1

2

S E D U C I N G

MY

assistant

HELEN COOPER

J. S. COOPER

Tłumaczenie nieoficjalne dla TequilaTeam

aleksandros75

OBOWIĄZUJE ZAKAZ

ROZPOWSZECHNIANIA TŁUMACZENIA

3

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Scott

Stałem tam z moim wzwodem i wszystko, co chciałem wykrzyczeć to "Co

do cholery”? – Szlag by to trafił! Dlaczego zawsze, kiedy spotykałem kobietę,

którą lubiłem, ona miała problemy? Głównie problemy? Oczywiście, nigdy

wcześniej nie przejmowałem się tym, ale z Elizabeth było inaczej. Elizabeth była

kimś, kogo chciałem poznać o wiele głębiej i gruntowniej. Gdybym nie wiedział

lepiej, sądziłbym, że Bóg testował mnie i nasz związek. Dlaczego za każdym

razem, gdy Elizabeth i ja byliśmy blisko dobrej przestrzeni, coś wyskakiwało?

– Eliza, wyjdź teraz. – Lacey, najlepsza przyjaciółka Elizabeth, uderzyła w

drzwi, tym razem jej głos był bardziej natarczywy. Wpatrywałem się w Elizabeth,

jej twarz była jasnoczerwona, gdy unikała kontaktu wzrokowego ze mną.

– Shane czeka. – Czułem, jak zaciska się mój żołądek. Dlaczego tu był

Shane?

Ze

wszystkiego,

co powiedziała mi Elizabeth, był złą

wiadomością. Oczywiście nie powiedziała mi wiele, ale sam fakt, że ją zdradził,

powiedział mi wszystko, co powinienem wiedzieć. Prawdziwi mężczyźni nie

zdradzali swoich kobiet. Nigdy nie zdradzę mojej dziewczyny. To po prostu nie

było coś, co mogłem zrobić. Dorastając z dwiema siostrami i będąc szczególnie

blisko mojej młodszej siostry Liv, wiedziałem, jak wiele szkód emocjonalnych

może spowodować oszustwo. Ale wiedziałem też, jak nierozsądne mogą być

niektóre kobiety. Wiedziałem, ile szans niektóre kobiety dały mężczyznom,

którzy nie byli warci ich czasu. Zbyt wiele okazji. Stłumiłem westchnienie i

starałem się nie pozwolić, by moja twarz okazywała irytację. Chciałem złapać

Elizabeth za ramiona i potrząsnąć nią. Nie mogła poważnie zastanawiać się, czy

nie dać tej osobie kolejnej szansy? Czy mogła?

4

– Co się dzieje? – Powiedziałem szorstko, mój głos był ostrzejszy, niż

zamierzałem. Elizabeth spojrzała na mnie z poczuciem winy i przebiegłem

kciukiem po jej spuchniętych, różowych wargach.

– Dlaczego Shane jest tutaj i co jest niespodzianką? – Zapytałem

ponownie, moje oczy nie opuszczały jej twarzy. Chciałem uczyć się jej każdej

ekspresji i emocji. Elizabeth tak bardzo mnie frustrowała. Po prostu nigdy nie

wiedziałem, o czym myśli. Kobiety twierdziły, że mężczyźni są trudni do

odczytania, ale przypuszczam, że nigdy nie próbowały odczytać samej siebie. One

były tak cholernie zagmatwane.

– Scott – powiedziała cicho, a jej oczy wyglądały na zmartwione. Nic nie

powiedziałem, gdy nadal wpatrywałem się w nią, ale moje oczy powoli opadły na

jej falującą pierś. Jej piersi wyglądały na dziarskie, chciałem sięgnąć i delikatnie

ścisnąć je palcami. Chciałem odwrócić jej uwagę od tego, co się dzieje po drugiej

stronie drzwi. Chciałem, żeby zajęła się twardością w moich spodniach, ale nie

zrobiłem nic z tą potrzebą. Miałem przeczucie, że jej nie doceni.

– Tak. – Powiedziałem i złapałem ją za ręce. – Jestem.

– Co robisz? – Spojrzała na mnie z zakłopotaniem.

– Chcę wrócić do twojego łóżka, żebyś mogła mnie wykorzystać i

wypieprzyć mi mózg.

– Scott! – Powiedziała z zaczerwienioną twarzą. – Nie to miałam właśnie

powiedzieć.

– Szkoda. – Uśmiechnąłem się i przyciągnąłem ją do siebie. – Nie ma

niczego więcej, co chcę teraz usłyszeć. – Odkładałem to, co wiedziałem, było

nieuniknione. Elizabeth wyjdzie przez te drzwi, zobaczy ex, który złamał jej serce

i znów się w nim zakocha. Niebo tylko wiedziało, co przyniósł ze sobą. Gdyby to

był pierścionek zaręczynowy, uderzyłbym go. Nie byłem bojownikiem, ale

miałem ciężki prawy sierpowy, z czasów kiedy jako nastolatek chciałem być

drugim Muhammadem Ali. Nigdy nie zamierzałem być mistrzem świata wagi

5

ciężkiej, ale walczyłbym o swoją kobietę, gdyby to było coś, co musiałbym

zrobić.

– Zobaczę, co się dzieje. – Powiedziała Elizabeth, jej oczy wyglądały na

zmartwione, kiedy położyła dłoń na drzwiach. – Nie będę długo.

– Tak. – Powiedziałem, mój głos nie ukrywał mojego rozczarowania. –

Pewnie.

Nie odpowiedziała mi, a zamiast tego otworzyła drzwi, najpierw

wystawiając głowę, jakby nie widziała, kto tam jest, a potem wróciła i zamknęła

drzwi.

– Shane – powiedziała cicho, gdy wychodziła. Nie mogłem powiedzieć,

czy była zadowolona, czy nie. Żałowałem, że nie widzę jej twarzy, żeby wiedzieć,

o czym myśli. Mógłbym wyczytać to z jej spojrzenia. Wiedziałbym, czy ten Shane

był nadal w jej sercu, czy nie.

– Eliza – Powiedział głębokim głosem. Podszedłem do drzwi, żeby rzucić

okiem na dupka, który zepsuł mi wieczór. Zatrzymałem się, gdy patrzyłem na

niego. To był Shane Devine, miotacz lokalnej drużyny baseballowej. Zespołu,

który kochałem. Zespołu, który wyjechał na mistrzostwa MLB World Series

zaledwie dwa lata temu. Dlaczego Elizabeth nie powiedziała mi, że umawiała się

z Shanem Devine? Nagle przestałem się czuć taki pewny siebie. Mam na myśli,

w porównaniu z normalnym facetem, czułem się jakbym miał sporą szansę.

Przeciwko najlepszemu graczowi baseballowemu, który był niewątpliwie

przystojny, bogaty i charyzmatyczny, moje szanse były nieco trudniejsze.

– Elizo, wyglądasz dobrze. – Powiedział, jego niebieskie oczy marszczyły

się, gdy na nią patrzył. Włosy miał krótko ostrzyżone, a jego skóra miała głęboką

opaleniznę, od biegania w słońcu. Zmarszczyłem brwi, patrząc na niego. Shane

Devine był przystojnym mężczyzną. Bardzo przystojnym mężczyzną. Typ

mężczyzny za którym kobiety szalały.

– Dzięki. – Powiedziała, a potem spojrzała na mnie, jej oczy wyglądały na

nieco zmartwione.

6

– Eliza, musisz zobaczyć, kto tu jest. – Oczy Lacey były szerokie, i

chwyciła rękę przyjaciółki i pociągnęła. Stałem tam, czując się

opuszczony. Byłem tu zbędny. Było to dla mnie oczywiste, że nawet nie

nazywałem jej właściwym imieniem. Nazwałem ją Elizabeth i było dla mnie

oczywiste, że wszyscy wokół nazywali ją Eliza. Dla ludzi, których kochała, była

Eliza. Nigdy nie zaproponowała, żebym ją tak nazywał.

– Kto tu jest? – Powiedziała słabo, a potem usłyszałam mały pisk. – O mój

Boże. – Powiedziała i wyszedłem z sypialni, zdecydowany zobaczyć, kogo lub co

Shane przyniósł ze sobą.

– Powiedziałem ci, że zrobię to dla ciebie. Że poruszyłbym niebo lub

piekło, abyś mogła uzyskać odpowiedź. – Głos Shanea był rozemocjonowany i

zmarszczyłem brwi. Był pewien, naciskając mocno. Na co miał nadzieję? Cóż,

wiedziałem, na co miał nadzieję i chciałem go za to uderzyć.

– I to jest problemem, Shane. Nie chciałam, żebyś odwiedził piekło po moją

odpowiedź. – Głos Elizabeth był napięty, a ja spojrzałem na jej twarz, kiedy

wyszedłem, by do nich dołączyć. Potem spojrzałem w prawo, by zobaczyć, kogo

przyprowadził ze sobą Shane'a. Moje serce zatrzymało się, gdy spojrzałem na

Elizabeth, Shanea i nowego gościa, próbując dowiedzieć się, czy to, co uważałem

za prawdziwe, było poprawne.

– Eliza – powiedział cicho Shane, podchodząc do niej, by wziąć ją za rękę. –

To była tak samo twoja wina jak i moja.

– Nie. – Pokręciła głową, a jej oczy napełniły się łzami. – Nie chciałam,

żeby tak się stało.

– Eliza. – Głos Shanea załamał się. – Popełniłem błąd. Przepraszam.

– A co ze mną? – Odezwał się gość Shanea. – Czy któreś z was pomyślało

o mnie i moim życiu, kiedy dokonaliście tego wyboru?

– Co się dzieje? – Zapytałem Elizabeth, moje serce biło gwałtownie. Byłem

zmieszany. Jakiego dokonali wyboru? Czego mi brakowało?

7

– Kim jesteś? – Spytał Shane, jego niebieskie oczy wpatrywały się we mnie,

gdy po raz pierwszy mnie rozpoznał.

– Jestem szefem i chłopakiem Elizabeth. – Powiedziałem z przekonaniem.

– Scott - Elizabeth spojrzała na mnie szeroko otwartymi oczami. – Proszę,

nie teraz.

– Nie teraz co? – Powiedziałem, czując gniew. Czy ona nie chciała być

moją dziewczyną?

– Nie komplikuj rzeczy. – Pokręciła głową. – To nie jest...

– Co sądzisz o twojej teraźniejszości? – Przerwała Lacey. Jej brązowe oczy

wyglądały na zszokowane, a ja widziałem, jak wiruje jej mózg, prawdopodobnie

próbując ocalić pomysły na książkę, którą pisała. Chociaż nie byłem pewny, czy

to coś, co chciałaby uwzględnić.

– Tak, Eliza. – Powiedział Shane. – Co myślisz o mojej niespodziance?

– Ja, ja – Elizabeth potrząsnęła głową i przygryzła dolną wargę, gdy

odwróciła się do nowego gościa. – Myślę, że chcę powiedzieć, że jest mi przykro.

Wtedy zmarszczyłem brwi, mój mózg pędził milion mil na minutę. Za co

ona przeprasza? Co się działo i dlaczego czułem, że to tylko wierzchołek góry

lodowej zamieszania, który miało wkroczyć w moje życie?

8

ROZDZIAŁ DRUGI

Eliza

Stałam tam zszokowana, patrząc na Shanea, Lacey i mężczyznę, którego

Shane przyprowadził ze sobą. Dlaczego właśnie powiedziałam, że jest mi

przykro? Czułam ciepło w żołądku i spojrzałam na Scotta, który stał tam i

wyglądał na zmieszanego, tak samo jak ja się czułam. Jego oczy przeszyły moje,

gdy spojrzałam na niego, i zobaczyłam wszystkie pytania i emocje wylewające

się z jego duszy do mojej. Chciałam krzyczeć i krzyczeć. Chciałam upaść na

kolana i płakać. Dlaczego życie nigdy nie mogło pójść gładko? Dlaczego Shane

musiał pokazać się i zepsuć wszystko? Odwróciłam się, żeby spojrzeć na Shanea

i chciałam jęczeć. Dlaczego wyglądał tak dobrze? I dlaczego tu był? Nie był

częścią planu, który miałam na moje życie; ale jakoś zawsze udało mu się dostać

do mojej głowy. A potem spojrzałem na mężczyznę, który patrzył na mnie z

poczuciem winy. Człowieka, którego nienawidziłem. Człowieka, którego

chciałam kochać. Człowieka, którego chciałam, aby mnie pokochał. Człowieka,

z którym miałam nadzieję mieć związek. Człowieka, który był moim ojcem.

W życiu jest wiele rzeczy, które nie idą zgodnie z planem. Wiele rzeczy

sprawia, że kwestionujemy decyzje, które podejmujemy, oraz osoby, które

wybieramy aby kochać i tworzyć z nimi życie. Zawsze myślałam, że jestem kimś,

kto podejmowałby dobre decyzje. Zawsze myślałam, że jeśli coś mi się kiedyś

złego przytrafi, nigdy więcej nie pozwolę, aby to się powtórzyło. Zawsze

myślałam, że umiem czytać w ludziach. Oczywiście, były chwile, kiedy się

myliłam. Były czasy, kiedy popełniałam błędy, ufając ludziom, którym nie

powinnam, zostałam zraniona, zdradzona, zdewastowana. Wiem, że wiele moich

problemów wynikało z mojego związku z ojcem, z poczucia opuszczenia i

izolacji. Wiem, że to sprawiło, że jestem osobą bardziej wymagającą w

związkach. Zmusił mnie do szukania rzeczy, których nie powinnam, odpowiedzi

9

i spokoju w miejscach, które nigdy nie dały mi tego, czego chciałem. Usiłowałam

doprowadzić do tego, aby mężczyźni byli najważniejsi w moim życiu, a jednak,

jakoś wciąż nie udało mi się. Nadal brałam i miałam nadzieję, że miłość będzie

wszystkim i zakończy wszystko, czego szukałam w życiu. Kiedy więc moje

związki zawiodły, tak jak to się nieuchronnie stało, zostałam zmiażdżona.

Oglądanie tutaj Shanea i posiadanie Scotta, było dla mnie za dużo. Obaj

mężczyźni spowodowali duży ból. Taki ból, że nawet nie wiedziałam, jak myśleć,

ani jak czuć. Moje serce było smutne, stojąc przed nimi. Czułam, że chcę

płakać. Wpatrywałam się w Shanea, a potem w Scotta i zastanawiałam się,

czy powtarzam te same błędy, które popełniłam wcześniej. Zastanawiam się, czy

spotykając się ze Scottem, po prostu poddałam się temu samemu bólowi serca,

jaki wcześniej odczuwałam przy Shaneie.

A teraz było to zaskoczenie, niespodzianka, która nie mogła przyjść w

gorszym czasie. To zdziwienie sprawiło, że moje serce krwawiło, a mój żołądek

dudnił. To zaskoczenie, które sprawiło, że chciałam wymiotować. Stałam tam,

czując się zamrożona, czując się sztywno, czując, że mam zamiar wyjść z mojej

głowy i nie wiedziałam, co powiedzieć lub zrobić. Mam na myśli, co mogę

powiedzieć lub zrobić? To był jeden z najgorszych i najbardziej monumentalnych

momentów w moim życiu. I nawet nie wiedziałam, co powiedzieć. Nie

wiedziałam, co zrobić. Czułam się, jakbym po prostu chciała wrócić do mojej

sypialni, wczołgać się do łóżka, naciągnąć kołdrę na twarz, zamknąć oczy i

udawać, że nic takiego się nie dzieje. Chciałam to zignorować.

– Eliza, powiedz coś – powiedział Shane, wpatrując się we mnie z

wyczekującym wyrazem twarzy, jakby oczekiwał, że rzucę się w jego ramiona z

wdzięcznością. Jakby to wystarczyło, aby naprawić wszystkie problemy, jakie

kiedykolwiek mieliśmy. Jakbym nie miała dość jego i jego samolubnego

postępowania przez lata. Jakby nic się nie stało. Wiedziałam, że myślał, że to

wszystko, czego potrzeba. Wiedziałam, że myślał, że nadal jestem tą zagubioną

dziewczyną, ze złamanym sercem i bez odpowiedzi na pytania o moje życie, ale

10

mylił się. Przynajmniej tak próbowałam sobie wmówić. Próbowałam sobie

powiedzieć, że to już nie ma znaczenia. Próbowałam zablokować uczucia, które

sprawiały, że czułam się jak gówno. Niektóre dni były lepsze od innych.

– Co mam ci powiedzieć? – Rzuciłam, spoglądając w dół na dywan, emocje

przytłaczały mnie. Po prostu nie wiedziałam, co powiedzieć. Poczułam mdłości

w moim żołądku. Czułam się jakbym była w jakimś koszmarze, a jednak powinno

być dobrze. Powinno to sprawić, że poczuję się lepiej. Powinno mi się wydawać,

że w końcu otrzymam odpowiedzi na wszystkie pytania, które sprawiały, że moje

życie było dziwne i niewygodne. Jednak tak się nie stało. Czułam, że wszystko

wokół mnie się rozwiązywało. Czułam się jakbym była na malutkiej bezludnej

wyspie, a fale zbliżały się coraz bardziej i zbliżał się również rekin i wieloryb. Nie

wiedziałam, co myśleć. Wiedziałam tylko, że czułam się wyjątkowo nieswojo, i

wszystko, co chciałam zrobić, to płakać, i może uderzyć kilkakrotnie w ścianę, i

może zepsuć trochę rzeczy. To byłoby miłe. Pomóżcie mi pozbyć się trochę

gniewu. Niektórych moich problemów. Żałuję, że pewnego dnia nie mogę się po

prostu obudzić i nie mieć żadnych problemów. Żałuję, że nie pozwoliłam, aby te

rzeczy wpłynęły na mnie tak jak ja. Żałuję, w życiu nie ma takiego sposobu, by

sprawić, że będę czuła coraz mniej na mój temat. Nie kazałam mi kwestionować

mojej własnej wartości. Żałowałam, że nie mam niskiej samooceny. Żałowałam,

że nie pozwoliłam, by te rzeczy doprowadzały mnie do upadku tak często i tak

samo jak oni. Po prostu wszystko to było tak trudne. Odnajdowałam to tak

męczącym.

– Może chcesz mi powiedzieć "cześć". - Mój ojciec wystąpił naprzód z

wyciągniętymi rękami i cofnęłam się o krok. Nie myślał chyba poważnie, że

jestem w nastroju aby prostu mu wybaczyć i zapomnieć, prawda?

– Może nie chce. – Lacey odezwała się i jej głos brzmiał prawie jak

warczenie, w roli opiekuńczej roli mamy-niedźwiedzicy. Serce mi złagodniało,

kiedy patrzyłam na nią. Jej głos był napięty, gdy patrzyła na mojego ojca i

Shana. Wiedziałam, że wszystko, na czym jej zależy, to nie oglądanie mnie

11

zranionej. Poczułam łzy w oczach, kiedy myślałam o tym, jak błogosławiona

jestem mając taką przyjaciółkę jak ona. Zawsze była przy mnie, na dobre i na złe,

zawsze mnie kryła. Musiałam o tym pamiętać. Zwłaszcza w takich chwilach,

kiedy czułam się taka zdołowana i samotna. Musiałam pamiętać, że rodzina nie

oznaczała więzy krwi a miłość, bycie z osobą, której pragnąłeś. Czasami

kochaliśmy z powodów, które nie były właściwe. Czasami kochaliśmy i nie było

nam przeznaczone być z tą osobą. Nawet jeśli to nas krzywdziło lub

załamywało. Czasami odrzucenie faktycznie chroniło nas przed głębszym bólem.

– W porządku, Lacey. Mam to. – Uśmiechnęłam się do przyjaciółki z

wdzięcznością, gdy dała mi jesteś-pewna-spojrzenie.

– Co się tutaj dzieje? – Scott odezwał się znowu, jego dłoń lekko dotknęła

moich pleców i spojrzałam na niego.

– To jest Shane, mój były chłopak. A to, to… – wskazałem na człowieka,

który stał wyglądając tak samo znajomo, jak nieznajomo w tym samym czasie. –

To jest mój tata.

– Och. – Zmienił się wyraz twarzy Scotta i nie mogłam dokładnie

powiedzieć, o czym on myśli, ani czy mógł powiedzieć, jak traumatyczna była

dla mnie ta sytuacja. To było za dużo. Odwróciłam wzrok od niego i wróciłam do

taty.

– Co Ty tutaj robisz?

– To miłe powitanie. – Powiedział, próbując zrobić z tego żart, ale nawet

się nie uśmiechnęłam. Spojrzał na Shane'a i zmarszczył brwi. – Myślałem, że

powiedziałeś, że byłaby szczęśliwa widząc mnie.

– Daj jej czas. – Mruknął Shane, a następnie spojrzał na mnie. – Eliza,

możemy porozmawiać?

– Rozmawiać o czym? – Spytałam, zirytowana. Dał mi swoje szczenięce

spojrzenie i poczułam, że chcę się poddać.

– Tak, rozmawiać o czym? – Lacey podeszła i stanęła obok mnie, jej

solidarność po raz kolejny sprawiła, że poczułam ciepło w środku.

12

– Lacey, możesz po prostu odczepić się na sekundę? – Powiedział Shane z

irytacją, patrząc na nią.

– Nie mów do niej w ten sposób. – Powiedziałam zirytowana. – Słuchaj,

czego chcesz Shane? Nie wiem, dlaczego tu jesteś.

– Spieprzyłem te wszystkie lata temu. Chcę to naprawić.

– Nie ma niczego, co można by naprawić. – Patrzyłam na niego bez

mrugnięcia okiem. – O ile mi wiadomo, w ogóle nie ma między nami

nic. Wszystko skończyło się już jakiś czas temu. Nie wiem, dlaczego tu

jesteś. Albo czego chcesz?

– Zawiodłem, Eliza. – Podszedł do mnie z błagalnym wzrokiem. – Dałem

ciała na całej linii i chcę kolejnej szansy.

– Co? – Powiedziałam zszokowanym głosem. To było coś, co miałam

nadzieję usłyszeć od niego przez miesiące przed i miesiące po tym, jak złamał mi

serce. Teraz to było surrealistyczne i niechciane.

– Słyszałaś mnie. – Chwycił mnie za ręce i przyciągnął do swoich

warg. Szybko odciągnęłam je, zanim mógł je pocałować.

– Co robisz? – Warknęłam na niego. Czułam, że Scott i Lacey wpatrują się

we mnie, a poczułam się jeszcze bardziej przytłoczona. Co się tutaj naprawdę

działo? Czy byłam w Strefie Mroku?

– Myślałem, że będziesz szczęśliwa – powiedział Shane z dziwnie smutną

i dziwnie szczerą miną. Patrzyłam na niego zmrużonymi oczami. Nie mógł być

poważny, prawda? Naprawdę nie mógł sobie uświadomić, że zawiódł i naprawdę

chciał mnie z powrotem? Takie rzeczy nie zdarzyły się w prawdziwym życiu. Nie

z takimi facetami jak Shane. I nie z dziewczynami takimi jak ja. Shane był

wspaniały, sławny i bogaty. Mógł mieć dowolną kobietę, której pragnął. Miał ich

mnóstwo, kiedy się spotykaliśmy. Nie chciał być ze mną na wyłączność. Chciał

grać na boisku. Zaczęłam się z nim spotykać, zanim podpisał kontrakt

baseballowy. Zanim osiągnął swoją prawdziwą sławę. I były tam dla niego

13

dziewczyny. Nie mogłam sobie wyobrazić, ile dziewczyn musi mieć ustawionych

teraz w kolejce.

– Elizabeth, naprawdę chciałbym z tobą porozmawiać. – Mój tata zaczął

następny i chciałam krzyczeć.

– Nie chcę z tobą rozmawiać. – Powiedziałam głośno i zdałam sobie

sprawę, że moje słowa są prawdziwe. Rozejrzałam się wokół i powtórzyłam

powoli. – Nie chcę rozmawiać z żadnym z was, z wyjątkiem Lacey. Chcę,

żebyście wszyscy poszli, proszę.

– Co? Elizo, nie możesz mówić poważnie. - Shane zacisnął usta i mogłam

powiedzieć, że jego oczy marszczą się, że jest wściekły i ,że chce powiedzieć coś

więcej.

– Jestem śmiertelnie poważna. Wyjdź. – Wiedziałam, że brzmiało to zimno,

a jednak nie obchodziło mnie to. Jedyne, o czym mogłam myśleć, to wyraz jego

oczu, kiedy ostatni raz go widziałam. Kiedy powiedział mi, że mnie już nie kocha,

kiedy powiedział mi, że nie jest pewien, czy kiedykolwiek mnie kochał, kiedy

powiedział mi, że nie powinniśmy pozostać przyjaciółmi, ponieważ byłoby to dla

mnie zbyt trudne. Gdy tak stałam, mogłam znów poczuć napięcie w moim sercu,

sposób, w jaki chciałam spaść na podłogę i błagać go, by zmienił zdanie, sposób,

w jaki uszczypnęłam się, by powstrzymać się od płaczu i załamania się przed

nim. Wciąż pamiętałam sposób, w jaki unikałam patrzenia w lustro przez wiele

tygodni po tym, jak zerwał ze mną, ponieważ byłam zdegustowana obrazem,

który się odbijał. Jak czułam się brzydka, gruba, niewystarczająco dobra,

bezwartościowa. Sprawił, że tak się poczułam, a on nawet się tym nie

przejmował. Musiałam to teraz pamiętać.

– Proszę, Elizabeth. – Mój tata odezwał się i spojrzałam uważnie na jego

twarz. Był chudszy, niż przypominałam sobie, ale nigdy wcześniej go nie

widziałam; nie, żebym pamiętała. Nigdy nie miałam z nim styczności. Nigdy

mnie nie kochał. Nigdy się nie martwił.

14

– Nie mam ci nic do powiedzenia. – Skłamałam. Chciałam zapytać go,

dlaczego mnie nie kochał. Chciałam zapytać go, dlaczego nigdy nie próbował

nawiązać ze mną kontaktu? Czyż ojcowie nie chcieli kochać swoich córek? Co

takiego było we mnie, że nigdy go nie obchodziłam? Czy mam jakąś skazę, o

której nie wiedziałam? Co to było? Co mogłam zmienić? Jak mógł nie chcieć być

w moim życiu? Wiedziałam, że to nie dlatego, że matka go

zatrzymała. Wiedziałam, że miała nadzieję, że będziemy mieć związek i więź.

