Pozwolenia na broń

Zasady wydawania i cofania pozwoleń na broń, nabywania, rejestracji,

przechowywania, zbywania i deponowania broni i amunicji, przewozu przez terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz przywozu z zagranicy i wywozu za granicę broni i amunicji, jak
również zasady posiadania broni i amunicji przez cudzoziemców oraz zasady funkcjonowania
strzelnic określa ustawa z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji ( Dz. U. z 2004r., Nr 52,
poz. 525 z późn. zm.).

Pozwolenie na broń palną (w tym: broń palną bojową, myśliwską, sportową, gazową,
alarmową i sygnałową) wydaje komendant wojewódzki Policji właściwy ze względu na
miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby.

Komórką organizacyjną załatwiającą sprawy związane z pozwoleniami na broń w Komendzie
Wojewódzkiej Policji z siedzibą w Radomiu jest Wydział Postępowań Administracyjnych.

Osoba ubiegająca się o wydanie pozwolenia na broń palną powinna sporządzić podanie o
wydanie pozwolenia na broń adresowane do Mazowieckiego Komendanta Wojewódzkiego
Policji, wskazując w nim:

1)

cel, w jakim ma być wydane pozwolenie,

2)

rodzaj broni, o jaką się ubiega,

3)

liczbę egzemplarzy broni,

oraz wskazać okoliczności, które zdaniem osoby ubiegającej się, uzasadniają wydanie
pozwolenia na podany rodzaj broni, we wskazanej liczbie egzemplarzy i w podanym celu

Do wniosku o wydanie pozwolenia na broń należy dołączyć:

1)

Orzeczenie lekarskie i psychologiczne wydane przez upoważnionego lekarza i
psychologa, stwierdzające, że ubiegający się o wydanie pozwolenia nie należy do
osób wymienionych w art. 15 ust. 1 pkt 2 - 4 ustawy, i potwierdzające, że może on
dysponować bronią,

2)

Zdjęcia formatu: 3x4 cm. - 2 szt.,

3)

Dowód uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 242 zł. za wydanie pozwolenia,

4)

dokumenty uzasadniające potrzebę posiadania broni w określonym celu:

a)

w przypadku broni palnej do celów łowieckich:

zaświadczenie z Polskiego Związku Łowieckiego o zdaniu egzaminu ze
znajomości przepisów dotyczących posiadania i używania danego rodzaju j
broni oraz umiejętności posługiwania się bronią,

zaświadczenie o przynależności do Polskiego Związku Łowieckiego.

b)

w przypadku broni palnej do ochrony osobistej:

wskazanie okoliczności faktycznych, popartych konkretnymi przykładami,
świadczących o ponadprzeciętnym, stałym, realnym zagrożeniu życia lub
zdrowia wnioskodawcy,

wskazanie jednostki Policji lub Prokuratury, do których zgłaszano zdarzenia
dotyczące zagrożenia życia bądź zdrowia (data zgłoszenia, numer
prowadzonych spraw, sposób ich zakończenia przez organy ścigania, kopie
rozstrzygnięć należy dołączyć do podania jako załączniki) lub ewentualnie
określenie powodów braku zgłoszenia organom ścigania zdarzeń
świadczących o istnieniu zagrożenia życia lub zdrowia

Subiektywne, nie poparte żadnymi przekonywującymi dowodami, poczucie zagrożenia,
wynikające np. z samego faktu prowadzenia działalności gospodarczej, realizacji operacji
finansowych oraz zdarzenia, które nie były zgłaszane organom ścigania nie będą
uwzględniane w postępowaniu administracyjnym jako okoliczność przemawiająca za
wydaniem pozwolenia.

c)

w przypadku broni palnej do celów sportowych:

wszelkie dokumenty potwierdzające osiąganie wybitnych wyników w strzelectwie sportowym
w tym posiadanie patentu strzeleckiego, jak również, przynależność do klubu lub
stowarzyszenia sportowego, realizującego strzelectwo sportowe, częstotliwość udziału w
treningach, zawodach krajowych, zagranicznych organizowanych zgodnie z kalendarzem
imprez strzeleckich przez Polski Związek lub Okręgowe Związki Strzelectwa Sportowego.

Sam fakt posiadania, przez osobę ubiegającą się o pozwolenie na ten rodzaj broni licencji
sportowej, lub patentu strzeleckiego nie ma znaczenia dla merytorycznego rozstrzygnięcia w
sprawie. Obowiązujące przepisy stwarzają wszystkim klubom i stowarzyszeniom strzeleckim,
możliwość posiadania broni na okaziciela. Z uwagi na reglamentacyjny charakter ustawy o
broni i amunicji, na wnioskodawcy ciąży obowiązek udowodnienia i udokumentowania
potrzeby posiadania prywatnej broni w celu uprawiania strzelectwa sportowego.

