Toyota Corolla
Autor: Zdzisław Podbielski
Źródło: Młody Technik 1/1981
Na światowej liście producentów samochodów osobowych
pierwsze miejsce mają St. Zjednoczone, drugie od kilku lat zajmuje
Japonia. Pomimo wielkiej liczby produkowanych w Kraju
Wschodzącego Słońca samochodów (około 6 mln rocznie) rzadko
spotykaliśmy na naszych drogach samochody japońskie. W 1980
roku sprowadzono do Polski pewną liczbę samochodów japońskich
Mazda 323 i Toyota Corolla, które są sprzedawane w tzw.
"eksporcie wewnętrznym".Pierwszy z tych samochodów już został
przedstawiony w naszym dziale.
Toyota Motor Co. jest jedną z największych samochodowych
wytwórni świata i produkuje rocznie ponad 2 miliony samochodów
osobowych. Różnorodność budowanych wozów jest bardzo duża, od
modelu Starlet z litrowym silnikiem aż do modelu Century z ośmio
cylindrowym, widlastym silnikiem o pojemności 3376 cm3. Corolla
jest drugim po Starlet co do wielkości samochodem firmy Toyota.
Model ten wyposaża się w dwa podstawowe źródła napędu o
pojemności skokowej 1290 cm3 i 1588 cm3, z tym, że silnik o
większej pojemności budowany jest w trzech wersjach, o mocy: 75,
86 i 108 KM. Różną moc osiągnięto przez zróżnicowanie stopnia
sprężania i prędkości obrotowej silników.
Samochody sprowadzone do Polski mają silniki oznaczone
symbolem 4K, o pojemności skokowej 1300 cm3 i mocy 60 KM,
mierzonej według niemieckiej normy (DIN). Konstrukcja silnika nie
uległa zmianom przez wiele lat i stosowana była w poprzednich
modelach samochodów Toyota Corolla. Cztery cylindry w układzie
rzędowym są napełniane i opróżniane przez górnozaworowy rozrząd
z wałkiem rozrządu umieszczonym w kadłubie silnika. Zasilanie
silnika odbywa się gaźnikiem, mającym dwie komory pływakowe,
podobnie jak gaźnik Polskiego Fiata 125p. Cały silnik pochylony
jest pod niewielkim kątem w lewo (patrząc w kierunku jazdy
samochodu). Podziwiać można rozmieszczenie elementów osprzętu
silnika. Użytkownik ma bardzo ułatwione zadanie, gdy chce
skontrolować poziom oleju w silniku, wymienić świecę zapłonową
lub wymienić filtr oleju. Bardzo łatwy jest również dostęp do
aparatu zapłonowego i cewki. W przedziale silnika nie ma
zagęszczonej plątaniny rozmaitych przewodów. Pokrywę (maskę)
silnika otwiera się w kierunku tyłu samochodu. Takie rozwiązanie
obecnie jest najczęściej stosowane, chociaż jeszcze do niedawna
panowała tendencja do umieszczania zawiasów maski z przodu
samochodu. Otwieranie maski do przodu argumentowali
konstruktorzy względami bezpieczeństwa – nawet gdy kierowca
zapomni zamknąć maskę, to nie otworzy się ona w czasie jazdy, nie
zostanie wyrwana pędem powietrza. Słuszność tej teorii
przyznawano przez wiele lat, dopóki nie podważyły jej badania nad
bezpiecznym samochodem, prowadzone m.in. przez szwedzką firmę
Volvo Wyniki badań wskazały na inne niebezpieczeństwo - w czasie
czołowego zderzenia maska otwierana do przodu tak może się
odkształcić, że wejdzie przez szybę przednią do przedziału osobowe
go nadwozia, bezpośrednio zagrażając jadącym. Okazało się także,
że do poszczególnych elementów silnika odpowiednio dobrze
rozmieszczonych, jak właśnie w Corolli, łatwiejszy jest dostęp przy
masce otwierającej się do tyłu. czyli zawieszonej na zawiasach
przy szybie przedniej. Elementy silnika są w Corolli nie tylko łatwo
dostępne, ale j bezpiecznie rozmieszczone. W najbardziej narażonej
na uszkodzenia strefie przedniej znajduje się belka poprzeczna, do
której m.in. mocowany jest zamek maski silnika, dalej w kierunku
do tyłu pojazdu znajduje się chłodnica i dopiero silnik. Zasługuje na
uwagę bezpieczne usytuowanie pompy hamulcowej i zbiorniczka
płynu hamulcowego w prawym tylnym narożniku komory silnika, za
wnęką błotnika i przy ścianie oddzielającej komorę silnika od
pasażerskiego przedziału nadwozia.