– Shane powiedział, że masz dużo do powiedzenia. – Mój tata powiedział i

zastanawiałam się, co jeszcze Shane mu powiedział? Zastanawiałam się, czy

Shane powiedział mu, jak kilka razy się przed nim rozpadłam, po obejrzeniu

filmów tanecznych ojca i córki na YouTube, jak googlowałam go noc po nocy,

aby znaleźć jego zdjęcia, jak pisałam niezliczone listy, ale nie miałam adresu,

żeby je wysłać, jak modliłam się, żeby przyszedł i znalazł mnie i błagał o moje

przebaczenie i powiedział mi, jak bardzo mnie kocha i że zawsze mnie szukał.

Przez tyle lat miałam nadzieję i modliłam się, aż do dnia kiedy właśnie się

obudziłam i poddałam. Nie było sensu mieć nadziei na cud, kiedy wiedziałam, że

dla mnie cuda nie istnieją. To był decydujący moment w moim życiu. To był ten

moment, kiedy w końcu dorosłam i odpuściłam, ale był to również moment, w

którym cała magia opuściła moje sny. Nie byłam już marzycielką ani

wierzącą. Stałam się realistką praktycznie w każdej części mojego życia. I

straciłam swoją niewinność w świecie i życiu.

– Czy chcesz żebym również poszedł? – Scott zapytał mnie delikatnie i

spojrzałam w jego oczy, tak niebieskie i troskliwe. Wyglądał na zmartwionego,

nerwowego, niepewnego, uczuciowego. Prawie go było mi szkoda. Prawie

wciągnęłam go w ramiona i pocałowałam, ale nie zrobiłem tego. Nie chciałam

pozwolić mu myśleć, że wszystko w porządku. Że my byliśmy w porządku. Nie

chciałam dać mu spokoju, gdy nie miałam spokoju ducha. To nie było fair. To

niesprawiedliwe, że mógłby mnie potraktować okropnie, a potem wrócić i

przeprosić i wszystko będzie w porządku. Dlaczego wszystko zależało od jego

15

wyczucia czasu? Czemu? Moje serce się zmieniło, gdy na niego

patrzyłem. Chciałam być z nim. Czułam się, jakbyśmy mieli połączenie, coś

wyjątkowego, co chciałam dalej realizować, ale teraz byłam tak

zmieszana. Zaledwie pół godziny temu byłam gotowa wybaczyć i

zapomnieć. Chętnie ruszyłem dalej. A teraz, kiedy pojawili się Shane i mój ojciec,

wpadłam w rozpacz i zmieszanie.

– Myślę, że byłoby najlepiej. – Pokiwałam głową. – Jeśli nie masz nic

przeciwko. – Mój głos był łagodniejszy w stosunku do niego. To nie była jego

wina. I to nie było jego winą, że nasz związek był już takim bałaganem. To ja

podjęłam dwie prace, które go "oszukały".

– W porządku, więc po prostu wyjdę? – Nie poruszył się, gdy mówił, i

czułam, że wszyscy na mnie patrzą.

– Czy wszyscy mogą po prostu wyjść? – Powiedziała Lacey z

westchnieniem. – Już powiedziała, że chce być sama. Chodźcie, nie róbmy tego

cięższym dla wszystkich. – Oczyściła gardło, a potem klasnęła w dłonie. –

Słyszeliście mnie chłopaki? Czas iść.

– Eliza. – Głos Shanea zabrzmiał z niedowierzaniem i spojrzałam na niego

z irytacją. Czy naprawdę myślał, że mam dla niego czas? Czy naprawdę myślał,

że zamierzam zabawiać go. Już miałam na niego krzyknąć, ale potem się

powstrzymałam. Nie mogłam go rozgniewać. Nie mogłam sobie pozwolić na to,

żeby wydał nasze tajemnice. Nie teraz. Nie przed Scottem i Lacey. Nie mogłam

sobie

pozwolić,

aby

wszystko

stawało

się

jeszcze

bardziej

skomplikowane. Poczułam poczucie winy, kiedy tam stałam. Nie byłam pewna,

co zamierzam zrobić. Jak zamierzałam powiedzieć Scottowi i Lacey prawdę o

wszystkim. Może nigdy bym nie powiedziała Scottowi, ale wiedziałam, że muszę

powiedzieć Lacey. To najbardziej mnie przerażało. Nie byłam pewna, jak

zareaguje. Co by o mnie myślała? Co by pomyślała o naszej przyjaźni. Czy

czułaby się przeze mnie zdradzona. Czy kwestionowałaby mnie i naszą

przyjaźń? Tak bardzo chciałam płakać. Jak mogłam zepsuć moje życie tak łatwo

16

i tak bardzo? Czy nie było nic, co byłoby właściwe dla mnie. Dzisiejsza noc miała

być wspaniałą nocą. Dzisiejszy wieczór miał być tym dniem, kiedy Scott i ja

wracamy do siebie i zaczynamy wspaniały związek, i zakochujemy się w sobie

głęboko, i zapominamy o naszej brudnej przeszłości, ale nie, nie, oczywiście moje

życie nie mogło być takie proste.

– Eliza? – Shane powtórzył moje imię ponownie, a ja tylko zamrugałam

oczami. Dupek. Jesteś dupkiem. To wszystko, co mogłam myśleć, gdy patrzyłam

na niego i pamiętałam, jak traktował mnie w przeszłości. Byłam szczęśliwa, że

mogłam na niego spojrzeć i uświadomiłam sobie, że teraz, już nie czuję jakbym

go wciąż pragnęła i potrzebowała. Jednak część mnie była smutna. Byłam smutna,

ponieważ był kimś wyjątkowym dla mnie. Był kimś, z kim wszystko

dzieliłam. Był jak mój terapeuta i mój najlepszy przyjaciel. Był jedyną osobą,

przed którą obnażyłam całą moją duszę. Wiedział więcej niż Lacey i to mnie

zabijało. Zabijało mnie to, że tak bardzo go kochałam i ufałam mu. Zabijało mnie,

ponieważ ostatecznie okazał się, być niczym w moim życiu. Absolutnie niczym.

– Proszę po prostu wyjdź Shane. – Skinęłam głową. – Możemy

porozmawiać później. Ale nie teraz. Teraz potrzebuję czasu na myślenie. –

Popatrzyłam na mojego ojca i patrzyłam na jego twarz. Czułam, jak ogarnia mnie

cała masa emocji. Ile lat czekałam na ten moment. Być z nim twarzą w

twarz. Patrzeć na niego. Aby naprawdę mieć okazję porozmawiania z nim. Czuć

coś. Aby spróbować nawiązać związek. Ile lat modliłam się, aby przyszedł i

znalazł mnie, błagając, abym była w jego życiu, błagając mnie o przebaczenie. A

jednak tutaj byliśmy i czułam jakby nic nie było takie, jak myślałam. Wszystko,

co czułam, to niepokój i ból. Chciałam mu coś powiedzieć, coś, co wyrazi

dokładnie to, co czuję w środku, ale nie było słów. Brak słów, które mogłyby

właściwie wyrazić głębię moich uczuć. Dlaczego mnie nie kochałeś? To było

wszystko, co mogłam myśleć i czuć w środku, gdy na niego patrzyłam.

17

– Ja zamierzam pójść – powiedział Scott cicho i odwróciłam się, żeby na

niego spojrzeć. – Ale zadzwonię do ciebie później, czy to w porządku? – Pochylił

się i delikatnie odgarnął mi włosy z oczu.

– Tak. – Przytaknęłam i obdarzyłam go wdzięcznym uśmiechem. –

Dziękuję Ci.

– Nie ma za co mi dziękować. – Potrząsnął głową, a jego oczy nadal

wpatrywały się w moje, zadając mi pytania, na które nie miałam odpowiedzi. –

Więc teraz pójdę.

– W porządku. – Skinęłam głową i patrzyłam, jak idzie w kierunku drzwi

wejściowych. – Proponuję, żebyście poszli również. – Spojrzałam na Shanea i

mojego tatę przez kilka sekund, a potem odwróciłam się i wróciłam do mojej

sypialni i zatrzasnęłam drzwi. Nie obchodziło mnie, że jestem niegrzeczna. Nie

zasługiwali na mój szacunek i uprzejmość. Żaden z nich nie dbał o to, jak bardzo

mnie zranili w przeszłości. Opadłam na łóżko i zamknęłam oczy, czekając, aż

nadejdą łzy. Tylko, że tym razem nie przyszły. Jedyną rzeczą, która mnie

uderzyła, było przytłaczające uczucie rozpaczy, że wszystko w moim życiu ma

się zmienić i nie byłem pewna, czy to będzie dobre, czy nie.

18

ROZDZIAŁ TRZECI

Scott

Nie czuję emocji. Nie cierpię. Nie prowadzę rozmów i nie doprowadzam

do stresujących sytuacji. Ale teraz znalazłem się w czymś w rodzaju serialowego

dramatu i nie miałem pojęcia, co robić. Wydawało mi się, że Elizabeth i ja po

prostu nie moglibyśmy mieć przerwy, gdyby nie jej gry na samym początku, nie

bylibyśmy w tym bałaganie, ale moglibyśmy też nigdy się nie spotkać.

Żałowałem teraz, że nie grałem w swoje własne gry po tym, jak odkryłem

prawdę. Może gdybym jej wcześniej wybaczył i poruszał się szybciej, nie

bylibyśmy teraz na tej pozycji. Może nie wątpiłaby we mnie ani moje

uczucia. Może nie musiałaby myśleć. Rozgniewało mnie to, że wpakowałem się

w tą sytuację. Nie byłem pewien, co zamierzam zrobić. Nie mogłem uwierzyć, że

ten kutas Shane wrócił i, że naprawdę rozważała na poważnie tę

sytuację. Potrzebowała dobrego klapsa i wylizywania z niej bitej śmietany. Potem

przypomni sobie, dlaczego byłem dla niej tym jedynym. Zazdrość przeszyła mnie,

gdy wszedłem do salonu i usiadłem na kanapie. To nie był wieczór, na jaki miałem

nadzieję . Złapałem telefon, żeby sprawdzić, czy napisała do mnie, albo

zadzwoniła ale oczywiście nie było nic prócz wiadomości od mojego brata,

Aidena. Już miałem włączyć telewizor, kiedy zamiast tego postanowiłem

zadzwonić do Aidena. Może miałby dla mnie jakiś pomysł. Zatrudnił Elizabeth,

żeby zagrała jego sztuczną dziewczynę, żeby mógł zyskać miłość swojego życia,

Alice, więc może mógłby mi pomóc wymyślić jakiś plan.

– Hej Scott, co się dzieje? – Aiden brzmiał radośnie, gdy odebrał telefon i

nie mogłem powstrzymać się od uśmiechu.

– Nie za dużo, bracie, jak leci?

– Walczę w słusznej sprawie. – Zaśmiał się. – Myśląc o zaskoczeniu Alice

weekendową podróżą za kilka tygodni.

19

– Dobra zabawa. – Powiedziałem. – Dlaczego nie w ten weekend?

– Henry chce, żebyśmy przyjechali do jego rezydencji czy coś takiego. –

Aiden powiedział z kolejnym śmiechem. – Dlatego zadzwoniłem do ciebie,

powiedział mi, żebym cię powiadomił i zaprosił Elizabeth i jej przyjaciółkę

Lacey.

– Naprawdę? – Zmarszczyłem brwi. Dlaczego Henry chciałby, żeby

Elizabeth

i

Lacey

również

przybyły?

Czy

był

zainteresowany

Elizabeth? Zacisnęłam usta, gdy martwiłam się, że inny facet będzie ścigał moją

dziewczynę.

– Myślę, że Lacey przyciągnęła jego wzrok. – Aiden kontynuował i

poczułem się zrelaksowany. – Pytał Alice i Liv, czy wiedziały coś o Lacey.

– Nie zdawałem sobie sprawy, że rozmawiali dużo. – Powiedziałem,

próbując przypomnieć sobie jedyny mecz flagowy, w którym uczestniczyła

Lacey.

– Kto wie. – Powiedział Aiden i ziewnął. – A tak przy okazji jak idzie z

tobą i Elizabeth?

– Nie dobrze. – Westchnęłam głośno. – W rzeczywistości bardzo źle, jej ex

powrócił i chce ją, przyprowadził ze sobą jej ojca, i myślę, że ona jest

zdezorientowana co do tego, czego teraz chce.

– O cholera. – Aiden jęknął. – To brzmi skomplikowanie.

– Mówisz mi, nie wiem co do diabła zrobić.

– Myślę, że nadszedł czas, aby pójść po to, co chcesz. – Aiden odpowiedział

z rozbawieniem w głosie.

– To znaczy?

– Cóż, nie poprosiłeś jej, żeby znowu była twoją asystentką?

– Tak więc?

– Przytrzymaj ją i spraw, aby bardzo mocno cię pragnęła.

– Łatwiej powiedzieć niż zrobić. – Westchnąłem.

– Uwiedź ją i daj jej więcej. – Aiden roześmiał się. – Zaufaj mi, to zadziała.

20

– Nie chcę grać w gry, bracie, wydaje mi się, że właśnie to doprowadziło

mnie do tej sytuacji.

– Chcesz ją, czy nie?

– No oczywiście.

– Dokładnie, każ jej przyjść do rezydencji Henry'ego w ten weekend, a w

pracy, musisz zacząć pracować nad magią.

– Moja magia?

– Magia Taylora. – Aiden zachichotał i śmiałem się razem z nim.

– To gówno lepiej działa. – Jęknąłem i potarłem skronie.

– Wszystko jest dozwolone w miłości i na wojnie. – Powiedział po prostu.

– Jeśli naprawdę lubisz Elizabeth, zrobisz wszystko, co musisz.

– Chyba tak. – Twarz Elizabeth pojawiła się w moim umyśle i

uśmiechnąłem się, gdy zacząłem odczuwać, że rośnie mi na samą myśl o

niej. Musiałem iść i wziąć zimny prysznic. Przerwano nam w najgorszym

możliwym momencie. Aż swędziało mnie, by być wewnątrz niej. Musiałem

poczuć jej paznokcie na plecach. Jej oddech na mojej skórze. Moje imię na

ustach. Chciałem ją związać. Dawać jej klapsy. Spryskać ją bitą

śmietaną. Patrzeć, jak wije się na łóżku, błagając mnie, bym ją wziął.

– Jesteś tam? – Zapytał Aiden i poczułem, jak się rumienię, gdy zdałem

sobie sprawę, że zupełnie zapomniałem, że rozmawiam z nim przez telefon,

siedząc i fantazjując o Elizabeth.

– Tak jestem tutaj. Przepraszam. Właśnie myślałem. – Powiedziałem

szybko i dostosowałem się.

– W porządku, nie myśl zbyt mocno. – Aiden roześmiał się. – Hej, muszę

iść. Alice jest na drugiej linii.

– Ok spoko. Cóż, dzięki.

– Nie martw się i zadzwoń do mnie, jeśli potrzebujesz innej porady.

– Zadzwonię. I najprawdopodobniej to zrobię. – Roześmiałem się, gdy

odłożyłem słuchawkę. Podskoczyłem i skierowałam się do łazienki aby wziąć

21

prysznic. Zdjąłem ubranie i szybko wskoczyłem, pozwalając wodzie spłynąć

kaskadą po skórze. Niestety, nie zabrało to Elizabeth z moich myśli. Jedyne, o

czym mogłem myśleć, to bycie z nią, a potem zacząłem czuć się zmartwiony,

mniej egoistyczny. Mój umysł przeskoczył z mojej samolubnej potrzeby seksu do

jej stanu psychicznego. Zdałem sobie sprawę, że najprawdopodobniej czuła się

bardzo przytłoczona wszystkim. Jej ex pokazał się z tatą. Czy nie powiedziała, że

jej tata był leniem, którego nie widziała od lat? Mogłem sobie tylko wyobrazić,

jak bolesne musiało być dla niej zobaczenie go. I szokujące. Przygryzłem dolną

wargę. Byłem dupkiem. Myślałem tylko o sobie. I pragnieniu zaliczenia. Nie

myślałem nawet o tym, co musiała czuć. Byłem tak samo zły jak jej były. Byłem

nieostrożny. Wiedziałem, że miałem szczęście mieć tak kochającą i bliską

rodzinę. Wiedziałem, że większość ludzi tego nie ma i to było coś, co uznałem za

oczywiste. Wstydziłem się, że jestem rozdrażniony i zazdrosny. Musiałem sam

siebie pokonać, choć nie mogłam przestać być wkurzony, że poświęciła Shaneowi

choćby sekundę. Co do cholery? Czy ona mnie chciała, czy nie? Wyskoczyłem

spod prysznica równie szybko, jak się tam dostałem, chwyciłem ręcznik i

poszedłem po telefon. Podniosłem go szybko i zadzwoniłem do Elizabeth. Moje

serce zadudniło, gdy czekałem, aż odpowie. Czy ona zamierza mnie zignorować?

– Cześć? – Zapytała cicho, gdy podniosła słuchawkę. Uśmiechnąłem się do

telefonu, czując zadowolenie.

– Hej, to ja. – Powiedziałem i kontynuowałem. – Chciałem tylko zobaczyć,

jak sobie radzisz? Upewnić się, że wszystko jest w porządku.

– Nic mi nie jest, dziękuję. – Powiedziała ledwie słyszalnym szeptem i

zastanawiałem się, czy jest naprawdę w porządku.

– Jesteś pewna? – Zapytałem, nie bardzo pewny, co powiedzieć. Czy będę

naciskał i popychał ją, dopóki nie przyznała, że nie jest w porządku? A może

udawałem, że mówiła prawdę i, że wszystko było w porządku? Zastanawiałem

się też, czy mogę ją o nas zapytać. Czy byliśmy w porządku? Jeśli wciąż była

jeszcze moja? Czy wciąż miałem szansę. Chciałem zapytać ją, dlaczego nie

22

powiedziała mi, że Shane był zawodowym baseballistą. Jak mogę konkurować z

kimś takim jak on?

– Tak, jestem tego pewna. – Wymamrotała i wiedziałem, że to nie ma

znaczenia, jak bardzo ją naciskałem, nie zamierzała zmienić zdania i mnie

wpuścić. Przynajmniej nie teraz.

– Czy mogę jutro zabrać cię na śniadanie? – Spytałem z nadzieją, prosząc

ją, by powiedziała "tak".

– Nie wiem. – Powiedziała z wahaniem i chciałem jęczeć.

– Proszę? – Nienawidziłem, że brzmiałem jakbym błagał.

– Shane, to jest... – Jej głos odpłynął, gdy zdała sobie sprawę z tego, co

powiedziała. – Mam na myśli Scott. Przepraszam. – Przerwała nagle i tym razem

poczułem, że znowu zaczynam się denerwować i złościć. Czy naprawdę myliła

mnie z Shanem?

– Wiem, że to dla ciebie trudne, Elizabeth, ale nie chodzi tylko o rzeczy

osobiste. – Mój ton przybrał na sile. – Chciałem również porozmawiać o

propozycji bycia moją asystentką.

– Huh? – Jej głos się zmienił i brzmiała zdziwiona. – O czym mówisz?

– Pamiętasz, jak mówiłaś, że będziesz moją asystentką? – Powiedziałem

ponownie, tym razem nieco surowiej. – W noc gry w domu mojej rodziny.

– Nie sądziłam, że jesteś poważny? – Przerwała. – Tak naprawdę nic nie

rozmawialiśmy.

– Dlatego chciałbym się jutro spotkać. Abyśmy mogli dalej to omówić.

– Chyba tak. – Powiedziała i uśmiechnąłem się do telefonu. – O której

godzinie?

– Odbiorę cię około ósmej, ok?

– W porządku. – Powiedziała i mogłem stwierdzić, że była bardzo

zdezorientowana co do tego, co się właśnie wydarzyło. Nie, żebym mógł

pomóc. Musiałem użyć wszelkich sztuczek, które miałem do dyspozycji, aby

zabrać ją tam, gdzie chciałem.

23

– Dobrze. – Powiedziałem i szepnąłem do telefonu. – I nie martw się, jutro

nie dam ci klapsa, mimo, że byłaś niegrzeczną dziewczyną.

– Scott. – Westchnęła do słuchawki i roześmiałam się.

– Nie udawaj, że nie jesteś jeszcze mokra po dzisiejszym popołudniu. –

Powiedziałem, nie mogąc się powstrzymać. – Masz szczęście, że cię nie

pieprzyłem przed Shanem i twoim tatą. Tak twardy byłem.

– Jesteś taki nieodpowiedni. – Znowu westchnęła i roześmiałem się.

– Nie tak niestosowny, jak mogę być. – Przerwałem i kontynuowałem. –

Śpij dobrze tej nocy, słodka Elizabeth. Do zobaczenia rano. Odłożyłem

słuchawkę, z szerokim uśmiechem na twarzy i twardym kutasem w

spodniach. Bardzo chciałem Elizabeth Jeffries. Na więcej niż jeden sposobów. I

zamierzałem zrobić wszystko, aby ją zdobyć i uczynić ją całkowicie moją; nawet

jeśli oznaczało to uwodzenie jej, dopóki nie będzie mogła powiedzieć "nie".

24

ROZDZIAŁ CZWARTY

Elizabeth

– Brat Xandera, Henry, urządza imprezę i chce, żebyśmy wszyscy przyszli

i spędzili z nim weekend. – Scott spojrzał na mnie nonszalancko, kiedy mówił do

mnie, od niechcenia jedząc naleśniki. Usiadłam naprzeciwko niego,

zastanawiając się, o czym myśli. Wciąż nie mogłam uwierzyć, że zgodziłam się

zjeść z nim śniadanie, ale potrzebowałam pieniędzy z pracy asystentki i

powiedziałam mu, że mu pomogę.

– Nie wiem. – Spojrzałam na Scotta i zmarszczyłam brwi. – Wątpię, żeby

się przejmował, moim przyjściem, nawet mnie nie zna. – Powiedziałam,

zastanawiając się, dlaczego Henry pomyślał o zaproszeniu mnie na swoją

imprezę. Ledwo odbyliśmy jakąś rozmowę i zastanawiałam się, czy Scott to

wszystko wymyślił.

– Wspomniał o zapraszaniu ciebie i Lacey. – Scott powiedział z kamienną

twarzą i nie mogłam stwierdzić, czy kłamie, czy nie. Wiedziałam, że był na mnie

zły. Wiedziałam, że pomyślał, że powinnam wybaczyć i zapomnieć, przejść dalej

i przyjąć go z powrotem, ale nie byłam gotowa. Bałam się dać mu moje

serce. Przestraszona, że znowu to wszystko złamie. Zwłaszcza teraz, kiedy Shane

wrócił z moim tatą i przypomniał mi, jak to jest być załamanym i samotnym.

– Naprawdę? – Zrobiłam minę i pomyślałam o Henryku Jamesie, bracie

Xandera. – Jest singlem, prawda? – Mówiłam bez zastanowienia.

– Czemu? – Scott zmrużył oczy, patrząc na mnie. – Czy jesteś nim

zainteresowana? – Brzmiał lekko zazdrośnie i prawie sprawił, że się

uśmiechnęłam.

– O mój Boże, naprawdę? – Spojrzałam na niego i westchnęłam.

25

– Nie wiem. – Zacisnął usta i część mnie była zachwycona jego zazdrością,

mimo że nadal mnie irytowała.

– Pytam dla Lacey. – Wyjaśniłam, choć nie byłam pewna, czemu

zawracałam sobie głowę tłumaczeniem. Przypomniałam sobie, jak Lacey patrzyła

na Henry’ego na boisku piłkarskim i jak z nim rozmawiała.. Może coś w tym

było?

– Och, ona go lubi?

– Ona nie wie, że go lubi, ale nigdy nie wiesz, co może się stać. –

Powiedziałam, gdy pomyślałam o tym, jak przystojny jest Henry. – Czy on jest

miłym facetem? – Przygryzłam dolną wargę. Chciałbym, żeby Lacey poznała

kogoś i miała romans, ale nie chciałam, żeby była z dupkiem. Nie było mowy,

żebym chciała zobaczyć skrzywdzoną Lacey. I nie miałam zamiaru mieć jej

wokół dupkowatych facetów, jeśli nie mogłabym pomóc.

Scott wzruszył ramionami, kiedy spojrzał na mnie. – Szczerze mówiąc, nie

mogę ci powiedzieć, nie znam go dobrze.

– W porządku. – Zagryzłam dolną wargę i wpatrzyłam się w jego

ciemnoniebieskie oczy. Wpatrywały się w moją dolną wargę i mogłam zobaczyć

w jego spojrzeniu, że chce mnie pocałować. Mój żołądek skurczył się, gdy

patrzyłam na niego. Ja też chciałam go pocałować. Ale wiedziałam, że jeśli go

pocałuję, to będzie to za szybko, a potem pomyśli, że wszystko będzie dobrze, a

to wszystko zepsuje. Nie zwróciłby na mnie uwagi, a ja nie miałbym czasu, by się

dowiedzieć, czy jest dla mnie dobry, czy nie. A jeśli to było coś, w co chciałam

naprawdę się zaangażować? Nie wiedziałam też dokładnie, czego Shane chciał i

w co grał. Istniała prawdziwa możliwość, że stałoby się to bolesne dla wielu ludzi,

gdyby wszystko mu się udało.

– Więc zamierzasz przyjechać? – Spojrzał na mnie oczami pełnymi nadziei

i oczekiwań, a ja po prostu nie wiedziałam, co powiedzieć. Moje serce

podskoczyło, gdy wpatrywałam się w niego. Ścigało się z podniecenia,

uwielbiając fakt, że mnie pragnie, ale nie wiedziałam, czy po prostu kochałam

26

uwagę, ponieważ pociągał mnie lub był moją bratnią duszą. Miałam tak wiele

wątpliwości w mojej głowie. Wątpliwości, które wkradły się z powodu Shanea. I

nie chodzi o to, że wciąż go kochałam lub chciałam z nim być, ale to dlatego, że

pamiętałam, jak się z nim czułam. Przypomniałam sobie miłość, jaką dla niego

miałam. Adorację. Przypomniałam sobie, jak płakałam, kiedy się rozstaliśmy i

jak złamało mi się serce na dwoje. I wątpiłam, czy mogę zaufać własnym

emocjom. Dało mi to wątpliwość, czy to, co czułam, było prawdą. Jeśli to może

być kiedykolwiek prawda. Skąd wiedziałam, czy to co czułam dla Scotta, było

prawdziwe? W pewnym sensie już bawił się moimi uczuciami. Jak mogłam

uwierzyć, że nie zrobiłby mi tego ponownie? Jak mogłam mu zaufać?

