8
W okresie jesiennym zaczynamy u siebie zauważać tak
zwany „spadek formy”. Łatwiej i szybciej łapiemy katar,
który przeradza się w przeziębienie, a niekiedy grypę czy
nawet poważniejsze choroby, typu zapalenie oskrzeli czy
płuc. Odczuwamy niechęć do poruszania się: deszczowa,
wietrzna, pochmurna, „szara” pogoda sprawia, że letni
jogging czy wakacyjne wycieczki rowerowe powoli od-
chodzą w niepamięć. Zaczynamy spędzać więcej czasu
przed telewizorem lub przy książce, oddając się lenistwu
na kanapie czy w fotelu. Przed okresem zimowym nasze
ciało zaczyna gromadzić tłuszcz, potrzebny mu do ocie-
plenia podczas mrozów: zaczynamy odczuwać chęć na bi-
gosy, gulasze z sosem, smażone kotlety schabowe. Także
ze względu na brak owoców sezonowych, zaczynamy ob-
jadać się innymi „przekąskami”: tostami, chrupkami, pa-
luszkami, krakersami czy czekoladą. Każde z tych działań
prowadzi nas do jednego: obniżenia odporności naszego
organizmu.
Odporność nie jest jedynie rzeczą, która w sposób nie-
zmienny i stały występuje w naszym organizmie od naro-
dzin do śmierci. Należy pamiętać, że jest umiejętnością
naszego systemu odpornościowego do walki z czynnikami
zewnętrznymi oraz ciałami obcymi: bakteriami, wirusa-
mi, pasożytami, czy alergenami. Jako umiejętność może
być wzmacniana, „rozciągana” – zupełnie jak ćwiczona pa-
mięć. Może także zanikać i ulegać degradacji, wystawiona
na niesprzyjające czynniki i warunki.
9
Dzięki dobrej odporności antygeny, czyli cząsteczki wy-
wołujące chorobę, alergię lub infekcję nie mogą wniknąć
do naszego organizmu. Antygenami są zarówno białka,
komórki genetycznie różniące się od naszych (np. wnikają-
ce do naszego organizmu poprzez transplantację narządów
czy wymianę śliny i krwi), mikroorganizmy (wirusy, bak-
terie, grzyby, pasożyty, pierwotniaki) oraz alergeny. Kiedy
jednak zdarzy się, że antygeny wnikną w jakiś sposób do
naszego ciała, zadaniem układu odpornościowego jest ich
wyeliminowanie – lub chociażby sparaliżowanie czy osła-
bienie – oraz usunięcie uszkodzonych w czasie choroby lub
infekcji komórek.
Należy pamiętać, że już od chwili narodzin posiadamy
pewien rodzaj odporności. Uaktywnia się on w momencie,
gdy nowo narodzone niemowlę w ciągu kilku pierwszych
minut życia zostaje położone na brzuchu swojej matki. Ce-
lem takiego działania nie jest jedynie pokazanie matce jej
nowo narodzonego dziecka, lecz także uaktywnienie sys-
temu odpornościowego noworodka: flora bakteryjna mat-
ki „kolonizuje” dziecko, jego układ oddechowy i trawien-
ny (wypita z mlekiem matki siara zawiera wiele substancji
ochronnych i wzmacniających oraz stanowi jedną z pierw-
szych barier antybakteryjnych). W ten sposób zaczyna się
nasza „przygoda” z odpornością.
Odporność dzielimy na nieswoistą i swoistą. Odpor-
ność nieswoista to właśnie ta naturalna, wrodzona zdol-
ność naszego organizmu do walki z wszystkimi obcymi
10
ciałami, które mogłyby negatywnie oddziaływać na nasz
organizm. Jest odpornością uśpioną, aktywującą nasz ge-
netyczny system obrony w momencie, gdy dany antygen
przekroczy barierę naszego ciała. Obrona następuje bar-
dzo szybko, tworząc związek partnerski „akcja-reakcja”:
zaraz po pojawieniu się w organizmie wirusa, bakterii czy
alergenu pojawiają się np. kaszel, wymioty czy łzawienie.
