Card Orson Scott - Cień Endera - Podziękowanie



Podziękowanie
    
    
    Jedna książka szczególnie przydała się przy pisaniu tej powieści, opracowanie Petera Pareta, „Twórcy nowoczesnej strategii: Od Machiavellego do wieku atomu" (Princeton University Press, 1986). Nie wszystkie eseje są jednakowej jakości, lecz podpowiedziały mi, jakie dzieła powinna zawierać biblioteka w Szkole Bojowej.
    Mam tylko piękne wspomnienia z Rotterdamu, miasta uprzejmych i hojnych ludzi. Bezlitosne traktowanie biednych pokazane w tej powieści byłoby dzisiaj niemożliwe, ale czasem zadanie fantastyki naukowej polega na pokazywaniu niemożliwych koszmarów.
    Mam osobisty dług wdzięczności wobec następujących osób:
    Erin i Phillipa Absherów, między innymi za niewymiotowanie na promie, rozmiar zbiornika toalety i ciężar pokrywy;
    Jane Brady; Laury Morefield, Olivera Withstandley, Mata Toltona, Kathryn H. Kidd, Kristine A. Card i innych, którzy czytali wstępny manuskrypt, zgłaszali sugestie i poprawki. W ten sposób uniknąłem kilku rażących sprzeczności pomiędzy „Grą Endera" a tą książką; pozostałe nie stanowią błędu, tylko subtelny efekt literacki, podkreślający różnice w postrzeganiu i pamiętaniu tych samych faktów przez różne osoby. Jak mawia mój przyjaciel programista, nie ma błędów, są tylko funkcje;
    Toma Doherty, mojego wydawcy; Beth Meacham, mojej redaktorki; i Barbary Bovy, mojej agentki, za tak pozytywną reakcję na pomysł tej książki, kiedy zaproponowałem ją jako wspólny projekt, a potem zrozumiałem, że chcę ją napisać całkiem sam. l chociaż wciąż uważam, że „Ulicznik" stanowi lepszy tytuł, to nie znaczy, że nie zgadzam się, jakoby „Cień Endera" nie był bardziej rynkowy;
    Moich asystentów, Scotta Allena i Kathleen Bellamy, którzy o różnych porach wyłączali grawitację i robili inne użyteczne cuda;
    Mojego syna Geoffa, który - chociaż nie ma już pięciu lat jak wtedy, kiedy pisałem „Grę Endera" - nadal stanowi model postaci Endera Wiggina;
    Mojej żony Kristine i dzieci, które były w domu podczas pisania tej powieści: Emily, Charlie Ben i Zina. Ich cierpliwość dla mnie, kiedy usiłowałem znaleźć właściwe podejście do tej książki, ustępowała tylko ich cierpliwości, kiedy wreszcie to znalazłem i zostałem opętany. Kiedy sprowadziłem Groszka do domu, do kochającej rodziny, wiedziałem, jak to powinno wyglądać, ponieważ widuję to codziennie.



Strona główna
   
Indeks