1.Sformułowane hipotezy operacyjne.
1.1. Doświadczenie wysokiej koordynacji ruchu z drugą osobą ma wpływ na to, jak ocieniają siebie nawzajem obie osoby. Gdy koordynacja jest wysoka,oceny na skali pozytywnego nastawienia są istotnie wyższe od tych, gdzie koordynacja jest niska.
1.2 Wystąpienie koordynacji w obszarze nieistotnym w wykonaniu zdania nie ma istotnego wpływu na pozytywne nastawienie.
2.Wyniki(analiza czynnikowa)
Analiza rzetelności przeprowadzona za pomocą alfa Cronbacha, wykazała wysoką rzetelność - wartość alfa=0.8865. Dodatkową weryfikacją pomiaru zmiennej zależnej była analiza czynnikowa przeprowadzona metodą głównych składowych. Wykazała ona istnienie wymiaru, który nazwano poziomem pozytywnego nastawienia wobec drugiej osoby.
3.Akceptacja bądź odrzucenie hipotezy.
1.1. Weryfikacja
1.2. Falsyfikacja
3.1 Weryfikacja (hipoteza 1.1)
W celu weryfikacji hipotezy przeprowadzono analizę wariancji, która wykazała, że wyniki kwestionariusza istotnie zależą od efektu głównego koordynacji ruchu. Co oznacza, że średnia ocena „drugiej osoby” istotnie zależała od rodzaju koordynacji ruchu.
Gdy koordynacja była wysoka - średnia ocena pozytywnego nastawienia była istotnie wyższa, niż wtedy, gdy koordynacja ruchu była niska- ocena była istotnie niższa.
Zatem z powyższych analiz wynika, iż można przyjąć hipotezy badawcze 1.1 i 1.2. Założono w nich, że wystąpi wpływ rodzaju koordynacji na pozytywne nastawienie(w przypadku wysokiej koordynacji ruchu ocena taka jest istotnie wyższa) Można więc stwierdzić, że koordynacja w aspekcie istotnym dla interakcji ma wpływ na to jak postrzegamy drugą osobę:
- gdy koordynacja jest istotnie wysoka, lepiej postrzegamy drugą osobę
-gdy koordynacja jest istotnie niska, gorzej postrzegamy drugą osobę
3.1 Weryfikacja (hipoteza 1.2)
Koordynacja w aspekcie nieistotnym dla interakcji nie miała wpływu na pozytywne nastawienie.
Zebrane dane mogą pozwolić sprawdzić, czy niższa koordynacja wiąże się ze zwiększeniem trudności zadania, co przekładać się może na ocenę partnera.
Jako wskaźnik trudności zadania przyjęto czas wykonania zadania.
(wyższy czas wykonania zadania świadczyłby o jego większej trudności). Gdyby lepsze spostrzeganie partnera wynikało z lepsze sprawności wykonywania zadania, podczas wysokiej koordynacji, a nie ze poziomu koordynacji, można się spodziewać, że czas wykonania zadanie w warunkach wysokiej koordynacji będzie niższy.
W celu sprawdzenia takiego efektu policzono analizę wariancji, gdzie zmiennymi niezależnymi był ruch i koordynacja koloru, zaś zmienną zależną - czas wykonania zadania.
-Dwuczynnikowa analiza wariancji wykazała brak efektów głównych oraz efekt interakcji na granicy istotności = 3,71; p<0,058.
W warunkach wysokiej koordynacji koloru, wysoka koordynacja ruchu łączy się z dłuższym czasem wykonania zadania. (Wskazuje to na to, że zdanie jest trudniejsze)
W warunkach niskiej koordynacji koloru, niska koordynacja ruchu łączy się z dłuższym czasem wykonania zadania. (Wskazuje to na to, że zadania jest łatwiejsze w warunkach wysokiej koordynacji)
W zebranych wynikach zaobserwowano:
1.Brak wpływu koordynacji koloru na czas wykonywania zadania - u osób, które wykonywały zdania z najniższa koordynacją ruchu z komputerem.
2. W warunku, gdzie występuje wysoka koordynacja ruchu komputera z osobą badaną, istnieje związek na granicy istotności między koordynacją zmiany koloru z czasem wykonywania zadania. Wysoka koordynacja kolory wydłuża czas wykonania zadania.
3.1.1. Dodatkowa metoda weryfikacji
Dodatkowym sposobem jest policzenie korelacji między wynikiem skali pozytywnego nastawienia, a czasem wykonania zadania. Okazało się, że korelacja ta jest bliska zeru, nieistotna.
3.2. Próba falsyfikacji
Biorąc pod uwagę, ze w badaniu koordynacja zachodziła w trakcie wykonywania zadania, pojawia się pytanie czy pozytywne nastawienie nie jest efektem sprawniejszego wykonywania zadania w warunku większe koordynacji. Gdyby tak było, efekt pozytywnego nastawienia wynikałby z doświadczenia sukcesu, a nie z lepszej koordynacji.
Wyjaśnienie to, nie wydaje się być prawdopodobne gdyż:
program nie dawała żadnych negatywnych wzmocnień, czy też jakichkolwiek minusowych punktów za kolizję ze ścianami. Osoba badana nie miała żadnych informacji o poprawności wykonanego zadania.
Osoba badana nie miała porównania z wynikami innych osób. Nie wiedziała czy poradziła sobie gorzej, czy też lepiej.
W każdym warunku eksperymentu osoba badana wraz z partnerem zawsze kończyli zadanie tj. odnosili sukces.
Model badawczy(eksperymentalny) dlaczego taki został wybrany? (no tu będą kłopoty)
manipulacja dwiema zmiennymi niezależnymi: koordynacja ruchu; zmienna istotna dla wykonywanego badania - oznacza stopień koordynacji ruchów komputera z osobą badaną. Koordynacja koloru; zmienna nieistotna dla wykonywanego badania - oznacza stopień koordynacji zmiany koloru komputera z osobą badaną.
Pomiar zmiennej zależnej. Wskaźnikiem zmiennej zależnej był kwestionariusz pozytywnego nastawienia wobec drugiej osoby.
Tło teoretyczne badania wyrasta z określonego paradygmatu; zostało oparte o konkretną teorię. Z behawioryzmu zapożyczone jest pojęcie koordynacji będące odpowiednikiem ruchów ciała, gestów, mimik, a także narzędziem służącym do prawidłowego funkcjonowania w sferze społecznej. Z płaszczyzny psychicznej, psychologicznej fundamentalne stają się pojęcia doświadczenia koordynacji, temperamentu, empatii, sfera emocjonalna i związane z nią uczucia pozytywne, negatywne oraz akt współodczuwania emocji wśród osób przebywających w wspólnej interakcji.
Więcej na tym gruncie nie udało mi się odkryć, do tych trzech podpunktów mogę być pewny. Można je poukładać biorąc pod uwagę istotność dla samego procesu badawczego. Nie jestem zbyt obeznany w metodologii ale z pewnością można jeszcze dopisać kilka warunków przemawiających za użyciem modelu eksperymentalnego.
Co do weryfikacji hipotez postarałem się wyłowić najistotniejsze elementy i pogrupować jest w klarowną całość. Nie przekładałem tego jakoś na język codzienny. A i nie jestem pewny czy próba falsyfikacji to jest na pewno to co opisałem przy tym podpunkcie.