Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
Dz.U.98.151.987
ROZPORZ
Ą
DZENIE
MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 10 wrze
ś
nia 1998 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiada
ć
budowle kolejowe i ich
usytuowanie.
(Dz. U. z dnia 15 grudnia 1998 r.)
Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz.
414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111,
poz. 726 oraz z 1998 r. Nr 22, poz. 118 i Nr 106, poz. 668) zarz
ą
dza si
ę
, co nast
ę
puje:
Dział I
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Rozporz
ą
dzenie ustala warunki techniczne, jakim powinny odpowiada
ć
budowle kolejowe
oraz ich usytuowanie, przy zachowaniu przepisów Prawa budowlanego, odr
ę
bnych ustaw i przepisów
szczególnych, a tak
ż
e ustale
ń
Polskich Norm.
2. Przepisów rozporz
ą
dzenia nie stosuje si
ę
do:
1) linii tramwajowych,
2) dróg szynowych słu
żą
cych do transportu wewn
ą
trzzakładowego w obszarze zamkni
ę
tym i nie
maj
ą
cych poł
ą
czenia z liniami i bocznicami kolejowymi,
3) dróg szynowych na obszarze górniczym - kopal
ń
odkrywkowych oraz zwałowisk odpadów,
4) transportowych urz
ą
dze
ń
linowych i linowo-terenowych,
5) wyci
ą
gów narciarskich.
3. Warunki techniczne budynków znajduj
ą
cych si
ę
na obszarze kolejowym okre
ś
laj
ą
odr
ę
bne
przepisy.
4. Warunki techniczne, jakim powinny odpowiada
ć
linie metra, okre
ś
laj
ą
przepisy szczególne.
§ 2. Przepisy rozporz
ą
dzenia stosuje si
ę
przy projektowaniu i robotach budowlanych budowli
kolejowych.
§ 3. Ilekro
ć
w rozporz
ą
dzeniu jest mowa o:
1) budowli kolejowej - rozumie si
ę
przez to cało
ść
techniczno-u
ż
ytkow
ą
wraz z gruntem, na którym jest
usytuowana, oraz instalacjami i urz
ą
dzeniami, słu
żą
c
ą
do ruchu pojazdów kolejowych, organizacji i
sterowania tym ruchem, umo
ż
liwiaj
ą
c
ą
dokonywanie przewozów osób lub rzeczy, a w szczególno
ś
ci:
drogi szynowe normalnotorowe, szerokotorowe i w
ą
skotorowe, koleje niekonwencjonalne, budowle
ziemne, mosty, wiadukty, przepusty, konstrukcje oporowe, rampy, perony, place ładunkowe,
skrzy
ż
owania linii kolejowych z drogami publicznymi w jednym poziomie, nadziemne i podziemne
przej
ś
cia dla pieszych, urz
ą
dzenia zasilania elektrotrakcyjnego, urz
ą
dzenia zabezpieczenia i
sterowania ruchem, urz
ą
dzenia elektroenergetyki nietrakcyjnej i urz
ą
dzenia techniczne oraz inne
budowle usytuowane na obszarze kolejowym słu
żą
ce do prowadzenia ruchu kolejowego i utrzymania
linii kolejowej,
2) drodze szynowej - rozumie si
ę
przez to budowl
ę
wraz z gruntem, na którym jest usytuowana,
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
składaj
ą
c
ą
si
ę
z toru (elementu jezdnego) o konstrukcji szynowej, dostosowan
ą
do ruchu pojazdów
kolejowych,
3) poje
ź
dzie kolejowym - rozumie si
ę
przez to tabor kolejowy (pojazdy trakcyjne - lokomotywy lub
wagony przystosowane do przewozu osób lub rzeczy) oraz pojazdy specjalistyczne, przystosowane
do poruszania si
ę
po torze kolejowym,
4) kolejach niekonwencjonalnych - rozumie si
ę
przez to te wszystkie koleje, w których ruch pojazdu
kolejowego
jest
niekonwencjonalny,
a
w
szczególno
ś
ci
koleje:
linowe,
linowo-terenowe,
magnetyczne,
5) przechyłce toru - rozumie si
ę
przez to podniesienie toku szynowego zewn
ę
trznego w stosunku do
toku wewn
ę
trznego dla toru w łuku, w celu zrównowa
ż
enia siły od
ś
rodkowej, która powstaje przy
ruchu pojazdu kolejowego po torze w łuku,
6) nawierzchni - rozumie si
ę
przez to konstrukcj
ę
przystosowan
ą
do przenoszenia na grunt obci
ąż
e
ń
stałych i ruchomych zwi
ą
zanych z ruchem pojazdów kolejowych, składaj
ą
c
ą
si
ę
z toru, po którym
poruszaj
ą
si
ę
pojazdy kolejowe, elementów podporowych, elementów przytwierdzaj
ą
cych i ł
ą
cz
ą
cych
oraz podsypki,
7) podtorzu - rozumie si
ę
przez to budowl
ę
geotechniczn
ą
wykonan
ą
na gruncie rodzimym jako nasyp
lub przekop wraz z urz
ą
dzeniami j
ą
zabezpieczaj
ą
cymi i odwadniaj
ą
cymi,
8) parametrach techniczno-eksploatacyjnych linii kolejowej - rozumie si
ę
przez to ustalone przez zarz
ą
d
kolei dla danej linii kolejowej parametry okre
ś
laj
ą
ce: maksymaln
ą
dopuszczaln
ą
pr
ę
dko
ść
eksploatacyjn
ą
pojazdów kolejowych, ich maksymalne dopuszczalne naciski na tor kolejowy,
obci
ąż
enie przewozami wyra
ż
one w gigagramach brutto na rok [Gg/rok] lub teragramach brutto na
rok [Tg/rok] oraz skrajni
ę
budowli,
9) skrajni budowli - rozumie si
ę
przez to przestrze
ń
okre
ś
lon
ą
graniczn
ą
lini
ą
wyznaczaj
ą
c
ą
minimalne,
konieczne do zachowania w obszarze podziemnym i nadziemnym toru kolejowego, odległo
ś
ci
budowli kolejowej od osi toru kolejowego i górnej powierzchni główki szyny w celu zapewnienia
bezkolizyjnej pracy maszyn i urz
ą
dze
ń
przy budowie i robotach budowlanych linii kolejowej oraz
bezpiecznego postoju i ruchu pojazdów kolejowych,
10) ukresie - rozumie si
ę
przez to punkt oznaczony w sposób trwały i widoczny, usytuowany w
mi
ę
dzytorzu w miejscu rozgał
ę
zienia torów w rozje
ź
dzie, poza którym nie mog
ą
znajdowa
ć
si
ę
pojazdy kolejowe,
11) remontach budowli kolejowej - rozumie si
ę
przez to wykonywanie w istniej
ą
cej budowli kolejowej
robót budowlanych polegaj
ą
cych na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowi
ą
cych bie
żą
cej
konserwacji, przy ustalonych parametrach techniczno-eksploatacyjnych,
12) odbudowie budowli kolejowej - rozumie si
ę
przez to wykonanie nowej budowli kolejowej w miejsce
niesprawnej lub nieczynnej budowli kolejowej,
13) rozbudowie budowli kolejowej - rozumie si
ę
przez to dobudowanie urz
ą
dze
ń
lub budowli do
istniej
ą
cej budowli kolejowej,
14) modernizacji budowli kolejowej - rozumie si
ę
przez to roboty maj
ą
ce na celu przystosowanie budowli
kolejowej do wy
ż
szych od dotychczasowych parametrów techniczno-eksploatacyjnych,
15) długo
ś
ci budowlanej toru - rozumie si
ę
przez to długo
ść
toru mierzon
ą
mi
ę
dzy pocz
ą
tkami rozjazdów,
gdy pocz
ą
tki rozjazdów albo ich ko
ń
ce zwrócone s
ą
do siebie, albo długo
ść
toru mierzon
ą
mi
ę
dzy
pocz
ą
tkiem rozjazdu a czołem belki odbojnicowej kozła oporowego; długo
ść
rozjazdów po
ś
rednich
znajduj
ą
cych si
ę
w torze odlicza si
ę
,
16) długo
ś
ci u
ż
ytecznej toru - rozumie si
ę
przez to długo
ść
cz
ęś
ci toru przeznaczon
ą
na postój poci
ą
gu
lub wagonów, to jest długo
ść
mierzon
ą
pomi
ę
dzy punktem ustawienia semafora, tarczy zaporowej
lub manewrowej a ukresem, ko
ń
cem odcinka izolowanego, punktem zwalniaj
ą
cym przebieg poci
ą
gu,
miejscem usytuowania wykolejnicy lub miejscem przejazdu lub przej
ś
cia kolejowego, je
ś
li s
ą
one
czynne w czasie postoju poci
ą
gu lub wagonów; je
ż
eli przy torze nie znajduje si
ę
semafor, tarcza
zaporowa lub manewrowa, to długo
ść
u
ż
yteczn
ą
toru okre
ś
la odległo
ść
mi
ę
dzy ukresami,
17) długo
ś
ci ogólnej toru - rozumie si
ę
przez to długo
ść
budowlan
ą
z dodaniem długo
ś
ci rozjazdów i
kozłów oporowych.
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
§ 4. Dla okre
ś
lenia warunków technicznych wprowadza si
ę
podział budowli kolejowych na:
1) kolejowe budowle drogowe, których konstrukcja jest bezpo
ś
rednio lub po
ś
rednio zwi
ą
zana z ruchem
pojazdów kolejowych, które stanowi
ą
:
a) drogi szynowe, gdy elementem konstrukcyjnym, po którym porusza si
ę
pojazd kolejowy, s
ą
dwie
stalowe szyny uło
ż
one na podbudowie równolegle; z uwagi na odległo
ś
ci pomi
ę
dzy szynami
rozró
ż
nia si
ę
: koleje normalnotorowe (o odległo
ś
ci 1.435 mm), w
ą
skotorowe (o odległo
ś
ci
mniejszej ni
ż
1.435 mm), szerokotorowe (o odległo
ś
ci wi
ę
kszej ni
ż
1.435 mm),
b) kolejowe obiekty in
ż
ynieryjne, zwane dalej "obiektami in
ż
ynieryjnymi",
c) urz
ą
dzenia zasilania elektrotrakcyjnego,
2) kolejowe budowle towarzysz
ą
ce, które stanowi
ą
:
a) budowle i urz
ą
dzenia zwi
ą
zane z obsług
ą
przewozów osób i rzeczy,
b) budowle zaplecza technicznego taboru kolejowego i dróg szynowych,
c) budowle i urz
ą
dzenia sterowania ruchem kolejowym,
d) budowle i urz
ą
dzenia telekomunikacyjne,
e) urz
ą
dzenia elektroenergetyki nietrakcyjnej i sieci techniczne,
3) koleje niekonwencjonalne.
§ 5. Przy wykonywaniu robót budowlanych budowli kolejowych powinno si
ę
stosowa
ć
materiały i
wyroby dopuszczone do stosowania w budownictwie kolejowym.
Dział II
Zabudowa i zagospodarowanie obszaru kolejowego
Rozdział 1
Usytuowanie linii kolejowej i budowli kolejowych
§ 6. 1. Linia kolejowa powinna by
ć
tak usytuowana, aby zapewni
ć
uzyskanie:
1) jak najlepszego dost
ę
pu do kolejowych budynków, budowli i urz
ą
dze
ń
zwi
ą
zanych z obsług
ą
przewozów osób i rzeczy,
2) zminimalizowania zakresu niezb
ę
dnych do wykonania robót ziemnych oraz liczby obiektów
in
ż
ynieryjnych,
3) wymaganych parametrów eksploatacyjnych obejmuj
ą
cych:
a) pr
ę
dko
ść
maksymaln
ą
pojazdów kolejowych [km/h],
b) maksymalny nacisk osi pojazdów kolejowych [kN/o
ś
],
c) skrajni
ę
budowli [mm],
d) obci
ąż
enie przewozami [Gg/rok] lub [Tg/rok],
4) oszcz
ę
dno
ś
ci zu
ż
ycia energii na cele trakcyjne.
2. Usytuowanie posterunków ruchu na linii kolejowej powinno zapewni
ć
mo
ż
liwie jednakowy czas
przejazdu pojazdów kolejowych pomi
ę
dzy nimi, wynikaj
ą
cy z zakładanego obci
ąż
enia linii, przy
uwzgl
ę
dnieniu - na liniach dwutorowych - okresowych zamkni
ęć
odcinków linii dla ruchu poci
ą
gów w celu
przeprowadzania robót zwi
ą
zanych z utrzymaniem i remontem drogi kolejowej.
3. Przy kształtowaniu przebiegu trasy nowej lub modernizowanej linii kolejowej nale
ż
y uwzgl
ę
dnia
ć
nie tylko parametry eksploatacyjne, jakie wynikaj
ą
z aktualnych potrzeb w zakresie przewozów
kolejowych na danym obszarze, ale tak
ż
e przewidywane znaczenie danej linii kolejowej w przewozach
tranzytowych, ponadregionalnych i mi
ę
dzynarodowych.
§ 7. 1. Granica przyległego pasa gruntu, w rozumieniu przepisów o transporcie kolejowym, powinna
by
ć
oznaczona w terenie stałymi punktami zwanymi granicznikami i powinna znajdowa
ć
si
ę
w odległo
ś
ci
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
co najmniej 3,0 m od zewn
ę
trznej kraw
ę
dzi budowli kolejowej lub granicy robót ziemnych zwi
ą
zanych z
konstrukcj
ą
drogi szynowej, najbardziej odległej od osi toru.
2. Na liniach jednotorowych, w przypadku projektowania dobudowy drugiego toru, granica
przyległego pasa gruntu, o której mowa w ust. 1, powinna uwzgl
ę
dni
ć
grunt przeznaczony pod budow
ę
drugiego toru.
§ 8. 1. Linia
kolejowa
powinna
posiada
ć
wyposa
ż
enie
techniczne
zapewniaj
ą
ce
osi
ą
ganie
okre
ś
lonych parametrów eksploatacyjnych, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 3.
2. Wyposa
ż
enie techniczne linii kolejowej obejmuje konstrukcyjne elementy nawierzchni, podtorze,
obiekty in
ż
ynieryjne oraz w szczególno
ś
ci nast
ę
puj
ą
ce budowle i urz
ą
dzenia:
1) systemu sterowania ruchem kolejowym,
2) zwi
ą
zane z obsług
ą
przewozu osób i rzeczy,
3) zaplecza technicznego taboru kolejowego,
4) zasilania elektrotrakcyjnego,
5) telekomunikacyjne,
6) zasilania elektroenergetycznego,
7) sieci technicznych,
8) zwi
ą
zane ze skrzy
ż
owaniem z drogami publicznymi w jednym poziomie,
9) zwi
ą
zane z osłon
ą
antyawaryjn
ą
.
3. Budowle i urz
ą
dzenia, o których mowa w ust. 2, powinny by
ć
usytuowane na obszarze kolejowym
tak, aby:
1) nie powodowały utrudnie
ń
w czynno
ś
ciach zwi
ą
zanych z wykonywaniem przewozu,
2) nie kolidowały ze sob
ą
,
3) umo
ż
liwiały przeprowadzanie napraw bez konieczno
ś
ci wył
ą
czania innych urz
ą
dze
ń
,
4) nie powodowały ograniczenia widoczno
ś
ci toru kolejowego w miejscach przeznaczonych do
przebywania osób,
5) nie zakłócały prawidłowego funkcjonowania innych urz
ą
dze
ń
.
4. Układ torowy, w miejscach usytuowania posterunków ruchu oraz w miejscach usytuowania
urz
ą
dze
ń
obsługi przewozu osób i rzeczy, powinien by
ć
dostosowany do rodzaju i wielko
ś
ci zada
ń
przewozowych.
Rozdział 2
Skrajnia budowli
§ 9. 1. W skrajni budowli nie mo
ż
e znajdowa
ć
si
ę ż
aden trwały element obiektu budowlanego lub
urz
ą
dzenia, z wyj
ą
tkiem toru oraz urz
ą
dze
ń
przeznaczonych do bezpo
ś
redniego współdziałania z
pojazdem kolejowym (urz
ą
dze
ń
: sterowania ruchem kolejowym, sieci trakcyjnej, telekomunikacyjnych).
2. Skrajnie budowli na liniach kolejowych normalnotorowych powinny odpowiada
ć
wymaganiom
okre
ś
lonym w Polskiej Normie oraz przepisach Mi
ę
dzynarodowego Zwi
ą
zku Kolei, zwanego dalej "UIC".
3. Ewidencj
ę
wymiarów skrajni budowli usytuowanych przy, nad i pod torem kolejowym prowadzi i
uaktualnia zarz
ą
d kolei.
Rozdział 3
Bezpiecze
ń
stwo ruchu kolejowego
§ 10. 1. W celu zapewnienia bezpiecznej eksploatacji linii kolejowych, a szczególno
ś
ci bezpiecznego
ruchu pojazdów kolejowych, linie kolejowe powinny by
ć
wyposa
ż
one w urz
ą
dzenia zabezpieczaj
ą
ce
przed:
1) najechaniem jednego pojazdu kolejowego na inny pojazd kolejowy stoj
ą
cy lub poruszaj
ą
cy si
ę
po tym
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
samym torze,
2) przejechaniem pojazdu kolejowego z jednego toru na inny tor, na którym znajduje si
ę
pojazd
kolejowy,
3) wjazdem pojazdu kolejowego na odcinek toru z pr
ę
dko
ś
ci
ą
wi
ę
ksz
ą
ni
ż
jest dopuszczalna dla tego
odcinka toru,
4) najechaniem pojazdu kolejowego na pojazd drogowy na skrzy
ż
owaniu linii kolejowej z drog
ą
w
jednym poziomie,
5) dopuszczeniem do ruchu niesprawnych pojazdów kolejowych lub których naciski osi na tor
przekraczaj
ą
warto
ś
ci dopuszczalne.
2. Rodzaj urz
ą
dze
ń
, o których mowa w ust. 1, powinien by
ć
dostosowany do parametrów
eksploatacyjnych linii kolejowej, z zastrze
ż
eniem ust. 3.
3. Linie kolejowe powinny by
ć
wyposa
ż
one w:
1) stałe sygnalizatory torowe (semafory i tarcze) ustawiane lub zawieszane przy torze kolejowym,
informuj
ą
ce obsług
ę
pojazdu kolejowego o dopuszczalnej pr
ę
dko
ś
ci, jaka obowi
ą
zuje na odcinku za
sygnalizatorem torowym; na liniach kolejowych przystosowanych do du
ż
ej pr
ę
dko
ś
ci sygnalizacja
torowa mo
ż
e by
ć
zast
ą
piona sygnalizacj
ą
kabinow
ą
w poje
ź
dzie kolejowym,
2) znaki i sygnały drogowe widoczne w ka
ż
dych warunkach atmosferycznych, informuj
ą
ce o
kilometra
ż
u, pochyleniu podłu
ż
nym i innych parametrach toru oraz oznaczaj
ą
ce miejsca, na których
obowi
ą
zuje inna pr
ę
dko
ść
ni
ż
ustalona parametrami eksploatacyjnymi dla danej linii,
3) urz
ą
dzenia ł
ą
czno
ś
ci pomi
ę
dzy posterunkami ruchu.
§ 11. W celu zapewnienia bezpiecznego przekraczania toru kolejowego przez pojazdy drogowe i
pieszych linia kolejowa powinna by
ć
wyposa
ż
ana w przejazdy i przej
ś
cia, których kategorie i rodzaje,
dostosowane do nat
ęż
enia ruchu kolejowego i drogowego, okre
ś
laj
ą
przepisy szczególne.
Dział III
Budowle kolejowe na liniach normalnotorowych
Rozdział 1
Klasyfikacja linii kolejowych
§ 12. 1. Droga szynowa normalnotorowa jest to droga, w której odległo
ść
pomi
ę
dzy główkami dwóch
szyn wynosi 1.435 mm, mierz
ą
c 14 mm poni
ż
ej górnej powierzchni tocznej szyn, posiadaj
ą
ca standard
konstrukcyjny dostosowany do parametrów eksploatacyjnych ustalonych dla danej linii kolejowej.
2. Linie kolejowe dziel
ą
si
ę
na jednotorowe, dwutorowe lub wielotorowe oraz odcinki, szlaki i stacje,
zgodnie z przepisami szczególnymi.
3. Stacja jest to budowla kolejowa stanowi
ą
ca poł
ą
czony za pomoc
ą
rozjazdów układ torowy wraz z
urz
ą
dzeniami sterowania ruchem i ł
ą
czno
ś
ci, gdzie oprócz toru głównego zasadniczego znajduje si
ę
co
najmniej jeden tor główny dodatkowy, a pojazdy kolejowe (poci
ą
gi) mog
ą
rozpoczyna
ć
i ko
ń
czy
ć
jazd
ę
,
krzy
ż
owa
ć
si
ę
i wyprzedza
ć
, jak równie
ż
zmienia
ć
skład lub kierunek jazdy.
4. W miejscach styku kolei o ró
ż
nych szeroko
ś
ciach toru powinny by
ć
urz
ą
dzone nast
ę
puj
ą
ce stacje
styczne:
1) przeładunkowe lub przesiadkowe,
2) komunikacji przestawczej - wyposa
ż
one w urz
ą
dzenia do zmiany wózków lub urz
ą
dzenia do zmiany
rozstawu kół w wózkach.
§ 13. 1. Linia kolejowa powinna spełnia
ć
parametry eksploatacyjne, niezb
ę
dne dla umo
ż
liwienia
wykonywania przewozu osób lub rzeczy.
2. Ukształtowanie trasy linii kolejowej, standardy konstrukcyjne drogi szynowej oraz urz
ą
dzenia
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
sterowania ruchem i ł
ą
czno
ś
ci powinny odpowiada
ć
kategoriom linii kolejowych, których parametry
eksploatacyjne okre
ś
la tabela 3.1.
Tabela 3.1
Parametry eksploatacyjne linii kolejowych
Lp.
Kategoria linii
Obci
ąż
enie
Pr
ę
dko
ść
Pr
ę
dko
ść
Dopuszczalne
kolejowej
przewozami T
maksymalna
maks.
naciski osi P
[Tg/rok]
vmax [km/h]
poci
ą
gów
[kN]
towarowych
vt [km/h]
1
2
3
4
5
6
1
Magistralne (0)
T
≥
25
120 <
80 <
P
≤
221
vmax
≤
200
vmax
≤
120
2
Pierwszorz
ę
dne (1)
10
≤
T < 25
80 <
60 <
210
≤
P < 221
vmax
≤
120
vmax
≤
80
3
Drugorz
ę
dne (2)
3
≤
T < 10
60 <
50 <
200
≤
P < 210
vmax
≤
80
vmax
≤
60
4
Znaczenia
T < 3
vmax
≤
60
vmax
≤
50
P < 200
miejscowego (3)
3. Spełnienie jednego z warunków, o których mowa w ust. 2, jest wystarczaj
ą
ce do zakwalifikowania
linii kolejowej do odpowiedniej kategorii, przy czym nale
ż
y bra
ć
pod uwag
ę
:
1) wymagania przewozowe,
2) ukształtowanie trasy linii kolejowej w planie i profilu,
3) standard konstrukcyjny drogi szynowej,
4) wyposa
ż
enie techniczne linii kolejowej w urz
ą
dzenia sterowania ruchem, zasilania elektrotrakcyjnego
i telekomunikacyjne.
4. Lini
ę
kolejow
ą
uznaje si
ę
za przystosowan
ą
do danej pr
ę
dko
ś
ci, je
ż
eli na co najmniej połowie jej
długo
ś
ci układ geometryczny, nawierzchnia, podtorze, obiekty in
ż
ynieryjne oraz urz
ą
dzenia sterowania
ruchem s
ą
przystosowane do ruchu poci
ą
gów z dan
ą
pr
ę
dko
ś
ci
ą
.
§ 14. 1. Ustalenie punktu pocz
ą
tkowego i ko
ń
cowego linii kolejowej, pocz
ą
tku kilometrowania,
kwalifikowanie linii do poszczególnych kategorii oraz dokonywanie zmian w tym zakresie nale
ż
y do
zarz
ą
du kolei.
2. W przypadku wyst
ą
pienia zmian w technicznym wyposa
ż
eniu linii kolejowej sprawiaj
ą
cych,
ż
e nie
b
ę
dzie ono odpowiada
ć
danej kategorii linii, nale
ż
y przywróci
ć
odpowiedni stan wyposa
ż
enia przy
zachowaniu danej kategorii albo zmieni
ć
kategori
ę
linii kolejowej według aktualnego stanu wyposa
ż
enia
technicznego.
Rozdział 2
Klasyfikacja torów kolejowych
§ 15. 1. W
celu
okre
ś
lenia
wymaga
ń
w
zakresie
utrzymania
nawierzchni
i
standardów
konstrukcyjnych nawierzchni tory kolejowe dzieli si
ę
na sze
ść
klas technicznych (0, 1, 2, 3, 4, 5).
2. O
zakwalifikowaniu
torów
do
jednej
z
sze
ś
ciu
klas
decyduj
ą
nast
ę
puj
ą
ce
parametry
eksploatacyjne:
1) dopuszczalna pr
ę
dko
ść
poci
ą
gów,
2) dopuszczalny przy tej pr
ę
dko
ś
ci nacisk osi lokomotywy,
3) dopuszczalny przy tej pr
ę
dko
ś
ci nacisk osi wagonów,
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
4) ekwiwalentne obci
ąż
enie przewozami.
3. Warto
ść
trzech pierwszych parametrów, o których mowa w ust. 2, powinno przyjmowa
ć
si
ę
według
rzeczywistych wielko
ś
ci obowi
ą
zuj
ą
cych dla danego toru - pr
ę
dko
ś
ci poci
ą
gów i nacisków osi
kursuj
ą
cego taboru kolejowego. Warto
ść
ekwiwalentnego obci
ąż
enia przewozami oblicza si
ę
według
wzoru:
3
qe =
Σ
(
α
i qi)
i=1
gdzie:
qe -
ekwiwalentne obci
ąż
enie przewozami [Tg/rok],
α
-
współczynnik ekwiwalentno
ś
ci zale
ż
ny od warto
ś
ci nacisków kursuj
ą
cego taboru:
- dla nacisków do 140 kN i = 1,
α
1 = 0,75,
- dla nacisków od 141 kN do 190 kN i = 2,
α
1 = 0,90,
- dla nacisków od 191 kN do 221 kN i = 3,
α
1 = 1,2,
qi - roczne rzeczywiste obci
ąż
enie przewozami w powy
ż
szych przedziałach nacisków osi [Tg].
4. Je
ż
eli ró
ż
nica pomi
ę
dzy obci
ąż
eniem ekwiwalentnym i rzeczywistym jest mniejsza ni
ż
10% lub
brak danych do obliczenia obci
ąż
enia ekwiwalentnego, mo
ż
liwa jest klasyfikacja torów na podstawie
obci
ąż
enia rzeczywistego.
5. Szczegółowe warunki klasyfikacji torów kolejowych okre
ś
la tabela 3.2.
Tabela 3.2
Warunki klasyfikacji torów kolejowych
Parametry eksploatacyjne
dopuszczalne naciski
osi
Klasy
dopuszczalna
lokomotywy
wagonów
maksymalne
Uwagi
techniczne
pr
ę
dko
ść
[kN]
[kN]
ekwiwalentne
torów
poci
ą
gów
obci
ąż
enie
[km/h]
przewozami
[Tg/rok]
1
2
3
4
5
6
0
200
205
140
do 25
1. Podane dopuszczalne naciski
osi taboru odnosz
ą
si
ę
do
wytrzymało
ś
ci nawierzchni i nie
maj
ą
zastosowania do obiektów
in
ż
ynieryjnych.
1
100
221
221
nie normowane
2. Po torach klasy 0 i 1 mog
ą
by
ć
dopuszczone do kursowania
lokomotywy nowej generacji o
nacisku osi 221 kN, pod warunkiem
ż
e pomierzone podczas ruchu
napr
ęż
enia dynamiczne w szynach
nie przekrocz
ą
wi
ę
cej ni
ż
o 30%
warto
ś
ci napr
ęż
e
ń
statycznych.
120
210
205
nie normowane
140
210
190
nie normowane
160
205
140
nie normowane
2
80
221
221
16-25
100
210
205
16-25
120
205
190
16-25
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
3
70
230
230
9-15
3. W przypadku braku mo
ż
liwo
ś
ci
obliczenia ekwiwalentnego
obci
ąż
enia przewozami, o
zakwalifikowaniu toru do
odpowiedniej klasy decyduje
rzeczywiste obci
ąż
enie przewozami.
80
210
205
9-15
4
60
230
230
4-8
70
210
205
4-8
5
30
230
230
0-3
40
210
205
0-3
6. Przy klasyfikacji torów na liniach dwutorowych powinno si
ę
rozpatrywa
ć
ka
ż
dy tor oddzielnie; je
ż
eli
poszczególne tory kwalifikuj
ą
si
ę
do ró
ż
nych klas, nale
ż
y do obu torów danej linii kolejowej przyj
ąć
jedn
ą
,
wy
ż
sz
ą
klas
ę
toru.
7. Decyzj
ę
o zakwalifikowaniu toru do danej klasy podejmuje zarz
ą
d kolei.
Rozdział 3
Podtorze kolejowe
§ 16. 1. Górna powierzchnia podtorza (torowisko) powinna by
ć
przystosowana do:
1) zbudowania nawierzchni oraz innych obiektów zwi
ą
zanych z prowadzeniem ruchu pojazdów
kolejowych, a tak
ż
e do wykonywania czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z utrzymaniem drogi szynowej,
2) odprowadzenia wód opadowych z torowiska,
3) utrzymania na odpowiedniej gł
ę
boko
ś
ci poziomu wód gruntowych.
2. Podtorze i podło
ż
e kolejowe powinny spełnia
ć
wymagania okre
ś
lone w Polskich Normach.
3. W zale
ż
no
ś
ci od relacji mi
ę
dzy ukształtowaniem terenu i poło
ż
eniem wysoko
ś
ciowym toru
kolejowego, podtorze (rys. 3.1) mo
ż
e by
ć
wykonane jako nasyp albo jako przekop, z gruntów
odpowiednio uformowanych, wzmocnionych i zabezpieczonych przed wpływami eksploatacyjnymi,
klimatycznymi i geologiczno-hydrologicznymi.
rys.3.1
4. Podtorze powinno zapewni
ć
:
1) wytrzymało
ść
wymagan
ą
dla danej kategorii linii,
2) mniejsze od dopuszczalnych odkształcenia trwałe i spr
ęż
yste powstaj
ą
ce w wyniku oddziaływa
ń
dynamicznych,
3) wymiary torowiska odpowiadaj
ą
ce danej kategorii linii,
4) niezmienno
ść
kształtu bez wzgl
ę
du na wpływ klimatu i oddziaływa
ń
eksploatacyjnych,
5) mo
ż
liwo
ść
mechanizacji robót nie tylko podczas budowy, lecz tak
ż
e w czasie eksploatacji, w tym
robót trakcyjnych, teletechnicznych, nawierzchniowych.
5. Pod wzgl
ę
dem wytrzymało
ś
ciowym podtorze powinno by
ć
tak wykonane, aby wyra
ż
one w
megapaskalach [MPa] minimalne warto
ś
ci modułu odkształcenia podtorza mierzonego w torowisku w
zale
ż
no
ś
ci od kategorii linii nie były mniejsze ni
ż
okre
ś
lone w tabeli 3.3, z zastrze
ż
eniem ust. 7.
Tabela 3.3
Minimalne warto
ś
ci modułu odkształcenia podtorza mierzonego w torowisku
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
Lp.
Kategoria linii kolejowej
Linie nowe i modernizowane [MPa]
1
2
3
1
Magistralne (0)
120
2
Pierwszorz
ę
dne (1)
100
3
Drugorz
ę
dne (2)
80
4
Znaczenia miejscowego (3)
60
6. Podane w tabeli 3.3 minimalne warto
ś
ci modułu odkształcenia podtorza dotycz
ą
tak zwanych złych
warunków hydrogeologicznych, okre
ś
lonych przez:
- stałe przewilgocenie gruntów podtorza w przypadku, gdy do gł
ę
boko
ś
ci 1,5 m poni
ż
ej główki szyny
istnieje mo
ż
liwo
ść
stałego wyst
ę
powania wody w gruncie albo
- gdy stopie
ń
konsystencji gruntu podtorza Ic
≤
0,75.
Stopie
ń
konsystencji gruntu podtorza Ic oblicza si
ę
według wzoru:
WL - W
IC = ---------
Ip
gdzie:
WL - granica płynno
ś
ci gruntu według Casagrande'a [%],
W -
wilgotno
ść
gruntu [%],
Ip -
wska
ź
nik plastyczno
ś
ci [%],
Ip =
WL - Wp [%],
Wp - granica plastyczno
ś
ci [%].
7. Mo
ż
liwe jest zmniejszenie, okre
ś
lonych w tabeli 3.3, minimalnych warto
ś
ci modułu odkształcenia
podtorza o:
1) 10% - w przypadku wyst
ę
powania czasowego przewilgocenia gruntów podtorza, kiedy do gł
ę
boko
ś
ci
1,5 m poni
ż
ej główki szyny istnieje mo
ż
liwo
ść
czasowego wyst
ę
powania wody w gruncie,
albo
przy stopieniu konsystencji gruntu podtorza 0,75 < Ic < 1,0,
2) 20% - w przypadku, gdy nie wyst
ę
puj
ą
dodatkowe przewilgocenia gruntów podtorza, albo przy
stopieniu konsystencji gruntu podtorza Ic
≥
1,0.
§ 17. 1. Przy wyborze materiałów do budowy podtorza powinno si
ę
uwzgl
ę
dnia
ć
przydatno
ść
materiałów miejscowych uzyskiwanych z przekopów lub z odpadów przemysłowych, a tak
ż
e z
dodatkowych ukopów.
2. Niedopuszczalne
jest
dokonywanie
zmian
konstrukcyjnych
podtorza
bezpo
ś
rednio
pod
nawierzchni
ą
, powoduj
ą
cych skokowe zmiany warto
ś
ci modułu spr
ęż
ysto
ś
ci. Zmiany konstrukcyjne
górnych warstw podtorza musz
ą
odbywa
ć
si
ę
łagodnie na długo
ś
ci co najmniej 20 m wzdłu
ż
osi toru. Na
równiach stacyjnych konstrukcja górnych warstw podtorza powinna by
ć
jednakowa dla całych grup
torowych.
§ 18. 1. Wymiary podtorza powinny by
ć
dostosowane do ustalonego przebiegu trasy linii kolejowej, w
szczególno
ś
ci przy uwzgl
ę
dnieniu:
1) kategorii linii kolejowej,
2) liczby torów,
3) lokalizacji podtorza (na: szlaku, równi stacyjnej, podej
ś
ciu do mostów),
4) poło
ż
enia linii (w planie i w profilu),
5) grubo
ś
ci warstwy podsypki, długo
ś
ci podkładów, rodzaju toru (klasyczny, bezstykowy).
