fiza egzamin, sciaga fizyka, Egzamin Fizyka


  1. Iloczyn skalarny i wektorowy (definicja, interpretacja geometryczna).

    1. Iloczyn Skalarny a*b=|a|*|b|*cos<(a,b) [rzut wektora b na kierunek a]
      Własności:

      1. Przemienny: a*b = b*a

      2. Jeśli a ↓ b => a*b=0 ex*ex=1; ey*ey=1;

      3. ez*ez=1 ex*ey=0; ex*ez=0; ey*ez=0

      4. a*b= axbx+ayby+azbz

    2. Iloczyn Wektorowy axb = c; c ↓ a; c ↓ b
      Własności:

      1. Nie przemienny axb = -bxa

      2. Jeśli a || b => axb=0

  2. Wektor wodzący. Prędkość liniowa. Przyspieszenie liniowe. Przyspieszenie styczne i normalne.

    1. Wektor Wodzący - wektor opisujący położenie punktu materialnego

      1. r = r(t)

r = [x,y,z]

r = xex +yey + zez

    1. Prędkość Liniowa - wektor prędkości jest styczny do toru

      1. Vx = dx/dt = x'

      2. Vy = dy/dt = y'

      3. Vz = dz/dt = z'

    2. Przyspieszenie Liniowe - zmiana prędkości w czasie

      1. ax = dVx/dt = Vx' = x''

      2. ay = dVy/dt = Vy' = y''

      3. az = dVz/dt = Vz' = z''

    3. Przyspieszenie Styczne i Normalne

      1. a^2 = as 2+ an2

      2. as = d|V|/dt związane ze zmianą wartości prędkości

      3. an = V 2 /r związane ze zmianą kierunku prędkości

  1. Zasady dynamiki Newtona dla ruchu postępowego.

    1. I Zasada Dynamiki Newtona - Zasada Bezwładności - Jeżeli na punkt materialny nie działają żadne siły lub działające siły się równoważą to ciało pozostaje w spoczynku albo porusza się ruchem jednostajnym

    2. II Zasada Dynamiki Newtona - Przyśpieszenie punktu materialnego ma wartość proporcjonalną do wartości siły działającej na ten punkt i ma kierunek siły F = m*a; F = p' (p - pęd)

    3. III Zasada Dynamiki Newtona - Akcją i Reakcja - Siły, które wywierają na siebie dwa punkty materialne są równe, co do wartości, są skierowane wzdłuż prostej łączącej te punkty oraz zwrócone przeciwnie FAB = -FBA

  2. Siła zachowawcza. Związek między siłą a energią potencjalną.

    1. Siła Zachowawcza - Siła Potencjalna - ∫Fds = 0 (np. siła grawitacji)

      1. Siła Tarcia nie jest siła zachowawczą

      2. Praca siły zachowawczej nie zależy od kształtu drogi, ale od punktu początkowego i końcowego

    2. Związek siły i energii potencjalnej:
      Epot = mgh ; ∫Fds = 0

  3. Praca siły stałej i zmiennej w czasie.

    1. Praca siły Stałej w czasie: W = F*s = F*s*cos<(F,s) Sn

    2. Praca siły Zmiennej w czasie: F1*ds1 + F2*ds2+ … Fn*dsn W = ∫Fds

  4. Ruch obrotowy. Prędkość kątowa i przyspieszenie kątowe. Przyspieszenie dośrodkowe.

    1. Droga Kątowa φ

    2. Prędkość kątowa ω = dφ/dt

    3. Przyspieszenie kątowe α = dω/dt

    4. Przyspieszenie dośrodkowe - wektor prostopadły do osi obrotu, przedstawiający odległość punktu bryły od osi obrotu

  5. Pęd. Moment pędu. Moment siły.

    1. Pęd - p = m*V F = dp/dt

    2. Moment Pędu (Kręt) - K = r x p = r x (m*v)
      r ↓ V => K = rmv = mωr2

    3. Moment Siły - M = r x F |M|=|s|*|F|sin<(s;F)

  6. Układ środka masy (współrzędne środka masy, twierdzenie o ruchu środka masy).

    1. Środek masy może być określony jako punkt mający tę właściwość, że wektor wodzący tego punktu pomnożony przez masę układu równa się sumie iloczynów wektorowych wodzących wszystkich punktów układów pomnożonych przez ich masy. 0x01 graphic

