12.12.2006
Wykład Podstawy Paleontologii
Dr Anna Górecka-Nowak
Człowiek prehistoryczny był uzależniony od sił przyrody i bogactw natury. W starożytności ludzie zaczęli poprawnie interpretować pewne fakty geologiczne. Np. XENOPHANES i HERODOT V w p.n.e. oraz GAIUS PLINIUS SECUNDUS ZWANY STARSZYM (23-79 r. n.e.) - historyk i pisarz rzymski- pochodzenie skamieniałości. W Średniowieczu wierzono w stałą ingerencje sił nadprzyrodzonych, antropocentryzm(człowiek jest miarą wszechrzeczy- jak dla mnie to taki sposób pojmowania świata owładnął świat dopiero w renesansie) i geocentryzm. Mikołaj Kopernik (1473- 1543) opracowuje Heliocentryczną teorie budowy układu słonecznego, niestety dopiero w XVII w. Galileusz i Kepler przyczyniają się do przyjęcia teorii Kopernika.
James Hutton (ur. 14.6.1726 Edynburg-26.3.1797; szkocki geolog, uważany za "ojca nowoczesnej geologii". Jako pierwszy odkrył cykliczną naturę procesów geologicznych. Za jego największe dzieło uważana jest Theory of the Earth (1795), w której sformułował zasadę aktualizmu. Był również twórcą koncepcji plutonizmu. Sformułował zasadę dyskordancji, czyli niezgodności zalegania warstw) sformułował teorię AKTUALIZMU- (zwana również uniformitaryzmem, zasada geologiczna przyjmująca, że czynniki fizyczne i chemiczne oddziałujące na skorupę ziemską były w przeszłości podobne do dzisiejszych, co pozwala na podstawie współczesnych obserwacji określać przebieg dawnych procesów geologicznych. Metoda ta streszcza się w haśle "teraźniejszość jest kluczem do przeszłości")
Abraham Gottlob Werner (1749 lub 1750, zm. 1817) był niemieckim geologiem i mineralogiem. Stworzył wczesną nazwę geologii - geognozję. Wykładał geognozję na Akademii we Friebergu. Stworzył również teorię neptunizmu oraz systematykę minerałów opartą na ich cechach zewnętrznych. NETPUNIZM- jeden z dawnych kierunków w geologii. Nazwa wywodzi się od rzymskiego boga mórz - Neptuna. Zakładał, że wszystkie skały powstały poprzez krystalizację lub osadzanie ze środowiska wodnego oraz że wiek skał można określić na podstawie ich składu. Koncepcja ta okazała się słuszna w ograniczonym stopniu, jedynie w odniesieniu do niektórych skał osadowych.
Georges Cuvier (ur. 23.8.1769, zm. 13.5.1832 r.) - francuski zoolog i paleontolog. Zajmował się głównie anatomią zwierząt. Przeciwnik teorii ewolucji, za to twórca teorii katastrof. Stworzył podwaliny współczesnej systematyki zwierząt. KATASTROFIZM- teoria z dziedziny geologii zaprezentowana w 1812 roku, zakładająca, że wielkie obszary Ziemi podlegają regularnie gwałtownym przemianom geologicznym, które mają dramatyczny wpływ na biosferę. Katastrofizm usiłował pogodzić rozpowszechniony ówcześnie pogląd na pochodzenie różnorodności biologicznej, stworzenie form żywych w swej obecnej postaci przez Boga, z obserwacjami przemian w materiale kopalnym. Hipoteza katastrofizmu głosiła, że Ziemię w przeszłości nawiedzały katastrofy, zupełnie niszczące życie, a Bóg stwarzał nowe formy. Pierwowzór tej hipotezy można znaleźć w wierzeniach ludów indoeuropejskich, w tradycji antycznej, przekazanej w Metamorfozach Owidiusza. W tym klimacie nowo odkryte ogromne gady nazwano "gadami przedpotopowymi", które według katastrofistów nie zmieściły się na Arce Noego i zginęły w czasie opisywanego w Biblii Potopu. Pewne tezy katastrofizmu znalazły potwierdzenie we współczesnej geologii, w postaci hipotez o uderzeniach dużych bolidów powodujących epizody masowego wymierania organizmów.
Sir Charles Lyell (ur. 14.11.1797 - zm. 22.2.1875), geolog angielski, reformator nowoczesnej geologii, którą oparł na zasadzie Aktualizmu geologicznego, odrzucając Katastrofizm i ugruntowując pogląd o niezmiernie długim czasie trwania okresów geologicznych. Zasadę tę rozwinął i uzasadnił w podstawowym swym dziele The Principles of Geolgy. W 1840 roku wysunął Teorię dryfu, która dziś jest już nie aktualna, według której wszystkie głazy narzutowe na Niżu europejskim zostały przyniesione ze Skandynawii przez góry lodowe. Przeprowadził również podział trzeciorzędu na piętra, na podstawie danych paleontologicznych. „Teraźniejszość jest kluczem do przeszłości”
Karol Darwin (ang. Charles Robert Darwin) (ur. 12.2.1809 r. zm. 19.4.1882 r.) - jeden z najwybitniejszych XIX-wiecznych biologów i jeden z pierwszych badaczy ewolucji; autor teorii ewolucji której interpretacje opisał w swoim życiowym dziele „O powstaniu gatunków drogą doboru naturalnego”. Był wegetarianinem. Docenia długość czasu geologicznego.
