CO SKŁADA SIĘ NA ROZWÓJ OSOBISTY CZŁOWIEKA?

Pojęcie „rozwoju” pojawia się właściwie w każdej nauce o człowieku. „Słownik

psychologii” (Norbert Sillamy; Wydawnictwo Książnica) definiuje rozwój następująco:

„seria etapów, przez które przechodzi istota żywa, by osiągnąć pełnię rozkwitu. U

człowieka (...) pod wpływem warunków fizjologicznych pojawiają się nowe formy

funkcjonowania, od niemowlęcia kierującego się wyłącznie zasadą przyjemności, nie

dostrzegającego nic poza chęcią zaspokojenia swych potrzeb, do dorosłego

człowieka postępującego w myśl zasady rzeczywistości”.

Zachęcam wszystkich (bez względu na wiek, bo człowiek może rozwijać się aż

do śmierci) do zastanowienia się nad kilkoma pytaniami:

w jakiem kierunku przebiega mój rozwój?

jakim chcę być człowiekiem?

co robię w kwestii własnego rozwoju?

czy wykorzystuję wszystkie posiadane zasoby i możliwości by osiągnąć

„pełnię rozkwitu”?

Na pewno najpierw należy podjąć decyzję jakim człowiekiem chcę być – jaki

zestaw cech, umiejętności, postaw i zachowań pomoże osiągnąć mi moje cele,

zrealizować życiowe plany, a może nawet marzenia; dać poczucie szczęścia i sensu

życia. Każdy z nas ma odmienny pomysł na rozwój osobisty, ale warto mieć

świadomość, że składa się na niego wiele obszarów:

I.

Poznawanie siebie samego – od tego zawsze należy rozpocząć. Pierwszym

krokiem na drodze samorozwoju jest świadomość swoich cech i wszystkiego

„z czego składa się człowiek” Są to:

a) wyposażenie genetyczne – czyli, co odziedziczyliśmy po przodkach;

b) typ i funkcjonowanie układu neurohormonalnego;

c) praca naszego mózgu (rodzaj inteligencji, typ pamięci, styl uczenia się, zdolności,

sposób myślenia, system przekonań);

d) stosowane mechanizmy obronne psychiki;

e) przeżywanie i wyrażanie emocji;

f) potrzeby i ich zaspokajanie;

g) system motywacji;

h) hierarchia wartości;

i) charakter, osobowość, temperament.

II.

Budowanie poczucia własnej wartości – czyli odkrywanie i rozwój swoich

zalet i mocnych stron oraz praca nad niwelowaniem wad i słabości.

III.

Praktykowanie samokontroli i stosowanie samodyscypliny.

IV.

Budowanie w sobie postawy akceptacji dla życia, optymizmu, zaufania

do swojej mądrości wewnętrznej, dobra obecnego w każdym człowieku,

życia, losu, Siły Wyższej.

V.

Wyznaczenie sobie celów, jakie chcemy osiągnąć w zakresie rozwoju

osobistego, zaplanowanie drogi dojścia do nich oraz realizacja.

VI.

Zdobywanie wiedzy i poszerzanie swoich horyzontów.

VII.

Dokonywanie słusznych, dobrych i zdrowych wyborów (opartych o

prawdę, uczciwość, szczęście, życzliwość, tolerancję, teraźniejszość i

przyszłość).

VIII.

Przebywanie z ludźmi działającymi na nas pozytywnie, wspierająco,

twórczo i rozwijająco; budowanie satysfakcjonujących relacji z innymi.

IX.

Zdobywanie umiejętności społecznych (umiejętności poprawiających nasze

relacje z innymi ludźmi)

X.

Prowadzenie zdrowego stylu życia

Realizacja wszystkich tych zaleceń, to oczywiście nierealny ideał, ale myślę, że

warto postępować w zgodzie z wieloma z nich.

Czego samej sobie i wszystkim innym ludziom (a szczególnie młodym) życzę.

Ewa Stafiej

pedagog,

nauczyciel „Wychowania do życia w rodzinie”