    2. Fzew = mrs = mas

  7. Moment bezwładności bryły sztywnej. Twierdzenie Steinera.

    1. Moment bezwładności: I = Σmi*ri2

    2. Twierdzenie Steinera: I = I0 + md2
      Moment bezwładności względem dowolnej osi jest równy sumie momentu bezwładności względem osi przechodzącej przez środek masy (oś równoległa) i iloczyny masy bryły o kwadratu odległości względem obu osi

  8. Energia kinetyczna ruchu obrotowego bryły sztywnej. Moment pędu bryły sztywnej.

    1. Energia kinetyczna ruchu obrotowego: Ek = ½ Iω2

    2. Moment pędu bryły sztywnej: K = Iω

  9. Zasady zachowania w mechanice (energii, pędu i momentu pędu).

    1. Zasada Zachowania Energii Mechanicznej

      1. Układy odosobnione - nie działają żadne siły zewnętrzne

      2. Układy zachowawcze - siły wewnętrzne siłami zachowawczymi, praca po torze zamknietym=0

      3. Energia mechaniczna układu odosobnionego i zachowawczego jest stała
        Ekin + Epot = const

    2. Zasada Zachowania Pędu - pochodna całkowitego pędu układu równa się wypadkowej sile zewnętrznej działającej na układ
      Fi = dpi/dti Σ Fi = d/dt * Σ pi Fzew = 0 => p=const

    3. Zasada Zachowania Momentu Pędu

      1. Mz = dK/dt Mz= 0 => K=const

  10. Zderzenia sprężyste i niesprężyste.

    1. Zderzenia Sprężyste - Występuje Zasada Zachowania Pędu i Energii
      (m1V12)/2 + (m2V22)/2 = (m1kV1k2)/2 + (m2kV2k2)/2

    2. Zderzenie Niesprężyste - Wstępuje Zasada Zachowania Pędu
      m1V12 + m2V22 = (m1 + m2)V końcowe

  11. Zasady dynamiki Newtona dla ruchu obrotowego.

    1. II Zasada M=I*α (M = dK/dt; M = I*dω/dt = I*α)

    2. III Zasada MAB = -MBA

    3. I Zasada M=0 =>α=0 bryla pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnie obrotowym

  12. Pole grawitacyjne (Prawo grawitacji Newtona. Energia w polu grawitacyjnym. Prędkości kosmiczne)

    1. Prawo Grawitacji Newtona: Fgr = G(Mm/r2) G=6,672*10-11

    2. Energia w polu grawitacyjnym (praca siły zachowawczej): Ep(r) = Wp(r) = -GMm/r <0 Ep (∞) = 0

    3. Prędkości Kosmiczne:

      1. I Prędkość: Minimalna prędkość jaką należy nadać ciału aby poruszało się po stabilnej orbicie (wokół Ziemi) VI = √GM/R

      2. II Prędkość (prędkość ucieczki): Minimalna prędkość umożliwiająca osiągnięcie nieskończonej odległości od planety VII = √2GM/R

  13. Układy inercjalne: Wybrany układ odniesienia

    1. Układy nieruchomy

    2. Układy poruszające się ruchem postępowym prostoliniowym ze stałą prędkością

  14. Postulaty szczególnej teorii względności.

    1. Prawa Fizyki są takie same we wszystkich układach odniesienia w inercjalnych . Tylko należy je odpowiednio sformułować.(zasada rownowaznosci)

  15. Transformacja Galileusza i transformacja Lorentza.

    1. Tr. Galileusza: zależności między współrzędnymi przestrzenno-czasowymi dowolnego zdarzenia rozpatrywanego w 2 różnych inercjalnych układach odniesienia poruszających się względem siebie prostoliniowo i jednostajnie z prędkością. Dla V << c
      r = r + V*t
      V = V' + V

    2. Tr. Lorentza: dla V zbliżonego do c. Jeśli V<<c Tr. Lorentza przechodzi w Tr. Galileusza
      γ = 1/√[1-(v2/c2)]

  16. Relatywistyczne składanie prędkości.

    1. (vx, vy, vz — składowe prędkości ruchu układu K' względem układu K)
      v: x = x' + vxt', y = y' + vyt', z = z'  + vzt', t = t'

  17. Skrócenie Lorentza: Ciało poruszające się z dużą prędkością ulega skróceniu w kierunku ruchu
    l = l0/γ = l0√[1-(v2/c2)]

  18. Zagadnienie jednoczesności w STW: Jednoczesność zdarzeń zależy od układu odniesienia, a czas nie ma charakteru absolutnego.