METODY OBLICZANIA WIEKU ZIEMI
Chrześcijanie na podstawie swoich ksiąg i wierzeń oszacowali wiek ziemi na ~ 6000 lat
Na podstawie zasolenia (przy powstaniu ziemi była tylko słodka woda, do dziś osiągnęła taki stan zasolenia…) oszacowano wiek ziemi na ~ 90mln lat
Na podstawie tempa sedymentacji skał osadowych oszacowano wiek ziemi na ~ 3mln-1,6mld lat
Na podstawie utraty pierwotnego ciepła Ziemi (Kelvin) oszacowano wiek ziemi na ~ 20-30mln lat
Metoda radiometryczna określiła wiek wszechświata na 10-15mld lat natomiast wiek ziemi na ~ 4,6mld lat
WIEK WZGLĘDNY I BEZWZGLĘDNY
N. Stensen w XVII w.(1669) stwierdził, że warstwy skalne osadzały się pierwotnie poziomo, młodsze na starszych (tzw. ZASADA SUPERPOZYCJI/ NADLEGŁOŚCI, będąca podstawą stratygrafii) mówiła że w serii skał osadowych wiek wzrasta ku dołowi. Były jednak pewne ograniczenia tej własności:
prawidłowo b) zaburzenie tektoniczne „a” c) zaburzenie tektoniczne „b”
ZASADA PRZECINANIA mówi że, jeśli ciało lub granica geologiczna przecina granice innego ciała geologicznego- wówczas ciało przecinające jest młodsze od przecinanego
b)
ZASADA INKLUZJI (ZAWIERANIA) mówi że, jeżeli jakaś skała zawiera fragmenty innej skały to fragmenty te są starsze od skały która je zawiera- inkluzja jest starsza od skały gospodarza
ZASADA SUKCESJI BIOTYCZNEJ- różne warstwy skalne zawierają tylko im właściwe zespoły skamieniałości, które nie występują ani w warstwach leżących wyżej ani niżej. Zespoły __???___ w tych samych warstwach występujących nawet w regionach oddalonych od siebie są takie same i wykazują taka samą kolejność. Przyczyną jest fakt że ewolucja zachodziła bardzo powoli ale stale.
MIEJSCE NA WYKŁAD
dr hab. Prof. Andrzeja Soleckiego
KLASYFIKACJA STRATYGRAFICZNA- polega na ustalaniu normalnego następstwa warstw i wszelkich innych ciał skalnych w skorupie ziemskiej oraz grupowaniu ich w jednostki podziału na podstawie różnorodnych ich cech, w tym składników. (ponad)Istnieje wiele różnych kategorii klasyfikacji stratygraficznej, gdyż jest wiele cech, które można przyjąć za podstawę takiej kategoryzacji.
JEDNOSTKA STRATYGRAFICZNA- to ciało skalne, lub zespół ciał skalnych powiązanych stosunkiem następstwa czasoprzestrzennego, a więc utwory geologiczne ujęte w jednostkę w obrębie klasyfikacji przyjętej dla naturalnego następstwa serii skalnych w skorupie ziemskiej na podstawie jakiejkolwiek z wielu cech lub składników skał. (ponad)Jednostki stratygraficzne obejmują konkretne jednostki materialne złożone z ciał skalnych, toteż odcinki czasu geologicznego, umownie zdefiniowane dla potrzeb korelacji wiekowej (jednostki geochronologiczne; tab. 1), nie są same w sobie jednostkami stratygraficznymi. Jednostki stratygraficzne jednej kategorii nie muszą pokrywać się z jednostkami innych kategorii.
JEDNOSTKA- formalnie jest obdarzona nazwą JEDNOSTKA WŁAŚCIWA i ustanowiona zgodnie z zasadami przyjętymi w „Zasady polskiej klasyfikacji i nomenklatury stratygraficznej”. (ponad) Formalne i nieformalne jednostki stratygraficzne. Jednostką formalną jest obdarzona nazwą jednostka klasyfikacji litostratygraficznej, biostratygraficznej, magnetostratygraficznej lub chronostratygraficznej, nazwana i ustanowiona zgodnie z dotychczasowymi zaleceniami Międzynarodowej Podkomisji Klasyfikacji Stratygraficznej (Salvador, red., 1994; Murphy i Salvador, red., 1999) i zasadami zaproponowanymi w niniejszym opracowaniu. Pozostałe jednostki określamy jako nieformalne; ich stosowanie może mieć znaczenie zwłaszcza dla opracowań analitycznych, a także dotyczących niewielkich obszarów badań. Należy dążyć do formalizowania tych jednostek nieformalnych, które odzwierciedlają ważne, o ponadlokalnym znaczeniu, etapy historii litosfery; ważnym kryterium zasadności wydzielania jednostek formalnych jest zatem ich użyteczność
STRATOTYP JEDNOSTKI STRATYGRAFICZNEJ- wzorcowy profil geologiczny warstw i innych utworów geologicznych stanowiący podstawę definiowania i wyróżnienia jednostki stratygraficznej.(ponad) W razie konieczności obszar typowy lub hipostratotypy, powinny być jednoznacznie określone przez wskazanie odpowiednich lokalizacji w terenie. W przypadku otworu wiertniczego należy podać rok wykonania wiercenia i instytucje odpowiedzialne, a także wskazać miejsce przechowywania materiałów wiertniczych. Zalecane jest przedstawienie położenia stratotypu lub obszaru typowego na mapie w skali umożliwiającej łatwą identyfikację w terenie. Zalecane jest również jak najdokładniejsze określenie i podanie współrzędnych geograficznych stratotypu.
OBSZAR STRATOTYPOWY- ????
JEDNOSTKI STARYGRAFICZNE
JEDNOSTKI SKALNE
JEDNOSTKI CZASU GEOLOGICZNEGO
Litostratygraficzne- jakość skały
Biostratygraficzne- skamieniałości
Chronostratygraficzne- czas powstania
Magnetostratygraficzne- cechy paleomagnetyczne
Inne kategorie jednostek.
d