Jeszcze kilka stów o czynnościach obsługowych pojazdu. Corolla
nie ma tradycyjnych punktów smarowania podwozia. Instrukcja
fabryczna zaleca co 40 tysięcy km przebiegu lub co 2 lata
eksploatacji samochodu smarowanie przegubów, łożysk kół i
przedniego zawieszenia. W tym samym okresie eksploatacji należy
wymienić olej w skrzyni biegów i przekładni głównej. Wymiana
oleju w silniku zalecana jest, zależnie od klasy stosowanego oleju,
co 10 lub co 5 tysięcy przejechanych kilometrów lub co 6 i 3
miesiące eksploatacji. Wydaje się, że ten drugi warunek –
częstotliwość wymiany oleju liczona w miesiącach - jest zbyt
asekuracyjny. Za to instrukcja obsługi dopuszcza czyszczenie
wkładu filtru powietrza, zalecając zabrudzone ścianki papierowego
wkładu przedmuchać sprężonym powietrzem.
Zamykamy maskę silnika i przechodzimy do pomieszczenia
osobowego. Przednie drzwi po obu stronach nadwozia zamykane są
na zewnątrz jednym kluczykiem. Ten sam uniwersalny kluczyk
służy również do włączania zapłonu, otwarcia bagażnika oraz
pokrywy wlewu paliwa. Fotele przednie są bardzo wygodne,
zarówno poduszka, jak i oparcie dobrze dopasowane do figury
człowieka. Regulacja foteli przednich dobra, można zarówno
przesuwać je wzdłuż nadwozia, jak i pochylać oparcia aż do pozycji
leżącej. Poza tym przednie fotele wyposażono w zagłówki, które
chronią kręgi szyjne jadących w razie najechania na samochód od
tyłu. Wysokość uniesienia zagłówków można regulować przez
zwolnienie przycisku w miejscu mocowania zagłówka do oparcia
fotela. Znacznie mniej wygodna jest tylna kanapa z płaskim
oparciem. Przy przednich i tylnych siedzeniach zamontowano pasy
bezpieczeństwa. Z przodu są to pasy bezwładnościowe. Działanie
tych pasów umożliwia swobodne poruszanie się zapiętego pasami
człowieka, gdy wychyla się on powoli, natomiast nagle wychylenie
się człowieka do przodu powoduje zablokowanie pasa i
przytrzymanie ciała. Zaletą bezwładnościowych pasów
bezpieczeństwa jest samoczynna, automatyczna regulacja długości
pasa, odpowiednio do budowy ciała użytkownika i pozycji
siedzenia. Wygodna pozycja kierowcy wynika z kształtu fotela.
Jednak kierowca o niskim wzroście, a tacy są przecież Japończycy,
ma trudności z ustawieniem fotela tak, aby trzymać kierownicę z
lekko ugiętymi ramionami, gdyż wtedy nie może wcisnąć do końca
pedału sprzęgła - nogi są zbyt daleko odsunięte od pedałów.
Sterowanie pedałami nie wymaga użycia dużej siły. Pedał hamulca
jest bardzo czuły, lekkie naciśnięcie pedału powoduje skuteczne
hamowanie. Wynika to z pracy urządzenia wspomagającego
hamulce i skuteczności działania mechanizmów hamulców
tarczowych przy kołach przednich. Koło kierownicy ustawiono pod
dobrym kątem, do obracania kołem trzeba przyłożyć trochę siły tak,
że kierowca dobrze wyczuwa zachowanie się wozu w ruchu.