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
2. Przy ustalaniu przekroju poprzecznego podtorza i nawierzchni (przekroje normalne) dla wszystkich
kategorii linii kolejowej powinno si
ę
uwzgl
ę
dnia
ć
nast
ę
puj
ą
ce warunki:
1) torowisko powinno by
ć
wykonane z pochyleniem poprzecznym od 3% do 5% od osi toru - dla
zapewnienia odpływu wody opadowej z nawierzchni,
2) pomi
ę
dzy kraw
ę
dzi
ą
doln
ą
konstrukcji nawierzchni a kraw
ę
dzi
ą
torowiska musi by
ć
zachowana ława
torowiska o szeroko
ś
ci uzale
ż
nionej od kategorii linii - dla ułatwienia wykonywania czynno
ś
ci
technologicznych przy utrzymaniu drogi kolejowej,
3) skarpy
podtorza
powinny
mie
ć
pochylenie
zapewniaj
ą
ce
ich
stateczno
ść
w
oparciu
o
przeprowadzon
ą
analiz
ę
stateczno
ś
ci, jak równie
ż
stateczno
ść
całego podtorza,
4) w zale
ż
no
ś
ci od ukształtowania terenu, dla odprowadzenia wód do cieków naturalnych b
ą
d
ź
kanalizacji, podtorze powinno by
ć
chronione rowami bocznymi, jedno- lub dwustronnymi, oraz innymi
urz
ą
dzeniami odwadniaj
ą
cymi; szeroko
ść
i gł
ę
boko
ść
rowu powinna by
ć
dostosowana do
maksymalnej ilo
ś
ci wody, jaka mo
ż
e płyn
ąć
rowem, a pochylenie podłu
ż
ne dna rowu powinno
zapewnia
ć
swobodny spływ wody.
3. Przekroje normalne toru na prostej i w łukach, w zale
ż
no
ś
ci od kategorii linii kolejowej,
przedstawiaj
ą
rysunki 3.2 a-e.
rys.3.2 a-c
rys.3.2 d-e
rys.3.2 f
4. Przej
ś
cie mi
ę
dzy przekrojami poprzecznymi podtorza o ró
ż
nych wymiarach nale
ż
y wykonywa
ć
stopniowo na długo
ś
ci nie mniejszej ni
ż
5 m.
Rozdział 4
Nawierzchnia kolejowa
§ 19. 1. Standard konstrukcyjny nawierzchni kolejowej powinien by
ć
dostosowany do wymaganych
parametrów eksploatacyjnych linii kolejowej, o których mowa w § 13 i 15, oraz przepisów UIC.
2. Standardy konstrukcyjne nawierzchni kolejowej okre
ś
laj
ą
wymagania w zakresie typów szyn,
typów i rodzajów podkładów, rodzaju przytwierdze
ń
, zł
ą
czek oraz rodzaju podsypki, dopuszczonych do
stosowania w torach okre
ś
lonej klasy; dopuszcza si
ę
stosowanie w jednej klasie torów kilku
równorz
ę
dnych standardów nawierzchni, ze wzgl
ę
du na rodzaj zastosowanych elementów.
3. Zmiana klasy toru na wy
ż
sz
ą
nast
ę
puje po przystosowaniu go do standardu konstrukcji
nawierzchni przewidzianej w danej klasie toru. Obni
ż
enie klasy toru, w przypadku gdy nie spełnia on
wymaga
ń
standardów konstrukcyjnych nawierzchni, powoduje odpowiedni
ą
zmian
ę
parametrów
eksploatacyjnych linii kolejowej.
4. Dla przyj
ę
tych klas torów ustalanie standardów konstrukcyjnych nawierzchni oraz dopuszczalnych
odchyłek od warto
ś
ci nominalnych w konstrukcji nawierzchni i konstrukcji (ustroju) toru kolejowego, przy
budowie i utrzymaniu nale
ż
y do zarz
ą
du kolei.
§ 20. 1. Tor klasyczny stanowi konstrukcj
ę
, w której szyny o normatywnej długo
ś
ci s
ą
ze sob
ą
poł
ą
czone na stałe za pomoc
ą
zł
ą
czek i przytwierdzone do podkładów; długo
ść
wstawki szynowej zale
ż
y
od klasy toru i nie mo
ż
e by
ć
mniejsza ni
ż
6 m.
2. Konstrukcja zł
ą
cza powinna umo
ż
liwi
ć
zmiany długo
ś
ci szyn pod wpływem temperatury; warto
ś
ci
wymaganych luzów w stykach szyn przy układaniu toru lub jego regulacji okre
ś
la tabela 3.4.
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
Tabela 3.4
Warto
ś
ci wymaganych luzów w stykach szyn
Temperatura szyny
Szyny o długo
ś
ci [m]
[
°
C]
6
12
15
18
25
30
Warto
ś
ci luzów w [mm]
1
2
3
4
5
6
7
-15 do -10
3
7
9
10
14
17
-9 do -6
3
6
8
9
13
16
-5 do 0
3
6
7
9
12
14
1
2
3
4
5
6
7
0 do 5
3
5
6
8
11
12
6 do 10
2
4
6
7
9
10
11 do 15
2
4
5
6
8
8
16 do 20
2
3
4
5
6
6
21 do 25
1
3
3
4
4
4
26 do 30
1
2
2
2
2
2
31 do 35
1
1
1
1
1
1
36 do 40
0
0
0
0
0
0
3. Styki szyn w torze prostym powinny le
ż
e
ć
na linii prostopadłej do osi toru, a w łukach - wzdłu
ż
promienia łuku; odchylenia od tych warunków nie mog
ą
przekracza
ć
20 mm w torze prostym i połowy
warto
ś
ci skrócenia szyny w torze w łuku.
4. W celu wyrównania ró
ż
nic długo
ś
ci szyn obu toków w torze w łuku nale
ż
y w toku wewn
ę
trznym
układa
ć
szyny skrócone.
5. Ł
ą
czenie szyn typów UIC 60 i S 49 powinno by
ć
wykonane za pomoc
ą
szyn przej
ś
ciowych. Do
poł
ą
cze
ń
innych typów szyn oraz przy wykonywaniu robót zwi
ą
zanych z wymian
ą
nawierzchni mo
ż
liwe
jest stosowanie łubków przej
ś
ciowych.
6. W odległo
ś
ci nie mniejszej ni
ż
6 m mo
ż
liwa jest zmiana rodzaju podkładów i podsypki w torze.
§ 21. 1. Tor bezstykowy stanowi konstrukcj
ę
, w której kolejne szyny ł
ą
czone s
ą
ze sob
ą
trwale przy
pomocy zgrzewania elektrooporowego, spawania termitowego lub łukowego.
2. Długo
ść
odcinka toru bezstykowego jest nieograniczona. Odcinki toru z szynami spawanymi lub
zgrzewanymi o długo
ś
ci wi
ę
kszej ni
ż
180 m uwa
ż
a si
ę
za tor bezstykowy.
3. Tor bezstykowy mo
ż
na stosowa
ć
we wszystkich klasach torów, przy zachowaniu nast
ę
puj
ą
cych
wymaga
ń
technicznych:
1) najmniejszy promie
ń
łuku poziomego toru powinien wynosi
ć
:
a) w torach głównych i głównych dodatkowych wszystkich kategorii linii - 500 m na podkładach
drewnianych i 450 m na podkładach betonowych,
b) we wszystkich torach stacyjnych - 300 m,
2) tor bezstykowy nie mo
ż
e zaczyna
ć
si
ę
i ko
ń
czy
ć
na krzywej przej
ś
ciowej,
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
3) pochylenia podłu
ż
ne linii kolejowej nie mog
ą
przekracza
ć
12‰,
4) toru bezstykowego nie powinno si
ę
układa
ć
w miejscach, gdzie podtorze wykazuje tendencje do
trwałych odkształce
ń
, a w szczególno
ś
ci na osuwiskach, zapadni
ę
ciach, w miejscach wyst
ę
powania
szkód górniczych,
5) przytwierdzenie szyn do podkładów powinno by
ć
dokonywane wył
ą
cznie w temperaturze mierzonej w
szynie i wynosz
ą
cej od +15°C do +30°C (temperatura neutralna).
4. Nawierzchni
ę
toru bezstykowego stanowi
ą
:
1) szyny typu UIC 60 lub S 49, które powinny odpowiada
ć
standardom konstrukcyjnym odpowiedniej
klasy torów; układane w torach głównych i głównych zasadniczych nie powinny posiada
ć
otworów, z
wyj
ą
tkiem otworów o
ś
rednicy nie wi
ę
kszej ni
ż
20 mm wykonywanych w osi oboj
ę
tnej szyny w celu
przył
ą
czenia urz
ą
dze
ń
sterowania ruchem kolejowym, instalowania elektrycznych obwodów torowych
lub innych urz
ą
dze
ń
,
2) podkłady betonowe lub drewniane, których typy i rozstaw okre
ś
laj
ą
standardy konstrukcyjne
nawierzchni dla odpowiedniej klasy torów,
3) podsypka tłuczniowa ze skał naturalnych o parametrach technicznych okre
ś
lonych w standardach
konstrukcyjnych nawierzchni; szeroko
ść
pryzmy podsypki od czoła podkładu powinna wynosi
ć
co
najmniej 0,45 m,
4) przytwierdzenia spr
ęż
yste albo przytwierdzenia typu K, które powinny zapewni
ć
sił
ę
docisku szyny do
podkładu o warto
ś
ci 8-12 kN.
§ 22. 1. Szyny w płaszczy
ź
nie pionowej powinny by
ć
układane w pochyleniu skierowanym do osi toru
o warto
ś
ciach:
1) 1:40 - w torach na podkładach betonowych i drewnianych z szynami typu UIC 60,
2) 1:20 - w torach na podkładach betonowych i drewnianych z szynami typu S 49 i innymi.
2. Przej
ś
cie od szyn ustawionych pionowo w rozje
ź
dzie do szyn ustawionych w pochyleniu w torze
powinno by
ć
wykonane stopniowo w prz
ęś
le przed i za rozjazdem, przy czym:
1) dla pochylenia 1:20 (szyny S 49 i inne) - przej
ś
cie nale
ż
y wykonywa
ć
za pomoc
ą
podkładek o
pochyleniu 1:40 uło
ż
onych w miejscach wskazanych w dokumentacji technicznej rozjazdu,
2) w zł
ą
czach na długo
ś
ci łubków oraz w miejscach spawania szyn - nie nale
ż
y wykonywa
ć
zmiany
pochylenia szyn,
3) przej
ś
cie od pochylenia 1:40 do 1:
∞
nale
ż
y wykonywa
ć
za pomoc
ą
podkładek przej
ś
ciowych
rozjazdowych, szczególnie w rozjazdach na podrozjazdnicach betonowych w miejscach wskazanych
w dokumentacji technicznej rozjazdu.
3. Je
ż
eli długo
ść
odcinka toru pomi
ę
dzy rozjazdami nie przekracza 30 m, to szyny na tym odcinku
powinno si
ę
układa
ć
bez pochylenia poprzecznego na podkładkach rozjazdowych lub z pochyleniem
1:40 na podkładach drewnianych.
§ 23. 1. Nominalna szeroko
ść
toru na odcinkach prostych i w łukach o promieniu 250 m i wi
ę
kszym,
mierzona 14 mm poni
ż
ej górnej powierzchni główki szyny, wynosi 1.435 mm.
2. W łukach o promieniach mniejszych od 250 m nominalna szeroko
ść
toru powinna by
ć
powi
ę
kszona o warto
ś
ci poszerzenia toru poprzez odsuni
ę
cie szyny wewn
ę
trznej w kierunku
ś
rodka łuku.
Warto
ś
ci poszerzenia toru w łuku okre
ś
la tabela 3.5.
Tabela 3.5
Warto
ś
ci poszerzenia toru w łukach
Promie
ń
łuku [m]
Poszerzenie toru [mm]
1
2
R
≥
250
0
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
200
≤
R < 250
10
180
≤
R < 200
15
160
≤
R < 180
20
R < 160
25
3. Przej
ś
cie od szeroko
ś
ci nominalnej toru do zwi
ę
kszonej szeroko
ś
ci toru w łuku powinno si
ę
wykonywa
ć
stopniowo na krzywej przej
ś
ciowej.
4. Je
ż
eli dwa łuki o ró
ż
nych poszerzeniach toru s
ą
poł
ą
czone ze sob
ą
krzyw
ą
przej
ś
ciow
ą
, to
przej
ś
cie od jednego poszerzenia do drugiego powinno si
ę
wykonywa
ć
na długo
ś
ci krzywej przej
ś
ciowej.
5. Je
ż
eli dwa łuki o tym samym kierunku zwrotu, lecz o ró
ż
nych poszerzeniach, stykaj
ą
si
ę
ze sob
ą
tworz
ą
c łuk koszowy, to na całej długo
ś
ci łuku o mniejszym promieniu powinno si
ę
zachowa
ć
wymagane
dla niego poszerzenie, przej
ś
cie za
ś
do mniejszej warto
ś
ci poszerzenia wykona
ć
na łuku o wi
ę
kszym
promieniu.
§ 24. 1. Rozjazdy i skrzy
ż
owania torów powinny odpowiada
ć
typom szyn le
żą
cych w torach i
standardom konstrukcyjnym nawierzchni dla poszczególnych klas torów.
2. Przy układaniu rozjazdów powinno si
ę
przestrzega
ć
nast
ę
puj
ą
cych warunków:
1) w zale
ż
no
ś
ci od dopuszczalnej pr
ę
dko
ś
ci poci
ą
gu na kierunek zwrotny rozjazdu powinno si
ę
stosowa
ć
rozjazdy o skosie i promieniu łuku toru zwrotnego, okre
ś
lone w tabeli 3.6,
Tabela 3.6
Dopuszczalne pr
ę
dko
ś
ci w torze zwrotnym rozjazdu
Dopuszczalna pr
ę
dko
ść
poci
ą
gu
Promie
ń
łuku rozjazdu [m]
Skos rozjazdu
na torze zwrotnym [km/h]
1
2
3
v
≤
100
1.200
1:18,5
v
≤
60
500
1:12
v
≤
40
300 lub 190
1:9
2) rozjazdy krzy
ż
owe nie powinny by
ć
układane w torach, w przypadku gdy pr
ę
dko
ść
jazdy poci
ą
gu w
kierunku prostym jest wi
ę
ksza ni
ż
100 km/h,
3) rozjazdy o skosach 1:7,5, 1:7, 1:6,6 i 1:4,8 nie mog
ą
by
ć
stosowane w torach głównych zasadniczych
i głównych dodatkowych,
4) w trudnych warunkach terenowych na istniej
ą
cych bocznicach kolejowych mo
ż
liwe jest stosowanie
rozjazdów o promieniu równym 140 m i o skosach 1:7 i 1:5,
5) rozjazdy łukowe mog
ą
by
ć
stosowane tylko w przypadkach wynikaj
ą
cych z konieczno
ś
ci uło
ż
enia
rozjazdu w torze poło
ż
onym w łuku,
6) rozjazdy nie powinny by
ć
układane w miejscach załomu profilu podłu
ż
nego; w przypadku
konieczno
ś
ci uło
ż
enia rozjazdu w tych miejscach promie
ń
łuku pionowego zaokr
ą
glaj
ą
cy załom:
a) wkl
ę
sły - powinien by
ć
nie mniejszy ni
ż
2.000 m,
b) wypukły - powinien by
ć
nie mniejszy ni
ż
5.000 m,
7) przy układaniu rozjazdów w torach głównych zasadniczych pomi
ę
dzy rozjazdami powinny by
ć
stosowane wstawki proste o długo
ś
ci nie krótszej ni
ż
15 m, z wyj
ą
tkiem rozjazdów wchodz
ą
cych w
skład podwójnych poł
ą
cze
ń
torów równoległych,
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
8) przy układaniu rozjazdów w torach stacyjnych powinno si
ę
stosowa
ć
wstawki proste o długo
ś
ci
obliczonej na podstawie wzoru:
v
l = ----
6
gdzie: l - długo
ść
wstawki prostej w [m],
v - pr
ę
dko
ść
poci
ą
gów w kierunku zwrotnym [km/h],
lecz nie krótsze ni
ż
6 m,
9) przy stosowaniu rozjazdów z krzy
ż
ownicami łukowymi układanymi ko
ń
cami do siebie w poł
ą
czeniach
torów równoległych powinno si
ę
stosowa
ć
wstawki proste o długo
ś
ci obliczonej na podstawie wzoru:
v
l = ----
10
gdzie: oznaczenia l i v - jak w pkt 8,
lecz nie krótszej ni
ż
6 m,
10) w przypadkach stosowania poł
ą
cze
ń
rozjazdowych powinno si
ę
sprawdza
ć
przyrost przyspieszenia
niezrównowa
ż
onego
ψ
obliczonego na podstawie wzoru:
v (a1 ± a2)
ψ
= -------------
b + w
gdzie:
ψ
-
przyrost przyspieszenia niezrównowa
ż
onego [m/s
3
],
v -
pr
ę
dko
ść
poci
ą
gów w kierunku zwrotnym [km/h],
a1, a2 -
niezrównowa
ż
one przyspieszenia boczne w łukach rozjazdów [m/s
2
] z uwzgl
ę
dnieniem
kierunku ich działania; przyspieszenia sumuje si
ę
w przypadku łuków o odwrotnych kierunkach
i odejmuje w przypadku łuków tego samego kierunku,
w -
długo
ść
wstawki prostej pomi
ę
dzy łukami w poł
ą
czeniach torów rozjazdami, długo
ść
wstawki
liczona pomi
ę
dzy ko
ń
cami i pocz
ą
tkami łuków rozjazdów [m],
b -
baza sztywna wagonu (przyjmowana do oblicze
ń
20 m)
przy czym
ψ
nie mo
ż
e przekroczy
ć
warto
ś
ci dopuszczalnej 1,0 m/s
3
,
11) wyst
ę
puj
ą
c
ą
ró
ż
nic
ę
szeroko
ś
ci toru na łuku i w pocz
ą
tku rozjazdu powinno si
ę
wyrówna
ć
w torze
przyległym do rozjazdu,
12) w bocznych torach stacyjnych mo
ż
liwe jest układanie rozjazdów z poszerzeniem w styku
przediglicowym za ko
ń
cem rozjazdu poprzedzaj
ą
cego, z tym
ż
e przej
ś
cie od zwi
ę
kszonej szeroko
ś
ci
do normalnej wykonuje si
ę
na ko
ń
cu rozjazdu poprzedzaj
ą
cego.
3. Rozjazdy mog
ą
by
ć
układane na podrozjazdnicach drewnianych lub betonowych; w torach linii
kolejowych, po których kursuj
ą
poci
ą
gi z pr
ę
dko
ś
ci
ą
wi
ę
ksz
ą
lub równ
ą
100 km/h, powinno si
ę
stosowa
ć
podrozjazdnice z drewna twardego lub betonowe.
4. Przy układaniu rozjazdów powinno si
ę
stosowa
ć
rodzaje i grubo
ś
ci warstw podsypki okre
ś
lone w
standardach konstrukcyjnych nawierzchni dla klas torów, w których le
żą
rozjazdy.
5. Rozjazdy mog
ą
by
ć
ł
ą
czone ze sob
ą
i z torem za pomoc
ą
zł
ą
cz na łubki lub spawane; w torach
bezstykowych powinny by
ć
stosowane rozjazdy spawane.
6. W torach głównych zasadniczych i głównych dodatkowych linii kolejowych, po których kursuj
ą
poci
ą
gi z pr
ę
dko
ś
ci
ą
wi
ę
ksz
ą
lub równ
ą
100 km/h, powinny by
ć
stosowane rozjazdy z zamkni
ę
ciami
nastawczymi niewra
ż
liwymi na pełzanie szyn, w torach pozostałych za
ś
, w przypadku wyst
ą
pienia
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
pełzania szyn, powinny by
ć
stosowane urz
ą
dzenia przeciwpełzne przed i za rozjazdem; w rozjazdach o
skosie 1:9 i promieniu 300 m w torach głównych zasadniczych i głównych dodatkowych na liniach nowo
budowanych lub modernizowanych oraz na pozostałych liniach przy wymianie rozjazdów powinny by
ć
dodatkowo stosowane urz
ą
dzenia stabilizuj
ą
ce iglice.
7. Górna powierzchnia warstwy podsypki na długo
ś
ci zwrotnicy powinna by
ć
poło
ż
ona o 50 mm ni
ż
ej
od górnej powierzchni podrozjazdnic. W miejscu zamocowania zamkni
ęć
nastawczych, okienek
pomi
ę
dzy podrozjazdnicami nie zapełnia si
ę
podsypk
ą
, lecz powinny by
ć
wyło
ż
one klinkierem, cegł
ą
,
elementami betonowymi lub asfaltem, w szczególno
ś
ci w celu zapewnienia odprowadzenia wody, albo
powinna by
ć
zastosowana podrozjazdnica skrzynkowa.
8. Rozjazdy krzy
ż
owe w torach głównych zasadniczych i głównych dodatkowych nie powinny by
ć
stosowane w nowo budowanych i modernizowanych liniach kolejowych.
§ 25. 1. W torach poło
ż
onych w łukach o promieniach 600 m i mniejszych powinno si
ę
stosowa
ć
szyny ze stali o wytrzymało
ś
ci na rozci
ą
ganie materiału główki szyny Rm > 1.100 MPa oraz
przytwierdzenia szyn spr
ęż
yste albo przytwierdzenia typu K.
2. W torach poło
ż
onych w łukach o promieniach 300 m i mniejszych, przy szynie wewn
ę
trznej
powinno si
ę
układa
ć
prowadnice z szyn starych u
ż
ytecznych lub kształtowników stalowych. Prowadnice
powinny by
ć
uło
ż
one w torze z zachowaniem nast
ę
puj
ą
cych warunków:
1) szeroko
ść ż
łobka pomi
ę
dzy powierzchni
ą
prowadz
ą
c
ą
prowadnicy a powierzchni
ą
boczn
ą
główki
szyny toku wewn
ę
trznego powinna wynosi
ć
60 mm z dopuszczalnymi odchyłkami +5 mm, -3 mm,
2) prowadnice powinny by
ć
układane na całej długo
ś
ci łuku wraz z krzywymi przej
ś
ciowymi i
wydłu
ż
eniem ich co najmniej o 2,00 m na przyległe odcinki toru,
3) ko
ń
ce prowadnic z obu stron na długo
ś
ci 0,30 m powinny by
ć
odgi
ę
te pod k
ą
tem 30° w kierunku
ś
rodka toru,
4) w torach poło
ż
onych w łukach o promieniach 250 m - 160 m odległo
ść
prowadz
ą
cej kraw
ę
dzi
prowadnicy od bocznej kraw
ę
dzi tocznej szyny toku zewn
ę
trznego powinna wynosi
ć
odpowiednio:
a) 1.385 mm - przy szeroko
ś
ci toru 1.445 mm,
b) 1.390 mm - przy szeroko
ś
ci toru 1.450 mm,
c) 1.395 mm - przy szeroko
ś
ci toru 1.455 mm.
§ 26. 1. Nawierzchnia kolejowa w obr
ę
bie przejazdu powinna mie
ć
co najmniej ten sam standard
konstrukcyjny co nawierzchnia toru przylegaj
ą
cego do przejazdu.
2. Na szeroko
ś
ci przejazdu oraz w odległo
ś
ci 6 m po obu jego stronach nie dopuszcza si
ę
:
1) zmieniania w torze rodzaju podkładów i podsypki, jak równie
ż
układania w obr
ę
bie przejazdu
podkładów drewnianych, je
ż
eli tor poza przejazdem uło
ż
ony jest na podkładach betonowych,
2) stosowania styków łubkowych szyn i odbojnic; wyst
ę
puj
ą
ce zł
ą
cza szyn powinny by
ć
spawane.
3. Warunki techniczne, jakim powinny odpowiada
ć
przejazdy, okre
ś
laj
ą
przepisy w sprawie
skrzy
ż
owania linii kolejowych z drogami publicznymi i ich usytuowania.
§ 27. 1. W torach linii zelektryfikowanych ze stykami klasycznymi w celu zapewnienia przepływu
pr
ą
du trakcyjnego w tokach szynowych powinno si
ę
stosowa
ć
ł
ą
czniki szynowe. Sposób mocowania
ł
ą
czników do szyn powinien zapewni
ć
trwało
ść
poł
ą
czenia w czasie eksploatacji oraz mo
ż
liwo
ść
wykonywania robót w torach przy u
ż
yciu maszyn torowych; przewody ł
ą
czników powinny by
ć
odizolowane od podkładów i podsypki.
2. Tory nie zelektryfikowane powinny by
ć
odizolowane od torów zelektryfikowanych w sposób
okre
ś
lony w Polskiej Normie.
3. Przewody i kable od urz
ą
dze
ń
sterowania ruchem kolejowym i od urz
ą
dze
ń
trakcyjnych sieci
powrotnej powinny by
ć
przył
ą
czane do szyn za pomoc
ą
trzpieni wciskanych lub wkr
ę
canych w o
ś
oboj
ę
tn
ą
szyny, a przewody pomi
ę
dzy tokami szyn powinny by
ć
układane na podkładach, z
zastrze
ż
eniem
ż
e przył
ą
czanie przewodów i kabli do stopki lub szyjki szyny przez spawanie,
lutospawanie lub zgrzewanie jest niedozwolone.
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
4. W razie konieczno
ś
ci zało
ż
enia w torze odcinka izolowanego współpracuj
ą
cego z systemem
sterowania ruchem konstrukcja nawierzchni na tym odcinku powinna zapewni
ć
impedancj
ę
wymagan
ą
przez system sterowania ruchem.
§ 28. 1. W ko
ń
cu toru nie poł
ą
czonego z innym torem powinien by
ć
ustawiony kozioł oporowy.
2. W torach mog
ą
by
ć
stosowane nast
ę
puj
ą
ce rodzaje kozłów oporowych:
1) kozły stalowe szynowe lub wykonane z kształtowników,
2) kozły betonowe,
3) kozły samohamuj
ą
ce.
3. Nawierzchnia torów
ż
eberek ochronnych i innych torów, które ze wzgl
ę
du na swoje przeznaczenie
powinny by
ć
zako
ń
czone kozłem oporowym, powinna by
ć
tego samego typu i konstrukcji co w torze
przed
ż
eberkiem ochronnym lub kozłem oporowym, przy czym mo
ż
liwe jest stosowanie nawierzchni
l
ż
ejszych typów.
4. Tory
ż
eberka ochronnego lub inne, zako
ń
czone kozłem oporowym, na długo
ś
ci co najmniej 30 m
przed kozłem oporowym przy semaforach wjazdowych i w odległo
ś
ci 15 m przy semaforach
wyjazdowych, powinny by
ć
zasypane
ż
wirow
ą
zasypk
ą
na wysoko
ść
100 mm powy
ż
ej główki szyny, za
ś
gdy
ż
eberko ochronne lub tor prowadzi w kierunku urwiska, rzeki lub innej trwałej przeszkody, to
odległo
ść
kozła oporowego od tej przeszkody powinna wynosi
ć
co najmniej 100 m, a tor powinien by
ć
zasypany zasypk
ą
na wysoko
ść
od 150 mm do 300 mm powy
ż
ej główki szyny, na długo
ś
ci co najmniej
30 m przed kołem oporowym, z zastrze
ż
eniem ust. 5.
5. Je
ż
eli z powodu warunków terenowych nie mo
ż
na uzyska
ć
odległo
ś
ci okre
ś
lonych w ust. 4, to
mo
ż
liwe jest zmniejszenie odległo
ś
ci kozła oporowego od przeszkody do 50 m, pod warunkiem
ż
e teren
za kozłem oporowym b
ę
dzie zasypany poziom
ą
warstw
ą ż
wiru o grubo
ś
ci co najmniej 500 mm na
długo
ś
ci nie mniejszej ni
ż
30 m.
§ 29. Skrzy
ż
owanie lub splot torów o normalnej szeroko
ś
ci z torami o innych szeroko
ś
ciach powinno
odpowiada
ć
w szczególno
ś
ci nast
ę
puj
ą
cym warunkom:
1) skrzy
ż
owanie torów powinny posiada
ć
skosy od 60°do 90°,
2) konstrukcja skrzy
ż
owania powinna zachowa
ć
ci
ą
gło
ść
toków szynowych w torze o wi
ę
kszym
obci
ąż
eniu,
3) skrzy
ż
owanie powinno by
ć
wykonane z szyn ci
ęż
szego typu le
żą
cych w jednym z krzy
ż
uj
ą
cych si
ę
torów; w torze o l
ż
ejszym typie szyn z obu stron skrzy
ż
owania powinno si
ę
stosowa
ć
prz
ę
sła
szynowe o długo
ś
ci co najmniej 15 m z szyn zastosowanych na skrzy
ż
owaniu,
4) przytwierdzenie elementów skrzy
ż
owania lub splotu do podrozjazdnic i podkładów powinno zapewni
ć
zachowanie wymaganych szeroko
ś
ci obu torów.
Rozdział 5
Rozstaw torów i skrajnia budowli
§ 30. 1. Rozstaw torów (odległo
ść
pomi
ę
dzy ich osiami) ustala si
ę
w zale
ż
no
ś
ci od obowi
ą
zuj
ą
cej na
danej linii kolejowej skrajni budowli.
2. Rozstaw torów powinien wynosi
ć
nie mniej ni
ż
3,75 m, z zastrze
ż
eniem ust. 3 i 4.
3. Rozstaw torów nowo budowanych i modernizowanych linii kolejowych magistralnych oraz
pierwszorz
ę
dnych dwutorowych poło
ż
onych na odcinkach prostych i w łukach o promieniach wi
ę
kszych
od 4.000 m oraz pr
ę
dko
ś
ci poci
ą
gów do 160 km/h powinien wynosi
ć
nie mniej ni
ż
:
1) 4,00 m - dla mi
ę
dzytorzy nie zabudowanych linii modernizowanych,
2) 4,20 m - dla mi
ę
dzytorzy nie zabudowanych linii nowo budowanych,
3) 4,75 m - dla mi
ę
dzytorzy, gdzie przewiduje si
ę
ustawienie stałych sygnałów, słupów sieci
o
ś
wietleniowej lub energetycznej,
4) 4,90 m - dla ustawienia konstrukcji wsporczych sieci trakcyjnej.
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
4. Rozstaw torów nowo budowanych i modernizowanych linii kolejowych magistralnych oraz
pierwszorz
ę
dnych dwutorowych poło
ż
onych na odcinkach prostych i w łukach o promieniach wi
ę
kszych
od 4.000 m oraz pr
ę
dko
ś
ci poci
ą
gów wi
ę
kszych ni
ż
160 km/h powinien wynosi
ć
nie mniej ni
ż
:
1) 4,50 m - dla mi
ę
dzytorzy nie zabudowanych linii modernizowanych i nowo budowanych,
2) 5,60 m - dla mi
ę
dzytorzy, gdzie przewiduje si
ę
ustawienie stałych sygnalizatorów, słupów sieci
o
ś
wietleniowej i energetycznej,
3) 5,80 m - dla ustawienia konstrukcji wsporczych sieci trakcyjnej.
5. Na liniach kolejowych dwutorowych poło
ż
onych w łukach o promieniu 4.000 m lub mniejszych
rozstawy torów wymienione w ust. 2, 3 i 4 powinny by
ć
zwi
ę
kszone o warto
ś
ci okre
ś
lone w tabeli 3.7.
Tabela 3.7
Poszerzenie mi
ę
dzytorza [mm]
Promie
ń
Przy przechyłce w torze zewn
ę
trznym wi
ę
kszej ni
ż
w
W pozostałych
łuku[m]
torze wewn
ę
trznym
przypadkach
na szlaku
na stacjach
na linii o dopuszczalnej pr
ę
dko
ś
ci maksymalnej [km/h]
do 120
ponad 120
do 120
ponad 120
do 120
ponad 120
1
2
3
4
5
6
7
4.000
45
90
30
50
20
20
3.500
45
100
35
60
20
20
3.000
60
110
40
70
25
25
2.000
90
170
65
100
35
35
1.800
100
190
70
120
40
40
1.500
115
230
80
140
50
50
1.200
160
260
110
160
60
60
1.000
220
270
145
170
75
75
800
230
280
160
190
90
90
700
255
300
180
200
105
105
600
260
320
190
220
120
120
500
290
340
220
250
145
145
400
340
380
260
280
180
180
350
375
400
290
310
205
205
300
425
440
335
340
240
240
250
480
490
385
390
290
290
200
560
580
460
470
360
360
180
580
600
490
500
400
400
6. Na liniach kolejowych modernizowanych odległo
ść
od osi najbli
ż
szego toru szlakowego lub
głównego zasadniczego na stacji do przytorowej kraw
ę
dzi słupa sieci trakcyjnej, o
ś
wietleniowej i
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
energetycznej oraz sygnalizatora lub wska
ź
nika na odcinkach prostych i w łukach o promieniu wi
ę
kszym
od 4.000 m powinna wynosi
ć
:
1) 2,50 m - gdy pr
ę
dko
ść
poci
ą
gów nie przekracza 160 km/h,
2) 2,60 m - gdy pr
ę
dko
ść
poci
ą
gów jest wi
ę
ksza ni
ż
160 km/h,
3) 2,70 m - w miejscach wymiany lub lokalizacji nowych słupów sieci trakcyjnej, o
ś
wietleniowej,
energetycznej oraz sygnalizatorów i wska
ź
ników na odcinkach prostych i w łukach o promieniu
wi
ę
kszym ni
ż
4.000 m, niezale
ż
nie od pr
ę
dko
ś
ci ruchu poci
ą
gów,
4) 4,00 m - od osi najbli
ż
szego toru, gdy słupy, o których mowa w pkt 3, b
ę
d
ą
ustawione w rejonie dróg
rozjazdowych.
7. Dla odcinków linii kolejowych poło
ż
onych w łukach, odległo
ś
ci, o których mowa w ust. 6, nale
ż
y
zwi
ę
kszy
ć
o wielko
ś
ci okre
ś
lone w Polskiej Normie.
8. Odległo
ść
bocznej powierzchni fundamentów słupów oraz znaków drogowych powinna wynosi
ć
nie mniej ni
ż
2,20 m od osi toru na gł
ę
boko
ś
ci do 1,50 m poni
ż
ej główki szyny, z zastrze
ż
eniem
ż
e
usytuowanie fundamentu nie narusza dro
ż
no
ś
ci urz
ą
dze
ń
odwadniaj
ą
cych; natomiast odległo
ść
pomi
ę
dzy górn
ą
płaszczyzn
ą
fundamentu a poziomem ławy torowiska powinna wynosi
ć
0,10±0,05 m.
9. Korytka kryte na kable i przewody powinny by
ć
usytuowane na ławie torowiska w odległo
ś
ci
minimum 2,20 m od osi toru i zakopywane na gł
ę
boko
ść
h = 1,50 m z dopuszczaln
ą
odchyłk
ą
+0,05 m od
powierzchni tocznej główki szyny, z tym
ż
e górna powierzchnia korytka kablowego powinna by
ć
na tym
samym poziomie co ława torowiska; górna powierzchnia korytka kablowego usytuowanego na
mi
ę
dzytorzu musi by
ć
na takim samym poziomie jak górna powierzchnia podkładu ni
ż
szego toru.
10. Przy wykonywaniu robót torowych z u
ż
yciem ci
ęż
kich maszyn dolny obrys skrajni powinien
wynosi
ć
2,20 m od osi toru i 1,50 m poni
ż
ej górnej powierzchni główki szyny.
