METAMORFIZM
Najwięcej informacji dotyczących zagadnień metamorfizmu dostarczył fiński petrograf
P.Eskola. Metamorfizmem nazywamy proces fizykochemiczny polegający na przeobrażeniu skal pochodzenia osadowego i magmowego pod wpływem różnych czynników głównie temp. i ciśnienia. Metamorfizm przebiega w warunkach bez upłynnienia skał. Powoduje przebudowę struktur i tekstur a także składu min na sucho bez udziału fazy płynnej. Z punktu widzenia chemicznego metamorfizm dzielimy na izo- i allochemiczny. Metamorfizm izochemiczny to taki, przy którym nie dochodzi do doprowadzenia do skały przeobrażonej składników chemicznych z zewnątrz. Metamorfizm allochemiczny to taki, w którym do skały przeobrażanej są doprowadzane różne składniki najczęściej potas, sód, krzemionka, wapń i niekiedy glinka A1203, w większości przypadków mamy do czynienia z metamorfizmem allochemicznym.
Przy metamorfizmie b. często mamy, doczynienia z nakładaniem się na siebie dwóch lub kilku etapów przeobrażeń. Taki metamorfizm nazywamy polimetamorfizmem. W trakcie matamorfizmu najłatwiej ulegają przeobrażeniu skały osadowe np. gliny, łupki ilaste oraz skały magmowe wylewne. Te drugie z punktu widzenia fizykochemicznego są utworami nietrwałymi w ich przypadku wystarczy nieznaczna zmiana temp. lub ciśnienia aby mogły zachodzić procesy przeobrażenia - przebudowa struktur tekstur i składu min. Głównymi czynnikami metamorfizmu są: temperatura, ciśnienie, czas geologiczny, wpływy chemizmu. Najważniejszym czynnikiem jest temperatura Początek pzreobrażeń, czyli dolna granica met. następuje po zakończeniu diagenezy czyli w temp około 1000C. Górna granica met przebiega w temp 8060C. Jest ona różna w zależności od charakteru skały wyjściowej, która podlega metamorfizmowi. Met. kończy się