Odporność nieswoista jest bardzo niska bezpośrednio po
narodzinach – noworodki są bardzo podatne na infekcje,
dlatego też pierwsze dni swojego życia spędzają w steryl-
nych pomieszczeniach szpitala (w szczególności noworod-
ki urodzone przed czasem, tak zwane „wcześniaki”) oraz
obniża się w okresie starzenia.
Odporność nieswoistą można porównać do murów
obronnych, na które składają się:
● Skóra – jest pierwszą barierą, wystawioną na działanie
bakterii w każdym momencie naszego życia. Każde
dotknięcie zwyczajnych przedmiotów (typu kubki czy
długopisy), jazda autobusem w tłoku, wizyta u członka
rodziny w szpitalu, czy tak naturalne wyjście do toalety,
bez bariery, jaką jest skóra, prawdopodobnie kończyło-
by się śmiercią. Dlatego tak ważne jest częste mycie rąk
oraz dokładne oczyszczanie i opatrywanie nawet naj-
mniejszych ran – luk w naszym murze obronnym. Jeśli
skóra jest „szczelna”, nienaruszona, bakterie i grzyby
zamieszkujące świat zewnętrzny nie mają możliwości
11
przeniknięcia do naszego organizmu. Skóra posiada
także swój własny system obrony – niskie pH, czyli jej
kwaśny odczyn, który niszczy drobnoustroje, próbują-
ce przedostać się do organizmu.
● Wydzieliny: ślina, łzy, katar – zawierają substancję
o nazwie lizozym, która jest specyficznym środkiem
bakteriobójczym. Ponadto niekiedy wraz z tymi wy-
dzielinami z naszego ciała usuwane są bakterie i wiru-
sy, odpowiedzialne za daną reakcję, np. łzawienie wy-
stępuje w momencie, gdy do naszego oka dostanie się
ciało obce lub jako reakcja na alergen je wywołujący.
● Błony śluzowe – w organizmie człowieka wyróżnić
można błony śluzowe przewodu pokarmowego, dróg
oddechowych czy narządów płciowych. Likwidują one
drobnoustroje w różny sposób: za pomocą obecnego
w nich śluzu, podczas reakcji takich jak kaszel, wymio-
ty, itp., czy za pomocą niskiego pH.
● Enzymy trawienne żołądka, jelita i trzustki – służą tra-
wieniu pokarmów, lecz eliminują także szkodliwe mi-
kroorganizmy, rozpuszczając je.
● Flora przewodu pokarmowego – ulega uszkodzeniu
podczas spożywania antybiotyków, dlatego tak ważne
jest przyjmowanie podczas antybiotykoterapii prepara-
tów, które ją wzmacniają i odbudowują. Należą do niej
między innymi „pozytywne” bakterie, walczące z bak-
teriami „negatywnymi”, dostającymi się do naszego
organizmu z zewnątrz. Można ją wzmocnić poprzez
12
spożywanie produktów spożywczych z tak zwanymi
bakteriami L-casei, obecnymi np. w niektórych pro-
duktach mleczarskich czy kiszonej kapuście. Zostało
udowodnione naukowo, że niektóre szczepy bakterii
L-casei przyspieszają wyzdrowienie podczas infekcyj-
nych chorób jelit.
● Interferony – można je porównać do rycerzy, chronią-
cych mury obronne. Interferony uwalniane są przez
nasze komórki w momencie zakażenia. Zwalczają one
już zakażone komórki oraz działają ochronnie na pozo-
stałe, zapobiegając rozprzestrzenianiu się wirusa i jego
wnikaniu w komórki zdrowe.
● Nagłe reakcje organizmu na czynnik chorobotwórczy –
należą do nich nie tylko kaszel, wymioty czy łzawienie,
ale także gorączka i przyspieszony metabolizm.
