znów wszystko
i to, co na niebie, i to, co na ziemi
zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie.
1:11 W dziele tym my również dostąpiliśmy udziału, gdyż Bóg przeznaczył nas do tego już wcześniej, zgodnie z własnym postano
wieniem. Bóg bowiem dokonuje wszystkiego według upodobania własnej woli,
1:12 abyśmy naszym istnieniem ukazywali chwałę Jego majes-tatu, my, którzyśmy już przedtem nadzieję naszą złożyli w Chrystu-sie.
1:13 Wy również usłyszawszy głoszoną wam prawdę Dobrej Nowiny obwieszczającej wam zbawienie, wy również uwierzyliście i w Nim zostaliście opatrzeni pieczęcią, Duchem Świętym, który wam był już przedtem obiecany
1:14 i który daje nam gwarancję, że będziemy mieli udział [w dobrach] odkupienia, to jest we wzięciu nas na własność [przez Boga] ku większej chwale Jego majestatu.
1:15 Dlatego też i ja, słysząc o waszej wierze w Pana Jezusa i o miłości ku wszystkim, którzy należą do Boga,
1:16 nie przestaję dziękować Bogu za was, pamiętając o was ciągle w moich modlitwach.
1:17 Proszę też Boga Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojca chwały, by zesłał na was Ducha mądrości i [zrozumienia] objawienia się Boga samego, tak byście mogli Go poznać.
1:18 Modlę się też i o wasze wewnętrzne oświecenie, byście mogli pojąć, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały przeznaczonej dla tych, którzy do Niego należą,
1:19 czym wreszcie Jego moc niezwykła, którą posługuje się dla dobra wierzących
1:20 i którą okazał w Chrystusie, gdy zmartwychwskrzesił Go, pozwalając Mu zasiąść po swojej prawicy na wyżynach niebieskich,
1:21 ponad wszelką Zwierzchnością, Władzą, Mocą i Panowaniem, i ponad wszelkim Imieniem, jakie mogłoby zaistnieć nie tylko w tym życiu, ale i w przyszłym.
1:22 Wszystko złożył [Bóg] pod Jego stopy, a Jego samego uczynił Głową wszelkiego Kościoła,
1:23 który jest Jego Ciałem. To właśnie [w Kościele] przebywa Chrystus w całej swojej pełni, napełniając wszystko we wszelki sposób.

2:1 Wy również byliście umarłymi [duchowo] z powodu waszych występków i grzechów,
2:2 w których żyliście zgodnie z doczesnymi wymogami tego świata; ulegaliście władzy mocy duchowych w przestworzach, to jest [poddawaliście się] temu duchowi, który działa teraz poprzez ludzi buntujących się przeciw Bogu.
2:3 Zresztą, podobnie jak oni, my wszyscy żyliśmy według pożądliwości naszego ciała, ulegając jego skłonnościom i godząc się na zdrożne myśli. I byliśmy pokoleniem z natury zasługującym na gniew [Boży], podobnie jak wszyscy inni.
2:4 Lecz Bóg jest przebogaty w swoim miłosierdziu, a Jego wielka miłość, którą nas umiłował, sprawiła,
2:5 iż właśnie wtedy, gdy byliśmy umarli z powodu naszych występków, przywrócił nas razem z Chrystusem do życia. [Tylko] dzięki łasce Bożej zostaliśmy ocaleni.
2:6 Razem z Nim również wskrzesił nas i pozwolił współzasiadać na wyżynach niebieskich nam, stanowiącym jedno z Chrystusem Jezusem.
2:7 Wszystko zaś to uczynił, aby okazać po wszystkie czasy bezmiar swej łaski udzielonej nam w Jezusie Chrystusie.
2:8 Jesteście bowiem zbawieni mocą łaski przez wiarę. Tak więc jest to dar Boży, a nie wasze dzieło.
2:9 Nie zawdzięczacie go własnym wysiłkom i dlatego nikt z was nie może się nim chlubić.