Deska rozdzielcza wyposażona jest w potrzebne wskaźniki i ma
regulowaną intensywność oświetlenia. Dobiegający do wnętrza
pomieszczenia pasażerskiego hałas silnika pracującego na
wolnych obrotach nie jest duży. Widoczne są natomiast drgania
dźwigni zmiany biegów. Krótka dźwignia zmiany biegów, ustawiona
na wysokim tunelu stanowiącym obudowę skrzyni biegów,
wyraźnie wybiera poszczególne biegi, słychać pracę zatrzasków
mechanizmu sterującego biegami. Po obu stronach kolumny
kierownicy zamontowano pojedyncze przełączniki dźwigniowe.
Prawa dźwigienka służy do włączania wycieraczek szyb i
spryskiwacza. Są dwa zakresy prędkości pracy wycieraczek. Lewą
dźwigienka włącza się światła reflektorów, sygnał świetlny oraz
kierunkowskazy. Uruchamiana w płaszczyźnie poziomej dźwignia
lewa włącza oświetlenie zewnętrzne samochodu oraz sygnał
świetlny (błysk światłami), natomiast w płaszczyźnie pionowej
włączane są kierunkowskazy.
Poprzednie modele Toyoty Corolli miały oś tylną zawieszoną za
pomocą wzdłużnych resorów piórowych. Takie zawieszenie jest
stosowane jako jedna z dwóch wersji także w nowym samochodzie,
obok zawieszania za pomocą sprężyn śrubowych i drążków
reakcyjnych. To ostatnie zawieszenie mają wozy sprowadzane do
Polski. Nowe zawieszenie tylnej osi znacznie zmniejszyło tendencję
do nadsterowności samochodu, wykazywanej bardzo wyraźnie
przez Corollę zawieszoną z tyłu na wzdłużnych resorach piórowych.
Nie znaczy to jednak, że nowa Corolla pozbawiona została
wspomnianej wady. Dwa prostokątne reflektory, o wymiarach
zbliżonych do reflektorów naszego małego Polskiego Fiata 126p,
nie zapewniają dobrego oświetlenia drogi, szczególnie w czasie
jazdy z większymi prędkościami.
W porównaniu z poprzednim modelem Corolli o "ciężkiej" sylwetce
nadwozia,nowy samochód model 1980 ma nowoczesną sylwetkę z
nisko pochyloną maską silnika i wznoszącą się do tyłu linią
nadwozia. Przy takim zarysie bocznym górna krawędź bagażnika
przebiega wysoko i dlatego bagażnik jest głęboki. Pojemność
bagażnika zmniejszona jest jednak przez leżące płasko w
wytłoczeniu podłogi koło zapasowe, a także osłonami zawieszenia
kół jezdnych oraz rurą wlewu paliwa, która znajduje się z prawej
strony w bagażniku. Podnośnik i komplet narzędzi kierowcy
umieszczono z lewej strony bagażnika we wnęce błotnika.
Toyota Corolla to samochód solidny, dokładnie zmontowany. O
trwałości tego modelu pojazdu trudno jeszcze mówić, gdyż wozy te
w liczbie około 1000 sztuk znalazły się na rynku w Polsce dopiero
w 1980 roku.
Zdzisław Podbielski
Dane techniczne samochodu Toyota Corolla
Nadwozie samonośne, 4-drzwiowe, 5-miejscowe.
Silnik 4-suw., 4-cylindrowy rzędowy, chłodzony cieczą, umieszczony
z przodu, napędza koła tylne.
Średnica cyl. x skok tłoka/poj. skokowa - 75x73,0 mm/1290 cm3.
Moc maks. 44 kW (60 KM - DIN) przy 5600 obr./min.
Stopień sprężania 9:1.
Skrzynka przekładniowa 4 biegowa, synchronizowana.
Zawieszenie przednie: kolumny teleskopowe typu Mc Pherson,
stabilizator.
Zawieszenie tylne: oś sztywna prowadzona przez 4 drążki wzdłużne
sprężyny śrubowe, amortyzatory teleskopowe, poprzeczny drążek
ustalający.
Hamulce dwuobwodowe ze wspomaganiem, przednie tarczowe,
tylne bębnowe, hamulec ręczny mechaniczny na koła tylne.
Ogumienie o wymiarach 155SR13.
Długość/szer./wys. pojazdu - 406/161/139,5 cm.
Rozstaw osi - 240 cm
Masa własna pojazdu - 875 kg.
Prędkość maksymalna - 145 km/h.
Zużycie paliwa-9,5 l/100 km przy V = 110 km/h.