Rozdział 6
Układ geometryczny torów
§ 31. 1. Układ geometryczny (konstrukcja) toru kolejowego okre
ś
lony jest:
1) poło
ż
eniem toru w krzywiznach poziomych o stałej warto
ś
ci promienia łuku,
2) poło
ż
eniem toru w krzywiznach poziomych o zmiennej warto
ś
ci promienia łuku (krzywej
przej
ś
ciowej),
3) poło
ż
eniem toru na załomach niwelety.
2. Przy projektowaniu konstrukcji toru kolejowego powinno si
ę
przyjmowa
ć
model ruchu punktu
materialnego poruszaj
ą
cego si
ę
po trajektorii ustalonej osi
ą
toru, okre
ś
lony nast
ę
puj
ą
cymi parametrami:
1) niezrównowa
ż
onym przyspieszeniem od
ś
rodkowym - a [m/s
2
],
2) niezrównowa
ż
onym przyspieszeniem do
ś
rodkowym - at [m/s
2
],
3) przyrostem przyspieszenia -
ψ
[m/s
3
],
4) pr
ę
dko
ś
ci
ą
podnoszenia koła na rampie przechyłkowej - f [mm/s].
3. Przy ustalaniu dopuszczalnych warto
ś
ci parametrów, o których mowa w ust. 2, powinno si
ę
uwzgl
ę
dnia
ć
własno
ś
ci kinematyczne pojazdów kolejowych, konstrukcj
ę
toru oraz stan utrzymania
nawierzchni.
4. Warto
ść
minimalnej przechyłki (h) dla toru w łuku wynosi 20 mm, a warto
ść
przechyłki
maksymalnej wynosi 150 mm, z tym
ż
e warto
ś
ci te dotycz
ą
torów, po których kursuje tabor kolejowy z
niewychylnymi pudłami.
§ 32. 1. Warto
ść
minimalnej długo
ś
ci promieni łuków powinna by
ć
taka, aby przy uwzgl
ę
dnieniu
dopuszczalnego
niezrównowa
ż
onego
przyspieszenia
od
ś
rodkowego
(adop)
i
maksymalnej
dopuszczalnej przechyłki (hmax), umo
ż
liwiały ruch z maksymaln
ą
pr
ę
dko
ś
ci
ą
(vmax) ustalon
ą
dla danej
linii i warunków eksploatacyjnych. Minimaln
ą
długo
ść
promienia łuku kołowego Rmin [m] oblicza si
ę
wst
ę
pnie według wzoru:
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
v
2
max
Rmin = ----------------
g
adop + --- hmax
s
gdzie:
Rmin - minimalna długo
ść
promienia łuku kołowego [m],
adop - dopuszczalne niezrównowa
ż
one przyspieszenia od
ś
rodkowe [m/s
2
],
vmax - maksymalna pr
ę
dko
ść
poci
ą
gów na danej linii kolejowej [km/h],
hmax - maksymalna dopuszczalna warto
ść
przechyłki [mm],
g -
przyspieszenie ziemskie [m/s
2
],
s -
rozstaw osi szyn w torze [m].
2. Minimalne promienie łuków dla poszczególnych kategorii linii kolejowych okre
ś
la tabela 3.8, z
zastrze
ż
eniem
ż
e:
1) na nowo budowanych liniach magistralnych, na których przewidywany jest ruch poci
ą
gów z
pr
ę
dko
ś
ciami ponad 160 km/h, minimalny promie
ń
łuku wynosi 4.000 m, a na liniach
modernizowanych - 2.000 m,
Tabela 3.8
Minimalne promienie łuku
Kategorie linii kolejowych
Minimalny promie
ń
łuku w [m] w terenie:
nizinnym
podgórskim
górskim
1
2
3
4
magistralna
1.400
1.200
600
pierwszorz
ę
dna
1.200
600
400
drugorz
ę
dna
600
400
300
znaczenia miejscowego
400
250
200
2) w uzasadnionych przypadkach zarz
ą
d kolei mo
ż
e wyrazi
ć
zgod
ę
na zaniechanie modernizacji łuku
przy modernizacji linii,
3) w torach głównych poło
ż
onych w obr
ę
bie w
ę
złów kolejowych oraz na podej
ś
ciach do stacji i do
obiektów in
ż
ynieryjnych na terenach nizinnych i podgórskich w trudnych warunkach terenowych
mo
ż
liwe jest zastosowanie mniejszych promieni łuków ni
ż
okre
ś
lono w ust. 1 i w tabeli 3.8, lecz nie
mniejszych ni
ż
okre
ś
lone w tabeli 3.8 dla terenów górskich, z zastrze
ż
eniem pkt 5 i 6,
4) na ł
ą
cznicach kolejowych ł
ą
cz
ą
cych linie ró
ż
nej kategorii mo
ż
liwe jest stosowanie promieni łuków
ustalonych dla linii o ni
ż
szej kategorii,
5) w torach bocznicowych poło
ż
onych mi
ę
dzy torami stacji lub punktów zdawczo-odbiorczych a
punktami ładunkowymi bocznicy, po których odbywa si
ę
przejazd lokomotyw, mo
ż
liwe jest
stosowanie łuków o promieniu nie mniejszym ni
ż
180 m,
6) w torach bocznicy, po których przetaczanie wagonów sprz
ę
gni
ę
tych odbywa si
ę
ci
ą
gnikiem
wła
ś
ciciela, zarz
ą
dcy lub u
ż
ytkownika bocznicy, przeci
ą
garkami lub r
ę
cznie, mo
ż
liwe jest stosowanie
łuków o promieniu wi
ę
kszym lub równym 150 m,
7) w stacyjnych torach bocznych nie powinno si
ę
stosowa
ć
łuków o promieniach mniejszych ni
ż
promienie łuków torów zwrotnych w rozjazdach kolejowych zastosowanych na stacji.
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
3. Długo
ść
toru w łuku kołowym Imin powinna wynosi
ć
:
1) w torach głównych linii magistralnych i pierwszorz
ę
dnych:
vmax
Imin = ------ [m]
2,5
lecz nie mniej ni
ż
30 m,
gdzie:
vmax - pr
ę
dko
ść
maksymalna na danej linii kolejowej w [kmh],
2) 30 m - w torach głównych linii drugorz
ę
dnych,
3) 10 m - w pozostałych torach.
4. Je
ż
eli warunki terenowe nie pozwalaj
ą
osi
ą
gn
ąć
minimalnej długo
ś
ci łuku kołowego, powinno si
ę
zastosowa
ć
łuk paraboliczny zło
ż
ony z dwóch stykaj
ą
cych si
ę
krzywych przej
ś
ciowych.
§ 33. 1. Dla ograniczenia przyspieszenia od
ś
rodkowego, jakie powstaje przy ruchu po łuku, powinno
si
ę
stosowa
ć
na cz
ęś
ci kolistej łuku przechyłk
ę
, z zastrze
ż
eniem ust. 5 i 6, której warto
ść
h powinna
spełnia
ć
nierówno
ść
:
11,8 x v
2
t
s
11,8 x v
2
max
s
-----------
+ --- at
≤
h
≤
------------- - ---- adop
R
g
R
g
gdzie: vmax - maksymalna pr
ę
dko
ść
poci
ą
gów pasa
ż
erskich [km/h],
R -
promie
ń
łuku [m],
s -
rozstaw osi szyn w torze [m],
vt -
pr
ę
dko
ść
poci
ą
gów towarowych [km/h],
g -
przyspieszenie ziemskie [m/s
2
],
adop - dopuszczalna warto
ść
przyspieszenia niezrównowa
ż
onego dla poci
ą
gów pasa
ż
erskich
okre
ś
lona w tabeli 3.9 [m/s
2
],
at -
dopuszczalna warto
ść
przyspieszenia niezrównowa
ż
onego dla poci
ą
gów towarowych
okre
ś
lona w tabeli 3.10 [m/s
2
]
2. Warto
ść
przechyłki powinna mie
ś
ci
ć
si
ę
w granicach 20 mm
≤
h
≤
150 mm.
Tabela 3.9
Dopuszczalne warto
ś
ci przyspieszenia niezrównowa
ż
onego adop dla poci
ą
gów pasa
ż
erskich (dla linii
nowo budowanych i istniej
ą
cych - przy utrzymaniu nawierzchni)
Rodzaj układu torowego
adop[m/s
2
]
1
2
łuki i pojedyncze krzywe przej
ś
ciowe dla torów, po
0,8
których odbywa si
ę
ruch z v < 160 km/h
łuki i pojedyncze krzywe przej
ś
ciowe dla torów, po
0,6
których odbywa si
ę
ruch z v
≥
160 km/h
tory zwrotne rozjazdów zwyczajnych
0,65
tory boczne na stacjach (v
≤
40 km/h)
0,65
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
łuki o promieniach: 200 m < R
≤
250 m
0,5
łuki o promieniach: R
≤
200 m
0,45
poszerzenia mi
ę
dzytorzy w trudnych warunkach
0,45
terenowych
poszerzenia mi
ę
dzytorzy w dogodnych warunkach
0,3
terenowych
Tabela 3.10
Dopuszczalne warto
ś
ci przyspieszenia niezrównowa
ż
onego at dla poci
ą
gów towarowych
(dla linii nowo budowanych i istniej
ą
cych - przy utrzymaniu nawierzchni)
Obci
ąż
enie przewozami [Tg/rok]
at [m/s
2
]
1
2
0
≤
T < 5
0,6
5
≤
T < 10
0,5
10
≤
T < 15
0,4
15
≤
T < 20
0,3
T
≥
20
0,2
3. W przypadku gdy przy wyznaczaniu warto
ś
ci przechyłki według wzoru podanego w ust. 1:
1) jest kilka warto
ś
ci przechyłki spełniaj
ą
cych obie nierówno
ś
ci - wybiera si
ę
jedn
ą
z nich, bior
ą
c pod
uwag
ę
rodzaj i mas
ę
kursuj
ą
cych poci
ą
gów oraz obci
ąż
enie przewozami,
2) nie ma warto
ś
ci przechyłki spełniaj
ą
cej równocze
ś
nie obie nierówno
ś
ci:
a) ogranicza si
ę
maksymaln
ą
pr
ę
dko
ść
poci
ą
gów albo
b) zwi
ę
ksza si
ę
pr
ę
dko
ść
minimaln
ą
poci
ą
gów, albo
c) zwi
ę
ksza si
ę
promie
ń
łuku,
3) warto
ść
przechyłki jest wi
ę
ksza od dopuszczalnej warto
ś
ci maksymalnej:
a) przyjmuje
si
ę
przechyłk
ę
równ
ą
warto
ś
ci
dopuszczalnej
i
wyznacza warto
ść
pr
ę
dko
ś
ci
maksymalnej albo
b) przyjmuje si
ę
inn
ą
długo
ść
promienia łuku,
4) warto
ść
przechyłki jest mniejsza od warto
ś
ci minimalnej:
a) przyjmuje si
ę
przechyłk
ę
minimaln
ą
i wyznacza pr
ę
dko
ść
minimaln
ą
albo
b) przyjmuje si
ę
przechyłk
ę
równ
ą
zero i wyznacza pr
ę
dko
ść
maksymaln
ą
, albo
c) przyjmuje si
ę
inn
ą
długo
ść
promienia łuku.
4. Przy okre
ś
laniu post
ę
powania, o którym mowa w ust. 3 pkt 2-4, powinno si
ę
bra
ć
pod uwag
ę
warunki techniczno-eksploatacyjne danej linii kolejowej oraz warunki terenowe.
5. Przechyłki nie stosuje si
ę
w niełukowanych rozjazdach zwyczajnych i krzy
ż
owych, w torach
głównych dodatkowych i bocznych na stacjach oraz w rozjazdach pod warunkiem nieprzekroczenia
warto
ś
ci dopuszczalnej przyspieszenia niezrównowa
ż
onego.
6. Przechyłki nie stosuje si
ę
równie
ż
na bocznicach kolejowych o długo
ś
ci do 1 km.
§ 34. 1. Pomi
ę
dzy odcinkami toru bez przechyłki i z przechyłk
ą
oraz odcinkami toru o ró
ż
nych
przechyłkach wykonuje si
ę
odcinek przej
ś
ciowy o długo
ś
ci (l) i zmiennej przechyłce, zwany dalej "ramp
ą
przechyłkow
ą
".
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
2. Zmiana warto
ś
ci przechyłki powinna nast
ę
powa
ć
liniowo, tj. w odległo
ś
ci (x) od pocz
ą
tku rampy
przechyłkowej, i powinna wynosi
ć
:
h x x
hx = --------
l
gdzie:
hx - warto
ść
przechyłki w odległo
ś
ci x [mm],
h -
warto
ść
przechyłki w łuku [mm],
x -
odległo
ść
od pocz
ą
tku rampy przechyłkowej
l -
długo
ść
rampy przechyłkowej [m].
3. W trudnych warunkach terenowych oraz przy modernizacji układu torowego dopuszcza si
ę
stosowanie ramp przechyłkowych krzywoliniowych, w których zmiana warto
ś
ci przechyłki ma kształt:
1) paraboli trzeciego stopnia o równaniu:
(3 x x
2
2 x x
3
)
hx = h (------ - -------)
(
l
2
l
3
)
albo
2) cosinusoidy o równaniu:
h
(
x )
hx = ----- x (l - cos
π
x ---)
2
(
l )
przy oznaczeniach jak w ust. 2.
4. Przy projektowaniu i robotach budowlanych toru powinno si
ę
uwzgl
ę
dni
ć
wichrowato
ść
konstrukcyjn
ą
toru, wyst
ę
puj
ą
c
ą
na długo
ś
ci rampy przechyłkowej niezale
ż
nie od jej kształtu
spowodowan
ą
zmienno
ś
ci
ą
przechyłki oraz dodatkow
ą
wichrowato
ść
powstaj
ą
c
ą
wskutek odchylenia
warto
ś
ci przechyłki od warto
ś
ci nominalnej.
5. Długo
ść
rampy przechyłkowej przy danej ró
ż
nicy przechyłek wynika z kształtu rampy,
dopuszczalnego jej pochylenia i dopuszczalnej pr
ę
dko
ś
ci podnoszenia koła na rampie.
6. Zasadnicze, dopuszczalne i minimalne warto
ś
ci pochyle
ń
rampy przechyłkowej oraz wynikaj
ą
ce z
nich długo
ś
ci prostoliniowych ramp przechyłkowych okre
ś
la tabela 3.11,
gdzie:
v -
pr
ę
dko
ść
jazdy poci
ą
gów [km/h],
h -
warto
ść
przechyłki w łuku lub ró
ż
nica przechyłek w łukach, pomi
ę
dzy którymi wykonuje si
ę
ramp
ę
przechyłkow
ą
[mm].
Tabela 3.11
Parametry prostoliniowych ramp przechyłkowych
Pr
ę
dko
ść
jazdy [km/h]
Dopuszczalne
Długo
ść
rampy [m]
pochylenie rampy
[‰]
1
2
3
4
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
40 < v < 200
100
zasadnicza
h x v
----
-------
v
100
40
≤
v < 200
125
dopuszczalna
h x v
----
-------
v
125
v < 40
2,5
minimalna
h
-------
2,5
7. Długo
ść
dopuszczalna mo
ż
e by
ć
stosowana tylko w wyj
ą
tkowych przypadkach, gdy z powodu
trudnych warunków terenowych nie mo
ż
na zastosowa
ć
rampy o długo
ś
ci zasadniczej. Długo
ść
minimalna powinna by
ć
stosowana wył
ą
cznie w trudnych warunkach terenowych, przy pr
ę
dko
ś
ci jazdy
poci
ą
gów mniejszej od 40 km/h.
8. Je
ż
eli warunki terenowe na to zezwalaj
ą
, to zamiast długo
ś
ci zasadniczej, dopuszczalnej lub
minimalnej rampy przechyłkowej powinno si
ę
stosowa
ć
dłu
ż
sze rampy.
9. Długo
ść
prostoliniowej rampy przechyłkowej powinna by
ć
tak dobrana, aby pr
ę
dko
ść
f
podnoszenia koła na rampie okre
ś
lona według wzoru:
v x h
f = ----------
3,6 x l
przy oznaczeniach jak w ust. 6
-
nie przekraczała dopuszczalnych warto
ś
ci okre
ś
lonych w tabeli 3.12.
Tabela 3.12
Dopuszczalna pr
ę
dko
ść
podnoszenia koła taboru na prostoliniowych rampach przechyłkowych linii
kolejowych nowo budowanych
i istniej
ą
cych - przy utrzymaniu nawierzchni
Warto
ść
f [mm/s]
1
2
zasadnicza
28
dopuszczalna
35
10. Okre
ś
lon
ą
w tabeli 3.12 warto
ść
dopuszczaln
ą
powinno si
ę
stosowa
ć
tylko w przypadkach, gdy z
powodu trudnych warunków terenowych nie mo
ż
na zastosowa
ć
warto
ś
ci zasadniczej. Mo
ż
liwe jest
przyjmowanie warto
ś
ci po
ś
rednich pomi
ę
dzy warto
ś
ci
ą
dopuszczaln
ą
i zasadnicz
ą
, w zale
ż
no
ś
ci od
warunków terenowych.
11. Maksymalne pochylenie i minimalne długo
ś
ci krzywoliniowych ramp przechyłkowych okre
ś
lono w
tabeli 3.13. Maksymalna dopuszczalna pr
ę
dko
ść
podnoszenia koła na krzywoliniowej rampie
przechyłkowej wynosi 56 mm/s.
Tabela 3.13
Pochylenia i długo
ś
ci krzywoliniowych ramp przechyłkowych (dla linii nowo budowanych i istniej
ą
cych
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
modernizowanych oraz przy utrzymaniu nawierzchni)
Kształt rampy
Maksymalne pochylenie
Minimalna długo
ść
rampy [m]
rampy [‰]
1
2
3
parabola trzeciego stopnia
2,5
0,6 h
cosinusoida
2,5
0,63 h
§ 35. 1. W torach na szlaku i w torach głównych zasadniczych, a tak
ż
e w torach głównych
dodatkowych na stacjach, je
ż
eli odbywa si
ę
po nich ruch poci
ą
gów bez zatrzymania, pomi
ę
dzy
odcinkiem prostym toru i łukiem poziomym lub pomi
ę
dzy łukami kołowymi jednego kierunku o ró
ż
nych
promieniach (łuk koszowy) powinny by
ć
wykonane krzywe przej
ś
ciowe, na których długo
ś
ci wyst
ę
puje
ci
ą
gła zmiana krzywizny toru oraz mo
ż
e wyst
ę
powa
ć
ci
ą
gła zmiana przechyłki i poszerzenia toru.
2. Krzyw
ą
przej
ś
ciow
ą
okre
ś
la si
ę
parabol
ą
trzeciego stopnia o równaniu:
x
3
y = -------------
6 x R x l
gdzie:
R - promie
ń
łuku kołowego [m],
I - długo
ść
krzywej przej
ś
ciowej z prostoliniow
ą
ramp
ą
przechyłkow
ą
[m],
x - odległo
ść
od pocz
ą
tku krzywej przej
ś
ciowej [m].
3. Je
ż
eli na krzywej przej
ś
ciowej wyst
ę
puje krzywoliniowa rampa przechyłkowa, to powinno si
ę
zastosowa
ć
krzyw
ą
przej
ś
ciow
ą
wyznaczon
ą
według nast
ę
puj
ą
cych wzorów:
1) przy rampie przechyłkowej w postaci paraboli trzeciego stopnia - krzywej Blossa:
1
(
x
2
x
5
)
y = --- x (------ - -------)
R
(4 x I
2
10 x I
3
)
2) przy rampie przechyłkowej w postaci cosinusoidy:
1
[ x
2
I
2
(
x
]
y = -------- x [---- + ----- (cos
π
x --- - 1)]
2 x R
[ 2
π
2
(
l
]
przy oznaczeniach jak w ust. 2.
4. Długo
ść
krzywej przej
ś
ciowej powinna by
ć
taka, aby przyrost niezrównowa
ż
onego przyspieszenia
bocznego nie przekroczył warto
ś
ci dopuszczalnych okre
ś
lonych w tabeli 3.14.
Tabela 3.14
Dopuszczalny przyrost niezrównowa
ż
onego przyspieszenia bocznego
ψ
dop [m/s
3
] linii nowo
budowanych i istniej
ą
cych - przy utrzymaniu nawierzchni
Rodzaj układu torowego
Ψ
dop [m/s
3
]
1
2
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
Pojedyncze krzywe przej
ś
ciowe i poszerzenia mi
ę
dzytorzy za
0,5
pomoc
ą
krzywych przej
ś
ciowych w trudnych warunkach
Poszerzenie mi
ę
dzytorzy za pomoc
ą
krzywych przej
ś
ciowych w
0,3
dogodnych warunkach terenowych
Wstawki proste pomi
ę
dzy łukami rozjazdów
1,0
Warto
ść
przyrostu przyspieszenia bocznego
Ψ
oblicza si
ę
według wzoru:
a x v
Ψ
= -----------
3,6 x l
gdzie:
ψ
-
przyrost przyspieszenia bocznego [m/s
3
],
a -
warto
ść
niezrównowa
ż
onego przyspieszenia bocznego w łuku kołowym lub ró
ż
nica warto
ś
ci
niezrównowa
ż
onych przyspiesze
ń
bocznych w łuku koszowym [m/s
2
],
v -
pr
ę
dko
ść
poci
ą
gu [km/h],
l -
długo
ść
krzywej przej
ś
ciowej [m].
5. W zale
ż
no
ś
ci od warunków terenowych mo
ż
liwe jest przyjmowanie wi
ę
kszych długo
ś
ci krzywej
przej
ś
ciowej ni
ż
wyznaczone według wzoru w ust. 4, przyjmuj
ą
c w nim warto
ś
ci dopuszczalne przyrostu
przyspieszenia.
6. Poł
ą
czenie bez krzywej przej
ś
ciowej łuku kołowego (w tym łuku rozjazdu) z prost
ą
jest mo
ż
liwe
pod warunkiem,
ż
e przyrost bocznego przyspieszenia niezrównowa
ż
onego obliczony jest według wzoru:
0,0214 x v
3
ψ
= ------------
b x R
i nie przekroczy warto
ś
ci dopuszczalnych okre
ś
lonych w tabeli 3.14,
gdzie:
ψ
- przyrost przyspieszenia bocznego [m/s
3
],
v -
pr
ę
dko
ść
poci
ą
gu [km/h],
b -
długo
ść
bazy sztywnej pojazdu mierzona mi
ę
dzy czopami skr
ę
tu wózków [m], przy czym dla
pojazdów kolejowych spełniaj
ą
cych przepisy UIC warto
ść
ta powinna wynosi
ć
20 m,
R -
promie
ń
łuku kołowego [m].
7. Poł
ą
czenie łuków kołowych bez krzywej przej
ś
ciowej i przechyłki, oddzielonych od siebie wstawk
ą
prost
ą
lub stykaj
ą
cych si
ę
ze sob
ą
(w tym poł
ą
czenia torów rozjazdami lub rozjazdów z łukami
przylegaj
ą
cymi do nich), jest mo
ż
liwe pod warunkiem,
ż
e przyrost niezrównowa
ż
onego przyspieszenia
bocznego obliczony jest według wzoru:
v x (a1
±
a2)
ψ
= --------------
b + w
i nie przekroczy warto
ś
ci dopuszczalnych okre
ś
lonych w tabeli 3.14,
gdzie:
ψ
- przyrost przyspieszenia bocznego [m/s
3
],
v -
pr
ę
dko
ść
poci
ą
gu [km/h],
a1, a2 - niezrównowa
ż
one przyspieszenia boczne w łukach [m/s
2
] z uwzgl
ę
dnieniem kierunku ich
działania; przyspieszenia sumuje si
ę
w przypadku łuków o odwrotnych kierunkach i
odejmuje w przypadku łuków tego samego kierunku,
b -
długo
ść
bazy sztywnej pojazdu kolejowego [m],
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
w -
długo
ść
wstawki prostej pomi
ę
dzy łukami [m].
W poł
ą
czeniach torów rozjazdami długo
ść
wstawki liczy si
ę
pomi
ę
dzy ko
ń
cami i pocz
ą
tkami łuków
rozjazdów.
8. Długo
ść
krzywej przej
ś
ciowej powinna by
ć
równa długo
ś
ci rampy przechyłkowej. Je
ż
eli długo
ść
krzywej przej
ś
ciowej jest wi
ę
ksza od długo
ś
ci rampy przechyłkowej, nale
ż
y powi
ę
kszy
ć
długo
ść
rampy
do długo
ś
ci krzywej przej
ś
ciowej przez zmniejszenie pochylenia rampy. Je
ż
eli rampa przechyłkowa jest
dłu
ż
sza od krzywej przej
ś
ciowej, a skrócenie rampy do długo
ś
ci krzywej przej
ś
ciowej spowodowałoby
przekroczenie dopuszczalnego pochylenia rampy okre
ś
lonego w tabeli 3.11, to mo
ż
liwe jest cz
ęś
ciowe
zachodzenie rampy na łuk kołowy. W tym przypadku przechyłka na pocz
ą
tku łuku kołowego powinna
mie
ś
ci
ć
si
ę
w przedziale wyznaczonym z wzoru w § 32 ust. 1.
Je
ż
eli nie wykonano rampy przechyłkowej, to minimalna długo
ść
krzywej przej
ś
ciowej powinna
wynosi
ć
:
v
3
lmin = 0,0214 ------
ψ
x R
przy oznaczeniach jak w ust. 6 i 7.
§ 36. 1. Najmniejsz
ą
długo
ść
odcinka prostego toru bez przechyłki i o normatywnej szeroko
ś
ci
pomi
ę
dzy łukami kołowymi lub krzywymi przej
ś
ciowymi okre
ś
la tabela 3.15.
Tabela 3.15
Najmniejsza długo
ść
odcinka toru prostego pomi
ę
dzy łukami w [m]
Tory
Warunki terenowe
normalne
trudne
1
2
3
główne linii magistralnych i
Vmax
Vmax
pierwszorz
ę
dnych
-----
------
1,8
2,5
główne linii drugorz
ę
dnych
30
30
pozostałe tory
10
10
gdzie vmax - rzeczywista pr
ę
dko
ść
maksymalna w [km/h].
2. Je
ż
eli ze wzgl
ę
du na warunki terenowe nie mo
ż
na uzyska
ć
długo
ś
ci okre
ś
lonych w tabeli 3.15, to
przy s
ą
siednich łukach:
a) jednego kierunku o ró
ż
nych promieniach - poł
ą
czenie toru powinno si
ę
wykona
ć
bez wstawki
prostej za pomoc
ą
jednej krzywej przej
ś
ciowej,
b) przeciwnego kierunku - poł
ą
czenie toru mo
ż
na wykona
ć
bez wstawki prostej, stykaj
ą
c ze sob
ą
krzywe przej
ś
ciowe obu łuków, pod warunkiem
ż
e nie jest przekroczona warto
ść
dopuszczalna
przyrostu przyspieszenia.
§ 37. 1. Maksymalne pochylenie podłu
ż
ne torów linii kolejowych, pomniejszone na długo
ś
ci łuków
poziomych o wielko
ść
odpowiadaj
ą
c
ą
oporowi ruchu w łukach, nie mo
ż
e by
ć
wi
ę
ksze od pochylenia
miarodajnego.
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
2. Na liniach kolejowych zakwalifikowanych do odpowiedniej kategorii według tabeli 3.1 powinno si
ę
stosowa
ć
nast
ę
puj
ą
ce warto
ś
ci pochylenia miarodajnego:
1) dla linii magistralnych i pierwszorz
ę
dnych - 6‰,
2) dla linii drugorz
ę
dnych - 10‰,
3) dla linii znaczenia miejscowego i bocznic kolejowych - 20‰,
z zastrze
ż
eniem,
ż
e przy ustalaniu warto
ś
ci pochylenia miarodajnego zarz
ą
d kolei powinien
uwzgl
ę
dnia
ć
wymagan
ą
warunkami techniczno-eksploatacyjnymi pr
ę
dko
ść
poci
ą
gów, moc pojazdów
trakcyjnych, mas
ę
poci
ą
gów, obci
ąż
enie przewozami oraz zu
ż
ycie energii.
3. Warto
ść
pochylenia odpowiadaj
ą
cego oporowi ruchu po łuku poziomym okre
ś
la si
ę
według
wzorów:
690
12
Σα
iR = -----[
‰
] lub iR ---------[
‰
]
R
Σ
lR
gdzie: i
R
-
warto
ść
pochylenia podłu
ż
nego torów [‰],
R -
promie
ń
łuku poziomego w [m],
Σα
-
suma k
ą
tów
ś
rodkowych w [
o
] przy kilku łukach poziomych poło
ż
onych obok siebie,
Σ
lR
-
suma długo
ś
ci odcinków toru w łukach poziomych; je
ż
eli łuki s
ą
oddzielone wstawkami
prostymi lub krzywymi przej
ś
ciowymi, ich długo
ść
nale
ż
y doda
ć
do sumarycznej długo
ś
ci
odcinków w łukach.
4. Pochylenie miarodajne wyznacza si
ę
na długo
ś
ci odpowiadaj
ą
cej co najmniej długo
ś
ci
najci
ęż
szego poci
ą
gu towarowego. Na krótkich odcinkach odpowiadaj
ą
cych 1/3 długo
ś
ci najdłu
ż
szego
poci
ą
gu towarowego, w niekorzystnych warunkach terenowych, mo
ż
liwe jest przekroczenie o 20%
pochylenia miarodajnego. W tunelach o długo
ś
ci wi
ę
kszej ni
ż
250 m pochylenie podłu
ż
ne nie mo
ż
e by
ć
wi
ę
ksze ni
ż
70% pochylenia miarodajnego ustalonego dla danej kategorii linii kolejowej.
5. W przypadku wyst
ę
powania trudnych warunków terenowych, po dokonaniu obliczenia trakcyjnego
poł
ą
czonego z analiz
ą
ekonomiczn
ą
, zarz
ą
d kolei mo
ż
e zezwoli
ć
na okre
ś
lonych odcinkach linii
kolejowych na stosowanie pochyle
ń
podłu
ż
nych wi
ę
kszych ni
ż
pochylenie miarodajne.
§ 38. 1. Odległo
ść
pomi
ę
dzy załomami profilu podłu
ż
nego (długo
ść
odcinków o stałym pochyleniu)
nie powinna by
ć
mniejsza od długo
ś
ci najdłu
ż
szego poci
ą
gu kursuj
ą
cego po danej linii kolejowej.
2. Odległo
ść
, o której mowa w ust. 1, mo
ż
e by
ć
zmniejszona do 1/3 długo
ś
ci najdłu
ż
szego poci
ą
gu w
nast
ę
puj
ą
cych przypadkach:
1) przy łagodzeniu załomów profilu podłu
ż
nego wstawkami o pochyleniu po
ś
rednim,
2) przy podej
ś
ciach do ró
ż
nopoziomowych skrzy
ż
owa
ń
torów przed stacjami w
ę
złowymi oraz w torach
w
ę
złów kolejowych, ł
ą
cznic i czasowych objazdów,
3) w przebudowywanych torach stacyjnych, gdy przebudowa wymaga okresowych zmian profilu
podłu
ż
nego,
4) przy zmniejszaniu pochylenia miarodajnego w łukach.
3. Dopuszczalna ró
ż
nica dwóch s
ą
siednich pochyle
ń
podłu
ż
nych wynosi:
1) 5‰ - w torach linii kolejowych magistralnych i pierwszorz
ę
dnych,
2) połow
ę
odpowiedniego pochylenia miarodajnego - w torach pozostałych linii kolejowych,
a w przypadku gdy ró
ż
nica pochyle
ń
podłu
ż
nych jest wi
ę
ksza od dopuszczalnej, powinno si
ę
wykona
ć
pochylenia po
ś
rednie.
4. Pochylenia podłu
ż
ne odwrotnego kierunku wi
ę
ksze od 2,5‰ powinny by
ć
złagodzone wstawk
ą
przej
ś
ciow
ą
o pochyleniu do 2,5‰, o długo
ś
ci spełniaj
ą
cej warunki, o których mowa w ust. 1.
5. Załomy profilu podłu
ż
nego powinny by
ć
zaokr
ą
glone łukami pionowymi o promieniu nie mniejszym
ni
ż
okre
ś
lone w tabeli 3.16, z zastrze
ż
eniem ust. 6.
Tabela 3.16
Promienie łuków pionowych
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
Tory
Promie
ń
łuku pionowego
[m]
1
2
przeznaczone do jazdy z pr
ę
dko
ś
ciami maksymalnymi ponad 160
20.000
km/h na liniach nowo budowanych
przeznaczone do jazdy z pr
ę
dko
ś
ciami maksymalnymi od 141
15.000
km/h do 160 km/h na liniach nowo budowanych oraz z
pr
ę
dko
ś
ciami ponad 160 km/h na liniach modernizowanych
główne linii magistralnych i pierwszorz
ę
dnych
10.000
główne linii drugorz
ę
dnych i tory główne dodatkowe linii
5.000
magistralnych i pierwszorz
ę
dnych
główne dodatkowe linii drugorz
ę
dnych
2.500
linii znaczenia miejscowego i tory boczne wszystkich
2.000
kategorii linii
6. Mo
ż
liwe jest zmniejszenie promienia łuku pionowego do 500 m w przypadku usytuowania torów
bocznych w trudnych warunkach terenowych.
7. Zaokr
ą
glenia załomu profilu podłu
ż
nego łukiem pionowym nie wykonuje si
ę
, je
ż
eli odległo
ść
teoretycznego punktu załomu od krzywizny łuku zaokr
ą
glaj
ą
cego, mierzona wzdłu
ż
promienia, jest
mniejsza od 8 mm.
Odległo
ść
t
ę
wyznacza si
ę
według wzoru:
R (i1 - i2)
2
z = ------------
8.000
gdzie: z - odległo
ść
punktu załomu od krzywizny łuku [mm],
R -
promie
ń
łuku pionowego [m],
i1, i2 - algebraiczne warto
ś
ci s
ą
siednich pochyle
ń
(z uwzgl
ę
dnieniem znaku "+" lub "-") [‰].
8. Dla zapewnienia jednakowej grubo
ś
ci warstwy podsypki zaokr
ą
glenia załomów profilu podłu
ż
nego
powinny by
ć
uwzgl
ę
dnione w profilu podłu
ż
nym podtorza. Je
ż
eli wyst
ę
puj
ą
trudno
ś
ci w zaokr
ą
gleniu
załomu podtorza, to w miejscu zaokr
ą
glenia profilu podłu
ż
nego mo
ż
na przyj
ąć
minimaln
ą
dla danej klasy
toru grubo
ść
podsypki.
9. Pocz
ą
tki łuków zaokr
ą
glaj
ą
cych załomy profilu podłu
ż
nego powinny by
ć
oddalone co najmniej 6 m
od ko
ń
ców belek głównych mostów i wiaduktów bez podsypki. Na mostach i wiaduktach z podsypk
ą
mog
ą
by
ć
stosowane łuki pionowe, je
ż
eli w projekcie konstrukcji obiektu uwzgl
ę
dniono dodatkowe
obci
ąż
enia spowodowane istnieniem załomu profilu podłu
ż
nego.