  19. Dylatacja czasu w STW: w teorii względności efekt polegający bądź na opóźnianiu się zegara będącego w ruchu w stosunku do zegara spoczywającego w pewnym inercjalnym układzie odniesienia (kinematyczna dylatacja czasu), bądź na opóźnianiu się zegara znajdującego się w silnym polu grawitacyjnym (grawitacyjna dylatacja czasu) t=γt'

  20. Relatywistyczny efekt Dopplera. Przesunięcie ku czerwieni.

    1. Zjawisko Dopplera uwidacznia się przesunięciem linii w widmie optycznym w kierunku fioletu lub czerwieni, w zależności od tego, czy następuje zbliżenie, czy oddalenie odbiornika i źródła światła; jest też przyczyną poszerzania linii widmowych światła emitowanego przez atomy gazu wykonujące chaotyczne ruchy termiczne (poszerzenie dopplerowskie); wykorzystywane m.in. w astrofizyce do badania gwiazd podwójnych, w miernikach radiolokacyjnych (dopplerowskich)

    2. Przesunięcie Ku Czerwieni: przesunięcie widma promieniowania ciała niebieskiego w kierunku fal długich, wynikające ze zmiany długości fali tego promieniowania mierzonej na Ziemi w porównaniu z długością fali emitowanej przez ciało; wynik zjawiska Dopplera lub poczerwienienia grawitacyjnego.
      ω = 2Π/T = 2Πc/λ
      ω = ω0√[1-(v/c)]/ [1+(v/c)] ω - odbieranie ω0 - wysłanie

  21. Przestrzeń Minkowskiego: zdarzenie, interwał, rodzaje interwałów, linia świata cząstki. Interwa odleglosc miedzy dwoma zdarzeniami

    1. Przestrzeń Minkowskiego - czterowymiarowa przestrzeń stosowana do opisu zjawisk fizycznych w szczególnej teorii względności; trzy wymiary tej przestrzeni odpowiadają trzem wymiarom przestrzennym, a czwarty - czasowi

    2. Zdarzenie można umiejscowić w czasoprzestrzeni przez podanie jego 4 współrzędnych: trzech określających położenie i czwartej - czasu

    3. Interwał: Odcinek czasu. Niezmienność Interwałów:
      ds2 = dx2 + dy2 + dz2 - c2dt2 = (x2-x1 )2 +(y2-y1)2 +(z2-z1)2 -(ct2-ct2)2
      ds2 = dx2 - c2dt2
      ds'2 = dx'2 - c2dt'2 dx'= γ(dx-(v2/c2)dx)
      ds2=ds'2 jeden interwal drugi drugiemu.interwal nie zalezy od ukladu odniesienia nie zminnosc interwalow

    4. Rodzaje Interwałów:

      1. Interwał przestrzenny - nie można powiązać przyczynowo ds.^2>0

      2. Interwał zerowy - można powiazć sygnałem o prędkości V=c ds.^2=0

      3. Interwał czasowy - można powiązać przyczynowo ds.^2<0

    5. Linia światła cząstki

  22. Stożek świetlny - podział czasoprzestrzeni. Związek przyczynowo-skutkowy między dwoma zdarzeniami

    1. Podział Czasoprzestrzeni - 4 współrzędne określające zdarzenie: 3 współrzędne przestrzenne i czas

    2. Odwrócenie kolejności zdarzeń gdy nie są dwa zdarzenia powiązane przyczynowo.

  23. Równoważność masy i energii - wzór Einsteina. Masa relatywistyczna

    1. Równoważność masy: m = γm0 m - masa relatywistyczna m0 - masa spoczynkowa

    2. Energia: E = mc2 E - Energia całkowita E0 = m0c2
      Ek = E - E0

  24. Defekt masy i energia wiązania

    1. Defekt masy - różnica między sumą mas poszczególnych składników układu fizycznego a masą tego układu; dla jądra atom. złożonego z Z protonów i N neutronów niedobór masy wynosi Δ(Z, N) = Zmp + Nmn - m (Z, N), gdzie mp - masa protonu, mn - masa neutronu, m(N, Z) - masa jądra; niedobór masy jest miarą energii wiązania układu.

