1

„Nowe światło” na „władze zwierzchnie” z Listu do Rzymian 13:1-7

W Strażnicy nr 19 z 1987 roku, tom CVIII napisano: „Od roku 1919 zaczął napływać wielki
strumień nowo zrozumianych prawd i trwa to do dnia dzisiejszego” (ss. 16, 17, akapit 13).
Jako jedną z tych nowo poznanych prawd wymieniono w tym samym akapicie następującą
doktrynę: „Rok 1962: Określenie››władze zwierzchnie‹‹ z Listu do Rzymian 13:1 słusznie
zastosowano do świeckich czynników rządzących, którym chrześcijanie winni się warunkowo
podporządkować” (kursywa za oryginałem). Podobnie przedstawiono tą sprawę na stronach
146-147 książki Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego.

Problem polega jednak na tym, że to „nowe zrozumienie” było pierwotną, starą nauką
Badaczy Pisma Świętego, o czym świadczą poniższe cytaty:

„Jakkolwiek rządy Pogan były złemi, to jednak panowanie ich było dozwolone
czyli ››od Boga ustanowione‹‹ dla mądrych Jego zamiarów (Rzym. 13:1)”
(Boski Plan Wieków, wydanie polskie z 1925 roku, s. 274).

„Jezus i Apostołowie, wiedząc, że taki był boski cel, nie sprzeciwiali się pod
żadnym względem ziemskim władzom. Owszem, uczyli wiernych, aby byli
poddani tym władzom, chociaż nawet często cierpieli z powodu nadużywania
ich władzy. Uczyli wiernych, aby byli posłuszni prawom i szanowali władzę
dlatego, iż na to jest postanowioną, choćby przedstawiciele tej władzy osobiście
nie byli warci szacunku; aby płacili naznaczony podatek i nie sprzeciwiali się
ustanowionym prawom, zwyjątkiem jeśliby sprzeciwiały się one boskim
prawom (Dz. Ap. 4:19; 5:29; Rzym. 13:1-7; Mat. 22:21). Pan Jezus,
Apostołowie i pierwotny Kościół zachowywali prawa, chociaż byli odłączeni od
nich i nie brali udziału w rządach tego świata” (Boski Plan Wieków, wydanie
polskie z 1925 roku, s. 292, błędy językowe za oryginałem).

Co ciekawe, w książce Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego, we fragmencie nie
odnoszącym się do „nowego światła” przyznano, że Badacze Pisma Świętego w okresie
poprzedzającym wybuch pierwszej wojny światowej utożsamiali „władze zwierzchnie” z
Rzymian 13:1-7 z władzami świeckimi (ss. 189-190). Nie powiedziano tam jednak, że ich
pogląd był oficjalnym stanowiskiem organizacji, zamieszczonym w publikacjach
Towarzystwa Strażnica.

Ponadto o nierzetelności wypowiedzi na temat rzekomo nowego zrozumienia świadczy fakt,
że tak wyjaśniali ten fragment uczeni chrześcijańscy przez wszystkie wieki, więc nie była to
żadna nowość. W rzeczywistości „nowym światłem”, a raczej „nową ciemnością” była nauka
Rutherforda z 1929 roku, w myśl której „władze zwierzchnie” to Jehowa Bóg i Jezus
Chrystus. Tak więc zrozumienie z 1962 roku było w gruncie rzeczy powrotem do pierwotnej
nauki i powinno się je przedstawiać jako skorygowanie błędnej interpretacji lub naprawienie
błędu.

Tymczasem według Strażnicy z 1 maja 1996 roku (ss. 13, 14, akapit 13) błędne zrozumienie,
narzucone przez Rutherforda miało korzystny wpływ na wiernych:

„Ponieważ różne rządy zaczęły ustanawiać przepisy zabraniające tego, czego
oczekuje Bóg, lub wymagające rzeczy zakazanych w Jego prawie, w roku 1929
uznano, iż zwierzchnościami wyższymi muszą być Jehowa Bóg i Jezus

2

Chrystus. Słudzy Jehowy tak rozumieli tę sprawę od krytycznych lat
poprzedzających drugą wojnę światową aż do zimnej wojny, w czasie której na
świecie panowała równowaga strachu i utrzymywano stałą gotowość bojową.
Spoglądając wstecz, trzeba przyznać, iż w tym trudnym okresie takie
uwydatnienie zwierzchnictwa Jehowy i Jego Chrystusa pomogło ludowi
Bożemu bezkompromisowo obstawać przy neutralności”.

To doprawdy dziwne, że nieprawda była pomocna ludowi Bożemu w zachowaniu prawości.
Czy gdyby lud Boży miał już w owych czasach zrozumienie z 1962 roku, tj. pierwotne
zrozumienie, to nie byłby równie bezkompromisowy w obstawaniu przy neutralności?
Dlaczego nie wyrażono tu żalu z powodu zwiedzenia ludu Jehowy przez Rutherforda w
kwestii „władz zwierzchnich”? Przecież niektórzy Świadkowie Jehowy mogli z tej
przyczyny uchybiać w kwestii okazywania szacunku władzom. Przeciwnie, uznano, iż błąd
może przyczyniać się do ugruntowania prawej postawy. Czy Bóg posługuje się fałszem, by
osiągnąć dobre cele?

„On jest skałą! Doskonałe jest dzieło jego, gdyż wszystkie drogi jego są prawe, jest Bogiem
wiernym, bez fałszu, sprawiedliwy On i prawy” (5 Mojż. 32:4, BW).

„Bóg nie ma nic wspólnego z bezprawiem, Wszechmocny z nieprawością” (Joba 34:10, BW).


Opracował Szymon Matusiak