– Porozmawiam z Lacey i zapytam ją, co chce zrobić. – Odpowiedziałam

cicho, zastanawiając się, czy to dobry pomysł. Wyczułam, że Lacey pociąga

Henry’ego, ale nie byłam pewna, czy to dobry człowiek. Naprawdę bogaci i

naprawdę przystojni faceci rzadko byli dobrzy. Zjadali kobiety, jak Lacey na

śniadanie. Bałam się, że się z nią zabawi, albo od razu ją odrzuci. I nie chciałam,

żeby tak się stało. Lacey zasłużyła na dobrego faceta. Naprawdę dobrego faceta.

Lacey zasłużyła na mężczyznę, który pokochałby ją całym sercem i potraktował

jak królową. I chociaż nie znałam Henry’ego, nie wyglądał na takiego faceta.

Wyglądał, jakby był jednym z tych zarozumiałych, aroganckich, pewnych siebie

kutasów, którzy byli samolubni aż do samego rdzenia.

– W porządku. – Scott powiedział rozczarowanym głosem i uśmiechnęłam

się do niego delikatnie, gdy moje myśli oderwały się od Henry’ego. Westchnęłam

lekko, gdy zdałam sobie sprawę, że osądzałam go na podstawie braku

prawdziwych informacji.

– Dam wam znać dziś wieczorem.

– Przy kolacji? – Zapytał z nadzieją i po prostu pokręciłem głową.

– Mam plany. – Powiedziałam z małym uśmiechem i zmrużyłam oczy.

– Z kim?

27

– Scott. – Westchnęłam, umyślnie unikając odpowiedzi. Zasłużył na troskę

i zaniepokojenie po tym, jak mnie potraktował. – Czy to ma znaczenie?

– Przypuszczam, że nie. – Wzruszył ramionami. – Jeśli uważasz, że tak nie

jest, to tak nie jest.

– Powiedziałam Shaneowi, że się z nim spotkam. – Powiedziałam, unikając

kontaktu wzrokowego z nim. – On chce porozmawiać.

– Więc powiedziałaś, że porozmawiasz z nim, ale nie chciałaś się ze mną

spotkać dziś rano? – Usłyszałam złość w głosie Scotta i przygryzłam dolną wargę.

– Scott, to nie tak.

– Tak, jasne, że nie. – Podniósł swój kubek kawy i odwrócił ode mnie

wzrok. Mogłam powiedzieć, że był zraniony i sfrustrowany. Sądziłam, że gdyby

role zostały odwrócone, czułabym się tak samo, ale musiał zrozumieć, że było to

dla mnie trudne. Skomplikowane w sposób, który nie byłby łatwy do

uporządkowania. Jeszcze bardziej skomplikowane, niż myślał, ale to nie był jego

problem.

– Kiedy więc mam rozpocząć pracę? – Zapytałam go, mając nadzieję na

zmianę tematu.

– W poniedziałek. – Powiedział, nie patrząc na mnie.

– W porządku. – Powiedziałam po prostu, nie chcąc angażować go zbyt

mocno, jeśli miał być w złym humorze. Ugh, byłam tak zdenerwowana, że był ze

mnie niezadowolony. Czy on nie rozumiał, przez co przechodzę? Nie żeby to było

dla niego sprawiedliwe. Wiedziałam, że znalazł się w złej sytuacji. A może zło

nie było właściwym słowem. Może to była dziwna sytuacja. Dla nas

obojga. Chodzi mi o to, że nie przewidziałam żadnego z tych wydarzeń. To nie

tak, że to była moja wina.

– Powinienem ci dać klapsa. Mruknął pod nosem i spojrzałam na niego z

ciepłą miną.

– Chciałbyś.

28

– Tak. – Powiedział, a potem spojrzał na mnie. – Chcę cię przełożyć teraz

przez kolano.

– Myślę, że jesteś zboczeńcem. – Potrząsnęłam głową i roześmiał się.

– Dałeś mi taniec na imprezie w biurze, tak naprawdę nie jesteś jedyną, aby

tak mówić. Pani Pervert

1

.

– Touché – Wystawiłem na niego język i zobaczyłam jego oczy wpatrujące

się w moje usta.

– Wolałbym, żebyś mnie dotknęła. – Mrugnął i oboje roześmialiśmy się

beztrosko. Przez kilka sekund czułam, że wszystko między nami jest w

porządku. Czułam, że oboje zaczynamy znowu na tej samej stopie. – Prosto

między moimi nogami.

– Scott. – Jęknęłam na niego i zastanawiałam się, czy było by to złe,

gdybym sięgnęła pod stół aby dać mu mały masaż. – Elizabeth. – Wymamrotałam

pod nosem, próbując sobie powiedzieć, że mam przestać. Oczywiście, byłoby

wielkim błędem dokuczanie mu pod stołem. Nie to, że nie chciałam. Po prostu

wiedziałam, dokąd to doprowadzi.

– Tak, moja droga. – Powiedział Scott miękko i poczułem jego rękę na

mojej nodze, pełznącą po wewnętrznej stronie uda. Przypuszczam, że miał ten

sam pomysł co ja, tylko jego mózg nie kazał mu przestać. Jego mózg nie

przypominał mu, że seks nie był rozwiązaniem żadnego z moich problemów.

Może powie mi, że gorący seks był rozwiązaniem wszystkich moich problemów.

Może bym mu uwierzyła, a przynajmniej przekonała samą siebie, że może mieć

rację. Gorący seks nikogo nie skrzywdził. Kiedy poczułam, że jego ręka pełznie

wyżej, polizałam nerwowo usta i poczułam, jak moje serce bije nierówno, gdy

moja skóra zaczęła się rozgrzewać. Przesunęłam się na siedzeniu, a mój żołądek

skręcił się wyśmienicie. Może, po prostu, może nie powiedziałbym "nie". –

1

Pani Perwersyjna

29

Elizabeth – Scott pochylił się do mnie, gdy jego ręka podążała. – Chcę być teraz

w tobie.

– Scott. – Zarumieniłam się, chociaż nie mogłam powstrzymać się przed

myśleniem, że także chcę, by on był we mnie.

– Co? – Powiedział i poczułam jego dłoń między moimi nogami, jego palce

delikatnie pocierały. – Pozwól mi... – Jego głos ucichł, gdy kelnerka podeszła do

stołu ze zmęczonym wyrazem twarzy.

– Potrzebujecie czegoś jeszcze? – Zapytała z niewielkim przeciąganiem. –

Lub mogę zamknąć rachunek.

– Możesz zamknąć rachunek – powiedział Scott, lekko zirytowany. Szybko

się odsunęłam i odepchnęłam jego dłoń, a moja twarz ochłonęła, gdy zdałam sobie

sprawę z tego, na co prawie pozwoliłam. – Chyba że chcesz coś jeszcze? Spojrzał

na mnie szybko i potrząsnęłam głową.

– Nie, naprawdę powinnam jechać już niedługo.

– Naprawdę? – Zacisnął usta i mogłam powiedzieć, że chciał powiedzieć

coś jeszcze. Jego niebieskie oczy zwęziły się i patrzyłam, jak przeczesuje dłonią

swoje jedwabiste ciemne włosy. Jak bardzo chciałam ich dotknąć.

– Naprawdę. – Pokiwałam głową. – Wiesz, że mam rzeczy do zrobienia.

– Jak Shane? – Powiedział sztywnym głosem i zamarłem.

– Przepraszam? – Mój głos podniósł się. – Co to ma znaczyć?

– Więc mogę już zamknąć? – Kelnerka przerwała nam, jej twarz była

znudzona i spojrzałam na nią, czując się nieco zakłopotana, że była świadkiem

naszej rozmowy.

– Tak. – Powiedziałam skinieniem głowy, a ona po prostu wpatrywała się

we mnie, zanim odeszła.

– Ona ma kij w dupie czy coś takiego. – Scott powiedział z uśmiechem i

nie mogłam powstrzymać się od śmiechu, mimo że wciąż byłam na niego

wściekła.

30

– Wygląda na to, że nie jest szczęśliwa, pracując tu. – Powiedziałam z

lekkim skinieniem głowy i odwróciłam wzrok od jego oczu.

– Nie całkiem zadowolona? – Zrobił minę. – Wyglądała absolutnie

nieszczęśliwie. Jak niegodziwa wiedźma z zachodu lub stara ryjówka, która

właśnie odkryła, że nie ma kapuśniaku na kolację.

– Scott. – Potrząsnęłam głową i zaśmiałam się. – Jesteś okropny.

– Przypomina mi Old Trunchbull czy jakkolwiek ona się tam nazywała, z

tego filmu Matilda. Poważna brzydka dyrektorka?

– Wiem kim ona jest. – Zachichotałam. – Ale ona nie jest taka zła.

– Jest gorsza. – Kontynuował, a ja wyciągnęłam rękę, chwyciłam i

delikatnie postukałam, by powstrzymać go, gdy jego głos stawał się coraz

głośniejszy i bałam się, że kelnerka go usłyszy, a potem zrobi coś złego. Nie

byłam pewna, co dokładnie zrobi, ale nie wydawała się być tego rodzaju osobą,

która słysząc, że jest krytykowana, nic nie mówi.

– Scott, ssh. – Powiedziałam cicho. – Ona usłyszy i...

– I co? – Poruszył brwiami do mnie. – Wykopie nas.

– Nie, ale kto wie. – Powiedziałam i potrząsnęłam głową. – Nie pozwólmy

jej czuć się źle.

– Old Trunchbull nie czuła zła. – Uśmiechnął się i tym razem

powstrzymałam się od śmiechu.

– Jesteś naprawdę zły, wiesz o tym. – Zrobiłam minę. – I wciąż jestem

wściekła na twój komentarz co do Shanea.

– Wciąż jestem wściekły, że nawet się z nim spotykasz. – Ton jego głosu

zmienił się i cały śmiech zniknął z jego głosu.

– Scott, wiem, że możesz nie zrozumieć, dlaczego muszę z nim

porozmawiać, ale to wszystko jest bardzo skomplikowane, a teraz w to włączył

mojego ojca. Westchnęłam. – Trudno to wyjaśnić, ale jest to coś, co muszę zrobić.

– W porządku. – Powiedział po prostu. – Ale czy przyjdziesz Henry’ego w

ten weekend? Ty i Lacey?

31

– Mówiłam ci, muszę zapytać Lacey. Nie jestem pewna, co chce robić.

– Mam nadzieję, że przyjdziesz. – Powiedział i wyciągnął portfel. – Myślę,

że będzie to dobry czas. – Wyjął z portfela kilka dwudziestek, rzucił je na stół i

wstał.

– Gdzie idziesz? – Spojrzałam na niego zaskoczona.

– Myślałem, że chcesz skończyć? – Wzruszył ramionami. – Mam dziś

jeszcze coś do zrobienia, więc zamierzam wyjść. Czy potrzebujesz podwózki?

– Nie, nie potrzebuję podwózki. – Patrzyłam na niego. – Dlaczego, co

robisz?

– Nie jestem pewien, czy naprawdę chcesz wiedzieć. – Spojrzał na mnie i

zacisnął usta.

– Co to ma znaczyć? – Wstałam również. Wszelkiego rodzaju myśli

przelatywały mi przez głowę. O czym on do diabła mówił? Co musiał zrobić i

dlaczego nie chciałabym wiedzieć?

– Elizabeth, daj mi znać, czy możesz przyjść w ten weekend i czy możesz

zacząć w poniedziałek, okej ? – Zaczął odchodzić od stołu w stronę drzwi

wejściowych i pośpieszyłam, aby nadążyć za nim. – Baw się dobrze później z

Shanem.

– Naprawdę? To wszystko, co masz mi do powiedzenia?

– To wszystko. – Posłał mi szybki uśmiech, otworzył mi drzwi, a potem

szybko przytulił. – Zadzwoń do mnie dziś wieczorem, kiedy to zrozumiesz.

– Czy chcesz, żebym przyjechała? – Zapytałam go, tak nagle czując się

niezręcznie i niepewnie, co, jak wiedziałam, było naprawdę głupie. Właśnie mnie

poprosił, żebym przyszła. To on chciał, żebym poszła, a nie na odwrót.

– Jak myślisz, Elizabeth? – Przewrócił oczami na mnie. – Miłego dnia. –

Skinął głową, a następnie odszedł ode mnie na ulicę, gdzie założyłam, zaparkował

swój samochód. Patrzyłam za nim, czując się sfrustrowana i zirytowana. Nawet

nie próbował mnie pocałować, ani zabrać ze sobą. To było tak, jakby go to nie

obchodziło. Wiedziałam, że jestem niesprawiedliwa. Wiedziałam, że nie mam

32

prawa być zdenerwowana, że nie próbował być ze mną bardziej

intymnie. Wiedziałam o tym w środku. Jednak moja głowa nie chciała przyznać,

że jestem głupia. Chciałam, żeby mnie ścigał i chciał mnie. Wszystko było takim

bałaganem. Westchnęłam i złapałam telefon, gdy szłam w kierunku własnego

samochodu.

– Hej, Eliza. – Lacey odebrała telefon od razu. – Nic ci nie jest?

– Hej, ty. – Z radością rozmawiałam przez telefon, ciesząc się, że Lacey

zawsze była dostępna dla mnie. – Śniadanie było niezręczne.

– Cóż, spodziewałaś się tego. – Zachichotała. – Cały tydzień był

niezręczny.

– Tak, to prawda. – Westchnęłam i otworzyłam drzwi samochodu. – Więc

Scott powiedział mi, że zostałyśmy zaproszone na weekend do rezydencji

Henry’ego, pamiętasz Henry’ego? Brat Xandera z futbolu flagowego?

– O tak, tak jakby. – Głos Lacey opadł nieznacznie.

– Tak jakby? – Drażniłam ją. – Tak jakby trochę czy zdecydowanie?

– W porządku, więc zdecydowanie go pamiętam, ale nie z żadnego dobrego

powodu. Był taki arogancki i był takim dupkiem. – Mówiła zawile i nie mogłam

powstrzymać się od śmiechu.

– Wow, naprawdę zrobił na tobie wrażenie.

– Można tak powiedzieć. – Powiedziała z namysłem. – Zgadnij co?

– Co? – Spytałam ją z zaciekawieniem, zauważając, że zmieniła

temat. Ciekawe!

– Pracuję jako kelnerka na prywatnych imprezach. – Powiedziała

podekscytowana.

– Praca? Myślałam, że zamierzasz skoncentrować się na pisaniu?

– Jest na część etatu. – Powiedziała szybko. – I wiem, że nie pracujesz już

dla Boba. – Powiedziała. – Potrzebujemy pieniędzy.

33

– Lacey, nie. Masz napisać swoją książkę. Poza tym wracam do pracy dla

Scotta, jako jego asystentka. Więc będę miała dochód. – Powiedziałam szybko,

zdając sobie sprawę, że nie mogę się doczekać powrotu do pracy dla Scotta.

– Eliza, jesteś pewna, że to dobry pomysł? – Powiedziała cicho Lacey. –

Czy jesteś pewna, że właśnie to chcesz robić? I zanim odpowiesz, zauważ, że

zatrzymam pracę kelnerki. Zarobię trochę pieniędzy i zamierzam partycypować

w kosztach najlepiej jak potrafię. Wiem, że mnie tu zaprosiłaś i powiedziałaś, że

mogę zostać za darmo, ale nie mogę po prostu żerować na tobie.

– Lacey, nie żerujesz. – Westchnęłam. – Pozwól mi to zrobić dla

ciebie. Chcę, żebyś skończyła swoją książkę.

– Skończę ją. – Powiedziała podniecona Lacey. – Zaufaj mi, samo bycie

tutaj jest wystarczająco ekscytujące. A nawet przebywanie w pobliżu Henry’ego,

pewnego dnia mnie zainspirowało.

– Henry? – Uśmiechnęłam się do telefonu. – Więc ślinisz się teraz dla

niego? Więc zdecydowanie powinnyśmy iść?

– Nie, nie powinnyśmy iść. – Jęknęła. – To złe wieści. I nie potrzebuję złych

wieści, nie po Stevenie.

– Tak. – Westchnęłam. – Potrzebujesz świetnego faceta. Naprawdę

dobrego. – Przerwałam i poczułam, jak mój żołądek trzęsie się. – Naprawdę chcę

ci pomóc, Lacey. Chcę być tu dla ciebie, tak jak zawsze ty byłaś dla mnie. Nie

myśl, że musisz wykonywać to kelnerowanie, żeby tylko opłacić rachunki. Wiesz,

że nie jesteś mi nic winna. Wiesz, że chcę ci odpłacić, bo zawsze za mną stałaś. Za

ciągłe bycie tu dla mnie.

– Nie bądź głupia, Eliza. – Lacey roześmiała się. – Zawsze byłyśmy dla

siebie nawzajem. I zawsze będziemy. Biorę tę pracę. Może to będzie

inspirujące. Pierwszy koncert jest dziś w domu jakiegoś bogatego faceta. Może

zobaczę więcej przystojniaków i będę jeszcze bardziej zainspirowana.

34

– Naprawdę, Lacey? – Nie byłem przekonana. – Nigdy wcześniej nie byłaś

kelnerką i nie wiem, czy impreza jakiegoś bogatego faceta będzie najlepszym

miejscem do inspirowania się, jeśli będziesz upuszczać jedzenie na wszystkich.

– We wszystkim jest ten pierwszy raz. – Roześmiała się. – Miej trochę

wiary.

– Ha-ha, spróbuję. – Jęknęłam, gdy zdałam sobie sprawę z tego, co

oznaczają jej słowa.

– O coś nie tak? – Zapytała mnie natychmiast.

– Shane nadchodzi. – Westchnęłam. – A jeśli dziś pracujesz, to znaczy, że

nie będzie cię tu.

– Och. – Przez chwilę milczała. – Nie mogę wyjść. Mogę im powiedzieć,

że coś mi wyskoczyło.

– Nie. – Znów westchnęłam. – Nie możesz tego zrobić. To twoja pierwsza

praca. Poradzę sobie z tym. Będzie dobrze.

– Jesteś pewna? – Zapytała niepewnie.

– Jestem pewna. – Skłamałam. – Teraz jestem dużą dziewczynką. Mogę

sobie z nim poradzić. Chodzi mi o to, że dziś rano zajmowałam się Scottem.

– Więc jak poszło?

– Ugh, nawet nie chcesz wiedzieć. Naprawdę nie wiem, co się dzieje.

– Co masz na myśli? – Wyglądała na zagubioną.

– Mam na myśli; Nie wiem, czy mnie lubi, czy nie. Nie wiem, czego on

chce.

– Wiesz, że lubi cię, głuptasie. Właśnie dlatego przyszedł. Właśnie dlatego

chciał zjeść z tobą śniadanie.

– Tak wiem, chodzi mi o to, że lubi mnie na tyle, że chce mnie wkurzyć,

ale kto wie, czy naprawdę chce czegoś więcej.

– Och, tak, prawda. – Głos Lacey stał się łagodniejszy. – Wydaje się, że

jest dobrym facetem, prawda? Jak ktoś, komu możesz zaufać?

35

– Tak właśnie myślałem o Shanie, pamiętasz? – Wiedziałam, że nie należy

ich porównywać. Wiedziałam, że to nie to samo, ale jakoś nie mogłam się

powstrzymać.

– Tak, ale ty byłaś młoda i dobra, a Shane był Shanem. – Jej głos odpłynął.

– Myślałam, że Steve też jest świetny. Ale byliśmy na studiach i byliśmy

młodzi. Nie wiedzieliśmy.

– Tak, ale skąd wiemy, że teraz wiemy coś lepszego? – Śmiałam się z

mojego zdania. – To były wielkie słowa.

– Chyba nigdy, tak naprawdę, tego nie wiemy. – Powiedziała i westchnęła.

– Tak jak nie wiem o Henrym, ale potrafię czytać znaki. A wszystkie znaki mówią

mi, że nie jest dobry.

– Co mówią ci znaki Scotta? – Nie byłam pewna, dlaczego pytam, ale

byłam ciekawa.

– Moje znaki dla Scotta mówią, że jest porządnym facetem. Może nawet

dobrym facetem. Może nawet wspaniałym. – Powiedziała z namysłem. – Ale

wiesz, nie znam go tak dobrze.

– Wiem. Wiem. Tak naprawdę ja też nie znam go dobrze, z wyjątkiem

biblijnego znaczenia.

– Biblijny sens jest całkiem niezły. – Powiedziała Lacey z chichotem. – W

rzeczywistości myślę, że nie ma większej wiedzy.

– Jesteś okropna. – Zaśmiałam się. – Naprawdę, naprawdę okropna.

– Poczekaj, aż przeczytasz Play the Player. Zaczniesz myśleć, że jestem

jeszcze gorsza.

– Nigdy nie będę źle o tobie myśleć. – Powiedziałam po kilku sekundach.

– Wiem, że jesteś najdoskonalszą ludzką istotą. – Moje serce ścisnęło się, gdy

pomyślałem o mojej przyjaciółce i o tym, jak była mi szczera i droga. Myślałam

o Shane i moje serce zamarło na kilka sekund. Czego chciał? Dlaczego on tu

był? Czy wszystko zepsuje? Zrujnował mi już kiedyś życie i bałam się, że znowu

36

będzie rujnował. – Do zobaczenia później, okej Lacey? Muszę już iść. Muszę iść

do sklepu, kupić trochę rzeczy, zanim zjawi się Shane.

– Brzmi jak plan. – Zgodziła się. – Życz mi dzisiaj szczęścia. Mam

nadzieję, że nie wyleję na nikogo żadnego wina.

– Nie zrobisz tego – powiedziałam z przekonaniem, gdy odłożyłam

słuchawkę, ale potem się roześmiałam. Lacey była trochę zepsuta, więc jeśli ktoś

miałby mieć wpadkę z gościem, to ona. Ale wiedziałam, że wszystko będzie

dobrze. Przynajmniej miałam nadzieję, że tak będzie. W moim życiu nie

potrzebowałam już więcej dramatu.

***

Czas zawsze biegnie powoli, gdy czekasz na randkę, rozmowę

telefoniczną, wiadomość lub kontakt od kogoś. I chociaż nie dbałam o Shane w

ten sposób, wciąż czułam niepokój, gdy czekałam, aż przyjdzie. Nie miałam

pojęcia, czego ode mnie chce, ani dlaczego tu był, ale wątpiłam, czy to z powodu

prawdziwej miłości. To, że przyprowadził ze sobą mojego ojca, sprawiło, że

myślałam, że cokolwiek chce, oznacza wysokie stawki, a wysokie stawki

oznaczają, że jest gotów zrobić wszystko, co jest mu potrzebne, aby dopiąć

swego. To mnie wystraszyło. Nie potrzebowałam, żeby wypuszczał z torby

wszystkie koty. Nie potrzebowałam, żeby sprawiał mi kłopoty. Nie teraz. Nie

teraz, kiedy w końcu ruszyłam z życiem.

Kiedy zadzwonił dzwonek do drzwi, zeszłam z kanapy i podeszłam z

obawą do drzwi wejściowych. Dziwnie było mu otwierać. Ktoś, o kim myślałem,

że już nigdy go nie zobaczę. Ktoś, kogo kochałam, byłam w związku, oddałam

serce i duszę. Ktoś, kto był dla mnie zupełnie obcy. Kompletnie i całkowicie kimś

obcym. Otworzyłam drzwi, moje serce biło jak szalone, kiedy stałam i patrzyłam

na jego twarz. Tak znajomą, a jednak tak odległą. Po tych wszystkich latach

czułam się dziwnie patrząc na niego.

37

– Cześć, Eliza. – Powiedział z ogromnym uśmiechem.

– Cześć. – Nie uśmiechnęłam się w odpowiedzi. Nie ufałam mu i nie

chciałam, żeby myślał, że jesteśmy spoko.

– Jak się masz?

– Mam się dobrze. – Pokiwałam głową. – Ty?

– Dobrze – Skinął głową. – Byłoby lepiej, gdybym mógł wejść.

– Och, tak, wejdź. – Odsunęłam się i wpuściłam go. Minął mnie i wszedł

do mieszkania, a ja zamknęłam za sobą drzwi. Odwróciłam się i zobaczyłam, że

wciąż na mnie patrzy. Z dziwnym wyraz twarzy. Nie mogłam odczytać jego

wyrazu i to mnie zmartwiło. Zawsze byłam w stanie odczytać jego postawę. –

Myślałam, że możemy pogadać w salonie. – Powiedziałam, kiedy odwróciłam

wzrok od niego i skierowałam się do salonu. – Mam trochę migdałów i Chex mix

2

.

– Pamiętałaś. – Powiedział radośnie, kiedy wymieniłam jego ulubione

przekąski.

– Tak, trudno o tym zapomnieć. – Powiedziałam i uśmiechnęłam się,

chwilowo zapominając o złych chwilach, jakie mieliśmy, gdy spojrzałam w jego

ciemnoniebieskie oczy.

– Przyniosłem ci coś. – Powiedział i podał mi torbę.

– Nie powinieneś. – Zmarszczyłam brwi, kiedy wzięłam od niego

plastikową torebkę.

– To po prostu coś małego. – Wzruszył ramionami i otworzyłam

torbę. Wewnątrz znajdowały się dwa snickersy i torba Swedish fish

3

.

– Pamiętałeś. – Powiedziałam, gdy spojrzałam na niego.

– Jak mogłem zapomnieć? – Powiedział z uśmiechem, gdy weszliśmy do

salonu i przez kilka sekund patrzyliśmy na siebie, chwilowo wracając do

przeszłości. Wpatrywałam się w niego, jego twarz dojrzała, zniknęły szczenięce

policzki, które nadawały chłopięcy wygląd. Był teraz twardy i męski. Kompletny

2

Przekąska z precli i innych słonych dodatków.

3

Żelki w kształcie rybek.