2:10 Jesteśmy bowiem dziełem Bożym; to Bóg w Chrystusie Jezusie stworzył nas, byśmy pełnili dobre uczynki, przygotowane zresztą u Boga od dawna do spełniania przez nas.
2:11 Tak więc wy, poganie z urodzenia, zwani nie obrzezanymi przez tych, którzy
ze względu na znak uczyniony ludzką ręką na ich ciele
zowią się obrzezanymi, pamiętajcie,
2:12 że kiedyś byliście poza Chrystusem; uchodziliście za obcych względem społeczności izraelskiej; nie mieliście też udziału w obietnicach przymierzy; byliście pozbawieni i nadziei, i Boga na tym świecie.
2:13 Lecz teraz, zjednoczeni z Chrystusem Jezusem, wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.
2:14 Chrystus bowiem jest dla nas uosobieniem pokoju przez to, że z Żydów i nie
Żydów, burząc istniejący między nimi mur wrogości, uczynił w swoim ciele jeden lud [Boży].
2:15 Pozbawił również mocy Prawo żydowskie razem z jego przykazaniami i zaleceniami po to, by z dwóch różnych narodów utworzyć jeden lud nowy. W ten sposób wprowadził [prawdziwy] pokój i
2:16 w jednym ciele, przez krzyż, będący w Nim samym zniweczeniem wszelkiej nienawiści, jednych i drugich znów pogodził z Bogiem.
2:17 Tak więc Chrystus przyszedł, by zwiastować Dobrą Nowinę pokoju zarówno tym, którzy są daleko [od Boga], jak i wam, którzy jesteście blisko [Niego].
2:18 Przez Chrystusa bowiem wszyscy my [Żydzi i nie
Żydzi], korzystając z pomocy tego samego Ducha, mamy dostęp do Ojca.
2:19 Zatem wy również [ongiś poganie] nie jesteście już cudzoziemcami i przychodniami z daleka lecz współobywatelami świętych i domownikami Boga.
2:20 [Wy również] jesteście budowlą wzniesioną na fundamencie, który tworzą apostołowie i prorocy, wsparci o ten kamień węgielny, którym jest sam Jezus Chrystus.
2:21 To dzięki Niemu cała budowla zespolona wznosi się coraz bardziej ku górze jako wspaniała świątynia w Panu.
2:22 Stanowiąc jedność z Nim, wy również razem z innymi jesteście częścią budowli mającej stać się domem, w którym zamieszka przez Ducha swojego sam Bóg.

3:1 Dlatego, ja, Paweł, więzień Chrystusa Jezusa z powodu was, pogan...
3:2 Słyszeliście z pewnością o zadaniach, jakie Bóg w swej dobroci zlecił mi dla waszego dobra.
3:3 W [specjalnym] objawieniu ukazał mi tajemnicę swoich planów, które przed chwilą opisałem pokrótce.
3:4 Czytając to, co napisałem, możecie się przekonać, że rozumiem, na czym polega tajemnica Chrystusa.
3:5 Poprzednim pokoleniom ludzi tajemnica ta nie była objawiona tak, jak została ukazana przez Ducha świętym wyznawcom [Chrystusa], apostołom i prorokom.
3:6 A oto treść tej tajemnicy: dzięki Ewangelii poganie mają także udział razem z Żydami w dobrach, które Bóg przeznaczył na dziedzictwo dla swojego ludu; są już członkami tego samego ciała i wreszcie do nich również odnoszą się obietnice, które Bóg zostawił nam w Jezusie Chrystusie.
3:7 Stałem się więc sługą Dobrej Nowiny dzięki okazanej mi łaskawości Bożej i na skutek działania Jego mocy.
3:8 Jestem najmniejszym wśród tych, którzy tworzą lud Boży, a jednak mnie Bóg obdarzył łaską głoszenia poganom Dobrej Nowiny o bezmiarze wszelkich dóbr w Chrystusie.