Odległo
ść
pocz
ą
tku łuku od punktu załomu wyznacza si
ę
według wzoru:
R (i1 - i2)
t = --------------
2.000
gdzie: t -
długo
ść
stycznej łuku pionowego zaokr
ą
glaj
ą
cego załom [m],
R -
promie
ń
łuku pionowego [m],
i1, i2 - algebraiczne warto
ś
ci s
ą
siednich pochyle
ń
(z uwzgl
ę
dnieniem znaku "+" lub "-") [‰].
10. Na nowo budowanych liniach kolejowych magistralnych, pierwszorz
ę
dnych i drugorz
ę
dnych
załomy profilu linii nie powinny znajdowa
ć
si
ę
w obr
ę
bie ramp przechyłkowych. Minimalna odległo
ść
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
załomu lub łuku pionowego od rampy przechyłkowej powinna wynosi
ć
6 m.
11. W torach linii kolejowych modernizowanych i łukach nowo budowanych linii kolejowych znaczenia
miejscowego jest mo
ż
liwe wykonanie załomów profilu podłu
ż
nego na prostoliniowych rampach
przechyłkowych, je
ż
eli takie rozwi
ą
zanie umo
ż
liwi unikni
ę
cie kosztownej przebudowy obiektów
in
ż
ynieryjnych lub podtorza, po spełnieniu nast
ę
puj
ą
cych warunków:
1) pochylenie podłu
ż
ne rampy przechyłkowej nie powinno przekracza
ć
2‰,
2) promie
ń
łuku zaokr
ą
glaj
ą
cego załom profilu podłu
ż
nego nie powinien by
ć
mniejszy od 5.000 m,
3) w obr
ę
bie rampy przechyłkowej i łuku pionowego oraz na odcinkach po 15 m z ka
ż
dej strony rampy
przechyłkowej powinny by
ć
utrwalone w terenie, za pomoc
ą
znaków regulacji osi toru, współrz
ę
dne
toku szynowego, na którym znajduje si
ę
rampa przechyłkowa,
4) załom profilu podłu
ż
nego powinien znajdowa
ć
si
ę
w połowie długo
ś
ci rampy przechyłkowej, długo
ść
łuku pionowego za
ś
powinna by
ć
równa długo
ś
ci tej rampy.
Rozdział 7
Kształtowanie układów torowych stacji
§ 39. 1. Układ torowy stacji (liczba torów i ich poł
ą
czenia) powinien zapewnia
ć
bezzakłóceniow
ą
prac
ę
przy obsłudze poci
ą
gów zwi
ą
zanych z przewozem osób i rzeczy.
2. Stacja, na której ł
ą
czy si
ę
kilka linii kolejowych o tej samej szeroko
ś
ci toru, powinna posiada
ć
taki
układ torów głównych (kierunkowy lub liniowy), który umo
ż
liwiałby przejazd poci
ą
gu z ka
ż
dej linii na
ka
ż
d
ą
lini
ę
.
§ 40. 1. Liczba torów głównych zasadniczych na stacji powinna odpowiada
ć
liczbie torów głównych
wchodz
ą
cych do danej stacji.
2. Liczba
torów
głównych
dodatkowych
powinna
wynika
ć
z
nat
ęż
enia
ruchu
oraz
prawdopodobie
ń
stwa zatrzymania poci
ą
gu przed stacj
ą
, ze wzgl
ę
du na zaj
ę
to
ść
wszystkich torów
głównych zasadniczych.
3. Układy torów i dróg zwrotnicowych na stacji powinny chroni
ć
przejazdy po torach głównych
zasadniczych za pomoc
ą ż
eberek ochronnych, torów wyci
ą
gowych, układu rozjazdów oraz urz
ą
dze
ń
wykolejnicowych.
§ 41. 1. Układ torowy stacji powinien zapewni
ć
:
1) mo
ż
liwo
ść
bezkolizyjnego przyjmowania poci
ą
gów na tory przyjazdowe ze wszystkich linii
wchodz
ą
cych do stacji,
2) sprawn
ą
organizacj
ę
pracy rozrz
ą
dowej przez wydzielenie torów lub grup torowych przyjazdowych,
kierunkowych, odjazdowych i tranzytowych, a tak
ż
e torów wyci
ą
gowych oraz takie ich poł
ą
czenie
torami komunikacyjnymi, aby mo
ż
liwa była równoczesna bezkolizyjna praca manewrowa w ró
ż
nych
miejscach stacji, a tak
ż
e powi
ą
zanie z innymi urz
ą
dzeniami technicznego wyposa
ż
enia stacji, w
szczególno
ś
ci jak lokomotywownia, wagonownia, ładownie, place składowe, bocznice,
3) w miar
ę
jednakowe długo
ś
ci u
ż
yteczne torów w poszczególnych grupach torowych,
4) bezkolizyjne prowadzenia rozrz
ą
du i zestawiania poci
ą
gów,
5) dokonywanie napraw bie
żą
cych wagonów.
2. W zale
ż
no
ś
ci od liczby rozrz
ą
dzanych wagonów, stacja mo
ż
e posiada
ć
wyposa
ż
enie techniczne,
a w szczególno
ś
ci górk
ę
rozrz
ą
dow
ą
, pochylni
ę
stacyjn
ą
, urz
ą
dzenia hamulcowe, urz
ą
dzenia
dopychaj
ą
ce, system automatycznego rozrz
ą
du; przy czym rodzaj i ilo
ść
wyposa
ż
enia technicznego
stacji rozrz
ą
dowych okre
ś
la zarz
ą
d kolei.
3. Mi
ę
dzytorza oddzielaj
ą
ce poszczególne grupy torowe powinny by
ć
poszerzone dla umo
ż
liwienia
budowy na nich
ś
cie
ż
ek lub stacyjnych dróg technologicznych.
4. Drogi zwrotnicowe poszczególnych grup torowych powinny posiada
ć
tego samego typu rozjazdy.
5. Stosowanie ró
ż
nopoziomowych skrzy
ż
owa
ń
torów w obr
ę
bie stacji rozrz
ą
dowej powinno by
ć
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
uzasadnione obci
ąż
eniem punktów krytycznych, wynikaj
ą
cym z procesu technologicznego stacji.
§ 42. 1. Je
ż
eli przez stacj
ę
przechodz
ą
linie kolejowe ró
ż
nych kategorii, tory główne powinny
posiada
ć
standard linii o najwy
ż
szej kategorii.
2. Drogi zwrotnicowe ł
ą
cz
ą
ce tory główne powinny posiada
ć
standard nawierzchni torów szlakowych.
Promie
ń
rozjazdów powinien umo
ż
liwia
ć
przejazd przez rozjazd na kierunek zwrotny z pr
ę
dko
ś
ci
ą
przewidzian
ą
warunkami techniczno-eksploatacyjnymi ustalonymi dla danej stacji.
3. Standard konstrukcyjny nawierzchni bocznych torów stacyjnych, po których odbywa si
ę
ruch
manewrowy składów wagonów lub postój wagonów, powinien odpowiada
ć
standardowi przewidzianemu
dla tej klasy torów.
4. Przy ustalaniu długo
ś
ci torów stacyjnych nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
długo
ść
:
1) budowlan
ą
toru,
2) u
ż
yteczn
ą
toru,
3) ogóln
ą
toru.
5. Układy torowe powinny zapewnia
ć
wymagan
ą
długo
ść
u
ż
yteczn
ą
torów, która dla torów:
1) głównych zasadniczych - jest wi
ę
ksza od długo
ś
ci najdłu
ż
szego poci
ą
gu towarowego, powi
ę
kszona o
długo
ść
dwóch lokomotyw; w przypadku przeznaczenia torów głównych zasadniczych wył
ą
cznie do
obsługi poci
ą
gów pasa
ż
erskich ich długo
ść
wynika z najwi
ę
kszej liczby wagonów w poci
ą
gu
pasa
ż
erskim - powi
ę
kszona o długo
ść
dwóch lokomotyw,
2) stacyjnych bocznych - jest zale
ż
na od liczby wagonów, jakie maj
ą
na nich przebywa
ć
przy
uwzgl
ę
dnieniu rezerwy wynikaj
ą
cej ze sposobu przeprowadzania rozrz
ą
du (zwi
ę
kszenie o 50%
długo
ś
ci wynikaj
ą
cej z liczby wagonów),
3) ładunkowych - jest zale
ż
na od liczby wagonów podstawianych jednorazowo pod załadunek lub
wyładunek,
4) wyci
ą
gowych - jest zale
ż
na od długo
ś
ci najdłu
ż
szego składu manewrowego,
5) ł
ą
cznicowych lub komunikacyjnych, na których mo
ż
e nast
ą
pi
ć
zatrzymanie składu manewrowego -
jest wi
ę
ksza od najdłu
ż
szego składu lub poci
ą
gu przeje
ż
d
ż
aj
ą
cego przez ł
ą
cznic
ę
.
6. Odległo
ś
ci mi
ę
dzy osiami torów powinny wynika
ć
z warunków okre
ś
lonych skrajni
ą
budowli,
przeznaczeniem torów i zakresem prac planowanych zwi
ą
zanych z zagospodarowaniem mi
ę
dzytorza.
7. Tory główne zasadnicze b
ę
d
ą
ce przedłu
ż
eniem torów szlakowych, a tak
ż
e w miar
ę
mo
ż
liwo
ś
ci
pozostałe tory stacyjne powinny by
ć
poło
ż
one w linii prostej.
8. Liczba i rodzaj rozjazdów uło
ż
onych w torach stacyjnych powinny zapewni
ć
mo
ż
liwo
ść
realizowania wszystkich przebiegów poci
ą
gowych i manewrowych obj
ę
tych procesem technologicznym
stacji.
9. Układy torów i dróg zwrotnicowych powinno si
ę
tak projektowa
ć
i budowa
ć
, aby przebiegi
poci
ą
gów po torach głównych zasadniczych były chronione od innych przebiegów poci
ą
gowych,
manewrowych oraz nie zamierzonego wjazdu poci
ą
gów na tor szlakowy.
§ 43. 1. Grupy torowe przeznaczone do wykonywania na nich czynno
ś
ci manewrowych obj
ę
tych
procesem technologicznym stacji powinny by
ć
poł
ą
czone torami komunikacyjnymi, na których jest
mo
ż
liwe wykonywanie wył
ą
cznie ruchu manewrowego.
2. Układ torów komunikacyjnych powinien zapewnia
ć
poł
ą
czenia pomi
ę
dzy grupami torów w sposób
minimalizuj
ą
cy liczb
ę
zmian kierunku jazdy w trakcie przestawiania grup wagonów; w przypadku gdy
zachodzi potrzeba zmiany kierunku jazdy - tory komunikacyjne powinno si
ę
podł
ą
cza
ć
do torów
wyci
ą
gowych; tory komunikacyjne nie powinny krzy
ż
owa
ć
si
ę
z torami głównymi.
3. Układy torowe nie posiadaj
ą
ce poł
ą
cze
ń
z innymi grupami torów powinny by
ć
zako
ń
czone
zbiorcz
ą
drog
ą
zwrotnicow
ą
i wspólnym
ż
eberkiem z kozłem oporowym.
4. Dla zabezpieczenia przejazdu przez stacj
ę
poci
ą
gu tory główne zasadnicze, od strony, gdzie
mo
ż
liwy jest ruch manewrowy lub stoj
ą
wagony luzem, powinny by
ć
osłoni
ę
te
ż
eberkami ochronnymi;
gdy nie ma mo
ż
liwo
ś
ci budowy
ż
eberek ochronnych, mo
ż
liwe jest zastosowanie innego urz
ą
dzenia
technicznego chroni
ą
cego przeje
ż
d
ż
aj
ą
cy poci
ą
g przed najechaniem z boku, na warunkach okre
ś
lonych
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
przez zarz
ą
d kolei. Funkcje
ż
eberka ochronnego mo
ż
e te
ż
spełnia
ć
układ torowy z rozjazdami, których
poło
ż
enie uniemo
ż
liwia wjazd na tor, po którym odbywa si
ę
przejazd poci
ą
gu.
§ 44. 1. Liczb
ę
rozjazdów na stacjach powinno si
ę
ograniczy
ć
do minimum. W torach głównych
zasadniczych i głównych dodatkowych nie powinno si
ę
układa
ć
:
1) rozjazdów krzy
ż
owych,
2) rozjazdów o skosach mniejszych ni
ż
1:9,
3) skrzy
ż
owa
ń
torów z krzy
ż
ownicami podwójnymi o skosie mniejszym ni
ż
1:9.
2. Rozjazdy w torach głównych mog
ą
by
ć
wykonane z szyn ci
ęż
szych od szyn uło
ż
onych w torze;
rozjazdy w torach stacyjnych bocznych mog
ą
by
ć
układane z szyn l
ż
ejszych od zabudowanych w tym
torze.
3. Kształt drogi zwrotnicowej powinien by
ć
dostosowany do wymaganych szeroko
ś
ci mi
ę
dzytorzy; na
drodze zwrotnicowej obejmuj
ą
cej tory główne powinny by
ć
stosowane rozjazdy tego samego typu.
§ 45. 1. Na mi
ę
dzytorzu mog
ą
znajdowa
ć
si
ę
w szczególno
ś
ci: urz
ą
dzenia odwadniaj
ą
ce, obiekty
sygnalizacyjne,
urz
ą
dzenia
energetyczne
i
o
ś
wietleniowe,
ś
cie
ż
ki
dla
pracowników
lub
drogi
technologiczne, perony oraz inne urz
ą
dzenia zwi
ą
zane z czynno
ś
ciami ruchowymi, handlowymi i
technologicznymi stacji, z zastrze
ż
eniem,
ż
e nie koliduj
ą
one z wymaganiami skrajni budowli.
2. Minimalne rozstawy torów, pomi
ę
dzy którymi b
ę
d
ą
usytuowane perony, z zastrze
ż
eniem ust. 3,
powinny wynosi
ć
:
1) 9,0 m - przy peronach dwukraw
ę
dziowych z doj
ś
ciem od czoła i przy peronach baga
ż
owych,
2) 10,7 m - przy peronach dwukraw
ę
dziowych z doj
ś
ciem ró
ż
nopoziomowym,
3) 6,0 m - przy peronach jednokraw
ę
dziowych (powi
ę
kszone o grubo
ść
słupów ustawionych na tym
mi
ę
dzytorzu).
3. W przypadku torów, po których je
ż
d
żą
poci
ą
gi z pr
ę
dko
ś
ci
ą
v > 140 km/h, minimalne rozstawy
torów, pomi
ę
dzy którymi b
ę
d
ą
usytuowane perony, powinna wynosi
ć
:
1) 13,0 m - w miejscach, gdzie przewidywana jest budowa peronu dwukraw
ę
dziowego z zabudow
ą
(w
szczególno
ś
ci: wej
ś
ciami do tunelu lub na kładk
ę
, d
ź
wigami osobowo-towarowymi, kioskami,
wiatami); w przypadku trudnych warunków terenowych szeroko
ść
t
ę
mo
ż
na zmniejszy
ć
do 12,0 m, po
uzyskaniu zgody zarz
ą
du kolei,
2) 10,4 m - w miejscach, gdzie przewidywana jest budowa peronu dwukraw
ę
dziowego bez zabudowy,
3) 10,5 m - pod budow
ę
peronu jednokraw
ę
dziowego z zabudow
ą
,
4) 9,7 m - pod budow
ę
peronu jednokraw
ę
dziowego bez zabudowy.
4. Nieczynn
ą
kraw
ę
d
ź
peronu, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 3 i 4, powinno si
ę
zabezpieczy
ć
od strony toru, po którym odbywa si
ę
ruch poci
ą
gów.
Rozdział 8
Urz
ą
dzenia odwadniaj
ą
ce linii kolejowych i stacji
§ 46. 1. Odwodnienie polega na zbieraniu wód powierzchniowych i podziemnych z terenu i urz
ą
dze
ń
kolejowych i odprowadzeniu ich do odbiorników naturalnych lub sztucznych.
2. Sposoby odwodnienia i stosowane w tym celu konstrukcje powinno si
ę
dobiera
ć
na podstawie
wyników bada
ń
i analiz, uwzgl
ę
dniaj
ą
cych w szczególno
ś
ci przewidywan
ą
skuteczno
ść
odwodnienia,
mo
ż
liwo
ś
ci technologiczne budowy i utrzymania, oddziaływanie na
ś
rodowisko, wpływ na stosunki wodne
danego obszaru i uwarunkowania architektoniczne.
3. Urz
ą
dzenia odcinaj
ą
ce lub zmniejszaj
ą
ce dopływ wód do odwadnianych budowli i urz
ą
dze
ń
kolejowych powinny:
1) by
ć
skuteczne w zmniejszeniu wilgotno
ś
ci gruntów podtorza i zapewnia
ć
dostatecznie szybki spływ
wody ze wszystkich punktów warstwy filtracyjnej,
2) nie powodowa
ć
osłabienia stateczno
ś
ci budowli posadowionych na odwadnianym terenie i w jego
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
s
ą
siedztwie,
3) by
ć
trwałe i odporne na działanie czynników destrukcyjnych,
4) nie powodowa
ć
zanieczyszczenia wód powierzchniowych i podziemnych oraz gleby,
5) spełnia
ć
warunki obowi
ą
zuj
ą
ce na terenie stref ochronnych
ź
ródeł i uj
ęć
wody oraz na obszarach
poddanych pod ochron
ę
na podstawie przepisów o ochronie przyrody, a tak
ż
e terenach uzdrowisk,
6) nie utrudnia
ć
eksploatacji i utrzymania linii kolejowej i jej urz
ą
dze
ń
.
4. Urz
ą
dzenia odwadniaj
ą
ce, o których mowa w ust. 3, dziel
ą
si
ę
na:
1) powierzchniowe - do których nale
żą
rowy wykonywane przy kształtowaniu podtorza na szlakach i
stacjach kolejowych,
2) wgł
ę
bne - do których nale
żą
drena
ż
e i studzienki.
5. Warunki techniczne, jakim maj
ą
odpowiada
ć
urz
ą
dzenia odwadniaj
ą
ce, okre
ś
laj
ą
przepisy
dotycz
ą
ce budowli hydrotechnicznych.
§ 47. 1. Urz
ą
dzenia odwadniaj
ą
ce powinny by
ć
usytuowane:
1) wzdłu
ż
drogi szynowej - jako elementy konstrukcyjne podtorza kolejowego,
2) na stacjach kolejowych - jako sie
ć
wgł
ę
bnych i powierzchniowych urz
ą
dze
ń
odwadniaj
ą
cych równi
ę
stacyjn
ą
, wykonywan
ą
w trakcie kształtowania podtorza na stacji.
2. W terenie pochylonym w kierunku przekopów, na których powstaje zagro
ż
enie zalewania torów,
powstawania usuwisk i rozmywania
ś
cian skarp, powinno si
ę
budowa
ć
rowy górne w odległo
ś
ci
3,00-5,00 m od kraw
ę
dzi przekopu. Pochylenia podłu
ż
ne dna rowów oraz konstrukcja
ś
cian bocznych
rowów powinny zabezpiecza
ć
przed przekroczeniem granicznej pr
ę
dko
ś
ci przepływu wody i nie
dopuszcza
ć
do gromadzenia si
ę
wody. Graniczna pr
ę
dko
ść
przepływu wody zale
ż
y od rodzaju
stosowanego umocnienia rowu.
3. Równie stacyjne kształtowane na gruntach nieprzesi
ą
kliwych powinno si
ę
odwadnia
ć
drena
ż
em
podłu
ż
nym usytuowanym na mi
ę
dzytorzu i drena
ż
em poprzecznym, poł
ą
czonymi w sie
ć
odwadniaj
ą
c
ą
.
Warunki
kształtowania
sieci
odwadniaj
ą
cej
równie
stacyjne
okre
ś
la
si
ę
dla
ka
ż
dej
stacji
z
uwzgl
ę
dnieniem poziomu wody gruntowej, ukształtowania terenu, układu torowego i innych czynników
wpływaj
ą
cych na sprawne i trwałe działanie tej sieci.
4. Odprowadzenie wód opadowych zanieczyszczonych substancjami szkodliwymi powinno mie
ć
urz
ą
dzenia utylizacyjne oraz lokalizacj
ę
oddzielon
ą
od pozostałych układów odwadniaj
ą
cych.
Rozdział 9
Kolejowe obiekty in
ż
ynieryjne
§ 48. 1. Do kolejowych obiektów in
ż
ynieryjnych, zwanych dalej "obiektami in
ż
ynieryjnymi", zalicza
si
ę
: mosty, wiadukty, przepusty ,
ś
ciany oporowe, tunele liniowe, nadziemne i podziemne przej
ś
cia dla
pieszych.
2. Konstrukcja, stateczno
ść
i no
ś
no
ść
obiektów in
ż
ynieryjnych powinny odpowiednio spełnia
ć
wymagania Polskich Norm i przepisów UIC.
3. Konstrukcja i usytuowanie obiektów in
ż
ynieryjnych powinny zapewni
ć
utrzymanie niwelety toru,
zgodne z ukształtowaniem drogi szynowej.
§ 49. 1. Konstrukcja nawierzchni kolejowej na obiektach in
ż
ynieryjnych powinna by
ć
dostosowana do
konstrukcji obiektu in
ż
ynieryjnego. Spr
ęż
ysto
ść
toru na obiekcie in
ż
ynieryjnym oraz w jego s
ą
siedztwie
powinny by
ć
zbli
ż
one, a zmiana spr
ęż
ysto
ś
ci toru na dojazdach do tego obiektu powinna nast
ę
powa
ć
płynnie przed i za - na długo
ś
ci 20 m.
2. Je
ż
eli tor kolejowy jest układany na podsypce, konstrukcja toru na obiektach in
ż
ynieryjnych
powinna by
ć
taka sama jak poza obiektem.
3. Na liniach przeznaczonych do ruchu poci
ą
gów z pr
ę
dko
ś
ci
ą
160 km/h lub wi
ę
ksz
ą
, koryto
podsypkowe powinno zapewnia
ć
mo
ż
liwo
ść
wykonania robót sprz
ę
tem zmechanizowanym, przy czym:
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
1) szeroko
ść
koryta pod pojedynczym torem kolejowym powinna wynosi
ć
nie mniej ni
ż
4,40 m, a
gł
ę
boko
ść
nie mniej ni
ż
0,75 m, mierz
ą
c od główki szyny,
2) grubo
ść
warstwy podsypki pod podkładami powinna wynosi
ć
0,30-0,35 m.
4. W przypadku gdy konstrukcja obiektu in
ż
ynieryjnego wymaga stosowania nawierzchni bez
podsypki (mostownice, bezpo
ś
rednie przymocowanie szyn do konstrukcji), ró
ż
nica spr
ęż
ysto
ś
ci toru na i
poza obiektem nie mo
ż
e by
ć
wi
ę
ksza ni
ż
30%. Je
ż
eli ró
ż
nica spr
ęż
ysto
ś
ci jest wi
ę
ksza ni
ż
30%, nale
ż
y
ograniczy
ć
pr
ę
dko
ść
pojazdów kolejowych do warto
ś
ci okre
ś
lonej na podstawie szczegółowej analizy
dynamicznej.
5. W celu unikni
ę
cia niekorzystnych oddziaływa
ń
dynamicznych na stykach szyn, tor kolejowy na
całej długo
ś
ci obiektu in
ż
ynieryjnego oraz na odcinku 6,00 m, liczonych od przyczółków, powinien by
ć
układany jako bezstykowy, a przy długo
ś
ciach mniejszych ni
ż
180 m - z szyn spawanych lub
zgrzewanych.
6. O
ś
toru w płaszczy
ź
nie poziomej na obiekcie powinna si
ę
pokrywa
ć
z osi
ą
podłu
ż
n
ą
obiektu.
Maksymalne przesuni
ę
cie osi toru wzgl
ę
dem osi prz
ę
sła, nie wymagaj
ą
ce analizy projektowej, wynosi 35
mm, natomiast przesuni
ę
cie wi
ę
ksze ni
ż
35 mm wymaga uwzgl
ę
dnienia w obliczeniach statycznych
konstrukcji no
ś
nej obiektu.
7. Na obiektach in
ż
ynieryjnych o rozpi
ę
to
ś
ci prz
ę
seł 30 m i wi
ę
cej tor kolejowy powinien by
ć
uło
ż
ony
na ka
ż
dym prz
ęś
le z obustronnym wzniesieniem do
ś
rodka prz
ę
sła odpowiadaj
ą
cym wzniesieniu
konstrukcyjnemu prz
ę
sła o strzałce równej wielko
ś
ci ugi
ę
cia trwałego od obci
ąż
enia stałego i połowie
strzałki od obci
ąż
enia ruchomego. Na prz
ę
słach, które wzniesienia konstrukcyjnego nie posiadaj
ą
,
wzniesienie toru powinno by
ć
wykonane przez dobór siodełek o odpowiednich wysoko
ś
ciach lub dobór
mostownic.
8. Na obiektach in
ż
ynieryjnych o rozpi
ę
to
ś
ciach prz
ę
seł mniejszych ni
ż
30 m tor mo
ż
e by
ć
układany
w profilu podłu
ż
nym linii kolejowej obowi
ą
zuj
ą
cym na tym odcinku.
9. Je
ż
eli obiekt in
ż
ynieryjny jest usytuowany w łuku lub krzywej przej
ś
ciowej, tor powinien by
ć
uło
ż
ony z zachowaniem odpowiedniej przechyłki i wła
ś
ciwych ramp przechyłkowych. W torach
poło
ż
onych na mostownicach przechyłk
ę
toru uzyskuje si
ę
przez konstrukcyjne podniesienie podłu
ż
nic
lub zastosowanie odpowiednich siodełek, z tym
ż
e:
1) przy przechyłce do 50 mm - stosuje si
ę
mostownice o odpowiednio wi
ę
kszej wysoko
ś
ci,
2) przy przechyłce ponad 50 mm, je
ż
eli nie zastosowano konstrukcyjnego podniesienia podłu
ż
nic -
stosuje si
ę
siodełka o odpowiedniej wysoko
ś
ci na podłu
ż
nicy lub pasie d
ź
wigara pod tokiem
zewn
ę
trznym.
10. Na
obiektach
in
ż
ynieryjnych
z
torem
uło
ż
onym
na
mostownicach
lub
bezpo
ś
rednio
przymocowanych do konstrukcji obiektu o długo
ś
ci dylatacyjnej:
1) wi
ę
kszej ni
ż
60 m - dla prz
ę
seł stalowych,
2) wi
ę
kszej ni
ż
90 m - dla prz
ę
seł betonowych,
powinno si
ę
stosowa
ć
przyrz
ą
dy wyrównawcze umieszczone nad ło
ż
yskami ruchomymi zgodnie z
projektem technicznym obiektu; na liniach dwutorowych przyrz
ą
dy wyrównawcze układa si
ę
tak, aby
normalny ruch poci
ą
gów odbywał si
ę
z ostrza przyrz
ą
du.
11. Długo
ść
dylatacyjn
ą
, o której mowa w ust. 10, stanowi:
a) na obiektach jednoprz
ę
słowych - rozpi
ę
to
ść
teoretyczna prz
ę
sła,
b) na obiektach wieloprz
ę
słowych z d
ź
wigarami swobodnie podpartymi, gdy na filarach wyst
ę
puj
ą
wył
ą
cznie pary ło
ż
ysko stałe i ło
ż
ysko ruchome - rozpi
ę
to
ść
teoretyczna ka
ż
dego z prz
ę
seł
oddzielnie,
c) na obiektach wieloprz
ę
słowych z d
ź
wigarami swobodnie podpartymi, gdy na filarach wyst
ę
puj
ą
na
przemian para ło
ż
ysk stałych i para ło
ż
ysk ruchomych - suma rozpi
ę
to
ś
ci teoretycznych prz
ę
seł
s
ą
siaduj
ą
cych z filarem, na którym znajduj
ą
si
ę
dwa ło
ż
yska ruchome,
d) na obiektach o konstrukcji belki wspornikowej - odległo
ść
od podpory stałej do ko
ń
ca wspornika,
e) na obiektach wieloprz
ę
słowych z belkami ci
ą
głymi - odległo
ść
od ło
ż
yska stałego do osi
najodleglejszego ło
ż
yska ruchomego.
12. W celu przeciwdziałania skutkom wykolejenia si
ę
taboru na i pod obiektem in
ż
ynieryjnym nale
ż
y:
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
1) na obiektach in
ż
ynieryjnych, których długo
ść
przekracza 20 m,
2) na obiektach in
ż
ynieryjnych o długo
ś
ci 6-20 m, z wyj
ą
tkiem obiektów z jazd
ą
gór
ą
, posiadaj
ą
cych
nawierzchni
ę
na podsypce, usytuowanych:
a) w łukach o promieniu mniejszym od 350 m oraz na krzywych przej
ś
ciowych przylegaj
ą
cych do tych
łuków,
b) w torach na stacjach,
c) na nasypach o wysoko
ś
ci ponad 4 m,
3) pod obiektami in
ż
ynieryjnymi, których podpory znajduj
ą
si
ę
w odległo
ś
ci mniejszej ni
ż
2,5 m od osi
toru,
- uło
ż
y
ć
na całej jego długo
ś
ci wewn
ą
trz toru w odległo
ś
ci 190 mm - 210 mm od bocznej powierzchni
główki szyny (rys. 3.3) odbojnice z szyn starych u
ż
ytecznych, kształtowników stalowych lub innych
konstrukcji. Zako
ń
czenie cz
ęś
ci dziobowej odbojnic powinno si
ę
wykona
ć
w formie bezpo
ś
redniego
poł
ą
czenia ze sob
ą
szyn odbojnicowych lub kształtowników bez stosowania dziobów z drewna.
rys.3.3
§ 50. 1.
Ś
wiatło
mostów
powinno
si
ę
ustala
ć
na
podstawie
oblicze
ń
hydrologicznych
dla
maksymalnego przepływu rocznego wody o prawdopodobie
ń
stwie wyst
ą
pienia przepływu miarodajnego
nie wi
ę
kszym ni
ż
:
1) 0,5% - dla linii magistralnych i pierwszorz
ę
dnych,
2) 0,1% - dla pozostałych linii,
przy zachowaniu nast
ę
puj
ą
cych wymaga
ń
:
a) spód konstrukcji mostu powinien by
ć
wzniesiony ponad poziom wody maksymalnie spi
ę
trzonej nad
wodami
ś
ródl
ą
dowymi nie
ż
eglownymi:
– co najmniej 1,00 m - na wodach uznanych za spławne oraz na ciekach niespławnych,
– co najmniej 0,50 m - na pozostałych wodach nie
ż
eglownych,
– co najmniej 1,50 m - na wodach uznanych za
ż
eglowne, pod prz
ę
słami nie
ż
eglownymi,
b) spód konstrukcji mostu (prz
ę
seł) nad ciekami
ż
eglownymi powinien by
ć
wzniesiony ponad
najwy
ż
szy poziom wody
ż
eglownej zgodnie z wymogami danej klasy drogi wodnej,
c) górna powierzchnia ciosu podło
ż
yskowego podpory mostu kolejowego powinna by
ć
wzniesiona co
najmniej 0,50 m powy
ż
ej poziomu maksymalnej wody spi
ę
trzonej,
d) ze wzgl
ę
du na warunki spływu lodów w wieloprz
ę
słowych mostach, co najmniej jedno prz
ę
sło w
korycie głównym cieku powinno mie
ć
rozpi
ę
to
ść
nie mniejsz
ą
ni
ż
1/5 szeroko
ś
ci lustra wody przy
jej
ś
rednim stanie.
2.
Ś
wiatło wiaduktów kolejowych nad drogami powinno odpowiada
ć
wymaganiom skrajni drogowej,
odpowiedniej dla danej klasy drogi. Wzniesienie spodu konstrukcji wiaduktu nad niwelet
ą
drogi
niepublicznej powinno by
ć
nie mniejsze ni
ż
3,50 m.
3.
Ś
wiatło wiaduktów kolejowych nad liniami kolejowymi powinno odpowiada
ć
kolejowej skrajni
budowli, z uwzgl
ę
dnieniem wymogów trakcji elektrycznej, oraz na liniach okre
ś
lonych przez zarz
ą
d kolei
- wymogom przewozu ładunków z przekroczon
ą
skrajni
ą
taboru.
4. Na mostach i wiaduktach o długo
ś
ci wi
ę
kszej ni
ż
15 m powinny by
ć
wydzielone obustronne
chodniki o szeroko
ś
ci nie mniejszej ni
ż
0,75 m.
§ 51. 1. Przeprowadzanie małych cieków wodnych przepustem pod nasypem linii kolejowej powinno
spełnia
ć
nast
ę
puj
ą
ce warunki:
1) przy ustalaniu rz
ę
dnej cieku w przepu
ś
cie nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
istniej
ą
ce urz
ą
dzenia melioracji
wodnych o przepływach stałych lub okresowych przyległych do linii kolejowej,
2)
ś
wiatło przepustu nale
ż
y wyznacza
ć
na podstawie oblicze
ń
hydrologicznych dla przepływu
miarodajnego o prawdopodobie
ń
stwie wyst
ą
pienia nie wi
ę
kszym ni
ż
1%,
3)
ś
wiatło przepustów z elementów prefabrykowanych nie powinno by
ć
projektowane z zało
ż
eniem
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
wlotu całkowicie zatopionego.
2. Na liniach kolejowych nowo budowanych lub modernizowanych, przy nasypach o wysoko
ś
ci
wi
ę
kszej ni
ż
4 m, w miejscach przep
ę
dzania bydła oraz w miejscach wyst
ę
powania naturalnych ci
ą
gów
dzikich zwierz
ą
t powinno si
ę
budowa
ć
przepusty lub wiadukty, umo
ż
liwiaj
ą
ce swobodne przej
ś
cie.
§ 52. 1. Konstrukcja
tunelu
liniowego
nie
powinna
ogranicza
ć
pr
ę
dko
ś
ci
jazdy
poci
ą
gów,
konstrukcyjnych warunków układania nawierzchni kolejowej i odwodnienia oraz zawieszenia sieci trakcji
elektrycznej.
2. Szeroko
ść
skrajni budowli w tunelu liniowym powinna odpowiada
ć
wymogom danej linii kolejowej,
powi
ę
kszonej:
1) nie mniej ni
ż
o 400 mm z ka
ż
dej strony - dla linii jednotorowej,
2) nie mniej ni
ż
300 mm z ka
ż
dej strony - dla linii dwutorowej.
3. Tunel liniowy o długo
ś
ci wi
ę
kszej ni
ż
50 m powinien mie
ć
nisze o wymiarach nie mniejszych ni
ż
:
szeroko
ść
1,50 m, wysoko
ść
2,00 m i gł
ę
boko
ść
0,60 m, rozmieszczonych przemiennie po obu stronach
toru w odległo
ś
ciach nie wi
ę
kszych ni
ż
25 m. Tunel liniowy o długo
ś
ci ponad 200 m powinien mie
ć
ponadto instalacj
ę
wentylacyjn
ą
oraz o
ś
wietlenie zapewniaj
ą
ce
ś
rednie nat
ęż
enie
ś
wiatła nie mniejsze
ni
ż
3 luksy.
4. Tunel liniowy powinien posiada
ć
urz
ą
dzenia odwadniaj
ą
ce do odprowadzenia wody z tunelu.