38

człowiek. Nie jest już żadnym chłopcem. I czyniło go to jeszcze bardziej

atrakcyjniejszym, niż był w college'u. Zbadał moją twarz, kiedy przyglądałam się

jego, oboje oglądaliśmy się nawzajem. Usiadłam na kanapie a on poszedł za moim

przykładem. Oparłam się i bawiłem poduszkami, zastanawiając się, co

powiedzieć. Czułam się niezręcznie, niepewna siebie. Czułam się, jakbym znowu

była nastolatką, której niewygodnie jest we własnej skórze. Niewygodnie w tej

chwili. I nienawidziłam tego. Nienawidziłam tego z pasją.

– Hej. – Głos Shane'a był niepewny, kiedy siedział obok mnie na kanapie i

czułam jego ramiona ocierające się o moje.

– Hej. – Odparłam, wpatrując się w jego oczy, zastanawiając się, jak

doszliśmy do tego punktu. Punktu, w którym byliśmy jak obcy. Jak mogliśmy być

tak blisko, a teraz nic? W pewnym momencie ten człowiek był miłością mojego

życia. W pewnym momencie był moim wszystkim. Moje absolutne wszystko. A

teraz nie czułam nic.

– Tęskniłem za tobą. – Powiedział prosto, a ja nie odpowiedziałam. Te

słowa oznaczałyby dla mnie wszystko kilka lat temu. Oznaczałoby to cały

świat. Były wszystkim, co chciałam usłyszeć od niego, ale teraz czułam, że są

nieadekwatne i prawie fałszywe.

– Musiałam pozwolić ci odejść. – Powiedziałam w końcu, gdy nadal patrzył

mi w oczy, a on kiwnął głową. Nie byłam pewna, co jeszcze powiedzieć. Nie

byłam pewna, czy chce, abym mu powiedziała, że też za nim tęsknię. Nie byłam

nawet pewna, czy był szczery. Wyglądał tak, jakby był, ale nie ufałam własnym

myślom i spostrzeżeniom, kiedy chodziło o niego. Myślałam, że będzie mnie

kochać na zawsze i zobacz, jak bardzo się myliłam.

– Wiem. – Powiedział i wyglądał na smutnego. – Rozumiem, dlaczego

pozwoliłaś mi odejść, wiem, że cię do tego zmusiłem, to jest mój największy żal

– Przerwał i patrzyłam, jak przeczesuje włosy dłońmi, a potem głęboko wzdycha.

– Jestem pewien, że zastanawiasz się, dlaczego tu jestem. Jestem pewien, że masz

39

pytania. – Pokręcił głową i przygryzł dolną wargę, gdy tylko na niego patrzyłam,

kiwając głową, ale nie mówiąc nic.

– Zastanawiam się, dlaczego tu jesteś. – Powiedziałam, a potem, ponieważ

nie wiedziałam, co jeszcze powiedzieć, powiedziałam: – Ciężko było o tobie

zapomnieć. – Przyznałam wreszcie. – To była chyba najtrudniejsza rzecz, jaką

kiedykolwiek musiałam zrobić w życiu.

– Tak mi przykro. – Spojrzał w dół i z dala ode mnie, a ja przełknęłam

mocno: wyglądał i brzmiał tak szczerze. – Kochałem cię, wiesz? – Wyciągnął

rękę i złapał mnie za rękę. – Naprawdę, naprawdę cię kochałem.

– Shane, byłeś moim najlepszym przyjacielem, ale doprowadziłeś mnie do

szaleństwa... – Mój głos ucichł, gdy myślałam o naszej przeszłości. Wszystkim,

co dla mnie znaczył.

– W porządku. – Westchnął i nagle uderzyło mnie, że naprawdę wygląda i

brzmi szczerze. Może nie było go tutaj, by przeciągnąć przeszłość i sprawić,

żebym płaciła za moją rolę w sprawach. Kłamstwa, które powiedziałam. Moją

własna zdrada.

– Napisałam list. – Powiedziałam z wahaniem, gdy spojrzałam na niego i

zastanawiałam się, czy teraz nadszedł czas, aby spróbować z nim zawrzeć

pokój. Czytałam ostatnio książkę, która mówiła, że najlepszym sposobem, aby

zmierzyć się z przeszłości, było przebaczenie i zapomnienie. Być może

omówienie wszystkiego z nim pomoże mi to osiągnąć. – Napisałam list,

żeby pozbyć się tego wszystkiego, pomóc mnie uleczyć, mogę ci go przeczytać,

jeśli chcesz, żebyś mógł zrozumieć. – Skuliłam się na myśl o tym, że słyszy moje

najintymniejsze myśli, ale część mnie myślała, że może to być uzdrowienie i

odkupienie.

– Nie wiem. – Wyglądał na niezadowolonego, siedząc tam. – Jesteś pewna?

– Jestem pewna. – Pokiwałam głową. Nagle poczułam, że to jest coś, co

muszę zrobić. Podskoczyłam i pobiegłam do sypialni. Otworzyłam dziennik, w

którym pisałam od lat i wyjęłam kopertę z listem, który napisałam, by pomóc mi

40

ruszyć do przodu po Shaneie. Wróciłam do salonu i usiadłam obok niego. Jego

niebieskie oczy szukały mnie, i przez kilka sekund znów zostałam wciągnięta w

niego. Odwróciłam wzrok, wzięłam głęboki oddech, otworzyłam list i zaczęłam

czytać.

Hej ty,

Tęsknię za Tobą. Dziwne jest to przyznać, ponieważ nienawidzę cię, a

przynajmniej powinnam cię nienawidzić za wszystko, co zrobiłeś. Za złamanie

mojego serca. Za to, że nie czuję się wystarczająco dobrze. Za to, że czuję się

brzydka. Twoje odrzucenie jest najbardziej bolesną, najtrudniejszą rzeczą, jaką

musiałam znieść. Nigdy nie myślałam, że do tego dojdzie. Zawsze myślałam, że

będziemy mieć ten silny i pełen miłości związek. Myślałam, że jestem dla ciebie

wyjątkowa. Myślałam, że coś znaczę. Ale oczywiście myliłam się. Nic dla ciebie

nie znaczę. I to boli. To boli bardziej niż cokolwiek innego. Tak bardzo starałam

się być tą jedyną dla ciebie. Oddałabym cokolwiek, wszystko. Kochałabym cię do

końca moich dni. Czuję, że zawsze będę. Tak na mnie działasz. Jesteś moją drugą

połówką. Miałeś mnie tak, jak nikt inny nie miał. Słuchasz mnie. Znasz moje

wewnętrzne tajemnice i ból. Wiesz kim jestem. A jednak nigdy nie uciekłam.

Chociaż bałam się, że mnie zostawisz. Ale słuchałeś mnie i nigdy nie wyszedłeś.

Powiedziałeś mi, że nigdy mnie nie opuścisz. Cóż, to było kłamstwem. Zrobiłeś to.

A moje serce nie może pojąć, jak mogłeś mi to zrobić. Wewnątrz czuję się słabo.

Czuję się pusta. Czuję, że straciłam kawałek siebie. Czy powiedziałam ci, że

tęsknię za tobą? Że nie rozumiem tego, władzy jaką nade mną masz. Leżę w nocy,

myśląc o tobie. Zastanawiam się, czy było coś, co zrobiłam, coś, co powiedziałem.

Co takiego jest w mnie, że jest tak nie do ukrycia? Czy jestem po prostu zbyt

brzydka? Zbyt gruba? To wredna? Zbyt nieokrzesana? Co sprawia, że ludzie mnie

opuszczają? Może nigdy się nie dowiem. Może nigdy nie zamierzałam tego

wiedzieć. Nie wiem już. I przepraszam. Przepraszam za wszystko. Przykro mi z

41

powodu dziecka. Przykro mi z powodu Stevea. Jestem okropną osobą. Nie mam

wymówek. Nie mam wymówek. Kłamałam. Zdradziłam. Tak bardzo chciałam cię

zatrzymać. Wstydzę się samej siebie. Tak mi wstyd. Nienawidzę cię i nienawidzę

siebie. Bardziej niż cokolwiek innego. Mam tylko nadzieję, że pewnego dnia uda

mi się przełamać to uczucie. Idę się modlić. Idę do kościoła. Nie śmiej się. Zawsze

jest ten pierwszy raz. Muszę znaleźć swoją drogę. Muszę coś znaleźć. Potrzebuję

wiary. W coś innego niż miłość. W cos innego niż ty. Złamałeś mnie. I boję się, że

już nigdy nie będę cała. Boję się, że nigdy nie zrozumiem. Kocham Cię. Bardzo

Cię kocham.

Eliza

Wzruszyłam się, gdy skończyłem czytać list i poczułam łzy płynące po

policzku. Zerknęłam na Shanea i wyglądał dziwnie i nieprzyjemnie. Czułam, jak

omdlewa mi żołądek. Czy to błąd, przeczytać mu list? Czy to było zbyt

głębokie? Zbyt osobiste? Już poczułam, jak żal przepływa przeze mnie. Już

żałowałam, że przeczytałem mu go. Część mnie wciąż odczuwała ból i wstyd. I

nie dotyczyło to Shanea. Uświadomiłam sobie to, gdy patrzyłam na niego. Nie

był tym, który wywołał we mnie największy zamęt. Przynajmniej nie mój obecny

stan uczuć dla niego.

– Wszystko w porządku, Eliza? – Zapytał mnie delikatnie, wyciągnął rękę

i złapał mnie za dłoń. Podniosłam wzrok i kiwnęłam głową, gdy pochylił się i

otarł łzy z mojej twarzy. – Tak mi przykro, że sprawiłem, że zwątpiłaś w

siebie. Tak mi przykro, że sprawiłem, że poczułaś się gruba i brzydka. Wiesz, że

jesteś wspaniała, prawda? Wiesz, że jesteś wspaniałą dziewczyną. Wiesz że jesteś

piękna. Wiesz, jak bardzo cię kochałem.

– Nie musisz tego mówić. – Potrząsnęłam głową, zaczynając czuć się

nieswojo.

42

– Nie mówię tego tak po prostu – Jego palce delikatnie dotknęły moich

warg i prawie wyskoczyłam z mojego siedzenia. – Byłem takim młodym

głupcem.

– W porządku. Oboje byliśmy głupcami. Zaczęłam oczyszczać gardło, gdy

zaczął zbliżać się do mnie na kanapie. O mój Boże, co on robi? Pomyślałam sobie,

gdy zaczął pieścić moją twarz. Czy myślał, że mu wybaczyłam? Czy on myślał,

że to jego powrót? Przełknęłam mocno. – Dlaczego wróciłeś, Shane? I dlaczego

przyprowadziłeś mojego tatę?

– Przez całe życie chciałaś, żeby twój tata był w twoim życiu. – Powiedział

Shane i odetchnęłam z ulgą, kiedy usiadł lekko, a jego dłonie opuściły moją twarz.

– Chciałaś z nim związku. Tak często chodziliśmy do jego domu, abyś mogła go

poznać, a potem uciekałaś. I wylewałaś tak dużo łez. I wiedziałem, że

potrzebujesz odpowiedzi. Byłem tak zły na ciebie z powodu dziecka. I

wszystkiego innego. – Odwrócił wzrok. – Zraniłaś mnie i chciałem cię

skrzywdzić. Tak źle. Chciałem cię skrzywdzić. I zrobiłem to. Byłem zbyt młody,

aby wszystko ogarnąć. Byłem zbyt młody, aby zrozumieć, dlaczego zrobiłaś to,

co zrobiłaś. To było dla mnie za dużo. Miałem swoje własne problemy. Nie

mogłem też poradzić sobie z twoimi.– Westchnął. – Ale wszystko spieprzyłem. I

chciałem cię znowu zobaczyć. Chciałem zobaczyć, czy mogę znów być w twoim

życiu. No cóż, chciałem się przekonać, że wciąż cię mam, ciągle mam twoje

wsparcie. Chciałem przyprowadzić twojego tatę do ciebie. Chciałem, żebyś

otrzymała odpowiedzi. Nadal chcę, żebyś dostała odpowiedzi. Zasługujesz na to.

– Och Shane. – Westchnęłam. – Naprawdę nie chcę go teraz widzieć. To

zbyt bolesne. Co on może powiedzieć, abym poczuła się lepiej?

– Nie wiem, ale może jest coś, co mógłby powiedzieć, coś, co mógłby

zrobić. O tym wszystkim myślał od lat.

– Wiem. – Przytaknęłam i zamknęłam oczy. – Wylałam przez niego tyle

łez. Za mnie i moją mamę.

– Wiem. – Powiedział. – Nie zasłużyłaś na takiego ojca jak on.

43

– Chyba wszyscy mamy gównianych rodziców. No cóż, wielu z nas. Mój

głos odpłynął. – Ale nie powinnam była kłamać o byciu w ciąży. Nie powinnam

była tego robić. Po prostu nie chciałam cię stracić. Nie chciałam, żebyś mnie

zostawił. To było kłamstwo. Ostatni wysiłek, by cię zatrzymać. – Mój głos się

załamał, gdy wstyd znów mnie uderzył. Część mnie nadal nie mogła uwierzyć, że

upadłam tak rekordowo nisko. Kłamiąc o byciu w ciąży, by trzymać się mojego

chłopaka. Jak nisko może upaść jedna osoba? Niestety, wiedziałam, że może

spaść niżej i na moim czole pojawił się pot. Potarłam moją skroń i poczułam bóle

głowy.

– Czy kiedykolwiek powiedziałaś Lacey? – Zapytał mnie cicho i

spojrzałem na niego z rozpaczą.

– O dziecku? – Zapytałam cicho. Pokiwał głową i potrząsnęłam głową. –

Byłam zbyt zawstydzona. – Mój głos się załamał. – Nawet ja wiedziałam, że to

wstyd. Nie mogłam jej powiedzieć, że okłamałam cię o byciu w ciąży. Nie

mogłam jej powiedzieć, że mogę sfałszować sonogramy. Po prostu nie mogłam.

– Przygryzłam dolną wargę. – Wiem, że zrozumiałaby. Nie osądziłaby mnie. To

nie ona, ale ja się tak wstydziłam.

– I nie powiedziałaś jej pozostałych rzeczy, również? – Mówił wolno i

wtedy czułem, że chcę umrzeć.

– Nie. – Wymamrotałam i wtedy ból uderzył we mnie jak sztylet

przeszywający mi plecy. Ze wszystkich rzeczy, których żałowałam w moim

życiu, była jedna, która sprawiał, że chciałam się zabić. Która sprawiała, że

czułam się jak absolutnie najgorsza osoba na świecie. – Jak mogłam jej

powiedzieć?

– Nie wiem. – Zacisnął usta. – Więc kim był ten facet, który był tutaj z

tobą? Graham czy cokolwiek innego?

– Masz na myśli Scotta? – Powiedziałam cicho, myśląc o nim i jego

przystojnej twarzy.

– Tak. – Shane był wściekły. – Czy on jest twoim chłopakiem?

44

– Nie. – Potrząsnęłam głową. – Ale on jest kimś, kogo jakby

widywałam. Naprawdę nie wiem, jak to wyjaśnić. Lubię go, ale to

skomplikowane.

– Więc wciąż mam szansę? – Shane wyglądał na pełnego nadziei.

– Nie. – Potrząsnęłam głową, a potem, gdy zobaczyłam smutek na jego

twarzy. – Nie wiem. – Powiedziałam zamiast tego i chciałam jęczeć, gdy

patrzyłam, jak nadzieja przechodzi przez jego twarz i wchodzi w jego oczy. –

Shane, jestem teraz bardzo zdezorientowana. Pojawiasz się z moim tatą, naprawdę

zrobiłeś dla mnie coś wyjątkowego.

– Nie mam nic przeciwko. Czekałbym na ciebie wiecznie. – Powiedział, a

potem uśmiechnął się do mnie. – Więc porozmawiasz ze swoim tatą?

– Naprawdę nie wiem, co mogłabym mu powiedzieć.

– Ale może to by ci pomogło, gdybyś mogła z nim porozmawiać. Jestem

pewien, że wciąż masz te wszystkie pytania w głowie.

– Oczywiście, że tak, ale nie wiem, co bym osiągnęła rozmawiając z

nim. Po prostu nie wiem, czy to by pomogło mi poczuć się lepiej. Czasami lepiej

nie wiedzieć.

– Rozumiem. – Wyglądał, jakby tak naprawdę nie rozumiał, ale wiedział,

że nie powinien nic mówić. – Czy mogę cię wkrótce zobaczyć?

– Dlaczego Shane? – Przygryzłam dolną wargę. – Nie jestem pewna, czego

ode mnie chcesz.

– Chcę cię z powrotem, Eliza.

– Shane. – Westchnęłam. – Przeszliśmy przez zbyt wiele. Nie chcę

wracać. Przepraszam.

– Eliza, daj mi szansę. Mamy o wiele więcej do omówienia.

– O czym jeszcze musimy dyskutować? – Zapytałam go, zaczynając

odczuwać, że może w końcu było tego więcej.

– Nie chcę cię przytłaczać. Może uda nam się spotkać w ten weekend?

45

– Wyjeżdżam w ten weekend. – Powiedziałam gładko, wiedząc, że jeśli

sprowadzałoby się to do bycia ze Scottem lub Shane, wolałbym być ze Scottem.

– Gdzie jedziesz?

– Na imprezę weekendową z Lacey. – Powiedziałam, nie jestem pewna,

czemu nie powiedziałam ze Scottem.

– Rozumiem. – Potarł czoło, podskoczył i zaczął chodzić tam i z powrotem.

– Nie chcę cię naciskać. Wiem, że to nie jest sposób, w jaki mogę się tu poruszać.

Patrzyłam, jak chodził tam i z powrotem, zaciskając pięści. – Ale robisz to

naprawdę trudnym dla mnie, Eliza.

– Robię to trudnym dla ciebie? – Mój głos podniósł się z szoku. –

Żartujesz? Shane po prostu zjawiłeś się u moich drzwi kilka dni temu, po latach

nie odzywania się.

– Wiem. – Odwrócił się i spojrzał na mnie. – Mam swoje powody, mówiłem

ci to.

– Jakie są powody Shane? – Wtedy podskoczyłam, cała życzliwość i

sentyment zniknęły z mojego tonu.

– Mówiłem ci. – Zacisnął usta.

– Tak, bo tak bardzo za mną tęsknisz i zdajesz sobie sprawę, że mnie

kochasz? – Uniosłem brew. – Tak powiedziałeś, prawda?

– Nie wierzysz mi? – Wyglądał na zirytowanego.

– Niezupełnie. Pokręciłam głową, gdy przypomniałam sobie ostatnią

rozmowę, jaką kiedykolwiek mieliśmy. Brak miłości i sympatii w jego oczach,

gdy powiedział mi, że nigdy mnie nie kochał i, że miałam zbyt wiele

problemów. Jak mi powiedział, że jestem za gruba, że jestem zbyt dramatyczna,

ponieważ powiedział mi, że będę miała szczęście, gdy znajdę faceta, który mnie

zniesie. Przypomniałam sobie człowieka, który powiedział mi te wszystkie

bolesne słowa, i nagle ten człowiek chce do mnie wrócić, bo umiera z tęsknoty i

miłości .

– Co mogę zrobić, żeby ci to udowodnić?

46

– Udowodnić mi, co? – Mrugnęłam do niego, nagle bardzo zmęczona. Nie

chciałam być w tej sytuacji. Nie chciałam tu być z nim. Chciałam wrócić do

ubiegłego tygodnia, kiedy życie było znacznie prostsze. Chciałam wrócić do

pracy dla Boba i być sfrustrowaną i zirytowaną przez niego. Chciałam wrócić do

marzeń o Scotcie i rozmawiać z Lacey o jej książce. Chciałam wrócić, do czasu

kiedy Shane był po prostu złym wspomnieniem w moim umyśle.

– Eliza, sprawiasz, że jest mi tak ciężko.

– Shane, proszę. – Ziewnęłam, po czym jęknęłam. – Czy możemy

porozmawiać w przyszłym tygodniu? Potrzebuję czasu do namysłu. Proszę.

– W porządku. – Po prostu wpatrywał się we mnie, a potem pokręcił głową.

– Idź bawić się w ten weekend z Lacey, a potem porozmawiamy w przyszłym

tygodniu. Może dojdziesz do swoich zmysłów.

– Tak. – Powiedziałam po prostu, nie chcąc angażować go, w kłótnię.

Jednak naprawdę chciałam mu powiedzieć, że działa mi na nerwy. Naprawdę

chciałam mu powiedzieć, że mnie denerwuje. Naprawdę chciałam mu

powiedzieć, że żałuję, że wrócił do mojego życia i, że mu nie ufałam, ale nie

zrobiłam tego. Coś we mnie, nazwij to instynktem, powiedziało mi, że nie chcę

go denerwować. Nie byłam pewna dlaczego. Nie byłam pewna, czy to wina relacji

z Lacey, czy to coś innego, ale wiedziałam, że muszę to rozgryźć, zanim podejmę

dalsze decyzje.

– Dziękuję za przyjście – okłamałam go, chcąc sprawić, aby myślał, że

wszystko z nami dobrze. – Zadzwonię do ciebie w ten weekend i będziemy mogli

coś zaplanować.

– W porządku. – Skinął głową. – Brzmi nieźle. – Posłał mi szeroki uśmiech.

– Daj mi swój telefon, a ja wprowadzę mój numer.

– Um, w porządku. – Powiedziałam niechętnie przekazując mu

telefon. Uśmiechnął się, wpisując swój numer i obserwowałam go uważnie, mając

nadzieję, że nie przejrzał żadnych moich wiadomości tekstowych.

47

– Proszę bardzo. – Oddał mi mój telefon. – Wszystko

gotowe. Porozmawiam z tobą później. Przytulił mnie szybko i skierował się w

stronę drzwi wejściowych. – Jeszcze raz dziękuję, Eliza. Cieszę się, że

przeczytałaś mi ten list. To sprawia, że czuję się blisko ciebie. Blisko jak w

tamtych czasach.

– Tak, nie ma za co. – Powiedziałam, otwierając drzwi wejściowe. – Do

zobaczenia później. – Powiedziałam, całą sobą pragnąc, abym nigdy nie

przeczytała mu tego listu. – Do zobaczenia później. – Patrzyłam, jak przechodzi

przez drzwi wejściowe i każda część mnie żałowała, że to był ostatni raz, kiedy

go zobaczyłam. Każda część mnie tego sobie życzyła, ale miałam złe przeczucie,

że tak nie będzie. Już miałam zadzwonić do Lacey, żeby zobaczyć, jak idzie jej

praca, kiedy mój telefon zaczął dzwonić. Spojrzałem w dół i zobaczyłem

nazwisko Scotta i szybko odpowiedziałem bez wahania.

– Hej. – Powiedział zaskoczony. – Nie oczekiwałem, że odbierzesz.

– Więc dlaczego do mnie zadzwoniłeś? – Zapytałem go żartobliwie.

– Miałem zamiar zostawić Ci wiadomość na poczcie głosowej?

– O? Czy chcesz, żebym się rozłączyła, żebyś mógł do mnie zadzwonić i

zostawić wiadomość głosową?

– Nie, nie. – Roześmiał się. – Cieszę się, że słyszę twój głos. Po prostu

myślałem, że będziesz z Shanem.

– Właśnie wyszedł.

– O?

– Spotkamy się ponownie w przyszłym tygodniu?

– Och? – Był rozdrażniony.

– Czy zadzwoniłeś, aby mówić o Shane?

– Nie. – Westchnął. – Chciałem tylko powiedzieć, że dobrze było zobaczyć

cię dziś rano i że dostałem telefon od Henry’ego?

– O?

– Myślę, że Lacey pracuje dziś na jego przyjęciu.

48

– Nie ma mowy. – Moja szczęka opadła z zaskoczenia i jedyne, o czym

mogłam pomyśleć, to to, co musi myśleć teraz Lacey.

– Tak, myślę, że było to dla nich zaskoczeniem, ale chciał się upewnić, że

przekazałem zaproszenie na imprezę w ten weekend. Wydaje się, że naprawdę

chce się upewnić, że ty i Lacey tam będziecie.

– Hmm. – Przygryzłam dolną wargę i zastanawiałam się przez chwilę. –

Dlaczego tak bardzo go to obchodzi?

– Nie mam pojęcia. – Powiedział Scott. – Cóż, mam jakiś pomysł. Jest

najprawdopodobniej związany z Lacey.

– Tak. – Zaczynałam tak myśleć, ale nie byłam pewna, czy to była dobra

rzecz. Jego pogoń za nią wydawała się być trochę nachalna i obawiałam się, że

spróbuje sobie z nią pogrywać.

– Więc przyjdziecie?

– Nie wiem. – Powiedziałam z westchnieniem.

– Proszę. – Jego głos obniżył się i czułam mrowienie kręgosłupa.

– Proszę?

– Mam coś dla ciebie?

– Co?

– Musisz przyjść, jeśli chcesz to zobaczyć.

– Scott!

– Co? – Roześmiał się. – To jest umowa.

– W porządku. – Powiedziałam, gdy podeszłam do mojej sypialni i

położyłam się na moim łóżku. – Przyjdę.

– Będziesz? – Jego głos brzmiał na podekscytowany.

– Tak, chcę.

– Dobrze. – Przerwał. – Więc gdzie jesteś?

– Co?

– Gdzie jesteś?

– W moim pokoju.

49

– Hmmm. – Jęknął. – Chciałbym być teraz z tobą.

– Scott!

– Co? – Roześmiał się. – Nie powiedziałem co robiąc.

– Wiem, co mówisz.

– Na prawdę teraz?

– Tak naprawdę?

– Czy mogę się przyłączyć?

– Nie.

– Czy mogę po prostu przyjechać?

– Co?

– Wiesz?

– Co?? – Moja szczęka opadła. – Scotcie Taylorze.

– Człowiek może spróbować.

– Obrzydliwy.

– Niezupełnie. – Roześmiał się. – Rzeczy, które chcę ci zrobić, wcale nie

są obrzydliwe. W rzeczywistości rzeczy, które chcę ci zrobić, są bardzo dalekie

od obrzydliwych.

– Teraz idę. Dobranoc, Scott.

– Dobranoc, Elizabeth. Miej słodkie sny o mnie.

***

– Co robimy, Lacey? – Jęknęłam, kiedy wrzucałyśmy nasze walizki na tył

mojego samochodu. – Czy zwariowałyśmy jadąc do Henry’ego w ten weekend?

– Tak. – Zapiszczała, kiedy wsiadła do samochodu. – Jesteśmy oficjalnie

szalone.