    2. energia wiązania - energia, jaką trzeba dostarczyć układowi fizycznemu (np. cząsteczce, jądru atom.), aby rozdzielić go na poszczególne składniki. Ubytekmasy E maleje przyrost masy E rosnie E=mc^2

  25. Energia kinetyczna w STW

    1. Energia: Ek = E - E0 E = mc2 E - Energia całkowita E0 = m0c2

  26. Foton, jego energia i masa

    1. Foton - cząstka elementarna niemająca ładunku elektrycznego, o masie spoczynkowej m0 = 0, spinie 1 ħ; jest nośnikiem oddziaływań elektromagnetycznych; stanowi kwant energii promieniowania elektromagnetycznego

    2. Energia fotonu E = h (h — stała Plancka,  — częstość promieniowania), pęd p = h/c

    3. Masa spoczynkowa m0 = 0

  27. Efekty fizyczne przewidywane przez ogólną teorię względności

    1. Odchylenie toru światła α=4GM/Rc2

    2. Precesja geodezyjna- Obrót osi orbity planet wokół słońca

    3. Grawitacyjne opóźnienie Zegarów: dτ = √(1-2GM/Rc2)dt

    4. Grawitacyjny efekt Dopplera -grawitacyjne przesunięcie prążków widmowych ku czerwieni

  28. Czarne dziury - promień Schwarzschilda, osobliwość, horyzont zdarzeń.

    1. Czarne dziury - obiekt będący źródłem na tyle silnego pola grawitacyjnego, że niemożliwe jest przesłanie zeń na zewnątrz żadnej informacji

    2. 0x08 graphic
      Promień Schwarzschilda (promień grawitacyjny) - Jeśli promień grawitacyjny jest większy od promienia geometryczny, to prędkość ucieczki z powierzchni ciała przekracza prędkość światła, a zatem z ciała tego nie może wydostać się żaden rodzaj materii; ciało takie nazywa się czarną dziurą rg = 2Gm/c2

    3. Osobliwość i Horyzont zdarzeń

  29. Efekty fizyczne w pobliżu czarnej dziury

    1. Siły pływowe - „rozlewanie” się ciał

    2. Rotacja (wleczenie)

  30. Odległości w astronomii (rok świetlny)

    1. Rok świetlny - jednostka długości w stosowana w astronomii. Odległość, którą światło przebiega w próżni w ciągu roku; 1 rok świetlny = 9,46 ∙ 10 12 km = 0,307 pc

  31. Proste drgania harmoniczne (amplituda, okres, pulsacja, faza początkowa, energia punktu drgającego). Równanie różniczkowe drgań swobodnych. Składanie drgań równoległych - dudnienia

    1. Proste drgania harmoniczne - składowe drgań o częstości równej wielokrotności częstości podstawowej. x = Acos(ωt+φ)

      1. Amplituda - największa wartość A0 osiągana przez wielkość fizyczną A zmieniającą się w czasie t w sposób harmoniczny

      2. Okres - Czas potrzebny do wykonania jednego cyklu drgań. T = 1/f [Hz] T = 2Π√m/√k

      3. Pulsacja - Częstość własna: ω2 = √k/m. Okresowa zmiana jakiejś wielkości fizycznej.

      4. Faza początkowa - φ

      5. Energia punktu drgającego - Ec = Ek + Ep E = mv2/2 + kx2/2 E=A2k/2

    2. Równanie Różniczkowe drgań swobodnych: ξ = ξ(x,t)
      ∂ξ/∂x = Akcos(kx-ωt) ∂ξ/∂t = Aωcos(kx-ωt)
      2ξ/∂x2 = -Ak2sin(kx-ωt) ∂2ξ/∂t2 = -Aω2sin(kx-ωt)
      -Asin(kx-ωt) = (1/ k2)(∂2ξ/∂x2) -Asin(kx-ωt) = (1/ω2)(∂2ξ/∂t2)
      (1/ k2)(∂2ξ/∂x2) = (1/ω2)(∂2ξ/∂t2)
      (∂2ξ/∂x2) = (k22)(∂2ξ/∂t2) Prędkość Falowa - V= ω/k
      Dla jednego Wymiaru - (∂2ξ/∂x2) - (1/v2)(∂2ξ/∂t2) = 0
      Dla 3 Wymiarów (∂2ξ/∂x2) + (∂2ξ/∂y2) + (∂2ξ/∂z2) - (1/v2)(∂2ξ/∂t2) = 0