Odporność swoista to nabyta i wyćwiczona zdolność
do obrony przed antygenami, reagująca na znane sobie
bodźce (wirusy i bakterie). Aby zadziałała odporność swo-
ista, musi istnieć pewien etap wcześniejszego „przygotowa-
nia” się organizmu. Dzieje się to poprzez poznanie antyge-
nu, który dostał się do naszego ciała. Kiedy dany antygen
pojawi się w naszym organizmie po raz drugi, system od-
porności swoistej rozpozna go, przygotuje się do obrony
poprzez wyprodukowanie odpowiednich, nacelowanych
na antygen przeciwciał i w efekcie wyeliminuje lub spara-
liżuje niepożądany czynnik chorobotwórczy. Proces ten
13
możliwy jest dzięki tak zwanej pamięci immunologicznej,
powstającej podczas pierwszego kontaktu z określonym
antygenem. Komórki zapamiętują antygen i przy kolejnej
infekcji, spowodowanej przez ten sam antygen, odpowiedź
naszego organizmu jest o wiele szybsza.
Odporność swoista działa o wiele wolniej, niż odpor-
ność nieswoista, ze względu na proces wytwarzania prze-
ciwciał – im więcej antygenów znajduje się w naszym or-
ganizmie, tym więcej przeciwciał będzie potrzebnych do
zwalczenia choroby. Jednak ze względu na szczegółowe
rozpoznanie antygenu i jego diagnozę, odporność swoista
działa w bardziej precyzyjny, celowy sposób. Tak jak od-
porność nieswoistą przyrównaliśmy do muru obronnego,
tak odporność swoistą należałoby nazwać generałem, do-
wodzącym głównymi jednostkami kontratakującymi. Jed-
nostkami tymi są limfocyty, które dzielimy na limfocyty B
i wytwarzane przez nie przeciwciała oraz limfocyty T.
Limfocyty B zostają wytworzone i dojrzewają w szpiku
kostnym. Są komórkami aktywującymi się, gdy organizm
zostaje zaatakowany przez bakterie. W odwecie wytwarza-
ją przeciwciała, zwane immunoglobulinami, które dzielimy
na:
● Immunoglobuliny G (IgG) – jest ich najwięcej w su-
rowicy krwi i są najważniejszymi przeciwnikami mi-
kroorganizmów: wirusów, bakterii, itd. Jako jedyne
przechodzą z krwi matki do płodu i zapewniają nowo
14
narodzonemu dziecku odporność na choroby przez
pierwsze 6 miesięcy życia.
● Immunoglobuliny A (IgA) – występują w wydzielinach
dróg oddechowych, moczowych, przewodu pokarmo-
wego, łzach i pocie; neutralizują antygeny potencjalnie
chorobotwórcze.
● Immunoglobuliny E (IgE) – ich reakcja anafilaktyczna
wobec antygenów leży u podstaw alergii.
Same limfocyty B dzielimy z kolei na:
● Limfocyty B1, które stanowią 20% wszystkich limfo-
cytów B. Są limfocytami szczególnie dominującymi
w życiu płodowym i odpowiadają za wytwarzanie au-
toprzeciwciał, czyli komórek skierowanych przeciwko
własnemu organizmowi. Ich zwiększona liczba wystę-
puje przy chorobach autoimmunologicznych, w cho-
robach związanych z uszkodzeniem tkanek, a także
u większości osób starszych (po 70 roku życia). Biorą
także udział w procesie oczyszczania organizmu z mar-
twych lub uszkodzonych komórek.
● Limfocyty B2, stanowią zdecydowaną większość wśród
limfocytów B i biorą czynny udział w tworzeniu prze-
ciwciał.
Limfocyty T to komórki wytwarzane w czerwonym
szpiku kostnym, dojrzewające w grasicy znajdującej się tuż
15
za mostkiem, a następnie wędrujące do narządów limfatycz-
nych i krwi obwodowej. Poszczególne limfocyty T potrafią
rozpoznać niebezpieczne komórki obce i odróżnić je od ko-
mórek naszego organizmu. Dzielą się na kilka podgrup:
● Limfocyty Tc – rozpoznają i niszczą obce komórki.