3:9 Wskutek tego głoszenia mieli też zrozumieć poganie, czym winno być urzeczywistnienie tajemnicy planów Bożych, zakrytych przed wiekami w Bogu, Stwórcy wszechrzeczy.
3:10 Tym samym Zwierzchności i Władze na wyżynach niebieskich już teraz poprzez Kościół poznają mądrość Bożą w jej wielorakich przejawach,
3:11 zgodnie z Jego odwieczną wolą, którą urzeczywistnił w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
3:12 W zjednoczeniu z Nim i dzięki wierze w Niego z całą śmiałością możemy pójść do Ojca.
3:13 Dlatego proszę was, żebyście nie upadali na duchu z powodu ucisków, jakie znoszę dla was; będą one źródłem jeszcze większej chwały waszej.
3:14 Dlatego też upadam na kolana przed Ojcem,
3:15 od którego bierze prawdziwą nazwę wszelki ród na niebie i na ziemi,
3:16 prosząc Go, aby, według swej ogromnej chwały, umacniał w was za sprawą swego Ducha waszego wewnętrznego człowieka;
3:17 aby Chrystus zamieszkał przez wiarę w waszych sercach przepełnionych i umocnionych miłością;
3:18 abyście razem z wszystkimi wiernymi mogli zrozumieć, jaka jest Szerokość, Długość, Wysokość i Głębia [miłości Chrystusa];
3:19 abyście mogli dojść do przekonania, że miłość Chrystusa przewyższa wszelkie poznanie; abyście obfitowali w całą Pełnię Bożą.
3:20 Temu zaś, który może mocą w nas działającą uczynić nieskończenie więcej niż to, o co Go prosimy lub o czym nawet możemy pomyśleć,
3:21 Jemu, w Kościele i w Chrystusie Jezusie, niech będzie chwała po wszystkie pokolenia i wieki wieków! Amen.

4:1 Proszę was zatem ja, więzień dla sprawy Pana, żebyście postępowali w sposób godny powołania, jakie zostało do was skierowane.
4:2 Bądźcie zawsze pokorni, łagodni, cierpliwi. Znoście jedni drugich z [prawdziwą] miłością.
4:3 Starajcie się trwać w jedności, którą zapewnia wam Duch [Święty], troszcząc się nawzajem o zachowanie pokoju.
4:4 Jedno bowiem [stanowicie] ciało, jeden jest też Duch [Święty], podobnie jak jedna tylko jest nadzieja, którą żyjecie dzięki waszemu powołaniu.
4:5 Jeden jest również Pan, jedna wiara, jeden chrzest;
4:6 jeden Bóg i Ojciec wszystkich. On to rządzi wszystkimi, działa przez wszystkich i trwa we wszystkich.
4:7 Każdy zaś z nas otrzymał jakąś szczególną łaskę jako dar udzielony mu przez Chrystusa,
4:8 zgodnie z tym, co mówi Pismo: Kiedy wstąpił na wysokości, zabrał ze sobą więźniów i rozdał ludziom swe dary.
4:9 Lecz co znaczą słowa: wstąpił na wysokości? Otóż wynika z nich, że najpierw zstąpił do najniższych regionów ziemi.
4:10 To ten sam najpierw zstąpił [na niziny], a potem wstąpił na wysokości niebieskie, aby napełnić [sobą] cały Wszechświat.
4:11 On to również ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a jeszcze innych duszpasterzami i nauczycielami.
4:12 Wszystko zaś po to, aby lud wierny mógł lepiej wypełniać swoją posługę i przyczyniać się do budowania Ciała Chrystusowego,
4:13 tak iżbyśmy wszyscy stanowili jedno w wierze i byli pełni poznania Syna Bożego; abyśmy też doszli do prawdziwej dojrzałości [duchowej], do rozmiarów owej doskonałości, jaką jest Pełnia Chrystusa.
4:14 W ten sposób przestaniemy już być dziećmi, unoszonymi przez różne fale i rzucanymi to tu, to tam byle podmuchem pseudopouczeń, wygłaszanych przez ludzi nieuczciwych i przebiegłych w sprowadzaniu innych na manowce fałszu.