    3. Składowe drgań równoległych - Dudnienie
      x1 = A*cosωt x2 = A*cos[(ω+Δω)t] {A' amplituda zmienia się z pulsacją Δω}
      x = x1+ x1 = A*cosωt + A*cos[(ω+Δω)] = 2A*cos[(ω+Δω/2)t]cos(Δωt/2) = 2A*cos(Δωt/2)cos(ωt)

  32. Drgania tłumione. Równanie różniczkowe drgań tłumionych i jego rozwiązanie. Logarytmiczny dekrement tłumienia. Tłumienie krytyczne i nadkrytyczne

    1. Drgania Tłumione: β - Współczynnik tłumienia
      d2x/dt2 + 2β(dx/dt) + ω02x = 0
      x = A0e-βtcos(ω*t+φ) A = A0*e-βt ω = √ω0

    2. Logarytmiczny Dekrement Tłumienia - Λ=ln[A(t)/A(t+T)] = β*T

    3. Tłumienie krytyczne -

    4. Tłumienie nadkrytyczne -

  33. Drgania wymuszone. Równanie różniczkowe drgań wymuszonych i jego rozwiązanie. Rezonans

    1. Drgania wymuszone - układ na który działa okresowo zmienna siła zewnętrza. d 2A/dt 2 = - 2A

    2. Rezonans - szybki wzrost amplitudy drgań układu fizycznego, gdy częstość zewnętrzna drgań wymuszających f jest zbliżona do częstości drgań własnych układu f0

  34. Fala poprzeczna i podłużna, Fala płaska i kulista, Fala monochromatyczna, Długość fali, Wektor falowy

    1. Fala poprzeczna - kierunek drgań cząsteczek ośrodka prostopadła ( ↓ )do kierunku rozchodzenia się

    2. Fala podłużna - Kierunek drgań równoległy ( | | ) do kierunku rozchodzenia się

    3. Fala płaska - powierzchnie falowe są płaszczyznami; promienie fali prostymi | | rozchodzi się w jednym kierunku

    4. Fala kulista - powierzchnie falowe sferami; promienie fali promieniami sfery, rozchodzii się w ronych kierunkach

    5. Fala monochromatyczna- nieograniczona w prezestrzeni fala o okreslonej dlugosci i czestotliwosci

    6. Długość Fali - λ = V*T = V/f

    7. Wektor falowy - k=2Π/λ ξ = A*sin(k*r - ω*t) ω = 2Π/T
      ξ = A*sin[(2Π/λ)(x - v*t)]

  35. Interferencja i dyfrakcja fal. Fale stojące. Zasada Huygensa

    1. Interferencja Fal (superpozycja)- nakładanie się 2 lub więcej fal prowadzące do zwiększenia lub zmniejszenia amplitudy fali wypadkowej w zależności od różnicy faz fal składowych
      ξ = ξ1 + ξ2 = [A*sin(k*x - ω*t) + A*sin(k*x - ω*t + φ)] = 2A*cos(φ/2)sin(k*x - ω*t + φ/2)

    2. Dyfrakcja Fal - Zniekształcenie powierzchni fali

    3. Fale Stojące - w falach tych wyróżnia się punkty, w których zaburzenie stale znika - węzły i punkty, w których zaburzenie ma w określonej chwili wartość maksymalnej - strzałk

    4. Zasada Huygensa - każdy punkt ośrodka, do którego dochodzi czoło fali, staje się źródłem fal elementarnych; obwiednia tych fal tworzy nową powierzchnię falową.

