NAUCZANIE PROGRAMOWANE
- pojawiło się w praktyce szkolnej i w teorii kształcenia jako płaszczyzna na którą splotły się trzy główne tendencje epoki przyspieszonego rozwoju zwaną epoką rewolucji naukowo - technicznej. Są to: - związek nauki z praktyką; - automatyzacja niektórych czynności wykonywanych dotychczas przez człowieka; - wzrost funkcji sterowania w nowoczesnej organizacji różnych aspektów życia. Te tendencje współczesnej cywilizacji przeniesienie do oświaty doprowadziły w konsekwencji do nauczania programowanego.
Program liniowy
- małe dawki materiału dydaktycznego;
- pytania czy luki zawarte w poszczególnych
ramkach nie mogą być za trudne by
uczniowie nie zniechęcali się do pracy;
- uczniowie sami dają odpowiedzi na pytania
przypominają sobie niezbędne informacje;
- w czasie uczenia się uczniowie są
natychmiast informowani czy odpowiedzi
były dobre czy złe (jedna droga dojścia do
celu):
- wszyscy przechodzą przez kolejne ramki,
ale każdy w tempie dla siebie odpowiednim
- liczba wskazówek w miarę poszerzania się
wiedzy maleje;
- aby uniknąć pamięciowego uczenia się ta
sama myśl powtarza się w różnych
wariantach w kilku kolejnych ramkach pr.
Program rozgałęziony (testy wyboru)
Charakteryzują go następujące założenia teoretyczne:
- materiał nauczania w dużych dawkach
- uczeń wybiera odpowiedź prawdziwą
spośród kilku fałszywych lub niepewnych;
- istnieje kilka dróg dojścia do celu
- tępo nauczania zależy od potrzeb ucznia
Program mieszany
Powstał z połączenia programów liniowych i rozgałęzionych: - różne co do wielkości dawki materiału (decyduje o tym cel dydaktyczny, który ma by ć zrealizowany, wiek uczniów, właściwości tematu); - uczeń dokonuje wyboru odpowiedzi zarówno w drodze ich wyboru jak i przez wypełnianie znajdujących się w tekście luk; - uczeń nie może przejść do następnej ramki programu dopóki nie opanuje dobrze treści ramki poprzedniej; - treść poszczególnych ramek jest zróżnicowana stosownie do wykaz. przez uczniów zdolności; - obowiązuje zasada stopniowania trudności oraz trwałości zdobywanej przez uczniów wiedzy.
Zasady nauczania programowanego
- małych kroków,
- natychmiastowego potwierdzania odpow.;
- indywidualizacji tempa nauczania;
- stopniowania trudności;
- zróżnicowanego utrwalania wiadomości;
- ujednoliconego toku uczenia się instrumen.
Zasada małych kroków -materiał nauczania dzielimy na małe, łatwe do zapamiętania dawki.
Zasada natychmiastowego potwierdzania odpowiedzi - natychmiast po podaniu odpowiedzi na zadane w tekście pytanie uczeń sprawdza czy opowiedział dobrze czy źle, w tym celu odpowiedź własną porównuje z odpowiedzią umieszczoną na marginesie następnej ramki.
Zasada indywidualizacji tempa nauczania - uczeń przechodząc przez kolejne ramki programu pracuje w stosownym dla siebie tempie, gdyż tylko wtedy może liczyć na pozytywne efekty uczenia się.
Zasada stopniowania trudności - w kolejnych ramkach programu maleje liczba wskazówek naprowadzających.
Zasada zróżnicowanego utrwalania wiadomości - każde udogodnienie występujące w tekście programowanym należy parokrotnie powtórzyć w różnych kontekstach treściowych a ponadto zilustrować za pomocą starannie dobranych przykładów.
Zasada ujednolicenia toku uczenia się - uczący podlega działaniu ujednoliconego łańcucha bodźców, na które reaguje w specyficzny sposób tzn. kontroluje odp., przy czym jego reakcje są wzmacniane natychmiast pozytywnie lub negatywnie dzięki porównywaniu odpowiedzi udzielonych samodzielnie z podanymi w programie, wskutek czego popełniając mało błędów i utrwalając właściwe zdobywa wiedzę małymi kroczkami.