4:15 Tymczasem my, żyjąc prawdziwie miłością, mamy sprawiać, by wszystko wzrastało ustawicznie ku Chrystusowi, który jest Głową.
4:16 Z Niego też całe Ciało
zespolone i utrzymywane w jedności dzięki owemu powiązaniu, umacniającemu na swój sposób każdy z członków oddzielnie
wzrasta coraz widoczniej i buduje siebie w miłości.
4:17 Tak więc proszę was i zaklinam w imię Pana, żebyście nie postępowali tak jak poganie, którzy poddają się swoim bezsensownym przekonaniom,
4:18 zaciemniającym tylko ich umysły. Nie mają oni żadnego udziału w życiu, które nam Bóg daje, gdyż trwają w absolutnej niewiedzy wskutek całkowitej zatwardziałości serca.
4:19 Zatracili poczucie wstydu, oddali się rozpuście, popełniając w swym wyuzdaniu wszelkiego rodzaju grzechy nieczyste.
4:20 Otóż wy uczyliście się nie takiego Chrystusa.
4:21 Słyszeliście przecież o Nim i zostaliście pouczeni o prawdzie, która jest w Jezusie.
4:22 Wiecie też, że trzeba wam wyzbyć się waszego dawnego człowieka, który niszczał wskutek ulegania złym pragnieniom.
4:23 Macie się stać całkowicie nowymi w waszym i umyśle, i sercu.
4:24 Macie się przyoblec w człowieka nowego, stworzonego według Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.
4:25 Dlatego też brzydźcie się wszelkim kłamstwem. Niech każdy z was mówi prawdę swemu bliźniemu, bo przecież wszyscy razem jesteśmy członkami tego samego Ciała.
4:26 [Gdybyście zaś popadli w gniew, to nawet] gniewając się, nie grzeszcie i nie trwajcie w owym gniewie przez dzień cały.
4:27 Nie dopuśćcie do tego, by diabeł wziął nad wami górę.
4:28 Jeżeli ktoś kradł, niech już przestanie kraść i niech się zabierze do uczciwej pracy, aby miał z czego udzielać wsparcia potrzebującym.
4:29 Niech z ust waszych nie wychodzi żadne złe słowo; mówcie tylko to, co pożyteczne, co służy zbudowaniu innych według potrzeby i czyni zadość pragnieniom tych, którzy słuchają waszego słowa.
4:30 Nie zasmucajcie Świętego Ducha Bożego, którym zostaliście niejako opieczętowani, by trwać w nadziei osiągnięcia pełnego odkupienia.
4:31 Niech zniknie spośród was duch wszelkiego zgorzknienia, irytacji, gniewu, zgiełku, zniewag wzajemnych i wszelkiej złości.
4:32 Bądźcie zaś jedni dla drugich dobrzy i miłosierni, przebaczajcie sobie nawzajem, ponieważ i Bóg przebaczył wam wszystko w Chrystusie.

5:1 Naśladujcie tedy Boga, gdyż jesteście Jego umiłowanymi dziećmi.
5:2 W waszym postępowaniu kierujcie się miłością, bo Chrystus umiłował was i samego siebie wydał za nas jako ofiarę i dar o woni miłej dla Boga.
5:3 O nierządzie zaś i wszelkiej nieczystości lub chciwości nie może być nawet mowy wśród was, którzy stanowicie lud święty.
5:4 Nie wypada też, byście się posługiwali jakimiś grubiaństwami, by miała miejsce wśród was bezsensowna gadanina lub nieprzyzwoite żarty. Powinniście być raczej pełni wdzięczności jedni względem drugich.
5:5 Musicie bowiem pamiętać, że ci, którzy się oddają rozpuście, nieczystości lub grzeszą chciwością
być chciwym to znaczy służyć idolom
nigdy nie będą mieli udziału w królestwie Chrystusa i Boga.