  36. Ładunek elementarny. Ziarnistość ładunku

    1. Ładunek elementarny - najmniejszy ładunek elektryczny występujący samodzielnie w przyrodzie, równy 1,60277∙10-19 C

    2. Ziarnistość ładunku -

  37. Zasada zachowania ładunku elektrycznego - zachowania zasada ładunku elektrycznego jest związana z niezmienniczością względem tzw. transformacji cechowania.

  38. Prawo Coulomba - jedno z podstawowych praw elektrostatyki, określające siłę F wzajemnego oddziaływania (odpychania lub przyciągania) dwóch punktowych ładunków elektrycznych q1q2, odległych od siebie o r i znajdujących się w ośr. o przenikalności elektrycznej 

  39. 0x08 graphic
    Natężenie pola elektrostatycznego. Ładunek próbny. Zasada superpozycji

    1. Natężenie pola elektrostatycznego - E = lim F/q; E = k*(q/r2)er

    2. ładunek próbny - malutki ładunek dodatni (+)

    3. Zasada Superpozycji - E= E1 + E2 + … + En

  40. Linie sił pola elektrostatycznego (definicja, przykłady dla ładunków punktowych). Pole jednorodne

    1. Siły elektrostatyczne działają wzdłuż linii pola

    2. Styczna do linii sił pola w danym punkcie wyznacza kierunek wektora natężenia E w tym punkcie

    3. Liczba linii na jednostkę przekroju poprzecznego jest proporcjonalna do wartości natężenia E=lim N/s

    4. Pole jednorodne - Pole w którym siły w każdym punkcie działają ze stałą wartością (stałe natężenie)

  41. Potencjał i powierzchnie ekwipotencjalne

    1. Potencjał - Stosunek energii potencjalnej do ładunku obranego - φ= lim Ep(r) = k*q/r

    2. Powierzchnie ekwipotencjalne - Powierzchnia stałego potencjału (nie zmienia się) φ=const. Linie pola są prostopadłe do powierzchni Ekwipotencjalnej.

  42. 0x08 graphic
    Dipol elektryczny. Elektryczny moment dipolowy. Dipol elektryczny w jednorodnym  polu elektrycznym

    1. Dipol - zespół 2 blisko siebie położonych ładunków elektrycznych

    2. Elektryczny moment dipolowy - pe = q*a

  43. Strumień pola elektrycznego - Liczba linii sił pola przechodzących przez powierzchnię

    1. Poprzeczną - Φ=E*S

    2. Nie poprzeczną - Φ=E*Scosα

  44. Prawo Gaussa dla pola elektrycznego w próżni i w dielektrykach

    1. Prawo Gaussa dla pola - strumień wektora indukcji elektrycznej D przez dowolną powierzchnię zamkniętą jest równy całkowitemu ładunkowi Q zawartemu w przestrzeni V ograniczonej tą powierzchnią: Φ=∫D*ds = ∫ρ*ds

    2. Prawo Gaussa w Dielektrykach
      Φ=∫D*ds = Qcał
      ∫ε0εW*ds = Qcał

  45. Gęstość liniowa, powierzchniowa i objętościowa ładunku

    1. Gęstość Liniowa - ρ = Q/V

    2. Gęstość Powierzchniowa - δ = Q/S

    3. Gęstość Objętościowa - λ=Q/L

  46. Dielektryki. Rodzaje dielektryków. Polaryzacja

    1. Dielektryki - Nie przewodzą ładunków elektrycznych (Izolatory)

    2. Rodzaje Dielektryków

      1. Dielektryki Polarne - molekuły posiadają trwały moment dipolowy (brak pola)

      2. Dielektryki Niepolarne - nie ma momentu dipolowego. Pole zewnętrzne powoduje rozsunięcie ładunków

    3. Polaryzacja - indukowany moment dipolowy p = lim Σ pe/V pe - suma momentów dipolowych w V

  47. Wektor indukcji elektrycznej (wektor przesunięcia)- D= ε0*E + P= ε0*E + ε0*χ*E= ε0(1+χ)E = ε0*ε*E

  48. Pole elektryczne na powierzchni i wewnątrz przewodnika

    1. Na powierzchni przewodnika - E || ds; natężenie ↓ do powierzchni; E=0 ∫D*ds = Qcał∫δ*ds

    2. Wewnątrz przewodnika

  49. Pojemność przewodnika. Pojemność kondensatora

    1. Pojemność przewodnika - Q = C*φ C - Pojemność; φ - potencjał względem ∞

    2. Pojemność kondensatora - Q = C*∆φ

  50. Natężenie i gęstość prądu elektrycznego

    1. Natężenie - ładunek przepływający przez przekrój poprzeczny przewodnika w jednostce czasu
      J = dq/dt

    2. Gęstość prądu - ilość ładunku przepływająca przez jednostkę powierzchni w jednostce czasu
      j = J/S J = j*s J = ∫j*ds.