– Jesteśmy, prawda? – Jęknęłam, gdy zamknęłam drzwi samochodu i

włączyłam zapłon. – Czy naprawdę chcemy spędzić weekend ze Scottem i

Henrym? Czuję, że to może być naprawdę zły pomysł.

50

– Złe pomysły nie zawsze są najgorsze. – Uśmiechnęła się. – Czasami są

najlepszymi rzeczami, które mogą się komuś wydarzyć.

– Czy myślisz, że będziemy się tak czuć przed końcem weekendu?

– Szczerze? – Lacey spojrzał na mnie i uśmiechnęła się.

– Tak, szczerze – poruszyłam brwiami, czując lekkość i radość. Byłam

podekscytowana widząc Scotta, choć wciąż czułam trochę niepokoju.

– Najprawdopodobniej nie. – Jęknęła. – Mam przeczucie, że Henry James

to złe wieści, powiedziałam ci, co powiedział mi w noc przyjęcia, gdzie

kelnerowałam, prawda? O tym jak mnie wciągnął do tego pokoju?

– Pamiętam wszystko, co mi powiedziałaś. – Zachichotałam, gdy

mrugnęłam do niej. – I pamiętam, że miałaś gorący sen o nim także następnego

dnia.

– Nie przypominaj mi. – Tym razem jęknęła jeszcze głośniej. – Co ja

robię? Jestem prawie pewna, że on chce tylko seksu. I dobrej zabawy.

– A jednak nadal chcesz go zobaczyć. – Powiedziałam gładko, dając jej

dziki uśmiech. Chciałam jej powiedzieć, że dobry seks jest wart każdego bólu

serca, ale nie byłam pewna, czy naprawdę w to wierzyłam.

– On jest taki seksowny. – Jęknęła w dłonie. – On jest najgorętszym

facetem, jakiego spotkałam w życiu, po prostu nie wiem nawet, co robię, nie

jestem taką dziewczyną, ale szczerze mówiąc po Stevenie, czuję, że po prostu

muszę się zabawić.

– Steven był palantem – Powiedziałam, mój żołądek nagle zmieniał się, gdy

uderzyło mnie zmartwione uczucie. – Może nie powinnyśmy iść? Może

powinnyśmy po prostu pójść gdzieś indziej? – Zrobić coś innego?

– Gdzie chciałabyś pójść zamiast tam? – Brzmiało to trochę niepewnie i

wiedziałam, że czuje się tak samo jak ja. Nie wiedziałyśmy, co robimy w ten

weekend, ale nie obchodziło nas to. Wiedziałam, że jestem gotowa zaakceptować

to, co się wydarzy. Skończyłam z pozwalaniem aby moje obawy dyktowały, co się

wydarzy w moim życiu. Chciałam zobaczyć się z Scottem. Strasznie chciałam go

51

zobaczyć. Chciałam go dotknąć i posmakować. Miałam tylko nadzieję, że nie

pozwolę, by zmartwienia to zniszczyły.

– Nigdzie indziej. – Przyznałam ze śmiechem. – Chcę zobaczyć się ze

Scottem. – Jęknęłam. – O mój Boże, co robimy? Czy angażujemy się tutaj w jakąś

wielką grę? Czy popełniamy wielki błąd?

– Nie wiem. – Powiedziała, a następnie zaczęła głośno się śmiać.

– Co jest tak zabawnego? – Zapytałam ją podejrzliwie, gdy nie przestawała

się śmiać.

– Właśnie coś wymyśliłam. – Złapała oddech i zachichotała.

– Co? – Spytałam ją z zaciekawieniem, zastanawiając się, co może

spowodować taki stan chichotania.

– Cóż... – Jej głos odpłynął i zrobiła minę.

– Powiedz mi, co myślisz, Lacey.

– Myślę, że jestem gotowa na jakiekolwiek gry, w jakie Henry chce się ze

mną bawić. – Potarła ręce. – Myślę, że masz rację. Mógłby być doskonałym

źródłem do Play the Player.

– Och Lacey. – Uśmiechnęłam się do niej. – Od kiedy stałeś się taką złą?

– Odkąd cię poznałam wiele lat temu? – Mrugnęła do mnie i mogłam

powiedzieć, że była chyba bardziej podekscytowana niż ja. Henry James

naprawdę dostał się pod jej skórę.

– Touché – Zaśmiałam się. – Dobrze grajmy, gra słów zamierzona.

– Zacznijmy imprezę. – Lacey pochyliła się do przodu i włączyła radio.

Potem podkręciła głośność, gdy zaczęła lecieć piosenka Lady Gagi i śpiewałyśmy

razem z muzyką. Obie czułyśmy się beztrosko. Shane i mój tata wciąż byli w

mojej głowie, ale postanowiłam nie pozwolić im zrujnować weekendu. Albo tego

jak się czułam ze Scottem. Nadal obawiałam się, że moje uczucia do Scotta były

oparte na pociągu seksualnym i, że nie mogłam naprawdę zaufać temu, co czułam

dla niego, lub czego on ode mnie chciał, ale nie chciałam podejmować żadnych

decyzji w oparciu o to, jak mój tata i Shane zawrócili mi w głowie. Wiedziałam,

52

kiedy późno w nocy byłam w łóżku, że wiele moich problemów było

konsekwencją moich relacji z nimi. Sprawili, że wątpiłam w swoją własną

wartość i wiarę w prawdziwą miłość. Tak mocno mnie skaleczyli, że nawet teraz

trudno mi było iść dalej. Nawet teraz, czasami ciężko mi było oddychać i

akceptować, że każdy może mnie kochać. Wiedziałam, w mojej głowie i w moim

sercu, że ja nie powinnam pozwolić im wpływać na to, jak widziałam siebie, ale

z jakiegoś powodu nie mogłam przestać. Z jakiegoś powodu nie mogłam ich

wyrzucić z głowy. Złamali mnie, ale nie całkowicie mnie zniszczyli. Wciąż

miałam nadzieję. Zdałam sobie sprawę, że w nocy Scott zadzwonił do mnie po

odejściu Shanea. Wciąż miałam nadzieję. Nadal mogłam się śmiać. Nadal czułam

się podekscytowana. Scott wciąż wywoływał nerwowość w moim żołądku.

Chciałam mieć okazję aby to zbadać. Chciałam mieć szansę zobaczyć, co może

być między nami. Chciałam zobaczyć, co moglibyśmy mieć, bez moich

spekulacji. Nie wiedziałam, czy to będzie możliwe, ale chciałam dać mu szansę.

Jak najlepszą, przynajmniej przy odrobinie szczęścia. Część mnie wiedziała, że

go kocham i bałam się, że jeśli nie dam sobie szansy, by naprawdę go pokochać,

to stracę go na zawsze.

53

ROZDZIAŁ PIĄTY

Scott

– Xander, przestań. – Moja siostra Liv zachichotała, uderzając męża w

ramię. – Jesteś obrzydliwy.

– Nie jestem obrzydliwy. Jestem Mr. Cudowny język. – Drażnił ją, a my

wszyscy jęczeliśmy.

– Xander, proszę. – Odezwałem się i uśmiechnąłem do mojego szwagra,

który był także bratem Henrego. – Naprawdę nie chcę myśleć o tobie i mojej

siostrze w ten sposób.

– Jestem pewien. – Roześmiał się. – Więc gdzie jest twoja dziewczyna?

– Elizabeth nie jest moją dziewczyną. – Powiedziałem szybko, mając

nadzieję, że członkowie mojej rodziny nie powiedzą jej niczego, co mogłoby ją

przestraszyć, kiedy przyjedzie. Wiedziałem, że ją kocham i prawdopodobnie oni

też wiedzieli, że kocham ją, po sposobie w jaki zawsze o niej mówiłem, ale nie

byłem pewien, czy dokładnie wie, jak głębokie są moje uczucia. – Jest w drodze

z Lacey. Sądzę, że niedługo powinny tu być. Spojrzałam znów na zegarek,

wydawało mi się po raz dziesiąty w ciągu ostatniej godziny. Chciałem zadzwonić

do niej, żeby zobaczyć, gdzie ona jest, ale nie chciałem sprawiać wrażenia, że

przesadzam. Wiedziałem, że to było wkurzające dla kobiet tak samo jak dla

mężczyzn. Rozejrzałem się po olbrzymim pokoju i zobaczyłem niespodziewane

obrazy na ścianie. Jeśli się nie myliłem, Henry miał na ścianach jakieś oryginalne

arcydzieła. Rozpoznałem pracę Picassa i Moneta w dwóch z nich i zdałem sobie

sprawę, że Aiden nie żartował, kiedy powiedział, że Henry jest obrzydliwie

bogaty.

– Scott, czy mogę z tobą chwilę porozmawiać? – Henry zawołał mnie na

drugą stronę pokoju i podszedłem do niego z zaciekawieniem, zastanawiając się,

54

o czym chciał rozmawiać. Nie znałem go dobrze i nie wiedziałem o nim zbyt

wiele, poza faktem, że był bratem Xandera i że wydawał się mieć dużo pieniędzy.

– Hej, co słychać? – Powiedziałem, kiedy podszedłem do niego, jego

zielone oczy wpatrywały się we mnie z poważnym wyrazem.

– Chciałem z tobą porozmawiać o Elizabeth i Lacey. – Powiedział, a potem

odchrząknął, gdy spojrzał na innych, którzy wciąż byli w pokoju i gapili się na

nas.

– O? – Spojrzałem na niego ze zmarszczonym czołem. – Co z nimi?

– Jestem pewien, że musisz się zastanawiać, dlaczego chciałem, aby obie

przyjechały w ten weekend?

– Trochę. – Przyznałem, a wtedy nagle uderzyła mnie nagła myśl. – Nie

próbujesz mieć z mini trójkąta, prawda? – Czułem, jak ogarnia mnie ta myśl. Czy

będę musiał usadzić Henry’ego na swoim miejscu, w jego własnym domu?

– Co? – Zachichotał i pokręcił głową. – Nie.

– Dobrze. – Powiedziałem, a potem ściągnąłem usta. – Więc myślę, że

muszę z tobą także porozmawiać.

– O? – Przyszła jego kolej, żeby wyglądać na ciekawego.

– Chodzi o Lacey.

– Lacey? – Zmarszczył też brwi. – Myślałem, że jesteś z Elizabeth? Nie,

nie mówisz chyba, że Lacey jest tą, której chcesz? – Ton jego głosu się zmienił i

mogłem przysiąc, że brzmiał na zazdrosnego, ale to nie mogło tak być? Czy nie

spotkał się z nią tylko raz?

– Tak, chcę porozmawiać o Lacey, nie chcę robić tego niezręcznym lub być

niegrzecznym, szczególnie, że to jest twój dom, a ja jestem twoim gościem, ale...

– Mój głos ucichł, gdy pomyślałem o tym, co chce powiedzieć dalej.

– Ale? – Jego oczy wbiły się w moje i mogłem powiedzieć, że nie był

przyzwyczajony do tego, że jest tak prowokowany ,lub przyzwyczajony do takiej

rozmowy. Uśmiechnąłem się do niego, żeby dać mu do zrozumienia, że nie mam

żadnych mocnych uczuć i kontynuowałem.

55

– Lacey jest najlepszą przyjaciółką Elizabeth i cóż, naprawdę staram się

współpracować z Elizabeth i nie jestem pewien, jakie są twoje zamiary i co

próbujesz zrobić tutaj w ten weekend, ale właśnie mówię, że mam nadzieję, że

będziesz trzymał się z daleka od Lacey.

– Przepraszam? – Zmarszczył brwi, gdy spojrzał na mnie nieco groźnie.

– Spójrz, jestem pewien, że jesteś świetnym facetem. – Oczyściłem gardło.

– Ale rzeczy między mną i Elizabeth są już i tak napięte, a z tego, co wiem o

Lacey, jest trochę naiwna. Ona nie ma dużego doświadczenia Nie jest

dziewczyną, z którą można sobie pogrywać. Nie chcę patrzeć, jak ona zostaje

skrzywdzona. Dla dobra zarówno jej, jak i dla Elizabeth. Nie chcę, żeby coś

poszło źle. Wiesz? – Spojrzałem na niego, a jego oczy zwęziły się na mnie.

– Więc mówisz mi, że nie wolno mi ruszać Lacey? – Głos miał głębszy i

wyglądał, jakby chciał się śmiać.

– Nie. – Westchnąłem. – Słuchaj, nie wiem, co mówię, tylko mówię, że nie

chcę, żeby Lacey została zraniona.

– Rozumiem.. – Pokiwał głową. – To nie jest też moją intencją, ona jest

dorosła, tak jak ja, więc cokolwiek dostaniemy w ten weekend, będzie między

nami dwojgiem. – Stuknął palcami o ścianę obok siebie, a potem odchrząknął. –

Podziwiam cię za tą przemowę. Musisz naprawdę dbać o Elizabeth, jeśli

troszczysz się o jej przyjaciółkę.

– Tak. – Ukłoniłem się. – Naprawdę. – Uśmiechnęliśmy się do siebie i

cieszyłem się, że wszystko tak dobrze odebrał. – Więc po co mnie wezwałeś?

– Chciałem wiedzieć, czy wiesz, kiedy przyjdą Lacey i Elizabeth. –

Uśmiechnął się z zakłopotaniem. – Przybędą później, niż mówiły? Chciałem się

upewnić, że wciąż przybędą.

– Przybędą. – Ukłoniłem się. – Nie jestem pewien, co im tak długo zajmuje,

znasz kobiety? Może zatrzymały aby pójść na zakupy?

– Być może. – On śmiał się. – Mam nadzieję, że to się uda. Bez nich

weekend nie będzie już taki sam.

56

– Dokładnie. – Zgodziłem się z nim, ale nie mogłem powstrzymać się od

zastanawiania się, dlaczego tak bardzo chciał zobaczyć Lacey. Co on dla niej

przygotował? Ponownie spojrzałem na telefon i sprawdziłem godzinę. Czułem,

że zaczynam się denerwować. A jeśli Elizabeth zmieniła zdanie? Nie bardzo

wiedziałem, na czym stoimy, ani co czuła do mnie. Wydawało mi się, że Shane

poruszył coś w niej, co było uśpione od długiego czasu. Po prostu nie wiedziałem

dokładnie, co to było. Miałem nadzieję, że ten weekend nas zbliży i pokażę, że

jestem facetem dla niej. Ale jeśli się nie pojawi, nie było mowy, żeby to się stało.

Moje serce podskoczyło, gdy telefon zaczął dzwonić i zobaczyłem jej imię.

Spojrzałem na Henry’ego, który przyglądał mi się uważnie i powiedziałem – to

one, pozwól mi zobaczyć, co ma do powiedzenia.

Skinął głową, a ja odebrałem telefon.

– Hej, gdzie jesteście?

– Hej, przykro mi, Lacey dostała telefon od starego przyjaciela i

zatrzymałyśmy się na lunch. – Elizabeth brzmiała na zdyszaną. – Powinniśmy

wkrótce tam być.

– Stary przyjaciel czy stary chłopak? – Zapytałem z zaciekawieniem.

– Czemu? – Zapytała podejrzliwie.

– Bez powodu, tylko ciekawy, czy Lacey ma byłego chłopaka, który też się

pojawi – Spojrzałem na Henry’ego i zobaczyłem, że jego wargi ściągają się, gdy

słucha mojej rozmowy.

– Powiem ci więcej, kiedy przybędziemy. – Powiedziała. – Będziemy tam

za około 15 minut, jeśli wierzyć w mój GPS.

– Okay, świetnie, nie mogę się doczekać, kiedy cię zobaczę. –

Powiedziałem, a potem kontynuowałem, bo nie mogłem się powstrzymać. –

Przygotuj się na klapsy dziś wieczorem, jeśli masz więcej niż 15 minut.

– Scott – jęknęła i roześmiałem się.

– Nie mów, że nie zostałaś ostrzeżona. – Odłożyłem słuchawkę szybko,

czując się z siebie zadowolony i wróciłem do Henry’ego. – Będą tutaj za 15 minut.

57

– Słyszę. – Pokiwał głową i zatrzymał się. Wyglądał, jakby chciał

powiedzieć coś jeszcze, ale tylko lekko potrząsnął głową i odwrócił się. –

Dziękuję, że mi o tym powiedziałeś, powinienem powiedzieć kucharzowi, że

może zacząć przygotowywać obiad. – I po tym odszedł, z prostymi plecami i

wysoko uniesioną głową. Obserwowałem go, kiedy wychodził z pokoju i

mentalnie sporządziłem notatkę, aby zapytać moją siostrę Liv, co dokładnie

wiedziała o Henrym. Im bardziej go poznawałem, tym bardziej był inny od

Xandera. Przy pierwszych kilku spotkaniach wydawał się zabawny, ale teraz

wydawał się znacznie bardziej intensywny. Nie znałem tak dobrze Lacey, ale

wiedziałem, że jest najlepszą przyjaciółką Elizabeth i szczerze nie chciałem,

widzieć jej skrzywdzonej.

***

– Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko, ale Henry umieścił nas w

pokoju dwuosobowym a Lacey w pojedynczym. – Odprowadziłem Elizabeth do

naszego pokoju, gdy Henry pokazywał Lacey jej. – Zawsze mogę zamienić się z

Lacey, jeśli wolisz z nią spać.

– Wolałbyś to? – Elizabeth uśmiechnęła się jedwabisto i jedyne, co

chciałem zrobić, to przyciągnąć ją do siebie i mocno ją pocałować.

– Wiesz, co wolę. – Powiedziałem, moja dłoń zakradła się do jej tyłka i

ściskała go lekko.

– Mnie na górze? – Zażartowała i poczułem, że mój kutas stwardniał na jej

słowa.

– Ty na wierzchu, jeżdżąc na mnie mocno z piersiami ocierającymi się o

moją klatkę piersiową. – Szepnąłem jej do ucha, kiedy otworzyłem drzwi do

sypialni. – Twoja cipka zaciska się na moim kutasie tak mocno, że czuję, jak

wsiąkają we mnie soki. – Kontynuowałem i patrzyłem, jak czerwony rumieniec

oblewa jej szyję i rozlewa się po jej twarzy.

58

– Scott. – Wykrzyknęła zszokowana i zaśmiałam się.

– Ty to zaczynałeś, kochanie.

– Mam nadzieję, że nie myślisz, że będziesz miał szczęście dziś wieczorem.

– Spojrzała na mnie i wszystko, o czym mogłem myśleć, to jaka była piękna i

bardzo szczęśliwa, gdy ją zobaczyłem.

– Dbam tylko o to, że ty masz dziś szczęście. – Uśmiechnąłem się do niej i

polizałem usta. – Więc cokolwiek chcesz, żebym zrobił, po prostu daj mi znać,

twoje życzenie jest moim rozkazem.

– Jestem tego pewna, Scott. – Roześmiała się i westchnęła, rozglądając się

po pokoju. – To jest niesamowite, Whoa! – Wpatrywała się w łóżko z

baldachimem i ciemnofioletowe, aksamitne zasłony, a potem odwróciła się do

mnie. – Henry jest nadziany huh?

– Słyszałem, że jest miliarderem. – Skinęłam głową, kiedy skoczyła na

łóżko. – Sądzę, że on i Xander mają różne matki, ale tego samego ojca, a mama

Henry’ego pochodzi od naprawdę starego barona naftowego, a może od

kolejowego barona, nie pamiętam, od którego.

– Łał. – Elizabeth spojrzała zachwycona, kiedy położyła się na łóżku, a ja

usiadłem obok niej. – Nie zdawałam sobie sprawy.

– Czy to sprawia, że chcesz go teraz? – Zapytałem zazdrośnie.

– Nie, głuptasie. – Pokręciła głową i odwróciła się, by na mnie spojrzeć. –

Oczywiście, że nie, po prostu mówiłam głośno co myślę, ale myślę, że Lacey

będzie w kłopotach.

– Więc ona się nim interesuje? – Patrzyłem w jej oczy, nie chcąc

rozmawiać o Lacey, ale nie chciałem niczego przyspieszać.

– Chyba tak. – Pokiwała głową, ale wyglądała na zmartwioną. – Czuję, że

jest typem faceta, który może ją zjeść i wypluć, ale nie jestem pewna, czy to dobry

pomysł, żeby się w to wmieszała, nawet jeśli to tylko dla zabawy.

– Lacey powiedziała, że chce się z nim dobrze bawić? – Zapytałem

zaskoczony, ponieważ Lacey nie wydawała mi się taką dziewczyną.

59

– Nie w tak wielu słowach. – Pokręciła głową i westchnęła. – Nie jestem

pewna, czy wie, czego chce albo czego on chce.

– Jasne, to zrozumiałe. – Zastanawiałem się, czy nie powiedzieć jej o mojej

rozmowie z Henrym, ale postanowiłem tego nie robić. Nie chciałem, żeby

myślała, że wtrącam się w interesy Lacey.

– No cóż. – Powiedziała, a potem obdarzyła mnie słodkim uśmiechem i nie

mogłem powstrzymać się od pochylania się i przyciśnięcia moich warg do jej. –

O. – Powiedziała cicho, gdy mój język znalazł się w jej ustach, a moja dłoń

przyciskała się do jej prawej piersi.

– Smakujesz jak truskawki. – Mruknąłem w jej wargi, gdy ssałem jej dolną

wargę. Położyła dłoń na moich włosach i lekko ją pociągnęła. Przysunąłem się

bliżej i uszczypnąłem jej sutek, a ona jęknęła w moje usta, czyniąc mnie jeszcze

twardszym. Nacisnąłem na nią moją erekcją, żeby mogła poczuć, jak bardzo mnie

podnieca, a ona odpłaciła mi, sięgając w dół i pocierając mnie przez spodnie. –

Chcę ciebie. – Jęknąłem, kiedy zaczęła rozpinać spodnie. – Nie będę chciał

przestać, jeśli będziemy kontynuować.

– Czy kiedykolwiek chcesz przestać? – Roześmiała się, kiedy wypuściła

mnie z moich dżinsów. Mój kutas przebił się przez dziurę, którą zrobiła i stanął

dumnie, gdy jej ciepłe palce wbiły się w mój trzon. Byłem zaskoczony, że była

gotowa od razu poczuć się tak bezpośrednio, ale nie zamierzałem kwestionować

mojego powodzenia; zwłaszcza wtedy, gdy opuściła głowę w dół i wzięła mnie w

usta i zaczęła ssać. Jej język był chłodny na mojej skórze i zamknąłem oczy, gdy

ssała. Moje dłonie chwyciły jej włosy i próbowałem myśleć o czymś innym, kiedy

ssała, ponieważ czułem, że zamierzam od razu odstrzelić mój ładunek i nie

chciałem, aby tak się stało. Chciałem cieszyć się dotykiem jej ust tak długo, jak

tylko mogłem.

Elizabeth ssała mnie mocno przez kilka sekund i musiałem szybko

odepchnąć jej twarz. Spojrzała na mnie zaskoczona i chrząknąłem przez kilka

sekund, zanim się odezwałam.

60

– Jesteś zbyt dobra i jestem zbyt napalony. – Powiedziałem jej. – Już prawie

miałem dojść.

– Naprawdę? – Zapytała, z wielkim uśmiechem na twarzy.

– Podoba ci się, huh? Pokażę ci. – Warknęłam na nią. – Wstań i pozwól mi

zdjąć ci ubranie. – Rozkazałem jej i podskoczyłem z nią, chwytając jej ubrania i

starannie je ściągając. Rozpiąłem jej biustonosz i rzuciłem go na ziemię, i

pochyliłem się, by wziąć jej sutek do ust i wciągnąłem go przez kilka sekund, gdy

moje dłonie sięgnęły jej majtek i znalazły mokry punkt między jej

nogami. Delikatnie potarłem ją, ciesząc się, jak mięśnie jej ud się zaciskają na

moich palcach. – Jesteś dla mnie taka mokra. – Zwiększyłem tempo moich palców

i czułem, jak jej ciało drży obok mnie. – Tęskniłaś za tym, prawda?

– Scott. – Jęknęła i poczułem, jak ona sięga po moją twardość.

– Tak, moja droga? – Odsunąłem się od niej i szybko zdjąłem swoje

ubrania, musiałem być nago obok niej. Potrzebuję poczuć moją skórę na jej

skórze. Potrzebuję być w niej.

– Nic. – Powiedziała, gdy patrzyła na mnie, jej język szybował szybko na

jej ustach i po prostu się do niej uśmiechałem. Przynajmniej wiedziałem, że wciąż

to mamy. Wciąż mnie pociągała, bez względu na to, co jeszcze działo się w jej

życiu. Wciąż mnie pragnęła, tak jak ją pragnąłem. Gdy tylko moje bokserki

uderzyły o ziemię, podszedłem do niej i podniosłem ją. Wydała cichy skowyt,

gdy położyłem ją na materacu. Potem usadowiłem się na niej i mrugnąłem do

niej. Poruszyła się naprzeciw mnie, chwyciłem ją za ramiona i pociągnąłem ku

głowie, zanim pochyliłem się i całowałem ją mocno.

– Sprawię, że dojdziesz, piękna. – Wymamrotałem w jej wargi, kiedy w nią

wskoczyłem. Czułem, jak drży na mnie, i uspokoiłem się na chwilę, gdy uczucia

przyjemności i podniecenia płynęły przez moje ciało. – Czuję się tak dobrze. –

Chrząknąłem w jej usta, gdy się w niej poruszałem. Owinęła nogi wokół mojej

talii i pchnęła mnie do tyłu, tak, że mój kutas wepchał się mocniej i głębiej.

Jęknąłem, gdy zdałem sobie sprawę, że nie będę w stanie powstrzymać się od

61

szybkiego dojścia. Uczucie było zbyt wielkie, zbyt intensywne. Miałem zbyt

wiele marzeń o tej właśnie chwili i teraz, kiedy znowu ją przeżywałem, moje ciało

było w egzaltacji i po prostu nie mogłem się powstrzymać. Popychałem coraz

szybciej, a potem znalazłem się w niej drżący, trzymając ją mocno, całowałem ją

namiętnie i jęczałem, gdy wbijała mi paznokcie w plecy, a jej nogi trzęsły się

wokół mnie. Doszliśmy razem, a potem zsunąłem się z niej i wciągnąłem ją w

ramiona.

– Przepraszam, że było tak szybko. Druga runda będzie wolniejsza. –

Powiedziałem, czując się prawie bez tchu, gdy bawiłem się jej piersiami i

próbowałem kontrolować mój oddech.