● Limfocyty Th – wydzielają substancje, które odpowie-
dzialne są za pobudzenie i utrzymanie reakcji immu-
nologicznych.
● Limfocyty Treg – hamują nadmierną reakcję przeciw-
zapalną, zabezpieczają organizm przed autoagresją –
między innymi chronią płód (jako ciało obce) przed
odrzuceniem przez ciało matki.
● Limfocyty Ts – wydzielają substancje hamujące odpo-
wiedzi immunologiczne.
● Komórki NK – chronią organizm przed powstaniem
nowotworów i zabijają nowo powstałe komórki nowo-
tworowe.
● Komórki K – rozpoznają komórki, które podczas po-
przedniej infekcji zostały zaopatrzone w przeciwciała.
Limfocyty T stanowią 90% ogólnej liczby limfocytów
naszego ciała i są niezbędne, aby zapewnić organizmo-
wi odpowiednią odporność komórkową, która eliminuje
komórki zaatakowane przez wirusy oraz komórki nowo-
tworowe. Ich celowość oraz dokładność stanowi jednak
zagrożenie dla przeszczepów oraz jest podstawą alergii –
16
limfocyty T rozpoznają i niszczą każde ciało obce, poja-
wiające się w naszym organizmie, niezależnie od tego, czy
oddziałuje ono na nas negatywnie, czy pozytywnie.
Pomiędzy limfocytami B i T panuje ścisła współpraca,
dzięki czemu system wykrywania antygenów i proces ich
eliminowania jest bardzo sprawny:
1. Antygen jest rozpoznawany przez limfocyty T.
2. Limfocyty T aktywują się i powielają, część z nich za-
czyna walczyć z zakażonymi komórkami, a pozostałe
wysyłają cytokiny – specjalne przekaźniki chemiczne,
odbierane przez limfocyty B (można je porównać do
wojskowych informatorów).
3. Limfocyty B, poinformowane o ataku przez limfocy-
ty T, zwiększają swoją liczbę i wytwarzają odpowiednie
przeciwciała, które reagują wyłącznie na ten antygen,
wskazany wcześniej przez limfocyt T.
4. Limfocyty B unieszkodliwiają antygen, a zakażenie lub
infekcja zostaje opanowane i wyeliminowane.
5. Niewielka ilość limfocytów obu typów przekształca się
w komórki zapewniające pamięć immunologiczną –
tak zwane komórki pamięci.
Dzięki wykształconym komórkom pamięci przy po-
nownym zakażeniu lub chorobie tego samego rodzaju
możliwa jest szybka odpowiedź immunologiczna. Komór-
ki pamięci – lub raczej ich reakcje na antygen – zostały
17
także wykorzystane w zapobieganiu chorobom zakaźnym
poprzez podanie szczepionek.
Odporność swoista dzieli się na czynną i bierną, a każ-
da z nich z kolei na naturalną oraz sztuczną.
● Odporność czynna, jak sama nazwa wskazuje, nie jest
nigdy w stanie uśpienia, ciągle się rozwija i przetwarza
dane, szczególnie w zetknięciu z określonym antyge-
nem. Dzięki niej organizm uczy się rozpoznawać an-
tygen i przy kolejnej infekcji lub zakażeniu szybciej go
rozpoznaje, diagnozuje i eliminuje.
– Odporność czynna naturalna to odporność nabyta
dzięki zakażeniu i samodzielnemu uporaniu się z an-
tygenem.
– Odporność czynna sztuczna rozwija się dzięki poda-
niu odpowiedniej szczepionki.
● Odporność bierna jest wprawdzie podobna do odpor-
ności czynnej, lecz wykształca się w organizmie dzięki
podaniu gotowych przeciwciał.
– Odporność bierna naturalna występuje u dzieci
i związana jest z przekazywaniem płodowi przez mat-
kę przeciwciał, które pozostają w nim aktywne przez
jakiś czas.
– Odporność bierna sztuczna aktywowana jest po po-
daniu surowicy odpornościowej.