Rozdział 10
Urz
ą
dzenia zasilania elektrotrakcyjnego
§ 53. 1. Urz
ą
dzenia zasilania elektrotrakcyjnego zasilaj
ą
ce elektryczne szynowe pojazdy trakcyjne w
energi
ę
elektryczn
ą
w trakcie ich jazdy po zelektryfikowanym torze kolejowym stanowi
ą
: sie
ć
trakcyjna i
obiekty zasilaj
ą
ce sie
ć
trakcyjn
ą
, tj. podstacje trakcyjne wraz z liniami zasilaj
ą
cymi, kabiny sekcyjne i linie
zasilaczy.
2. System zasilania trakcyjnego oraz szczegółowe wymagania techniczne dotycz
ą
ce urz
ą
dze
ń
zasilania elektrotrakcyjnego okre
ś
la zarz
ą
d kolei.
§ 54. 1. Podstacje trakcyjne stanowi
ą
zespół elektrycznych urz
ą
dze
ń
zasilaj
ą
cych, przetwórczych i
rozdzielczych, umieszczonych całkowicie lub cz
ęś
ciowo w budynkach lub kontenerach na ogrodzonym,
niedost
ę
pnym dla osób postronnych terenie, posiadaj
ą
cym zabudowany otokowy uziom ochronny.
2. Odległo
ś
ci mi
ę
dzy podstacjami trakcyjnymi, jak i typ zastosowanych w nich urz
ą
dze
ń
, zale
żą
od:
1) przyj
ę
tego systemu zasilania trakcyjnego,
2) zało
ż
onego dla danej linii kolejowej nat
ęż
enia ruchu poci
ą
gów,
3) rodzajów, pr
ę
dko
ś
ci jazdy i mas poci
ą
gów,
4) typu elektrycznych pojazdów trakcyjnych.
3. Rodzaj urz
ą
dzenia podstacji trakcyjnych powinien by
ć
uzale
ż
niony od sposobu sterowania
urz
ą
dzeniami zasilania elektroenergetycznego, tj. obsługiwanymi przez obecny w nich personel lub
sterowanymi zdalnie z nastawni.
4. Linie elektroenergetyczne zasilaj
ą
ce podstacje trakcyjne mog
ą
by
ć
budowane jako napowietrzne
lub kablowe.
5. Kabiny sekcyjne stanowi
ą
ce zespół elektrycznych urz
ą
dze
ń
rozdzielczych instalowanych w
budynkach lub kontenerach powinny posiada
ć
otokowy uziom ochronny lub by
ć
uszynione.
6. Podstacje trakcyjne i kabiny sekcyjne powinny mie
ć
wykonany dojazd drogowy, przy czym
podstacje trakcyjne mog
ą
posiada
ć
doprowadzony tor kolejowy.
7. Energi
ę
elektryczn
ą
doprowadza si
ę
do sieci trakcyjnej z podstacji trakcyjnych lub kabin
sekcyjnych za pomoc
ą
linii zasilaczy budowanych jako napowietrzne lub kablowe.
§ 55. 1. Sie
ć
trakcyjna obejmuje sie
ć
jezdn
ą
i sie
ć
powrotn
ą
. Sie
ć
jezdna słu
żą
ca bezpo
ś
redniemu
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
doprowadzeniu energii elektrycznej do pojazdu trakcyjnego za po
ś
rednictwem odbieraków pr
ą
du składa
si
ę
z zespołu przewodów wraz z osprz
ę
tem sieciowym i konstrukcji wsporczych, a sie
ć
powrotna składa
si
ę
z szyn toru kolejowego oraz ich poł
ą
cze
ń
elektrycznych przewodz
ą
cych pr
ą
d trakcyjny.
2. Wytrzymało
ść
mechaniczna konstrukcji wsporczych sieci jezdnej oraz odległo
ś
ci mi
ę
dzy
s
ą
siednimi konstrukcjami powinny zapewnia
ć
podwieszenie przewodów i osprz
ę
tu sieciowego w sposób
umo
ż
liwiaj
ą
cy wła
ś
ciw
ą
współprac
ę
odbieraków pr
ą
du z sieci
ą
jezdn
ą
przy wymaganej pr
ę
dko
ś
ci jazdy
poci
ą
gów i w zało
ż
onym zakresie zmian temperatury otoczenia.
3. Usytuowanie konstrukcji wsporczych sieci jezdnej przy torze kolejowym nie powinno:
1) narusza
ć
skrajni budowli nadziemnych i podziemnych,
2) utrudnia
ć
lub ogranicza
ć
czynno
ś
ci technologicznych wykonywanych przy utrzymaniu linii kolejowej,
3) kolidowa
ć
z urz
ą
dzeniami odwadniaj
ą
cymi i zakłóca
ć
ich funkcjonowania.
4. Elementy sieci jezdnej znajduj
ą
ce si
ę
pod napi
ę
ciem powinny by
ć
odizolowane od konstrukcji
wsporczych.
5. W systemie zasilania o napi
ę
ciu 3 kV pr
ą
du stałego odst
ę
p pomi
ę
dzy elementami sieci jezdnej lub
odbieraka pr
ą
du, znajduj
ą
cymi si
ę
pod napi
ę
ciem, a uziemionymi lub uszynionymi elementami budowli
kolejowych lub innych konstrukcji powinien wynosi
ć
nie mniej ni
ż
200 mm. Odległo
ść
ta mo
ż
e by
ć
zmniejszona do 150 mm, je
ż
eli dalsze wzajemne zbli
ż
enie elementów jest trwale ograniczone przez
zastosowanie konstrukcji usztywniaj
ą
cej lub elementów izolacyjnych.
6. Dla umo
ż
liwienia selektywnego wył
ą
czania napi
ę
cia w wybranych odcinkach sieci trakcyjnej
powinno si
ę
stosowa
ć
sekcjonowanie sieci jezdnej. Na stacjach sekcjonowane powinny by
ć
wszystkie
tory główne oraz poł
ą
czenia tych torów. W zale
ż
no
ś
ci od układu torowego, organizacji ruchu i obci
ąż
enia
przewozami sekcjonowanie mo
ż
e obejmowa
ć
grupy torów.
7. Konstrukcje wsporcze sieci jezdnej mog
ą
by
ć
wykorzystane dodatkowo do podwieszania
przewodów linii elektroenergetycznych słu
żą
cych do zasilania odbiorów nietrakcyjnych.
§ 56. 1. Urz
ą
dzenia ł
ą
czeniowe w podstacjach trakcyjnych, kabinach sekcyjnych, odł
ą
czniki sekcyjne
sieci trakcyjnej i inne urz
ą
dzenia ł
ą
czeniowe przystosowane do obsługi zdalnej mog
ą
by
ć
wł
ą
czone do
systemu zdalnego sterowania.
2. System zdalnego sterowania powinien by
ć
odporny na zakłócenia powoduj
ą
ce mo
ż
liwo
ść
bł
ę
dnego zasterowania i by
ć
wyposa
ż
ony w sygnalizacj
ę
zakłóce
ń
pracy systemu; wszystkie urz
ą
dzenia
sterowane powinny mie
ć
odwzorowany stan ł
ą
czników w nastawni zdalnego sterowania.
§ 57. 1. Obwód
zasilania
trakcyjnego
obejmuj
ą
cy
urz
ą
dzenia
podstacji
trakcyjnych
(kabin
sekcyjnych), linie zasilaczy, trakcyjn
ą
sie
ć
jezdn
ą
i powrotn
ą
powinien zapewni
ć
wył
ą
czalno
ść
pr
ą
dów
zwar
ć
w pojazdach trakcyjnych i elementach tego obwodu.
2. W systemie zasilania pr
ą
dem stałym ochrona przeciwpora
ż
eniowa polega na zastosowaniu
obwodu zasilania umo
ż
liwiaj
ą
cego szybkie wył
ą
czenie przepływu pr
ą
du w przypadku powstania zwarcia;
dla zapewnienia wył
ą
czalno
ś
ci pr
ą
du zwarcia doziemnego konieczne jest stosowanie uszynie
ń
.
3. Metalowe konstrukcje naziemne, usytuowane w pasie linii kolejowej w odległo
ś
ci mniejszej ni
ż
5 m
od osi skrajnego toru zelektryfikowanego, powinny by
ć
przył
ą
czone do sieci powrotnej (uszynione).
4. Podł
ą
czenie do sieci powrotnej powinno by
ć
wykonane jako uszynienie indywidualne lub grupowe.
Przy stosowaniu uszynie
ń
indywidualnych konstrukcje wsporcze sieci jezdnej usytuowane w miejscach
ogólnodost
ę
pnych lub wyposa
ż
onych w urz
ą
dzenia wymagaj
ą
ce obsługi powinny by
ć
uszynione
podwójnie. Przy stosowaniu uszynie
ń
grupowych podł
ą
czenie do sieci powrotnej powinno by
ć
wykonane
za po
ś
rednictwem odpowiednich zwierników zapewniaj
ą
cych przepływ pr
ą
du tylko w warunkach
zakłóceniowych; system uszynie
ń
indywidualnych i grupowych powinien spełnia
ć
wymagania Polskiej
Normy dotycz
ą
cej upływu pr
ą
dów bł
ą
dz
ą
cych.
5. Je
ż
eli szyny toru kolejowego stanowi
ą
sie
ć
powrotn
ą
,
ś
rednia rezystancja jednego toku
szynowego wzgl
ę
dem ziemi nie mo
ż
e wynosi
ć
mniej ni
ż
0,5
Ω
km. Dla zapewnienia tego warunku
odległo
ść
warstwy tłucznia od stopki szyny powinna wynosi
ć
nie mniej ni
ż
30 mm.
6. Szyny kolejowe nie zespawane w tor bezstykowy powinny by
ć
poł
ą
czone ł
ą
cznikami szynowymi
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
przytwierdzonymi do szyny przez spawanie, lutowanie, wciskanie, skr
ę
canie lub w inny sposób
dopuszczony przez zarz
ą
d kolei. Konstrukcja ł
ą
czników szynowych nie powinna zwi
ę
ksza
ć
ogólnej
rezystancji sieci powrotnej o wi
ę
cej ni
ż
20%. Zabrania si
ę
ł
ą
czenia ł
ą
czników szynowych do stopki lub
szyjki szyny poprzez spawanie.
Dział IV
Budowle kolejowe na liniach w
ą
skotorowych
Rozdział 1
Warunki ogólne i klasyfikacja linii w
ą
skotorowych
§ 58. W sprawach nie unormowanych w niniejszym dziale stosuje si
ę
odpowiednio przepisy działu III
rozporz
ą
dzenia.
§ 59. 1. Koleje w
ą
skotorowe (drogi szynowe w
ą
skotorowe) s
ą
to koleje o szeroko
ś
ci toru okre
ś
lonej
w Polskiej Normie, wynosz
ą
cej 750 mm, 785 mm i 1.000 mm.
2. W przypadku linii istniej
ą
cych, na których warunki terenowe nie pozwalaj
ą
na zastosowanie torów
o szeroko
ś
ci 750 mm lub gdy zachodzi potrzeba rozbudowy, mo
ż
liwe jest stosowanie torów o szeroko
ś
ci
600 mm.
§ 60. 1. Drogi szynowe w
ą
skotorowe w zale
ż
no
ś
ci od obci
ąż
enia przewozami oraz wyposa
ż
enia
technicznego dzieli si
ę
na trzy kategorie. Parametry eksploatacyjne w
ą
skotorowych linii kolejowych
kwalifikuj
ą
ce do jednej z kategorii okre
ś
la tabela 4.1.
Tabela 4.1
Parametry eksploatacyjne w
ą
skotorowych linii kolejowych
Lp.
Kategoria
Obci
ąż
enie
Pr
ę
dko
ść
Dopuszczalne
w
ą
skotorowej
przewozami T
maksymalna
naciski
linii kolejowej
vmax [km/h]
osi P [kN]
[Gg/rok]
1
2
3
4
5
1
I
T
≥
100
vmax > 40
8,3
2
II
50
≤
T < 100
30
≤
vmax
≤
40
8,3
3
III
T < 50
vmax
≤
30
8,3
2. Na liniach kolejowych w
ą
skotorowych, na których odbywa si
ę
przewóz towarowych wagonów
normalnotorowych
na
transporterach,
pr
ę
dko
ść
maksymalna
poci
ą
gów
towarowych
nie
mo
ż
e
przekracza
ć
20 km/h - dla linii o szeroko
ś
ci toru 750 mm i 30 km/h - dla linii o szeroko
ś
ci toru 1 000 mm,
niezale
ż
nie od kategorii linii.
3. Spełnienie jednego z warunków podanych w tabeli 4.1 jest wystarczaj
ą
ce do zakwalifikowania linii
kolejowej do odpowiedniej kategorii. Kwalifikowanie linii w
ą
skotorowych do poszczególnych kategorii
odbywa si
ę
zgodnie z przepisami § 13.
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
Rozdział 2
Podtorze kolejowe
§ 61. 1. Szeroko
ść
torowiska na prostej oraz w łukach o promieniu wi
ę
kszym od 300 m dla linii
jednotorowej o szeroko
ś
ci toru 750 mm powinna wynosi
ć
co najmniej:
1) 3,80 m - dla linii I kategorii,
2) 3,50 m - dla linii II i III kategorii.
2. Przy przebudowie linii istniej
ą
cych mo
ż
liwe jest stosowanie nast
ę
puj
ą
cych szeroko
ś
ci torowiska:
1) 3,50 m - dla linii I i II kategorii,
2) 3,30 m - dla linii III kategorii.
3. Dla budowanych linii dwutorowych szeroko
ść
torowiska powinna wynosi
ć
co najmniej 7,30 m.
Przekroje normalne toru linii jedno- i dwutorowych przedstawia rys. 4.1.
rys.4.1
4. Przy budowie linii jednotorowej w łuku o promieniu mniejszym ni
ż
300 m szeroko
ść
torowiska, o
której mowa w ust. 2, powinna by
ć
powi
ę
kszona o 0,15 m. Przy budowie linii dwutorowej w łuku
szeroko
ść
torowiska powinna by
ć
powi
ę
kszona o warto
ś
ci wynikaj
ą
ce z wymogów odpowiedniej skrajni
budowli.
5. Szeroko
ść
ławy torowiska mierzona od kraw
ę
dzi torowiska do dolnej kraw
ę
dzi podsypki powinna
wynosi
ć
co najmniej 0,50 m z ka
ż
dej strony toru. Na istniej
ą
cych liniach dopuszcza si
ę
stosowanie
mniejszej szeroko
ś
ci ławy, jednak nie mniejszej ni
ż
0,30 m.
6. Na stacjach i mijankach torowisko powinno si
ę
budowa
ć
z pochyleniem poprzecznym nie
mniejszym ni
ż
4% w kierunku urz
ą
dze
ń
odwadniaj
ą
cych.
§ 62. 1. Pochylenia skarp w przekopach i nasypach o wysoko
ś
ci do 6 m w gruntach sypkich powinny
wynosi
ć
1:1,5. Przy nasypach wy
ż
szych od 6 m w dolnej cz
ęś
ci nasypu poni
ż
ej 6 m od kraw
ę
dzi
torowiska skarpy powinno si
ę
budowa
ć
z pochyleniem 1:1,75.
2. Pochylenie skarp nasypu w gruntach skalistych o wysoko
ś
ci 6 m powinno wynosi
ć
1:1,3. Przy
nasypach wy
ż
szych od 6 m, w dolnej cz
ęś
ci nasypu poni
ż
ej 6 m od kraw
ę
dzi torowiska powinno si
ę
stosowa
ć
pochylenie 1:1,5.
3. Skarpy nasypów i przekopów o wysoko
ś
ci powy
ż
ej 6 m powinny posiada
ć
ławy o szeroko
ś
ci od
0,50 m do 1,00 m.
4. W sprzyjaj
ą
cych warunkach geologicznych i hydrogeologicznych pochylenie skarp w przekopach o
gł
ę
boko
ś
ci do 12 m, zale
ż
nie od rodzajów i uwarstwienia gruntu, powinno si
ę
stosowa
ć
w granicach:
1) 1:1,5 - w gruntach sypkich o jednolitym uwarstwieniu,
2) od 1:0,5 do 1:1,5 - w gruntach skalistych, zale
ż
nie od rodzaju i uwarstwienia gruntu oraz gł
ę
boko
ś
ci
przekopu,
3) 1:0,1 - w skałach słabo wietrzej
ą
cych przy pochyleniu warstw w kierunku na zewn
ą
trz torowiska,
4) od 1:0,2 do 1:1,5 - w gruntach skalistych, zale
ż
nie od rodzaju i uwarstwienia skał oraz gł
ę
boko
ś
ci
przekopu.
5. Pochylenia skarp w nasypach i w przekopach o wysoko
ś
ci ponad 12 m powinno si
ę
ka
ż
dorazowo
ustala
ć
na podstawie wyników bada
ń
geotechnicznych.
6. Powinno si
ę
unika
ć
wykonywania płytkich przekopów o gł
ę
boko
ś
ci mniejszej ni
ż
1,00 m i niskich
nasypów o wysoko
ś
ci mniejszej ni
ż
0,50 m. Na liniach w
ą
skotorowych III kategorii mog
ą
by
ć
wyj
ą
tkowo
budowane nasypy o wysoko
ś
ci mniejszej.
7. Skarpy nasypów i przekopów powinny by
ć
odpowiednio umocnione.
§ 63. 1. Spadki podłu
ż
ne rowów bocznych i górnych powinny by
ć
nie mniejsze ni
ż
2‰, a ich przekrój
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
powinien zapewnia
ć
swobodny odpływ zbieranej wody.
2. Dno i skarpy rowów odwadniaj
ą
cych o stromych spadkach powinny by
ć
umocnione z
uwzgl
ę
dnieniem warunków wynikaj
ą
cych z ilo
ś
ci i szybko
ś
ci przepływaj
ą
cej wody oraz rodzaju gruntu.
3. W przekopach o pochyleniu podłu
ż
nym mniejszym ni
ż
2‰, przy zastosowaniu odwrotnych
spadków dna rowu, mo
ż
na zmniejszy
ć
gł
ę
boko
ść
rowu do 0,20 m, przy zachowaniu górnej przepisowej
szeroko
ś
ci rowu.
4. Rowy boczne przy nasypach na równinnych odcinkach linii kolejowej lub na gruntach
nieprzepuszczalnych oraz przy nasypach do 0,50 m powinno si
ę
wykonywa
ć
z obu stron nasypu. Ława
pomi
ę
dzy górn
ą
kraw
ę
dzi
ą
rowu i podstaw
ą
nasypu powinna wynosi
ć
co najmniej 1,00 m i mie
ć
spadek
poprzeczny w kierunku rowu nie mniejszy ni
ż
2%.
5. Rowy górne powinny by
ć
wykonywane tylko w uzasadnionych przypadkach. Nale
ż
y d
ąż
y
ć
do
uj
ę
cia wód spływaj
ą
cych po stoku do rowów bocznych, które w zale
ż
no
ś
ci od warunków
hydrogeologicznych powinny by
ć
odsuni
ę
te od torowiska i posiada
ć
zwi
ę
kszony przekrój.
6. Na obszarach nara
ż
onych na niebezpiecze
ń
stwo powodzi kraw
ę
d
ź
torowiska powinna wznosi
ć
si
ę
co najmniej o 0,50 m nad zaobserwowany lub obliczony najwy
ż
szy poziom wody.
7. Na budowanej lub przebudowywanej stacji podtorze w obr
ę
bie równi stacyjnej powinno by
ć
wykonane z gruntów sypkich oraz odpowiednio odwodnione, z uwzgl
ę
dnieniem wyst
ę
puj
ą
cych warunków
terenowych.
Rozdział 3
Nawierzchnia kolejowa
§ 64. 1. Tory główne linii kolejowej w
ą
skotorowej I i II kategorii powinny by
ć
układane z nowych szyn
walcowanych dla kolei w
ą
skotorowych lub z odpowiednich szyn starych u
ż
ytecznych dla kolei
normalnotorowych.
2. Przy budowie, modernizacji lub remoncie linii kolejowej w
ą
skotorowej, na której przewidziane s
ą
przewozy wagonów normalnotorowych na transporterach, powinno si
ę
stosowa
ć
w torach głównych, na
szlaku i na stacjach oraz w torach bocznych o długo
ś
ci ponad 1 km, jak równie
ż
w torach w obr
ę
bie
rampy przestawczej, szyny o masie co najmniej 23 kg na jeden metr bie
żą
cy (1 m.b.). W torach bocznych
mo
ż
liwe jest stosowanie szyn l
ż
ejszych, lecz o masie nie mniejszej ni
ż
18,3 kg na 1 m.b.
3. Tory główne linii III kategorii oraz tory stacyjne główne i boczne linii wszystkich kategorii, z
uwzgl
ę
dnieniem warunku, o którym mowa ust. 2, mog
ą
by
ć
układane z szyn kolei w
ą
skotorowych o
masie nie mniejszej ni
ż
18,3 kg na 1 m.b.
4. Typ i długo
ść
szyn powinno si
ę
ustala
ć
w zale
ż
no
ś
ci od typu i nacisku osi taboru przewidzianego
do kursowania na danej linii oraz od jego pr
ę
dko
ś
ci.
5. Długo
ść
szyn układanych w tory, z wyj
ą
tkiem szyn skróconych w łukach, przy rozjazdach oraz
skrzy
ż
owaniach torów, nie powinna by
ć
mniejsza ni
ż
:
1) 15 m - dla nowych szyn kolei w
ą
skotorowych,
2) 30 m - dla szyn spawanych starych u
ż
ytecznych kolei normalnotorowych.
6. Przy układaniu w tory szyn spawanych odcinek szyny spawanej nie mo
ż
e by
ć
wi
ę
kszy ni
ż
60 m.
7. Na odcinkach toru, na których szyny nara
ż
one s
ą
na pełzanie, powinno si
ę
stosowa
ć
opórki
przeciwpełzne lub inne
ś
rodki przeciwdziałaj
ą
ce pełzaniu szyn.
§ 65. 1. Dla ruchu poci
ą
gów transporterowych ilo
ść
podkładów przypadaj
ą
cych na jeden km długo
ś
ci
toru powinna wynosi
ć
:
1) od 1 300 do 1 400 sztuk - na odcinkach prostych,
2) od 1 400 do 1 500 sztuk - na odcinkach w łukach.
2. Długo
ść
podkładów drewnianych do budowy torów, o których mowa w ust. 1, powinna wynosi
ć
:
1) 1,80 m - w torach na rampie przestawczej oraz w torach przeznaczonych na postój wagonów
normalnotorowych na transporterach,
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
2) co najmniej 1,50 m - w pozostałych torach stacyjnych i szlakowych.
3. Długo
ść
podkładów betonowych do budowy torów, o których mowa w ust. 1, nie powinna by
ć
mniejsza ni
ż
1,45 m.
4. Nie powinno si
ę
układa
ć
torów na podkładach betonowych w miejscach wyst
ę
powania szkód
górniczych.
§ 66. 1. W torach przewidzianych do ruchu poci
ą
gów transporterowych jako podsypk
ę
powinno si
ę
stosowa
ć ż
wir płukany, piasek gruboziarnisty, kliniec lub tłucze
ń
. W torach na podkładach betonowych
nie wolno stosowa
ć
podsypki
ż
u
ż
lowej.
2. Mi
ę
dzytorza na stacjach i mijankach do poziomu górnej powierzchni podkładów s
ą
siednich torów
mog
ą
by
ć
wypełnione podsypk
ą
gorszego gatunku.
3. Nie powinno si
ę
układa
ć
podsypki tłuczniowej bezpo
ś
rednio na
ś
wie
ż
o wykonanym podtorzu. W
przypadkach wyj
ą
tkowych, gdy istnieje konieczno
ść
uło
ż
enia tłucznia na
ś
wie
ż
o wykonanym podtorzu, to
mi
ę
dzy torowiskiem i warstw
ą
tłucznia powinno si
ę
wykona
ć ż
wirow
ą
lub piaskow
ą
warstw
ę
ochronn
ą
o
grubo
ś
ci 0,08 m.
4. Grubo
ść
warstwy podsypki pod podkładami drewnianymi powinna wynosi
ć
:
1) 0,20 m - w torach głównych linii I i II kategorii,
2) 0,15 m - w torach bocznych linii I i II kategorii oraz w torach głównych linii III kategorii,
3) 0,10 m - w torach bocznych linii III kategorii.
5. W budowanych torach na podkładach betonowych grubo
ść
warstwy podsypki, o której mowa w
ust. 4, powinno si
ę
zwi
ę
kszy
ć
o 0,05 m.
§ 67. 1. Skos rozjazdów powinien by
ć
ustalony stosownie do kategorii linii i przeznaczenia torów.
2. W torach głównych linii I kategorii powinno si
ę
stosowa
ć
rozjazdy o skosie 1:9, a w pozostałych
torach linii I kategorii - rozjazdy o skosie 1:7.
3. Nie powinno si
ę
stosowa
ć
rozjazdów krzy
ż
owych pojedynczych i podwójnych z krzy
ż
ownicami
podwójnymi o skosie mniejszym ni
ż
1:7.
4. Pomi
ę
dzy rozjazdami uło
ż
onymi ostrzami ku sobie w torach głównych powinno si
ę
stosowa
ć
wstawk
ę
prost
ą
o długo
ś
ci co najmniej 6 m.
5. Rozjazdy i skrzy
ż
owania torów w torach głównych powinny by
ć
tego samego typu co szyny
przyległych torów lub typu ci
ęż
szego.
6. Rozjazdy nale
ż
y układa
ć
na podsypce
ż
wirowej, a w uzasadnionych przypadkach - na podsypce
tłuczniowej.
Rozdział 4
Skrajnia budowli
§ 68. Skrajnie budowli na liniach kolei w
ą
skotorowych, w zale
ż
no
ś
ci od szeroko
ś
ci toru i prowadzenia
przewozu wagonów normalnotorowych na transporterach, okre
ś
laj
ą
Polskie Normy.
Rozdział 5
Kształtowanie poło
ż
enia toru na szlaku
§ 69. 1. Maksymalne pochylenie podłu
ż
ne torów w
ą
skotorowych linii kolejowych, powi
ę
kszone na
długo
ś
ci łuków poziomych o warto
ść
oporu ruchu w łukach, nie powinno przekracza
ć
pochylenia
miarodajnego okre
ś
lonego w tabeli 4.2.
Tabela 4.2
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
Pochylenia miarodajne na kolejach w
ą
skotorowych
Lp.
Kategoria
Najwi
ę
ksze pochylenie miarodajne w [‰] przy trakcji:
linii
pojedynczej
podwójnej
1
2
3
4
1
I, II
20
30
2
III
25
40
2. Dodatkowy opór w łuku okre
ś
la si
ę
według wzoru:
690
ik = -------
R
gdzie:
ik - dodatkowy opór w łuku [‰],
R - promie
ń
łuku [m].
Na łukach poło
ż
onych blisko siebie dodatkowy opór okre
ś
la si
ę
według wzoru:
12
α
ik = -------
I
gdzie:
ik- dodatkowy opór w łuku [‰],
I - długo
ść
odcinka [m],
α
- suma arytmetyczna k
ą
tów
ś
rodkowych wszystkich łuków na danym odcinku [°].
3. Na liniach z wyra
ź
nie zaznaczaj
ą
cymi si
ę
kierunkami przewozów ładunków, gdy potok ładunków w
kierunku pró
ż
nym jest mniejszy ni
ż
0,6 potoku w kierunku ładownym i nie przewiduje si
ę
zmian w tym
zakresie, mo
ż
liwe jest stosowanie w kierunku pró
ż
nym pochyle
ń
miarodajnych zwi
ę
kszonych o 20% w
stosunku do pochyle
ń
przyj
ę
tych dla kierunku ładownego.
4. Ostre załomy profilu podłu
ż
nego toru powinno si
ę
łagodzi
ć
za pomoc
ą
wstawek poziomych lub
odcinków o pochyleniu po
ś
rednim.
5. Pochylenia kierunku odwrotnego toru wi
ę
ksze ni
ż
4‰ powinny by
ć
przedzielone odcinkami
poziomymi lub o pochyleniu nie wi
ę
kszym ni
ż
4‰.
6. Odcinki profilu podłu
ż
nego toru o jednostajnym pochyleniu powinny by
ć
mo
ż
liwie długie.
Minimalne długo
ś
ci tych odcinków okre
ś
la tabela 4.3.
Tabela 4.3
Minimalne długo
ś
ci odcinków o jednostajnym pochyleniu
Lp.
Kategoria
Minimalna długo
ść
odcinka pochylenia podłu
ż
nego o jednostajnym
linii
pochyleniu w [m] przy miarodajnym pochyleniu kierunku ładownego w
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
[‰]
6-7
8-12
13-30
1
2
3
4
5
1
I, II
200
150
100
2
III
100
75
50
7. Pochylenie profilu podłu
ż
nego w przekopach nie powinno by
ć
mniejsze ni
ż
2‰.
8. Załomy profilu podłu
ż
nego powinno si
ę
zaokr
ą
gli
ć
, gdy suma dwóch s
ą
siednich pochyle
ń
odwrotnych lub ró
ż
nica dwóch pochyle
ń
jednakowego kierunku jest wi
ę
ksza ni
ż
4‰.
9. Zaokr
ą
glenie załomów profilu podłu
ż
nego powinno si
ę
wykona
ć
łukami o promieniu:
1) od 2 000 m do 5 000 m - dla linii I i II kategorii,
2) 1 000 m - dla linii III kategorii oraz wszystkich torów bocznych.
10. Strzałk
ę
łuku pionowego zaokr
ą
glenia załomów profilu podłu
ż
nego oblicza si
ę
według wzoru:
R x n
2
f = -------
8
gdzie:
f - strzałka łuku w [m],
R - promie
ń
łuku w [m],
n -suma lub ró
ż
nica pochyle
ń
w [‰].
11. Nie powinno si
ę
wykonywa
ć
zaokr
ą
glenia załomu profilu podłu
ż
nego, gdy f < 0,008 m.
12. Długo
ść
stycznej łuku zaokr
ą
glaj
ą
cego załom profilu podłu
ż
nego oblicza si
ę
według wzoru:
R x n
t = -------
2
przy oznaczeniach jak w ust. 10.
13. Rz
ę
dne łuku zaokr
ą
glaj
ą
cego w dowolnym punkcie na stycznej oblicza si
ę
według wzoru:
x
2
y = -------
2 x R
gdzie:
y - rz
ę
dna łuku w [m] odniesiona do stycznej łuku,
x - odci
ę
ta na osi stycznej liczona w [m] od pocz
ą
tku stycznej,
R - promie
ń
łuku w [m].
14. Zaokr
ą
glenie załomu profilu podłu
ż
nego powinno si
ę
wykona
ć
w podtorzu; w przypadku gdy
rz
ę
dne łuku s
ą
mniejsze od 0,08 m, zaokr
ą
glenie mo
ż
na wykona
ć
przez zmian
ę
grubo
ś
ci podsypki.
15. Łuki zaokr
ą
glaj
ą
ce załomy profilu podłu
ż
nego nie powinny zachodzi
ć
na d
ź
wigary mostowe, przy
czym odległo
ść
pocz
ą
tku łuku od d
ź
wigara powinna wynosi
ć
co najmniej 6,0 m.
16. Na łukach zaokr
ą
glaj
ą
cych załomy profilu podłu
ż
nego mog
ą
by
ć
układane rozjazdy, je
ż
eli łuki te
s
ą
wkl
ę
słe. Natomiast na łukach wypukłych mog
ą
by
ć
układane rozjazdy tylko wówczas, gdy promie
ń
łuku zaokr
ą
glaj
ą
cego jest wi
ę
kszy od 2.000 m; w innych przypadkach pocz
ą
tek łuku zaokr
ą
glaj
ą
cego
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
powinien by
ć
odsuni
ę
ty od ko
ń
ca rozjazdu na odległo
ść
nie mniejsz
ą
ni
ż
6 m.
§ 70. 1. Promienie poziomych łuków kołowych na szlaku powinny wynosi
ć
od 100 m do 2.000 m i
stanowi
ć
wielokrotno
ść
liczby 100; promienie poni
ż
ej 400 m powinny stanowi
ć
wielokrotno
ść
liczby 50.
2. W zale
ż
no
ś
ci od kategorii linii w
ą
skotorowej promienie łuków kołowych nie powinny by
ć
mniejsze
ni
ż
:
1) 200 m - dla linii I kategorii,
2) 150 m - dla linii II kategorii,
3) 100 m - dla linii III kategorii.
3. W torach głównych mo
ż
liwe jest stosowanie łuków o promieniach mniejszych od okre
ś
lonych w
ust. 2, lecz nie mniejszych ni
ż
75 m, w szczególno
ś
ci w nast
ę
puj
ą
cych przypadkach:
1) w trudnych warunkach terenowych,
2) na objazdach i podej
ś
ciach do skrzy
ż
owa
ń
z istniej
ą
cymi kolejami i drogami.
4. Łuki kołowe poziome w planie powinny by
ć
oddzielone wstawkami prostymi; długo
ść
wstawek
prostych powinna umo
ż
liwi
ć
wykonanie krzywych przej
ś
ciowych i przej
ść
wyrównuj
ą
cych przechyłki z
pozostawieniem odcinków prostych o długo
ś
ci nie mniejszej ni
ż
:
1) 20 m - dla linii I i II kategorii,
2) 10 m - dla linii III kategorii.
§ 71. Na łukach o promieniu poni
ż
ej 300 m powinno si
ę
zwi
ę
kszy
ć
szeroko
ść
toru o warto
ś
ci
okre
ś
lone w tabeli 4.4.
Tabela 4.4
Poszerzenie toru w łukach
Lp.
Promie
ń
łuku R [m]
Warto
ść
poszerzenia [mm]
1
2
3
1
275 > R
≥
180
5
2
180 > R
≥
90
10
3
R < 90
15
§ 72. 1. Przej
ś
cia mi
ę
dzy prost
ą
a łukiem o promieniu równym lub mniejszym ni
ż
300 m powinno si
ę
łagodzi
ć
za pomoc
ą
krzywych przej
ś
ciowych. Krzywe przej
ś
ciowe powinny by
ć
równie
ż
wykonane
mi
ę
dzy łukami o ró
ż
nych promieniach nie przekraczaj
ą
cych 300 m. Długo
ść
krzywej przej
ś
ciowej oblicza
si
ę
według wzoru:
400 x h
I = --------
1.000
gdzie:
I - długo
ść
krzywej przej
ś
ciowej w [m],
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
h - przechyłka toru dla przyj
ę
tej pr
ę
dko
ś
ci i promienia łuku w [mm].
2. Punkty ko
ń
cowe krzywych przej
ś
ciowych powinny by
ć
oddalone co najmniej o 6 m od rozjazdów i
d
ź
wigarów mostowych, na których układa si
ę
tor bez podsypki, oraz od pocz
ą
tku łuku zaokr
ą
glaj
ą
cego
załom profilu podłu
ż
nego.
§ 73. 1. Przechyłk
ę
toru powinno si
ę
wykonywa
ć
na łukach o promieniach mniejszych ni
ż
2.000 m.
2. Warto
ść
przechyłki oblicza si
ę
według wzoru:
6,3 x v
2
h = -------
R
gdzie:
h - warto
ść
przechyłki w [mm],
v - pr
ę
dko
ść
techniczna najszybszego poci
ą
gu na danej linii w [ km/h],
R - promie
ń
łuku w [m].