– W porządku. – Powiedziała cicho, jej własny oddech uchodził z

westchnieniem, kiedy leżała. – To było bardzo gorące.

– Mówiłem ci, że tak będzie. – Żartowałem, kiedy na nią patrzyłem. – Jeśli

jest coś, co znam, to jest to gorący seks i wiem, że ilekroć jesteśmy razem,

pieprzenie będzie gorące jak diabli.

– Tak, myślę, że miałeś rację. – Powiedziała, mrugając do mnie, jej uśmiech

osłabł. – Przypuszczam, że mamy gorący seks.

– Czy to nie jest dobra rzecz? – Zapytałam ją, czując się zmieszany

nieznaczną zmianą tonu. – Myślałem, że gorący seks to dobra rzecz?

– W porządku. – Wzruszyła ramionami, a potem usiadła. – Powinniśmy się

ubrać. Ludzie będą się zastanawiać, gdzie jesteśmy.

– Mogą się zastanawiać. – Wzruszyłem ramionami, zastanawiając się, co

jest nie tak. Jak ona, tak szybko stała się tak odległa? Sądziłem, że się mówi, że

mężczyźni są trudni do odczytania, ale Elizabeth wygrywała. Była trudniejsza do

przeczytania niż jakakolwiek inna kobieta, którą kiedykolwiek spotkałem. Część

mnie była sfrustrowana nieustannie zmieniającą się postawą; zwłaszcza, że to ona

mnie wcześniej oszukała. Byłem dobrym facetem. Sądzę, że to było

prawdą. Dobrzy faceci naprawdę kończyli ostatni.

62

– Ubiorę się. – Wyskoczyła z łóżka, złapała ubrania i zaczęła je szybko

wkładać.

– Czy czegoś tu brakuje? – Spytałem ją w zakłopotaniu. – Skąd ten

pośpiech? Czy nie bawiłeś się dobrze?

– Tak, było wspaniale. To naprawdę dobry czas. – Skinęła głową i

obdarzyła mnie fałszywym uśmiechem. – Chyba jestem panienką do zabawy,

prawda?

– Co? – Zmarszczyłem brwi i również wstałem z łóżka. – O czym mówisz?

– Mówię, że jestem dobrą dziewczyną do zabawy, prawda? – Wzruszyła

ramionami i rzuciła mi spojrzenie. – Jak tylko tu dotarłam, pierwszą rzeczą, którą

chciałeś zrobić, to pieprzyć mnie, prawda?

– Co? – Moja szczęka opadła i patrzyłem na nią zszokowany. Jej twarz była

rudna do odczytania, a ja powstrzymywałem się przed rzuceniem ostrego

przekleństwa. – Czy teraz żartujesz? – Podszedłem do niej i spojrzała na mnie,

więc przestałem. – Elizabeth, naprawdę?

– Po prostu mówię, że byłam tu ledwo dziesięć minut i już uprawialiśmy

seks. Brak pytań. Nie, jak się masz? Jak się czujesz? Nic. Po prostu wyglądasz

seksownie. Pieprzmy się. – Potarła oczy i westchnęła. – Nie, żebym cię

powstrzymała czy coś w tym rodzaju, ale pomyślałabym, że być może miałbyś

coś jeszcze do powiedzenia lub zrobienia, zanim znowu pojawi się seks.

– Szczerze mówiąc, nie wiem nawet, co powiedzieć. – Powiedziałem do

niej, czując się winny, ale zdezorientowany. Nie bardzo wiedziałem, dlaczego tak

się zdenerwowała. Wiedziała, że myślałem, że jest gorąca jak diabli. Wiedziała,

że chcę być z nią tak blisko, jak tylko mogę być. Od kiedy to było

przestępstwo? Czułem się źle, nie pytając jej, jak wszystko poszło z Shane'em i

czy są jakieś aktualizacje, ale pomyślałem, że możemy porozmawiać o tym

później. Nie spieszyłem się specjalnie, by o nim usłyszeć. Myślałem, że jest

palantem, a samo opowiadanie o nim sprawiło, że poczułem gniew i zazdrość w

63

środku. W rzeczywistości, gdybym go znowu zobaczył, czułbym się tak, jakbym

chciał go uderzyć, mocno.

– Tak, jestem pewna, że nie. – Westchnęła. – W porządku. Chyba wiem, na

czym stoję. Na czym stoimy?

– Co? – Powtórzyłem, nie wiedząc, co powiedzieć. – Elizabeth, do diabła,

dezorientujesz mnie. Co zrobiłem źle?

– Nic. – Westchnęła. – Po prostu spędźmy dobry weekend. Zapomnij o

mnie. Po prostu zapomnij o tym, co powiedziałam.

– Nie mogę po prostu zapomnieć, co powiedziałeś. – Potarłem skronie i

wziąłem głęboki oddech, nie chcąc powiedzieć czegoś, czego później będę

żałować. – Wiesz, że – wskazałem pomiędzy nami – nie chodzi tylko o seks,

prawda? Wiesz, że dbam o ciebie. Wiesz, że mam silne uczucia do

ciebie. Prawda?

– Tak, tak. – Kiwnęła głową i spojrzała w stronę drzwi. – Powinniśmy iść

i znaleźć innych? Możemy porozmawiać później.

– W porządku. – Powiedziałem, spiesząc się, by włożyć resztę ubrań. Nie

miałem pojęcia, co powiedzieć, a teraz nie był czas na głębszą rozmowę. Szczerze

mówiąc, nie byłem nawet pewien, co powiedzieć. Albo co robić. Tak bardzo mnie

zdezorientowała. I nie byłem pewien, czy podoba mi się sposób, w jaki powoduje

to zamieszanie. Moje wnętrze było nieco zaniepokojone, zmartwione i

zdenerwowane, a to nie było uczucie, do którego byłem przyzwyczajony. Część

mnie bała się, że ją stracę. I to mnie przeraziło. Nigdy więcej jej nie zobaczyć.

Nigdy więcej jej nie mieć. Nigdy więcej nie być z nią. Chciałem jej w moim życiu.

Chciałem być tym, któremu ufała. Tym, do którego się zwróci. Chciałem, żeby

wiedziała, że jestem dobrym facetem. I nie chciałem musieć jej do tego

przekonywać. Nie chciałem być zazdrosny, szalony lub zaborczy. Ja nie chcę

dawać jej ultimatum. Chciałem, żeby wiedziała, że ją kocham. Po tym wszystkim,

co przeżyliśmy, potrzebowałem jej. Byłem dobrym facetem. Dobry gość. Facet

dla niej. Stłumiłem westchnienie, gdy wyszedłem za nią z pokoju. Elizabeth

64

Jeffries była dla mnie wszystkim. Stała się moim światem i nawet nie wydawała

się o tym wiedzieć. Czy ona nie wiedziała, że seks jest tylko częścią tego, czego

od niej chcę? Czy ona nie wiedziała, że wszystko, czego naprawdę pragnęłam, to

jej serce? Chciałem to ukraść, tak jak ona ukradła moje, ale wiedziałem, że nie

mogę jej tego powiedzieć. Nie teraz. Nie byłem pewien, czy mi uwierzy.

65

ROZDZIAŁ SZÓSTY

Elizabeth

Kiedy szłam korytarzem przed Scottem, łomotało mi w głowie. Było mi

jednocześnie ciepło i zimno, i wiedziałam, że całkowicie to straciłam. Spojrzenie

na jego twarz zasmuciło mnie i sprawiło, że poczułam się winna, ale nie byłam w

stanie kontrolować swoich emocji. Ponowne spanie z nim było wspaniałe, ale

sprawiło, że poczułam się tania i wykorzystana. Zwłaszcza po tym, jak żartował,

że jest tak gorąco. Było gorąco, naprawdę gorąco, ale w tym momencie chciałam

więcej od niego. Chciałam, żeby powiedział mi, że jestem piękna, albo, że za mną

tęsknił, albo, że był naprawdę zadowolony, że dołączyłam do niego w ten

weekend. Chciałam, żeby powiedział mi coś słodkiego, coś, co sprawiłoby, że

poczułabym się kochana, ale on po raz kolejny mówił o seksie i to mnie

zirytowało. Więcej niż powinno. Wiedziałam, że jestem wrażliwa. Wiedziałam,

że przesadziłam, ale nie byłem pewna, jak się kontrolować. Westchnęłam, idąc

długim korytarzem; czując, że każdy krok ciszy napędzał większy klin między

nami.

– Powinniśmy porozmawiać później. – Scott powiedział do mnie, zanim

skręciliśmy do dużej jadalni.

– W porządku. – Odwróciłam się, by na niego spojrzeć; zaniepokojona

wyrazem, jaki widziałam w jego oczach. Nie byłabym zaskoczona, gdybym

zobaczyła irytację lub obojętność. Wiedziałam, że odkąd Shane się pokazał,

zachowywałam się jak szaleniec. Wiedziałam, że to nie było w porządku wobec

Scotta. Wiedziałam, że będę musiała mu wytłumaczyć, skąd to się wzięło.

Wiedziałam o tym wszystkim i czułam się zmęczona i smutna. Nie chciałam

wracać do tych smutnych wspomnień. Nie chciałam wracać do przeszłości. Nadal

bolało za bardzo, gdy o tym myślałam. Nadal to sprawiało, że płakałam. Nadal

66

czułam się jak zagubiony jeleń, który nigdy nie znalazł drogi do domu.

Wiedziałam jednak, że nie zawdzięczam tego, Scottowi. Wiedziałam, że jestem

mu winna pokazanie mu części mnie, która była bezbronna. Tej części mnie

odpowiedzialnej za odrzucenie go. Części odpowiedzialnej za uczynienie mnie

pilnującą się kobietą, którą byłem dzisiaj.

– Jeśli chcesz, oczywiście. – Jego głos był niski i widziałem z jego oczu, że

nie był pewien mojej reakcji na niego.

– Tak, tak. – Lekko dotknęłam jego ramienia. – Posłuchaj, przepraszam za

moją reakcję właśnie teraz. To był naprawdę, naprawdę długi tydzień.

– Rozumiem. – Pokiwał głową i pocałował mnie w policzek. – Pamiętaj

jednak, nie chodzi tylko o seks. Nigdy nie chodziło tylko o to. Znaczysz dla mnie

o wiele więcej niż to.

– Dzięki, Scott. – Posłałam mu pełen uznania uśmiech, moje serce zaczęło

bić szybciej na jego słowa. – Mam zamiar to zapamiętać.

– Dobrze. – Powiedział i dał mi szybkiego klapsa w tyłek. – Chyba

powinniśmy teraz pójść i wmieszać się w tłum.

– Zróbmy to. – Obdarzyłam go ogromnym uśmiechem i podeszliśmy do

pozostałych w grupie. Szybko machnęłam do Aidena i on z entuzjazmem

pomachał do mnie. Rozejrzałam się wokół, by zobaczyć, czy mogę zobaczyć

Lacey, a moja ciekawość została pobudzona, kiedy zauważyłam, że stoi w kącie,

z jasnoczerwoną twarzą i Henrym stojącym obok niej, szepczącym coś do

ucha. Co on mówi? Pomyślałam sobie i skierowałam się bezpośrednio ku niej.

– Hej ty. – Powiedziałam jasno, mocno ją przytulając, gdy do niej

podeszłam. – Jak tam twój pokój?

– Dobrze. – Pisnęła, a jej oczy spoglądały na mnie z wyrazem zdumienia i

podekscytowania. – Henry ma piękny dom.

– Tak, masz. – Powiedziałam, patrząc na naszego gospodarza. – Dzięki za

zaproszenie.

67

– Obje jesteście bardzo mile widziane. – Powiedział, jego zielone oczy

migotały, kiedy na mnie patrzył. – Cieszyłem się, że obie możecie to zrobić. –

Pokiwał lekko głową, szeroki uśmiech pojawił się na jego twarzy, gdy patrzył na

mnie. Patrzyłam na niego z uznaniem przez kilka sekund. Naprawdę był

niesamowicie przystojnym mężczyzną. Najprawdopodobniej najbardziej

przystojnym mężczyzną, jakiego kiedykolwiek widziałam w moim życiu. Kiedy

spojrzałem na Lacey, mogłam powiedzieć, że ona czuje to samo i wiedziałam, że

ma kłopoty.

– Więc ty i Lacey byliście przyjaciółmi od jakiegoś czasu? – Zapytał mnie,

gdy jego oczy powróciły do Lacey, a ja kiwnęłam głową.

– Tak, jesteśmy najlepszymi przyjaciółkami od wieków. Jest jak moja

siostra. Jest rodziną. – Powiedziałam i złapałam ją za rękę. – Nie ma nic, czego

nie zrobiłabym dla niej.

– Aww, Eliza. – Lacey uśmiechnęła się do mnie radośnie. – Jesteś

niesamowita.

– Próbuję. – Powiedziałam i mój umysł znów przemknął w przeszłość i

ogarnęło mnie poczucie winy. Patrzyłam na nią i zastanawiałam się, co by

powiedziała Lacey, gdyby kiedykolwiek wiedziała, co zrobiłam. Czy mi

wybaczy? Czy ona zrozumie? Ciężko przełknęłam ślinę, gdy pomyślałam o

wszystkich

rzeczach

z

przeszłości,

które

starałam

się

tam

zachować. Wspomnienia, o których próbowałam zapomnieć. Chciałam po prostu,

żeby wszystko wróciło do dawnego stanu. Nie chciałam myśleć o przeszłości. Nie

chciałam wracać.

– Jak ci się podoba ten pokój, w którym jesteście z Scottem? – Zapytał

cicho Henry, jego głos był seksowny, a ja spojrzałam na niego z zaciekawieniem,

zastanawiając się, czy to był jego naturalny głos, czy też go zmienił.

– Jest wspaniały dzięki. – Skinęłam głową.

– Dobrze. – Uśmiechnął się i wrócił do Lacey. – Więc myślałem, że mogę

pokazać ci okolice dzisiejszej nocy?

68

– Nie, w porządku. – Lacey pokręciła głową. – Myślę, że sobie to daruję.

–

Obdarzyła go słodkim uśmiechem, a potem spojrzała na mnie i przewróciła

oczami. Przygryzłam dolną wargę, by powstrzymać się od śmiechu, gdy byłam

świadkiem wściekłego spojrzenia na twarzy Henry’ego. Co się tutaj działo?

– Jeśli to wolisz. – Powiedział sztywno. – Chociaż mogę obiecać, że teren

jest przepiękny do zobaczenia w nocy.

– Tak, jestem tego pewna. – Powiedziała i wzruszyła ramionami. – Dzięki

za ofertę, ale jestem spoko.

– Jak sobie życzysz. – Wyglądał, jakby chciał powiedzieć coś innego, ale

odwrócił się i obie patrzyłyśmy, jak idzie do pozostałych.

– Więc o co chodzi? – Zapytałam ciekawie Lacey.

– Nie uwierzysz mi. – Pokręciła głową, gdy ściszyła głos. – On jest świnią.

– Och? – Zapytałam, starając się nie uśmiechać. Nigdy nie widziałam

Lacey tak rozzłoszczonej w stosunku do faceta, którego ledwie znała.

– Wszedł do pokoju, kiedy się przebierałam i nawet nie przeprosił. –

Kontynuowała, jej twarz była czerwona. – I, cóż, powiedział mi pewne rzeczy,

nie uwierzysz.

– Zaufaj mi, uwierzę. Co powiedział? – Bardzo chciałam usłyszeć, co się

stało. Brzmiało to soczyście, a teraz soczyste plotki niezwiązane z moimi

własnymi problemami były dokładnie tym, czego potrzebowałam.

– On praktycznie mi się oświadczył. – Powiedziała. – Cóż, w pewnym

sensie. Właściwie... – Jej głos ucichł i spojrzała w prawo. – Tak, Henry?

Warknęła, kiedy podniosłam wzrok i zobaczyłam, że znowu do nas dołączył.

– Tak, Lacey? – Odpowiedział sardonicznie. – Czy mogę ci pomóc?

– Co? – Zapytała, jej głos był zdezorientowany.

– Czy mogę ci pomóc? – Zapytał z uśmieszkiem na twarzy.

– Co? Nie wołałam cię, sam wróciłeś.

69

– Dokładnie, i chciałbym wiedzieć, czy mogę ci w czymś pomóc? Spojrzał

na nią niewinnie, a ja stałam i patrzyłam na nią z rozbawieniem. Biedna Lacey

miała kłopoty. Czułam to w moich kościach.

– Coś jak co? – Zapytała, wciąż brzmiąc i wyglądając na zmieszaną.

– Powiedz mi. – Powiedział cicho. – Wszystko czego potrzebujesz.

– Nic nie potrzebuję. – Powiedziała, a potem spojrzała na mnie, jakby

chciała powiedzieć: rozumiesz, o co mi chodzi?

– Czy kolacja jest już prawie gotowa? – Odezwałam się, aby móc jej

pomóc. – Czuję się trochę głodna.

– Tak, będzie serwowana za kilka minut. Czy chcecie iść do stołu? – Henry

zapytał i zaprowadził nas tam. – Przepraszam wszystkich za opóźnienie. –

Powiedział, gdy spotkaliśmy się z całą grupą ludzi. – Proszę usiądźmy.

– Próbujesz nas głodzić? – Zażartował Xander, a Henry roześmiał się.

– Nigdy. – Położył ręce na sercu. – Przysięgam na Boga. – Wyciągnął

krzesło i zwrócił się do Lacey. – Czy chciałabyś usiąść, moja droga?

– Dzięki. – Powiedziała słabo i patrzyłam jak usiadła.

– Wszyscy inni mogą zająć dowolne miejsca. – Henry zachichotał, a

następnie zajął miejsce obok Lacey.

– Jak miło z twojej strony. – Xander zachichotał i patrzyłam, jak wyciąga

krzesło dla swojej żony Liv.

– Czy chciałabyś usiąść obok mnie? – Scott podszedł do mnie, a ja skinęłam

głową i poszłam za nim na drugą stronę stołu. – Henry wydaje się naprawdę lubić

Lacey – powiedział Scott cicho do mojego ucha, gdy trzymał dla mnie krzesło. –

Mam nadzieję, że nie straciła gruntu pod nogami.

– Ona jest zupełnie nie na miejscu. – Powiedziałam i spojrzałam przez stół

na Henry’ego nalewającego Lacey lampkę wina, mówiąc coś do niej. Nie byłam

pewna, co mówi, ale na podstawie wyrazu twarzy Lacey było to coś

niegrzecznego. W tym momencie spojrzała na mnie i rzuciła mi spojrzenie, które

mówiło: nie jestem pewna, czy to był dobry pomysł. Kiedy uśmiechnęłam się do

70

niej, a potem spojrzałam na bardzo spokojnego, opanowanego i zebranego

Henry’ego, ta sama myśl przeszła mi przez głowę. Miałam swoje problemy ze

Scottem, ale różniły się one od tego, z czym, jak przewidywałam, Lacey zmierzy

się z Henrym. Bardzo, bardzo różne. I część mnie zastanawiała się, czy ta podróż

nie była aby złym pomysłem.

***

– To był bardzo pyszny posiłek. Dziękuję. – Powiedziałam Henry’emu,

kiedy szykowaliśmy się do wyjścia z jadalni i wracaliśmy do naszych pokoi.

– Nie ma za co. Tak się cieszę, że ci się podobało. – Powiedział, chociaż

wyglądał na roztargnionego. Jego wzrok spoczął na Lacey, która stała

naprzeciwko pokoju i rozmawiała z bratem Scotta, Chettem.

– Najlepszy posiłek, jaki jadłam od jakiegoś czasu – kontynuowałam, ale

przerwał mi, zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć.

– Przepraszam. – Powiedział i patrzyłem, jak idzie przez pokój.

– Naprawdę podąża za nią mocno. – Scott skomentował, gdy tak staliśmy.

– Wiem. – Powiedziałam i westchnęłam. – No cóż, niewiele może zrobić

przed tymi wszystkimi ludźmi.

– To prawda. – Powiedział z małym uśmiechem. – Więc chcesz

porozmawiać?

– Tak – powiedziałam. – Chcesz wrócić do pokoju? Lub możemy chodzić

po ogrodach. Słyszałam, że są piękne w nocy.

– Cokolwiek wolisz. – Powiedział i obdarzył mnie tak druzgocąco słodkim

uśmiechem, że moje serce podskoczyło kilka razy.

– Jesteś kochany, nieprawdaż, Scotcie Taylor?

– Próbowałem ci to powiedzieć. – Mrugnął do mnie. – Po prostu mi nie

uwierzyłaś.

71

– Cóż, może pozwolę ci spróbować mnie przekonać. – Mrugnęłam do

niego.

– Powiedziałbym, że byłbym zachwycony, ale nie chcę, żebyś się na mnie

wściekła. – Spojrzał na mnie i próbowałam nie wzdychać.

– Zrozumiałe, jak sądzę. – Pochyliłam się i pocałowałam go w policzek. –

Obiecuję, że normalnie nie jestem postacią Jekylla i Hyde'a.

– Dobrze. – Powiedział, chociaż z jego wyrazu mogłam zobaczyć, że nie

jest przekonany moimi słowami.

– Wyjdźmy na zewnątrz. – Powiedziałam i już miałam złapać jego rękę,

gdy zadzwonił dzwonek do drzwi. Spojrzeliśmy na siebie zaskoczeni. Nie

wiedziałam, że ktoś jeszcze przybędzie? I po kolacji? Spojrzałam na Henry’ego,

który również miał zdezorientowany wyraz twarzy, gdy szedł w stronę drzwi

wejściowych.

– Nie jestem pewien, kogo niesie o tej porze. – Powiedział w dużym pokoju.

– Chodź ze mną, Lacey?

– Uh, okej? – Powiedziała i poszła za nim, choć nie wyglądała, jakby była

szczęśliwa.

– My też pójdziemy z tobą. – Powiedziałam i złapałam Scotta za rękę i

ruszyłam w stronę drzwi za Henrym i Lacey. Nagle ogarnęło mnie złowieszcze

uczucie. Nie jestem pewna, skąd to się wzięło. Ale nagle poczułam się dziwnie

i nieswojo w środku. Jakby działo się coś złego. Czułam, jak doświadczam

gorących i zimnych błysków, gdy zmierzaliśmy w stronę drzwi wejściowych i

próbowałam otrząsnąć się z tego. Po prostu byłam paranoikiem.

– Wszystko w porządku? – Scott zapytał mnie, kiedy spojrzał na mnie. –

Jesteś biała jak duch.

– Nic mi nie jest. – Skinęłam głową. – Dziwne uczucie właśnie mnie

uderzyło. Nie jestem pewna dlaczego.

– Och, nie. – Zacisnął usta. – Daj mi znać, jeśli jest coś, co mogę zrobić,

aby ci pomóc.

72

– Dzięki.

– Witaj, mogę ci jakoś pomóc? – Henry otworzył drzwi, a jego głos był

szorstki, gdy mówił.

– Tak, och hej, Lacey. – Powiedział głęboki męski głos i moje serce

zatonęło. Nie, nie, nie, to niemożliwe. Nie znowu.

– Hej Shane. – Powiedziała Lacey i mogłam usłyszeć rozdrażnienie i złość

w jej głosie. – Co Ty tutaj robisz?

– Kto to jest, do cholery? – Powiedział Henry, a jego twarz była

wściekła. Spojrzał na Lacey przymrużonymi oczami. – Kim jest Shane?

– On jest... – Głos Lacey ustał, gdy Henry zwrócił się w stronę Shanea.

– Co tu robisz? – Stał przy drzwiach, wysoki posąg i byłam pod wrażeniem

jego postawy. Nawet jeśli sytuacja była całkowicie nierozsądna. Zachowywał się

jak jakiś zazdrosny, zaborczy chłopak i nawet nie znał Lacey.

– Przepraszam, kim do diabła jesteś? – Shane był wkurzony.

– Właścicielem tego domu. Kim do diabła jesteś? – Henry podszedł do

drzwi.

– Jestem tu, by zobaczyć się z Elizą. – Powiedział Shane. – Czy to problem?

– Eliza? –Zapytał Henry i cofnął się, patrząc na Lacey, a potem na mnie,

jego twarz zmieniła się w spokojną postawę.

– Tak, moją byłą dziewczynę, Elizę. Zakładam, że ona tu jest? – Powiedział

Shane i chciałam jęczeć. Skąd wiedział, że tu jestem? I dlaczego tu był? Co się

tutaj działo? Spojrzałam na Scotta i zobaczyłam, że wygląda na wkurzonego jak

diabli.

– Zaprosiłaś go? – Jego oczy zanurzyły się w moich.

– Oczywiście, że nie. – Pokręciłam głową. – Nigdy bym tego nie zrobiła.

– Powiedziałaś mu, dokąd idziesz?

– Nie. – Potrząsnęłam głową.

– Więc skąd wiedział, gdzie cię znaleźć? – Wyglądał podejrzanie.

73

– Nie mam pojęcia. – Przygryzłam dolną wargę, próbując sobie

przypomnieć, czy przez pomyłkę powiedziałam mu o miejscu lub adresie. –

Szczerze nie mam pojęcia.

– Czy mogę wejść? – Powiedział Shane i patrzyłam, jak wchodzi do domu,

nie czekając na odpowiedź, z dużym bukietem kwiatów w dłoni. – Tutaj jesteś,

Eliza. – Powiedział z ogromnym uśmiechem, kiedy mnie zobaczył. Podbiegł do

mnie i wziął mnie w ramiona. – Tęskniłem za tobą.

– Co? – Spojrzałam na niego, jakby był szalony. – Co ty tutaj robisz? I skąd

wiedziałeś, że tu jestem?

– Musiałem cię znowu zobaczyć. Nie mogłem być bez ciebie. – Obdarzył

mnie pełnym miłości spojrzeniem. – Wiesz, jak się z tobą czuję?

– Shane, powiedziałam ci, że porozmawiam z tobą w przyszłym

tygodniu. Skąd wiedziałeś, gdzie jestem? – Mój głos był zły i mogłam zobaczyć

Scotta, Lacey i Henry'ego, którzy wpatrywali się w nas uważnie.

– Eliza, kocham cię. Chcę się z tobą ożenić. – Shane wyjął z kieszeni

pierścionek i opadła mi szczęka, gdy moje serce opadło.

– Co? – Zarówno Lacey, jak i ja wykrzyknęłyśmy w tym samym czasie.