Pozwolenia na broń nie wydaje się osobom:

1)

Niemającym ukończonych 21 lat (na wniosek szkoły, organizacji sportowej, Polskiego
Związku Łowieckiego, stowarzyszenia obronnego pozwolenie może być wydane
osobie mającej ukończone 18 lat, jednakże tylko na broń służącą do celów
sportowych lub łowieckich - jest to szczególne uprawnienie przyznawane dla osób
osiągających wysokie wyniki w szkoleniu strzeleckim, np. reprezentanci Polski w
strzelectwie sportowym),

2)

Z zaburzeniami psychicznymi, o których mowa w ustawie z dnia 19.08.1994 r. o
ochronie zdrowia psychicznego, lub o znacznie ograniczonej sprawności
psychofizycznej,

3)

Wykazującym istotne zaburzenia funkcjonowania psychologicznego,

4)

Uzależnionym od alkoholu lub substancji psychoaktywnych,

5)

Nieposiadającym miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

6)

Co do których istnieje uzasadniona obawa, że mogą użyć broni w celach sprzecznych
z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, w szczególności skazanym
prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub
mieniu, albo wobec których toczy się postępowanie karne o popełnienie takich
przestępstw.

Integralną częścią prowadzonego przez Policję postępowania w sprawie wydania pozwolenia
na broń jest egzamin ze znajomości przepisów dotyczących posiadania i używania broni
oraz umiejętności posługiwania się bronią. Egzamin organizują organy właściwe w sprawach
wydawania pozwoleń na broń, a przeprowadza go, co najmniej 3-osobowa komisja.

Egzamin składa się z części teoretycznej, obejmującej sprawdzenie znajomości przepisów
dotyczących posiadania i używania broni i praktycznej, obejmującej sprawdzenie
umiejętności bezpiecznego posługiwania się bronią danego rodzaju.

Właściwy organ Policji cofa pozwolenie na broń, jeżeli osoba, której pozwolenie
takie wydano:

1) nie przestrzega warunków określonych w pozwoleniu na broń, o których mowa w art. 10
ust. 4,

2) należy do osób, o których mowa w art. 15 ust.1 pkt 2-6 ustawy,

3) naruszyła obowiązek zawiadomienia Policji o utracie broni, o którym mowa w art. 25,

4) znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, środka odurzającego lub substancji
psychotropowej albo środka zastępczego, nosi broń przy sobie.

Właściwy organ Policji może cofnąć pozwolenie na broń, jeżeli:

1)

ustały okoliczności faktyczne, które stanowiły podstawę do jego wydania,

oraz w przypadku naruszenia prze osobę, której takie pozwolenie wydano:

2)

obowiązku rejestracji broni, o którym mowa w art. 13 ust. 1,

3)

obowiązku poddania się badaniom lekarskim i psychologicznym i przedstawienia
orzeczeń lekarskiego i psychologicznego, o których mowa w art. 15 ust. 3-5,

4)

obowiązku zawiadomienia właściwego organu Policji o zmianie miejsca stałego
pobytu, o którym mowa w art. 26,

5)

zasad przechowywania, noszenia oraz ewidencjonowania broni i amunicji, o których
mowa w art. 32,

6)

wymogu uzyskania zgody na wywóz broni i amunicji za granicę, o którym mowa w
art. 38,

7)

zasady, o której mowa w art. 45, tj. używania broni zdolnej do rażenia celów na
odległość w celach sportowych lub szkoleniowych poza strzelnicami,

8)

zakazu użyczania broni osobie nieupoważnionej.

Nabyć broń na terenie kraju można zawierając umowę kupna - sprzedaży z osobą
posiadającą pozwolenie na broń lub dokonując zakupu w koncesjonowanym podmiocie
gospodarczym prowadzącym obrót bronią i amunicją.

Możliwy jest także przywóz broni i amunicji z zagranicy przez obywateli polskich na
własne potrzeby. Wymaga on jednak uprzedniego wydania zaświadczenia przez właściwego
konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Osoby, przywożące broń, przekraczając granicę, są
obowiązane do pisemnego zgłoszenia właściwemu organowi celnemu przywozu broni i
amunicji.