  51. Strumień pola magnetycznego. Prawo Gaussa dla pola magnetycznego

    1. Strumień pola magnetycznego przechodzący przez powierzchnię zamkniętą równy jest ZERO

    2. Prawo Gaussa dla pola magnetycznego - Φ=∫B*ds = 0 B - indukcja pola magnetycznego

  52. Prawo Biota-Savarta - prawo określające wielkość i kierunek indukcji magnetycznej w dowolnym punkcie pola magnetycznego wytworzonego przez przewodnik z prądem elektrycznym
    dH = (J/4Π)*[(dl x r)/r3]; dB = μ0(J/4Π)*[(dl x r)/r3]

  53. Siła Lorentza. Ruch naładowanej cząstki w polu magnetycznym

    1. Siła Lorentza - siła F, z jaką pole elektromagnetycznej działa na poruszającą się cząstkę naładowaną: F = q0(v × B), gdzie q — ładunek elektryczny cząstki, B — indukcja magnet.,
      v — prędkość cząstki

    2. Ruch naładowanej cząstki w polu magnetycznym

  54. 0x08 graphic
    Działanie pola magnetycznego na przewodnik z prądem. Oddziaływanie
    dwóch równoległych przewodników z prądem

    1. Działanie pola magnetycznego na przewodnik z prątem dF = J(dl x B)
      dl - długość przewodnika; B - wektor indukcja magnetyczna; J - natężenie prądu

  55. Prawo Oersteda (zastosowanie dla prostoliniowego przewodnika z prądem)

    1. ∫B*ds. = μ0J (J = ↓J1 - ↑J2);( J = ↑J1 + ↑J2);( J = ↓J1 + ↓J2)

    2. Dla próżni B = μ0H H - natężenie pola magnetycznego

  56. Rodzaje materiałów magnetycznych (pętla histerezy magnetycznej)

    1. Diamagnetyki χ < 0 (złoto, srebro, miedz) Nadprzewodnik χ = -1 WYPYCHANy przez magnez

    2. Paramagnetyki χ (małe) >0 (ciekły tlen, platyna, wolfram) WCIĄGANY przesz magnes

    3. Ferromagnetyki χ (duże) > 0 (żelazo, nikiel, kobalt) Zależy od wewnętrznego pola magnetycznego. Występują domeny - obszary jednakowo namagnetyzowane

  57. Indukcja elektromagnetyczna. Reguła Lenza

    1. Siła Elektromotoryczna indukcji jest wprost proporcjonalna do szybkości zmian strumienia przechodzącego przez powierzchnię S
      Єind = -dΦB/dt Єind - siła elektromotoryczna indukcji

    2. Reguła Lenza - Obwód nie pozwala na zmiany. Reguła określająca kierunek prądu elektrycznego w obwodzie elektrycznym, powstającego przez indukcję elektromagnetyczną: kierunek prądu indukowanego jest zawsze taki, że jego pole magnetyczne przeciwdziała przyczynie, która go wywołała 0x01 graphic

  58. Prąd przesunięcia i prąd przewodzenia

    1. Prąd przesunięcia - prąd elektryczny związany ze zmianami strumienia indukcji elektrycznej; występuje np. wewnątrz kondensatora umieszczonego w obwodzie prądu zmiennego

    2. 0x08 graphic
      Prąd przewodzenia - Ukierunkowany ruch (przepływ) swobodnych ładunków elektrycznych w środowisku przewodzącym, pod wpływem pola elektrycznego

