Marta Mróz
grupa 9
SPRAWOZDANIE
Spawanie łukowe ręczne elektrodą otuloną jest procesem, w którym trwałe połączenie uzyskuje się przez stopienie ciepłem łuku elektrycznego topliwej elektrody otulonej i materiału spawanego. Łuk elektryczny jarzy się między rdzeniem elektrody pokrytym otuliną i spawanym materiałem. Elektroda otulona przesuwana jest ręcznie przez operatora wzdłuż linii spawania i ustawiona pod pewnym kątem względem złącza. Spoinę złącza tworzą stopione ciepłem łuku rdzeń metaliczny elektrody, składniki metaliczne otuliny elektrody oraz nadtopione brzegi materiału spawanego(rodzimego). Otulina pokrywa równomiernie drut elektrody na całej powierzchni. W jej skład mogą wchodzić minerały i skały, żelazostopy, sproszkowane metale, związki palne i lepiszcza. Wytwarza ona gazy osłaniające stapiający się z elektrody ciekły metal oraz tworzy żużel osłaniający spoinę przed dostępem tleny z powietrza podczas stygnięcia.
Główna zasada oznaczania elektrod jest nastepująca:
symbole oznaczające rodzaj elektrody:
ES - elektroda stopowa
ER - elektroda zasadowa
EŻO - elektroda do spawania żeliwa na gorąco
EŻM - elektroda do spawania żeliwa na gorąco
EN - elektroda do napawania
oznaczenie rodzaju stopiwa np:
2Cr-Mo - stopiwo chromowomolibdenowe
rodzaj otuliny np.
R - otulina rutylowa
B - otulina zasadowa
Przy spawaniu palnikiem gazowym u wylotu końcówki o specjalnej budowie, zamocowanej do korpusu palnika, spala się mieszanina tlenu z acetylenem. Za pomocą tego płomienia spawacz stapia metal rodzimy uzyskując jeziorko spoiny. W miarę potrzeby doprowadza ręcznie spoiwo w postaci drutu do przedniego brzegu jeziorka. W celu uzyskania jednolitego postępującego stapiania spawacz powinien przesuwać palnik wzdłuż brzegów złącza. Spawanie gazowe stosuje się przy łączeniu rur i blach stalowych oraz żeliwnych o grubości od 0,4 do 40 mm.
Regulowanie parametrów palnika ma duży wpływ na jakość spoiny. Im więcej acetylenu dostarczamy, tym więcej będzie ciepła. Maksimum ciepła uzyskuje się wtedy, gdy następuje całkowite spalenie acetylenu w utleniającym płomieniu, tj. w płomieniu zawierającym więcej tlenu niż jest to niezbędne do związania z acetylenem. Jednak takie spalanie nie jest zalecane, gdyż nie tworzy płomienia o najwyższej temperaturze a może spowodować utlenianie się spoiny. Zwykle wybiera się taki stosunek acetylenu do tlenu, aby otrzymany płomień był neutralny tj. bez nadmiaru żadnego z gazów. Odpowiednie ilości acetylenu i tlenu nastawia się za pomocą zaworów wbudowanych w palnik.
Również sposób prowadzenia palnika jest istotny. Wyróżniamy dwa sposoby:
Spawanie metodą w lewo - polega na prowadzeniu palnika od strony prawej do lewej, przy równoczesnym pochyleniu go. Spoiwo jest prowadzone przed palnikiem. Płomień palnika roztapia brzegi metalu, tworząc otworek w dolnej części spawanego materiału. Spawacz prowadzi palnik prawą ręką, postępowym ruchem w lewo nie czyniąc nim żadnych ruchów bocznych. Bardzo ważne jest aby spoiwo cały czas było w obrębie płomienia, gdyż rozgrzany jego koniec w zetknięciu z powietrzem szybko się utlenia i spawacz wprowadza do spoiny tlenki.
Spawanie metodą w prawo - stosuje się przeważnie do grubszych materiałów (ponad 3mm). Spoiwo posuwa się za palnikiem od strony lewej do prawej. Palnikiem nie wykonuje się żadnych ruchów poprzecznych, lecz prowadzi się go równomiernie ruchem prostoliniowym wzdłuż brzegów spawanych. Metodę spawania w prawo stosuje się do robót odpowiedzialnych, zwłaszcza rurociągów przeznaczonych do pracy pod wysokim ciśnieniem i w trudnych warunkach eksploatacyjnych ponieważ daje ona lepszą jakość połączenia.
Zgrzewanie elektryczno-oporowe polega na przepuszczaniu prądu o dużym natężeniu przez zetknięte ze sobą części metalowe. Wskutek oporu elektrycznego w miejscu styku materiał nagrzewa się do temperatury białego żaru i przy zastosowaniu nacisku powstaje połączenie. Zgrzewanie elektryczno-oporowe wykonywane jest na zgrzewarkach. Istnieją jego cztery odmiany: zwarciowe, iskrowe, punktowe i liniowe.