3. Warto
ść
przechyłki toru nie mo
ż
e przekracza
ć
80 mm. W torach przystosowanych do przewozu
wagonów normalnotorowych na transporterach maksymalna warto
ść
przechyłki toru wynosi 40 mm. W
przypadku kursowania po torach transporterów i innych poci
ą
gów z pr
ę
dko
ś
ci
ą
wymagaj
ą
c
ą
wi
ę
kszej
przechyłki pr
ę
dko
ść
tych poci
ą
gów powinno si
ę
ograniczy
ć
tak, aby odpowiadała przechyłce 40 mm.
4. Przej
ś
cie od odcinka toru bez przechyłki do odcinka toru z przechyłk
ą
lub od mniejszej przechyłki
do wi
ę
kszej powinno si
ę
wykona
ć
na rampie przechyłkowej. Ramp
ę
przechyłkow
ą
powinno si
ę
wykona
ć
na długo
ś
ci krzywej przej
ś
ciowej, a je
ż
eli krzywa przej
ś
ciowa nie wyst
ę
puje - na odcinku prostej przed
łukiem; pochylenie rampy przechyłkowej nie powinno by
ć
wi
ę
ksze ni
ż
1:400.
§ 74. 1. Odległo
ść
pomi
ę
dzy osiami s
ą
siednich torów na odcinkach szlaku nie powinna by
ć
mniejsza
ni
ż
:
1) 3,00 m - pomi
ę
dzy torami w
ą
skimi,
2) 3,70 m - pomi
ę
dzy torem w
ą
skim i normalnym,
3) 4,00 m - pomi
ę
dzy torami w
ą
skimi dla ruchu poci
ą
gów transporterowych.
2. W przypadku przebudowy linii istniej
ą
cych mo
ż
liwe jest stosowanie mniejszej odległo
ś
ci pomi
ę
dzy
osiami torów w
ą
skiego i normalnego, nie mniejszej jednak ni
ż
3,50 m.
3. W przypadku ustawienia mi
ę
dzy torami słupów, masztów, ogrodze
ń
lub innych obiektów oraz
budowy lub przebudowy torów w łukach odległo
ś
ci pomi
ę
dzy osiami torów powinny by
ć
zwi
ę
kszone
według zasad obowi
ą
zuj
ą
cych na torach stacyjnych.
4. Odległo
ść
mi
ę
dzy osi
ą
toru a najbli
ż
sz
ą
kraw
ę
dzi
ą
jezdni drogi kołowej nie powinna by
ć
mniejsza
ni
ż
3,00 m.
5. Poło
ż
enie osi toru powinno by
ć
oznaczone wska
ź
nikami. Wska
ź
niki osi toru powinno si
ę
ustawia
ć
w odległo
ś
ci 1,50 m od osi torów.
6. Przy torach powinno si
ę
ustawi
ć
nast
ę
puj
ą
ce znaki i wska
ź
niki:
1) kilometrowe i hektometrowe,
2) pocz
ą
tku,
ś
rodka i ko
ń
ca łuku,
3) pochylenia podłu
ż
nego wi
ę
kszego od 6‰,
4) granic podziału administracyjnego kolei,
5) graniczniki.
Rozdział 6
Kształtowanie poło
ż
enia torów na stacji
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
§ 75. 1. Układ torów na stacjach powinien zapewnia
ć
obsług
ę
i prac
ę
punktów ładunkowych z
ograniczeniem do minimum manewrowania załadowanymi transporterami.
2. W trudnych warunkach terenowych mo
ż
liwe jest zmniejszanie długo
ś
ci u
ż
ytkowej torów
wyci
ą
gowych
do
połowy
przewidywanej
długo
ś
ci
poci
ą
gów,
zwi
ę
kszonej
o
długo
ść
zespołu
przetaczanego.
3. Tory
ładunkowe
słu
żą
ce
do
formowania
poci
ą
gów
transporterowych
(przy
rampach
przestawczych) powinny le
ż
e
ć
na prostej poziomej, na długo
ś
ci co najmniej równej długo
ś
ci
formowanego poci
ą
gu transporterowego, licz
ą
c od
ś
cianki czołowej rampy.
4. Tory ładunkowe w
ą
skie powinno si
ę
budowa
ć
w poziomie s
ą
siednich torów. W trudnych
warunkach terenowych mo
ż
liwe jest poło
ż
enie toru ładunkowego poni
ż
ej torów s
ą
siednich, pod
warunkiem wykonania odwodnienia.
§ 76. 1. Odgał
ę
zienia linii w
ą
skotorowych i bocznic od istniej
ą
cych linii powinno si
ę
wykona
ć
na
stacjach i mijankach.
2. W przypadkach uzasadnionych wzgl
ę
dami ekonomicznymi mo
ż
liwa jest budowa odgał
ę
zienia na
szlaku, pod warunkiem wybudowania w tym miejscu posterunku odgał
ęź
nego.
§ 77. 1. Tory główne zasadnicze i tory główne dodatkowe na stacjach i mijankach oraz tory
ładunkowe i postojowe powinny by
ć
budowane na poziomych odcinkach toru. W trudnych warunkach
terenowych dopuszcza si
ę
budow
ę
tych torów na pochyleniu nie wi
ę
kszym ni
ż
2,5‰.
2. Na budowanych lub przebudowywanych mijankach i przystankach osobowych, na których nie
przewiduje si
ę
pracy manewrowej zwi
ą
zanej z odczepianiem i doczepianiem lokomotyw lub wagonów do
poci
ą
gu, w trudnych warunkach terenowych, mo
ż
liwa jest budowa torów na pochyleniu nie
przekraczaj
ą
cym 7‰.
3. Tory wyci
ą
gowe mog
ą
by
ć
budowane na pochyleniu w kierunku torów rozrz
ą
dowych nie wi
ę
kszym
ni
ż
2,5‰.
4. Tory przeznaczone do postoju załadowanych transporterów powinny by
ć
budowane w poziomie
lub na pochyleniu nie wi
ę
kszym ni
ż
1,5‰.
5. Tory w budynkach powinny by
ć
budowane w poziomie.
6. Tory trakcyjne przeznaczone wył
ą
cznie do ruchu pojedynczych lokomotyw mog
ą
by
ć
budowane
na pochyleniu nie wi
ę
kszym ni
ż
40‰.
7. Rozjazdy powinny by
ć
układane na tych samych pochyleniach co tory stacyjne. W trudnych
warunkach terenowych rozjazdy wjazdowe mog
ą
by
ć
budowane w pochyleniu przyległych szlaków.
8. Załomy profilu podłu
ż
nego powinny by
ć
zaokr
ą
glone w płaszczy
ź
nie pionowej łukiem o promieniu
2.000 m. W obr
ę
bie stacji i na doj
ś
ciach do nich promienie łuków zaokr
ą
glaj
ą
cych załomy mog
ą
by
ć
zmniejszone do 1.000 m.
§ 78. 1. Stacje i mijanki powinny by
ć
budowane na odcinkach prostych. W trudnych warunkach
terenowych mo
ż
liwa jest budowa stacji i mijanek w łukach o jednym kierunku zwrotu i promieniu nie
mniejszym ni
ż
300 m.
2. Promienie łuków w torach głównych zasadniczych i dodatkowych na stacjach i mijankach nie
powinny by
ć
mniejsze ni
ż
na przyległych szlakach.
3. Łuki kołowe w torach bocznych na stacjach i mijankach powinno si
ę
wykonywa
ć
przy zachowaniu
minimalnego promienia łuku 60 m.
4. W torach ładunkowych poło
ż
onych w łuku promie
ń
łuku na długo
ś
ci frontu ładunkowego nie mo
ż
e
by
ć
mniejszy ni
ż
100 m, a przy torach poło
ż
onych wzdłu
ż
wysokich ramp - nie mniejszy ni
ż
300 m.
5. Wszystkie tory stacyjne powinno si
ę
budowa
ć
bez przechyłki i krzywych przej
ś
ciowych, przy czym
w torach bocznych pomi
ę
dzy łukami kołowymi mo
ż
na nie stosowa
ć
wstawek prostych.
§ 79. 1. Na stacjach, mijankach i ładowniach odległo
ść
pomi
ę
dzy osiami s
ą
siednich torów na
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
odcinkach prostych nie powinna by
ć
mniejsza od warto
ś
ci podanych w tabeli 4.5.
2. Przy ustawieniu na mi
ę
dzytorzu urz
ą
dze
ń
lub budowli, a w szczególno
ś
ci
ż
urawi wodnych, znaków
i sygnałów, ogrodze
ń
, słupów - odległo
ść
mi
ę
dzy osiami torów powinna uwzgl
ę
dnia
ć
zachowanie skrajni
budowli kolejowej.
3. Odległo
ść
pomi
ę
dzy osiami torów dla ruchu poci
ą
gów transporterowych, w miejscu ustawienia
słupka ukresowego, nie powinna by
ć
mniejsza ni
ż
3,58 m.
4. Odległo
ść
mi
ę
dzy osiami torów w łukach oraz warto
ś
ci graniczne skrajni budowli dla toru w łuku
powinno si
ę
zwi
ę
kszy
ć
w zale
ż
no
ś
ci od szeroko
ś
ci toru i warto
ś
ci promienia łuku.
Tabela 4.5
Szeroko
ś
ci mi
ę
dzytorzy kolei w
ą
skotorowych
Lp.
Tory
Odległo
ś
ci mi
ę
dzy osiami
s
ą
siednich torów w [m]
w
ą
skich
w
ą
skiego
z normalnym
1
2
3
4
1
Główne zasadnicze i dodatkowe oraz tory
4,00
4,50
s
ą
siaduj
ą
ce z nimi
2
Naprawcze
5,00
-
3
Tor główny i wyci
ą
gowy
4,00
-
4
Rozrz
ą
dowe i tory w grupie przyjazdowo-odjazdowej
4,00
4,50
5
Przeładunkowe
3,00
3,30
6
Postojowe
4,00
4,50
7
Z peronem mi
ę
dzytorowym dla poci
ą
gów:
1) zwykłych
5,10
5,50
2) transporterowych
5,75
8
Przeznaczone do kursowania poci
ą
gów
transporterowych
- na stacjach, mijankach, ładowniach i bocznicach
4,50
(równie
ż
przy ustawieniu semaforów o szeroko
ś
ci
100 mm)
- przy ustawieniu na mi
ę
dzytorzu
ż
urawi wodnych i
4,75
sygnałów stałych o szeroko
ś
ci słupa wi
ę
kszej ni
ż
100 mm
- przy ustawieniu na mi
ę
dzytorzu słupów
4,90
energetycznych lub telefonicznych
9
Przy rampach ładunkowych słu
żą
cych do wtaczania i
5,00
staczania wagonów normalnotorowych na i z
transporterów
Rozdział 7
Urz
ą
dzenia stacyjne
§ 80. 1. Perony usytuowane mi
ę
dzy budynkiem stacyjnym a najbli
ż
szym torem powinny mie
ć
na całej
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
długo
ś
ci budynku stacyjnego szeroko
ść
nie mniejsz
ą
ni
ż
4 m, a w pozostałej cz
ęś
ci - nie mniejsz
ą
ni
ż
2
m.
2. Perony jednokraw
ę
dziowe na mi
ę
dzytorzu powinny mie
ć
szeroko
ść
nie mniejsz
ą
ni
ż
2,40 m.
3. Długo
ść
peronów powinna odpowiada
ć
długo
ś
ci zatrzymuj
ą
cych si
ę
przy nich poci
ą
gów
pasa
ż
erskich.
4. Odległo
ść
kraw
ę
dzi peronów od osi toru na prostej i w łukach o promieniu powy
ż
ej 800 m powinna
wynosi
ć
1,30 m. Odległo
ść
ta, w łukach o promieniu 800 m i mniejszych, powinna by
ć
odpowiednio
powi
ę
kszona o wielko
ś
ci okre
ś
lone w Polskich Normach dla kolei o szeroko
ś
ci toru 750 mm.
5. Kraw
ę
dzie peronów powinny wznosi
ć
si
ę
0,20 m nad powierzchni
ę
główki szyny.
6. Urz
ą
dzenia ustawiane na peronie, w szczególno
ś
ci słupy i latarnie, powinny znajdowa
ć
si
ę
w
odległo
ś
ci co najmniej 3,00 m od osi toru.
§ 81. 1. Odległo
ść
kraw
ę
dzi rampy przeładunkowej od osi toru powinna wynosi
ć
1,43 m.
2. Powierzchnia rampy przeładunkowej powinna wznosi
ć
si
ę
nad poziomem główki szyny
przyległego toru o 0,72 m, a nad poziomem kołowej drogi dojazdowej - o 1,30 m.
3. Długo
ść
i ilo
ść
ramp uzale
ż
niona jest od zakresu wykonywanych na stacji prac przeładunkowych.
§ 82. 1. Przy budowie, przebudowie lub modernizacji urz
ą
dze
ń
stacyjnych na stacjach dla ruchu
transporterów powinno si
ę
uwzgl
ę
dni
ć
warunki wynikaj
ą
ce z budowy i obsługi transporterów.
2. Rampa przestawcza do ładowania wagonów normalnotorowych na transportery powinna by
ć
usytuowana w osi torów ładunkowych toru w
ą
skiego i normalnego. Układ elementów rampy przestawczej
i wymogi techniczne jej powi
ą
zania z konstrukcj
ą
transportera okre
ś
la rys. 4.2.
rys.4.2
3. Stałe rampy ładunkowe powinny mie
ć
wykonane
ś
cianki czołowe z materiału trwałego.
Ś
cianki
czołowe ramp prowizorycznych mog
ą
by
ć
wykonane z drewna.
4. Tor ładunkowy w
ą
ski powinien by
ć
uło
ż
ony na wzmocnionym i odwodnionym podło
ż
u wykonanym
jako płyta betonowa lub
ż
elbetowa o długo
ś
ci co najmniej 9,30 m, zwi
ą
zana ze
ś
ciank
ą
czołow
ą
rampy.
Poza płyt
ą
- posypk
ę
toru ładunkowego powinno si
ę
wykona
ć
z tłucznia o grubo
ś
ci warstwy 0,30 m na
całej długo
ś
ci zestawianego poci
ą
gu transporterowego.
5. Dla rampy prowizorycznej w
ą
ski tor ładunkowy powinien by
ć
uło
ż
ony na warstwie tłucznia
grubo
ś
ci 0,30 m na całej długo
ś
ci poci
ą
gu transporterowego.
6. Tor ładunkowy normalny poło
ż
ony na górnym poziomie rampy powinien by
ć
wykonany w ten
sposób, aby ró
ż
nica poziomów górnych powierzchni główek szyn obu torów wynosiła 0,41 m.
7. W w
ą
skim torze ładunkowym oraz w torach przeznaczonych do załadunku i wyładunku towarów z
wagonów normalnotorowych stoj
ą
cych na transporterach nale
ż
y wykona
ć
urz
ą
dzenia słu
żą
ce do
podkładania klinów pod ramy transporterów, o szeroko
ś
ci co najmniej 0,12 m, umocowane w odległo
ś
ci
0,78 m od osi toru w
ą
skiego.
8. Poł
ą
czenie transportera z torem ładunkowym przy
ś
ciance czołowej rampy powinno si
ę
wykona
ć
za pomoc
ą
zamkni
ęć
hakowych zamontowanych do ko
ń
ców szyn toru ładunkowego normalnego
poło
ż
onego na górnym poziomie rampy.
9. Rampy i tory ładunkowe oraz tory, na których odbywa si
ę
praca przeładunkowa z wagonów
normalnotorowych stoj
ą
cych na transporterach, powinny by
ć
o
ś
wietlone
ś
wiatłem górnym, a rampa i tory
ładunkowe na długo
ś
ci zestawianego poci
ą
gu transporterowego oprócz o
ś
wietlenia górnego powinny by
ć
z obu stron o
ś
wietlone dodatkowo
ś
wiatłem bocznym do wysoko
ś
ci co najmniej 1 m ponad główk
ę
szyny.
10. Przy budowie urz
ą
dze
ń
stacyjnych powinno si
ę
przewidywa
ć
zastosowanie mechanicznych
wci
ą
garek linowych lub lokomotyw do wtaczania i staczania wagonów normalnotorowych na transportery.
Rozdział 8
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
Obiekty in
ż
ynieryjne
§ 83. 1. Mosty powinny by
ć
budowane jako konstrukcje trwałe. Mosty drewniane mog
ą
by
ć
budowane jedynie jako budowle tymczasowe.
2. No
ś
no
ść
mostów powinna odpowiada
ć
wymaganiom Polskich Norm. Układ konstrukcyjny (ustrój)
mostów powinien by
ć
obliczony zgodnie z przepisami projektowania mostów. Schematy obci
ąż
enia
mostów do oblicze
ń
ich konstrukcji przedstawia rys. 4.3.
rys.4.3
3. Przy nasypach o wysoko
ś
ci do 6 m skarpy stoków przy przyczółkach ze skrzydłami równoległymi
powinny mie
ć
pochylenie wzdłu
ż ś
ciany skrzydła 1:1, a przy nasypach wy
ż
szych pochylenie dolnej
cz
ęś
ci skarpy poni
ż
ej 6 m od kraw
ę
dzi torowiska powinno wynosi
ć
1:1,25. Skrzydła przyczółków
powinny, na poziomie torowiska, wchodzi
ć
w nasyp co najmniej na długo
ś
ci 0,30 m.
4.
Ś
wiatła poziome mostów powinny by
ć
zaprojektowane w sposób zapewniaj
ą
cy swobodny i
bezpieczny przepływ wód.
§ 84. 1. Na mostach i wiaduktach, je
ż
eli wysoko
ść
nasypu przekracza 2,50 m, powinno si
ę
wykona
ć
zej
ś
cia (schody), po jednym na ka
ż
dym ko
ń
cu obiektu.
2. Przy mostach, których
ś
wiatło poziome wynosi 50 m lub wi
ę
cej, powinno si
ę
wykona
ć
w dobrze
widocznych miejscach odpowiednie łaty wodowskazowe.
3. Na mostach i przyczółkach mostowych por
ę
cze powinno si
ę
wykonywa
ć
:
1) gdy wysoko
ść
nasypu przekracza 3 m,
2) gdy długo
ść
konstrukcji no
ś
nej mostu przekracza 4 m,
3) na wszystkich mostach w obr
ę
bie stacji, mijanek i przystanków osobowych.
4. Na mostach o długo
ś
ci ponad 5 m powinno si
ę
wykonywa
ć
odbojnice lub inne urz
ą
dzenia
zabezpieczaj
ą
ce tabor w przypadku wykolejenia.
§ 85. 1. Dla zapewnienia swobodnego i bezpiecznego przepływu wód, we wszystkich przypadkach,
w których nie wyst
ę
puje konieczno
ść
budowy mostów, powinno si
ę
wykonywa
ć
przepusty.
2. Nie wolno budowa
ć
przepustów drewnianych. Do budowy przepustów prowizorycznych powinno
si
ę
stosowa
ć
rury
ż
elbetowe.
3. Otwory przepustów prostok
ą
tnych powinny mie
ć
szeroko
ść
nie mniejsz
ą
ni
ż
0,60 m, a otwory
przepustów rurowych powinny mie
ć ś
rednic
ę
wewn
ę
trzn
ą
nie mniejsz
ą
ni
ż
0,60 m. Przepusty rurowe o
długo
ś
ci ponad 12 m nale
ż
y wykonywa
ć
o
ś
rednicy wewn
ę
trznej nie mniejszej ni
ż
0,80 m.
4. Je
ż
eli przepust słu
ż
y jednocze
ś
nie do przep
ę
dzania bydła, to szeroko
ść
otworu w
ś
wietle nie
powinna by
ć
mniejsza ni
ż
3 m, a wysoko
ść
od powierzchni drogi do dolnej powierzchni sklepienia nie
mniejsza ni
ż
2 m.
5. Wzniesienie
stopki
szyny
nad
powierzchni
ę
sklepienia
w
przepustach
rurowych
nie
obetonowanych i sklepionych powinno wynosi
ć
co najmniej 0,65 m, a w przepustach płaskich i rurowych
obetonowanych - co najmniej 0,30 m.
Dział V
Budowle kolejowe na liniach szerokotorowych
Rozdział 1
Warunki ogólne
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
§ 86. 1. W sprawach nie unormowanych w niniejszym dziale stosuje si
ę
odpowiednio przepisy działu
III.
Rozdział 2
Nawierzchnia kolejowa
§ 87. 1. Szeroko
ść
toru powinna by
ć
mierzona na odcinku prostym 13 mm poni
ż
ej górnej
powierzchni główki szyny. Szeroko
ść
nominalna dla linii nowo budowanej powinna wynosi
ć
1.520 mm.
Mo
ż
liwa jest szeroko
ść
1.524 mm.
2. Na łukach o promieniach mniejszych od 350 m szeroko
ść
toru powinno si
ę
odpowiednio zwi
ę
kszy
ć
do warto
ś
ci okre
ś
lonych w tabeli 5.1.
Tabela 5.1
Szeroko
ść
toru w łukach [mm]
Promie
ń
łuku [m]
Dla szeroko
ś
ci toru [mm]
1520
1524
Tor w łukach o R
≥
350 m
1520
1524
Tor w łukach 300
≤
R < 350m
1530
1530
Tor w łukach R < 300m
1535
1540
3. Poszerzenie toru przy przej
ś
ciu z prostej w łuk wykonuje si
ę
na całej długo
ś
ci krzywej
przej
ś
ciowej, a w przypadku jej braku - na odcinku prostym przyległym do łuku, przy zachowaniu
warunku,
ż
e zmiana poszerzenia nie przekracza 1 mm/m.
§ 88. 1. Na odcinkach prostych toru górne kraw
ę
dzie główek szyn obu toków powinny znajdowa
ć
si
ę
na jednym poziomie.
2. Na odcinkach prostych mo
ż
liwe jest układanie jednego toku szynowego wy
ż
ej w stosunku do
drugiego o 4 mm na całej długo
ś
ci odcinka. Je
ż
eli na odcinku tym znajduj
ą
si
ę
mosty z mostownicami, na
których jazda odbywa si
ę
gór
ą
, i mosty te s
ą
długo
ś
ci mniejszej ni
ż
25 m, to na nich równie
ż
zachowuje
si
ę
tak
ą
sam
ą
ró
ż
nic
ę
wysoko
ś
ci poło
ż
enia toków szynowych.
3. Nie dopuszcza si
ę
stosowania stałej ró
ż
nicy poło
ż
enia toków szynowych w tunelach na
pozostałych mostach o długo
ś
ci 25 m i na podej
ś
ciach do nich oraz w rozjazdach.
4. Na liniach dwutorowych toki szynowe zewn
ę
trzne ustawia si
ę
wy
ż
ej ni
ż
toki szynowe wewn
ę
trzne.
§ 89. 1. W łukach o promieniu 4.000 m i mniejszym zewn
ę
trzny tok szynowy powinien by
ć
podniesiony w stosunku do toku wewn
ę
trznego o warto
ść
przechyłki (h) wyliczonej ze wzoru:
11,8 x v
2
min
s
11,8 x v
2
max
s
------------ + --- at
≤
h
≤
------------- - --- adop
R
g
R
g
gdzie:
Vmin - minimalna pr
ę
dko
ść
poci
ą
gów [km/h],
R - promie
ń
łuku [m],
Umax - maksymalna pr
ę
dko
ść
poci
ą
gów [km/h],
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
g - przyspieszenie ziemskie 9,81 m/s
2
,
s - szeroko
ść
toru [m],
at - dopuszczalne przyspieszenie do
ś
rodkowe według tabeli 3.9,
adop - dopuszczalne niezrównowa
ż
one przyspieszenie od
ś
rodkowe 0,7 m/s
2
przy czym obliczon
ą
warto
ść
przechyłki zaokr
ą
gla si
ę
do 5 mm.
2. Przechyłka na łuku nie mo
ż
e by
ć
wi
ę
ksza ni
ż
150 mm.
3. Na liniach dwu- i wielotorowych poło
ż
onych na pochyleniach, gdzie pr
ę
dko
ść
poci
ą
gów w ró
ż
nych
kierunkach mo
ż
e by
ć
ró
ż
na, warto
ść
przechyłki oblicza si
ę
dla ka
ż
dego kierunku oddzielnie. Je
ż
eli w łuku
przechyłka w torze wewn
ę
trznym jest mniejsza ni
ż
przechyłka w torze zewn
ę
trznym, to dla ustalenia jej
warto
ś
ci nale
ż
y bra
ć
pod uwag
ę
skrajni
ę
budowli.
4. W torach stacyjnych poło
ż
onych w łukach, po których pr
ę
dko
ść
jazdy nie przekracza 25 km/h,
przechyłki nie stosuje si
ę
.
§ 90. 1. Ł
ą
czenie torów w łuku z torem na prostej oraz ł
ą
czenie torów w łukach o ró
ż
nych
promieniach powinno by
ć
wykonywane za pomoc
ą
krzywych przej
ś
ciowych.
2. Krzywej przej
ś
ciowej mo
ż
na nie wykonywa
ć
przy poł
ą
czeniu:
1) prostej z łukiem o promieniu wi
ę
kszym ni
ż
3.000 m,
2) łuku z łukiem o promieniu R1 i R2, których ró
ż
nica krzywizn spełnia nast
ę
puj
ą
c
ą
nierówno
ść
:
|
1
1
|
1
| --- - --- |
≤
-------
|
R1
R2 |
3.000
3. Długo
ść
krzywej przej
ś
ciowej okre
ś
la si
ę
nast
ę
puj
ą
co:
1) przy poł
ą
czeniu prostej z łukiem na linii jednotorowej lub na linii wielotorowej dla toru zewn
ę
trznego:
I = h
≥
Idop
gdzie:
I - długo
ść
krzywej przej
ś
ciowej w [m],
h - warto
ść
przechyłki w [mm],
Idop- minimalna długo
ść
krzywej przej
ś
ciowej według tabeli 5.2,
2) na linii wielotorowej przy poł
ą
czeniu prostej z łukiem dla toru wewn
ę
trznego przy równoczesnym
wykonywaniu poszerzenia mi
ę
dzytorza:
__________________
Iwew =
√
24 R x dm + I
2
zew
≥
Idop
gdzie:
Iwew - długo
ść
krzywej przej
ś
ciowej w [m],
R - warto
ść
promienia łuku w [m],
dm - poszerzenie mi
ę
dzytorza w [m],
Izew - długo
ść
krzywej przej
ś
ciowej w torze zewn
ę
trznym w [m],
Idop - minimalna długo
ść
krzywej przej
ś
ciowej według tabeli 5.2,
Tabela 5.2
Długo
ś
ci krzywych przej
ś
ciowych
Warto
ść
promienia łuku [m]
Minimalna długo
ść
krzywej
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
przej
ś
ciowej [m]
R
≥
1.500
30
1.000
≤
R < 1.500
40
710
≤
R < 1.000
50
R < 710
60
3) przy poł
ą
czeniu dwóch łuków jednego kierunku, gdy ró
ż
nica ich krzywizn jest wi
ę
ksza ni
ż
1:3.000:
I =
∆
h
≥
30 m
gdzie:
∆
h - ró
ż
nica przechyłek na łukach w [mm].
§ 91. 1. Dla osi
ą
gni
ę
cia na cz
ęś
ci kolistej łuku wymaganej przechyłki wykonuje si
ę
ramp
ę
przechyłkow
ą
na całej długo
ś
ci krzywej przej
ś
ciowej, a przy braku krzywej przej
ś
ciowej - na odcinku
prostym przyległym do łuku.
2. Pochylenie rampy przechyłkowej nie powinno by
ć
wi
ę
ksze ni
ż
1:1.000, z tym
ż
e w trudnych
warunkach terenowych mo
ż
liwe jest zwi
ę
kszenie pochylenia rampy do 3:1.000.
§ 92. 1. Przy wykonaniu ramp przechyłkowych dla dwóch łuków poło
ż
onych blisko siebie do długo
ś
ci
wstawki prostej pomi
ę
dzy łukami powinno si
ę
:
1) dostosowa
ć
długo
ść
odcinka prostego pomi
ę
dzy wykonanymi rampami przechyłkowymi, który nie
powinien by
ć
mniejszy ni
ż
25 m,
2) zwi
ę
kszy
ć
pochylenie ramp do 3:1.000, je
ż
eli długo
ść
odcinka prostego pomi
ę
dzy rampami jest
mniejsza ni
ż
25 m,
3) wykona
ć
przechyłk
ę
na całej długo
ś
ci wstawki prostej, je
ż
eli długo
ść
odcinka prostego pomi
ę
dzy
rampami nadal jest mniejsza ni
ż
25 m, z tym
ż
e:
a) przechyłka ta powinna by
ć
równa przechyłce w łuku, je
ż
eli promienie obu łuków s
ą
jednakowe,
b) je
ż
eli promienie obu łuków s
ą
ró
ż
ne, to wi
ę
ksz
ą
przechyłk
ę
zmniejsza si
ę
stopniowo na całej
długo
ś
ci prostej a
ż
do warto
ś
ci przechyłki mniejszej.
2. Je
ż
eli łuki jednego kierunku, ale o ró
ż
nych promieniach, ł
ą
cz
ą
si
ę
krzyw
ą
przej
ś
ciow
ą
, to ramp
ę
przechyłkow
ą
(od przechyłki wi
ę
kszej do mniejszej) oraz ewentualne poszerzenie toru wykonuje si
ę
na
długo
ś
ci tej krzywej. Przy braku krzywej przej
ś
ciowej rampy przechyłkowe i poszerzenia wykonywane s
ą
na łuku o wi
ę
kszym promieniu.
3. Przy łukach ró
ż
nego kierunku wymagana długo
ść
wstawki prostej pomi
ę
dzy rampami powinna
wynosi
ć
25 m, z tym
ż
e w trudnych warunkach terenowych mo
ż
liwe jest:
1) zmniejszenie do 15 m długo
ś
ci wstawki,
2) zwi
ę
kszenie pochylenia ramp do 3:1.000,
3) przesuni
ę
cie pocz
ą
tku rampy tak, aby na pocz
ą
tku łuku przechyłka była równa połowie warto
ś
ci
przechyłki na łuku.
§ 93. Przy poł
ą
czeniu odcinka prostego toru z ró
ż
nic
ą
4 mm w poło
ż
eniu toków szynowych z torem w
łuku ramp
ę
przechyłkow
ą
wykonuje si
ę
z uwzgl
ę
dnieniem ró
ż
nicy poło
ż
enia toków szynowych na
odcinku prostym.
Rozdział 3
Skrajnia budowli
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
§ 94. 1. Budowle i urz
ą
dzenia kolejowe usytuowane na liniach szerokotorowych powinny odpowiada
ć
wymogom skrajni przedstawionej na rys. 5.1.
rys.5.1
2. Odległo
ść
pomi
ę
dzy osiami torów na odcinkach prostych linii dwutorowych nie powinna by
ć
mniejsza ni
ż
4.100 mm. Na liniach trzy- i czterotorowych odległo
ść
pomi
ę
dzy osiami drugiego i trzeciego
toru na odcinkach prostych nie powinna by
ć
mniejsza ni
ż
5.000 mm.
3. Przy odległo
ś
ci pomi
ę
dzy osiami torów poło
ż
onych w łukach o promieniach mniejszych ni
ż
4.000
m powinno si
ę
stosowa
ć
zwi
ę
kszenie skrajni budowli o warto
ś
ci okre
ś
lone dla skrajni budowli kolei
normalnotorowych, okre
ś
lone w Polskich Normach.
4. Odległo
ść
pomi
ę
dzy osiami torów stacyjnych poło
ż
onych na prostych nie mo
ż
e by
ć
mniejsza ni
ż
4.800 mm, z tym
ż
e odległo
ść
ta w przypadku torów przeładunkowych, odstawczych oraz o mniejszym
znaczeniu w pracy stacji mo
ż
e by
ć
zmniejszona do 4.500 mm; odległo
ś
ci pomi
ę
dzy osiami torów
przeznaczonych do bezpo
ś
redniego przeładunku towarów z wagonu do wagonu mo
ż
e by
ć
zmniejszona
do 3.600 mm.
5. Odległo
ść
pomi
ę
dzy osiami torów głównych zasadniczych przechodz
ą
cych na zewn
ą
trz układu
torowego stacji mo
ż
e by
ć
równa odległo
ś
ci tych osi na szlaku.
Rozdział 4
Kształtowanie układów torowych stacji
§ 95. 1. Rozjazdy układane w stacyjne tory główne powinny umo
ż
liwia
ć
przejazd poci
ą
gów po prostej
z pr
ę
dko
ś
ci
ą
nie mniejsz
ą
ni
ż
na przyległych szlakach.
2. Rozjazdy i skrzy
ż
owania torów powinny odpowiada
ć
typom szyn uło
ż
onych w torze przyległym do
rozjazdu.
§ 96. 1. Rozjazdy układane w tor powinny posiada
ć
krzy
ż
ownice nast
ę
puj
ą
cych typów:
a) w torach głównych zasadniczych i głównych dodatkowych - o skosie 1:9,
b) w torach przyjazdowo-odjazdowych dla ruchu towarowego - o skosie nie wi
ę
kszym ni
ż
1:9.
2. Zabrania si
ę
montowania w torach głównych stacyjnych rozjazdów w łukach na liniach, na których
przewiduje si
ę
ruch poci
ą
gów z pr
ę
dko
ś
ci
ą
wi
ę
ksz
ą
lub równ
ą
100 km/h.
3. Zabrania si
ę
montowania rozjazdów krzy
ż
owych w torach głównych stacyjnych na liniach, na
których przewiduje si
ę
ruch poci
ą
gów z pr
ę
dko
ś
ci
ą
wi
ę
ksz
ą
ni
ż
70 km/h.
§ 97. 1. Przy montowaniu w torach głównych przyjazdowo-odjazdowych dwóch rozjazdów o tych
samych skosach i promieniach zwróconych ku sobie pocz
ą
tkami iglic z odgał
ę
zieniem na obie strony toru
prostego powinno si
ę
zachowa
ć
wstawk
ę
toru prostego o długo
ś
ci nie mniejszej ni
ż
12,50 m, a w
trudnych warunkach - nie mniejszej ni
ż
6,25 m. Szeroko
ść
toru na długo
ś
ci wstawki powinna by
ć
taka
sama jak w stykach opornic.
2. Przy montowaniu w torach głównych przyjazdowo-odjazdowych dwóch rozjazdów o takich samych
skosach i promieniach, zwróconych ku sobie pocz
ą
tkami iglic, z odgał
ę
zieniem na jedn
ą
stron
ę
toru
prostego, powinno si
ę
zachowa
ć
wstawk
ę
toru prostego o długo
ś
ci nie mniejszej ni
ż
12,50 m, a w
trudnych warunkach terenowych - nie mniejszej ni
ż
6,25 m; mo
ż
liwe jest niestosowanie wstawki prostej
na przebudowywanych stacjach, je
ż
eli odległo
ść
mi
ę
dzy pocz
ą
tkami iglic w rozjazdach przyległych tego
samego typu i skosu wynosi nie mniej ni
ż
8,66 m.
3. Mo
ż
liwe jest niestosowanie wstawki toru prostego, o której mowa w ust.1 i 2, przy montowaniu
rozjazdów w pozostałych torach stacyjnych.
