Ad.1.

Niepodzielna część obwodu elektr. Pod względen funkcjonalnym, bez utraty cech charakterystycznych

Aktywne - wytwarza energię elektryczna kosztem innej energii np. chemicznej czy mechanicznej

Pasywne - zachowawcze - akumulujące energię w polu elektrycznym bądź magnety(cewka, kondensator) i rozpraszające ( rezystor)

Ad.2.

Sygnał jest to funkcja czasowa dowolnej wielkości o charakterze energetycznym, w którym można wyróżnić dwa elementy: nośnik i parametr informacyjny.

Sygnał jednostkowy - funkcja która przyjmuje wartość 0 dla ujemnych argumentów i wartość 1 w pozostałych przypadkach

tętniący
zmiena watrości przy stałej biegunowości

przemienny
zmienia wartość i biegunowość

Ad.3.

Taka sama ilość energii w czasie T na rezystorze liniowym R wydziela prąd stały o odpowiednio dobranej wartości I

Wartość skuteczną prądu okresowego nazywamy taka wartość prądu stałego , który przepływając przez niezmienna rezystancje R w czasie okresu T spowoduje wydzielenie się na tej rezystancji takiej samej ilości ciepła cp prąd okresowo zmienny

Ad.5 ( wycinka z książki ale nie radzę żywcem kopiować raczej jako wzór )

Najpierw przekształcenia

Ad.6

Prawo Ohma

I prawo Kirchhoffa

II prawo Kirchhoffa

Impedancja - rezystor - Z=R,- kondensator - Z=j1/jwC ,- cewka - Z= jwL w- omega

Zrlc - suma powyższych impedancji

Z Wikipedii

Admitancja (drożność^[1]) to odwrotność impedancji, całkowita przewodność elektryczna w obwodach prądu przemiennego.

gdzie:

Y - admitancja, wyrażona w simensach

Z - impedancja, wyrażona w omach

Admitancja jest liczbą zespoloną, jej część rzeczywista to konduktancja (G), a urojona to susceptancja (B):

^[2]

Moduł admitancji określa wzór:

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Susceptancja (podatność^[1]) to część urojona admitancji, czyli przewodność bierna.

Oznaczenie B, jednostka simens.

Y = G + jB

gdzie Y to admitancja,

Re(Y) = G to konduktancja,

Im(Y) = B to susceptancja,

j to jednostka urojona

W przypadku obciążenia biernego równa odwrotności reaktancji:

Z = jX

Y = jB = 1/Z = −j/X

B = −1/X

W ogólnym przypadku:

Z = R + jX

Y = 1/Z = R/|Z|² − jX/|Z|²

zatem:

B = Im Y = −X/|Z|² = −X/(R² + X²).

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------Reaktancja (opór bierny, sprzeciwność^[1]) to wielkość charakteryzująca obwód elektryczny zawierający element o charakterze pojemnościowym (np. kondensator) lub element o charakterze indukcyjnym (np. cewkę). Jednostką reaktancji jest om.

Gdy przez cewkę lub kondensator płynie prąd przemienny, wtedy część energii magazynowana jest w polu, odpowiednio magnetycznym lub elektrycznym. Wywołuje to spadek napięcia wprost proporcjonalny do iloczynu prądu i reaktancji. W przypadku obwodów prądu stałego nie mówi się o reaktancji, bowiem (pomijając stan nieustalony) cewka stanowi zwarcie, zaś kondensator przerwę w obwodzie.

Reaktancja idealnej cewki i kondensatora jest równa co do wartości bezwzględnej ich impedancji. Napięcie i prąd w takich elementach są przesunięte w fazie o 90 stopni względem siebie. Znak liczby zależy od tego, czy prąd wyprzedza napięcie, czy napięcie wyprzedza w fazie prąd.

Reaktancja cewki (opór indukcyjny, induktancja) ma znak dodatni i oblicza się ją ze wzoru:

gdzie L to indukcyjność własna cewki,
pulsacja.

Reaktancja kondensatora (opór pojemnościowy, kapacytancja) ma znak ujemny^[2], oblicza się ją ze wzoru:

gdzie: C - pojemność kondensatora,
- pulsacja.

W układach wysokiej częstotliwości (układy o stałych rozłożonych) elementy o charakterze pojemnościowym i indukcyjnym często uzyskuje się poprzez wprowadzenie do prowadnicy falowej nieciągłości, np. zwężenia.

Reaktancja połączonych szeregowo cewek i kondensatorów jest sumą ich reaktancji:

Ad.7.