– Wiem, wiem, to niespodzianka, ale nie chcę spędzać kolejnego dnia bez

ciebie. Już od wielu lat jesteśmy osobno. Po prostu muszę być z tobą. Chcę

spędzić z tobą resztę życia, tak jak obiecaliśmy sobie nawzajem te wszystkie lata

temu.

– Shane, zwariowałeś? – Patrzyłam na niego zszokowana. – I przestań

zmieniać temat, skąd wiedziałeś, gdzie jestem?

– Włączyłem usługi lokalizacyjne na twoim telefonie, gdy wprowadzałem

mój numer.

– Co? – Zapytałam go. – Ty co?

– To jest lokalizator GPS. – Wzruszył ramionami. – Pomyślałem, że jeśli

się pobierzemy, powinniśmy być w stanie wiedzieć, gdzie jesteśmy przez cały

czas.

74

– Shane, jesteś szalony. Nie możesz tego po prostu zrobić. – Potrząsnęłam

głową, a mój głos podniósł się. – I nie pobieramy się. Słuchaj, nie wiem, czego

chcesz lub dlaczego tu jesteś, ale mnie przerażasz. To za dużo,

Shane. Zachowujesz się szaleńczo.

– Co próbujesz powiedzieć, Eliza? – Jego głos się zmienił i brzmiał

gniewnie.

– Nie próbuję nic mówić. Mówię, że nie jestem zainteresowana tobą. Nie

chcę być z tobą. Musisz mnie zostawić w spokoju.

– Powiedziałaś, że będziesz mnie kochać na zawsze. – Powiedział Shane,

jego twarz była spięta. – Powiedziałaś mi, że twoim największym pragnieniem

było ożenić się ze mną.

– Byliśmy nastolatkami, kiedy powiedziałam to Shane. Rzeczy się

zmieniły. Opuściłeś mnie. Powiedziałeś mi, że nigdy mnie nie kochałeś. Od tego

czasu wiele się wydarzyło. – Westchnęłam. – Przykro mi, ale nie możesz

poważnie myśleć, że po prostu wróciłabym do tego, co było, prawda?

– Ty głupia suko. – Jego oczy zwęziły się, gdy na mnie spojrzał. – Ty głupia

kłamliwa suko.

Patrzyłam na niego zszokowana, porywczość w jego oczach mnie

przerażała.

– Musisz już wyjść – powiedział Scott gniewnym głosem, patrząc na

Shanea. – Musisz wyjść i nigdy nie wracać. I musisz zostawić Elizabeth w

spokoju.

– Zamknij się. – Shane spojrzał na niego lekceważąco. – Głupcze, nie masz

pojęcia, do czego zdolna jest Eliza. Ona także złamie twoje serce.

– Stary, myślę, że czas już wyjść. – Henry odezwał się teraz, jego oczy były

ciemne i skupione, gdy podszedł do Shane’a. – To jest mój dom i nie jesteś mile

widziany.

75

– Po prostu odejdź, Shane. – Lacey odezwała się, jej twarz była czerwona,

gdy na niego spojrzała. – Dlaczego nie możesz zostawić jej samej? Raz złamałeś

jej serce. Dlaczego próbujesz to zrobić ponownie?

– Wiesz co, Lacey? – Shane spojrzał na nią z wyrazem litości.

– Co?

– To ciebie najbardziej mi żal. Jesteś tu prawdziwą ofiarą?

– Przepraszam? – Wyglądała na zmieszaną.

– Zawsze byłaś tak dobrą przyjaciółką dla Elizy, ale ona dźgając mnie w

plecy, dźgnęła również ciebie. – Spojrzał na mnie i potrząsnął głową z

obrzydzeniem. – Naprawdę jesteś dobrą aktorką, prawda Elizo? Ty dziwko.

– To wszystko. – Henry chwycił go za ramię. – Musisz wyjść.

– Tak. Idę. – Shane uścisnął dłoń Henry’ego i spojrzał na Lacey. – Wygląda

na to, że masz tu kogoś dobrego, Lacey. Troskliwy, bogaty. – Przerwał i

zachichotał. – Lepiej uważaj na swoje plecy. Nie chcesz, żeby Eliza próbowała

również jego zdobyć. – Mój żołądek zatopił się w jego słowach i odwrócił się, by

spojrzeć na mnie ze złośliwym spojrzeniem. – Jestem pewny, że spróbujesz też w

niego wbić swoje haki, prawda? Może tym razem strach dziecka będzie

prawdziwy. – I tym razem odwrócił się i wyszedł przez drzwi, kwiaty leżały na

ziemi i cisza wypełniała pokój.

– To było interesujące. – Powiedział Henry, zamykając drzwi za Shanem.

– Wszystko w porządku, Elizabeth?

– W porządku. – Czułam łzy w oczach, gdy kiwnęłam głową, ale byłam

zdecydowana nie płakać. Spojrzałam na Lacey, która wydawała się zmieszana, a

ona pocieszająco się uśmiechnęła.

– Czy chcesz porozmawiać? – Podeszła do mnie i objęła mnie ramionami.

– On naprawdę jest szalenie zgorzkniały, prawda? – Potarła moje plecy i

poczułam, jak moje gardło się zacisnęło. Naprawdę nie miała pojęcia, co się dzieje

i co się działo. Poczułam mdłości, ale wiedziałam, że nie czas na długą rozmowę.

76

– Nie teraz. – Pokręciłam na nią głową. – Idę do łóżka. Powinnaś pójść na

spacer z Henrym.

– Ugh. – Zrobiła minę i mrugnęłam do niej.

– Idź i baw się dobrze.

– Jesteś pewna, że wszystko będzie w porządku? – Wyglądała na

zaniepokojoną.

– Wszystko będzie dobrze. – Skinęłam głową. – Muszę porozmawiać ze

Scottem. Muszę mu coś wyjaśnić. Westchnęłam. – On najprawdopodobniej

uważa, że jestem szalona.

– Jestem tutaj i nie sądzę, że zwariowałeś. – Podszedł do mnie i poczułam

jego rękę na moich plecach. – Ale tak, chciałbym teraz porozmawiać, jeśli nie

masz nic przeciwko.

– Nie mam nic przeciwko. – Zaśmiałam się trochę maniakalnie i spojrzałam

na niego. – Zasługujesz na to, by usłyszeć całą historię. – Wszystko będzie w

porządku. – Powiedziałam, patrząc na Lacey. – Obiecuję.

– W porządku. – Uśmiechnęła się. – Kocham Cię.

– Ja też cię kocham. – Powiedziałam i mocno ją przytuliłam. – Jesteś

najlepszą przyjaciółką, jaką dziewczyna może mieć.

– Ty też. – Powiedziała i mocno mnie przytuliła, a wtedy pierwsze łzy

spadły mi z oczu. Upadły, ponieważ wiedziałam w tym momencie, że tylko jedna

z nas miała rację. Była najlepszą przyjaciółką, jaką mogłam kiedykolwiek mieć,

ale byłam prawie pewna, że nie byłam najlepszą przyjaciółką, na jaką

zasługiwała.

77

ROZDZIAŁ SIÓDMY

Scott

Zamknąłem drzwi do sypialni i patrzyłem, jak Elizabeth podchodzi do

łóżka i zajmuje miejsce a łzy spływają jej po twarzy. Stałem tam przez kilka chwil,

nie wiedząc, co powiedzieć lub co zrobić. Nadal byłem tak zdezorientowany i zły,

że pojawił się Shane. Czułem się tak, jakbym był w trakcie dziennej opery

mydlanej i nie miałem pojęcia, co się właściwie dzieje.

– Wszystko w porządku? – Podszedłem do niej i usiadłem obok niej na

łóżku, obawiając się, że nie będzie już chciała rozmawiać. Nie byłem pewien, jak

długo jeszcze będę mógł tkwić w tym szaleństwie, nie otrzymawszy od niej

żadnych prawdziwych odpowiedzi.

– Jestem przygnębiona. – Pokręciła głową i patrzyłam, jak bawi się

włosami, po czym wyciera oczy. – Musisz myśleć, że moje życie to szalony

bałagan.

– Nie. – Skłamałem, gdy patrzyłem na nią, nie chcąc przyznać, że to było

dokładnie to, o czym myślałem. – Cóż, może trochę, ale nie martw się o

to. Poznałaś członków mojej rodziny. Twoje życie nie jest bardziej szalone niż

jakiegokolwiek innego Taylora. Wszyscy mamy szaleństwo. Chodzi mi o to, że

pracowałaś dla Aidena, wiesz o co mi chodzi.

– Tak. – Posłała mi mały uśmiech. – Dzięki, że próbujesz sprawić abym

poczuła się lepiej. – Sięgnęła i ścisnęła moją dłoń. – Chyba powinnam zacząć od

początku.

– Jeśli chcesz. – Usiadłem i poluzowałem krawat. – Czy masz coś

przeciwko, jeśli zdejmę ubranie?

– Oczywiście, że nie, chcę, żebyś czuł się wygodnie. – Pokręciła głową. –

Włożę też piżamę.

78

– Nie musisz zakładać żadnych ubrań. – Mrugnęłam do niej i zamarłam. –

Nie to, że chcę tylko zobaczyć cię nago czy coś takiego. Dbam o coś więcej niż

tylko twoje ciało. – Dodałem niezręcznie, mając nadzieję, że nie zrobi się

humorzasta i nie zwróci na mnie uwagi.

– Wiem. – Posłała mi

mały uśmiech. – Zaufaj

mi,

Scott. Wiem. Przepraszam. Nie powinnam była wcześniej bzikować. Była to

instynktowna reakcja związana z ogólnymi odczuciami napięcia i

niepewności. To naprawdę nie było z twojego powodu. Obiecuję.

– Jeśli jesteś tego pewna. – Powiedziałem z wahaniem, kiedy zdjąłem

koszulę.

– Jestem tego pewna. – Skinęła głową i patrzyłem, jak ściąga swoją górę, a

następnie nałożyła tank top. Grzebała w torbie i wyjęła szorty i patrzyłam, jak się

przebiera, kochając sposób, w jaki porusza się jej ciało, kiedy się przygotowuje.

W końcu wróciła na łóżko, założyła nogę na nogę, i spojrzała na mnie. Potarła

palce o czoło i wydała kilka głębokich westchnień, po czym odchrząknęła. – Więc

domyślam się, że wszystko zaczynam się od początku. – Mówiła cicho, jej głos

się łaskotał. – Nie chcę być jednym z tych stereotypów. Nigdy nie chciałam nim

być, ale przypuszczam, że jestem.

– Elizabeth, nigdy nie mogłabyś być dla mnie banałem. – Podszedłem do

niej i zgarnąłem ją w ramiona. – Wiem, że jeszcze się dobrze nie znamy. I wiem,

że zostałaś zraniona w swoim życiu, ale obiecuję ci, że nigdy bym nie pomyślał,

że jesteś banałem. Rozumiem, że wszyscy mamy przeszłość. A niektórzy z nas

mieli gorsze doświadczenia niż inni. Proszę, nie myśl, że kiedykolwiek

patrzyłbym na ciebie z góry z tego powodu. – Widok świeżych łez w jej oczach

na moje słowa, rozbił mi serce. Żałuję, że nie wiem, co powiedzieć, żeby zabrać

jej ból. Chciałbym wiedzieć, co mogę zrobić, żeby jej powiedzieć, że jestem tu

dla niej, bez względu na wszystko. Nawet jeśli nie skończylibyśmy razem.

Chciałbym wiedzieć, jak jej powiedzieć, że ma dla mnie znaczenie. Naprawdę

liczyła się dla mnie. A jej szczęście było wszystkim, na czym mi zależało. Nie

79

byłem pewien, jak sformułować właściwe słowa, więc po prostu trzymałem ją dla

mnie. Trzymałem ją tak mocno, jak tylko mogłem, mając nadzieję, że poczuje

wibracje płynące z mojego ciała.

– Scott, jesteś idealny. – Spojrzała mi w oczy z podziwem. – Wiesz, jak

poprawić mi samopoczucie.

– Nie jestem idealny, ale chcę, żebyś poczuła się lepiej. – Powiedziałem,

gdy niechętnie puściłem ją i usiadłem na łóżku. – Nie chcę, żebyś się

powstrzymywała. Powiedz mi wszystko, co ci wygodnie powiedzieć.

– Dzięki. – Kiwnęła głową i usiadła obok mnie. W pokoju zapanowała cisza

przez kilka minut i patrzyłem, jak bawi się palcami i patrzy w dół na swoje

kolana. Złamało mnie, że to było dla niej takie trudne, ale chciałem być

cierpliwy. Nie chciałem jej naciskać, więc po prostu usiadłem.

– Moja mama, dorastając miała bardzo ciężko. – Jej głos ucichł. – Była

maltretowana jako dziecko. Nigdy nikomu nic nie powiedziała. Odpychała te

myśli od siebie. Próbowała żyć swoim życiem. Spotkała mojego tatę. – Przerwała

i patrzyłam, jak mocno przełknęła ślinę. – Zakochała się w moim tacie od

pierwszego wejrzenia. – Zamrugała szybko. – Był przystojnym facetem,

charyzmatycznym, moja mama nigdy nie miała szans. Połączyli się pierwszej

nocy. Zaszła w ciążę ze mną tej pierwszej nocy. Mój tata, nie dbał o nią. Chodziło

tylko o seks, ale sądzę, że chciał być dobrym facetem. Więc próbował być tam

dla niej.

– Potem ożenił się z nią dla ciebie?

– Nie. – Westchnęła i spojrzała na mnie smutnymi oczami. – Nigdy się z

nią nie ożenił. Mówię to ludziom, ponieważ się wstydzę. Wstydzę się tego

wszystkiego i może chcę udawać, że w pewnym momencie miałam normalne

dzieciństwo, ale nie, to kłamstwo. Nigdy się z nią nie ożenił. Wprowadził się do

niej trochę. Nie trwało to długo, mimo że rozpaczliwie chciała, żeby to

zadziałało. Chciała, żeby ją poślubił. Chciała, żeby ją pokochał. Nawet podrzucała

80

mu leki. Próbowała uporządkować swoje życie, ale to nie miało znaczenia. Nigdy

jej nie kochał. I w końcu odszedł.

– Ile miałaś lat kiedy odszedł? – Zapytałem ją cicho, moje serce złamało

się dla niej i jej mamy.

– Nawet go nie pamiętam. Nigdy nie pamiętałam, bym była z nim. Nie

mogłabym ci powiedzieć, jak wyglądał, gdyby nie fotografie. – Wzruszyła

ramionami.

– Och.

– Tak. – Jej usta drżały. – Nie obchodziło mnie, kiedy byłam młodsza. Albo

przynajmniej udawałam, że mnie to nie obchodzi. Chodzi mi o to, że nie

wiedziałam nic lepszego, prawda? Nigdy go tam nie było, więc nie przegapisz

tego, czego nigdy nie miałeś.

– Ale każda dziewczyna zasługuje na tatę, aby ją kochał i chronił. –

Powiedziałem cicho. – Każdy zasługuje na bezwarunkową miłość dwójki

rodziców.

– Tak. – Wymamrotała. – Trudno było mi o tym mówić nawet teraz, czuję

się tak zamknięta, tak trudno mi być z kimkolwiek otwartą. – Spojrzała na mnie i

widziałem ból i strach w jej oczach Wyglądała jak małe dziecko i po prostu

chciałem ją przytulić i powiedzieć jej, że wszystko będzie w porządku Wyglądała

na tak złamaną i przeraziło mnie to, bo nigdy wcześniej nie widziałem, żeby ktoś

wyglądał tak smutno – Widzisz, kiedy byłam dzieckiem, słuchałam, jak moja

mama płacze co noc w swoim pokoju, butelka obok jej łóżka, joint w jej w dłoni.

Siedziałam przed drzwiami, tylko słuchałam i podglądała, nie wiedząc, co robić.

Chciałam wejść do pokoju i przytulić ją, powiedzieć jej, że wszystko będzie w

porządku, ale nie mogłam się ruszyć. To było, kiedy miałam sześć lat. Siedziałam

tam, dopóki nie usłyszałam, jak butelka spadła na podłogę. Wtedy wiedziałam, że

zasnęła. Wpełzłam do pokoju, pochyliłam się, by upewnić się, że wciąż oddycha,

a kiedy zobaczyłam, że jej pierś unosi się, wycofałam się z pokoju i poszłam do

mojego łóżka. Wtedy złapałam swojego misia, przytuliłam go i płakałam, żeby

81

zasnąć. – Elizabeth przerwała i spojrzała na mnie. Mogę tylko założyć, że chciała

zobaczyć, jak biorę wszystko. Wysłuchałem jej historii. Ból był namacalny i

mogłem ją sobie wyobrazić jako zdezorientowaną, zranioną małą dziewczynkę,

siedzącą tam, która chciała pomóc, ale absolutnie nie miała pojęcia, co robić.

– To musiało być naprawdę trudne. – Powiedziałem, moje słowa brzmiały

pusto i niewystarczająco.

– Takie było. – Skinęła głową. – Tak bardzo kochała mojego tatę. Nigdy

się nie przejęła, że nie kochał jej. Ona nigdy go nie opuściła. Obwiniała się. A

potem obwiniała mnie. Myślała, że będę w stanie go zatrzymać. Musiałby

zobaczyć swoją córkę. Ale on też nie dbał o mnie. Nigdy nie poprosił mnie o

spotkanie. Nigdy mnie nie kochał. Nigdy nie dbał o mnie. Za każdym razem,

kiedy była zdenerwowana i pijana. Krzyczała na mnie. Nazywała mnie grubasem.

Nazywała mnie brzydką. Nazywała mnie suką. Nazywała mnie bezwartościową.

Byłam małym dzieckiem. Nie rozumiałam, że to był alkohol. Nie rozumiałam, że

cierpi na chorobę psychiczną. Więc brałam to wszystko do siebie. Brałam tak

długo, aż miałam dość. – Jej głos się załamał i patrzyłem, jak łzy płyną po jej

twarzy. Złapałem ją za rękę, po prostu ją przytrzymałem i pozwoliłem jej płakać.

Zabiło mnie to, gdy zobaczyłem, jak płacze, ale wiedziałem, że płacz jest dla niej

dobry. Wiedziałem, że to była część procesu uzdrawiania. – To sprawiło, że

wątpiłam w siebie. – Kontynuowała. – Zaczęłam czuć się jakbym była pusta w

środku. Musiałam być w ten sposób, aby przetrwać. Trudno było nawiązać trwałe

przyjaźnie. Trudno mi było się otworzyć. I nigdy nie umawiałam się na randkę.

Nigdy nie zbliżyłam się do nikogo. Niektóre dziewczyny w tej sytuacji szaleją.

Zachowywałam się odwrotnie, wycofałam się. To nie było tak, że nie chciałam

przyjaciół ani chłopaka, ale byłam zbyt wystraszona odrzuceniem. Zbyt bałam się

odwrócić. Nie być wystarczająco dobrym – westchnęła. – A potem poznałem

Lacey. I ona zmieniła moje życie. Wciągnęła mnie w swoje życie i do swojej

rodziny, a ta zaakceptowała mnie za to, kim jestem. Nigdy mnie nie

kwestionowała. Nigdy nie sprawiła, że poczułam się niewystarczająco dobra.

82

Wzięła mnie, prawie jakby była moim aniołem stróżem. – Jej oczy były pełne łez,

a ona wydała cichy krzyk.

– Elizabeth? – Zapytałem ją zszokowany. – Czy wszystko w porządku?

– Nie wiem, czy kiedykolwiek będę w porządku? – Pokręciła głową. –

Jestem okropną osobą. – Wtedy odwróciła ode mnie wzrok. – Spotkałam Lacey i

sprawiła, że uwierzyłam w siebie i zaczęłam myśleć, że mogę mieć normalne

życie. A potem zaczęłam mieć marzenia, marzenia i nadzieje, że nie będę musiała

być sama na zawsze, że nie da się nie kochać. Że może moje życie nie musi być

takie, jak było wcześniej.

– To nie musi tak być. – Powiedziałem. – Niczyje życie nie musi takie być.

– Zawsze chciałam miłości mojego życia. – Patrzyła w moje oczy z

tęsknym wyrazem twarzy. – Zawsze chciałam wspaniałej miłości. Kogoś, kto by

mnie kochał, mnie całą, za wszystko, czym jestem. Ktoś, kto zobaczyłby mnie,

naprawdę zobaczyłby mnie, wewnątrz i na zewnątrz. Ktoś, kto widział wszystkie

moje wady. Ktoś, kto mnie zrozumie. Kogoś, kto poczuje to, co ja czułam. Kogoś,

z kim będę miała połączenie . Połączenie, które przetrwa cały czas. Połączenie,

które powie nam, że jesteśmy bratnimi duszami. Miłość, która była epicka. –

Uśmiechnęła się. – Powiedziałem ci, że jestem marzycielką.

– To dobry sen do spełnienia. – Powiedziałem, chcąc jej powiedzieć, że

zawsze pragnąłem również miłości mojego życia, ale ona znowu zaczęła mówić.

– A potem poznałam Shane. – Jej głos stał się łagodniejszy i odwróciła

wzrok. – Wtopił się w moje życie jak piękny wschód słońca. On był przystojny.

Słodki. Kochający. Od samego początku. – Moje serce ścisnęło się po jej słowach

i czułem, że zazdrość mnie przenika, ale powstrzymałem się od mówienia

czegokolwiek. Nie chciałem słyszeć o Shanee i miłości, jaką miała dla niego, ale

wiedziałem, że jestem samolubny. Musiałem ją wysłuchać. W tym momencie

musiałem zignorować własną niepewność i zostać jej przyjacielem. – Myślałam,

że Shane był miłością mojego życia. Pomyślałam, że znalazłam coś, co zabrałoby

cały ból, który wycierpiałam wcześniej w moim życiu. Myślałam, że znalazłem

83

prawdziwą, prawdziwą miłość. Czułam to w moim sercu i duszy. Myślałam, że

spotkałam kogoś, kto mógłby odebrać mi cały mój ból. I przez chwilę wydawało

się, że tak było. Na początku, było dobrze. Zwierzyłam się mu, opowiedziałam o

mojej przeszłości, moim bólu, o moim tacie. Jak zawsze chciałam poznać mojego

tatę. I słuchał mnie noc po nocy. I poszedł aby ze mną być, kiedy chciałam spotkać

się z moim tatą. Na początku był dla mnie dobry. Był dobrym chłopakiem. I wtedy

nasza znajomość zaczęła słabnąć. Przestał dzwonić. Ledwo pisał. Nigdy go nie

widziałam. A potem wrócił po kilku tygodniach i udawał, że nic się nie stało. I

wybaczyłabym mu, ponieważ tak bardzo go potrzebowałam. A potem pewnego

dnia wyjechał na dobre. On mnie zdradził. Powiedział mi, że już mnie nie chce.

Powiedział mi, że mnie nie kocha. Powiedział mi, że nie chce już zajmować się

moimi problemami. Prawie mnie zabił. – Przerwała na widok moich oczu. – Nie

dosłownie zabił. Mam na myśli, że prawie zabił mnie w środku. Zaczęłam mieć

myśli samobójcze. Wezwałam go, błagałam, żeby dał mi kolejną szansę.

Błagałam go, aby został w moim życiu. Być moim najlepszym przyjacielem.

Wytłumaczyć. Kochać mnie tak, jak ja go kochałam. I nic dla niego nie

znaczyłam. Odszedł bez spojrzenia wstecz. Nawet go to nie obchodziło. To

najbardziej boli. Odszedł ode mnie i nie spojrzał za siebie. Nie obchodziło go to. I

poczułam się zagubiona i samotna i chciałam umrzeć. Chciałam tylko czołgać się

i umrzeć. – Jej głos załamał się i czułem, jak moje serce zaciska się, a zazdrość

przejmuje mnie; prawie mnie pochłania. Mówiła o Shanie, i to mnie

wkurzało. Nie chciałem słyszeć o tym, jak go kochała całym sercem i duszą. Nie

chciałem usłyszeć, że był dla niej całym światem. Nie chciałem nic o nim

słyszeć. Był głupkiem. Dupek. On nie był mną i chciałem jej powiedzieć, że nigdy

bym jej tak nie traktował. Nigdy bym jej nie opuścił. Nigdy bym jej tego nie

zrobił.

– Więc wymyśliłam kłamstwo.

– Och?

84

– Udawałam, że jestem w ciąży. – Zrobiła dziwny hałas i zamknęła oczy. –

Udawałam, że jestem w ciąży i powiedziałam mu, że potrzebuję, aby był tam dla

mnie i dla dziecka. Powiedziałam mu, że nie może zrobić tego, co zrobił mój

tata. Musiał naprawdę być w życiu dziecka.

– Wow. – Patrzyłem na nią, nie wiedząc, co powiedzieć. Byłem

zszokowany kłamstwem, które powiedziała. To było naprawdę szalone.

– A potem dowiedział się, że kłamię. – Powiedziała z westchnieniem. –

Dowiedział się i oczywiście był zniesmaczony. Wstydziłam się samej siebie. Gdy

tylko to opuściło moje usta, wstydziłam się. Wiedziałam, że to było

okropne. Wiedziałam, że to, co zrobiłam, było okropne, ale tak bardzo chciałam

go odzyskać. Próbowałam go przeprosić. Poszłam do niego. I złapałam go w

łóżku z moją współlokatorką. – Westchnęła. – I załamałam się.

– Och. – Patrzyłem na nią przez kilka sekund, a potem usłyszałem pukanie

do drzwi. Lekko się otworzyły i zobaczyłem stojącą tam Lacey. Miałem właśnie

powiedzieć Elizabeth, że Lacey stoi przy drzwiach, ale kontynuowała rozmowę,

zanim zdążyłem cokolwiek powiedzieć.

– A potem zrobiłam coś jeszcze straszniejszego. – Słowa wypadły z jej ust.

– Poszłam do baru. I upiłam się, byłam bardziej pijana niż kiedykolwiek w życiu.