4. Przy montowaniu dwóch nast
ę
puj
ą
cych po sobie rozjazdów długo
ść
wstawki prostej w torach
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
przyjazdowo-odjazdowych pomi
ę
dzy rozjazdami nie powinna by
ć
mniejsza ni
ż
12,50 m; w pozostałych
torach i w trudnych warunkach ternowych nie powinna by
ć
mniejsza ni
ż
6,25 m.
5. Przy montowaniu przyległych rozjazdów symetrycznych o skosie 1:6 na przyjazdowo-odjazdowych
torach ruchu wył
ą
cznie towarowego wstawka prosta pomi
ę
dzy rozjazdami powinna by
ć
nie mniejsza ni
ż
7,46 m, w pozostałych torach - ni
ż
6,25 m, a w trudnych warunkach terenowych - nie mniejsza ni
ż
4,50
m.
6. Przy układaniu przyległych rozjazdów z szyn ró
ż
nego typu, we wszystkich przypadkach, o których
mowa w ust. 1-5, stosuje si
ę
wstawk
ę
prost
ą
o długo
ś
ci nie mniejszej ni
ż
12,5 m.
7. Ustalenie standardów konstrukcyjnych nawierzchni nale
ż
y do zarz
ą
du kolei.
Dział VI
Kolejowe budowle towarzysz
ą
ce
Rozdział 1
Obiekty do obsługi podró
ż
nych
§ 98. 1. Obiekty do obsługi osób mog
ą
by
ć
usytuowane na stacjach i przystankach osobowych.
2. Perony stanowi
ą
ce budowle przeznaczone do wsiadania i wysiadania osób oraz załadunku i
wyładunku przesyłek baga
ż
owych i pocztowych powinny by
ć
usytuowane równolegle do osi torów, w
odległo
ś
ci okre
ś
lonej wymogami skrajni.
3. W zale
ż
no
ś
ci od potrzeb technologicznych pracy stacji przy projektowaniu peronów i przystanków
osobowych powinno si
ę
ustali
ć
:
1) liczb
ę
peronów oraz liczb
ę
kraw
ę
dzi peronowych,
2) odpowiednie usytuowanie peronów, wynikaj
ą
ce z poło
ż
enia peronów wzgl
ę
dem torów,
3) sposób doj
ś
cia do peronów,
4) mo
ż
liwo
ść
obsługi osób niepełnosprawnych,
5) mo
ż
liwo
ś
ci obsługi baga
ż
owej,
6) długo
ść
i szeroko
ść
peronów.
4. Perony lokalizuje si
ę
wył
ą
cznie przy torach głównych zasadniczych i dodatkowych. Perony nie
powinny by
ć
lokalizowane przy torach o pochyleniach wi
ę
kszych ni
ż
6‰, a na przystankach osobowych -
o pochyleniach wi
ę
kszych ni
ż
10‰.
5. Usytuowanie peronu pomi
ę
dzy torami wymaga zachowania minimalnych rozstawów torów
okre
ś
lonych w § 45.
6. Perony, w miar
ę
mo
ż
liwo
ś
ci, powinny by
ć
usytuowane wdłu
ż
torów na odcinkach prostych; w
trudnych warunkach terenowych dopuszcza si
ę
usytuowanie peronów w łuku o promieniu wi
ę
kszym lub
równym 300 m, pod warunkiem zainstalowania urz
ą
dze
ń
umo
ż
liwiaj
ą
cych obsłudze pojazdu trakcyjnego
obserwacj
ę
całego składu poci
ą
gu od strony peronu.
7. Odległo
ść
kraw
ę
dzi peronu od osi toru powinna by
ć
zgodna z wymogami skrajni i wynosi
ć
1,725
m, przy czym dla peronu w łuku odległo
ść
t
ę
nale
ż
y zwi
ę
kszy
ć
zgodnie z wymogami skrajni budowli
okre
ś
lonymi w Polskich Normach.
8. Wysoko
ść
peronu powinna wynosi
ć
0,55 m nad główk
ę
szyny, z tym
ż
e mo
ż
liwe jest, za zgod
ą
zarz
ą
du kolei, budowanie peronów o wysoko
ś
ci 0,76 m na liniach kolejowych, na których prowadzony
jest ruch podmiejski. Wysoko
ść
wydzielonych peronów baga
ż
owych wynosi 0,30 m.
9. Długo
ść
peronu, w zale
ż
no
ś
ci od długo
ś
ci poci
ą
gów zatrzymuj
ą
cych si
ę
przy peronie, powinna
wynosi
ć
:
1) 400 m - dla poci
ą
gów 16-wagonowych,
2) 300 m - dla poci
ą
gów 12-wagonowych,
3) 200 m - dla poci
ą
gów 8-wagonowych.
10. Przy ustalaniu szeroko
ś
ci peronu powinno si
ę
uwzgl
ę
dnia
ć
: pas bezpiecze
ń
stwa, pas
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
powierzchni zabudowanej oraz pas powierzchni u
ż
ytkowej.
11. Pas bezpiecze
ń
stwa, na którym nie wolno przebywa
ć
podró
ż
nym podczas wjazdu, przejazdu bez
zatrzymania oraz odjazdu pojazdów kolejowych, mierzony jest od kraw
ę
dzi peronu. Pas ten powinien by
ć
trwa i wyra
ź
nie oznaczony.
12. Szeroko
ść
pasa bezpiecze
ń
stwa powieinna wynosi
ć
nie mniej ni
ż
:
1) 0,75 m - na peronach, gdzie zatrzymuj
ą
si
ę
wszystkie pojazdy kolejowe lub pr
ę
dko
ść
pojazdu bez
zatrzymania jest mniejsza ni
ż
40 km/h,
2) 1,00 m - na peronach usytuowanych przy liniach kolejowych, po których mo
ż
liwe s
ą
przejazdy
pojazdów kolejowych bez zatrzymania z pr
ę
dko
ś
ci
ą
40 km/h
≤
v < 140 km/h,
3) 1,50 m - na peronh usytuowanych przy liniach ko blejowych, po których mo
ż
liwe s
ą
przejazdy
pojazdów kolejowych bez zatrzymania z pr
ę
dko
ś
ci
ą
v
≥
140 km/h.
13. Pas powierzchni zabudowanej peronu powinien by
ć
przeznaczony na usytuowanie obiektów
przeznaczonych dla podró
ż
nych, w szczególno
ś
ci poczekalni, wind, wej
ść
do tunelu lub na kładk
ę
,
punktów handlowych.
14. Pas powierzchni u
ż
ytkowej peronu jest przeznaczony dla podró
ż
nych oczekuj
ą
cych na pojazd
kolejowy.
15. Szeroko
ść
pasa powierzchni u
ż
ytkowej peronu wynika z długo
ś
ci pojazdów kolejowych oraz
maksymalnej liczby pasa
ż
erów przebywaj
ą
cych jednocze
ś
nie na peronie, przy zało
ż
eniu,
ż
e pasa
ż
er z
baga
ż
em zajmuje 0,50 m
2
, a bez baga
ż
u - 0,33 m
2
powierzchni peronu; je
ż
eli na pasie powierzchni
u
ż
ytkowej przewiduje si
ę
zabudow
ę
, umieszczenie ławek lub innych urz
ą
dze
ń
, nale
ż
y odpowiednio
zwi
ę
kszy
ć
szeroko
ść
peronu.
16. Najmniejsza szeroko
ść
pasa powierzchni u
ż
ytkowej wzdłu
ż
całego peronu nie mo
ż
e wynosi
ć
mniej ni
ż
2 m, licz
ą
c od wewn
ę
trznej kraw
ę
dzi pasa bezpiecze
ń
stwa w kierunku do osi peronu lub do
zewn
ę
trznych kraw
ę
dzi budowli znajduj
ą
cych si
ę
na peronie.
17. Na stacjach osobowych prowadz
ą
cych odpraw
ę
baga
ż
u przy ustalaniu szeroko
ś
ci peronu
powinno si
ę
uwzgl
ę
dni
ć
mo
ż
liwo
ść
swobodnego dojazdu i poruszania si
ę
wózków baga
ż
owych poprzez
zastosowanie pochylni na ko
ń
cu peronu lub d
ź
wigów baga
ż
owych.
18. Nawierzchnia peronów powinna by
ć
szorstka równie
ż
w warunkach zawilgocenia, uło
ż
ona ze
spadkiem poprzecznym 1-3%; warto
ść
spadku na pasie bezpiecze
ń
stwa nie powinna przekroczy
ć
1%.
19. Do oblicze
ń
wytrzymało
ś
ciowych nawierzchni peronu powinno si
ę
przyjmowa
ć
obci
ąż
enia:
1) ci
ą
głe, tłumem ludzi - o warto
ś
ci 0,5 Mg/m
2
,
2) wózków baga
ż
owych, według projektowanych obci
ąż
e
ń
rzeczywistych.
20. Na stacjach i przystankach osobowych powinno si
ę
budowa
ć
w miar
ę
mo
ż
liwo
ś
ci wiaty
zabezpieczaj
ą
ce osoby przebywaj
ą
ce na peronie przed opadami atmosferycznymi, w dostosowaniu do
istniej
ą
cych lub przewidywanych lokalizacji przej
ść
dla pieszych, stanowi
ą
cych doj
ś
cie do peronu lub
poczekalni peronowych, przy czym:
1) szeroko
ść
wiaty powinna uwzgl
ę
dnia
ć
wymagania skrajni budowli,
2) architektura wiat powinna by
ć
dostosowana do otoczenia i charakteru budynku dworca oraz obiektów
usytuowanych na peronie,
3) odprowadzenie wód opadowych z wiaty do przewodów kanalizacyjnych lub rowów odwadniaj
ą
cych
powinno odbywa
ć
si
ę
za pomoc
ą
rur spustowych,
4) wiata nie mo
ż
e zasłania
ć
widoczno
ś
ci sygnałów i wska
ź
ników kolejowych,
5) wiata
stalowa
na
liniach
zelektryfikowanych
powinna
by
ć
zabezpieczona
przed
korozj
ą
elektrolityczn
ą
.
21. Na stacjach i przystankach osobowych, na których znajduj
ą
si
ę
perony niskie o wysoko
ś
ci 0,30 m
naprzeciwległe, w celu uniemo
ż
liwienia przechodzenia przez tory w miejscach do tego nie
przystosowanych, powinno si
ę
na mi
ę
dzytorzu zało
ż
y
ć
na długo
ś
ci peronów siatki (bariery) ochronne o
wysoko
ś
ci co najmniej 0,90 m, je
ż
eli nie b
ę
d
ą
kolidowały z wymogami skrajni budowli.
§ 99. 1. Perony powinny by
ć
poł
ą
czone z budynkiem dworca lub przystanków osobowych
specjalnymi wyra
ź
nie oznaczonymi przej
ś
ciami; w zale
ż
no
ś
ci od nat
ęż
enia ruchu mo
ż
e by
ć
wykonanych
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
od jednego do trzech przej
ść
równoległych.
2. Usytuowanie poł
ą
cze
ń
dworca z peronami powinno zapewnia
ć
jak najkrótsz
ą
drog
ę
przej
ś
cia.
Powinno si
ę
d
ąż
y
ć
do rozdzielenia potoków pasa
ż
erów przyje
ż
d
ż
aj
ą
cych od wyje
ż
d
ż
aj
ą
cych, a przej
ś
cia
dla pasa
ż
erów wychodz
ą
cych z peronów powinny umo
ż
liwia
ć
wyj
ś
cie z pomini
ę
ciem budynku dworca.
Rozdział 2
Przej
ś
cia przez tory kolejowe
§ 100. 1. Na liniach o niewielkim nat
ęż
eniu ruchu poci
ą
gów mo
ż
liwe jest wykonywanie naziemnych
przej
ść
przez tory kolejowe dla pieszych i ruchu baga
ż
owego, zwanych dalej "przej
ś
ciami". Przej
ś
cia
powinny by
ć
zlokalizowane w miejscach zapewniaj
ą
cych dobr
ą
widoczno
ść
linii kolejowej w obu
kierunkach. Liczba przej
ść
powinna wynika
ć
z nat
ęż
enia ruchu pieszego lub baga
ż
owego.
2. Przej
ś
cia przez wi
ę
cej ni
ż
trzy tory kolejowe, przej
ś
cia przez tor, gdzie pr
ę
dko
ść
przeje
ż
d
ż
aj
ą
cych
poci
ą
gów przekracza 15 km/h, oraz przy braku widoczno
ś
ci nadje
ż
d
ż
aj
ą
cych poci
ą
gów, powinny by
ć
zabezpieczone zaporami zamykanymi na czas przejazdu poci
ą
gu oraz wyposa
ż
one w sygnalizacj
ę
ś
wietln
ą
i d
ź
wi
ę
kow
ą
.
3. Nie strze
ż
one przej
ś
cia przez tory do peronów powinny by
ć
zabezpieczone labiryntami,
wykonanymi na doj
ś
ciach do przej
ść
, o wysoko
ś
ci nie mniejszej ni
ż
1,25 m i szeroko
ś
ci 1,60 m,
wymuszaj
ą
cymi
obserwacj
ę
w
kierunku
nadje
ż
d
ż
aj
ą
cego
poci
ą
gu
oraz
zapewniaj
ą
cymi
dobr
ą
widoczno
ść
nadje
ż
d
ż
aj
ą
cych poci
ą
gów.
4. Szeroko
ść
przej
ś
cia przez tory powinna by
ć
nie mniejsza ni
ż
2,40 m.
5. Przej
ś
cie na całej długo
ś
ci powinno by
ć
równe z poziomem szyn kolejowych oraz wykonane z
materiałów niepalnych, zapewniaj
ą
cych równ
ą
, szorstk
ą
i trwał
ą
powierzchni
ę
; tymczasowe przej
ś
cia
naziemne dla pieszych mog
ą
by
ć
wykonane z drewnianych podkładów starych u
ż
ytecznych, z tym
ż
e
musz
ą
spełnia
ć
wszystkie wymogi bezpiecznego u
ż
ytkowania.
6. Na doj
ś
ciach do przej
ść
nie wolno wykonywa
ć
schodów, a w przypadku ró
ż
nicy poziomów
powinno si
ę
wykonywa
ć
pochylnie o nachyleniu nie wi
ę
kszym ni
ż
7% i długo
ś
ci nie wi
ę
kszej ni
ż
6 m; co
najmniej z jednej strony pochylni na wysoko
ś
ci 0,90 m powinna by
ć
umieszczona por
ę
cz dla ułatwienia
ruchu osób niepełnosprawnych.
7. Przej
ś
cie przez tory powinno mie
ć
zapewnione w porze nocnej o
ś
wietlenie górne o nat
ęż
eniu nie
mniejszym ni
ż
50 lx (luksów).
§ 101. 1. Przej
ś
cia pod torami wykonywane s
ą
, w szczególno
ś
ci w razie konieczno
ś
ci wykonania
bezkolizyjnych doj
ść
do peronów lub przej
ść
przez grup
ę
torów, dla du
ż
ej liczby osób oraz w celu
prowadzenia ruchu baga
ż
owego.
2. Lokalizacja przej
ść
pod torami powinna wynika
ć
z analizy ci
ą
gów komunikacyjnych na obszarze
kolejowym.
3. Szeroko
ść
przej
ś
cia powinna wynika
ć
z nat
ęż
enia ruchu pieszego w okresie szczytowym i nie
mo
ż
e by
ć
mniejsza od 3 m, a jego wysoko
ść
liczona od najwy
ż
szego poziomu posadzki na pa
ś
mie ruchu
- nie mniejsza ni
ż
2,40 m.
4. Konstrukcja przej
ś
cia powinna odznacza
ć
si
ę
trwało
ś
ci
ą
, spełnia
ć
warunki okre
ś
lone w odr
ę
bnych
przepisach oraz wymagania wytrzymało
ś
ciowe okre
ś
lone w Polskich Normach, przy czym:
1) wody gruntowe wyst
ę
puj
ą
ce w s
ą
siedztwie przej
ść
powinno si
ę
odprowadzi
ć
od przej
ś
cia lub obni
ż
y
ć
ich poziom; w przypadku wyst
ę
powania wód gruntowych nie daj
ą
cych si
ę
odprowadzi
ć
konstrukcj
ę
przej
ś
cia powinno si
ę
zabezpieczy
ć
szczeln
ą
wann
ą
izolacyjn
ą
, si
ę
gaj
ą
c
ą
co najmniej 0,50 m ponad
najwy
ż
szy przewidywany poziom wód gruntowych,
2) wzdłu
ż ś
cian powinno si
ę
uło
ż
y
ć
drena
ż
na gł
ę
boko
ś
ci umo
ż
liwiaj
ą
cej odwodnienie
ś
cian,
3) posadzka powinna mie
ć
odpowiednie pochylenia w stron
ę
cieków umo
ż
liwiaj
ą
cych grawitacyjny
spływ wód do studzienek,
4) wej
ś
cia powinny by
ć
zabezpieczone przed przedostawaniem si
ę
opadów atmosferycznych,
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
5) nawierzchnia posadzki powinna posiada
ć
du
żą
szorstko
ść
,
6) o
ś
wietlenie powinno odpowiada
ć
wymaganiom okre
ś
lonym w przepisach szczególnych oraz Polskich
Normach.
§ 102. 1. W przypadku braku mo
ż
liwo
ś
ci wykonania bezkolizyjnego przej
ś
cia pod torami powinno si
ę
budowa
ć
przej
ś
cia dla pieszych nad torami kolejowymi (kładki).
2. Szeroko
ść
kładki, wynikaj
ą
ca z nat
ęż
enia ruchu pieszego w okresie szczytowym, nie powinna by
ć
mniejsza ni
ż
3,0 m.
3. Odległo
ść
konstrukcji spodu kładki od główki szyny powinna wynika
ć
z obowi
ą
zuj
ą
cej dla danej
linii kolejowej skrajni budowli, z uwzgl
ę
dnieniem warunków elektryfikacji linii oraz przewozów rzeczy z
przekroczon
ą
skrajni
ą
wagonów.
4. Konstrukcja kładki powinna spełnia
ć
wymagania okre
ś
lone w przepisach szczególnych oraz w
Polskich Normach.
5. Kładki dla pieszych powinny by
ć
budowane wył
ą
cznie z materiałów niepalnych.
6. Przy obliczeniach wytrzymało
ś
ciowych kładki nale
ż
y uwzgl
ę
dnia
ć
obci
ąż
enie tłumem ludzi o
warto
ś
ci co najmniej 0,5 Mg/m
2
, obci
ąż
enie
ś
niegiem i wiatrem oraz na liniach zelektryfikowanych lub
przewidzianych do elektryfikacji - obci
ąż
enie podwieszeniem sieci trakcyjnej, z uwzgl
ę
dnieniem
przypadków jednoczesnego zerwania:
1) dwóch lin no
ś
nych - przy podwieszeniu sieci trakcyjnej dla nie wi
ę
cej ni
ż
siedmiu torów,
2) 1/3 ogólnej liczby lin no
ś
nych - przy podwieszeniu sieci trakcyjnej dla ponad siedmiu torów.
Obci
ąż
enie dodatkowe dla przypadku jednostronnego zerwania liny no
ś
nej powinno si
ę
przyjmowa
ć
jako sił
ę
skupion
ą
o warto
ś
ci 16 kN.
7. Podpory mi
ę
dzytorowe kładek oraz ich fundamenty nie mog
ą
wchodzi
ć
w skrajni
ę
budowli na
gł
ę
boko
ść
1,50 m poni
ż
ej główki szyny w odległo
ś
ci 2,20 m od osi toru.
8. Kładki nad liniami zelektryfikowanymi powinny by
ć
wyposa
ż
one w urz
ą
dzenia zabezpieczaj
ą
ce
przed pora
ż
eniem pr
ą
dem. W tym celu powinno si
ę
:
1) po obu stronach kładki wykona
ć
szczelne osłony pionowe o wysoko
ś
ci co najmniej 1 m od poziomu
posadzki kładki i wychodz
ą
ce co najmniej 1 m od najbardziej wysuni
ę
tego elementu sieci trakcyjnej
znajduj
ą
cego si
ę
pod napi
ę
ciem,
2) wszystkie elementy kładki wykonane z materiałów przewodz
ą
cych pr
ą
d elektryczny, znajduj
ą
ce si
ę
w
odległo
ś
ci mniejszej ni
ż
5 m od osi toru elektryfikowanego, powinny by
ć
uszynione.
9. Konstrukcja lub wyposa
ż
enie kładki powinno uniemo
ż
liwia
ć
spływ wód opadowych z kładki na sie
ć
trakcyjn
ą
. Spodnia cz
ęść
pomostu kładki powinna posiada
ć
urz
ą
dzenia uniemo
ż
liwiaj
ą
ce spływ wód
opadowych z kładki na sie
ć
trakcyjn
ą
.
10. Nawierzchnia pomostu kładki powinna by
ć
odporna na
ś
cieranie i wykonana z materiałów o du
ż
ej
szorstko
ś
ci równie
ż
w warunkach zawilgocenia.
11. O
ś
wietlenie kładek powinno odpowiada
ć
wymaganiom okre
ś
lonym w przepisach szczególnych
oraz w Polskich Normach.
§ 103. 1. Schody stosowane jako doj
ś
cia do przej
ść
i kładek dla pieszych powinny odpowiada
ć
wymaganiom okre
ś
lonym w przepisach szczególnych oraz Polskich Normach.
2. Szeroko
ść
schodów b
ę
d
ą
cych przedłu
ż
eniem osi tunelu lub kładki nie powinna by
ć
mniejsza od
szeroko
ś
ci tunelu lub kładki.
3. Nowo budowane lub modernizowane schody powinny by
ć
wyposa
ż
one w pochylnie dla wózków
dzieci
ę
cych, wózków dla osób niepełnosprawnych, rowerów lub urz
ą
dzenia d
ź
wigowe.
4. Przej
ś
cia podziemne i przej
ś
cia nad torami powinno si
ę
wyposa
ż
y
ć
w urz
ą
dzenia d
ź
wigowe w celu
umo
ż
liwienia korzystania z nich przez osoby niepełnosprawne oraz osoby na wózkach.
Rozdział 3
Obiekty dla obsługi przewozów towarowych
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
§ 104. 1. Rodzaj obiektów i urz
ą
dze
ń
do przeładunku towarów powinien zale
ż
e
ć
od rodzaju
ładunków i sposobu ich przewo
ż
enia.
2. Stacje, na których dokonuje si
ę
odprawy towarów, powinny by
ć
wyposa
ż
one co najmniej w plac
ładunkowy, ramp
ę
ładunkow
ą
oraz magazyn, a ponadto, w zale
ż
no
ś
ci od zakresu i wielko
ś
ci prac
przewozowych, mog
ą
by
ć
wyposa
ż
ane w urz
ą
dzenia przeładunkowe stacjonarne i ruchome oraz inne
urz
ą
dzenia i obiekty niezb
ę
dne dla wykonywania specjalistycznych czynno
ś
ci przeładunkowych.
3. Stacje, o których mowa w ust. 2, powinny posiada
ć
układy torowe ł
ą
cz
ą
ce tory ładunkowe z torami
głównymi, przystosowane do wykonywania czynno
ś
ci manewrowych zwi
ą
zanych z obsług
ą
punktów
ładunkowych, akumulacj
ą
wagonów, odstawianiem wagonów oraz wył
ą
czaniem i wł
ą
czaniem grup
wagonów z i do poci
ą
gów towarowych, jak równie
ż
tory do odstawiania wagonów z materiałami
niebezpiecznymi.
§ 105. 1. Place ładunkowe powinny by
ć
przeznaczone do przeładunku towarów w relacji wagon -
pojazd
samochodowy
oraz
do
składowania
towarów
masowych
przewo
ż
onych
jako
ładunki
całowagonowe, w tym kontenerów, nie wymagaj
ą
cych zabezpieczenia przed opadami atmosferycznymi.
2. Długo
ść
placu ładunkowego powinna odpowiada
ć
co najmniej długo
ś
ci u
ż
ytkowej toru przy placu.
3. Szeroko
ść
placu ładunkowego powinna by
ć
zale
ż
na od wyposa
ż
enia w sprz
ę
t przeładunkowy,
rodzaj i ilo
ś
ci ładunków składowanych na placu oraz od mo
ż
liwo
ś
ci manewrowych pojazdów
samochodowych. Minimalna szeroko
ść
placu ładunkowego powinna wynosi
ć
4 m.
4. Długo
ść
toru przy placu ładunkowym tworzy front ładunkowy i powinna by
ć
dostosowana do
charakteru i ilo
ś
ci przeładunków oraz procesu obsługi punktów ładunkowych.
5. Place ładunkowe powinny by
ć
ograniczone od strony toru kraw
ęż
nikami w odległo
ś
ci 1,60 m od
osi toru i wysoko
ś
ci do 0,30 m nad główk
ę
szyny.
6. Nawierzchnia placów ładunkowych powinna by
ć
utwardzona, o wytrzymało
ś
ci dostosowanej do
nacisków osi pojazdów samochodowych oraz składowanych towarów.
7. Powierzchnia placu powinna posiada
ć
pochylenie 1-3%, przeznaczone do odprowadzenia wód
opadowych. Wody opadowe nale
ż
y odprowadza
ć
do systemu kanalizacyjnego, a przy jego braku - do
rowów odwadniaj
ą
cych. Niedozwolone jest stosowanie pochylenia placu ładunkowego w kierunku toru.
8. Place ładunkowe powinny by
ć
wyposa
ż
one w:
1) urz
ą
dzenia o
ś
wietleniowe zapewniaj
ą
ce o
ś
wietlenie obiektu zgodne z Polskimi Normami,
2) instalacje elektroenergetyczne do podł
ą
czenia urz
ą
dze
ń
przeładunkowych.
§ 106. 1. Rampy ładunkowe, zwane dalej "rampami", powinny by
ć
przeznaczone do przeładunku
ci
ęż
kich przedmiotów, pojazdów, maszyn i urz
ą
dze
ń
oraz
ż
ywego inwentarza.
2. Rampy boczne powinny mie
ć
wysoko
ść
odpowiadaj
ą
c
ą
wysoko
ś
ci podłogi wagonu, rampy
czołowe za
ś
- wysoko
ść
umo
ż
liwiaj
ą
c
ą
ładowanie nad zderzakami wagonów.
3. Na stacjach, na których przewidywane s
ą
przeładunki naczep samochodowych w transporcie
kombinowanym,
wysoko
ść
rampy
musi
by
ć
dostosowana
do
wysoko
ś
ci
podłogi
wagonów
przystosowanych do przewozów kombinowanych.
4. W zale
ż
no
ś
ci od przeznaczenia rozró
ż
nia si
ę
rodzaje ramp:
1) jednostronne - z kraw
ę
dzi
ą
przy torze i pochylni
ą
wjazdow
ą
o pochyleniu 1:5 i minimalnej szeroko
ś
ci
drogi ładunkowej na powierzchni rampy 4 m; rampa jednostronna powinna mie
ć
pochylenie 5% od
kraw
ę
dzi w stron
ę
pochylni,
2) dwustronne - z kraw
ę
dziami po obu stronach i drodze ładunkowej o minimalnej szeroko
ś
ci 4 m,
3) przymagazynowe - gdzie przeładunku dokonuje si
ę
w relacji wagon - magazyn.
5. Długo
ść
rampy
powinna
by
ć
dostosowana
do
liczby
jednocze
ś
nie
załadowywanych
i
wyładowywanych wagonów, wynikaj
ą
cej z procesu obsługi punktów ładunkowych stacji, i powinna
wynosi
ć
nie mniej ni
ż
16 m. W uzasadnionych przypadkach rampa mo
ż
e by
ć
usytuowana na całej
długo
ś
ci u
ż
ytkowej toru ładunkowego.
6. Nawierzchnia ramp powinna by
ć
utwardzona do odpowiedniej wytrzymało
ś
ci oraz wykonana z
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
pochyleniem umo
ż
liwiaj
ą
cym odprowadzenie wód opadowych do rowu lub do systemu kanalizacyjnego.
7. Konstrukcja
ś
cianek oporowych ramp powinna by
ć
zgodna z Polskimi Normami.
Ś
cianki oporowe
ramp czołowych powinny by
ć
zabezpieczone belk
ą
energochłonn
ą
na wysoko
ś
ci zderzaków.
8. Na rampach powinny by
ć
instalowane punkty o
ś
wietleniowe.
§ 107. 1. Magazyny
ładunkowe
powinny
by
ć
przeznaczone
do
przechowywania
ładunków
drobnicowych wymagaj
ą
cych zabezpieczenia przed opadami atmosferycznymi oraz kradzie
żą
.
2. Długo
ść
magazynów ładunkowych oraz wiat nad rampami przymagazynowymi powinna by
ć
dostosowana do liczby wagonów podstawianych jednorazowo pod magazyn.
3. Szeroko
ść
magazynu ustala si
ę
w zale
ż
no
ś
ci od rodzaju przesyłek i technologii prac
przeładunkowych; powinna ona wynosi
ć
nie mniej ni
ż
9 m.
4. Liczba
wrót
magazynu
powinna
by
ć
dostosowana
do
liczby
wagonów
obsługiwanych
równocze
ś
nie; szeroko
ść
wrót powinna umo
ż
liwi
ć
swobodne przeładowywanie ładunków.
5. Usytuowanie podłogi w magazynach powinno by
ć
na tym samym poziomie co ramp
przymagazynowych od strony toru i drogi, a wytrzymało
ść
podłogi powinna odpowiada
ć
obci
ąż
eniu
wózkami baga
ż
owymi i składowanymi ładunkami.
§ 108. 1. Dla obsługi punktów ładunkowych, usytuowanych w miejscach, o których mowa w §
104-106, powinno si
ę
w układzie torowym stacji wydzieli
ć
grup
ę
torów odstawczych, na których b
ę
d
ą
gromadzone wagony podstawione na punkty ładunkowe oraz wagony z punktów ładunkowych
oczekuj
ą
ce na wł
ą
czenie do składu poci
ą
gu.
2. Długo
ść
i liczba torów odstawczych zale
ż
y od liczby punktów ładunkowych oraz liczby wagonów
podstawianych na punkty ładunkowe.
3. Dla umo
ż
liwienia odstawiania wagonów z poci
ą
gu na tory odstawcze oraz z torów odstawczych na
punkty ładunkowe i odwrotnie w układzie torowym stacji nale
ż
y wykona
ć
tor wyci
ą
gowy oraz, w miar
ę
potrzeby, tory komunikacyjne. Długo
ść
toru wyci
ą
gowego powinna by
ć
wi
ę
ksza od ł
ą
cznej długo
ś
ci
jednorazowo przestawianej grupy wagonów, powi
ę
kszonej o długo
ść
lokomotywy manewrowej i drog
ę
hamowania tego składu z pr
ę
dko
ś
ci 20 km/h do zatrzymania si
ę
.
4. Przy torach odstawczych powinno si
ę
przewidzie
ć
wykonanie na mi
ę
dzytorzach
ś
cie
ż
ek, słupów,
sygnalizatorów oraz, w miar
ę
potrzeby, dróg technologicznych.
5. Punkty
ładunkowe,
na
których
dokonuje
si
ę
przeładunku
znacznej
ilo
ś
ci
ładunków
całowagonowych, powinny by
ć
wyposa
ż
ane w:
1) wagi wagonowe - usytuowane na oddzielnym torze wył
ą
czonym z przebiegów manewrowych,
poł
ą
czonym z układem torowym punktu ładunkowego. Tor, na którym zbudowana jest waga,
powinien by
ć
uło
ż
ony w poziomie i na prostej, na długo
ś
ci co najmniej 50 m po obu stronach wagi.
Mechanizm wagi powinien by
ć
oddzielony od nawierzchni kolejowej dla umo
ż
liwienia ruchu
lokomotyw i wagonów w okresie, gdy waga jest nieczynna; no
ś
no
ść
wagi powinna odpowiada
ć
najwi
ę
kszej masie brutto wagonów, za
ś
długo
ść
pomostu - rozstawowi skrajnych osi najdłu
ż
szego
wagonu kolejowego,
2) skrajnik - którego brama powinna by
ć
ustawiona na torze ładunkowym lub wagowym, a tor na
długo
ś
ci 15 m z ka
ż
dej strony od skrajnika powinien by
ć
uło
ż
ony na prostej.
§ 109. 1. Bocznice
kolejowe
powinny
by
ć
poł
ą
czone
z
torami
stacyjnymi,
w
wyj
ą
tkowych
przypadkach za
ś
dopuszcza si
ę
poł
ą
czenie bocznicy z torem szlakowym, pod warunkiem osłoni
ę
cia
punktu odgał
ę
zienia torem ochronnym.
2. Na stacjach obsługuj
ą
cych bocznice powinno si
ę
wyodr
ę
bni
ć
grup
ę
torów zdawczo-odbiorczych,
na których odbywa si
ę
przekazywanie wagonów na bocznic
ę
oraz odbiór wagonów z bocznicy i
przygotowanie ich do wł
ą
czenia do składu poci
ą
gu. Je
ż
eli na bocznic
ę
maj
ą
wje
ż
d
ż
a
ć
poci
ą
gi, wówczas
tory zdawczo-odbiorcze wykonuje si
ę
jako tory główne.
3. Tor na bocznicy powinien odpowiada
ć
warunkom technicznym i konstrukcyjnym co najmniej dla
najni
ż
szej klasy torów okre
ś
lonej przez dany zarz
ą
d kolei.
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
4. Pocz
ą
tek bocznicy powinien by
ć
oznakowany w sposób okre
ś
lony przez zarz
ą
d kolei.
5. Tory kolei zakładowej powinny odpowiada
ć
warunkom technicznym i konstrukcyjnym torów
bocznicowych.
Rozdział 4
Obiekty zaplecza technicznego taboru kolejowego
§ 110. 1. Na stacjach, na których nast
ę
puje zmiana lokomotyw oraz ko
ń
czy lub rozpoczyna si
ę
obsługa trakcyjna poci
ą
gów, powinny znajdowa
ć
si
ę
lokomotywownie lub grupy postojowych torów
trakcyjnych.
2. Lokalizacja lokomotywowni w rejonie stacji lub w
ę
zła powinna zapewnia
ć
mo
ż
liwie krótkie i
bezkolizyjne poł
ą
czenie z grupami torów przyjazdowych, odjazdowych i postojowych stacji osobowej
oraz grupami torów przyjazdowych i odjazdowych stacji towarowej. Lokomotywownia powinna by
ć
usytuowana na płaskim terenie.
3. Lokomotywowni
ę
stanowi
ą
:
budynek
główny
z
torami
kolejowymi
oraz
hal
ą
przegl
ą
dowo-naprawcz
ą
, warsztatami, magazynami, pomieszczeniami admistracyjnymi oraz socjalnymi,
magazynami materiałów łatwo palnych, stanowiska kontrolne oraz składowiska zewn
ę
trzne.
4. Wjazd i wyjazd z terenu lokomotywowni powinien odbywa
ć
si
ę
jednym torem komunikacyjnym.
5. Układ torów i rozmieszczenie urz
ą
dze
ń
lokomotywowni powinny zapewnia
ć
bezkolizyjne
przemieszczanie si
ę
lokomotyw przy wykonywaniu ustalonych czynno
ś
ci technologicznych oraz
mo
ż
liwo
ść
omijania urz
ą
dze
ń
w trakcie przemieszczania si
ę
lokomotyw.