(Tu chyba miało myć Metoda prądów oczkowych - jak nie to ja nie wiem)

Metoda Maxwella

Polega na wprowadzeniu do obwodu owych zmiennych tzw. Prądów oczkowych przyporządkowanych poszczególnym oczkom niezależnym. Polega na wyrażeniu prądów danej gałęzi przez prądy oczek do których dana gałąź należy

Przerysowane ( pieknie nie ? :D) z zeszytu

Zalety….1 - wyrażenie 6 zmiennych za pomocą 3 ( w tym przypadku ) wiecej do znalezienia na google.pl ;)

Ad.8.

Metoda potencjałów węzłowych

1 - zamieniamy wszystkie źródła prądowe na napięciowe

2 - wybieramy węzeł odniesienie i zwieramy go

Równania prądów

każde równanie powinno wyglądać jak to pierwsze, nie robilem dalej bo strasznie dużo czasu to chłonie

Równania węzłów

1. Suma Admitancji wszystkich gałęzi łączących się z węzłem A * wartość Va (nasz potencjalij wezła A-admitancja gałęzi gałęzi łączących* potencjały węzłów na ich początkach

(Y1+Y4+Y6)Va-Y1Vc-Y6Vb= -Y1E1+Y4E4-Y6E6

= admitancja gałęzi ze źródłem ( - czy + zalezy czy prąd gałęzi zasila węzeł czy z niego odpływa)

2. (Y2+Y5+Y6)Vb-Y2Vc-Y6Va=Y6E6

3. (Y1+Y2+Y3)Vc-Y1Va-Y2Vb=Y1E1+Y3E3

Ad.9 (znalezione na necie )

Zasada ta mówi, że prąd w dowolnym elemencie liniowego układu elektrycznego jest równy algebraicznej sumie prądów wywołanych w tym elemencie w wyniku działania każdego napięcia źródłowego niezależnie. Ponieważ zależnożci między prądami w elementach, a napięciami w tych elementach są liniowe, więc w podobny sposób można sformułować zasadę superpozycji dla napięć. 

    Przy pomocy tej zasady oblicza się prądy lub napięcia wywoływane kolejno przez poszczególne źródła napięcia lub prądu . Pozostałe źródła napięcia lub prądu traktuje się jako niedziałające, pozostawiając w obwodzie impedancje wewnętrzne tych źródeł.(np. niedziałające źródło napięcia ma impedancję wewnętrzną równą zeru, więc zaciski tego źródła zwieramy, a gdy jest to źródło prądu niedziałające, mające admitancję wewnętrzną równą zeru to zostawiamy zaciski rozwarte. 

            Szczegółowe  "działanie" zasady superpozycji.  

             Prąd w dowolnym oczku obwodu jest równy sumie prądów, które popłynęłyby w tym oczku, w przypadku kolejnego działania napięć źródłowych. Wynika to z zasady superpozycji czyli nakładania się prądów. Zasada superpozycji jest słuszna nie tylko dla prądów oczkowych, ale także dla prądów rzeczywistych płynących w dowolnych gałęziach. Dzieląc obwód na niezależne oczka, można je zawsze tak dobrać, by rozpatrywana gałąź wchodziła w skład tylko jednego oczka. Wtedy prąd rzeczywisty tej gałęzi jest równy prądowi oczkowemu.

        Wyznaczając prądy w układzie  jak na rysunku  przy zastosowaniu zasady superpozycji, przyjmuje się, że tylko  jedno źródło ma napięcie źródłowe różne od zera, a wartości wszystkich pozostałych napięć źródłowych są równe zeru. Założenie to powtarza się kolejno dla każdego źródła. Otrzymuje się wartości wszystkich prądów składowych.

        Prądy płynące w obwodzie będą równe sumie algebraicznej prądów składowych.

(obliczanie prądów w obwodach prądu zmiennego)

Ad.10

Równoważność układu:

Dwa układy o jednakowej liczbie zacisków nazywamy równoważnymi gdy przy jednakowych napięciach miedzy odpowiadającymi sobie zaciskami płyna takie same prądy w przewodach dołączonych do Tych zaciskó. Równoważność występuje tylko przy ściśle określonych odpowiedniości zacisków obu układów

Np.

gwiazda			trójkąt
Z23=Z2+Z3 Z31=Z3+Z1		Z23=(Za+Zc)Zb/Za+Zb+Zc Z31=(Za+Zb)Zc/Za+Zb+Zc
Zb=Z2+Z3+Z2*Z3/Z1 Zc=Z1+Z3+Z1*Z3/Z2		Z2=ZaZb/Za+Zb+Zc Z3=ZbZc/Za+Zb+Zc