W przypadku braku pozwolenia na broń, przywiezioną broń i amunicję należy niezwłocznie
złożyć do depozytu właściwego organu celnego (koszty związane z deponowaniem broni i
amunicji ponosi osoba składająca broń i amunicję do depozytu), a w terminie 14 dni od dnia
przywozu broni na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wystąpić do właściwego organu
Policji z wnioskiem o wydanie pozwolenia na broń.

Wywóz broni i amunicji za granicę przez obywateli polskich wymaga zgody właściwego
organu Policji. Wnioskodawca zobowiązany jest złożyć pisemny wniosek, w którym określa
rodzaj, markę i kaliber broni oraz rodzaj i ilość amunicji, jaką chce wywieźć, a także kraj
docelowy.

WARUNKI PRZECHOWYWANIA BRONI i AMUNICJI

Osoby posiadające broń palną i amunicję, są obowiązane przechowywać ją w kasetach
metalowych na trwałe przymocowanych do elementów konstrukcyjnych budynku lub
metalowych szafach albo sejfach, posiadających zamki atestowane.

Osoby posiadające broń palną i amunicję w celach kolekcjonerskich oraz pamiątkowych, w
przypadku przechowywania tej broni i amunicji poza metalowymi szafami lub sejfami są
obowiązane:

1)

zabezpieczyć okna w pomieszczeniach zlokalizowanych na parterze i ostatnim piętrze,
w których przechowywana jest broń i amunicja, poprzez zamontowanie w nich co
najmniej

jednego

z

następujących

zabezpieczeń:

krat,

siatki,

żaluzji

antywłamaniowych albo szyb o podwyższonej odporności na przebicie i rozbicie,

2)

zabezpieczyć drzwi wejściowe do pomieszczenia, w którym przechowywana jest broń
i amunicja, poprzez wzmocnienie ich blachą stalową o grubości co najmniej 2 mm
oraz wyposażenie w blokadę przeciwwyważeniową i co najmniej 2 zamki atestowane;
dopuszcza

się

zamiennie

montaż

drzwi

metalowych

antywłamaniowych,

atestowanych.

Zabezpieczeń, o których mowa wyżej, nie wymaga się w przypadku przechowywania broni
pozbawionej na stałe cech użytkowych.

Świadectwo broni może być wydane:

1)

przedsiębiorcom i jednostkom organizacyjnym, którzy na podstawie odrębnych
przepisów powołali wewnętrzne służby ochrony, jeżeli broń jest niezbędna do
wykonywania przez te służby zadań wynikających z planu ochrony,

2)

przedsiębiorcom, którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej
w zakresie usług ochrony osób i mienia, jeżeli broń jest im niezbędna w zakresie i
formach określonych w koncesji,

3)

podmiotom prowadzącym strzelnicę,

4)

szkołom, organizacjom sportowym i łowieckim, stowarzyszeniom obronnym w celu
szkolenia i realizacji ćwiczeń strzeleckich lub innym placówkom oświatowym oraz
organizatorom kursów, kształcącym w zawodzie pracownika ochrony,

5)

podmiotom wykonującym zadania związane z realizacją filmów i innych przedsięwzięć
artystycznych,

6)

urzędom, instytucjom, zakładom, przedsiębiorcom i innym podmiotom, których
pracownikom broń jest niezbędna do ochrony osobistej w związku z wykonywaniem
przez nich obowiązków pracowniczych związanych ze szczególnym narażeniem na
zamach przeciwko życiu lub zdrowiu,

7)

podmiotom, którym broń jest niezbędna w celach wzywania pomocy, ratowniczych,
poszukiwawczych oraz sygnalizowania rozpoczęcia konkurencji w zawodach
sportowych.

Świadectwo broni na broń szczególnie niebezpieczną może być wydane wyłącznie
podmiotom, o których mowa w pkt 1 i 2, oraz organizatorom kursów, kształcącym w
zawodzie pracownika ochrony.

Podmioty wskazane wyżej, po uzyskaniu świadectwa broni mogą nabywać broń i amunicję
na zasadach określonych dla osób fizycznych.

Dopuszczenie do pracy z bronią obiektową

Osoby fizyczne zatrudnione przez podmioty posiadające pozwolenie na broń na okaziciela,
wykonując zadania określone dla tych podmiotów, mogą zostać dopuszczone do posiadania
broni w czasie wykonywania tych zadań.

Dopuszczenie do posiadania broni następuje w drodze decyzji administracyjnej, wydawanej
przez właściwy organ Policji.

Procedura ta nie dotyczy osób, które na podstawie odrębnych przepisów (Ustawa z dnia 22
sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia) posiadają licencję pracownika ochrony fizycznej.