5:6 Niech was nikt nie zwodzi pięknymi słówkami: żebyście wiedzieli, że to właśnie z powodu takich występków gniew Boży spadnie na tych, którzy nie słuchają Boga.
5:7 Nie miejcie więc nic wspólnego z tego rodzaju ludźmi.
5:8 Kiedyś trwaliście w ciemności, lecz teraz, dzięki waszemu zjednoczeniu z Panem, znajdujecie się w światłości i dlatego musicie postępować jak synowie światłości.
5:9 Owocem światłości jest bowiem wszelka prawość, sprawiedliwość i prawda.
5:10 Starajcie się też zawsze o to, co miłe Panu,
5:11 i nie miejcie nic wspólnego z tymi, którzy dopuszczają się uczynków ciemności. Starajcie się raczej odwieść ich od złego.
5:12 Wstyd nawet mówić o tym, czego ci ludzie dokonują w skrytości.
5:13 Kiedy zaś wszystkie te uczynki wyjdą na jaw, wtedy dopiero okaże się, czym naprawdę są.
5:14 Wszystko bowiem, co zostaje dokładnie ujawnione, staje się światłością. Dlatego też jest powiedziane: Przebudź się, ty, który śpisz, i powstań spomiędzy umar
łych, a Chrystus olśni cię swoim światłem.
5:15 Badajcie więc sami wasze postępowanie, żyjcie jak ludzie rozsądni, a nie jak głupi.
5:16 Wykorzystujcie każdą sposobność [by dobrze czynić], bo dni są złe.
5:17 Nie bądźcie więc nierozsądni, lecz starajcie się zrozumieć, jaka jest [względem was] wola Pana.
5:18 Nie upijajcie się też winem, bo to was doprowadzi do rozwiązłości, lecz bądźcie pełni Ducha [Świętego].
5:19 Przemawiając jedni do drugich, posługujcie się psalmami, hymnami i pieśniami, pełnymi ducha [gorliwości] śpiewajcie Panu i wysławiajcie Go w waszych sercach.
5:20 I nie przestawajcie też dziękować za wszystko Bogu Ojcu w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa.
5:21 Bądźcie także poddani sobie, kierując się nawzajem bojaźnią Chrystusa.
5:22 Żony niech będą poddane swym mężom, tak jakby ulegały samemu Panu.
5:23 Mąż jest bowiem głową żony, podobnie jak Chrystus jest Głową Kościoła. Jest On również Zbawcą swego Ciała [Kościoła].
5:24 I jak Kościół jest poddany Chrystusowi, tak też żony powinny ulegać we wszystkim swoim mężom.
5:25 Mężowie niech miłują swoje żony, bo Chrystus również umiłował Kościół i wydał zań samego siebie.
5:26 Chciał przez to uświęcić Kościół i obmyć go wodą przy użyciu słowa;
5:27 pragnął stawić przed sobą ów Kościół w całym jego pięknie, bez żadnej skazy lub rysy albo jakiegoś braku, ale w świętości i nieskazitelności.
5:28 Mężowie powinni miłować żony tak jak własne ciała. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje.
5:29 Wiadomo przecież, że nikt nigdy nie ma w nienawiści własnego ciała; przeciwnie, karmi je i otacza troską, jak Chrystus Kościół.
5:30 Wszyscy bowiem jesteśmy członkami Jego Ciała.
5:31 Dlatego [mówi Pismo]: Opuści człowiek ojca i matkę i przejdzie do swojej żony, i odtąd będą stanowić jedno ciało.
5:32 Chodzi w tych słowach o wielką tajemnicę, a ja wam mówię, że to tajemnica Chrystusa i Kościoła.
5:33 [Lecz odnosi się również do każdego z was]. Niech więc każdy miłuje swoją żonę, tak jak siebie samego, a każda żona niech okazuje szacunek mężowi.

6:1 Dzieci, waszym obowiązkiem wobec Boga jest słuchać rodziców. Domaga się tego [zwykła] sprawiedliwość.