Ad.11

Zamiana źródła napięciowego na prądowe

Każde rzeczywiste źródło napięcia o napięciu źródłowym E i rezystancji wewnętrznej Rw, można zastąpić rzeczywistym źródłem prądu o prądzie źródłowym
i rezystancji wewnętrznej Rw

Zamiana źródła prądowego na napięciowe

Każde rzeczywiste źródło prądu i prądzie źródłowym Iż i rezystancji wewnętrznej Rw, można zastąpić rzeczywistym źródłem napięciowym o napięciu źródłowym Ez=Iz*Rw, i rezystancji wewnętrznej Rw

Ad 12

Twierdzenie Thevenina - twierdzenie o zastępczym źródle napięcia. Dowolny aktywny obwód liniowy można od strony wybranych zacisków a i b zastapić obwodem równoważnym, złożonym z szeregowo połączonego, jednego idealnego źródła napięcia równego napięciu pomiedzy zaciskami a i b w stanie jałowym oraz jednej impedancji równej impedancji zastępczej obwodu pasywnego widzianego od strony zacisków a i b.

Np.

Twierdzenie Nortona - twierdzenie o zastępczym źródle pradu. Dowolny aktywny obwód liniowy można od strony aktywnych zacisków a i b zastąpić obwodem równoważnym złożonym z równolegle połączonego jednego idealnego źródła prądowego o prądzie źródłowym równym prądowi w gałęzi AB przy zwarciu zacisków ab oraz jednej admitanci zastępczej.

Ad.13

Moc chwilowa - energia elektryczna dostarczona do odbiornika, w krótkim czasie t, do tego czasu. Jest iloczynem wartości chwilowych napięcia i natężenia prądu: p=u*i [V*A]

Moc czynna -w układach prądu przemiennego (również prądu zmiennego) jest to część mocy, którą odbiornik pobiera ze źródła i zamienia na pracę lub ciepło. W układach prądu stałego cała moc jest mocą czynną. Jednostką mocy czynnej jest wat.

Moc czynna jest średnią mocą, co dla przebiegu okresowego prądu i napięcia wyraża wzór:

gdzie:

P - moc czynna, t - czas, T - okres, u - napięcie chwilowe, i - natężenie prądu chwilowe

Bierna - w przypadku przebiegów sinusoidalnie zmiennych moc bierna jest definiowana jako iloczyn wartości skutecznych napięcia i prądu, oraz sinusa kąta przesunięcia fazowego między napięciem a prądem:

gdzie:

• 
  ,
  - wartości skuteczne napięcia i prądu

• 
  - przesunięcie fazowe pomiędzy napięciem i prądem.

Wyróżnia się:

• moc bierną indukcyjną

• moc bierną pojemnościową

Jednostką mocy biernej (Q) jest war

Moc pozorna - (S, VA) wielkość fizyczna określana dla obwodów prądu przemiennego. Wyraża się ją jako iloczyn wartości skutecznych napięcia i natężenia prądu:

Moc pozorna jest geometryczną sumą mocy czynnej i biernej prądu elektrycznego pobieranego przez odbiornik ze źródła.

Związek z impedancją:

gdzie

S - moc pozorna,

U, I - wartości skuteczne napięcia i natężenia prądu,

U_m, I_m - amplitudy (wartości maksymalne) napięcia i natężenia prądu,

Z - impedancja,

P - moc czynna,

Q - moc bierna.

Moc pozorna podawana jest jako moc znamionowa generatorów, transformatorów i innych urządzeń wytwarzających i przetwarzających energię elektryczną prądu przemiennego.

W elektroenergetyce najczęściej operuje się jednostką MVA (megawoltamper) równą 10⁶ VA.

Ad.13

Tu nie wiem czy o to chodzi. (to tak po kiju na przykładzie trafa)

Moc wytworzona na zaciskach wtórnych zależna jest o stopnia nakładania bądź znoszenia się strumieni magnetycznych uzwojenia pierwotnego i wytworzonego strumienia wtórnego.

Jeżeli kierunki strumieni są ze sobą zgodne następuje, wtedy mamy „kumulacje” mocy ( uzyskanie 300 V z 230)

Jeżeli kierunki strumieni są sobie przeciwne wtedy wzajemnie się „znoszą” i moc wyjściowa jest mniejsza od mocy wejściowej

Jasny kij wie czy to o to chodzili…. Pozdro chłopaki i wykuć się na poprawke

---