6. Długo
ś
ci poszczególnych torów powinny by
ć
dostosowane do procesu technologicznego
lokomotywowni.
7. Podstaw
ą
do wyznaczania długo
ś
ci torów i wyposa
ż
enia lokomotywowni jest liczba lokomotyw i
zespołów trakcyjnych ustalona na podstawie liczby i relacji poci
ą
gów, które dana lokomotywownia
powinna obsługiwa
ć
, z uwzgl
ę
dnieniem liczby lokomotyw rezerwowych mog
ą
cych znajdowa
ć
si
ę
w
naprawie.
8. Mi
ę
dzytorza w lokomotywowni powinny umo
ż
liwi
ć
lokalizacj
ę
dróg technologicznych o szeroko
ś
ci
3,60 m lub utwardzonych
ś
cie
ż
ek o szeroko
ś
ci 1,00 m oraz wymaganych urz
ą
dze
ń
, z zachowaniem
warunków skrajni budowli.
9. Nawierzchnia torów lokomotywowni powinna odpowiada
ć
standardom bocznych torów stacyjnych.
§ 111. 1. Stacje obsługuj
ą
ce du
żą
liczb
ę
wagonów mog
ą
by
ć
wyposa
ż
one w wagonownie, w których
dokonywane s
ą
bie
żą
ce naprawy wagonów.
2. Lokalizacja wagonowni na terenie stacji powinna zapewni
ć
mo
ż
liwie krótkie i bezkolizyjne
poł
ą
czenie z torami kierunkowymi stacji towarowej lub torami postojowymi stacji osobowej; teren
lokalizacji wagonowni powinien by
ć
płaski.
3. Układ torowy wagonowni mo
ż
e obejmowa
ć
tory: dla wagonów oczekuj
ą
cych na napraw
ę
-
naprawcze i przegl
ą
dowe, dla wagonów po naprawie - objazdowe i komunikacyjne, wyci
ą
gowe, wagowe,
dla magazynowania zestawów kołowych oraz magazynowe.
4. Długo
ść
torów, o których mowa w ust. 3, powinna by
ć
dostosowana do procesu technologicznego
wagonowni.
5. Podstaw
ą
do wyznaczania długo
ś
ci torów i wyposa
ż
enia jest liczba wagonów mog
ą
cych by
ć
jednocze
ś
nie w naprawie.
6. Mi
ę
dzytorza w wagonowniach powinny umo
ż
liwi
ć
lokalizacj
ę
dróg technologicznych o szeroko
ś
ci
3,60 m lub utwardzonych
ś
cie
ż
ek o szeroko
ś
ci 1,00 m oraz wymaganych urz
ą
dze
ń
, z zachowaniem
warunków skrajni budowli.
7. Nawierzchnia torów wagonowni powinna odpowiada
ć
standardom bocznych torów stacyjnych.
Rozdział 5
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
Budowle i urz
ą
dzenia sterowania ruchem kolejowym
§ 112. 1. Urz
ą
dzenia techniczne zwi
ą
zane ze sterowaniem ruchem kolejowym, zwane dalej
"urz
ą
dzeniami srk", w zale
ż
no
ś
ci od pełnionych przez nie funkcji, mog
ą
by
ć
:
1) wbudowane bezpo
ś
rednio w elementy konstrukcyjne toru kolejowego,
2) usytuowane na torowisku lub wbudowane w podtorze,
3) umieszczone w specjalnie przeznaczonych do tego celu budynkach (nastawniach), kontenerach lub
innych obiektach spełniaj
ą
cych wymagania odpowiednie do rodzaju zastosowanych urz
ą
dze
ń
.
2. Urz
ą
dzenia srk, o których mowa w ust. 1, powinny by
ć
instalowane poza skrajni
ą
budowli.
3. Urz
ą
dzenia srk, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie mog
ą
osłabi
ć
wytrzymało
ś
ci konstrukcyjnej
elementu drogi szynowej, wpływa
ć
na zmniejszenie trwało
ś
ci eksploatacyjnej drogi oraz powodowa
ć
zmian w warunkach współpracy koła z szyn
ą
.
4. Urz
ą
dzenia srk, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powinny by
ć
usytuowane w ten sposób, aby nie
utrudnia
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z utrzymaniem i naprawami linii kolejowej oraz nie narusza
ć
systemu
odwodnienia linii kolejowej.
§ 113. 1. O
lokalizacji
i
liczbie
nastawni
powinny
decydowa
ć
wzgl
ę
dy
ruchowe
i
rodzaj
zastosowanych urz
ą
dze
ń
srk.
2. Przy lokalizacji nastawni nale
ż
y uwzgl
ę
dnia
ć
mo
ż
liwo
ść
rozbudowy układu torowego.
§ 114. 1. Elementy konstrukcyjne linii kolejowej bezpo
ś
rednio współpracuj
ą
ce z urz
ą
dzeniami srk i
wpływaj
ą
ce na niezawodno
ść
działania tego systemu powinny:
1) posiada
ć
wymagane parametry elektryczne,
2) by
ć
odizolowane od gruntu,
3) posiada
ć
odpowiedni
ą
trwało
ść
i odporno
ść
na odkształcenia i uszkodzenia,
4) by
ć
wykonane z materiału o odpowiednich cechach fizycznych i chemicznych ze wzgl
ę
du na prac
ę
nawierzchni, jak i systemu sterowania.
2. Przy zabudowie urz
ą
dze
ń
srk, stanowi
ą
cych elementy konstrukcyjne nawierzchni kolejowej, nie
powinno si
ę
dopu
ś
ci
ć
do trwałego naruszenia konstrukcji toru kolejowego.
3. Prace wykonywane w torze kolejowym nie powinny naruszy
ć
istniej
ą
cych urz
ą
dze
ń
srk ani
przerwa
ć
poł
ą
cze
ń
kablowych; w razie konieczno
ś
ci demonta
ż
u urz
ą
dze
ń
srk na czas wykonywanych
robót torowych, powinny one by
ć
odtworzone przed dopuszczeniem ruchu poci
ą
gów.
§ 115. 1. Nawierzchnia w torach i w rozjazdach powinna zapewni
ć
wła
ś
ciw
ą
współprac
ę
z
urz
ą
dzeniami srk.
2. Przy budowie torów, na których b
ę
d
ą
instalowane obwody torowe, nale
ż
y stosowa
ć
:
1) podsypk
ę
tłuczniow
ą
ze skał twardych o grubo
ś
ci warstwy okre
ś
lonej standardem danego toru, lecz
nie mniejszej ni
ż
0,20 m, pod podkładem w osi szyny w najwy
ż
szym punkcie podtorza kolejowego,
2) podkłady lub podrozjazdnice drewniane impregnowane, bez przewierconych na wylot otworów,
3) podkłady i podrozjazdnice betonowe posiadaj
ą
ce dyble z tworzyw sztucznych lub inne rozwi
ą
zania
konstrukcyjne zapewniaj
ą
ce wła
ś
ciw
ą
izolacj
ę
szyn od podkładów,
4) do torów izolowanych - podkłady i podrozjazdnice w stanie suchym o rezystancji nie mniejszej ni
ż
50
k
Ω
(kiloomów), mierzonej mi
ę
dzy podkładkami; w warunkach eksploatacji dopuszcza si
ę
warto
ść
rezystancji podtorza nie mniejsz
ą
ni
ż
2
Ω
km (omokilometry),
3. W torach i odcinkach izolowanych nie nale
ż
y stosowa
ć
podkładów i podrozjazdnic stalowych oraz
opórek przeciwpełznych.
4. Tory i odcinki izolowane torów powinny posiada
ć
odwodnienie.
§ 116. 1. Dla umo
ż
liwienia przekazywania obsłudze pojazdów trakcyjnych polece
ń
zwi
ą
zanych z
ruchem poci
ą
gów i ruchem manewrowym instaluje si
ę
przy torach urz
ą
dzenia sygnalizacyjne.
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
2. Rodzaje, konstrukcje i zasady instalowania urz
ą
dze
ń
sygnalizacyjnych, jak równie
ż
wymagania
dotycz
ą
ce ich wzajemnego powi
ą
zania w urz
ą
dzeniach sterowania ruchem kolejowym ustala zarz
ą
d
kolei.
§ 117. 1. Rozjazdy powinny posiada
ć
zabezpieczenia przed zmian
ą
przeło
ż
enia zwrotnic w czasie
przejazdu pojazdu kolejowego.
2. Zwrotnice, po których odbywaj
ą
si
ę
przejazdy pojazdów kolejowych, powinny by
ć
wł
ą
czone w
system urz
ą
dze
ń
nastawczych.
Rozdział 6
Budowle i urz
ą
dzenia telekomunikacyjne
§ 118. 1. Urz
ą
dzenia sieci telekomunikacyjnej, radiowej lub urz
ą
dzenia innej ł
ą
czno
ś
ci dopuszczonej
do stosowania powinny zapewnia
ć
ł
ą
czno
ść
pomi
ę
dzy jej u
ż
ytkownikami, zgodnie z odr
ę
bnymi
przepisami.
2. Decyzje o rodzaju zastosowanej ł
ą
czno
ś
ci podejmuje zarz
ą
d kolei.
3. Centrale i ł
ą
cza powinny by
ć
wykonane z elementów i układów charakteryzuj
ą
cych si
ę
du
żą
niezawodno
ś
ci
ą
przy zastosowaniu nowoczesnych technologii.
4. Kolejowa sie
ć
ł
ą
czno
ś
ci radiowej stanowi integraln
ą
cz
ęść
kolejowej sieci telekomunikacyjnej.
5. Urz
ą
dzeniami radioł
ą
czno
ś
ci s
ą
anteny radiowo-odbiorcze, urz
ą
dzenia radiowe stacjonarne i
ruchome, które powinny spełnia
ć
parametry okre
ś
lone w odr
ę
bnych przepisach. Warto
ś
ci tych
parametrów powinny by
ć
skoordynowane pomi
ę
dzy poszczególnymi zarz
ą
dami kolei.
Rozdział 7
Urz
ą
dzenia elektroenergetyki nietrakcyjnej i sieci techniczne
§ 119. 1. Kolejowe obiekty budowlane, w zale
ż
no
ś
ci od ich przeznaczenia, powinny by
ć
wyposa
ż
one
w szczególno
ś
ci w:
1) instalacje i urz
ą
dzenia elektroenergetyki nietrakcyjnej,
2) instalacje grzewcze,
3) instalacje gazowe,
4) instalacje wodoci
ą
gowe i kanalizacyjne,
5) instalacje spr
ęż
onego powietrza, klimatyzacje,
6) instalacje ga
ś
nicze.
2. Warunki techniczne sieci oraz instalacji i urz
ą
dze
ń
, o których mowa w ust.1, okre
ś
laj
ą
przepisy
szczególne oraz Polskie Normy.
3. Sieci i instalacje usytuowane na obszarze kolejowym powinny spełnia
ć
dodatkowe wymagania,
szczególnie w zakresie:
1) przestrzegania wymogów skrajni budowli,
2) bezpiecze
ń
stwa eksploatacji linii kolejowej,
3) bezpiecze
ń
stwa pracowników i u
ż
ytkowników kolei,
4) zabezpieczenia przed ingerencj
ą
osób trzecich,
5) niepowodowania zakłóce
ń
w funkcjonowaniu urz
ą
dze
ń
stosowanych przez kolej.
4. Sieci i urz
ą
dzenia podziemne powinny posiada
ć
ochron
ę
przed wpływem pr
ą
dów bł
ą
dz
ą
cych.
5. Skrzy
ż
owanie sieci i instalacji z drog
ą
szynow
ą
, lokalizacja tych skrzy
ż
owa
ń
oraz szczegółowe
warunki techniczne powinny by
ć
ka
ż
dorazowo uzgadniane z zarz
ą
dem kolei.
§ 120. 1. Elektryczne urz
ą
dzenia o
ś
wietleniowe usytuowane na obszarach i w budynkach kolejowych
powinny zapewni
ć
:
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
1) poziom nat
ęż
enia o
ś
wietlenia okre
ś
lony w Polskich Normach,
2) zachowanie równomierno
ś
ci nat
ęż
enia o
ś
wietlenia,
3) wła
ś
ciw
ą
barw
ę ś
wiatła dobran
ą
do przeznaczenia obiektu, jego kolorystyki i wystroju,
4) bezpiecze
ń
stwo pracy kolei.
2. Zasilanie do zewn
ę
trznych punktów o
ś
wietleniowych usytuowanych w pobli
ż
u torów powinno by
ć
doprowadzone podziemnymi liniami kablowymi.
§ 121. Elektroenergetyczne linie kablowe biegn
ą
ce wzdłu
ż
torów powinny by
ć
układane w zakrytych
kanałach kablowych albo bezpo
ś
rednio w ziemi. Miejsce uło
ż
enia kabli powinno by
ć
trwale oznakowane.
§ 122. 1. Układanie sieci gazowych na obszarze kolejowym powinno by
ć
ograniczone do minimum.
2. Sie
ć
gazowa przebiegaj
ą
ca przez obszar kolejowy powinna posiada
ć
na granicy z tym obszarem
zawór odcinaj
ą
cy, umo
ż
liwiaj
ą
cy zamkni
ę
cie dopływu gazu w przypadku awarii sieci lub urz
ą
dze
ń
gazowych podł
ą
czonych do sieci.
§ 123. 1. Sie
ć
wodoci
ą
gowa i kanalizacyjna powinna by
ć
usytuowana na obszarze kolejowym
mo
ż
liwie jak najdalej od urz
ą
dze
ń
torowych zwi
ą
zanych z prowadzeniem ruchu poci
ą
gu, a szczególnie
skablowanych linii elektoenergetycznych oraz urz
ą
dze
ń
sterowania ruchem kolejowym.
2. Usytuowanie na obszarze kolejowym sieci, o której mowa w ust. 1, powinno zapewni
ć
dost
ę
p do
urz
ą
dze
ń
sieci bez powodowania zakłóce
ń
procesów przewozowych, czynno
ś
ci technologicznych oraz
zakłóce
ń
w dost
ę
pie i u
ż
ytkowaniu obiektów kolejowych. Przy projektowaniu sieci równoległej do toru
odległo
ść
od granicy przyległego pasa gruntu powinna wynosi
ć
co najmniej 5 m.
3. Sie
ć
wodoci
ą
gowa przebiegaj
ą
ca przez obszar kolejowy powinna posiada
ć
na granicy z tym
obszarem zawór odcinaj
ą
cy, umo
ż
liwiaj
ą
cy zamkni
ę
cie dopływu wody w przypadku awarii sieci lub
urz
ą
dze
ń
wodnych podł
ą
czonych do sieci.
§ 124. Skrzy
ż
owania lub zbli
ż
enia linii elektroenergetycznych z lini
ą
kolejow
ą
powinny by
ć
zgodne z
Polskimi Normami oraz odpowiada
ć
nast
ę
puj
ą
cym warunkom:
1) linie elektroenergetyczne nie powinny narusza
ć
skrajni budowli linii kolejowych, zasłania
ć
sygnałów i
wska
ź
ników kolejowych, powodowa
ć
zakłóce
ń
w obwodach sygnalizacji i sterowania ruchem
kolejowym,
2) lokalizacja linii elektroenergetycznych nie powinna utrudnia
ć
prowadzenia ruchu kolejowego,
utrzymania i obsługi dróg szynowych oraz innych urz
ą
dze
ń
kolejowych,
3) skrzy
ż
owanie linii elektroenergetycznej z lini
ą
kolejow
ą
powinno by
ć
wykonane po najkrótszej trasie;
k
ą
t skrzy
ż
owania linii elektroenergetycznej z lini
ą
kolejow
ą
powinien wynosi
ć
od 60° do 90°, z
zaleceniem stosowania k
ą
ta 90°,
4) podziemne elektroenergetyczne linie kablowe powinny by
ć
uło
ż
one w przepustach kablowych na
gł
ę
boko
ś
ci co najmniej 1,50 m od górnej powierzchni tocznej główki szyny oraz 0,50 m od dna rowu
odwadniaj
ą
cego,
5) linie elektroenergetyczne niskiego napi
ę
cia oraz linie teletechniczne przy skrzy
ż
owaniu z lini
ą
kolejow
ą
powinno si
ę
skablowa
ć
i przeprowadzi
ć
pod t
ą
lini
ą
; na nie zelektryfikowanych liniach
kolejowych mo
ż
liwe jest wykonanie napowietrznego skrzy
ż
owania tej linii z lini
ą
elektroenergetyczn
ą
niskiego napi
ę
cia, przy czym minimalna odległo
ść
od główki szyny powinna wynosi
ć
nie mniej ni
ż
6,0
m,
6) przy skrzy
ż
owaniu linii elektroenergetycznej z lini
ą
kolejow
ą
zelektryfikowan
ą
odległo
ść
pionowa (h)
przewodów linii elektroenergetycznej od przewodów sieci trakcyjnej (jezdnych, no
ś
nych, zasilaj
ą
cych)
powinna wynosi
ć
co najmniej:
a) przy skrzy
ż
owaniu z lini
ą
o napi
ę
ciu 1 kV do 110 kV:
U
h = 2 + ------ [m]
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
150
b) przy skrzy
ż
owaniu z lini
ą
o napi
ę
ciu wy
ż
szym ni
ż
110 kV:
U
h = 2,5 + ------ [m]
150
gdzie:
U - napi
ę
cie znamionowe linii elektroenergetycznej w [kV].
§ 125. Skrzy
ż
owanie
ruroci
ą
gów:
wodoci
ą
gowych,
kanalizacyjnych,
ciepłowniczych
oraz
gazoci
ą
gów, zwanych dalej "ruroci
ą
gami", z lini
ą
kolejow
ą
powinno by
ć
zgodne z Polskimi Normami oraz
odpowiada
ć
nast
ę
puj
ą
cym warunkom:
1) skrzy
ż
owanie ruroci
ą
gu z lini
ą
kolejow
ą
powinno by
ć
wykonane po najkrótszej trasie; k
ą
t
skrzy
ż
owania powinien wynosi
ć
od 60°do 90°, z zaleceniem stosowania k
ą
ta zbli
ż
onego do 90°,
2) ruroci
ą
gi przeprowadzane pod torami kolejowymi powinny by
ć
układane w rurach ochronnych lub
przepustach z zachowaniem wymogów skrajni budowli, aby mo
ż
liwy był ich remont lub konserwacja
w sposób nie powoduj
ą
cy zakłóce
ń
w prowadzeniu ruchu pojazdów kolejowych,
3) rury ochronne lub przepusty, o których mowa w pkt 2, powinny by
ć
układane na gł
ę
boko
ś
ci co
najmniej 1,50 m od główki szyny oraz 0,50 m od dna rowu bocznego odwadniaj
ą
cego tory kolejowe;
rury ochronne powinny by
ć
zabezpieczone od wpływów korozji elektrolitycznej,
4) na wej
ś
ciu i wyj
ś
ciu ruroci
ą
gu pod tory kolejowe powinno si
ę
wykona
ć
komory rewizyjne, z
uwzgl
ę
dnieniem mo
ż
liwo
ś
ci rozbudowy lub modernizacji urz
ą
dze
ń
kolejowych,
5) w przypadku zbli
ż
e
ń
lub skrzy
ż
owa
ń
z podziemnymi liniami kablowymi lub podziemnymi elementami
konstrukcji wsporczych powinno si
ę
zachowa
ć
odpowiednie odległo
ś
ci w poziomie i w pionie w
zale
ż
no
ś
ci od rodzaju sieci, zgodnie z Polsk
ą
Norm
ą
,
6) w wyj
ą
tkowych przypadkach mo
ż
liwe jest wykonanie wolno stoj
ą
cego nadziemnego skrzy
ż
owania
ruroci
ą
gu ciepłowniczego lub wodoci
ą
gowego z lini
ą
kolejow
ą
,
7) po uzyskaniu zgody wła
ś
ciciela wiaduktu oraz zarz
ą
du kolei mo
ż
liwe jest skrzy
ż
owanie ruroci
ą
gów z
lini
ą
kolejow
ą
poprzez wbudowanie ruroci
ą
gów w wiadukty drogowe nad liniami kolejowymi.
Dział VII
Budowle szybkich kolei miejskich
§ 126. 1. Szybkie koleje miejskie, zwane dalej "SKM", charakteryzuj
ą
ce si
ę
jednakow
ą
długo
ś
ci
ą
składu wagonów, du
żą
cz
ę
stotliwo
ś
ci
ą
kursowania i nierównomiernym nat
ęż
eniem ruchu w ró
ż
nych
porach doby, przystosowane s
ą
wył
ą
cznie do prowadzenia ruchu poci
ą
gów pasa
ż
erskich, słu
żą
do
ś
wiadczenia usług w zakresie przewozu osób w du
ż
ych aglomeracjach miejskich.
2. SKM posiada układ liniowy, bez skrzy
ż
owa
ń
z innymi liniami w jednym poziomie, z dwoma
stacjami zwrotnymi posiadaj
ą
cymi rozbudowany układ torowy.
3. SKM powinna posiada
ć
, w miar
ę
mo
ż
liwo
ś
ci, równomiernie rozmieszczone przystanki osobowe z
peronami jednokraw
ę
dziowymi na zewn
ą
trz torów lub peronami wyspowymi; rodzaj peronu powinien by
ć
uzale
ż
niony od warunków terenowych.
4. Ze wzgl
ę
du na usytuowanie SKM rozró
ż
nia si
ę
koleje naziemne i nadziemne (na wiaduktach) lub
typu mieszanego.
5. Na liniach SKM minimalny promie
ń
poziomych łuków powinno si
ę
okre
ś
la
ć
w zale
ż
no
ś
ci od
pr
ę
dko
ś
ci ruchu poci
ą
gów wynikaj
ą
cej z parametrów techniczno-eksploatacyjnych linii, pochylenia
miarodajne za
ś
powinno si
ę
okre
ś
la
ć
dla ka
ż
dej linii w zale
ż
no
ś
ci od mocy eksploatowanych pojazdów
trakcyjnych oraz masy poci
ą
gów i ich pr
ę
dko
ś
ci wynikaj
ą
cej z parametrów techniczno-eksploatacyjnych.
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
6. Przy wyznaczaniu parametrów układu torowego stosuje si
ę
odpowiednio przepisy działu III
rozporz
ą
dzenia.
7. Linie SKM powinny by
ć
dwutorowe, z zastrze
ż
eniem ust. 10.
8. W celu zapewnienia mo
ż
liwo
ś
ci wykonywania napraw oraz umo
ż
liwienia dojazdu poci
ą
gu
ratunkowego w przypadku awarii linie SKM powinny posiada
ć
układy rozjazdowe umo
ż
liwiaj
ą
ce przejazd
poci
ą
gów z jednego toru na drugi, rozmieszczone w takich odległo
ś
ciach, aby mo
ż
liwy był przejazd
poci
ą
gu ratunkowego przy wstrzymanym ruchu kolejowym.
9. Rozjazdy, o których mowa w ust. 8, powinny znajdowa
ć
si
ę
bezpo
ś
rednio przed lub za peronami, z
wyj
ą
tkiem linii SKM, na których cz
ę
stotliwo
ść
ruchu poci
ą
gów w godzinie szczytu jest mniejsza ni
ż
6
minut.
10. Pod warunkiem rezerwacji terenu pod budow
ę
drugiego toru mo
ż
liwa jest budowa SKM jako linii
jednotorowej. Mijanki powinny by
ć
wykonywane jako odcinki drugiego toru obejmuj
ą
ce dwa s
ą
siednie
przystanki oraz tor pomi
ę
dzy nimi.
11. Mo
ż
liwe jest wykonanie poł
ą
czenia awaryjnego linii SKM z innymi liniami kolejowymi poza
stacjami zwrotnymi; poł
ą
czenie to powinno by
ć
zabezpieczone
ż
eberkiem ochronnym.
§ 127. Perony SKM powinny posiada
ć
długo
ść
odpowiadaj
ą
c
ą
długo
ś
ci składu poci
ą
gów; przy ró
ż
nej
długo
ś
ci składów w poszczególnych porach doby perony powinny posiada
ć
trwale oznakowane miejsca
zatrzymywania si
ę
czoła poci
ą
gu.
§ 128. 1. Dla wszystkich linii SKM obsługuj
ą
cych dan
ą
aglomeracj
ę
miejsk
ą
powinno si
ę
wykona
ć
co
najmniej jedn
ą
stacj
ę
postojow
ą
o ł
ą
cznej pojemno
ś
ci odpowiadaj
ą
cej liczbie składów poci
ą
gów
obsługuj
ą
cych ruch na tych liniach.
2. Wyposa
ż
enie techniczne stacji postojowej powinno zapewni
ć
mo
ż
liwo
ść
czyszczenia wagonów
wewn
ą
trz i na zewn
ą
trz, dokonywania przegl
ą
dów technicznych, konserwacji oraz napraw. Tory stacji
postojowej powinny by
ć
poł
ą
czone ze stacj
ą
zwrotn
ą
torem komunikacyjnym nie posiadaj
ą
cym
skrzy
ż
owa
ń
z innymi liniami kolejowymi. W celu szybkiego rozwini
ę
cia ruchu po przerwie nocnej
wskazane jest wykonanie na stacjach zwrotnych poszczególnych linii SKM dodatkowych torów
postojowych.
§ 129. Linie SKM powinny by
ć
wyposa
ż
one w urz
ą
dzenia samoczynnego systemu sterowania
ruchem poci
ą
gów, a linie usytuowane w tunelach - w system automatycznego ograniczenia pr
ę
dko
ś
ci.
§ 130. 1. Standard konstrukcyjny linii SKM powinien charakteryzowa
ć
si
ę
wysok
ą
trwało
ś
ci
ą
i
niezawodno
ś
ci
ą
, własno
ś
ciami tłumi
ą
cymi drgania i hałas oraz du
żą
odporno
ś
ci
ą
na odkształcenia.
2. W nawierzchni drogi szynowej SKM powinno si
ę
stosowa
ć
przekładki tłumi
ą
ce w systemie
przytwierdzenia szyn do podkładu (płyty) i posadowienia podkładu (płyty) w celu zapobie
ż
enia rozwoju
falistego zu
ż
ycia powierzchni tocznych szyn.
3. Linie SKM naziemne i nadziemne przechodz
ą
ce w odległo
ś
ci mniejszej ni
ż
50 m od budynków
mieszkalnych, powinny by
ć
wyposa
ż
one w przytorowe ekrany tłumi
ą
ce hałas.
Dział VIII
Budowle kolei niekonwencjonalnych
Rozdział 1
Ogólne wymagania techniczno-eksploatacyjne
§ 131. 1. Koleje niekonwencjonalne stanowi
ą
koleje, w których:
1) pojazd kolejowy porusza si
ę
po nawierzchni nieszynowej, przy równoczesnym zachowaniu warunku
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
powi
ą
zania drogi z pojazdem poprzez specjaln
ą
konstrukcj
ę
zespołu jezdnego pojazdu oraz drogi,
2) pojazd kolejowy nie posiada kół nap
ę
dowych wykorzystuj
ą
cych przyczepno
ść
i tarcie dla zamiany
momentu obrotowego wytworzonego przez silnik trakcyjny w ruch post
ę
powy.
2. Do kolei niekonwencjonalnych zalicza si
ę
w szczególno
ś
ci koleje linowe, koleje jednoszynowe,
koleje na poduszkach powietrznych lub magnetycznych.
§ 132. 1. Koleje niekonwencjonalne dopuszczone do wykonywania przewozu osób powinny spełnia
ć
warunki okre
ś
lone w dziale II i VI.
2. Współczynnik bezpiecze
ń
stwa konstrukcyjnych elementów no
ś
nych kolei niekonwencjonalnych
powinien wynosi
ć
co najmniej 3,0.
3. Koleje niekonwencjonalne powinny zapewnia
ć
mo
ż
liwo
ść
bezpiecznego opuszczenia pojazdu
przez pasa
ż
erów w przypadku awarii.
Rozdział 2
Koleje linowe
§ 133. 1. Kolej
linowa
stanowi
zespół
powi
ą
zanych
technicznie
i
technologicznie
obiektów
budowlanych i urz
ą
dze
ń
słu
żą
cych do przewozu osób w pojazdach przemieszczaj
ą
cych si
ę
po torze
linowym przebiegaj
ą
cym ponad terenem.
2. Koleje linowe dziel
ą
si
ę
na:
1) wahadłowe i okr
ęż
ne:
a) gondolowe (kabinowe),
b) krzesełkowe,
2) linowo-terenowe.
3. Obiekty budowlane kolei linowych stanowi
ą
:
1) budynki stacji,
2) podpory trasowe,
3) fundamenty:
a) układów nap
ę
dowych, przewojowych i napinaj
ą
cych,
b) podpór trasowych.
4. Warunki techniczne urz
ą
dze
ń
kolei linowych okre
ś
laj
ą
przepisy o dozorze technicznym.
§ 134. 1. Dla ustalenia rozmieszczenia podpór na trasie, okre
ś
lenia ich wysoko
ś
ci i obci
ąż
e
ń
powinno si
ę
odr
ę
bnie dla ka
ż
dej podpory przeprowadzi
ć
obliczenia w zakresie:
1) usytuowania podpory - odległo
ś
ci od s
ą
siednich podpór, ró
ż
nic wysoko
ś
ci punktów podparcia liny
no
ś
nej lub no
ś
no-nap
ę
dowej, k
ą
tów załamania ci
ę
ciw na danej podporze oraz k
ą
tów pochylenia
ci
ę
ciw przyległych przelotów,
2) maksymalnych i minimalnych sił reakcji liny na podporze,
3) maksymalnych i minimalnych zwisów liny na przyległych przelotach,
4) maksymalnych i minimalnych wzniesie
ń
pojazdów nad terenem.
2. Podpory trasowe powinno si
ę
projektowa
ć
i budowa
ć
jako wolno stoj
ą
ce, bez stosowania
odci
ą
gów.
3. Kształt konstrukcji podpór trasowych i ich fundamentów powinien uniemo
ż
liwia
ć
odpływ wód
opadowych.
4. Podpory trasowe powinny by
ć
wyposa
ż
one w drabiny lub inne urz
ą
dzenia umo
ż
liwiaj
ą
ce wej
ś
cie
na podpor
ę
, zabezpieczone przed dost
ę
pem osób postronnych, wysi
ę
gniki stałe lub ruchome, por
ę
cze,
podesty oraz uchwyty, umo
ż
liwiaj
ą
ce przeprowadzanie robót konserwacyjnych lub monta
ż
owych.
§ 135. 1. Budynki stacji kolei linowych powinny odpowiada
ć
warunkom technicznym okre
ś
lonym w
odr
ę
bnych przepisach.
Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny
SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004
2. Stacje powinny posiada
ć
perony dostosowane do rodzaju kolei linowych i rodzaju pojazdów.
3. Perony kolei linowych wahadłowych powinny by
ć
wyposa
ż
one w prowadnic
ę
umo
ż
liwiaj
ą
c
ą
prawidłowy wjazd pojazdu wychylonego poprzecznie o k
ą
t do 20°.
4. Ukształtowanie prowadnic peronu kolei linowych powinno eliminowa
ć
mo
ż
liwo
ść
zaczepienia
doln
ą
kraw
ę
dzi
ą
pojazdu o prowadnic
ę
w przypadku wychylenia podłu
ż
nego pojazdu o 30°, przy czym
szczelina pomi
ę
dzy stoj
ą
cym pojazdem a kraw
ę
dzi
ą
peronu nie powinna by
ć
wi
ę
ksza ni
ż
0,10 m.
5. Długo
ść
, pochylenie i kształt peronu powinny by
ć
dostosowane zarówno do ruchu pojazdu
obci
ąż
onego jak i pustego.
6. Perony powinny by
ć
zabezpieczone od zewn
ą
trz por
ę
czami.
7. Stacje kolei linowych powinny by
ć
wyposa
ż
one w po
ś
rednie poczekalnie przedperonowe,
umo
ż
liwiaj
ą
ce wpuszczanie pasa
ż
erów na peron dopiero po wje
ź
dzie i zatrzymaniu si
ę
pojazdu.
8. Budynki stacji i perony kolei linowych z ruchem okr
ęż
nym, pojazdami odkrytymi i innymi pojazdami
powinny zapewnia
ć
bezkolizyjny ruch pojazdów.
§ 136. 1. Kolej szynowa, w której ruch pojazdu wywołany jest lin
ą
nap
ę
dow
ą
, stanowi kolej
linowo-terenow
ą
.
2. Nawierzchnia drogi kolei linowo-terenowej powinna odpowiada
ć
warunkom okre
ś
lonym dla
nawierzchni kolei szynowej, przy czym w celu przeciwdziałania pełzaniu szyn konieczne jest
odpowiednie przytwierdzenie szyn do podkładów.
3. Dla prowadzenia liny nap
ę
dowej powinno si
ę
umie
ś
ci
ć
pomi
ę
dzy tokami szyn specjalne rolki
dwuobrze
ż
owe, przymocowane do dwóch s
ą
siednich podkładów w osi toru, rozmieszczone w takiej
odległo
ś
ci, aby przy swobodnym zwisie lina nap
ę
dowa nie dotykała elementów nawierzchni. Przy
poło
ż
eniu toru w łuku kołowym powinno si
ę
zag
ęś
ci
ć
rozstaw rolek oraz pochyli
ć
je tak, aby utrzyma
ć
kolisty kształt poło
ż
enia liny nap
ę
dowej.
4. Pochylenie linii kolei linowo-terenowej powinno mie
ć
stał
ą
warto
ść
na całej długo
ś
ci równ
ą
ś
redniemu pochyleniu stoku, na którym poło
ż
ona jest linia. W łukach linii kolei linowo-terenowej nie
wykonuje si
ę
przechyłki i krzywych przej
ś
ciowych.
5. Przy peronach wielopoziomowych do obsługi pojazdów z podłog
ą
wielopoziomow
ą
ró
ż
nice
wysoko
ś
ci poszczególnych peronów nie powinny przekracza
ć
wysoko
ś
ci od 0,14 m do 0,18 m, a w
przypadku wi
ę
kszej ró
ż
nicy poziomów powinny by
ć
wykonane i wyra
ź
nie oznakowane schody na całej
szeroko
ś
ci peronu.
6. Odległo
ść
kraw
ę
dzi peronu kolei linowo-terenowej od pojazdu nie powinna by
ć
wi
ę
ksza ni
ż
0,10
m.
7. Skrajnia budowli dla kolei linowo-terenowych powinna by
ć
dostosowana do skrajni taboru i
szeroko
ś
ci torów przyj
ę
tej dla danej kolei.
Dział IX
Przepisy przej
ś
ciowe i ko
ń
cowe
§ 137. 1. Przepisów rozporz
ą
dzenia nie stosuje si
ę
do budowli kolejowych istniej
ą
cych przed dniem
wej
ś
cia w
ż
ycie rozporz
ą
dzenia oraz w stosunku do których przed tym dniem została wydana decyzja o
pozwoleniu na budow
ę
albo został zło
ż
ony wniosek o wydanie takiej decyzji, z zastrze
ż
eniem ust. 2.
2. Przepisy rozporz
ą
dzenia stosuje si
ę
w przypadku modernizacji budowli kolejowych, o których
mowa w ust. 1.
§ 138. Rozporz
ą
dzenie wchodzi w
ż
ycie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.