6:2 Czcij ojca twego i matkę
to pierwsze przykazanie, a z nim wiąże się taka oto obietnica:
6:3 aby ci było dobrze i abyś długo żył na tej ziemi.
6:4 Wy zaś, ojcowie, ze swej strony nie traktujcie swych dzieci tak, by musiały się gniewać. Wychowujcie je pouczając i karcąc w duchu Pańskim.
6:5 Niewolnicy, bądźcie posłuszni z czcią i z bojaźnią, lecz w prostocie serca waszym doczesnym panom, tak jak samemu Chrystusowi.
6:6 Postępujcie tak nie tylko dlatego, by przypodobać się ludziom, lecz by pokazać, że jesteście niewolnikami Chrystusowymi, pełniącymi ze szczerego serca wolę Bożą.
6:7 Spełniajcie swoje obowiązki z całym zapałem, tak jakbyście służyli Panu, a nie ludziom.
6:8 Bądźcie też przekonani, że każdy
czy to niewolnik, czy wolny
jeśli uczyni coś dobrego, otrzyma również [w postaci dobra] zapłatę od Pana.
6:9 Podobnie i wy, panowie, [postępujcie uczciwie z waszymi niewolnikami]: przestańcie im ciągle grozić, pamiętając, że w niebie czeka na was zarówno ich, jak i wasz Pan, a wszyscy ludzie są dla Niego równi.
6:10 Wreszcie szukajcie umocnienia w waszym zjednoczeniu z Panem i w Jego niezmierzonej potędze.
6:11 Przywdziejcie na siebie pełną zbroję Bożą, byście mogli oprzeć się wszystkim, nawet najbardziej podstępnym atakom diabła.
6:12 Prowadzimy bowiem walkę nie ze zwykłymi ludźmi, lecz mamy stawiać czoło Zwierzchnościom i Władzom, rządcom świata tych ciemności oraz mocom duchowym zła na wyżynach niebieskich.
6:13 Dlatego okryjcie się dokładnie zbroją Bożą, abyście, gdy nadejdzie ów dzień zły, mogli odeprzeć zwycięsko [ataki zła] i ostać się zwyciężywszy wszystko.
6:14 Przygotujcie się więc do walki! Przepaszcie swe biodra prawdą, przyodziejcie się w pancerz sprawiedliwości,
6:15 a nogi obujcie w gotowość głoszenia Dobrej Nowiny pokoju.
6:16 Wiara niech wam zawsze służy za tarczę, którą zdołacie unieszkodliwić wszystkie, najbardziej nawet rozpalone pociski Złego.
6:17 [Na głowę] załóżcie hełm zbawienia, [do ręki] weźcie miecz Ducha, to jest słowo Boże.
6:18 Wszystko to czyńcie modląc się i prosząc Boga o pomoc. Módlcie się zresztą nieustannie, poddając się działaniu Ducha [Świętego]. Bądźcie bardzo czujni i módlcie się za wszystkich wiernych.
6:19 Módlcie się również i za mnie, aby za Bożą pomocą nie zabrakło mi słów odpowiednich, gdy będę miał nauczać, bym mógł jawnie i swobodnie głosić tajemnicę Ewangelii.
6:20 Dla niej to właśnie spełniam jakby poselstwo, pozostając teraz w więzach. Módlcie się więc, abym mógł głosić ją swobodnie, jak powinienem to czynić.
6:21 Tychik, umiłowany brat i wierny sługa w Panu, opowie wam wszystko, co robię, żebyście i wy wiedzieli, co dzieje się ze mną.
6:22 Właśnie po to wysyłam go do was, żeby wam opowiedział o moich sprawach i dodał otuchy waszym sercom.
6:23 Bóg Ojciec i Pan nasz Jezus Chrystus niech was obdarzą, bracia, pokojem, miłością i wiarą.
6:24 Łaska niech będzie ze wszystkimi, którzy miłują miłością nieskazitelną Pana naszego Jezusa Chrystusa.