    3. Uogólnione prawo Oersteda (Ampera) - ∫H*dl = J + Jprzes = J + dΦD/dt

  59. Równania Maxwella w postaci całkowej

    1. I uogólnione prawo Faradaya:
      ∫E*dl = - dΦB/dt
      E - natężenie pola elektrycznego; ΦD = B*ds. - strumień indukcji pola magnetycznego
      Zmienne pole magnetyczne wytwarza wirowe pole elektryczne które może wywołać prąd elektryczny

    2. II uogólnione prawo Oersteda:
      ∫H*dl = J + Jprzes = J + dΦD/dt dΦD = ∫D*ds.
      H - natężenie pola magnetycznego; D - wektor indukcja pola elektrycznego; J - Prąd przewodzenia
      Prąd elektryczny lub zmienne pole elektryczne, wytarza wirowe pole magnetyczne

    3. III Prawo Gaussa dla pola Elektrycznego:
      ΦD = ∫D*ds. = Qcał = ∫δ*ds
      D - wektor indukcja pola elektrycznego; Qcał - całkowita ilość ładunku powierzchni; δ - gęstość pow.
      Strumień indukcji elektrycznej przez dowolną powierzchnię zamkniętą jest równy całkowitemu ładunkowi zawartemu wewnątrz tej powierzchni

    4. IV Prawo Gaussa dla pola Magnetycznego:
      ΦB = ∫B*ds. = 0 Równanie Materiałowe - D = ε0*ε*E B = μ0*μ*H
      B - indukcja pola magnetycznego

      1. Strumień indukcji pola magnetycznego przez dowolną powierzchnię zamkniętą jest równy ZERO

      2. Nie istnieje w przyrodzie monopol magnetyczny

      3. Linie strumienia indukcji magnetycznej są krzywymi zamkniętymi

  60. Fale elektromagnetyczne i ich własności (prędkość rozchodzenia się, polaryzacja)

    1. Fala Elektromagnetyczna - Jest to fala poprzeczna powstała przez wzajemne sprzężenie pola magnetycznego i elektrycznego. Kierunek rozchodzenia się fali: E ↓ H; E ↓ k; H ↓ k

    2. Prędkość rozchodzenia się fali nie zależy od częstotliwości i wynosi około c = 3 * 108 m/s

    3. Polaryzacja - okresla kierunek w przestrzeni wzdluz którego zachodzi drganie

  61. Ciało doskonale czarne - definicja i model

    1. Ciało doskonale czarne - modelowe ciało całkowicie pochłaniające padające na nie promieniowanie niezależnie od długości fali elektromagnetycznej, czyli mające zdolność absorpcyjną równą jedności w całym zakresie długości fal

  62. 0x08 graphic
    Promieniowanie cieplne.  Rozkład Plancka

    1. Promieniowanie cieplne - promieniowanie elektromagnetyczne o widmie ciągłym,
      emitowane przez każde ciało mające temperaturę wyższą od zera bezwzględnego

    2. Rozkład Plancka -

  63. Prawo Boltzmana (prawo rozkładu) - R - δ T4
    R - Całkowita moc promieniowania; δ- Stała; T - Temperatura

  64. Prawo Wiena - Ze wzrostem temperatury maximum promieniowania
    przesuwa się w stronę fal krótszych
    λmax = b/T b - stała

  65. Efekt fotoelektryczny (napięcie hamowania, częstotliwość progowa)

    1. Efekt fotoelektryczny - zjawisko występujące w ciałach pod wpływem światła,
      związane z przekazywaniem energii fotonów pojedynczym elektronom.
      Krótka fala Większa częstotliwość większa energia fotony

    2. Napięcie hamowania -

    3. Częstotliwość progowa - υ0

    4. Równanie Einsteina - h*υ = W + Ekin max
      h*υ - Energia fotonu

  66. Dualizm korpuskularno-falowy światła:

    1. Światło składa się z cząsteczek (fotonów)

    2. Światło jest falą dlatego że ulega:

      1. Interferencji

      2. Dyfrakcji

      3. Polaryzacji

69) widmo fale elektrmagnetycznych - fale elektromagnetyczne zalenie od lugosci fali czestotliwosci przedstawiaja się (od najdluzszej do najkrotzesj): fale radiowe podczerwien swiatlo widzialne uv promieniowanie x promieniowanie gamma i widmo swiatla swiatla widzialnego

2



Wyszukiwarka