– Zaczęła szlochać, gdy mówiła i widziałem Lacey, która podeszła do nas z troską

na twarzy. – A chłopak Lacey Steven był tym samym czasie, w barze. I

powiedział, że zabierze mnie do domu. – Słowa wyskoczyły z jej ust niezręcznie

i mogłem poczuć, że się uspokoiłem, gdy Lacey stanęła pośrodku pokoju, żeby

posłuchać. Chciałem powstrzymać Elizabeth od kontynuowania, ale nie

wiedziałem, co jeszcze powiedzieć. – Więc wsiadłam do jego samochodu. –

Powiedziała, prawie dławiąc się swoimi słowami, gdy płakała. – I uprawialiśmy

seks. Uprawialiśmy seks na tylnym siedzeniu jego samochodu. I gdy tylko zdałam

sobie sprawę z tego, co zrobiłem, krzyknęłam i wyskoczyłam z samochodu. –

Łkała histerycznie. – Nie mogłam w to uwierzyć. Zrobiłam to. Nie mogłam w to

uwierzyć.

85

– Spałaś ze Stevenem? – Lacey prawie krzyknęła, stojąc pośrodku pokoju.

– Spałaś ze Stevenem?

– Lacey? – Oczy Elizabeth poleciały na środek pokoju. – Lacey. –

Wyskoczyła z łóżka i podbiegła do swojej przyjaciółki. – O mój Boże, Lacey, nie

wiem co powiedzieć.

– Spałeś ze Stevenem? – Twarz Lacey była blada i zaczęła płakać. – Spałeś

ze Stevenem?

– Proszę Lacey, nie rozumiesz. Tak mi przykro. – Elizabeth złapała

przyjaciółkę. – Proszę Lacey, pozwól mi wyjaśnić.

– Nie mogę teraz. – Lacey pokręciła głową. – Po prostu nie mogę. –

Odwróciła się i wybiegła z pokoju. Elizabeth ruszyła za nią i zeskoczyłam z łóżka.

– Nie rób tego. – Powiedziałem cicho. – Zostaw ją.

– Nie mogę tak po prostu pozwolić jej odejść. – Odwróciła się, by spojrzeć

na mnie, dzikość w jej oczach. – Zdradziłem mojego najlepszego

przyjaciela. Muszę jej powiedzieć. Muszę wyjaśnić. Muszę jej powiedzieć,

dlaczego, co się stało.

– Nie teraz. – Potrząsnąłem głową, podszedłem do niej i wciągnąłem ją w

ramiona. – Ona nie będzie chciała tego teraz słuchać. Możesz pogorszyć

sprawę. Daj jej trochę czasu na przetworzenie tego.

– A co, jeśli ona nigdy mi nie wybaczy? – Przełknęła ślinę. – A co, jeśli

ona nigdy więcej ze mną nie porozmawia? Jestem okropną osobą. O mój Boże,

co ja zrobiłam?

– Elizabeth. – Złapałem jej głowę i spojrzałem jej w oczy. – Będzie

dobrze. Nie jesteś okropną osobą. Obiecuję Ci to. Podjęłaś złe decyzje. Tak dzieje

się w życiu. Wszyscy popełniliśmy błędy. Lacey wie, że ją kochasz. Lacey wie,

przez co przeszłaś. Ona to zrozumie.

– Nie wiem, czy mi kiedykolwiek wybaczy. – Pokręciła głową. – Nie wiem,

czy kiedykolwiek byłabym w stanie sobie wybaczyć.

86

– Och, Elizabeth. – Pocałowałem ją w policzek. – Przepraszam. Nie wiem,

co powiedzieć. – Pokręciłem głową. Nie chciałem kłamać i mówić jej, że

wszystko będzie w porządku między nią a Lacey, ponieważ nie wiedziałem, że

tak będzie. To, co zrobiła, było zdradą. I chociaż miała swoje powody,

rozumiałam, że Lacey nigdy jej nie wybaczy. Było kilka linii, które po prostu nie

krzyżowały się i dobrze, spanie z chłopakiem twojej najlepszej przyjaciółki było

jedną z nich.

– Czy mnie nienawidzisz? – Spojrzała w górę czerwonymi oczami, jej

wargi drżały. – Nie winiłabym cię, gdybyś nigdy więcej nie chciał ze mną

rozmawiać. Nie obwiniałabym cię, gdybyś myślał, że jestem kupą śmieci... – jej

głos ucichł i poczułem, jak ból emanuje z niej.

– Elizabeth, przestań. Zatrzymaj to teraz. Nie jesteś kawałkiem

śmieci. Miałaś ciężkie życie. Masz problemy emocjonalne. Wszyscy mamy

pewne problemy. Twoje są trochę większe niż niektórych ludzi. To nie czyni cię

okropną osobą. To sprawia, że jesteś człowiekiem.

– Szkoda, że nigdy tego nie zrobiłam. Chciałabym móc to wszystko

odzyskać. Och, jak bardzo, chciałabym móc to odzyskać.

– Wiem, że tak. – Przyciągnąłem ją do siebie i przytuliłem. – Wiem, że

chciałabyś zmienić przeszłość. Wszyscy tak robimy. To będzie w porządku. Nie

zrobiłaś tego celowo i nie jesteś złym człowiekiem. Wszystko będzie dobrze,

obiecuję.

– Po prostu nie mogę uwierzyć, że to jej zrobiłem. – Spojrzała na mnie. – I

zastanawiam się, dlaczego nikt mnie nie kocha.

– Kocham cię. – Powiedziałem cicho, nie wiedząc, czy teraz jest

odpowiedni moment, aby przyznać się do jej uczuć, ale nie chcę dłużej się

powstrzymywać. – Kocham cię, Elizabeth Jeffries i ja nigdy Cię nie

opuszczę. Jestem tu dla ciebie. Płacz do mnie. Wyrzuć to z siebie. Nie osądzę cię.

87

– Kochasz mnie? – Spojrzała na mnie zszokowana, szeroko otworzyła oczy,

a ja kiwnąłem głową. W głębi serca wiedziałem, że ją kocham. Wiedziałem, że to

ona. Ona była dla mnie wszystkim.

– Jestem zakochany w tobie, Elizabeth. Jestem zakochany we wszystkim w

tobie. Jesteś pierwszą rzeczą, o której myślę po przebudzeniu. Ostatnią rzeczą, o

której myślę, zanim pójdę spać. Twój uśmiech wypełnia moje marzenia. Twoje

oczy prześladują mnie w ciemności. Twój dotyk drwi ze mnie, gdy jestem sam.

Moje dni spędzam na myśleniu, kiedy mogę być z tobą. Moje noce są wypełnione

ciągłym pragnieniem ciebie. Kiedy jesteś blisko, czuję się jakbym był na szczycie

świata. Kiedy nie ma cię w pobliżu, czuję się samotny, bez względu na to, ile osób

jest obok. Moja dusza czuje się pusta. Wołam cię tylko po to, aby usłyszeć dźwięk

twojego głosu, ponieważ sprawia mi to radość. To sprawia, że czuję się jakbym

chciał latać. Ty sprawiasz, że czuję się jakbym był na szczycie świata. I nie

zamierzam kłamać, zraniłaś mnie, Elizabeth. Naprawdę mnie skrzywdziłaś.

Sprawiłaś, ze zwątpiłem w siebie. Moje uczucia. Moją miłość. Ale potem zdałem

sobie sprawę, że odepchnęłaś mnie, ponieważ zgubiłaś się, zostałaś zraniona. Nie

dlatego, że mnie nie kochałaś. Ponieważ bez względu na to, co mówisz, bez

względu na to, ile razy mi każesz odejść, lub że nie wiesz, czy chcesz mnie, znam

prawdę. Wiem, że to robisz. Wiem, że mnie kochasz. Widzę to w twoich oczach.

Słyszę to w twoim głosie. Kochasz mnie tak, jak ja ciebie. Kochasz mnie, ale się

boisz. Boisz się, że to, co mamy, się skończy. Boisz się, że przestanę cię kochać.

Boisz się, że odejdę, jak wszyscy inni. Ale nie jestem twoim tatą. Nie jestem

Shane. Nie zamierzam odejść. Nigdy nie przestanę cię kochać. Nigdy cię nie

zdradzę. Nic, co możesz zrobić, nie sprawi, że przestanę cię kochać. Będę cię

kochać, dopóki nie będziesz stara i siwa. Będę cię kochać, kiedy weźmiesz ostatni

oddech. Będę cię kochać, kiedy oboje będziemy w ziemi. Będę cię kochać, kiedy

będziemy duchami unoszącymi się po ziemi. Spędzę wieczność, kochając cię.

Moje serce bije dla Ciebie. Jesteś tlenem w moich płucach. Nigdy w to nie wątp.

I będę tu dla ciebie na dobre i złe. Będę tu dla ciebie, bez względu na to, co stanie

88

się w twoim życiu. Zaufaj mi. Uwierz we mnie. – Pocałowałem ją delikatnie w

usta, a ona obdarzyła mnie pięknym uśmiechem.

– Nie zasługuję na kogoś takiego jak ty. – Westchnęła i pokręciła głową. –

Nie zasługuję na kogoś, kto kocha mnie tak głęboko, jak mnie kochasz, ale masz

rację. Kocham cię. Kocham cię od jakiegoś czasu. I bałam się. Bałam się i wstydzę

się swojej przeszłości i rzeczy, które zrobiłam. I wciąż się wstydzę. I nadal

martwię się, że z miłości do mnie spadniesz, ale ufam tobie i ufam nam. Ufam, że

to, co mamy, będzie wieczne. – Spojrzała na mnie z zakłopotaniem. – Czy to

brzmi dla ciebie przerażająco?

– Wcale nie, kochanie. Wcale nie. – Roześmiałem się z wyrazu szczęścia

na jej twarzy. Ledwo mogłem uwierzyć, że jesteśmy tu w tej chwili. Ledwo

mogłem uwierzyć, że się do mnie otworzyła, naprawdę mnie wpuściła i naprawdę

mi zaufała.

– Czy nadal chcesz, bym była twoją asystentką? – Zapytała z małym

uśmiechem. Wciąż widziałem smutek w jej oczach, ale wiedziałem, że to nie

pomoże.

– No, oczywiście. – Roześmiałem się. – Jak inaczej będę mógł cię uwieść?

– Scott. – Przewróciła oczami na mnie.

– Żartuję. – Powiedziałem szybko, a ona tylko pokręciła głową i pochyliła

się, żeby mnie pocałować.

– Nie, nie żartujesz, ale to w porządku. – Uśmiechnęła się do mnie i znów

mnie pocałowała. – Możesz mnie uwieść tak, jak tylko chcesz, Scotcie

Taylorze. Właściwie to, nie mogę się doczekać.

89

ROZDZIAŁ ÓSMY

Elizabeth

Dwa tygodnie później

– Nie mogę uwierzyć, że Lacey wciąż nie chce ze mną rozmawiać. –

Czułam łzy w oczach, gdy spojrzałam na Scotta. Wyglądał tak przystojnie w

garniturze i tak potężnie, siedząc za swoim biurkiem. Zastanawiałam się, czy

powinnam podnieść nieco spódnicę, próbując zmusić go, by znowu popchnął

mnie przez biurko, na popołudniowy szybki numerek.

– Daj temu czas, Elizabeth. – Dał mi jeden z jego pocieszających

uśmiechów, które sprawiły, że rozpłynęłam się w środku. – Te rzeczy wymagają

czasu.

– Chyba tak, ale nawet nie wiem, co robi i gdzie jest. Martwię się o nią.

– Nie martw się. – Pokręcił głową. – Mówiłem ci, że słyszałem, że

towarzyszy Henry’emu w podróży służbowej, czy coś takiego.

– Dlatego się martwię. – Zrobiłam minę. – Wiedziałam, że to był błąd, aby

udać się w to miejsce w ten weekend. Wiedziałam, że nie można mu ufać.

– Cóż, bądźmy uczciwi, Elizabeth, tak naprawdę nie wiemy, co knuje.

– Ona nie przyszła nawet, aby zebrać jakiekolwiek ubrania lub rzeczy. –

Zrobiłam minę. – Co ona ma na sobie?

– Może nic. – Scott żartował, a potem podniósł dłonie na moje spojrzenie.

– Dzieciaku, dzieciaku, jestem pewien, że kupiła nowe ubrania.

– To znaczy, kupił jej nowe ubrania. Nie ma pieniędzy na zakup nowych

ubrań. – Zrobiłam na niego minę, a potem przeniosłam się na jego biurko. – Mam

nadzieję, że nie spróbuje zostać jej tatuśkiem

4

czy kimś w tym stylu.

4

Suggar daddy – tatusie – mężczyzna utrzymujący kobiety

90

– Nie widzę, aby tak się stało. – Powiedział Scott, chwytając mnie za talię

i przyciągając mnie na swoje kolana. – Lacey nie wygląda na taką dziewczynę,

która skończyłaby z tatuśkiem.

– Ona nie jest, ale co, jeśli jest tak zła na mnie, że nie myśli poprawnie? –

Sapnęłam, gdy poczułam, jak ręka Scotta skrada się do mojego uda i pod

spódnicę. – Scott!

– Co? – Roześmiał się. – Widziałem, jak podciągasz spódnicę. Wiem, co to

znaczy?

– Co? – Udawałem ignorancję.

– Wiesz. – Wyciągnął mnie z kolan i sam podskoczył. Popchnął mnie do

przodu nad biurkiem, a następnie podciągnął moją spódnicę. Usłyszałem, jak

rozpina spodnie, zanim jego palce zsunęły moje majtki na bok. Czułam jego

ciepło za sobą, kiedy podszedł do mnie. Jęknęłam, gdy szybko wślizgnął się we

mnie.

– Scott.

– Tak kochanie?

– Nie przestawaj. – Jęknęłam, zastanawiając się, jak mam tyle szczęścia, że

mam tak dobrą pracę z dodatkami. – O mój Boże, dlaczego to jest takie

przyjemne? – Zamruczałam, gdy poczułam, że jestem blisko orgazmu.

– Ponieważ jesteśmy zakochani. – Powiedział wesoło i czułam, że moje

ciało ogrzewa się z rozkoszy na jego słowa. Mocno złapałam stół, gdy uderzył we

mnie, jego ciało również zbliżało się do orgazmu. Oboje doszliśmy w ciągu kilku

minut, a kiedy ze mnie wyszedł, odwróciłam się do niego z małym uśmiechem.

– To była dobra popołudniowa uczta, dziękuję panu.

– Nie ma za co. – Uśmiechnął się do mnie. – Czy oddzwoniłaś już do swego

taty? – Zapytał mnie z wahaniem i moje serce uspokoiło się na jego słowa.

– Nie. – Potrząsnęłam głową. – Nie mam mu nic do powiedzenia.

– Może powinnaś go wysłuchać. – Powiedział cicho. – To może być

oczyszczające dla ciebie, aby usłyszeć, co ma do powiedzenia.

91

– Wątpię w to. – Odwróciłam wzrok od niego. – Nie wiem, co może

powiedzieć, żebym poczuła się lepiej.

– Może da ci kilka odpowiedzi. – Zacisnął moje dłonie. – Może on chce

prosić o twoje wybaczenie.

– Nie wiem, czy mogę mu wybaczyć. – Powiedziałam, a potem zrobiłam

przerwę. Spojrzałam na Scotta i westchnęłam. – Muszę do niego

zadzwonić. Chyba nie mogę oczekiwać, że Lacey mi wybaczy i będzie chciała ze

mną porozmawiać, jeśli nie będę chciała zrobić tego samego dla mojego taty.

– Nie o to mi chodziło, Elizabeth – Powiedział ze zmartwioną miną, a ja

wyciągnęłam rękę i delikatnie dotknęłam jego ust.

– Wiem, że to nie jest to, do czego dążysz, ale taka jest prawda. Nie mogę

oczekiwać, że Lacey po prostu mi wybaczy i będzie chciała usłyszeć, co mam do

powiedzenia, jeśli nie chcę nawet zrobić tego samego. Mój tata i ja, oboje

krzywdzimy innych. I wiesz co, może nie będzie miał nic dobrego do

powiedzenia, ale może jednak. Sądzę, że muszę się dowiedzieć, jestem mu to

winna. – Chwyciłam telefon na jego biurku i spojrzałam zdecydowanym

wzrokiem. – Teraz zadzwonię do niego.

– Jesteś pewna? – Scott wyglądał na zdenerwowanego. – Czy jesteś do tego

przygotowana psychicznie?

– Tak, jestem. – Powiedziałam i nie czułam się, jakbym kłamała. – Będąc

tu z tobą, mając twoje wsparcie, czuję się silniejsza w środku. To sprawia, że

wierzę, że mogę przejść przez cokolwiek.

– Wiesz, że zawsze będę tu dla ciebie. – Powiedział szczerze. – Ale wiesz,

nie mogę cię naprawić w środku. Nie mogę odebrać bólu, który twój tata może ci

zrobić. Mogę być kimś, na kim można polegać, kimś, kto cię kocha, ale nie mogę

odebrać od ciebie niepokoju i bólu.

– Wiem to. – Pochyliłam się, żeby go pocałować. – Zdaję sobie z tego teraz

sprawę. Nikt nie może tego zabrać. To coś, co muszę naprawić w sobie. Nie mogę

i nie oczekuję, że ktokolwiek sprawi, że będę się czuła poskładana. Wiem, że nie

92

byłoby to uczciwe czy realistyczne. I to, co mamy, jest o wiele lepsze. To, co

mamy, jest o wiele zdrowsze. Jesteśmy tu dla siebie nawzajem i oboje wiemy, że

możemy być naszymi prawdziwymi "ja" i, że zamierzamy to zepsuć i to jest w

porządku. To prawdziwe. Mamy prawdziwy związek. Kochający, seksowny,

ekscytujący związek. Nic bym w tym nie zmieniła.

– Uwielbiam, że to powiedziałeś. – Uśmiechnął się do mnie i pocałował

mnie głęboko. – Uwielbiam to, że się rozwijasz. Że mi ufasz. Kocham kim jesteś,

Elizabeth. Jesteś dla mnie wszystkim. Nie zapominaj o tym.

– Nie zapomnę. – Uśmiechnęłam się do niego. – Teraz pozwól mi

zadzwonić do mojego taty. – Wzięłam głęboki oddech. – Nie wiem, co zamierza

powiedzieć! - Podniosłem słuchawkę i zadzwoniłam pod numer, który

zapamiętałem lata temu i czekałam, aż odpowie.

– Cześć? – Jego głos brzmiał niepewnie i nie wiedziałem, co powiedzieć. –

Cześć? – Powiedział znowu.

– Tu Elizabeth. – Powiedziałam, tym razem, nie rozłączając się tak jak

zwykle.

– Elizabeth, tak miło cię słyszeć. – Brzmiał naprawdę szczęśliwie i przez

kilka sekund czułam się zagubiona w środku. – Miałem nadzieję, że skontaktujesz

się ze mną. Chciałbym z tobą porozmawiać. Czy mogę zabrać cię na obiad?

– Wolę rozmawiać przez telefon, jeśli nie masz nic przeciwko. –

Powiedziałam cicho, wiedząc, że nie potrafię emocjonalnie poradzić sobie z

widzeniem go osobiście. Czułam się lepiej, ale życie jeszcze nie sprawiło żadnych

cudów na moim stanie emocjonalnym.

– W porządku, może innym razem. – Powiedział pośpiesznie. – Cieszę się,

że zadzwoniłaś.

– Więc co chciałeś powiedzieć? – Zapytałam, mój głos brzmiał zimniej, niż

tego chciałam, ale nie mogłam się powstrzymać. Spojrzałam na Scotta, który

wskazał na swoje krzesło i kazał mi usiąść, co zrobiłam. – Przepraszam, nie

chciałam brzmieć obcesowo.

93

– W porządku. – Mój tata powiedział, jego głos brzmiał dziwnie

emocjonalnie. – Mam szczęście, że do mnie zadzwoniłeś.

– Tak, tak sądzę. – Powiedziałam i zamilkłam.

– Nie wiem, jak najlepiej to powiedzieć. – Odezwał się po kilku sekundach.

– Więc zamierzam się ujawnić i to powiedzieć. Umieram na raka trzustki. Nie

jestem pewien, jak długo jeszcze pożyję. Próbowałem się z tobą skontaktować,

ponieważ chcę zostawić ci mój majątek. To niewiele, może parędziesiąt

kawałków, ale chciałem, żebyś to dostała. Chciałem, żebyś wiedziała, jak bardzo

mi przykro, że nie byłem w twoim życiu. Nie mam żadnych dobrych wymówek

ani powodów, dla których jestem samolubnym człowiekiem. Wiem to. Żałuję

tego.

Przepraszam.

Tak

mi

przykro.

Chciałem tylko, żebyś to

wiedziała. Chciałem, żebyś wiedziała, że żałuję, że cię porzuciłem. Żałuję, że nie

miałem cię w swoim życiu. Jesteś piękna. I żałuję, że nie mamy prawdziwego

związku.

– Ty umierasz. – Pisnęłam, mój umysł nie był w stanie przyjąć wszystkiego,

co mówił.

– Tak. – Powiedział po prostu. – Skontaktowałem się z Shanem, ponieważ

chciałem się z tobą skontaktować i nie chciałem, żeby twoja matka była w to

zamieszana.

– Czekaj, skontaktowałeś się z Shanem? – Zmarszczyłam brwi. – Nie on

skontaktował się z tobą? – Byłam zdezorientowana. Czyżby Shane nie

powiedział, że nawiązał kontakt z moim ojcem, aby mógł mi go sprowadzić, żeby

udowodnić mi, jak bardzo mnie kochał?

– Nie, wiele lat temu, kiedy byłaś na studiach. Skontaktował się ze mną,

powiedział, że jest twoim chłopakiem, i że naprawdę spieprzyłem i, że

powinienem cię przeprosić. – Westchnął. – Rozłączyłem wtedy połączenie, ale

zachowałem jego numer przez te wszystkie lata. Nie bardzo wiem,

dlaczego. Chyba teraz wiem.

94

– Dzwonił do ciebie, kiedy byliśmy w college'u? – Zapytałam cicho, moje

serce lekko zmiękło w stosunku do Shanea. Może jednak mnie kochał, zanim

wszystko poszło źle. Może to nie wszystko było kłamstwem.

– Tak, ale to ja skontaktowałem się z nim niedawno. Powiedziałem mu, że

muszę się z tobą skontaktować, że umierałem i chciałem zostawić ci mój majątek.

– Och – zmarszczyłem brwi. – Nigdy nie powiedział mi, że umierasz.

– On jest kawałkiem szumowiny. – Mój ojciec westchnął. – Próbował

wyciągnąć ze mnie pieniądze, próbował mi powiedzieć, że ty i on wciąż jesteście

razem i, że nie chcieliście mieć ze mną nic wspólnego. Powiedziałem mu, że

muszę cię zobaczyć i porozmawiać z tobą. Że nie przekaże żadnych pieniędzy,

dopóki się z tobą nie spotkałem. Właśnie wtedy zabrał mnie do siebie.

– O.

– Dowiedziałem się później, że ma problem z hazardem. – Westchnął. – Że

po prostu chciał pieniędzy, aby spłacić swoje długi.

– I dlatego powiedział, że chce mnie znowu. – Westchnęłam. Wszystko

wskoczyło teraz na swoje miejsce. – Dlatego udawał, że nadal mnie kocha i chciał

mnie poślubić.

– Przykro mi, Elizabeth. Nie chciałem przywrócić tego faceta w twoje

życie. Nie chciałem sprawić wam więcej bólu.

– W porządku, tato. To nie twoja wina. – I wiedziałam, gdy tylko

powiedziałam, że to prawdziwe. Nie winiłam go za przywrócenie Shanea do

mojego życia. Nie winiłam go za dramat ani za to, że doprowadził do rozstania

Lacey i mnie. W rzeczywistości byłam zadowolona, że to się stało. Cieszyłam się,

że wszystko w końcu zostało otwarte, nawet jeśli oznaczało to, że musiałam żyć

w stanie zawieszenia.

– To moja wina. Czuję, że zrujnowałem ci całe życie. – Brzmiał jakby

chciał płakać. – Przez całe życie byłem takim samolubnym człowiekiem i nie

wiem nawet, co powiedzieć lub zrobić. Nie wiem, jak mogę kiedykolwiek

zbudować jakąś relację z tobą.

95

– Och tato. – Powiedziałam, moje serce biło dla niego i dla mnie i dla

skomplikowanej pozycji, w której się znaleźliśmy. – Nie wiem nawet, co

powiedzieć, przepraszam.

– Wiem, że nie mogę prosić cię o wybaczenie, ale miałem nadzieję, że

może, może pewnego dnia znajdziesz to w swoim sercu, aby zrozumieć, że jestem

tylko człowiekiem i, że zawiodłem. Zawiodłem i będę tego żałował do dnia, w

którym umrę. Tak mi przykro, Elizabeth.

– W porządku, tato. – Powiedziałam te słowa, wiedząc, że chociaż teraz nie

było tak dobrze, to byłoby w porządku pewnego dnia. – Dlaczego nie spróbujemy

zjeść obiadu w ten weekend? Ty i ja, i mój chłopak, Scott. Czy to byłoby w

porządku? – Spojrzałam na Scotta i zobaczyłam, że obserwuje moją twarz,

zerkając na mnie z troską, martwiąc się o mnie. Martwi się o mnie. Moje serce

wypełniło się miłością do niego, gdy patrzyłam na jego przystojną twarz. Ten

człowiek mnie kochał. Tak bardzo mnie kochał i wiedziałam, że nigdy w to nie

zwątpię.

– To byłoby wspaniale. – Mój tata powiedział cicho. – Dziękuję,

Elizabeth. Dziękuję, że dałaś mi szansę, której nigdy ci nie dałem. – Odłożyłam

słuchawkę i poczułam, że Scott podchodzi bliżej mnie.

– Wszystko w porządku? – Szepnął mi delikatnie do ucha, bawiąc się

moimi włosami.

– Tak, chociaż czuję się z tego powodu winna. – Powiedziałam szczerze. –

Tęsknię za Lacey. Martwię się o nią. Mój tata umiera i nie wiem, jak się z tym

czuję, ale nic mi nie jest. Jestem w porządku, ponieważ mam ciebie. Jestem silna,

ponieważ mam ciebie. Wiem, że przejdę przez to z tobą po mojej stronie.

– Kocham cię, Elizabeth. – Powiedział prosto. – Czasami miłość

wystarcza. Bez względu na to, co mówią. Kiedy masz miłość podobną do

naszej. Kiedy poczujesz to w swojej duszy, tak jak my czujemy. To wszystko,

czego nam potrzeba. Mamy siebie, i to wystarcza nam.

96